Download - Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Transcript
Page 1: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf
Page 2: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Τίτλος πρωτοτύπου:Seduced by Her Highland Warrior© Michelle Willingham 2011. All rights reserved.© 2013 ΧΑΡΛΕΝΙΚ ΕΛΛΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΒΕΕγια την ελληνική γλώσσα, κατόπιν συμφωνίας μετη HARLEQUIN ENTERPRISES II B.V. / S.à.r.l.ISSN 1108-4324Μετάφραση: Έφη ΑρβανίτηΕπιμέλεια: Έλλη ΚωνσταντίνουΔιόρθωση: Ρήγας ΚαραλήςΑπαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους ή του συνόλου του βιβλίου,η αναπαραγωγή ή μετάδοσή του με οποιοδήποτε οπτικοακουστικόή άλλο μέσο, χωρίς τη γραπτή άδεια του εκδότη.ΚΛΑΣΙΚΑ ΑΡΛΕΚΙΝ - ΤΕΥΧΟΣ 305Τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε στην Ελλάδα.Made and printed in Greece.

Page 3: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Η ΚΑΡΔΙΆ ΤΟΥ ΧΑΪΛΆΝΤΕΡ

Σημείωμα της ΣυγγραφέωςΌποτε επισκέπτομαι κάποια μεσαιωνική εκκλησία, το βλέμμα μου ανεβαίνει πάντα στα βιτρό. Οιεκπληκτικές λεπτομέρειες και τα περίτεχνα σχέδια στο γυαλί με δυσκολεύουν να πιστέψω πωςαντικρίζω κάτι που φτιάχτηκε πάνω από εφτακόσια χρόνια πριν. Πάντα με συνάρπαζαν οικαλλιτέχνες που έφτιαχναν το γυαλί κι αυτοί που το συναρμολογούσαν για να δημιουργήσουναγιογραφίες.Αποφάσισα να δημιουργήσω μια ηρωίδα με ταλέντο στην κατασκευή του γυαλιού, τέχνη που έχειμάθει από έναν ιερέα και μέντορά της. Για τη Λάρεν Μακίνλοχ, όμως, αυτή η δραστηριότηταπροσφέρει επιπλέον την παρηγοριά που χρειάζεται αφότου έχασε τον νεογέννητο γιο της. Τοπένθος ράγισε το γάμο της με τον αρχηγό του κλαν, τον Άλεξ Μακίνλοχ, και ήθελα ναεξερευνήσω το πώς δυο άνθρωποι μπορούν να ξαναχτίσουν μια δυνατή σχέση ύστερα από μιατραγωδία.Μια πηγή που με βοήθησε σε πολύ μεγάλο βαθμό ήταν το Περί Διαφόρων Τεχνών του μοναχούΘεόφιλου. Περιλαμβάνει μια πραγματεία περί φυσητού γυαλιού η οποία εξηγεί την τεχνική πουχρησιμοποιούσαν κατά τον Μεσαίωνα. Επιπλέον, το περασμένο φθινόπωρο, είχα το προνόμιο ναπαρακολουθήσω τους υαλοτεχνίτες στο Art of Fire, που με μύησαν στον κόσμο του φυσητούγυαλιού. Μπορείτε να δείτε σχετικές φωτογραφίες και βίντεο στη σελίδα μου στο Facebook:www.facebook.com/michellewillinghamfans.Είστε ευπρόσδεκτοι στον ιστότοπό μου, www.michellewillingham.com, για αποσπάσματα καιπαρασκηνιακές λεπτομέρειες σχετικά με τα βιβλία μου. Μου αρέσει πολύ να επικοινωνώ με τουςαναγνώστες μου, και μπορείτε επίσης να μου στείλετε e-mail στο[email protected] ή να μου γράψετε στην ταχυδρομική διεύθυνση P.O.Box 2242Poquoson, Va 23662 USA.

Page 4: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1

Γκλεν Άριν, Σκοτία – 1305.Οι στρατιώτες άρπαξαν τις λόγχες και όρμησαν στη γυναίκα και τις κόρες του.Αίμα έσταζε από την πληγή στο μπράτσο του, ο Άλεξ Μακίνλοχ όμως συνέχισε να τρέχει. Μια

πρωτόγονη κραυγή βγήκε απ’ το στόμα του καθώς έτρεχε με υψωμένο ξίφος προς τις γυναίκες. Ταπνευμόνια του έκαιγαν και το σύννεφο της μάχης θόλωνε γύρω του τα πάντα. Πέρα μακριά είδε ταλαμπερά κόκκινα μαλλιά της γυναίκας του, της Λάρεν, που πάλευε να διασχίσει την τάφρο με τονερό. Οι φούστες της την τραβούσαν κάτω και στην αγκαλιά της κρατούσε τη μικρότερη κόρη τους.Πάνω στην προσπάθειά της να φύγει από το κάστρο, η Λάρεν δεν έβλεπε τους δεκάδες στρατιώτεςνα πλησιάζουν.Πρέπει να φτάσω κοντά τους. Αλλιώς θα πεθάνουν.Ήταν μια πραγματικότητα που δεν ήθελε να αντιμετωπίσει, ένας τρόμος αδιανόητος τον κατέβαλλε

στη σκέψη πως η Λάρεν του θα βρισκόταν κάτω απ’ τη λόγχη ενός στρατιώτη. Το μπράτσο τουπονούσε φριχτά, όμως πάσχιζε ν’ ανοίξει δρόμο. Οι στρατιώτες έκλειναν το οπτικό του πεδίο,ώσπου δεν μπορούσε να δει παρά ένα σύννεφο από βέλη.Ένα εκκωφαντικό βουητό αντηχούσε στα αυτιά του, μέχρι που συνειδητοποίησε ότι τα βέλη

προέρχονταν από τον μικρότερο αδερφό του, τον Κάλεμ, που υπερασπιζόταν τα γυναικόπαιδα.Φλόγες ξεπηδούσαν από το ξύλινο κάστρο που ορθωνόταν από πάνω τους σαν λαβωμένος φρουρός.Το φρούριο θα έπεφτε. Έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε και άκουσε την ξέπνοη φωνή του

αδερφού του του Ρος. «Παναγία Παρθένα, βοήθησέ μας».Καθώς έτρεχε, ο Άλεξ άκουσε το απαίσιο τρίξιμο των ξύλων που κατέρρεαν.

*

«Κάλεμ, πέσε κάτω!» ούρλιαξε κάποιος πίσω του.Η Λάρεν Μακίνλοχ έτρεχε με τις φούστες μουσκεμένες μέσα στο δάσος ενώ πίσω τους το κάστρο

παραδινόταν στις φλόγες και έπεφτε. Κοίταξε έντρομη το φλεγόμενο σπίτι της μέσα απ’ τα δέντρα.Πάει, χάθηκε...Και πού ήταν ο Άλεξ, ο άντρας της; «Πάρε τη Μέριν και την Αντάρα», ικέτεψε τη Βανόρα και της

έδωσε τις κόρες της. «Έρχομαι να σας βρω σε λίγο».«Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω», την προειδοποίησε εκείνη. «Δεν τέλειωσε ακόμα η μάχη».«Δε θα φύγω από τα δέντρα», υποσχέθηκε η Λάρεν. Μα έχω ανάγκη να τον δω. Πρέπει να

σιγουρευτώ πως είναι ασφαλής.Χωρίς να περιμένει την απάντηση της Βανόρα, η Λάρεν έφυγε γρήγορα προς την άκρη του δάσους.

Η ανάσα της άχνιζε στη βραδινή παγωνιά που είχε τυλίξει το λαγκάδι.Όταν οι Άγγλοι στρατιώτες περικύκλωσαν τους άντρες και από τις δύο πλευρές, η Λάρεν ένιωσε

τον τρόμο να φουντώνει στην καρδιά της. Όχι, Θεέ μου, όχι.Δεν μπορούσε να ακούσει τι συνέβαινε, αλλά το ύφος στο πρόσωπο του Άλεξ δήλωνε πως τα

Page 5: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

χειρότερα δε θ’ αργούσαν. Καθώς κοιτούσε απ’ την κρυψώνα της, τα χρόνια γύρισαν πίσω, δενέβλεπε πια τον ισχυρό αρχηγό αλλά τον άντρα που είχε κάποτε αγαπήσει. Δάκρυα μούσκεψαν ταμάγουλά της. Είχαν απομακρυνθεί πολύ τα τελευταία δυο χρόνια, και τώρα δεν ήξερε αν θα τονξανάβλεπε ζωντανό.Αν μπορούσε να ζήσει μια τελευταία στιγμή μαζί του, υπήρχαν αμέτρητα πράγματα που θα ήθελε

να του πει. Πράγματα που κρατούσε από καιρό φυλαγμένα στην καρδιά της.Κοιτούσε τον Άλεξ χωρίς εκείνος να τη βλέπει· τον κοιτούσε επίμονα, σαν να ήθελε να

απομνημονεύσει για πάντα το πρόσωπό του στη μνήμη της.Ένας οξύς πόνος τρύπησε το δεξί πλευρό της. Τα γόνατά της λύγισαν και της κόπηκε η ανάσα

βλέποντας το βέλος να διαπερνά το δέρμα της.Μετά βίας διατηρούσε τις αισθήσεις της. Αν και το τραύμα ήταν επιφανειακό, η Λάρεν δεν είχε

καταλάβει μέχρι εκείνη τη στιγμή πόσο κοντά βρισκόταν στη μάχη.Άρπαξε τη φτερωτή άκρη του βέλους και το τράβηξε απ’ την πληγή της. Το αίμα ανάβλυσε από το

πλευρό της και πίεσε πάνω του το ύφασμα του μαύρου μανδύα της παλεύοντας με τη ζαλάδα.Πρέπει να γυρίσω στα κορίτσια μου, σκέφτηκε. Δεν μπορούσε να μείνει άλλο εκεί, όσο κι αν

φοβόταν για τη ζωή του Άλεξ. Ένας από τους δύο έπρεπε να ζήσει και να φροντίσει τις κόρες τους.Η καρδιά της γινόταν κομμάτια που έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στον άντρα και τα παιδιά της, κι

όμως ανάγκασε τον εαυτό της να προχωρήσει. Αν οι Άγγλοι νικούσαν, θα έψαχναν να βρουν τουςεπιζώντες. Οι κόρες της τη χρειάζονταν, κι έπρεπε να τις προστατεύσει.Ανέβηκε με κόπο ως την κορυφογραμμή. Σε κάθε βήμα, μια δυνατή σουβλιά τρυπούσε το πλευρό

της, η Λάρεν όμως αγνοούσε τον πόνο και πίεζε την πληγή με το ύφασμα του μανδύα. Αργότερα θαυπήρχε χρόνος να περιποιηθούν το τραύμα της.Όταν έφτασε στα κορίτσια, η μεγαλύτερη κόρη της την αγκάλιασε από τη μέση κλαίγοντας.

Τεσσάρων και δύο περίπου χρονών, η Μέριν και η Αντάρα δεν ήταν αρκετά μεγάλες για νακαταλάβουν τι συνέβαινε. Η Λάρεν απομάκρυνε με τρόπο τα χέρια της Μέριν από το τραύμα τηςενώ της μιλούσε με τρυφερά, καθησυχαστικά λόγια.«Πού είναι ο μπαμπάς;» ζήτησε να μάθει η κόρη της. «Είναι καλά;»«Δεν ξέρω». Ο λαιμός της Λάρεν έκαιγε απ’ το φόβο, τα μάτια της έτσουζαν. «Όμως εμείς πρέπει

να τον περιμένουμε εδώ, μακριά από τους στρατιώτες».«Φοβάμαι», κλαψούρισε η κόρη της.Η Λάρεν φίλησε το μέτωπό της Μέριν. Κι εγώ.

*

Η γη σειόταν καθώς δεκάδες ιππείς περικύκλωναν το στρατό τους και από τις δύο πλευρές. ΟΡόμπερτ Φίτσροϊ, βαρόνος του Χάρκερκ, παρακολουθούσε εξοργισμένος να καταφθάνουν οιενισχύσεις των αντιπάλων του, ένας στρατός από νεοφερμένους Σκοτσέζους και Γάλλουςστρατιώτες. Το χέρι του έσφιξε τη λαβή του ξίφους του, λαχταρώντας να βάψει το όπλο του στοαίμα τους.Οι Μακίνλοχ έπρεπε να πεθάνουν αυτή τη μέρα. Γι’ αυτό δεν έκανε στάχτη το κάστρο τους, γι’

αυτό δεν έσφαξε το κλαν τους; Είχε ήδη σχεδιάσει να στήσει εδώ ένα νέο φυλάκιο εξασφαλίζονταςπερισσότερη γη για το βασιλιά Εδουάρδο τον Μακροσκελή, τώρα όμως έβλεπε τη νίκη του ναδιαλύεται σαν καπνός.

Page 6: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Υποχωρήστε!» διέταξε τους στρατιώτες του, κι εκείνοι υπάκουσαν. Αν και πλήγωνε οδυνηρά τηνπερηφάνια του, δεν είχε επιζήσει από τόσες μάχες για να παίρνει ανόητες αποφάσεις που θα έβαζανσε κίνδυνο τη ζωή του.Καθώς υποχωρούσαν στους λόφους, ο Χάρκερκ έριξε πίσω του μια βλοσυρή ματιά. Αυτό ο

πόλεμος δεν είχε τελειώσει.Ορκίστηκε πως την επόμενη φορά που θα κοιτούσε το πρόσωπο ενός Μακίνλοχ, θα τον είχε

μπροστά του παλουκωμένο σ’ έναν πάσσαλο έξω από τις πύλες του.

*

Χρειάστηκε ένα τέταρτο της ώρας για να φτάσουν στην κορυφογραμμή. O Άλεξ βοήθησε τοναδερφό του να ανέβει ως εκεί. Η Νέιρνα φαινόταν ανήσυχη, γιατί, παρ’ όλο που είχαν γλιτώσει μελίγα ασήμαντα τραύματα, το πρόσωπο του άντρα της αντανακλούσε ακόμα την τρέλα της μάχης.Όμως ο Άλεξ ήταν σίγουρος πως μόλις έφερναν τον Μπραμ στο σπίτι, ο αδερφός του θα ανάρρωνεγρήγορα.Όταν έφτασαν στο ξέφωτο, η πρώτη ματιά που έριξε στη Λάρεν έκανε την ψυχή του να αγαλλιάσει

από ανακούφιση. Το ένστικτό του του έλεγε να πάει κοντά της. Είχε ανάγκη να αγκαλιάσει τηγυναίκα του, να ανασάνει το άρωμά της και να αγγίξει τα απαλά κόκκινα μαλλιά της.Η Λάρεν πήγε να κάνει ένα βήμα προς το μέρος του, όμως σταμάτησε απότομα, κατάχλομη. Πίεσε

το χέρι στο πλευρό της και έστρεψε την προσοχή της στις κόρες τους. Οι άνθρωποι του κλαν τούςπαρακολουθούσαν, και η Λάρεν ζάρωσε μπροστά στα βλέμματά τους.Ο Άλεξ δεν καταλάβαινε γιατί. Ήταν αλήθεια πως είχαν απομακρυνθεί τα τελευταία δύο χρόνια,

τόσο δύσκολο ήταν όμως για τη Λάρεν να του δείξει λίγη τρυφερότητα, να τον καλωσορίσει στηναγκαλιά της; Ο πόνος στο βλέμμα της τον προβλημάτιζε, δε χαιρόταν άραγε που τον έβλεπεζωντανό;Η γυναίκα του έσκυψε και μίλησε σιγανά στις δυο κόρες τους, σαν να τις προέτρεπε να μην

τρέξουν κοντά του. Η Αντάρα αγκάλιασε το πόδι της Λάρεν κρύβοντας το πρόσωπο στις φούστεςτης.Η περηφάνια έκανε τα οδυνηρά αισθήματά του να παγώσουν, και ο Άλεξ κοίταξε τη σύζυγό του,

εκείνη όμως απλώς του ένευσε με το κεφάλι και γύρισε να φύγει με τις κόρες της, ανήμπορη να τοναντικρίσει.Κάτι δεν πήγαινε καλά. Γιατί απομακρυνόταν από κοντά του; Ο Άλεξ προσπάθησε να ασχοληθεί με

τον Μπραμ. «Θα μπορέσεις να τον φροντίσεις;» είπε στη Νέιρνα, που βοήθησε τον άντρα της νακαθίσει πάνω στο κρεβάτι τους.«Ναι». Η Νέιρνα έριξε νερό μέσα σε μια λεκάνη και πήρε ένα πανί για να καθαρίσει τις πληγές του

Μπραμ. Κοίταξε τον Άλεξ με πονεμένο βλέμμα. «Πήγαινε στη Λάρεν. Σε χρειάζεται».Η σκέψη αυτή ήταν ένα αγκάθι που καρφώθηκε βαθύτερα μέσα στην περηφάνια του. Η Λάρεν ήταν

η γυναίκα την οποία είχε ορκιστεί να προστατεύει. Πριν χρόνια εκείνη θα έτρεχε να πέσει στηναγκαλιά του, αδιαφορώντας για τους άλλους.Τώρα όμως κρατιόταν μακριά του, σαν να ήταν ξένοι οι δυο τους. Δεν έκανε ούτε μία κίνηση για να

τον πλησιάσει. Το πρόσωπό της ήταν κάτωχρο, σαν να μην τολμούσε να κάνει ούτε βήμα.Ας ήταν. Δεν τον ενδιέφερε τίποτα, εκείνος ήθελε να τη σφίξει στην αγκαλιά του. Ακόμα κι αν η

Λάρεν δίσταζε να ανταποκριθεί.

Page 7: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Άνοιξε δρόμο μέσα στον κόσμο και πήγε κοντά της. Χωρίς λέξη την πήρε στην αγκαλιά του καιτην κράτησε σφιχτά. Η Λάρεν έβγαλε ένα μικρό βογκητό, αλλά τα χέρια της ανέβηκαν στους ώμουςτου. Δεν της μίλησε, δεν αποκάλυψε τις σκέψεις που στριφογύριζαν στο μυαλό του. Οι δυο κόρεςτους αρπάχτηκαν από τα πόδια του, αλλά αυτή τη στιγμή ο Άλεξ χρειαζόταν τη γυναίκα του.Τα χέρια της τον κρατούσαν, αλλά δεν υπήρχε καμία ζεστασιά στο δικό της αγκάλιασμα. Με

καρδιά μουδιασμένη, ο Άλεξ τραβήχτηκε πίσω να την κοιτάξει, κρατώντας την από τη μέση.Εκείνη δεν τον κοιτούσε, σαν να ντρεπόταν να του μιλήσει.Άφησε τα χέρια του να πέσουν, δεν της είπε τίποτα. Τα κορίτσια φλυαρούσαν, τον ρωτούσαν πότε

θα πήγαιναν στο σπίτι τους, πού θα κοιμούνταν, όμως ο Άλεξ δεν μπορούσε να τους απαντήσει.Τότε ο Ρος τους πλησίασε. «Θέλεις να φέρεις την οικογένειά σου στο σπίτι μας απόψε;» Το σπίτι

του Ρος βρισκόταν απέναντι από το κάστρο και είχε γλιτώσει απ’ τη φωτιά.Ο Άλεξ δεν πήρε στιγμή τα μάτια του από τη Λάρεν. «Ναι, αν δεν είναι πρόβλημα για σένα».«Κάθε άλλο. Η Βανόρα θέλει να περιποιηθεί τα μικρά, όπως της αρέσει πάντα να κάνει». Κοίταξε

με βλέμμα σκυθρωπό τους καπνούς που υψώνονταν πάνω απ’ την κοιλάδα. «Θα χρειαστείτε έναμέρος για να μείνετε ώσπου να ξαναχτίσετε το κάστρο».«Θα πάω εκεί με τα κορίτσια τώρα», είπε ήρεμα η Λάρεν, «αν νομίζετε πως είναι ασφαλές να

επιστρέψουμε». Η φωνή της έτρεμε, όταν όμως ο Άλεξ της έγνεψε καταφατικά πήρε τις κόρες τουςκαι απομακρύνθηκαν. Καθώς τις έβλεπε να χάνονται στο δάσος, ο Ρος του είπε κάτι, αλλά εκείνοςδεν άκουσε λέξη.Η γυναίκα του φερόταν παράξενα, κι αυτός δεν ήξερε γιατί. Τότε είδε το αίμα στα χέρια του που

είχαν κρατήσει τη Λάρεν.Ήταν το αίμα της.

*

Η Λάρεν κρατούσε το χέρι της Αντάρα ενώ η Μέριν προχωρούσε πρώτη. Κρατούσε το κεφάλι τηςψηλά, μ’ όλο που τα δάκρυα κυλούσαν άφθονα στο πρόσωπό της. Το άλλο χέρι της πίεζε σταθεράτην πληγή που αιμορραγούσε στο πλευρό της και προσπαθούσε να μην παίρνει βαθιές ανάσες. Όταντην είχε κρατήσει εκεί ο Άλεξ, από τον πόνο τής είχε έρθει λιγοθυμιά. Ένιωθε το τραύμα να τηνκαίει αλλά αρνιόταν να λυπηθεί τον εαυτό της.Δεν είχε πει τίποτα στις κόρες της. Ήταν πολύ τρομαγμένες μετά τη μάχη και το τελευταίο πράγμα

που ήθελε ήταν να αρχίσουν και πάλι τα κλάματα. Προσπαθούσε να μείνει απόλυτα συγκεντρωμένηγια να μην καταρρεύσει μπροστά τους. Δεν περίμενε ποτέ ότι ένα ασήμαντο τραύμα μπορούσε ναπροκαλεί τόσο πόνο.Τώρα που ο εχθρικός στρατός είχε φύγει μπορούσε να επιστρέψει στο Γκλεν Άριν και να

περιποιηθεί το τραύμα με την ησυχία της. Η υγρασία στο χέρι της μαρτυρούσε πως η πληγή είχεαρχίσει πάλι να αιμορραγεί και αστέρια στριφογύριζαν μπροστά στα μάτια της.Έπρεπε να το πεις στον Άλεξ, τη μάλωσε μια φωνή μέσα της. Θλίψη την κυρίεψε στη σκέψη του

άντρα της. Την είχε πάρει στην αγκαλιά του και η ανάγκη να τον σφίξει και να κλάψει με την ψυχήτης μέσα στα μπράτσα του ήταν μεγάλη. Μα δεν του χρειαζόταν μια υστερική σύζυγος πουαιμορραγούσε επάνω του μπροστά σε όλους. Έπρεπε να φανεί δυνατός στα μάτια του κλαν, σανγνήσιος ηγέτης σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή. Αργότερα, όταν θα έμεναν μόνοι θα υπήρχε ο χρόνος ναμιλήσουν γι’ αυτό.

Page 8: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Η Λάρεν πήρε μια βαθιά ανάσα και σκούπισε τα δάκρυά της. Προς το παρόν έπρεπε να μεταφέρειτα κορίτσια της με ασφάλεια στο σπίτι του Ρος.«Γιατί κλαις, μαμά;» ρώτησε η Μέριν πλησιάζοντας δίπλα της. «Είσαι λυπημένη;»«Είμαι λίγο κουρασμένη», προφασίστηκε. Έπρεπε να κάνει κουράγιο, ο Άλεξ θα αργούσε να έρθει

να τις βρει. Πρώτα έπρεπε να ρυθμίσει πού θα έμεναν τα μέλη του κλαν.«Μπαμπά!» φώναξε τότε η Μέριν και έφυγε από κοντά της. Η Λάρεν γύρισε και είδε τον Άλεξ να

έρχεται κοντά τους με μεγάλες δρασκελιές. Η καρδιά βούλιαξε στο στήθος της, γιατί φαινότανοργισμένος. Από ένστικτο το χέρι της ξαναπήγε στην πληγή, πιέζοντας τη ροή του αίματος.«Γιατί δε μου το είπες;» απαίτησε να μάθει ο Άλεξ σηκώνοντας τα ματωμένα χέρια του ψηλά.«Δεν είναι τίποτα», του είπε. «Θα περάσει». Γύρισε προς τα κορίτσια. «Μέριν, θέλω να μιλήσω μια

στιγμή με τον μπαμπά σας. Πάρε την Αντάρα, προχωρήστε μέχρι τους πρόποδες του λόφου καιπεριμένετέ μας».Η κόρη της χλόμιασε βλέποντας το πρόσωπο του Άλεξ και δεν αντιμίλησε· πήρε την αδερφή της

και έφυγαν.«Τι συνέβη;» απαίτησε να μάθει ο Άλεξ.«Ήταν ένα βέλος. Με βρήκε εδώ...» Του έδειξε το πλευρό που αιμορραγούσε. «... αλλά είναι μικρή

πληγή. Θα πω στη Βανόρα να με βοηθήσει».«Προσπαθούσες να το κρύψεις από μένα;» Φόβος και οργή αναμειγνύονταν στη φωνή του .«Είχες πολλά στο μυαλό σου, δεν ήθελα να σε απασχολήσω με κάτι τόσο ασήμαντο».«Σε κάρφωσε ένα βέλος, Λάρεν. Για τ’ όνομα του Θεού, γιατί να μη με απασχολήσει κάτι τέτοιο;»Η Λάρεν δεν ήξερε πώς να τον κατευνάσει. «Τα κορίτσια φοβήθηκαν αρκετά σήμερα, δε

χρειαζόταν να ανησυχήσουν και για μένα».«Ναι, αλλά εσύ;» Άπλωσε τα χέρια να αγκαλιάσει το πρόσωπό της και η Λάρεν τραβήχτηκε

ενστικτωδώς. Αν την άγγιζε τώρα, δε θα μπορούσε να συγκρατήσει άλλο τα αισθήματά της και θακατέρρεε. Μπορούσε να αντιμετωπίσει την οργή του, αλλά όχι την καλοσύνη του.«Όλα θα πάνε καλά», του είπε με κόπο κι άρχισε να προχωρεί μπροστά, όταν όμως γύρισε να τον

κοιτάξει είδε στο πρόσωπό του δυσπιστία μαζί με απόγνωση. Την ακολούθησε, κι όταν έφτασανστις κόρες τους ο Άλεξ έσκυψε και πήρε τη Μέριν στην αγκαλιά του. Την έσφιξε τρυφερά καθώςτην εξέταζε, ύστερα γύρισε στην Αντάρα και τη σήκωσε με το άλλο μπράτσο του.Αγαπούσε τις κόρες τους. Η Λάρεν δεν είχε καμιά αμφιβολία ότι θα έδινε και τη ζωή του γι’ αυτές.

Και οι κόρες του τον λάτρευαν επίσης.«Είστε καλά; Μήπως χτυπήσατε;» τις ρώτησε στρέφοντας το βλέμμα στη Λάρεν σαν να την

κατηγορούσε.«Είναι εντάξει», του είπε εκείνη. Μολονότι ο άντρας της έκρυβε το θυμό του μπροστά στα

κορίτσια, η Λάρεν διαισθανόταν πως μέσα του έβραζε.Η Αντάρα θέλησε να πάει στη μητέρα της, κι όταν η Λάρεν άπλωσε τα χέρια να την πάρει, ο Άλεξ

την εμπόδισε. «Μείνε σ’ εμένα, γλυκιά μου».Η Λάρεν ένιωσε ευγνώμων, γιατί δεν πίστευε πως θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος του παιδιού,

έτσι πληγωμένη καθώς ήταν.«Έχετε φάει;» ρώτησε ο Άλεξ και έψαξε στην τσέπη του για λίγο παστό κρέας. Τα κορίτσια πήραν

από ένα κομμάτι και άρχισαν να μασουλούν, η Λάρεν ωστόσο αρνήθηκε να φάει. Και μόνο η σκέψητου φαγητού τής έφερνε ναυτία.Ο Άλεξ ακούμπησε τη Μέριν στο έδαφος και συνέχισε να την κρατάει από το χέρι καθώς

Page 9: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

προχωρούσαν προς την πίσω πλευρά του κάστρου.Στη θέα του Γκλεν Άριν η Λάρεν σκυθρώπιασε. Το κάστρο είχε καεί συθέμελα και μαύρος καπνός

ανέβαινε από τα αποκαΐδια στον ουρανό. Όλα τους τα υπάρχοντα, εκτός από τα ρούχα πουφορούσαν επάνω τους, είχαν κι αυτά γίνει στάχτη. Οι τάπητες που είχε υφάνει, τα φορέματα τωνκοριτσιών, το κρεβάτι που είχε κατασκευάσει ο Άλεξ όταν παντρεύτηκαν. Δάκρυα κύλησαν πάλι σταμάγουλά της, παρά τις προσπάθειές της να τα εμποδίσει.«Τι θα κάνουμε;» ρώτησε το σύζυγό της, ξέροντας πως ο πόνος του ήταν το ίδιο βαθύς με τον δικό

της.Εκείνος κοιτούσε τα ερείπια σφίγγοντας τα δόντια. «Θα θάψουμε τους νεκρούς μας. Ύστερα θα

ξεκινήσουμε απ’ την αρχή».Ο Άλεξ τις οδήγησε ως το σπίτι του Ρος και αφού βεβαιώθηκε πως η μικρή καλύβα με την

αχυροσκεπή ήταν ασφαλής επέτρεψε στα κορίτσια να μπουν. Ο ίδιος έμεινε έξω και έσπρωξε πίσωτο μαύρο μανδύα της Λάρεν. Το αίμα είχε ποτίσει το μάλλινο φόρεμά της. «Μην κουνηθείς», τηνπρόσταξε. «Βανόρα!» φώναξε προς τη γυναίκα που κατέβαινε τώρα τη λοφοπλαγιά. «Η Λάρεν έχειτραυματιστεί. Χρειαζόμαστε τη βοήθειά σου».Η μεγαλύτερη γυναίκα έσπευσε στο πλευρό της Λάρεν, η οποία ένιωσε αμήχανη μπροστά στη

στάση του Άλεξ. Συμπεριφερόταν σαν να πίστευε ότι αυτό το τραύμα απειλούσε τη ζωή της.«Ω καλή μου, τι σου συνέβη;» Η Βανόρα άρχισε να εξετάζει με αγωνία το τραύμα της και ο Άλεξ

πισωπάτησε για να της κάνει χώρο.«Δεν είναι τόσο άσχημο όσο φαίνεται», είπε ήρεμα η Λάρεν ενώ η Βανόρα έφυγε να βρει μια

βελόνα και ύφασμα για να ράψει και να δέσει την πληγή της.Το δριμύ βλέμμα του Άλεξ έλεγε στη Λάρεν ότι δεν πίστευε λέξη από τα λόγια της. Της έφερνε

νευρικότητα ο τρόπος που παρακολουθούσε. «Θα πρέπει να πας να φροντίσεις τους άλλους», τουπρότεινε. «Το κλαν χρειάζεται τώρα την καθοδήγησή σου».Εκείνος την αγνόησε και συνέχισε να κοιτάζει προσηλωμένος το αίμα της. «Δε σε αφήνω όσο είσαι

τραυματισμένη».«Σε παρακαλώ, Άλεξ», του ψιθύρισε ξανά, «στ’ αλήθεια δεν υπάρχει κανένας λόγος για να

ανησυχείς». Το κουράγιο της κρεμόταν από μια κλωστή και δεν ήθελε να δείξει αδυναμία μπροστάτου. «Το κλαν σε έχει ανάγκη».«Ενώ εσύ δε με έχεις;»Μια ακατανόητη πίκρα χρωμάτιζε τα λόγια του. «Αφού θέλεις να φύγω, θα φύγω», της είπε και η

ψυχρότητα μεταξύ τους φάνηκε να μεγαλώνει.Η Βανόρα περίμενε στην είσοδο, η Λάρεν όμως ήθελε πρώτα να μαλακώσει το θυμό του άντρα

της, να του δώσει να καταλάβει πως δεν προσπαθούσε να τον αποδιώξει.Πάσχισε να πάει κοντά του και να τον προλάβει. «Λυπάμαι γι’ αυτό που έγινε στο Γκλεν Άριν». Τα

λόγια δεν αρκούσαν για να εκφράσει όσα ένιωθε μέσα της αυτή τη στιγμή.Γύρισε απότομα και την πλησίασε. «Δε δίνω δεκάρα για το Γκλεν Άριν. Σε λάβωσαν και

προσπάθησες να μου το κρύψεις».Εκείνη πισωπάτησε αβέβαιη. Ο Άλεξ την έπιασε από τους ώμους και την έκανε να τον κοιτάξει. Της

ήταν αβάσταχτη η οργή του τη στιγμή που πονούσε ήδη τόσο πολύ.«Θα μπορούσες να είχες σκοτωθεί», της είπε. «Και νομίζεις ότι νοιάζομαι για ένα από σωρό καμένα

ξύλα και στάχτες;»Η Λάρεν δεν κουνήθηκε, δεν έβγαλε άχνα. Πίσω από την καυτή οργή του διέκρινε έναν άντρα που

Page 10: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

την αγαπούσε. Αυτή η συνειδητοποίησε τη συγκλόνισε, την αιφνιδίασε. Τα τελευταία χρόνια ογάμος τους είχε μαραζώσει, σπάνια τον έβλεπε πια τις μέρες ή ακόμα και τις νύχτες. Η συμβίωσήτους δεν ήταν πια αναγκαιότητα αλλά μια συνήθεια.«Είμαι εντάξει», του ψιθύρισε.«Είσαι, αλήθεια;» Την κοιτούσε αγριεμένος, δύσπιστος.Τα μάγουλά της μούσκεψαν, δεν ήξερε πια τι άλλο να πει ή να κάνει. Μόνο τότε πρόσεξε την

κόκκινη κηλίδα στο μανίκι του άντρα της. Δεν έδειχνε να τον πονάει, αλλά δεν της είχε πει τίποτααπολύτως γι’ αυτό. Κανείς από τους δυο μας δε θέλει να παραδεχτεί ότι πληγώθηκε, σκέφτηκε μέσατης με ειρωνεία.«Κι εσύ; Θέλεις να κοιτάξω το μπράτσο σου;» του είπε.«Όχι. Φρόντισε τα κορίτσια και τις δικές τους ανάγκες».Όχι τις δικές μου. Τα ανείπωτα λόγια του έμπηξαν βαθύτερα το μαχαίρι στην καρδιά της. Σε μια

άλλη εποχή θα την άφηνε να τον αγγίξει, θα παραδινόταν στις φροντίδες της. Προφανώς όμως όχιπια.Η Λάρεν πλησίασε κοντά του. Ήθελε να του πει ότι θα του συμπαραστεκόταν σ’ αυτή την

καταστροφή. Ήθελε να τον αγγίξει, να του δείξει ότι νοιαζόταν ακόμα.Την κοιτούσε και στα μάτια του φαινόταν όλο το μέγεθος της απώλειάς του. Η Λάρεν ήξερε πως ο

Άλεξ δε θα ερχόταν απόψε στο σπίτι. Όσο κι αν θα ήθελε να τον αγκαλιάσει, να γείρει το κεφάλι τηςστο στήθος του, ο Άλεξ είχε άλλα, σημαντικότερα καθήκοντα σαν αρχηγός.Ένας κόμπος σχηματίστηκε στο λαιμό της καθώς ο Άλεξ έσκυψε το κεφάλι του και γύρισε να

φύγει από κοντά της.Το εγωιστικό κομμάτι του εαυτού της ευχόταν να είχε διαλέξει να μείνει εκεί, μαζί της.

*

Ο Άλεξ διέσχιζε τον περίβολο του κάστρου κυριευμένος απ’ την απελπισία του. Η μυρωδιά τουκαπνού πλημμύριζε τον αέρα κι έπνιγε τα πνευμόνια του. Πλησίαζε κοντά στα αδέρφια του, αλλάδεν μπορούσε να πάψει να σκέφτεται τη Λάρεν.Σύγχυση και οργή συγκρούονταν μέσα του μαζί με ένα βαθύ φόβο. Το βέλος θα μπορούσε να έχει

τρυπήσει κάποιο ζωτικό όργανο, αφαιρώντας τη ζωή της. Αυτή η σκέψη τον είχε συνταράξει, γιατί,παρ’ όλο που είχε απομακρυνθεί από τη γυναίκα του, δεν άντεχε τη σκέψη πως θα την έχανε.«Είσαι εντάξει;» άκουσε τον αδερφό του τον Ντούγκαλ να τον ρωτάει. «Σκέφτηκα πως ίσως

χρειαζόσουν βοήθεια». Μόλις δεκατεσσάρων χρονών ο Ντούγκαλ, δεν είχε ζήσει ποτέ του τέτοιαμάχη, μόνο επιδρομές ζωοκλοπών και φατριακές συγκρούσεις. Υπήρχε μια καινούρια ωριμότηταστο βλέμμα του αδερφού του, μαζί με μία θλίψη που αντικατόπτριζε τη δική του.Ο Άλεξ έγνεψε καταφατικά. «Πρέπει να θάψουμε τους νεκρούς».Λίγα λεπτά αργότερα ήρθε κοντά τους ο άλλος αδερφός τους, ο Κάλεμ, ο οποίος είχε πρόσφατα

απελευθερωθεί σαν αιχμάλωτος πολέμου.Ο Άλεξ έσκυψε και σήκωσε μία από τις σορούς. Τα αδέρφια του βοήθησαν και όλοι μαζί άρχισαν

το μακάβριο έργο της περισυλλογής των νεκρών. Τα πρόσωπα των φίλων και συντοπιτών του τονστοίχειωναν, ευχόταν να είχε προστατεύσει το κλαν του. Όμως δεν αποκάλυψε ίχνος από τη λύπητου στους αδερφούς του και διατήρησε ψύχραιμη την έκφρασή του.Πήρε ένα δαυλό και φτυάρι, διάλεξε ένα σημείο όπου το χώμα ήταν μαλακό και ισορρόπησε το

Page 11: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

δαυλό πάνω σε μια στοίβα από βαριές πέτρες. Ύστερα οι τρεις αδερφοί άρχισαν να σκάβουν ένανκοινό τάφο. Η εξαντλητική δουλειά ήταν ένα καλό φάρμακο για τη συντριπτική αίσθηση απώλειαςπου τον πλημμύριζε.Ήταν ο αρχηγός των Μακίνλοχ. Σ’ εκείνον θα πρόσβλεπαν για να πάρουν αποφάσεις, για να

μάθουν τι έπρεπε να κάνουν στη συνέχεια.Δεν ήσουν προορισμένος να γίνεις αρχηγός, τον πρόγκισε μέσα του μια φωνή. Ο πατέρας του ο

Τάβιν είχε διαλέξει για διάδοχό του τον Μπραμ. Σαν δευτερότοκος ο Άλεξ ρουφούσε διψασμέναόλες τις γνώσεις χωρίς ποτέ να ονειρευτεί πως θα μια μέρα θα τις χρησιμοποιούσε.Τα πρώτα χρόνια είχε κάνει αμέτρητα λάθη. Μα είχε διδαχτεί απ’ αυτά και δε φανέρωσε ποτέ τους

φόβους του... ούτε στους συντοπίτες του ούτε στη Λάρεν. Ήταν πιο εύκολο να υποκρίνεται πως όλαήταν εντάξει, γιατί χρειάζονταν έναν δυνατό αρχηγό. Οι άντρες τον εμπιστεύονταν και ήξεραν πωςθα έβρισκε λύση στα προβλήματά τους και απαντήσεις στις ερωτήσεις τους.Και ο Άλεξ ορκίστηκε να βρει έναν τρόπο για να ξαναχτίσει όσα χάθηκαν.

*

Για την επόμενη ώρα δούλεψε σκληρά με τον Κάλεμ και τον Ντούγκαλ στο πλευρό του. Μπορεί οιζωές τους να είχαν διαλυθεί και το κάστρο τους να είχε γίνει στάχτη, τουλάχιστον όμως όλα τααδέρφια ήταν μαζί.Μόλις τελείωσαν το λάκκο έθαψαν τους νεκρούς άντρες και είπαν μια προσευχή για τις ψυχές τους.

«Έχετε κάπου να κοιμηθείτε απόψε;» ρώτησε ο Άλεξ τα αδέρφια του.Ο Κάλεμ έγνεψε προς μια από τις καλύβες που η φωτιά είχε αφήσει ανέπαφες. «Ο Μπραμ πρότεινε

να μας φιλοξενήσει», είπε ο Ντούγκαλ, «αλλά αυτός και η Νέιρνα...» Τα αυτιά του έγινανκατακόκκινα. Ο Άλεξ κατάλαβε πως τα δυο νεαρά αδέρφια δεν ήθελαν να συγκατοικήσουν μ’ έναζευγάρι που προσπαθούσε να κάνει παιδιά.«Ο Γουόλτερ δεν έχει γυναίκα και προσφέρθηκε να μας φιλοξενήσει στο σπίτι του», συμπλήρωσε

ο Ντούγκαλ.Ο Άλεξ σήκωσε το δαυλό. «Τότε να πάτε να κοιμηθείτε λίγο. Θα συνεχίσουμε το πρωί».Επέστρεψαν στο κάστρο και ο Άλεξ κοίταξε ψηλά τον ξάστερο ουρανό. Χιλιάδες άστρα φώτιζαν

τη νύχτα και υπήρχαν ακόμα μερικές ώρες ως το χάραμα. Η αμυδρή μυρωδιά της τύρφηςανακατευόταν με το νυχτερινό αέρα, ένα γνώριμο άρωμα που τον προσκαλούσε στο σπίτι του Ρος.Όταν άνοιξε την πόρτα είδε τον αδερφό του και τη Βανόρα να κοιμούνται στην απέναντι άκρη. ΗΛάρεν είχε ξαπλώσει πάνω σ’ ένα αχυρόστρωμα με τα δυο κορίτσια στην αγκαλιά της. Το πλευρότης ήταν τυλιγμένο μ’ έναν επίδεσμο και δεν μπορούσε να δει το πρόσωπό της.Ο Άλεξ ξάπλωσε δίπλα της και παρατήρησε τη γυναίκα του καθώς κοιμόταν. Τα κόκκινα μαλλιά

της ήταν απλωμένα στον ώμο της και κοιμόταν με το φόρεμα που φορούσε όλη μέρα. Είχε βγάλει τομανδύα της και είχε σκεπάσει μ’ αυτόν τα κορίτσια. Ακόμα και στον ύπνο της τις προστάτευε.Έπιασε μια τούφα των μαλλιών της και τύλιξε τη μεταξένια υφή τους στο χέρι του. Η Λάρεν

αναδεύτηκε ανήσυχη.Στο αχνό φεγγαρόφωτο ο Άλεξ είδε τη λάμψη από τα δάκρυα στα μάγουλά της. Από τη σφιγμένη

στάση της μάντεψε πως η Λάρεν προσπαθούσε να αντέξει τον πόνο.«Πώς νιώθεις;»«Καλά», του είπε σιγανά για να μην ξυπνήσει τα παιδιά. Όταν όμως γύρισε στο πλευρό της ο Άλεξ

Page 12: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

σκέφτηκε πως ο ήρεμος, πολιτισμένος γάμος τους είχε περάσει σ’ ένα αβέβαιο στάδιο.Ήταν σαν να είχε τρυπηθεί ο ίδιος με το βέλος που διαπέρασε τη σάρκα της, συνειδητοποιώντας ότι

η γυναίκα του δεν τον εμπιστευόταν πια. Αν δίσταζε να του αποκαλύψει την πληγή της, ποια άλλαμυστικά είχε κρατήσει;Κάθε μέρα η Λάρεν εξαφανιζόταν για ώρες, χωρίς ποτέ να του πει πού πήγαινε και τι έκανε. Δεν

την είχε ρωτήσει ποτέ. Ήταν τόσο απασχολημένος με το κάστρο και τους ανθρώπους του, που είχεξεχάσει εντελώς τη γυναίκα του. Πίστευε πως έτσι της έδινε την ελευθερία της, μη θέλοντας ναφαίνεται απαιτητικός απέναντί της.Κοίταξε το ταβάνι ξέροντας πως δε θα έβρισκε ύπνο αυτό το βράδυ. Είχε χρειαστεί ένα βέλος για

να διαλυθούν οι αυταπάτες του. Δεν είχαν πια έναν αληθινό γάμο, μόνο την αμυδρή σκιά του.Μέσα στο σκοτάδι γύρισε πλευρό και παρακολούθησε τη γυναίκα του που προσπαθούσε να

κοιμηθεί. Δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του χωρίς εκείνη.Και δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει για να την ξανακερδίσει.

Page 13: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 2

Νωρίς το πρωί η Λάρεν άνοιξε τα μάτια της και είδε τον Άλεξ να την παρατηρεί. Τα μάτια του ήτανβαριά, σαν να μην είχε κοιμηθεί καθόλου. «Πώς είσαι σήμερα;» τη ρώτησε.«Κουρασμένη», παραδέχτηκε εκείνη και ανακάθισε προσεκτικά για να μην ανοίξουν τα ράμματα. Ο

πόνος στην πληγή της ήταν πολύ πιο έντονος τώρα απ’ όσο την προηγούμενη μέρα.«Θέλω να δω το τραύμα σου», της είπε σιγανά για να μην ξυπνήσουν οι κόρες τους, στη φωνή του

όμως εκείνη διέκρινε κάποια ένταση.Η Λάρεν ξετύλιξε την υφασμάτινη λωρίδα που είχαν κόψει το προηγούμενο βράδυ και έβγαλε τον

ματωμένο επίδεσμο με τον οποίο είχε κοιμηθεί. Ο Άλεξ κοίταξε την πληγή, αλλά δίστασε νααπλώσει το χέρι του και να την αγγίξει.«Σήμερα θα μείνεις στο σπίτι με τα κορίτσια. Δε θέλω να τριγυρίζεις στα ερείπια στην κατάστασή

σου».«Δεν ήταν κανένα θανάσιμο τραύμα, Άλεξ», διαμαρτυρήθηκε η Λάρεν σαν παιδί που αυθαδίαζε

στο γονιό του. Έδεσε πάλι την πληγή της. «Πρέπει να γίνουν πολλές δουλειές κι εγώ με τα κορίτσιαθα βοηθήσουμε όπου μπορούμε».Ήρθε κοντά τους η Βανόρα με τον Ρος και ο Άλεξ γύρισε προς το μέρος της. «Φρόντισε να

ξεκουραστεί η Λάρεν και να μην ανοίξουν τα τραύματά της».Μιλούσε για λογαριασμό της σαν να ήταν απούσα. Η αγανάκτηση φούντωσε μέσα της, αλλά η

Λάρεν σώπασε. Το τραύμα είχε σκίσει τη σάρκα της σε δύο σημεία, τα ράμματα όμως κρατούσαν τοδέρμα ενωμένο και δεν ήταν πολύ βαθιά πληγή. Όμως δεν είχε νόημα να καβγαδίσει μαζί του, τηστιγμή που ο Άλεξ δεν είχε καμία όρεξη να την ακούσει.

*

Πολύ σύντομα ο Άλεξ έφυγε από το σπίτι χωρίς καν να προγευματίσει. Ο Ρος πήγε μαζί του και οιδυο άντρες προχώρησαν για να επιθεωρήσουν τις ζημιές.Η Βανόρα πλησίασε κοντά της. «Σου έφτιαξα ένα κατάπλασμα», είπε στη Λάρεν. «Θα το δέσουμε

πάνω στην πληγή και σε λίγες μέρες θα γιατρευτεί».«Δε μένω μέσα ενώ υπάρχουν τόσες δουλειές». Τα μέλη του κλαν τους θα περνούσαν όλη τη μέρα

επισκευάζοντας όσες ζημιές μπορούσαν. Δεν ήθελε να της καταλογίσουν ότι εκείνη απουσίασε.«Συμφωνώ μαζί σου», είπε η Βανόρα. «Δεν υπάρχει λόγος να μείνεις μέσα». Ξετύλιξε την πληγή

της και ακούμπησε τα βότανα πάνω στην τραυματισμένη σάρκα.«Μαμά, πονάει;» ρώτησε η Μέριν κοιτάζοντας με ανησυχία τον επίδεσμο.«Όχι πολύ», είπε η Λάρεν κι έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο της κόρης της. «Η Βανόρα έχει φτιάξει

μερικές πίτες από βρόμη, αν πεινάς», της είπε για να αποσπάσει την προσοχή της κόρης της και ηΜέριν πήγε να φάει.«Μου θυμίζει την κόρη μου τη Νέσα όταν ήταν μικρότερη», είπε μ’ ένα στεναγμό η Βανόρα. «Μου

λείπει πολύ τώρα που έχει γυρίσει πίσω στο Λόχαρ, αλλά χαίρομαι που δε βρισκόταν εδώ όταν

Page 14: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

δεχτήκαμε επίθεση».Η Αντάρα μπουσούλησε προς τη Λάρεν σουφρώνοντας τα χείλη της. «Φιλί, μαμά», είπε το δίχρονο

κορίτσι.Η Λάρεν έσκυψε και τη φίλησε. «Πήγαινε με την αδερφή σου, γλυκιά μου. Μέριν, φέρε και στην

Αντάρα μια πίτα».«Δε θα πρέπει να αφήνεις τον Άλεξ να σου μιλάει έτσι», της είπε η Βανόρα χαμηλώνοντας τη φωνή

της. «Δεν έχει σημασία που είναι αρχηγός, εσύ πρέπει να έχεις το θάρρος της γνώμης σου».«Δε θα ωφελούσε», παραδέχτηκε η Λάρεν. «Από τη στιγμή που θα πάρει μια απόφαση δεν ακούει

κανένα επιχείρημα».«Δε βλάπτει κανένας καβγάς πότε πότε», είπε η Βανόρα κοιτάζοντάς την πονηρά. «Μερικές φορές

τα έντονα λόγια μπορούν να οδηγήσουν σε συμφιλίωση».Η Λάρεν κοκκίνισε, καταλαβαίνοντας τι ακριβώς εννοούσε η μεγαλύτερη γυναίκα. Σ’ εκείνη όμως

δεν άρεσαν οι λογομαχίες κι ήταν αμφίβολο αν θα έφερναν κανένα αποτέλεσμα. Ο Άλεξ είχε πολύκαιρό να την αγγίξει. Τους τελευταίους μήνες ερχόταν στο κρεβάτι τους πολύ αργά τη νύχτα.Αποκοιμιόταν σχεδόν αμέσως και σηκωνόταν το χάραμα. Είχε τελειώσει η εποχή που ξυπνώντας τηναγκάλιαζε, της έκλεβε ένα φιλί ή της έκανε έρωτα.Δεν τον κατηγορούσε γι’ αυτό. Ήταν αρχηγός του κλαν και κατά συνέπεια είχε πολλές ευθύνες.

Μερικές φορές όμως... η Λάρεν ένιωθε μόνη.Αν ο Άλεξ είχε δείξει την παραμικρή επιθυμία να βρεθεί μαζί της, να της μιλήσει όπως παλιά, ίσως

να του έλεγε το μυστικό που κρατούσε μέσα της σχεδόν για τρία χρόνια, αυτό που τη γλίτωσε απότην κατάθλιψη όταν έχασαν το μωρό τους.Όταν είδε ότι ο άντρας της δεν μπορούσε να της προσφέρει καμιά παρηγοριά, η Λάρεν πήγε στον

ιερέα τους, τον πατέρα Νόλαν. Ο ηλικιωμένος άντρας τής δίδαξε την τέχνη της υαλουργίας για ναπερνάει την ώρα της. Με τη φωτιά και το φύσημα η Λάρεν είχε βρει τη λύτρωση και την ομορφιά.Δεν υπήρχε τίποτα πιο μαγικό από το να αναμειγνύει άμμο, ορυκτά και, με τη βοήθεια τηςθερμοκρασίας να κατασκευάζει χρωματιστές υαλογραφίες. Η χειροτεχνία τής είχε δώσει ελπίδα καιτη βοήθησε να επιβιώσει τους εφιαλτικούς μήνες του συντριπτικού πένθους της.Μέσα σ’ ένα χρόνο είχε γίνει η μαθητευόμενη του ιερέα, βρίσκοντας μέσα στην τέχνη εκείνο το

κομμάτι του εαυτού της που είχε χάσει. Τώρα της ήταν αδύνατον να το απαρνηθεί, με τον ίδιο τρόποπου δεν μπορούσε να πάψει να αναπνέει. Μα το έκρυβε τόσο καιρό που φοβόταν πολύ να το πει σ’οποιονδήποτε. Το ήξεραν μόνο ο μαθητευόμενός της ο Ράμζι, η Νέιρνα και η λαίδη Μαργκερίτ. Δενήξερε τι θα σκεφτόταν ο Άλεξ και φοβόταν ότι δε θα το κατανοούσε.Πρέπει να παραμερίσεις τους φόβους σου και να προσπαθήσεις να πουλήσεις τα έργα σου, είπε

στον εαυτό της. Αν μπορούσε να βρει αγοραστή, τα χρήματα θα τους βοηθούσαν να ανανεώσουν τιςπρομήθειές τους που είχαν χαθεί στη μάχη. Ήταν η μόνη ελπίδα της να βοηθήσει τους ανθρώπους.Όμως την τελευταία φορά η προσπάθειά της είχε οδηγήσει σε καταστροφή. Εκείνη και η Νέιρνα

είχαν δώσει μια υαλογραφία στον Ντούγκαλ ο οποίος έπεσε θύμα ληστείας από έναν έμπορο.Ολόκληρες εβδομάδες σκληρής δουλειάς χάθηκαν έτσι για πάντα και η απογοήτευση την κυρίευεακόμα.Η Βανόρα έψησε κι άλλες πίτες για τα κορίτσια ενώ η Λάρεν πήγε κοντά στη φωτιά για να ζεστάνει

τα χέρια της. Σκάλισε λίγο τα κάρβουνα φουντώνοντας τις φλόγες. Πίεσε τον εαυτό της να φάει μαζίμε τα κορίτσια, αλλά δεν είχε ιδιαίτερη όρεξη.Κοιτάζοντας τα αναμμένα κάρβουνα, σκέφτηκε τη θερμοκρασία που ήταν απαραίτητη για τη

Page 15: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

κατασκευή του γυαλιού. Το μυαλό της άρχισε να ταξιδεύει καθώς φανταζόταν πως περνούσε τημέρα με την άμμο και τα ορυκτά της. Χρειαζόταν περισσότερη στάχτη και...Στάχτη. Τώρα είχαν μπόλικη από δαύτη, σωστά; Αν τη μάζευε, θα είχε αρκετό υλικό για να φτιάξει

μεγαλύτερες ποσότητες γυαλιού. Δε θα αρέσει στον Άλεξ, προειδοποιούσε το μυαλό της. Σε διέταξενα καθίσεις στα αβγά σου.Έδιωξε μακριά τη σκέψη. Το πιθανότερο ο Άλεξ να μην έπαιρνε είδηση την απουσία της. Τα

κορίτσια θα διασκέδαζαν βοηθώντας τη να γεμίσουν κουβάδες με στάχτη, ιδίως αν τους έλεγε νακουβαλήσουν όσους περισσότερους απ’ αυτούς μπορούσαν ως τη σπηλιά.«Κορίτσια, τελειώσατε το φαγητό;» ρώτησε. Η Μέριν έγνεψε καταφατικά και πήρε την Αντάρα από

το χέρι. «Ωραία».Φρόντισε να ντύσει αρκετά ζεστά τις κόρες της. «Θα πάμε να βοηθήσουμε τον μπαμπά σας. Θέλω

να βρείτε ξύλινους κουβάδες και θα μας βοηθήσετε να καθαρίσουμε».«Και τι θα πει ο άντρας σου όταν μάθει ότι τον παράκουσες;»Ανασήκωσε ελαφρά τους ώμους της και χαμογέλασε στη μεγαλύτερη γυναίκα. «Δε μου έλεγες πως

χρειάζεται ένας καλός καβγάς κάπου κάπου;»Η Βανόρα χαμογέλασε κι εκείνη και βγήκε πρώτη από το σπίτι. Η Λάρεν πήρε έναν ξύλινο κουβά.

«Μπορώ να το δανειστώ αυτό;»Η Βανόρα ένεψε καταφατικά. «Θα έρθω μαζί σου».Προχώρησαν μέσα από τα καμένα ερείπια και η Λάρεν άκουσε φωνές από κάποια αγόρια που

τσακώνονταν. Έγνεψε στη Βανόρα να κρατήσει τα κορίτσια και πήγε κοντά για να δει.«Κλέφτη! Νόμιζες πως θα γλίτωνες;» Ο έφηβος χτυπούσε μια κουρνιασμένη μορφή που

αιμορραγούσε στο χώμα. Από την άλλη πλευρά ένα άλλο αγόρι κλοτσούσε κι αυτό το θύμα.«Φύγετε από κοντά του!» Η Λάρεν πήγε κοντά και άρπαξε το ένα παιδί προσπαθώντας να το

απομακρύνει.Όταν είδε το πρόσωπο του θύματος έπνιξε μια κραυγή. Ήταν ο Ράμζι, ο μαθητευόμενός της. Το

ξανθόμαλλο αγόρι ήταν έντεκα χρονών και η μύτη του αιμορραγούσε από τον καβγά. Μα είχε κιάλλες μελανιές, πιθανόν από τις γροθιές του πατέρα του. Στο βρόμικο χέρι του κρατούσε έναξεροκόμματο.«Τι συνέβη;» τους ρώτησε αυστηρά. «Γιατί τσακώνεστε για λίγο ψωμί;»«Οι αποθήκες μας έχουν καεί», είπε το πρώτο αγόρι. «Τον πιάσαμε να κλέβει απ’ τον μπαμπά μας».«Νομίζετε ότι ο αρχηγός σας θα άφηνε μια οικογένεια να πεινάσει; Θα σας αρνιόταν τροφή;»«Ο Ράμζι έπρεπε να πάει αλλού να ζητιανέψει».Η Λάρεν κούνησε αηδιασμένη το κεφάλι της πέρα δώθε. «Πηγαίνετε στα σπίτια σας. Αφήστε τον

ήσυχο».Όταν έφυγαν, γονάτισε δίπλα στο μαθητή της και σκούπισε το αίμα του με το χέρι της. «Μπορείς ν’

ανακαθίσεις;»Ο Ράμζι μόρφασε με πόνο, αλλά κατάφερε να γνέψει καταφατικά. Στα δάχτυλά του έσφιγγε ακόμα

το ξεροκόμματο.«Το έκλεψες, πράγματι;» ρώτησε ήρεμα η Λάρεν. Το πρόσωπό του κοκκίνισε από ντροπή. H σιωπή

του ήταν εύγλωττη απάντηση.«Έπρεπε να έρθεις σ’ εμένα», του είπε μαλακά.Το αγόρι είχε το κεφάλι σκυμμένο και η Λάρεν ήξερε πως δεν της είχε ζητήσει φαγητό από

περηφάνια. «Πήγαινε στη σπηλιά και βάλε μπροστά το καμίνι», τον πρόσταξε. «Όταν έρθω θα σου

Page 16: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

φέρω και φαγητό».Η εντολή της φάνηκε να φτιάχνει αμέσως τη διάθεσή του και τα σκληρά γκρίζα μάτια του

καρφώθηκαν στα δικά της. Τον τελευταίο χρόνο ο Ράμζι υπήρξε ο μαθητευόμενός της κι ήταν αυτόςπου τη βοηθούσε να κρατάει το καμίνι αναμμένο. Του έδινε έτσι μια ευκαιρία να γλιτώνει για λίγοαπό τις γροθιές του πατέρα του, και άλλωστε δεν μπορούσε να φτιάξει το γυαλί της χωρίς τηβοήθειά του.«Θέλετε να αρχίσω λιώσιμο όταν κάψουν αρκετά;» τη ρώτησε με χαμηλή φωνή.«Όχι ακόμα. Θα έρθω να σε βρω αργότερα. Στο μεταξύ θα βρω τα μείγματα που χρειάζομαι». Με

λίγη καλή τύχη θα είχε συγκεντρώσει επίσης τη στάχτη που χρειαζόταν.Βοήθησε τον Ράμζι να σηκωθεί και πρόσεξε πως σύντομα θα χρειαζόταν πιο ζεστά ρούχα. Τα

τελευταία ρούχα που του είχε δώσει είχαν εξαφανιστεί. Κατά πάσα πιθανότητα τα είχε πάρει οπατέρας του για να τα πουλήσει.Βλέποντάς τον να απομακρύνεται με σερνάμενα βήματα, η Λάρεν θυμήθηκε τον εαυτό της μικρό

κορίτσι. Ήξερε τι σήμαινε κρύο και πείνα, και ήταν κι εκείνη πολύ περήφανη για να δέχεταιελεημοσύνες από άλλους.Ποτέ ξανά, ορκίστηκε. Δε θα άφηνε κανένα από τα αγαπημένα της πρόσωπα χωρίς φαγητό ή

ρούχα.Ο μαθητευόμενός της έδειχνε πως είχε ταλέντο στην κατασκευή του γυαλιού και η σχολαστικότητά

του τον βοηθούσε πολύ. Ρουφούσε με δίψα τις γνώσεις που του μετέδιδε η Λάρεν.Όταν γύρισε στη Βανόρα και τα κορίτσια είδε ότι είχαν πλησιάσει στο πλήθος που εργαζόταν.

Αρκετοί νεαροί κρατούσαν τσεκούρια και πήγαιναν προς το δάσος για να κόψουν ξύλα. Άλλοιφόρτωναν τα καμένα κούτσουρα σε καρότσες για να τα απομακρύνουν.Η Λάρεν είδε τη γυναίκα του Μπραμ, τη Νέιρνα, να οργανώνει τους ανθρώπους σε ομάδες. Έδινε

οδηγίες με αποτελεσματικότητα σαν στρατηγός, με μια έμφυτη ηγετική αίσθηση.«Εσύ θα έπρεπε να βρίσκεσαι εκεί», της είπε η Βανόρα. «Όχι η Νέιρνα. Εσύ είσαι η γυναίκα του

αρχηγού».Η Λάρεν ντράπηκε. Μα τι μπορούσε να κάνει; Τα πλήθη την τρόμαζαν, ένιωθε πως τα ελαττώματά

της μεγεθύνονταν μπροστά στα μάτια των ανθρώπων.«Δε σε σέβονται», συνέχισε η Βανόρα. «Κρύβεσαι χωρίς να προσπαθείς καν να τους

αντιμετωπίσεις». Η μεγαλύτερη γυναίκα πήρε το χέρι της και την οδήγησε μπροστά. «Δε θέλω να σεπληγώσω, αν όμως θέλεις να βοηθήσεις πρέπει να αφήσεις τις ντροπές και να αναλάβεις το ρόλο πουσου αρμόζει».Η Λάρεν ήξερε ότι η Βανόρα είχε δίκιο, όμως δεν μπορούσε να απαλλαγεί από τους φόβους της

ούτε από το νευρικό καρδιοχτύπι της. Ευχόταν να έμοιαζε στη Νέιρνα και να μη δενόταν κόμπο ηγλώσσα της δίχως να ξέρει τι να πει.Μόλις σκορπίστηκε το πλήθος είδε τον Άλεξ και τα αδέρφια του. Είδε τον επίδεσμο που τύλιγε το

μπράτσο του άντρα της, εκείνος όμως συνέχιζε να φτυαρίζει τις στάχτες χωρίς να νοιάζεται για τοτραύμα του.Οι μύες του τεντώνονταν καθώς δούλευε και η Λάρεν θυμήθηκε πώς ήταν να αγγίζει το γυμνό του

δέρμα. Ήξερε καλά το κορμί του, κάθε καμπύλη και γωνία του.Η διάθεσή της σκοτείνιασε μόλις θυμήθηκε πόσον καιρό είχαν απομακρυνθεί ο ένας από τον άλλο.

Την προηγούμενη νύχτα ο Άλεξ είχε θυμώσει μαθαίνοντας για τον τραυματισμό της. Πληγώθηκαντα αισθήματά της όταν δεν της είπε ούτε μία τρυφερή λέξη, σαν να κατηγορούσε την ίδια για τον

Page 17: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

τραυματισμό της. Το πρωί την πρόσταξε να μείνει στο σπίτι, σαν να μην τη θεωρούσε ικανή ναβοηθήσει.Όμως εγώ μπορώ να κάνω κάτι, σκέφτηκε. Θα ξεκινούσε φτιάχνοντας περισσότερο γυαλί κι

ύστερα θα προσπαθούσε να το πουλήσει. Με κάποιο τρόπο.«Μαμά, θα βοηθήσουμε τον μπαμπά;» ρώτησε η Μέριν.«Ναι. Αλλά μείνετε εδώ». Δεν μπορούσε να πάει έτσι απλά προς τα καμένα ερείπια του κάστρου

και να αρχίσει να μαζεύει στάχτη. Ο Άλεξ θα την έβλεπε και θα θύμωνε. Γι’ αυτό χρειαζόταν τηβοήθεια της Νέιρνα.«Θα προσέχεις για μια στιγμή τα κορίτσια;» ρώτησε τη Βανόρα. Εκείνη συμφώνησε και η Λάρεν

πήγε να βρει τη Νέιρνα κάνοντας το γύρο του πλήθους για να μην τη δει ο Άλεξ. Η γυναίκα τουΜπραμ θα ήξερε πώς να μαζέψουν στάχτη χωρίς να υποπτευθεί κανείς το παραμικρό.«Χρειάζομαι τη βοήθειά σου», ομολόγησε όταν έφτασε κοντά της. «Θέλω τη στάχτη που έχει

μείνει. Ειδικά τη στάχτη από τα καμένα ξύλα. Τη χρειάζομαι... για τη δουλειά που κάνω. Τα κορίτσιαμου μπορούν να βοηθήσουν στο μάζεμα».Τα πράσινα μάτια της Νέιρνα την κοίταξαν με πανουργία. «Θα χρειαστείς και κάτι ακόμα. Θα

στείλω τον Ντούγκαλ και μερικούς άντρες για να φτυαρίσουν τη στάχτη σ’ ένα κάρο. Έτσι κιαλλιώς χρειαζόμαστε το χώρο καθαρό για το χτίσιμο του καινούριου κάστρου. Άσ’ το επάνω μου».Η Λάρεν την ευχαρίστησε και γύρισε να πάει στις κόρες της. Φτάνοντας όμως στις πύλες ένα χέρι

την άρπαξε από το μπράτσο.

*

«Τι γυρεύεις εδώ;» απαίτησε να μάθει ο Άλεξ. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι έβλεπε τη Λάρεν εκεί,ενώ ήταν τραυματισμένη.Το πρόσωπό της ήταν χλομό καθώς την ανάγκασε να καθίσει σε μια μικρή στοίβα από πέτρες.

«Πρέπει να ξεκουραστείς».Αν και είχε ριχτεί με τα μούτρα στη δουλειά, ο Άλεξ δεν μπορούσε να βγάλει από το μυαλό του την

εικόνα του βέλους που τρύπησε το δέρμα της Λάρεν. Ακόμα και τώρα ο πόνος αποτυπωνόταν στοπρόσωπό της και τον βασάνιζε η ενοχή επειδή δεν είχε σταθεί ικανός να την προστατεύσει.«Ήθελα να βοηθήσω», του είπε και σηκώθηκε όρθια.«Δε θέλω να χτυπήσετε. Υπάρχουν τμήματα του κάστρου που χρειάζονται γκρέμισμα. Κράτα τα

παιδιά μακριά».«Η Νέιρνα σε βοηθάει, όμως», του αντιγύρισε. «Το ίδιο και η Βανόρα αλλά και οι άλλες γυναίκες».«Εκείνες δεν τραυματίστηκαν». Η Λάρεν έπρεπε να μείνει μακριά από τα επικίνδυνα χαλάσματα

και επιπλέον έπρεπε να ξεκουραστεί και να γίνει καλά. «Κάνε αυτό που σου ζητάω, Λάρεν. Έτσι κιαλλιώς εδώ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα».Τον κοίταξε θιγμένη και απομακρύνθηκε. Δεν ήθελε να φανεί σκληρός απέναντί της, αλλά ήταν

φανερό πως την είχε προσβάλει. Επέστρεψε στο ερειπωμένο κάστρο και συνέχισε να ξεκαρφώνει τιςσανίδες. Αγκίθες καρφώθηκαν στα χέρια του, αλλά τις αγνόησε. Μέσα του μια φωνή τονπροκαλούσε.Δε σου μίλησε για το τραύμα της, επειδή δε σε εμπιστεύεται.Ο Άλεξ άφησε το θυμό του να ξεσπάσει στη σκληρή δουλειά και έδιωξε μακριά τις ανεπιθύμητες

σκέψεις. Τρία σχεδόν χρόνια είχε δουλέψει ατέλειωτες ώρες, πασχίζοντας ώστε κάθε μέλος του

Page 18: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

κλαν να έχει τροφή και στέγη. Είχε πειστεί πως ήταν το καθήκον του σαν αρχηγός.Η Λάρεν το κατανοούσε, όπως κι ο ίδιος. Τα χέρια του έμειναν ακίνητα πάνω στο ξύλο κι ένα

αιμάτινο ρυάκι κύλησε ανάμεσα στα δάχτυλά του.Ήταν πιο ευτυχισμένη πριν γίνεις αρχηγός, συνέχισε η φωνή. Ποτέ δεν ήθελε αυτή τη ζωή. Εσύ της

την επέβαλες.Στην αρχή ο Άλεξ περίμενε πως η Λάρεν θα άλλαζε, θα έβλεπε τις ευθύνες της. Θα γινόταν μια

καλή κυρά του Γκλεν Άριν.Αντί γι’ αυτό όμως εκείνη αποτραβήχτηκε... τόσο από αυτή τη ζωή όσο και από τον Άλεξ.

*

Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.Τα λόγια του της είχαν χαλάσει τη διάθεση. Ο Άλεξ την έβλεπε σαν μια ενόχληση, κάποια που δεν

έπρεπε να μπλέκεται στα πόδια τους καθώς εκείνος και οι άντρες του δούλευαν σκληρά. Η Λάρενυπέθετε πως ο Άλεξ απλώς ήθελε την ασφάλειά της· πώς περίμενε όμως από αυτήν να κάθεται μεσταυρωμένα τα χέρια κοιτάζοντας τους τοίχους ενώ όλοι οι άλλοι δούλευαν; Της ήταν αδύνατον.Πέρασε από το σπίτι για να πάρει τις κόρες της και λίγο φαγητό για το μεσημέρι. Ύστερα

προχώρησε κατά μήκος της ακρολιμνιάς μαζί με τη Μέριν και την Αντάρα.Η σπηλιά της ήταν κρυμμένη προς την απέναντι πλευρά του νερού, στην πλαγιά ενός μεγάλου

λόφου. Η σπηλιά εξαεριζόταν αρκετά μέσα από τις σχισμές που υπήρχαν στην οροφή της και,βρισκόταν αρκετά μακριά από το κάστρο ώστε να μην πλησιάζει ποτέ κανείς προς τα εκεί. Ηεγγύτητα με το νερό τής έδινε πρόσβαση στις τεράστιες ποσότητες άμμου που χρειαζόταν για τηδουλειά της.Ο πάτερ Νόλαν είχε χτίσει τους κλίβανους μέσα στη σπηλιά και η ατμόσφαιρα ήταν ζεστή και ξερή,

τέλεια για την κατασκευή γυαλιού. Η Λάρεν ήταν ευγνώμων για το μεγάλο αυτό καμίνι, αφού ποτέδε θα είχε καταφέρει να το φτιάξει από μόνη της.Καθώς πλησίαζε στην είσοδο της σπηλιάς είδε ότι ο Ράμζι είχε βάλει μπροστά τις φωτιές όπως του

είχε ζητήσει. Μια βαθιά ζέστη είχε απλωθεί στον αέρα, όμως θα περνούσαν αρκετές ώρες πριν ανεβείαρκετά η θερμοκρασία για την κατασκευή του γυαλιού.Τάισε τα κορίτσια με λίγα ξερά μήλα και κρέας. Μετά άπλωσε κάτω το μανδύα της και έβαλε τη

μικρή Αντάρα να κοιμηθεί. Η Μέριν δεν άργησε να ξαπλώσει μ’ ένα χασμουρητό δίπλα στηναδερφή της. Η ζεστασιά απ’ τις φωτιές βοήθησε τα δυο παιδιά να αποκοιμηθούν δίπλα στην είσοδο,πάνω στην απαλή άμμο.Η Λάρεν έλεγξε τα εφόδιά της, ρίχνοντας συχνές ματιές προς τα παιδιά της. Παρά τα εργαλεία και

τα υλικά που της είχε αφήσει ο πάτερ Νόλαν, θα ερχόταν κάποια στιγμή που η Λάρεν θα χρειαζόταννα αγοράσει κάποια καινούρια.Η Λάρεν έδωσε στον Ράμζι τα τρόφιμα που είχε φέρει. Εκείνος μουρμούρισε τις ευχαριστίες του

και άρχισε να τρώει με λαιμαργία. Η Λάρεν καμώθηκε πως παρατηρούσε τις υαλογραφίες που είχεήδη φτιάξει ενώ έριχνε κλεφτές ματιές στον νεαρό.Το αδύνατο κορμί του την προβλημάτιζε, ακόμα περισσότερο όμως οι μελανιές στο πρόσωπό του.

Ο πατέρας του παιδιού σπάνια θυμόταν να το ταΐσει, αφού περνούσε τον περισσότερο καιρό τουπίνοντας μπίρα ή ξυλοφορτώνοντας τον Ράμζι. Η Λάρεν του είχε προτείνει να έρθει να μείνει μαζί μ’εκείνη και τον Άλεξ, το αγόρι όμως είχε αρνηθεί πεισματικά και παρέμενε στο σπίτι του.

Page 19: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Σήμερα θέλω να μείνεις κοντά στο καμίνι όλη μέρα», του είπε. «Θα φτιάξω μεγάλες ποσότητεςγυαλιού και δεν πρέπει να αφήσουμε τις φωτιές να σβήσουν». Ήταν ένα ψέμα για να τον κρατήσειμακριά από το σπίτι του πατέρα του, τουλάχιστον μέχρι το βράδυ.Το τραύμα στο πλευρό της πονούσε και η Λάρεν αναγκάστηκε να καθίσει για μια στιγμή ώσπου να

περάσει η ζαλάδα. Ήξερε πως μόλις άρχιζε τη δουλειά ο πόνος θα περνούσε.«Ετοίμασα το καλούπι», είπε ο Ράμζι. «Το μείγμα είναι έτοιμο για λιώσιμο. Το μόνο που χρειάζεται

τώρα είναι τα χρωματιστά ορυκτά».Του χαμογέλασε. «Είσαι ο καλύτερος μαθητευόμενος που θα μπορούσα ποτέ να αποκτήσω,

Ράμζι».Το αγόρι κοκκίνισε. «Θα κόψω λίγα ξύλα ακόμα», είπε και στρώθηκε αμήχανο στη δουλειά.Η Λάρεν άφησε τα δάχτυλά της να χαϊδέψουν ένα κομμάτι γυαλί σε ζωηρό μπλε χρώμα και

αναρωτήθηκε αν ήταν στ’ αλήθεια δυνατόν να βγάλει κέρδος από τη δουλειά της.Κι αν δεν είναι αρκετά καλή δουλειά; προειδοποίησε μέσα της μια φωνή. Ίσως τα χρώματά της

ήταν πολύ σκούρα, δεν άφηναν να περάσει αρκετό φως. Παρ’ όλο που το κοβάλτιο είχε δώσει μιαόμορφη μπλε απόχρωση, το ασήμι δεν είχε πετύχει τον τόνο του πράσινου που είχε επιδιώξει ηΛάρεν. Κανένα κομμάτι δεν μπορούσε να φτιαχτεί ίδιο και δεύτερη φορά, γιατί οι στάχτες διέφερανανάλογα με την ποικιλία των δέντρων.«Έχεις ανάψει το καμίνι για το ψήσιμο;» ρώτησε τον Ράμζι.«Ναι. Μόλις τώρα».Ο κλίβανος ψησίματος έπρεπε να έχει χαμηλότερη θερμοκρασία από τον κλίβανο τήξης, γιατί το

γυαλί ήταν σημαντικό να κρυώνει κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες. Από την εμπειρία της είχε μάθειότι η διαδικασία του ψησίματος ήταν απαραίτητη, όταν μερικά κομμάτια είχαν κρυώσει πολύγρήγορα με αποτέλεσμα να σπάσουν.Σηκώθηκε και πήρε το αργιλώδες μείγμα που είχε ετοιμάσει ο Ράμζι, προσθέτοντας σ’ αυτό μια

μικρή ποσότητα σίδερο για να δημιουργήσει ένα κόκκινο γυαλί. Δεν έπρεπε να το λιώσει ακόμα,αλλά το ακούμπησε δίπλα στο καμίνι μέχρι να ετοιμαστεί.Μ’ όλο που η ζέστη ήταν έντονη, η Λάρεν ήταν συνηθισμένη. Από τη θέση της πίσω απ’ τη φωτιά

έβλεπε τη Μέριν και την Αντάρα να κοιμούνται βαθιά.Είδε με τη φαντασία της τον Κήπο της Εδέμ. Θα χρησιμοποιούσε το γυαλί για να σχηματίσει τα

φύλλα από το Δέντρο της Γνώσης, κάνοντάς το το κεντρικό στοιχείο της σκηνής. Από την επομένημέρα, αν κατάφερνε να πετύχει τη σωστή απόχρωση του κόκκινου, θα έφτιαχνε το μήλο τουπειρασμού.

*

Έχασε την αίσθηση του χρόνου καθώς πύρωνε το κοπτικό εργαλείο της και χάραζε το γυαλί για νατο κόψει στο σχήμα που ήθελε. Δούλευε μαγεμένη με την τέχνη της, παρατηρώντας τις μορφές ναμετατρέπονται από νοερές εικόνες σε πραγματικά σχήματα.Όταν είχε κόψει πια αρκετά φύλλα από το ολοκληρωμένο γυαλί της, είδε τη Νέιρνα και τον

Ντούγκαλ στην είσοδο της σπηλιάς. Τα κορίτσια της είχαν ξυπνήσει και η Νέιρνα κρατούσε τηνΑντάρα στην αγκαλιά της.Το πρόσωπο του κουνιάδου της ήταν πασαλειμμένο με στάχτες κι ήταν κάθιδρος από τη δουλειά.

Ο νεαρός την κοίταξε παραξενεμένος. «Εσύ το έφτιαξες αυτό;» ρώτησε δείχνοντας το φύλλο του

Page 20: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

γυαλιού. «Από άμμο, τώρα δα;»«Όχι. Πριν μέρες», διευκρίνισε η Λάρεν. «Χρειάζεται χρόνος για να κατασκευαστεί γυαλί. Κι

ακόμα περισσότερος, ανάλογα με τα χρώματα που θέλεις να χρησιμοποιήσεις». Φόρεσε τα γάντιατης νιώθοντας άβολα με τις ουλές απ’ τα καψίματα στα χέρια της, αν και δεν τα είχε προσέξει κανείς.Ο Ράμζι είχε αποσυρθεί στο βάθος της σπηλιάς προσπαθώντας να παραμένει αθέατος.Το πλευρό της πονούσε πάλι και η Λάρεν πήρε μερικές ανάσες για να ανακουφιστεί. Απόψε θα

ρωτούσε τη Βανόρα αν μπορούσε να της φτιάξει ένα υπνωτικό βοτάνι. Προς το παρόν έκρυβε τηδυσφορία της. «Μου έφερες λοιπόν στάχτη, ή να τη μαζέψω από πάνω σου;»Τα μάγουλά του κοκκίνισαν με το πείραγμά της και έδειξε έξω. «Γέμισα όλο το κάρο».«Άφησέ την έξω από τη σπηλιά, αν μπορείς».

*

Όλοι μαζί βοήθησαν με τα φτυάρια και άδειασαν τη στάχτη. Όταν το κάρο επιτέλους άδειασε, ηΛάρεν έλεγξε το τήγμα και ρύθμισε τη φωτιά. Χρησιμοποίησε ένα φυσερό για να αυξήσει τηθερμοκρασία και ο Ράμζι πήρε τη θέση του δίπλα στη φωτιά για να την προσέχει.«Θα πρέπει να είναι έτοιμο ως τα μεσάνυχτα», προέβλεψε. «Τότε θα προσθέσω και το μείγμα».«Ωραία. Θα έρθω νωρίς το πρωί για να το ελέγξω».«Δε θα αφήσω τη φωτιά να σβήσει», της υποσχέθηκε. Ήταν συνηθισμένος να κοιμάται την ημέρα

και η Λάρεν ήταν σίγουρη πως δε θ’ άφηνε το καμίνι από τα μάτια του.Ένιωσε την ανάγκη να του χαϊδέψει τα μαλλιά, αλλά απέφυγε να το κάνει. Ο Ράμζι δεν άντεχε

καμία εκδήλωση τρυφερότητας. Στο πρόσωπό του η Λάρεν έβλεπε το γιο που θα μπορούσε να έχειαποκτήσει.Ο οξύς πόνος επανήλθε και δάγκωσε τα χείλη της για να συγκρατηθεί. Η Νέιρνα την κοίταξε με

περιέργεια. «Είσαι εντάξει;»Η Λάρεν έγνεψε καταφατικά. «Μάλλον πρέπει να πάρω τα κορίτσια και να επιστρέψω στο σπίτι.

Είναι αργά». Αφού ετοίμασε τις κόρες της πήρε και τις δύο από το χέρι και άρχισαν να γυρίζουνπίσω.Η Νέιρνα προχωρούσε πλάι της. «Νομίζω πως θα πρέπει να μιλήσεις στον άντρα σου για το γυαλί».Η Λάρεν έστειλε τα κορίτσια μπροστά με τον Ντούγκαλ ο οποίος τα πήρε πάνω στο κάρο. Όταν

έμειναν μόνες η Λάρεν έπιασε το χέρι της Νέιρνα.«Θα του μιλήσω, Νέιρνα. Αλλά όχι ακόμα». Την τρόμαζε η ιδέα να αποκαλύψει τις αδέξιες

ικανότητές της. Ήταν σαν να αποκάλυπτε το πιο κρυφό κομμάτι του εαυτού της.«Θα τον βοηθούσε να καταλάβει γιατί λείπεις τόσες ώρες κάθε μέρα». Η συννυφάδα της

ακούμπησε τα χέρια στους ώμους της Λάρεν. «Και μια μέρα θα το πεις σε όλο το κλαν».Η Λάρεν κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. «Ξέρω τι λένε οι άλλες γυναίκες για μένα. Με θεωρούν

άβουλη, ακατάλληλη για σύζυγο αρχηγού».«Εγώ δεν το πιστεύω αυτό». Η Νέιρνα κούνησε αρνητικά το κεφάλι και χαμογέλασε. «Απλώς είσαι

ήσυχη και ντροπαλή».«Όχι. Είναι κάτι περισσότερο». Η Λάρεν άγγιξε το φόρεμά της και θυμήθηκε τα ξεφτισμένα ρούχα

που φορούσε πριν χρόνια.«Ο πατέρας μου ήταν ζητιάνος», παραδέχτηκε. «Δεν ήταν ικανός να μας φροντίσει. Μερικές φορές

πάθαινε μελαγχολία και έκανε εβδομάδες να σηκωθεί από το κρεβάτι». Έσφιξε περισσότερο το

Page 21: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

μανδύα γύρω της. «Πεινούσαμε και όλοι το γνώριζαν. Η αδερφή μου κι εγώ ντυνόμασταν με τααποφόρια των άλλων».Από την ξαφνιασμένη έκφραση της Νέιρνα κατάλαβε ότι η άλλη γυναίκα δεν τα ήξερε όλα αυτά.

