Εσείς κι εμείς:

Το έργο στο εξώφυλλο είναι του ζωγράφου Πασχάλη Αγγελίδη. Είμαστε στο τεύχος 107 - 108. Χρόνος 41ος, Γενάρης - Δεκέμβρης 2010. Γνωστό πως πρόθεσή μας είναι να «ντύνουμε» τα εξώφυλλα των τευχών μας «Νέα Σύνορα», με έργα καλλιτεχνών. Ακόμα, θέλησή μας είναι να «ντύσουμε» και όσα τεύχη πέρασαν «γυμνά» κι αυτό κάνουμε και σ’ αυτό το τεύχος. Όσοι ζωγράφοι επιθυμούν να δουν έργα τους στα εξώφυλλα του περιοδικού μας «Νέα Σύνορα», είναι καλοδεχούμενοι. Καλοδεχούμενοι κι όσοι θέλουν να στείλουν συνεργασία τους. Γνωστό πως μετά το τυπωμένο τεύχος μας 101-102, με τα μνημεία κακοδικίας που καταχώρησε, τα τεύχη μας θα κυκλοφορούν ηλεκτρονικά δια μέσου του Ίντερνετ. Όσοι αναγνώστες μας θέλουν να λάβουν παλιά τυπωμένα τεύχη μας, ας μας τηλεφωνούν: 210-8815275 ή 6974868530. Η «επιβάρυνση» είναι δύο (2) ευρώ το τεύχος, εκτός τα ταχυδρομικά. Άδικο να μιλάμε για τυπωμένα τεύχη και ηλεκτρονικά τεύχη. Κάποιοι φιλόπονοι, προφανώς νέοι άνθρωποι, που πλαισιώνουν στο Ίντερνετ το «Google» Ελλάδα, μέσω των ηλεκτρονικών σελίδων τους, μας έχουν «αναβαθμίσει» τα εκατόν τόσα τυπωμένα τεύχη μας, και σε ηλεκτρονικά. Ευχαριστίες πολλές. Δ. Β.

&

Του Δημήτρη Βαλασκαντζή: Βλέπω ακόμα κι ακούω

Στέγη Πολιτιστικών ΕκδηλώσεωνΕκδόσεις - Περιοδικό - Εφημερίδα

Τώρα και ηλεκτρονικό περιοδικόπου κάνει το γύρο του πλανήτη μας

τεύχος 107 - 108. Χρόνος 41ος

Γενάρης - Δεκέμβρης 2010Εκδότης - Διευθυντής: Δημήτρης Βαλασκαντζής

Αγίων Αποστόλων 6, Κυψέλη, 113 62 Αθήνατηλ. 210-8815275 & 210-6435709, κιν. 6974-868530

www.nea-synora.gr & www.neasynora.blogspot.com neasynora@otenet.gr & neasynora@blogspot.com

& www.neasynora.gr

&

ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ Νο 1ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΟΔΙΚΗΓΟΡΟΙ

ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΜΕΡΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΔΙΚΟ ΤΟΝ ΠΕΛΑΤΗ ΤΟΥΣ

Πρώτος: Ο αναπληρωτής καθηγητής Στυλιανός Σταματόπουλος, δικηγόρος, οδός Σόλωνος 92, Αθήνα, τηλ.: 210-3615502, fax: 210-3615530. Την «αγοροπωλησία» μου – τη συναλλαγή τους αυτή, που δεν θα ξεχάσω όσο ζω, θα διεκτραγωδώ εγώ: ο εκδότης Δημήτρης Βαλασκαντζής, οδός Αγίων Αποστόλων 6, Κυψέλη, 113 62 Αθήνα. τηλ.: 210-6435709, fax: 210-8815275. Τι κακό είναι αυτό με μερικούς επίορκους μεγαλόσχημους ή όχι δικαστές και δικηγόρους, που δεν τηρούν τον όρκο τους, κι αναγκάζουν τους συνάδερφούς τους, ένθεν και ένθεν, να τους ανέχονται;

Την 4η Μαΐου 2009, εκδικαζόταν για δεύτερη φορά αναίρεσή μου στο Α1’ Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, η γνωστή υπόθεσή μου που αφορούσε την κλοπή και τη χρησιμοποίηση από τον γνωστό εισπράκτορα λεωφορείων του νομού Αχαΐας, πολιτικάντη Αντώνη Λιβάνη, του κατοχυρωμένου στο Υπουργείο Εμπορείου σήματός μου «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ». Κατά την εκφώνηση της υπόθεσής μου παρουσιάστηκε (χωρίς να ειδοποιηθώ και να παραστώ κι εγώ όπως ήθελα και γινόταν πάντα), ο δικηγόρος μου αναπληρωτής καθηγητής Στυλιανός Σταματόπουλος (οδός Σόλωνος 92, Αθήνα) και ζήτησε να με εκπροσωπήσει χωρίς εξουσιοδότησή μου, με

μόνη δικαιολογία πως αυτός χειριζόταν όλες τις υποθέσεις μου. Οι αρεοπαγίτες δικαστές δέχθηκαν να παραστεί και να με εκπροσωπήσει, με την προϋπόθεση πως θα προσκομίσει αυθημερόν την απαραίτητη εξουσιοδότηση. Να σημειωθεί πως την ημέρα εκείνη, ο παραπάνω δικηγόρος «μου» που τελικά παραστάθηκε, δεν αγόρευσε, ούτε «Προτάσεις» κατάθεσε!!!

Τι πήγε να κάνει εκεί;Το ότι ήθελα να παραστώ κι εγώ στη δίκη το γνώριζε ο δικηγόρος μου, μια και σε

προηγούμενη παράστασή μας στον Άρειο Πάγο, ήρθα από τη …Σάμο, που έμενα τότε. Πολύ περισσότερο λοιπόν το ήθελα εκείνη την ημέρα που διέμενα μόνιμα στην Αθήνα, στην Κυψέλη, δυο βήματα από τον Άρειο Πάγο… Άλλωστε αν δεν ήθελα να παραστώ με την προϋπόθεση πως του είχα εμπιστοσύνη, θα του είχα δώσει εξουσιοδότηση, πράγμα που είχα κάνει μόνο στην αρχή αρχή, όταν τον εμπιστευόμουνα και του έστειλα από το Καρλόβασι της Σάμου το υπ’ αριθ. 15218/18-9-2003 Πληρεξούσιο.

Όμως, από τον πέμπτο μήνα του 2004 τα πράγματα άλλαξαν κι έστελνα fax ανησυχίας από το Καρλόβασι: 27-5-2004 και 24-6-2004, γιατί δεν μπορούσα να τους βρω στο τηλέφωνο, όπου παρακαλούσα πολύ τον κ. Στυλιανό Σταματόπουλο και τον κ. Δημήτρη Μπαμπινιώτη, να με ενημερώσουν για την πορεία της υπόθεσης Λιβάνη: αν πήρανε προσδιορισμό και πότε δικάζαμε.

Η έλλειψη εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του αναπληρωτή καθηγητή κ. Στυλιανού Σταματόπουλου, δημιουργήθηκε όταν ο μαθητής του και συνεργάτης του δικηγόρος Δημήτρης Μπαμπινιώτης, του οποίου είχε αναθέσει να χειρίζεται την υπόθεσή μου, μου γνώρισε πως πρόθεση του αναπληρωτή καθηγητή του, ήταν να με διώξει!!!

– Τί είμαι, τον ρώτησα, υπηρέτης του για να με διώξει;– Δεν ξέρω. Αυτό άκουσα, αυτό σου λέω.Επειδή όμως αυτό μου κακοφάνηκε, όταν συναντήθηκα με τον δικηγόρο μου

αναπληρωτή καθηγητή κ. Στυλιανό Σταματόπουλο, του το είπα ως παράπονο, αλλά και για το λόγο: αν είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό του, να φροντίσω κι εγώ για άλλο δικηγόρο.

– Εσύ, μου απάντησε ο αναπληρωτής καθηγητής, να ακούς αυτά που σου λέω εγώ.Κι εκεί σταμάτησε η κουβέντα αυτή, αλλά αυτό δεν με καθησύχασε!.. Ο ίδιος δικηγόρος, ο κ. Δημήτρης Μπαμπινιώτης, μου είπε ακόμα πως στο γραφείο

τους έφτασαν δώρα απ’ τους Λιβάνηδες (μπαστούνια του γκολφ) με αποδέκτη τον ίδιο, φυσικά για επαφή και γνωριμία. Τέτοιες φιλόφρονες κινήσεις τους, είχαν κάνει οι Λιβάνηδες και με άλλους στενούς συνεργάτες μου, τον Τόλη Γιαννάκη π.χ., που τον καλούσαν σε χαρούμενες συνάξεις τους – χάπενινγκ, τον Βαγγέλη Μήλλα, που πέρναγε τακτικά από το βιβλιοπωλείο της Σόλωνος και τον χαρτζιλίκωνε η γαλαντόμος κόρη του Λιβάνη, κι άλλοι που τύπωναν τσάμπα ή με μειωμένη τιμή τα βιβλία τους!..

Κι απόρροια των δώρων προς τον δικηγόρο μου Δημήτρη Μπαμπινιώτη, βλαστάρι του γνωστού κι αξιόλογου ανθρώπου κι επιστήμονα Μπαμπινιώτη, ήταν, να υπάρξει από μέρους του επίσκεψη αβροφροσύνης στο βιβλιοπωλείο των Λιβάνηδων…

Τι είπαν κατά τη συνάντηση και πως τα είπαν, αυτοί ξέρουν… Το γεγονός πάντως είναι ένα, πως μετά λίγο καιρό «ξέχασαν» οι …«υπερασπιστές» μου: Ο κ. Σταματόπουλος και ο κ. Μπαμπινιώτης, να στείλουν κλήση γνωστοποίησης, με τον προσδιορισμό ημερομηνίας της Αναίρεσής μου στον Άρειο Πάγο, ώστε να παραστούν κι οι Λιβάνηδες που τους αφορούσε, και η μη γνωστοποίηση της ημερομηνίας, είχε σαν αποτέλεσμα να αναβληθεί η συζήτηση και να πάει η υπόθεση ένα χρόνο πίσω!.. «Η αρχή το ήμισυ του παντώς».

Τα παραπάνω, το ότι πήγε στο βιβλιοπωλείο των Λιβάνηδων, μου τα είπε ο ίδιος ο κ. Δημήτρης Μπαμπινιώτης, παρουσία μάλιστα κι άλλων δικηγόρων, συνεργατών του αναπληρωτή καθηγητή Σταμάτη Σταματόπουλου. Διευκρίνισε όμως ότι πήγε εκεί, περισσότερο σαν Μπαμπινιώτης και λιγότερο σαν δικηγόρος μου.

– Η πράξη τους αυτή, επεσήμανε, να στείλουν δώρα, πως ήταν βέβαια αντιδεοντολογική, μια και γνώριζαν πως χειριζόταν την υπόθεσή μου και πως αυτοί ήταν οι αντίδικοι…

Τα μπαστούνια του γκολφ όμως τα κράτησε…Δεν τους είχα λοιπόν εμπιστοσύνη και ήθελα οπωσδήποτε να παραβρίσκομαι κι

εγώ την ημέρα εκείνη στον Άρειο Πάγο, ώστε και «Προτάσεις» να καταθέσει ο αναπληρωτής καθηγητής κ. Στυλιανός Σταματόπουλος, αλλά και να αναγκαστεί να αγορεύσει, υποστηρίζοντας τη δίκαια απαίτησή μας, να πάψουν πια οι Λιβάνηδες να χρησιμοποιούν το κατοχυρωμένο στο Υπουργείο Εμπορείου σήμα μας «Νέα Σύνορα».

Και αναρωτιέμαι: αυτό ήθελε να αποφύγει ο δικηγόρος μου αναπληρωτής καθηγητής κ. Στυλιανός Σταματόπουλος, να μην παραβρίσκομαι κι εγώ εκεί; Να μην είμαι παρών;

Ρωτάω γιατί δεν το καταλαβαίνω!.. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο δικηγόρος μου, αναπληρωτής καθηγητής κ. Στυλιανός Σταματόπουλος (αν δεν είχε κάτι κακό για μένα στο νου του), δεν μου έκανε ένα τηλεφώνημα την προηγούμενη ημέρα (υπάρχει τηλεφωνητής στη γραμμή), ώστε να μου υπενθυμίσει για τη δικάσιμο της επομένης, κι ακόμα γιατί δεν μου τηλεφώνησε για να έρθω, όταν πήγε την επομένη στον Άρειο Πάγο και δεν με βρήκε εκεί, όπως και γιατί επέμενε να προχωρήσει η διαδικασία χωρίς εμένα!.. Δεν καταλαβαίνω ακόμα, γιατί αμέσως μετά το πέρας της δίκης, έβαλε άλλο μαθητή του και συνεργάτη του, το δικηγόρο κ. Κυριάκο Παπανικολάου, να με πανικοβάλει ζητώντας μου να τρέξω αμέσως στη συμβολαιογράφο Αθηνών κ. Άννα Ρήγα (Ακαδημίας 59, Αθήνα) που με περίμενε τάχα αγωνιωδώς, για να υπογράψω το υπ’ αριθμόν 2089 Πληρεξούσιο, μια και είχε περάσει η ώρα και ήθελε να πάει σπίτι της. Αλλά και συγχωρήστε με, γιατί έβαλε το δικηγόρο κ. Κυριάκο Παπανικολάου να μου τηλεφωνήσει και δεν με πήρε ο ίδιος στο τηλέφωνο ή γιατί δεν έβαζε τον κ. Κυριάκο Παπανικολάου να με πάρει την προηγούμενη ημέρα τηλέφωνο και να μου υπενθυμίσει την υποχρέωσή μας να παραστούμε στον Άρειο Πάγο; Και τέλος τέλος, στ’ αλήθεια δεν καταλαβαίνω, το που δεν βρήκε χρόνο ο δικηγόρος μου να μου κάνει ένα τηλεφώνημα για να πάω στον Άρειο Πάγο και βρήκε χρόνο να συντάξει ολόκληρη εξουσιοδότηση (πέντε σελίδες), πέρα από το χρόνο που ήθελε να στείλει την εξουσιοδότηση στη συμβολαιογράφο και οπωσδήποτε τα χασομέρια που ήθελαν οι τηλεφωνικές συνεννοήσεις μεταξύ τους!!!

– Γρήγορα, μου είπε ο δικηγόρος κ. Κυριάκος Παπανικολάου (που πέταξε τα μπλου-τζιν και τώρα βρίσκει πως τα ακριβά κουστούμια, κάνουν τους …σοβαρούς άνδρες), θα χάσουμε την υπόθεση!!!

Βέβαια την υπόθεση τη χάσαμε, γιατί ο αφελής εγώ, πήγα τρεχάλα και υπέγραψα την εξουσιοδότηση, πέφτοντας στην παγίδα που μου είχαν στήσει!!! Ό,τι δεν κατάφερε η Χούντα που απαγόρευσε την κυκλοφορία του αντιστασιακού περιοδικού μου επί δικτατορίας, το κατάφερε ο δικηγόρος μου αναπληρωτής καθηγητής κ. Στυλιανός Σταματόπουλος κι ο μαθητής του, δικηγόρος τώρα πια, κ. Κυριάκος Παπανικολάου. Καλή αρχή για δικηγόρος έκανε, μπράβο του!.. Αν είναι μόνο αυτή η αρχή και δεν υπάρχουν κι άλλες!..

Τον κ. Δημήτρη Μπαμπινιώτη δεν ξέρω αν τον είχε διώξει απ’ το γραφείο του ο αναπληρωτής καθηγητής κ. Στυλιανός Σταματόπουλος ή αν ο παραπάνω έφυγε

μόνος του.. Και το λέω αυτό, διότι πριν τη «συζήτηση» της υπόθεσής μου στον Άρειο Πάγο, με πήρε τηλέφωνο (ο κ. Δημήτρης Μπαμπινιώτης) και τελείως απρόσμενα και τελείως ξεκάρφωτα, άρχισε να μου λέει πως βρήκε μια άλλη πολύ αξιόλογη εργασία, σε μεγάλο δικηγορικό γραφείο με το ίδιο αντικείμενο, μα που λειτουργούσε με πρωτότυπο επιστημονικό – αξιοζήλευτο τρόπο!.. Τί ήθελε από εμένα, δεν κατάλαβα. Η αποπομπή του παραπάνω, αν είναι αποπομπή, πιστεύω ότι έγινε με αφορμή την επίσκεψή του στο βιβλιοπωλείο των Λιβάνηδων. Φαίνεται πως τέτοιες αβροφροσύνες τις επιτρέπει ο αναπληρωτής καθηγητής κ. Στυλιανός Σταματόπουλος, μόνο στον εαυτό του, οι δε μαθητές του κάθονται υποχρεωτικά στην άκρη, στυλώνοντας τ’ αυτιά για να ακούν και να μαθαίνουν τα κόλπα του δάσκαλού τους, κι αν κάποιος μαθητής και μάλιστα με τέτοιο όνομα (Μπαμπινιώτης), πάει να τον ξεπεράσει σε καπάτσο το δάσκαλο, τον διώχνει… Όχι ίσα ο δάσκαλος, ίσα και ο μαθητής!..

Μετά λοιπόν το φιάσκο της 4ης Μαΐου 2009, όπου εκδικαζόταν για δεύτερη φορά για το ίδιο ζήτημα, αναίρεσή μου στο Α1’ Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, όπως θα έκαναν όλοι οι δυσαρεστημένοι – προδομένοι άνθρωποι, είχα πάρει απόφαση να αλλάξω δικηγόρο, γι’ αυτό ζήτησα και είχα δύο συναντήσεις στα γραφεία τους με τον δικηγόρο κ. Κυριάκο Παπανικολάου που χειριζόταν τώρα την υπόθεσή μου, μετά την «αποχώρηση» του κ. Δημήτρη Μπαμπινιώτη.

Είναι και το άλλο που με ενοχλούσε κι ο λόγος, γιατί δεν το αξιολόγησα από την αρχή: Για μένα άνθρωπος που βάζει ακόμα και στο κουδούνι της εξώπορτάς του, αλλά και στην εσωτερική πόρτα των γραφείων του, πως είναι αναπληρωτής καθηγητής και το θεωρεί αυτό τίτλο τιμής και καμαρώνει, συχωρήστε με, αλλά δεν μπορώ να τον θεωρώ σοβαρό άνθρωπο κι ακριβώς για το λόγω αυτό, δεν μπορείς να του έχεις εμπιστοσύνη. Ίδια συμπεριφορά – ολόιδια και ο Αντώνης Λιβάνης: Στη διπλανή πόρτα του ίδιου κτιρίου με την είσοδο του βιβλιοπωλείου του επί της Σόλωνος, υπάρχει μετάλλινη ταμπέλα με το όνομά του που φαίνεται ευκρινώς και από το λεωφορείο της γραμμής. Αντί να πάνε να κρυφτούνε, αυτοπροβάλλονται!..

Πρόθεσή μου λοιπόν από τη συναντήσεις αυτές, με τον κ. Κυριάκο Παπανικολάου, ήταν, να ρωτήσω κατ’ αρχήν, για τη διαδικασία και τα έξοδα που θα χρειαζόντουσαν, ώστε να καταφύγω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την υπόθεση του τίτλου και στη συνέχεια να πάρω όσα δικόγραφα με αφορούσαν και ήταν στα χέρια τους, αλλά και να ζητήσω να μου επιστρέψουν τις 2000 ευρώ που τους είχα δώσει προκαταβολή για άλλη υπόθεσή μου, που δεν την είχαν αγγίξει έως τότε. Ο κ. Κυριάκος Παπανικολάου, μου είπε:

1) Πως δεν μπορούσαμε να καταφύγουμε με προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, γιατί ήταν πάρα πολλά τα έξοδα και μακρύς ο χρόνος. 2) Πως τα δικόγραφα ήταν στην αποθήκη μαζί με άλλα, και κάποια στιγμή θα τα ξεχώριζαν και θα μου τα έδωναν και 3) Πως τα 2000 ευρώ που ζητούσα πίσω, ήταν αμοιβή για προκαταρτικές απασχολήσεις τους με την άλλη υπόθεσή μου στον Άρειο Πάγο. Εκείνο που μπορούσε να γίνει, ήταν να μου κάνουν χάρη και να παραιτηθούν από τα υπόλοιπα 2000 ευρώ που είχαμε συμφωνήσει να τους δώσω, αν σταματούσαμε εκεί την δεύτερη εκκρεμούσα στον Άρειο Πάγο υπόθεσή μου!..

Και θαυμάστε ήθος μορφωμένων ανθρώπων, ανθρώπων που η αποστολή τους και η επαγγελματική τους ενασχόληση είναι να προστατεύουν αθώους πολίτες που προστρέχουν σ’ αυτούς: Την άλλη ημέρα που πήγα στη Γραμματεία του Άρειου Πάγου και ρώτησα αν υπάρχει σε εκκρεμότητα υπόθεση δική μου με τον τάδε και την τάδε, αφού συμβουλεύτηκε η γραμματέας τον υπολογιστή που είχε μπροστά της, μου απάντησε κατηγορηματικά, πως δεν υπάρχει καμία απολύτως υπόθεση σε εκκρεμότητα που να με αφορά!!! Αυτά με τον κ. αναπληρωτή καθηγητή και τα

τσιράκια του: Θα κρατήσουν τα 2000 ευρώ γιατί τα είχαν δουλέψει και θα μου έκαναν χάρη να παραιτηθούν από τα υπόλοιπα 2000 ευρώ!!!

Εκείνο τον καιρό γέμιζα το στέσιον-βάγκον επαγγελματικό αυτοκίνητό μου με φίσκα ντάνες από επιστροφές – παλιά περιοδικά που δεν είχαν πουληθεί, και τα πήγαινα στο Μοναστηράκι στην έξοδο του ΜΕΤΡΟ και τα χάριζα στους περαστικούς που ενδιαφέρονταν. Έχει πλημμυρίσει το σπίτι μου από βιβλία και περιοδικά, δικά μου και ξένα. Μου πρότειναν να τα δώσω για πολτοποίηση, μα δεν μου πήγαινε η καρδιά. Πρόσεχα βέβαια να μην παίρνουν περισσότερα από ένα τεύχος ο κάθε ένας ενδιαφερόμενος αλλά δε βαριέσαι, άρπαζαν όσα έπιανε το χέρι τους τα έβαζαν στην τσάντα τους ή στις πλαστικές σακούλες που βαστούσαν και όπου φύγει – φύγει. Αυτό έγινε πολλές ημέρες, θα πρέπει να χάρισα πάνω από δέκα χιλιάδες παλιά τεύχη του περιοδικού μου «Νέα Σύνορα». Φυσικά έγινε σάλος – ντόρος μεγάλος, από τα πηγαδάκια που είχαν δημιουργηθεί και συζητούσαν τα υπέρ και τα κατά:

– Ο Γιάννης Ρίτσος τσάμπα, απίστευτο, έλεγε ο ένας.– Δεν είναι μόνο ο Ρίτσος, είναι κι ο Βρεττάκος κι άλλοι!..Πέσανε πάνω μου:– Μην τα χαρίζεις, πούλα τα ένα ευρώ το ένα, μισό ευρώ... Όχι τσάμπα…Ένας τους μάλιστα με πήρε από το χέρι. Με πήγε και μου έδειξε να πουλάνε δύο

ευρώ το κάθε περιοδικό μου, που τα είχαν πάρει από εμένα τσάμπα... Έτσι:Μια Κυριακή πριν διακόψω τη δωρεάν διανομή του περιοδικού μου, έκανα μια

βόλτα στο Μοναστηράκι με το βαφτιστήρι μου και είδα αρκετούς να πουλάνε περιοδικά μου με δύο ευρώ το κάθε τεύχος.. Τότε το πήρα απόφαση κι άφησα ένα φίλο του βαφτισιμιού μου, να πουλά κι αυτός με δύο ευρώ το κάθε τεύχος μας. Βαρέθηκα όμως πολύ γρήγορα και σταμάτησα τις παραπάνω πωλήσεις και μαζεύτηκα και πάλι στο σπίτι μου.

