Ο ΑΣΠΡΟΔΟΝΤΗΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3-ΤΟ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟ ΟΥΡΛΙΑΧΤΟα) Περίληψη:Η νύχτα που πέρασε ήταν δύσκολη. Ο Μπιλ και ο Χέρνυ βρισκόταν σε δύσκολη θέση, αφού το έλκηθρό τους είχε αναποδογυρίσει σ’ ένα άσχημο πέρασμα. Καθώς προσπαθούσαν να επαναφέρουν το έλκηθρο, ένα από τα σκυλιά τους, ο Κουτσαύτης, ξεμάκρυνε και ξεκίνησε ένα περίεργο παιχνίδι με μια λύκαινα, που με το ναζιάρικο φέρσιμό της, οδήγησε τον Κουτσαύτη μακριά από την ανθρώπινη συντροφιά του και πολύ κοντά στο κοπάδι των λύκων. Ο Μπιλ κατάλαβε ότι ο σκύλος του έπεσε στην παγίδα της λύκαινας και μην αντέχοντας να χάσει και άλλο σκύλο πήρε το όπλο του, παρά τις προειδοποιήσεις του Χέρνυ προχώρησε προς το κοπάδι των λύκων. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο ο Κουτσαύτης, όσο και ο Μπιλ να γίνουν τροφή για τους λύκους.

Ο Χέρνυ, συνειδητοποιώντας ότι έμεινε μόνος του με τους 2 τελευταίους σκύλους, καθώς έπεσε η νύχτα, κατασκήνωσε έχοντας μόνο σύμμαχο κατά των λύκων την δυνατή φωτιά που άναψε. Ο κύκλος των λύκων έσφιγγε γύρω του και τον ανάγκασε να μείνει ξύπνιος όλη την νύχτα, απομακρύνοντας τα αγρίμια που τον πλησίαζαν όλο και περισσότερο, πετώντας τους πυρωμένα ξύλα. Το πρωί τον βρήκε εξαντλημένο και ταλαιπωρημένο, έχοντας όμως κουράγιο να προστατέψει από τους λύκους τον νεκρό που είχε στο φέρετρο που κουβαλούσε. Έφτιαξε μια σκαλωσιά και ανέβασε το φέρετρο σ’ ένα δένδρο, ώστε να μην μπορούν να το φτάσουν οι λύκοι.

Μετά από μια πορεία παρέα με τους σκύλους του, ο Χέρνυ προετοιμάστηκε για το βράδυ, γνωρίζοντας ότι οι πεινασμένοι λύκοι καραδοκούν να του επιτεθούν. Μαζί με το βράδυ ήρθε και ο τρόμος. Οι λιμασμένοι λύκοι είχαν αποθρασυνθεί και τον πλησίαζαν όλο και περισσότερο, και τώρα τον βασάνιζε και η αυπνία. Κάθε φορά που ξυπνούσε από ολιγόλεπτο βασανιστικό ύπνο, διαπίστωνε ότι οι λύκοι τον πλησίαζαν όλο και πιο πολύ. Κάποια στιγμή μην αντέχοντας την εξάντληση που τον είχε καταλάβει, αποκοιμήθηκε και όταν ξύπνησε οι λύκοι του είχαν επιτεθεί. Σώθηκε πηδώντας στην φωτιά καίγοντας το πρόσωπό του, τα σκυλιά όμως είχαν γίνει γεύμα για τους λύκους.

Όμως παρά τις προσπάθειες του, νικήθηκε από την κούραση του. Καθώς ξύπνησε λίγο αργότερα, διαπίστωσε ότι οι λύκοι είχαν χαθεί και μια ομάδα ανδρών τον τράνταζαν για να τον συνεφέρουν. Αφού τους έδωσε πληροφορίες για τον νεκρό και το φέρετρο που κρέμασε στο δένδρο παραδόθηκε σε βαθύ ύπνο.