«Το κλαν ξέρει ποια είναι η καταγωγή μου. Και καταλαβαίνουν ότι δεν έχω την ικανότητα να γίνω ηκυρά τους». Κούνησε πέρα δώθε το κεφάλι της. «Μπορεί να είμαι η γυναίκα του αρχηγού τους,όμως αποτελώ ντροπή για όλους».Άνοιξε περισσότερο το βήμα της. «Αυτή η τέχνη είναι κομμάτι του εαυτού μου, Νέιρνα. Όσο την

έχω μπορώ να αντέξω την κριτική τους. Δε με επηρεάζει, γιατί μέσα μου ξέρω τι μπορώ να κάνω».Πήρε ανάσα, μα η ομολογία ράγισε τη καρδιά της. «Δεν πειράζει αν δεν είμαι η κυρία του κλαν ή η

σύζυγος που θέλει ο Άλεξ. Γιατί ξέρω πως υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω».Η Νέιρνα προσπάθησε να εκφράσει κάποια λόγια παρηγοριάς, η Λάρεν όμως δεν τα άκουσε. Είδε

τον άντρα της να τους περιμένει στις πύλες.Στο πρόσωπό του υπήρχε ανησυχία και μια υπόνοια ανακούφισης. Αγκάλιασε τα κορίτσια και

σήκωσε την Αντάρα στα χέρια του. Καθώς όμως τους μιλούσε, η Λάρεν τον είδε να την παρατηρεί.Σχεδόν σαν να είχε ανάγκη να την ξαναδεί.

*

Μάρτιος, 1300Ο απαλός ήχος μιας πέτρας που χτυπούσε στο ξύλο της καλύβας της μητέρας της, ξύπνησε τη Λάρεναπό τον ύπνο της. Μια κρυφή χαρά ζέστανε την καρδιά της, γιατί ο Άλεξ είχε έρθει, όπως ακριβώςτης είχε υποσχεθεί.Οι αδερφές της κοιμούνταν δίπλα της καθώς η Λάρεν σηκώθηκε από το κοινό τους στρώμα. Βγήκε

ακροπατώντας και κοίταξε πίσω της για να βεβαιωθεί ότι η μητέρα της δεν την είχε δει.Το φεγγάρι έλαμπε ασημένιο πάνω στον συννεφιασμένο ουρανό όταν είδε τον Άλεξ να ξεπροβάλλει

απ’ τις σκιές. Το πρόσωπο και τα μαύρα μαλλιά του ήταν υγρά, σαν να είχε πλυθεί στο ποτάμι πρινέρθει να τη βρει. Στην παλάμη του κρατούσε μερικά λιθάρια που άφησε να πέσουν και της άπλωσετο χέρι. Η Λάρεν δεν έβγαλε άχνα, πήρε το χέρι του και τον ακολούθησε στο δάσος.Καθώς προχωρούσαν προς το δάσος κόλλησε στο πλευρό του. Ο ανοιξιάτικος αέρας ήταν δροσερός

και η υγρασία στην ατμόσφαιρα προμήνυε βροχή. Σκουροπράσινα βρύα σκέπαζαν τα δέντρα και ηΛάρεν προχωρούσε προσεκτικά, με μια αίσθηση απαγορευμένης προσμονής να την κυριεύει στησκέψη πως βρισκόταν μόνη μ’ αυτό τον άντρα.Μόλις έφτασαν στο ξέφωτο είδε τον μικρό κύκλο με τους μονόλιθους. Αρχαίες και φθαρμένες, οι

πέτρες είχαν ένα δικό τους στοιχείο μαγείας. Αυτό ήταν το μυστικό καταφύγιό τους, ένα μέρος όπουμπορούσαν να ξεχάσουν ότι εκείνος ήταν γιος αρχηγού κι εκείνη κόρη ενός φτωχού αγρότη.Ο Άλεξ δεν της είχε φερθεί ποτέ σαν να την έβλεπε κατώτερή του. Αυτή τη στιγμή την κοιτούσε μ’

ένα μείγμα πόθου και θλίψης.«Πρέπει να φύγω αύριο», της είπε και την έκλεισε στην αγκαλιά του. «Ο θείος μου ο Ντόνελ θέλει

να επισκεφθώ το κλαν των Κάμπελ». Το ύφος του ήταν βαρύ, προβληματισμένο. Ζούσε με το θείοτου ο οποίος είχε αναλάβει την αρχηγία μετά το θάνατο του πατέρα του. Μεταξύ τους δεν υπήρχεαγάπη, γιατί ο Ντόνελ συνεχώς τον ειρωνευόταν, λέγοντας στον Άλεξ ότι του έλειπε η ικανότητα ναγίνει ένας αρχηγός σαν τον πατέρα του.«Πότε θα γυρίσεις;» του ψιθύρισε.

Page 22: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Δεν ξέρω». Τα χέρια του αγκάλιασαν το πρόσωπό του και ακούμπησε το μέτωπό του στο δικό της.«Θέλει να παντρευτώ τη κόρη του αρχηγού τους. Μα δε χρειάζεται να ανησυχείς. Εγώ έχω ήδηδιαλέξει τη γυναίκα που θα πάρω».Τα δάχτυλά του χάιδεψαν τα μακριά κόκκινα μαλλιά της και μέσα στα μάτια του η Λάρεν είδε το

πάθος να φουντώνει. Ένα κομμάτι της καρδιάς της ράγισε και, αν μπορούσε θα τον κρατούσε εκείμαζί της. Αγαπούσε τον Άλεξ Μακίνλοχ μ’ όλη την ψυχή της, μ’ όλο της το είναι.Όμως φοβόταν ότι δεν υπήρχε μέλλον για τους δυο τους, έτσι φτωχή που ήταν. Κι είχε μια φριχτή

υποψία πως μόλις ο Άλεξ έβλεπε αυτή τη γυναίκα, ίσως ξεχνούσε ό,τι υπήρχε μεταξύ τους.Προς το παρόν σκόπευε να απολαύσει καθεμιά απ’ τις κλεμμένες αυτές στιγμές. Το στόμα του

κατέβηκε στο δικό της και η Λάρεν τον φίλησε μ’ όλη τη θέρμη που είχε στην καρδιά της. Τα χείληκαι η γλώσσα του ενώθηκαν με τη δική της ξυπνώντας στο κορμί της αισθήματα ακατανόητα. Τοσώμα του κολλούσε επάνω της και το διψασμένο στόμα του εξερευνούσε το δέρμα της.Της είχε κοπεί η ανάσα, ο σφυγμός της χτυπούσε γρήγορα. Απόψε θα ήταν η τελευταία τους βραδιά

μαζί. Μόλις ο Άλεξ έφευγε από το Γκλεν Άριν, ίσως να τον έχανε για πάντα.«Σ’ αγαπώ», του ψιθύρισε και τα χέρια της τυλίχτηκαν γύρω από το λαιμό του.Την ξάπλωσε πάνω στο απαλό χορτάρι και, παρά τη δυνατή έξαψή του, κύλησε στο πλάι της και

την παρατηρούσε.«Θέλω να γίνεις γυναίκα μου, Λάρεν».Εκείνη προσπάθησε να μην αφήσει τα αισθήματά της να επισκιάσουν τα λόγια που έπρεπε να πει.

Έκλεισε τα μάτια και πάσχισε να βρει τις κατάλληλες λέξεις.«Όχι πριν επιστρέψεις». Ήθελε να πιστεύει ότι την αγαπούσε αρκετά, αλλά δεν ήθελε να του

δημιουργηθούν αργότερα ενοχές.«Πες μου πως θα με παντρευτείς», της είπε ξανά.Τεντώθηκε να τον φιλήσει, θέλοντας να του αποσπάσει έτσι την προσοχή, να ξεχαστεί για μια

στιγμή στην αγκαλιά του.«Είσαι ο μόνος άντρας που ήθελα ποτέ μου», του απάντησε πάνω στα χείλη του. Ο Άλεξ πήρε πάλι

το στόμα της και το χέρι του περιπλανήθηκε στους ώμους και το στήθος της.Το άφησε εκεί, περιμένοντας να δει την αντίδρασή της. Η θηλή ορθώθηκε ερεθισμένη, μια

αντανακλαστική έξαψη απλώθηκε χαμηλά μέσα της. Η Λάρεν ήξερε πως, αν εκείνη το επέτρεπε,αυτή τη νύχτα ο Άλεξ θα γινόταν εραστής της.Ο αντίχειράς του χάιδεψε τη σκληρή κορφή της θηλής της επιτείνοντας την οδυνηρή έξαψή της. Ο

πειρασμός πάλευε με τη σύνεση και ξάφνου η Λάρεν έπιασε το χέρι του.«Όταν γυρίσεις», του ψιθύρισε. Δεν μπορούσε να του χαρίσει την αθωότητά της ενώ ο Άλεξ

κινδύνευε να εξαναγκαστεί σε γάμο με μιαν άλλη.Εκείνος ανακάθισε και την πήρε ξανά στην αγκαλιά του. «Σου έφερα ένα δώρο για να με

θυμάσαι», είπε και έβαλε μέσα στην παλάμη της ένα μικρό πουγκί.Η Λάρεν ξετύλιξε τις δερμάτινες πτυχές κι έβγαλε μια χούφτα γυάλινες χάντρες. Ζωηρές μπλε,

πράσινες, κόκκινες και λευκές, σαν πολύχρωμα πετράδια.«Είναι πολύ όμορφες», ψιθύρισε.«Τις έφτιαξε ο πάτερ Νόλαν. Με έκαναν να σκεφτώ τους θησαυρούς που θα σου έδινα, αν

μπορούσα».Το δροσερό γυαλί ζεστάθηκε μέσα στα δάχτυλά της και πλησίασε την παλάμη της στο πρόσωπο για

να εξετάσει καλύτερα τις χάντρες. Καθώς τις παρατηρούσε αναρωτήθηκε πώς είχαν φτιαχτεί. Ήξερε

Page 23: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ότι ο ιερέας χρησιμοποιούσε άμμο και φωτιά, κανείς όμως δεν τολμούσε να τον διακόψει ενώκαταπιανόταν με τη μαγική του τέχνη.Ο Άλεξ τη φίλησε ξανά και την κράτησε σφιχτά επάνω του. Όσο κι αν τον ποθούσε, φοβόταν αυτά

που έκρυβε το μέλλον τους.Κι αυτό που φοβόταν περισσότερο απ’ όλα ήταν μήπως τον έχανε.

Page 24: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 3

Μια βαθιά εξάντληση απλώθηκε μέσα του. Κάθε μυς του κορμιού του πονούσε και ο Άλεξ δενήθελε τίποτα περισσότερο από το να βρει ένα μέρος και να κοιμηθεί για το επόμενο δεκαπενθήμερο.Όμως δεν μπορούσε.Παρ’ όλο που είχαν πιάσει δουλειά από το χάραμα, μέχρι στιγμής είχαν καταφέρει μόνο να

καθαρίσουν την περιοχή των ερειπίων. Όλοι στο Γκλεν Άριν αγωνιούσαν, γιατί ήταν εκτεθειμένοι,απογυμνωμένοι απέναντι σε οποιονδήποτε εχθρό μπορεί να τους πλησίαζε.Έκλεισε τα μάτια του, ξέροντας ότι η βία ήταν αναπόφευκτη. Ο Ρόμπερτ Φίτσροϊ, βαρόνος του

Χάρκερκ, είχε υποχωρήσει μετά την τελευταία μάχη, όμως ο Άλεξ δεν είχε καμία αμφιβολία ότι οΆγγλος βαρόνος προετοίμαζε απλώς την επόμενη επίθεσή του.Η σιωπή τον εκνεύριζε περισσότερο από οποιαδήποτε άμεση επίθεση. Διαισθανόταν ότι ο Χάρκερκ

θα ξαναχτυπούσε σίγουρα και το ζήτημα ήταν πότε θα το έκανε.Η μοίρα του κλαν βάραινε τους ώμους του και είχε την επίγνωση ότι αμφισβητούσαν την αρχηγία

του. Μα ο Άλεξ θα έκανε ό,τι χρειαζόταν για να διαφυλάξει την ασφάλειά τους, ακόμα και τώρα πουη ζωή τους είχε γίνει στάχτη.Ήταν ο λαός του. Η οικογένειά του.Ήρθε κοντά ο αδερφός του ο Μπραμ. Η έκφρασή του ήταν σκοτεινή, σαν να έφερνε δυσάρεστα

νέα. «Άκουσα αρκετούς άντρες να λένε πως θέλουν να φύγουν. Έχουν οικογένειες σε άλλα κλαν».«Αυτό δε θα το επιτρέψω». Ο Άλεξ ήξερε πως, αν έφευγαν κάποιοι, θα τους ακολουθούσαν

περισσότεροι.«Και πώς θα τους εμποδίσεις;»«Δε θα χρειαστεί να φτάσουμε ως εκεί». Προχώρησε μαζί με τον Μπραμ ανάμεσα από τα ερείπια

του κάστρου. «Απόψε θα τους μιλήσω».Είδε απόγνωση και ανημπόρια στα πρόσωπα όσων προσπαθούσαν να μαζέψουν ό,τι απέμενε απ’ τα

υπάρχοντά τους. Δε θα ήταν εύκολο να τους πείσει, σαν αρχηγός τους όμως είχε την ευθύνη να τουςφροντίσει.Πέρασε δίπλα από τον Μπρόντι ο οποίος κρατούσε το χέρι του τρίχρονου γιου του. Το παιδί

πάσχιζε να σηκώσει μια κοτρόνα μεγάλη σαν το μπόι του και ο Μπρόντι τον βοήθησε.Το θέαμα έφερε αφόρητη θλίψη στον Άλεξ. Είχαν περάσει πια τρία χρόνια. Ο γιος τους θα είχε την

ίδια ηλικία μ’ αυτό το παιδί. Σχεδόν μπορούσε να τον φανταστεί.Αυτά ανήκουν στο παρελθόν, είπε στον εαυτό του. Έχεις δυο κόρες. Να είσαι ευγνώμων για όσα

έχεις.Από μακριά είδε τον Ντούγκαλ να επιστρέφει με τη Μέριν και την Αντάρα ανεβασμένες πάνω στο

κάρο. Η Νέιρνα και η Λάρεν ακολουθούσαν σε μικρή απόσταση πίσω τους. Η γυναίκα του φαινότανεξουθενωμένη και ο Άλεξ δεν καταλάβαινε γιατί τον είχε αψηφήσει γι’ άλλη μια φορά.Άνοιξε το βήμα του να την προλάβει και μόλις έφτασε δίπλα της την είδε να παίρνει αμέσως μια

αμυντική έκφραση. Από τον τρόπο που έπιανε το πλευρό της ήταν φανερό ότι πονούσε. Δενμπορούσε να καταλάβει γιατί κούραζε τον εαυτό της μόνο και μόνο για να απομακρύνεται από

Page 25: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

όλους.«Πήγες τα κορίτσια για περίπατο;» τη ρώτησε γνέφοντας προς τα κορίτσια που βασάνιζαν τον

Ντούγκαλ με τις φλυαρίες τους.«Ναι. Ήθελες να τις κρατήσω μακριά από το κάστρο».«Εννοούσα να ξεκουραστείς και να τις έχεις μαζί σου».Τώρα που το σκεφτόταν έλειπαν πράγματι πολλές ώρες. Είχε παγωνιά κι ένα λεπτό στρώμα πάγου

κάλυπτε τη λίμνη. Η Λάρεν δε θα άφηνε τα κορίτσια της έξω στο κρύο. Οι κόρες τους δε φαίνονταννα δυσανασχετούν. Τα μάγουλά τους ήταν ολοκόκκινα και τα χαμόγελά τους ζωηρά.«Πού πήγες τα κορίτσια;»Η Λάρεν φάνηκε ξαφνιασμένη, σαν να μην περίμενε την ερώτησή του. «Μια βόλτα. Πουθενά

συγκεκριμένα».«Τόσες ώρες;» Πλησίασε κοντά της στενεύοντας τα μάτια.«Ε, να...»«Μη μου πεις ψέματα», απαίτησε. Άπλωσε το χέρι και άγγιξε τον αυχένα της. Το δέρμα της ήταν

ζεστό και ελαφρώς ιδρωμένο. Μια μυρωδιά καπνού αναδινόταν από τα μαλλιά της. «Ήσουν σεκάποιο εσωτερικό χώρο, σωστά;»Η Λάρεν κοκκίνισε, μα δεν το αρνήθηκε. «Ναι. Πήγαμε στη σπηλιά του πατέρα Νόλαν». Η Λάρεν

τραβήχτηκε από το άγγιγμά του και το χέρι του έπεσε στο πλάι. Από το φόβο στα μάτια της ήτανξεκάθαρο πως υπήρχαν περισσότερα που δεν του έλεγε.«Γιατί;» Η σπηλιά είχε εγκαταλειφθεί από χρόνια, μετά το θάνατο του ηλικιωμένου ιερέα.«Θα... θα σου πω αργότερα», τραύλισε εκείνη. «Αλλά όχι εδώ».Η φωνή της έτρεμε, τα μάτια της ήταν χαμηλωμένα στο έδαφος. Έδειχνε να νιώθει ένοχη για κάτι.

Τι του έκρυβε;«Στείλε απόψε τα κορίτσια στη Βανόρα και τον Ρος», της είπε με σφιγμένα δόντια. «Θέλω να

μιλήσουμε μόνοι».«Μα πρέπει να τους ετοιμάσω φαγητό. Χρειάζονται κάτι να φάνε πριν κοιμηθούν».Ήταν μια αδύναμη δικαιολογία για να τον αποφύγει. Το βλέμμα του τότε κατέβηκε στα χέρια της

και είδε σ’ αυτά μερικές κηλίδες αίμα.«Πάλι αιμορραγείς», παρατήρησε οργισμένος.«Θα σταματήσει», ψιθύρισε εκείνη. «Θα ξεκουραστώ και θα είμαι μια χαρά».Ο τόνος του μαλάκωσε. «Άφησε τη Βανόρα να φροντίσει τα κορίτσια. Κι άσε εμένα να φροντίσω

εσένα». Χωρίς να περιμένει την απάντησή της ο Άλεξ πλησίασε προς τη μεγαλύτερη γυναίκα. Ησύζυγος του Ρος του έριξε ένα κοφτερό βλέμμα, αλλά συμφώνησε να φροντίσει τις κόρες τους.Ο απογευματινός ουρανός σκοτείνιαζε κι ο Άλεξ έδωσε οδηγίες στον Ντούγκαλ να του φέρει ένα

άλογο και εφόδια για τη νύχτα. Η Λάρεν φαινόταν να δυσφορεί με την αυταρχική στάση του.Δεν τον ένοιαζε. Αυτή τη στιγμή το μόνο που ήθελε ήταν να μάθει τι του έκρυβε η γυναίκα του.Όσο περισσότερο το σκεφτόταν, τόσο πιο πολύ συνειδητοποιούσε ότι η Λάρεν δεν τον είχε

εμπιστευθεί ποτέ. Τα τελευταία δυο χρόνια είχε κλειστεί στον εαυτό της, κρατώντας τα μυστικά της.Απόψε θα μάθαινε ποια ήταν αυτά.

*

Ο Άλεξ βοήθησε τη Λάρεν να ανεβεί στο άλογο κι είχε μαζί του ένα δαυλό καθώς οδηγούσε το ζώο

Page 26: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

μέσα στο δάσος. Το λιγοστό φως τρύπωνε μέσα από τα πεύκα και τις βελανιδιές ενώ οι δυο τουςπροχωρούσαν αμίλητοι. Κάποια στιγμή ο Άλεξ σταμάτησε το άλογο και η Λάρεν κοίταξεσαστισμένη τον κύκλο με τους μονόλιθους.«Γιατί με έφερες εδώ;»«Ξέρεις γιατί». Ήθελε να της θυμίσει πώς ήταν κάποτε τα πράγματα μεταξύ τους. Ο κύκλος με τις

πέτρες ήταν το μέρος όπου ερωτεύτηκαν ο ένας τον άλλο. Φαινόταν το τέλειο μέρος για ένα νέοξεκίνημα.Η Λάρεν προχώρησε προς τα εκεί και ακούμπησε τα χέρια της πάνω σε μια από τις πέτρες. «Πάει

καιρός που δεν έχουμε έρθει εδώ».Την έφερνε εδώ κάθε Πρωτομαγιά και γιόρταζαν την ημέρα της άνοιξης ο ένας στην αγκαλιά του

άλλου, σε ανάμνηση της γαμήλιας νύχτας τους. Από τότε όμως που γεννήθηκαν τα παιδιά τους ήτανδύσκολο να φεύγουν. Η Λάρεν δίσταζε να αφήσει τη Μέριν κι έτσι με τον καιρό ο κύκλος τουςξεχάστηκε.Ο Άλεξ είδε τη Λάρεν να κάθεται. Τα γαντοφορεμένα χέρια της ακουμπούσαν πάνω στις φούστες

της ενώ το τελευταίο φως του ήλιου χανόταν στον ορίζοντα.«Δε χρειάζεται να φοράς αυτά τα γάντια», της είπε.«Νιώθω πιο άνετα έτσι».Δε διαφώνησε μαζί της. Ήταν χειμώνας και τα χέρια της θα πρέπει να κρύωναν. Ενώ έστηνε το

αντίσκηνό τους χιλιάδες ερωτήματα και απαιτήσεις ξεπηδούσαν στο μυαλό του. Προσπάθησε νακρατήσει υπό έλεγχο την απογοήτευσή του. Μα όσο εκείνη κρατιόταν μακριά του τόσο περισσότεροαναρωτιόταν πώς να ξεκινήσει.Τώρα ήταν μόνοι, κανείς δεν τους κοιτούσε. Ούτε κι η Λάρεν όμως τον κοιτούσε. Ίσως την

ενοχλούσε το τραύμα της. Το δικό του μπράτσο πονούσε επίσης, αλλά εκείνος ήταν περισσότεροσυνηθισμένος να αγνοεί τη δυσφορία του.Στο φως του δειλινού τα μαλλιά της έλαμπαν σαν φλόγες. Ήταν το ίδιο όμορφη στα μάτια του όσο

και την ημέρα που την παντρεύτηκε. Η επιδερμίδα της ήταν λευκή και λεία, το κορμί της λυγερό.«Θυμάσαι την τελευταία φορά που βρεθήκαμε εδώ;» της είπε τελικά με κάποιο δισταγμό.Η Λάρεν έγειρε πάνω σε έναν απ’ τους ογκόλιθους πιέζοντας το πλευρό της με το χέρι. «Ήταν πριν

τη γέννηση της Μέριν, νομίζω». Η φωνή της γλύκανε. «Πόσο νέοι ήμασταν τότε!»Πήγε δίπλα της και τότε η Λάρεν έβγαλε έναν κοφτό ήχο που έμοιαζε με γέλιο.«Τι είναι;»«Με ρώτησες αν αυτές οι πέτρες με ενέπνεαν». Τα χείλη της χαμογέλασαν μπροστά στη θέα

εκείνων των φαλλικών μονόλιθων.«Και σε ενέπνεαν;»«Μερικές φορές». Είχε μια έκφραση νοσταλγίας στο πρόσωπό της. Ο Άλεξ άπλωσε το χέρι και

παραμέρισε μια τούφα απ’ τα μαλλιά που είχαν πέσει στο μάγουλό της. Άφησε το χέρι του στομάγουλό της και είδε την ξαφνική σύγχυση στα πράσινα μάτια της.«Κάποτε, πριν παντρευτούμε, ερχόμασταν εδώ για να μείνουμε μόνοι. Τώρα, περνάς όσο

περισσότερο χρόνο μπορείς μακριά μου».Δεν το αρνήθηκε και η σιωπή της τον έκανε να ξεσπάσει.«Θέλω να μάθω το γιατί, Λάρεν».

*

wWw.GreekLeech.info

Page 27: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Δε σε αποφεύγω». Είχε ανάγκη να αφοσιωθεί στη δουλειά της, μένοντας μακριά από όλους. Κιόταν ανακάλυψε την αγάπη της για την υαλουργία, έψαχνε κάθε δυνατή ευκαιρία για να ασχοληθείμ’ αυτήν.«Δε με αποφεύγεις;»Η Λάρεν έγνεψε αρνητικά. Έκλεισε τα μάτια της και μια δυνατή σουβλιά απέσπασε την προσοχή

της. Ένιωσε το χέρι της υγρό στο πλευρό της κι έγειρε πίσω στην πέτρα ζαλισμένη.Ο Άλεξ κατάλαβε την αλλαγή στη στάση της. Άγγιξε το χέρι της και η Λάρεν πήρε μια κοφτή

εισπνοή από τον πόνο.«Δείξε μου την πληγή σου», απαίτησε εκείνος.Άκουσε το θυμό στη φωνή του και προσπάθησε να τον εξευμενίσει. «Η Βανόρα μου έδωσε ένα

κατάπλασμα και το τραύμα θα γιατρευτεί».Στάθηκε απέναντί της και το χέρι του κατέβηκε στη θήκη του μαχαιριού του. «Βγάλε το φόρεμα

Λάρεν. Εκτός αν θέλεις να το κόψω».Η ξαφνική εικόνα της λεπίδας που έσκιζε τα ρούχα ξεγυμνώνοντάς την μπροστά του φάνταζε

παράξενα ερωτική μέσα στο μυαλό της. Ήξερε ότι ο Άλεξ δε θα της έκανε ποτέ κακό, ο άντρας όμωςπου βρισκόταν μπροστά της ήταν κυριευμένος από οργή και ερωτική απόγνωση.Την ήθελε. Ήταν φανερό στο σφίξιμο των ώμων του, στο βλέμμα του που την παρατηρούσε. Η

Λάρεν κλονίστηκε, για μια στιγμή σκέφτηκε να του δείξει την πληγή μέσα από τη σχισμένη ραφή.Μα μια αιφνίδια εξέγερση φούντωσε μέσα της. Ήταν δική του ιδέα να την πάρει μακριά από όλους,να περάσει τη νύχτα μόνος μαζί της. Όλη μέρα έδινε διαταγές και τελεσίγραφα και τηςσυμπεριφερόταν σαν να είχε απέναντί του ένα παιδί.Όμως η Λάρεν δεν ήταν παιδί. Ήταν μια γυναίκα με δικές της σκέψεις και αισθήματα. Μια γυναίκα

την οποία εκείνος είχε παραμερίσει ρίχνοντάς της μόνο κάποιες φευγαλέες ματιές κάπου κάπου. Κιένα κομμάτι του εαυτού της ήθελε να του δείξει τι έχανε όλους αυτούς τους μήνες.Αντί να του αποκαλύψει την πληγή της έλυσε τα κορδόνια του μακριού φορέματός της. Όταν τα

μάτια της συναντήθηκαν με τα δικά του η Λάρεν γύρισε την πλάτη της. «Με πονάει να σηκώνω ταχέρια μου ψηλά. Θα πρέπει να βγάλεις εσύ το φόρεμά μου».Ο Άλεξ ήταν σιωπηλός και η Λάρεν δεν τολμούσε να γυρίσει να τον κοιτάξει. Τράβηξε τα χέρια της

μέσα από τα μανίκια και ο Άλεξ ήρθε πίσω της για να τη βοηθήσει να σηκώσει το φόρεμα. Καθώς τοέκανε τα χέρια του σύρθηκαν στο πλάι του στήθους της, στέλνοντας μέσα της ένα αναπάντεχο ρίγος.Το είχε κάνει σκόπιμα. Μόλις της έβγαλε το φόρεμα η Λάρεν έμεινε με το μεσοφόρι.Ο παγωμένος αέρας όξυνε την ευαισθησία της και οι θηλές της ορθώθηκαν πάνω στο ύφασμα. Ο

Άλεξ δεν τη γύρισε προς το μέρος του, αλλά σήκωσε το κατάπλασμα και εξέτασε την πληγή. «Έχειςσπάσει τα ράμματα».«Θα διορθώσω τον επίδεσμο. Δεν είναι τίποτα».«Όχι. Άσε με να το κάνω εγώ». Κατέβασε αργά το ρούχο της μέχρι τη μέση, αφήνοντας γυμνή την

πληγή της. Στον κρύο νυχτερινό αέρα η Λάρεν αναρίγησε, ένιωσε εκτεθειμένη, αλλά δεν έκανε τονκόπο να σκεπάσει τα γυμνά της στήθη.Ο Άλεξ αφαίρεσε τον υγρό επίδεσμο και το κατάπλασμα, καθώς όμως τα χέρια του πέρασαν πάνω

από το κορμί της η Λάρεν ένιωσε την έντονη έξαψη και το ελαφρύ ρίγος στις παλάμες του.Έσκισε μια λωρίδα από το χιτώνα του και η Λάρεν τον κοίταξε λυπημένη. «Θα πρέπει να το ράψω

αυτό αργότερα».«Δε με νοιάζει». Έστρωσε απαλά το κατάπλασμα πάνω στην πληγή της και έδεσε τον καινούριο

Page 28: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

επίδεσμο γύρω από τη μέση της. Καθώς τα χέρια του μετακινούνταν πάνω στη σάρκα της η Λάρενδεν μπόρεσε να μη σκεφτεί πόσον καιρό είχε να την αγγίξει.Πόσον καιρό είχε να τη φιλήσει.Τα χέρια του έμειναν στις άκρες του μεσοφοριού της και η Λάρεν κατάλαβε πως δε θα την άγγιζε

άλλο πια, έτσι πάσχισε να σκεπαστεί. Ο Άλεξ σήκωσε το μεσοφόρι της για να καλύψει τα στήθη τηςκι ύστερα πήρε τα χέρια του μακριά της. «Θα είσαι εντάξει μέχρι το πρωί».«Σ’ ευχαριστώ». Έκρυψε την απογοήτευσή της και γι’ άλλη μια φορά διαισθάνθηκε την

αποδοκιμασία του να επεμβαίνει καταλυτικά στην ατμόσφαιρα.Σταύρωσε τα χέρια της και αναρίγησε.«Δεν πρόκειται να σε ενοχλήσω», της είπε με κάποια ένταση στη φωνή. «Δεν είμαι τόσο

ανεξέλεγκτος ώστε να σου κάνω έρωτα ενώ είσαι πληγωμένη».«Το ξέρω». Η Λάρεν ντράπηκε, σαν να είχε διαβάσει εκείνος τις σκέψεις της. Τότε θυμήθηκε ότι

δεν είχε δει ούτε μια φορά το δικό του τραύμα από τη μάχη. «Πώς είναι το μπράτσο σου;»Σήκωσε το μανίκι του και αποκάλυψε ένα βαθύ κόκκινο κόψιμο. Η πληγή φαινόταν κλειστή, όταν

όμως η Λάρεν την παρατήρησε από κοντά ένιωσε κάποια ένταση στη στάση του. «Δεν έπρεπε νασηκώνεις πέτρες όλη μέρα».«Κι εσύ τι έκανες όλη μέρα;» της αντιγύρισε. Η Λάρεν δεν περίμενε τόσο γρήγορα την ερώτηση

και πισωπάτησε.Έκλεισε τα μάτια της και αναζήτησε τις σωστές λέξεις. «Κάνω κάποια δική μου δουλειά.

Φτιάχνω... πράγματα». Περίμενε να της ζητήσει διευκρινίσεις, να της δείξει κάποιο ενδιαφέρον.«Ξέρω πως μπορείς να υφαίνεις όμορφα χαλιά, Λάρεν, εγώ όμως σε χρειάζομαι στο πλευρό μου,

σαν κυρά του Γκλεν Άριν. Σαν τη σύζυγο που έχω ανάγκη».Δε διόρθωσε το βιαστικό συμπέρασμά του κι ας άκουσε την επίκριση και την απογοήτευση στον

τόνο του.Έμεινε σιωπηλή και ο Άλεξ συνέχισε: «Ξέρω πως νιώθεις άβολα μπροστά σε τόσους ανθρώπους, η

Νέιρνα όμως θα μπορούσε να σε βοηθήσει σ’ αυτό. Και μόλις ξαναχτίσουμε το κάστρο εσείς οι δυομπορείτε να συνεργαστείτε στην επίβλεψή του».«Δεν είναι αυτό που θέλω». Οι λέξεις ξεχύθηκαν πριν προλάβει να τις σταματήσει.«Δεν μπορούμε να γυρίσουμε στο παρελθόν. Τώρα είμαι αρχηγός. Δεν μπορώ να γυρίσω την

πλάτη μου στο κλαν των Μακίνλοχ».«Δε θα σου το ζητούσα ποτέ...» Η καρδιά της ήταν βαριά, όμως έπρεπε να τον κάνει να καταλάβει.

«Εσύ όμως μου ζητάς να γίνω κάποια που δεν είμαι».«Σου ζητάω μόνο να προσπαθήσεις, για το όνομα του Θεού», της αντέτεινε. «Το να κρύβεσαι μέσα

σε μια σπηλιά δεν είναι η ζωή που θα έπρεπε να κάνεις».Δεν έκρυψε τα δάκρυά της. Για τον Άλεξ ένας αρχηγός έπρεπε να παίρνει αποφάσεις και να

απευθύνεται στον κόσμο. Ήταν γι’ αυτόν μια φυσική, ενστικτώδης λειτουργία.Για τη Λάρεν όμως ήταν σαν να την έκοβαν σε χίλια δυο κομμάτια.«Ήμασταν ευτυχισμένοι πριν γίνεις αρχηγός», του ψιθύρισε. «Μας αρκούσαν όσα είχαμε».«Ακόμα κι αν σου χάριζα ένα κάστρο δε θα ήταν αρκετό για σένα, έτσι δεν είναι;» Πέρασε το χέρι

μέσα από τα μαλλιά του. «Λάρεν, δεν ξέρω τι θέλεις. Δεν μπορώ να διαβάσω το μυαλό σου».Θέλω να μ’ αγαπάς γι’ αυτό που είμαι. Όχι γι’ αυτό που θέλεις να γίνω . Μα δεν μπορούσε να του

το πει αυτό. Δε θα την καταλάβαινε ποτέ.Μετά από αρκετή σιωπή ο Άλεξ άνοιξε το φύλλο της σκηνής τους. «Την άνοιξη θα συναντηθώ με

Page 29: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

τον Ροβέρτο Μπρους. Ίσως μπορέσει να βοηθήσει το κλαν μας να ανακάμψει αν του ορκιστούμεπίστη και υποταγή».«Για να ανταλλάξουμε την ελευθερία μας με χρήμα;» είπε σκεπτική. «Για να κάνουμε τους δικούς

του πολέμους εναντίον των Άγγλων;»«Έχουμε άλλη επιλογή;»«Πάντα υπάρχει επιλογή». Τον κοίταξε στα μάτια με ικεσία. «Μην πας ακόμα στον Μπρους. Θα

μιλήσω με τη Νέιρνα μήπως μπορέσουμε να πουλήσουμε κάποια αντικείμενα για να κερδίσουμελίγα χρήματα».«Δεν έχουμε τίποτα, Λάρεν. Κάηκαν τα πάντα».Δε διαφώνησε μαζί του, δεν ήθελε να απαντήσει σε καινούριες ερωτήσεις. Την επομένη θα ζητούσε

από τη Νέιρνα να επισκεφθούν την ενορία του Ινβέριστον, μήπως προσπαθούσαν να πουλήσουν εκείτις υαλογραφίες της.Φαντάστηκε ένα πέτρινο κτίριο με πρόσοψη στα ανατολικά και τον ήλιο να λαμποκοπάει μέσα από

ένα απ’ τα παράθυρά της. Τα χρώματα θα αντανακλούσαν στο δάπεδο και τους ανθρώπους τριγύρω.Απορροφήθηκε τόσο από το όραμά της, που δεν πρόσεξε ότι ο Άλεξ μπήκε στη σκηνή μονάχος. Κι

όταν τελικά πήγε κι εκείνη μέσα είχε ξεχάσει τον πόνο από το τραύμα της, μαγεμένη καθώς ήταν μετη φανταστική εικόνα του γυαλιού και του φωτός.Μόνο το πρωί συνειδητοποίησε ότι ο Άλεξ είχε κοιμηθεί στην απέναντι άκρη της σκηνής, μακριά

της.

*

Μάιος, 1300Το εσωτερικό της καλύβας ήταν κρύο και σκοτεινό. Βρισκόταν στις παρυφές του Γκλεν Άριν, μακριάαπό τα υπόλοιπα μέλη του κλαν. Η αμυδρή μυρωδιά αποξηραμένων βοτάνων πλανιόταν στον αέρακαι είδε το παρατημένο αδράχτι της μητέρας της, της Ρος. Η Λάρεν πέρασε το χέρι της πάνω στουςξύλινους τοίχους και θυμήθηκε τον εαυτό της να κουρνιάζει στο αχυρόστρωμα με τις μικρότερεςαδερφές της για ζεστασιά.Μερικές νύχτες, όταν ο πατέρας της έπιανε καμιά πέστροφα στη λίμνη, όλη η οικογένεια

μοιραζόταν το ζουμερό ψάρι. Τον θυμόταν να τους διηγείται ιστορίες διανθισμένες με μπόλικεςυπερβολές για τις περιπέτειες που είχε περάσει προσπαθώντας να εξασφαλίσει το γεύμα τους.Έκλεισε τα μάτια παλεύοντας με τη λύπη της. Ποτέ του δεν υπήρξε καλός στις γεωργικές εργασίες ή

στη μάχη, είχε κάνει όμως ό,τι καλύτερο μπορούσε και στα δυο. Και ήταν ένας καλός άνθρωπος.«Λάρεν;»Γύρισε και είδε τον Άλεξ να στέκεται στην είσοδο. Την ξάφνιασε η δυνατή παρόρμησή της να τρέξει

στην αγκαλιά του.«Το ήξερα πως θα σε βρω εδώ», της είπε. «Ο πάτερ Νόλαν μου είπε ότι η μητέρα και οι αδερφές

σου πήγαν στο μοναστήρι της Αγίας Άννας».Η Λάρεν έγνεψε καταφατικά. Δεν είχαν πάει με δική τους επιλογή αλλά για το χατίρι της μητέρας

του. Η Γκρίζελ Μακίνλοχ είχε υποψιαστεί το φλερτ τους και έκανε τα πάντα για να τους χωρίσει.«Δεν έπρεπε να βρίσκομαι εδώ», του ψιθύρισε. «Ήταν λάθος μου να γυρίσω».«Γιατί;» Την αγκάλιασε ελαφρά από τη μέση. «Έχω να σε δω δυο φεγγάρια και φέρεσαι σαν να

πέρασαν δυο χρόνια».

Page 30: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Τώρα είσαι υπαρχηγός». Ήξερε τι σήμαινε αυτό, ακόμα κι αν ο ίδιος ήταν απρόθυμος να τοαναγνωρίσει. Ο μελλοντικός αρχηγός χρειαζόταν μια γυναίκα της δικής του σειράς, κάποια πουμπορούσε να ηγηθεί του κλαν.«Θα αργήσω πολλά χρόνια ακόμα να γίνω αρχηγός», της είπε. «Ένας τίτλος είναι και τίποτα

περισσότερο».«Πρέπει να παντρευτείς μια γυναίκα της δικής σου κοινωνικής τάξης. Αυτό περιμένουν από εσένα».«Θα παντρευτώ τη γυναίκα που θα διαλέξω και καμία άλλη». Υπήρχε σκληρότητα στη φωνή του

και η Λάρεν αναρωτήθηκε τι μπορεί να είχε συμβεί στις εβδομάδες που μεσολάβησαν μετά τηναναχώρησή του από το Γκλεν Άριν.Άγγιξε απαλά το πρόσωπό του. Ο Άλεξ αδιαφορούσε για την ταπεινή καταγωγή και τη φτώχεια της

κι αυτό την έκανε να αγαλλιάζει. Εκείνη ήξερε καλά τι σήμαινε πείνα όταν ο πατέρας της αρνιόταναπό περηφάνια να ζητήσει τροφή. Τα υπόλοιπα μέλη του κλαν δεν της μιλούσαν, την αγνοούσαν. Ανπαντρευόταν τον Άλεξ και εκείνος γινόταν αρχηγός, αυτό θα τους εξόργιζε. Πώς ήταν δυνατόν μιαζητιάνα να αξίζει τέτοια θέση;Την τύλιξε με το μανδύα του, ζεσταίνοντάς τη με το κορμί του. Ήθελε να γείρει επάνω του και να

του πει πόσο τον είχε νοσταλγήσει.Μα τώρα δεν επρόκειτο για τις επιθυμίες της αλλά για την ευθύνη απέναντι στην οικογένειά της.

Είχε δει πόσο ευτυχισμένη ήταν η Ρος ανάμεσα στις άλλες καλόγριες. Χωρίς αμφιβολία η μητέρα τηςθα ήθελε να ανήκει στη θρησκευτική κοινότητα. Οι αδερφές της ήταν πολύ μικρές για ναπαντρευτούν αλλά η Γκρίζελ είχε υποσχεθεί να τους μοιράσει προίκες, αν η οικογένειά τους έμενεμακριά.«Έλα μαζί μου», την παρότρυνε. «Πάμε στον πέτρινο κύκλο μας».Ήθελε να αρνηθεί, κάθε βήμα της την έφερνε και πιο κοντά στην απώλεια της αθωότητάς της. Κι

ύστερα θα ήταν πολύ δυσκολότερο να τον αποχωριστεί.Τη φίλησε διώχνοντας τις αναστολές και τους φόβους της, ώσπου η Λάρεν δεν μπορούσε πια να του

αρνηθεί τίποτα.Τον ακολούθησε ως το δάσος. Ο Άλεξ μοιραζόταν μαζί της το μανδύα του και κρατούσε το χέρι της

καθώς περπατούσαν. Όταν όμως η Λάρεν είδε τον κύκλο των πυρσών και τον ιερέα που περίμενε,κατάλαβε την πρόθεσή του και σταμάτησε να προχωρεί.«Άλεξ, δεν μπορούμε. Δεν μπορείς να με παντρευτείς».«Μπορώ. Σου το ορκίζομαι, δεν πρόκειται να σ’ αφήσω να φύγεις ώσπου να γίνεις γυναίκα μου».

Την οδήγησε κοντά σε έναν από τους μονόλιθους. «Τι είναι αυτό που φοβάσαι;»«Μια μέρα θα γίνεις αρχηγός».«Ίσως, σε λίγα χρόνια. Μέχρι τότε όμως σκοπεύω να γίνω σύζυγος. Ίσως και πατέρας».«Αν σε παντρευτώ, η μητέρα και οι αδερφές μου θα υποφέρουν».Του εξήγησε πως η Γκρίζελ είχε διατάξει την απομάκρυνση της οικογένειάς της προσφέροντας σε

αντάλλαγμα προίκες για τις αδερφές της. Το πρόσωπο του Άλεξ σκοτείνιασε από οργή. «Πιστεύειςστ’ αλήθεια πως θα αφήσω τη μητέρα μου να βλάψει την οικογένειά σου; Έχω δική μου περιουσία,Λάρεν. Μπορώ να πουλήσω τα πάντα και να συντηρήσω τους δικούς σου».Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. «Θα σε αποκληρώσουν. Ο θείος σου δε θα το επιτρέψει ποτέ».Την κοίταξε στα μάτια. «Είπες κάποτε πως ήμουν ο μόνος άντρας που επιθυμούσες. Είναι

αλήθεια;»«Όχι αν πρόκειται να θυσιαστείς για μένα». Η φωνή της έτρεμε. «Ποτέ δε θα ήθελα να ζήσεις όπως

Page 31: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

έζησα κι εγώ μεγαλώνοντας. Ήμασταν η ντροπή του κλαν».Έσκυψε το κεφάλι της πάνω στο στήθος του σαν να ήθελε να αντλήσει παρηγοριά από πάνω του.

«Ποτέ δε θα ήθελα να σε ντροπιάσω. Κάποια μέρα θα με μισούσες, γιατί ποτέ δε θα γίνω σύζυγοςαντάξια ενός αρχηγού».«Μ’ αγαπάς;» τη ρώτησε αναγκάζοντάς τη να τον κοιτάξει.«Πάντα θα σ’ αγαπώ», του ψιθύρισε. «Ακόμα κι αν παντρευόσουν άλλη γυναίκα, όπως θα έπρεπε».Πήρε το χέρι της στο δικό του. «Ξέρω πως μέσα σου δε θέλεις να ζήσεις όπως έζησαν οι γονείς

σου».Δεν μπορούσε να αρνηθεί τον δυνατό πόθο της να γλιτώσει από τη φτώχεια, να βοηθήσει την

οικογένειά της.«Άσε με να σου δώσω τη ζωή που πρέπει να έχεις. Το μόνο που θέλω σε αντάλλαγμα είσαι εσύ. Σου

ορκίζομαι πως θα προστατεύσω την οικογένειά σου και θα αντιμετωπίσω τις συνέπειες όποιες κι ανείναι».Σκέπασε το στόμα της μ’ ένα φιλί σαν να έπαιρνε οξυγόνο από τα χείλη της, σαν να έπαιρνε από

αυτήν όλα όσα ήθελε. Η Λάρεν γεύθηκε τον πόθο του και χάθηκε μέσα στην αγκαλιά του, ξέρονταςκαλά πόσο πολύ θα πονούσε αν τον εγκατέλειπε. Ακόμα κι αν αυτό θα ήταν το σωστό.Διχασμένη ανάμεσα στην εγωιστική επιθυμία της να είναι μαζί του και στις σκληρές συνέπειες που

αυτό θα προκαλούσε, διοχέτευσε όλα τα αισθήματά της μέσα σ’ εκείνο το φιλί. Κόλλησεαπεγνωσμένα επάνω του προσπαθώντας να τον κάνει να καταλάβει πόσο σημαντικός ήταν γι’αυτήν.Κάποιος ξερόβηξε και η μαγεία διαλύθηκε. Ο Άλεξ αποτραβήχτηκε και είδε το αμήχανο πρόσωπο

του πατέρα Νόλαν. «Να προχωρήσουμε;» ρώτησε ο ιερέας.«Θα παραιτηθώ από την υπαρχηγία», της είπε τότε ο Άλεξ, «αν είναι να σε χάσω».Ήταν φανερό ότι το εννοούσε. Και δεν μπορούσε να τον αφήσει να κάνει κάτι τέτοιο. Ίσως

περνούσε μια δεκαετία πριν ο Άλεξ αναλάβει την αρχηγία. Οι αμφιβολίες της άρχισαν νακλονίζονται και κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. «Δεν μπορώ να σ’ αφήσω να το κάνεις».«Τότε θα με δεχτείς σαν σύζυγό σου; Θα με αφήσεις να σε προστατεύσω και να φτιάξω για μας ένα

σπιτικό;»Πήρε το χέρι του στο δικό της. «Θα γίνω σύζυγός σου», του είπε ήρεμα. Και ορκίζομαι να μη σε

ντροπιάσω ποτέ, ορκίστηκε μέσα της. Θα βρω τρόπο να γίνω αντάξιά σου.Ο ιερέας άρχισε να προφέρει μια ευλογία στα λατινικά καθώς ένωνε τα χέρια του ζευγαριού. Κι

όταν το τελετουργικό του γάμου ολοκληρώθηκε, ο σύζυγός της της χαμογέλασε. «Πηγαίνετε πάτερ.Θέλω να μείνω μόνος με τη γυναίκα μου».

Page 32: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 4

«Φέρ’ τε την κοντά μου». Ο λόρδος Χάρκερκ σήκωσε το χέρι του και κοίταξε τον Σκοτσέζο αρχηγόπου έστεκε μπροστά του. Τα μαύρα μαλλιά του Φίνιαν Μακλάχορ είχαν γκριζάρει και τα ρούχα τουήταν κουρελιασμένα. Αίμα κυλούσε από το χείλος του ενώ το βλέμμα του ήταν καρφωμένο στηνπόρτα.Σε λίγο οι στρατιώτες έφεραν μπροστά ένα μικρό κορίτσι, όχι παραπάνω από δέκα χρονών.

Κλαψούριζε καθώς οι άντρες την κρατούσαν από τα μπράτσα.«Θα ’πρεπε να προστατεύεις καλύτερα τις γυναίκες σου», είπε ο Χάρκερκ στον πολεμιστή και

απόλαυσε την έκφραση της πατρικής οργής που είδε στο πρόσωπό του.«Άφησέ τη να φύγει», αποκρίθηκε ο Μακλάχορ με φωνή κοφτερή σαν ξίφος.«Όχι ακόμα». Ο Χάρκερκ δίπλωσε τα χέρια κι έγνεψε στους άντρες να απομακρύνουν το κορίτσι.«Μπαμπά», ούρλιαξε εκείνη, «μην τους αφήνεις να με πάρουν. Σε παρακαλώ!»Η έκφραση του Μακλάχορ ήταν δολοφονική και, αν είχε όπλο, χωρίς αμφιβολία ο Χάρκερκ θα τον

έβλεπε να του επιτίθεται. Δεν απάντησε στην ικεσία της κόρης του, αλλά τα γκρίζα μάτια τουπροσηλώθηκαν στον Χάρκερκ. «Τι θέλεις;»Ο Χάρκερκ καθόταν στη σκαλιστή ξύλινη καρέκλα απολαμβάνοντας τη δυσφορία του άντρα. Πήρε

μια κούπα κρασί από έναν υπηρέτη κι ήπιε μια γουλιά για να καθαρίσει το λαιμό του. Είχε αρκετούςΣκοτσέζους αιχμαλώτους στο φρούριό του, αλλά αυτό δεν του αρκούσε. Είχε υποστεί ήττα καιταπείνωση από το κλαν των Μακίνλοχ. Κι ο σύμμαχός του, ο κόμης του Κέρνρος είχε δολοφονηθείβάναυσα από τον Μπραμ Μακίνλοχ.«Θέλω να μου φέρεις τον αρχηγό των Μακίνλοχ», απάντησε ο Χάρκερκ. «Και τα αδέρφια του».Ο Μακλάχορ μόρφασε. «Επειδή σε νίκησαν;»Ο Χάρκερκ τίναξε την κούπα του στην άλλη άκρη της αίθουσας και το ασημένιο σκεύος χτύπησε

με κρότο στο πάτωμα. «Επειδή θέλεις την κόρη σου ζωντανή. Και επειδή θα τη δώσω στους άντρεςμου για να τη χαρούν. Αν θες να την ξαναδείς και με την αρετή της ανέπαφη, θα μου φέρεις τακεφάλια τους».Μολονότι διέθετε αρκετές δυνάμεις για να επιτεθεί ξανά στους Μακίνλοχ, ο Χάρκερκ δεν έβλεπε

κανένα λόγο να ρισκάρει τις ζωές Άγγλων στρατιωτών ή την οργή του βασιλιά του. Ο Εδουάρδος οΜακροσκελής ήταν ένας ανελέητος ηγεμόνας. Ήθελε τους Σκότους υποταγμένους στο βασίλειό του,αλλά η κύρια προτεραιότητά του ήταν να καταστείλει τις εξεγέρσεις στο νοτιοδυτικό τμήμα τηςχώρας.Ο Χάρκερκ επιστράτευσε την ανύπαρκτη υπομονή του. Υπήρχε τρόπος να πάρει εκδίκηση

χρησιμοποιώντας το αίμα των Σκοτσέζων αντί γι’ αυτό των δικών του αντρών. Ήταν προτιμότερονα στρέψει τα κλαν εναντίον των Μακίνλοχ, αφήνοντας εκείνους να κατατροπώσουν τον εχθρό του.Ο βασιλιάς δε θα νοιαζόταν αν οι Σκοτσέζοι αλληλοσκοτώνονταν.«Δεν μπορούμε να τους νικήσουμε», αντιγύρισε ο αρχηγός των Μακλάχορ. «Οι Μακίνλοχ είναι

πολύ ισχυροί».Ο Χάρκερκ διέσχισε το δωμάτιο και τον άρπαξε απ’ το λαιμό. «Είδα το κάστρο τους να καίγεται.

Page 33: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Ό,τι είχαν έγινε στάχτη. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να τους χτυπήσουμε. Και θα το κάνεις εσύγια μένα, αν θες την κόρη σου ζωντανή». Το πρόσωπό του στράβωσε σ’ ένα χαμόγελο. «Δενμπορείς να τις προστατέψεις όλες. Κρίμα που πέθανε η γυναίκα σου. Όμως έχεις μια αδερφή,σωστά;» Του άφησε το λαιμό. «Έχεις διορία μέχρι τη Γιορτή της Αγίας Αγάθης να μου φέρεις τοπρώτο κεφάλι. Αν όχι, θα πάρω το κεφάλι της κόρης σου».

*

Το επόμενο πρωί ο Άλεξ έφερε τη Λάρεν πίσω στο Γκλεν Άριν. To πρώτο πράγμα που έκανε εκείνηήταν να πάει στη σπηλιά του πατέρα Νόλαν, στην απέναντι πλευρά της λίμνης. Η απογοήτευσηπλημμύριζε το μυαλό και την καρδιά του. Την προηγούμενη νύχτα είχε ελπίσει πως θα την έπειθε ναπροσπαθήσει περισσότερο, να είναι δυνατή και να σταθεί στο πλευρό του αντί να τον εγκαταλείπει.Τώρα όμως συνειδητοποιούσε ότι η Λάρεν δεν επρόκειτο να αλλάξει.Τα πρώτα χρόνια, όταν είχαν μόνο τη Μέριν, η Λάρεν ήταν μια διαφορετική γυναίκα. Αφιέρωνε

όλο το χρόνο στο μωρό τους και περνούσε τις ελεύθερες ώρες της υφαίνοντας. Πάντα είχε ταλέντοστα χρώματα και ο Άλεξ θαύμαζε τα ζωηρά χαλιά που ύφαινε.Πάνω απ’ όλα, όμως, θυμόταν πως τα παρατούσε όλα για να τρέξει στην αγκαλιά του, να τον

υποδεχτεί μ’ ένα ζεστό φιλί. Η αγάπη της τον έκανε να αγαλλιάζει, να ανυπομονεί για την επιστροφήτου στο σπίτι.Τώρα την έβλεπε να εξαφανίζεται πέρα στις όχθες της λίμνης, και με κάθε βήμα που έκανε μακριά

του τον πλήγωνε περισσότερο.Μ’ ένα στεναγμό γύρισε στη δουλειά του, την ετοιμασία των καινούριων θεμελίων. Είχε διευρύνει

το χώρο και το νέο κάστρο θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο. Θα είχε τη δομή ενός νορμανδικού κάστρουκαι μέγεθος αρκετό για να στεγάσει αρκετές οικογένειες.Ο Μπραμ είχε τις αντιρρήσεις του. «Δε θα πετύχει αυτό, αδερφέ. Θα χρειαστεί τριπλάσια ξυλεία για

να χτιστεί».«Δε θα το χτίσουμε με ξύλα, αλλά με πέτρα». Ο Άλεξ έδειξε πέρα στους λόφους. «Θα τη φέρουμε

με κάρα από το λατομείο· θα πάρει όμως περισσότερο χρόνο. Και ο κίνδυνος της φωτιάς θα είναιμικρότερος».«Δεν έχουμε αρκετούς άντρες για να χτίσουμε κάτι τόσο μεγάλο. Τρελάθηκες;»«Αυτό ήθελε ο πατέρας μας», του θύμισε ο Άλεξ. Μια μέρα, είχε υποσχεθεί ο Τάβιν, οι Μακίνλοχ

θα ήταν αρκετά ισχυροί ώστε να αποκτήσουν το δικό τους κάστρο. Και μολονότι ο Άλεξ ήξερε πωςδεν ήταν ο αρχηγός που είχε κατά νου ο πατέρας τους, μπορούσε ακόμα να εκπληρώσει το όραμάτου.«Θα το χτίσουμε σε διάφορα στάδια, αρχίζοντας από το εξωτερικό τείχος». Ο Άλεξ έγνεψε πέρα

στον ορίζοντα. «Ο λόρδος Χάρκερκ θα επιτεθεί ξανά, θα πρέπει συνεπώς να έχουμε έναν τρόποάμυνας».«Θα χρειαστούμε δώδεκα τείχη για να τον κρατήσουμε απέξω», αντέτεινε ο Μπραμ και απ’ την

αμφιβολία στο πρόσωπό του ο Άλεξ ήξερε πως θα χρειαζόταν πολλά επιχειρήματα για να πείσει τοναδερφό του.Περνώντας δίπλα στους στάβλους, είδαν ότι ο Ντούγκαλ είχε φτιάξει ένα αυτοσχέδιο υπόστεγο για

τα άλογα με τη βοήθεια του Κάλεμ. Οι δυο άντρες πήγαν κοντά και ο Άλεξ παίνεψε τη δουλειά τους.Ο Ντούγκαλ δέχτηκε τον έπαινο μ’ ένα στραβό χαμόγελο που όμως έσβησε γρήγορα. «Ήθελα να

Page 34: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

σου πω... ότι ο Μπρόντι θα πάει στα ανατολικά, στο Περθ. Σκοπεύει να ζήσει με την οικογένεια τηςγυναίκας του στο Μάρεϊς».«Χρειαζόμαστε όλους τους άντρες εδώ, αν θέλουμε να ξαναχτίσουμε το Γκλεν Άριν», επέμεινε ο

Άλεξ.«Τότε να τους μιλήσεις», είπε ο Μπραμ ανασηκώνοντας τους ώμους.Ο Άλεξ ήξερε πως έπρεπε να τους συγκεντρώσει και να τους μιλήσει, άραγε όμως θα κατάφερνε

τίποτα με τα λόγια; Οι περισσότεροι είχαν χάσει σχεδόν τα πάντα.«Πες σε όλους πως θέλω να τους μιλήσω απόψε, ύστερα συγκέντρωσε μια ομάδα από άντρες για

το λατομείο», είπε στον Μπραμ κι ύστερα γύρισε στον Ντούγκαλ και τον Κάλεμ. «Εσείς ετοιμάστεάλογα και κάρα». Θα τους έπαιρνε σχεδόν ένα χρόνο για να τελειώσουν το κάστρο, αν όμωςδούλευαν σκληρά τις επόμενες εβδομάδες μπορούσαν να ολοκληρώσουν τα θεμέλια και τοεξωτερικό τείχος.Ο Κάλεμ πλησίασε και άγγιξε τον ώμο του Άλεξ σε μια κίνηση υποστήριξης.«Θα τα καταφέρουμε», του είπε ο Άλεξ. «Θα βρούμε τον τρόπο».Καθώς έφευγαν τα αδέρφια του ο Άλεξ παρατήρησε γύρω του. Μόνο πέντε απ’ τις καλύβες είχαν

γλιτώσει απ’ τη φωτιά ενώ είχαν χάσει δεκατέσσερις άντρες και αγόρια στη μάχη, σχεδόν το ένατρίτο του κλαν τους. Η λύπη και η απόγνωση απείλησαν να τον κυριέψουν.Μπορεί να μην ήταν προορισμένος για αρχηγός, αλλά είχε δώσει όρκο στον εαυτό του να

διαψεύσει τον πατέρα του. Είχε ορκιστεί να δώσει τα πάντα στο Γκλεν Άριν, βάζοντας τις ανάγκεςτου κλαν μπροστά από τις δικές του.Κι όμως όλα κατέρρευσαν.Δεν μπορούσαν να ζήσουν έτσι, με τσακισμένη περηφάνια και τα σπίτια τους καμένα. Ο Άλεξ

έπρεπε να τους ενώσει και πάλι. Μαζί θα ξεπερνούσαν τις δυσκολίες και θα ξαναέβρισκαν τη χαμένηπερηφάνια τους.Ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό του και το βλέμμα του μεταφέρθηκε πέρα στη λίμνη και το λόφο,

στην τοποθεσία που ήταν σημαδεμένη με μια άσπρη πέτρα. Δεν μπορούσε να ξεχάσει το θάνατο τουγιου του, παρά τα τρία χρόνια σχεδόν που είχαν περάσει από τότε. Ήξερε καλά πώς ένιωθαν οιχαροκαμένοι συντοπίτες του. Αυτό που τους χρειαζόταν ήταν δουλειά, έτσι ώστε να διώξουν από τησκέψη τους τον πόνο και να συνεχίσουν.Αυτό είχε κάνει κι ο ίδιος. Γιατί όταν σταματούσε και σκεφτόταν, η θλίψη τον έπνιγε και πάλι.Η δουλειά ήταν η μόνη λύση. Η λύση που είχε βρει κι ο ίδιος από τη στιγμή που η Λάρεν τον

απέκλεισε απ’ τη ζωή της.

*

«Θα φύγουμε για το Ινβέριστον σε μία μέρα», είπε η Νέιρνα. «Θα μιλήσω στον Μπραμ και θα τοκανονίσει».«Μα δεν προλαβαίνω να τελειώσω έναν υαλοπίνακα ως τότε!» Της έπαιρνε μία ολόκληρη μέρα

μόνο για να ετοιμάσει ένα χρώμα, πόσο μάλλον για να φτιάξει ολόκληρο υαλοπίνακα.Η Νέιρνα χαμογέλασε με πανουργία. «Ω, μα δε χρειάζεται να τελειώσεις. Θα πάρουμε παραγγελία.

Θα τους πάμε ένα από τα μικρότερα κομμάτια σου καθώς και ένα σχέδιο από το ψηφιδωτό πουθέλεις να φτιάξεις. Θα μετρήσουμε τις διαστάσεις του παραθύρου και θα δώσουν προκαταβολικά τοένα τρίτο του κόστους, συν όλα τα έξοδα για τα υλικά σου».

Page 35: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Η Λάρεν έπαψε να διαφωνεί. Δεν είχε σκεφτεί ποτέ την ιδέα της παραγγελίας. Μα η σκέψη πως θαείχε αρκετά υλικά και την ευκαιρία να κατασκευάσει ένα παράθυρο για μια από τις εκκλησίες... έδινεφτερά στη φαντασία της.«Κι αν προσπαθήσουν πάλι να μας κλέψουν;» ρώτησε θυμούμενη την περιπέτεια του Ντούγκαλ

όταν τον είχαν στείλει να πουλήσει ένα από τα έργα της.«Ο Ντούγκαλ πούλησε το κομμάτι σ’ έναν έμπορο, όχι σ’ έναν ηγούμενο. Και τι ξέρει από

ασημένια νομίσματα ένα παλικάρι δεκατεσσάρων χρονών;» Η Νέιρνα πήγε στο βάθος της σπηλιάςκαι έψαξε ανάμεσα στα κομμάτια. «Θα χρησιμοποιήσουμε αυτό».Σήκωσε ψηλά έναν υαλοπίνακα που απεικόνιζε τον ήλιο να ανατέλλει πάνω από τη λίμνη. Η Λάρεν

είχε ξοδέψει μέρες προσπαθώντας να πετύχει τις σωστές πορτοκαλιές και κίτρινες αποχρώσεις τουγυαλιού και είχε πειραματιστεί με κάποιες γραμμές μολύβδου για να δώσει μια εντύπωσηκυματισμού στο νερό.Ήταν ένα από τα πρώτα κομμάτια της που την ικανοποίησαν, ένα γυάλινο ψηφιδωτό που

απεικόνιζε την απλή ομορφιά της φύσης.«Θα τους πεις ότι συμβολίζει την Αγία Βάπτιση», συνέχισε η Νέιρνα.Η Λάρεν τα έχασε. «Μα είναι απλώς η λίμνη στην ανατολή του ηλίου!»«Όχι για τους μοναχούς. Ο ήλιος συμβολίζει την ανάσταση του Χριστού ενώ το άγιο ύδωρ μας

ξεπλένει από τις αμαρτίες μας».«Είναι η λίμνη», επέμεινε η Λάρεν. Δεν έβρισκε λόγο να πει ψέματα, το γυαλί ήταν αρκετά όμορφο

έτσι όπως ήταν.Η Νέιρνα την αγκάλιασε από τους ώμους και αναστέναξε. «Βλέπεις, γι’ αυτό με χρειάζεσαι, Λάρεν.

Εμείς θα τους πούμε αυτό που θέλουν να ακούσουν και σε αντάλλαγμα αυτοί θα μας πληρώσουναδρά».«Ακόμα κι αν δεν είναι η αλήθεια;»«Μα είναι η αλήθεια. Η δική τους, όχι η δική σου».Η Νέιρνα είχε περισσότερη πείρα στις διαπραγματεύσεις με εμπόρους και στην πώληση

αντικειμένων. Έτσι η Λάρεν τελικά υποχώρησε. «Αφού το λες».«Άσε όλο το παζάρεμα επάνω μου. Εσύ απλώς θα μετρήσεις τα παράθυρα και θα συνεννοηθείς για

τα χρώματα που θέλουν. Προπαντός όμως δε θα τους πεις σε καμία περίπτωση ότι πρόκειται γιααπλή λίμνη».Η Αντάρα ήρθε κοντά και σκαρφάλωσε στην αγκαλιά της. Η Λάρεν αγκάλιασε τρυφερά την κόρη

της. Η Νέιρνα την κοίταξε με μια μικρή λαχτάρα και η Λάρεν ήξερε πως η συννυφάδα της ήθελε έναδικό της παιδί.«Χαίρομαι που είσαι εδώ, Νέιρνα», της είπε. «Ελπίζω να βγάλουμε κάποιο κέρδος από το γυαλί,

έστω και μικρό».«Δε θα είναι μικρό, σου το υπόσχομαι». Η Νέιρνα σήκωσε την Αντάρα στην αγκαλιά της και

ψιθύρισε τρυφερά στο παιδί.«Πώς είναι ο Μπραμ;» ρώτησε η Λάρεν καθώς περπατούσαν γύρω από τη λίμνη.«Δεν έχει ξεχάσει τα χρόνια που πέρασε αιχμάλωτος. Και είναι οργισμένος που ο λόρδος Χάρκερκ

κρατάει ακόμα κάποιους από τους συμπατριώτες μας. Μιλάει διαρκώς για την προσπάθειααπελευθέρωσής τους».Η Λάρεν ρίγησε στη σκέψη πως οι άντρες τους θα έφευγαν ξανά για να πολεμήσουν. Δεν ήθελε να

διακινδυνέψει πάλι ο Άλεξ τόσο σύντομα μετά την τελευταία μάχη. «Δεν μπορούν να φύγουν πάλι.

Page 36: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Πρέπει πρώτα να ξαναχτίσουμε το Γκλεν Άριν».Η Νέιρνα έσφιξε το χέρι της σε μια σιωπηρή υπόσχεση. Μαζί θα έβρισκαν έναν τρόπο να

κερδίσουν χρήματα και θα προσεύχονταν στο Θεό να ήταν αυτό αρκετό.

*

Οι άντρες ξεφόρτωναν πέτρες από τα κάρα. Η Λάρεν τους παρακολουθούσε να σχηματίζουν ταθεμέλια ενώ κάποιοι άλλοι εργάτες έχτιζαν τα τείχη στην εξωτερική περίμετρο του κάστρου. Η ίδιαπήγε να βρει τις γυναίκες που δούλευαν τοποθετώντας μικρότερες πέτρες σε μια ξερολιθιά. Τοπλευρό της πονούσε, όμως τα κορίτσια της ήταν πρόθυμα να βοηθήσουν. Συγκέντρωναν χαλίκια καιτα τρύπωναν μέσα στις χαραμάδες, πιστεύοντας πως έκαναν κάτι κι αυτές κάτι.Πιο πέρα ο άντρας της και οι υπόλοιποι δούλευαν χωρίς να φορούν τίποτα από τη μέση και πάνω.

Ήταν κάθιδροι από την υπερπροσπάθεια και κανείς δεν έδειχνε να προσέχει την ψύχρα.«Μαμά, διψάω», της είπε η Μέριν.Η Λάρεν πήρε τα κορίτσια από το χέρι και τα πήγε κοντά στο βαρέλι που ήταν γεμάτο με νερό από

τη λίμνη. Έριξε μέσα μια ξύλινη κούπα και τη μοιράστηκαν μεταξύ τους, ύστερα την ξαναγέμισε μεσκοπό να την πάει στον Άλεξ.Περνώντας δίπλα από τις άλλες γυναίκες, είδε πως την παρατηρούσαν. «Οι άντρες θα διψούν», είπε

αμήχανη και τους γύρισε την πλάτη.«Για νερό;» χλεύασε η Βανόρα. «Ο Ρος σίγουρα προτιμάει υδρόμελι ή μπίρα». Ακολούθησε όμως

τη συμβουλή της Λάρεν και γέμισε κι εκείνη μια κούπα, ώσπου οι περισσότερες γυναίκες τιςμιμήθηκαν και πήγαν και εκείνες νερό στους άντρες τους. Η Λάρεν ένιωθε περίεργα που οι άλλεςείχαν ακολουθήσει το δικό της παράδειγμα.Προχωρούσε προς τον άντρα της με ανάμεικτα αισθήματα. Η προηγούμενη νύχτα είχε ξεκινήσει με

μια διάθεση από μεριάς του Άλεξ να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα. Όταν όμως πήγε να του πει για τηδουλειά της μέσα στη σπηλιά, εκείνος εστίασε την προσοχή του μόνο στη δειλία της.Κάποτε την αγαπούσε αρκετά και τίποτε άλλο δεν είχε σημασία. Τώρα η Λάρεν φοβόταν πως ο

Άλεξ είχε μετανιώσει που την παντρεύτηκε. Και δεν ήταν καθόλου σίγουρη αν θα γινόταν ποτέ ησύζυγος που ήθελε εκείνος δίπλα του.Πριν φτάσει κοντά του διασταυρώθηκε με δύο από τους συντοπίτες τους που είχαν πιάσει ζωηρή

συζήτηση. «Έχει τρελαθεί, αυτό έπαθε», έλεγε ο Μπρόντι Μακίνλοχ. «Θαρρεί πως θα το ξαναχτίσειαπό πέτρα αντί για ξύλο; Θα πάρει χρόνια, οι Άγγλοι θα μας σκοτώσουν στο μεταξύ!»«Ποιος νομίζει ότι είναι;» είπε ο άλλος. «Κανένας Άγγλος λόρδος;»«Το πρωί φεύγουμε», συμπλήρωσε ο Μπρόντι. «Αν δε θες να κουβαλάς πέτρες όλο τον υπόλοιπο

χρόνο, καλά θα κάνεις να μας ακολουθήσεις».Η Λάρεν δεν κουνήθηκε, μα οι άλλες γυναίκες πίσω της είχαν ακούσει κι εκείνες τα παράπονα του

Μπρόντι. Ο Άλεξ έκανε ό,τι μπορούσε για να ξαναχτίσει το κάστρο τους κι όμως όλοι δεν έκανανάλλο από το να κριτικάρουν.Αμφέβαλλε αν μπορούσε να τους αλλάξει γνώμη, έτσι όπως περνούσε όμως από δίπλα τούς έριξε

μια άγρια ματιά, δείχνοντάς τους πως είχε ακούσει τα παράπονά τους.Φτάνοντας στον Άλεξ, φαινόταν αναστατωμένη. «Τι συμβαίνει;» τη ρώτησε. «Έγινε κάτι με τα

κορίτσια;»Δεν ήξερε τι να του πει. «Ήθελα... να δω αν χρειάζεσαι τίποτα». Του έδωσε την κούπα με το νερό.

Page 37: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Ο Άλεξ ήπιε χωρίς να την κοιτάζει. «Η Νέιρνα μου είπε ότι συζητήσατε για μια ιδέα που θα φέρειχρήματα στο κλαν».«Λοιπόν;» Προσπάθησε να μείνει ήρεμη.«Είπε ότι βρήκατε κάποια γυάλινα αντικείμενα του πατέρα Νόλαν μέσα στη σπηλιά και σκεφτήκατε

να τα πουλήσετε στους μοναχούς του Ινβέριστον».Η Λάρεν τα έχασε, κατάλαβε όμως ότι η συννυφάδα της είχε πει στον Άλεξ μόνο τόσα όσα

χρειάζονταν για να τους δώσει την άδεια να φύγουν.Η επίμονη ματιά του την έκανε να νιώσει άβολα. «Ήξερες για το γυαλί, έτσι;»Του έγνεψε καταφατικά και η φωνή της βγήκε σαν ψίθυρος. «Η Νέιρνα έχει δίκιο. Θα πρέπει να

προσπαθήσουμε να τα πουλήσουμε».«Αυτό το γυαλί είχατε δώσει στον Ντούγκαλ να πουλήσει πριν μερικές εβδομάδες; Τότε που ο

μικρός γύρισε με τα κάλπικα νομίσματα;»Χαμήλωσε το κεφάλι της και έγνεψε καταφατικά. «Ξέρω πως έπρεπε να σου το έχουμε πει».«Αυτή τη φορά δε θα πάει», δήλωσε ο Άλεξ. «Θα πάρει ο Μπραμ τη Νέιρνα κι εκείνη θα

προσπαθήσει να πουλήσει το γυαλί».«Θέλω να πάω κι εγώ μαζί τους», ξεστόμισε περιμένοντας την άρνησή του. «Αν έχω γιατρευτεί

αρκετά», πρόσθεσε για να τον καθησυχάσει.«Γιατί;»Η Λάρεν το διακινδύνεψε κι έβγαλε το γάντι της. Ύστερα άπλωσε το χέρι της και άγγιξε τα

δάχτυλά του. «Γιατί είναι πολύ σημαντικό για μένα».Τα δάχτυλά του πλέχτηκαν με τα δικά της και ο αντίχειράς του άρχισε να χαϊδεύει την παλάμη της.«Τότε να πας», της είπε. Τα σκούρα καστανά μάτια του καρφώθηκαν στα δικά της με λαχτάρα.Η Λάρεν ξαναφόρεσε το γάντι της ταραγμένη. «Σ’ ευχαριστώ», ψιθύρισε.Τότε ο Άλεξ της έδειξε τη δουλειά που είχαν κάνει. «Έχουμε προχωρήσει αρκετά με τα θεμέλια.

Καλύτερα απ’ ό,τι ήλπιζα. Και το εξωτερικό τείχος θα είναι έτοιμο πριν το τέλος του χειμώνα».Κάποτε θα τύλιγε το μπράτσο του γύρω της, τώρα όμως ο Άλεξ φρόντιζε να κρατά την απόστασή

του.«Το κάστρο που χτίζουμε θα είναι πιο ισχυρό από το προηγούμενο».«Το ελπίζω».Μια φευγαλέα σκιά ανησυχίας πέρασε από το πρόσωπό του. Ήξερε κι εκείνος ότι οι άνθρωποι δεν

ήθελαν να χτίσουν ένα κάστρο από πέτρα.«Πρέπει να είμαστε ασφαλείς απέναντι στις εισβολές», συνέχισε. «Και νομίζω πως είναι καιρός να

στείλουμε τη Μέριν και την Αντάρα σε ανάδοχη οικογένεια. Περιμέναμε ήδη πολύ καιρό».Η καρδιά της πάγωσε, αν και ήξερε πως κάποτε θα ερχόταν αυτή η στιγμή. «Η Αντάρα είναι ακόμα

μωρό».«Θέλεις να βρίσκονται εδώ όταν μας επιτεθεί ξανά ο Χάρκερκ; Είναι μεγάλο το ρίσκο. Δε θέλω να

πάθουν κακό».Ήξερε πως είχε δίκιο, η Λάρεν όμως ένιωθε πως της έκοβαν τα χέρια. «Είναι πολύ μικρές».«Μπορούμε να τις στείλουμε βόρεια, στα νησιά Όρκνι», της πρότεινε. «Ο ξάδερφός μου και οι

Σινκλέρ θα τις δέχονταν πρόθυμα. Εκείνοι είναι ασφαλείς από επιδρομές Άγγλων». Το πρόσωπό τουσκοτείνιασε. «Αυτός ο πόλεμος δεν τελείωσε ακόμα».Η όρασή της θόλωσε από τα δάκρυα. «Θα προτιμούσα να περιμένουμε ως την άνοιξη. Το ταξίδι θα

είναι ασφαλέστερο γι’ αυτές τότε».

Page 38: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Κι αν δεχτούμε επίθεση στο μεταξύ;»«Θέλω να περάσω αυτούς τους τελευταίους λίγους μήνες μαζί τους».«Σκέφτεσαι με την καρδιά κι όχι με το νου σου».«Και λοιπόν; Γιατί πρέπει να είμαι πρόθυμη να αποχωριστώ τα παιδιά μου;»«Επειδή δε θέλεις να πεθάνουν», της είπε δίχως καμιά συμπόνια.Η Λάρεν δεν είπε τίποτα. Τρία χρόνια τώρα εμπόδιζε τον εαυτό της να πενθήσει για το γιο τους,

διοχετεύοντας όλες τις σκέψεις της στα παιδιά που ήταν ζωντανά και τη χρειάζονταν.«Την άνοιξη», επανέλαβε. «Άσε με να περάσω αυτόν τον τελευταίο χειμώνα με τα κορίτσια».Άφησε το χέρι της. «Δεν υπόσχομαι τίποτα. Αν εμφανιστεί κίνδυνος, θα φύγουν».«Εντάξει». Κοίταξε γύρω της. «Θέλεις να ετοιμάσω ένα γεύμα για τους άντρες;»«Νομίζω πως η Νέιρνα το οργάνωσε ήδη».Κοίταξε προς τη συννυφάδα της και διαπίστωσε πως ο Άλεξ είχε δίκιο. Κάποιες γυναίκες έκοβαν

πρόβειο κρέας και άλλες άναβαν τις φωτιές για το μαγείρεμα.«Θα πάω να τις βοηθήσω, λοιπόν», είπε και έκανε να απομακρυνθεί.«Λάρεν», τη σταμάτησε. «Απόψε που θα μιλήσω στους άντρες, ίσως μπορείς κι εσύ να

απευθυνθείς στις γυναίκες. Να ακούσεις τους προβληματισμούς τους και να μου πεις τισκέφτονται».«Δεν μπορώ», του απάντησε απερίφραστα.«Δε σου ζητώ να τους μιλήσεις. Μόνο να τις ακούσεις. Δε νομίζω πως θα είναι τόσο δύσκολο».Είδε στο βλέμμα του τη ζωηρή επιθυμία να παρατήσει η Λάρεν τη δειλία της και να γίνει κάποια

άλλη. Μια γυναίκα δυνατή, που δεν κρυβόταν.Έκλεισε τα μάτια της και ευχήθηκε να είχε τη δύναμη να το προσπαθήσει.

*

Ιανουάριος 1303Το μικρό κορμάκι ήταν παγωμένο και κοκαλωμένο μέσα στον τάφο. Ο γιος της, ο αγαπημένος τηςΝτέιβιντ είχε φύγει.Η Λάρεν δεν μπορούσε να αρθρώσει ούτε λέξη. Ήταν αδιανόητο ότι είχε εκπνεύσει μετά από

τέσσερις μόλις μέρες ζωής.Δεν είχε νιώσει το απαλό πρόσωπό του πάνω στο στήθος της; Δεν είχε κλάψει παρηγορώντας τον,

διαβεβαιώνοντάς τον πόσο τον αγαπούσε;Δίπλα της ο Άλεξ ήταν σιωπηλός. Ο θάνατος του γιου τους ήταν ένας κακός οιωνός, τώρα που ο

άντρας της είχε γίνει αρχηγός. Έπεφτε σαν σκιά επάνω τους κι ήταν σαν να είχαν απομακρυνθεί οιδυο τους χίλια μίλια.Το σώμα της είχε εξασθενίσει από τη γέννα, αλλά δεν άντεχε ούτε να φάει ούτε να πιει. Η βουβή

θλίψη την είχε κυριέψει. Ο Άλεξ είπε κάτι όταν ο πάτερ Νόλαν ολοκλήρωσε τη νεκρώσιμη προσευχή,η Λάρεν όμως δεν τον άκουσε.Τα βήματά της την οδήγησαν στην άλλη άκρη της όχθης, μακριά από όλους. Ακόμα κι απ’ τη

Μέριν.Δεν μπορούσε να κλάψει, δεν μπορούσε να ουρλιάξει, δεν μπορούσε να ξεσπάσει εναντίον της

Μοίρας που είχε αρπάξει το μωρό της μέσα από την αγκαλιά της. Το μόνο που μπορούσε να κάνειήταν να περπατάει. Κι όταν άκουσε τα βήματα του Άλεξ να την ακολουθούν, δε γύρισε.

Page 39: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 5

Η Λάρεν μόλις είχε δώσει τα κορίτσια στη Βανόρα για ένα βραδινό γεύμα, όταν την πλησίασε οΜπραμ. «Είδα το γυαλί πριν το τυλίξει η Νέιρνα», της είπε σιγανά, με μια υποψία προειδοποίησηςστη φωνή του. «Θα πρέπει να το πεις στον Άλεξ πριν φύγουμε».Εκείνη δίστασε. «Αν δεν του το πεις εσύ», πρόσθεσε ο Μπραμ, «θα το πω εγώ. Να είσαι σίγουρη».Δεν περίμενε τέτοια αντίδραση από τον κουνιάδο της. «Τι σημασία έχει αν του το πω τώρα ή

αργότερα; Δεν ξέρουμε ακόμα αν θα έχει καμία αξία για τους καλογήρους». Έσφιξε τις γροθιέςτρέμοντας από τα νεύρα της.«Ω, μα και βέβαια θα έχει αξία. Κι αν ξέρω καθόλου τη γυναίκα μου, θα πετύχει ακριβώς την τιμή

που θέλει». Έγνεψε προς τη Νέιρνα που τώρα μιλούσε σε μια μικρή ομάδα γυναικών. «Έχω ακούσειτις άλλες να μιλάνε. Δεν έχουν ούτε κουκούτσι μυαλό στο κεφάλι τους, αλλά πιστεύουν ότι περνάςτο χρόνο σου άπραγη. Έχουν σχηματίσει λανθασμένη γνώμη για σένα».«Δε με ενδιαφέρει η γνώμη τους».«Όμως αντανακλά άσχημα πάνω στον Άλεξ. Αν μάθαιναν την αλήθεια, θα σου έδειχναν

περισσότερο σεβασμό». Άπλωσε το χέρι του και έπιασε το γάντι της. «Έχεις διορία ως το πρωί γιανα του μιλήσεις». Οι ουλές στο λαιμό του τεντώθηκαν και η Λάρεν ήξερε πως θα πραγματοποιούσετην απειλή του.Δεν ήταν καθόλου προετοιμασμένη να αποκαλύψει την αλήθεια στον Άλεξ. Μα τα λόγια του

Μπραμ είχαν καρφωθεί μέσα της σαν αγκάθια. Πιστεύουν ότι περνάς το χρόνο σου άπραγη.Δεν ήταν αλήθεια. Τα γυάλινα κομμάτια που κατασκεύαζε είχαν πράγματι αξία, βαθιά μέσα της το

ήξερε. Και με κάποιο τρόπο θα τα χρησιμοποιούσε για να τους βοηθήσει όλους.