– Κάπου εκεί κοντά ήμουνα κι εγώ, είπα στον δικηγόρο κ. Κυριάκο Παπανικολάου, και είδα πόσο δύσκολα βγαίνει το καρβέλι, γι’ αυτό ζητάω να μου επιστρέψετε τις 2000 ευρώ, ώστε να μπορέσω με τις δύο αυτές χιλιάδες που είναι πολλά λεφτά – και που δεν τα έχω, να βοηθηθώ και να πληρώσω τα έξοδα εκ 1800 ευρώ, που με καταδίκασε ο Άρειος Πάγος, για δικαστική δαπάνη της …αναιρεσίβλητης…

– Λυπάμαι πολύ, μου είπε και πάλι ο κ. Κυριάκος Παπανικολάου, σας είπα κ. Βαλασκαντζή, πως μπορούμε να σας χαρίσουμε τις υπόλοιπες 2000 ευρώ, αυτά που μας έχετε δώσει τα έχουμε δουλέψει!..

Υπήρξαν βέβαια κι άλλοι τέτοιοι δικηγόροι πιο μπροστά. Ένας άλλος, πριν του αναπληρωτή καθηγητή κ. Στυλιανού Σταματόπουλου, ομολόγησε στ’ αστεία (αστεία δεν υπάρχουν για μένα, λέμε ή κάνουμε ένα αστείο γιατί φοβόμαστε να το πούμε ή να το κάνουμε στα σοβαρά), πως πήρε 30.000 δραχ. από τον Λιβάνη για να με πουλήσει!!! Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε τον άλλαξα, αλλά έπεσα στον …αναπληρωτή καθηγητή… (Βλ.: «Εγώ τα «Νέα Σύνορα», τόμος 2ος, σσ. 881-901.)

Είναι γνωστό, πως στους απληροφόρητους φίλους τους οι Λιβάνηδες, κοκορευόντουσαν πως είναι δικό τους το περιοδικό μου που απαγόρευσε την κυκλοφορία του η Χούντα!.. Άλλωστε σε λίγο καιρό, ποιος θα μπορεί να τους διαψεύσει, μια και θα έχω ξεχαστεί από τον κόσμο, αφού το περιοδικό μου, από τον αθέμιτο ανταγωνισμό που μου κάνουν εδώ και σαράντα χρόνια, θα πάψει να υπάρχει. Τέλος:

Τα γεγονότα αυτά: η μη παρουσίασή μου την ημέρα εκείνη στον Άρειο Πάγο (πράγμα που την απουσία μου θα την εξέλαβαν και δίκαια οι αρεοπαγίτες σαν σνομπάρισμα ή σαν αδιαφορία), το γεγονός που δεν κατάθεσε «Προτάσεις» ο δικηγόρος μου και που δεν θέλησε έστω για τα μάτια να αγορεύσει, κι ακόμα που

έτρεξα του σκοτωμού και υπέγραψα την εξουσιοδότηση, έκριναν αρνητικά την τύχη της δεύτερης αναίρεσής μου, πράγμα που ολοφάνερα επιθυμούσαν – επεδίωκαν και οι αντίδικοι!!!

Μετά 38 χρόνων δικαστικών αγώνων, δικαστές και δικηγόροι επέτρεψαν στον Αντώνη Λιβάνη να χρησιμοποιεί το αντιστασιακό κατοχυρωμένο σήμα μου. Τώρα έχουμε νόμιμα πια τις δικές μου εκδόσεις «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» και τις εκδόσεις «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», ΛΙΒΑΝΗ!!! Μάλιστα κατάφερε να κατοχυρώσει το «σήμα» μου και στ’ όνομά του και από τη σύγχυση που δημιουργείται κουδουνίζουν ολημερίς τα τρία τηλέφωνά μου για υποθέσεις τους και γεμίζει το γραμματοκιβώτιό μου, το E-mail μου και το fax μου, με πλήθος επιστολών και έντυπων από το εσωτερικό και το εξωτερικό, που έχουν προορισμό τους Λιβάνηδες.

Αλλά γιατί επέμενε ο αναπληρωτής καθηγητής κ. Στυλιανός Σταματόπουλος: 1) Να προχωρήσει η διαδικασία της υπόθεσής μου, χωρίς την παρουσία μου. 2) Χωρίς να καταθέσει «Προτάσεις»; 3) Χωρίς να αγορεύσει; 4) Χωρίς να τηλεφωνήσει να πάω κι εγώ και 5) Γιατί παρουσιάστηκε μετά την εκφώνηση του ονόματός μου; Τι πήγε να κάνει εκεί μόνος του; Τι πήγε να κάνει;

Τώρα, επειδή δεν γνώριζα αν η στάση που κράτησε ο δικηγόρος κ. Κυριάκος Παπανικολάου στις δύο συναντήσεις μας, ήταν και θέση του αναπληρωτή καθηγητή κ. Στυλιανού Σταματόπουλου, δηλαδή αν είχε πρόθεση να μου κρατήσουν τις 2000 ευρώ, και επειδή κάποιαν άλλη φορά μου είπε: Εσύ, να ακούς αυτά που σου λέω εγώ, στις 14-5-2010 του έστειλα το παρακάτω fax. Από τότε περιμένω να με ειδοποιήσει ο τέως δικηγόρος μου, αναπληρωτής καθηγητής κ. Στυλιανός Σταματόπουλος, για να πάω να πάρω τα δικόγραφά μου που κρατά και με αφορούν, όπως και το ποσόν των 2000 ευρώ που τους είχα δώσει ως προκαταβολή, για την άλλη υπόθεσή μου που δεν άγγιξαν, πέρα βέβαια από τις 4000 ευρώ που πήρε για να υποστηρίξει την πρόσφατα χαμένη αναίρεσή μου στον Άρειο Πάγο. Μέχρι σήμερα, πέρασαν τα Χριστούγεννα του 2010, και η Πρωτοχρονιά του 2011 και βρισκόμαστε σε απόλυτη σιγή.

Αλλά αυτή η περιβόητη λέξη: αναπληρωτής, τι σήμαινε ή τι σημαίνει; Ποιος αναπλήρωνε ποιον; Και ρωτάω, γιατί εγώ γνωρίζω πως συνέχεια τον ίδιον, τον αναπληρωτή καθηγητή κ. Στυλιανό Σταματόπουλο, τον αναπλήρωναν στην έδρα του στην Κομοτηνή, συνεχώς οι δικηγόροι μαθητές του Δημήτρης Μπαμπινιώτης, Κυριάκος Παπανικολάου και άλλοι!.. Δηλαδή οι μαθητές του, αναπλήρωναν τον αναπληρωτή καθηγητή τους;

&

Δημήτριος ΒαλασκαντζήςΕκδότηςΑγ. Αποστόλων 6, Κυψέλη113 62 ΑθήναΤηλ. 210-8815275, 210-6435709κιν. 6974-868530

Αθήνα, 14-5-2010

ΔΗΛΩΣΗ

Προς τον Δικηγόρο κ. Σταματόπουλο ΣτυλιανόΟδός Σόλωνος 92Ενταύθα

Με την παρούσα δήλωσή μου σας γνωρίζω πως δεν επιθυμώ να με εκπροσωπείται πλέον σε υποθέσεις μου και για τον λόγο αυτό ανακαλώ το υπ’ αριθμόν 2089 συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο που κρατάτε στα χέρια σας.

Επιθυμία μου ακόμα είναι σε κάποια συνάντησή μας που θα μου ορίσει συνεργάτης σας, να μου παραδώσει όσα έγγραφα υποθέσεών μου έχετε στο γραφείο σας καθώς και τις δύο χιλιάδες ευρώ που έδωσα στον κ. Παπανικολάου Κυριάκο ως προκαταβολή για υπόθεσή μου που δεν έχει ξεκινήσει.

Ευχαριστώ.Δημήτριος Βαλασκαντζής

&

Σημειώστε πως στο περιοδικό «Νέμεσις» Νο 14 της Λιάνας Κανέλλη και στη σελίδα 18, η Μαργαρίτα Παπανδρέου γράφει για τον Αντώνη Λιβάνη, πως είναι φίδι, βρώμικος, διεφθαρμένος και παραδόπιστος.

Η αλήθεια είναι, πως όπου ο Αντώνης Λιβάνης χώνει τη μουσούδα του, ο πολίτης που του αντιστάθηκε χάνει τα δικαιώματά του. Τρανό παράδειγμα ο Μάρκος Βαφειάδης, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Δήμος Μπότσαρης, εγώ και άλλοι πολλοί.

Τέλος, αυτός ο άνθρωπος που γνωρίζει τον κατατρεγμό που μου έχει κάνει 38 χρόνια τώρα – τόσο άδικα, σκέφτηκε άραγε κάποια στιγμή, το αδιέξοδο και την απελπισία που με έχει φέρει; Και το άλλο που θέλω να τον ρωτήσω: μετά τόσες υποσχέσεις που μου έχει δώσει πρόσωπο με πρόσωπο, πως όταν γίνει γνωστός και στηθεί στα πόδια του, πως θα πάψει να χρησιμοποιεί το εκδοτικό μου σήμα, που πήγαν; Κι ο λόγος του αυτός, που τον επανάλαβε πολλές φορές, δεν τον άγγιξε σαν άνδρα, σαν οικογενειάρχη; Δεν αισθάνθηκε ποτέ την ανάγκη να τον πραγματοποιήσει; Κι ακόμα αυτό το συγνώμη και ξανά συγνώμη κ. Βαλασκαντζή, ήταν μόνο απαίσια κοροϊδία για να περνά ο χρόνος; Και δείτε μετά τόσες συγνώμες και ιώβεια δική μου υπομονή, που με έχει φτάσει, να μη θέλω τη ζωή μου, να την έχω αβάσταχτο βάρος, συζητώντας ή συναλλασσόμενος με τέτοια υποκείμενα.

Το παν, «σήμερον ημέραν», είναι το μέσον. Και βέβαια, τα μέσα, οι γνωριμίες και ενίοτε και οι πολιτικές πιέσεις, είναι αυτά που επιτρέπουν στον Αντώνη Λιβάνη να χρησιμοποιεί ακόμα και σήμερα τον κατοχυρωμένο τίτλο του περιοδικού μου «Νέα Σύνορα»! Συνηθισμένα πράγματα θα μου πείτε...

Μίλησα πιο πάνω για παραλληλισμό κι έτσι τον αντιλαμβάνομαι. Επί δικτατορίας έβγαλα 31 τεύχη του περιοδικού μου κι ούτε μια φορά δεν χαρίστηκα στους Συνταγματάρχες (γι' αυτό άλλωστε το απαγόρεψαν) και όταν ήρθε η αποκατάσταση της Δημοκρατίας, είχα μια στυφή γεύση στα χείλη. Τί μου έδωσε η Πατρίδα; Υπηρέτησα στρατιώτης 27 μήνες (1952-1954). Είπα όχι στη δικτατορία και είχα τις γνωστές συνέπειες. Μετά τη μεταπολίτευση, με κυνηγούσαν με μηνύσεις οι συνεργάτες της χούντας (Ηλίας Σιμόπουλος, Πάνος Παναγιωτούνης, Μιχάλης Σταφυλάς και Δημήτρης Γιάκος), επειδή τους ξεσκέπασα μέσω του περιοδικού μου. Τέλος, οι ...«αντιστασιακοί» Καψήδες, Λιβάνηδες και Χαραλαμπόπουλοι μου

έκλεψαν το εκδοτικό σήμα με το οποίο αγωνίστηκα κατά των δικτατόρων και η πατρίδα μου είναι απούσα!.. (Βλ.: «Εγώ τα Νέα Σύνορα», τόμος 2ος, σσ. 893-906.)

Και προσέξτε την αντινομία, που κάποιοι θα μπορούσαν να την ονομάσουν και …αχαριστία: Επί 7ετίας (Μάης του '71) μου χορηγήθηκε δάνειο από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο κι αγόρασα το διαμέρισμα της οδού Μεγαλοπόλεως όπου κατοικούσα ως χθες, κι έπαψαν πια να με τρώνε τα νοίκια. Το Σεπτέμβριο του 1972, μας πήγε ο ΟΤΕ, 21 ημέρες κρουαζιέρα στη Μεσόγειο (Πάτρα, Ντουμπρόβνικ, Βενετία, Παλέρμο, Σιβιταβέκια, Ρώμη, Μονακό, Νίκαια, Βαρκελώνη, Μαγιόρκα). Σήμερα; Σήμερα με έφτασαν οι Λιβάνηδες να μην τη θέλω τέτοια Πατρίδα, τέτοια Δημοκρατία, που μ' έριξε απροστάτευτο στους πέντε δρόμους, να περιμένω κάποια νέα εκτροπή από το δημοκρατικό πολίτευμα, μήπως και δω θεού πρόσωπο...

Το παράπονό μου βουνό: Ενώ δεν μου έδωσε το παραμικρό για τους αγώνες μου η Πατρίδα κι ενώ μου πήρε τα καλύτερά μου χρόνια, μ' άφησε τελείως απροστάτευτο στα νύχια των αρπακτικών Λιβάνηδων! Η Δικαιοσύνη της δεν κινήθηκε ακριβοδίκαια, όπως όταν θέλει να διαφυλάξει την περιουσία των μεγαλόσχημων, δεν κινήθηκε αστραπιαία όπως έγινε με την περίπτωση του Γιώργου Κουρή και του Θεόδωρου Κατσανέβα, δεν κινήθηκε ούτε με βήμα χελώνας κι άφησε να μου κλέψουν ατιμώρητα την περιουσία που κατάφερα τίμια και χωρίς καμιά βοήθεια να δημιουργήσω. Κι ενώ φορές κινδύνεψα τη ζωή μου γι' αυτή την άδικη Πατρίδα, την κατάπικρη, που άλλοι ζητάνε μόνο να πάρουν και παίρνουν, εμένα μ' άφησε στην τύχη μου, λεηλατημένο από τους Καψήδες, Γιάννη Χαραλαμπόπουλο και Αντώνη Λιβάνη, να επιζήσω με την πενιχρή σύνταξή μου μόνο, σπαταλώντας το μεγαλύτερο μέρος της για την έκδοση του περιοδικού και των βιβλίων μου!..

Κακορίζικη πατρίδα μου Ελλάδα, πώς τα καταφέρνεις και σ' όλους τους προδότες, απλούς και ντούμπλφας, σ' όλους τους ανθέλληνες, να στήνεις αγάλματα, μνημεία ή να δίνεις τα ονόματά τους σε οδούς και λεωφόρους; Σ' ανθρώπους που η ευτυχέστερη μέρα της ζωής τους ήταν, όταν ξεπουλούσαν την πατρίδα, εξυπηρετώντας πάντοτε «συμμαχικά» συμφέροντα. Κράτησες δε άστοργη Πατρίδα, σφαλισμένα τα μάτια και βουλωμένα τ' αυτιά, όταν τα παιδιά σου, που αγωνίστηκαν για να σε δούνε ελεύθερη και υπερήφανη, δολοφονούνταν στους δρόμους και στα σοκάκια της Αθήνας. Και δεν ζήτησαν ποτέ τίποτα για τον εαυτό τους, με σηκωμένη τη γροθιά στον ουρανό, απαιτούσαν δικαιοκρατία. Κράτος δικαίου για όλους.

Αλλά αυτοί που είχανε στα χέρια τούς φακέλους μας και τους λιβανίζανε, κ. Α. Λιβάνη, ξέρανε ποιοι αγωνίστηκαν για να είστε εσείς εκεί πάνω που ήσασταν και που αν δεν υπήρχαν κάποιοι σαν εμένα, σαν κάποιους που τώρα δεν ζούνε ή ζούνε σακατεμένοι, δεν θα «κολυμπούσατε» σήμερα στα πλούτη κι εμείς στη φτώχεια και παρ' όλα αυτά και αυτό το λίγο που καταφέραμε στο βίο μας, με κίνδυνο της ζωής μας, μας το πήρατε, μας το αρπάξατε αδίστακτα, γιατί δεν χορταίνετε με τίποτα εσείς!

Είναι σ' όλους γνωστό πως αρνήθηκα να συνεργαστώ με τη χούντα (μου το πρότειναν κατ' επανάληψη), γιατί πίστευα και πιστεύω, πως α κ ό μ α και μια κυβέρνηση στρατιωτικών, πρέπει κι αυτή να ενστερνίζεται τα δημοκρατικά ιδεώδη και τις δημοκρατικές διαδικασίες, χωρίς περιορισμό στο γραφτό και προφορικό λόγο. Ο αγώνας μου ήταν για να μπορώ να διεκδικώ τα δικαιώματά μου απαρεμπόδιστα ως ελεύθερος άνθρωπος. Κι ήρθε αυτή η κυβέρνηση για την οποία αγωνίστηκα και διόρισε επιβήτορα στην εξουσία τον Αντώνη Λιβάνη, έναν εισπράκτορα λεωφορείων του ΚΤΕΛ Αχαΐας, σφετεριστή της περιουσίας μου, ο οποίος δεν εκπροσωπεί κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό του και την οικογένειά του. Το είδαμε στις κάλπες – στα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών προ ετών...

Εγώ, και μην το πάρετε σαν εγωιστικό παραλήρημα, δεν οφείλω σε κανέναν αυτό που είμαι – αυτό που έγινα. Μπορεί να πει ο Αντώνης Λιβάνης κι οι δικοί του το ίδιο;

Πως με την αξία τους και μόνο, αξιοκρατικά, κατέχουν όλα αυτά που τους ...ανήκουν;

Δικαιούται, λέει, να κατέχει τον κλεμμένο εκδοτικό μου τίτλο, επειδή με το έτσι θέλω, εδώ και 26 χρόνια, τον χρησιμοποιεί παράνομα! Και το καυχιέται, χωρίς ίχνος ντροπής!!! Και τι σημαίνει που χρησιμοποιεί παράνομα, γιατί έτσι γουστάρει, τόσα χρόνια τον τίτλο μου; Θα πρέπει να του δώσουμε βραβείο σφετεριστή εκδοτικών σημάτων (μια κι είναι πασίγνωστο, πως δεν είμαι το μόνο θύμα του), και να τον περάσουμε, για το «αξιοπρόσεκτο» άθλο του, στο βιβλίο Γκίνες;

Έχει δικαιώματα, λέει, από τον τίτλο μου που τον αγίασα με τον τίμιο αγώνα μου, γιατί οι γνωριμίες που απόκτησε, του χρωστάν εξυπηρετήσεις! Έχει δικαιώματα από τη ζ ω ή μ ο υ, γιατί δεν υπάρχει τίμιο Κράτος, ώστε να τον αναγκάσω να πάψει να με χρησιμοποιεί, και γιατί δεν έκανα την αποκοτιά, να πάρω την καραμπίνα μου και να ξαπλώσω κάτω ή αυτόν, ή τον γιο του, ή την κόρη του, που έχουν το θράσος να με καλούν στο τηλέφωνο σπίτι μου και να με απειλούν ή να στέλνουν επιστολές σε περιοδικά κι εφημερίδες, προσπαθώντας να διαστρέψουν ειρωνευόμενοι την αλήθεια, επειδή παραπονιέμαι, που μου έχουν κλέψει το εκδοτικό μου σήμα. Με θέλουν αδικημένο και χωρίς φωνή!..

Έχουν στο παθητικό τους (στο λαιμό τους), το θάνατο ενός αθώου, του δημοσιογράφου Τόλη Γιαννάκη, κι αυτό, γιατί το χρήμα, η β ί α και η α π ε ι λ ή, είναι με το μέρος τους, θα λουφάξουν όμως γρήγορα, γιατί το άδικο δεν ευλογείται. Από δω και μπρος θα τους κυνηγούν ερινύες, οι κατάρες του αποβιώσαντος γέρου πατέρα του.

Στη σελίδα 100 του πρώτου τόμου μου: «Εγώ τα Νέα Σύνορα», Αθήνα 1999, αντέγραφα την είδηση των εφημερίδων, πως: Ο Αντώνης Λιβάνης στις 23 Μαρτίου 1998, είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο. Νοσηλευόταν στη Μονάδα εντατικής Θεραπείας του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, γιατί είχε εμφανίσει καρδιολογικό πρόβλημα, πιθανόν έμφραγμα!..

Απορούσα τότε και απορώ και σήμερα, μη αντιλαμβανόμενος (καλά να είναι ο άνθρωπος), γιατί τον πήγαν εκεί; Τι δουλειά έχει ο Αντώνης Λιβάνης στο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο; Έχει κι αυτός …καρδιά…

– Έχεις κι εσύ καρδιά, Αντώνη Λιβάνη; Και μια και γίνεται πολύς ντόρος σήμερα για το πόθεν έσχες των πολιτικών και

πολλών άλλων, θα βρεθεί κάποιος να ερευνήσει, που βρήκε ο Αντώνης Λιβάνης, όλο αυτόν τον πακτωλό χρημάτων που διακινεί; Οι κινήσεις μου αυτές, σκοπό έχουν να φανεί η αλήθεια. Γιατί το μόνο που φοβούνται οι άνθρωποι αυτοί, είναι η αλήθεια. Όταν πεις την αλήθεια τους θίγεις την τιμή τους, όση και όσοι έχουν. Είναι άδικο κι απαράδεκτο να μην ξέρει ο κόσμος, ο λαός, την αλήθεια. Τον φέρνουν ανάποδα. Θυμηθείτε τον περίπτωση Ραφαηλίδη.

Τώρα στις τζαμαρίες τους παραμένουν τα εκδοτικά σήματα που καταπάτησαν οι Λιβάνηδες και από την μεριά της Ιπποκράτους και από την άλλη της Σόλωνος. Ακόμα στη «Στοά του Βιβλίου», στη Στοά Ορφέως, υπάρχει πλακέτα από ορείχαλκο νομίζω, που είναι αψευδής μάρτυρας πως εγώ λέω αλήθεια και πως οι Λιβάνηδες είναι απατεώνες, και δεν ντρέπονται να το φιγουράρουν εκεί τόσα χρόνια.

&

Κλεμμένα Εκδοτικά Σήματα από τον Αντώνη Λιβάνη και την οικογένειά του: Τα σήμα «Νέα Σύνορα», τα έκλεψαν από εμένα. Το σήμα «Κλειδί», το έκλεψαν από τον Ιωάννη Σωτηρίου Μακρόπουλο. Το σήμα «Μύθος», το έκλεψαν από την Καλδή και Σία ΕΠΕ. Σήμερα το εκδοτικό σήμα «Μύθος» ανήκει σ’ εμένα από τις 24 Φεβρουαρίου 1997, αλλά κι αυτό μου το έχουν κλέψει και το χρησιμοποιούν (βλ.: «Εγώ τα «Νέα Σύνορα», τόμος 2ος, σσ. 803-820. Οι ταμπέλες είναι από τη «Στοά του Βιβλίου, όπου έχουν βιβλιοπωλείο οι Λιβάνηδες και συστεγάζονται με τις Κυπριακές Εκδόσεις Μ.Α.Μ.

