s

URBAN STYLE MAGAZINE art & urban culture magazine ISSN 1791-3888 Διμηνιαία Έκδοση, Τεύχος #23 // Νοε. Δεκ. 2011 ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ / ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου (info@urbanstylemag.gr) ΣΥNEΡΓΑΤΕΣ/ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ Αντώνης Παπανδρέου, Αλέξανδρος Γερασίμου, Γιώργος Μυλωνάς, Δήμητρα Μεϊμάρογλου, Ιωάννα Αναγνωστίδου, Θεόδωρος Μορφίδης, Μαρία Τουμπή, Μάκης Μπενάκης, Νίκος Γραμμάτος, Νίκος Δενάζης, Όλγα Παπαδοπούλου, Οδυσσέας Πανιεράκης, Παναγιώτης Καρατζάς, Στέλλα Ρουσνίδου, Σωτήρης Βογιατζόγλου, Σοφία Θεοδώρα Γιλτιζή, Σοφία Παυλίδου,Τζένη Γκιουγκή, Φώτιος Μπάλας, Χρήστος Δασκαλάκης ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ / ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Μιχάλης Μεϊμάρογλου, UrbanStyleMag photo stockΛΟΓΙΣΤΙΚΑ Ειρήνη Δρόσου ΝΟΜΙΚΑ Παπαδοπούλου/Μπουρινάρη ΣοφίαWEB www.urbanstylemag.gr // http://urbanstylemag.blogspot.com // www.myspace.com/urbanstylemagwww.facebook.com/urbanstylemag // www.issuu.com/urbanstylemagΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ “UrbanStyleMag” Χρυσομαλλούσης 1A, Μυτιλήνη, ΛέσβοςΤ.Κ. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +30 6973646193

URBAN STYLE MAGAZINE art & urban culture magazine ISSN 1791-3888 Bi Monthly publication, Issue #23 // Nov. Dec. 2011 PUBLISHING MANAGER / CHIEF EDITOR Michael Meimaroglou (info@urbanstylemag.gr)

EDITORS Anthony Papandreou, Gerasimos Alexander, George Milonas, Dimitra Meimaroglou,Joanna Anagnostidis, Theodore Morfidis, Maria Toubi, Makis Benakis, Nick Grammatos, Nikos Denazis, Olga Papadopoulou, Odysseas Panierakis, Panagiotis Karatzas, Stella Rousnidou, Sotiris Vogiatzoglou,

Sophia Pavlidou, Sophia Theodora Giltizi, Jenny Gkiougki, Fotios Balas, Chris DaskalakisART DIRECTOR / PHOTOGRAPHY Michael Meimaroglou, UrbanStyleMag photo stock

LOGISTICS Eirini Drosou LAW Papadopoylou/Mpourinari SofiaWEB www.urbanstylemag.gr http://urbanstylemag.blogspot.com www.myspace.com/urbanstylemag

www.facebook.com/urbanstylemag www.issuu.com/urbanstylemagCONTACT “UrbanStyleMag” Chrisomallousis 1A Mytilene, Lesvos, Greece

PS. 81100 E. info@urbanstylemag.gr T. +30 6973646193

Cover by USM

Το περιοδικό UrbanStyleMag κυκλοφορεί κάθε δίμηνο από τον αστικό μη κερδοσκοπικό σύλλογο Αστικές Δράσεις. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική του περιεχόμενου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο μόνο με την προηγούμενη έγκριση του εκδότη.

UrbanStyleMag is published every two months by the urban non-profit club Civil Actions. You may reprint, reproduction, total or partial content of the maga-zine in any way only with the prior permission of the publisher.

editorial Text. Michael Meimarogloueditorial Text. Michael Meimarogloueditorial Text. Michael Meimarogloueditorial Text. Michael Meimarogloueditorial Text. Michael Meimarogloueditorial Text. Michael Meimarogloueditorial Text. Michael Meimaroglou

// 5

Bang of masturbation!This label I’d like to place on for the year 2011.

Reaching the end of a rotten even for society, creative year for us. Many negative & positive events. For the creative team of UrbanStyleMag, the 2011 was the year of recognition. After 3 years + 1 year work off the record, this year we received a large number of support from the world beyond the boundaries of “our country”. The USM was an official media sponsor for Greece on three major events abroad. The Creamfields Andalucia (Spain), Amsterdam Dance Event (Holland) and the Time Warp festival (Germany).Many nice things are in the realm of our mind to be implemented with your own moral assistance.The UrbanStyleMedia is one of them ... the UrbanStyleMag joins creative forces with the production team of digaPictures audiovisual productions to implement a web tv project alternative program, which will soon see online.

I would like to wish a New Year full of health, positive spirit and cre-ation in all sectors.Remember to give away smiling because the smile returns back ;)

Έκρηξη αυνανισμού! Αυτή την ετικέτα θα ήθελα να δώσω για τo 2011.

Μια σάπια για την κοινωνία αλλά παράλληλα μια δημιουργική χρονιά για το USM μετράει τα τελευταία της λεπτά. Πολλά γεγονότα αρνητικά αλλά και θετικά με μικρότερα γράμματα.

Για τη δημιουργική ομάδα του UrbanStyleMag το 2011 ήταν η χρονιά των αναγνωρίσεων. Μετά από 3 χρόνια ( + 1 χρόνο off the record δουλειάς), λάβαμε φέτος θερμή υποστήριξη από κόσμο πέρα από τα σύνορα της “χώρας μας”. Το USM ήταν επίσημος χορηγός επικοινωνίας για την Ελλάδα, τριών μεγάλων διοργανώσεων του εξωτερικού. Του Creamfields Andalucia (Ισπανία), του Amster-dam Dance Event (Ολλανδία) και του Time Warp festival (Γερμανία). Πολλά ωραία πράγματα είναι στη σφαίρα του μυαλού μας και πρόκειται να υλοποιηθούν ,φυσικά με τη δική σας ηθική υποστήριξη. Το UrbanStyleMedia είναι ένα απο αυτά...το UrbanStyleMag ενώνει τις δημιουργικές δύναμεις με την ομάδα παραγωγής της digaPictures audiovisual productions, για την υλοποίηση ενός web tv project εναλλακτικού χαρακτήρα, το οποίο θα δείτε σύντομα online.

Θα ήθελα να ευχηθώ μια Χρονιά γεμάτη υγεία, θετικό πνεύμα και δημιουργικότητα σε όλους τους τομείς. Μην ξεχνάτε να χαρίζετε χαμόγελα γιατί αυτά σας επιστρέφουν ;)

mission 08 cine.building 10 pause 16 art.ist20 17th street32φώναξε40 grayzone45spot48 issue.people51 fashion.trash70 decoroom74papers86 food.square88 natural.park90

Ewan McGregor12 Maceo Plex20 Ralph Lawson22 Steve Mill26 MK-O28 Θεωρίες τέλος42 Space are not enough52Ελένη Προκοπίου54 Adult58Random Photography60 TRANSISTOR ART78 Fotios_Balas85 Social Media - Facebook92 Αποστολή στο Διάστημα94 Time warp festival98

περιεχόμενα περιεχόμενα περιεχόμενα περιεχόμενα περιεχόμενα περιεχόμενα περιεχόμενα περιεχόμενα

6 // USM

8 // USM

missionText / Photos. Jenny Gkiougki (kikkerjen@gmail.com )

…σαββατοκύριακο στην ‘καρδιά του θηρίου’!Η διακυβέρνηση της χώρας μας έχει περάσει, και επισήμως, σε ξένα χέρια. Όχι ότι ήταν και ποτέ σε ελληνικά δηλαδή, αλλά αυτή την κουβέντα θα την κάνουμε σε άλλη σελίδα. Τι πιο αρμόζον λοιπόν από μια εξόρμηση στην νέα ελληνική πρωτεύουσα, τις Βρυξέλλες!

Το αεροδρόμιο των Βρυξελλών είναι ένα από τα πιο δαιδαλώδη που έχω συναντήσει. Διάδρομοι και κυλιόμενες σκάλες σε γυρνάνε από ‘δω κι από ‘κει με αποτέλεσμα να χάνεις εντελώς την αίσθηση του προσανατολισμού. Τυχαία το Βέλγιο κατέχει το ρεκόρ για το «μεγαλύτερο διάστημα ακυβερνησίας» (250 ημέρες); Μάλιστα κάποιοι ως διαμαρτυρία για αυτή την ασυνεννοησία μεταξύ πολιτικών (χμμμ) άφηναν μούσι για όσο καιρό δεν είχαν ακόμα σχηματισμένη κυβέρνηση!

Ο μεγάλος όγκος όσων εργάζονται μέσα και γύρω από την Ευρωπαϊκή κεντρική εξουσία (για κάθε υπάλληλο της ΕΕ αντιστοιχούν τουλάχιστον δύο …’ψηφοθήρες’, εντεταλμένοι των πολυεθνικών που τους ‘βοηθούν’ στη διαμόρφωση πολιτικών και κανόνων) αποτελεί μια συνεχώς μεταβαλλόμενη εύπορη μάζα που ζει και κινείται στη δική της, γκρι, μεριά της πόλης και είναι υπεύθυνη για φαινόμενα όπως μπέργκερ-των-30€, διαφημίσεις για υπηρεσίες σιδερώματος, εύρεσης σχολείου, ή αλλαγής παρόχου ηλεκτρικής ενέργειας και κατανόησης του ενοικιαστήριου συμβολαίου. Δεν έχει καμία σχέση με τη φυλή των ‘Βρυξελλάνων’ που είναι χαλαροί, χαμηλού προφίλ τύποι. Η πόλη ήταν πάντα ένα σταυροδρόμι λόγω των καλών ‘ποταμόδρομων’ που την ένωναν με τη θάλασσα. Απόδειξη, ένα από τα πιο γνωστά εδέσματα είναι τα ‘μύδια με τσιπς’ (κατά το αγγλικό fish‘n’chips μόνο αρκετά ακριβότερο) όπως και τα ‘φρούτα της θάλασσας’- παρά το ότι η αμμουδιά απέχει πάνω από 100 χλμ.

// 9

Μιας και πιάσαμε το καυτό θέμα του φαγητού, οι Βέλγοι είναι αρκετά εκλεκτικοί με το φαΐ τους, όπως και με τις μπύρες τους που τις κατατάσσουν όπως εμείς το κρασί –ανάλογα με την περίσταση, την ώρα της ημέρας και τι τις συνοδεύει (μη ξεχάσετε να γευτείτε τη μεγάλη ποικιλία από μοναστηριακές ενώ η ξινή Gueuze είναι μόνο για τους τολμηρούς και τους περιπετειώδεις τύπους!). Δοκιμάστε οπωσδήποτε το carbonades –κάτι σαν στιφάδο με μοσχαράκι και μπύρα, που σερβίρεται με πηχτό σκούρο σιρόπι φτιαγμένο από μήλο και αχλάδι (sirop de Liège). Οι τηγανιτές πατάτες είναι για τους Βέλγους ότι το ρύζι για τους Κινέζους. Το ποιος κάνει τις καλύτερες είναι θέμα γοήτρου και αιτία επιχειρηματικού πολέμου με το Maison Antoine Place Jourdan να διεκδικεί τα πρωτεία –ώρες λειτουργίας 11.00-06.00. Κι αν αναρωτιέστε προς τι τέτοια εμμονή: οι διπλο-τηγανισμένες πατάτες γνωστές παγκοσμίως ως ‘french fries’ στην πραγματικότητα προέρχονται από δω…

Μετά το φαγητό έρχεται το γλυκό, και οι βέλγικες θεωρούνται, δικαίως, από τις καλύτερες σοκολάτες στον κόσμο. Οι γνωστές-πλην-πανάκριβες GODIVA και Leonidas φτάνουν μέχρι 50€ το κιλό. Για ακριβές, καλές σοκολάτες δοκιμάστε το Marcolini -Sablon, στη Grand Place, ή πάτε στο Galler, της Bot-tler Street για πιο οικονομικές επιλογές.

Η Βέλγικη παράδοση στα κόμικς -Λούκυ Λουκ, Στρουμφς, Τεν-Τεν μερικά από τα πιο γνωστά, τιμάται σε περίπου 50 τοίχους της πόλης που μπορείτε να θαυμάσετε αν κάνετε τον ‘comic-strip’ περίπατο –πίσω από τη δημιουργία των περισσοτέρων από αυτές τις τοιχογραφίες κρύβεται ένας Έλληνας, ο Γιώργος Ορεόπουλος …όπως με όλα τα σημαντικά σε αυτό τον κόσμο βεβαίως-βεβαίως.

Μη ξεχάσετε:Να προμηθευτείτε έναν χάρτη USE-IT! Χρησιμότατος και πολύ φιλικός,Να φωτογραφήσετε την τρέχουσα φορεσιά του Manneken Pis (και όχι απαραίτητα να δείτε όλες τις προηγούμενες στο αντίστοιχο μουσείο), Να περάσετε από την Jeanneke και το Zinneke, αγάλματα με επίσης…αδύνατη ουροδόχο, σε μορφή κοριτσιού και σκύλου αντίστοιχα –έτσι για τη διαφορά,Να επισκεφτείτε το εννιάσφαιρο κτίριο του Atomium,Να ενημερωθείτε για τα αμέτρητα εικαστικά δρώμενα –σίγουρα θα υπάρχει κάτι ενδιαφέρον να δείτε/ακούσετε/κάνετε, Να ξεναγηθείτε στην περιοχή της ΕΕ ή να παρακολουθήσετε κάποια από τις αμέτρητες συνεδριάσεις –δε ξέρεις για πόσο ακόμα θα υπάρχει αυτή η δυνατότητα…Να φάτε βάφλες ‘belgian-style’ -δηλαδή απλές, με άχνη ζάχαρη, χωρίς την Άρτα και τα Γιάννενα πάνω όπως οι κλασικοί τουρίστες!

mission

cine,building

10 // USM

LA PIEL qUE HABITO ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΠΕΔΡΟ ΑΛΜΟΔΟΒΑΡΣΕΝΑΡΙΟ: ΠΕΔΡΟ ΑΛΜΟΔΟΒΑΡ, ΤΙΕΡΙ ΖΟΝΚΕΗΘΟΠΟΙΟΙ: ΑΝΤΟΝΙΟ ΜΠΑΝΤΕΡΑΣ , ΕΛΕΝΑ ΑΝΑΓΙΑ , ΜΑΡΙΖΑ ΠΑΡΕΔΕΣΔΙΑΡΚΕΙΑ: 127 ΛΕΠΤΑΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: 2011ΕΙΔΟΣ ΤΑΙΝΙΑΣ: ΔΡΑΜΑ

YOUNG ADAM ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ: EWAN MCGREGOR, TILDA SWINTON, PETER MULLAN, EMILY MORTIMER EWAN STEWARTΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: DAvID MACkENzIE ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 93 ΛΕΠΤΑΕΙΔΟΣ ΤΑΙΝΙΑΣ: ΔΡΑΜΑΧΩΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ΒΡΕΤΑΝΙΑ , ΓΑΛΛΙΑ

Ο Pedro Almodovar μας έχει αποδείξει ότι κάθε ταινία του αποτελεί μια ξεχωριστή εμπειρία στήνοντας με τη πάροδο των χρόνων το σκηνοθετικό του μύθο. Μετά τις “Ραγισμένες αγκαλιές”, ο Al-modovar επιστρέφει με μια συγκλονιστική ταινία που φτιάχτηκε για να εντυπωθεί στους απανταχού σινεφίλ. Η υπόθεση έχει ως εξής : Με τη γυναίκα του να έχει υποστεί καθολικά εγκαύματα σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, ο διαπρεπής πλαστικός χειρούργος Δρ. Robert Ledgard (An-tonio Banderas), έχει αφιερώσει τη ζωή του για να δημιουργήσει ένα νέο «τεχνητό» δέρμα. Εκτός από το ατελείωτο χρόνο και τα αμέτρητα χρήματα που ξοδεύει στην έρευνα και τα πειράματά του, για να πετύχει ο Robert χρειάζεται τρία ακόμα πράγματα: κανέναν ενδοιασμό, έναν συνεργό κι ένα ανθρώπινο πειραματόζωο. Όπως φαίνεται οι ενδοιασμοί δεν υπήρξαν ποτέ πρόβλημα γι’ εκείνον. Η Marilia (Marisa Paredes), η γυναίκα που τον φρόντιζε απ’ τη μέρα που γεννήθηκε, αποδεικνύεται η πιο πιστή συνεργός του. Το μόνο που μένει είναι να βρει το κατάλληλο ανθρώπινο πειραματόζωο.Ο Almodovar σκηνοθετεί ένα τολμηρό, σοκαριστικό και ανατρεπτικό “θρίλερ” με εξαιρετική μαεστρία δίνοντας ίσως μία από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων χρόνων. Βγαίνοντας από την αίθουσα, εγώ και η παρέα μου είχαμε ανάμεικτα συναισθήματα αλλά το γεγονός ότι συζυτούσαμε γι’αυτή 2 ώρες μετά αποδεικνύει ότι είναι μια ταινία που αφήνει το αποτύπωμα της στους θεατές της.

Ένας κύκνος κολυμπάει στα ήρεμα νερά του ποταμού. Μια ημίγυμνη γυναίκα επιπλέει στην θάλασσα. Δυο βαρκάρηδες ανακαλύπτουν το πτώμα της νεαρής κοπέλας. Ο ένας διατηρεί ερωτικές σχέσεις με τη γυναίκα του άλλου. Το Young Adam δεν είναι μια αστυνομική ιστορία ή μια ταινία για ένα ερωτικό τρίγωνο στη δεκαετία του 1950. Το δεύτερο σκηνοθετικό πόνημα του David Makenzie - ο οποίος αυτή την φορά προσαρμόζει για τη μεγάλη οθόνη το ομώνυμο βιβλίο του Alexander Trocchi - μιλάει περισσότερο με τις εικόνες. Την ταινία αυτή την πέτυχα ένα βράδυ τυχαία στη τηλεόραση και με κέρδισε αμέσως από τα πρώτα λεπτά εξαιτίας της εξαιρετικής σκηνοθεσίας, της άψογης ατμόσφαιρας που δημιουργούσε η σκοτεινή φωτογραφία και τέλος εξαιτίας της επιβλητικής μουσικής επένδυσης του David Byrne η οποία σε συνδυασμό με τη καταπληκτική πρωταγωνιστική τριάδα καθιστά την ταινία μια εμπειρία η οποία θα σας μαγέψει αν αφεθείτε στο νωχελικό ρυθμό και το μυστηριώδες κλίμα της.

