Ασπροδόντης Μέρος 5ο«Το σπίτι του θεού»

Γιάννης Κασαμπαλήςφιλική συμμετοχή Αντωνία Κασαμπαλή

Περιεχόμενα • α. Περιληπτική απόδοση • β. Σχήματα λόγου που μου έκαναν εντύπωση• γ. Ποια είναι τα κυριότερα πρόσωπα; Λίγα λόγια για αυτά • δ. Ποια ατμόσφαιρα επικρατεί; • ε. Ποια συναισθήματα περιγράφονται;• στ. Σε ποια σημεία και με ποιο τρόπο προβάλλεται ο φόβος και η

αγωνία των ανθρώπων;• ζ. Ποια είναι τα βασικά γεγονότα που καταγράφονται σε αυτό το

κεφάλαιο; Ποιο είναι το ανατρεπτικό γεγονός που σας αιφνιδίασε;• η. Ποια η σχέση των ανθρώπων με τη φύση, με τα ζώα και μεταξύ

τους;• θ. Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν τα

ζωντανά πλάσματα; Πως προσπαθούν να ανταπεξέλθουν; • ι. Συναισθήματα και σκέψεις μου από το κεφάλαιο

Α. Περιληπτική απόδοση •Ο Ασπροδόντης ήταν ένα σκυλί-λύκος που μπορούσε εύκολα να

προσαρμοστεί. Στην Σιέρα Βίστα, στην φάρμα του δικαστή Σκοτ, είχε συνηθίσει μαζί με τους άλλους σκύλους. Ο Ντικ τον είχε αποδεχτεί θαρρείς και ήταν απόκτημα των αφεντικών του, ενώ η Κόλι αν και ανεχόταν την ύπαρξή του, έκανε την ζωή του δύσκολη με ένα σωρό μαρτύρια. Έπρεπε όμως, να μάθει και άλλα πράγματα για την ζωή στην Σιέρα Βίστα. Καταρχήν, για την οικογένεια του αφέντη του όπου έδειχνε την οικειότητα και την συμπάθειά του, ο Ασπροδόντης φερόταν ανάλογα. Ακόμα δεν του άρεζαν τα παιδιά και φοβόταν τα χέρια τους. Αναγκάστηκε όμως να τα δεχτεί, καθώς ανακάλυψε ότι ήταν πολύτιμα στον αφέντη του. Ποτέ του δεν εκδήλωνε την τρυφερότητα του. Προσπαθούσε να αντέξει τα παιδιά του αφεντικού του μέχρι που κατάφερε να τα συμπαθήσει. Επιπλέον, του άρεζε να τον χαϊδεύουν, όλα τα μέλη της οικογένειας και να τον περιποιούνται. Όμως, πάντοτε τον αφέντη του τον αγαπούσε πιο πολύ από όλους. Είχε να μάθει πολλά για την εξωτερική ζωή και τους κανόνες που υπήρχαν. Κάθε φορά που δεν εφάρμοζε τους νόμους ‘έτρωγε’ μια ξυλιά. Μια μέρα ο Ασπροδόντης συνάντησε μία κότα που είχε φύγει από το κοτέτσι.

Σκέφτηκε αρχικά να την φάει πράγμα που τελικά το έκανε με μεγάλη ευχαρίστηση. Την ίδια μέρα που ήταν κοντά στους στάβλους, ένα άλλο κοτόπουλο, βγήκε από το κοτέτσι. Ένας από τους ιπποκόμους, έτρεξε να το σώσει κρατώντας ένα μαστίγιο. Εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε η Κόλι και έσωσε την ζωή του ιπποκόμου, αντιμετωπίζοντας εξαγριωμένη τον Ασπροδόντη. Ο αφέντης του του έκανε μία παρατήρηση λέγοντάς του να μην πειράζει τα κοτόπουλα. Αλλά ο Ασπροδόντης δεν άντεξε και έφαγε πενήντα κότες. Έπειτα από το ξύλο που του έδωσε το αφεντικό του και στην δοκιμασία που υποβλήθηκε δεν το ξανάκανε. Έτσι έμαθε να αγνοεί τις κότες όταν περνούσε από το κοτέτσι. Παρόλο αυτά δεν γνώριζε τελείως το νόμο. Πίστεψε πως δεν έπρεπε να πειράζει όλα τα ζωντανά πλάσματα. Αργότερα κατάλαβε ότι οτιδήποτε ανήκει στους ανθρώπους δεν επιτρεπόταν να το σκοτώσει, ενώ τα πλάσματα της άγριας φύσης, χαμοπέρδικες και αγριοκούνελα, που δεν υποτάσσονταν στους ανθρώπους επιτρεπόταν. Όταν κατέβαινε στην πόλη τρέχοντας πίσω από μία άμαξα τα αγόρια της περιοχής συχνά του πετούσανε πέτρες. Μετά από λίγες μέρες το αφεντικό του συγύρισε τα παιδιά, ικανοποιώντας τον Ασπροδόντη. Μία παρόμοια εμπειρία είχε με τρεις σκύλους κοντά σε ένα μπαρ, οι οποίοι του χιμούσαν όποτε τον έβλεπαν να περνάει. Τα αφεντικά των σκυλιων μάλιστα τους προτρεπαν να του επιτεθούν. Με εντολή του αφεντικού του ο Ασπροδόντης όρμηξε στα σκυλιά με αποτέλεσμα να τα σκοτώσει. Έτσι μετά από αυτό τελείωσαν τα βάσανά του με τους σκύλους και έτσι δεν είχε πρόβλημα με κανέναν.

