Περιεχόμενα

Αποχή

Aυταπάρνηση

Η Αποστόλη της Τέχνης

Ο Λόγος για τον οποίο με έλκουν τα έργα τέχνης

Κάνοντας την Τέχνη απαραίτητη στο κοινό

Παράδεισος - Ο Κόσμος της Τέχνης

Τα φυτά έχουν συνείδηση

Τρεις τρόποι για να εξαγνιστείτε πνευματικά

Ας είναι δυνατοί αυτοί που πράττουν το καλό

Γιατί εμφανίζεται το κακό

Γνώρισε τη Θεϊκή Θέληση

Η παραβολή του σπαθιού

Ήλιος και Σελήνη

Ικανοποίηση και έλλειψη ικανοποίησης

Καταλαβαίνοντας το Θέλημα του Θεού

Λανθασμένη πεποίθηση όταν λέμε ψέματα

Μίσος στο Κακό

Ξερίζωμα του Κακού

Ο κακός άνθρωπος έχει άγνοια

Ο κόσμος υποταγμένος στο Κακό

Πως να ξεχωρίζεις το Καλό απ’το Κακό.

Τι είναι το Παγκόσμιο Κίνημα του Johrei

Το Καλό και το Κακό

Το μυστικό της ευτυχίας

Αδιέξοδο

Απελευθέρωση από την ύλη

Άσκηση ταπεινοφροσύνης

Ειλικρίνεια

Ειλικρίνεια

Εκτίμηση των αρετών

Εμείς οι ίδιοι χαράζουμε το μέλλον μας

Εμείς χαράζουμε το πεπρωμένο μας

Ένας ευχάριστος άνθρωπος

Ένας ζωντανός Θεός

Ευτυχία

Η αξία του ανθρώπου υπάρχει στο πνεύμα της δικαιοσύνης του

Η Γνώση των πραγμάτων

Η συνήθεια του ψεύδους

Η τιμιότητα ενάντια στο ψεύδος

Θεωρία σχετική με τα αντίθετα αποτελέσματα

Καλοκαγαθία και φιλοφροσύνη

Κυριάρχησε το «Γκα» (Εγώ)

Μη γίνεσαι μισητός

Μην είσαι επικριτικός

Μην επικρίνεις

Μην εκνευρίζεσαι

Να έχετε παγκόσμια συνειδητότητα

Νίκησε το δικό σου κακό

Ξεπερνώντας τη δειλία και την ατολμία

Ο αληθινά δυνατός άνθρωπος

Ο άνθρωπος εξαρτάται από τη σκέψη του

Ο άνθρωπος με υλικές απαιτήσεις δεν έχει ουσιώδεις απαιτήσεις

Οι όψεις των σπιτιών κι η σημασία των διευθύνσεων

Περαιτέρω σκέψεις για τον Bergson

Πραγματισμός

Σύνεση

Τάξη

Το νεανικό παράπτωμα

Το ότι «Η τιμιότητα δεν ανταμείβεται» δεν είναι αλήθεια

Υποκειμενικότητα και αντικειμενικότητα

Γεύση από πίστη

Εξαφάνιση της τραγωδίας

Η Αληθινή Φιλοσοφία

Η εμπιστοσύνη στο Θεό ενάντια στην προσκόλληση στην ανησυχία

Ο αθεϊσμός είναι προκατάληψη

Σχετικά με τον αθεϊσμό

Οι Πέντε Ευφυΐες

Το Φως της Ευφυΐας

Πίστη είναι δικαιοσύνη

Πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη

Τα δόγματα και το Θεϊκό Φως

Υπερνικώντας το θυμό

Εγωισμός και προσκόλληση

Αγάπη

Αυτοκτονία, μια ανεύθυνη πράξη

Αφέσου στο Θεό

Ένστικτο και ασκητισμός

Ζήσε με τον τρόπο του Daijo

Η αρχή του Izunome

Η διαλεκτική της αρμονίας

Η σωστή στάση για τα μέλη αυτού του πνευματικού μονοπατιού

H Φιλοσοφία της Διαίσθησης

Izunome, η ισορροπημένη στάση

Μια ισορροπημένη στάση

Ο τρόπος που σκέπτομαι

Ακτινοβολία και αύρα

Αληθινή Πίστη

Ζωή και Θάνατος

Η Δύναμη του λόγου

Η κρίση στον Κόσμο του Πνεύματος

Ο μυστικός Πνευματικός Κόσμος

Η πνευματική εξήγηση για τις φωτιές

Η σημασία της τακτικής μελέτης των Διδασκαλιών

Θεια, πνευματική ακτινοβολία

Καταστροφές

Κήρυγμα, Johrei και ευτυχία

Κλίμα και καιρός

Ο Πνευματικός Λώρος (Ιnnen)

Οι καταιγίδες είναι καταστροφές που προέρχονται απ’ τον άνθρωπο

Όνειρα

Προ-Πεπρωμένο, Πεπρωμένο και Ελευθέρια

Τα σύννεφα τα οποία δημιουργούνται από κακές πράξεις προκαλούν ασθένεια

Τα στοιχεία της Φωτιάς, του Νερού και της Γης

Τα Στρώματα στον Κόσμο του Πνεύματος

Τα τρία Πνεύματα του ανθρώπου

Το Johrei μέσα από τις τυπωμένες λέξεις

Το μυστικό της καλής τύχης

Υπάρχει ο Θεός και τα άλλα Θεια Όντα;

Ψυχοπάθειες

Επίγειος Παράδεισος

Η θεμελίωση της Αλήθειας

Η Τέχνη του Θεού

Κατασκευή μικρών παραδείσων

Ο Παράδεισος είναι ένας κόσμος ομορφιάς

Ο Πολιτισμός του Su

Ο ρόλος των λουλουδιών στην εγκατάσταση παραδείσου στη Γη

Τι είναι η Τελική Κρίση

Το Βασίλειο των Ουρανών είναι κοντά

H επίδραση της πρώιμης εκπαίδευσης

Να είστε πάντα άνθρωποι του παρόντος

Περίμενε την κατάλληλη στιγμή

Η αληθινή Επιστήμη της Διατροφής

ΑΠΟΧΗ

Η φύση και καθετί που υπάρχει σ' αυτήν έγιναν για τον άνθρωπο. Τα λουλούδια της

άνοιξης, οι άνεμοι του φθινοπώρου, το κελάηδημα των πουλιών, το βούισμα των εντόμων, η

ομορφιά των βουνών και των λιμνών, οι φεγγαρόφωτες νύχτες, οι ιαματικές πηγές... Ας

σκεφτούμε, γιατί όλα αυτά;

Τι άλλο μπορεί να είναι εκτός από τη Θεία Πρόνοια που παρέχει χαρά στους

ανθρώπους; Θαυμάσια τραγούδια, χοροεσπερίδες, καλλιτεχνικά και λογοτεχνικά έργα

γενικά, γεμίζουν χαρά αυτούς που τα δημιουργούν, όπως επίσης τους ακροατές ή τους

θεατές. Εύγευστα τρόφιμα, θαυμάσια αρχιτεκτονικά οικοδομήματα, πάρκα, ενδυμασίες,

εκτός του ότι καλύπτουν τις ανάγκες της ανθρώπινης ζωής, μας ικανοποιούν και μας

ευχαριστούν αισθητικά. Το σώμα τρέφεται κι η ζωή συντηρείται με τις τροφές που

γευόμαστε. Εάν τα ρούχα μας και τα σπίτια μας εξυπηρετούσαν μόνο το απαραίτητο, ποτέ

δεν θα ξέφευγαν από κάτι το κοινό. Η δημιουργία οικογένειας, επίσης, αποβλέπει και σε κάτι

άλλο ακόμη εκτός από μια απλή ανάγκη.

Από τότε που ο Ύψιστος προίκισε τον άνθρωπο με το αίσθημα να χαίρεται τη φύση

και το καθετί που αυτή μπορεί να προσφέρει, πρέπει να επωφεληθούμε απ’ αυτό. Η αποχή

που αρνείται μια τέτοια ικανοποίηση κι αρκείται στο απαραίτητο για την επιβίωση,

εναντιώνεται με τη Θεία θέληση. Από άλλη άποψη, η περιορισμένη αγάπη προς τον πλησίον

των προνομιούχων ανθρώπων, μας κάνει να πιστέψουμε ότι οι απολαύσεις προορίζονται

μόνο γι' αυτούς τους ίδιους και την οικογένειά τους. Η αδιαφορία που δείχνουν προς τον

πλησίον τους κι η έλλειψη επιθυμίας στο να μοιραστούν τη χαρά με τους άλλους, φανερώνει

ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν διαθέτουν το πνεύμα της αδελφοσύνης. Αυτό σημαίνει ότι θέλουν

να μονοπωλήσουν τη Θεία Χάρη. Πιστεύω ότι οι πάμπλουτοι, αφήνοντας ελεύθερους στο

κοινό τους ιδιωτικούς τους κήπους, εκθέτοντας τα έργα τέχνης και συμμετέχοντας έτσι στη

χαρά του συνόλου, εφαρμόζουν μια πράξη που ανταποκρίνεται στη Θεία Θέληση.

Γι' αυτό, Επίγειος Παράδεισος, είναι ένας κόσμος όπου υπάρχει πρόοδος στη ζωή

όλης της ανθρωπότητας και μεγάλη ανάπτυξη των τεχνών και των υπόλοιπων ικανοποιήσεων

υψηλού επιπέδου. Καθώς η Αλήθεια, το Καλό και το Ωραίο σημαίνουν αντίστοιχα

ο,τιδήποτε δεν είναι απατηλό, ό,τι είναι δίκαιο κι ό,τι είναι όμορφο. Στη ζωή με αποχή,

υπάρχει το Καλό, αλλά δεν υπάρχει η Αλήθεια, ούτε η Ομορφιά. Εκτός απ’ αυτό, η αποχή θα

μπορούσε να γίνει εμπόδιο στην πρόοδο του πολιτισμού. Έτσι εξηγείται η κατάντια

ορισμένων κρατών που στο παρελθόν διέθεταν έναν υψηλό πολιτισμό.

25 Ιανουαρίου 1949

AΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ

Ανέκαθεν πίστευαν ότι πως, προκειμένου να γίνει κάποιος ένας διακεκριμένος

πνευματικός ηγέτης, όφειλε να επιδείξει «αυταπάρνηση» και πως μέσω αυτής θα επιτύγχανε

την πνευματική κάθαρση και τη φώτιση.

Αυτή η άποψη ΔΕΝ με βρίσκει σύμφωνο. Όλη η δημιουργία υπάρχει για τη χρήση

και απόλαυση του ανθρώπου. Τα λουλούδια της άνοιξης, τα χρώματα του φθινοπώρου, το

τιτίβισμα των πουλιών, η σκηνική ομορφιά των βουνών και των ποταμιών κ.ά., αν δεν

δημιουργήθηκαν για την ανθρώπινη τέρψη, τότε για τι άλλο; Στον άνθρωπο δόθηκαν οι

αισθήσεις, όχι μόνο για να τα απολαμβάνει ο ίδιος αλλά και για να βοηθά άλλους να τα

απολαμβάνουν. Επίσης η μεγάλη ποικιλία τροφών, φυτών κ.λ.π. δεν καλύπτουν μόνο τις

ανάγκες του ανθρώπου, αλλά αποτελούν και λόγο για την τέρψη του.

Εκδηλώσεις όπως η τροφή, η ένδυση, η ένωση του άνδρα με τη γυναίκα, εξυπηρετούν

βαθύτερους λόγους πέρα από την απλή διαιώνιση του είδους. Εφόσον λοιπόν ο θεός έδωσε

ένστικτα στον άνθρωπο να απολαμβάνει τα υπάρχοντα καλά, είτε αυτά είναι φυσικά είτε

δημιουργήματα του ιδίου, οφείλει να τα απολαμβάνει τιμώντας την πρόθεση του Θεού να

ζήσει ο άνθρωπος μέσα στην αφθονία την οποία και του παρέχει.

Παράλληλα όμως, προκύπτει το θέμα της τάσης των πιο προνομιούχων ν’ αγνοούν

τους λιγότερο ευνοημένους. Επιδιώκουν, δηλαδή, την ευχαρίστηση μόνο για τον εαυτό τους

και τους κοντινούς συγγενείς τους, αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους. Δεν νοιάζονται να

μοιραστούν ούτε και να εξωτερικεύσουν αισθήματα αγάπης και ανθρωπιάς προς τους

υπόλοιπους συνανθρώπους τους. Όμως αν το έκαναν και μοιράζονταν τις ευλογίες του Θεού

τις οποίες μοιάζουν να έχουν μονοπωλήσει, αυτή η συμπεριφορά θα αποτελούσε ένδειξη

της ευγνωμοσύνης τους προς το Θεό.

Οι Άγιοι των παλαιών καιρών που διήγαν βίους ασκητικούς , αποτραβηγμένοι από

κάθε υλική απόλαυση, δεν πιστεύω πως εκτελούσαν την επιθυμία του Θεού. Και θεωρώ

ανεξήγητο γιατί οι άνθρωποι θέλουν τους πνευματικούς ηγέτες τους να ζουν ασκητικά και

στερημένα.

Πιστεύω στη συνεισφορά της δημιουργίας και στην ύπαρξη ενός επίγειου παραδείσου

και θεωρώ πως αυτή η άποψη βρίσκεται σε συμφωνία και αρμονία με τη Θεϊκή θέληση, γι΄

αυτό κι εγώ ζω μια φυσιολογική ζωή, όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι. Η εικόνα του επίγειου

παραδείσου παραπέμπει σ’ έναν κόσμο υψηλότερου βιοτικού και πνευματικού επιπέδου

όπου οι τέχνες κι η ψυχαγωγία θα προοδεύουν διαρκώς.

Αναφερόμενος στην αλήθεια, την αρετή και την ομορφιά, θα έλεγα ότι αλήθεια είναι

η εξάλειψη της ψευτιάς, αρετή είναι η εξάλειψη της κακίας και ομορφιά είναι η εξάλειψη της

ασχήμιας.

Ο ασκητικός τρόπος ζωής μπορεί να διακατέχεται από αρετή, αλλά του λείπει η

αλήθεια και η ομορφιά! Επιπροσθέτως, αν ένας τέτοιος τρόπος ζωής ακολουθούνταν από

όλους, αυτό θα υπέσκαπτε την πρόοδο της ανθρωπότητας.

Η Ινδία κάποτε είχε έναν εκπληκτικό πολιτισμό. Το γεγονός ότι σήμερα έχει μείνει

πίσω, νομίζω οφείλεται στο γεγονός ότι επικέντρωσε υπεράνω του δέοντος στις πνευματικές

πτυχές της ζωής, αποτυγχάνοντας να δώσει αρκετή σημασία και στην υλική πλευρά της.

25 Ιανουαρίου 1949

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Κάθε τι που υπάρχει στον κόσμο έχει να επιτελέσει μία λειτουργία που είναι

αναγκαία για την ανθρώπινη κοινωνία. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τι έχει μίαν αποστολή που του

δόθηκε από το Θεό.

Η τέχνη δεν αποτελεί εξαίρεση. Κι αφού είναι έτσι ένας καλλιτέχνης που είναι μέλος

της κοινωνίας θα έπρεπε να αναλαμβάνει το ρόλο του και να κάνει το καλύτερο για να

εκπληρώσει αυτήν την αποστολή. Αυτό, πιστεύω, είναι ένα χρέος που του δόθηκε και που

αυτός πρέπει να εκπληρώσει πιστά.

Γενικά μιλώντας, πραγματικά εκπλήσσομαι για την ανεύθυνη συμπεριφορά των

καλλιτεχνών σήμερα. Βέβαια υπάρχουν πολλοί που είναι καλοί και ευυπόληπτοι αλλά

δυστυχώς υπάρχουν και αρκετοί άλλοι που φαίνεται να έχουν ξεχάσει την αποστολή τους ή

ίσως είναι σωστότερο να πούμε ότι δεν είναι καθόλου ενημερωμένοι για την αποστολή τους.

Νιώθω ότι είναι ιδιαίτερα άτομα που πρέπει να επιδεικνύουν την πρωτοτυπία τους με

οποιοδήποτε τρόπο επιθυμούν, ως έκφραση της μεγαλοφυΐας τους και συμπεριφέρονται όπως

τούς ευχαριστεί, χωρίς κανένα αίσθημα ντροπής. Πραγματικά είναι δύσκολο να συναντήσεις

τέλειους ανθρώπους.

Επίσης η κοινωνία γενικά φαίνεται να τους αποδέχεται θερμά ως ιδιαίτερα άτομα με

το να ανέχεται τη συμπεριφορά τους. Αυτό νομίζω ότι τους διαφθείρει όλο και περισσότερο.

Πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να έχουν το είδος του χαρακτήρα που είναι λεπτότερος

από το χαρακτήρα των μέσων ανθρώπων και θα ήθελα να το εξηγήσω αυτό από πνευματική

άποψη.

Είναι αλήθεια ότι στο αρχέγονο στάδιό της η ανθρωπότητα είχε πολύ ζωώδες

στοιχείο στο χαρακτήρα της. Αλλά ο άνθρωπος αναπτύχθηκε από αυτό το βάρβαρο στάδιο

αναβαθμιζόμενος βήμα προς βήμα, περνώντας μέσα από πολλά στάδια. Τώρα έχει έρθει σε

τέτοια θέση που να μπορεί να αγωνιστεί για να δημιουργήσει έναν ιδανικό πολιτισμό.

Κατ' αυτήν την έννοια «πρόοδος του πολιτισμού» σημαίνει ότι ο άνθρωπος πέτυχε

τον έλεγχο πάνω στη ζωώδη φύση. Κι αφού αυτό έχει πλήρως επιτευχθεί, μπορούμε να

πούμε ότι ο κόσμος του αληθινού πολιτισμού έχει φτάσει. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι το

μεγαλύτερο μέρος του ανθρωπίνου γένους είναι ακόμη εκτεθειμένο στην απειλή του πολέμου

κι αυτό σημαίνει ότι ένα μεγάλο ποσοστό ζωώδους δύναμης υπάρχει ακόμη.

Στους καλλιτέχνες του κόσμου δόθηκε η σημαντική αποστολή να βοηθήσουν στην

εκρίζωση αυτού του μέρους της ανθρώπινης φύσης. Η αποστολή ενός καλλιτέχνη είναι να

βοηθήσει στην ανύψωση του ανθρώπινου χαρακτήρα μέσω της ζωγραφικής, της λογοτεχνίας,

της μουσικής, του χορού και της υποκριτικής.

Μέσω αυτών των δραστηριοτήτων η ψυχή ενός καλλιτέχνη πλησιάζει την ψυχή των

ανθρώπων. Για να το θέσω πιο απλά, η δύναμη της δόνησης που βγαίνει από την ψυχή του

καλλιτέχνη αγγίζει τις χορδές της καρδιάς των ανθρώπων μέσω της ζωγραφικής, της

μουσικής, της λογοτεχνίας, του τραγουδιού και του χορού. Μια δυνατή, αδιαχώριστη

σύνδεση αναπτύσσεται κατόπιν μεταξύ της ψυχής του καλλιτέχνη κι αυτής του κοινού. Αν ο

χαρακτήρας του καλλιτέχνη είναι υψηλός και ευγενής ο χαρακτήρας του κοινού εξυψώνεται

ανάλογα. Εδώ ακριβώς έγκειται η αξία της τέχνης, άρα ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι το

είδος του ατόμου που είναι ικανό να οδηγήσει το κοινό σε υψηλότερα επίπεδα

πνευματικότητας.

Γι' αυτόν το λόγο νομίζω ότι δεν είναι υπερβολή να πω ότι οι καλλιτέχνες είναι

μερικώς υπεύθυνοι για την αύξηση των σημερινών δεινών του κόσμου. Σκεφτείτε το πλήθος

των χυδαίων και παράξενων έργων της λογοτεχνίας και της ζωγραφικής, των άγριων κι

επικίνδυνων τραγουδιών, της κακόφωνης μουσικής και των αποκρουστικών έργων του

θεάτρου και του κινηματογράφου.

'Όταν παρατηρήσετε όλα αυτά με βαθιά σκέψη, είμαι βέβαιος ότι θα αναγνωρίσετε

πόσο αληθινές είναι οι απόψεις μου.

15 Οκτωβρίου, 1949

Ο ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΜΕ ΕΛΚΥΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΕΧΝΗΣ

Όπως οι περισσότεροι από σας που έχουν πάει στο Μουσείο Τέχνης του Χάκονε,

σχεδόν κάθε επισκέπτης μένει έκπληκτος με την πλούσια συλλογή των έργων τέχνης τα

οποία είναι το είδος που συνήθως είναι δύσκολο να αποκτήσουμε. Πρόκειται να γράψω

σχετικά με το πώς ξεκίνησα να τα μαζεύω.

Ήταν σωστό που υστέρα από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ξεκίνησα να αγοράζω αυτά

τα κομμάτια τέχνης. ‘Ήταν μια εποχή μεγάλων κοινωνικών αλλαγών στην Ιαπωνία τέτοιων,

που δεν είχαμε ξαναβιώσει ποτέ. Σχεδόν όλες οι προνομιούχες τάξεις - οι ευγενείς, οι

πλούσιοι, οι απόγονοι των φεουδαρχικών λόρδων και οι συνδυασμοί των μεγάλων

οικογενειών - κατέρρευσαν και έπεσαν σε οικονομική στενότητα εντελώς ξαφνικά.

Επομένως έπρεπε να ξεφορτωθούν τα μπιμπελό και τα αντικείμενα τέχνης τα οποία οι

οικογένειες τους είχαν λατρέψει για γενιές.

Σ’ αυτές τις συνθήκες πολλά σπάνια και θαυμάσια αντικείμενα μεγάλης

καλλιτεχνικής αξίας είχαν ελευθερωθεί στην αγορά σε συγκριτικά φτηνές τιμές. Επιπλέον,

εξαιτίας των υπερβολικά βαριών φόρων οι οποίοι είχαν επιβληθεί στα κεφάλαιά τους, πολλοί

ιδιοκτήτες είχαν στριμωχτεί παρά πολύ, επομένως αναγκαστικά έπρεπε να ξεφορτωθούν τα

αντικείμενα τέχνης. Σε τέτοια κατάσταση αυτοί διάθεταν απρόθυμα τους περισσοτέρους από

τους θησαυρούς τους. Στην πραγματικότητα δεν μπορούσα να μην αισθάνομαι συμπόνια γι’

αυτούς. Παρόλα αυτά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο από το να τα πουλάνε,

επομένως αγόρασα παρά πολλά από τα κομμάτια εν μέρει και για να βοηθήσω τους

ιδιοκτήτες στη δύσκολη περίσταση. Επομένως αγόρασα σχεδόν τα πάντα με το πρώτο ποσόν

το οποίο μου ζήτησαν, μόνο που χρειάστηκε να κάνω παζάρια με ορισμένους άπληστους

εμπόρους έργων τέχνης μέχρι να κατεβάσουν τις παραλογές τιμές τις οποίες ζητούσαν για τα

αντικείμενά τους.

Μ’ αυτόν τον τρόπο η συλλογή μου αυξανόταν όλο και περισσότερο. Ενδιαφερόμουν

για την τέχνη από νεότερη ηλικία αλλά ποτέ δεν ήμουν τίποτα περισσότερο από ερασιτέχνης

εκτιμητής. Επίσης, εφόσον δεν είχα καμία προηγούμενη εμπειρία από αγορές αντικειμένων

τέχνη, δεν γνώριζα τις τιμές επομένως απλά αγόραζα ό,τι μου άρεσε. Αυτή η πολιτική

φάνηκε επιτυχημένη γιατί αποδείχτηκε ότι σχεδόν ποτέ δεν έκανα λάθος στις αγορές μου.

Όλοι οι ειδικοί που επισκέφτηκαν το μουσείο μας μιλούσαν με πολύ καλά λόγια για

τη συλλογή μας και τα λόγια τους δεν ήταν απλώς κολακευτικά. Είπαν πράγματα όπως: «Σε

οποιοδήποτε από τα μουσεία που είχα επισκεφτεί ως τώρα είχα βρει αρκετά αντικείμενα των

οποίων η αξία ήταν αμφισβητήσιμη αλλά αυτό το μουσείο δεν περιέχει πράγματα δεύτερης

κατηγορίας, όλα τα αντικείμενα εδώ είναι υπέροχα.» Ένας πρόσφατος επισκέπτης, ο κύριος

Άλαν Πριστ, έφορος της τέχνης της Άπω Ανατολής στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της

Νέας Υόρκης, ήταν ένας από αυτούς που επαίνεσαν τη συλλογή μας.

Περίπου πριν τρία χρονιά το μέγεθος της συλλογής είχε αυξηθεί σημαντικά κι εγώ

έγινα πιο έμπειρος στην κρίση μου. Ήταν εκείνη την εποχή που μου είχε έρθει η σκέψη ότι

έπρεπε να αρχίσω να σχεδιάζω το μουσείο τέχνης που ήθελα να φτιάξω τόσον καιρό. Όσο

περίεργο κι αν φαίνεται, από τότε και άλλα αντικείμενα τα οποία χρειάζονταν γι’ αυτόν το

σκοπό άρχισαν να εμφανίζονται αναπάντεχα, επομένως μου έγινε ξεκάθαρο ότι ο Θεός

συγκέντρωνε σίγουρα ενέργεια για την κατασκευή του μουσείου τέχνης.

Είχαμε πάρα πολλές υπέροχες σχετικές εμπειρίες για να τις απαριθμήσουμε όλες,

επομένως θα αναφέρω μόνο μερικές οι οποίες είναι ιδιαίτερες. Τα πρώτα χρόνια της

συλλογής μου ένας συγκεκριμένος έμπορος έργων τέχνης άρχισε να μου φέρνει τόσα

θαυμάσια έργα επενδυμένα με χρυσό, το ένα μετά το άλλο, ώστε οποιοσδήποτε θα

σκεφτόταν ότι αυτό ήταν περίεργο.

Όχι μόνο εγώ ήμουν εξεπλάγην αλλά και ο ίδιος ο έμπορος όταν άρχισε να μου τα

φέρνει είπε ότι είχε μια περίεργη αίσθηση. Επιπλέον μπορούσα να αγοράσω όλα τα

εξαιρετικά κομμάτια σε εκπληκτικά μικρές τιμές εξαιτίας της οικονομικής κατάστασης

εκείνη την συγκεκριμένη εποχή. Το κόστος σήμερα θα ήταν αρκετές φορές περισσότερο από

αυτό. Αναφέρομαι στα έργα με χρυσή επένδυση που τώρα εκτίθενται στο μουσείο. Μου πήρε

περίπου έξι μήνες για να μαζέψω όλα αυτά τα κομμάτια. Συμπεριλαμβάνουν θαυμάσιες

δουλείες όπως αυτές του Σοσάι Σιραϊάμα (1853 – 1923 μΧ), ενός σπάνιου μάστορα έργων με

χρυσή επένδυση, του οποίου εκτίθενται δύο κομμάτια. Έχω και ορισμένα άλλα

αποθηκευμένα τα οποία και θα τα εκθέσω στο άμεσο μέλλον. Οι δουλειές του σπάνια

βρίσκονται στην αγορά και μπορούμε να πούμε από αυτό το γεγονός ότι είναι παρά πολύ

λίγες και επίσης ότι οι ιδιοκτήτες τους τα εκτιμούν παρά πολύ ώστε δε θέλουν να τα

αποχωριστούν. Πάντα αγαπούσα τα έργα της σχολής Ρίμπα*, τους καλλιτέχνες και τα

κεραμικά του Νινσέι Νοκομούρα (αρχές δέκατου έβδομου αιώνα). Αυτά γίνονται όλο και πιο

ακριβά με το πέρασμα του χρόνου και με δυσκολία μπορούμε να τα βρούμε στην αγορά.

Άκουσα ότι αυτοί που τα ψάχνουν έχουν απελπιστεί. Παρόλα αυτά, κατά την διάρκεια της

σύγχυσης που ακολούθησε το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μπόρεσα ν’ αποχτήσω έναν μεγάλο

αριθμό από αυτά σε πολύ λογικές τιμές.

Από αυτά τα γεγονότα βλέπω πως ο Θεός δουλεύει για το μουσείο μας. Κατά τον ίδιο

τρόπο, ο,τιδήποτε ήθελα να αποκτήσω για το μουσείο ήρθε σε μένα χωρίς αποτυχία. Κάθε

φορά που συνέβαινε αυτό ο έμπορος έργων τέχνης αναφωνούσε: «Τι περίεργο! Αυτό είναι

θαύμα!»

Θα γράψω για άλλη μία εμπειρία τέτοιας φύσης. Ήθελα να διασφαλίσω τα πρώτα

τυπωμένα έργα του γνωστού έργου Τοκάιντο από τον Χιροσίκγε Άντο (1797-1858 μΧ). Μία

μέρα ένας έμπορος έργων τέχνης ο οποίος ήταν ειδικός σε έργα αυτού του είδους ήρθε και

μου έδειξε ορισμένα έργα του Χιροσίκγε μεταξύ άλλων. Τού είπα ότι αν μπορούσε να μου

φέρει αυτά τα έργα θα τα αγόραζα αμέσως. Έμεινα έκπληκτος μόλις τον είδα την επόμενη

μέρα με την ίδια τη δουλειά για την οποία είχα δείξει ενδιαφέρον. Αυτός μού είπε τότε:

«Ποτέ δεν είχα ξανανιώσει κάτι τόσο περίεργο. Προς μεγάλη μου έκπληξη, αμέσως μόλις

επέστρεψα σπίτι ένας άνδρας μου έφερε ακριβώς αυτό για το οποίο μου είχες μιλήσει χθες.

Προσπαθούσα να βρω και να αγοράσω αυτό το συγκεκριμένο σετ για τα περασμένα σαράντα

χρονιά! Άλλα ο άνδρας ήρθε να μου το πουλήσει μόλις γύρισα σπίτι μετά τη συνάντησή μας.

Αυτό είναι τόσο μυστήριο που δεν μπορώ να καταλάβω πώς έγινε, όσο κι αν το σκέπτομαι.»

Ήμουν βαθιά συγκινημένος από αυτό το θαύμα. Μελετώντας τα γεγονότα πιο προσεκτικά

ανακάλυψα ότι αυτό το σετ ανήκε και λατρεύτηκε από έναν συγκεκριμένο φεουδάρχη λόρδο.

Μου είπαν ότι ένας από τους προγόνους του ήθελε το άλμπουμ να γίνει με εικόνες. Επιπλέον

το ίδιο το θαυμάσιο άλμπουμ με εξέπληξε. Ακόμη ήμουν παρά πολύ χαρούμενος γιατί η τιμή

ήταν παρά πολύ λογική.

Τώρα θα γράψω για τα Κινέζικα κεραμικά. Είχα μικρό ενδιαφέρον γι’ αυτόν το χώρο

πριν, ούτε και ήμουν καλός κριτής τέτοιων έργων αλλά άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ήταν

σημαντικό για ένα μουσείο τέχνης να έχει και ορισμένες από αυτές τις δουλείες. Σύντομα

υστέρα από αυτό πολλά κομμάτια άρχισαν να εμφανίζονται από διάφορες πήγες και τώρα

εκτίθενται. Μαζεύτηκαν περίπου σε ένα χρόνο. Άτομα τα οποία είχαν ακούσει γι’ αυτό με

δυσκολία μπορούν να το πιστέψουν. Εφόσον δεν είχα καμία γνώση σ’ αυτόν τον τομέα από

την αρχή, ορισμένες φορές δημιουργούσα τις συλλογές μου ακολουθώντας τις εξηγήσεις και

τη συμβουλή του εμπόρου και μερικές φορές τις έκανα ακολουθώντας το δικό μου ένστικτο.

Αλλά τώρα ακούω αυτούς οι οποίοι είναι εμπειρογνώμονες στο θέμα οι οποίοι λένε ότι είναι

αρκετά εντυπωσιασμένοι από το γεγονός ότι έχει γίνει συλλογή τόσων θαυμάσιων

κεραμικών. Δεν έχω σχεδόν καθόλου λόγια για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για τη

θαυμάσια καθοδήγηση του Θεού.

Υπήρξαν πάρα πολλές θαυμάσιες εμπειρίες τις οποίες δε θα αναφέρω εδώ. Παρόλα

αυτά, θα ήθελα να γράψω για το λόγο για τον οποίο συμβαίνουν αυτά τα θαύματα. Στον

πνευματικό κόσμο, οι δημιουργοί τέτοιων κομματιών τέχνης και αυτοί στους οποίους κάποτε

ανήκαν και που τα είχαν λατρέψει είχαν κάποια σχέση με τα έργα αυτά και ανέλαβαν δράση

γιατί ήθελαν να προσφέρουν χρήσιμη υπηρεσία στην πνευματική δουλειά μας. Δούλεψαν για

να δουν ότι τα αντικείμενα τέχνης θα με έφταναν μέσα από τα κατάλληλα κανάλια. Ήξεραν

ότι θα είναι ευλογημένοι και θα ανυψωθούν πνευματικά από τέτοιες υπηρεσίες.

Δεν χρειάζεται να πούμε ότι ήταν για τον ίδιο λόγο που ένα μουσείο τέχνης με μια

συλλογή τόσο θαυμάσια σαν την δικιά μας μπόρεσε να ολοκληρωθεί σε σύντομο χρονικό

διάστημα. Απλώς σκεφτείτε ότι αυτό το μουσείο πιθανόν να έπαιρνε ολόκληρη ζωή για έναν

άνδρα πλούσιο να το φτιάξει ενώ το δικό μας τελείωσε αμέσως. Από αυτό και μόνο

οποιοσδήποτε συνειδητοποιεί ότι αυτό ολοκληρώθηκε από κάτι το οποίο είναι πέρα από την

ανθρωπινή δύναμη.

8 Οκτωβρίου 1952

*Η σχολή Ρίμπα: Είναι η ομάδα των καλλιτεχνών που υπήρχαν στην Ιαπωνία από τα

μεσαιωνικά έως τα μοντέρνα χρονιά. Συμπεριλάμβανε γνωστά άτομα όπως ο Κοέτσου (1558

- 1637) και τον Σοτάτσου (στις αρχές του δέκατου έβδομου αιώνα) και αποκορυφώθηκε στο

Κόριν (1658 -1716), επομένως γενικά αναφέρεται σαν Ρίμπα (το Ριν είναι για το Κόριν, και

το πα σημαίνει σχολή. Ορισμένα από τα χαρακτηριστικά του είναι: μοντέρνο και

στυλιζαρισμένο σχέδιο, θαυμάσια χρώματα και διακοσμητικά σχέδια και περιστασιακή

άφθονη χρησιμοποίηση χρυσού και ασημένιων χρωμάτων. Η σχολή Ρίμπα, δεν είναι αρκετά

γνωστή στην Ιαπωνία, είχε μια βαθιά επιρροή στους ζωγράφους της χωράς, στους γλυπτές,

και στους βιομηχανοποιημένους καλλιτέχνες από τις πρώιμες μέρες του. Επίσης σταδιακά

επηρέασε τους μοντέρνους Γάλλους καλλιτέχνες.

ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ

Πρόκειται να γράψω για τη μεγάλη σημασία της πρόσφατης κατασκευής του

Μουσείου της Τέχνης.

Όπως έχω πει και στο παρελθόν, ο σκοπός της δουλειάς μας είναι να βοηθήσουμε να

δημιουργηθεί ένας κόσμος όπου η αλήθεια, η αρετή και η ομορφιά φανερώνονται στις

τέλειες μορφές τους. Από αυτές τις τρεις, για να φανερώσουμε την ομορφιά, έκανα μια

καλλιτεχνική δημιουργία - μια μικρογραφία παραδείσου - η οποία συνδυάζει φυσική και

τεχνική ομορφιά σε τελεία αρμονία που παρόμοιά της δεν πιστεύω να έχει ξαναγίνει πριν. Θα

σας πω ποιος ήταν ο σκοπός που έφτιαξα αυτό το μουσείο τέχνης. Όπως ξέρετε, η Ιαπωνία

είναι πλούσια με πολυάριθμα ωραία αντικείμενα τέχνης για τα οποία μπορούμε να είμαστε

περήφανοι μπροστά σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Τα περισσότερα από αυτά ανήκουν στις τάξεις

των προνομιούχων και μένουν κρυμμένα βαθιά στα σπίτια τους και μόνο ένας περιορισμένος

αριθμός μπορούσε να δει τα αντικείμενα της τέχνης. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως

μονοπώλιο της τέχνης. Αυτός ήταν ο φεουδαρχικός τρόπος σκέψης για πολλούς γιαπωνέζους

μέχρι τώρα.

Πάντα είχα ένα συναίσθημα μεγάλης λύπης σχετικά μ’ αυτό το θέμα ελπίζοντας κατά

κάποιον τρόπο να χαλάσω αυτό το άσχημο έθιμο και να κάνω κάτι ώστε να κάνω την τέχνη

προσιτή σε όλους και αυτό ήταν να βοηθήσω στο να εκτεθούν αντικείμενα τέχνης έτσι ώστε

το κοινό να μπορεί να τα απολαύσει και να τα εκτιμήσει. Πάντα πίστευα ότι αυτός ήταν ο

τρόπος να αξιολογήσει την τέχνη ώστε να πάρει δύναμη μέσα στην ζωή και το

πραγματοποίησα με την εργασία μου. Ευτυχώς, χάρις στο γεγονός ότι είμαι ένας πνευματικός

ηγέτης και στο γεγονός ότι τα μέλη μας προσφέρουν πιστή υπηρεσία, το μουσείο της τέχνης

ολοκληρώθηκε σ’ ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Επομένως, το μεγάλο αγαπημένο

μου όνειρο μου έχει γίνει πραγματικότητα και με δυσκολία μπορώ να συγκρατήσω τη χαρά

μου. Είναι αλήθεια ότι μπορούμε να βρούμε ορισμένα ιδιωτικά μουσεία τέχνης σε ορισμένα

μέρη της Ιαπωνίας. Παρόλα αυτά, οι σκοποί για τους οποίους έχουν φτιαχτεί είναι αρκετά

διαφορετικοί από αυτόν που έχω στο μυαλό μου. Αυτοί οι πλούσιοι άνθρωποι οι οποίοι

έχουν μαζέψει έναν αρκετά μεγάλο αριθμό πολύτιμων καλλιτεχνικών αντικείμενων το

έκαναν αυτό για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους, να προστατεύσουν τον πλούτο τους

και να εκπληρώσουν την επιθυμία τους για προσωπική αναγνώριση. Αργότερα ενσωμάτωσαν

τις συλλογές τους σε μουσεία τέχνης έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η συντήρηση και η

ασφάλεια των πολύτιμων αντικείμενων τους. Υπάρχουν ορισμένες ρυθμίσεις της κυβέρνησης

όσον αφορά αυτά τα μουσεία, οι οποίες ρυθμίζουν τον ελάχιστο αριθμό ημερών το χρόνο

που τα αντικείμενα τέχνης θα εκτίθενται στο κοινό. Για να συμμορφωθούν με τους όρους και

τους κανονισμούς αυτά τα ιδιωτικά μουσεία τέχνης είναι συνήθως ανοικτά και γίνονται

βιαστικά κάποιες εκθέσεις για σύντομες περιόδους την άνοιξη και το φθινόπωρο. Επομένως

μπορώ να πω ότι ωφελούν παρά πολύ λίγο το κοινό.

Αντίθετα μ’ αυτά, το μουσείο μας είναι συνεχεία ανοικτό εκτός από τους τρεις μήνες

του χειμώνα, Δεκέμβριο, Ιανουάριο και Φεβρουάριο, όταν είναι κλειστό εξαιτίας του κρύου

κλίματος του Χάκονε. Αυτό είναι ιδανικό για την άνεση των επισκεπτών. Παρόλο που είναι

στριμωγμένα, υπάρχουν τόσο σπάνια και εξαιρετικά αντικείμενα ώστε αυτοί που

ενδιαφέρονται για την τέχνη θα θέλουν να τα δουν τουλάχιστον μια φορά στην ζωή τους και

μπορούμε να φανταστούμε πόσο μεγάλη θα είναι η χαρά τους. Επίσης, εφόσον το εισιτήριο

εισόδου είναι σχετικά χαμηλό, αισθανόμαστε ότι το μουσείο θα συνεισφέρει στην ευημερία

της κοινωνίας.

Θα συμπληρώσω κάτι επιπλέον αυτών που έχουν αναφερθεί παραπάνω: Τα μουσεία

στην Ιαπωνία συνήθως συμπεριλαμβάνουν κυρίως αντικείμενα ιστορικού και αρχαιολογικού

ενδιαφέροντος που είναι Βουδιστικά στην ουσία τους, όπως όλοι γνωρίζετε. Επίσης, τα

ιδιωτικά μουσεία τέχνης εκθέτουν κυρίως Κινέζικα και δυτικά έργα τέχνης, επομένως λογικά

τα μουσεία που προαναφέρθηκαν δεν είναι στ’ αλήθεια Γιαπωνέζικα. Το δικό μας θα κάνει

μια μεγάλη συνεισφορά στην προάσπιση σημαντικών πολιτιστικών αντικείμενων που αλλιώς

θα είχαν σκορπιστεί και θα είχαν χαθεί.

Ο κύριος Αζάνο, ο διευθυντής του Εθνικού Μουσείου και ο κύριος Φουτζικάγουα, ο

διευθυντής του παραρτήματος των γενικών υποθέσεων της επιτροπής για τις πολιτιστικές

ιδιότητες, ήρθαν να μας επισκεφτούν. Σχολίασαν ότι αυτό το είδος καλλιτεχνικού μουσείου

είναι σε συμφωνία με όλες τις συνθήκες που η κυβέρνησή μας απαιτεί σήμερα, ότι θα

διακηρύξουν την αποδοχή των ιδεών μας κι ότι θα είναι ευτυχισμένοι να μας βοηθήσουν με

οποιοδήποτε τρόπο. Μιλώντας έτσι μας ενθάρρυναν να κάνουμε μεγαλύτερες προσπάθειες,

επομένως είμαστε παρά πολύ καθησυχασμένοι από τις παρατηρήσεις τους.

Ας προσθέσω λίγο περισσότερα λόγια σ’ αυτό το συμπέρασμα: Στο μέλλον η Ιαπωνία

θα έχει όλο και περισσότερους επισκέπτες από το εξωτερικό που θα βλέπουν τα αξιοθέατα

και μάλλον οι περισσότεροι απ’ αυτούς θα σταματήσουν στο Χάκονε, επομένως δεν θα

παραλείψουν να επισκεφθούν το μουσείο τέχνης. Από αυτήν την άποψη, επίσης, το μουσείο

θα συνεισφέρει παρά πολύ στην ανύψωση της θέσης του γιαπωνέζικου πολιτισμού.

Πρόσφατα, όλο και περισσότερα ισχυρά άτομα από το εξωτερικό εξέφρασαν την ευχή να μας

επισκεφθούν συμπεριλαμβανομένου και του γνωστού καθηγητή Λάνγκτον Γουάρνερ.

Επομένως πιστεύω ότι δεν είναι παρά πολύ μακριά η μέρα που το μουσείο Χάκονε θα

γίνει ευρέως γνωστό σ’ όλο τον κόσμο και είναι ένα από τα μέρη που τα επισκέπτονται παρά

πολύ συχνά οι τουρίστες όταν έρχονται στην Ιαπωνία. Αυτός είναι ένας από τους λογούς που

ασχολούμαστε με τη βελτίωση και την επέκταση του σχεδίου Χάκονε με κάθε τρόπο έτσι

ώστε να μπορέσουμε να διευκολύνουμε όλους τους επισκέπτες μας.

6 Αυγούστου 1952

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ - Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Συνηθίζω να λέω ότι ο παράδεισος είναι ο Κόσμος της Τέχνης, αλλά αυτό δεν παύει

να έχει μια θεωρία αρκετά περιορισμένη. Φυσιολογικά όλοι επιθυμούν την τελειότητα της

Τέχνης, για παράδειγμα της ζωγραφικής, της αρχιτεκτονικής κλπ. Ωστόσο, για να

μπορέσουμε να μιλήσουμε για Παράδεισο, είναι απαραίτητο όλες οι τέχνες να είναι

συγκεντρωμένες ή καλύτερα το καθετί να είναι καλλιτεχνικό.

Σύμφωνα με την αρχή μου, η λύση των συμφορών από τη Θεία Χάρη δεν είναι άλλο

παρά η θαυμάσια Τέχνη της Ζωής κι αυτό γιατί η Τέχνη στην ουσία της πρέπει να πληροί

τους κανόνες της Αλήθειας, του Καλού και του Ωραίου.

Κατ' αρχάς, στον πάσχοντα δεν υπάρχει ουσιαστικά η Αλήθεια. Ο άνθρωπος πρέπει

να είναι υγιής από τη φύση του. Όταν αυτός χάνει την πνευματική ή σωματική υγεία,

σημαίνει ότι έπαψε να είναι αυτός που ήταν: δηλαδή, Αλήθεια.

Ας πάρουμε για παράδειγμα μια κανάτα. Αν αυτή ραγίσει γίνεται άχρηστη. Ως

αντικείμενο, σ' αυτή δεν υπάρχει Αλήθεια αν τρέξει το υγρό ή αν πέσει στην προσπάθειά μας

να την τοποθετήσουμε όρθια ή αν σπάσει όταν θελήσουμε να τη χρησιμοποιήσουμε. Για να

μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε την κανάτα, είναι απαραίτητο να τη διορθώσουμε. Το ίδιο

συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Εάν ένας άνθρωπος εξ αιτίας της αρρώστιας δεν μπορεί

να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του για τις οποίες γεννήθηκε, γίνεται άχρηστος για την

κοινωνία. Θα πρέπει γι' αυτό να υποστεί μια ανανέωση που προέρχεται απ' το Johrei, δηλαδή

δέηση στο Θεό υπέρ του πάσχοντα. Ακολούθως δεχόμαστε το καλό. Αν δεν υπάρχει στον

άνθρωπο καμία δόση Καλού κι αυτός εφαρμόζει μόνο το κακό, παύει να είναι ένας αληθινός

άνθρωπος, έχει ζωώδη φύση. Τέτοιου είδους άνθρωποι ζημιώνουν το περιβάλλον όπου ζουν

και πρέπει, αντί να τους καταδικάσουμε, να αγνοούμε την ύπαρξή τους. Αλλά αυτό ανήκει

στο Θεό ο οποίος έχει το δικαίωμα πάνω στην ζωή και στο θάνατο.

Πολλοί άνθρωποι γίνονται θύματα της αποτυχίας, της αρρώστιας και της φτώχειας κι

ορισμένοι άνθρωποι φθάνουν στο σημείο να χάνουν ακόμη και τη ζωή τους. Αυτά τα άτομα

δικάζονται από το Θεό. Ωστόσο, αν και αναφέρουν το κακό, κατά γενική ομολογία, υπάρχει

αυτό που γίνεται συνειδητά κι αυτό που γίνεται ασυνείδητα. Η ποινή ποικίλλει σύμφωνα μ'

αυτήν τη διαφορά. Η δικαιοσύνη είναι τέλεια.

Δε βρίσκω απαραίτητο να δώσω περισσότερες εξηγήσεις σχετικά με το Ωραίο, αφού

το θέμα είναι γνωστό σε όλους αλλά, όπως έχω πει, η βασική προϋπόθεση για να

μετατρέψουμε αυτόν τον κόσμο σε παράδεισο είναι η θεμελίωση της Αλήθειας, του Καλού

και του Ωραίου. Έτσι, τόσο η εξαφάνιση των μολύνσεων, των αιτιών των ασθενειών, όσο και

η ανανέωση των γεωργικών μεθόδων είναι λογικά Τέχνες. Η πρώτη είναι η Τέχνη της Ζωής

και η δεύτερη η Τέχνη της Γεωργίας. Προσθέτουμε ακόμη την οικοδόμηση του προτύπου

του Επίγειου Παράδεισου που είναι η Τέχνη του Ωραίου. Με την ένωση των τριών θα

οικοδομήσουμε τον Κόσμο του Φωτός, με την τριάδα Αλήθεια - Καλό - Ωραίο. Είναι ο

Επίγειος Παράδεισος ή η θεμελίωση του Κόσμου του Μιρόκου (Θεϊκός Κόσμος).

4 Οκτωβρίου 1950

ΤΑ ΦΥΤΑ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Χαίρομαι να φροντίζω τα φυτά και τα δέντρα του κήπου μου και συνήθως εγώ τα

κλαδεύω. Πότε-πότε κάνω κανένα λάθος και τα παρακόβω ή αφαιρώ ένα κομμάτι τους που

δεν θα έπρεπε. Επίσης όταν φυτεύω καινούρια δέντρα, εξαιτίας της τοποθεσίας είμαι μερικές

φορές αναγκασμένος να τα βάζω σε ανεπιθύμητα σημεία. Εξ αιτίας των περιβαλλοντικών

συνθηκών το πίσω μέρος τους ή τα πλαϊνά τους κοιτάζουν προς τα μπρος. Όταν συμβαίνει

αυτό, έχω για λίγο ένα ανήσυχο συναίσθημα όποτε τα βλέπω. Όμως, όσο κι αν φαίνεται

περίεργο, καθώς οι μέρες περνάνε τα δέντρα δείχνουν να προσαρμόζονται λίγο-λίγο στο νέο

τους περιβάλλον και τελικά ταιριάζουν σε κείνα τα σημεία τέλεια. Αυτό είναι σίγουρα ένα

θαύμα και μας κάνει να συνειδητοποιούμε ότι τα δέντρα έχουν πράγματι συνείδηση.

Είμαι βέβαιος ότι ΟΛΑ τα φυτά έχουν συνείδηση. Ίσως είναι ακριβώς όπως εμείς οι

άνθρωποι: Ντυνόμαστε με την κατάλληλη ενδυμασία έτσι ώστε να μην αισθανόμαστε

ντροπή στην παρουσία των άλλων.

Σε σχέση μ’αυτό θα διηγηθώ μια ενδιαφέρουσα ιστορία που άκουσα πριν λίγο καιρό

από έναν ηλικιωμένο κηπουρό, καλλιτέχνη της γης. Μου είπε ότι όποτε έβρισκε ένα δέντρο

ανθοφορίας που δεν άνθιζε, του έλεγε: «Αν δεν ανθίσεις φέτος, θα σε κόψω». Μου είπε ότι

κάθε φορά που μιλούσε κατ’ αυτόν τον τρόπο, είχε αποτέλεσμα γιατί κατά κανόνα το δέντρο

στο οποίο απευθυνόταν άνθιζε. Δεν το έχω δοκιμάσει ο ίδιος ακόμη, αλλά είμαι βέβαιος ότι

είναι μία επιτυχημένη μέθοδος. Πρέπει να καταλάβουμε, ότι όλα στην Φύση έχουν

συνείδηση και πρέπει να τους συμπεριφερόμαστε ανάλογα.

Κάμποσο καιρό πριν διάβαζα για έναν άνθρωπο στη Δύση που έδινε τόση αγάπη και

φροντίδα σε ένα δέντρο ώστε αυτό μεγάλωσε σε επτά με οκτώ χρόνια, ενώ κανονικά θα

έκανε δεκαπέντε χρόνια να φτάσει στην αντίστοιχη ωρίμανση. Η ίδια ιδέα μπορεί να

εφαρμοστεί στη σύνθεση των λουλουδιών που κάνω τακτικά για όλα τα δωμάτια του σπιτιού

μου. Ακόμη κι όταν δεν είμαι ευχαριστημένος με κάποια σύνθεση στην αρχή την αφήνω.

Ύστερα, την επόμενη μέρα, συνήθως ανακαλύπτω ότι έχει αλλάξει το σχήμα της κι έχει γίνει

ωραία. Πραγματικά τα λουλούδια φαίνεται ότι όντως έχουν γνώση. Ούτε αναγκάζω

οποιαδήποτε από τα υλικά να πάρουν ορισμένα σχήματα, απλά τα τακτοποιώ στις δικές τους

φυσικές μορφές όσο μπορώ περισσότερο κι έτσι παραμένουν φρέσκα και γεμάτα ζωή για

πολύ καιρό.

Εάν τα πιάνεις και παίζεις μαζί τους πολύ μαραίνονται γρήγορα κι αυτό δεν είναι

καλό. Όποτε κάνετε μια τακτοποίηση πρέπει πρώτα ν’ αποφασίσετε πόσο καιρό κάθε κλαδί ή

μίσχος πρέπει να μείνει και μετά κόψτε και βάλτε γρήγορα το υλικό σας στο δοχείο. Με

αυτόν τον τρόπο μπορείτε να δημιουργήσετε μία όμορφη σύνθεση.

Το ίδιο γίνεται και με άλλα ζωντανά πλάσματα: Όσο πιο πολύ τα πιάνεις και παίζεις

μαζί τους, τόσο πιο αδύναμα γίνονται. Αυτό ισχύει και για τους ανθρώπους. Καθώς

μεγαλώνετε τα παιδιά σας, όσο περισσότερο ανησυχείτε γι’ αυτά και τα υπερπροστατεύετε,

τόσο λιγότερη αντοχή αναπτύσσουν.

Από τότε που συνθέτω τα λουλούδια με αυτόν τον τρόπο παραμένουν φρέσκα πολύ

περισσότερο από το συνηθισμένο κι αυτό εκπλήσσει τους πάντες. Για παράδειγμα, τα φύλλα

του μπαμπού και τα κλαδιά του σφενδάμου γενικώς δε χρησιμοποιούνται διότι η διάρκεια

της ζωής τους αφού κοπούν είναι σύντομη. Όμως τα διαλέγω συχνά, γιατί στις συνθέσεις μου

συνήθως παραμένουν φρέσκα για τρεις με πέντε ημέρες. Μερικές φορές το μπαμπού διαρκεί

πάνω από μία βδομάδα κι ο σφένδαμος πάνω από δύο. Επίσης άσχετα με το ποια υλικά

χρησιμοποιώ, πάντα αφήνω τις κομμένες άκρες ήσυχες και τις τακτοποιώ όπως ακριβώς

είναι, χωρίς να εφαρμόζω οποιαδήποτε από τις συνηθισμένες τεχνικές για να παρατείνω τη

ζωή τους.

5 Αυγούστου 1953

ΤΡΕΙΣ ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΓΝΙΣΤΕΙΤΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Το αντικείμενο της απόκτησης πίστης είναι να αποκτήσετε πνευματικό εξαγνισμό και

να οδηγηθείτε σε υψηλότερη πνευματική γνώση. Υπάρχουν τρεις τρόποι για να εξαγνιστεί ο

άνθρωπός: ‘Ένα, μέσα από τον πόνο, όπως το να υφίσταται καταστροφές ή εξασκώντας τον

ασκητισμό, δύο, μέσα από αλλεπάλληλες καλές πράξεις, τρία, μέσα από τέχνη υψηλού

επιπέδου. Από αυτούς τους τρεις τρόπους, απλούστερος και ταχύτερος είναι ο τελευταίος.

Επιπλέον, καθώς χαιρόμαστε δημιουργώντας τέχνη, οι πνευματικές μας υπάρξεις μπορούν να

καθαριστούν και ν’ ανυψωθούν χωρίς καν να το γνωρίζουν κι έτσι τίποτα δεν μπορεί να είναι

πιο ευχάριστο από αυτό.

Γι’ αυτόν το λόγο θα ήθελα να σας ενθαρρύνω να διαβάσετε όλα τα ποιήματα που έχω

συνθέσει, όποτε έχετε χρόνο. Κάνοντάς το, η πνευματική σας ύπαρξη μπορεί ν’ ανυψωθεί.

Όταν αυξάνεται εσωτερικά ο πνευματικός εαυτός σας, εξαγνίζεστε ανάλογα και φθάνετε σε

υψηλότερα επίπεδα γνώσεις. Έτσι η σκέψη σας καθαρίζει κι αναπτύσσετε μια ακλόνητη

πίστη χωρίς να έχετε υποχρεωθεί να κάνετε μεγάλη προσπάθεια. Το λέω αυτό, γιατί καθένα

από τα ποιήματά μου είναι γεμάτο με πίστη, αρετή κι ομορφιά.

Μέσα από τη δονητική δύναμη των λέξεων προσπαθώ να βοηθήσω στο ανέβασμα του

επιπέδου της πνευματικής γνώσης του καθενός.

6 Μαΐου 1950

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΡΑΤΤΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΟ

Ο σημερινός κόσμος εξουσιάζεται αποκλειστικά από κακά στοιχεία. Η

καταδυνάστευση κι η δυστυχία που επέρχεται στους ανθρώπους του καλού είναι γεγονός που

κανείς δεν το αμφισβητεί και δεν το αγνοεί. Θ’ αναφέρω τη βασική αιτία μιας τέτοιας

κατάστασης.

Σ' όλες τις εποχές οι τίμιοι θεωρήθηκαν αδύνατοι κι οι πονηροί δυνατοί, θεωρία που

διευκολύνει ακόμη περισσότερο την κυριαρχία και την εκμετάλλευση εκ μέρους των

διαφθορέων και διεφθαρμένων. Παλιότερα οι άνθρωποι του καλού ήταν υποχρεωμένοι να

υποχωρούν, ανίκανοι μπροστά στη βία των κακοποιών, από την έλλειψη νόμων και

αστυνομικών οργάνων. Ανάμεσα στους πολίτες οι πιο δυνατοί και τολμηροί διέταζαν τους

υπόλοιπους. Η ιστορία κι οι γιαπωνέζικες αφηγήσεις δίνουν παραδείγματα κακών στοιχείων

της κοινωνικής τάξης των Σαμουράι που, επωφελούμενοι από το σπαθί, απαιτούσαν την

τυφλή υπακοή των ανυπεράσπιστων πολιτών.

Υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στην παλιά κοινωνία και στη σύγχρονη.

Μετά την αναγέννηση Μέιτζι, το 1868, ο αυτοκράτορας Μέιτζι επανέφερε τη μοναρχία στην

εξουσία που ήταν στα χέρια των στρατιωτικών κυβερνήσεων επί 300 χρόνια κι έτσι άρχισε

την εποχή του εκπολιτισμού τελειοποιώντας έναν προς έναν τους νόμους και την κοινωνία

γενικά μέχρι τις μέρες μας. Μετά τον πόλεμο ανακουφίστηκε η κοινωνία με την κατάργηση

της ολιγαρχίας και με την εξολόθρευση όλων των κακοποιών.

Τελευταία οι κακοποιοί αποκατέστησαν τη βία με δόλια μέσα βασανίζοντας τους

τίμιους ανθρώπους με τρομοκρατίες κι απειλές, έχοντας ως στόχο οικονομικά οφέλη και

διαφεύγοντας έντεχνα τις συνέπειες του Νόμου. Είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις

εκβιασμού κι εκμετάλλευσης αλλά κι άλλων γεγονότων που δεν αναφέρονται εδώ. Πάντα

ξεκινούν από ανθρώπους που δε νιώθουν τύψεις κι από ύπουλους που ζουν

εκμεταλλευόμενοι το Νόμο, με δόλο και καλομελετημένα σχέδια που δημιουργούνται για να

ικανοποιήσουν τα ατομικά τους συμφέροντα. Δυστυχώς τέτοιοι τύποι ανήκουν πολλές φορές

στη μεσαία κι ανώτερη κοινωνική τάξη. Οι «ηγέτες» δεν εξαφανίζονται και τα σκάνδαλα της

γραφειοκρατίας συνεχίζονται γιατί οι αθώοι δεν απευθύνονται στη Δικαιοσύνη φοβούμενοι

τα δυσάρεστα αντίποινα. Κανείς δεν αγνοεί ότι μία από τις αιτίες του κοινωνικού κακού είναι

η αδυναμία του τίμιου ανθρώπου.

Πάντα πίστευα στην αρχή ότι ο τίμιος και καλός άνθρωπος πρέπει να νικήσει το

κακό. Χάρη σ' αυτήν την αρχή, πάντα απευθυνόμουν στη Δικαιοσύνη για να δώσω λύση σε

διάφορες υποθέσεις. Η πιο μακρόχρονη δικαστική μάχη που αντιμετώπισα μέχρι σήμερα

διαρκεί περισσότερο από δέκα χρόνια, μιας κι έχω ως αρχή ότι ο άνθρωπος του καλού, ο

δίκαιος άνθρωπος, ποτέ δεν πρέπει να νικηθεί από τον πονηρό άνθρωπο κι ότι το αληθινά

καλό είναι πολύ πιο δυνατό από το κακό. Η βασική αιτία για το ότι ακόμη δεν κατορθώσαμε

να εξολοθρεύσουμε το κακό από την ανθρώπινη κοινωνία είναι το γεγονός ότι οι καλοί

επιτρέπουν να νικιούνται από τους άτιμους κι ασυνείδητους οι οποίοι αποτελούν και την

πλειονότητα στον κόσμο.

Ο τίμιος αλλά αδύνατος άνθρωπος δεν είναι πραγματικά τίμιος αλλά δειλός. Είναι

ένας τίμιος παθητικός που δεν ξεσηκώνεται εναντίον του κακού. Αν και δεν κάνει κακές

πράξεις, δεν παύει να είναι δειλός, επιτρέποντας την εξάπλωση του κακού για να μπορέσει

να επιζήσει με ασφάλεια. Αν οι πονηροί άνθρωποι έφταναν στο σημείο να πιστέψουν ότι οι

προσπάθειές τους είναι ανώφελες κι ότι είναι συμφέρον τους να συμμετέχουν στον κόσμο

των τίμιων γιατί αυτοί είναι ανίκητοι και πανίσχυροι, οπωσδήποτε το κοινωνικό κακό θα

μειωνόταν και θα είχαμε έναν κόσμο πιο άνετο και χαρούμενο.

Δεχτείτε αυτήν τη θεωρία: Οι τίμιοι, παρά τη μεγάλη και καλή θέληση τους, τίποτα

δεν μπορούν να κάνουν μόνοι τους. Η λύση θα ήταν να σχηματίσουν έναν οργανισμό,

ονομαζόμενο για παράδειγμα "Σωματείο εναντίον του κακού". Προτείνω αυτό το σχέδιο

γιατί το θεωρώ ένα εξαιρετικό μέσο για την κοινωνική ανανέωση που χρειάζεται να

πραγματοποιηθεί επειγόντως.

15 Οκτωβρίου 1949

ΓΙΑΤΙ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ

Όπως ήδη αναφέρθηκα, η αιτία των αδικημάτων που προκαλούν μεγάλα κακά στον

κόσμο υπάρχει στην ίδια την ανθρώπινη σκέψη.

Η σκέψη που παραδέχεται την κάλυψη των παρανομιών, όποιες κι αν είναι αυτές,

βρίσκεται ριζωμένη σ’ αυτούς που δεν πιστεύουν αληθινά στο Θεό. Σύμφωνα μ' αυτόν τον

συλλογισμό, είναι πολύ πιο εύκολο και συμφέρον να κερδίσεις χρήματα με τρόπο αθέμιτο.

Είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η θεωρία υλοποιείται σε μεγάλη έκταση μεταξύ αυτών που

εφαρμόζουν το κακό αλλά το γεγονός είναι ότι το αδίκημα πάντα ανακαλύπτεται. Κατά

βάθος ο παραβάτης το γνωρίζει αυτό αλλά, καθώς αγνοεί την αιτία για την οποία συμβαίνει,

δεν κατορθώνει να εγκαταλείψει αυτή την κακή συνήθεια.

Θεωρείται ότι κάθε πολίτης είναι ανεξάρτητος - αν κι είναι μέλος της κοινωνίας - κι

είναι ελεύθερος να ενεργήσει όπως θέλει. Στη σύγχρονη εποχή «να ζεις με ευφυΐα» σημαίνει

να ενεργείς αποκλειστικά για ό,τι θα επιφέρει προσωπικά οφέλη. Ο άνθρωπος

προσποιούμενος θαυμασμό στα λόγια των ανωτέρων του ή των κληρικών, στην

πραγματικότητα τους κοροϊδεύει θεωρώντας τα ανοησίες. Αν βασίζεσαι μόνο στην

υποκρισία εκμηδενίζεσαι όχι μόνο πνευματικά αλλά χάνεις και την ανθρώπινη αξία.

Αυτή είναι η σύγχρονη σκέψη των περισσότερων ανθρώπων οι οποίοι αποτυγχάνουν

να πλησιάσουν την επιθυμητή ευτυχία. Κι αποτυγχάνουν επειδή, αν και το κακό δεν έγινε

αντιληπτό από τους άλλους, οι ίδιοι γνωρίζουν ότι το έπραξαν. Εδώ ακριβώς είναι και το

πρόβλημα μιας και το περιεχόμενο της συνείδησης και του υποσυνειδήτου αντανακλώνται σ'

ένα σημείο του Πνευματικού Κόσμου όπως αυτό εκπροσωπείται στη Γη, στο Μέγαρο της

Δικαιοσύνης. Μπορούμε να το ονομάσουμε Δικαστήριο του Πνευματικού Κόσμου.

Δυστυχώς είναι δύσκολο για τον άνθρωπο που είναι θύμα του υλισμού να πιστέψει

στην ύπαρξη του Πνευματικού Κόσμου τον οποίο αρνείται. Η μη αναγνώριση αυτού του

κόσμου είναι η πηγή του κακού. Για να καταπολεμήσουμε λοιπόν το κακό στη ρίζα του είναι

αναγκαίο να διακηρύξουμε αυτήν την αλήθεια και να πείσουμε τον άνθρωπο. Δεν υπάρχει

άλλο μέσο πιο αποτελεσματικό.

Ας δούμε πώς γίνεται η επικοινωνία στο Δικαστήριο του Πνευματικού Κόσμου.

Υπάρχει ένας Πνευματικός Λώρος, όμοιος με τον ασύρματο, που συνδέει τον

άνθρωπο μ' αυτό το Δικαστήριο στο αρχείο του οποίου είναι καταχωρημένες οι πράξεις μας

με θαυμάσια ακρίβεια. Ο καταχωρητής σημειώνει τα πάντα και με κάθε λεπτομέρεια σ' ένα

βιβλίο κι οι παρανομίες μας δικάζονται σύμφωνα με τη σοβαρότητα του αδικήματος. Από τη

δίκη αυτή στον Πνευματικό Κόσμο η παρανομία και η ενοχή της αντανακλούν συνήθως στον

Υλικό Κόσμο μια ανάλογη τιμωρία.

Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει αυτό το γεγονός θα πάψει να πράττει κάθε είδους

κακό. Αντίθετα, αν εφαρμόζει το καλό θ’ ανταμειφθεί επίσης σύμφωνα με την αξία του.

Αυτή είναι η πραγματικότητα των δύο Κόσμων, του Πνευματικού και του Υλικού. Ο Θεός

τους δημιούργησε με σοφία. Αφού λοιπόν αυτή είναι η Απόλυτη Αλήθεια δεν υπάρχει άλλη

επιλογή από το να την αποδεχτούμε.

Στη σύγχρονη εποχή οι περισσότεροι καλλιεργημένοι άνθρωποι είναι τυφλοί σ' αυτές

τις πνευματικές υποθέσεις και περιφρονούν τις πράξεις που πρέπει να παρουσιάσουν στο

λαό. Μάλιστα φαίνονται επιφυλακτικοί εναντίον της διακήρυξης αυτής της βασικής αρχής

θεωρώντας την πρόληψη, όταν στην πραγματικότητα αυτοί είναι που συμπεριφέρονται σαν

αληθινοί προληπτικοί. Η μεγαλύτερη απόδειξη του γεγονότος αυτού είναι το ότι, παρά το

πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και την προσπάθεια πάνω στο θέμα αυτό, οι παρανομίες δεν έχουν

λιγοστέψει. Η επίγεια δικαιοσύνη προσπαθεί να τις αποφύγει τιμωρώντας με προσωρινά κι

επιφανειακά μέσα και μάλιστα όταν αυτές έρθουν στην επιφάνεια. Ψηφίζει νόμους που

μπορούν να παραβιασθούν χωρίς να κτυπήσουν το ζωτικό σημείο κι η ανθρωπότητα,

ανώριμη, φτάνει στο σημείο να υπερηφανεύεται γι' αυτό που ονομάζεται «Πολιτισμός».

Στη διδασκαλία αυτή αναφερθήκαμε στην πραγματικότητα των γεγονότων που ζούμε

σήμερα, στην εποχή του «Άγριου Πολιτισμού».

26 Δεκεμβρίου 1951

ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗ ΘΕΪΚΗ ΘΕΛΗΣΗ

Επανέρχομαι για να εξετάσω την εκδοχή σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος έγινε για

να δημιουργήσει τον Ιδανικό Κόσμο, σχεδιασμένο από το Θεό. Κι αυτός μόνο τότε θα

εργαστεί με υγεία, χωρίς συμφορές, σε περιβάλλον ικανοποιητικό, αν κατορθώσει να

προσαρμοστεί στο Θεϊκό σκοπό. Αυτή είναι η Αιώνια Αλήθεια.

Ο άνθρωπος δεν φέρει μόνο τις δικές του αμαρτίες αλλά κι αυτές της καταγωγής του.

Εκτός τούτου, χωρίς να το αντιλαμβάνεται, αυτός καταναλώνει τοξικές ουσίες αυξάνοντας

με βεβαιότητα τον αριθμό των παθήσεων. Η ύπαρξη ασθενειών είναι συνεπώς άχρηστη για

το Θεϊκό Έργο κι επιζήμια για το Θεό. Γι' αυτό λογικό είναι ότι Αυτός επιθυμεί να τις

θεραπεύσει. Δεν ήταν απαραίτητο ν’ ασχοληθούμε καθόλου μ' αυτό το Θέμα. Ωστόσο αυτοί

που αγνοούν αυτήν την αλήθεια νομίζουν ότι τα φάρμακα είναι το μόνο μέσο εναντίον των

ασθενειών και δεν κάνουν τίποτ’ άλλο για ν’ απαλλαγούν απ' αυτά. Έτσι, αγνοώντας το

Νόμο της Υλικό-Πνευματικής Ταυτότητας, ποτέ δε θα μπορέσουν να επιτύχουν την απόλυτη

Θεραπεία.

Τα κακά που προέρχονται από την ανθρώπινη άγνοια δεν περιορίζονται μόνο σε

θέματα υγείας. Όλες οι δυστυχίες έχουν τον ίδιο χαρακτήρα κι υπάρχουν με στόχο τον

εξαγνισμό του ανθρώπου. Η μέθοδος εξαγνισμού εκδηλώνεται με τρόπο ανάλογο με την

αιτία του κακού.

Από τις αμαρτίες της κλοπής, της απατής, της εκμετάλλευσης του πλησίον, της

υπερβολικής πολυτέλειας κι άλλες ο άνθρωπος απαλλάσσεται με απώλεια χρήματος κι

άλλων υλικών αγαθών. Ο άσωτος που σπαταλά την οικογενειακή περιουσία απαλλάσσει με

τον τρόπο αυτό τους γονείς του και τους προγόνους του από τα αδικήματά τους. Το πνεύμα

ενός προγόνου διάλεξε έναν απόγονο για να γίνει ο εξαγνισμός και για να διασωθεί η τιμή

της οικογένειας με σκοπό τη μελλοντική πρόοδό της. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν υπάρχει

συμβουλή που να φέρνει θετικό αποτέλεσμα. Μπορεί να συμβεί η εξής περίπτωση δυο

αδερφών με διαφορετικούς χαρακτήρες: Ο ένας είναι αδιόρθωτος και μοχθηρός ενώ ο άλλος

είναι ειλικρινής και τίμιος. Φαινομενικά ο πρώτος είναι κακός και προσβάλλει το όνομα της

οικογένειας. Αλλά αυτός είναι το Φως της Αλήθειας που εξαγνίζει την οικογένεια και

περιορίζει τις αμαρτίες των προγόνων του. Ο σκοπός ύπαρξής του έχει μεγαλύτερη σημασία

από του άλλου. Γι' αυτόν το λόγο είναι πολύ δύσκολο να διακρίνουμε το καλό και το κακό

χρησιμοποιώντας ανθρώπινα κριτήρια.

Πυρκαγιές, κλεψιές, απάτες, απώλειες στις επενδύσεις, εμπορικές πτωχεύσεις,

ανώφελα στοιχήματα, έξοδα για ασθένειες κλπ. είναι υλικές πράξεις που απαλλάσσουν από

τις αδικίες που έχουν υλική προέλευση. Κάποιος μπορεί να κατορθώσει να διαφύγει τις

συνέπειες της ανθρώπινης νομοθεσίας, κανένας όμως δε θα ξεφύγει από την αιώνια κρίση.

Η αμαρτία της εξαπάτησης «πληρώνεται» συνεχώς με ασθένειες στα μάτια. Εκείνος

που αμαρτάνει με το λόγο, προκαλεί αρρώστιες στα αυτιά ή στη γλώσσα του. Να βασανίζεις

τη σκέψη του πλησίον σου έχει ως αποτέλεσμα πονοκέφαλους. Η χρήση των χεριών για

προσωπικά οφέλη γίνεται αιτία για πόνους στα χέρια. Ο εξαγνισμός υλοποιείται σύμφωνα με

την αρχή της αρμονίας.

Το να πιστέψεις απαιτεί δοκιμασίες κι αυτές θα είναι τόσο πιο σοβαρές όσο

μεγαλύτερη είναι η αφοσίωση. H αιτία είναι το ότι ο Θεός θέλει να ανταμείψει το άτομο για

την αφοσίωσή του και γι' αυτό είναι ανάγκη να εξαφανίσει τις πνευματικές μολύνσεις ώστε

να μπορέσει να δεχθεί τη Θεία Χάρη. Υπομένοντας τον εξαγνισμό χωρίς να αμφιταλαντευτεί

ο άνθρωπος θα λάβει ανέλπιστες αμοιβές. Ωστόσο όποιος δεν έχει δυνατή πίστη

αμφιταλαντεύεται σ' αυτές τις αποφασιστικές στιγμές.

Θ’ αναφέρω τις εμπειρίες μου πάνω στο θέμα αυτό. Κατά τη διάρκεια είκοσι χρόνων

υπέφερα εξαιτίας των φαινομενικά χωρίς λύση οικονομικών χρεών μου. Τελικά κατόρθωσα

να τα εξοφλήσω το 1941. Ήταν μια ανακούφιση! Την επόμενη χρονιά άρχισα να έχω

ανέλπιστα κέρδη κι έτσι έμεινα έκπληκτος με το αποτέλεσμα της Θείας Θέλησης.

Συνήθως ακούμε σχόλια γύρω απ' αυτό: «Ο τάδε έγινε πλούσιος μετά την πυρκαγιά».

Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία συνέπεια του εξαγνισμού. Μπορούμε να πούμε το ίδιο

σχετικά με την πυρκαγιά στο Ατάμι. Αν συγκρίνουμε τη σημερινή πόλη μ' αυτήν πριν από

την καταστροφή διαπιστώνουμε ότι η διαφορά είναι εκπληκτική.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι όσο αξίζει να εκτιμούμε τα καλά γεγονότα τόσο και τα

κακά μας είναι ωφέλιμα γιατί πρόκειται για εξαγνισμούς. Και θα υπάρχει αληθινή γαλήνη

πάντα, αρκεί να ξέρουμε να ευγνωμονούμε, τόσο όταν είμαστε υγιείς όσο κι όταν είμαστε

ασθενείς. Αλλά αυτό ισχύει μονάχα γι’ αυτούς που έχουν πίστη. Με τους άπιστους συμβαίνει

το αντίθετο: Η συμφορά φέρνει συμφορά, η αγωνία χειροτερεύει την κατάσταση κι όλα

βαδίζουν προς το σκοτάδι.

Το μυστικό της ανθρώπινης ευτυχίας συνίσταται στο να παραδεχθείς αυτήν την

αλήθεια.

2 Δεκεμβρίου 1953

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΑΘΙΟΥ

Παλαιότερα, για να κατασκευάσεις ένα καλό σπαθί, ήταν απαραίτητο να ζεστάνεις το

ατσάλι μέχρι να κοκκινίσει, κτυπώντας το με το σφυρί πάνω στο αμόνι κι ακολούθως να το

βυθίσεις στο νερό. Επαναλαμβανόταν πολλές φορές αυτή η δουλειά, δηλαδή να θερμαίνεις,

να κτυπάς το κοκκινισμένο ατσάλι και να το βυθίζεις μετά στο νερό.

Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτήν την τακτική τη μεταχειριζόμαστε στην καθημερινή μας

ζωή. Η διάδοση της φιλοσοφίας μας, με την πάροδο του χρόνου, δέχτηκε πολλές κριτικές κι

εμπόδια, δηλαδή αντιγνωμίες κι επιθέσεις, για να δεχθεί στη συνέχεια επαίνους κι εγκώμια.

Δοκιμάζοντας έτσι τ’ αναμμένα κάρβουνα και το παγωμένο νερό.

Πολλές φορές με ρώτησαν: «Γιατί συμβαίνουν τόσο αντίθετα γεγονότα;» Σ’ αυτές τις

ερωτήσεις δίνω για απάντηση το παράδειγμα του πυρωμένου σπαθιού κι οι άνθρωποι το

καταλαβαίνουν απόλυτα.

Από τις παλαιότερες εποχές, όποιος πραγματοποιεί ένα ασυνήθιστο έργο, δεν δέχεται

μόνο εγκώμια, αλλά και διώξεις προερχόμενες από δειλία. Σ’ αυτήν ακριβώς την πάλη,

υπάρχει ο έπαινος του ότι κατορθώσαμε να ισχυροποιηθούμε. Είμαστε σαν το σπαθί που

αποκτά όλες τις ιδιότητές του μόνο χάρη στη διαδοχική εναλλαγή του καυτού και του κρύου

και στα δυνατά σφυροκοπήματα πάνω στο αμόνι. Εξετάζοντάς το από πνευματικής πλευράς,

σημαίνει ότι ο Θεός δίνει περισσότερα προβλήματα σε όποιον έχει μεγαλύτερη αποστολή,

κάτι το οποίο δεν παύει να είναι αιτία χαράς.

1949

ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ ΣΕΛΗΝΗ

Θα ήθελα να εξηγήσω τι σημαίνει Ήλιος και Σελήνη από πνευματικής άποψης. Αυτό το

θέμα, βέβαια, αποτελεί ένα μεγάλο μυστήριο. Πολλοί σκέπτονται ότι εγώ δίνω μια

υποχρεωτική ερμηνεία, σχετική φυσικά με το θέμα. Ό,τι θα πω, αντίθετα με τις άλλες

απόψεις, είναι η καθολική αλήθεια κι όλοι πρέπει να δώσουν τη μεγαλύτερη δυνατή

προσοχή.

Στην Ιαπωνία τρία αντικείμενα θεωρούνται κατά παράδοση ιερά: Η πέτρα (τάμα), το

σπαθί (τσουρουγκί) κι ο καθρέπτης (καγκάμι).

Η πέτρα συμβολίζει τον Ήλιο, το σπαθί τη Σελήνη κι ο καθρέπτης τη Γη. Η Πέτρα έχει

το σχήμα του Ήλιου, το σπαθί μοιάζει με τη Νέα Σελήνη κι ο καθρέπτης έχει τη μορφή ενός

πολυγώνου με οκτώ πλευρές. Αυτές οι πλευρές αντιπροσωπεύουν τις οκτώ κατευθύνσεις, ή

καλύτερα τα κύρια σημεία του ορίζοντα και τα ενδιάμεσά τους: βορράς, νότος, ανατολή,

δύση, βορειανατολικά, βορειοδυτικά, νοτιοανατολικά και νοτιοδυτικά.

Από τα τρία ουράνια σώματα που αντιπροσωπεύονται με τα αντικείμενα που

προανέφερα, για τη Γη δεν είναι ανάγκη να πούμε τίποτε. Ο Ήλιος όμως κι η Σελήνη έχουν

μία πολύ βαθύτερη σημασία.

Δίνω βάση στην ερμηνεία που δίνει η θρησκεία Τενρικιό, η οποία δίνει στη Σελήνη την

ιδιότητα να απομακρύνει, να απωθεί, να εκτίθεται (τσουκί) και στον Ήλιο τις ιδιότητες να

τραβά, να έλκει (χίκου). Θεωρώ πολύ σημαντική αυτήν την ερμηνεία. Την Εποχή της

Νύχτας, όλα γίνονταν με τρόπο ανταγωνιστικό. Οι χώρες αλληλοσυγκρούονταν και το

μεγάλο παράδειγμα δεν ήταν άλλο παρά οι συνεχείς μάχες. Τα χτυπήματα ήταν συνεχείς

ωθήσεις. Παλιότερα, η μάχη γίνονταν με σπαθιά και τής έδιναν το όνομα «τσουκιάου»

(ταυτόχρονα χτυπήματα). Ο ίδιος όρος σημαίνει επίσης καλλιέργεια της φιλίας.

Εδώ αξίζει ν’ αναφέρω ότι, αν και οι γιαπωνέζικοι γραφικοί χαρακτήρες που

εκφράζουν δυο σημασίες είναι διαφορετικοί, ο ήχος είναι ο ίδιος. Ο όρος

«τσουκισουσούμου» σημαίνει «νίκη». Η πραγματική του όμως μετάφραση είναι «να

προχωρήσεις σπρώχνοντας»: Είναι αυτή πραγματικά η δράση της «τσουκί» (Σελήνη), που

χαρακτηρίζει την Εποχή της Νύχτας. Αντίθετα, έχουμε «χίκι» και «χίκου», που σημαίνουν

«υποχώρηση». Επίσης σημαίνουν «έλξη», «αποφυγή της Σελήνης», «να ηττηθείς», «να

παραχωρήσεις», «να παραιτηθείς», «να είσαι απλός». Έτσι, όλες αυτές οι πράξεις

προσδίδονται στην ενέργεια του Ήλιου.

Σύμφωνα μ' αυτή την αρχή, στην Εποχή της Ημέρας, όλα βασίζονται στο «χίκι» (έλξη).

Εφαρμόζοντάς την στον άνθρωπο, «χίκι» είναι η ταπεινοφροσύνη, μιας κι αυτή δε δίνει

ευκαιρίες για διαμάχες. Να γιατί λέμε ότι είναι καλύτερα να χάνεις. Με βάση την ίδια αρχή,

είναι δυνατή η αποφυγή των συγκρούσεων - γεγονός που συμπεριλαμβάνεται στους τελικούς

στόχους της Κοινότητάς μας - κι η δημιουργία ενός κόσμου χωρίς αρρώστιες, φτώχεια και

συγκρούσεις. Για τον ίδιο λόγο λέμε ότι είναι πολύ καλό να κρυολογήσεις (καζέ ο χίκου).

Καθώς η δράση της φιλοσοφίας μας βασίζεται στον Ήλιο, δηλαδή στην ενέργεια του

στοιχείου της θερμότητας, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι οι πράξεις μας πρέπει να

βασίζονται στην έλξη κι όχι στην ώθηση. Έτσι, πολλά άτομα θα προσελκύονται. Εκτός

τούτου, δεδομένου ότι ο Ήλιος είναι μία σφαίρα, είναι φυσικό ότι πρέπει να είμαστε

ειρηνικοί, εξαγνισμένοι, χαρούμενοι, ευγενικοί και διαλλακτικοί.

25 Οκτωβρίου 1949

ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚAΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ

Όλοι επιθυμούν να ζουν ικανοποιημένοι αλλά είναι δύσκολο να το κατορθώσουν. Έτσι

είναι η ζωή. Ωστόσο, ανάλογα με τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε το γεγονός, θα βρούμε σ'

αυτό κάτι το ενδιαφέρον.

Αν σκεφθείς καλά θα διαπιστώσεις ότι η αιτία για την κοινωνική πρόοδο είναι η

ανθρώπινη έλλειψη ικανοποίησης. Συνεπώς, δεν είναι τόσο εύκολο να καταλάβεις την

κοινωνία. Η ανάπτυξη, οι καινοτομίες κι οι εφευρέσεις είναι αποτέλεσμα της έλλειψης

ικανοποίησης. Από την άλλη πλευρά, αν αυτό γίνεται υπερβολικά επιφέρει συγκρούσεις,

διχόνοια στο οικογενειακό περιβάλλον, διαφωνίες μεταξύ φίλων και γνωστών, φιλονικίες,

απελπισία, παρανομίες κλπ. Η έλλειψη ικανοποίησης δίνει το δικαίωμα στις αναρχικές

κοινωνικές ομάδες να διασαλεύουν την κοινωνική ηρεμία και να καταστρέφουν βάζοντας

φωτιές κι εκτοξεύοντας βόμβες κι άλλα αντικείμενα. Μερικές φορές φτάνουν μέχρι και στον

εμφύλιο πόλεμο.

Όπως βλέπουμε, η έλλειψης ικανοποίησης απαιτεί αυτοσυγκράτηση.

Από την άλλη πλευρά, οι αγαθοί κι απονήρευτοι άνθρωποι που ελάχιστα

διαμαρτύρονται φαίνονται ικανοποιημένοι. Στην πραγματικότητα όμως είναι άτομα ανίκανα

κι αρνητικά.

Αφού λοιπόν και η ικανοποίηση και η έλλειψης ικανοποίησης παρουσιάζουν

χαρακτηριστικά καταδικαστέα, τι πρέπει να κάνουμε; Η απάντηση είναι απλή: Πρέπει ν’

αποφεύγουμε τις ακρότητες. Το σωστό είναι να διατηρούμε μια ισορροπία μεταξύ των δυο

καταστάσεων. Ξέρω ότι το να το λες είναι εύκολο αλλά να το εφαρμόζεις είναι δύσκολο.

Έτσι όμως είναι η ζωή. Το κυριότερο είναι να είσαι διαλεκτικός έχοντας ως βάση την

ειλικρίνεια. Ο άνθρωπος που συμπεριφέρεται έτσι γίνεται χρήσιμος στην κοινωνία και μ'

αυτόν τον τρόπο θα έχει επιτυχίες και θα ζήσει ευτυχισμένος.

18 Μαρτίου 1953

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο άνθρωπος γεννιέται στη γήινη διάσταση με την αποστολή να εγκαταστήσει έναν

ιδανικό κόσμο. Επομένως αυτό είναι το σχέδιο του Θεού: Όταν ζει και λειτουργεί σε αρμονία

με το σχέδιο, ο άνθρωπος μπορεί να ζει και να δουλεύει πάρα πολύ ευτυχισμένα και έχοντας

την τέλεια υγεία. Αυτή είναι μία αιώνια, αμετάβλητη αλήθεια.

Παρόλα αυτά, κανένα άτομο δεν είναι ελεύθερο από τα πνευματικά σύννεφα τα οποία

περνάνε από γενεά σε γενεά. Επιπλέον, εξαιτίας της άγνοιας του ανθρώπου για την αλήθεια,

αυτός παράγει επιβλαβείς ουσίες μέσα στο κορμί του. Εξαιτίας αυτού, χωρίς τη θέλησή του,

ορισμένες φορές γίνεται πιο ευάλωτος στις αρρώστιες ως μέσο κάθαρσης.

Αυτοί που είναι χρήσιμοι για το Σκοπό του Θεού μπορεί να μην μπορούν να

δουλέψουν εξαιτίας της ασθένειας και αυτό θα εμπόδιζε την εκπλήρωση του έργου του

Θεού. Είναι φυσικό ο Θεός να βοηθάει αυτά τα πλάσματα και να αποκαθιστά τη χαμένη

υγεία, επομένως δε χρειάζεται να έχουν αδικαιολόγητο άγχος.

Δυστυχώς εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται την έννοια της κάθαρσης πιστεύουν ότι

το μοναδικό πράγμα πάνω στο οποίο μπορούν να βασίζονται είναι τα φάρμακα κι ότι έτσι

μόνο μπορούν να καταστείλουν την ασθένειά τους. Επειδή αυτό δεν είναι σύμφωνο με το

νόμο του Ενός, το πνευματικό και το φυσικό δεν μπορούν να επιτύχουν πλήρη υγεία. Αυτό

δεν ισχύει μόνο για τη σωματική ασθένεια αλλά για όλα τα δεινά, για όλη τη φτώχεια. Όλα

είναι κάθαρση, αν και φυσικά πραγματοποιείται με διαφορετικές μορφές εξαιτίας των

διαφορετικών αιτιών.

Για παράδειγμα, όταν τα πνευματικά σύννεφα σχηματίζονται από υλικές αμαρτίες

όπως η κλοπή, η υπεξαίρεση ή άλλες πράξεις που προκαλούν απώλεια στους άλλους ή ακόμη

όταν οι άνθρωποι ζουν πάνω από τις δυνατότητες τους, αυτά συχνά εξισορροπούνται από

επακόλουθες υλικές απώλειες. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα απολωλότων προβάτων μέσα

σε πλούσιες οικογένειες, που ξοδεύουν μυθικές περιούσιες. Το κάνουν αυτό επειδή ζητούν

λύτρωση για πνευματικά σύννεφα συγκεντρωμένα από τους γονείς ή τους παππούδες τους.

Υπάρχει περίπτωση το πνεύμα ενός προγόνου να επιλέξει έναν από τους απόγονους για να

εκτελέσει την αποστολή της κάθαρσης της οικογένειας από τα σύννεφά της, έτσι ώστε η

οικογένεια να συνεχίσει το δρόμο της και να μπορέσει να ευτυχήσει. Θα ήταν απολύτως

άχρηστο για οποιονδήποτε να προσπαθήσει να αναμορφώσει ένα τέτοιο άτομο και να τού

αλλάξει τον τρόπο ζωής.

Στην περίπτωση δυο αγοριών, ενός άσωτου και δύσκολου στην ανατροφή και του

άλλου με καλή συμπεριφορά, ο πρώτος αδελφός θα φαίνεται ο κακός και η ντροπή για την

οικογένεια κατά την κοινή άποψη. Όμως όταν το θέμα μελετηθεί με μια ευρύτερη έννοια, η

αλήθεια είναι ακριβώς η αντίθετη. Ο κακός αδελφός εκτελεί την αποστολή της κάθαρσης της

οικογένειας από τα πνευματικά της σύννεφα κι επιτελεί μια καλύτερη λειτουργία, έτσι δεν

είναι δυνατό να καθορίσουμε το καλό ή το κακό μόνο από την ανθρώπινη σκοπιά.

Αν παρακολουθήσουμε αλλά παραδείγματα όπως απώλειες εξαιτίας πυρκαγιάς,

διάρρηξης, απάτης, αποτυχίας στις επιχειρήσεις ή στο χαρτοπαίγνιο, μεγάλες δαπάνες για

ασθένεια και άλλα συναφή βλέπουμε ότι αυτά είναι εξιλεώσεις για υλικά ή πνευματικά

παραπτώματα. Ανεξάρτητα αν θα διαφύγει την τιμωρία από τους ανθρώπινους νόμους,

κανείς δεν μπορεί να διαφύγει από το Θεϊκό νόμο ο οποίος είναι απόλυτος.

Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν κάποιος αναγκάζεται ν’ αποφεύγει τη ματιά του άλλου από

ενοχή, η κάθαρση μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω κάποιου είδους προβλήματος στα μάτια.

Όταν κάποιος είναι ένοχος για κυνικές ή κακές λέξεις oι οποίες είναι επώδυνες στην ακοή, η

κάθαρση μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω προβλημάτων στα αυτιά και στη γλώσσα. Εκείνοι

που με τις πράξεις τους προκαλούν πονοκεφάλους στους άλλους, μπορεί ν΄ αποχτήσουν

πονοκεφάλους οι ίδιοι. Αν κάποιοι χρησιμοποιούν τις δεξιότητες των χεριών τους μόνο για

προσωπικό όφελος, μπορεί να αντιμετωπίσουν προβλήματα στο βραχίονα ή στην παλάμη.

Έτσι, αργά ή γρήγορα, η κάθαρση των πνευματικών νεφών είναι αναπόφευκτη

σύμφωνα με το νόμο της πνευματικής συγγένειας. Θα ήθελα να θυμάστε ότι στα άτομα που

ανήκουν στην φιλοσοφίας μας συμβαίνουν αρκετά αυστηρές καθάρσεις. Κατά περίεργο

τρόπο, όσο πιο πιστοί είναι τόσο πιο σοβαρές είναι οι καθάρσεις. Παρόλα αυτά, η κάθαρση

είναι μια σημαντική φάση. Πριν ο Θεός ανταμείψει αυτά τα άτομα για την ειλικρίνεια τους,

πρέπει να διασκορπιστούν σε ορισμένο βαθμό τα πνευματικά τους νέφη, με τον ίδιο τρόπο με

τον οποίο τα βρόμικα δοχεία πρέπει να καθαριστούν προτού χρησιμοποιηθούν για το υγιεινό

φαγητό. Αν αντέξουν τις καθάρσεις τους χωρίς αμφιβολίες, θα αποδειχθεί ότι θα δεχθούν την

ευλογία σε βαθμό που δε φαντάστηκαν ποτέ.

Τώρα πρόκειται να σάς πω για τη δική μου εμπειρία όσον αφορά αυτό το θέμα. Για

είκοσι χρόνια ήμουν φορτωμένος με τεράστια χρέη. Άσχετα με το πόσο σκληρά προσπάθησα

να τα ξεπληρώσω, δεν κατάφερα να το πετύχω και τελικά παραδόθηκα. Τελικά το 1941

μπόρεσα να ξεπληρώσω τα πάντα. Πόσο ανακουφισμένος αισθανόμουν! Τον επόμενο χρόνο,

προς μεγάλη μου έκπληξη και χωρίς να το περιμένω, άρχισαν να μού έρχονται τεράστια

ποσά χρημάτων. Ήμουν βαθιά συγκινημένος από τη μεγάλη αγάπη και την ευλογία του

Θεού.

Μια παροιμία στα Ιαπωνικά λέει: «Ύστερα από τη φωτιά, πρόοδος». Σημαίνει ότι

πολύ συχνά ένα άτομο γίνεται όλο και πιο πλούσιο ύστερα από τις απώλειες που έπαθε από

τη φωτιά, η περιουσία του αρχίζει να οδεύει προς το καλύτερο γιατί με τον τρόπο αυτό έχει

επέλθει η κάθαρση. Ύστερα από τη μεγάλη φωτιά του 1950, η πόλη Ατάμι προόδευσε

περισσότερο από ποτέ. Αυτό που είναι καλό είναι καλό, φυσικά. Αλλά αυτό το οποίο

φαίνεται να είναι καταστροφικό ή άτυχο μπορεί επίσης να είναι καλό εφόσον εξυπηρετεί μια

λειτουργία κάθαρσης κι όταν τελειώσουν τα πάντα το αποτέλεσμα είναι ακόμη καλύτερο.

Έτσι αν ένας άνθρωπος μπορεί να δεχτεί την τύχη ή την ατυχία, την υγεία ή την αρρώστια ως

κάτι καλό, κάτι για το οποίο είναι ευγνώμων, τότε μπορούμε να πούμε ότι έχει πετύχει

μεγάλη ηρεμία πνεύματος.

Φυσικά αυτό μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε κάποιον ο οποίος έχει ολοκληρωτική

πίστη στο Θεό. Τα προβλήματα ενός ατόμου με λίγη ή καθόλου πίστη απλώς μπορούν να

δημιουργήσουν μεγαλύτερα βάσανα. Όσο πιο μεγάλα είναι τα βάσανα τόσο χειρότερη

γίνεται η κατάσταση και τελικά μπορεί να φτάσει σε καταστροφικά αποτελέσματα.

Γι’ αυτόν το λόγο θα έλεγα ότι το μυστικό της ολοκληρωτικής ευτυχίας βρίσκεται

στην κατανόηση της αρχής του πνευματικού τρόπου ζωής.

2 Δεκεμβρίου 1953

ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΨΕΜΑΤΑ

Υπάρχουν πολλά είδη λανθασμένων πεποιθήσεων, αλλά αυτή στην οποία θα ήθελα

να σταθώ ελάχιστοι άνθρωποι την προσέχουν. Αυτή είναι η λανθασμένη πεποίθηση όταν

λέμε ψέματα, δηλαδή η πεποίθηση ότι λέγοντας ψέματα δε θα αποκαλυφθούμε.

Πραγματικά, στις μέρες μας πολλοί άνθρωποι συχνά λένε ψέματα. Οι περισσότεροι

απ’ αυτούς είναι τόσο συνηθισμένοι σ’ αυτά, ώστε συχνά ψεύδονται χωρίς να το

συνειδητοποιούν και δεν αισθάνονται καμία ντροπή γι’ αυτό. Αυτό συμβαίνει πιθανώς γιατί

το να λένε ψέματα έχει γίνει τόσο πολύ μέρος της ύπαρξής τους, που ούτε προσέχουν τι λένε.

Όταν κάποιο από τα άτομα που δουλεύουν κάτω από τις εντολές μου το κάνει αυτό,

προσπαθώ να του επιστήσω την προσοχή, αλλά συχνά δεν καταλαβαίνει τι λέω. Μόνο μετά

από λεπτομερή εξήγηση από μέρους μου αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι απέτυχε να πει την

ακριβή αλήθεια. Τότε ζητάει συγνώμη για ό,τι είπε.

Όπως μπορείτε να δείτε απ’ αυτό το παράδειγμα, οι άνθρωποι που είναι συνηθισμένοι

να λένε ψέματα, το βρίσκουν δύσκολο να κάνουν τη διάκριση ανάμεσα στην αλήθεια και στο

ψέμα. Ωστόσο, τα ψέματά τους είναι συνήθως πολύ ασήμαντα για να δημιουργήσουν μεγάλα

θέματα. Πολύ χειρότερα απ’ αυτά είναι κάποια άλλα άτομα τα οποία, συνειδητά και με

πρόθεση, λένε ψέματα που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε. Είναι αυτά για τα οποία

πρόκειται ειδικά να γράψω.

Πρώτα επιτρέψτε μου ν’ ασχοληθώ με τα ψέματα των πολιτικών οι οποίοι είναι

ανάμεσα στους μεγαλύτερους ψεύτες απ’ όλους. Με πολύ λίγη αξιοπιστία κάνουν έξοχες

διακηρύξεις για την πολιτικές ή για σχέδια τα οποία αποδεικνύεται ότι δεν είναι τίποτα

περισσότερο από άδειες υποσχέσεις προς τους εκλογείς τους. Και φυσικά ούτε καν το

σκέπτονται, λες και τέτοιες πράξεις έπρεπε να εκλαμβάνονται ως κάτι φυσικό.

Υπάρχουν πολλοί επιμορφωτές που εκφωνούν σπουδαίους λόγους, αλλά των οποίων

η διαγωγή είναι εντελώς αντίθετη από τα λόγια τους. Επίσης, τόσα πολλά στοιχεία στις

εφημερίδες είναι αναληθή, ώστε έχει γίνει κοινή λογική να μην πιστεύουμε τα πιο πολλά.

Περιττό να πω ότι οι υπερβολικές διαφημίσεις είναι επίσης πρώτα παραδείγματα σκοπίμων

ψεμάτων.

Σήμερα, το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ιαπωνία είναι το φορολογικό της σύστημα.

Οι εφοριακοί και οι φορολογούμενοι συναγωνίζονται στα ψέματα. Το όλο θέμα είναι

εξαιρετικά πολύπλοκο κι αρκετά δυσάρεστο.

Υπάρχει ένα γνωμικό στην Ιαπωνία που λέει: «Τα λευκά ψέματα σε ορισμένες

περιπτώσεις μπορούν να δικαιολογηθούν». Ίσως με βάση αυτό ακόμη και ιερείς ψεύδονται

μερικές φορές. Οι γιατροί μερικές φορές λένε στους αρρώστους ότι θ’ αναρρώσουν, ενώ οι

ίδιοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για μη θεραπεύσιμες περιπτώσεις. Οι έμποροι επίσης λένε

συχνά ψέματα και τα αποκαλούν «κόλπα του επαγγέλματος», κόλπα που αναγνωρίζονται σ’

όλον τον κόσμο. Μπορούμε να πούμε ότι ο κόσμος αποτελείται από μία συσσώρευση

ψεμάτων.

Μιλώντας απλά για τα ψέματα, υπάρχουν μερικά τα οποία κάνουν μικρή ζημιά και

μερικά τα οποία είναι πολύ κακοήθη. Απ’ όλα τα κακά, αυτά που θέλω ν’ αναφέρω

δημιουργούν τη χειρότερη αναστάτωση. Είναι τα ψέματα των λειτουργών των οποίων το

καθήκον είναι να κρίνουν τους εγκληματίες. Σκεφτείτε το συμβάν Μιτάκα το οποίο ήταν στις

εφημερίδες πολύ πρόσφατα. Όσοι ήταν αναμιγμένοι και καταδικασμένοι σε θάνατο, τελικά

αθωώθηκαν με μία εξαίρεση. Επίσης σκεφτείτε την υπόθεση πριν από τρία χρόνια, που δύο

άνθρωποι καταδικασμένοι ισόβια με κατηγορίες για φόνο απελευθερώθηκαν, γιατί ο

αληθινός δολοφόνος παραδόθηκε πρόσφατα. Άλλη μία που λέγεται υπόθεση Ντάιτζο της

Οσάκα, στην οποία ο εισαγγελέας είχε προτείνει οι δύο που κατηγορήθηκαν να

καταδικαστούν σε πενταετή φυλάκιση κι αυτοί βρέθηκαν αθώοι. Υπάρχουν συνηθισμένα

παραδείγματα περιπτώσεων στις οποίες τα άτομα έχουν καταδικαστεί από τα ψέματα

εισαγγελέων τα τελευταία χρόνια.

Όταν ακούτε τέτοια πράγματα, μπορεί να διερωτάστε πώς άτομα όπως οι εισαγγελείς

μπορούν να λένε ψέματα. Πρέπει να πω από τη δική μου πείρα ότι κάτι τέτοιο δεν είναι

απίθανο. Το λέω αυτό, γιατί από την έναρξη του γεγονότος του 1950 μέχρι τη δημόσια

ακρόαση τώρα, η επιθυμία του εισαγγελέα να φορτώσει ένα έγκλημα σε κάποιον

χρησιμοποιώντας ψέματα υπήρξε εγκληματική. Πραγματικά διερωτώμαι, γιατί γίνονται

προσπάθειες να φορτώνονται εγκλήματα σε αθώους. Βεβαίως είναι καθήκον του εισαγγελέα

να κατηγορήσει κάποιον που διέπραξε μία παρανομία, αλλά είναι λάθος να προσπαθεί να

βρει κάποιον ένοχο με την καταδίκη ενός αθώου. Ωστόσο, τα γεγονότα είναι γεγονότα που

δεν μπορεί ν’ αλλάξουν. Οι περισσότεροι απλά δε γνωρίζουν τι συμβαίνει σε τέτοιες

περιπτώσεις.