*

Τα δαδιά έκαιγαν μέσα στο σκοτάδι καθώς ο Άλεξ στεκόταν μπροστά στους άντρες. Κάποτεσυγκεντρώνονταν σχεδόν τρεις ντουζίνες άτομα. Τώρα δεν έφταναν ούτε τους είκοσι. Στα πρόσωπάτους υπήρχε δυσαρέσκεια και απογοήτευση. «Σκέφτηκα να μαζευτούμε για να μιλήσουμε», άρχισενα τους λέει. «Κάποιοι από εσάς δείχνετε να έχετε αμφιβολίες για την ανακατασκευή του κάστρουμας».«Ξοδεύουμε άδικα ενέργεια», είπε ο Μπρόντι Μακίνλοχ. «Δεν έχουμε αρκετούς άντρες για να

χτίσουμε ολόκληρο κάστρο. Και τι να το κάνουμε δηλαδή; Το κλαν μας δεν είναι αρκετά ισχυρό. ΟιΆγγλοι θα ξανάρθουν και θα μας αποτελειώσουν τώρα που έφυγαν και οι Γάλλοι».«Αν ξαναχτίσουμε τα σπίτια μας με ξύλο, απλώς θα μας κάψουν και πάλι», αντέτεινε ο Άλεξ. «Θα

ήταν μεγαλύτερη σπατάλη χρόνου».«Μα θα τελειώναμε γρηγορότερα», επέμεινε ο Μπρόντι κοιτάζοντας τα πρόσωπα των συντοπιτών

του. «Θαρρείτε πως είμαστε ένα από τα σπουδαιότερα κλαν του βορρά. Μα δείτε τα χάλια μας. Δενέχουμε πού να μείνουμε, τι να φάμε. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε αυτόν το χειμώνα πρέπει ναφύγουμε».

Page 40: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Έχουμε αρκετά για να αντέξουμε το χειμώνα, αν τα μοιραστούμε». Ο Άλεξ κοίταξε τον Μπρόντικατάματα. «Πριν από χρόνια ο Τάβιν οραματίστηκε το χτίσιμο ενός μεγάλου κάστρου, όμως δενπιστέψαμε ποτέ ότι θα καταφέρναμε να το πραγματοποιήσουμε».«Επειδή δεν μπορούμε», αντιγύρισε ο Μπρόντι.Ο Άλεξ έκανε ένα βήμα μπροστά και όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στον άλλο άντρα. «Και θα

αφήσεις τους Άγγλους να μας νικήσουν; Θα το βάλεις στα πόδια καταφεύγοντας στην οικογένειατης γυναίκας σου στο Περθ, για να κρυφτείς σαν δειλός;» Ύψωσε τη φωνή του. «Μπορεί να έκαψαντο Γκλεν Άριν συθέμελα, αλλά δε θα τους αφήσουμε να σκορπίσουν το κλαν μας. Δε θα μαςχωρίσουν». Η οργή του φούντωσε. «Θα τους αποδείξουμε πως είμαστε ισχυρότεροι. Κι αντολμήσουν να μας επιτεθούν ξανά, το αίμα τους θα βάψει αυτό το χώμα».«Άλεξ», είπε ο φίλος του ο Ρος, «ίσως είναι καλύτερα να σκεφτόμαστε πρακτικά παρά να

ονειρευόμαστε κάστρα που δεν μπορούμε να χτίσουμε».Ο Άλεξ στράφηκε απότομα και αντίκρισε τον μεγαλύτερο άντρα. «Δεν πιστεύεις ότι αξίζει να

πολεμήσουμε για το κλαν μας;»«Χρόνια τώρα πολεμούμε τους Άγγλους», είπε ο Ρος. «Και συνεχίζουν να μας επιτίθενται. Δεν

μπορούμε να απαλλαγούμε απ’ αυτούς».«Αυτό θέλουν, να τα παρατήσουμε», είπε ήρεμα ο Άλεξ. «Θέλουν να σκύψουμε το κεφάλι, γιατί

πιστεύουν ότι δεν είμαστε αρκετά δυνατοί». Κοίταξε στα μάτια καθέναν από τους άντρες ξεχωριστά.«Μα κάνουν λάθος».Έδειξε πέρα στους λόφους και τα βουνά. «Έχουμε ξυλεία από τα δάση μας. Πέτρα από τα βουνά

μας. Και τη δύναμη των χεριών μας. Αν δε μείνουμε ενωμένοι, θα ξεφυτρώσουν κι άλλες αγγλικέςφρουρές στη Σκοτία. Το έχουμε δει να συμβαίνει με τους συμμάχους και με τους εχθρούς μας».Συνάντησε το φοβισμένο βλέμμα του Ρος. «Αν το κλαν μας χωριστεί, τότε δε θα έχουμε τίποτα.Ούτε φίλους. Ούτε το κλαν μας. Ούτε την ελευθερία μας».Σιωπή έπεσε ανάμεσα στους άντρες.«Δεν μπορούμε να ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Ναι, θα πάρει χρόνο. Δε θα έχουμε τελειώσει μέχρι

την άνοιξη, ούτε καν μέχρι τον ερχόμενο χειμώνα. Αλλά αν το χτίσουμε έτσι όπως πρέπει, με τονιδρώτα μας και με τα καλύτερα υλικά που μπορούμε να βρούμε, τότε θα είναι απόρθητο. Και θαπαραμείνει όρθιο όταν οι Άγγλοι θα φύγουν από τη Σκοτία».Από την αλλαγή στη διάθεση των αντρών φάνηκε πως τα λόγια του είχαν αντίκτυπο επάνω τους. Ο

Άλεξ απομακρύνθηκε, μη έχοντας να πει περισσότερα. Ήλπιζε πως τους είχε πείσει. Πίσω τουακολούθησε ο σκύλος της Νέιρνα, ο Καν. Το ζώο ήθελε μόνο τροφή, αλλά ήταν ωραίο να έχειτουλάχιστον έναν υποστηρικτή των ιδεών του.Φτάνοντας στο σπίτι του Ρος, χάιδεψε τα αυτιά του Καν. «Πήγαινε πίσω στη Νέιρνα», τον διέταξε

και μπήκε στη καλύβα. Είδε τη Βανόρα να σκαλίζει τη φωτιά ενώ οι κόρες του κοιμούνταν πάνω στοαχυρόστρωμα. «Πού είναι η Λάρεν;»«Είπε πως είχε ξεχάσει κάτι στον περίπατό της νωρίτερα». Η γυναίκα ανασήκωσε τους ώμους της.

«Θα πήγαινα μαζί της, αλλά δεν μπορούσα να αφήσω τα κορίτσια. Φαντάζομαι πως ξεχάστηκε γι’αυτό καθυστέρησε».«Πόση ώρα λείπει;»«Καμιά ώρα περίπου».Ένας φόβος τον κυρίεψε, ξέροντας πως η Λάρεν δε θα άφηνε τα κορίτσια τόση ώρα. Δεν το

συνήθιζε. Τη φαντάστηκε να κείτεται κάπου αναίσθητη και να αιμορραγεί από την πληγή που

wWw.GreekLeech.info

Page 41: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

αρνιόταν να φροντίσει.Άρπαξε ένα δαδί κι έφυγε από το κάστρο, μη μπαίνοντας στον κόπο να ενημερώσει τα αδέρφια του

πού πήγαινε. Σκόπευε να χτενίσει την περιοχή γύρω από τη λίμνη και ήλπιζε πως δε θα την έβρισκεκάπου κοντά στο νερό.Ήταν μια συννεφιασμένη, αφέγγαρη νύχτα και ο δαυλός του αντανακλούσε πάνω στην επιφάνεια

της λίμνης. Διέσχιζε την άμμο και καθώς προχωρούσε μύρισε καπνό στον αέρα. Ήξερε πως οΝτούγκαλ είχε ρίξει κάπου εκεί κοντά μια στοίβα από στάχτη, όμως η μυρωδιά γινόταν όλο και πιοέντονη, σαν να υπήρχε κάπου ζωντανή φλόγα.Έχοντας όλες τις αισθήσεις του σε επιφυλακή, είδε κάτι με την άκρη του ματιού του. Μπροστά του

κινήθηκε μια σκοτεινή μορφή. Σήκωσε το δαυλό του και τότε διέκρινε τη λάμψη από τα κόκκιναμαλλιά της Λάρεν. Δόξα τω Θεώ, σκέφτηκε με ανακούφιση καθώς η γυναίκα του πλησίαζε. Τοβλέμμα της ήταν σκυθρωπό, σαν κάτι να την προβλημάτιζε.«Πού ήσουν;» τη ρώτησε. «Ανησύχησα μήπως έπαθες κάτι».«Είμαι καλά», του είπε και πέρασε από δίπλα του.Ο Άλεξ άρπαξε το γαντοφορεμένο χέρι της και την ανάγκασε να σταματήσει. «Είχες κάποιο λόγο

που ήρθες ως εδώ μόνη σου. Τι τρέχει;»Η Λάρεν ανατρίχιασε μέσα στο σκοτάδι. «Ήθελα να σιγουρευτώ ότι τα κομμάτια του γυαλιού ήταν

έτοιμα για το ταξίδι μας. Ήθελα... να βεβαιωθώ ότι θα παίρναμε τα καλύτερα κομμάτια».Είδε τον αμυδρό ιδρώτα στο δέρμα της σαν να είχε σταθεί για ώρα δίπλα σε φωτιά.«Άλεξ», μουρμούρισε εκείνη, «υπάρχει κάτι που θέλω να σου δείξω».Η φωνή της ήταν τόσο σοβαρή, που ο Άλεξ δεν ήξερε τι να υποθέσει. Ήταν νευρική, σχεδόν σαν να

τον φοβόταν.Την ακολούθησε ως την άκρη της λίμνης. Πριν καλά το καταλάβει, στάθηκαν μπροστά στη μικρή

άσπρη πέτρα που κειτόταν το λόφο. Η Λάρεν άρχισε να την προσπερνά, αλλά ο Άλεξ έπιασε το χέριτης. «Περίμενε».Δεν ήθελε να προσπεράσουν τον τάφο του γιου τους χωρίς να πουν μια σιωπηρή προσευχή για την

ψυχή του Ντέιβιντ. «Αναρωτιόμουν αν ερχόσουν ως εδώ, για να κάθεσαι μαζί του».Το πρόσωπό της είχε χλομιάσει. «Δεν μπορώ να κοιτάζω τον τάφο όποτε περνώ από εδώ»,

παραδέχτηκε. «Πονάει πολύ να τον σκέφτομαι».Δεν είχε περάσει ούτε μέρα που ο Άλεξ να μην αναλογιζόταν πώς θα ήταν η ζωή τους αν δεν είχε

πεθάνει ο Ντέιβιντ. Ήταν ο γιος που πάντα λαχταρούσε. Το αγόρι που θα ακολουθούσε τα δικά τουβήματα, όπως και ο Άλεξ είχε εξιδανικεύσει τον Τάβιν.Ούτε μια φορά δεν είχε εκδηλώσει τα αισθήματά του, αφού έπρεπε να φανεί δυνατός για την

οικογένειά τους. Ούτε μπορούσε να φανερώσει τον πόνο του μπροστά στο κλαν.«Δε θα ξεχαστεί ποτέ», της είπε τελικά.«Όχι». Έσκυψε το κεφάλι της και τύλιξε τα χέρια γύρω από τη μέση της.Παρά το σκοτάδι ο Άλεξ μπορούσε να δει καθαρά τον πόνο στο πρόσωπό της. Την ένιωσε να

σβήνει μπροστά του σαν στοιχειωμένο πνεύμα.«Έλα», της είπε ξεκινώντας πρώτος. «Ήθελες να μου δείξεις κάτι».Προχώρησαν μαζί πάνω στη άμμο ώσπου έφτασαν στην είσοδο της σπηλιάς του πατέρα Νόλαν.

Μέσα έλαμπε ένα φως και μια δυνατή ζέστη αναδινόταν από το εσωτερικό. Η σπηλιά φάνταζεαλλόκοσμη, σαν να κατοικούνταν από αερικά. Διάφοροι φόβοι γεννήθηκαν μέσα του και κοίταξε τηΛάρεν, το πρόσωπό της όμως δε μαρτυρούσε τίποτα.

Page 42: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Του έγνεψε να μπει. Όταν το έκανε, ο Άλεξ είδε ένα αγόρι να παρακολουθεί τις φωτιές. Ήταν λίγομικρότερος από τον Ντούγκαλ. Θυμήθηκε πως το όνομά του ήταν Ράμζι.Ο νεαρός πάγωσε στη θέα του Άλεξ και χαμήλωσε το βλέμμα, σφίγγοντας αμήχανα τις γροθιές

του.«Μη φοβάσαι», του μουρμούρισε η Λάρεν και του έγνεψε προς τα έξω. «Σ’ ευχαριστώ που

κράτησες τις φωτιές αναμμένες. Πήγαινε τώρα να κοιμηθείς. Μπορείς να ξαναέρθεις το πρωί».Έψαξε στο πουγκί που κρεμόταν στο πλευρό της κι έβγαλε λίγο παστό κρέας και μια πίτα βρόμης.Το αγόρι τα δέχτηκε.«Ξεκίνησα το πράσινο μείγμα», ξεστόμισε ο Ράμζι πριν μπουκωθεί με το φαγητό και φύγει

βιαστικά.Ο Άλεξ δεν είχε ιδέα τι σήμαιναν όλα αυτά, όμως το εσωτερικό της σπηλιάς έκαιγε αφόρητα.

Έβγαλε το μανδύα του και προχώρησε κοντά στο καμίνι. Σειρές από σωλήνες είχαν τοποθετηθεί σεένα από τα ανοίγματα και μέσα σε ένα άλλο είδε πήλινα χωνευτήρια.Όταν έφτασε μπροστά στην τελευταία φωτιά, γύρισε να κοιτάξει τη γυναίκα του. Τα γαλάζια μάτια

της διασταυρώθηκαν με τα δικά του και αφαίρεσε αργά τα γάντια της.Στα χέρια και τα μπράτσα της είδε κόκκινες κηλίδες και σημάδια από κάψιμο τα οποία δεν είχε

προσέξει πριν. «Θεέ μου, τι σου συνέβη;»Πήγε κοντά της να την εξετάσει. Τα σημάδια δε φαίνονταν πρόσφατα, ακόμα κι έτσι όμως φοβόταν

να αγγίξει το δέρμα της για να μην την πονέσει.«Πότε κάηκες;» Κάποιες ουλές φαίνονταν παλιότερες από άλλες.«Κάποιες φορές που έπιασα έναν αναμμένο σωλήνα, ή άλλες που ήμουν απρόσεκτη με τη φωτιά».«Θέλεις να πεις ότι το γυαλί που προσπαθεί να πουλήσει η Λάρεν... είναι δικό σου;»Χαμήλωσε το κεφάλι της και ένεψε καταφατικά. «Ναι».Αν του είχε πει ότι κατάφερε να φτιάξει διαμάντια από χορτάρι, ο Άλεξ δε θα είχε εκπλαγεί

περισσότερο. Αυτό όμως εξηγούσε γιατί εξαφανιζόταν καθημερινά τόσες ώρες, ή γιατί τα μαλλιάτης συχνά μύριζαν καπνό.Επίσης εξηγούσε τις ουλές στα χέρια της.Δεν μπορούσε να ξεκολλήσει το βλέμμα του από το καμένο δέρμα της, αδυνατώντας να

συνειδητοποιήσει την αλήθεια. Ένιωθε σαν να μην τη γνώριζε, σαν να είχε εξαφανιστεί η γυναίκαπου ο Άλεξ είχε παντρευτεί. «Πότε έμαθες να φτιάχνεις γυαλί;» τη ρώτησε.«Σχεδόν πριν από τρία χρόνια. Μόλις χάσαμε τον Ντέιβιντ».Την άκουγε να μιλάει για την ανάγκη της να ξεχαστεί με τη δουλειά, εκείνος όμως το μόνο που

σκεφτόταν ήταν πως είχε τραυματίσει τον εαυτό της.Παίζοντας με τη φωτιά, πληγώνοντας ανεξίτηλα το δέρμα της έφτιαχνε κομμάτια από γυαλί τα

οποία έκρυβε μέσα σ’ αυτή τη σπηλιά.Η Λάρεν, η δική του Λάρεν, κατασκεύαζε γυαλί;Εκείνη δε μιλούσε σε κανέναν και τρόμαζε στην ιδέα της διαχείρισης του νοικοκυριού. Πώς

μπορούσε να μεταμορφώνει άμμο και άλλα στοιχεία σε γυαλί; Φαινόταν απίθανο.Έπιασε το χέρι της και μια καινούρια υποψία ρίζωσε στο μυαλό του. «Κάποιες νύχτες είπες πως

ήθελες να κοιμηθείς με τα κορίτσια. Μήπως έφευγες από το Γκλεν Άριν για να δουλέψεις στοκαμίνι;»Το πρόσωπό της χλόμιασε. «Ναι. Μετά από τόση δουλειά δεν ήθελα να αφήσω τη φωτιά να σβήσει

και να χάσω το γυαλί. Τα έκανα όλα μόνη και έχασα πολλά, πάρα πολλά μείγματα ώσπου να δεχτεί

wWw.GreekLeech.info

Page 43: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ο Ράμζι να γίνει μαθητευόμενός μου».Του είχε πει τόσα ψέματα... Δεν ήξερε πια τι να σκεφτεί για τη γυναίκα του. Μα γιατί δεν του

ομολογούσε απλώς την αλήθεια; Γιατί έπρεπε να σκαρφίζεται προφάσεις για μακριούς περιπάτους ήγια την ανάγκη να κοιμάται με τα κορίτσια επειδή τάχα φοβούνταν το σκοτάδι;Και πάνω απ’ όλα, γιατί ο ίδιος δεν το είχε πάρει είδηση;Ανάμεικτα αισθήματα πάλευαν μέσα του, οργή και σάστισμα μαζί, στο βάθος όλων όμως υπήρχε

ένα ερώτημα που τον βασάνιζε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. «Γιατί δε μου το είπες;»Η Λάρεν κοίταξε τα πληγιασμένα χέρια της και κατσούφιασε. «Επειδή ήξερα πως θα θύμωνες μαζί

μου. Άλλωστε στην αρχή δεν έφτιαχνα τίποτα καλό». Γύρισε το βλέμμα της στις πυρωμένες πέτρεςκαι αγκάλιασε τα διπλωμένα γόνατά της. «Τα χρώματα έβγαιναν λάθος. Το γυαλί ράγιζε όποτεπροσπαθούσα να το κόψω. Τίποτα απ’ ό,τι έφτιαχνα δε φαινόταν όμορφο».«Και τότε γιατί συνέχιζες;»«Επειδή με βοηθούσε να μη σκέφτομαι τον Ντέιβιντ. Χανόμουν μέσα στη δουλειά και άντεχα

ευκολότερα τον πόνο. Ήταν η φυγή μου», ψιθύρισε.«Κάποτε ύφαινες χαλιά», της θύμισε.Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. «Δεν μπορούσα να αγγίξω ξανά το αδράχτι, γιατί το τελευταίο

πράγμα που είχα υφάνει ήταν τα ρούχα του μωρού. Η κατασκευή γυαλιού ήταν διαφορετική».Γύρισε προς το μέρος του και σήκωσε τα σημαδεμένα χέρια της. «Θυμάμαι καθένα από τα λάθη μουκαι δεν πρόκειται να τα επαναλάβω».Πήγε κοντά της και άγγιξε τις αρθρώσεις της, εξετάζοντας την κατεστραμμένη επιδερμίδα. Του

ήταν αδύνατον να δεχτεί την προδοσία. «Μου είπες ψέματα».

*

Η Λάρεν δεν το αρνήθηκε. Όμως μετά το θάνατο του Ντέιβιντ είχε μεγάλη ανάγκη από λίγημοναξιά. Δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει ούτε το πένθος ούτε το σύζυγό της. Ο Άλεξ της θύμιζε τομωρό που την είχε κοιτάξει με τα μεγάλα μπλε μάτια του. Το μωρό που δε θα μεγάλωνε ποτέ για ναγίνει άντρας. Ακόμα και τώρα η ανάμνηση του προσώπου του γιου της έκανε τη καρδιά της νασκίζεται από πόνο.Η ενασχόληση με το γυαλί την είχε βοηθήσει να μην καταρρεύσει και δε μετάνιωσε ποτέ για τη

μαθητεία της δίπλα στον πατέρα Νόλαν.«Λυπάμαι». Δίπλωσε τα χέρια της και ευχήθηκε να μπορούσε να τον κάνει να καταλάβει. «Μα

ήξερα πως δε θα το ενέκρινες».«Και έχεις δίκιο». Άφησε το χέρι της και σηκώθηκε όρθιος. «Είναι επικίνδυνο και ήδη έχεις

τραυματιστεί».«Έχει καιρό να συμβεί. Παίρνω τα μέτρα μου με τη φωτιά και δεν είναι τόσο επικίνδυνο όσο

νομίζεις». Έπιασε ένα χωνευτήρι και έβαλε μέσα άμμο, ασβέστη και χαλκό. Ύστερα γλίστρησε τοπήλινο δοχείο μέσα στο καμίνι χρησιμοποιώντας μια σιδερένια ράβδο. «Αν μπορέσω να πουλήσω τογυαλί μου στους μοναχούς του Ινβέριστον, τα χρήματα ίσως μας βοηθήσουν».«Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να κερδίσουμε χρήματα για το κλαν, Λάρεν», της είπε σταυρώνοντας

τα χέρια του.Μια νέα αποφασιστικότητα κυρίεψε τη Λάρεν. «Μπορεί να μην έχω το ταλέντο του πατέρα Νόλαν,

όμως τα κομμάτια μου είναι αρκετά καλά για την εκκλησία». Προχώρησε ως την επίπεδη πέτρα

Page 44: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

όπου είχε απλώσει διάφορα κομμάτια γυαλιού κομμένα και τακτοποιημένα μέσα σ’ ένα ξύλινοπλαίσιο.Ο Άλεξ στεκόταν βουβός με την πλάτη γυρισμένη. «Ποια άλλα μυστικά είχες από μένα;» τη

ρώτησε τελικά.«Σου είπα τα πάντα». Μα το ένιωθε πως δεν την πίστευε.Ο άντρας της στεκόταν δίπλα στην είσοδο με μια έκφραση ανεξιχνίαστη. Η Λάρεν δεν το ήθελε, μα

η ψυχρή στάση του την πλήγωνε. Δεν έδειχνε διατεθειμένος να ρίξει ούτε ματιά στα έργα της. «Θαγυρίσεις μαζί μου;»Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. «Δεν μπορώ να αφήσω τα μείγματα... τώρα που έδιωξα τον

Ράμζι».«Τότε μείνε, αν αυτό θέλεις». Έριξε μια ματιά προς το πέτρινο τραπέζι πριν φύγει απ’ τη σπηλιά,

χωρίς να προσθέσει τίποτα άλλο. Δεν είχε βρει καμία ομορφιά στη δουλειά της, το μόνο πράγμα πουείδε ήταν το ψέμα και η παράλειψή της.Η μοναξιά την πλημμύρισε καθώς πλησίασε στο άνοιγμα της σπηλιάς και τον είδε να φεύγει

σέρνοντας τα βήματά του πέρα στην όχθη της λίμνης. Το φεγγάρι καθρεφτιζόταν πάνω στηνασημένια επιφάνεια του νερού και ο Άλεξ σταμάτησε στη λοφοπλαγιά, εκεί όπου είχε ταφεί ο γιοςτους. Για μια στιγμή τον είδε να γονατίζει και να προσεύχεται.Η Λάρεν έκλεισε τα μάτια της και γύρισε μέσα στη σπηλιά. Δεν μπορούσε να σκεφτεί τώρα τον

Ντέιβιντ.Άγγιξε το λείο γυαλί και συγκεντρώθηκε στο συνταίριασμα των σπασμένων κομματιών και στα

σημεία όπου έπρεπε να μπουν οι γραμμές του μολύβδου.

*

Πέρασε την επόμενη ώρα κόβοντας το πράσινο γυαλί σε μικρά κομμάτια, χαράζοντας πρώτα τηνεπιφάνεια με μια πυρωμένη λάμα. Όσες ώρες όμως κι αν δούλευε δεν μπορούσε να απαλλαγεί απότις έγνοιες που βασάνιζαν το μυαλό της.Δεν ήταν η σύζυγος που ήθελε ο Άλεξ. Ακόμα και τώρα που του είχε αποκαλύψει τα πάντα, τίποτα

δεν είχε αλλάξει. Κάθισε και στήριξε το κεφάλι πάνω στο χέρι της. Δικαιολογούσε τη δειλία της,λέγοντας στον εαυτό της πως δεν ήταν φτιαγμένη για να γίνει η κυρά του κλαν.Μήπως κρυβόταν από τον έξω κόσμο βρίσκοντας καταφύγιο στη δουλειά της; Ήταν αλήθεια πως οι

άλλες γυναίκες την απέφευγαν, μήπως όμως τις απέφευγε κι εκείνη;Δεν είχε πολλές φίλες ανάμεσα στις γυναίκες του κλαν. Μόνο τη Βανόρα και τη Νέιρνα. Κι αυτό

επειδή μαζί τους περνούσε λίγο περισσότερο χρόνο. Μα ακόμα κι αν ξεπερνούσε τους φόβους της, ηΛάρεν διαισθανόταν πως οι άλλες δε θα ήθελαν να έχουν καμία σχέση μαζί της. Την θεωρούσαννωθρή.Τα μάτια της έκαιγαν από εξάντληση και λύπη. Δεν ήξερε πώς να διορθώσει τον διαλυμένο γάμο

της ούτε πώς να ξεπεράσει τη συστολή της.Μόνο για ένα πράγμα ήταν σίγουρη. Δεν μπορούσε άλλο να ζει έτσι.

*

Φεβρουάριος 1303

Page 45: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Για περισσότερο από ένα μήνα η γυναίκα του παρέμεινε απόμακρη. Ο Άλεξ έβλεπε τη βαθιά θλίψηστα μάτια της και τίποτα δεν ήταν ικανό να διώξει μακριά τον πόνο. Από το πρωί ως τη νύχτα ηΛάρεν απέφευγε να βρίσκεται στο κάστρο. Δεν είχε αγγίξει την κούνια που ο Άλεξ είχε φτιάξει γιατον Ντέιβιντ ούτε είχε κρύψει τα μωρουδιακά που είχε υφάνει μόνη της. Ήταν σαν να ήθελε να μείνειτο δωμάτιο για πάντα όπως ήταν τη μέρα που πέθανε ο γιος τους, σαν να μπορούσε έτσι να ξεχνάαυτό που είχε συμβεί.Τη νύχτα κουλουριαζόταν στην άλλη άκρη του κρεβατιού, σαν να μην άντεχε να βρίσκεται κοντά

του. Σαν να τον κατηγορούσε για το θάνατο του γιου τους.Εκείνος δεν της μιλούσε ποτέ γι’ αυτό, από φόβο μην ξεσπάσει και η δική του οργή και θλίψη.Ύστερα, μια νύχτα, τη βρήκε να κάθεται στο κρεβάτι τους κρατώντας το βρεφικό ρούχο που είχε

φτιάξει για τον Ντέιβιντ.«Δε φαίνεται σαν κάτι αληθινό», ψιθύρισε. «Νομίζω πως αν κοιτάξω την κούνια του θα τον δω

εκεί μέσα. Μερικές φορές τον ακούω να κλαίει μέσα στο μυαλό μου».Η συγκίνηση τον έπνιγε, παρέμεινε όμως όρθιος δίπλα στην πόρτα. Τα λόγια της αναμόχλευσαν τη

συντριπτική θλίψη που έκρυβε μέσα του.Η Λάρεν δίπλωσε το ρούχο και το κοίταξε τόσο χαμένη, τόσο καταρρακωμένη, που ο Άλεξ ήθελε να

πάει κοντά της και να την πάρει αγκαλιά. Να πενθήσουν μαζί, όπως το είχε ανάγκη εκείνος.«Ξέρω πως πρέπει να τον αφήσω να φύγει, έτσι δεν είναι;» Γύρισε και τον κοίταξε μ’ ένα βλέμμα

που του τρύπησε τη καρδιά. «Μπορείς να... με βοηθήσεις να κρύψω τα πράγματά του;»Τον ήθελε δίπλα της, να διπλώσουν μαζί τα μικροσκοπικά ρούχα. Να ξαναφτιάξουν το δωμάτιό

τους όπως ήταν πριν. Ο Άλεξ έκανε ένα βήμα μπροστά, τότε όμως το βλέμμα του έπεσε πάνω στομικρό ξύλινο ξίφος που είχε φτιάξει σαν δώρο για το γιο του.Δεν μπορούσε. Αν τολμούσε να πλησιάσει περισσότερο τη Λάρεν, ο αυτοέλεγχός του θα

γκρεμιζόταν, θα ξεσπούσε.Έτσι, στο τέλος έκανε το μόνο που μπορούσε. Την άφησε να κάθεται εκεί μόνη.

Page 46: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 6

Το επόμενο πρωί η Λάρεν δεν είδε καθόλου τον Άλεξ. Ο Ντούγκαλ είχε πει πως βρισκόταν στολατομείο με τους υπόλοιπους και η Λάρεν δεν ήξερε αν ο άντρας της σκόπευε να την αποχαιρετήσειπριν το σύντομο ταξίδι της στο Ινβέριστον. Πηγαίνοντας προς τα άλογα, κοίταξε γύρω της για να δειτις κόρες της.Η Μέριν την είδε κι έτρεξε κοντά της. «Μαμά, βρήκα αυτά για σένα». Έβαλε μερικές μικρές πέτρες

στο χέρι της Λάρεν, χαμογελώντας πλατιά σαν να της χάριζε διαμάντια.«Για σένα», είπε και η Αντάρα δίνοντάς της μερικά ξερά χόρτα. Το μικρότερο παιδί σούρωσε τα

χείλη του και η Λάρεν έσκυψε να της δώσει ένα φιλί.Υποσχέθηκε στις κόρες της πως θα επέστρεφε το ίδιο βράδυ και ανέβηκε στο άλογο που της είχε

ετοιμάσει ο Ντούγκαλ, χωρίς πια να περιμένει τον άντρα της. Το πλευρό της είχε γιατρευτεί και δενπονούσε πλέον.Ο Μπραμ την κοίταξε έντονα. «Δε θα έρθει ο Άλεξ;»«Όχι», απάντησε η Λάρεν, «μα ξέρει για το γυαλί». Ο Μπραμ φάνηκε έτοιμος να ρωτήσει κάτι, μα

τότε η Νέιρνα πλησίασε κοντά με το άλογό της και κούνησε αρνητικά το κεφάλι, μιλώντας σιγανάστο σύζυγό της. Ευτυχώς ο Μπραμ δε συνέχισε τη συζήτηση και ξεκίνησε πρώτος στο δρόμο προςτο Ινβέριστον.

*

Σ’ όλη τη διαδρομή η Λάρεν σκεφτόταν με λύπη τη συζήτηση με τον Άλεξ. Είχε ελπίσει πως θαξαφνιαζόταν με τη δουλειά της, πως θα ένιωθε περήφανος γι’ αυτήν. Αντίθετα εκείνος δεν είπε ούτελέξη. Όσο περισσότερο το σκεφτόταν τόσο πιο πολύ τη στενοχωρούσε.Είχε βάλει όλη την ψυχή της στη υαλοτεχνική, δίνοντας ζωή στο άψυχο γυαλί. Ήταν κάτι

περισσότερο από τέχνη. Ήταν κομμάτια του εαυτού της που έλιωναν με τη φωτιά καιαναγεννιούνταν σε κάτι όμορφο.Τα χέρια της έσφιξαν τα χαλινάρια του αλόγου, το πρόσωπό της κρύωνε από τον άνεμο. Ευχόταν

να μπορούσε να γυρίσει το χρόνο πίσω, τότε που ζούσαν ο ένας για τον άλλο. Τότε που έκλειναν τονκόσμο απέξω και ένιωθαν ευτυχισμένοι και πλήρεις μέσα στο αγκάλιασμά τους.Ήθελε να την αγαπάει ο Άλεξ όπως παλιά. Παρά την απόσταση που είχε μπει μεταξύ τους, ο Άλεξ

ήταν ο άντρας που ήθελε στη ζωή της. Τον αγαπούσε ακόμα, κι ας είχε γίνει διαφορετικός.Περνούσε πολλές ώρες μακριά από εκείνη και τα κορίτσια για να βρίσκεται κοντά στις οικογένειεςτου Γκλεν Άριν και να μιλάει μαζί τους.Ή μήπως το έκανε επειδή δεν ήθελε πια να έρχεται στο σπίτι τους; Έσκυψε το κεφάλι της. Ο πόνος

για το γάμο τους έκανε την καρδιά της κομμάτια.Έβλεπε τη Νέιρνα και τον Μπραμ να ιππεύουν ο ένας δίπλα στον άλλο. Δε μιλούσαν, αλλά κάθε

τόσο αντάλλασσαν ματιές. Η αγάπη τους ήταν δυνατή, η ευτυχία τους ολοφάνερη. Ήθελε κι εκείνηνα ξαναβρεί την αγάπη στο γάμο της.

Page 47: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Πρέπει να είσαι η σύζυγος που έχει ανάγκη ο Άλεξ, τη διαβεβαίωσε ο νους της. Πρέπει να είσαι πιοδυνατή και να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους.Δεν ήξερε αν μπορούσε να υποδυθεί μια γυναίκα με αυτοπεποίθηση, μια διαφορετική γυναίκα.

Ιδίως αν αυτό σήμαινε να παραιτηθεί από την αγαπημένη της υαλουργία.Κοίταξε πέρα τους πράσινους λόφους με την πάχνη που αιωρούνταν ανάμεσα στα δέντρα.

Ανάλαφρα και φευγαλέα τα σύννεφα μόλις που διακρίνονταν στο ηλιόφως. Έτσι ακριβώς ένιωθε καιη ίδια ανάμεσα στα μέλη του κλαν. Δεν την έβλεπαν ούτε τη γνώριζαν. Η αλήθεια ήταν πως δενένιωθε καθόλου ευτυχισμένη στο Γκλεν Άριν, παρά μόνο όταν βρισκόταν με τις κόρες της ή μέσαστη σπηλιά.Ίσως έπρεπε να προσπαθήσει να συναναστραφεί με τα άλλα μέλη του κλαν, όχι για τον Άλεξ... μα

για τον εαυτό της. Μπορεί έτσι να ένιωθε λιγότερο μόνη.Έσφιξε πάνω της το δερματόδετο πακέτο με το γυαλί. Όσο περισσότερο πλησίαζαν στο Ινβέριστον

τόσο περισσότερο πονούσε το στομάχι της. Σε παρακαλώ, Θεέ μου, κάνε να έχει αξία.Τα νεύρα της κόντευαν να σπάσουν όταν έφτασαν και μπήκαν στην πέτρινη αυλή. Καθώς ο Μπραμ

κανόνιζε τη συνάντηση με τον ηγούμενο η Λάρεν παρατηρούσε το εσωτερικό του μοναστηριού.Από το παρεκκλήσι ακούγονταν οι ύμνοι που έψελναν οι μοναχοί. Σκοτεινός και περίκλειστος ο

χώρος, είχε μόνο ένα τετράγωνο παράθυρο κοντά στην οροφή, κεκλιμένο ώστε να μην μπαίνειβροχή.Δε θα θέλουν την υαλογραφία μου, είπε με το νου της. Θα έπρεπε να γκρεμίσουν κάποιο μέρος του

τοίχου κι αυτό δεν ήταν πρακτικό. Ήταν ένας χώρος λιτός και οι μοναχοί που ζούσαν μέσα σ’ αυτόδε χρειάζονταν χρώματα να τους αποσπούν από τις προσευχές τους.Τότε η Νέιρνα την οδήγησε μπροστά και ξετύλιξε το δερμάτινο πακέτο. Καθώς η συννυφάδα της

εκθείαζε την ποιότητα του γυαλιού και εξηγούσε πως θα επέτρεπε στο φως να μπαίνει μέσα στο ναό,η Λάρεν παρατηρούσε τον ηγούμενο. Το ρυτιδωμένο πρόσωπό του παρέμενε ανέκφραστο, χωρίς ναέχει εντυπωσιαστεί μ’ αυτό που έβλεπε.Χαμήλωσε το βλέμμα της. Οι φόβοι της επιβεβαιώνονταν.«Τριάντα πένες», άκουσε τότε τον ηγούμενο να λέει.Κοίταξε δύσπιστη τη Νέιρνα. Το χέρι του Μπραμ άγγιξε το δικό της προειδοποιώντας τη να μείνει

σιωπηλή. Η γυναίκα του χαμογέλασε στον ηγούμενο. «Πιστεύω πως ένας άνθρωπος του Θεού θαντρεπόταν να προσφέρει τέτοια τιμή γι’ αυτή την ποιότητα».«Είμαστε μια ταπεινή αδελφότητα με λιγοστά χρήματα».«Λυπάμαι πολύ που το ακούω», είπε η Νέιρνα και ξανατύλιξε τον υαλοπίνακα. «Γιατί ξέρω πως

ένα τέτοιο παράθυρο θα έφερνε παρηγοριά σε πολλούς πιστούς. Ήλπιζα πως ίσως παραγγέλνατε έναπαράθυρο για τη νέα εκκλησία που χτίζετε. Ο τεχνίτης μας θα μπορούσε να κατασκευάσει έναπαράθυρο οποιουδήποτε μεγέθους, με όποια βιβλική σκηνή θα ήταν δυνατόν να εμπνεύσει την πίστητων ανθρώπων».Έγνεψε προς τον Μπραμ. «Θα συνεχίσουμε το ταξίδι μας προς το Λόχαρ, ο βαρόνος εκεί μπορεί

να θέλει το παράθυρο για το ιδιωτικό ξωκλήσι του».Η Λάρεν έσφιξε το χέρι του Μπραμ καταλαβαίνοντας πως οι τριάντα πένες έκαναν φτερά με τα

λόγια της Νέιρνα.«Περιμένετε». Ο ηγούμενος άπλωσε τα χέρια στον υαλοπίνακα. «Αφήστε με να το δω πάλι. Ίσως

μπορέσω να εξασφαλίσω κάποια χρηματική ενίσχυση από τον επίσκοπο. Και...» Κοίταξε τονΜπραμ. «Αν πιστεύετε πως είναι δυνατόν να κατασκευαστούν μεγαλύτερα παράθυρα, αυτό ίσως να

Page 48: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

έκανε το παρεκκλήσι μας πιο κατάλληλο τόπο προσκυνήματος για το κειμήλιο που μόλιςαποκτήσαμε. Είναι ένα κομμάτι από τον Τίμιο Σταυρό», πρόσθεσε ο ηγούμενος ευλογώντας τα γένιατου.Η Λάρεν σταυροκοπήθηκε, όπως άρμοζε. Και μολονότι οι περισσότεροι προσκυνητές θα

συγκινούνταν στη σκέψη ενός τέτοιου κειμηλίου, το ένστικτό της την προειδοποιούσε πωςεπρόκειτο για ένα απλό κομμάτι ξύλο.Ξερόβηξε. «Πάτερ», του είπε, «αφού η εκκλησία θα είναι αφιερωμένη στον Τίμιο Σταυρό, μήπως

επιθυμείτε ένα παράθυρο που να απεικονίζει τη σταύρωση;»Φαντάστηκε ένα τρίπτυχο με αγίους στα αριστερά και δεξιά και μια εικόνα του Χριστού στο

κέντρο. Εμπνεόταν ήδη από την ιδέα, σχεδιάζοντας νοερά να χρησιμοποιήσει βαθύ χρυσαφί για τοφωτοστέφανο και ένα ειδικό σκούρο σμάλτο για τις σκιές των προσώπων.«Ποια είναι αυτή;» ρώτησε τον Μπραμ ο ηγούμενος με μια νότα επίκρισης στη φωνή. Σίγουρα δε

θεωρούσε μια γυναίκα ικανή να δημιουργήσει γυαλί, πόσο μάλλον να φιλοτεχνήσει ένα παράθυροικανό να εμπνεύσει το θρησκευτικό αίσθημα των ανθρώπων.«Είμαι... η αδερφή του υαλοτεχνίτη», προφασίστηκε. «Εκείνος δεν μπορούσε να έρθει, ήθελε όμως

να έρθω εγώ για να απαντήσω σε τυχόν ερωτήσεις σας, αν αποφασίζατε να του αναθέσετε τηνεργασία».Η Νέιρνα της έριξε μια προειδοποιητική ματιά, αλλά ο ηγούμενος δε φάνηκε να ενοχλείται από το

ψέμα της. Αντίθετα φάνηκε ικανοποιημένος. «Θα ήθελα να μάθω με ποιον τρόπο καταφέρνει οαδερφός σας να δημιουργεί τέτοια θαυμαστά χρώματα».«Προσεύχεται και νηστεύει πριν αναμείξει τα χρώματα», ισχυρίστηκε η Λάρεν. «Μερικές φορές

ανταμείβεται με όμορφες αποχρώσεις του γυαλιού, υπάρχουν όμως φορές που τα μείγματά τουαποτυγχάνουν. Αυτό τον διατηρεί ταπεινό», εξήγησε και είδε τη Νέιρνα να στριφογυρίζει τα μάτιατης.«Πιστεύω ότι θα πρέπει να επικεντρωθούμε στη συμφωνία μας τώρα», διέκοψε η Νέιρνα. «Αν

επιθυμείτε να αγοράσετε αυτό τον υαλοπίνακα για την αδελφότητά σας, η τιμή είναι εκατό ασημένιανομίσματα».Μόνο το σφίξιμο του χεριού του Μπραμ εμπόδισε τη Λάρεν να ουρλιάξει ακούγοντας το

εξωφρενικό ποσό που ζήτησε η συννυφάδα της.Ο ηγούμενος έβαλε τα γέλια. «Τρελαθήκατε;»

*

Μέσα στο επόμενο δεκαπεντάλεπτο η Νέιρνα κατάφερε να αποσπάσει εβδομήντα πέντε ασημένιανομίσματα από τον ηγούμενο, συν πενήντα επιπλέον νομίσματα για το κόστος των υλικών. Ταυπόλοιπα εκατόν πενήντα νομίσματα για την παραγγελία του νέου παραθύρου θα πληρώνονταν σεδόσεις και η τελευταία θα εξοφλούνταν με την τελική παράδοση.«Πρέπει να πάρεις τα μέτρα», είπε η Νέιρνα γνέφοντας στον Μπραμ.Η Λάρεν του έδωσε ένα καρούλι με χοντρό νήμα, όμως ο ηγούμενος τους εμπόδισε. «Θα στείλω

έναν από τους ιερείς μας να σας φέρει τα μέτρα, μόλις αποφασίσουμε ποιες θα είναι οι διαστάσειςτου παρεκκλησιού. Επίσης θα σας φέρει ένα σχέδιο με το θέμα του παραθύρου».Ο Μπραμ ευχαρίστησε τον ηγούμενο και οι δύο γυναίκες τον αποχαιρέτησαν. Καθώς έφευγαν η

Λάρεν κοίταξε μια τελευταία φορά τον ηγούμενο και τον είδε να κοιτάζει το γυαλί της

Page 49: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

χαμογελώντας.Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά, τα αυτιά της βούιζαν, νόμιζε πως θα λιποθυμούσε. Εκατόν είκοσι

πέντε ασημένια νομίσματα για το δικό της γυαλί...Της φαινόταν απίστευτο. Η Νέιρνα και ο Μπραμ είχαν προπορευτεί με τα άλογά τους και καθώς

διέσχιζαν την κοιλάδα η Λάρεν δεν μπορούσε να σταματήσει το τρέμουλο των χεριών της.Η Νέιρνα σταμάτησε να την περιμένει και όταν η Λάρεν έφτασε δίπλα της, η γυναίκα σήκωσε τα

χέρια της ψηλά και ξέσπασε σε μια θριαμβευτική κραυγή.Μα η Λάρεν δεν μπορούσε να πανηγυρίσει. Το σοκ την είχε αφήσει άφωνη. Δεν περίμενε ότι ο

ηγούμενος θα εκτιμούσε τη δουλειά της αρκετά ώστε να δώσει χρήματα για να αγοράσει τονυαλοπίνακα.«Τι συμβαίνει; Θα έπρεπε να χαίρεσαι».Πήρε το χέρι της και η Λάρεν προσπάθησε να χαμογελάσει. «Είναι... πολλά λεφτά. Δεν μπορώ να

πιστέψω ότι πλήρωσε τέτοιο ποσό για ένα απλό γυάλινο πίνακα».«Δεν είναι απλός», επέμεινε η Νέιρνα. «Κι όταν μάθουν όλοι ότι αυτό το νέο έσοδο οφείλεται σ’

εσένα, θα...»«Όχι». Μολονότι έπρεπε να πει στον Άλεξ για την επιτυχία της, η Λάρεν δεν ήταν έτοιμη να δώσει

παράσταση μπροστά στους υπόλοιπους. Ο φόβος τρύπωσε στις φλέβες της και πάγωσε το κουράγιοτης. «Πρώτα θα πρέπει να μιλήσω στον Άλεξ γι’ αυτό».Η Νέιρνα έσφιξε το χέρι της. «Εσύ θα του πεις τι κάναμε σήμερα. Θα νιώσει περήφανος για σένα,

ξέρεις».Η Λάρεν ήθελε πολύ να το πιστέψει. Καθώς όμως επέστρεφαν στο Γκλεν Άριν η ανησυχία της

μεγάλωνε.

*

Ο Άλεξ κάλπαζε με το άλογό του, έχοντας πίσω του τον Ντούγκαλ και τον Κάλεμ. Ο Μπρόντι και ηοικογένειά του είχαν μόλις βγει από τα σύνορα του Γκλεν Άριν, αγνοώντας όλα όσα τους είχε πειτην προηγούμενη νύχτα ο Άλεξ.Έφερε το άλογό του μπροστά στον Μπρόντι και ανάγκασε την οικογένεια να σταματήσει. «Δε θα

σ’ αφήσω να μας προδώσεις έτσι, Μπρόντι. Είμαστε το κλαν σου. Η οικογένειά σου».Η γυναίκα του Μπρόντι έσφιξε το μικρό τους γιο στην αγκαλιά της. «Δεν είναι πια ασφαλές να

ζούμε εδώ, έτσι δεν είναι;»«Μπορούν τα άλογά τους να περάσουν μέσα από τα τείχη; Μπορούν να κάψουν την πέτρα;» Είδε

την αβεβαιότητα στο πρόσωπο του Μπρόντι και συνέχισε: «Αν είχαμε ξαναχτίσει το Γκλεν Άριν απόξύλο, τότε ναι. Θα ήμασταν ευάλωτοι. Αλλά κάνουμε ένα δυνατό ξεκίνημα».«Θα πάρουμε το παιδί μακριά από τις μάχες. Θα είναι ασφαλής».«Ναι. Θα είναι ασφαλής. Εδώ, με την οικογένεια και τους φίλους». Ο Άλεξ πλησίασε το άλογό του

περισσότερο. «Γύρνα πίσω στο Γκλεν Άριν, Μπρόντι».Ο συντοπίτης του υπάκουσε και για ένα διάστημα κανείς δε μιλούσε. Ήθελε να δείξει στο φίλο του

τα τεράστια τείχη που εκτείνονταν γύρω από το Γκλεν Άριν σαν ασπίδα. «Έχει αλλάξει από τηνεποχή που το έχτισαν οι πατεράδες μας. Κι όταν θα φύγουμε εμείς, θα ορθώνεται ακόμα εδώ για ταπαιδιά μας».Κοίταξε τον Μπρόντι και είδε την αναποφασιστικότητα στο πρόσωπό του. «Ποια κληρονομιά

Page 50: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

θέλεις να αφήσεις; Την ανάμνηση ενός πατέρα που πάλεψε και κέρδισε την ελευθερία του; Ή ενόςανθρώπου που εγκατέλειψε το κλαν του από φόβο;»

*

Ο Φίνιαν Μακλάχορ κοιτούσε το κάστρο του Γκλεν Άριν. Η κεντρική δομή είχε καταστραφεί, γύρωτου ωστόσο κατασκευάζονταν δυο σειρές από πέτρινα τείχη. Οι άντρες δούλευαν και ο καπνός απότις εξωτερικές φωτιές υψωνόταν στον παγωμένο αέρα. Η χειμωνιάτικη ψύχρα τον διαπερνούσε,εκείνος όμως δεν ένιωθε τίποτα.Η αδερφή του τον είχε ικετέψει να μην πολεμήσει με τους Μακίνλοχ. «Δεν μπορείς να γίνεις ο

εκτελεστής του Χάρκερκ», του είχε πει. «Μην προκαλέσεις την οργή κι άλλου κλαν».Ιδίως ενός κλαν με το οποίο είχε φιλικές σχέσεις. Ο Τάβιν Μακίνλοχ ήταν γι’ αυτόν κάτι σαν

μεγαλύτερος αδερφός, την εποχή που είχαν δοθεί μαζί σε ανάδοχη οικογένεια. Δεν ήταν παρά έναμικρό παιδί, όμως ο Τάβιν είχε δείξει στον Φίνιαν πώς να ψαρεύει στις λίμνες, πώς να κυνηγά καιπώς να γοητεύει γυναίκες για να πετυχαίνει τους σκοπούς του.Οι μνήμες έφεραν πόνο στην καρδιά του. Ο Τάβιν υπήρξε καλός άνθρωπος. Και μολονότι το κλαν

τους είχε τραβήξει διαφορετικό δρόμο με τον καινούριο αρχηγό τους, τον Ντόνελ, δεν είχαν επιτεθείποτέ ο ένας εναντίον του άλλου. Είχαν κρατήσει μια στάση αλληλοσεβασμού, την οποία ο Φίνιανετοιμαζόταν να παραβιάσει.Ο σιδερόπλεκτος θώρακας που φορούσε επάνω του ήταν βαρύς, οι μεταλλικοί κρίκοι παγωμένοι

πάνω στο δέρμα του. Χρειαζόταν μονάχα έναν όμηρο. Κάποιον κοντά στον αρχηγό, ίσως τονμικρότερο αδερφό τους. Ή κάποια σύζυγο. Αν έπαιρνε έναν αιχμάλωτο, τα άλλα αδέρφια θαακολουθούσαν για να τον απελευθερώσουν. Έτσι θα τους έπιανε όλους. Οι άντρες του θα σκότωναντους Μακίνλοχ και θα πήγαιναν τα κεφάλια τους στον Χάρκερκ.Ο Φίνιαν έκλεισε τα μάτια του κυριευμένος από αποστροφή. Επρόκειτο για την Ιλιάνα, την κόρη

του. Το λατρεμένο κορίτσι, το μοναχοπαίδι του. Φανταζόταν ήδη όσα της είχε κάνει ο Χάρκερκ καιτο αίμα του έβραζε στη σκέψη. Όταν όμως πριν μια βδομάδα προσπάθησε να οργανώσει μια ομάδαεναντίον του Άγγλου βαρόνου, οι στρατιώτες του τους εξολόθρευσαν. Μόνο ο Φίνιαν επέζησε.Το μήνυμα του Χάκερκ ήταν σαφές. Αν μου εναντιωθείς, θα υποστείς τις συνέπειες...Τώρα πια οι Μακλάχορ ήταν λιγότεροι από δεκαπέντε. Και ο μόνος τρόπος για να σώσει την κόρη

του ήταν να κάνει ο ίδιος τη δουλειά του διαβόλου.Πλησίασε πιο κοντά και έπεσε στο έδαφος για να παραμείνει αθέατος. Παρακολουθούσε τις

γυναίκες και τα παιδιά ψάχνοντας για το κατάλληλο θύμα. Ανεξάρτητα από τις προσωπικές απόψειςτου, το ανίερο έργο έπρεπε να γίνει.Κι όταν το βλέμμα του έπεσε πάνω στην αιχμάλωτη της επιλογής του, ήξερε ότι ο Άλεξ Μακίνλοχ

και τα αδέρφια του δε θα δίσταζαν να πολεμήσουν γι’ αυτήν. Το ερώτημα ήταν πώς θα τρύπωνεμέσα στο κάστρο. Θα έπαιρνε χρόνο.Και δεν είχε καθόλου χρόνο.

*

Ο Άλεξ ακούμπησε το χέρι του πάνω στην πύλη του φρουρίου και κοίταξε πέρα μακριά. Τα πρωινάσύννεφα είχαν αρχίσει να διαλύονται και η ομίχλη ταξίδευε πάνω από τους πράσινους λόφους. Ο

Page 51: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Μπρόντι και η οικογένειά του είχαν επιστρέψει στο Γκλεν Άριν και το γεγονός είχε φέρει μια αλλαγήστις διαθέσεις των ανθρώπων. Μολονότι οι αμφιβολίες τους παρέμεναν, τους είδε να κοιτούν τοκάστρο με νέο τρόπο.Πέρα στην κοιλάδα διέκρινε μια μικρή ομάδα καβαλάρηδων. Ήταν ο Μπραμ και η Νέιρνα που

επέστρεφαν μαζί με τη Λάρεν. Καθώς πλησίαζαν έβλεπε όλο και περισσότερο στη στάση τους έναναέρα θριάμβου.Η Λάρεν όμως φαινόταν ανήσυχη κι είχε το βλέμμα χαμηλωμένο στα χέρια της. Βλέποντάς τους να

επιστρέφουν σώοι, ο Άλεξ ησύχασε.Είχε περάσει όλη την προηγούμενη νύχτα με τη σκέψη της, μετανιώνοντας για όλα όσα της είχε πει.

Γιατί όμως η Λάρεν δεν μπορούσε να τον εμπιστευθεί; Γιατί ένιωθε τέτοια ανάγκη να κρύβει τιςενέργειές της από εκείνον, σαν να φοβόταν πως θα την τιμωρούσε γι’ αυτές;Όταν η συντροφιά πλησίασε περισσότερο, ο Άλεξ κατέβηκε τα σκαλιά του φρουρίου και πήγε να

τους υποδεχτεί. Έδιωξε τις ταραγμένες σκέψεις του και περίμενε τη γυναίκα του να πλησιάσει. Τοπρόσωπο της Λάρεν φανέρωνε και τη δική της αβεβαιότητα καθώς ξεπέζευε, ενώ αντίθετα η Νέιρναφορούσε ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό της. Η γυναίκα του Μπραμ φαινόταν έτοιμη να εκραγείαπό ανυπομονησία να διηγηθεί τα νέα, παρ’ όλα αυτά πήρε το χέρι της Λάρεν και την έσπρωξεμπροστά. «Πες του!»Ο Άλεξ κοίταξε μέσα στα γαλάζια μάτια της Λάρεν ώσπου εκείνη το παραδέχτηκε. «Πουλήσαμε το

γυαλί. Η Νέιρνα διαπραγματεύτηκε και εξασφάλισε εκατόν είκοσι ασημένια νομίσματα από τουςμοναχούς».«Μπορείς να το πιστέψεις;» ξέσπασε η Νέιρνα. «Ο ηγούμενος δεν είχε ξαναδεί ποτέ δουλειά σαν τη

δική της». Σήκωσε ψηλά το σακούλι με τα νομίσματα. «Στο δρόμο σταματήσαμε να αγοράσουμεμερικά τρόφιμα και εφόδια για το κλαν».Ο ενθουσιασμός της Νέιρνα ήταν μεταδοτικός, ο Άλεξ όμως ανησυχούσε περισσότερο για την

έκφραση της Λάρεν. Δε φαινόταν τόσο ευχαριστημένη όσο θα έπρεπε.Πήγε κοντά για να βοηθήσει στο ξεφόρτωμα και η Λάρεν ήρθε δίπλα του με χαμηλωμένο βλέμμα.

Όταν η Νέιρνα και ο Μπραμ απομακρύνθηκαν με τα νομίσματα, οι δυο τους έμειναν μόνοι και οΆλεξ την κοίταξε. «Κάτι σε προβληματίζει».Η Λάρεν τον κοίταξε με αγωνία αντί για χαρά. «Χαίρομαι που μπόρεσα να βοηθήσω το κλαν», είπε

τελικά. «Ήλπιζα να καταφέρουμε να το πουλήσουμε».«Και λοιπόν;»«Και δεν είμαι στενοχωρημένη, αντίθετα, χαίρομαι αληθινά». Έπλεξε τα δάχτυλα μεταξύ τους. «Με

στενοχωρεί ο τρόπος που έφυγες από κοντά μου χτες το βράδυ». Έδειχνε να συγκρατεί μετά βίαςτην ηρεμία της.Δεν ήξερε τι να της πει. Δεν ήταν δυνατόν να αγνοήσει την εξαπάτησή της. Ακόμα και ο Μπραμ με

τη Νέιρνα ήταν ενήμεροι για τη δραστηριότητά της πριν από εκείνον κι αυτό τον πλήγωνε.«Δε θέλω να συνεχίσουμε έτσι», μουρμούρισε η Νέιρνα. «Είναι πολύ οδυνηρό».Δεν ήξερε τι εννοούσαν τα λόγια της, ήταν σαν να του έλεγε πως προτιμούσε να είναι μόνη της

παρά μαζί του.«Δεν ξέρω τι έκανα για να με αποκλείεις έτσι», της είπε τελικά. «Όμως δε μου μιλάς ποτέ. Δε μου

λες τίποτα για τις σκέψεις σου, γι’ αυτά που θέλεις». Άγγιξε το γάντι της και το τράβηξε,αποκαλύπτοντας το σημαδεμένο χέρι της. «Δεν μπορώ να διαβάσω τα μυστικά σου».«Δεν ξέρουμε πια ο ένας τον άλλο, έτσι δεν είναι;» του ψιθύρισε και τα μάτια της βούρκωσαν.

Page 52: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Δεν είμαστε όπως παλιά. Και δεν ξέρω πώς να το αλλάξω αυτό». Ξαναφόρεσε το γάντι της καιτύλιξε γύρω της το μανδύα.Είχε δίκιο. Μετά το θάνατο του Ντέιβιντ είχαν αποξενωθεί. Ζούσαν χωριστές ζωές οι δυο τους.«Πρέπει να γυρίσουμε», μουρμούρισε η Λάρεν. «Είναι αργά, δε θέλω να αφήσω περισσότερο τη

Βανόρα με τα κορίτσια».«Προηγουμένως θέλω να μάθω κάτι».Η Λάρεν περίμενε σιωπηλή όσο ο Άλεξ προσπαθούσε να βρει τα λόγια που δεν ήθελε να προφέρει.

«Ξέρω ότι δεν ήθελες ποτέ να γίνεις η κυρά του Γκλεν Άριν. Αλλά δεν μπορώ να αποποιηθώ τιςδικές μου ευθύνες σαν αρχηγός».Κούνησε καταφατικά το κεφάλι της, περιμένοντας.«Δεν είσαι ευτυχισμένη εδώ», της δήλωσε. «Δεν είσαι ευτυχισμένη μαζί μου, μ’ αυτή τη ζωή».Ένα δάκρυ κύλησε από το μάτι της και αντί για απάντηση μέσα της είχε ένα πελώριο κενό. Ο Άλεξ

πήρε τα χέρια της στα δικά του απαιτώντας μιαν απάντηση. «Θέλεις να παραμείνεις παντρεμένη μαζίμου, Λάρεν;»Έμεινε σιωπηλή για μια ατελείωτη στιγμή. Η καρδιά του σφίχτηκε και φοβόταν πως ήξερε ήδη την

απάντησή της.«Δεν ξέρω», του απάντησε τελικά.Η δυστυχία στο βλέμμα της τον πλήγωσε περισσότερο από οτιδήποτε είχε φανταστεί.Και μ’ αυτά τα λόγια η Λάρεν έφυγε από κοντά του.

*

Δεν ήξερε ποια ήταν η σωστή απόφαση. Η καρδιά της μάτωνε, γιατί τον αγαπούσε. Διαισθανότανόμως ότι ο Άλεξ ήταν εκείνος που ήθελε να τερματίσει το γάμο τους. Και θα πρέπει να το είχεσκεφτεί για να εκφράσει την ερώτηση.Στην πραγματικότητα η Λάρεν δεν ήθελε να μείνει μακριά του. Κάθε άλλο. Ο Άλεξ όμως έπρεπε να

έχει μία σύζυγο που θα στεκόταν άξια στο πλευρό του.Τώρα που είχε πουληθεί το γυαλί της, θα περνούσε περισσότερο χρόνο από ποτέ δίπλα στο καμίνι

της. Θα της έπαιρνε μήνες για να κατασκευάσει τα κομμάτια που χρειαζόταν. Και, έχοντας δει τηναντίδραση του Άλεξ, δεν πίστευε πως ο άντρας της θα στήριζε την απόφασή της. Είχε διαφορετικήεικόνα για την ιδανική σύζυγό του.Ούτε κι εκείνος όμως είχε σταθεί δίπλα της σαν ιδανικός σύζυγος. Την είχε εγκαταλείψει μόνη στο

πένθος της και η Λάρεν είχε μισήσει κάθε στιγμή που τον έβλεπε να περνά μαζί με το κλαν αντί ναβρίσκεται κοντά σ’ εκείνη και τις κόρες τους.Σκούπισε τα μάγουλά της, δεν ήθελε να τη δουν τα κορίτσια της κλαμένη. Πίσω της ακούστηκαν

βήματα, όμως δε γύρισε. Τότε ο Άλεξ την έπιασε από το μπράτσο και την ανάγκασε να στραφεί προςτο μέρος του. Φαινόταν έξω φρενών. «Τι εννοείς δηλαδή, δεν ξέρεις;»Τη σόκαρε τόσο το απότομο ξέσπασμά του ώστε δεν του είπε λέξη.Τα χέρια του ανέβηκαν στο πρόσωπό της και μπλέχτηκαν στα μαλλιά της. «Μετά από τόσα χρόνια

δεν πιστεύεις ότι ο γάμος μας αξίζει μια προσπάθεια;» Το φλογισμένο βλέμμα του έδωσε κουράγιοστη Λάρεν, η οποία πήρε τα χέρια του στα δικά της.«Ναι, αξίζει. Αλλά δεν είμαι η ίδια γυναίκα που παντρεύτηκες πριν από χρόνια. Ποτέ δε θα

ξαναγίνω εκείνο το κορίτσι, αφού ένα κομμάτι του εαυτού μου είναι θαμμένο για πάντα στη

Page 53: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

λοφοπλαγιά δίπλα στη λίμνη». Άφησε τα δάκρυά της ελεύθερα, έσφιξε τα χέρια του. «Δεν μπορώ ναμεταμορφωθώ με το ζόρι στη γυναίκα που θέλεις να γίνω». Έβγαλε τα γάντια της και τα άφησε ναπέσουν στο χώμα. «Αυτή είμαι, Άλεξ», του είπε και άφησε τα χέρια του αλλά παρέμεινε στηναγκαλιά του.«Ποτέ δε σου ζήτησα να γίνεις κάποια άλλη. Όμως δεν ξέρω ποια είσαι τώρα».«Θέλεις να μάθεις;» ψιθύρισε.«Ναι». Έσκυψε κοντά της, σαν να ήταν έτοιμος να τη φιλήσει. Μα το στόμα του έμεινε μετέωρο

μια ανάσα από το δικό της. «Μα δεν μπορούν να υπάρξουν πια ψέματα μεταξύ μας, Λάρεν».«Κι εσύ πρέπει να περνάς λίγο περισσότερο χρόνο μαζί μας, αντί να έρχεσαι στο σπίτι αργά το

βράδυ, όταν έχουμε πια κοιμηθεί».Οι παλάμες του γλίστρησαν προς τα κάτω, στα πλευρά της, σαν να ήθελε να ελέγξει την κατάσταση

της πληγής της. Τα μάγουλά της πήραν φωτιά και το κορμί της ανταποκρίθηκε αμέσως στη φωτιάτου.«Δεν τελειώσαμε μ’ αυτή την κουβέντα», μουρμούρισε ο Άλεξ πάνω στα χείλη της. «Πάμε να

βρούμε τους άλλους», πρόσθεσε όταν απομακρύνθηκε. «Απόψε όμως θα μου δείξεις την τέχνη σου.Θέλω να μάθω όλα όσα μου κράτησες κρυφά».Η Λάρεν ήλπιζε πως αυτή θα ήταν μια καινούρια αρχή για τους δυο τους. Ο άνεμος χάιδευε το

δέρμα της σαν κρύος ψίθυρος καθώς ο Άλεξ την άφησε από τα χέρια του και ξεκίνησε πρώτος για τοκάστρο.

*

Μέσα από τις πύλες ο Άλεξ προσπάθησε να κρύψει τα αισθήματα που είχε ξυπνήσει μέσα του ηΛάρεν. Η γυναίκα του μουρμούρισε κάποια εξήγηση για τις κόρες τους και εξαφανίστηκε απ’ τοπλευρό του. Ύστερα στάθηκε να παρατηρήσει την αλλαγή κλίματος που είχε φέρει η καινούριαπεριουσία τους στο κλαν. Όσο ευγνώμων κι αν ήταν γι’ αυτή την εύνοια της τύχης, έπρεπε νααποφασίσει τι θα έκαναν με τα χρήματα.Ο Μπραμ του πρόσφερε μια μεγάλη κανάτα. «Η Νέιρνα κι εγώ θέλουμε να προσφέρουμε αυτό το

κρασί σ’ εσένα και τη Λάρεν για να το πιείτε απόψε».«Η γυναίκα σου σε έβαλε να κάνεις τα προξενιά της, έτσι;»«Ακριβώς». Ο Μπραμ του έδωσε την κανάτα. «Δεν ξέρω αν η Λάρεν σου το είπε, αλλά ο

ηγούμενος της παρήγγειλε να φτιάξει κι άλλα παράθυρα για την καινούρια εκκλησία. Υποσχέθηκεεκατόν πενήντα ασημένια νομίσματα για τη δουλειά».Ο Άλεξ έμεινε άφωνος από την έκπληξη. Δεν περίμενε ποτέ ότι το γυαλί μπορούσε να έχει τόση

αξία.«Θα πρέπει λοιπόν να αρχίσει αμέσως», συνέχισε ο Μπραμ. «Γι’ απόψε όμως η Νέιρνα κι εγώ

σκεφτήκαμε πως θα έπρεπε να το γιορτάσετε οι δυο σας».«Δε χρειάζεται κρασί», είπε ο Άλεξ αυτόματα.Τα χείλη του Μπραμ τρεμόπαιξαν. «Μα το ποτό λύνει τη γλώσσα, έτσι δε λένε; Και η Λάρεν δεν

είναι τύπος που μιλάει πολύ».Ο Άλεξ κοίταξε τον αδερφό του στα μάτια. «Της ζήτησα να συναντηθούμε απόψε στη σπηλιά».«Η Νέιρνα κι εγώ θα προσέχουμε τα κορίτσια σας». Ο Μπραμ έστειλε στον αδερφό του ένα

συνωμοτικό χαμόγελο. «Και θα φροντίσουμε να έρθει η γυναίκα σου στο ραντεβού».

Page 54: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

*

Το στομάχι της Λάρεν είχε δεθεί κόμπος καθώς περπατούσε προς τη λίμνη. Ο Μπραμ είχεπροσφερθεί να τη συνοδεύσει, αλλά εκείνη αρνήθηκε. Δεν ήξερε τι ήθελε απόψε ο Άλεξ από αυτήν,όμως ήταν προετοιμασμένη να κάνει ό,τι θα της ζητούσε.Ο Άλεξ την περίμενε ήδη στην είσοδο της σπηλιάς. Τα μαλλιά του ήταν βρεγμένα, σαν να είχε

πλυθεί στη λίμνη. Φορούσε έναν καθαρό μπλε χιτώνα, αυτόν που του είχε ράψει πριν από μερικούςμήνες.Της άπλωσε το χέρι και η Λάρεν μπήκε στη σπηλιά νιώθοντας κάποια αγωνία. Πάνω στο χωμάτινο

δάπεδο ο Άλεξ είχε απλώσει μια μάλλινη κουβέρτα. Σέρβιρε δυο κούπες με κρασί και της έδωσε τημία. Η Λάρεν το ήπιε γρήγορα, έχοντας ανάγκη να πάρει κουράγιο. Το γλυκό κρασί είχε μιαελαφριά, πρωτόγνωρη γεύση.«Είναι από τη Βουργουνδία», της είπε ο Άλεξ.Η Λάρεν ήπιε άλλο λίγο και ένιωσε τη ζεστασιά να διαπερνάει όλο το κορμί της. «Είναι πολύ

καλό».Της σέρβιρε άλλη μία κούπα και της έγνεψε προς το καμίνι. «Έστειλα τον Ράμζι πίσω. Μου

παρήγγειλε να μην αφήσω τις φωτιές να σβήσουν».«Είναι πολύ σχολαστικός με τη δουλειά του». Ο νεαρός είχε απλώσει αρκετά μείγματα, ορισμένα

από τα οποία ήταν έτοιμα για φύσημα. Η Λάρεν έβγαλε το γάντι και έδεσε τα μαλλιά πίσω από τοπρόσωπό της.«Κάποιοι λένε ότι είναι... διαφορετικός».Από το δισταγμό του η Λάρεν κατάλαβε τι εννοούσε ο άντρας της. Πλησίασε ως το χωνευτήρι με

το πράσινο τήγμα. «Πράγματι, είναι. Τα αγόρια τον πειράζουν επειδή συχνά παθιάζεται με μια μικρήλεπτομέρεια». Χαμογέλασε, θυμούμενη την πρώτη φορά που τον είχε συναντήσει. «Μπορεί ναπερνάει ώρες μετρώντας από μέσα του, περιμένοντας την ώρα που θα βάλει το μείγμα μέσα στοκαμίνι. Έχει εξαιρετικό μυαλό, οι περισσότεροι άνθρωποι όμως δεν τον καταλαβαίνουν. Νομίζουνπως έχει κάποιο πρόβλημα, επειδή του αρέσει να μένει μόνος».Το κοφτερό βλέμμα του συζύγου της έφερε στη Λάρεν μια αμηχανία την οποία κατάφερε να

κρύψει. «Όμως τα πάει πολύ καλά σαν μαθητευόμενός μου».Ο Άλεξ πλησίασε να παρατηρήσει ορισμένα κομμάτια από πράσινο γυαλί που είχε κόψει η Λάρεν.

Σήκωσε ένα και το κράτησε στο φως, χωρίς να σχολιάσει όμως τίποτα. Η Λάρεν έβαλε αρκετούςσωλήνες μέσα στο καμίνι για να ζεσταθούν. Όταν τελείωσε γύρισε και κοίταξε το σύζυγό της. Τοέντονο βλέμμα του την έκανε να νιώσει άβολα. «Ο Μπραμ μου είπε για την παραγγελία».Η Λάρεν πήρε βαθιά ανάσα. «Θα τα φτιάξω τα παράθυρα. Το κλαν χρειάζεται τα χρήματα».«Θέλεις να τα φτιάξεις;»«Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο». Ανάγκασε τον εαυτό της να κάνει ένα βήμα πιο κοντά του κι

εκείνος την οδήγησε να καθίσει απέναντί του, πάνω στην κουβέρτα.Για λίγη ώρα απλώς την κοιτούσε και, ο μοναδικός ήχος που ακουγόταν ήταν ο κρότος των ξύλων

που καίγονταν. Η Λάρεν περίμενε να τον ακούσει να μιλάει, προετοιμασμένη για την οργή του.Αντί γι’ αυτό ο Άλεξ έσκυψε και μάζεψε μια χούφτα από μικρά χαλίκια. Τα κύλησε λίγο μέσα στην

παλάμη του κι ύστερα άπλωσε το χέρι και τα έβαλε στη δική της παλάμη.«Τι είναι αυτά;»«Τα πετούσα στο παράθυρο του σπιτιού σου τις νύχτες. Για να σε ξυπνήσω», της είπε.

Page 55: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Έπιασε τις πέτρες κι αναθυμήθηκε τα παλιά. «Δεν έκλεινα μάτι όταν ήξερα πως θα ερχόσουν».Κοίταξε τον άντρα της χωρίς να καταλαβαίνει το νόημα της πράξης του.Άνοιξε την παλάμη και του επέστρεψε τα χαλίκια. «Τι προσπαθείς να κάνεις, Άλεξ;»«Σου είπα ότι δε σε γνωρίζω πια. Σκέφτηκα λοιπόν πως θα πρέπει να κάνουμε μια νέα αρχή».Τα λόγια του ζέσταναν ένα μικρό κομμάτι της καρδιάς της. Ο Άλεξ είχε δίκιο. Αν ήθελαν να

ξαναχτίσουν το γάμο τους έπρεπε να ξεκινήσουν απ’ την αρχή. Η Λάρεν άφησε τις πέτρες να πέσουνστο χώμα και σηκώθηκε όρθια. Προχώρησε ως την είσοδο της σπηλιάς φέρνοντας μαζί της τηνκουβέρτα.Ο Άλεξ την ακολούθησε και εκείνη έστρωσε την κουβέρτα στο χώμα. Ύστερα ξάπλωσε και κοίταξε

ψηλά στον νυχτερινό ουρανό. «Θυμάσαι που πηγαίναμε στον πέτρινο κύκλο και κοιτούσαμε τααστέρια;»Ξάπλωσε δίπλα της, με το σώμα του σε απόσταση μιας παλάμης από το δικό της. «Μερικές νύχτες

έκανε παγωνιά».«Όπως απόψε». Γλίστρησε κοντά του κι ένιωσε το κορμί του να τη ζεσταίνει. Έμειναν έτσι να

κοιτούν τον ουρανό, αν και δε φαίνονταν πουθενά αστέρια.Καθώς οι στιγμές περνούσαν ο χτύπος της καρδιάς της σαν να επιταχυνόταν. Την επηρέαζε η

παρουσία, η αρρενωπή του δύναμη. Θα την τραβούσε άραγε κοντά του για να τη φιλήσει, όπωςέκανε παλιά; Αντί γι’ αυτό, ο Άλεξ έμεινε σιωπηλός. Τον παρατήρησε με μια πλάγια ματιά και είδετην ένταση χρόνων να αποτυπώνεται στο πρόσωπό του.Το κεφάλι του έγειρε τότε προς το δικό της και η Λάρεν έπλεξε τα δάχτυλά της με τα δικά του. Της

κρατούσε απλώς το χέρι, η Λάρεν όμως φοβήθηκε πως η κίνησή του θα οδηγούσε σε περισσότερα.Δεν ένιωθε έτοιμη για περισσότερες οικειότητες μαζί του. Τα αισθήματά της ήταν υπερβολικάαβέβαια.Εκείνος δεν έκανε καμία άλλη κίνηση κι έτσι η Λάρεν γύρισε στο μη τραυματισμένο πλευρό της,

αντίκρυ του. Ήθελε να συμφιλιωθούν, να τη συγχωρέσει.«Λυπάμαι που δε σου μίλησα νωρίτερα για την τέχνη μου».Αντί να μαλακώσει απέναντί της, ο Άλεξ έσφιξε τα χείλη του. «Κι εγώ επίσης».Δεν της είπε τίποτα περισσότερο. Με την απολογία της η Λάρεν είχε καταφέρει να τον θυμώσει και

πάλι.Σηκώθηκε και επέστρεψε στην πέτρινη επιφάνεια εργασίας κι ακούμπησε εκεί τις παλάμες της.

Ένας κόμπος είχε ανέβει στο λαιμό της, ένιωθε πληγωμένη. Όμως δεν μπορούσε να φέρει πίσω ταχρόνια που είχαν χάσει.Ο Άλεξ ήρθε πίσω της και την έκανε να τον κοιτάξει. Η σοβαρότητα στο πρόσωπό του την

ανησύχησε. «Υπάρχουν κι άλλα μυστικά;»Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. «Τίποτα. Σου το ορκίζομαι».Τα χέρια του κατέβηκαν από τους ώμους στα μπράτσα της. Το δέρμα της αναρίγησε με το

απρόσμενο αυτό χάδι και ένιωσε αμήχανη για τα άσχημα εγκαύματα της επιδερμίδας της. Ευχόταννα μπορούσε να σβήσει όλα τα σημάδια και τον πόνο απ’ τη ζωή της και να ξαναγίνει το αθώοκορίτσι που είχε υπάρξει στο παρελθόν.Χωρίς λέξη πήρε το χέρι του και τον πήγε να ξαπλώσουν στην κουβέρτα. Ύστερα κουλουριάστηκε

δίπλα του και τα μπράτσα του την αγκάλιασαν. Ένιωθε όμορφα μέσα στα μπράτσα του και πάλεψενα διώξει τα δάκρυα που ανέβαιναν στα μάτια της.Υπήρχε ένας σπόρος ελπίδας στην καρδιά της ότι με κάποιο τρόπο θα κατάφερναν να αναστήσουν

Page 56: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

όσα είχαν χαθεί.

*

Μάρτιος 1303Η Λάρεν κοιτούσε τον τοίχο, ανήμπορη να κοιμηθεί. Είχαν περάσει δυο μήνες από το θάνατο τουΝτέιβιντ, αλλά ο πόνος δεν είχε μειωθεί ούτε στο ελάχιστο. Είχε βουλιάξει μέσα στη λύπη καικαταπιανόταν με την υαλουργία της για να μην τρελαθεί.Ο Άλεξ δούλευε όλη μέρα κι όταν η Λάρεν δε βρισκόταν κοντά στο καμίνι της, εκείνος την

απέφευγε. Ακόμα και τώρα, στο κρεβάτι τους, κοιμόταν στην άλλη άκρη, με γυρισμένη την πλάτη του.Τα χέρια της ήταν καμένα απ’ τη δουλειά μα δε νοιαζόταν. Τα εγκαύματα ήταν ένας φυσικός πόνος

τον οποίο μπορούσε να αντέξει, γιατί κρατούσε το μυαλό της μακριά από τη σκέψη του χαμένουπαιδιού της.Ξαφνικά ο Άλεξ άπλωσε το χέρι του κι έπιασε το δικό της μέσα στο σκοτάδι. Με μια

αντανακλαστική κίνηση η Λάρεν αποτραβήχτηκε, γιατί το παραμικρό άγγιγμα πονούσε φριχτά πάνωστο καμένο δέρμα της.Το χέρι του απομακρύνθηκε και η σιωπή που ακολούθησε ήταν βαριά. Ο Άλεξ δεν ήξερε. Είχε

προσπαθήσει να την αγγίξει και εκείνη αντέδρασε σαν να μην τον ήθελε.«Άλεξ;» ψιθύρισε μέσα στο σκοτάδι.Αλλά δεν πήρε καμία απάντηση.

