ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΤΟΡΟΝΤΟ (ΚΑΝΑΔΑ) • 86 Overlea Blvd (1 Patriarch Bartholomew Way) Toronto, Ontario M4H 1C6 • ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2018 • Νο. 348

“Αἱ μέν οὖν ἐκκλησίαι εἶχον εἰρήνην οἰκοδομούμεναι καί πορευόμεναι τῶ φόβω τοῦ Κυρίου καί τῆ παρακλήσει τοῦ Ἁγ. Πνεύματος ἐπλη-θύνοντο”.

Πράξ θ’, 31

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1983ORTHODOX WAY

PATRIARCHAL TORONTOORTHODOX THEOLOGICAL ACADEMY

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4

I. N. Μεταμόρφωσης του Σωτήρος

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο ΣΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΚΤΙΣΕΩΣ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ

ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Συνεπληρώθησαν ἤδη εἰκοσιεννέα ἔτη ἀπό τῆς καθιερώσεως ὑπό τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τῆς ἑορτῆς τῆς Ἰνδίκτου ὡς «Ἡμέρας Προστασίας τοῦ περιβάλλοντος». Καθ᾿ ὅλον αὐτό τό διάστημα τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ὑπῆρξεν ἐμπνευστής καί πρωταγωνιστής ποικίλων δράσεων, αἱ ὁποῖαι ἐκαρποφόρησαν πλουσίως καί ἀνέδειξαν τό οἰκολογικόν πνευματικόν δυναμικόν τῆς ὀρθοδόξου ἡμῶν παραδόσεως.

Αἱ οἰκολογικαί πρωτοβουλίαι τοῦ Οἰκου-μενικοῦ Πατριαρχείου ἀπετέλεσαν ἔναυσμα διά τήν θεολογίαν, διά νά ἀναδείξῃ τάς οἰκοφιλικάς ἀρχάς τῆς χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας καί κοσμολογίας καί νά προβάλῃ τήν ἀλήθειαν ὅτι οὐδέν ὅραμα διά τήν πορείαν τῆς ἀνθρωπότητος ἐν τῇ ἱστορίᾳ ἔχει ἀξίαν, ἐάν δέν περιλαμβάνῃ καί τήν προσδοκίαν ἑνός κόσμου, ὁ ὁποῖος θά λειτουργῇ ὡς πραγματικός «οἶκος» τοῦ ἀνθρώπου, εἰς μίαν ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν ἡ συνεχῶς διογκουμένη ἀπειλή κατά τοῦ

φυσικοῦ περιβάλλοντος κυοφορεῖ μίαν παγκόσμιον οἰκολογικήν καταστροφήν. Ἡ ἐξέλιξις αὕτη εἶναι ἡ συνέπεια μιᾶς συγκεκριμένης ἐπιλογῆς τρόπου οἰκονομικῆς, τεχνολογικῆς καί κοινωνικῆς ἀναπτύξεως, ἡ ὁποία δέν σέβεται οὔτε τήν ἀξίαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, οὔτε τήν ἱερότητα τῆς φύσεως. Εἶναι ἀδύνατον νά ἐνδιαφερώμεθα πραγματικῶς διά τό ἀνθρώπινον πρόσωπον καί ταυτοχρόνως

“Πᾶσα βασιλεία µερισθεῖσα καθ’ ἑαυτὴν ἐρηµοῦται,

καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία µερισθεῖσα καθ’ ἑαυτὴν οὐ σταθήσεται”.

Ματθ. ιβ’ 25 (Σύνθημα νέας εκκλησιαστικής χρονιάς)

Μητροπολίτη Σωτηρίου

Το πρόβλημα ξεκίνησε με τον εγωισμό του Πύργου της Βαβέλ. Συνεχίστηκε με την σύγχυση των γλωσσών.

Με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος ο Θεός εκάλεσε πάντας σε ενότητα.

Ο χριστιανισμός ένωσε την γνωστή ανθρωπότητα. Δυστυχώς και ο χριστιανισμός διαιρέθηκε.

Σήμερα έχομε Καθολική Εκκλησία. Ορθόδοξη Εκκλησία. Προτεσταντικές Εκκλησίες.

Γιατί έγινε αυτό; Ένας είναι ο Χριστός. Μία είναι η Αγία Γραφή. Γιατί είμαστε χωρισμένοι; Ποιος μας χώρισε; Ο εγωισμός μας. Ο καθένας δεν ακολουθεί ταπεινά τον Χριστό. Δεν ερμηνεύει την Αγία Γραφή όπως οι Πατέρες της Εκκλησίας. Πολλά θέλω να ειπούμε εδώ. Θα σταματήσω όμως σε λίγα. Οι εγωιστές, οι ζηλωτές, οι φανατικοί ενθυμούνται ένα πράγμα, αλλά δεν ενθυμούνται το άλλο. Ενθυμούνται αυτό που λέγει ο Χριστός για την Εκκλησία. «Καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. 16,18).

Δεν ενθυμούνται όμως αυτό που πάλι είπε ο Χριστός ότι “Πᾶσα βασιλεία µερισθεῖσα καθ’ ἑαυτὴν ἐρηµοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία µερισθεῖσα καθ’ ἑαυτὴν οὐ σταθήσεται.” Ματθ. ιβ’ 25

Έτσι ο καθένας επιβάλει την γνώμη του και ο άρραφος χιτώνας του Χριστού σχίζεται. Έτσι διαιρείται ο Χριστιανισμός. Έτσι διαιρείται η Ορθοδοξία. Έτσι διαιρείται η Εκκλησία μας στον Καναδά. Έτσι διαιρείται η καθεμιά Κοινότης μας. Έτσι δεν επικρατεί ειρήνη του Θεού επί της γης.

Στην καινούργια εκκλησιαστική μας χρoνιά, καλώ όλους να έχουμε στο νου μας πάντοτε αυτό που είπε ο Χριστός. “Πᾶσα βασιλεία µερισθεῖσα καθ’ ἑαυτὴν ερηµοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία µερισθεῖσα καθ’ ἑαυτὴν οὐ σταθήσεται.” Να αφήσουμε τον εγωισμό μας. Να εγκολπωθούμε την ταπείνωση. Να ζούμε ενωμένοι. Με αγάπη να προοδεύουμε.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3

Μεγάλη δεσποτική εορτή της Χριστιανοσύνης, με την οποία τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου η διπλή ανεύρεση του Σταυρού πάνω στον οποίο μαρτύρησε ο Ιησούς Χριστός.

Σ ύ μ φ ω ν α μ ε τ η ν παράδοση, το 326 η γ η ρ α ι ά μ η τ έ ρ α τ ο υ Μεγάλου Κωνσταντίνου, Αυγούστα Ιουλία Φλαβία Ελένη, μετέβη στους Αγίους Τόπους για να φέρει στο φως τα διάφορα μέρη στα οποία έζησε και δ ίδαξε ο Ιησούς Χριστός. Στα Ιεροσόλυμα π ρ α γ μ α τ ο π ο ί η σ ε μεγάλες ανασκαφές για να βρεθούν οι τόποι της Σταύρωσης και της Ανάστασης στον λόφο του Γολγοθά. Η μετέπειτα Αγία Ελένη οδηγήθηκε στην εύρεση του Τιμίου Σταυρού από ένα αρωματικό φυτό που φύτρωνε στο μέρος εκείνο, τον γνωστό μας βασιλικό. Ύστερα από επίπονες ανασκαφές βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών.

Οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί Φιλοστόργιος και Νικηφόρος αναφέρουν ότι ο Σταυρός

"... και το σον φυλάττων δια του σταυρού Σου πολίτευμα"

του Κυρίου εντοπίσθηκε ύστερα από θαύμα, όταν τοποθετήθηκε πάνω σε νεκρή γυναίκα και αυτή αναστήθηκε. Στη θέση αυτή υπήρχε ο ναός της Αφροδίτης, που είχε ανεγείρει το 135 ο ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός, μετά τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Η Ελένη, αφού διέταξε να τον γκρεμίσουν, έχτισε στη θέση του τον περικαλλή Ναό της

Στη γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος οι πιστοί κατέκλυσαν τον Ι. Ναό και τους αύλειους χώρους. On the feast of the Transfiguration, faithful filled the celebrating Church and the outside courtyard.

Τριετής Σύναξη Αρχιερέων Οικουμενικού Πατριαρχείου υπό την προεδρία της ΑΘΠ, Οικουμ. Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου.

The Synaxis of the Hierarchs of the Ecumenical Patriarchate under the presidency of His All Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew

2 ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2018Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΒΟΛΟΝΑΚΗΣ

Διευθυντής Τμήματος Eλληνικής ΠαιδείαςΙ. Μητρόπολης Τορόντο (Καναδά) Εκπαιδευτικά θέματα

Metamorphosis Greek Orthodox SchoolΓράφει

η ΑΝΝΑ ΣΑΡΑΝΤΊΔΗ Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ σήµερον ὄντα

καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόµενον ὁ Θεὸς οὕτωςἀµφιέννυσιν, οὐ πολλῷ µᾶλλον ὑµᾶς,

ὀλιγόπιστοι; Ματθ. στ΄30But if God doth so clothe the grass of the field, which to-day is, and to-morrow is cast into the

oven, shall he not much more clothe you, O ye of little faith?

Matthew 6:30

Το Ημερήσιο Ελληνορθόδοξο Σχολείο της Μεταμόρφωσης

καλωσόρισε μαθητές, μαθήτριες και τις οικογενειές τους την Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2018 για το νέο εκπαιδευτικό έτος 2018-2019.