Το να διακρίνετε την αθωότητα από την ενοχή είναι αρκετά δύσκολο στην αρχή.

Αλλά μια βαθύτερη έρευνα ρίχνει φως στην όλη εικόνα και δείχνει εάν ο κατηγορούμενος

είναι αθώος ή ένοχος, εκτός εάν πρόκειται για μία υπόθεση με πολύ δόλο. Το λέω αυτό, γιατί

η πράξη του εισαγγελέα να προσπαθεί με ιδιαίτερο ζήλο να βρει κάποιον ένοχο, είναι από

μόνη της απόδειξη ότι ο κατηγορούμενος είναι αθώος.

Θα παρακάμψω αυτό το θέμα. Συνεχίζοντας θα ήθελα να τονίσω ότι η αληθινή

πρόθεση ενός ατόμου που το οδηγεί να λέει ψέματα είναι η πίστη του ότι τα ψέματα μπορούν

να παραμείνουν μυστικά. Τι ηλίθια αισιόδοξος τρόπος σκέψης! Πραγματικά, αν δεν υπήρχε

Θεός, θα ήταν αληθινή η πεποίθηση ότι όσο πιο έντεχνα ψευδόταν κάποιος, τόσο πιο

πετυχημένα θα μπορούσε να τα βγάζει πέρα στον κόσμο. Αλλά αυτό απέχει πολύ από την

αλήθεια. Από τη στιγμή που ο Θεός βεβαίως υπάρχει, όσο έξυπνα κι αν νομίσει κάποιος ότι

έχει εξαπατήσει τους άλλους, η επιτυχία του είναι μόνο προσωρινή, διότι είναι βέβαιο ότι θα

εκτεθεί όταν έρθει ο κατάλληλος χρόνος. Κι όταν εκτεθεί ντρέπεται, χάνει την εμπιστοσύνη

των άλλων και οδηγείται στη δικαιοσύνη. Αυτό είναι τελείως αντίθετο μ’ αυτό που σκόπευε

να κερδίσει στην αρχή και η ισορροπία του χάνεται.

Ένα τέτοιο άτομο νομίζει ότι δεν υπάρχει Θεός, επειδή δεν μπορεί να Τον δει. Αυτή

είναι παρόμοια δοξασία με αυτή των βαρβάρων οι οποίοι δεν ξέρουν ότι υπάρχει ατμόσφαιρα

επειδή είναι αόρατη. Και πολλοί πολιτισμένοι άνθρωποι ψεύδονται στο ίδιο επίπεδο μ’

αυτούς τους βαρβάρους. Πόσο αξιολύπητα πλάσματα είναι τέτοια «πολιτισμένα» άτομα!

Όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν αυτήν τη λογική, συνειδητοποιούν ότι ένα άτομο

χωρίς πίστη στο Θεό δεν είναι καλό, ασχέτως με το ποια θαυμαστή δεξιότητα ή ταλέντο

μπορεί να έχει. Ειδικά αν αυτό το άτομο έχει ένα επάγγελμα τόσο ιερό ώστε να ασκεί κρίση

για ανθρώπους, να αποφασίζει για την αθωότητα ή την ενοχή τους. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει

να είναι πάρα πολύ προσεκτικός σ’ αυτό το σημείο. Ενώ κρίνει τους άλλους, ο ίδιος κρίνεται

από το Θεό. Εάν οι δημόσιοι κατήγοροι κι οι δικαστές δεν είναι ικανοί να δεχτούν μία τόσο

φανερή αλήθεια, είναι γιατί είναι βαθιά παγιδευμένοι στη δική τους πεποίθηση να λένε

ψέματα.

Αυτό που αληθινά επιθυμούμε και προσευχόμαστε είναι όλοι οι δικαστικοί να γίνουν

ειλικρινείς πιστοί σε μια καλή πνευματική φιλοσοφία και να γνωρίσουν πλήρως την αλήθεια

του Θεού.

5 Σεπτεμβρίου 1951

ΜΙΣΟΣ ΣΤΟ ΚΑΚΟ

Ύστερα από προσεκτική παρατήρηση, έφθασα στο συμπέρασμα ότι ο σημερινός

άνθρωπος αδιαφορεί για το μίσος προς το κακό. Είναι λίγοι αυτοί που αγανακτούν όταν

ξέρουν ότι ένας αθώος βρίσκεται στα δίχτυα ενός κακού ανθρώπου.

Φαντάζομαι ότι πολλοί άνθρωποι, όταν διαβάζουν αυτά που προανέφερα, θα σκεφτούν

κάπως έτσι: «Τι ωφελεί να επαναστατήσω εναντίον του κακού που αφορά άλλους; Δε

ζημιώνει τα συμφέροντά μου! Είναι ανοησία να βασανίζομαι με τέτοια γεγονότα.. Μού

αρκούν οι δικές μου ανησυχίες! Η ζωή είναι ήδη τόσο γεμάτη από προβλήματα και

δυστυχίες, που είναι καλύτερα ν’ αδιαφορήσω και να κάνω πως δεν βλέπω ορισμένα

πράγματα». Όποιος σκέφτεται έτσι, γενικά θεωρείται ικανός κι έμπειρος. Συνηθίζουν να

λένε: «Αυτός ο τύπος είναι πολύ επιτυχημένος». Χρησιμοποιείται ως παράδειγμα και πολλοί

τον σέβονται και τον μιμούνται.

Στην πολιτική, που πάντα λειτουργεί πολύ άσχημα, η συμφορά είναι οφθαλμοφανής. Η

πλειοψηφία των πολιτικών και των δημοσίων υπαλλήλων είναι διεφθαρμένοι. Πρώην

διευθύνοντες σε κοινωνικούς τομείς κατηγορούνται για σκάνδαλα παρανομίας και

δολιοφθοράς. Τα κρούσματα των πταισμάτων αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Σύμφωνα με τη

γενική αντίληψη, επείγει να δοθεί τέλος στην παραβατική συμπεριφορά των εφήβων,

αποφεύγοντας έτσι ένα αβέβαιο μέλλον τόσο για την Ιαπωνία όσο και για τον υπόλοιπο

κόσμο.

Αυτές οι παρατηρήσεις που έκανα, αποδεικνύουν ότι δε μισούμε το κακό.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι διατηρούν τον προνομιακό αυταρχισμό τους. Ψυχραίνονται οι

σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας κι αυξάνει η κρίση μεταξύ εκπαιδευτή κι

εκπαιδευομένων, μιας κι έχουν αποδεχθεί τη δημοκρατία με λανθασμένο τρόπο. Η ωραία

πλευρά της δημοκρατίας κρύβει την κακή διαχείριση των φόρων κι ο λαός υποφέρει με τη

γραφειοκρατία.

Ο αριθμός των προβλημάτων που δυσαρεστούν κι ενοχλούν είναι τόσο μεγάλος που

είναι δύσκολο να τ' απαριθμήσουμε.

Η αιτία όλων αυτών είναι η γενική αδιαφορία σε ό,τι αφορά τη δικαιοσύνη κι ο

εγωισμός πολλών ανθρώπων που θεωρούνται έμπειροι. Όμως, εξετάζοντας τα γεγονότα

βλέπουμε ότι η σημερινή κοινωνία δε θα μπορούσε να έχει άλλη μορφή. Αρκεί μόνο να είσαι

λογικός.

Σ' όλες τις εποχές, οι νέοι έχουν μια έντονη ευαισθησία, αίσθημα δικαιοσύνης και μίσος

στο κακό. Όταν αφήνουν τα μαθητικά θρανία, δυστυχώς αντιμετωπίζουν μια τόσο

απρόσμενη πραγματικότητα που κτυπά όλα τα πιστεύω τους, διαλύει όλες τις παλιές τους

ιδεολογίες κι απαιτείται αναθεώρηση των αξιών τους για να μπορέσουν να προσαρμοστούν

στη λεγόμενη «εμπειρία της ζωής». Οποιαδήποτε εκδήλωση του πνεύματος της δικαιοσύνης

γίνεται κακώς αντιληπτή, προκαλώντας αντιπάθειες στους ιεραρχικά ανώτερους και

δυσκολεύει την επιτυχημένη εξέλιξη στο επάγγελμά τους. Οποιαδήποτε ένδειξη δικαιοσύνης

θεωρείται ως άγνοια ή απειρία. Τότε λοιπόν, το αίσθημα της δικαιοσύνης παραμερίζεται σε

μια άκρη της καρδιάς κι αντικαθίσταται από «την πρακτική σκέψη». Μετά απ' αυτά λοιπόν,

θεωρείται ότι ο νέος τελειοποιήθηκε στην τέχνη του να ζει μέσα στην κοινωνία.

Δε λέω ότι αυτό είναι εντελώς κακό. Όμως, η αύξηση των αδιάφορων ατόμων

αποδυναμώνει τις βάσεις της κοινωνίας και διευκολύνει τη δημιουργία κι εμφάνιση ατόμων

διεφθαρμένων και κακοποιών. Η δική μας κοινωνική πραγματικότητα γίνεται ξεκάθαρη.

Για να προσδιορίσουμε την αξία ενός ανθρώπου, θεωρώ απαραίτητο να εξετάσουμε το

βαθμό του μίσους του προς το κακό. Όσο μεγαλύτερη αντιπάθεια έχει προς το κακό, τόσο

πιο δυναμικός είναι ο άνθρωπος και τόσο πιο σταθερό χαρακτήρα έχει. Δεν αναφέρομαι

όμως στο αδιάφορο μίσος που συνήθως δημιουργεί προβλήματα. Οι νέοι συνηθίζουν να

εξοργίζονται εύκολα, να ενοχλούν τον πλησίον τους, ν’ απειλούν την κοινωνική τάξη και να

προκαλούν ένα αίσθημα αβεβαιότητας γύρω τους. Για να διαφύγουν απ’ αυτό το νοσηρό

μίσος, χρειάζονται τη συμπαράσταση της Ανώτατης Ευφυΐας. Όποιος μισεί βαθιά το κακό,

πρέπει πρώτα ν’ αφήσει να ωριμάσει η σκέψη του, ν’ αποφύγει επαναστατικές τάσεις και να

δίνει καλά παραδείγματα στην κοινωνία, κάνοντας πράξη ό,τι είναι καλό και δίκαιο, αγαθό

και χρήσιμο.

Θα ήθελα να διηγηθώ τη δική μου εμπειρία πάνω στο θέμα.

Από μικρός ανέπτυξα ένα δυνατό αίσθημα δικαιοσύνης. Είχα ένα βαθύ μίσος για τις

ανισότητες που υπάρχουν στον κόσμο και αγωνιζόμουν πολύ για να συγκρατήσω την οργή

που με κυριαρχούσε όταν αντιλαμβανόμουν κάποια αδικία ή ατιμία.

Αυτή η αυτοσυγκράτηση είναι δύσκολη κι οδυνηρή, αλλά θα την αντιμετωπίσουμε με

τη Θεϊκή άσκηση που μάς τελειοποιεί πνευματικά. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι τέτοιου είδους

δοκιμασίες περιορίζουν τη δυστυχία κι η ψυχή εξευγενίζεται.

Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που διατηρώ μέχρι σήμερα: συνεχίζω να έχω μίσος

προς το κακό. Δέχομαι όμως τα γεγονότα, προσπαθώντας να είμαι υπομονετικός και τα

θεωρώ όλα ως πρόκληση. Ο καλός τρόπος συμπεριφοράς καθορίζει το μίσος προς το κακό,

όπως επίσης καθορίζει και την επιφυλακτικότητα στις περιπτώσεις που αυτή εκδηλώνεται.

Για να το πω καλύτερα, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε αυτό το αίσθημα να μη φαίνεται

υπερβολικό, να μη ζημιώνει τον πλησίον, να μην πληγώνει τη σύνεση και να μη λείπει το

παράδειγμα της αγάπης και της αρμονίας. Αυτό είναι ένα μίσος χρήσιμο, που μάς επιτρέπει

να πορευθούμε μ' ένα αίσθημα παρόμοιο με εκείνο του Θεού.

25 Φεβρουαρίου 1951

ΞΕΡΙΖΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

Τι είναι κακό;

Κακό, χωρίς αμφιβολία, είναι η απειλή που δεχόμαστε από τον πλησίον μας στην

προσπάθειά του να ικανοποιήσει προσωπικά συμφέροντα και η οποία προκαλεί συμφορές

και ζημιώνει την κοινωνία. Εξ αιτίας αυτού, οι ατομικές και κοινωνικές απώλειες είναι

αμέτρητες. Σ' ολόκληρη την ανθρωπότητα δεν υπάρχει κανένας που να μην είναι θύμα του

κακού, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό,.

Οι άνθρωποι είναι υποχρεωμένοι να ασφαλίζουν καλά τα παράθυρα των σπιτιών τους,

να κλειδώνουν τις πόρτες, να τις διατηρούν καλά κλεισμένες το καλοκαίρι και να βάζουν

φύλακες όταν απουσιάζουν, με σκοπό να μην επιτρέψουν την είσοδο σε ύποπτα πρόσωπα.

Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να υποπτευόμαστε και να αμφιβάλλουμε για όποιον μας

προτείνει εύκολες αλλά και επικερδείς συναλλαγές. Τελικά, είμαστε υποχρεωμένοι να

αμφιβάλουμε για όλα. Εκτός τούτου, οποιαδήποτε είδηση σχετική με κάποια διάρρηξη στη

συνοικία μας μάς κάνει να χάνουμε τον ύπνο μας και βάζει προβλήματα στις νυκτερινές μας

εξόδους. Η κατάσταση είναι ακόμη πιο επικίνδυνη για τις γυναίκες. Θα πρέπει να

προσέχουμε τους πορτοφολάδες στις αστικές συγκοινωνίες, τους πονηρούς υπαλλήλους κι

ακόμη τους σκληρούς κι έμπιστους φύλακες των εμπορικών καταστημάτων τους οποίους

έχουμε για να συλλαμβάνουν τους κλέφτες. Ζούμε φοβισμένοι κι ανήσυχοι, γιατί είμαστε

περιτριγυρισμένοι από φαύλους. Αυτή είναι η πραγματικότητα του σημερινού κόσμου.

Όμως υπάρχουν ακόμη χειρότερα πράγματα. Οι γονείς ανησυχούν για τα παιδιά τους,

εφηβικής ηλικίας κυρίως, γιατί είναι εκτεθειμένα σε επικίνδυνες προκλήσεις. Οι γυναίκες

ανησυχούν για την απιστία των συζύγων τους και οι τελευταίοι για την απιστία των γυναικών

τους. Εμφανίζονται απρόβλεπτες αποτυχίες στις επιχειρήσεις, ενώ οι κυβερνητικές δαπάνες

για τη διατήρηση της αστυνομίας και των άλλων δημοσίων οργάνων και οργανισμών που

έχουν ως σκοπό την προστασία του κοινού, είναι τεράστιες. Τα κτίρια των επιχειρήσεων,

αλλά και τα σπίτια, κτίζονται πιο γέρα και πιο ασφαλή για να προφυλάξουν τις περιουσίες

και γενικά να μην αποτελούν εύκολη λεία για τους κλέφτες. Στα εργοστάσια προβλέπεται

πολυδάπανη φρούρηση για την προστασία των πρώτων υλών. Είσαι υποχρεωμένος να

λαμβάνεις μέτρα ενάντια στην ατιμία των υπαλλήλων κατά την αποθήκευση των αγαθών ή

και κατά την πληρωμή. Τοποθετούνται χρηματοκιβώτια, κρατείται μεγάλος αριθμός βιβλίων

καταγραφής, διπλότυπα και αποδείξεις που πρέπει να είναι σφραγισμένα ένα προς ένα. Τα

εμπορεύματα είναι αμφίβολης ποιότητας, οι επαγγελματίες δεν είναι προσεκτικοί στην

εργασία τους, οι απεργίες δεν μπορούν να προβλεφθούν αντικειμενικά και οι πλούσιοι

επιζητούν τεράστια κέρδη. Όλα αυτά έχουν τη ρίζα τους στο κακό.

Η ατιμία των υπαλλήλων γίνεται αντιληπτή απ' όλους. Λέγεται ακόμη ότι μπορείς να

πετύχεις την εισαγωγή σου στα διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα με δωροδοκία και οι

διάφορες άδειες εκδίδονται στα παρασκήνια των δημοσίων υπηρεσιών. Είναι πολύ σπάνιο να

υπάρχει δικαιοσύνη σε οποιοδήποτε κοινωνικό τομέα. Δεν υπάρχει κανένας που να πιστεύει

ότι μπορεί να επιβιώσει χωρίς κάποια παράνομη πράξη.

Αν θελήσουμε να υπολογίσουμε το ποσοστό του καλού σε σχέση με το κακό, θα δούμε

αμέσως, μ' αυτή την απαρίθμηση των γεγονότων, ότι το ποσοστό του κακού είναι πολύ

μεγαλύτερο. Δε θα κατορθώσουμε αλλά ούτε θα μπορέσουμε να υπολογίσουμε τις ζημιές

που υφίστανται τα άτομα και η κοινωνία, όσο κι αν αναφέρουμε τις απώλειες και την

ανασφάλεια του σημερινού κόσμου.

Η πρόοδος του πολιτισμού και η εμφάνιση ενός καλύτερου κόσμου θα είναι δυνατή

μόνον όταν ξεριζώσουμε το κακό που μας βασανίζει. Όλες οι καταστάσεις, ακόμη και οι

επιτυχίες και οι αποτυχίες, εξαρτώνται από το ποσοστό του καλού και του κακού. Γι' αυτό οι

πολιτικοί και οι υπεύθυνοι της εκπαίδευσης πρέπει να επιδιώξουν να ελαττώσουν το ποσοστό

εμφάνισης του κακού. Είμαι σίγουρος ότι το μοναδικό μέσο γι' αυτό είναι η Αληθινή Πίστη.

25 Ιανουαρίου 1949

Ο ΚΑΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΑΓΝΟΙΑ

Ξέρουμε ότι κακός άνθρωπος είναι αυτός που εκμεταλλεύεται τον πλησίον του για να

ικανοποιήσει τα ατομικά του συμφέροντα και δίνει την εντύπωση, συνήθως, ότι

συμπεριφέρεται έτσι μόνο και μόνο από ισχυρογνωμοσύνη.

Θα κάνω μια ψυχολογική ανάλυση του ανθρώπου με τέτοιο χαρακτήρα.

Είναι συνήθεια των κακών ανθρώπων να έχουν μεγάλη επιθυμία για απόλαυση της

ζωής όποτε τους είναι δυνατό. Έτσι, τα αδικήματα δε μένουν κρυμμένα για πολύ καιρό και

αυτοί οι δυστυχισμένοι, φοβισμένοι απ' αυτό το γεγονός, ετοιμάζονται για το μοιραίο τέλος

της σύντομης απόλαυσης.

Τα αδικήματα δεν περιορίζονται μόνο στις κακουργίες, κλοπές και φόνους όπως

συνηθίζεται να λέγεται. Άνθρωποι υψηλής κοινωνικής τάξης επίσης δρουν ανέντιμα. Οι

εφημερίδες, αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δημοσίευαν με μεγάλους τίτλους

απάνθρωπα αδικήματα όπως εξαφάνιση τροφίμων, λαθρεμπόριο, φοροδιαφυγή και άλλες

απάτες. Μείναμε έκπληκτοι με τη φυλάκιση προσωπικοτήτων που ποτέ δεν μπορούσαμε να

διανοηθούμε. Οι τελευταίοι υπολόγιζαν ότι τα αδικήματά τους θα περνούσαν απαρατήρητα

γιατί είχαν γίνει με τη δεξιοτεχνία της εμπειρίας, ξεχνώντας ότι η αδικία πάντα

αποκαλύπτεται, μιας κι ο Θεός τα παρατηρεί όλα απ' τον αόρατο Πνευματικό Κόσμο. Η δική

μας επίμονη δήλωση ότι ο άνθρωπος που δεν πιστεύει είναι επικίνδυνος βασίζεται ακριβώς

σ’ αυτό. Πρόκειται για ένα σημείο πάρα πολύ ενδιαφέρον που δύσκολα γίνεται αντιληπτό

ακόμη και από ευφυείς ανθρώπους.

Τη στιγμή που θα αποκαλυφθούν και θα καταδικαστούν οι κακές πράξεις, οι

άνθρωποι χάνουν την εκτίμηση του λαού και απαιτούνται πολλά χρόνια για να

ξαναποκτήσουν τη χαμένη εμπιστοσύνη. Πολλοί χάνουν την εμπιστοσύνη και

απομονώνονται για όλη την υπόλοιπη ζωή τους. Ας αναρωτηθούμε λίγο. Η ζημιά είναι

πολλές φορές μεγαλύτερη από τα αποκτηθέντα με παράνομο τρόπο κέρδη.

Στην εποχή Meiji (1868-1912), όταν ο ξακουστός ληστής Sadakiti Shimizu

φυλακίσθηκε, παρουσίασε έτσι τη μεταμέλειά του: «Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ' την

κλεψιά. Αν θα διαιρούσα τα χρήματα που έκλεψα μέχρι σήμερα με το νούμερο των ημερών

που πέρασαν, το πηλίκο θα έδινε μόνο 45 δραχμές την ημέρα». Συμφωνώ ότι το κέρδος δεν

υπήρξε ικανοποιητικό όσο κι αν ήταν χαμηλές οι τιμές στην εποχή Meijiι.

Πράττοντας το κακό, ο κακοποιός γίνεται θύμα της ίδιας του της ανησυχίας μέχρι τη

στιγμή που αποκαλύπτεται. Ο πιο μεγάλος αγνώμων είναι εκείνος που κάνει το κακό και

ζημιώνει τον πλησίον του για να ικανοποιήσει τα ατομικά του συμφέροντα.

30 Απριλίου1949

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΚΑΚΟ

Όλοι αναγνωρίζουν ότι οι λαοί του σύγχρονου κόσμου υποτάσσονται στις διάφορες

δυστυχίες, όπως οι πόλεμοι, οι ασθένειες, η ανασφάλεια, η πολιτική κρίση, τα οικονομικά

προβλήματα κλπ. Θ’ αναφέρω εδώ σχετικά στοιχεία, χωρίς να εκθέσω το ένα ή το άλλο

κράτος, αλλά μ' έναν τρόπο γενικό. Θ' αρχίσω απ' τα σημεία που αποτελούν παγκόσμια

προβλήματα.

Πρώτα θα παρουσιάσω το οικονομικό πρόβλημα, που είναι κατά τη γνώμη μου το πιο

σοβαρό και που μας ανησυχεί περισσότερο. Η οικονομική κρίση που απασχολεί όχι μόνο μια

κυβέρνηση αλλά και το λαό, παύει να είναι κάτι το νέο, αν οι περισσότεροι δε γνωρίζουν τα

αίτιά της. Χωρίς αμφιβολία, η οικονομική κρίση εμφανίζεται εξαιτίας της επιρροής του

κακού. Οι κυβερνήσεις, για παράδειγμα, ζημιώνονται από την κακή συμπεριφορά των

υπαλλήλων. Τι θα συνέβαινε αν αυτοί εξυπηρετούσαν συνειδητά; Οπωσδήποτε θα

αποφευγόταν η σπατάλη, αφού οι υπάλληλοι θα είχαν επίγνωση ότι οι οικονομικοί πόροι του

κράτους προέρχονται από τη φορολογία και ότι αποτελούν τον ιδρώτα των εργαζομένων.

Ο αριθμός των υπαλλήλων θα μπορούσε να ελαττωθεί κατά το ήμισυ ή και

περισσότερο ακόμη, μιας και η έλλειψη παραγωγικότητας στην εργασία οφείλεται στη

σπατάλη του χρόνου κατά το ωράριο εργασίας. Η προσήλωση των υπαλλήλων στην

εκτέλεση των υποχρεώσεών τους, θα συνέβαλε στην επιτυχία και πρόοδο των επιχειρήσεων

και θα κέρδιζαν έτσι τη συμπάθεια του λαού, ο οποίος με τη σειρά του θα τους αντιμετώπιζε

με σεβασμό και θα σταματούσε να τους φοβάται ή να τους περιφρονεί. Εκτός απ' αυτό, η

πάταξη της διαφθοράς θα εμπόδιζε την παρανομία των ίδιων των υπαλλήλων και οι

τελευταίοι θα ήταν άξιοι της εμπιστοσύνης του λαού.

Εάν όλα αυτά εφαρμόζονταν στην πράξη, δε θα ήταν αναγκαίος ο συνεχής έλεγχος

ούτε θα είχαμε πολυδάπανες δικαστικές διώξεις, με αποτέλεσμα το ανυπολόγιστο όφελος της

κρατικής οικονομίας. Όσο δε αφορά την ιδιωτική μας ζωή, ο καθένας μας θα είχε καλύτερη

υγειονομική περίθαλψη, μια ζωή πιο άνετη και ένα οικογενειακό περιβάλλον ευτυχισμένο,

χωρίς περιττά έξοδα και χωρίς άλλα σοβαρά προβλήματα. Με την εξαφάνιση των

παράνομων συναλλαγών, κάτι που είναι πολύ κοινό στις εμπορικές συναλλαγές, οι τιμές θα

έπεφταν κι έτσι θα είχαμε ανέλπιστο κέρδος.

Εφαρμόζοντας αυτά που αναφέραμε, κάθε κυβέρνηση θα χρειαζόταν τα μισά από τα

χρήματα που χρειάζεται τώρα για την εφαρμογή του κρατικού προϋπολογισμού. Το

αποτέλεσμα θα ήταν η ελάττωση της φορολογίας και κατά συνέπεια η ικανοποίηση του

φορολογούμενου λαού.

Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Τι θα συνέβαινε αν

όλοι οι υπάλληλοι μπορούσαν να καταπολεμήσουν την κακοήθειά τους; Με την πιστή

άσκηση της εργασίας θα αποφεύγαμε τα περιττά έξοδα. Η πονηριά και η απάτη θα ήταν κάτι

σπάνιο. Και σαν αποτέλεσμα θα είχαμε καλύτερες διαπραγματεύσεις, θα κερδιζόταν χρόνος,

οι συναλλαγές θα πραγματοποιούνταν σ' ένα ευχάριστο περιβάλλον, θα είχαμε αύξηση της

παραγωγικότητας με αποτέλεσμα τη μείωση του κόστους παραγωγής και την ευρεία

κατανάλωση των προϊόντων. Στον τομέα των εξαγωγών, θα γινόμασταν ασυναγώνιστοι σε

παγκόσμιο επίπεδο. Το πιο θετικό αποτέλεσμα όμως θα ήταν η εξαφάνιση των συγκρούσεων

μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Η ευχαρίστηση με την οποία όλοι θα αφοσιώνονταν

στην παραγωγή, η εργασία και η καλή διάθεση θα έδιναν μια μεγάλη ώθηση στην

επιχείρηση, γεγονός το οποίο θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των πόρων με λογική

συνέπεια την παντελή εξαφάνιση της ανησυχίας για τα οικονομικά προβλήματα. Οι

επιχειρήσεις θα προόδευαν χωρίς καμία αμφιβολία μέσα σ' ένα εποικοδομητικό περιβάλλον

και θα εξαφανίζονταν οι πονηριές και οι προδοσίες μεταξύ προϊσταμένων και υφισταμένων.

Στον τομέα της πολιτικής, οι άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει και έχουν συνηθίσει

να βλέπουν τους πολιτικούς και το μικρό αριθμό των μελών των κομμάτων που έχουν ως

αρχή την ευημερία της πολιτείας και του λαού. Σίγουρα οι πολιτικοί δεν παύουν να

ενδιαφέρονται για το καλό του έθνους και του λαού, αλλά η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι

αυτοί είναι προικισμένοι με εγωιστικές διαθέσεις και τα κάνουν όλα για ατομικά οφέλη και

για το κόμμα στο οποίο ανήκουν, έχοντας σαν συνήθεια να αντιτίθενται στις γνώμες της

αντιπολίτευσης. Αυτή η αντιγνωμία που έχει χαρακτήρα αυστηρά περιφρονητικό, που

θεωρείται απλή ευχαρίστηση υποκείμενη σε κριτική, σήμερα είναι κάτι το κοινό. Στις

συνεδριάσεις οι σάτιρες, οι αισχροί λόγοι, η οχλαγωγία, πράγματα που θεωρούνται μεγάλη

ντροπή καθώς και οι προσβολές δίνουν την εντύπωση συναντήσεων κακοποιών.

Ας δούμε τώρα τι συμβαίνει με την κοινωνία.

Όλοι αναγνωρίζουν ότι η διαφθορά είναι γενική σ' όλους τους τομείς. Είναι

σπανιότατο να συναντήσεις ένα οικογενειακό περιβάλλον ειρηνικό, μιας και όλες οι

οικογένειες συγκλονίζονται από τις γνωστές συγκρούσεις μεταξύ του αντρόγυνου και μεταξύ

γονέων και τέκνων κλπ. Βλέπουμε επίσης συχνά ασυμφωνίες μεταξύ φίλων και γνωστών.

Τελευταία τα αδικήματα μεταξύ στενών συγγενών είναι πολύ συνηθισμένα, φτάνουν μερικές

φορές σε ακρότητες και δημιουργούν τρόμο. Εκτός τούτου, οι εφημερίδες δημοσιεύουν

καθημερινά επιθέσεις σε σπίτια, διαρρήξεις και ένοπλες ληστείες, απάτες, ανήθικες

εκμεταλλεύσεις, διαρρήξεις καταστημάτων, εκβιασμούς και άλλου είδους πταίσματα. Σε

γενικές γραμμές αυτή είναι η εικόνα της σημερινής κοινωνίας. Μπορούμε να πούμε ότι αυτός

ο κόσμος είναι ένας βούρκος από αμαρτίες. Και όπως δήλωσε ο Βούδας είναι «Ένας κόσμος

της δυστυχίας». Γι' αυτό δεν είναι υπερβολή αν δηλώσουμε ότι η κοινωνία αποτελείται από

θύματα του κακού. Αποτέλεσμα, λοιπόν, είναι μεταξύ χιλιάδων ατόμων, να μην υπάρχει ούτε

ένα άτομο που κατορθώνει να ζήσει μια μέρα απαλλαγμένο από προβλήματα. Ανάμεσα στα

προβλήματα το μεγαλύτερο είναι σίγουρα η αρρώστια. Ο κίνδυνος απ' τους κλέφτες

αντιμετωπίζεται κλειδώνοντας τις πόρτες. Υγιείς κατορθώνουμε ν’ αντιμετωπίσουμε τη

φτώχεια γιατί μπορούμε να εργασθούμε. Τις ποινικές διώξεις μπορούμε να τις αποφύγουμε

συμπεριφερόμενοι με φρόνηση. Είναι όμως αδύνατο να αποφύγουμε αρρώστιες και

πολέμους. Μια λεπτομερής ανάλυση, ωστόσο, μας ξεκαθαρίζει και μας διευκρινίζει ότι η

δυνατότητα να αποφύγουμε όλα αυτά βρίσκεται μόνο στην πνευματική ανύψωση μιας και

όλες οι δυστυχίες προέρχονται από το κακό.

17 Σεπτεμβρίου 1952

ΠΩΣ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙΣ ΤΟ ΚΑΛΟ ΑΠ’ΤΟ ΚΑΚΟ.

Έχω έρθει σ’ επαφή με πληθώρα ανθρώπων, διαφορετικής νοοτροπίας και για αρκετά

μεγάλο χρονικό διάστημα. Έτσι κατέληξα να πιστεύω πως ένα από τα πιο σημαντικά

πράγματα στην «τέχνη του ζην» είναι η ικανότητα να ξεχωρίζεις το καλό απ’ το κακό.

Αισθάνομαι ότι αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αυτήν την περίοδο, καθώς με πλησιάζουν

αρκετά κακοπροαίρετα άτομα.

Έχει ενδιαφέρον όταν ανακαλύπτεις ότι οι κακοπροαίρετοι άνθρωποι έχουν

χαρακτηριστικό τρόπο ομιλίας, παρότι είναι διαρκώς σε ετοιμότητα, χωρίς σχεδόν να

υπάρχουν εξαιρέσεις. Ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι μιλούν δυνατά κι είναι

πολύ πιεστικοί. Επίσης, κάτι άλλο που θα πρέπει να γνωρίζεις, είναι ότι υπάρχουν δύο τύποι

κακοπροαίρετων, εκείνοι με τη θυελλώδη συμπεριφορά κι εκείνοι με την ήρεμη προσέγγιση.

Ίσως νομίζεις πως οι άνθρωποι που κάνουν κακές πράξεις είναι φοβεροί στην όψη,

αλλά αντιθέτως οι περισσότεροι απ’αυτούς παρουσιάζονται ευγενικοί και καταδεκτικοί. Αν

το καλοσκεφτείς, θα συνειδητοποιήσεις πως αυτό συμβαίνει επειδή ξέρουν πως τα ποσοστά

επιτυχίας τους θα είναι χαμηλότερα εάν οι φάτσες τους είναι τρομακτικές, καθώς θα κάνουν

τους άλλους πιο επιφυλακτικούς απέναντί τους. Δίνοντας μια εντύπωση καλοσύνης τούς

είναι πιο εύκολο να παγιδέψουν τα θύματά τους.

Όσο για τους καλούς ανθρώπους, ανακάλυψα μέσα από την εμπειρία μου πως

υπάρχουν πιο πολλοί αδέξιοι παρά έξυπνοι ομιλητές ανάμεσά τους, γι’αυτό συνήθως οι

κακοπροαίρετοι άνθρωποι είναι πιο αποτελεσματικοί στη δουλειά τους. Οι κακοπροαίρετοι

άνθρωποι εύκολα παραπλανούν τους άλλους με επιδέξιους τρόπους ομιλίας. Έτσι

στηρίζονται σ’ αυτήν τους την ικανότητα ως μέσο επίτευξης των στόχων τους. Οι αδέξιοι

ομιλητές δεν μπορούν εύκολα να εξαπατήσουν τους άλλους, έτσι προσπαθούν να επιτύχουν

με έντιμες προσπάθειες και συνεπώς έχουν καλά αποτελέσματα στη δουλειά τους.

9 Ιουλίου 1949

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ JOHREI

Το παγκόσμιο κίνημα του Johrei έχει ως τελικό στόχο να οικοδομήσει τον «Επίγειο

Παράδεισο» δημιουργώντας και διασπείροντας έναν πνευματικό πολιτισμό που ν’

αναπτύσσεται ταυτόχρονα με την τεχνική και υλική πρόοδο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο «Επίγειος Παράδεισος» είναι μια έννοια που

παρουσιάζει τον ιδανικό κόσμο στον οποίο δεν υπάρχουν ούτε αρρώστιες, ούτε φτώχεια,

ούτε συγκρούσεις. Ο κόσμος του «Μιρόκου» όπως τον παρουσιάζει ο Βούδας, ο ερχομός της

«Βασιλείας του Ουρανού» που προφήτευε ο Χριστός, έχουν την ίδια σημασία. Η μόνη

διαφορά είναι το ότι δεν έχουν προβλέψει το χρόνο, το πότε. Όμως εγώ έφτασα στο

συμπέρασμα ότι η στιγμή αυτή πλησιάζει. Και τι σημαίνει αυτό; Είναι η ώρα της

«Κατάργησης του Νόμου» όπως προέβλεψε ο Βούδας, και το «Τέλος του Κόσμου» ή η

«Τελική Κρίση» όπως προφήτευε ο Χριστός.

Θα ήταν ευτύχημα αν ο Επίγειος Παράδεισος μπορούσε να εγκαθιδρυθεί χωρίς αυτό

να ζημιώσει τον άνθρωπο. Πριν απ' όλα όμως είναι απαραίτητο να διαλυθεί, ν’ αφανισθεί ο

παλιός κόσμος στον οποίο ανήκουμε. Για να ανεγερθεί το νέο οικοδόμημα, απαραίτητο είναι

να γίνει πρώτα η κατεδάφιση του παλιού κτιρίου και η σχετική προετοιμασία του οικοπέδου.

Ο Θεός θα διατηρήσει και θα διαφυλάξει ό,τι είναι εκμεταλλεύσιμο, η επιλογή θα γίνει απ'

τον Ίδιο. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο αξίζει ο άνθρωπος να γίνει χρήσιμος για τον

επερχόμενο κόσμο.

Το να ξεπεράσεις αυτή τη μεγάλη μεταβατική φάση σημαίνει ότι έχεις προαχθεί κατά

τη Θεία Εξέταση και η Πίστη είναι η μοναδική οδός για να επιτύχουμε αυτήν την προαγωγή.

Οι αρετές για να ξεπεράσουμε αυτήν τη φάση είναι οι ακόλουθες:

α) να γίνεις ένας άνθρωπος αληθινά υγιής κι όχι μόνο φαινομενικά

β) ένας άνθρωπος απελευθερωμένος από τη φτώχεια

γ) ένας ειρηνικός άνθρωπος που μισεί τις συγκρούσεις

Ο Θεός θα διαφυλάξει αυτούς που θα έχουν αυτές τις τρεις μεγάλες αρετές κι αυτούς

θα χρησιμοποιήσει ως πολύτιμα στοιχεία στον κόσμο που θα παρουσιάσει. Οπωσδήποτε δεν

υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα σχέδια του Θεού και στα ανθρώπινα ιδανικά. Άρα θα

υπάρξει μία κατεύθυνση που θα επιτρέψει να δημιουργήσουμε τις απαραίτητες

προϋποθέσεις. Πώς όμως θα μπορέσουμε να τις επιτύχουμε;

Το κίνημά μας έχει ως στόχο να καθοδηγήσει τους ανθρώπους και να τους μεταδώσει

τη Θεία Χάρη προσφέροντάς τους τις δυνατότητες να δημιουργήσουν τις κατάλληλες

προϋποθέσεις γι’ αυτό.

25 Ιανουαρίου 1949

ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ

Ο κόσμος παρουσιάζει μια όψη πολύμορφη με την ανάμιξη του καλού και του κακού.

Τραγωδία και κωμωδία, δυστυχία κι ευτυχία, πόλεμος κι ειρήνη, όλα υποκινούνται από το

καλό ή από το κακό. Υπάρχουν άνθρωποι καλοί κι άνθρωποι κακοί. Για το λόγο αυτό

χρειαζόμαστε να γνωρίσουμε τη βασική αιτία που καθορίζει αυτά τα δύο στοιχεία. Αυτή τη

στιγμή θεωρώ απαραίτητο να μελετήσω αυτήν την αιτία και να σας την εξηγήσω.

Από μια φυσιολογική τάση, ο άνθρωπος μισεί το κακό κι αναζητά το καλό. Με

σπάνιες εξαιρέσεις, τόσο οι κυβερνήσεις όσο κι η κοινωνία ή η οικογένεια, αγαπούν το καλό

γιατί αναγνωρίζουν ότι το κακό δε φέρνει ειρήνη ή ευτυχία.

Υπάρχουν δύο σημεία που κάνουν αισθητή τη διαφορά μεταξύ του κακού και του

καλού. «Καλός άνθρωπος είναι αυτός που πιστεύει στο αόρατο, κακός είναι όποιος δεν το

πιστεύει». Ο πρώτος πιστεύει στο Θεό, πιστεύει στο πνεύμα. Ο δεύτερος, επειδή δεν το

βλέπει, δεν πιστεύει: Είναι υλιστής.

Η καλή πράξη ξεκινά από την αγάπη, από τη συμπόνια ή από την κοινωνική

δικαιοσύνη, δηλαδή από την αγάπη προς την ανθρωπότητα. Υπάρχουν άτομα που κάνουν το

καλό γιατί ξέρουν ότι η καλή πράξη φέρνει το καλό κι η κακή πράξη το κακό. Άλλοι

βοηθούν τον πλησίον τους παρακινούμενοι από συμπόνια. Οι τέσσερις αρχές του Βουδισμού

- ν’ αποφεύγεις τη σπατάλη, να είσαι μετριόφρων, να κάνεις οικονομία, ν’ αποταμιεύεις -

είναι εφαρμογές του καλού. Η επιθυμία να είσαι συμπαθής, να σε εκτιμούν οι άλλοι, να είσαι

πιστός στην εργασία σου, να ικανοποιείσαι, να εκδηλώνεις την ευγνωμοσύνη σου και να

προσπαθείς να ευχαριστήσεις το Θεό είναι επίσης ενέργειες του καλού. Υπάρχουν ακόμα κι

άλλες εφαρμογές του καλού, αλλά πιστεύω ότι αυτές είναι οι πιο συνηθισμένες.

Η κακή πράξη, προϊόν της καταστροφικής σκέψης και κλειστή στη Θεϊκή ύπαρξη,

έχει ως αποτέλεσμα την παρανομία κι είναι το μέσο με το οποίο κατορθώνει να ξεγελά τους

άλλους. Η απάτη λοιπόν εφαρμόζεται ως πράξη φυσιολογικότατη. Βασανίζονται αθώοι,

αδιαφορώντας αν αυτό φέρνει δυστυχία στους ανθρώπους και στην κοινωνία και φτάνει

μέχρι το απροχώρητο, μέχρι το έγκλημα.

Ο πόλεμος είναι ένα ομαδικό έγκλημα. Από την αρχαιότητα ακόμη, οι άνθρωποι

θεωρούνταν ήρωες όταν προκαλούσαν πολέμους για να πετύχουν κατάληψη της εξουσίας ή

και για να ικανοποιήσουν απερίσκεπτες επιδιώξεις. Ένα αναφέρει ρητό: «Ο νικητής

εξουσιάζει τον κόσμο, αλλά αυτή η πράξη του τον υποδουλώνει όταν επανέρχεται στην

ισορροπία του». Η ιστορία μας δείχνει ότι το τέλος αυτών των ηρώων ήταν σχεδόν πάντα

τραγικό κι η λάμψη τους μόνο εποχιακή, αυτό θεωρείται δε ως φυσιολογικό αποτέλεσμα του

κακού που προκάλεσαν.

Εάν ήταν σωστή η λαϊκή θεωρία: «Δεν πειράζει να ξεγελάσεις κάποιον, αρκεί να μη

γίνεις αντιληπτός» θα ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρον και πιο έξυπνο να κάνεις κάθε είδους

αδικήματα και να ζήσεις μεγαλοπρεπώς.

Το κακό υπάρχει ακόμη στην πίστη της θεωρίας ότι μετά το θάνατο ο άνθρωπος

επιστρέφει στο Μηδέν. Είναι η άρνηση της ζωής μετά το θάνατο, δηλαδή της ζωής στον

Πνευματικό Κόσμο.

Αν και η τύχη βοηθά για ένα μικρό χρονικό διάστημα, η πραγματικότητα

οπωσδήποτε είναι ότι ο ασυνεπής κι άδικος οδηγείται στην καταστροφή. Αυτός που κάνει

παρανομίες ζει ανήσυχος και βασανίζεται από την ιδέα ότι θα φυλακισθεί. Κάτω από τις

τύψεις της ένοχης συνείδησής του οδηγείται στη μεταμέλεια. Είναι συχνή η περίπτωση

κάποιων που παραδίδονται ή ευχαριστούνται να υποστούν την τιμωρία γιατί έτσι αποκτούν

την ηρεμία και τη γαλήνη. Αυτό σημαίνει ότι η ψυχή τους, διαμέσου του πνευματικού

κρίκου, επικρίνεται από το Θεό το Δημιουργό της. Έτσι, κάνοντας το κακό, ακόμη κι αν

κατορθώνει να ξεγελά τους άλλους, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ξεγελάσει τον ίδιο του τον

εαυτό και πολύ περισσότερο τον Πάνσοφο Θεό με τον οποίο όλοι οι άνθρωπο είναι

συνδεδεμένοι μ' έναν πνευματικό κρίκο. Γι' αυτόν το λόγο το αδίκημα δεν ανταμείβεται ποτέ.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν κάνουν καταδικαστέες πράξεις για τους εξής, μεταξύ

των άλλων, λόγους: Για αυτοάμυνα και συμφέρον. Αν κι επιδιώκουν το κακό, φοβούνται να

το κάνουν για να μη χάσουν την εκτίμηση της κοινωνίας. Κι από ανανδρία δεν εφαρμόζουν

το κακό, αν και από την εφαρμογή του θα είχαν προσωπικά οφέλη. Από την άλλη πλευρά,

πολλοί εφαρμόζουν το καλό από συμφέρον, γνωρίζοντας ότι οι καλές πράξεις κερδίζουν τη

συμπάθεια των άλλων κι έτσι αμείβονται ή καλύτερα εφαρμόζουν το καλό με την ελπίδα της

ανταμοιβής. Αυτό όμως δεν παύει να είναι μια συναλλαγή, αφού λειτουργούν έτσι για να

τούς ευγνωμονούν. Τέτοιες πράξεις που δεν καταπιέζουν τον πλησίον και δε ζημιώνουν την

κοινωνία είναι καλύτερες από τις κακές, αλλά δεν είναι καθαρά ευεργετικές. Γι' αυτό

απέναντι στο Θεό, που η ματιά του φθάνει στο εσωτερικό του ανθρώπου, αυτές οι πράξεις

δεν είναι ειλικρινείς. Η αμφιβολία όσον αφορά αυτό προέρχεται από την επιπόλαιη

ανθρώπινη αντίληψη. Αυτές οι ενέργειες είναι επικίνδυνες, ειδικά των ανθρώπων που δεν

πιστεύουν στην Αόρατη Ύπαρξη. Αυτοί που τις εφαρμόζουν εκμεταλλεύονται την

κατάλληλη στιγμή για να πράξουν κάποιο κακό που μπορεί να μη γίνει αντιληπτό στην

κοινωνία.

Αντίθετα, αυτός που πραγματικά πιστεύει στο Θεό δεν επηρεάζεται από «θαυμάσιες

ευκαιρίες» να κάνει το κακό. Ακόμη κι όταν θεωρείται άνθρωπος του καλού - με κριτήρια

αντικειμενικά εδώ στη γη - αν ο άνθρωπος δεν πιστεύει στο Θεό, βρίσκεται υπό την επιρροή

του κακού κι είναι φανερό ότι έχει ροπή να μετατραπεί σ' έναν κακό άνθρωπο οποιαδήποτε

στιγμή. Γι' αυτό επιμένω: Πίστη σ' αυτήν την Αόρατη Ύπαρξη είναι το χαρακτηριστικό

γνώρισμα του αληθινά καλού ανθρώπου. Είμαι σίγουρος ότι τίποτε άλλο εκτός από την

Πίστη δεν μπορεί να σώσει τον άνθρωπο από τις υπερβολικά ανήθικες θεωρίες που

χαρακτηρίζουν τη σημερινή εποχή.

Αν κι ο άνθρωπος συνεχίζει να δημιουργεί νόμους, αστυνομία, δικαστήρια και

φυλακές για να εμποδίσει τα αδικήματα, όλα αυτά είναι σαν να φτιάχνει σιδερένια κλουβιά

για άγρια ζώα με σκοπό να προστατευθεί από τον κίνδυνο. Με τον τρόπο αυτό δεν

συμπεριφερόμαστε στους κακοποιούς με ανθρώπινο τρόπο. Και θα είναι η μεγαλύτερη

δυστυχία για έναν άνθρωπο να τερματίσει τη ζωή του σε συνθήκες ζωής όπως των ζώων, τη

στιγμή που πλάστηκε ον ανώτερο όλων των άλλων.

«Ο άνθρωπος μετατρέπεται σε κτήνος όταν διαφθείρεται και σε Θεϊκό Πλάσμα όταν

εξυψώνεται». Αυτή είναι μια αιώνια αλήθεια. Ο άνθρωπος είναι στην πραγματικότητα ένα ον

μεταξύ Θεού και κτήνους. Σύμφωνα με αυτήν την αλήθεια, ένας αληθινά πολιτισμένος

άνθρωπος είναι εκείνος που απελευθερώθηκε από το κτηνώδες ένστικτο. Πιστεύω ότι η

πρόοδος του πολιτισμού μπορεί να θεωρηθεί ως ανάπτυξη «του κατώτερου ανθρώπου» σε

«ανώτερο άνθρωπο». Και το μέρος όπου συγκεντρώνονται οι «ανώτεροι άνθρωποι» μπορεί

να είναι κάποιο άλλο μέρος εκτός από τον ΕΠΙΓΕΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ;

25 Ιανουαρίου 1949

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Όταν μιλώ για «το μυστικό της ευτυχίας», μοιάζει σα ν’ αναφέρομαι σε κάτι το μαγικό

και μυστηριώδες. Δεν είναι όμως τίποτα απ' αυτά. «Το μυστικό της ευτυχίας» είναι πολύ

απλό. Τόσο απλό που πολύ λίγοι κατορθώνουν να το ανακαλύψουν.

Πόσους ευτυχισμένους ανθρώπους γνωρίζουμε; Ίσως κανέναν. Αυτό δείχνει ότι ο

κόσμος είναι γεμάτος από δυστυχία. Όλοι ζουν με τον κίνδυνο της αποτυχίας, της

αμφιβολίας, της απελπισίας, της ανεργίας, της αρρώστιας, της φτώχιας και της σύγκρουσης,

δέσμιοι των δυσκολιών, σα να βρισκόμαστε σε μια φυλακή.

Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος κάποια μέρα θ’ αναρωτήθηκε: «Αφού ο Θεός δημιούργησε

τον άνθρωπο, γιατί τον έκανε να υποφέρει τόσο και δεν φρόντισε ώστε να βασιλεύει η

ευτυχία στον κόσμο;» Αυτό το ερώτημα έχει τεθεί κι ας δούμε τις σχετικές θεωρίες.

Πολλοί έχουν ήδη ρωτήσει: «Αν ο Θεός είναι Αγάπη κι Ευσπλαχνία, πώς άφησε τον

άνθρωπο να υποπέσει σε λάθη ώστε αργότερα να τον φέρει στην Τελική Δίκη;». Κι ακόμη:

«Εάν ο Θεός απ' την αρχή δεν έπλαθε τον άνθρωπο αιμοβόρο ον, δε θα ήταν απαραίτητη η

τιμωρία κι η Τελική Δικαιοσύνη». Μου φαίνονται πολύ λογικές οι παρατηρήσεις. Για να πω

την αλήθεια κι εγώ έτσι το βλέπω. Αν ήμουν στη θέση του Θεού, θα μπορούσα να δώσω τις

σχετικές εξηγήσεις. Καθώς όμως είμαι μόνο ένα απλό δημιούργημά Του, δεν μπορώ να

δώσω την απάντηση που Αυτός θα έδινε.

Ωστόσο, προσπαθώ να καταλάβω και φαντάζομαι ότι η απάντηση στο ερώτημα είναι η

εξής:

Το καλό και το κακό ανταγωνίζονται από πάρα πολύ παλιά. Ποτέ όμως το ένα απ' αυτά

δεν υπερνίκησε το άλλο. Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι εξαιτίας αυτού του ανταγωνισμού

επιτεύχθηκε η τόσο μεγάλη ανάπτυξη του πολιτισμού.

Αλλά πώς μπορείς ν’ αναπτύξεις την ευτυχία σ' αυτόν τον κόσμο όταν για την

εδραίωσή της χρειάζεται μια τόσο μεγάλη μάχη; Αφήνοντας κατά μέρος όλες τις υποθέσεις

με τις οποίες έχουμε προσπαθήσει να καταλάβουμε τη θέληση του Θεού, ας ψάξουμε να

βρούμε τον τρόπο να γίνουμε ευτυχείς.

Όπως έχω δηλώσει από πολύ καιρό, η ευτυχία μας εξαρτάται από το να κάνουμε τους

άλλους ευτυχείς. Αυτή είναι η πιο σίγουρη μέθοδος για να την αποκτήσουμε κι εγώ αυτό

κάνω εδώ κι αρκετό καιρό με θαυμάσια αποτελέσματα. Για το λόγο αυτό έγραψα κι αυτή τη

διδασκαλία. Και για να κάνω πιο απλή τη συμβουλή, λέω ότι πρέπει να κάνουμε όσο το

δυνατόν περισσότερες καλές πράξεις δίνοντας τη χαρά στους άλλους.

Η σύζυγος να παρακινεί τον άντρα της να δουλεύει για το καλό της κοινωνίας κι ο

σύζυγος να τής προσφέρει χαρά, να τής συμπεριφέρεται με λεπτότητα και να τής εμπνέει

εμπιστοσύνη.

Είναι φυσιολογικό οι γονείς ν’ αγαπούν τα παιδιά τους. Αλλά θα πρέπει να κάνουν κάτι

περισσότερο απ' αυτό: Πρέπει να φροντίζουν για το μέλλον τους με πολύ μεγάλη προσοχή

και ν’ αποφεύγουν την αυταρχική συμπεριφορά:

Στην καθημερινή ζωή πρέπει ν’ ανανεώνουμε τις ελπίδες στις καρδιές των ανθρώπων

με τους οποίους συνυπάρχουμε, έχοντας ως αρχή το ότι πρέπει να φερόμαστε με αγάπη και

λεπτότητα προς τους συνανθρώπους κι ακολουθώντας τους κανόνες της τιμιότητας.

Οι πολιτικοί πρέπει να ξεχάσουν τον ίδιο τους τον εαυτό τοποθετώντας την ευτυχία του

λαού πάνω απ' όλα και να γίνουν υποδείγματα καλής διαγωγής. Ο λαός, απ' την άλλη μεριά,

πρέπει να κάνει καλές πράξεις και να προσπαθεί πάντα ν' αναπτύξει την ευφυΐα του.

Ξέρουμε ότι θα είναι πιο ευτυχείς εκείνοι που θα κάνουν μεγάλο αριθμό αξιέπαινων

πράξεων. Φαντάζεστε τι λαό και τι έθνος θα είχαμε, αν όλοι οι άνθρωποι ήταν ενωμένοι για

να κάνουν το καλό Ένα τέτοιο κράτος θα ήταν πόλος με παγκόσμιο σεβασμό. Θα μπορούσε

να θεωρηθεί ως ένα κομμάτι του Επίγειου Παράδεισου, μιας κι ο χρόνος θα εξαφάνιζε κάθε

πρόβλημα ηθικής, κάθε αρρώστια, κάθε φτώχεια και κάθε σύγκρουση. Θα ήταν σα «να

κτυπάς με το σφυρί στο πάτωμα»: Ο ήχος δεν μπορεί να λείψει.

Παντού υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν το κακό, που ψεύδονται, που ξεγελούν τους

άλλους προσπαθώντας να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του εγωισμού τους. Είναι μια

κοινωνία από μοχθηρά όντα. Με τον τρόπο αυτό, η ευτυχία παραμένει πολύ μακριά. Και το

χειρότερο είναι ότι υπάρχουν ορισμένοι που θεωρούν φυσιολογικό έναν κόσμο τόσο ύπουλο

και που βρίσκουν ανώφελο το να προσπαθείς να τον διορθώσεις. Μέχρι που έχουμε

συναντήσει ορισμένους που επιδιώκουν να εμποδίσουν τις προσπάθειές μας για τη

μετατροπή αυτής της επίγειας κόλασης σε παράδεισο. Αυτοί οι άνθρωποι που πιστεύουν στο

κακό φτάνουν στην ίδια τη δυστυχία δημιουργώντας για τους ίδιους τους εαυτούς τους τη

χειρότερη κόλαση. Είναι αξιολύπητοι κι ας προσευχόμαστε πάντα για τη σωτηρία τους.

Είμαι σίγουρος ότι μελετώντας αυτή τη διδασκαλία όλοι θα αντιληφθούν ότι δεν είναι

δύσκολο να βρουν την ευτυχία.

1 Οκτωβρίου 1949

ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Τόσο οι άπιστοι όσο και οι πιστοί ζουν μιλώντας για κρίση. Αυτό δείχνει ότι δεν

γνωρίζουν την πραγματικότητα των καταστάσεων. Αν πρόκειται για μια κρίση που ανοίγει

δρόμο για την πρόοδο, τότε παύει να είναι κρίση.

Μπορούμε να τη συγκρίνουμε με μια ανάπαυλα για να πάρεις ανάσα όταν τρέχεις ή με

τους κόμπους του καλαμιού. Το ότι το καλάμι μένει γερό κι όρθιο, οφείλεται στη δημιουργία

των κόμπων καθώς αυξάνει. Εάν έλειπαν οι κόμποι, δεν θα παρουσίαζε τη γνωστή

σταθερότητα κι ευλυγισία. Όσο πιο πολλούς κόμπους έχει το καλάμι, τόσο πιο σταθερό είναι.

Η φύση είναι πάντα ένα θαυμάσιο παράδειγμα. Αν την παρατηρήσουμε σε βάθος, μας βοηθά

στο να καταλάβουμε περισσότερα πράγματα.

Μιλήσαμε για κρίσεις που εμφανίζονται φυσιολογικά. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί

άνθρωποι που πέφτουν σε κρίση γιατί τους λείπει η σοφία, η γνώση κι η ικανότητα να

προβλέψουν το μέλλον. Αυτοί δημιουργούν στον εαυτό τους τεχνητές κρίσεις. Τα έχουν

χαμένα όταν βρίσκονται σε αδιέξοδο. Συμβουλεύω όλους να προσέχουν καλά αυτό το θέμα,

γιατί θα έχουν καλές εμπνεύσεις σχετικά μ' αυτό στις κρίσιμες στιγμές. Αρκεί να

ανακαλύψουν την αιτία που προκάλεσε την κρίση. Ο άνθρωπος χρειάζεται να φρεσκάρει

συνεχώς τις γνώσεις του. Γι' αυτό κι είναι απαραίτητο να μελετούμε τις διδασκαλίες όσο το

δυνατόν περισσότερες φορές.

29 Οκτωβρίου 1952

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΛΗ

Γίνεται πολύς λόγος για την απελευθέρωση από την ύλη, όμως δεν είναι εύκολο να την

ορίσεις ως κάτι καλό ή κακό. Σύμφωνα με την κοινή άποψη, να απελευθερωθείς σημαίνει να

απαλλαγείς από μία κατάσταση σύγχυσης αποδεσμευόμενος από την ύλη ή περιφρονώντας

την και να φωτιστείς. Η άποψη αυτή συνηθίζεται πολύ στο βουδισμό, θεωρείται ως διαφυγή

ή απομόνωση κι είναι μια δοξασία χαρακτηριστική της Ανατολής.

Στην καθημερινή πρακτική υπάρχει μια ελάττωση της υλικής ενέργειας με συνέπεια να

αυξάνεται η Φώτιση. Δηλαδή, χάνεται το ανταγωνιστικό πνεύμα και τα κράτη πέφτουν σε

αδράνεια. Παράδειγμα η Ινδία.

Γενικά ο άνθρωπος έχει ενθουσιασμό για τη ζωή χάρη στη φαντασία. Η υπερβολική

όμως φαντασία είναι επικίνδυνη. Η παραίτηση αποδυναμώνει το ρυθμό των ενεργειών αλλά

και η προσκόλληση φέρνει τραγωδίες, κυρίως όταν πρόκειται για ερωτικές σχέσεις. Γι' αυτό

η πλήρης παραίτηση δεν συνιστάται γιατί έτσι χάνεται η γεύση της ζωής. Ο άνθρωπος γίνεται

μοναχικός και ζει σαν να ήταν ένα σώμα χωρίς ψυχή.

Εξετάζοντας όσα αναφέραμε, αμέσως θα καταλάβουμε ότι κάθε υπερβολή είναι

επικίνδυνη. Είναι καλό να γνωρίζουμε τα όρια. Αυτός ο κόσμος είναι πραγματικά δύσκολος

κι ενδιαφέρων, απατηλός κι ευχάριστος. Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα όρια μεταξύ της

ευτυχίας και της συμφοράς.

Πιστεύω ότι ο άνθρωπος πρέπει να εγκαταλείπει στην κατάλληλη στιγμή και να

επιμένει μόνον όταν η κατάσταση αξίζει να την προωθήσει. Όταν πιέζει μία κατάσταση, το

άτομο μένει αναποφάσιστο.

Κι αυτή η αναποφασιστικότητα αποδεικνύει ότι ακόμα δεν έφθασε η κατάλληλη στιγμή

κι ότι χρειάζεται να περιμένει τον κατάλληλο χρόνο, διαφορετικό σε κάθε περίπτωση. Το

βασικό είναι να ξέρεις ν’ αντιμετωπίζεις τις περιστάσεις ανακαλύπτοντας και

χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα μέσα. Αυτό απαιτεί μια ανώτατη ευφυΐα. Μόνο μ' αυτήν

έχουμε την ικανότητα να διακρίνουμε σωστά. Όταν μάλιστα αυτή αξιώνεται ,ελαττώνονται

τα πνευματικά μιάσματα.

Αυτό λοιπόν που ενδείκνυται να κάνουμε είναι να εξαφανίσουμε τα πνευματικά

μιάσματα, γεγονός που απαιτεί ειλικρίνεια. Η ειλικρίνεια γεννιέται από την Πίστη. Όποιος

αποδέχεται και θέτει σ’ εφαρμογή αυτή την αρχή θα τελειοποιηθεί.

25 Ιανουαρίου 1951

ΑΣΚΗΣΗ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗΣ

Στη ζωή η άσκηση της ταπεινοφροσύνης είναι κάτι το σημαντικό κι αποτελεί

παραδοσιακή πρακτική μεταξύ των πιστών. Παρατηρούμε, ωστόσο, ότι λείπει η

ταπεινοφροσύνη σε πολλούς ιεροκήρυκες. Τα παλιά ρητά «Το έξυπνο γεράκι κρύβει τα νύχια

του» και «Όσο περισσότερους σπόρους έχει τόσο περισσότερο λυγίζει το στάχυ του ρυζιού»

υποδεικνύουν την ταπεινοφροσύνη. Υπερηφάνεια, μεγαλομανία, καυχησιολογία φέρνουν

αρνητικά αποτελέσματα.

Το αδύνατο σημείο του ανθρώπου είναι το γεγονός ότι του αρέσει να επιδεικνύεται

αμέσως μόλις αρχίσει ν’ ανεβαίνει κοινωνικά. Παράδειγμα αποτελεί ένας άνθρωπος που

ασκεί ένα απλό επάγγελμα αλλά αρχίζει να γίνεται σεβαστός μέσα σ’ έναν πνευματικό

κύκλο. Αποκτώντας μία υψηλή πνευματική θέση κι όταν οι άλλοι αρχίσουν να τον

αποκαλούν «Διδάσκαλο», «Ιεραπόστολο» κ.λ.π. θ’ αναρωτηθεί: «Είμαι στ' αλήθεια τόσο

άξιος και τόσο ικανός;» Αρχικά θα αισθανθεί συγκινημένος, ευτυχισμένος, χαρούμενος. Με

το πέρασμα του χρόνου όμως θα έχει αγωνία μέχρι να δει αναγνωρισμένη την αξία του.

Μέχρις εδώ όλα πήγαν καλά.

Με τις νέες όμως αντιλήψεις του το άτομο θ’ αρχίσει να μετατρέπεται σ’ ενοχλητικό κι

αντιπαθητικό χωρίς να γνωρίζει τι συμβαίνει. Ο Θεός δε δέχεται την αυθάδεια. Το να

σπρώχνεις τους συνεπιβάτες σου όταν βρίσκεσαι μέσα σ' ένα μέσο συγκοινωνίας ή τους

συνανθρώπους σου σε μια δημόσια λαϊκή συγκέντρωση ή, τέλος, σε οποιονδήποτε άλλο

χώρο για να έχεις προνομιακή θέση, αποτελεί έλλειψη ταπεινοφροσύνης. Είναι μια ένδειξη

αδιαφορίας που φανερώνει κακό εγωισμό.

Το να δημιουργήσεις μια κοινωνία αρμονική και ευχάριστη ήταν σε όλες τις εποχές το

ιδανικό του κάθε αληθινού Δημοκράτη.

25 Ιανουαρίου 1949

ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ

Υπάρχει ένας πολύ απλός τρόπος για να διαπιστώσεις αν ένας άνθρωπος

συμπεριφέρεται με ειλικρίνεια,: Κοίταξε αν αυτός τηρεί τις ίδιες του τις υποχρεώσεις. Το να

αμελεί κάποιος τις υποχρεώσεις του ή να αδιαφορεί γι’ αυτές φαίνεται, με την πρώτη ματιά

και σε ορισμένες περιπτώσεις, κάτι ασήμαντο. Αλλά στην πραγματικότητα σημαίνει

εξαπάτηση κι αυτό αποτελεί ένα είδος αμαρτίας. Για το λόγο αυτό το θέμα χρειάζεται μεγάλη

προσοχή.

Μια από τις υποχρεώσεις που δε σεβόμαστε είναι αυτή που έχει σχέση με την ώρα. Ας

σκεφτούμε τι συμβαίνει όταν είμαστε ασυνεπείς στην ώρα μας. Το άτομο που μας περιμένει

ενοχλείται κι ανησυχεί. Μια λαϊκή φράση αναφέρει: «Είναι καλύτερο να σε περιμένουν παρά

να περιμένεις». Σκέψου όμως και το αντίθετο. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την ψυχική

κατάσταση αυτού που μας περιμένει. Όποιος δεν υπολογίζει την ώρα δεν είναι ειλικρινής κι

αυτό εξουδετερώνει οποιοδήποτε άλλο του χάρισμα.

Ως όργανα του Θεού, τα μέλη του Johrei πρέπει να τηρούν και να εκπληρώνουν

αυστηρά και με ακρίβεια τις υποχρεώσεις τους και να τηρούν επακριβώς την ώρα. Δε θα

γίνουν δεκτοί όσοι δε συμπεριφέρονται έτσι. Τυπώστε το αυτό καλά στη μνήμη σας και ποτέ

μην ξεχνάτε αυτήν την απαγορευτική προειδοποίηση.

28 Ιανουαρίου 1950

ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ

Μόνο η ειλικρίνεια είναι σε θέση να λύσει τα προβλήματα του καθενός μας, κάθε

χώρας και του κόσμου ολόκληρου. Η πολιτική ανεπάρκεια προέρχεται από έλλειψη

ειλικρίνειας. Η υλική φτώχεια κι η ηθική διαφθορά έχουν επίσης την ίδια αφετηρία. Τελικά,

όλα τα προβλήματα προέρχονται από την έλλειψη ειλικρίνειας. Θρησκεία, διαπαιδαγώγηση

και τέχνες που δεν στηρίζονται στην ειλικρίνεια αποτελούν διαφορετικές έννοιες, χωρίς

περιεχόμενο.

Άνθρωποι, το κλειδί για την επίλυση όλων των προβλημάτων βρίσκεται στην

ειλικρίνεια.

25 Ιανουαρίου 1949

ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ

Εάν επιχειρήσουμε να δούμε την προτίμηση που έχουν οι άνθρωποι για τις κακές

διασκεδάσεις, θα δούμε ότι η λέξη «διασκέδαση» είναι για πολλούς συνώνυμη του «κακού».

Όταν αποκτήσουν κάποια οικονομική ευχέρεια, οι περισσότεροι από τους

οικογενειάρχες αρχίζουν να συχνάζουν σε ύποπτα κέντρα διασκέδασης και συντηρούν

ερωμένες. Τα έξοδα τέτοιου είδους διασκέδασης πληρώνονται συνήθως με χρήματα που

κερδίσθηκαν με αθέμιτο τρόπο. Οπωσδήποτε αυτές οι πράξεις κατατάσσονται στο κακό.

Τέτοιου είδους άνθρωποι, εκτός από τους κινδύνους που διατρέχουν στο περιβάλλον όπου

συχνάζουν, χάνουν και την οικογενειακή ηρεμία, δημιουργώντας δικαιολογημένη ανησυχία

στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και δεν ζουν ευτυχισμένοι. Έχουν τη γνώμη ότι σκοπός

της επίγειας ζωής είναι οι διασκεδάσεις κι οι προσωρινές απολαύσεις, ενώ σιγά - σιγά

βυθίζονται στην κόλαση. Σχεδόν πάντα ανήκουν στην ανώτερη τάξη και θεωρούνται από

τους ταπεινούς ως υποδείγματα της ιδανικής ζωής. Τους ζηλεύουν και ξεγελιούνται με την

εμφάνισή τους. Έτσι δημιουργείται μια λεγεώνα ανθρώπων που θέλουν να τους μιμηθούν κι

έτσι η κοινωνία βυθίζεται κάθε φορά περισσότερο.

Γίνονται σχόλια σχετικά με τα αθέμιτα κέρδη των υπαλλήλων, τη μεγάλη πλεονεξία

των ανέντιμων μισθωτών και τα παράνομα έσοδα των πολιτικών. Μετριούνται στα δάκτυλα

αυτοί που δεν έχουν κάτι για το οποίο δεν νιώθουν ντροπή μπροστά στη Θεία Δικαιοσύνη.

Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι οι καλοί ζουν ταπεινά και μερικές φορές με στερήσεις, ενώ οι

πονηροί, αν είναι τολμηροί, κατορθώνουν να θριαμβεύουν και κάνουν μία ζωή πολυτελή και

μεγαλοπρεπή. Από την κατάσταση αυτή προέρχεται κι η γνωστή λαϊκή φράση «ο τίμιος

άνθρωπος πάντα βγαίνει ζημιωμένος».

Σκοπός μου είναι να καθοδηγήσω το σύγχρονο άνθρωπο στην εκτίμηση των αρετών.

Σιγουρότατα, αρετή σημαίνει το να μη συχνάζεις σε ύποπτους χώρους, να μην επενδύεις σε

βάρος της κοινωνίας, να βοηθάς τους φτωχούς, να κάνεις θεάρεστες πράξεις και ν’

αφοσιώνεσαι στο Πνεύμα. Επίσης σημαίνει να συνδιασκεδάζεις με την οικογένειά σου,

παρακολουθώντας κινηματογραφικές και θεατρικές μορφωτικές παραστάσεις και

συμμετέχοντας σε εκδρομές και ταξίδια. Αυτός ο τρόπος ζωής ενώνει τα μέλη της

οικογένειας. Η σύζυγος σέβεται τον άντρα της και τον ευγνωμονεί για το ενδιαφέρον του. Τα

παιδιά είναι προφυλαγμένα από τον κακό δρόμο, η ανησυχία για τα οικονομικά μειώνεται,

διατηρείται το υγιεινό περιβάλλον. Όλα αυτά εγγυώνται μακρόχρονη ζωή, χαρούμενες κι

ευτυχισμένες ημέρες κι ευδιάθετο πνεύμα.

Ο ξακουστός εκατομμυριούχος Κιχατίρο Οκούρα της Εποχής Μέιτζι δήλωσε: «Εάν

θέλετε να έχετε μακρόχρονη ζωή, μη δημιουργείτε χρέη». Είναι κάτι που κι εγώ συνιστώ

μιας και τα χρέη μου, για μια εικοσαετία, υπήρξαν αιτία μεγάλης συμφοράς για μένα.

Οι άνθρωποι που δεν σέβονται τους Νόμους κάνουν σκοτεινές συναλλαγές,

αποκρύπτουν πράξεις που μπορούν να τους φέρουν σε δύσκολη θέση στη γυναίκα τους,

χρωστούν σε τοκογλύφους και γενικά ζουν σ' ένα αγωνιώδες κλίμα και σε αβεβαιότητα. Για

να ξεφύγουν από την κατάσταση αυτή, καταφεύγουν στα ποτά. Για το λόγο αυτό έχουμε

μεγάλη κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών, παρά τις υψηλές τους τιμές. Όλα αυτά

επηρεάζουν τη ζωή και τη μικραίνουν και το άτομο γίνεται δούλος των παθών του από τα

οποία πολύ δύσκολα μπορεί να απελευθερωθεί. Η μοναδική διέξοδος είναι να ακολουθήσει

έναν αληθινά πνευματικό δρόμο.

Έδωσα πιο πάνω πολλά παραδείγματα του καλού και του κακού. Ποιος εκτιμά τα πάθη;

Αναγνώστες μου, μεταξύ του πάθους και της αρετής, τι προτιμάτε; Ζητώ τη γνώμη σας.

25 Ιανουαρίου 1949

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΧΑΡΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ

Μιλώντας για το μέλλον, πρέπει να διευκρινίσω κατ' αρχήν τη διαφορά μεταξύ του

μέλλοντος και της μοίρας που οι άνθρωποι συγχέουν. Η διαφορά ωστόσο, είναι βασική.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι ορισμένα γεγονότα που πιθανόν θα μας συμβούν είναι γραμμένα

από τη μοίρα μας πριν ακόμη γεννηθούμε, ενώ το μέλλον μας εξαρτάται αποκλειστικά και

μόνο από μας.

Η μη πραγματοποίηση διαφόρων επιθυμιών μας οφείλεται στη μοίρα μας, την οποία

είμαστε ανήμποροι να αποφύγουμε. Το βασικό είναι να γνωρίζεις τα όριά σου, κάτι που είναι

δύσκολο ή μπορούμε να πούμε σχεδόν αδύνατο. Η άγνοια αυτών των ορίων κάνει τον

άνθρωπο να χαράζει σχέδια ανώτερα των δυνάμεών του και να έχει παράλογες ελπίδες που

τον οδηγούν στην αποτυχία. Εάν συνειδητοποιήσει το λάθος του, θα γυρίσει αμέσως εκεί απ'

όπου ξεκίνησε και σίγουρα θα υποφέρει λιγότερο, η άγνοια όμως της μοίρας του τον ωθεί να

συνεχίσει κι έτσι αυξάνει τη δυστυχία του.

Αυτό συμβαίνει επίσης εξαιτίας του γεγονότος της υποτίμησης της δύναμης του

κόσμου. Ως αποτέλεσμα, η πλειοψηφία των ανθρώπων συνειδητοποιεί την πραγματικότητα

μόνο μετά από πικρές εμπειρίες, αποτυγχάνοντας στις προσπάθειες της αναπλήρωσης

δυσκολεύεται να ενεργήσει εκ νέου κι αυτό εξαιτίας των εμποδίων που συνάντησε.

Ευτυχισμένοι είναι αυτοί που αναγνωρίζουν το λάθος τους έγκαιρα και μόλις αντιληφθούν

την πραγματικότητα.

Αναφέρθηκα στο μέλλον των απίστων. Για τους πιστούς είναι διαφορετικά.

Πρέπει ν’ αναφερθώ στο θέμα από πνευματικής πλευράς και να τονίσω, ότι δηλαδή

όλες οι δυστυχίες είναι πράξεις εξαγνισμού. Να είσαι θύμα εκβιασμού, πυρκαγιάς,

ατυχήματος, κλοπής, οικογενειακής συμφοράς, ζημίας, εμπορικής αποτυχίας, οικονομικής

δυσχέρειας, συζυγικής σύγκρουσης, ασυμφωνίας μεταξύ γονέων και τέκνων ή μεταξύ

αδερφών, διχόνοιας μεταξύ συγγενών και φίλων, όλα αυτά είναι μέρος εξαγνισμού. Μ' αυτές

τις προϋποθέσεις, μια μόνο λύση υπάρχει: Να εξαφανίσεις τις πνευματικές μολύνσεις μέσα

από την ανοχή των πόνων. Όσο υπάρχουν μολύνσεις στο πνεύμα, η εξαγνιστική πράξη θα

παραμένει. Για να βελτιωθεί το μέλλον μας είναι απαραίτητη προϋπόθεση η ελάττωση των

μολύνσεων. Η εξαγνιστική πράξη δεν είναι απαραίτητη όταν κατορθώνουμε έναν ορισμένο

βαθμό εξαγνισμού. Τότε, η δυστυχία μετατρέπεται σε ευτυχία. Αφού λοιπόν αυτή είναι η

αλήθεια, την καλή τύχη δεν την περιμένουμε με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά με τον

εξαγνισμό.

Εάν η πίστη είναι το μέσον για να εξαγνιστούμε χωρίς να υποφέρουμε, είναι φυσικό

να μην είναι ευτυχισμένοι οι άπιστοι. Υπάρχουν πολλά είδη πίστεων, αλλά για να φθάσεις

στην αληθινή ευτυχία είναι απαραίτητο να ακολουθήσεις μιαν αληθινή Πίστη υψηλού

επιπέδου.

25 Οκτωβρίου 1952

ΕΜΕΙΣ ΧΑΡΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΜΑΣ

Ο άνθρωπος συνηθίζει να υποχωρεί σε όλα, αφήνοντας την ευθύνη στην τύχη να

λύσει τα προβλήματα.

Είναι κοινό να θεωρείται η τύχη σαν «κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει». Αλλά εγώ

επιθυμώ να διδάξω ότι όλοι μπορούν να την αλλάξουν ανάλογα με την προσωπική τους

θέληση ή, καλύτερα, ο καθένας μπορεί να χαράξει το μέλλον του. Η κατανόηση αυτού του

γεγονότος μας επιτρέπει να μετατρέψουμε την απαισιοδοξία σε αισιοδοξία. Εκτός από τον

τρελό, κανένας άλλος δεν επιθυμεί ένα δυστυχισμένο μέλλον. Καθένας επιθυμεί μια καλή

τύχη, αλλά είναι λίγοι αυτοί που τη βρίσκουν, παρά τη μεγάλη προσπάθεια που κάνουν για

να την επιτύχουν. Ανάμεσα σε εκατό άτομα, ίσως δεν συναντάς ούτε έναν ευτυχισμένο.

Λυπηρό το γεγονός.

Ο Βούδας βεβαίωσε: «Όλα είναι εφήμερα». Όμως υπάρχουν άνθρωποι που δεν

συμφωνούν, επηρεασμένοι από έναν ευτυχισμένο ανάμεσα σε χιλιάδες δυστυχισμένους και

συνεχίζουν να επιδιώκουν επίμονα την επιτυχία. Από την άλλη μεριά, υπάρχουν άνθρωποι

που συμφωνούν και τα δέχονται όλα στη ζωή.

Θα ήταν θαυμάσιο αν ο άνθρωπος έβρισκε πραγματικά ένα μέσο για να αποκτήσει

καλή τύχη. Μη γνωρίζοντας τον τρόπο, δυσκολεύεται να χαράξει το μέλλον και γίνεται

δυστυχής. Υποφέρει μέσα στη φυλακή που ο ίδιος δημιούργησε. Ο κόσμος είναι γεμάτος από

άτομα χωρίς πείρα και μόρφωση που είναι πάντα αξιολύπητα.

Είναι λοιπόν περισσότερο από σίγουρο, ότι για να βρει την ευτυχία ο άνθρωπος

χρειάζεται να «φυτέψει» το καλό. Είναι συνήθεια να λένε ότι το καλό παράγει καλά φρούτα

και το κακό το αντίθετο. Ο σπόρος του κακού προέρχεται από τον εγωισμό κι αναγκάζει τα

άτομα να θέλουν τα πάντα για τον εαυτό τους, μη λαμβάνοντας υπόψη τους τη δυστυχία και

τη ζημιά που μπορούν να προκαλέσουν στον πλησίον τους. Ο σπόρος του καλού προέρχεται

από αίσθημα αγάπης προς τον πλησίον που επιδιώκει να χαροποιήσει και να διευκολύνει

τους ομοίους του. Φαίνεται απλό, αλλά είναι δύσκολο να το εφαρμόσεις.

Η ζωή είναι παράξενη. Για να ζήσεις, χρειάζεται να δημιουργήσεις ένα πνεύμα ικανό

να δεχθεί και να εφαρμόσει την παραπάνω αρχή. Όμως αυτό εξαρτάται μονάχα από την

φιλοσοφία που ασπάζεσαι ή ακολουθείς κι η οποία πρέπει να επιλεγεί ανάμεσα σε τόσες που

υπάρχουν. Ωστόσο, η φιλοσοφία μας είναι αυτή που περισσότερο συμφωνεί μ' αυτές τις

προϋποθέσεις. Γι' αυτό συνιστώ σε κείνους που υποφέρουν να ενταχθούν όσο το δυνατό

γρηγορότερα στην Κοινότητά μας.

27 Φεβρουαρίου 1952

ΕΝΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Νομίζω ότι δεν υπάρχει λέξη πιο χαρούμενη από τη λέξη «ευχάριστος». Όταν το

σκεφτούμε λίγο, συνειδητοποιούμε ότι το να έχουμε καλές σχέσεις και να είμαστε ευγενικοί

απέναντι στους άλλους, είναι πιο σημαντικό απ’ότι νομίζουμε, γιατί αυτό έχει μεγάλη

επίδραση στην κοινωνία που ζούμε καθώς και στην προσωπική μας τύχη.

Για παράδειγμα, αν κάποιος έλθει σ’ επαφή με κάποιον που έχει ευχάριστη

προσωπικότητα, αυτό μπορεί να λειτουργήσει αλυσιδωτά ώστε να φτάσουμε να

δημιουργήσουμε μια πολύ ευχάριστη κοινωνία. Ως αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος, μπορεί

να δούμε τα θλιβερά προβλήματα, όπως συγκρούσεις και εγκλήματα, ν’αρχίσουν βαθμιαία

να μειώνονται.

Φυσικά, αυτό σημαίνει ότι ένας πνευματικός παράδεισος μπορεί να πραγματοποιηθεί

και για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο δεν χρειάζεται να ξοδέψουμε δραχμή. Δεν χρειάζεται να

κάνουμε κανέναν κόπο και μπορούμε να το βάλουμε σ’ εφαρμογή αυτή τη στιγμή.

Τι καλύτερο θα μπορούσε να γίνει

Αυτό ακούγεται πολύ απλό, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο εύκολο, όπως

καταλαβαίνουμε όλοι. Αυτό το λέω γιατί, για να επιτευχθεί μια ευχάριστη κοινωνία, δεν θα

πρέπει να δούμε το όλο θέμα επιφανειακά, σαν επίδειξη, διότι δεν θα έχουμε αποτέλεσμα. Θα

πρέπει να είναι κάτι που να εκπορεύεται από ειλικρινή εσωτερική αγάπη. Έτσι όλα

εξαρτώνται από την πνευματική και νοητική στάση του καθενός. Μ’ άλλα λόγια, το πνεύμα

αγάπης προς τους άλλους είναι βασικά αυτό που έχει σημασία.

Θα γράψω μερικά πράγματα για τον εαυτό μου σε σχέση μ’ αυτό. Μπορεί να ηχεί

περίεργο που το λέω αυτό, αλλά από μικρή ηλικία σπάνια έτυχε κάποιος να με μισεί ή να

μην με συμπαθεί. Όπου κι αν πήγαινα, οι περισσότεροι άνθρωποι με συμπαθούσαν.

Όταν εξετάζω τους λόγους, ένας κυρίως μου κάνει εντύπωση. Πάντοτε προσέχω, σε

οποιαδήποτε περίπτωση, να κάνω αυτό που ευχαριστεί τους άλλους και τους κάνει

ευτυχισμένους, αφήνοντας τη δικιά μου ευχαρίστηση ή τα συμφέροντα γι’ αργότερα. Δεν

εννοώ ότι το κάνω αυτό με βάση κάποια αίσθηση ηθικής ή από κάποια πνευματική άποψη.

Συμβαίνει απόλυτα φυσικά, ίσως γιατί απλώς αυτή είναι η φύση μου. Μου έχουν συχνά πει

πόσο τυχερός είμαι να έχω τέτοια διάθεση, αλλά στην πραγματικότητα είναι για μένα μια

ευχάριστη συνήθεια.

Αυτή η διάθεση έγινε περισσότερο έκδηλη από τότε που έγινα πνευματικός αρχηγός.

Βεβαίως όποτε βλέπω κάποιον να υποφέρει από κάποια ασθένεια, η επιθυμία μου να

βοηθήσω και να τον γιατρέψω είναι τόσο δυνατή, που δεν μπορώ να μη κάνω κάτι. Του

δίνω Johrei κι όταν τον βλέπω ν’ αναρρώνει και να χαίρεται, τα αισθήματα της χαράς του

αντανακλώνται σ’ εμένα κι είμαι κι εγώ ευτυχισμένος.

Λόγω αυτής της διάθεσης, αναμίχθηκα σε πολλές καταστάσεις που ήταν για μένα πολύ

επίπονες. Όταν συνειδητοποιούσα ότι δεν υπήρχε ελπίδα ν’ ανακάμψει ο δέκτης, θα έπρεπε

να σταματούσα αμέσως να δίνω Johrei όταν τα μέλη της οικογένειας του ασθενούς

προσδοκούσαν μόνο φυσική ίαση και δεν καταλάβαιναν την πνευματική σημασία του Johrei.

Αντί να τα παρατήσω όμως, συχνά συνέχιζα τη μετάδοση, γιατί μου ήταν αδύνατο να πω όχι

όταν με παρακαλούσε ο άρρωστος ή η οικογένειά του. Ξεχνούσα το δικό μου συμφέρον,

κάνοντας πάρα πολλά ταξίδια μπρος- πίσω, θυσιάζοντας χρόνο και χρήμα, μόνο και μόνο για

να δω το άτομο ν’ ανακάμπτει. Αυτό προκαλούσε συχνά απογοήτευση στα μέλη των

οικογενειών και τους προξενούσε αισθήματα αντιπάθειας προς εμένα, αν και ποτέ δεν

ισχυρίστηκα ότι έχω την ικανότητα να προκαλέσω φυσική ίαση. Μερικές φορές κάποιοι από

αυτούς θρηνούσαν ατελείωτα το χαμό των αγαπημένων τους κι ήμουν υποχρεωμένος να τους

ακούω υπομονετικά. Κάθε φορά που μου τύχαινε κάτι τέτοιο, έλεγα στον εαυτό μου ότι

θάπρεπε να είμαι πιο σκληρόκαρδος και κατηγορούσα τον εαυτό μου για τη δική μου

δυστυχία.

Η διάθεσή μου με βοήθησε να προωθήσω την κατασκευή των προτύπων του

Παραδείσου στη γη κι ιδιαίτερα των μουσείων τέχνης. Έτσι πιστεύω πώς ο Θεός μου

έδωσε αυτόν το χαρακτήρα για συγκεκριμένους λόγους .

Όποτε βρίσκω ένα υπέροχο έργο τέχνης ή αντικρίζω ένα μέρος ασύλληπτης

ομορφιάς, δεν μπορώ να το απολαμβάνω μόνος μου. Η επιθυμία αρχίζει να αναβλύζει από

μέσα μου να μοιραστώ την ευχαρίστηση με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους ώστε

να γίνουν κι αυτοί ευτυχισμένοι.

Μ’αυτόν τον τρόπο μου δίνεται η μεγαλύτερη χαρά και ικανοποίηση, διότι δεν

εκτιμώ τα όμορφα αυτά πράγματα μόνος μου, αλλά μαζί με άλλους ανθρώπους, βλέποντάς

τους να τα απολαμβάνουν επίσης και να αισθάνονται ευτυχείς.

21 Απριλίου 1954

ΕΝΑΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΘΕΟΣ

Οι πιο πολλοί άνθρωποι που με βλέπουν για πρώτη φορά λένε ότι μένουν έκθαμβοι από

την απροσδόκητη απλότητα κι αμεσότητα μου. Λένε ότι ήταν συνεσταλμένοι και νευρικοί

μέχρι να με δούνε, νομίζοντας ότι θα ήταν δύσκολο να με πλησιάσουν, ότι πιθανώς θα

περιβαλλόμουν από ακολούθους κι ότι θα μπορούσαν να μου μιλήσουν μόνον αφού θα

έκαναν τους πλέον σεβάσμιους χαιρετισμούς. Είναι μια γενικά αποδεκτή ιδέα, είναι αλήθεια

ότι ένα τέτοιο άτομο όπως ο ιδρυτής ή ο αρχηγός ενός μεγάλου κινήματος πρέπει να

συμπεριφέρεται με ανωτερότητα, οπότε υπάρχουν μερικοί ακόμη κι από τους μαθητές μου

που θα εύχονταν να ζω και να δρω μ’ αυτόν τον τρόπο. Αλλά ποτέ δε μου άρεσαν τέτοια

πράγματα κι έτσι συμπεριφέρομαι απλά, σαν ο συνηθισμένος άνθρωπος που πάντα υπήρξα.

Μερικοί μπορεί να θέλουν να μάθουν γιατί δε δρω σα ζωντανός Θεός κι έτσι θα

περιγράψω την παρούσα νοητική μου κατάσταση. Ίσως να οφείλεται κατά ένα μέρος στο ότι

γεννήθηκα Εντοΐτης κι έτσι από τις πρώτες μέρες της ζωής μου έχω μία ισχυρή αποστροφή

σε οποιοδήποτε είδος ψεύδους. Πιστεύω ότι το να κοροϊδεύω ή να δημιουργώ ένα ψεύτικο

σκηνικό είναι ένα είδος υποκρισίας που είναι προσβλητική στους άλλους. Άλλωστε το να

είμαστε φυσικοί κι απλοί, το να είμαστε ακριβώς αυτό που είμαστε πάντα δίνει καλύτερη

εντύπωση.

Υπό τις παρούσες περιστάσεις μπορεί να φαινόμουν πιο αξιοπρεπής αν έμενα στα

ενδότερα του ιερού σαν ένας ζωντανός Θεός και αν έδινα ένα αέρα σπουδαιότητας στις

συνεντεύξεις μου. Όμως αυτό αντίκειται στη φύση μου. Έτσι η αρχή που πάντα υποστηρίζω

είναι αυτή: Σ’ όσους δεν αρέσει η στάση μου κι ο τρόπος που κάνω τα πράγματα μπορούν να

σταματήσουν να έρχονται να με δουν και σ’ όσους αρέσει μπορούν να συνεχίσουν να

Έντο ήταν το όνομα του Τόκιο μέχρι την Αποκατάσταση Μέιτζι. Εντοΐτης είναι ο άνθρωπος που γεννήθηκε κι

ανατράφηκε στο Τόκιο. Τα χαρακτηριστικά ενός Εντοΐτη λέγεται ότι είναι η ταπεινότητα, η ειλικρίνεια κι η

ανησυχία του πνεύματος. Επίσης ο αληθινός Εντοΐτης είναι μέλος μιας οικογένειας που έχει ζήσει για γενιές

στο Τόκιο.

έρχονται. Παρατηρώντας το γεγονός ότι η κοινότητα μας επεκτείνεται μέρα με τη μέρα, μήνα

με το μήνα είμαι ικανοποιημένος με την γνώση ότι οι άνθρωποι στους οποίους αρέσουν οι

τρόποι μου πρέπει ν’ αποτελούν πλειοψηφία.

Επιτρέψτε μου να σας πω και κάτι άλλο εδώ. Αισθάνομαι ότι είμαι αρκετά

διαφορετικός από άλλους πνευματικούς ηγέτες κι έχω μία ισχυρή αποστροφή στο να

μιμούμαι αυτούς ή οποιονδήποτε άλλον. Αυτή είναι η αιτία που δε συμπεριφέρομαι σαν ένας

ζωντανός Θεός: Επιθυμώ να δίνω την εντύπωση ότι είμαι ένα συνηθισμένο ανθρώπινο ον.

Και σ’αυτό το σημείο ίσως είμαι ασυνήθιστος.

Αυτό το χαρακτηριστικό μου γνώρισμα έχει αποδειχτεί ότι είναι αρκετά χρήσιμο επειδή

η επιμονή μου να διατηρώ την ατομικότητα μου είναι αυτή που με οδήγησε στο Johrei, ένα

ανεπανάληπτο έργο για να βοηθάμε την ανθρωπότητα. Όχι μόνον αυτό. Όπως γνωρίζουν τα

μέλη, ο Θεός έχει ανοίξει το δρόμο μέσα από μένα γι’ αυτούς που είναι ικανοί να

διοχετεύσουν το θεραπευτικό Φως Του με το να φορούν το Ιερό Κεντρικό Σήμα (Οχικάρι),

που είναι ο Ιαπωνικός χαρακτήρας για το Φως γραμμένος σε ένα κομμάτι χαρτί.

Επίσης έχω διδάξει ότι, άσχετα με το όνομα που Τον καλείτε, υπάρχει μόνο ένας Θεός,

το Απόλυτο Ον, ο Δημιουργός. Έχω κατασκευάσει πρότυπα του παραδείσου στη γη, έχω

τονίσει τη σημασία των τεχνών και έχω δώσει πολλή έμφαση σ’ αυτόν τον τομέα, έχω

αποφύγει να κάνω την εργασία να εμφανίζεται υπερβολικά θρησκευτική.

Όταν απαριθμώ τέτοια ασυνήθιστα πράγματα μπορείτε να δείτε πολλά παραδείγματα:

Τις προάλλες, όταν μια δημοσιογράφος από το Fujin Koron, ένα μεγάλο γυναικείο περιοδικό

στην Ιαπωνία, ήρθε να με δει τόνισε ότι ήταν πολύ έκπληκτη. Όταν την ρώτησα γιατί είπε ότι

όταν μπήκε στο προσωρινό αρχηγείο μας σκέφτηκε ότι ήταν παράξενο που δεν αισθάνθηκε

κανένα αίσθημα «θρησκευτικότητας» σε οποιοδήποτε μέρος τους κτιρίου μας.

Καθώς προχωρούμε τα διάφορα πνευματικά σχέδια που προγραμματίζουμε σε πολλούς

τομείς, σκοπεύουμε να κάνουμε πράγματα με τους πιο ασυνήθιστους τρόπους. Θα ήθελα να

το προσδοκάτε αυτό με μεγάλη χαρά.

13 Μαΐου 1950

ΕΥΤΥΧΙΑ

Πάντα ο άνθρωπος οραματιζόταν την ευτυχία. Ήταν ο πρώτος κι ο τελευταίος στόχος

του ανθρώπου και βασική προϋπόθεση της όλης προετοιμασίας του, της προσπάθειάς του και

της τελειοποίησής του. Αλλά πότε θα μπορέσουν τα δημιουργήματα να την επιτύχουν

πραγματικά; Οι περισσότεροι δεν αντιδρούν στην αγωνία της ευτυχίας, παραμένουν θύματα

των συμφορών κι εγκαταλείπουν αυτόν τον κόσμο πριν απολαύσουν τη χαρά να τη δουν να

γίνεται πραγματικότητα.

Είναι τάχα η ευτυχία κάτι τόσο δύσκολο να το επιτύχεις; Σας λέω όχι. Η ευτυχία

βασίζεται στην εξαφάνιση τριών κυρίως καταστάσεων: αρρώστιας, φτώχειας και

σύγκρουσης. Δεδομένου ότι η εξαφάνιση αυτή δεν είναι εύκολη, οι περισσότεροι άνθρωποι

εξαναγκάζονται σε υποχώρηση.

Όλα εντάσσονται μέσα στο Νόμο της Αιτίας και του Αποτελέσματος από τον οποίο

δεν ξεφεύγει η ευτυχία. Ν’ ανακαλύψεις την αιτία σημαίνει ν’ ανακαλύψεις το «κλειδί» του

προβλήματος. Η λύση του προβλήματος βρίσκεται στο αίσθημα του αλτρουισμού. Ν’

αγωνιζόμαστε για το καλό του πλησίον μας είναι ο ιδανικός τρόπος για να γίνουμε ευτυχείς.

Ωστόσο, ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους που επιδιώκουν την ευτυχία μόνο για τον

εαυτό τους, αδιαφορώντας για τη δυστυχία των άλλων.

Είναι ανοησία να επιθυμείς την ευτυχία σπέρνοντας δυστυχία. Είναι σαν το νερό

μέσα σ' ένα δοχείο: σπρώχνοντάς το, αυτό επιστρέφει και τραβώντας το, απομακρύνεται. Η

αναγκαιότητα της πίστης βρίσκεται σ' αυτό το σημείο. Η αγάπη που διακηρύσσεται από το

Χριστιανισμό και τη φιλανθρωπία του Βούδα έχουν ως στόχο να γεμίσουν μ’ αδελφική

αγάπη τις ανθρώπινες καρδιές. Ωστόσο, αυτή η τόσο απλή αλήθεια, είναι δύσκολο να γίνει

αποδεκτή από τον άνθρωπο.

Ο Θεός, διαμέσου των αντιπροσώπων του, δημιούργησε τις Θρησκείες και της

διάφορες φιλοσοφίες κι αυτές καθόρισαν συστήματα αξιών, μέσα από τα οποία

αναδεικνύονται οι βάσεις της ζωής. Είναι αυτές που μας διδάσκουν την ύπαρξη μιας

Αόρατης Δύναμης που με την πιο αγνή πρόθεση μας οδηγεί στο δρόμο της Πίστης. Δεν είναι

μικρή η απαιτούμενη θυσία για να σώσεις έναν άνθρωπο. Η ζωή, στην πραγματικότητα, δεν

έχει σημασία για τους περισσότερους που δεν διδάχτηκαν την πίστη στο αόρατο κι

οδηγούνται στην άβυσσο, αδιάφοροι για τις δυσκολίες, εξαπατημένοι και χαμένοι στο

σκοτάδι. Όμως αυτοί που ξέρουν να επωφεληθούν από τη χαρά της ζωής, ενθουσιάζονται με

την αλήθεια, επιτυγχάνουν μακροζωία και τα μέσα για να είναι αληθινά ευτυχείς. Ο κόσμος

θα είναι χωρίς αμφιβολία ένας παράδεισος άξιος να ζεις μέσα σ’ αυτόν.

Εμείς διαβεβαιώνουμε ότι, για να γίνετε ευτυχείς, υπάρχει μια πορεία της οποίας η

κατεύθυνση υποδεικνύεται μέσα σ' αυτό το βιβλίο που γράφτηκε γι' αυτόν το σκοπό.

1 Δεκεμβρίου 1948

Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ

ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΟΥ

Το πιο κατάλληλο μέσο για να αξιολογήσεις έναν άνθρωπο είναι να γνωρίσεις το

βαθμό του πνεύματος της δικαιοσύνης του. Ο πιο σωστός τρόπος είναι να εξακριβώσεις το

όριο της τιμιότητας, τη μορφή της υπευθυνότητας και την εμπιστοσύνη που εμπνέει.

Πραγματικά πιστεύω ότι το πνεύμα της δικαιοσύνης είναι η ουσία του ανθρώπου. Όποιος δεν

το έχει, παρομοιάζεται με τη μέδουσα, γνωστή στο λαό σαν «ζωντανό – νερό» η οποία δεν

έχει κόκαλα και γι' αυτό δεν είναι άξια της προσοχής μας.

Πρέπει να ξεχωρίσουμε κατ' αρχήν το σωστό και το λάθος των πραγμάτων. Εάν ο

άνθρωπος που δεν συμφωνεί μαζί μας βρίσκεται σε κατάσταση σύγχυσης, είναι υποχρέωσή

μας να τον βοηθήσουμε με πνεύμα συμπόνιας, χωρίς να υποτιμήσουμε τον εαυτό μας. Αυτή

η ενέργειά μας μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες στιγμές στη ζωή μας, αλλά μας

υπόσχεται την πραγματοποίηση των επιθυμιών μας χωρίς να υπάρχει λόγος για ανησυχίες.

Στη σημερινή εποχή, ο κόσμος είναι γεμάτος από κακούς ανθρώπους. Αρκεί η

παραμικρή απροσεξία για να πέσεις στα δίχτυα των πονηρών κι εκμεταλλευτών. Αυτό

προέρχεται από την έλλειψη ισχυρού πνεύματος δικαιοσύνης. Η μακρόχρονη εμπειρία μου

είναι η καλύτερη απόδειξη γι' αυτό που λέω κι γι' αυτό το λόγο θα τη χρησιμοποιήσω ως

παράδειγμα.

Την εποχή που ήμουν έμπορος πολλές φορές υπήρξα θύμα απάτης και πέρασα από

φοβερές εμπειρίες. Για καλή μου τύχη κατέχω αλύγιστο πνεύμα δικαιοσύνης. Αγωνίστηκα

εναντίον όλων των δυσκολιών αδιαφορώντας για τις οικονομικές συνέπειες. Η προσπάθεια

που έκανα για τη διατήρηση της δικαιοσύνης με επιφόρτισε με πολλά μειονεκτήματα, που

ευτυχώς ήταν πρόσκαιρα. Με την πάροδο του χρόνου η κατάσταση καλυτέρεψε και τελικά

νίκησα, όχι μόνο αναπληρώνοντας, αλλά κερδίζοντας πολύ περισσότερο απ’ όσα είχα χάσει.

Αντίθετα από τη θέλησή μου, είχα τρεις ή τέσσερις δικαστικές υποθέσεις και μία απ' αυτές

συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Την εποχή που ήμουν φτωχός, μια οργάνωση με καταδίωκε, εκμεταλλευόμενη την

οικονομική της ευρωστία και θέση. Με την πάροδο του χρόνου, ευνοήθηκα από τις

καταστάσεις κι αυτή η οργάνωση αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Συνέβη το εξής:

Είχα μια μικρή οικιακή βιοτεχνία γυναικείων ειδών και πέτυχα την αποκλειστικότητα

της παραγωγής ενός είδους που είχε υπερβολική ζήτηση σε δέκα κράτη, κλείνοντας ένα

ειδικό συμβόλαιο με μια συγκεκριμένη εταιρία. Καθώς το είδος έγινε της μόδας, έλαβα μια

πρόταση, από ένα δίκτυο καταστημάτων λιανικής πώλησης αυτών των ειδών με έδρα το

Τόκυο, η οποία μου πρότεινε να τους πουλήσω με εντελώς ασύμφορους για μένα όρους μια

από τις εγκεκριμένες αποκλειστικότητες. Εγώ τους απέφυγα με ειλικρίνεια, αλλά αυτοί

προσπάθησαν να με μποϋκοτάρουν συνεργαζόμενοι με όλα τα καταστήματα που διέθεταν

παρόμοια είδη με το δικό μου, με σκοπό να με υποχρεώσουν να υποχωρήσω. Δύο χρόνια

αντίσταση μου στοίχισαν μια υπολογίσιμη ζημιά, αλλά η οργάνωση τελικά αποδέχτηκε τους

όρους μου κι ήρθαμε σε δίκαιη συμφωνία.

Άλλη ενδιαφέρουσα περίπτωση ήταν όταν, σε αντίποινα κάποιας εμπορικής αδικίας,

προσπάθησα ν’ ακυρώσω κάποια συναλλαγή. Ο υπεύθυνος της άλλης εταιρίας, έκπληκτος,

μου είπε ότι εγώ ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που διέκοψα την παραδοσιακή υπακοή στους

κανονισμούς της εταιρίας. Αναγνωρίζοντας ότι εγώ είχα δίκιο, η εταιρία ζήτησε συγνώμη κι

η διαφορά μας επιλύθηκε.