Ποιοι και πόσο νομίζετε πως μας υπολογίζουν; Μια χαψιά μας έχουν οι διάφοροι Λιβάνηδες, εμάς, εσάς, τις οικογένειές σας, την πολυθρύλητη υπόληψή σας και τα πόστα που σας έχουν τοποθετήσει για να τους εξυπηρετείτε, και για τα οποία καμαρώνετε πως τα διαφεντεύεται. Κακομούτσουνες μαριονέτες είμαστε, που μόνη σας ικανότητα είναι οι αποφάσεις σας να διαλύουν οικογένειες κάποιων φουκαράδων που σας υπέδειξαν οι προστάτες σας. Απόδειξη οι 7936/2001 και 227/2006 «Αποφάσεις» σας. Σας χρησιμοποιούν σαν πιόνια, σαν άχρηστα στολίδια σε σκουπιδοτενεκέδες, και οι αφεντιές σας το δέχεστε!.. Γνωστό άλλωστε πως το χειρότερο αφεντικό, είναι ο επιστάτης του αφέντη. Αχ, αχ, Ανδρέα Παπανδρέου.

Η Πρόεδρος του Εφετείου Αθηνών, τμήμα 13ο, κ. Ειρήνη Αθανασίου, πήρε δωράκι της, την προαγωγή της σε Αρεοπαγίτης, όχι βέβαια μόνο για την 227/2006 Απόφασή της. Την θαυμάζω!!! Αλλά, αν σαν διαμαρτυρία έπεφτα στο κενό από το 7ο

όροφο του Εφετείου Αθηνών, τι θα έκανε η κ. Πρόεδρος που τώρα απολαμβάνει τη νέα της θέση στον Άρειο Πάγο, καμαρώνοντας; Δεν θα της δημιουργούσα τεράστια προβλήματα; Θα μπορούσε να ζήσει στο σπίτι της, να παρουσιαστεί στον κόσμο, στην εργασία της;

&

Αντί να τιμήσουν ένα λογοτεχνικό περιοδικό που απαγόρευσε την κυκλοφορία του επί Δικτατορίας η Χούντα, έκαναν πως δεν είδαν – πως δεν άκουσαν, που το 7ο

Επιτελικό Γραφείο της ΧΧ Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, εξέδωσε στις αρμόδιες υπηρεσίες της (επί Δικτατορίας, 2 Οκτωβρίου 1972), απόρρητη διαταγή όπου απαγόρευε την κυκλοφορία του περιοδικού μας, κι ο λόγος γιατί το χαρακτήρισε: «λογοτεχνικό περιοδικό με συνεργάτες κομμουνιστές»!.. Αντί φίλοι μου, το ξαναλέω, να τιμήσουν ένα λογοτεχνικό περιοδικό και τον εκδότη του, που ακόμα και το «Υπουργείο Πολιτισμού» της «Νέας Δημοκρατίας», έστειλε «περγαμηνή» (αριθμ. πρωτ. 41594/12-3-1996), προς τον Δημήτρη Βαλασκαντζή και τον συγχαίρει, λέγοντάς του πως: Έχετε προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στην ανάπτυξη της λογοτεχνίας στον τόπο μας, βρίσκουν πάτημα και λένε πως το περιοδικό μου δεν κυκλοφορούσε συχνά, άρα είναι ανύπαρκτο, για να απορρίψουν την αγωγή μου και να κλείσουν το αντιστασιακό περιοδικό μου!.. Είναι ανύπαρκτο, λένε, το περιοδικό μου «Νέα Σύνορα», με εκατό σήμερα τεύχη, που απαγόρευσε την κυκλοφορία του η Χούντα, μ’ όσα τρανταχτά ονόματα δίπλα του; Πέρα που φτάσανε ακόμα οι αδίστακτοι, να αμφισβητήσουν, να κάνουν πως δεν ξέρουν, ότι το περιοδικό μου «Νέα Σύνορα», διανέμετο μέσω Πρακτορείων Εφημερίδων και Περιοδικών, σε όλη την Ελλάδα…

Δεν συνειδητοποίησαν η Πρόεδρος κ. Ειρήνη Αθανασίου, ο Εφέτης Εισηγητής κ. Ανδρέας Ξένος και ο Εφέτης κ. Αθανάσιος Καγκάνης, που εξέδωσαν την υπ’ αριμ. 227/2006 του 13ου Τμήματος Απόφαση, πως αν αυτή τη στιγμή βρίσκονται, η πρώτη

στον Άρειο Πάγο, και οι άλλο δύο στο Εφετείο Αθηνών, αυτό το οφείλουν στους αγώνες του Ελληνικού λαού και όχι στον φιλεύσπλαχνον Αντώνη Λιβάνη; Φυσικά το οφείλουν και σε μένα (λαός κι εγώ), και στο περιοδικό μου, που βάλθηκαν να το κρίνουν με τα μέτρα και τα συμφέροντα του Αντώνη Λιβάνη, και να μην του αποδώσουν το δίκιο που έχει, περιπαίζοντας την αυτοθυσία μου, να θυσιάζω την υπαλληλική σταδιοδρομία μου για χάρη της Δημοκρατίας και του δημοκρατικού πιστεύω μου.

Και αν δεν το θέλω, να αναφερθώ στις δοκιμασίες που πέρασα και το κυνηγητό που μου έπαιξε η Χούντα, στην αρχή τάζοντάς μου προαγωγές και τεράστια πριμ, μέσω του διορισμένου ως προϊσταμένου των Δημοσίων Σχέσεων του Οργανισμού, κ. Μπεχράκη, για να ενδώσω: να παρατήσω το «ουτοπικό» κατ’ αυτούς περιοδικό μου και τις ανιστόρητες βλέψεις μου, περί ισότητας και δημοκρατικής ελευθερίας, και να αναλάβω να τους εκδίδω ένα πολυσέλιδο μεγάλου σχήματος περιοδικό, σε δέκα χιλιάδες αντίτυπα και μια εφημερίδα σε μεγάλο τιράζ, που θα κυκλοφορούσε σε πάνω από τριάντα χιλιάδες φύλλα, και βέβαια τους είπα: Ναι, κι αυτό εφόσον 1) Δεν θα σταματούσα την έκδοση του περιοδικού μου «Νέα Σύνορα» και 2) Δεν θα είχαν τα έντυπα αυτά που θα εξέδιδα με το ονοματεπώνυμό μου, λιβανωτούς στις σελίδες τους υπέρ των χουνταίων πραξικοπηματιών. Η απάντησή του γνωστή, είπε πως δέχεται, αλλά περιμένει τον κ. Διοικητή από την Έκθεση Θεσσαλονίκης, για να τον ενημερώσει. Ο κ. Διοικητής ήρθε, η ενημέρωση έγινε και λίγες ημέρες μετά, ο ίδιος ο Υποδιοικητής του ΟΤΕ, χωρίς μάλιστα τη μεσολάβηση κάποιου μόνιμου υπαλλήλου όπως συνηθίζεται, κάποιου εν πάση περιπτώσει υπηρεσιακού παράγοντα, με καλούσε σε απολογία, με αιτιολογία πως ήμουν εκδότης - διευθυντής του λογοτεχνικού περιοδικού «Νέα Σύνορα», χωρίς την άδεια της Υπηρεσίας μου, κι αυτό δεν το επέτρεπε ο κανονισμός!!! Ο κανονισμός όμως επέτρεπε να ασχοληθώ με την έκδοση των εντύπων που μου ζητούσαν!.. Είναι ολοφάνερο πως τους πάτησα εκεί που πονούσαν: Ήθελαν να εκδώσω τα έντυπά τους με σωρό χειροκροτήματα για τους πραξικοπηματίες, αλλά να κλείσω το περιοδικό μου ώστε να μην τους αντιπολιτεύεται…

Είχα βέβαια τρεχάματα σε δικηγόρους, για να μου συντάξουν την απολογία, όμοια περίπου με όλες αυτές που με βασανίζουν 38 χρόνια τώρα. Κι έμεινε μόνη η Νομική Υπηρεσία του ΟΤΕ, προς τιμή της, να φωνάζει πως ο λόγος που με καλούσαν σε απολογία, ήταν λόγος για μου απονείμουν εύφημη μνεία και όχι να με καλούν σ’ απολογία!..

Δείτε τώρα πόσο ταιριάζουν οι δύο αυτές περιπτώσεις, και πόσο αντίθετες είναι οι Εξουσίες που τις χειρίζονταν. Την πρώτη, με πολιτική θέση, διαφορά εξουσίας του Εφετείου, πως δεν είχα αρκετή κυκλοφορία για να θεωρούμαι επιχείρηση. Η Πρόεδρος κυρία Ειρήνη Αθανασίου και το δικαστήριό της υποστήριξε φανερά τις αντινομίες του Λιβάνη, ακόμα σε 24ης ερωτοαπαντήσεις και ο Εφέτης Εισηγητής αντιστρατευόταν την αλήθεια και πρόβαλε το ολοφάνερο ψέμα για πραγματικότητα, και τα υπόλοιπα μέλη του Δικαστηρίου το δέχτηκαν!!! Μα ανοίχτε και διαβάστε, σας παρακαλώ, τον φάκελο όπου θα βρείτε τις «Κακοδικίες τω ανάγνωσμα». Υπάρχουν στο side www.neasynora.blogspot.com, και στο www.neasynora.gr είναι οι νέες ιστοσελίδες μας: θα αγανακτήσετε…

Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι τρεις, οι του Εφετείου Αθηνών, με τις απίθανες στρεψοδικίες τους (που θεωρούν τους εαυτούς τους ιερά τέρατα και πως δεν μπορεί κανείς να τους αγγίξει), δεν θα χρειαζόταν ο Άρειος Πάγος, δεν θα χρειαζόμουν – καθόλου, τον αναπληρωτή καθηγητή, και δεν θα εύρισκε έρεισμα να σταθεί η μικροψυχία στην καρδιά των δικαστών και του δικηγόρου μου αναπληρωτή καθηγητή Στυλιανού Σταματόπουλου, μια και δεν θα υπήρχαν τα «αργύρια» του

Αντώνη Λιβάνη. Αν και πιστεύω πως αν έλειπε ο Αντώνης Λιβάνης και υπήρχε στη θέση του η Χούντα (σε τι διαφέρουν;) αυτό που θα υποστήριζε σε παρόμοια περίπτωση η κ. Ειρήνη Αθανασίου, θα ήταν πολύ ποιο καθαρό από τα βρώμικα τερτίπια του Αντώνη Λιβάνη και βέβαια η στάση της θα ήταν διαφορετική κι ας καρδιοχτυπούσε και φρόντιζε για τη θεσούλα του Αρεοπαγίτη…

&

Ποια βιβλία φοβόταν η Χούντα το 1972

ΣΕ ΤΡΕΙΣ κατηγορίες είχε κατατάξει η Χούντα την πνευματική εργασία των Ελλήνων και ξένων συγγραφέων.

Στην πρώτη προβάλλονται τα «κομμουνιστικά», στη δεύτερη τα «αντικυβερνητικά» και στην τρίτη τα... απλώς «επιλήψιμα» έργα!.. Αυτό προκύπτει από απόρρητη διαταγή που εξέδωσε το 7ο Επιτελικό Γραφείο της ΧΧ Τεθωρακισμένης Μεραρχίας στις «αρμόδιες» υπηρεσίες της Μεραρχίας, με ημερομηνία 2-8-1972. Στη διαταγή, που χθες αποκαλύφθηκε, επισυνάπτεται και πίνακας των «νεοεκδοθέντων βιβλίων» (πράγμα που σημαίνει πως προηγήθηκαν κι άλλοι... πίνακες), με την σύσταση ν' απαγορευθεί η κυκλοφορία τους στις μονάδες. Θα... επισυνάψουμε κι εμείς μερικά από τα έργα που ενοχλούσαν τους χουντικούς φωστήρες.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ

«Κομμουνιστικά» έργα κρίθηκαν: «Ο αυλός του ανέμου» — ποιήματα της Έφης

Πανσέληνου, οι «Εκλεκτές σελίδες» (ανθολογία) του Δημήτρη Γληνού, η «Ελληνική Παιδεία — Ώρα μηδέν» της Λιλής Ζωγράφου, τα «Μανιφέστα του σουρεαλισμού» του Λιχτχάιμ, τα διηγήματα «Ο Σίσυφος με τα οχτώ παιδιά» του Τούρκου Αζίν Νεσίν, και — φυσικά — το έργο του Γιάννη Κορδάτου «Η κοινωνική σημασία της Επανάστασης του '21» και το «Τι να κάνουμε» του Λένιν. Στα «αντικυβερνητικά» έργα παρελαύνουν το «Ακαρτέρει κι ακαρτέρει» του Τάλμποτ Κεφαλληνού, το «Για μια Χριστιανική Δημοκρατία» του Νικ. Ψαρουδάκη, το περιοδικό «Δημιουργίες» του Κώστα Στολίγκα και το κρητικό περιοδικό «Κρήνη» που διεύθυνε ο Βασ. Πεντάρης (όργανο της Φοιτητικής Ένωσης Κρητών). Και τα «επιλήψιμα» έργα: Η «Κάδμω» της Μέλπως Αξιώτη και τα «Μανιφέστα του σουρεαλισμού» του Αντρέ Μπρετόν.

Εξ άλλου, τα «Πολιτικά Γράμματα» των Σάκκο και Βανζέτη χαρακτηρίζονται τροτσιστικού περιεχομένου ενώ το περιοδικό «Νέα Σύνορα» το συστήνουν σαν «λογοτεχνικό περιοδικό με συνεργάτες κομμουνιστάς» και την «Ευθύνη» του Κώστα Τσιρόπουλου σαν «πολιτικόν περιοδικόν αντικυβερνητικού περιεχομένου».

«Ελευθεροτυπία», 21-4-1977

&

Αλλά το πιο αισχρό μέσα στο μέγα πλήθος των αισχρών που υπάρχουν στην 227/2006 Απόφασή τους, είναι το ξεμπρόστιασμα που τους γίνεται, εδώ στην ιστοσελίδα μου στο Ίντερνετ: www.neasynora.blogspot.com, όπου στο φάκελο με τίτλο: «Κακοδικίες τω ανάγνωσμα», βεβαιώνει ανερυθρίαστα ο Εφέτης Εισηγητής κ. Ανδρέας Ξένος, πως:

(1) Το έτος 1972 ξεκίνησε τη δραστηριότητά του από βιβλιοπωλείο που είχε για

κάποιο διάστημα στην Πλατεία Θεάτρου στην Αθήνα ο εκδοτικός οίκος («Νέα Σύνορα») υπεύθυνος του οποίου ήταν ο Αντώνιος Λιβάνης.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Μεγάλη ανακρίβεια, μέγα ψεύδος και φυσικά εσκεμμένο! Ποια είναι η αλήθεια: Στην παραπάνω εκδοτική επιχείρηση «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ, που κατοικοέδρευε στην Πλατεία Θεάτρου, δεν είχε ορισθεί ο εν λόγω κύριος γενικά ή μερικά υπεύθυνος. Ο Αντώνης Λιβάνης ήταν απλώς μέτοχος στην επίδικη εκδοτική εταιρία με την επωνυμία «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ και διέθετε έξι (6) εταιρικά μερίδια της εταιρίας αυτής σε σύνολο είκοσι δύο (22) μεριδίων. Την εταιρία αυτή τη συστήσανε ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου και ο Αντώνης Λιβάνης. Γνωστό πως ο Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος είχε άλλα έξι (6) εταιρικά μερίδια και η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου, τη μερίδα του λέοντος, δέκα (10) εταιρικά μερίδια (βλ.: «Εγώ τα Νέα Σύνορα», τόμος 2ος, σσ. 627-658). Αυτά διαπιστώνονται αν ρίξει κανείς έστω και μια πρόχειρη ματιά στο υπ’ αριθ. 5416 πρακτικό: Σύστασις Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης, δραχ. 220.000, με την επωνυμία «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ, που συντάξανε οι παραπάνω στον συμβολαιογράφο της Αθήνας Χαράλαμπο Θεοδ. Κουλουριανό στις 6-4-1972 και κατέθεσαν στο Πρωτοδικείο της Αθήνας, για να καταχωρηθεί στα βιβλία εταιρειών, με αριθμό 5583 στις 12-4-1972. Το συμβόλαιο Σύστασις Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης, δρχ. 220.000, με την επωνυμία «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ, υπάρχει στο φάκελο της υπόθεσης αυτής. Πώς και δεν το είδε η Πρόεδρος κ. Ειρήνη Αθανασίου, ο Εφέτης Εισηγητής κ. Ανδρέας Ξένος και ο Εφέτης κ. Αθανάσιος Καγκάνης; Κι αν το είδαν, γιατί το αξιοποίησαν αρνητικά; Ποιος λόγος τους υποχρέωσε; Αίσχος.

Βεβαιότατα ο Αντώνης Λιβάνης δεν ήταν με κανέναν τρόπο και για κανένα λόγο, υπεύθυνος του παραπάνω εκδοτικού οίκου «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ, που διατηρούσαν οι τρεις παραπάνω συνέταιροι στην Πλατεία Θεάτρου, ήταν απλός ιδρυτικό μέλος και δεν είχε ΟΥΔΕΜΙΑ αρμοδιότητα. Ήταν δε χωρίς αρμοδιότητες, γιατί δεν είχε ικανότητες ο άνθρωπος. Π. χ. πριν τη σύσταση της παραπάνω ΕΠΕ, ο Αντώνης Λιβάνης, είχε μία ατομική επιχείρηση προώθησης βιβλίων στην επαρχία, αλλά από ανικανότητα τη χρεοκόπησε και την έκλεισε. Ακόμα, όταν την 30η Σεπτεμβρίου του 1982 μεταβίβασαν στη γυναίκα του Αντώνη Λιβάνη και στα δύο παιδιά του την εκδοτική επιχείρηση «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» που είχαν συστήσει στην Αθήνα την 7η Ιανουαρίου 1977 ο Αντώνης Λιβάνης με συνέταιρο ένα γέροντα, τον Άγγελο Καντινέλη ή Καραγεωργίου, η επιχείρηση ήταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας για τον ίδιο λόγο – την ανικανότητα. Τι να σου κάνουν οι γέροντες και οι ανήμποροι… Τα έξι αυτά χρόνια που διαχειρίζονταν την επιχείρηση αυτή ο Αντώνης Λιβάνης και ο Άγγελος Καντινέλης ή Καραγεωργίου, οι οικογένειές τους στην κυριολεξία λιμοκτονούσαν. Παρακαλούσαν τους γνωστούς τους και τους φίλους τους να μπουν στο βιβλιοπωλείο τους. Τους πουλούσαν δύο βιβλία στο …κατοστάρικο!!! Αλλά ποια καταξίωση της επιχείρησης και του τίτλου τους έκαναν έως εκείνη την ημερομηνία στην Ελληνική αγορά, όταν παρά τους τριακόσιους (300) τίτλους βιβλίων που λένε ότι είχαν εκδώσει, είχανε παθητικό και το ομολογούνε στα

επίσημα έγγραφα που σύνταξαν κατά τη εκχώρηση της επιχείρησης!.. (Βλ.: «Εγώ τα Νέα Σύνορα», τόμος 2ος, σσ. 673-677), το άσβεστο ντοκουμέντο «Κακοδικίες τω ανάγνωσμα», στο side, στην ιστοσελίδα μας www.neasynora.blogspot.com, και τέλος το περιοδικό μας «Νέα Σύνορα» τεύχος 101-102, σελίδες 160.

Και συνεχίζει τον αισχρό, ναι τον αισχρό, μονόλογό του ο Εφέτης Εισηγητής κ. Ανδρέας Ξένος!..

(2) Η εκδοτική αυτή επιχείρηση (της Πλατείας Θεάτρου), λειτούργησε στη συνέχεια με τη μορφή εταιρείας περιορισμένης ευθύνης στην οποία ο Αντώνης Λιβάνης ήταν από τα ιδρυτικά μέλη μαζί με τον Ιωάννη Χαραλαμπόπουλο και την Έλλη Καψή με κατάστημα στην οδό Σόλωνος, αριθμός 94, στην Αθήνα, και με τίτλο στην επιγραφή του και στα βιβλία ποικίλου περιεχομένου, που εξέδιδε, τις λέξεις ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ.

ΑΠΑΝΤΩ (Δ. ΒΑΛΑΣΚΑΝΤΖΗΣ): Άλλο μέγα ψέμα τούτο! Άλλη τεράστιας σημασίας διαστρέβλωση!.. Ποια είναι η αλήθεια: Η εκδοτική αυτή επιχείρηση (η «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ), όταν πλησίαζε η πενταετία που είχαν ξεκάθαρα ορίσει στο παραπάνω συμβολαιογραφικό συμφωνητικό τη ζωή της, οι δύο εταίροι, ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος και η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου, πούλησαν όσο όσο τα εταιρικά μερίδιά τους στον Αντώνη Λιβάνη, στη γυναίκα του και στο γέροντα Άγγελο Καραγεωργίου ή Καντινέλη και αποχώρησαν. Τότε, ο Αντώνης Λιβάνης μετέφερε τα περιουσιακά στοιχεία της ΕΠΕ «Νέα Σύνορα» από την «Πλατεία Θεάτρου», σε κατάστημα που νοίκιασε στην οδό Σόλωνος αριθμός 94 στην Αθήνα, διαλύοντας την παραπάνω «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ, χωρίς αυτό να αναφέρεται σε κάποιο επίσημο έγγραφο…

Η νέα αυτή ανεξάρτητη επιχείρηση, λειτούργησε με τη μορφή Ετερόρρυθμης Εμπορικής Εταιρείας, υπό την επωνυμία «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον διακριτικό τίτλο, το δικό μου κατοχυρωμένο σήμα «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ». Η παραπάνω Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία, συστήθηκε στην Αθήνα την 7ην Ιανουαρίου του έτους 1977, μεταξύ των συμβαλλομένων α) Αντωνίου Ηλία Λιβάνη κατοίκου Αθηνών, οδός Λάμπρου Κατσώνη 47 και β) Αγγέλου, Ιωάννου, Καραγεωργίου ή Καντινέλη κατοίκου Νικαίας Πειραιώς, οδός Ικονίου 71, με κεφάλαιο 100.000 δραχμές(!!!), όταν μέχρι εκείνη τη στιγμή στην επιχείρησή μου για έκδοση περιοδικών και βιβλίων, είχα δαπανήσει εγώ ενάμιση εκατομμύριο περίπου δραχμές!.. Το συμφωνητικό αποτελείτο από 12 άρθρα. Έδρα της επιχείρησης η Αθήνα, οδός Σόλωνος αριθμός 94. Η επιχείρηση αυτή ήταν Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία (και όχι βέβαια Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης), με συμβαλλόμενους, το ξαναλέω, τον Αντώνη Λιβάνη και τον Άγγελο Καντινέλη ή Καραγεωργίου και όχι βέβαια, ΠΟΤΈ, με ιδρυτικά μέλη τον Αντώνη Λιβάνη, τον Ιωάννη Χαραλαμπόπουλο και την Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου, όπως ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ μας βεβαιώνει ο Εφέτης Εισηγητής κ. Ανδρέας Ξένος . Από που έβγαλε το τερατώδες αυτό ψέμα ο Εφέτης Εισηγητής κ. Ανδρέας Ξένος και πώς δεν το αντελήφθη το δικαστήριο: Πρόεδρος η κ. Ειρήνη Αθανασίου, Εφέτης Εισηγητής ο κ. Ανδρέας Ξένος και μέλος ο Εφέτης κ. Αθανάσιος Καγκάνης, που δίκασε την υπόθεσή μου; Απορώ!.. Κι αναρωτιέμαι: Ποιος λόγος ανάγκασε τον Εφέτη Εισηγητή κ. Ανδρέα Ξένο να βεβαιώνει το δικαστήριο πως η Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία, με την επωνυμία «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον διακριτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», ήταν εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, με κατάστημα στην οδό Σόλωνος αριθμός 94 στην Αθήνα και με τίτλο στην επιγραφή του και στα βιβλία ποικίλου περιεχομένου που εξέδιδε τις λέξεις ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ; Κι ακόμα

περισσότερο, γιατί ο ίδιος Εφέτης Εισηγητής ο κ. Ανδρέας Ξένος βεβαίωσε το παραπάνω δικαστήριο πως η Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία, με την επωνυμία «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον διακριτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», ήταν συνέχεια της «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ, μια και δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους οι δύο αυτές ανεξάρτητες επιχειρήσεις; Άλλη – ξέχωρη η πρώτη επιχείρηση, άλλη – ξέχωρη η δεύτερη και μάλιστα να βεβαιώνει το ίδιο δικαστήριο (ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!), πως ιδρυτικά μέλη της Ετερόρρυθμης Εμπορικής Εταιρείας, με την επωνυμία «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον διακριτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», ήταν ο Αντώνης Λιβάνης, ο Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος και η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου, και να το αποδέχονται (είναι απίθανα τραγελαφικό) η Πρόεδρος κ. Ειρήνη Αθανασίου κι ο Εφέτης κ. Αθανάσιος Καγκάνης!.. Αίσχος, αίσχος!..

