ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ Γ1

ΘΕΜΑ: ΤΑΞΙΔΙΑ –ΤΟΠΟΣ

Κρήτη μου, όμορφο νησί

Στίχοι: Γιάννης Μαρκόπουλος

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

Πρώτη εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης

Κρήτη μου, όμορφο νησί,

κλειδί του Παραδείσου,

θεριό ανήμερο εσύ,

βγες να σε χαιρετήσουν.

Κρατάς δεξιά μιαν ήπειρο,

αριστερά μιαν άλλη,

τους παζεις τη βροντόλυρα,

για να χορέψουν πάλι.

Όταν σε βλέπω στέκομαι,

το μπόι χαμηλώνω,

το βούισμα σου γεύομαι,

κι απ' τις φωνές σου λιώνω.

Κρατάς δεξιά μιαν ήπειρο,

αριστερά μιαν άλλη,

τους παζεις τη βροντόλυρα,

για να χορέψουν πάλι.

Αντάρα πιάνει στα βουνά,

τ' αγρίμια δίνουν όξω,

κι όταν αστράφτει και βροντά,

βγαίνεις ουράνιο τόξο.

Κρατάς δεξιά μιαν ήπειρο,

αριστερά μιαν άλλη,

τους παζεις τη βροντόλυρα,

για να χορέψουν πάλι.

Ξεφάντωμα στην Κρήτη

Στίχοι: Ζαχάρης Φραγκιαδάκης

Μουσική: Ζαχάρης Φραγκιαδάκης

Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Στεφανάκης

Πότε θα ’ρθει καλοκαιριά

καημένε Ψηλορείτη

να κάμω ένα ξεφάντωμα

σ’ολόκληρη την Κρήτη.

Να πάρω άντρες διαλεχτούς

βοσκούς απ’τσι Μαδάρες

Γέργερη, Νίβρυτο, Ζαρό,

Βορίζα και Καμάρες.

Κι από το Μυλοπόταμο

συντέκνους μου να σμίξω

κουμπάρους και σαντόλους μου

τη χέρα ντος να σφίξω.

Κράνα, Λειβάδια, Ζωνιανά,

Αξώ και Άγιο Μάμα

να βρω αθρώπους τσι τιμής

και του γλεντιού συνάμα.

Στ’Ανώγεια η στράτα μ’οδηγεί

στη Ζώμινθο, στη Νίδα

του Ψαρονίκο, του Σκουλά

και του Στραβού η πατρίδα.

Να πιάσω τα’Αμαριώτικα

Πλάτανο και Κουρούτες

Νίθαβρη και στο Φουρφουρά

εκιά να πιούμε κούπες

Να κατεβώ εις την Αλφά

στον αγιασμένο τόπο

γέννησε το Μουντόκωστα

ξαθέρι των αθρώπο.

Μοναστηράκι, Οψιγιά

Αμάρι και Λαμπιώτες.

Εκιά έπαιξε ο Ροδάμανθος

τσι κοντυλιές τσι πρώτες.

Το Γερακάρι να περνώ

να βραδιαστώ στο Σπίλι

ν’ανάψουμε στου Σκορδαλού

τον τάφο το καντύλι.

Στσι Μέλαμπες ο Τρουλλινός

ο Γιώργης θα ξυπνήσει

του Χατζηδάκη τσι σκοπούς

να γλυκοτραγουδήσει.

Να τη γιαγύρω στα Χανιά

Παλιόχωρα, Κουντούρα

σκοπούς των Κουτσουρέλληδων

να παίζει η ασκομαντούρα.

Και στη Γραβούσα να περνώ

συνάμα στο Καστέλλι

απού βγαλε το Χαρχαλή

το ναύτη τον Κουνέλη.

Βατόλακο, Αλικιανό

και ως τα Μεστά θα φτάσω

Θεέ μου και δωσ’μου δύναμη

την Κρήτη να αγκαλιάσω.

