Download - εργασια Aids !

Transcript

ΤΡΟΠΟΙ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ!

Ο HIV μεταδίδεται πρωταρχικά με τη σεξουαλική επαφή, όπως με το πρωκτικό, κολπικό ή στοματικό σεξ, τη μετάγγιση αίματος, τις μολυσμένες υποδερμικές βελόνες,

και από τη μητέρα στο παιδί κατά την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και τον θηλασμό. Ορισμένα σωματικά υγρά όπως το σάλιο, τα δάκρυα, τα ούρα και ο ιδρώτας δεν

μεταδίδουν τον HIV εκτός εάν περιέχουν μικροποσότητες αίματος. Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί επίσης από επαφή ενός βλεννογόνου ( όπως ο βλεννογόνος του στόματος ή του εντέρου) με ένα σωματικό υγρό που περιέχει τον ιό, όπως αίμα, σπέρμα, κολπικά

υγρά, προσπερματικά υγρά ή γάλα θηλασμού ενός μολυσμένου ατόμου.

ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ!• Σεξουαλική επαφή

Η σταθερή χρήση προφυλακτικού μειώνει τον κίνδυνο μετάδοσης HIV περίπου στο 80% μακροπρόθεσμα.

Η χρήση κολπικού τζελ είναι αποτελεσματική.Αντίθετα, η χρήση του σπερματοκτόνου μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο μετάδοσης λόγω του γεγονότος ότι προκαλεί κολπικό και πρωκτικό ερεθισμό.

Πρόληψη πριν από την έκθεση

Η πρώιμη θεραπεία οροθετικών ατόμων με αντιρετροϊκά έχει προστατέψει το 96% των συντρόφων τους από το να μολυνθούν και αυτοί. Οι προφυλάξεις για την αποφυγή επαφής με σωματικά υγρά ασθενών σε περιβάλλοντα όπου παρέχεται υγειονομική περίθαλψη θεωρούνται αποτελεσματικές στη μείωση του κινδύνου για HIV.

• Μια σειρά αντιρετροϊκών που χορηγούνται εντός 48 έως 72 ωρών μετά από έκθεση σε αίμα ή γεννητικές εκκρίσεις μολυσμένα με HIV αναφέρονται ως προφύλαξη μετά από έκθεση. Η χρήση μόνο του παράγοντα ζιδοβουδίνη (zidovudine-Retrovir) μειώνει πέντε φορές τον κίνδυνο που συνοδεύει έναν τραυματισμό από τρύπημα με μολυσμένη βελόνα.Η θεραπεία προφύλαξης συνιστάται μετά από μία σεξουαλική επίθεση όταν οι δράστες είναι γνωστό ότι είναι οροθετικοί, αλλά είναι αμφιλεγόμενη σε περίπτωση που το HIV status των δραστών είναι άγνωστο.

ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ!• Τα σύγχρονα θεραπευτικά σχήματα προφύλαξης χρησιμοποιούν λοπιναβίρη/ριτοναβίρη (lopinavir/Ritonavir-Kaletra) μαζί με

λαμιβουδίνη/ζιδοβουδίνη (Combivir) ή με εμτρισιταβίνη/τενοφοβίρη (Truvada) και μπορούν να μειώσουν περαιτέρω τον κίνδυνο. Η διάρκεια της προφυλακτικής αγωγής είναι συνήθως 4 εβδομάδες και σχετίζεται με σημαντικά ποσοστά ανεπιθύμητων ενεργειών ( πχ, για τη ζιδοβουδίνη περίπου 70%, που περιλαμβάνουν ναυτία 24%, κόπωση 22%, συναισθηματική κατάπτωση 13%, πονοκεφάλους 9% κλπ).Πρόληψη από μητέρα στο παιδί

Τα προγράμματα που εμποδίζουν τη μετάδοση από μητέρα σε παιδί μπορούν να μειώσουν τα ποσοστά μόλυνσης κατά 92-99%. Τα προγράμματα αυτά περιλαμβάνουν πρωταρχικά τη χρήση ενός συνδυασμού αντιρετροϊκών στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετά τη γέννηση στο βρέφος, αλλά επίσης δυνητικά περιλαμβάνουν τη διατροφή του με μπιμπερό αντί του θηλασμού.

Αν αυτή η αντικατάσταση στη διατροφή του βρέφους είναι αποδεκτή, εφικτή, οικονομικά ανεκτή, διατηρήσιμη και ασφαλής, οι μητέρες θα πρέπει να αποφεύγουν το θηλασμό των βρεφών τους, παρόλα αυτά αν δεν συντρέχουν τα παραπάνω, τότε συνιστάται αποκλειστικά η διατροφή μέσω θηλασμού κατά τη διάρκεια των πρώτων μηνών της ζωής.Αν εφαρμοστεί αυτή η αποκλειστική διατροφή μέσω θηλασμού, τότε η παροχή παρατεταμένης αντιρετροϊκής προφύλαξης στο βρέφος μειώνει τον κίνδυνο μετάδοσης.

