ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ-Ανταρσία σε κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΚΥΡ 29/11

ΩΡΑ 11 πμ

ΑΣΟΕΕ

2014-2015: Ένας (ακόμη) χρόνος παρέμβασης στην Περιφέρεια Αττικής

_αποτίμηση

_συζήτηση

_προγραμματισμός δράσης

ΕΙΣΗΓΗΣΗ Για την πολιτική συγκυρία……2 Περιφέρειες και Δήμοι στη νέα κατάσταση……4

Περιφερειακή Αρχή Δούρου: τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά……7

Οι άλλες παρατάξεις στο Περιφερειακό Συμβούλιο……10

Για τον απολογισμό της δράσης και των παρεμβάσεών μας……12

Για τα μέτωπα του επόμενου διαστήματος……14

Για το θέμα των απορριμμάτων……17

Ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας, εμπορευματοποίηση και καταστροφή του περιβάλλοντος……18

Για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες……20

Η ψήφιση του προϋπολογισμού της Περιφέρειας Αττικής…….22

Απολογισμός του τρόπου λειτουργίας/προτάσεις……22

1

Για την πολιτική συγκυρίαΗ περίοδος που διανύουμε σφραγίζεται από τη μάχη να μην περάσει το τρίτο βάρβαρο μνημόνιο κοινωνικής καταστροφής. Τα μέτρα του Μνημονίου 3, σε συνδυασμό με αυτά των δύο πρώτων αλλά με ακόμη μεγαλύτερη ένταση και έκταση, στέλνουν στον Καιάδα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, ενισχύουν το μεγάλο κεφάλαιο και τους επιχειρηματικούς ομίλους, προωθούν τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις-«μεταρρυθμίσεις», βαθαίνουν την ύφεση και την ανεργία, εκτοξεύουν και πάλι το χρέος, επεκτείνουν και εμπεδώνουν την ντροπιαστική επιτροπεία. Αυτή είναι η πολιτική του μαύρου μετώπου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, που έχει ως στόχο να φορτώσει την κρίση του καπιταλισμού στις πλάτες της εργατικής τάξης και του λαού.

Η πολιτική αυτή πρέπει και μπορεί να ανατραπεί. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι εχθρική απέναντι στον λαό. Αποτελεί τον κύριο πόλο προώθησης της επίθεσης για την επιβολή των μνημονίων. Επιχειρεί να εμφανίζεται σαν ισχυρή και κυρίαρχη στηριγμένη στην αμέριστη στήριξη της αστικής τάξης, των καναλαρχών, του φθαρμένου πολιτικού συστήματος και του ιμπεριαλισμού. Όμως ο κόσμος που ψήφισε την κυβέρνηση το έκανε με κρύα καρδιά και χωρίς να συμφωνεί με την πολιτική της. Το ίδιο το πρόγραμμα «δεν βγαίνει» και θα οδηγήσει γρήγορα σε «εκτροχιασμό», κοινωνικό και οικονομικό. Η καπιταλιστική κρίση επιμένει και επανέρχεται σε διεθνές επίπεδο, ενώ η γεωπολιτική αστάθεια και οι πολεμικές επεμβάσεις την περιοχή κλιμακώνονται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από την προβολή της λογικής του ΤΙΝΑ, καπηλεύτηκε το μεγάλο ΟΧΙ του λαού στο δημοψήφισμα, το «μετέτρεψε» σε ΝΑΙ και υπέγραψε το τρίτο και πιο δυσβάσταχτο Μνημόνιο. Πάνω στη λογική του «δεν υπάρχει εναλλακτική» και του «καλύτερα να τα εφαρμόσει μια αριστερή παρά μια δεξιά κυβέρνηση» (ή «καλύτερα να τα εφαμόσουν οι άφθαρτοι από ότι οι φθαρμένοι») πέτυχε μια δεύτερη εκλογική νίκη στον απόηχο της συμφωνίας. Επιπλέον, το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία του Κοινοβουλίου υπερψήφισε το νέο Μνημόνιο δείχνει ότι είμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή συστράτευση του πολιτικού συστήματος για την επιβολή των μέτρων (που ανοίγει το δρόμο και σε πολιτικές εφεδρείες σε περίπτωση που η κυβέρνηση κλυδωνιστεί από την κοινωνική πίεση), πράγμα που θα βαθύνει ακόμα περισσότερο το ρήγμα ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα και τον εργαζόμενο και άνεργο λαό.

Αντικειμενικά με το ανοιχτό πέρασμα του ΣΥΡΙΖΑ στο στρατόπεδο του μνημονίου κλείνει ένας ιστορικός κύκλος. Είναι ο κύκλος που τελικά σφραγίστηκε από την «πολιτική λύση» ΣΥΡΙΖΑ. Ο κύκλος των αυταπατών, του «ούτε ρήξη, ούτε υποταγή», «της κατάργησης των μνημονίων εντός της ευρωζώνης και της ΕΕ», της «νέας καπιταλιστικής ανάπτυξης» και της «αριστερής κυβέρνησης» που θα αναλάβει να υλοποιήσει τα παραπάνω.

Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι μια κυβέρνηση κλιμάκωσης της αντεργατικής – αντιλαϊκής επίθεσης. Ο τρόπος με τον οποίο προχωρά τις αναδιαρθρώσεις δεν αφήνει πλέον περιθώρια σε καμία αυταπάτη, ούτε καν στους ψηφοφόρους τους. Η σύνθεσή της είναι ανάλογη και ακόμα χειρότερη από την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με ακόμα μεγαλύτερη χρήση ανακυκλωμένων ΠΑΣΟΚων, ενώ αποκαλυπτική είναι η παρουσία του εκπαιδευμένου στο ΝΑΤΟ ανώτατου αξιωματικού Τόσκα στο υπουργείο ΠΡΟΠΟ. Έχει την υποστήριξη των εγχώριων αστικών κέντρων στην προώθηση των αστικών αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων (χωρίς να εγκαταλείπουν τις ιδιαίτερες πολιτικές τους στοχεύσεις και τον ανταγωνισμό τους). Για την ΕΕ, και ειδικά για το Βερολίνο, η κυβέρνηση Τσίπρα όχι μόνο είναι αντικειμενικά η μόνη κυβέρνηση που μπορεί τώρα να υλοποιήσει το 3ο μνημόνιο, αλλά επιπλέον αποτελεί κι ένα «παράδειγμα» για τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης, ότι δεν υπάρχει καμία εναλλακτική εντός της ΕΕ παρά η «προσαρμογή» στις ντιρεκτίβες της ΕΕ. Επιπλέον, η κυβέρνηση Τσίπρα προσπαθεί να φανεί χρήσιμη (και άρα αναγκαίο να στηριχθεί) στις ΗΠΑ, επιδίωξη ιδιαίτερα επικίνδυνη.

2

Η πολιτική των μνημονίων, η ένταση των ανταγωνισμών και των πολέμων στην περιοχή, καθώς και τα νέα επεισόδια της καπιταλιστικής κρίσης δεν επιτρέπουν σταθεροποίηση του συστήματος. Τα παραδοσιακά και νεότερα αστικά κόμματα βρίσκονται μάλλον σε κατάσταση κρίσης και εσωστρέφειας χωρίς να φαίνονται έτοιμα να εισπράξουν από την κοινωνική φθορά της κυβέρνησης. Η ΝΔ εμφανίζεται διχασμένη και με κρίση πολιτικής ταυτότητας. ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι αδυνατούν ν’ αναδείξουν την «κεντροαριστερά» σε ισχυρό πόλο. Ο Λεβέντης με τις επικίνδυνες νεοφιλελεύθερες και ακροδεξιές αντιλήψεις του είναι αφενός δείγμα της κατάντιας του αστικού πολιτικού συστήματος, αφετέρου προσθέτει κοινοβουλευτικές εφεδρείες σ’ αυτό. Παρά τις διαφοροποιήσεις τους, αποτελούν τη «συμμορία των προθύμων» για την ψήφιση των νόμων του μνημονίου και μοχλός μεγαλύτερης αντιλαϊκής πίεσης.

Η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής επιχειρεί με ένα σχεδιασμένο τρόπο να κινηθεί αναβαθμισμένα και κοινωνικά και πολιτικά. Παρά την απόδειξη του ανοιχτά εγκληματικού της χαρακτήρα, η σταθεροποίηση των ψήφων της δείχνει ότι αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την αντιμετώπιση του οποίου δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Η πολιτική ιδεολογική και πολιτιστική μάχη με την Χρυσή Αυγή και τον φασισμό πρέπει να συνεχιστεί ολόπλευρα από το ίδιο το κίνημα και όλη τη αριστερά.

Τα αποτελέσματα των προηγούμενων μνημονίων και η υλοποίηση του 3ου Μνημονίου θα οξύνουν τα προβλήματα που ήδη βιώνουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τα προβλήματα επιβίωσης από την ανεργία, την φορολεηλασία, την απειλή των πλειστηρισμών σπιτιών θα πολλαπλασιάζονται και μαζί θα εξελίσσονται ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων χώρων και λειτουργιών, καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στη λειτουργία του κεντρικού και τοπικού κράτους, καταπάτηση δημοκρατικών δικαιωμάτων, καλλιέργεια του ρατσισμού και ιδιαίτερα της ισλαμοφοβίας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα συνεχίσει να προβάλλει ως «κοινωνική πολιτική» μέτρα που δεν αρκούν για να καλύψουν ούτε την «ακραία» φτώχεια: δηλαδή ακριβώς το νεοφιλελεύθερο μοντέλο όπου όλα παραδίδονται στην «αγορά», αλλά φτιάχνεται ένα δίχτυ ελεημοσύνης για τους εντελώς αποκλεισμένους. Η δράση μας για την οργάνωση αγώνων θα συναντά νέες δυσκολίες από την απογοήτευση, την αποστοίχιση, την ιδιώτευση και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπως έχει ήδη φανεί, δεν θα επιδείξει καμία περίοδο χάριτος απέναντι στον λαό. Δεν θα υπάρξει περίοδος αντίστοιχη της σχετικής αδράνειας των πρώτων μηνών του 2015 και της «διαπραγμάτευσης». Απεναντίας, η κυβέρνηση θα κινηθεί με λογική σαρωτικού και αιφνιδιαστικού πολέμου, όσο ακόμα είναι «νωπή η λαϊκή εντολή». Εξάλλου στο ίδιο το 3ο μνημόνιο σημειώνεται πως το 60% περίπου των μέτρων πρέπει να περάσουν εντός του 2015. Το αμέσως επόμενο διάστημα είναι προφανώς πολύ κρίσιμο. Στο άμεσο μέλλον θα ανοίξουν τα εξής μέτωπα:

Ασφαλιστικό. Οι ρυθμίσεις του τρίτου μνημονίου για την ασφάλιση και ο νόμος που θα προωθηθεί άμεσα (αποτελεί «βασικό παραδοτέο» του μνημονίου) ολοκληρώνουν μια πορεία βαθύτατων αντιδραστικών αλλαγών στην κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια .

Εργασιακά: ήδη έχει ξεκινήσει η προετοιμασία κυβέρνησης – «θεσμών» για την έναρξη του «διαλόγου» που θα νομιμοποιήσει τις αντιδραστικές αλλαγές στην αγορά εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων, της εκδίωξης της συλλογικής δράσης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Άμεση περαιτέρω οικονομική χειροτέρευση της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζόμενων. Απλήρωτη δουλειά που μετατρέπεται σε μαζικό φαινόμενο με διάρκεια, παραπέρα μείωση αποδοχών από μια σειρά παράγοντες, που εντείνουν το κοινωνικό πρόβλημα συνολικά.

Ανεργία, ανοιχτή πληγή που επιμένει (με ελάχιστες αυξομειώσεις των επίσημων ποσοστών, πάντα όμως πάνω από 25% και συντριπτικά ποσοστά στη νέα γενιά), και οδηγεί σε

3

μετανάστευση και σε καθιέρωση μαύρης απασχόλησης, ελαστικών μορφών απασχόλησης-εκμετάλλευσης (όπως τα πεντάμηνα) κ.λπ.

Στο δημόσιο προωθείται η αντιδραστική αναδιάρθρωση, αξιολόγηση, νέο μισθολόγιο – φτωχολόγιο, πειθαρχικά κλπ.

