. .

. .. .

Εκδόσεις Κοντύλι – 2015Α´ έκδοσηCopyright 2015 για την ελληνική γλώσσα σε όλο τον κόσμοISBN 978-960-9661-21-8

Τίτλος: Φλεγόμενη ΒαβέλΣυγγραφέας: Παναγιώτης Θεοτόκης Λάκκας

Γλωσσική επιμέλεια – Διόρθωση: Ηρώ ΠογκόηΕξώφυλλο – εικονογράφηση: Κωνσταντίνος ΚρίγκαςΦωτογραφία εξωφύλλου: Θανάσης Ντόβας Σελιδοποίηση: Δέσποινα ΒαφείδουΕπιμέλεια παραγωγής: ∆ημήτρης Παντελής

ΚοντύλιΠινακάτες Πηλίου370 10 ΜηλιέςT/F: +30 24230 86757info@kondyli.gr

www.kondyli.gr

Το λογότυπο Κοντύλι είναι εμπορικό σήμα κατατεθειμένο και ανήκει στην ατομική επιχείρηση Δημήτρης Νικ. Παντελής.

Σύμφωνα με τον Ν. 2121/1993 και τους σχετικούς διεθνείς κανονι-σμούς που ισχύουν στην Ελλάδα, απαγορεύεται η αναδημοσίευση και η αναπαραγωγή -ολική, μερική ή περιληπτική- ή η κατά παρά-φραση ή διασκευή και απόδοση του περιεχομένου του παρόντος βι-βλίου με οποιονδήποτε τρόπο -μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης- χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη.

. .

Παναγιώτης Θεοτόκης Λάκκας

ΦΛεγόμενη ΒαΒεΛ

. .. .

Περιεχόμενα

ό ασυνήθιστος Κηπουρός της Βίβλου / 7Ωραία ελένη της αγιότητος / 8

αγέννητη Υπόσχεση / 10Κανένας / 11

Ω των αγγέλων Ποιητής / 12μια φορά κι ένα Λευκό Φτερό / 13

όδός των αθανάτων / 15η αίθουσα του Θεού / 17

μη μου μιλάς στην Κόλαση / 18Δήμητρας το Θείο Άλγος / 20

ευλογία Δύο Ξένων / 22Τι και αν / 24

μαγδαληνή / 25νανούρισμα για μεγάλα Όνειρα / 26

ό μεταμεσονύκτιος Χορευτής με το Κυκλάμινο / 28Προσκύνημα στους νεκρούς / 30

όι μαριονέτες Κλαίνε τους Χειμώνες / 31Χορός των αναμνήσεων / 32

Πτωχευμένη αλεξάνδρεια / 33Τα Δάκρυα του Κόσμου / 35

ό Κομιστής των όυρανών / 36Σύγχρονη Πόρνη της Καινής Διαθήκης / 38

Κλίμαξ της επιτάφιας όδού / 41

. .. .. .. .

Δωμάτιο με Καθρέφτες / 43Πρίγκιπας στα Τείχη / 44

Προσκυνητής στις Συμπληγάδες / 46Φεύγω / 47

μετανοών αυτόχειρας ΙΙ / 48Φλεγόμενη Βαβέλ / 50

Σε έναν λαθραίο κόσμο ζητείται νόμιμη ψυχή… / 52η κάθοδος των προφητών / 54ό Πειρασμός του Χαρταετού / 56

ασκητική / 58Το Παιχνίδι των Χαμένων Στιγμών / 59

η Χήρα / 61Το Χρονικό της Ιεράς όδού / 63

η επιτυχία στο τέλος της διαδρομής / 65η αλίκη στη Χώρα των ανθρώπων / 66

ό Τελευταίος Πειρασμός / 69

. .. .. .

5

. .

Και ζεις σε έναν κόσμο ο οποίος απαιτεί να κρατήσεις μια ανάσα για κάθε βήμα που κάνεις ως τυφλός, γιατί το φως στο έκρυψαν. να κρατήσεις μια ανάσα για τα κύματα του εγωϊσμού που σε χτυπούν, καθώς ονειρεύεσαι την Ιθάκη. να κρατήσεις μια ανάσα για τον πόνο που σου έμαθαν να προσφέρεις έτσι χωρίς αιτία και αποδείχθηκε το χειρότερό σου έγκλημα. να κρατήσεις μια ανάσα για το λάθος παιδί που υπήρξες ως μεγάλος. να κρατήσεις μια ανάσα για τον φόβο που έσπειραν μέσα σου να είσαι μικρός των μεγάλων. μια ανάσα ακόμη κράτησε, μα πόσο ακόμη ν’ αντέξεις δίχως πνοή.