Η έναρξη της σχολικής χρονιάς ξεκίνησε με τον καθιερωμένο Αγιασμό που τέλεσε ο π. Ιγνάτιος Δελής.

Το γυμναστήριο του σχολείου ήταν κατάμεστο από μαθητές -τριες, γονείς και εκπαιδευτικούς. Ο σχολικός μας πληθυσμός συνεχώς μεγαλώνει και θα ήθελα γι αυτό να ευχαριστήσω και να συγχαρώ τις οικογένειες που επενδύουν στην Ελληνορθόδοξη εκπαίδευση.

Ευχάριστες οι βελτιώσεις τόσο στους εκπαιδευτικούς εσωτερικούς χώρους όσο και στο προαύλιο του σχολείου!

Τα εμπλουτισμένα διδακτικά μέσα που διαθέτει το Ημερήσιο Ελληνορθόδοξο σχολείο συμβάλλουν στην προσπάθεια μας για την αρτιότερη εκπαίδευση των

του εγκαταστάσεις , ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός , το επιστημονικό εργαστήριο, τα εκπαιδευτικά του προγράμματα, η διδασκαλία των ελληνικών , των παραδόσεων, της ελληνορθόδοξης πίστης, και το ασφαλές περιβάλλον, καλύπτουν όλες τις ανάγκες των παιδιών για επιτυχημένη και σωστή σταδιοδρομία.

Για πληροφορίες και εγγραφές τηλ: 416-463-7222, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: info@mgos.ca, ιστοσελίδα www.mgos.ca

μαθητών μας, βασισμένη στις αυξανόμενες απαιτήσεις της κοινωνίας που ζούμε.

Τα εξωσχολικά προγράμματα (αθλητισμός, θέατρο, μουσική, χορός κ.α. ) θα ξεκινήσουν στις 24 Σεπτεμβρίου 2018, και θα δώσουν την ευκαιρία στους μαθητές μας να καλλιεργήσουν και να αναδείξουν τα ταλέντα τους προσφέροντάς τους συγχρόνως εμπειρίες και γνώση.

Την Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2018, το απόγευμα, οι εκπαιδευτικοί της κάθε τάξης θα ενημερώσουν γονείς και κηδεμόνες για το αναλυτικό πρόγραμμα της νέας σχολικής χρονιάς , τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις για την επίτευξη των διδακτικών στόχων.

Οι γονείς και κηδεμόνες, θα έχουν την ευκαιρία να ενημερώσουν τους εκπαιδευτικούς για κάθε θέμα που απασχολεί το παιδί τους και μπορεί να επηρεάσει θετικά ή αρνητικά την πρόοδό του.

Ευχόμαστε σε όλους μια ευλογημένη σχολική χρονιά!Το Ημερήσιο Ελληνορθόδοξο Σχολείο είναι εφάμιλλο

των καλύτερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων του Οντάριο. Το καταρτισμένο διδακτικό προσωπικό, οι άρτιες σχολικές

Το Γραφείο Ελληνικής Παιδείας της Ιεράς Μητρόπολης Τορόντο (Καναδά) σε συνεργασία με το Πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Τορόντο και τον Σύλλογο Ελλήνων Εκπαιδευτικών του Οντάριο, πραγματοποίησε διημερίδα για τους διδάσκοντες την ελληνική γλώσσα, τον ελληνικό πολιτισμό και την Ορθοδοξία στις 7 και 8 Σεπτεμβρίου 2018 στο Munk School of Global Affairs and Public Policy, University of Toronto.

Η συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε αυτή την διημερίδα ήταν μία προσφορά της Ιεράς Μητρόπολης στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, στην προώθηση του ανεκτίμητου ελληνικού πολιτισμού και στη βίωση της Ορθοδοξίας.

Την διημερίδα τίμησαν με την παρουσία τους ο Πανοσιολογιώτατος π. Αθηναγόρας Ζηλιασκόπουλος, Δ/ντής της Πατριαρχικής Ορθοδόξου Θεολογικής Ακαδημίας του Τορόντο, ο Πανοσιολογιώτατος π. Ιγνάτιος Δελλής, η Συντονίστρια Εκπαίδευσης Καναδά Δρ. Μαρία

Λυχνάκη, ο υπεύθυνος για θέματα εκπαίδευσης του Hellenic Heritage Foundation κ. Γιάννης Πολυζογόπουλος, ο Δ/ντής του Γραφείου Παιδείας της Ελληνικής Κοινότητας Τορόντο κ. Κώστας Φλέγκας, η Δ/ντρια του Ημερήσιου Σχολείου ‘Μεταμόρφωση’ κ. Άννα Σαραντίδη και η κ. Λούση Γρηγοριάδου.

Οι εκπαιδευτικοί που παρακολούθησαν την διημερίδα εκπροσώπησαν τα εξής Προγράμματα: Patriarchal Toronto Orthodox Theological Academy, Toronto District School Board, Durham District School Board, York Region District School Board, Peel District School Board, Metamorphosis Greek Orthodox School, Ελληνική Κοινότητα Τορόντο, Greek Orthodox Family Services, Mississauga Hellenic Academy, St. Panteleimon Greek School of Markham-Ontario, Greek Community of Niagara-Ontario, St. Demetrios Greek School of Hamilton-Ontario, St. Demetrios Greek School of Winnipeg-Manitoba, Hellenic Academy of York Region-Ontario, York University.

Ο Πανοσιολογιώτατος π. Αθηναγόρας Ζηλιασκόπουλος στην εισήγησή του αναφέρθηκε στις καθημερινές πνευματικές αναζητήσεις της σημερινής ελληνοκαναδικής οικογένειας δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις για συνεργασία και στήριξη εκ μέρους της εκκλησίας και του σχολείου.

Ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο Δρ. Θεμιστοκλής Αραβοσιτάς αναφέρθηκε στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση στον Καναδά, παρουσιάζοντας έρευνες και τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών. Η παρουσίαση του Δρ. Αραβοσιτά έδωσε τη δυνατότητα για έναν εκτενέστερο προβληματισμό σχετικά με την πορεία της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης και τη διατήρηση της εθνογλωσσικής ζωτικότητας του ελληνισμού στον Καναδά.

Η καθηγήτρια στο York University, Janette Holmes παρουσίασε διαφορετικές διδακτικές προσεγγίσεις και πρακτικές έτσι ώστε να βοηθηθούν οι εκπαιδευτικοί στο διδακτικό τους έργο.

Οι προσκεκλημένες διακεκριμένες κ α θ η γ ή τ ρ ι ε ς τ ο υ Τ μ ή μ α τ ο ς Ε π ι σ τ η μ ώ ν τ η ς Α γ ω γ ή ς σ τ ο Πανεπιστήμιο Frederick της Κύπρου Δρ. Άννα Χατζηπαναγιωτίδου, Δρ. Μαρία Βασιλειάδου και Δρ. Ά ν τ ρ η Κ ω ν σ τ α ν τ ί ν ο υ σ τ ι ς εισηγήσεις και στα εργαστήριά τους πραγματεύτηκαν ζητήματα που άπτονται της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού

και της σχέσης που έχουν μεταξύ τους. Αναφέρθηκαν στην κοινωνικοπολιτισμική

δεξιότητα του μαθητή, στις θεατρικές τεχνικές που συνδυάζονται με τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και στην εικόνα ως αφετηρία ανάδυσης λόγου.

Παραθέτουμε τον χαιρετισμό του Εντιμοτάτου Έλληνα Πρέσβη στον Καναδά κ. Δημητρίου Αζεμόπουλου για την επιτυχή έκβαση της διημερίδας και τις ευχές του για τη νέα σχολική χρονιά.

Διημερίδα για διδάσκοντες την Ελληνική γλώσσα, τον Ελληνικό πολιτισμό και την Ορθοδοξία στον Καναδά

Το Γραφείο Ελληνικής Παιδείας της Ιεράς Μητρόπολης Τορόντο (Καναδά) εύχεται στους μαθητές και στις μαθήτριες καλή σχολική χρονιά με υγεία, δημιουργικότητα και πρόοδο!

Ενθαρρύνουμε τους γονείς να εγγράψουν τα παιδιά τους σε Ελληνικό Σχολείο ή Πρόγραμμα Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού. Η γνώση της Ελληνικής γλώσσας φέρνει τα παιδιά και τους νέους σε επαφή με την Ελληνορθόδοξη ταυτότητα και την πολιτισμική τους κληρονομιά. Είναι πολύ σημαντικό να τους παρακινούμε στην εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας η οποία πέρα από κάθε άλλο διευρύνει τις γλωσσικές και διανοητικές λειτουργίες των μαθητών.

Αρχή της σχολικής χρονιάς με Αγιασμό • Beginning of the school year with the Agiasmos service.

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ 3ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2018

ΣΥΝ. ΑΠΟ ΣΕΛ. 1Αναστάσεως, ο οποίος αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του Χριστιανισμού. Ο Σταυρός του Κυρίου παραδόθηκε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακάριο, ο οποίος τον τοποθέτησε στον ναό της Αναστάσεως στις 14 Σεπτεμβρίου 335.

Η δεύτερη Ύψωση του Τιμίου Σταυρού σχετίζεται με τους Βυζαντινο-Περσικούς Πολέμους (602-628). Το 614 οι Πέρσες κυρίευσαν την Παλαιστίνη και αφού λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα του Χριστιανισμού, πήραν μαζί τους ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό. Οι πυρολάτρες Πέρσες θεώρησαν τον Σταυρό μαγικό, εξαιτίας κάποιων θαυμάτων που έγιναν και τον προσκυνούσαν. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος, μετά την οριστική νίκη του εναντίον των Περσών το 628, ανέκτησε το ιερό σύμβολο της Χριστιανοσύνης και το μετέφερε αρχικά στην Κωνσταντινούπολη (14 Σεπτεμβρίου 629), όπου αποτέλεσε μέρος του θριάμβου του και στη συνέχεια στα Ιεροσόλυμα.

Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού εορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου. Στις εκκλησίες ψάλλεται, μεταξύ των άλλων, το πασίγνωστο απολυτίκιο «Σώσον Κύριε τον λαόν σου…» και στους πιστούς μοιράζονται κλώνοι βασιλικού, εκκλησιαστική συνήθεια που πηγάζει από την παράδοση ότι στο μέρος που βρέθηκε ο Τίμιος Σταυρός είχε φυτρώσει το αρωματικό αυτό φυτό. Η Εκκλησία επιτάσσει την ημέρα αυτή αυστηρά νηστεία.

ΑπολυτίκιοΣώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον

την κληρονοµίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούµενος και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευµα.

www.sansimera.gr

In his hand is the life of every living thing and the breath of all mankind. Job 12:10

Eἰ µὴ ἐν χειρὶ αὐτοῦ ψυχὴ πάντων ζώντων καὶ πνεῦµα παντὸς ἀνθρώπου. Ίώβ ιβ΄10

αυτών είναι αδύνατον να σωθώμεν» έλεγε.Η αγάπη και η ευλάβεια προς τον Θεό έπρεπε να

εκδηλώνεται και με την τήρηση της Κυριακής αργίας, την οποία όμως κατέλυαν οι Εβραίοι με τα παζάρια. Γι’ αυτό το λόγο κατά τα τελευταία χρόνια της δράσης του επιτέθηκε με ασυνήθιστη οξύτητα εναντίον τους. «Δέκα χιλιάδες χριστιανοί με αγαπώσι και ένας με μισεί. Χίλιοι Τούρκοι με αγαπώσι και ένας όχι τόσον. Χιλιάδες Εβραίοι θέλουν τον θάνατόν μου και ένας όχι» έγραφε στον αδελφό του Χρύσανθο.

Ο πατροΚοσμάς με το κήρυγμά του προκάλεσε την οργή των Εβραίων της Ηπείρου, οι οποίοι τον διέβαλαν ως όργανο των Ρώσων και υποκινητή επανάστασης των χριστιανών εναντίον του οθωμανικού κράτους στον πασά της περιοχής. Έτσι, καθώς κήρυττε το λόγο του Θεού στο χωριό Κολικόντασι του Βερατίου (σημερινό Μπεράτι Αλβανίας) συνελήφθη στις 23 Αυγούστου 1779 με εντολή του τοπικού ηγεμόνα Κουρτ Πασά και την επομένη κρεμάστηκε από δέντρο στις όχθες του ποταμού Άψου. Το σώμα του ρίχτηκε στο ποτάμι, απ’ όπου το ανέσυρε ο εφημέριος του χωριού και το έθαψε.

Τον χαρακτήρα του κηρύγματός του δείχνουν οι «Διδαχές» του, όσες διασώθηκαν από τους μαθητές του, οι οποίοι τον ακολουθούσαν στις διάφορες περιοδείες του και κρατούσαν σημειώσεις. Ο Κοσμάς είναι γνωστός στις μέρες μας και για τις προφητείες του.

Από τις πολλές προφητείες του, που διασώζονται, άλλες αναφέρονται στην απελευθέρωση του Γένους, άλλες στο μέλλον προσώπων και πόλεων, άλλες στο μέλλον της ανθρωπότητας και άλλες στις καταπληκτικές εφευρέσεις της επιστήμης. Αναφέρουμε τις πιο γνωστές:

• «Το ποθούμενον θα γίνη στην τρίτη γενεά. Θα το ιδούν τα εγγόνια σας». Πράγματι, η γενιά του 1821 υπήρξε η τρίτη από την εποχή του Κοσμά.

• «Πότε θα ‘ρθή το ποθούμενον;» ρώτησαν τον Κοσμά στα Τσαραπλανά της Ηπείρου. «Όταν θα σμίξουν αυτά» απάντησε εκείνος, δείχνοντας δύο μικρά δέντρα. Αυτά, τελικά, μεγάλωσαν κι ενώθηκαν το 1912, χρονιά των Βαλκανικών Πολέμων.

• Θα έλθη καιρός που θα διευθύνουν τον κόσμον τα άλαλα και τα μπάλαλα», εννοώντας τα άψυχα μηχανήματα των διαφόρων εφευρέσεων».

• «Θα ‘ρθή καιρός που οι άνθρωποι θα μιλούν από ένα μακρυνό μέρος σε άλλο, σαν νά ‘ναι σε πλαγινά δωμάτια».

• «Θα δήτε να πετάνε άνθρωποι στον ουρανό σαν μαυροπούλια και να ρίχνουν φωτιά στον κόσμο».

Στις 20 Απριλίου 1961, το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης ανακήρυξε τον Κοσμά τον Αιτωλό Άγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας και όρισε η μνήμη του να εορτάζεται στις 24 Αυγούστου, ημέρα του μαρτυρίου του.

www.sansimera.gr/biographies/941

Έλληνόρθοδοξος ιερομόναχος, ιερομάρτυρας, ισαπόστολος και εθνεγέρτης. Υπήρξε η πλέον δραστήρια και επιβλητική φυσιογνωμία του νεοελληνικού Μαρτυρολογίου. Η μνήμη του παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα.

Το βαφτιστικό του όνομα ήταν Κώνστας και γεννήθηκε στο Μεγάλο Δέντρο της Αιτωλίας το 1714 από γονείς θεοσεβούμενους. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο ιεροδιδασκαλείο του Γεράσιμου Λύτσικα στη Σιγδίτσα Φωκίδας και στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στη Μονή της Αγίας Παρασκευής στα Βραγγιανά των Αγράφων.

Μόλις τελείωσε το σχολείο δούλεψε ως δάσκαλος στην ευρύτερη περιοχή της Ναυπακτίας και μόλις ιδρύθηκε η Αθωνιάδα Σχολή στο Άγιο Όρος ήταν από τους πρώτους σπουδαστές της. Παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, με δασκάλους τον Παναγιώτη Παλαμά, τον Ευγένιο Βούλγαρη και το Νικόλαο Τζαρτζούλη και μελέτησε σε βάθος την Αγία Γραφή και το έργο των Πατέρων της Εκκλησίας. Το 1759 ενδύθηκε το μοναχικό σχήμα στη Μονή του Αγίου Φιλοθέου κι έλαβε το όνομα Κοσμάς. Μετ’ ολίγον χειροτονήθηκε ιερέας.

Τον επόμενο χρόνο, με την προτροπή του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σωφρονίου Β’, ο οποίος είχε εκτιμήσει τις αρετές και το δυναμικό του χαρακτήρα, ξεκίνησε το ιεραποστολικό του έργο στο υπόδουλο έθνος, το οποίο συνέχισε αδιάλειπτα για είκοσι χρόνια και επισφράγισε με το μαρτύριό του. Ο πατρο-Κοσμάς πραγματοποίησε τέσσερις μεγάλες περιοδείες σε διάφορες περιοχές του Ελληνισμού, από την Κωνσταντινούπολη ως την Πελοπόννησο και από τα νησιά του Αιγαίου ως την Αλβανία. Κήρυττε το λόγο του Θεού σε γλώσσα απλή και κατανοητή, ενώ παράλληλα ενίσχυε το φρόνημα του υπόδουλου γένους στα δύσκολα

χρόνια της Τουρκοκρατίας.Απ’ όπου περνούσε πλήθος πιστών «ραγιάδων» τον

άκουγε με πολλή προσοχή. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που είπε κάποτε στην ομιλία του σ’ ένα χωριό:

Ήρθα στο χωριό σας να σας κηρύξω τον λόγο του Θεού. Δίκαιο, λοιπόν, είναι να µε πληρώσετε για τον κόπο µου. Όχι, όµως, µε χρήµατα, γιατί τι να τα κάνω; Η πληρωµή µου είναι να βάλετε τα λόγια του Θεού στην καρδιά σας για να κερδίσετε την αιώνια ζωή.

Ο φλογερός ιερωμένος προέτρεπε να ιδρύουν σχολεία και εκκλησίες, γιατί θεωρούσε το σχολείο θεμέλιο για τη θρησκευτική και ηθική αναγέννηση των Ελλήνων. «Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχης ελληνικόν σχολείον εις την χώρα σου, παρά να έχης βρύσες και ποτάμια» έλεγε. Κατέκρινε όσους Έλληνες μιλούσαν βλάχικα ή αρβανίτικα και τους προέτρεπε να μαθαίνουν στα παιδιά τους Ελληνικά, γιατί «και η εκκλησία μας είναι εις την Ελληνικήν». Από επιστολή του προς τον αδελφόν του Χρύσανθο πληροφορούμαστε ότι ίδρυσε 10 ελληνικά σχολεία της αρχαίας ελληνικής διαλέκτου και 200 δημοτικά σχολεία.