β. Σχήματα λόγου που μου έκαναν εντύπωση

• Παρομοιώσεις

• «Όπως ο Μιτ-σαχ και η Κλουκούτς άνηκαν στο γκρίζο κάστορα, μοιράζονταν την τροφή του, τη φωτιά και τα σκεπάσματά του, το ίδιο και τώρα, στη Σιέρα Βίστα, όλοι οι κάτοικοι του σπιτιού άνηκαν στον αφέντη.»

• «Και ανεχόταν τα παιχνίδια τους όπως κάποιος μία οδυνηρή εγχείριση»

• «μία αυτοκυριαρχία τόσο λεπτή, όσο το φτερούγισμα των αραχνοΰφαντων φτερών και, συγχρόνως, άκαμπτη σαν το ατσάλι

• Μεταφορές• Κάτω από την σάρκα το πνεύμα

λευσομανούσε υπέροχο και ακαταδάμαστο»

• Ήταν η έκφραση της επιδοκιμασίας του αφέντη, που μάραινε τη ζωντάνια του»

• Οπτικές εικόνες • Στα ανήμερα δόντια της Κόλι, της γύρισε τον ώμο κι έκανε

κύκλους γύρω γύρω• Ήταν κοτόπουλο της φάρμας, παχύ και τρυφερό• Ο Ασπροδόντης έγλυψε ευχαριστημένος τα πλευρά του• 50 λευκές κότες Λέκχρον ήταν αραδιασμένες στη σειρά,

ψόφιες • Όρταν του χιμούσε γύρναγε το δασύριχο και

καλοπροστατευμένο σώμα του απέναντι στα κοφτερά της δόντια, με τα πόδια τεντωμένα και στητά

• Ακουστικές εικόνες• Όταν ο Γουίντον και Μοντ τον

προτοζυγωσαν, τους μούγκρισε απειλητικά και τα κοίταξε μοχθηρά

• ... Μολονότι μούγκριζε κάτω από τα μικροσκοπικά χεράκια τους και στο μουγκρητό εκείνο δεν ακουγόταν η σιγομουρμουριστή νότα.

• Δύο πηδήματα, μία αστραπή των δοντιών και ένα τρομαγμένο κακάρισμα…

• Επίθετο με ουσιαστικό• Άγρια φύση

γ. Ποια είναι τα κυριότερα πρόσωπα; Λίγα λόγια για αυτά Τα κυριότερα πρόσωπα που αναφέρονται στο