Text. Antonis Papandreou (cinecran@yahoo.gr)

// 11

INCENDIES ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ: LUBNA AzABAL, MELISSA DESORMEAUx-POULIN, MAxIM GAUDETTE, REMY GIRARD, ABDELGHAFOUR ELAAzIzΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: DENIS vILLENEUvE ΣΕΝΑΡΙΟ: DENIS vILLENEUvE, vALéRIE BEAUGRAND-CHAMPAGNE, WAjDI MOUAWADΔΙΑΡΚΕΙΑ: 130 ΛΕΠΤΑ ΧΩΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ΚΑΝΑΔΑΣ, ΓΑΛΛΙΑΕΙΔΟΣ ΤΑΙΝΙΑΣ: ΔΡΑΜΑ

NEvER LET ME GO ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ: CAREY MULLIGAN, ΑNDREW GARFIELD, kEIRA kNIGHTLEY, CHARLOTTE RAMPLING, SALLY HAWkINSΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: MARk ROMANEk ΣΕΝΑΡΙΟ: kAzUO ISHIGURO (ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ), ALEx GARLAND ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 103 ΛΕΠΤΑΕΙΔΟΣ ΤΑΙΝΙΑΣ: ΔΡΑΜΑ, ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΧΩΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ΜΕΓ. ΒΡΕΤΤΑΝΙΑ, ΗΠΑ

Για πολλούς η καλύτερη ταινία της πεντάδας του ξενόγλωσσου Όσκαρ πραγματεύεται μια σοκαριστική ιστορία που θα σας καθηλώσει. Η υπόθεση έχει ως εξής : Ο θάνατος της μητέρας τους φέρνει τα δίδυμα Simon και Jeanne στο γραφείο του συμβολαιογράφου για τη διαθήκη. Πέραν από το μοίρασμα της περιουσίας, η αινιγματική ακόμα και μετά θάνατον Nawal (Lubna Azabal) τους επιφυλάσσει δύο μεγάλες εκπλήξεις που συνοδεύουν δύο σφραγισμένους φακέλους. Ο πρώτος έχει παραλήπτη τον πατέρα τους - που θεωρούσαν νεκρό - και ο δεύτερος τον αδερφό τους, του οποίου την ύπαρξη αγνοούσαν. Η Jeanne (Melissa Desormeaux-Poulin) αποφασίζει να ταξιδέψει ως τη Μέση Ανατολή για να αναζητήσει απαντήσεις στο οικογενειακό τους παρελθόν, ενώ ο Simon (Maxim Gaudette) δείχνει απρόθυμος να υποκύψει στα μεταθανάτια παιχνίδια της μητέρας του. Και για τους δύο όμως, τα σφοδρά και βασανιστικά ερωτήματα έχουν ήδη τεθεί και η αποφυγή τους είναι πλέον μάταιη. Το σημαντικότερο στοιχείο κατά τη γνώμη μου είναι ότι μέσα από τις σκληρές και απάνθρωπες σκηνές και ενώ διαγράφονται σχεδόν νατουραλιστικά η απόγνωση, η φρίκη και το μίσος που χαρακτηρίζει κάθε εμφύλιο πόλεμο, ο Villeneuve κατορθώνει να απαλύνει κάθε αρνητικό συναίσθημα που γεννά η βαρβαρότητα και να μιλήσει για την αγάπη και τη στοργή που κατορθώνουν να βιώσουν οι άνθρωποι ακόμα και μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες.

Η Kathy, ο Tommy και η Ruth μεγαλώνουν στο Hailsham, ένα φαινομενικά συνηθισμένο οικοτροφείο της αγγλικής εξοχής. Παγωμένο στο χρόνο, μοιάζει με μνημείο μιας άλλης εποχής -και πράγματι είναι. Όχι όμως παλιότερης, όπως μας ξεγελά σε μια πρώτη ματιά, αλλά ενός χρόνου απροσδιόριστα μελλοντικού, που μοιάζει αθώος, μα που κρύβει πολλά περισσότερα. Τα παιδιά δεν βρίσκονται εκεί για να αποκομίσουν γνώσεις χρήσιμες για τον εαυτό τους, αλλά για να προσφέρουν -εν αγνοία τους- στο κοινωνικό σύνολο. Δεν ξέρουν ποιος ακριβώς είναι ο προορισμός τους, ξέρουν όμως ότι θα φτάσουν σύντομα σε αυτόν.Το «Never Let Me Go» είναι η ιστορία ενός κοριτσιού που δεν τόλμησε να εξομολογηθεί τα συναισθήματά του στο αγόρι που αγαπά. Περισσότερο όμως είναι η ιστορία τριών παιδιών που ζουν εγκλωβισμένα σ’ ένα κόσμο χωρίς επιλογή. Μα πιο πολύ κι από αυτό, είναι η ιστορία ενός κόσμου ολόκληρου που δεν τόλμησε να εξομολογηθεί στα παιδιά του πως έχουν γεννηθεί χωρίς επιλογή. Μια ταινία εξαιρετική η οποία παραγκωνίστηκε εμφανώς. Μην την αφήσετε να φύγει.

cine,building

12 // USM

Ewan McGregorEwan McGregorEwan McGregorEwan McGregorEwan McGregor

Ο Ewan Gordon McGregor γεννήθηκε στις 31 Μαρτίου του 1971 στο Crieff του Εδιμβούργου. Οι γονείς του James Charles Stuart McGregor και Carole Diane Lawson ήταν και οι δυο καθηγητές και φρόντισαν ο Ewan και ο μεγαλύτερος αδερφός του να λάβουν τη σωστή παιδεία. Ο Ewan ήταν πολύ δραστήριο παιδί. Έκανε κολύμπι, καταδύσεις, μάθαινε ντραμς και κιθάρα, η ιππασία ήταν το μεγάλο του χόμπι, ενώ έκανε λίγα μαθήματα υποκριτικής στο σχολείο και μερικές εμφανίσεις στη σχολική ορχήστρα. Το να τραγουδά, για εκείνον ήταν κάτι το μοναδικό, στα πάρτι έκανε μιμήσεις παλιών τραγουδιστών όπως ο Elvis Presley και αναδείκνυε τις φωνητικές του ικανότητες. Σε ηλικία 16 ετών εγκαταλείπει το σχολείο και παρακολουθεί δραματικές σπουδές στο Fife College Of Further And Higher Education του Kirkcaldly (δουλεύοντας παράλληλα στο Perth Repertory Theatre) και στη συνέχεια στο Guildhall School of Music and Drama στο Λονδίνο. Λίγο πριν από την αποφοίτησή του αποφασίζει να μην τελειώσει τη σχολή προκειμένου να λάβει μέρος στο ‘Lipstick On Your Collar’, μια σειρά 6 επεισοδίων του βρετανικού Channel 4 που ωστόσο δε σημειώνει την αναμενόμενη επιτυχία. Ο ίδιος δηλώνει ότι ποτέ δε μετάνιωσε για την απόφασή του αυτή.

Ο πρώτος αξιοσημείωτος ρόλος έρχεται το 1994 με τη συμμετοχή του στο «Shallow Grave», το οποίο σκηνοθετεί ο Boyle, γράφει ο Hodge ενώ χρέη παραγωγού εκτελεί ο Macdonald, με τους οποίους μάλιστα συνεργάζεται δυο χρόνια αργότερα στο «Trainspotting» (1996). Η ταινία αυτή σημειώνει τεράστια επιτυχία λόγω της αμεσότητας, της μοντέρνας κινηματογράφησης και της διαφορετικής οπτικής με την οποία αντιμετωπίζει το θέμα της χρήσης ναρκωτικών ουσιών και ο Ewan υποδυόμενος με απόλυτη πειστικότητα τον πρωταγωνιστικό ρόλο του εξαρτημένου από την ηρωίνη αντιήρωα γίνεται γνωστός στο ευρύ κοινό.

ινφο

Ήταν μια περίοδος φορτωμένη με αρκετές συμμετοχές σε ταινίες όλων των ειδών όπως το «The Pillow Book» του Peter Greenaway, η κωμωδία «Emma» με την Gwyneth Paltrow (1996), το δραματικό «The Serpent’s Kiss» (1997) και το θρίλερ «Nightwatch» (1997). Ήταν η περίοδος που το άστρο του άρχισε να ανατέλλει και οι προτάσεις για δουλεία για τον Ewan Gordon McGregor άρχισαν να πέφτουν βροχή. Όμως εκείνος δεν θέλει να συμμετέχει σε ταινίες που δεν θα καθόταν ο ίδιος να παρακολουθήσει.

Για τον λόγο αυτό δε διστάζει να ρισκάρει και έτσι επιλέγει να ενσαρκώσει διαφορετικούς και συχνά αμφιλεγόμενους χαρακτήρες όπως τον Billy στο Little Voice, τον Curt Wild στο αναφερόμενο στη glam rock σκηνή της δεκαετίας του `70 «Velvet Goldmine» (1998) ή τον Robert στη μαύρη κωμωδία «A Life Less Ordinary» (1997) όπου συνεργάζεται για τρίτη φορά με την τριάδα του «Shallow Grave». Aκόμη είχε εξασφαλισμένο τον πρωταγωνιστικό ρόλο και για το «The Beach», το επόμενο κινηματογραφικό σχέδιο των Boyle και Hodge οι οποίοι όμως κάτω από πιέσεις του studio δίνουν τον ρόλο στον Leonardo Di-Caprio. Από τότε ο Ewan δεν ξαναμίλησε με τον Boyle με τον οποίον είχαν μέχρι τότε στενή φιλία.

O Ewan o οποίος εμπνεύστηκε να γίνει ηθοποιός από τον επίσης ηθοποιό θείο του, Denis Lawson, που είναι περισσότερο γνωστός για τη συμμετοχή του στην αρχική τριλογία του Πολέμου των Αστρων, εξασφαλίζει τον ρόλο του Obi Wan Kenobi για τα τρία πρώτα επεισόδια του φιλμικού οράματος του George Lukas. Έτσι τον συναντάμε στα «Star Wars Episode I : The Phantom Menace» (1999), «Star Wars Episode II - Attack Of The Clones» (2002) και « Star Wars Episode III - Revenge Of The Sith» (2005).

Ενδιάμεσα συνέχισε να κάνει ταινίες σε διαφορετικά είδη. Τεραστία επιτυχία ήταν το «Moulin Rouge» (2001) μαζί με τη Nicole Kidman, για το οποίο ο Ewan προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα. Αξίζει να σημειώσουμε πως στα απαιτητικά τραγούδια της ταινίας τραγουδούσε ο ίδιος. Το 2002 συναντήθηκε με τον σκηνοθέτη Ridley Scott στην πολεμικό δράμα «Black Hawk Down» (2002) που είχε ελπίδες για διακρίσεις αλλά όμως δεν κατάφερε να φτάσει τις αρχικές προσδοκίες. Παράλληλα συμμετείχε και σε μικρότερες παραγωγές όπως τα «Young Adam» ενώ ‘κοντραρίστηκε’ με τη Renee Zellweger στη ρομαντική κομεντί «Down With Love».

Ο Tim Burton τον επιλέγει για τον πρώτο ρόλο στο συγκινητικό «Big Fish» (2003) ενώ ο Ewan δείχνει το ενδιαφέρον του και για τις ταινίες κινουμένων σχεδίων, δανείζοντας τη φωνή του στις πρόσφατες παραγωγές «Robots» και «Valiant» το 2005. Επέστρεψε στα λημέρια του Hollywood με την blockbuster περιπέτεια του Michael Bay «The Island» (2005) ενώ συνεργάστηκε με τον βραβευμένο με Oscar Marc Forster στο ψυχολογικό δράμα «Stay» που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 2006. Τα επόμενα σχέδιά του περιλαμβάνουν τις ταινίες «Scenes of a Sexual Nature», «Stormbreaker» και «Flora Plum».

Στα γυρίσματα ενός επεισοδίου του τηλεοπτικού ‘Kavanagh QC’ όπου γνώρισε και ερωτεύτηκε τη γαλλίδα ελληνικής καταγωγής σχεδιάστρια παραγωγής Eve Mavrakis. Οι δυό τους παντρεύτηκαν το 2001 και έχουν δυο κόρες τις Clara Mathilde και Esther Rose. O McGregor είχε ιδρύσει τη Natural Nylon, μια δικιά του εταιρία παραγωγής μαζί με τους πρώην συμπρωταγωνιστές του και φίλους του, Sean Pertwee, Jonny Lee Miller, και Jude Law. Στόχος της είναι να στηρίξει νέους δημιουργούς και το ντεμπούτο της έγινε με το πρωτοποριακό «eXistenZ» του David Cronenberg. Ο Ewan όταν διαθέτει χρόνο επιστρέφει στο πρώτο του σχολείο, τη Morrison’s Academy, δίνοντας διαλέξεις σχετικά με το χώρο του θεάματος αναζητώντας παράλληλα νέα ταλέντα.

cine,building

// 13

FILMOGRAPHY

Haywire (2012)Beginners (2011)Salmon Fishing in the Yemen (2011)The Impossible (2011)I Love You Phillip Morris (2010)jackboots On Whitehall (2010)Nanny McPhee Returns (2010)The Ghost Writer (2010)Amelia (2009)Angels & Demons (2009)Incendiary (2009)The Men Who Stare at Goats (2009)Cassandra’s Dream (2008)Deception (2008)Scenes of a Sexual Nature (2007)Alex Rider: Operation Stormbreaker (2006)Miss Potter (2006)Robots (2005)Star Wars: Episode III (2005)Stay (2005)valiant (2005)The Island (2005)Faster (2004)Young Adam (2004)Big Fish (2003)Down With Love (2003)Star Wars: Episode II (2002)Black Hawk Down (2001)Moulin Rouge (2001)Nora (2001)Eye of the Beholder (2000)Rogue Trader (1999)Star Wars: Episode (1999)Little voice (1998)Nightwatch (1998)velvet Goldmine (1998)Brassed Off (1997)A Life Less Ordinary (1997)The Pillow Book (1997)The Serpent s kiss (1997)Blue juice (1996)Emma (1996)Trainspotting (1996)Shallow Grave (1995)Being Human (1994)Scarlet and Black (1993)

16 // USM

pause

Νίκος Παςχαλης – ΠροςωΠα ( PyxidA RecoRds ) ( ΕλληΝoφωΝο ροκ )

NoRmA – ΕΝαΝτίοΝ ( RANA RecoRds ) ( ΕλληΝoφωΝο ροκ )Η πρώτη προσωπική δισκογραφική δουλειά για τον Νίκο Πασχάλη έχει τίτλο

«Πρόσωπα», κι αν το όνομα σας ακούγεται για πρώτη φορά, η φωνή του σίγουρα δεν ηχεί για πρώτη φορά στα αυτιά σας αλλά την έχετε ακούσει πάρα πολλές φορές μέσα από τους «Μοντάζ», καθώς ο Νίκος είναι ο τραγουδιστής τους.

Η εν λόγο δουλειά περιέχει 5 τραγούδια σε στίχους - μουσική του Νίκου Πασχάλη με ενορχηστρωτική βοήθεια τον Φώτη Παπασταύρου (IXTHEIS) και τον Γιώργο Μέξη που βοήθησε στα τραγούδια στην αρχική τους μορφή. Οι Θεσσαλονικείς πάντα μας βγάζουν ασπροπρόσωπους σε ότι κάνουν και προσωπικά τους βγάζω το καπέλο για την δημιουργικότητα και την συνεργασία που τους περιβάλει… πράγμα που δύσκολα συναντάς σε άλλα μέρη. Η παραγωγή του δίσκου με αφήνει απόλυτα ικανοποιημένο και την πινελιά σε αυτό τον τομέα έχει βάλει ο Μπάμπης Χαλκίδης ο οποίος έκανε την μίξη και ο Peter Mew από το Abbey Road Studio που έκανε το master-ing.

Από όποια πλευρά αν κοιτάξεις αυτό τον δίσκο θα μείνεις ικανοποιημένος, από artwork (εύγε στον Λευτέρη Κοντογιάννη για την υπέροχη δουλειά), από στίχους, από μουσική, η όλη δουλειά που έχει γίνει εδώ σε αφήνει απόλυτα ικανοποιημένο. Ένα είναι το μόνο που μπορεί να σε ξενερώσει … ότι το μουσικό αυτό ταξίδι τελειώνει πολύ γρήγορα. Κάπου εκεί όμως θυμάσαι την επιλογή “Repeat” η οποία είναι ξεχασμένη στους καιρούς μας, καθώς σπάνια να σε μαγέψει ολόκληρος ένας δίσκος. Εδώ λοιπόν το repeat είναι απαραίτητο.

Ο Νίκος σε αυτή την δουλειά κάνει μια μεγάλη βουτιά στον συναισθηματικό του ωκεανό και κοιτάει χωρίς ανάσα πρόσωπα και στιγμές που χαράξανε την ζωή του. Βγαίνει στους δρόμους μια νύχτα με βροχή κοιτάζοντας τον κάθε περαστικό, προσπαθώντας να μαντέψει τι κρύβει μέσα του, καθώς παράλληλα καρτερεί και περιμένει μια γνώριμη μορφή να φανεί. Όσοι έχετε βιώσει δυνατά συναισθήματα στην ζωή σας, αυτές οι εικόνες θα σας φανούν γνώριμες και θα σας αγγίξουν. Η πιο δυνατή, συγκινητική και δακρύβρεχτη στιγμή του δίσκου βρίσκεται ακριβώς στην μέση του δίσκου, ακριβώς στην μέση της καρδιάς του Νίκου και σίγουρα του κάθε παιδιού αυτού του κόσμου που μέσα στην καρδιά του έχει πρώτα απ’ όλα την μάνα του. Αυτά τα λόγια, οι στίχοι, μεταφέρουν απόλυτα τον πόνο που νιώθει η καρδιά όταν η μάνα έχει φύγει από την ζωή, κι αν καταφέρνουν να κάνουν την καρδιά μου να σφιχτεί και τα μάτια μου να βουρκώνουν σε κάθε άκουσμα, ενώ η δική μου μάνα είναι στο διπλανό δωμάτιο, φαντάζομαι πόσο μπορεί να αγγίξει κάποιον που έχει βιώσει ανάλογα συναισθήματα με τον Νίκο.