Β) ΣΧΗΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ

α)Οπτικές εικόνες:1. «Το έλκηθρο ήταν αναποδογυρισμένο και σφηνωμένο ανάμεσα σ’ ένα δεντροκορμό κι έναν τεράστιο βράχο και χρειάστηκε ν ΄αποζέψουν τα σκυλιά για να ξεμπλέξουν τα λουριά τους.»2. «Σχημάτισαν ένα στενό κύκλο γύρω απ’ αυτόν και τη φωτιά που στο φως της μπορούσε να τους δει καθαρά να ξαπλώνουν καταγής, ν’ ανακάθονται, να σέρνονται μπροστά πάνω στην κοιλία τους ή να σιγοπερπατούν μπρος πίσω.»3. «Τώρα οι λύκοι τούς ακολουθούσαν στα φανερά,τροχάζοντας νηφάλια πίσω και στα πλάγια με κρεμασμένες έξω τις κόκκινες γλώσσες τους, με τα ισχνά πλευρά τους να φανερώνουν τα καμπυλωτά παΐδια τους σε κάθε τους κίνηση.»4. «…κοιτάζοντάς τον καταπρόσωπο, χασμουρήθηκε με διάπλατα τα σαγόνια του μ’ ένα ύφος κτητικό στο βλέμμα του….» 

β)Ακουστικές εικόνες:1. «Έι, Κουτσαύτη!» του φώναξε ορθώνοντας το κορμί του και γυρίζοντας προς το μέρος του σκύλου.’’2. «Άκουσε έναν πυροβολισμό, μετά δύο πυροβολισμό απανωτά και ήξερε τώρα πως τα πυρομαχικά του Μπιλ είχαν τελειώσει. Ύστερα άκουσε μια οχλοβοή από γρυλισμούς και αλυχτήματα.»3. «Μ’ ένα γρύλισμα, χίμηξε καταπάνω στον Κουτσαύτη.»4. «Οι δύο σκύλοι κλαψούριζαν και έγρουζαν στα πόδια του, μα εκείνη δεν έδινε προσοχή.»

γ)Προσωποποιήσεις:1.Πεινασμένα σκυλόδοντα2.Κάθε κουγάριο γεννημένο από τον ερχομό της ημέρας

δ)Μεταφορές:1.…μια χορωδία γρυλισμών….2.Μαζί με το βράδυ ήρθε κι ο τρόμος.3.….σαρκοβόρα μοχθηρία…

ε)Επίθετα με ουσιαστικά:1.Αδηφάγα ζώα2.Μελαγχολική έκφραση3.Ευαίσθητα και ντελικάτα δάχτυλα4.Απελπισμένη απόπειρα

ζ)Παρομοιώσεις:1.…και σαν κεραυνοχτυπημένος συνειδητοποίησε…..σώμα του….κομμάτι κρέας2.Πως είδε σαν σε όραμα τα ίδια εκείνα…δάκτυλα να συνθλίβονται….3.Του φάνηκε ακόμα σαν να πολιορκούσαν το φρούριο λύκοι.4.Τους κοίταξε σαν μεθυσμένος και… 

Γ)ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Ο Κουτσαύτης:είναι ο σκύλος που παρασύρεται από το πονηρό παιχνίδι μιας λύκαινας και απομακρύνεται από τα αφεντικά του, με αποτέλεσμα να γίνει τροφή για τους λύκους. Παρά την αρχική του επαγρύπνηση, αποδεικνύεται αφελής. Ο Μπιλ:κουρασμένος και θυμωμένος από το χαμό των σκύλων του από το κοπάδι των λύκων, λειτουργεί παρορμητικά και χωρίς να σκεφτεί λογικά, οδηγείται στο τραγικό λάθος να κυνηγήσει τους λύκους, χάνοντας τελικά τη ζωή του

Ο Χέρνυ: στο πρόσωπο του Χέρνυ αντικατοπτρίζεται ο αγώνας της επιβίωσης, όχι μόνο του ανθρώπου αλλά και κάθε ζωντανού. Παρά το χαμό του Μπιλ, διατηρεί την ψυχραιμία του και χρησιμοποιεί τη λογική του για να αντιμετωπίσει τους λύκους. Αντιλαμβάνεται πλήρως την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, παλεύει για την ζωή του, και υποκύπτει στις αδυναμίες του σώματός του. Μέσα στην κρίσιμη αυτή κατάσταση διαπιστώνει με έκπληξη το μεγαλείο της σάρκας του, για την οποία μάχεται.