Όταν έγινα πνευματικός δάσκαλος, πολλές φορές πέρασα στιγμές δύσκολες που θα

μπορούσαν να θεωρηθούν επικίνδυνες. Εκείνη την εποχή αρκούσε κάτι να είναι καινούριο

για να δέχεται πιέσεις και καταδιώξεις. Δεν είχα τα μέσα ν’ αντισταθώ κι υπέφερα πολλά.

Αλλά τελικά οι πιέσεις κι οι καταδιώξεις σταμάτησαν, γεγονός που αποδεικνύει τη νίκη του

δίκαιου.

Μέσα από αυτές τις εμπειρίες, βλέπουμε ότι, αν και το καλό παραδίδεται για ένα

διάστημα στο κακό, η επιμονή εξασφαλίζει την τελική του νίκη. Έτσι συμπεραίνουμε ότι ο

άνθρωπος πρέπει ν’ αγκαλιάσει τη δικαιοσύνη και να βαδίσει άφοβα, για να γίνει μ’ αυτόν

τον τρόπο στήριγμα της κοινωνίας, φρούριο εναντίον του κοινωνικού κακού και δημιουργός

μιας υγιούς κοινωνίας, γιατί ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ ν’ αφήσει τους δίκαιους αβοήθητους,

όπως ποτέ μέχρι τώρα δεν τους άφησε.

10 Οκτωβρίου 1951

Η ΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Πιστεύω ότι στα Γιαπωνέζικα δεν υπάρχει άλλη έκφραση με τόσο ακριβή σημασία

από το «μόνο ο σίρου» (το να γνωρίζεις τα πράγματα). Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να την

ερμηνεύσεις, γι' αυτό θα προσπαθήσω να την εξηγήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Αναλύοντας αυτήν την έκφραση, βλέπουμε ότι αυτή σημαίνει να δοκιμάσεις

απεριόριστα όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο, εισδύοντας και αισθανόμενος την ουσία των

πραγμάτων και δοκιμάζοντάς τα κατά κάποιο τρόπο. Ή καλύτερα, ν’ ανακαλύψεις το

μυστικό ώστε να υπολογίσεις τη δράση και τις συνέπειες κάποιου συγκεκριμένου

προβλήματος. Αντίθετα, εάν κάποιος παρουσιάζει παιδικές θεωρίες, συμπεριφερόμενος

ανεύθυνα ή πράττοντας χωρίς να αντιλαμβάνεται την κριτική και την περιφρόνηση των

άλλων, αυτό εξηγείται με το ότι δεν έχει αντίληψη και γνώση των πραγμάτων. Ανήκει στην

ομάδα εκείνων που συνηθίζουν να τους αποκαλούν ανώριμους, ανήλικους και αγενείς.

Μορφωμένος είναι αυτός που κατέχει απεριόριστες γνώσεις. Παρατηρούμε λοιπόν

πόσο μεγάλος είναι ο αριθμός των ανώριμων ανθρώπων που δεν κατέχουν τη γνώση των

πραγμάτων και μάλιστα μεταξύ δημοσίων ατόμων. Αυτοί προσπαθούν να υπερβάλουν και να

μετατρέπουν σε ισχυρισμούς ασήμαντες υποθέσεις, χωρίς ν’ αντιλαμβάνονται ότι προκαλούν

την περιφρόνηση αυτών που έχουν ξεκάθαρες και σωστές γνώσεις. Η συμπεριφορά τους δεν

είναι τίποτε άλλο, από την απόδειξη της ίδιας της κατωτερότητάς τους. Τέτοια άτομα είναι

χωρίς αμφιβολία, μηδαμινά, άνθρωποι περιορισμένης αντίληψης (Shojo).

Η ικανότητα κι η πίστη ζημιώνονται πάντα από τις ενέργειες ανθρώπων χαμηλής

στάθμης που προσπαθούν μονάχα για την αυτοδιαφήμισή τους. Είναι σίγουρο ότι, εξαιτίας

των τόσων πολλών ανώριμων ατόμων, δεν κατορθώνουμε να φθάσουμε σε αποτελέσματα

και γρήγορες λύσεις στις σύγχρονες πολιτικές αναμετρήσεις. Εάν η πλειοψηφία των

ανθρώπων είχε γνώση των πραγμάτων θα ήταν εύκολη η συμφωνία. Το πρόβλημα είναι ότι

οι κατατοπισμένοι σιωπούν γιατί απεχθάνονται να συζητούν με ισχυρογνώμονες ανθρώπους.

Οι ανώριμοι επωφελούνται της ευκαιρίας για να εμφανισθούν, επιθυμώντας να γίνουν

ξακουστοί γιατί η φήμη μεγαλώνει την πιθανότητα της εκλογής τους κατά τη διάρκεια των

εκλογών. Έτσι, οι κακώς κατατοπισμένοι αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία κι οι καλώς

κατατοπισμένοι τη μειοψηφία. Μια απόδειξη αυτού ακριβώς είναι το γεγονός ότι

χρειαζόμαστε τόσον πολύ καιρό για να συζητήσουμε ένα πρόβλημα, που πολλές φορές είναι

μικρής σημασίας, προκειμένου να το επιλύσουμε.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι, αν κι οι κατατοπισμένοι άνθρωποι εμφανίζονται λιγότερο,

επειδή είναι μετριόφρονες, οι γνώμες τους πάντα γίνονται δεκτές. Κι αυτό δεν περιορίζεται

μόνο στον πολιτικό κόσμο. Είναι φυσιολογικό ότι, σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, αυτοί

που ξεχωρίζουν με την ικανότητά τους είναι άνθρωποι κατατοπισμένοι.

15 Αυγούστου 1950

Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ

Ανάμεσα στις διάφορες συνήθειες, υπάρχει μία λιγότερο αντιληπτή η οποία είναι το

ψεύδος. Ο σύγχρονος άνθρωπος ψεύδεται πάρα πολύ, βασιζόμενος στην απατηλή ιδέα ότι δε

θ’ αποκαλυφθεί ποτέ. Οι περισσότεροι άνθρωποι, συνηθισμένοι σ' αυτήν την κακή πράξη,

ούτε καν συνειδητοποιούν ότι ψεύδονται. Όταν συμβαίνει αυτό με τους υφισταμένους μου

συνηθίζω να τους εφιστώ την προσοχή. Αλλά πολλοί από αυτούς φαίνεται να έχουν χάσει

την ουσία της διαφοράς μεταξύ αλήθειας και ψέματος. Αντιλαμβάνονται ότι ψεύδονται και

ζητούν συγνώμη, μόνο αφού τους δώσω ένα καλό μάθημα σχετικά με το θέμα. Αυτή η

συνήθεια κάνει το σύγχρονο άνθρωπο να χάνεται, ανίκανος να καθορίσει τα όρια μεταξύ

ψεύδους και αλήθειας.

Θ’ αφήσω κατά μέρος τα ασυνείδητα ψεύδη που δεν αξίζουν ειδική ανάλυση, για να

δώσω έμφαση στα μεγαλύτερα, στα πιο σοβαρά, γιατί είναι συνειδητά και προμελετημένα.

Ανάμεσα σ' αυτά, θ’ αρχίσουμε ν’ αναλύουμε τα ψέματα που λένε οι πολιτικοί. Αυτοί πολλές

φορές σχολιάζονται δυσμενώς, γιατί δεν πραγματοποίησαν τις υποσχέσεις για καλή πολιτική

και προγραμματισμό, οι οποίες έγιναν κατά τη διάρκεια της πολιτικής τους προπαγάνδας.

Υπάρχουν επίσης πολλοί πολιτικοί που αδιαφορούν για τις υποχρεώσεις που ανέλαβαν

απέναντι στους ψηφοφόρους τους και θεωρούν τη στάση τους φυσιολογική. Υπάρχουν

εκπαιδευτικοί των οποίων οι πράξεις αντιτίθενται στα μεγάλα τους λόγια. Ακόμη είναι

συνηθισμένο οι εφημερίδες να δημοσιεύουν άρθρα αμφίβολου χαρακτήρα. Οι υπερβολικές

διαφημίσεις δεν αποτελούν εξαίρεση.

Οι φόροι αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο πρόβλημα. Είναι ένας ανταγωνισμός

μεταξύ εφοριακών και φορολογούμενων, ιδιαίτερα πολύπλοκου και δυσάρεστου χαρακτήρα.

Υπάρχουν γιατροί που ψεύδονται δίνοντας ελπίδες σε αρρώστους με ανίατες ασθένειες.

Επίσης δεν συμφωνώ με τους ιερείς του Βούδα, που συχνά κάνουν χρήση των ευκαιριακών

ψεμάτων. Οι γνωστές μέθοδοι που εφαρμόζονται από τους εμπόρους είναι ψέματα αποδεκτά

από το λαό. Μ' αυτή την ποικιλία, αν και περιληπτική, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ο

κόσμος είναι ένα σύμπλεγμα από ψέματα.

Ίσως βρίσκετε απίθανο το γεγονός ότι ένας εισαγγελέας ψεύδεται, συμβαίνει όμως

πότε-πότε. Η απόδειξη είναι χειροπιαστή στην περίπτωση της εμφανούς πίεσης που ασκεί ο

Δημόσιος Κατήγορος βασιζόμενος σε ενδείξεις, για να δημιουργήσει εγκληματίες από τη

στιγμή της παράβασης μέχρι την τελική δίκη. Όταν κάτι τέτοιο επαναλαμβάνεται, πάντα

σκέπτομαι την αιτία του τόσου μεγάλου ενδιαφέροντός του να ενοχοποιήσει αθώους πολίτες.

Είναι πραγματικά ένα αίνιγμα για το οποίο δεν υπάρχει εξήγηση. Το επάγγελμα του

εισαγγελέα απαιτεί να καταδικάσει έναν εγκληματία, αλλά η καταδίκη ενός αθώου ξεπερνά

τα όρια της σκέψης μας. Είναι δύσκολο να εξακριβώσεις αμέσως αν ένας ύποπτος είναι ή δεν

είναι υπεύθυνος για ένα αδίκημα, αλλά πιστεύω ότι είναι δυνατό να ξεχωρίσεις το άσπρο από

το μαύρο μετά από μια γρήγορη εξέταση.

Η επιθυμία να ψεύδεσαι ξεκινά από την αισιόδοξη σκέψη ότι το ψεύδος είναι

αδύνατο να αποκαλυφθεί. Η θεωρία της ανυπαρξίας του Θεού διευκολύνει τον ισχυρισμό ότι

το τέλειο ψεύδος είναι ένδειξη ευφυΐας, γεγονός που αποτελεί ένα πάρα πολύ σοβαρό λάθος.

Η ύπαρξη του Θεού είναι μια πραγματικότητα και το ψέμα, όσο κι αν είναι καλά ειπωμένο,

είναι πρόσκαιρο κι υπάρχει πάντα η πιθανότητα να αποκαλυφθεί. Αυτό επιβαρύνει πολύ

όποιον ψεύδεται γιατί έρχεται σε αντίθεση με τον αρχικό σκοπό του. Το άτομο ντροπιάζεται

με το να χάνει την εμπιστοσύνη που του έδειχναν οι άλλοι και τιμωρείται. Ο ψεύτης νομίζει

ότι δεν υπάρχει Θεός, μόνο και μόνο επειδή Αυτός είναι αόρατος. Σ' αυτό το σημείο μοιάζει

με τους ανόητους, που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του αέρα γιατί δεν τον βλέπουν. Φτωχέ,

πολιτισμένε άνθρωπε, ολοκληρωτικά βυθισμένε στη συνήθεια του ψεύδους!

25 Σεπτεμβρίου 1951

Η ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΨΕΥΔΟΣ

Αν σας ρωτούσαν τι είναι καλύτερο, να είστε τίμιοι ή να ψεύδεστε, είναι προφανές

ότι θα λέγατε πως είναι καλύτερο να είστε τίμιοι.

Όμως επειδή τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά σ’ αυτόν τον κόσμο, υπάρχουν

φορές που πρέπει να είστε ειλικρινείς κι άλλες φορές που είστε υποχρεωμένοι να πείτε ένα

ψέμα Όσοι μπορούν να κάνουν τη σωστή διάκριση σ’ αυτόν τον τομέα μπορεί να ειπωθεί ότι

είναι άτομα με καλή κρίση.

Πώς πρέπει να κάνουμε τη σωστή διάκριση;

Νομίζω με το να κάνουμε κανόνα το να είμαστε όσο το δυνατόν πιο τίμιοι. Όμως

υπάρχουν φορές που δεν μπορούμε να πούμε την αλήθεια όταν υποχρεωνόμαστε να

μιλήσουμε κι υποχρεωνόμαστε να πούμε ψέματα. Για παράδειγμα, όταν συναντάμε κάποιον

άνθρωπο που είναι πολύ άρρωστος δεν μπορούμε να πούμε «φοβάμαι ότι η ώρα του τέλους

σου δεν είναι μακριά γιατί βλέπω την σκιά του θανάτου στο πρόσωπο σου». Παρόλο που

πραγματικά αισθανόμαστε έτσι είναι καλύτερα για μας να μην πούμε την αλήθεια, στην

πραγματικότητα δεν μπορούμε ν’ αποφύγουμε το ψέμα.

Παρόλο που φαίνεται περίεργο, βρίσκουμε έναν αρκετά μεγάλο αριθμό ανθρώπων

ανάμεσα σε κείνους που υποτίθεται ότι είναι πολύ γνώστες του κόσμου, οι οποίοι λένε

ψέματα σκοπίμως. Καθώς παρατηρούμε προσεκτικά τα όσα συμβαίνουν παντού βλέπουμε

ότι υπάρχουν πολλά άτομα που αποτυγχάνουν μέσα από τα ψεύδη τους αλλά σχεδόν κανείς

δεν αποτυγχάνει με το να είναι τίμιος.

30 Αυγούστου 1949

ΘΕΩΡΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Οι άνθρωποι που δεν κατορθώνουν ικανοποιητικά αποτελέσματα σε εκείνο που

καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια ή σε κάτι που το θεωρούν καλή πράξη αγνοούν τη θεωρία

των αντίθετων αποτελεσμάτων ή καλύτερα τους λείπει η γνώση της ανώτερης αιτίας. Θα

εξηγήσω αυτή τη θεωρία δίνοντας μερικά παραδείγματα. Όποιος την καταλάβει σίγουρα θα

βγει κερδισμένος.

Ανάμεσα στους ηγέτες των πιστών υπάρχουν μερικοί που προσπαθούν να φανούν

ανώτεροι, πιο σπουδαίοι απ' ότι είναι στην πραγματικότητα. Τέτοιοι ηγέτες καταλήγουν να

παίρνουν εκείνο που τους αξίζει και κατά συνέπεια είναι περιφρονητέοι. Εκείνοι που πάντα

διατηρούν μια στάση απλή και ταπεινή χαίρουν μεγαλύτερης εκτίμηση.

Υπάρχουν επίσης άλλοι που τους αρέσει να διηγούνται τις επιτυχίες τους, κάτι που

δεν είναι ευχάριστο γι' αυτούς που τους ακούνε. Η επίδειξη αυτή είναι καταδικαστέα. Όποιος

εκθέτει τα πράγματα με τον τρόπο που έγιναν εμπνέει μεγαλύτερη συμπάθεια κι ο απλός

λόγος του τον εξευγενίζει απέναντι σ’ αυτόν που τον ακούει. Όταν βοηθήσεις κάποιον

απόφευγε να το λες σα να πουλάς χάρες. Αυτό χρησιμεύει μόνο για να μειώσεις το αίσθημα

της ευγνωμοσύνης των ανθρώπων.

Όπως βλέπουμε στα παραπάνω παραδείγματα, σε όλα υπάρχουν αντίθετα

αποτελέσματα. Αν ενεργείς λαμβάνοντάς το υπόψη σου θα έχεις καλά αποτελέσματα.

Κάποια φορά υπέκυψα στην επιμονή ενός επισκέπτη τον οποίον απέφευγα και του

έδωσα μια συνέντευξη. Αυτός με ρώτησε: «Ποιος είναι ο Θεός σας;»

«Τον αγνοώ πλήρως» του απήντησα. Ο επισκέπτης με ξαναρώτησε: «Εσείς

προβλέπετε όλα όσα πρόκειται να συμβούν, έτσι δεν είναι;» Του ξαναπάντησα: «Εγώ δεν

ξέρω τίποτε γιατί δεν είμαι Θεός». Μου φαίνεται ότι απογοητεύτηκε αφού δεν ξαναγύρισε

πια.

Παλιότερα παρουσιάζονταν πολλά άτομα που ήθελαν να με πλανέψουν παίρνοντάς

μου χρήματα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, πριν θίξουν το θέμα, εγώ τους ρωτούσα αν γνώριζαν

κάποιον που θα μπορούσε να μου δανείσει ένα ορισμένο ποσό γιατί το είχα πολλή ανάγκη.

Αυτοί λοιπόν έφευγαν χωρίς να μου πουν τίποτε σχετικό με το αίτημά τους.

Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις κατά τις οποίες, όταν νομίζω ότι κάποιος άνθρωπος

έχει ικανότητες και μελλοντικά μπορεί να έχει μια μεγάλη συμβολή στο Θεϊκό Έργο,

σκόπιμα του συμπεριφέρομαι χωρίς να του δίνω καμία ιδιαίτερη σημασία. Έτσι αντί να φανεί

αδιάφορος κι απρόσεκτος, αυτός αφιερώνεται ακόμη περισσότερο και δημιουργεί πολύ

καλύτερα έργα. Τέτοια άτομα προσπαθώ να τα χρησιμοποιώ σε σημαντικές εργασίες, ως

άτομα ικανά κι άξια εμπιστοσύνης.

Πολλά άλλα παραδείγματα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε. Έχει μεγάλη σημασία να

συνειδητοποιήσεις τη θεωρία των αντίθετων αποτελεσμάτων.

3 Οκτωβρίου 1951

ΚΑΛΟΚΑΓΑΘΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΦΡΟΣΥΝΗ

Καλοκαγαθία και φιλοφροσύνη είναι οι δυο αρετές που περισσότερο λείπουν από τον

σημερινό άνθρωπο.

Υπάρχει μία μέθοδος που μας επιτρέπει ν’ αξιολογήσουμε τις προόδους που

επιτυγχάνουμε στην Πίστη και στην πνευματική μας τελειοποίηση. Κατ' αρχήν, πρέπει ν’

αποφύγουμε τις διχόνοιες. Ύστερα, πρέπει ν’ αναπτύξουμε την καλοκαγαθία και τελικά να

γίνουμε περισσότερο φιλόφρονες. Αν γνωρίζουμε κάποιον με τέτοια χαρίσματα, θ’

αντιληφθούμε αμέσως ότι είναι ένας άνθρωπος λαμπρός, που τελειοποιήθηκε και που κατέχει

μια βαθιά αντίληψη της Πίστης. Αυτό το άτομο θα εκτιμηθεί και θα είναι σεβαστό από τους

άλλους. Οι τρόποι του θα εμφανίζονται ως μια αθόρυβη μετάδοση της Πίστης κι οι άλλοι θα

τον έχουν ως παράδειγμα της Πίστης, μιας Πίστης που θεμελιώνεται με πράξεις.

Όμως, ο σημερινός άνθρωπος παρουσιάζεται πάντα να έχει έλλειψη αυτής της

καλοκαγαθίας και της φιλοφροσύνης. Παντού ο άνθρωπος ζει καταπολεμώντας τα

ελαττώματα των άλλων, μισώντας και καταδικάζοντας όλον τον κόσμο και τονίζοντας πάντα

τη δυσάρεστη πλευρά του. Μπορούμε να διαβεβαιώσουμε ότι σχεδόν δεν υπάρχει

φιλοφροσύνη στο σύγχρονο άνθρωπο. Υπάρχει μέσα του εγωισμός, αγένεια,

συμφεροντολογικό πνεύμα και πάντα βρίσκει δικαιολογίες για τα λάθη του. Δεν τον

ενδιαφέρει αν γίνεται αντιπαθητικός στους άλλους.

Τέτοια συμπεριφορά ποτέ δεν υπήρξε δημοκρατική. Είναι μια νοσηρή υπερβολή, μια

εγωιστική εκμετάλλευση. Σ' όλα αυτά, το χειρότερο είναι ότι ο άνθρωπος γίνεται προδότης

και διώκτης του ίδιου του αδερφού κι αυτό γιατί του λείπει το αίσθημα της ανθρώπινης

αγάπης. Ο πολλαπλασιασμός των περιπτώσεων ανθρώπων τέτοιου είδους κηλιδώνει την

κοινωνία, ψυχραίνει τις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους κι έτσι ο αριθμός των

απογοητευμένων αυξάνει. Για το λόγο αυτό κι οι αυτοκτονίες καθημερινά αυξάνουν.

Ο αληθινός πολιτισμός θα συμβάλει στο να αυξηθεί ο αριθμός των ανθρώπων που

συμπεριφέρονται σαν άγγλοι τζέντλεμαν. Το να είσαι πιστός σύμφωνα με τους ηθικούς

κανόνες, επιτρέπει τη διαμόρφωση μιας ευχάριστης και θαυμάσιας κοινωνίας όπου βασιλεύει

η άνεση. Εάν μπορούσε να δημιουργηθεί μία τέτοια κοινωνία, ο Παράδεισος θ’ αποτελούσε

μια πραγματικότητα για τον άνθρωπο.

Στην Ιαπωνία υπάρχει ένα θέμα που ενδιαφέρει πολλούς: Η οικονομική αναγκαιότητα

ανάπτυξης του τουρισμού. Οι κτιριακές κι άλλες υλικές εγκαταστάσεις είναι οπωσδήποτε

κάτι σημαντικό, αλλά πιο σημαντικό είναι η καλή εντύπωση που μένει στους επισκέπτες.

Καλοκαγαθία, καθαριότητα και φιλοφροσύνη δεν απαιτούν χρήματα κι είναι στοιχεία

απαραίτητα για να προσελκυσθούν τουρίστες.

Η διαμόρφωση ενός τέτοιου άνθρωπου, καλοκάγαθου και φιλόφρονος, εξαρτάται μόνο

από την Πίστη κι αποτελεί τη βάση της κοινότητάς μας, η οποία σ' αυτό το σημείο

αναπτύσσεται όλα και περισσότερο.

25 Οκτωβρίου 1950

ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ ΤΟ «ΓΚΑ» (ΕΓΩ)

Στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου δεν υπάρχει άλλο πιο φοβερό πράγμα από το

«γκα» (εγώ). Αυτό μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό αν βασιστούμε στο γεγονός σύμφωνα

με το οποίο, στον Πνευματικό κόσμο, η εξαφάνιση του γκα θεωρείται η βάση της

τελειοποίησης.

Όταν ανήκα στη φιλοσοφία Ομότο, συνάντησα στις διδασκαλίες Οφουντεσάκι τις

ακόλουθες φράσεις: «Δεν υπάρχει πιο φοβερό πράγμα από το γκα, μέχρι κι αγιότητες έπεσαν

σε λάθη εξαιτίας του». Επίσης: «Πρέπει να έχουμε γκα και δεν πρέπει να έχουμε, είναι καλό

να το έχουμε αλλά να μην το εκδηλώνουμε». Έμεινα έκπληκτος με την τέλεια εξήγηση της

αληθινής προέλευσης του γκα με τόσο απλές φράσεις. Είναι προφανές ότι οι φράσεις αυτές

με οδήγησαν σ’ ένα βαθύ συλλογισμό.

Υπήρχε κι αυτή η φράση: «Σε πρώτη θέση, η προσήνεια». Τη θεώρησα εξαιρετική. Κι

αυτό γιατί μέχρι σήμερα, για εκείνους που ακολούθησαν πιστά τις συμβουλές μου, όλα

πήγαν καλά και χωρίς αποτυχίες. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι επιτυχημένοι στη ζωή

τους γιατί έχουν ένα γκα πολύ ισχυρό. Είναι πραγματικά λυπηρό, να βλέπουμε συνεχώς

αποτυχίες εξαιτίας του γκα.

Όπως αναφέραμε, η βάση της Πίστης, είναι να μην εκδηλώνεις το γκα, να είσαι

αγαπητός και να μην ψεύδεσαι.

18 Φεβρουαρίου 1950

ΜΗ ΓΙΝΕΣΑΙ ΜΙΣΗΤΟΣ

Έχω πολλές φορές τονίσει ότι δεν πρέπει να μισείτε κανέναν. Σας λέω επίσης ότι δεν

πρέπει να γίνεστε μισητοί. Αυτό είναι σημαντικό γιατί οι κακές σκέψεις, το μίσος, ο φθόνος,

η επιθυμία για εκδίκηση κι άλλα αρνητικά συναισθήματα που μας μεταδίδονται μέσα από

την πνευματική επικοινωνία και μας εμποδίζουν σε πολλά πράγματα. Μένουμε

κακοδιάθετοι, ενοχλημένοι και δεν μπορούμε ν’ ανταποκριθούμε τέλεια στις υποχρεώσεις

μας. Με τέτοιες συνθήκες η πρόοδος είναι αδύνατη, ανέφικτη. Προσέξτε λοιπόν όσο το

δυνατόν περισσότερο.

Σ' αυτόν τον κόσμο υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν τους πειράζει να βασανίζουν

τον πλησίον τους, κάνοντάς τον δυστυχισμένο. Εκτός απ' αυτό, υπερηφανεύονται για την

επαγγελματική τους πρόοδο. Αυτοί που προσπαθούν να τους μιμηθούν, κρίνοντας ότι αυτός

είναι ο σωστός τρόπος για την πρόοδο, δε «βλέπουν» μακρύτερα.

Εάν ο αριθμός αυτών των πονηρών ανθρώπων αυξηθεί, θα είναι πολύ δύσκολο να

βελτιωθεί η παγκόσμια κοινωνία. Ο χρόνος το αποδεικνύει, μιας και κάθε σάπιος σπόρος

παράγει σάπια φρούτα. Οι κακοί οπωσδήποτε θα καταστραφούν.

Έτσι, για να ζήσουμε ευδιάθετοι, για να προοδεύουν οι δουλειές μας κανονικά και για

ν’ αποφεύγουμε μεγάλες ενοχλήσεις, είναι απαραίτητο να δίνουμε χαρά στους

συνανθρώπους μας κάνοντάς τους ευτυχισμένους. Αυτή είναι μία από τις βασικές αρχές της

φιλοσοφίας μας. Όποιος συμπεριφέρεται έτσι, αξίζει να λέγεται «ευφυής». Για το λόγο αυτό,

συνηθίζω να λέω ότι οι πονηροί έχουν άγνοια. Αυτή είναι μια αιώνια αλήθεια.

Ομότο: Νέα Θρησκεία, ιδρυθείσα από τη Νάο Ντεγκούτι. Οφουντεσάκι: Γραπτές διδασκαλίες της ιδρύτριας.

18 Ιουλίου 1951

MHN ΕΙΣΑΙ ΕΠΙΚΡΙΤΙΚΟΣ

Φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμη κάποια μέλη μας που μιλάνε για άλλους ανθρώπους

λέγοντας ότι είναι καλοί ή κακοί ή ότι προκαλούν προβλήματα στο έργο του Θεού. Αυτό

δείχνει ότι οι διδασκαλίες μου δεν έχουν ακόμη κατανοηθεί πλήρως. Επομένως, πρέπει να

τονίσω ξανά ότι τέτοια λανθασμένη διαγωγή πρέπει ν’ αποθαρρύνεται γιατί αυτό είναι

καταπάτηση του χώρου της αρμοδιότητας του Θεού. Κανένα ανθρώπινο ον δεν είναι ικανό

να πει αν κάποιος άλλος είναι καλός ή κακός. Εκείνοι που νομίζουν ότι μπορούν, έχουν γίνει

θύματα της αλαζονείας τους χωρίς να το συνειδητοποιούν. Αυτό το γεγονός από μόνο του

είναι μια απόδειξη ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καν φτάσει στο κατώφλι της Πίστης.

Επίσης, πρέπει να έχετε στο νου σας ότι το Σχέδιο του Θεού δεν είναι τόσο ρηχό

ώστε να μπορεί να γίνει κατανοητό από την περιορισμένη συναίσθηση του ανθρώπου. Η

εργασία του Θεού να σώσει ολόκληρο τον κόσμο είναι τόσο μεγάλη κι αξεπέραστη σε

κλίμακα ο άνθρωπος δεν μπορεί να έχει την ελάχιστη ιδέα του τι αληθινά συμβαίνει, εκτός κι

αν η συνείδησή του επεκταθεί σε ασυνήθιστο βαθμό. Όπως λέει μια ιαπωνική παροιμία, είναι

σα «να προσπαθείς να κοιτάξεις στον ουρανό μέσα από μια λεπτή τρύπα που υπάρχει στο

ταβάνι», πράγμα που συμβαίνει όταν η αντίληψη του ανθρώπου βασίζεται σε μια πίστη

Shojo.

Έχω επανειλημμένα τονίσει ότι κάποιος ο οποίος προσκολλάται σε μια στάση πίστης

Shojo, δεν μπορεί να κατανοήσει τη Θεϊκή Θέληση, μέχρι ν’ ανέλθει στο επίπεδο μιας

στάσης Daijo. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη κάποιοι που θεωρούν ότι είναι δύσκολο να το

καταλάβουν κι οι οποίοι φαίνεται να εμμένουν σε λανθασμένες γενικές ιδέες.

Όπως μπορείτε να δείτε κοιτάζοντας γενικά τον κόσμο, αρκετές στάσεις στενές,

περιορισμένες, Shojo, είναι κοινές παντού σ’ όλες τις φάσεις της κοινωνίας κι αυτό φαίνεται

να ισχύει ιδιαίτερα στην Ιαπωνία. Ακόμη και μέσα σε φιλοσοφικές οργανώσεις, υπάρχουν

πολλές κλίκες κι οι εφημερίδες κατά καιρούς αφηγούνται σκανδαλώδεις αγώνες ισχύος στο

εσωτερικό τους. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τα πολιτικά κόμματα, τις κυβερνητικές

αντιπροσωπείες και οργανισμούς επιχειρήσεων.

Τέτοιες διαμάχες μεταξύ των ομάδων επηρεάζουν σοβαρά την αποδοτικότητα και

την εξέλιξη. Επειδή ο κόσμος βρίσκεται σε μια τόσο αρνητική κατάσταση, μπορεί να ειπωθεί

ότι ο Θεός αποφάσισε ν’ ανοικοδομήσει ολόκληρο τον πλανήτη. Καθώς μελετάμε τη ρίζα

της αιτίας της αναστάτωσης, φτάνουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι βρίσκεται στη στάση

Shojo των περισσότερων ανθρώπων. Εάν η συνειδητότητά τους δεν μετακινηθεί από αυτήν

τη στενή άποψη προς μια στάση Daijo, ποτέ δε θα μπορέσει να γίνει πραγματικότητα ένας

φωτεινός κι ευτυχισμένος κόσμος.

Είναι πράγματι εκπληκτικό το ότι κάποια μέλη φαίνεται ακόμη να διατηρούν

υπολείμματα περιορισμένων τρόπων σκέψης Shojo. Θα ήθελα να παροτρύνω αυτά τα άτομα

να συνειδητοποιήσουν τα λάθη τους, ν’ αλλάξουν τον τρόπο της σκέψης τους αμέσως και να

γίνουν αληθινοί οπαδοί αυτού του μονοπατιού. Το λέω αυτό γιατί, καθώς ο εξαγνισμός

γίνεται όλο και πιο σοβαρός κι η Κρίση του Θεού επίσης θα γίνει πιο αυστηρή. Τέτοια μέλη

πρέπει να καταλάβουν ότι τώρα είναι η ώρα να βελτιώσουν τη στάση τους, γιατί η

αργοπορημένη μετάνοια δε θα ωφελήσει.

Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για την επίπληξη του Ιησού: «Μην κρίνετε για να μην

κριθείτε». Με άλλα λόγια, να νοιαζόμαστε για τη δική μας συμπεριφορά, αντί να κρίνουμε τη

συμπεριφορά των άλλων. Η σωστή στάση είναι αυτή κατά την οποία δεν γινόμαστε

επικριτικοί.

Καθώς ξέρετε καλά, κανείς δεν είναι σωματικά χωρίς τοξίνες, γιατί κανείς δεν είναι

πνευματικά χωρίς νέφη κι επομένως χωρίς ατέλειες. Αυτή είναι η βασική αιτία που ο

παγκόσμιος εξαγνισμός είναι απαραίτητος, προκειμένου ο Θεός να σώσει την ανθρωπότητα.

Επιτρέψτε μου ν’ αναφέρω κάτι. Αυτό που σκέπτονται οι άλλοι μου γίνεται φανερό

ως το βαθμό που μου είναι απαραίτητο να γνωρίζω τις σκέψεις τους. Όμως δε μιλάω ανοιχτά.

Ορισμένα μέλη ανησυχούν γι’ αυτό, πιστεύοντας ότι δεν παρατηρώ τα αρνητικά πράγματα

που κάνουν ορισμένοι. Τα ξέρω όλα και πολύ καλά μάλιστα, αλλά κρατώ τέτοια θέματα για

τον εαυτό μου, αφήνοντας τα πάντα στα χέρια του Θεού.

Ξέρω ότι, εάν υπάρχει κάποιος που είναι αδιόρθωτος, ο Θεός θα λύσει το πρόβλημα,

φροντίζοντας αυτό το πρόσωπο να φύγει. Εάν είναι κάποιος πραγματικά κακός εκ φύσεως,

θα προκαλέσει ο ίδιος το θάνατό του πρόωρα, σύμφωνα με τους νόμους της φύσης. Είμαι

βέβαιος ότι μερικά από τα μέλη μας γνωρίζουν καλά τέτοια παραδείγματα, γιατί τέτοιες

περιπτώσεις έχουν συμβεί πραγματικά στο παρελθόν.

Εφόσον αφήνω τα πάντα στα Χέρια του Θεού με απόλυτη εμπιστοσύνη, είμαι πάντα

απόλυτα απαλλαγμένος από κάθε ανησυχία κι αισθάνομαι τόσο γαλήνιος όσο μια

ανοιξιάτικη αύρα.

13 Μαΐου 1953

ΜΗΝ ΕΠΙΚΡΙΝΕΙΣ

Υπάρχουν πολλοί πιστοί που ερμηνεύουν λανθασμένα αυτή την εντολή. Θυμάμαι ότι

έχω ήδη αναφερθεί στο θέμα αυτό αλλά επιμένω επειδή υπάρχουν άτομα που ακόμη δεν το

κατάλαβαν.

Συνηθίζεται να χαρακτηρίζεται ένα άτομο ως καλό ή κακό κι ένα από τα χειρότερα

σχόλια είναι να λες: «Ο τάδε έχει το διάβολο μέσα του». Πάρα πολύ σοβαρό λάθος. Αυτός

που βρίσκεται υπό την επιρροή του κακού είναι εκείνος που το σχολιάζει.

Ο άνθρωπος δεν πρέπει να σχολιάζει τον πλησίον γιατί δεν έχει την ικανότητα να κρίνει

το καλό ή το κακό, την ειλικρίνεια ή την ανειλικρίνεια. Αυτό ανήκει στο Θεό. Όποιος

εκμεταλλεύεται το δικαίωμα της κρίσης καταπατεί τα Θεϊκά Δικαιώματα γιατί είναι απλά

ένας άνθρωπος. Είναι υπερβολικά μεγάλη αυθάδεια, είναι μια ενέργεια καταδικαστέα.

Τέτοιου είδους άνθρωπος βρίσκεται κάτω από την επιρροή του κακού γι' αυτό πρέπει να

είναι προσεκτικός. Οπωσδήποτε δεν έχει αληθινή πίστη. Συνήθως παίρνει ύφος σοβαρό,

καταδικάζει τα πιστεύω των άλλων και προτείνει μεταβολές σ’ αυτές. Αν πράγματι υπάρχουν

κακοί χαρακτήρες μεταξύ των πιστών αυτοί πρέπει να παραμείνουν κάτω από την επίβλεψη

του Θεού για να κριθούν, αν χρειαστεί. Η ανθρώπινη ανησυχία είναι αδικαιολόγητη. Το να

εμπιστεύεσαι στην ανθρώπινη ικανότητα περισσότερο από τη Θεϊκή είναι απαράδεκτο αφού

ανήκει στον Ύψιστο Θεό η διακυβέρνηση των πάντων. Αυτός που κάνει λάθος αρχικά

λαμβάνει Θεϊκές προειδοποιήσεις και στη συνέχεια, αν συμμορφωθεί, είναι δυνατό να

επιστρέψει στον Πνευματικό Κόσμο.

Οι παλιότεροι πιστοί της κοινότητάς μας γνωρίζουν καλά ορισμένες περιπτώσεις οι

οποίες βεβαιώνουν αυτό που λέω. Γι' αυτό όλοι πρέπει να επιδιώξουν ν’ ακολουθήσουν

αυτόν τον κανόνα: «Μην επικρίνεις τον πλησίον σου αλλά κρίνε συνέχεια τον εαυτό σου».

Όποιος συμπεριφέρεται έτσι αισθάνεται το Θεό.

21 Μαΐου 1952

ΜΗΝ ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΣΑΙ

Λέει ένα παλιό ρητό: «Ν’ αντέξεις κάτι που είναι εύκολο, είναι μέσα στις δυνατότητες

όλων μας. Πραγματική αντοχή όμως, σημαίνει να αντέξεις κάτι που είναι έξω από τα όρια

της αντοχής». Άλλη παροιμία συμβουλεύει: «Κουβάλα πάντα μαζί σου ένα σακί υπομονής

και ράβε το κάθε φορά που τρυπάει». Βρίσκω ωραία τα λόγια αυτών των ρητών.

Οι άνθρωποι με ρωτούν: «Τι πρακτικές ασκήσεις έκανες; Ανέβηκες σε κάποιο βουνό

για να κάνεις μπάνιο σε κάποιον καταρράχτη; Νήστεψες ή έκανες άλλες μετάνοιες;» Λοιπόν

σας διευκρινίζω ότι ποτέ δεν ασκήθηκα σε τέτοια πράγματα. Όλες οι προσπάθειές μου

επικεντρώθηκαν στο ν’ αντέξω τα βάσανα των χρεών μου και να καταπαύσω την οργή μου.

Όποιος τ' ακούει παραξενεύεται, αλλά αυτή είναι η καθαρή αλήθεια. Πιστεύω ότι ο Θεός

αποφάσισε να με τελειοποιήσει με τέτοιας μορφής εξαγνισμούς, γιατί συνεχώς μου

παρουσιάζονται σοβαροί λόγοι για να εκνευρίζομαι. Από τη φύση μου μισώ να νευριάζω,

αλλά πάντα υπάρχει κάτι που με βλάπτει σ' αυτόν τον τομέα.

Κάποτε ντράπηκα πάρα πολύ εξαιτίας μιας διαφοράς και δεν μπορούσα να κοιτάξω

κατάματα τους άλλους. Η αγανάκτησή μου έφθασε στο απροχώρητο και δεν κατόρθωνα να

την ελέγξω. Τότε ήταν που με προσκάλεσαν να παραστώ σε μια δεξίωση. Ο τρόπος με τον

οποίο μου έγινε η πρόσκληση, δεν μου έδινε περιθώρια να μην πάω. Εκεί ωστόσο, παρέμεινα

αφηρημένος κι αδιάφορος, χωρίς να μπορώ να συγκεντρωθώ. Ήπια ένα ποτήρι σακέ για να

μου έλθει η διάθεση. Αυτό αποδεικνύει ότι ήμουν ταραγμένος. Μόνο μετά από ημέρες

κατόρθωσα να επανακτήσω την ηρεμία μου.

Αργότερα έμαθα ότι η παρουσία μου σ' εκείνη τη γιορτή με γλίτωσε από μία μεγάλη

συμφορά. Αν δεν ήταν η αγανάκτηση εκείνης της στιγμής, Δε θα παρευρισκόμουν στη

γιορτή και θα δεχόμουν ένα θανάσιμο πλήγμα. Πραγματικά σώθηκα από την οργή μου και

δεν μπόρεσα να κρύψω την ευγνωμοσύνη μου.

Αυτός που έχει μία αποστολή πολύ ενδιαφέρουσα, υποβάλλεται από το Θεό σε πολλές

δοκιμασίες. Πιστεύω ότι το να καταπολεμούμε το μίσος είναι μια από τις μεγαλύτερες

δοκιμασίες. Εκείνοι που έχουν πολλούς λόγους να εκνευρίζονται, πρέπει να καταλάβουν ότι

η αποστολή τους είναι τεράστια. Εάν κατορθώσουν ν’ αντέξουν σε κάθε είδους πρόκληση

διατηρώντας απόλυτη ηρεμία, θα πετύχουν ένα μέρος από την τελειοποίησή τους.

Υπάρχει ένα ενδιαφέρον επεισόδιο που θα ήθελα να το αναφέρω.

Στην Εποχή Meiji, ζούσε ένας άνθρωπος ξακουστός για την υπομονή του, ο Buei

Nakano, πρόεδρος του Συμβουλίου Ιδιωτικών Εμπόρων. Μια φορά τον ρώτησαν ποιο ήταν

το μυστικό της αντοχής του. Αυτός απάντησε: «Από τη φύση μου είμαι οξύθυμος». Αλλά

κάποια μέρα, επισκεπτόμενος το μεγάλο βιομήχανο Eiichi Shibuzawa, τον άκουσα να

φιλονικεί με τη γυναίκα του στη διπλανή αίθουσα απ' όπου εγώ τον περίμενα. Όταν

πληροφορήθηκε την παρουσία μου, άνοιξε τη συρταρωτή πόρτα κι ήρθε και κάθισε δίπλα

μου. Η φυσιογνωμία του ήταν ήρεμη όπως πάντα. Δεν έμοιαζε ότι ερχόταν από μία

φιλονικία. Έμεινα έκπληκτος, ενώ ταυτόχρονα μου ήρθε μία έμπνευση σχετικά με κάτι το

σημαντικό: Τη δύναμη να ελέγχεις την οργή. Κατάλαβα ότι εκείνο ήταν το μυστικό που τον

έκανε να είναι σεβαστός στο βιομηχανικό κόσμο κι ότι εγώ θάπρεπε ν’ ακολουθήσω το

παράδειγμά του και να πιεστώ για να συγκρατήσω το πάθος μου. Από τότε λοιπόν, άρχισα να

πειθαρχώ σ' αυτό κι όλα άρχισαν να λειτουργούν φυσιολογικά στη ζωή μου, μέχρι που

έφθασα στη σημερινή μου κατάσταση.

Να θυμάστε ότι ο Θεός εκπαιδεύει και πειθαρχεί αυτούς που έχουν να επιτελέσουν μια

μεγάλη αποστολή.

Θα ήθελα να επανέλθω στο θέμα των χρεών. Βασισμένος στη δική μου πείρα,

κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τα χρέη προέρχονται από τη βιασύνη η οποία μας αναγκάζει

να πιέζουμε καταστάσεις.

Ποτέ δεν πρέπει να πιέζουμε μια κατάσταση. Αν το κάνουμε αυτό, ίσως να επιτύχουμε

κάτι το προσωρινό, αργά ή γρήγορα θα έχουμε συνέπειες αλλά αντιμετωπίζοντας

απρόσμενες δυσκολίες κι εμπόδια. Είναι επόμενο ότι μετά από μία πρόσκαιρη επιτυχία, θ’

αναγκαστούμε να επιστρέψουμε εκεί απ' όπου αρχίσαμε. Αναλύοντας τα αίτια της ήττας της

Ιαπωνίας στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, θα δούμε ότι υπήρξε κάποιος που πίεσε πολύ την

κατάσταση.

Το να επιβάλλεις λύσεις και να κάνεις βιαστικές ενέργειες, προκαλεί πνευματική

ανισορροπία κι εμποδίζει τις εμπνεύσεις. Ακόμη χειρότερο είναι να ασκείς πίεση με

οποιονδήποτε τρόπο, όταν υπάρχει έλλειψη ιδεών. Πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις, μόνο

όταν εμφανιστούν οι κατάλληλες ιδέες, δηλαδή όταν είμαστε σίγουροι ότι το σχέδιο που

συλλάβαμε δε θα αποτύχει. Μ’ άλλα λόγια, χρειάζεται να χρησιμοποιούμε τη μέθοδο

«Σκέψου δυο φορές πριν ενεργήσεις».

Σχεδόν πάντα είναι πολύ δύσκολη η εξόφληση των χρεών. Εάν τα καθυστερήσουμε, οι

τόκοι θ’ αυξηθούν δημιουργώντας μεγάλο ηθικό πρόβλημα.

Υπάρχουν χρέη θετικά και αρνητικά. Τα θετικά τα δημιουργούμε για να επενδύσουμε

σ’ επικερδείς εργασίες και τ’ αρνητικά ή παθητικά για να καλύψουμε οφειλές. Αν και πολλές

φορές αυτά τα τελευταία είναι αναπόφευκτα, δεν πρέπει να τα δημιουργούμε. Αν πέσουμε

θύματα ζημιών, πρέπει να εγκαταλείψουμε κάθε μεγαλοπρέπεια κι υποκρισία. Θα πρέπει να

λιγοστέψουμε τα έξοδά μας και να περιμένουμε να παρουσιαστούν καινούριες ευκαιρίες.

Επίσης, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας σ' ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο: Στην

επιθυμία για κέρδος. Ας λάβουμε υπόψη μας την παλιά παροιμία: «Όποιος τα θέλει όλα,

χάνει τα πάντα». Τα χρέη συνήθως προέρχονται από την πλεονεξία να κερδίσεις κάθε φορά

περισσότερα. Δεν υπάρχει σ' αυτόν τον κόσμο το ρητό «Εύκολη συναλλαγή και σίγουρο

κέρδος» που τόσοι πολλοί προτείνουν. Υποπτευόμαστε τέτοιου είδους συναλλαγές. Η

επιχείρηση που δε φαίνεται μεγάλη προσφέρει καλύτερες συνθήκες. Θα σας παραθέσω ένα

παράδειγμα από την πείρα μου: Κάποια εποχή χρειαζόμουν χρήματα για να προωθήσω τις

εργασίες ενός πνευματικού έργου. Δεν ήταν εύκολο να το πετύχω. Όσο το επιθυμούσα πολύ,

δεν εισέπραττα τίποτε. Τελικά αποσύρθηκα αφήνοντας το θέμα στα χέρια του Θεού. Όταν

πια τα είχα ξεχάσει όλα, άρχισα να εισπράττω ανέλπιστα μεγάλα ποσά. Αντιλήφθηκα λοιπόν

ότι ο κόσμος δεν μπορεί να εξηγηθεί μ' έναν τόσο απλό συλλογισμό.

2 Ιανουαρίου 1949

ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ

Πιστεύω ότι από δω κι εμπρός θάπρεπε να έχετε παγκόσμια συνειδητότητα. Θα σας

διηγηθώ ένα ενδιαφέρον περιστατικό σε σχέση με αυτό.

Μια μέρα, αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας πρώην αξιωματικός του

στρατού ήρθε να με δει . Με μια έκφραση φοβερής δυσαρέσκειας είπε: «Όσο κι αν

προσπαθώ, δεν καταλαβαίνω γιατί η Ιαπωνία έπρεπε να παραδοθεί σ’ αυτόν τον πόλεμο.

Είναι πραγματικά λυπηρό». Ήταν γεμάτος αγανάκτηση καθώς μιλούσε. Βλέποντας ότι δεν

αντέδρασα όπως περίμενε, με ρώτησε με τόνο αηδιασμένο: «Κύριε, είστε Ιάπωνας;».

Αμέσως του απάντησα :«Όχι, δεν είμαι». Η απάντησή μου τον σόκαρε, τόσο που έτρεμε όταν

με ρώτησε : «Τότε σε ποιο έθνος ανήκετε;». Του είπα: «Είμαι πολίτης του κόσμου».

Αυτή ήταν επίσης μια αναπάντεχη απάντηση και, καθώς με κοίταζε απλανώς, μου

ζήτησε να του εξηγήσω τι εννοούσα, με λέξεις που θα μπορούσε να καταλάβει. Αυτό και

έκανα, με διάφορους τρόπους. Αυτό το άρθρο είναι βασισμένο στις απαντήσεις που έδωσα

στον αξιωματικό εκείνη τη φορά.

Πιστεύω ότι είναι λάθος να κάνουμε διαχωρισμούς μεταξύ φυλών, αλλά ο ιαπωνικός

λαός είχε μια έντονη ροπή εκείνη την εποχή να το κάνει. Αφού η Ιαπωνία κέρδισε τον

Σινοϊαπωνικό και τον Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο και πλέον συγκαταλέχθηκε ανάμεσα στις

μεγάλες δυνάμεις του κόσμου, οι άνθρωποι φούσκωσαν τόσο πολύ από υπερηφάνεια που

άρχισαν να πιστεύουν ότι η χώρα τους είχε ιδιαίτερη εύνοια από το Θεό. Οι ηγέτες τους

ενθάρρυναν αυτήν τη στάση. Αυτός ο σοβινισμός οδήγησε το έθνος στην απερίσκεπτη

πυροδότηση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στον Ειρηνικό. Οι Ιάπωνες, αντιμετωπίζοντας

τους κατοίκους των άλλων χωρών υποτιμητικά σα να ήταν πλάσματα κατώτερα, εισέβαλαν

στις χώρες τους και τους σκότωσαν, χωρίς ίχνος ενδοιασμού. Ήταν φυσική συνέπεια η

ταπεινωτική ήττα που υπέστησαν.

Όσο οι άνθρωποι οποιουδήποτε έθνους υιοθετούν τέτοιο τρόπο σκέψης ώστε να μην

ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει στα άλλα έθνη, αρκεί οι ίδιοι να είναι ωφελημένοι, δεν θα

μπορέσει να υπάρξει ειρήνη στον κόσμο. Μπορείτε να καταλάβετε αυτή τη θέση, αν την

εφαρμόσετε στη δική σας περιοχή. Ας υποθέσουμε ότι υπήρχε σύρραξη ανάμεσα σε δύο

περιοχές στη χώρα σας. Θα διευθετείτο γρήγορα, μια και η διαφωνία θα ήταν παρόμοια με

έναν οικογενειακό καυγά. Μπορούμε να επεκτείνουμε αυτήν την ιδέα, εφαρμόζοντάς την σε

ολόκληρο τον κόσμο. Υπάρχει ένα διάσημο ποίημα που συνέθεσε ο Αυτοκράτωρ Meiji, που

λέει:

Αν όλοι οι άνθρωποι

που κατοικούν πάνω στη γη

θεωρούσαν αλλήλους σαν μια οικογένεια,

αδέλφια μου, πώς θα είχαμε διαμάχες;

Αν όλοι οι άνθρωποι υιοθετούσαν αυτόν τον τρόπο σκέψης, η παγκόσμια ειρήνη θα

μπορούσε να γίνει πραγματικότητα αμέσως. Πράγματι, αν όλοι οι άνθρωποι ήταν έτσι

ανοιχτόμυαλοι, οι πόλεμοι απλώς δεν θα ήταν δυνατό να γίνουν γιατί θα ήμασταν όλοι μια

πραγματική οικογένεια.

Υπάρχουν άτομα που σχηματίζουν ομάδες βασισμένες σε συγκεκριμένους -ισμούς ή

ιδεολογίες και θεωρούν αυτούς που βρίσκονται έξω από τις ομάδες τους εχθρούς. Υπάρχουν

επίσης άτομα που συνηγορούν με εθνικές τακτικές, με ένα εθνικό πνεύμα, με μια

εθνικοφροσύνη πολύ στενής μορφής ή που έχουν στενόμυαλες πεποιθήσεις για τη θεϊκότητα

της χώρας τους. Τέτοιος εγωκεντρισμός μπορεί να οδηγήσει μια χώρα μόνο στην

καταστροφή κι ακόμη να δημιουργήσει μεγάλα εμπόδια στην παγκόσμια ειρήνη.

Σε ανάμνηση της ειρήνης που επετεύχθη μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, ο Ιαπωνικός

λαός, θάπρεπε τουλάχιστον ν΄ αποκτήσει μια παγκόσμια συνειδητότητα, απορρίπτοντας

συνεχώς τον τρόπο σκέψης Shojo που επικρατούσε στο παρελθόν και να υιοθετήσει μια

απόλυτα Daijo νοοτροπία. Αυτός θα είναι ο πλέον προοδευτικός και προχωρημένος τρόπος

σκέψης στον κόσμο από δω και πέρα και τα άτομα με αυτή την αρχή θα είναι τα πλέον

απαραίτητα και σημαντικά.

Αυτή η ιδέα μπορεί να εφαρμοστεί επίσης στη θρησκεία και στις πνευματικές ομάδες.

Είναι τελείως ξεπερασμένο να ξεχωρίζεις μια θρησκεία ή φιλοσοφία ώστε να κάνεις

διακρίσεις μεταξύ αυτής και άλλων ομάδων. Επιτρέψτε μου να συγχαρώ τη δική μας

κοινότητα για το θέμα αυτό. Δεν είμαστε τόσο στενόμυαλοι ώστε να λέμε στα μέλη μας ότι

δεν πρέπει να έχουν επαφή με άλλες θρησκείες ή φιλοσοφίες. Αντίθετα μάλιστα,

επικροτούμε κάτι τέτοιο, γιατί μια από τις αρχές μας είναι η ειρήνη. Παλεύουμε να φέρουμε

όλους τους λαούς του κόσμου σε αρμονία και να τους κάνουμε μια μεγάλη οικογένεια. Με

αυτό τον τρόπο, αισθανόμαστε όλες τις άλλες θρησκευτικές ή φιλοσοφικές ομάδες ως φίλους

κι επιθυμούμε να εργαστούμε στο πλευρό τους για την πραγμάτωση του καινούργιου

κόσμου.

3 Οκτωβρίου 1951.

ΝΙΚΗΣΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΚΑΚΟ

Ήδη έχω γράψει σχετικά με την ανάγκη να νικήσουμε το κακό, φροντίζοντας ώστε να

γίνει αντιληπτός ο τρόπος σύμφωνα με τον οποίο να μην μπορείς να νικηθείς απ' τον πονηρό

άνθρωπο. Τώρα θα αναφερθώ στη νίκη εναντίον του κακού που υπάρχει μέσα μας.

Μέσα σε κάθε άνθρωπο διεξάγεται μια συνεχής πάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό.

Είναι μια πάλη για να επικρατήσουν τα αισθήματα του καθενός μας, σύμφωνα με τον τρόπο

που μας παρουσιάζει ο βουδισμός.

Η ανθρώπινη πλεονεξία δεν έχει όρια. Ακόμη κι αν ο άνθρωπος ζει προσπαθώντας να

αποκρούσει ό,τι έχει σχέση με το χρήμα, το σεξ, την εξουσία, τη φήμη και τον εγωισμό,

αισθάνεται συνεχώς την πρόκλησή τους. Η συνείδησή σου σε συμβουλεύει να είσαι

φρόνιμος και να αποφεύγεις το ένα ή το άλλο γιατί θα τιμωρηθείς αν βρεθείς σε ορισμένα

μέρη κλπ. Το πεδίο αυτής της αδιάκοπης πάλης βρίσκεται μέσα στον καθένα μας.

Η νίκη του κακού έχει σαν αποτέλεσμα την αμαρτία και τη δυστυχία, ενώ η νίκη του

καλού δημιουργεί ευτυχία. Όλα είναι πολύ απλά και ξεκάθαρα όταν εξετάζουμε το θέμα και

φαίνεται εύκολο να το θέσουμε σε εφαρμογή. Ωστόσο, ακόμη και με μια ξεκάθαρη αντίληψη

του θέματος, οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να θριαμβεύσουν στην πάλη εναντίον του κακού,

κυρίως όταν δεν έχουν πίστη. Να γιατί οι πιο ενημερωμένοι πιστοί αμαρτάνουν λιγότερο απ'

τους άλλους. Παρ' όλα ταύτα, κι αυτοί είναι απαραίτητο να κάνουν μια μεγάλη προσπάθεια.

Φυσιολογικά, η δύναμη που μας ελκύει να κάνουμε το κακό ανήκει στο Δευτερεύον

Πνεύμα ενώ αυτή που μας οδηγεί στο δρόμο του καλού ανήκει στο Προστατευτικό Πνεύμα

(φύλακας άγγελος). Καθώς έχουμε εκτός απ' αυτά και το Πρωταρχικό Πνεύμα που

υποδεικνύει το Απόλυτο Καλό, χρειάζεται να κάνουμε κάτι για να αυξήσουμε τη δράση του,

γιατί αυτή είναι η δύναμη που καταπολεμά το κακό στη ρίζα του. Το μοναδικό μέσο είναι να

δεχθούμε το Θεό και να θεμελιώσουμε την Πίστη μας. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να

φτάσουμε στην ευτυχία.

20 Ιουνίου 1951

ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΗ ΔΕΙΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΟΛΜΙΑ

Οι άνθρωποι που έρχονται για να δουν τι κάνουμε αυτό τον καιρό συχνά μένουν

έκπληκτοι από τον κύκλο των δραστηριοτήτων μας και λένε: «Πώς τολμάτε να

αναλαμβάνετε τόσο μεγάλα πράγματα με τόσο θάρρος;»

Είναι αρκετά φυσικό γι' αυτούς να αισθάνονται έτσι γιατί πρόκειται για το έργο

βοηθείας του Θεού να σώσει όλη την ανθρωπότητα, για την εγκαθίδρυση ενός κόσμου

εντελώς ελεύθερου από δυστυχίες όπως οι αρρώστιες, η φτώχεια και οι συγκρούσεις και για

τη μετατροπή αυτής της γης σε παράδεισο. Δεν είναι περίεργο που οι πιο πολλοί άνθρωποι

νομίζουν ότι πρέπει να πάσχω από μεγαλομανία. Κι εγώ ο ίδιος εκπλήσσομαι από τα σχέδια

που έρχονται στο μυαλό μου κι από τις πεποιθήσεις μου.

Όταν ήμουν νεότερος ποτέ δεν είχα την ιδέα να κάνω κάτι τόσο μεγάλο. Περίπου

μέχρι την ηλικία των είκοσι ήμουν συνήθως δειλός και ντροπαλός. Χωρίς λόγο φοβόμουν να

συναντώ ξένους και όταν έπρεπε να δω κάποιον που ήταν διάσημος ή σε υψηλό κοινωνικό

επίπεδο ήταν δύσκολο για μένα να μιλήσω δυνατά. Όταν αντιμετώπιζα μια νεαρή γυναίκα το

πρόσωπό μου κοκκίνιζε και ζαλιζόμουν τόσο πολύ που σχεδόν δε μπορούσα να την κοιτάξω

στα μάτια, πόσο μάλλον να κουβεντιάσω μαζί της. Ήμουν πολύ απαισιόδοξος για τον εαυτό

μου κι αναρωτιόμουν αν θα μπορούσα ή όχι να σταθώ στα δικά μου πόδια ως μέλος της

κοινωνίας. Εκείνον τον καιρό αισθανόμουν ότι όλοι οι άλλοι άνθρωποι στον κόσμο ήταν

πολύ σοφότεροι και σπουδαιότεροι από μένα.

Καθώς κοιτάζω τον εαυτό μου σήμερα και συγκρίνω τον τωρινό τρόπο σκέψης και

δράσης μου, πραγματικά μένω έκπληκτος από τη μεγάλη αλλαγή σε σύγκριση με αυτό που

ήμουν.

Παρουσιάζω αυτό το άρθρο ώστε οι νέοι που έχουν δυσκολία στο να ξεπεράσουν την

ατολμία ή την δειλία τους ίσως να επηρεαστούν και να τολμήσουν να αλλάξουν.

30 Αυγούστου 1949

Ο ΑΛΗΘΙΝΑ ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Στη σημερινή εποχή γίνεται μεγάλη συζήτηση σχετικά με τα κοινωνικά λάθη. Τα λάθη

αυτά οφείλονται στην ύπαρξη ενός μεγάλου αριθμού διεφθαρμένων ανθρώπων. Μια σύντομη

αναδρομή στο παρελθόν θα μας δείξει ότι πάντα ήταν αναγκαία η καταδίωξη των πονηρών.

Αν εξετάσουμε την ψυχολογία αυτών που ζουν σε βάρος του πλησίον τους θα δούμε

ότι όλοι τους έχουν πλήρη γνώση των πράξεών τους, με εξαίρεση τους μεγάλους κακοποιούς

οι οποίοι δεν έχουν την παραμικρή αίσθηση του τι κάνουν. Σχεδόν όλοι οδηγούνται στο κακό

αναζητώντας τον πλούτο, τα ποτά και το σεξ, αν και γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι αυτό

είναι καταδικαστέο. Ανόητα σκεπτόμενοι, έχουν την εντύπωση ότι είναι αδύνατο να

επανέλθουν στην αρχική καλή και υγιή κατάσταση αφού ήδη βρίσκονται στο δρόμο του

κακού. Φυσιολογικά όλοι αυτοί φοβούνται το Νόμο. Μιας και τους είναι δύσκολο να

ικανοποιήσουν την πλεονεξία τους με τίμιους τρόπους, χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να

διαφεύγουν την τιμωρία και να αποκρύπτουν τις παράνομες πράξεις τους. Ψεύδονται και

εξαπατούν με όλο και πιο αποτελεσματικούς τρόπους. Το να εξαπατούν τους άλλους είναι

πάρα πολύ εύκολο γι' αυτούς.

Οι εξαπατημένοι πέφτουν θύματα γιατί είναι τίμιοι και δεν έχουν την πείρα του δόλου

που διαθέτουν οι πονηροί. Αυτό συμβάλλει τόσο στην αύξηση του αριθμού των αδικημάτων

όσο και στη σοβαρότητα του αδικήματος, ενώ ταυτόχρονα οι διεφθαρμένοι αποκομίζουν

μεγάλα οφέλη. Όταν η αδικία ανταμείβεται, είναι πολύ δύσκολο να την αντικαταστήσεις με

τιμιότητα. Σιγά - σιγά όμως αυτοί αρχίζουν να βυθίζονται στο βούρκο της αμαρτίας.

Συνήθως αυτός που απολαμβάνει μεγάλα οφέλη απ' τις παρανομίες του είναι ένας

μορφωμένος κακοποιός και ανήκει στην ανώτερη ή στη μεσαία κοινωνική τάξη.

Λένε οι παλιότεροι ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν επτά πάθη που ακόμα δεν τα γνωρίζουν.

Πιστεύω ότι τα πάθη του κακού ανθρώπου δεν του προκαλούν τύψεις συνείδησης όταν

ζημιώνει τους άλλους δημιουργώντας έτσι μιάσματα και δυστυχία στον ίδιο του τον εαυτό.

Ούτε μπορεί να αναγνωρίσει ότι η έλξη προς το ποτό, οι σπατάλες και η αδιαφορία για την

οικογένεια είναι πηγές οδύνης. Δεν κατορθώνει να συγκρατηθεί και συνεχίζει να

συμπεριφέρεται με τρόπο λανθασμένο. Γνωρίζει ότι οι εξωοικογενειακές σχέσεις απαιτούν

χρήματα, ενώ ταυτόχρονα διατρέχει τον κίνδυνο να προσβληθεί από επικίνδυνες αρρώστιες,

δημιουργώντας ανησυχίες στους δικούς του. Επιμένει όμως στο δικό του επικίνδυνο τρόπο

ζωής. Επιδίδεται σε τυχερά παιχνίδια που πάντα φέρνουν ζημία. Αυτός όμως επιμένει να βρει

την τύχη διατρέχοντας κινδύνους.

Πιστεύω ότι σχεδόν όλοι μας έχουμε γνώση παρόμοιων περιστατικών, τόσο κοινών στη

σημερινή εποχή. Να λοιπόν γιατί κι εγώ ασχολήθηκα μ’ αυτά τα θέματα.

Όποιος δεν κατορθώνει να συγκρατηθεί, αν και γνωρίζει καλά ότι πρέπει να

εγκαταλείψει τη βρώμικη κι αφύσικη τακτική, είναι ένα αδύναμο άτομο, χωρίς το αληθινό

κουράγιο που είναι τόσο πολύτιμο στον άνθρωπο. Συνηθίζω να λέω: «Όταν ο άνθρωπος

εξευγενίζεται επικοινωνεί με το Θεό». Το να έχεις τον έλεγχο του κακού εξουσιάζοντάς το,

σημαίνει ότι γίνεσαι θεϊκός. Αυτή είναι η αυθεντική δύναμη που προέρχεται από το Θεό. Γι'

αυτό, κατά τη γνώμη μου, ο πονηρός δεν είναι παρά ένας δειλός κι αδύναμος άνθρωπος.

29 Οκτωβρίου 1949

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ

Είναι πράγματι αλήθεια το γεγονός ότι η ευγνωμοσύνη φέρνει ευγνωμοσύνη και η

γκρίνια φέρνει γκρίνια. Αυτό συμβαίνει γιατί ο ικανοποιημένος και ευτυχισμένος άνθρωπος

επικοινωνεί με το Θεό, ενώ αυτός που διαμαρτύρεται συνεχώς έχει σχέσεις με το Κακό.

Έτσι, όποιος ζει ικανοποιημένος γίνεται ευτυχισμένος κι όποιος ζει διαμαρτυρόμενος βαδίζει

προς τη δυστυχία.

Η φράση «Χαίρε και θάρθουν χαρούμενες στιγμές» εκφράζει μια μεγάλη αλήθεια.

3 Σεπτεμβρίου 1949

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΥΛΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΣΙΩΔΕΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ

Ένας άνθρωπος που έχει υπερβολικές απαιτήσεις για υλικά πράγματα ή για επίγεια

δύναμη, δεν έχει καθόλου απαιτήσεις για άλλα πράγματα που είναι πιο σπουδαία κι έτσι δεν

έχει ουσιαστικές απαιτήσεις.

Όταν εξετάσουμε τον κόσμο προσεκτικά, συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουν πάρα

πολλά άτομα που είναι τρομερά απαιτητικά, αλλά χωρίς να έχουν γνήσιες απαιτήσεις.

Μπορεί ν’ ακούγεται περίεργο αυτό που θα πω, αλλά οι άνθρωποι που απαιτούν υλικά

πράγματα δεν έχουν ουσιαστικές απαιτήσεις. Στην πραγματικότητα είναι άτομα που μονάχα

προσπαθούν ν’ αποκτήσουν υλικά αγαθά, προσωρινά αποκτήματα, μη δείχνοντας να

συνειδητοποιούν ότι θα τα χάσουν στο τέλος.

Επίσης κάνουν ωραίες δηλώσεις, εξωραϊσμένες με ψεύδη, αλλά εφόσον αυτά τα

ψέματα είναι βέβαιο ότι θ’ αποκαλυφθούν, είναι αναπόφευκτο ότι αυτά τα άτομα θα χάσουν

τελείως την εμπιστοσύνη των άλλων. Όσο πιο έξυπνα είναι τα ψέματα που λένε, τόσο πιο

αργά θα εκτεθούν κι έτσι, αφού νομίζουν ότι εξαπατούν τους άλλους καλά, πιστεύουν ότι

είναι πετυχημένοι. Κανένα ψεύδος δε μένει κρυμμένο για πάντα αλλά εφόσον τέτοιοι

άνθρωποι έχουν το πάθος της ψευδαίσθησης ότι τα ψέματα τους δεν θ’ ανακαλυφθούν ποτέ,

ακόμη και μετά από πικρές εμπειρίες αποτυχιών, συνεχίζουν αδιόρθωτα να κάνουν ό,τι

καλύτερο μπορούν για να εξαπατούν τους άλλους. Φυσικά δεν πιστεύουν στο Θεό, γιατί δεν

πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρχει ένας Υπέρτατος Ρυθμιστής αυτού του κόσμου.

Μ’ άλλα λόγια, είναι τέτοιοι λάτρεις του υλισμού που είναι δύσκολο να τους

αντιμετωπίσεις. Αλλά όταν οι απάτες τους ανακαλύπτονται, η φήμη τους χάνεται τελείως κι

όλα τελειώνουν γι’ αυτούς. Έτσι, τα ψέματά τους καταλήγουν σε τρομερές ζημιές και κανείς

δε θέλει ν’ ασχολείται μαζί τους. Όταν συμβαίνει αυτό, αισθάνομαι βαθιά λύπη γι’ αυτούς,

σκεπτόμενος ότι, αν ήταν τίμιοι και ειλικρινείς από την αρχή, θα είχαν κερδίσει την

εμπιστοσύνη των άλλων και σίγουρα θα είχαν αποκομίσει μεγάλα οφέλη για τους ίδιους.

Αντ’ αυτού, κέρδισαν βραχύβια επιτυχία κι έχασαν την πολύτιμη υπόληψή τους.

Οι περισσότεροι απ’ όσους υποφέρουν από ύφεση στις επιχειρήσεις τους ή από

στενόχωρες συνθήκες, είναι άνθρωποι που δεν έχουν αληθινές απαιτήσεις όπως είπα

παραπάνω. Όπως και νάναι, το σπουδαιότερο πράγμα που οποιοσδήποτε άνθρωπος μπορεί

να έχει είναι η εμπιστοσύνη των άλλων.

Η εμπιστοσύνη είναι η μεγαλύτερη περιουσία. Η εμπιστοσύνη ως περιουσία επιφέρει

όσο επιτόκιο επιθυμείτε. Έτσι οποιοσδήποτε με τέτοια περιουσία δεν θα είναι ποτέ σε κακή

κατάσταση, ακόμα κι όταν δεν υπάρχουν χρήματα πουθενά αλλού.

Επομένως χωρίς πίστη στο Θεό δεν μπορείτε να πετύχετε σε κανέναν τομέα. Το μόνο

που χρειάζεται να κάνετε για να επιτύχετε, είναι να γίνετε αληθινοί πιστοί. Αληθινός πιστός

είναι ο άνθρωπος που έχει έναν απεριόριστο θησαυρό. Είναι ένα άτομο που είναι γνήσια

ευτυχισμένο και ταυτόχρονα είναι ο πιο ειλικρινά απαιτητικός.

11 Φεβρουαρίου 1950

ΟΙ ΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΠΙΤΙΩΝ

ΚΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΩΝ

Θα γράψω για την όψη των σπιτιών και τη σημασία των διευθύνσεων, γιατί συχνά με

ρωτούν γι’αυτά τα θέματα.

Όπως ένα ανθρώπινο πλάσμα έχει μια φυσιογνωμία, είναι πολύ φυσικό για ένα σπίτι

να έχει κι αυτό μια αντίστοιχη. Όπως η φυσιογνωμία του ανθρώπου έχει μεγάλη σχέση με

την τύχη ή την ατυχία του έτσι κι η φυσιογνωμία του σπιτιού επηρεάζει την τύχη ή την

ατυχία των ατόμων που κατοικούν σ’αυτό.

Η ερμηνεία της φυσιογνωμίας που δίνω περιέχει πολλά σημεία που είναι διαφορετικά

απ’ αυτά που προσφέρονται από τους συνήθεις μάντεις. Η δική μου ερμηνεία δεν είναι

γνώση που διδάχθηκα από κάποιον άλλο, αλλά αποκτήθηκε μέσω θεϊκής αποκάλυψης και

των δικών μου εμπειριών.

Γενικά οι μάντεις που περιγράφουν τις πτυχές των σπιτιών, δίνουν πολλή έμφαση στη

σπουδαιότητα της βορειοανατολικής κατεύθυνσης, η οποία γενικά στα Ιαπωνικά ονομάζεται

«Η πύλη του θείου πνεύματος». Αυτό το τονίζω κι εγώ, αλλά οι λόγοι κι η ερμηνεία μου

διαφέρουν από τη δική τους. Αισθάνομαι ότι θα έπρεπε να θεωρήσουμε αυτό το σημείο

προσανατολισμού ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί μέσα απ’ αυτό ρέουν υπερβολικά καθαροί

πνευματικοί κραδασμοί.

Γι’αυτό, από πολύ παλιά λέγεται ότι ο βορειοανατολικός χώρος ενός σπιτιού δεν

θάπρεπε να μολυνθεί από οτιδήποτε ακάθαρτο. Για παράδειγμα, αν ένα μπάνιο, μια κουζίνα

ή μια είσοδος είναι χτισμένα σ’ αυτήν τη πλευρά, οι μολυσμένοι κραδασμοί που εκπέμπονται

από αυτό το μέρος του κτιρίου, μολύνουν τους καθαρούς κραδασμούς που απορρέουν από τη

βορειοανατολική κατεύθυνση. Ως αποτέλεσμα, αυτό δίνει την δυνατότητα στα κακά

πνεύματα - που συχνά είναι η αιτία ασθένειας ή κακοτυχίας - να οργιάζουν.

Έτσι, πρέπει με κάθε τρόπο να κρατούμε τους πνευματικούς κραδασμούς που

μπαίνουν από το βορειοανατολικό μέρος όσο το δυνατόν πιο καθαρούς. Γι’ αυτόν το λόγο,

είναι ιδανικό να φτιάξουμε ένα μικρό κήπο σ’ αυτήν την πλευρά και να φυτέψουμε μαύρα

και κόκκινα Ιαπωνικά πεύκα, αν γίνεται.

Στη συνέχεια θα σας εξηγήσω τη σημασία του νοτιοδυτικού σημείου

προσανατολισμού, το οποίο λέγεται «Η πλάτη της πύλης του θείου πνεύματος» γιατί είναι

απέναντι από το βορειοανατολικό. Οι πνευματικοί κραδασμοί που ρέουν από αυτήν την

κατεύθυνση, είναι αυτοί του υλικού πλούτου και γι’ αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό σημείο.

Είναι καλό να τοποθετήσουμε νερό εκεί έτσι ώστε να φτιάξουμε μια λιμνούλα έστω μικρή

και να τοποθετήσουμε βράχους και πέτρες δίπλα της.

Σπίτια που βρίσκονται στη βάση ή τα μισά ενός κατηφορικού δρόμου, ή σπίτια

χτισμένα χαμηλότερα από το επίπεδο του δρόμου, δεν συνιστώνται. Δεν είναι καλό να μένει

κανείς σε τέτοιου είδους οικήματα για πολύ καιρό. Αυτό που εννοώ είναι ότι το καλύτερο για

την κατοικία σας είναι να βρίσκεται λίγο ψηλότερα συγκριτικά με τη γειτονική σας περιοχή.

Αν υπάρχει ένας λόφος ή ένα οροπέδιο σε αρκετή απόσταση δε θα σας βλάψει.

Δεν είναι καλό να έχουμε βάλει την κύρια είσοδο του σπιτιού σε τέτοιο σημείο ώστε

να είναι απαραίτητο να κάνουμε στροφή 180 μοιρών για να μπούμε. Είναι καλύτερα να

τοποθετηθεί δεξιά, αριστερά ή στο τέρμα ενός ίσιου δρόμου.

Επίσης δεν είναι καλό ο διάδρομος που ξεκινά από την είσοδο να διασχίζει σε ευθεία

γραμμή το οίκημα έως την πίσω του πλευρά, γιατί αυτό σημαίνει ότι η καλή σας τύχη δε θα

παραμένει στο σπίτι, αλλά θα χάνεται. Επίσης, θέλω να τονίσω ότι το δωμάτιο του αρχηγού

της οικογένειας καλό είναι να βρίσκεται μερικά σκαλιά υψηλότερα από τα άλλα δωμάτια του

οικήματος.

ΛΑΘΟΣ

Όπως καταλαβαίνετε, πρέπει να βάλετε τα σημεία του ορίζοντα στη σωστή θέση. Οι

περισσότεροι άνθρωποι μετρούν τις διαστάσεις από το κέντρο του κτιρίου, αλλά αυτό είναι

μεγάλο λάθος. Τα σπίτια κτίζονται για να τα κατοικήσουν οι άνθρωποι, όχι για να

προσαρμοστούν σ’ αυτά, δηλαδή οι άνθρωποι είναι πιο σημαντικοί από τα σπίτια τους.

Ο τόπος κι ο τρόπος που κτίζεται ένα σπίτι εξαρτάται από τη θέληση του ιδιοκτήτη

του. Γι’ αυτό, το σημείο αναφοράς ενός σπιτιού είναι ο ιδιοκτήτης του (άρχων) και το σημείο

όπου αυτός βρίσκει τη μεγαλύτερη ησυχία κι ανάπαυση είναι το κρεβάτι του. Έτσι, το σημείο

που είναι το κρεβάτι πρέπει να είναι η αφετηρία της έμπνευσης για το σωστό σχεδιασμό.

Ως προς το σχήμα δε ενός σπιτιού, γενικά δεν είναι καλό ένα οίκημα να έχει την

παρακάτω μορφή, δηλαδή με εσοχές.

ΛΑΘΟΣ

Είναι καλύτερα να έχει μια ή περισσότερες προεξοχές, ως εξής:

Επίσης, ένα σπίτι που στη πρόσοψή του υπάρχουν μακριές οριζόντιες πτέρυγες δεξιά

κι αριστερά της εισόδου έχει καλές προοπτικές, όπως:

Στην Ιαπωνία, αυτό παρομοιάζεται μ’ έναν γερανό με ανοιγμένες τις φτερούγες του,

έτοιμο να πετάξει. Όταν υπάρχει ένα tokonoma, δηλαδή μια εσοχή σ’ ένα δωμάτιο, κατά

γενικό κανόνα πρέπει να βρίσκεται στα δεξιά.

Παρόλα αυτά, δεν πειράζει να έχουμε εσοχή και στ’ αριστερά, αλλά αυτό εξαρτάται

από τη θέση της εισόδου. Σ’ ένα δωμάτιο χωρίς εσοχή, το σημείο που βρίσκεται στη

μεγαλύτερη απόσταση από την είσοδο, έχει τον υψηλότερο κραδασμό.

Η χειρότερη θέση για μια εσοχή είναι κοντά στην είσοδο, ιδίως αν βρίσκεται στον

ίδιο τοίχο με την είσοδο, κατά τέτοιο τρόπο ώστε, μόλις μπαίνεις στο δωμάτιο, πρέπει να

γυρίσεις αμέσως για να το αντικρίσεις.

Ας ασχοληθούμε τώρα με την πρακτική της επιλογής των σωστών κατευθύνσεων.

Στην Ιαπωνία γενικά πιστεύεται ότι σε κάποια συγκεκριμένη ηλικία, είναι καλό για έναν

άνθρωπο ν’ αλλάξει κατοικία έτσι ώστε να έχει διαφορετικό προσανατολισμό. Ωστόσο αυτό

έχει μικρή πνευματική σημασία. Επίσης, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι κακό να

μετακινηθεί κανείς προς τα βορειοανατολικά .

Σύμφωνα με την ερμηνεία μου, αληθεύει ακριβώς το αντίθετο. Όπως ήδη ανέφερα, το να

μετακινηθείς προς τα βορειοανατολικά είναι πολύ καλό, γιατί σημαίνει ότι πηγαίνεις προς το

σημείο που είναι πιο έντονοι και διάχυτοι οι καθαροί πνευματικοί κραδασμοί.

Όμως εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα. Το έργο και οι πράξεις κάποιου που μετακινείται

προς αυτή τη κατεύθυνση πρέπει να είναι καλά κι ενάρετα. Το λέω αυτό, γιατί οι πνευματικοί

κραδασμοί σ’ αυτό το σημείο έχουν έντονη εξαγνιστική δύναμη κι όταν ο άνθρωπος έχει

αρνητική συνειδητότητα ή κάνει κάτι κακό, η κάθαρση της αρνητικότητας θα συντελεστεί

σύντομα λόγω των ισχυρών πνευματικών κραδασμών και θα υποφέρει λιγότερο απ’ ότι θα

ήταν αναμενόμενο. Πολλοί άνθρωποι που είχαν αρνητικές σκέψεις ή έκαναν κακές πράξεις,

είδαν να τους συμβαίνουν άσχημα πράγματα όταν μετακινήθηκαν προς αυτήν την

κατεύθυνση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να φοβούνται το βορειοανατολικό σημείο και να το

αποφεύγουν.

25 Ιανουαρίου 1949

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ BERGSON

Έχω γράψει και παλιότερα για τον διάσημο, μοντέρνο Γάλλο φιλόσοφο Henri

Bergson. Τώρα αισθάνομαι την επιθυμία να γράψω γι' αυτόν ξανά.

Το θέλω επειδή όταν μιλώ στον κόσμο εξηγώντας τους κάτι, μερικές φορές καθώς

απαντώ ερωτήσεις, βλέπω ότι υπάρχουν πολύ λίγοι που μπορούν και αντιλαμβάνονται όσα

προσπαθώ να μεταφέρω, παρ' όλο που το αντικείμενο της συζήτησης είναι τόσο απλό που θα

έπρεπε να είναι εύκολα κατανοητό. Αυτοί οι ακροατές είναι συχνά αρκετά μορφωμένοι,

ωστόσο φαίνεται δύσκολο γι' αυτούς να αντιληφθούν το νόημα των λόγων μου. Φθάνουν να

καταλάβουν μόνο αφού έχω μιλήσει πολύ πάνω σε ένα θέμα και έχω δώσει πολλά

παραδείγματα. Κάθε φορά που έχω αυτό το είδος της εμπειρίας θυμάμαι την φιλοσοφία του

Henri Bergson.

Γιατί συμβαίνει οι περισσότεροι να μην καταλαβαίνουν τέτοια απλά πράγματα;

Πιστεύω ότι η αιτία γι' αυτό είναι ότι δεν γίνονται αυτό που ο Bergson αποκαλεί «εαυτοί της

στιγμής» και ότι ούτε καν το συνειδητοποιούν. Σύμφωνα με τη θεωρία του Bergson, από τις

πιο παλιές του αναμνήσεις ο άνθρωπος ακούει πολλά πράγματα, αποκτά πολλές συνήθειες

και έχει παραγεμίσει το κεφάλι του με πολλή συμβατική μόρφωση.

Όταν φθάνει στην ενηλικίωση, αυτά έχουν σχηματίσει μέσα στο νου του κάτι που

είναι σαν στέρεο φράγμα. Όταν ακούει μία νέα θεωρία που δεν ταιριάζει στο ήδη

διαμορφωμένο του σχέδιο, η νέα ιδέα δε μπαίνει στο νου του όπως ακριβώς είναι γιατί

βρίσκεται στη μέση το φράγμα. Εάν το μυαλό ήταν ελεύθερο από οποιεσδήποτε

προκαταλήψεις η ιδέα θα μπορούσε να μπει εύκολα κι έτσι θα μπορούσε να την καταλάβει

πλήρως. Γι' αυτό οι άνθρωποι μιλούν συχνά για το πόσο σπουδαίο είναι να αρχίσουν μία

καινούργια ζωή. Είναι απολύτως αληθές. Ωστόσο λίγοι άνθρωποι φαίνεται να

συνειδητοποιούν ότι έχουν τέτοια φράγματα κατασκευασμένα από προκαταλήψεις.

Είναι καλό για τους αναγνώστες μου να προσπαθούν να γίνουν «εαυτοί της στιγμής».

Αυτό σημαίνει να γνωρίσουν και να κατανοήσουν το συναίσθημα που έρχεται τη στιγμή που

κάτι φαίνεται ή ακούγεται, τότε δεν υπάρχει χώρος για το φράγμα των προκατειλημμένων

ιδεών να μπει ενδιάμεσα. Είναι σα να βρίσκεσαι στην κατάσταση ενός παιδιού. Συχνά

γεμίζουμε έκπληξη από τα λόγια ενός παιδιού όταν κάνει μία ερώτηση αμέσως σαν

απάντηση σε κάτι που ειπώθηκε από ένα ενήλικο. Αυτό γίνεται επειδή το παιδί δεν έχει

φράγμα - καμία προκατάληψη με την οποία να φράξει ό,τι βλέπει ή ακούει.

Ο Bergson αναφερόταν σ' αυτή σαν τη φιλοσοφία της διαίσθησης. Εννοούσε ότι

πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι πραγματικά, με έναν μη διαστρεβλωμένο τρόπο

που είναι ο μόνος αληθινός τρόπος να κοιτάξεις. Αυτό συνοδεύει τη θεωρία που ο Bergson

ονόμαζε ο «εαυτός της στιγμής».

Επίσης στη φιλοσοφία του μίλησε για όλα τα πράγματα που βρίσκονται σε

κατάσταση συνεχούς μεταβολής. Θεωρώ ότι κι αυτό είναι ενδιαφέρον. Σημαίνει ότι τα πάντα

στο σύμπαν κινούνται, αλλάζουν χωρίς να σταματούν ούτε για μια στιγμή. Για παράδειγμα, ο

φετινός χρόνος είναι κάπως διαφορετικός από τον περσινό με πολλούς τρόπους. Αυτό ισχύει

για τον κόσμο και την κοινωνία, για τη δική μας συνειδητότητα και για τις περιστάσεις. Εγώ

ο ίδιος τώρα είμαι κάπως διαφορετικός από αυτό που ήμουν χθες ή ακόμη από αυτό που

ήμουν πριν από πέντε λεπτά. Ένα παλιό Γιαπωνέζικο γνωμικό έχει αυτό το ίδιο νόημα: "Ένα

λεπτό μετά από το τώρα είναι καλυμμένο με σκοτάδι",.

Έτσι όλα στο σύμπαν κινούνται, αλλάζουν χωρίς να σταματούν ένα δευτερόλεπτο.

Όταν εφαρμόσουμε αυτό στον άνθρωπο μπορούμε πραγματικά να μάθουμε κάτι. Όταν ο

άνθρωπος αντιμετωπίζει μία κατάσταση, ο τρόπος που σκέπτεται γι’ αυτήν και το πώς τη

βλέπει τώρα είναι διαφορετικά από ότι ήταν πέρυσι.

Παίρνοντας ένα μεγαλύτερο παράδειγμα, οι τρόποι που σκεφτόμασταν πριν από το Β'

Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά είναι τελείως διαφορετικοί, έτσι δεν είναι; Αυτή είναι μία

καταπληκτική διαφορά που προέκυψε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Στη

συνειδητότητα της πλειοψηφίας των ανθρώπων υπάρχουν τα παλιά παραδοσιακά έθιμα τα

οποία τους έχουν ακολουθήσει για εκατοντάδες χρόνια. Υπάρχουν επίσης οι παλιοί τρόποι

σκέψης που έχουν συνεχιστεί για δεκαετίες και έχουν μεταδοθεί από γενιά σε γενιά. Όλα

αυτά έχουν σχηματίσει φράγματα που εμποδίζουν την ακριβή αντίληψη των παρόντων

καταστάσεων.

Μία τέτοια κατάσταση συνειδητότητας μπορεί ίσως να ονομαστεί «φεουδαρχική» ή

«παλιομοδίτικη». Με άλλα λόγια, όταν όλα τα πράγματα βρίσκονται σε μία κατάσταση

συνεχούς μεταβολής - αλλάζουν - οι άνθρωποι που παραμένουν αδρανείς, όπως το στάσιμο

νερό, είναι «παλιομοδίτικοι». Είναι αυτοί που μένουν πίσω στη πρόοδο του κόσμου και

αναγκάζονται να παραμείνουν ατυχείς υπάρξεις.

Πρέπει να δεχόμαστε τις αλλαγές του εξωτερικού κόσμου με ευελιξία, να

προσαρμοζόμαστε για να είμαστε σε αρμονία. Να ένα απλό παράδειγμα: Όταν μιλάμε σε ένα

ηλικιωμένο πρέπει να το κάνουμε με σεβασμό στην ηλικία του, όταν μιλάμε σε ένα

διανοούμενο πρέπει να του απευθυνόμαστε με ένα διανοητικό τρόπο και όταν μιλάμε στο

κοινό πρέπει να μιλάμε με απλό τρόπο, πάντα χρησιμοποιώντας την κοινή λογική. Έτσι όταν

μιλάμε σε οποιονδήποτε, το σπουδαιότερο που πρέπει να προσέχουμε είναι να μιλάμε με ένα

τέτοιο τρόπο που θα κάνει τον άλλο να μας ακούσει με κατανόηση και ενδιαφέρον ώστε να

χαρεί τη συνομιλία.

Εάν εφαρμόζετε αυτό όποτε μιλάτε σε άλλους για την πίστη μας, είμαι βέβαιος ότι θα

έχετε απροσδόκητα καλά αποτελέσματα. 18 Ιουλίου 1951

ΠΡΑΓΜΑΤΙΣΜΟΣ

Στα νιάτα μου εκτίμησα πολύ τη φιλοσοφία. Ανάμεσα στις τόσες φιλοσοφικές θεωρίες,

αυτή που περισσότερο με εντυπωσίασε και με προσέλκυσε ήταν ο πραγματισμός του

βορειοαμερικανού Γουίλιαμ Τζέιμς (1842 - 1910).

Ο Τζέιμς θεωρούσε ότι η έκθεση της απλής θεωρίας της φιλοσοφίας αποτελεί μονάχα

ένα είδος ευχαρίστησης. Γι' αυτόν η φιλοσοφία είχε αξία εάν ήταν εφαρμόσιμη. Βρίσκω

ενδιαφέρουσα τη θεωρία του, ο ρεαλισμός της οποίας είναι χαρακτηριστικό των αμερικάνων

φιλοσόφων. Αποδέχτηκα έτσι τις ιδέες του και προσπάθησα να τις εφαρμόσω στην εργασία

μου και στην καθημερινή μου ζωή.

Το ευεργέτημα που ο πραγματισμός μου πρόσφερε εκείνη την εποχή δεν ήταν μικρό.

Αργότερα, όταν άρχισα το πνευματικό μου έργο, έκρινα αναγκαία την εφαρμογή του στη

Φιλοσοφία. Αυτό σημαίνει ότι ο Θρησκευτικός χώρος μπορεί να διευρυνθεί και να περιβάλει

όλη τη ζωή γενικά. Με το σκεπτικό αυτό, ο πολιτικός δεν θα έπραττε αδικήματα γιατί,

προσβλέποντας στην ευτυχία του λαού, θα εφάρμοζε μία καλή διοίκηση, κερδίζοντας έτσι

την εμπιστοσύνη όλων. Ο βιομήχανος, αν ασκούσε τίμια το επάγγελμά του, θα είχε επιτυχίες

στη διοίκηση του εργατικού του προσωπικού. Οι συναλλαγές του θα προόδευαν με σιγουριά

γιατί, ο ίδιος θα άξιζε την εκτίμηση των υπαλλήλων του, οι οποίοι θα ήταν επίσης πιστοί στη

δουλειά τους. Ο παιδαγωγός θα ήταν σεβαστός και θα είχε σημαντική επιρροή επί των

μαθητών του, αν τους διαπαιδαγωγούσε με γερές βάσεις. Οι υπάλληλοι κι οι μισθωτοί γενικά

θα προάγονταν, γιατί η Πίστη αποδίδει θαυμάσια δουλειά. Η αύρα του καλλιτέχνη θα

ακτινοβολούσε μέσα από τα έργα του πνευματική ανωτερότητα ασκώντας ευεργετική

επιρροή στο λαό. Ο ηθοποιός στη σκηνή θα εκδήλωνε ανωτερότητα γιατί οι παραστάσεις του

θα ήταν βασισμένες στην Πίστη κι οι θεατές θα δέχονταν την ακτινοβολία των υψηλών

αισθημάτων. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι τα πράγματα θα γίνονταν με διδακτική

αυστηρότητα. Το καθετί θα μπορούσε να είναι ευχάριστο και ελκυστικό.

Είναι εύκολο να φανταστείς πόσο θα καλυτέρευε το μέλλον των ανθρώπων και πόσο

αυτοί θα γίνονταν πιο χρήσιμοι στην κοινωνία και τα έργα τους θα έλαμπαν από Πίστη,

οποιοδήποτε κι αν ήταν το επάγγελμά τους ή η κατάστασή τους.

Ωστόσο θα υπήρχε οπωσδήποτε μια ειδική μέριμνα: Ο Θρησκευτικός πραγματισμός δε

θα πρέπει να μετατραπεί σε φανατισμό, μιας κι οτιδήποτε ξεπερνά τα όρια είναι δυσάρεστο.

Η θρησκευτική μεγαλοπρέπεια είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα που υπάρχουν.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που υποδεικνύουν τρόπους ευσέβειας. Αυτό ενοχλεί τους

άλλους. Το ιδανικό είναι να είσαι φυσιολογικός, να είσαι ένας απλός άνθρωπος, δείχνοντας

μόνο λεπτότητα κι ανωτερότητα στις πράξεις σου. Με άλλα λόγια, να είσαι λεπτός

αποφεύγοντας την αγένεια. Μερικοί πιστοί θυμίζουν ψυχοπαθείς. Είναι πάρα πολύ αυστηροί,

κάνουν το οικογενειακό τους περιβάλλον αξιολύπητο, ενοχλούν τους γείτονες και προκαλούν

δυσπιστία γύρω από τη θρησκεία ή φιλοσοφία που ακολουθούν. Το φταίξιμο λοιπόν είναι

του καθοδηγητή, γι' αυτό το έργο του απαιτεί μεγάλη σύνεση.

25 Ιανουαρίου 1949

ΣΥΝΕΣΗ

Για να είναι η Πίστη πραγματική, πρέπει να διδάσκεται χωρίς να τραυματίζει τη

σύνεση. Λόγια και πράξεις παράξενες πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται χωρίς εμπιστοσύνη,

αντίθετα οι άνθρωποι συνήθως δίνουν μεγάλη πίστη σε κάτι τέτοιο.

Απαιτείται μεγάλη προσοχή: Θρησκείες ή φιλοσοφίες εγωκεντρικές και κλειστές, που

δεν διατηρούν σχέσεις με άλλες και που απομονώνονται κοινωνικά, δεν είναι επίσης άξιες

εμπιστοσύνης. Η Πίστη είναι αληθινή όταν δεν ζημιώνει την καθαρότητα των νοημάτων και

ταυτόχρονα αναπτύσσει τη συνείδηση με στόχο να σώσει την ανθρωπότητα. Η Ιαπωνία

αποτελεί τυπικό παράδειγμα αυτού που καταδικάζεται εδώ: Υπέστη μια πικρή ήττα στο Β'

Παγκόσμιο Πόλεμο, γιατί προσέβλεπε μονάχα στο δικό της καλό, μένοντας αδιάφορη για την

τύχη των γειτονικών της κρατών.

Η δημιουργία τέλειων ανθρώπων είναι ένα από τα οράματα της Πίστης. Οπωσδήποτε

δεν μπορείς ν’ απαιτήσεις την τελειότητα του κόσμου, αλλά η προσπάθεια για να το

κατορθώσεις αυτό βήμα προς βήμα πρέπει να είναι ο αληθινός Θρησκευτικός στόχος.

Η θεμελίωση της Πίστης κάνει τον άνθρωπο να φαίνεται πιο απλός. Αυτό σημαίνει ότι

τότε πραγματικά ταυτίζεται ολότελα με την Πίστη. Φτάνει σε τέτοιο σημείο που τα λόγια ή

τα έργα του ποτέ δεν πληγώνουν τη σύνεση. Πάντα εμπνέει συμπάθεια, χωρίς να φανερώνει

τη Φιλοσοφία στην οποία πρόσκειται. Στην επαφή του με τους άλλους μοιάζει με την

ευχάριστη κι ανάλαφρη ανοιξιάτικη αύρα. Οι τρόποι του είναι καλοί, απλοί κι ευγενικοί.

Επιθυμεί πάντα το καλό για τον πλησίον του κι εργάζεται για την πρόοδο και την ευτυχία της

κοινωνίας.

Πάντα ανέφερα και συνεχίζω να τονίζω ότι, όποιος επιθυμεί να είναι ευτυχής, πρέπει

κατ' αρχήν να προσπαθεί να κάνει ευτυχείς τους συνανθρώπους του, μιας κι η Θεϊκή

ικανοποίηση που προέρχεται απ' αυτή την πράξη θα είναι η Αληθινή Ευτυχία. Η αναζήτηση

της δικής σου ευτυχίας μέσ’ από την εκμετάλλευση των άλλων οδηγεί στη δυστυχία για τον

ίδιο σου τον εαυτό.

25 Ιανουαρίου 1949

ΤΑΞΗ

Λέει ένα παλιό ρητό: «Ο Θεός είναι τάξη». Υπάρχει επίσης μια κινέζικη παροιμία

που επιβεβαιώνει: «Μεταξύ των ανθρώπων υπάρχουν διαφορές όπως υπάρχει ιεραρχία

μεταξύ γέρων και νέων». Συμφωνώ απόλυτα και με τα δυο ρητά. Είναι εκπληκτική η αταξία

που βασιλεύει τελευταία στην κοινωνία. Όταν τα πράγματα δεν πάνε φυσιολογικά αιτία είναι

η έλλειψη τάξης, κυρίως όταν αναφερόμαστε σε ανθρώπινα προβλήματα.

Τάξη και παιδεία είναι στενά συνδεδεμένα κι αυτό απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή.

Παρατηρούμε τη Μεγάλη Φύση. Σ' αυτήν, όλα ακολουθούν μια τάξη προκαθορισμένη: Ο

χρόνος είναι διαιρεμένος σε εποχές: άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνα. Οι ημέρες

διαφέρουν από τις νύχτες. Τα φυτά αναπτύσσονται υπακούοντας σε μια τάξη.

Τα άνθη της κερασιάς ποτέ δεν ανθίζουν πριν από της αμυγδαλιάς. Μπορούμε ν’

αναφέρουμε πολλά παραδείγματα. Άδικα κάνουμε λιτανείες στους άγιους αν πρώτα δεν

φροντίσουμε για κάποιο θέμα. Σ' αυτήν την περίπτωση, η Θεότητα μένει σε δεύτερη μοίρα.

Το ίδιο ισχύει και για την προσφορά ή τη λήψη του Johrei.

Όταν υπακούς στο Νόμο της Τάξης το αποτέλεσμα είναι οφθαλμοφανές. Έχω συχνά

παρατηρήσει άτομα που κτίζουν διώροφες κατοικίες. Παραχωρούν στα παιδιά τους χώρους

του πρώτου ορόφου και μένουν οι ίδιοι στο ισόγειο. Με τον τρόπο αυτό, τα παιδιά δεν

προσπαθούν να υπακούσουν στους γονείς, μιας και χρησιμοποιούν την ανώτερη θέση. Το

ίδιο συμβαίνει με την περίπτωση του οικοδεσπότη και του υπηρέτη. Απαιτείται μεγάλη

προσοχή σ' αυτά τα θέματα.

Μπορεί αυτό να φαίνεται μηδαμινό αλλά η διάταξη των ατόμων στο τραπέζι ασκεί

μεγάλη επιρροή. Με αξιολογική σειρά ο αρχηγός της οικογένειας πρέπει να κατέχει την

τιμητική θέση. Η σύζυγος την αμέσως επόμενη. Ακολούθως και με την εξής σειρά, οι

υπόλοιποι: Ο πρωτότοκος, το δεύτερο αγόρι, η πρώτη κόρη κλπ. Το περιβάλλον γίνεται

αρμονικό όταν οι θέσεις είναι καθορισμένες σύμφωνα με την τάξη. Σε αντίθετη περίπτωση

παρουσιάζονται δυσάρεστα γεγονότα. Πολλές φορές έλαβα μέρος σε συνεδριάσεις στις

οποίες μπορούσες αμέσως να αντιληφθείς το βαρύ περιβάλλον. Διαπίστωσα ότι, γενικά, αυτό

συνέβαινε όταν η διάταξη των θέσεων δεν ακολουθούσε την τάξη.

Για να καθορίσουμε τις θέσεις, θεωρούμε κατώτερες θέσεις αυτές που βρίσκονται

κοντά στην είσοδο και τιμητικές αυτές που βρίσκονται πιο μακριά από την είσοδο. Ξέρουμε

ότι η πιο τιμητική θέση είναι αυτή που βρίσκεται μπροστά στο «Τοkο-nο-ma»*. Γι αυτό,

όταν προκαθορίζουμε τη σειρά των θέσεων στις συνεδριάσεις, απαιτείται να λάβουμε υπόψη

μας το «Τοkο-nο-ma» και την είσοδο. Όλα τα υπόλοιπα πρέπει να αποφασίζονται με σύνεση.

Συσχετίζοντας τη δεξιά πλευρά και την αριστερή πλευρά, βλέπουμε ότι η αριστερή

είναι η πιο σημαντική κι αντιπροσωπεύει το πνευματικό μέρος. Tο δεξί μέρος είναι αυτό που

καθορίζει κι αντιπροσωπεύει την υλική πλευρά (παρατηρήστε ότι το δεξί χέρι είναι το πλέον

εύχρηστο).

30 Αυγούστου 1949

* Tοκo-νο-μα: Στα γιαπωνέζικα σπίτια υπάρχει ένα χώρος που θεωρείται ιερός. Είναι κατά

μήκος του τοίχου ενός δωματίου, λίγο πιο ψηλά από το δάπεδο. Στο Τοκο-νο-μα κρεμιούνται

πίνακες ζωγραφικής ή κεντητοί και στολίζεται επίσης με ανθοδέσμες. Συνηθίζεται να

δέχονται τις επισκέψεις στην αίθουσα που υπάρχει το Τοκο-νο-μα.

ΤΟ ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑ

Το πρόβλημα του νεανικού παραπτώματος έχει πρόσφατα καταστεί ένα θέμα

μεγάλου δημόσιου ενδιαφέροντος. Ωστόσο, φαίνεται ότι μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί

κατάλληλη λύση στο πρόβλημα. Όλες οι ποικίλες ιδέες που ακούμε σήμερα σχετικά με τη

λήψη προληπτικών μέτρων, δυστυχώς δίνουν έμφαση μόνο σε μικρές λεπτομέρειες και καμιά

δεν αγγίζει τον πυρήνα της υπόθεσης. Σκέπτομαι λοιπόν να γράψω για μια μέθοδο λύσης

αυτού του προβλήματος, που πιστεύω πως είναι η μόνη μέθοδος που θα αποδώσει απολύτως.