Να ευχαριστήσω τον Νίκο Πασχάλη για την σημαντική αυτή προσφορά στο ελληνόφωνο ροκ, που τόσο την έχει ανάγκη. Σας προτείνω να στηρίξετε αυτή την δουλειά που σίγουρα δεν θα καταντήσει να είναι απλά ένα cd στην δισκοθήκη σας, αλλά να κατέχει σημαντικό ρόλο στην καρδιά σας.

Νίκος Γραμμάτος

Δεύτερη δισκογραφική δουλειά για τους Norma από τα Ιωάννινα οι οποίοι έρχονται μετά από 1μιση χρόνο μόλις, από το ντεμπούτο άλμπουμ τους.Τι κι αν η πρώτη τους δουλειά φάνηκε ολίγον γλυκανάλατη (ακόμα και στους συντάκτες μας), αυτή θα σας ανταμείψει , καθώς περιέχει οργή και θυμό, εξού και το «Eναντίον» στον τίτλο του album.

Οι Norma εδώ έχουν κάνει μια αξιόλογη δουλειά, η οποία περιέχει 2 δισκάκια. Στο πρώτο δισκάκι περιέχονται 6 νέα τραγούδια τους και το ένα από αυτά επαναλαμβάνεται στο 7o track σε μια άλλη εκτέλεση (Πάρε με (ο μπάτσος)). Δεν φοβούνται να μιλήσουν για την κατάσταση που βιώνουμε σε αυτή την πανέμορφη χώρα με τους θεατράνθρωπους πολιτικούς που μας έχουν φέρει στην κατάσταση αυτή (Εναντίον, Πάρε με, Όταν η μάχη ξεσπάσει). Σε αυτό το πρώτο μισό του δίσκου οι Norma έχουν βάλει γκάζια στα τραγούδια τους, έχουν ανεβάσει την ένταξη και τα χώνουν καθωσπρέπει. Στο άλλο μισό γίνονται και πάλι μελωδικοί όπως τους γνωρίσαμε στον πρώτο τους δίσκο, αλλά σαφώς καλύτεροι, πιο έμπειροι και με καλύτερες συνθέσεις.

Στο δεύτερο δισκάκι βλέπουμε 2 βίντεο κλιπ και 2 τραγούδια remix από την πρώτη τους δουλειά. Τα βίντεο κλιπ πιστεύω ότι πλέον δεν είναι απαραίτητα μέσα στα cd. Πριν 10 χρόνια ναι ήταν κάτι όμορφο διότι τότε δεν υπήρχε το You-tube και ήταν πολύ δύσκολο να δούμε βίντεο από ελληνικές μπάντες (ακόμα και από τις πολύ γνωστές), πλέον το βρίσκω περιττό γιατί υπάρχει και το download-ing σε αυτές τις περιπτώσεις. Τα 2 remix που υπάρχουν μέσα είναι σε ρυθμούς κλαμπίσιους, κάτι εντελώς διαφορετικό από τον ήχο τους, το οποίο μπορεί να έχει κάποιο ενδιαφέρον σε κάποιους και άλλους να τους αφήσει εντελώς αδιάφορους.

Το «βόρεια και δυτικά» ενώ έχει ωραίο ρυθμό και μπιτ, πιστεύω ότι δύσκολα θα ακουστεί σε κάποιο club και θα περάσει ευχάριστα στους ακροατές, καθώς ο στίχος του τραγουδιού (που εμένα μου άρεσει στην πρωτόλεια μορφή του) δεν ταιριάζει με το όλο κλίμα. Σκεφτείτε να είστε στο κλαμπάκι και να ακούσετε στίχους του στιλ «Τα νεκρά της τα παιδιά» ή «Εδώ πεθαίνουμε όλοι», ε όσο να ναι θα σου κάτσει το φιστίκι στον λαιμό. Το «Λάθος στιγμές» πάλι, είναι μια ωραία εκδοχή η οποία ναι, θα μπορούσε να παίξει και στα κλαμπ και να ακουστεί ευχάριστα. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα με λίγα λόγια, ο καθένας έχει δικά του γούστα και προτιμήσεις, το σίγουρο είναι ότι αυτό το 2ο δισκάκι απευθύνεται στους θερμούς φίλους της μπάντας σαν ένα δώρο.

Εν κατακλείδι η όλη παραγωγή του δίσκου μας αφήνει ικανοποιημένους και πώς να μην μας άφηνε αφού το χεράκι του έχει βάλει ο Nikodemos T. από το The Sonic Ark ο οποίος βοήθησε στην ηχογράφηση, την μίξη, το mastering, την ενορχήστρωση κα την παραγωγή. Πολύ ωραίο και το όλο artwork του δίσκου, το οποίο ανέλαβε ο Νίκος Βαταλάχος.

Μπράβο για αυτή την δουλειά στους Norma του οποίους πίστεψα από την πρώτη στιγμή ακρόασης του demo τους, το 2007, και με βγάζουν ασπροπρόσωπο λίγα χρόνια αργότερα. Πάντα τέτοια… συνεχίστε δυναμικά! Νίκος Γραμμάτος

music,echoe

// 17

Μια ξεχωριστή έκδοση είναι αυτή εδώ που κρατάμε στα χέρια μας από τους MK-O (Σωκράτης Παπαχατζής, Μαρίνα Καναβάκη), ένα από τα πιο ιδιαίτερα σχήματα της εγχώριας εναλλακτικής σκηνής της χώρας μας. Μια εργασία από δυο σπουδαίους μουσικούς κατά την ταπεινή μου άποψη που βάζουν πάνω από όλα την ίδια τη μουσική τους έκφραση είτε αυτή αποτυπώνεται σε φόρμες και μελωδίες είτε σε στίχους που αφορούν θέματα που τους απασχολούν.

Και σε αυτό το δισκογραφικό τους βήμα κάνουν και τα δυο πράγματα που προαναφέραμε. Η όλη διαδικασία παραγωγής του συγκεκριμένου άλμπουμ διέπεται από το θέμα που τους απασχόλησε τελευταία το οποίο νομίζω ότι δεν έχει ξαναγραφτεί παλιότερα από Έλληνα μουσικό ή μουσικούς ή τουλάχιστον σπανίζει και δεν κατέχει ξεχωριστή θέση στις στιχουργικές προτιμήσεις των συμπατριωτών καλλιτεχνών μας. Ποιο είναι αυτό το θέμα ; Η μουσική σύνθεση που γράφεται εδώ για να «διηγηθεί την ιστορία της μετατροπής του λευκού “ελεύθερου πολίτη” σε αλυσοδεμένο νέγρο» όπως επισημαίνουν και οι ίδιοι στην κουβέντα που κάναμε για το 23ο τεύχος του Urban Style Mag.Η μουσική σύνθεση δε μοιάζει να διασπάται σε πάρα πολλά κομμάτια και στοιχεία για να ενωθεί ξανά και ξανά υποστηρίζοντας στο μέγιστο τη σκέψη και τη φιλοσοφία του καινούργιου έργου των MK-0.Αυτά τα στοιχεία προσδιορίζονται μέσα από την ηλεκτρονική μουσική, τη ροκ, την jazz αλλά και τη σόουλ και τη funk μουσική και όλα αυτά τοποθετημένα σε πειραματική βάση που διοχετεύεται όμως στην αρμονία ακόμα και της κλασσικής μουσικής.

Άλλωστε και πριν την εποχή των ΜΚ-Ο είχαν δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής οι δυο τους : ακόμα τριγυρίζει στο μυαλό μου το –πρωτοποριακό για την εποχή του- «Blue Light» με τον Σωκράτη Παπαχατζή να δείχνει το δρόμο για τη γραφή σπουδαίας μουσικής σύνθεσης με επίσης σπουδαίο στίχο γραμμένο στα αγγλικά συμπράττοντας με τους Αρη Αυγερινό και Βαγγέλη Βέκιο και όλα αυτά στο μακρινό 1988...Ενώ στο πιο κοντινό 2000 βγήκε στο φως το «Ποτέ και τίποτα» με τη Μαρίνα Καναβάκη να συμπράττει με τη σειρά της μουσικά με τους Βαγγέλη Καρίπη, Παναγιώτη Κορορό, Άγγελο Πολυχρόνου, Στάμο Σέμση και Επίκουρο Τριανταφυλλίδη αποδίδοντας τη ποίηση του Ηλία Πετρόπουλου.

Αλέξανδρος Γερασίμου

Είναι ένα από τα πιο αξιόλογα και σημαντικά ζευγάρια της παγκόσμιας μουσικής σκηνής που καταφέρνει όλα αυτά τα χρόνια της παρουσίας του να κρατάει ακέραια και στην κατάσταση που επιθυμεί την μουσική του αναζήτηση, τους δικούς του όρους που θέτει για το ψάξιμο των ήχων που βγαίνουν όταν …βγαίνουν οι κιθάρες του από τη θήκη τους.Είναι επίσης ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και πολυταξιδεμένα μουσικά ζευγάρια της Ευρώπης. Ξεκινώντας από το Δουβλίνο όπου ανακαλύφθηκαν από τους Damien Rice καθώς έπαιζαν σε διάφορες pub για να βγάλουν τα προς το ζην άφησαν πίσω τους το πρώτο τους σχήμα «Tieva Acida» και συνέχισαν την κοινή τους πορεία υπό τη σκέπη ενός άλλου πρότζεκτ που συνεχίζει δυναμικά και σταθερά μέχρι σήμερα.Εκεί αναμειγνύουν τα στοιχεία που θέλουν καθιστώντας τους ίδιους ως ιδιαίτερους συνθέτες μιας και φλερτάρουν …φιλτράροντας αρκετά είδη μουσικής όπως το ροκ, η μέταλ, η jazz και το φλαμένγκο.

Το πιο σπουδαίο όμως από όλα στους σπουδαίους αυτούς μουσικούς και είναι κάτι που τους χαρακτηρίζει έντονα είναι ότι στις αποσκευές τους όπου και αν εμφανίζονται κουβαλάνε μόνο …δυο κιθάρες.Με αυτές απογειώνουν τις δικές τους συνθέσεις αλλά και τις διασκευές που επιλέγουν να εντάξουν στο πρόγραμμα τους.Με τα παραπάνω συστατικά λοιπόν κυκλοφόρησαν μέχρι σήμερα 4 studio και 3 live album, με το «ζωντανό» «Live in France» να αποτελεί την τελευταία τους σύνδεση με το stage αλλά και με το studio μιας και πρόκειται για επίσημη κυκλοφορία που έσκασε μύτη τον περασμένο Ιούλιο.Εκεί θα βρείτε όλα όσα τους ενώνουν με τις κιθάρες, τη σκηνή, τον κόσμο που ήρθε στα λάιβ τους στην τουρνέ τους στη Γαλλία.Μάλιστα σε αντίθεση με τα λάιβ της περιοδείας τους στην Ιαπωνία («Iive in Ja-pan») όπου έπαιζαν καθιστοί, o Rodrigo και η Gabriela έδωσαν στη σειρά αυτή των συναυλιών τους περισσότερη κίνηση και ζωντάνια κάτι που αποτυπώθηκε και στην ηχογράφηση και εν τέλει στο τελικό αποτέλεσμα.

Α και κάτι ακόμα για αυτή τη μικρή αλλά θαυματουργή μουσική ομάδα : Εγραψαν τη μουσική για τους «Πειρατές της Καραιβικής» πετώντας από πάνω τους τη σκόνη και τη λάμψη που θα τους έδινε μια ενδεχόμενη συναναστροφή τους με τους υπόλοιπους συντελεστές της ταινίας.Γιατί απλώς έγραψαν τη μουσική (η πρώτη φορά που υπέγραψαν ολόκληρο το σάουντρακ μιας ταινίας) και δεν πήγαν ούτε στη πρεμιέρα αποφεύγοντας τη σκόνη που λέγαμε…

Αλέξανδρος Γερασίμου

Μκ-ο - BLUes FoR THe WHiTe NiGGeR ( PUZZLEMUSIK ) ( oTHeR ) RodRiGo y GABRieLA – LiVe iN FRANce

( ATO RECORDS ) ( oTHeR )

music,echoe

EChOnOMIST - REAL LOvE FEAT. MZ SUnDAy LUv

( DESSOUS ) ( HoUse )

BODEgA - EP SnIPPET

( FOUR MUSIC ) ( eLeTRoNicA, HoUse )

MACEO PLEx - hIgh AnD SExy EP

( ELLUM AUDIO ) ( HoUse )

ExTRAwELT - In AUFRUhR

( COCOOn RECORDIngS ) ( Techno )

METROnOMy - ThE EngLISh RIvIERA ( BECAUSE MUSIC ) ( eLecTRoNicA )

ΠροτεινομενεΣ ΚΥΚΛοΦοριεΣsuggested ReLeAses

18 // USM

HIii 5HIii 5HIii 5HIii 5HIii 5HIii 5 Είναι από τα άλμπουμ και τους καλλιτέχνες που εάν γράψω ελεύθερα την γνώμη μου θα γίνω τόσο υπερβολικός που σίγουραθα αλλάξετε σελίδα. Ο Till Von Sein είναι ένας καλλιτέχνης από άλλη εποχή, έχει κάτι από όλους αυτούς τους θρυλικούς Dj από τα 80’s και 90’s στις παραγωγές του και συγχρόνως τα καλύτερα στοιχεία από το σήμερα. Το άλμπουμ του νομίζω επαληθεύει τα παραπάνω και μάλλον είναι πηγή για περισσότερα θετικά σχόλια. Deep,House, Πιάνο, Περίεργα και Ατμοσφαιρικά synths, Jazz, υπέροχες συνεργασίες με εξίσου αξιόλογους καλλιτέχνες και πολύ ταλέντο είναι τα υλικά της συνταγής για ένα άλμπουμ που έχει μπεί μέσα στο top 5 μου για το 2011. Ακούστε το εάν δεν το ακούσατε, θα το βρείτε σχεδόν σε όλα τα διαδυκτιακά καταστήματα όπου κυκλοφόρησε στις 28 Οκτωβρίου από τη Suol!

Γιάννης Παπαστυλιανός

Είκοσι χρόνια πέρασαν από το πρώτο single release των Underworld και οι Karl Hyde, Rick Smith, μαζί με το πιο νέο μέλος της μπάντας Darren Price το γιορτάζουν με το “Anthology 1992 - 2012”. Τρία CD γεμάτα ύμνους από ένα συγκρότημα που έχει βάλει όχι λιθαράκι αλλά βράχο στην ηλεκτρονική μουσική που ακούμε σήμερα. Στα δύο πρώτα CD ακούμε όλα τα τα κομμάτια που έχουμε αγαπήσει από το 1992 έως και σήμερα ενώ το τρίτο CD είναι αυτό που τραβάει τη προσοχή όλων. Σπάνια κομμάτια από live εμφανίσεις ή ακυκλοφόρητες δημιουργίες των Underworld έρχονται να συμπληρώσουν αυτό το Ανθολόγιο ενός συγκροτήματος που ακόμα και σήμερα συνεχίζει να μας εκπλήσει τόσο με τα live του όσο και με κάθε release του. Θα κυκλοφορήσειστις 23 Ιανουαρίου και έχετε τη δυνατότητα να το προ-παραγγείλετε στην επίσημη ιστοσελίδα της μπάντας.

Γιάννης Παπαστυλιανός

TiLL VoN seiN - #LTd ( sUoL ) ( deeP HoUse )

UNdeRWoRLd - THe ANTHoLoGy ( UNdeRWoRLd ) ( eLecTRoNicA )

20 // USM

Maceo Plex fast talkingMaceo Plex fast talkingMaceo Plex fast talkingMaceo Plex fast talkingMaceo Plex fast talkingMaceo Plex fast talking

art,istinterview. odisseas Panierakis (od.penierakis@urbanstylemag.gr)

“Maceo Plex is on a quest to fulfill his need to inject feeling and funk into the world, and he’s already proving to be quite productive.” eric a.k.a. Maetrik talks to urbanstyleMag about his new label ellum Audio and our greatest love…Music!

“ο Maceo Plex προσπαθεί να εκπληρώσει την ανάγκη του να δώσει συναίσθημα και μια δόση funk στον κόσμο και ηδη αποδεικνύει ότι είναι αρκετά παραγωγικός”. ο eric, γνωστός και ως Maetrik, μιλάει στο urbanstyleMag για την νέα του δισκογραφική εταιρεία, την ellum Audio, και για την μεγαλύτερή μας αγάπη... την μουσική!

Πες μας λίγα λόγια για την μουσική σου εξέλιξη και για το πως μπήκες στα μουσικά τεκτενόμενα.Προέρχομαι από ένα αρκετά παραδοσιακό Κουβανέζικο σπίτι, οπου 24 ώρες την ημέρα ακουγόταν μουσική. Όλως παραδόξως, δεν μου άρεσε η salsa, όπως στους δικούς μου και ερωτεύτηκα με την Miami Bass και την Electro την δεκαετία του 80’. Επίσης μου άρεσε πολύ και η New Wave Synth Pop, έτσι φυσικά όταν άκουσα House και Techno στα τέλη του 80’, αρχές 90’ ξετρελάθηκα. Ξεκίνησα να αγοράζω δίσκους από το 92 και αγόρασα τα δικά μου turntables το 93. Από τότε κόλλησα... Ακόμα και τώρα εμπνέομαι από μουσικές που άκουγα όταν ξεκίνησα αλλά προσπαθώ να βρίσκω τρόπο να τις ανανεώνω και να τις διατηρώ φρέσκες για σήμερα.

Από που προκύπτει το Maceo Plex;Το πιστεύεις ή όχι, πραγματικά δεν το πήρα από τον Maceo Parker! Η αρραβωνιαστικιά μου είχε ένα γάτο, τον Maceo και εγώ είχα χρησιμοποιήσει παλιότερα το Plex για ένα proj-ect. Τα έβαλα μαζί και ταίριαξαν άψογα. Μέχρι και πριν λίγο με ρωτούσαν αν το πήρα από τον διάσημο τζαζίστα Maceo Parker.