Οι λύκοι:όπως και στον Χέρνυ, ο αγώνας της επιβίωση των πεινασμένων λύκων, τους κάνει κυνηγούς, που παγιδεύουν το θήραμά τους, δείχνουν υπομονή μέχρι να εξαντληθεί και επιτίθενται την κατάλληλη στιγμή. Στιγνοί δολοφόνοι, όπως απαιτεί το ενστικτό τους ξεπερνούν τους φόβους τους για να επιζήσουν.Η λύκαινα:ξεχωρίζει από το κοπάδι των λύκων. Αποτελεί την κυνηγό που κοιτάει το θήραμα του με καημό, τον καημό της πείνας.

Δ)Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΣτην αρχή είναι έκδηλος ο θύμος και αγανάκτηση του Μπιλ που οδηγεί σε λύπη και θλίψη γι’ αυτόν και, τον Κουτσαύτη, που προκαλούνται από τον χαμό τους. Στη συνέχεια κυριαρχεί απόλυτα ο τρόμος από την πολιορκία του Χέρνυ από το κοπάδι των πεινασμένων λύκων και η αγωνία για την ζωή του. Ο φόβος του θηράματος απέναντι στη δύναμη του κυνηγού κυριεύει τον Χέρνυ και τον αναγνώστη. Από την άλλη το ένστικτο της επιβίωσης δίνει την ελπίδα ότι ίσως το θήραμα αντέξει. Η απελπισία παίρνει τη θέση της αγωνίας, αφού όλα δείχνουν ότι η προσπάθεια που καταβάλει ο Χέρνυ δεν είναι αρκετή να νικήσει τους λύκους. Στο τέλος του κεφαλαίου έρχεται η ανακούφιση από την διάσωση του Χέρνυ από την ομάδα των ανδρών που ξαφνικά εμφανίζεται. 

ΣΤ)ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΖΩΩΝ

Σελίδα 31 παράγραφος: ‘’ οι δύο διαφορετικοί κύκλοι….πάλι τον ερημότοπο.’’ παρουσιάζεται ο φόβος και η αγωνία του Κουτσαύτη, μέσα κυρίως από τους ήχους που μεταφέρονται από το κείμενο όπως: ‘’οχλοβοή, γρυλισμοί’’, ‘’το ουρλιαχτό του πόνου και του τρόμου’’ και στο τέλος ‘’έρχεται η σιωπή’’.

Σελίδα 32 παράγραφος: ‘’ κράτησε την φωτιά θεριεμένη……’’Περιγράφεται ο φόβος των 2 σκυλιών του Χέρνυ που αναζητούν την προστασία του, λουφάζοντας κοντά του και κλαψουρίζοντας.

Σελίδα 32 παράγραφος: ‘’όμως ο κύκλος έδειχνε…κάποιο θρασύ ζώο’’Προβάλλεται ο φόβος του Χέρνυ καθώς οι λύκοι βρέθηκαν τόσο κοντά, που τον έφταναν με έναν πήδο.

Σελίδα 33 παράγραφος: ‘’Μαζί με το βράδυ….επρόκειτο να γευτεί’’Φανερώνεται ο τρόμος του Χέρνυ καθώς έρχεται το σκοτάδι της νύχτας και οι λύκοι φαίνονται αποφασισμένοι να γίνει ο ίδιος του το γεύμα τους.

Σελίδα 35 παράγραφος: ‘’Όλο το βράδυ….ερχομό της ημέρας’’Δηλώνεται ο φόβος των δύο σκυλιών που κλαψουρίζουν όταν αντικρίζουν το κοπάδι των πεινασμένων λύκων.

Σελίδα 37 παράγραφος: ‘’Και ξύπνησε….πήρε όψη ηφαιστείου’’Παρουσιάζεται έντονα η αγωνία και ο φόβος που επικρατούσε καθώς ο Χέρνυ πάλευε να γλυτώσει από τα δόντια των λύκων.

Σελίδα 38 παράγραφος: ‘’Ήρθε χάραμα…τις πατούσες του στο χιόνι.’’Περιγράφεται η αγωνία του Χέρνυ αλλά και ο φόβος του καθώς οι λύκοι επιτίθονται με κάθε ευκαιρία.