Πρώτα από όλα πρέπει να καταστήσουμε σαφές το πού έγκειται η αληθινή αιτία του

προβλήματος και γι' αυτό το σκοπό πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τη σχέση μεταξύ παιδιών

και γονέων. Αυτό μπορούμε να το κατανοήσουμε ευκολότερα χρησιμοποιώντας για

σύγκριση ένα δέντρο. Ας παρομοιάσουμε τους γονείς με τον κορμό και τα παιδιά με τους

κλάδους του δέντρου. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα εργάζονταν σκληρά για να κρατήσουν

τα κλαδιά γερά και ακμαία ενώ θα παραμελούσαν τη βοήθεια προς τον κορμό. Αυτό δεν

είναι τίποτε άλλο από μια ανοησία, όπως εύκολα μπορείτε να καταλάβετε. Το να

αναγνωρίσουμε πλήρως ότι οι γονείς είναι ο βασικός παράγοντας και η πραγματική αιτία του

νεανικού παραπτώματος, αποτελεί την απαιτούμενη βάση για την έναρξη της λύσης του

προβλήματος.

Αφήστε με να σας το αναλύσω αυτό από την πνευματική άποψη. Όπως έχουμε πει

επανειλημμένα, γονείς και παιδιά συνδέονται με πνευματικούς δεσμούς. Αν οι πνευματικές

υποστάσεις των γονέων είναι αμαυρωμένες και κατηφείς, αυτές των παιδιών τους

καθίστανται επίσης αμαυρωμένες και κατηφείς μέσω αυτών των δεσμών. Αυτή είναι η

πραγματική αιτία του νεανικού παραπτώματος. Δεδομένου ότι ο αποτελεσματικός τρόπος για

να αποφευχθεί αυτό είναι να εμποδίσουμε τις πνευματικές υποστάσεις των παιδιών να

αμαυρωθούν, είναι πολύ ουσιώδες πρώτα να εμποδίσουμε τις πνευματικές υποστάσεις των

γονέων να αμαυρωθούν και να τις διατηρήσουμε καθαρές και ασυννέφιαστες.

Μη κατανοώντας το αυτό, πολλοί γονείς συχνά φιλοξενούν αρνητικές σκέψεις και

προβαίνουν σε εσφαλμένες πράξεις, είτε ηθελημένα είτε όχι. Δημιουργούν σύννεφα μέσα απ'

αυτές, που αντανακλώνται πάνω στους απογόνους των. 'Έτσι λοιπόν είναι ζωτικά αναγκαίο

για τους γονείς να σκέπτονται ενάρετα και θετικά, να ενεργούν κατά το σωστό τρόπο και να

κάνουν το καλύτερο που μπορούν για την ανύψωση του πνευματικού τους επιπέδου όσο το

δυνατόν περισσότερο. Δεν υπάρχει άλλος αποτελεσματικότερος τρόπος για να προκληθεί και

παρεμποδιστεί το νεανικό παράπτωμα.

Το παραπάνω είναι η πνευματική ερμηνεία του πράγματος. Τώρα ας σας εξηγήσω το

πράγμα από τη φυσική άποψη. Όπως ο καθένας γνωρίζει, είναι φυσικό για τα παιδιά να

ακολουθούν το παράδειγμα των γονέων τους, που σημαίνει ότι είναι επιρρεπή στο να

μιμούνται τους γονείς τους. Αν οι γονείς λοιπόν κάνουν αρνητικές σκέψεις και προβαίνουν

σε κακές πράξεις και ωστόσο με έξυπνο τρόπο καταφέρνουν να τις αποκρύπτουν από τα

παιδιά τους, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτά αναπόφευκτα κάποια μέρα, αργά ή γρήγορα,

θα γίνουν γνωστά στα παιδιά γιατί ζουν κάτω από την ίδια στέγη. Είναι λοιπόν πολύ φυσικό

τα νέα παιδιά να πουν στον εαυτό τους: «Οι γονείς μας κάνουν αυτά τα πράγματα, γιατί δε

μπορούμε να κάνουμε κι εμείς τα ίδια;»

Έτσι καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα: Το νεανικό παράπτωμα είναι το

αποτέλεσμα του παραπτώματος των γονέων. Πιστεύω πως δεν υπάρχει λάθος σε αυτό. Έτσι,

αν τα παιδιά σφάλλουν, είναι γιατί σφάλλουν οι γονείς. Θα ήθελα να πω σ' όλους εκείνους

που είναι γονείς να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή σ' αυτήν την διδασκαλία και, αν επιθυμούν να

δουν τα παιδιά τους να γίνονται καλοί άνθρωποι, θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι πρώτα

αυτοί οι ίδιοι έχουν υποχρέωση να είναι καλοί άνθρωποι.

22 Απριλίου, 1950

ΤΟ ΟΤΙ «Η ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΑΝΤΑΜΕΙΒΕΤΑΙ»

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ

Έχουμε ακούσει πολλούς να λένε ότι η τιμιότητα δεν ανταμείβεται. Όταν σκεφτούμε

προσεκτικά μια τέτοια έκφραση, το λιγότερο που αισθανόμαστε είναι μια ανησυχία που

απλώνεται με αρνητική επιρροή στα μυαλά των ανθρώπων γενικά. Εάν αλήθευε, δε θα

υπήρχε τρόπος να το αρνηθούμε. Αλλά, σύμφωνα με τη δική μου πείρα, σας διαβεβαιώνω ότι

η τιμιότητα ανταμείβεται. Θα σας εξηγήσω.

Υπάρχουν δύο τρόποι να κοιτάμε τα πάντα. Ένας είναι βραχυπρόθεσμα κι ένας

μακροπρόθεσμα. Οι άνθρωποι γενικά έχουν την τάση ν’ αποφαίνονται για το αν κάτι είναι

καλό ή κακό με βάση ένα προσωρινό αποτέλεσμα. Για παράδειγμα θαμπώνονται από την

επιτυχία ενός ανέντιμου ανθρώπου που είναι έξυπνος στο να εξαπατά άλλους ή να κλέβει κι

έτσι συμπεραίνουν ότι η τιμιότητα δεν ανταμείβεται.

Πρέπει να κοιτάμε μακροπρόθεσμα ένα τέτοιο είδος επιτυχίας. Ο ανέντιμος σίγουρα θα

προδοθεί με τον καιρό, θα ντροπιαστεί και τελικά θ’ αποδειχτεί αποτυχημένος. Ίσως πούμε

ότι αυτό είναι αναπόφευκτο. Απ’ την άλλη μεριά, παρόλο που ένας τίμιος μπορεί να

υποφέρει από μια απώλεια ή να βρεθεί σε μια δυσάρεστη κατάσταση για κάποιο διάστημα

γιατί τον παρεξήγησαν, η τιμιότητά του θα φανεί με την πάροδο του χρόνου. Κι αυτό είναι

αναπόφευκτο. Επιτρέψτε μου να γράψω για τις δικές μου εμπειρίες πάνω σ’ αυτό.

Παρόλο που μπορεί ν’ ακουστεί σα να καυχώμαι για τον εαυτό μου, είμαι αρκετά

τίμιος από τη νεαρή μου ηλικία. Μου ήταν πάντα αδύνατο να λέω ψέματα. Όταν ήμουν νέος,

συχνά οι άλλοι μου έλεγαν ότι ένας τίμιος άνθρωπος σαν εμένα δεν ήταν δυνατό να γίνει

πετυχημένος κι ότι δύσκολα θα τραβούσα μπροστά στην κοινωνία, πόσο μάλλον να επιτύχω,

εκτός κι αν άλλαζα μυαλά και προσπαθούσα να λέω ψέματα. Σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι

αλήθεια κι έτσι προσπάθησα, αλλά ανώφελα. Είδα ότι ήταν πολύ επώδυνο για μένα να μη

λέω την αλήθεια. Η ζωή άρχισε να φαίνεται σκυθρωπή κι αισθανόμουν πολύ δυσάρεστα

κάθε μέρα, τόσο πολύ ώστε τα αποτελέσματα δεν μπορούσαν βεβαίως να είναι καλά.

Εκείνον τον καιρό ήμουν έμπορος. Υποτίθεται ότι ήταν φυσιολογικό για έναν έμπορο

να κάνει πανούργες κινήσεις και να λέει ψέματα από καιρό σε καιρό. Ωστόσο, τα πράγματα

δεν πήγαιναν καλά για μένα κι έτσι αποφάσισα να επιμείνω στην πολιτική της τιμιότητας,

πράγμα το οποίο ήταν μέρος της έμφυτης ιδιοσυγκρασίας μου. Είδα με πολύ ενδιαφέρον ότι,

αφού άρχισα να το κάνω αυτό, τα αποτελέσματα φάνηκαν να είναι απροσδόκητα καλά. Η

τιμή μου στον επιχειρηματικό κόσμο αυξήθηκε και πήγαινα από επιτυχία σε επιτυχία, μέχρι

που έκανα ένα αρκετά μεγάλο ποσό χρημάτων. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος, ώστε

επέκτεινα την επιχείρηση μου πολύ. Μετά, ένας οικονομικός πανικός χτύπησε την Ιαπωνία.

Ως αποτέλεσμα, καταστράφηκα σε τέτοιο βαθμό που μου ήταν αδύνατο ν’ αποκαταστήσω τις

ζημιές. Κατόπιν μπήκα στην πνευματική εργασία.

Τώρα, ακόμη υποστηρίζω σταθερά την αρχή της τιμιότητας την οποία αποφάσισα να

διατηρήσω πριν τόσο καιρό. Βεβαίως, τ’ αποτελέσματα είναι ακόμη καλά. Στη διάρκεια μιας

μακριάς περιόδου στο παρελθόν, ωστόσο, μερικές φορές παρεξηγιόμουν από άλλους και

ζούσα μια υπερβολικά τρικυμιώδη ζωή. Όμως αισθανόμουν έντονα ότι οφείλεται στην

τιμιότητά μου το γεγονός ότι η φήμη μου ποτέ δεν υπέφερε για πολύ χρόνο.

Οι σύγχρονοι άνθρωποι έχουν μια τάση να κοιτούν τα πράγματα βραχυπρόθεσμα και

να ενθουσιάζονται από τη γρήγορη επιτυχία. Σ’ όλες τις παρατηρήσεις μας πρέπει να έχουμε

μια μόνη θέση. Αυτό ισχύει για όλα. Για παράδειγμα, κάποιοι πολιτικοί προσπαθούν να

προωθηθούν δυναμικά για ν’ αποκτήσουν πολιτική δύναμη. Είναι σα ν’ αφαιρούμε έναν

καρπό από ένα δέντρο ενώ είναι ακόμη άγουρος χωρίς να περιμένουμε να ωριμάσει αρκετά

και μετά τον βρίσκουμε πολύ ξινό για να τον φάμε. Οι πολιτικοί αποτυγχάνουν να κερδίσουν

δύναμη γι’ αυτόν το λόγο.

Υπάρχει ένα γνωμικό που λέει: «Ένας σπουδαίος πολιτικός σκέπτεται εκατό χρόνια

μπροστά, ένας μέτριος πολιτικός σκέπτεται δέκα χρόνια μπροστά, ένας χαμηλού επιπέδου

πολιτικός σκέπτεται μόνο ένα χρόνο μπροστά». Αυτό πραγματικά αληθεύει. Είναι εξαιρετικά

λυπηρό το γεγονός ότι χαμηλού επιπέδου πολιτικοί κυριαρχούν σήμερα.

Ας μου επιτρέψετε να στραφώ προς τη Φυσική Γεωργία που υποστηρίζω. Στη

συμβατική γεωργία, κάποιος μπορεί να έχει μια καλή συγκομιδή προς το παρόν εάν

χρησιμοποιηθούν χημικά λιπάσματα. Όμως, αυτά τα λιπάσματα βαθμιαία σκοτώνουν τη

φυσική παραγωγικότητα του εδάφους κι έτσι τελικά αυτό γίνεται άγονο. Χωρίς να

συνειδητοποιούν αυτό το γεγονός, οι αγρότες τυφλώνονται από τα προσωρινά αποτελέσματα

των λιπασμάτων κι οι άνθρωποι, όπως και το έδαφος, υποφέρουν από δηλητηρίαση από τα

λιπάσματα.

Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τη μοντέρνα ιατρική επιστήμη. Φάρμακα ή άλλοι

τύποι σωματικών θεραπειών είναι συχνά αποτελεσματικοί μόνο προσωρινά. Καθώς περνά ο

καιρός, αντίθετες αντιδράσεις μπορεί ν’ αρχίσουν να παρουσιάζονται κι η κατάσταση των

ασθενών αρχίζει να χειροτερεύει. Όταν γίνει αυτό, εάν οι γιατροί που εμπλέκονται

οδηγηθούν λανθασμένα από τα αρχικά αποτελέσματα και συνεχίσουν να υποστηρίζουν

φανατικά τις ίδιες μεθόδους, η κατάσταση των αρρώστων επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο.

Θα ήθελα να προσέξετε σ’ αυτό το άρθρο αυτούς τους δύο τύπους των θεωρήσεων, τη

βραχυπρόθεσμη και τη μακροπρόθεσμη.

20 Απριλίου 1949

ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ

Τάση του ανθρώπου είναι να βασίζεται στις δικές του προσωπικές αντιλήψεις.

Πρόκειται για μια τάση πάρα πολύ επικίνδυνη, γιατί αυτός που είναι ισχυρογνώμων

θεωρώντας μόνο τις ιδέες του σωστές, κρίνει τον πλησίον του βασιζόμενος σ' αυτές, αν τα

πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα περίμενε. Συνήθως τέτοιου είδους άτομα υποφέρουν

προσωπικά αλλά κάνουν και τους συνάνθρωπούς τους να υποφέρουν.

Είναι ανάγκη να μάθει ο άνθρωπος να εξετάζει αντικειμενικά, δηλαδή δημιουργώντας

μέσα του ένα «δεύτερο άτομο» που να τον βλέπει και να τον κρίνει. Με την τακτική αυτή θ’

αποφύγουμε πολλά προβλήματα.

Ο κύριος Ρουίκο Κουροίουα, πρώην διευθυντής της παλιάς εφημερίδας

«Ιοροσουτιόχο» και ξακουστός μεταφραστής ερωτικών μυθιστορημάτων, ασχολήθηκε

επίσης με τη φιλοσοφία. Πάντα παρακολουθούσα τις ομιλίες του, γι' αυτό θα αναφέρω μια

σκέψη που άκουσα και που μ' εντυπωσίασε: «Κάθε άνθρωπος γεννιέται τσιγκούνης και

εγωιστής. Για να τελειοποιηθεί πρέπει να δημιουργήσει μια δεύτερη προσωπικότητα ή

καλύτερα να γεννηθεί για δεύτερη φορά». Αυτά τα λόγια τυπώθηκαν στη σκέψη μου,

γεγονός που μου επέφερε πολλά αγαθά και οφέλη.

18 Μαρτίου 1950

ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΠΙΣΤΗ

Κάθε πράγμα έχει τη γεύση του. Η ύλη, ο άνθρωπος η καθημερινή ζωή με τις πολλές

πτυχές της, όλα γενικά έχουν μια χαρακτηριστική γεύση. Αν αφαιρέσουμε από τη ζωή τη

γεύση, θα χάσει την αξία της κι ο άνθρωπος δεν θα έχει ενδιαφέρον για τη ζωή.

Στο θρησκευτικό χώρο επίσης, υπάρχουν Θρησκείες που έχουν γεύση κι άλλες που δεν

έχουν. Μπορεί να φανεί παράξενο, αλλά υπάρχουν Θρησκείες που προκαλούν πραγματικό

τρόμο. Οι πιστοί αυτών των Θρησκειών ζουν κάτω από ένα συνεχή τρόμο για τις Θεότητες,

δεσμευμένοι από τα δόγματα και δεν απολαμβάνουν την παραμικρή ελευθερία. Τέτοιου

είδους Πίστη, εγώ την αποκαλώ «Καταχθόνια Πίστη».

Αντικείμενο της Πίστης είναι να κάνει ευχάριστη τη ζωή προσφέροντας ηρεμία και

γαλήνη κι επιτρέποντας να απολαύσεις τη γεύση της ζωής. Τότε, τα δημιουργήματα της

φύσης μεταμορφώνονται: τα λουλούδια, ο αέρας, το φεγγάρι, το κελάηδημα των πουλιών, οι

ομορφιές των βουνών και των νερών φαίνονται σαν θεϊκά δώρα με σκοπό τη γενική

ικανοποίηση όλων των πλασμάτων. Κι έτσι νιώθουμε ευχαριστημένοι με τις τροφές, το

ρουχισμό, το σπίτι όπου ζούμε, θεωρώντας τα σαν ευλογία και συμπάσχουμε με όλα τα όντα,

ακόμη και με τα ανόητα και τα άψυχα. Αισθανόμαστε ακόμη ότι και το πιο μικρό ζωύφιο της

γης βρίσκεται κοντά μας... Είναι το στάδιο της έκστασης.

Η φιλοσοφία που κάποιος ακολουθεί πρέπει να του προσφέρει τη γαλήνη, που είναι η

ιδανική κατάσταση. Εάν αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα και συνηθίζει να το αφήνει στο έλεος

του Θεού, αμέσως θα εφαρμοσθούν τα ανθρώπινα μέσα για την επίλυσή του. Ο ίδιος ενεργώ

ακριβώς έτσι: Αυτό που μου φαίνεται δύσκολο και ακατανόητο το εμπιστεύομαι στον

Ύψιστο και αφήνω το χρόνο να φέρει το αποτέλεσμα. Αναρίθμητες εμπειρίες μου απέδειξαν

ότι αυτή η τακτική φέρνει αποτελέσματα καλύτερα και από τα αναμενόμενα. Και κάτι

ακόμα: Αυτά ξεπερνούν όλες τις προσδοκώμενες επιθυμίες.

Έτσι, όταν συμβαίνει κάτι δυσάρεστο, αμέσως αποδέχομαι ότι είναι δείγμα ότι κάτι

καλό θα γίνει, με απόλυτη πίστη κι εμπιστοσύνη στο Θεό. Το βρίσκω εκπληκτικό όταν

βεβαιώνομαι αργότερα ότι το κακό που παρουσιάστηκε κατέληξε στην έλευση του καλού.

Έτσι οι ανησυχίες αποδεικνύονται ανόητες κι εγώ αισθάνομαι ευχαριστημένος, ενώ

αντιλαμβάνομαι ότι η ζωή είναι ένα συνεχές Θαύμα...

Να γιατί την αποκαλώ Θαυμάσια Γεύση από Πίστη.

25 Ιανουαρίου 1949

ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

Ανάμεσα σ' όλα τα πράγματα του κόσμου εκείνο που ο άνθρωπος μισεί περισσότερο

είναι η τραγωδία. Να την εξαφανίσουμε ολοκληρωτικά είναι αδύνατο αλλά δεν είναι και

τόσο δύσκολο να την μειώσουμε κάπως. Ας μελετήσουμε την προέλευσή της.

Η πραγματική αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες απ' τις τραγωδίες οφείλονται στην

αρρώστια. Ωστόσο αυτές επίσης δημιουργούνται από συναισθηματικές αιτίες και από την

ατιμία που προέρχεται από υλικούς στόχους. Αντίθετα, μετά από μία πολύ προσεκτική

έρευνα, ανακάλυψα ότι όλες οι τραγωδίες έχουν τη ρίζα τους σε πνευματικές παθήσεις. Λένε

ότι ένα υγιές πνεύμα κατοικεί σ' ένα υγιές σώμα. Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια.

Διαπίστωσα μετά από μακροχρόνια έρευνα ότι η ανηθικότητα, η αδικία, η ανυπομονησία, ο

αλκοολισμός, η τεμπελιά, η διαφθορά των νέων αναπτύσσονται σχεδόν πάντα μέσα σε

σώματα νοσηρά.

Δυστυχώς ακόμη δεν ανακαλύφτηκαν θετικές μέθοδοι για να λύσουν το πρόβλημα

της ασθένειας και να επαναφέρουν τη σωματική και πνευματική υγεία, ούτε με τη βοήθεια

της ιατρικής ούτε με άλλα μέσα. Ακόμη κι αν είχε βρεθεί η αιτία της ασθένειας δε θα υπήρχε

το μέσο για να λυθεί ουσιαστικά το πρόβλημα. Υπάρχουν κάποιοι που υπερηφανεύονται ότι

έχουν ανακαλύψει την προέλευσή τους και τα μέσα θεραπείας τους. Ωστόσο τα περισσότερα

απ' τα μέσα αυτά είναι απλώς παρηγορητικά. Είναι πραγματικά απογοητευτικό. Όμως

ανάμεσα στα θαύματα που έχουμε εκθέσει στις δημοσιεύσεις μας συναντούμε πολλά

παραδείγματα θεραπείας πολύ σοβαρών ασθενειών που συνοδεύονται από τη χαρά και την

ευγνωμοσύνη των θεραπευμένων και μας προκαλούν ακόμη και δάκρυα.

Η πραγματική λύση των ασθενειών και των άλλων συμφορών εξαρτάται από μια

αόρατη δύναμη και μόνον αυτοί που την αισθάνθηκαν αποτελούν στοιχεία απόδειξης της

αμέτρητης Θεϊκής Δύναμης. Οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν ικανοποιούνται παρά μόνο

διαμέσου της πραγματικότητας ή των αποδείξεων. Γι' αυτό, χωρίς την παρουσίαση θετικών

αποτελεσμάτων, είναι περιττό να διακηρύξεις υψηλές αρχές και να τις μεταδώσεις. Γι’

αυτούς τους ανθρώπους η σωτηρία της ανθρωπότητας είναι έργο για το καλό της κοινωνίας

που παραμένει απλώς ένα όνειρο.

Η ουσία της αληθινής πίστης συμπίπτει με τη μετακίνηση του ουρανού και με την

ενέργεια της αόρατης δύναμης. Αυτή η εκπληκτική δύναμη πηγάζει από τη φιλοσοφία μας

και γι' αυτό το λόγο πιστεύω ότι μπορούμε να πούμε πως αυτή είναι η φιλοσοφία της

Δύναμης.

Καθώς η πλειοψηφία των θρησκειών και φιλοσοφιών που υπάρχουν σήμερα

περιορίζεται στη διακήρυξη των βασικών αρχών, οι δυνάμεις δρουν από το εξωτερικό προς

την ψυχή. Αλλά η εξαγνιστική ενέργεια που κηρύττει η φιλοσοφία μας μέσα από το Johrei

προβάλλει το Πνευματικό Φως απευθείας στην ψυχή αφυπνίζοντάς την αυτόματα. Αυτό

σημαίνει ότι η φιλοσοφία μας μετατρέπει τον άνθρωπο χωρίς την παρεμβολή του σώματος

αφήνοντας τα κηρύγματα σε δεύτερη μοίρα. Αυτοί που εισέρχονται στη φιλοσοφία μας

νιώθουν γρήγορα μια επιφανειακή αμοιβή και στη συνέχεια μια βαθύτερη αμοιβή. Εκτός του

ότι ξεπερνούν τις ίδιες τους τις τραγωδίες, γίνονται ικανοί να περιορίσουν τις τραγωδίες των

άλλων.

11 Ιουνίου 1949

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Η αληθινή φιλοσοφία πρέπει να θεμελιωθεί παγκόσμια. Δε θα είναι αληθινή αν

περιοριστεί σ' ένα κράτος, σ' ένα λαό ή σε μια κοινωνική τάξη γιατί τέτοιος περιορισμός

προκαλεί αναμέτρηση δυνάμεων, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με την ίδια τη φύση των

φιλοσοφιών των οποίων στόχος είναι να εξαφανίσουν τις συγκρούσεις και να προασπίσουν

την ειρήνη. Οποιαδήποτε δυσμένεια σημαίνει απομάκρυνση από το σκοπό της φιλοσοφίας.

Γι' αυτό είναι παράξενο το ότι στην ιστορία αναφέρονται τόσοι θρησκευτικοί αγώνες.

Ονομάζουμε «Shojo» την περιορισμένη φιλοσοφία και «Daijo» αυτή με παγκόσμιους

στόχους. Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι μόνο η τελευταία μπορεί να θεωρηθεί αληθινή.

5 Νοεμβρίου 1949

Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΘΕΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΗΣΥΧΙΑ

Πάντα λέω στα μέλη μας να έχουν τέλεια εμπιστοσύνη στο Θεό. Η εξάλειψη όμως κάθε

ανησυχίας λόγω της απεριόριστης πίστης μας σ’ Αυτόν δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί

απόλυτα. Αυτό μπορεί ν’ ακούγεται απλό κι εύκολο να μπει σ’ εφαρμογή, αλλά στην πράξη

δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται.

Κι εγώ ανησυχούσα παλιά όταν βρισκόμουν σε δίλημμα. Παρόλες τις προσπάθειές

μου ν’ αποκτήσω απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, αισθήματα ανησυχίας ή φόβου έρχονταν

μερικές φορές στο μυαλό μου. Στον υλιστικό κόσμο μας είναι σχεδόν αδύνατο να είμαστε

τελείως απαλλαγμένοι από ανησυχίες. Ωστόσο υπάρχει μεγάλη διαφορά για κείνους που

έχουν πίστη στο Θεό. Όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα ή δυσκολίες, κατανοούν πολύ πιο

γρήγορα από άλλους ότι υπάρχουν πνευματικά νοήματα κάτω απ’ αυτά τα γεγονότα κι αυτό

κάνει πολύ ευκολότερο γι’ αυτούς το ν’ αντέξουν δυστυχίες.

Θέλω να γράψω εδώ για ένα ιδιαίτερο σημείο του οποίου τη σημασία λίγοι μπορεί να

συνειδητοποιούν. Πνευματικά, η ανησυχία μπορεί να οριστεί ως μία ειδική μορφή

προσκόλλησης, «μία προσκόλληση στην ανησυχία». Αυτή η «προσκόλληση στην ανησυχία»

καταστρέφει τα πάντα. Όταν μιλώ για προσκόλληση μπορεί να σκέφτεστε την απληστία, την

υπέρμετρη επιθυμία για υλικά αγαθά, για πολυτέλεια, φήμη κ.ο.κ. Άλλοι τύποι υπέρμετρης

προσκόλλησης είναι η μνησικακία, το μίσος, η εκδικητικότητα, και παρόμοιες

καταστρεπτικές συναισθηματικές θέσεις. Το σημείο εστίασης εδώ δεν είναι πάνω σε τέτοιες

φανερές προσκολλήσεις, αλλά πάνω στις ανησυχίες προσκόλλησης στο παρελθόν, το παρόν

και το μέλλον.

Ο Θεός θέλει να βοηθά τους ανθρώπους και να τους στέλνει τις ευλογίες Του, αλλά η

ανησυχία μπορεί πνευματικά να παρεμποδίζει τις υποστηρικτικές, προστατευτικές Του

πράξεις. Όσο πιο μεγάλη είναι η ανησυχία, τόσο περισσότερο εμποδίζει τη Θεία βοήθεια. Γι’

αυτό τα πράγματα δεν προχωρούν όπως τα θέλουν οι άνθρωποι. Θα σας δώσω μερικά

παραδείγματα.

Σχεδόν όλοι έχουν την εμπειρία μιας έντονης επιθυμίας κάποια φορά για κάτι που

φαινόταν δύσκολο ν’ αποκτήσουν. Αφού απελπίστηκαν και το απελευθέρωσαν νοητικά,

απροσδόκητα το απέκτησαν. Όλοι σας σχεδόν είχατε μία δυνατή επιθυμία να φθάσετε σε μία

υψηλότερη θέση ή να έχετε επιτυχία σ’ ένα ειδικό σχέδιό σας. Όσο ένας τέτοιος άνθρωπος

είναι φανατικός στην επιθυμία του αυτή δεν πραγματοποιείται, αλλά αφού παραιτείται απ’

αυτήν και την ξεχνά τελείως τ’ όνειρό του γίνεται πραγματικότητα εντελώς ανέλπιστα.

Το ίδιο μερικές φορές συμβαίνει με το Johrei. Όταν το διοχετεύετε σ’ έναν άνθρωπο

σοβαρά άρρωστο, όσο πιο έντονο είναι το ενδιαφέρον σας τόσο πιο αργή είναι η πρόοδος

του. Αντιστρόφως, όταν δίνετε χωρίς υπερβολικό ενδιαφέρον και με μυαλό ελεύθερο από

σκέψεις γύρω από τα γήινα ή ακόμη κι όταν το Johrei δίνεται μόνο δοκιμαστικά, ανέλπιστα

έχουμε συχνά καλά αποτελέσματα. Όταν οικογένειες ή άλλοι συγγενείς και κοντινοί φίλοι

αφήνουν την ανησυχία να τους καταλαμβάνει, η ανάρρωση ενός άρρωστου σε κρίσιμη

κατάσταση μπορεί να εμποδιστεί, η θέση τους μπορεί ακόμη να προκαλέσει και το θάνατό

του. Από την άλλη, όταν το Johrei λαμβάνεται με εμπιστοσύνη, με λίγη ανησυχία για το

αποτέλεσμα εκ μέρους του πληγέντος ατόμου και των κοντινών του ανθρώπων, η ανάρρωση

είναι εκπληκτικά ομαλή.

Μερικές φορές, ενώ η επιθυμία για ανάρρωση του αρρώστου είναι δυνατή και το ίδιο

είναι η επιθυμία των συγγενών και φίλων του να τον βοηθήσουν, η κατάστασή του

χειροτερεύει όλο και περισσότερο μέχρις ότου όλοι όσοι ενδιαφέρονται να παραιτηθούν της

ελπίδας. Τότε η κατάσταση ξαφνικά αλλάζει προς το καλύτερο, ο άρρωστος αρχίζει ν’

αναρρώνει και τελικά θεραπεύεται τελείως.

Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες άνθρωποι με ιδιαίτερα γερό δέσιμο με τη φυσική

ζωή αισθάνονται ότι μπορούν να θεραπευτούν όταν είναι άρρωστοι δια μέσου μια δυνατής

νοητικής προσπάθειας, παρόλα αυτά όμως συνήθως υποκύπτουν. Η υπερβολική τους

προσκόλληση στη ζωή είναι ένας παράγων που συμβάλλει στη μετάβασή τους στην άλλη

ζωή.

Οι παραπάνω περιπτώσεις απεικονίζουν πώς οι απρεπείς προσκολλήσεις μπορούν να

επιφέρουν αρνητικά αποτελέσματα. Οπότε, είναι καλύτερο να συμβουλέψετε έναν πολύ

άρρωστο ότι μπορεί να πεθάνει και να τον διαβεβαιώσετε ότι, όπως και νάναι, εσείς θα

προσευχηθείτε στο Θεό για τη σωτηρία του, εάν περάσει στο πνευματικό βασίλειο. Αυτό

πρέπει να του το πείτε με διακριτικό τρόπο, για να καταλάβει και να δεχτεί την πιθανότητα

του θανάτου χωρίς ταραχή. Επίσης η υπόλοιπη οικογένεια πρέπει να πληροφορηθεί για το τι

είπατε και για το τι σημαίνουν τα λόγια σας. Όταν δίνετε Johrei έχοντας κάνει αυτήν την

προετοιμασία, ο άνθρωπος συχνά αρχίζει ν’ ανταποκρίνεται στο Johrei και βελτιώνεται.

Η ίδια ιδέα εφαρμόζεται σε μία σχέση αγάπης. Η υπερβολική κτητικότητα εκ μέρους

οποιουδήποτε από τους δύο συχνά φέρνει αντίθετο αποτέλεσμα και προκαλεί τον άλλον ν’

αντιδράσει δυσάρεστα. Κι εδώ η υπερβολική προσκόλληση ευθύνεται για τα προβλήματα,

όσο κι αν αυτό φαίνεται ειρωνικό.

Ο κόσμος είναι γεμάτος από τέτοιες ειρωνείες, τέτοιες αντιλογίες που φαίνονται να

κάνουν τη ζωή μας πολύπλοκη αλλά ταυτόχρονα κι ενδιαφέρουσα.

Συχνά λέω ότι είναι σοφό να στοχεύουμε σ’ ένα αντίθετο αποτέλεσμα. Αυτό είναι στην

πραγματικότητα μέρος της ίδιας της Αλήθειας.

28 Νοεμβρίου 1950

Ο ΑΘΕΪΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ

Το πρόβλημα της διαφθοράς των δημοσίων υπαλλήλων καταλαμβάνει μεγάλο μέρος

των ειδήσεων των εφημερίδων. Αναφέρεται η μία περίπτωση πίσω απ' την άλλη και φαίνεται

ότι η κατάσταση αυτή δεν έχει τέλος. Αυτό μας δείχνει ότι ο κρατικός μηχανισμός είναι

εντελώς διεφθαρμένος. Θα μπορούσαμε να τον παρομοιάσουμε μ' ένα συφιλιδικό σε

προχωρημένο στάδιο τρίτου βαθμού. Ποτέ δεν είχα δει μέχρι σήμερα τόση διαφθορά. Η

αστυνομία μελετά καινούργιους τρόπους μέσα για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αλλά δε

βρίσκει λύση, αν και μεταχειρίζεται όλα τα νόμιμα μέσα. Όλα τα μέτρα εμφανίζονται ως

προσωρινά κι ακατάλληλα, γιατί δεν αναγνωρίζει τη ρίζα του κακού κι έτσι είναι αδύνατον

να αποφύγει την παρουσία προβλημάτων τέτοιου είδους.

Στην ίδια κατάσταση έχουμε τους εκμεταλλευτές των δημοσίων υπηρεσιών, των

οποίων οι σκοτεινές πράξεις γίνονται ειδήσεις τον τελευταίο καιρό. Τέτοιοι τύποι ανθρώπων

προσκαλούν υπαλλήλους σε εστιατόρια ή νυκτερινά κέντρα και στη συνέχεια τους

προσφέρουν αλησμόνητες περιποιήσεις, κατορθώνοντας να κλείσουν δουλειές πολύ

καρποφόρες για τους ίδιους. Μ' αυτόν τον τρόπο αφοπλίζουν κάθε αντίσταση.

Τα έξοδα, που συνήθως είναι πολύ μεγάλα, τα πληρώνει ο λαός μέσα από την αύξηση

των τιμών των εμπορευμάτων και της φορολογίας.

Το πρόβλημα αυτό απαιτεί επείγουσα και ριζική λύση, αλλά δυστυχώς τίποτε δεν

μπορεί να γίνει όταν η αστυνομία και οι άλλοι ειδικοί αγνοούν τα αίτια των γεγονότων. Θα

υποδείξω ένα τρόπο σίγουρο και αλάθητο για τη λύση τους.

Αρχικά, θεωρούμε παράξενο ότι άτομα με υψηλό ή μεσαίο πολιτιστικό επίπεδο

υποπίπτουν σε αδικήματα. Ωστόσο ο λαός ξεγελιέται, πιστεύοντας ότι άνθρωποι πιο

εξελιγμένοι είναι ανίκανοι να κάνουν κάτι τέτοιο. Ίσως οι μορφωμένοι άνθρωποι δε

μεταχειρίζονται βίαιους τρόπους, αλλά προστρέχουν στη λεπτότητα της εξυπνάδας. Πολλές

φορές τα αδικήματά τους είναι πιο σοβαρά, μιας κι αυτά ασκούν μεγαλύτερη κοινωνική

επιρροή. Και ποια είναι η αιτία που τους βάζει να κάνουν τέτοια αδικήματα που εξαγριώνουν

το λαό;

Η βασική αιτία είναι ένα ψυχολογικό λάθος: οι υλικές προσδοκίες τούς κάνουν να

πιστεύουν στην επιτυχία μιας ανήθικης πράξης που πραγματοποίησαν με ικανότητα στα

κρυφά και χωρίς μαρτυρίες άλλων. Συμβαίνει λοιπόν, εκεί που δεν το περιμένεις, να

ανακαλύπτεται το αδίκημα. Ο υπαίτιος εκπλήσσεται κι αρχίζει να σκέπτεται. Πάνω - κάτω

πρέπει να σκέπτεται το εξής: «Δυστυχώς ανακαλύφθηκα, παρά την εξυπνάδα μου και την

πείρα μου. Γνωρίζοντας το Νόμο και τις συνέπειές του δεν άφησα κανένα ίχνος. Πώς το

ανακάλυψαν; Είναι ανώφελο να κάθομαι και να κλαίω. Θα κάνω ό,τι είναι δυνατόν για να

αποφύγω τις συνέπειες και την επόμενη φορά θα είμαι πιο προσεκτικός.» Αυτή είναι η γενική

τάση. Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που συνέρχονται και σκέπτονται πιο ώριμα: «Εγώ δεν

έπρεπε να παραβιάσω το Νόμο. Θα υποστώ τις συνέπειες και μετά θα επανέλθω στη νόμιμη

ζωή.» Ωστόσο, με το πέρασμα του χρόνου, μια τέτοια απόφαση μπορεί να αποδυναμωθεί και

ο υπαίτιος να επαναλάβει το λάθος. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν πιστεύει στο Θεό.

Το μόνο μέσο για την επίλυση των προβλημάτων αυτών είναι η Πίστη, μέσα από την

οποία διαφαίνεται η ύπαρξη του Θεού. Πιστεύω στη δύναμη της Πίστης για την επίλυση

τέτοιων προβλημάτων, γιατί η ψυχολογία του παράνομου ανθρώπου βασίζεται στην

πεποίθηση ότι δεν υπάρχει Θεός. Σχεδόν όλοι αυτοί πιστεύουν ότι πάνω απ' τη γη υπάρχει

μόνο αέρας και τίποτε άλλο. Είναι μια απλή θεωρία. Εκτός τούτου, αισθάνονται προληπτικοί,

γιατί πιστεύουν σ' έναν αόρατο Θεό. Αν και είμαστε πιστοί, δεν είμαστε εμείς οι

προληπτικοί. Μια μόνο επικίνδυνη προκατάληψη υπάρχει: αυτή του αθεϊσμού, η οποία

κρύβεται πίσω απ' την άρνηση της ύπαρξης του Θεού. Οι άθεοι αξίζουν πραγματικά τη λύπη

μας. Εάν καταστρέψουμε τη βάση της ψυχολογίας του εγκληματία -την έλλειψη πίστης στο

Θεό- θα έχουμε λύσει το πρόβλημα.

Αλλά, γιατί τόσοι άνθρωποι στη σημερινή εποχή έπεσαν στα δόκανα αυτού του

φανατισμού; Το γεγονός οφείλεται στην υλιστική αγωγή που τους έχει εξαρτήσει από την

κούνια ακόμη. Στόχος μας είναι να τους αλλάξουμε, να τους διαπαιδαγωγήσουμε σωστά. Δεν

υπάρχει άλλος τρόπος για να μπορέσουμε να τους μετατρέψουμε σε τίμιους πολίτες. Εάν οι

πολιτικοί και οι υπεύθυνοι της εκπαίδευσης δεν λάβουν υπόψη τους τη βάση του

προβλήματος, όλα όσα κάνουμε θα είναι προσωρινά. Είναι δική μας υποχρέωση να κάνουμε

τους παραβάτες να καταλάβουν ότι μπορούν να κρύβουν τα αδικήματά τους από τα μάτια

του κόσμου, ποτέ όμως δε θα μπορέσουν να ξεγελάσουν το Θεό.

12 Δεκεμβρίου 1951

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΘΕΪΣΜΟ

Είναι γενικός κανόνας, όταν γράφεις σχετικά με τον αθεϊσμό, ν’ αναπτύσσεται ο

θρησκευτικός συλλογισμός. Θάθελα όμως να ξεπεράσω αυτό το θέμα χωρίς ν’ αγγίξω τη

θρησκεία, τοποθετώντας τον εαυτό μου στη θέση του άθεου.

Όταν γεννιέται ένα παιδί, το μητρικό στήθος το τροφοδοτεί με γάλα για να

μεγαλώσει. Το παιδί μεγαλώνει φυσιολογικά και οι γονείς του φροντίζουν να εξασφαλίζουν

τις απαραίτητες τροφές μέχρι την εμφάνιση της πρώτης οδοντοστοιχίας. Έτσι το παιδί περνά

πολλές φάσεις ανάπτυξης μέχρι να φτάσει στην εφηβεία. Η διατροφή λοιπόν είναι η βάση

της ανάπτυξης. Ο άνθρωπος τρέφεται ικανοποιητικά, τρώγοντας με ευχαρίστηση χάρη στη

γεύση των τροφών. Πιστεύω ότι αυτό είναι η μεγαλύτερη απ' όλες τις ανθρώπινες

απολαύσεις.

Το σώμα και η ευφυΐα επίσης αναπτύσσονται ταυτοχρόνως μέσω της

διαπαιδαγώγησης και στην εφηβεία ο άνθρωπος είναι ικανός να εξασκήσει τις φυσιολογικές

λειτουργίες ενός ενήλικα. Εμφανίζονται λοιπόν πολλές φιλοδοξίες, όπως η επιθυμία της

εξουσίας, το πνεύμα του ανταγωνισμού και της προόδου και στη σωματική πλευρά, με

ευχάριστο τρόπο, έρχονται οι απολαύσεις και ο έρωτας.

Μ' αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος είναι έτοιμος να συμμετάσχει στην κοινωνική ζωή,

χαρακτηριστικό μιας ανώτερης ύπαρξης, με τις συμφορές και τις χαρές που γεννιούνται απ'

τη σκέψη και τις αισθήσεις.

Ας παρατηρήσουμε τώρα προσεκτικά τη φύση.

Στον Κόσμο, όχι μόνο τα ορατά φαινόμενα όπως ο ήλιος, η σελήνη, τ’ αστέρια, ο

γαλαξίας, η θερμοκρασία, ο αέρας, η βροχή, τα ζώα, τα φυτά και τα ορυκτά, που έχουν

άμεση σχέση με τον άνθρωπο, αλλά ακόμη και τα αόρατα φαινόμενα, βρίσκονται κάτω απ'

την επίδραση και τον έλεγχο της εξουσίας της Φύσης. Αυτή είναι η αληθινή εικόνα του

κόσμου. Παρατηρώντας τα με ηρεμία και χωρίς προκαταλήψεις, οποιοδήποτε άτομο - εκτός

από τους ανόητους και αναίσθητους - μένει έκθαμβο μπροστά στη μυστηριώδη γοητεία.

Η Φύση είναι φτιαγμένη με τρόπο μυστηριώδη και ανεξήγητο. Πάρα πολύ μεγάλος

είναι ο Ουρανός που θαυμάζουμε και απεριόριστες είναι ο διαστάσεις του. Πώς να είναι

άραγε το κέντρο της Γης; Ποιος είναι ο ακριβής αριθμός των άστρων; Το ακριβές βάρος της

υδρόγειας σφαίρας; Η ποσότητα του θαλασσινού νερού; Αν αρχίσουμε να καταμετρούμε

αντικείμενα και γεγονότα δε θα τελειώσουμε ποτέ.

Η παρατήρηση μάς αφήνει έκπληκτους, με τη μεθοδική κίνηση των άστρων, την

εναλλαγή της ημέρας και της νύχτας, το φαινόμενο των εποχών, τη θαυμάσια διαδοχή των

365 ημερών του χρόνου, την ανάπτυξη όλων των πραγμάτων, την απεριόριστη πρόοδο του

πολιτισμού κλπ. Πότε δημιουργήθηκε αυτός ο κόσμος; Ποιες είναι οι διαστάσεις του; Έχει

τέλος ή είναι άπειρος; Ποιο είναι το όριο του παγκόσμιου πληθυσμού και το μέλλον της Γης;

Όλα αποτελούν ένα μυστήριο. Όλα πορεύονται με ηρεμία και γαλήνη, χωρίς το

παραμικρό λάθος ή καθυστέρηση, υπακούοντας σε μια προκαθορισμένη τάξη.

Ακόμη εμείς βρισκόμαστε με τα εξής ερωτήματα: Γιατί ήρθαμε σ' αυτόν τον κόσμο

και ποιος είναι ο ρόλος που πρέπει να παίξουμε; Μέχρι πότε θα μπορέσουμε να ζήσουμε; Θα

επιστρέψουμε στο μηδέν μετά το θάνατο ή υπάρχει ο άγνωστος Πνευματικός Κόσμος όπου

θα ζήσουμε ειρηνικά; Η ουσία αυτού του θέματος μας αφήνει ακόμη περισσότερο

συγχυσμένους κι έτσι παραμένουν όλα στο σκοτάδι. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση εκτός απ'

αυτήν που ισχυρίζονται οι ιερείς του Βούδα: «Η Πραγματικότητα είναι το Μηδέν και το

Μηδέν είναι μια Πραγματικότητα».

Πάρα πολύ μεγάλη, απεριόριστη και άπειρη είναι η ύπαρξη του κόσμου. Ο άνθρωπος,

με σκοπό να ερμηνεύσει αυτόν τον μυστηριώδη κόσμο, χρησιμοποιεί όλα τα μέσα και

κυρίως την έρευνα. Όμως, παρά τις προσπάθειές του, κατορθώνει να γνωρίσει μόνο ένα

μικρό μέρος των αμέτρητων φαινομένων. Λοιπόν ανακαλύπτουμε πόσο μηδαμινή είναι η

ευφυία του ανθρώπου σε σχέση με τη Φύση. Μεγάλη σημασία έχει το ρητό «Κενό Σκοτάδι»

που επίσης αναφέρουν οι ιερείς του Βούδα. Ωστόσο η ανθρώπινη ματαιοδοξία, με την

ανόητη αυθάδειά της, φθάνει στο σημείο να θέλει να υποτάξει την ίδια τη Φύση. Σοφός είναι

ο άνθρωπος που, πριν απ' όλα, προσπαθεί να γνωρίσει τον ίδιο του τον εαυτό, που

υποτάσσεται στη Φύση και συμμετέχει στις χαρές της.

Αναλύοντας τη Φύση σύμφωνα με τη μορφή της ανθρώπινης ζωής και το περιβάλλον

της, αυτή παραμένει ένα αίνιγμα που ξεπερνά όλα τα άλλα: Ποιος δημιούργησε αυτόν τον

θαυμάσιο κόσμο και τον κυβερνά με τη θέλησή του; Κανένας δεν μπορεί ν’ αμφιβάλει για το

Δημιουργό της Φύσης, ούτε ακόμη για το σκοπό για τον οποίο αυτός δημιούργησε έναν

κόσμο τόσο λαμπρό. Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε αυτόν το Δημιουργό.

Ένα σπίτι κυβερνάται από τον αρχηγό της οικογένειας, ένα κράτος από το βασιλιά ή

τον πρόεδρό του. Λογικό είναι ότι κι αυτός ο κόσμος πρέπει να διοικείται από κάποιον. Και

ποιος θα μπορούσε να ήταν αυτός εκτός από τον αποκαλούμενο Θεό; Δεν υπάρχει άλλο

συμπέρασμα. Το να συνεχίζεις ν’ αρνείσαι το Θεό, σημαίνει ν’ αρνείσαι τον κόσμο, τον ίδιο

σου τον εαυτό. Τέτοια λογική δεν επιτρέπει αμφιβολίες. Εάν κάποιος αμφιβάλει,

συγκαταλέγεται στους προληπτικούς και ισχυρογνώμονες. Σ' αυτήν την περίπτωση

παρομοιάζεται με τους απερίσκεπτους: Έχει έλλειψη ευφυΐας.

Στόχος μας είναι να ξεριζώσουμε από τον άνθρωπο αυτήν την απερισκεψία

μετατρέποντάς τον σ' έναν αληθινά λογικό άνθρωπο, σ' ένα αληθινό πλάσμα της ανθρώπινης

αναγέννησης. Ακόμη κι ο άθεος πρέπει να πιστέψει ότι η μεγαλοπρέπεια της Υφηλίου και η

τελειότητα της Οικουμένης μπορεί να ξεκινά μόνο από μια τέλεια αρχή: το Θεό.

6 Ιανουαρίου 1954

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΕΥΦΥΪΕΣ

Υπάρχουν διάφορα είδη ευφυΐας. Σχηματίζουν μία κλίμακα με πέντε βαθμίδες, με την

ακόλουθη σειρά: Θεϊκή, ιερή, ανώτατη, δόλια και συμφεροντολογική.

Η Θεϊκή ευφυΐα είναι η πιο υψηλή και ο Θεός την παρέχει σε ορισμένα άτομα για να

εκπληρώσουν σημαντικούς στόχους. Το λαϊκό ρητό μας το αποδεικνύει ξεκάθαρα: «Λέγεται

ότι η ευφυΐα είναι ανθρώπινη όταν διδάσκεται και Θεϊκή όταν δεν εξαρτάται από

διδασκαλίες».

Η Θεϊκή ευφυΐα μπορεί να θεωρηθεί ως αρσενικό χαρακτηριστικό σε σχέση με την

ιερή, που μπορεί να θεωρηθεί ως θηλυκό γνώρισμα.

Η ανώτατη ευφυΐα είναι αυτή που παρουσιάζεται στους σοφούς ανθρώπους. Στο

βουδισμό ονομάζεται «Τιέ Σοκάκου» (ευφυΐα των αισθήσεων) ή απλά «Τιέ» (ευφυΐα).

Οι πράξεις των πονηρών πνευμάτων είναι αυτές που δυσκολεύουν τον ανθρώπινο

λογισμό. Οι πολιτικοί και οι άνθρωποι του πνεύματος της σύγχρονης εποχής μάς δίνουν αυτό

το παράδειγμα: Καταναλώνουν ώρες και ώρες προσπαθώντας να επιλύσουν προβλήματα

πολύ μικρού ενδιαφέροντος. Όταν πρόκειται για θέματα μεγάλης σημασίας, δεκάδες

άνθρωποι ανταλλάσσουν γνώμες επί πολλές ώρες και επί πολλές ημέρες, τις περισσότερες

φορές χωρίς να φθάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτό δείχνει την πνευματική

βραδύτητα του σύγχρονου ανθρώπου, αφού το κάθε πρόβλημα έχει μία λύση. Ποτέ δεν

υπήρξε ένα πρόβλημα με πολλές απαντήσεις. Φαίνεται παράξενο τόσα «μυαλά» να

χρειάζονται τόσες πολλές ημέρες για να βρουν τη λύση ενός προβλήματος;

Είναι λυπηρό και απογοητευτικό...

Η αιτία αυτής της πνευματικής βραδύτητας οφείλεται στην έλλειψη της ανώτατης

ευφυΐας, μιας και οι σκέψεις είναι συγκεχυμένες. Και αν αυτές είναι συγκεχυμένες και όχι

ξεκάθαρες είναι γιατί καλλιεργούν σατανικές ιδέες, προερχόμενες από τη θεοποίηση της

ύλης. Αυτή η λατρεία προέρχεται από το γεγονός της μη αναγνώρισης της ύπαρξης του

Θεού. Κι όταν οι άνθρωποι δεν παραδέχονται την ύπαρξη του Θεού, είναι επειδή λείπει μία

Φιλοσοφία που θα τους εμπνεύσει αυτήν την πίστη. Η αληθινή Φιλοσοφία πρέπει να είναι σε

θέση ν’ αποδείξει ότι ο Θεός υπάρχει. Η ανάγκη της επιμονής σ' αυτό το θέμα προέρχεται

από την πνευματική αδυναμία του σύγχρονου ανθρώπου.

Σύμφωνα με τη θεωρία που εκθέτουμε, όποιος διαθέτει ανώτατη ευφυΐα, κατορθώνει να

λύσει οποιοδήποτε πρόβλημα σε λίγα λεπτά. Εγώ προσωπικά, περιορίζω στα τριάντα λεπτά

τις συζητήσεις μου με άτομα τα οποία επηρεάζω, οποιοδήποτε κι αν είναι το συζητούμενο

πρόβλημα. Όταν η συζήτηση παρατείνεται περισσότερο από μία ώρα, συμβουλεύω τη

διακοπή της σύσκεψης αφήνοντάς το για άλλη μέρα.

Είναι ξεκάθαρο ότι δεν είμαι μετριόφρονας όταν λέω ότι σχεδόν πάντα κατορθώνω να

επιλύσω οποιοδήποτε πρόβλημα μέσα σε λίγα λεπτά, όσο δύσκολο και αν είναι. Σπανιότατα

παρουσιάζεται μία υπόθεση που δεν την επιλύω αμέσως και που την αναβάλλω χωρίς να

σκεφθώ. Κάποιες στιγμές αργότερα, η έμπνευση για τη λύση του προβλήματος έρχεται

οπωσδήποτε.

Θ’ αναλύσουμε στη συνέχεια τη συμφεροντολογική ευφυΐα. Όλοι τη θεωρούν μια

επιπόλαιη ευφυΐα. Η ευτυχία που παρέχει είναι πάντα προσωρινή και καταλήγει σε αποτυχία,

ενώ αυτοί που τη μεταχειρίζονται χάνουν την εμπιστοσύνη των άλλων. Η δόλια ευφυΐα

μπορεί να θεωρηθεί σαν πανούργα: αυτή είναι η ευφυΐα του κακού. Χιλιάδες άνθρωποι τη

μεταχειρίζονται σχεδόν πάντα, ειδικά αυτοί που ανήκουν στις τάξεις των διανοουμένων και

αυτών που διευθύνουν. Με αυτόν τον τρόπο είναι αδύνατον να καλυτερεύσει η κοινωνία.

Όταν επιτύχουμε το ξερίζωμα αυτού του είδους της ευφυΐας απ' όλο τον κόσμο, θα προκύψει

μια υγιής κοινωνία και κράτη αξιοθαύμαστα. Υπάρχουν όμως τα μέσα για να την

ξεριζώσουμε και να την εξαφανίσουμε; Οπωσδήποτε υπάρχουν. Αρκεί να καταστρέψουμε τις

ρίζες της. Αυτό είναι έργο που ανήκει σε μια πολύ δυνατή Φιλοσοφία, ικανή να κινήσει το

ενδιαφέρον της πίστης προς το Θεό.

20 Αυγούστου 1949

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΕΥΦΥΪΑΣ

Όλοι παραδέχονται την ευφυΐα σα να είναι ένα και μοναδικό πράγμα. Αυτή όμως

εμφανίζεται με διάφορες μορφές, παρουσιάζοντας διάφορες βαθμίδες.

Οι πιο υψηλές βαθμίδες είναι: η Θεϊκή, η ιερή και η ανώτατη. Πρέπει να

εμβαθύνουμε στην Πίστη μας για να μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε την ευφυΐα μας. Οι

υψηλές βαθμίδες της ευφυΐας παρουσιάζονται όταν έχουμε το αληθινό πνεύμα και

πιστεύουμε στην ύπαρξη του Θεού. Όταν υπάρχει μια προσπάθεια βασισμένη στην αρετή,

αναπτύσσονται αυτά τα συμπτώματα ανωτερότητας της ευφυΐας κι η ανταμοιβή είναι η

αληθινή ευτυχία.

Στο κατώτερο επίπεδο βρίσκονται η συμφεροντολογική ευφυΐα, η δόλια, η σατανική

κι άλλα είδη που προέρχονται από το κακό. Όλοι οι εγκληματίες είναι οφθαλμοφανή

παραδείγματα. Οι πανέξυπνοι παραβάτες, οι ειδικευμένοι απατεώνες κατέχουν αυτές τις

ευφυΐες βαθιά και σε υψηλό βαθμό. Οι γνωστοί ήρωες των πρόσκαιρων επιτυχιών δεν είναι

τίποτε άλλο παρά κάτοχοι αυτών των νοσηρών μορφών ευφυΐας σε μεγάλο βαθμό.

Είναι ενδιαφέρον να γνωρίζει κανείς το ότι, όσο μεγαλύτερη είναι η ευφυΐα του

καλού τόσο πιο μεγάλο είναι το βάθος της κι όσο μεγαλύτερη είναι η ευφυΐα του κακού τόσο

πιο επιφανειακή είναι. Αρκεί ν’ αναλύσουμε τη ζωή των κακοποιών από την αρχαιότητα

ακόμη, για να διαπιστώσουμε τι εννοούμε. Αυτοί κάνουν σχέδια φαινομενικά τέλεια, στην

πράξη όμως παρουσιάζουν αρκετές ελλείψεις. Αυτές οι ελλείψεις τα μετατρέπουν σε κοινά

σχέδια και γίνονται αντιληπτά από την αποτυχία τους. Επομένως, αν ο άνθρωπος επιθυμεί να

ευτυχίσει, πρέπει να προσπαθήσει να εμβαθύνει περισσότερο την ευφυΐα του.

Ο βαθμός της ευφυΐας εξαρτάται από τη δύναμη της ειλικρίνειας. Έτσι

συμπεραίνουμε ότι ο άνθρωπος που δεν έχει αληθινή πίστη, δεν μπορεί να πετύχει τίποτε.

Όταν θα μπορέσουμε να παραδεχθούμε αυτή τη θεωρία, θα εξαφανισθούν τα κακά από την

κοινωνία.

Ο σημερινός άνθρωπος είναι επιπόλαιος. Αυτό εύκολα μπορεί να αποδειχθεί από

όποιον ζει κοντά στους διάφορους τομείς της ανθρώπινης απασχόλησης. Οι πολιτικοί, για

παράδειγμα, ασχολούνται μόνο με τα απλά και επίκαιρα θέματα. Για οποιοδήποτε άλλο θέμα

είναι αδιάφοροι μέχρι αυτό να πάρει διαστάσεις. Οι φροντίδες και το ενδιαφέρον τους

μοιάζουν με τα καταπραϋντικά φάρμακα: Καταπολεμούν τα συμπτώματα κι όχι τις αιτίες.

Κάθε πρόβλημα παρουσιάζεται γιατί υπάρχει μια αιτία. Τίποτε δε συμβαίνει χωρίς λόγο.

Η επιπόλαιη ευφυΐα δεν κατορθώνει να προβλέψει το μέλλον κι αδυνατεί να χαράξει

μια σωστή πολιτική. Στο σκάκι, ο μαιτρ κερδίζει την παρτίδα γιατί «προνοεί» τις επόμενες

κινήσεις κι ο αρχάριος χάνει γιατί δεν τις προβλέπει.

Μ' αυτήν τη λογική, ο άνθρωπος πρέπει να λάβει υπόψη του το γεγονός ότι

χρειάζεται να καλλιεργήσει τις υψηλού επιπέδου ευφυΐες, μιας και χωρίς αυτές δε θα φθάσει

στην αληθινή επιτυχία. Κι ακόμη, πρέπει να καταλάβουμε ότι η Πίστη είναι ο μόνος τρόπος

για να τις αποκτήσουμε.

25 Μαΐου 1949

ΠΙΣΤΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Τι είναι θρησκεία;

Θρησκεία σίγουρα δεν είναι η συγκεχυμένη αντίληψη γύρω από δοξασίες και

λατρευτικές φιλοσοφίες. Σκοπός της είναι η δημιουργία του τέλειου ανθρώπου. Αυτές οι

τόσο απλές λέξεις περιέχουν την απάντηση, αλλά στην πράξη αυτό είναι δύσκολο να

πραγματοποιηθεί. Είναι ακριβώς αυτό που είπε ο Κομφούκιος (552 - 479 Π.Χ.): «Να λες

είναι εύκολο, να κάνεις είναι δύσκολο».

Θα εξηγήσω ποια είναι η δυσκολία.

Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι κανένας δεν αποκτά φήμη ή πλούτη μονάχα με

την τιμιότητα, ενώ θεωρούν απαραίτητη τη χρήση ορισμένων παράνομων μέσων. Εκτός

τούτου, σχεδόν όλοι προτιμούν τις κακές συνήθειες παρά τις καλές. Αυτό το ανυπόστατο

κριτήριο διατηρήθηκε για χιλιάδες χρόνια και τελικά μετατράπηκε σε κοινό αίσθημα. Αν κι

έγιναν πολλές προσπάθειες απ' τη μεριά του νόμου και της ηθικής διαπαιδαγώγησης

αποβλέποντας στη βελτίωση της κοινωνίας, τα αποτελέσματα υπήρξαν ασήμαντα.

Η θρησκεία είναι το τελευταίο μέσο που διαθέτουμε, ενώ πρέπει να λάβουμε υπόψη

μας ότι η διαφορά της δύναμης στο θρησκευτικό πεδίο παίζει σημαντικό ρόλο. Μια θρησκεία

με μικρή εξουσία δεν κατορθώνει να νικήσει το κακό. Κι αυτό γιατί οι πιστοί της επίσης δεν

κατόρθωσαν να εμφανίζονται σωστοί. Γίνεται λοιπόν απαραίτητη η ύπαρξη και παρουσία

μιας δυναμικής Θρησκείας ικανής να νικήσει το κακό. Μόνο έτσι θα έχουμε έναν αρμονικό

κόσμο και μια καλή κοινωνία. Γι' αυτό κι ονομάζουμε τη δικαιοσύνη σύμμαχο της Πίστης.

3 Ιουνίου 1950

ΠΙΣΤΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

Υπάρχουν πολλά άτομα που ακολουθούν μία θρησκεία, αλλά ο άνθρωπος που έχει

αληθινή πίστη είναι σπάνιος. Το γεγονός ότι κάποιος θεωρείται αληθινά θρήσκος δε σημαίνει

τίποτε, γιατί η κρίση είναι υποκειμενική. Θεωρείται ότι είναι αληθινά θρήσκος μόνο όταν

αυτό αποδεικνύεται αντικειμενικά.

Είναι ανάγκη να διακρίνουμε ξεκάθαρα πώς φέρεται ένας αυθεντικός άνθρωπος της

Πίστης. Θεωρητικά είναι απλό: Εμπνέει εμπιστοσύνη σ' αυτούς με τους οποίους συνυπάρχει.

Όλοι εμπιστεύονται τα λόγια του ενώ στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους, αυτοί

αισθάνονται ότι τους μεταδίδει κάτι το καλό, μιας κι αυτός είναι ένα άψογο άτομο.

Να πετύχεις τέτοια εμπιστοσύνη δεν είναι δύσκολο. Το βασικό είναι να μην ψεύδεσαι

και να υποστηρίζεις πρώτα απ’ όλα τον πλησίον σου, αφήνοντας τα προσωπικά

ενδιαφέροντα και βάζοντάς τα σε δεύτερη μοίρα. Οι άλλοι άνθρωποι τότε θα σχολιάσουν

σχετικά: «Είναι κάποιος που με βοήθησε, που μ' έσωσε... Είναι ένας άνθρωπος πολύ

ευεργετικός... θα ήταν για μένα μεγάλη ευχαρίστηση να τον έχω φίλο. Είναι ένα άτομο πολύ

ευχάριστο...». Ένα τέτοιο άτομο σίγουρα θα απολαμβάνει το σεβασμό και την εκτίμηση

όλων των άλλων, γεγονός που εύκολα γίνεται κατανοητό. Εμείς οι ίδιοι, αν συναντούσαμε

έναν τέτοιο άνθρωπο, θα επιθυμούσαμε να καλλιεργήσουμε τη φιλία του, να του

εμπιστευθούμε τα προβλήματά μας και θα αισθανόμασταν δεμένοι μαζί του. Αυτή η

εμπιστοσύνη δεν μπορεί να έχει χαρακτήρα προσωρινό. Μπορούμε να την παρομοιάσουμε

με το ρύζι: Όποιος το συνηθίζει στο τραπέζι του, κάθε μέρα που περνά το βρίσκει και πιο

νόστιμο. Ο άνθρωπος με την αληθινή πίστη μπορεί να συγκριθεί με το ρύζι.

Σ’ όλο τον κόσμο προοδεύουν άτομα που έρχονται σε αντίθεση με όλα όσα αναφέραμε:

Οι ένοχες πράξεις τους, τούς κάνουν να χάσουν την εμπιστοσύνη του πλησίον, χωρίς αυτό να

τους ανησυχεί. Είναι τέτοιοι που οι άλλοι μπορούν να τους βγάλουν το ψεύτικο προσωπείο

οποιαδήποτε στιγμή. Αν κι έχουν καλό χαρακτήρα, προκαλούν τη δυσπιστία κι υποτιμούνται

στα μάτια των άλλων.

Το να λες ψέματα είναι μια μεγάλη ανοησία. Αρκεί ένα μικρό ψέμα για να μη σου

έχουν εμπιστοσύνη. Αν εξετάσουμε το λόγο για τον οποίο ορισμένοι άνθρωποι δε

βελτιώνουν την κατάστασή τους, αν κι είναι εργατικοί και συνεπείς στην εργασία τους, θα

διαπιστώσουμε ότι αυτοί δεν είναι αξιόπιστοι εξαιτίας του ψεμάτων των.

Η εμπιστοσύνη είναι πραγματικά ένας θησαυρός. Όποιος είναι άξιος, ποτέ δε θα

αντιμετωπίσει οικονομικές δυσχέρειες, μιας κι όλοι θα νιώθουν ευχαρίστηση να τον

πιστώσουν. Αναφέρομαι στην εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων, το να κερδίσεις όμως την

εμπιστοσύνη του Θεού είναι κάτι το ανεκτίμητο. Αν το κατορθώσουμε, όλα θα πάνε καλά

και θα έχουμε μια ζωή γεμάτη από χαρά κι ευτυχία.

18 Ιουνίου 1949

ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΪΚΟ ΦΩΣ

Τα δόγματα δεν έχουν τη δύναμη ν’ αλλάξουν τους ανθρώπους. Μόνο το Θεϊκό Φως

έχει τέτοια δύναμη.

Το να μην κάνεις το κακό φοβούμενος τις κυρώσεις ή τις κριτικές δεν αρκεί. Μόνον

όταν ο άνθρωπος φτάνει σ’ ένα επίπεδο όπου δεν έχει πλέον τη θέληση να κάνει το κακό,

όταν δεν είναι οι νόμοι και οι κανόνες που τον αποτρέπουν από το να κάνει το κακό, όταν

πραγματικά έχει καταλάβει πόσο ευχάριστη είναι η αίσθηση της χαράς που νιώθουμε όταν

κάνουμε το καλό, τότε είναι που το άτομο αυτό έχει αφυπνιστεί γνωρίζοντας την πραγματική

του φύση.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να φτάσει ξαφνικά στα ανώτερα επίπεδα της πνευματικής

κλίμακας, πρέπει να προσπαθήσει βήμα προς βήμα, σιγά – σιγά, να το πετύχει. Κατά κάποιο

τρόπο τα δόγματα είναι αναγκαία, αλλά ο ανώτατος σκοπός βρίσκεται πολύ πιο ψηλά. Η

φιλοσοφία μας προσπαθεί ν’ ανυψώσει το άτομο στα ανώτατα επίπεδα κατανόησης και

φώτισης.

Το αόρατο Φως του Θεού που διοχετεύουμε με του Johrei, φτάνει πολύ βαθιά στο πνεύμα

μας και το φωτίζει, ακόμα κι όταν το δεχόμαστε με αμφιβολίες. Το Johrei αφυπνίζει τη Θεϊκή

φύση της ψυχής μας όταν έρχεται σ΄ επαφή μαζί της. Γι΄ αυτό η φιλοσοφία μας δεν είναι μια

συνηθισμένη φιλοσοφία.

Από υλικής άποψης, είναι δύσκολο να το καταλάβουμε. Αλλά όταν βιώνουμε τα

αποτελέσματα του Johrei, καταλαβαίνουμε τι σημαίνει Θεϊκό Φως. Ακόμη κι εκείνοι οι

άνθρωποι που δίνουν μεγάλη σημασία στην ανθρώπινη διάνοια, δηλαδή οι διανοούμενοι,

κάποια στιγμή θ’ αφυπνιστούν ανακαλύπτοντας τη δύναμη του πνεύματος και την επιρροή

που ασκεί στην ύλη και τότε θα υποκλιθούν με μεγάλο σεβασμό στο πνεύμα.

25 Μαρτίου 1952

ΥΠΕΡΝΙΚΩΝΤΑΣ ΤΟ ΘΥΜΟ

Ο Θεός πρόσφατα μου αποκάλυψε μια καλή μέθοδο να υπερνικώ το θυμό και θα

ήθελα να σας μεταβιβάσω αυτήν την αποκάλυψη. Πιστεύω ότι όσο κάποιος ζει σ΄ αυτόν τον

κόσμο, δεν υπάρχει τίποτα πιο επώδυνο από το θυμό. Ίσως υπάρχουν λίγοι οι οποίοι δε

θυμώνουν ποτέ. Φαίνονται τυχεροί που δεν έχουν αιτία να χάνουν την ψυχραιμία τους ποτέ,

αλλά αυτοί θεωρούνται εξαιρέσεις.

Όσον αφορά τους ανθρώπους γενικά, δεν υπάρχει κανείς σχεδόν που να μη θυμώσει

κάποια στιγμή. Αν κι έχουν υπάρξει κάποιες μέθοδοι αυτοπειθαρχίας για τον έλεγχο του

θυμού από τους αρχαίους καιρούς ακόμη, σπάνια βρίσκεται μια αληθινά αποτελεσματική

μέθοδος. Ο έλεγχος αυτού του συναισθήματος μπορεί να ελευθερώσει έναν άνθρωπο από τον

πόνο του θυμού αλλά η προσπάθεια από μόνη της δημιουργεί ένα νέο πόνο.

Επομένως, το να ελέγχουμε τη διάθεσή μας είναι άσκοπο γιατί όσο πιο μεγάλη είναι η

αγωνία του θυμού τόσο πιο μεγάλος είναι ο πόνος της προσπάθειας να τον ελέγξουμε. Ο

δεύτερος φέρνει τον πρώτο κι η ένταση του πόνου δεν ανακουφίζεται καθόλου. Όμως, μέσα

από τη μέθοδο που μου έχει αποκαλύψει ο Θεός, το συναίσθημα του θυμού μπορεί εύκολα

να εξαλειφθεί. Τι θαυμάσιο πράγμα είναι αυτό!

Θα περιγράψω τώρα αυτή τη μέθοδο:

Η περιοχή του ηλιακού πλέγματος του σώματος είναι τόσο σπουδαία που έχει

ονομαστεί το «κεντρικό όργανο» στην Ιαπωνία από παλιότερους καιρούς. Οι άνθρωποι

συχνά λένε ότι ο αφαλός είναι το κέντρο ολόκληρου του σώματος, αλλά στην

πραγματικότητα είναι μόνο το κέντρο της κοιλιάς. Αυτό είναι το κέντρο της δύναμης της

θέλησης, εκφραζόμενης μέσα από χαρακτηριστικά όπως αυτά του θάρρους, της τόλμης και

της αποφασιστικότητας. Υπάρχουν Ιαπωνικές εκφράσεις όπως: «αυτός έχει ώριμη κοιλιά»

(δηλαδή είναι αποφασιστικός και ατάραχος) ή «αυτός έχει μεγάλη κοιλιά» (δηλαδή είναι

ανεκτικός) ή «αυτός έχει δυνατή κοιλιά» (δηλαδή είναι ατρόμητος). Αυτές οι εκφράσεις

δείχνουν ότι η κοιλιά είναι η έδρα της δύναμης της θέλησης.

Όπως λέω πάντα, το μέτωπο είναι η έδρα της λογικής, της σοφίας, της μνήμης, το

πίσω μέρος του κεφαλιού είναι η έδρα της ευχαρίστησης κι η περιοχή της κοιλιάς είναι

πραγματικά η έδρα της δύναμης της θέλησης.

Οι παραπάνω τρεις περιοχές σχηματίζουν μια τριάδα, με το ηλιακό πλέγμα που

ανέφερα παραπάνω ως κεντρικό σημείο. Η συνειδητότητα κάποιου που είναι θυμωμένος

εστιάζεται σ’ εκείνη την περιοχή και μια τέτοια ώρα ο άνθρωπος αισθάνεται εκεί ένα είδος

σφιχτού σβώλου.

Η λογοτεχνική Ιαπωνική έκφραση «η κοιλιά στέκεται όρθια» (δηλαδή είναι

θυμωμένη) προέρχεται από το γεγονός ότι, όταν κάποιος είναι θυμωμένος, υπάρχει ένα

αίσθημα στην κοιλιακή περιοχή σαν ένα ραβδί που στέκεται όρθιο, με την κορυφή του να

χτυπά την περιοχή του ηλιακού πλέγματος.

Όταν δίνεις Johrei στο δικό σου ηλιακό πλέγμα, όπου «η κοιλιά στέκεται», σύντομα

αισθάνεσαι πάρα πολύ καλά και χαλαρά, σαν ο σβώλος να αρχίζει να διαλύεται ή ο κόμπος

να λύνεται. Το μυαλό σου αισθάνεται ελαφρότερο κι επιπλέον αρχίζεις να ντρέπεσαι που

θύμωσες.

Αυτό είναι το ακριβές αίσθημα του «θυμού που ξεχύνεται», όπως λέει μια Ιαπωνική

έκφραση. Και το Johrei αποδίδει όχι μόνο σε σας τους ίδιους αλλά και σε άλλους, άρα δεν

υπάρχει τίποτα τόσο θαυμάσιο όσο το Johrei. Ο θυμός συχνά δεν είναι μόνο η αιτία της

καταστροφής της ειρήνης του νου, αλλά επίσης της οικογενειακής αρμονίας και των διεθνών

σχέσεων. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι το Johrei το οποίο εξαλείφει το θυμό, είναι ένα

τεράστιο όφελος για ολόκληρο τον κόσμο.

30 Μαΐου 1951

ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ

Παρατηρούμε ότι όλα τα άτομα εκδηλώνουν στην προσωπικότητά τους δυο παρόμοια

χαρακτηριστικά - εγωισμό και προσκόλληση - τα οποία στα πολύπλοκα προβλήματα πάντα

συνυπάρχουν.

Έχουμε περιπτώσεις πολιτικών που καταλήγουν σε αθλιότητα επειδή η προσκόλλησή

τους προς τις υψηλές θέσεις τούς κάνει να χάσουν την καλύτερη ευκαιρία να απομακρυνθούν

από τη δημόσια ζωή. Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα, που δείχνει την αρνητική πλευρά του

εγωισμού και της προσκόλλησης.

Υπάρχουν βιομήχανοι που, εξαιτίας του πάθους που έχουν για τα χρήματα και το

κέρδος, εκνευρίζουν τους προμηθευτές τους ζημιώνοντας τις εμπορικές συναλλαγές. Τη

στιγμή εκείνη, η συναλλαγή παρουσιάζεται συμφέρουσα. Με το πέρασμα όμως του χρόνου

αποδεικνύεται ασύμφορη.

Στην αισθηματική ζωή, όποιος επιδεικνύει μεγάλη προσκόλληση γενικά αγνοείται και

περιφρονείται. Πολλές φορές τα προβλήματα τέτοιου είδους εξωτερικεύονται με τον

υπέρμετρο εγωισμό.

Το παρελθόν μας δείχνει πως οι εγωιστές προκαλούν συγκρούσεις κι έτσι

βασανίζονται και υποφέρουν μόνοι τους από τη δυστυχία που προκάλεσαν στον πλησίον

τους.

Ήδη είπαμε ότι ο κυριότερος στόχος της πίστης είναι το ξερίζωμα του εγωισμού και

της προσκόλλησης. Μόλις το αντιλήφθηκα, φρόντισα να το εξολοθρεύσω. Αποτέλεσμα: τα

προβλήματά μου απλοποιήθηκαν κι όλα πάνε καλά στη ζωή μου. Υπάρχει ένα δίδαγμα που

λέει: «Μην υποφέρεις εκ των προτέρων γι' αυτό που ακόμη δεν έχει συμβεί, ούτε γι' αυτό

που ήδη πέρασε». Είναι λόγια με μεγάλη σοφία.

Ο σκοπός της τελειοποίησης του Πνευματικού Κόσμου είναι η εξαφάνιση της

προσκόλλησης. Η θέση του πνεύματός μας εξυψώνεται σε συνάρτηση με την ελάττωση της

προσκόλλησης.

Στον Πνευματικό Κόσμο, είναι σπάνιο ο άντρας και η γυναίκα να παραμένουν μαζi.

Η αιτία αυτού του γεγονότος βρίσκεται στη διαφορά του επιπέδου στο οποίο κατόρθωσε να

φθάσει το πνεύμα του καθενός. Η συνύπαρξη των δυο θα είναι δυνατή μόνο όταν θα υπάρξει

ισορροπία, ως κάτοικοι της Βασιλείας του Ουρανού. Ωστόσο, εκείνοι που πέτυχαν κάποιο

ποσοστό τελειοποίησης, θα έχουν την άδεια να συναντηθούν αν και βρίσκονται σε κατώτερα

πνευματικά επίπεδα. Αλλά η συνάντηση αυτή θα διαρκέσει μόνο για μια στιγμή και η άδεια

θα τους παραχωρηθεί από τις Θεότητες που διευθύνουν τα επίπεδα στα οποία αυτοί

βρίσκονται. Αν και οι σύζυγοι έχουν επιθυμήσει ο ένας τον άλλο, δεν τους επιτρέπεται να

αγκαλιαστούν. Στην παραμικρή προσπάθεια για αλλαγή του συστήματος, τα σώματά τους θα

χάσουν την κινητικότητά τους. Αυτό αποδεικνύει πόσο η προσκόλληση είναι κολάσιμη.

Η θέση του πνεύματος θα εξυψωθεί ανάλογα με την ελάττωση της προσκόλλησης

μέσα από την τελειοποίηση στον Πνευματικό Κόσμο. Έτσι λοιπόν, η συνάντηση του άντρα

και της γυναίκας θα διευκολυνθεί ανάλογα με την εξύψωση του πνευματικού τους επιπέδου.

Πιστεύω ότι, σύμφωνα με όσα μόλις είπαμε, δίνουμε στον αναγνώστη μια ξεκάθαρη

έννοια της διαφοράς ανάμεσα στον Υλικό και Πνευματικό Κόσμο.

Άλλη αρνητική μορφή της προσκόλλησης εντοπίζεται σε άτομα που δείχνουν

υπερβολική επιμονή όταν προσκαλούν άλλους να συμμετάσχουν στην πίστη τους, δίνοντας

έτσι την εντύπωση ότι είναι πολύ αφοσιωμένοι. Αυτό δεν φέρνει καλό αποτέλεσμα. Η απάτη

με την πίστη είναι ιεροσυλία στα μάτια του Θεού. Όποιος διδάσκει μια φιλοσοφία πρέπει

μόνο να επιμένει να εξακριβώσει ποιο είναι το ενδιαφέρον του άλλου. Εάν το άτομο δεν

δείχνει ενδιαφέρον, είναι καλύτερα να αποχωρήσει και να περιμένει τον κατάλληλο χρόνο.

25 Ιανουαρίου 1949

ΑΓΑΠΗ

Συχνά λέγεται ότι η πραγματική πίστη είναι η αγάπη. Μιλούμε για την αγάπη αλλά

γενικά υπάρχουν διάφορα είδη – αληθινή αγάπη, διαστρεβλωμένη αγάπη, μεγάλη αγάπη και

μικρή αγάπη. Δεν πρέπει ποτέ να διαφεύγει η σωστή έννοια απ΄ αυτούς που έχουν πίστη στο

Θεό.

Πρώτα θα σας δώσω κάποια παραδείγματα αληθινής αγάπης: Η αγάπη ανάμεσα στα

μέλη μιας οικογένειας, όπως αυτή μεταξύ συζύγων, γονέων και παιδιών, αδελφού και

αδελφής, είναι καλή και φυσιολογική. Επίσης η αγάπη για άλλους συγγενείς, φίλους και

γνωστούς τους οποίους αισθανόμαστε ως ανθρώπινα πλάσματα, είναι καλή. Ασχέτως του

πόσο βαθιά είναι, δεν υπάρχει λόγος κριτικής ή ανησυχίας.

Η διαστρεβλωμένη αγάπη είναι αυτή που δημιουργεί πρόβλημα. Σε αντίθεση

με την αληθινή, δημιουργεί διάσπαση της αρμονίας μεταξύ συζύγων, ψυχρότητα ανάμεσα σε

γονείς και παιδιά και αποξένωση στις σχέσεις συγγενών, φίλων και γνωστών. Πολύ συχνά

γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων περιστατικών γύρω μας, που προκαλούνται είτε από

διαστρεβλωμένη αγάπη είτε από έλλειψη αγάπης.

Το είδος που χρειάζεται την περισσότερη ανάλυση είναι η αγάπη ανάμεσα σε έναν

άνδρα και μια γυναίκα. Όπως έγραψα παραπάνω, υπάρχει μια αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ

του αληθινού και διαστρεβλωμένου συναισθήματος. Όταν ένας άνδρας και μια γυναίκα

ερωτεύονται και σκοπεύουν να παντρευτούν, όλα είναι καλά. Όμως το είδος της αγάπης που

προκαλείται από μια στιγμιαία επιθυμία, το παρορμητικό και πυρετώδες συναίσθημα που

συχνά παρατηρούμε ή ακούμε γι’ αυτό, είναι μια στρέβλωση. Δεν είναι αληθινή αγάπη. Εν

κατακλείδι, μπορούμε να πούμε ότι οποιαδήποτε σχέση ανάμεσα σε άνδρα και γυναίκα που

της λείπει η ισορροπία δεν είναι αληθινή αγάπη. Και όταν μια τέτοιου είδους σχέση πάει

μακριά σχεδόν πάντα καταλήγει σε τραγωδία.

Είναι βέβαιο ότι θα έχουμε φασαρίες, αν ένα παντρεμένο άτομο αρχίσει να έχει μια

εξωσυζυγική σχέση. Ενδίδοντας σε μια εφήμερη ευχαρίστηση, πολλοί άνθρωποι είδαν τις

καριέρες τους να καταστρέφονται και, σε ακραίες περιπτώσεις, ζωές να χάνονται.

Πόσο φθοροποιό είναι κάτι τέτοιο! Θάπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί να μην

μπλέξουμε ποτέ σε τέτοιες καταστάσεις. Αυτό που θέλω να τονίσω ιδιαιτέρως, είναι το μέτρο

της αγάπης. Η αγάπη για την οικογένεια ή για άλλους γύρω μας, είναι του είδους Shojo, η

οποία είναι ουσιαστικά ένα είδος εγωκεντρισμού. Οι περισσότεροι άνθρωποι ανήκουν σ’

αυτήν την ομάδα.

Είναι γενικώς καλοί με τη συνηθισμένη έννοια - αν και μερικοί είναι άπιστοι αλλά

αυτός δεν είναι λόγος για να τους κριτικάρουμε. Όμως το είδος της αγάπης εκείνων που έχουν

πραγματική πίστη είναι τελείως διαφορετικό. Η δική τους είναι μια σπουδαία αγάπη Daijo για

τους συνανθρώπους στην πλέον πλατειά της μορφή. Αυτή είναι αγάπη για όλη την

ανθρωπότητα, για όλον τον κόσμο.

Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στο γεγονός ότι, μέχρι το τέλος του δευτέρου

παγκοσμίου πολέμου, οι Ιάπωνες δεν γνώριζαν την ύπαρξη της αγάπης Daijo. H αγάπη για

την πατρίδα τους πίστευαν ότι ήταν το υψηλότερο επίπεδο. Η ικανότητά τους να δώσουν τη

ζωή τους για την πατρίδα τους ήταν ο μεγαλύτερος στόχος τους. Αυτό όμως ήταν ένα

συναίσθημα Shojo και η λανθασμένη πεποίθηση του κόσμου σ’αυτό, επέφερε την χαλεπή

κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ιαπωνία σήμερα.

Βάσει της ίδιας αρχής, αγάπη για μια συγκεκριμένη φυλή ή τάξη, επίσης δεν είναι

πραγματική αγάπη κι έτσι, αν και προσωρινά μπορεί να καρποφορήσει, συνήθως θα

καταλήξει σε καταστροφή.

Υπάρχουν άνθρωποι που ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο δόγμα και δουλεύουν

σκληρά για έναν στόχο περιορισμένης φύσης, αλλά όσο σκληρά κι αν προσπαθούν, δεν έχουν

μεγάλη επιτυχία. Για τον ίδιο λόγο το μόνο δόγμα που δικαιολογεί την ύπαρξή του είναι αυτό

που υποστηρίζει την αγάπη για ολόκληρο τον κόσμο.

18 Οκτωβρίου 1950

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ, ΜΙΑ ΑΝΕΥΘΥΝΗ ΠΡΑΞΗ

Πάντα γίνονταν αυτοκτονίες, αλλά ο αριθμός φαίνεται ν’ αυξάνεται, ειδικά στα

πρόσφατα χρόνια. Αυτό δείχνει ότι ο ρυθμός των αυτοκτονιών είναι άσχετος με την πρόοδο

του πολιτισμού.

Στην Ιαπωνία, τα κίνητρα των αυτοκτονιών εμφανίζονται να είναι πολύ διαφορετικά

από εκείνα σε άλλες χώρες. Κατά τη γνώμη μου, τα κίνητρα σε άλλες χώρες βασίζονται

κυρίως σε πνευματικό ή νοητικό πόνο, πράγμα το οποίο δεν ισχύει στην Ιαπωνία. Στη

φεουδαρχική εποχή, για παράδειγμα, όταν ο υπηρέτης ενός φεουδάρχη αυτοκτονούσε, το

κίνητρό του μπορεί να ήταν είτε για να ζητήσει συγνώμη από τον κύριό του για κάποιο λάθος

που είχε κάνει, είτε για να διαμαρτυρηθεί στον κύριο του για την κακή διαχείριση του ή για

να επιχειρήσει ν’ αποδείξει την ακεραιότητά του όταν αντιμετώπιζε μιαν άδικη κατηγορία.

Τέτοια κίνητρα θεωρούνταν πολύ ευγενικά κι οι άνθρωποι έφθαναν στο σημείο ακόμη και να

σέβονται εκείνους που αυτοκτονούσαν.

Βλέπουμε ένα παράδειγμα στην περίπτωση του στρατηγού Νόγκι*, που αυτοκτόνησε

και του οποίου το λείψανο φυλάχτηκε ευλαβικά σ’ έναν ναό Σίντο ως υπόδειγμα πίστης στον

αυτοκράτορα. Μπορείτε να φανταστείτε το συναίσθημα των Ιαπώνων γενικά γι’ αυτό το

είδος αυτοκτονίας. Σήμερα δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου αυτο-επιβαλλόμενοι θάνατοι που

να οφείλονται σε τέτοια κίνητρα.

Ένας σπουδαστής που εκμεταλλευόταν δάνεια αυτοκτόνησε πριν από λίγο καιρό.

Αυτό το άτομο είχε γίνει τόσο επιτυχημένο στην επιχείρηση δανεισμού, που όλη η πόλη

μιλούσε γι’ αυτόν. Όμως η εξέχουσα θέση του δεν κράτησε πολύ, γιατί σύντομα οδηγήθηκε

σε δύσκολη θέση. Τότε αυτοκτόνησε, ίσως για να ζητήσει συγνώμη κι επειδή αισθανόταν ότι

δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο.

Όταν σκεφτούμε καλά την ιστορία του, συνειδητοποιούμε ότι δεν έδειξε αίσθημα

υπευθυνότητας και απέδρασε στον άλλο κόσμο χωρίς να κάνει κάτι για να επανορθώσει για

τα μεγάλα προβλήματα που είχε προκαλέσει στους άλλους. Η αυτοκτονία του ήταν

ασυγχώρητη. Έπρεπε να είχε κάνει το καθήκον του να εξισορροπήσει, όσο περισσότερο

μπορούσε, τουλάχιστον ένα μέρος απ’ όσα είχε κάνει ζώντας. Επειδή αυτοκτόνησε, θα

μπορούσαμε δίκαια να τον αποκαλέσουμε δειλό.

Ούτε οι αυτοκτονίες κάποιων ανθρώπων των γραμμάτων, που έχουν γίνει αντικείμενο

πολλών συζητήσεων αυτές τις ημέρες, μπορούν να διαφύγουν την κατηγορία της

ανευθυνότητας. Αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να αυτοκαταστράφηκαν εξαιτίας της αγωνίας

που προκάλεσαν από την ίδια τους την ανήθικη διαγωγή. Οι αυτοκτονίες τους πρέπει να

προκάλεσαν βαθιά θλίψη και μεγάλη αναστάτωση σε όσους τους στερήθηκαν και στους

οικείους τους.

Θέλω να δώσω ιδιαίτερη έμφαση στο γεγονός ότι υπάρχουν κάποιοι που εκθειάζουν

τέτοια άτομα κι ότι αυτό αποτελεί ένα είδος αμαρτίας, διότι αυτοί συχνά προκαλούν άλλους

ν’ ακολουθήσουν το δρόμο της αυτοκτονίας. Για παράδειγμα, ο Χιντεμίτσου Τανάκα, ο

οποίος πρόσφατα αυτοκτόνησε μπροστά στο μνήμα του Οσάμου Νταζάι**, πρέπει να

θαύμαζε αυτό που είχε κάνει ο κ. Νταζάι. Πραγματικά έμεινα άφωνος από το γεγονός ότι

δεκάδες άλλοι αυτοκτόνησαν πηδώντας στο επάνω ρέμα του ποταμού Ταμαγκάουα, στο ίδιο

ακριβώς σημείο που ο Νταζάι είχε πεθάνει κατά τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι

ακόμη και σήμερα, που πηδάνε στους καταρράκτες Κέγκον κάνοντας απόπειρες αυτοκτονίας

στον τόπο που ο Μισάο Φουτζιμούρα*** αυτοκτόνησε πριν από κάμποσες δεκαετίες. Αυτά

τα παραδείγματα επιβεβαιώνουν αυτά που είπα.

Ο εθισμός στα ναρκωτικά λέγεται ότι είναι μία από τις αιτίες αυτοκτονιών σήμερα.

Αυτό το γεγονός πρέπει να το προσέξουμε πολύ. Πρέπει να μάθουν όλοι ότι η πρώτη δόση

τώρα, οδηγεί στον μοιραίο εθισμό στο μέλλον. Η κυβέρνηση πρόσφατα πρόσεξε αυτό το

γεγονός κι έχει υιοθετήσει μέτρα εναντίον των ναρκωτικών. Πιστεύω ότι αυτό έπρεπε να είχε

γίνει πολύ νωρίτερα.

Μέσα από αυτό το άρθρο, επιθυμώ να τονίσω το γεγονός ότι η αυτοκτονία είναι μία

ανεύθυνη πράξη δειλίας και προειδοποιώ τους δημοσιογράφους να μην εξυμνούν όσους

αφαιρούν την ίδια τη ζωή τους. Γνωρίζω ότι από πνευματική άποψη δεν είναι καλό ν’ ασκείς

κριτική στους νεκρούς. Όμως τολμώ ν’ αναφέρω τις αρνητικές παρενέργειες της

αυτοκτονίας, με την επιθυμία να εμποδίσω τέτοιες προσπάθειες στο μέλλον. Ελπίζω ότι αυτή

η πρόθεσή μου θα ικανοποιήσει τα πνεύματα εκείνων που έχουν ήδη αυτοκτονήσει.

14 Ιανουαρίου 1950

* Στρατηγός Νόγκι: Ο Μαρεσούκε Νόγκι (1849-1912) ήταν σπουδαίος στρατηγός της

Ιαπωνίας στην εποχή Μέιτζι. Πολέμησε στον Ιαπωνικό στρατό κατά τον Σινο-Ιαπωνικό και

στον Ρώσο-Ιαπωνικό πόλεμο. Αυτοκτόνησε την ημέρα της κηδείας του Αυτοκράτορα Μέιτζι.

** Οσάμου Νταζάι (1909-1948): Ρομαντικός μυθιστοριογράφος του οποίου το αληθινό

όνομα ήταν Σούτζι Τσουσίμα. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του παρήκμασε τόσο ώστε

τελικά αυτοκτόνησε πηδώντας στον ποταμό Ταμαγκάουα.

*** Μισάο Φουτζιμούρα (1885-1903): Σπουδαστής φιλοσοφίας. Ερευνώντας την αλήθεια,

αναμείχθηκε τόσο πολύ στη μελέτη διαφορετικών φιλοσοφικών θεωριών, ώστε έπεφτε όλο

και περισσότερο σε σύγχυση. Τελικά αισθάνθηκε τόσο χαμένος, ώστε αυτοκτόνησε.

ΑΦΕΣΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ

Συχνά συμβουλεύω τους ανθρώπους: «Αφέσου στο Θεό».

Αφοσιώσου ολοκληρωτικά στο Θεό και ποτέ μην ανησυχείς για ο,τιδήποτε συμβεί. Αυτό

φαίνεται εύκολο αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Εγώ ο ίδιος πιέζομαι πολύ για να

φερθώ έτσι, ωστόσο οι ανησυχίες μου εμφανίζονται παρά τη θέλησή μου. Σ' αυτόν τον

κόσμο το γεμάτο πονηριές είναι σχεδόν αδύνατο να ζήσεις χωρίς ανησυχίες. Ο άνθρωπος

όμως που έχει πίστη συμπεριφέρεται διαφορετικά από τους άλλους: Κάθε φορά που του

παρουσιάζεται ένα πρόβλημα το εναποθέτει στο Θεό. Έτσι αισθάνεται ανακούφιση.

Θα ήθελα ν’ αναφέρω ένα γεγονός που οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν. Αν

εξηγήσουμε πνευματικά την κατάσταση της ανησυχίας θα διαπιστώσουμε ότι συνίσταται σε

μια μορφή προσκόλλησης. Είναι η προσκόλληση στην ανησυχία. Αυτό αποτελεί ένα σοβαρό

πρόβλημα μιας κι επηρεάζει δυσμενώς όλα τα πράγματα.

Η προσκόλληση εμφανίζεται ως επιθυμία για φήμη, για χρήματα και για ικανοποίηση

όλων των ορέξεων. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα κι άλλες μορφές προσκόλλησης κακού

χαρακτήρα. Για παράδειγμα, αναφέρεσαι σε κάποιον λέγοντας: «Ο τάδε δεν είναι άξιος

συγνώμης, είναι ένας ασεβής. Εγώ τον αντιπαθώ, θα του δώσω ένα μάθημα». Αυτή η φράση

εκφράζει με σιγουριά ότι κάτι κακό συμβαίνει στο άτομο.

Αλλά δε θα παραμείνω στις γνωστές ενδείξεις της προσκόλλησης. Επιθυμώ ν’

αναλύσω εκείνες τις μορφές προσκόλλησης που λίγοι τις αντιλαμβάνονται, όπως είναι η

ανησυχία για το μέλλον κι η δυστυχία για το παρελθόν. Όταν πρόκειται για κάποιον πιστό,

αν κι ο Θεός θα ήθελε να τον προστατέψει, η προσκόλληση δημιουργεί ένα πνευματικό

εμπόδιο. Όσο πιο ισχυρή είναι η προσκόλληση τόσο πιο δυσχερής είναι η Θεία Προστασία.

Τα πράγματα λοιπόν δε βαδίζουν πάντα όπως τα επιθυμούμε. Ας δούμε.

Είναι δύσκολο να επιτύχεις αμέσως εκείνο που επιθυμείς πάρα πολύ. Όλοι όμως

ξέρουμε από προσωπική πείρα ότι είναι κοινή η επιθυμία της πραγματοποίησης. Από τη

στιγμή όμως που θεωρείται κάτι μη πραγματοποιήσιμο, το άτομο παραιτείται.

Μερικές φορές, θέλοντας να επιτύχουμε κάτι, όλα μας φαίνονται εύκολα όμως τίποτα

δεν κατορθώνουμε. Για μια ακόμη φορά η επιθυμία πραγματοποιείται τη στιγμή που την

είχαμε ξεχάσει.

Στην πρακτική του Johrei συμβαίνει το ίδιο. Αν υπάρχει υπερβολική επιθυμία να

γιατρέψεις κάποιον με «οποιοδήποτε τρόπο» η θεραπεία γίνεται πιο δύσκολη. Ωστόσο όταν

το χειριζόμαστε χωρίς προσκόλληση ή όταν το άτομο που δέχεται το Johrei δείχνει κάποια

δυσπιστία, ανέλπιστα έρχονται καλά αποτελέσματα. Συχνά, παρά το μεγάλο ενδιαφέρον όλης

της οικογένειας, ο ασθενής που βρίσκεται σε σοβαρή κατάσταση πεθαίνει. Παρατηρείται ότι

είναι σχετικά πιο εύκολη η θεραπεία ενός ασθενούς όταν αυτός κι η οικογένειά του

ανησυχούν λιγότερο αδιαφορώντας μπροστά στην ιδέα του θανάτου.

Έχουμε ακόμη την περίπτωση που ο άρρωστος και το οικογενειακό του περιβάλλον,

ανυπόμονοι για τη θεραπεία, βλέπουν την αρρώστια να πηγαίνει πάντα προς το χειρότερο

μέχρι που φτάνει στο σημείο μπροστά στο μοιραίο, οπότε όλοι υποχωρούν. Τότε λοιπόν

επέρχεται γρήγορη βελτίωση και διαπιστώνεται η θεραπεία. Αυτός που αντιστέκεται

εμπιστευόμενος μόνο στη δύναμη της θέλησης και πιστεύοντας ότι θα καλυτερεύσει, σχεδόν

πάντα πεθαίνει. Είναι ένα περίεργο γεγονός. Η βασική αιτία του θανάτου σ' αυτή τη

περίπτωση είναι η προσκόλλησή του στη ζωή.

Αυτά τα παραδείγματα αποδεικνύουν την επικίνδυνη επίδραση της προσκόλλησης.

Αν συναντηθούμε συμπτωματικά μ’ έναν ασθενή καταδικασμένο σε θάνατο είναι καλό να

του δώσουμε να καταλάβει, όπως και στην οικογένεια του, ότι μπροστά στην αδύνατη

θεραπεία θα ζητήσουμε απ' το Θεό τη σίγουρη σωτηρία του πνευματικού κόσμου. Από δω

και πέρα, με την άσκηση του Johrei, πολλές φορές η ασθένεια αρχίζει να υποχωρεί.

Το ίδιο ισχύει στις σχέσεις μεταξύ ατόμων διαφορετικών φύλων. Το υπερβολικό

ενδιαφέρον ενός από τους δυο απομακρύνει τον άλλον. Μπορεί να φανεί ειρωνικό, αλλά η

προσκόλληση είναι αυτή που ψυχραίνει τις σχέσεις. Τα περισσότερα μάλιστα συμβάντα

έχουν πράγματι χαρακτήρα ειρωνικό. Γι' αυτό είναι πολύπλοκα και περίεργα.

Θεωρείται ότι σχεδόν πάντα η προσκόλληση είναι η αιτία της αποτυχίας. Συνηθίζω να

συμβουλεύω τους ανθρώπους να προκαλούν το αντίθετο. Είναι η ειρωνεία της ειρωνείας

αλλά είναι η καθαρή αλήθεια.

28 Νοεμβρίου 1951

ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΚΑΙ ΑΣΚΗΤΙΣΜΟΣ

Σύμφωνα με τη θεωρία του ενστίκτου που αναπτύχθηκε από το Φρειδερίκο Νίτσε, το

διάσημο Γερμανό φιλόσοφο, ο άνθρωπος γεννιέται με διάφορα είδη ενστίκτων τα οποία

μπορεί να εξισωθούν με το πεπρωμένο επειδή είναι σχεδόν αδύνατο για τον άνθρωπο να τα

ελέγξει με την θέλησή του. Παρόλο που αυτό μπορεί ν’ ακούγεται λογικό κατά κάποιο

τρόπο, είναι επικίνδυνο όταν αναπτύσσεται και περιγράφεται λεπτομερώς διότι φαίνεται σα

να εννοεί ότι τα ανήθικα έργα είναι συγχωρητέα. Μπορεί αυτό να παρουσιάζει μεγάλο

ενδιαφέρον ως φιλοσοφική θεωρία για ανθρώπους με σημαντική διανοητική οξύνοια, αλλά

ιδωμένο από ανθρώπους που ασχολούνται με πνευματική εργασία, όπως είμαστε εμείς, είναι

εντελώς απαράδεκτο.

Υπάρχουν άλλες γενικές ιδέες οι οποίες είναι διαμετρικά αντίθετες με αυτήν τη

θεωρία και παρόλα αυτά οι άνθρωποι παραμένουν προσκολλημένοι σ' αυτές και τις

υλοποιούν από τους αρχαίους χρόνους. Μερικές θρησκευτικές ομάδες εξακολουθούν να

πιστεύουν αυτές τις γενικές ιδέες σύμφωνα με τις οποίες το ένστικτο θεωρείται αμαρτωλό.

Γι' αυτόν το λόγο εφαρμόζουν υπερβολικό ασκητισμό, πιστεύοντας ότι το να αντέχουν στις

κακουχίες δεν είναι μόνο μία εξάσκηση αγιότητας αλλά και μία πνευματική πειθαρχία.

Όταν το σκεπτόμαστε, ούτε με αυτήν τη σκέψη μπορούμε να συμφωνήσουμε.

Βρίσκουμε ότι άνθρωποι με τέτοιες θρησκευτικές θέσεις έχουν αποτύχει να ενσωματωθούν

με την κοινωνία μας κι ότι έχουν γίνει υπερβολικά φαρισαϊκοί. Αυτός ο τύπος ανθρώπου

μπορεί να βρεθεί σε κάθε θρησκεία στον κόσμο. Στην Ιαπωνία, για παράδειγμα, υπάρχουν

ακόμη άτομα που έχουν αυτήν τη θέση παρόλο που είναι συγκριτικά λίγα σε αριθμό.

Όταν εξετάζουμε αυτές τις δύο θέσεις οι οποίες είναι τελείως αντίθετες η μία με την

άλλη, βρίσκουμε ότι είναι και οι δύο απαράδεκτες διότι φτάνουν στα άκρα. Τα λάθη τους

πρέπει να είναι ορατά στον άνθρωπο αφού ο Θεός του έχει δώσει ένα αλάνθαστο κριτήριο,

τη θεωρία της μέσης οδού που την δίδαξαν σπουδαίοι πνευματικοί ηγέτες όπως ο

Κομφούκιος. Δυστυχώς ο άνθρωπος έχει την τάση να το αγνοεί αυτό.

Αυτό το έχω εξηγήσει επανειλημμένα κι έτσι ελπίζω ότι τα μέλη το γνωρίζουν. Όμως

η πράξη είναι πιο δύσκολη από τα λόγια, όπως είπε ο Κομφούκιος. Σε κάθε περίπτωση αυτό

είναι το αληθινό μονοπάτι της πίστης: Είναι η επίτευξη μιας κατάστασης αυτοσυναίσθησης

την οποία ο Βούδας υποστήριζε και την οποία επιθυμώ να εξηγήσω όσο το δυνατόν πιο

απλά.

Θα φέρω ως παράδειγμα τις τέσσερις εποχές. Σε κανένα δεν αρέσει το δριμύ ψύχος ή

η υπερβολική ζέστη αλλά όλοι βρίσκουν τον όμορφο καιρό της άνοιξης και του φθινοπώρου

πολύ ευχάριστο. Οι Βουδιστές εδώ και πολύ καιρό κάνουν αναμνηστικές τελετές γι’ αυτούς

που απεβίωσαν στη διάρκεια αυτών των εποχών επειδή ο καιρός είναι υποδηλωτικός του

παραδείσου.