Ο Maceo Plex είναι το house-funk alter ego του Maetrik;Δεν τους θεωρώ alter egos, πραγματικά. Και οι δύο αντιπροσωπεύουν εμένα, ανάλογα την διάθεσή μου. Αυτήν την περίοδο είμαι πολύ χαρούμενος και δέχομαι πολλή αγάπη, συνεπώς αυτό βγαίνει και στην μουσική μου. Έπειτα, μεγαλώνω και νιώθω την ανάγκη να ηρεμήσω λίγο και απλά να νιώσω το groove.

Πες μας για το νέο σου επίτευγμα, την Ellum Audio…Πολύ συναρπαστικό που επίτελους πήρα την απόφαση να το κάνω. Έχω ένα πολύ σαφές όραμα για το μέλλον της House, της Disco και της Techno, έτσι η Ellum είναι μια καλή πλατφόρμα για να αναζητήσω αυτή την μουσική και να την παρουσιάσω στον κόσμο. Αυτή την περίοδο την διοικούμε η Christine, η manager μου, και εγώ με την πολύτιμη βοήθεια του φίλου μας του Danny Daze, μιας τεράστιας μουσικής φιγούρας. Πλέον έχουμε έναν πραγματικά καταπληκτικό Label Manager, ο οποίος τρέχει επίσης τις Visionquest, CR, και Hot Creations. Η ομάδα είναι μαζεμένη και σχεδιάζουμε κάποια πολύ όμορφα πράγματα για το 2012! Κυκλοφόρησα ήδη το 001 και το 002 είναι από τον θρυλικό Dj Gregory, με το ψευδόνυμο Bazar. Έχουν προγραμματιστεί καταπληκτικά πράγματα!

Τι σε συναρπάζει σε σχέση με την ηλεκτρονική μουσική αυτή τη χρονική στιγμή;Ο πειραματισμός με την Deep House. Υπάρχει, εδώ και πολλά χρόνια πειραματισμός με την Techno, την Electronica και την Electro, αλλά η Deep House έμεινε στάσιμη μετά την τεράστια έκρηξη της Mannheim House. Πλέον υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που παρουσιάζουν καινούργιους τρόπους δημιουργίας μιας νέας, πιο μελωδικής House. Είναι σίγουρα συναρπαστικό.

Τα πέντε πιο αγαπημένα σου κομμάτια όλων των εποχών...Δύσκολη ερώτηση αλλά πέντε αγαπημένα που μου έρχονται αυτή τη στιγμή είναι:New Order “Blue Monday” MJ “Thriller” or “Off The Wall”Tom Browne “Funkin for Jamaica”Barry White “Love’s Theme”Cybotron “Clear”

// 21

music,echoe

tell us a little about your musical development and how you got into music.

I come from a pretty traditional Cuban household where there was music playing 24 hours a day. But surprisingly I never got into the salsa that my parents were into and I fell in love with Miami Bass and electro in the 80s. Also loved New Wave synth pop…so natu-rally when I heard House and Techno in the late 80s/ early 90s I was hooked. I started buying records in 92, got my first turntable in 93 and was hooked after that. Now I see myself getting a lot of influence from music when I started, but somehow finding a way to update it and make it fresh for today.

Where does the name Maceo Plex come from?

Believe it or not…I didn’t really get it from Maceo Parker. My fian-cée had a cat named Maceo, and I had already used the name Plex for a project so I put the two together and it worked perfectly. Until shortly before people asked me if I got it from the famous funk jazz musician Maceo Parker.

Is Maceo Plex the house-funk alter ego of Maetrik?

I don’t consider them alter egos really. They are both me and rep-resent my mood. At the moment I’ve been really happy and feeling a lot of love so it’s been pouring into my music. I’m also getting older so I’ve been feeling a need to slow down and just groove.

tell us a few things about your new achievement, ellum Audio…

Very exciting that I finally got around to getting it going. I have a very clear vision of the future of house, disco, and techno so Ellum is a good platform to seek out that music and present it to the world. We just got started and currently Christine (my manager) and I run it. But we’ve also enlisted the help of our friend Danny Daze who’s a huge music hustler. Plus we have a really great label Manager that also runs Visionquest, CR, and Hot Creations. So the team is assembled and we plan to really make some great things happen in 2012! I started it off by doing 001, and 002 is by the legendary Dj Gregory under the name Bazar. Amazing stuff planned.

What excites you about electronic music at the moment?

Experimentation within DEEP HOUSE MUSIC. There’s been ex-perimentation within techno, electronica, and electro for years…but Deep House became a bit stagnant after the huge Mannheim House explosion.. Now there are so many artists bringing new ways of creating new and soulful house music. It’s exciting for sure.

Your top 5 songs of all time…

Hard question but at the moment my favorite 5 that come to mind are:

New Order “Blue Monday”MJ “Thriller” or “Off The Wall”Tom Browne “Funkin for Jamaica”Barry White “Love’s Theme”Cybotron “Clear”

22 // USM

art,ist

RALPH LAWSONRALPH LAWSONRALPH LAWSONRALPH LAWSONRALPH LAWSONRALPH LAWSON

RALPH LAWSONRALPH LAWSON

FAST TALKINGRALPH LAWSONRalph Lawson

Keywords... 2020vision recordings

Λέξεις κλειδιά... 2020vision recordings

interview. Panos Karatzas (p.karatzas@urbanstylemag.gr)

// 23

music,echoe

Back to Basics seems to be the start of everything. You were young and electronic music was just something new and different for the most peo-ple. What were your dreams when you started? After 20 years, do you think that you have achieved your goals?It’s strange because I had no dream about being in house music that long. When I started there were no DJ s with careers in the UK. There were only mobile DJs, who were guys traveling around with a sound and light set up and playing pop music in pubs or radio DJs who are really just presenters. I was getting £30 per show. It was just pocket money while I was at college. I thought it was something fun to do while it lasted for a couple of years. I think back to basics getting global recognition propelled me into the possibil-ity that I could do this for longer.

As a listener and fan of yours, I will say that you are a key structure for electronic music in england. You gave shape to music and were one from the first to book names like daft Punk, danny tenaglia, derrick Carter, Josh Wink. How do you feel about that?Well thank you. I do feel that I have helped shaped Leeds as a clubbing city with a strong electronic music fan base but I was just part of the basics team. The guys you mention certainly inspired many young people to get into the music and we got them at a great time, just at the point they were going off. I hope 2020Vison has inspired people all over the world to make great music using their own unique creativity.

tell us about the craziest memory you have from Back to Basics. something that you remember even today, 20 years later.Any crazy story about Basics normally involves Dave Beer, the promoter. He is the party guy. If we were the Rolling Stones I would be Charlie Watts, qui-etly playing drums at the back and holding it down and Dave would be Keith Richards. One time when I was playing he climbed up on my decks and did a stripteae in front of the crowd. They were fortunate as they got the backside, I wasn’t so lucky….

What did you think when you started the 2020Vision and which was the reason you named it like that?We were making our own music in a farmhouse south of Leeds. We would make live dub mixes recorded onto DAT. One time we were really stoned and made a really long one, we stopped the DAT at exactly 20 mins 20 seconds. DJ Huggy (my partner) shouted out “2020 Vision man!”. I realized that the name was too good for one track and it should be the name of the label. The track never came out as it was too long. I liked the name as it means ‘perfect sight’. I liked two ideas that the name suggested for a label; searching for perfection in music and having a perfect vision of what music can be.

Another question I wanted to ask you is how the english underground sound was able to maintain the underground element all these years, after the pass of the 90’s rave? A very good question. The English media is very powerful, both in national newspapers and also in cultural publications like music. In 2000 the music press decided to kill off dance music. The super clubs had got really cheesy and like big corporations so some of it was very justified. The combination of the two forced back to basics to go further underground and out of the media. We had no empire to try to keep hold of. Some dance dinosaurs be-came extinct and this created space for smaller, more agile organisations to emerge. Secret Sundaze in London single handedly kick started the scene again in the south from 2001. London returned to illegal warehouse parties in the East End, the perfect location for house music. Other countries such as Germany, Greece, Romania, Spain and Italy also witnessed new emer-gent electronic music scenes. It can take just one good festival such as Sync in Athens to inspire people. Germany has been the main driving force behind electronic music for over ten years now. I think the way they do it had an impact on the UK scene. House music is best in it’s natural environment of warehouse spaces and not in bright glitzy nightclubs. It will never be good music for commercial radio stations.

As a respectful dj-Producer and label owner, what would you say to the young people who are trying to deal with electronic music in a more pro-fessional level?Well I am maybe not the best person to ask as for many years I didn’t care about this at all. I never even worked out how much money other DJs were getting. I never saw it is a career. Sometimes it depresses me that many young artists are all about the money. My first advice would be that this shouldn’t be your main goal. To succeed you need to be chasing musical dreams not dollars. You also need to realize that there is not much money in electronic music apart from at the very top and it is very hard to climb that mountain. My best advice would be to surround yourself with good people. Make the music first then if it is going well get a good label, agent and press team. Don’t go for the most flashy, choice the ones you like and trust.

to conclude, which are your plans for the future?

I am working on a new blog http://www.ralphlawson.co.uk There is new 2020Soundsytem music and touring in 2012 - http://www.youtube.com/user/2020recordings#p/u/0/WmLL2Kmxoag

I continue to work on the label www.2020recordings.com

We now make 2020events

24 // USM

music,echoe

Το Back to Basics φαίνεται πως ήταν η αρχή για όλα. Ήσουν νέος και η ηλεκτρονική μουσική ήταν κάτι καινούργιο και διαφορετικό για τους περισσότερους. Ποια ήταν τα όνειρα σου όταν ξεκίνησες; Μετά από 20 χρόνια πιστεύεις πως πέτυχες τους στόχους σου;Είναι παράξενο γιατί δεν ονειρευόμουν να μείνω στην house μουσική για τόσο πολύ. Όταν ξεκίνησα, δεν υπήρχαν DJs με καριέρα στην Αγγλία. Υπήρχαν μόνο DJs που ταξίδευαν με ένα σύστημα για ήχο και φώτα και έπαιζαν pop μουσική σε pubs ή ραδιοφωνικοί DJs που ήταν απλώς παρουσιαστές. Εγώ έπαιρνα £30 σε κάθε show. Ήταν το χαρτζιλίκι μου όσο ήμουν στο πανεπιστήμιο. Πίστευα ότι ήταν κάτι διασκεδαστικό που θα κρατούσε για μερικά χρόνια. Νομίζω ότι η παγκόσμια αναγνώριση του Back to Basics με ώθησε στο να σκεφτώ να το κάνω αυτό για περισσότερο.

Ως ένας ακροατής και θαυμαστής σου, θα έλεγα ότι είσαι ένας άνθρωπος-κλειδί για την ηλεκτρονική μουσική στην Αγγλία. Έδωσες μορφή στην μουσική και ήσουν ένας από τους πρώτους που «έκλεισε» ονόματα όπως Daft Punk, Danny Tenaglia, Derrick Carter, josh Wink. Πώς νιώθεις για αυτό;Σε ευχαριστώ. Πραγματικά νιώθω πως βοήθησα στο να διαμορφωθεί το Leeds ως μια πόλη του clubbing με μια δυνατή βάση θαυμαστών της ηλεκτρονικής μουσικής αλλά εγώ απλώς ήμουν μέλος της βασικής ομάδας. Τα άτομα που ανέφερες σίγουρα ενέπνευσαν πολλούς νέους ανθρώπους να ασχοληθούν με την μουσική και τους είχαμε σε μια πολύ καλή εποχή, ακριβώς τη στιγμή που βρίσκονταν στο απόγειο της επιτυχίας τους. Ελπίζω ότι η 2020Vision έχει εμπνεύσει ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να κάνουν σπουδαία μουσική χρησιμοποιώντας τη δική τους μοναδική δημιουργικότητα.

Πες μας για την πιο τρελή ανάμνηση που έχεις από το Back to Basics. Κάτι που θυμάσαι ακόμη και σήμερα, 20 χρόνια μετά.Οποιαδήποτε τρελή ιστορία σχετικά με το Basics συνήθως περιλαμβάνει τον promoter Dave Beer. Είναι ο άνθρωπος των party. Εάν ήμασταν οι Rolling Stones, εγώ θα ήμουν ο Charlie Watts που παίζει drums ήσυχα πίσω και ο Dave θα ήταν ο Keith Richards. Μια φορά, ενώ εγώ έπαιζα μουσική, αυτός ανέβηκε στα decks και έκανε στριπτίζ μπροστά στο κοινό. Αυτοί είδαν μόνο την πίσω πλευρά ενώ εγώ δεν ήμουν τόσο τυχερός…

Τι σκεφτόσουν όταν ξεκίνησες την 2020vision και για ποιο λόγο την ονομάσατε έτσι;Κάναμε τη δική μας μουσική σε μια αγροτική κατοικία νότια του Leeds. Θα κάναμε ζωντανά dub mixes τα οποία θα ήταν γραμμένα σε DAT. Ήμασταν πολύ ανεβασμένοι και κάναμε ένα πραγματικά πολύ μεγάλο mix και σταματήσαμε το DAT ακριβώς στα 20 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα. Ο DJ Huggy (ο συνάδερφος μου) φώναξε «2020Vision man!». Εγώ συνειδητοποίησα ότι το όνομα ήταν πολύ καλό για μόνο ένα κομμάτι και ότι θα έπρεπε να είναι το όνομα της εταιρίας. Το κομμάτι δεν κυκλοφόρησε ποτέ γιατί ήταν πολύ μεγάλο. Μου άρεσε το όνομα γιατί σημαίνει «τέλεια όψη». Επίσης, μου άρεσαν και οι δυο ιδέες που υπέβαλλε το όνομα για μια εταιρία: η αναζήτηση για τελειότητα στη μουσική και το να έχεις μια τέλεια όψη του τι μπορεί να είναι η μουσική.

Μια άλλη ερώτηση που θα ήθελα να σου κάνω είναι πώς ο underground ήχος της Αγγλίας κατάφερε να διατηρήσει το underground στοιχείο όλα αυτά τα χρόνια, μετά από τα rave του ’90.Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση. Τα μέσα ενημέρωσης της Αγγλίας είναι πολύ ισχυρά, όχι μόνο στις εθνικές εφημερίδες αλλά και στις πολιτιστικές εκδόσεις όπως η μουσική. Το 2000, ο μουσικός τύπος αποφάσισε να «σκοτώσει» την dance μουσική. Τα μεγάλα clubs είχαν γίνει σαν μεγάλες εταιρίες, οπότε κάτι τέτοιο ήταν εν μέρει δικαιολογημένο. Ο συνδυασμός αυτών των δυο ώθησε το back to basics να γίνει ακόμη πιο πολύ underground και να απομακρυνθεί από τα μέσα.

Δεν είχαμε κάποια μεγάλη αυτοκρατορία την οποία προσπαθούσαμε να σώσουμε. Κάποια «τέρατα» της dance μουσικής είχαν χαθεί και αυτό δημιούργησε μέρος για να εμφανιστούν άλλες μικρότερες και πιο εύστροφες οργανώσεις. Το Secret Sundaze στο Λονδίνο, το οποίο λειτουργούσε χωρίς καμία βοήθεια, συνέβαλλε στο να ξεκινήσει και πάλι η ηλεκτρονική μουσική σκηνή στο νότο το 2001. Το Λονδίνο επέστρεψε στα παράνομα warehouse parties στο East End, την τέλεια τοποθεσία για την house μουσική. Όμως και σε χώρες όπως η Γερμανία, η Ελλάδα, η Ρουμανία, η Ισπανία και η Ιταλία έχει παρατηρηθεί η εμφάνιση της ηλεκτρονικής μουσικής. Αρκεί ένα και μόνο καλό φεστιβάλ, όπως το Sync στην Αθήνα, για να εμπνεύσει τους ανθρώπους. Η Γερμανία αποτελεί την κύρια δύναμη της ηλεκτρονικής μουσικής για περισσότερο από 10 χρόνια. Πιστεύω πως ο τρόπος που το κάνουν είχε αντίκτυπο στη σκηνή της Αγγλίας. Η house μουσική είναι καλύτερη στο φυσικό περιβάλλον ενός warehouse και όχι στα λαμπερά nightclubs. Ποτέ δε θα είναι καλή μουσική για εμπορικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Ως ένας σεβαστός Dj – Παραγωγός και ιδιοκτήτης δισκογραφικής, τι θα λέγατε στους νέους ανθρώπους που προσπαθούν να ασχοληθούν με την ηλεκτρονική μουσική σε πιο επαγγελματικό επίπεδο;Ίσως να μην είμαι το σωστό άτομο για να ρωτήσεις επειδή για πολλά χρόνια δεν με ένοιαζαν όλα αυτά. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα για το πόσα λεφτά έβγαζαν οι άλλοι Djs. Ποτέ δεν το είδα σαν καριέρα και με στεναχωρεί το γεγονός ότι πολλοί νέοι καλλιτέχνες σκέφτονται μόνο τα χρήματα. Η πρώτη μου συμβουλή είναι ότι δεν θα πρέπει να είναι αυτός ο πρωταρχικός στόχος. Για να πετύχεις, χρειάζεται να κυνηγάς τα μουσικά σου όνειρα και όχι τα χρήματα. Επίσης, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν υπάρχουν πολλά λεφτά στην ηλεκτρονική μουσική εκτός από τους top καλλιτέχνες και είναι πολύ δύσκολο να φτάσεις εκεί. Η καλύτερη συμβουλή μου είναι να περιβάλλεσαι από καλούς ανθρώπους. Δημιούργησε πρώτα την μουσική, μετά αν πηγαίνει καλά απευθύνσου σε ένα καλό label, ατζέντη και press team. Μην προτιμήσεις τους πιο «φανταχτερούς» αλλά αυτούς που σου αρέσουν και εμπιστεύεσαι.

