Οι φάροι στη λογοτεχνία

«…ως δ’ ότ’ αν ποντοίο ναύτοισι φανείη καιομένου πυρός τόδε καίεται υψόθ’ ορέφσιν»

Όμηρος, Ιλιάδα

«…Ο ήλιος εβασίλεψε. Το πέλαγο σκοτεινιάζει κι από γαλάζιο γίνεται μολυβένιο. Σιγά σιγά δεν ξεχωρίζει τίποτα μπροστά του το μάτι, παρά μονάχα τάστρα και τον ουρανό… Άξαφνα από το βάθος του πελάγου αστράφτει ένα δυνατό φως, που μια ανάβει μια σβήνει, σαν κανένα μάτι που ανοιγοκλείνει τα βλέφαρά του… Οι φάροι είναι παρηγοριά των θαλασσινών, όπως τα ρημοκκλήσια επάνω στα βουνά η παρηγοριά των Χριστιανών…»

Φώτης Κόντογλου

«…ασημένιου, μισοκρυμμένου στην ομίχλη πύργου με ένα κίτρινο μάτι που άνοιγε ξαφνικά και τρυφερά το βράδυ…»

Βιρτζίνια Γουλφ, Μέχρι το Φάρο

«Η θάλασσα έβραζε γύρω της μέρα νύχτα και τα θεόρατα κύματα που σκάζανε απάνω της, σφεντονιζότανε σ’ ένα ύψος περισσότερο από τριάντα μέτρα, όπως γίνεται και τώρα, που χυμίζουνε απάνω στον φάρο μ’ έναν βρόντο που είναι ίδιος με τα’ αστροπελέκι…»

Φώτης Κόντογλου

«Το σώμα του μας κυβερνάΤο φως του μας δυναμώνει Η καρδιά μας πάλλεται μαζί του

Οι λογισμοί που επανέρχονται είναι καράβια…………………………………….Κι η σφιγξ μας συνθλίβει επί του στήθους τηςΣτην στίλβουσα σιωπή του φάρου»

Ανδρέας Εμπερίκος, Η Στιλβηδών

«…Αυτός ο φάρος στεκότανε πολλά χρόνια ολομόναχος στην άκρη ενός κοφτερού βράχου κι έδιωχνε μακριά τα καράβια. Τα έδιωχνε από φόβο μην τα χάσει.»

Φωτεινή Τσάμπρα, Ο φάρος που αγαπούσε τα καράβια

«…ο Αιγέας γίνεται φαροφύλακας στο νησί Άβατον. Εκεί, μπορεί επιτέλους να απολαύσει την ηρεμία και να ακούσει την καρδιά του να φτερουγίζει με λαχτάρα και αισιοδοξία…»

Ευανθία Μαγνή, Τα μυστικά του φάρου

«Άλλοτε απ’ τον ίδιον ουρανόέπαιρνες τρεις μήνες στην αράδαμε του καπετάνιου τη μιγάδα,μάθημα πορείας νυχτερινό.

Σ’ ένα μαγαζί του Nossi Beπήρες το μαχαίρι δυο σελίνια,μέρα μεσημέρι απά στη λίνια ξάστραψε σα φάρου αναλαμπή.»

Νίκος Καββαδίας, Ο σταυρός του Νότου

Πηγή: Φάροι της Ελλάδας http://faroi.com/index.html

Επιμέλεια: Αγγελική Κουγιουρούκη