ένταση της φοροληστείας των φτωχών και λαϊκών στρωμάτων: Μέσω της αύξησης του ΦΠΑ συνολικά αλλά και ειδικά σε τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Με δυσμενέστερες αλλαγές στις ρυθμίσεις που ήδη τρέχουν για τις καθυστερούμενες οφειλές στο δημόσιο. Με την προετοιμαζόμενη συνολική φορολογική μεταρρύθμιση, με την οποία θα αυξηθεί πολύ η φορολόγηση των μισθωτών, ειδικά όσων εξακολουθούν να λαμβάνουν ένα μικρομεσαίο μισθό. Νέα αφαίμαξη με την καθιέρωση του ΕΝΦΙΑ και για τα επόμενα χρόνια.

Μέτρα κρατικής οικονομικής βίας με αυτόματες κατασχέσεις για οφειλές και μείωση του ποσού που προστατεύεται από μισθούς-συντάξεις στα 1.000 ευρώ.

Δραματική επιδείνωση της θέσης των μικρών και μεσαίων αγροτών, με επίθεση σε ασφαλιστικό, φορολογικό, κόστος παραγωγής κλπ.

Μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων, άμεσα αεροδρομίων, λιμανιών Πειραιά και Θεσσαλονίκης, ΑΔΜΗΕ (ΔΕΗ), ΤΡΑΙΝΟΣΕ, εναπομείναντος ποσοστού του ΟΤΕ, και σημαντικών δημόσιων εκτάσεων Ελληνικό κλπ.

Επίθεση στην εκπαίδευση, υγεία, μεταφορές, νερό και κάθε δημόσιο αγαθό: με αυξήσεις τιμολογίων (βλ. εισιτήρια, 5ευρω στα νοσοκομεία κλπ), με υποχρηματοδότηση, με «αυτόματο κόφτη» δαπανών (πχ. στα φάρμακα) ώστε να αναγκάζονται τα σχολεία και τα νοσοκομεία να λειτουργούν όχι με βάση τις ανάγκες αλλά με βάση τις δημοσιονομικές νόρμες.

«άνοιγμα» επαγγελμάτων στα μονοπώλια

Αλλαγή των όρων για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά: με το νέο νόμο για την (μη) προστασία της πρώτης κατοικίας, σε συνδυασμό με τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Αφορά δεκάδες χιλιάδες στεγαστικά, κυρίως εργατικών οικογενειών, αλλά και όλα τα «κόκκινα δάνεια» συμπεριλαμβανομένων των δανείων των μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων (με αποτέλεσμα κλεισίματα, κατασχέσεις, μεταβιβάσεις επιχειρήσεων, χιλιάδες απολύσεις, μειώσεις μισθών και συμπίεση/εξαφάνιση εργασιακών δικαιωμάτων), καθώς και χρέη προς το κράτος. Θα οδηγήσει σε πλειστηριασμούς σπιτιών, ακόμη και πρώτης κατοικίας, αφού αίρεται η προστασία της και θα αποτελέσει βασικό ζήτημα την επόμενη περίοδο.

Περιφέρειες και Δήμοι στη νέα κατάσταση

Διανύουμε τη δεύτερη (αυτοδιοικητική) περίοδο εφαρμογής του αντιδραστικού Καλλικράτη, που συνδυάζεται με το μνημονιακό πλαίσιο συνολικά για το δημόσιο, τη λειτουργία και τις δαπάνες του. Αυτό ορίζει και τη νέα μορφή του τοπικού κράτους, που «προσαρμόζεται» σε μεγάλο βαθμό από τη μια στους οικονομικούς και νομικούς καταναγκασμούς (Οικονομικό Παρατηρητήριο, ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, απαγόρευση προσλήψεων, «πέναλτι» στους ΟΤΑ που ξεφεύγουν από το πλαίσιο αυτό, ακύρωση αποφάσεων από τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις όταν δεν ταιριάζουν με το μνημονιακό πλαίσιο κ.λπ.) και από την άλλη στα πλαίσια και τους «καταναγκασμούς» που θέτουν οι χρηματοδοτήσεις της ΕΕ, που προβάλλουν ως η μοναδική εφικτή πηγή χρηματοδότησης.

Σχετικά με την κατάσταση στο τοπικό κράτος (Περιφέρειες-Δήμοι), όπως διαμορφώνεται, μπορούμε να ιεραρχήσουμε ως πλέον δεσπόζοντα τα παρακάτω:

Η αποτύπωση στους προηγούμενους και στους νέους προϋπολογισμούς με ανάγλυφο τρόπο

4

της συνέχισης του οικονομικού στραγγαλισμού των ΟΤΑ αλλά και της μεταβίβασης των βαρών στους εργαζόμενους. Οι προϋπολογισμοί ήταν αναγκαστικά ισοσκελισμένοι για το 2015, ενώ για το 2016 πρέπει να είναι πλεονασματικοί, και μάλιστα σε μια συγκυρία που οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι μειώνονται συνεχώς: για να συνεχιστεί αυτή η λειτουργία, θα πρέπει να αυξηθούν τα τέλη και τα κάθε λογής πρόστιμα που εισπράττουν οι Δήμοι από τους πολίτες. «Θεματοφύλακας» αυτής της πολιτικής είναι τόσο το Οικονομικό Παρατηρητήριο των ΟΤΑ (που επιβάλλει αυστηρή επιτήρηση σε μη πλεονασματικούς δήμους), όσο και το ίδιο το κράτος με όλους του τους μηχανισμούς ελέγχου (Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκεντρωμένη Διοίκηση) αλλά και νομοθέτησης: χαρακτηριστικές είναι οι διατάξεις που προβλέπουν ότι οι ΟΤΑ είναι υποχρεωμένοι να κατασκευάζουν με δικά τους έξοδα όλα τα έργα κοινής ωφέλειας για τις φαστ-τρακ επενδύσεις (λχ Ελληνικό), ενώ την ίδια στιγμή οι «επενδυτές» απαλλάσσονται από τα τέλη προς τους ΟΤΑ (χαρακτηριστική είναι και δικαστική απόφαση για την απαλλαγή του Αεροδρομίου των Σπάτων από δημοτικά τέλη για τη καθαριότητα που βαρύνει τον Δήμο). Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει πλέον καμία οικονομική αυτοτέλεια, ούτε στην κατανομή των εσόδων, ούτε στην απόφαση για τη διανομή των εξόδων των ΟΤΑ.

Οι οικονομικές δυνατότητες περιορίζονται εντελώς από τη μεταφορά των ταμειακών διαθέσιμων τους στην ΤτΕ, σε συνδυασμό με την ψήφιση στο Ν. 4337/2015 («Μέτρα για την εφαρμογή της συμφωνίας δημοσιονομικών στόχων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων») διάταξης με βάση την οποία επιβάλλεται να μεταφερθούν έως 31/12/2015 όλοι οι λογαριασμοί της Κεντρικής Διοίκησης και λογαριασμοί φορέων της γενικής κυβέρνησης σε έναν Ενιαίο λογαριασμό στην Τράπεζα Ελλάδος που είναι υπό την εποπτεία του Υπουργού Οικονομικών. Καταρχάς, είναι σαφές (όπως συνέβη και με τα αποθεματικά που μεταφέρθηκαν στην ΤτΕ το καλοκαίρι) ότι ο ενιαίος λογαριασμός θα χρησιμεύει κατά προτεραιότητα για την εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά (σύμφωνα με τα οριζόμενα στον ίδιο νόμο) θα μπορεί πιθανόν να χρησιμοποιηθεί και ως μηχανισμός εγγυήσεων του Δημοσίου προς πιστωτικά ιδρύματα. Αυτό βέβαια σημαίνει οριστική δέσμευση των διαθεσίμων εξαρχής, το οποίο όσον αφορά τους ΟΤΑ σημαίνει ουσιαστικά ολοκλήρωση της άρσης της οικονομικής τους αυτοτέλειας (άρθρο 102 του Συντάγματος) η οποία ως τώρα είχε θιγεί σε θεσμικό επίπεδο με μηχανισμούς τύπου Παρατηρητηρίου κτλ. και τώρα πλέον βάζει μονίμως χέρι και στο ταμείο. Σε κάθε περίπτωση, η πρόβλεψη ότι τα αποθεματικά από αυτόν τον λογαριασμό κινούνται μόνο με έγκριση του Υπουργού Οικονομικών, καταργεί εντελώς όχι μόνο την οικονομική αυτοτέλεια, αλλά κάθε δυνατότητα αυτοτελούς οικονομικής διαχείρισης! Οι ΟΤΑ, εφόσον ενταχθούν με μόνιμο τρόπο στον Ενιαίο Λογαριασμό, δεν θα πρέπει απλώς να πετυχαίνουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς αλλά ουσιαστικά να χρηματοδοτούν τις αποφάσεις της κυβέρνησης που συνδέονται με το χρέος και τη δανειοδότηση (αντί να χρηματοδοτούνται για τους τομείς που προβλέπεται κεντρική χρηματοδότηση μέσω των ΚΑΠ).

Είναι εντυπωσιακή η εξάρτηση που παρουσιάζουν οι ΟΤΑ από την κοινοτική χρηματοδότηση. Βασικές, πάγιες και διαρκείς ανάγκες όπως η προσχολική αγωγή των παιδιών, ή η λειτουργία κοινωνικών δομών όπως ξενώνες αστέγων κτλ, εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο από την εφήμερη και αμφιβόλου συνέχισης χρηματοδότηση των κοινοτικών ταμείων (κάτι που θα δημιουργήσει έντονα προβλήματα ειδικά στην αλλαγή από το τωρινό ΕΣΠΑ στο επόμενο μετά την 31/12/2015). Τα έργα που προκρίνονται, οι δράσεις που χρηματοδοτούνται σε οποιονδήποτε τομέα «προσαρμόζονται» στους κωδικούς χρηματοδότησης και τους τρόπους χρηματοδότησης («αιρεσιμότητες») του ΕΣΠΑ, με αποτέλεσμα ανεξαρτήτως του όποιου σχεδιασμού παρουσιάζεται, να γίνονται πράξη μόνο οι κατευθύνσεις αναδιάρθρωσης και ιδιωτικοποίησης που επιβάλλει η ΕΕ. Ο νέος ΕΣΔΑ (Εθνικός Σχεδιασμός για τα Απορρίμματα) αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα: από τα ωραία λόγια περί ανακύκλωσης, θα εφαρμοστεί μόνο ό,τι προβλέπεται να χρηματοδοτηθεί (χρηματοδότηση ιδιωτών, εργοστάσια

5

ΣΔΙΤ, κοινωφελής εργασία κ.λπ.). Η σφαίρα των υπηρεσιών με ανταποδοτική λειτουργία διευρύνεται, όπως διευρύνεται και η

προσπάθεια να βρεθούν «χορηγοί» για συγκεκριμένες λειτουργίες (τελευταίο συχνό κρούσμα: οι παιδικές χαρές). Άλλωστε, σε ένα τοπίο που ούτε η χρηματοδότηση ούτε η κατανομή της είναι πλέον και τόσο στα χέρια των αιρετών των ΟΤΑ, το νέο μοντέλο δημάρχου που ξεπροβάλλει είναι ο οιονεί μάνατζερ, που θα μπορεί να βρίσκει έσοδα για τον Δήμο του είτε από τέλη, είτε από χορηγούς είτε από έξυπνες επιχειρηματικές συμφωνίες (η περίπτωση Ψινάκη, άλλωστε, είναι εύγλωττη, ως το πλέον γραφικό παράδειγμα του είδους).

Οι ΟΤΑ παραμένουν στην «πρωτοπορία» της εφαρμογής προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας (πεντάμηνα) και σε αυτό δεν διαφέρουν ούτε οι Δήμοι με αιρετούς του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, διευρύνονται γοργά οι υπηρεσίες που λειτουργούν μέσω ΚΟΙΝΣΕΠ, ενώ για τη λειτουργία των υπηρεσιών αξίζει να αναφέρουμε την τάση προώθησης της εθελοντικής εργασίας –μέσω της μορφής της «συμμετοχής των δημοτών», της «συμμετοχής των γονιών» κλπ- σε όλα τα επίπεδα.