Εμβολιασμός

Ένα εμβόλιο που θα παρέχει προληπτική προστασία από το HIV/AIDS είναι το μεγάλο ζητούμενο στις έρευνες για την ασθένεια ήδη από τα πρώτα χρόνια της εμφάνισης της νόσου, όμως έως και το 2012 δεν υπάρχει αποτελεσματικό προληπτικό εμβόλιο. Μια απλή μελέτη (δοκιμή) του εμβολίου RV 144 που δημοσιεύτηκε το 2009 αποκάλυψε μια μερική αποτελεσματικότητα με μείωση του κινδύνου μόλυνσης κατά περίπου 30% και προκάλεσε αισιοδοξία στην ερευνητική κοινότητα για την προοπτική ανάπτυξης ενός πραγματικά αποτελεσματικού εμβολίου. Οι κλινικές δοκιμές για το εμβόλιο αυτό συνεχίζονται.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

• Απέναντι σε αυτή την καταστροφική ασθένεια και το κόστος της αντιρετροϊκής θεραπείας, η έγκαιρη διάγνωση της ύπαρξης του HIV για τον περιορισμό της εξάπλωσης της ασθένειας, και αποδοτικός χειρισμός της θεραπείας για τη βελτίωση του ασθενούς είναι απαραίτητος.

• Γι' αυτούς τους σκοπούς , ένα μεγάλο ποσό διαγνωστικών ελέγχων, μερικοί από τους οποίους συζητώνται παρακάτω παίζουν σημαντικότατο ρόλο σε όλες τις πτυχές της ασθένειας.

ΕΓΚΑΙΡΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ

• Έγκαιρη διάγνωση της μόλυνσης με HIV, σημαίνει ότι οι ασθενείς μπορούν να ξεκινήσουν αντιρετροϊκή θεραπεία το γρηγορότερο δυνατόν, το οποίο μπορεί να βελτιώσει τη πορεία της ασθένειας. Οι αρχές της υγείας, συμβουλεύουν ότι η αντιρετροϊκή θεραπεία θα πρέπει να χορηγείται αμέσως σε ασθενείς που είναι στη φάση της αρχική μόλυνσης για παράδειγμα μόλυνση μερικών εβδομάδων ή μηνών.

• Σε αυτό το σημείο, κάθε μέρα μετράει. Μια δύο εβδομάδων πρόωρη εκκίνηση μπορεί να βελτιώσει την πορεία της θεραπείας. Εξελίξεις στον εντοπισμό του HIV έχουν οδηγήσει σε υψηλής ευαισθησίας 4ης γενεάς ελέγχους οι οποίοι εντοπίζουν το ρ24 αντιγόνο του HIV, σε συνδυασμό με anti-HIV1 και anti-HIV2 αντισώματα.

• Από τη στιγμή που το ρ24 αντιγόνο, το οποίο αντιπροσωπεύει τη πρωτογενή μόλυνση, συνήθως εμφανίζεται σε υπολογίσιμες ποσότητες μια δυο εβδομάδες νωρίτερα από τα αντισώματα αυτοί οι 4ης γενεάς έλεγχοι οδήγησαν σε σημαντική μείωση του «ορολογικού παραθύρου».

• Η έγκαιρη διάγνωση επίσης περιορίζει τον κίνδυνο της μετάδοσης του ιού, ο οποίος είναι υψηλότερος κατά τη διάρκεια της αρχικής μόλυνσης από ότι σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή κατά τη διάρκεια της χρόνιας μόλυνσης. Ο κίνδυνος είναι ειδικά μεγάλος όταν ο φορέας δεν γνωρίζει την ύπαρξη του HIV σε αυτόν. Η πληροφόρηση των ασθενών για την κατάσταση τους το συντομότερο δυνατόν βοηθά στην μείωση της μετάδοσης, και αυτός ο παράγοντας είναι ο σημαντικότερος από τα κλινικά προτερήματα της έγκαιρης διάγνωσης.

ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ ΜΟΛΥΣΜΕΝΟ ΑΙΜΑ

• Ο τρόπος αυτός αφορά στους χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών, που μοιράζονται μολυσμένες σύριγγες και βελόνες, στους μεταγγιζόμενους με μολυσμένο αίμα ή παράγωγά του και στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό σε περίπτωση εκτεταμένης επαφής με μολυσμένο αίμα ή τραυματισμό με μολυσμένες βελόνες και άλλα αιχμηρά αντικείμενα, που αφορούν κυρίως σε νυστέρια και βελόνες συρραφής τραυμάτων.

• Στους τοξικομανείς η μετάδοση του ιού οφείλεται στη μεταφορά μικρών ποσοτήτων αίματος κατά την κοινή χρήση βελονών και συριγγών, ενώ η πιθανότητα μετάδοσης του HIV με μεταγγίσεις αίματος έχει πλέον σχεδόν εκμηδενιστεί, γιατί το μεταγγιζόμενο αίμα ελέγχεται σχολαστικά και για HIV αντισώματα.

• Η πιθανότητα, τέλος, μετάδοσης του HIV στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό μετά από τρύπημα με μολυσμένη βελόνα είναι της τάξης του 0,001-0,01, ενώ η αντίστοιχη πιθανότητα για την ηπατίτιδα Β κυμαίνεται από 0,2-0,3. Γενικά, το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό εκτίθεται σχετικά συχνά κατά την άσκηση των καθηκόντων του στον HIV. Έχει διαπιστωθεί όμως, ότι η συχνότητα μετάδοσης είναι ιδιαίτερα χαμηλή και εξαρτάται από τον τύπο της έκθεσης και από τον κίνδυνο μετάδοσης με τη συγκεκριμένη έκθεση. Συχνότερα αναφέρεται η άμεση επαφή αίματος ασθενών με ανοικτή πληγή ή βλεννογόνους των εκτεθέντων και η παρεντερική έκθεση.