Ο Αντώνης Λιβάνης και ο Άγγελος Καντινέλης ή Καραγεωργίου (θα το ξαναπώ), ήταν τα ιδρυτικά μέλη της νέας εταιρείας «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον διακριτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», χωρίς βεβαιότατα τον Ιωάννη Χαραλαμπόπουλο και την Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου!.. Στην εταιρεία αυτή είχαν τα 90% ο Αντώνης Λιβάνης και το 10% ο Άγγελος Καντινέλης ή Καραγεωργίου. Ο Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος και η Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου, το ξαναλέω, είχαν ήδη αποχωρήσει πουλώντας όσο όσο τα εταιρικά μερίδιά τους, γιατί η επιχείρηση πήγε κατά διαόλου, κι αν δεν ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου που από τον Καναδά στήριζε (δυσανασχετώντας) οικονομικά τη «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ, θα είχε κλείσει από τον πρώτο χρόνο. Αυτά από το βιβλίο του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου με τίτλο: «Κρίσιμα Χρόνια», Αγώνες για τη Δημοκρατία (1936-1996), εκδόσεις «Προσκήνιο», Αθήνα 1999 (βλ.: «Εγώ τα «Νέα Σύνορα», τόμος 2ος, σσ. 837-880). Ομολογεί ωμά – ωμότατα στο εν λόγω βιβλίο του ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, πως ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1973 από τον Καναδά που βρισκόταν, « ευλόγησε» δια αλληλογραφίας το σφετερισμό του εκδοτικού κατοχυρωμένου αντιστασιακού σήματός μου «Νέα Σύνορα», από τους Χαραλαμπόπουλο, Καψή και Λιβάνη, κι αμέσως οι εδώ σφετεριστές άρχισαν να το εμφανίζουν ως δικό τους φλάμπουρο, μια κι είναι γνωστό πως τότε, το 1972, η χούντα είχε απαγορέψει την έκδοση του περιοδικού μου με αιτιολογία πως είχε συνεργάτες κομουνιστές (βλ.: «Εγώ τα «Νέα Σύνορα», τόμος 2ος, σ. 622). Αλλά και το Τμήμα Εποπτείας Τύπου της Γενικής Γραμματείας Τύπου και Πληροφοριών της «Κυβέρνησης» των Συνταγματαρχών, με την από 1 η Δεκεμβρίου 1972 απόφασή του, «χαρακτηρίζει» το περιοδικό μας, « πε ρ ιοδ ικό ά νε υ ε κπ τώσ εως δα σ μώ ν» και μας στερεί το δημοσιογραφικό χαρτί, πλην όμως εγώ συνέχισα να το εκδίδω αψηφώντας τη Δικτατορία και το όποιο φιρμάνι της (βλ.: «Εγώ τα «Νέα Σύνορα», τόμος 2ος, σσ. 619-621).

Επωμίστηκαν οι αδίστακτοι την αντιστασιακή δόξα του περιοδικού μου «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» και όσα τιμητικά σχόλια εκπέμπονταν για τη στάση του από το ραδιοφωνικό σταθμό της Ντόιτσε Βέλε και του ραδιοσταθμού του Λονδίνου και γίνανε …αντιστασιακοί οι σφετεριστές, χρησιμοποιώντας το σήμα του περιοδικού μου «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» στα βιβλία που εξέδιδαν. Καταπάτησαν ξεδιάντροπα ό,τι ιερό ό,τι όσιο, τους αντιστασιακούς αγώνες του κατοχυρωμένου εκδοτικού σήματός μου για να ωφεληθούν πολιτικά τότε και στο ευρύτερο μέλλον από την ακτινοβολία του. Και βέβαια πολλά δεινά μου επισώρευσε η αντιστασιακή δράση του περιοδικού μου: απομάκρυνση από το τεχνικό έργο στην υπηρεσία μου (ΟΤΕ), απολογίες, απειλές πως θα με στείλουν στο ΕΑΤ/ΕΣΑ και τέλος την πιο πειστική, την απόλυσή μου. Την μαϊμού επιχείρηση τους δε, που στήσανε οι τρεις τους στην «Πλατεία Θεάτρου», την χαρακτήρισε ο Ανδρέας μας

«ευφυέστατα» και «ευρηματικά»: Εταιρεία Ημέρας και φυσικά την χρηματοδοτούσε από τα μυστικά κονδύλια του ΠΑΚ! Η πληροφορία και πάλι από το παραπάνω βιβλίο του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου. Το που ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος από την αρχή της συνεργασίας τους, δεν είχε σε καμία εκτίμηση και υπόληψη τον Αντώνη Λιβάνη, αλλά και αργότερα τον εκδοτικό του οίκο «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον διακριτικό τίτλο « ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», φαίνεται ολοκάθαρα από το γεγονός ότι στην ΕΠΕ «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», δεν του είχε αναθέσει καμιά αρμοδιότητα, αλλά και όταν εξέδωσε βιβλίο του το 1999, πήγε σε άλλον εκδότη!!!

Η εκχώρηση των δέκα (10) εταιρικών μεριδίων της Έλλης Καψή - Παρασκευοπούλου, έγινε στο όνομα της κ. Κατίνας ή Κάθυ, συζύγου Αντώνη Λιβάνη, η οποία είναι θυγάτηρ του Νικολάου και της Αγγελικής Κατέχου, οικοκυράς, με το υπ' αριθμόν 7361/23-9-1974, συμβόλαιο του παραπάνω συμβολαιογράφου. Η δεύτερη εκχώρηση των έξι (6) εταιρικών μεριδίων του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου, έγινε τον επόμενο χρόνο, με το υπ' αριθμόν 7685/29-3-1975 συμβόλαιο του ίδιου συμβολαιογράφου και μεταβιβάστηκαν τα τέσσερα (4) εταιρικά μερίδια στον Αντώνη Λιβάνη και τα υπόλοιπα δύο (2), στον Άγγελο Καντινέλη ή Καραγεωργίου. Για ποιο λόγο την παραπάνω Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία, που συστήθηκε στην Αθήνα την 7ην Ιανουαρίου του έτους 1977 και τα υπ' αριθμόν 7361/23-9-1974 και 7685/29-3-1975 συμβόλαια του παραπάνω συμβολαιογράφου που υπάρχουν στο φάκελο της υπόθεσης μου δεν τα είδε ο Εφέτης Εισηγητής κ. Ανδρέας Ξένος και το δικαστήριο που δίκασε την υπόθεσή μου: η Πρόεδρος κ. Ειρήνη Αθανασίου και ο Εφέτης κ. Αθανάσιος Καγκάνης, και απέρριψαν την αγωγή μου;;; Ντροπή σας, ντροπή σας, Δικαστές να σου πετύχουν!!!

Γνωστό τoις πάσι, πως ο Αντώνης Λιβάνης, μετά τη μεταβίβαση των εταιρικών μεριδίων από την Έλλη Καψή - Παρασκευοπούλου και τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο σ’ αυτόν, στη γυναίκα του και στον Άγγελο Καντινέλη ή Καραγεωργίου, ενσωμάτωσε παράνομα την περιουσία της «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ στην Εταιρεία τους που λειτούργησε με τη μορφή Ετερόρρυθμης Εμπορικής Εταιρείας, με την επωνυμία «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον διακριτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», δηλαδή οι είκοσι δύο (22) τίτλοι βιβλίων που εξέδωσε τα πέντε αυτά χρόνια (1972 - 1976) η παράνομη «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ (βλ.: Κατάλογο βιβλίων της Εθνικής βιβλιοθήκης), τα θεώρησε αυθαίρετα ο Αντώνης Λιβάνης εκδόσεις του, αν και δεν είχε κουνήσει το δακτυλάκι του για την έκδοση των βιβλίων αυτών, ούτε που του είχε ζητηθεί καν η γνώμη του για το θέμα τους, το σχήμα τους ή την οικογένεια των τυπογραφικών στοιχείων που τυπώθηκαν, αποδεχόμενος μόνο στα λόγια την Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία τους διάδοχο και συνέχεια της «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ, χωρίς αυτό βέβαια να αναφέρεται πουθενά, ούτε στο νέο εταιρικό που συνέταξαν οι δυο τους, Λιβάνης - Καντινέλης, και χωρίς μέχρι σήμερα να έχουν κάνει εκκαθάριση των περιουσιακών στοιχείων της ΕΠΕ που «ενσωμάτωσαν» απατεωνίστικα στην Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία τους!..

Αυτό φαίνεται ολοκάθαρα και επίσημα, από το ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ του Πρωτοδικείου Αθηνών με αριθ. πρωτ. 37944/13-12-2006, που βεβαιώνει πως εκτός από τρεις μεταβολές στην εταιρεία «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ, που έγιναν έως την παραπάνω ημερομηνία, δεν έχει γίνει καμία άλλη μεταβολή. Οι τρεις μεταβολές είναι: 1) Η σύσταση της ΕΠΕ. 2) Η τροποποίηση με την αποχώρηση της Έλλης Καψή - Παρασκευοπούλου και τέλος 3) Η τροποποίηση με την αποχώρηση του αρχιμάγειρα Γιάννη Χαραλαμπόπουλου (βλ.: «Εγώ τα «Νέα Σύνορα», τόμος 2ος, σσ. 649 - 653 & 654 - 658).

Καταλαβαίνετε πως η επιχείρηση «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον διακριτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», δεν κατέστη ποτέ καθολική διάδοχος της «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ με απορρόφηση της περιουσίας της, γιατί ποτέ δεν ζητήθηκε και δεν εγκρίθηκε η απορρόφηση αυτή, με απόφαση του Νομάρχη Αθηνών και που δεν καταχωρήθηκε στο Μητρώο Επιχειρήσεων της Νομαρχίας Αθηνών ή όπου αλλού, π.χ. στο Πρωτοδικείο Αθηνών…

Αντιλαμβάνεστε, πως κράτησαν το κατοχυρωμένο σήμα μου «Νέα Σύνορα» στη νέα επιχείρησή τους, για να δικαιολογούν τις λιγοστές εκδόσεις της «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ που μόστραραν στα ράφια της Ετερόρρυθμης Εμπορικής Εταιρείας τους, ώστε να φαίνονται ενεργοί εκδότες οι άσχετοι και περισσότερο ο Αντώνης Λιβάνης!.. Δεν έδωσαν πουθενά λογαριασμό για την περιουσία της «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ που «διέλυσαν» λίγο πριν λήξει η διορία της ζωής της, όπως είχαν συμφωνήσει στο συμβόλαιο «Σύστασις Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης», δραχ. 220.000, με την επωνυμία «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ. Και βέβαια είδατε τι επιτυχημένη εκδοτική εταιρεία ήταν η «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ, που στα πέντε χρόνια της ζωής της εξέδωσε μόνον είκοσι δύο (22) τίτλους βιβλίων, δηλαδή τέσσερις τίτλους βιβλίων το χρόνο!!! Αλλά αυτό το πράγμα δεν είναι εκδοτικός οίκος και μάλιστα να μας βεβαιώνει ενόρκως ο Γιάννης Καψής, πως τότε ακριβώς, το 1977, ο Οίκος «Νέα Σύνορα» του Αντώνη Λιβάνη, ήταν από τους μεγαλύτερους πια στην Ελλάδα, υπαρκτός και γνωστός!!! Πράγματι ήταν υπαρκτός και γνωστός – γνωστότατος, από τις διάφορες λοβιτούρες που έχει κάνει ο Αντώνης Λιβάνης. Που ακούστηκε να χρειαστούν πέντε ολόκληρα χρόνια για να εκδώσουν μόνο είκοσι δύο (22) τίτλους βιβλίων και να θεωρείται από τους ίδιους στα λόγια επιτυχημένη η επιχείρησή τους, όταν μάλιστα πλάσαραν την «επιτυχημένη επιχείρησή τους» με κλεμμένο κατοχυρωμένο εκδοτικό σήμα, το δικό μου… κι όταν όλες τους οι εκδόσεις, όλα τα βιβλία που τύπωσαν, ήταν με χρήματα που έστελνε ο Ανδρέας Παπανδρέου από τον Καναδά!.. Ντροπή πια!!!

Εγώ έως το 1972 που ξεκίνησαν ο Χαραλαμπόπουλος, η Καψή και ο Λιβάνης την εκδοτική δραστηριότητά τους στην «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ, είχα εκδώσει πέντε (5) βιβλία και είκοσι (20) τεύχη του περιοδικού μου «Νέα Σύνορα» και έως το τέλος του 1976 (όταν βιάστηκαν η Καψή και ο Χαραλαμπόπουλος να αποχωρήσουν από την παραπαίουσα «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ, μεταβιβάζοντας τα εταιρικά τους μερίδια), είχα εκδώσει 40 τεύχη του περιοδικού μου και περίμεναν να εκδοθούν τέσσερα βιβλία ακόμα, τα οποία και εκδόθηκαν!!! Και αναρωτιέμαι, με ποια κριτήρια ένας εκδοτικός οίκος με κλεμμένο το κατοχυρωμένο σήμα μου, που κυκλοφόρησε μόνον είκοσι δύο (22) τίτλους βιβλίων μέσα σε πέντε χρόνια είναι επιτυχημένη επιχείρηση και δεν είναι η δική μου με κυκλοφορία 40 περιοδικών και εννέα βιβλίων και με κατοχυρωμένο το σήμα του στο Τμήμα καταθέσεως σημάτων του Υπουργείου Εμπορίου; Αλλά επί τέλους, η δήλωση επιτηδεύματος που κατέθεσα το 1970 στην Εφορεία και που μέχρι σήμερα δεν έχει διακοπεί, και η χρησιμοποίηση όλα αυτά τα χρόνια επαγγελματικού αυτοκινήτου, δεν χαρακτηρίζει, κ. κ. δικαστές (με Πρόεδρο την κ. Ειρήνη Αθανασίου, με Εφέτη Εισηγητή τον κ. Ανδρέα Ξένο και με μέλος τον Εφέτη κ. Αθανάσιο Καγκάνη) την εκδοτική δραστηριότητά μου επιχείρηση; Αυτά, διότι λίγο πιο κάτω και σε δύο τρία σημεία, ο Εφέτης Εισηγητής κ. Ανδρέας Ξένος, επιμένει πως η πλούσια εκδοτική δραστηριότητά μου που έφτασε να ενοχλήσει και τους στρατοκράτες της 21ης Απριλίου 1967, δεν ήταν επιχείρηση!.. Μα εμένα η υπερηφάνεια μου ήταν και είναι, ότι ήμουν Εκδότης - διευθυντής ενός περιοδικού που ενοχλούσε τη Χούντα των Συνταγματαρχών, μ’ αποτέλεσμα να απαγορεύσουν την κυκλοφορία του περιοδικού μου. Το γνωστό περιοδικό LIFE, που διέκοψε την εβδομαδιαία κυκλοφορία του για

οικονομικούς λόγους, αλλά και ανανέωσης της ύλης και των συνεργατών του, και έγινε τριμηνιαία έκδοση, έπαψε για το λόγο αυτό να είναι επιχείρηση; Ή ήταν λόγος αυτός κάποιος κλεφτολιβάνης να του αρπάξει και να χρησιμοποιεί το σήμα του; Έλα, σώσον Κύριε… Αλλά όταν ένα περιοδικό είναι τρίμηνο, που σημαίνει ότι κυκλοφορεί 4 τεύχη το χρόνο και το κάνω μηνιαίο κυκλοφορώντας 12 τεύχη το χρόνο, δεν δικαιούμαι μια μικρή ανάπαυλα για ανανέωση ύλης και συνεργατών; Κι έμεινε το περιοδικό μου τέσσερα (4) χρόνια μηνιαίο και τέσσερα (4) χρόνια δίμηνο!.. Και βέβαια τα υπόλοιπα Τρίμηνο.

Αλλά ας μας βεβαιώσουν (ο κ. Λιβάνης και ο κ. Καντινέλης) για μία ακόμα φορά, πόσους τίτλων βιβλίων εξέδωσε η Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία τους από την 7η

Ιανουαρίου 1977 που ιδρύθηκε έως την ημέρα (30-9-1982) που παρέδωσαν την επιχείρησή τους στη γυναίκα του Λιβάνη και στα παιδιά του, χωρίς να ζητήσουμε να μας πουν, για τις παράνομες εκδόσεις βιβλίων, εν αγνοία των ξένων συγγραφέων τους, που κυκλοφόρησαν και τα κλεψίτυπα, αλλά και για τις σκανδαλώδεις δικαστικές διενέξεις που πραγματοποιήθηκαν στις αίθουσες των δικαστηρίων με άλλους Έλληνες εκδότες, με κορυφή αυτή του Μάρκου Βαφειάδη, του Δήμου Μπότσαρη και τη δική μου; Τόσο στις «Εμμάρτυρες αποδείξεις», όσο στις Προτάσεις τους στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών και στο Εφετείο Αθηνών, μας βεβαιώνουν πως αυτά τα έξι χρόνια εξέδωσαν πάνω από τριακόσιους (300) τίτλους βιβλίων!.. «Η Εθνική βιβλιοθήκη» όμως τους διαψεύδει, αναφέροντας πως αυτά τα πέντε χρόνια και εννέα μήνες, εξέδωσαν εβδομήντα τρεις (73) τίτλους βιβλίων (βλ.: Κατάλογο της «Εθνικής βιβλιοθήκης»). Τι προσπαθούν να κρύψουν οι Λιβάνηδες με το ψέμα τους αυτό; Απλούστατα την πορεία από το κακό στο χειρότερο και αυτής της επιχείρησης, αν και παρακάτω την παραδέχονται σε τρία επίσημα έγγραφα που κατέθεσαν, πως η επιχείρησή τους δεν είχε κέρδη αλλά ζημίες… Τέλος, ας μας πούνε: πού δηλώθηκε ή καταχωρήθηκε η διάλυση της «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ και πού δήλωσαν ή δημοσίευσαν τον απολογισμό της; Στην Εφορεία, στο Πρωτοδικείο Αθηνών, στο Δελτίο Ανωνύμων Εταιρειών και Εταιρειών Περιορισμένης Ευθύνης, στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης; Πού;;; Αλλά τώρα θα πέσετε στην κυριολεξία από τα σύννεφα από τις νέες αποκαλύψεις, για νέες κομπίνες πάνω στο εκδοτικό σήμα «Νέα Σύνορα», του Αντώνη Λιβάνη και της οικογένειάς του!!!

Οι τίμιοι αντίδικοί μου και εναγόμενοι, ο Αντώνης Λιβάνης και η οικογένειά του, στις «Προτάσεις» τους στα τρία Πολυμελή Πρωτοδικεία Αθηνών και στα δύο Εφετεία Αθηνών, διαβεβαίωναν τους κυρίους Εισηγητές και τους κ. κ. Δικαστές, πως η Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία, υπό την επωνυμία «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον διακριτικό τίτλο « ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», είναι διάδοχος της «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ, χωρίς όμως να το αποδεικνύουν με κάποιο επίσημο έγγραφο . Από το γε γονός που οι κ. κ. Εφέτες Εισηγητές και οι κ. κ. Δικαστές των δύο συνθέσεων του Εφετείου Αθηνών, του 13 ου Τμήματος, πίστεψαν τους λόγους των αντιδίκων μου κι όχι εμένα, δεν θέλησαν (γιατί άραγε) να ψάξουν την υπόθεσή μου αναζητώντας κάποιο έγγραφο, κάποιο στοιχείο, που να επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό τους. Έτσι ανορθόδοξα και αβανταδόρικα, δέχτηκαν την …«αλήθεια» των αντιδίκων μου και πήρανε για το λόγο αυτό, δύο φορές απόφαση να απορρίψουν την αγωγή μου, ενώ από πουθενά κι από κανένα έγγραφο, δεν διαπιστώνεται ο ισχυρισμός τους: ότι η Ετερόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία, με την επωνυμία «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον διακριτικό τίτλο « ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», είναι διάδοχος της «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ!!! Έτσι, ο Εφέτης Εισηγητής κ. Ανδρέας Ξένος της τελευταίας σύνθεσης υπ’ αριθ. 227/2006, πείστηκε ή δεν πείστηκε για την αλήθεια τους, πρότεινε στο Δικαστήριο την απόρριψη της αγωγής μου και το παραπάνω Δικαστήριο έκανε

δεκτή την εισήγησή του!!! Η εναγόμενη βέβαια στις «Προτάσεις» της, τόσο Ενώπιον των τριών Πολυμελών Πρωτοδικείων Αθηνών, όσο και Ενώπιον των δύο Εφετείων Αθηνών, στο ΙΣΤΟΡΙΚΟ, επιμένει με πληκτική επιμονή και χωρίς να το αποδεικνύει, πως:

Από το έτος 1972 άρχισε να λειτουργεί η εκδοτική μου επιχείρηση με τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», η οποία είχε αρχικώς χαρακτήρα Ε.Π.Ε. Από τον Ιανουάριο 1977 ιδρύθηκε η εταιρία μου «ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.» η οποία ήτο διάδοχος της Ε.Π.Ε. και η οποία τον Σεπτέμβριο του 1982 μετά την αποχώρηση του ομορρύθμου εταίρου Αντωνίου Λιβάνη και με τροποποίηση του Καταστατικού της, άλλαξε την επωνυμία της ως έχει μέχρι σήμερα σε «Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.».

H τροποποίηση του Καταστατικού δημοσιεύθηκε στα βιβλία Εταιριών του Πρωτοδικείου Αθηνών με αυξ. αριθμό 15156/82 – (ιδ. σχετ. 3).