Στις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έγινε ιδιαίτερη αναφορά στα της «τοπικής αυτοδιοίκησης». Από ότι φαίνεται θα κινηθεί η κυβέρνηση στις κατευθύνσεις που είχαν ήδη διαμορφωθεί. Με δεδομένο και το πολιτικό πλαίσιο του 3ου μνημονίου επιχειρεί να εμφανίσει μια εκσυγχρονιστική πολιτική με μέτωπο (με επικοινωνιακούς όρους) στην κακοδιαχείριση και τη διαφθορά. Τα επιχειρήματα αυτά χρησιμοποιήθηκαν κατεξοχήν επικοινωνιακά (αφού για ούτε μία από τις υποθέσεις δεν έκανε κάτι επί του πρακτέου, πέρα από το να αφήνει υπόνοιες…) από τον προηγούμενο υπουργό Εσωτερικών Ν. Βούτση για να δικαιολογήσουν το βάθεμα του ασφυκτικού (μνημονιακού) πλαισίου με το οποίο «δένεται» η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Χαρακτηριστικό είναι το πώς χρησιμοποιήθηκε η κουβέντα περί «διεφθαρμένης ΤΑ» (χωρίς κανένα συγκεκριμένο στοιχείο, βέβαια) όταν έπρεπε να υποστηριχτεί η μεταφορά των απο9θεματικών των ΟΤΑ στην ΤτΕ (κι από κει κατευθείαν στο χρέος).Φαίνεται ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχειρεί ένα νέο μοντέλο πολιτικής διαχείρισης με άξονες: την επίτευξη των σκληρών δημοσιονομικών στόχων την εκποίηση και ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας (ΤΑΙΠΕΔ, Ταμείο 50 δισ.) την αναδιάρθρωση του κράτους που θα ενισχύει την παραγωγική αναδιάρθρωση και το νέο

μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, με 3 πυλώνες (ιδιωτικό κεφάλαιο, δημόσιες επενδύσεις και «κοινωνική-αλληλέγγυα» οικονομία ή «τρίτος πυλώνας» της οικονομίας όπως συχνά αναφέρεται). Μέσα από αυτό το νέο παραγωγικό μοντέλο επιδιώκεται να αναδειχθεί μια νέα «υγιής επιχειρηματικότητα», ενώ δίνεται ιδιαίτερο βάρος στην «κοινωνική» οικονομία και την «κοινωνική» επιχειρηματικότητα εκτός των άλλων και ως μέσο καταπολέμησης της ανεργίας. Σε αυτό το γενικό πλαίσιο κομβικός θα είναι ο ρόλος περιφερειών και δήμων με εργαλείο και το νέο ΕΣΠΑ-ΣΕΣ 2014-2020,

την ενίσχυση κοινωνικών παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση των φαινομένων φτώχειας με προσπάθεια ενσωμάτωσης κινηματικών δομών αλληλεγγύης σε μια θεσμική ομπρέλα και της συμβολής τους στην κάλυψη λειτουργιών του κράτους (κοινωνικά ιατρεία, σίτιση φτωχών-ανέργων, κινήσεις για πρόσφυγες κλπ),

τη διαμόρφωση μιας κατ’ επίφαση «δημοκρατίας», με πολλές μορφές διαβούλευσης ή και δημιουργίας νέων θεσμικών μορφών «συμμετοχικότητας στη διακυβέρνηση» με τη συμμετοχή κοινωνικών και κινηματικών δομών, ΜΚΟ και Εκκλησίας. Να σημειώσουμε ότι και ο Καλλικράτης περιλαμβάνει αρκετά τέτοια στοιχεία που δεν χρησιμοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα.

6

την επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας και ανακύκλωσης της ανεργίας με ποικίλες μορφές όπως φάνηκε και από το πρόγραμμα που εξάγγειλε η αν. υπουργός εργασίας Ρ. Αντωνοπούλου και προώθηση της δυνατότητας προσλήψεων μόνο στις ανταποδοτικές υπηρεσίες των ΟΤΑ, τις υπηρεσίες με αντίτιμο και αυτές που χρηματοδοτούνται από κοινοτικά προγράμματα, δηλ. όσες δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό.

την προσήλωση στην αναπτυξιακή πολιτική της ΕΕ και στο νέο ΕΣΠΑ-ΣΕΣ και στην γενίκευση έργων μέσω ΣΔΙΤ.

Περιφερειακή Αρχή Δούρου: τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά

Στις παραπάνω κατευθύνσεις, που σήμερα ξεδιπλώνει πιο ενεργά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η Περιφερειακή Αρχή της «Δύναμης Ζωής» ήταν πρωτοπόρα ήδη από την αρχή της ανάληψης της μεγαλύτερης Περιφέρειας της χώρας τον Σεπτέμβρη 2014. Η παράταξη «Δύναμη Ζωής» έδειξε πολύ νωρίς τις προθέσεις της, ακόμη και πριν από τις εκλογές του Γενάρη 2015: διαχείριση του καλλικρατικού και μνημονιακού πλαισίου λειτουργίας της Περιφέρειας, έμφαση στη «νομιμότητα» (των μνημονιακών νόμων), συνεπή διαχείριση της πολιτικής της ΕΕ (ΕΣΠΑ, Ευρώπη των Περιφερειών), πολιτικός ρόλος της Περιφέρειας ως απευθείας συνομιλητή της ΕΕ, συνεργασία με όλα τα μεγάλα συμφέροντα και τους επιχειρηματίες που δρουν στην Αττική (από τη Ζίμενς ως τον Μπόμπολα) –όλα στο όνομα της «καλύτερης διαχείρισης» της δεδομένης πολιτικής, η οποία ποτέ δεν αμφισβητήθηκε στην ουσία της. Στην Περιφέρεια Αττικής είχαμε δει την εξέλιξη του τι σημαίνει «διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ» μήνες πριν αυτή αναδειχθεί στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό.Από τον Σεπτέμβρη 2014 ως τον Γενάρη 2015 υπήρχαν (επικοινωνιακού τύπου) κινήσεις της Δύναμης Ζωής που εντάσσονταν στο συνολικό σχέδιο αντιπαράθεσης του ΣΥΡΙΖΑ με την τότε κυβέρνηση Σαμαρά, και στόχο είχαν να δείξουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαφέρει ως κόμμα και θα τηρήσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις του. Τέτοιες κινήσεις ήταν: η ορκωμοσία στη Φυλή, η αντιπαράθεση με το νόμο Μητσοτάκη για την αξιολόγηση των υπαλλήλων με ποσόστωση, η κατάργηση του διαγωνισμού για τα 4 εργοστάσια ΣΔΙΤ, η αντίθεση στο ξεπούλημα του ΟΛΠ, η εξαγγελία για την κοινωνική πολιτική της Περιφέρειας και ιδίως τις επανασυνδέσεις ρεύματος λίγο πριν τα Χριστούγεννα (εξαγγελία για την οποία έγινε και συνάντηση με τον Αλ. Τσίπρα), παρότι από αυτή την εξαγγελία τελικά δεν υλοποιήθηκε τίποτα, το ότι η Περιφέρεια αρνήθηκε να απασχολήσει εργαζόμενους με πεντάμηνα. Στο ίδιο διάστημα το Περιφερειακό Συμβούλιο χρησιμοποιούνταν για να διαχέεται επικοινωνιακά ο «νέος τρόπος διακυβέρνησης», εισάγονταν πολιτικά θέματα για συζήτηση κ.λπ.Η πραγματικότητα όμως είχε ήδη διαφανεί: αρχικά με την ολοκλήρωση του διαγωνισμού (που είχε ξεκινήσει ο Σγουρός) για την ανάθεση της καθαριότητας των κτιρίων της Περιφέρειας σε εργολάβο (τελικά ανακλήθηκε μετά τις διαμαρτυρίες), με τον προϋπολογισμό που ψηφίστηκε τον Οκτώβρη, ενώ ήταν κατά 90% ο προϋπολογισμός του Σγουρού και περιλάμβανε όλα τα «ακανθώδη» ζητήματα (ολοκλήρωση ΧΥΤΑ Γραμματικού, 20 εκ. στο Μελισαννίδη, 7 εκ. στον Αλαφούζο κλπ), με τη μη προώθηση για μήνες καμίας πολιτικής για τα απορρίμματα (κάτι που προετοίμαζε το δρόμο για τι θα γινόταν στη συνέχεια), την άρνηση κάθε βοήθειας (εκτός από τη… συμπαράσταση με την έκδοση Δελτίων Τύπου!) στους Σύρους πρόσφυγες που έκαναν απεργία πείνας στο Σύνταγμα κ.λπ. Η υπόθεση του διαγωνισμού της Ζίμενς, που αποκαλύφθηκε μετά, είχε ξεκινήσει ήδη από τον Οκτώβρη 2014!Όλα αυτά αρχικά κρύφτηκαν κάτω από τα επιχειρήματα του «λίγου χρόνου» στον οποίο είχε αναλάβει την Περιφέρεια η Ρ. Δούρου, και με διάφορους άλλους επικοινωνιακούς χειρισμούς ώστε να πειστεί ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ ότι επρόκειτο για

7

«διαχειριστικά ζητήματα» που θα επιλύονταν αργότερα. Η καλλιέργεια της λογικής της ανάθεσης (ότι τα κινήματα δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτε περισσότερο από λίγη… υπομονή και μετά τα αιτήματά τους θα γίνονταν πράξη από την Περιφέρεια μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν κυβέρνηση), καλλιεργήθηκε με κάθε τρόπο και σε κάθε επίπεδο. Το ροκάνισμα του χρόνου, όπως και η πρόταξη της «νομιμότητας» (όταν όλοι οι νόμοι ήταν μνημονιακοί!), είχαν συγκεκριμένους στόχους: σε όλα τα θέματα να βρεθεί η περιφερειακή Αρχή μπροστά σε «τετελεσμένα» στα οποία «δεν θα μπορεί να αντιδράσει». Η περίπτωση των 7 εκ. για το γήπεδο της Λ. Αλεξάνδρας ήταν χαρακτηριστική: ενώ το τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου είχε γνωμοδοτήσει ότι τα χρήματα της Περιφέρειας Αττικής δεν μπορούν να δίνονται σε αθλητικές εγκαταστάσεις που δεν χρησιμοποιούνται από όλους τους πολίτες αλλά ανήκουν σε μια ΑΕ (και η απόφαση αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και σε άλλες χρηματοδοτήσεις ΠΑΕ), η Περιφέρεια Αττικής φρόντισε –μετά από συνάντηση της Δούρου με τον Αλαφούζο- να απουσιάσει από την προσφυγή της ΠΑΕ Παναθηναϊκός στην Ολομέλεια του Ελεγκτικού, με αποτέλεσμα η απόφαση να ανατραπεί, η χρηματοδότηση του γηπέδου στη Λεωφόρο για την κατασκευή κερκίδων VIP να θεωρηθεί «σύννομη» και τελικά η Περιφέρεια «να είναι υποχρεωμένη να δώσει τα χρήματα».Μετά τις εκλογές του Γενάρη και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, άρχισαν να γίνονται πιο εμφανείς οι αρχικές προθέσεις της πολιτικής που ακολουθούνταν: υπερψήφισε της ΜΠΕ ιδιωτικοποίησης στα Αστέρια Βουλιαγμένης, η συνέχιση του έργου στο ΧΥΤΑ Γραμματικού, η μη αναθεώρηση του προϋπολογισμού και η υλοποίηση του προϋπολογισμού Σγουρού, η προσπάθεια να δοθεί εργολαβία στη Ζίμενς, τα ευρωπαϊκά κονδύλια για κάθε ενέργεια της Περιφέρειας, ο σχεδιασμός του νέου ΠΕΠ (το οποίο ουδέποτε συζητήθηκε στο Περιφερειακό Συμβούλιο!), οι αναθέσεις εργολαβιών από τον ΕΣΔΝΑ στον Μπόμπολα (όπως ο Αποτεφρωτήρας). Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, η Περιφέρεια λειτούργησε ως η «δύναμη κρούσης» της κυβέρνησης, όπως στην περίπτωση με τα αποθεματικά, όταν η Περιφερειακή Αρχή –σε συνεννόηση με την κυβέρνηση- πρώτη άνοιξε το θέμα και δήθεν οικειοθελώς πήρε κατά πλειοψηφία απόφαση να μεταφέρει τα αποθεματικά της στην Τράπεζα της Ελλάδος, διάταξη που μετά επιβλήθηκε σε όλους τους ΟΤΑ με νόμο (η διάταξη είχε αναδρομική ισχύ μόνο για να καλύψει όσους από το Περιφερειακό Συμβούλιο θα είχαν ποινικές ευθύνες σε περίπτωση κουρέματος των αποθεματικών, που μάλιστα είχαν μεταφερθεί πριν καν το αποφασίσει το Περιφερειακό Συμβούλιο, με μόνη απόφαση της οικονομικής επιτροπής, για να μπορέσουν να πληρωθούν δόσεις προς το ΔΝΤ!).Σταδιακά καταπατήθηκαν ακόμη και οι στοιχειώδεις όροι δημοκρατίας στο Περιφερειακό Συμβούλιο: η σκαιά αντιμετώπιση των κατοίκων του Γραμματικού ήταν το πιο έντονο επεισόδιο, αλλά μετά έγινε σχεδόν καθεστώς το να μη γίνονται ανεκτοί οι πολίτες ή συλλογικότητες που έρχονται να θέσουν ή να συζητήσουν το όποιο θέμα τους. Από την υπογραφή του Μνημονίου 3 από ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και μετά, η κατάσταση έχει παγιωθεί: είναι ανοιχτά πλέον μια νεομνημονιακή διαχείριση, που δεν αμφισβητεί τον Καλλικράτη, τα μνημόνια, την πολιτική της φτωχοποίησης, τις ΣΔΙΤ, την αγαστή συνεργασία με όλους τους ολιγάρχες, αλλά συζητά πώς θα υπάρξει ένα δίχτυ προστασίας στους πιο αδύναμους (βλ. προσφυγικό, συσσίτια, επιχορήγηση κοινωνικών ιδρυμάτων), δηλαδή ακριβώς η νεοφιλελεύθερη αντίληψη για την κοινωνία. Επιπλέον στόχος είναι εμφανώς η προσκόμιση πολιτικού (αλλά και προσωπικού) οφέλους από τη διαχείριση της μεγαλύτερης Περιφέρειας της χώρας στην οικοδόμηση προφίλ «ικανού διαχειριστή και συνομιλητή της ΕΕ». Είναι χαρακτηριστικοί οι δεσμοί που τώρα οικοδομούνται με όλους τους δημάρχους, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης (σε αντίθεση τους πρώτους μήνες, που ήταν έντονες οι αντιπαραθέσεις με τους Δημάρχους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ –όπως δημόσια έγινε γνωστό με τη σύγκρουση Καραμέρου με δημάρχους του Β. τομέα). Είναι επίσης χαρακτηριστική η «καλή συνεργασία» με όλους εκείνους που προεκλογικά η Δούρου ονόμαζε «συμφέροντα» και υποσχόταν ότι θα ρθει σε σύγκρουση μαζί τους: το