Κλείνοντας, ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Εργάζομαι πάνω σε ένα νέο blog: http://www.ralphlawson.co.uk

Υπάρχει νέα 2020 Soundsytem μουσική και περιοδεία το 2012 - http://www.youtube.com/user/2020recordings#p/u/0/WmLL2Kmxoag

Συνεχίζω να εργάζομαι στο label www.2020recordings.com

Τώρα κάνουμε 2020events http://www.youtube.com/user/2020recordings#p/u/6/Sj_S10CvJNQ

RALPH LAWSONRALPH LAWSONRALPH LAWSONRALPH LAWSONRALPH LAWSONRALPH LAWSONRALPH LAWSONRALPH LAWSON

26 // USM

art,ist

Steve MillSteve MillSteve MillSteve MillSteve MillSteve MillSteve MillSteve Mill

interview. Panos Karatzas (p.karatzas@urbanstylemag.gr)

Steve Mill ένας καλλιτέχνης της εγχώριας και όχι μονό μουσικής σκηνής γεννημένος στην Θεσσαλονίκη. Ασχολήθηκε από νεαρή ηλικία με την ηλεκτρονική μουσική, πολλοί έχουμε ακούσει κομμάτια του να παίζονται σε γνωστούς ραδιοφωνικούς σταθμούς εγώ σίγουρα θα ξεχώριζα το 45’s Under The Sun από τον τελευταίο του album.Μιλήσαμε μαζί του για το νέο του album για το πώς ξεκίνησε και για το πώς είναι τα πράγματα στο εξωτερικό όπου και βρίσκεται αυτόν τον καιρό.

steve Mill an artist’s domestic and not just music scene was born in thessaloniki. He was been involved with electronic music from an early age, many people have heard his tracks played on popular radio stations I definitely would pick out the 45’s under the sun by his last album. We talked with him about his new album on how it began and how are things abroad where he is living at this time.

// 27

music,echoe

Καλησπέρα Στράτο.

Πες μας για την ενασχόληση σου με την μουσική πως ξεκίνησες και ποτέ ήρθες για πρώτη φορά σε επαφή με την ηλεκτρονική μουσική; Ξεκίνησα στα 16 μου αγοράζοντας δίσκους από τα local shops της Θεσσαλονίκης. Ώς νέος άκουγα αυτά που παίζονταν στα ραδιόφωνα, μιας και σε εκείνη την εποχή και ηλικία, η πρόσβαση στην ηλεκτρονική μουσική ήταν πιο δύσκολη. Με τον καιρό όμως μαθαίνοντας και ψάχνοντας, αγάπησα την House μουσική σε όλες τις μορφές της.

Πρόσφατα μετακόμισες στο Λονδίνο πως νιώθεις που είσαι εκεί; Νιώθω πολύ καλά με αυτήν την κίνηση μιας και ήδη μου έχουν δοθεί οι ευκαιρίες να γνωρίσω ανθρώπους κλειδιά στον χώρο. Ένα μεγάλο μέρος της μουσικής βιομηχανίας βρίσκεται εδώ, οπότε είναι το “place to be” για οποιονδήποτε καλλιτέχνη. Η σκηνή είναι φοβερά ζωντανή οπότε δίνονται φοβερές ευκαιρίες.

Πιστεύεις ότι ένας καλλιτέχνης στο εξωτερικό έχει περισσότερες ευκαιρίες να προωθήσει την δουλεία του η είναι καθαρά ο παράγοντας τον gigs που κάνει κάποιον να φύγει από την χωρά του. ‘Όπως προείπα είναι το κατάλληλο μέρος για έναν καλλιτέχνη για να προωθήσει την δουλειά του. Αν κάποιος καταφέρει να ξεχωρίσει σε αυτήν την πόλη, σίγουρα απογειώνεται και η διεθνής του καριέρα. Τα μαγαζιά είναι αμέτρητα , τα labels κάνουν συνεχώς label nights, οπότε υπάρχει άμεση πρόσβαση για προσωπική γνωριμία, η οποία είναι πολύ πιο εύκολη απ’ τα δεκάδες απρόσωπα emails εξ’ αποστάσεως.

Πριν δυο μήνες έγινε το release του πρώτου σου προσωπικού album με όνομα Higher State Impressions από την Urban Torque μέσα βρίσκουμε κομμάτια με ένα deep στοιχειό και με έναν emotional χαρακτήρα που συνδέονται με ατμοσφαιρικά pads,από πού αντλείς όλοι αυτήν την έμπνευση; Για την ακρίβεια στις 24 του Οκτώβρη και είναι διαθέσιμο σε όλα τα digital stores. Οι κριτικές είναι πάρα πολύ καλές ως τώρα και αυτό με αφήνει πολύ ικανοποιημένο αν και είναι ακόμη νωρίς. Σε αυτή την δουλειά προσπάθησα να εκφράσω τον εαυτό μου όσο καλύτερα μπορούσα μέσα από την σύνθεση, γι’ αυτό τον λόγο και η πολυμορφικότητα του ήχου. Δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος παράγοντας που με επηρεάζει. Αντλώ την έμπνευση μου από την καθημερινότητα και από την ζωή μου, γι’ αυτό και πάντοτε προσπαθώ ο ήχος μου να είναι τόσο ευνόητος αλλά και παράλληλα ιδιαίτερος. Μου αρέσει, η μουσική μου να μπορεί να περιγραφεί με λέξεις και να δημιουργεί στο μυαλό του ακροατή εικόνες. Αυτό νομίζω ότι κάνει μια δουλειά ξεχωριστή.

Καθώς ξεκινάς να χτίζεις ένα κομμάτι ξέρεις εκ των πρότερων που θα καταλήξει ή απλά έχεις μια ιδέα που την αναλύεις - «αποκωδικοποιείς» ως το τελικό αποτέλεσμα; Σχεδόν ποτέ, ξεκινώντας μία δουλειά δεν έχω συγκεκριμένο σκοπό. Όλα ξεκινούν με μια απλή ιδέα η οποία εξελίσσεται και αυτή είναι η ομορφιά της δουλειάς μου. Η προβλεψιμότητα με κουράζει.

Κλείνοντας θα ήθελα να σε ρωτήσω ποια είναι τα μελλοντικά σου σχεδία και τι να περιμένουν οι ακροατές σου από σένα και τις επόμενες σου δουλείες. Δεν υπάρχουν σχέδια αυτήν την στιγμή. Το μοναδικό σίγουρο είναι πολύ μουσική στους επόμενους μήνες, όπως συνεργασίες με Luke Fair και Ηλία Τζήκα αλλά και μία μίνι επιστροφή στην πατρίδα για μερικές βραδιές στα μαγαζιά της πόλης αλλά και τριγύρω.. Ανυπομονώ!

Hello steve.

tell us about your involvement with music how did you start it and when you came for the first time in contact with electronic music?I started at 16 I was buying disks from the local shops in Thessaloniki. I listened as young the well known tracks played on the radio, because at that time and age, access to electronic music was more difficult. But over time by learning and searching, I loved the House music in all its forms.

Recently you moved to London how do you feel there?I feel very good about this decision I made since I have been given op-portunities to meet key people in the area. Much of the music industry are here, so is the “place to be” for any artist. The scene is so awesome and big opportunities are given.

do you think that an artist abroad has more opportunities to pro-mote his work or is clearly a factor about gigs that makes someone to leave his country?As I have said is the place for an artist to promote his work. If someone manages to stand out in this city, definitely his international career takes off. The shops are numerous, the labels are constantly having la-bel nights, so there is direct access to a personal meet, which is much easier than the dozens of anonymous emails remotely.

two months ago it was the release of your first solo album called Higher state Impressions from urban torque in there we find tracks with a deep element and an emotional nature associated with atmospheric pads. From where does all this inspiration come?In fact on October 24 and is available at all digital stores. The reviews are very good so far and this leaves me very satisfied, although it is still early. In this job I tried to express myself as best I could through the composition, for this reason and the versatility of sound. There is one particular factor that affects me. I draw my inspiration from everyday life and my life, so I always try my sound to be so understandable but also special. I like my music to be described with words and create in the mind of the listener images. I think that makes a work special.

As you began to building a track do you know from the start how will it be or just have an idea to analyze - ‘decode’ as the final result?Hardly ever, when I am starting a job I do not have a specific purpose. Everything starts with a simple idea that is evolving and that’s the beauty of my work. The predictability makes me fatigue.

In the end I would like to ask you about your future plans and what your listeners expect from you and your future works.There are no plans at this time. The only sure thing is a lot of music in the coming months, including collaborations with Luke Fair and Elias Tzikas and a mini homecoming for a few nights in the clubs of the city and around...I look forward!

28 // USM

art,ist

MK-O : BLUES FOR THE WHITE NIGGER…MK-O : BLUES FOR THE WHITE NIGGER…MK-O : BLUES FOR THE WHITE NIGGER…MK-O : BLUES FOR THE WHITE NIGGER…Μια ακόμα πολύ καλή κυκλοφορία ήρθε να προστεθεί στον κατάλογο της αξιόλογης Puzzlemusik και ένας ακόμα πολύ καλός δίσκος ήρθε να προστεθεί στο ενεργητικό των επίσης αξιόλογων Mk-O με το τεράστιο σε μέγεθος από άποψη –αλλά και σε έκταση τίτλο- «Blues for the white nigger».Το γκρουπ αποτελείται από τους Μαρίνα Καναβάκη (Mk…-) και τον Oannes Σωκράτη Παπαχατζή (…-Ο) όπου ένωσαν τις δυνάμεις και τα ονόματα τους σχηματίζοντας τους Mk-O αλλά και μια σειρά από κυκλοφορίες όπου κυριαρχεί η δική τους σφραγίδα, άποψη κα το ψάξιμο πάνω σε άκρως ενδιαφέροντες ήχους…Εγκαινιάζοντας αυτές τις κυκλοφορίες με το «Ποτέ και τίποτα» (2004, εκδόσεις Νεφέλη) και συνεχίζοντας με τo «Ovation» (2006, Hitch Hike) και το «Unreel» (2008, Hitch Hike) , ήρθε στο φως η τελευταία τους δισκογραφική εργασία που με συνέπεια προσηλώνεται στον πειραματισμό με τον οποίο συστήθηκαν οι δυο τους στο κοινό και που τους ακολουθεί σε κάθε καλλιτεχνικό τους βήμα, προσέχοντας και φροντίζοντας όμως και τη στιχουργική τους η οποία στέκεται εξίσου ψηλά.Οπως λένε και οι ίδιοι παρακάτω είναι ένα άλμπουμ που φτιάχτηκε για να «διηγηθεί την ιστορία της μετατροπής του λευκού “ελεύθερου πολίτη” σε αλυσσοδεμένο νέγρο»…

ςυνέντευξη. αλέξανδρος Γερασίμου

Ξεκινήσατε να ασχολείστε με την μουσική πριν από…Ως MK-O, από το 2006. Εννοείται ότι η ενασχόληση ξεκινάει από την παιδική μας ηλικία, με μουσικές σπουδές και κάποιες πρώτες “δειλές” συνθετικές απόπειρες, που σιγά σιγά γίνονται τολμηρότερες, με σόλο άλμπουμ και συμμετοχές σε εφήμερα ή μη μουσικά σχήματα. Γνωστότερο από αυτά υπήρξαν οι Blue Light του Oannes [Σωκράτη Παπαχατζή].

Επιστρέψατε στην δισκογραφία με μια ιδιαίτερη κυκλοφορία που φέρει τον τίτλο «Blues for the white nigger» που «κουβαλάει» ένα πλήθος από μουσικές εκφράσεις και εκφάνσεις. Μιλήστε μας για αυτή τη δουλειά.Το άλμπουμ διηγείται την ιστορία της μετατροπής του λευκού “ελεύθερου πολίτη” σε αλυσσοδεμένο νέγρο, μέσα από τη διαχείριση της μαύρης κουλτούρας εκ μέρους κάποιων κέντρων εξουσίας, αλλά και μέσα από τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας. Ο ‘Blackface’ που συναντάμε στο πρώτο τραγούδι αναφέρεται στους λευκούς θεατρίνους των περιπλανώμενων θιάσων του 19ου και του 20ου αιώνα, που έβαφαν το πρόσωπό τους μαύρο. Με την εξέλιξη της ιστορίας ο Blackface [όλοι εμείς δηλαδή που μέσω του rock’n’roll αγαπήσαμε την μαύρη κουλτούρα] μεταμορφώνεται, υπακούοντας στις επικοινωνιακές προτροπές των Μέσων Ενημέρωσης και των Social Networks σε “σταρ” της Ανωνυμίας [‘Star With No Name’]. Η εντολή που δέχεται από παντού ο κατά φαντασίαν σταρ είναι ότι πρέπει να “ξεχωρίσει”, να “νικήσει με κάθε τρόπο” [Win at any cost] να γίνει “νούμερο 1”. Αποτέλεσμα, μια κοινωνία κατακερματισμένη σε ανθρώπους που μιλούν ακατάπαυστα χωρίς χρόνο για να ακούσει ο ένας τον άλλο.

Πως προέκυψε ο τίτλος αυτής της δισκογραφικής εργασίας ;Από τη μουσική – στιχουργική της θεματολογία. Είχαμε σκεφτεί κάποια στιγμή να τον αντικαταστήσουμε με το ‘White Nigger Blue’, τον τίτλο του βασικού [οργανικού] κομματιού του άλμπουμ. Όμως ο Χρήστος [Αλεξόπουλος], ο «εταιριάρχης» μας, επέμενε στο αρχικό. Και είχε δίκιο.

Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σας και τι σας οδηγεί στο να γράψετε μουσική ;Αν είσαι όντως αφοσιωμένος σε μια συνθετική πορεία, το οτιδήποτε μπορεί να αποτελέσει αφορμή. Αν περιμένεις να “ερωτευτείς”, να “πονέσεις” ή να “κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα” για να “εμπνευστείς”, πρέπει να ονομάσεις τον εαυτό σου κάπως αλλιώς και όχι “συνθέτη”.

Πως θα χαρακτηρίζατε τη μουσική σας και σε ποιό είδος θα τη κατατάσσατε ;Μουσικά το White Nigger αντλεί από αρκετές πηγές, όπως και τα δυο προηγούμενά μας, μη παύοντας να είναι και αυτό ένα άλμπουμ ηλεκτρονικού ροκ. Αυτή η πολυσυλεκτικότητα κάνει κάποιους να μας κατατάσσουν στο χώρο του progressive. Δεν νομίζουμε ότι είναι σωστό: η μουσική μας, πέρα από την κλασική και την jazz που προσφέρουν μια στέρεα βάση για αρμονική περιπέτεια, οφείλει εξ ίσου πολλά στη ρυθμονομία της soul και του funk, όπως και στην ροκ επιθετικότητα.

Έχετε μια σαφή προτίμηση στον αγγλικό στίχο, επιλέγετε να εκφράζεστε με αυτόν. Προφανώς δεν υιοθετείτε την άποψη ότι εφόσον γεννηθήκαμε και ζούμε στην Ελλάδα πρέπει να τραγουδάμε αποκλειστικά στη μητρική μας γλώσσα…Κατ’ αρχήν, γράφουμε τραγούδια και με ελληνικούς στίχους. Από κει και πέρα… και η ίδια η μουσική είναι γλώσσα. Δεν καταβαίνουμε γιατί υιοθετώντας την ηλεκτρική κιθάρα φέρ’ ειπείν ή τη φόρμα του ροκ “προδίδουμε” λιγότερο την πατρίδα απ’ ότι τραγουδώντας στα αγγλικά. Δεν είναι δυνατόν να εγκαλείς κάποιον για τις αισθητικές του προτιμήσεις εν ονόματι κάποιου “εθνικού καθήκοντος”. Το ερώτημα είναι αν κάνει σωστά αυτό που κάνει, αν ξεφεύγει

Ποιες είναι οι μουσικές που σας συγκινούν περισσότερο;Κυριολεκτικά όλες. Όσο περνούν όμως τα χρόνια όλο και περισσότερο η πλάστιγγα γέρνει προς την κλασική, τη σύγχρονη και την jazz, μια και η ηλεκτρονική και η ροκ σκηνή [για να μη μιλήσουμε για την ελληνική…] όλο και λιγότερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν. Για κάποιον που τις έχει γνωρίσει σε άλλες εποχές, εννοείται.

Εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης (sοcιal networking)…Πραγματικά χρήσιμα εργαλεία ή πραγματικά αναγκαίο κακό;Το “κακό” το οποίο αναφέρετε και για το οποίο συμφωνούμε, δεν είναι απαραιτήτως και …”αναγκαίο”. Γιατί μιλάμε για την οριστική και υπό ανεξέλεγκτη πλέον κλίμακα, επικράτηση της κουλτούρας του thumbs up/thumbs down, του ναρκισσισμού και της άσκοπης δημοσιοποίησης της ιδιωτικής ζωής των ανθρώπων. Άσκοπης βέβαια φαινομενικά, γιατί αν συνδυάσουμε το όργιο που γίνεται με τα λεφτά που διοχετεύονται στα Social Networks από “σκοτεινούς κύκλους”, της CIA μη εξαιρουμένης, αντιλαμβανόμαστε κάτι από τις διαστάσεις του θέματος. Κάποια τραγούδια του τελευταίου άλμπουμ μας ασχολούνται με αυτό το θέμα [‘Lockstep’, ‘Star With No Name’]

Πως βλέπετε το μέλλον της ελληνικής δισκογραφίας και ποιός πιστεύετε ότι θα είναι ο επόμενος τρόπος διανομής της μουσικής ;There’s no such thing as …“μέλλον της ελληνικής δισκογραφίας”. Εδώ που την έφεραν οι “διεθνείς εξελίξεις” και η αχρειότητα των εγχωρίων στελεχών, τα έσοδά της πηγάζουν πια από διάφορα γκατζετάκια, deals με εφημερίδες και events τύπου …“Patty – Η πιο Ωραία Συναυλία”. Όσο για τον επόμενο τρόπο διανομής, ή για το αν θα υπάρξει καν τέτοιος, πρόκειται περί θέματος κυριολεκτικά τεράστιου. Δεν θα θέλαμε να καταχραστούμε τον χώρο σας…Το μέλλον πάντως δεν δικαιολογεί αισιοδοξία.

Τα επόμενα σχέδια των Mk-O είναι…Μια συνέχεια του White Nigger, με υλικό που έχει γραφτεί από τη μέρα της έκδοσης του άλμπουμ. Αλλά και, για πρώτη φορά για μας. Ενα project που θα πατάει στην ελληνική μουσική. Ή αν θέλετε, σ’ αυτό που νομίζουμε ότι θα έπρεπε να είναι η ελληνική μουσική. Δουλεύουμε και στα δύο ταυτόχρονα, ποιό θα ολοκληρωθεί πρώτο, θα δείξει.