Ζ) ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ:Ο θάνατος του Μπιλ αποτελεί το πρώτο σημαντικό γεγονός που παρουσιάζεται στο κεφάλαιο αυτό, και που οδηγεί σε διαφοροποίηση της πλοκής της ιστορίας.Η πολιορκία του Χέρνυ από το κοπάδι των πεινασμένων λύκων και η συνεχής και απεγνωσμένη προσπάθεια του να κρατηθεί στη ζωή είναι το σημαντικότερο γεγονός που περιγράφεται με ένταση και αγωνία, και κάνει τον αναγνώστη να αισθανθεί τον τρόμο και την αγωνία του μέσα από την ζωντανή περιγράφη.Η ιστορία ανατρέπεται από την διάσωση του Χέρνυ, γεγονός που δεν περιγράφεται σε έκταση αλλά προκαλεί ανακούφιση μετά από την έντονή αγωνία της προηγούμενης σκηνής.

Η)ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΜΕ ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ.Ο άνθρωπος, η φύση και τα ζώα συνυπάρχουν και οι σχέσεις τους καθορίζονται από το παλαιότερο και εντονότερο ένστικτο της επιβίωσης. Κάθε στοιχείο της φύσης, όπως είναι και ο άνθρωπος και τα ζώα τα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια, στηριζόμενο στα εφόδια του, ώστε να επιβιώσει. Ο άνθρωπος χρησιμοποιώντας το μυαλό του, και όλα όσα έχει ανακαλύψει στην πορεία του στην ιστορία καθώς και στοιχεία της φύσης, όπως η φωτιά, προσπαθεί να νικήσει την δύναμη των ζώων που λειτουργούν ομαδικά και στηρίζονται στο δυνατό ένστικτο του κυνηγού. Αποδηκνύεται όμως ότι μέσα στην παρθένα φύση, μακριά από τα επιτεύγματα του πολιτισμού, ο άνθρωπος είναι αδύναμος και νικιέται, παρά το γεγονός ότι στο τέλος σώζεται από άλλους ανθρώπους και όχι από την δύναμη του.

Τα ζώα συνδέονται μεταξύ τους κυρίως με την διατροφική αλυσίδα. Έχουν πόλου θύτη ή θύματος, ενώ ως κοπάδια λειτουργούν ομαδικά για την επίτευξη του κοινού στόχου που είναι η εξασφάλιση τροφής ώστε να επιβιώσουν.

Θ)ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

Οι καιρικές συνθήκες είναι ένας από τους παράγοντες που επηρεάζουν τις συνθήκες επιβίωσης των ζώων και δυσχεραίνουν της εύρεση της τροφής τους. Ακόμη, ο άνθρωπος, που επεμβαίνει έντονα στο φυσικό τους περιβάλλον, αποτελεί ίσως τον μεγαλύτερο κίνδυνο που έχουν να αντιμετωπίσουν τα ζώα, αφού δεν μπορούν να νικήσουν τη δύναμη των όπλων τους. Η προσπάθεια να ανταπεξέλθουν στους κινδύνους που αντιμετωπίζουν γίνεται μέσα από ένα συνεχές αγώνα επιβίωσης.