Ο Κοσμάς κήρυττε την εμμονή στην ορθόδοξη πίστη. Η αγάπη προς τον Θεό και η αγάπη προς τον πλησίον είναι οι δύο άξονες γύρω από τους οποίους περιστρεφόταν περισσότερο η διδασκαλία του. «Καθώς ένα χελιδόνι χρειάζεται δύο πτέρυγας δια να πετά εις τον αέρα, ούτω και ημείς χρειαζόμεθα αυτάς τα δύο αγάπας, διότι χωρίς

"... και το σον φυλάττων δια του σταυρού Σου

πολίτευμα"

«Αγιασμός στην Ιερά Πατριαρχική Θεολογική

Ακαδημία Τορόντο»Την Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2018, ξεκίνησαν τα μαθήματα

της Ιεράς Πατριαρχικής Θεολογικής Ακαδημίας, Τορόντο – Καναδά. Το πρωί τελέστηκε στον Ιερό Ναό της Πατριαρχικής Ακαδημίας, που τιμάται στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο, ο αγιασμός από τον Διευθυντή της Ακαδημίας π. Αθηναγόρα Ζηλιασκόπουλο. Οι φοιτητές, πλαισίωναν το ιερό αναλόγιο. Φέτος οκτώ νέοι φοιτητές αρχίζουν το πρώτο έτος της τεταρτοετούς φοίτησής τους.

Στο τέλος ο Διευθυντής μετέφερε την πατρική αγάπη και τις ευχές του του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Τορόντο κ. Σωτήριου, ο οποίος έλειπε στη Σύναξη των Ιεραρχών του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη.

Εξήρε την σοφή και άγρυπνη καθοδήγηση του Μητροπολίτου, την ακαταπόνητη εργασία των καθηγητών και τη συνεργασία και συνδρομή πολλών κληρικών και λαϊκών για την Ακαδημία. Υπενθύμισε την σπουδαιότητα της Θεολογικής ακαδημίας ως Πατριαρχικής και τον σημαντικό ρόλο που αυτή διαδραματίζει στον ορθόδοξο κόσμο του Καναδά. Τέλος εκδήλωσε τη χαρά του για την αύξηση του αριθμού των φοιτητών.

Καλωσόρισε νέους και παλιούς φοιτητές στο νέο

ακαδημαϊκό έτος, ευχόμενος καλές σπουδές. Τους προέτρεψε να τελούν τα καθήκοντά τους άριστα, να καρποφορούν πνευματικά και να μη χάνουν το στόχο τους. Στόχος των φοιτητών είναι μια μέρα, να διακονήσουν το άγιο θυσιαστήριο και τον πιστό λαό του Θεού. Στους αδελφούς καθηγητές της Ακαδημίας ευχήθηκε φωτισμό και δύναμη. Ακολούθησε πρωϊνό στην τραπεζαρία της Πατριαρχικής Ακαδημίας.

Στην ανανεωμένη ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Τορόντο www.gometropolis.org μπορείτε να βρείτε πληροφορίες για την Πατριαρχική Θεολογική Ακαδημία Τορόντο. Αν κάποιος νέος ενδιαφέρεται να σπουδάσει την ιερή επιστήμη της Θεολογίας σε ένα σεμνό, εκκλησιαστικό περιβάλλον μπορεί να στείλει την ειδική αίτηση με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στην διεύθυνση academy@gometropolis.org είτε, με φάξ στο: 1-416-429-4588. Νέες εγγραφές γίνονται δεκτές κάθε εξάμηνο.

Πατριαρχική Θεολογική Ακαδημία: Η καινούργια χρονιά αρχίζει με πολλούς νέους φοιτητές και Αγιασμό • Patriarchal Theological Academy: The new academic year begins with many new students and the Agiasmos service.

4 ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2018

Σοφές Σκέψειςu ...Παντάνασσα, Ελεούσα, Γλυκοφιλούσα, Ακά-

θιστη, Γιάτρισσα, Πανολύτρα Παραμυθιά, Περίβλεπτη, Πανάχραντη, Οδηγήτρα, Αντι-φωνήτρα, Τριχερούσα, Βαγγελίστρα, Λαύρα, Γοργοεπήκοη, Αθηναία, Ρωμαία, Φανερωμέ-νη, Πύργε χρυσοπλοκότατε, λιοσταλασμένε θρόνε! Φορείς τον ήλιο φόρεμα, σκαμνί σου το φεγγάρι, για ν' ακουμπάς τα πόδια σου, και γύρω στα μαλλιά σου στεφάνι δωδεκάστερο. Και δέρνουν τα πλευρά σου φτερούγια σαν του σταυραϊτού με 'κείνα για να τρέχεις...

uΑν οι δοκιμασίες της ζωής, μας βρουν κοντά στο Θεό, τότε θα βρούμε μέσα στις δοκιμασίες μας τον ίδιο τον Θεό.

u Για έναν αγιάτρευτα φθονερό άνθρωπο κά-ποιος που τον γνώριζε έλεγε: Λυπάμαι το κου-νούπι που θα τον τσιμπήσει. Αν πιει λίγο από το αίμα του θα ψοφήσει αμέσως.

uΝα μην φοβάσαι τον κεκηρυγμένο, τον φανε-ρό εχθρό σου. Τον ύπουλο να φοβάσαι. Σκυλί που γαυγίζει -λεει η παροιμία- δεν δαγκώνει.

uΟ θάνατος αυτός καθαυτός δεν έχει σημασία, δεδομένου ότι όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί. Σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο γερνάει κανείς και πεθαίνει.

u Εκείνος, που δεν σκοπεύει να ψωνίσει από τον διάβολο πρέπει να μην πατήσει ποτέ το πόδι του στο εμπορικό του κατάστημα.

uΚανένα ψέμα δεν γέρασε ποτέ. Όλα τα ψέμα-τα πεθαίνουν νέα.

uΟ σωματικά άρρωστος έχει ανάγκη από για-τρό, ο ψυχικά ταλαιπωρημένος από φίλο.

uΔεν διδάσκουμε εκείνο που θέλουμε. Δεν δι-δάσκουμε εκείνο που ξέρουμε. Διδάσκουμε εκείνο που είμαστε.

uΑπο ένα συμβιβασμό κανείς δεν βγαίνει εν-θουσιασμένος. Βγαίνει όμως ζωντανός.

Το Άγγελμα

Καὶ εἴρηκέν µοι· Ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις µου· ἡ γὰρ δύναµις ἐν ἀσθενείᾳ τελεῖται. ἥδιστα

οὖν µᾶλλον καυχήσοµαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις µου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ’ ἐµὲ ἡ δύναµις τοῦ

Χριστοῦ.Β΄Κορινθίους ιβ΄, 9

But he said to me, “My grace is sufficient for you, for my power is made perfect in weak-

ness.” Therefore I will boast all the more gladly of my weaknesses, so that the power of

Christ may rest upon me. 2 Corinthians 12: 9

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΉ ΕΓΚΎΚΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΉΝ ΕΝΑΡΞΉ ΤΟΎ ΝΕΟΎ ΕΚΚΛΉΣΙΑΣΤΙΚΟΎ ΕΤΟΎΣ

νά καταστρέφωμεν τό φυσικόν περιβάλλον, τήν βάσιν τῆς ζωῆς, κατ᾿ οὐσίαν δηλαδή νά ὑπονομεύωμεν τό μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος.

Παρά τό γεγονός ὅτι δέν θεωροῦμεν ὀρθόν νά κρίνωμεν τόν νεωτερικόν πολιτισμόν ἐπί τῇ βάσει «ἁμαρτολογικῶν κριτηρίων», ἐπιθυμοῦμεν νά ὑπογραμμίσωμεν ὅτι ἡ καταστροφή τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος εἰς τήν ἐποχήν μας συνδέεται μέ τήν ἀλαζονείαν τοῦ ἀνθρώπου ἔναντι τῆς φύσεως καί τήν ἐξουσιαστικήν σχέσιν του πρός αὐτήν, καθώς καί μέ τό εὐδαιμονιστικόν πρότυπον τοῦ «πολλῶν δεῖσθαι» ὡς γενικῆς στάσεως ζωῆς. Ὅσον λανθασμένον εἶναι τό νά πιστεύωμεν ὅτι εἰς τό παρελθόν ὅλα ἦσαν καλλίτερα, τόσον ἄτοπον εἶναι νά κλείωμεν τά ὄμματα ἐνώπιον ὅσων συμβαίνουν σήμερον. Δέν ἀνήκει τό μέλλον εἰς τόν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἀναζητεῖ ἀκαταπαύστως τεχνητάς ἀπολαύσεις καί νέας ἱκανοποιήσεις, ὁ ὁποῖος ζῇ διά τόν ἑαυτόν του καί ἀγνοεῖ τόν πλησίον, εἰς τόν ἄνθρωπον τῆς προκλητικῆς σπατάλης, οὔτε εἰς τόν ἀδικητήν καί ἐκμεταλλευτήν τῶν ἀδυνάτων. Τό μέλλον ἀνήκει εἰς τήν δικαιοσύνην καί τήν ἀγάπην, εἰς τόν μετοχικόν πολιτισμόν τῆς ἀλληλεγγύης καί τοῦ σεβασμοῦ τῆς ἀκεραιότητος τῆς δημιουργίας.