ΛΙΝΚwww.myspace.com/mk-o

music,echoe

// 29

NO MORE cHIMNEySBy JNK ARTWORKS

17th streetcovered. Usm

32 // USM

LOOKING AROUNDLOOKING AROUNDLOOKING AROUNDLOOKING AROUNDLOOKING AROUNDLOOKING AROUNDLOOKING AROUND

LOOKING AROUNDLOOKING AROUND

// 33

17th Street

34 // USM

17th Street

// 35

36 // USM

17th Street

// 37

κάτω απο το γκρίζοunder the gray

προβληματισμοί, αναμνήσεις, μουσικές εικόνες

reflections, memories, music icons

// 39

φωναξε

40 // USM

Text. sophia - Theodora Giltizi

30.12.1130.12.1130.12.1130.12.1130.12.1130.12.11Κάνε κουράγιο. Ξέρω σε πλάκωσαν τα κύματα. Κάνε κουράγιο, φτάνουμε. Σε λίγο πετάμε για τ’ αστέρια. Κάνε κουπί. Δυνατά. Γρήγορα. Φτάνουμε σου λέω. Μην εγκαταλείπεις έτσι. Πάρε μια ανάσα, έχουμε δρόμο. Θα φτάσουμε στ’ αλήθεια. Είμαστε στα μισά τώρα.. Κοντά στον χαλασμό. Εκεί που όλα θα γίνουν κομμάτια και θα ξαναενωθούν.

Κράτα γερά, πάνε σιγά σιγάνα μη πέσουν τα όνειρα. Να μη σου πέσει ελπίδα. Πρόσεχε. Και πάψε να αμφιβάλλεις για το πώς θα τελειώσει το ταξίδι. Δεν έμαθες πως όποιος παλεύει με τα κύματα, πατάει στεριά; Δεν είναι εύκολο, αλλά μείνε, πάλεψε, άσε τα ρούχα σου να σκιστούν, άσε τη θάλασσα να σκοτεινιάσει. Πάλεψε και θα δεις πού μας βγάζει. Κοίτα τώρα, έχεις δει πουθενά τέτοιο φως; Σου έχουν τραγουδήσει ποτέ τόσο γλυκά τα πουλιά; Σ’ έχει αγκαλιάσει τόσο σφιχτά ο ουρανός; Δυο μάτια από ψηλά θα μας προσέχουν. Και όλα θα πάνε καλά...

// 41

κάτω απο το γκρίζο

42 // USM

#Θεωρίες, Τέλος!#Θεωρίες, Τέλος!#Θεωρίες, Τέλος!#Θεωρίες, Τέλος!Text / Photo. Jenny Gkiougki (kikkerjen@gmail.com )

‘Είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς’ λέει μια κινέζικη ...κατάρα! Και στις μέρες μας η ζωή κάθε άλλο παρά βαρετή είναι. Μέσα στις τελευταίες εβδομάδες ζήσαμε την ανατροπή της δημοκρατίας και την επίσημη άνοδο της ακροδεξιάς στην εξουσία στο ‘λίκνο της δημοκρατίας’, με την ΕΕ όχι μόνο να μην επεμβαίνει αλλά να είναι από τους βασικούς ενορχηστρωτές αυτών των ντελικάτων, κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων σε Ελλάδα και Ιταλία. Οι εκφοβιστικές ενέργειες των παντοδύναμων ‘αγορών’ επισπεύδουν την δημιουργία του ΕΜΣ (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης) ο οποίος μόνο τη σωτηρία μας δεν έχει σκοπό. (ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Όλο και συχνότερα τον τελευταίο καιρό έρχονται στο νου μου κομμάτια του ‘1984’, του Τζ. Όργουελ… τι Νοστράδαμος και κουραφέξαλα, αυτός ήταν ο μέγας προφήτης! Είναι δυνατόν να πέφτει μέσα με τόση ακρίβεια;;; Αν δε το έχετε διαβάσει ακόμα, το συνιστώ ανεπιφύλακτα)

Η συμφωνία δημιουργίας του ΕΜΣ θα πρέπει να επικυρωθεί από τα κοινοβούλια (για να μη χωράνε δικαιολογίες όπως με την πρώτη δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο τύπου ‘δε ξέραμε, δε μας ρώτησαν’) και θα έχει αμετάκλητη και αδιαπραγμάτευτη ισχύ. Ε, και τι μ’ αυτό θα μου πεις; Τόσα έχουμε υπογράψει ως τώρα… με μια μικρή διαφορά όμως: Ο ΕΜΣ θα ‘στηρίζει’ όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, όχι μονάχα εμάς. Κάθε χώρα για να έχει την ‘τιμή’ να συμμετέχει θα καταβάλλει 700δις ευρώ με το καλημέρα, και ύστερα θα μπορούν να απαιτούνται επιπλέον ποσά -όταν κρίνεται απαραίτητο, ποσά τα οποία θα πρέπει να καταβάλλονται εντός ε π τ ά ημερών! Θα μας λένε ‘πήδα’ δηλαδή και ‘μεις θα ρωτάμε ‘πόσο ψηλά;’ Κανείς δεν θα έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει, ερευνήσει ή να μηνύσει τον ΕΜΣ, ενώ όλα τα στελέχη του θα απολαμβάνουν πλήρη ασυλία (κάτι σαν την Τράπεζα της Ελλάδος). Οι νόμοι μας δεν θα τον αγγίζουν, οι κυβερνήσεις μας δεν θα τον ελέγχουν ούτε θα μπορούν να του αντισταθούν. Για να το καταλάβουμε: Δημιουργούμε μια νέα αρχή που θα διαχειρίζεται τα χρήματα όλων των πολιτών της Ευρωζώνης, δε θα είναι εκλεγμένη, και δε θα μπορούμε να την αμφισβητήσουμε. Στα δικά μου τα χαρτιά αυτό ισοδυναμεί με πλήρη απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων για μια ολόκληρη ήπειρο – ή αλλιώς: βάζω τα χεράκια μου και βγάζω τα ματάκια μου…

Σου μαύρισα λίγο την ψυχή ε; Ας αλλάξουμε κλίμα λοιπόν, ας πετάξουμε ψηλά στα ουράνια! –«Όπα, τι είναι όλα αυτά στον ουρανό, τα ίχνη που αφήνουν κάποια αεροπλάνα όταν περνούν;» -«Α, μιλάς για τα chemtrails. Μας ψεκάζουν θα μας πεις, κι άλλες τέτοιες αηδίες.» …Μόνο που δυστυχώς δεν είναι αηδίες. Ότι γίνονται οι αεροψεκασμοί είναι γεγονός. Το ‘γιατί’ επιδέχεται συζήτηση –άλλοι λένε για να μας αποβλακώσουν και να αποδυναμώσουν το ανοσοποιητικό, άλλοι μιλάνε για κλιματολογικές αλλαγές και καταστροφή του εδάφους ώστε να μη μπορούμε να καλλιεργήσουμε μη-μεταλλαγμένους σπόρους, άλλοι και για τα δυο. Ερευνητές, πανεπιστήμια, φορείς έχουν πια επιβεβαιώσει ότι γίνονται τέτοιοι ψεκασμοί καθώς και ότι υπάρχει τεχνολογία που μπορεί να επηρεάσει τις καιρικές συνθήκες. Το πιο αδιάσειστο στοιχείο πάντως θα το βρει κανείς αν αρχίσει απλά να παρατηρεί τον ουρανό… Η σχέση μεταξύ αεροψεκασμών και κεφαλαιαγοράς είναι επίσης γνωστή. Το κλειδί αποτελεί η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας. Το 1997, η γνωστή En-ron, πολύ πριν φαλιρίσει, είχε την ιδέα για τη δημιουργία αγοράς παραγώγων επάνω στις καιρικές συνθήκες. Δημιούργησαν παράγωγα για βροχόπτωση, χιονόπτωση, ταχύτητα του αέρα, αλλά τα πιο διαδεδομένα είναι αυτά για τις μεταπτώσεις στις θερμοκρασίες.

Η βιομηχανία της ενέργειας είναι ο μεγαλύτερος αγοραστής αυτών των παραγώγων γιατί τα κέρδη της επηρεάζονται άμεσα από τις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας. Όταν κάνει περισσότερο κρύο ή ζέστη οι πελάτες θα καταναλώσουν περισσότερη ενέργεια για θέρμανση ή ψύξη αντίστοιχα και οι εταιρίες ενέργειας θα έχουν μεγαλύτερα κέρδη. Τα παράγωγα με βάση τις διακυμάνσεις στη θερμοκρασία δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για αυτούς και είναι στην ουσία τα νόμιμα καζίνο για τις καθόλου-φτηνές-τους-συγκινήσεις. Να πως λειτουργούν: γίνονται μετρήσεις για την μέση ημερήσια θερμοκρασία μιας τοποθεσίας και μετά καθορίζεται ένας αριθμός ανάλογα με το πόσο διαφέρει η μέση ημερήσια θερμοκρασία από τους 18οC. Ο αριθμός αυτός προσδιορίζει την αξία του παραγώγου και συνήθως συνυπολογίζεται για περιόδους μερικών εβδομάδων, μηνών, ή εποχών. Εν ολίγοις η μέση ημερήσια θερμοκρασία καθορίζει την τιμή του παραγώγου. Μπορεί κανείς να στοιχηματίσει ότι η θερμοκρασία θα είναι πάνω ή κάτω από τον μέσο όρο σε μια συγκεκριμένη ημέρα ή περίοδο ημερών. Η τρέχουσα αξία της παγκόσμιας αγοράς ‘καιρικών΄ παραγώγων είναι περίπου 12δις δολάρια. Οι 18οC επιλέχθηκαν ως βάση από την βιομηχανία ενέργειας γιατί είναι η θερμοκρασία που αν έχει περισσότερη ζέστη ο κόσμος τείνει να χρησιμοποιήσει κλιματιστικό ενώ αν είναι χαμηλότερη από αυτό τείνει να ανάβει τη θέρμανση.

// 43

κάτω απο το γκρίζο

…Προσθέτουμε στο παραπάνω μίγμα και την έλευση του Codex Alimentari-us, (από πέρυσι πλέον, στους κόλπους της ΕΕ) το βάζουμε στο φούρνο στους 180ο και το αποτέλεσμα είναι ‘να γλείφεις τα δάχτυλά σου’!

Αν κάποιος μου έλεγε πριν χρόνια πολλά ότι θα ζούσαμε σε μια κοινωνία που θα με κυβερνήσεις μη-εκλεγμένες, που θα διοικούσαν με βάση τα συμφέροντα των τραπεζών μονάχα, χωρίς να ρωτάνε το λαό, μα θα ονομάζονταν παρόλα αυτά ‘δημοκρατία’, αν μου ‘λεγε ότι η ζωή μας θα ελεγχόταν από σκοτεινούς απρόσωπους και παντοδύναμους μηχανισμούς, που δε θα είχαμε το δικαίωμα να αμφισβητήσουμε, ή ότι η ατμόσφαιρα θα γέμιζε με επικίνδυνα βαρέα μέταλλα που καταστρέφουν την υγεία και το περιβάλλον, όπου θα ήταν παράνομο να φυτεύω λαχανικά στην αυλή μου ή να συλλέγω βότανα από το βουνό και όπου όλα τα ‘βιολογικά’ προϊόντα θα ψεκάζονταν υποχρεωτικά με χημικές ουσίες ‘για το καλό μου’ …θα τον αποκαλούσα ‘συνομοσιολόγο και αιθεροβάμωνα’ και δε θα τον έπαιρνα στα σοβαρά! Τι γίνεται όμως όταν οι ‘θεωρίες’ αρχίζουν να μετατρέπονται σε αποδείξεις….;

Ζούμε το τέλος μιας εποχής, είναι σίγουρο αυτό. Μπήκαμε πια στον Υδροχόο –που λέει κι ο Ρασούλης, και η Αλήθεια και το Φως είναι αναγκασμένα να λάμψουν. Προτιμώ τις αποδείξεις από τις θεωρίες, προτιμώ να ξέρω παρά να ζω στην άγνοια. Προτιμώ να έχω την επιλογή να αποφασίσω εγώ τι μέλλον θέλω. Και η γνώση είναι επιλογή, είναι όπλο και εργαλείο. Η συνειδητότητά μας ανεβαίνει, ο κόσμος μας αλλάζει, η ελπίδα αναδύεται μέσα στον ζόφο. Μ’ άρεσε πολύ που στο ECOFESTIVAL ανάμεσα σε άλλες ομιλίες για «Zero Waste απόβλητα» και «Κοινωνικά Υποστηριζόμενη Γεωργία» είδα και τον Αλέξανδρο Pfaff να μιλάει για πνευματική εξέλιξη μέσα από την (δια)τροφή μας, για συγκερασμό επιστήμης και μεταφυσικής, για σεβασμό στο φυσικό μας σώμα, όχι μόνο στη Φύση, να λέει ότι είμαστε πνευματικά όντα μέσα σε φυσικό σώμα κι όχι το αντίθετο, και από κάτω το κοινό, άνθρωποί απλοί, επισκέπτες της έκθεσης να γνέφουν καταφατικά. The end is neigh ...but so is the new beginning.... ;)

Σχετικά με τον ΕΜΣ:Άρθρα:http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=27483http://singletonblog.dailymail.co.uk/2011/10/the-european-stability-mechanisms-terrifying-attack-on-democracy.htmlΒίντεο:http://www.youtube.com/watch?v=n6jeIwFld3QΟλόκληρη η συνθήκη στα ελληνικά:http://www.youtube.com/watch?v=uIKBaQerCls

ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ:Άρθρα στα ελληνικά εδώ :http://www.enouranois.gr/sygrafeis/kanellopoulou/index.htmhttp://www.enouranois.gr/epistoles/indexprokirixi.htm

Άρθρα στα αγγλικά εδώ:http://www.pbme-online.orghttp://theintelhub.com/2011/11/07/chemtrails-and-weather-deriva-tives/

Λίστα με ντοκιμαντέρ:http://www.enouranois.gr/video/index.htm

Αεροπλάνο εν δράσει: http://www.youtube.com/watch?v=PQGvVEUQjzo&feature=share ETC Conference on Geo-engineering, Copenhagen 2010Q Part 1 : http://www.youtube.com/watch?v=0S8aFi6liz8part 2 : http://www.youtube.com/watch?v=9dQYj_Iq-6U&feature=related

[GRAYZONE]// γκρίζα ζώνη

jean Michel jarre - Oxygene Part IIhttp://www.youtube.com/watch?v=Ek5u5jl7Ads

[NOW PLAyING]

Μουσική Επιμέλεια: Usm

// 45

spotcover. odisseas Panierakis

46 // USM

Είμαι ο Γεωργίου Βαλάντης μεγάλωσα στην Άρνισσα-Έδεσσας όπου και ζω πλέον μόνιμα.

Η πρώτη μου επαφή με την φωτογραφία ήταν στα 14 μου ,όταν μου κάναν δώρο μια φωτογραφική. Στην αρχή η φωτογραφία για μένα ήταν ενα κλίκ και μια ανάμνηση, στα 23 μου όμως μέσω κάποιων σεμιναρίων με δάσκαλο τον Αχιλλέα Σαββόπουλο γνώρισα την αφηρημένη πλευρά της φωτογραφίας και πλέον η φωτογραφία έγινε ένα διάλλειμα από την πραγματικότητα και ένας τρόπος έκφρασης συναισθημάτων. Εδώ και 3 μήνες έχω ανοίξει φωτογραφείο στην Άρνισσα όπου και φωτογραφίζω σε επαγγελματικό επίπεδο πλέον με την δικιά μου φωτογραφική γωνία.

I am George Valantis Arnissa grew up in Edessa, where I live now permanently.

My first contact with photography was in my 14 years, when I got a gift, a camera. In the top photo for me was a click and a memory, in my 23 years through some seminars taught by Achilles Savvopoulos, i met the ab-stract side of photography and now the picture was a break from reality and a way of expressing emotions. Before 3 months I opened my proffesional phto studio in Arnissa where i’m photographing professionally with my own photo view.

vALANTIS GEORGIOU

spot

// 47

48 // USM48 // USM

spot

// 49

50 // USM

ISSUEPeopleU r b a n S t y l e M a g # 2 3 i s s u e i m p o r t s

52 // USM

Space are not enoughSpace are not enoughSpace are not enoughSpace are not enoughSpace are not enoughSpace are not enoughcover storycover storycover storycover storycover storycover story

cover edit. michael meimaroglou

Λίγα λόγια για το εξώφυλλο του 23ου τεύχους; Είμαι λάτρης των φουτουριστικών ταινιών και των θεωριών του διαστήματος...όπως επίσης των video games τύπου atari ( άκυρο; )... και μιάς και λέγονται πολλά για την έλευση εχθρικών ufo το 2012...ήθελα να φέρω στο φώς φωτογραφίες διαστημικού χαρακτήρα, στις οποίες έχει γίνει εφαρμογή του *Urbanismou. O απεικονιζόμενος είναι άγνωστης προέλευσης. Φοράει την διαστημική στολή του Neil Alden Armstrong. Αυτά

A few words about the cover? I am fun of futuristic films and theories of space ... as well as type of video games like atari (invalid?) ... And since many called for the arrival of enemy ufo in 2012 ... I wanted to bring to the light images with space character, which has made application of *Urbanismou. The shown guy are of unknown origin. Wearing the spacesuit of Neil Alden Armstrong. That’s all

*urbanismos (Wiki). Είναι η τάση εμπλεκόμενων ανθρώπων του UrbanStyleMag, να διαφορφώνουν καταστάσεις και αντικείμενα με την αισθητική του περιοδικού. Αυτή η τάση έχει παρουσιαστεί σε διάφορες δραστηριότητες της καθημερινής ζωής πέραν του περιοδικού με ευργετικά αποτελέσματα.