8

Μπόμπολα, τον Μελισσανίδη (με τις κορυφαίες ατάκες περί «Α-ρένας Δούρου»), το Λάτση, τον Αλαφούζο, και βέβαια τους Μαρινάκη-Μώραλη.Η υλοποίηση του προϋπολογισμού Σγουρού, που πριν παρουσιαζόταν ως «αναγκαστική» λόγω της έλλειψης χρόνου, το τελευταίο εξάμηνο έχει γίνει η πολιτική που υπερασπίζεται η Περιφερειακή Αρχή: «Οι δαπάνες μας περιορίσθηκαν σημαντικά σε σχέση με τις προβλέψεις του προϋπολογισμού και μάλιστα σε ποσοστό 9,44% επί αυτού» (γράφτηκε στον απολογισμό προϋπολογισμού γ΄ τριμήνου 2015!). Η «νεόγλωσσα» του ΣΥΡΙΖΑ σε νέα έκδοση: αντί να απολογηθούν για το ρυθμό (μη) εκτέλεσης του (ήδη πετσοκομμένου) προϋπολογισμού, μας λένε ότι… έκαναν οικονομία! Αντί να απολογηθούν γιατί από τα 340 εκ. ευρώ του πλεονάσματος του Σγουρού (αυτό που οι ίδιοι αποκαλούσαν «πλεόνασμα απραξίας») δεν έχει πάει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ για να στεγάσει έναν άστεγο, για να βοηθήσει μια οικογένεια, για να ταΐσει έναν πρόσφυγα, πανηγυρίζουν κιόλας ότι εισέπραξαν 8 εκ. ευρώ σε τόκους επειδή δέσμευσαν τα χρήματα στην ΤτΕ. Η Περιφερειακή Αρχή της Δούρου έχει αποτύχει πολιτικά (με βάση αυτά που εξήγγειλε), αλλά και διαχειριστικά (η Περιφέρεια που δεν μπορεί καλά καλά να εκδώσει σωστά ένταλμα πληρωμής –η «πιάτσα» το ’χει τούμπανο και η Δύναμη Ζωής κρυφό καμάρι…). Δεν έχει αποτύχει όμως καθόλου στην εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής –πολύ πριν τον ίδιο τον Α.Τσίπρα: στην προώθηση ιδιωτικοποιήσεων, στις σχέσεις με τη Siemens, στον αυταρχισμό απέναντι στους υπαλλήλους, στα «στραβά μάτια» στις λευκές Νύχτες και τη μαύρη εργασία (που γίνονται χωρίς άδεια της Περιφέρειας μεν, αλλά και χωρίς να τις σταματά η Περιφέρεια), στην επικοινωνιακή διαχείριση που βαφτίζει το κρέας ψάρι και την ανικανότητα οικονομία, στη «δημιουργική λογιστική», και κυρίως στο να παραδώσει τα χρήματα της Περιφέρειας (χρήματα του ελληνικού λαού) στην Τράπεζα της Ελλάδος για να μπορεί να τα δίνει απευθείας ο Ε Τσακαλώτος στις δόσεις του ΔΝΤ και στη μαύρη τρύπα του χρέους! Ακόμη και τα στενά όρια της «θεσμικής δημοκρατίας» του Καλλικράτη έχουν παραβιαστεί: λ.χ. η Περιφερειακή Αρχή απαντά μόνο όποιες ερωτήσεις συμβούλων επιθυμεί, σοβαρά θέματα που μπαίνουν από άλλες παρατάξεις δεν έρχονται ποτέ στο Συμβούλιο, τα οικονομικά θέματα να συζητιούνται πάντα με εισήγηση τελευταίας στιγμής, οι επιτροπές «διαβούλευσης» του Καλλικράτη (που είναι επίφαση δημοκρατίας) να μη λειτουργούν ούτε καν για το τυπικό κ.λπ. Ούτως ή άλλως, προϊόντος του χρόνου, το Περιφερειακό Συμβούλιο συζητά όσο γίνεται λιγότερα θέματα και οι κατευθυντήριες γραμμές της πολιτικής χαράζονται εκτός Συμβουλίου. Στο Συμβούλιο εισάγονται κυρίως θέματα διαχείρισης και με τρόπο μεμονωμένο (ΜΠΕ, χωροθέτηση λαϊκών αγορών, χρηματοδότηση ιδρυμάτων κ.λπ). Χαρακτηριστικό παράδειγμα το θέμα των κεραιών κινητής τηλεφωνίας, που παρά τις δεσμεύσεις επί ένα έτος, δεν έχει εισαχθεί ποτέ στο Συμβούλιο ως θέμα η συνολική συζήτηση για το σε ποιες περιοχές και πόσες κεραίες ανά εταιρεία θεωρεί το συμβούλιο ότι μπορούν να χωροθετηθούν, ώστε να μην προκύπτει κάθε φορά ζήτημα αδειοδότησης μεμονωμένης κεραίας σε κατοικημένη περιοχή, εις βάρος της υγείας των κατοίκων. Τους τελευταίους μήνες, από θέματα πολιτικού ενδιαφέροντος συζητήθηκε μόνο το προσφυγικό και αυτό όχι τη στιγμή που υπήρχε ζήτημα να συζητήσουμε πώς θα βοηθήσει η περιφέρεια Αττικής, αλλά όταν βόλευε την Περιφέρεια Αττικής για να διαλαλήσει την αρμοδιότητα που ζητά επί των ευρωπαϊκών κονδυλίων για τους πρόσφυγες.Όλα αυτά αφορούσαν και αφορούν βέβαια τη διαχείριση της αλλαγής πολιτικής προς το «ρεαλισμό» των μνημονίων και της συμφωνίας με τους ολιγάρχες, τόσο απέναντι στους ψηφοφόρους της παράταξης, όσο και απέναντι στους ίδιους τους 61 συμβούλους της Δύναμης Ζωής: να πειστούν δηλ. ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος που υπάρχει, να διαχειριστούν με «καλύτερο» τρόπο την πολιτική των Μνημονίων και της ΕΕ. Ήδη στους πρώτους μήνες της θητείας (Νοέμβρη 2014) ένας σύμβουλος (Δ. Αρβανίτης) διαφώνησε και παραιτήθηκε (αντικαταστάθηκε), με αφορμή τον προϋπολογισμό. Τον Μάρτιο 2015 προέκυψε μια σοβαρή διαφοροποίηση, στο θέμα της ΜΠΕ για την «αξιοποίηση» (δηλ ιδιωτικοποίηση) στα Αστέρια Γλυφάδας (οι αγώνες των κατοίκων χρονολογούνται από το 1995, και σε αυτές συμμετείχε και ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ), όταν

9

τελικά η επένδυση πέρασε με τις ψήφους Σγουρού και Κουμουτσάκου καθώς από τους συμβούλους της Δούρου 5 καταψήφισαν, 4 ψήφισαν λευκό και 1 δήλωσε «απών» (κυρίως οι σύμβουλοι από τα νότια ή όσοι είχαν συμμετάσχει με κάποιο τρόπο στις κινητοποιήσεις στο παρελθόν). Η διαφοροποίηση σε αυτή την έκταση δεν είχε συνέχεια, υπάρχει όμως ιδιαίτερη προσπάθεια από το επιτελείο της Δούρου έκτοτε τα «ακανθώδη» θέματα (λχ. Γήπεδο Ν. Φιλαδέλφειας) να μην εισάγονται για συζήτηση ή να εισάγονται αφού έχουν πρώτα δημιουργηθεί ήδη «τετελεσμένα». Μετά την ψήφιση του ΠΕΣΔΑ (Σεπτέμβρης 2015) ανεξαρτητοποιήθηκαν από την παράταξη της Δούρου δύο σύμβουλοι: η Φλώρα Νικολιδάκη (Αρ. Ρεύμα) και ο Μάκης Μαντάς (ΚΟΕ). Αυτό είναι μια θετική εξέλιξη. Με τους συμβούλους αυτούς επιδιώκουμε κοινή δράση, κοινές παρεμβάσεις και ανάδειξη από κοινού θεμάτων στο Περιφερειακό Συμβούλιο.Όμως, πέρα από μεμονωμένες περιπτώσεις, στην παράταξη της Δούρου ουδέποτε έθεσε κανείς ζήτημα πολιτικής κατεύθυνσης, παρά μόνο «διαχείρισης»: ουδέποτε αμφισβητήθηκαν τα ΕΣΠΑ, παρά μόνο ο τρόπος διάθεσής τους. Ακόμη και πρόσφατα (Νοέμβρης 2015) που ήρθε για ψήφιση στο Περιφερειακό Συμβούλιο η νέα Κοινή Αλιευτική Πολιτική (το αντίστοιχο της ΚΑΠ στην αλιεία), υπερψηφίστηκε από όλους τους παρόντες συμβούλους που ανήκουν στη «Δύναμη Ζωής», ακόμη και από μέλη της παράταξης που διακηρυκτικά είναι κατά της ευρωζώνης.Σε κάθε περίπτωση, τόσο η «συγκατοίκηση» με συμβούλους (8) και αντιπεριφερειάρχες (4) της ΛΑΕ (παρότι υπάρχει και το «μαξιλάρι» των 5 συμβούλων των ΑΝΕΛ για να μη χαθεί η πλειοψηφία του ΠΕΣΥ), όσο και η ίδια η προσπάθεια να φαίνεται ότι υπάρχει «αριστερή διαχείριση» στην Περιφέρεια και «αυτοδιοικητική αυτονομία» από την κυβέρνηση, οδηγούν και σε κάποιες αντιπολιτευτικές ενέργειες: η αντιπαράθεση για την εκποίηση των Λιπασμάτων μαζί με τη ζώνη ΟΛΠ (θέμα που το σήκωσε κυρίως ο αντιπεριφερειάρχης Πειραιά Γ. Γαβρίλης, και μετά την εξαίρεσή τους πανηγύρισε «ξεχνώντας» προς στιγμήν την πάγια θέση κατά της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ, όπως ακριβώς δηλαδή και ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ) ή η υποστήριξη αιτημάτων εργαζομένων (πχ μισθοδοσία υπαλλήλων περιφέρειας, που συνοδεύτηκε μόνο από έκδοση ψηφίσματος) αλλά και η «αντιπολιτευτική» διαμαρτυρία για το θέμα της αρμοδιότητας τελικής έγκρισης των απορριμμάτων. Θα υπάρχουν δηλαδή κάποιες αντιπολιτευτικές «στιγμές» ώστε να κρατιέται και η αυτονομία της παράταξης (επικοινωνιακά) και να δίνεται άλλοθι στους συμβούλους της ΛΑΕ (και άλλους που πιθανόν να διαφωνούν) ότι μέσα από τη συμμετοχή τους στην Δύναμη Ζωής «κάτι πετυχαίνουν», αλλά και για να μπορεί να κρατηθεί η «Δύναμη Ζωής» και η επικεφαλής της, μακριά από την κοινωνική δυσαρέσκεια και τη φθορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Οι πολιτικές επιδιώξεις για πλασάρισμα στην επόμενη μέρα του πολιτικού σκηνικού, αποτελούν «κοινό μυστικό».

