• Ανδρικό κυκλαδικό ειδώλιο, ύψος 0,25μ. 2.800 ως 2.300 π. Χ. Πρωτοκυκλαδική ΙΙ περίοδος. Αμοργός. Εθνικό Μουσείο.

• Γεωμετρικός πολεμιστής κορινθιακού εργαστηρίου. Μουσείο Δελφών, δ΄τέταρτο 8ου αι. π.Χ.

• Απόλλων Μαντίκλου. Χάλκινη μορφή από τη Θήβα. Η αναθηματική επιγραφή του Μαντίκλου είναι χαραγμένη στους μηρούς σε δύο εξαμέτρους. «Με ανάθεσε ο Μάντικλος ως δεκάτη στον αργυρότοξο Απόλλωνα. Ανταπόδοσέ του κι εσύ Φοίβε ευχάριστη αμοιβή». ύ. Ο,20μ. Πρώιμος 7ος αι., Βοστώνη.

• Κλέοβις και Βίτων.΄Υψος με τις συμπληρώσεις 1,97 μ.

περ. 580 π.Χ, Δελφοί. Επιγραφή στην επάνω επιφάνεια της πλίνθου ονομάζει τα αγάλματα καθώς και το γλύπτη, τον Αργείο Πολύ(;)μήδη. Οι μορφές φορούν παπούτσια. Η ιδιαίτερα ρωμαλέα κατασκευή θεωρείται από πολλούς επιστήμονες χαρακτηριστικό της Πελοποννήσου.

• Κούρος από τη Βολομάνδρα Αττικής. ύ.1,79μ. Εθν. Μουσείο.περ. 570-560 π.Χ.

• Κούρος από την Ανάβυσσο της Αττικής. ύ. 1,94μ. Εθν. Μουσείο. Στεκόταν πάνω σε βαθμιδωτή βάση που είχε την επιγραφή «Στάσου και κλάψε μπρος στο μνήμα του νεκρού Κροίσου που θανάτωσε ο βίαιος Άρης καθώς πολεμούσε στην πρώτη γραμμή». Είχε το όνομα του Λυδού βασιλιά που εκθρονίστηκε το 546π.Χ. Το άγαλμα είχε πριονιστεί σε δύο κομμάτια και είχε μεταφερθεί κρυφά στο Παρίσι το 1937 πριν επιστραφεί στην Ελλάδα.

• «Παις Κριτίου». ύ.0,86μ., 490-480 π.Χ. Μουσείο Ακρόπολης. Άγαλμα νέου από την Ακρόπολη. Η ονομασία του δόθηκε εξ αιτίας της ομοιότητας του κεφαλιού με το κεφάλι του Αρμοδίου από το σύμπλεγμα των τυραννοκτόνων των Κριτίου και Νησιώτη, που στήθηκε μετά το 479 π.Χ. και μας είναι γνωστό από αντίγραφα.

• «Παις του Κριτίου»,

ύ. 0,86 μ., 490-480 π.Χ. Μουσείο Ακρόπολης.

• Ο Δορυφόρος. Μαρμάρινο αντίγραφο του χάλκινου έργου του Πολύκλειτου.

440 π.Χ. περ. Νεάπολη, Museo Nazionale Archeologico.

• O Αποξυόμενος. Αντίγραφο χάλκινου έργου του Λύσιππου. 330-320 π.Χ περ.

Ρώμη, Μουσείο Βατικανού.

• O Αποξυόμενος. Αντίγραφο χάλκινου έργου του Λύσιππου. 330-320 π.Χ περ.,

Ρώμη, Μουσείο Βατικανού

• Ηρακλής Φαρνέζε. Υπερφυσικού μεγέθους αντίγραφο χάλκινου έργου του Λύσιππου. 320 π.Χ περ., Νεάπολη, Museo Nazionale Archeologico.

• Δαβίδ, Donatello, χαλκός, ύψος 1,59 μ. περ.1430, Bargello, Φλωρεντία.

• Δαβίδ, Andrea del Verrocchio, χαλκός, πριν το 1476.

• Δαβίδ, Μιχαήλ Άγγελος, μάρμαρο. ύ. 4,34μ.

1501-04. Accademia, Φλωρεντία.

• Νίκη, Μιχαήλ Άγγελος, μάρμαρο, ύ. 2,61μ. Περ.1526-27, Palazzo Vecchio, Φλωρεντία.

• Ευαγγελιστής Ματθαίος, Μιχαήλ Άγγελος, μάρμαρο, ύ. 2,71μ. Περ. 1506, Accademia, Φλωρεντία.

• Κορμός του Belvedere. Μάρμαρο, περ.150 π.Χ. Musei Vaticani, Ρώμη.

• «Ο Λαοκόων και οι δύο γιοι του» περ.150 π.Χ. Αντίγραφο σε μάρμαρο από το πρωτότυπο των Αγήσανδρου, Πολύδωρου και Αθηνόδωρου. Musei Vaticani, Ρώμη.

• Ερμής, Giovanni Bologna, (Τζιανμπολόνια), χαλκός,

ύ.60 εκ. 1567, Bargello, Φλωρεντία.

• Η Αρπαγή της Σαβίνας, μάρμαρο, Giambologna

ύ.4,10 μ. Μάρμαρο, Loggia dei Lanzi, Φλωρεντία.

• Δαβίδ, Gian Lorenzo Bernini, μάρμαρο, ύ.1,70μ. Μάρμαρο,1623, Galleria Borghese, Ρώμη.

• Η εποχή του Χαλκού, Auguste Rodin, χαλκός, 1875-1876.

• Μαdeleine I, Henri Matisse, χαλκός, 1901.

• Oviri, (Η Πρωτόγονη Γυναίκα), Paul Gauguin, αμμόπετρα, 1891-1893.

• Max Weber (1881-1961) σπειροειδής ρυθμός, 1915, μεγεθύνθηκε και χύθηκε στο μπρούντζο στα 1958-59.

• Raymond Duchamp-Villon (1876-1918), To Mεγάλο ΄Αλογο, 1914, χύθηκε σε μπρούντζο το 1966.

• Johannes Itten (1888-1967) Kυβική Σύνθεση, 1919, καταστράφηκε, γύψος.

• Herman Obrist (1863-1927), Κίνηση, π.1895, γύψος.

• Vladimir Tatlin (1883-1953), Moντέλο για το Μνημείο της Τρίτης Διεθνούς, 1919-1920, φωτογραφία του πρωτότυπου έργου- σήμερα κατεστραμμένο. Μέταλλο, ξύλο, γυαλί κλπ.ύψος μοντέλου 20 πόδια, για να γίνει 1300 πόδια

• Ανάπτυξη μιας φιάλης στο χώρο, Umberto Boccioni, μπρούντζος, 1912.

• Ανακεκλιμμένη μορφή σε τρία μέρη, Henry Moore, μπρούντζος, 1975.

• Μαρμάρινος γίγαντας, Μ.Pistoletto, πολυουρεθάνη, 1981-1983.

• Παράθυρο ή Φωτεινό σήμα, Bruce Nauman, νέον, γυάλινος σωλήνας, 1967.

• Σπιράλ προκυμαία, Robert Smithson, Απρίλιος 1970, Great Salt Lake, Utah.