Ι)ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ

Ο τρόμος και η αγωνία για τη ζωή του Χέρνυ είναι τα βασικά συναισθήματα που καταβάλουν τον αναγνώστη που γνωρίζει ότι ήδη ένας σύντροφός του έχει γίνει τροφή των λύκων. Η πολιορκία του κοπαδιού των λύκων και η συνεχής και η όλο και πιο έντονη απειλή τους σε τρομάζει και σε οδηγεί στην απελπισία, ότι ο άνθρωπος δεν θα σωθεί. Η ανακούφιση από την δάσωσή του, έρχεται απλά χωρίς ιδιαίτερες περιγραφές.Η εικόνα των λύκων που σφίγγουν τον κλοιό γύρω από τον Χένρυ και καραδοκούν να του επιτεθούν, σε οδηγεί στη σκέψη ότι ο άνθρωπος, παρά τα μεγάλα επιτεύγματά του, δείχνει μικρός και ανήμπορος μπροστά στα πλάσματα της φύσης που μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον, και με οδηγό τον ένστικτό της επιβίωσης επιδεικνύουν την δύναμή τους και νικούν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2-ΤΟ ΛΗΜΕΡΙα)Περίληψη:Η λύκαινα και ο μονόφθαλμος περιπλανήθηκαν για δύο μέρες, ώσπου η λύκαινα βρήκε αυτό που ζητούσε, μια σπηλιά για να μπορέσει να ξεκουραστεί. Είχε βαρύνει και ήταν ευέξαπτη, λόγω της κατάστασής της. Ο μονόφθαλμος πεινούσε και ο ύπνος του ήταν ανήσυχος, έτσι αποφάσισε να κυνηγήσει, χωρίς όμως να καταφέρει να πιάσει κάποιο θήραμα. Όταν επέστρεψε στη σπηλιά, παράξενοι και αδύναμοι ήχοι ακουγόταν και στο πλησίασμα του η σύντροφός του γρύλιζε απειλητικά. Σε λίγο διαπίστωσε με έκπληξη πέντε μικρά προφυλαγμένα στα πόδια της λύκαινας. Αυτή ανησυχούσε μήπως ο μονόφθαλμος αποδειχθεί σας εκείνους τους πατεράδες που τρώνε τους απογόνους τους. Όμως ο μονόφθαλμος οδηγημένος από το πατρικό ένστικτο, έτρεξε να βρει τροφή για την νεογέννητη οικογένειά του.

Σε λίγο ανακάλυψε έναν σκαντζόχοιρο, που όμως δεν ήταν εύκολο γεύμα, αφού η άμυνα με τα αγκάθια του μπορούσε να γίνει επικίνδυνη και επίπονη. Συνέχισε το δρόμο του και το απόγευμα κατάφερε να πιάσει ένα πουλί, πολύτιμη τροφή για την οικογένειά του. Στη συνέχεια της πορείας του βρέθηκε να παρακολουθεί το κυνήγι του σκαντζόχοιρου από ένα θηλυκό λύγκα. Ο λύγκας ακίνητος καραδοκούσε το θήραμά του να ξεδιπλωθεί από την αγκαθωτή μπάλα που είχε μετατραπεί, ώστε να του επιτεθεί. Όταν όμως έγινε αυτό, ο σκαντζόχοιρος αντιλαμβανόμενος της επίθεση του κυνηγού του, αμύνθηκε μ΄ ένα χτύπημα της ουράς του που έκανε την αγριόγατα να ουρλιάξει από έντονο πόνο. Όταν έσβησε το πανδαιμόνιο από τα ουρλιαχτά της, ξεκίνησε ο μονόφθαλμος το δικό του κυνήγι. Ο σκαντζόχοιρος είχε πληγωθεί από την μάχη του με τον λύγκα και δεν μπορούσε να αμυνθεί πια.

Όταν ο λύκος κατάλαβε ότι το θήραμα του είναι νεκρό, ξεκίνησε τη μεταφορά της λείας του προς τη σπηλιά, έχοντας πάρει δυνάμεις τρώγοντας το πουλί που είχε πιάσει. Η λύκαινα βλέποντας τον να κουβαλάει τα αποτέλεσμα του ημερήσιου κυνηγιού του, τον έγλυψε απαλά. Ο φόβος της είχε μετριαστεί, αφού είδε ότι ο μονόφθαλμος συμπεριφερόταν όπως άρμοζε σ΄ έναν πατέρα λύκο.

Β) ΣΧΗΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ:α)Επίθετα με ουσιαστικά : Το προειδοποιητικό γρύλισμα της λύκαινας Τα αδύναμα, πνιχτά κλαψουρίσματα και τα σκουξίματα Ένα τέλεια σχηματισμένο κουνούπι Το χιόνι ήταν σκληρό και κρυσταλλιασμένο Μεταλλικό ήχο των δοντιών τουβ)Προσωποποιήσεις : Ο αέρας μετέφερε το μήνυμα κάποιου τουφεκιού Το αυτί πήρε ….