Θα ήθελα να μιλήσω τώρα για την εφαρμογή αυτής της άποψης στην υλική ζωή

γενικά: Δηλαδή, οι υπερβολές πρέπει να αποφεύγονται. Ο άνθρωπος τείνει να ταλαντεύεται

είτε προς την μία πλευρά είτε προς την άλλη, πράγμα το οποίο είναι γενικά η αιτία για τις

αποτυχίες του. Βεβαίως υπάρχουν φορές που πρέπει να πάρει μία απόφαση, πράγμα το οποίο

συχνά είναι δύσκολο εξαιτίας ειδικών περιστάσεων. Θα σας το αναλύσω πιο διεξοδικά.

Όταν ένα άτομο αποφασίζει να μην πάρει μία απόφαση έχει ήδη πάρει μία χωρίς να

το συνειδητοποιήσει. Μερικές φορές δεν μπορεί να αποφασίσει, παρόλα αυτά δεν μπορεί να

παραμείνει αναποφάσιστος, δεν μπορεί να βρίσκεται στον αέρα. Αυτά τα λόγια μπορεί να

σας φαίνονται αόριστα και συγκεχυμένα αλλά στην πραγματικότητα περιέχουν έναν αιώνιο

νόμο της ζωής. Με άλλα λόγια, αυτό που είναι απαραίτητο να κάνει ο άνθρωπος για να είναι

αδέσμευτος από όλα στη γη είναι να φτάσει σ’ ένα ελαστικό επίπεδο πνευματικής αντίληψης

και να πάρει το μεσαίο, ισορροπημένο μονοπάτι.

Τα παραπάνω μπορούν να εφαρμοστούν στον τομέα της πολιτικής και σ’ εκείνον της

διανόησης γενικά. Τα προβλήματα προκύπτουν επειδή οι άνθρωποι ταυτίζονται με τη δεξιά ή

την αριστερά, με τον καπιταλισμό ή με τον κομμουνισμό. Ταυτιζόμενοι με ορισμένους -

ισμούς περιορίζονται κι έτσι οι συγκρούσεις με άλλους δεν μπορούν να αποφευχθούν. Έτσι

ζητήματα που ήταν ασήμαντα στην αρχή μπορεί να εξελιχθούν σε μεγάλες συγκρούσεις.

Καθώς στρέφουμε την προσοχή μας στον κόσμο, συνειδητοποιούμε ότι υπάρχει παντού χάος,

νέες φασαρίες ανάμεσα σε χώρες ξεσπούν συνεχώς.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτό συμβαίνει εξαιτίας συγκρούσεων που ο υλικός

πολιτισμός έχει αναπτύξει μέχρι τέτοιο σημείο ώστε αυτές να έχουν γίνει απαραίτητες. Όμως

τώρα που η παλίρροια των ανθρωπίνων γεγονότων πρόκειται να γυρίσει, είναι επιτακτικό ν’

αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας. Με άλλα λόγια, επιτέλους στεκόμαστε στα πρόθυρα της

νέας εποχής του αληθινού πολιτισμού κι έτσι πρέπει να προχωρήσουμε με μετριοπάθεια που

είναι μία βασική εντολή του Έργου μας και μία αρχή που μας οδηγεί.

24 Δεκεμβρίου 1952

ΖΗΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ DAIJO

Όπως πάντα τονίζω ότι αυτό που είναι καλό από τη σκοπιά του Daijo είναι κακό από τη

σκοπιά του Shojo και αντίστροφα. Φαίνεται πως υπάρχουν αρκετά από τα μέλη μας που

τείνουν να ξεχνούν αυτό το ουσιώδες γεγονός. Θα ήθελα, εκείνοι οι οποίοι το πιστεύουν

αυτό, να αναλογιστούν και να διορθώσουν τα λάθη τους.

Για να μιλήσω απλά, το να κοιτάζεις από τη σκοπιά του Daijo, σημαίνει να βλέπεις

την ευρύτερη όψη κάθε πράγματος. Για παράδειγμα, αυτό που κάποιος κάνει με την απόλυτη

πεποίθηση ότι επιχειρεί κάτι καλό, μπορεί να αποδειχθεί εμπόδιο στην προώθηση της

διδασκαλίας μας, σε αντίθεση με τις προσδοκίες του. Και ένα τέτοιο άτομο έχει την τάση να

βασίζεται στη δική του ικανότητα, να υπερεκτιμά την ανθρώπινη δύναμη και να ξεχνά τη

Δύναμη του Θεού και, το σημαντικότερο, χωρίς να το αντιλαμβάνεται. Είμαι σίγουρος ότι

πολλοί από εσάς μπορούν να ανακαλέσουν αυτό το είδος εμπειρίας.

Ακούω μερικές φορές αυτούς που με ακολουθούν να αναρωτιούνται γιατί ένα μέλος

που εργάζεται ευσυνείδητα για την προώθηση του Σκοπού δεν πετυχαίνει να βοηθήσει στην

εξάπλωση του Έργου. Η Shojo στάση του είναι η αιτία για το ότι δεν μπορεί να το κάνει

αυτό. Κάποιος που έχει Shojo πεποιθήσεις τείνει να είναι προσποιητός και άκαμπτος. Αυτό

φυσικά αποτρέπει τους άλλους από το να έλκονται προς αυτόν και, κατά συνέπεια, το έργο

του Προγράμματος του Θεϊκού Φωτός δεν εξαπλώνεται. Επιπρόσθετα, το χειρότερο

ελάττωμα ενός Shojo ατόμου είναι η τάση του να είναι μονόπλευρο και χωρίς κοινή λογική

και τα λόγια για τα έργα του είναι συχνά εκκεντρικά. Όταν λογικοί άνθρωποι συναντούν ένα

τέτοιο μέλος τείνουν να πιστεύουν ότι η δική μας είναι μία χαμηλής ποιότητας, προληπτική

φιλοσοφία και μας αντιμετωπίζουν περιφρονητικά. Γι’ αυτό τα μέλη μας πρέπει να είναι

πολύ προσεκτικά με αυτό το θέμα.

Αντίθετα, υπάρχουν κάποιοι που φαίνεται να μην εργάζονται πολύ εντατικά κι όμως

βοηθούν με αρκετή επιτυχία στην εξάπλωση του Έργου. Αυτό οφείλεται στο ότι άτομα αυτά

έχουν αφομοιώσει και βιώνουν τις πεποιθήσεις του Daijo.

Θα ήθελα να σας πω ένα ακόμα πράγμα για τα άτομα που έχουν μία στάση Shojo.

Αυτοί οι άνθρωποι, περισσότερο από όλους τους άλλους, αρέσκονται στο να

κατηγοριοποιούν τους συνανθρώπους τους ως καλούς ως κακούς. Όπως έχω κατ’ επανάληψη

πει, είναι τρομερό λάθος να μιλά κανείς –είτε θετικά είτε αρνητικά- για το χαρακτήρα των

άλλων. Κανείς, εκτός απ’ το Θεό, δεν γνωρίζει αν κάποιος είναι καλός ή κακός, γι’ αυτό

είναι αλαζονικό από μέρους των ανθρώπων να κρίνουν πόσο ενάρετοι ή κακόβουλοι είναι οι

άλλοι άνθρωποι. Τίποτα δεν μπορεί ν’ αποτελέσει μεγαλύτερη βλασφημία απέναντι στο Θεό

απ’ αυτό, πραγματικά είναι η ασεβέστερη των πράξεων. Τέτοιοι άνθρωποι είναι δογματικοί,

υπερόπτες και τους λείπει η δύναμη ν’ αποκτήσουν επίγνωση της αγάπης και του σεβασμού.

Δεν μπορούν να πετύχουν αυτήν την επίγνωση της αγάπης και του σεβασμού. Δεν μπορούν

να πετύχουν στη διάδοση του Έργου και, το χειρότερο, έχουν την τάση να δημιουργούν

κάποια τρομερά προβλήματα.

Η Ιαπωνία ήταν ένα καλό παράδειγμα του Shojo τρόπου σκέψης κατά τη διάρκεια του

Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όλο το έθνος πολεμούσε μανιασμένα, οι άνθρωποι διακινδύνευαν

τις ζωές τους υπό το λάβαρο της αφοσίωσης και του πατριωτισμού και κοιτάξτε το

αποτέλεσμα. Όλα έγιναν σύμφωνα με τη λογική κι αυτή η ίδια λογική μπορεί να εφαρμοστεί

σ’ οτιδήποτε, ανεξάρτητα από μέγεθος κι εμβέλεια. Είναι αλήθεια ότι, εκείνη την εποχή, οι

Ιάπωνες πίστευαν ότι έκαναν αυτό που ήταν σωστό και καλό για όλους, όμως το καλό στο

οποίο πίστευαν ήταν το καλό του Shojo. Δηλαδή ήταν βασισμένο σε μία αγάπη για τον

εαυτό, σ’ ένα ενδιαφέρον για την ευημερία και την ευτυχία της Ιαπωνίας μόνο, σε βάρος

άλλων χωρών. Η ήττα της ήταν η ανταπόδοση που η Ιαπωνία δίκαια έλαβε.

Πριν από λίγο καιρό, έγραψα ένα άρθρο με τίτλο «Να έχεις μία Παγκόσμια

Συνείδηση». Σ’ αυτό προσπάθησα να εκφράσω την ίδια σκέψη, ότι μόνο το καλό του Daijo,

μία λαχτάρα για το καλό όλου του κόσμου, μπορεί να είναι αληθινή καλοσύνη. Αν η Ιαπωνία

είχε δράσει μ’ αυτήν τη συνείδηση, ένας τόσο επιθετικός πόλεμος δεν θα ήταν δυνατό να

λάβει χώρα κι η Ιαπωνία δεν θα είχε βιώσει τέτοια μιζέρια. Αντίθετα, θα είχε απολαύσει την

ειρήνη και τελικά θα είχε κερδίσει την αγάπη και το σεβασμό όλου του κόσμου.

Ας εκφράσω αυτήν την ιδέα και μ’ έναν άλλο τρόπο. Υπάρχουν δύο είδη αγάπης. Η

Αγάπη του Θεού κι η αγάπη του ανθρώπου. Η Αγάπη του Θεού είναι η Daijo Αγάπη, που

αδιάκριτα κι απεριόριστα περιλαμβάνει όλη την ανθρωπότητα, ενώ η ανθρώπινη αγάπη είναι

η Shojo αγάπη, που αυτοπεριορίζεται επειδή έχει προσωπικό χαρακτήρα: αγάπη για το

εαυτό, αγάπη κάποιου για την ομάδα ή την τάξη του, την πατρίδα ή τη φυλή του. Ενώ αυτή η

αγάπη είναι βασικά καλή, είναι κάπως περιορισμένη και κατά συνέπεια αποδεικνύεται κακή

όταν συγκρίνεται με την Daijo Αγάπη.

Αν μπορέσετε να κατανοήσετε πλήρως αυτό το νόημα, ιδιαίτερα εσείς που ακολουθείτε

το πνευματικό μονοπάτι, θα συνειδητοποιήσετε ότι πρέπει να εφαρμόζετε το Daijo σε ό,τι

κάνετε. Πρέπει να μεταφέρετε τις διδασκαλίες στους άλλους και παράλληλα να διατηρείτε τη

Συμπαντική Αγάπη του Θεού μέσα στην καρδιά σας. Αυτό σίγουρα θα φέρει καλά

αποτελέσματα σ’ εσάς, δεν υπάρχει αμφιβολία.

Γι’ αυτό πάντα να προσπαθείτε όσο γίνεται περισσότερο να ζείτε με τη Θέληση του

Θεού σαν να ήταν δική σας θέληση και να σχετίζεστε με τους άλλους με όμοια, αμερόληπτη,

συμπαντική αγάπη. Τότε όλοι θα νοιώθουν όμορφα για σας, θα έλκονται φυσιολογικά από

σάς και θα χαίρονται να σας συναναστρέφονται. Έτσι, οι προσπάθειές εσάς να βοηθήσετε

στη διάδοση του Προγράμματος του Θεϊκού Φωτός σίγουρα θα επιτύχουν.

18 Οκτωβρίου 1950

Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ IZUNOME

Έχω κατ’ επανάληψη εξηγήσει τη σπουδαιότητα της αρχής του Izunome τόσο

προφορικά όσο και γραπτά, ωστόσο πολλοί από σας δίνουν την εντύπωση ότι δυσκολεύονται

πολύ να την κάνουν πράξη, γιατί παρατηρώ μόνο λίγους να εμφανίζονται ικανοί να την

εφαρμόσουν στις ζωές τους.

Στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ίσως νομίζετε ότι είναι. Αφού

κατανοήσετε πλήρως το βασικό της νόημα και ασκηθείτε σ’ αυτό μέχρι να σας γίνει δεύτερη

φύση, θ’ ανακαλύψετε ότι το να την εφαρμόσετε. Η αρχή είναι εκπληκτικά εύκολη. Αν

νομίζετε ότι δεν μπορείτε να ζήσετε σύμφωνα με την αρχή του Izunome, είναι γιατί

διακατέχεστε από την προκατάληψη ότι είναι πολύ δύσκολο. Συγχρόνως αντιλαμβάνομαι ότι

κάποιοι από σας νομίζουν ότι αυτό δεν είναι πολύ σημαντικό. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να

τονίζω το θέμα αυτό ξανά και ξανά.

Σε συντομία, το Izunome είναι η αρχή της αμεροληψίας, η μέση οδός. Δεν είναι Shojo,

δεν είναι Daijo κι όμως είναι και Shojo και Daijo. Σημαίνει να μη φτάνει κανείς στα άκρα και

να μην παίρνει αποφάσεις ασυλλόγιστα είτε υπέρ της μίας είτε υπέρ της άλλης πλευράς.

Υπάρχουν βέβαια φορές που ένας άνθρωπος πρέπει να πάρει μια δύσκολη απόφαση.

Μπορούμε να πούμε ότι αυτό είναι δύσκολο και κρίσιμο σημείο για να ακολουθήσει κανείς

την αρχή του Izunome, αν μπορεί να θεωρηθεί πραγματικά δύσκολο.

Στην πράξη, η αρχή του Izunome μπορεί να παρομοιαστεί με την επιτυχημένη

μαγειρική. Το φαγητό δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ άνοστο, ούτε υπερβολικά πικάντικό,

αλλά να έχει τη σωστή γεύση. Αναφορικά με τις εποχές του έτους, το Izunome μπορεί να

παρομοιαστεί με την άνοιξη και το φθινόπωρο, τις εποχές που ο καιρός είναι πιο ευχάριστος,

που δεν είναι ούτε πολύ ζεστές ούτε πολύ κρύες.

Όταν οι σκέψεις και οι πράξεις ενός ατόμου γίνουν ισορροπημένες, θ’ ανακαλύψει ότι

αγαπιέται από όλους κι ότι τα πάντα στη ζωή του εξελίσσονται ομαλά. Πολλοί άνθρωποι

ωστόσο, τείνουν να είναι μονόπλευροι. Αυτό πιθανόν να φαίνεται σαφέστερα στον τομέα της

πολιτικής. Σήμερα υπάρχουν ομάδες που αποκαλούνται συντηρητικές ή φιλελεύθερες και η

κάθε μία από αυτές δηλώνει ότι υποστηρίζει αρχές πραγματικά αμερόληπτες. Το σκεπτικό

τους είναι ακραίο και συχνά είναι τόσο απόλυτες οι αρχές τους που βρίσκονται σε συνεχή

αντιπαράθεση.

Αυτό έχει πολύ αρνητική επίδραση στο κράτος και στο λαό. Γι’ αυτό το λόγο η αρχή

του Izunome θα έπρεπε να εφαρμόζεται ακόμη και στο πεδίο της πολιτικής. Αλλά προς το

παρόν, ούτε μεμονωμένοι πολιτικοί ούτε πολιτικά κόμματα που να σέβονται αυτήν την αρχή

φαίνεται να έχουν έλθει στο προσκήνιο.

Ο πόλεμος επίσης προκαλείται από αυτόν τον ίδιο τρόπο σκέψης, με κάθε μία από τις

χώρες που εμπλέκονται να εμμένει στις δικές της αξίες.

Οι εσωτερικές θρησκευτικές ή φιλοσοφικές διενέξεις, όταν εξετάζονται προσεκτικά,

επίσης προέρχονται από τις διαφορές ανάμεσα στις στάσεις Shojo και Daijo, ανάμεσα στο

συναίσθημα και στη λογική. Τέτοια προβλήματα μπορούν εύκολα να οδηγηθούν σε

αρμονικές, ειρηνικές λύσεις, αν η πλευρά Shojo μειώσει τον κατακόρυφο άξονά της στο μισό

μήκος και η πλευρά Daijo τον οριζόντιο άξονά της στο μισό μήκος, ώστε να υπάρξει

ισορροπία ανάμεσα στους δύο. Έτσι, όταν εξετάζουμε προσεκτικά τέτοιες διενέξεις,

ανακαλύπτουμε ότι δεν θα ήταν και τόσο δύσκολο να κάνουμε ειρήνη, να καταλήξουμε σε

ειρηνικά αποτελέσματα.

Θα σας δώσω άλλο ένα παράδειγμα. Σ’ όλα τα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας

υπάρχουν πάντα οι συντηρητικοί και οι προοδευτικοί. Τα Κέντρα Johrei δεν αποτελούν

εξαίρεση. Όταν παρατηρούμε τη σύγκρουση ανάμεσα στις δύο ομάδες, βλέπουμε ότι η

συντηρητική αποτελείται συνήθως από παλαιά μέλη, που συχνά είναι άνθρωποι

ισχυρογνώμονες, απόλυτα προσκολλημένοι στις παραδόσεις κι αποδοκιμαστικοί απέναντι

στις νέες ιδέες. Μπορούμε ν’ αποκαλέσουμε μια τέτοια στάση απολυταρχική. Η προοδευτική

ομάδα, από την άλλη πλευρά, κινείται προς τα εμπρός, αλλά συχνά κλίνει προς

ριζοσπαστικές νέες ιδέες κι έχει την τάση ν’ αποκηρύσσει κάθε τι παραδοσιακό. Αυτό οδηγεί

σε ασυμφωνία απόψεων κι όλοι αρχίζουν να καυγαδίζουν με όλους. Τέτοιες διαφορές

μπορούν εύκολα να διευθετηθούν με την εφαρμογή της αρχής Izunome.

Εδώ θα ήθελα να σας πω ότι ακόμα και στη θρησκεία είναι σημαντικό να γνωρίζει

κανείς το πνεύμα των καιρών. Φοβάμαι ότι πολλοί πνευματικοί ηγέτες έχουν την τάση να

αδιαφορούν για τις αλλαγές των καιρών. Στην πραγματικότητα, αυτού του είδους η στάση

φαίνεται ότι υπερισχύει. Τέτοιοι ηγέτες επιμένουν να χρησιμοποιούν ως χρυσό τους κανόνα

παραδόσεις εκατοντάδων ή χιλιάδων ετών.

Είναι γεγονός πως η πνευματική αλήθεια είναι αμετάβλητη, αφού είναι αιώνια

Αλήθεια. Ωστόσο, όταν εκδηλώνεται στον υλικό κόσμο ως μία πράξη για την προώθηση του

Θεϊκού Σχεδίου, αυτή η πράξη δεν μπορεί να μείνει πάντοτε η ίδια. Αφού είναι μία υλική

εκδήλωση πρέπει ν’ αλλάζει με τα ρεύματα των καιρών. Μ’ άλλα λόγια, πρέπει να βρεθεί μία

απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στο πνευματικό και το υλικό. Η εφαρμογή της αρχής του

Izunome είναι ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό.

Γι’ αυτόν το λόγο, αν εφαρμόσετε σήμερα τις διδασκαλίες δασκάλων, όπως ο Ιησούς

Χριστός ή ο Βούδας, ακριβώς όπως διδάσκονταν και τηρούνταν στους παλαιούς καιρούς, δε

θα μπορέσετε να εμπνεύσετε τους σημερινούς ανθρώπους. Πρέπει να γνωρίζετε ότι αυτή

είναι μία από τις αιτίες για το ότι πολλές από τις αρχαίες, καθιερωμένες θρησκείες

βρίσκονται σήμερα σε κάμψη.

Αυτό που θέλω να συνειδητοποιήσετε είναι ότι η ανάληψη δράσης σύμφωνα με την

αρχή Izunome είναι μία βασική αλήθεια που μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε τομέα της ζωής.

Γι’ αυτό, παρακαλώ κατανοήστε πλήρως, ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο

επανειλημμένα εξηγώ το νόημα και τη σπουδαιότητα της αρχής του Izunome.

25 Απριλίου 1952

Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ

Αρμονία είναι ένας παλιός όρος που εντυπωσιάζει πολύ κι υποδεικνύει μια αρχή της

Αλήθειας. Παρόλα αυτά, δεν πρέπει να γίνεται δεκτή με κλειστά μάτια. Αν κι αυτή η

ερμηνεία δεν είναι λάθος, είναι ωστόσο πολύ επιπόλαιη. Έτσι, λοιπόν, χρειαζόμαστε να τη

γνωρίσουμε σε βάθος.

Όλα όσα υπάρχουν στον Κόσμο βρίσκονται σε τέλεια αρμονία. Δεν υπάρχει αρμονία

μόνο γι' αυτόν που βλέπει τα πράγματα επιπόλαια. Είναι λάθος ο τρόπος με τον οποίον τα

βλέπει. Η δυσαρμονία που εμφανίζεται στους ανθρώπους είναι απλώς φαινομενική γιατί

είναι δημιούργημα των ανθρώπων και η αιτία της δυσαρμονίας αυτής είναι οι μη

φυσιολογικές ενέργειές τους. Όπως φαίνεται από τη σκοπιά της παντοδύναμης Φύσης, η

δυσαρμονία που προέρχεται από τις μη φυσιολογικές ενέργειες θα φέρει την πραγματική

αρμονία. Αυτή είναι η Απόλυτη Αλήθεια.

Κατόπιν αυτού, αρκεί ο άνθρωπος να σέβεται τους Νόμους του Κόσμου, ώστε να

εναρμονισθούν όλα τα πράγματα και να έχουμε μια φυσιολογική πρόοδο. Έτσι, ακόμα κι

όταν προκαλείται δυσαρμονία αυτή αποτελεί κομμάτι της αρμονίας. Η θαυμάσια Αρμονία

της Φύσης βασίζεται στην ισορροπία και την εναλλαγή αρμονικών και δυσαρμονικών

καταστάσεων. Για να είναι ευτυχισμένος ο άνθρωπος χρειάζεται να εμβαθύνει τις γνώσεις

του γύρω από το θέμα αυτό. Έχουμε συχνές αποδείξεις του ότι, με το πέρασμα του χρόνου, η

στιγμιαία έλλειψη αρμονίας μετατρέπεται σε αρμονία ή και το αντίθετο. Αυτή είναι η

πραγματικότητα της ζωής κι απαιτεί βαθιά προσοχή και σεβασμό.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι η έλλειψη αρμονίας αποτελεί προϊόν μιας

στενής αντίληψης «Shojo» κι η αρμονία προϊόν μιας βαθιάς αντίληψης «Daijo».

1 Οκτωβρίου 1952

Η ΣΩΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΑΥΤΟΥ

ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΜΟΝΟΠΑΤΙΟΥ

Κατά τη διάρκεια της ζωής, εμείς (ιδιαίτερα εκείνοι από εμάς που πραγματοποιούν το

έργο του Θεού σ’ αυτή την πίστη) πρέπει να είμαστε αβροί (enden), ευπροσάρμοστοι

(katsudatsu) κι ευέλικτοι (jiyu-muge) με κάθε τρόπο.

Εnden, η ιαπωνική λέξη για τη λέξη «αβρός» στην κυριολεξία σημαίνει «να κυλάς σα

μία στρογγυλή μπάλα» και katsudatsu σημαίνει «ευπροσάρμοστος». Αν μία μπάλα είναι

γωνιώδης, δε θα κυλήσει. Στην Ιαπωνία, οι άνθρωποι αναφέρονται σ’ ένα άτομο που έχει

αντιμετωπίσει πολλές δύσκολες εμπειρίες σ’ αυτόν τον κόσμο κι έχει μάθει απ’ αυτές, σα να

πρόκειται για κάποιον του οποίου οι γωνίες έχουν τελείως στρογγυλέψει. Αυτό είναι πολύ

αληθινό.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στον κόσμο που είναι όπως ακριβώς τα kompeito. Αυτοί

οι άνθρωποι όχι μόνο δεν κυλούν, αλλά ούτε να συνεννοηθούν δεν μπορούν με τους άλλους,

εξαιτίας των «ακίδων» τους που τους εμποδίζουν να κινούνται ομαλά. Υπάρχουν άλλοι που

δημιουργούν συγκεκριμένα πρότυπα για τους εαυτούς τους, στριμώχνονται μέσα σ’ αυτά και

μετά υποφέρουν. Δεν πειράζει τόσο να το κάνουν αυτό στους εαυτούς τους, αλλά κάποιοι

απ’ αυτούς προσπαθούν να στριμώξουν κι άλλους μέσα στα δικά τους πρότυπα νομίζοντας

ότι είναι καλό να τους κάνουν κι αυτούς να υποφέρουν. Τέτοια παραδείγματα βρίσκονται

συχνά ανάμεσα σε εκείνους που έχουν φύση Shojo. Είναι οι επονομαζόμενοι φεουδαλιστικοί

Kompeito: ιαπωνικά ζαχαρωτά που είναι μικρά, στρογγυλά, σκληρά και καλυμμένα με μικροσκοπικές ακίδες.

άνθρωποι που ακολουθούν το πρότυπο της φεουδαρχικής εποχής. Τέτοιοι άνθρωποι είναι

απαρχαιωμένοι και προσβλητικοί, όχι μόνο σε σχέση με τα πνευματικά ζητήματα αλλά και

στην κοινωνική ζωή γενικότερα.

Jiyu-muge, η ιαπωνική λέξη «ευέλικτοι» σημαίνει να είναι κανείς ελεύθερος, χωρίς

περιορισμό, χωρίς περιοριστικό πλαίσιο. Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχουν διαταγές, υπάρχει

μόνο ελευθερία, γαλήνη σαν εκείνη του ουρανού κι άνοιγμα σαν εκείνο της θάλασσας. Η

λέξη muge έχει επίσης την ίδια σημασία: «χωρίς περιορισμούς». Αλλά να θυμάστε ότι το «να

είναι κανείς ελεύθερος» έχει διαφορετικό νόημα από το «να θέλει πάντοτε να πραγματοποιεί

τις απόψεις του». Η ελευθερία των άλλων πρέπει οπωσδήποτε να γίνεται σεβαστή.

Η δική μας πίστη είναι μία Daijo, γι’ αυτό είναι πολύ διαφορετική από τις φιλοσοφίες

που λειτουργούν κάτω από τους περιορισμούς των εντολών που είναι τόσο αυστηρές, ώστε

οι πιστοί δυσκολεύονται να πειθαρχήσουν ολοκληρωτικά σ’ αυτές. Κατά συνέπεια

οδηγούνται στο να τηρούν τους κανόνες μόνο επιφανειακά κι από ανάγκη ενώ κάνουν

«διαλείμματα» στα κρυφά. Μ’ άλλα λόγια, τέτοιοι άνθρωποι αναπόφευκτα γίνονται

διπρόσωποι κι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα. Οδηγεί επίσης στην ψευτιά που

είναι κακό πράγμα.

Μία πίστη Shojo τείνει να κάνει τον άνθρωπο καλό επιφανειακά, αλλά όχι καλό

εσωτερικά. Αντίθετα, μία πίστη Daijo δίνει μεγάλη αξία στην ελευθερία του ατόμου, έτσι

όλοι οι πιστοί μπορούν να είναι χαλαροί και καλοδιάθετοι και δεν υπάρχει λόγος να δρουν με

διπλό τρόπο. Κατά συνέπεια, καμία ανειλικρίνεια δεν προκύπτει από μία πίστη Daijo. Αυτός

είναι ο αυθεντικός τρόπος πίστης στη δική μας διδασκαλία κι είναι ένα από τα πλέον

θαυμάσια σημεία της.

Άνθρωποι με πίστη τύπου Shojo συχνά οδηγούνται στην ανειλικρίνεια, χωρίς να

συνειδητοποιούν τι συμβαίνει. Υποκρίνονται πως είναι καλοί για να κάνουν επίδειξη

μεγαλοσύνης, πράγμα που δημιουργεί μία προσβλητική εντύπωση που είναι πολύ δυσάρεστη

όταν την παρατηρεί κανείς. Εκτός απ’ αυτό, η συγκεκριμένη στάση έχει και μία αντίστροφη

επίδραση που τους κάνει να φαίνονται μικροί σε αντίθεση με τις προσδοκίες τους. Ένας

μοχθηρός άνθρωπος (shojin στα ιαπωνικά, που στην κυριολεξία σημαίνει «ένας μικρός

άνθρωπος», το αντίθετο ενός σημαντικού ανθρώπου) είναι ένα άτομο τέτοιου τύπου.

Θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμα μέσα στο ίδιο πλαίσιο. Όταν χτίζω κάτι, ο

εργολάβος κι εγώ είμαστε συχνά διχασμένοι στις απόψεις. Η αιτία είναι ότι ο εργολάβος

απαρέγκλιτα επιθυμεί να φτιάξει ένα κτίριο με παραστολισμένη εμφάνιση. Για μένα οι ιδέες

του μαρτυρούν κακό γούστο, γι’ αυτό πρέπει να τις διορθώσω.

Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για άλλους ανθρώπους. Εκείνοι που δεν κάνουν επίδειξη

μεγαλοσύνης, είναι σεμνοί σε ό,τι και αν κάνουν και, κατά συνέπεια, εντυπωσιάζουν τους

άλλους με την βαθιά ειλικρίνεια και τον καλό τους χαρακτήρα. Όπως είναι φυσικό,

κερδίζουν το σεβασμό των άλλων.

Εκείνοι που υπηρετούν το Σκοπό του Θεού σ’ αυτήν την πίστη πρέπει να προσπαθούν

να είναι άνθρωποι που να χαίρουν τέτοιας εκτίμησης και σεβασμού.

24 Απριλίου, 1949

H ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΙΣΘΗΣΗΣ

Κάποτε, όταν ήμουν πολύ νεότερος, συμφωνούσα με τις θεωρίες του Henri Bergson

[1859-1941], του διάσημου Γάλλου φιλόσοφου που ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς

φιλόσοφους της εποχής του. Ακόμη και σήμερα φέρνω συχνά στο νου μου τις θεωρίες του

και νοιώθω ότι είναι ιδιαίτερα χρήσιμες από πνευματική άποψη.

Η φιλοσοφία του Bergson βασικά αποτελείται από τρεις απόψεις: Ότι όλα τα

πράγματα βρίσκονται σε κατάσταση ρευστότητας, ότι η διαίσθηση μας καθοδηγεί πάντοτε κι

ότι ο εαυτός της στιγμής είναι αυτό που έχει σημασία. Ιδού ο τρόπος με τον οποίο ο Bergson

εξήγησε τις απόψεις του:

Καθώς ο άνθρωπος κοιτάζει κάτι, δεν του είναι εύκολο να το δει όπως πραγματικά

είναι, δηλαδή χωρίς καμία διαστρέβλωση. Είναι υπερβολικά δύσκολο γι’ αυτόν να συλλάβει

την αληθινή ουσία οποιουδήποτε πράγματος. Γιατί συμβαίνει αυτό; Βασικά η αιτία είναι ότι

σε κάθε άνθρωπο υπάρχουν διάφορες ιδέες που έχουν αποκτηθεί μέσω της εκπαίδευσης, της

παράδοσης και των εθίμων. Αυτές διαμορφώνουν ένα είδος συλλογικού φράγματος που

υπολανθάνει μέσα μας, αλλά είναι προφανές ότι ο τρόπος με τον οποίο παρατηρούμε τα

πράγματα τείνει να εμποδίζεται απ’ αυτό το φράγμα. Για παράδειγμα, όταν κάποιος μελετά

μια νέα φιλοσοφία, την εξετάζει με την προκατάληψη ότι όλες οι νέες θρησκείες και νέες

φιλοσοφίες είναι δεισιδαιμονικές, αιρετικές και άρα όχι αυθεντικές. Είναι το φράγμα της

προκατάληψης που εμποδίζει την ορθή παρατήρηση.

Οι άνθρωποι σήμερα διαβάζουν εφημερίδες και περιοδικά κι έτσι διαρκώς

επηρεάζονται μέσω οπτικών ερεθισμάτων από τις απόψεις των δημοσιογράφων. Επίσης

μέσω ακουστικών ερεθισμάτων σχηματίζουν ιδέες από τις ραδιοφωνικές αναμεταδόσεις κι

από το κοινό κουβεντολόι. Όλα αυτά συμβάλλουν στο να γίνει το φράγμα μεγαλύτερο κι

ισχυρότερο.

Έτσι, όταν οι άνθρωποι βλέπουν, μέσω του Johrei, θαυματουργικές θεραπείες

ασθενειών που είχαν χαρακτηριστεί ανίατες από την ιατρική επιστήμη, δεν μπορούν εύκολα

να τις δεχτούν ως γεγονός. Αντίθετα, ο σκεπτικισμός κυριεύει το μυαλό τους. Αυτό οφείλεται

στα φράγματα των προκαταλήψεων, στις προσχηματισμένες ιδέες τους που επικεντρώνονται

σ’ αυτά τα φράγματα και σύμφωνα με τις οποίες η αρρώστια μπορεί να θεραπευτεί μόνο από

την ιατρική επιστήμη.

Για τις περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν πραγματικά θεραπευτεί, συμπεραίνουν ότι

αυτό θα γινόταν έτσι κι αλλιώς, γιατί η ώρα είχε έρθει. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τα φράγματα

τους παράγουν γεγονότα, πράγμα που έχουμε αντιμετωπίσει ξανά και ξανά.

Η φιλοσοφία της διαίσθησης μπορεί να διορθώσει τα λάθη στα οποία ο άνθρωπος είναι

επιρρεπής. Όταν παρατηρεί κάτι πρέπει να το αντικρίζει με συνειδητότητα αγνή, χωρίς

άχρηστες συσσωρεύσεις, με απόλυτα ανοιχτό μυαλό. Για να το κάνει αυτό πρέπει να αφεθεί

ελεύθερος, να είναι ο εαυτός του εκείνη τη στιγμή. Δηλαδή πρέπει να στηρίζεται στην

εντύπωση που προσλαμβάνει διαισθητικά τη στιγμή που συναντά κάτι, γιατί η εντύπωση που

προσλαμβάνει εκείνη την πρώτη στιγμή προσφέρει την ορθή πληροφορία γι’ αυτό που έχει

συναντήσει.

Πηγαίνοντας πίσω στο παράδειγμα της θεραπείας, όταν ένας άνθρωπος βλέπει με τα

ίδια του τα μάτια μία ανίατη ασθένεια πραγματικά να θεραπεύεται, θάπρεπε να το

αποδέχεται αυτό όπως το βλέπει. Αυτή είναι η σωστή στάση. Η σκέψη του εμποδίζεται από

το φράγμα της προκατάληψης αν, αντί να είναι δεκτικός, λέει στον εαυτό του: «Όχι, αυτό δεν

είναι δυνατό. Πώς γίνεται μια αρρώστια που κανένα μηχάνημα ή φάρμακο δεν μπόρεσε να

γιατρέψει, να θεραπεύεται από κάτι αόρατο, από κάτι που φαίνεται ανύπαρκτο». Σ’ αυτό το

σημείο, αν κάποιος του πει: «Αυτό πρέπει να είναι δεισιδαιμονία. Πώς είναι δυνατό ένα τόσο

ανόητο πράγμα να είναι αληθινό;», το φράγμα του άλλου ατόμου επίσης συμβάλλει στην

παρεμπόδιση της αληθινής εντύπωσης που έχει προσληφθεί. Πρέπει να είμαστε πολύ

προσεκτικοί, ώστε να μην επιτρέπουμε σε τίποτε να διαστρεβλώνει αυτά που μας

αποκαλύπτει η διαίσθηση μας.

Η θεωρία ότι όλα τα πράγματα βρίσκονται σε κατάστασης ρευστότητας, σημαίνει ότι

όλα τα πράγματα αδιάκοπα ρέουν, αέναα μεταβάλλονται. Για παράδειγμα, αυτό που ήμουν

χθες κι αυτό που είμαι σήμερα αναπόφευκτα διαφέρουν με κάποιο τρόπο. Ακόμη κι αυτό που

ήμουν πέντε λεπτά νωρίτερα είναι διαφορετικό απ’ αυτό που είμαι τώρα. Ο κόσμος του χθες

δεν είναι ίδιος μ’ αυτόν του αύριο. Αυτό επίσης ισχύει για την κοινωνία, τον πολιτισμό και

τις διεθνείς σχέσεις.

Επομένως, ο άνθρωπος πρέπει όχι μόνο να βλέπει κάθε πράγμα όπως είναι αυτήν τη

στιγμή, αλλά επίσης να παρατηρεί καθαρά την αδιάκοπη συνολική αλλαγή καθεαυτή. Αυτή

είναι η σωστή στάση που πρέπει να διατηρεί κανείς κοιτάζοντας το καθετί. Γι’ αυτό το λόγο,

πρέπει να μεταβάλλουμε τις απόψεις και τον τρόπο της σκέψης μας σχετικά με τη θρησκεία

και τον πολιτισμό κάθε μέρα που περνά. Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι άνθρωποι

κριτικάρουν τις νέες θρησκείες και φιλοσοφίες μέσα από προκαταλήψεις που έχουν

καθιερωθεί εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια πριν. Δεν είναι ν’ απορεί κανείς που δεν

μπορούν να συλλάβουν το αληθινό νόημα των νέων θρησκειών.

Αυτή είναι η δική μου ερμηνεία για τη θεωρία ότι όλα τα πράγματα βρίσκονται σε

κατάσταση ρευστότητας.

30 Ιανουαρίου 1950

IZUNOME, Η ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ

Έχω εξηγήσει ήδη τις αρχές του Daijo, Shojo και Izunome, αλλά ακόμη φαίνεται να

υπάρχει μεγάλη παρεξήγηση όσον αφορά αυτές τις αρχές κι έτσι θα προσπαθήσω να τις

ξεκαθαρίσω περισσότερο. Είναι πολύ σπουδαίο να κατανοήσουμε το βασικό τους μήνυμα

και να τις βάλουμε σε εφαρμογή ώστε να συνειδητοποιήσουμε τον τρόπο σκέψης και ζωής

της Νέας Εποχής.

Το Daijo είναι οριζόντιο, νερό, το Shojo είναι κατακόρυφο, φωτιά. Το Izunome δεν

είναι ούτε Daijo ούτε Shojo, παρόλα αυτά είναι και τα δύο, ο τέλειος συνδυασμός των δύο.

Μιλώντας γενικά, ο Χριστιανισμός είναι Daijo κι ο Βουδισμός είναι Shojo. Ο

Χριστιανισμός τονίζει την αδελφική αγάπη, οπότε έχει εξαπλωθεί σ’ όλο τον κόσμο με μία

οριζόντια επέκταση. Ο Βουδισμός τονίζει τη στροφή του ατόμου προς τα μέσα, την

αυτοαναζήτηση, με σκοπό την επίτευξη της συνειδητοποίησης του εαυτού και τη σοφία κι

επομένως οι οπαδοί του τείνουν ν’ αποσύρονται από τον υπόλοιπο κόσμο με μία

κατακόρυφη συμπίεση.

Η Δύση είναι νερό, οριζόντια, και η Ανατολή είναι φωτιά, κατακόρυφη.

Η μία είναι υλική σε έκφραση, η άλλη είναι πνευματική σε έκφραση. Μέχρι πριν από

πολύ λίγο καιρό, νερό και φωτιά - η Δύση κι η Ανατολή - ήταν διαμετρικά αντίθετες. Μ’

αυτόν τον τρόπο και οι δύο, Ανατολή και Δύση, ήταν μονόπλευρες. Μία ανισορροπία που

έπρεπε να διορθωθεί. Τώρα που μπαίνει η Νέα Εποχή, η οριζόντια κι η κατακόρυφη

έκφραση αρχίζουν να κατοικούν μαζί. Με τον καιρό θα συναντηθούν, για να σχηματίσουν

τον ισορροπημένο σταυρό, το Izunome. Όταν επιτευχθεί αυτή η τέλεια ισορροπία, ο ιδανικός

κόσμος θα ολοκληρωθεί. Ο σταυρός του Χριστιανισμού είναι το αληθινό σύμβολο της

ιδανικής Νέας Εποχής. Ο σταυρός έχει ένα πολύ σπουδαίο νόημα. Ο οριζόντιος βραχίονάς

του αναπαριστά το φυσικό στοιχείο και ο κατακόρυφος βραχίονάς του αναπαριστά το

πνευματικό. Η τέλεια ισορροπία των δύο βραχιόνων αναπαριστά την ολοκλήρωση. Μ’ άλλα

λόγια, το Daijo και το Shojo ισορροπούν για να σχηματίσουν το Izunome.

Στην πράξη, το Izunome μπορεί να παρομοιαστεί με το μαγείρεμα. Το καλό φαγητό

δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ απλό σε γεύση ούτε με πολλά καρυκεύματα.

Η αποστολή του Shojo είναι όπως αυτή ενός πατέρα, του οποίου η εξουσία είναι

δίκαιη, αλλά μερικές φορές αυστηρή. Η αποστολή του Daijo είναι όπως αυτή μίας μητέρας,

της οποίας ο ρόλος είναι ευγενικός και γεμάτος αγάπη. Δεν είναι καλό να είμαστε

προκατειλημμένοι από οποιαδήποτε πλευρά. Ένα παιδί μεγαλώνει ιδανικά κάτω από την

αυστηρότητα του πατέρα και τη γεμάτη αγάπη πραότητα της μητέρας και τα δύο

εφαρμοσμένα πάνω του με ισορροπία.

Σε σχέση με τις εποχές, το Daijo είναι καλοκαίρι, το Shojo είναι χειμώνας. Και τα δύο

τείνουν να είναι ακραία. Το Izunome είναι άνοιξη και φθινόπωρο, ήπια και ζωογόνα, ούτε

πολύ ζεστά ούτε πολύ κρύα. Ενώ η λίγη ζέστη μας κάνει να νοιώθουμε άνετα και το λίγο

κρύο είναι αναζωογονητικό, η απόλυτη κυριαρχία του ενός ή του άλλου δεν είναι ευχάριστη.

Συνδυασμένα σε ίσα μέρη είναι απολαυστικά.

Οποιαδήποτε προβλήματα, διχογνωμίες ή μεγάλες διενέξεις μπορούν να λυθούν

εύκολα με τη χρήση της αρχής του Izunome. Συνιστάται να εφαρμόζεται σε κάθε κομμάτι

της ζωής, ιδιωτικό ή δημόσιο, παγκόσμιο ή ατομικό. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι σήμερα

τείνουν να γίνονται μονόπλευροι. Πολύ συχνά οι ακραίες θέσεις τους, Daijo ή Shojo,

προκαλούν διχογνωμίες που φαίνονται δυσεπίλυτες. Υπερβολικά ένθερμοι προοδευτικοί και

υπερβολικά πεισματάρηδες συντηρητικοί μπορεί να βρεθούν σε κάθε τομέα ανθρώπινης

δραστηριότητας. Οι εκκλησίες δεν αποτελούν εξαίρεση, γιατί τα φανατικά μέλη συχνά

προσκολλώνται άκαμπτα στις παραδόσεις κι αποδοκιμάζουν τις νέες ιδέες, ενώ τα

προοδευτικά μέλη συχνά κλίνουν προς ριζοσπαστικές, νέες ιδέες κι αποκηρύττουν όλα όσα

είναι παλιά.

Τέτοιες διαφορές μπορούν να λυθούν εύκολα εφαρμόζοντας την αρχή του Izunome.

Τα θρησκευόμενα άτομα, ειδικά, πρέπει να ξέρουν για την κίνηση προς την ισορροπία που

συμβαίνει με τον ερχομό την Νέας Εποχής. Η πνευματική αλήθεια δεν μπορεί να αλλάξει,

εφόσον είναι αιώνια Αλήθεια, αλλά η έκφρασή της στον υλικό κόσμο είναι υλική και κατά

συνέπεια υπόκειται σε αλλαγές με την πάροδο του χρόνου.

Πρέπει να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε κατάσταση με ισορροπία, με

τον τρόπο που αρμόζει περισσότερο. Μερικές φορές ενδείκνυται να δράσουμε με ένα τρόπο

Daijo, μερικές φορές με ένα τρόπο Shojo, πάντοτε φέρνοντας την κατάσταση σε μία

κατάληξη σύμφωνα με την αρχή του Izunome. Αυτή είναι η αρχή Πατέρας – Μητέρα που

εκφράζεται με τέλεια ολοκλήρωση.

Εάν διατηρήσουμε το νου μας εστιασμένο στο κέντρο, στο μεσαίο σημείο του

σταυρού, μπορούμε να είμαστε αρκετά εύκαμπτοι, έτσι ώστε να μπορούμε να κάνουμε χρήση

οποιασδήποτε από τις δύο πλευρές όταν και στο βαθμό που χρειάζεται περισσότερο. Εάν

κρατάμε το νου μας ακίνητο, αν και κρατιέται στο κέντρο του σταυρού, μας είναι ελάχιστα

χρήσιμο. Μόνο όταν χρησιμοποιούμε το νου μας, τον κινούμε κατάλληλα σύμφωνα με τη

δεδομένη κατάσταση και γινόμαστε ικανοί για απεριόριστη επέκταση και οριζόντια και

κατακόρυφα.

Σε όλους τους τομείς της ζωής η αρχή Izunome πρέπει να επικρατήσει, με τις υλικές

μας εκφράσεις και τις πνευματικές μας θέσεις, δημιουργώντας μία τέλεια αρμονία. Αυτό

μπορεί να φαίνεται πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί στη πράξη. Όμως διατηρώντας την αρχή

Izunome στη συνείδησή μας κι εφαρμόζοντάς την πάντα, γίνεται όλο κι ευκολότερο να

θυμόμαστε όλο κι ευκολότερο να βρίσκεται ο νους μας σ’ αυτήν την κατάσταση. Όταν

φθάσουμε σ’ ένα υψηλό επίπεδο πνευματικής αντίληψης, η διατήρηση της θέσης Izunome

προς όλους τους ανθρώπους κι όλα τα πράγματα γίνεται τόσο φυσική όπως η αναπνοή.

28 Νοεμβρίου 1951

MIA ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ

Ο Φρήντριχ Νίτσε, ο διάσημος γερμανός φιλόσοφος, δήλωσε ότι ο άνθρωπος

γεννιέται με ένστικτα τα οποία μπορούν να εξομοιωθούν με τη μοίρα, γιατί δεν επιδέχονται

έλεγχο από την ανθρώπινη θέληση.

Παρόλο που αυτό αληθεύει από μια άποψη, είναι μια κάπως επικίνδυνη ιδέα. Χωρίς

να μας δίνει επιπλέον εξηγήσεις, φαίνεται σα να λέει ότι οι ανήθικες πράξεις είναι

συγχωρητέες. Αυτό ίσως έχει μεν αρκετό ενδιαφέρον από διανοητικής πλευράς ως

φιλοσοφική θεωρία, όμως είναι τελείως απαράδεκτο από πνευματική έννοια.

Γενικές ιδέες που αντιτίθενται ευθέως στις ιδέες του Νίτσε έχουν διδαχθεί από

διάφορες θρησκείες μέσα στην πάροδο του χρόνου. Ενεθάρρυναν τον αυστηρό ασκητισμό,

ενώ το ένστικτο εθεωρείτο αμαρτία. Η εξάσκηση της αυταπάρνησης όχι μόνο εθεωρείτο

αγία, αλλά και το καλύτερο μέσο ανάπτυξης πνευματικής πειθαρχίας.

Και η έννοια του ενστίκτου και η έννοια του ασκητισμού είναι απαράδεκτες γιατί

οδηγούν στα άκρα. Οι εσφαλμένες αντιλήψεις τους θα έπρεπε να είναι φανερές στον

άνθρωπο, από τη στιγμή που ο Θεός τού έχει προσφέρει ένα αλάνθαστο κριτήριο, τη θεωρία

του μεσαίου μονοπατιού η οποία μάς διδάσκεται από μεγάλους ηγέτες όπως ο Κομφούκιος.

Δυστυχώς, ο άνθρωπος τείνει να το αγνοεί, πιθανώς γιατί η πράξη είναι δυσκολότερη από τα

λόγια. Είναι ευκολότερο είτε ν’ ακολουθούμε το ένστικτό μας είτε ν’ αρνιόμαστε τον εαυτό

μας, από το να συλλογιζόμαστε και να βρίσκουμε μια ισορροπία.

Οι τέσσερις εποχές είναι ένα καλό παράδειγμα του μεσαίου μονοπατιού. Σε κανέναν

δεν αρέσει το δριμύ ψύχος ή η υπερβολική ζέστη, όμως όλοι βρίσκουν όμορφο τον καιρό της

άνοιξης κι ευχάριστο τον καιρό του φθινοπώρου. Οι Βουδιστές κάνουν τις ειδικές τελετές για

τους νεκρούς στη διάρκεια αυτών των εποχών, επειδή ο καλός καιρός θυμίζει τον παράδεισο,

όπου δεν υπάρχουν άκρα.

Τα δυο άκρα υφίστανται, αλλά πρέπει ν’ αποφεύγονται στην πραγματική ζωή.

Εφόσον ο άνθρωπος τείνει να γέρνει προς τη μια πλευρά ή την άλλη, συνήθως αποτυγχάνει

να διατηρεί την ισορροπία του. Μπορούμε να πούμε ότι ακριβώς εδώ βρίσκεται η αιτία της

αποτυχίας. Βέβαια, υπάρχουν φορές που πρέπει να πάρει μια απόφαση. Κι υπάρχουν φορές

που δεν πρέπει να πάρει καμία απόφαση. Η δύναμη να φτάσει στη σωστή κρίση για το αν

πρέπει ν’ αποφασίσει ή όχι, εξαρτάται από το επίπεδο της πνευματικής του συναίσθησης.

Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν οι άνθρωποι ταυτίζονται με το ένα ή το άλλο άκρο. Η

σύγκρουση ανάμεσα στα δυο άκρα δεν μπορεί να αποφευχθεί, εξαιτίας των περιορισμών στη

σκέψη που τα άτομα επιβάλλουν στους εαυτούς τους. Από μικρές διαφορές καταλήγουν σε

μεγαλύτερες διαφορές, μέχρι που συχνά εμφανίζονται σημαντικές κρίσεις. Το σημερινό

παγκόσμιο χάος αποδεικνύει αυτήν την αλήθεια.

Ωστόσο, τέτοιες συγκρούσεις έχουν γίνει απαραίτητα κίνητρα για την εξέλιξη του

υλικού πολιτισμού στο παρελθόν. Τώρα που βρισκόμαστε στο τέλος αυτής της περιόδου,

είναι επιτακτικό ν’ αλλάξουμε τον τρόπο που σκεπτόμαστε. Ένας από τους βασικούς νόμους

της ζωής είναι ότι ο άνθρωπος, προκειμένου να φτάσει σ’ ένα υψηλότερο επίπεδο

πνευματικής αντίληψης, πρέπει να γίνει ευπροσάρμοστος και τελείως ελεύθερος, χωρίς

δεσμά από οποιοδήποτε κομμάτι του φυσικού κόσμου. Η παλίρροια των ανθρώπινων

γεγονότων γυρίζει, φέρνοντας την εποχή του αληθινού πολιτισμού. Μια ισορροπημένη

στάση πρέπει να γίνει η κατευθυντήρια αρχή ολόκληρου του κόσμου για τη Νέα Εποχή.

24 Δεκεμβρίου 1952

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ

Έχω τη συνήθεια να σκέπτομαι πολύ καλά ό,τι θέλω να κάνω. Πολλοί άνθρωποι, από

τη στιγμή που κάνουν ένα σχέδιο, δε βλέπουν την ώρα να το ξεκινήσουν αμέσως. Κι ακόμη

χειρότερα, έχουν την τάση να εμπιστεύονται υπερβολικά την τύχη, νομίζοντας ότι τα

πράγματα θα πάνε καλά από μόνα τους, μόλις αρχίσουν. Όμως συχνά βλέπουν ότι τα σχέδια

τους δεν εξελίσσονται τόσο εύκολα όσο περίμεναν, γιατί η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι

τα πράγματα τούς ξεφεύγουν και τελικά αποτυγχάνουν. Αυτό συμβαίνει επειδή σκέπτονται

μόνο την επιτυχία, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους την αποτυχία. Αυτός είναι ένας πολύ

επικίνδυνος τρόπος σκέψης.

Λειτουργώ αντίθετα από τέτοιους ανθρώπους γιατί από την αρχή λαμβάνω υπόψη μου

την πιθανότητα της αποτυχίας. Κάνω σχέδια προκαταβολικά για το πώς θα πρέπει να

αναδιοργανώσω το σχέδιό μου, έτσι ώστε ακόμη και στην περίπτωση που αποτύχω να μην

επηρεαστώ ιδιαίτερα. Δεν αρχίζω κάτι μέχρις ότου έρθει ο σωστός χρόνος. Πράττοντας έτσι,

ποτέ δεν αντιμετωπίζω κατηγορηματική αποτυχία σ’ οποιοδήποτε σχέδιο και πάντα μπορώ

να ξεκινάω από την αρχή.

Εφαρμόζω την ίδια αρχή στις οικονομικές υποθέσεις. Δηλαδή, διαιρώ το κεφάλαιό μου

σε τρία μέρη. Εάν δω ότι το πρώτο μέρος δεν επαρκεί, χρησιμοποιώ το δεύτερο και αν κι

αυτό δεν είναι αρκετό, χρησιμοποιώ το τρίτο. Έτσι, σπάνια βρίσκομαι σε δύσκολη θέση. Μ’

αυτόν τον τρόπο, κάνω τα σχέδια κι όλες τις απαραίτητες προετοιμασίες πολύ προσεκτικά,

μελετώντας τα από κάθε πλευρά για να βεβαιωθώ διπλά ότι θα επιτύχουν. Σε τυχαίους

παρατηρητές, η δουλειά μου ίσως φαίνεται αργή και κουραστική, όμως διασφαλίζει πρόοδο

μακροπρόθεσμα, διότι εξαλείφει σημαντικές οπισθοδρομήσεις. Επιπλέον, επειδή δεν υπάρχει

σπατάλη χρόνου σε δουλειά ή έξοδα, επιτυγχάνονται απροσδόκητα οφέλη. Όπως γνωρίζετε

όλοι, όχι μόνο κάνω τολμηρά σχέδια το ένα μετά το άλλο, αλλά και τα βάζω σε πράξη. Όπως

και νάναι δεν έχω καμία ανησυχία, νοιώθω τελείως άνετα κι όλα πάνε ομαλά.

Ακόμη και μετά την ολοκλήρωση των προετοιμασιών μου, ποτέ δε ρίχνομαι στη

δράση, αλλά περιμένω έως ότου ωριμάσει ο καιρός. Μόλις φθάσει ο σωστός χρόνος (κι είμαι

βέβαιος ότι θάρθει) ξεκινώ την εφαρμογή των σχεδίων μου χωρίς να χάνω στιγμή.

Άλλο ένα σημείο που θα ήθελα ν’ αναφέρω, είναι ότι προσέχω να μη γίνομαι

ανυπόμονος. Ποτέ δεν πρέπει κάποιος να γίνεται ανυπόμονος, γιατί αυτή η κατάσταση

σταθερά προκαλεί πόνο και τον οδηγεί στην καταστροφή. Παρατηρώντας κάποιον που έχει

αποτύχει, πάντα βρίσκουμε ότι η αποτυχία κάθε ατόμου προκλήθηκε από ανυπομονησία και

υπερένταση.

Αυτό μου θυμίζει το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στα πρώτα στάδια του πολέμου, οι

Ιάπωνες στρατιωτικοί πήγαιναν από νίκη σε νίκη. Αυτό προξένησε μία υπερβολική

αυτοπεποίθηση κι υπεροψία. Έτσι, ακόμη κι όταν η κατάσταση άρχισε ν’ αλλάζει και τελικά

έγινε αρκετά σοβαρή, οι ηγέτες άντεξαν απελπισμένα κάνοντας μάταιες προσπάθειες να

κατορθώσουν το ακατόρθωτο. Τελικά οδηγήθηκαν στη γνωστή άθλια ήττα. Μόλις άρχισαν

να εμφανίζονται σημάδια υπερέντασης, ήξερα ότι το τέλος πλησίαζε, όμως εκείνες τις ημέρες

δεν είχα άλλη επιλογή παρά να κρατήσω αυτή τη γνώση για τον εαυτό μου. Συχνά

σκεπτόμουν με λύπη ότι θα υπήρχε λίγος χώρος για ελπίδα, αν από την αρχή οι στρατιωτικοί

είχαν σκεφτεί και την πιθανότητα της ήττας. Η καταστροφή μπορούσε να αποδοθεί στην

απερίσκεπτη κρίση εκείνων που είχαν την εξουσία.

Οι άνθρωποι με θεωρούν άτομο που προκαλεί την αμηχανία, επειδή οι πράξεις μου

μερικές φορές είναι βιαστικές και μερικές φορές προμελετημένες. Αλλά, ό,τι κι αν κάνω, τα

σχέδιά μου γενικά σημειώνουν μια τόσο γρήγορη κι ομαλή πρόοδο, που όλοι όσοι γνωρίζουν

γι’ αυτά εκπλήσσονται. Αυτό, όπως και με όλα τα άλλα πράγματα, οφείλεται στη μεγάλη

βοήθεια και καθοδήγηση που ο Θεός πάντοτε μου δίνει. Η γρήγορη εξέλιξη της δουλειάς μου

αποδεικνύει περίτρανα αυτό το σημείο.

Θα ήθελα να σας δώσω κι άλλη μια συμβουλή. Έχει σημασία όλοι κατά περίπτωση να

εκτρέπουν το νου τους από τη δουλειά τους. Υπάρχουν πολλά άτομα που προσκολλώνται σε

μεμονωμένα σχέδια και συνήθως ανακαλύπτουν ότι η πρόοδός τους είναι συγκριτικά αργή.

Αυτό συμβαίνει διότι εξαναγκάζονται να συνεχίζουν ακόμη κι όταν είναι κουρασμένοι από

τη δουλειά, πράγμα που δεν είναι καλό. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το καλύτερο για τέτοιους

ανθρώπους είναι ν’ αποσπάσουν το νου τους, να χαλαρώσουν και να διασκεδάσουν, ακόμη

και με απλά ομαδικά παιγνίδια. Συχνά ακούω για κάποιους, όπως τους καλλιτέχνες, οι οποίοι

ποτέ δεν δουλεύουν, εκτός εάν έχουν διάθεση. Νομίζω ότι αυτό είναι δικαιολογημένο. Κατά

μία έννοια μπορούμε να πούμε ότι, όταν κάποιος είναι εντελώς ελεύθερος, αυξάνει την

αποδοτικότητα του. Γι’ αυτό δε θέλω να κολλάω σ’ ένα σχέδιο, αλλά προτιμώ να

μετακινούμαι από το ένα στο άλλο. Βλέπω ότι αυτό με βοηθάει να αισθάνομαι καλά και μου

επιτρέπει να χαίρομαι τη δουλειά μου, πράγμα το οποίο με τη σειρά του βοηθά το μυαλό μου

να λειτουργεί πιο καθαρά.

Βέβαια, εξαρτάται από τις συνθήκες ζωής κάθε ατόμου, γιατί μπορεί να μην είναι

δυνατό για κάποιους να λειτουργήσουν έτσι. Οποιοσδήποτε, όμως, μπορεί να επιτύχει

μεγαλύτερη αποδοτικότητα κρατώντας αυτή τη συμβουλή στο νου του και προσαρμόζοντάς

τη σε κάθε κατάσταση με κάθε δυνατό τρόπο.

25 Ιουνίου 1952

ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ΚΑΙ ΑΥΡΑ

Το πνευματικό σώμα ενός ανθρώπου όντος έχει την ίδια μορφή με το φυσικό του

σώμα, με μόνη διαφορά ότι έχει μία αύρα η οποία είναι ένα είδος φωτός που εκπορεύεται

από το πνευματικό ον και διαρκώς ακτινοβολεί προς όλες τις κατευθύνσεις μέσα από το

φυσικό σώμα. Για το πνευματικό ον είναι κάτι σα να φορά ένδυμα και η Ιαπωνική λέξη για

αυτό σημαίνει «ρούχο του πνευματικού σώματος» ή «πνευματική ενδυμασία». Είναι

συνήθως λευκή, αλλά υπάρχουν μερικές αύρες που έχουν χρυσούς ή βιολετί τόνους.

Οι αύρες των ατόμων διαφέρουν πολύ ως προς το εύρος. Ένας άνθρωπος με μέση

φυσική κατάσταση έχει αύρα με πλάτος μία ίντσα (περίπου 2,5 εκατοστά) ή ελαφρώς

πλατύτερη. Η αύρα ενός άρρωστου ανθρώπου είναι στενή κι όταν η κατάστασή του

χειροτερεύει γίνεται ακόμη στενότερη. Τη στιγμή του θανάτου ολόκληρη η αύρα

εξαφανίζεται. Η έκφραση «η σκιά του θανάτου πάνω στο πρόσωπο» πρέπει να προήλθε από

την εντύπωση που δίνεται όταν η τελευταία στιγμή κάποιου πλησιάζει και η αύρα

εξαφανίζεται ταχύτατα.

Αντίθετα, η αύρα του υγιούς ανθρώπου είναι πλατιά. Εκείνη ενός καλού χαρακτήρα

που έχει κάνει ενάρετες πράξεις είναι ευρύτερη από τη συνηθισμένη κι η ακτινοβολία της

είναι πιο φωτεινή και πιο έντονη. Όποιος έχει αποδειχθεί σπουδαίος με κάποιο τρόπο, έχει

πλατύτερη αύρα από τους περισσότερους.

Πλατύτερες ακόμη είναι οι αύρες των ιδιαίτερα σημαντικών ανθρώπων. Εκείνες των

αγίων είναι πραγματικά τεράστιες δέσμες ακτινοβολίας κι ομορφιάς.

Το πλάτος κι η ένταση της κάθε αύρας δεν είναι μόνιμα καθορισμένα,

διαφοροποιούνται από στιγμή σε στιγμή σύμφωνα με τις σκέψεις και τις πράξεις του ατόμου.

Η αύρα εκείνου που εργάζεται για τη δικαιοσύνη και ζει ενάρετα, γίνεται ανάλογα ευρύτερη.

Αν οι πράξεις του είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση, η αύρα του γίνεται ανάλογα

στενότερη.

Οι αύρες κατά κανόνα είναι αόρατες, υπάρχουν όμως λίγοι άνθρωποι που μπορούν να

τις διακρίνουν. Παρόλα αυτά, ένας άνθρωπος με συνηθισμένη όραση μπορεί να αντιληφθεί

σε κάποιο βαθμό την ακτινοβολία μιας αύρας με το να εστιάσει το νου και τη ματιά του σ’

αυτή.

Το πλάτος της αύρας επηρεάζει την ευτυχία του ατόμου, την καλοτυχία του. Όσο πιο

πλατιά είναι η αύρα του, τόσο πιο χαρούμενη κι ολοκληρωμένη είναι η ζωή του. Όσο πιο

στενή είναι η αύρα του, τόσο πιο δυστυχισμένη είναι η ζωή του και τόσο μεγαλύτερη

απογοήτευση βιώνει το άτομο.

Ένα άτομο με πλατιά αύρα αποπνέει ένα συναίσθημα ζεστασιάς και κάνει πολύ

ευχάριστη εντύπωση σ’ εκείνους με τους οποίους έρχεται σ’ επαφή, κατά συνέπεια έλκει

πολλούς ανθρώπους. Αυτό συμβαίνει επειδή η αύρα του τυλίγει αυτούς που βρίσκονται στη

σφαίρα της ακτινοβολίας της. Αντίθετα, ένα άτομο με στενή αύρα δίνει μια εντύπωση

ψυχρότητας, έτσι εκείνοι που έρχονται σ’ επαφή μαζί του νοιώθουν δυσάρεστα ή άβολα με

την παρουσία του και δεν θέλουν να μείνουν για πολύ πλάι του. Κατά συνέπεια, για να

αποκτήσουμε αληθινή ευτυχία και καλοτυχία, πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας ώστε να

γίνει η αύρα μας πλατύτερη.

Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

Πριν προχωρήσω περισσότερο, θα εξηγήσω την αληθινή φύση της αύρας.

Όταν αναλύουμε όλες τις σκέψεις και τις πράξεις κάποιου, βλέπουμε ότι κάθε μία

ανήκει είτε σε καλή είτε σε κακή κατηγορία. Το πλάτος κι η λάμψη της αύρας αναλογούν με

την ποσότητα των καλών ή κακών χαρακτηριστικών του ατόμου.

Όταν οι σκέψεις και οι πράξεις ενός ανθρώπου είναι εποικοδομητικές, η συνείδησή του

είναι ικανοποιημένη και γαλήνια και σ’ αυτήν τη χαρούμενη κατάσταση ακτινοβολεί το φως.

Αυτό προσθέτει στο πλάτος της αύρας του, που γίνεται λαμπρότερη. Ανάλογα, στην αντίθετη

περίπτωση, όταν ένα πρόσωπο σκέφτεται ή δρα καταστροφικά, δημιουργεί σύννεφα που

σκοτεινιάζουν το πνευματικό του σώμα.

Όταν ένας άνθρωπος κάνει κάτι για να βοηθήσει κάποιον άλλον, η ευγνωμοσύνη

εκείνου που ωφελήθηκε δημιουργεί φως, το οποίο μεταβιβάζεται στον εξυπηρετητή μέσα

από τον πνευματικό λώρο. Αυτό επίσης αυξάνει το πλάτος και την ένταση της αύρας. Όταν

όμως κάποιος γεννάει συναισθήματα μίσους, ζήλιας ή φθόνου στους άλλους εξαιτίας των

αρνητικών του λόγων ή έργων, αυτά δημιουργούν αρνητικούς κραδασμούς που αντανακλούν

στο πνευματικό σώμα, κάνοντας την αύρα του να στενεύει και να θαμπώνει.

Αντιλαμβάνεστε από αυτά τα γεγονότα, ότι πρέπει να κάνουμε καλές πράξεις, να

κάνουμε τους άλλους ευτυχισμένους και να είμαστε πολύ προσεκτικοί, ώστε να μην

πράξουμε σκόπιμα κάτι που θα ξύπναγε συναισθήματα μίσους, δυσαρέσκειας ή φθόνου

στους άλλους.

Περιστασιακά ακούμε για ανθρώπους που έχουν απροσδόκητη επιτυχία ή έχουν

πλουτίσει γρήγορα, μόνο για να αποτύχουν αργότερα. Η παραπάνω εξήγηση μας λέει γιατί

συμβαίνει αυτό. Τέτοια άτομα έχουν την τάση ν’ αποδίδουν τις επιτυχίες τους στις

ικανότητες που έχουν αποκτήσει, στα ταλέντα και τις προσπάθειές τους, έτσι γίνονται

επηρμένοι και πομπώδεις, εγωιστές κι ισχυρογνώμονες. Μέσα στην απόλυτη τρυφηλότητά

τους, ζουν με τον πολυτελέστερο τρόπο και συχνά γίνονται το επίκεντρο της ζήλιας και του

μίσους πολλών ανθρώπων. Η στάση, οι πράξεις τους κι η δυσαρέσκεια που ξυπνούν στους

άλλους, κάνουν τις αύρες τους να θαμπώνουν και να στενεύουν και τελικά να

καταστρέφονται.

Μερικές φορές βρίσκονται σε κατάσταση παρακμής οικογένειες που ήταν πλούσιες ή

ευυπόληπτες για πολλές γενιές. Η αιτία είναι η ίδια. Εκείνοι που ανήκουν στις ανώτερες

τάξεις απολαμβάνουν μεγαλύτερες ανέσεις από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Για το ότι

είναι τόσο προνομιούχοι, οφείλουν να δείχνουν ευγνωμοσύνη με το να κάνουν κάτι ώστε να

συνεισφέρουν στην ευημερία της κοινωνίας. Πρέπει ν’ αρπάζουν κάθε ευκαιρία για να

διαλύουν τα σύννεφά τους. Πρέπει να διατηρούν φιλάνθρωπες διαθέσεις και να προσπαθούν

να κάνουν πάντοτε τους άλλους ευτυχισμένους.

Δυστυχώς, παρ’ όλα αυτά, πάρα πολλά άτομα σκέφτονται μόνο τα προσωπικά τους

συμφέροντα και δείχνουν πολύ μικρό, αν όχι κανένα, ενδιαφέρον για την ευημερία των

άλλων ανθρώπων. Εξαιτίας αυτής της στάσης, τα σύννεφά τους αυξάνονται και γίνονται

πνευματικά φτωχότεροι των φτωχών, μολονότι επιφανειακά μπορεί να είναι επιτυχημένοι.

Αφού, σύμφωνα με τον ατομικό νόμο, η πνευματική αιτία προηγείται της φυσικής

εκδήλωσης, τελικά θα υποφέρουν στις υλικές ζωές τους.

Κάποτε άκουσα έναν άνθρωπο που είχε το χάρισμα της διόρασης να λέει ότι, στο

ψυχικό του μάτι, τα μεγάλα κτίρια και τα όμορφα σπίτια που πλαισίωναν τους δρόμους του

Τόκιο έμοιαζαν με μικρές, άθλιες καλύβες. Αυτό ήταν λίγο πριν το μεγάλο σεισμό του 1923

που κατέστρεψε το Τόκιο και τα περίχωρά του. Έμεινα έκπληκτος βλέποντας ότι αυτό

πραγματοποιήθηκε στον υλικό κόσμο μετά το σεισμό.

Κάτι άλλο που θέλω ν’ αναφέρω είναι το εξής: Όσο πιο στενή είναι η αύρα ενός

ανθρώπου στο ξεκίνημα, τόσο πιο σίγουρη είναι η αποτυχία του σε ό,τι κι αν επιχειρεί. Ο

λόγος είναι ότι, εξαιτίας των σύννεφων που έχουν ήδη συσσωρευτεί στο πνευματικό του

σώμα, το μυαλό του τείνει να είναι βραδύ, αποκτά μεγάλη δίψα για γρήγορη επιτυχία και

γίνεται ανυπόμονος όταν τα όνειρα του δεν πραγματοποιούνται. Ένας τέτοιος άνθρωπος

μπορεί να απολαύσει άμεσα και προσωρινά κάποια μικρή επιτυχία, αλλά μακροπρόθεσμα

σίγουρα θ’ αποτύχει.

Κατ’ αυτήν την έννοια, αν η διακυβέρνηση μιας χώρας είναι κακή, είναι έτσι επειδή

άνθρωποι με στενή αύρα είναι επικεφαλής της κυβέρνησης. Αυτό με τη σειρά του

υποδηλώνει ότι οι κοινοί άνθρωποι που υποφέρουν από μια τέτοια κακή διακυβέρνηση,

έχουν επίσης στενές αύρες. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο νόμος της πνευματικής

συνάφειας δουλεύει, ένας νόμος που είναι αμετάβλητος.

Με βάση το ίδιο δεδομένο, άνθρωποι που έχουν πολλά σύννεφα στα πνευματικά τους

σώματα τείνουν να υφίστανται περισσότερους εξαγνισμούς από εκείνους που έχουν λίγα,

έτσι αρρωσταίνουν ευκολότερα κι είναι πιο επιρρεπείς στα ατυχήματα.

Όταν συμβαίνει ένα ατύχημα, κάποιος τραυματίζεται επειδή η αύρα του είναι στενή.

Μόνο με μια πραγματικά πλατιά αύρα κάποιος διαφεύγει πάντα κάθε κίνδυνο. Για

παράδειγμα, αν ένας άνθρωπος χτυπηθεί από ένα όχημα, ενώ το πνευματικό σώμα του

οχήματος μπορεί να πλήξει το δικό του πνευματικό σώμα και το φυσικό του σώμα να

εκτοξευθεί, αν η αύρα του είναι πλατιά θα διασωθεί χωρίς γρατζουνιά. Αυτό οφείλεται στο

βαθμό της «ελαστικής δύναμης» της αύρας.

Καθώς συλλογιζόμαστε το νόημα των παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότι ο μόνος τρόπος

για να είμαστε πραγματικά καλότυχοι είναι να κάνουμε τις αύρες μας πλατύτερες. Αυτό

μπορούμε να το επιτύχουμε με τη διαρκή πραγματοποίηση καλών πράξεων.

Πολλές φορές συναντάμε ένα άτομο που υποφέρει από κακοτυχία και πιστεύει ότι

γεννήθηκε με κακό αστέρι, έτσι υποτάσσεται σ’ αυτό που νομίζει πως είναι η μοίρα του.

Αυτό συμβαίνει επειδή δε γνωρίζει για την αύρα και τις δυνάμεις της και μπορούμε να

νοιώσουμε λύπη γι’ αυτόν.

Θέλω να υπενθυμίσω σε κείνους που αφιερώνονται στη διοχέτευση του Johrei ότι, όσο

πλατύτερες είναι οι αύρες τους, τόσο πιο αποτελεσματικά μπορούν να το διοχετεύσουν.

Κι όσο περισσότερους ανθρώπους βοηθούν μέσω του Johrei, τόσο πιο πλατιές κι

αστραφτερές γίνονται οι αύρες τους και τόσο αποτελεσματικότερο το Johrei τους. Αυτό

οφείλεται στο ότι υπηρετούν το Θεϊκό σκοπό και στην ευγνωμοσύνη που εισπράττουν από

εκείνους που ωφελούνται μέσα απ’ αυτήν την υπηρεσία. Είναι καθησυχαστικό το ότι πολλοί

τέτοιοι άνθρωποι περιλαμβάνονται στα μέλη μας.

5 Φεβρουαρίου, 1947

ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΙΣΤΗ

Ο Σου-Τζου, Κινέζος σοφός (1130-1200 μΧ), δηλώνει ότι η αμφιβολία είναι η αρχή της

πίστης. Αυτό είναι μια καθαρή αλήθεια.

Στο σημερινό κόσμο υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός θρησκειών οι περισσότερες των

οποίων βασίζονται στην υποκρισία. Πολλές απ' αυτές λατρεύουν είδωλα, ακόμη και ζώα,

χωρίς να το γνωρίζουν. Παρά πολύ λίγες κατευθύνουν τη λατρεία άμεσα προς το Θεό, το

Δημιουργό του Κόσμου.

Διδάσκω πάντα ότι πριν πιστέψεις πρέπει να περάσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα

από το στάδιο των αμφιβολιών. Υπάρχουν θρησκευτικές κατευθύνσεις που, αν και δε

μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε απατηλές, είναι πίστεις κατώτερες αφού δεν έχουν ως

αντικείμενο την πίστη στο Θεό.

Όταν μελετούμε σοβαρά τις θρησκείες βλέπουμε ότι πολλές παρουσιάζουν ελλείψεις.

Γι' αυτό πριν ακολουθήσουμε μια πίστη πρέπει να την εξετάσουμε αρκετά, αδιαφορώντας για

τις παλιές ιδεολογίες και δοξασίες που δεν είναι αποδεδειγμένες και να εξετάσουμε

λεπτομερέστατα τα πάντα έτσι ώστε να μπορέσουμε να αφοσιωθούμε σε μια Πίστη που δεν

παρουσιάζει ελλείψεις. Έτσι θα είμαστε σίγουροι ότι αυτός είναι ο δρόμος μας.

Υπάρχουν αιρέσεις που διακηρύσσουν ότι πρέπει να πιστέψουμε και μετά ν’

αποδεχτούμε τη Θεία Χάρη. Το να πιστέψεις πριν αποκτήσεις εμπιστοσύνη είναι το ίδιο με

την αυταπάτη. Κατά τη γνώμη μου ο σωστός τρόπος να ενεργήσεις είναι, πριν από

ο,τιδήποτε άλλο, να δοκιμάσεις ή να περιοριστείς τουλάχιστον στην παρατήρηση και

ανάλυση των αρχών και διδασκαλιών: Να διαπιστώσεις αν αυτές είναι σωστές κι αν

υπάρχουν θαύματα (κάτι που αποδεικνύει τη συμμετοχή της Θεϊκής Δύναμης) για να

αισθανθείς αν η καινούρια κατεύθυνση είναι άξια να την ακολουθήσεις ως αληθινή

Θρησκεία.

Γνωρίζουμε αιρέσεις που προσπαθούν να εμποδίσουν τους οπαδούς τους να γνωρίσουν

άλλα δόγματα. Κατά τη γνώμη μου αυτό φανερώνει φόβο του να γίνουν γνωστές οι

ελλείψεις κι οι αδυναμίες των αρχών τους. Αν ήταν Θρησκείες υψηλού επιπέδου τίποτε δεν

θα είχαν να φοβηθούν. Ο πιστός όταν εξετάζει μία νέα πίστη πείθεται γι’ αυτό που ήδη

ακολούθησε και κάνει πιο γερή και πιο δυνατή την πίστη του.

Είναι καλό, παρόλα αυτά, να έχεις υπόψη σου ότι και τα κακά πνεύματα μπορούν

επίσης να προκαλέσουν θαύματα για να εξαπατήσουν όσους είναι λάθος πληροφορημένοι

δεσμεύοντας τους με δόγματα και προκαταλήψεις. Σ' αυτές τις περιπτώσεις ωστόσο τα

αποτελέσματα παρουσιάζονται αμέσως: ανεπίλυτα προβλήματα που πολλοί τα αποδίδουν σε

αναγκαίες πρόσκαιρες δοκιμασίες. Αυτά τα προβλήματα εξακολουθούν παρά τις θυσίες και

τις θερμές ικεσίες. Τα τάματα, οι νηστείες, οι στερήσεις, οι μεταμέλειες αποδεικνύονται

ολότελα άχρηστες. Μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση πάρα πολλά άτομα αισθάνονται

εγκαταλελειμμένα από το Θεό κι απομακρύνονται από την Πίστη πορευόμενοι προς μια

μεγαλύτερη δυστυχία.

Στη Θρησκεία που σέβεται μόνο το Θεό, το Δημιουργό του Κόσμου, οι πιστοί μπορεί

στην αρχή να προσβάλλονται από ασθένειες ή να κτυπιούνται από ατυχίες. Στη συνέχεια

όμως, ξεπερνώντας αυτή τη φάση του εξαγνισμού, η κατάσταση θα είναι πάντα καλύτερη

από την προηγούμενη. Ο Θεός ανταμείβει αυτόν που φέρνει θετικά αποτελέσματα

δουλεύοντας με στόχο το καλό της ανθρωπότητας.

Επωφελούμαι τώρα για να προειδοποιήσω τον αναγνώστη σχετικά με την παλιά

θεωρία: «Δεν ενδιαφέρει ποια θα είναι η πίστη, αρκεί να πιστεύεις». Αυτό είναι ολότελα

λαθεμένο. Το αντικείμενο της Πίστης πρέπει να είναι μόνο ο Θεός. Από τη λατρεία του

εκπέμπεται το Φως που διαλύει τα αμαρτήματα του ανθρώπου. Εάν ο άνθρωπος με τα αρχικά

του προτερήματα πιστέψει σε ο,τιδήποτε, έχει κακές επιρροές που τον διαφθείρουν και τον

υποβάλλουν στο κακό. Σ' αυτό το τόσο σημαντικό θέμα η πλειοψηφία δεν ξεχωρίζει το καλό

απ' το κακό, το σωστό απ' το λάθος. Γι' αυτό σχεδόν πάντα οι απολαύσεις είναι περαστικές

και προκαλούν περισσότερη δυστυχία παρά ευτυχία.

Τόνισα αυτό το θέμα για να γνωρίσετε και να μπορείτε να συγκρίνετε τα πάντα με την

Αλήθεια, μην επιτρέποντας να απατηθείτε από λανθασμένες πίστεις.

25 Ιανουαρίου 1949

ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ

Απ’ όλες τις εμπειρίες του ανθρώπου, καμία δεν είναι πιο σοβαρή απ’ το θάνατο.

Επομένως, μια θετική κι όχι απατηλή εξήγηση που αφορά το θάνατο και τη συνεχιζόμενη

ύπαρξη του ανθρώπου πρέπει να φέρει μεγάλη άνεση και χαρά σ’ αυτούς που δεν έχουν

γνωρίσει την αλήθεια. Θα ήθελα να σας παρουσιάσω τα αποτελέσματα των δικών μου

ανακαλύψεων όσον αφορά τα θέματα του πνεύματος, για να μπορέσουν να μάθουν κι οι

άλλοι αυτά τα δεδομένα, έτσι ώστε να διαφωτιστούν κι άλλο.

Το θέμα της μετά θάνατον ζωής έχει μελετηθεί σοβαρά στο Δυτικό κόσμο από

γνωστές αυθεντίες, όπως ο Σέρ Όλιβερ Λόντζ, ο Μωρίς Μέτερλινκ και ο Σ.Μ. Ουάρτ που

έχουν γράψει αρκετά εξαιρετικά βιβλία πάνω σ’ αυτό το θέμα. Στην Ιαπωνία, ο

Ουαζαμπούρο Ασάνο ήταν καλά μυημένος στον πνευματισμό για τον οποίον έχει γράψει

αναρίθμητα βιβλία. Όταν πέθανε πριν από μερικά χρόνια, ένιωσα ότι αυτό ήταν μεγάλη

απώλεια για όλους μας κι ιδιαίτερα για μένα, γιατί τον γνώριζα προσωπικά.

Πριν προχωρήσω θα ήθελα να ξέρετε ότι, για να είμαι ακριβής, οι προτάσεις μου

βασίζονται πάνω στις δικές μου εμπειρίες κι έρευνες. Ο λόγος είναι ότι είναι δύσκολο να

συλλάβει κανείς κάθε πληροφορία που ανήκει στον κόσμο του πνεύματος και των

πνευματικών όντων γιατί είναι αόρατη κι εύκολα καταλήγει κανείς στο δογματισμό όταν

γράφει γι’ αυτά τα πράγματα.

Όπως σας έχω ήδη αναφέρει, ο θάνατος είναι η πράξη του αποχωρισμού του

πνευματικού από το φυσικό σώμα. Όταν το τελευταίο δεν χρησιμεύει πια για κανέναν

πρακτικό σκοπό, το πνευματικό σώμα το αφήνει και ξαναγυρίζει στο πνευματικό βασίλειο.

Εκεί αρχίζει μια καινούρια ζωή.

Ας περιγράψω με τι μοιάζει η στιγμή που πεθαίνουμε όταν την παρατηρούμε από το

βασίλειο του πνεύματος. Μιλώντας γενικά, υπάρχουν τρεις περιοχές στο φυσικό σώμα από

το οποίο το πνεύμα μπορεί να φύγει. Αυτές είναι το μέτωπο, ο αφαλός και τα δάχτυλα των

ποδιών. Ένα αγνό πνεύμα αφήνει το σώμα από το μέτωπο, ένα μεσαίο πνεύμα φεύγει από

τον αφαλό κι ένα μολυσμένο πνεύμα φεύγει από τα δάχτυλα των ποδιών. Αγνό πνεύμα είναι

αυτό που έχει κάνει πολλές καλές πράξεις κι έχει ζήσει ενάρετα, υψώνοντας έτσι τους

πνευματικούς του παλμούς. Μολυσμένο πνεύμα είναι αυτό που έχει συσσωρεύσει πολλά

σύννεφα από τις κακές πράξεις που έχει κάνει. Μεσαίο πνεύμα είναι αυτό που εντάσσεται σε

μια κατηγορία ανάμεσα στ’ άλλα δυο. Έτσι, η κατάσταση όταν πεθαίνει κάποιος κρίνεται

από τα έργα που έχει κάνει το άτομο όντας πάνω στη γη, σύμφωνα με το νόμο της

πνευματικής συγγένειας.

Σε κάθε μέρος του κόσμου υπάρχουν μερικά άτομα που έχουν μαντικές ικανότητες

και μπορούν να διακρίνουν φυσικώς την πράξη που γίνεται τη στιγμή του θανάτου. Πριν από

μερικά χρόνια, διάβαζα για τις εμπειρίες ενός τέτοιου ατόμου, μιας νοσοκόμας από τη Δύση.

Δεν θυμάμαι τις ακριβείς λεπτομέρειες που έχει γράψει, θυμάμαι όμως τα κύρια σημεία που

έχουν κάπως έτσι: « Κάποια μέρα, ενώ παρακολουθούσα έναν ασθενή που πέθαινε, είδα μια

άσπρη ουσία που έμοιαζε με ομίχλη ν’ αρχίζει να αναδύεται ξαφνικά από το μέτωπό του.

Αυτή η ουσία απλώθηκε σιγά καθώς ανέβαινε στον αέρα και πήρε μια μορφή που έμοιαζε με

μεγάλο, ασύμμετρο σύννεφο και μετά πήρε σιγά-σιγά ανθρώπινη μορφή. Μερικά λεπτά

αργότερα, σχηματίστηκε ένα ακριβές ομοίωμα του ασθενούς. Στάθηκε σε όρθια στάση ψηλά

στον αέρα πάνω από το κρεβάτι και κάρφωσε τη ματιά του πάνω στο νεκρό σώμα. Μετά

κοίταξε τους συγγενείς του που ήταν γύρω από το νεκρό σώμα γεμάτοι θλίψη. Φαινόταν σαν

να ήθελε να πει κάτι, να τους κάνει να μάθουν ότι ήταν εκεί. Μετά όμως, φάνηκε ότι

παράτησε την ιδέα επειδή, χωρίς αμφιβολία, κατάλαβε ότι ήταν σε διαφορετική διάσταση,

γιατί απλά γύρισε, κινήθηκε ως το παράθυρο και πέταξε απαλά». Αυτή είναι μια εξαιρετική

περιγραφή της πράξης που γίνεται τη στιγμή του θανάτου.

Στο Βουδισμό, η έκφραση που χρησιμοποιείται για το θάνατο είναι «θα

ξαναγεννηθώ». Αυτό συμβαίνει γιατί ο θάνατος είναι η πράξη του να αφήσεις το φυσικό

κόσμο και να μπεις στον πνευματικό κόσμο, είναι μια καινούρια γέννηση. Σύμφωνα με την

Ιαπωνική γλώσσα, ο χρόνος πριν απ’ το θάνατο λέγεται «ο χρόνος πριν από τη γέννηση», για

τον ίδιο λόγο.

Όταν κάποιο άτομο περνά στον κόσμο του πνεύματος, ζει εκεί για λίγο χρόνο, ίσως

για μερικά χρόνια, ίσως για μερικές δεκαετίες, ίσως για πολλές εκατοντάδες χρόνια. Μετά

απ’ αυτό, ξαναγεννιέται στο φυσικό κόσμο. Με αυτόν τον τρόπο, ο κύκλος της γέννησης του

ανθρώπου, ο θάνατος κι η αναγέννηση επαναλαμβάνονται πολλές φορές. Ο όρος «οι ψυχές

που αποδημούν», σύμφωνα με το Βουδισμό, σημαίνει αναμφίβολα το ίδιο πράγμα.

Τώρα θα γράψω για τον τρόπο με τον οποίο ο πνευματικός κόσμος συνδέεται με τους

ανθρώπους.

Ο Θεός δίνει σε κάθε άνθρωπο μια ειδική αποστολή για να την εκτελέσει όταν έρθει

σ’ αυτόν τον κόσμο. Όλα τα ανθρώπινα όντα δεν είναι τέλεια. Κατά τη διάρκεια της ζωής

του κάθε ατόμου κι ενώ εκτελεί τα καθήκοντά του, μαζεύονται σύννεφα πάνω στο

πνευματικό του σώμα. Το άτομο μπορεί να έχει συνείδηση των σύννεφων ή και να μην έχει.

Καθώς περνάει ο καιρός, αυτά τα σύννεφα κάνουν το άτομο να αρρωσταίνει πολύ ή να είναι

πολύ γέρικο για να λειτουργήσει. Το πνευματικό του σώμα αφήνει τότε το φυσικό του σώμα

κι επανέρχεται στον πνευματικό κόσμο.

Αφού μπουν στον κόσμο του πνεύματος, τα περισσότερα άτομα έχουν σύννεφα για τα

οποία πρέπει να εξαγνιστούν. Η ποσότητα των σύννεφων κάθε ατόμου καθορίζει το επίπεδο

στο οποίο θα μπει και την περίοδο που θα παραμείνει εκεί για εξαγνισμό. Μερικά

παραμένουν μόνο για λίγα χρόνια ή μερικές δεκαετίες, υπάρχουν όμως μερικά που πρέπει να

μείνουν για αρκετές εκατοντάδες χρόνια ή για αρκετές χιλιάδες χρόνια. Όταν ένα πνεύμα

εξαγνιστεί στον απαιτούμενο βαθμό, μετενσαρκώνεται για να εκπληρώσει την ειδική

αποστολή που του έχει δώσει ο Θεός.

Αυτή είναι η κανονική σειρά, υπάρχουν όμως και μερικές εξαιρέσεις. Μερικοί

άνθρωποι, παραδείγματος χάρη, μετενσαρκώνονται πριν εξαγνισθούν αρκετά. Αυτό

συμβαίνει όταν οι δεσμοί που έχουν με τη ζωή στη γη είναι τόσο δυνατοί την εποχή των

προηγούμενων θανάτων που τους τραβούν πίσω. Κάνουν αδιάκοπα ατυχείς ζωές, γιατί,

έχοντας ξαναγεννηθεί πολύ σύντομα, φέρνουν πίσω αρκετές ποσότητες απ’ τα σύννεφα που

συσσώρευσαν σε προηγούμενες ζωές, τα οποία έπρεπε να εξαγνιστούν.

Μερικά απ’ αυτά τα άτομα είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Παρόλα αυτά υποφέρουν

πολύ. Αυτό συμβαίνει γιατί είχαν επανειλημμένα αναμιχθεί σε κακές πράξεις στις

προηγούμενες ζωές. Μετανόησαν όμως την τελευταία στιγμή και πέρασαν στον κόσμο του

πνεύματος, αποφασισμένοι να μην επαναλάβουν τα ίδια λάθη. Αυτές οι μορφές σκέψης είναι

τόσο ισχυρά εντυπωμένες στις συνειδήσεις τους κι η επιθυμία να ζήσουν ενάρετα είναι τόσο

μεγάλη, που ξαναγεννιόνται πρόωρα, πριν εξαγνιστούν αρκετά από τα σύννεφά τους. Γι’

αυτόν το λόγο πρέπει να υποφέρουν, τουλάχιστον για λίγο. Αργότερα, μπορεί ξαφνικά να

ευνοηθούν πολύ, πράγμα που σημαίνει ότι με τις ενάρετες πράξεις έχουν καθαριστεί αρκετά

από τα σύννεφα.

Υπάρχουν πολλοί φόβοι ή φοβίες που κουβαλούν οι άνθρωποι από τη μια ζωή στην

άλλη. Υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται το γάμο και μένουν ανύπανδροι σ’ όλη τους τη

ζωή. Αυτό οφείλεται κυρίως στις υπερβολικά δυστυχισμένες σχέσεις με το αντίθετο φύλο

στο παρελθόν που άφησαν ανεξίτηλα αποτυπώματα στην πνευματική τους υπόσταση όταν

πέθαναν. Όταν μετενσαρκωθούν, φέρνουν το φόβο πίσω μαζί τους.

Μερικά άτομα έχουν μια ισχυρή και νοσηρή απέχθεια σε μερικά είδη εντόμων,

πουλιών και ζώων. Αυτό οφείλεται στους τελευταίους θανάτους τους που έχουν προκληθεί

από κάποια απ’ αυτά τα ζώα. Αυτοί που φοβούνται το νερό, τη φωτιά ή τα ύψη, έχουν

πεθάνει από πνιγμό, από κάψιμο ή από πέσιμο.

Υπάρχουν και μερικές φοβίες που αφορούν ανθρώπους. Παραδείγματος χάρη, μερικά

άτομα φοβούνται τα πλήθη και δεν πάνε σε κανένα μέρος όπου συγκεντρώνονται μεγάλα

πλήθη. Αυτά τα άτομα έχουν συνθλιβεί από πλήθη και συρφετούς την τελευταία φορά που

έζησαν. Άλλα άτομα έχουν ένα νοσηρό φόβο να μη μείνουν μόνα. Συνήθιζα να μεταδίδω

Johrei σ’ έναν άνθρωπο που δεν μπορούσε να μείνει στο σπίτι όταν όλα τα άλλα μέλη της

οικογένειας ήταν έξω. Φοβόταν τόσο πολύ, που πήγαινε έξω και στεκόταν να περιμένει

κοντά στο δρόμο έως ότου κάποιος έρθει στο σπίτι. Στην προηγούμενη ζωή του πρέπει να

είχε πεθάνει ενώ ήταν μόνος, χωρίς να μπορέσει να φωνάξει βοήθεια.

Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι όταν έρθει η ώρα μας,

έτσι ώστε να πεθάνουμε με ηρεμία, να μη φοβόμαστε καθόλου και να μην έχουμε άσκοπους

δεσμούς με τα υλικά πράγματα.

Μερικά άτομα γεννιούνται κακοσχηματισμένα ή ανάπηρα, επειδή έχουν

μετενσαρκωθεί πριν εξαγνιστούν αρκετά. Αν υποθέσουμε ότι κάποιος σκοτώθηκε σε μια

πτώση από ένα ψηλό μέρος στην περασμένη ζωή του σπάζοντας διάφορα σημεία του

σώματος του. Αν επανέλθει πρόωρα, πριν επουλωθούν όλες του οι πληγές στο πνευματικό

κόσμο, γεννιέται κακοσχηματισμένος ή ανάπηρος.

Η πρόωρη μετενσάρκωση μπορεί να προκληθεί όχι μόνο από την προσκόλληση σε

κάποιον στη γη, αλλά επίσης κι από έναν ισχυρό δεσμό με ένα συγγενή ή ένα αγαπημένο

πρόσωπο που δεν δέχεται ότι κάποιος που αγαπούσε πολύ έφυγε. Μια γυναίκα που

συλλαμβάνει αμέσως μόλις πεθάνει ένα της παιδί, είναι μια περίπτωση προς συζήτηση. Πολύ

συχνά, το πνεύμα του πεθαμένου παιδιού, επανέρχεται από τον πάρα πολύ ισχυρό δεσμό που

είχε η μητέρα μ’ αυτό. Ένα τέτοιο άτομο σπάνια έχει μια χαρούμενη ζωή.

Μερικά άτομα έχουν γεννηθεί σοφά κι άλλα λιγότερο σοφά. Ο λόγος είναι οι

διαφορές στην πνευματική ηλικία, γιατί υπάρχουν πιο μεγαλύτερα και πιο νέα πνευματικά

όντα. Τα μεγάλα έχουν ενσαρκωθεί πάνω στη γη πολλές φορές κι είχαν πολλές εμπειρίες. Τα

νέα πνεύματα δεν έχουν αποκτήσει και τόση σοφία, γιατί είχαν λίγες μετενσαρκώσεις πάνω

στη γη.

Πολλοί άνθρωποι έχουν την εμπειρία να συναντούν τελείως αγνώστους και να

αισθάνονται οικεία μαζί τους, σαν να ήταν κάποιο μέλος της οικογενείας τους. Πολλές φορές

νιώθουμε πιο πολύ αγάπη και δενόμαστε μ’ ένα φίλο παρά μ’ έναν συγγενή. Αυτό συμβαίνει

γιατί οι λεγόμενοι ξένοι ήταν εξ αίματος συγγενείς ή στενοί φίλοι στις προηγούμενες ζωές.

Αυτές τις σχέσεις τις ονομάζουμε πνευματικές κι έχουν σχέση με το λεγόμενο κάρμα.

Άλλα άτομα, όταν ταξιδεύουν, φτάνουν σε μέρη που τους φαίνονται πολύ γνωστά κι

αισθάνονται τόσο μεγάλο δέσιμο μ’ αυτά που δεν θέλουν να φύγουν. Αυτά είναι μέρη στα

οποία μάλλον έζησαν κάποτε ή στα οποία έχουν περάσει λίγο χρόνο κατά τη διάρκεια της

προηγούμενης ζωής τους.

Στις σχέσεις αγάπης, βλέπουμε καμιά φορά έναν άνδρα και μια γυναίκα να

ερωτεύονται ξαφνικά ο ένας τον άλλο, σχεδόν τυφλά. Αυτό σημαίνει ότι αγαπούσαν ο ένας

τον άλλο σε κάποια προηγούμενη ζωή, αλλά δεν μπόρεσαν να νιώσουν την εκπλήρωση

αυτής της αγάπης. Στη ζωή τους σήμερα ξαναβρίσκονται μαζί κι η έλξη που αισθάνονται

αναπτύσσεται σε εκρηκτική ερωτική σχέση.

Όταν οι άνθρωποι διαβάζουν βιβλία ιστορίας, πολλές φορές έλκονται ή απωθούνται

από ορισμένες εποχές, γεγονότα ή άτομα. Πρέπει να έχουν ζήσει σ’ αυτές τις εποχές και

συνδέθηκαν μ’ αυτές τις ιδιαίτερες εμπειρίες ή άτομα. Έτσι, αισθάνονται πολύ ισχυρές

αντιδράσεις γι’ αυτά κατά τη διάρκεια αυτής της ζωής.

5 Φεβρουαρίου 1947

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Υπέροχα αποτελέσματα μπορούμε να βιώσουμε μέσω της προσευχής. Όταν κάποιος

είναι σοβαρά άρρωστος και πονά ή κινδυνεύει ή αντιμετωπίζει κάποια άλλη δυσκολία, τα

μέλη στην Ιαπωνία συχνά ψάλλουν το Amatsu Norito* δυνατά. Το άτομο που βρίσκεται σε

δυσχέρεια ανακουφίζεται, συχνά τόσο θαυματουργά που αναρωτιέται τι μπορεί να συνέβη.

Υπάρχει συγκεκριμένη αιτία γι’ αυτήν την πράξη.

Είναι η δονητική δύναμη του λόγου που προκαλεί ένα τέτοιο φαινόμενο που μοιάζει

με θαύμα. Το σύμπαν είναι γεμάτο με αιθέρα, μέσα στον οποίο υπάρχουν εβδομήντα

πέντε βασικοί ήχοι κι όλες τους οι παραλλαγές ή διαφορετικές συχνότητες βρίσκονται σε

συνεχή δονητική κίνηση. Αυτός ο χώρος λέγεται «το πνευματικό πεδίο του λόγου». Μέσω

των συχνοτήτων τους, όλα τα πράγματα στο σύμπαν βρίσκουν την ύπαρξη τους και με την

σειρά τους εκπέμπουν ήχους με συγκεκριμένα μήκη κύματος.

Το ανθρώπινο αυτί έχει τη δυνατότητα να ακούει μόνο τους ήχους που εμπίπτουν

μέσα στο περιορισμένο φάσμα του. Οι λέξεις που προφέρουμε αποτυπώνονται στον αιθέρα

που μας περιβάλλει και δημιουργούν κραδασμούς που επηρεάζουν το πνευματικό πεδίο. Οι

ενάρετες λέξεις εκπέμπουν υψηλούς κραδασμούς που ελαττώνουν τα σύννεφα στον

πνευματικό κόσμο, ενώ οι κακές λέξεις εκπέμπουν χαμηλούς κραδασμούς που αυξάνουν τα

σύννεφα.

Υπάρχει συγκεκριμένη σειρά στη διάταξη των βασικών ήχων στο πνευματικό πεδίο

του λόγου. Το μήκος κύματος των λέξεων που διαβιβάζουν καλές σκέψεις γεμάτες αγάπη

είναι συντονισμένες σ’ αυτήν την επιταγή και στο νόμο της αλήθειας, της αρετής και της

ομορφιάς. Είναι ευχάριστες στο ανθρώπινο αυτί, γιατί το διαπερνούν κι έρχονται σ’ επαφή με

την ψυχή, το κέντρο της συνειδητότητας. Αντίθετα, οι κακές λέξεις γεμάτες μίσος δεν

φτάνουν στην ψυχή, αλλά σταματούν στο μυαλό.

Το δευτερεύον πνεύμα, που είναι ζωώδους φύσεως, μπορεί να κυριαρχήσει στο

μυαλό και να μείνει εκεί, αλλά δεν μπορεί να μπει στην ψυχή. Όσο πυκνά είναι τα

σύννεφα που κυκλώνουν το μυαλό, τόσο πιο δυνατά και κατά συνέπεια πιο ενεργά γίνονται

τα δευτερεύοντα πνεύματα.

Όταν έχουμε μια τέτοια κατάσταση, τα σύννεφα και τα δευτερεύοντα πνεύματα

καλύπτουν το φως της ψυχής, η φωνή της συνείδησης γίνεται αδύναμη και το άτομο αρχίζει

να αντλεί ευχαρίστηση από κακές πράξεις.

Οι περισσότεροι άνθρωποι χαίρονται ν’ ακούν κάτι καλό. Επειδή οι δονήσεις που

απελευθερώνονται έχουν μια υφή ανάτασης, προκαλούν μια ευχάριστη αντίδραση στο

πνευματικό μας σώμα.

Όταν οι άνθρωποι αρέσκονται ν’ ακούν άσχημες λέξεις, είναι γιατί τα κατώτερα

πνεύματα αρέσκονται στους χαμηλούς κραδασμούς που εκπέμπουν αυτές οι λέξεις. Για

παράδειγμα, αν καλοί άνθρωποι τύχαινε να ακούσουν κατά λάθος κάποιους κακούς

ανθρώπους να κάνουν ανήθικα σχέδια, η κουβέντα των δεύτερων θα ήταν εξαιρετικά

δυσάρεστη στους πρώτους, σχεδόν αφόρητη, ενώ στους κακούς θα ήταν ευχάριστη.