Στον τάφο του εθνάρχη μας

του γέρου Βενιτζέλο

στεφάνι για φόρο τιμής

να καταθέσω θέλω.

Ασή Γωνιά, Αποκόρωνα

Ίμπρο και Κομητάδες

και Καλλικράτη στα Σφακιά

να λέμε μαντινάδες.

Να πούμε και ριζίτικα

με Σφακιανούς παρέα.

και μπαλωθιές να παίζωμε

χλιάδες στον αέρα.

Η περασά μου μ’έβγαλε

μέσα στο Ξεροστέρνι

στη λύρα του Χαρίλαου

η μνήμη μου με φέρνει.

Με σεβασμό στο Ρέθυμνο

ο δρόμος μου με βγάνει

ν’ακούσω λύρα Ροδυλού

τραγούδι Μπαξεβάνη.

Και με τσι Μαρκογιάννηδες

παρέα να βρεθούμε

Γεράσιμο, Μανιά, Χαχλή

δυο, τρεις ρακές να πιούμε.

Και να γυρίσει η σκέψη μου

τη στράτα μου ίσα πίσω

Σητεία κι Οροπέδιο

πρέπει να συνεχίσω.

Καλογερίδη οντέ γρικώ

και το Δερμιτζογιάννη

και κοντυλιές σητειακές

ο πόνος μου θα γιάνει.

Στο Λάστρο ενός λεπτού σιγή

θέλω να κάνουμ’ούλοι

χρέος τιμής και σεβασμός

για τον Κωστή Φραγκούλη.

Ιεράπετρα, Μακρύ Γιαλό,

Νεάπολη, Άϊ Νικόλα

και στην Κριτσά θα κάνωμε

καντάδα σε μια βιόλα.

Σα θα περνούμε την αυλή

από το Σεληνάρι

ένα κερί θ’ανάψωμε

στ’Άϊ Γιωργιού τη χάρη.

Μάλια, Χερσόνησσο, Μοχό,

Κράσι, Κερά και Μύλους

στον Άϊ Γιώργη στο Ψυχρό

να κάνω χίλιους φίλους.

Να φύγω απ’τα’Οροπέδιο

να κατεβώ στη Βιάννο

ν’ακούσω αρμάτω ταραχή

και θρήνους εκιά πιο πάνω.

Να προσκυνήσω τα χωριά

τα αιματωβαμμένα

που δεν μπορώ είναι πολλά

για να τα πω ένα ένα.

Οπλαρχηγούς εγέννησες

και άντρες των αρμάτω

τον Καζαντζάκη Κρήτη μου

άθρωπο των γραμμάτω.

Γέννησες το Δομήνικο

συνάμα τον Κορνάρο

Θε μου και αξίωσέ μου το

τα χνάρια ντος να πάρω.

Στην Πεδιάδα θα σταθώ

να δω τσι φίλους όλους

Μυρτιά, Καστέλι, Θραψανό,

Ζωφόροι κι Αποστόλους.

Από τη Βόννη οντέ περνώ

για την Αγιά Μαρίνα

ένα κερί θ’ανάψωμε

γυναίκα μερακλίνα.

Στο Μονοφάτσι οληνυχτής

να κάνωμε καντάδες

στο Χάρακα, στο Σωκαρά,

στ’Ασήμι, στσ’Ατσιπάδες.

Αγιά Βαρβάρα, Άϊ Θωμά,

Ασίτες και Κρουσώνα,

θα κάνωμ’επανάσταση,

ξεφάντωμα κι αγώνα.

Του Γαργανούρη οντέ γρικώ,

τη μερακλοπαρέα

αναστορούμαι τα παλιά,

τα χρόνια τα ωραία.

Τσι μαντινάδες στσι Κορφές

το Γιώργη Βουλγαράκη

με το Θανάση Σκορδαλό

και το Μανδαλενάκη.