γ)Οπτικές εικόνες: «Ο μονόφθαλμος την

πλησιασε. Μα σαν άγγιξε απαλά το λαιμό της…εκείνη τον δάγκωσε…πήγε προς τα πίσω παιρνοντας μια γελοία σταση…»

Τα αυτία της τεντώθηκαν προς τα πίσω και κάτω,κοντά στο κεφάλο,…ενώ το στόμα της άνοιγε και η γλώσσα κρέμασε γαλίνια…»

«Ο μονόφθαλμος έσκαψε με το ρύγχος του το ποτισμένο από αίμα χιόνο το μάσησε, το γεύτηκε και το κατάπιε.»

δ)Ακουστικές εικόνες: «στα αυτιά του έφταναν οι θαμποί ψίθυροι απο τα

κρυφά ρυάκια του τρεχούμενου νερού..» «…μ’ ένα σκούξιμο κι ένα μεταλλικό ήχο των

μακριών δοντιών του.» …, η κραυγή της αγωνίας…το ουρλιαχτό του

ξαφνικού πόνου…»

Γ)ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥΗ λύκαινα Το ένστικτο της μάνας την οδηγεί να βγει ένα ασφαλές καταφύγιο για να γεννήσει τα μωρά της. Είναι υπερπροστατευτική και επιφυλακτική απέναντι στον μονόφθαλμο. Γίνεται απειλητική από τον φόβο της μήπως πάθουν κακό τα μικρά της. Δείχνει προετοιμασμένη να υποδεχθεί την μεγάλη αλλαγή στη ζωή της, και τον νέο της ρόλο, αυτόν της μητέρας.Ο μονόφθαλμοςΕίναι υπομονετικός με τη λύκαινα και τον καταβάλει έκπληξη μπροστά στην εικόνα της νεογέννητης οικογένειάς του. Το πατρικό ένστικτο επικρατεί στον λύκο και τον οδηγεί στην άμεση προσπάθεια συντήρησης της οικογένειάς του, παρέχοντάς της την απαραίτητη τροφή.

Ο σκαντζόχοιροςΠαρουσιάζεται ως κλασικό θήραμα που χρησιμοποιεί τον αμυντικό μηχανισμό που του έχει προσφέρει η φύση. Αποδεικνύεται δύσκολος αντίπαλος, που όμως τελικά υποκύπτει. Ο λύγκαςΑποτελεί ένα παράδειγμα κυνηγού, που παρά τη δύναμή του, νικιέται από το θήραμά του.

Δ)Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ

Παρά το γεγονός ότι το κεφάλαιο αυτό καλύπτεται κατά ένα μεγάλο μέρος από το κυνήγι του μονόφθαλμου, η ατμόσφαιρα είναι οικογενειακή, αφού όλα γίνονται για την προστασία της νέας οικογένειας των λύκων. Αναδεικνύονται τα έντονα ένστικτα τόσο της μητέρας, όσο και του πατέρα, που ο καθένας από την πλευρά του και με τον δικό του τρόπο, κάνουν τα πάντα για τα μικρά και απροστάτευτα νέα μέλη της οικογένειας. Και αυτό γίνεται με τρόπο φυσικό.

Ε)ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ

Η αγάπη της μητέρας λύκαινας την οδηγεί να γίνει απειλητική απέναντι στον σύντροφό της. Καταβάλλεται από φόβο μήπως ο μονόφθαλμος γίνει απειλή για τα μωρά της και κυριεύεται από το μητρικό ένστικτο.Η έκπληξη του νέου πατέρα στη θέα της νέας του οικογένειας, αντικαθίσταται από το αίσθημα ευθύνης απέναντί της, που τον οδηγεί στην εξασφάλιση τροφής. Ο μονόφθαλμος κινείται στηριζόμενος απόλυτα στο πατρικό ένστικτο που έχει καταβάλει την ύπαρξή του και παρά την παρουσία του σαν κυνηγός, υπερισχύει η εικόνα του στοργικού πατέρα.

ΣΤ)ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΖΩΩΝ

«Η λύκαινα τον παρατηρούσε ανήσυχη. …… που είχε πατρογονήσει».

Παρουσιάζεται η αγωνία και ο τρόμος της λύκαινας καθώς φοβάται τις αντιδράσεις του μονόφθαλμου.