Page 57: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 7

Αργότερα το ίδιο βράδυ η Λάρεν ξύπνησε και πήγε να ελέγξει το γυαλί. Ενώ ο Άλεξ κοιμόταν, πήρετον πυρωμένο σωλήνα και τον βύθισε μέσα στο χωνευτήρι που περιείχε το πράσινο γυαλί. Ότανέφτιαξε μια μπάλα από λιωμένο γυαλί στο μέγεθος της γροθιάς της, η Λάρεν άρχισε να γυρίζει τοσωλήνα. Με αλλεπάλληλες κινήσεις και παλεύοντας με τη βαρύτητα φυσούσε αέρα μέσα στοσωλήνα.«Νόμιζα πως θα κοιμόσουν», άκουσε τον άντρα της να λέει.Η Λάρεν πήγε ως τη μαρμάρινη επιφάνεια και κύλησε το γυαλί εκεί πάνω δίνοντάς του σχήμα

κυλινδρικό. «Θα κοιμηθώ αφού τελειώσω πρώτα αυτό το κομμάτι».Μετέφερε πάλι το γυαλί σε ένα άνοιγμα του φούρνου και το γύρισε με τη βοήθεια ενός μεταλλικού

στηρίγματος. Όταν αυτό πύρωσε και πάλι το διαμόρφωσε στο σχήμα που ήθελε, ύστερα τοξαναπήγε στη φωτιά.Τα χέρια της έτρεμαν πάνω στο σωλήνα. Θύμιζε διαρκώς στον εαυτό της πως είχε κάνει πολλά

λάθη στο παρελθόν και πως εξακολουθούσε να γνωρίζει ελάχιστα. Ο Άλεξ δεν την είχε ξαναδεί ναδουλεύει και η παρουσία του της προκαλούσε αμηχανία. Ήθελε να του δείξει την ομορφιά τηςδουλειάς της, να τον κάνει να καταλάβει γιατί αγαπούσε τόσο πολύ την υαλουργία.Συνέχισε να γυρίζει το σωλήνα παρακολουθώντας το γυαλί να επεκτείνεται και να μεγαλώνει,

ώσπου μπόρεσε να βρει ένα σταθερό ρυθμό με τη χρυσή πύρινη σφαίρα. Είχε φυσήξει γυαλίχιλιάδες φορές και τώρα πλέον είχε γίνει μια ενστικτώδης διαδικασία.«Γιατί το ξαναβάζεις διαρκώς μέσα στη φωτιά;» ρώτησε ο Άλεξ.«Κρυώνει γρήγορα», του αποκρίθηκε. «Πρέπει να το ξαναθερμαίνω, γιατί αλλιώς δεν μπορώ να

του δώσω σχήμα».Όταν έδωσε στο γυαλί τη μορφή που ήθελε, η Λάρεν κάθισε στον πάγκο της και ακούμπησε το

σωλήνα πάνω σ’ ένα μακρύ τραπέζι, με το γυαλί να κρέμεται από τη μια άκρη. Στη συνέχεια πήρεένα σιδερένιο εργαλείο κι έφτιαξε απαλές πτυχώσεις πάνω στη ζεστή μάζα του γυαλιού,στριφογυρίζοντάς το.«Μοιάζει με κύπελλο αυτό που φτιάχνεις», είπε ο Άλεξ.«Όχι ακριβώς. Μόνο έτσι μπορώ να ξεκολλήσω το γυαλί από το σωλήνα».Τον κοίταξε για μια στιγμή. «Αφού έδιωξα τον Ράμζι, θα μπορούσα να ζητήσω τη βοήθειά σου;»«Δεν ξέρω να φτιάχνω γυαλί, Λάρεν».«Έχεις όμως δύναμη στα χέρια. Πάρε αυτόν εκεί το σιδερένιο σωλήνα και βούτηξέ τον μέσα στο

ζεστό γυαλί», του είπε. «Χρειάζομαι μια μικρή μάζα, περίπου στο μέγεθος αβγού τουκοκκινολαίμη».Ο Άλεξ πήρε τη βέργα και την απομάκρυνε από τις φλόγες. Ύστερα χαμήλωσε την κόκκινη άκρη

της μέσα στο καλούπι με την πράσινη υαλόμορφη μάζα.«Γύριζε το σωλήνα καθώς τον βυθίζεις», τον καθοδήγησε «και φέρ’ το πάνω στο μαρμάρινο

τραπέζι. Μη σταματάς να γυρίζεις το σωλήνα».Ο Άλεξ ακολούθησε όλες τις οδηγίες της για να δώσει σχήμα στην υαλομάζα κι ύστερα να ενώσει

Page 58: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

και το δικό του σωλήνα με την επιφάνεια του θερμού υαλόμορφου κυλίνδρου της. Τέλος, μ’ έναελαφρύ χτύπημα πάνω στο σωλήνα, η μάζα του γυαλιού χωρίστηκε και ο Άλεξ έμεινε να κρατά τοζεστό κύλινδρο με το ραβδί του.Του χαμογέλασε ανακουφισμένη και πήρε το σιδερένιο σωλήνα από το χέρι του ώστε να συνεχίσει

τη δουλειά της. Γεμάτη ελπίδα για τη στάση του Άλεξ αποτελείωσε το κομμάτι του γυαλιού και τοτοποθέτησε μέσα στον μικρότερο φούρνο για να ψυχθεί.«Δε θα ξαναλιώσει τώρα;» τη ρώτησε.Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. «Το καμίνι βρίσκεται σε χαμηλότερη θερμοκρασία, επιτρέποντας

στο γυαλί να κρυώσει αργά και έτσι να γίνει σκληρότερο. Θα φτιάξω έναν επίπεδο υαλοπίνακα.Μετά θα τον κόψω σε κομμάτια για τα παράθυρά μου».Σήκωσε ψηλά ένα κομμάτι γυαλί στο χρώμα των πράσινων λόφων. «Όταν τελειώσει θα φαίνεται

κάπως έτσι».«Δείξε μου τις άλλες δουλειές που έχεις ολοκληρώσει», της ζήτησε ο Άλεξ και η Λάρεν πήγε στο

βάθος της σπηλιάς για να φέρει κάποιους από τους υαλοπίνακες που είχε εκεί τυλιγμένους.Ήταν δικά της αυτά τα κομμάτια. Τα έργα που είχε δημιουργήσει μετά το θάνατο του πατέρα

Νόλαν. Η ανασφάλειά της επέστρεψε γιατί ίσως οι υαλοπίνακες να μην άρεσαν του Άλεξ και εκείνηδεν ήθελε να δει την απογοήτευση στο πρόσωπό του.Όταν ξετύλιξε το πρώτο παράθυρο, αποκάλυψε τη σκηνή με το βοσκό και το πρόβατό του πάνω

στη λοφοπλαγιά. Είχε πασχίσει πολύ να δώσει την κατάλληλη απόχρωση του πράσινου και οιγραμμές του μολύβδου δεν είχαν βγει τόσο καλές όσο θα ήθελε.Περίμενε να ακούσει κάποιο σχόλιό του. Οτιδήποτε.Ο Άλεξ εξέταζε το γυαλί αγγίζοντας τις γραμμές του μολύβδου. Μα δε φανέρωσε ούτε ίχνος από

τις σκέψεις του. «Δείξε μου κι άλλα».Η Λάρεν υπάκουσε και άρχισε να ξετυλίγει τον ένα υαλοπίνακα μετά τον άλλο. Με κάθε κομμάτι

επίπεδου γυαλιού που αποκάλυπτε, ένιωθε σαν να γυμνωνόταν όλο και περισσότερο μπροστά στονΆλεξ. Περίμενε μάταια κάποιο σχόλιο, κάποια κριτική για τη δουλειά της.Μα εκείνος απλώς κουνούσε το κεφάλι καταφατικά.«Μπορείς τώρα να αφήσεις τις φωτιές;» τη ρώτησε.Του έγνεψε καταφατικά. «Σύντομα θα έρθει ο Ράμζι. Θα είναι εντάξει μέχρι τότε».«Ωραία». Ο Άλεξ άπλωσε το χέρι του στη Λάρεν και άρχισε να την οδηγεί έξω από τη σπηλιά.

Ήταν ακόμα σκοτάδι και μόνο οι πυρσοί του Γκλεν Άριν έφεγγαν από μακριά φωτίζοντας το δρόμοτους.«Πού πάμε;»«Θα σου δείξω».Επέστρεψαν στο σπίτι και ο Άλεξ συνέχισε να προχωρεί ως τα θεμέλια του καινούριου κάστρου.

Τριγύρω υπήρχε ένας τοίχος που υψωνόταν μέχρι τα γόνατά της. Αυτό που την εξέπληξε ήταν ηφαρδιά διάμετρός του. Είχαν αλλάξει τη δομή επεκτείνοντας μακρύτερα τα τείχη. Αν συνέχιζαν ναδουλεύουν μ’ αυτόν το ρυθμό, θα τοποθετούσαν και τις υπόλοιπες πέτρες μέσα σε μια εβδομάδα.Ο Άλεξ την αγκάλιασε από τη μέση και τη σήκωσε πάνω από το τείχος. Ήταν σκοτεινά αλλά πέρα

μακριά η αυγή είχε φέξει στον ορίζοντα.«Γιατί είναι τόσο μεγάλος ο τοίχος;» τον ρώτησε.«Τον χτίζουμε σταδιακά. Και δε θα είναι πια ένα ξύλινο φρούριο. Θα είναι κάστρο».Η Λάρεν δεν ήξερε τι να πει. Ένα κάστρο θα αποτελούσε ορατή απειλή για τους Άγγλους,

Page 59: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ισοδυναμώντας με πρόσκληση για επίθεση. Κι εκείνη μετά από τόσες ταραχές και επιδρομές,μερικές φορές ευχόταν να μπορούσε να κρυφτεί μέσα στο δάσος, αόρατη από όλους.«Θα πάρει χρόνια να χτιστεί», της είπε, «αλλά στο τέλος θα αποδειχτεί πως άξιζε τον κόπο».Η Λάρεν κάθισε στο χαμηλό πέτρινο τοίχο και αγκάλιασε τα γόνατά της. «Το θέλεις πολύ αυτό,

έτσι;»«Ήταν το όνειρο του πατέρα μου. Και θα το χτίσω στη μνήμη του». Κάθισε με την πλάτη του

γυρισμένη και την άφησε να στηρίξει τη δική της επάνω του.Μέσα στο αχνό μοβ χρώμα της αυγής και καθώς ο ήλιος ανέτελλε αργά, η Λάρεν είδε το τεράστιο

έργο που απλωνόταν μπροστά της. Αυτά ήταν τα όνειρά του, οι επιθυμίες του.Γύρισε αργά και το μάγουλό της ακούμπησε στην πλάτη του. Ο Άλεξ την κοίταξε. «Το γυαλί ήταν

όμορφο», της είπε ήσυχα. «Είδα το πάθος και την ομορφιά που έκλεισες μέσα του».Το κομπλιμέντο την αιφνιδίασε. Μα ο βαρύς τόνος του την έκανε να αναρωτηθεί μήπως υπήρχαν

περισσότερα νοήματα στα λόγια του.«Τελείωσε την παραγγελία, αν αυτό θέλεις αληθινά», συνέχισε ο Άλεξ και γύρισε το βλέμμα του

στο κάστρο. «Εγώ έτσι κι αλλιώς έχω αρκετή δουλειά εδώ πέρα».Και μολονότι της είχε δώσει την ελευθερία που ήθελε, η Λάρεν διαισθάνθηκε πως η απόσταση

μεταξύ τους μεγάλωσε λίγο περισσότερο.

*

«Γύρισε», είπε ο Μπραμ και συνοφρυώθηκε. «Ο Θεός να μας βοηθήσει».«Ποιος;» Ο Άλεξ είδε την αναστάτωση στο πρόσωπο του αδερφού του και κατάλαβε από πριν την

απάντηση.«Η μητέρα μας».Είχε την παρόρμηση να σταυροκοπηθεί. Είχαν απολαύσει μερικές εβδομάδες γαλήνης όσο η

μητέρα τους είχε βρει άσυλο στο κάστρο του Κάμερον Μακίνον, λόρδου του Λόχαρ. Σαν σύμμαχόςτους ο λόρδος Λόχαρ είχε σπεύσει επανειλημμένως σε βοήθειά τους. Είχε μεγάλη υπομονή καικατανόηση και, από τη στιγμή που φιλοξένησε την Γκρίζελ στο σπιτικό του, ο Άλεξ θεωρούσε αυτότον άνθρωπο άγιο.Το ότι η Γκρίζελ Μακίνλοχ επέστρεφε τώρα στο Γκλεν Άριν, σήμαινε πως θα έμπαιναν σε

μπελάδες.«Πού είναι τώρα;»«Περιμένει δίπλα στις πύλες με τα κάρα της. Ήδη κατσάδιασε γερά τον Ρος για το κάστρο.

Σκέφτηκα να σε προειδοποιήσω».Ο Άλεξ δεν περίμενε τίποτα λιγότερο από τη μητέρα του. Σίγουρα θα άρχιζε την κριτική για τον

τρόπο που αντιμετώπισαν την καταστροφή και τις φωτιές. Διέσχισε το φρούριο και σταμάτησε ναπάρει τις δυο κόρες του. Κρατώντας τη Μέριν και την Αντάρα στα μπράτσα του πήγε να υποδεχτείτην Γκρίζελ.Η ηλικιωμένη γυναίκα είχε ήδη ξεπεζέψει και η Νέιρνα πήγαινε κοντά της. Από τη μουτρωμένη

έκφραση της μητέρας του ο Άλεξ συμπέρανε πως η Γκρίζελ είχε κιόλας αρχίσει να εκνευρίζεται.«Καιρός ήταν να έρθεις να με υποδεχτείς», του είπε αντί για άλλο χαιρετισμό και το βλέμμα της

έπεσε στα κορίτσια. «Υποθέτω ότι αυτή η γυναίκα σου είναι πάλι εξαφανισμένη». Ζάρωσε τη μύτητης με αηδία.

Page 60: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Ο Άλεξ έσφιξε τις γροθιές του, αλλά δεν τσίμπησε το δόλωμα της Γκρίζελ. «Η Λάρεν έχεικαταπιαστεί με μια συγκεκριμένη δουλειά», αποκρίθηκε, έδωσε στη μητέρα του το αναμενόμενοφιλί του καλωσορίσματος και παρότρυνε τις κόρες του να κάνουν το ίδιο. Η Γκρίζελ παρατήρησε ταπαιδιά, αλλά δεν τους είπε τίποτα. Ύστερα ο Άλεξ έδωσε στις μικρές την άδεια να πάνε στη Βανόραη οποία είχε ήδη ξεκινήσει τη δουλειά της στο τείχος.«Γιατί ήρθες εδώ, μητέρα;» ρώτησε ο Άλεξ.«Εδώ είναι το σπίτι μου, αν θυμάμαι καλά». Έστρωσε τις φούστες της και προχώρησε ζωηρά

μπροστά, ρουφώντας γύρω της το θέαμα των ερειπίων. «Κι αφού ο λόρδος Λόχαρ μου είπε πώς έχειη κατάσταση, σκέφτηκα πως ήταν καλύτερο να έρθω και να σας βοηθήσω».Ο Άλεξ αμφέβαλλε αν η Γκρίζελ σκόπευε να κάνει οτιδήποτε άλλο εκτός από κριτική, αλλά

κράτησε τη γνώμη του για τον εαυτό του.«Βλέπω ότι καταστρέψατε όλα όσα έφτιαξε ο Τάβιν».«Οι Άγγλοι τα κατέστρεψαν».«Μόνο επειδή κάνατε την ανοησία να κλέψετε εκείνη τη Γαλλίδα από το λόρδο Κέρνρος».«Ήταν διάσωση», τη διόρθωσε. «Η λαίδη Μαργκερίτ μας ζήτησε άσυλο και της το

παραχωρήσαμε».«Και να πού καταλήξατε». Η Γκρίζελ έγνεψε προς τα χαλάσματα. «Τώρα χασομεράτε χτίζοντας

τείχη αντί για ένα σωστό πύργο. Ο Τάβιν δε θα το ήθελε αυτό».Ο Άλεξ δεν είχε σκοπό να λογοφέρει περισσότερο μαζί της. Για την Γκρίζελ τίποτα δεν ήταν πιο

απολαυστικό από μια λεκτική σύγκρουση.«Κυρία, χαίρομαι που επιστρέψατε», τους διέκοψε η Νέιρνα κι ύστερα η φωνή της έγινε γλυκιά σαν

κρέμα. «Θέλετε να περπατήσετε μαζί μου για να κουβεντιάσουμε πώς θα μπορούσαμε ναχρησιμοποιήσουμε καλύτερα τις ικανότητές σας;» Η Νέιρνα πήρε το χέρι της Γκρίζελ καιαπομακρύνθηκε μαζί της.Ο Άλεξ έκανε μια νοερή σημείωση να δωρίσει στη γυναίκα του αδερφού του ένα μεταξωτό

ύφασμα. Αν η Νέιρνα μπορούσε να απασχολεί την Γκρίζελ, αυτό θα τους βοηθούσε να δουλεύουναπερίσπαστοι.Ο Άλεξ τράβηξε προς τη λίμνη. Η Λάρεν είχε επιστρέψει από νωρίς το πρωί στη σπηλιά και έκτοτε

δεν την είχε ξαναδεί. Δεν ήξερε αν είχε θυμηθεί να φάει ή αν ήταν ήδη απορροφημένη στη δουλειάτης.Ποτέ στη ζωή του δεν είχε ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Έμοιαζε με μαγεία αυτή η μεταμόρφωση της

άμμου σε υαλομάζα. Καθώς φυσούσε το γυαλί η Λάρεν έχανε κάθε ίχνος από τον ντροπαλό, ήσυχοεαυτό της. Αποκάλυπτε έναν άλλο εαυτό γεμάτο από εσωτερική δύναμη και εμπιστοσύνη στην τέχνητης.Ο Άλεξ δεν ήξερε πως η Λάρεν ήταν ικανή για τέτοιους άθλους και τώρα αναρωτιόταν ποια

γυναίκα είχε παντρευτεί. Τα δημιουργήματά της είχαν φέρει απροσδόκητα πλούτη στο κλαν τους,ασημένια νομίσματα τα οποία θα τους βοηθούσαν να χτίσουν το Γκλεν Άριν μέχρι την τελευταίαπέτρα. Κι όσο ευγνώμων κι αν ήταν γι’ αυτό, σήμαινε πως η Λάρεν θα περνούσε ατελείωτες ώρεςτης ημέρας μακριά από όλους. Πώς θα διόρθωναν το γάμο τους αν δεν περνούσαν ποτέ χρόνο μαζί;Σήκωσε μια πέτρα και την τοποθέτησε πάνω στον τοίχο όπου ο Κάλεμ είχε απλώσει κονίαμα. Πιο

δίπλα οι κόρες του διασκέδαζαν στοιβάζοντας μικρές πέτρες και γκρεμίζοντάς τες πάλι. Η Μέρινέμοιαζε όλο και περισσότερο στη Λάρεν. Πήγε κοντά στα κορίτσια τους και γονάτισε. «Τι φτιάχνετε,Μέριν;»

Page 61: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Ένα κάστρο, σαν το δικό σου. Αλλά οι Άγγλοι το γκρεμίζουν συνέχεια», πρόσθεσεαγριοκοιτάζοντας τη μικρότερη αδερφή της.«Ξέρατε για το γυαλί που φτιάχνει η μητέρα σας;»Η κόρη του ζάρωσε τη μύτη της. «Δεν πρέπει να πηγαίνουμε στη σπηλιά. Μπορεί να καούμε αν

πλησιάσουμε πολύ». Του χαμογέλασε δειλά. «Εμένα μ’ αρέσει πιο πολύ το μπλε γυαλί. Αλλά πρέπεινα είμαι μεγάλο κορίτσι και να προσέχω την Αντάρα. Αν πάει πολύ κοντά, θα καεί αμέσως. Ήμπορεί να την πάρουνε οι μάγισσες».«Είσαι πολύ καλή που φροντίζεις την αδερφή σου», είπε ο Άλεξ και άγγιξε τα μαλλιά της κόρης

του. Τα δυο κορίτσια χώθηκαν στην αγκαλιά του και εκείνος δέχτηκε την αγάπη τους σαν τοπολύτιμο δώρο που ήταν.Ένας ξαφνικός ήχος τράβηξε την προσοχή του από την εξωτερική πλευρά του κάστρου, σαν τον

ήχο αλόγου που πλησίαζε. «Μείνετε εδώ», είπε στα κορίτσια και προχώρησε ως τον εξωτερικό,μισόχτιστο τοίχο. Σκιάζοντας τα μάτια κόντρα στον ήλιο, έψαξε για την πηγή του θορύβου.Δεν είδε τίποτα, καμία κίνηση πουθενά. Όμως ήξερε τι είχε ακούσει. Με το ένστικτό του οξυμένο

παρατήρησε τριγύρω του αναζητώντας την αόρατη απειλή.«Πεινάω, μπαμπά», του είπε η Μέριν. «Δε θα φάμε κάτι;»Της έγνεψε καταφατικά. «Θα πάρουμε φαγητό και θα το πάμε στη μητέρα σας». Δεν του άρεσε που

η Λάρεν δούλευε μόνη της. Παρ’ όλο που η σπηλιά ήταν κρυμμένη στην απέναντι πλευρά τηςλίμνης, αυτό δε σήμαινε πως ήταν ασφαλής από μια επιδρομή.Καθώς προχωρούσαν προς τη σπηλιά το βλέμμα του έψαχνε ανήσυχο τον ορίζοντα. Πλησιάζοντας,

ο Άλεξ μύρισε τον καπνό απ’ τις φωτιές της Λάρεν.Αφουγκραζόταν με προσοχή, αλλά δεν ξανάκουσε τον ήχο. Ήξερε πως δεν τον είχε φανταστεί, η

ακοή του ήταν οξυμένη κι ήταν μαθημένος στον ήχο μιας επερχόμενης επιδρομής.Ή ίσως να έφταιγε απλώς η ανησυχία του για τη μακρά σιωπή των Άγγλων. Τελικά απόδιωξε την

ιδέα σαν αποκύημα της φαντασίας του.

*

Όταν έφτασαν στην είσοδο της σπηλιάς είδαν τη Λάρεν να δουλεύει μόνη. Ο Άλεξ είδε έκπληκτοςπως αυτή τη φορά η υαλομάζα περιστρεφόταν προς τα έξω, παίρνοντας τη μορφή ενός δίσκου. Ταδάχτυλά της στριφογύριζαν με επιδεξιότητα το σωλήνα ώσπου η μάζα έγινε επίπεδη.Τα κορίτσια την κοιτούσαν με δέος. Ήταν σαν να παρακολουθούσαν ένα πέπλο από ζαφείρια να

σχηματίζεται μπροστά στα μάτια τους. Η Λάρεν περιέστρεφε την υαλομάζα διαρκώς μέχρι πουαπέκτησε διάμετρο είκοσι πέντε πόντων.Ύστερα τη μετέφερε στο φούρνο ανόπτησης για να κρυώσει και τέλος γύρισε να τους κοιτάξει.

«Χαίρομαι που σας βλέπω». Φίλησε τα μάγουλά τους, όταν όμως σήκωσε το βλέμμα της στον Άλεξτον είδε επιφυλακτικό. «Πώς πηγαίνει το χτίσιμο;»«Αρκετά καλά. Επέστρεψε η μητέρα μου». Η Λάρεν δεν έδειξε καμία αντίδραση, αν και ο Άλεξ

ήξερε πως η γυναίκα του δε συμπαθούσε την Γκρίζελ. «Η Νέιρνα βρήκε τρόπο για να τηναπασχολήσει».«Και τι κάνει, πνίγει γατιά;» Η γυναίκα του γύρισε σε ένα άλλο καλούπι και έλεγξε το χρώμα του

μείγματος.«Η Γκρίζελ δεν είναι τόσο κακή».

Page 62: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Όχι για σένα, ίσως. Αλλά ας το ξανασυζητήσουμε όταν δε θα μας ακούν κάποια μικρά αυτιά».Η Μέριν έδειξε ένα κομμάτι γυαλί σε σχήμα μισάνοιχτου μπουμπουκιού. Κρεμόταν από ένα

κομμάτι σχοινί πάνω από τη φωτιά κι ο Άλεξ δεν το είχε προσέξει την προηγούμενη νύχτα.«Νομίζεις πως υπάρχουν μάγισσες εκεί μέσα; Η μαμά είπε πως αυτή είναι μια παγίδα γι’ αυτές».Ο Άλεξ κοίταξε τη Λάρεν κι εκείνη ανασήκωσε τους ώμους. «Αν τριγυρίζουν κακά πνεύματα, δεν

τα θέλω κοντά στο γυαλί μου. Ανήκε στον πατέρα Νόλαν. Το κράτησα γιατί μου τον θυμίζει», είπενοσταλγικά και το άγγιξε.«Μαμά, πεινάω», της είπε η Μέριν. «Σου φέραμε φαγητό».Η Λάρεν τους κοίταξε με ευγνωμοσύνη. «Δεν έχω προλάβει να φάω». Κάθισαν κι άρχισαν να

μοιράζονται τα τρόφιμα που είχε διαλέξει η κόρη του από το σπίτι της Βανόρα. Με κάποιααπογοήτευση διαπίστωσε πως η Μέριν είχε φέρει ένα δοχείο με μέλι, πίτες βρόμης και κάθε είδουςγλυκό που διέθετε η Βανόρα. «Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που τρώγαμε όλοι μαζί τομεσημεριανό», είπε η Λάρεν.Ο Άλεξ δεν ήξερε αν αυτό ήταν παράπονο ή κριτική. «Δεν μπορώ να μείνω πολλή ώρα», είπε.

Υπήρχαν πολλές δουλειές και η απουσία του θα γινόταν αντιληπτή.Όμως το τελευταίο πράγμα που ήθελε ήταν να αφήσει τη γυναίκα του απροστάτευτη ενώ τριγύριζε

στα μέρη τους ένας εχθρός.Ο Άλεξ ετοιμαζόταν να αφήσει την Αντάρα από την αγκαλιά του, όταν ένιωσε κάτι ζεστό και υγρό

πάνω στα ρούχα του. Ακούμπησε το παιδί κάτω και η γυναίκα του χαμογέλασε βλέποντας τι είχεσυμβεί. «Περιμένετε εδώ και οι δυο σας ώσπου να φροντίσω τον πατέρα σας».Έβγαλε το χιτώνα του και η Λάρεν τον πήρε και τον ξέπλυνε στη λίμνη, τρίβοντας το ρούχο με

άμμο. «Θα στεγνώσει γρήγορα».

*

Ενώ εκείνη καθάριζε το χιτώνα του ο Άλεξ πήρε μερικές χούφτες νερό και ξέπλυνε το σώμα του. ΗΛάρεν τσάκωσε τον εαυτό της να κοιτάζει επίμονα το μυώδες κορμί του συζύγου της το οποίοτεντωνόταν και ριγούσε από το κρύο νερό. Τα μάτια της ακολουθούσαν τις σταγόνες που κυλούσανπάνω στο δέρμα του.Την είδε να τον κοιτάζει και της απάντησε με το δικό του έντονο βλέμμα. Τα μαύρα μάτια του

κοίταξαν το πρόσωπο, τα στήθη, τους γοφούς της. Ανήμπορη να συγκρατήσει τον εαυτό της, ηΛάρεν άπλωσε το χέρι και σκούπισε μια σταγόνα νερό με τα δάχτυλά της.Ο Άλεξ έπιασε τον καρπό της και κράτησε το χέρι της πάνω στο δέρμα του. «Όταν κοιμηθούν τα

κορίτσια, έλα να με συναντήσεις εδώ απόψε».Πίεσε τα δάχτυλά της πάνω του καθοδηγώντας το χέρι της γύρω από τη μέση του. Με το άλλο χέρι

του αγκάλιασε το πρόσωπό της και έγειρε πάνω της.Δεν της έκανε τίποτα, μα η αναπνοή της Λάρεν ήταν ταραγμένη κι έτρεμε ολόκληρη απ’ το

πλησίασμά του. Εκείνος την παρατηρούσε μ’ έναν απροκάλυπτο πόθο που την έκανε να αναρωτηθείπότε θα πλάγιαζε μαζί της.Τα δάχτυλά του χάιδεψαν το μάγουλό της και η Λάρεν ανασήκωσε το πρόσωπό της προς το δικό

του, ζητώντας το φιλί που δεν της είχε δώσει ακόμα.Στο πρώτο άγγιγμα των χειλιών της το στόμα του άνοιξε να τη δεχτεί, να την εξερευνήσει. Η Λάρεν

το είχε ξεχάσει αυτό, το πώς έκανε την καρδιά της να χτυπάει γρήγορα. Αν και το φιλί του ήταν

Page 63: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

τρυφερό, εκείνη ήθελε κάτι περισσότερο απ’ αυτόν. Ήθελε να χαθεί μέσα στην αγκαλιά του, να τοναφήσει να διώξει όλους τους δαίμονες του παρελθόντος τους.Όταν ο Άλεξ αποτραβήχτηκε τα χέρια του παρέμειναν γύρω από τη μέση της. «Απόψε», επανέλαβε.

Εκείνη έγνεψε καταφατικά και παραπάτησε, νιώθοντας ανόητη που ο Άλεξ μπορούσε ακόμα νακάνει τα γόνατά της να τρεκλίζουν. «Θα είσαι εντάξει με τα κορίτσια, ή θέλεις να τις πάρω πίσω μαζίμου;»«Μπορούν να μείνουν. Ο Ράμζι θα έρθει σύντομα και θα αναλάβει τις φωτιές».Ο Άλεξ φόρεσε το βρεγμένο χιτώνα του και ξεκίνησε να επιστρέψει στο κάστρο, κρύβοντας τη

δυσφορία του για το κρύο.Η Λάρεν επέστρεψε στη σπηλιά και συνέχισε να δουλεύει, σκεπτόμενη τον Άλεξ. Ποτέ δε μιλούσε

για τις δικές του έγνοιες. Τις κρατούσε για τον εαυτό του, σαν να μην ήθελε να αποκαλύψει τηναδυναμία του.

*

Η Λάρεν ακούμπησε το κοπίδι της και κοίταξε τον απογευματινό ουρανό. Μια κρύα βροχή άρχισενα πέφτει στη γη και τα κορίτσια είχαν μπει στη σπηλιά. Σκοτείνιαζε και έπρεπε να επιστρέψει με τιςκόρες της στο κάστρο.«Ελάτε», τους είπε και σήκωσε την Αντάρα στην αγκαλιά της σκεπάζοντάς τη με το μανδύα της.

Με την άλλη άκρη του μανδύα της κάλυψε τη Μέριν για να μη βρέχεται. Καθώς περπατούσανβιαστικά είδε πίσω της έναν άντρα με κουκούλα πάνω στο άλογό του. Ταράχτηκε, γιατί ο άγνωστοςείχε ξεπροβάλλει από το δάσος δίπλα στη λίμνη. Όχι μακριά από τον τάφο του γιου της.Ποιος ήταν; Τι ήθελε; Από τα ρούχα του έδειχνε να ανήκει σε ξένο κλαν. Μήπως ήταν κάποιος

αγγελιοφόρος;Άνοιξε το βήμα της, αλλά ο άντρας δεν τις ακολούθησε. Φαινόταν πως την παρακολουθούσε και η

Λάρεν αναρωτήθηκε γιατί. Όταν μπήκε στο Γκλεν Άριν αναστέναξε ανακουφισμένη. Τώρα έβρεχεδυνατά και οι περισσότεροι άντρες είχαν σταματήσει τη δουλειά και αναζητούσαν καταφύγιο μέσαστις καλύβες τους.Πήγε τα κορίτσια στο σπίτι της Βανόρα και η μεγαλύτερη γυναίκα τις καλοδέχτηκε, κάνοντας θέμα

για τα βρεγμένα ρούχα τους. Ο Άλεξ μιλούσε με τον Ρος και στη γωνία καθόταν η μητέρα του, ηΓκρίζελ.Τα μαύρα μαλλιά της ήταν τραβηγμένα πίσω στο κεφάλι της κι είχε μια ξινή έκφραση στο πρόσωπό

της. Το φόρεμά της ήταν άψογο και φορούσε μια μάλλινη εσάρπα για να προστατευτεί από το κρύο.«Ελάτε να δώσετε ένα φιλί στη σέναβερ», πρόσταξε τα κορίτσια.Αυτές κοίταξαν τη Λάρεν, η οποία μη έχοντας άλλη επιλογή συμφώνησε γνέφοντας με το κεφάλι.

Τα κορίτσια δεν αγαπούσαν την Γκρίζελ και η Λάρεν ήλπιζε πως η Μέριν θα συγκρατούσε τηγλώσσα της.Αφού τη χαιρέτησαν τα κορίτσια, η Λάρεν πλησίασε κι εκείνη την Γκρίζελ για να της δώσει ένα

φιλί καλωσορίσματος, η ηλικιωμένη όμως γύρισε το μάγουλό της στο πλάι. «Τα παιδιά είπα, όχιεσύ». Ρυτίδες πικρίας αυλάκωναν το στόμα της και έγνεψε προς τα έξω. «Βλέπω ότι πάλιπαραμελείς το σπίτι και την οικογένειά σου».«Βλέπω ότι παραμένεις ευχάριστη όπως πάντα», της αντιγύρισε η Λάρεν, αλλά αμέσως μετάνιωσε.

Ήξερε πως δεν έπρεπε να τσακώνεται με την Γκρίζελ αλλά υπήρχαν φορές που η υπομονή της

Page 64: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

εξαντλούνταν.«Αν περνούσες το μισό χρόνο φροντίζοντας τις υποχρεώσεις σου, θα ήσουν καλύτερη σύζυγος για

τον Άλεξ. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί σε παντρεύτηκε».«Αρκετά, μητέρα», της είπε ο Άλεξ διακόπτοντας τη συζήτησή του με τον Ρος. «Αν δεν έχεις

τίποτα καλύτερο να κάνεις από το να μοιράζεις προσβολές, καλύτερα να γυρίσεις στο Λόχαρ».«Δε γυρίζω. Εδώ είναι το σπίτι μου, εδώ ανήκω».Η Λάρεν έφυγε όσο πιο μακριά μπορούσε από την Γκρίζελ, ήδη όμως τα νεύρα της είχαν τεντωθεί.

Τα κορίτσια έτρωγαν ανόρεχτα το φαγητό τους και η Αντάρα άρχισε να γκρινιάζει.«Έλα, σώπα τώρα», είπε στη μικρότερη κόρη της και χάιδεψε τα μαλλιά της. «Απλώς είσαι

κουρασμένη, γλυκιά μου». Άρχισε να μουρμουρίζει τρυφερά λόγια, αγνοώντας τις δηλώσεις τηςΓκρίζελ ότι τα δικά της αγόρια δεν είχαν γκρινιάξει ούτε μια μέρα στη ζωή τους.Όταν τα κορίτσια της τελικά κοιμήθηκαν, η Λάρεν βγήκε έξω αδιαφορώντας για τη βροχή. Ο Άλεξ

την ακολούθησε.«Πάντα έτσι ήταν. Ό,τι και να της πεις δεν είναι ευχαριστημένη».Η Λάρεν γύρισε να τον κοιτάξει. Η βροχή έπεφτε πάνω τους αλλά το προτιμούσε από το να

βρίσκεται κοντά στην Γκρίζελ. «Πες μου ότι δε θα ζούμε μαζί της για πολύ ακόμα».Ο Άλεξ ήρθε δίπλα της και κάθισε, σκεπάζοντάς τη με το μανδύα του. «Θα τελειώσουμε όσο πιο

γρήγορα μπορούμε».«Ωραία». Η Λάρεν ανατρίχιασε. «Άλεξ, είδα έναν καβαλάρη κοντά στον τάφο του Ντέιβιντ».Το μπράτσο του τυλίχτηκε γύρω από τους ώμους της, σαν για να την προστατεύσει. «Πότε;»«Λίγο νωρίτερα, όταν επιστρέφαμε απ’ τη σπηλιά».Ο Άλεξ σηκώθηκε κι άφησε το μανδύα να πέσει. Το χέρι του πήρε το δικό της και περπάτησε μαζί

της μέχρι τον χαμηλό τοίχο απέναντι από το κάστρο.«Φορούσε κουκούλα. Δεν είδα το πρόσωπό του, αλλά φαινόταν σαν να ανήκε σε άλλο κλαν, όχι

σαν Άγγλος στρατιώτης».«Κάποιον θα έστειλε ο Χάρκερκ για να μαζέψει πληροφορίες», σχολίασε ο Άλεξ και η Λάρεν

ένιωσε την οργή του άντρα της, που θα έκανε τα πάντα για να τους προστατεύσει.«Πήγαινε πίσω στη Βανόρα», της είπε. «Ο Μπραμ κι εγώ θα ψάξουμε στο δάσος. Αν είναι ακόμα

εκεί, θα τον βρούμε».

Page 65: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 8

Νύχτωσε και η Λάρεν δεν είχε δει τον Άλεξ ούτε τον αδερφό του να επιστρέφουν από την έρευνάτους. Κοιτούσε διαρκώς προς την πόρτα αλλά οι ώρες περνούσαν. Τότε σκέφτηκε την πρότασή τουνα συναντηθούν στη σπηλιά. Μετά την εμφάνιση του ξένου, χωρίς αμφιβολία ο Άλεξ θα ήθελε τηΛάρεν στο σπίτι.Ο Ράμζι. Η σκέψη του ξεπήδησε από το πουθενά. Ο μαθητευόμενός της θα είχε πάει στη σπηλιά να

φροντίσει το καμίνι. Θα βρισκόταν εκεί μόνος, χωρίς να ξέρει τίποτα για την απειλή.Έπρεπε να τον ειδοποιήσει, να τον φέρει με ασφάλεια πίσω στο κάστρο. Ποιον όμως μπορούσε να

στείλει; Ο Άλεξ είχε πάρει μαζί του τον Μπραμ και τον Κάλεμ και ήταν άγνωστο αν ο Ντούγκαλ είχεπάει επίσης μαζί τους.«Αυτό το σπίτι παραείναι κρύο για τα γέρικα κόκαλά μου», παραπονέθηκε η Γκρίζελ. «Η φωτιά δεν

είναι αρκετά δυνατή και πρέπει να κλείσετε τις τρύπες στους τοίχους».«Η φωτιά είναι όσο δυνατή γίνεται», αντιγύρισε η Βανόρα. «Κάθισε πιο κοντά της αν κρυώνεις».«Αν καθίσω πιο κοντά, θα πάρω φωτιά», αντιμίλησε η ηλικιωμένη. Το χαμόγελο της Βανόρα στον

Ρος έδειξε πως αυτό δε θα τη δυσαρεστούσε καθόλου.Ο Ρος έδειξε να δυσφορεί κι αυτός με την γκρίνια της Γκρίζελ. Η Λάρεν σκέφτηκε πως ίσως να του

άρεσε να λείψει για λίγο από το σπίτι. Ήταν η καλύτερη ελπίδα της για να φέρει πίσω τον Ράμζι.Πήρε το μανδύα της και πήγε κοντά του. «Μπορώ να σου μιλήσω για μια στιγμή;»Φάνηκε πράγματι πρόθυμος για ένα διάλειμμα και σηκώθηκε παίρνοντας και το δικό του μανδύα.

«Τι συμβαίνει;» τη ρώτησε όταν βρέθηκαν έξω.Αν και γνώριζε ήδη για τον καβαλάρη που είχε δει η Λάρεν στην απέναντι όχθη της λίμνης, δεν

ήξερε τίποτα για την υαλοτεχνική της. Διάλεξε τα λόγια της προσεκτικά. «Ο Ράμζι Μακίνλοχ πήγεστη σπηλιά του πατέρα Νόλαν, εκεί στο τέρμα της λίμνης. Δεν ξέρει για τον καβαλάρη. Μπορείς ναέρθεις μαζί μου για να τον φέρουμε πίσω στο Γκλεν Άριν;»Ο Ρος κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. «Ο Άλεξ δε θέλει να φύγεις από το σπίτι μου».«Το ξέρω. Αλλά ο Ράμζι είναι μόνο έντεκα χρονών. Χρειάζεται κάποιον να τον φροντίσει».«Στα έντεκα έπρεπε να είναι πιο μυαλωμένος».«Σε παρακαλώ, Ρος». Άγγιξε το μπράτσο του. «Ανησυχώ για το παιδί. Και θα με περιμένει...»

δίστασε πριν συνεχίσει «... για να του πάω φαγητό. Ο πατέρας του συχνά ξεχνάει να τον ταΐσει».Ο Ρος φάνηκε απρόθυμος, τελικά όμως πήρε έναν πυρσό από τον τοίχο του κάστρου. «Έλα μαζί

μου μέχρι την ακρολιμνιά και δείξε μου πού θα βρω τη σπηλιά. Ύστερα υποσχέσου μου ότι θαγυρίσεις στις κόρες σου».«Σ’ το υπόσχομαι». Ξεκίνησαν μαζί και βγήκαν από τις πύλες. Η νύχτα ήταν τόσο σκοτεινή, που δε

θα έβλεπαν τίποτα αν δεν είχαν τον πυρσό. «Ακολούθησε την όχθη κυκλικά», του είπε. «Σταοχτακόσια μέτρα θα βρεις τη σπηλιά, έχοντας τα δέντρα στα δεξιά σου. Θα μυρίσεις καπνό. Έχειαναμμένη φωτιά... για να ζεσταίνεται».Ο Ρος σήκωσε το δαδί ψηλά. «Πάω να τον φέρω».«Σ’ ευχαριστώ». Η Λάρεν περίμενε να βεβαιωθεί ότι πήρε τη σωστή κατεύθυνση περιμετρικά της

Page 66: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

λίμνης. Ο μανδύας της δεν ήταν αρκετά ζεστός και, κλείνοντας σφιχτά τις άκρες του, γύρισε πίσωστο κάστρο. Το αμυδρό φως των δαυλών έφεγγε κάπως το δρόμο της, ξάφνου όμως άκουσε πίσωτης το τρίξιμο πάγου.Το χνούδι στον αυχένα της ανασηκώθηκε, γιατί ήξερε ενστικτωδώς πως κάποιος βρισκόταν εκεί.

Δεν είχε όπλο μαζί της και οι πύλες απείχαν ακόμα πολύ. Για μια στιγμή έμεινε ακίνητη, ελπίζονταςπως το σκοτάδι θα εμπόδιζε τον άγνωστο να την εντοπίσει. Κρατώντας την ανάσα της, αναρωτήθηκεαν έπρεπε να παραμείνει κοκαλωμένη ή να τρέξει προς το κάστρο.Όταν άκουσε τα βήματα να πλησιάζουν η Λάρεν άρχισε να τρέχει. Ένα χέρι άρπαξε το μανδύα της

και την έκανε να τιναχτεί προς τα πίσω. Η Λάρεν έχασε την ισορροπία της και έβγαλε μια κραυγή, τηστιγμή που μια κουκούλα σκέπαζε το κεφάλι της. Την τύλιξε απόλυτο σκοτάδι και προσπάθησε ναουρλιάξει και πάλι, ένα χέρι όμως σκέπασε τη μύτη και το στόμα της.Ω Θεέ μου, όχι αυτό. Πάλεψε με το δράστη προσπαθώντας να ελευθερωθεί, τα δυνατά του χέρια

όμως την κρατούσαν παγιδευμένη και η Λάρεν άρχιζε να χάνει τις αισθήσεις της από την έλλειψηοξυγόνου. Η ζάλη έκανε τα αυτιά της να βουίζουν και τα γόνατά της λύγισαν.Δεν ήξερε ποιος ήταν ο άντρας ή γιατί προσπαθούσε να την πιάσει όμηρο, όμως δε θα τον άφηνε να

την αρπάξει χωρίς να δώσει μάχη με όλες τις δυνάμεις της. Άφησε το σώμα της ελεύθερο και έπεσεστο χώμα. Προσπάθησε να μην κουνιέται καθόλου, ελπίζοντας ότι ο άγνωστος θα την άφηνε γιαλίγο από τα χέρια του, δίνοντάς της την ευκαιρία να το σκάσει.Το κράτημά του χαλάρωσε στο λαιμό της και η Λάρεν ούρλιαξε όσο πιο δυνατά μπορούσε.

«Άλεξ!» Μια γροθιά βρήκε το πιγούνι της και όλα γύρω της άστραψαν.Κι ύστερα, εντελώς απροσδόκητα τα χέρια του την άφησαν. Άκουσε τον άντρα της και τον Ρος να

παλεύουν και τον ήχο από ξίφη που διασταυρώνονταν. Προσπάθησε να βγάλει την κουκούλα κιόταν επιτέλους είδε τη δάδα του Ρος ο δράστης είχε εξαφανιστεί.«Μείνε με τη Λάρεν», άκουσε να λέει ο Μπραμ. «Θα τον βρούμε εμείς».Εκείνος και ο Ρος εξαφανίστηκαν μέσα στα δάση. Η Λάρεν πίεσε τις παλάμες της στην παγωμένη

γη προσπαθώντας να πάρει βαθιά ανάσα.Ο Άλεξ τη βοήθησε να σηκωθεί και την πήρε στην αγκαλιά του. Έτρεμε σύγκορμη. «Συ...

συγνώμη», τραύλισε. «Δεν είχα σκοπό να φύγω. Ήθελα να βρει τον Ράμζι...»Εκείνος όμως απλώς την κρατούσε και της χάιδευε τα μαλλιά, μουρμουρίζοντας καθησυχαστικά

λόγια. «Θα σε πάω στο σπίτι».«Όχι ακόμα», τον ικέτεψε. «Πήγαινέ με στη σπηλιά. Πρέπει να βρω τον Ράμζι».Ο Άλεξ δεν απάντησε και την πήρε από το χέρι για να γυρίσουν πίσω, κάνοντάς τη να πιστέψει πως

αγνόησε το αίτημά της. Όταν όμως έφτασαν στις πύλες τον είδε ξαφνιασμένη να παίρνει έναν πυρσόκαι να γυρίζει πίσω.«Είναι σημαντικό για σένα, έτσι;»Του έγνεψε καταφατικά, έκπληκτη ακόμα. Καθώς προχωρούσαν την κρατούσε από τη μέση και σε

κάθε βήμα η Λάρεν έπαιρνε δύναμη από τη δική του.Ποτέ πριν δεν είχε νιώσει παρόμοιο τρόμο. Ήξερε πολύ καλά τι πάθαιναν οι αιχμάλωτοι των

Άγγλων. Είχε δει τη σημαδεμένη πλάτη του Μπραμ και ο Κάλεμ δεν είχε αρθρώσει ακόμα ούτε λέξηύστερα από την απελευθέρωσή του. Θα την κακοποιούσαν κι ύστερα θα τη σκότωναν. Η σκέψη τηνέκανε να σφιχτεί περισσότερο πάνω στον άντρα της.«Πιστεύεις ότι τον έστειλε ο Χάρκερκ;» τον ρώτησε.«Σίγουρα. Αν σε κρατούσε όμηρο, ξέρει πως θα έκανα τα πάντα για να σε πάρω πίσω». Ο

Page 67: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

αμείλικτος τόνος του έκανε τη Λάρεν να ανατριχιάσει.Όταν έφτασαν στη σπηλιά του πατέρα Νόλαν, η φωτιά είχε σβήσει. Ο Ράμζι ήταν άφαντος. Ο Άλεξ

και η Λάρεν πλησίασαν κοντά στο καμίνι. «Είπες πως θα ήταν εδώ».«Είχε πει πως θα ερχόταν». Αναρωτήθηκε αν του είχε συμβεί κάτι ή αν είχε αθετήσει απλώς την

υπόσχεσή του.Ο άντρας της πρόσθεσε ξύλα στη φωτιά και οι σπίθες υψώθηκαν στην οροφή της σπηλιάς

φωτίζοντας το σκοτάδι.«Σ’ ευχαριστώ που με έσωσες», ψιθύρισε στον Άλεξ.Το βλέμμα του δεν αποκάλυπτε κανένα συναίσθημα. Την πήρε στην αγκαλιά του και άγγιξε το

μέτωπό της με το δικό του. «Θα σκοτώσω όποιον σε αγγίξει».Ακούμπησε τα χέρια της πάνω στην καρδιά του κι ένιωσε το γρήγορο χτύπο της καρδιάς του κάτω

από τα δάχτυλά της. «Χτες βράδυ μου έδωσες μερικές πέτρες», του ψιθύρισε, «για να μου θυμίσειςτα παλιά».Η έκφρασή του παρέμεινε ουδέτερη, αλλά της έγνεψε με το κεφάλι. Έγειρε το μάγουλό της πάνω

στο δυνατό στήθος του και το χτυποκάρδι του ενώθηκε με το δικό της. Το μόνο που ήθελε τώραήταν να νιώσει την ασφάλεια της αγκαλιάς του.Αποζητούσε τη σωματική επαφή που είχαν κάποτε, τότε που το κορμί του σκέπαζε το δικό της και

την έφερνε σε έκσταση. Αν όμως τολμούσε να του προσφέρει τον εαυτό της, μήπως εκείνος θα τηναπόδιωχνε;«Πρέπει να γυρίσουμε», της είπε ήρεμα. «Η Βανόρα θα ανησυχεί και πρέπει να μάθω αν ο Ρος και ο

Μπραμ έπιασαν τον εισβολέα».Βαθιά απογοήτευση την κυρίεψε, αν και ήξερε πως ο Άλεξ είχε δίκιο. Δεν ήταν ο τόπος και ο

χρόνος για να σμίξουν. Αλλά τον χρειαζόταν απεγνωσμένα, είχε ανάγκη να αισθανθεί ασφαλής. Τοσώμα της λαχταρούσε το δικό του και η ευαίσθητη σάρκα της ριγούσε.Εκείνος το διαισθάνθηκε. «Τι είναι, Λάρεν;»Δεν είχε λόγια να του το πει. Και υπήρχε μόνο ένας τρόπος για να ανακαλύψει αν την ήθελε κι

εκείνος όπως τον λαχταρούσε αυτή.

*

Η γυναίκα του άφησε το μανδύα της να πέσει στο χώμα και τα γαλάζια μάτια της τον κοίταξαν σαννα ήθελε κάτι να του πει αλλά φοβόταν να μιλήσει.Κι ύστερα άπλωσε τα χέρια να τον αγκαλιάσει και τα χείλη της αναζήτησαν τα δικά του. Τη φίλησε,

νιώθοντας την έξαψή του να μεγαλώνει. Τίποτα δε θα μπορούσε να τον αναστατώσει τόσο όσο το ναδει κάποιον να απειλεί τη γυναίκα του. Δεν είχε δει το πρόσωπο του άντρα αλλά είχε ακούσει τηΛάρεν να ουρλιάζει.Τράβηξε αμέσως το ξίφος του με σκοπό να σκοτώσει αυτόν που προσπάθησε να της κάνει κακό.

Την είχε δει πεσμένη στο έδαφος, κουλουριασμένη από πόνο.Ακόμα και τώρα το πρόσωπό της ήταν κατακόκκινο στο σημείο όπου την είχε χτυπήσει ο

άγνωστος. Άγγιξε με τα δάχτυλά του το μελανιασμένο δέρμα της και ευχήθηκε να μπορούσε ναεξαφανίσει το σημάδι.Πάλεψε να συγκρατήσει τις ορμές που τον πλημμύρισαν, τον πόθο να κάνει τη Λάρεν δική του. Το

στόμα της τον δελέαζε, τον εξωθούσε πέρα από τα όριά του ελέγχου του. Κι όταν το χέρι της

Page 68: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

χαμήλωσε στο σώμα του η παράφορη επιθυμία τον κατέκλυσε.Η παλάμη της τον αγκάλιασε, τα μακριά δάχτυλά της τυλίχτηκαν γύρω από τη διέγερσή του.Δεν ήξερε αν μπορούσε να το αντέξει αυτό. Είχε σκοπό να τη φλερτάρει αργά, να ξαναχτίσει το

γάμο τους και να τη κάνει να τον εμπιστευθεί ξανά. Αλλά το σώμα του παλλόταν από επιθυμία καιτα χέρια του έτρεμαν από την προσπάθεια να συγκρατηθεί.«Πάρε με», τον ικέτεψε. «Κάνε με να ξεχάσω αυτό που συνέβη». Σήκωσε τη φούστα της και

ανέβασε το ένα πόδι της πάνω από το γοφό του, κάνοντας κάθε λογική σκέψη να πετάξει μακριά απότο μυαλό του.Είχε περάσει πολύς καιρός. Για ολόκληρους μήνες δεν την είχε αγγίξει. Και στις σπάνιες

περιπτώσεις που έκαναν έρωτα, το σμίξιμό τους ήταν ήσυχο και υποτονικό. Αντίθετα με τοναπελπισμένο τρόπο που το κορμί της κολλούσε τώρα επάνω του. Το στόμα της τον φιλούσελαίμαργα, η γλώσσα της τον εξερευνούσε.Την οδήγησε πίσω προς τον τοίχο της σπηλιάς και η πλάτη της ακούμπησε στην πέτρα.

Προσπάθησε να είναι προσεκτικός, να επιβραδύνει το ρυθμό της, πριν όμως το καταλάβει το χέριτης τον οδηγούσε μέσα της.Η αίσθηση της υγρής ζέστης του κορμιού της τον έκανε να εγκαταλείψει κάθε άλλη προσπάθεια.

Ήταν λαχανιασμένη καθώς πάλευε με τη διαφορά του ύψους τους ενώ προσπαθούσε να κάνει έρωταμαζί του.Ο Άλεξ την ανασήκωσε και έφερε τα πόδια της γύρω από τη μέση του. Καθώς τον φιλούσε,

διείσδυσε με δύναμη μέσα της, ακούγοντας το βογκητό της. Άφησε το ρυθμό της να τον συνεπάρεικαι αφέθηκε στη στιγμή. Οι πυρετώδεις ανάσες της τον αναστάτωναν, χαμήλωσε το χέρι του στοστήθος της κι άρχισε να παίζει με τη σκληρή κορφή.Το κορμί της ήταν ρευστό γύρω απ’ το δικό του και ο Άλεξ αφέθηκε στη μεθυστική αίσθηση που

τον κατέκλυζε. Όταν την άκουσε να κραυγάζει ένιωσε να πλησιάζει κι ο ίδιος στην κορύφωση. Οιωθήσεις του έγιναν πιο βίαιες, ώσπου το κορμί της χαλάρωσε εξαντλημένο από την ηδονή επάνωστο δικό του. Η δική του κορύφωση ακολούθησε αμέσως με το σώμα του λείο απ’ τον ιδρώτα.Έμειναν για λίγο σ’ αυτή τη στάση, τα χέρια του κρατούσαν ακόμα τους γυμνούς γλουτούς της. Η

Λάρεν αναρίγησε και έσκυψε ξανά να τον φιλήσει.Δεν ειπώθηκαν άλλα λόγια μεταξύ τους. Στο τέλος την άφησε να πατήσει στο έδαφος και έστρωσε

πρώτα τα δικά της κι ύστερα τα δικά του ρούχα.Ο Άλεξ αισθανόταν εντελώς σαστισμένος μ’ αυτό που είχε μόλις συμβεί.

*

Όταν επέστρεψαν στο Γκλεν Άριν ο Γουόλτερ στεκόταν έξω από το σπίτι του και ύψωσε το χέρι τουπροσκαλώντας τους να πλησιάσουν. Ο μεγαλύτερος άντρας φιλοξενούσε τον Κάλεμ και τονΝτούγκαλ, καθώς και άλλους οι οποίοι είχαν χάσει τα σπίτια τους.«Τι συμβαίνει;» ρώτησε η Λάρεν.«Βρήκα το παλικάρι έξω. Ο Ράμζι μου είπε να σου πω συγνώμη που δεν ήρθε».«Είναι μαζί σου τώρα;» Την πλημμύρισε ανακούφιση ακούγοντας πως ο Ράμζι δε βρισκόταν μαζί

με τον πατέρα του. «Είναι όλα εντάξει;»«Τα μάτια του είναι πρησμένα. Ο πατέρας του τον έδειρε. Βρήκα το αγόρι κοντά στη λίμνη να βάζει

πάγο στα μάτια του. Έλεγε κάτι για φωτιές και με παρακάλεσε να σε ειδοποιήσω». Ο ηλικιωμένος

Page 69: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

άντρας κούνησε πέρα δώθε το κεφάλι του και αναστέναξε. «Τον έφερα εδώ και τον έβαλα νακοιμηθεί».«Δεν πρόκειται να ξαναπάει στον πατέρα του», είπε η Λάρεν. «Άλεξ, υποσχέσου μου πως δε θα

ξαναπάει. Ο Ράμζι έχει κακοποιηθεί αρκετά».Η έκφραση του άντρα της ήταν βλοσυρή. Όσο κι αν τον απασχολούσε η βραδινή επίθεση του

αγνώστου, ο μαθητευόμενος της Λάρεν δεν μπορούσε να υπερασπιστεί τον εαυτό του σαν ενήλικας.«Το παιδί μπορεί να μείνει μαζί μου», πρότεινε ο Γουόλτερ. «Δε θα χρειαστεί πολύ χώρο».«Προς το παρόν», συμφώνησε ο Άλεξ. «Όμως, Λάρεν, προτού μιλήσω με τον πατέρα του Ράμζι

πρέπει να βρούμε τον άντρα που σου επιτέθηκε». Έφυγαν από το σπίτι του Γουόλτερ ώσπου είδαντον Μπραμ και τον Ρος να πλησιάζουν.«Χάθηκε», είπε ο Μπραμ. «Θα πρέπει να συνεχίσουμε το ψάξιμο το πρωί».«Δεν είναι αερικό». Η Λάρεν ανατρίχιασε όταν θυμήθηκε το δυνατό κράτημα του άντρα. Ο Άλεξ

την τράβηξε δίπλα του και ο Ρος με τον Μπραμ επέστρεψαν στα σπίτια τους.Ο Άλεξ την κοίταξε και η Λάρεν κοκκίνισε στη θύμηση όσων είχαν γίνει νωρίτερα στη σπηλιά. Δεν

ήξερε τι της είχε συμβεί αλλά δε μετάνιωνε που ξελόγιασε το σύζυγό της. Την είχε κάνει να νιώσεικαι πάλι ζωντανή.Τώρα τον έβλεπε προβληματισμένο. «Δε θέλω να ξαναπάς στη σπηλιά», της είπε. «Ιδίως μετά από

αυτό που έγινε απόψε».Η Λάρεν συνοφρυώθηκε. «Άλεξ, πρέπει να τελειώσω την παραγγελία. Πρέπει να γυρίσω στο

καμίνι, γιατί δεν μπορώ να φτιάξω γυαλί εδώ».Την έκλεισε σφιχτά στην αγκαλιά του. «Στο διάβολο η παραγγελία. Απόψε παραλίγο να σε

απαγάγουν. Κόντεψα να σε χάσω επειδή έφυγες από το κάστρο».«Δε θα είμαι μόνη. Θα είναι ο Ράμζι μαζί μου και...»«Δε θα ξαναπάς», επανέλαβε. «Δε χρειαζόμαστε τα χρήματα. Η ζωή σου είναι σημαντικότερη από

το γυαλί».Ποτέ δεν τον είχε δει τόσο κατηγορηματικό. Πήγε να του ξαναπεί κάτι, αλλά εκείνος τη σταμάτησε.

«Δε θα σε ξαναφήσω μόνη. Θα μείνεις εδώ στο Γκλεν Άριν και μαζί με τη Νέιρνα μπορείτε νασυντονίσετε τις εργασίες των γυναικών για την ανοικοδόμηση. Εδώ θα είσαι πιο ασφαλής».Η Λάρεν πάγωσε, συνειδητοποιώντας ξαφνικά αυτό που της ζητούσε. «Μου ζητάς να εγκαταλείψω

την υαλοτεχνική».«Όχι». Το χέρι του αγκάλιασε τον αυχένα της τρυφερά, αλλά σταθερά. «Δε σου το ζητάω».Ο παθιασμένος σύζυγος είχε εξαφανιστεί και στη θέση του υπήρχε ένας αρχηγός με σιδερένια

θέληση. Η διαταγή του ήταν απολύτως σοβαρή.«Θα πάρω μαζί μου τον Κάλεμ, σαν φύλακα», του πρότεινε. «Δε θα δουλεύω μόνη».«Δε θα δουλεύεις καθόλου. Δεν είναι ασφαλές να απομακρύνεσαι τόσο πολύ από το Γκλεν Άριν».

Πήρε το χέρι της κι άρχισε να επιστρέφει προς το σπίτι του Ρος.«Άλεξ, όχι». Αρνήθηκε να τον ακολουθήσει. «Δεν πρόκειται να μείνω στη σκιά της Νέιρνα. Μου

ανατέθηκε μια δουλειά και υποσχέθηκα να την ολοκληρώσω».«Ξέρεις τι θα σου συνέβαινε αν κατάφερνε να σε πάρει όμηρο;» Ο τόνος της φωνής του χαμήλωσε

δυσοίωνα.«Ναι», του ψιθύρισε με τρεμάμενη φωνή. «Ξέρω πώς θα με μεταχειρίζονταν».«Και νομίζεις πως εγώ θα άφηνα ποτέ άνθρωπο να σε αγγίξει έτσι; Δε με νοιάζει τι σημαίνει για

σένα το γυαλί. Ξέχνα το».

Page 70: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Τα λόγια του τη συνέτριψαν. Νόμιζε πως, φέρνοντας τόσο ασήμι στο κλαν, θα κέρδιζε το σεβασμότου για την τέχνη της. Ότι θα την ενθάρρυνε και θα ένιωθε περήφανος για τη σημαντική οικονομικήσυμβολή της.Ανέκαθεν την αντιμετώπιζαν σαν ζητιάνα. Ποτέ της δεν είχε νιώσει περήφανη, έτσι ώστε είχε

συνηθίσει στην περιφρόνηση των άλλων. Και τώρα που επιτέλους είχε αποδείξει με κάποιο τρόποτην αξία της, ο Άλεξ την πρόσταζε να τα παρατήσει.Μια από πολύ καιρό αδρανής οργή ξύπνησε βαθιά μέσα της. «Δε θα παρατήσω το γυαλί μου, όπως

κι εσύ δεν μπορείς να παραιτηθείς από την αρχηγία. Αυτή είμαι». Τώρα έκλαιγε, αλλά ο Άλεξ δενείχε μαλακώσει. Αντίθετα, η πεισματική επιμονή του είχε γίνει ισχυρότερη.«Δεν έχεις άλλη επιλογή», της είπε μόνο. Ύστερα πήρε το χέρι της και την οδήγησε μέσα στο σπίτι

της Βανόρα. Όταν η Βανόρα και η Γκρίζελ άρχισαν τις ερωτήσεις για όσα είχαν συμβεί, η Λάρεν δεντους είπε λέξη. Πήγε και ξάπλωσε δίπλα στις κόρες της, όσο πιο μακριά από τον Άλεξ τολμούσε ναβρίσκεται.

*

Όλη την επόμενη μέρα δεν του είπε λέξη. Ο Άλεξ έστειλε περισσότερους άντρες να ψάξουν για τονεισβολέα, δε βρήκαν όμως παρά μονάχα ίχνη από αίμα και τα χνάρια του αλόγου τα οποίαεξαφανίζονταν δίπλα στο ποτάμι. Τουλάχιστον είχε καταφέρει να τραυματίσει τον εχθρό του.Καθώς δούλευε οι σκέψεις του έτρεχαν διαρκώς στη Λάρεν. Τον είχε αποφύγει εκείνο το πρωί και

διαισθανόταν την οργή της.Προσπάθησε να αδιαφορήσει. Πάνω απ’ όλα τον ενδιέφερε η ασφάλειά της. Την προηγούμενη

μέρα είχε πιαστεί απροετοίμαστος. Όταν την είδε να παλεύει με το δράστη ο Άλεξ κόντεψε να χάσειτο μυαλό του. Τον είχε πλημμυρίσει η ενστικτώδης ανάγκη να την προστατεύσει με το ίδιο του τοαίμα.Αργότερα, η Λάρεν ζήτησε την παρηγοριά του κορμιού του και φάνηκε πως άρχισαν να

ξαναχτίζουν το γάμο τους. Όλο το πρωί θυμόταν το άγγιγμά της, τις κραυγές της.Τον ερέθιζε η ανάμνηση κι αυτό χειροτέρευε την κακή διάθεσή του. Ρίχτηκε με τα μούτρα στη

δουλειά μεταφέροντας πέτρες από το κάρο ως τον εξωτερικό τοίχο, αλλά δεν μπορούσε να βγάλειαπό το μυαλό του τη Λάρεν. Εκείνη είχε υπακούσει κι έμεινε πίσω από τη Νέιρνα βοηθώντας τιςγυναίκες να μεταφέρουν άχυρα και μικρά ξύλα για τις καινούριες καλύβες που έπρεπε να χτιστούν.Η Λάρεν πέρασε σκόπιμα από δίπλα του κάποια στιγμή και το ελαφρύ λίκνισμα των γοφών της

μαγνήτισε το βλέμμα του. Όταν την είδε να κοιτάζει πέρα μακριά από το κάστρο, ο Άλεξ της έστειλεμια σιωπηλή προειδοποίηση με τα μάτια.Πάνω στο μάγουλό της είδε το κόκκινο σημάδι που είχε αρχίσει να μελανιάζει. Το θέαμα τον

εξόργισε ακόμα περισσότερο.Η Λάρεν τότε άρχισε να προχωρεί προς τις πύλες με απροκάλυπτη αψηφισιά. Ο Άλεξ έριξε την

κοτρόνα που κρατούσε και πήγε κοντά της. «Για πού το έβαλες;»«Να φέρω νερό από τη λίμνη. Ή μήπως απαγορεύεται κι αυτό;»«Δε θα πας μόνη σου». Της έγνεψε να προχωρήσει και η Λάρεν πήρε έναν ξύλινο κουβά, ενώ ο

Άλεξ την ακολούθησε για να την προσέχει.Την είδε να βγαίνει στην παγωμένη γη και δυσανασχέτησε. Δεν ήθελε να τη δει να γλιστράει.

Χωρίς να τη ρωτήσει, πήρε τον κουβά και ξεκίνησε να φέρει το νερό για λογαριασμό της.

Page 71: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Η Λάρεν τον κοιτούσε εξαγριωμένη. «Είμαι τόσο ανήμπορη ακόμα και για να φέρω έναν κουβάνερό από τη λίμνη;»Ο Άλεξ άφησε με βρόντο τον κουβά στο έδαφος και γύρισε οργισμένος. «Τιθέλεις από μένα, Λάρεν; Χτες βράδυ παραλίγο να σε απαγάγουν και τώρα περιμένεις να σ’ αφήσωελεύθερη να κυκλοφορείς όπου σου αρέσει; Ο τύπος θα ξαναέρθει. Και να με πάρει ο διάβολος ανθα τον αφήσω να σε πιάσει αιχμάλωτη».«Κι έτσι είμαι δική σου αιχμάλωτη», του είπε με φωνή ψυχρή, θυμωμένη. «Τι θα κάνεις, θα με

δέσεις στο πλευρό σου για να μη σου φύγω; Ή μήπως θα με δέσεις στο κρεβάτι για να κάνεις τοκέφι σου;»«Εσύ ήσουν εκείνη που με ήθελες χτες βράδυ», της αντιγύρισε. «Εγώ θα σε άφηνα ήσυχη».Φάνηκε έτοιμη να βάλει τα κλάματα. «Μακάρι να το είχες κάνει. Τουλάχιστον έτσι θα ήμουν

χρήσιμη, γιατί θα με άφηνες να φτιάξω το γυαλί μου».Ο Άλεξ πισωπάτησε, σαν να τον είχε χτυπήσει. Δεν καταλάβαινε αυτή την επιμονή της να γυρίσει

στη σπηλιά. Δε χρειάζονταν τα χρήματα τόσο απελπισμένα όπως πίστευε η Λάρεν.«Αν δεν ήταν τόσο μακριά θα ’ταν διαφορετικό». Προσπάθησε να την κατευνάσει. «Ίσως την

άνοιξη, όταν θα είναι πιο ασφαλές, μπορείς να γυρίσεις στη δουλειά σου αν αυτό σε ευχαριστεί».«Δεν καταλαβαίνεις, έτσι; Δεν πρόκειται για γνέσιμο ή ραπτική. Δεν είναι καθόλου το ίδιο

πράγμα». Έσκυψε να πάρει τον κουβά της και σήκωσε με κόπο το βάρος του νερού.Είχε δίκιο, ο Άλεξ δεν την καταλάβαινε. Κι όσο περισσότερο θύμωνε η Λάρεν, τόσο πιο πολύ

εκείνος διαισθανόταν πως επρόκειτο για κάτι εντελώς διαφορετικό.Άρπαξε τον κουβά και τον πέταξε στο πλάι. Ύστερα έπιασε τον καρπό της και την οδήγησε προς

την κατεύθυνση της σπηλιάς. Εκείνη προχωρούσε γρήγορα, σχεδόν τρέχοντας για να τονπρολαβαίνει, μα δεν του μιλούσε.Όταν έφτασαν στην είσοδο οι φωτιές είχαν σβήσει και μέσα στη σπηλιά έκανε κρύο. Η Λάρεν πήγε

και κάθισε μπροστά στην επιφάνεια εργασίας της δένοντας σφιχτά τα χέρια μεταξύ τους.«Για τι ακριβώς πρόκειται, Λάρεν;»Εκείνη πήρε ένα κομμάτι γυαλί κι έτριψε την επιφάνειά του. «Γίνεσαι παράλογος. Καταλαβαίνω ότι

δε θέλεις να δουλεύω μόνη. Αλλά δεν μπορείς να με φυλακίσεις».«Και γιατί δεν μπορώ;» Πήγε και κάθισε απέναντί της. «Είμαι τέρας επειδή με νοιάζει η ασφάλειά

σου;»«Δεν είσαι τέρας. Αλλά δεν μπορώ να παρατήσω αυτή την παραγγελία». Έβαλε μια γυάλινη χάντρα

μέσα στο χέρι του. «Το να δουλεύω το γυαλί είναι κάτι που δίνει ένα σκοπό στη ζωή μου. Κάτι πουκαμία άλλη γυναίκα του κλαν δεν μπορεί να κάνει. Μ’ αυτό αποδεικνύω πως αξίζω κάτι. Ότι δενείμαι ζητιάνα, όπως ήταν ο πατέρας μου».Μέσα στα μάτια της είδε τον πόνο είκοσι χρόνων. Ποτέ δεν τον είχε απασχολήσει ιδιαίτερα η

φτώχεια της οικογένειάς της. Ήταν μόνο η γυναίκα που είχε κλέψει την καρδιά του.Η Λάρεν σηκώθηκε και πήγε ως την είσοδο της σπηλιάς. «Μη με κρατάς φυλακισμένη, Άλεξ.

Άφησέ με να το κάνω αυτό». Η απελπισία στη φωνή και το βλέμμα της τον αιφνιδίασαν. Εκείνοςήθελε να την κρατήσει μέσα στο κάστρο, εκεί όπου κανείς δεν μπορούσε να την πειράξει. Γιατί δενκαταλάβαινε την ανάγκη του να την προστατεύσει;«Θα μείνεις στο Γκλεν Άριν ώσπου να βεβαιωθούμε ότι πέρασε η απειλή».«Και μετά;» ψιθύρισε η Λάρεν.Ήθελε να αρνηθεί. Όμως διαισθάνθηκε πως, αν της το στερούσε αυτό, η Λάρεν θα τον μισούσε.Δεν ήξερε ποια ήταν η σωστή απόφαση. Τον κοιτούσε επίμονα, μ’ ένα μείγμα ελπίδας και

Page 72: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

αμφιβολίας. Τελικά ο Άλεξ υποχώρησε. «Μόνο αν ο Κάλεμ συμφωνήσει να σε προσέχει».Ήταν η μοναδική υποχώρηση που είχε κάνει. Και πάλι δεν του άρεσε.Το φως στα μάτια της και η άγρια χαρά της τον έκαναν να σαστίσει. Τύλιξε τα χέρια της γύρω από

το λαιμό του και τον αγκάλιασε, παρ’ όλο που ο ίδιος έμεινε απαθής. Ο Άλεξ ένιωθε σαν ναπαζάρευε τη σωτηρία του γάμου του και τον εξόργιζε που η Λάρεν τον είχε αναγκάσει να φτάσει ωςεκεί.Καθώς την πήγαινε πίσω στο Γκλεν Άριν, αναρωτιόταν αν είχε κάνει σωστά.

*

Ο Φίνιαν ήταν ξαπλωμένος πάνω στο έδαφος. Το αίμα του πότιζε το παγωμένο γρασίδι κάτω από τοσώμα του. Αν και είχε περάσει σχεδόν μια βδομάδα η πληγή στο μπράτσο του άνοιγε ακόμα. Τοδέρμα του είχε γίνει κόκκινο και έτρεμε από τον πυρετό τις τελευταίες δύο μέρες. Τελικά το είχεδεχτεί, δεν μπορούσε να μείνει άλλο εκεί. Έπρεπε να γυρίσει στο σπίτι για να φροντίσει την πληγήτου.Όταν άκουσε το άλογο να πλησιάζει ο Φίνιαν πάσχισε να σηκωθεί. Ζάλη θόλωσε την όρασή του,

όταν όμως είδε τον καβαλάρη η έντασή του υποχώρησε. Ήταν ένας ιερέας που ταξίδευε έφιππος.Δεν υπήρχε απειλή.Ο ιερέας πλησίασε και ξεπέζεψε. Τα μαύρα ράσα του σέρνονταν πίσω στο έδαφος και δίπλωσε τα

χέρια του μέσα απ’ τα μακριά μανίκια. «Α χάρετς, εσύ αιμορραγείς. Θα μου επιτρέψεις να σεβοηθήσω;»Ο Φίνιαν έγνεψε καταφατικά και προσπάθησε να ανασηκωθεί. Ζαλιζόταν ακόμα, αλλά άφησε τον

ιερέα να ξετυλίξει το μουλιασμένο στο αίμα μανίκι του.«Ξίφος, δεν ήταν;» Ο ιερέας άνοιξε το σάκο που κουβαλούσε και έβγαλε από μέσα ένα διπλωμένο

πανί. Σήκωσε ψηλά το μανίκι του Φίνιαν και έβαλε το πανί στην πληγή για να απορροφήσει το αίμα.«Είσαι τυχερός που δεν έχασες το χέρι σου. Δε θα μπορέσω να σε ράψω, αλλά είσαι ευπρόσδεκτοςνα έρθεις μαζί μου ως το Γκλεν Άριν. Είμαι σίγουρος πως κάποια από τις γυναίκες εκεί θα σεβοηθήσει».«Γκλεν Άριν;» επανέλαβε εμβρόντητος ο Φίνιαν.«Ναι». Ο ιερέας χαμογέλασε. «Υπάρχει εκεί ένας υαλοτεχνίτης, η δουλειά του οποίου είναι ένα

θαύμα. Ο ηγούμενος παρήγγειλε ένα παράθυρο από τους Μακίνλοχ και τους πηγαίνω τα σχέδια».Ο ιερέας έσφιξε το πανί γύρω από το χέρι του και ο πόνος εμπόδισε τον Φίνιαν να απαντήσει.«Θα έρθεις, λοιπόν;» τον ξαναρώτησε. «Οι Μακίνλοχ θα χαρούν να βοηθήσουν έναν άνθρωπο που

βρίσκεται σε ανάγκη».Μα ο Φίνιαν απλώς κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. Οι Μακίνλοχ μπορεί να μην είχαν δει το

πρόσωπό του τη νύχτα της επίθεσής του, μόλις όμως έβλεπαν το τραύμα στο χέρι του θακαταλάβαιναν ποιος ήταν. «Όχι, ευχαριστώ πάτερ. Θα γυρίσω στην οικογένειά μου».Αφού ευχαρίστησε τον ιερέα για την καλοσύνη του, εκείνος χαμογέλασε. «Η οικογένεια είναι

πράγματι ευλογία. Ο Θεός μαζί σου και με τους αγαπημένους σου».Βαριά θλίψη πλάκωσε την καρδιά του Φίνιαν. Κανείς άλλος δεν μπορούσε τώρα να προστατεύσει

την κόρη του. Και ο ίδιος δεν είχε ιδέα πώς μπορούσε να τη σώσει.

*

wWw.GreekLeech.info

Page 73: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Το φθινόπωρο έδινε τη θέση του σ’ ένα σκληρό χειμώνα καθώς η Λάρεν ολοκλήρωνε τουςχρωματιστούς υαλοπίνακες, ετοιμάζοντας το σχέδιο που θα έπρεπε να κατασκευάσει. Ο Κάλεμ είχεκρατήσει το λόγο του και περιπολούσε την περιοχή γύρω από τη σπηλιά. Ο αδερφός του Άλεξ τηςέφερνε αμηχανία, γιατί δε μιλούσε ποτέ. Φοβόταν πως η φρούρησή της ήταν αγγαρεία γι’ αυτόν,επειδή αγνοούσε τις προσπάθειές της να του προσφέρει φαγητό ή να τον κάνει να νιώσει πιο άνετα.Κατά βάθος η Λάρεν ευχόταν να καταργούσε ο άντρας της αυτό το μέτρο προφύλαξης, τώρα πουδεν υπήρχαν άλλες επιθέσεις.Ένα πρωί, πριν προλάβει να πάει στη σπηλιά η Λάρεν είδε από μακριά έναν ιερέα να έρχεται

καβάλα στο άλογό του. Φορούσε ράσο και το κεφάλι του ήταν σκεπασμένο με κουκούλα. Καθώςπλησίαζε, σταμάτησε το άλογό του λίγα βήματα πριν από τις πύλες. Χαμήλωσε την κουκούλα τουκαι παρατήρησε το κάστρο σαν να αναρωτιόταν αν είχε έρθει στο σωστό μέρος. Ύστερα έκρυψε ταχέρια του μέσα στα μακριά μανίκια και προχώρησε με τα πόδια, τραβώντας πίσω του το άλογο.Η Λάρεν μάντεψε πως ήταν ένας από τους μοναχούς του μοναστηριού ο οποίος είχε έρθει με τα

σχέδια της παραγγελίας. Η Νέιρνα πλησίασε τον άντρα για να του μιλήσει. Φαινόταν κουρασμένοςκαι αδύναμος από το ταξίδι του, παρ’ όλα αυτά χαμογέλασε και τις χαιρέτησε.«Έρχεστε από το Ινβέριστον υποθέτω, σωστά;» Πριν ο ιερέας προλάβει να γνέψει καταφατικά, η

Νέιρνα συνέχισε: «Θα θέλετε φαγητό και λίγο υδρόμελι για να ξεκουραστείτε. Και ίσως μαςτιμήσετε κάνοντας μια λειτουργία το πρωί».«Φυσικά...» Ο άνθρωπος φάνηκε να ξαφνιάζεται από τον καταιγισμό των λόγων της Νέιρνα, παρ’

όλα αυτά κατάφερε να συστηθεί. «Είμαι ο πάτερ Στίβεν».Η Νέιρνα του χαμογέλασε πλατιά. «Καλώς ορίσατε». Τώρα που ο ιερέας είχε ξεπεζέψει, η Νέιρνα

του εξήγησε χαμηλόφωνα τι θα έκαναν. «Η Λάρεν θα κουβεντιάσει μαζί σας και θα σας δείξει ταδείγματα. Οι άλλοι δεν ξέρουν τίποτα ακόμα. Θα πάμε στη σπηλιά και εκεί μπορείτε να της δώσετετα σχέδια που φέρατε».«Σπηλιά;»«Εκεί κατασκευάζεται το γυαλί». Ήταν καλύτερα να γίνει η συζήτηση εκεί όπου δεν τους άκουγε

κανείς.Ο ιερέας δέχτηκε και ξεκίνησε μαζί τους για τις όχθες της λίμνης. Η Λάρεν τον παρατηρούσε μη

ξέροντας αν έπρεπε να παραδεχτεί πως ο υαλοτεχνίτης δεν ήταν ο υποτιθέμενος αδερφός της αλλά ηίδια. Ο άνθρωπος δε φαινόταν προκατειλημμένος με τις γυναίκες. Αν ήταν, ενδεχομένως να απέσυρετην παραγγελία.Επίσης όμως ήταν άνθρωπος του Θεού και η Λάρεν ήδη ένιωθε άσχημα για το ψέμα που είχε πει

στον ηγούμενο. Κι αν ο ιερέας έμενε μερικές μέρες μαζί τους θα ήταν αδύνατον να του κρύψουν τηναλήθεια.Έφτασαν στη σπηλιά και η Λάρεν μπήκε πρώτη. «Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας», ομολόγησε.

«Εγώ ήμουν αυτή που φτιάχνει το γυαλί, όχι ο αδερφός μου. Θα έπρεπε να το έχω αναφέρει στονηγούμενο, όμως φοβόμουν ότι δε θα μου ανέθετε την παραγγελία».Ο ιερέας φάνηκε προβληματισμένος. Τα μάτια του στένεψαν και η Λάρεν έσπευσε να συνεχίσει.

«Τα γυάλινα που κατασκευάζω δε θα ήταν διαφορετικά αν τα έφτιαχνε ένας άντρας. Και οηγούμενος ήταν ικανοποιημένος με τη δουλειά μου».Οδήγησε εκείνον και τη Νέιρνα στο βάθος της σπηλιάς. «Αν δε μείνετε ικανοποιημένος με τη

δουλειά μου θα επιστρέψω τα χρήματα».Εκείνος ανασήκωσε αδιόρατα τους ώμους χωρίς να εκφράσει καμία άποψη. Η Λάρεν πήρε τις

Page 74: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

γυάλινες πλάκες που είχε φτιάξει σε διάφορα χρώματα και του τις έδωσε να τις εξετάσει. Στο μεταξύεκείνη άνοιξε το φούρνο σταθεροποίησης για να δει αν ο γυάλινος κύλινδρος που είχε ετοιμάσεινωρίτερα ήταν έτοιμος για να στρωθεί σε ένα επίπεδο φύλλο.Ο ιερέας την παρατηρούσε επίμονα καθώς η Λάρεν χάραζε και έκοβε τον κύλινδρο στα δύο. Το

βλέμμα του της έφερνε αμηχανία, γιατί καταλάβαινε πως αυτός ο άνθρωπος θα έδινε πλήρη αναφοράστον ηγούμενο.Μην έχεις νευρικότητα, διέταξε τον εαυτό της. Έχεις φτιάξει εκατοντάδες φύλλα γυαλιού.

Τοποθέτησε τα δύο κομμάτια του γυαλιού με την καμπύλη προς τα κάτω, μέσα σ’ ένα ψυχρότερομέρος του φούρνου μέχρι να μαλακώσουν και να ισιώσουν. Όταν ξαναγύρισε προς το μέρος τους οιερέας την κοιτούσε με δέος.«Έχετε τα σχέδια για τα παράθυρα;» ρώτησε η Νέιρνα. «Η Λάρεν τα χρειάζεται για να συνεχίσει τη

δουλειά της».Ο ιερέας φάνηκε για μια στιγμή να κλονίζεται, μετά όμως άνοιξε το σάκο που είχε περασμένο στη

μέση του, βρήκε μια περγαμηνή και τους την έδωσε.Η Λάρεν μελέτησε το σκίτσο και άρχισε ήδη να φαντάζεται τα διαφορετικά χρώματα. Είχε ήδη

μπλε και πράσινα φύλλα για τη σκηνή της σταύρωσης, αλλά θα χρειαζόταν περισσότερα καφετιά καιχρυσαφιά. Το δυσκολότερο μέρος θα ήταν τα πρόσωπα. Δεν είχε αρκετή πείρα για να ζωγραφίσει μεσμάλτο πάνω στο γυαλί.«Ίσως να τα έχω έτοιμα στις αρχές του καλοκαιριού», προέβλεψε. «Αλλά θα χρειαστώ τα μέτρα

των παραθύρων του ναού».«Θα θέλατε να τα μετρήσετε η ίδια;» της πρότεινε. «Θα μπορούσα να σας συνοδεύσω ως εκεί».Η Λάρεν το σκέφτηκε, ο Άλεξ όμως ήταν απίθανο να της επιτρέψει να φύγει από το Γκλεν Άριν.

«Καλύτερα να βάλετε τους μοναχούς να φτιάξουν το πλαίσιο και να μου το φέρετε».Καθώς ο ιερέας άρχισε να κουβεντιάζει και πάλι με τη Νέιρνα, η Λάρεν γύρισε να συνεχίσει τη

δουλειά της.

*

Ένα τέταρτο της ώρας αργότερα ο ιερέας άγγιξε απαλά το χέρι της.«Ακούσατε την ερώτησή μου;»Η Λάρεν κοκκίνισε. «Όχι, με συγχωρείτε. Προσπαθούσα να αποφασίσω με ποιο μείγμα χρωμάτων

να συνεχίσω». Η ώρα είχε περάσει. «Θα πρέπει να γυρίσω στις κόρες μου».Της έφερνε νευρικότητα το άγγιγμά του, αφού κανένας άλλος άντρας εκτός του Άλεξ δεν την είχε

αγγίξει ποτέ. Κοιτάζοντας τριγύρω της διαπίστωσε ότι η Νέιρνα είχε ήδη επιστρέψει στο ΓκλενΆριν. Ο Κάλεμ βρισκόταν ακόμα απέξω και δεν ήταν σίγουρο ότι τους παρακολουθούσε.Ο πάτερ Στίβεν την κοιτούσε έντονα. «Θέλετε να σας συνοδεύσω πίσω στο κάστρο;»Κούνησε αργά το κεφάλι της αρνητικά και προσπάθησε να συγκεντρώσει το μυαλό της. Το χέρι

του ήταν ζεστό πάνω στο δικό της και κάτι ενοχλητικό ρίζωσε μέσα της.Δεν εννοούσε τίποτα μ’ αυτό, είπε στον εαυτό της. Απλώς είχε κρατήσει το χέρι της καθώς μιλούσε,

αυτό ήταν όλο.Όμως ήταν η πρώτη φορά που ένας άλλος άντρας την είχε προσέξει. Και όταν γύρισε να βγει από

τη σπηλιά, είδε τον άντρα της να στέκεται εκεί. Και να κοιτάζει.