Και θα πατήσω το ιερό

τσι Μεσαράς το χώμα

ν’ακούσω Κλάδου κοντυλιές

και του Λαγού ακόμα.

Μελασανού και Γαλιανού

Σκεβάκη, Σταυρουλάκη

του Ρεμαντώλη, του Μπαξέ

του Γιώργη Στρατιδάκη.

Άστρα μη με μαλώνετε

ετούτο το σεφέρι

σα τραγουδώ τον πόνο μου

με Καστελολεφτέρη.

Ο ύμνος της Κρήτης

Στίχοι: Γιώργος Παράσχος

Μουσική: Διονύσιος Λαυράγκας

Πρώτη εκτέλεση: Ψαραντώνης

Από Φλόγες η Κρήτη ζωσμένη,

τα βαριά της σίδερα σπά

και σαν πρώτα χτυπιέται χτυπά

και γοργή κατεβαίνει .

Με μεγάλο θεόρατο δόρυ

όλη νιάτα πετά και ζωή

και σε τόση φωτιά και βοή

τρέμουν δάση και όρη .

Χτυπά χτυπά της θάλασσας Σούλι

χτύπα κόρη γλυκιά του γιαλού

εδώ οι άντρες παλεύουν, αλλού

ζούν γυναίκες σαν δούλοι.

Απο δώ Χανιώτες, Ρεθεμιώτες

Απο κεί Καστρινοί, Στειακοί,

να βοϊζει παντού μια βοή

σταις σπαθιές μας τις πρώτες.

Όπου ρίξει θολή τη ματιά της

χίλια όπλα στις ράχες λαλούν

και χιλιάδες πετούν πυροβολούν

Τουρκομάχοι μπροστά της.

Τιμημένο σπαθί ξεγυμνώνει

του Σουλτάνου σπαθί δε γροικά

το βαρύ της το χέρι χτυπά

και η μαθιά της λαβώνει

ΘΕΜΑ: ΑΓΑΠΗ

Ερωτόκριτος(Παραδοσιακό)

Σύνθεση:Βιτσένζος ΚορνάροςΜουσική:Χριστόδουλος ΧάλαρηςΣτίχοι: Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα, π’ ο κύρης σου μ’ εξόρισε σ’ τση ξενιτιάς τη στράτα;

Τέσσερεις μέρες μοναχά μού δωκε ν’ ανιμένωΚι απόκει να ξενητευτώ πολλά μακρά να πηαίνω

και πώς να σ’ αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω, και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;

Κατέχω το κι ο κύρης σου γλήγορα σε παντεύειΡηγόπουλο, Αφεντόπουλο, σαν είσαι συ γυρεύει

και δεν μπορείς ν’ αντθισταθής στα θέλουν οί γονείς σουνικούν τηνε τη γνώμη σου κι αλλάσει η όρεξή σου

Μια χάρη Αφέντρα σου ζητώ κι εκείνη θέλω μόνοκαί μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω

την ώρα π’ αρραβωνιστής να βαραναστενάξηςκι’ όντε σα νύφη στολιστήςσαν παντρεμένη αλλάξης

ν’ αναδακρυώσης καί να πής, Ρωτόκριτε καημένετα σού τασσα λησμόνησα, τα θέλες μπλιό δέ έναι

και κάθε μήνα μια φορά μέσα στην κάμερά σουλόγιαζε τα παθα γιά σε να με πονή η καρδιά σου

καί πιάνε καί τη ζωγραφιά, πού βρες στ’ αρμάρι μέσακαι τα τραγούδια πού λργα κι όπου πολλά σ’ αρέσα

και διάβαζέ τα θώρειε τα κι αναθυμού κι εμέναπως μέ ξορίσανε μακρά στα ξένα

κι’ όντε σού πούν κι απόθανα λυπήσουμε καί κλάψεκαι τα τραγούδια πού βγαλα μες’ στη φωτιά τα κάψε

Όπου κι αν πάω κι ά βρεθώ κι ότι καιρό κι ά ζήσωτάσσω σου άλλη να μη δώ μηδέ ν’ ανατρανίσω

Κι ας τάξω ο κακορρίζικος πως δε σ’ είδα ποτέ μουΈνα κερίν αφτούμενο ακράτουν κ’ ήσβησέ μου

Κάλλια `χω σε με θάνατο παρ’ άλλη με ζωή μουΓιά σέναν εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου.