«Όλα έγιναν μονομιάς…… πόνου και τρόμου» Περιγράφεται η αγωνία του σκαντζόχοιρου

που είναι το θήραμα και ο πόνος της αγριόγατας που είναι ο κυνηγός, αφού και οι δύο είναι χτυπημένοι.

Ζ)ΒΑΣΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥΗ γέννηση των μωρών της λύκαινας, παρά το γεγονός ότι δεν περιγράφεται με ένταση ή σε έκταση, αποτελε΄το σημαντικότερο γεγονός που περιγράφεται σ΄ αυτό το κεφάλαιο. Είναι αυτό που καθορίζει τη συμπεριφορά των δύο λύκων και ανυψώνει το μητρικό και πατρικό τους ένστικτο.Το κυνήγι του μονόφθαλμου αποτελεί τη συνέπεια της ευθύνης που αισθάνεται για τη συντήρηση και προστασία της οικογένειάς του, και την απόδειξη προς τη λύκαινα ότι λειτουργεί ως πατέρας.Στο κεφάλαιο αυτό δεν υπάρχει κάποιο ανατρεπτικό γεγονός που να αιφνιδιάζει τον αναγνώστη.

Η)ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ.ΜΕ ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ:

Τα ζώα ζουν αρμονικά μέσα στη φύση και έχουν τη θέση του κυνηγού ή του θηράματος, στο συνεχές αγώνα για την επιβίωση τους. Αποτελούν κρίκους της διατροφικής αλυσίδας, που χωρίς την παρέμβαση του ανθρώπου δεν διαταράζεται. Το κάθε ζωντανό πλάσμα, με βάση τα εφόδια που έχει το είδος του, αμύνεται ή επιτίθεται, στην προσπάθεια του να αποφύγει να γίνει τροφή ή να αποκτήσει την τροφή του.Μεταξύ τους αναπτύσσουν ένστικτα και σχέσεις που παρομοιάζονται με αυτές μεταξύ των ανθρώπων, όπως αυτά της οικογένειας, της πατρότητας και της μητρότητας. Λειτουργούν ενστικτωδώς για την συνέχιση του είδους τους.

Θ)ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΟΠΙΖΟΥΝ ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ:

Οι καιρικές συνθήκες είναι ένας από τους παράγοντες που επηρεάζουν τις συνθήκες επιβίωσης των ζώων και δυσχεραίνουν της εύρεση της τροφής τους. Ακόμη, ο άνθρωπος, που επεμβαίνει έντονα στο φυσικό τους περιβάλλον, αποτελεί ίσως τον μεγαλύτερο κίνδυνο που έχουν να αντιμετωπίσουν τα ζώα, αφού δεν μπορούν να νικήσουν τη δύναμη των όπλων τους. Η προσπάθεια να ανταπεξέλθουν στους κινδύνους που αντιμετωπίζουν γίνεται μέσα από ένα συνεχές αγώνα επιβίωσης.

Ι)ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ:Η δημιουργία της νέας οικογένειας της λύκαινας και του μονόφθαλμου μας δημιουργούν μια αίσθηση συμπάθειας και στοργής προς αυτούς και τα μωρά τους. Συμπαραστεκόμαστε στη μητέρα λύκαινα και αγωνιούμε μαζί της. Τρομάζουμε μήπως συμβεί το κακό που περνάει από το μυαλό της. Τον τρόπο ακολουθεί η ανακούφιση, καθώς διαπιστώνουμε ότι ο λύκος καταβάλλεται από το πατρικό ένστικτο και το κυνήγι του γίνεται μια περιπέτεια για έναν ιερό σκοπό : την επιβίωση της οικογένειας, χωρίς να μας προκαλεί φόβο.

Η εικόνα της οικογένειας των λύκων, που ο καθένας έχει το ρόλο του, μας οδηγεί στη σκέψη ότι όλα τα πλάσματα αυτού του κόσμου, κινούνται με βάση κοινά ένστικτα. Όπως ο άνθρωπος προστατεύει την οικογένεια του, έτσι και οι λύκοι, πλάσματα που ζουν στην άγρια φύση και είναι κυνηγοί, μέσα από το ρόλο του πατέρα ή της μητέρας, λειτουργούν με σκοπό την ασφάλεια της οικογένειάς τους.