Page 75: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

*

Αύγουστος, 1303Ο Άλεξ βρήκε τη Λάρεν κουρνιασμένη στο κρεβάτι τους, μέρα μεσημέρι. Όταν άνοιξε τα παράθυραγια να μπει λίγο φως, εκείνη έκλεισε τα μάτια της τυφλωμένη.«Είσαι άρρωστη;» τη ρώτησε.Κοιτούσε τον τοίχο, κατάχλομη. Δεν είχε κλείσει ένας χρόνος από το θάνατο του γιου τους και για

τον Άλεξ ήταν σαν να είχε θάψει και τη γυναίκα του. Σπάνια του μιλούσε πια.Μόλις μερικούς μήνες πριν είχαν προσπαθήσει να μαζέψουν τα κομμάτια του γάμου τους. Του είχε

επιτρέψει μια φορά να πλαγιάσει μαζί της, αλλά το άδειο αγκάλιασμά της είχε κάνει το σμίξιμό τουςαδιάφορο. Ο Άλεξ δεν κατάφερνε να διαπεράσει το τείχος του πένθους που η Λάρεν είχε υψώσειγύρω τηςΚάθισε ανήμπορος στο κρεβάτι. «Τι μπορώ να κάνω;» Η φωνή του ακούστηκε ανούσια στα αυτιά

του. Άπλωσε το χέρι του και άγγιξε τα μαλλιά της. Η Λάρεν το πήρε μέσα στο δικό της και τοχαμήλωσε μέσα από την κουβέρτα.Εκεί το ακούμπησε πάνω στη φουσκωμένη κοιλιά της.Έχασε τα λόγια του μα χάιδεψε τη μικρή, στρογγυλεμένη κοιλιά. Μέσα στους επόμενους μήνες αυτή

η ζωή θα μεταμόρφωνε το σώμα της Λάρεν.«Πότε θα γεννηθεί το παιδί;» κατάφερε να ρωτήσει.«Στις αρχές της άνοιξης». Η φωνή της ήταν άδεια από συναίσθημα κι αν δεν είχε δει τα δάκρυα να

γυαλίζουν στα μάτια της, ο Άλεξ θα σκεφτόταν πως η Λάρεν δεν ήθελε αυτό το παιδί.Σιγά σιγά τη βοήθησε να ανασηκωθεί και την πήρε στην αγκαλιά του. «Όλα θα πάνε καλά», της

είπε. «Σ’ το υπόσχομαι». Η γέννηση αυτού του παιδιού ήταν μια αναπάντεχη ευλογία, μια ευκαιρίαγια να γιατρευτεί η θλίψη της γυναίκας του και να γεμίσει πάλι η αγκαλιά της.«Δεν μπορείς να κρατήσεις τέτοια υπόσχεση», του είπε με αβεβαιότητα. «Αν συμβεί ξανά...»«Δε θα συμβεί. Ο Θεός δε θα μας το έκανε αυτό». Την τύλιξε σφιχτά στην αγκαλιά του

προσπαθώντας να την καθησυχάσει. Εκείνη έμεινε ασάλευτη, με τα χέρια κολλημένα στα πλευράτης. «Λάρεν, θα σε φροντίσω».Για πολλή ώρα ούτε τον κοιτούσε ούτε ανταποκρινόταν στο αγκάλιασμά του. Στο τέλος ο Άλεξ

χαμήλωσε τα χέρια του και πισωπάτησε. Η Λάρεν δεν του είχε ρίξει ούτε ένα βλέμμα.Άφησέ την ήσυχη, είπε μέσα του. Δε σε θέλει τώρα.Ο Άλεξ κατάπιε τον πόνο του. Όταν έφτασε στην πόρτα, γύρισε και την είδε κουλουριασμένη στο

κρεβάτι.

Page 76: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 9

«Γύρνα πίσω στο μοναστήρι», διέταξε τον ιερέα ο Άλεξ, ακουμπώντας το μαχαίρι του. «Αμέσως. Δεθα κάνεις λειτουργία ούτε απόψε ούτε αύριο το πρωί».«Αν αυτό επιθυμείτε». Ο πάτερ Στίβεν υποκλίθηκε με το κεφάλι, μα χωρίς καμία ταπεινότητα ή

ντροπή. Συμπεριφέρθηκε σαν να μην είχε κάνει τίποτα το επιλήψιμο. Ο Κάλεμ τον ακολούθησε, σαννα ήθελε να βεβαιωθεί ότι ο άντρας θα υπάκουγε τις εντολές του Άλεξ.Ο Άλεξ στράφηκε στη Λάρεν. «Γιατί κρατούσε το χέρι σου;» Η φωνή του ήταν ουδέτερη, αλλά

έβλεπε την αναστάτωση στην έκφραση της Λάρεν, η οποία κοιτούσε το κομμάτι του γυαλιού στοχέρι της σαν να ήταν το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο.«Δεν κρατούσε το χέρι μου. Απλώς... προσφέρθηκε να με συνοδέψει πίσω στο κάστρο».«Με το χέρι σου μέσα στο δικό του». Αν και οι περισσότεροι ιερείς ήταν ανέραστοι, ο Άλεξ δεν

ήταν τόσο ανόητος ώστε να πιστεύει πως όλοι κρατούσαν τον όρκο τους. Κι είχε δει τον άντρα νααγγίζει τη Λάρεν κοιτάζοντάς τη με κάτι παραπάνω από ευγένεια στο βλέμμα του. Ήταν η δική τουσύζυγος. Και κανείς άντρας, ιερέας ή μη, δε θα τολμούσε να ακουμπήσει χέρι επάνω της.Πήρε τη Λάρεν από τη μέση. Η κόκκινη μπούκλα που έπεφτε στον ώμο της ανέδινε μια μυρωδιά

καπνού. Ο Άλεξ έγειρε και την αγκάλιασε, νιώθοντας την απαλότητα των μαλλιών της πάνω στοστόμα του.Η Λάρεν αποτραβήχτηκε για να τον κοιτάξει. «Μου έφερε τα σχέδια για την παραγγελία, αυτό ήταν

όλο. Δεν έχεις κανένα λόγο να ζηλεύεις».Δεν τον ενδιέφερε αν φερόταν υπερβολικά. Η ανάγκη του να της δείξει πως ήταν μόνο δική του

υπερίσχυε. «Δεν έχω;»Αν και κοιμόταν δίπλα του τη νύχτα, το τελευταίο δεκαπενθήμερο παρέμενε στην άλλη άκρη του

κρεβατιού με τις κόρες τους ανάμεσά τους. Ο Άλεξ θα έδινε τα πάντα να έχουν το δικό τουςδωμάτιο, ένα μέρος όπου τίποτα δε θα τον εμπόδιζε να την πάρει στην αγκαλιά του.«Αυτός ο καταραμένος ιερέας σε άγγιξε περισσότερο απ’ όσο σ’ έχω αγγίξει εγώ τις τελευταίες

εβδομάδες».Φάνηκε αμήχανη μέσα στην αγκαλιά του. «Ήσουν απασχολημένος».Ήταν αλήθεια. Δούλευε όλη μέρα μέχρι αργά τη νύχτα, αποφασισμένος να χτίσει τους τοίχους όσο

πιο γρήγορα ήταν δυνατόν. Αν και δεν είχαν υπάρξει άλλες επιθέσεις, ο Άλεξ δεν πίστευε πως ήτανασφαλείς κι έπρεπε πάση θυσία να ολοκληρωθεί η οχύρωσή τους.«Θα τελειώσουμε σύντομα», της υποσχέθηκε και την άφησε από την αγκαλιά του. «Μερικές μέρες

ακόμα, το πολύ».Κούνησε καταφατικά το κεφάλι της κι άρχισε να επιστρέφει στο βάθος της σπηλιάς. «Η Νέιρνα

οργανώνει μια γιορτή για την Έιχια ναμ Μπάνακ*. Θα σε περιμένει».* Η Νύχτα των Δώρων· η παραμονή της Πρωτοχρονιάς, στη μεσαιωνική Σκοτία (Σ.τ.Μ.)Το πρόσωπο της γυναίκας του έγινε κατακόκκινο από ντροπή. «Θα έπρεπε να έχω βοηθήσει στις

προετοιμασίες. Δεν είχα καταλάβει ποια μέρα είναι». Κοίταξε με αγωνία προς το καμίνι της. «Θαφέρεις τον Ράμζι για να προσέχει τη φωτιά;»

wWw.GreekLeech.info

Page 77: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Εντάξει. Μετά θα γυρίσω και θα σε περιμένω». Ήθελε να πάει μαζί της στη γιορτή, να αισθανθείπως είναι η κυρά του ακόμα κι αν αυτό ήταν μια ψευδαίσθηση. Μετά την επίθεση στη Λάρεν είχεαφοσιωθεί στη σύλληψη του δράστη, με αποτέλεσμα να την παραμελήσει ξανά. Την έβλεπε ότανξυπνούσε το πρωί και κάθε νύχτα που επέστρεφε να κοιμηθεί.Δεν ήταν αυτός τρόπος για να συμφιλιωθεί ένας άντρας με τη γυναίκα του.Νιφάδες χιονιού στριφογύριζαν στον αέρα και, μόλις ο Άλεξ έφυγε απ’ τη σπηλιά συνειδητοποίησε

πως δεν ήξερε πού να ψάξει. Πιθανόν στο σπίτι του Γουόλτερ ή ανάμεσα στα άλλα αγόρια. Ο Ράμζιθα μπορούσε να βρίσκεται οπουδήποτε.Όταν όμως έφτασε στα περίχωρα του Γκλεν Άριν είδε τον νεαρό να περιμένει. Ο Ράμζι καθόταν

ζαρωμένος, σαν να προσπαθούσε να μείνει αθέατος. Κούρνιαζε στο κρύο και ο Άλεξ αναγνώρισετον παλιό χιτώνα του που θα πρέπει να είχε δώσει η Λάρεν στο αγόρι.Ο Άλεξ παρατήρησε το πρόσωπο του αγοριού, αλλά δεν είδε καινούριες μελανιές. Έκανε μια νοερή

σημείωση να μάθει πού βρισκόταν ο Όουεν, αφού είχε μία βδομάδα να δει τον πατέρα του Ράμζι.Παρ’ όλο που ο Γουόλτερ είχε πάρει τον νεαρό στο σπίτι του, αυτή δεν ήταν παρά μια προσωρινήλύση. Ο Ράμζι άξιζε να ζει σ’ ένα ζεστό σπιτικό και να έχει αρκετό φαγητό να τρώει. Ίσως όταντελείωνε το κάστρο, ο Άλεξ και η Λάρεν μπορούσαν να γίνουν οι ίδιοι ανάδοχοι γονείς του νεαρού.«Η Λάρεν σου ζητάει να έρθεις να φροντίσεις τις φωτιές», είπε στο αγόρι. «Αν όμως προτιμάς να

πας απόψε στη γιορτή, τότε μπορούμε να...»«Δεν έχω καμία όρεξη να πάω». Ο Ράμζι σηκώθηκε κι άρχισε να τρέχει προς τη σπηλιά, σαν να μην

άντεχε να συνεχίσει τη συζήτηση.Ο Άλεξ ακολούθησε το αγόρι και όταν έφτασε ως τη σπηλιά είδε τη Λάρεν να βγαίνει. Η κουκούλα

της είχε γλιστρήσει και νιφάδες χιονιού έλιωναν πάνω στα μάγουλά της. Ο Ράμζι είχε ήδη μπει στησπηλιά και έβαζε ξύλα στο καμίνι.Η Λάρεν προχώρησε μια μικρή απόσταση μαζί του ώσπου απομακρύνθηκαν αρκετά. «Ποτέ, ποτέ

δε θα σε πρόδιδα. Με κανέναν άντρα».Την τράβηξε στο πλάι του. «Δεν αμφισβήτησα εσένα. Τον ιερέα όμως δεν τον εμπιστεύομαι».Η Λάρεν σώπασε και συνέχισαν να περπατούν προς το κάστρο. Από μακριά οι πυρσοί έλαμπαν

μέσα στο εργοτάξιο. Μια μεγάλη φωτιά έκαιγε στο κέντρο του περίκλειστου χώρου και οι άνθρωποιάρχιζαν να συγκεντρώνονται. Ο Μονρό έβγαλε την γκάιντα κι άρχισε να παίζει ένα χαρούμενορυθμό ενώ κάποιοι ξεκίνησαν το χορό.Όταν μπήκαν στο χώρο ο Άλεξ είδε ότι η Νέιρνα είχε κόψει κλαδιά από έλατα και τα είχε δέσει σε

διάφορα σημεία γύρω από το κάστρο. Η Λάρεν βράδυνε το βήμα και περιεργάστηκε το διάκοσμοτης Νέιρνα. «Μου θυμίζει τον τρόπο που στολίζαμε το σπίτι μας», είπε μ’ ένα φευγαλέο χαμόγελο.«Οι αδερφές μου κι εγώ μαζεύαμε ελατόκλαδα και πρίνο. Δίναμε η μια στην άλλη πέτρες και κλαριάκαι καμωνόμασταν πως ήταν χρυσά βραχιόλια ή όμορφα φορέματα».«Δεν παίρνατε ποτέ αληθινά δώρα;»«Η μητέρα προσπαθούσε να μας φτιάξει κάτι πρακτικό, σκούφους ή γάντια. Ο πατέρας έστηνε

παγίδες για κουνέλια. Αν ήταν τυχερός, είχαμε το δικό μας γιορτινό τραπέζι».Ο Άλεξ την οδήγησε μέσα στο κάστρο και η Λάρεν έψαξε τριγύρω για τα κορίτσια. «Πού είναι τα

παιδιά;»«Κοίτα εκεί». Της έδειξε μια μικρή ομάδα από μικρά κορίτσια. Η Γκρίζελ τους μιλούσε σοβαρή και

τοποθετούσε την πέτρα-μποναμά στην ποδιά καθενός απ’ τα κορίτσια, που καθένα με τη σειρά τουαντιπροσώπευαν την Αγία Μπρίγκιντ, που σύμφωνα με την παράδοση κράτησε πρώτη στα χέρια της

Page 78: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

τον μικρό Ιησού. «Η μητέρα μου σκέφτηκε ότι τα παιδιά θα ευχαριστιούνταν μια δική τους γιορτή.Ο Ντούγκαλ έχει σκοπό να τους διηγηθεί ιστορίες μέσα σε μια απ’ τις καλύβες».Η Λάρεν φάνηκε ικανοποιημένη με όλα αυτά και, όταν πλησίασαν κοντά στη μουσική, ο Άλεξ

θυμήθηκε πως είχαν χορέψει οι δυο τους μία ή δύο φορές. Πήρε το χέρι της και την οδήγησε μακριάαπό τους άλλους, καθώς ο Μονρό άλλαζε τον τόνο της μουσικής κι έπιανε έναν πιο απαλό ρυθμό. Οιγκάιντες έπαιζαν κάποιες νοσταλγικές μελωδίες και η έκφραση της Λάρεν μαλάκωσε. Πάντααγαπούσε τη μουσική.«Χόρεψε μαζί μου», είπε ο Άλεξ και την τράβηξε κοντά του. Εκείνη δίστασε και κοίταξε τριγύρω, ο

άντρας της όμως πήρε τα χέρια της και τα τύλιξε γύρω από το λαιμό του. «Δεν υπάρχει κανείς άλλοςεδώ εκτός από εμάς τους δυο».«Υπάρχουν τουλάχιστον τριάντα άνθρωποι», διαμαρτυρήθηκε εκείνη.Μα ο Άλεξ έγειρε κοντά και ακούμπησε τη μύτη του επάνω στη δική της. «Μην τους κοιτάζεις.

Ούτε καν θα μας προσέξουν». Χαμήλωσε τα χέρια στους γοφούς της και άρχισε να κινείται κυκλικάμαζί της.Η Λάρεν ταράχτηκε από το άγγιγμά του. Ο Άλεξ είχε δίκιο. Οι άλλοι έσβησαν από γύρω τους

ώσπου έμεινε μόνο εκείνος. Τα μαύρα μάτια του την κοιτούσαν διαπεραστικά, θυμίζοντάς της τονπαλιό καιρό.Πάνω στο σώμα της ένιωσε το δικό του διεγερμένο τη στιγμή που το στόμα του πλησίασε το δικό

της. Δεν τη φίλησε αλλά η ζεστή ανάσα του χάιδεψε τα χείλη της. «Θυμάσαι την πρώτη νύχτα πουγιορτάσαμε την Πρωτοχρονιά μαζί;»Το χιόνι είχε σταματήσει να πέφτει και το σώμα της ζεσταινόταν όλο και περισσότερο καθώς ο

Άλεξ είχε τύλιγε το μανδύα του γύρω της, πιέζοντας την πλάτη της στον πέτρινο τοίχο. Αν και ταχρώματα είχαν ξεθωριάσει, εκείνη αναγνώρισε το μάλλινο αυτό ρούχο που του είχε υφάνει πριν απόχρόνια. «Με φίλησες για πρώτη φορά».Η παλάμη του αγκάλιασε το μάγουλό της και τη χάιδεψε. Μια λάμψη πονηριάς έλαμπε στα μάτια

του. Τα λόγια του ιερέα είχαν ξυπνήσει μέσα του μια ζήλια που η Λάρεν δεν είχε ξαναδεί στον Άλεξ.Κάτω από το μανδύα τα χέρια του τη χάιδευαν, αναζητώντας γυμνή σάρκα ενώ το στόμα του άγγιξε

το δικό της. «Είσαι δική μου, Λάρεν», είπε πάνω στα χείλη της.Πριν του απαντήσει ο Ρος πλησίασε κοντά τους. Στο πρόσωπο του άντρα είχε απλωθεί ένα

χαμόγελο κατανόησης. «Απόψε θα παίξουμε το παιχνίδι με τα στοιχήματα. Η Νέιρνα ζήτησε απόκάθε οικογένεια να προσφέρει ένα δώρο».«Θα προσφέρουμε κι εμείς κάτι», απάντησε ο Άλεξ. Όταν έμειναν μόνοι κοίταξε τη Λάρεν. «Τι θα

’λεγες για ένα κομμάτι γυαλί;»«Όχι». Η απάντησή της ήταν αυθόρμητη. Δεν ήταν ακόμα έτοιμη να αποκαλύψει τα έργα της στους

άλλους.«Δε χρειάζεται να είναι ένα μεγάλο κομμάτι. Ίσως κάποιο από τα χρωματιστά γυαλιά που σου

έχουν μείνει».«Θα προτιμούσα να το κρατήσω μυστικό». Η Λάρεν ένιωθε νευρικότητα στη σκέψη πως όλοι θα

την κοιτούσαν με περιέργεια και θα κρυφοψιθύριζαν γι’ αυτήν.«Γιατί; Είπες ότι ήθελες να τους αποδείξεις την αξία σου. Αυτή θα ήταν μια καλή ευκαιρία να τους

δείξεις τι έχεις κάνει». Ο Άλεξ την άφησε από την αγκαλιά του και η Λάρεν προχώρησε μαζί του ωςτη Νέιρνα. «Μόλις παραδώσουμε τους υαλοπίνακες στο μοναστήρι, θα πρέπει να μάθουν όλοι ποιοςτους έφτιαξε».

wWw.GreekLeech.info

Page 79: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Όχι ακόμα», επέμεινε εκείνη κι άνοιξε το βήμα. Αν τους μιλούσε τώρα, ήταν σίγουρη ότι θαέρχονταν να παρακολουθήσουν τη δουλειά της. Κι εκείνη δεν ήθελε περίεργα μάτια να διακόπτουντη συγκέντρωσή της.Όσο περισσότερο απομακρυνόταν από τον Άλεξ τόσο πιο πολύ την περόνιαζε το κρύο. Η Λάρεν

προχώρησε προς το πλήθος των ανθρώπων.Στάθηκε όμως άτυχη, γιατί η Νέιρνα την είδε. «Χαίρομαι που ήρθες», αναφώνησε μ’ ένα πλατύ

χαμόγελο. «Χρειαζόμαστε κι άλλα γυναικεία χέρια. Βανόρα, έλα μαζί μας κι εσύ».«Τι πρέπει να κάνουμε;» Η Λάρεν αναρωτήθηκε αν υπήρχαν τρόφιμα που έπρεπε να μοιραστούν ή

αν χρειαζόταν να κάνουν κάτι σχετικό με τα παιδιά.Η Νέιρνα δεν της απάντησε και συνέχισε να συγκεντρώνει γυναίκες, ώσπου μαζεύτηκαν δώδεκα

από αυτές. «Λοιπόν». Γύρισε πάλι προς τους άντρες. «Ποιος από εσάς πιστεύει ότι είναι αρκετάάντρας για μια από αυτές τις γυναίκες;»Η Λάρεν ήθελε να το βάλει στα πόδια. Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες της δε θα περίμενε πως η

Νέιρνα θα της έκανε κάτι τέτοιο. Όλοι παρακολουθούσαν και εκείνη ήθελε να πεθάνει από ντροπή.Μερικοί από τους άντρες έκαναν ένα βήμα μπροστά, ανάμεσα σ’ αυτούς ευτυχώς και ο Άλεξ. Οι

περισσότεροι φαίνονταν περισσότερο περίεργοι παρά θυμωμένοι.«Μα τι κάνει;» ψιθύρισε η Λάρεν στη Βανόρα.«Περίμενε και θα δεις», απάντησε η μεγαλύτερη γυναίκα.Όταν οι άντρες ήρθαν και στάθηκαν μπροστά τους, η Νέιρνα απευθύνθηκε πάλι σ’ αυτούς. «Τι

δώρο θα δώσετε στη γυναίκα της επιλογής σας; Πηγαίνετε να το φέρετε». Όταν οι άντρες έφυγαν, ηΝέιρνα φρόντισε να δεθούν τα μάτια των γυναικών.Η Λάρεν δεν ένιωθε άνετα με τα μάτια δεμένα μπροστά σε τόσους ανθρώπους. Λεπτό το λεπτό

ένιωθε όλο και πιο άβολα, ώσπου το σκοτάδι τής έφερε ζαλάδα και φανταζόταν ότι όλοι τηνπαρακολουθούν.Μα μια στιγμή αργότερα της αφαίρεσαν το μαντίλι από τα μάτια. Η Λάρεν τρεμόπαιξε τα βλέφαρα

και είδε μια σειρά από μικρά δώρα μέσα σ’ ένα καλάθι.Η Νέιρνα έδειξε τα δώρα στις γυναίκες και παρήγγειλε σε καθεμιά από αυτές να διαλέξουν κάτι για

τον εαυτό τους. Η Λάρεν τις είδε να διαλέγουν αποξηραμένα άνθη, ένα πήλινο δοχείο, μάλλιναυφάσματα, ακόμα κι ένα κριθαρένιο γλύκισμα βουτηγμένο στο μέλι.Όταν το καλάθι έφτασε μπροστά της, το μοναδικό δώρο που απέμενε ήταν ένα φλασκί με κάποιο

ποτό που είχε υποστεί ζύμωση. Μάντεψε πως επρόκειτο για υδρόμελι. Από την έκφραση του Άλεξκατάλαβε πως δεν είχε διαλέξει εκείνος αυτό το δώρο.Η Βανόρα άνοιξε το πήλινο δοχείο και βρήκε μέσα στάχτες και άμμο. «Τι είδους άντρας θα

πρόσφερε ένα τόσο τρομερό δώρο;» Η γυναίκα κούνησε πέρα δώθε το κεφάλι της με αηδία.«Κάποιος ανόητος, φαντάζομαι».Μα η Λάρεν ήξερε. Το είχε φέρει ο σύζυγός της, γιατί η Λάρεν ήταν η μόνη γυναίκα που θα

καταλάβαινε. Ήταν τα εργαλεία της, τα υλικά που χρειαζόταν για την κατασκευή γυαλιού.Ενώ η Νέιρνα παρότρυνε καθεμιά απ’ τις γυναίκες να μαντέψει τον άντρα που είχε επιλέξει το

δώρο, εκείνοι άρχισαν τα χωρατά και είτε αρνούνταν είτε παραδέχονταν πως είχαν πράγματι φέρει τασυγκεκριμένα αντικείμενα. Όταν έφτασε η σειρά της Βανόρα σήκωσε το δοχείο με την άμμο.«Όποιος έφερε αυτό εδώ θα πρέπει να ήθελε να αστειευτεί με τη γυναίκα του. Μαντεύω πως το

έφερε ο Ρος». Χαμογέλασε πονηρά. «Ποτέ δεν του άρεσε να ξοδεύει τα λεφτά του».Μα ο Ρος έγνεψε αρνητικά και χαμογέλασε με το λάθος της. «Θα ’πρεπε να με ξέρεις καλύτερα,

Page 80: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

γυναίκα».Όταν έφτασε η σειρά της Λάρεν τα χέρια της έτρεμαν καθώς όλα τα μάτια ήταν καρφωμένα επάνω

της. Σήκωσε το φλασκί. «Πιστεύω πως ο Ρος έφερε το υδρόμελι».Η Νέιρνα κοίταξε απορημένη τον Ρος ο οποίος έγνεψε καταφατικά. «Η ίδια η γυναίκα μου δεν

ξέρει τι έχω στην καρδιά μου». Αναστέναξε. Ύστερα σούρωσε τα χείλη του κι έστειλε φιλιά στηΛάρεν ενώ οι άλλοι ξεσπούσαν σε γέλια.«Θα δεχτείς το φιλί και το υδρόμελι, ή μήπως διαλέγεις άλλο δώρο;» ρώτησε η Νέιρνα.Η Λάρεν κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. «Θα πάρω το δοχείο με την άμμο. Και τον άντρα που το

πρόσφερε».Τα γέλια σταμάτησαν καθώς ο Άλεξ προχώρησε μπροστά. Η Βανόρα έδωσε το δοχείο στη Λάρεν

και πήρε από τα χέρια της το υδρόμελι, μα η Λάρεν ούτε που το πρόσεξε. Έβλεπε μόνο τον άντρατης να την πλησιάζει με έναν άγριο πόθο στα μάτια του.Πήρε το χέρι της στο δικό του και την οδήγησε μακριά από τους άλλους.

*

Ο άνεμος ήταν παγωμένος καθώς προχωρούσαν κατά μήκος της ακρολιμνιάς. Ο Άλεξ κρατούσε τηΛάρεν από τη μέση και ο μανδύας του σκέπαζε και τους δύο. Η Λάρεν δε μιλούσε, εκείνος όμωςήλπιζε πως η νευρικότητά της θα εξαφανιζόταν μόλις έφταναν στη σπηλιά με το καμίνι της.Μα φτάνοντας στην είσοδο η Λάρεν τον σταμάτησε. «Άσε με να στείλω τον Ράμζι πίσω. Περίμενε

μέχρι να του μιλήσω».Λίγα λεπτά αργότερα ο νεαρός έφυγε από τη σπηλιά με το βλέμμα καρφωμένο στο χώμα. Το δέρμα

του ήταν ξαναμμένο από τη ζέστη, έτσι τουλάχιστον δε θα κρύωνε πολύ ώσπου να φτάσει στοΓκλεν Άριν.Ο Άλεξ τον πρόλαβε και τον έπιασε από το μπράτσο πριν το παιδί απομακρυνθεί. «Ξέρω πως τον

τελευταίο καιρό μένεις με τον Γουόλτερ. Σου φέρεται καλά;»Το αγόρι έγνεψε κοφτά με το κεφάλι, δείχνοντας αμήχανος με τις ερωτήσεις του Άλεξ.«Και ο πατέρας σου; Σ’ έχει ενοχλήσει ο Όουεν ύστερα από εκείνη τη νύχτα;»Ο Ράμζι αγκάλιασε τα μπράτσα του, αλλά έγνεψε αρνητικά. Η σφιγμένη στάση του αγοριού έκανε

τον Άλεξ να ευχηθεί να είχε μάθει νωρίτερα για την κακοποίηση του νεαρού αγοριού. Η ενοχήβάραινε την καρδιά του, αλλά υποσχέθηκε στον εαυτό του πως τίποτα κακό δε θα συνέβαινε ξανάστον μαθητευόμενο της Λάρεν.«Αν δε θέλεις, δε χρειάζεται να επιστρέψεις στο σπίτι του πατέρα σου. Θα φροντίσω εγώ γι’ αυτό».Το αγόρι τον κοίταξε σαν να μην ήξερε τι να απαντήσει. Ύστερα, μ’ ένα γρήγορο γνέψιμο γύρισε κι

άρχισε να απομακρύνεται γρήγορα στο μονοπάτι προς το σπίτι του Γουόλτερ.«Σ’ ευχαριστώ», του είπε η Λάρεν μ’ ένα ήρεμο χαμόγελο πριν επιστρέψει στη σπηλιά για να

δυναμώσει τις φωτιές της. Ο Άλεξ την παρακολούθησε να εξετάζει ένα πήλινο δοχείο που περιείχεένα μείγμα. Το χρώμα είχε αρχίσει να αλλάζει από κροκί σε ροζ.«Δεν αργεί πολύ», του είπε και το ξαναέσπρωξε μέσα στο καμίνι με μια σιδερένια βέργα. «Καμιά

ώρα, ίσως».Όταν ξαναγύρισε να τον δει, ο Άλεξ είχε στρώσει το μανδύα του στο έδαφος. Η Λάρεν δίστασε,

τον κοίταξε με πρόσωπο ξαναμμένο και άπλωσε τα χέρια της στη φωτιά να ζεσταθούν. Ο Άλεξ είδετο βλέμμα της καρφωμένο στις φλόγες και αναρωτήθηκε αν ήταν καλή ιδέα να τη φέρει εδώ. Η

Page 81: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

γυναίκα του φαινόταν προσηλωμένη στο γυαλί.Όταν πλησίασε πίσω της, εκείνη σφίχτηκε. «Δε μου άρεσε αυτό που έκανε απόψε η Νέιρνα.

Βρέθηκα μπροστά σε τόσους ανθρώπους...» Η φωνή της έσβησε, το βλέμμα της καρφώθηκε στοέδαφος. «Ξέρω πως η κίνησή της είχε κάποιο σκοπό, εγώ όμως ένιωσα τρομερά αμήχανα».«Δεν ήσουν πολύ κοντά στο κλαν το τελευταίο δεκαπενθήμερο».Στράφηκε προς το μέρος του και τον κοίταξε με δυσφορία. «Το ξέρω. Μα πρέπει να μένω κοντά

στη δουλειά μου, αν θέλω να τελειώσω την παραγγελία για τα παράθυρα της εκκλησίας».Ο Άλεξ δεν είπε τίποτα, ήταν δική της επιλογή να αναζητά παρηγοριά στη δουλειά της μένοντας

μακριά τους. Ένιωσε να χάνει το κέφι του. Δίνοντάς της την ελευθερία να ολοκληρώσει τηνπαραγγελία, την είχε σπρώξει ακόμα πιο μακριά του.«Πόσον καιρό θα σου πάρει;» τη ρώτησε προχωρώντας ως την άκρη της σπηλιάς, εκεί όπου

πύρωναν οι σωλήνες.«Μήνες», παραδέχτηκε η Λάρεν. «Ο Ράμζι μαθαίνει να φυσάει το γυαλί, χρειάζεται όμως άλλο ένα

χρόνο για να τελειοποιήσει τη δουλειά του».Αυτό σήμαινε ότι για μερικούς μήνες ακόμα ο Άλεξ δε θα την έβλεπε καθόλου. Γύρισε κοντά της

στο πέτρινο τραπέζι όπου η Λάρεν τακτοποιούσε τα χρωματιστά κομμάτια των γυαλιών. «Δε μουαρέσει να ζω έτσι», της ομολόγησε.Τα χέρια της έμειναν ακίνητα, τον κοίταξε με ερωτηματικό βλέμμα.«Δε μου αρέσει που σε βλέπω μόνο τη νύχτα. Κι όταν σε βλέπω, ήδη έχεις αποκοιμηθεί».«Η δουλειά είναι εξαντλητική».Ο Άλεξ ήρθε και στάθηκε μπροστά της. «Ήθελα να ξαναγίνουμε όπως πριν, όπως ήμασταν πριν

πεθάνει ο Ντέιβιντ. Αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί, έτσι;»Το πρόσωπό της χλόμιασε, καταλαβαίνοντας τι σήμαιναν τα λόγια του. «Τι θέλεις από μένα,

Άλεξ;»«Δε νομίζω πως είναι κάτι που μπορείς να μου δώσεις». Η τέχνη του γυαλιού την κρατούσε μακριά

του. Έπρεπε να περνάει πολλές ώρες στη σπηλιά.«Δεν πρόκειται να εγκαταλείψω αυτή τη δουλειά». Η Λάρεν σηκώθηκε και τον κοίταξε στα μάτια.«Δε ζήτησα κάτι τέτοιο, έτσι δεν είναι; Αλλά τι είδους γάμος είναι αυτός, αν ζούμε πάντα έτσι

χωριστά;»Τον κοίταξε με απόγνωση. Ο Άλεξ ένιωσε σαν να την είχε χτυπήσει, όμως δεν ήξερε πώς αλλιώς να

εκφραστεί.«Τι θέλεις να κάνω;» του ψιθύρισε.«Δεν ξέρω». Πέρασε το χέρι μέσα από τα μαλλιά του και απομακρύνθηκε. «Δεν υπάρχει κάτι που

μπορείς να κάνεις, σωστά;»Η Λάρεν παρέμεινε σιωπηλή για μερικά λεπτά, ώσπου άκουσε τα βήματά της να πλησιάζουν πίσω

του κι ένιωσε το χέρι της στον ώμο του. Όταν γύρισε να την κοιτάξει, είδε πως η γυναίκα του είχελύσει τα μαλλιά της. Οι μακριές κόκκινες τούφες ήταν ελαφρώς κυματιστές από τις πλεξούδες πουείχε φτιάξει πριν. Ύστερα την είδε να βγάζει το φόρεμά της.Το στόμα του στέγνωσε καθώς την παρακολουθούσε να κατεβάζει τα μανίκια και το κορσάζ,

γυμνώνοντας τα στήθη της. Σήκωσε τα χέρια του να αγκαλιάσει τη ζεστή σάρκα της και τότε ο Άλεξκατάλαβε. Προσπαθούσε να του προσφέρει τον εαυτό της, να συνθηκολογήσει μαζί του μεαντάλλαγμα το κορμί της.Μα η πράξη ήταν ανούσια χωρίς τη συμμετοχή της καρδιάς της. Δεν την ήθελε έτσι. Χαμήλωσε τα

wWw.GreekLeech.info

Page 82: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

χέρια του και την κοίταξε στα μάτια. «Αυτό δε θα διορθώσει ό,τι έχει σπάσει μεταξύ μας».Μια έκφραση συντριπτικού πόνου πλημμύρισε τα μάτια της, ο Άλεξ όμως δεν απολογήθηκε. Η

Λάρεν ξαναντύθηκε βιαστικά. «Φαίνεται πως δε σε ικανοποιώ πια, έτσι δεν είναι;»Ο Άλεξ προχώρησε και πήρε ένα κομμάτι γυαλί από το τραπέζι. Ήταν ένα άχρωμο ρετάλι με

τραχιές και κοφτερές άκρες. Έτριψε για μια στιγμή τη σκληρή επιφάνεια κι ύστερα το άφησε ξανάνα πέσει.«Δεν ξέρω τι απέγινε ο γάμος που είχαμε. Δεν είσαι η γυναίκα που ήσουν κάποτε».«Όχι. Δεν είμαι». Δίπλωσε τα χέρια μπροστά της σαν να ήθελε έτσι να συγκρατήσει τα πληγωμένα

αισθήματά της.«Από τη στιγμή που θάψαμε το γιο μας με εγκατέλειψες», της είπε. «Κρύφτηκες στη σπηλιά σου

και δεν έχω πια γυναίκα».Οργή τέντωσε τα χαρακτηριστικά της. «Δεν ήμουν μόνο εγώ που κρύφτηκα. Όταν ερχόμουν σπίτι

τις νύχτες δε σε έβρισκα εκεί. Πόσες φορές δειπνούσες με τις άλλες οικογένειες και επέστρεφες στοσπίτι μας όταν εμείς είχαμε πια αποκοιμηθεί; Περνούσες περισσότερο καιρό με τα μέλη του κλανπαρά με τη δική σου οικογένεια».«Είμαι αρχηγός τους. Ήταν χρέος μου». Δεν καταλάβαινε πως ο Άλεξ δεν ήξερε τι έκανε; Πως είχε

ανάγκη να περνάει χρόνο με τις άλλες οικογένειες, να διερευνά τις ανάγκες τους;«Αυτό ήταν;» τον ρώτησε σε μαλακό τόνο. «Ή μήπως με απέφευγες;»Η κατηγορία της ήταν σκληρή, αλλά πλησίαζε πολύ την αλήθεια. Δεν ήξερε πώς να τη βοηθήσει να

ξεπεράσει τον πόνο της όταν ο ίδιος δεν είχε διαχειριστεί ποτέ τον δικό του. Φαινόταν ευκολότερονα υποκρίνεται πως δε συνέβαινε τίποτα και να συνεχίζουν τις ζωές τους όπως πριν.«Τώρα δε σε αποφεύγω». Πήγε κοντά της.Φαινόταν τόσο ευάλωτη, τόσο συντετριμμένη, που δεν ήξερε πια τι να της πει. Την είχε φέρει εκεί

με την ελπίδα να καλυτερέψουν τα πράγματα.«Λάρεν, τι πρέπει να κάνουμε;» τη ρώτησε τελικά. Μέσα του είχε ένα μεγάλο κενό, γιατί δεν

μπορούσε να βρει τα κατάλληλα λόγια.«Όταν ήμασταν νέοι, κανείς δεν ήθελε να είμαστε μαζί», του είπε ήσυχα. «Μα εσύ ερχόσουν τις

νύχτες για να μην το πάρουν είδηση οι δικοί μου. Και κανείς δεν μπορούσε να μας χωρίσει».Σήκωσε το βλέμμα της στο δικό του. «Δε νομίζω πως μ’ αγαπάς πια όπως μ’ αγαπούσες άλλοτε».«Όχι», παραδέχτηκε εκείνος. «Έχουμε αλλάξει κι οι δύο». Κράτησε τον τόνο της φωνής του

ουδέτερο, κρύβοντας έτσι τον βουβό του πόνο. «Δεν μπορούμε να κάνουμε τη σχέση μας όπως ήτανπριν. Μπορούμε όμως να την κάνουμε δυνατότερη».Τα χέρια της ανέβηκαν και ακούμπησαν την καρδιά του. Σκέφτηκε λίγο τα λόγια του πριν του

απαντήσει. «Το ηλιοβασίλεμα», είπε τελικά.Ο Άλεξ δεν κατάλαβε. «Το ηλιοβασίλεμα;»«Όταν δύει ο ήλιος, τότε θα επιστρέφουμε και οι δύο στο σπίτι. Θα αφήνω τον Ράμζι στη σπηλιά.

Κι εσύ θα αφήνεις επίσης τη δουλειά σου. Οι πέτρες μπορούν να περιμένουν μερικές ώρες».Ο Άλεξ έριξε μια πλάγια ματιά στο καμίνι και αναρωτήθηκε αν η Λάρεν θα κρατούσε την

υπόσχεσή της. Συχνά τη συνέπαιρνε η δουλειά και ξεχνιόταν. Όμως άξιζε τον κόπο ναπροσπαθήσουν. «Εντάξει».Έπλεξε τα χέρια της με τα δικά του και ανασήκωσε το πρόσωπό της. «Αξίζει να το παλέψουμε,

Άλεξ».

Page 83: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

*

Γκλεν Άριν – 1298Ο Άλεξ κοιτούσε τη σωρό του πατέρα του καθώς τον κατέβαζαν στο ρηχό τάφο. Ο ένας μετά τονάλλον οι άντρες τοποθετούσαν πέτρες πάνω στον Τάβιν και το βάναυσα αμετάκλητο θέαμα έκανετον Άλεξ να φύγει μακριά.Η αλήθεια ήταν πως δεν ήθελε να τον δουν να κλαίει. Δεν ήταν πια παιδί και η μητέρα του θα τον

χαστούκιζε αν τον έβλεπε δακρυσμένο.Όταν έφτασε στη λοφοπλαγιά άρχισε να τρέχει με όλη του τη δύναμη. Το στήθος του τραντάζονταν

από το κλάμα και τα μάγουλά του είχαν μουσκέψει, τουλάχιστον όμως δεν τον έβλεπε κανείς. Δενήξερε πού πήγαινε, μα έπρεπε να φύγει μακριά από όλους.Κοντά στην κορφή του λόφου είδε ένα ξέφωτο κι έναν κύκλο από μονόλιθους. Θυμόταν αόριστα να

έχει ξαναδεί εκείνες τις θεόρατες πέτρες, τώρα όμως ο ασβεστόλιθος θόλωνε μπροστά στα μάτιατου. Γονάτισε κι έγειρε πάνω σε μια από αυτές για να κλάψει. Ο πατέρας του είχε πεθάνει, το ίδιοκαι δύο από τα αδέρφια του.Είχε προσπαθήσει να εμποδίσει τον Μπραμ, να μην τον αφήσει να φύγει, ο μεγαλύτερος αδερφός

του όμως είχε αρπάξει ένα ξίφος κι όρμησε πάνω στους Άγγλους στρατιώτες. Ο Κάλεμ είχεακολουθήσει κι αυτός, ενώ ο Άλεξ έμεινε πίσω σαν δειλός. Αν είχε πάει, ίσως να ζούσαν ακόμα όλοιτους. Αλλά τώρα είχαν χαθεί, όπως τόσοι άλλοι άντρες.«Είναι νεκροί», είχε πει ο θείος του. «Τίποτα δεν τους φέρνει πίσω».Ο Άλεξ πίεσε το κεφάλι του πάνω στην πέτρα και τα χέρια του έτρεμαν. Σχεδόν δεν άκουσε τα

απαλά βήματα πίσω του, ξάφνου όμως είδε τη Λάρεν να στέκεται μπροστά του. Σαν το ήσυχο ξωτικόπλησίασε κοντά του και τα μάγουλά της ήταν κι αυτά υγρά από τα δάκρυα.Δεν του είπε λέξη, αν και ο πατέρας της είχε κι εκείνος σκοτωθεί στη μάχη. Ο Άλεξ γνώριζε ποια

ήταν, αλλά ήταν η πρώτη φορά που τον πλησίαζε. Η Λάρεν δε μιλούσε σχεδόν σε κανέναν κι ήτανένα από τα πιο όμορφα κορίτσια στο κλαν. Έδειχνε να ντρέπεται με τη φτώχεια της οικογένειάς της,αν και για τον Άλεξ αυτό δε σήμαινε τίποτα.«Θέλεις να φύγω;» του ψιθύρισε.Ο Άλεξ κούνησε αρνητικά το κεφάλι του κι έγειρε να ακουμπήσει το μέτωπο πάνω στην πέτρα. Αυτή

τη στιγμή δεν ήθελε να πει τίποτα, όμως υπέθετε ότι εκείνη το κατανοούσε. Ο Άλεξ αγαπούσε τονπατέρα του και ήθελε πολύ να τον κάνει περήφανο. Το κενό απλώθηκε μέσα του κατακλύζοντάς τονμε θλίψη.Η Λάρεν τον άγγιξε αμίλητη στον ώμο για παρηγοριά. Τότε ο Άλεξ γύρισε και την αγκάλιασε.

Πενθούσαν κι οι δυο την ορφάνια τους. Ήταν σχεδόν ξένος γι’ αυτήν, μα τον κρατούσε τρυφερά στηναγκαλιά της κι ο Άλεξ ένιωθε πως ήταν απολύτως φυσικό να την έχει εκεί.Από εκείνη τη μέρα και μετά ένας αόρατος δεσμός τον έλκυε κοντά της. Και ορκίστηκε πως όταν

ενηλικιωνόταν θα έκανε γυναίκα του τη Λάρεν. Καμία άλλη.

Page 84: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 10

Η πληγή στο μπράτσο του Φίνιαν Μακλάχορ έκαιγε. Αν και είχε σταματήσει πια να αιμορραγεί, τοτραύμα δεν έδειχνε να γιατρεύεται καθόλου. Το μπράτσο του είχε πρηστεί τρομακτικά και δεν ήξερεπώς θα τα έβγαζε πέρα με τη δουλειά που έπρεπε να γίνει.Ήταν μεγάλο ρίσκο να κλέψει τη γυναίκα του αρχηγού. Και δεν τα κατάφερε. Ο Άλεξ Μακίνλοχ

ανέμισε το ξίφος του μέσα στο σκοτάδι και ο Φίνιαν δεν υπολόγισε καλά την απόσταση. Ήταντυχερός που γλίτωσε τη ζωή του, γιατί οι Μακίνλοχ τον έψαχναν για μέρες. Προχωρούσε κοντά σελίμνες και ποτάμια χρησιμοποιώντας το νερό για να κρύβει τα ίχνη του. Κι όταν ξαναγύρισε για ναδιεισδύσει κρυφά στο Γκλεν Άριν μια δεύτερη φορά, κατασκόπευσε ένα μερόνυχτο τους Μακίνλοχμαζεύοντας πληροφορίες. Δεν τον πήραν είδηση κι αυτό ήταν μια μικρή παρηγοριά για τον Φίνιαν.Ο αδερφός του ο Μπρόχιν έκαιγε το μαχαίρι του στη φωτιά, πυρώνοντας τη μύτη της λεπίδας. «Θα

πονέσεις διαβολεμένα, Φίνιαν».«Κι αν δεν το κάνεις, θα πεθάνω απ’ το δηλητήριο που έχω ήδη μέσα μου». Σήκωσε το μπράτσο

του και προετοιμάστηκε για το χειρότερο.Ο αέρας άδειασε βίαια απ’ τα πνευμόνια του καθώς ο Μπρόχιν βύθισε τη λεπίδα στην πρησμένη

σάρκα, αφήνοντας να τρέξει το πύον που είχε μαζευτεί μέσα στην κακοφορμισμένη πληγή. Στησυνέχεια ο αδερφός του έβαλε πάνω στο τραύμα τα ιαματικά βότανα που είχε ετοιμάσει η αδερφήτους. Ο Φίνιαν δεν ήξερε αν λιποθύμησε ή όχι, αλλά το επόμενο πράγμα που κατάλαβε ήταν η καυτήλεπίδα που καυτηρίαζε την πληγή του.Μια κραυγή ξεπήδησε απ’ το στόμα του καθώς ο συντριπτικός πόνος τού έσκιζε τα σωθικά. Κι

όταν όλα τελείωσαν, ο Μπρόχιν του έδωσε ένα δερμάτινο φλασκί με μπίρα.«Δεν είναι αρκετά δυνατό», είπε στον Μπρόχιν πίνοντας μεγάλες γουλιές.«Θα ζήσεις», δήλωσε ο αδερφός του.Ήπιε πάλι αποζητώντας την ανακούφιση στο μεθύσι. Με πρόσωπο σφιγμένο κοίταξε ό,τι απέμενε

από τη γη τους. Αν και τα σπίτια τους ήταν ανέγγιχτα, είχαν επιζήσει τόσο λίγοι Μακλάχορ, πουήταν σαν είχαν εγκαταλείψει αυτή τη γη.«Τι θα κάνεις με την Ιλιάνα;» ρώτησε ο Μπρόχιν.Ο Φίνιαν κοίταξε αμίλητος τη φωτιά, ξέροντας πως υπήρχαν ελάχιστες ελπίδες πια για την κόρη

του. Οι προσπάθειές του να επιτεθεί τόσο στον Χάρκερκ όσο και στους Μακίνλοχ είχαν καταλήξεισε αποτυχία. Η γιορτή της Αγίας Αγάθης πλησίαζε γρήγορα και ήταν αμφίβολο αν τελικά θα τακατάφερνε.«Συγκέντρωσε μερικούς άντρες. Θα προσπαθήσουμε μια τελευταία φορά να πιάσουμε όμηρο έναν

Μακίνλοχ. Πάρε όποιον βρεις».«Ακόμα και τα παιδιά;» Ο Μπρόχιν τον κοίταξε βλοσυρός. Ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελε ο

Φίνιαν. Όμως ποια άλλη επιλογή είχαν;Στράγγισε την υπόλοιπη μπίρα. «Ακόμα και τα παιδιά».

*

wWw.GreekLeech.info

Page 85: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Το σούρουπο ο Άλεξ είδε τη Λάρεν να περπατάει προς το μέρος του. Τις τελευταίες μέρες είχεκρατήσει την υπόσχεσή της, αφήνοντας τον Ράμζι να προσέχει το καμίνι ενώ η ίδια επέστρεφε τοδειλινό. Το πρώτο εξωτερικό τείχος είχε τώρα τελειώσει και το δεύτερο κόντευε κι αυτό. Ο Άλεξέγειρε στον μισοτελειωμένο τοίχο και περίμενε τη γυναίκα του. Κάτω από το λιόγερμα τα μαλλιάτης έλαμπαν σαν φλόγες.Μετά από πέντε χρόνια γάμου την έβλεπε πάντα το ίδιο όμορφη όπως την πρώτη φορά που την

αντίκρισε. Όμως φαινόταν κουρασμένη, το πρόσωπό της ήταν αδύνατο. Στα χέρια της κρατούσε έναδερματόδετο μπόγο και ο Άλεξ αναρωτήθηκε τι μπορεί να ήταν.Όταν έφτασε δίπλα του, ο Άλεξ την υποδέχτηκε μ’ ένα φιλί. Αν και η Λάρεν ντρεπόταν να είναι

εκδηλωτική μαζί του μπροστά σε κόσμο, σταδιακά είχε αρχίσει να το συνηθίζει.«Τι έφερες;» τη ρώτησε. «Κάτι για τα κορίτσια;»Κοίταξε γύρω της, σαν να ήθελε να δει ποιος τους παρακολουθούσε. «Και για σένα επίσης. Αλλά

πρέπει να πάμε κάπου όπου δε θα μας βλέπει κανείς».Ήταν γυαλί, λοιπόν. Όπως το φαντάστηκε κι εκείνος. «Θα φέρω τη Μέριν και την Αντάρα ως την

άκρη της λίμνης. Θα είμαστε αρκετά ασφαλείς εκεί;»Κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. «Θα σας περιμένω εκεί».Έπιασε το χέρι της πριν η Λάρεν προλάβει να απομακρυνθεί. «Δε θα μείνουμε για πολύ, Λάρεν.

Απόψε έχουμε έναν αγώνα στο κλαν. Πρέπει να είμαστε κι οι δυο εκεί». Αν όλα πήγαιναν σύμφωναμε το πλάνο, μέχρι αργά το ίδιο βράδυ θα είχαν ολοκληρώσει τα τείχη του κάστρου. Ο Άλεξ είχεπαραγγείλει στους άντρες να κόψουν χοντρά ξύλα για το σκελετό του κάστρου και ήδη όλα ήτανέτοιμα και στοιβαγμένα. «Αργότερα θα καθίσουμε όλοι σ’ ένα γιορταστικό τραπέζι».Όταν η Λάρεν απομακρύνθηκε, ο Άλεξ πήγε να πάρει τις κόρες του. Η Μέριν και η Αντάρα

πεινούσαν, μα σαν τους είπε πως η μητέρα τους είχε μια έκπληξη, η περιέργεια νίκησε την γκρίνιατους.«Τι είναι, μαμά;» ρώτησε πρώτη η Μέριν τρέχοντας κοντά της όταν έφτασαν στην όχθη. «Τι μας

έφερες;»«Ένα γλυκό; Για μένα;» είπε η Αντάρα.«Όχι, δεν είναι γλυκό». Η Λάρεν ξετύλιξε τον δερμάτινο μπόγο και ο Άλεξ είδε μια σειρά από

στριφτά γυάλινα αντικείμενα. Η μια άκρη τους ήταν μια συμπαγής σταγόνα γυαλιού απ’ την οποίαξεκινούσε ένας στροβιλισμός από λιωμένη υαλομάζα, σαν δίνη από μέλι.«Τι είναι αυτά;»Η Λάρεν πήρε ένα από τα αντικείμενα και του το έδωσε. «Ρίξ’ το δυνατά πάνω στην πέτρα και δες

τι γίνεται».Ο Άλεξ πήρε τη μαλακή άκρη και κοίταξε τη γυναίκα του. Στο βλέμμα της υπήρχε πονηριά και, από

τον τρόπο που τράβηξε πίσω της τα κορίτσια, ο Άλεξ υποπτεύθηκε πως του έπαιζε κάποιο παιχνίδι.Με μεγάλη προσοχή χτύπησε την άκρη του γυαλιού. Μόλις αυτή ακούμπησε στην πέτρα έσκασε μ’

ένα δυνατό κρότο. Ο Άλεξ τινάχτηκε πίσω ενστικτωδώς και τράβηξε το μαχαίρι του.Η Λάρεν έβαλε τα γέλια. «Τι θα έκανες, θα το σκότωνες;»«Για το Θεό, γυναίκα, τι ήταν αυτό;»Η Μέριν όρμησε μπροστά. «Θέλω κι εγώ ένα! Άσε με να δοκιμάσω!» Η Λάρεν της έδωσε μια

γυάλινη δίνη και η κόρη της την έσπασε πάνω στην πέτρα, χαχανίζοντας όταν την είδε να εκρήγνυταισκορπίζοντας μια βροχή από σκόνη.«Όταν ρίχνεις καυτό γυαλί σε κρύο νερό, μερικές φορές συμβαίνει αυτό». Έβαλε το χέρι στις

Page 86: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

πτυχές του μανδύα της και του έδειξε μερικές γυάλινες χρωματιστές σταγόνες.Τις είχε κρατήσει. Χωρίς να ξέρει γιατί το είχε κάνει, η διαπίστωση αυτή πλημμύρισε την καρδιά

του με ζεστασιά. Οι κόρες του έσπαζαν και τις άλλες γυάλινες σταγόνες κι η Λάρεν γελούσε μαζίτους Το πρόσωπό της ήταν ξαναμμένο και το λαμπερό χαμόγελό της τον συγκλόνισε σαν γροθιάστο στομάχι. Είχε πολύ καιρό να τη δει τόσο χαλαρωμένη.Όταν τελείωσαν με τα σπασίματα η Λάρεν πήρε τα κορίτσια από το χέρι και ο Άλεξ κράτησε το

άλλο χέρι της Αντάρα. Μαζί με τη Λάρεν σήκωσαν ψηλά τη μικρή κόρη τους και την αιώρισανμπρος πίσω ώσπου η μικρή τσίριζε από χαρά.

*

Όταν έφτασαν πίσω στο κάστρο ο Άλεξ είδε τη Νέιρνα να ανάβει τους πυρσούς.Ένα άρωμα ψητού κρέατος γέμιζε τον αέρα και τα κορίτσια οσμίστηκαν με απόλαυση, κάτι που

θύμισε στον Άλεξ πόσο θα πρέπει να πεινούσαν. Μόλις όμως η Λάρεν αντίκρισε όλους αυτούς τουςανθρώπους που περίμεναν, η χαρά πάγωσε στο πρόσωπό της.Ο Άλεξ είδε το φόβο στην έκφρασή της, αλλά την επόμενη στιγμή η Λάρεν άφησε τα χέρια των

κοριτσιών και τους μουρμούρισε να πάνε να καθίσουν με τη Βανόρα. Ύστερα την είδε να πλησιάζειτη Νέιρνα η οποία της χαμογέλασε με ευγνωμοσύνη. «Θα χρειαστώ δέκα γυναίκες να με βοηθήσουννα μοιράσουμε το φαγητό», προέβλεψε. «Θα μπορούσες να τις συγκεντρώσεις και να ζητήσεις τηβοήθειά τους;»Η Λάρεν έγνεψε καταφατικά και έδειξε να προετοιμάζεται ψυχολογικά για τη δουλειά που είχε να

φέρει σε πέρας. Μία μετά την άλλη πλησίασε αρκετές γυναίκες και ζήτησε τη βοήθειά τους. Δενπέρασε πολλή ώρα και άρχισαν να μοιράζονται ξύλινες πιατέλες με φέτες από ψητό χοιρινό μαζί μεκαρότα, γογγύλια και καρύδια. Ανοίχτηκαν δυο βαρέλια μπίρα και η ατμόσφαιρα έγινε γιορτινή.Όταν η Λάρεν ήρθε πάλι κοντά του δε φαινόταν καλά. Ο Άλεξ την έβαλε να καθίσει και να φάει

κάτι, εκείνη όμως έπαιζε ανόρεχτα με το φαγητό της. «Είσαι εντάξει;»Κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και συνάντησε το βλέμμα του. «Μου ζήτησες να προσπαθήσω

περισσότερο. Να γίνω η σύζυγος που χρειάζεσαι».Ο Άλεξ καταλάβαινε πως η Λάρεν προσπαθούσε να συμπεριφερθεί σαν μια σωστή κυρά του Γκλεν

Άριν. Άπλωσε το χέρι και έσφιξε το δικό της. «Αν μπορείς βρες λίγο κουράγιο, γιατί δεν τελειώσαμεακόμα». Ήταν ώρα να αρχίσουν τον αγώνα και να διαλέξουν ομάδες.Οδήγησε τη Λάρεν μπροστά, στο κέντρο του κάστρου. Τα μέλη του κλαν παραμέρισαν το φαγητό

τους και ο Άλεξ περίμενε ώσπου να έχει όλη την προσοχή τους. «Θέλαμε να οργανώσουμε αυτή τηγιορτή απόψε για να ευχαριστήσουμε όλους εσάς που αφοσιωθήκατε στην ανακατασκευή του ΓκλενΆριν. Είναι καιρός να αρχίσουμε το σκελετό του κάστρου και ήθελα να προτείνω έναν αγώνα γιαόσους θέλουν να συμμετάσχουν». Έδειξε προς τα καινούρια θεμέλια που είχαν στρωθεί με πέτρα.«Θα δοθούν σαν βραβείο τρεις αγελάδες και δυο πρόβατα στην ομάδα η οποία θα χτίσει

γρηγορότερα τη δική της πλευρά. Τα αδέρφια μου κι εγώ θα σχηματίσουμε μια ομάδα, ενώχρειαζόμαστε ακόμα τρεις ομάδες για να ολοκληρωθούν οι υπόλοιπες πλευρές». Συνέχισε να εξηγείτους κανονισμούς κι ύστερα οι άντρες άρχισαν να χωρίζονται σε ομάδες.Αρκετές από τις γυναίκες πήγαν κοντά για να ευχηθούν στους άντρες τους καλή επιτυχία και ο

Άλεξ είδε τον Μπραμ να τραβάει τη σύζυγό του στην αγκαλιά του για ένα φιλί.Όμως η Λάρεν είχε ήδη απομακρυνθεί από το πλευρό του κι είχε επιστρέψει στις κόρες τους. Ο

Page 87: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Άλεξ είδε τα επικριτικά βλέμματα στα πρόσωπα αρκετών γυναικών. Η σύζυγός του είχε το δικό τηςβλέμμα χαμηλωμένο.Ποτέ δεν είχε προσέξει πως οι άλλες γυναίκες τής φέρονταν σαν να ήταν παρείσακτη. Τον

ενοχλούσε αυτή η διαπίστωση και αναρωτήθηκε αν αυτό συνέβαινε πάντα. Προσπάθησε να θυμηθείαν η Λάρεν είχε καθόλου φίλες την εποχή που παντρεύτηκαν και εκείνος έγινε αρχηγός του κλαν.Δεν ήξερε.Καθόταν με την Αντάρα στην αγκαλιά της κι έχοντας τη Μέριν δίπλα της. Καμία από τις γυναίκες

όμως δεν πλησίαζε τη Λάρεν για να της μιλήσει.Όταν έδωσε το σινιάλο, ο Άλεξ άρχισε να δουλεύει μαζί με τα αδέρφια του στο χτίσιμο του

σκελετού ενώ οι άλλες ομάδες έτρεχαν κι αυτές να προλάβουν να χτίσουν όσο πιο γρήγοραμπορούσαν τον τοίχο τους. Καθώς οι ώρες περνούσαν, τα χαμηλότερα τείχη του κάστρου άρχισαννα παίρνουν μορφή.Τα μπράτσα του πονούσαν καθώς κρατούσε ψηλά τα δοκάρια ενώ ο Ντούγκαλ τα κάρφωνε στη

θέση τους σκαρφαλωμένος σε μια σκάλα. Ξαφνικά είδε πίσω του μια μικρή κίνηση. Τότε ένα από ταδοκάρια γλίστρησε.Ο Άλεξ έπεσε πάνω στον Μπραμ ο οποίος έπεσε στο πλάι, καθώς το ξύλο προσγειώθηκε στο

σημείο όπου στεκόταν. Ευτυχώς δε χτύπησε κανείς.Όταν όμως ξανασηκώθηκε στα πόδια του, είδε πως η Λάρεν είχε τρέξει στο πλάι του. «Τι συνέβη;»

Το πρόσωπό της ήταν σφιγμένο από αγωνία και την έκλεισε στην αγκαλιά του να την καθησυχάσει.«Είμαι εντάξει», της είπε. «Γλίστρησε το δοκάρι». Τα χέρια της ανέβηκαν να αγγίξουν την πλάτη

του, αλλά δίστασε, σαν να συνειδητοποίησε ξαφνικά πως τους παρακολουθούσαν.Όταν την άφησε από την αγκαλιά του η Λάρεν έβγαλε μια τρεμάμενη εκπνοή. «Πόσο μένει ακόμα

για να τελειώσετε;»«Σε λίγες ώρες θα έχουμε σηκώσει και τους τέσσερις τοίχους. Μετά θα ανακηρύξουμε τον νικητή

και η δουλειά μας θα έχει τελειώσει γι’ απόψε». Πήρε τα χέρια της. «Φαίνεσαι κουρασμένη. Ανθέλεις, πάρε τα κορίτσια και πήγαινε στο σπίτι του Ρος, δε χρειάζεται να με περιμένεις».Τον κοίταξε σκεφτική για λίγο. «Θα βάλω τα κορίτσια για ύπνο. Ύστερα θα σε περιμένω».

*

Η Λάρεν είχε διασχίσει τη μισή απόσταση του κάστρου, όταν είδε τη μητέρα του Άλεξ, την Γκρίζελ,να έρχεται προς το μέρος της. «Έπρεπε να το ξέρεις ότι είναι επικίνδυνο να πλησιάζεις κοντά στουςάντρες την ώρα που χτίζουν. Θα μπορούσες να σκοτωθείς».«Το δοκάρι είχε ήδη πέσει», της είπε.Η πεθερά της ξεφύσηξε. «Η κρίση σου μερικές φορές λαθεύει. Κι είναι φανερό πως δεν έχεις ιδέα

ποιες είναι οι υποχρεώσεις σου σαν σύζυγος αρχηγού».Τα λόγια της ηλικιωμένης γυναίκας έπεφταν σαν ξυράφια στην αυτοπεποίθησή της. Όσο κι αν η

Λάρεν προσπαθούσε να αγνοεί την Γκρίζελ, όσο περισσότερο σιωπηλή έμενε, τόσο η πεθερά τηςέβρισκε ελαττώματα να επισημαίνει.«Θα έπρεπε να έχεις οργανώσει εσύ τη γιορτή απόψε», συνέχισε η Γκρίζελ. «Δεν ξέρω πώς περνάς

όλη τη μέρα σου... κοιμάσαι, υποθέτω. Όπως έκανε πάντα ο πατέρας σου».«Δεν είμαι ο πατέρας μου», της πέταξε. Μέσα της όμως βλαστήμησε τον εαυτό της που είχε

τσιμπήσει το δόλωμα.

wWw.GreekLeech.info

Page 88: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Τα μάτια της Γκρίζελ φωτίστηκαν στην προοπτική μιας φιλονικίας. «Όχι, αλλά έχεις το ίδιο αίμα.Δεν μπορώ να καταλάβω πώς φαντάστηκες ποτέ ότι θα γινόσουν καλή σύζυγος για τον Άλεξ».«Τον αγαπούσα», ψιθύρισε η Λάρεν. «Και μ’ αγαπούσε».«Η αγάπη δεν έχει καμία δουλειά σ’ ένα δυνατό γάμο. Αν ήσουν καλή σύζυγος γι’ αυτόν, θα

κυβερνούσες στο πλευρό του. Μάλλον όμως το θεωρείς προτιμότερο να γεννάς παιδιά. Μα ναι, ανδεν είχε πεθάνει ο γιος σου...»«Μη μιλάς γι’ αυτόν». Η Λάρεν στράφηκε προς την Γκρίζελ σφίγγοντας το χέρι της Αντάρα. «Μην

ξαναμιλήσεις ποτέ γι’ αυτόν».Όταν τα χείλη της γυναίκας άρχισαν να κουνιούνται, η Λάρεν τη διέκοψε. «Φύλαξε τα λόγια σου.

Αρκετά είπες γι’ απόψε».Άνοιξε το βήμα της αναγκάζοντας τη Μέριν να περπατήσει γρηγορότερα. Δάκρυα οργής ανάβλυζαν

από μέσα της. Το χειρότερο ήταν πως δεν μπορούσε να έχει στιγμή ησυχίας, γιατί αυτή η γυναίκαέμενε μαζί τους. Δεν έβλεπε την ώρα να χτιστούν οι τοίχοι του κάστρου. Έβαλε τα κορίτσια στοκρεβάτι και ευχήθηκε να κουκουλωνόταν και η ίδια κάτω από το σκέπασμα αγνοώντας την Γκρίζελγια όλη την υπόλοιπη νύχτα.Ξάφνου όμως άκουσε φωνές μέσα στην ησυχία. «Το άκουσες αυτό;» ρώτησε την Γκρίζελ και

αφουγκράστηκε.«Δεν είναι τίποτα. Οι άντρες που δουλεύουν. Λοιπόν, όπως σου έλεγα...»«Μείνε με τα κορίτσια», την πρόσταξε η Λάρεν, σίγουρη πως είχε ακούσει κάτι. Πήρε αυθόρμητα

ένα από τα μαχαίρια του Ρος και η λεπίδα βάρυνε στο χέρι της.«Δεν είναι τίποτα», επέμεινε η Γκρίζελ. «Βάλ’ το αυτό κάτω και...»Η Λάρεν όρμησε έξω σφίγγοντας το όπλο στα χέρια της. Όταν άκουσε μόνο τον αέρα να σφυρίζει

αναρωτήθηκε μήπως η πεθερά της είχε δίκιο.Και τότε άκουσε θροΐσματα. Κινήσεις που προέρχονταν απέξω απ’ το κάστρο.Με την καρδιά της να χτυπάει βροντερά έτρεξε πίσω στον Άλεξ και τους μισοτελειωμένους

τοίχους. Αγνοώντας το γλεντοκόπι, βρήκε τον άντρα της τη στιγμή που ήταν έτοιμος να ανακοινώσειτη νικήτρια ομάδα.«Άκουσα κίνηση μέσα στα δέντρα», τον προειδοποίησε. «Δεν ξέρω αν είναι επιδρομή, αλλά

βρίσκονται κοντά στη λίμνη».Ο Άλεξ ειδοποίησε τους άλλους και οι άντρες άρπαξαν όπλα, τη στιγμή που μια ντουζίνα από

άντρες ξεπρόβαλλαν μέσα από τις πύλες ουρλιάζοντας μέσα στο σκοτάδι.Δυο απ’ αυτούς κινήθηκαν προς τα ζώα, ενώ οι άλλοι όρμησαν στη σοδιά. Ο ήχος της μάχης

διέκοψε τη γιορτή και ο ήχος από τη σύγκρουση των σιδερένιων λεπίδων αντήχησε στον αέρακαθώς οι Μακίνλοχ υπερασπίζονταν το κάστρο τους.«Οι Μακλάχορ», είπε ο Ρος.«Νόμιζα πως ήταν σύμμαχοί μας». Η Λάρεν δεν καταλάβαινε. Αν χρειάζονταν τρόφιμα και εφόδια,

δεν είχαν παρά να τα ζητήσουν. Ο Άλεξ θα αντάλλασσε πρόθυμα τα εργατικά χέρια τους μετρόφιμα.«Έχουν καινούριο αρχηγό, έτσι άκουσα», είπε ο μεγαλύτερος άντρας. «Μάλλον κάποιος νέος που

προκαλεί μπελάδες».Η Λάρεν είδε από μακριά δυο άντρες που κινούνταν προς την καλύβα όπου κοιμούνταν οι κόρες

της.Όχι. Έτρεξε γρήγορα προς τα εκεί, νιώθοντας την οργή να σφίγγει το στομάχι της. Τα πνευμόνια

Page 89: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

της έκαιγαν, ο φόβος φώλιαζε στα σωθικά της. Αν τολμούσαν να πειράξουν μια από τις κόρες της,θα τους κυνηγούσε.Ο Άλεξ ήρθε τρέχοντας πίσω της έχοντας ξεσπαθώσει. «Μείνε πίσω», την προειδοποίησε, όμως η

Λάρεν τον αγνόησε. Όταν ένας από τους εισβολείς κινήθηκε προς το μέρος της η Λάρεν σήκωσε τομαχαίρι. Ο άντρας απέφυγε την επίθεση και, μ’ ένα δυνατό χτύπημα στα χέρια της τίναξε το μαχαίριμακριά. Η Λάρεν δεν είχε άλλη επιλογή από το να υποχωρήσει.«Μπες στο σπίτι, Λάρεν», της είπε ο Άλεξ. Γύρισε πάλι το ξίφος του και η μακριά λεπίδα

σημάδεψε το κεφάλι του άντρα. «Αν αγγίξεις τη γυναίκα μου, θα βρεθείς στο χώμα, μαζί με τοκομμένο χέρι σου».Η Λάρεν κρύφτηκε πίσω του και ο Άλεξ όρμησε καταπάνω στον άντρα, σηκώνοντας το δίκοπο

ξίφος του. «Γιατί ήρθες, Μακλάχορ;»«Για τα επικηρυγμένα κεφάλια σας». Σήκωσε τη λόγχη αποκρούοντας το χτύπημα του ξίφους. Ο

Άλεξ έστριψε τη λεπίδα και αφόπλισε τον εχθρό του.Ρίχτηκε πάνω στον άντρα και τον έπιασε απ’ το λαιμό. «Για ποια επικήρυξη μιλάς;»«Αυτή που προσφέρει ο Χάρκερκ». Ο Μακλάχορ πάλεψε να ελευθερωθεί και τα δάχτυλά του

βυθίστηκαν στην παλάμη του Άλεξ.Η Λάρεν πάγωσε. Αν ήταν αλήθεια, διέτρεχαν μεγαλύτερο κίνδυνο απ’ ό,τι πίστευαν.«Πόσα πρόσφερε για μένα;» Ο άντρας δεν του απάντησε και ο αρχηγός τράβηξε το μαχαίρι από τη

ζώνη του. «Πες μου, ανάθεμά σε».Το βλέμμα του εχθρού του έγινε ανέκφραστο μπροστά στη προοπτική του θανάτου. «Η κόρη του

αρχηγού μας είναι αιχμάλωτη του Χάρκερκ», ομολόγησε. «Ο βαρόνος λέει ότι θα ανταλλάξει τιςδικές σας ζωές με τη δική της».Η Λάρεν κοίταξε ενστικτωδώς πίσω στην καλύβα όπου κοιμούνταν τα κορίτσια της. Ο Χάρκερκ

είχε αιχμαλωτίσει την κόρη του αρχηγού των Μακλάχορ;Τώρα όλα ήταν ξεκάθαρα. Ο άντρας που τους είχε επιτεθεί λίγες μέρες νωρίτερα θα πρέπει να ήταν

ένας Μακλάχορ. Κι απόψε είχαν επιτεθεί με τους τελευταίους άντρες τους, σε μια πράξη απελπισίας.Είδε την προσοχή του άντρα της να αποσπάται για μια στιγμή κι ύστερα τον είδε να πέφτει στο

χώμα. Ένα βέλος είχε καρφωθεί στο ξύλο δίπλα στο οποίο λίγο πριν υπήρχε το κεφάλι του. ΟΜακλάχορ επωφελήθηκε της ευκαιρίας για να δραπετεύσει. Πράγματι, μέσα σε λίγα δευτερόλεπταείχε εξαφανιστεί στο σκοτάδι ανάμεσα στα δέντρα.«Πήγαινε μέσα», διέταξε ο Άλεξ και της άνοιξε την πόρτα. Από τον τόνο και το ύφος του η Λάρεν

κατάλαβε πως έπρεπε να πάει μαζί με τους άντρες του για να καταδιώξουν τους υπόλοιπουςΜακλάχορ.«Θα είσαι ασφαλής», της υποσχέθηκε και η Λάρεν στάθηκε μπροστά στην είσοδο της καλύβας

παρακολουθώντας τον να φεύγει για τη μάχη.Γονάτισε κι έπιασε το ξαστοχημένο βέλος. Το χέρι της έτρεμε καθώς κοιτούσε τη μυτερή του άκρη.

Αν ο Άλεξ δεν είχε κινηθεί έγκαιρα τώρα μπορεί να τον κρατούσε νεκρό στην αγκαλιά της.Ανατρίχιασε με αγωνία.Μπήκε απρόθυμα μέσα στη καλύβα και βρήκε την Γκρίζελ να στέκεται κατάχλομη μπροστά στα

κορίτσια. Στα χέρια της κρατούσε μία λόγχη του Ρος.«Είναι εντάξει τα κορίτσια;» ψιθύρισε η Λάρεν.Η Γκρίζελ έγνεψε καταφατικά. «Κοιμούνται».Τα γόνατα της Λάρεν έτρεμαν καθώς πήγε και στάθηκε μπροστά στο τζάκι. Κοίταξε την Γκρίζελ η

Page 90: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

οποία ακούμπησε κάτω τη λόγχη. «Σ’ ευχαριστώ που τις πρόσεχες».Η ηλικιωμένη γυναίκα γύρισε σιωπηλή και κοίταξε τις φλόγες. Η διάθεσή της είχε σκοτεινιάσει και

η Λάρεν αναρωτήθηκε αν η Γκρίζελ σκεφτόταν τον άντρα της τον Τάβιν που είχε σκοτωθεί στημάχη.«Να χαίρεσαι που έχεις κόρες», είπε στη Λάρεν. «Τουλάχιστον όταν μεγαλώσουν δε θα πολεμούν.

Ούτε θα τις παίρνουν σκλάβες».«Ελπίζω όχι». Θυμήθηκε την κόρη του Μακλάχορ και αναρωτήθηκε τι θα συνέβαινε τώρα.«Δε φαίνεσαι καλά», παρατήρησε η πεθερά της. «Θυμήθηκες να φας τίποτα;»Η Λάρεν έγνεψε καταφατικά. Ναι, χαιρόταν που είχε κορίτσια. Τα λάτρευε, αλλά μερικές φορές

αναρωτιόταν πώς θα ήταν ο γιος τους Ντέιβιντ αν ζούσε. Τώρα θα ήταν τριών χρονών.Έσφιξε τα γαντοφορεμένα χέρια της προσπαθώντας να διώξει τις αναμνήσεις. Όμως στο μυαλό της

συνέχισαν να τριγυρίζουν επώδυνα οράματα.Άραγε ο Ντέιβιντ θα κράδαινε παντού το ξύλινο σπαθί του προσπαθώντας να μοιάσει στον πατέρα

του; Θυμόταν ζωηρά τη ζεστασιά του μικρού κορμιού του όταν κούρνιαζε νεογέννητος πάνω στοστήθος της.Μέχρι το τρομερό πρωινό που κράτησε το κορμί του παγωμένο και άψυχο στην αγκαλιά της. Ποτέ

δεν έμαθε τι είχε προκαλέσει το θάνατό του.«Κλαις», είπε ξαφνικά η Γκρίζελ.Δεν το είχε καταλάβει. Σκούπισε τα δάκρυά της και χαμήλωσε το κεφάλι. «Ήταν μια δύσκολη

νύχτα για όλους μας. Πρέπει να κοιμηθούμε λίγο».Καθώς όμως κουλουριαζόταν στο πλευρό της ένιωσε ένα αγκάθι να της τρυπάει την καρδιά.

*

Όταν αργότερα γύρισε ο Άλεξ μαζί με τον Ρος και τη Βανόρα, η Λάρεν ξύπνησε αμέσως. Ή ίσως καινα μην κοιμόταν καθόλου, όμως πετάχτηκε αμέσως και έσπρωξε τον Άλεξ πάλι έξω.Χωρίς να πει λέξη τύλιξε τα χέρια της γύρω από τη μέση του και τον κράτησε σφιχτά. Ο Άλεξ την

έσφιξε κι εκείνος παίρνοντας παρηγοριά απ’ το αγκάλιασμά της.«Έφυγαν», μουρμούρισε. «Όλοι εκτός από έναν άντρα που σκοτώθηκε από ένα βέλος του Κάλεμ».«Τους αφήσατε να φύγουν;»Αποτραβήχτηκε για να κοιτάξει το πρόσωπό της. Ο πυρσός έριχνε μια γλυκιά λάμψη στα

χαρακτηριστικά της κι ο Άλεξ ευχαρίστησε νοερά το Θεό που είχε επιστρέψει ζωντανός κοντά της.«Ναι. Ίσως μετανιώσω που τους έδειξα έλεος».«Τι θα κάνετε με την επικήρυξη;»«Τίποτα». Έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν ήταν στο χέρι του. Αν ο Χάρκερκ ήθελε να προσλάβει

φονιάδες για να τους σκοτώσουν, ας το έκανε. Αυτός ήταν ο λόγος που οχύρωναν με πέτρινα τείχητο Γκλεν Άριν.«Δε φοβάσαι;» Άγγιξε το μάγουλό του και χάιδεψε το τραχύ γένι του.«Όχι». Δεν είχε την πολυτέλεια του φόβου. Τώρα έπρεπε να οχυρωθεί το Γκλεν Άριν και να

προστατευτούν οι κάτοικοί του.Τον κοίταξε με αβέβαιο βλέμμα. «Παραλίγο να σκοτωθείς απόψε».«Κάθε φορά που πολεμώ υπάρχει αυτό το ρίσκο».Μα τα λόγια του δεν την καθησύχασαν. Αντίθετα, την αναστάτωσαν περισσότερο.

Page 91: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Είναι αργά», της είπε. «Ας κοιμηθούμε τώρα και θα το συζητήσουμε το πρωί».«Άλεξ, αν έχεις επικηρυχτεί ...»«Ξέχνα το, Λάρεν». Δεν ήθελε ούτε να μιλήσει γι’ αυτό ούτε να το σκεφτεί. Ήταν εξαντλημένος,

σωματικά και ψυχικά.«Φοβάμαι για σένα», παραδέχτηκε.Εκείνος δε θα επέτρεπε στον εαυτό του να νιώσει φόβο. Και παρ’ όλο που η Λάρεν περίμενε από

αυτόν να την καθησυχάσει, ο Άλεξ δεν ήξερε τι να της πει. Με τις ταραχές που συνέβαιναν ανάμεσαστα κλαν, είχε εχθρούς που πρόθυμα θα του επιτίθονταν. Το τελευταίο πράγμα που ήθελε ήταν ναβάλει τους Μακίνλοχ σε μεγαλύτερους κινδύνους.Έδιωξε μακριά τις δυσάρεστες σκέψεις και πήρε τη Λάρεν για να ξαπλώσουν μαζί με τα κορίτσια.

Όσο κι αν προσπάθησε να τον πείσει όμως, ο Άλεξ δεν πλάγιαζε, απλώς καθόταν με το χέρι τουακουμπισμένο στα μαλλιά της.Τα κορίτσια του κοιμούνταν. Τα μαλλιά τους απλώνονταν μπλεγμένα και οι ώμοι τους

ανασηκώνονταν σε κάθε ανάσα. Δεν μπορούσε να διανοηθεί πως ένας άνθρωπος σαν τον Χάρκερκκρατούσε αιχμάλωτο ένα νεαρό κορίτσι. Το δίχως άλλο ο αρχηγός των Μακλάχορ είχε τρελαθεί απότην οργή του.Όσο κι αν θα ήθελε να αγνοήσει την απειλή των Άγγλων, σύντομα θα αναγκαζόταν να τους

αντιμετωπίσει.Ένιωθε την άμμο να κυλάει υπερβολικά γρήγορα στην κλεψύδρα της ζωής του.

Page 92: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 11

Άλλο ένα δεκαπενθήμερο πέρασε και το ξύλινο κάστρο κόντευε να ολοκληρωθεί. Μολονότι ο Άλεξείχε αρχικά θελήσει να χτίσει τους τοίχους από πέτρα, συμφώνησε με τους άντρες πως θα ήτανγρηγορότερο να φτιάξουν μια προσωρινή κατασκευή και να χτίσουν αργότερα το πέτρινο κάστροτους. Μια μέρα ακόμα και θα είχαν ένα δικό τους μέρος για να κοιμηθούν.Η απειλή των Μακλάχορ είχε τεντώσει τα νεύρα όλων. Οι άντρες δούλευαν σκληρότερα χτίζοντας

τους τοίχους και ενισχύοντας την οχύρωση. Περίμεναν κι άλλη επίθεση, ο Άλεξ όμως δεν ήξερε ανθα προερχόταν από τις δυνάμεις του Χάρκερκ ή το κλαν του Μακλάχορ.Έπρεπε να κάνει κάτι. Αν αγνοούσε το πρόβλημα, δε θα το εξαφάνιζε.Πήγε ως τη σπηλιά της Λάρεν και οι δερμάτινες σόλες έτριζαν πάνω στις παγωμένες λιμνούλες του

εδάφους. Φορούσε ένα φαρδύ μανδύα με γούνινη επένδυση και η ανάσα του σχημάτιζε σύννεφαστον παγωμένο αέρα. Αραιές νιφάδες χιονιού έπεφταν από ψηλά.Είδε τον Κάλεμ να στέκεται με το τόξο του φρουρός στην είσοδο της σπηλιάς κι έδιωξε τον

αδερφό του μ’ ένα νεύμα. Μολονότι ήταν ευγνώμων απέναντι στον Κάλεμ που είχε συμφωνήσει ναπροσέχει τη Λάρεν, ο Άλεξ ήξερε πως αυτό δεν μπορούσε να διαρκέσει για πολύ ακόμα. Ο αδερφόςτου άξιζε κάτι καλύτερο από το να στέκεται φρουρός ώρες ατέλειωτες.Η ζέστη μέσα στη σπηλιά ήταν ευπρόσδεκτη. Η Λάρεν φορούσε μόνο ένα φόρεμα και ο λαιμός της

ήταν ιδρωμένος. Τα μαλλιά της ήταν δεμένα πίσω και στα χέρια της κρατούσε ένα μακρύ μεταλλικόσωλήνα. Μια γυάλινη σφαίρα είχε σχηματιστεί στη μία άκρη και ο Άλεξ κοντοστάθηκε, μαγεμένοςμε το θέαμα. Με την ανάσα και τη φωτιά η Λάρεν σχημάτιζε έναν κύλινδρο από γυαλί στο χρώματων ρουμπινιών. Ήταν απολύτως προσηλωμένη στη δουλειά της κι αυτό του έδωσε την ευκαιρία νακινηθεί ελεύθερα.Ο Άλεξ πήρε αθόρυβα ένα από τα έτοιμα κομμάτια που ήταν τυλιγμένα με ύφασμα και το έβγαλε

έξω από τη σπηλιά για να το πάρει μαζί του. Δεν ήταν ένα από τα κομμάτια που προορίζονταν γιατην καινούρια εκκλησία και ο Άλεξ είχε κάτι εντελώς διαφορετικό στο μυαλό του. Στη Λάρεν δε θαάρεσε καθόλου αυτό, αν ήξερε τις προθέσεις του.Μόνο όταν τελείωσε το συγκεκριμένο κομμάτι και το τοποθέτησε μέσα στο φούρνο της

σταθεροποίησης, η Λάρεν γύρισε να τον υποδεχτεί.«Είναι όμορφο», της είπε και ανταμείφθηκε μ’ ένα απαλό χαμόγελό της.«Λατρεύω το κόκκινο», παραδέχτηκε η Λάρεν, «αλλά είναι το πιο δύσκολο χρώμα. Εύχομαι να

υπήρχε τρόπος να μη μου βγαίνει τόσο σκούρο. Δεν αφήνει το φως να περνάει όπως τα άλλαχρώματα».Πήγε ως τον πέτρινο πάγκο εργασίας της όπου είχε απλώσει διάφορα κομμάτια γυαλιού. Ο Άλεξ

είδε να αναδύεται η εικόνα της σταύρωσης και, στις γύρω σκηνές είδε ιστορίες που αναφέροντανστον Κήπο της Εδέμ, το άνοιγμα της Ερυθράς Θάλασσας από τον Μωυσή καθώς και μια εικόνα τηςΠαρθένου.Κανένας όμως από τους αγίους ή τους αποστόλους δεν είχε ακόμα πρόσωπο. Αυτό τον έκανε να

αναρωτιέται αν το δώρο που ετοίμαζε για τη Λάρεν θα της άρεσε ή όχι.