*urbanismos (Wiki). Is the tendency of people who working on UrbanStyleMag,shaping situations and objects with the aesthetic of the USM magazine.This trend has occurred in various activities of everyday life beyond the magazine with positive results.

issue people

54 // USM

Η Ελένη Προκοπίου μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες ηθοποιούς και χορεύτριες γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Επαιξε σε αρκετές ταινίες του παλιού Ελληνικού κινηματογράφου –κυρίως σε εμπορικές ταινίες της εποχής- και υπήρξε ένα από τα πιο σπουδαία ονόματα της εποχής της. Ενώ έκανε μια μεγάλη καριέρα τόσο ως ηθοποιός όσο και ως χορεύτρια –σε πολλές από τις ταινίες όπου έλαβε μέρος εμφανίστηκε και με τις δυο της ιδιότητες- εξαφανίστηκε από τα καλλιτεχνικά δρώμενα αρκετά νωρίς, το 1972.Έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το 1960 στην ταινία «Το ραντεβού της Κυριακής» σε σκηνοθεσία του Ερρίκου Θαλασσινού και σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Ακολούθησαν και άλλες ταινίες μέχρι την οριστική αποχώρηση της από το σινεμά και το θέατρο. Οι περισσότερες από αυτές έγιναν γνωστές εμπορικές επιτυχίες όπως «Ο Εμίρης και ο κακομοίρης» που της έδωσε το ρόλο της Γκιουλινάρ (κινηματογραφική κόρη του «Εμίρη» Μίμη Φωτόπουλου), ένας ρόλος που την καθιέρωσε στο ευρύ κοινό.Eκεί θα συνεργαστεί ξανά ως χορεύτρια και χορογράφος με τον Βαγγέλη Σειληνό, όπου σαν ντουέτο για μια πενταετία περίπου συμμετείχαν στα χορευτικά των περισσότερων επιθεωρησιακών θεάτρων της πρωτεύουσας. Αλλά και άλλες ταινίες όπως «Το πρόσωπο της ημέρας» μια πραγματικά καλογυρισμένη ταινία –από τις λίγες πραγματικά καλές της λεγόμενης χρυσής εποχής του Ελληνικού κινηματογράφου- σε σκηνοθεσία του Ορέστη Λάσκου και σενάριο του Γιάννη Μαρή.

Στην ίδια περίοδο θα πρωταγωνιστήσει και στις «Κυρίες της Αυλής» σε σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου (το σενάριο εδώ ανήκει στον Δημήτρη Γιαννουκάκη).Αυτό όμως που νομίζω πως θα μείνει για πάντα στη μνήμη των απανταχού κινηματογραφιστών αλλά και φίλων του σινεμά είναι το αριστουργηματικό ασπρόμαυρο φιλμ «Μικρές Αφροδίτες» (το σημάδι της Αφροδίτης).Εκεί υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του τεράστιου Νίκου Κούνδουρου πάνω στο σενάριο του Βασίλη Βασιλικού η Ελένη Προκοπίου θα «γράψει» στο μεγάλο πανί τη πιο σπουδαία ερμηνεία της σε μια πολύ δύσκολη και απαιτητική ταινία (έλαβε το βραβείο σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου το 1963, καθώς και τα βραβεία καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, μουσικής και κριτικών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1963).Στο φιλμ αυτό θα αποδώσει εξαιρετικά το ρόλο της «Αρτης» με τις κινήσεις της, τις αναπνοές της, τη χαρακτηριστική εξωτική ομορφιά της που μέχρι σήμερα δεν έχει βγει όμοια της στο εγχώριο σινεμά.Μια σπουδαία ερμηνεία στο πλευρό σπουδαίων ηθοποιών όπως ο Τάκης Εμμανουήλ, Βαγγέλης Ιωαννίδης, Γιάννης Ζαννίνο, Κλεοπάτρα Ρώτα με τη μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου να ντύνει υπέροχα τα παράξενα πλάνα και τη πλοκή του σεναρίου.

Η πρωταγωνίστρια με την εξωτική ομορφιά...

cover. Alexandros Gerasimou (alex@urbanstylemag.gr)

issue people

56 // USM

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult

Adult Adult Adult

Adult

cover. Adult

cover. Adult

cover. Adult

cover. Adult

cover. Adult

cover. Adult

cover. Adult

cover. Adult

cover. Adult

cover. Adult

cover. Adult

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

in streets we trust

Adult Adult Adult

Adult

Adult Adult

Adult Adult

Adult Adult Adult

Adult

Adult Adult Adult

Adult Adult

Adult Adult

Adult Adult Adult

Adult cover. Adult

cover. Adult

cover. Adult

cover. Adult

cover. Adult

issue people

// 57

58 // USM

// 59

issue people

60 // USM

Dimitris Athanaselos random photography from PortugalDimitris Athanaselos random photography from PortugalDimitris Athanaselos random photography from PortugalDimitris Athanaselos random photography from Portugal

Dimitris Athanaselos random photography from Portugal

// 61

issue people

62 // USM

// 63

issue people

64 // USM

issue people

// 65

66 // USM

BACKpageBACKpageBACKpageBACKpageBACKpage

fashion/home/books/tech/life/trashμόδα/σπίτι/βιβλία/τεχνολογία/ζωή/σκουπίδια

fashion,trashCover. USM // Stylist: Ioanna Anagnostidou ( fairyland.j@hotmail.com )

70 // USM

// 71

fashion,trash

72 // USM

DECORASON

74 // USM

Cover. Sofia Pavlidou

// 75

decorason

76 // USM

TRANSISTOR ART TRANSISTOR ART TRANSISTOR ART TRANSISTOR ART TRANSISTOR ART TRANSISTOR ART exodos

Η Κατερίνα Βουλγαρίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη. είναι σχεδιάστρια κοσμημάτων και μοναδικών φιλικών προς το περιβάλλων αξεσουάρ ενώ παράλληλα σπουδάζει στο τμήμα Ηλεκτρονικής και σε σχόλη Αργυροχρυσοχοΐας.

Από τότε που ήταν μικρή θυμάται τον εαυτό της να κρατεί ψαλίδια, υφάσματα, πατρόν και να δημιουργεί ...Ίσως φταίνε και τα γονίδια από τον ταλαντούχο παππού της που είναι βιοτέχνης υφασμάτων και ζωγράφος. Μεγαλώνοντας παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου μόδας, βιομηχανικού σχεδιασμού και γραμμικού-ελεύθερου σχεδίου ,τα οποία την βοήθησαν αρκετά στην περεταίρω εξέλιξη της και την εύρεση του μοναδικού εναλλακτικού της στυλ.Εμπνεεται από τους ανθρώπους, την φύση, την μουσική, τα έντονα χρώματα και από τηνεπιθυμια-ζήλο όλων μας για κάτι διαφορετικό και μοναδικό.

78 // USM

sunset BAG

Έχει συμμετάσχει σε αρκετές εκθειάστηκαν στη Θεσσαλονίκη κερδίζοντας τις εντυπώσεις δημιουργίες της.Η αγάπη της και το πάθος της για τον εναλλακτικό τρόπο ντυσίματος την ώθησε να σχεδιάσει και να κατασκευάσει μια σειρά που στηρίζεται στην αρχή του κώλοςting VALUE FOR MONEY με όνομα TRANSISTOR ART για όλες τις ηλικίες οι οποίοι είναι απαιτητικοί με την εμφάνιση τους και τολμούν να ξεχωρίσουν.

Τα TRANSISTOR ART προϊόντα χαρακτηρίζονται από την νεανική διαθεση,φρεσκιες ιδέες καθώς και από το πάθος της δημιουργού για το μοναδικό design που μεταμορφώνει τα καθημερινά ανακυκλώσιμα χαμένα ή ξεχασμένα υλικά σε μοντέρνα και πολυτελή κοσμήματα, coctail καπελα,ανακυκλωσιμες τσάντες.

Για την κατασκευή όλων των προϊόντων η δημιουργός επαναχρησιμοποιεί περιοδικα,ασημι, ανακυκλώσιμα υλικά, τεχνητό δερμα,γυαλι.Το τελικό αποτέλεσμα της δουλειάς-τέχνης της εξαρτάται από τις τελευταίες της επιρροές και την διάθεση τάστο μοναδικό της στυλ και ο συνδυασμός των υλικών συνεργάζονται άψογα κάνοντας το κάθε προϊόν αξεπέραστα μοναδικό και προσωπικο.Η δημιουργιακαθε προοιοντος ειναι αριθμημενη και μοναδικη διοτι το καθε ενα εχει αυστηρα καθορισμενο αριθμο αντιτυπων.

Όλες οι δημιουργίες TRANSISTOR ART έχουν δημιουργηθεί για να τα φορέσετε στην καθημερινή ζωή, τις κοινωνικές εκδηλώσεις ,στο γραφείο ,στην βραδινή σας έξοδο αλλά δεν έλειψαν και από τις ξεχωριστές σας στιγμές (γενεθλια,γαμος,αρραβωνας)

// 79

transistor art

london baby BAG

Αυτή την περίοδο παρουσιάζει για πρώτη φορά στο κοινό μέσω του URBAN STYLE MAGAZINE την χειμερινή της collection hippy,urban ή και glamorous rock style τσάντες, οι οποίες ξεφεύγουν από τα όρια του αυστηρού σχεδιασμου.Ταυτοχρονα, ετοιμάζει Την νέα της collection SS 2012 τα δαχτυλίδια/coctail καπελά/τσάντες τα οποία παίρνουν ζωή μέσα από καθημερινές σκηνές ή απλώς από ιστορίες φαντασιας.Δεν υπάρχει όριο στην δομή, στο συνδυασμό χρωμάτων και στο 3D σχεδιασμό τους .Θα παρατηρήσετε και εσείς άπλα φορώντας κάποια της δημιουργία της ότι μπορείτε να το βλέπετε 360 μοίρες !

Τα TRANSISTOR ART είναι συνώνυμο του glamorous styling, μοναδικότητας και στυλ και σας επιτρέπουν να δοκιμάσετε διαφορετικούς ρόλους στην ζωή.Τις δημιουργίες της ΤRANSISTOR ART μπορείτε να τις βρείτε σε επιλεγμένα καταστήματα στην Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Βερολίνο.

80 // USM

// 81

transistor art

82 // USM

transistor art

// 83

84 // USM84 // USM

fotios balas

// 85

Fotios_BalasFotios_BalasFotios_BalasFotios_BalasFotios_BalasFotios_BalasFotios_BalasΞυπνάω ένα πρωί, το δωμάτιο είναι γεμάτο φτερά και πούπουλα… Φοράω την ρόμπα μου. Πηγαίνω στην κουζίνα και όσο ετοιμάζω καφέ παρατηρώ στον νεροχύτη τρία μικρά κουτάλια να κάνουν μακροβούτια μέσα σε ένα πιάτο γεμάτο μπύρα. Παίρνω τον καφέ και επιστρέφω στο δωμάτιο. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο, ο ουρανός είναι γεμάτος φρέσκο βαμβάκι ενώ στην απέναντι ταράτσα, τριάντα γυμνές, υπέρβαρες γυναίκες αρχίζουν να τρέχουν και να πηδάνε στο κενό. Χασμουριέμαι ακόμα..

Πίνω μια γουλιά καφέ και ξεκινάω να δουλεύω. Βουτάω τα χέρια μου στην κόλα, αρπάζω μπόλικα πούπουλα πάπιας και αρχίζω να πλάθω το επόμενό μου έργο. Αυτή την περίοδο, δουλεύω μία σειρά από γλυπτά και κατασκευαστικά έργα με μοναδικά υλικά πούπουλα και φτερά πτηνών. Τα χέρια μου είναι γεμάτα κόλα και πούπουλα μέχρι τον αγκώνα. Τα πινέλα με κοιτάνε μουτρωμένα, έχω καιρό να τα χρησιμοποιήσω. Τα φτερά είναι τόσο γοητευτικά, σχεδόν μαγικά. Είναι πιο όμορφα από τους ιδιοκτήτες τους, βασικά είναι ο λόγος που τα πτηνά είναι όμορφα. Πίνω λίγο καφέ και συνεχίζω. Δεν υπάρχει περίπτωση να ανάψω τσιγάρο αν δεν τελειώσω. Κοιτάζω φευγαλέα έξω από το παράθυρο και συνειδητοποιώ ότι δίπλα σε όλα τα παράθυρα της απέναντι πολυκατοικίας, , στέκονται κούκλες από βιτρίνες καταστημάτων παριστάνοντας τους ανθρώπους. Αρπάζω δέκα φτερά γλάρου, πρέπει να τα εντάξω στο έργο. Για λίγο χάνομαι.. Δεν ξέρω ούτε εγώ τι φτιάχνω, σε λίγο όμως θα μάθω… Κάτω από το κρεβάτι μου κάθετε και με κοιτάζει σιωπηλό το αγοράκι από την ταινία “the grudge”.

Ο καφές έχει κρυώσει. Σιγά, σιγά αρχίζω να βλέπω… Παίρνω μερικά πούπουλα ακόμα. Η νεκρή ύλη πλάθεται και σχηματίζει νέες φόρμες, αποκτά νέα διάσταση και ξαναζωντανεύει. Ανακυκλώνεται και ξαναζωντανεύει. Γίνεται το λίπασμα για την δημιουργία μιας νέας ζωής. Μίας ζωής της οποίας δημιουργός είμαι εγώ. Ξαφνικά, σπάει την πόρτα ένα τεράστιο άσπρο άλογο, μπαίνει μέσα και με κοιτάζει. Το έργο είναι έτοιμο. Σκουπίζω τα χέρια μου.. Ένα κλουβί φτιαγμένο φτερά και πούπουλα…Ειρωνεία. Νιώθω τόσο ελεύθερος που ξέφυγα από το κλουβί μου.Ανάβω τσιγάρο.

(έργο φορεμένο ως καπέλο,“the cage”, Φώτιος Μπάλας )Φωτογραφία/επιμέλεια: Φώτιος Μπάλας Μαλλιά: Γιώργος Χατζηκυριακίδης Μακιγιάζ: Μάρω ΚοκκόνηΜοντέλο: Δανάη

papersΕπιμέλεια. Usm inbox

86 // USM

special offers. google it

FEATURED RELEASE

food,squareinterview: maria Toumpi ( clinical Nutritionist - dietitian )

88 // USM

space foodthat’s all

natural,parkcovered: Theodoros morfidis

90 // USM

Dennis jacobs

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

92 // USM

Social Media / FacebookSocial Media / FacebookSocial Media / FacebookSocial Media / Facebook

Όταν ο Μαρκ Ζούκερμπερκ δημιουργούσε έναν ιστότοπο για τους συμφοιτητές του στο Harvard, ούτε κατά διάνοια φανταζόταν τις προεκτάσεις τις οποίες θα λάμβανε. Μέσα σε μόλις μία εφταετία, ο ιστότοπος αυτός, εν ονόματι facebook.com αποτελεί φαινόμενο, έχοντας ξεπεράσει τους 600.000.000 χρήστες παγκοσμίως, με το νούμερο να αυξάνεται διαρκώς.

Σήμερα, εάν υπάρχει άνθρωπος που δε γνωρίζει την ύπαρξη του facebook θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι από άλλο πλανήτη. Γιατί; Μα γιατί το facebook είναι ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, ο χώρος στον οποίο θα βρεις τους φίλους σου, θα γνωρίσεις καινούριους, θα μοιραστείς σκέψεις, εμπειρίες. Και θα αναγκαστείς να το κάνεις γιατί η εποχή είναι που στο επιβάλλει, γιατί έτσι “πρέπει”, για να παραμείνεις ενεργό μέλος στον κοινωνικό σου κύκλο. Έτσι κι εγώ, έγινα μέλος αυτής της παγκόσμιας κοινότητας στη 2α Γυμνασίου και μέχρι πριν ένα μήνα όλα έβαιναν καλώς. Τότε συνειδητοποίησα το διάστημα που είχε περάσει, πώς είχε “μεταλλαχτεί” η καθημερινότητά μου, πώς το facebook είχε γίνει τρόπος ζωής. Ένα μεγάλο “ΓΙΑΤΙ” μου πέρασε από το μυαλό και αυτό είναι που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.

Το διαχρονικότατο ρητό “μέτρον αριστον” θα μπορούσαμε να πούμε ότι ταιριάζει γάντι στην περίπτωση χρήσης του facebook. Με την υπερβολή χάνεις τον έλεγχο, και πολλές φορές τον ίδιο σου τον εαυτό, με τις συνέπειες να είναι αρνητικές έως και καταστροφικές. Όταν όλοι προσπαθούν να σας πείσουν να γίνετε μέλη στο face-book, εγώ θα κάνω τη διαφορά και θα σας πω γιατί να ΜΗΝ το κάνετε, αναφέροντας 3 βασικούς κινδύνους που ελλοχεύουν. Και ξέρετε, δεν υπάρχει σημαντικότερο επίτευγμα από το να αλλάξεις τη γνώμη ενός Έλληνα.

Text . Anastasis Petridis

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

Social Media / Facebook

ΕθισμόςΈχεις γυρίσει σπίτι σου 14.14 το μεσημέρι μετά το σχολείο κατάκοπος, και το μόνο που θέλεις είναι 10 λεπτά στο facebook να δεις τί παίζει. Μόλις 8 λεπτά αργότερα πέφτεις πάνω στο προφίλ ενός/μιας κούκλου/κούκλας (ότι προτιμάει ο καθένας, δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε :Ρ) και αρχίζεις να βλέπεις τις φωτογραφίες. Έχει και 15 άλμπουμ ο/η άτιμος/η !Ξαφνικά σου απαντάνε σε ένα σχόλιο που είχες κάνει νωρίτερα, ενώ λίγο αργότερα βλέπεις τον κολλητό σου “μέσα” και ξεκινάτε να μιλάτε στο chat, λέγοντας πόσο βαριέστε να διαβάσετε μαθηματικά κατεύθυνσης.Τελείως τυχαία, πέφτει το μάτι σου κάτω δεξιά στην οθόνη του υπολογιστή, στην ώρα, η οποία δείχνει 17.21. Πετάγεσαι από την καρέκλα- έχεις 17.30 φροντιστήριο- ενώ συγχρόνως σκαρφίζεσαι μία δικαιολογία για την “αδιαβασία” σου. Όχι, δεν χάλασε ο υπολογιστής σου. Όχι, κανείς δεν χρησιμοποίησε μηχανή του χρόνου.Η παραπάνω ιστοριούλα, όσο και αν δεν το παραδέχονται οι περισσότεροι, είναι γνώριμη στους χρήστες του Facebook. Λέγεται, πως 30 μόλις λεπτά καθημερινής χρήσης θεωρείται εθισμός. Περισσότερο, όμως, θέλω να τονίσω τις επιπτώσεις του εθισμού αυτού, με πρώτη και βασικότερη αυτή στις διαπροσωπικές σχέσεις. Όταν ένα παιδί ξεκινάει να κάνει χρήση του facebook από πολύ νεαρή ηλικία, ο μόνος τρόπος που μαθαίνει να προσεγγίζει τον άλλο είναι ένα “like” ή στην “καλύτερη” των περιπτώσεων μέσω chat, είναι λογικό να μην μπορεί να εκφραστεί σε πραγματικές συνθήκες. Επίσης, νομίζω - θεωρητικά - πως όλοι προτιμούν κάποιον τρόπο άσκησης, είτε αυτό είναι χορός είτε κάποιο άθλημα, από το να σερφάρουν ώρες ατελείωτες στο ίντερνετ και να σηκώνονται από το γραφείο του σπιτιού τους με πονοκέφαλο και με έναν πόνο στο χέρι από τα πολλά “clicks” , αφού έχουν κλείσει 3ωρο χαζεύοντας μια οθόνη. Η θεωρία όμως απέχει χιλιόμετρα από την πράξη.