Τοιοῦτον ἦθος καί τοιοῦτος πολιτισμός διασώζεται εἰς τήν θεανθρωπίνην ἐκκλησιαστικήν παράδοσιν τῆς Ὀρθοδοξίας. Εἰς τήν μυστηριακήν καί λατρευτικήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας βιοῦται καί ἐκφράζεται ἡ εὐχαριστιακή θεώρησις, νοηματοδότησις καί χρῆσις τῆς δημιουργίας. Αὐτή ἡ σχέσις μέ τόν κόσμον εἶναι ἀσύμβατος μέ κάθε εἴδους ἐσωστρέφειαν καί ἀδιαφορίαν διά τήν πλάσιν, μέ κάθε μορφῆς δυϊσμόν πνεύματος καί ὕλης καί ὑποτίμησιν τῆς ὑλικῆς πραγματικότητος. Τοὐναντίον, ἡ εὐχαριστιακή ἐμπειρία εὐαισθητοποιεῖ καί κινητοποιεῖ τόν πιστόν εἰς οἰκοφιλικήν δρᾶσιν ἐν τῷ κόσμῳ. Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπεγράμμισεν ὅτι εἰς τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας «καταφάσκεται ἡ δημιουργία καί ὁ ἄνθρωπος ἐνδυναμώνεται διά νά λειτουργῇ ὡς οἰκονόμος, φύλαξ καί "ἱερεύς" αὐτῆς, προσάγων ταύτην δοξολογικῶς τῷ Δημιουργῷ» (Ἐγκύκλιος, §14). Κάθε εἴδους κατάχρησις καί καταστροφή τῆς κτίσεως καί ἡ μετατροπή της εἰς ἀντικείμενον πρός ἐκμετάλλευσιν ἀποτελεῖ διαστρέβλωσιν τοῦ πνεύματος τοῦ χριστιανικοῦ Εὐαγγελίου. Δέν εἶναι διόλου τυχαῖον, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐχαρακτηρίσθη ὡς ἡ «οἰκολογική μορφή» τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐφ᾿ ὅσον εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διέσωσε τήν Θείαν Εὐχαριστίαν ὡς πυρῆνα τῆς ζωῆς της.

Συνεπῶς, ἡ οἰκολογική δραστηριοποίησις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου δέν ἀνεπτύχθη ἁπλῶς ὡς ἀντίδρασις εἰς τήν σύγχρονον πρωτοφανῆ οἰκολογικήν κρίσιν, δέν ἐδημιουργήθη ἀπό αὐτήν, ἀλλά ἀποτελεῖ ἔκφρασιν τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, προέκτασιν τοῦ εὐχαριστιακοῦ ἤθους εἰς τήν σχέσιν τοῦ πιστοῦ μέ τήν φύσιν. Αὐτή ἡ ἐγγενής οἰκολογική συνείδησις τῆς Ἐκκλησίας ἐξεδηλώθη εὐθαρσῶς καί εὐστόχως ἐν ὄψει τῶν συγχρόνων ἀπειλῶν κατά τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος. Ἡ ζωή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι βιωμένη οἰκολογία, ἔμπρακτος καί ἀκατάλυτος σεβασμός τῆς κτίσεως. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι γεγονός κοινωνίας, νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου, κατά τῆς αὐτοδικαιώσεως καί τοῦ ἀτομοκεντρισμοῦ, ἀπό τά ὁποῖα ἐκπορεύεται ἡ καταστροφή τοῦ περιβάλλοντος. Ὁ Ὀρθόδοξος πιστός εἶναι ἀδύνατον νά παραμένῃ ἀδιάφορος ἔναντι τῆς οἰκολογικῆς κρίσεως. Ἡ μέριμνα καί ἡ φροντίς διά τήν πλάσιν εἶναι συνέπεια καί ἔκφρασις τῆς πίστεως καί τοῦ εὐχαριστιακοῦ ἤθους του.

Εἶναι προφανές ὅτι διά τήν ἀποτελεσματικήν συμβολήν εἰς τήν ἀντιμετώπισιν τῶν οἰκολογικῶν προβλημάτων ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νά τά γνωρίζῃ καί νά τά μελετᾷ. Γνωρίζομεν ἅπαντες ὅτι ἡ μεγαλυτέρα ἀπειλή διά τό περιβάλλον καί τήν ἀνθρωπότητα εἶναι σήμερον

ἡ κλιματική ἀλλαγή καί αἱ καταστροφικαί ἐπιπτώσεις της δι᾿ αὐτήν ταύτην τήν ζωήν ἐπί τῆς γῆς. Αὐτή ἡ θεματική ἐκυριάρχησε καί κατά τό ἕνατον οἰκολογικόν Συμπόσιον, τό ὁποῖον διωργάνωσε τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον τόν παρελθόντα Ἰούνιον εἰς τάς νήσους τοῦ Σαρωνικοῦ Σπέτσες καί Ὕδραν, μέ τίτλον «Γιά μιά πιό πράσινη Ἀττική. Διασώζοντας τόν πλανήτη καί προστατεύοντας τούς κατοίκους του». Δυστυχῶς, ἡ πρόσφατος καταστροφική πυρκαϊά εἰς τήν Ἀττικήν καί αἱ ἀναμενόμεναι συνέπειαι τῆς προκληθείσης μεγάλης περιβαλλοντικῆς καταστροφῆς ἀποτελοῦν τραγικήν ἐπιβεβαίωσιν τῶν θέσεων τῶν συνέδρων διά τήν σοβαρότητα τῆς οἰκολογικῆς ἀπειλῆς.

Τιμιώτατοι ἀδελφοί καί προσφιλέστατα τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Ὁ οἰκολογικός πολιτισμός τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ἡ ὑλοποίησις τοῦ εὐχαριστιακοῦ ὁράματος τῆς

δημιουργίας, τό ὁποῖον συμπυκνοῦται καί ἐκφράζεται εἰς τήν συνολικήν λειτουργίαν

τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Αὐτό εἶναι τό αἰώνιον μήνυμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη-σίας εἰς τό θέμα τῆς οἰκολογίας. Ἡ Ἐκκλησία λέγει καί κηρύττει «ἀεί ταὐτά» καί «περί τῶν αὐτῶν», συμφώνως καί πρός τά ἀνυπέρβλητα λόγια τοῦ Ἱδρυτοῦ καί κεφαλῆς αὐτῆς: «ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δέ λόγοι μου οὐ μή παρέλθωσι» (Λουκ. κα’, 33). Στοιχοῦσα τῷ πνεύματι

τούτῳ, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία καλεῖ τάς ἀνά τήν οἰκουμένην Ἀρχιεπισκοπάς

καί Μητροπόλεις αὐτῆς, τάς ἐνορίας καί τάς ἱεράς Μονάς, νά ἀναπτύξουν

πρωτοβουλίας καί συντονισμένας δράσεις, προγράμματα περιβαλλοντικῆς εὐαισθητοποιή-

σεως, νά ὀργανώσουν συνέδρια καί ὁμιλίας, ὥστε οἱ πιστοί νά συνειδητοποιήσουν ὅτι ἡ προστασία τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος εἶναι πνευματική εὐθύνη ἑκάστου ἐξ ἡμῶν. Τό φλέγον θέμα τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς, τά αἴτια καί αἱ ἐπιπτώσεις του διά τόν πλανήτην καί τήν καθημερινότητα τῶν ἀνθρώπων ἀποτελοῦν εὐκαιρίαν διά προσεγγίσεις καί συζητήσεις ἐπί τῇ βάσει τῶν ἀρχῶν τῆς θεολογικῆς οἰκολογίας καί διά συγκεκριμένας πρακτικάς παρεμβάσεις. Εἶναι ζωτικῆς σημασίας νά δοθῇ ἔμφασις εἰς τήν δρᾶσιν εἰς τοπικόν ἐπίπεδον. Ἡ ἐνορία ἀποτελεῖ τό κύτταρον τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, χῶρον προσωπικῆς παρουσίας καί μαρτυρίας, ἐπικοινωνίας καί συνεργασίας, λειτουργικήν καί διακονικήν κοινότητα.

Ἰδιαιτέρα μέριμνα πρέπει νά ἐπιδειχθῇ διά τήν ὀργάνωσιν τῆς ἐν Χριστῷ διαπαιδαγωγήσεως τῆς νέας γενεᾶς, ὥστε νά καλλιεργῆται εἰς αὐτήν τό οἰκολογικόν ἦθος. Ἡ ἐκκλησιαστική κατήχησις πρέπει νά ἐνσταλάζῃ εἰς τήν ψυχήν τῶν παιδίων καί τῶν νέων τόν σεβασμόν πρός τήν «καλήν λίαν» πλᾶσιν, κίνητρα διά δραστηριοποίησιν εἰς τήν προστασίαν τοῦ περιβάλλοντος καί τήν ἐλευθεροποιόν ἀλήθειαν τῆς ἁπλότητος, καί τῆς λιτότητος καί τοῦ ἀσκητικοῦ ἤθους, τοῦ μετοχικοῦ τρόπου τοῦ βίου καί τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης. Εἶναι ἀπαραίτητον, οἱ νέοι νά κατανοήσουν τήν εὐθύνην των διά τήν ἐφαρμογήν ἐν τῇ πράξει τῶν οἰκολογικῶν συνεπειῶν τῆς πίστεώς μας, νά γνωρίσουν καί νά γνωστοποιήσουν τήν καθορι-στικήν συμβολήν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου εἰς τήν ὑπόθεσιν τῆς προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος.

Περαίνοντες τόν λόγον, εὐχόμεθα πᾶσιν ὑμῖν εὐλογημένον ἐκκλησιαστικόν ἔτος καί δαψιλῆ καρποφορίαν τῶν πνευματικῶν ὑμῶν ἀγώνων, ἐπικαλούμεθα δέ ἐφ᾿ ὑμᾶς τήν ζωηφόρον χάριν καί τό ἀμέτρητον ἔλεος τοῦ πανδώρου Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀρχηγοῦ καί τελειωτοῦ τῆς πίστεως ἡμῶν, πρεσβείαις τῆς Παναγίας τῆς Παμμακαρίστου, ἧς τήν τιμίαν εἰκόνα, τό σεπτόν κειμήλιον τοῦ Γένους, ἑορτίως, εὐσεβο-φρόνως καί ἐν ταπεινώσει σήμερον κατασπαζόμεθα.