να αντέξεις αυτό το βάρος της σιωπής, τις στιγμές που πράττεις τις αναγνώσεις του εαυτού σου. να αντέξεις το χάδι των ανθρώπων που επέλεξαν να ζουν δίχως όρια αγάπης και την ψυχή τους την άφησαν ελεύθερη από τα στερεότυπα που εσύ γνώρισες. να αντέξεις τον χρόνο της στείρας φυγής σου από την απόφαση να αλλάξεις αυτήν την καθημερινότητα που σε φθείρει. να αντέξεις αυτόν τον δρόμο που βρίσκεται κάπου και δεν γνωρίζεις πού.

Πώς στο διάολο βρίσκεις τον δρόμο σ’ αυτή τη Φλεγόμενη Βαβέλ,

ν’ αναζητάς έναν φαινομενικά αυτόχειρα Θεό.

η ερώτηση μέσα σου δυναμώνει αν υπάρχει κάπου αυτός ο παράδεισος, που από μικρός ακούς να μιλούν γι’ αυτόν και παίρνεις μικρές ανάσες τώρα να κρατηθείς ζωντανός για την κάθε επόμενη στιγμή που θα σε οδηγεί πιο κοντά σε αυτόν, με ένα ίσως πάντα.

. .. .. .. .. .

7

. .

ό ασυνήθιστος Κηπουρός της Βίβλου

Όταν ακούω να βρέχει, απ’ το παράθυρό μου ρίχνω έναν σπόροκι έτσι κοιμάμαι πιο ήσυχος τα βράδια, κενός από ενοχές

μιας και προσέφερα ένα λουλούδι στην άνοιξη με όλες τις ευχέςνα ’ναι συνηθισμένο, για να μη γνωρίσει

των ανθρώπων την ψυχοφθόροεκείνη περιέργεια που μαστιγώνει το διαφορετικό του Θεού δώρο

να ’ναι ομιλητικό, η σιωπή πληγώνει καθώς προσφέρει διδαχέςόταν ακούω να βρέχει, απ’ το παράθυρό μου ρίχνω έναν σπόρο

κι έτσι κοιμάμαι πιο ήσυχος τα βράδια, κενός από ενοχέςτυλίγομαι την απουσία των αμαρτιών μου και δίνω στα όνειρα χώρο

γίνομαι ο σπόρος της άνοιξης συνθλίβω το περικάρπιο να κερδίσω αμυχές

ίσως αυτός ο πόνος να με περίμενε, για να ζήσω όλες μου τις εκδοχέςκαι στα βήματα επί των κυμάτων της δικής μου Βίβλου να δίνω χώρο

όταν ακούω να βρέχει, απ’ το παράθυρό μου ρίχνω έναν σπόρο.

. .. .. .. .. .

15

. .

όδός των αθανάτων

αγαπημένο ημερολόγιομε ποιες λέξεις να γράψεις έναν νεκρό

μονάχα το ονοματολόγιοκρατά τη συνέπεια στο ρυπαρόκαι με αναγκάζει να πενθηφορώγια ό,τι έθαψε το κρύο χώμαήταν άνθρωπος κάποτε θεωρώαχ αγιότητα αργείς ακόμα;

Κρατώ προσευχή στο αναλόγιοκαι η μόνη παρηγοριά που φορώ είναι της ψυχής το ανθολόγιο

άλλωστε ξέρεις με φωνάζουν λεπρό,ψιχαλιστή η σάρκα και με ωχρό μίας άλλης νέας ζωής το χρώμαμα στην οποία τα πάντα εκχωρώ

αχ αγιότητα αργείς ακόμα;

γιασεμόχτιστο το δρομολόγιοκι όμως μάρσιπο των πληγών μου φορώ

καθώς συλλέγω το ποινολόγιοτης νεότητας με το δάκρυ σαπρό

τελικά το τέλος είναι ανιαρόμε ερασιτέχνη Θεό σε κώμα

να πορευτείς στου θανάτου τον χορόαχ αγιότητα αργείς ακόμα;

. .. .

16

. .. .. .. .

Κοιμήσου καλέ μου, αγγελοθωρώαφήνω πνοή καλέ μου στο στρώμαπου χρόνια τώρα τον Θεό συγχωρώ

αχ αγιότητα αργείς ακόμα;

. .. .. .. .