Δημιουργία Προτύπων Μόλις έχεις μπει στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου και προσπαθείς να μπεις σε μία παρέα κοριτσιών. Ξεκινούν να μιλάνε για κάτι comments και κάτι likes στο facebook και ούτε που καταλαβαίνεις τί λένε. Νιώθεις άσχημα και μειονεκτικά. Μαθαίνεις, όμως, τί είναι τελοσπάντων αυτό το facebook και μην μπορώντας να κάνεις κι αλλιώς, υποκύπτεις. Φτιάχνεις έναν λογαριασμό μήπως σου δώσουν λίγη προσοχή οι καινούριες σου φίλες. Βλέπεις τα προφίλ τους και προσπαθείς να τις μιμηθείς έτσι ώστε να είσαι “κοινά αποδεκτή”. Βάφεσαι, φτιάχνεσαι, παίρνεις μια φωτογραφική μηχανή και ορμάς στην τουαλέτα του σπιτιού σου. Σκαρφαλώνεις στη λεκάνη και ξεκινάς να βγάζεις φωτογραφίες μπροστά στον καθρέπτη χωρίς λόγο, απλά το κάνεις! Ο αδελφός σου χτυπάει στην πόρτα για να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα, αλλά δεν πτοείσαι, σουφρώνεις κι άλλο τα χείλια σου μπροστά στο φακό της μηχανής. Όταν ανεβάσεις πια τις νέες σου φωτογραφίες, περιμένεις εναγωνίως comments και likes. Οι 1592 φιλοι σου (στο facebook) απαντούν σε μία ακαταλαβίστικης γλώσσα greeklish, “κουτσουρεύοντας” τη γλώσσα, κόβοντας τις λέξεις. Το θεωρείς πρακτικό τρόπο επικοινωνίας κι έτσι τον υιοθετείς. Το τελικό στάδιο μύησης έχει πραγματοποιηθεί.Όλα τα παραπάνω δυστυχώς είναι πραγματικότητα. Το πρότυπο ενός κοριτσιού σχολικής ηλικίας περιλαμβάνει: facebook με αμέτρητους φίλους, στυλ που βασικά συστατικά του είναι τα κολλητά χαμηλοκάβαλα τζιν και οι μεγάλες ποσότητες make up. Μιλώντας, όμως, τόση ώρα για τα κοριτσάκια, δε σημαίνει ότι αποκλείω τα αγοράκια, με τη μόνη διαφορά πως αντί για σούφρωμα χειλιών, παρατηρείται σούφρωμα μυών!

Ψεύτικα ΠροφίλΈχεις ένα αίτημα φιλίας από έναν άγνωστο και χωρίς δεύτερη σκέψη ή κάποιον ενδοιασμό, το αποδέχεσαι. Πέντε λεπτά αργότερα βλέπεις ένα μήνυμά του με το οποίο σου ζητάει να μιλήσετε. Μέσα από τη συζήτηση, σου φαίνεται ευγενικός και ειλικρινής. Επιτέλους, σκέφτεσαι, βρήκες κάποιον να μιλήσεις άνετα για τα προβλήματα και τις ανησυχίες σου. Η επικοινωνία όλο και αυξάνεται, ανταλλάσετε και κινητά τηλέφωνα ως που μια μέρα σου ζητάει να βρεθείτε από κοντά. Όταν έρθει η ώρα του ραντεβού ο 25χρονος συνομιλητής σου, που σε βοηθούσε και σου κρατούσε συντροφιά έχει μετατραπεί σε έναν 40άρη παντρεμένο που οι σκοποί του δεν ήταν και τόσο αθώοι.Είναι σύνηθες φαινόμενο στον χώρο του διαδικτύου, σε αυτό τον εικονικό κόσμο να κρυβόμαστε πίσω από την ανωνυμία. Μέσα σε αυτό τον εικονικό κόσμο γίνεσαι όποιος θέλεις, φτιάχνεις ένα δικό σου μικρόκοσμο και ποιος τελικά μπορεί να αντισταθεί σε αυτό τον πειρασμό;;Κι εδώ είναι και η μεγάλη παγίδα. Όταν κάποιος ακόμη δεν έχει βρει την ταυτότητά του μπορεί πολύ εύκολα να “χαθεί” μέσα σε αυτόν τον ψηφιακό κόσμο.

Τί είναι τελικά το facebook; Ξέρατε ότι κατετάγη στις top10 επιχειρήσεις με το μεγαλύτερο τζίρο το χρόνο που μας πέρασε, τζίρος που ξεπερνούσε τα $1,86δις; Ξέρατε ότι αποτελεί, ίσως την πιο αξιόπιστη πηγή δεδομένων για τις επιχειρήσεις αφού εμείς οι ίδιοι τους δίνουμε έτοιμες τις πληροφορίες που χρειάζονται για να μας πουλήσουν ευκολότερα ότι θέλουν; Ξέρατε ότι ο ιδρυτής του είναι πλέον ο πλουσιότερος νέος στον κόσμο; Είτε μας αρέσει είτε όχι είναι πλέον μέρος της ζωής μας. Τώρα εξαρτάται από τον καθένα μας ξεχωριστά, το σε ποιο βαθμό θα επιτρέψει στο facebook να εισχωρήσει και να επηρεάσει τη ζωή του. Εγώ θα το χαρακτήριζα ως ένα.. εργαλείο που εάν χρησιμοποιηθεί σωστά και με σύνεση μπορεί να βοηθήσει στην κοινωνική εξέλιξη. Άλλωστε και η γέννηση του Facebook είναι μέρος της εξέλιξης αυτής και γι’ αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να του γυρίσουμε την πλάτη, αλλά να το γνωρίσουμε. Εμείς και όχι αυτό.

// 93

social media & facebook

94 // USM

Αποστολή στο Διάστημα covered: dimitra meimaroglou

Είναι πλέον γεγονός, μετά από έρευνες Αυστραλών επιστημόνων, ότι ο Άρης είναι κατοικήσιμος. Υποστηρίζουν πως «υπάρχουν μεγάλες περιοχές στον Άρη που είναι συμβατές με τις γήινες μορφές ζωής». Σας λέει κάτι αυτό; Χμμ.. Να η ευκαιρία!

Με αφορμή τις δυσκολίες της εποχής, οικονομική κρίση, νευρική κρίση, κρίσεις πανικού κτλ. θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε αυτή την αποκάλυψη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ποιος είναι αυτός; Μα φυσικά η μετανάστευση! Φανταστείτε έναν πλανήτη διαφορετικό, για την ακρίβεια έναν κόκκινο πλανήτη, διαμορφωμένο από ανθρώπινα χέρια. Χωρίς εφορίες, τράπεζες, ΙΚΑ, ΔΕΗ, ΟΤΕ κτλ. Πρωτοποριακές εγκαταστάσεις που να υποστηρίζουν την ανθρώπινη ζωή χωρίς να την καταδιώκουν όμως! Χωρίς Βουλή, συνεπώς χωρίς κυβέρνηση και 300 χαραμοφάηδες να μαλώνουν ποιος έφαγε τους περισσότερους κουραμπιέδες.

Το όνειρο κάθε παιδιού (..και όχι μόνο) θα γίνει πραγματικότητα και οι απειλές των γονιών θα πάρουν νέα διάσταση. Η φράση « Αν δεν φας το φαγητό σου θα έρθει ο μπαμπούλας να σε φάει» θα αντικατασταθεί από το « Κανόνισε να φας το φαγητό σου γιατί προβλέπω να σε ψάχνουμε σε κανένα κρατήρα» ή « Μαύρος κρατήρας που σ’ έφαγε» κτλ. Ακόμα και οι κακοποιοί θα τιμωρούνται με διαφορετικό τρόπο, θα οργανώνεται γκρουπ ορισμένου αριθμού ατόμων και θα στέλνεται με εκτόξευση στο σύμπαν! Όποιος καταφέρει να προσγειωθεί και πάλι στον Άρη τότε θα ‘ναι η τυχερή του μέρα! Ένας καινούργιος τρόπος ζωής θα φέρει τα πάνω κάτω σε όλους τους τομείς. Λοιπόν τι λέτε; Φεύγουμε;

96 // USM

AISFF PsarokokaloAISFF PsarokokaloAISFF PsarokokaloAISFF PsarokokaloAISFF PsarokokaloAISFF PsarokokaloAISFF Psarokokalo

Το 6ο Psarokokalo Athens International Short Film Festival ,θα πραγματοποιηθεί 16 με 23 Φεβρουαρίου 2012 στην Ταινιοθήκης της Ελλάδος και του Νixon.Oι συμμετοχές φέτος ήταν 1.214,περιπου 15% περισσότερες σε σχέση με το περσινό φεστιβάλ. Το trailer του φεστιβάλ για φέτος θα σκηνοθετήσει ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος (σκηνοθετης του wasted youth)

Το πλήρες πρόγραμμα του φεστιβάλ (διαγωνιστικό και αφιερώματα) θα ανακοινωθεί στην συνέντευξη τύπου που θα γίνει στις 9-02 στο Βelafonte και την επόμενη μέρα θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα www.psarokokalo.gr

Text. Tatiana KoumoutsiText. Tatiana KoumoutsiText. Tatiana KoumoutsiText. Tatiana Koumoutsi

με την υποστήριξη του UrbanStyleMag

Psaroloco Film Literacy*Σε συνεργασία με την Ειρήνη Ανριανοπούλου Ερευνήτρια ΜΜΕ του ΙΟΜ

To παιδικό πρόγραμμα του φεστιβάλ Psaroloco Film Literacy, προβάλει ταινίες επιλεγμένες από διεθνή φεστιβάλ, κατόπιν συνεννοήσεις με την διοργάνωση.Οι ενδιαφερόμενοι φορείς μπορούν να απευθυνθούν στο contact@psarokokalo.gr

Το “ Psaroloco ” είναι παιδικό κινηματογραφικό πρόγραμμα προβολών με επιλεγμένες βραβευμένες ταινίες μικρού μήκους και ομαδικα εργαστήρια και σκοπός του είναι να μεταφέρει την κινηματογραφική εμπειρία σε παιδιά και εφήβους.

Το πρόγραμμα προωθείται για την ενίσχυση της κριτικής ικανότητας του παιδιού και της δυνατότητας του να αποκωδικοποιεί εικόνες.

Για την δράση αυτή η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Κύκλος συνεργάζεται με το Goethe-Institut Athen, το Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων και το Emotion Pictures Διεθνές φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και αναπηρία.

Τρόπος προβολής των ταινιών : με live-streaming.Μετά από κάθε προβολή μοιράζονται ερωτηματολόγια στους μαθητές σχετικά με την πρόσληψη και κατανόηση της ταινίας (είδος, περιεχόμενο, σενάριο μουσική επένδυση).

// 97

PSAROKOKALO INTERNATIONAL SHORT FILM FESTIVAL

Time Warp festival Hollandcovered. michael meimaroglou

[ ΙΝΦΟ ]Σάββατο 10 Δεκεμβρίου ώρα 20.00Περιοχή. S-hertogenbosch, ΟλλανδίαΑρκετό κρύο αλλά και μεγάλος ενθουσιασμός για μία από τις μεγαλύτερες μουσικές διοργανώσεις της Ευρώπης...το Time Warp festival. To UrbanSty-leMag είχε την τιμή & τη χαρά να είναι στους χορηγούς επικοινωνίας της φετινής διοργάνωσης και φυσικά δεν θα μπορούσε να μην καλύψει το γεγονός από κοντά.

Φθάσαμε με χαμόγελο στον εκθεσιακό χώρο του “Brabanthallen” (Ένας χώρος χωρητικότητας 18.000 ανθρώπων...) νιώθοντας έντονα το μπάσο βγαίνοντας από το λεωφορείο κατεδυθήκαμε προς την είσοδο. Κρατώντας στα χέρια μας το πρόγραμμα του φεστιβάλ κάναμε μία βόλτα στις αίθουσες για την πρώτη γεύση. Πολύ μα πολύ καλή μουσική. Ώρα με την ώρα ο χώρος άρχισε να γεμίζει και ο κόσμος πραγματικά ζούσε τις μουσικές στιγμές! Μεγάλα ονόματα της ηλεκτρονικής σκηνής ήταν στον δυναμικό του Time Warp Holland δίνοντας ο καθένας ξεχωριστά τη δική του μουσική συνταγή. Η παραγωγή του φεστιβάλ ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο, όπως είναι άλλωστε γνωστό το Time Warp. Πραγματικά μία οπτικοακουστική εμπειρία. Κάποια ονόματα που κρατήσαμε έντονα στα αυτιά μας ήταν η Monika Kruse, Underworld, Extrawelt, Richie Hawting ο οποίος έδωσε ένα ξεχωριστό show τις πρώτες πρωινές ώρες, Sven Vath, Paul Ritch, Loco Dice, Marco Carola και φυσικά το υπόλοιπο Line up το οποίο ήταν πολύ δυνατό. Ραντεβού 3.3.2012 στο Mannheim της Γερμανίας!

Για το Time Warp μας μίλησε ο υπεύθυνος μάρκετινγκ της διοργάνωσης, o Rob-in Ebinger, η συνέντευξη του οποίου θα φιλοξενηθεί στο UrbanStyleMedia. Μια γεύση για την εμπειρία της μας έδωσε και η μουσική παραγωγός, ιδιοκτήτρια της Terminal M records, Monika Kruse.

Επίσης, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά την Susanne Battke, υπεύθυνη επικοινωνίας της Cosmopop, για τη θερμή υποδοχή της και τη βοήθεια της.

Τη φιλοξενία επιμελήθηκε το “Bed & Breakfast Den Bosch“ και το ευχαριστούμε θερμά για τις υπηρεσίες του.

98 // USM

[ INFO ]Saturday, December 10 at 20.00Region. S-hertogenbosch, the NetherlandsCold and enthusiasm for one of the biggest musical events in Europe... The Time Warp festival. UrbanStyleMag had the honor and the pleasure us a media sponsor of this year’s event and of course was there to cover the festival.We arrived with a big smile in the facilities of “Brabanthallen” (An area of capacity 18,000 people ...) feeling strongly the bass coming from the bus, we walked towards to the entrance. Holding in our hands the festival’s program did a tour in the halls for the first taste. Lights & full of music! Hour by hour the room began to fill, and people really lived musical mo-ments! Big names in the electronic scene were in the line up of Time Warp Holland giving each one his own musical recipe. The production of the festival was really high as is well known the Time Warp. Truly a audiovi-sual experience. Some names that kept strongly in our ears were Monika Kruse, Underworld, Extrawelt, Richie Hawting who gave a unique show in the early morning hours, Sven Vath, Paul Ritch, Loco Dice, Marco Carola and of course the rest of the Line up, which was really big!Next meeting 3.3.2012 in Mannheim, Germany!

For Time Warp we talked with the chief marketing officer of the organiza-tion (Cosmopop) Robin Ebinger, an interview which will be released at UrbanStyleMedia. A taste of her Time Warp experience gave us the music producer & owner of Terminal M records Monika Kruse.

We would like to thank Susanne Battke the responsible of international communication of Cosmopop for a warm welcome and assistance.

The hospitality edited by “Bed & Breakfast Den Bosch” which want to thank for the services.

// 99

timewarp festival

100 // USM

102 // USM

UrbanStyleMedia project

Ur-Ur-Ur-Ur-

official report

Ένα νέο εγχείρημα από την ομάδα του UrbanStyleMag έρχεται σύντομα μέσα από τον ιστότοπο www.urbanstylemedia.com πολύ σύντομα.

Το UrbanStyleMedia αποτελεί την οπτικοακουστική μορφή του UrbanStyleMag. Δίνοντας χρώμα, κίνηση και ήχο στο ψηφιακό αρχείο του περιοδικού, χρησιμοποιώντας το ιδιαίτερο ύφος του UrbanStyleMag οι σελίδες ζωντανεύουν. Ένα web-tv mag, έχοντας πάντα ένα εναλλακτικό ύφος γύρω από τις σύγχρονες τέχνες, μουσική, κινηματογράφο, αστική κουλτούρα, άρθρα, μικρά ντοκιμαντέρ και συνεντεύξεις.

Το UrbanStyleMedia υποστηρίζει κάθε αξιόλογη δράση χρησιμοποιώντας τη δυναμική του βίντεο και έχει ως στόχο να αποτελέσει πηγή και μέσο έμπνευσης & δημιουργίας.Η παραγωγή του UrbanStyleMedia είναι μία συνεργασία με την ομάδα της digaPictures audiovisual productions.

A new venture from the team of UrbanStyleMag ...Wanting to give a motion to the pages of Urban Style...completing with this way the enjoyable experience of every issue ...UrbanStyleMag developing the audio-visual platform UrbanStyleMedia.UrbanStyleMedia will be the audiovisual format of UrbanStyleMag. Giving color, motion and sound to the digital archive of the magazine, using excellent expertise and a unique style, UrbanStyleMag’s pages come alive.Keywords. Urban Culture, Street art, contemporary art, music, cinema,live reports, interviews etc.A production of digaPictures in partnership with the creative team ofUrbanStyleMag.

[ LINkS ]WEB. WWW.URBANSTYLEMEDIA.COMFACEBOOk. FACEBOOk.COM/URBANSTYLEMEDIA