Όταν φιλάνθρωπες λέξεις φτάσουν στο εσώτερο μέρος του πνευματικού σώματος, το

πρωταρχικό πνεύμα παίρνει μεγαλύτερη λάμψη κι αρχίζει να διαλύει τα σύννεφα που

κυκλώνουν την ψυχή. Αυτό στη συνέχεια κάνει τη δύναμη του δευτερεύοντος πνεύματος να

εξασθενήσει. Καθώς γίνεται αυτό, το πρωταρχικό πνεύμα κερδίζει περισσότερη δύναμη και

γίνεται κυρίαρχο κάνοντας τον άνθρωπο ν’ αναπτύξει μεγαλύτερη αντιπάθεια για τις λέξεις

με χαμηλό κραδασμό.

Όταν ψάλλετε το Amatsu Νorito, οι ισχυρές δονήσεις που εκπέμπονται από τις λέξεις,

αδυνατίζουν τα δευτερεύοντα πνεύματα μέσα στους ψάλλοντες, αλλά και μέσα στους

ακροατές. Αν ένα κακοποιό πνεύμα έχει κάνει κατάληψη σε κάποιον από τους ακροατές

βασανίζοντας το κορμί του, αυτό το πνεύμα θα χρειαστεί να φύγει. Τού είναι αδύνατο ν’

αντέξει την υψηλή κραδασμιακή δύναμη της προσευχής.

Όταν τα σύννεφα που κυκλώνουν το μυαλό ενός ανθρώπου ελαττωθούν ή διαλυθούν,

τότε και το φυσικό σώμα ελευθερώνεται από τα βάσανά του ανάλογα.

Η δύναμη του κραδασμού καλοδιαλεγμένων λέξεων είναι τεράστια. Έτσι, όταν το

Amatsu Norito απαγγέλλεται δυνατά, ο περιβάλλων πνευματικός κόσμος καθαρίζεται ακόμη

περισσότερο. Κατά τον ίδιο τρόπο, αποτελεσματική είναι και η Κυριακή Προσευχή,

αποσπάσματα από τη Βίβλο, οι Ψαλμοί ή ιερές λέξεις, αν και τα επίπεδα της κραδασμιακής

τους δύναμης διαφέρουν. Αν δεν είχαμε αυτές τις καλές λέξεις υψηλών κραδασμών, θα είχαν

μαζευτεί πολύ περισσότερα σύννεφα γύρω από τον κόσμο, προκαλώντας πολύ περισσότερες

καταστροφές απ’ αυτές που βλέπουμε σήμερα.

Υπάρχει άλλο ένα σημαντικό σημείο ν’ αναφέρουμε σε σχέση με τη δύναμη των

λέξεων. Δεν είναι μόνο οι δονήσεις των ίδιων των λέξεων που καθορίζουν το αποτέλεσμα

τους, αλλά επίσης κι ο βαθμός αγνότητας του πνευματικού όντος που τις προφέρει. Όσο πιο

καθαρή είναι η ψυχή, τόσο πιο δυνατά θα είναι τα δονητικά κύματα που εκπέμπονται από τις

προφερόμενες λέξεις.

Γι’ αυτό, πρέπει πάντα να κάνουμε το παν για ν’ ανεβάσουμε τους κραδασμούς μας

σ’ ένα ανώτερο πεδίο, ώστε οι λέξεις μας να έχουν μεγαλύτερη δύναμη.

5 Φεβρουαρίου 1947

* Το Amatsu Norito κατά λέξη σημαίνει “Η Προσευχή Των Ουρανών”. Είναι μια αρχαία Ιαπωνική προσευχή,

που χρησιμοποιείτο από τις απαρχές της ιστορίας της Ιαπωνίας. Με τον τρόπο ου συνδυάζει ήχους και

συλλαβές, το Amatsu Norito μεταφέρει έναν πολύ υψηλό και δυνατό κραδασμό. Γι’ αυτό τον λόγο ο Meishu-

Sama το χρησιμοποιεί.

Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Ένα ανθρώπινο ον υποτίθεται ότι κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί προς όφελος της

ανθρώπινης κοινωνίας, ενώ βρίσκεται σ’ αυτόν τον κόσμο εκπληρώνοντας την αποστολή που

του ανέθεσε ο Θεός. Όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται μόνο την εξωτερική

εμφάνιση των πραγμάτων κι επομένως κάνουν επανειλημμένες αρνητικές πράξεις χωρίς να

καταλαβαίνουν τι κάνουν. Γι’ αυτόν το λόγο σχηματίζουν σύννεφα που συσσωρεύονται στα

πνευματικά τους σώματα. Όταν πεθαίνουν κι αρχίζουν τις ζωές τους στον κόσμο του

πνεύματος, γίνεται ο εξαγνισμός των σύννεφων μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο.

Τώρα θα ήθελα να τραβήξω την προσοχή σας στο γεγονός ότι οι πνευματικοί κόσμοι

της Ιαπωνίας και της Δύσης είναι διαφορετικοί: τα χαρακτηριστικά του ενός είναι πιο κάθετα

στη φύση ενώ ο άλλος είναι πιο οριζόντιος. Παρ’ όλα αυτά, κυβερνώνται κι οι δυο από τους

ίδιους αιώνιους νόμους. Γι’ αυτόν το λόγο, ιδιαίτερα στην Ιαπωνία, υπάρχουν πάρα πολλοί

διαχωρισμοί των κοινωνικών τάξεων ενώ στη Δύση, υπάρχουν λιγότερες ταξικές διακρίσεις,

ένα είδος ισότητας. Σας παρακαλώ να θυμάστε καθώς διαβάζετε το υπόλοιπο του βιβλίου,

ότι η έρευνά μου αφορούσε τον πνευματικό κόσμο της Ιαπωνίας.

Όπως συχνά πριν έχω αναφέρει, υπάρχουν τρεις υποδιαιρέσεις στην πιο ψηλή

βαθμίδα, τρεις στη μεσαία και τρεις στην πιο χαμηλή, που κάνει ένα σύνολο από εννιά

διαχωρισμούς ή επίπεδα στον κόσμο του πνεύματος. Τα μεσαία άτομα πηγαίνουν στο μεσαίο

επίπεδο, οι πιο ενάρετοι πηγαίνουν κατευθείαν στο ανώτερο επίπεδο ενώ οι χειρότεροι πάνε

κατευθείαν στο κατώτερο.

Καθώς παρατηρούμε την κατάσταση ενός ανθρώπου που πεθαίνει, μπορούμε να

σχηματίσουμε μια ιδέα για το επίπεδο στο οποίο εισχωρεί αυτό το άτομο. Κάποιος που πάει

στο ανώτερο επίπεδο ή στη χώρα της ευτυχίας, ξέρει περίπου ποια στιγμή θα πεθάνει και δεν

δείχνει πόνο ή αγωνία την τελευταία στιγμή. Προσκαλεί τους συγγενείς του δίπλα του και

τους δίνει την τελευταία του επιθυμία. Μετά πεθαίνει σαν να κοιμόνταν, ήρεμα και απλά.

Αντίθετα, ένα άτομο που είναι καταδικασμένο να πάει στο κατώτερο επίπεδο, νιώθει πολύ

μεγάλη αγωνία την τελευταία στιγμή. Κάποιος που πάει στον ενδιάμεσο τομέα υποφέρει

έναν κανονικό βαθμό πόνου όταν πεθαίνει.

Μπορούμε επίσης να πούμε από τα χαρακτηριστικά ενός ατόμου που έχει μόλις

εκπνεύσει, από την τελευταία του πνοή, πού περίπου πηγαίνει. Κάποιος που το πνεύμα του

πάει στο κατώτερο επίπεδο, έχει ένα σκοτεινό, μαυριδερό ή σκοτεινό μπλε χρώμα κι έχει

έκφραση βαθιάς αγωνίας. Ένα άτομο του οποίου το πνεύμα πηγαίνει στο ενδιάμεσο επίπεδο,

έχει μια κοινή έκφραση και το πνεύμα του έχει γενικά ένα κίτρινο χρώμα.

Όταν ένα πνεύμα που πηγαίνει στο ενδιάμεσο επίπεδο φτάνει στην όχθη του ποταμού

της ζωής, μια γυναίκα που έχει την υπεύθυνη θέση εξετάζει τα ρούχα του. Αν τα ρούχα είναι

άσπρα, το πνεύμα προχωρεί. Αν τα ρούχα έχουν κάποιο χρώμα, η γυναίκα αλλάζει το πνεύμα

και του φοράει άσπρα ρούχα.

Μόλις ένα πνεύμα περάσει το ποτάμι της ζωής, αλλάζει το χρώμα του ενδύματός του.

Τα ρούχα ενός πνεύματος που έχει ελάχιστα σύννεφα παραμένουν άσπρα. Στα πνεύματα που

έχουν λιγότερα σύννεφα, τα ρούχα παίρνουν έναν απαλό τόνο κάποιου χρώματος. Κατά

κατερχόμενο βαθμό, τα χρώματα είναι κίτρινο, κόκκινο, μπλε και μαύρο. Ο τόνος του

χρώματος εξαρτάται από το πλήθος των πνευματικών σύννεφων.

Μετά το πνεύμα πηγαίνει στο χώρο της κρίσης, στο Δικαστήριο. Είναι διαφορετικό

από το δικαστήριο στον φυσικό κόσμο. Αυτό εδώ είναι ακριβές κι απόλυτα δίκαιο, χωρίς να

ευνοεί κανέναν ή να γίνεται κακή απόδοση δικαιοσύνης. Εκείνη τη στιγμή, το πρόσωπο του

αρχηγού της δικαιοσύνης φαίνεται να είναι διαφορετικό σε κάθε άτομο σύμφωνα με το

πνευματικό του επίπεδο. Σ’ ένα κακό άτομο, τα μάτια του δικαστή φαίνονται λαμπερά, το

σώμα του ανοιχτό ως τα αυτιά, πετιούνται φλόγες από την άκρη της γλώσσας κι είναι τόσο

απειλητικό, που το πνεύμα ανατριχιάζει από τρόμο. Άλλα σ’ ένα καλό άτομο, το πρόσωπο

του δικαστή φαίνεται να είναι γλυκό, απαλό κι έντιμο, ένα συναίσθημα φιλίας εκπέμπεται

απ’ αυτόν κι ένα συναίσθημα ευλάβειας πηγάζει μέσα απ’ το πνευματικό ον.

Κάθε πνεύμα αναγκάζεται να σταθεί μπροστά στον μεγάλο κρυστάλλινο καθρέφτη,

στον οποίο όλες οι πράξεις της ζωής που έχουμε ζήσει τελευταία αντανακλώνται και δια

μέσου του οποίου γίνεται η αξιολόγηση του βάρους των κακών πράξεων. Επίσης, γίνεται

ένας προηγούμενος έλεγχος σύμφωνα με τα αρχεία που έχουν κρατηθεί στο χώρο της κρίσης.

Υπάρχουν πνευματικά όντα που ζουν κι εργάζονται ως δικαστές στον κόσμο του πνεύματος,

έτσι ακριβώς όπως έχουμε δικαστές εδώ στη Γη, με τα θεία όντα του εξαγνισμού να τα

επιβλέπουν.

Κάθε πνεύμα έχει και μια ποινή σύμφωνα με την κρίση που έχει γίνει, που στέλνει το

καθένα σε κάποιο από τα υψηλότερα βασίλεια ή σε κάποιο από τα κατώτερα βασίλεια. Παρ’

όλα αυτά, ακόμη και κάποιος που τον έχουν καταδικάσει στο κατώτερο επίπεδο, μπορεί

πρώτα να μπει στο ενδιάμεσο επίπεδο, να μείνει εκεί για λίγο για να μπορέσει να εξασκηθεί

κι έτσι τού δίνεται η ευκαιρία ν’ αναπτυχθεί πνευματικά. Αν μετανιώσει και καλυτερέψει,

μεταφέρεται σ’ ένα υψηλότερο επίπεδο απ’ αυτό στο οποίο το είχαν καταδικάσει στην αρχή.

Αυτή τη στιγμή η πνευματική καθοδήγηση δίνεται από άτομα που ήταν ιερείς ή

πνευματικοί δάσκαλοι διαφόρων θρησκειών και φιλοσοφιών ενώ βρίσκονταν πάνω στη Γη

και τους έχει ανατεθεί να δουλέψουν ως οδηγοί στον κόσμο του πνεύματος. Η περίοδος

εκπαίδευσης στο ενδιάμεσο επίπεδο μπορεί να διαρκέσει από μερικές μόνον ημέρες ως τα

τριάντα χρόνια. Αυτοί που δεν έχουν αλλάξει στο τέλος των τριάντα χρόνων πρέπει να πάνε

σε κάποια από τις κατώτερες περιοχές.

Όταν τα μέλη μιας οικογένειας κάνουν μνημόσυνα με απόλυτη ειλικρίνεια για

κάποιο άτομο που έχει πεθάνει ή όταν κάνουν πράξεις ευσπλαχνίας κι άλλες καλές πράξεις

επανειλημμένα, ο εξαγνισμός των πεθαμένων επιταχύνεται.

Υπό αυτήν την έννοια, αφού είναι σίγουρα καλό να εκτελεί κανείς τις υποχρεώσεις

του ως προς τους γονείς του, να είναι πιστός στο σύντροφό του, να είναι ευγενικός και να

δείχνει αγάπη στα άλλα μέλη της οικογένειας, έχει μεγάλη σημασία να συνεχίζει κανείς να

είναι έτσι και αφού πεθάνουν. Τα πνευματικά όντα που έχουν φύγει, χαίρονται πολύ όταν

τους κάνουν μνημόσυνα.

5 Φεβρουαρίου 1947

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Ο πνευματικός κόσμος είναι ένα θαυμαστό μυστικό μέρος, το οποίο είναι

εντελώς ακατανόητο στην πρακτική λογική των περισσότερων μοντέρνων ανθρώπων.

Είμαι διατεθειμένος να γράψω σχετικά με το πώς οι σκέψεις των ανθρώπων

αντανακλώνται σ’ αυτόν τον κόσμο.

Εφόσον το Πνευματικό Βασίλειο είναι ο κόσμος της σκέψης, όλα έρχονται από το

τίποτα και ξαναγυρίζουν στο τίποτα. Όλα είναι ευμετάβλητα. Ας φανταστούμε για

παράδειγμα ότι δυο γλύπτες κατασκευάζουν δυο αγάλματα κάποιας θεϊκής οντότητας.

Σύμφωνα με την προσωπικότητα του καθενός, θα υπάρχουν διαφορές στις θεϊκές

οντότητες που θα αναπαρασταθούν. Αν η προσωπικότητα του ενός γλύπτη βρίσκεται

σε υψηλότερο επίπεδο, ένα θεϊκό πνεύμα υψηλότερου επιπέδου θα ενσωματωθεί στο

έργο του. Ακόμη κι αν το άλλο άγαλμα έχει ακριβώς την ίδια μορφή, θα διαπνέεται από

ένα διαφορετικό πνεύμα, ανάλογα με την προσωπικότητα του άλλου καλλιτέχνη.

Θα ήθελα να σας θυμίσω ένα πράγμα ακόμη. Όταν οι άνθρωποι πάνε στους

ναούς για να προσκυνήσουν και να λατρέψουν, εάν προσευχηθούν με την ψυχή τους

μπροστά στα αντικείμενα της λατρείας, τα θεία πλάσματα εκπέμπουν φοβερή δύναμη,

με αλλά λόγια η ένταση του Φωτός αυξάνεται. Αντίστροφα, όταν οι προσκυνητές

παρευρίσκονται στη θεία λειτουργία τυπικά ή από αίσθηση καθήκοντος και υπάρχει

έλλειψη πραγματικής ευλάβειας, η θεία ενέργεια μειώνεται ανάλογα. Επίσης, όσο

μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των πιστών, τόσο πιο έντονο κι ακτινοβόλο γίνεται το

Φως το οποίο προέρχεται από το αντικείμενο της λατρείας.

Υπάρχει μια παλιά Ιαπωνική παροιμία που λέει: «Ακόμη και το κεφάλι της

σαρδέλας, εάν πιστεύεις σ’ αυτό, μπορεί να κάνει θαύματα». Θα σάς εξηγήσω τι

ακριβώς σημαίνει αυτό. Ας υποθέσουμε ότι ένα άτομο το οποίο είναι χαμηλού

πνευματικού επιπέδου και το οποίο δεν είναι πνευματικά ικανό, δημιουργεί ένα

αντικείμενο λατρείας και το υπερασπίζεται φανατικά σαν κάτι το θείο με πολλούς

έξυπνους τρόπους. Ας υποθέσουμε πως για λίγο πολλοί άνθρωποι ελκύονται από αυτό.

Μέσα στη συνείδηση αυτών των πιστών, ένα απατηλό ον που εμφανίζεται σαν θείο

ον, έρχεται για να δημιουργηθεί στο πνευματικό Βασίλειο. Έτσι λοιπόν, το αντικείμενο

της λατρείας αρχίζει να εκπέμπει έναν σημαντικό βαθμό δύναμης κι οι πιστοί αρχίζουν

να βιώνουν αρκετά καλά, τα οποία όλα είναι δημιουργήματα της ανθρώπινης

συνείδησης. Αυτό είναι στ’ αλήθεια περίεργο, μυστηριώδες, αλλά μια τέτοια θρησκεία

μπορεί να συνεχίσει να ευδοκιμεί για λίγο. Όμως εφόσον δεν είναι επικεντρωμένη σε

ένα πραγματικά θείο ον αλλά μόνο σε ένα προσωρινό και φανταστικό αντικείμενο,

μοιραία θα εξαφανιστεί στο τέλος. Οι περισσότεροι από σας θα γνωρίζετε ή θα έχετε

ακούσει για τέτοια περιστατικά. Νομίζω ότι οι περισσότερες σύγχρονες θρησκείες

είναι τέτοιας φύσης.

Ύστερα, θα ήθελα να εξηγήσω τις πράξεις των κακών πνευμάτων. Δεν μπορώ

να αρνηθώ το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί κακόβουλοι που για να ικανοποιήσουν τις

επιθυμίες τους δε νοιάζονται όταν εμπλέκουν τους ανθρώπους στη δυστυχία. Όπως

πάντα τονίζω, αυτά είναι τα προϊόντα του υλισμού τα οποία καλλιεργούν στους

ανθρώπους μια δυσπιστία για το αόρατο και για ο,τιδήποτε πνευματικό. Όταν

εξετάζουμε αυτές τις αρνητικές σκέψεις ή κατορθώματα από πνευματική άποψη, είναι

πολύ περίεργα και δημιουργούν πραγματικά τρομακτικές εικόνες.

Εάν ένα άτομο προκαλεί πόνο σε κάποιο άλλο, αυτός που υποφέρει είναι

σχεδόν σίγουρο ότι θα μνησικακήσει, θα αισθανθεί κακία προς αυτόν που τού έκανε το

κακό ή θα προσπαθήσει να τον εκδικηθεί. Ο αρνητικός κραδασμός ο οποίος

δημιουργείται από αυτήν τη συνείδηση, φτάνει σ’ αυτόν που έχει κάνει το κακό μέσα

από την πνευματική χορδή. Βλέποντάς το πνευματικά, ο θυμός ή η έχθρα δημιουργεί

μια φοβερή εικόνα, η οποία εάν ήταν ορατή με φυσικό τρόπο, θα έκανε εύκολα και τον

πιο κακό να αλλάξει. Εάν ο αριθμός αυτών που βασανίζονται αυξηθεί από μια σε δυο ή

δέκα χιλιάδες, οι σκέψεις αυτών των ανθρώπων συγκεντρώνονται και δημιουργούν μια

οπτασία απερίγραπτα φοβερή και περίεργη. Αυτή αλλάζει διάφορες μορφές, οι οποίες

περικυκλώνουν αυτόν που έκανε το κακό και προσπαθούν να τον καταστρέψουν με

αδιανόητους τρόπους.

Αυτός είναι ο λόγος γιατί ορισμένοι μεγάλοι ήρωες και άλλοι άνθρωποι με

εξουσία τελειώνουν τη ζωή τους μέσα σε μεγάλη δυστυχία. Η Ιστορία αποδεικνύει

πόσο αληθινό είναι αυτό όσον αφορά τις ζωές σπουδαίων ατόμων από το παρελθόν

μέχρι σήμερα. Επίσης, όταν σκεφτόμαστε το τραγικό τέλος κακών πολιτικών, την

πτώση αυτών που έκαναν γρήγορα πλούτη, τις μοίρες αυτών που παρέσυραν και

κορόιδεψαν πολλές γυναίκες, τις τελευταίες ημέρες των κακών τοκογλύφων, μπορούμε

να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό.

Από την άλλη μεριά, εάν ένα άτομο κάνει αρκετές καλές πράξεις και δέχεται

ευγνωμοσύνη από πολλούς ανθρώπους, οι θετικές σκέψεις τους γίνονται Φως και τον

περιβάλλουν, έτσι ώστε γίνεται ένα άτομο σπουδαίας αρετής κι ο κραδασμός του

γίνεται πιο υψηλός. Τα κακά πνεύματα δεν μπορούν να τον πλησιάσουν, γιατί

φοβούνται την ακτινοβολία αυτής της αύρας. Επομένως, αυτός γίνεται ένα ευτυχισμένο

κι επιτυχημένο πρόσωπο. Η αύρα που περιβάλλει το κεφάλι των Αγίων ή των υψηλών

πνευματικών όντων σε πίνακες ή σε γλυπτά συμβολίζει την ακτινοβολία αυτή.

Από την παραπάνω εξήγηση, θα συνειδητοποιήσετε πόση σημασία πρέπει να

προσδίδει ο άνθρωπος στη σκέψη του.

25 Οκτωβρίου 1949

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ

Πώς και γιατί ξεσπάει μια φωτιά; Συνήθως υπάρχει ένας πασιφανής φυσικός λόγος.

Μια φωτιά δημιουργείται συνήθως από κάποιου είδους απερισκεψία, ένα σπίρτο ή κάποιο

τσιγάρο που πετάξαμε, μια σόμπα που την τοποθετήσαμε επικίνδυνα ή κάποια παρόμοια

πράξη. Από τη σκοπιά κάποιου ο οποίος κάνει πνευματική εργασία, υπάρχει πάντα ένας

πνευματικός λόγος γιατί ανάβει μια φωτιά. Έτσι, χρειάζεται να εξηγήσουμε τον αληθινό λόγο

μιας τέτοιας καταστροφής λέγοντας ότι η αιτία βρίσκεται στο αόρατο πνευματικό βασίλειο.

Όπως λέμε πάντα, η αρρώστια είναι η πράξη της φύσης που εξαγνίζει το σώμα. Όταν

φτάνει σ’ ένα ορισμένο όριο η συσσώρευση νεφών ενός ατόμου, που εμφανίζονται σαν

τοξίνες στο φυσικό μας σώμα, αρχίζει μια φυσική δραστηριότητα αποβολής, γιατί οι τοξίνες

αρχίζουν να εμποδίζουν την καλή λειτουργία των οργάνων. Έτσι εξαγνίζεται το πνευματικό

σώμα και εμφανίζεται κάθαρση στο φυσικό σώμα, μια πράξη χωρίς την οποία δεν μπορούμε

να διατηρήσουμε την υγεία μας. Επομένως, η κάθαρση είναι μια μεγάλη ευλογία που

συμβαίνει σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους που καθόρισε ο παντοδύναμος Θεός.

Το να αναφερθώ στις αρρώστιες ενώ εξηγώ το νόημα των φωτιών, μπορεί να σας

φανεί περίεργο, αλλά αυτό το κάνω γιατί ο λόγος για τις αρρώστιες και τις φωτιές είναι ο

ίδιος. Η φωτιά είναι επίσης μια μορφή εξαγνισμού.

Το ίδιο αληθεύει και για τις καταιγίδες όλων των κατηγοριών. Όταν ο Πνευματικός

Κόσμος σκεπάζεται από σύννεφα κι έχουν συσσωρευτεί ακαθαρσίες από κακές σκέψεις,

λέξεις κι έργα ανθρωπίνων όντων, γίνεται συνήθως κάθαρση μέσω κάποιου είδους

καταιγίδας. Οι ακαθαρσίες ή τα σύννεφα διασκορπίζονται από τον άνεμο, ξεπλένονται από

το νερό και μετά στεγνώνουν από τον ήλιο. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο εξαγνίζεται το

βασίλειο του πνεύματος, ο αιθέρας. Η αρρώστια είναι ο εξαγνισμός ή ο καθαρισμός του

ανθρώπινου σώματος, ενώ οι καταιγίδες είναι ο καθαρισμός της ατμόσφαιρας πάνω στη γη.

Και τα κτίρια πρέπει να εξαγνιστούν, όταν έχει συσσωρευτεί ένα ποσό από

πνευματικά σύννεφα. Οι συννεφιασμένες συνθήκες των κτιρίων οφείλονται κυρίως στα

ακάθαρτα χρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για να κτιστούν και στις αρνητικές σκέψεις,

λέξεις ή πράξεις αυτών που ζουν μέσα σ’ αυτά.

Κάποτε συνάντησα ένα άτομο που είχε το χάρισμα της μαντικής. Είπε ότι καθώς

περπατούσε στις οδούς του Τόκιο, μερικά χρόνια πριν το μεγάλο σεισμό του 1923, είδε με το

μάτι του μέντιουμ που είχε, κατά μήκος των δρόμων όπου υπήρχαν μεγάλα κτίρια κι ακριβά

σπίτια, ερείπια και κατεστραμμένα σπίτια, βρώμικους δρόμους κι απόρησε γιατί τα πράγματα

είχαν καταντήσει έτσι. Μετά από λίγο χρονικό διάστημα, έγινε ο σεισμός κι ακολούθησε μια

μεγάλη φωτιά που κατέστρεψε το Τόκιο και τις γύρω περιοχές. Τότε κατάλαβε τι σήμαινε

αυτό που είχε δει. Το όραμα που είχε δει είχε υλοποιηθεί.

Όπως συνηθίζω να τονίζω πάντα, είναι αλήθεια το ότι όσα γίνονται σ’ αυτόν τον

κόσμο συμβαίνουν πρώτα στον Πνευματικό Κόσμο. Σύμφωνα με το νόμο του Πνευματικού

Κόσμου που προηγείται του φυσικού, το πνευματικό βασίλειο εξαγνίζεται πρώτο και μετά ο

εξαγνισμός αντανακλάται στο φυσικό επίπεδο.

Σε μια μεγάλη φωτιά που κατέστρεψε το Ατάμι το 1950, η περιοχή τριγύρω από το

κτίριο που χρησιμοποιούσαμε ως προσωρινή έδρα τυλίχθηκε στις φλόγες, αλλά το κτίριο δεν

κάηκε. Το κτίριο δεν είχε πνευματικά σύννεφα κι ήταν αρκετά φυσικό το ότι σώθηκε.

Από υλική σκοπιά, πρέπει να κάνουμε κάθε προσπάθεια για να κτίσουμε όσο το

δυνατόν περισσότερα κτίρια προστατευμένα από τη φωτιά. Όσον αφορά το πνεύμα, πρέπει

να προσπαθήσουμε να κάνουμε τα κτίριά μας καθαρά. Κάνοντας αυτήν την προσπάθεια,

δημιουργούμε κάποιου είδους πνευματική προστασία ενάντια στη φωτιά. Όταν όλοι οι

κάτοικοι της γης συνειδητοποιήσουν αυτήν την αλήθεια και αναλάβουν τις ευθύνες τους, οι

πόλεις μας θα είναι πραγματικά προστατευμένες από την φωτιά και δε θα καταστραφούν

ποτέ από τις φλόγες.

20 Μαΐου 1950

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΤΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΩΝ

Όπως όλοι γνωρίζετε, στην προσπάθειά μας να εξαπλωθεί αυτό το Έργο, τα δύο μέσα

που έχουμε χρησιμοποιήσει ως τώρα είναι το Johrei και οι εκδόσεις μας. Από δω και στο

εξής όμως, πρόκειται να μεταδώσουμε στους ανθρώπους τη φιλοσοφία μας μέσα από

διαλέξεις κι ομαδικές συζητήσεις.

Αυτό θα εξαπλώνει τις διδασκαλίες μας διά μέσου της ακοής κι έτσι, εκτός από τις

προσπάθειές μας να αφυπνίσουμε τους ανθρώπους μέσα από το Johrei και μέσα από το

διάβασμα, προστίθεται και η μέθοδος μέσω της ακοής.

Βέβαια, το να προσεγγίζουμε ανθρώπους μέσω της ακοής, σημαίνει ότι θα τους

εξηγούμε ποια είναι η πίστη μας μέσα από τον προφορικό λόγο, πράγμα που θα τους

αποκαλύψει πόσο θαυμάσια είναι η φιλοσοφία μας. Χρησιμοποιώντας αυτήν την τριπλή θα

έχουμε ακόμη καλύτερα αποτελέσματα.

Για να μπορέσετε να γίνετε ένα αποτελεσματικό όργανο για να βοηθήσετε

μελλοντικούς ακροατές να καταλάβουν τους σκοπούς της φιλοσοφίας μας, πρέπει εσείς οι

ίδιοι να έχετε μεγάλες γνώσεις για την πίστη μας. Πρέπει να μπορείτε να εντυπωσιάζετε τους

άλλους με το γεγονός ότι η δική μας είναι μία ξεχωριστή κοινότητα με μια θαυμάσια

φιλοσοφία. Ως αποτέλεσμα, πρέπει να πετυχαίνετε να προκαλέσετε μέσα τους την επιθυμία

να συμμετέχουν στο Έργο μας.

Συχνά ακούω μέλη να λένε ότι σε τέτοιες καταστάσεις δεν είναι καλοί στην ομιλία κι

ότι δεν μπορούν να εκφράζουν τις σκέψεις τους με αρκετή επιδεξιότητα. Νομίζω ότι αυτό το

είδος σκέψης είναι λάθος. Όπως λέω πάντα, δεν είναι η επιδεξιότητα στην ομιλία που μπορεί

να αγγίξει τις καρδιές άλλων ανθρώπων, είναι η ειλικρινής αγάπη μέσα μας που μπορεί να

τους συγκινήσει. Αυτή η ειλικρίνεια αγγίζει τ’ αυτιά των ακροατών και συγκινεί τις ψυχές

τους. Αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία. Ο τρόπος ομιλίας, είτε είναι εύγλωττος ή

άκομψος, είναι δευτερεύουσας σημασίας.

Για να μπορέσετε να εντυπωσιάσετε τους άλλους με το ζήλο και την ειλικρίνειά σας,

πρέπει να έχετε πλήρη κατανόηση αυτού για το οποίο μιλάτε. Άρα, πρέπει να κάνετε ό,τι

καλύτερο για να αυξήσετε και να εμβαθύνετε τις γνώσεις σας για το Έργο μας. Και γι’ αυτόν

το σκοπό, το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να διαβάζετε και να μελετάτε τις

διδασκαλίες μας όσο το δυνατό περισσότερο. Όταν σας γίνονται ερωτήσεις (πράγμα που θα

συμβαίνει συχνά), πρέπει να μπορείτε να δίνετε ακριβείς απαντήσεις. Ειδάλλως, αυτοί που

ρωτούν, σίγουρα δε θα μείνουν ικανοποιημένοι. Όσο δύσκολη κι αν είναι μία ερώτηση,

πρέπει να μπορείτε να την απαντήσετε με τρόπο που θα ικανοποιήσει αυτόν που σας ρωτά.

Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να σας προσφέρω λίγες συμβουλές. Κάποιοι άνθρωποι

δίνουν λανθασμένες απαντήσεις όταν τους στριμώχνουν στη γωνία. Εάν αυτοί που ρωτούν

πιέζουν πολύ σκληρά, μπορεί ν’ απαντήσουν υπεκφεύγοντας. Αυτό είναι τελείως λάθος. Ως

άνθρωποι που πιστεύετε στο Θεό, πρέπει να λέτε μόνο την αλήθεια για τα πνευματικά

πράγματα, δεν επιτρέπεται να κάνετε αλλιώς. Ό,τι δεν ξέρετε, μπορείτε να παραδέχεστε

έντιμα ότι δεν το ξέρετε.

Συχνά κάποιοι αρέσκονται να υποκρίνονται ότι ξέρουν κάτι, επειδή φοβούνται ότι οι

άλλοι θα τους περιφρονήσουν εάν δεν έχουν γνώσεις. Αυτό είναι το χειρότερο πράγμα που

μπορούν να κάνουν, διότι επιφέρει αντίθετα αποτελέσματα. Εάν υπάρχει κάτι που δεν

γνωρίζετε και παραδέχεστε ότι δεν το γνωρίζετε, ο ακροατής θα συνειδητοποιήσει ότι

είσαστε ένας τίμιος άνθρωπος, ότι είστε αξιόπιστος. Όσο σπουδαίο και αν είναι ένα άτομο,

δεν γίνεται να περιμένουμε να γνωρίζει τα πάντα, κανείς δεν μπορεί. Έτσι, εάν υπάρχει κάτι

που δεν ξέρετε, δεν είναι ντροπή να το παραδεχτείτε.

Άλλο ένα πράγμα που θα ήθελα να αναφέρω είναι ότι, όταν μέλη μού κάνουν

ερωτήσεις, συχνά αναφέρονται σε θέματα που μπορούν να βρεθούν στα γραπτά μου. Το

κάνουν γιατί αμελούν να διαβάζουν τις διδασκαλίες. Σας συμβουλεύω να τις διαβάζετε όσο

μπορείτε περισσότερο. Όσο περισσότερο διαβάζετε, τόσο βαθύτερη θα γίνεται η πίστη σας

και τόσο καθαρότερη θα είναι η πνευματική σας ύπαρξη. Εάν αμελείτε να μελετάτε τις

διδασκαλίες, θ’ αρχίσετε να παρατηρείτε μια μείωση της πνευματικής σας δύναμης.

Όσο πιο πολύ προχωράει η πνευματική σας κατανόηση, τόσο πιο πολύ έλκεστε προς

τις διδασκαλίες, μέχρι να φτάσετε να τις μελετάτε με νέα ένταση και θέρμη. Είναι καλό να

τις διαβάζετε ξανά και ξανά, μέχρι να δείτε ότι έχουν γίνει ένα αναπόσπαστο κομμάτι της

ύπαρξής σας. Περιττό να πούμε ότι, όσο περισσότερο τις διαβάζετε, τόσο καθαρότερα θα

συνειδητοποιείτε το Θέλημα του Θεού.

29 Νοεμβρίου 1950

ΘΕΙΑ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ

Λέξεις όπως ακτινική ενέργεια και ραδιενέργεια περιλαμβάνονται τώρα στο λεξιλόγιο

του μέσου ανθρώπου. Ήρθαν στο προσκήνιο με την ανακάλυψη του ραδίου και έγιναν μέρος

της καθημερινής μας γλώσσας με την εξέλιξη της διάσπασης του ατόμου. Τώρα πολλά άλλα

στοιχεία έχουν ανακαλυφθεί και χρησιμοποιούνται στην εξέλιξη της επιστήμης. Αυτά τα

στοιχεία - ουράνιο, θόριο, πλουτώνιο - αναμφίβολα θα βρουν εφαρμογές σε πολλούς νέους

τομείς στο μέλλον συνεισφέροντας με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα στην ευημερία του

ανθρώπου.

Υπάρχει κάτι, ωστόσο, που ξεπερνά την ορυκτή ακτινοβολία με κάθε τρόπο. Την

αποκαλώ Θεία Πνευματική Ακτινοβολία. Όταν εφαρμόζεται στα ανθρώπινα προβλήματα

φέρνει θαυμάσια αποτελέσματα. Αντίθετα με την ορυκτή ακτινοβολία η οποία πρέπει να

προέρχεται από γήινα στοιχεία, η Θεία Πνευματική Ακτινοβολία προέρχεται από την

Οικουμενική Ενέργεια της Ζωής. Είναι χωρίς περιορισμούς και μεταδίδεται δια μέσου του

ανθρώπινου σώματος. Περιέχει μόρια τα οποία είναι πιο μικροσκοπικά και υψηλότερου

δονητικού ρυθμού από αυτά της ορυκτής ακτινοβολίας.

Η Θεία Πνευματική Ακτινοβολία μπορεί να ενεργοποιηθεί ακολουθώντας μία ειδική

μέθοδο την οποία αποκαλώ Johrei. Ένα από τα πλέον ξεχωριστά χαρακτηριστικά της είναι

ότι είναι αποτελεσματική μόνο όταν το κίνητρο που μας ωθεί στη χρήση της αξίζει, είναι

δίκαιο και ωφέλιμο για την ανθρωπότητα.

Οι θείες ευλογίες οι οποίες έχουν χαριστεί στους πιστούς διαφόρων θρησκειών δια

μέσου των αιώνων υπάρχουν εξαιτίας αυτού του Θείου Φωτός. Σε σύγκριση με την

Ακτινοβολία που διοχετεύεται διαμέσου του Johrei, όμως, εκείνη που ο Θεός έστελνε στο

παρελθόν ήταν πολύ ασθενέστερη διότι ο καιρός δεν ήταν ώριμος.

Η Θεία Ακτινοβολία ή το Θείο Φως όταν διοχετεύεται στο πνευματικό σώμα ενός

ατόμου διασκορπίζει τα σύννεφα στο πνευματικό σώμα και υψώνει την πνευματική δόνηση

προκαλώντας αντιδράσεις στο πνευματικό, νοητικό και φυσικό σώμα. Όταν τα σύννεφα

διασκορπίζονται το πνεύμα ανυψώνεται και η θεία φύση ξεδιπλώνεται όλο και περισσότερο

προκαλώντας τις λεπτοφυέστερες πνευματικές ιδιότητες του ατόμου να έρθουν στο

προσκήνιο. Ο νους εστιάζεται κατάλληλα ανακουφίζοντάς το από την σύγχυση.

Γι' αυτό το Johrei έχει αποδειχτεί πάρα πολύ αποτελεσματικό όταν χρησιμοποιείται

σε νοητικές διαταραχές πολλών τύπων. Όταν τα σύννεφα διασκορπιστούν από το πνευματικό

σώμα οι τοξίνες στο φυσικό σώμα διαλύονται και εξαλείφονται κατά ένα μεγάλο μέρος. Ο

πόνος ή η δυσφορία που αισθάνεται το άτομο είναι μέρος της διαδικασίας εξαγνισμού και το

Johrei επιταχύνει αυτή τη διαδικασία φέροντάς την στο τέλος πιο γρήγορα από όσο θα

τελείωνε με άλλον τρόπο.

Η χρήση της Θείας Πνευματικής Ακτινοβολίας δεν περιορίζεται στους ανθρώπους.

Πολλά φυτά που έχουν εξασθενίσει από επιθέσεις εντόμων, ακραίες καιρικές συνθήκες ή

άλλες καταστρεπτικές δυνάμεις έχουν αναβιώσει μέσω του Johrei και η ποιότητα του ίδιου

του χώματος έχει βελτιωθεί. Όταν οι σπόροι και το χώμα εξαγνιστούν επαρκώς είναι ορατή

μία σημαντική βελτίωση στην ποιότητα και στην ποσότητα της σοδειάς.

Μπορεί να φαίνεται ότι μια τόσο μεγάλη δύναμη είναι διαθέσιμη μόνο σε λίγα,

επιλεγμένα άτομα αλλά δεν είναι έτσι. Οποιοδήποτε, όταν προετοιμαστεί κατάλληλα, μπορεί

να διοχετεύσει το Θείο Φως. Η ένταση μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το επίπεδο της

επίγνωσης του ατόμου αλλά είναι δυνατό για οποιοδήποτε μέλος να το διοχετεύσει

αποτελεσματικά.

25 Μαΐου 1949

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ

Από την αρχαία εποχή προκαλούσαν στην Ιαπωνία καταστροφές οι άνεμοι, το νερό κι

η φωτιά. Αυτά τα τρία στοιχεία τα ονομάζουμε «οι τρεις κύριες καταστροφές». Αυτές που

προκαλούνται από την πείνα, την αρρώστια και τον πόλεμο τις αποκαλούν «οι τρεις

υποδεέστερες καταστροφές». Τι ακριβός είναι αυτά τα γεγονότα; Θα γράψω για το αληθινό

και βαθύτερο νόημα τους.

Ο αληθινός λόγος για το ότι υπάρχουν καταιγίδες είναι το ότι αυτές οι εξαγνίζουν την

περιοχή μεταξύ του ουρανού και της γης. Τέτοιου είδους εξαγνισμός είναι απαραίτητος γιατί

υπάρχει συσσώρευση σύννεφων και βρώμικων στοιχείων στον κόσμου του πνεύματος. Αυτά

τα παρασύρει ο άνεμος και τα ξεπλένει η δύναμη της βροχής.

Τα πνευματικά σύννεφα σχηματίζονται από τις ανθρώπινες σκέψεις και λόγια. Οι

βλαβερές σκέψεις, η έλλειψη ικανοποίησης, το μίσος, η ζήλια, η πικρία, το ψεύδος, η

εκδίκηση κι άλλα σχηματίζουν σύννεφα και σκοτεινιάζουν το βασίλειο του πνεύματος. Οι

λέξεις που έχουν λεχθεί με κακοήθεια και που έχουν στραφεί ενάντια στη φύση, όπως

παραδείγματος χάρη οι αναφορές στον κακό καιρό ή οι διαθέσεις εναντίον των ανθρώπων

όπως ο θυμός, η κατάχρηση, η καταδίκη, η κακοπροαίρετη κριτική και τα παράπονα,

σχηματίζουν σύννεφα κι επισκιάζουν το πνευματικό βασίλειο του λόγου.

Όταν η συσσώρευση των σύννεφων που δημιουργήθηκε από διάφορες διαδικασίες

φτάνει σ’ ένα ορισμένο μέγεθος δημιουργείται ένα είδος τοξίνης το οποίο είναι βλαβερό για

τη φυσική ανάπτυξη της ανθρώπινης ζωής και διάνοιας. Έτσι αρχίζει μια φυσική

δραστηριότητα κάθαρσης. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο δρα ο Νόμος του Σύμπαντος.

Όπως σας έχω αναφέρει νωρίτερα, η συσσώρευση των σύννεφων στο βασίλειο του

πνεύματος δεν έχει μόνο αρνητική επιρροή στην ανθρώπινη υγεία αλλά επηρεάζει επίσης και

την υγεία των δέντρων και των φυτών. Επηρεάζει ιδιαίτερα τα αγροτικά προϊόντα και

μερικές φορές αναγκάζει τα φυτά να μη βλασταίνουν και να πληθαίνουν οι αρρώστιες από τα

έντομα.

Τα τελευταία χρόνια, σε πολλές περιοχές της Ιαπωνίας, η εισβολή από βλαβερά

έντομα που σκοτώνουν τα πεύκα και τους κέδρους έχει γίνει πολύ μεγάλο πρόβλημα. Ο

λόγος είναι ο ίδιος. Έχουν αυξηθεί τα σύννεφα στον κόσμο του πνεύματος. Θα είναι δύσκολο

να σταματήσει κανείς την αναπαραγωγή των βλαβερών εντόμων, εκτός αν οι άνθρωποι

αναπτυχθούν πνευματικά κι έτσι αυξηθούν οι παλμοί τους. Μ’ άλλα λόγια, η λάθος στάση

στη σκέψη και στο λόγο του Γιαπωνέζικου λαού κάνουν τα πεύκα και τους κέδρους να

πεθαίνουν. Απ’ αυτό μπορούμε να καταλάβουμε πόσο βασικό είναι να αποφεύγουμε τις

αρνητικές σκέψεις, λέξεις και έργα.

Δεν υπάρχουν μόνο τρομερές φυσικές καταστροφές. Υπάρχουν επίσης κι αυτές που

έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος, όπως ξέρουμε όλοι. Νομίζω ότι η πιο καταστροφική απ’

αυτές είναι ο πόλεμος. Θα σας γράψω τις απόψεις μου που αφορούν τα αίτια του πολέμου,

που πολύ πιθανόν μπορεί να θεωρηθούν κάπως παρατραβηγμένες. Παρόλα αυτά, θα ήθελα

να τις διαβάσετε πολύ προσεχτικά και με απόλυτη συγκέντρωση.

Δε χρειάζεται να σας πω ότι ο πόλεμος είναι μια μαζική διαμάχη. Φαίνεται ότι η

ανθρωπότητα έχει προτιμήσει τη διαμάχη από την ειρήνη. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τις

σχέσεις ανάμεσα στα έθνη αλλά επίσης και γι’ αυτές μέσα στα έθνη. Καθώς κοιτάμε γύρω

μας παρατηρούμε διαρκή διαμάχη στην κυβέρνηση, στη βιομηχανία και σε κάθε είδους

συνεργασίες. Φαίνεται ότι υπάρχει μια διαρκής πάλη ανάμεσα σε άτομα ή σε ομάδες, ώστε

συχνά να κάνουν κριτική ή να κατηγορούν ο ένας τον άλλο.

Παρατηρούνται διαμάχες ανάμεσα σε άτομα που έχουν το ίδιο επάγγελμα, ανάμεσα

στις οικογένειες κι ανάμεσα σε φίλους και γνωστούς. Πράγματι, όταν τα σκεφτόμαστε αυτά,

καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει παγκόσμια διαμάχη ανάμεσα στους ανθρώπους. Ακόμη και στα

πεζοδρόμια και στους δρόμους, στα λεωφορεία και στα τραίνα, συχνά παρατηρούμε

ανθρώπους να μαλώνουν μεταξύ τους. Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι ασυμφωνίες κι οι

διαμάχες γεμίζουν μεγάλο μέρος της ζωής μας. Από πού προέρχεται αυτή η συνείδηση της

διαμάχης στους ανθρώπους;

Όλοι έχουν μερικά σύννεφα στο πνευματικό τους σώμα. Όπως σας εξήγησα πριν,

υπάρχουν δυο λόγοι για το σχηματισμό αυτών των σύννεφων. Ο ένας είναι οι λάθος σκέψεις,

λέξεις και πράξεις. Ο άλλος είναι η εισαγωγή ουσιών στο φυσικό μας σώμα που κάνουν το

αίμα βρώμικο και του στερούν την πνευματική του ενέργεια, γιατί, σύμφωνα με τη φώτιση

που έχω δεχτεί, το αίμα είναι η υλοποιημένη μορφή του πνεύματος.

Όταν αυξάνονται οι βρώμικες ουσίες στο αίμα, οι πνευματικοί παλμοί επηρεάζονται

και σχηματίζονται σύννεφα. Αυτά εμφανίζονται ως τοξίνες στο φυσικό μας σώμα και

τείνουν να μαζεύονται ιδιαίτερα γύρω από τα κέντρα του νευρικού συστήματος. Τα πιο

ενεργητικά σημεία είναι οι περιοχές πάνω από το λαιμό, ο εγκέφαλος, τα μάτια, η μύτη, το

στόμα και τα αυτιά. Οι περιοχές αυτές εξυπηρετούνται από νεύρα και δουλεύουν χωρίς ν’

αναπαύονται ούτε μια στιγμή κατά τη διάρκεια των ενσυνείδητων περιόδων, ακόμη κι αν τα

χέρια και τα πόδια είναι τελείως χαλαρωμένα. Επομένως είναι πολύ φυσικό να μαζεύονται

βαριά σύννεφα γύρω απ’ αυτά τα νευρικά κέντρα και να εμφανίζονται ως τοξίνες,

δημιουργώντας στρες στο λαιμό και στους ώμους, κάτι πολύ κοινό σ’ όλους τους ανθρώπους.

Η συσσωρευμένες τοξίνες πρώτα στερεοποιούνται. Μετά, με το χρόνο, αφού φτάσουν

σ’ ένα ορισμένο επίπεδο, διαλύονται με την αντίθετη διαδικασία. Αυτή τη διαδικασία

ονομάζουμε φυσικό εξαγνισμό. Συχνά συνοδεύεται από πυρετό που ρευστοποιεί τις τοξίνες

και κάνει την αποβολή τους ευκολότερη.

Η φυσική σωματική κάθαρση την οποία κοινώς ονομάζουμε κρύωμα, αποβάλει

τοξίνες με τον ιδρώτα, τις βλέννες απ’ την μύτη, το φλέμα και ούτω καθεξής. Αυτό είναι μια

αντανάκλαση ή αντανακλαστική κίνηση που ακολουθεί την πνευματική κάθαρση των

σύννεφων που έχουν διαλυθεί.

Πολλά άτομα αισθάνονται αυτήν την κάθαρση σε ελαφριά μορφή σχεδόν διαρκώς,

αλλά σε τέτοιο ελαφρύ βαθμό που μόλις το παρατηρούν. Ενώ συχνά νομίζουν ότι βρίσκονται

σε πολύ καλή κατάσταση, στην πραγματικότητα δεν είναι τελείως υγιείς. Αν εξετάσουμε το

κεφάλι τους με προσοχή, θ’ ανακαλύψουμε συμπτώματα εξαγνισμού με τη μορφή ελαφρού

πυρετού, που προκαλεί κάποιες ενοχλήσεις όπως πονοκέφαλοι και βάρη, βλέννες στα μάτια,

βούισμα στα αυτιά, πυόρροια στο στόμα, ακαμψία στο λαιμό και στους ώμους.

Το γενικευμένο συναίσθημα δυσφορίας δημιουργεί τα προβλήματα γιατί έχει την

τάση να κάνει τους ανθρώπους ευερέθιστους κι ευέξαπτους. Μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε

θυμό που γίνεται εμφανής με τις διαμάχες και που μερικές φορές οδηγεί σε συλλογικές

πράξεις οι οποίες υπό ορισμένες συνθήκες κορυφώνονται με τον πόλεμο. Ο μόνος τρόπος για

να εκλείψει η συνείδηση της μάχης από την ανθρωπότητα είναι να εξαλείψουμε αυτό το

συναίσθημα δυσφορίας.

Τα περισσότερα άτομα έχουν αναμφισβήτητα βιώσει την εμπειρία να ενοχληθούν από

κάτι όταν δεν αισθανόταν απόλυτα καλά ή να εκνευριστούν με μια τυχαία παρατήρηση που

κανονικά δε θα τα είχε ενοχλήσει καθόλου αν αισθανόντουσαν καλά κι ήταν ευτυχισμένα.

Να σας δώσω μερικά παραδείγματα που μας δείχνουν περί τίνος πρόκειται.

Μερικά μωρά είναι γκρινιάρικα κι έχουν την τάση να κλαίνε πολύ. Αυτό οφείλεται

πάντα στο γεγονός ότι έχουν αρπάξει γρίπη κι ότι πάσχουν από ακαμψία των ώμων. Είναι

μια εκδήλωση πνευματικών σύννεφων. Όταν το Johrei μεταδίδεται σ’ αυτά τα μωρά τα

σύννεφα διαλύονται κι ο πυρετός εξαφανίζεται γρήγορα, η ένταση μειώνεται και το κλάμα

παύει.

Τα παιδιά που είναι ευέξαπτα, ανυπάκουα και ξεροκέφαλα έχουν κι αυτά σύννεφα

που εμφανίζονται ως πυρετός κι ένταση στο κεφάλι και γύρω από το λαιμό, όπως και τα

μωρά που κλαίνε που μόλις ανέφερα. Το Johrei διορθώνει εύκολα τέτοιες καταστάσεις και

κάνει τα παιδιά αξιαγάπητα, υπάκουα και συνεργάσιμα, με καλύτερη απόδοση στο

διάβασμα.

Οι διαμάχες μεταξύ ανδρών και γυναικών έχουν συχνά την ίδια αιτία. Το Johrei τους

αλλάζει εξυψώνοντας τους πνευματικούς τους παλμούς κι έτσι κάνει τα σπίτια τους πιο

χαρούμενα και πιο αρμονικά.

Όπως μπορείτε να καταλάβετε, εφόσον ο κύριος λόγος διαμάχης είναι η πρωταρχική

αδιαθεσία που δημιούργησε η συσσώρευση των τοξινών στο κεφάλι και γύρω από τους

ώμους, ο μόνος τρόπος για να λυθεί το πρόβλημα είναι να εξαλείψουμε τα πνευματικά

σύννεφα. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω του Johrei. Δεν θα ήταν υπερβολή να δηλώσω ότι το

Johrei είναι μια απόλυτη μέθοδος με την οποία εξαλείφουμε από τη συνείδηση τις διαμάχες

της ανθρωπότητας.

Τα πιο πολλά από τα άλλα προβλήματα που κάνουν τους ανθρώπους να υποφέρουν

οφείλονται μονάχα σε εσωτερικά συναισθήματα έλλειψης ικανοποίησης. Οι κακές συνήθειες

κι η κακή συμπεριφορά όπως ο αλκοολισμός, η ανηθικότητα, η νωθρότητα και το έγκλημα,

ασκούνται από μερικούς ανθρώπους που επιζητούν ισχυρούς ερεθισμούς ή αναστάτωση ως

λύση για την έλλειψη εσωτερικής γαλήνης. Πολλές φορές δεν ξέρουν καν γιατί κάνουν

τέτοια πράγματα.

Σ’ όλες τις εποχές, άνθρωποι υλιστές εκμεταλλεύονται αυτές τις καταστάσεις

αυξάνοντας τη δυσαρέσκεια των ανθρώπων που φτάνει να οδηγήσει σε πολέμους ή σε

κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές.

Για να δημιουργηθεί ειρήνη που θα διαρκεί για πάντα πάνω στη γη, όλοι οι άνθρωποι

πρέπει πρώτα να καθαρίσουν το δικό τους πνευματικό σώμα και να γεμίσουν το φυσικό τους

σώμα και πνεύμα με την έννοια της τέλειας υγείας, της απόλυτης ζωτικότητας. Όταν όλα

αυτά πραγματοποιηθούν όλοι οι άνθρωποι θα μάθουν ν’ απεχθάνονται τη διαμάχη και θ’

αρχίσουν ν’ αγαπούν την ειρήνη. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό.

13 Αυγούστου 1949

ΚΗΡΥΓΜΑ, JOHREI ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ

Από τα πολύ παλιά χρόνια, οι Θρησκείες και οι φιλοσοφίες βασίζονταν σε δόγματα

που μεταδίδονταν με τα κηρύγματα. Στη δική μας φιλοσοφία, - τα μέλη μας το ξέρουν αυτό -

δε χρησιμοποιείται σχεδόν καθόλου αυτό το μέσο. Θα σας εξηγήσω το γιατί, λαμβάνοντας

υπόψη ότι μερικοί πιστοί μπερδεύονται όταν τους κάνω ερωτήσεις πάνω σε αυτό το θέμα.

Ο σκοπός της Πίστης είναι να περιορίσει τα λάθη και να προωθήσει τις αρετές. Όμως

αυτό είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί μόνον όταν οι πνευματικές μολύνσεις εξαφανιστούν.

Όταν το πνεύμα θα είναι εξαγνισμένο, θα εκλείψουν οι κολάσιμες ενέργειες και το άτομο θα

γίνει σεβαστό, χρήσιμο στην κοινωνία και στην ανθρωπότητα γενικότερα.

Το κήρυγμα είναι το μέσον που εξαγνίζει δια της ακοής. Τα ιερά βιβλία, όπως η

Βίβλος, η Βουδική Σούτρα κι οι διδασκαλίες διαφόρων θρησκειών, κατορθώνουν τον

εξαγνισμό με την ακρόαση, την έννοια και τη δύναμη των λέξεων. Το Παγκόσμιο Κίνημα

του Johrei χρησιμοποιεί αυτά τα μέσα, αλλά επίσης χρησιμοποιεί και το μέσο εξαγνισμού

που ονομάζεται Johrei.

Το Johrei δεν έχει ως αντικειμενικό σκοπό να θεραπεύει τις αρρώστιες. Είναι πρώτα

απ' όλα μια μέθοδος που δημιουργεί ευτυχία. Δεν μπορεί να έχει ως αντικείμενο να

θεραπεύει τις αρρώστιες γιατί αυτές είναι μορφές εξαγνισμού. Σκοπός του είναι να εξαλείψει

τις πνευματικές μολύνσεις. Το αποτέλεσμα της εξαφάνισης αυτών των μολύνσεων είναι η

εξάλειψη των ανθρώπινων πόνων.

Συνηθίζω να διδάσκω ότι η αρρώστια, η φτώχεια κι οι συγκρούσεις είναι μέσα

εξαγνισμού. Η αρρώστια είναι το κυριότερο, γιατί προσβάλλει τα θεμέλια της ζωής. Όταν

κατορθώσουμε να την υπερνικήσουμε, ταυτόχρονα θα λύσουμε επίσης και το πρόβλημα της

φτώχειας και των συγκρούσεων. Γι' αυτό η εξάλειψη των πνευματικών μολύνσεων είναι η

βάση της ευτυχίας. Το Johrei είναι η πιο απλή και σίγουρη μέθοδος για την εξάλειψή τους.

Είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχει αντικειμενικό σκοπό τη θεραπεία της ίδιας της αρρώστιας, αλλά

τα αίτιά της.

Όπως ήδη ανέφερα σε άλλες περιπτώσεις, το υλικό σώμα του ανθρώπου ζει στον

Υλικό Κόσμο και το πνεύμα στον Πνευματικό Κόσμο: Έτσι η κατάσταση του Πνευματικού

Κόσμου επηρεάζει το πνεύμα κι αντανακλάται στο σώμα, με τρόπο ώστε ο προορισμός του

ανθρώπου εξαρτάται από τον Πνευματικό Κόσμο.

Ο Πνευματικός Κόσμος είναι χωρισμένος σε τρεις βαθμίδες: στην ανώτατη, τη

μεσαία και την κατώτατη. Κάθε μέρος αποτελείται από τρία επίπεδα και κάθε επίπεδο

υποδιαιρείται σε είκοσι στρώματα. Συνολικά, λοιπόν, έχουμε εκατόν ογδόντα στρώματα και,

πάνω απ' όλα, έχουμε ακόμη ένα το οποίο είναι του Θεού. Δηλαδή, έχουμε εκατόν ογδόντα

ένα στρώματα. Κάθε ύπαρξη, όσο ισχυρή και αν είναι, βρίσκεται μέσα σ’ ένα από τα εκατόν

ογδόντα στρώματα.

Ας υποθέσουμε ότι ένα πνεύμα βρίσκεται στο κατώτερο επίπεδο της Κατώτερης

Βαθμίδας, αυτό σημαίνει ότι βρίσκεται στα βάθη της κόλασης. Σ’ αυτό το μέρος, ο πόνος του

πνεύματος είναι πολύ δυνατός. Αυτός ο πόνος αντανακλάται στο φυσικό σώμα, με

αποτέλεσμά να βασανίζεται και να υποφέρει πάρα πολύ. Στο μεσαίο επίπεδο της Κατώτερης

Βαθμίδας, η αντανάκλαση είναι λιγότερο επιζήμια. Ο πόνος λοιπόν μαλακώνει, γίνεται πιο

υποφερτός. Αντίστοιχη λοιπόν είναι η συνέχεια. Οι πόνοι ποικίλλουν σύμφωνα με τη θέση

του πνεύματος στα διάφορα στρώματα του Πνευματικού Κόσμου.

Ξεπερνώντας τα εξήντα στρώματα της Κατώτερης Βαθμίδας, το πνεύμα εισέρχεται

στη Μεσαία Βαθμίδα, που αντιπροσωπεύει την Επίγεια Ζωή. Πάνω από τη Μεσαία Βαθμίδα

βρίσκεται η Ανώτερη Βαθμίδα, το Βασίλειο του Ουρανού, όπου βρίσκονται οι άγγελοι κι

όπου το πνεύμα απολαμβάνει μια ευτυχισμένη ζωή.

Όπως βλέπεις, η θέση στην οποία βρίσκεται το πνεύμα ενός ατόμου αντανακλάται

στον προορισμό του. Γι' αυτό, πρέπει να αυξήσουμε την προσπάθειά μας ν’ ανεβάσουμε το

πνευματικό μας επίπεδο, πράγμα που σημαίνει ελάττωση των συμφορών μας με ταυτόχρονη

αύξηση της ευτυχίας μας. Έτσι δεν θα είναι αναγκαίο το μαρτύριο του εξαγνισμού. Είναι

άχρηστο να ξοδεύεις δυνάμεις όταν το πνεύμα βρίσκεται στην Κατώτερη Βαθμίδα, επειδή

αυτός είναι ο Νόμος του Θεού. Πρέπει πρώτα να εξαγνιστεί.

Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι για να είσαι ευτυχισμένος πρέπει να πιστέψεις στον

Απόλυτο Θεό, να τον λατρεύεις, να τον αντιλαμβάνεσαι και να πραγματοποιείς τη Θεία

Θέληση, προσθέτοντας αγαθά κι εξαγνίζοντας το πνεύμα κατά τρόπο ώστε το πνευματικό

σου περιβάλλον να σε ανεβάσει στον ουρανό. Δεν υπάρχει άλλο μέσο για να φτάσουμε στην

ευτυχία. Κι ακριβώς σ' αυτό βασίζεται η βαθύτερη σημασία του Johrei.

25 Μαρτίου 1952

ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ

Πάντα συμβουλεύω τα μέλη να είναι πολύ προσεκτικά όσον αφορά τους κινδύνους

από τα ψυχικά φαινόμενα. Ωστόσο, υπάρχουν μερικοί από σας που ασχολούνται ακόμη με τα

μέντιουμ. Θα εξηγήσω λεπτομερώς γιατί αυτό είναι επικίνδυνο και γιατί πρέπει να το

σταματήσετε αμέσως και οριστικά.

Απ’ όλα τα πνεύματα που μιλούν δια μέσου των μέντιουμ, 80 ή 90% είναι χαμηλού

επιπέδου και 99% από αυτά είναι κακά πνεύματα των οποίων η ενστικτώδης επιθυμία είναι

να εξαπατούν τους ανθρώπους. Δεν τα ενδιαφέρει αν οι άνθρωποι πράττουν άσχημα έργα,

μάλλον προτιμούν να τους βάζουν σε πειρασμό να κάνουν τέτοια πράγματα ενώ τα ίδια το

χαίρονται.

Τα κακά πνεύματα που ανήκουν σε υψηλότερες τάξεις - που έχουν περισσότερη

δύναμη - εξαπατούν τους ανθρώπους, λέγοντας δια μέσου των μέντιουμ ότι είναι θεοί ή

σωτήρες ή αγγελιοφόροι του ίδιου του Θεού. Δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για να γίνουν

πιστευτά όχι μόνο από όσους έχουν πάθει κατάληψη απ’ αυτά, αλλά κι από όσους είναι

παρόντες. Συνήθως, όσοι είναι υπό κατάληψη είναι τελείως εξαπατημένοι και πιστεύουν ό,τι

κι αν λέγεται. Μερικοί απ’ αυτούς αρχίζουν να αντιμετωπίζονται από πολλούς ανθρώπους

σαν να είναι ζωντανοί Θεοί και λατρεύονται τόσο πολύ, ώστε ζουν μέσα στη χλιδή. Αυτό

αποκαλύπτει την αληθινή φύση των κακών πνευμάτων.

Μερικά από αυτά έχουν ζήσει πολύ, έχουν πολλή πείρα στην εξαπάτηση των

ανθρώπων κι έτσι ασκούν σημαντική μεταφυσική δύναμη. Όταν ένα απ’ αυτά κατέχει έναν

άνθρωπο, μπορεί να διακρίνει τις σκέψεις και τις επιθυμίες που έχει το άτομο κι έτσι επινοεί

διάφορα σχέδια. Για παράδειγμα, εάν το άτομο έχει την επιθυμία να το σέβονται -ακόμη και

να το λατρεύουν- σαν να ήταν Θεός, θα καταληφθεί από ένα από εκείνα τα παλιά, πολύπειρα

πνεύματα που αρχίζει να επεξεργάζεται το σχέδιό του σύμφωνα με την επιθυμία εκείνου του

προσώπου. Αυτό το πνεύμα μπορεί να τον κάνει να πιστέψει ότι είναι ακόμη και η

ενσάρκωση κάποιου σπουδαίου θείου όντος.

Άλλα πνεύματα με πολύ έξυπνο τρόπο προσπαθούν να εξαπατούν άτομα για τα οποία

πιστεύουν ότι μπορούν να γίνουν υπάκουα όργανά τους, λέγοντάς τους ανθρώπους ότι τους

συνδέουν ισχυρές πνευματικές σχέσεις και συγγένειες. Επίσης προκαλούν κάποια θαύματα κι

έτσι συχνά ο μέσος άνθρωπος ξεγελιέται εύκολα από τα έργα τους. Αυτό είναι ένα συχνό

φαινόμενο σ’ όλον τον κόσμο. Μερικές από τις αποκαλούμενες «λατρείες» που βρίσκουμε

σε διάφορα μέρη του κόσμου ανήκουν σε αυτόν τον τύπο πίστης σε κακά πνεύματα, συνήθως

εν αγνοία των πιστών. Περιττό να πω ότι, κακά όντα όπως αυτά, είναι κατώτερα πνεύματα με

σημαντικές ικανότητες κι έτσι μπορούν να εξαπατήσουν εντελώς πολλούς απλούς, μη

σκεπτόμενους ανθρώπους.

Εάν ένα από αυτά τα πνεύματα βρει ένα άτομο που διψά για χρήμα, θα μπει μέσα του

και, γνωρίζοντας την επιθυμία του, θ’ ασκήσει την πονηριά του και θα του ανοίξει ένα δρόμο

ν’ αποκτήσει πλούτο, μη σταματώντας φυσικά μπροστά σε τίποτα μέχρι να φτάσει στο

αποτέλεσμα. Η συνηθισμένη μέθοδος που εφαρμόζει το πνεύμα αυτό είναι να δελεάζει ένα

τέτοιο άτομο να διαπράττει εγκληματικές πράξεις. Το άτομο μπορεί να πετυχαίνει για κάποιο

διάστημα, αλλά τελικά αποτυγχάνει και σχεδόν πάντα συλλαμβάνεται και φυλακίζεται.

Όταν ένα πνεύμα βρίσκει έναν άντρα που ενδιαφέρεται για μία ορισμένη γυναίκα, τον

κάνει να την πλησιάζει με κάποια έξυπνα κόλπα, τον κάνει να χρησιμοποιεί γλυκά λόγια για

κολακεία και μερικές φορές τον κάνει να προσφεύγει στη βία. Αυτή είναι πραγματικά μία

επικίνδυνη κατάσταση.

Από τη στιγμή που τέτοια πνεύματα είναι ζωικά από τη φύση τους, δεν μπορούν να

διακρίνουν ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι να

χρησιμοποιούν τους ανθρώπους ως όργανά τους και να τους κάνουν να δρουν όπως αυτά

επιθυμούν. Αυτά τα πνεύματα είναι στην πραγματικότητα παράλογες υπάρξεις. Όμως μόλις

καταλάβουν ανθρώπους, οι άνθρωποι βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο τους. ΄Ετσι, αυτοί

που καυχώνται ότι είναι οι κύριοι της δημιουργίας, στην πραγματικότητα είναι σε

αξιολύπητη κατάσταση. Μόλις ξυπνήσουν και δουν την αλήθεια για τη θέση τους,

συνειδητοποιούν ότι πρέπει να σταματήσουν να έχουν ύφος ανωτερότητας.

Υπάρχουν ορισμένα είδη πνευμάτων τα οποία είναι διανοητικά πιο προχωρημένα από

άλλα, και χρησιμοποιούν την πονηριά τους για να χειραγωγήσουν πλήρως την ανθρώπινη

σκέψη. Επειδή έχουν ασυνήθιστα μεγάλη δύναμη και γνώσεις, μπορούν να

κακομεταχειρίζονται ανθρώπους όποτε θέλουν. Ούτε καν σκέπτονται προκειμένου να κάνουν

κάποιους να πληγώσουν άλλους, μπορούν ακόμη να προχωρήσουν τόσο μακριά, ώστε να

κάνουν τους ανθρώπους δολοφόνους. Επίσης μπορούν να κάνουν τους καταληφθέντες να

διαπράξουν κακουργήματα στο όνομα κάποιων «-ισμών» χωρίς καμία ενοχή κι έτσι

επηρεάζουν την κοινωνία ζημιώνοντάς την. Είναι τόσο κτηνώδη, ώστε δεν υπάρχει καμία

ζεστασιά ή περίσκεψη στις πράξεις τους.

Συγκρινόμενα με αυτά, άλλα ζωώδη πνεύματα δεν μπορούν να κάνουν τόσο μεγάλη

ζημιά ακραίας φύσης. Ωστόσο είναι καλύτερα να έχετε στο νου σας ότι ακόμη και μερικά

από αυτά τα άλλα πνεύματα έχουν σημαντική δύναμη. Μερικά από τα πλέον φιλόδοξα

πνεύματα καταλαμβάνουν άτομα τα οποία είναι κι αυτά φιλόδοξα και τα κάνουν να δρουν

όπως αυτά θέλουν, κάνοντάς τα ν΄αποκτήσουν δόξα κι επιτυχία, διότι αυτά τα πνεύματα

αρέσκονται να φουσκώνουν τα άτομα με υπερηφάνεια.

Έγραψα παραπάνω για διάφορα σημεία που αφορούν την πνευματική κατάληψη.

Τώρα θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή σε κάτι άλλο για το οποίο πρέπει να είστε

πλήρως ενήμεροι. Ένα κακό πνεύμα δεν κάνει άσχημα πράγματα από μόνο τους. Πίσω από

καθένα υπάρχει ένας ισχυρός αρχηγός ο οποίος χειραγωγεί όλα τα κακά πνεύματα, κι είναι

αυτό το πρόσωπο που πρέπει κανείς να φοβάται περισσότερο. Ο αρχηγός κατέχει τόσο

μεγάλη δύναμη, ώστε ακόμη κι η πλειοψηφία των θείων υπάρξεων δεν αρκεί να τον

συναγωνιστεί. Είναι αυτός ο αρχηγός που πάντα προσπαθεί να παρεμποδίζει την εργασία του

Θείου Φωτός κι ανοιχτά και μυστικά. Εφόσον η κοινότητά μας είναι μία ιδιαίτερα μεγάλη

απειλή για τα κακά πνεύματα, η κεφαλή όλων αυτών έχει θέσει τον εαυτό της εναντίον μας.

Έτσι υπάρχει πραγματικά ένας μεγάλος, συνεχής πόλεμος ανάμεσα στις καλές και κακές

δυνάμεις.

Εδώ υπάρχει κι άλλο ένα σπουδαίο στοιχείο στο οποίο θα ήθελα να επιστήσω την

προσοχή σας. Πολλά από τα μέλη μας τείνουν να πιστέψουν ότι είναι ασφαλή, ότι είναι

πλήρως προστατευμένα από το Θεό κι έτσι δεν μπορούν εύκολα να καταληφθούν από κακά

πνεύματα. Έτσι σκεπτόμενα, αισθάνονται αρκετά ασφαλή. Αυτό τα βγάζει από την

επιφυλακή και τα καθιστά ανοιχτά σε επιθέσεις. Τα κακά πνεύματα μπορούν να

εκμεταλλεύονται, να κινούνται κρυφά και να κυριαρχούν. Τέτοιες περιπτώσεις είναι πιο

δύσκολο να τις χειριστούμε, επειδή τα μέλη με τάσεις Shojo καθώς κι αυτά που τείνουν να

είναι φανατικά, είναι τα ευκολότερα θύματα των κακών πνευμάτων.

Αυτή είναι μία από τις κύριες αιτίες που εξηγεί γιατί πάντα σας προειδοποιώ ενάντια

σε μία στάση πίστης Shojo. Όταν ένα κακό πνεύμα μπαίνει και κατέχει ένα ανθρώπινο ον, το

κάνει να επεκτείνει τον τύπο σκέψης του Shojo, εξαπατώντας το με εξηγήσεις που

ακούγονται αληθοφανείς. Έτσι αρχίζει να πιστεύει ολόψυχα ότι αυτό είναι καλό και

προσπαθεί να εργάζεται φιλότιμα, σύμφωνα με τις διδασκαλίες που έχει λάβει. Όμως αφού

κάνει λάθος στη βάση της πίστης του, όσο περισσότερο εργάζεται τόσο περισσότερο

αποτυγχάνει κι ύστερα γίνεται όλο και πιο ανυπόμονο. Σ’ αυτό το επίπεδο δεν ακούει τις

συμβουλές των άλλων, βυθίζεται όλο βαθύτερα στο λάκκο που έσκαψε, έως ότου βρεθεί

παγιδευμένο και τελικά αποτύχει πλήρως. Αν ένα τέτοιο άτομο αφυπνιστεί στην Αλήθεια, αν

συνειδητοποιήσει και διορθώσει τα λάθη του σε πρώιμο στάδιο, θα είναι καλά. Εάν όχι, θα

βρεθεί σε πλήρη σύγχυση για το τι να σκεφτεί και θα πάψει να παίρνει όλες τις ευλογίες που

λάμβανε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ελπίζω να καταλαβαίνετε πόσο φοβερό είναι να

ακολουθείτε το φαινομενικό καλό των οποιωνδήποτε συμβουλών Shojo. Όταν τονίζω ότι το

καλό από άποψη Shojo είναι κακό από άποψη Daijo, έχω στο νου μου ειδικά την παραπάνω

εξήγηση.

Θα προσθέσω, επίσης, ένα άλλο στοιχείο που ξεκαθαρίζει τελείως αυτό το σημείο.

Ένα άτομο με καλοσύνη Shojo σχεδόν μονίμως περιπλανιέται μακριά από το σωστό

μονοπάτι και συμπεριφέρεται με ασταθή τρόπο κι αυτό είναι που τα κακά πνεύματα

στοχεύουν να πετύχουν. Εάν κρίνετε ο,τιδήποτε με την κοινή λογική, δε θα κάνετε λάθη.

Αυτός είναι ο λόγος που πάντοτε τονίζω τη σημασία της κοινής λογικής, είναι ο χειρότερος

εχθρός των κακών πνευμάτων.

Υπάρχουν σχεδόν υπερβολικά πολλά παραδείγματα ατόμων ή οργανώσεων που έχουν

αποτύχει επειδή δεν έχουν αυτό το χαρακτηριστικό γνώρισμα. Θρησκείες, -ισμοί και μερικές

ομάδες μέντιουμ οι οποίες υιοθετούν εκκεντρικά λόγια ή συμπεριφορά ανήκουν σ’ αυτήν την

κατηγορία. Συχνά ακούμε ή παρατηρούμε αυτές τις οργανώσεις να προκαλούν ένα είδος

αναστάτωσης ενοχλώντας την κοινωνία.

Μπορούμε να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό από πνευματική άποψη. Τέτοια

κακά πνεύματα είναι ζωικά πνεύματα που ανήκουν σε επίπεδα κατώτερα από το ανθρώπινο.

Άρα, όταν οι άνθρωποι τα λατρεύουν, οι ίδιοι βυθίζονται πιο κάτω από το ζωικό επίπεδο και

πνευματικά πέφτουν στο χώρο των κτηνών. Καθώς τα πάντα στον πνευματικό κόσμο

αντανακλώνται στο φυσικό κόσμο, οι ζωές των πιστών γίνονται αναπόφευκτα όμοιες με την

κόλαση.

5 Δεκεμβρίου 1951

KΛΙΜΑ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΣ

Δεδομένου ότι πολλοί άνθρωποι συνηθίζουν να δίνουν μόνο επιστημονικές

επεξηγήσεις για όλα τα φυσικά φαινόμενα, είναι δύσκολο να πεισθούν για την αλήθεια.

Εντούτοις, όπως έχει συμβεί με τις περισσότερες αλήθειες, η πνευματική εξήγηση του

κλίματος και του καιρού μου αποκαλύφτηκε και αφού έχω πεισθεί σας την παραθέτω.

Θα το εκφράσω απλά: Οι ακραίες αλλαγές του κλίματος και του καιρού είναι όλες

ανθρώπινης υπαιτιότητας.

Εκτός των διαφόρων συνθηκών και γεγονότων που εκτυλίσσονται στο φυσικό κόσμο

και των οποίων έχουμε συνείδηση μέσω των αισθήσεών μας, υπάρχουν φαινόμενα στο μη

ορατό κόσμο τα οποία επιδρούν επί του φυσικού. Το έτος διαιρείται σε τέσσερις εποχές και

το κλίμα μεταβάλλεται από το κρύο του χειμώνα στη ζέστη του καλοκαιριού ποικίλλοντας

σε ένταση αναλόγως περιοχής. Αυτό αποτελεί μια φυσική συνθήκη κι έτσι η αλλαγή εποχής

έρχεται ακολουθώντας τη διαδοχή του χρόνου.

Μερικές φορές όμως, συμβαίνει μια υπερβολική αλλαγή θερμοκρασίας που έχει

προκληθεί από ανθρώπινες σκέψεις που αντικατοπτρίζονται στην πνευματική σφαίρα. Για

παράδειγμα, εάν η πλειοψηφία των κατοίκων μιας περιοχής έχουν δίκαιες κι ειρηνικές

σκέψεις, το κλίμα θα είναι ήπιο και φυσιολογικό. Εάν, αντιθέτως, η πλειοψηφία των

κατοίκων διακατέχεται από ακραίες σκέψεις και η συμπεριφορά τους χαρακτηρίζεται από

έλλειψη ζεστασιάς και αγάπης, τότε ο καιρός θα είναι ψυχρότερος απ΄ ό,τι θα έπρεπε για την

εποχή.

Από την άλλη πλευρά, αν η πλειοψηφία των κατοίκων ενός τόπου χάσει τη

συναισθηματική της ισορροπία και τον έλεγχο, ο καιρός τείνει να γίνει θερμότερος απ΄ ό,τι

θάπρεπε. Επίσης, αν αρκετοί άνθρωποι κάνουν επιβλαβείς σκέψεις, διαμαρτύρονται,

δυσανασχετούν, παραιτούνται ή απελπίζονται, αυτό θα επιδράσει στην πνευματική σφαίρα

και θα προκαλέσει μια μουντή ατμόσφαιρα στο φυσικό κόσμο.

Η λεκτική έκφραση επηρεάζει επίσης τον καιρό και το κλίμα. Το αρνητικό λεξιλόγιο,

τα ψέματα, τα παράπονα, οι καταχρήσεις, η γκρίνια συννεφιάζουν την πνευματική σφαίρα.

Κάποτε είχα ένα διορατικό φίλο ο οποίος μπορούσε να δει την αύρα των λέξεων.

Έλεγε πως αν ξεστομίζονταν λόγια αγάπης , διέκρινε φωτεινότητα και λευκό χρώμα από το

στόμα του ομιλητή και πως όταν λέγονταν απεχθείς λέξεις διέκρινε κάτι σαν σκοτεινιά. Αυτή

η σκοτεινή ουσία σκοτείνιαζε την πνευματική σφαίρα.

Όταν αυτά τα σύννεφα αυξάνονται, τότε προκύπτει αυτόματα κάθαρση για να

διαλυθούν. Αυτός είναι ένας φυσικός νόμος στην πράξη. Ο φυσικός εξαγνισμός μιας μεγάλης

περιοχής μπορεί να επιτευχθεί με διάφορες μορφές, όπως μέσω βροχοπτώσεων, τυφώνων,

πλημμύρων, σεισμών ή πυρκαγιών. Αποτελούν τα μέσα που χρησιμοποιεί η φύση για να

καθαρίσει το φυσικό κόσμο, ακριβώς όπως εξαγνίζει το ανθρώπινο σώμα μέσω του πυρετού

και του συναχιού (κρυολογήματος) προκειμένου ν’ απομακρύνει τις τοξίνες και τα λοιπά

απόβλητα.

Οι ίδιοι φυσικοί νόμοι εφαρμόζονται από την αρχή της ζωής στη γη. ΄Όταν

αντιληφθούμε την έννοια αυτών των νόμων, συνειδητοποιούμε σιγά – σιγά τα θαύματα της

φύσης, καθώς και τη θεϊκή σοφία η οποία την κυβερνά μέσω του αδιάλλακτου

αυτορρυθμιζόμενου νόμου της ισορροπίας.

5 Δεκεμβρίου 1951

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΛΩΡΟΣ (ΙNNEN)

Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν υπόψη τους τον όρο «πνευματικός λώρος», ίσως γιατί η

ύπαρξη του λώρου δεν είναι γνωστή στο ευρύ κοινό.

Ο πνευματικός λώρος είναι αόρατος, έχει παρά πολύ λεπτή υφή, πιο λεπτή απ’ την

ατμόσφαιρα και ο ρόλος του και η επιρροή του σ’ όλες τις φάσεις της φυσικής ζωής είναι

τόσο μεγάλα που δεν μπορούμε να τον παραγνωρίσουμε. Ο λώρος επηρεάζει τη μοίρα του

ανθρώπινου όντος καθώς και την τύχη του κόσμου γενικά. Επομένως, είναι βασικό για μας

να γνωρίζουμε τη σημασία του.

Πριν δοθούν λεπτομερείς εξηγήσεις, επιθυμώ να τονίσω ότι αυτή η ιδέα του

πνευματικού λώρου είναι μεταφυσική και επίσης επιστημονική. Στο μέλλον, θα γίνει το

αντικείμενο πολλών μελετών γιατί η σχετικότητα, οι κοσμικές ακτίνες και όλα όσα αφορούν

τους ανθρώπους ατομικά και την κοινωνία γενικότερα συνδέονται με τον πνευματικό λώρο.

Ας εξηγήσω πρώτα τη σχέση του ατόμου με τα άλλα άτομα δια μέσου του δικού τους

πνευματικού λώρου. Ας πάρουμε για παράδειγμα εσένα, τον αναγνώστη. Υπάρχουν

αναρίθμητοι αόρατοι λώροι που σε συνδέουν με τους ανθρώπους γύρω σου, εκατοντάδες,

χιλιάδες απ’ αυτούς. Μερικοί είναι μεγάλοι και άλλοι μικροί, μερικοί είναι θετικοί και άλλοι

αρνητικοί. Όλοι ασκούν διαρκή επιρροή επάνω σου ως έναν ορισμένο βαθμό,

δημιουργώντας μεταβολές δονήσεων. Επομένως, δε θα ήταν πολύ να πούμε ότι η ίδια σου

ύπαρξη κυβερνάται κυρίως από την επιρροή των πνευματικών λώρων.

Στις προσωπικές σχέσεις, οι λώροι είναι συνήθως πιο δυνατοί ανάμεσα στους άνδρες

και στις γυναίκες τους κι ακόμη ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά. Μετά απ’ αυτούς,

μειωμένης ισχύος είναι οι λώροι μεταξύ αδερφών, μεταξύ άλλων συγγενών, φίλων και

γνωστών. Υπάρχουν και εξαιρέσεις, όπως είναι οι λώροι μεταξύ φίλων που είναι κοντά από

πνευματικής άποψης. Οι Γιαπωνέζικες εκφράσεις όπως «λώροι αγάπης», «δενόμαστε με τους

λώρους της σχέσης», ξεπήδησαν αναμφίβολα επειδή κάποιος αναγνώρισε αυτούς τους

αόρατους δεσμούς.

Ο πνευματικός λώρος αλλάζει, πολλές φορές γίνεται μεγαλύτερος και ισχυρότερος

και άλλες φορές γίνεται μικρότερος και πιο αδύναμος. Όταν υπάρχει αρμονία μεταξύ των

συζύγων και ζουν μαζί ευτυχισμένα, ο πνευματικός λώρος είναι πολύ μεγάλος και φωτεινός.

Όταν δε συμφωνούν μεταξύ τους και μαλώνουν, ο λώρος γίνεται πιο μικρός και ως ένα

ορισμένο σημείο χάνει από τη λάμψη του καθώς συρρικνώνεται. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί

και για τους πνευματικούς λώρους που συνδέουν τους γονείς με τα παιδιά, τους αδερφούς με

τις αδερφές και όλους τους άλλους.

Νέοι λώροι σχηματίζονται όταν κάποιος κάνει καινούριους φίλους ή καινούριες

γνωριμίες. Ένας πολύ δυνατός πνευματικός λώρος σχηματίζεται όταν δυο άτομα

ερωτεύονται κι όταν αυτή η αγάπη φτάνει στον πιο υψηλό της βαθμό, ο λώρος γίνεται όλο

και πιο μεγάλος. Μέσα απ’ αυτόν εναλλασσόμενα ρεύματα συναισθημάτων ρέουν με ισχυρό

τρόπο ανάμεσα στους δυο εραστές. Αυτό δημιουργεί μια λεπτή και χαρούμενη αίσθηση κι

ένα είδος λαχτάρας ή καημού εναλλάσσεται έως ότου ο πνευματικός λώρος φτάσει στο

μεγαλύτερο μέγεθος και ισχύ. Τότε οι εραστές έρχονται τόσο κοντά, που αισθάνονται ότι

είναι πράγματι ένα και δεν μπορούν πια να ζουν ξεχωριστά. Σ’ αυτό το σημείο, αν οι

συγγενείς, οι φίλοι ή κάποιος άλλος προσπαθήσουν να τους χωρίσουν για τον οποιοδήποτε

λόγο, αυτή η προσπάθεια θα τους κάνει μόνο να έρθουν πιο κοντά ο ένας στον άλλο.

Η αμοιβαία αγάπη μεταξύ δυο ατόμων είναι ανάλογη με το θετικό και αρνητικό πόλο

του ηλεκτρικού, με τον πνευματικού λώρο να παίζει το ρόλο του αγωγού. Κάποτε μπόρεσα

να σώσω δυο κορίτσια από την αυτοκτονία και τα δυο επειδή είχαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις.

Δουλεύοντας πνευματικά για να μετατρέψω τον αρνητικό πόλο σε θετικό, η θεραπεία μου

ήταν απόλυτα αποτελεσματική μέσα σε μια εβδομάδα.

Οι πνευματικοί λώροι μεταξύ μη συγγενών μπορούν να κοπούν ή να σπάσουν. Αυτοί

όμως μεταξύ εξ αίματος συγγενών δεν μπορούν να κοπούν.

Υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο στη σχέση γονέα-παιδιού που πρέπει να το σημειώσετε.

Εφόσον οι γονείς και τα παιδιά συνδέονται αχώριστα, τα χαρακτηριστικά των γονέων

μεταφέρονται στα παιδιά τους δια μέσου των πνευματικών λώρων. Γι’ αυτόν το λόγο, αν οι

άνθρωποι θέλουν να είναι καλά τα παιδιά τους, πρέπει πρώτα να είναι καλοί οι ίδιοι. Μερικοί

γονείς προτρέπουν τα παιδιά τους να είναι καλά, ενώ οι ίδιοι κάνουν στραβά πράγματα.

Μετά απορούν γιατί τα λόγια τους έχουν λίγη ή καθόλου επιρροή.

Καμιά φορά, ένα ζευγάρι που δείχνει επιφανειακά υπέροχο μπορεί να έχει ένα

εγκληματικό παιδί και απορούμε γιατί συμβαίνει αυτό. Συχνά είναι γιατί οι επιφανειακά

εξαιρετικοί γονείς δρουν ενάρετα έχοντας διαφορετικούς σκοπούς και τα επιπλέον σύννεφα

που σκιάζουν το πνευματικό τους σώμα αντανακλώνται μέσα από τον πνευματικό λώρο στα

παιδιά τους.

Πολλές φορές βρίσκουμε δυο παιδιά που να έχουν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα

στην ίδια οικογένεια, το ένα καλό και το άλλο «κακό». Υπάρχουν δυο πιθανοί λόγοι γι’

αυτήν την κατάσταση. Ο ένας έχει σχέση με τις προηγούμενες ζωές των παιδιών και ο άλλος

αφορά το κάρμα, τον εξαγνισμό των σύννεφων των γονέων.

Πριν περάσω σε περισσότερες λεπτομέρειες, θέλω πρώτα να εξηγήσω τις αρχές της

μετενσάρκωσης. Για να μιλήσουμε απλά, μετά απ’ τον θάνατο, κάθε ανθρώπινο ον μπαίνει

στον κόσμο του πνεύματος. Πράγμα που σημαίνει ότι γεννιέται στον πνευματικό κόσμο.

Εκεί, ο καθένας πρέπει να εξαγνιστεί απ’ όλα τα σύννεφα που συσσωρεύτηκαν στη γη απ’ τις

διαφόρων ειδών αρνητικές πράξεις που έκανε. Γενικά, το άτομο μετενσαρκώνεται όταν έχει

πετύχει να φτάσει σε κάποιον βαθμό εξαγνισμού και έχουν εξυψωθεί οι παλμοί του.

Ας πάρουμε το άτομο που έχει κάνει πάρα πολλά κακά στην προηγούμενη ζωή του

και άλλαξε την τελευταία στιγμή απ’ τις τιμωρίες που του επέβαλαν ή για κάποιον άλλο

λόγο. Ας υποθέσουμε ότι αισθανόταν κάποια βαθιά μετάνοια επειδή έχει κάνει κάτι το

αρνητικό και συνέχιζε όντας αποφασισμένο ότι την επόμενη φορά που θα ενσωματωνόταν θα

ήταν καλό και θα δρούσε μόνο με ενάρετο τρόπο. Τότε, θα επανερχόταν πίσω στη γη ως

καλό άτομο. Έτσι, είναι πιθανό ένα άτομο που είναι ενάρετο απ’ τη φύση του κατά την

διάρκεια της ζωής του, να υπήρξε πάρα πολύ κακό στην προηγούμενη ζωή του.

Υπάρχουν πολλοί που δεν πιστεύουν στη μετά θάνατον ζωή όταν ζουν σ’ αυτόν τον

κόσμο. Μετά θάνατον, αυτά τα άτομα δεν μπορούν να προσαρμοστούν στον κόσμο του

πνεύματος και συχνά επανέρχονται πριν απ’ την ώρα τους σ’ ένα στάδιο μη πλήρους

εξαγνισμού εξαιτίας της υπέρμετρης αγάπης που είχαν για τη φυσική τους ζωή. Στην

επιστροφή τους παρακρατούν πολλά σύννεφα απ’ τις προηγούμενες ζωές και πρέπει να

εξαγνιστούν απ’ αυτά τα σύννεφα (κάθε είδους ταλαιπωρία είναι εξαγνισμός, όπως ξέρετε).

Αυτό εξηγεί το γιατί μερικά άτομα γεννήθηκαν πολύ καλοί άνθρωποι, έχουν όμως πολύ

άτυχες ζωές.

Μερικά άτομα γεννιούνται ανάπηρα ή κακοσχηματισμένα. Για παράδειγμα μερικά

άτομα έρχονται στη ζωή τυφλά, κουφά ή ανάπηρα κατά κάποιον τρόπο. Είναι

μετενσαρκώσεις ανθρώπων που πέθαναν από απρόβλεπτους θανάτους στις προηγούμενες

ζωές τους, όπως τα δυστυχήματα. Ξαναγεννήθηκαν πριν εξαγνιστούν αρκετά και δεν είναι

τελείως γιατρεμένα απ’ τις πληγές τους.

Θέλω να γράψω για μια άλλη κατάσταση που είναι ένα ενδιαφέρον παράδειγμα

μετενσάρκωσης. Μερικά μωρά γεννιούνται έχοντας τα χαρακτηριστικά μεγάλων ανθρώπων.

Είναι γιατί είναι μετενσαρκώσεις αυτών που πέθαναν σε προχωρημένη ηλικία στις

προηγούμενες ζωές τους και γύρισαν πίσω πολύ νωρίς. Όμως, τα χαρακτηριστικά τους

αλλάζουν και μοιάζουν με μωρά μέσα σε μερικούς μήνες. Σίγουρα, όλοι όσοι το έχουν

παρατηρήσει αυτό μπορούν εύκολα να καταλάβουν αυτήν την εξήγηση.

Πιο πάνω σ’ αυτό το άρθρο, ανέφερα τις πιθανές διαφορές μεταξύ δυο παιδιών της

ίδιας οικογένειας. Όπως είπα, το ένα μπορεί να είναι καλό και το άλλο κακό. Ο λόγος μπορεί

να είναι ότι η θετική φύση των γονιών μπορεί ν’ αντανακλάται σ’ ένα παιδί κάνοντάς το

περισσότερο καλό, ενώ η αρνητική τους φύση μπορεί ν’ αντανακλάται στο άλλο και να το

κάνει κακό.

Σε κάποια άλλη περίσταση, σε κάποια πλούσια οικογένεια όπου οι γονείς έχουν

συσσωρεύσει πλούτο με μη τίμια μέσα, ένα απ’ τα παιδιά μπορεί να γίνει άσωτος υιός. Αυτό

οφείλεται στα πνεύματα των προγόνων του που κάνουν ένα απ’ τα παιδιά να σπαταλάει τα

χρήματα σαν να ήταν νερό έως ότου σπαταληθεί όλη η περιουσία, ξέροντας ότι η αιώνια

ευπορία της οικογένειας δεν μπορεί να επιτευχθεί όταν έχει στην κατοχή της παράνομο

πλούτο. Επομένως, από πνευματική άποψη, ο γιος που επιλέχθηκε για να γίνει άσωτος, παίζει

έναν υπέροχο ρόλο για να σωθεί η οικογένειά του. Πρέπει να αισθανόμαστε συμπάθεια γι’

αυτόν για τις λάθος σκέψεις που του απηύθυναν αυτοί που τον θεωρούν απλώς έναν άσωτο

που σπαταλάει την περιουσία της οικογένειάς του.

Οι πνευματικοί λώροι συνδέουν τους ανθρώπους όχι μόνο με άλλα ζωντανά άτομα,

αλλά επίσης και μ’ αυτούς που έχουν περάσει στο πνευματικό βασίλειο. Υπάρχουν επίσης οι

λώροι που συνδέουν τα ανθρώπινα όντα με τα καλά πνεύματα και τα θεϊκά όντα και αυτοί

που τα συνδέουν με τα κακά όντα, τις σκοτεινές δυνάμεις. Δουλεύοντας μέσω αυτών των

λώρων, τα καλά πνεύματα προτρέπουν την ανθρωπότητα να κάνει σωστές πράξεις, ενώ τα

κακά πνεύματα βάζουν σε πειρασμό την ανθρωπότητα ώστε να οδηγείται σε κακές πράξεις.

Έτσι όλα τα ανθρώπινα όντα επηρεάζονται διαρκώς από τα καλά ή από τα κακά πνεύματα.

Κάθε άτομο έχει έναν προστάτη (φύλακα) πριν γεννηθεί, που έχει εξαγνισθεί ως ένα

ορισμένο σημείο. Συνήθως επιλέγεται απ’ τα μέλη της οικογένειας που βρίσκονται στον

κόσμο του πνεύματος. Αυτό το πνεύμα προστατεύει το ανθρώπινο ον όταν γίνεται επίθεση

διαμέσου του πνευματικού λώρου. Για παράδειγμα αν κάποιο άτομο πλησιάζει τον κίνδυνο

χωρίς να το ξέρει, το πνεύμα που το φυλάει θα προσπαθήσει να το σώσει δίνοντάς του

κάποιου είδους σήμα ή προειδοποίηση. Ας υποθέσουμε ότι το άτομο σχεδιάζει να πάρει

κάποιο τρένο. Έχει αργοπορήσει για κάποιο λόγο, κάποιο εμπόδιο δεν του επιτρέπει να

φτάσει στο σταθμό στην ώρα του για να πάρει το τραίνο. Έτσι αναγκάζεται να πάρει το

επόμενο αντί για το πρώτο. Αργότερα, μαθαίνει ότι το τραίνο που έχασε είχε ένα σοβαρό

δυστύχημα που δημιούργησε σοβαρές απώλειες. Το ότι απέφυγε τα προβλήματα και τις

φασαρίες οφείλεται στο ότι έδρασε το προστατευτικό πνεύμα. Μπορεί να προβλέψει κάθε

πιθανή καταστροφή που απειλεί το άτομο που έχει αναλάβει και προσπαθεί να το

προειδοποιήσει για τον κίνδυνο από πριν.

Οι πνευματικοί λώροι διαφέρουν σε αριθμό σύμφωνα με τις θέσεις τους και τις

δραστηριότητες των ατόμων. Παραδείγματος χάρη, ο επικεφαλής της οικογένειας έχει πιο

πολλούς λώρους απ’ τα άλλα μέλη. Έχει λώρους όχι μόνο με όλα τα άλλα μέλη της

οικογένειάς του αλλά επίσης και με τους συγγενείς, με τους υπηρέτες, με τους φίλους και με

τους γνωστούς. Ο πρόεδρος μιας οργάνωσης που ασχολείται με μπίζνες, έχει συνδετικούς

λώρους με όλους τους υπαλλήλους του. Ένας άνθρωπος που ασχολείται με τα κοινά, όπως

ένας δήμαρχος ή ένας γερουσιαστής, ένας κυβερνήτης ή πρωθυπουργός, ο πρόεδρος ενός

κράτους ή ένας βασιλιάς, έχει αναρίθμητους λώρους που τον συνδέουν με τα άτομα για τα

οποία ευθύνεται ή τα οποία αντιπροσωπεύει. Όσο ψηλότερα στην ιεραρχία, τόσο πιο

πολλούς πνευματικούς λώρους έχει.

Γι’ αυτόν το λόγο, κάθε αρχηγός πρέπει να είναι άτομο με ευγενή χαρακτήρα. Αν το

πνευματικό του σώμα έχει καλυφθεί από σύννεφα, η κατάστασή του αντανακλάται πάνω σ’

αυτούς που συνδέονται μαζί του και πάνω στις σκέψεις του κοινού γενικότερα κι έτσι έχει

μια επιρροή πάνω σ’ όλους τους ανθρώπους.

Ο επικεφαλής κάθε κυβέρνησης πρέπει να είναι ένας σοφός άνθρωπος και να έχει υψηλή

πνευματική γνώση, να έχει άμεμπτο χαρακτήρα, να διευθετεί τις δουλειές του αξιώματός του

με καλή θέληση και ακεραιότητα. Αν η γενική «μόδα» στη σκέψη μιας χώρας είναι η

διαφθορά και η αναρχία, αν οι εγκληματικές πράξεις αυξάνονται, τότε σ’ ένα μεγάλο βαθμό

ευθύνεται η διοίκηση. Ιδιαίτερα αυτοί που ευθύνονται για τη μόρφωση, πρέπει να

καταλάβουν τι σημαντική επιρροή ασκούν πάνω στους μαθητές τους και να κάνουν ό,τι

καλύτερο μπορούν για να καθαρίσουν τα πνευματικά τους σώματα, να δώσουν καλά

παραδείγματα και ν’ αξίζουν να είναι εκπαιδευτές.

Θα ήθελα ν’ αναφερθώ εδώ σ’ αυτούς που ασχολούνται με εργασίες του πνεύματος.

Οι ιδρυτές των θρησκευτικών ομάδων ή των ταγμάτων, οι πρόεδροι των θρησκευτικών

οργανισμών και οι ιερείς ασκούν όλοι μια ισχυρή επιρροή πάνω στα μέλη ή τους πιστούς

γιατί τους μεταχειρίζονται με ευλάβεια και τους δείχνουν σεβασμό. Αυτά τα άτομα πρέπει να

έχουν πιο υψηλή συνείδηση απ’ τον οποιοδήποτε. Αν επωφεληθούν απ’ τις ψηλές τους

θέσεις και κάνουν κάτι ανάξιο των διδασκαλιών τους, οι πράξεις τους όχι μόνον

αντανακλώνται σ’ αυτούς που τους πιστεύουν, αλλά μπορούν και να διαλύσουν τελείως όλη

την οργάνωση. Είμαι σίγουρος ότι μερικοί από σας έχουν δει παραδείγματα τέτοιων

καταστάσεων.

Οι πνευματικοί λώροι δεν υπάρχουν μόνο μεταξύ των ανθρωπίνων όντων αλλά

υπάρχουν λώροι που συνδέουν τα ανθρώπινα όντα με τα θεϊκά. Η διαφορά μεταξύ των

λώρων των θεϊκών όντων και των ανθρώπων είναι ότι αυτοί των θεϊκών πνευμάτων είναι

τρομερά λαμπεροί ενώ αυτοί των περισσότερων ατόμων τείνουν να είναι γκριζόασπροι αφού

τούς λείπει η λάμψη. Οι λώροι των κακών ανθρώπων είναι μαυριδεροί. Οι λώροι των

ανθρωπίνων όντων που έχουν καλό χαρακτήρα είναι σχετικά λαμπεροί.

Γενικά, τα ανθρώπινα όντα θέλουν να έχουν μόνο καλούς ανθρώπους ως φίλους.

Είναι γιατί ξέρουν ότι επηρεάζονται με καλό τρόπο όταν συνδέονται με καλούς ανθρώπους

και με κακό τρόπο όταν συνδέονται με κακούς ανθρώπους. Αυτό οφείλεται στους παλμούς

που μεταδίδονται μέσα από τους πνευματικούς συνδετήριους λώρους.

Το πρωταρχικό αντικείμενο της λατρείας μας πρέπει να είναι ο υπέρτατος Θεός.

Όπως αναφέραμε, στον πνευματικό κόσμο υπάρχουν θεϊκά πνεύματα και κακά πνεύματα. Οι

πνευματικοί λώροι που προέρχονται απ’ τα θεϊκά πνεύματα είναι λαμπεροί. Με το να

λατρεύουν αυτά τα ψηλά πνεύματα διαρκώς, οι πνευματικές υποστάσεις των ανθρώπων

εξαγνίζονται όλο και περισσότερο, ενώ τα κακά πνεύματα εκπέμπουν αρνητικούς παλμούς

που κάνουν τους ανθρώπους να έχουν κακές σκέψεις και δυσκολεύουν όλο και περισσότερο

την ζωή τους εξ αιτίας των σύννεφων που δημιουργούν. Πρέπει όλοι να προσέχουμε όταν

διαλέγουμε το αντικείμενο της λατρείας μας, να θυμόμαστε πάντα ότι ο Θεός είναι το πιο

σημαντικό απ’ όλα.

Ακόμη κι ανάμεσα στα θεϊκά πνεύματα υπάρχουν τα ανώτερα και τα κατώτερα.

Σύμφωνα με τα επίπεδα τους, υπάρχουν διαφορές στους βαθμούς του φωτός που εκπέμπουν.

Όσο πιο ψηλά βρίσκονται στην ιεραρχία, τόσο πιο ψηλά θαύματα ζουν αυτοί που τα

ακολουθούν, γιατί οι πνευματικοί λώροι είναι λαμπεροί.

Αυτό εξηγεί τους πνευματικούς λώρους που συνδέουν τα ανθρώπινα όντα με τα θεϊκά

πνεύματα και με τα κακά πνεύματα κι επίσης αυτούς που υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων.