Τόσο περίπου σαγαπώ

Σύνθεση:ΦοίβοςΜουσική:ΦοίβοςΣτίχοι: Δεν χωράει αυτό που νιώθω, σε λέξεις να το κλείσωΘα περισέψει κάτι, και απ’ εξω θα το αφήσωΤα δυνατά μου βάζω, αφου επιμένεις τόσοΜήπως και καταφέρω, μια ιδέα να σου δώσω

Απο την γη ως το φεγγάρι, και απ’ το φεγγάρι πίσω εδώΚαι όλο αυτό κάντο επι χίλια, τόσο περίπου Σ’ αγαπώΜέτρα της θάλασσας την άμμο, τα αστέρια απο τον ουρανόΒάλτα μαζί και παραπάνω, τόσο περίπου Σ’ αγαπώΤόσο περίπου Σ’ αγαπώ, τόσο περίπου Σ’ αγαπώ

Κάποια πράγματα τα νιώθεις, και απλά δεν εξηγούνταιΚαι να πας να τα χορέσεις, σε λέξεις αδικούνταιΚι αν πας να τα μετρήσεις, η αριθμοί δεν φτάνουνΤα λόγια μου μπροστά τους, το νόημα τους χάνουν

Απο την γη ως το φεγγάρι, και απ’ το φεγγάρι πίσω εδώΚαι όλο αυτό κάντο επι χίλια, τόσο περίπου Σ’ αγαπώΜέτρα της θάλασσας την άμμο, τα αστέρια απο τον ουρανόΒάλτα μαζί και παραπάνω, τόσο περίπου Σ’ αγαπώΤόσο περίπου Σ’ αγαπώ, τόσο περίπου Σ’ αγαπω.

Τι είναι αγάπη

Τραγουδιστής/ες:OniramaΣτίχοι: Αγάπη είναι να χάνεσαι Αγάπη είναι να λιώνεις Αγάπη είναι να δίνεσαι χωρίς να μετανιώνεις Έτσι απλά, να πέφτεις στα βαθιά Η αγάπη είναι πόλεμος, η αγάπη είναι μεθύσι Η αγάπη είναι ξενιτιά για όποιον την τολμήσει Τελικά, η αγάπη είναι ζημιά Η αγάπη είναι φωτιά Μοιάζει με άγρια τριανταφυλλιά ‘Τι είναι αγάπη;’ 

Αγάπη είναι να αγαπάς και ελεύθερο να αφήνεις Ότι με κόπο αγκάλιασες το χώρο του να δίνεις Έτσι απλά, τα μάτια είναι η καρδιά Η αγάπη είναι θάλασσα Η αγάπη είναι μια τρέλα Η αγάπη βραχυκύκλωμα και μια καινούργια μέρα Τελικά, η αγάπη είναι φτερά Η αγάπη είναι φωτιά Μοιάζει με άγρια τριανταφυλλιά ‘Τι είναι αγάπη;’ 

Η αγάπη είναι ένα όνειρο δίχως αρχή και τέλος Η αγάπη είναι ένας άγγελος που ψάχνει για το βέλος Τελικά, η αγάπη είναι...