Page 93: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Τα ξαδέρφια μου θα φτάσουν σύντομα για να πάρουν τη Μέριν μαζί τους», της είπε. «Ήρθε τοπρωί ένας αγγελιοφόρος. Θα την πάει στα βόρεια, όπως σχεδιάζαμε».Η Λάρεν ακούμπησε το κοπίδι της και όταν την πλησίασε, είδε όλη την εξάντληση στο πρόσωπό

της. Δούλευε απ’ τα χαράματα, όπως κι ο ίδιος. Η Λάρεν ακούμπησε τα χέρια της πάνω στο πέτρινοτραπέζι και έγινε αφύσικα ωχρή. «Ξέρω πως πρέπει να φύγει, αλλά εύχομαι να μπορούσε να μείνει».«Θα είναι πιο ασφαλής». Ήρθε πίσω της και ακούμπησε τα χέρια του στους ώμους της

προσπαθώντας να την καθησυχάσει.Η Λάρεν δεν απάντησε. Έμεινε με το κεφάλι κατεβασμένο. Τότε μόνο ο Άλεξ πρόσεξε πως κάτι

δεν πήγαινε καλά στη στάση της. Φαινόταν τσακισμένη, σχεδόν άρρωστη.«Τι είναι;» τη ρώτησε.Χωρίς καμία προειδοποίηση τα γόνατα της Λάρεν λύγισαν και ο Άλεξ πρόλαβε να την πιάσει πριν

πέσει στο έδαφος.Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά καθώς την κρατούσε παραλυμένη στα χέρια του. Έχασε τις

αισθήσεις της μόνο για μια δυο στιγμές κι ύστερα τη βοήθησε να καθίσει στον πάγκο δίπλα του, μετο κεφάλι της χαμηλωμένο.«Πάρε βαθιές ανάσες», της είπε. Καθώς έτριβε τους ώμους της πρόσεξε πως ήταν στ’ αλήθεια

κατάχλομη. Αυτό τον έκανε να αναρωτηθεί πόσο καιρό η γυναίκα του παραμελούσε τον εαυτό της.«Είσαι άρρωστη;»«Όχι. Θα συνέλθω».Ο Άλεξ δεν πείστηκε. Έγειρε πίσω στο τραπέζι και την κράτησε στην αγκαλιά του. Όσο όμως την

κρατούσε η Λάρεν δε χαλάρωνε, αντίθετα έδειχνε πιο σφιγμένη.«Άλεξ, είμαι εντάξει», του είπε τελικά. «Απλώς ζαλίστηκα για μια στιγμή».«Έχει ξανασυμβεί;»Ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους της. «Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς».«Δε μου αρέσει που λιποθύμησες. Θα μπορούσες να είχες χτυπήσει στο κεφάλι».Παρ’ όλο που ο Ράμζι τον περισσότερο χρόνο βρισκόταν εκεί, υπήρχαν φορές που η Λάρεν

δούλευε μόνη μέσα στη σπηλιά. «Το πρωί θα σου στείλω τον Ντούγκαλ», της είπε. «Μπορεί νατελειώσεις τη δουλειά σου νωρίτερα αν έχεις αυτόν και τον Ράμζι να σε βοηθούν».Μα η Λάρεν κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. «Ο αδερφός σου ενδιαφέρεται περισσότερο για

άλογα και ζώα παρά για την υαλουργία. Θα είμαι εντάξει».Εκείνος δε συμφωνούσε καθόλου. Η γυναίκα του φαινόταν όλο και πιο κουρασμένη κάθε μέρα.

Νωρίτερα το ίδιο πρωί είχε ξυπνήσει με δυσκολία. Ο Άλεξ την είχε βοηθήσει να σταθεί στα πόδιατης και χρειάστηκε να την κρατήσει από τη μέση. «Δουλεύεις πολύ σκληρά, Λάρεν. Φαίνεσαιεξουθενωμένη».«Υποσχέθηκα να τελειώσω τα παράθυρα για τη νέα εκκλησία ως τις αρχές του καλοκαιριού»,

επέμεινε εκείνη. «Κανείς άλλος δεν μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά».Ο Άλεξ δεν καταλάβαινε τη βιασύνη της, γιατί φαινόταν πως υπήρχε αρκετός χρόνος. Και παρά τις

διαμαρτυρίες της σκόπευε να βρει ανθρώπους να τη βοηθήσουν. Αν μη τι άλλο, έτσι δε θαανησυχούσε πως δουλεύει μόνη.«Δε χρειάζεται να πνιγείς στη δουλειά, Λάρεν».«Πρέπει να τελειώσω. Σε λίγους μήνες θα μπορέσω να στείλω τα παράθυρα στον ηγούμενο».Ο Άλεξ δεν αμφέβαλλε για τα λόγια της. Υπήρχε όμως στη φωνή της μια ένταση παράξενη. «Κάτι

άλλο σε βασανίζει».

Page 94: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Ακούμπησε τα χέρια της πάνω στο πέτρινο τραπέζι. Έκλεισε τα μάτια της. «Σήμερα ήρθε να με βρειη Νέιρνα, ζητώντας τη συμβουλή μου. Θέλει ένα μωρό». Πήρε ένα κομμάτι γυαλί και το τοποθέτησεπάνω στο ψηφιδωτό σχέδιο που διαμορφωνόταν σταδιακά. «Δε φαίνεται δίκαιο εγώ να έχωευλογηθεί με τα παιδιά μας κι εκείνη να λαχταράει τόσο ένα μωρό».«Είμαι σίγουρος ότι εκείνη και ο Μπραμ θα αποκτήσουν αρκετά σύντομα οικογένεια». Έτσι που

περνούσαν το χρόνο τους ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, ο Άλεξ υπέθετε πως ήταν απλώς ζήτημαχρόνου.«Ίσως».Άπλωσε τα χέρια του στους ώμους της κι ένιωσε τους σφιγμένους μυς του λαιμού της. Άρχισε να

της κάνει μασάζ, αλλά ξαφνικά τα χέρια του έμειναν ακίνητα.«Σου έφερα κάτι». Έβαλε το χέρι μέσα στο μανδύα του για να πιάσει το δώρο της. Άπλωσε το χέρι

του. «Ήθελα να το έχεις».Η Λάρεν κοίταξε το τυλιγμένο πακέτο. «Τι είναι;»«Κάτι που χρειάζεσαι».Τον κοίταξε παραξενεμένη και έλυσε το δέμα. Μέσα υπήρχαν τρία λεπτά πινέλα. Οι λαβές ήταν

φτιαγμένες από λείο ξύλο και οι λεπτεπίλεπτες άκρες μπορούσαν να δημιουργήσουν μια πολύ λεπτήγραμμή. Της είχε φέρει αυτά τα πινέλα ξέροντας πως θα τη βοηθούσαν να ζωγραφίσει τα πρόσωπατων αγίων.Η Λάρεν ακούμπησε τα πινέλα στο τραπέζι και φάνηκε έτοιμη να βάλει τα κλάματα.«Μήπως έκανα κάτι που δεν έπρεπε;»Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. «Είναι ό,τι ακριβώς χρειάζομαι». Ένα δάκρυ κύλησε στο

μάγουλό της και το βλέμμα της καρφώθηκε στο τραπέζι.Ο Άλεξ δεν είχε ιδέα για ποιο λόγο έκλαιγε η Λάρεν. Δεν μπορούσε να ζωγραφίσει τις περίτεχνες

σκιές των προσώπων χωρίς τα κατάλληλα εργαλεία. «Γιατί κλαις;»«Δεν ξέρω», κλαψούρισε.«Είσαι κουρασμένη ή πονάς κάπου;»Σκούπισε τα δάκρυά της. «Όχι. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει». Σηκώθηκε όρθια κρατώντας τα πινέλα

στο χέρι της. «Ήταν πολύ ευγενικό από μέρους σου».Δεν ήξερε τι να της πει, έτσι ανασήκωσε απλώς τους ώμους του και έκανε να φύγει. Η Λάρεν τον

πρόλαβε πιάνοντάς τον από το χέρι. Τα δάχτυλά της πλέχτηκαν με τα δικά του και τον πλησίασεπερισσότερο. «Το κάστρο θα έχει τελειώσει απόψε, σωστά;»«Ναι». Κρατούσε απαλά τα δάχτυλά της. «Οι άντρες δούλεψαν νύχτα μέρα για να τελειώσουμε

νωρίς».«Επειδή φοβάστε νέα επίθεση», μάντεψε η Λάρεν.Έγειρε το κεφάλι του. «Όλοι ξέρουμε πως θα συμβεί. Μόνο που δεν ξέρουμε πότε».Εκείνη χλόμιασε. «Θα κάνω ό,τι χρειάζεται για να είστε ασφαλείς», της είπε και το χέρι του

αγκάλιασε τον αυχένα της σε μια καθησυχαστική χειρονομία.Η Λάρεν σήκωσε το βλέμμα της να τον κοιτάξει και τα μάτια της σκοτείνιασαν από υποψία. «Δε θα

παραδοθείς στον Χάρκερκ, έτσι δεν είναι;»«Δεν είναι κάτι που θέλω».Εκείνη κατάλαβε και άρχισε να κουνάει ζωηρά το κεφάλι της αρνητικά. «Όχι, Άλεξ».«Σύντομα θα πρέπει να τον αντιμετωπίσω. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί για πάντα». Παρ’ όλο

που δεν είχε καμία πρόθεση να γίνει μάρτυρας, δεν ήθελε εξαιτίας του να πάθει κακό η φαμίλια του

Page 95: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ή το κλαν.«Τι θα κάνεις;»Δεν της απάντησε, μη θέλοντας να την αναστατώσει περισσότερο. Χάιδεψε απλώς το πίσω μέρος

του λαιμού της και ευχήθηκε να μπορούσε να εξαφανίσει την αγωνία της.«Δε θέλω να σου συμβεί τίποτα, Άλεξ», μουρμούρισε. «Οι κόρες σου σε χρειάζονται». Σήκωσε τα

γαλάζια μάτια της, τον κοίταξε και τύλιξε τα μπράτσα γύρω απ’ το λαιμό του. «Κι εγώ σεχρειάζομαι».Έμεινε ακίνητος, η ομολογία της τον επηρέαζε μ’ έναν τρόπο που ο Άλεξ δεν καταλάβαινε. Ένιωθε

το απαλό κορμί της να κολλάει πάνω στο δικό του και ένας δυνατός πόθος τον κυρίευσε. Τηντελευταία φορά που είχαν σμίξει τον είχε ξελογιάσει εκείνη, κάνοντάς τον να ξεχάσει κάθε λογικήσκέψη.Η Λάρεν πήρε τα χέρια του και τα τύλιξε γύρω από τη μέση της, φέρνοντας πιο κοντά τα δυο

κορμιά τους. Ύστερα ανασήκωσε το κεφάλι της και μέσα στα μάτια της ο Άλεξ είδε την ερωτικήεπιθυμία. Την ήθελε τόσο πολύ, που έτρεμε απ’ τον πόθο. Όμως ήταν τόσο χλομή, τόσο εύθραυστη,που δεν ήθελε να την κάνει να σκεφτεί πως ήταν αναγκασμένη να του παραδοθεί.«Θα με φιλήσεις;» του ψιθύρισε.Εκείνος αγκάλιασε τον αυχένα της και κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Αν σε αγγίξω τώρα, δεν

πρόκειται να σταματήσω».«Δε θέλω να σταματήσεις». Πίεσε το σώμα της επάνω του και του ήταν αδύνατον να εμποδίσει την

ανταπόκρισή του. Τα χέρια του χαμήλωσαν στους γοφούς της και η κίνηση του κορμιού της επάνωτου ήταν ένα αισθησιακό χάδι πάνω στη διέγερσή του.Μόλις το στόμα του διεκδίκησε το δικό της εκείνη του παραδόθηκε γλυκά. Η γλώσσα της, λεία και

ζεστή συνάντησε τη δική του. Ο Άλεξ την πήρε μέσα στο στόμα του χαϊδεύοντάς τη με τη δική τουγλώσσα, σε μια μίμηση της ερωτικής πράξης.Όταν αποτραβήχτηκε από το φιλί τους προσπάθησε να διατηρήσει ήρεμη την ανάσα του. Ήταν

τεράστιος πειρασμός να βγάλει τα ρούχα της, να νιώσει επάνω του το γυμνό της δέρμα. «Δεναισθάνεσαι καλά», της είπε και την άφησε από την αγκαλιά του. «Θα στείλω τον Ράμζι να φροντίσειτη φωτιά κι εσύ μπορείς να έρθεις σπίτι και να ξεκουραστείς».Όμως η Λάρεν του έκλεισε το δρόμο. «Δε θέλω να φύγεις, Άλεξ».

*

Ο άντρας της ήταν τόσο αναστατωμένος ερωτικά, που έκανε τη Λάρεν να διαισθάνεται πωςβρισκόταν στα όρια του αυτοελέγχου του. Κάτω από τα δάχτυλά της η καρδιά του χτυπούσε δυνατά.Τρύπωσε τα χέρια της μέσα από το χιτώνα του και άγγιξε το γυμνό του δέρμα. «Δε σε έχω δει τις

τελευταίες νύχτες. Έγινες πάλι απόμακρος όπως πριν».«Η οχύρωσή μας δεν έχει ολοκληρωθεί», της αντιγύρισε. «Αν οι Άγγλοι ή οποιοσδήποτε άλλος μας

επιτεθεί ξανά...» Σώπασε απότομα και κούνησε πέρα δώθε το κεφάλι του. «Πρέπει να φροντίσω γιατην ασφάλεια όλων».«Πόσον καιρό θα πάρει;»«Δεν ξέρω. Ο εξωτερικός σκελετός του κάστρου έχει τελειώσει, η πέτρινη δομή όμως θα πάρει

πολλούς μήνες ακόμα».Η Λάρεν είχε πιστέψει πως είχαν κάνει ένα νέο ξεκίνημα, πως τα πράγματα μεταξύ τους θα

Page 96: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

βελτιώνονταν. Αντί γι’ αυτό, φαινόταν πως ο Άλεξ περνούσε όλο τον καιρό μακριά τους, όπως καιπριν. Τίποτα δεν είχε αλλάξει.«Για σένα το κάνω», της είπε. «Και για τις κόρες μας». Την έσφιξε στα χέρια του. «Πρέπει να είμαι

σίγουρος πως έχω κάνει τα πάντα για την ασφάλειά σας».Το χέρι της ανέβηκε ως το πρόσωπό του και έμεινε επάνω του. «Νιώθω μόνη τις νύχτες», του

ψιθύρισε, «όταν δεν είσαι εκεί». Μέσα της ένιωθε μια απελπισμένη ανάγκη να δεθεί μαζί του, ναξαναβρεί τα χαμένα αισθήματα.Αν την άφηνε για να πάει να πολεμήσει με τον Χάρκερκ, η Λάρεν φοβόταν πως θα τον έχανε.

Αρκετά δυσκολευόταν να κοιμηθεί χωρίς εκείνον στο κρεβάτι της, αν ο Άλεξ πέθαινε, ιδίως τώρα...Ο Άλεξ έκλεισε τα μάτια του κρατώντας το χέρι της. Το στόμα του άγγιξε την παλάμη της και η

Λάρεν τεντώθηκε να τον φιλήσει, θέλοντας να τον κάνει να απαλλαγεί από τον αυστηρό έλεγχο τουεαυτού του.Το στόμα του κόλλησε στο δικό της με δίψα και τα χέρια του άδραξαν το φόρεμά της. Η Λάρεν

ξέχασε την προηγούμενη ζαλάδα της και αφέθηκε στο φιλί του. Μια δίνη αισθήσεων στροβιλίστηκεμέσα της και πόθησε να νιώσει περισσότερα.«Άλεξ», ψιθύρισε. «Θα προτιμούσα να έχω ένα σύζυγο με σάρκα και οστά, παρά ένα σύζυγο

μονίμως απόντα». Τράβηξε το χέρι της πάνω στο στήθος του σε μια απροκάλυπτη πρόσκληση.Ο Άλεξ ακούμπησε το στόμα του πάνω στο μάγουλό της και το χέρι του αγκάλιασε το πλούσιο

στήθος της. Η Λάρεν ένιωσε την ένταση που τον έκανε να ριγεί, τη δυνατή επιθυμία που δεν ήθελενα της εκφράσει. Ήθελε να τον σπρώξει πέρα από τα όριά του, να του δείξει με το σώμα της πόσαέχανε τις ώρες που περνούσε μακριά της.Είχε περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που είχε σμίξει μαζί του. Ήθελε να τον κάνει να

την εμπιστευθεί, να της επιτρέψει να τον ελαφρύνει λίγο από το βάρος της αρχηγίας. Ο Άλεξ έκρυβεμέσα του τα πάντα, εκείνη όμως μπορούσε να διακρίνει το σφίξιμο στη στάση του. Σήκωσε τοχιτώνα του κι άρχισε να του μαλάσσει τους ώμους, θέλοντας έτσι να απομακρύνει την ένταση πουέσφιγγε τους μυς του.Το κορμί του είχε αλλάξει τις τελευταίες εβδομάδες, το μυϊκό του σύστημα διαγραφόταν πιο αδρό

ύστερα από τόσες πέτρες που είχε σηκώσει. Λάτρευε τη θέα του δυνατού κορμιού του κι άφησε τιςάκρες των δαχτύλων της να χαϊδέψουν την ξαναμμένη επιδερμίδα του.Ο Άλεξ έπιασε τα χέρια της και τα κατέβασε στα πλευρά του. «Δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου

αυτή τη στιγμή, Λάρεν. Έχει περάσει πολύς καιρός».«Μείνε μαζί μου», τον παρότρυνε. Άρχισε να βγάζει το φόρεμά της και το άφησε να πέσει στο

έδαφος. Τα χέρια του απλώθηκαν με δέος στο δέρμα της. Τα στήθη της είχαν ευαισθητοποιηθεί κιόταν το στόμα του κατέβηκε στη θηλή της, η επαφή τη συγκλόνισε. Η Λάρεν προσπάθησε νααφαιρέσει και το δικό του ρούχο, θέλοντας να τον νιώσει γυμνό επάνω της.Τα χέρια του χώρισαν τα πόδια της προκαλώντας της μια συγκλονιστική αίσθηση. Όταν τα δάχτυλά

του άρχισαν να χαϊδεύουν τη σάρκα της, η Λάρεν έβγαλε μια απαλή κραυγή κι ένιωσε το σώμα τηςνα γίνεται υγρό.«Θυμάσαι την πρώτη φορά που σε έκανα δική μου;» της μουρμούρισε.Στεκόταν με δυσκολία στα πόδια της καθώς τα δάχτυλά του τη χάιδευαν. «Στον πέτρινο κύκλο,

λίγο μετά το γάμο μας».«Δε σε χόρταινα εκείνο το βράδυ». Με τα ρούχα τους έφτιαξε ένα απαλότερο στρώμα πάνω στο

αμμώδες δάπεδο της σπηλιάς και την έβαλε να ξαπλώσει. «Δεν μπορούσα να πιστέψω πως ήσουν

Page 97: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

επιτέλους δική μου εκείνο το βράδυ».«Κι εγώ δεν μπορούσα να πιστέψω πως, από όλες τις γυναίκες που θα μπορούσες να διαλέξεις, εσύ

επέλεξες εμένα». Τον τράβηξε να ξαπλώσει επάνω της και το κορμί του Άλεξ σκέπασε το δικό της.Για μια στιγμή η Λάρεν ευχήθηκε να μπορούσε να τον κρατήσει κοντά της για πάντα.Τα χέρια του κατέβηκαν στα πόδια της, ύστερα το στόμα του ακολούθησε τα ίχνη των δαχτύλων

του. Όταν έφτασαν ως το φύλο της την άγγιξε ξανά και η απότομη ανταπόκρισή της ήταν πιο έντονηαπό οτιδήποτε είχε νιώσει ποτέ. Η υγρασία της απλώθηκε στα δάχτυλά του και η Λάρεν ντράπηκεγια την αντίδρασή της.«Άλεξ, μην πας στον Χάρκερκ». Έφερε τη μία γάμπα της γύρω από τη μέση του και το σκληρό

μέλος του ακούμπησε επάνω της. «Μείνε κοντά μου».«Δε θα κρυφτώ σαν δειλός», της είπε. «Θα πρέπει να τελειώσει αυτή η ιστορία. Και τότε δε θα

χρειαστεί να ανησυχήσεις ποτέ ξανά για αγγλική επέμβαση».Η αγριότητα στον τόνο του την ξάφνιασε. Το χέρι του ανασήκωσε τους γλουτούς της και διείσδυσε

βαθιά στο κορμί της. Τα βογκητά έβγαιναν από μέσα της χωρίς να μπορεί να τα εμποδίσει. Εκείνοςβρήκε το σημείο που της έφερνε ηδονή και τραβήχτηκε έξω απ’ το κορμί της, ως την είσοδό της.Μένοντας εκεί χρησιμοποίησε τον αντίχειρά του για να τη φέρει πιο κοντά στην κορύφωση.Όλες οι ατελείωτες εβδομάδες μακριά του όξυναν στο έπακρο τις αισθήσεις της. Εκείνος ήξερε πώς

να την αγγίξει, με ποιον τρόπο να ξυπνήσει το πάθος της. Κι όταν διείσδυσε ξανά, ήταν σαν να τηνάγγιζε ταυτόχρονα παντού.Ανασήκωσε τους γοφούς της σε μια προσπάθεια να τον κάνει να κινηθεί γρηγορότερα. Εκείνος

όμως επιβράδυνε το ρυθμό του, εντείνοντας την αγωνία της. Τα χέρια της έπιασαν τους γοφούς τουκαι οι δυνατές ωθήσεις του την έκαναν να κραυγάσει συγκλονισμένη από τα κύματα της ηδονής. Τοκορμί της είχε μετατραπεί σε μια υγρή ουσία, σαν καυτό, ρευστό γυαλί.Πίεσε τα γόνατά της πάνω στο στήθος του και οι ωθήσεις του έκαναν το κορμί της να τρέμει.

Κόπηκε η ανάσα της καθώς ο ρυθμός του επιταχυνόταν και μια αβάσταχτη ζεστασιά απλωνότανμέσα της σαν στρόβιλος. Κόντευε να χάσει τα λογικά της μέσα σ’ εκείνη τη θάλασσα τωναισθήσεων που προκαλούνταν από την πίεση μέσα της.«Είσαι δική μου, Λάρεν. Ό,τι και να μου συμβεί, κανένας άντρας δε θα σε φέρει ποτέ σ’ αυτό το

σημείο». Διείσδυσε ακόμα πιο δυνατά μέσα της και ο βίαιος ρυθμός του έρωτά του την έσπρωχνεστο χείλος της αβύσσου. Της ήταν αδύνατον να κάνει οτιδήποτε άλλο εκτός από το να αφήνεται στιςεκστατικές αισθήσεις που την οδηγούσαν όλο και πιο κοντά στην κορύφωση. Ούτε μια στιγμή δεχαλάρωσε ο ρυθμός του και το πάθος του ήταν πιο δυνατό από κάθε άλλη φορά.Ήταν ο κατακτητής της κι εκείνη ήταν η σκλάβα του. Ύστερα το καυτό στόμα του σκέπασε το

στήθος της και η Λάρεν συγκλονίστηκε ξανά. Ο οργασμός τη συνεπήρε σαν μια σαρωτική πυρκαγιά.Μετά από λίγες ακόμα διεισδύσεις έφτασε κι ο ίδιος στην κορύφωση με μια δυνατή κραυγή.Σ’ όλα τα χρόνια του γάμου τους, ποτέ δεν είχε αφήσει τον έλεγχό του να χαθεί τόσο απόλυτα.

Όμως τα λόγια του την είχαν τρομάξει. Ό,τι και να μου συμβεί.Δεν της έλεγε τι σκόπευε να κάνει και τη στενοχωρούσε πολύ που της το κρατούσε κρυφό.«Έλα πίσω στο κάστρο μαζί μου», της ψιθύρισε φιλώντας τη με πάθος. Τα ακροδάχτυλά της

ανέβηκαν στα χείλη του, σαν να ήθελε να κρατήσει για λίγο ακόμα το φιλί του.«Σύντομα», του υποσχέθηκε. «Θα περιμένω ώσπου να έρθει ο Ράμζι».Καθώς αποτραβιόταν από μέσα της και φορούσε πάλι τα ρούχα του, η Λάρεν ένιωσε πως η

απόσταση μεταξύ τους μεγάλωνε ξανά. Αν και του είχε δώσει τη φυσική ανακούφιση που του

Page 98: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

χρειαζόταν, αυτό δεν ήταν αρκετό.Και πάλι δεν ήξερε πώς να τον προσεγγίσει.

*

Όταν έφυγε ο Άλεξ, η Λάρεν προσπάθησε να σταθεί όρθια, μα τα γόνατα της έτρεμαν. Η γνώριμηζάλη την τύλιξε σαν κύμα και χαμήλωσε το κεφάλι της, προσπαθώντας να συνέλθει.Έπρεπε να του το πεις, τη μάλωσε η συνείδησή της. Τους τελευταίους δύο μήνες δεν είχε το

γυναικείο κύκλο της και τα στήθη της πονούσαν. Τα γνωστά σημάδια της εγκυμοσύνης υπήρχαν όλακαι η Λάρεν υπέθετε ότι το καινούριο αυτό παιδί τους θα γεννιόταν το επόμενο φθινόπωρο.Ήταν διαρκώς κουρασμένη και η ναυτία τη βασάνιζε μέρα νύχτα, αντίθετα από ό,τι είχε συμβεί στις

άλλες εγκυμοσύνες της. Αν του μιλούσε, ο Άλεξ θα ανησυχούσε υπερβολικά, το πιθανότερομάλιστα να την ανάγκαζε να παραμείνει στο κρεβάτι. Κι ύστερα πώς θα τελείωνε την παραγγελίατης;Όχι ακόμα, είπε στον εαυτό της. Σε λίγες εβδομάδες τα συμπτώματα που την ταλαιπωρούσαν θα

κόπαζαν. Θα τελείωνε τα παράθυρά της κι ύστερα θα του μιλούσε για το καινούριο παιδί τους.Το χέρι της χαμήλωσε στην κοιλιά της και είπε μια σιωπηρή προσευχή για την επιβίωση του

παιδιού της.

Page 99: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 12

Ο Φίνιαν κοιτούσε τα σβησμένα κάρβουνα στη φωτιά, με την ψυχή βαριά και τα μάγουλά τουρουφηγμένα από την ασιτία. Ούτε που θυμόταν πότε ήταν η τελευταία φορά που είχε φάει. Κι ούτεήξερε τι να κάνει. Η επιδρομή είχε αποτύχει. Υποτίμησε τη δύναμη των αντιπάλων τους και ηαρπαγή ενός ομήρου δε φαινόταν πια εφικτή. Αυτή η δουλειά ήταν δική του ευθύνη και δεν είχε ιδέαπώς να το χειριστεί στη συνέχεια.«Φίνιαν», είπε ο αδερφός του ο Μπρόχιν. «Ήρθαν Άγγλοι στρατιώτες».Τινάχτηκε όρθιος και το χέρι του κατέβηκε στη λαβή του ξίφους του. «Τι γυρεύουν;»«Έρχονται από τον Χάρκερκ. Είπαν ότι φέρνουν ένα μήνυμα από το βαρόνο».Ο αδερφός του άπλωσε το χέρι και του έδωσε ένα δέμα τυλιγμένο με πανί. Ένας κόμπος ανέβηκε

στο λαιμό του Φίνιαν. Τι μπορεί να ήταν αυτό; Ακούμπησε το δέμα στο τραπέζι κι άρχισε ναξετυλίγει τα πανιά. Στο κέντρο βρισκόταν το κουρελιασμένο φόρεμα που κάποτε ανήκε στην κόρητου.Ο υπαινιγμός ότι της είχαν βγάλει το ρούχο... ότι οι στρατιώτες την είχαν χρησιμοποιήσει... ήταν

κάτι εφιαλτικό.Έκλεισε τα μάτια του και η οργή φούντωσε μέσα του σε τέτοιο σημείο ώστε του ήταν αδύνατον να

αναπνεύσει. Ο αδερφός του κοίταξε το φόρεμα και το πρόσωπό του έγινε κάτασπρο. «Είναι τηςΙλιάνας;»«Ναι». Ο Φίνιαν έσφιξε το ρούχο στα χέρια του και προσπάθησε να συγκρατήσει την οργή που του

γύριζε το στομάχι. Δεν άντεχε τη σκέψη ότι οποιοσδήποτε άντρας είχε απλώσει χέρι στην κόρη του.Και είτε οι φόβοι του είχαν πραγματοποιηθεί είτε όχι, το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο.Ο χρόνος του τελείωνε.

*

Το εσωτερικό του νέου κάστρου ήταν πιο ζεστό απ’ ό, τι περίμενε η Λάρεν. Απ’ ό,τι φαινόταν όλατα μέλη του κλαν των Μακίνλοχ είχαν συγκεντρωθεί μέσα στη μεγάλη κεντρική αίθουσα. Αν καιπρος το παρόν είχε χτιστεί με ξύλο, οι άντρες ήδη είχαν αρχίσει να στρώνουν τις πέτρες που θαπεριέκλειαν το ξύλινο εσωτερικό. Η Λάρεν μπήκε διακριτικά μέσα στην αίθουσα και έψαξε για τακορίτσια της.Τα είδε να κάθονται δίπλα στον Άλεξ στο βάθος της αίθουσας. Ο άντρας της μιλούσε με τον

Μπραμ ενώ η Νέιρνα καταπιανόταν με την οργάνωση του τραπεζιού. Η Λάρεν έγειρε την πλάτη τηςπίσω στον ξύλινο τοίχο, προσπαθώντας να παραμείνει αθέατη. Η μυρωδιά του ψημένου κρέατος πουπλανιόταν στον αέρα τής έφερνε ναυτία.Είχε ανάγκη να καθίσει, να ηρεμήσει το στομάχι και να περάσει η ζαλάδα της, αλλά δεν υπήρχαν

ούτε πάγκοι ούτε καρέκλες. Οι άνθρωποι κυκλοφορούσαν πίνοντας και συζητώντας και η γνώριμηταραχή κυρίεψε πάλι τη Λάρεν. Πάλεψε με την παρόρμηση να φύγει μακριά από τον κόσμο.Συγκέντρωσε την προσοχή της στους τοίχους του κάστρου. Η φρέσκια μυρωδιά του κομμένου

Page 100: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ξύλου τής ήταν ευχάριστη και πέρασε το χέρι της πάνω στη λεία επιφάνεια. Τουλάχιστον γι’ απόψεείχαν ένα στεγνό ταβάνι πάνω απ’ το κεφάλι τους.Προχωρώντας περιμετρικά της αίθουσας, φόρεσε ένα ψεύτικο χαμόγελο στο πρόσωπό της. Καθώς

πλησίαζε τον Άλεξ είδε τη Βανόρα να στέκεται κοντά στα παιδιά της. Η μεγαλύτερη γυναίκααπαντούσε σε κάτι που είχε πει ο άντρας της. Όταν η Λάρεν τη χαιρέτησε, η Βανόρα δε φάνηκε νατην έχει ακούσει.«Την περιμένει, αλλά εκείνη δεν έχει έρθει ακόμα», έλεγε η Βανόρα με την πλάτη της γυρισμένη

προς τη Λάρεν. «Δεν ξέρω γιατί μας μάζεψε εδώ, αλλά έχει κάποια σχέση με τη Λάρεν».Έμεινε ακίνητη, προσπαθώντας να καταλάβει. Νόμιζε πως επρόκειτο για μια γιορτή, ένα

καλωσόρισμα στο καινούριο τους κάστρο.Η ναυτία ανακάτεψε πάλι το στομάχι της. Βρισκόταν αρκετά κοντά στον Άλεξ ώστε εκείνος να μην

τη βλέπει και, όταν είδε το τυλιγμένο πακέτο η καρδιά της κόντεψε να σπάσει.Όχι. Δε θα της το έκανε αυτό.«Πολλοί από εσάς με ρωτήσατε πού βρήκαμε τα χρήματα με τα οποία ξαναχτίσαμε το Γκλεν

Άριν», είπε ο Άλεξ στο μικρό πλήθος. «Πιστεύω πως τώρα δικαιούστε μιαν απάντηση».Υπέθετε πως ο Άλεξ το έκανε για να την τιμήσει, εκείνη όμως δεν ήθελε να δουν όλοι τις πρώτες

απόπειρές της στην κατασκευή γυαλιού. Δεν ήταν καλά κομμάτια. Τα χρώματα δεν ήταν σωστά καιοι επιφάνειες έσπαζαν με το παραμικρό ξύσιμο.Ο Άλεξ αποκάλυψε το χρωματιστό γυαλί και η Λάρεν είδε την εικόνα της Παναγίας με το Βρέφος

την οποία είχε δημιουργήσει ένα χρόνο πριν. Η απρόσωπη Παρθένος δεν ήταν παρά μιακουκουλωμένη μορφή μ’ ένα πολύτιμο μικρό μπόγο στα μπράτσα της.«Αυτό το έφτιαξε η Λάρεν», εξήγησε ο Άλεξ. «Πούλησε το γυαλί που κατασκεύασε και μας έφερε

τα χρήματα».Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όλοι γύρισαν και την κοίταξαν. Κι όταν το βλέμμα της διασταυρώθηκε

με τα μάτια του συζύγου της, η Λάρεν πλημμύρισε από δάκρυα. Δεν άκουγε τα λόγια που πρόφερανοι συντοπίτες της. Όρμησε έξω από το κάστρο, θέλοντας να βρεθεί μακριά. Γιατί το ξεγύμνωμα τηςψυχής της μπροστά στα μάτια όλων ήταν για τη Λάρεν ένα είδος προδοσίας. Γιατί το είχε κάνειαυτό; Ήξερε πόσο αντιπαθούσε να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Τίποτα δεν τηνπλήγωνε περισσότερο από το να την κοιτούν επίμονα βλέμματα. Της ήταν αβάσταχτο.Απέξω το χιόνι έπεφτε ανάμεικτο με βροχή, αλλά η Λάρεν δεν ένιωθε το κρύο. Όλο βρισκόταν

μαζεμένο μέσα στην καρδιά της, γιατί ποτέ δεν ήθελε να εκτεθεί μ’ αυτό τον τρόπο.«Λάρεν». Άκουσε πίσω της τη φωνή του Άλεξ. «Έλα πάλι μέσα. Θέλουν να μάθουν γιατί λείπεις

τόσες ώρες. Και χρειάζεσαι περισσότερους ανθρώπους να σε βοηθήσουν». Προσπάθησε να τηνπιάσει από τη μέση, αλλά η Λάρεν τον έσπρωξε μακριά.Πίσω του η Λάρεν είδε παραξενεμένα πρόσωπα και άκουσε ψιθύρους. Δεν ήθελε να ξέρει αν

έλεγαν καλά πράγματα ή όχι. Κι όταν εκείνος προσπάθησε να την αγγίξει και πάλι, η Λάρεν γύρισεκαι έτρεξε μακριά, ανήμπορη να τους αντικρίσει.

*

Ο Άλεξ περίμενε μια ώρα κι ύστερα πήγε να βρει τη Λάρεν. Ήθελε να της δώσει το χρόνο ναηρεμήσει, να δεχτεί την πράξη του. Εκείνος δεν κατάλαβε ποτέ τη μυστικοπάθειά της. Δεν υπήρχεκανένας λόγος να μη μιλήσει στους άλλους για την κατασκευή του γυαλιού.

Page 101: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Όταν τους έδειξε τη δουλειά της όλοι εντυπωσιάστηκαν, κάνοντας παινέματα που η Λάρεν δενήταν εκεί για να ακούσει. Καθένας τους πλησίασε να αγγίξει το γυαλί και έκαναν ερωτήσεις στιςοποίες ο Άλεξ δεν μπορούσε να απαντήσει ενώ υποψιαζόταν ότι πολλοί θα ήθελαν να τηνπαρακολουθήσουν επί το έργον.Οι άλλοι δεν τον πίστευαν. Αρνούνταν να αναγνωρίσουν το ταλέντο της αν δεν την έβλεπαν με τα

ίδια τους τα μάτια. Αυτή η διαπίστωση τον έκανε, ίσως, να ενεργήσει βεβιασμένα.Όμως το μόνο που ήθελε ήταν να έχει η Λάρεν λίγη βοήθεια. Δεν μπορούσε να ολοκληρώσει τη

δουλειά μόνη, άσχετα αν η ίδια το πίστευε.«Γυαλί ξεγυαλί, δεν είναι σωστή σύζυγος για σένα». Η Γκρίζελ βγήκε μπροστά και ο Άλεξ είδε τα

κορίτσια του να περπατούν δίπλα στη μητέρα του.Της έστειλε μια κοφτερή, προειδοποιητική ματιά. «Δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς έτσι γι’ αυτήν.

Ιδίως μπροστά στα παιδιά».«Γιατί όχι; Ξέρουν ότι η μητέρα τους λείπει συνέχεια».Είδε τα μάτια της Μέριν να βουρκώνουν. Τράβηξε το χέρι της μακριά από την Γκρίζελ και

αγριοκοίταξε τη γιαγιά της. «Το γυαλί που φτιάχνει η μαμά μου είναι πολύ όμορφο. Ζηλεύεις, γιατίεσύ δεν μπορείς να φτιάξεις τίποτα!»Η κόρη του άρχισε να τρέχει προς τις όχθες της λίμνης και τη σπηλιά. Μακριά από την αδερφή της

η Αντάρα άρχισε να κλαίει.«Άφησέ μας, Γκρίζελ», την προειδοποίησε ο Άλεξ. «Αρκετά έχεις κάνει». Πήρε την Αντάρα στην

αγκαλιά του και χάιδεψε τους ώμους της.«Γιατί, δεν έχω δικαίωμα να πω τη γνώμη μου;»«Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να κακολογείς τη γυναίκα μου. Κι αν θέλεις να συνεχίσεις να ζεις μαζί

μας, θα βρεις τρόπο να συμφιλιωθείς με τη Λάρεν». Χωρίς να πει τίποτ’ άλλο σηκώθηκε κι έφυγε. Ηκοφτερή γλώσσα της προκαλούσε την έκρηξη της οργής του κι ήταν ανόητο να παραμείνει κοντάτης.Με μεγάλες δρασκελιές έφτασε κοντά στη Μέριν. Το μικρό κορίτσι έριχνε πέτρες στο νερό και τα

δάκρυα μούσκευαν τα μάγουλά της. «Μισώ τη σέναβερ», είπε κλαίγοντας.«Η Γκρίζελ λυπάται για όσα είπε». Το ψέμα ξέφυγε απ’ το στόμα του όσο κι αν ο Άλεξ ήξερε πως

η Γκρίζελ δε λυπόταν καθόλου. Η πικρόχολη μητέρα του δηλητηρίαζε την ατμόσφαιρα γύρω της κιήταν αδύνατον να ζήσει κανείς κοντά της.«Το πρωί μού είπε ότι θα με στείλετε μακριά». Η Μέριν τον κοίταξε με ανήσυχα μάτια.Πήγε κοντά της και την ακούμπησε στον ώμο. Η κόρη του ήταν ψηλότερη από το ύψος της μέσης

του και ξαφνικά του φάνηκε πως το κορίτσι είχε μεγαλώσει πολύ γρήγορα. Τα κοκκινωπά μαλλιάτης έχαναν τον μωρουδίστικο χρυσαφένιο τόνο τους και άρχιζαν να σκουραίνουν.«Είναι μόνο για την αναδοχή, Μέριν. Θα πας στα βόρεια, στα νησιά Όρκνι. Ο ξάδερφός μου έχει

συμφωνήσει». Όταν είδε κι άλλα δάκρυα στο πρόσωπό της την αγκάλιασε σφιχτά. «Θα είσαι πιοασφαλής εκεί, θα δεις».«Δε θέλω να πάω», επέμεινε η Μέριν.Έσκυψε και φίλησε τα ανακατεμένα μαλλιά της. «Θα γνωρίσεις καινούρια παιδιά για να παίζεις.

Ίσως και κάποιο μελλοντικό σύζυγο».Το πρόσωπό της ζάρωσε από φρίκη στη σκέψη κάποιου αγοριού και ο Άλεξ έπνιξε το γέλιο του.

«Έλα, πάμε να βρούμε τη μητέρα σου».Ήλπιζε πως μέχρι τώρα η Λάρεν θα είχε συμφιλιωθεί κάπως με την ιδέα πρόσθετων

Page 102: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

μαθητευόμενων. Είχε σκεφτεί τον Μονρό, ένα από τα νεότερα αγόρια που είχε δείξει ναενθουσιάζεται με την προοπτική. Είχε εντυπωσιαστεί με το γυαλί και άγγιζε με δέος τη λείαεπιφάνειά του σαν να μην πίστευε πως ήταν κάτι αληθινό. Το ερώτημα ήταν αν θα τον δεχόταν ηΛάρεν ως νέο μαθητευόμενό της.Την είδε να έρχεται από την απέναντι πλευρά της λίμνης. Η Μέριν έτρεξε κοντά της και η μητέρα

της τη σήκωσε αγκαλιά μιλώντας της τρυφερά. Όταν έφτασε δίπλα στον Άλεξ, πήρε την Αντάρα απότα χέρια του και έσφιξε και το μωρό στην αγκαλιά της.Σ’ εκείνον δεν είπε λέξη. Φυσικά δε θα έλεγε τίποτα μπροστά στα παιδιά, όμως η έκφρασή της

ήταν ανεξιχνίαστη και του ήταν αδύνατον να καταλάβει τις διαθέσεις της.Όταν η Λάρεν πήγε να μπει στο σπίτι του Ρος, ο Άλεξ τη σταμάτησε. «Ξέχασες πως απόψε θα

κοιμηθούμε στο κάστρο;»Έγινε κόκκινη. Πριν πει οτιδήποτε την πρόλαβε η Μέριν. «Θα έχουμε το δικό μας κρεβάτι,

μπαμπά;»«Όχι ακόμα. Αλλά σύντομα θα προσπαθήσω να σας φτιάξω ένα». Μόλις βρέθηκαν μέσα ο Άλεξ

εξασφάλισε δυο αχυροστρώματα και κουβέρτες για τα κορίτσια, ύστερα η Λάρεν τις έβαλε ναξαπλώσουν σε μια ζεστή γωνιά του κάστρου.

*

«Είσαι θυμωμένη», της είπε όταν τα κορίτσια είχαν κοιμηθεί, καθώς η Λάρεν πήγε να απομακρυνθείπρος την πλευρά του κάστρου όπου ο Άλεξ είχε ετοιμάσει ένα χώρο για να ξεκουραστούν.Δεν του απάντησε, ήταν φανερό όμως πως μέσα της ήταν ταραγμένη και ο Άλεξ αμφέβαλλε αν τα

λόγια του μπορούσαν να την κατευνάσουν.«Δε θα απολογηθώ για ό,τι έκανα. Είχαν ανάγκη να μάθουν».«Τέσσερις από αυτούς με ακολούθησαν ως τη σπηλιά. Ήθελαν να παρακολουθήσουν».Πήγε και στάθηκε μπροστά της. «Αυτό που κάνεις μοιάζει με κάτι μαγικό. Είναι κατανοητή η

περιέργειά τους».«Δε θέλω να με παρακολουθούν... Άρχισα ένα από τα μείγματα, αλλά μου έκαναν διαρκώς

ερωτήσεις. Νιώθω σαν να έχασα το καταφύγιό μου».«Τι φοβάσαι, Λάρεν;»«Το μισώ όταν με κοιτάζουν επίμονα. Φαντάζομαι τι σκέφτονται, ότι αυτό που κάνω δεν είναι

αρκετά καλό». Στα μάτια της έλαμπαν δάκρυα. «Δεν μπορώ να ξεχάσω τα λόγια που έλεγαν κάποτεγια την οικογένειά μου. Τώρα πρέπει να υπομένω καθημερινά και τα βλέμματά τους».Έγειρε κοντά της ώσπου τα σώματά τους ενώθηκαν. Η Λάρεν έβγαλε μια τρεμουλιαστή ανάσα.

«Ποτέ δεν πίστεψα λέξη απ’ όλα αυτά», της είπε. «Δεν έφταιγες εσύ για ό,τι έκανε ο πατέρας σου».«Έκανε το καλύτερο που μπορούσε, αλλά δεν ήταν αρκετό», ψιθύρισε η Λάρεν. «Δε θα έπρεπε να

με νοιάζει η γνώμη τους για μένα, έτσι δεν είναι;»«Τους κέντρισε το ενδιαφέρον η τέχνη σου. Ούτε καν ο πάτερ Νόλαν δεν μπορούσε να φτιάχνει

γυαλί όπως εσύ. Ο Μονρό ρώτησε αν θα του επιτρέψεις να βοηθάει εσένα και τον Ράμζι».«Δεν καταλαβαίνω γιατί τους το είπες τώρα, αντί να περιμένεις πρώτα να τελειώσω τα παράθυρα».«Επειδή χρειάζεσαι βοήθεια. Και επειδή θέλω να μένεις πιο κοντά στο κάστρο».Τα μάτια της άστραψαν από οργή και ο Άλεξ σήκωσε το χέρι του. «Άκουσέ με. Δε σου απαγορεύω

να φτιάχνεις υαλοπίνακες. Αλλά μπορείς να κόβεις τα γυαλιά κι εδώ, στο κάστρο».

Page 103: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Μα το γυαλί...»«Έχεις αρκετά χρώματα για να αρχίσεις να συνθέτεις το ψηφιδωτό». Ο Άλεξ είχε δει δεκάδες

υαλογραφίες. «Ο Ράμζι κι ο Μονρό μπορούν να φτιάχνουν τα κομμάτια του γυαλιού κι ύστερα νασου τα φέρνουν εδώ».Τον κοίταξε επίμονα. «Τι προσπαθείς να μου πεις, Άλεξ;»«Θα φύγω με τα αδέρφια μου για μερικές μέρες. Δε θα επιτρέψω πια στον Χάρκερκ να μας

απειλεί».

*

Ο χειμωνιάτικος άνεμος σάρωνε τους λόφους, μεταφέροντας γκρίζα σύννεφα που απειλούσαν μεχιόνι. Ο ιερέας από το μοναστήρι, ο πάτερ Στίβεν είχε επιστρέψει την προηγούμενη μέρα για ναδιαπιστώσει την πρόοδο της Λάρεν, όπως και την πρώτη φορά όμως ο Άλεξ δεν του είχε επιτρέψεινα μείνει παραπάνω από μια ώρα. Ούτε τον άφησε να πλησιάσει τη γυναίκα του.Όταν μπήκε στη σπηλιά διέταξε τον Μονρό και τον Ράμζι να επιστρέψουν στο κάστρο. «Θέλω να

μιλήσω ιδιαιτέρως στη Λάρεν».Προχώρησε ως το τραπέζι και ακούμπησε εκεί τα χέρια του, περιμένοντας από τη Λάρεν να τον

κοιτάξει. Εκείνη διέκοψε τη δουλειά της και ακούμπησε το κοπίδι.Την είδε κάτωχρη, τα δάχτυλά της έτρεμαν. Η Λάρεν έκλεισε τα μάτια και κάθισε βαριά στον

πάγκο, χαμηλώνοντας το κεφάλι στα γόνατά της σαν να ζαλιζόταν.«Τι είναι;» Πήγε γρήγορα κοντά της και γονάτισε, κρατώντας την από τη μέση.«Έχει ξανασυμβεί. Αν σταθώ όρθια για πολλή ώρα, μου έρχεται λιποθυμιά». Δεν του άρεσε

καθόλου αυτό που άκουγε. Έπιασε το πρόσωπό της και είδε τους κύκλους κάτω από τα μάτια της.«Πρέπει να ξεκουράζεσαι», της είπε. «Έχεις χρόνο για την παραγγελία μέχρι το καλοκαίρι. Δε

χρειάζεται να εξοντώνεσαι να δουλεύεις μέρα νύχτα».Όμως η Λάρεν έκρυψε το πρόσωπο στα χέρια της. «Πρέπει να δουλεύω μ’ αυτόν το ρυθμό αλλιώς

η δουλειά δε θα τελειώσει».«Δε θέλω να εξοντώνεσαι στη δουλειά. Δε χρειαζόμαστε τα χρήματα».Η απόγνωση στο πρόσωπό της τον έκανε να φοβηθεί πως για άλλη μια φορά η Λάρεν έκρυβε κάτι.

«Λάρεν», της είπε. «Τι συμβαίνει;»Εκείνη σώπασε, πήρε βαθιές ανάσες και τελικά ανασήκωσε το πρόσωπό της και τον κοίταξε. «Είμαι

πάλι έγκυος».

*

Η αναπάντεχη χαρά που φώτισε το πρόσωπό του ξαφνικά πάγωσε. «Δε χαίρεσαι γι’ αυτό το παιδί,έτσι;»Ο τόνος του την ενόχλησε. Δεν ήταν πως δεν ήθελε το παιδί. Η Λάρεν λάτρευε τα παιδιά και

καλοδεχόταν την προοπτική μιας καινούριας ζωής.Όμως βαθιά μέσα της φοβόταν ότι αυτό το παιδί δε θα ζούσε. Δεν είχε νιώσει ακόμα καμία κίνηση

μέσα της και τα δυσάρεστα συμπτώματα πλήθαιναν. Δεν ήξερε τι να του πει και η σιωπή της τηνκαταδίκαζε χειρότερα.Την κοίταξε σαν να του είχε βυθίσει ένα μαχαίρι στα σωθικά. «Μήπως δε θέλεις να γεννήσεις άλλα

Page 104: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

δικά μου παιδιά;»Ήθελε να ψελλίσει πως όχι, δεν ήταν αυτό. Αλλά, αν ομολογούσε τον κίνδυνο, ο Άλεξ δε θα την

άφηνε να δουλέψει ξανά. Έτσι, κράτησε τη σιωπή της, όταν όμως ο Άλεξ γύρισε να φύγει η Λάρενδιαισθάνθηκε πως στο εξής τίποτα δε θα ήταν πια το ίδιο.«Περίμενε», του είπε. «Κάνεις λάθος».Καιρό τώρα κρατούσε μέσα της τις αγωνίες και τους φόβους της, μη θέλοντας να τον επιβαρύνει.

Είχε συνηθίσει πια να κρατάει τα μυστικά της.Πρέπει να μάθει, παρότρυνε η συνείδησή της. Αν δεν του πεις, θα τον χάσεις. Και μάρτυς της ο

Θεός, αυτή τη σκέψη η Λάρεν δεν την άντεχε.«Φοβάμαι», είπε σιγανά.Γύρισε πάλι και την κοίταξε με μια έκφραση ανάμεικτη από οργή και πόνο. «Τι πράγμα φοβάσαι;»«Ότι θα χάσω το παιδί». Ανάγκασε τον εαυτό της να τον κοιτάξει κατάματα. Τον άφησε να δει όλη

τη θλίψη και την απελπισία που κουβαλούσε μέσα της τα τελευταία δυο χρόνια.Μα ο Άλεξ και πάλι δεν αντέδρασε. Περίμενε να του πει περισσότερα και η Λάρεν πάσχισε να βρει

τα λόγια.«Είμαι πολύ κουρασμένη», ομολόγησε. «Και δεν μπορώ να χορτάσω ύπνο. Η σκέψη του φαγητού

με αρρωσταίνει και ζαλίζομαι διαρκώς. Έχω λιποθυμήσει αρκετές φορές και δεν έχω ξανανιώσειποτέ έτσι. Σε καμία άλλη εγκυμοσύνη μου».Αφού είχε ξεστομίσει όλους τους φόβους της, έκανε την τελική ομολογία. «Δεν έχω νιώσει το παιδί

να κινείται. Φοβάμαι πως είναι ήδη νεκρό μέσα μου». Τα δάκρυα ξεχύθηκαν στα μάγουλά της κιόταν τα είδε ο Άλεξ έκανε μερικά βήματα κοντά της. Γονάτισε εμπρός της κι έβαλε τα χέρια τουαριστερά και δεξιά της πάνω στον πάγκο.Μέσα στα μάτια του η Λάρεν είδε σκοτάδι και θλίψη. Άπλωσε τα χέρια της και τον αγκάλιασε. Το

ζεστό αντρικό δέρμα του ήταν γλυκιά παρηγοριά και τα μπράτσα του σφίχτηκαν γύρω της.«Δεν ήθελα να λυπηθείς. Δεν ξέρω αν θα χάσω το παιδί ή όχι. Αλλά δεν ήθελα να σε φορτώσω με

αγωνία».Αποτραβήχτηκε θυμωμένος. «Είσαι η γυναίκα μου. Δεν είσαι φορτίο». Σκούπισε τα δάκρυά της με

τα χέρια του και αγκάλιασε το πρόσωπό της. «Όταν πέθανε ο Ντέιβιντ δε μου μιλούσες για μέρες».Η οργή του ξέσπασε. «Δεν είχα χάσει μόνο ένα γιο εκείνη τη νύχτα. Έχασα κι εσένα».Έτρεμε ολόκληρη, η λύπη της έγινε ποτάμι που ξεχείλισε. «Κατηγορούσα τον εαυτό μου για το

θάνατό του. Κάθε νύχτα αναρωτιόμουν τι είχα κάνει λάθος. Γιατί τον πήραν μακριά μας». Έκρυψετο πρόσωπό της στον ώμο του, χωρίς να νοιάζεται που μούσκευε το χιτώνα του με τα δάκρυά της.«Δεν μπορούσα να είμαι μαζί σου ενώ έφταιγα για το θάνατό του».«Νομίζεις πως πίστεψα ποτέ κάτι τέτοιο;» Έγειρε κοντά της και το μάγουλό του άγγιξε το δικό της.«Εγώ το πίστευα». Κατάπιε τα δάκρυά της και προσπάθησε να αντλήσει από μέσα της δύναμη.

«Όταν αποκτήσαμε τη Μέριν, τον πρώτο χρόνο δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ξυπνούσα διαρκώς γιανα τη δω να αναπνέει».«Ποτέ δε σε κατηγόρησα. Ποτέ». Το στόμα του σκέπασε το δικό της σ’ ένα φιλί που της πρόσφερε

λύτρωση.«Όλα θα πάνε καλά μ’ αυτό το παιδί, Λάρεν. Θα σε φροντίσω εγώ».Γύρισε και ακούμπησε τις παλάμες της στο στήθος του. «Θέλω να το πιστεύω».«Ξάπλωσε», την παρότρυνε. «Ξεκουράσου, εγώ θα σε προσέχω».Η Λάρεν υπάκουσε και καθώς γύρισε στο πλευρό της ο Άλεξ χάιδεψε την πλάτη και τους ώμους

Page 105: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

της. Ένιωσε τον εαυτό της να χάνεται μέσα στη μαγεία του αγγίγματός του και η κούραση τη νίκησε.Αν και δεν ήθελε να κλείσει τα μάτια της, επειδή δεν ήθελε να υποκύψει στην έντονη χαλάρωση πουτης προκαλούσαν τα χέρια του, δεν μπόρεσε να αντισταθεί παραπάνω από μερικές στιγμές.Λύγισε κάτω από το βάρος της κόπωσης και επιτέλους αποκοιμήθηκε.

*

Όταν ξύπνησε, έξω ήταν σκοτάδι. Ο Άλεξ την είχε σκεπάσει με μια κουβέρτα, την οποία είχεπιθανόν βγει για να της φέρει από το κάστρο μαζί με μερικά τρόφιμα.Ανακάθισε παραξενεμένη. Το δωμάτιο φωτιζόταν μόνο από τη θερμάστρα.«Πόσο κοιμήθηκα;» τον ρώτησε.«Μερικές ώρες. Μάλλον το χρειαζόσουν». Πήρε την πιατέλα με το φαγητό και την έφερε κοντά

της. «Θέλεις λίγο ψωμί;»Τρεμόπαιξε ξαφνιασμένη τα βλέφαρα, αλλά πήρε τη φέτα το ψωμί από τα χέρια του. Είδε πως ο

Άλεξ δεν είχε φέρει τίποτα με έντονη μυρωδιά, κανένα τρόφιμο που θα της αναστάτωνε το στομάχι.Μόνο τυρί, ψωμί, πίτες βρόμης και ξερά κεράσια.«Το θυμόσουν». Πήρε τα κεράσια μ’ ένα χαμόγελο κι ένα κύμα συγκίνησης την πλημμύρισε. Όταν

ήταν έγκυος στην Αντάρα είχε φάει όλα τα αποθέματα των ξερών κερασιών, γιατί ήταν μια τροφήπου λαχταρούσε.«Εγώ έφαγα ήδη», της είπε. «Ξέρω ότι δε σου αρέσει το κρέας στην εγκυμοσύνη σου».Έφαγε το ψωμί και το στομάχι της ηρέμησε. Ύστερα δοκίμασε κι άλλο φαγητό.«Νιώθεις καλύτερα;»Ένιωθε πράγματι καλύτερα και, από τη στιγμή που άρχισε να τρώει ήταν σαν να μη χόρταινε. Τα

κεράσια είχαν μια τέλεια, γλυκόξινη γεύση και τα καταβρόχθιζε με όρεξη.Μόλις χόρτασε την πείνα της αγκάλιασε τα γόνατά της και κοίταξε τον Άλεξ. Τα μάτια του

χαμογελούσαν. «Τι είναι;»«Φοβήθηκα να πλησιάσω το χέρι μου μήπως μου το φας κι αυτό».Του χαμογέλασε. «Ποτέ μην μπαίνεις ανάμεσα σε μια έγκυο γυναίκα και το φαγητό της».Κάθισε δίπλα της και τύλιξε το χέρι του γύρω από την πλάτη της. Η ζεστασιά του μπράτσου του

ήταν ανακουφιστική και η Λάρεν έγειρε επάνω του. «Θυμάμαι που πηγαίναμε για περίπατο στηλίμνη όταν ήσουν έγκυος στον Ντέιβιντ. Έπαιρνες μαζί σου φαγητό για να μασουλάς στο δρόμο».Η ανάμνηση ήταν μαχαιριά, καταλάβαινε όμως τι προσπαθούσε να κάνει ο Άλεξ. Ο πόνος για το

χαμό του Ντέιβιντ δε θα έφευγε ποτέ, μα υπήρχαν μερικές καλές αναμνήσεις τις οποίες θα κρατούσεγια πάντα.«Γελούσες μαζί μου», του είπε. «Δεν έχεις νιώσει τέτοια πείνα. Σε κυριεύει χωρίς να το θέλεις».Άπλωσε το χέρι της και έπιασε το δικό του. Η παλάμη του ήταν ζεστή, τα δάχτυλά του άγγιζαν τα

δικά της με τρυφερότητα. «Ήταν όμορφο παιδί, έτσι;»«Πάντα αναρωτιόμουν αν είχε πάρει τα δικά σου μάτια ή τα δικά μου. Όλα τα παιδιά μας είχαν

γαλάζια μάτια όταν γεννήθηκαν».Ο Άλεξ σκούπισε ένα δάκρυ από το μάγουλό της και η Λάρεν προσπάθησε να χαμογελάσει.

«Πάντα θα έχει μαζί του ένα κομμάτι απ’ την καρδιά μου. Ακόμα και στον Παράδεισο».«Πήρε κι ένα δικό μου κομμάτι», παραδέχτηκε ο Άλεξ. Έφερε τα δάχτυλά της στο στήθος του

όπου η Λάρεν ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει. «Φεύγουμε το πρωί να βρούμε τους Μακλάχορ. Ο

Page 106: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Μπραμ θα έρθει μαζί μου, αλλά ο Κάλεμ, ο Ρος και οι υπόλοιποι άντρες θα μείνουν πίσω για ναφρουρούν το Γκλεν Άριν. Τώρα που οι τοίχοι τελείωσαν θα είστε αρκετά ασφαλείς».«Κι αν επιτεθούν;» Ο φόβος έγινε ένας σφιχτός κόμπος στο στομάχι της.«Αν συμβεί οτιδήποτε, στείλε τον Κάλεμ να μας βρει. Θα γυρίσουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε».Τον έσφιξε πάνω της κι ευχήθηκε να μην ήταν αναγκασμένος να φύγει. «Έχω ανάγκη να γυρίσεις

πίσω κοντά μου». Ιδίως αν η εγκυμοσύνη της δεν πήγαινε καλά. «Αν συμβεί το χειρότερο... δενομίζω πως θα μπορέσω να το αντιμετωπίσω πάλι».Ο Άλεξ ακούμπησε το χέρι του στο γοφό της. «Είσαι πιο δυνατή απ’ όσο νομίζεις, Λάρεν. Αλλά

προσεύχομαι αυτό το παιδί να είναι γερό». Το χέρι του πήγε πάλι στην κοιλιά της, σαν να τοπρόσταζε να ζήσει.

Page 107: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 13

«Δε θέλω να πάω», κλαψούρισε η Μέριν τυλίγοντας τα χέρια γύρω από το λαιμό της Λάρεν.Εκείνη έσφιξε το μικρό κορίτσι στην αγκαλιά της σαν να προσπαθούσε να κρατήσει τα τελευταία

απομεινάρια της παιδικής ηλικίας της κόρης της. Αν και η Μέριν θα τους επισκεπτόταν από καιρό σεκαιρό, η καρδιά της ράγιζε που έβλεπε το κορίτσι της να φεύγει. Θα πήγαινε πολύ μακριά.«Θα ζήσεις μια περιπέτεια», είπε η Λάρεν μέσα από τα δάκρυά της.«Μαμά, εσένα σε έστειλαν σε ανάδοχη οικογένεια;»Η Λάρεν κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. «Ο δικός μου πατέρας δεν μπορούσε να με στείλει.

Ήμασταν πολύ φτωχοί και δεν είχαμε καμία οικογένεια να μας δεχτεί. Σκέψου όμως πώς θα είναι.Θα δεις τα μέρη απ’ όπου ήρθαν οι καβαλάρηδες του βορρά. Και θα έχεις όλα όσα χρειάζεσαι».Είχαν δώσει στους Σινκλέρ γελάδια και πρόβατα, καθώς και ένα άλογο για τη Μέριν.Η Λάρεν έβγαλε από τις πτυχές του μανδύα της έναν επίπεδο γυάλινο δίσκο σε άσπρο και κίτρινο

χρώμα που είχε το σχήμα λουλουδιού. «Σου έφτιαξα αυτό». Φίλησε την κόρη της. «Θα σε δούμε τοκαλοκαίρι».Το κάρο ξεκίνησε αργά και η Λάρεν σήκωσε το χέρι της σε αποχαιρετισμό. Τα δάκρυα ήταν κρύα

στα μάγουλά της και ο Άλεξ έσφιξε το χέρι της. «Θα τη φροντίσουν καλά, Λάρεν».«Το ξέρω». Δε θα την άφηνε να φύγει αν δεν ήταν πεισμένη πως η κόρη της ήταν πιο ασφαλής στο

βορρά. Το χειρότερο όμως ήταν πως έπρεπε επίσης να αποχωριστεί τον άντρα της. Ο Άλεξ είχευποσχεθεί πως θα αποχαιρετούσε τη Μέριν πριν αναχωρήσουν με τον Μπραμ.«Πρέπει να ελέγξω τα εφόδιά μας πριν φύγουμε», της είπε.Η Λάρεν έγνεψε καταφατικά, μα, ενώ ήθελε να τον περιμένει δίπλα στα άλογα, η Γκρίζελ πλησίασε

τον Άλεξ. «Θέλω να πω δυο λόγια στη γυναίκα σου».Η Λάρεν ζάρωσε ακούγοντας τον τόνο της Γκρίζελ, αλλά πήγε μαζί της ως το κάστρο. Ο χώρος

μύριζε από το ψητό κρέας της προηγούμενης μέρας και η Λάρεν πάλεψε να συγκρατήσει τη ναυτίατης. Η ηλικιωμένη γυναίκα τής έφερε μια καρέκλα. «Κάθισε», τη διέταξε.«Συμβαίνει τίποτα;»Η Γκρίζελ ψιθύρισε κάποιες εντολές σε μια από τις υπηρέτριες. Ύστερα τράβηξε μια καρέκλα και

κάθισε απέναντι από τη Λάρεν. Το διαπεραστικό της βλέμμα ήταν ενοχλητικό.«Δεν είναι εύκολο να βλέπεις το παιδί σου να φεύγει μακριά», άρχισε η Γκρίζελ. «Αλλά έτσι πρέπει

να γίνει. Ιδίως αν θέλεις να αποκτήσει η Μέριν την κοινωνική θέση που έλειψε από σένα όταν ήσουνπαιδί».Η Λάρεν κοκκίνισε, αναρωτήθηκε αν θα γλίτωνε ποτέ από την κριτική της πεθεράς της. Δεν

απάντησε, μη θέλοντας να ξεκινήσει μια λογομαχία.Όταν επέστρεψε η υπηρέτρια η Γκρίζελ πήρε από τα χέρια της μια αχνιστή κούπα με τσάι και την

έδωσε στη Λάρεν. «Πιες αυτό».Η Λάρεν μύρισε το δυνατό άρωμα βοτάνων. «Τι είναι;»«Χαμομήλι, μέντα και κάποια άλλα βοτάνια που θα κάνουν αυτή την εγκυμοσύνη ευκολότερη».Αγριοκοίταξε την Γκρίζελ η οποία δίπλωσε απλώς τα χέρια στο στήθος της. «Ξέρω καλά πότε μια

Page 108: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

γυναίκα εγκυμονεί. Και ξέρω επίσης ότι δεν είναι εύκολη εγκυμοσύνη. Έχεις πολλές ναυτίες, σωστά;Και μάλλον φοβάσαι ότι θα το χάσεις».Έκπληκτη, η Λάρεν ήπιε μια γουλιά από το ρόφημα για να μην απαντήσει. Ναι, ήταν αλήθεια πως

φοβόταν πως το παιδί δεν ήταν καλά, όμως δεν το είχε χάσει ακόμα.«Δεν το αρνήθηκες», θριαμβολόγησε η ηλικιωμένη. «Αν όμως πίνεις αυτό το τσάι κάθε πρωί, οι

ναυτίες σου θα περάσουν και θα βοηθήσεις το παιδί να σταθεροποιηθεί μέσα στη μήτρα σου. Θασου φέρνω εγώ τα βοτάνια».Αναρωτήθηκε τι εννοούσε η Γκρίζελ. Ποτέ δεν της είχε πει μια καλή κουβέντα ούτε την είχε

αποδεχτεί σαν σύζυγο του Άλεξ.Η Γκρίζελ σηκώθηκε. «Υποθέτω πως θα θέλεις τη μητέρα ή την αδερφή σου κοντά όταν γεννηθεί

το παιδί».Τα δάχτυλα της Λάρεν έσφιξαν την κούπα. Δεν είχε δει ούτε τη μητέρα της, τη Ρος, ούτε την

αδερφή της, τη Σουσάν, από την ημέρα που έφυγαν για το μοναστήρι της Αγίας Άννας. «Μουλείπουν στ’ αλήθεια», παραδέχτηκε.«Θα τις ειδοποιήσω στο τέλος του καλοκαιριού». Η ηλικιωμένη έγνεψε βλοσυρή με το κεφάλι και

έφυγε. Η Λάρεν αποτελείωσε το τσάι της, συνειδητοποιώντας πως αυτός ήταν ο μόνος τρόπος τηςΓκρίζελ να της ζητήσει συγνώμη.

*

«Δε μ’ αρέσει που τους αφήνουμε μόνους», ομολόγησε ο Άλεξ στον Μπραμ όταν ξεκίνησαν τοταξίδι τους. Η τελευταία επιδρομή στοίχειωνε τη μνήμη του και δεν ήξερε αν έπρεπε να το πιστέψειπως ήταν πράγματι επικηρυγμένος. Πηγαίνοντας να συναντήσει τον αρχηγό των Μακλάχορ, ίσως ναέπεφτε μόνος του σε μια παγίδα δικής του κατασκευής.Μα χρειαζόταν πληροφορίες. Αν ο Χάρκερκ στρατολογούσε τα άλλα κλαν για να εξεγερθούν

εναντίον των Μακίνλοχ, ο Άλεξ έπρεπε να είναι έτοιμος. Οι Μακλάχορ ήταν η μόνη ελπίδα του γιανα μάθει τι ακριβώς σχεδίαζε ο Άγγλος βαρόνος.Κοίταξε μια τελευταία φορά με βαριά καρδιά τα πέτρινα τείχη που περικύκλωναν το Γκλεν Άριν.

Τα κόκκινα μαλλιά της Λάρεν έλαμπαν μέσα στο παγωμένο τοπίο. Σε λίγους μήνες η κοιλιά της θαήταν φουσκωμένη. Λάτρευε τη μεταμόρφωση του κορμιού της αυτούς τους μήνες, το πώς άνθιζε τοσώμα και τα στήθη της όταν μεγάλωνε μέσα της ένα παιδί.«Είναι καλύτερα τα πράγματα μ’ εσένα και τη Λάρεν;» ρώτησε ο Μπραμ καθώς τραβούσαν προς

το λόφο.«Ναι». Θυμήθηκε το σμίξιμό τους στη σπηλιά κι ήθελε να τρέξει πίσω κοντά της και να την πάρει

στην αγκαλιά του. Ένιωθε σαν να άφηνε ένα κομμάτι του εαυτού του πίσω.«Περιμένουμε κι άλλο παιδί», είπε στον Μπραμ.Ο αδερφός του έγνεψε τυπικά και μουρμούρισε τις ευχές του, όμως υπήρχε κάτι άλλο στο μυαλό

του αδερφού του.«Και η Νέιρνα;»«Δεν ξέρω. Δε μου λέει αν είναι έγκυος ή όχι. Το θέλει πολύ».«Ελπίζω όλα να πάνε καλά για σας. Ποτέ δεν είναι εύκολο, ακόμα και πριν γεννηθεί το παιδί».Όσο σκεφτόταν τη Λάρεν τόσο μεγάλωνε η ανησυχία του. Τις τελευταίες ώρες ήταν πολύ ήσυχη.«Όλα θα πάνε καλά», είχε προσπαθήσει να τον διαβεβαιώσει. «Σου υπόσχομαι ότι δε θα βάλω σε

Page 109: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

κανέναν κίνδυνο αυτό το παιδί».Φαινόταν πιο χλομή από ποτέ, όταν όμως τη ρώτησε σχετικά η Λάρεν απλώς τον αγκάλιασε. «Θα

μου λείψεις, αυτό είναι όλο».Τώρα το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να προσεύχεται πως όλοι τους θα παρέμεναν ασφαλείς.

*

Ταξίδεψαν προς τα δυτικά κι όταν έπεσε η νύχτα έφτασαν στα περίχωρα του Μόριστρι, του οχυρούτων Μακλάχορ. «Ας μείνουμε κρυμμένοι», είπε στον Μπραμ και οδήγησαν τα άλογά τους προς τησυστάδα των δέντρων στις παρυφές των βουνών. Ήθελε να συγκεντρώσουν περισσότερεςπληροφορίες γι’ αυτούς πριν πλησιάσουν το επόμενο πρωί.«Πρέπει να ανεβούμε ψηλότερα και να κατασκηνώσουμε. Έτσι μπορούμε να τους

παρακολουθούμε», είπε ο Μπραμ.Προχώρησαν ανάμεσα στα δέντρα ώσπου έφτασαν σε ένα πλάτωμα του λόφου όπου κυλούσε ένας

μικρός καταρράκτης. Καθώς στρατοπέδευαν για τη νύχτα ο Άλεξ έψαξε μέσα στο μανδύα του για ναβρει έναν πυρόλιθο και να ανάψει τη φωτιά. Το χέρι του τότε έπιασε μερικές γυάλινες χάντρες.Είχαν τα χρώματα σμαραγδιού, ρουμπινιού και ζαφειριού και κάποιες ήταν διάφανες. Θα πρέπει να

τα είχε κρύψει εκεί η Λάρεν καθώς τον αποχαιρετούσε. Ήταν τα ίδια κομμάτια του γυαλιού που τηςείχε δώσει εκείνος πριν από χρόνια.Έσφιξε τις χάντρες στο χέρι του.Και ήξερε πως εκείνη τον σκεφτόταν, όπως είχε κι ο ίδιος την εικόνα της στο νου του.

*

Ο Φίνιαν κοιτούσε επίμονα το νεαρό κορίτσι στο φως του δειλινού. Του θύμιζε τη δική του κόρη μετο φωτεινό χαμόγελο και την αθωότητά της. Έσφιξε τις γροθιές του όταν αναλογίστηκε τον τρόποπου έτρεχε η Ιλιάνα στην αγκαλιά του, το γέλιο της όταν τη σήκωνε στον αέρα κι εκείνη αρπαζόταναπ’ το λαιμό του.Άραγε ποια βασανιστήρια είχε υπομείνει στα χέρια του Χάρκερκ; Ήταν ζωντανή; Την είχαν

πειράξει;Είχε περάσει πολύς καιρός. Τώρα που ο αρχηγός των Μακίνλοχ και ο μεγαλύτερος αδερφός του

είχαν φύγει, ήταν η ευκαιρία του. Έπρεπε να δράσει αμέσως, γιατί απ’ αυτό εξαρτιόταν η ζωή τηςκόρης του.Ο Φίνιαν χαμογέλασε στο παιδί και του πρόσφερε το χέρι του. Η μικρή το κοίταξε αβέβαιη για μια

στιγμή. Όταν ο Φίνιαν έβγαλε μια χούφτα ξερά κεράσια από το μανδύα του η μικρή πλησίασε έναβήμα.«Έτσι μπράβο, μικρό μου», την καλόπιασε. «Έλα να δοκιμάσεις».Θεέ μου, συγχώρα με γι’ αυτό που πρέπει να κάνω.

*

«Πού είναι η Αντάρα;» ζήτησε να μάθει η Λάρεν.Η Βανόρα την κοίταξε απορημένη. «Νόμιζα πως έπαιζε με την Γκρίζελ δίπλα στη λίμνη. Δεν είναι

εκεί;»

Page 110: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Η Γκρίζελ έχει να τη δει καμιά ώρα».Το δέρμα της Λάρεν πάγωσε. Βαθιά μέσα της διαισθάνθηκε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Άρχισε να

τρέχει προς τη λίμνη και η καρδιά της χτυπούσε βροντερά καθώς έψαχνε τριγύρω για κάποιο ίχνοςτης κόρης της.Έπρεπε να μείνω μαζί της. Το πλευρό της πονούσε καθώς έτρεχε γρήγορα με την ελπίδα να τη βρει

σώα.Μπήκε στη σπηλιά και κοκάλωσε. Μια ξένη περγαμηνή βρισκόταν πάνω στο γυαλί της, με μια

γραφή που η Λάρεν δεν μπορούσε να διαβάσει. Πάνω στο χαρτί υπήρχε μια μπούκλα απ’ τα μαλλιάτης Αντάρα.Άρπαξε την μπούκλα έξαλλη. Κάποιος είχε πάρει την κόρη της. Πού την είχαν πάει; Και γιατί;Όποιος κι αν ήταν αυτός θα τον σκότωνε.Έτρεξε πίσω στο Γκλεν Άριν και η οργή της φούντωνε όλο και περισσότερο. «Χρειάζομαι κάποιον

που μπορεί να διαβάζει», είπε στον Ντούγκαλ. Κάποιον που θα της μετέφραζε την άγνωστη γραφήστην περγαμηνή. «Βοήθησέ με».Τριγύρω την κοιτούσαν τρομαγμένοι και τότε η Λάρεν κατάλαβε πως ούρλιαζε. Στο χέρι της

κρατούσε σφιχτά την μπούκλα της κόρης της και ευχόταν μ’ όλη την ψυχή της να ήταν εκεί ο Άλεξ,να έπαιρνε αμέσως στο κυνήγι αυτό τον άνθρωπο.Πήρε βαθιά ανάσα, προσπαθώντας να βρει τη δύναμη που χρειαζόταν για να μην κυριευτεί από

υστερία. Η Αντάρα ήταν το μωρό της, το γλυκό κοριτσάκι της που τρύπωνε διαρκώς στο κρεβάτιτης ενώ έπρεπε να κοιμάται με την αδερφή της.Ο Ντούγκαλ άρχισε ήδη να τρέχει, πριν όμως προλάβει να απομακρυνθεί πολύ, η Λάρεν είδε έναν

καβαλάρη να πλησιάζει. Φορούσε το ένδυμα του ιερέα κι όταν έφτασε ως τις πύλες ξεπέζεψε,κρατώντας στα χέρια του ένα δέμα. Τους χαιρέτησε και συστήθηκε ως πάτερ Όσιαν από τοΙνβέριστον. Η Λάρεν δεν μπορούσε να συγκεντρώσει τις σκέψεις της. Δεν ήθελε να ακούσει για τηνεκκλησία ούτε να μιλήσει τώρα για τα παράθυρα που δεν είχαν τελειώσει. Αυτή τη στιγμή το μυαλότης ήταν στην Αντάρα.Ηρέμησε, είπε στον εαυτό της. Αυτός ο ιερέας μπορεί να διαβάσει τη γραφή.«Μπορείτε να μου πείτε τι γράφει σ’ αυτή την περγαμηνή;» τον ρώτησε καρδιοχτυπώντας.«Είναι το έμβλημα των Μακλάχορ», της απάντησε. «Θέλουν μια συνάντηση με τον αρχηγό σας και

τα αδέρφια του στο κάστρο του λόρδου Χάρκερκ».Έσφιξε τα χείλη της και ευχαρίστησε τον ιερέα. Ο Άλεξ είχε φύγει για να συναντηθεί με τον αρχηγό

των Μακλάχορ μόλις την προηγούμενη ημέρα. Θα έβρισκε άραγε εκεί την Αντάρα; Ή μήπως τηνείχαν πάει στο φρούριο του Χάρκερκ;«Ήρθα να μιλήσω με τον υαλοτεχνίτη σας...» έλεγε τώρα ο πάτερ Όσιαν.«Ο πάτερ Στίβεν ήδη επιθεώρησε τα παράθυρα λίγες μέρες πριν», τον διέκοψε η Λάρεν.Ο ιερέας την κοίταξε παραξενεμένος. «Ποιος πάτερ Στίβεν;»«Ένας από τους αδελφούς σας». Ήταν περίεργο να μην τον γνωρίζει, αφού στο μοναστήρι υπήρχαν

λιγότεροι από τριάντα άνθρωποι. «Τον στείλατε με τα μέτρα και τις οδηγίες για τα παράθυρα τηςεκκλησίας».«Δεν έχουμε κανέναν ιερέα με αυτό το όνομα. Και τα σχέδια στα οποία αναφέρεστε έχουν κλαπεί

εδώ και έναν μήνα. Ο ιερέας που στείλαμε έπεσε θύμα ληστείας όταν προσπάθησε να βοηθήσει ένανπληγωμένο άντρα. Του έκλεψαν το άλογο και τα υπάρχοντά του κι όταν επέστρεψε σ’ εμάςχρειάστηκε να ξανασχεδιάσουμε τα πάντα».

Page 111: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Κόπηκε η ανάσα της στη σκέψη πως ο πάτερ Στίβεν δεν ήταν αυτός που είχε ισχυριστεί.Η Λάρεν ξεστόμισε μια βλαστήμια, γιατί ήξερε, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι ο

αυτοαποκαλούμενος ιερέας ήταν αυτός που είχε απαγάγει την κόρη της.

*

Το επόμενο πρωί ο Άλεξ ξύπνησε και είδε πως τους είχαν περικυκλώσει. Τράβηξε το ξίφος του καισηκώθηκε μαζί με τον αδερφό του, κινούμενος αργά ώσπου οι δυο τους βρέθηκαν πλάτη με πλάτη.«Ήρθαμε να μιλήσουμε με τον αρχηγό σας για τον Χάρκερκ», είπε. «Θέλω να μάθω περισσότερα

για την επικήρυξή μου».Ένας ξανθός άντρας βγήκε μπροστά κρατώντας ασπίδα και σπαθί στα χέρια του. «Είμαι ο Μπρόχιν

Μακλάχορ, ο τάνιστε** του κλαν μας». Έριξε μια ματιά στους άντρες του κι αυτοί κύκλωσαν τα δύοαδέρφια. «Και η επικήρυξη βγήκε για τα κεφάλια τα δικά σας και των αδερφών σας».** Υπαρχηγός. (Σ.τ.Μ.)«Δεν ήρθαμε να σας πολεμήσουμε», είπε ήρεμα ο Άλεξ. «Αν όμως μας επιτεθείτε, θα αμυνθούμε.