Ὁ Κωνσταντινουπόλεωςδιάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

ΣΥΝ. ΑΠΟ ΣΕΛ. 1

Εφη Τριανταφυλλοπούλου και Χριστίνα Μίτα, μέλη της Επαρχιακής Βουλής Οντάριο στον Μητροπολίτη Σωτήριο.

The Honourable Members of the Provincial Parliament, Efy Triantafillopoulos and Christina Mitas, visited Metropolitan Sotirios.

Ελληνικά Σχολεία και Εκκλησία

Ο σκοπός των Ελληνικών Σχολείων δεν είναι η μετάδοση γνώσεων μόνο. Τα Ελληνικά Σχολεία σκοπό έχουν να μεταδώσουν γνώσεις, αλλά και να μορφώσουν χαρακτήρα.

Οι Ελληνικές Ορθόδοξες Κοινότητες πρέπει να προσέξουν το θέμα αυτό. Δεν νοείται Ελληνορθόδοξο σχολείο στον Καναδά και να μην εμπεδώνει χαρακτήρα στο παιδί. Το παιδί πρέπει να μάθει γράμματα, αλλά πρέπει να έχει και μορφωμένο χαρακτήρα.

Απαραίτητο στοιχείο της μόρφωσης του παιδιού και του χαρακτήρα του είναι η πίστη του στον Θεό. Αυτό βέβαια δεν αρκεί. Χρειάζεται το παιδί να εκκλησιάζεται και να εκκλησιάζεται τακτικά με τους γονείς του και την οικογένεια του. Να μετέχει στα μυστήρια της Εκκλησίας και ιδιαίτερα στα μυστήρια της Ιεράς εξομολόγησης και Θείας Κοινωνίας.

Για τον σκοπό αυτό η κάθε Κοινότητα πρέπει να προσέξει το θέμα των διδασκόντων. Οι διδάσκοντες πρέπει να είναι καλά καταρτισμένοι, αλλά και με σωστό χαρακτήρα και τρόπους. Έτσι θα μεταδώσουν στα παιδιά και τις γνώσεις, αλλά και θα τους μορφώσουν χαρακτήρα.

Είμαστε στην αρχή της εκκλησιαστικής χρονιάς η οποία φυσικά είναι και σχολική χρονιά. Παρακαλούνται οι Κοινότητες μας, ιερείς, πρόεδροι και διοικητικά συμβούλια να φροντίσουν το θέμα αυτό. Εάν τα παιδιά μας δεν είναι στην εκκλησία και δεν συμμετέχουν στην εκκλησιαστική ζωή δεν μπορούν να μείνουν ούτε Ορθόδοξοι, ούτε Έλληνες.

7

Then the churches throughout all Judea and Galilee, and Samaria had peace and were edified; and walking in the fear of the Lord and the comfort of the Holy Spirit, they were multiplied.

Acts 9:31

PATRIARCHAL TORONTO ORTHODOX THEOLOGICAL ACADEMY

Metropolis News

GREEK ORTHODOX METROPOLIS OF TORONTO (CANADA) • 86 Overlea Blvd (1 Patriarch Bartholomew Way) Toronto, Ontario M4H 1C6 • AUGUST-SEPTEMBER 2018 • No. 348

ESTABLISHED 1983

ORTHODOX WAYΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ

“Every kingdom divided against itself is brought to

desolation, and every city or house divided against itself will

not stand”Matthew 12:25 (Theme for the New Ecclesiastical Year)

Metropolitan Sotirios

The problem started with the desire to reach heaven through selfish means with the Tower of Babel. It continued with the confusion of languages.

With the descent of the Holy Spirit, God called us all once more to unity.

Christianity united the known world. Sadly, Christianity also became divided.

Today we have a Catholic Church, an Orthodox Church and Protestant Churches.

Why did this happen? Christ is One. The Bible is One. Why are we separated? Who divided us? It was our own selfish nature. Not everyone follows Christ in humility. Not everyone interprets Holy Scripture like the Fathers of the Church. I have more to say here, but I will only mention a few things. Egoists, zealots, fanatics focus on only one thing, but they disregard everything else. They remember what Christ says about the Church: «and the gates of Hades shall not prevail against it” (Matthew 16:18).

They do not however recall that Christ also said that “Every kingdom divided against itself is brought to desolation, and every city or house divided against itself will not stand” (Matthew 12:25).

So everyone imposes his opinion and Christ’s seamless garment is torn. This is how Christianity is divided. This is how Orthodoxy is divided. This divides our Church in Canada. This divides each of our Communities. In this way, God’s peace no longer prevails on earth.

In our new ecclesiastical year, I call on everyone to always keep in mind what Christ said. “Every kingdom divided against itself is brought to desolation, and every city or house divided against itself will not stand.” Let us leave our selfishness aside. Let us embrace humility. Let us live united. Let us all progress with love.

July 1: Metropolitan Sotirios presided over the Divine Liturgy at the celebrating Church of Sts. Anargiri at the Hellenic Home. He was assisted by

Fr. Socosan and other priests from the area. Afterwards, the Metropolitan visited with the residents of the Hellenic Home.

On the same day, Metropolitan Sotirios baptised Aikaterini Sotiropoulos. We wish her all the best and much happiness.

The first week of camp took place with Fr. Theologos Drakos as head of this ministry. Our warmest congratulations!

Metropolitan Sotirios visited Greece. He officiated over the Divine Liturgy in his hometown, where he conducted a memorial service for his parents, his wider family and his fellow villagers, and then offered lunch to everyone in attendance.

The baptism of his brother’s great grandson took place in Athens. We wish him all the best and much happiness.

Fr. Pavlos Oikonomou, the Metropolitan’s twin sister’s husband, fell asleep in the Lord. Metropolitan Sotirios officiated at the funeral, along with Metropolitan Kallinikos of Arta and former Metropolitan of Arta Ignatios. Fr. Pavlos was well-loved and many priests and hundreds of people from his village and the surrounding villages attended the funeral. May God rest his soul among the Saints.

In Portoheli, Metropolitan Sotirios celebrated the

Ἀνάστα, ὅτι ἐπὶ σὲ τὸ ῥῆµα, καὶ ἡµεῖς µετὰ σοῦ· κραταιοῦ καὶ

ποίησον.Έσδρας ι΄4Arise, for it is your task, and we are

with you; be strong and do it.Ezra 10: 4

wedding of his sister Aglaia’s granddaughter, Eleni Aloumbis, to Mr. George Giatrakos. We wish them all the best and much happiness.

Metropolitan Sotirios returned to Canada and participated in all the feast days of the celebrating churches: Prophet Elias, St. Markella, Sts. Anna and Panteleimon, and St. Irene Chrisovalantou. Many devoted Christians attended the Great Vespers and Divine Liturgies at the churches, with many area priests present.

Two more camp sessions took place: a second session for the youth of Ontario and a session for the youth of the Province of Quebec. Many thanks to Frs. T. Drakos and D. Antonopoulos, as well as the organizing committees. Other priests participated as well. Thank you to all!

The new High Commissioner of Cyprus to Canada, Mr. Vasilios Philippou, visited Metropolitan Sotirios at the offices of the Greek Orthodox Metropolis. We wish Mr. Philippou and his family a pleasant stay in Canada.

On Sunday, July 29, Metropolitan Sotirios visited Koimisis Tis Theotokou Church in Hamilton and presided over the Divine Liturgy.

In August, Metropolitan Sotirios participated in many Supplication (Paraklesis) Services to the Most Holy Theotokos, including a Paraklesis Service at St. Kosmas Monastery.

For the feast of the Transfiguration of our Saviour, Metropolitan Sotirios officiated the Great Vespers and Divine Liturgy at the celebrating Church of the Transfiguration of our Saviour in Toronto. About 30 area priests and many devoted Christians attended.

The Ukrainian Orthodox Church in Canada celebrated their 100 years. Metropolitan Sotirios, along with Metropolitan Iov, represented His All Holiness, Ecumenical Patriarch Bartholomew.

The celebrations were greatly organized under the chairmanship of Metropolitan Yurij. Former Ukrainian Metropolitan Ioannis participated, along with six other Hierarchs. Every day started with Divine Liturgy and

finished with Vespers. Everything was extremely well prepared, and on

Saturday night, a concert took place with tremendous success, featuring many dance groups and many wonderful choirs.

Metropolitan Sotirios traveled from Saskatoon to Montreal, where he presided over the Great Vespers and the procession at the celebrating Church of Koimisis tis Theotokou-Panagitsa, with all of the priests in the region and thousands of devoted Christians participating. In attendance were the president of the Hellenic Community of Greater Montreal, Archon Hartoularios of the Ecumenical Patriarchate Mr. Nikolaos Pagonis, many dignitaries and the Consul General of Greece to Montreal Mr. N. Sigalas, who is being transferred to Beijing, China. We thank Mr. Sigalas for his service in Canada and wish him great success in his new position.

The same evening, Metropolitan Sotirios traveled to Ottawa, where the next day he officiated the Divine Liturgy at the celebrating Church of Koimisis Tis Theotokou assisted by Fr. A. Michalopulos and four other priests. Many devoted Christians attended and received Holy Communion. In attendance were the president of the Greek community of Ottawa, Mr. A. Georgiou, Archons of our Ecumenical Patriarchate and the Deputy Head of Mission in charge of the Greek Embassy to Canada, Mr. C. Margaritis. After the Divine Liturgy, the Greek Festival of Ottawa was opened.