Τώρα θέλω να σας πω ότι υπάρχουν πνευματικοί λώροι ανάμεσα στα ανθρώπινα όντα και

στα άψυχα αντικείμενα που επίσης επηρεάζουν την ζωή μας, όπως για παράδειγμα τα σπίτια

μέσα στα οποία ζούμε και τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Τα αντικείμενα που

εκτιμά πολύ ένας άνθρωπος είναι ισχυρά συνδεδεμένα με τον ιδιοκτήτη, και όσο πιο πολύ τα

αγαπάει, τόσο περισσότερο μεγαλώνουν οι πνευματικοί λώροι που τους συνδέει, δια μέσου

των οπoίων μεταφέρονται οι ισχυροί παλμοί του ιδιοκτήτη. Αυτό αληθεύει για τα ρούχα μας

και για τα προσωπικά μας στολίδια.

Κάποτε διάβασα σ’ ένα αμερικάνικο περιοδικό για μια γυναίκα που είχε ικανότητες

μέντιουμ. Κρατώντας ένα αντικείμενο μπορούσε να μας πει τι χαρακτηριστικά είχε ο

ιδιοκτήτης, την ηλικία του κι ακόμη τις πράξεις που έκανε τελευταία. Καθώς το κοίταζε

αντιλαμβανόταν όλα αυτά τα πράγματα να είναι εκτυπωμένα επάνω του σαν σε φωτογραφία.

Αυτοί ήταν οι παλμοί που είχαν εκτυπωθεί πάνω στο αντικείμενο διαμέσου των πνευματικών

λώρων. Απ’ αυτό το γεγονός μπορούμε να καταλάβουμε πόσο υπέροχες και έξυπνες είναι οι

ιδιότητες των πνευματικών λώρων και οι παλμοί που μεταδίδονται μέσω αυτών.

Τελευταία, οι επιστήμονες έχουν αρχίσει να ερευνούν όλο και περισσότερο αυτό που

ονομάζουμε κοσμικές ακτίνες. Σύμφωνα με την αντίληψή μου, αυτές οι «κοσμικές ακτίνες»

είναι οι πνευματικοί λώροι που ενώνουν τη Γη με τ’ άστρα. Το γεγονός ότι η Γη ισορροπεί

στο διάστημα, οφείλεται στους πνευματικούς λώρους των δορυφόρων που την τραβούν.

Έτσι, η Γη πρέπει να έχει έναν ατέλειωτο αριθμό πνευματικών λώρων - μπορεί να είναι

χιλιάδες, εκατομμύρια, ακόμη και δισεκατομμύρια λώρων, θα μπορούσε κανείς να πει στα

σίγουρα - κι όλοι αυτοί οι λώροι διαπερνούν την επιφάνεια της Γης και φτάνουν ως τον

πυρήνα.

Τώρα θέλω ν’ αναφερθώ στη σχέση της Γης με τα ουράνια σώματα. Αυτά μοιάζουν

με αντικριστούς καθρέφτες που αντανακλούν ο ένας τον άλλο. Υπάρχουν λαμπερά και

σκοτεινά αστέρια. Τα σκοτεινά αστέρια είναι αόρατα γιατί δεν έχουν φως. Όμως, κάθε

χρόνο, μερικά απ’ αυτά γίνονται λαμπερά. Έτσι, τα λαμπερά αστέρια αυξάνονται σε αριθμό.

Τα σκοτεινά αστέρια γίνονται λαμπερά εξαιτίας της στερεοποίησης της ύλης,

σύμφωνα μ’ έναν απ’ τους φυσικούς νόμους του σύμπαντος, το ότι, δηλαδή, κάθε ύλη

περνάει από μια διαδικασία στερεοποίησης. Όταν η διαδικασία στερεοποίησης φτάνει στο

πιο υψηλό της σημείο, η ύλη αρχίζει να εκπέμπει φως. Με την ίδια διαδικασία δημιουργείται

το διαμάντι, το πιο σκληρό ορυκτό πάνω στη γη, που είναι και το πιο λαμπερό απ’ όλους

τους πολύτιμους λίθους.

Όταν δημιουργήθηκε η Γη υπήρχαν ορατά μόνο μερικά άστρα στον ουρανό. Σιγά-

σιγά, ο αριθμός των αστεριών αυξήθηκε σε αναλογία με τον πληθυσμό της Γης, γιατί ο

ουρανός και η Γη είναι αντικριστοί καθρέφτες. Γι’ αυτόν το λόγο, τ’ άστρα θα συνεχίσουν ν’

αυξάνονται ατέλειωτα - έτσι ακριβώς όπως κάνει και ο πληθυσμός της Γης.

Όταν οι αστρονόμοι νομίζουν ότι έχουν ανακαλύψει μερικά καινούρια αστέρια,

αληθεύει ότι έχουν βρει μονάχα μερικά αστέρια που ήταν σκοτεινά, τα οποία όμως άλλαξαν

όμως και έγιναν λαμπερά και επομένως έγιναν και ορατά.

Τα μετέωρα δημιουργούνται απ’ τη διάλυση κι οι μετεωρίτες είναι κομμάτι που

δημιουργήθηκαν κατά την διάρκεια της διαδικασίας της διάλυσης.

Υπάρχουν πολλών ειδών αστέρια διαφορετικών μεγεθών. Μερικά είναι μεγάλα όπως

ο Δίας, ο Άρης, ο Κρόνος, η Αφροδίτη και ο Ερμής. Υπάρχουν και αναρίθμητοι μικρότεροι

πλανήτες και όλοι επηρεάζουν τα ανθρώπινα όντα πάνω στη Γη. Τα πέντε μεγαλύτερα άστρα

που ανέφερα πιο πάνω αναλογούν στα πέντε ιθύνοντα άτομα του κόσμου κάθε ηλικίας.

Υπάρχουν εκφράσεις στα Γιαπωνέζικα, σύμφωνα με τις οποίες τα ανθρώπινα όντα

ονομάζονται «άστρα» μεταφορικά. Για παράδειγμα «ένα μεγάλο αστέρι έπεσε», που

σημαίνει ότι πέθανε κάποιος μεγάλος αρχηγός στον κόσμο ή «τα μεγάλα αστέρια

συναντιόνται», που σημαίνει ότι οι ιθύνουσες φυσιογνωμίες του κόσμου συναντιόνται. Είναι

ενδιαφέρον το να σκεφτούμε το νόημα που κρύβεται πίσω απ’ αυτές τις εκφράσεις.

Στη Δύση υπήρξε η εποχή που η αστρολογία ήταν πολύ της μόδας. Συνήθως, την

εξασκούσαν οι παπάδες και τη χρησιμοποιούσαν για να λένε τη μοίρα κι επίσης για να

κάνουν διάγνωση σε ασθένειες. Επίσης, η κινέζικη μαντική βασιζόταν πάνω στην

αστρολογία. Υπάρχει κάποιο πνευματικό νόημα σ’ αυτού του είδους τις πρακτικές κι

επομένως δεν είναι χωρίς σημασία το ότι οι αρχαίοι ενδιαφέρονταν για τ’ αστέρια.

25 Οκτωβρίου 1949

ΟΙ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ

ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠ’ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Από την αρχαιότητα πολλές περιοχές έχουν πληγεί από τυφώνες ή από άλλων ειδών

καταιγίδες κι από πλημμύρες κατά κανονικά χρονικά διαστήματα. Οι άνθρωποι τα θεωρούν

όλα αυτά φυσικές καταστροφές τις οποίες δεν μπορούμε ν’ αποφύγουμε κι έτσι έχουν αφεθεί

στη μοίρα τους, όπως ξέρουμε όλοι. Όμως, απ’ τη δική μας σκοπιά, αυτές οι συμφορές δεν

είναι φυσικές αλλά προέρχονται απ’ τον άνθρωπο.

Για να ελαφρύνουν τις ζημιές που δημιουργούν αυτές οι συμφορές ακόμη και λίγο, οι

επιστήμονες κάνουν ότι μπορούν εξελίσσοντας τη μελέτη της μετεωρολογίας. Στην Ιαπωνία,

η κυβέρνηση κάνει επίσης ό,τι μπορεί ξοδεύοντας μεγάλα ποσά χρημάτων κάθε χρόνο για

όργανα και χώρους κι έτσι δημιουργείται κάποια πρόοδος. Όμως, τα αποτελέσματα που

προβλέπονται δεν μπορεί κανείς να τα πετύχει τόσο εύκολα. Στην Ιαπωνία, οι ετήσιες ζημιές

μόνο από φυσικές συμφορές φτάνουν σε εκπληκτικά υψηλά χρηματικά ποσά. Ας πάρουμε ως

παράδειγμα τις ζημιές που δημιουργήθηκαν απ’ τον τυφώνα Κίτυ που τελευταία επισκέφτηκε

τη χώρα μας.

Αναφέρω τις απώλειες μόνον με αριθμούς: Σκοτώθηκαν 144 άτομα, γκρεμίστηκαν

4.229 σπίτια, δεκάδες χιλιάδες άτομα τραυματίστηκαν. Υπολογίζοντας τις απώλειες της

σοδειάς τροφίμων, τις καταστροφές στους δρόμους, στα σπίτια και σε άλλες εγκαταστάσεις,

το χρηματικό κόστος ήταν περίπου 87 δισεκατομμύρια γεν (περίπου 240 εκατομμύρια

δολάρια εκείνη την εποχή). Έτσι μπορείτε να καταλάβετε πόσο μεγάλη ήταν η καταστροφή.

Όταν στα αποτελέσματα όλων των μεγάλων και των μικρών καταιγίδων που πλήττουν τη

χώρα μας αρκετές φορές το χρόνο προστεθούν κι αυτά, οι υλικές και μη υλικές απώλειες που

σημειώνονται είναι αμέτρητες.

Όταν σκεφτόμαστε αυτήν την κατάσταση των πραγμάτων, ακόμη κι αν είναι αδύνατο

να εξαλείψουμε τελείως παρόμοιες καταστροφές, πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή

προσπάθεια ώστε να προκαλείται όσο το δυνατό μικρότερη δυστυχία. Υπάρχουν βέβαια

άτομα στην κυβέρνηση και μέλη του κοινού που κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν και

καταφεύγουν σε οποιοδήποτε μέσον για να εκτελέσουν αυτόν το σκοπό. Όμως ο

προϋπολογισμός δεν είναι αρκετά μεγάλος και οι εγκαταστάσεις είναι πολύ ανεπαρκείς, έτσι

οι προβλεπόμενες ενέργειες καθυστερούν.

Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, είναι φυσικό να συνεχιστούν οι ίδιες ετήσιες

καταστροφές. Αν εμπιστευτούμε μόνο την πρόοδο της μελέτης της μετεωρολογίας, πώς θα

εξυπηρετηθούν οι ανάγκες της στιγμής; Αυτό θα ήταν σα να «περιμένουμε εκατό χρόνια για

τα νερά του Κίτρινου Ποταμού να καθαρίσουν».

Με άλλα λόγια, η επιστημονική μελέτη γίνεται στο υλικό ή φυσικό επίπεδο μόνο,

πράγμα που είναι σαν να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε το εσωτερικό κάποιου χώρου

μελετώντας μόνο το εξωτερικό του. Πρέπει να σας πω ότι δεν μπορεί να υπάρξει άλλη

απόλυτα σωστή λύση από το να καταλάβουμε πρώτα το βασικό και βαθύ λόγο και μόνο μετά

απ’ αυτό να κάνουμε σχέδια για το πώς να εξαλείψουμε την καταστροφή.

Μπορείτε φυσικά να ρωτήσετε: «Υπάρχει πράγματι πιθανότητα ν’ ανακαλύψουμε το

βασικό λόγο των καταστροφών, έτσι όπως τα λέτε»; Θα ήθελα να ξέρετε ότι υπάρχει.

Μια καταιγίδα, από τη δική μας σκοπιά, είναι μια δραστηριότητα καθαρισμού του

χώρου που περιβάλλει τη γη, αυτό που ονομάζουμε πνευματικό κόσμο. Ο λόγος για το οποίο

συμβαίνει αυτού, είναι ότι ακόμη και στο βασίλειο του πνεύματος, συσσωρεύονται διαρκώς

βρωμιές, έτσι ακριβώς όπως συσσωρεύονται στο φυσικό κόσμο, σε όλες τις πόλεις και τα

σπίτια των ανθρώπων. Η μόνη διαφορά είναι ότι, επειδή ο πνευματικός κόσμος είναι αόρατος

στο ανθρώπινο μάτι, δε γνωρίζουμε αυτές τις οντότητες και δεν ξέρουμε τι έχουν

συσσωρεύσει. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο δεν τις έχουν παρατηρήσει.

Μια άλλη αιτία είναι το γεγονός ότι η μόρφωση ως τώρα είναι μονομερής και

εστιάζεται κυρίως στον υλικό τομέα, περιφρονώντας τελείως κάθε μελέτη της πνευματικής

πλευράς. Αυτό είναι το πιο μεγάλο λάθος που έχει διαπράξει η ανθρωπότητα. Αν δεν

ξυπνήσει ο άνθρωπος στην πραγματικότητα του πνευματικού κόσμου και αν δεν τον

μελετήσει, δεν πρόκειται να καταλάβει ποτέ τον αληθινό, βασικό λόγο μιας καταιγίδας.

Όταν συσσωρεύονται βρωμιές στον κόσμο του πνεύματος, η φυσική δράση κάθαρσης

θα συμβεί αναπόφευκτα σύμφωνα με τους νόμους της φύσης. Αυτό σημαίνει ότι οι

ακαθαρσίες παρασύρονται απ’ τον άνεμο και ξεπλένονται με το νερό. Πρόκειται για την ίδια

αρχή του καθαρισμού που συμβαίνει στις φυσικές μας ζωές. Και το κλειδί για να λύσουμε το

μυστήριό του βρίσκεται στο να βρούμε το βασικό λόγο που κάνει να υπάρχουν ακαθαρσίες.

Οι ακαθαρσίες είναι σύννεφα του πνεύματος που σχηματίστηκαν απ’ τις ανθρώπινες

σκέψεις, τα λόγια και τα έργα. Οι κακές, βλαβερές σκέψεις, οι λέξεις και τα έργα επηρεάζουν

το βασίλειο του πνεύματος και ως αποτέλεσμα δημιουργούνται σύννεφα. Επομένως,

μπορούμε να κρίνουμε από τον αριθμό των μεγάλων καταιγίδων και τυφώνων που συχνά

πλήττουν διάφορες περιοχές του κόσμου τα τελευταία χρόνια, το πόσο έχουν υποβιβασθεί οι

σκέψεις του ανθρώπου και πόσα κακά λόγια και πράξεις έχουν λεχθεί και διαπραχθεί.

Υπάρχει τρόπος να διαλυθούν αυτά τα σύννεφα; Σας λέω ότι είναι πολύ απλό να

συμβεί κάτι τέτοιο. Μπορεί να γίνει ακολουθώντας κάποια μέθοδο που είναι ακριβώς

αντίθετη απ’ αυτήν που έχει αναφερθεί πιο πάνω. Ν’ αλλάξουν δηλαδή οι ανθρώπινες

σκέψεις και να γίνουν καλές οι ανθρώπινες λέξεις και πράξεις. Μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε

το βασίλειο του πνεύματος που έχει συννεφιάσει απ’ το κακό μόνο με το καλό, γιατί η

καλοσύνη εκπέμπει φως και διαλύει τα σύννεφα. Για παράδειγμα, το να τραγουδάμε

Χριστιανικούς ύμνους, να ψάλλουμε τα Βουδιστικά Σούτρα και να ψάλλουμε τις προσευχές

Σίντο είναι αποτελεσματικό ως ένα ορισμένο σημείο για να ξεκαθαρίσει ο κόσμος του

πνεύματος, γιατί οι λέξεις που χρησιμοποιούνται σ’ όλα αυτά είναι καλές λέξεις που έχουν

υψηλούς παλμούς. Αν δεν υπήρχαν αυτές οι καλές λέξεις που έχουν υψηλούς παλμούς, θα

υπήρχαν πολύ περισσότερα σύννεφα να συσσωρεύονται πάνω στον κόσμο και θα

δημιουργούσαν ακόμη μεγαλύτερες καταιγίδες απ’ αυτές που βιώνουμε σήμερα.

Γι’ αυτό, η αλήθεια είναι η εξής: Οι καταιγίδες δημιουργούνται απ’ τον ίδιο τον

άνθρωπο που υποφέρει εξαιτίας τους. Η φύση κάνει πράγματι θαύματα. Εκπλήσσομαι με τον

τρόπο με τον οποίο δρουν οι νόμοι της φύσης. Ακολουθούν την ίδια διαδικασία με αυτήν που

ακολουθείται στο ανθρώπινο σώμα όταν συσσωρεύονται ακαθαρσίες και ο εξαγνισμός

γίνεται με τη μορφή αρρώστιας .

Όπως βλέπετε από την παραπάνω εξήγηση, για να αποφύγουμε τις καταστροφικές

καταιγίδες πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε και να καταλάβουμε αυτήν την αλήθεια και να

σταματήσουμε να κάνουμε κακές πράξεις. Αυτό και τίποτα άλλο δεν είναι αποτελεσματικό

για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτές τις «φυσικές» καταστροφές.

24 Σεπτεμβρίου 1949

ΟΝΕΙΡΑ

Συχνά με ρωτάνε για τα όνειρα, έτσι θα γράψω γι’ αυτό το θέμα. Δε νομίζω ότι υπάρχει

ανθρώπινο πλάσμα που δεν έχει δει ποτέ ένα όνειρο. Μιλάμε για τα όνειρα συνολικά, αλλά

υπάρχουν πολλά είδη. Για να αναφέρω λίγα, υπάρχουν θεϊκά όνειρα, πνευματικά όνειρα,

όνειρα χωρίς νόημα, προφητικά όνειρα και αντιφατικά όνειρα. Θεϊκό όνειρο είναι αυτό που

μεταβιβάζει ένα μήνυμα από το Θεό ή από ένα θεϊκό πνεύμα. Πνευματικό όνειρο είναι αυτό

στο οποίο δίνεται μια προειδοποίηση από ένα πνεύμα - φύλακα. Όνειρο χωρίς νόημα είναι

αυτό που δεν έχει σημασία και που όλοι βλέπουμε συνήθως κατά καιρούς. Προφητικό όνειρο

είναι αυτό που πραγματοποιείται. Αντιφατικό όνειρο είναι εκείνο που παρουσίαζε γεγονότα

αντίθετα από όσα μας συνέβησαν κατόπιν.

Στα Ιαπωνικά η λέξη «όνειρο» προέρχεται από δυο άλλες λέξεις οι οποίες σημαίνουν

«κρυμμένο» και «θαμπό». Η λέξη που σημαίνει «ο κόσμος όπου κατοικούν πνευματικά

όντα», προέρχεται επίσης από τις δυο αυτές λέξεις. Όταν κάποιος βλέπει ένα όνειρο, στην

πραγματικότητα η πνευματική του οντότητα φεύγει από το φυσικό του σώμα και

επισκέπτεται τον αστρικό χώρο (το μέρος του πνευματικού κόσμου που είναι πλησιέστερο

προς το φυσικό κόσμο). Εκείνη την ώρα κάποια πράγματα που βρίσκονται στο

υποσυνείδητο, όπως ο ορισμένες ενδόμυχες επιθυμίες, μπορεί να πάρουν διάφορες μορφές

που συχνά δεν είναι δυνατό να αποκρυπτογραφηθούν. Αυτά είναι δημιουργήματα του ίδιου

του ανθρώπου που ονειρεύεται.

Τα θεϊκά όνειρα περιορίζονται σε κείνους που έχουν αληθινή πίστη στο Θεό. Σ’

αυτήν την περίπτωση, για κάποιο λόγο ένα θεϊκό πνευματικό ον μεταφέρει ένα μήνυμα σε

κάποιον ενώ αυτός κοιμάται.

Εφόσον τα πνευματικά όνειρα είναι μηνύματα από πνεύματα - φύλακες, πολλά είναι

αλληγορικά ή μεταφορικά, δημιουργημένα από αυτά τα πνεύματα - φύλακες και έτσι

απαιτούν ερμηνεία. Όπως είπα προηγουμένως, ο φυσικός κόσμος είναι αντανάκλαση του

πνευματικού. Επειδή όλα συμβαίνουν πρώτα στον πνευματικό χώρο, είναι πιθανό τα

πνεύματα - φύλακες να γνωρίζουν μελλοντικά συμβάντα για το φυσικό κόσμο και μετά να

προσφεύγουν στην παραπάνω μέθοδο. Επίσης τα λεγόμενα προαισθήματα είναι και αυτά

μηνύματα από τα πνεύματα - φύλακες.

Όταν το πνεύμα ενός ζωντανού ανθρώπου πηγαίνει στον αστρικό χώρο, συνδέεται

ακόμα με το φυσικό σώμα με έναν πνευματικό σύνδεσμο. Όταν κάποιος αρχίζει να ξυπνάει,

το πνεύμα επιστρέφει ακαριαία στο φυσικό σώμα.

Εδώ υπάρχει κάτι στο οποίο θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή. Μερικοί

πιστεύουν ότι κανείς δεν ονειρεύεται όταν κοιμάται πολύ βαθιά. Είναι αλήθεια ότι, όταν

κάποιος είναι τελείως εξουθενωμένος, μπορεί να μην ονειρεύεται. Ωστόσο σε έναν λιγότερο

βαθύ ύπνο, θα ονειρευτεί. Αυτό δεν πρέπει να είναι αφορμή ανησυχίας εκ μέρους του, γιατί

το να δει ένα όνειρο σημαίνει ότι αληθινά κοιμήθηκε, αν και ο ύπνος του δεν ήταν πολύ

βαθύς.

Μερικές φορές πέφτω σε πολύ ελαφρύ ύπνο καθώς μιλάω με κάποιον και

ονειρεύομαι για ένα - δυο λεπτά. Και μερικές φορές παίρνω έναν υπνάκο και ονειρεύομαι

ενώ κρατιέμαι από μια χειρολαβή του τραίνου.

Μερικοί ανησυχούν όταν βλέπουν όνειρα συχνά, πιστεύοντας ότι εκείνοι που

ονειρεύονται πολύ δεν βρίσκονται σε νοητική εγρήγορση. Δεν θυμάμαι να έβλεπα πολλά

όνειρα όταν ήμουν νέος, αλλά νομίζω ότι βρισκόμουν σε μικρότερη εγρήγορση εκείνο τον

καιρό σε σχέση με αυτό που είμαι τώρα.

25 Ιανουαρίου 1949

ΠΡΟ-ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ, ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Πολλοί με ρωτούν για τη διαφορά ανάμεσα στο προ-πεπρωμένο και το πεπρωμένο.

Προ-πεπρωμένο είναι κάτι που δίνεται σε κάθε άτομο. Είναι προαποφασισμένο κι έτσι δεν

γίνεται ν’ αλλάξει. Όμως το πεπρωμένο μπορεί να αλλάξει με τη θέλησή μας, μέσα στα όρια

της προορισμένης δομής του ατόμου. Ανάλογα με τις προσπάθειες κάποιου, είναι δυνατό να

φθάσει στο υψηλότερο επίπεδο μέσα σ’ αυτήν τη δομή ή να πέσει στο πιο χαμηλό της

επίπεδο.

Η ελευθερία, στην οποία οι άνθρωποι δίνουν αυξανόμενη προσοχή σήμερα, είναι κάτι

σαν το πεπρωμένο. Το λέω αυτό, διότι η αληθινή ελευθερία περιέχεται μέσα σε ορισμένα

όρια, η απεριόριστη ελευθερία είναι κάτι το ανύπαρκτο. Η αληθινή ελευθερία έχει

περιορισμούς, δηλαδή είναι μια πεπερασμένη ελευθερία. Όταν ένας άνθρωπος επιμένει να

προχωρήσει πέρα από τα όριά του, καταπατά την ελευθερία κάποιου άλλου κι έτσι γίνεται

ένας προδότης για τον πολιτισμό. Γι’ αυτόν το λόγο, κάποιος που προσπαθεί να πάει πέρα

από τα όρια του προ-πεπρωμένου του, αποτυγχάνει στη ζωή.

25 Ιανουαρίου 1949

ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ

ΚΑΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ

Η σχέση ανάμεσα στις κακές πράξεις και στην αρρώστια πάντα τονίζεται στα

θρησκευτικά θέματα. Αυτό είναι γεγονός. Τώρα πρόκειται να το εξηγήσω από την άποψη

της πνευματικής θεραπείας.

Όταν ένας άνθρωπος συνεχώς κάνει κακές σκέψεις και κακές πράξεις

επαναλαμβανόμενα, σύννεφα συγκεντρώνονται συνεχώς στο πνευματικό του σώμα. Όταν η

πυκνότητα αυτών των σύννεφων φτάνει σ’ ένα ορισμένο σημείο, μια φυσική καθαρτική

πράξη ξεκινάει. Εφόσον αυτός είναι ένας από τους αμετάβλητους πνευματικούς νόμους,

κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ αυτόν.

Όπως συχνά έχω προαναφέρει, τα πνευματικά σύννεφα κάνουν το αίμα να γίνεται

ακάθαρτο και προκαλούν τη συσσώρευση μιας τοξικής ουσίας στο φυσικό σώμα. Σε πολλές

περιπτώσεις αυτό φανερώνεται με τη μορφή ασθενειών, ενώ άλλες φορές εκφράζεται με

άλλες μορφές, όπως διάφορων ειδών συμφορές.

Εκτός από τις ασθένειες που προκαλούνται απ’ αυτές τις καταστάσεις, υπάρχουν και

ασθένειες που οφείλονται σε κακές πράξεις από προηγούμενες ενσαρκώσεις. Είναι συνήθως

δύσκολη η θεραπεία τους. Συχνά παίρνει πάρα πολύ χρόνο - ορισμένες φορές αρκετά χρόνια

– γι’ αυτούς που υποφέρουν να γίνουν καλύτερα. Ορισμένες από τις ασθένειες οι οποίες είναι

ιδιαίτερα επίμονες, όπως η φυματίωση και ο καρκίνος, ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία.

Υπάρχουν δυο τρόποι για να σκορπίσουμε αυτά τα πνευματικά σύννεφα: Με το να

υποφέρουμε και με το να κάνουμε συνέχεια καλές πράξεις. Η τελευταία μέθοδος είναι χωρίς

αμφιβολία η καλύτερη διαδρομή που μπορούμε να διαλέξουμε.

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που άκουσα τις ημέρες που σπούδαζα στην εκκλησία

Τενρικιό.

Ένας νεαρός άνδρας είχε την ασθένεια της φυματίωσης και τον θεωρούσαν ως ένα

μέλος της Τενρικιό που δεν μπορούσε να θεραπευτεί. Αυτός θέλησε να κάνει καλές πράξεις.

Αφού σκέφτηκε πολύ καιρό για να βρει το καλύτερο πράγμα το οποίο μπορούσε να κάνει,

αποφάσισε να καθαρίσει τους δρόμους από τη βρωμιά τους. Άρχισε να το κάνει αυτό κάθε

μέρα. Αφού συνέχισε για τρία χρόνια, ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι θεραπεύτηκε εντελώς

από την ασθένεια του κι ότι δεν είχε μείνει κανένα ίχνος απ’ αυτήν.

Τώρα θα σας διηγηθώ μια ιστορία η οποία είναι αρκετά γνωστή στην Ιαπωνία.

Ένας άνδρας γνωστός ως Τζιρόκο Σιμίζου* συνάντησε μια μέρα έναν αρχιερέα του

βουδισμού. Αυτός ο ιερέας του είπε, « Βλέπω τη σκιά του θανάτου στο πρόσωπο σου. Μου

φαίνεται πολύ δύσκολο να μείνεις σ’ αυτόν τον κόσμο για περισσότερο από ένα χρόνο».

Ακούγοντας αυτό, ο Τζιρόκο ετοιμάστηκε να πεθάνει. Έδωσε όλα τα λεφτά του σε

φιλανθρωπικά ιδρύματα, μπήκε σ’ ένα ναό των Βουδιστών και περίμενε να έρθει η ώρα του.

Πέρασε ένας χρόνος, ύστερα δυο χρόνια κι όμως δεν υπήρχε καμία αλλαγή στην κατάστασή

του. Ύστερα του παρουσιάστηκε μια ευκαιρία να δει τον ιερέα ο οποίος είχε προφητεύσει το

θάνατό του κι ο Τζιρόκο ήταν αποφασισμένος να τον επιπλήξει για την προφητεία η οποία

δεν είχε βγει αληθινή. Αντίθετα με τις προσδοκίες του, ο αρχιερέας μίλησε πρώτος. Δεν

πρόλαβε να δει τον Τζιρόκο κι αναφώνησε, «Τι θαυμάσιο που είναι αυτό! Η σκιά του

θανάτου που είδα στο πρόσωπό σου την τελευταία φορά που σε συνάντησα χάθηκε εντελώς,

δεν υπάρχει κανένα ίχνος της. Πρέπει να υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος γι’ αυτό. Πρέπει να

μου τα πεις όλα με μεγάλη λεπτομέρεια!» Ο Τζιρόκο περιέγραψε στον ιερέα τι είχε κάνει

αφού άκουσε για τη μοίρα του. Ο ιερέας, βαθιά συγκινημένος, είπε: «Πιστεύω ότι είναι οι

καλές σου πράξεις που έκαναν το θάνατο ζωή για σένα»

Αν εφαρμόσουμε αυτό στο τωρινό κράτος της Ιαπωνίας, μπορούμε να καταλάβουμε

γιατί σχεδόν όλοι οι Γιαπωνέζοι υποφέρουν μίζερες καταστάσεις ως αποτέλεσμα της ήττας

στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Δεν είναι τίποτα άλλο από την κάθαρση των σύννεφων που

δημιουργήθηκαν από την εκμετάλλευση άλλων φυλών και το θάνατο πολλών ανθρώπων.

5 Φεβρουαρίου 1947

* Τζιρόκο Σιμίζου ( 1820-1890): Το πραγματικό του όνομα ήταν Σογόρο Γιαγαμότο. Ήταν

ένας αυτοαποκαλούμενος φιλάνθρωπος ο οποίος καθοδηγούσε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων

στην πόλη του Σιμίζου κατά το τελευταίο τμήμα της περιόδου Έντο. Εκείνες τις ημέρες της

φεουδαρχίας, όταν η δημόσια ειρήνη δεν ήταν σωστά διασφαλισμένη, υπήρχε ένας μεγάλος

αριθμός συμμοριών που λεηλατούσαν τους φτωχούς και τους αδύναμους. Ο Τζιρόκο και η

ομάδα του ήταν φίλοι με τους ανθρώπους της πόλης, προφυλάσσοντάς τους και βοηθώντας

τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ

Όλα τα πράγματα του Σύμπαντος αποτελούνται από τρία βασικά στοιχεία. Από τη

συνδυασμένη ενέργεια που εκπέμπεται απ’ αυτά τα στοιχεία όλα αρχίζουν να υπάρχουν και

καταφέρνουν ν’ αναπτυχθούν. Τα τρία στοιχεία είναι: η ενέργεια του ηλίου, η ενέργεια του

φεγγαριού και η ενέργεια της γης.

Ο ήλιος είναι η πηγή του στοιχείου της φωτιάς, το φεγγάρι η πηγή του στοιχείου του

νερού και η γη είναι η πηγή του στοιχείου της γης (έδαφος). Αδιαχώριστα συνδυασμένες, οι

ενέργειες της φωτιάς, του νερού και της γης, δημιουργούν ρεύματα που πνέουν κατακόρυφα,

οριζόντια και προς όλες τις άλλες κατευθύνσεις.

Θα εξηγήσω τι εννοώ λέγοντας κατακόρυφα. Μεταξύ του ουρανού και της γης

υπάρχει ο ήλιος, το φεγγάρι και η γη σε κατακόρυφη σειρά. Μπορούμε να δούμε τις θέσεις

τους όταν γίνεται η ηλιακή έκλειψη και τα τρία σώματα ευθυγραμμίζονται. Το πνευματικό

επίπεδο είναι το επίπεδο της φωτιάς κι έχει ως κέντρο του τον ήλιο. Το ατμοσφαιρικό

επίπεδο είναι το επίπεδο του νερού κι έχει ως κέντρο το φεγγάρι. Το φυσικό επίπεδο είναι το

επίπεδο της γης κι έχει ως κέντρο τον πλανήτη Γη.

Όταν αναφέρομαι στο οριζόντιο ρεύμα, εννοώ το επίπεδο της Γης πάνω στο οποίο

ζούμε εμείς, τα ανθρώπινα όντα. Αυτό αποτελείται από Ύλη και από Χώρο. Ο άνθρωπος

γνώριζε πάντα την ύπαρξη της ύλης μέσω των πέντε αισθήσεών του. Επί πολύ χρόνο όμως δε

γνώριζε το Χώρο. Νόμιζε ότι είναι άδειος, κενός. Όμως, καθώς προόδευε ο πολιτισμός, ο

άνθρωπος κατάλαβε ότι υπήρχε ατμόσφαιρα σ’ αυτόν το χώρο η οποία ταυτίζεται με την ημι-

ύλη. Τώρα ανακάλυψα ότι υπάρχει ακόμη ένα στοιχείο σ’ αυτό το διάστημα που είναι

διαφορετικό από την ατμόσφαιρα. Αυτό το ονομάζω πνευματική ενέργεια.

Υπάρχουν μερικές δοξασίες που διδάσκουν για τα πνεύματα των πεθαμένων και των

ζωντανών και για τα πνευματικά φαινόμενα. Επίσης, υπάρχουν ασκητικοί πιστοί και

μέντιουμ που λένε ότι έρχονται σ’ επαφή με τα πνεύματα που παράγουν αυτά τα φαινόμενα.

Επειδή η πνευματική επιστήμη προόδεψε στο Δυτικό κόσμο, οι έρευνες που γίνονται για τα

πνεύματα και το βασίλειό τους έχουν ήδη κάνει σημαντική πρόοδο. Υπάρχουν μερικά

έγκυρα βιβλία όπως το περίφημο «Η Επιβίωση του Ανθρώπου» γραμμένο από τον Σερ

Όλιβερ Λόντς, και το «Πηγαίνοντας στη Δύση» απ’ τον Σ.Μ. Ουάρτ. Όμως, αυτά τα βιβλία

αναφέρονται σε τελείως διαφορετικά πεδία απ’ αυτά που έχω ασχοληθεί στις έρευνές μου.

Το στοιχείο της ύλης είναι η γη. Όλη η ύλη προέρχεται από τη γη και ξαναγυρίζει σ’

αυτήν. Το στοιχείο του νερού που είναι ημι-ύλη προέρχεται απ’ το φεγγάρι και πληρεί την

ατμόσφαιρα. Το στοιχείο της φωτιάς που το προβάλλει ο ήλιος δεν είναι ούτε ύλη ούτε ημι-

ύλη. Είναι μη-ύλη. Γι αυτόν το λόγο μας ήταν άγνωστο ως τώρα.

Όταν τα στοιχεία αυτών των τριών συνδυάζονται, παράγεται ενέργεια. Μιλώντας

επιστημονικά, τα στοιχεία συνδυάζονται δημιουργώντας απειροελάχιστα σωματίδια τα οποία

κινούνται διαρκώς. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση του σύμπαντος.

Το γεγονός ότι υπάρχουν βαθμοί θερμοκρασίας και υγρασίας στο διάστημα που

ταιριάζουν με την ύπαρξη του ανθρώπου και όλων των άλλων όντων, οφείλεται στα στοιχεία

της φωτιάς και του νερού που ενώνονται σε αρμονικές αναλογίες. Αν εξαφανιζόταν η φωτιά

κι άφηνε μόνο το νερό, όλα θα πάγωναν ξαφνικά. Αντίθετα, αν εξαφανιζόταν το νερό κι

απέμενε μόνο η φωτιά, θα γινόταν μια μεγάλη έκρηξη και δε θα έμενε απολύτως τίποτα. Τα

στοιχεία της φωτιάς και του νερού συνδυάζονται με τη γη κι έτσι αυτή ενεργοποιείται κι όλα

τα πράγματα αναπτύσσονται.

Σύμφωνα με τους νόμους της φύσης, η φωτιά καίει κατακόρυφα και το νερό κυλάει

οριζόντια. Η φωτιά ανάβει από τη δύναμη του νερού και το νερό κυλάει από τη δύναμη της

φωτιάς.

Αυτά τα δεδομένα εφαρμόζονται επίσης και στο ανθρώπινο ον που, όπως συχνά

λέγεται, είναι μια μικρογραφία του σύμπαντος. Η καρδιά, τα πνευμόνια και το στομάχι του

αναλογούν στη φωτιά, το νερό και τη γη αντίστοιχα. Η καρδιά απορροφά φωτιά, τα

πνευμόνια το νερό και το στομάχι απορροφά την γη από το φαγητό που μεγάλωσε μέσα σ’

αυτή. Εφόσον η καρδιά, τα πνευμόνια και το στομάχι είναι τα όργανα με τα οποία ο

άνθρωπος απορροφά φωτιά, νερό και γη, καταλαβαίνουμε εύκολα ότι αυτά τα τρία είναι τα

πιο σημαντικά όργανα της ανθρώπινης ανατομίας.

Ως τώρα νομίζαμε ότι η καρδιά είναι ένα όργανο του οποίου η λειτουργία

περιορίζεται στο να αντλεί αίμα, να στέλνει βρώμικο αίμα στους πνεύμονες και ν’ απορροφά

αίμα που έχει εξαγνιστεί με το οξυγόνο από τους πνεύμονες. Αυτήν τη γνώμη την έχουν

αποδεχτεί εξαιτίας του ότι η ύπαρξη του στοιχείου της φωτιάς ήταν τελείως άγνωστη.

Η καρδιά απορροφά το στοιχείο της φωτιάς με τους παλμούς. Οι πνεύμονες

απορροφούν το στοιχείο του νερού με την αναπνοή και το στομάχι απορροφά το στοιχείο της

γης, χωνεύοντας το φαγητό που έφτασε ως αυτό διαμέσου του στόματος και του οισοφάγου.

Όταν κάποιος αρρωσταίνει, συνήθως έχει πυρετό. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η καρδιά

απορροφά απ’ τον κόσμο του πνεύματος πιο πολλή απ’ την κανονική ποσότητα του

στοιχείου της φωτιάς για να διαλύσει τα πνευματικά σύννεφα. Αυτή η πράξη αντανακλάται

στη φυσική διάλυση των πυκνών τοξινών που έχουν συσσωρευτεί στα μέρη που έχουν

επηρεαστεί. Οι παλμοί της καρδιάς οφείλονται στο ότι αυτή δρα σαν αντλία για να

απορροφήσει το στοιχείο της φωτιάς. Το γεγονός ότι οι παλμοί επιταχύνονται πριν ανεβεί η

θερμοκρασία, σημαίνει ότι η απορρόφηση αυτού του στοιχείου επιταχύνεται. Τα ρίγη που

νιώθουμε εκείνη τη στιγμή δείχνουν ότι για να σταλούν στη ζώνη εξαγνισμού τα απαραίτητα

ποσά ζέστης, μειώνονται πρόσκαιρα οι ποσότητες που στέλνονται στ’ άλλα μέρη του

σώματος. Η εξαφάνιση του πυρετού δείχνει ότι έχουν διαλυθεί οι τοξίνες.

Όπως αναφέραμε πιο πάνω, η καρδιά απορροφά διαρκώς το στοιχείο της φωτιάς από

τον κόσμο του πνεύματος χωρίς ν’ αναπαυτεί ούτε ένα λεπτό. Έτσι διατηρεί το σώμα την

θερμοκρασία του. Οι πνεύμονες επίσης απορροφούν ασταμάτητα το στοιχείο του νερού από

το ατμοσφαιρικό επίπεδο. Έτσι διατηρείται η υγρασία του σώματος, όχι μόνο από την

ποσότητα του νερού που απορροφάται από το στόμα, αλλά και από τα πνευμόνια.

Όταν πεθαίνουμε, η θερμοκρασία του σώματος χαμηλώνει, το νερό εξατμίζεται και

το αίμα πήζει. Μετά, το σώμα αρχίζει να στεγνώνει. Αυτό δείχνει ότι, όταν επέρχεται

θάνατος, το πνευματικό σώμα διαχωρίζεται από το φυσικό σώμα για να ξαναμπεί στον

πνευματικό κόσμο. Η υγρασία εξαφανίζεται και το αίμα πήζει γιατί το στοιχείο της φωτιάς

φεύγει μαζί με την πνευματική υπόσταση του ατόμου. Με άλλα λόγια, η φωτιά ξαναγυρίζει

στο πνευματικό επίπεδο, το νερό ξαναγυρίζει στο ατμοσφαιρικό επίπεδο κι η γη ξαναγυρίζει

στο επίπεδο της γης.

3 Οκτωβρίου 1943

ΤΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Σας έχω ήδη αναφέρει ότι υπάρχουν τρία κυρίως στρώματα στον κόσμο του

πνεύματος κι ότι καθένα απ’ αυτά χωρίζεται σε εξήντα επίπεδα κι όλα αυτά κάνουν έναν

τελικό αριθμό από εκατόν ογδόντα επίπεδα. Σ’ αυτό το κεφάλαιο, θα σας εξηγήσω πόσο

στενή σχέση έχει αυτό το γεγονός με τη ζωή ενός ανθρώπινου όντος.

Για να νιώσει ο άνθρωπος τέλεια χαρά, πρέπει, μαζί με τα άλλα πράγματα που κάνει,

να βρει την απάντηση στην πανάρχαια ερώτηση του γιατί ήρθε σ’ αυτόν τον κόσμο. Αν δεν

απαντηθεί ξεκάθαρα αυτή η ερώτηση, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει ενάρετα ή να έχει

τέλεια ηρεμία πνεύματος. Αντί να γίνει αυτό, θα χάσει την πολύτιμη ζωή του σαν τους

λωτοφάγους χωρίς να έχει κανέναν ουσιαστικό σκοπό, χωρίς να κάνει καμιά αλλαγή προς το

καλύτερο.

Ο άνθρωπος γεννήθηκε στο φυσικό επίπεδο, γιατί ο Θεός τού έχει αναθέσει μια

ξεκάθαρη ατομική αποστολή να εκτελέσει για να εκπληρωθεί το σχέδιό Του.

Ποιο είναι το σχέδιο του Θεού; Από τότε που άρχισε η δημιουργία, είχε την πρόθεση

να ιδρύσει έναν ιδεατό κόσμο, έναν παράδεισο πάνω στη Γη. Αυτό θα είναι η εκπλήρωση

του σχεδίου Του. Όταν σκεφτόμαστε την πρόοδο του πολιτισμού που φαίνεται ότι δεν

τελειώνει ποτέ, μπορούμε να φανταστούμε το μέγεθος του μεγαλείου και της ομορφιάς του

τελειοποιημένου παραδείσου. Πολύ πιθανόν να βρίσκεται πέρα από την ανθρώπινη

διανόηση.

Υπό αυτήν την έννοια, η ιστορία του κόσμου ως τη δική μας εποχή δεν είναι παρά η

προσπάθεια του να θέτουμε τα θεμέλια, να φτιάχνουμε τη σκηνή για να έρθει η καινούρια

εποχή.

Ο Θεός έχει προικίσει κάθε ανθρώπινο ον με ιδιαίτερα ταλέντα κι ικανότητες, έτσι

ώστε η προσωπική του αποστολή να μπορεί να εκτελεστεί επιτυχώς. Έκανε όλους να

γεννηθούμε και να ξαναγεννηθούμε ατέλειωτες φορές, να ζούμε και πάλι στον κόσμο του

σώματος, έτσι ώστε να μπορούμε να κινηθούμε προς τα εμπρός, προς τον τελικό σκοπό της

τελειότητας. Όλα τα πράγματα κι όλα τα γεγονότα, τα καλά και τα κακά, η ειρήνη κι ο

πόλεμος, η δημιουργία κι η καταστροφή είναι μέρος της κίνησης προς τον σκοπό, ένα

απαραίτητο μέρος της εξέλιξης.

Σε τι είδους χρόνο ζούμε τώρα; Όπως σας έχω ήδη εξηγήσει, ονομάζω αυτήν την

περίοδο το σημείο αλλαγής από την εποχή του σκοταδισμού στην εποχή του φωτός. Είναι η

εποχή του διαφωτισμού. Όλος ο κόσμος βρίσκεται έτοιμος να κάνει αποφασιστικά βήματα

προς την καινούρια εποχή. Τώρα η ανθρωπότητα είναι έτοιμη να πετάξει την μπέρτα της

βαρβαρότητας για να μπορέσει να φτάσει στα ύψη ενός αληθινού πολιτισμού. Όταν

επιτευχθεί αυτό για πρώτη φορά μέσα στο χάος της γης, οι διαμάχες, οι αρρώστιες κι η

φτώχια θα έχουν φύγει τελείως από τη μέση. Δεν είναι δύσκολο να το δει κανείς αυτό. Ο

Θεός μάς έχει στείλει την ευλογία του Johrei με σκοπό το μεγάλο του πρόγραμμα. Το Johrei

είναι πάρα πολύ σημαντικό για να πετύχουμε αυτό το μέρος του σχεδίου Του. Έτσι, η θέληση

του Θεού μεταδίδεται στον άνθρωπο διαρκώς. Θα σας εξηγήσω πώς γίνεται αυτό.

Στον κόσμο του πνεύματος υπάρχει το αντίστοιχο κάθε ατομικής ψυχής: Αυτό το

αποκαλώ Γιούκον. Όταν ο Θεός επιθυμεί να δώσει τις εντολές του σε κάποιο άτομο, τις

μεταδίδει στο Γιούκον το οποίο με τη σειρά του τις μεταφέρει στο πρωταρχικό πνεύμα μας

διαμέσου του πνευματικού λώρου που τους συνδέει. Είναι σχεδόν αδύνατο για το μέσο

άνθρωπο να έχει από διαίσθηση επαφή με το Γιούκον κι επομένως ν’ αποκτήσει συνείδηση

της θέλησης του Θεού. Μόνο μερικά άτομα των οποίων τα πνευματικά σώματα έχουν

εξαγνισθεί αρκετά για να φτάσουν ιδιαίτερους βαθμούς συνείδησης μπορούν να το κάνουν

αυτό. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πάρα πολλά σύννεφα πάνω στα πνευματικά τους

σώματα που εμποδίζουν την επαφή. Επιπλέον, μερικές σκοτεινές δυνάμεις συχνά

χρησιμοποιούν τέτοιες καταστάσεις για να σταματήσουν τη ροή. Είμαι σίγουρος ότι οι

περισσότεροι από σας μπορούν να θυμηθούν εμπειρίες στις οποίες τα σχέδιά σας που τα

είχατε καλοσκεφτεί πήγαν τελείως στραβά ή στις οποίες οι τύχες σας έχουν αλλάξει

αναπάντεχα προς το χειρότερο. Δεν έχουν αισθανθεί πολλοί από σας ότι τα γεγονότα κάπως

κατευθύνονταν από αόρατα χέρια; Μερικοί από σας δεν έχετε περάσει μέσα από εμπειρίες

που έχουν αλλάξει όλη την πορεία της ζωής σας;

Είναι η κατάσταση ή η θέση του Γιούκον στον πνευματικό κόσμο που αποφασίζει για

την αποστολή ή για την τύχη του κάθε ατόμου. Όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο στο οποίο

βρίσκεται το Γιούκον, τόσο μεγαλύτερη είναι η αποστολή που έχει αναθέσει ο Θεός και

τόσο πιο τυχερός είναι αυτός ο άνθρωπος. Όσο χαμηλότερο είναι το επίπεδο στο οποίο

βρίσκεται το Γιούκον, τόσο πιο δύσκολη είναι η ύπαρξη του ατόμου πάνω στη γη. Στο

κατώτερο επίπεδο, αυτή η εμπειρία είναι η χειρότερη. Ο λόγος είναι ότι τα υψηλότερα

στρώματα του πνευματικού κόσμου είναι μέρος του ουράνιου κράτους που είναι γεμάτο

υγεία, ειρήνη, χαρά κι αφθονία. Τα χαμηλότερα επίπεδα είναι τα βασίλεια της αγωνίας, είναι

γεμάτα πόνους κι αρρώστιες, διαμάχες και φτώχια.

Γι’ αυτούς τους λόγους, ένα ανθρώπινο ον για να πετύχει να φτάσει στην αληθινή

χαρά, πρέπει πρώτα να εξυψώσει το Γιούκον του σε πιο υψηλό επίπεδο. Αυτό γίνεται

δυνατόν εξαγνίζοντας το πνευματικό σώμα και υψώνοντας τους παλμούς του, επειδή η

κατάσταση του πνευματικού σώματος αντανακλάται στο Γιούκον και το κάνει ή να υψώνεται

ή να κατεβαίνει ανάλογα με την ποσότητα των σύννεφων. Μ’ άλλα λόγια, ένα πνευματικό

σώμα με υψηλότερο παλμό έχει λιγότερο βάρος κι έτσι ανεβαίνει πιο εύκολα, ενώ τα

επιπρόσθετα σύννεφα κάνουν ένα πνευματικό σώμα πιο βαρύ και το κάνουν να βουλιάζει σε

χαμηλότερα επίπεδα. Επομένως, για να εξαγνισθεί κάποιος και για να εξυψωθούν οι

πνευματικοί του παλμοί, πρέπει να ζει ενάρετα, εποικοδομητικά και να υπηρετεί τους

συνανθρώπους του.

5 Φεβρουαρίου 1947

ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Τον άνθρωπο τον ονομάζουν συνήθως παιδί του Θεού κι επίσης αναφέρονται σ’

αυτόν σαν να ήταν ο ναός του Θεού. Αυτό είναι γιατί η ψυχή του ανθρώπου - το κέντρο της

ύπαρξής του - είναι ένα εξατομικευμένο μέρος του Θεού που έχει έρθει στη γη με μια

αποστολή που του έχει αναθέσει ο Θεός, όπως σάς έχω ήδη αναφέρει. Αυτό είναι το

πρωταρχικό πνεύμα του ανθρώπου.

Μετά τη γέννηση, ένα άλλο πνεύμα - που έχει ζωική φύση - μπαίνει μέσα στο σώμα.

Αυτό λέγεται δευτερεύον πνεύμα. Συνήθως, το κάθε ανθρώπινο ον έχει ένα δευτερεύον

πνεύμα, αλλά μερικές φορές (αν και σπάνια) ένα άτομο έχει δύο ή ακόμη τρία δευτερεύοντα

πνεύματα.

Το ξέρω ότι αυτό είναι σκληρό πράγμα για την πλειονότητα των ανθρώπων που ζουν

σήμερα. Δεν μπορούν να το δεχτούν. Ίσως οι περισσότεροι απ’ αυτούς να γελάνε μ’ αυτήν

την ιδέα λέγοντας ότι είναι γελοία και να την προσπερνούν. Όμως, εγώ συνέλαβα την

αναλλοίωτη αλήθεια δια μέσου των πολλαπλών εμπειριών που έζησα και που αφορούν αυτό

το ζήτημα κι επίσης δια μέσου των αποκαλύψεων που έχω δεχτεί απ’ το Θεό κι έτσι μου

είναι αδύνατον ν’ αρνηθώ τα γεγονότα.

Το πρωταρχικό πνεύμα, εφόσον είναι θείο απ’ τη φύση του, είναι το κέντρο της

πνευματικής συνείδησης, ενώ το δευτερεύον πνεύμα είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι κακό

απ’ τη φύση του κι είναι η πηγή όλων των αρνητικών ιδεών.

Υπάρχει ένα ακόμη πνεύμα εκτός απ’ το πρωταρχικό και το δευτερεύον που έρχεται

σ’ επαφή με ένα άτομο, είναι το πνεύμα που το φυλάει. Επιλέγεται απ’ τους προγόνους του

με σκοπό να τον προστατέψουν όταν γεννηθεί πάνω στη γη. Καμιά φορά ακούμε ανθρώπους

που έχουν ως εκ θαύματος σωθεί από κάποιον κίνδυνο ή που έχουν κατά κάποιο τρόπο

προειδοποιηθεί, ίσως δια μέσου κάποιου προειδοποιητικού ονείρου ή κάποιου είδους

προαίσθησης. Όλα αυτά οφείλονται στο προστατευτικό πνεύμα. Επίσης οι καλλιτέχνες που

ετοιμάζονται να δημιουργήσουν όμορφα έργα κι οι εφευρέτες που αναπτύσσουν καινούριες

ιδέες συχνά δέχονται κάποιου είδους έμπνευση. Κι αυτές προέρχονται από τα πνεύματα -

φύλακες.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι των οποίων οι σωστές επιθυμίες έχουν πραγματοποιηθεί,

που έχουν δεχτεί υπέροχες ευλογίες μέσ’ απ’ την πίστη που νιώθουν. Όλα αυτά είναι το έργο

του Θεού που δρα μέσ’ απ’ τους πνευματικούς φύλακες. Υπάρχει κάποια έκφραση: «η

ειλικρίνεια κινεί τον ουρανό» ή «η αληθινή αγάπη και η αφοσίωση φτάνουν ως το Θεό».

Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός στέλνει τις ευλογίες του σ’ αυτά τα άτομα που τον εμπιστεύονται,

δια μέσου των πνευμάτων - φυλάκων.

5 Φεβρουαρίου 1947

ΤΟ JOHREI ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΥΠΩΜΕΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Μπορεί να διερωτάστε τι εννοώ, όταν κοιτάτε αυτόν τον τίτλο. Μόλις διαβάσετε το

άρθρο θα μπορέσετε να καταλάβετε τι εννοώ, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι οι άνθρωποι που

διαβάζουν τα γραπτά μου παίρνουν Johrei μέσω των ματιών τους.

Θα σας εξηγήσω το λόγο. Πρέπει να γνωρίζετε πλήρως το γεγονός ότι η συνείδηση ενός

συγγραφέα αντανακλά στον αναγνώστη μέσα από τις γραπτές λέξεις. Δηλαδή ο πνευματικός

κραδασμός του συγγραφέα φθάνει κι επηρεάζει την πνευματική ύπαρξη του αναγνώστη. Όλα

τα γραπτά μου είναι θεϊκής έμπνευσης. Έτσι η πνευματική ύπαρξη του αναγνώστη

εξαγνίζεται μέσα από τις δονήσεις των γραπτών λέξεων.

Επειδή οι πνευματικές υπάρξεις των ατόμων μπορεί να επηρεαστούν είτε για το καλό

είτε για το κακό μέσα από το διάβασμα, πρέπει να μάθετε τι σπουδαίο αποτέλεσμα μπορεί να

έχει ο χαρακτήρας ενός συγγραφέα σ’ αυτούς που διαβάζουν τα γραπτά του. Αυτό ισχύει για

οποιοδήποτε γραπτό υλικό, είτε είναι μυθιστόρημα είτε γεγονός. Γι’ αυτό θα ήθελα να

συστήσω σε όλους εκείνους που είναι απασχολημένοι με το γραπτό -μυθιστοριογράφοι και

δημοσιογράφοι μαζί - να γνωρίζουν καλά αυτό το σημείο.

Μ’ αυτό δεν εννοώ ότι μόνο τα αυστηρά γραπτά είναι καλά. Τα γραπτά έργα χρειάζεται

να είναι γεμάτα ενδιαφέρον, αλλιώς οι αναγνώστες δεν θα βρουν ενδιαφέρον διαβάζοντάς τα

κι επομένως δεν θα χρησιμεύουν καθόλου. Περιττό να πω ότι το ενδιαφέρον είναι όλη η

ουσία. Τα γραπτά χρειάζεται να είναι τόσο γεμάτα από συνεχή, γοητευτικό μαγνητισμό, ώστε

οι αναγνώστες να μη μπορούν να τ’ αφήσουν από τα χέρια τους.

Γενικά βλέπω ότι το μεγαλύτερο μέρος του γραπτού υλικού σήμερα φαίνεται να έχει

παραχθεί μόνο για κέρδος και φήμη, να έχει γραφτεί με τίποτα άλλο στο νου παρά τις

εξασφαλισμένες πωλήσεις και τη διασημότητα. Όταν τελειώνει αυτό το είδος των εντύπων, ο

αναγνώστης δεν έχει εισπράξει έμπνευση ή νέες σκέψεις, γιατί δεν περιέχουν τίποτε άλλο

εκτός από τυπωμένες λέξεις τοποθετημένες μαζί. Οι συγγραφείς αυτού του τύπου δεν είναι

αληθινοί συγγραφείς αλλά πωλητές λέξεων. Μοιάζουν με ανθρώπους που δεν έχουν

σπονδυλική στήλη, που δεν έχουν το θάρρος των πεποιθήσεων τους. Μπορεί να γίνονται

δημοφιλείς για λίγο αλλά είναι βέβαιο ότι θα εξαφανιστούν στη λήθη.

Καθώς κοιτάμε τη σημερινή κοινωνία, δεν μπορούμε να μη μείνουμε έκπληκτοι από τον

αριθμό των ελαττωμάτων που έχει. Εάν οι συγγραφείς έκαναν βασική πολιτική τους να

χρησιμοποιούν αυτά τα ελαττώματα ως θέματά τους, δεν θα είχαν ποτέ έλλειψη υλικού για

γράψιμο.

Επειδή μου αρέσουν οι ταινίες, βλέπω συχνά. Όταν βλέπω κάποια βασισμένη σε

κοινωνικά προβλήματα, τραβάει το βαθύ ενδιαφέρον μου και με κάνει να αισθάνομαι τόσο

ευτυχισμένος όσο κι αν είχα κάνει έναν καινούργιο κοντινό φίλο κι έτσι θέλω να υποκλιθώ

στον συγγραφέα και στον παραγωγό. Επιπλέον, μια τέτοια δουλειά είναι βέβαιο ότι θα γίνει

δημοφιλής κι αναγνωρισμένη από το κοινό. Εξυπηρετεί επίσης και άλλον έναν απώτερο

σκοπό, το κέρδος που αποκομίζουν οι βιβλιοπώλες και οι εταιρείες παραγωγής ταινιών.

26 Νοεμβρίου 1952

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ ΤΥΧΗΣ

Όταν παρατηρούμε το σημερινό κόσμο με προσοχή, βλέπουμε πάρα πολλούς άτυχους

ανθρώπους. Γι' αυτόν το λόγο, αν και έχω ήδη γράψει για την καλή τύχη, θα ξαναγράψω γι'

αυτό το θέμα ξανά, αυτή τη φορά πιο διεξοδικά.

Δεν υπάρχει στον κόσμο τίποτα πιο περίπλοκο, από τους αρχαίους καιρούς ακόμη,

από το πρόβλημα της ανθρώπινης τύχης ή ατυχίας. Είναι αναπότρεπτο για ένα άτομο να

απασχολείται με αυτή τη σκέψη από τον καιρό που αρχίζει να σκέπτεται για τον εαυτό του

μέχρι την ώρα του θανάτου του.

Το λέω αυτό γιατί εκείνο που ένα ανθρώπινο ον έχει τη μεγαλύτερη περιέργεια να

γνωρίσει είναι συνήθως και το πιο δύσκολο να μάθει. Αυτή η γνώση δεν αποτελεί εξαίρεση

στον κανόνα. Οπότε, δε νομίζετε ότι θα ήταν μεγάλη ευλογία εάν αυτή η γνώση μπορούσε να

αποκαλυφθεί έστω και λίγο; Ευτυχώς, τα στοιχειώδη, βασικά γεγονότα έχουν ξεκαθαρίσει

για μένα και έχω βρει μέσα από την πείρα μου ότι δεν υπάρχει κανένα λάθος και γι' αυτό θα

σας δώσω μια πειστική εξήγηση.

Μιλάμε γενικά περί τύχης αλλά, όπως όλοι γνωρίζετε, δεν υπάρχει τίποτα πιο αόριστο

και άπιαστο από την καλοτυχία. Αυτό, πιστεύω, είναι η φύση της. Επιπλέον δεν έχουμε

καμία δύναμη να κάνουμε κάτι γι' αυτήν, έτσι λοιπόν θα ήταν καλή ιδέα να την αφήναμε στο

πεπρωμένο.

Κάποιος είπε: «Η ζωή είναι ένα μεγάλο τυχερό παιχνίδι», κάτι που είναι πράγματι

σωστό. Έτσι ακόμη και κείνοι που θεωρούνται σπουδαίοι φαίνεται να δέχονται τη μοίρα

τους, αν και δεν τους είναι εύκολο να το κάνουν με όλη την καρδιά τους. Ίσως ο άνθρωπος

είναι προορισμένος να ζει κάτω από τη σκιά αυτής της αβεβαιότητας. Η διακαής επιθυμία για

καλοτυχία τον καθιστά ικανό να εργάζεται δραστήρια. Αυτό τον κάνει να βασανίζει το όποιο

μυαλουδάκι έχει και να μοχθεί και να αγωνίζεται μόνιμα μέχρι το τέλος της ζωής του για να

κερδίζει χρήματα ή για να γίνει ξεχωριστός. Αυτή πιθανόν είναι η οδός που υποτίθεται ότι

πρέπει να ακολουθεί η ζωή του ανθρώπου. Εφόσον τίποτα δεν είναι πιο απατηλό από την

καλοτυχία, όσο μεγαλύτερη προσπάθεια γίνεται για να την πετύχεις τόσο πιο γρήγορα σου

διαφεύγει. Η παροιμία «Άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά» είναι απολύτως επίκαιρη.

Από την μακρά μου πείρα μπορώ να πω ότι αισθανόμουν σαν να με κορόιδευε η

μοίρα, γιατί συχνά νόμιζα ότι μπορούσα να πιάσω την καλοτυχία εύκολα και παρόλα αυτά το

έβρισκα πολύ δύσκολο να τη φτάσω. Πάντα φαινόταν να αιωρείται μπροστά στα μάτια μου

αλλά τη στιγμή που άπλωνα τα χέρια μου να την αγγίξω γλιστρούσε και μου ξέφευγε. Όσο

γρηγορότερα την κυνηγούσα τόσο ευκολότερα φαινόταν να μου ξεφεύγει. Πραγματικά ήταν

δύσκολη! Όμως ξέρω ότι τώρα την κρατάω.

Καθώς προσπαθώ να εξηγήσω αυτό το βρίσκω πολύ δύσκολο, γιατί υπάρχουν

πράγματα που είναι δύσκολο να τα καταλάβουν οι άνθρωποι με λίγη γνώση πάνω στην

πνευματική πλευρά του κόσμου. Το λεω αυτό γιατί πολλά άτομα τείνουν να κρίνουν τα

πάντα απερίσκεπτα χωρίς να κοιτάνε την καρδιά του θέματος, δηλαδή Δε μπορούν να

διεισδύσουν στο κέντρο. Και η πηγή της καλοτυχίας ή της ευτυχίας όλων των πραγμάτων

βρίσκεται σ' αυτό το κέντρο, στο αόρατο μέρος. Χωρίς αυτή τη γνώση κανείς δε μπορεί ποτέ

να κατανοήσει την αληθινή ευτυχία.

Όταν ο άνθρωπος κινείται, το σώμα του δεν το πράττει με δική του βούληση αλλά

κατευθύνεται από το νου του. Η ίδια αρχή εφαρμόζεται στην καλοτυχία, αυτό που έχει

σημασία είναι το εσώτερο, αόρατο μέρος. Η επιφάνεια, η επιφανειακή πλευρά είναι ο

φυσικός κόσμος και το εσώτερο μέρος είναι ο αόρατος κόσμος του αιθέρος, αυτός τον

οποίον ονομάζουμε πνευματικό κόσμο. Αυτός είναι ο τρόπος που είναι δομημένο το σύμπαν,

ο τρόπος που ο Θεός το δημιούργησε. Ο πνευματικός κόσμος δραστηριοποιεί το φυσικό

κόσμο ακριβώς όπως ο νους δραστηριοποιεί το σώμα και σε όλες τις υποθέσεις ο

πνευματικός χώρος προηγείται του φυσικού επιπέδου.

Έτσι η καλοτυχία ακολουθεί τον ίδιο κανόνα: Ένα άτομο μπορεί να γίνει τυχερό μόνο

όταν ο πνευματικός εαυτός του γίνει τυχερός στο πνευματικό πεδίο. Η κατάστασή του εκεί

αντανακλά στο φυσικό πεδίο για να τον κάνει τυχερό σε αυτόν τον κόσμο. Τώρα θα εξηγήσω

τον πνευματικό κόσμο με λεπτομέρεια.

Στον πνευματικό χώρο το σύστημα ταξινόμησης είναι πιο αυστηρό και αμερόληπτο

από όσο στον φυσικό κόσμο. Διαιρείται σε στρώματα. το άνω, το μέσο και το κάτω. Κάθε

στρώμα υποδιαιρείται σε εξήντα επίπεδα, κάνοντας ένα τελικό από 180 επίπεδα. Το

υψηλότερο επίπεδο είναι ό,τι γενικά ονομάζεται ουρανός, το χαμηλότερο επίπεδο είναι ό,τι

γενικά αναφέρουμε σαν κόλαση και το μέσο είναι ό,τι καλούμε μεσαίο επίπεδο το οποίο έχει

σχεδόν τις ίδιες συνθήκες όπως αυτές του φυσικού κόσμου.

Αυτό μπορεί να είναι ακατανόητο σε μερικούς ανθρώπους. Ωστόσο αυτή είναι η

αλήθεια. Έχει αποδειχθεί για μένα μετά από τη μακρά και ολοκληρωμένη έρευνά μου για τη

σχέση ανάμεσα στον πνευματικό χώρο και στον φυσικό κόσμο και γνωρίζω πλέον την

ακριβή τους κατάσταση σε βάθος και έτσι δε μπορεί να υπάρξει περιθώριο για λάθος.

Υπάρχουν αναρίθμητα άτομα που έχουν καλοτυχία και αληθινή ευτυχία πιστεύοντας σε

αυτήν την αρχή και κάνοντάς την πράξη. Εγώ ο ίδιος είμαι ένας από αυτούς. Εύκολα θα

συνειδητοποιήσετε πόσο αληθινό είναι αυτό κοιτώντας με αντικειμενικά, γιατί τώρα ζω με

τις πιο τυχερές συνθήκες.

Επιτρέψτε μου να προχωρήσω ένα βήμα πιο πέρα και να εξηγήσω αυτά τα

διαφορετικά επίπεδα. Ενώ το φυσικό σώμα του ανθρώπου ζει στο φυσικό κόσμο, ο

πνευματικός εαυτός του κατοικεί στον πνευματικό χώρο, σε ένα από τα 180 επίπεδα. Η θέση

του όμως δεν είναι στατική. Μονίμως κινείται προς τα πάνω ή προς τα κάτω σε βαθμό που

εξαρτάται από τον αριθμό των καλών του έργων ή από την έλλειψή τους. Αυτή η κίνηση

αντανακλά στο φυσικό χώρο επηρεάζοντας τη μοίρα του φυσικού ατόμου. Οπότε ο

άνθρωπος πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί να υψώσει την θέση του πνευματικού εαυτού του.

Το κατώτερο μέρος του πνευματικού χώρου είναι η περιοχή στην οποία

αναφερόμαστε σαν κόλαση, ένα πανδαιμόνιο γεμάτο από όλα τα είδη αγωνίας όπως οι

αρρώστιες, η πείνα και οι συγκρούσεις, όπου όλα τα είδη των κακών πνευμάτων εργάζονται

δραστήρια, ένας τελείως σκοτεινός κόσμος, εκεί όπου δεν υπάρχει φως. Το υψηλότερο μέρος

είναι ο ουρανός, πλήρης Φωτός, ένας ιδανικός κόσμος υγείας, αφθονίας και ειρήνης. Το

κεντρικό στρώμα δεν είναι ούτε υπερβολικά καλό ούτε υπερβολικά κακό. Όσο ψηλότερα

υψώνεται η θέση ενός όντος τόσο καλύτερο γίνεται το περιβάλλον του.

Η ακριβής κατάσταση της πνευματικής ύπαρξης κάθε ατόμου στον πνευματικό

κόσμο αντανακλά στην φυσική ύπαρξη, αποφασίζοντας τις τύχες του εδώ. Έτσι είναι φανερό

ότι η ανύψωση του πνευματικού όντος στον πνευματικό χώρο είναι ουσιώδης για την

επίτευξη της αληθινής ευτυχίας. Η πραγματική κατάσταση όλων σε αυτόν τον κόσμο μας

λέει πόσο αληθινό είναι αυτό. Συχνά ακούμε για κάποια άτομα που έχουν σημειώσει άνοδο

στο επίπεδο ζωής τους και αισθάνονται αγαλλίαση ενώ πολλοί τους φθονούν γι΄ αυτό και

μετά ξαφνικά αποτυγχάνουν και γυρίζουν στις αρχικές πτωχότερες συνθήκες, παρά την

προσδοκία τους για συνεχή επιτυχία. Η πτώση τους μπορούν να αποδοθούν στην άγνοιά τους

για τις πνευματικές αλήθειες και στο ότι είναι υπερβολικά εξαρτημένοι από την ανθρώπινη

δύναμη. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν επίσης την τάση να κακομεταχειρίζονται άλλους και να

καταπονούν τους εαυτούς τους. Κατά συνέπεια μπορεί να επιτυγχάνουν ως ένα σημαντικό

βαθμό επιφανειακά αλλά οι πνευματικοί εαυτοί τους βρίσκονται στο χαμηλότερο πνευματικό

επίπεδο, στην κόλαση. Η κατάσταση των πνευματικών αντιγράφων τους αντανακλάται

αναπόφευκτα στις φυσικές τους υπάρξεις, σύμφωνα προς το νόμο ότι το πνευματικό

προηγείται του φυσικού.

Τα πνευματικά πράγματα έχουν βάρος όπως ακριβώς τα υλικά πράγματα και τα

βαρύτερα όντα βυθίζονται σε χαμηλότερα επίπεδα ενώ τα ελαφρότερα όντα ανεβαίνουν σε

υψηλότερα. Αυτό στο οποίο οι αρχαίοι αναφέρονταν ως βάρος της αμαρτίας είναι ακριβές,

γιατί τα κακά έργα κάνουν το πνευματικό σώμα του ανθρώπου νεφελώδες και βαρύ ενώ τα

έργα αρετής το εξαγνίζουν, κάνοντάς το ελαφρύτερο και έτσι το πνευματικό ον μπορεί να

ανέλθει. Οπότε, ο άνθρωπος πρέπει να αποφεύγει όλο το κακό και να κάνει μόνο καλά έργα,

εξαγνίζοντας το πνευματικό σώμα πολύ περισσότερο, κάνοντάς το ελαφρύτερο. Αυτό είναι

το μυστικό της επίτευξης της αληθινής ευτυχίας και καλής τύχης. Αυτή είναι η αλήθεια και

βεβαιώνω ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να φθάσετε αυτούς τους στόχους.

Είμαι βέβαιος ότι καταλαβαίνετε αυτή την αρχή αλλά το να την βάλετε σε πράξη δεν

είναι τόσο απλό όσο μπορεί να φαίνεται. Υπάρχει ωστόσο ένας τρόπος να την κάνετε εύκολη

και αυτός είναι η γνήσια πίστη στον Θεό. Έτσι θα ήθελα να ενθαρρύνω όλους όσους

επιθυμούν να αποκτήσουν ευτυχία και καλοτυχία να βαδίζουν πιστά στο αληθινό,

πνευματικό μονοπάτι.

3 Φεβρουαρίου 1954

ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΘΕΙΑ ΟΝΤΑ;

Η γνώση της ύπαρξης του Πνεύματος και των πνευματικών όντων, οδήγησε στο να

μου αποκαλύψει ο Θεός το υπέροχο Johrei. Δια μέσου αυτού ένιωσα τη βασική αλήθεια του

εξαγνισμού του πνευματικού σώματος, που κάνει το φυσικό σώμα να έρχεται σε ισορροπία.

Νομίζω ότι αυτό έχει να προτείνει κάτι σπουδαίο για τον ερχομό ενός πολιτισμού. Πράγματι,

θα δημιουργήσει μια τεράστια επιστημονική επανάσταση γιατί όταν αυτή η αλήθεια θα

εξασκείται στον οποιοδήποτε τομέα κι όχι μόνο για την ίαση των φυσικών ασθενειών, θα

επέλθει απίστευτη πρόοδος ως προς την ευμάρεια της ανθρωπότητας. Και δεν είναι μόνον

αυτό. Όταν αναπτυχθεί κι άλλο η έρευνα αυτής της αλήθειας, μπορούμε να φανταστούμε ότι

θ’ ανακαλυφθεί τελικά η αληθινή φύση της ίδιας της θρησκείας.

Η διαμάχη για το αν υπάρχει ή όχι Θεός συνεχίζεται επί χιλιάδες χρόνια χωρίς να έχει

λυθεί κι επομένως είναι μια παλιά ερώτηση και συγχρόνως μια καινούρια.

Είναι φυσικό γι’ αυτούς που εξετάζουν τα πνεύματα από υλιστικής άποψης να είναι

ανίκανοι να καταλάβουν το Θεό που είναι πνεύμα αόρατο κι άπιαστο από τις φυσικές μας

αισθήσεις. Όμως πρεσβεύω ότι όλοι θα πειστούν για την ύπαρξη του Θεού μέσω της

πνευματικής επιστήμης. Επίσης όλοι θα βρουν τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που αφορούν

πολλές πλευρές του αγνώστου, όπως παραδείγματος χάρη η μετά θάνατον ζωή, η

μετενσάρκωση, οι συνθήκες στον κόσμο του πνεύματος (που εγώ τον ονομάζω δεύτερο

κόσμο) και τα πνευματικά φαινόμενα.

Νομίζω ότι πρέπει να εξηγήσω πώς άλλαξε ο τρόπος της σκέψης μου από τις

περασμένες μου απόψεις ως τις σημερινές μου πεποιθήσεις.

Όταν ήμουν νέος, ήμουν ένας ακραίος υλιστής. Για να δείξω πόσο υλιστής ήμουν,

έως ότου φτάσω περίπου ως τα σαράντα δεν είχα ποτέ λατρέψει κανένα θείο όν. Η άποψή

μου ήταν ότι τα αντικείμενα της λατρείας στους βωμούς δεν ήταν άλλο από καθρέφτες ή

πέτρες ή κομμάτια χαρτιού πάνω στα οποία γράφτηκαν μερικοί χαρακτήρες και που τα

έβαζαν σε δοχεία που έμοιαζαν με κουτιά τα οποία είχαν κατασκευαστεί από μαραγκούς ή

από καλλιτέχνες επιπλοποιούς. Οι άνθρωποι τα λάτρευαν αυτά σεβόμενοι αυτό που βλέπουν.

Πώς μπορεί να είχαν κάποιο νόημα; «Τίποτα δεν είναι πιο ανόητο απ’ όλα αυτά». Έτσι

νόμιζα εγώ. Επίσης, τ’ αντικείμενα της λατρείας στους Βουδιστικούς ναούς ήταν

φωτογραφίες της Κάνον ή του Αμίντα Βούδα ή του Βούδα Σακιαμούνι, ζωγραφισμένες από

καλλιτέχνες πάνω σε φύλλα χαρτιού ή αγαλματάκια τους σκαλισμένα σε ξύλο, πέτρα ή

μέταλλο. Επιπλέον, αυτοί οι Βούδες δεν υπήρχαν στην πραγματικότητα, ήταν προϊόντα της

φαντασίας του ανθρώπου. Επομένως, ήταν ακόμη περισσότερο άνευ σημασίας. Όλα αυτά

δεν ήταν τίποτα άλλο από λατρεία ειδώλων. Αυτή ήταν η γνώμη που πρέσβευα.

Ακόμη και σήμερα διαβάζω τη θεωρία του Ρούντολφ Έϋκεν (1846-1926) που ήταν

ένας Γερμανός φιλόσοφος. Πρεσβεύει περίπου τα εξής: Ο άνθρωπος από τη φύση του έχει

ένστικτο που δεν μπορεί να ικανοποιηθεί παρά μόνο αν λατρεύει κάτι. Γι’ αυτόν το λόγο, ο

άνθρωπος δημιουργεί κάποιου είδους είδωλο με τα ίδια του τα χέρια, το στήνει και το

λατρεύει κι έτσι χαίρεται και αυτοϊκανοποιείται.

Συμφώνησα με όλη μου την καρδιά με τη γνώμη αυτού του φιλοσόφου. Η άποψή μου

επηρέασε την ιδέα που είχα για τις άλλες χώρες επίσης. Καθώς κοιτούσα τη σημερινή

κατάσταση του κόσμου, βρήκα ότι οι χώρες με πολλές παλιές εκκλησίες και ναούς μίκραιναν

σε αριθμό, ενώ αυτές που είχαν λίγους ναούς αυξάνονταν πάρα πολύ. Γι’ αυτό μου φαινόταν

ότι οι βωμοί, οι ναοί κι οι εκκλησίες ήταν πραγματικά εμπόδια στην ανάπτυξη οποιασδήποτε

χώρας.

Όμως, εκείνον τον καιρό, έκανα μηνιαίες δωρεές στο Στρατό της Σωτηρίας. Ένας

χριστιανός κληρικός που ερχόταν να με επισκεφθεί κάθε τόσο και προσπαθούσε να με πείσει

να γίνω Χριστιανός, μου είπε: «Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που συνεισφέρουν στο Στρατό

της Σωτηρίας είναι μέλη της Χριστιανικής πίστης. Εσύ δεν είσαι και παρόλα αυτά δίνεις. Τι

σε κάνει να δρας έτσι»; Η απάντησή μου ήταν: «Ο Στρατός της Σωτηρίας βοηθά τους

κατάδικους που αφέθηκαν ελεύθεροι να ενσωματωθούν ξανά στην κοινωνία, βοηθώντας

τους έτσι να γίνουν καλοί πολίτες. Αν δεν υπήρχε ο Στρατός της Σωτηρίας, κάποιος απ’

αυτούς θα μπορούσε να μπει στο σπίτι μου και να κλέψει κάτι. Ανάμεσα στ’ άλλα, ο Στρατός

της Σωτηρίας βοηθά στο να προλαμβάνεται αυτό κι έτσι, δεν είναι σωστό να τον

ευγνωμονούμε για τη βοήθειά του και να κάνουμε κάτι για να βοηθήσουμε ένα τέτοιο

σχέδιο»;

Έκανα κι άλλα πράγματα που μοιάζουν μ’ αυτό. Εκείνη την εποχή σκεφτόμουν ότι

ήθελα να κάνω καλές πράξεις, αλλά παρόλα αυτά δεν πίστευα στο Θεό ή στα όντα του

πνεύματος. Νομίζω ότι καταλαβαίνετε αυτά που είπα παραπάνω, δηλαδή ότι πίστευα

ακράδαντα ότι δεν πρέπει να πιστεύουμε σε τίποτα το αόρατο.

Εκείνη την εποχή ήμουν αρκετά πετυχημένος στις επιχειρήσεις κι ήμουν στην

κορυφή του πλούτου μου. Όμως είχα κάποια μεγάλη αναποδιά, που οφείλονταν σ’ έναν όχι

τίμιο υπάλληλο. Τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν η πρώτη μου γυναίκα πέθανε κατά τη

διάρκεια αυτής της περιόδου. Επίσης πέρασα μια χρεοκοπία και πολλές φορές δεσμεύτηκε η

περιουσία μου. Σ’ αυτές τις δυστυχείς συνθήκες, αισθανόμουν σα να με είχαν ρίξει σ’ ένα

λάκκο χωρίς πάτο. Αυτό με οδήγησε σ’ αυτό που πολλοί άνθρωποι αναζητούν σε παρόμοιες

περιστάσεις, τη θρησκεία. Δεν μπορούσα παρά να ζητήσω σωτηρία από το Σιντοϊσμό και το

Βουδισμό, όπως έκαναν πολλοί απ’ τους συμπατριώτες μου.

Έτσι τελικά κατάλαβα τη γνώση του πνεύματος, την αλήθεια του Θεού, των άλλων

θείων όντων, την ύπαρξη του κόσμου του πνεύματος και τη συνέχεια της ζωής μετά το

θάνατο. Όταν έγινε αυτό, εξετάζοντας και πάλι την παλιά μου στάση, γελούσα με τις ίδιες

μου τις τρέλες.

Μ’ αυτόν τον τρόπο οι απόψεις μου για τη ζωή άλλαξαν τελείως. Κατάλαβα τελικώς

ότι εμείς, τα ανθρώπινα όντα, είμαστε διαρκώς υπό τη φροντίδα και την προστασία του Θεού

και του πνευματικού κόσμου κι ότι οι ζωές μας είναι πολύ άδειες έως ότου

συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξή τους. Επίσης συνειδητοποίησα το ότι να προσφέρεις

φιλοσοφικές και ηθικές διδαχές στους ανθρώπους είναι άχρηστο, αν δεν τους βοηθάς να

καταλάβουν επίσης το ότι τα πνεύματα και ο κόσμος του πνεύματος υπάρχουν.

Σύμφωνα μ’ αυτά τα δεδομένα, ελπίζω ότι θα διαβάσετε αυτά τα άρθρα έχοντας το

μυαλό σας ανοιχτό και θα διαφωτιστείτε περαιτέρω όσον αφορά τα πνευματικά φαινόμενα.

5 Φεβρουαρίου 1947

ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΕΣ

Σήμερα, οι άνθρωποι παντού μιλάνε για τη γενικευμένη κατάπτωση της σκέψης, για

το ότι αυξήθηκαν τα εγκλήματα, για το ότι η κυβέρνηση είναι ανεπαρκής και διεφθαρμένη κι

άλλα τέτοια μεγάλα προβλήματα. Γράφω αυτό το άρθρο γιατί η ρίζα σ’ αυτά τα προβλήματα

είναι στενά συνδεδεμένη με τις ψυχοπάθειες.

Όλες οι ψυχοπάθειες οφείλονται σε έναν ή δύο παράγοντες. Ο ένας είναι μια τοξική

φυσική κατάσταση κι ο άλλος είναι το να βρίσκεται κανείς υπό την επιρροή αρνητικών

ενεργειών. Όταν μιλάω για άνθρωπο επηρεασμένο από αρνητικές ενέργειες, πολλοί

άνθρωποι δύσκολα θα πιστέψουν σ’ αυτά που λέω γιατί τους έχουν μορφώσει μόνον πάνω σε

μια υλιστική βάση. Καταλαβαίνουμε απόλυτα το πόσο δύσκολο πρέπει να είναι για τους

περισσότερους ανθρώπους σήμερα να καταλάβουν την πνευματική άποψη των πραγμάτων

γιατί τους έχουν εμβολιάσει μ’ ένα είδος σκέψης που τους αναγκάζει να μην πιστεύουν σε

τίποτα που να μην είναι ορατό.

Όμως η αλήθεια είναι πάντοτε αλήθεια, όσο ισχυρά και να το αρνιόμαστε. Αν οι

άνθρωποι επιμένουν να αγνοούν την ύπαρξη κάποιου πράγματος γιατί δεν μπορούν να το

δουν, πρέπει να αρνηθούν την ύπαρξη της ίδιας της ατμόσφαιρας και της ίδιας της σκέψης.

Αφήστε με να σας πω το λόγο για τον οποίο κάποιος που είναι επηρεασμένος από

αρνητική ενέργεια μπορεί να γίνει ψυχοπαθής.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο που έχουν λαιμό και ώμους σκληρούς. Αυτό

το αισθάνονται όλοι. Αυτό το λέω μέσα από τις εμπειρίες μου στο να βοηθάω χιλιάδες απ’

αυτούς επί πολλά χρόνια. Βρήκα ότι όλοι έχουν αυτού του είδους το πρόβλημα. Σε σπάνιες

περιπτώσεις μερικοί άνθρωποι έχουν πει ότι δεν αισθάνονται κανενός είδους πίεση γύρω από

αυτές τις περιοχές. Εξετάζοντάς τους, όμως, έμαθα ότι αυτό συνέβαινε επειδή ο λαιμός τους

και οι ώμοι τους ήταν τόσο σκληρά που είχαν γίνει αναίσθητοι στην άβολη αυτή κατάσταση.

Θα εκπλαγείτε λοιπόν αν σας πω ότι η αληθινή αιτία για τις ψυχοπάθειες είναι αυτή η

κατάσταση γύρω από τους ώμους. Καθώς όμως διαβάζετε, θα πειστείτε και εσείς για την

αλήθεια των λόγων μου.

Η σκληράδα γύρω από το λαιμό και τους ώμους πιέζει τα αγγεία που παρέχουν αίμα

στον εγκέφαλο. Αυτό δημιουργεί ένα σοβαρό πρόβλημα γιατί το αίμα είναι μια υλική μορφή

της πνευματικής ενέργειας. Όταν λείπει το αίμα στο μπροστινό μέρος του εγκεφάλου, αυτό

δείχνει ότι λείπει αυτή η ενέργεια που πρέπει να τροφοδοτεί τα κύτταρα του μυαλού. Η

πνευματική αδυναμία είναι δηλαδή η αληθινή αιτία για τις ψυχοπάθειες. Γίνεται κάποιος

ευάλωτος στις επιθέσεις οποιασδήποτε αρνητικής ενέργειας και αυτή μπορεί να μπει μέσα

του και να τον καταλάβει.

Τώρα θ’ αναλύσω την ανθρώπινη συνείδηση. Συνίσταται από λογική και

συναισθήματα και από τη θέληση που μεταβάλλει σε δράση αυτά που έχουν αποφασιστεί

από τη λογική ή από τα συναισθήματα. Ο συνδυασμός αυτών των τριών είναι αυτό που

ονομάζω ανθρώπινη τριάδα της σκέψης ή συνείδησης. Η πνευματική αναιμία του μετώπου

παράγει αϋπνίες. Η πνευματική ενέργεια έχει ήδη αδυνατίσει από την κατάσταση της

αναιμίας κι η αϋπνία την αδυνατίζει ακόμη περισσότερο. Εκείνη τη στιγμή, η αρνητική

ενέργεια επωφελείται από την κατάσταση και καταλαμβάνει το άτομο απασχολώντας το

μπροστινό μέρος του μυαλού που είναι το πιο βασικό, για να μπορέσει να ελέγξει αυτό το

άτομο.

Το μπροστινό μέρος του μυαλού είναι το κέντρο της λογικής και το πίσω μέρος είναι

το κέντρο των συναισθημάτων. Παρατηρείστε ότι τα περισσότερα μέλη της λευκής φυλής

έχουν μάλλον καλοαναπτυγμένα μέτωπα, πράγμα που δείχνει ισχυρή δύναμη σκέψης, ενώ τα

περισσότερα μέλη της κίτρινης φυλής έχουν μέτωπα που είναι σχετικά στενά και το πίσω

μέρος του μυαλού είναι πιο ανεπτυγμένο. Αυτό δείχνει ισχυρά συναισθήματα. Μιλώντας

γενικά, μπορούμε να πούμε ότι οι λευκοί έχουν την τάση να είναι πιο πολύ διανοούμενοι,

ενώ η κίτρινη φυλή έχει την τάση να είναι πιο συναισθηματική.

Υπάρχει πάντα διαμάχη μεταξύ της λογικής και του συναισθήματος. Όταν η λογική

ελέγχει τα συναισθήματα, σπάνια γίνονται λάθη. Αν όμως η λογική είναι πολύ σκληρή, είναι

πιθανόν το άτομο να μην έχει καθόλου καρδιά. Από την άλλη μεριά, αν τα συναισθήματα

είναι πολύ ισχυρά για να ελεγχθούν, το άτομο συνήθως χάνει την πνευματική του εγκράτεια

κι αυτό μπορεί να είναι επικίνδυνο. Στην ουσία, είναι βασικό το να διατηρήσουμε μια

αρμονία, ένα ισοζύγιο ανάμεσα στα δύο. Ο άνθρωπος έχει την τάση να κλίνει πιο πολύ προς

το ένα ή προς το άλλο, πράγμα που τον κάνει να έχει προκαταλήψεις.

Όταν κάτι έχει αποφασιστεί από τη λογική ή από τα συναισθήματα, όποιος και να

είναι ο σκοπός, η θέληση αρχίζει τη δράση. Το κέντρο της θέλησης είναι μέσα στον κορμό,

στην περιοχή του αφαλού.

Όπως ανέφερα πιο πάνω, η λογική του ανθρώπου ελέγχει τα συναισθήματά του για να μην

κάνει λάθη. Με άλλα λόγια, υπάρχει ο νόμος που λέγεται λογική και που κρατά τα

συναισθήματα υπό έλεγχο, διατηρεί την τάξη στη ζωή για να μπορέσει ο άνθρωπος να ζήσει

κανονικά. Επομένως, αν η δύναμη του νόμου έχει χαθεί, το συναίσθημα τρέχει ξέφρενο κι

ελεύθερο κι «εκτροχιάζεται». Αυτήν την κατάσταση την ονομάζουμε ψυχοπάθεια.

Όταν μια αρνητική δύναμη προσπαθεί να καταλάβει ένα άτομο, πάντοτε προσπαθεί

να μπει στο μπροστινό μυαλό και να καταλάβει ένα μέρος του. Ξέρει ότι αυτή η περιοχή

κρίσης είναι ιδιαίτερα ισχυρή κι επομένως, αν μπορεί να καταλάβει αυτό το μέρος, μπορεί να

επιβληθεί και στο υπόλοιπο άτομο. Κατά τον ίδιο τρόπο, αν το κεφάλι εφοδιάζεται καλά με

πνευματική ενέργεια, η αρνητική ενέργεια δεν μπορεί να επιβληθεί καθόλου.

Υπάρχουν πολλοί βαθμοί πνευματικής ενέργειας και ο βαθμός της ισχύος της

αποφασίζει για το βαθμό της δραστηριότητας της αρνητικής ενέργειας. Παραδείγματος χάρη,

αν το κεφάλι είναι 100% γεμάτο από πνευματική ενέργεια, είναι αδύνατο να επηρεαστεί

κανείς. Αν η πνευματική ενέργεια μειωθεί στο 90%, η δύναμη της αρνητικής ενέργειας που

μπορεί να μας επηρεάσει αυξάνεται στο 10%. Αν η πνευματική ενέργεια μειωθεί έως ότου

γίνει λιγότερη από 50%, η ισχύς της λογικής δεν μπορεί πια να ελέγχει τα συναισθήματα, τα

οποία αποκτούν ισχύ πάνω από 50%. Τότε, η αρνητική ενέργεια μπορεί να κερδίσει ολότελα

και να καταλάβει τον άνθρωπο κυβερνώντας το σώμα σύμφωνα με τη θέλησή της.

Όπως αναφέραμε παραπάνω, όταν τα αγγεία πιέζονται με τοξίνες που έχουν

σκληρυνθεί, το κεφάλι στερείται την πνευματική ενέργεια, πράγμα που σημαίνει ότι αφέθηκε

χώρος για την οποιαδήποτε αρνητική ενέργεια να εισχωρήσει και να δημιουργήσει αρνητικές

καταστάσεις. Εφόσον σχεδόν κανείς δεν είναι τελείως καθαρός από τις τοξίνες και τα

σύννεφα στο λαιμό και στους ώμους, υπάρχουν πολύ λίγοι άνθρωποι που έχουν τέλεια

παροχή πνευματικής ενέργειας.

Ακόμη κι αυτοί που απαιτούν κοινό σεβασμό, μπορεί να έχουν ένα 20-30% έλλειμμα

πνευματικής ενέργειας. Πολλές φορές απορούμε γιατί οι εξέχοντες άνθρωποι κάνουν λάθη ή

κάνουν αρνητικές πράξεις ή δε φαίνεται να καταλαβαίνουν ακόμη και τα πιο απλοϊκά

πράγματα. Ο λόγος είναι ότι έχει αποδυναμωθεί η πνευματική τους ενέργεια.

Το ποσοστό της πνευματικής ενέργειας δεν παραμένει σταθερό αλλά μεταβάλλεται

διαρκώς. Όταν ένα άτομο κάνει μια έντιμη πράξη, αυτό δείχνει ότι η πνευματική του

ενέργεια φτάνει στο 80% ή και παραπάνω. Όταν το άτομο κάνει μια κακιά σκέψη ή

αναμιγνύεται σε μια αρνητική πράξη, αυτό δείχνει ότι η πνευματική του ενέργεια φτάνει στο

60% ή και λιγότερο.

Πολύ συχνά οι άνθρωποι μετανιώνουν για κάτι που έχουν κάνει. Αυτό σημαίνει ότι η

πνευματική τους ενέργεια έχει επανέλθει στο κανονικό.

Η πνευματική ενέργεια σ’ ένα μέσο άτομο φτάνει ως το 60 με 70% και υπάρχει πιθανότητα

να πέσει και χαμηλότερα οποιαδήποτε στιγμή κι αυτό εξαρτάται από την κατάσταση της

εποχής. Αν κατεβεί πιο κάτω από το 50%, ο άνθρωπος μπορεί ξαφνικά να πει ή να κάνει κάτι

το παράλογο, ακόμη και να κάνει μια πραγματικά αρνητική πράξη την οποία κανονικά ούτε

που θα σκεφτόταν να κάνει.

Η υστερία ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία, γιατί οφείλεται γενικά στο ότι η

πνευματική ενέργεια έχει πέσει κάτω από το 50% ή όταν ένα ξαφνικό ξέσπασμα ζήλιας ή

θυμού το έχει αναγκάσει να πέσει κάτω απ’ το όριο για μικρό χρονικό διάστημα.

Σ’ αυτήν την κατάσταση μπορεί ένα άτομο ν’ αρχίσει να ξεφωνίζει, να μιλάει άγρια

και να φέρεται παράλογα. Η υστερία δεν διαρκεί πολύ γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση η

πνευματική ενέργεια του ατόμου σύντομα γυρίζει στο κανονικό της επίπεδο.

Γι’ αυτόν το λόγο, είναι βασικό για όλους να διατηρήσουν πνευματική ενέργεια που

να μην είναι λιγότερο από περίπου 70%, γιατί οποιοδήποτε επίπεδο κάτω απ’ αυτό είναι

επικίνδυνο. Από τις παραπάνω εξηγήσεις θα καταλάβατε γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί

εγκληματίες στην κοινωνία μας σήμερα. Κανείς μας δεν έχει απαλλαχθεί τελείως απ’ τα

σύννεφα κι έτσι κανείς δεν έχει 100% τέλεια πνευματική ενέργεια. Δε θα ήταν υπερβολή να

πούμε ότι όλα τα ανθρώπινα όντα είναι κοντά στην ψυχοπάθεια λίγο ή πολύ…

25 Σεπτεμβρίου 1949

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ

Τα μελή μας γνωρίζουν ότι ο σκοπός του Θεού είναι να δημιουργηθεί ένας ιδανικός

κόσμος όπου κυβερνούν η αλήθεια, η αρετή και η ομορφιά στις τέλειες μορφές τους. Δεν

χρειάζεται να πούμε ότι οι σκοτεινές δυνάμεις έχουν ένα σκοπό που είναι εντελώς αντίθετος

με αυτό και ενθαρρύνει το ψεύδος, την κακία και την ασχήμια. Εφόσον το ψεύδος και η

κακία είναι σαφώς κατανοητοί οροί δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητες οι εξηγήσεις, αλλά θα

ήθελα να γράψω κάτι σχετικά με την ασχήμια γιατί αυτό χρειάζεται κάποια εξήγηση.

Υπάρχει ένα λάθος το οποίο το κάνουν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο. Ορισμένοι

άνθρωποι ζουν στην ασχήμια μαζί με την αρετή και την αλήθεια και πολλοί άλλοι φαίνεται

να τους θαυμάζουν όλο και περισσότερο για αυτό.

Αφήστε με να το θέσω πιο απλά. Από τα αρχαία χρονιά υπήρχαν παρά πολλά άτομα

τα οποία έκαναν καλές πράξεις για να εξυπηρετήσουν την ανθρωπότητα αλλά ήταν

ικανοποιημένα να φορούν τραχιά ρούχα, να τρώνε λιτοδίαιτο φαγητό και να ζουν σε

χαμόσπιτα διατηρώντας ένα χαμηλό επίπεδο ζωής. Αν τους ανάγκαζαν οι συνθήκες οι

στερήσεις δε θα μπορούσαν φυσικά να αποφευχθούν. Αλλά όταν αυτό δεν είναι αναγκαίο και

τέτοιες απρεπείς ζωές αποτελούν επιλογή, αυτό δεν είναι καλό.

Υπήρχε πάντα ένας μεγάλος αριθμός πνευματικών ηγετών που έχουν κάνει ασκητικές

ζωές ως μέσο αυτοπειθαρχίας. Αυτοί οι ίδιοι πίστευαν ότι αυτό ήταν αξιέπαινο και οι άλλοι

που τούς παρατηρούσαν να δουλεύουν με αυτόν τον τρόπο τους θαύμαζαν. Μια τέτοια

σκέψη παρόλα αυτά είναι εσφαλμένη. Αυτό συμβαίνει γιατί η ομορφιά η οποία είναι το πιο

σημαντικό στοιχείο παραμελείται και μία ζωή αλήθειας και αρετής χωρίς ομορφιά είναι μία

ζωή αλήθειας, αρετής και ασχήμιας.

Με αυτή τη λογική, τα φαγητά μας, τα σπίτια μας και το ντύσιμο μας πρέπει να είναι

υγιεινά, ελκυστικά και όμορφά όσο επιτρέπουν οι περιστάσεις. Αυτό συμφωνεί με το θέλημα

του Θεού. Πάνω από όλα η ομορφιά φέρνει χαρά κι ευχαρίστηση όχι μόνο σε μας αλλά και

σ’ όλους αυτούς που έρχονται σε επαφή μαζί μας, επομένως η ομορφιά μπορεί να οριστεί ως

αρετή.

Όσο πιο υψηλός γίνεται ο πολιτισμός μιας κοινωνίας όλο και πιο όμορφα θα γίνονται

επίσης τα πάντα μέσα σ’ αυτόν. Σκεφτείτε τις ζωές των βαρβάρων, σπάνια οποιαδήποτε

ομορφιά βρίσκεται μέσα σε αυτές. Επομένως μπορεί να ειπωθεί ότι η πρόοδος ενός

πολιτισμού είναι συνώνυμη με την αύξηση της εκτίμησης της ομορφιάς.

Στην περίπτωση των ατόμων και οι άνδρες και οι γυναίκες πρέπει να προσέχουν την

προσωπική εμφάνισή τους έτσι ώστε να δίνουν ευχάριστα συναισθήματα στους άλλους με

τους οποίους έρχονται σε επαφή. Οι γυναίκες κυρίως προσπαθούν να είναι όμορφες και

γοητευτικές. Ίσως να ασχολούμαι πολύ μ’ αυτό το θέμα αλλά μ’ ενδιαφέρει πολύ.

Το ίδιο ισχύει και για το εσωτερικό ενός σπιτιού. Όταν κάθε δωμάτιο διατηρείται

καθαρό, όταν δε μπορούμε να δούμε καθόλου ιστούς αραχνών στις γωνίες ή στην οροφή,

όταν τα πατώματα κι όλη η επίπλωση προφυλάσσονται από την σκόνη, όταν ο,τιδήποτε μη

αναγκαίο είναι κρυμμένο κι όταν τα πράγματα είναι διευθετημένα με μεθοδικό τρόπο, όχι

μονό τα μέλη της οικογενείας που μένουν σ’ αυτό το σπίτι αλλά και οι καλεσμένοι

αισθάνονται ανεβασμένοι. Και τότε αυτόματα αισθάνονται μεγαλύτερο σεβασμό για τους

οικοδεσπότες τους.

Αν το εξωτερικό ενός σπιτιού είναι σε καλή κατάσταση, καθαρό και όμορφο, όχι

αναγκαστικά να δείχνει ότι είναι ακριβό, τότε δίνει ευχαρίστηση σ’ αυτόν που περνά απ’

έξω. Αυτό ακόμη συνεισφέρει στην προαγωγή της εθνικής οικονομίας επειδή προσελκύονται

περισσότεροι τουρίστες. Η Ελβετία είναι χαρακτηριστική για την ευφορία που αισθάνονται

οι επισκέπτες από άλλες χώρες εξαιτίας των όμορφων, καθαρών πόλεων και των καλά

φροντισμένων πάρκων. Πιστεύω ότι είναι ένας από τους σπουδαίους λόγους που τόσοι

πολλοί τουρίστες ελκύονται σ’ αυτήν τη χώρα και μπορούμε να μάθουμε πολλά απ’ αυτό το

παράδειγμα. Νομίζω ότι είναι βασικό εμείς οι Γιαπωνέζοι να καλλιεργούμε ευρύτερη

αντίληψη όσον αφορά τις αισθητικές αξίες. Κάνοντας το αυτό, όχι μόνο εμείς ως άτομα αλλά

και ως έθνος γενικά θα δεχτούμε απρόσμενα μεγάλα οφέλη. Στ’ αλήθεια ένα όμορφο

περιβάλλον είναι αρκετά βοηθητικό στο να εμπνέει πιο όμορφες σκέψεις στο πνεύμα του

κοινού κι αυτό θα περιορίσει το έγκλημα και τα αλλά κακά στην κοινωνία. Το να δράσουμε

σ’ αυτό το θέμα σίγουρα θ’ αποτελέσει ένα μέσο για να επεκτείνουμε την πραγμάτωση του

παραδείσου στην γη.

Εγώ ο ίδιος αγάπησα τις όμορφες απόψεις της ζωής από τα νιάτα μου. Ακόμη κι

εκείνες τις ήμερες που ζούσα σε αγχωτικές καταστάσεις, έφτιαχνα μικρά στρώματα

λουλουδιών, ζωγράφιζα εικόνες οποτεδήποτε μπορούσα να βρω λίγο χρόνο, επισκεπτόμουν

μουσεία και εκθέσεις τεχνών όσο συχνά μπορούσα και χαιρόμουν την ομορφιά της φύσης,

κυρίως αυτών των λουλουδιών την άνοιξη και το κόκκινο και κίτρινο των φυλλωμάτων των

δένδρων το φθινόπωρο.

Τώρα φυσικά με έχει ευλογήσει ο Θεός με τα μέσα να χαίρομαι την ομορφιά μέχρι τα

βάθη της καρδιάς μου. Αυτό με την σειρά του συνεισφέρει στο έργο του Θεού.