Και δε νομίζω πως θέλετε να χάσετε άλλους άντρες».Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Μπρόχιν τεντώθηκαν, ούτε εκείνος όμως ούτε κι οι άντρες

του κουνήθηκαν.«Ο Χάρκερκ προσπαθεί να προκαλέσει έριδες ανάμεσα στα κλαν», συνέχισε ο Άλεξ. «Θέλει να

στραφούμε ο ένας εναντίον του άλλου, επειδή αν διαιρεθούμε θα είμαστε πιο αδύναμοι».Κρατώντας σταθερά το όπλο του συνέχισε να καρφώνει με το βλέμμα του τον Μπρόχιν. «Η κόρητου αρχηγού μπορεί να μην είναι πια ζωντανή», επισήμανε. «Γιατί μας επιτεθήκατε αντί να ζητήσετεβοήθεια;»«Χάσαμε μια ντουζίνα άντρες προσπαθώντας να εισβάλλουμε στο φρούριό του», παραδέχτηκε ο

άντρας. «Ακόμα και με τις δικές σας δυνάμεις δεν είμαστε αρκετοί».«Πού είναι τώρα ο αρχηγός σας;» ρώτησε ο Άλεξ. Δεν είχε συναντήσει ποτέ τον Φίνιαν Μακλάχορ,

αν και τον είχε ακουστά.«Έφυγε πριν μερικές μέρες για να βρει μόνος του την Ιλιάνα». Στο πρόσωπο του Μπρόχιν όμως

φάνηκε καθαρά η αμφιβολία, σαν να επρόκειτο για μια μάταιη προσπάθεια.«Ο μικρότερος αδερφός μας ο Κάλεμ υπήρξε αιχμάλωτος του Χάρκερκ», επενέβη ο Μπραμ.

«Ξέρει το εσωτερικό του κάστρου όπως κανείς άλλος. Καταφέραμε και τον βγάλαμε από εκεί μέσαζωντανό. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και για την κόρη του αρχηγού σας».«Και γιατί θα μας βοηθούσατε μετά την επίθεση που σας κάναμε;» Το πρόσωπο του άντρα ήταν

ανέκφραστο, σαν να μην του είχε απομείνει πια καμιά ελπίδα.«Επειδή έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη από σύμμαχους παρά από εχθρούς. Έχετε κάποιες

πληροφορίες για τον Χάρκερκ. Όλοι μαζί μπορούμε να βάλουμε τέλος στις απειλές του εναντίονόλων των κλαν».«Και πώς ξέρουμε ότι θα κρατήσετε το λόγο σας;» ρώτησε τώρα ο Μπρόχιν.«Δεν το ξέρετε», αποκρίθηκε ο Μπραμ. «Αν όμως μας σκοτώστε εδώ, πόσες πιθανότητες έχετε να

πάρετε πίσω τον αρχηγό σας ζωντανό;»Ο Μπρόχιν φάνηκε να το συλλογίζεται κι ύστερα από λίγο έβαλε το σπαθί πίσω στη θήκη του. Ο

ένας μετά τον άλλο οι άντρες αποτραβήχτηκαν. «Ελάτε μαζί μας στο Μόριστρι και θα τασυζητήσουμε».

Page 112: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Από το βλέμμα που έστειλε ο τάνιστε στους άντρες του, ο Άλεξ τον εμπιστεύθηκε ακόμα λιγότερο.Συνέχισε να κρατάει το όπλο του και ακολούθησε τους άντρες κάτω στην πλαγιά του λόφου μεκατεύθυνση το φρούριο των Μακλάχορ.

*

Η Λάρεν ανέβηκε στο άλογό της με τον Ντούγκαλ και τον Κάλεμ στο πλευρό της. Αν και είχανξοδέψει ώρες ψάχνοντας στα γύρω μέρη για την Αντάρα, δεν είχαν εντοπίσει ούτε ίχνος της κόρηςτης. Αρρώσταινε στη σκέψη πως το μωρό της θα πάθαινε κάτι κακό. Δεν είχε άλλη επιλογή από τονα αντιμετωπίσει τους Μακλάχορ και να πάρει πίσω την Αντάρα.«Συγκέντρωσε εδώ τους άντρες», διέταξε τη Νέιρνα. «Θέλω να τους μιλήσω».Οι παλιοί της φόβοι είχαν επιστρέψει και το στομάχι της ήταν σφιγμένο από αγωνία, όμως τώρα

δεν ήταν ώρα για ντροπές. Είχε ανάγκη από τη βοήθεια των αντρών, γιατί χωρίς αυτούς η κόρη τηςμπορεί να υπέφερε.«Λυπάμαι πολύ για την Αντάρα», είπε η Νέιρνα με πρόσωπο κάτωχρο. «Δεν μπορώ ούτε να

φανταστώ πόσο μεγάλη είναι η αγωνία σου».«Θα τη βρω και θα τη φέρω πίσω», είπε με πεποίθηση η Λάρεν. «Όσο καιρό κι αν μου πάρει».Αν και υπέφερε ακόμα από την εξάντληση της εγκυμοσύνης της, η ναυτία είχε επιτέλους

υποχωρήσει. Μόνο ο Άλεξ και η Γκρίζελ γνώριζαν την κατάστασή της και ήταν ευγνώμων που είχανκρατήσει και οι δύο το μυστικό. Κανείς δε θα της επέτρεπε να φύγει από το Γκλεν Άριν ανομολογούσε πως ήταν έγκυος.Δεν είχε κλείσει μάτι. Πώς θα μπορούσε να κοιμηθεί όταν είχαν απαγάγει το μωρό της; Ενώ η

Νέιρνα συγκέντρωνε τους άντρες η Λάρεν βημάτιζε πέρα δώθε προβάροντας τα λόγια στο μυαλότης. Ποτέ άλλοτε δεν είχε απευθυνθεί στους άντρες και η προοπτική την τρόμαζε. Από την ημέραπου ο Άλεξ είχε αποκαλύψει τη δραστηριότητά της όλοι είχαν απομακρυνθεί ακόμα περισσότεροαπό κοντά της. Συμπεριφέρονταν σαν να ήταν αναμειγμένη με μαγεία και όχι με την τέχνη τουγυαλιού.Ο ένας μετά τον άλλο συγκεντρώθηκαν όλοι και η Λάρεν τους περιεργάστηκε. Έχουν κι αυτοί

παιδιά, θύμισε στον εαυτό της. Αν καταλάβαιναν έστω και τον μισό φόβο που έκαιγε την καρδιάτης, σίγουρα θα ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν.«Οι Μακλάχορ πήραν την Αντάρα», άρχισε. Συνειδητοποίησε πως η φωνή της δεν ήταν αρκετά

δυνατή και ανάγκασε τον εαυτό της να μιλήσει δυνατότερα. Δεν μπορούσε να κρύψει το τρέμουλοστον τόνο της, αλλά οι άντρες και οι γυναίκες δεν έδειχναν να την κατηγορούν γι’ αυτό.«Χρειάζομαι τη βοήθειά σας για να τη φέρω πίσω».«Ζήτησαν λύτρα;» ρώτησε ο Ρος. Στο ρυτιδωμένο πρόσωπό του υπήρχε συμπόνια και μια σιωπηρή

προθυμία να βοηθήσει. Στη διάρκεια των λίγων μηνών που η Λάρεν είχε μείνει με τον Ρος και τηΒανόρα, ο ηλικιωμένος άντρας είχε φτάσει στο σημείο να βλέπει τα παιδιά της σαν τα εγγόνια του.«Όχι». Σήκωσε την περγαμηνή με το σύμβολο των Μακλάχορ και την μπούκλα απ’ τα μαλλιά της

κόρης της. «Μόνο αυτές τις αποδείξεις έχω».Ακούστηκαν μουρμουρητά ανάμεσα στους άντρες, σαν να αμφέβαλλαν ότι οι Μακλάχορ ήταν στ’

αλήθεια υπεύθυνοι.«Θα πάω να βρω τον Άλεξ», τους είπε. «Αλλά ζητώ από μερικούς από εσάς να με συνοδεύσουν,

μήπως χρειαστεί να δώσουμε μάχη».

Page 113: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Ο Κάλεμ βγήκε μπροστά, κρατώντας το τόξο του και μια φαρέτρα γεμάτη βέλη. Η Λάρεν έκανε ναδιαμαρτυρηθεί, γιατί χρειάζονταν τη δεινότητά του στο Γκλεν Άριν. Όταν όμως εκείνη προσπάθησενα μιλήσει, ο Κάλεμ σήκωσε το χέρι και έφερε ένα δάχτυλο στα χείλη της, αναγκάζοντάς τη νασωπάσει.Ύστερα γύρισε και κοίταξε τους υπόλοιπους άντρες, σαν να τους προκαλούσε να φέρουν

αντιρρήσεις.«Εγώ θα έρθω μαζί σου», είπε ο Ράμζι. Της χαμογέλασε γεμάτος ελπίδα, όμως ήταν πολύ μικρός

για να αντιμετωπίσει τέτοιο κίνδυνο.«Σε χρειάζομαι εδώ για να προσέχεις το καμίνι μου», του είπε. «Βασίζομαι σ’ εσένα και τον Μονρό

για να μη σταματήσει η παραγωγή του γυαλιού».Αν και φαινόταν απογοητευμένος, εντούτοις η προσφορά του είχε αντίκτυπο στους υπόλοιπους,

σαν να ντροπιάστηκαν από αυτήν. Άλλοι δυο άντρες μπήκαν στην ομάδα μαζί με τον Κάλεμ και ηΛάρεν γύρισε στον Ρος. «Προστάτευσε το Γκλεν Άριν όσο θα λείπουμε», πρόσταξε. Ο ηλικιωμένοςάντρας έγειρε το κεφάλι του.Η Λάρεν ξεφύσησε και παρατήρησε τους ανθρώπους γύρω της. Δεν ήταν τόσο δύσκολο όσο

φανταζόταν να τους μιλήσει. Δεν υπήρχε καμία κριτική ή μομφή στα μάτια τους, μονάχακατανόηση.«Πάω να βρω την κόρη μου», τους είπε τελικά, χωρίς να τη νοιάζει που τα μάγουλά της ήταν

γεμάτα δάκρυα. Με έκπληξή της είδε την Γκρίζελ να πλησιάζει.Η ηλικιωμένη γυναίκα έσφιξε το χέρι της. «Ναι, θα τη βρεις. Κι ο Θεός να βοηθήσει οποιονδήποτε

εμποδίσει μια μητέρα να βρει το παιδί της».

Page 114: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 14

Ο Φίνιαν Μακλάχορ κρατούσε το κοιμισμένο παιδί στα χέρια του. Το μικρό κορίτσι έκλαιγε σχεδόνόλο το απόγευμα ώσπου κοιμήθηκε αποκαμωμένο. Τη σκέπασε με το μανδύα του για να μηνκρυώνει και κοίταξε το κάστρο που βρισκόταν εμπρός του. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλολαχταρούσε να γυρίσει πίσω. Αλλά ο χρόνος του είχε ήδη τελειώσει και φοβόταν για την τύχη τηςΙλιάνα.Πέρασε μέσα από τις πύλες κουβαλώντας πάντα την Αντάρα τυλιγμένη με το μανδύα του. Οι

στρατιώτες τον παρακολουθούσαν να μπαίνει με τα όπλα τους σε ετοιμότητα, αν και δεν υπήρχεανάγκη να τα χρησιμοποιήσουν. Δυο στρατιώτες ήρθαν μπροστά του. Ο Φίνιαν τους κοίταξεκατάματα. «Έφερα στο λόρδο Χάρκερκ έναν όμηρο σε αντάλλαγμα για την κόρη μου».Υπήρχε αμφιβολία στα πρόσωπά τους, όμως τον οδήγησαν προς τον κεντρικό πύργο. Μέσα στο

φρούριο είδε άντρες ντυμένους με κουρέλια να στοιβάζουν πέτρες τη μια πάνω στην άλλη για τηνενίσχυση του κάστρου. Ένας απ’ αυτούς τον κοίταξε με μια βλοσυρή έκφραση, καταδικάζονταςσιωπηρά τον Φίνιαν γι’ αυτό που ετοιμαζόταν να κάνει. Ναι, αυτό το μικρό κορίτσι ήταν αθώο. Καιόσο κι αν μισούσε τον εαυτό του που παρέδιδε το παιδί στον εχθρό, ο Φίνιαν δεν έβλεπε άλληεπιλογή. Δεν είχε αρκετούς άντρες για να σώσει την Ιλιάνα. Ήλπιζε μόνο ότι ο Χάρκερκ θα δεχόταντην ανταλλαγή του ενός κοριτσιού για το άλλο.Οι στρατιώτες τον οδήγησαν σε μια αίθουσα όπου ο Χάρκερκ μιλούσε σε μια ομάδα αντρών. Ο

βαρόνος φορούσε σιδερόπλεκτο θώρακα και κωνικό κράνος, σαν να είχε έρθει μόλις από μάχη.Όταν είδε τον Φίνιαν το βλέμμα του γέμισε ενδιαφέρον. «Τι μου έφερες;»«Τη μικρότερη κόρη του αρχηγού των Μακίνλοχ. Σε αντάλλαγμα θέλω πίσω την Ιλιάνα».Ο βαρόνος χαμογέλασε σφιγμένα. «Ώστε σκέφτηκες να παζαρέψεις μαζί μου για να την πάρεις.

Γιατί νομίζεις ότι την κράτησα ζωντανή τόσον καιρό;»«Επειδή θέλεις τους Μακίνλοχ νεκρούς. Και θα πολεμήσουν γι’ αυτό το παιδί. Θα έρθουν να σε

βρουν... όλοι τους».Ο βαρόνος τον κοίταξε διασκεδάζοντας. Ύστερα στράφηκε σ’ έναν από τους στρατιώτες. «Πάρτε

την».Από κάποιο ένστικτο τα χέρια του Φίνιαν έσφιξαν την Αντάρα. Η κίνησή του αυτή ξύπνησε το

παιδί και, όταν ο στρατιώτης την άρπαξε, άρχισε να κλαίει. Ο Χάρκερκ έγνεψε στον άντρα και οστρατιώτης εξαφανίστηκε με το μωρό. Τα κλάματα του μικρού κοριτσιού θα τον στοίχειωναν γιαπάντα, γιατί τώρα είχε ήδη κάνει το αδιανόητο –είχε παραδώσει ένα αθώο παιδί στον ίδιο τοδιάβολο.«Αυτό το παιδί θα μπορούσε να ανήκει σε οποιονδήποτε», είπε ο Χάρκερκ. «Δεν έχεις απόδειξη ότι

είναι του Μακίνλοχ».«Είναι. Το ορκίζομαι». Το κουράγιο του τον εγκατέλειπε, γιατί τώρα συνειδητοποιούσε πως είχε

κάνει ένα μοιραίο λάθος. Είχε πιστέψει πως ο Χάρκερκ θα δεχόταν την όμηρο και σε αντάλλαγμα θατου έδινε πίσω την Ιλιάνα. Τώρα όμως ήταν σαφές ότι ο βαρόνος δεν είχε καμία πρόθεση ναπαζαρέψει μαζί του.

Page 115: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Βάλ’ τε τον μαζί με τους υπόλοιπους», διέταξε ο Χάρκερκ. «Και θα δούμε αν έρθει κανείς για τοπαιδί».Τέσσερις άντρες τον άρπαξαν και το κρύο μέταλλο από τις πανοπλίες πίεσε τη σάρκα του. Ο Φίνιαν

πάλεψε να ελευθερωθεί, αλλά η δύναμή του δεν ήταν αρκετή. «Και η κόρη μου;» φώναξε καθώς οιάντρες τον τραβούσαν μακριά.«Είναι ήδη νεκρή».

*

«Οι άντρες του Χάρκερκ μας επιτέθηκαν μια βδομάδα μετά την πυρπόληση του Γκλεν Άριν», είπε οΜπρόχιν. «Πήραν την κόρη του Φίνιαν, την Ιλιάνα και για αντάλλαγμα ζήτησε τα κεφάλια σας».Ο Άλεξ έριξε τύρφη στη φωτιά, συνειδητοποιώντας ποια ήταν η πρόθεση του βαρόνου. «Με το να

σας αναθέσει να μας σκοτώσετε, ο Χάρκερκ κράτησε τα δικά του χέρια καθαρά».«Ναι». Το βλέμμα του Μπρόχιν σκλήρυνε. «Σχεδόν εξολόθρεψε το δικό μας κλαν. Ελάχιστοι

άντρες έχουμε απομείνει». Πίκρα χρωμάτιζε τον τόνο της φωνής του. «Ο αδερφός μου μάζεψε μιαομάδα από τους άλλους με σκοπό να επιτεθεί στις δυνάμεις του Χάρκερκ και να σώσει τη κόρη του.Ήταν ο μόνος που επέζησε».Ο Άλεξ ήπιε μια γουλιά μπίρα μέσα από το κέρας που είχε φέρει μαζί του κι ύστερα το έδωσε στον

Μπρόχιν. Ο τάνιστε δίστασε για μια στιγμή. Αν έπινε απ’ αυτό θα σήμαινε συμμαχία μεταξύ τους.Τελικά όμως ήπιε και πέρασε το κύπελλο και στους άντρες του.«Ξέρουν τα άλλα κλαν για την επικήρυξη;»Ο Μπρόχιν ανασήκωσε τους ώμους. «Δεν ξέρω. Και τώρα ίσως να μην ξαναδώ τον αδερφό μου

ζωντανό». Έγνεψε στους άλλους οι οποίοι δεν έφταναν ούτε μια ντουζίνα άντρες. «Δεν μπορούμενα επιχειρήσουμε άλλη απόπειρα διάσωσης. Θα ήταν καθαρή αυτοκτονία».Ο Άλεξ έγειρε πίσω να σκεφτεί. «Έχετε μιλήσει στα άλλα κλαν;»«Αρνήθηκαν να μας βοηθήσουν». Ο Μπρόχιν ακούμπησε τον καρπό του πάνω στο γόνατο και

προσήλωσε το βλέμμα στη φωτιά. «Φοβάμαι πως η μόνη μας ευκαιρία να επιβιώσουμε απ’ αυτή τηνιστορία είναι να αφήσουμε τον Φίνιαν να φύγει». Έσφιξε τη γροθιά του. «Μα είναι αδερφός μου».«Θα σας βοηθήσουμε να τους πάρετε πίσω», είπε τότε ο Μπραμ. Κοίταξε τον Άλεξ. «Ορκίστηκα

ότι θα απελευθέρωνα όλους τους αιχμαλώτους του Χάρκερκ». Σήκωσε τους καρπούς τουδείχνοντας στον Μπρόχιν τις πληγές που παρέμεναν εκεί από τις αλυσίδες που φορούσε για εφτάχρόνια. «Αλλά δε θα επιτεθούμε απευθείας. Πρέπει να βρούμε άλλον τρόπο για να μπούμε».Ο Άλεξ διάβασε τη σκέψη του. «Θέλεις να μας οδηγήσουν εκεί οι Μακλάχορ σαν αιχμαλώτους;»«Όχι. Θα μας βοηθήσει ο πατέρας της Νέιρνα». Ο αρχηγός των Μακφέρσον είχε συνάψει μια

εύθραυστη συνθήκη με τον Χάρκερκ, η οποία με τον καιρό αποδυναμωνόταν.Ο Άλεξ άρχισε να αναλύει την ιδέα του σχεδιάζοντας πάνω στην άμμο. Ο Μπρόχιν πρόσθεσε τις

δικές του πληροφορίες τις οποίες ο Φίνιαν είχε συγκεντρώσει από τις δύο επαφές του με τονΧάρκερκ. Πέρασαν ώρες συζητώντας τα σχέδιά τους κι όταν τελείωσαν, ο Άλεξ ένιωσε ένα αίσθημαικανοποίησης. Αν ελευθέρωναν τους αιχμαλώτους του Χάρκερκ αυτό θα μείωνε τη δύναμη τουβαρόνου. Και όχι μόνο αυτό. Οι άντρες θα επέστρεφαν στα κλαν τους και οι μεταξύ τους συμμαχίεςθα ισχυροποιούνταν.Αφού απόφαγαν το βραδινό γεύμα το οποίο είχε ετοιμάσει η αδερφή του Μπρόχιν, άκουσαν

καλπασμό αλόγων που πλησίαζαν. Ο Άλεξ σηκώθηκε, πήρε την ασπίδα και τα όπλα του και βγήκε

Page 116: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

από το υπόστεγο. Έξω ο ήλιος βούλιαζε χαμηλά στον ορίζοντα και πέρα στο βάθος φάνηκαν οΚάλεμ, η Λάρεν και δύο άλλοι Μακίνλοχ να πλησιάζουν.Από το συντετριμμένο ύφος της γυναίκας του κατάλαβε ότι κάτι τρομερό είχε συμβεί.«Τι γυρεύετε εδώ;» απαίτησε να μάθει.Τα μάγουλά της ήταν κατάχλομα και τα χείλη της έτρεμαν καθώς μιλούσε. «Οι Μακλάχορ

απήγαγαν την Αντάρα. Έχει εξαφανιστεί».Η Λάρεν είδε σοκαρισμένη τον Άλεξ να αρπάζει έναν από τους Μακλάχορ από το χιτώνα έτοιμος

να τον πνίξει. «Δεν είπες τίποτα για την απαγωγή της κόρης μου, Μπρόχιν».Ο άντρας της έσφιξε τον άλλο άντρα στα χέρια του αδιαφορώντας σχεδόν για την απάντησή του. Η

Λάρεν ξεπέζεψε και πήγε κοντά του. «Άλεξ. Πρέπει να μας δώσει πρώτα κάποιες απαντήσεις».Επιτέλους ο Άλεξ τον άφησε και το μπλαβί πρόσωπο του Μπρόχιν έγινε κόκκινο. Έβηξε δυνατά κι

έσκυψε προσπαθώντας να πάρει ανάσα. «Ο Φίνιαν», κατάφερε μόνο να πει.Η οργή στο πρόσωπο του Άλεξ δεν υποχώρησε και η Λάρεν τύλιξε τα χέρια της γύρω από τη μέση

του. Τον κράτησε έτσι για μια στιγμή σαν να ήθελε να καταλαγιάσει τη μανία του.Πήρε τον άντρα από το μπράτσο και τον ανάγκασε να σηκωθεί. «Το ξέρατε αυτό;»Ο Μακλάχορ κούνησε πέρα δώθε το κεφάλι του. «Όχι. Αλλά... όταν επιτεθήκαμε στο Γκλεν Άριν,

ο Φίνιαν ήθελε έναν όμηρο. Τότε δε στάθηκε δυνατόν, αλλά θα πρέπει να επέστρεψε». Κάθισε καιπήρε μια κούπα μπίρα για να καθαρίσει το λαιμό του. «Υποθέτω πως σκέφτηκε να ανταλλάξει τη μιακόρη για την άλλη».Η Λάρεν αρπάχτηκε από το μπράτσο του Άλεξ για να στηριχτεί. Όμηρος; Το μωρό της; Η δική της

οργή, που μετά βίας συγκρατιόταν, κόντευε να ξεσπάσει. Ο βαρόνος του Χάρκερκ ήταν έναςάνθρωπος άκαρδος, ένας Άγγλος που κρατούσε τους Σκοτσέζους σαν σκλάβους και λάτρευε τοασήμι. Η σκέψη πως η δική της κόρη βρισκόταν στον ίδιο χώρο μ’ ένα τέτοιο τέρας... της γύριζε τοστομάχι.Ο Κάλεμ στεκόταν δίπλα στον Μπραμ κι έδειχνε να βράζει κι ο ίδιος από οργή. Εκείνος ήξερε πολύ

καλά τι θα αντιμετώπιζε η Αντάρα μέσα στο κάστρο του Χάρκερκ. Αν και οι εξωτερικές ουλές τουείχαν γιατρευτεί, κανείς άλλος δε γνώριζε τη φρίκη που είχε γνωρίσει ο Κάλεμ. Παρ’ όλο πουβοηθούσε τους άλλους στο χτίσιμο, η Λάρεν έβλεπε επάνω του τον εφιάλτη που τον στοίχειωνε.«Θα την πάρουμε πίσω», είπε ο Μπρόχιν. «Ο Φίνιαν δε σκεφτόταν καθαρά». Κοίταξε τον Άλεξ

τρίβοντας το λαιμό του. «Θα φύγουμε το χάραμα».

*

Ο Άλεξ πήρε τη Λάρεν σε ένα από τα εγκαταλειμμένα σπίτια και άναψε τη φωτιά. Τα δάχτυλα τηςΛάρεν έτρεμαν, το πρόσωπό της ήταν τεντωμένο από αγωνία. Στάθηκε δίπλα της και τύλιξε γύρωτης το μπράτσο του. «Θα βρω την Αντάρα. Σου το ορκίζομαι».«Μαζί θα τη βρούμε», τον διόρθωσε. «Δε θα μείνω πίσω όταν η κόρη μου βρίσκεται στα χέρια

αυτού του τέρατος».Ο Άλεξ πήρε το χέρι της. «Αν νομίζεις πως θα σ’ αφήσω να βάλεις σε κίνδυνο τον εαυτό σου,

κάνεις λάθος». Χαμήλωσε το χέρι του στην κοιλιά της. «Ή μήπως ξέχασες ότι έχεις ναπροστατεύσεις κι άλλο παιδί;»«Δε γυρίζω πίσω χωρίς την Αντάρα», επέμεινε. Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα. «Τι είδους άνθρωπος

θα έκλεβε ένα μωρό για να το παραδώσει στον εχθρό;»

Page 117: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Κάποιος που του έχουν ήδη κλέψει τη κόρη», της απάντησε. Η φωνή του ήταν ουδέτερη κι αυτόφάνηκε να τη θυμώνει.«Πώς μπορείς να είσαι τόσο ήρεμος;»Αγνόησε την ερώτησή της, γιατί δεν μπορούσε να αφήσει τον εαυτό του να σκεφτεί κακό για την

Αντάρα. Αυτή τη στιγμή είχε ανάγκη να συγκεντρωθεί σε όσα έπρεπε να γίνουν και να παραμερίσειτα προσωπικά του αισθήματα. «Αύριο θα σε στείλω πίσω με τους συνοδούς. Ο Κάλεμ θα μείνει μαζίμας».Χαμήλωσε το κεφάλι της. «Δε σε καταλαβαίνω. Φέρεσαι σαν να πηγαίνεις σε μια μάχη. Σαν να μη

συμβαίνει τίποτα».Ο Άλεξ κοιτούσε τη φωτιά, αλλά η παγωνιά μέσα του παρέμενε. «Πηγαίνω σε μάχη, Λάρεν».«Δε σε νοιάζει καθόλου; Είναι κόρη μας».«Ξέρω πολύ καλά το διακύβευμα, Λάρεν». Δε χρειαζόταν να της θυμίσει ότι η ζωή του μωρού τους

βρισκόταν στα χέρια του. Αν έκανε ένα λάθος, η Αντάρα μπορεί να πέθαινε εξαιτίας του.Η Λάρεν κούνησε πέρα δώθε το κεφάλι της και υποχώρησε μακριά του. «Έτσι φερόσουν κι όταν

πέθαινε ο Ντέιβιντ. Σαν να μην είχε σημασία η ζωή του».«Είχε μεγάλη σημασία για μένα». Τα λόγια του ακούγονταν ανέκφραστα, αλλά πίσω τους

κρυβόταν η σκιά του πένθους. Όσο πιο πολύ αναλογιζόταν το παρελθόν τόσο βαθύτερα ο πόνοςέμπηγε το μαχαίρι στην καρδιά του. «Αυτή τη στιγμή πρέπει να σκεφτώ με ποιον τρόπο θα μπω στοκάστρο του Χάρκερκ. Και πώς θα την ελευθερώσουμε». Σκάλισε τη φωτιά μ’ ένα χοντρό ραβδί καιμια βροχή από σπίθες πετάχτηκε ψηλά.«Ποτέ δεν πένθησες για τον Ντέιβιντ, έτσι δεν είναι;» μουρμούρισε η Λάρεν. «Πήγες στον τάφο

του... αλλά αυτό ήταν όλο».Η κατηγορία της διαπέρασε την κλειστή καρδιά του. Έπιασε τους καρπούς της και τους κράτησε

μπροστά της. «Μη με ξανακατηγορήσεις ποτέ ότι δεν αγαπούσα το γιο μας. Ναι, τον πένθησα».Την κρατούσε πολύ σφιχτά και την άφησε απότομα, νιώθοντας τη αγανάκτησή του να φουντώνει.

«Όμως είμαι ο αρχηγός σ’ αυτό το κλαν. Και δεν μπορώ να αφήσω κανέναν να δει τι συμβαίνει μέσαμου. Ούτε καν σ’ εσένα».Κάθε λέξη που πρόφερε έβγαινε από μέσα του με κόπο. Δεν έβλεπε άραγε η Λάρεν πως πονούσε το

ίδιο βαθιά μ’ εκείνη, ακόμα κι αν δεν το έδειχνε ποτέ;«Είμαι γυναίκα σου, Άλεξ», του ψιθύρισε και τα μάτια της πλημμύρισαν από δάκρυα. «Αν δεν

εξομολογηθείς σ’ εμένα, σε ποιον θα το κάνεις;»Όταν τα χέρια της ανέβηκαν στο πρόσωπό του ο Άλεξ τα κράτησε σφιχτά και έσκυψε το πρόσωπό

του στα μαλλιά της. «Δεν πρόκειται να χάσουμε άλλο παιδί. Σου το υπόσχομαι».Παρά τις προσπάθειές του να διώξει την ανάμνηση της κόρης του, το πρόσωπο της Αντάρα

εμφανίστηκε στο μυαλό του. Θυμήθηκε τη γλύκα του χαμόγελού της και τον τρόπο πουπροχωρούσε χοροπηδώντας αντί να περπατά. Θα έδινε και την τελευταία σταγόνα του αίματός τουγι’ αυτήν.Όπως θα έκανε και για τη γυναίκα του. Μέσα στα μάτια της έβλεπε την απογοήτευση. Δεν

καταλάβαινε τι ήθελε η Λάρεν απ’ αυτόν. Με το να αναμασούν το παρελθόν δε θα άλλαζαν τίποτα.Ίσως όμως... κρατώντας τα αισθήματά του για τον εαυτό του την πλήγωνε περισσότερο.«Όταν χάσαμε το γιο μας, δεν υπήρχε τίποτα που μπορούσα να κάνω για να σε παρηγορήσω», της

είπε τελικά. «Τίποτα δεν έδιωχνε μακριά τον πόνο σου».«Φοβόμουν να σε πλησιάσω», παραδέχτηκε εκείνη. «Δε μιλούσες ποτέ γι’ αυτό».

Page 118: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής μου. Ήθελα απελπισμένα ένα γιο... κι ύστερα τον έχασα τόσοσύντομα...» Το μοναδικό πράγμα που θα ήταν χειρότερο από το να χάσει ένα γιο ήταν να χάσει τηγυναίκα του.Σήκωσε τα χέρια της και αγκάλιασε το πρόσωπό του. «Θα αποκτήσουμε κι άλλον γιο μια μέρα. Κι

όταν μεγαλώσει θα γίνει τόσο δυνατός όσο κι ο πατέρας του».Τη φίλησε. «Μια μέρα, ίσως».Η Λάρεν πήρε το χέρι του και το έφερε στην κοιλιά της. Έμεινε ακίνητη και ο Άλεξ κίνησε κυκλικά

τα δάχτυλά του. «Έχεις νιώσει το μωρό να κινείται καθόλου;»Κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. «Αλλά νιώθω λίγο καλύτερα. Δεν είμαι τόσο κουρασμένη ούτε

έχω πια ναυτίες».Το χέρι του έμεινε για λίγο ακόμα εκεί, σαν να ήθελε να βοηθήσει το μωρό τους να παραμείνει

ζωντανό. «Δε θα σε απογοητεύσω, Λάρεν», ορκίστηκε. «Θα φέρω την Αντάρα πίσω».Τον τράβηξε να ξαπλώσει κοντά της, ο Άλεξ όμως εξακολουθούσε να είναι προστατευτικός με την

κατάστασή της. Χάιδεψε τα μαλλιά της κι εκείνη έμπλεξε τις γάμπες της με τις δικές του. Το μέλλονήταν πολύ αβέβαιο τώρα. Ο Άλεξ δεν ήξερε ποιες απειλές τούς περίμεναν ή ποια συμφορά είχε ήδηβρει την κόρη τους.Η Λάρεν τον κοιτούσε με τα γαλάζια μάτια της γεμάτα συναισθήματα. Εκείνος αγκάλιασε το

πρόσωπό της σαν να ήθελε να απομνημονεύσει για πάντα την εικόνα της. Πόσο πολύ την αγαπούσε!Φίλησε το στόμα της και κατέβηκε χαμηλότερα στο λαιμό της. Πάνω από το εμπόδιο του

φορέματος που τον χώριζε από το γυμνό δέρμα της, ο Άλεξ φίλησε τα πλευρά της, την καμπύλη τουγοφού και τέλος το αγέννητο παιδί τους.«Θα ζήσεις», ψιθύρισε στο παιδί, «και θα γίνεις δυνατό, σ’ το υπόσχομαι».Ό,τι και να συμβεί σ’ εμένα.Η γυναίκα του άπλωσε τα χέρια και πήρε το πρόσωπό του αναγκάζοντάς τον να την κοιτάξει.

«Μιλάς σαν να μην πρόκειται να γυρίσεις».Δεν μπορούσε να της πει ψέματα γι’ αυτό. Χάιδεψε το μάγουλό της και κοίταξε σταθερά μέσα στα

μάτια της. «Θα κάνω ό,τι είναι δυνατόν για να τη στείλω πίσω κοντά σου».«Μη με κάνεις να διαλέξω», τον διέταξε. «Μη με κάνεις ποτέ να διαλέξω μεταξύ της δικής σου

ζωής ή της Αντάρα». Η φωνή της έτρεμε και έκλεισε τα μάτια της, πιέζοντας το στόμα της πάνωστην παλάμη του.«Δε θα χρειαστεί». Ιδίως αν δεν υπήρχε καμία επιλογή. Κάθε πατέρας θα θυσίαζε τη ζωή του για το

παιδί του. Όπως είχε κάνει και ο Τάβιν για τον Μπραμ.Όταν ήταν μικρός ο Άλεξ δεν το είχε καταλάβει. Εκείνος ήταν που είχε βρει τη μητέρα του να

θρηνεί πάνω απ’ τον νεκρό άντρα της. Είχε κοιτάξει τα άδεια μάτια του πατέρα του ανήμπορος νακαταλάβει γιατί ο Τάβιν δέχτηκε το ξίφος που προοριζόταν για τον αδερφό του.Τώρα καταλάβαινε. Και μολονότι σχεδίαζε να κάνει τα πάντα για να βγει ζωντανός απ’ αυτή την

περιπέτεια, καταλάβαινε τον κίνδυνο.«Πιστεύεις πως είναι ζωντανή;» Το ολοφάνερο μαρτύριό της ράγιζε την καρδιά του. Την κράτησε

σφιχτά, μη αντέχοντας να βλέπει την αγωνία της.«Είναι ζωντανή. Ο Χάρκερκ θα τη χρησιμοποιήσει για να πιάσει εμάς». Μα δεν αμφέβαλλε

καθόλου ότι ο βαρόνος θα το απολάμβανε να σκοτώσει το παιδί μπροστά στα μάτια του. Η σκέψηαυτή μούδιασε την καρδιά του καθώς ένιωθε τα δάκρυα της Λάρεν να μουσκεύουν το χιτώνα του.«Να προσέχεις». Τα λόγια της ήταν κάτι λιγότερο από ψίθυρος, σαν να μην ειπώθηκαν ποτέ.

Page 119: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Ύστερα άρχισε να τον φιλάει με απόγνωση.Το φιλί ήταν αλμυρό από τα δάκρυά της και η Λάρεν προσπάθησε να πάρει μέσα απ’ αυτό τη

δύναμη που χρειαζόταν. Άγγιξε τη γλώσσα του με τη δική της αναζητώντας τον και πέρασε τα χέριατης μέσα από τα ρούχα του.Άρχισε να του βγάζει το ένα μετά το άλλο τα ρούχα που τους χώριζαν και εκείνος τη βοήθησε

ώσπου έμειναν και οι δυο σώμα με σώμα. Ο Άλεξ αισθάνθηκε τη μεταμόρφωση του κορμιού της,την πληθωρικότητα και τη ομορφιά της. Αν και η κοιλιά της δεν είχε μεγαλώσει παρά ελάχιστα, ταστήθη της ήταν πιο γεμάτα.Τύλιξε τα μπράτσα της γύρω από τη μέση του και εκείνος χάιδεψε την πλάτη της. «Μου δίνεις ένα

λόγο για να ξαναγυρίσω, α γράι».Κι όταν τον τράβηξε επάνω της για να της δείξει την αγάπη του, ο Άλεξ απόλαυσε κάθε άγγιγμα,

κάθε στιγμή. Γιατί ήξερε πως ίσως αυτή να ήταν η τελευταία τους νύχτα.

*

Τα μάτια της Λάρεν ήταν στεγνά όταν ο Άλεξ κάλπασε μακριά. Δεν υπήρχε τίποτα χειρότερο από τονα προσπαθεί να επιβιώσει την κάθε μέρα χωρίς τον άντρα και την κόρη της. Τώρα ευχόταν να είχεστείλει και την Αντάρα μαζί με τη Μέριν για αναδοχή, γιατί έτσι τουλάχιστον το μωρό της θα ήτανασφαλές. Η επιθυμία της να περάσει λίγο ακόμα χρόνο με την Αντάρα είχε καταλήξει σε έναντρομερό εφιάλτη.Δεν μπορούσε να δουλέψει πια το γυαλί της. Ενώ ήταν η μόνη της διέξοδος είχε χάσει κάθε

επιθυμία για δημιουργία. Η Λάρεν πέρασε την πρώτη μέρα κλεισμένη στο κάστρο, κάνονταςμηχανικά τα καθήκοντά της. Όταν κάθισε στην τραπεζαρία είδε στα χέρια της μπλε και χρυσέςλάμψεις. Σήκωσε το βλέμμα και είδε πως ο Ρος είχε φροντίσει να βάλουν ένα από τα παράθυρά τηςστον τοίχο του κάστρου. Η εικόνα της Παρθένου με το Βρέφος δέσποζε από ψηλά και το φως τουήλιου ξεχυνόταν μέσα από τα χρώματα. Το κενό μέσα της έγινε μεγαλύτερο και η απελπισία τηςσκίασε τα πάντα.Η Νέιρνα ήρθε να περάσει λίγο χρόνο μαζί της και από την ευτυχία που είδε στο πρόσωπό της, η

Λάρεν μάντεψε αυτό που είχε η γυναίκα να της πει. Τώρα ήταν πιο αποφασισμένη από πριν να μηντης αποκαλύψει πού βρίσκονταν ο Μπραμ και ο Άλεξ. Ήταν καλύτερα η Νέιρνα να νομίζει πωςδιαπραγματεύονταν με τους Μακλάχορ.«Κοντεύουν δυο μήνες», είπε η Νέιρνα και η φωνή της παλλόταν από ενθουσιασμό. Ακούμπησε το

χέρι στην κοιλιά της και η φλογερή επιθυμία έδωσε στο χαμόγελό της μια ζεστή λάμψη. «Αλλά δενέχω καθόλου ναυτίες. Λες να κάνω λάθος;»«Μερικές γυναίκες δεν παθαίνουν ναυτία», είπε η Λάρεν. «Μπορεί να είσαι μία από τις τυχερές».

Ακούμπησε το χέρι πάνω στη δική της κοιλιά, κατανοώντας τη χαρά της Νέιρνα. «Όμως νομίζω πως,ναι, τον ερχόμενο χειμώνα θα κρατάς ένα μωρό στην αγκαλιά σου».Η Νέιρνα ξέσπασε σε κλάματα και την αγκάλιασε. Η Λάρεν δεν μπορούσε να σηκωθεί για να της

ανταποδώσει το αγκάλιασμα και μετακινήθηκε πάνω στον πάγκο. «Ξέρω πως το ήθελες καιρό».«Κλαίω συνέχεια», θρήνησε η Νέιρνα. «Ενώ ξέρω πως θα έπρεπε να είμαι ευτυχισμένη».«Οι έγκυες κλαίνε με το παραμικρό». Και τα δικά της μάτια βούρκωσαν όταν θυμήθηκε την αγωνία

της. Τώρα ήθελε να βρίσκεται μαζί με τον Άλεξ, παρά τον κίνδυνο. Είχε μαζί τους άντρες του καιτους Μακλάχορ, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Αυτό είχε φανεί στην αγωνία του την τελευταία νύχτα

Page 120: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

που πέρασαν μαζί.Κάτι έσπασε μέσα της. Θα καθόταν εδώ, περιμένοντας με σταυρωμένα τα χέρια; Πάντα αυτό έκανε,

έμενε στο περιθώριο ενώ οι άλλοι έπαιρναν τις αποφάσεις για λογαριασμό της. Κι αν τώρα δεν έκανεκάτι, οι άντρες δε θα επέστρεφαν ποτέ.Μια ξαφνική φλόγα την κινητοποίησε. Όχι, δεν ήταν υποχρεωμένη να μείνει εδώ. Είχαν κι άλλους

συμμάχους. Και μολονότι εκείνη δε γνώριζε καλά τα άλλα κλαν, είχε ακόμα χρήματα από ταπαράθυρα που είχε πουλήσει.Μπορούσε να προσλάβει άντρες για να βοηθήσουν τον Άλεξ και τους υπόλοιπους. Ένα κύμα

ενέργειας την πλημμύρισε και σηκώθηκε όρθια. Θα ξεκινούσε πηγαίνοντας να μιλήσει με τονΚάμερον Μακίνον, το λόρδο του Λόχαρ. Ήταν φίλος και σύμμαχος των Μακίνλοχ στο παρελθόν.Σίγουρα θα της παραχωρούσε καμιά ντουζίνα άντρες για να βοηθήσουν τον Άλεξ.«Τι συμβαίνει;» ρώτησε η Νέιρνα. «Αισθάνεσαι καλά;»Η Λάρεν προσπάθησε να χαμογελάσει. «Ναι». Τώρα είχε ένα σκοπό. Να εξασφαλίσει ενισχύσεις

για τους άντρες. Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να αναλάβει τον αληθινό ρόλο της σαν κυρά τουΓκλεν Άριν και να μαζέψει το κουράγιο της για να κάνει αυτό που έπρεπε.«Πρέπει να μιλήσω στην Γκρίζελ». Η ηλικιωμένη είχε μια ξεχωριστή σχέση με τον Κάμερον

Μακίνον. Ήταν πιθανό να ερχόταν μαζί με τη Λάρεν για να μιλήσουν στο βαρόνο.Η Νέιρνα την κοίταξε ανήσυχη. «Αν θέλεις να μιλήσεις με την Γκρίζελ, τότε σίγουρα δεν πρέπει να

νιώθεις πολύ καλά».Η Λάρεν απλώς χαμογέλασε.

*

Τέσσερις μέρες αργότεραΟ βαρόνος του Χάρκερκ μπορεί να είχε αυξήσει την περιουσία του, αλλά το κάστρο ήταν ακόμαχτισμένο κυρίως από ξύλο. Είχε έναν ψηλό κεντρικό πύργο περιβαλλόμενο από αρκετάπεριφερειακά κτίρια, περιφραγμένα με ξύλινο τείχος. Δε θα ήταν εύκολο να περάσουν μέσα.Είχαν στρατοπεδεύσει στην κορυφή ενός μεγάλου λόφου κι αυτό τους επέτρεπε να κοιτούν μέσα

στο οχυρό. Ομάδες στρατιωτών εκπαιδεύονταν πίσω από τα τείχη ενώ καπνοί υψώνονταν από τιςεξωτερικές φωτιές.Ο Μπραμ είχε πάει να πάει να φέρει βοήθεια από τον πατέρα της Νέιρνα, τον Χάμις Μακφέρσον,

ενώ ο Κάλεμ παρακολουθούσε με αδιευκρίνιστες σκέψεις τα τείχη.«Του κόψανε τη γλώσσα;» ρώτησε ο Μπρόχιν Μακλάχορ. «Δεν μπορεί να μας πει τίποτα για την

άμυνά τους;»Ο Κάλεμ δε μίλησε, αλλά τα δάχτυλά του έσφιξαν το τόξο. Ο Άλεξ δεν του είπε τίποτα, αλλά ήξερε

ότι ο αδερφός του καταλάβαινε τα λόγια τους. Σήκωσε το χέρι ψηλά και κούνησε αρνητικά τοκεφάλι καθώς οι άλλοι πλησίαζαν τον αδερφό του. Ο Κάλεμ είχε γυρίσει την πλάτη του και ο Άλεξπλησίασε δίπλα του. «Πόσους στρατιώτες είχε ο Χάρκερκ όταν ήσουν αιχμάλωτος; Δυο ντουζίνες;»Ο Κάλεμ σήκωσε τέσσερα δάχτυλα. Γύρω στους πενήντα, λοιπόν.«Πόσες ντουζίνες σκλάβους;»Ο αδερφός του σήκωσε μόνο ένα δάχτυλο κι ύστερα έδειξε λίγο παραπάνω.Ο Άλεξ ακούμπησε το χέρι στον ώμο του Κάλεμ ευχαριστώντας τον σιωπηρά. Ο Κάλεμ

ξανακάθισε ισιώνοντας τα βέλη του. Ήθελε να βεβαιωθεί πως τα όπλα του ήταν έτοιμα.

wWw.GreekLeech.info

Page 121: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Ήταν όμως λογικό να ζητάει από τον αδερφό του να επιστρέψει στο κάστρο όπου είχε φυλακιστεί;Ο Άλεξ δεν το θεωρούσε πολύ καλή ιδέα.«Θέλω να μείνεις πίσω με τα βέλη σου», του είπε. Ο Κάλεμ αντέδρασε, το πρόσωπό του φανέρωσε

θυμό. «Όχι επειδή δε σε θεωρώ ικανό για μάχη. Επειδή δεν εμπιστεύομαι τον Χάρκερκ. Ανπιαστούμε αιχμάλωτοι, χρειαζόμαστε κάποιον απέξω για να μας ελευθερώσει ξανά».Ο Κάλεμ κούνησε αρνητικά το κεφάλι του, μα ο Άλεξ επέμεινε. «Χρειάζεσαι απόσταση για τα βέλη

σου».Αντί άλλης απάντησης ο Κάλεμ τράβηξε από τη θήκη το ξίφος του Άλεξ. Μπορεί τα μπράτσα του

να ήταν αδύνατα, όμως ήταν σφιχτά και δυνατά. Ο Άλεξ είδε την ανελέητη αποφασιστικότητα στοπρόσωπο του αδερφού του.«Κι εγώ στη θέση σου το ίδιο θα ένιωθα», είπε ο Άλεξ και άπλωσε το χέρι για να πάρει το ξίφος

του. Ο Κάλεμ κράτησε για μια στιγμή το όπλο πριν του το επιστρέψει. «Αν όμως δε μας μιλήσεις,δεν μπορείς να έρθεις».Αυτό φάνηκε να εξοργίζει ακόμα περισσότερο τον Κάλεμ αλλά και πάλι δε μίλησε.«Αν είχες πρόβλημα, δε θα μπορούσες να μας ειδοποιήσεις», του επισήμανε ο Άλεξ. «Κι ούτε

μπορείς να μου πεις όσα χρειάζομαι να ξέρω γι’ αυτό το κάστρο και την αμυντική οχύρωσή του».Ο Κάλεμ έδειξε πέρα προς την κατεύθυνση της γης των Μακφέρσον. Κι ο Άλεξ καταλάβαινε τι

εννοούσε ο αδερφός του. Ο πατέρας της Νέιρνα θα γνώριζε κι αυτός αρκετά πράγματα για τιςαδυναμίες του Χάρκερκ.Ο αδερφός του στράφηκε πάλι στα βέλη του. Κανένα επιχείρημα του Άλεξ δε θα τον έπειθε να

μείνει πίσω. Μη έχοντας άλλη επιλογή, ο Άλεξ γύρισε στην κατασκήνωσή τους και κάθισε κάτω.Ο Μπρόχιν ήρθε και κάθισε απέναντί του. «Πότε θέλεις να επιτεθούμε στον Χάρκερκ;»«Όταν σκοτεινιάσει θα κατεβούμε στην κοιλάδα και θα απλωθούμε τριγύρω από τα τείχη. Πρέπει

να μάθουμε αν η Αντάρα και ο Φίνιαν είναι εκεί».«Και η Ιλιάνα;»«Αν είναι ζωντανή, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την πάρουμε από εκεί μέσα», είπε ο Άλεξ.

«Αν όμως ο αρχηγός σας προσπαθήσει να θυσιάσει την κόρη μου για τη δική του, να είσαι σίγουροςπως θα τον βρω. Και δε θα επιστρέψει ζωντανός».

*

Ο Άλεξ ίσιωσε το κωνικό κράνος του και έσφιξε το ακόντιο στο χέρι του καθώς έμπαινε στο οχυρότου Χάρκερκ. Οι άντρες του Μπρόχιν είχαν σκοτώσει έναν Άγγλο στρατιώτη ο οποίος τους είχεεντοπίσει και ο Άλεξ αφαίρεσε από τον νεκρό την πανοπλία του. Η μεταμφίεση θα του επέτρεπε ναδιεισδύσει στο κάστρο χωρίς να τον αναγνωρίσουν, αρκεί να προχωρούσε με το κεφάλι σκυμμένοκαι να φερόταν όπως όλοι οι άλλοι.Ο Μπραμ είχε επιστρέψει με μερικούς από τους άντρες των Μακφέρσον και όλοι μαζί είχαν

σχηματίσει μια περίμετρο γύρω από το οχυρό του Χάρκερκ ψάχνοντας για την Αντάρα. Ο Άλεξπροχώρησε μέσα και η όρασή του προσαρμόστηκε σιγά σιγά στο μισοσκόταδο.Θα κόντευε μεσάνυχτα, όπως μάντευε από τη θέση της σελήνης στον ουρανό. Καμιά ντουζίνα

άντρες περιπολούσαν στα τείχη ενώ μέσα ο Άλεξ είδε έναν μεγάλο πύργο ο οποίος το πιθανότεροήταν να στεγάζει τα διαμερίσματα του βαρόνου. Άραγε εκεί είχε φέρει ο Φίνιαν Μακλάχορ τηνΑντάρα; Ή μήπως είχε γυρίσει πίσω;

Page 122: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Ο Άλεξ διέσχισε αθόρυβα το χώρο, φροντίζοντας να μένει όσο το δυνατόν κρυμμένος στη σκιά.Διασταυρώθηκε συχνά με κάποιους στρατιώτες και υπάκουσε σε εντολές όταν τον έστειλαν ναπεριπολήσει σε ένα άλλο τμήμα του τοίχου.Όταν έφτασε στο εσωτερικό του κάστρου, άκουσε έναν άντρα να αγκομαχάει. Σε μια σκοτεινή

γωνιά είδε έναν αλυσοδεμένο αιχμάλωτο να αιμορραγεί πάνω στις πέτρες. Η πλάτη του ήτανχαραγμένη απ’ το μαστίγιο κι έτρεμε σύγκορμος από το κρύο.Ήταν ο αρχηγός, ο Φίνιαν Μακλάχορ. Ο Άλεξ αναγνώρισε τον άντρα που είχε μεταμφιεστεί σαν

πάτερ Στίβεν και η ενστικτώδης παρόρμησή του ήταν να τον αφήσει εκεί να αιμορραγεί. Του άξιζε οθάνατος γι’ αυτό που είχε κάνει, αλλά ήταν και ο μόνος που μπορούσε να του δώσει απαντήσεις..Με μεγάλη απροθυμία ο Άλεξ πλησίασε και γονάτισε στο ένα πόδι. «Μακλάχορ».Ο άντρας σήκωσε το κεφάλι του και αναγνώρισε τον Άλεξ. «Είναι νεκρή».Ο Άλεξ έσφιξε το λαιμό του Μακλάχορ κυριευμένος από ένα μείγμα φόβου και οργής. «Η

Αντάρα;»«Όχι. Η κόρη μου, η Ιλιάνα. Ο Χάρκερκ έχει το παιδί σου».Ο Άλεξ δεν ήξερε αν έπρεπε να είναι ευγνώμων που η Αντάρα ήταν ζωντανή ή αν έπρεπε να γίνει

έξω φρενών που ο Χάρκερκ την κρατούσε αιχμάλωτη. «Πού βρίσκεται;»Τα μάτια του Φίνιαν υψώθηκαν ψηλά στον πύργο, όπου υπήρχε ένα μοναδικό παράθυρο στην

κορυφή του κάστρου. «Την κρατάει η λαίδη Χάρκερκ». Ο Άλεξ δεν ήξερε ότι ο Χάρκερκ είχε φέρειεκεί μια γυναίκα. Αυτό σήμαινε πως ο Άγγλος σκόπευε να εγκατασταθεί στη Σκοτία, έχοντας εκείόχι ένα φυλάκιο αλλά μια μόνιμη κατοικία.Το παράθυρο ήταν σφαλιστό και ο Άλεξ δεν έβλεπε κανένα παραπέτο ούτε επάλξεις απ’ όπου θα

μπορούσε να προσεγγίσει τον πύργο. Ο μοναδικός τρόπος ήταν να εισχωρήσει μέσα από τοκάστρο... ή να σκαρφαλώσει. Απέρριψε τη δεύτερη ιδέα γιατί έτσι θα γινόταν πιο ορατός στόχος.Άφησε εκεί τον Μακλάχορ και προχώρησε. Όταν έφτασε στον πύργο αφουγκράστηκε, δεν άκουσε

όμως τίποτα απολύτως. Ήξερε ότι οι άντρες του είχαν περικυκλώσει το οχυρό αλλά δεν τολμούσενα μπει στον πύργο. Θα το έκανε μόνο αν παρουσιαζόταν κάποια ευκαιρία.

*

Πέρασε τις επόμενες ώρες περιπολώντας στο οχυρό μαζί με τους άλλους στρατιώτες, προσπαθώνταςν’ αφουγκραστεί και ελπίζοντας να δει έστω για μια στιγμή την Αντάρα. Μόνο έτσι θα βεβαιωνότανπως η κόρη του βρισκόταν εκεί. Ο αρχηγός των Μακλάχορ μπορεί να του είχε πει ψέματα,προσπαθώντας να τον παραπλανήσει για να μείνει εκεί. Αν ήταν έτσι όμως, θα είχε ειδοποιήσει τουςάντρες του Χάρκερκ για την παρουσία του Άλεξ. Αντί γι’ αυτό ο Φίνιαν είχε κρατήσει τη σιωπή του.Ο Άλεξ κοίταξε πάλι τον αλυσοδεμένο άντρα και στην τσακισμένη όψη του είδε τον εαυτό του

όταν πενθούσε για τον Ντέιβιντ. Ο αρχηγός δεν έδειχνε να νοιάζεται πια για τη ζωή του.Ήξερε πως θα το μετάνιωνε αργότερα, όμως πήγε κοντά και έβγαλε το μαχαίρι του. «Ξέρω πως

θέλεις να πεθάνεις, αλλά δε θα σου κάνω ακόμα τη χάρη. Θα με βοηθήσεις να πάρω πίσω τηνΑντάρα». Έκοψε τα σκοινιά του Μακλάχορ, αλλά ο άντρας έμεινε στη θέση του με το κεφάλικατεβασμένο.«Πήρες άδικα ένα αθώο παιδί από την οικογένειά του». Ο Άλεξ άρπαξε τον άντρα από τη μέση και

τον σήκωσε στα πόδια του. «Μπορεί η κόρη σου να είναι νεκρή, η δική μου όμως δεν είναι. Τίμησετη μνήμη της διορθώνοντας το άδικο που έκανες».

wWw.GreekLeech.info

Page 123: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Το βλέμμα του Φίνιαν ήταν άδειο. «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα».«Βρες την. Και φέρ’ τη σ’ εμένα!»Ο αρχηγός κοίταξε ψηλά στον πύργο σαν να προσπαθούσε να πάρει μια απόφαση. «Υπάρχει μία

σκάλα. Εσύ έχεις πιο πολλές πιθανότητες να μπεις εκεί μέσα μ’ αυτή την πανοπλία».Εκείνη τη στιγμή ένας από τους λοχαγούς βρυχήθηκε από μακριά μιαν εντολή. «Φύγε από τον

αιχμάλωτο και πήγαινε στα καθήκοντά σου!»Ο Άλεξ υπάκουσε. Ο Μακλάχορ είχε πέσει πάλι στα γόνατα υποκρινόμενος πως είναι ακόμα

δεμένος. Ήταν πολύ πρώιμο να κινηθεί ακόμα ο Άλεξ, πριν μάθει τα κατατόπια και τη διαρρύθμισητου χώρου. Ταυτόχρονα όμως όσο περίμενε τόσο διακινδύνευε να συλληφθεί.

*

Η Λάρεν μπήκε στο δάσος, ανήμπορη να διακρίνει γύρω της. Το φεγγάρι έριχνε μόνο μια αμυδρήλάμψη ενώ κάθε τόσο κρυβόταν πίσω από τα σύννεφα. Είχε παραγγείλει στους άντρες του λόρδουΛόχαρ να μείνουν πίσω ώσπου να μάθαινε ποια ήταν τα σχέδια του Άλεξ. Χρησιμοποιώντας τογυαλί και τα νομίσματα που είχε σαν πληρωμή, είχε προσλάβει καμιά σαρανταριά στρατιώτες για νατους βοηθήσουν. Μαζί της πήρε έναν μοναδικό συνοδό, τον Σάιον Μακίνον, έναν από τους πιοέμπιστους άντρες του λόρδου Λόχαρ.Η Λάρεν φόρεσε την κουκούλα της, γιατί τα κόκκινα μαλλιά θα βοηθούσαν τους άντρες του Άλεξ

να την αναγνωρίσουν από μακριά. Ανέβηκαν τη λοφοπλαγιά χωρίς να κρατούν δαυλό.«Πώς ξέρεις πού θα τους βρούμε;» είχε ρωτήσει τον Σάιον.Εκείνος έγνεψε προς την κορυφή του λόφου. «Θα στρατοπεδεύσουν όσο το δυνατόν ψηλότερα για

να κατασκοπεύσουν την άμυνα του Χάρκερκ».Σκαρφάλωσαν σιωπηλοί και η Λάρεν άρχισε να δυσκολεύεται όσο η κλίση του εδάφους γινόταν

όλο και πιο απότομη. Ο Σάιον τη βοήθησε και, μόλις έφτασαν στο ξέφωτο, ένα βέλος ήρθε καικαρφώθηκε μπροστά στα πόδια της.Ο Σάιον την τράβηξε παράμερα κι έπιασε το βέλος. «Αυτό ήταν μια προειδοποίηση».

Παρατηρώντας το, η Λάρεν είδε τα γνώριμα μαύρα φτερά πάνω στην άκρη.«Κάλεμ;» φώναξε.Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ο νεαρός ξεπρόβαλλε μέσα από τα δέντρα, κρατώντας σφιχτά το τόξο

στην παλάμη του. Η Λάρεν πήγε κοντά του και τον αγκάλιασε. Ο Κάλεμ φάνηκε αιφνιδιασμένοςαπό την εμφάνισή της και έδειξε απορημένος τον Σάιον.«Φέραμε ενισχύσεις», του είπε. «Ο λόρδος Λόχαρ παραχώρησε αρκετούς από τους άντρες του και

εγώ μάζεψα μερικούς πολεμιστές ακόμα». Του σύστησε τον Σάιον. «Πού είναι ο Άλεξ;» ρώτησετελικά.Ο Κάλεμ έδειξε κάτω στο κάστρο και η καρδιά της σφίχτηκε. «Και οι άλλοι;»Άπλωσε τα χέρια του και έγνεψε ολόγυρα στο οχυρό.«Θα οργανώσεις τους άλλους στρατιώτες για να ενωθούν με τους άντρες του Άλεξ;» ψιθύρισε.

«Θα τους χρειαστεί».Ο Κάλεμ δίστασε, άπλωσε το χέρι και έδειξε τη Λάρεν.«Εγώ θα είμαι εντάξει. Είναι σκοτάδι, κανείς δε με βλέπει εδώ. Θα μείνω κρυμμένη».Την πήγε να καθίσει και άναψε μια χαμηλή φωτιά πίσω από μια μικρή στοίβα από πέτρες. Η καρδιά

της μαλάκωσε με την καλοσύνη του. Όταν οι φλόγες τη ζέσταναν, έβγαλε τα γάντια της και άπλωσε

Page 124: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

τα χέρια της στη φωτιά.Ο Κάλεμ ακούμπησε το χέρι του πάνω στον ώμο της και έγνεψε πως θα οδηγούσε τον Σάιον και

τους υπόλοιπους κάτω. Ύστερα έδειξε τον εαυτό του και τη Λάρεν.«Δε χρειάζεται να γυρίσεις για μένα», του είπε. «Ξέρω ότι θέλεις να είσαι μαζί τους».Η έκφρασή του ήταν σφιγμένη καθώς κουνούσε το κεφάλι του αρνητικά. Τότε ήταν που η Λάρεν

πρόσεξε κάτι στο άλλο χέρι του. Άνοιξε απαλά την παλάμη του και μέσα είδε μια μπλε μεταξωτήκορδέλα.«Ήταν της λαίδης Μαργκερίτ, σωστά;»Ο Κάλεμ έκανε ένα απλό καταφατικό νεύμα. Είχε στο ύφος του την ψυχρή παραίτηση ενός άντρα ο

οποίος ήξερε ότι δε θα αποκτούσε ποτέ τη γυναίκα που ήθελε. Σαν τριτότοκος γιος δεν είχε τίποταδικό του. Ποτέ δε θα μπορούσε να παντρευτεί την κόρη ενός δούκα, ό,τι και να ήθελε η καρδιά του.Η συγκίνηση την έπνιγε, γιατί η Λάρεν ήξερε καλά πώς ένιωθε ο Κάλεμ. Αισθανόταν και η ίδια

πολύ καιρό κατώτερη του Άλεξ, τόσο ώστε της φαινόταν ανέφικτο να είναι μαζί του. Οι κόσμοι τουςήταν εντελώς διαφορετικοί... κι όμως εκείνος δε νοιάστηκε ποτέ για τη φτώχεια της.Καθώς κοιτούσε το οχυρό του Χάρκερκ, σκέφτηκε πόσο σκληρά είχε δουλέψει ο Άλεξ για το

Γκλεν Άριν. Είχε οραματιστεί μέσα από τα ερείπια ένα όμορφο, δυνατό κάστρο.Έτσι όπως είχε παραβλέψει την οικογενειακή της ανέχεια και πάλεψε να την αποκτήσει.Μ’ αγαπάει, συνειδητοποίησε. Η Λάρεν είχε κρυφτεί από τους ανθρώπους επειδή δεν πίστευε πως

ήταν αντάξια της αγάπης του.Μα είμαι αντάξια, σκέφτηκε. Μια απόφαση ισχυροποιήθηκε μέσα της. Όσο ζούσε δε θα άφηνε τον

Άλεξ να πεθάνει.Μια νέα αλήθεια είχε αναδυθεί στην επιφάνεια όταν πήγε να επισκεφθεί τα κλαν. Το να είναι κυρά

του Γκλεν Άριν δε σήμαινε πως έπρεπε να μοιράζει διαταγές ούτε να υποκρίνεται μια ψεύτικηαυτοπεποίθηση. Σήμαινε πως έπρεπε να φροντίζει τους ανθρώπους που αγαπούσε. Ήταν κάτι πουπάντα ήξερε πώς να το κάνει. Κάτι έμφυτο σ’ αυτήν.Το κλαν χρειαζόταν τον Άλεξ, όπως τον χρειαζόταν και η ίδια. Και δε θα δίσταζε να παλέψει για

τον άντρα που αγαπούσε.Άπλωσε το χέρι της και τύλιξε τα δάχτυλα του Κάλεμ γύρω απ’ την κορδέλα. «Η Μαργκερίτ

νοιάζεται για σένα», του είπε. «Βρες την, όταν τελειώσουν όλα αυτά. Πες της τι έχεις στην καρδιάσου».Θλίψη φάνηκε στο πρόσωπό του και κούνησε αρνητικά το κεφάλι του. Μ’ ένα δάχτυλο άγγιξε τα

χείλη του, θυμίζοντάς της πως είχε χάσει την ικανότητα της ομιλίας.«Αυτό δεν την πειράζει και το ξέρεις». Πήρε το χέρι της μέσα στο δικό του. «Πονάς μακριά της,

έτσι δεν είναι;» Του χαμογέλασε διστακτικά. «Σίγουρα θα το έβρισκε ρομαντικό αν την έκλεβες,φέρνοντάς την πίσω μαζί σου».Ο Κάλεμ την κοίταξε με δυσπιστία. Ύστερα σχημάτισε με το δάχτυλο μια γραμμή στο λαιμό του.«Ναι, ο πατέρας της θα μπορούσε να σε σκοτώσει». Του χαμογέλασε πλατιά. «Αλλά θα πέθαινες

ευτυχισμένος».Ένα σπηλαιώδες γέλιο ξεπήδησε μέσα από τον Κάλεμ. Ο απρόσμενος ήχος την ξάφνιασε και

άγγιξε το λαιμό του σαν να μην πίστευε στα αυτιά της.«Θα μιλήσεις πάλι», πρόβλεψε η Λάρεν. «Και νομίζω πως θα έχεις ένα ισχυρότερο κίνητρο για να

το κάνεις, όταν τη βρεις».Ο Κάλεμ την κοίταξε στα μάτια. Στα δικά του η Λάρεν είδε τον εαυτό της όπως ήταν στο

wWw.GreekLeech.info

Page 125: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

παρελθόν. Τότε που δεν πίστευε πως ήταν δυνατόν να αγαπηθεί.Ο Κάλεμ πήρε το χέρι της και της έδωσε την κορδέλα. Μια στιγμή αργότερα εξαφανίστηκε μέσα

στο σκοτάδι με τον Σάιον στο πλευρό του.

Page 126: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 15

Η Λάρεν τινάχτηκε όρθια όταν άκουσε βήματα να πλησιάζουν. Αν και δεν έβλεπε ποιος ήταν, ήξερεπως δεν ήταν ούτε ο Άλεξ ούτε κάποιος από τους άλλους. Κρύφτηκε ανάμεσα στα δέντραλουφάζοντας πίσω από ένα θάμνο. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα άκουσε να ρίχνουν χώμα πάνω στηφωτιά. Το απόλυτο σκοτάδι την τύλιξε και τα νεύρα της τεντώθηκαν.«Ξέρω πως είσαι εκεί», ακούστηκε μια ψιθυριστή φωνή. «Αλλά δεν έπρεπε να ανάψεις φωτιά. Θα

τη δουν από το φρούριο».Η Λάρεν δε μίλησε, μη ξέροντας αν πρόκειται για παγίδα. Κρατήθηκε από το δέντρο και

χρειάστηκε μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να προσαρμοστούν τα μάτια της στο σκοτάδι. Η δυνατήμυρωδιά της στάχτης στον αέρα δυνάμωνε το φόβο της.Όταν ένιωσε το χέρι στον ώμο της έβγαλε μια κραυγή. Μπροστά της στεκόταν ένα αγόρι,

μεγαλύτερο από τη Μέριν αλλά όχι ακόμα έφηβος. Τα μαλλιά του έπεφταν ασύμμετρα πάνω στουςώμους του και φορούσε ζεστά ρούχα για το κρύο. «Πρέπει να έρθεις μαζί μου. Εκείνη δε θα θέλει ναβρίσκεσαι εδώ μόνη».«Εκείνη;»«Η λαίδη Χάρκερκ».Η Λάρεν δεν εμπιστευόταν κανέναν Χάρκερκ, άντρα ή γυναίκα. Όμως τι γύρευε ένα παιδί μόνο

στους λόφους;«Είναι μητέρα σου;»«Όχι. Έλα». Πήρε τη Λάρεν από το χέρι. «Μπορούν να δουν τη φωτιά σου από το φρούριο. Θα σε

πάω σε άλλη κρυψώνα όπου θα είσαι ασφαλής».«Πρέπει να περιμένω εδώ», αντιγύρισε η Λάρεν και τράβηξε το χέρι της. Έκανε κρύο χωρίς τη

φωτιά, αλλά αν κούρνιαζε κάτω στα πεσμένα φύλλα δε θα κρύωνε τόσο. Μια σκέψη τηνπανικόβαλε. «Ξέρει η λαίδη Χάρκερκ ότι είμαι εδώ;»Το αγόρι κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. «Ήρθα μόνος μου. Ήθελα να δω τι ήταν αυτή η φωτιά».«Και ποιος είσαι εσύ;» ρώτησε η Λάρεν. «Δεν είσαι Άγγλος. Μήπως είσαι ένας από τους

αιχμαλώτους του Χάρκερκ;»Το παιδί ανασήκωσε τους ώμους. «Όχι πια. Εκείνη με βοήθησε να κρυφτώ».Η Λάρεν χαιρόταν που το άκουγε. Κανένα παιδί δεν έπρεπε να εξαναγκάζεται σε δουλεία μαζί με

τους ενήλικες. «Και πού μένεις λοιπόν; Πού είναι οι γονείς σου;»Το αγόρι δεν απάντησε και η Λάρεν υποπτεύθηκε πως οι γονείς του ήταν νεκροί. Όταν ο μικρός

γύρισε να εξαφανιστεί ανάμεσα στα δέντρα η Λάρεν τον σταμάτησε. «Περίμενε. Μη φεύγειςακόμα».«Πρέπει να φύγω. Αν έρθεις μαζί μου, σου υπόσχομαι πως θα είσαι ασφαλής. Αλλά έρχονται

στρατιώτες. Είδαν τη φωτιά σου».Η Λάρεν δεν ήξερε τι να κάνει. Δεν πίστευε ότι η φωτιά που είχε ανάψει ο Κάλεμ ήταν ορατή πίσω

από τις πέτρες, προφανώς όμως το αγόρι την είχε δει. Και αφού την είχε βρει αυτός, μπορούσαν νατη βρουν και οι στρατιώτες.

Page 127: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Πού πηγαίνεις;» ρώτησε ακολουθώντας τελικά το αγόρι μέσα στα δέντρα.«Έλα μαζί μου και θα σου δείξω».Μια νέα σκέψη δυνάμωσε τους φόβους της. «Είδες... άλλα παιδιά στο κάστρο του Χάρκερκ; Ένα

μικρό κορίτσι, περίπου δύο χρονών;»Το αγόρι έγνεψε καταφατικά. «Την έχει η λαίδη Χάρκερκ. Τη φροντίζει».Το αίμα στράγγισε από το κεφάλι της και η Λάρεν στηρίχτηκε σ’ έναν κορμό δέντρου. Δόξα τω

Θεώ, η Αντάρα ήταν ζωντανή. Καυτά δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια της. «Αυτό το παιδί είναι ηκόρη μου», παραδέχτηκε. «Και πρέπει να την πάρω πίσω. Είναι μέσα στο κάστρο;»«Ναι, είναι». Το αγόρι τής έδωσε το χέρι του. «Αν έρθεις μαζί μου θα σε πάω στην καλύβα μου. Η

λαίδη Χάρκερκ θα έρθει το πρωί και μπορείς να τη ρωτήσεις για την κόρη σου». Υπήρχε ένας τόνοςμελαγχολίας στη φωνή του αγοριού, σαν να σκεφτόταν τη δική του οικογένεια.Η Λάρεν δίστασε, μη ξέροντας αν έπρεπε να υπακούσει τον Άλεξ ή να μάθει περισσότερα για την

Αντάρα. Ο νυχτερινός αέρας γινόταν όλο και πιο κρύος και ήξερε πόσο επικίνδυνο θα ήταν νακοιμηθεί χωρίς φωτιά. Η νύχτα της θα ήταν οδυνηρή.«Θα έρθω μαζί σου», συμφώνησε τελικά. Αν υπήρχε καμία περίπτωση να μάθει κάτι για την

Αντάρα, θα το διακινδύνευε. «Αλλά πρέπει να επιστρέψω πριν το πρωί». Έπρεπε να βρίσκεται στηθέση της για την περίπτωση που θα επέστρεφε ο Άλεξ.Το αγόρι άπλωσε το χέρι του και η Λάρεν το ακολούθησε κάτω στη λοφοπλαγιά.

*

«Εσύ», διέταξε μια φωνή. «Πάρε τη λόγχη σου και πήγαινε κοντά στους άλλους». Ο λοχαγός έδειξεμια μικρή ομάδα αντρών οι οποίοι έφευγαν από το κάστρο.«Ένας από τους άντρες είδε μια φωτιά στην πλαγιά. Πηγαίνετε να βρείτε τον εισβολέα».Έσκυψε το κεφάλι του να μην προδοθεί. Ήταν δυνατόν να έκανε ο Κάλεμ τέτοια ανοησία και να

άναψε φωτιά; Ναι, είχε παγωνιά έξω, αλλά δεν έβλεπε το λόγο για μια τέτοια πράξη. Εκτός αν είχεσκοπό να κάνει κάποιο σινιάλο.Μέσα του βλαστήμησε και έπιασε ένα δαυλό. Έτσι ντυμένο με το σιδερόπλεκτο θώρακα ο Κάλεμ

δε θα τον αναγνώριζε μέσα στο σκοτάδι. Ο αδερφός του θα του έριχνε ολόκληρη θύελλα από βέληπριν ακόμα φτάσουν στην πλαγιά.«Δε θα το χρειαστείς αυτό», είπε ένας από τους άλλους κι άρπαξε το δαυλό από το χέρι του.Δεν έφερε αντίρρηση. Προς το παρόν χρειαζόταν τη μεταμφίεσή του. Μα όταν θα του δινόταν η

ευκαιρία ήταν καλύτερα να εξαφανιστεί μέσα στα δέντρα.Οι άντρες προχωρούσαν κατά ζεύγη και ο Άλεξ φρόντισε να είναι στην τελευταία ομάδα. Όταν

άρχισε όμως να απομακρύνεται ο στρατιώτης στα δεξιά του τον ακολούθησε.«Πού πας;»«Νομίζω πως άκουσα κάτι από εδώ», είπε ο Άλεξ. «Θα πάω να δω».«Πρέπει να μείνουμε μαζί», διαφώνησε ο άλλος. «Για μεγαλύτερη ασφάλεια».Όταν όμως το βέλος του Κάλεμ χτύπησε τον πρώτο στρατιώτη, ο Άλεξ έβγαλε το κράνος του κι

έτρεξε προς την κατεύθυνση του αδερφού του. Ο άνεμος ήταν τσουχτερός και το κρύο τοντρυπούσε ως το κόκαλο. Βούτηξε στο έδαφος για να κρυφτεί κι έβγαλε το μεταλλικό θώρακα,μένοντας μόνο με το παντελόνι και μια ελαφριά πουκαμίσα.Έκανε παγωνιά, αλλά συγκράτησε τη δυσφορία του και παρέμεινε μέσα στα δέντρα ενώ οι

wWw.GreekLeech.info

Page 128: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

στρατιώτες ορμούσαν μπροστά.«Κάλεμ, μη ρίχνεις!» φώναξε στα γαελικά, για να ακούσει ο Κάλεμ τη φωνή του. Τα βέλη

σταμάτησαν απότομα και ο Άλεξ συνειδητοποίησε ότι ο Κάλεμ δε βρισκόταν κοντά στηκατασκήνωση όπου τον είχε αφήσει.Οι υπόλοιποι στρατιώτες αποσύρθηκαν πίσω στο οχυρό και δε θα τους έπαιρνε πολλή ώρα για να

επιστρέψουν με ενισχύσεις. Ο Άλεξ έπρεπε να πάρει τον αδερφό του και να φύγουν από εκεί πριντους βρούνε.Ο Κάλεμ ξετρύπωσε μέσα από τα δέντρα μ’ έναν άλλο άντρα στο πλευρό του.«Ποιος είναι αυτός;» ρώτησε ο Άλεξ.«Σάιον Μακίνον», αποκρίθηκε ο άντρας. «Η σύζυγός σας μίλησε με το λόρδο Λόχαρ και μας

στρατολόγησε για να πολεμήσουμε. Υπάρχουν κι άλλοι από τα γύρω κλαν. Κοντά τρεις ντουζίνες».Έγνεψε προς τα δέντρα και ο Άλεξ εντόπισε ορισμένους, μοιρασμένους και στις δυο πλευρές.Η σύζυγός του; Ο Άλεξ τα έχασε, δεν καταλάβαινε. Η Λάρεν είχε πάει να βρει βοήθεια και να τους

στείλει ενισχύσεις;«Πλήρωσε σε ασήμι κι έδωσε στο λόρδο Λόχαρ ένα από τα γυάλινα παράθυρά της, σε αντάλλαγμα

για τις υπηρεσίες μας», συνέχισε ο Μακίνον.Είχε χάσει τα λόγια του, ήταν σαστισμένος με την πράξη της να φύγει από το Γκλεν Άριν και

κυρίως με την απόφασή της να μιλήσει στους άλλους αρχηγούς. «Κι είναι όλοι εδώ;»«Όχι. Κάποιοι περιμένουν στο ένα μίλι από εδώ. Θέλαμε να επιτεθούμε με μερικές ομάδες σε όλες

τις πλευρές».«Πού είναι τώρα η Λάρεν;» ζήτησε να μάθει ο Άλεξ ελπίζοντας πως θα άκουγε ότι η γυναίκα του

είχε επιστρέψει στο Γκλεν Άριν.Μα ο αδερφός του ο Κάλεμ γύρισε και έδειξε προς την πλαγιά του λόφου, εκεί όπου νωρίτερα

έκαιγε η φωτιά.«Την άφησες εκεί πέρα μόνη;» Κυριευμένος από οργή, κινήθηκε επιθετικά προς τον αδερφό του.

Εκείνος τράβηξε το μαχαίρι του και το έτεινε προς τον Άλεξ με μια απειλητική ματιά. Έφερε έναδάχτυλο στα χείλη του. Ύστερα έδειξε προς το κάστρο, θυμίζοντας στον Άλεξ ότι οι στρατιώτεςετοιμάζονταν να επιστρέψουν.«Βοήθησέ με να τη βρω», διέταξε ο Άλεξ και ο Κάλεμ έβαλε πάλι το μαχαίρι του στη θήκη.

«Πήγαινε πίσω», πρόσταξε τον Σάιον, «και πες στους άντρες σου να ενωθούν με τους δικούς μαςστην περίμετρο του φρουρίου». Έδωσε οδηγίες και οι Μακίνον εξαφανίστηκαν για να υπακούσουνστην εντολή.Ο Άλεξ σκαρφάλωσε στη λοφοπλαγιά ψάχνοντας για τη γυναίκα του. Ο Κάλεμ τον οδήγησε ως

εκεί όπου είχε αφήσει τη Λάρεν, μα η φωτιά είχε σβήσει. Ήταν πολύ σκοτεινά για να δει τα ίχνη τηςκαι της φώναξε μ’ ένα δυνατό ψίθυρο. Έπρεπε να έχει ακούσει το ένστικτό του, γιατί τώρακινδύνευε να χάσει τη γυναίκα και την κόρη του μαζί.Κι αυτό δε θα μπορούσε να το αντέξει.

*

Η Λάρεν δεν μπορούσε να κοιμηθεί, παρά το αχυρόστρωμα που της είχε προσφέρει το αγόρι. Οάνεμος σφύριζε μέσα από τις χαραμάδες της καλύβας. Φτιαγμένο από πέτρα και ξύλο, το πρόχειροαυτό κατάλυμα φαινόταν σαν να είχε χτιστεί από το ίδιο το αγόρι.

Page 129: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Πόσον καιρό ζεις εδώ;» τον ρώτησε όταν είδε πως ήταν κι εκείνος ξύπνιος.«Δε θυμάμαι». Ο μικρός κουκουλώθηκε κάτω από την παλιά μάλλινη κουβέρτα του τραβώντας τις

άκρες για να ζεσταθεί.«Δεν πρέπει να μένεις εδώ. Δεν είναι ασφαλές μέρος ούτε για σένα ούτε και για μένα».«Και πού να πάω δηλαδή; Όλοι έχουν πεθάνει», της είπε μαζεύοντας τα γόνατά του. Η φωνή του

έτρεμε ελαφρά σαν να συγκρατούσε τα δάκρυά του.«Μπορείς να έρθεις πίσω μαζί μου», πρότεινε η Λάρεν. «Πες μου πώς θα πάρω πίσω την Αντάρα

και θα φροντίσω να έχεις ένα σωστό σπίτι για να ζεις».Το αγόρι έσκυψε το κεφάλι προς τα γόνατά του και ύστερα από λίγο η Λάρεν το άκουσε να κλαίει.

Πήγε δίπλα του και άγγιξε τα μαλλιά του. «Όλα θα πάνε καλά. Θα δεις». Ψιθύρισε λόγια παρηγοριάςστο παιδί κι αυτό σε λίγο ξάπλωσε στο στρώμα του. Τον σκέπασε με την τραχιά κουβέρτα και ηΛάρεν είδε πως τα χαρακτηριστικά του είχαν μαλακώσει. Ήταν πολύ μικρός, ελάχιστα χρόνιαμεγαλύτερος από τη Μέριν. Η Λάρεν είχε ξεχάσει να ρωτήσει το όνομά του.Έκλεισε για μια στιγμή τα μάτια και της ήρθε ζάλη. Είχε ξεχάσει να φάει και πεινούσε πολύ. Η

πλάτη της πονούσε και ο τρόμος μέσα της φούντωσε ξανά.Δεν έπρεπε να φύγω από το Γκλεν Άριν, σκέφτηκε. Ο Άλεξ θα θυμώσει πολύ όταν το μάθει. Αλλά

είχε πιστέψει πως ήταν ασφαλής με τόσους άντρες μαζί της. Τώρα δεν ήταν και τόσο σίγουρη.Ξάπλωσε δίπλα στο αγόρι και σε λίγο η εξάντληση τη νίκησε.