Οι άλλες παρατάξεις στο Περιφερειακό Συμβούλιο (κατά σειρά εκλογής)

Η παράταξη Σγουρού (παράταξη του ΠΑΣΟΚ, σε συνεργασία με κάποια στελέχη της ΝΔ) επικαθορίζεται στη στάση της από τη ανάγκη να αποτελεί το «αντίπαλο δέος» που θα ξανακερδίσει την Περιφέρεια Αττικής στις επόμενες εκλογές. Καθώς η Διοίκηση Δούρου υλοποιεί κατά 90% τον σχεδιασμό και τα έργα της Διοίκησης Σγουρού, η παράταξη του Σγουρού κυρίως εντοπίζει στο θέμα της «δικαίωσής» της, εστιάζοντας στην αντίθεση όσων έλεγε η Δύναμη Ζωής προεκλογικά και το τι υλοποιεί τώρα, και δίνει έμφαση στα (ομολογουμένως πολλά) «διαχειριστικά» λάθη. Να παρατηρήσουμε εδώ ότι είναι όντως τέτοια η δέσμευση που παράγει το μνημονιακό πλαίσιο, το ΕΣΠΑ και ο Καλλικράτης, που όντως είναι ακριβές ότι ο «διαχειριστής» αυτού του πλαισίου κυρίως μπορεί να κριθεί όχι με βάση την πολιτική που ασκεί, αλλά τη διαχείριση που κάνει. Σε αυτό βοηθά η στάση της Διοίκησης Δούρου, που όχι μόνο δεν αμφισβητεί αυτό το πλαίσιο, αλλά το χρησιμοποιεί και ως επιχείρημα για το «τι μπορεί ή τι δεν μπορεί να κάνει». Στις κρίσιμες αποφάσεις, βέβαια, (προϋπολογισμός, ΠΕΣΔΑ, Αστέρια Γλυφάδας,

10

γήπεδα κ.λπ.), η παράταξη Σγουρού είναι έτοιμη να στηρίξει για να περάσουν όλες οι τομές. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Σγουρός ποτέ δεν ασκεί αντιπολίτευση στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά αντιθέτως τοποθετείται από τη σκοπιά ότι τα μνημόνιο είναι το πλαίσιο εντός του οποίου πρέπει να κινηθεί η Τ.Α. (στάση που κρατάει και στην ΕΝΠΕ): για παράδειγμα, στη σύγκρουση για τα αποθεματικά ο Γ. Σγουρός δεν αντιτάχθηκε να δοθούν τα αποθεματικά στην ΤτΕ «αν αυτό είναι αναγκαίο για τη χώρα», αλλά ζήτησε να δοθούν νομικές εγγυήσεις στα μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου για να μην έχουν ευθύνες σε περίπτωση κουρέματος κλπ –κάτι το οποίο και τελικά έγινε, εκ των υστέρων από την κυβέρνηση.

Η παράταξη Κουμουτσάκου (επίσημη παράταξη ΝΔ) βρίσκεται σε σύμπλευση με την παράταξη της Δούρου. Αυτό είχε ήδη διαφανεί από τον δεύτερο γύρο των περιφερειακών εκλογών, αλλά έχει επεκταθεί σε όλα τα βασικά θέματα του Περιφερειακού Συμβουλίου: ΠΕΣΔΑ, αποθεματικά κ.λπ. Όταν τίθενται πολιτικά θέματα (λχ προσφυγικό) βρίσκει την ευκαιρία να ασκήσει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μεταφέροντας στο συμβούλιο τον κεντρικοπολιτικό λόγο της ΝΔ –το Περιφερειακό Συμβούλιο (ΠεΣυ) πολλές φορές μοιάζει με «μικρή Βουλή». Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κουμουτσάκος δεν έχει παραιτηθεί, παρότι είναι πλέον βουλευτής.

Η παράταξη της Χρυσής Αυγής (Ελληνική Αυγή) έχει επικεφαλής τον Η. Παναγιώταρο. Σε συνέχεια των όσων συνέβησαν μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου των περιφερειακών εκλογών (που η Δούρου δεν πήρε ποτέ ξεκάθαρη θέση ότι δεν θέλει τις ψήφους των φασιστών, αντιθέτως επιδίωξε τη δημόσια στήριξη από τον Β. Μαρινάκη), η παράταξη της Χρυσής Αυγής φροντίζει να μην προκαλεί στο ΠεΣυ και σε αντάλλαγμα αντιμετωπίζεται από την παράταξη της Δούρου με «ευγένεια» (εκτός από το ότι πήραν γραφεία, είναι χαρακτηριστικό ότι ποτέ οι σύμβουλοι της Δούρου δεν έχουν γιουχάρει τους Χρυσαυγίτες όταν μιλάνε –υποτίθεται για να μην τους δίνουν αξία, στην πραγματικότητα όμως νομιμοποιώντας το να ακούγεται χωρίς αντίδραση ο ακροδεξιός λόγος). Στα περισσότερα θέματα δεν παίρνουν θέση ή καταψηφίζουν, δεν ανοίγουν θέματα στο ΠεΣυ, τοποθετούνται μόνο στα ζητήματα που έχουν πολιτικό ενδιαφέρον, πουλώντας μια δήθεν λαϊκή αντιπολίτευση στο Μνημόνιο και προσπαθώντας να πείσουν ότι η αντιπολίτευσή τους γίνεται για την υπεράσπιση των εργαζομένων και των φτωχών (χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση για το ατύχημα στα ΕΛΠΕ). Η αντιμετώπισή της Χρυσής Αυγής είναι σημαντικό θέμα που πρέπει να ιεραρχήσουμε. Ο μόνος πραγματικός τρόπος αντιμετώπισης του ακροδεξιού μορφώματος στο ΠεΣυ είναι η παρουσία κόσμου του κινήματος που τους γιουχάρει ή φωνάζει αντιφασιστικά συνθήματα, όπως έγινε στη συνεδρίαση για τον ΠΕΣΔΑ και στη συνεδρίαση για το προσφυγικό, ώστε να μη μένει αναπάντητο και ατσαλάκωτο το φασιστικό τους δηλητήριο. Είναι το λιγότερο χρέος μας αυτό που έγινε στη συνεδρίαση για το προσφυγικό.

Η Λαϊκή Συσπείρωση (ο Θ.Παφίλης, που ήταν επικεφαλής, έχει παραιτηθεί και επικεφαλής είναι ο Γ. Μανουσογιαννάκης) έχει μια μακρά εμπειρία στο ΠεΣυ, με άποψη και θέση όχι μόνο στα γενικά της Τ.Α. αλλά και σε επιμέρους θέματα. Η παρέμβασή της στο ΠεΣυ χαρακτηρίζεται από τον γενικό λόγο του ΚΚΕ και μια κεντρικοπολιτική αντιπαράθεση, αλλά δεν περιορίζεται σε αυτόν, καθώς επεξεργάζονται και μιλούν και για όλα τα θέματα, που αφορούν κάθε Δήμο ή γειτονιά, ενώ έχουν παρέμβαση και στους υπαλλήλους της Περιφέρειας. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν δείχνουν ενδιαφέρον για συμμαχίες και κοινή στάση στο ΠεΣυ, και μέχρι πρότινος ο μόνος τρόπος κοινής στάσης ήταν το ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις ψηφίζαμε (αντικειμενικά) τα ίδια ή στηρίζαμε τα δικά τους ψηφίσματα. Το τελευταίο διάστημα, μετά την ανεξαρτητοποίηση των 2 συμβούλων της Δούρου έχουμε εντείνει την προσπάθεια για κοινή στάση της ΑΑΑ, της ΛΣ και των 2 ανεξάρτητων, τουλάχιστον για να έρχονται πολιτικά θέματα στο ΠεΣυ. Επίσης, δεν έχουν την αντίληψη κινητοποίησης κόσμου για θέματα που έρχονται στο Περιφερειακό Συμβούλιο –με την πρόσφατη εξαίρεση του ωραρίου καταστημάτων, τις προηγούμενες φορές που κινητοποιήθηκε και δικός

11

τους κόσμος ήταν σε κοινές κινητοποιήσεις (πχ μεταφορές μαθητών, πλημμύρες κλπ)

Η παράταξη των ΑΝΕΛ (από την οποία είχε παραιτηθεί ο Χαϊκάλης ήδη όταν έγινε βουλευτής, είναι όμως εκλεγμένος σύμβουλος ο ΓΓ των ΑΝΕΛ Γ. Μοίρας) έχει αλλάξει στάση στο ΠεΣυ. Μέχρι τις εκλογές του Σεπτέμβρη 2015, η παράταξη των ΑΝΕΛ ασκούσε κριτική στον τρόπο διαχείρισης της διοίκησης Δούρου, και μάλιστα από τη σκοπιά των δαπανών για κοινωνικές ανάγκες, είχε καταψηφίσει θέματα, είχε σηκώσει αντιπαράθεση (στην Οικονομική Επιτροπή) ενάντια στην ανάθεση έργου στη Ζίμενς. Αυτό απηχούσε και μια «πικρία» γιατί η Διοίκηση Δούρου δεν τους είχε επιλέξει αρχικά ως «προνομιακούς συνομιλητές» (όπως ήδη γινόταν στο κεντρικό πολιτικό), αλλά προτιμούσε λ.χ. τη συνεννόηση με την παράταξη Κουμουτσάκου. Σε κρίσιμες επιλογές, βέβαια, της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως τα αποθεματικά, είχε στηρίξει τις κυβερνητικές επιλογές. Από τις εκλογές του Σεπτέμβρη και μετά, όμως, η στάση τους έχει αλλάξει ριζικά: υπερασπίζονται όχι μόνο τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και τη Διοίκηση Δούρου με κάθε τρόπο, και αποτελούν τη σίγουρη εγγύηση για να μη χάσει την πλειοψηφία του ΠεΣυ η Ρ.Δούρου.