κείμενο είναι ο Ασπροδόντης και ο αφέντης του. Ο Ασπροδόντης φαίνεται στην αρχή να είναι απομονωμένος, αφού έτσι είχε μάθει στον ινδιάνικο καταυλισμό. Είναι απόμακρος από τα άλλα σκυλιά, τον Ντικ και την Κόλι, καθώς οι φιλικές διαθέσεις του πρώτου και οι εχθρικές προθέσεις του δεύτερου τον ενοχλούσαν. Είναι αγαπητός στην οικογένεια του αφεντικού του, πράγμα που φανερώνεται όταν τον χαϊδεύουν και τον περιποιούνται. Μισεί, αρχικά, τα χέρια των παιδιών του αφεντικού του, δεν αργεί, όμως, να τα συμπαθήσει. Ακόμη, χαρακτηρίζεται από τρυφερότητα, αλλά δεν την εκδηλώνει σε κανέναν άλλον εκτός από το αφεντικό του. Τον ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, τον αγαπάει, τον εκτιμάει και υπακούει στις εντολές και τους νόμους του. Επίσης, το γεγονός ότι θέλει πολλές να φορές να επιτίθεται στους ξένους, δείχνει ότι έχει ακόμα μέσα του το αίσθημα της επιθετικότητας και της μαχητικότητας. Είναι ψυχρός και τυπικός με όσους προσπαθούν να τον πλησιάσουν και να τον χαϊδέψουν, αλλά και υπομονετικός, μιας και αν τους ορμούσε θα ήταν αντίθετος στον νόμο.

• Ένα ακόμα σημαντικό πρόσωπο είναι ο Σκοτ, ο αφέντης του Ασπροδόντη. Είναι τρυφερός και παραινετικός, καθώς του έλεγε πιο είναι το σωστό και πιο όχι. Ακόμα, νοιάζεται για αυτόν και του δείχνει την αγάπη του με κάθε τρόπο όπως να του φωνάζει και να του δίνει ξυλιές. Είναι ενθαρρυντικός, αφού εμψύχωνε τον Ασπροδόντη, ώστε να κερδίσει τα σκυλιά από το μπαρ. Τον αγαπάει, τον φροντίζει και ενδιαφέρεται για αυτόν.

Δ. Ποια ατμόσφαιρα επικρατεί;

Η ατμόσφαιρα που επικρατεί κυρίως περιγράφεται από την τρυφερότητα και το ενδιαφέρον του αφέντη και γενικότερα των ανθρώπων στον Ασπροδόντη. Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν καβγάδες ή έντονες συγκρούσεις την χαρακτηρίζει ήπια και ήρεμη.

ε. Ποια συναισθήματα περιγράφονται;

Τα κυριότερα συναισθήματα που περιγράφονται στο κείμενο είναι το ενδιαφέρον του αφέντη και των ανθρώπων προς τον Ασπροδόντη, ώστε να μάθει τους νόμους και πώς να συμπεριφέρεται. Η αγάπη που του δείχνει ο αφέντης του και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας είναι ένα χαρακτηριστικό συναίσθημα που περιγράφεται σε αυτό το κεφάλαιο. Το αφεντικό του τον συμβουλεύει και του εξηγεί πιο είναι το σωστό, είτε δίνοντάς του που και που καμιά ‘ξυλιά’, είτε ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του. Έτσι, ο Ασπροδόντης όταν επιτέθηκε στις κότες, κατάλαβε το λάθος του και έπειτα το σταμάτησε. Ακόμα, η τρυφερότητα των ανθρώπων φαίνεται, όταν άρχισαν όλοι να τον χαϊδεύουν και να τον περιποιούνται. Υπάρχει συντροφικότητα και αλληλεγγύη ανάμεσα στον ήρωα και τον αφέντη του, καθώς ο δεύτερος βοηθάει τον πρώτο, του συμπαραστέκεται, όταν τα παιδιά του πετούσαν πέτρες, και τον υποστηρίζει.

στ. Σε ποια σημεία και με ποιο τρόπο προβάλλεται ο φόβος και η αγωνία των ανθρώπων;

Σε αυτό το κεφάλαιο ο συγγραφέας δεν αναφέρεται για τον φόβο και την αγωνία των χαρακτήρων. Αντίθετα, εστιάζει στην αγάπη και στην αρμονική συγκατοίκηση μεταξύ των μελών της οικογένειας, συμπεριλαμβανομένου και των σκυλιών που άνηκαν σε αυτή.

ζ. Ποια είναι τα βασικά γεγονότα που καταγράφονται σε αυτό το κεφάλαιο; Ποιο είναι το ανατρεπτικό γεγονός που

σας αιφνιδίασε;

Σε όλο το κεφάλαιο αναφέρεται η εκπαίδευση του Ασπροδόντη και το πώς θα μάθει να τηρεί και να εφαρμόζει τους νόμους που του επέβαλλε το αφεντικό του. Στο τέλος, όμως, περιγράφεται ένα γεγονός, το οποίο ανατρέπει λίγο την ως τότε περιγραφόμενη κατάσταση. Η εντολή του αφέντη του να επιτεθεί στα τρία σκυλιά που του γρύλιζαν και του ορμούσαν κάθε φορά που περνούσε από το σταυροδρόμι δίπλα από το μπαρ, ξαφνιάζει τον αναγνώστη. Σε αυτό το σημείο βλέπουμε και τον ίδιο τον ήρωα να αναρωτιέται για την διαταγή του αφεντικού του, αλλά αναμφισβήτητα την εκτέλεσε, σκοτώνοντας έτσι και τα τρία σκυλιά.