*

Όταν ξύπνησε είδε μια Αγγλίδα ευγενή να την παρατηρεί.«Ποια είσαι;» απαίτησε να μάθει η γυναίκα με βαριά γαελική προφορά. Η Λάρεν ανακάθισε

απότομα, αλλά δεν άφησε το αγόρι από το πλευρό της. Η γυναίκα ήταν ντυμένη με ένα φόρεμα απόλαμπερό κόκκινο ύφασμα με γούνινη επένδυση. Τα γαντοφορεμένα χέρια της ήταν λεπτά και τακαστανά μαλλιά της μαζεμένα κάτω από ένα χρυσαφί καπέλο στολισμένο με ρουμπίνια.«Είμαι η Λάρεν Μακίνλοχ», απάντησε. «Κι εσείς θα πρέπει να είστε η λαίδη Χάρκερκ».Η γυναίκα έγνεψε καταφατικά, στα μάτια της όμως υπήρχε μια σκιά θλίψης. «Δεν έπρεπε να έρθετε

εδώ. Δεν είναι ασφαλές».«Ο λόρδος Χάρκερκ κρατάει αιχμάλωτη την κόρη μου. Πού βρίσκεται;»«Αν ρωτάτε για το μωρό, το άφησα μαζί με την καμαριέρα μου», απάντησε η λαίδη Χάρκερκ.

«Έχει κόκκινα μαλλιά, σαν τα δικά σας. Και γαλάζια μάτια;»«Αντάρα είναι το όνομά της».Η λαίδη Χάρκερκ χαμήλωσε το κεφάλι της και έγνεψε πάλι καταφατικά. «Ο σύζυγός μου τη

χρησιμοποιεί για να αναγκάσει τους Μακίνλοχ να έρθουν εδώ. Μετά από όσα έγιναν πριν μερικούςμήνες, θέλει να πάρει εκδίκηση».«Δεν ξέρω αν έχετε κι εσείς παιδιά, μα η κόρη μου είναι αθώα. Και θα κάνω ό,τι είναι δυνατόν για

να την πάρω πίσω».«Δε θα είναι εύκολο». Η λαίδη Χάρκερκ κοίταξε πίσω στο κάστρο και αναρίγησε.Το νεαρό αγόρι χασμουρήθηκε και τεντώθηκε πάνω στο αχυρόστρωμα. Η λαίδη Χάρκερκ άνοιξε το

μανδύα της και αποκάλυψε το σάκο που έφερνε μαζί της. Μέσα υπήρχαν λίγα τρόφιμα κι απ’ τηνπείνα της η Λάρεν ήθελε να κλάψει. Όμως το παιδί χρειαζόταν περισσότερο την τροφή και δεν είπετίποτα, αφήνοντας το νεαρό αγόρι να πάρει ό,τι ήθελε.

Page 130: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Το παιδί καταβρόχθισε το κρέας, έκοψε όμως ένα κομμάτι ψωμί και το πρόσφερε στη Λάρεν.«Ορίστε», της είπε.Η Λάρεν έφαγε το ξεροκόμματο που όμως δεν καταλάγιασε την πείνα της. Θυμήθηκε τις νύχτες

που εκείνη και η αδερφή της πεινούσαν. Αφότου παντρεύτηκε τον Άλεξ, το φαγητό δεν τους έλειψεποτέ.Η Λάρεν σηκώθηκε στα πόδια της, αμέσως όμως τα γόνατά της λύγισαν. Το αγόρι την έπιασε πριν

σωριαστεί στο έδαφος κι έβγαλε μια μικρή κραυγή, χαμηλώνοντας το κεφάλι ανάμεσα στα γόνατάτης.«Φαίνεσαι χλομή», είπε η λαίδη. «Αν είχα κι άλλη τροφή θα...»«Όχι. Πρέπει να βρω τον άντρα μου». Η Λάρεν πάσχισε να διατηρήσει τις αισθήσεις της,

θυμώνοντας με τον εαυτό της για την αδυναμία που ένιωθε λόγω της εγκυμοσύνης. Πήρε μερικέςαργές, βαθιές ανάσες κι ύστερα κατάφερε να κοιτάξει τη λαίδη Χάρκερκ στα μάτια. «Θα επιτεθούνστο φρούριό σας». Η Λάρεν κοιτούσε τη γυναίκα και προσευχόταν να υπήρχε συμπόνια μέσα της.«Αν με βοηθήσετε να πάρω πίσω την κόρη μου, μπορώ να τους εμποδίσω».Η έκφραση της λαίδης γέμισε πικρία. «Αν ο άντρας μου πεθάνει στη μάχη, αυτό θα είναι ευλογία».

Στράφηκε προς την είσοδο της καλύβας. «Θα κάνω ό,τι μπορώ για να σας βοηθήσω, αλλά δενμπορώ να βγάλω την κόρη σας από το κάστρο. Ήδη διακινδύνεψα πολύ για να έρθω ως εδώ μόνη».«Φέρτε την κοντά στην είσοδο, μόλις πέσει η νύχτα», είπε η Λάρεν. «Θα βρούμε εμείς έναν τρόπο

για να την πάρουμε».Η λαίδη Χάρκερκ την κοίταξε επίμονα ώσπου έσκυψε το κεφάλι. «Όχι. Δε νομίζω ότι μπορώ. Θα

το υποψιαστεί».«Αν η κόρη μου πεθάνει...»«Δε θα πεθάνει», τη διαβεβαίωσε η λαίδη. «Προστάτευσα ήδη ετούτον εδώ». Έδειξε προς το νεαρό

αγόρι και μ’ ένα ρίγος τυλίχτηκε πιο σφιχτά στο μανδύα της. «Δεν ξέρω πώς θα τα καταφέρω, αλλάετοιμαστείτε να την πάρετε κατά το βράδυ».Η Λάρεν σηκώθηκε και κοίταξε κατάματα τη λαίδη. «Είναι μωρό. Και δεν πρόκειται να τη χάσω».Η λαίδη Χάρκερκ πήρε το χέρι της. «Θα την προσέχω».

*

Τα μάτια του Άλεξ έτσουζαν από την αϋπνία. Είχε ψάξει εξονυχιστικά το δάσος, όμως δεν είχε βρειούτε ίχνος της Λάρεν πουθενά.Μήπως την είχαν συλλάβει όταν ο Κάλεμ την άφησε μόνη; Αν της είχε συμβεί οτιδήποτε, δε θα

συγχωρούσε ποτέ τον εαυτό του. Τον εξόργιζε η σκέψη πως μπορεί να είχε πέσει στα χέρια τουΧάρκερκ.«Αν είναι μέσα σ’ εκείνο το φρούριο, θα τη βρούμε». Ο Μπραμ είχε επιστρέψει νωρίς το ίδιο πρωί,

με την υπόσχεση βοήθειας από τον πατέρα της Νέιρνα. Άδραξε το μπράτσο του Άλεξ για να τουδώσει κουράγιο. «Πρέπει να σκεφτόμαστε πως είναι εκεί».Ο Άλεξ όμως είχε αρχίσει να χάνει τη σιγουριά του. Αν ο Χάρκερκ έκανε το παραμικρό στη

Λάρεν... Τώρα καταλάβαινε γιατί ο Μπραμ είχε χάσει τον έλεγχο στη μάχη μερικούς μήνες πρινόταν κινδύνευε η Νέιρνα.Η θύμηση του ευγενικού προσώπου της Λάρεν, των κόκκινων σαν φλόγες μαλλιών της, έκαναν

την καρδιά του να σφιχτεί. Τη θυμόταν να κοιμάται στην αγκαλιά του ενώ το χέρι του ακουμπούσε

Page 131: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

πάνω στο αγέννητο παιδί τους. Τον τρέλαινε η σκέψη πως μπορεί να την έχανε.Προχώρησε ως τον Κάλεμ κι έσπρωξε τον μικρότερο αδερφό του πίσω σ’ ένα δέντρο. «Γιατί την

άφησες; Μπορεί να είναι νεκρή αυτή τη στιγμή επειδή την άφησες μόνη!»Ο Μπραμ και ο Μπρόχιν τον τράβηξαν πίσω, μα η οργή του Άλεξ ήταν ανεξέλεγκτη. Το άδειο

βλέμμα στα μάτια του αδερφού του τον προκάλεσε ακόμα περισσότερο.Ο Κάλεμ δεν ήξερε πώς ήταν να αγαπάει μια γυναίκα. Δεν καταλάβαινε. Αν έχανε τη Λάρεν, θα

ήταν σαν να του ξερίζωναν την καρδιά μέσα από το στήθος του. Δε θα έμενε τίποτα μέσα του παράμόνο ένα τεράστιο κενό.«Αν θέλεις να τους βρούμε, πρώτα πρέπει να ελέγξεις τον εαυτό σου», τον συμβούλεψε ο Μπραμ.

«Με το να στραφείς εναντίον μας δε θα βοηθήσεις καλύτερα τη Λάρεν».Το ήξερε. Μα η ανάγκη του να ξεσπάσει ήταν βασανιστική.«Ενώ ήσουν μέσα χτες βράδυ, βρήκαμε έναν πιθανό τρόπο για να διεισδύσουμε στο οχυρό», του

είπε τότε ο Μπραμ.Έγνεψε προς τον Μπρόχιν Μακλάχορ ο οποίος έσπευσε να εξηγήσει. «Υπάρχει ένα τμήμα του

κάστρου που έχει καταστραφεί από πλημμύρα. Το ξύλο είναι σάπιο, σχεδόν καταρρέει σε κάποιασημεία».«Συνέχισε». Ο Άλεξ κοίταξε τον άντρα περιμένοντας.«Έσπασα κάποια κομμάτια του ξύλου. Οι σανίδες από πίσω δεν είναι σταθερές. Αν τους βάλουμε

φωτιά, οι τοίχοι θα πέσουν».Ο Άλεξ έγνεψε καταφατικά. «Ωραία. Θα χωριστούμε και θα αποσπάσουμε την προσοχή των

στρατιωτών με μια απευθείας επίθεση ενώ εσείς θα γκρεμίζετε το σαθρό τμήμα του κάστρου».«Και ο αδερφός μου;» ρώτησε τότε ο Μπρόχιν. «Τον βρήκες χτες;»«Είναι τραυματισμένος, αλλά ζει». Ο Άλεξ δεν έδωσε περισσότερες πληροφορίες, γιατί δεν είχε

συγχωρέσει τον αρχηγό των Μακλάχορ για όσα έκανε στην Αντάρα.«Και η κόρη του;»«Είναι νεκρή».Η διάθεση του Μπρόχιν σκοτείνιασε. «Πρέπει να πάρουμε τον Φίνιαν από εκεί». Ακούμπησε το

χέρι στο ξίφος του. «Και την κόρη σου επίσης».«Θα τους ελευθερώσουμε», είπε ο Άλεξ, «μαζί με όλους τους σκλάβους που απέμειναν μόνοι». Το

βλέμμα του πήγε στον Κάλεμ, ο οποίος έσφιξε το τόξο του συμφωνώντας σιωπηρά.«Χτες βράδυ μίλησα με τον Χάμις Μακφέρσον», συνέχισε ο Μπραμ. «Υποσχέθηκε να στείλει μια

ντουζίνα άντρες για να κάνουν αντιπερισπασμό ώστε εμείς να μπούμε στο κάστρο».«Τι είδους αντιπερισπασμό;»Κούνησε πέρα δώθε το κεφάλι του. «Δεν είπε».Στον Άλεξ δεν άρεσαν όλοι οι άγνωστοι παράγοντες που εμπλέκονταν στην επίθεσή τους και μια

αόριστη ανησυχία φώλιασε μέσα του. «Ο Χάρκερκ θα μας περιμένει», είπε. «Χτες βράδυ έστειλεστρατιώτες επειδή είδαν τη φωτιά. Θα ξέρει πως είμαστε εδώ».«Ίσως», συμφώνησε ο Μπραμ, «αλλά δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Εκτός αν έχεις καμιά άλλη

ιδέα».«Έχω εγώ», είπε μια γυναικεία φωνή μέσα από τα δέντρα.Ο Άλεξ γύρισε και είδε τη Λάρεν να στέκεται εκεί. Πήγε γρήγορα και την πήρε στην αγκαλιά του

αδιαφορώντας για τους άλλους.

Page 132: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 16

«Πού ήσουν; Και γιατί έφυγες από το Γκλεν Άριν;» απαίτησε να μάθει κρατώντας την τόσο σφιχτά,που η Λάρεν δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Η αγωνία στο πρόσωπό του, οι μαύροι κύκλοι τηςαϋπνίας κάτω από τα μάτια του την έκαναν να τον σφίξει κι εκείνη στην αγκαλιά της.«Χρειαζόσουν βοήθεια». Άγγιξε τα μαλλιά του και έδωσε ένα απαλό φιλί στο στόμα του. «Δεν

μπορούσα να σ’ αφήσω να αντιμετωπίσεις τους στρατιώτες του Χάρκερκ με τόσο λίγους άντρες». Ηένταση στο πρόσωπο του άντρα της και η αγωνία του πως θα την έχανε τον έκαναν να δείχνει αρκετάχρόνια μεγαλύτερος. Προσπάθησε να τον ηρεμήσει, αν και κρυφά μέσα της χάρηκε που ο Άλεξανησύχησε τόσο.«Ήταν υπερβολικά επικίνδυνο να μείνω εδώ με τη φωτιά που άναψε ο Κάλεμ», συνέχισε η Λάρεν.

«Ήρθε ένα αγόρι και με προειδοποίησε. Με οδήγησε σε μια καλύβα όπου πέρασα τη νύχτα».«Ποιο αγόρι; Πού είναι αυτή η καλύβα;»Η Λάρεν κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Δεν έμαθα το όνομά του. Αλλά δεν ήταν Άγγλος».

Περιέγραψε την τοποθεσία κι ύστερα σήκωσε τα χέρια της στους ώμους του.«Άλεξ, ήξερε πού βρίσκεται η Αντάρα». Θα ακολουθούσε οποιονδήποτε αν είχε πληροφορίες για

την κόρη της. «Τη φροντίζει η λαίδη Χάρκερκ. Ήρθε στην καλύβα νωρίς το πρωί και μουυποσχέθηκε πως θα μας βοηθήσει».Ο Άλεξ αντέδρασε αμέσως. «Γιατί να βγει από το κάστρο αν δεν την έβαλε ο σύζυγός της να το

κάνει;»Η Λάρεν κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. «Όχι. Ήταν θυμωμένη με τον Χάρκερκ. Είπε πως θα

χαρεί αν τον δει να σκοτώνεται στη μάχη».«Ή μπορεί να το είπε για να κερδίσει την εμπιστοσύνη σου».Η Λάρεν δεν ήθελε να πιστέψει κάτι τέτοιο. «Υποσχέθηκε να φέρει τη κόρη μας κοντά στην είσοδο

με το ηλιοβασίλεμα».«Όπου θα μας περιμένει ο Χάρκερκ για να μας εξολοθρεύσει».«Δεν το πιστεύω αυτό. Έσωσε τη ζωή εκείνου του αγοριού... το κρατούσε κρυμμένο».«Είσαι πολύ εύπιστη, Λάρεν».Ήταν ξεκάθαρο πως ο Άλεξ δεν πίστευε τη λαίδη Χάρκερκ. Και ίσως πράγματι η γυναίκα να μην

έλεγε την αλήθεια. Αλλά η Λάρεν είχε δει την έκφραση στο πρόσωπο της λαίδης και κατάλαβε πωςδεν ήθελε να έχει καμία σχέση με τις ενέργειες του άντρα της.«Ξέρει για την επίθεση;» ρώτησε τότε ο Άλεξ.«Ξέρει πως βρισκόμαστε εδώ. Αλλά δεν ξέρει πόσοι είμαστε».Το πρόσωπο του Άλεξ σκοτείνιασε και αντάλλαξε μια ματιά με τον Μπραμ. «Οι Μακφέρσον θα

έρθουν σύντομα», είπε ο αδερφός του. «Οι άντρες μας πρέπει να πάρουν τις θέσεις τους».«Τότε πηγαίνετε», διέταξε ο Άλεξ. «Θα έρθω κι εγώ σε ένα λεπτό».Ο Μπραμ υπάκουσε και πήρε μαζί του τον Μπρόχιν. Ο Κάλεμ σήκωσε το τόξο του, αλλά ο Άλεξ

του έγνεψε να μείνει. «Εσύ θα μείνεις με τη Λάρεν. Και μάρτυς μου ο Θεός, το καλό που σου θέλωνα μην την ξαναφήσεις». Ο αδερφός του έκανε ένα καταφατικό νεύμα σφίγγοντας το όπλο του.

wWw.GreekLeech.info

Page 133: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Προτού η Λάρεν προλάβει να διαμαρτυρηθεί, ο Άλεξ εμπόδισε τα λόγια της. «Έχε μουεμπιστοσύνη, Λάρεν. Θα φέρω πίσω την Αντάρα».Στα μάτια του η Λάρεν είδε όλη τη θλίψη και την αγωνία. Την τράβηξε στην αγκαλιά του και το

χέρι του κατέβηκε στην κοιλιά της. «Όταν νόμιζα πως σε έχασα, δεν μπορείς να φανταστείς πώςένιωσα. Φοβήθηκα πως ήσουν αιχμάλωτη του Χάρκερκ, πως σου είχε κάνει κάποιο κακό». Χάιδεψεαπαλά το αγέννητο παιδί στην κοιλιά της. «Δε θα αφήσω κάτι τέτοιο να συμβεί. Ακόμα κι αν σήμεραπεθάνω, τουλάχιστον θα ξέρω πως είσαι ασφαλής. Πως αυτό το παιδί θα ζήσει».Μέσα στα μάτια του η Λάρεν είδε τη βαθιά ανάγκη του να την προστατεύσει από κάθε κίνδυνο.

«Εντάξει», του είπε. «Θα μείνω πίσω με τον Κάλεμ».Άγγιξε το μέτωπό της με το δικό του. «Ωραία. Πηγαίνετε στην κορυφή του λόφου και περιμένετε

πίσω από τις πέτρες. Μείνε κρυμμένη».Τον κράτησε σφιχτά στην αγκαλιά της κι ο Άλεξ χάιδεψε τα μαλλιά της. «Ό,τι και να συμβεί σ’

εμάς τους υπόλοιπους, υποσχέσου μου πως δε θα αναμειχθείς».«Αν η ζωή σου κινδυνεύσει...»«Είναι ένα ρίσκο που είμαι προετοιμασμένος να αντιμετωπίσω. Αλλά δεν είμαι διατεθειμένος να

ρισκάρω τη δική σου ζωή». Χαμήλωσε το στόμα του πάνω απ’ το δικό της. «Ορκίσου το».Τα μάτια της έλαμπαν από τα δάκρυα, αλλά έσκυψε το κεφάλι σε μια σιωπηρή υπόσχεση.

*

Ο Άλεξ περίμενε έχοντας τον Μπραμ στο πλευρό του. Πέρα μακριά είδε τους άντρες του ΧάμιςΜακφέρσον να πλησιάζουν. Ο Χάμις φορούσε εξεζητημένα ρούχα στολισμένα με χρυσοκλωστή,καθώς και δαχτυλίδια με πολύτιμα πετράδια στα χέρια του. Ο Άλεξ πλησίασε τον αρχηγό και οΧάμις του χαμογέλασε αμυδρά. Φαινόταν να δυσανασχετεί υπερβολικά μ’ αυτή την επίσκεψη.«Ο Χάρκερκ γνωρίζει τις προθέσεις σας», είπε ο Χάμις χωρίς περιστροφές. «Οι άντρες του έχουν

λάβει θέση σε κάθε σημείο του κάστρου. Αν μπείτε μαζί μας, δε θα βγείτε ζωντανοί».Ο Άλεξ συνάντησε το βλέμμα του με αποφασιστικότητα. «Έχουμε έτοιμες ενισχύσεις. Το μόνο

που έχει σημασία είναι να μπορέσω να πάρω από εκεί μέσα την Αντάρα».Ο Χάμις έγνεψε σ’ έναν από τους ακολούθους, ο οποίος ξεπέζεψε και πρόσφερε το άλογό του στον

Άλεξ. «Ας είναι». Κοίταξε γύρω του. «Είναι μαζί σου ο Μπραμ; Η Νέιρνα δε θα χαρεί καθόλου ανβοηθήσω τον άντρα της να σκοτωθεί».«Αυτή εδώ δεν είναι η μάχη του Μπραμ».«Είναι, αν αφορά εσένα», γρύλισε ο Χάμις και ο ηλικιωμένος άντρας μετακίνησε το βάρος του

πάνω στη σέλα. «Δεν ξέρω αν υπάρχει αρκετό ασήμι στη Σκοτία για να χορτάσει την απληστία τουΧάρκερκ», αναστέναξε. «Ούτε για να σώσει το κεφάλι σου». Η έκφραση του αρχηγού ήτανβλοσυρή. «Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να το κάνεις αυτό;»«Θα πάρω πίσω την Αντάρα, ό,τι κι αν κοστίσει αυτό». Ο Άλεξ κέντρισε το άλογό του να

προχωρήσει και ο Χάμις αναγκάστηκε να τον ακολουθήσει. Ανέβηκαν το μονοπάτι προς τις πύλεςκαι οι τοξότες τέντωσαν τις χορδές τους. Αν δεν είχε τον Χάμις στο πλευρό του ο Άλεξ ήξερε πως οιστρατιώτες θα τον σκότωναν επιτόπου. Κρατούσαν τα βέλη τους υπό έλεγχο μόνο επειδή τιμούσαντην εύθραυστη ειρήνη που είχαν συνάψει οι Μακφέρσον με τους δικούς τους άντρες.Όταν έφτασαν στο πρώτο τείχος εμφανίστηκαν κι άλλοι στρατιώτες, οι οποίοι τους περικύκλωσαν.

Ο Άλεξ κοίταξε τις λόγχες τους και αναρωτήθηκε αν θα ένιωθε το κρύο μέταλλο να μπήγεται

Page 134: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ανάμεσα στα πλευρά του πριν επιτεθούν οι άντρες του. Ή μήπως θα τον σκότωναν κόβοντάς του τολαιμό;Έδιωξε τις νοσηρές σκέψεις και όποια αισθήματα υπήρχαν μέσα του. Θα δεχόταν τη μοίρα του,

αρκεί να έσωζε την Αντάρα.Ο λόρδος Χάρκερκ τον περίμενε πάνω στα σκαλοπάτια του πύργου. Φορούσε πανοπλία και το

γενειοφόρο πρόσωπό του άστραφτε από ικανοποίηση. Δίπλα του στεκόταν η λαίδη Χάρκερκ καιστην αγκαλιά της βρισκόταν η Αντάρα.«Μπαμπά!» ούρλιαξε η κόρη του κι άπλωσε τα χέρια της. Άρχισε να κλαίει και ο Άλεξ ένιωσε τον

αυτοέλεγχό του να εξανεμίζεται. Είδε τα απαλά χρυσοκόκκινα μαλλιά του μωρού και σκέφτηκε τονΝτέιβιντ.Δε θα σε πάρουν μακριά μου, ορκίστηκε μέσα του. Δε θα αφήσω να σου κάνουν κακό. Ήταν σάρκα

δική του και της Λάρεν. Μια μέρα θα γινόταν πανέμορφη γυναίκα, σαν τη μητέρα της. Ακόμα κι ανο ίδιος δε βρισκόταν στη ζωή για να τη δει.«Έμαθα πως ζήτησες το κεφάλι μου, Χάρκερκ», φώναξε ο Άλεξ. «Σου το έφερα. Πρώτα όμως θα

δώσεις την κόρη μου στον Χάμις Μακφέρσον».«Ώστε έτσι;» Ο βαρόνος κατέβηκε αργά τα σκαλοπάτια σαν να απολάμβανε την κάθε στιγμή. «Κι

αν αρνηθώ;»«Θα βλάψεις ένα αθώο παιδί;» ρώτησε ο Χάμις. «Τόσο πολύ διψάς για αίμα;»«Είναι το αίμα των Μακίνλοχ. Όσοι λιγότεροι, τόσο το καλύτερο για μένα».Η λαίδη Χάρκερκ φάνηκε έντρομη όταν ο άντρας της άπλωσε τα χέρια στο παιδί. Ο Χάρκερκ πήρε

το μωρό και το σήκωσε ψηλά πάνω στις σκάλες. «Έλα εδώ, αν τη θέλεις», είπε στον Άλεξ.Ο Άλεξ δίστασε, ξέροντας πως μόλις θα άφηνε από δίπλα του την ασφάλεια των στρατιωτών του

Μακφέρσον η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο. Ούτε όμως μπορούσε να αφήσει τον Χάρκερκ ναβλάψει την κόρη του.«Αν τη ρίξω κάτω, θα σκοτωθεί», τον προκάλεσε ο Χάρκερκ. «Αυτό θέλεις;»Ο Άλεξ κινήθηκε μπροστά, αλλά ξαφνιάστηκε όταν οι άντρες του Χάμις τον ακολούθησαν,

καλύπτοντάς τον. Δεν περίμενε πως θα προστάτευαν τη ζωή του με τη δική τους. Αφού έριξε έναβλέμμα ευγνωμοσύνης στον Χάμις, ο Άλεξ προχώρησε ως τις σκάλες.«Πάρ’ την τότε», είπε ο Άγγλος βαρόνος και πέταξε την Αντάρα κάτω στις σκάλες, ο Άλεξ όμως

βούτηξε μπροστά και άρπαξε την κόρη του πριν χτυπήσει το κεφάλι της. Η καρδιά του κόντευε νασπάσει όταν έσφιξε στην αγκαλιά του το παιδί του που έκλαιγε γοερά.Η λαίδη Χάρκερκ έστειλε ένα παγερό βλέμμα προς τον άντρα της πριν εξαφανιστεί μέσα στον

πύργο. Ο βαρόνος δε φάνηκε να το προσέχει.«Δώσ’ τη στον Χάμις Μακφέρσον», πρόσταξε ο Χάρκερκ, «αλλιώς οι τοξότες μου θα σας

σκοτώσουν και τους δυο». Οι στρατιώτες ζύγωσαν και αρκετοί τοξότες ετοίμασαν τα βέλη τους.Ο Άλεξ κρατούσε σφιχτά την Αντάρα και πλησίασε στο αυτί της. «Σ’ αγαπώ, α νίγιαν». Να είσαι

καλά, προσευχήθηκε.Έδωσε την Αντάρα στον Χάμις. «Κάνε σήμα στους άλλους να επιτεθούν», μουρμούρισε. Φοβόταν

πως ήταν η τελευταία φορά που έβλεπε την κόρη του κι αυτό ήταν πολύ σκληρό, τουλάχιστον όμωςτο παιδί του θα ζούσε. Κράτησε την υπόσχεση που είχε δώσει στη Λάρεν, ό,τι και να συνέβαινετώρα σ’ αυτόν.Όταν τον συνέλαβαν οι στρατιώτες κι έδεσαν πίσω του τα χέρια του, ο Άλεξ ένιωσε ένα μούδιασμα

να τον τυλίγει. Κι όταν τον χτύπησαν γονάτισε και γεύθηκε το αίμα στο στόμα του.

Page 135: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

*

Η λαίδη Χάρκερκ δε νοιαζόταν που πρόδιδε τον άντρα και τους συμπατριώτες της. Όταν ο Ρόμπερτέριξε το παιδί στις σκάλες εξαφανίστηκαν από μέσα της και τα τελευταία ίχνη αφοσίωσης.Τώρα ήλπιζε πως το μωρό ήταν ασφαλές, έπρεπε όμως να σιγουρευτεί. Πήγε ως την απέναντι γωνία

της κεντρικής αίθουσας και κατέβηκε τη στριφογυριστή σκάλα ως τις αποθήκες. Ο Ρόμπερτ είχεχτίσει ένα διάδρομο για τη διαφυγή από το κάστρο σε περίπτωση πολιορκίας. Αυτή τη στιγμή τομόνο που ήθελε ήταν να φύγει από εκεί μέσα.Ο ήχος αλυσίδων τράβηξε την προσοχή της. Κοίταξε μέσα στο σκοτάδι και διέκρινε τον αιχμάλωτο

που είχε μαστιγωθεί από τους άντρες του συζύγου της. Τον είχαν κατεβάσει στο υπόγειο από τηνπροηγούμενη νύχτα και της πέρασε η ιδέα πως μπορεί να αποδεικνυόταν χρήσιμος, παρά τηναδυναμία του.Ο άνθρωπος έτρεμε έντονα και η ανάσα του θάμπωνε στον παγωμένο αέρα. Αν τον άφηνε εκεί, θα

πέθαινε. Ήδη το κορμί του είχε μισοπαγώσει από το κρύο.Είναι λάθος, σκέφτηκε καθώς έπαιρνε τα κλειδιά για να βγάλει τις αλυσίδες του. Ήταν ένας άντρας

πιο μεγαλόσωμος από τον Ρόμπερτ και αρκετά μυώδης παρά την εξάντλησή του.«Αν σε ελευθερώσω, υπόσχεσαι να μη μου κάνεις κακό;» τον ρώτησε ήρεμα. Το πρόσωπό του

τινάχτηκε, σαν να μην είχε αντιληφθεί την παρουσία της. Τα βλέφαρά του τρεμόπαιξαν και δεν ήτανσίγουρη πως μπορούσε να τη δει.«Ποια είσαι;»«Άλις Φίτσροϊ. Λαίδη του Χάρκερκ». Ανατρίχιασε καθώς έπιανε την κρύα μεταλλική χειροπέδη.

«Ούτε να το σκεφτείς να με χρησιμοποιήσεις σαν όμηρο. Θέλω να φύγω από δω μέσα όσο κι εσύ».Ο άντρας την κοίταξε και κάτι άστραψε στο πρόσωπό του, κάτι σχεδόν σαν θλίψη.«Ποιο είναι το όνομά σου;» τον ρώτησε καθώς άνοιγε και τη δεύτερη χειροπέδη.«Φίνιαν», της απάντησε. «Είμαι ο αρχηγός των Μακλάχορ. Ή... ήμουν, πριν γίνουν όλα αυτά». Η

έκφρασή του μαρτυρούσε απέραντη κούραση, σαν να μην τον ένοιαζε τίποτα πια.Η Άλις δίπλωσε τα χέρια της στις φούστες της και οπισθοχώρησε. «Αν με ακολουθήσεις, θα σου

δείξω μια έξοδο από το κάστρο. Είναι το μόνο που μπορώ να κάνω για σένα. Θα δραπετεύσειςμόνος σου».«Γιατί με βοηθάς;» Ο αρχηγός πάσχισε να σηκωθεί στα πόδια του και μόρφασε από πόνο κάνοντας

τα πρώτα δύο βήματα. «Σίγουρα ο Χάρκερκ θα γίνει έξω φρενών».«Είμαι φυλακισμένη του εδώ και τέσσερα χρόνια. Δε χρειάζεται να υποφέρει κι άλλος όσα υπέφερα

εγώ». Κατάπιε νευρικά. «Αν μπορούσα να ελευθερώσω και τους άλλους, θα το έκανα. Αλλά τουςκρατάει κλειδωμένους, κοντά στους στρατιώτες του. Δεν ξέρω γιατί εσένα σε έβαλε εδώ».«Επειδή με έπιασε χτες βράδυ να προσπαθώ να δραπετεύσω. Σκοπεύει να με χρησιμοποιήσει σαν

παράδειγμα». Ο Φίνιαν ακούμπησε το χέρι του στον τοίχο και η Άλις τον είδε να συγκλονίζεται απόάλλο ένα ρίγος. Έβγαλε το μανδύα της και τον φόρεσε στους ώμους του.Εκείνος την κοίταξε παραξενεμένος, μα η Άλις δεν ήξερε γιατί το είχε κάνει. Κάτι που είχε αρχίσει

από οίκτο είχε καταλήξει να γίνει αναγκαιότητα. Υπήρχε κάτι σ’ αυτό τον άνθρωπο το οποίο τηςδημιουργούσε μια βαθιά επιθυμία να τον σώσει.«Δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό», της είπε δίνοντας πίσω το μανδύα.«Τον χρειάζεσαι περισσότερο από εμένα». Και μ’ αυτά τα λόγια έφυγε μακριά. Πριν προλάβει να

φτάσει ως την έξοδο ο Φίνιαν την πρόλαβε.

wWw.GreekLeech.info

Page 136: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

«Γιατί εμένα;» τη ρώτησε. «Είμαι ο τελευταίος που αξίζει να σωθεί».Δεν του μίλησε, ούτε τον κοίταξε. Την τρόμαζε ο τόνος της φωνής του.Ο αρχηγός κρατήθηκε πάλι από τον τοίχο. «Εγώ φταίω γι’ αυτή τη μάχη... για την απώλεια τόσων

αντρών. Της έδωσε πίσω το μανδύα σαν να είχε πάρει φωτιά. «Αν πεθάνει η κόρη των Μακίνλοχ, τοκρίμα θα βαραίνει την ψυχή μου».Η Άλις πήγε να πει κάτι, αλλά συγκρατήθηκε. Μ’ όλο που ήθελε να τον καταδικάσει, είδε την

απόγνωση και τη βασανιστική ενοχή στα μάτια του και δεν το έκανε.«Τότε φρόντισε να διορθώσεις το λάθος σου». Τον έσπρωξε μαλακά από κοντά της. «Ή φύγε, αν

αυτό επιθυμείς».«Μου αξίζει να πεθάνω», παραδέχτηκε εκείνος.Η Άλις του έδωσε πάλι το μανδύα. «Αυτό δε θα το αποφασίσω εγώ». Προσπάθησε να συγκρατήσει

τα λόγια που ήθελε να του πει. Αυτό όμως που χρειαζόταν τώρα αυτός ο άντρας δεν ήταν ηπαρηγοριά αλλά η λύτρωση. Και μερικές φορές η λύτρωση ήταν σκληρή.«Αν λυπάσαι στ’ αλήθεια γι’ αυτό που έκανες, μπορείς να τους βοηθήσεις». Τον οδήγησε πάνω στη

σκάλα και του έδειξε πού βρίσκονταν αποθηκευμένα τα όπλα του άντρα της. «Θα επανορθώσεις τηνπράξη σου; Ή θα εγκαταλείψεις αυτούς που υποφέρουν;»

*

Η Λάρεν κρυβόταν πίσω από τους βράχους κι όταν είδε κάτω μακριά κάποια κίνηση ξετρύπωσε απ’την κρυψώνα της. Ο Χάμις Μακφέρσον κάλπαζε προς το λόφο και η Λάρεν άκουσε το κλάμα τηςΑντάρα.Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα. Ήθελε να τρέξει γρήγορα κοντά στο παιδί της. Όμως είχε υποσχεθεί

στον Άλεξ πως δε θα έφευγε από τα δέντρα.Όταν είδε τον Χάμις να απομακρύνεται από το κάστρο με την Αντάρα, άρχισε να σκαρφαλώνει

ψηλότερα. Ο Κάλεμ την ακολούθησε. «Δε χρειάζεται να έρθεις μαζί μου», του είπε. «Θα πάω απλώςστην κορυφή του λόφου για να τους βλέπω».Όταν έφτασε στο ψηλότερο σημείο είδε πιο καθαρά τη μικρή ομάδα που έφευγε από το κάστρο.

Είδε ακόμα πως ο Άλεξ δε βρισκόταν ανάμεσά τους. Και ήξερε καλά πως ο άντρας της είχεπαραδοθεί για να σώσει την κόρη τους.Ο πόνος τής έκαψε τα σωθικά σαν μια μπάλα από λιωμένο γυαλί. Μήπως ήταν κιόλας νεκρός; Τα

γόνατά της λύγισαν και βούλιαξε στο χώμα. Αν και ήξερε το ρίσκο, ήταν αυτό ακριβώς πουπροσευχόταν να μη συμβεί.Διάφορες εικόνες από το παρελθόν ήρθαν στη μνήμη της, στιγμές που είχαν περάσει μαζί οι δυο

τους μέσα στο δάσος ή στον πέτρινο κύκλο. Θυμήθηκε τις χρωματιστές χάντρες που της είχεχαρίσει, σκορπίζοντας τα κομμάτια πάνω στο γυμνό σώμα της σαν πολύτιμα πετράδια.Ύστερα θυμήθηκε το απόγευμα που της είχε φέρει τα ξερά κεράσια για να χορτάσει την πείνα της.

Έβαλε το χέρι πάνω στη κοιλιά της κι άφησε τα δάκρυά της να κυλήσουν ελεύθερα.Και τότε, κάτω από τα δάχτυλά της ένιωσε μια κίνηση σαν φτερούγισμα. Σαν να απλώθηκε ένα

μικροσκοπικό χέρι να πιάσει το δικό της.Αυτό το μωρό ήταν το πολύτιμο δώρο του Άλεξ. Και παρ’ όλο που του είχε υποσχεθεί πως δε θα

έβγαινε από το δάσος, δεν μπορούσε να καθίσει εκεί άπραγη.Πρέπει να μάθω, σκέφτηκε. Ακόμα κι αν έχει συμβεί το χειρότερο, πρέπει να το μάθω. Ο Κάλεμ

Page 137: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

στεκόταν κοντά με το τόξο του σε ετοιμότητα. «Θέλω να μάθεις τι συνέβη στον Άλεξ», του είπεόταν έφτασε κοντά του. «Τους είδα να φέρνουν την Αντάρα... αλλά δεν ξέρω αν ο άντρας μου είναιακόμα ζωντανός».Παίρνοντας το χέρι της, ο Κάλεμ κατέβηκε μαζί της την πλαγιά. Σαν έφτασαν στην άκρη του

δάσους, της έδειξε το κάστρο. Μύρισε τον αέρα και η Λάρεν κατάλαβε τι συνέβαινε. Ενώ δεν έβλεπετον Μπραμ και τους υπόλοιπους, μπορούσε να μυρίσει τον καπνό.«Έβαλαν φωτιά, έτσι δεν είναι;» ρώτησε. Οι άντρες πυρπολούσαν το κάστρο του Χάρκερκ όπως

είχε κι εκείνος κάψει το δικό τους.«Και οι υπόλοιποι; Οι ενισχύσεις που έφερα;»Ο Κάλεμ της έδειξε να περιμένει. Η φωτιά δυνάμωνε, εξαπλωνόταν από το πίσω μέρος του

φρουρίου με ταχύτητα σαν να της έριχναν λάδι ή κάποιο άλλο καύσιμο.Ο Κάλεμ έλεγξε τα βέλη στη φαρέτρα του, περνώντας τα δάχτυλά του πάνω από τις μαύρες

φτερωτές άκρες. Η Λάρεν ήξερε πως θα πήγαινε κοντά στον αδερφό του. Και όσο κι αν ήθελε ναπιστέψει πως όλα θα πήγαιναν καλά, δεν μπορούσε να απαλλαγεί από τη βασανιστική αγωνία της.Σαν απάντηση στα ερωτήματά της είδε μια ντουζίνα στρατιώτες να εγκαταλείπουν το φρούριο,

καλπάζοντας γρήγορα πίσω από τους άντρες του Χάμις. «Κάλεμ», είπε έντρομη δείχνοντας προς ταεκεί.Ύστερα παρακολούθησε με φρίκη τους στρατιώτες να επιτίθενται στους άντρες του Μακφέρσον.

Και δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την κραυγή που βγήκε από μέσα της όταν άκουσε την κόρη της ναουρλιάζει.

Page 138: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 17

Ο Άλεξ ήταν προετοιμασμένος για το χειρότερο. Οι άντρες του Χάρκερκ τον είχαν δέσει σ’ ένανξύλινο πάσσαλο και ήξερε πως θα τον σκότωναν αμέσως μόλις έφταναν τα αδέρφια του.Η φωτιά μαινόταν σ’ όλο το μήκος του εξωτερικού τείχους, ενώ ο Μπραμ και οι άλλοι άντρες

προσπαθούσαν να περάσουν μέσα. Ήδη μια ομάδα στρατιωτών είχε φύγει από το φρούριο, πιθανόνγια να καταδιώξει τους εισβολείς.Δε σκόπευε να παραμείνει αιχμάλωτός τους. Ο μοναδικός λόγος που ο Χάρκερκ δεν τον είχε

σκοτώσει ακόμα ήταν για να τον χρησιμοποιήσει σαν δόλωμα για τους άλλους.Πάλεψε με τους σφιχτούς κόμπους, μα τα δάχτυλά του ήταν παγωμένα από το κρύο. Είχαν δέσει τα

χέρια πάνω απ’ το κεφάλι του και τώρα αυτά είχαν μουδιάσει. Η μύτη μιας λόγχης ακουμπούσε τολαιμό του κι είχαν αφαιρέσει το μανδύα και το χιτώνα του.«Αν καταφέρεις να λυθείς, έχω εντολές να σου καρφώσω τη λόγχη στο λαιμό», είπε ο φύλακας.

«Μην προσπαθείς άδικα».«Τι είδους αιχμάλωτος θα ήμουν αν δεν προσπαθούσα;» αντιγύρισε ο Άλεξ μ’ ένα ειρωνικό

χαμόγελο και έγνεψε προς το εξωτερικό τείχος. «Η φωτιά πλησιάζει».Ο φρουρός ανασήκωσε τους ώμους. «Τότε θα καούμε».Πυκνός καπνός υψωνόταν στον αέρα και ο Άλεξ έψαξε για κάποιο ίχνος του Κάλεμ. Κοιτούσε

πέρα στο δάσος και μια ελαφριά κίνηση έπεσε στην αντίληψή του. Εκεί, ανάμεσα στα δέντρα τηςλοφοπλαγιάς είδε τη Λάρεν. Δεν προχωρούσε, μα παρακολουθούσε από τη θέση της και τα μακριάκόκκινα μαλλιά της ανέμιζαν στον αέρα.Πόσο την αγαπούσε! Όμορφη και ταλαντούχα, καλοσυνάτη, μια γυναίκα πλάι στην οποία ήθελε να

περάσει την υπόλοιπη ζωή του. Ο γάμος τους ήταν θείο δώρο, ένα δώρο που ο Άλεξ είχεπαραμελήσει για καιρό.Η θέα της αναπτέρωσε την αποφασιστικότητά του να ελευθερωθεί. Το βλέμμα του στράφηκε στη

λόγχη του στρατιώτη και έσφιξε τα σχοινιά πάνω απ’ το κεφάλι του.Σήκωσε απότομα τα πόδια του απ’ το έδαφος και χτύπησε με δύναμη το στρατιώτη στο πρόσωπο.

Ο άντρας παραπάτησε και ο Άλεξ τον κλότσησε ξανά, ρίχνοντάς τον αναίσθητο. Έπιασε τη λόγχηανάμεσα στα πόδια του και με μεγάλη προσπάθεια κατάφερε να σηκώσει τη λεπίδα ψηλά και νακόψει μ’ αυτήν τα σκοινιά.Μόλις ελευθέρωσε το πρώτο χέρι έλυσε τα υπόλοιπα σκοινιά και άρπαξε κατευθείαν το ακόντιο. Τα

μπράτσα του πόνεσαν από την απότομη κυκλοφορία του αίματος. Αγνοώντας τον πόνο, κάρφωσεένα στρατιώτη και πήρε από τον νεκρό άντρα ξίφος και ασπίδα.«Άλεξ!» ακούστηκε η κραυγή του Μπραμ.Γύρισε και απέκρουσε ένα χτύπημα από ξίφος. Σκύβοντας στο έδαφος, κλότσησε τα πόδια του

άντρα κι ύστερα τον κάρφωσε βαθιά στην κοιλιά. Η όρασή του είχε θολώσει μέσα στη μάχη, έβλεπεόμως τους εχθρούς να πλησιάζουν και να τους περικυκλώνουν. Σήκωσε την ασπίδα του για νααποφύγει τα βέλη και αναζήτησε τριγύρω του μια διέξοδο.Ο λόρδος Χάρκερκ είχε τραβήξει κι αυτός το όπλο του και, από τον τρόπο που άνοιγε δρόμο

Page 139: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ανάμεσα στους άντρες, ήταν φανερό πως ο Άγγλος ήταν καλά εκπαιδευμένος.«Είμαστε πολλοί, Μακίνλοχ», χλεύασε ο Χάρκερκ. «Κι όταν τελειώσει αυτή η μάχη θα μάθουν

όλοι πως δε θα ανεχτώ άλλες επιθέσεις στο φρούριό μου. Τα κεφάλια σας θα εκτεθούν έξω από τατείχη μου».«Πρώτα πρέπει να τα πάρεις», απάντησε ο Άλεξ ορμώντας επάνω του με το ξίφος. Αυτό χτύπησε

πάνω στην ασπίδα του Χάρκερκ, τότε όμως μπήκαν και οι άλλοι στρατιώτες στη μάχη αναγκάζονταςτον Άλεξ να αμύνεται από όλες τις πλευρές.Ο Μπραμ ήρθε κοντά του και πάλεψαν τους εχθρούς πλάτη με πλάτη, ενώ τώρα οι φλόγες

πλησίαζαν προς τους θαλάμους των αιχμαλώτων. «Η Νέιρνα θα γίνει έξω φρενών μαζί μου ανσκοτωθώ», είπε ο Μπραμ κρατώντας το σπαθί του και με τα δυο χέρια. «Δεν της είπα ποτέ ότισκόπευα να πολεμήσω με τον Χάρκερκ».«Τότε καλύτερα να μείνεις ζωντανός», του απάντησε ο Άλεξ σηκώνοντας την ασπίδα του. Καθώς

απέκρουε ένα νέο χτύπημα ξίφους, είχε την εικόνα της Λάρεν καρφωμένη σταθερά στο μυαλό του.Αγωνιζόταν μ’ όσες δυνάμεις του απέμεναν, αποφασισμένος να επιβιώσει. Και τότε πλησίασε τονΧάρκερκ.Αυτό το κάθαρμα είχε απειλήσει επανειλημμένα την οικογένειά του. Η Σκοτία θα ήταν πιο ασφαλής

τόπος χωρίς αυτόν και ο Άλεξ αδιαφορούσε για τις συνέπειες. Προσήλωσε το βλέμμα του στονάντρα και περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία για ένα θανάσιμο χτύπημα. Η λάμψη του αλυσόπλεκτουθώρακα άστραψε μπροστά του καθώς σήκωνε το ξίφος του.Όταν όμως άκουσε την κόρη του να τον φωνάζει, ο Άλεξ αναπήδησε από ένστικτο. Δεν υπήρχε

κανένα ίχνος του Μακφέρσον και των ανδρών του. Κανείς δεν μπορούσε να προστατεύσει τηνΑντάρα. Το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι του όταν είδε το στρατιώτη να κρατάει την κόρη τουσημαδεύοντας το λαιμό της με μια λεπίδα.

*

«Μη!» φώναξε η γυναίκα. Η Λάρεν γύρισε και είδε τη λαίδη Χάρκερκ να στέκεται πίσω της. «Ξέρωπως θέλεις να πας στο φρούριο. Αν όμως σε δει, ο σύζυγός μου θα σε χρησιμοποιήσει εναντίον τουάντρα σου. Θα σας σκοτώσει πρόθυμα και τους δυο».«Δε θα αφήσω κανέναν να απειλήσει την κόρη μου».«Δε θα μπορέσεις να τη βοηθήσεις αν σκοτωθείς». Η λαίδη Χάρκερκ πήρε το χέρι της. «Αν θέλεις

να δεις τι συμβαίνει, θα σε πάω σε έναν άλλο πύργο. Ακολούθησέ με».Οδήγησε τη Λάρεν γύρω από το φρούριο φέρνοντάς τη σ’ ένα μικρό παρατηρητήριο. Ένα χέρι

ακούμπησε ξαφνικά τον ώμο της και γύρισε ξαφνιασμένη. Ήταν ο Κάλεμ.Ο Κάλεμ κοίταξε απειλητικά τη λαίδη Χάρκερκ. Εκείνη είδε τα όπλα του και φάνηκε να παίρνει

μιαν απόφαση. Του έδειξε να την ακολουθήσει και πέρασαν μαζί μέσα από την είσοδο, ενώ ο Κάλεμσκότωσε το στρατιώτη που τους είδε.Όπως το είχε προβλέψει η λαίδη Χάρκερκ, το φυλάκιο ήταν άδειο κι από εκεί θα έβλεπαν καθαρά

τη μάχη.Μια μικρή κίνηση έπεσε στην αντίληψή της και η Λάρεν είδε τον απατεώνα ιερέα, τον πατέρα

Στίβεν, να παραμονεύει στον απέναντι τοίχο. Ο Κάλεμ ετοίμασε το τόξο του.«Περίμενε», ικέτεψε η λαίδη Χάρκερκ. «Ο Φίνιαν Μακλάχορ μπορεί να φανεί χρήσιμος».Κάτω ο Άλεξ ήταν φανερά διχασμένος μεταξύ της Αντάρα και του Άγγλου βαρόνου. Είχε την

Page 140: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ασπίδα του υψωμένη, αλλά η προσοχή του ήταν καρφωμένη στην κόρη τους. Η Λάρεν πίεσε τανύχια στις παλάμες της και προσευχήθηκε μ’ όλη τη δύναμή της για την ασφάλεια της Αντάρα.«Πίστευες πως θα την άφηνα να φύγει;» ρώτησε ψυχρά ο Χάρκερκ. «Μου είναι ακόμα χρήσιμη».«Είναι μονάχα ένα παιδί, θα σαπίσεις στην Κόλαση αν την πειράξεις», γρύλισε ο Άλεξ.«Πολύ ενδιαφέρον τι μπορεί να κάνει ένας πατέρας για την κόρη του». Ο Χάρκερκ σήκωσε το

ξίφος και το ακούμπησε στο λαιμό του Άλεξ. «Σκοτώνει. Κλέβει. Στρέφεται εναντίον τωνσυμμάχων του». Ο Χάρκερκ χαμογέλασε μοχθηρά. «Εσύ τι θα κάνεις για τη δική σου;»Με το σινιάλο του οι άντρες του βαρόνου κινήθηκαν εναντίον του Μπραμ. Η Λάρεν είδε την

αγωνία στο πρόσωπο του άντρα της. «Τίνος η ζωή έχει περισσότερη αξία; Του αδερφού σου; Ή τηςκόρης σου;»

*

Ο Άλεξ άφησε όλη τη μανία του να ξεσπάσει όταν το ξίφος του χτύπησε το βαρόνο. Ο Χάρκερκαναγκάστηκε να πισωπατήσει.Ο Άλεξ πάλευε με λύσσα, δίχως να τον νοιάζει η ζωή του. Αυτό που είχε σημασία ήταν να

σκοτώσει το βαρόνο ακόμα και με την τελευταία του πνοή.«Σκοτώστε την!» πρόσταξε ο Χάρκερκ και ο Άλεξ τον έσπρωξε πίσω προς τους στρατιώτες του.Εκείνη τη στιγμή είδε τον Φίνιαν Μακλάχορ να ορμά μπροστά μ’ ένα μαχαίρι στα χέρια του. Ο

άντρας ύψωσε το όπλο προς την Αντάρα και η καρδιά του Άλεξ σταμάτησε.Αντί όμως να χτυπήσει το παιδί, ο Φίνιαν κάρφωσε τη λεπίδα στο λαιμό του στρατιώτη παίρνοντάς

του το παιδί.Ο Άλεξ ανέπνευσε ευκολότερα και οι ενισχύσεις τους άρχισαν τότε να εισβάλλουν στο φρούριο,

όπου σιγά σιγά πήραν τον έλεγχο της μάχης. Γυρίζοντας πίσω διαπίστωσε πως ο Χάρκερκ είχεεξαφανιστεί. Το είχε βάλει στα πόδια σαν δειλός. Ξιφομαχώντας αδιάκοπα και σκοτώνοντας όποιονστρατιώτη έμπαινε στο δρόμο του ο Άλεξ έφτασε κοντά στην κόρη του και τον Φίνιαν Μακλάχορ.«Την έσωσες», είπε στον Φίνιαν με απέραντη ευγνωμοσύνη.«Εξαιτίας μου κινδύνευσε. Λυπάμαι γι αυτό».Ο Άλεξ πήρε την Αντάρα στην αγκαλιά του και το παιδί σφίχτηκε επάνω του. «Όλα είναι εντάξει,

γλυκιά μου». Φίλησε τα μαλλιά της τρυφερά.«Ο Χάρκερκ το ’σκασε», είπε στον αρχηγό των Μακλάχορ. «Νομίζω πως πρέπει να τον βρεις».Ο Φίνιαν έφυγε με πρόσωπο σφιγμένο να καταδιώξει τον Άγγλο λόρδο. Ο Άλεξ προχώρησε προς

τις πύλες όπου είδε τον Χάμις Μακφέρσον να πλησιάζει. Αίμα κυλούσε από το πρόσωπο του άντρα,αλλά φάνηκε να αναπνέει ευκολότερα όταν είδε την Αντάρα. «Λυπάμαι, Άλεξ. Σκότωσαν τρεις απότους άντρες μου. Έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα».«Είναι σώα», του είπε ο Άλεξ. Σκέπασε με το χέρι του το κεφάλι της Αντάρα και απομακρύνθηκαν

από τους υπόλοιπους στρατιώτες.«Μαμά!» φώναξε ξάφνου η Αντάρα. Ο Άλεξ γύρισε και είδε τη Λάρεν να τρέχει προς το μέρος

τους. Η γυναίκα του πήρε την κόρη τους στην αγκαλιά της και ο Άλεξ κράτησε και τις δυο σφιχτάενώ η συγκίνηση τον έπνιγε.«Ψάξτε για το βαρόνο», διέταξε τους άντρες του. «Θέλω να βρεθεί».«Εδώ είναι», ακούστηκε τότε η φωνή του Φίνιαν Μακλάχορ. Ο αρχηγός στεκόταν στην κορυφή της

σκάλας του πύργου του φρουρίου και στα πόδια του κειτόταν το πτώμα του λόρδου Χάρκερκ.

wWw.GreekLeech.info

Page 141: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Ένα από τα βέλη του Κάλεμ είχε τρυπήσει το λαιμό του.

*

Η λαίδη Χάρκερκ στεκόταν κάτωχρη έξω από το φρούριο μαζί με τους άλλους. Οι Σκοτσέζοιαιχμάλωτοι είχαν απελευθερωθεί και έβαλαν φωτιά στο υπόλοιπο φρούριο, τρέποντας σε φυγή τουςστρατιώτες που είχαν απομείνει. Το πτώμα του Χάρκερκ αφέθηκε να καεί.Η Λάρεν στάθηκε δίπλα στη λαίδη μη ξέροντας τι να πει.«Χαίρομαι που σκοτώθηκε», ψιθύρισε η λαίδη Χάρκερκ. «Μόνο που... τώρα δεν ξέρω πού να

πάω».Έτριψε τους ώμους της κρυώνοντας και η Λάρεν την άγγιξε διστακτικά. «Δεν έχεις οικογένεια

όπου θα μπορούσες να πας, στην Αγγλία ίσως; Μπορούμε να σου παρέχουμε συνοδεία».Η γυναίκα όμως κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. «Δεν έχω κανέναν».Νωρίτερα η Λάρεν είχε δει ένα νεαρό αγόρι να παρακολουθεί πίσω από τα δέντρα. Ήταν το ίδιο

παιδί που η λαίδη Χάρκερκ έκρυβε στο δάσος και τώρα κοιτούσε φοβισμένο τη φωτιά ναεξαπλώνεται.Η λαίδη Χάρκερκ προχώρησε προς τα δέντρα και έγνεψε στο αγόρι να πλησιάσει.Εκείνο έκανε μερικά διστακτικά βήματα, όταν όμως είδε τον αρχηγό των Μακλάχορ άρχισε να

τρέχει. Ρίχτηκε πάνω στον άντρα και ξέσπασε σε κλάματα. Τότε η Λάρεν αντιλήφθηκε για πρώτηφορά ότι δεν επρόκειτο για αγόρι, αλλά για ένα κορίτσι με κοντοκομμένα μαλλιά.Ο αρχηγός των Μακλάχορ χαμογέλασε πλατιά σαν να μην πίστευε στα μάτια του κι έσφιξε το

κορίτσι στην αγκαλιά του. «Ιλιάνα, είσαι ζωντανή;»«Ναι, μπαμπά. Εκείνη με έσωσε». Το κορίτσι τον έσφιγγε επάνω της κι εκείνος χάιδευε το

κουρεμένο κεφάλι της.«Δωροδόκησα έναν από τους στρατιώτες για να με βοηθήσει να τη φυγαδεύσω», εξήγησε η λαίδη.

«Τη μεταμφίεσα σε αγόρι και άφησα τον άντρα μου να πιστεύει πως ήταν νεκρή. Δεν ήξερα πωςήταν κόρη σου», πρόσθεσε μ’ ένα απολογητικό χαμόγελο.Κρατώντας ακόμα την κόρη του από τους ώμους, ο Φίνιαν άπλωσε το χέρι στη λαίδη Χάρκερκ και

πήρε το δικό της. «Δεν υπάρχουν λόγια να σας εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου».Η Λάρεν διέκρινε το ζωηρό κοκκίνισμα στο πρόσωπο της γυναίκας. «Η λαίδη Χάρκερκ θα

χρειαστεί ένα μέρος για να μείνει, τώρα που κάηκε το φρούριο. Θα τη συνοδεύσετε εσείς;»«Όπου θελήσει να πάει».Ο Άλεξ πλησίασε κρατώντας την Αντάρα από το χέρι. Η Λάρεν τη σήκωσε στην αγκαλιά της και

φίλησε το απαλό της μάγουλο. «Να σας συνοδεύσω κι εγώ στο σπίτι σας, κυρία;» ρώτησε τηγυναίκα του.Η απάντηση της Λάρεν ήταν ένα χαμόγελο.

*

Τους επόμενους μήνες στάθηκε αδύνατον για τη Λάρεν να φυσήξει άλλο γυαλί, αφού η εγκυμοσύνητης τη δυσκόλευε πολύ στο χειρισμό των σωλήνων. Με τη βοήθεια όμως του Ράμζι και του Μονρόκατάφερε να τελειώσει τα παράθυρα. Ο Άλεξ παρέδωσε τους ολοκληρωμένους υαλοπίνακες στονηγούμενο μια εβδομάδα πριν.

Page 142: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Η κοιλιά της είχε φουσκώσει τόσο πολύ ώστε ήταν αναγκασμένη να δουλεύει ξυπόλητη, αφού ταπαπούτσια δεν της έκαναν πια. Η Νέιρνα ήταν η μόνη που την κατανοούσε πλήρως. Η δική τηςεγκυμοσύνη επίσης προχωρούσε ομαλά. Και μολονότι απείχαν μόνο λίγες εβδομάδες, η κοιλιά τηςΛάρεν ξεπερνούσε κατά πολύ σε μέγεθος αυτήν της Νέιρνα.«Είσαι σίγουρη ότι το μωρό θα γεννηθεί σε δυο φεγγάρια;» τη ρώτησε η Νέιρνα καθώς

περπατούσαν στην όχθη της λίμνης. Το καλοκαιρινό αεράκι φυσούσε πάνω από το νερό και η Λάρενκαλοδεχόταν τη δροσιά.«Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα γεννηθεί το φθινόπωρο», απάντησε η Λάρεν μ’ ένα φευγαλέο

χαμόγελο. «Θα τα καταφέρω ως τότε».Πέρα μακριά το φως του ήλιου έκανε το καινούριο, λιθόκτιστο κάστρο να λαμπιρίζει. Μετά την

ήττα του λόρδου Χάρκερκ, οι Μακίνλοχ είχαν κερδίσει περισσότερη υποστήριξη από τα γειτονικάκλαν. Οι Μακλάχορ είχαν ενωθεί μαζί τους και με τα επιπλέον εργατικά χέρια το χτίσιμοεπιταχύνθηκε αρκετά.Η Λάρεν είχε αρχίσει να δουλεύει μέσα στο κάστρο για να βρίσκεται περισσότερες ώρες κοντά

στον Άλεξ. Εκείνος της είχε φτιάξει ένα πέτρινο τραπέζι κι εκεί περνούσε τον καιρό της κόβοντας τογυαλί και ενώνοντας τα κομμάτια με γραμμές μολύβδου, ενώ ο Ράμζι και ο Μονρό είχαν αναλάβειτην κατασκευή του γυαλιού μέσα στη σπηλιά.Το υπόλευκο φόρεμά της τεντωνόταν πάνω στην κοιλιά της και προχωρούσε στα ρηχά της λίμνης

για να ανακουφίσει τους πρησμένους αστραγάλους της. Ένας ξαφνικός πόνος διέτρεξε ξάφνου τηραχοκοκαλιά της καταλήγοντας σε μια απότομη σύσπαση.Η Λάρεν σταμάτησε να περπατάει και πίεσε το χέρι στην πλάτη της. Πονούσε, μα δεν ήθελε να

τρομάξει τη Νέιρνα. Δεν ήταν ασυνήθιστο φαινόμενο οι πόνοι τους τελευταίους μήνες. «Δεν είναιτίποτα», της είπε. «Το παιδί έχει κατέβει χαμηλά και με δυσκολεύει στο περπάτημα. Θα σταματήσωγια λίγο, προχώρησε εσύ, θα είμαι εντάξει».«Δε βιάζομαι», της είπε εκείνη και περίμενε δίπλα της καθώς η Λάρεν έπαιρνε μια βαθιά ανάσα.«Πονάς, έτσι δεν είναι;» της είπε η Νέιρνα όταν η Λάρεν ένιωσε ζάλη και έσφιξε λίγο παραπάνω το

χέρι της. «Μη μου λες ψέματα. Χρειάζεσαι βοήθεια».Η Λάρεν έκανε ένα βήμα ακόμα και τότε ένιωσε μια ξαφνική αλλαγή. Ζεστή υγρασία κύλησε

ανάμεσα στα πόδια της. Όχι. Όχι αυτό. Ήταν πολύ νωρίτερα για να γεννηθεί το παιδί της.Σε παρακαλώ Θεέ μου, όχι.«Λάρεν;» ψιθύρισε έντρομη η Νέιρνα. «Πρέπει να φέρουμε τον Άλεξ. Το φόρεμά σου...»«Έσπασαν τα νερά μου, αυτό είναι όλο». Μα ήξερε πως από τη στιγμή που έσπαζαν τα νερά η

γέννα ήταν άμεση.Η Νέιρνα έπιασε το χέρι της. «Δεν είναι τα νερά που με ανησυχούν, Λάρεν. Είναι το... το αίμα».

wWw.GreekLeech.info

Page 143: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 18

«Δεν πρέπει να είσαι εδώ όταν γεννάει», πρόσταξε η Γκρίζελ.«Είναι γυναίκα μου». Ο Άλεξ προσπάθησε να παραμερίσει τη μητέρα του αλλά εκείνη του έκλεινε

την είσοδο προς την κάμαρα.«Αυτό το παιδί θα γεννηθεί πολύ πρόωρα», είπε ήρεμα η μητέρα του. «Είναι αμφίβολο αν θα

μπορέσει να αναπνεύσει από μόνο του. Η Λάρεν το ξέρει». Άγγιξε ανήσυχη τον ώμο του. «Λυπάμαιπου έπρεπε να σας συμβεί ξανά αυτό».Ο πόνος για την απώλεια ενός δεύτερου παιδιού θα ήταν αβάσταχτος για τον Άλεξ, μα δεν

μπορούσε να λείψει τώρα από το πλευρό της γυναίκας του.Έσπρωξε τη μητέρα του στο πλάι και άνοιξε την πόρτα. Η Λάρεν ήταν ξαπλωμένη γυμνή στο

κρεβάτι και κρατούσε την κοιλιά της με τα δυο της χέρια. Έτρεμε από τους πόνους και τα μάτια τηςήταν κλεισμένα σφιχτά.Η Νέιρνα κρατούσε ένα ροζάριο και προσευχόταν σιωπηρά, ενώ η Βανόρα σκούπιζε το μέτωπο της

Λάρεν μ’ ένα βρεγμένο πανί.«Εδώ είμαι, α γράι». Πήγε κοντά της, και η Λάρεν άνοιξε τα μάτια.«Θέλω να μιλήσω ιδιαιτέρως στον Άλεξ», είπε στις άλλες γυναίκες. «Θα σας φωνάξω αν σας

χρειαστώ», συμπλήρωσε μ’ ένα αδύναμο χαμόγελο.Η Βανόρα και η Νέιρνα υπάκουσαν αμέσως, όμως η Γκρίζελ φάνηκε ενοχλημένη. Ο Άλεξ της έριξε

μια αυστηρή ματιά και η μητέρα του βγήκε κι εκείνη από το δωμάτιο.«Φοβάμαι», του είπε η Λάρεν κι άρχισε να κλαίει.Ο Άλεξ άγγιξε το πρόσωπό της. «Ό,τι και να συμβεί, εγώ είμαι εδώ για σένα. Δε θα φύγω ούτε

στιγμή».«Δεν το αντέχω. Δε θέλω να χάσω άλλο παιδί».Τη βοήθησε να γείρει επάνω του και την κράτησε στην αγκαλιά του. «Ας μη χάσουμε ακόμα την

ελπίδα».Άγγιξε το μέτωπό της με τα χείλη του. Μέσα από μια θήκη στη ζώνη έβγαλε μερικές πολύχρωμες

χάντρες. «Θυμάσαι πότε σου τις έδωσα αυτές;»Η Λάρεν έγνεψε καταφατικά. «Ήθελες να μου χαρίσεις πολύτιμες πέτρες».«Κάποια μέρα θα το κάνω». Ακούμπησε μερικές από αυτές πάνω στη διογκωμένη κοιλιά της και οι

χάντρες στραφτάλισαν στο φως. «Όμως ο μεγαλύτερος θησαυρός μου είσαι εσύ», της είπε καιχάιδεψε τα μαλλιά της.«Μείνε μαζί μου», του ψιθύρισε.«Δε θα σ’ αφήσω. Ό,τι κι αν συμβεί».

*

Ο τοκετός της Λάρεν συνεχίστηκε όλη τη νύχτα και το επόμενο πρωί. Ο Άλεξ δεν μπορούσε νακοιμηθεί καθόλου και, όταν το φως του ήλιου τρύπωσε μέσα από τις χαραμάδες του παράθυρου, η

Page 144: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Βανόρα και η Γκρίζελ μπήκαν στο δωμάτιο. «Λάρεν, ήρθε κάποιος να σε δει».Μια νεαρή γυναίκα με μαλλιά τόσο κόκκινα όσο και της γυναίκας του μπήκε στο δωμάτιο και η

Λάρεν έδειξε μεγάλη χαρά, παρά τον αφόρητο πόνο της. «Σουσάν, εσύ είσαι;»Η αδερφή της πλησίασε και πήρε το χέρι της. «Έλαβα ένα μήνυμα από την Γκρίζελ. Προσπάθησε

να ειδοποιήσει τη μάνα μας, αλλά η Ρος δεν μπορούσε να έρθει. Είναι πολύ αδύναμη. Όμως σουστέλνει αυτό».Έβαλε ένα μικρό ξύλινο σταυρό στο χέρι της Λάρεν κι εκείνη χαμογέλασε. «Είναι ευτυχισμένη

λοιπόν στο μοναστήρι;»«Ναι, όπως και η Γκάρα». Η Σουσάν της χαμογέλασε πειραχτικά. «Εγώ ήμουν το μαύρο πρόβατο

του μοναστηριού και παντρεύτηκα πριν δυο χρόνια. Τώρα ζω στη νήσο Σκάι με τον άντρα μου».Ο Άλεξ κοίταξε παραξενεμένος την Γκρίζελ, η οποία μουρμούρισε μια εξήγηση. «Σκέφτηκα ότι θα

ήθελε εδώ την οικογένειά της. Αλλά πήρε καιρό να τους βρω».Δεν της είπε τίποτα, μόνο την αγκάλιασε απαλά. «Σ’ ευχαριστούμε».Η Γκρίζελ συνοφρυώθηκε. «Δρόμο τώρα. Το δωμάτιο του τοκετού δεν είναι μέρος για έναν

άντρα».«Δε φεύγω». Αρνιόταν να εγκαταλείψει τη Λάρεν αυτές τις στιγμές που τον χρειαζόταν.«Νέιρνα, εσύ πήγαινε», είπε η Βανόρα. «Φέρε μας ζεστό νερό».Η γυναίκα του Μπραμ δίστασε, μα η Βανόρα επέμεινε.«Γιατί την έδιωξες;» απόρησε ο Άλεξ.«Δεν υπάρχει λόγος να τρομοκρατείται, αφού περιμένει και η ίδια το μωρό της τον ερχόμενο

χειμώνα».Η Σουσάν πήρε το χέρι της αδερφής της και προσευχόταν ενώ οι πόνοι της Λάρεν χειροτέρευαν. Η

Γκρίζελ και η Βανόρα αποφάνθηκαν πως ήταν η ώρα να σπρώξει.Ο Άλεξ πήγε δίπλα της και τη στήριξε για να καθίσει ανακούρκουδα. Η Λάρεν πήρε βαθιά ανάσα

και ετοιμάστηκε να γεννήσει. Ο Άλεξ την κρατούσε γερά, προσπαθώντας να της μεταδώσει τη δικήτου δύναμη.

*

Δεν άργησε να γεννηθεί το μικροσκοπικό μωρό, με τη βοήθεια της Γκρίζελ. Ο Άλεξ άκουσε με δέοςτην κραυγή του νεογέννητου και είδε πως είχε αποκτήσει μία ακόμα κόρη. Η Βανόρα έκοψε τολώρο, τύλιξε το παιδί με μια απαλή κουβέρτα και του το έδωσε. Η Λάρεν συνέχισε να σπρώχνεικαθώς ακολουθούσε το ύστερο της γέννας. Δυο μπλε-γκρι μάτια κοιτούσαν τον Άλεξ και το χέρι τηςμικρότερης κόρης του είχε το μέγεθος του αντίχειρά του.Κάνε να ζήσει, Θεέ μου, προσευχήθηκε. Κάνε να είναι γερή.«Συνέχισε να σπρώχνεις, Λάρεν», έλεγε τώρα η Βανόρα και ο Άλεξ γύρισε και είδε κατάπληκτος

ένα μικροσκοπικό αγόρι να ξεπροβάλλει από το σώμα της Λάρεν, τσιρίζοντας κι αυτό σαν γατί.«Δύο;» ρώτησε σαστισμένος, σαν να είχε δεχτεί γροθιά στο στομάχι. Κάθισε στην άκρη του

κρεβατιού και έδωσε την κόρη τους στη Λάρεν, ύστερα πήρε στα χέρια του τον πολύτιμο γιο του.Είχε μείνει άφωνος μπροστά στο θαύμα που κρατούσε στα χέρια του.«Είναι ζωντανά;» ψιθύρισε η γυναίκα του.«Ναι. Ανασαίνουν». Κρατούσε το γιο του αγκαλιά και ορκιζόταν μέσα του πως θα έκανε τα πάντα

για να τους προστατέψει. «Θα ζήσουν. Και τα δύο».

Page 145: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Έβαλε το δεύτερο παιδί στο άλλο χέρι της Λάρεν και τους αγκάλιασε και τους τρεις, νιώθονταςπως τους δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία.Η Λάρεν του χαμογέλασε εξαντλημένη. «Κανείς από τους δυο μας δεν πρόκειται να κλείσει μάτι

τους επόμενους μήνες».«Θα τα καταφέρουμε όμως», της είπε. «Μαζί».

Page 146: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

ΕΠΊΛΟΓΟΣ

Τρία χρόνια αργότερα«Νιώθω ένοχη που αφήνω τα παιδιά», ομολόγησε η Λάρεν. Κρατούσε το χέρι του άντρα της καθώςπροχωρούσαν μαζί προς τον πέτρινο κύκλο του δάσους. Ο απογευματινός ήλιος τρύπωνε μέσα απ’τα κλαδιά ρίχνοντας σκιές πάνω στους μονόλιθους.Μέσα στην ησυχία του δάσους ο Άλεξ την έγδυσε. Ο ήλιος ήταν ζεστός και η Λάρεν ξάπλωσε

πάνω στο μανδύα που εκείνος είχε στρώσει στο χώμα. Ο σύζυγός της έβγαλε και τα δικά του ρούχα,ξάπλωσε δίπλα της και την τράβηξε στην αγκαλιά του.«Οι άντρες σου θα αναρωτιούνται πού εξαφανίστηκες», του είπε χαϊδεύοντας το πλατύ του στέρνο.

«Δεν έπρεπε να τους εκπαιδεύεις αυτή τη στιγμή;»«Αν ήξεραν πως είμαι με μια όμορφη γυμνή γυναίκα, να είσαι σίγουρη πως θα έδειχναν

κατανόηση».Του χαμογέλασε πάνω στα χείλη του και τα χέρια του περιπλανήθηκαν στο κορμί της με λατρεία.

Το στόμα και η γλώσσα του γεύονταν τη σάρκα της και η Λάρεν αισθάνθηκε το κορμί του ναδιεγείρεται πάνω της.«Σ’ αγαπώ, Λάρεν», της ψιθύρισε φιλώντας την κοιλιά και το γοφό της. Άνοιξε τους μηρούς της

και συνέχισε να φιλά την ερεθισμένη θηλή της.«Άγγιξέ με παντού», τον πρόσταξε.Η έκφρασή του έγινε πονηρή. Μ’ ένα δάχτυλο άγγιξε το φρύδι της. «Εκεί;»Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά, χαμογελώντας.«Ή μήπως εννοείς εκεί;» Το χέρι του κατέβηκε στον ώμο της και συνέχισε το χάδι του.«Ή μήπως εδώ;» ψιθύρισε στο τέλος εισχωρώντας δυο δάχτυλα μέσα στην υγρή ζεστασιά της.Η αναπάντεχη διείσδυση την πλημμύρισε με ερωτική προσμονή και ανταπέδωσε το χάδι με την

παλάμη της γύρω από τον ερεθισμένο του ανδρισμό. Κάθε φορά που τον χάιδευε, εκείνος τηναντάμειβε με τις κινήσεις των δαχτύλων του.«Ή προτιμάς εδώ;» της ψιθύρισε, χρησιμοποιώντας τα υγρά δάχτυλά του για να ξυπνήσει τα στήθη

της. Ένα βογκητό ξέφυγε από μέσα της και αναρρίγησε σύγκορμη.«Φίλησέ με πάλι», του μουρμούρισε.Αντί όμως να φιλήσει τα χείλη της, ο Άλεξ έσκυψε πάνω από τα στήθη της και άρχισε να απομυζεί

απαλά την καθεμιά θηλή ξεχωριστά. Φίλησε τα πλευρά της, την καμπύλη των γοφών της, ώσπου ταχείλη του κατέληξαν στον πυρήνα της θηλυκότητάς της. Η γλώσσα του τη διέγειρε ρυθμικά, ώσπουτο σώμα της ρίγησε ολόκληρο από την ηδονή.Ο ρυθμός του επιταχύνθηκε κι εκείνη τον ικέτεψε να μη σταματήσει. Τέντωσε την πλάτη της πάνω

του, και τα χέρια της βυθίστηκαν στο χώμα όταν εκείνος βρήκε το σημείο που την έκανε νασυγκλονιστεί. Δυνατά κύματα έκστασης ξέσπασαν επάνω της και την παρέσυραν σε μια παράφορηηδονή που την έριξε στην άβυσσο.«Σε θέλω», τον ικέτεψε, κι εκείνος με μια ώθηση βρέθηκε μέσα της. Το κορμί της τον δέχτηκε με

ηδονικά ρίγη, ένιωσε να λιώνει ολόκληρη.

Page 147: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Δε σταμάτησε να της κάνει έρωτα ώσπου οι κραυγές της αντήχησαν δυνατά. Άλλος ένας οργασμόςτη συγκλόνισε. Η Λάρεν αμφέβαλλε αν άντεχε άλλο, εκείνος όμως και πάλι δε σταμάτησε. Συνέχισενα διεισδύει με δυνατές ωθήσεις, ώσπου ένα τραχύ βογκητό ξεπήδησε από μέσα του τη στιγμή πουέφτανε κι ο ίδιος στην κορύφωση.Ξάπλωσε πάνω της και ο ιδρώτας των κορμιών τους αναμείχθηκε. Ύστερα τη γύρισε στο πλάι κι

ανέβασε τη γάμπα της πάνω από το γοφό του. Εκείνη έτρεμε ακόμα. Ο Άλεξ την αγκάλιασε καισκέπασε τα κορμιά τους με το μανδύα.Ακούμπησε το πιγούνι του πάνω στο κεφάλι της. «Αν περνούσε από το χέρι μου, θα έμενα εδώ, δε

θα γύριζα ποτέ πίσω».«Μα πρέπει να σώσουμε τη Μέριν...» Αναστέναξε. «Αργά ή γρήγορα».Ο άντρας της χαμογέλασε σαρδόνια. «Το αργά μού ακούγεται καλύτερα».

*

Όταν επέστρεψαν βρήκαν επισκέπτες να τους περιμένουν. Η Μέριν στεκόταν στην είσοδο τουκάστρου και φάνηκε ανακουφισμένη που τους είδε. «Η Ιβ και ο Κερ προσπαθούν νααλληλοσκοτωθούν».«Πού βρίσκονται τώρα;» ρώτησε η Λάρεν.«Παίζουν με την Αντάρα και τον Ράμζι». Η Μέριν στριφογύρισε τα μάτια και τους οδήγησε μέσα.

Τόσο εκείνη όσο και η Αντάρα είχαν έρθει να τους επισκεφθούν από το ανάδοχο σπίτι και η καρδιάτης Λάρεν σφίχτηκε βλέποντας πόσο γρήγορα είχαν μεγαλώσει.Τα τρίχρονα δίδυμα, ο Κερ και η Ιβ, έπαιζαν μέσα στο κάστρο τρέχοντας ολόγυρα, ώσπου ο Ράμζι

τα άρπαξε και τα δύο παραμάσχαλα. Το εφηβικό του πρόσωπο ήταν κόκκινο από ντροπή ενώ στοβάθος της μεγάλης αίθουσας η Λάρεν είδε επισκέπτες από το μοναστήρι.Μόλις τους είδε, ο Κερ ελευθερώθηκε και όρμησε προς τον Άλεξ, κι εκείνος σήκωσε το αγοράκι

στην αγκαλιά του. Η Λάρεν πήρε την Ιβ από τα χέρια του Ράμζι. «Σ’ ευχαριστώ που τα πρόσεχες»,είπε στον νεαρό, ο οποίος έκανε ένα νεύμα και επέστρεψε πρόθυμα στην υαλοτεχνική του. Οπατέρας του είχε πεθάνει προ διετίας και ο Ράμζι έμενε μαζί τους μέσα στο κάστρο.Η Λάρεν πλησίασε τους ιερείς μαζί με τον Άλεξ. «Πώς σας φαίνονται τα καινούρια παράθυρα της

εκκλησίας;»Ο ηγούμενος φάνηκε να δυσανασχετεί που ήταν αναγκασμένος να κουβεντιάσει μαζί της. Από τότε

που έμαθε πως ο υαλοτεχνίτης ήταν η Λάρεν ήταν φανερό πως δεν είχε ξεπεράσει τις αντιρρήσειςτου. «Πολλοί προσκυνητές σταματούν για να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό», παραδέχτηκε. «Καιοι υαλοπίνακες προσελκύουν όλο και περισσότερους επισκέπτες κάθε χρόνο».Έγνεψε σε έναν από τους ιερείς κι αυτός ξεδίπλωσε μια περγαμηνή. «Ο επίσκοπος Γουλιέλμος ντε

Λαμπερτόν μου ζήτησε να σας παραγγείλω εκ μέρους του άλλο ένα παράθυρο για τον καθεδρικότου Αγίου Ανδρέα. Σας έφερα τα σχέδια».«Θα τα κοιτάξω». Η Λάρεν πήρε τα σχέδια. «Αλλά η Νέιρνα θα διαπραγματευτεί τους όρους της

παραγγελίας».Η Νέιρνα λάτρευε να διαπραγματεύεται τις τιμές. Πρόσφατα είχε γεννήσει το δεύτερο παιδί της και

θα καλοδεχόταν την ευκαιρία να απολαύσει ένα καλό παζάρι.Η Λάρεν πρότεινε στους ιερείς να μείνουν για ένα ελαφρό δείπνο. Ύστερα έβαλε τα δίδυμα να

καθίσουν στο τραπέζι δίπλα στη Μέριν και την Αντάρα και η ίδια πήρε τα σχέδια και πήγε στο

Page 148: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

πέτρινο τραπέζι της για να τα μελετήσει.Ο Άλεξ ήρθε δίπλα της. «Τι γνώμη έχεις;» τον ρώτησε.«Είναι δική σου απόφαση. Αν θέλεις να φτιάξεις το γυαλί, εγώ δεν έχω αντίρρηση».Αυτά τα παράθυρα θα ήταν μεγαλύτερα από οτιδήποτε είχε κάνει η Λάρεν στο παρελθόν. Ήταν μια

πρόκληση που δεν μπορούσε να αγνοήσει. «Θέλω να προσπαθήσω».Ο Κερ πήγε κοντά της και γκρίνιαξε ζητώντας αγκαλιά. Η Λάρεν τον πήρε στα χέρια της και το

παιδί τύλιξε σφιχτά τα μπράτσα του γύρω από το λαιμό της. «Φιλί, μαμά».Του έδωσε ένα τρυφερό φιλί κι ύστερα τον άφησε κάτω. Ο Άλεξ της χαμογέλασε πονηρά. «Φιλί».Την τράβηξε σε μια απόμερη γωνιά και τη φίλησε με πάθος. Ο Κερ ήρθε κοντά και τον έσπρωξε

ελαφρά.«Αυτή είναι η δική μου Λάρεν. Όχι η δική σου», είπε αγριοκοιτάζοντας τον πατέρα του.Η Λάρεν έβαλε τα γέλια. «Είμαι η μητέρα σου. Όχι η Λάρεν σου», τον διόρθωσε.Ο Άλεξ τύλιξε το χέρι του γύρω από τη μέση της και γύρισαν στους άλλους. «Κάνεις λάθος, γιε

μου. Είναι η δική μου Λάρεν».Τα λόγια του ζέσταναν την καρδιά της ενώ ο Άλεξ έσκυψε και τη φίλησε στον κρόταφο. «Σ’

αγαπώ».«Κι εγώ σ’ αγαπώ». Ακούμπησε τα χέρια της πάνω στους ώμους του και μέσα στα μάτια του είδε

την απόδειξη της αγάπης και της αφοσίωσής του. Με το χέρι της μέσα στο δικό του, προχώρησανμαζί προς τις ευλογημένες στιγμές που τους περίμεναν.

Μη χάσετε την ιστορία του Κάλεμ!«Σιωπηλός Χαϊλάντερ»

της Michelle Willingham(#307)

ΠεριεχόμεναΗ Καρδιά του ΧαϊλάντερΚεφάλαιο 1Κεφάλαιο 2Κεφάλαιο 3Κεφάλαιο 4Κεφάλαιο 5Κεφάλαιο 6Κεφάλαιο 7Κεφάλαιο 8Κεφάλαιο 9Κεφάλαιο 10

Page 149: Η Καρδιά του Χαϊλάντερ.pdf

Κεφάλαιο 11Κεφάλαιο 12Κεφάλαιο 13Κεφάλαιο 14Κεφάλαιο 15Κεφάλαιο 16Κεφάλαιο 17Κεφάλαιο 18Επίλογος