Η παράταξη του Τζήμερου (που έχει εκλέξει 2 συμβούλους) δεν ασχολείται με κανένα θέμα του περιφερειακού συμβουλίου και συνήθως δεν έρχεται καν (χαρακτηριστικό είναι ότι ο δεύτερος της παράταξης δεν έχει έρθει ποτέ στο ΠεΣυ, και καλύπτεται από τον Πρόεδρο του ΠεΣυ για να μη διαγραφεί!). Παρότι το προεκλογικό τους προφίλ ήταν αυτό των «τεχνοκρατών» και «μάνατζερς του (αγνού και αμόλυντου) ιδιωτικού τομέα» δεν υπάρχει καμιά παράταξη στο ΠεΣυ που να έχει τόσο κενό λόγο και τόσο καρμπόν τοποθέτηση. Ανεξαρτήτως του θέματος, από τη μεταφορά μαθητών ως τα ΕΣΠΑ, το μόνο που λένε είναι «να υπερασπιστούμε την επιχειρηματικότητα» (χωρίς καν συγκεκριμένο περιεχόμενο τι σημαίνει αυτό π.χ. στις μεταφορές μαθητών) και διαφήμιση των logistics ως τρόπο διοίκησης (!!). Το μόνο που πραγματικά τους κινητοποιεί είναι ο αντικομμουνισμός (με πέσιμο στη ΛΣ) και η ακροδεξιά προσπάθεια να παρουσιάσουν ότι «όλοι οι πολιτικοί είναι άχρηστοι», με βιντεάκια από το ΠεΣυ κλπ. Η στήριξη συγκεκριμένων κέντρων σε αυτούς τους ακροδεξιούς νεοφιλελεύθερους πουθενάδες φάνηκε έντονα όταν σε μια συνεδρίαση ΠεΣυ ο Θ. Τζήμερος ήρθε για μισή ώρα συνοδευόμενος από την κάμερα του ΣΚΑΙ (!) για να δημιουργήσει μια φασαρία στο ΠεΣυ, και να αποχωρήσει επιδεικτικά για να παιχτεί το επεισόδιο αργότερα στο δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΙ!

Η παράταξη της Μ. Γιαννακάκη (ΔΗΜΑΡ-Οικολόγοι) και του Α.Γάκη (ΑΝΑΣΑ Οικολογίας) δεν έχουν ιδιαίτερη παρουσία στο ΠεΣυ, ψηφίζουν μαζί με την πλειοψηφία της δύναμης Ζωής, ενώ ειδικά η δεύτερη έχει σχεδόν απορροφηθεί από την παράταξη της Δούρου –ειδικά από τότε που ο Α. Γάκης ανέλαβε θέση «εντεταλμένου συμβούλου». Ο Π. Μαντούβαλος εμφανίζεται σπανίως και η τοποθέτησή του εξαρτάται από το τι «μαγειρεύει» σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο κάθε φορά.

Για τον απολογισμό της δράσης και των παρεμβάσεών μας

Κάνοντας έναν απολογισμό της δράσης και των παρεμβάσεών μας, την περίοδο από την προηγούμενη συνέλευσή μας ως σήμερα, ως περιφερειακό σχήμα, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι μιλάμε για την Περιφέρεια Αττικής, την πιο μεγάλη περιφέρεια, με το μισό πληθυσμό της χώρας και με ιδιαίτερη πολιτική και κοινωνική σημασία. Είναι μία από τις 2 περιφέρειες (από τις 13 συνολικά) με διοίκηση ΣΥΡΙΖΑ. Η παρέμβασή μας αγκάλιασε μια μεγάλη γκάμα θεμάτων λόγω και του εύρους της περιφέρειας αλλά και του αναβαθμισμένου ρόλου των περιφερειών ως εκφράσεων του τοπικού κράτους. Σε αρκετές περιπτώσεις πήραμε την πρωτοβουλία να ανοίξουμε θέματα, αλλά όπως ήταν φυσικό η προσπάθεια αυτή δεν βρήκε ανάλογη ανταπόκριση από την πλειονότητα των ΜΜΕ. Η αλήθεια είναι πως, ενώ πάρα πολλά ζητήματα αποτελούν θέματα της Περιφέρειας δεν υπάρχει το ανάλογο πολιτικό ενδιαφέρον παρακολούθησης και ενασχόλησης:

12

πολύς κόσμος δεν γνωρίζει ποιες είναι οι δυνατότητες της Περιφέρειας και ποιες οι αρμοδιότητες, η περιφέρεια είναι «μακρινή» σε σχέση με τον Δήμο ή ένα Υπουργείο. Αυτή την κατάσταση την καλλιεργούσε και η Διοίκηση Σγουρού και η Διοίκηση Δούρου, γιατί τους «προφυλάσσει» από τις ευθύνες τους.

Από τα θέματα που ανοίξαμε, αυτά που ξεχωρίζουμε είναι : Το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Διατυπώσαμε μια επεξεργασμένη και

συνολική άποψη για το θέμα και πήραμε πρωτοβουλίες για δημόσια ουσιαστική συζήτηση γύρω από το ζήτημα με τη συζήτηση που διοργανώσαμε το Νοέμβρη και τη συζήτηση στη Δυτική Αθήνα που συνδιοργανώθηκε με τις αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλης της περιοχής. Είχαμε άμεση επικοινωνία με τις επιτροπές αγώνα σε Φυλή, Γραμματικό, Κερατέα υποστηρίζοντας τους αγώνες τους. Εναντιωθήκαμε στο νέο ΠΕΣΔΑ που έφερε η Δούρου διατυπώνοντας δημόσια τη δική μας πρόταση από πολύ νωρίς. Με πρωτοβουλία μας έγινε συνάντηση-ενημέρωση των αντικαπιταλιστικών κινήσεων πόλης Αττικής για το θέμα. Σημαντικές παρεμβάσεις για το θέμα έγιναν και σε επίπεδο περιφερειακού συμβουλίου. Δεν κατορθώσαμε, παρόλο ότι το είχαμε αποφασίσει να οργανώσουμε επιστημονική ημερίδα σε συνεργασία με τις κινήσεις πόλης και συζήτηση για το θέμα στην Ανατολική Αττική.

Τον αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση δημόσιας περιουσίας και ελεύθερων χώρων και την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ, αναδεικνύοντας τα θέματα του Ελληνικού, των Λιπασμάτων και του ΟΛΠ, του Αστέρα Βουλιαγμένης, του Άλσους της Ν. Φιλαδέλφειας και του γηπέδου του Μελισσανίδη, της Ακαδημίας Πλάτωνος κ.α. Με στήριξη των αγωνιστικών πρωτοβουλιών και συλλογικοτήτων που μάχονται ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και με προσπάθεια να συμβάλουμε στο συντονισμό των αγωνιζόμενων δυνάμεων ιδιαίτερα στο παραλιακό μέτωπο.

Την ανάδειξη της ανάγκης για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους τους εργαζόμενους και ειδικά αυτούς στους ΟΤΑ, ενάντια στις ποικίλες μορφές ελαστικής εργασίας και τα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, την υποτιθέμενη αντιμετώπιση της ανεργίας μέσω «κοινωνικής επιχειρηματικότητας». Η ΑΑΑ δημοσιοποίησε το ατύχημα του πενταμηνίτη εργαζόμενου στην καθαριότητα στο Δήμο Μεγάρων –όταν ακόμη δεν το γνωριζε ούτε η ΠΟΕ ΟΤΑ.

Το θέμα των προσφύγων και μεταναστών. Ιδιαίτερη ήταν η συμβολή μας στην κινητοποίηση των Σύρων Προσφύγων τον περασμένο Δεκέμβρη στο Σύνταγμα, στις κινητοποιήσεις ενάντια στα κέντρα κράτησης, αλλά και στην τρέχουσα περίοδο με τοποθέτηση-παρέμβαση στο περιφερειακό συμβούλιο, όσο και με παρεμβάσεις σε Γαλάτσι, Ελληνικό σε συνεργασία με τις κινήσεις πόλης.

Την προβολή και διεκδίκηση της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών ενάντια στον αντιλαϊκό προϋπολογισμό της διοίκησης Δούρου και στη χρηματοδότηση επιχειρηματικών συμφερόντων (Μελισσανίδης, Αλαφούζος, Μπόμπολας κλπ)

Αναδείξαμε περιβαλλοντικά ζητήματα, σε συνεργασία με τις αντίστοιχες πρωτοβουλίες κατοίκων και περιβαλλοντικές κινήσεις, όπως τα ρέματα (λ.χ. ρέμα Πικροδάφνης, ρέμα Ραφήνας), τα ανενεργά λατομεία (λ.χ. λατομείο Σταύρου), τα πάρκα (λ.χ. Αττικό Άλσος, Πεδίο Άρεως)

Την ανάδειξη του θέματος της κατακύρωσης της σύμβασης με την αμαρτωλή Siemens. Ήταν η ΑΑΑ που δημοσιοποίησε και στιγμάτισε, εκτός από την ίδια τη σύμβαση, την

13

προσπάθεια της Διοίκησης Δούρου να στραφεί εναντίον των υπαλλήλων που μπήκανε μπόδιο στα σχέδια Δούρου-Καραμάνου και Ζίμενς.

Σε ειδικότερα θέματα:Ως ΑΑΑ έχουμε κάνει τουλάχιστον 10 ερωτήσεις-επερωτήσεις σε σημαντικά θέματα: 1. Για το ΣΟΑΠ Αθηνας-Αττικής, 2. Για το Mall στην Ακαδημία Πλάτωνος, 3. Για τον ΕΝΦΙΑ στα κτίρια Π.Α., 4. Για τις ενέργειες της Π.Α. για τους Σύρους Πρόσφυγες (Δεκ 2014), 5. Για την απόφαση Ελεγκτικού για 7 εκ. Αλαφούζου, 6. Για τη Siemens, 7. Για τη λειτουργία μονάδων επικίνδυνων αποβλήτων (συμφερόντων Μελισσανίδη) στην περιοχή Λιπασμάτων Δραπετσώνας, 8. Για το έγκλημα στα ΕΛΠΕ, 9. Για τη λειτουργία του ΠεΣυ, 10. Για την κοινωνική πολιτική της Περιφέρειας. Από αυτές μόνο οι 3 έχουν απαντηθεί εγγράφως, δύο συζητήθηκαν στο Περιφερειακό Συμβούλιο (αλλά δεν απαντήθηκαν ποτέ εγγράφως), μία (για Λιπάσματα) αποτέλεσε την αφορμή για δύο ελέγχους στις εγκαταστάσεις του Μελισσανίδη, που κατέληξαν σε δύο πρόστιμα στον ΟΛΠ. Ως ΑΑΑ έχουμε φέρει προ ημερησίας διάταξης στο ΠεΣυ τα εξής θέματα: ΧΥΤΑ Γραμματικού, ακύρωση αποφάσεων αποκεντρωμένης Διοίκησης (Γ. Αγγελάκα), ξεπούλημα ΟΛΠ-Λιπασμάτων, εξελίξεις σχετικά με το κονδύλι των 7 εκ. στον Αλαφούζο, ΜΠΕ Μελισσανίδη στη Ν. Φιλαδέλφεια.Έχουμε παρέμβει και εκδώσει ανακοινώσεις επίσης για τα ρέματα, τις Λευκές Νύχτες και το ωράριο, την παιδική χαρά Κονίστρα, τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, τα αντιπλημμυρικά έργα στην Περιφέρεια. Έχουμε αντικρούσει με αναλυτικές ανακοινώσεις (πιο αναλυτικές και πλήρεις από κάθε άλλη παράταξη) τα ψέματα της Διοίκησης Δούρου στο θέμα της εργολαβίας καθαριότητας, της (μη) συμπαράστασης στους Σύρους πρόσφυγες, του προϋπολογισμού (κατά πόσον ήταν «υποχρεωμένοι» να ακολουθήσουν τον προϋπολογισμό Σγουρού), της μη αναθεώρησης, του πραγματικού σκοπού της μεταφοράς των αποθεματικών στην ΤτΕ, του πραγματικού σκοπού της νομοθετικής ρύθμισης μετά, της έλλειψης οποιαδήποτε κοινωνικής πολιτικής, της πραγματικής εικόνας για την εκτέλεση του προϋπολογισμού. Επίσης, έχουν συνυπογραφεί 3 ανακοινώσεις μαζί με όλες τις αντικαπιταλιστικές κινήσεις γειτονιάς και περιφέρειας.Ιδιαίτερα σημαντική θεωρούμε την πρωτοβουλία για πανελλαδική συνάντηση των αντικαπιταλιστικών κινήσεων περιφέρειας (Δεκέμβριος 2014). Η συνάντηση ήταν ιδιαίτερη χρήσιμη για όλες τις κινήσεις που πήραν μέρος. Η αδυναμία ήταν ότι παρά την εκπεφρασμένη διάθεση για διαμόρφωση κοινών παρεμβάσεων και μονιμοποίηση των συναντήσεων και της επικοινωνίας δεν καταφέραμε να προχωρήσουμε σε αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να σημειώσουμε ως αδυναμία μας ότι οι παρεμβάσεις μας ήταν κυρίως από την πλευρά ανάδειξης, αποκάλυψης των θεμάτων και διαμόρφωσης θέσης αλλά υστερούμε στην πλευρά μιας κινηματικής διεκδικητικής παρέμβασης απέναντι στην περιφέρεια αλλά και την κυβέρνηση, που θα βάζει συγκεκριμένους στόχους. Αυτό χρειάζεται συγκεκριμένες επεξεργασίες, όπως πχ η επεξεργασία για μια πρόταση συγκεκριμένων χώρων που μπορούν να στεγάσουν άστεγους και πρόσφυγες/μετανάστες.Η όποια δική μας ισχύς, πηγάζει μέσα από την ενεργοποίηση του λαϊκού κινήματος. Αυτό το στοιχείο απουσιάζει ή βρίσκεται σε ανεπάρκεια, ή είναι αναντίστοιχο με τις ανάγκες. Προϋπόθεση να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί και να σημειώσουμε νίκες, είναι η μεγαλύτερη παρουσία των ενδιαφερόμενων στο περιφερειακό συμβούλιο όταν συζητιούνται τα προβλήματα τους. Με τα σημερινά δεδομένα η μάχη που δίνεται στο Περιφερειακό Συμβούλιο (που η λειτουργία του μοιάζει με μικρογραφία του κοινοβουλίου) είναι κυρίως μάχη που περιορίζεται από τους υφιστάμενους συσχετισμούς εντός του και τίποτα περισσότερο.