The Festival lasts twelve (12) days, raises about one million dollars and is the best such festival in Canada. Congratulations to the Hellenic Community of Ottawa!

The Metropolitan officiated the Great Vespers and the Divine Liturgies at both monasteries: Parigoritissa and Patrokosmas. Like every year, many people attended the feast days of our monasteries. Everything was greatly organized and we thank Abbess Alexia and Abbess Thekla.

His All Holiness, Ecumenical Patriarch Bartholomew is hosting a meeting of all the Hierarchs of the Ecumenical Patriarchate in Constantinople. Metropolitan Sotirios departed for Greece and Constantinople to participate at the meeting.

Camp sessions took place in Winnipeg, Vancouver and Kitchener. We thank the priests and the organizers.

We are now coming into September and the beginning of the New Ecclesiastical Year. We wish and pray that the New Ecclesiastical Year will be full of happiness and productive, both materially and spiritually for everyone. We ask the Reverend Priests, Community Presidents and Board of Council Members, the Philoptochos Societies, the Youth Organizations, the Directors of the Sunday Schools and the Greek Schools to make every effort so that this year’s spiritual work within our Communities surpasses all other years. May God bless all of our efforts this year, and may the spiritual endeavours we undertake advance and be crowned with success.

30 QUESTIONS AND ANSWERSA CONCISE AND PRACTICAL GUIDEBOOK

“A person cannot have God as his Father if he does not have the Church as his Mother.” –St. Cyprian the Hieromartyr, Bishop of Carthage

“Where the bishop is present, there the people shall gather.” –St. Ignatius the Hieromartyr and God-bearer, Bishop of Antioch

The Church is the Kingdom of Heaven realized on earth; it is here to bring the whole world back to God.

The Church is where the faithful receive God’s grace through the holy sacraments. This one Church, the One, Holy, Catholic, and Apostolic Church, established by Christ and inspired by the Holy Spirit is the vehicle for knowing and experiencing the truth of God.

The Orthodox Church contains, expresses, promulgates and lives, in its existence as Church, the very Faith given by Christ and the Holy Spirit to the Church. The Bible records St. Paul writing to his disciple Timothy the following important message:

I hope to come to you soon, but I am writing these instructions to you so that, if I am delayed, you may know how one ought to behave in the household of God, which is the church of the living God, the pillar and ground of the truth. Great indeed, we confess, is the mystery of our religion (1 Tim 3:14-16).

While the Scriptures are the inspired truth of God in human words, the Church is the pillar and ground of that truth. More, the “truth” about which this passage speaks is about Christ Himself; that is, it is doctrinal, dealing with some of the most fundamental beliefs of the Church. It is in this sense that the Orthodox Church understands itself to be identical with that very same Church of two thousand years ago. “Orthodox” means “correct believing,” so the claim of the Orthodox Church is that it maintains, teaches, and seeks to live in accordance with that correct belief.

I'm Orthodox: What Does that Mean?

What Exactly Is The Church And Why Should I Go?

Παράκληση και δείπνο στην Κοινότητα Saskatoon. Από αριστερά, ο π. Δανιήλ, ο Αρχιεπ. Τελμησσού Ιώβ, ο Μητροπολίτης Σωτήριος, ο καθηγητής κ. Γ. Κατσέλης, πρόεδρος της Κοινότητας και ο Ιερατ. Προϊστάμενος π. Ι. Καουκάκης • Paraklesis service and dinner at the Greek Orthodox Community of Saskatoon. From left: Fr. Daniel; Archbishop Job of Telmissos; Metropolitan Sotirios; Professor G. Katselis, President of the Community; and Fr. J. Kaoukakis, Parish Priest.

6 ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ AUGUST-SEPTEMBER 2018Youth

They touch their right shoulder first, then their left, whereas the Roman Catholics first touch their left shoulder. Is this difference important? Does it make any difference?

Orthodox cross themselves from right to left. first we will describe the mechanics of making the cross, then explain why it is indeed important that we make the sign of the cross correctly.

"Placing the cross on oneself"We place our thumb and first two fingers together in a

point, and our last we fingers flat against our palm. The three fingers together represent the Holy Trinity - Father, Son and Holy Spirit, and the two fingers in the palm represent the two natures of Christ.

We touch our forehead, then our belly, tracing the vertical part of the cross.

From our belly, we bring our hand up to our right shoulder, touching it.

We finish placing the cross on ourself by touching our left shoulder.

The act of "Placing the cross on oneself" is a request for a blessing from God. We make if from right to left to mirror the actions of the priest when he blesses us. The priest, looking at the parishioners, blesses from left to right. Therefore, the parishioners, putting on the sign of the cross on themselves, do it from right to left.

Because the Lord separated the sheep from the goats,

Childlike vs. ChildishIn the Gospel of St. Mark, Jesus states:“’Let the children come to me; do not stop them; for it is

to such that the kingdom of God belongs. Truly I tell you, whoever does not receive the kingdom of God as a child will never enter it.’ And He took them up in His arms, laid His hands on them, and blessed them.”

What is it about children that Jesus wants us to emulate? Before we investigate this question too seriously, I want to recommend a little book entitled Children’s Letters to God, which is a compilation of brief letters written by children to God. Listen to some of these gems in order to put us in the right spirit for our topic:

Dear God: Thank you for the baby brother, but what I really wanted was a puppy.

Dear God: My grandpa says you were around when he was a little boy. How far back do you go?

Dear God: I bet it is very hard for you to love everybody in the whole world. There are only four people in our family and I can never do it.

We must make a distinction between the terms childlike and childish. Those of you who have children or grandchildren know that childish behavior includes conduct that is self-centered and disobedient. Those with childlike qualities, on the other hand, reveal basic Christian characteristics. For example:

*Children recognize their dependence on others and look for help from others as a matter of course.

*Children are not impressed with rank or title. They tend to be less prejudiced than adults can be.

*Children are honest with their feelings. They hold nothing back in expressing themselves to others.

*Children are inquisitive. They are sponge-like, constantly

Met Youth London at St. Kosmas Aitolos G.O. Monastery

putting the faithful sheep on His right side, and the goats on the left, the Church always treats the right side as the preferred side. We only cross ourselves with our RIGHT hand. The priest, when blessing a person, first touches or points to their RIGHT side, then their left. Also the censing of the Holy Table in the Altar is always done from the RIGHT side first; censing of the Ikonostasis, the Congregation and of the Church itself always begins with the right side. The priest always gives communion with his RIGHT hand, even if he is left handed. There are other examples of this right side preference.

When a parent makes the sign of the cross over a child, they will cross them from left to right, just as the priest blesses. When they make the sign of the cross over themselves, they would do it, logically, the other way.

The Catholic Encyclopedia states that in the Roman Catholic Church, the faithful crossed themselves from right to left, just as the Orthodox do, until the 15th or 16th century. They must explain why they have changed an ancient and apostolic tradition. We cannot answer as to their motivations.

Is it important to cross ourselves a particular way? In a word, YES. We do not have the authority to choose willy-nilly what parts of the [Christian] Tradition we want to follow. Our fathers, and countless saints crossed themselves from right to left. Ancient icons show Christ or bishops beginning

Why do Orthodox Christians "cross themselves" different than Roman Catholics?

Ἴσθι πεποιθὼς ἐν ὅλῃ καρδίᾳ ἐπὶ θεῷ, ἐπὶ δὲ σῇ σοφίᾳ µὴ ἐπαίρου· ἐν πάσαις ὁδοῖς σου

γνώριζε αὐτήν, ἵνα ὀρθοτοµῇ τὰς ὁδούς σου, ὁ δὲ πούς σου οὐ µὴ προσκόπτῃ.

Παροιµίαι γ΄ 5-6Trust in the Lord with all your heart and lean not on your own understanding; in all your ways submit to him, and he will make your

paths straight.Proverbs 3: 5-6

In our ninth year of Camp Met in BC, we had the blessing of 85 campers and 26 staff. Camp took place from Saturday August 25th to Friday August 31st 2018, once again at Pioneer Pacific Christian Camp on Thetis Island (between Metro Vancouver & Vancouver Island). The theme this year was the Theotokos and St. John the Baptist, the true Wonder Woman and the true Green Lantern, as the most righteous man and woman, leading us to Christ. Our subsequent themes over the last four years ultimately have us looking forward to our tenth year in 2019, which will celebrate Christ and the life giving Resurrection. In addition to our staff of volunteers, headed up by our Camp Coordinator Mrs. Dora Papoutsakis and our Administrative and Programs Director Ms. Elleni Asimakis, our Camp Leader Admins Mr. Yanni Alexandropoulos & Ms. Sophia Mattheakis, and our Media Director Ms. Magda Koseos. Fr. Kosta Kaltsidis (Sts. Constantine & Helen, Surrey), Fr. George Tolias (Ypapanti, Victoria), Fr. Timoleon Prattas (Sts. Nicholas & Demetrios, East Vancouver), and Camp Met BC Spiritual Director Fr. Constantinos Economos (St. George, Vancouver), were the participating clergy.

a blessing from r ight to lef t . the right side is referred to in a preferential way many times in scripture and o u r s a c r e d hymns What should we want to change?

Thanks for Fr Alexander L e b e d e v f o r providing the majority of the ideas in this

answer (Lebedev).Lebedev. Why Do Orthodox Christians “Cross

Themselves” Different than Roman Catholics? http://www.orthodox.net/articles/about-crossing-oneself.

html. Accessed 6 June 2018.

learning and growing and excited about new experiences.*Children find it easier to trust others more than adults do.

Place a child on a table and tell them to jump in your arms and they will do it without hesitation, such is their trust.