η. Ποια η σχέση των ανθρώπων με τη φύση, με τα ζώα και μεταξύ τους;

Σχέση των ανθρώπων με τη φύσηΟι σχέσεις των ανθρώπων με την φύση δεν αναφέρονται σε αυτό

το κεφάλαιο από τον συγγραφέα.

Σχέση των ανθρώπων με τα ζώα Οι σχέσεις των ανθρώπων με τα ζώα είναι το βασικό θέμα με το

οποίο ασχολείται ο συγγραφέας. Αρχικά, το αφεντικό του Ασπροδόντη ενδιαφέρεται για αυτόν, νοιάζεται για το πώς θα μάθει να τηρεί τους νόμους και το πώς θα ενταχθεί σωστά στη ζωή της Σιέρα Βίστα. Ακόμα, τον συμβουλεύει προτρέποντας ή όχι να εκτελέσει κάποια εντολή. Τον ενθαρρύνει και τον υποστηρίζει στις δύσκολες καταστάσεις ή όταν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, με αποτέλεσμα να κάνει την σχέση ανάμεσά τους πιο στενή.

Σχέση μεταξύ ανθρώπωνΓια τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων δεν γίνεται

ιδιαίτερος λόγος, αλλά ύστερα από την ανάγνωση του κεφαλαίου μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι εφόσον αναφέρεται μόνο στις σχέσεις των μελών της οικογένειας μπορεί να χαρακτηριστεί από τους δεσμούς αίματος που τα συνδέει.

θ. Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν τα ζωντανά πλάσματα; Πως προσπαθούν να

ανταπεξέλθουν;

Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι που υποβάλλεται ο ήρωας θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι τα δυο περιστατικά στην πόλη. Πρώτα με τα αγόρια που του πετούσαν πέτρες. Σε αυτό το σημείο ο Ασπροδόντης δεν αντιδράει και δεν επιτίθεται στα παιδιά. Προσπαθεί να τηρήσει τον νόμο, αφήνοντας ανυπεράσπιστο τον εαυτό του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το είχε μεγάλη επιθυμία. Ικανοποιήθηκε, όμως, όταν τον υπερασπίστηκε το αφεντικό του κατεβαίνοντας από την άμαξα και συγυρίζοντας τα. Ακόμα, το γεγονός με τα σκυλιά που του χιμούσαν κάθε φορά που περνούσε από κοντά τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα από τους κινδύνους που αντιμετώπιζε ο Ασπροδόντης. Εδώ ο ήρωας φαίνεται να καταπνίγει και πάλι το ένστικτό του για να τους επιτεθεί, έχοντας πάντα στο μυαλό του το νόμο που απαγόρευε τις συγκρούσεις μεταξύ άλλων σκυλιών. Με εντολή, όμως, του αφεντικού του όρμησε τελικά τα σκυλιά, με αποτέλεσμα να τα σκοτώσει και να μην του παρουσιαστεί ξανά πρόβλημα.

Ι. Συναισθήματα και σκέψεις μου από το κεφάλαιο

Τα συναισθήματα και οι σκέψεις μου για αυτό το κεφάλαιο ποικίλουν. Αρχικά, το γεγονός ότι το αφεντικό του Ασπροδόντη ενδιαφερόταν για αυτόν, τον συμπονούσε, τον ενθάρρυνε και φρόντιζε να τηρεί τους νόμους μου προκάλεσε στοργή και μια ιδιαίτερη συμπάθεια για αυτόν. Ακόμα, όταν ο ήρωας άρχισε να νοιάζεται για τα παιδιά του αφεντικού του, ενώ στην αρχή τα φοβόταν, με έκανε να αισθανθώ ευχάριστα και ικανοποιητικά, καθώς με είχε ξαφνιάσει αυτή του η αντίδραση. Τέλος, μου κέντρισε το ενδιαφέρον όταν ο Ασπροδόντης κατάφερε να αντιμετωπίσει τρία σκυλιά μαζί.