Για τα μέτωπα του επόμενου διαστήματος

Πρέπει να προταχθούν ζητήματα που φέρνουν αντιμέτωπη την πολιτική του Μνημονίου 3 και τις

14

ιδιαίτερες εκφράσεις της στην Περιφέρεια Αττικής με τα λαϊκά συμφέροντα. Πρέπει αυτά να βρεθεί τρόπος να αγγίζουν άμεσα όχι μόνο αντικειμενικά, αλλά ταυτόχρονα και υποκειμενικά τους πολίτες. Μέσα από αυτές τις διαδικασίες μπορούν και πρέπει να χτιστούν οι απαραίτητες πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες, που θα μετατοπίσουν το κέντρο πάλης από τη γραφειοκρατία της Περιφέρειας, στους δρόμους. Αλλά θα συμβάλλουν αποφασιστικά και στο πεδίο της αλλαγής πολιτικών, κοινωνικών και εκλογικών συσχετισμών.

Το μέτωπο ενάντια στην ιδιωτικοποίηση – «αξιοποίηση» των δημόσιων χώρων αλλά και των δημόσιων υποδομών είναι ένα πρώτο κρίσιμο μέτωπο. Με εμβληματική σημασία στη μάχη για το Ελληνικό αλλά και ενοποίηση και σύνδεση με όλα τα ανοιχτά μέτωπα. Με συμβολή στην προσπάθεια συντονισμού τους με στόχο τη διαμόρφωση ενός παλλαϊκού μετώπου ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων χώρων και υποδομών. Χρειάζεται τα ζητήματα που προκύπτουν από το νέο Ρυθμιστικό αλλά και το Χωροταξικό, να αναδειχτούν και να διεκδικηθεί η κατάργηση τους, όπως και το θέμα του ΤΑΙΠΕΔ και του νέου Ταμείου ξεπουλήματος των 50 δισ (βλ. αναλυτικά παρακάτω).

Η διαμόρφωση και η διεκδίκηση μιας πολιτικής διαχείρισης των απορριμμάτων με βάση τις λαϊκές ανάγκες. Το μέτωπο αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία, μετά την ψήφιση του ΠΕΣΔΑ, της συζήτησης των Δήμων για τοπικά σχέδια διαχείρισης αποβλήτων, και την κατάσταση στους τομείς καθαριότητας των δήμων που είναι τραγική λόγω των ελλείψεων προσωπικού και υλικών υποδομών. Με αυτή την έννοια πρέπει να συνεχίσουμε την επεξεργασία της θέσης μας, και να ενοποιήσουμε την παρέμβασή μας με τις αριστερές αντικαπιταλιστικές κινήσεις στους δήμους. Να ενισχύσουμε τον αγώνα για το κλείσιμο της χωματερής στη Φυλή και την αποτροπή κατασκευής και λειτουργίας ΧΥΤΑ στο Γραμματικό. Να προβάλλουμε τη θέση μας για δημόσιο σύστημα διαχείρισης, από τη σκοπιά των κοινωνικών αναγκών, της προστασίας του περιβάλλοντος και της δημιουργίας θέσεων μόνιμης εργασίας (βλ. αναλυτικά παρακάτω).

Χρειάζεται να γίνει δουλειά στον προϋπολογισμό, με αξιοποίηση της ήδη υπάρχουσας, ώστε να προκύπτει μια κατά το δυνατό τεκμηριωμένη πρόταση για αλλαγή ποσοστών ανάμεσα σε αντικοινωνικές δαπάνες και κοινωνική πολιτική. Στο πλαίσιο αυτό εξέχουσα θέση πρέπει να έχει η αναμόρφωση του προϋπολογισμού με αφαίρεση κονδυλίων για γήπεδα Αλαφούζου – Μελισσανίδη και άλλα έργα που κατευθύνονται για την κερδοφορία των μεγαλοεργολάβων. Η ανάδειξη, διεκδίκηση και προβολή λαϊκών αιτημάτων σε συνδυασμό δημοτικού και περιφερειακού επιπέδου. Βασικό ζήτημα η αξιοποίηση των αποθεματικών για κοινωνικές ανάγκες.

Άμεση επιστροφή των αποθεματικών από την Τράπεζα Ελλάδας και αξιοποίηση τους για τις κοινωνικές – λαϊκές ανάγκες και όχι για τις τρύπες του δημόσιου χρέους.

Μετανάστες – Πρόσφυγες (βλ. αναλυτικά παρακάτω)

ΠΕΠ Αττικής: χρειάζεται μια συνολική αντιπαράθεση τόσο με το μοντέλο που προτείνει το ΠΕΠ Αττικής (σύμπραξη με ιδιωτικό τομέα, προώθηση μορφών ελαστικής εργασίας και κοινωνικής οικονομίας με αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, νεοφιλελεύθερη πολιτική «καταπολέμησης της φτώχειας», αναδιάρθρωση της παραγωγής), όσο και με την ίδια τη λογική ότι πρέπει να προσαρμοζόμαστε στις απαιτήσεις του ΠΕΠ «για να μην χάσουμε τα κονδύλια του ΕΣΠΑ». Η αντιπαράθεση οφείλει να γίνει στην ουσία του ποιες είναι οι πολιτικές που προωθεί η ΕΕ μέσω της κατανομής της χρηματοδότησης σε «δράσεις», «κωδικούς» και «επιλέξιμες δαπάνες».

15

Να αναβαθμίσουμε την παρουσία μας με νέα ποιοτικά στοιχεία, που θα αναδείξουν περισσότερο την κοινωνική πλευρά της πολιτικής μας σε νέα λαϊκά στρώματα. Προβολή της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών (υγεία, παιδεία, πρόνοια, αντιμετώπιση ανεργίας, στέγαση) και διεκδίκηση χρηματοδότησής τους. Ιδιαίτερα στην Αττική με την τεράστια συσσώρευση πληθυσμού, ιδιαίτερη αιχμή πάλης πρέπει να αποτελέσει η επαναλειτουργία των κλειστών νοσοκομείων, η απαίτηση για πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη όλων των ανασφάλιστων.

Μέτωπο ενάντια στους πλειστηριασμούς. Πρόγραμμα λαϊκής στέγης. Διεκδίκηση στέγασης όλους τους άστεγους, με αξιοποίηση δημόσιων κτιρίων και κλειστών ξενοδοχείων.

Πάλη για μόνιμη σταθερή εργασία. Όχι στα 5μηνα κοινωφελούς εργασίας, την δήθεν καταπολέμηση της ανεργίας μέσω ΚΟΙΝΣΕΠ και τις ποικίλες μορφές ελαστικής εργασίας. Να στηρίξουμε-ενισχύσουμε την οργάνωση κινήματος στους απασχολούμενους ορισμένου χρόνου, οι οποίοι στην πραγματικότητα είναι άνεργοι. Σε συντονισμό με τις κινήσεις πόλης με βάση και την απόφαση της κοινής συνάντησης.

Ανάδειξη της ανάγκης γενναίας αύξησης του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων κσι ενός άλλου σχεδιασμού των χρηματοδοτήσεων για την πραγματική αντιμετώπιση της ανεργίας με δημιουργία θέσεων σταθερής και αμειβόμενης εργασίας. Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους. Δωρεάν μετακίνηση, πλήρεις και δωρεάν κοινωνικές παροχές για όλο το διάστημα της ανεργίας.

Κατάργηση των διοδίων. Να αναλάβει το δημόσιο την κατασκευή, συντήρηση και διαχείριση των εθνικών οδών. Κοινό μέτωπο με τα περιφερειακά σχήματα του οδικού άξονα Καλαμάτα-Θεσσαλονίκη. Άμεση επιστροφή της Αττικής οδού στο δημόσιο, με διαχειριστικό έλεγχο και επιστροφή των παρανόμως εισπραχθέντων τα οποία να διατεθούν για επιδόματα ανεργίας. Η κυβέρνηση να καταγγείλει άμεσα τη σύμβαση παραχώρησης και η Περιφέρεια να αναλάβει τις ευθύνες της. Να καταργηθούν τα διόδια της Αττικής οδού.

Δημόσιες δωρεάν ποιοτικές μεταφορές για όλους τους κατοίκους της Αττικής, και στα πιο απομακρυσμένα σημεία. Αγώνας ενάντια στην αύξηση των εισιτηρίων, τους ελέγχους και τα πρόστιμα.

Προστασία του περιβάλλοντος της Αττικής: δάση, ρέματα, οικοσυστήματα, αρχαιολογικοί χώροι, πάρκα και ελεύθεροι χώροι είναι προϋπόθεση για να υπάρχει στοιχειώδης ποιότητα ζωής για τους κατοίκους, για να μην πνίγεται η Αττική σε κάθε πλημμύρα, για να μειωθεί η μόλυνση του αέρα και του νερού. Αντίσταση στην τσιμεντοποίηση και στην οικοπεδοποίηση της υπαίθρου.

Προστασία της αγροτικής γης και της αγροτικής παραγωγής που έχει απομείνει στην Αττική.

Ενίσχυση της παραγωγής πολιτισμού σε όλα τα επίπεδα, από τα σχολεία μέχρι τις επαγγελματικές θεατρικές ομάδες. Άνοιγμα των δημόσιων κτιρίων στην καλλιτεχνική δημιουργία, ανοιχτά Μουσεία, στήριξη των μικρών θεατρικών και μουσικών σκηνών.

Από τα παραπάνω μέτωπα ξεχωρίζουμε ορισμένα ως άμεσα μέτωπα που θέλουμε να συζητηθούν στη συνέλευση και να διαμορφωθεί η παρέμβασή μας, λαμβάνοντας υπόψη και τον ιδιαίτερο ρόλο που μπορεί να παίξει το σχήμα της περιφέρειας σε αυτά (απορρίμματα, προϋπολογισμός, προσφυγικό κ.ά.). Ταυτόχρονα είμαστε παρόντες και στηρίζουμε την οργάνωση της πάλης και σε μια σειρά άλλα μέτωπα της περιόδου όπως το ζήτημα των πλειστηριασμών και της προστασίας της λαϊκής κατοικίας κ.ά.

16

Για το θέμα των απορριμμάτωνΤο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής στις 8/10/15 ψήφισε την 2η αναθεώρηση του νέου Περιφερειακού Σχεδιασμού για την διαχείριση των Απορριμμάτων (ΠΕΣΔΑ) στην Αττική. Επιγραμματικά (αναλυτικά κείμενα υπάρχουν στο σάιτ της ΑΑΑ anticapitalist-attiki.blogspot.gr) θα θέλαμε να κάνουμε τις εξής παρατηρήσεις:

Παρά τις προεκλογικές διακηρύξεις, δεσμεύσεις και υποσχέσεις της Διοίκησης Δούρου, για ριζικό ανασχεδιασμό της όλης διαχείρισης των απορριμμάτων στην Αττική προς όφελος της κοινωνίας και του περιβάλλοντος, η ψήφιση του νέου νόμου μέσα από την γενικολογία και την αοριστολογία που τον χαρακτηρίζει χειροτερεύει δραματικά την από δω και πέρα διαχείριση του προβλήματος των σκουπιδιών.