11 Ιουλίου 1951

ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Ο «Επίγειος Παράδεισος» είναι μια αφηρημένη έννοια που ηχεί θαυμάσια. Δεν

υπάρχει καμιά άλλη που να εμπνέει περισσότερο Φως και Ελπίδα. Η πλειοψηφία των

ανθρώπων όμως, θεωρεί τον Επίγειο Παράδεισο ουτοπία, κάτι δηλαδή που με τίποτε δεν

μπορούμε να πραγματοποιήσουμε. Όσο για μένα, πιστεύω στον ερχομό του και τον

αισθάνομαι πάρα πολύ κοντά.

Ας μελετήσουμε τη μεγάλη βιβλική αγόρευση: «Μετανοήστε, γιατί πλησιάζει η

Βασιλεία των Ουρανών». Μας φαίνεται απίθανο ότι ο μεγάλος Ιδρυτής του πανίσχυρου

Χριστιανισμού που επηρέασε το μισό κόσμο είχε προφητέψει λόγια χωρίς σημασία.

Είναι φυσικό όλοι να θέλουν να ξέρουν τι είναι o Επίγειος Παράδεισος. Θα σας τον

περιγράψω χρησιμοποιώντας τη φαντασία.

Μπορούμε να αντιληφθούμε τον Επίγειο Παράδεισο σαν έναν κόσμο ευτυχισμένων

ανθρώπων. Θα είναι ένας κόσμος υψηλού πολιτιστικού επιπέδου, όπου δεν θα υπάρχουν

ασθένειες, αθλιότητα και συγκρούσεις. Εξαρτάται από μας ωστόσο, να βρούμε τον τρόπο να

ελαττώσουμε την ανθρώπινη δυστυχία και να μετατρέψουμε σε παράδεισο αυτόν τον κόσμο

τον γεμάτο κακίες και βάσανα.

Αρχικά, πρέπει να ανακαλύψουμε πώς θα αποδεσμευτούμε από την αρρώστια η

οποία, ανάμεσα στις τρεις μεγάλες συμφορές που αναφέραμε, είναι η σημαντικότερη, η

κυριότερη. Ακολούθως πρέπει να νικήσουμε τη φτώχεια, της οποίας πρωταρχική αιτία είναι

η αρρώστια. Οι κακές σκέψεις, τα πολιτικά λάθη κι η προβληματική κι ατελής κοινωνική

οργάνωση είναι δευτερεύουσες αιτίες. Όσον αφορά την τάση για συγκρούσεις, είναι

αποτέλεσμα της άγριας κατάστασης από την οποία η ανθρωπότητα ακόμη δεν κατόρθωσε να

απελευθερωθεί. Είναι λοιπόν απαραίτητο να εξαφανίσουμε τις τρεις αυτές μεγάλες

συμφορές.

Καθώς απόκτησα πεποίθηση για τη λύση αυτών των προβλημάτων, θα διευκρινίσω

την πραγματικότητα με τον πιο απλό τρόπο.

Όλοι αυτοί που εισέρχονται στην κοινότητά μας κι εφαρμόζουν τις διδασκαλίες μας,

προς μεγάλη τους έκπληξη, εξαγνίζονται πνευματικά και σωματικά, απελευθερώνονται σιγά-

σιγά από τη φτώχεια κι αποφεύγουν τις συγκρούσεις. Υπάρχουν αμέτρητες εμπειρίες πίστης

που αποδεικνύουν ότι οι περισσότεροι πιστοί, με το πέρασμα του χρόνου, απολαμβάνουν όλο

και μεγαλύτερη ευτυχία.

Είναι καταδικαστέο να υποδεικνύουμε τα λάθη των άλλων, αλλά αυτήν τη στιγμή

πρέπει να αναφέρω τους ανθρώπους εκείνους που, αν κι έχουν πίστη, παθαίνουν

αθεράπευτες, θανατηφόρες ασθένειες ή συνεχίζουν να ζουν μέσα σε άθλιες συνθήκες και

μάλιστα ικανοποιημένοι και χαρούμενοι. Συγκρίνοντάς τους με τους άπιστους, μπορεί

πνευματικά να έχουν σωθεί, όχι όμως και σωματικά. Η σωτηρία έγινε κατά το ήμισυ. Η

αληθινή σωτηρία περιλαμβάνει και το πνεύμα και το σώμα. Σε μια οικογένεια, όλοι πρέπει

να είναι υγιείς, να απελευθερωθούν από τη φτώχεια και να καρπωθούν την απόλυτη χαρά.

Μέχρι σήμερα όμως, μόνο ένα στόχο είχαν, την πνευματική σωτηρία. Δεν υπήρχε ανησυχία,

φροντίδα ούτε κανένα ενδιαφέρον για το φυσικό σώμα. Όλοι το αποδέχονταν, νομίζοντας ότι

η πίστη είναι μόνο για τη σωτηρία της Ψυχής.

Πολλοί πιστοί επιβεβαιώνουν ότι η πίστη που προσπαθεί να βρει άμεσες

ικανοποιήσεις είναι χαμηλού επιπέδου. Αυτό αποτελεί μια θεωρία, μια αντίληψη χωρίς

λογική, μιας κι όλοι προσδοκούν άμεσες ικανοποιήσεις. Αν κάποιος διαμαρτύρεται για

σωματικούς πόνους, είναι παράξενο γι' αυτόν να ξεπεράσει τις ιδέες για τη ζωή και το

θάνατο. Κανένας δεν είναι άξιος κι ικανός να τις ξεπεράσει. Το να σκεφθείς ότι κατόρθωσες

κάτι τέτοιο είναι αυταπάτη.

Ένα επεισόδιο σχετικό στην ιστορία του δασκάλου Τακουάν είναι πολύ

αντιπροσωπευτικό και χαρακτηριστικό. Όταν ήταν στα πρόθυρα του θανάτου του,

περιτριγυρισμένος από πολλά άτομα, κάποιος τον παρακάλεσε να γράψει μια φράση. Ο

Tακoυάv, παίρνοντας πένα, έγραψε: «Δεν θέλω να πεθάνω». Όλοι φαντάσθηκαν ότι έγινε

κάποιο λάθος, γιατί πίστευαν ότι ένας δάσκαλος τόσο μεγάλος δεν θα έγραφε κάτι τέτοιο, γι'

αυτό του ξανάδωσαν την πένα και το χαρτί. Και ο δάσκαλος ξανάγραψε: «Δεν θέλω να

πεθάνω με κανένα τρόπο».

Θαυμάζω αυτήν την πράξη του. Σε παρόμοια περίπτωση θα είχε γράψει: «Νομίζετε

ότι φοβάμαι το θάνατο;» O δάσκαλος άφησε την ψευτοπερηφάνια και φανέρωσε ειλικρινά τα

αισθήματά του. Αυτό είναι άξιο θαυμασμού, γιατί ένας απλός κληρικός του Βούδα δεν θα

κατόρθωνε να συμπεριφερθεί έτσι.

Πολλοί άνθρωποι που προτίθενται να σώσουν τον πλησίον τους κάνουν

αυτοδιαφήμιση, αν κι ακόμη δεν απελευθερώθηκαν από τις συμφορές. Η διάθεση είναι πολύ

καλή, αλλά τα μέσα δεν είναι σωστά. Πρέπει να σκεφτούμε και να καθοδηγήσουμε εκείνους

που είναι θύματα των παθών, των πόνων και της αθλιότητας, μόνο όταν εμείς θα έχουμε

πετύχει τη δική μας σωτηρία κι ευτυχία. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι μπορούμε να τους

φέρουμε στο ίδιο επίπεδο που είμαστε κι εμείς. Οι συνάνθρωποί μας θα γοητευτούν και θα

προσελκυστούν όταν θα δουν τη δική μας σωτηρία και ευτυχία. Τότε η προσπάθειά μας

πέτυχε εκατό τοις εκατό. Εγώ ο ίδιος δεν θα είχα το κουράγιο να μεταδώσω τις διδασκαλίες

μου πριν βρεθώ στις κατάλληλες συνθήκες. Το έκανα αυτό μόνον όταν αισθάνθηκα μέσα

μου τη Θεία Χάρη.

Αν αποδεχτούμε ότι ο Επίγειος Παράδεισος είναι o Κόσμος των Ευτυχισμένων,

συμπεραίνουμε ότι στον τόπο όπου οι άνθρωποι μαζεύονται και γίνονται ευτυχισμένοι έχει

θεμελιωθεί ο Επίγειος Παράδεισος.

25 Ιανουαρίου 1949

Η ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Ο αληθινός σκοπός της φιλοσοφίας είναι η θεμελίωση της αλήθειας. Αλλά τι είναι

αλήθεια;

Αλήθεια είναι η ίδια η φυσική κατάσταση των πραγμάτων. Ο ήλιος εμφανίζεται στην

ανατολή και εξαφανίζεται στη δύση. Ο άνθρωπος, από τη μοίρα του, πορεύεται προς το

θάνατο (θάνατο που ο Βουδισμός περιγράφει με τις φράσεις: «καθετί που γεννιέται είναι

επόμενο να εξαφανιστεί» και «κάθε ένωση είναι καταδικασμένη σε διάλυση»).

Το γεγονός ότι ο άνθρωπος διατηρείται ζωντανός με την αναπνοή και τη διατροφή

είναι μια πραγματικότητα. Ο ανθρώπινος νους είναι τόσο πολύ συγκεχυμένος, ώστε

χρειάζεται να επιμείνω για ένα θέμα τόσο ξεκάθαρο και τόσο οφθαλμοφανές.

Παρατηρώντας τα γεγονότα που μας έχουν αγανακτήσει σ' αυτόν τον κόσμο, όπως το

χάος της κοινωνίας, οι συγκρούσεις, η αταξία κι η αμαρτία, είναι αδύνατο να αγνοήσουμε ότι

όλα συμβαίνουν περισσότερο για τη δυστυχία παρά για την ευτυχία του ανθρώπου.

Χρειαζόμαστε λοιπόν να μάθουμε την αιτία αυτών των γεγονότων. Και αυτό το θέμα έχει

σχέση με το ότι είμαστε μακριά από την αλήθεια - αυτό είναι σαφές και παραδεκτό απ'

όλους. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε συναίσθηση του γεγονότος αυτού.

Θα εξηγήσω την κατάσταση απ' τη σκοπιά μου. Παρατηρώ ότι ο σύγχρονος

άνθρωπος έχασε την ουσία της αλήθειας. Φαίνεται ότι η ζωή είναι τόσο δύσκολη γι' αυτόν

ώστε του λείπει ο χρόνος για να σκεφθεί το θέμα αυτό. Η θρησκεία, επίσης, μέχρι σήμερα

δεν είχε τις προϋποθέσεις για να διευκρινίσει το τι είναι αλήθεια και μετέδιδε λανθασμένες

γνώσεις σαν αληθινές. Αν η αλήθεια μπορούσε να εμφανισθεί όπως είναι η κατάσταση του

ανθρώπου θα ήταν πολύ καλύτερη. Ίσως να μπορούσαμε ακόμη και να οικοδομήσουμε κάτι

παρόμοιο με τον Επίγειο Παράδεισο.

Αλλά πλησιάζει η χρονική στιγμή ν’ αναγγελθεί η Θεία Θέληση και να ανακηρυχθεί

η Αλήθεια ώστε να μπορέσει να θεμελιωθεί. Το Θέλημα του Θεού είναι η Αλήθεια να

διαδίδεται ξεκάθαρα. Εάν αυτοί που διαβάζουν τα λόγια μου έχουν τις σκέψεις τους καθαρές

από προλήψεις, οπωσδήποτε θα βρουν τη σωστή έννοια της Αλήθειας.

Θα ήθελα να δώσω μια εξήγηση που όλοι θα αντιληφθούν. Ο άνθρωπος αρρωσταίνει

γιατί απομακρύνεται από την Αλήθεια και για τον ίδιο λόγο δεν μπορεί να θεραπευθεί.

Πολιτική ειρωνεία, κακή ιδεολογία, αύξηση της εγκληματικότητας, οικονομική κρίση,

πληθωρισμός κι αναξιοπιστία, όλα αυτά προέρχονται επίσης από το γεγονός ότι ο άνθρωπος

έχει ξεφύγει από την Αλήθεια.

Όλα όσα επιθυμούμε, θα μπορούσαμε να τ’ αποκτήσουμε αμέσως, αν

συμπεριφερόμασταν σύμφωνα με την Αλήθεια: Μ' αυτήν την προϋπόθεση, ο Θεός

δημιούργησε την ανθρώπινη κοινωνία. Να γιατί δεν είναι δύσκολο να διαμορφώσουμε μια

ιδανική κοινωνία, ούτε είναι αδύνατον να είμαστε ευτυχείς. Γι’ αυτό είναι δυνατή η

δημιουργία του Επίγειου Παράδεισου.

Μερικοί ίσως βρουν παράξενο τον τρόπο της σκέψης μου, αλλά δεν γίνεται λόγος γι'

αυτό. Όλα όσα αναφέρω έχουν απόλυτη λογική. Οι ιδέες μου φαίνονται παράξενες μόνο σ'

όποιον δεν έχει στραφεί προς την Αλήθεια. Όσο πιο παράλογες φαίνονται αυτές οι ιδέες τόσο

πιο σαφής γίνεται η απόσταση του κόσμου από την Αλήθεια.

Ο Θεός χάρισε στον άνθρωπο απόλυτη ελευθερία. Αυτό είναι Αλήθεια. Τ’ άλλα

πλάσματα, όπως τα ζώα και τα φυτά, απολαμβάνουν περιορισμένη ελευθερία. Εδώ ακριβώς

αντιλαμβανόμαστε την ανωτερότητα του ανθρώπου. Αναφερόμενοι στην ελευθερία,

μπορούμε να πούμε ότι η άνθρωπος κατέχει την ενδιάμεση θέση μεταξύ δυο άκρων: του

θείου και του ζωικού.

Όταν ο άνθρωπος ανυψώνεται, θεοποιείται. Όταν διαφθείρεται, συγκρίνεται με τα

ζώα. Εάν αναπτύξουμε αυτές τις αρχές, θα δούμε ότι αρκεί ο άνθρωπος να το θελήσει για να

μετατραπεί η γη σε παράδεισο. Σ’ αντίθετη περίπτωση, ο ίδιος μετατρέπει τη γη σε κόλαση.

Αυτή είναι η Αλήθεια. Δεν υπάρχει αμφιβολία όσον αφορά την επιλογή: Αν δεν είσαι

άνθρωπος με σατανικό πνεύμα, κανείς δε θα σου ευχηθεί να βρεθείς στη μεριά των ζώων.

Σύμφωνα με τα όσα εκθέσαμε, η δημιουργία του Επίγειου Παράδεισου αποτελεί τον

τελικό στόχο του ανθρώπου και το μοναδικό μέσο για να πετύχει η θεμελίωση της Αλήθειας.

Έχοντας αυτό ως βασικό στόχο, διακηρύσσω την Αλήθεια και προσπαθώ να εργάζομαι

αδιάκοπα για τη θεμελίωσή της.

16 Ιουλίου 1949

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ως κάτοικοι αυτού του σύγχρονου κόσμου πρέπει να έχουμε σαφή αντίληψη των

καιρών στους οποίους ζούμε. Θ’ αναφερθώ στο γεγονός ότι ζούμε σ' έναν κόσμο στον οποίο,

μέσω της εφεύρεσης του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης, μπορούμε να γνωρίζουμε καθετί

που συμβαίνει πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη σχεδόν μέσα σ' ένα λεπτό. Πραγματικά, ο υλικός

πολιτισμός έχει αναπτυχθεί με μια καταπληκτική ταχύτητα.

Τι σημαίνει αυτό; Η απάντηση είναι πολύ σημαντική αφού αν ένα άτομο δεν το

αντιλαμβάνεται αυτό δεν είναι αρμόδιο να μιλήσει για το σύγχρονο πολιτισμό. Πιστεύω ότι

οι όροι «παγκόσμιο έθνος» και «παγκόσμια κυβέρνηση» που έχουν υιοθετηθεί από πολλούς

ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεν δείχνουν τίποτα άλλο παρά τον

ιδανικό κόσμο που τώρα γεννιέται. Όταν συμβεί αυτό πρέπει να εκλεγεί ένας πρόεδρος

ολόκληρου του πλανήτη και κάθε χώρα θα δεσμεύεται να προσφέρει έναν υποψήφιο από το

λαό της.

Για να έρθει ένας τέτοιος κόσμος σε πλήρη ύπαρξη, μια μεγάλη μεταμόρφωση πρέπει

να λάβει πλήρη χώρα σε κάθε πεδίο του πολιτισμού. Η κύρια δυσκολία της αλλαγής,

πιστεύω, είναι να πραγματοποιηθεί μια επανάσταση της ανθρώπινης σκέψης, στην οποία όλα

τα «-ισμός» θα περιοριστούν και θα επέλθει η ενοποίηση των απόψεων.

Για να γίνει αυτό εύκολα αντιληπτό, ας φανταστούμε ότι ένας μεγάλος ζωγράφος,

άρχισε να δημιουργεί ένα αριστούργημα με τον τίτλο «Κόσμος». Ο πίνακας πάνω στον οποίο

εργάζεται θ’ απεικονίζει τελικά τη συνολική τελειότητα, την τέλεια δεξιοτεχνία του

καλλιτέχνη ο οποίος εκφράζει την ύψιστη ομορφιά χρησιμοποιώντας μιαν ατελείωτη

ποικιλία γραμμών και χρωμάτων. Φανταστείτε τη διάρκεια του χρόνου που απαιτήθηκε από

τον καλλιτέχνη για να κάνει τις αναγκαίες προετοιμασίες γι' αυτόν το μεγάλο πίνακα του

κόσμου! Όταν όλο αυτό συμπληρωθεί γίνεται το πρώτο βήμα, το πιο σημαντικό: Το χάραγμα

των γραμμών που θα διαχωρίζουν τα σύνορα μεταξύ των χωρών. Όταν αυτό γίνει τότε

μπαίνουν τα χρώματα. Πολλά χρώματα απαιτούνται για να προσδιοριστούν οι διαφορετικές

φυλές και τα έθνη της γης. Παρακαλώ να θυμάστε όσο διαβάζετε αυτές τις γραμμές ότι

γράφω για να επισημάνω ένα σημείο: Όταν τοποθετηθούν όλες οι επιδέξια χαραγμένες

γραμμές κι όλα τα χρώματα, το αριστούργημα συμπληρώθηκε.

Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μεγάλη τέχνη του Θεού στην εργασία. Κάθε χώρα

συμβολίζεται με το επί μέρους «χρώμα» που Εκείνος της έδωσε για να επισημάνει τον

ιδιαίτερο ρόλο αυτής της χώρας. Μέχρι σήμερα πολλοί άνθρωποι κάθε χώρας έχουν

θεωρήσει το δικό τους «χρώμα» ανώτερο όλων των άλλων στον κόσμο και προσπάθησαν να

χρωματίσουν ολόκληρο τον πλανήτη μ' αυτό το χρώμα. Δεν εκπλήσσομαι που δεν το

πέτυχαν! Βέβαια αγνόησαν ακόμη και το στοιχείο του χρόνου. Οι ήττες της Ιαπωνίας και της

Γερμανίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελούν εύγλωττη μαρτυρία αυτής της αλήθειας.

Κατ' αυτήν την έννοια, οποιοσδήποτε επιμέρους «-ισμός» ή σκέψη είναι σαν ένα

ξεχωριστό χρώμα που είναι φτιαγμένο για να ταιριάζει σε ειδικούς επιμέρους σκοπούς. Δεν

είναι μόνον αδύνατο για οποιονδήποτε να χρησιμοποιήσει αυτό το ξεχωριστό χρώμα με

επιτυχία για να χρωματίσει πέρα από τις συνοριακές γραμμές άλλων περιοχών αλλά

οποιαδήποτε απόπειρα για να γίνει αυτό δημιουργεί δυσαρμονία η οποία με τη σειρά της

προκαλεί σύγκρουση. Αυτό μπορεί ν’ αλλοιώσει το μεγάλο σχεδιασμό του Θεού που

βασίζεται στην Αγάπη του για όλη την ανθρωπότητα.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η φαινομενική επιτυχία κάποιων λαών δε διαρκεί

για πολύ χρόνο. Σκεφτείτε τους αποκαλούμενους ήρωες του παρελθόντος από τους οποίους

σχεδόν όλοι νικήθηκαν στο τέλος από τις ίδιες τους τις απόπειρες να παρέμβουν στην Τέχνη

του Θεού. Οι ισχυρές χώρες πρέπει να μάθουν από τα ιστορικά γεγονότα ότι, αντί να

χρωματίζουν άλλες χώρες με τα δικά τους χρώματα, θάπρεπε να τις βοηθούσαν να τονίσουν

πιο καθαρά την ομορφιά των δικών τους χρωμάτων. Υιοθετώντας αυτό το είδος της

πολιτικής θα είναι σε αρμονία με το θέλημα του Θεού και ένας ιδανικός κόσμος θα γίνει

σύντομα πραγματικότητα.

Θάπρεπε να εφαρμόσουμε την ίδια ιδέα στη θρησκεία. Ακόμη κι εδώ, αν κάθε δόγμα

και εκκλησία συνεχίσει ν’ ακολουθεί την παλαιά οδό του να προσπαθεί να χρωματίζει τις

άλλες με το δικό του ιδιαίτερο χρώμα, δεν θα πάει μόνον αντίθετα στην πρόοδο των καιρών

αλλά και αντίθετα στο Σχέδιο του Θεού.

Ας αναγνωρίσουν όλες οι θρησκείες τη βαθιά θέληση του Θεού που βρίσκεται κάτω

από την πρόοδο του πολιτισμού και συνεργάζεται για την εγκαθίδρυση του επερχόμενου

ιδανικού κόσμου.

20 Δεκεμβρίου 1949

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΩΝ

Καθώς παρατηρούμε την κατάσταση της σύγχρονης κοινωνίας, δεν μπορούμε παρά

να αισθανθούμε ότι πολλά αξιοθρήνητα πράγματα συμβαίνουν στην Ιαπωνία, σχετικά με τα

οποία πληροφορούμαστε καθημερινά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Πέρα από τον

πόλεμο, μπορούμε να αναφέρουμε περιπτώσεις διαφθοράς δημοσίων προσώπων, φόνους,

ληστείες, κλοπές, απάτες, κλοπές εμπορευμάτων, αυτοκτονίες σε ατομικό και οικογενειακό

επίπεδο, προβλήματα φυματίωσης και άλλων μολυσματικών ασθενειών, ελλείψεις τροφής,

ελλείψεις στέγης, άδικη κατανομή του χρήματος και υψηλή φορολογία. Τα καλά νέα είναι

τόσο σπάνια όσο και τα άστρα στον απογευματινό ουρανό.

Μπορεί ν’ απορείτε γιατί η χώρα μας κατάντησε έτσι και να διερωτάστε πού

βρίσκεται η αιτία. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για μια τέτοια κατάσταση αλλά μπορούμε να

πούμε πως η αιτία βρίσκεται στην ηθική κατάπτωση. Αυτό δείχνει πόσο χαμηλά έχει πέσει το

επίπεδο της ηθικής υπόστασης του ανθρώπου.

Πρόσφατα, αυτό αποτέλεσε θέμα βαθιάς σκέψης και ενδιαφέροντος μεταξύ των

σκεπτόμενων ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων των εκπαιδευτικών χώρων.

Πιστεύουν ότι ένας λόγος γι' αυτή την τάση είναι ότι οι φιλελεύθερες ιδέες που

εμφανίστηκαν μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αναπτύχθηκαν πολύ. Πληροφορήθηκα πως

κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι προς το παρόν το μόνο πράγμα που μπορεί να γίνει είναι η

αποκέντρωση της εκπαίδευσης και τα μαθήματα επί εθνικών και ηθικών θεμάτων και γι'

αυτό το λόγο κάνουν συνεχώς συσκέψεις και συμβούλια μεταξύ τους.

Σ΄ αυτή την κατάσταση πραγμάτων προωθώ ένα ισχυρό σχέδιο που θα συνεισφέρει

στην επίλυση του προβλήματος θεωρώντας το από διαφορετική οπτική γωνία. Αναφέρομαι

στην αφύπνιση του κοινού συναισθήματος.

Δε θα πούμε τίποτε καινούριο αν αναφέρουμε πόσο σημαντικό είναι για κάθε ηλικία

να παρέχουμε στο κοινό ορθούς τρόπους διασκέδασης. Οπωσδήποτε στη σημερινή κοινωνία

υπάρχει άφθονη χυδαία και άξεστη διασκέδαση. Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει τίποτε το

εσφαλμένο όσον αφορά θεατρικά έργα, κινηματογραφικές ταινίες, αθλήματα και αγωνιστικά

παιχνίδια. Αλλά πιστεύω πως η διασκέδαση υψηλότερων επιπέδων είναι ιδιαίτερα

σημαντική.

Από την άποψη αυτή νομίζω ότι τα πρότυπα επιγείων παραδείσων που έχουμε

κατασκευάσει στο Hakone και στο Atami πληρούν ικανοποιητικά αυτή την ανάγκη. Όπως

συχνά έχω γράψει, αυτοί σε είναι ιδανικοί παράδεισοι στους οποίους συνδυάζονται η φυσική

ομορφιά με την ανθρωπογενή ομορφιά. Είναι η υλοποίηση μια υπέροχης ιδέας, ενός

υπέροχου σχεδίου το οποίο βρίσκεται πέρα από οτιδήποτε σχεδιάστηκε μέχρι τώρα. Δεν

θέλω αυτό ν’ ακουστεί σαν καυχησιολογία. Λέω ακριβώς ό,τι εκφράζεται με τους επαίνους

από όλους όσους επισκέφθηκαν αυτούς τους μικρούς μας παραδείσους. Όλοι αυτοί λένε,

έστω και αν προς το παρόν είναι μισοτελειωμένοι, ότι οποιοσδήποτε μπαίνει σ' έναν απ'

αυτούς τους παραδείσους αισθάνεται κυριολεκτικά μεθυσμένος από την ατμόσφαιρα που

είναι τόσο διαφορετική από τον καθημερινό γεμάτο μιζέρια κόσμο κι ότι οι επισκέπτες εκεί

λησμονούν κάθε τι άλλο και αισθάνονται ότι ανυψώνονται πάνω από τα σύννεφα.

Ο μικρός παράδεισος του Hakone κοντεύει να τελειοποιηθεί αλλά, επειδή είναι

μικρότερος σε κλίμακα συγκριτικά με τον παράδεισο του Atami, επιτρέψτε μου να σας πω

λίγα πράγματα για τον δεύτερο που είναι τώρα σε πλήρη κατασκευαστική ανάπτυξη. Στον

κήπο ο οποίος καλύπτει περίπου 25 στρέμματα επί συνεχών κεκλιμένων λόφων φυτεύουμε

και αναπτύσσουμε ανθοφόρα δένδρα και θάμνους όπως δαμασκηνιές, κερασιές και αζαλέες,

όλα αναμιγμένα με αειθαλή δένδρα. Ετοιμάζουμε επίσης κήπους για το φύτεμα πολλών

ποικιλιών ανθέων έτσι ώστε να δημιουργείται ένα λαμπρό θέαμα χρωμάτων κατά την άνοιξη.

Αντίκρυ στη θάλασσα, ο χώρος παρέχει μια θεαματική, πανοραμική άποψη του κόλπου του

Sagami.

Με όλα αυτά δε θα είναι υπερβολή να πω ότι το Atami θα είναι ένα ιδανικό πρότυπο.

Επιπλέον η θέση που βρίσκεται αυτός ο μικρός παράδεισος είναι η καλύτερη στην περιοχή

και πρόκειται να ανεγείρουμε επίσης ένα μεγάλο Μουσείο Τέχνης για να προσδώσουμε

ακόμη μεγαλύτερη χάρη και αίγλη σ' αυτό που ήδη είναι πολύ ωραίο. Όταν θα τελειώσει

αυτός ο παράδεισος θα γίνει αναπόφευκτα αντικείμενο θαυμασμού για όλους τους πολίτες

του κόσμου, εντός και εκτός της Ιαπωνίας.

Έτσι όταν οι άνθρωποι επισκεφθούν αυτόν τον παράδεισο οι καρδιές τους και ο νους

τους θα καθαρίσουν, οι καρδιές τους και ο νους τους που έχουν ρυπανθεί από τους χαμηλούς

κραδασμούς του υλικού κόσμου. Θα επανακτήσουν την φρεσκάδα και τη δροσιά της

πνευματικής τους υπόστασης που έχει σχεδόν πλήρως αποστεγνωθεί κι έτσι θα νιώσουν

ανανεωμένοι και ρωμαλέοι στο πνεύμα. Ως αποτέλεσμα, δεν θα είναι μόνον ικανοί να

εκτελέσουν την εργασία τους πιο αποτελεσματικά αλλά και οι ηθικές τους δυνάμεις θ’

ανυψωθούν επίσης. Η συνεισφορά αυτών των μικρών παραδείσων στη βελτίωση του

ανθρώπινου πνεύματος θα είναι, πιστεύω, μεγάλης σημασίας.

1 Ιανουαρίου 1952

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ SU

Επιτρέψτε μου να σάς πω το νόημα του Ο (Su) προτού προχωρήσω σε περαιτέρω

ερμηνεία του τίτλου. Όπως βλέπετε, είναι μία κουκίδα μέσα σ’ έναν κύκλο. Αν ήταν αυτό

μόνο μπορεί να φαινόταν ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά πρέπει να σάς πω ότι τίποτα

δεν έχει περισσότερο μυστική, προφανή και μεγάλη σημασία από το σχήμα Ο (Su) .

Επιτρέψτε μου πρώτα να εξηγήσω το νόημα του κύκλου. Όλα τα πράγματα στην

οικουμένη είναι δημιουργημένα με αυτή τη μορφή. Ο ήλιος, το φεγγάρι και η γη είναι σε

στρογγυλό σχήμα. Το πνεύμα ενός ανθρώπινου όντος, όταν κινείται από έναν τόπο σ’ έναν

άλλον, είναι σε σχήμα μίας στρογγυλής μπάλας. Παρόλο που ένα θείο πνεύμα κι ένα

ανθρώπινο πνεύμα είναι τα ίδια σε σχήμα, το ένα συντίθεται από το λαμπερό φως και το

άλλο έχει ένα αδιαφανές σώμα που με απόχρωση προς το κίτρινο ή προς το λευκό με λίγη

λάμψη. Ένα κιτρινωπό όν είναι ένα αρσενικό πνεύμα κι ένα υπόλευκο είναι θηλυκό πνεύμα.

Το πρώτο αντιστοιχεί στον ήλιο και το δεύτερο στο φεγγάρι.

Όπως γνωρίζετε, αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος στο σχήμα μίας σφαίρας. Μία

σφαίρα χωρίς κέντρο θα ήταν απλά ένα άδειο κέλυφος, σαν ένα ανθρώπινο σώμα χωρίς

ψυχή. Μόνο όταν μία ψυχή μπαίνει σ’ ένα σώμα γίνεται ένα συνειδητό ον και μπορεί να

δραστηριοποιηθεί. Μία κουκίδα μέσα σ’ έναν κύκλο Ο συμβολίζει την ολοκλήρωση μίας

δημιουργίας. Η τελική πινελιά που βάζει ένας καλλιτέχνης στο δημιούργημά του ονομάζεται

στα Ιαπωνικά, «τοποθέτηση της ψυχής». Σημαίνει το ίδιο πράγμα.

Υπό αυτήν την έννοια, η εποχή που τώρα περνάει είναι μία εποχή χωρίς αυτήν την

κουκίδα, την ψυχή ας πούμε. Κάποτε απεκάλεσαν την παλιά εποχή «εποχή εξωτερικού

πολιτισμού», γιατί αυτή η κενότητα του εσωτερικού φαίνεται καθαρά σε όλες της φάσεις του

παλαιού πολιτισμού.

Οι συμπτωματικές θεραπείες για ασθένειες είναι καλά παραδείγματα του

επιφανειακού πολιτισμού. Γίνονται προσπάθειες να καταπνιγούν τα συμπτώματα όπως ο

πόνος ή ο κνησμός με ενέσιμα φάρμακα για να αναισθητοποιείται το σώμα ή με την χρήση

αλοιφών ή υγρών εντριβής. Όταν ο πυρετός είναι υψηλός, είτε χρησιμοποιούνται κρύα

επιθέματα ή δίνονται χάπια. Αυτά καταπνίγουν τον εξαγνισμό. Οι άρρωστοι ανακουφίζονται

προσωρινά από την ταλαιπωρία τους με τέτοιες μεθόδους, είναι αλήθεια, αλλά δε διώχνουν

την αιτία. Συνεπώς δεν είναι δυνατό να έχουμε αληθινή ίαση και οι προηγούμενες

καταστάσεις είναι πιθανό να επανέλθουν. Θα μπορούσαμε να τα αποκαλέσουμε όλα αυτά

μόνο αναβολές του πόνου. Η αληθινή αιτία της αρρώστιας βρίσκεται στο εσωτερικό, στην

κουκίδα μέσα στον κύκλο. Αυτό το γεγονός δεν έχει ακόμη γίνει αντιληπτό από την

επιστήμη.

Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τα εγκλήματα. Προς το παρόν η μόνη μέθοδος που

χρησιμοποιείται για να εμποδίζουμε περαιτέρω εγκληματικές πράξεις είναι να δίνουμε στους

εγκληματίες την άσχημη εμπειρία της τιμωρίας για να υποφέρουν. Είναι κι αυτή μία

συμπτωματική θεραπεία, η ίδια όπως εκείνη που χρησιμοποιείται από την ιατρική επιστήμη.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν κάποιος διαπράξει ένα έγκλημα, επαναλαμβάνει την

πράξη του. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που διαπράττουν εγκλήματα δεκάδες φορές. Οι

χειρότεροι από αυτούς περνούν περισσότερη από τη ζωή τους στην φυλακή παρά έξω στον

κόσμο. Η αιτία μίας τέτοιας κατάστασης βρίσκεται και στην αδυναμία της κουκίδας μέσα

στον κύκλο, δηλαδή στην κοιμισμένη ψυχή.

Το ίδιο ισχύει για τον πόλεμο. Όταν η μία πλευρά έχει περισσότερο οπλισμό, η άλλη

πλευρά θα εγκαταλείψει την ιδέα της επίθεσης εναντίον της προς το παρόν διότι δεν υπάρχει

περίπτωση να τη νικήσει. Αυτή είναι απλώς μία μέθοδος ν’ αναβάλλονται οι εχθροπραξίες. Ο

πόλεμος θα ξαναρχίσει αναπόφευκτα, όπως μας λέει ξεκάθαρα η ιστορία. Όταν σκεφτούμε

αυτά τα πράγματα μπορούμε να αντιληφθούμε ότι ο πολιτισμός ως τώρα ήταν μία άδεια

σφαίρα χωρίς την κεντρική κουκίδα μέσα της.

Συχνά μιλάω για το ενενήντα εννέα τοις εκατό της δύναμης του κακού ενάντια στο

τελευταίο ένα τοις εκατό της θείας δύναμης. Όταν η κουκίδα μπει στον κύκλο, πράγμα το

οποίο είναι το τελευταίο ένα τοις εκατό της θεϊκής δύναμης, αυτό θα γυρίσει την παλίρροια.

Με άλλα λόγια το κακό το οποίο έχει το ενενήντα εννέα τοις εκατό της δύναμης, θα

ξεπεραστεί από το τελευταίο ένα τοις εκατό της δύναμής του καλού. Η κατάσταση έχει ως

εξής: ακριβώς όταν το εσωτερικό του κύκλου βρεθεί στο σημείο να μολυνθεί πλήρως από το

κακό, το τελευταίο ένα τοις εκατό της δύναμης του κάλου θα εξαγνίσει το όλον κάνοντάς το

αγνό λευκό. Με άλλα λόγια, ο Θεός θα βάλει τη κεντρική κουκίδα, την ψυχή μέσα στον

πολιτισμό ο οποίος ήταν ένα άδειο κέλυφος μέχρι σήμερα. Έτσι αυτός ο οποίος είναι απλώς

ένας κύκλος χωρίς κουκίδα θα ζωντανέψει. Αυτό εννοώ με τη γέννηση ενός νέου πολιτισμού.

10 Σεπτεμβρίου 1952

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ

ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΣΤΗ ΓΗ

Ο κύριος σκοπός της δουλειάς μας είναι να βοηθήσουμε να εγκατασταθεί παράδεισος

στην γη. Τι είναι παράδεισος στη γη; Είναι ένας κόσμος όπου η αλήθεια, η αρετή και η

ομορφιά φανερώνονται πλήρως στην καθημερινή μας ζωή.

Φυσικά οι διδασκαλίες μας σχετικά με την υγεία και την καλλιέργεια της φύσης είναι

οι πιο σημαντικές οδηγίες έτσι ώστε να μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε το θέμα μας.

Επίσης έχουμε το Johrei που δίνει καινούργια ζωή σε όλες τις φάσεις της ύπαρξης του

ανθρώπου: πνευματική, διανοητική, φυσική. Έκτος από τα παραπάνω τα οποία αναφέραμε,

πιστεύουμε ότι είναι αρκετά σημαντικό να εξυψώσουμε τη συνείδηση όλων μέσα από την

ομορφιά. Σχετικά με αυτόν το στόχο αυτό, είμαστε έτοιμοι να εφαρμόσουμε ένα καινούργιο

σχέδιο.

Πρώτα θα αναφερθώ στην τωρινή κατάσταση της Ιαπωνίας ώστε να ξεκαθαρίσουμε

το σημείο αυτό. Η ομορφιά εκτιμάται κυρίως μέσω των αισθήσεων της όρασης και της

ακοής. Σχετικά με τα αυτιά, δεν έχουμε ξαναβιώσει εποχή όπου η μουσική είχε ανθίσει τόσο

πολύ στην Ιαπωνία. Αυτό οφείλεται κατά ένα μέρος στην εξέλιξη το ραδιοφώνου και του

φωνογράφου. Άλλα και για τα μάτια υπάρχουν κινηματογραφικές ταινίες και θεατρικές

παραστάσεις. Μπορούμε έτσι να έχουμε επαφή με την ομορφιά πιο εύκολα, χωρίς να

υπάρχουν περιορισμοί χρόνου. Φυσικά με σκοπό να ευχαριστήσουμε τα ματιά, τα θεατρικά

έργα και οι κινηματογραφικές ταινίες είναι πολύ καλά αλλά αν σκεφτούμε το χρόνο, τα

έξοδα και την απόσταση, δε μπορούμε να τα δεχτούμε ολόψυχα ως τα καλύτερα πιθανά μέσα

για να μελετήσουμε την ομορφιά.

Εμείς θέλουμε να εμψυχώσουμε τους ανθρώπους να καλλιεργήσουν λουλούδια και

να τα μοιράσουν ως την καλύτερη μέθοδο για την εκλαΐκευση της ομορφιάς. Αυτό ξεκινάει

με τη διακόσμηση των δωματίων στα ίδια μας τα σπίτια και σε άλλα κτίρια. Είναι αλήθεια

ότι βλέπουμε λουλούδια τοποθετημένα σε πολλά σπίτια της μεσαίας και της υψηλής τάξης

αλλά αισθανόμαστε ότι αυτό δεν είναι αρκετό. Ο σκοπός είναι να εμψυχώσουμε τους πάντες

να το κάνουν αυτό, οπότε όλοι θα βλέπουν παντού λουλούδια και θα το ευχαριστιούνται.

Δε χρειάζεται να σας πω τι ανανεωτική ατμόσφαιρα θα προσθέτετε σε ένα τραπέζι, σε

ένα γραφείο να έχουμε έστω κι ένα μοναδικό λουλούδι σε ένα βάζο. Μιλώντας ιδανικά, θα

ήθελα επίσης να δω ανθοδέσμες τοποθετημένες σε κάθε φυλακή και σε κάθε κελί φυλακής.

Πιστεύω ότι τα καλά αποτελέσματα που μπορούν να έχουν στις συνειδήσεις των τροφίμων

είναι αμέτρητα. Με αυτόν τον τρόπο θα έρθει μια στιγμή που όπου υπάρχουν άνθρωποι θα

υπάρχουν και λουλούδια και τα αρνητικά του συγχρόνου κόσμου σίγουρα ελαττωθούν.

Παρόλα αυτά, πολύ λίγα μπορούμε να κάνουμε προς το παρόν εξαιτίας των υψηλών

τιμών των λουλουδιών. Πρέπει να κάνουμε κάτι ώστε να τα κάνουμε πιο προσιτά με

χαμηλότερο κόστος. Για να μπορέσουμε να το πετύχουμε αυτό πρέπει να ενθαρρύνουμε την

παραγωγή τους σε βαθμό που να μην επηρεάζει την παραγωγή ειδών διατροφής. Πάνω σ’

αυτό το θέμα θα ήθελα να προσθέσω άλλο ένα σημαντικό στοιχείο. Η Ιαπωνία είναι αρκετά

γνωστή ως χώρα με μεγάλη ποικιλία λουλουδιών. Επίσης λέγεται ότι οι μέθοδοι μας να τα

καλλιεργούμε έχουν φτάσει τα υψηλότερα επίπεδα στον κόσμο. Ακόμη και πριν το Β’

Παγκόσμιο Πόλεμο, οι τουλίπες οι οποίες αρχικά προήλθαν από την Ολλανδία είχαν ήδη

αναπτυχθεί στην περιοχή γύρω από τη Νομαρχία Νιϊγκάτα και αρκετά μεγάλη ποσότητα είχε

εξαχθεί. Επίσης την ίδια εποχή λευκοί κρίνοι είχαν παραχθεί στην Νομαρχία Καναγκάουα

και υστέρα τους εξήγαγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Μεγάλη Βρετανία με συνεχή

μηνιαία αύξηση των εξαγωγών. Σύμφωνα με μια ερευνά που έχουμε κάνει, υπάρχει ένας

αρκετός αριθμός Αμερικανών οι οποίοι θαυμάζουν τα Γιαπωνέζικα λουλούδια και είναι

πρόθυμοι να διαφυλάξουν τα σπάνια είδη και αυτά τα οποία ξεχωρίζουν και δε μπορούν να

τα βρεθούν στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Θα πρέπει να ασχοληθούμε εντατικά με την παραγωγή τους γιατί, μεταξύ άλλων,

πιστεύω ότι αυτή θα ήταν μια μεγάλη βοήθεια στην Ιαπωνία στις προσπάθειές της να

εξασφαλίσει ξένο συνάλλαγμα και επομένως να βελτιώσει την οικονομική της κατάσταση.

Μέχρι τώρα αυτό το σημείο είχε εντελώς παραμεληθεί. Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για

να τραβήξουμε την προσοχή σ’ αυτό το θέμα αφού δεν υπάρχει σημαντική εξαγωγική

δραστηριότητα λουλουδιών. Πιστεύω ότι αυτήν την πρόταση αξίζει να τη σκεφτεί κανείς

γιατί πολλά μπορούμε να κερδίσουμε από αυτήν την ιδέα.

8 Μαΐου 1949

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

O Ιησούς μας προειδοποίησε για την εποχή της μεγάλης δοκιμασίας, αλλά δε μας είπε

για το πότε θα έρθει ή για τη μορφή που θα έχει. Είναι ένα αίνιγμα στους αιώνες, αλλά τώρα

η ώρα πλησιάζει κι ο θεός αποκάλυψε το πραγματικό νόημα των λόγων του Ιησού.

Η τελική κρίση, όπως συχνά αναφέρεται σ’ αυτήν η Χριστιανοσύνη, είναι ο όρος για

την περίοδο που η εποχή της νύχτας θα μετατραπεί σε εποχή της ημέρας. Αυτό σηματοδοτεί

την εποχή της μεγάλης κάθαρσης παγκοσμίως. Η αλλαγή έχει ήδη αρχίσει και προχωρεί

εντονότατα. Γίνεται σε τρία στάδια. Πρώτα ξεκίνησε στα εσώτερα μέρη του πνευματικού

πεδίου, κατόπιν έγινε η προβολή του στον ευρύτερο πνευματικό κόσμο και τελικά τώρα

αντικατοπτρίζεται στο φυσικό πεδίο. Όταν αυτή η φάση ολοκληρωθεί, θα βρισκόμαστε στη

νέα εποχή του φωτός. Η αλλαγή είναι φυσικά βαθμιαία, αλλά κάθε μέρα είναι αναπόφευκτα

μια ώθηση προς τα εμπρός, βήμα προς βήμα.

Καθώς ο πνευματικός κόσμος γίνεται φωτεινότερος, η κάθαρση θα γίνει πιο έντονη

και ταυτοχρόνως η επίδραση του Johrei θα είναι πιο αισθητή. Τα μέλη μπορούν να πουν

συγκριτικά με προηγούμενες εποχές ότι ήδη οι άνθρωποι ανταποκρίνονται περισσότερο στο

Johrei κι ότι τα αποτελέσματα είναι κατά πολύ σημαντικότερα απ’ ό,τι ήταν στην αρχή των

δραστηριοτήτων μας.

Η ανθρώπινη κοινωνία κι ο κόσμος γενικά θ’ αλλάξει πιο εμφανώς όσο η κάθαρση

γίνεται εντονότερη. Σύμφωνα με τον κυβερνώντα πνευματικό νόμο, αυτοί που δεν είναι

καθαροί θ’ αποδυναμωθούν βαθμιαία, ενώ αυτοί που έχουν καθαρό πνεύμα θα

ευδοκιμήσουν ανάλογα με την έκταση της κάθαρσης στο πνευματικό πεδίο. Το καλό και το

κακό θα προσδιοριστούν επιτέλους φανερά και κανείς δε θα μπορεί ν’ αντισταθεί στη

δύναμη της φύσης καθώς το φως θα γίνεται ολοένα εντονότερο. Όσο η δύναμη του

πνεύματος της φωτιάς θ’ αυξάνει, το φως θα πλημμυρίσει όλες τις σκοτεινές περιοχές και

ό,τι προηγουμένως κρατήθηκε κρυμμένο ή μυστικό θ’ αποκαλυφθεί.

Ο βαθμός της πνευματικής κάθαρσης και της φυσικής αντοχής θα καθορίσει τη

συμβίωση κατά τη σημαντική αυτή αλλαγή των γεγονότων. Οι άνθρωποι που έχουν

συσσωρεύσει πολλά σύννεφα στο πνευματικό τους σώμα ή έχουν πολλές τοξίνες στο φυσικό

τους σώμα δε θα μπορέσουν ν’ αντέξουν τη δύναμη του φωτός. Η τελική κρίση θα είναι

πραγματικά τρομερή γι’ αυτούς, κάποιοι άλλοι όμως μπορούν ν’ αναμένουν την ολοκλήρωση

με χαρά.

Από δω και μπρος δεν μπορούμε να επαναπαυτούμε, εκτός εάν καθαρίσουμε αρκετά

τους εαυτούς μας ώστε ν’ αντέξουμε την αυξανόμενη ένταση του φωτός. Πρέπει να

συνειδητοποιήσουμε ότι ο σκοπός της πνευματικής μας εργασίας δεν είναι η ίαση του

φυσικού σώματος αυτού καθεαυτού. Ο σκοπός είναι ν’ αφαιρέσουμε τα σύννεφα από το

πνευματικό σώμα με τη χρήση του θεϊκού φωτός που είναι σταλμένο δια μέσου της αγάπης

του Θεού για να μας προετοιμάσει γι’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

27 Ιουνίου 1951

ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ

Ο Ιησούς μίλησε για το τέλος του κόσμου και τη Δευτέρα Παρουσία και παρότρυνε

τους ανθρώπους να δηλώσουν μετάνοια. Φαίνεται όμως ότι λίγοι από αυτούς

συνειδητοποίησαν το αληθινό μήνυμα της προειδοποίησής του, ίσως γιατί ο καιρός τότε δεν

ήταν ώριμος, ήταν ακόμα η εποχή της νύχτας.

Όταν ο Ιησούς αναφέρθηκε στο «τέλος του κόσμου» κατέδειξε ότι ο εξαγνισμός

έδωσε τέλος στην εποχή της νύχτας και το «βασίλειο των ουρανών» κατέδειξε την εποχή του

φωτός της ημέρας. Η μακρά, σκοτεινή περίοδος του πόνου συμβολίζεται με τη νύχτα. Η

επερχόμενη νέα εποχή συμβολίζεται με την ημέρα, μία δοξασμένη μέρα γεμάτη Φως - μία

μέρα αληθινής ευτυχίας όπου η ανθρωπότητα θα απελευθερωθεί από όλη την αμαρτία και

τον πόνο.

Οι ένθερμοι αναζητητές μπορούν γρήγορα να το δεχθούν αυτό αλλά αυτοί που δεν

έχουν σκεφτεί βαθιά γύρω από πνευματικά θέματα μπορεί να βρουν μία επιπλέον χρήσιμη

εξήγηση της μεγάλης αλλαγής. Η μετατροπή της νύχτας σε μέρα προχωρά συνεχώς προς τα

εμπρός, στο ψηλότερο μέρος του πνευματικού βασιλείου, όπου ο Θεός εξελίσσει το Σχέδιό

Του. Κατόπιν προβάλλεται στο πνευματικό επίπεδο και σύντομα θα αντανακλαστεί σε όλα

τα μέρη του φυσικού επιπέδου.

Το πρώτο στάδιο της μεγάλης αλλαγής έκανε την έναρξή του στο πνευματικό

βασίλειο το 1881 και το επόμενο σημαντικό βήμα ξεκίνησε το 1931. Το τελευταίο στάδιο

αυτής της αλλαγής από νύχτα σε μέρα θα συμβεί στο φυσικό επίπεδο με την μορφή μεγάλων

καταστροφών. Θα είναι η πράξη καθαρισμού για ολόκληρο τον πλανήτη και βρίσκεται πολύ

κοντά. Με δυο λόγια: ο κόσμος στέκεται στο κατώφλι της μεγάλης Νέας Αυγής.

Στη διάρκεια της Εποχής της Νύχτας το πνεύμα του νερού ήταν η δραστήρια

κυρίαρχη δύναμη και το πνεύμα της φωτιάς ήταν μία μικρότερη δύναμη. Στην Εποχή του

φωτός της Ημέρας αυτό θα αντιστραφεί και το πνεύμα της φωτιάς θα γίνει η μεγαλύτερη

δύναμη, μεταβάλλοντας το σκοτάδι σε φως καθώς δυναμώνει.

Αν ήταν μόνο αυτή η αλλαγή που συμβαίνει στο πνευματικό βασίλειο δε θα υπήρχε

λόγος ανησυχίας από μέρους μας. Όμως η αλλαγή στις δυνάμεις λέγεται ότι θα καταφανεί

στο φυσικό επίπεδο με μία υλική αλλαγή πέρα από την ανθρώπινη φαντασία. Θα υπάρξει μία

περίοδος μεγάλης καταστροφής και κατόπιν θα περάσουμε σε αναδόμηση τέτοια που το

ανθρώπινο είδος δεν έχει ποτέ βιώσει πριν.

Όσο μεγαλώνει η δύναμη του πνεύματος της φωτιάς, όλες οι εξαγνιστικές

δραστηριότητες θα αυξηθούν και σε ένταση. Μία από τις μαρτυρίες αυτού του γεγονότος θα

είναι μία οξύτερη διάκριση ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στο σωστό και στο λάθος, που

θα επεκταθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Μία ασθένεια είναι μία εξαγνιστική δραστηριότητα

εξαιτίας του πνεύματος της φωτιάς. Όσοι έχουν περισσότερα νέφη στο πνευματικό σώμα και

τοξίνες στο φυσικό σώμα θα υποχρεωθούν βέβαια να υποφέρουν πιο πολύ καθώς προχωρά η

αλλαγή.

Μέχρι την επιτάχυνση της δύναμης του πνεύματος της φωτιάς, ο εξαγνισμός ήταν

συχνά ήπιος και όχι πολύ επικίνδυνος σε πολλές περιπτώσεις. Στο τέλος αυτής της Εποχής

όμως, οι ασθένειες θα γίνουν μία τρομακτική εξαγνιστική δραστηριότητα που θα εμφανίζεται

απότομα και θα εξαπλώνεται με ταχύτητα. Εάν μία ασθένεια χτυπά με δύο ή τρεις μορφές

κάθε φορά - όπως πονοκέφαλος, βήχας, διάρροια - η ζωή του σώματος πιθανόν να μην

απειλείται. Αλλά εάν έρχεται με επτά ή οκτώ μορφές όλες μαζί, το άτομο μπορεί να μην έχει

την φυσική ή πνευματική αντοχή να αντέξει μία τέτοια δοκιμασία.

Το τέλος της Εποχής θα είναι μία φοβερή εμπειρία για όσους δεν είναι

προετοιμασμένοι αλλά, αν ο πολιτισμός πρέπει να σωθεί, το ανθρώπινο είδος πρέπει να

αντιμετωπίσει αυτό το είδος δραστικού εξαγνισμού. Ο Ιησούς το υπαινίχθηκε όταν μας

προειδοποίησε ότι θα έρθει ένας καιρός μεγάλων δοκιμασιών αλλά οι περισσότεροι δεν

έχουν πλήρως συνειδητοποιήσει τη σπουδαιότητα των λόγων του.

Τώρα που η κρίσιμη στιγμή βρίσκεται κοντά, μάς δείχνεται για πρώτη φορά η φύση

των γεγονότων που πρόκειται να έρθουν. Ο μεγάλος εξαγνισμός θα εφαρμοστεί σε ατομικό

αλλά και σε κοσμικό επίπεδο. Ο μόνος τρόπος να περάσουμε αυτή την περίοδο με ασφάλεια

είναι πρώτα απ' όλα να μετανοήσουμε για να μπορέσουν οι αμαρτίες μας να συγχωρεθούν

από το Θεό. Αυτή είναι η προειδοποίηση που ο Θεός έχει δώσει στην ανθρωπότητα μέσα από

μένα ως όργανό Του. Οι ζωές μας βρίσκονται στα Χέρια Του και στη μεγάλη αγάπη Του.

Επιθυμεί να σώσει όσο το δυνατό περισσότερους από μας.

Μπορούμε να δυναμώσουμε πολύ και να προετοιμαστούμε για τις τεράστιες

δοκιμασίες που θα έρθουν σύντομα, παίρνοντας επαρκή πνευματικό εξαγνισμό διά μέσου του

ανεκτίμητου Δώρου του Θεού, του Θεϊκού Φωτός.

Προσεύχομαι και ελπίζω να έχετε διαβάσει τα λόγια μου με ανοιχτό μυαλό και να τα

σκεφτείτε βαθιά γιατί εδώ είναι η προστασία, μένει απλώς να τη δεχτείτε.

31 Δεκεμβρίου 1949

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ

Ο άνθρωπος πρέπει να προοδεύει και να εξυψώνεται συνεχώς κι ειδικά αυτοί που

έχουν Πίστη. Ωστόσο, όταν αγγίζουμε θρησκευτικά θέματα, οι άλλοι άνθρωποι συνηθίζουν

να μάς θεωρούν παλαιών αντιλήψεων και συντηρητικούς. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι

αυτή είναι μια τάση των πιστών γενικά. Ωστόσο οι μαθητές μας κάνουν ακριβώς το αντίθετο,

ή καλύτερα, αυτοί πρέπει να προσπαθούν να κάνουν το αντίθετο.

Ας παρατηρήσουμε τη Φύση. Πάντα ανανεώνεται και προοδεύει συνεχώς χωρίς την

παραμικρή διακοπή. Ο αριθμός των ανθρώπων μεγαλώνει από χρόνο σε χρόνο. Τα εδάφη τα

εκμεταλλεύονται κάθε χρόνο. Δημιουργούνται μεγαλύτεροι και καλύτεροι

αυτοκινητόδρομοι, έργα που η εκτέλεσή τους δείχνει συνεχή κατασκευαστική εξέλιξη και

εκτελούνται με μηχανήματα όλο και πιο τέλεια. Τα φυτά και τα δέντρα αυξάνονται προς τα

πάνω, προς τον Ουρανό. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι τίποτε δε μένει στάσιμο.

Λοιπόν, αν όλα προοδεύουν, είναι φυσικό ότι κι οι άνθρωποι επίσης πρέπει να

προοδεύουν συνεχώς, ακολουθώντας το παράδειγμα της Φύσης. Μ’ αυτήν τη λογική κι εγώ ο

ίδιος προσπαθώ να εξυψώνομαι και να προοδεύω κάθε φορά περισσότερο. Αυτόν το μήνα

περισσότερο απ΄ τον προηγούμενο, όπως και φέτος περισσότερο από πέρσι.

Το να προοδεύσει κανείς μονάχα υλικά, δηλαδή στις συναλλαγές, στο επάγγελμα και

στην κοινωνία, δεν παύει να είναι κάτι χωρίς βάση, κάτι το αφύσικο, όπως ένα φυτό χωρίς

ρίζες. Είναι απαραίτητη η πρόοδος του πνεύματος, δηλαδή η εξύψωση της προσωπικότητας.

Γι' αυτό οφείλουμε να προχωρούμε βήμα προς βήμα, υπομονετικά, προσβλέποντας στην

τελειότητα, κυρίως όταν αναφερόμαστε στην πνευματικότητα. Με τη βαθμιαία εξύψωση του

πνεύματος, θ’ αναπτυχθεί επίσης η προσωπικότητα κι αναμφίβολα ο τρόπος αυτός της

συνεχούς προόδου θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του πλησίον, θα διευκολύνει την εργασία

και θα οδηγήσει τον άνθρωπο στην ευτυχία.

Οι νέοι της σημερινής εποχής, ίσως αντιληφθούν τα λόγια αυτά ως μία ηθική

πεπαλαιωμένη κι ήδη ξεπερασμένη, ωστόσο, εφαρμόζοντάς την οι άνθρωποι θα μπορέσουν

αληθινά να γίνουν άνθρωποι της νέας εποχής. Οι άνθρωποι που δε σκέπτονται και δε

συμπεριφέρονται έτσι, αλλά επιδιώκουν μόνο την υλική πρόοδο, παραμένουν στάσιμοι. Δεν

προοδεύουν, ούτε είναι προοδευτικοί. Φαίνονται να καθυστερούν, αν τους παρατηρήσουμε

απ’ αυτήν τη σκοπιά. Οι σκέψεις τους και τα θέματά τους είναι πάντα τα ίδια. Δεν

παρουσιάζουν τίποτε το εξαιρετικό. Δε μου κινεί κανένα ενδιαφέρον να κουβεντιάσω μ’

αυτούς τους ανθρώπους, μιας κι αυτοί περιορίζονται σε χυδαία θέματα, μη συζητώντας για

Θρησκεία, Πολιτική, Φιλοσοφία και πολύ λιγότερο για Τέχνη.

Το ιδεώδες θα ήταν, όλοι οι μαθητές μας να ενδιαφέρονται να προοδεύουν και να

εξυψώνονται κάθε φορά. Καθώς έχουμε στόχο να διορθώσουμε τον ψεύτικο πολιτισμό και

να οικοδομήσουμε ένα ιδανικό κόσμο, οι μαθητές οφείλουν να προσπαθήσουν, αυτήν την

εποχή της αναδημιουργίας του κόσμου, να είναι πάντα ενημερωμένα άτομα,

εκσυγχρονιζόμενοι με τη νέα εποχή που πλησιάζει.

Αυτή είναι η ουσία της συμβουλής που συνηθίζω να δίνω: Να είστε άνθρωποι του

παρόντος.

11 Οκτωβρίου 1950

ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ

Μια λεπτομερής παρατήρηση των διαφόρων κοινωνικών τομέων δείχνει πόσο μεγάλος

είναι ο αριθμός των αποτυχημένων.

Εάν η αποτυχία αντιπροσώπευε μονάχα συμφορές για τον ίδιο τον άνθρωπο, αυτό θα

μπορούσε να παρακαμφθεί, αποδίδοντας το σφάλμα στην έλλειψη πείρας και στην κακοτυχία

του. Αλλά δεν είναι έτσι. Η οικογένειά του επίσης ζημιώνεται, όπως επίσης ζημιώνονται

συγγενείς και φίλοι κι έτσι το προσωπικό γεγονός καταλήγει να αποτελεί ένα είδος

κοινωνικού κακού. Λογικά, το άτομο δεν είχε διάθεση και πρόθεση να ζημιώσει κανέναν.

Ταυτόχρονα όμως, εξαιτίας της αποτυχίας του ζημιώθηκαν κι άλλοι.

Το πρόβλημα δεν πρέπει να παραβλέπεται. Χρειάζεται να το εξετάσουμε βαθιά, μιας

και σχεδόν πάντα η αιτία του βρίσκεται σε γεγονότα που πέρασαν απαρατήρητα.

Κατ' αρχήν, το άτομο επινοεί ένα σχέδιο, το προετοιμάζει προσεκτικά (τουλάχιστον

νομίζει ότι έτσι κάνει), αλλά όταν πάει να το εφαρμόσει τα πράγματα δεν πάνε όπως τα

υπολόγιζε. Αρχίζουν να παρουσιάζονται εμπόδια και δυσκολίες που τον εμποδίζουν να κάνει

σωστή εκτίμηση και χάνει τον έλεγχο των μελλοντικών του σχεδίων. Αυτή είναι η

συνηθισμένη πορεία των αποτυχημένων.

Ας δούμε τα αίτια της αποτυχίας. Μπορούμε να τη συμπεριλάβουμε σε μια φράση:

αυτοί δεν έλαβαν υπόψη τους το χρόνο. Αυτός, σε γενικές γραμμές, είναι ένας απόλυτος

παράγων. Άνθη, φρούτα, γεωργικά προϊόντα, όλα έχουν τον κατάλληλο χρόνο. Ακόμη κι αν

οι προϋποθέσεις είναι ευνοϊκές, αν δε λάβουμε υπόψη μας τις απαιτήσεις της εποχής, δηλαδή

το χρόνο, δεν θα έχουμε καλά αποτελέσματα.

Τα αγριολούλουδα ανθίζουν την άνοιξη γιατί οι σπόροι τους σπέρνονται το φθινόπωρο.

Τα λουλούδια στους ανθόκηπους μάς χαρίζουν την ομορφιά τους απ' το καλοκαίρι μέχρι το

φθινόπωρο γιατί οι σπόροι τους φυτεύτηκαν την άνοιξη.

Τα φρούτα επίσης έχουν την εποχή της ωρίμανσής τους. Δεν μπορούμε να αισθανθούμε

τη γεύση τους όταν είναι ακόμη άγουρα. Όταν ωριμάσουν καλά, είναι νοστιμότατα. Ακόμη

και τα γεωργικά προϊόντα έχουν τον κατάλληλο χρόνο για να καλλιεργηθούν, να σπαρθούν

και να μεταφυτευθούν. Και πρέπει να συμβαδίζουν με το κατάλληλο έδαφος και κλίμα.

Όπως βλέπουμε, η Μεγάλη Φύση διδάσκει στον άνθρωπο τη μεγάλη σημασία του

χρόνου. Στη φυσιολογική της κατάσταση, η φύση είναι η ίδια η αλήθεια και γι' αυτό αποτελεί

πρότυπο σ' όλα τα σχέδια του ανθρώπου. Να, αυτός είναι ο αληθινός τρόπος για την επιτυχία.

Το Johrei, η φυσιολογική γεωργία κι άλλες αρχές που προανέφερα, ουσιαστικά δεν

αποτυγχάνουν. Πάντα επιτυγχάνουν τον επιθυμητό τους σκοπό γιατί βασίζονται στο Νόμο

της Φύσης.

Ποτέ δε βιάζομαι όταν σχεδιάζω κάτι. Αντιμετωπίζω το θέμα αντικειμενικά,

εξετάζοντάς το από όλες τις δυνατές του πλευρές και παίρνω θέση προσεκτικά. Δε θέτω σε

εφαρμογή τις απαιτούμενες ενέργειες, παρά μόνο αφού πρώτα πιστέψω ότι το σχέδιο είναι

σωστό και χρήσιμο στην ανθρωπότητα από κάθε άποψη κι ο προορισμός του είναι ο σωστός.

Συμβαίνει οι περισσότεροι άνθρωποι να μην έχουν υπομονή να περιμένουν. Αρχίζουν

τη δουλειά τους πρόωρα, προκαλώντας ρήξη ισορροπίας μεταξύ σχεδίου και χρόνου. Το

γεγονός ότι βιάζονται αυξάνει αυτή την ρήξη ισορροπίας κι έτσι έρχεται η αποτυχία. Γι'

αυτό, σ’ όλες τις δραστηριότητες, το βασικότερο είναι να έχεις υπομονή ώστε να περιμένεις

την κατάλληλη χρονική στιγμή. Όλα τα πράγματα έχουν οπωσδήποτε μια κατάλληλη

ευκαιρία. Έτσι δικαιώνονται όλα τα παλιά ρητά: «Αν περιμένουμε, θα έχουμε καλό καιρό για

να σαλπάρουμε», «Η τύχη σε περιμένει ξαπλωμένο» και «Σημάδεψε με προσοχή για να

ευστοχήσεις».

Πολλοί άνθρωποι ανυπομονούν με το σύστημά μου. Υπήρξαν κάποιοι που μου

παρουσίασαν ιδέες και σχέδια και μερικές φορές υποσχέθηκα να τα εφαρμόσω. Καθώς όμως

καθυστερούσα να τα εφαρμόσω, οι άνθρωποι διαμαρτύρονταν και παραξενεύονταν, ενώ εγώ

περίμενα τον κατάλληλο χρόνο.

Οι γνωστές φράσεις «Άδραξε την ευκαιρία» και «Μη χάνεις την ευκαιρία»

επιβεβαιώνουν αυτό που λέω. Αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε μπροστά στην προσφερόμενη

ευκαιρία όταν συμπληρωθούν όλες οι προϋποθέσεις και νιώσουμε ένα δυνατό σπρώξιμο για

να εκτελέσουμε το σχέδιο αμέσως. Όλα θα γίνουν με ευκολία γιατί έφθασε η κατάλληλη

στιγμή. Περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, συσσωρεύουμε δυνάμεις κι όλα πάνε καλά.

Πρέπει λοιπόν να κατανοήσουμε καλά το σχέδιο πριν το θέσουμε σε εφαρμογή. Για

παράδειγμα: Εάν κάτι εμποδίζει μια πέτρα να κυλήσει απ' την πλαγιά του βουνού κι εμείς

προσπαθήσουμε να τη σπρώξουμε, θα χρειαστούμε μεγάλη δύναμη. Ωστόσο, αν έχουμε

υπομονή, το εμπόδιο θα νικηθεί από το βάρος της πέτρας: Με τον καιρό, θα έρθει η στιγμή

που θ’ αρκεί να τη σπρώξουμε μ' ένα δάκτυλο για να κατρακυλήσει. Αυτό συμβαίνει και με

την ευκαιρία.

«Εάν το αηδόνι δεν κελαηδά, θα περιμένω ώσπου να κελαηδήσει». Αυτή η φράση

ειπώθηκε σατυρικά από το Ιεϊάσου Τοκουγκάουα, τον ιδρυτή της δυναστείας Τοκουγκάουα η

οποία κυβέρνησε την Ιαπωνία επί 300 χρόνια, γιατί αυτός ήξερε να δώσει χρόνο στο χρόνο.

Πιστεύω ότι όσα είπαμε είναι αρκετά για να καταλάβετε τη σημασία του χρόνου. Ο

Νάο Ντεγκούτι έγραψε: «Με το χρόνο, ούτε ο Θεός μπορεί». Αυτό συμπυκνώνει θαυμάσια

την αλήθεια του θέματος.

25 Ιουνίου 1949

H ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΙΜΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι έχουν αναπτυχθεί διανοητικά ενώ

συγχρόνως έχουν εκφυλισθεί πνευματικά.

Αυτό μπορεί να ηχεί ασυνήθιστο και παράδοξο, αλλά σημαίνει τούτο: Οι άνθρωποι

που είναι νοητικά επιπόλαιοι και χωρίς βάθος, αν και είναι ευγενείς και πνευματώδεις στην

επιφάνεια, έχουν αυξηθεί σε αριθμό ενώ έχει καταστεί δύσκολο να βρεθούν άτομα που

διαθέτουν αληθινή, βαθιά σοφία και φρόνηση, αυτοέλεγχο και αξιοπρέπεια. Γιατί συμβαίνει

αυτό; Κατά την άποψή μου αυτή η τάση οφείλεται κατά πολύ μεγάλο βαθμό στην πρώιμη

εκπαίδευση. Θα σας εξηγήσω γιατί σκέπτομαι κατ' αυτόν τον τρόπο.

Όταν η εκπαίδευση αρχίζει προτού ο εγκέφαλος των παιδιών ωριμάσει αρκετά ώστε

ν’ αφομοιώνει τα μαθήματα που τους παραδίδονται στο σχολείο, όπως δηλαδή γίνεται

σήμερα, υπάρχει μια ασυμφωνία μεταξύ του βαθμού της διανοητικής ανάπτυξης των παιδιών

και του ποσού της γνώσης που τους μεταδίδεται βίαια. Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να

επιτρέπεται στα παιδιά να χρησιμοποιούν και το σώμα και το μυαλό τους, κατάλληλα και

σύμφωνα με την ηλικία τους αλλά και σε σχέση με την ατομική τους ανάπτυξη. Πρώιμη

εκπαίδευση σημαίνει ότι παιδιά των επτά και των οκτώ ετών πιέζονται να εκτελέσουν

διανοητική εργασία η οποία είναι κατάλληλη για μαθητές δεκαπέντε και δεκαέξι ετών.

Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά διανοητική υπερκόπωση. Ποιο θα είναι το

αποτέλεσμα; Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Όταν ήμουν μαθητής της στοιχειώδους

εκπαίδευσης είχα μεγάλη επιθυμία να πάρω μαθήματα Judo (μια ιαπωνική τέχνη

αυτοάμυνας) και υπέβαλα αίτηση στους αρμοδίους. Απορρίφθηκα για το λόγο ότι ήμουν

πολύ μικρός κι ότι κανείς μικρότερος των δεκαπέντε ετών δεν επιτρεπόταν να ασκηθεί στο

Judo. Στην ερώτησή μου γιατί, οι δάσκαλοι μου είπαν ότι αν παιδιά κάτω των δεκαπέντε

ετών έπαιρναν μαθήματα Judo θα μπορούσε να σταματήσει η ανάπτυξή τους λόγω της

υπερβολικής φυσικής προσπάθειας που απαιτείται για την τέχνη αυτή.

Η ίδια ιδέα μπορεί να εφαρμοστεί και στην εκπαίδευση. Σήμερα παιδιά ηλικίας

δώδεκα και δεκατριών ετών πιέζονται να μελετήσουν υλικό που αρμόζει σε ενηλίκους και

θεωρείται φρόνιμο να το κάνουν μόνον αυτοί. Είναι αλήθεια ότι η διάνοια μπορεί να

παρουσιάσει σημαντική ανάπτυξη προσωρινά και τούτο δίνει την εντύπωση ότι αυτή η

μέθοδος είναι αποτελεσματική για την εκπαίδευση των παιδιών. Οπωσδήποτε όμως αυτό δε

βοηθά να αναπτυχθούν οι ικανότητες βαθύτερης σκέψης των παιδιών. Αντίθετα, αυτό

συντελεί στην ανάπτυξη των ατόμων των οποίων η σκέψη είναι έξυπνη αλλά επιπόλαιη και

αβαθής.

Είναι γεγονός ότι στη σημερινή Ιαπωνία καθίσταται ολοένα και πιο δύσκολο να

βρεθούν μεγάλοι πολιτικοί άνδρες, άνθρωποι ουσίας και, πραγματικά, οι τόσο βαθύς

στοχαστές που συνέβαινε να έχουμε έχουν γίνει σήμερα λίγοι, σχεδόν σπάνιοι.

Πιστεύω ότι αυτό είναι ένα σοβαρό θέμα στο οποίο οι εκπαιδευτικοί πρέπει να

δώσουν ιδιαίτερη και βαθιά σημασία.

2 Ιουλίου 1949

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

Στην εποχή μας η διατροφή ασχολείται κυρίως με ό,τι έχει να κάνει με τις βιταμίνες,

τα μεταλλικά στοιχεία, τη θερμιδική αξία και τη γενική χημική σύσταση των τροφών.

Ακολουθώντας αυτά τα στοιχεία, οι επιστήμονες ελπίζουν να βρουν το «μαγικό κλειδί» των

τροφών που τρέφει και στηρίζει το ανθρώπινο σώμα και -πιο σημαντικό- αναπτύσσει την

ευεξία και την καλή υγεία. Όπως και να έχει, δεν είναι μόνο η χημική σύνθεση που

καθορίζει το αν η τροφή θα συμβάλει στην υγεία ή την ασθένεια. Η πνευματική πλευρά της

τροφής, δηλαδή η πνευματική της ενέργεια, είναι εκείνη που συμβάλλει στην καλή υγεία.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, το πνεύμα δε μπορεί να μετρηθεί με εργαστηριακές μεθόδους.

Γι’ αυτό, όσο κι εάν προσπαθήσουμε με επιστημονικές μεθόδους, δεν μπορούμε να

ανακαλύψουμε στα εργαστήρια την πνευματική διάσταση της τροφής. Όμως η τροφή έχει

πνευματική ενέργεια κι είναι αυτή η πνευματική ενέργεια που τρέφει το ανθρώπινο

πνευματικό σώμα. Από την άλλη πλευρά, η φυσική διάσταση των τροφών, οι βιταμίνες, τα

μεταλλικά στοιχεία, οι πρωτεΐνες, οι υδατάνθρακες, τα λιπαρά κ.λ.π. είναι εκείνα που

τρέφουν το ανθρώπινο φυσικό σώμα.

Είναι εύκολο να δει κανείς τη διαφορά μεταξύ της υγιεινής, ζωντανής τροφής, η οποία

έχει υψηλή περιεκτικότητα σε πνευματική ενέργεια και της μπαγιάτικης, σάπιας τροφής, η

οποία έχει χαμηλή περιεκτικότητα ή είναι εντελώς στερημένη από πνευματική ζωτικότητα.

Τα φρέσκα λαχανικά περιέχουν μεγάλη ποσότητα πνευματικής ενέργειας, ενώ η ενέργεια

έχει χαθεί από τα χαλασμένα λαχανικά. Είναι επίσης αλήθεια ότι τα τρόφιμα που δεν

μπορούν να χαλάσουν, όπως τα κατεργασμένα τρόφιμα που περιέχουν συντηρητικά, δεν

περιέχουν υψηλή πνευματική ενέργεια. Πράγματι, τα ζωτικά στοιχεία των κατεργασμένων

τροφών έχουν αφαιρεθεί εντελώς, με σκοπό την όσο το δυνατόν πιο μακροχρόνια συντήρησή

τους στα ράφια των καταστημάτων. Αυτό ισχύει και για τον μεγάλο αριθμό βιταμινών και

συμπληρωμάτων διατροφής που κυκλοφορούν στο εμπόριο, τα οποία περιέχουν λίγη ή και

καθόλου πνευματική ενέργεια.

Στις υγιεινές και ζωτικές τροφές, η χρονική διάρκεια που παραμένει η πνευματική

ενέργεια μέσα στην τροφή ποικίλλει σύμφωνα με την εξής σειρά: στα δημητριακά παραμένει

περισσότερο από κάθε άλλη τροφή, ακολουθούν τα λαχανικά κι έπειτα τα ψάρια, τα οποία

χάνουν την πνευματική ενέργεια πολύ γρήγορα. Όσο πιο φρέσκια είναι η τροφή, τόσο

περισσότερη πνευματική ενέργεια περιέχει.

Η θεμελιώδης πηγή της ζωής είναι η πνευματική ενέργεια. Συνεπώς, για να έχουμε

καλή υγεία, είναι πρωταρχικό να καταναλώνουμε τρόφιμα με μεγάλη ποσότητα πνευματικής

ενέργειας. Τέτοιες τροφές δίνουν την ώθηση για μεγαλύτερες πνευματικές δραστηριότητες

κι επίσης καθορίζουν το εάν κάποιος θα είναι δυνατός η αδύναμος από φυσικής πλευράς. Κι

αυτό γιατί, ενώ η φυσική πλευρά των τροφών κτίζει και διατηρεί το φυσικό σώμα, η

πνευματική πλευρά δίνει ζωή στη φυσική πλευρά. Γι’ αυτό είναι πολύ σπουδαίο να δίνουμε

έμφαση στη φρεσκάδα και τη ζωτικότητα των τροφών που τρώμε, παρά να ενδιαφερόμαστε

μόνο για τα φυσικά τους συστατικά.

ΤΑΣΕΙΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ

Όπως έχω αφιερώσει πολλά άρθρα για τον κίνδυνο που εγκυμονείται από τα φάρμακα,

έτσι θα αφιερώσω αυτό το άρθρο στον κίνδυνο του να ακολουθούμε τυφλά μια θεωρία

διατροφής. Είναι λάθος να προσπαθούμε να αντικαταστήσουμε τις θρεπτικές μας ελλείψεις

με τονωτικά χάπια ή αλλά υποκατάστατα τροφών, επειδή μια τέτοια προσέγγιση παραβλέπει

την έμφυτη ικανότητα των σωματικών λειτουργιών.

Όπως η άσκηση είναι ουσιώδης για την δημιουργία μιας καλής υγείας, έτσι κι η

διαδικασία της πέψης, επειδή διεγείρει τον μεταβολισμό κι αυξάνει την ενεργητικότητα των

σωματικών λειτουργιών, είναι πολύ ουσιώδης για την γέννηση μιας υγιούς, δυνατής ζωής. Γι

αυτόν τον λόγο, δεν θα πρέπει να τρώμε τροφές οι οποίες είναι πολύ εύκολες στην πέψη (π.χ.

λειωμένες ή στραγγισμένες τροφές) ακόμα κι εάν μας το συστήνει γιατρός. Κι αυτό γιατί

τέτοιες τροφές εξασθενίζουν το στομάχι. Πολλοί γιατροί μας συμβουλεύουν να τρώμε

τροφές οι οποίες είναι εύκολες στην πέψη. Τρώγοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, η λειτουργία

της πέψης γίνεται όλο και πιο τεμπέλικη, πιο αδύνατη. Επίσης, αν κι οι γιατροί συνιστούν να

μασάμε καλά και αργά, αυτό επίσης μπορεί να εξασθενίσει το στομάχι. Ένα παράδειγμα

είναι η ασθένεια του στόμαχου που λέγεται γαστρόπτωση. Αυτή είναι μια εξολοκλήρου

επίκτητη ασθένεια, που οφείλεται σε αδράνεια του στόμαχου λόγω κατανάλωσης τροφών

που είναι εύκολες στην πέψη, είτε μασώντας πάρα πολύ, είτε συνοδεύοντας συχνά με

φάρμακα για τη χώνευση. Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να σας αναφέρω μια εμπειρία μου.

Κάποτε δοκίμασα μια δίαιτα (γνωστή ως Fetcherism) η οποία συνιστά τη μάσηση των

τροφών όσο το δυνατόν καλύτερα. Για κάμποσο καιρό φαινόταν ότι τα πήγαινα περίφημα,

αλλά μετά από ένα μήνα το στομάχι μου άρχισε να εξασθενεί. Όταν επέστρεψα στον αρχικό

τρόπο διατροφής μου, τότε συνήλθα.

ΠΕΨΗ, Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Ο λόγος που οι δίαιτες που περιλαμβάνουν τροφές στραγγισμένες κι υψηλής

περιεκτικότητας σε θρεπτικά συμπληρώματα ή τονωτικά δεν επαναφέρουν την αρρωστημένη

υγεία, είναι ότι δε λαμβάνουν υπόψη τους τη λειτουργία του ανθρώπινου σώματος που

παράγει ενέργεια. Πρωταρχικά, η ανθρώπινη ενέργεια πηγάζει από τη λειτουργία των

οργάνων του ανθρώπινου σώματος κι ειδικότερα από τα όργανα που εμπλέκονται στη

διαδικασία της πέψης. Αυτό είναι εύκολο να κατανοηθεί, εάν προσέξει κανείς ότι ένα σώμα

γίνεται αδύναμο όταν το στομάχι είναι άδειο. Αυτό συμβαίνει όταν σταματά η λήψη τροφής.

Το σώμα ανακτά τις δυνάμεις του όταν ενεργοποιηθεί ξανά η διαδικασία της πέψης, γιατί η

πέψη παράγει ενέργεια.

Για να εξηγήσω περισσότερα πάνω σε αυτό το θέμα θα δώσω ένα παράδειγμα.

Φανταστείτε ότι υπάρχει ένα εργοστάσιο στο οποίο μπαίνουν πρώτες ύλες και καύσιμη ύλη.

Σ’ αυτό το εργοστάσιο οι εργάτες χειρίζονται μηχανές οι οποίες λειτουργούν με κάρβουνο.

Οι πρώτες ύλες τελικά μετατρέπονται σε τελικά προϊόντα διαμέσου της προσπάθειας του

συμπλέγματος εργάτες - μηχανές - καύσιμα. Αυτή η παραγωγική διαδικασία είναι η ενέργεια

ζωής του εργοστασίου. Αν αντί για πρώτες ύλες και καύσιμα έρχονταν στο εργοστάσιο ήδη

έτοιμα προϊόντα, δεν θα υπήρχε καμιά ανάγκη για εργάτες και καύσιμη ύλη. Δεν θα υπήρχε

ανάγκη να δουλεύουν οι μηχανές και κανένας καπνός δεν θα έβγαινε από την καμινάδα. Οι

εργάτες θα απαλλάσσονταν από τα καθήκοντά τους κι οι μηχανές θα σκούριαζαν.

Παρομοίως, εάν το ανθρώπινο σώμα δέχεται «τελικά προϊόντα» (δηλαδή κατεργασμένες

τροφές κι έτοιμες βιταμίνες), θα έχουμε μείωση της δραστηριότητας στην ίδια την παραγωγή

θρεπτικών στοιχείων. Κι έτσι επέρχεται η εξασθένιση. Γι΄ αυτό είναι ουσιώδες να

καταλάβουμε ότι η ανθρώπινη δύναμη ζωής γεννιέται από την πεπτική διαδικασία της

μετατροπής των ακατέργαστων θρεπτικών συστατικών σε κατεργασμένα. Κανένα χάπι

βιταμίνης δεν μπορεί να αντικαταστήσει αυτήν την πηγή ενέργειας. Η εξάρτηση από

βιταμίνες για τη θρέψη του σώματος μπορεί να αναχαιτίσει τη φυσική μέθοδο παραγωγής

τους.

Το σώμα μπορεί να παράγει τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται από τις τροφές

που καταναλώνουμε, εάν ακολουθήσουμε μια φυσική, υγιεινή διατροφή. Αυτή η παραγωγική

διαδικασία της μετατροπής των θρεπτικών τροφών για τη θρέψη του ανθρώπινου σώματος

και του νου θα ενδυναμώσει την ενέργεια ζωής στον καθέναν από μας. Εάν κάποιος

προσπαθήσει να συντομεύσει αυτή τη διαδικασία τρέφοντας το σώμα του με χημικά

υποκατάστατα, θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της ικανότητας του σώματος να

επεξεργάζεται και να αναπτύσσει αυτό που χρειάζεται. Ομοίως, η χρήση πεπτικών

βοηθημάτων αδυνατίζει το στομάχι χαλαρώνοντας τη δραστηριότητά του. Στην περίπτωση

ενός αδύνατου πεπτικού συστήματος όπου είναι δύσκολο να καταναλωθούν υγιεινές τροφές,

είναι καλύτερα να εισαγάγουμε τις τροφές αυτές σιγά - σιγά στη διατροφή. Γρήγορα το σώμα

θα συνηθίσει στο νέο τρόπο διατροφής.

Υπάρχουν πολλές άλλες εσφαλμένες αντιλήψεις σχετικά με την υγιεινή διατροφή, που

θα ήθελα να ξεκαθαρίσω. Για παράδειγμα, θα ήθελα να ασχοληθώ με το γάλα. Όταν οι

ενήλικες πίνουν γάλα, χάνουν τη φυσική τους δύναμη. Τα μωρά βεβαίως μπορούν να πίνουν

γάλα στην καθημερινή τους διατροφή, αλλά είναι πολύ λάθος γι΄ αυτούς που έχουν δόντια να

πίνουν γάλα. Οι ενήλικες έχουν δόντια και τα δόντια είναι φτιαγμένα να μασούν. Τα μωρά

από την άλλη, πίνουν γάλα επειδή δεν έχουν δόντια. Δεν είναι σύμφωνο με το νόμο της

φύσης, αυτοί που έχουν δόντια να πίνουν γάλα σε καθημερινή βάση.

Εάν οι ενήλικες πρέπει να πίνουν καθημερινά γάλα, όπως κάνουν τα μωρά, τότε θα

πρέπει και να μπουσουλάνε όπως τα μωρά. Είναι αποδεκτό να χρησιμοποιούμε το γάλα σε

μικρή ποσότητα σαν συστατικό στην μαγειρική, στην παρασκευή γλυκών κ.λ.π. Αυτοί που

έχουν ακολουθήσει τη συμβουλή μου και δεν πίνουν γάλα, έχουν παρατηρήσει μια βελτίωση

της φυσικής τους ζωτικότητας.

Σαν άλλο παράδειγμα στο ίδιο θέμα, ας εξετάσουμε την ιδέα της μητέρας που πίνει

αγελαδινό γάλα για να αυξήσει τη δική της παραγωγή γάλακτος. Πρώτα απ’ όλα, οι

ανθρώπινες μητέρες θα πρέπει να είναι ικανές να παράγουν αρκετό γάλα για να θηλάσουν το

μωρό τους. Αν δεν μπορούν, κάτι κάνουν λάθος κι η κατάστασή τους θα καλυτερέψει μόνο

όταν ανακαλύψουν και διορθώσουν αυτό το λάθος. Η ιατρική επιστήμη δεν είναι κι αυτή

κατατοπισμένη ή αδυνατεί να αντιμετωπίσει αυτήν την κατάσταση και φαίνεται να πιστεύει

ότι ο,τιδήποτε πηγαίνει στο στόμα, πηγαίνει κατευθείαν στις θηλές. Αυτό είναι απολύτως

λάθος. Πίνοντας γάλα αγελάδας, το πιο πιθανό είναι ότι ελαττώνουμε αισθητά την παραγωγή

γάλακτος της μητέρας.

Συχνά επεμβαίνουμε σε τομείς όπου η φύση έχει μια σοφή μέθοδο. Και ποιος μπορεί

να ισχυριστεί ότι μπορούμε να επινοήσουμε μια καλύτερη μέθοδο απ’ αυτή που έχει ήδη

επινοήσει η φύση; Η διατροφική μέθοδος όπου οι άνθρωποι τρώνε ρύζι, ψωμί, πράσινα

λαχανικά και φασόλια για να παράγουν αίμα, είναι θαυμαστή. Κι αν το αίμα παράγεται

τρώγοντας τροφές που δεν περιέχουν καθόλου αίμα, τότε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του

να πίνουμε αίμα, όπως συνιστούν κάποιοι για θεραπεία των αναιμιών και άλλων ασθενειών

του αίματος; Δεν θα έπρεπε να υπάρξει μια παύση στην παραγωγής αίματος; Αν οι αγελάδες

μπορούν να παράγουν γάλα τρώγοντας χόρτο, δεν θα έπρεπε να εμπιστευόμαστε την δύναμη

του σώματος μας να παράγει ό,τι αυτό χρειάζεται, όταν καταναλώνει υγιεινές, γεμάτες

πνευματική ενέργεια, ζωντανές τροφές;

ΑΝΑΚΑΛΥΨΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΔΡΟΜΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Το ανθρώπινο σώμα έχει έναν θαυμάσιο τρόπο να μας ειδοποιεί πότε ακριβώς θα φάει

και τι είναι καλό για μας να φάει. Όταν πεινάμε τρώμε κι όταν διψάμε πίνουμε. Κατά τον ίδιο

τρόπο, ένας άνθρωπος που έχει όρεξη για γλυκά μπορεί να χρειάζεται ζάχαρη και κάποιος

που του αρέσουν τα αλατισμένα φαγητά μπορεί να χρειάζεται αλάτι. Οι φυσικές μας

επιθυμίες αποκαλύπτουν τις ανάγκες μας για διαφορετικά είδη τροφών.

Μας ευχαριστεί να τρώμε τροφές οι οποίες είναι κατάλληλες για μας κι από τη φύση

μας απομακρυνόμαστε από αυτές που δεν είναι εύγεστες ή είναι πικρές. Η φύση φτιάχνει με

τέτοιο τρόπο τις πικρές ή άγευστες τροφές, για να μας προειδοποιήσει ότι είναι

δηλητηριώδεις κι ότι δεν θα πρέπει να καταναλωθούν. Όσο πιο γευστική είναι η τροφή, τόσο

περισσότερη πνευματική ενέργεια και θρεπτική αξία περιέχει. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν

τις σκέτες υγιεινές τροφές νόστιμες. Αλλά επειδή οι ανθρώπινες λειτουργίες είναι ικανές να

εναρμονίζονται με το περιβάλλον τους, πολλοί άνθρωποι συνηθίζουν τη γεύση της

ανθυγιεινής διατροφής. Γι’ αυτό, ενώ η γλώσσα ενός ανθρώπου συνηθισμένου να τρέφεται

με υγιεινές τροφές τις βρίσκει νόστιμες, το αντίθετο μπορεί να συμβαίνει στην περίπτωση

ενός άλλου ανθρώπου που ζει μια «εύκολη» ζωή. Λίγα είναι γνωστά για το πώς

διαμορφώνονται οι γευστικές προτιμήσεις, αλλά συνήθως η διάθεση για ανθυγιεινή

διατροφή παρατηρείται στους ανθρώπους εκείνους που ρέπουν στην πολυτέλεια. Για

παράδειγμα, οι καλοφαγάδες κουράζονται με τις συνηθισμένες γεύσεις κι αναζητούν

συνεχώς διαφορετικές νοστιμιές.

Ενώ δεν είναι κακό να τρώμε κρέας σε μέτριες ποσότητες, γενικά μια δίαιτα με

σπόρους και λαχανικά είναι πλήρης, όπως αποδεικνύουν οι πραγματικές περιπτώσεις

ανθρώπων που ακολούθησαν μια τέτοιου είδους δίαιτα. Ο διάσημος συγγραφέας Georg

Bernard Shaw, που πέθανε σε ηλικία 94 ετών, ήταν γνωστός χορτοφάγος. Οι χορτοφάγοι,

όπως οι Ιάπωνες αγρότες και οι ιερείς του Ζen, είναι υγιείς και ζουν πολλά χρόνια, ενώ

κάτοικοι της πόλης που καταναλώνουν συνεχώς πουλερικά, ψάρια και κρέας τείνουν ν’

αρρωσταίνουν και να έχουν μικρότερη διάρκεια ζωής. Απαραίτητα οι άνθρωποι πρέπει να

ακολουθούν έναν φυσικό τρόπο διατροφής με αρκετές ποσότητες λαχανικών και με μέτριες

ποσότητες ψαριών, πουλερικών και κρέατος. Η κυριότερη πηγή ασθένειας θα εξαλειφθεί, αν

ακολουθηθεί μια τέτοια διατροφή κι αποφεύγουμε όλα τα φάρμακα.

Η ΔΙΑΙΤΑ ΜΟΥ

Θα ήθελα να ζητήσω από τους ειδικούς της σύγχρονης φαρμακολογίας κι υγιεινής να

προσέξουν τον τρόπο με τον οποίο εμπλέκουν τους εαυτούς τους σε ακαδημαϊκές θεωρίες οι

οποίες τους απομακρύνουν από την πραγματικότητα. Το λέω αυτό, γιατί μετά από

περισσότερο από μια δεκαετία σοβαρών σπουδών, έχω καταλήξει σε συμπέρασμα το οποίο

είναι αντιδιαμετρικά αντίθετο με τις διδασκαλίες τους. Θα το εξηγήσω παραθέτοντας τις

δικές μου εμπειρίες.

Για πολλά χρόνια μου άρεσε να τρώω κρέας. Το δείπνο μου, όταν ήμουν γύρω στα

τριάντα, ήταν συνήθως δυτικού τύπου και καμιά φορά κινέζικου. Με άλλα λόγια, τρεφόμουν

με ό,τι πιθανόν να συνιστούν οι σύγχρονοι διαιτολόγοι ως ιδανική δίαιτα. Παρόλα αυτά, δεν

ξεπέρασα τα 47 κιλά κι υπέφερα συνεχώς από στομαχικές κι άλλες διαταραχές κι από

κρυολογήματα. Ποτέ δεν πέρασε μήνας χωρίς να χρειαστεί να συμβουλευτώ κάποιον γιατρό.

Στη μεγάλη μου επιθυμία να ξαναποκτήσω την υγεία μου, δοκίμασα κάθε σύγχρονη

θεραπεία. Βαθιές αναπνοές, μασάζ με κρύο νερό, διαλογισμό κι άλλα πολλά. Αν και κάποια

από αυτά μου πρόσφεραν κάποια προσωρινή ανακούφιση, κανένα δεν μου έδωσε γενική

φυσική βελτίωση.

Αργότερα έμαθα για τα αρνητικά αποτελέσματα της διατροφής με κρέας και στράφηκα

στην γιαπωνέζικη διατροφή: ρύζι με πολλά λαχανικά και λίγο ψάρι. Θεαματικά άρχισα να

παίρνω βάρος. Μέσα σε δυο με τρία χρόνια πήρα βάρος, μέχρι που έφτασα τα 58 κιλά.

Σταδιακά, κανένα κρύωμα δεν μου εμφανίστηκε και ξέχασα τα προβλήματα του στομάχου

και των εντέρων μου. Για πρώτη φορά γνώρισα τη χαρά της καλής υγείας κι από τότε

παρέμεινα φυσικά δραστήριος και δυνατός.

Δοκίμασα αυτή τη διατροφή σε 15-16 μέλη της οικογένειας μου,

συμπεριλαμβανομένων και των έξι παιδιών μου. Τα αποτελέσματα ήταν άψογα.

Απολαύσαμε την μέγιστη ευτυχία του να μην έχουμε στην πόρτα μας το δαίμονα της

αρρώστιας. Μετά, από περιέργεια, ζήτησα από τη σύζυγό μου να δίνει στα παιδιά την τροφή

που οι σύγχρονοι υγιεινιστές θεωρούν φτωχή σε θρεπτικότητα: 70% ρύζι και 30% λαχανικά

αναμιγμένα και κατά αραιά διαστήματα πρόσθεσα είδη ψαριών θεωρούμενα ως κατώτερα,

όπως αλατισμένο σολομό και παστές σαρδέλες. Άλλες φορές είχαμε σπιτικές πίκλες με ρύζι,

μίγμα τσαγιού ή θαλασσινά ρολά και πίκλες σπιτικές με αλατισμένους κεφτέδες ρυζιού. Τα

αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά. Τα παιδιά αναπτύχθηκαν φυσιολογικά κι έδειχναν απόλυτα

υγιή. Κανένα από αυτά, ξεκινώντας από την μεγαλύτερη κόρη μου που ήταν τότε στα 16 της

χρόνια και φτάνοντας στον μικρότερό μου γιο που ήταν 4 ετών, δεν υπέφερε από σοβαρή

ασθένεια και πάντα κέρδιζαν στο σχολείο βραβεία καλύτερης παρακολούθησης.

ΤΟ ΓΙΝ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΓΚ ΤΩΝ ΤΡΟΦΏΝ

Όλα τα πράγματα στον κόσμο υπάρχουν και μεγαλώνουν σύμφωνα με τις αρχές του γιν

και του γιαγκ. Όπως ακριβώς έχουμε ημέρα και νύχτα, καλοκαίρι και χειμώνα, ουρανό και

γη, φωτιά και νερό, αρσενικό και θηλυκό, έτσι κι οι τροφές χωρίζονται σε γιν και γιαγκ.

Τίποτα δεν είναι μόνο γιν ή μόνο γιαγκ. Η ημέρα γίνεται σούρουπο και μετά νύχτα και μετά

η νύχτα γίνεται ξημέρωμα και μετά μέρα. Παρομοίως, ό,τι είναι γιν αγγίζεται από το γιαγκ

και το αντίστροφο.

Το γιν είναι η δύναμη που παράγει διαστολή. Το γιν είναι ελαφρύ, παθητικό (η νύχτα,

ο χειμώνας, το γλυκό, το κρύο, η αδράνεια). Το γιαγκ είναι η δύναμη που παράγει συστολή.

Το γιαγκ είναι πυκνό, βαρύ (η ημέρα, το καλοκαίρι, το αλμυρό, η ζέστη, η δραστηριότητα).

Χρειαζόμαστε να παίρνουμε και τα δυο είδη ενέργειας στη διατροφή μας για να

παραμένουμε σε ισορροπία.

Επίσης, διαφορετικά είδη διατροφής (τα οποία αναπτύσσονται σε διάφορα κλίματα)

ενδείκνυνται για διαφορετικές εποχές. Οι τροφές γιν μεγαλώνουν σε κλίματα γιαγκ και το

αντίστροφο. Στη ζεστή ξηρή έρημο (γιαγκ) ο κάκτος παράγει χυμώδη φρούτα (γιν). Στις

κρύες ορεινές περιοχές (γιν) η γη παράγει μικρότερα φρούτα και ρίζες (γιαγκ).

Όταν χωρίζουμε τον κόσμο των φυτών κατ΄ αυτόν τον τρόπο, τα σιτηρά είναι γενικώς

γιν (το κριθάρι, το σιτάρι, η βρώμη είναι περισσότερο γιν από το ρύζι και το κεχρί), τα

λαχανικά είναι πρωτίστως γιαγκ, παρόλο που κάποια έχουν στοιχεία και των δυο. Στον

κόσμο των φρούτων και των λαχανικών, οι ρίζες, τα φρούτα, τα καρύδια, και τα λαχανικά

που έχουν άσπρο, κόκκινο ή μαύρο χρώμα είναι συνήθως γιαγκ, ενώ τα φυλλώδη και κίτρινα

λαχανικά είναι γιν. Το ραπάνι έχει τμήματα γιν και τμήματα γιαγκ. Το άσπρο τμήμα είναι

γιαγκ και τα φύλλα του είναι γιν. Τα ψαριά γενικώς είναι γιαγκ, αλλά όταν συγκρίνονται με

τα πουλερικά τα οποία είναι κι αυτά γιαγκ, τότε είναι περισσότερο γιν. Μιλώντας ιδανικά,

είναι πολύ υγιεινό να ανακατεύουμε γιν και γιαγκ τροφές ανάλογα με την εποχή, την

κατάσταση και τις ατομικές μας ανάγκες. Εάν εφαρμόσουμε αυτές μας τις γνώσεις στην

καθημερινή μας διατροφή, θα είμαστε σε θέση να πετύχουμε μια υγιεινή ισορροπία.

ΤΡΩΓΟΝΤΑΣ ΚΡΕΑΣ, ΣΙΤΗΡΑ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΙΚΑ

Δεν μπορεί να υπάρξει μια τέλεια διατροφή που να μπορεί ο καθένας να ακολουθήσει.

Οι άνθρωποι ζουν με διαφορετικό τρόπο και γι’ αυτό έχουν διαφορετικές ανάγκες. Όπως και

να ’χει όμως, μια διατροφή με λαχανικά η οποία περιλαμβάνει σιτηρά έχει αποδειχθεί ότι

είναι πολύ καλή.

Η σύγχρονη επιστήμη κάνει λάθος υποτιμώντας την θρεπτική αξία των σιτηρών και

πιστεύοντας ότι αυτές οι τροφές είναι πιο θρεπτικές όταν καταναλώνονται ως

συμπληρώματα των κυρίων τροφών. Η αλήθεια είναι ότι τα σιτηρά είναι μια σημαντική

θρεπτική πηγή κι ότι οι συμπληρωματικές τροφές είναι δευτερευούσης σημασίας, μόνο για

να βελτιώνουν τη γεύση της τροφής. Τα λαχανικά επίσης είναι θρεπτικά. Αυτό σημαίνει ότι,

από θρεπτικής απόψεως, μια διατροφή με σιτηρά και λαχανικά είναι αρκετή, όπως

αποδεικνύεται από πραγματικές περιπτώσεις.

Όπως και να έχει, οι άνθρωποι που πρέπει να ζουν ως δραστήρια μέλη της κοινωνίας

χρειάζονται θέληση, ανταγωνιστικότητα και φιλοδοξία για την εξάπλωση και την πρόοδο

στον κόσμο. Γι’ αυτόν το σκοπό, οι ζωικές τροφές έχουν να παίξουν έναν μεγάλο ρόλο στη

διέγερση της δύναμης, της θέλησης και των επιθυμιών στο άτομο. Γι’ αυτόν το λόγο, οι

αστοί τείνουν να καταναλώνουν περισσότερη ζωική τροφή απ’ ότι οι κάτοικοι της υπαίθρου.

Είναι σύμφωνο με το νόμο της φύσης οι άνθρωποι να ζουν έτσι. Αλλά επίσης είναι λογικό

για τους ανθρώπους όταν αρρωσταίνουν να τρώνε περισσότερο σιτηρά και λαχανικά. Δε

χρειάζεται να τρώνε κρέας από τη στιγμή που δεν καταναλώνουν πολλή ενέργεια για να

εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Τα φυσικά σώματα είναι ταλαιπωρημένα και

χρειάζονται αναζωογόνηση. Στην πραγματικότητα, το να συνιστούμε στους ανθρώπους να

τρώνε κρέας όταν είναι άρρωστοι, επισπεύδει την επιδείνωση στο σώμα τους. Είναι

τρομακτικό αν σκεφτεί κανείς το μέγεθος αυτού του λάθους.

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ

Ειλικρινά, είναι λάθος να θέσεις χρόνο για τα γεύματα και για την ποσότητα της

τροφής που θα φας. Αν το σκεφθείς, ο χρόνος που χρειάζεται για την πέψη κάθε τροφής

ποικίλλει. Μερικές χρειάζονται 3 ώρες, μερικές 5 ώρες. Αν προκαθοριστεί ο χρόνος κάθε

γεύματος μερικοί μπορεί να μην έχουν όρεξη ενώ άλλοι να πεθαίνουν της πείνας.

Είναι καλό να έχουμε όρεξη, αλλά δεν είναι καλό να πιεζόμαστε να τρώμε όταν έχουμε

γεμάτο το στομάχι. Γι’ αυτό η ποσότητα και ο χρόνος πρέπει να ρυθμίζεται για τον καθένα

χωριστά.

Ιούνιος 1935