Όμως η επίδικη τροποποίηση του Καταστατικού των εναγομένων που δημοσιεύθηκε στα βιβλία Εταιριών του Πρωτοδικείου Αθηνών με αυξ. αριθμό 15156/82, δεν αφορά και δεν αγγίζει – καθόλου, την «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ. Η με αυξ. αριθμό 15156/82 τροποποίηση του παραπάνω Καταστατικού, αφορά (ΣΑ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ! ΣΑ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ! ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ!) Εκχώρηση Εταιρικής Μερίδος και Τροποποίηση Καταστατικού της ετερορρύθμου εμπορικής εταιρείας υπό την επωνυμία «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ & Σια ΕΕ, που αυθαίρετα και παράνομα και για τους γνωστούς λόγους, συμπεριέλαβαν το κατοχυρωμένο εκδοτικό μου σήμα «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», χωρίς ποτέ – το επαναλαμβάνω – να έχουν με κάποιο επίσημο έγγραφο πραγματοποιήσει τόσο η «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ & Σια ΕΕ», ή η « Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε. » ή ο «ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ ΑΒΕ., απορρόφηση της αυτόνομης αυτής εταιρείας «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ.

Είναι ηλίου φαεινότερο ποιος είναι ο λόγος που όλοι τους: οι δικηγόροι του Αντώνη Λιβάνη, οι Εφέτες Εισηγητές και οι Δικαστές των δύο Εφετείων Αθηνών, επιμένουν ενορχηστρωμένα, πως η επιχείρηση «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.» και υπό τον διακριτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», είναι διάδοχος της επιχείρησης «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» Ε.Π.Ε. Ο λόγος απλούστατος: Η « ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε. » και υπό το τον διακριτικό τίτλο « ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», συστήθηκε αρχές του 1977, και το εκδοτικό σήμα «Νέα Σύνορα» με την υπ' αριθ. 280 της 6ης Νοεμβρίου 1975 απόφαση του Δευτεροβάθμιου Διοικητικού Δικαστηρίου Σημάτων , μου ανήκει τελεσίδικα και αμετάκλητα από το 1970!!! Αυτό σημαίνει πως από την παραπάνω ημερομηνία (6η Νοεμβρίου 1975) και μετά, κανείς δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το εκδοτικό σήμα «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» χωρίς να έχει άμεσες έννομες συνέπειες. Αν όμως επικαλεστεί, όπως έκαμε η εναγόμενη, πως χρησιμοποιεί το εκδοτικό σήμα μου «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» από το 1972 …χωρίς να έχω αρχικώς αντίρρηση και πως η «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.» και υπό τον διακριτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», είναι διάδοχος της «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ, τότε παίρνει το δικαίωμα με το έτσι θέλω, βοηθούμενος από επιλήσμονες του καθήκοντός τους δικαστές, να με τυραννά 38 χρόνια τώρα και ποιος ξέρει πόσο ακόμα!..

Από τα παραπάνω βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα βάσει του υπ’ αριθμόν 38693/2006 ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ του Πρωτοδικείου Αθηνών, πως η «Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.», ενώ είναι διάδοχος της εκδοτικής επιχείρησης με την επωνυμία «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον διακριτικό τίτλο (το

δικό μου κατοχυρωμένο σήμα) «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», δεν είναι καμία τους και με κανέναν τρόπο συνέχεια της «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ, μια που η επιχείρηση «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» δεν νομιμοποιείται από κανένα επίσημο έγγραφο ως διάδοχος της «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ, μ’ όλα τα παράνομα επακόλουθα. Το διαβεβαιώνει ευθεία και το υπ’ αριθμ. 37944/2006 ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ του Πρωτοδικείου Αθηνών. Άλλωστε, με την έναρξη χρησιμοποίησης από τους εναγόμενους στις 7 Ιανουαρίου 1977, του κατοχυρωμένου από το 1970 πλέον σήματός μου «Νέα Σύνορα» ως διακριτικό σήμα στη νέα και ανεξάρτητη επιχείρηση τους, στοιχειοθετείτε πέρα από κάθε αμφιβολία δεύτερος και ξεκάθαρος βιασμός του παραπάνω εκδοτικού κατοχυρωμένου σήματός μου, μια και ήδη με την παραπάνω υπ' αριθ. 280 της 6ης Νοεμβρίου 1975 απόφαση του Δευτεροβάθμιου Διοικητικού Δικαστηρίου Σημάτων το εκδοτικό σήμα «Νέα Σύνορα» μου ανήκε δικαιωματικά από την 17-11-1970 !!! Με άλλα λόγια, στις 7 Ιανουαρίου 1977 που ο Αντώνης Λιβάνης και ο Άγγελος Καντινέλης ή Καραγεωργίου στήσανε την εκδοτική επιχείρηση με την επωνυμία «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» υπό τον διακριτικό τίτλο « ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», το εκδοτικό σήμα «Νέα Σύνορα» με την υπ' αριθ. 280 της 6ης Νοεμβρίου 1975 απόφαση του Δευτεροβάθμιου Διοικητικού Δικαστηρίου Σημάτων, μου ανήκε αποκλειστικά, τελεσίδικα και αμετάκλητα!!! Ολοφάνερος λοιπόν και ο δεύτερος βιασμός του από μίαν άλλη νέα κι ανεξάρτητη επιχείρηση ( «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ»), σε σχέση με την πρώτη κι ανεξάρτητη επιχείρηση , με την επωνυμία «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ!!!

Πρώτος βιασμός η χρησιμοποίησή του από την ΕΠΕ «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» και δεύτερος από την ανεξάρτητη εκδοτική εταιρεία «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον διακριτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ». Κι επιμένω, γιατί οι δύο εταιρείες, η «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ και η «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ», όντως ανεξάρτητες και αυτοτελείς επιχειρήσεις η μία από την άλλη, δεν έχουν καμιά σχέση, καμία συνάφεια μεταξύ τους, παρά μόνο που καταπάτησαν το κατοχυρωμένο σήμα μου «Νέα Σύνορα, αλληλοδιαδόχως, η μία το 1972 και η άλλη το 1977… Πώς αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά ότι η «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ και η «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ», είναι ανεξάρτητες και αυτοτελείς επιχειρήσεις και πώς η δεύτερη δεν είναι διάδοχος της πρώτης; Μα και από το έγγραφο του Υπουργείου Ανάπτυξης με αριθ. πρωτ. Κ2-132/8-1-2007, που καταθέτω σήμερα και επικαλούμαι. Το παραπάνω επίσημο έγγραφο, που μου εστάλη αιτήσει μου, επιβεβαιώνει πως: Όπως προκύπτει από τα τηρούμενα στην υπηρεσία μας στοιχεία της ανώνυμης εταιρίας «ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ», δεν προκύπτει ότι αυτή έχει απορροφήσει εταιρία με την επωνυμία «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ ΕΠΕ».

Και συνεχίζει, μα τώρα κρατηθείτε:Συμπληρωματικά σας γνωρίζουμε ότι με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των

μετόχων της που συνήλθε την 10-5-2002, η ως άνω ανώνυμη εταιρία «ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ» αποφάσισε την αγορά εταιρικών μεριδίων της Κυπριακής εταιρίας «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΛΙΒΑΝΗΣ LTD». Συγκεκριμένα, αποφασίστηκε η αγορά του 50% των μεριδίων της εταιρίας αυτής.

Τόμπολα, κ. Ειρήνη Αθανασίου (Πρόεδρε της 227/2006 Αποφάσεως του

Εφετείου Αθηνών), τόμπολα κ. Ανδρέα Ξένε (Εφέτη Εισηγητή της παραπάνω Αποφάσεως), τόμπολα κ. Αθανάσιε Καγκάνη (Εφέτη), του Εφετείου Αθηνών, του 13ου Τμήματος, που εξαφανίσατε τέτοια ντοκουμέντα, για να πάρει η πρώτη την

προαγωγούλα ή την προαγωγάρα, σε Αρεοπαγίτη(;) και οι άλλοι δύο ποιος ξέρει με ποια ανταμοιβή!!! Αίσχος σας, αίσχος σας!!! Αίσχος και στον αναπληρωτή καθηγητή Στυλιανό Σταματόπουλο, του δικηγόρου μου, οδός Σόλωνος 92, Αθήνα, τηλ.: 210-3615502, fax: 210-3615530, που δέχτηκε να παίξει την παραπάνω ματσαράγκα εις βάρος μου, για να πάρει εκτός από τις δικές μου 4000 ευρώ, ποιος ξέρει πόσα ακόμα από τον Αντώνη Λιβάνη!!! Αίσχος και στο δικηγόρο μου Κυριάκο Παπανικολάου, που δεν λυπήθηκε τα νιάτα του κι έμπλεξε με τέτοιο αναπληρωτή καθηγητή και δεν με λυπήθηκε κι εμένα, ώστε να με ειδοποιήσει για τη στημένη κομπίνα…

Από τα παραπάνω συνάγεται ότι η «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» δεν

είναι διάδοχος της «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ, κι ο λόγος γιατί από κανένα έγγραφο δεν βεβαιώνεται η απορρόφησή της από την πρώτη, κι αντίθετα αποδεικνύεται, πως επειδή δεν μπορεί με κανένα τρόπο να αποδείξει πως οι μετέπειτα επιχειρήσεις του με τα πολλά ονόματα («Α. Αντ. Λιβάνης και Σια Ε.Ε.» και Βιοτεχνική Εταιρία «Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη» κτλ.), δεν έχουν διαδοχή – δεν είναι συνέχεια της «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ, προσπαθεί με την …Κυπριακή εταιρία (off shores) που δημιούργησε στην Κύπρο με την επωνυμία «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΛΙΒΑΝΗΣ LTD», να μπερδέψει τον κόσμο και τους δικαστές, αν και αυτούς νομίζει πως τους έχει στο τσεπάκι του, και να αποδείξει διαδοχή από τη «Νέα Σύνορα ΕΠΕ μέσω …Κύπρου!!! Είναι οφθαλμοφανέστατο πως καμιά τους μα καμιά τους, δεν είναι διάδοχος της «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ.

Η ζωή των εκδοτικών επιχειρήσεων που ήταν μέτοχος ο Αντώνης Λιβάνης και η οικογένειά του, χωρίζεται σε πέντε αμαρτωλά στάδια. 1ο στάδιο η αυτόνομη και ανεξάρτητη «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ. 2ο στάδιο η αυτόνομη και ανεξάρτητη «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον παράνομα χρησιμοποιούμενο ως διακριτικό εκδοτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», που δεν έχει βέβαια καμία σχέση με τη «Νέα Σύνορα» ΕΠΕ. 3ο στάδιο η «Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον παράνομα χρησιμοποιούμενο ως διακριτικό εκδοτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», που είναι διάδοχος της «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον παράνομα χρησιμοποιούμενο ως διακριτικό εκδοτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ». 4ο στάδιο ο «Εκδοτικός …Οργανισμός Λιβάνη», Ανώνυμη Βιοτεχνική Εταιρεία, με τον παράνομα χρησιμοποιούμενο ως διακριτικό εκδοτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΑΒΕ, που είναι διάδοχος της «Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» και υπό τον παράνομα χρησιμοποιούμενο ως διακριτικό εκδοτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» και 5ο στάδιο η …Κυπριακή εταιρία (off shores) «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΛΙΒΑΝΗΣ LTD»(!!!) που ο «Εκδοτικός …Οργανισμός Λιβάνη», Ανώνυμη Βιοτεχνική Εταιρεία, με τον παράνομα χρησιμοποιούμενο ως διακριτικό εκδοτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΑΒΕ, αγόρασε και κατέχει τα 50% των μεριδίων της εταιρίας αυτής!!! Αυτή τη φορά ο Δούρειος ίππος έρχεται από την Κύπρο, ίσως και καλύψει με κομπίνα την μηδέποτε απορρόφηση της «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» ΕΠΕ, από την εναγομένη και τα παρακλάδια της!!!

Αυτό σημαίνει πως το κατοχυρωμένο σήμα μου «Νέα Σύνορα», καταπατήθηκε παράνομα πέντε(!!!) φορές, δύο από τις πρώτες ανεξάρτητες μεταξύ τους επιχειρήσεις, την «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ ΕΠΕ και την «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ» υπό τον διακριτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» (και μάλιστα από τούτην εδώ και τις υπόλοιπες, όταν είχε ήδη αποφανθεί η Δευτεροβάθμια Επιτροπή Σημάτων του Υπουργείου Εμπορείου, πως το εκδοτικό σήμα «Νέα Σύνορα μου ανήκει τελεσίδικα κι αμετάκλητα κι άλλες δύο, από την «Α. ΑΝΤ. ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ»

υπό τον διακριτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ» και τον «ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΛΙΒΑΝΗ ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ, υπό τον διακριτικό τίτλο «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ». 5η

δε φορά από την …Κυπριακή εταιρία (off shores) «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΛΙΒΑΝΗΣ LTD» της οποίας κατέχουν οι εναγόμενοι το 50% των μεριδίων. Άραγε πόσα μερίδια είχε και έχει ο Αντώνης Λιβάνης στην Κυπριακή εταιρία (off shores) «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΛΙΒΑΝΗΣ LTD» και γιατί το ίδιο πρόσωπο (ο Αντώνης Λιβάνης), πουλά μεταφέροντας τα 50% των μεριδίων της «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΛΙΒΑΝΗΣ LTD» από το ένα χέρι του στο άλλο χέρι του, στον «ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΛΙΒΑΝΗ ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ»;;; Τι σόι κομπίνα είναι αυτή, που τα 50% των μεριδίων φεύγουν από το ένα χέρι του ίδιου προσώπου και πάνε στο άλλο χέρι του ίδιου προσώπου;;; Είναι μόνο για αποφυγή φόρου κληρονομίας ή υπάρχει στημένη και άλλη κομπίνα; Τελικά απ’ όλα τα παραπάνω διαπιστώνεται πως ούτε κακοποιοί δεν χρησιμοποιούν τόσα ονόματα.

Νέες κομπίνες σκαρφίστηκαν οι εναγόμενοι και ίδρυσαν στην πολύπαθη Κύπρο, εξωχώρια επιχείρηση (off shores) με σύσταση «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΛΙΒΑΝΗΣ LTD»!!! Να σημειωθεί πως στην Κύπρο είχα πολλούς συνεργάτες και συνδρομητές και από το «Εθνικό Ίδρυμα Κύπρου», την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, εκπέμπονταν κατ’ επανάληψη κολακευτικότατα σχόλια για την ύλη και την γενικά τίμια στάση του περιοδικού μου, ο δε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Σπύρος Κυπριανού, μου έστειλε προσωπική ευχαριστήρια επιστολή (26-5-1984) για το ενδιαφέρον μου για την Κύπρο, με αφορμή την έκδοση και την αποστολή του 73 ου τεύχος του περιοδικού μου «Νέα Σύνορα», που ήταν αφιερωμένο στην Κύπρο και στους Κύπριους αγωνιστές (βλ.: «Νέα Σύνορα», τεύχος 101-102, σελ.:151). Υπήρχε δηλαδή στην Κύπρο αγοραστικό κοινό του περιοδικού μου και των βιβλίων μου, το όποιο κοινό έτρεξε να καλύψει ο Αντώνης Λιβάνης σπέρνοντας σύγχυση, με δούρειο ίππο τις δικές του μαϊμού εκδόσεις με σήμα «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ». Κατά τον ίδιο μουλωχτό τρόπο προσεταιρίστηκε και τις συνεργαζόμενες με εμένα Κυπριακές εκδόσεις «ΜΑΜ» (βλ.: «Νέα Σύνορα», τεύχος 101-102, σελ.: 152), με τις οποίες συνυπάρχει σήμερα στην ίδια στέγη στην «Στοά του Βιβλίου», στην Στοά Ορφέα (βλ,: Ταμπέλες στην είσοδο του βιβλιοπωλείου των Λιβάνηδων και «ΜΑΜ»).

Το τίμιο λάβαρό μου, το κατοχυρωμένο σήμα μου «ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ», με το οποίο αντιστάθηκα τελείως μόνος κι απροστάτευτος στη δικτατορία της 21ης

Απριλίου του 1967 του Παπαδόπουλου, το σέρνουν τώρα οι Λιβάνηδες στις κακόφημες στράτες των off shore εταιριών και ο κ. Εφέτης Εισηγητής κ. Ανδρέας Ξένος, βεβαιώνει πως: Ο Αντώνης Λιβάνης και η οικογένειά του, δεν έπραξαν αντίθετα από το Νόμο και τα χρηστά ήθη, σφετεριζόμενοι το κατοχυρωμένο σήμα μου «Νέα Σύνορα»!!! Εμείς που γνωρίζουμε τι κομπίνες στήνονται μ’ αυτές τις off shore εταιρίες, που δεν μπορεί ούτε το κράτος μας να ελέγξει, μπορούμε να περιμένουμε πως οι αδίστακτοι αυτοί άνθρωποι και οι όσοι φίλοι τους δικαστές δεν θα πάψουν να μας αδικούν κατάφορα;

Υπάρχουν 24 «ερωτοαπαντήσεις» που αποδεικνύουν όλες ανεξαιρέτως πως οι Προτάσεις του Εφέτη Εισηγητή κ. Ανδρέα Ξένου, απέχουν παρασάγγες από την αλήθεια, που φωνάζουμε εμείς. Διαστρεβλώνει δηλαδή την αλήθεια παρά το πλήθος των αντίθετων αποδείξεων που υπάρχουν στο φάκελο της υπόθεσής μου. Αυτό φανερώνει δύο εκδοχές, ή πως δεν διάβασε ο Εφέτης Εισηγητής κ. Ανδρέας Ξένος, το φάκελο αυτό ή ήταν αποφασισμένος απριόρι, να κάνει απορριπτική εισήγηση. Εκείνο που εμείς πιστεύουμε είναι πως και μόνο αυτές οι δύο από τις είκοσι τέσσερις «ερωτοαπαντήσεις», αρκούσαν για να εισηγηθεί αποδοχή (να κάνει δεκτή) της αγωγής μου. Ο Αντώνης Λιβάνης πράγματι δεν ήταν υπεύθυνος για την «Νέα

Σύνορα ΕΠΕ, το λέει ολοκάθαρα το υπ’ αριθ. 5416 πρακτικό: Σύστασις Εταιρείας Περιορισμένης Ευθύνης, δραχ. 220.000, και ο Χαραλαμπόπουλος και η Καψή, δεν είχαν καμία σχέση με την εκδοτική επιχείρηση «ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΙΒΑΝΗΣ και ΣΙΑ ΕΕ». Τέλος, τέλος… Εδώ το μεγάλο ερώτημα είναι η στάση των δύο άλλων δικαστών: Διάβασαν το φάκελο της υπόθεσης ή αρκέστηκαν στο «δια ταύτα» του Εφέτη Εισηγητή κ. Ανδρέα Ξένου; Οι απαντήσεις μας είναι καταπέλτης και είναι αμετακίνητες κι από τη διαδικασία αυτή και ο πλέον δύσπιστος παραδέχεται το δίκιο μου και το άδικο των Λιβάνηδων.

Εμείς εδώ είδαμε μόνο δύο από τις είκοσι τέσσερις «ερωτοαπαντήσεις», αλλά κι από αυτές τις δύο φάνηκε ο τελείως στραβός κακόδικος δρόμος που πήρε από την αρχή η εισήγηση του Εφέτη Εισηγητή κ. Ανδρέα Ξένου.

Τώρα, αν θέλετε να διασκεδάσετε με τα «Κακοδικίας εγκώμια», υπέρ του Αντώνη Λιβάνη από τον Εφέτη Εισηγητή κ. Ανδρέα Ξένο, αναζητήστε και διαβάστε τις υπόλοιπες είκοσι δύο «ερωτοαπαντήσεις» μας στο φάκελο: «Κακοδικίες τω ανάγνωσμα» στο side μας www.neasynora.blogspot.com ή στο «Coogle» Δημήτρης Βαλασκαντζής.

Ωστόσο με τα πειράγματά τους οι φίλοι αναρωτιούνται συνέχεια, ποιος κρατάει το 45ρη της 17Ν, και γιατί δεν αποδίδει δικαιοσύνη, μια και οι εντεταλμένοι για τούτο αδυνατούν να το πράξουν; Για μήπως ήγγικεν η ώρα, την οποία απευχόμαστε;

Έχει ιδιαίτερη σημασία να επισημάνουμε το χρόνο που οι σφετεριστές του

κατοχυρωμένου τίτλου μας, διάλεξαν να ιδιοποιηθούν το σήμα μας «Νέα Σύνορα» και να στήσουν εκδοτική επιχείρηση μαϊμού στο όνομά τους. Η κλοπή έγινε το 1972, όταν η χούντα των Συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967, είχε απαγορεύσει την κυκλοφορία του περιοδικού μας. Τότε που όλοι οι λογοτέχνες ανεξαρτήτου παρατάξεως, είχαν σιωπηρή συμφωνία να μην εκδίδουν βιβλία τους σαν διαμαρτυρία εναντίον του στρατιωτικού Νόμου και της κατάλυσης της Δημοκρατίας στη χώρα μας.

Αυτοί, ο Αντώνης Λιβάνης, ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, ο Γιάννης Καψής και η αδερφή του, αδιαφορώντας, έσπασαν τη σιωπή που είχε γίνει αποδεκτή απ’ όλους τους συγγραφείς και τους εκδότες, απ’ άκρο σ’ άκρο στη χουντοκρατούμενη Ελλάδα και άρχισαν να τυπώνουν ουδέτερα βιβλία της Φαλάτσι και άλλων, αποδεχόμενοι με την παραπάνω απερίσκεπτη πράξη τους, πως στην Ελλάδα έπνεε αέρας ελευθερίας, αφού οι τρεις τους, «γνωστοί πολέμιοι» των στρατιωτικών, εξέδιδαν από την ...εκδοτική επιχείρησή τους(!!!) ανεμπόδιστοι, βιβλία της επιλογής τους.

Τέτοιες περιπτώσεις τις δεχόταν σαν μάννα εξ ουρανού η δικτατορία (αν δεν τις δημιουργούσε) και τις αξιοποιούσε κατά τον καλλίτερο τρόπο. Αυτές ήταν ένα από τα ατού της που χρησιμοποιούσαν κατά κόρο, σαν ατράνταχτο επιχείρημα, στις διάφορες επίσημες επιτροπές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που έρχονταν κατά καιρούς από την Ευρώπη στην Ελλάδα, για να διαπιστώσουν αν πράγματι ο Ελληνικός λαός ζούσε την ασφυκτική καταπίεση του τυραννικού καθεστώτος, των Παπαδόπουλου, Ιωαννίδη και Παττακού. Ενώ λοιπόν άλλοι σιωπούσαν διαμαρτυρόμενοι, αλλά και όσοι έσπασαν τη σιωπή και εξέδωσαν βιβλία τους, περιοδικά ή εφημερίδες όπως κι εμείς, το έκαναν για να αντισταθούν, να στιγματίσουν τους καταπιεστές, αυτοί κλέβουν τον τίτλο του αντιστασιακού περιοδικού μας (υποβαθμίζοντας το στο έπακρο) για να εκδώσουν χαμομήλια και τσάι του βουνού, αποδεχόμενοι προφανώς το «Στοργή στο Λαό» των χουνταίων και πως στην Ελλάδα ζούσαμε ασφαλισμένοι και με τα δικαιώματά μας σε πλήρη ανάπτυξη και λειτουργία.

Διαβάστε όμως το χρονικό της κλοπής (βλ.: «Εγώ τα «Νέα Σύνορα», τόμος 2ος, σσ. 821-836).