*Children are naturally joyful and playful. My daughter races to the window with excitement whenever she sees a bird outside, as if she is seeing one for the first time.

*Children bear no grudges. They are uninhibited, eager to please, pure of heart, and have numerous other traits that we could list.

Although we can never be children again, Jesus is calling us to cultivate childlike qualities in our relationship with God. Think for a moment about how you relate with God. As you reflect on your connection with God, in what ways are you still trusting, honest with your feelings, inquisitive, joyful, and pure of heart?

There are two other letters in this book that give us great insight into how adults can rekindle the gift of being

childlike in our relationship with God. The first letter states:Dear God: I think about you sometimes even when I’m

not praying.The second follows:Dear God: I don’t ever feel alone since I found out about

you.Both these brief yet profound letters underscore that

true faith is about a personal and daily relationship with God. These two children experience the presence of God as a natural part of their lives. Sometimes as adults, we intellectualize our faith. Children, on the other hand, have the ability to perceive without understanding, to feel without analyzing.

During the Divine Liturgy we are exhorted to “taste and see how good is the Lord.” We are being invited to first experience the Lord so that we may then come to understand Him also.

It is ironic that adults are expected to be role models for children. The reality is that adults have quite a lot to learn from children. May we imitate their enthusiasm so that each of us may breathe a true faith that is centered on a personal and daily relationship with God.

By: Fr. Alexander GoussetisGoussetis, Alexander. Childlike vs. Childish - Blog - Greek

Orthodox Archdiocese Blog. https://blogs.goarch.org/blog/-/blogs/childlike-vs-childish. Accessed 6 June 2018.

CAMP MET BC 2018

Sunday School - St. Demetrios, Hamilton

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ 7AUGUST-SEPTEMBER 2018

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ

ΕΚΔΟΤΗΣ: Ελληνική Oρθόδοξος Μητρόπολη Τορόντο (Καναδά) • 86 Overlea Blvd, Toronto OΝ M4H 1C6, Canada

Tel: 416-429-5757 • Fax: 416-429-4588

E-mail: metropolis@gometropolis.orgYouTube: GOMetropolis Toronto

Web: www.gometropolis.org Twitter@GO_Metropolis

Συντάσσεται από επιτροπή και κυκλοφορεί την πρώτη εβδομάδα εκάστου μηνός. The Orthodox Way is published monthly by the Greek Orthodox Metropolis of Toronto (Canada).

Η Ο.Π. προετοιµάζεται από την ακόλουθη επιτροπή. The O.W. is prepared by the following Committee:

π. Α. Ζηλιασκόπουλος, π. Δ. Αντωνόπουλoς, π. Δ. Μουσελίμης, π. Τ. Πράττας, π. Σ. Βούτος, π. Α. Γκιόκας, Γ. Κόντου, O. Ιωαννίδου, Σ. Βολονάκης, Ν. Ζαχαράκης . Φωτογραφίες-Photos: G. Manos.

Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί µου, ὅταν πειρασµοῖς περιπέσητε ποικίλοις,

γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίµιον ὑµῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑποµονήν·

Ίακώβου α΄2-3Consider it pure joy, my brothers and sisters, whenever you face trials of many kinds, be-cause you know that the testing of your faith

produces perseverance.James 1: 2-3

To the Reverend Fathers of the Greek Orthodox Communities of the

Greek Orthodox Metropolis of Toronto (Canada)

Toronto, August 24th, 2018 Beloved in the Lord,

I glorify and thank our Holy God that blessed us to have such exemplary clergy in Canada, with a capacity to work hard for His glory and to yield much spiritual fruit as a result. I am very grateful for your truly arduous priestly ministry (diakonia). However, we can all improve ourselves. We can all become more pleasing to God, more supportive of our fellow humanity.

The main mission of the priest is to minister to the people of God, the souls that He has entrusted to us and which we will have to account for before Him. Driven by fatherly love, I knock once again at the door of your priestly conscience, and ask that you open it for me and hear my words. My concern for the present and future of our Communities is the chief aspect of my hierarchical ministry. It is my hope that we bestow on the next generation church communities which are fuller and more alive than before, in order to lead the highest number of people to the Kingdom of God. I call upon all of you to cooperate with me in this common struggle for salvation, both the salvation of the Christian faithful and our own personal salvation. Let us create living Communities, true spiritual beehives bursting of life in Christ.

As priests, we always serve as an example to the faithful.

The priest’s life is like the lamp lit and placed on the lamp stand to give light to the surroundings. His life should be illumined, transparent, exemplary and spiritual. His attitude should always be positive, not negative. The faithful should see the priest in every facet of his personal, family and public life, and exclaim, “Glory to God that there are still good and kind priests in the world!” The parishioner should feel at ease with the priest. The priest should radiate holiness and inspire those around him with his mature behavior and his dynamic presence. He should gladly rush to serve those who call him and wherever he is needed (in homes, in hospitals, in nursing homes, in associations, etc.). If our people do not feel that the priest is wholly subsumed in liturgical life, they will themselves remain far removed from the liturgical life of the Church. If they do not feel the affectionate care and unwavering zeal of the priest, their spiritual life will frost over. If they do not see that the priest puts into practice that which is preached from the pulpit, they will become ethically sluggish and may even lose their faith in God entirely.

Specifically, I exhort you to take the following actions: DIVINE SERVICES – WORSHIP I urge you to have an extensive program of divine

services. To prepare and distribute on time your monthly program of divine services and events. Your services should be a true mystagogy, peaceful and full of devout solemnity. They should be of a realistic duration for parishioners, in both languages and carefully prepared in advance by the priest and his colleagues. The services of vespers, matins, and supplication (paraklesis) are mandatory. On a monthly basis, the services of Blessing of the waters (Agiasmos), Holy Unction or some other service could be held. During the Divine Liturgy, the bilingual book of our Metropolis should be used exclusively. The same bilingual book should be available in the pews for all the faithful to follow along. Uniformity should exist in the celebration of the Divine Liturgy throughout all of Canada, following the example of the video that is available from our Metropolis. The sermons should be living, bilingual and concise. The church should be neat and clean. The Holy Altar should be proper and unassuming. The Holy Altar Table should be devoid of unnecessary embellishments. The faithful should be encouraged to come to confession and to frequently partake of Holy Communion. I further ask you to take care of the following items:

ChoirA choir is necessary. It gives the opportunity for more

people to attend the divine services and actively participate in worship. It is a fact that congregants chant along more often when there is a choir chanting during the service. The priest should work together with the choir directors and meet with the choir members on a regular basis. He should let them know they are significant members of the church family and valuable ministry partners.

ChantersIt would be ideal for all our churches to have byzantine

choirs and chanters that are well-skilled in Byzantine

music. The priest should ensure that young, talented people approach the chanter’s stand and are taught Byzantine Music. There are many Schools of Byzantine Music and teachers throughout Canada. The Community of Sts. Irene and Markella in Montreal represents a dazzling example for all to follow. Mr. Ath. Kouriambelas has succeeded in creating an amazing choir of 9 young persons. They have all learned Byzantine music, and now surround the chanter’s stand and chant in a beautiful Byzantine style.

Sextons, Parish Council Members, Secretaries, Co-workersThey should all be polite, ready to help, and pleasant.

They should all be dressed appropriately, punctual, diligent, calm, and pious. They should not forget that they are here to serve the people of God. For his part, the priest should be caring towards them and have patience with them. He should work well with everyone.

HOLY SACRAMENTSIt is truly a blessing when our young people get married,

baptize their children, and bury their beloved family members in the Church. Every sacrament is a unique chance that our people have to discover a positive feature of the Church, to get to know their priest, to better appreciate their Community. For these reasons, we must prepare for all sacraments appropriately and in a comprehensive manner, together with all parties involved. Sacraments and services should be celebrated perfectly and with solemnity. While it could, for example, be the third baptism for the priest that day, it is the one and unique baptism of their child for the parents and their guests. Every sacrament celebrated is a lesson of how we can better approach our faith. After the sacrament, the people should be so delighted that they will want to come again to church, and get to know the priest who has just performed such a wonderful service. With this opportunity, I would like to remind you that the priest is the spiritual father of the Ecclesiastical Community. He is the father to all. Therefore, it is his duty to take care of the faithful of every age. He should not only care for the liturgical aspect of his Community, but also the pastoral side, the social aspect, and all building/infrastructure issues. If the priest is not the one taking a leading role in all these areas, then who will do it? Let me remind you analytically of some facets of your priestly ministry:

CATECHISM OF ADULTSCatechism is a primary responsibility of the priests and

it is not merely limited to children and youth, or to just the Sunday sermon. Periodically, catechetical sessions with the priest should be open to all ages (possibly in conjunction with an evening service). These sessions should be carefully prepared for, theologically correct, while being presented in a simple and practical way for the intended audience. A dialogue should take place in a relaxing, family atmosphere. These gatherings will connect more people with the Church. Such meetings could also be tied to excursions, pilgrimages, or recreational trips.

YOUTHEvery church is required to have an organized and living

Orthodox Youth Group that will be under the spiritual and active guidance of the priest, in conjunction with the Youth Director of our Metropolis, the Very Rev. Fr. D. Antonopoulos, and the Metropolis Youth Board. For his part, the priest must provide for the following:

Sunday/Catechetical SchoolsThey should operate without ceasing, and parents should

be encouraged to send their children to Sunday School. The teachers should be trained according to the applicable program of the Metropolis. The teachers and their assistants should be chosen according to spiritual criteria (they should be going to confession, receiving Holy Communion and living a Christian life). The priest should energetically work with them and oversee the entire catechetical year.

Altar BoysEvery church shoul