ΘΕΜΑ:ΦΙΛΙΑ

ΦΙΛΟΙ- ΕΧΘΡΟΙ

Στιχουργος:Ελεάννα Βραχάλη

Τραγουδιστης και συνθετης:Μιχάλης Χατζηγιάννης

Πως με δικάζουν όσα δεν ξέχασα

Πως με τρομάζουν οι λόγοι που σ’ έχασα

Δεν τους κατάλαβα ποτέ τελικά

Εγώ δεν έβαλα στη σχέση φωτιά

Τι `ναι άβυσσος τι

Τι `ναι η δική σου ψυχή

Θέλω ξανά να σου πω είναι επικίνδυνα εδώ

Όμως τώρα θα φύγω εγώ

Μη ζητάς να με βρεις ένα ξένο θα δεις

Αντιμέτωποι θα `μαστε εμείς

Μάχη πρώτης γραμμής είναι θέμα τιμής

Ως το τέλος εχθροί συνεπείς

Μη ζητάς να με βρεις ενα ξένο θα δεις

Αντιμέτωποι θα `μαστε εμείς

Φίλοι κι εχθροί

Αλλάζω στάση μήπως κι αλλάξουμε

Απεναντί σου θα `μαι αν βουλιάξουμε

Φίλοι αποτύχαμε ας δούμε κι ως εχθροί

Ας δοκιμάσουμε έτσι απ `την αρχή

Τι `ναι άβυσσος τι Τι `ναι η δική σου ψυχή

Είχα ένα φίλο μιά φορά

Συνθέτης , στιχουργός και τραγουδιστής: Γιώργος Μανωλιούδης

Είχα ένα φίλο μιά φορά,μα 'δα έχει γίνει χώμα

κι άφησε μόνο εμάς σταυρό στου τάφου του το χώμα.

Ήρθα και δε μου μίλησες μα δεν παραπονούμαι,

όντε θα κατεβώ κι εγώ στον Άδη θα τα πούμε.

Πού πας με τέτοια άνοιξη,που πας με τέτοιο Μάη

του μισεμού σου το γιατί και το άχι θα με φάει.

Τί να σου δώσω να κρατάς να μη με λησμονήσεις

γιατί το ξέρο σίγουρο πως μπλιό δε θα γυρίσεις.

Ετούτη η ψεύτικη ζωή μοιάζει του κουφό καρύδι

κι όποιος δε νυχτοπερπατεί κι αγάπες όποιος δεν κάνει

μπορεί να ζεί μα τσι ζωή το νόημα το χάνει

μα δε μετανιώνω αν έκαμα

δεν μετανιώνω αν κάμω

και δε μου καίγεται καρφί απόψε να πωθάνω.

Μπροστά στο Χάρο προσκυνά και βασιλιάς και δούλος

μιά ανάσα και ένα όνειρο είναι ο κόσμος ούλος.

Φίλε μου

Στιχουργός: Μαριαλένα Οικονομίδου

Συνθέτης: Μαριαλένα Οικονομίδου

Τραγουδιστής:Γιάννης Λέφερης

Φίλε μου, φίλε μου,

ένα σου δάκρυ στείλε μου.

Πάει καιρός που έδιναν στοργή.

Φίλε μου, φίλε μου,

κλάψε για μένα, φίλε μου.

Άνθρωποι λίγοι έμειναν στη γη.

Μες στη ζωή μας την τόσο μικρή

φίλοι περάσαν, μα γίναν εχθροί.

Φίλε μου, φίλε μου,

τα πλούτη δε σε νοιάξανε,

τα χρόνια δε σ’ αλλάξανε ποτέ.