Συμπέρασμα: Είναι αδύνατο οι «Προτάσεις» του Εφέτη Εισηγητή κ. Ανδρέα Ξένου, να είναι από μειωμένη αντίληψη, από κούραση ή βαριά βαριεστιμάρα. Το ίδιο συμπεραίνεται και για τους δύο άλλους δικαστές: Την Πρόεδρο κ. Ειρήνη Αθανασίου, και τον κ. Αθανάσιου Καγκάνη (Εφέτη), του Εφετείου Αθηνών, του 13ου Τμήματος!!! Εδώ, είναι βαθιά χωμένη η μουσούδα του Αντώνη Λιβάνη, και με λίγο ή καθόλου ενδιαφέρον και των τριών Εφετών, αν κάνουν κακό σε ένα τίμιο άνθρωπο, και θέλοντας να ευχαριστήσουν οπωσδήποτε τον Αντώνη Λιβάνη, πήραν αυτή την απίθανη απόφαση, μια που στο κάτω κάτω ο Λιβάνης έχει γι’ αυτούς εκτός των άλλων και χρήσιμες γνωριμίες!.. Τώρα μάλιστα που περίμενε πώς και πώς η Πρόεδρος του Εφετείου η κ. Ειρήνη Αθανασίου, να προαχθεί σε αρεοπαγίτης και προήχθη!.. Άλλωστε και μετά τα διατρέξαντα, οι δύο άλλοι είχαν κάποιον να ενδιαφερθεί γι’ αυτούς, σε περίπτωση που θα τον χρειαζόντουσαν. Από εμένα τι είχαν να πάρουν; Το μόνο πως ήταν ευκαιρία η υπόθεσή μου, για να είναι υποχρεωμένος ο Λιβάνης, για την άδική απόφαση που πήραν… Άλλωστε αυτό το παιγνίδι το έχει μάθει ο Αντώνης. Λιβάνης από τα γεννοφάσκια του. Ένας άνθρωπος σαν τον Αντώνη Λιβάνη, πανταχού χρήσιμος εστί. Και τη τάχα δεν έχουμε απόδειξη, η κ. Πρόεδρος, προήχθη σε αρεοπαγίτη, διαφορετικά γιατί να πάρει τέτοια απόφαση που την εκθέτει. Όσο για το άλλο, πόσοι απ’ τους δικηγόρους μου τα αρπάξανε, πού να ξέρω… Και τώρα:

Όσοι επιθυμούν να έρθουν πιο κοντά μας και να μάθουν απίθανες λεπτομέρειες της καταπάτησης κι άλλων εκδοτικών κατοχυρωμένων σημάτων, αλλά και του κατοχυρωμένου σήματός μας «Νέα Σύνορα», ας μας ζητήσουν αντί 10 ευρώ και όχι 30 που τα πουλάνε τα βιβλιοπωλεία, να τους στείλουμε τον πρώτο τόμο του ιστορήματος του Δημήτρη Βαλασκαντζή: «Εγώ τα Νέα Σύνορα», οι σφετεριστές του κατοχυρωμένου τίτλου μας και οι …πλατωνικές οχλήσεις μας. σελ.: 947. Στην ίδια τιμή μπορούμε να τους στείλουμε και το δεύτερο τόμο του Δημήτρη Βαλασκαντζή: «Εγώ τα Νέα Σύνορα και οι κατά συρροή σφετεριστές κατοχυρωμένων εκδοτικών σημάτων», σελ.: 959.

Οι δύο αυτοί τόμοι, είναι μια εργασία που με αφορμή την κλοπή του κατοχυρωμένου σήματός μας «Νέα Σύνορα» από τον Αντώνη Λιβάνη και την οικογένειά του, ανατέμνουν ιστορικά τα τελευταία πενήντα (50) χρόνια, με κάποια επιβράδυνση στα τελευταία πολιτικά ή όχι γεγονότα. Είναι ένα χρονικό που αφήνει άφωνο τον αναγνώστη από τις αποκαλύψεις και το θάρρος του, να πει την αλήθεια προς κάθε κατεύθυνση.

Διατίθενται από τις Εκδόσεις μας «Νέα Σύνορα», τηλ.. (210) 6435709, (210) 8815275, και κινητό 6974-868530. Τιμή 10 ευρώ έκαστος τόμος. Τα χρήματα κατατίθενται στην Εθνική Τράπεζα (αριθ. λογαριασμού 068/605698-93) και μας στέλνετε φωτοτυπία της κατάθεσης. Αμέσως θα λάβετε ταχυδρομικώς τον τόμο ή τους τόμους της επιλογής σας. Ακόμα, με 5 ευρώ μπορούμε να σας στείλουμε οποιοδήποτε από τα εκατό τεύχη του περιοδικού μας «Νέα Σύνορα» που θα θέλατε. Τόσο για τα περιοδικά, όσο για τα βιβλία, αλλά και για συνεργασίες κτλ., στα ίδια τηλέφωνα. Το περιοδικό μας από το 2011, θα «κυκλοφορεί» από το διαδίκτυο www.neasynora.blogspot.com κάθε τρεις μήνες. Οι Εκδόσεις «Νέα Σύνορα».

&

ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ Νο 2ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΟΔΙΚΗΓΟΡΟΙ

ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΜΕΡΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΔΙΚΟ ΤΟΝ ΠΕΛΑΤΗ ΤΟΥΣ

Δεύτερος: Ο δικηγόρος Δημήτρης Μάντεσης – Θανασούλας (ποιος είπε πως μόνον οι κακοποιοί έχουν πολλά ονόματα;), Εμμ. Μπενάκη 23, 106 78 Αθήνα, τηλ.: 210-3814574. Την «αγοροπωλησία» μου – τη συναλλαγή τους αυτή, θα διεκτραγωδώ όσο ζω, εγώ: ο εκδότης Δημήτρης Βαλασκαντζής, οδός Αγίων Αποστόλων 6, Κυψέλη, 113 62 Αθήνα. τηλ.: 210-6435709, fax: 210-8815275. Τι κακό είναι αυτό με μερικούς επίορκους μεγαλόσχημους ή όχι δικαστές και δικηγόρους, που δεν τηρούν τον όρκο τους, κι αναγκάζουν τους συνάδερφούς τους, ένθεν και ένθεν, να τους ανέχονται;

Το Τρίμηνο περιοδικό μου «Νέα Σύνορα» ήταν μία μη κερδοσκοπική επιχείρηση, το στήριζαν οικονομικά οι πρόθυμοι συνδρομητές του, οι διαφημίσεις των φίλων επιχειρηματιών και της «Εθνικής Τράπεζας», κι ακόμα η χρονιάτικη συνδρομή της «Εμπορικής Τράπεζας». Όταν από «Τρίμηνο» έγινε «Δίμηνο» και τέλος «Μηνιάτικο», τότε μόνον το στήριζα οικονομικά από το μισθό του ΟΤΕ, όπου εργαζόμουν ως τεχνικός. Από το 1985 και δώθε, το στηρίζω με άκρατη υπερηφάνεια και με τη σύνταξή μου. Τα «Νέα Σύνορα» ήταν και είναι μια έπαλξη αντίστασης, μια επιβεβαίωση ότι υπάρχω έξω από κλίκες και ίντριγκες, μια γνώση με την οποία κατάφερνα κι αντιστεκόμουνα και αντιστέκομαι έως σήμερα, σε κάθε παλιάνθρωπο, σε κάθε κατεργάρη κι απατεώνα, και γι’ αυτό βέβαια μας κυνηγούσανε και μας κυνηγάνε, κι αυτό κι εμένα – γι’ αυτό με τρέχουν στα δικαστήρια 40 χρόνια τώρα! Θέλουν να το κλείσουν για να του αφαιρέσουν τη φωνή, γιατί αυτή είναι η δύναμή μου. Δεν τους ενδιαφέρει το σήμα, ο τίτλος, να το κλείσουν θέλουν, τώρα μάλιστα περισσότερο που απόκτησε πολύ καλό όνομα και το εμπιστεύεται ο κόσμος. Γι’ αυτό χρησιμοποιούν το σήμα μου, θέλουν με δικά τους βιβλία που εκδίδουν με το εκδοτικό σήμα μου, τα φυράματα αυτά, να σπείρουν σύγχυση, να πνίξουν τη φωνή μου, ώστε να μην μαθαίνονται οι βρόμικες ενασχολήσεις τους, αλλά και αν ακουστεί κάτι επιλήψιμο γι’ αυτούς, να μη γίνεται πιστευτό. Το ίδιο έκανε και η χούντα της 21ης Απριλίου 1967, απαγόρευσε την κυκλοφορία του περιοδικού μου, για να μη βγαίνουν οι αλήθειες, που με τόσο πάθος υποστήριζα. Το περιοδικό μου «Νέα Σύνορα» τώρα πια, είναι βωμός Ελευθερίας, αγωνιστικό σύμβολο, που δεν έχει κανένα αντίκρισμα στα βρώμικα χέρια των Λιβάνηδων. Για το λόγο αυτό δεν θα σταματήσω τον αγώνα μέσω των ιστοσελίδων μου στο Ίντερνετ και αν χρειαστεί και με την επανέκδοσή του, κι ο αγώνας αυτός θα είναι ανυποχώρητος.

Τα εκδοτικό σήμα του περιοδικού μου «Νέα Σύνορα», είναι και «παράσημο» στο πέτο μου, κορώνα στο κεφάλι μου, που τα απόκτησα με την αξία μου, δουλεύοντας σκληρά μετά το οκτάωρο του ΟΤΕ, γιατί δεν βγαίνουν εύκολα τα τεύχη με βόλτες που κάνουν ο γιος του και η κόρη του Λιβάνη.

Και φευ, τα 102 τεύχη του περιοδικού μου που κατάφερα και κυκλοφόρησα, την περηφάνια μου, με το εκδοτικό κατοχυρωμένο σήμα μου, ήρθε ο Αντώνης Λιβάνης να τα δώσει στο «θλιβερές γεγονός» το γιο του Ηλία, που δεν γνωρίζει Ελληνικά, όπως κι ο ίδιος ο Λιβάνης άλλωστε, και «χρήστηκε εκδότης» από τον μπαμπά του, χωρίς να έχει την ελάχιστη μόρφωση ή ικανότητα, για οποιαδήποτε υπεύθυνη θέση και γι’ αυτό δεν έχει και την αποδοχή του πατέρα του και φυσικά την εκτίμηση του κόσμου. Θυμηθείτε την κριτική παρουσίαση που του έκανε ο πολύς Πέτρος Κωστόπουλος στο περιοδικό του «Νίτρο»: Ο Ηλίας Λιβάνης, είναι ένας εκδότης που

έμαθε να δέχεται και να απορρίπτει. Μάλιστα… Δηλαδή σούδωσα – μούδωσες… Νταλαβέρι να γίνεται!..

Μετά λίγο καιρό από το φιάσκο του Αρείου Πάγου, πήγα και εμπιστεύθηκα το παραπάνω πάθημά μου – την αισχρή «αγοροπωλησία» μου, στο δικηγόρο Δημήτρη Μάντεση - Θανασούλα (Εμμ. Μπενάκη 23), ο οποίος είχε αναλάβει και χειριζόταν την υπόθεσή μου στο Ειδικό Δικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας του Συμβουλίου Επικρατείας, όπου είχα καταφύγει, μετά την παραπάνω αισχρή κι απαράδεκτη απόφαση του Εφετείου Αθηνών, και του ζήτησα να με συμβουλέψει, επ’ αμοιβή φυσικά, πως έπρεπε να χειριστώ από εδώ και πέρα την νέα τροπή που πήρε η υπόθεσή μου. Μου είπε:

– Σου τη φέρανε κ. Βαλασκαντζή, αλλά εγώ ζητήματα τέτοια, δεοντολογίας, δεν τα αναλαμβάνω.

– Τουλάχιστον, του είπα, πέστε μου πού να καταφύγω, πού να αποτανθώ. – Μπορείτε τα παράπονά σας να τα πείτε στο Δικηγορικό Σύλλογο, μου είπε.Στη συνέχεια ρώτησα τον κ. Δημήτρη Μάντεση – Θανασούλα, αν είχε

επαναπροσδιορίσει τη συζήτηση της αγωγής μου που είχαμε καταθέσει στο Ειδικό Δικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας του Συμβουλίου Επικρατείας, η οποία δεν πραγματοποιήθηκε – είχε αναβληθεί στις 06-10-2009 λόγω των βουλευτικών εκλογών. Μου απάντησε μουτρωμένος και με κατεβασμένο κεφάλι, πως:

– Είδα τον κ. Πρόεδρο και θα τακτοποιηθεί το ζήτημα.Ποιο ζήτημα θα τακτοποιότανε; Δεν κατάλαβα.– Δηλαδή, του είπα, να μη σας ξαναενοχλήσω, θα με ειδοποιήσετε εσείς;– Ναι, αλλά με ενοχλείτε συνέχεια από τηλεφώνου κι έρχεστε κι εδώ πολλές φορές

απροειδοποίητα, ενώ ξέρετε πως εργάζομαι και πως δεν δέχομαι επισκέψεις παρά μόνο με ραντεβού.

– Σας παρακαλώ, του είπα ευγενικά, μη με μαλώνετε…– Σας μαλώνω, γιατί γίνεστε κουραστικός, μου είπε μ’ ένα οργίλο ύφος, λες και

του χρωστούσα!... Σηκώθηκα, είπα αντίο κι έφυγα, χωρίς ν’ ακούσω να πει δικό του αντίο. Στα μέσα Ιουνίου του 2010, ξαναπήγα στο δικηγορικό γραφείο του δικηγόρου κ.

Δημήτρη Μάντεση - Θαναζούλα (Εμμ. Μπενάκη 23), γιατί δεν απαντούσε στο τηλέφωνο, μα δεν ήταν εκεί, και μια και βρέθηκα δυο βήματα από το Ειδικό Δικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας του Συμβουλίου Επικρατείας, που είναι στην οδό Πανεπιστημίου, πήγα στη Γραμματεία και ρώτησα αν ο δικηγόρος μου κ. Δημήτριος Μάντεσης – Θανασούλας, είχε επαναπροσδιορίσει την υπόθεσή μου, και πότε θα συζητείτο.

Η απάντηση της κ. Γραμματέας, μου έκοψε τα πόδια. Ο δεύτερος δικηγόρος μου κ. Δημήτριος Μάντεσης – Θανασούλας, δεν γνωρίζω γιατί δεν πήγε να ζητήσει επαναπροσδιορισμό της υπόθεσής μου, παρ’ όλες τις οχλήσεις μου. Αυτός ο κύριος που μου έκανε τον καμπόσο στο γραφείο του (με τις τρεις χιλιάδες ευρώ στην τσέπη του που του έδωσα ως αμοιβή για την υπόθεσή μου, και που με συμβούλεψε να πάω στο Δικηγορικό Σύλλογο να καταγγείλω τον επίορκο δικηγόρο, αναπληρωτή καθηγητή Στυλιανό Σταματόπουλο, για τη μεμπτή κι απαράδεκτη για τίμιο δικηγόρο στάση του, ήταν κι αυτός από το ίδιο τσουκάλι, γι’ αυτό βρήκε τη δικαιολογία πως δεν μπορούσε να αναλάβει την υπόθεση Σταματόπουλου, για λόγους τάχα δεοντολογίας. Η δεοντολογία τον μάρανε!..

Πέρα από αυτό όμως, έχουμε και τα πολύ χειρότερα. Η απόφαση αυτή του κ. Δημήτρη Μάντεση - Θανασούλα να «αμελήσει» τον επαναπροσδιορισμό της υπόθεσής μου παρ’ όλες τις ενοχλήσεις μου, όταν πήγα στη Γραμματεία του Ειδικό

Δικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας του Συμβουλίου Επικρατείας, ήταν πλέον αργά, η κατάσταση ήταν αθεράπευτη, διότι είχε περάσει ο χρόνος υποβολής επαναπροσδιορισμού της υπόθεσής μας: είχε δηλαδή περάσει η τετράμηνη προθεσμία υποβολής της!..

Ζήτησα και μου έδωσαν σε ακριβές αντίγραφο από τη Γραμματεία, τις «Προτάσεις» του κ. Εισηγητή. Τις πήρα, τις διάβασα, κι είδα για μία φορά ακόμα πως: «Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει». Δείτε πως καταλήγει ο κ. Εισηγητής στην Εισήγησή του:

Η ουσιαστική αυτή εκτίμηση του Εφετείου Αθηνών είναι, νομίζω, υποστηρίξιμη ενόψει των στοιχείων της δικογραφίας, εν πάση δε περιπτώσει, αν η κρίση αυτή ήθελε θεωρηθεί ως εσφαλμένη, επ’ ουδενί μπορώ να θεωρήσω ότι είναι απότοκος βαρείας αμελίας των εναγομένων δικαστών. Εισηγούμαι, επομένως την απόρριψη κατά τ’ ανωτέρω της αγωγής του Δημητρίου Βαλασκαντζή. 27/7/2009. Ο Εισηγητής Ευάγγελος Βασιλακάκης.

Ναι μεν αλλά,,,Δεν μπορώ να πω, πως η στάση του δικηγόρου μου κ. Δημήτρη Μάντεση -

Θανασούλα, ότι δεν με εξέπληξε. Δεν περίμενα με κανένα τρόπο από τον άνθρωπο αυτό, να μου φερθεί με τέτοια αχαρακτήριστη συμπεριφορά. Βέβαια είχα μια ένδειξη που με ενέβαλλε στο παρελθόν σε υποψία, αλλά δεν ήταν σοβαρή ένδειξη πως κάτι πήγαινε στραβά. Και συγκεκριμένα: Όταν κυκλοφόρησα το 101–102 τεύχος του περιοδικού μου «Νέα Σύνορα», καταχώρησα την αγωγή του δικηγόρου μου και ένα μακρύ κείμενο δικό μου, με τίτλο: «Ομηρία 38 Χρόνων». Στο τέλος της αγωγής που σύνταξε ο κ. Δημήτρης Μάντεσης - Θανασούλας, στη σελίδα 150, έβαλα το: Ο πληρεξούσιος δικηγόρος Δημήτριος Φ. Μάντεσης και απέναντι: Ο ενάγων και το ονοματεπώνυμό μου, όπως γίνεται δηλαδή πάντα. Αυτό δεν άρεσε στο δικηγόρο μου, μου είπε με ήρεμο πράο τρόπο:

– Δεν έπρεπε να βάλεις το όνομά μου…– Γιατί, ρώτησα.– Ε, δεν έπρεπε…Μετά από αυτά δεν θέλησα να συναντήσω τον κ. Δημήτρη Μάντεση -

Θανασούλα, ήθελα να σκεφτώ με ηρεμία και την περίπτωση αυτή και τον επόμενο μήνα έφυγα για το Καρλόβασι της Σάμου όπου έμεινα μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου. Αλλά άλλα δεινά με περίμεναν εκεί. Θα τα πούμε σύντομα…

Και έχουμε φτάσει στον Επίλογο για αμφότερους τους δικηγόρους και για τους έχοντες συμφέρο, να μη γίνει δεκτή η αναίρεσή μου στον Άρειο Πάγο – για τον πρώτο, και για να μη φτάσει ποτέ μα ποτέ, η υπόθεσή μου, στο ακροατήριο του Ειδικού Δικαστηρίου Αγωγών Κακοδικίας του Συμβουλίου Επικρατείας – για τον δεύτερο. Και ρωτάω:

Ποιος και με ποιο αντάλλαγμα, «έβαλε» τον αναπληρωτή καθηγητή Στυλιανό Σταματόπουλο, να διαπράξει το τόλμημα και να παραστεί μόνος του στον Άρειο Πάγο, κατά τη συζήτηση της υπόθεσής μου, και μάλιστα χωρίς κάποιο δικό μου Πληρεξούσιο;

Ποιος «έβαλε» τον ίδιο αναπληρωτή καθηγητή που τόλμησε να μην με ειδοποιήσει να παραστώ κι εγώ κατά τη συζήτηση της υπόθεσής μου στον Άρειο Πάγο, όταν ήξερε πως η ανοχή μου και η αντοχή μου ήταν πολύ περιορισμένες, ώστε να ακολουθήσει την πρόστυχη τακτική που ακολούθησε;

Ποιος «έβαλε» τον αναπληρωτή καθηγητή Στυλιανό Σταματόπουλο, τον οποίο (εγώ ο μικροσυνταξιούχος), τον πλήρωνα με το μη ευκαταφρόνητο ποσό των 4000 ευρώ για κάθε παράστασή του, να με πανικοβάλει και λαχανιασμένος να τρέξω στη

συμβολαιογράφο, για να μου αποσπάσουν (του απονήρευτου εμένα) την υπογραφή μου. Να υπογράψω δηλαδή το Πληρεξούσιο, που ήταν η ταφόπλακα του τάφου μου, το οποίο μπορεί να το είχαν από μέρες έτοιμο στη Συμβολαιογράφο, στημένη φάκα που με περίμενε… Τέλος:

Ποιος «έβαλε» τον «προσποιητά οξύθυμο», κ. Δημήτριο Μάντεση – Θανασούλα, να «αμελήσει» – ηθελημένα ασφαλώς, και να μην επαναπροσδιορίσει, παρ’ όλες τις συνεχείς οχλήσεις μου(!!!), την υπόθεσή μου στο Ειδικό Δικαστήριο Αγωγών Κακοδικίας του Συμβουλίου Επικρατείας;

Και δεν αντέχω – δεν βαστώ τον πόνο που νιώθω, θα ρωτήσω πολύ πικραμένα τόσο την Πρόεδρο κ. Ειρήνη Αθανασίου, τον Εφέτη Εισηγητή κ. Ανδρέα Ξένο και τον Εφέτη κ. Αθανάσιο Καγκάνη, που πήραν την υπ’ αριμ. 227/2006 Απόφαση, του 13ου Τμήματος, αλλά και τους άλλους τρεις, τους δικηγόρους μου: τον αναπληρωτή(!) καθηγητή Στυλιανό Σταματόπουλο, τον κ. Κυριάκο Παπανικολάου και τέλος τον κ. Δημήτριο Μάντεση – Θανασούλα:

Εσείς, αξιόλογοι υποτίθεται άνθρωποι, δεν με ντρέπεστε – όλοι σας,, δεν ντρέπεστε τον εαυτό σας, κι αν ναι που αμφιβάλλω, πώς μπορείτε να ζείτε χωρίς να νοιώθετε τύψεις, που οδηγήσατε έναν τίμιο άνθρωπο σε απελπισία και να βλέπει σα μόνη διέξοδο το θάνατο; Σε μένα τον αποδεδειγμένο τίμιο αγωνιστή βρήκατε να κάνετε τις βρομιές σας, πουλώντας με τόσο πρόστυχα και άδικα άδικα, σε έναν αδίστακτο απατεώνα του μεγέθους του Αντώνη Λιβάνη, που οι κομπίνες του άφησαν άφωνο κι άναυδο ακόμα και το Ελληνικό Κοινοβούλιο της χώρας μας στις συνεδριάσεις του;

Δεν θέλει ρώτημα βέβαια ποιος είναι, αυτός που αναζητάω. Είναι αυτός που είχε και έχει άμεσο βρόμικο συμφέρο. Βρομάει από μακριά η υπόθεση αυτή; Παραδίνω για πολλοστή φορά τον πρωταγωνιστή αυτόν, τον Αντώνη Λιβάνη, στη χλεύη των τίμιων ανθρώπων, καθώς και τους τρεις σημερινούς πρόθυμους κομπάρσους του: κ. κ. Στυλιανό Σταματόπουλο, Κυριάκο Παπανικολάου και Δημήτριο Μάντεση – Θανασούλα!.. Χειροκροτήστε τους…

Χρονιάρες μέρες και δεν είχα που να ακουμπήσω τη λύπη μου κι αυτοί που με περίμεναν πως και πως, ήταν για να μου φορτώσουν τα δικά τους προβλήματα …

Και για να μη μας πούνε κάποιοι καλοθελητές, πως αυτά που καταγράφω εδώ πέρα και αλλού, σε τρεις - τέσσερις ακόμα χιλιάδες σελίδες, ότι είναι απίστευτα – πρωτοφανή πράγματα, σας δίνω κι αποδείξεις:

&

Πόσο Δίκαιη είναι η Δικαιοσύνη;

Δημοσιεύθηκε στο υπ' αριθ. 62/16-5-1996,φύλλο της εφημερίδας μου «Νέα Σύνορα».