ΘΕΜΑ: ΧΩΡΙΣΜΟΣ

ΓΙΑ ΧΙΛΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

Για χίλιους λόγους με ένα αστέριθα το σκοτώσω δεν μπορεί

το περσινό μας καλοκαίρι

και ότι άλλο σε θυμίζει

θα χει το τέλος που αξίζει

κι ας καίγομαι να ρθείς

Για χίλιους λόγους

Για χίλιους λόγους σε έχω ξεχάσει

και η ζωή σου από δω δε θα περάσει

για χίλιους λόγους λόγους σε έχω ξεχάσει

μα μου χει λείψει το παραμύθι σου και τον ματιών σου η θλίψη

Για χίλιους λόγους σε έχω ξεχάσει

το χωρισμό μας πια τον έχω ξεπεράσει

για χίλιους λόγους…

σου έχω μοιάσει μα σε μια στάση

τυχαία σ” είδα κι η καρδιά πήγε να σπάσει

για χίλιους λόγους.. για χίλιους λόγους

Για χίλιους λόγους μες στο χάρτη

ή σε μια πόλη σκοτεινή και δε σε βρίσκει η αγάπη

κι αφού αντέχεις χωρίς εμένα

εκεί να ψάχνεις στα χαμένα μην έρχεσαι εδώ

Για χίλιους λόγους

Για χίλιους λόγους σε έχω ξεχάσει

και η ζωή σου από δω δε θα περάσει

για χίλιους λόγους λόγους σε έχω ξεχάσει

μα μου χει λείψει το παραμύθι σου και τον ματιών σου η θλίψη

Για χίλιους λόγους σε έχω ξεχάσει

το χωρισμό μας πια τον έχω ξεπεράσει

για χίλιους λόγους…

σου έχω μοιάσει μα σε μια στάση

τυχαία σ” είδα κι η καρδιά πήγε να σπάσει

για χίλιους λόγους.. για χίλιους λόγους

Στιχουργός : Γιαννατσούλια Ελένη

Συνθέτης : Καπίρης Πάνος

Ερμηνευτής: Νίκος Οικονομόπουλος

ΤΕΡΜΑ

Νύχτα κενή Θησείο – Γκάζι

νύχτα αφιλόξενη σου μοιάζει

σε έρημα σπίτια και κολώνες

οι διαλυμένες μας εικόνες

Στα νοερά σε ανακρίνω

τη μοναξιά μου όλη πίνω

και σαν καβγάς σε καφενείο

μες στο μυαλό μου παίζουν δυό φωνές

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

τη θύμησή σου εγκαταλείπω..

αφού το ίδιο δε σου λείπω

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

κι αν το παράπονο με πάει

δε στη χρωστάω τέτοια χάρη

Λευκό χαρτί σε ρίχνω πια

στου αναπτήρα τη φωτιά

Κόντρα καιρό στην ανηφόρα

εσύ στα απορριμματοφόρα

μαζί με τ” άλλα τα σκουπίδια

χωρίς αρώματα στολίδια

με τ” αύριο σβησμένο φάρο

σαν το βρεγμένο μου τσιγάρο

θα περισώσω το αντίο

Και μια θα ακούω

από τις δυό φωνές

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

τη θύμησή σου εγκαταλείπω..

αφού το ίδιο δε σου λείπω

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

κι αν το παράπονο με πάει

δε στη χρωστάω τέτοια χάρη

λευκό χαρτί σε ρίχνω πια

στου αναπτήρα τη φωτιά...

Στιχουργός: Γιαννατσούλια Ελένη Συνθέτης: Σαμπάνης Γιώργος

Ερμηνευτής : Μαζωνάκης Γιώργος

Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ

απο αγάπη ορφανος...

και απο ελπίδα ξένος...

είναι μακρυά ο ουρανός...

μαύρος συννεφιασμένος...

η απουσία σου πληγή...

και η λησμονιά σου δάκρυ...

ολόκληρη μου η ζωή...

βάσανο δίχως άκρη...

βαρύς ο καημός ο χωρισμός...

αβάσταχτο μαράζι...

σα δεν υπάρχει γυρισμός...

με του θανάτου μοιάζει...

πάρε βορειά τη συννεφιά...

να πέψω στο φεγγάρι...

το πόνο μου για συντροφιά...

στο διάβα του...

να πάρει...

Μουσική: Δημήτρης Ζωγραφάκης

Στίχοι: Γιώργος Κουτάντος

Τραγούδι: Νίκος Στρατάκης