Ο Δικαστικός χειρισμός στην υπόθεση της προσωρινής κράτησης του Γιώργου Μπαλάφα, ανέδειξε για άλλη μια φορά το μείζον για μια δημοκρατικά οργανωμένη πολιτεία: πώς λειτουργεί η δικαιοσύνη στη χώρα μας και πώς οι δικαστές αντιλαμβάνονται το δίκαιο και τον νόμο και προσλαμβάνουν την κοινωνική πραγματικότητα και τα μηνύματα των καιρών. Ποιά είναι η ποιότητα του δικαίου που

απονέμεται και αν πράγματι οι δικαστές λειτουργούν ως εγγυητές των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών ή αποτελούν απλώς «όργανα μια άλλης εξουσίας».

Το υπουργείο Δικαιοσύνης προχώρησε σε ριζική αλλαγή της επιλογής των δικαστών με την ίδρυση Εθνικής Σχολής. «Το Βήμα» σήμερα σκιαγραφεί το προφίλ του Έλληνα δικαστή, παρουσιάζοντας στοιχεία από τη μοναδική έρευνα που έχει γίνει στην Ελλάδα για τη δικαιοσύνη από το Εθνικό Κέντρο Ερευνών. Τα στοιχεία της ελήφθησαν υπόψη από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, κατά την προετοιμασία του νόμου για τη Σχολή των Δικαστών. Και είναι πράγματι εντυπωσιακά. Οι ίδιοι οι δικαστές εκφράζουν την άποψη πως η δικαιοσύνη δεν λειτουργεί με ικανοποιητικό βαθμό και αναλύουν αιτίες και αφορμές που δεν αφήνουν τη ζυγαριά της Θέμιδας να ισορροπήσει.

Αν όμως οι δικαστές δεν είναι ικανοποιημένοι από τη λειτουργία της δικαιοσύνης η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών δεν έχει την καλύτερη δυνατή γνώμη για τους εφαρμοστές του νόμου!

Αλήθεια πόσο ικανοποιημένοι είναι οι ίδιοι οι δικαστές από τον τρόπο με τον οποίο απονέμεται η Δικαιοσύνη στους πολίτες; Θεωρούν ότι έχουν εκείνα τα επιστημονικά εφόδια που τους επιτρέπουν να ανταποκριθούν στο δύσκολο έργο τους; Πιστεύουν ότι τα προσόντα ενός δικαστή εξαντλούνται στις νομικές γνώσεις ή μήπως στη ζυγαριά της ευθυκρισίας τους μετρούν περισσότερο κάποιες άλλες ιδιότητες ώστε να αποφαίνονται ορθότερα για τους παραβάτες του νόμου και για την επίλυση των διαφορών των πολιτών; Κι ακόμη, πόσο σημαντική είναι για τους εφαρμοστές του νόμου η εξειδίκευσή τους;

Από την έρευνα – «ακτινογραφία» του δικαστικού σώματος προκύπτουν εντυπωσιακά συμπεράσματα για το πώς βλέπουν οι ίδιοι οι δικαστές τη Δικαιοσύνη και το έργο τους. Αυτά τα συμπεράσματα ελήφθησαν σοβαρότατα υπόψη από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου που προχώρησε στην ίδρυση της Σχολής Δικαστών, η οποία από εφέτος θα λειτουργεί και θα αποτελεί το «φυτώριο» των μελλοντικών δικαστών μας. Εκεί θα μορφώνονται και θα επιμορφώνονται σε μια προσπάθεια της πολιτείας «ο αυριανός δικαστής να είναι πανέτοιμος να ανταποκριθεί στις ανάγκες των πολιτών για δικαιοσύνη με ανθρώπινο πρόσωπο και φιλελεύθερο προσανατολισμό», όπως την σκιαγραφεί με δήλωσή του προς «Το Βήμα» ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Γ. Κουβελάκης.

Ας δούμε όμως πώς βλέπουν τη Δικαιοσύνη οι ίδιοι οι λειτουργοί της. Η συντριπτική πλειονότητα των δικαστών, λοιπόν, με ποσοστό 82,7%, δηλώνει ότι θεωρεί σχετικά ικανοποιητικό τον τρόπο απονομής της Δικαιοσύνης, ενώ ποσοστό 11,5% τοποθετείται αρνητικά. Κρίνει ότι η λειτουργία της Θέμιδος είναι μη ικανοποιητική! Οι δικαστές όμως αιτιολογούν συγκεκριμένα «τι πταίει» για τη χαμηλή ποιότητα της απονομής της Δικαιοσύνης.

Η έλλειψη εξειδίκευσής τους, ανάλογα με τον τομέα του δικαίου, αποτελεί για τους ίδιους τους δικαστές την πρώτη αιτία που τους εμποδίζει να ανταποκριθούν με πληρότητα στο δύσκολο έργο τους, ενώ «τροχοπέδη» για την ορθή απονομή της Δικαιοσύνης θεωρούν την ελλιπή στελέχωσή της, τον μεγάλο αριθμό υποθέσεων που καλούνται καθημερινά να κρίνουν, τα ακατάλληλα δικαστικά κτίρια, τον τρόπο επιλογής των νέων δικαστών, την απουσία προγραμμάτων επιμόρφωσής τους, την πολυνομία, τις απανωτές και χωρίς σχεδιασμό τροποποιήσεις της νομοθεσίας, την ανυπαρξία δικαστικής αστυνομίας, την έλλειψη επιστημονικών συνεργατών, όπως ψυχολόγων, ψυχιάτρων και άλλων ειδικών οι οποίοι θα υποβοηθούσαν με τις γνώσεις τους το έργο του δικαστή, καθώς και δεκάδες άλλα άλυτα προβλήματα που ταλανίζουν και δυσχεραίνουν τη λειτουργία της τρίτης εξουσίας.

Στον αιώνα της εξειδίκευσης και των γρήγορων επιστημονικών αλλαγών οι δικαστές μένουν μετεξεταστέοι! Η πολιτεία ως σήμερα δεν φρόντισε να τους παρέχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τις νεότερες εξελίξεις στο δίκαιο και μάλιστα σε μια εποχή όπου η χώρα μας αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το κοινοτικό δίκαιο μας αφορά όλους. Όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται, και δεν είναι λίγοι, προσπαθούν μόνοι τους, χωρίς καμιά συνδρομή από το κράτος, να αφομοιώσουν τις νέες εξελίξεις στο δίκαιο και να προσαρμόσουν στο έργο τους τα πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα. Από την έρευνα, στοιχεία της οποίας παραθέτουμε, προκύπτει το εξής εντυπωσιακό και αποκαρδιωτικό παράλληλα δεδομένο: μόνο το 27,6% των δικαστών μας ασχολείται θεωρητικά και παρακολουθεί τις νεότερες εξελίξεις στο δίκαιο, ενώ το 72% δεν έχει θεωρητικές αναζητήσεις.

Στον εισαγγελικό κλάδο τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα: το 47,4% των εισαγγελικών λειτουργών προσπαθεί να ακούσει τα μηνύματα των καιρών και να αφομοιώσει ό,τι μπορεί από τις νεότερες επιστημονικές εξελίξεις στον χώρο του ποινικού δικαίου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως το 88,5% των δικαστών πιστεύει πως η εξειδίκευσή τους θα αποτελούσε θετικό στοιχείο για τη σωστότερη απονομή της Δικαιοσύνης. Αυτή ακριβώς την αναγκαιότητα φιλοδοξεί να καλύψει η Σχολή Δικαστών εξοπλίζοντας τους αυριανούς δικαστές με όλα τα επιστημονικά εφόδια που απαιτούνται σήμερα για να ανταποκριθούν καλύτερα και σωστότερα στην αποστολή τους.

Η απόκτηση όμως νομικών, έστω και εξειδικευμένων γνώσεων, δεν μπορεί να είναι το μόνο εφόδιο του δικαστή. Ο δικαστής άλλωστε δεν είναι απλά ένας εφαρμοστής του νόμου είναι αυτός που διαπλάθει το δίκαιο, το προσαρμόζει, το εξανθρωπίζει. Η προσωπικότητά του, η παιδεία του, ο χαρακτήρας του καθαρίζουν σημαντικά «το ύφος και το ήθος» της Δικαιοσύνης που απονέμει. Αλλά ας δούμε πώς ιεραρχούν οι ίδιοι οι δικαστές τα προσόντα που οφείλει να έχει κάποιος για να πληρεί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις ώστε να κρίνει δικαίους και αδίκους.

Το ήθος είναι το πρώτο και αναγκαίο εφόδιο που οφείλει να έχει εκείνος που θα ασχοληθεί επαγγελματικά με την απονομή της Δικαιοσύνης. Αυτό πιστεύουν οι ίδιοι οι δικαστές και το ιεραρχούν πρώτα στις απαντήσεις που δίδουν για το ποιες ιδιότητες είναι εκείνες που πρέπει κυρίως να διακρίνουν έναν δικαστή για την καλύτερη άσκηση του λειτουργήματός του. Βεβαίως δεν υποτιμούν τη μεγίστη σημασία της νομικής κατάρτισης, γι' αυτό την κατατάσσουν αμέσως μετά. Επίσης πιστεύουν πως τον δικαστή πρέπει να διακρίνει η ανεξαρτησία της γνώμης, το ανεπηρέαστο της κρίσης, ο ορθολογισμός, η ακεραιότητα του χαρακτήρα, η ανθρωπιά, η ψυχραιμία και η ευρύτητα σκέψης.

Η Σχολή Δικαστών που ιδρύθηκε και θα λειτουργεί σε λίγο καιρό στοχεύει ακριβώς στη διαμόρφωση νέων δικαστών που θα διαθέτουν αυτές τις ιδιότητες και παράλληλα θα κατέχουν σε βάθος το δίκαιο και τους νόμους. Γι' αυτό η επιλογή τους, όπως προβλέπεται και στον σχετικό νόμο, θα είναι ιδιαίτερα αυστηρή και η εκπαίδευσή τους δεν θα εξαντλείται μόνο στην απόκτηση νομικών γνώσεων.

Ιωάννα Μάνδρου, «Βήμα», 4-9-94

&

Οι εξαιρέσεις

Από τον προϊστάμενο της επιθεώρησης των Δικαστηρίων:Καταγγελίες για επίορκους δικηγόρους

ΕΠΙΟΡΚΟΥΣ αποκαλεί τους δικηγόρους που πετυχαίνουν συχνές αναβολές ποινικών δικών ο προϊστάμενος της επιθεώρησης δικαστηρίων Γ. Βελλής, σε έγγραφό του.

Σε εγκύκλιο που απέστειλε προς τους προϊστάμενους των Εφετείων και των Εισαγγελιών Εφετών της χώρας, ο κ. Βελλής, αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, αναφέρει ότι η κατάχρηση του ατομικού δικαιώματος της υπερασπίσεως του κατηγορουμένου από δικηγόρο της επιλογής του, καθώς και η αθέτηση από μέρους του δικηγόρου της υπερασπιστικής εντολής και των υπηρεσιακών του υποχρεώσεων, είτε υπαγορεύονται από προσωπικούς λόγους, είτε αποσκοπούν στην παρέλκυση της δίκης με την ελπίδα παραγραφής, καταπονήσεως του αντιδίκου, εξασθενήσεως των αποδείξεων ή άλλων αθέμιτων ωφελημάτων. Συνιστούν δε άμεση και σπουδαία απειλή κατά της λειτουργίας και του κύρους της Δικαιοσύνης, κατά κανόνα δεν επιμαρτυρούν και έλλειψη του οφειλομένου προς αυτήν σεβασμού, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις δεν υφίσταται της κυνικής καταφρονήσεως. Ο κ. Βελλής καλεί τους προϊσταμένους των Εφετείων και των Εισαγγελιών Εφετών να αντιμετωπίσουν με ιδιαίτερη αυστηρότητα το φαινόμενο αυτό, που τείνει να αποκτήσει τον χαρακτήρα ενδημικής και μη αναστρέψιμης πρακτικής, επισημαίνοντας ότι με βάση τον Κώδικα περί Δικηγόρων, οι δικαστικές αρχές είναι υποχρεωμένες να εκθέτουν εγγράφως στα αρμόδια πειθαρχικά συμβούλια και δικηγορικούς συλλόγους τυχόν πειθαρχικά παραπτώματα που διαπράττουν οι δικηγόροι σε δημόσια συνεδρίαση (π.χ. αναίτια εγκατάλειψη υπερασπίσεως διαδίκου με αποχώρηση από τη δίκη).

Στο ίδιο έγγραφο, ο προϊστάμενος της επιθεώρησης αναφέρει ότι ο δικηγόρος που ανέλαβε την υπεράσπιση κατηγορουμένου, η δίκη του οποίου είχε προσδιοριστεί σε συγκεκριμένη δικάσιμο, κωλύεται να αναλάβει άλλη υπόθεση με την ίδια δικάσιμο. Στην περίπτωση αυτή ο δικηγόρος πρέπει να υποβάλει αίτηση αναβολής πριν την ημέρα της δίκης. Διαφορετικά, αν δεν εμφανιστεί σ' αυτή, το δικαστήριο μπορεί να θεωρήσει ότι εγκατέλειψε την υπεράσπιση ή να αναβάλει σε ρητή δικάσιμο.

&

Έξι χρόνιασε δικαστικό υπάλληλο για δωροδοκία

Σε ποινή κάθειρξης 6 χρόνων καταδικάστηκε από το Εφετείο Αθηνών δικαστικός υπάλληλος για υπεξαγωγή σε βαθμό κακουργήματος και δωροδοκία.

Συγκεκριμένα, ο 28χρoνος Ζήσης Βασιλείου εργάζεται στο Πρωτοδικείο Αθηνών στο τμήμα του αρχείου και συνελήφθη τον Απρίλιο του 1994 να έχει στο σπίτι του στο Χαϊδάρι 40 δικογραφίες.

Ο ίδιος αρχικά ισχυρίστηκε ότι τις παρακρατούσε για να τις διεκπεραιώσει. Από την προανάκριση όμως προέκυψε ότι δωροδοκείτο, προκειμένου να εξαφανίσει δικογραφίες με καταδικαστικές αποφάσεις. Εν προκειμένω ο Βασιλείου συνελήφθη

να έχει στην κατοχή του 50.000 σε προσημειωμένα από την Αστυνομία χαρτονομίσματα κατόπιν συνεννόησης με τον άμεσα ενδιαφερόμενο, ο οποίος είχε καταδικαστεί για ακάλυπτες επιταγές.

Ο Βασιλείου για τον οποίο είχαν γίνει και προηγούμενες καταγγελίες, είχε καταδικαστεί πρωτόδικα σε 8 χρόνια και φέρεται να έχει εισπράξει γύρω στα 3,5 εκατομμύρια δραχμές γι' αυτές του τις δραστηριότητες.

&

Παραιτήθηκε ο ΑντεισαγγελέαςΔ. Χριστόπουλος

ΣΕ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ εξαναγκάστηκε ο αντεισαγγελέας Εφετών Πάτρας Δ. Χριστόπουλος, μετά τις καταγγελίες σε βάρος του για παράνομες δραστηριότητες.

Ο Δ. Χριστόπουλος είχε τοποθετηθεί πριν από λίγες ημέρες στις φυλακές Αγίου Στεφάνου ως επιθεωρητής, ενώ έχει υπηρετήσει επί χρόνια στη θέση του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Πάτρας.

Πρόσφατα, η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου διέταξε τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης σε βάρος του, μετά από μηνυτήρια αναφορά του ιδιωτικού αστυνομικού Κ. Σπύρου, ο οποίος υποστηρίζει ότι ο εισαγγελέας σχετίζεται με κυκλώματα τοκογλυφίας στην περιοχή της Πάτρας, στα οποία παρείχε κάλυψη, προκειμένου να αποφεύγουν τη δικαιοσύνη.

Ο κ. Σπύρου στην αναφορά του επισημαίνει ακόμα, ότι από ποιες συνθήκες ο εισαγγελέας αγόρασε οικόπεδο στο Ρίο και έχτισε εκεί βίλα με μεγάλες διευκολύνσεις.

Μετά την παραίτηση του Δ. Χριστόπουλου διαπιστώθηκε ότι κρατούσε στο συρτάρι του επί χρόνια δικογραφίες, με αποτέλεσμα πολλές υποθέσεις να έχουν παραγραφεί και άλλες να πλησιάζουν τη σχετική προθεσμία. Μεταξύ των δικογραφιών αυτών βρίσκεται και υπόθεση που εκκρεμεί σε βάρος του εργολάβου που ανέλαβε να χτίσει τη βίλα.

&

Πειθαρχική δίωξη κατά του Προέδρου Εφετών

Νέα πειθαρχική δίωξη κατά διοικητικού δικαστή ασκήθηκε χθες, από τον αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, Γ. Χαλαζωνίτη.

Η δίωξη ασκήθηκε μετά την ολοκλήρωση πειθαρχικής προκαταρκτικής εξέτασης σε βάρος του προέδρου εφετών διοικητικών δικαστηρίων, κατά τη διάρκεια της θητείας του ως προϊσταμένου του τμήματος που προσδιορίζει, ποιες υποθέσεις δικάζονται σε κάθε τμήμα του δικαστηρίου.

Ειδικότερα, κατηγορείται ότι προσδιόρισε στο τμήμα του υποθέσεις με οικονομικό αντικείμενο 3 δισεκατομμυρίων δραχμών, η εκδίκαση των οποίων ήταν αρμοδιότητα άλλων τμημάτων. Μεταξύ των υποθέσεων αυτών είναι και η γνωστή υπόθεση κληρονομίας των 5.125 στρεμμάτων στην Ιστιαία Ευβοίας, ύψους, 1,2 δισ. δραχμών, για την οποία έχει ασκηθεί πειθαρχική δίωξη και κατά του διοικητικού

δικαστή (προέδρου πρωτοδικών), Γ. Ράντου. Ο αντιπρόεδρος του ΣτΕ, κ. Χαλαζωνίτης, έχει αναθέσει σε συμβούλους Επικρατείας τη διενέργεια έκτακτων επιθεωρήσεων στα διοικητικά δικαστήρια, ενώ μέσα στις επόμενες ημέρες, αναμένεται να σταλεί από τον υπουργό Δικαιοσύνης, Ευάγγελο Γιαννόπουλο, ερώτημα προκειμένου να τεθεί σε διαθεσιμότητα ο Π. Ανδρεόπουλος.

&

Έδιωξαν Εισαγγελέα από τον Άρειο Πάγο

Την οριστική απόλυση από τον εισαγγελικό κλάδο, του εισαγγελέα Πρωτοδικών, Γ. Ταλαμάγκα, αποφάσισε χθες, η πειθαρχική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου.

Σύμφωνα με την κατηγορία, ο εισαγγελέας έχει υποπέσει σε σωρεία πειθαρχικών παραβάσεων, όπως:

Σε υπόθεση πολεοδομικής υφής άσκησε δίωξη μόνο για παράβαση καθήκοντος, χωρίς να αποφανθεί για τα υπόλοιπα αδικήματα που αναφέρονταν στη μήνυση.

Συνέταξε μόνος του μήνυση για υπόθεση εργατικού ατυχήματος και την έθεσε ο ίδιος στο αρχείο.

Διέταξε τη σύλληψη ιδιοκτήτη εστιατορίου, όπου έτρωγε με την οικογένεια του, επειδή θεώρησε υπερβολικό το λογαριασμό.

Άφησε εκκρεμείς 88 δικογραφίες.Ο ίδιος είχε υποστηρίξει στην ολομέλεια ότι τον εξαπάτησαν οι δικαστικοί

υπάλληλοι, αν και παραδέχτηκε ότι έκανε μερικά λάθη.Άφησε ανεκτέλεστα τρία αιτήματα δικαστικής συνδρομής των γερμανικών

αρχών.Έθεσε στο αρχείο δικογραφία σε βάρος πέντε Αλβανών για ληστεία.

«Αυριανή», 14-2-1997

&

Υπάρχει Δικαιοσύνη σ' αυτήν τη χώρα;

ΑΠΟΚΑΛΥΨΑΜΕ, στο φύλλο του περασμένου Σαββάτου ότι ένας ακόμη μεγαλέμπορος ναρκωτικών, ο Ι. Παλαιολόγος εγκατέλειψε πριν λίγες μέρες τις φυλακές με το κόλπο... της πενθήμερης άδειας. (Και μην τον είδατε, μην το απαντήσατε το παλικάρι.)

Ο... κύριος Παλαιολόγος είχε καταδικαστεί ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΩΣ σε κάθειρξη 18 ετών, γιατί ήταν καπετάνιος σ' ένα καράβι γεμάτο πράμα: Την έψαξε όμως ο άνθρωπος απ' εδώ, την έψαξε απ' εκεί και κατάφερε να μεταχθεί σε ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ (!) φυλακές.

Ε, στη συνέχεια μπορεί να του στοίχισε κάτι τις παραπάνω – πήρε την άδειά του και μας στέλνει τώρα... χαιρετίσματα από τας Ευρώπας, που κρύβεται. (Σιγά μην πιανόταν κορόιδο, σαν το κλεφτρόνι τον εικοσιπεντάχρονο Γ. Μαρκογιαννόπουλο. Αν και υπόδικος για μικροκλοπές τον τοποθέτησαν στην πτέρυγα των βαρυποινιτών του Κορυδαλλού και χθες ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ...)

Αλλά, για να επανέλθουμε στο θέμα μας και ο ιδιοκτήτης του καραβιού με τα ναρκωτικά, ονόματι Κ. Στάθης, κυκλοφορεί σήμερα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ! Όχι, αυτός δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου που προβλέπουν τη χορήγηση 40 ημερών άδειας το χρόνο (ούτε δημόσιοι υπάλληλοι να ήσαν) σε όλους ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ, τους κρατούμενους!! ΧΩΡΙΣ, δηλαδή, να λαμβάνεται υπόψη η νομική βαρύτητα και η κοινωνική απαξία του αδικήματος. Απλώς ο κύριος... Στάθης καταδικάστηκε πρωτοδίκως σε ισόβια κάθειρξη. Στο Εφετείο όμως, απλώς ΑΘΩΩΘΗΚΕ!!! (Είδατε πόσο... απλά είναι τα πράγματα σ' αυτή τη χώρα;)

Με ΕΞΑΚΟΣΙΑ κιλά χασίς ήταν φορτωμένο το καράβι του. Κάτι τέτοια όμως φαίνεται πως αποτελούν ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ για τη Δημοκρατία της ΓΙΟΥΝΑΝΙΣΤΑΝ. ...Ενώ, ο εικοσιπεντάχρονος Καραγιαννόπουλος που βρέθηκε χθες κρεμασμένος στο κελί του στον Κορυδαλλό έπρεπε να ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙ, για να ... αφεθεί ελεύθερος. (Δύο ολόκληρες γυναικείες ΤΣΑΝΤΕΣ είχε αρπάξει. Μεγάλος εγκληματίας, δηλαδή, ο άνθρωπος. Αφήστε κιόλας που τόλμησε να αυτοκτονήσει εκθέτοντας ολόκληρο το ΣΥΣΤΗΜΑ. Πώς θα βρεθούν παπάδες να κηδέψουν αυτόν τον... αμαρτωλό;)

Εσείς λοιπόν, τι λέτε; Υπάρχει Δικαιοσύνη σ' αυτή τη χώρα; Και αν υπάρχει, λειτουργεί;

Υ.Γ. Στο φύλλο του Σαββάτου είχα υποσχεθεί να σας αποκαλύψω γιατί πρόκειται να ΑΘΩΩΘΕΙ ο τελευταίος Έλληνας μεγαλέμπορος ναρκωτικών – σύμφωνα με τις διώχτηκες αρχές, ο οποίος, κρατείται ακόμα στις φυλακές. Αύριο, λοιπόν, τα σπουδαία για να... γελάσει, ο κάθε πικραμένος... Στ. Βορ.

«Αυριανή»,19-11-1996

&

Άλλοι είναι οι επίορκοι Δικαστές

Σαφώς, υπάρχουν ΕΠΙΟΡΚΟΙ λειτουργοί της Δικαιοσύνης. Είναι αυτοί που αποφυλακίζουν εμπόρους ναρκωτικών και λαθρεμπόρους πετρελαίου. Είναι αυτοί που έχουν γεμίσει τις φυλακές της χώρας με Αλβανούς και γύφτους. Είναι αυτοί που παίρνουν εντολές από τα κονκλάβια του κόμματος στο οποίο ανήκουν για να δείξουν... κατανόηση σε ημέτερους εγκληματίες.

Είναι αυτοί που για να εξασφαλίσουν την προαγωγούλα τους και τη μεταθεσούλα τους, γράφουν την αλήθεια και το δίκαιο στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.

ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ είναι οι επίορκοι δικαστές και εισαγγελείς. Αλλά ΥΠΑΡΧΟΥΝ.

«Αυριανή», 30-10-1995

&

Στο σκαμνί Εφέτηςπου συκοφάντησε την «Αυριανή»

Ανώτερος δικαστικός λειτουργός διώκεται ποινικά για συκοφαντική δυσφήμιση σε βάρος της «Αυριανής».

Πρόκειται για τον πρώην πρόεδρο Εφετών Αθήνας, Δημήτριο Μπαβαρέζο, του οποίου τις σχέσεις με παραδικαστικά κυκλώματα είχε αποκαλύψει η «Α».

Από τον Ιούλιο του 1995, ο δικαστικός συντάκτης της εφημερίδας Στέλιος Βορίνας, είχε φέρει στο φως της δημοσιότητας τις έκνομες δραστηριότητες του προέδρου Εφετών.

Σύμφωνα με δημοσίευμά του 30.6.95 με τίτλο «Κύκλωμα δικαστών», ο κ. Μπαβαρέζος, ο οποίος είναι γνωστός και με το όνομα παππούς είχε διασυνδέσεις με τον επικίνδυνο απατεώνα, Γεώργιο Γούσιο. Μαζί υπόσχονταν ευνοϊκές δικαστικές αποφάσεις, έναντι αδρής αμοιβής και πολλές από τις αποφάσεις που εξέδιδε ο δικαστής, ήταν αποτέλεσμα αθέμιτων συναλλαγών.

Στην προσπάθειά του να σταματήσει τις αποκαλύψεις της «Α» και του δημοσιογράφου, ο πρόεδρος Εφετών προσέφυγε στα δικαστήρια όπου κατέθεσε αγωγή με αξίωση δεκάδων δισεκατομμυρίων, ως αποζημίωση επειδή δήθεν τρώθηκε η τιμή και η υπόληψή του.

Όμως, η έρευνα που ακολούθησε, με αφορμή τα δημοσιεύματα της «Αυριανής», από τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ηλία Σπυρόπουλο, υπήρξε κόλαφος για τον πρώην ανώτερο δικαστικό λειτουργό, επιβεβαιώνοντας τα δημοσιεύματα της «Αυριανής».

Όπως αποδείχθηκε, ο κ. Μπαβαρέζος παρενέβαινε σε συναδέλφους του, προκειμένου να εκδίδουν κατευθυνόμενες αποφάσεις, διαπράττοντας το αδίκημα της πρόκλησης σε τέλεση παράβασης καθήκοντος.

Σύμφωνα με το πόρισμα καταπέλτη του αντεισαγγελέα του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο εν λόγω πρόεδρος Εφετών παρενέβη σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις;

α) Στον Εφέτη Αθηνών, Ι. Δαβίλα, για να ενοχοποιήσει ως έμπορο ναρκωτικών τον αστυνόμο Ν. Σκαρτσούνη, ο οποίος είχε διεξάγει σε βάρος του Γ. Γούσιου έρευνα για πλήθος εγκληματικών ενεργειών. Και β) Στον εισαγγελέα προφυλακίσεων της εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθήνας Στ. Μαντακιοζίδη, για να αποφυλακίσει τον Γ. Γούσιο, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα.

Ο δημοσιογράφος Στ. Βορίνας, υπέβαλε, μετά τη σύνταξη του πορίσματος, μήνυση κατά του Δ. Μπαβαρέζου, για τους ισχυρισμούς του ότι τα δημοσιεύματα κατασκευάστηκαν επί πληρωμή.

Έτσι, χθες, ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Αθήνας Εμμανουήλ Ρασιδάκης, άσκησε σε βάρος του δικαστή ποινική δίωξη για συκοφαντική δυσφήμιση, αδίκημα το οποίο τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι 5 ετών.

&

Και το εργοστάσιο με την ηρωίνη στα Σκόπια

Ο Ζεκερίδης συνελήφθη τελικά – οι πληροφορίες μου λένε ότι παραδόθηκε μετά από συμφωνία – στις αρχές του 1992 και προφυλακίστηκε στον κορυδαλλό. Ώσπου, τέλη Νοεμβρίου του ίδιου έτους... έσκασε η βόμβα. Το δικαστήριο αποφάσισε να τον αφήσει ΕΛΕΥΘΕΡΟ πριν να γίνει η δίκη του, παρά τις βαρύτατες κατηγορίες που αντιμετώπιζε με βάση, μάλιστα, τον ισχύοντα τότε αντιτρομοκρατικό νόμο! Έβαλε τις φωνές η «Αυριανή», αντέδρασαν και οι άλλες εφημερίδες, με αποτέλεσμα να παρέμβει ο τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Πλαγιαννάκος, ο οποίος – προς

τιμήν του – εισήγαγε την υπόθεση στο Συμβούλιο Εφετών το οποίο και αποφάσισε τη συνέχιση της προφυλάκισης του Ζεκερίδη.

Εμείς, όμως, συνεχίσαμε τη δημοσιογραφική έρευνα γιατί είχαμε εντυπωσιαστεί από το γεγονός ότι οι δικαστές οι οποίοι ΠΑΡΑΝΟΜΑ είχαν αποφασίσει να αφήσουν ελεύθερο το Ζεκερίδη, δεν κλήθηκαν ούτε καν για εξηγήσεις στο αρμόδιο πειθαρχικό όργανο του Αρείου Πάγου. Και τότε συνειδητοποιήσαμε πως είχαμε διαπράξει... εθνικό έγκλημα! Στον άνθρωπο – δηλαδή στον Ζεκερίδη – η Πατρίς είχε αναθέσει ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΗ αποστολή. Να μεταβεί στα Σκόπια, να αγοράσει δύο κιλά ηρωίνης, να επιστρέψει και να πιαστεί όλως τυχαίως στα σύνορα έτσι ώστε να τσακίσουμε τον Γκλιγκόροφ στα διεθνή φόρουμ φωνάζοντας... τα Σκόπια πουλάνε ηρωίνη!!!

Ποιά Πατρίς; Ο τότε πρόεδρος του Αρείου Πάγου Β. Κόκκινος, ο στρατηγός Ν. Γρυλάκης και ο απότακτος αστυνόμος Μ. Μπαγράκος. Τη σύλληψη του Ζεκερίδη στα σύνορα θα έκανε ο στρατηγός Ν. Νηστικάκης. Το όλο εγχείρημα θα συντόνιζε ο αείμνηστός – αλλά, τουλάχιστον, αφελής στη συγκεκριμένη υπόθεση – αντεισαγγελέας του Α.Π.. Δ. Τσεβάς. Είχε συμφωνήσει μάλιστα – σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες – και ο τότε πρωθυπουργός Κων. Μητσοτάκης. Ούτε ο περίφημος επιθεωρητής Κλουζώ δεν θα είχε συλλάβει ένα τέτοιας ευφυΐας σχέδιο...

Θα επανέλθουμε, όμως, γιατί η συνέχεια αυτής της ιστορίας έχει ακόμα μεγαλύτερη... πλάκα. Αν, τώρα, αναρωτιέστε γιατί ξύνουμε παλιές πληγές, σας λέμε ότι η δίκη του Ζεκερίδη για τα 300 κιλά κοκαΐνης ΔΕΝ έχει εκδικαστεί ακόμα σε δεύτερο βαθμό.

&

Στο εδώλιο Ιατροδικαστής

«Βάφτισε» τοξικομανή έμπορο ηρωίνης! Στο εδώλιο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά παραπέμπετε για να δικαστεί ο γνωστός ιατροδικαστής Δημοσθένης Μπούκης στα πλαίσια της εισαγγελικής έρευνας για τα κυκλώματα των φυλακών Κορυδαλλού.

Οι δικαστές αποφάσισαν την παραπομπή σε δίκη (παρά την απαλλακτική πρόταση της Εισαγγελέως Πρωτοδικών Ευγενίας Παπαγεωργίου) του ιατροδικαστή Πειραιά Δ. Μπούκη για την πράξη της ψευδορκίας πραγματογνώμονα και του Αλ. Αλεξίου για το αδίκημα της πλαστογραφίας μετά χρήσεως κατ' εξακολούθηση. («Αυριανή», 9-11-1998, σελ. 15).

&

Και φρέσκα «κουλούρια»:Επωνύμους και μη δικαστές

θα χτυπούσαν οι «Πυρήνες της φωτιάς»,με αφορμή τη δίκη των πρώτων συλληφθέντων.

Τι αποκαλύπτει η προκήρυξή τους:

Επωνύμους και μη δικαστικούς αλλά ακόμη και αστυνομικό στόχο ετοιμάζονταν, σύμφωνα με την Αστυνομία, να «χτυπήσουν» οι πέντε συλληφθέντες, εν όψει της δίκης των κατηγορουμένων για συμμετοχή στη «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς».

Η Αστυνομία βασίζει τους ισχυρισμούς της σε 6σέλιδο προσχέδιο προκήρυξης που βρέθηκε αποθηκευμένο μέσα σε αρχείο ηλεκτρονικού υπολογιστή, στο διαμέρισμα ενός από τους συλληφθέντες. Το γεγονός ότι στην προκήρυξη δεν εμφανιζόταν το όνομα μιας συγκεκριμένης οργάνωσης κάνει τους αστυνομικούς να πιστεύουν ότι οι συντάχτες της δεν είχαν αποφασίσει ακόμα ποιο θα χρησιμοποιήσουν ή, ενδεχομένως να χρησιμοποιούσαν ένα καινούργιο όνομα, που θα εμφανιζόταν ως κίνηση αλληλεγγύης προς τους φυλακισμένους.

Αυτό που έκανε ιδιαίτερη έκπληξη στους αστυνομικούς είναι ότι στο ίδιο σχέδιο προκήρυξης βρέθηκαν λίστες με μέλη δικαστικών συμβουλίων από τη χώρα και από διάφορες υπηρεσίες, ενώ δίπλα από κάποια ονόματα ήταν γραμμένες οι λέξεις «ναι» ή «όχι», γεγονός που η Αστυνομία ερμηνεύει στον αν η οργάνωση θα «ασχολούνταν» με το συγκεκριμένο πρόσωπο ή όχι. Το επόμενο ερώτημα που προκύπτει είναι το πώς βρέθηκαν στην κατοχή των συλληφθέντων τόσο σημαντικές πληροφορίες, και επιπλέον για ποιο σκοπό είχαν «κατεβάσει» από το Διαδίκτυο ολόκληρες περιοχές της Αθήνας αλλά και άλλων πόλεων όπως της Λάρισας. Ήδη, οι συγκεκριμένες περιοχές ελέγχονται για να διαπιστωθεί αν υπάρχουν εκεί δικαστικές ή αστυνομικές υπηρεσίες, ή πρόκειται για τα σπίτια κάποιων τα ονόματα των οποίων βρέθηκαν στη λίστα.

Για τον λόγο αυτό, τα μέτρα ασφαλείας σε δικαστικούς ιδίως στόχους έχουν αυξηθεί και ιδιαιτέρως των δικαστικών εκείνων υπαλλήλων ασχολούνται κυρίως με θέματα τρομοκρατίας. Πάντως στο προσχέδιο της προκήρυξης οι κρατούμενοι χαρακτηρίζονται ως «αιχμάλωτοι πολέμου» και χρησιμοποιείται κατά κόρον και ο όρος «νέα αντάρτικη δράση», ενώ τονίζουν ότι οι επιθέσεις τους θα αποτελούσαν «την πρώτη απάντηση στο κάλεσμα της Συνωμοσίας των Πυρήνων της φωτιάς για τη δίκη που έρχεται».

Αυτό που αξίζει επίσης να σημειωθεί είναι ότι ο συγγραφέας του προσχεδίου ασκεί κριτική στους φυλακισμένους της οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας». «Σεβόμαστε τη δράση του παρά τις διαφωνίες μας και είμαστε αλληλέγγυοι αλλά θα θέλαμε τον διάλογο των φυλακισμένων με τους έξω παρά τις διαφορετικές εμπειρίες και θεωρήσεις», υποστηρίζουν, ενώ παρακάτω θεωρούν ότι «τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα κάνουν λάθος να μην θέλουν να αναφερόμαστε στο όνομα του συντρόφου τους Λάμπρου Φούντα, όταν προβαίνουμε σε πράξεις που τιμούν τη ζωή αυτού του ανθρώπου».

Οι Αρχές Ασφαλείας πάντως εξετάζουν με προσοχή όλα τα στοιχεία, αν και τα δύο όπλα που βρέθηκαν στο διαμέρισμα, ένα 9άρι και ένα καλάσνικοφ, ήταν καθαρά. Ακόμα στο μικροσκόπιο έχουν μπει οι τηλεφωνικές συνδιαλέξεις των κατηγορουμένων, και οι επαφές τους.

«Αδέσμευτος Τύπος», 17/01/2011

&

Λυπάμαι που δεν έχω άλλο χρόνο γι' αυτό το «τεύχος», να αναδημοσιεύσω και άλλων δικαστών και δικηγόρων τις ανδραγαθίες. Άλλη φορά. Βλέπε όμως και 2ο τόμο: «Εγώ τα Νέα Σύνορα», Αθήνα 2000: Πλαστογραφίες δικαστών και δικηγόρων, με ονοματεπώνυμο, σσ.: 202- 227. Σημειώνουμε επ’ ευκαιρία πως αν δεν υπήρχε διάχυτη και κατάφορη αδικία, δεν θα υπήρχε η «17 Ν», η «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς», και τόσες άλλες «παράνομες» οργανωμένες ομάδες νέων ανθρώπων.

Το παραπάνω κείμενο ως έχει, με ίδιο τίτλο, θα σταλεί στον κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, σε όλα τα κανάλια τηλεοράσεως και ραδιοφωνικών σταθμών, σε όλες τις εφημερίδες, και θα καταχωρηθεί και στις ιστοσελίδες μου στο Ίντερνετ: www.neasynora.gr και στη www.neasynora. blogspot.com

Δημήτρης Βαλασκαντζής.Εκδότης

&

Είναι άραγε αλήθεια;ΝΟΜΙΜΟΙ ΟΙ …ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΕΣ!!!

Στις 16-6-2010 έκπληκτος διάβασα σε κάποια εφημερίδα, πως νομιμοποιούνται όσοι καταπατητές καταπάτησαν περιουσία του Δημοσίου. Με Νομοσχέδιο που θα φέρουν τα Υπουργεία Οικονομικών και ΠΕΧΩΔΕ το Φθινόπωρο στη Βουλή, νομιμοποιούνται όσοι κατέχουν αυθαίρετα δημόσια κτίσματα, που ανήκουν στη περιουσία του Δημοσίου!!! Το σχέδιο Νόμου δίνει τη δυνατότητα στους παραπάνω καταπατητές (πιθανόν κι εμπρηστών) των δημοσίων εκτάσεων, που έχουν τίτλους είτε όχι, να το εξαγοράσουν μέσα σε έξι μήνες από τη δημοσίευση του Νόμου… Το Κράτος δηλαδή, όχι μόνο δεν επιβάλει τους Νόμους που τιμωρούν τις δύο παραπάνω κατηγορίες: των καταπατητών και των εμπρηστών, αλλά τους επιβραβεύει κιόλας δίνοντας κάκιστο παράδειγμα σε μας όλους τους άλλους, που ακόμα δεν αποφασίσαμε να βάλουμε φωτιές, να καταπατήσουμε δημόσια κτίσματα. Και μετά απορούμε γιατί συνεχίζονται οι καταπατήσεις, και γιατί μετά από κάθε καύσωνα φουντώνει από άκρο σε άκρο όλη η Ελλάδα από καταστροφικές πυρκαγιές… Το Κράτος με τέτοια σχέδια Νόμου που εκδίδει, ενθαρρύνει ή και δημιουργεί κομπιναδόρους και απατεώνες, να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο. Μια που υπάρχει ατιμωρησία και πακτωλός το χρήμα από τις καταπατήσεις, οι εμπρησμοί θα συνεχίζονται όλο και μεγαλύτερη ένταση κι οι καταπατήσεις θα οργιάσουν, αφού προστατεύονται οι εγκληματούντες από Νομοθετήματα που εκδίδει το Ελληνικό Κοινοβούλιο, αυτός ο Κρατικός φορέας, που ίσα ίσα έχει επιφορτιστεί σα

Νομοθετικό Σώμα – σα νομοθετική εξουσία, να προβλέπει και να αποθαρρύνει με τις αποφάσεις που θα εκδίδει, τέτοιες εγκληματικές – κατά το σύνολο του Ελληνικού λαού, πράξεις. Συγχαρητήρια στους «πατέρες» του Έθνους μας, συγχαρητήρια…

Το Υπουργείο αυτό θα πρέπει να μετονομασθεί από ΠΕΧΩΔΕ σε χωροαταξίας. Τέτοιες Κυβερνήσεις υποθάλπουν και ενθαρρύνουν τους καταπατητές και τους εμπρηστές και πρώτοι που πρέπει να καθίσουν στο σκαμνί και να απολογηθούν είναι όσοι συντάσσουν και προτείνουν τέτοια κατάπτυστα και ύποπτα σχέδια Νόμου, που ενθαρρύνουν την ασυδοσία.

Θα βάλω και εγώ φωτιές, θα κτίσω και εγώ αυθαίρετο σε δασική ή κρατική έκταση, μια που αντί να καλούνται να λογοδοτήσουν όσοι παρανόμησαν, τους καθιστούν με υπογραφές και βούλες νόμιμους ιδιοκτήτες των καταπατημένων χώρων. Με τέτοια ελαφρά συνείδηση, συντάσσονται νόμοι που σπρώχνουν κυριολεκτικά τους πολίτες αυτής της χώρας να παρανομήσουν εγκληματικά για να αποκτήσουν εξοχικό σπίτι ή εν πάση περιπτώσει πρώτη κατοικία ή δεύτερη στέγη.

Καιρός είναι πια να αλλάξει το σλόγκαν: φύτεψε κι εσύ ένα δέντρο, μπορείς, με το κάψε κι εσύ ένα δάσος, μπορείς, ή κτίσε κι εσύ ένα αυθαίρετο, μπορείς.

&

Τα παλιά τεύχη του περιοδικού μας

Είναι γνωστά τα αφιερώματα του περιοδικού μας, που από τα πρώτα τεύχη μας καθιερώσαμε και τα οποία χρειάστηκε λόγο μεγάλης ζήτησης, να ανατυπώσουμε τα τεύχη αυτά, διότι είχαν εξαντληθεί. Θα αναφερθώ στα δύο τεύχη που είναι αφιερωμένα στο Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, στα δύο τεύχη για το Νίκο Καζαντζάκη, στα δύο τεύχη για τον Γιάννη Ρίτσο, στο αφιερωμένο τεύχος για τον ξεριζωμό απ’ την Μικρά Ασία, για τον Κωνσταντίνο Καβάφη, το αφιέρωμα για την ΕΠΟΝ, για την Κύπρο, για τον Γιάννη Σκαρίμπα, την Έλλη Αλεξίου, για την Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών, για τον Νικηφόρο Βρεττάκο, για τη γενοκτονία των Αρμένιων, για την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, για το χαράκτη Α. Τάσο, για τον κεραμίστα Πάνο Βαλσαμάκη. Αυτά τα τεύχη και άλλα πολλά με αφιερώματα, δεν τα γνωρίζουν οι νεότεροι, αλλά και πολλοί παλιοί φίλοι μας, γι’ αυτό σκεφτήκαμε να σας κάνουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα προσφορά. Συγκεκριμένα, σας προσφέρουμε τα παλιά αυτά τεύχη μας στην τιμή των δύο (2) Ευρώ το καθένα, όταν σήμερα το κάθε τεύχος μας κοστίζει πέντε Ευρώ και στο Μοναστηράκι τα δυσεύρετα παλιά τεύχη μας πωλούνται πανάκριβα. Ας γνωρίζουν όσοι ενδιαφέρονται να αποκτήσουν παλιά τεύχη μας, πως τα ταχυδρομικά θα τους επιβαρύνουν. Υπάρχει μια σειρά από 22 τεύχη μας που ενώ κατατοπίζουν άριστα τον αναγνώστη, είναι απαραίτητα και για δασκάλους, καθηγητές, μαθητές, συγγραφείς, ποιητές. Για να τα λάβετε, τηλεφωνήστε μας στα τηλέφωνα: 210-6435709, 210-8815275 και 6974-868530 ή γράφτε μας Δημήτρη Βαλασκαντζή, Αγίων Αποστόλων 6, 113 62 Κυψέλη, Αθήνα.

&

«Νέα Σύνορα»Τώρα και ηλεκτρονικό περιοδικό

που κάνει το γύρο του πλανήτη μαςτεύχος 107 - 108. Χρόνος 41ος Γενάρης - Δεκέμβρης 2010

Εκδότης - Διευθυντής: Δημήτρης ΒαλασκαντζήςΑγίων Αποστόλων 6, Κυψέλη, 113 62 Αθήνα

τηλ. 210-8815275 & 210-6435709, κιν. 6974-868530www.nea-synora.gr & www.neasynora.blogspot.com neasynora@otenet.gr & neasynora@blogspot.com

& www.neasynora.gr

Δημήτρης Μπαμπινιώτης, δικηγόρος: Προς: «Valaskantzis Dimitrios» (neasynora@otenet.gr). Αξιότιμε κ. Βαλασκαντζή, Εφόσον έχετε τα

περιεχόμενα των περιοδικών στο διαδίκτυο, και αυτή θεωρείται έκδοση περιοδικού από το νόμο, όμοια όπως αν πραγματοποιούσατε

και μία γραπτή έκδοση. Τρίτη 15-2-2005. «Babiniotis Dimitris» (babiniotis@t-online.de)

&