H ήδη πληγείσα περιοχή της Φυλής, αλλά και οι νέες στοχευμένες περιοχές του Γραμματικού και της Κερατέας θα κληθούν να σηκώσουν όλο το περιβαλλοντικό βάρος. Οι υφιστάμενες εγκαταστάσεις στη Φυλή όχι μόνον παραμένουν ενεργές αλλά αυξάνεται η δυναμικότητα τους στη διαχείριση σκουπιδιών, ενώ παράλληλα δημιουργούνται νέοι ΧΥΤΑ-ΧΥΤΥ στο Γραμματικό, στην Κερατέα, και επί πλέον πρόκειται να «αξιοποιηθούν» τα 154 ανενεργά λατομεία της Αττικής ως χώροι εναπόθεσης σκουπιδιών.

Οι Δήμοι της Αττικής μέσω των Τοπικών Σχεδίων Διαχείρισης καλούνται να αναλάβουν την κύρια ευθύνη για την διαχείριση των απορριμμάτων τους, χωρίς πόρους, μέσα ή προσλήψεις προσωπικού. Είναι βέβαιο ότι η διαχείριση θα βασιστεί στα 5μηνα, τις ΚΟΙΝΣΕΠ, τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, και στους εργολάβους καθαριότητας.

Τα ήδη φτωχοποιημένα από την κρίση εισοδήματα των λαϊκών στρωμάτων θα επιβαρυνθούν ακόμα περισσότερο, αφού πέρα από το Τέλος Ανακύκλωσης που ήδη πληρώνουν, θα κληθούν από 1/1/16 μέσω των δημοτικών τελών να πληρώνουν νέο φόρο για το Τέλος Ταφής.

Στην ουσία και ο νέος ΠΕΣΔΑ συνεχίζει την εμπορευματοποίηση των σκουπιδιών και χαρίζει μέσω των διαφόρων Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων όπως ΕΣΠΑ, ΣΕΣ, ΠΕΠ, ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΑΜΕΙΟ κ.λ.π. πλούτο και κέρδη στους ιδιώτες εργολάβους, μικρούς και μεγάλους. Ο έλεγχος της ανακύκλωσης θα συνεχίσει να δίνεται στο κεφάλαιο μέσω των ιδιωτικών ΣΣΕΔ , όπως είναι η αμαρτωλή ΕΕΑΑ και τα ιδιωτικά ΚΔΑΥ.

Απέναντι σε αυτή την πολιτική εμείς αντιτάσσουμε την δική μας πολιτική πρόταση. Χρειάζονται να διατεθούν δημόσιοι πόροι και να γίνει άμεση εθνικοποίηση όλων των σημερινών ιδιωτικών δομών όπως είναι η Ε.Ε.Α.Α, ΚΔΑΥ, ΣΜΑ, και με δημιουργία νέων. Με βασικό γνώμονα την υγεία των κατοίκων, την προστασία των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων στην καθαριότητα, την προστασία του περιβάλλοντος, και την εξοικονόμηση πόρων μέσα από την εφαρμογή πολιτικών πρόληψης, μείωσης, ανακύκλωσης, επαναχρησιμοποίησης κ.λπ. μέσα από ένα κεντρικό εθνικό σχεδιασμό με βασικό κριτήριο τον δημόσιο, δημοκρατικό, κοινωνικό και φιλικό περιβαλλοντικά χαρακτήρα. Η χωματερή της Φυλής πρέπει να κλείσει εδώ και τώρα με παράλληλη περιβαλλοντική αποκατάσταση της ευρύτερης περιοχής.

Οι δυνάμεις της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στην Αττική, οι κινήσεις πόλης, οι επιτροπές κατοίκων, οι εργατικές λέσχες, κ.λ.π πρέπει να συμβάλλουν καθοριστικά στην ανάπτυξη κινήματος σε παναττικό επίπεδο. Σε κατεύθυνση τέτοια που μέσα από τον συντονισμό των κινήσεων μας –ιδιαίτερα στη Δυτική Αττική-, να αναληφθούν πρωτοβουλίες ενημέρωσης των τοπικών κοινωνιών. Στην Ανατολική Αττική (Γραμματικό, Κερατέα) με ευθύνη κεντρικά από το σχήμα μας πρέπει να γίνουν προσπάθειες επαφής και βοήθειας για συντονισμό δράσεων με τις όποιες επιτροπές κατοίκων υπάρχουν. Αλλά

17

και στις υπόλοιπες περιοχές της Αττικής όπου το πρόβλημα είναι υποτιμημένο, κάθε κίνηση θα πρέπει άμεσα να κάνει εσωτερική συζήτηση για το θέμα και να πάρει πρωτοβουλίες για να «ανοίξει» το θέμα στις τοπικές κοινωνίες.

Η βασική μας κατεύθυνση πρέπει να στοχεύει στο να απαιτήσουμε και να διεκδικήσουμε να μην πληρώσει πάλι ο λαός, οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα και το περιβάλλον την ανάγκη του κεφαλαίου για απομύζηση πλούτου και κέρδους από το χρυσοφόρο εμπόρευμα των σκουπιδιών.

Προγραμματίζουμε συνάντηση με τις κινήσεις πόλης για τη διοργάνωση επιστημονικής ημερίδας και εκδήλωση στην Ανατολική Αττική για το θέμα.

Ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας, εμπορευματοποίηση και καταστροφή του περιβάλλοντος

Ιδιαίτερης σημασίας ζήτημα στη συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την επιτροπή της ΕΕ αποτελεί η ίδρυση νέου ταμείου υφαρπαγής της δημόσιας περιουσίας, το οποίο επί της ουσίας αποτελεί δυσμενέστερη μετάλλαξη του γνωστού ΤΑΙΠΕΔ. Το νέο ταμείο θα αποτελείται από μια μικτή επιτροπή Ελλήνων και τεχνοκρατών της ΕΕ, με έδρα στην Αθήνα, υπό την στενή επιτήρηση της Κομισιόν. Σε αυτό προβλέπεται να μεταφερθούν περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους ύψους 50 δισ. € (!), με στόχο την αποπληρωμή του δημόσιους χρέους, αλλά και τη λεγόμενη «ενίσχυση της ανάπτυξης». Πρόκειται για ποσό δυσθεώρητο -το οποίο είναι αμφίβολο αν θα μπορούσε να συγκεντρωθεί ξεπουλώντας ακόμη και την τελευταία σπιθαμή δημόσιας γης- και σημαίνει μια πολιτική κατεύθυνση για ολική υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας. Μάλιστα ο ορισμός του ποσού σε αυτό το ύψος σημαίνει ότι πιθανότατα θα ενταχθούν στο ΤΑΙΠΕΔ και τα περιουσιακά εκείνα στοιχεία που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είχε επιχειρησει να περάσει με την αρχική διατύπωση του αρθ. 24 στο ν/σχέδιο «Ρυθμίσεις για την Επανεκκίνηση της Οικονομίας» (δηλαδή η εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου στην οποία υπάγονται όλα τα ακίνητα του δημοσίου - συμπεριλαμβανομένων των Ολυμπιακών - και η περιουσία του ΕΟΤ), κάτι που μπλοκαρίστηκε τότε λόγω αντιδράσεων εντός και εκτός βουλής, δηλαδή και αιγιαλοί-παραλίες και μέρη σε προστατευόμενες περιβαλλοντικά περιοχές, βραχονησίδες κλπ.Οι διαδικασίες ξεπουλήματος πρόκειται να προχωρήσουν ραγδαία, καθώς, σύμφωνα με έγγραφο που κατέθεσε ο Γερούν Ντάισεμπλουμ στην Ολλανδική Βουλή μετά την ψήφιση του Μνημονίου 3, μια σειρά μεγάλων στόχων (Αστέρας Βουλιαγμένης, Ελληνικό, Κασσιώπη, ΟΛΠ, ΟΛΘ, Αεροδρόμια, μαρίνες, ΔΕΣΦΑ-Φυσικό Αέριο), ΤΡΑΙΝΟΣΕ κ.α.) προβλέπεται να έχουν διευθετηθεί μέχρι το τέλος του 2015.Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι μέχρι τώρα το ΤΑΙΠΕΔ για λόγους γραφειοκρατίας, θεσμικών εμπλοκών, αλλά και ρευστής πολιτικής κατάστασης και μεγάλων κοινωνικών αντιστάσεων, δεν είχε καταφέρει να προχωρήσει τις διαδικασίες των ιδιωτικοποιήσεων με τους ρυθμούς που επέβαλαν οι Βρυξέλλες. Ωστόσο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φρόντισε να δεσμευτεί στην απαρέγκλιτη εφαρμογή των μέτρων υπό την στενή εποπτεία των θεσμών.Η διαδικασία του «κατεπείγοντος» στο ξεπούλημα της περιουσίας της χώρας είναι εμφανής στην επί της ουσίας επιταγή από την ΕΕ για παράκαμψη των περιβαλλοντικών μελετών και των αρχαιολογικών υπηρεσιών, προκειμένου να γίνει η διαδικασία του ξεπουλήματος απροκάλυπτα κατά πως βολεύει τον αγοραστή, ενώ σκανδαλώδεις είναι και οι διευκολύνσεις προς τους αγοραστές (δεν θα πληρώνουν τέλη στην τοπική αυτοδιοίκηση, απαλλάσσονται από τον ΕΝΦΙΑ, προβλέπεται να υποβοηθούνται από το ΤΑΙΠΕΔ σε περίπτωση που το έργο είναι κοστοβόρο, προβλέπεται να πάρουν χρηματοδοτήσεις από τα ΕΣΠΑ).Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στην περίπτωση του Ελληνικού, υπόθεση η οποία είχε

18

προκαλέσει σωρεία αντιδράσεων και μάλιστα εκκρεμεί η δικαστική της έκβαση. Πλειοδότης έχει αναδειχθεί η LamdaDevelopment του ομίλου Λάτση με προσφορά 915 εκατ. ευρώ, με σύμβαση που λήγει το Νοέμβρη του 2016, που αποτελεί και προθεσμία για τη διεκπεραίωση των διαδικασιών του ξεπουλήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι είναι τέτοια η φροντίδα της κυβέρνησης, που ορίζεται για το σκοπό αυτό υπεύθυνος άμεσα από το γραφείο του πρωθυπουργού.Επιπλέον, όσον αφορά στον Αστέρα Βουλιαγμένης, έχει ήδη απορριφθεί η έγκριση του Ειδικού Σχεδίου Χωρικής Ανάπτυξης Δημοσίου Ακινήτου από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Αυτό όμως φαίνεται ότι δεν πρόκειται να αποτελέσει αιτία ματαίωσης, καθώς είναι ένα από τα ακίνητα που περιλαμβάνονται στο έγγραφο Ντάισεμπλουμ. Το ίδιο ισχύει και για τις ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, η ιδιωτικοποίηση των οποίων κρίθηκε αντισυνταγματική από το ΣτΕ.Τα παραπάνω αποτελούν μόνο ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα. Αυτό που θα επιχειρηθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι η εφαρμογή μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, πρόκειται για μια αναδιανομή του πλούτου προς όφελος του κεφαλαίου, πρωτοφανούς για τα ελληνικά δεδομένα, πιθανότατα η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου και γης με θεσμική ρύθμιση που γίνεται από ιδρύσεως ελληνικού κράτους. Η διαδικασία αυτή λαμβάνει χώρα μέσω της επί της ουσίας εκποίησης της δημόσιας περιουσίας στο μεγάλο κεφάλαιο και συμπληρώνεται από την επίθεση και στην μικροϊδιοκτησία (υπόθεση πλειστηριασμών, κατασχέσεων και κόκκινων δανείων), επιβεβαιώνοντας τη μετατροπή της χώρας σε αποικία χρέους.Το «τυράκι» στην εκποίηση θα είναι η υπόσχεση δημιουργίας θέσεων εργασίας από τις «επενδύσεις», που θα προβληθεί ως βασικός στόχος στον οποίο θα πρέπει να κάνουν στην άκρη η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, του αιγιαλού, ακόμη και η συνταγματική «νομιμότητα». Αυτό το σημείο θα χρειαστεί μια σοβαρή απάντηση από το ίδιο το κίνημα, με αποκαλυπτικό χαρακτήρα γιατί τα κονδύλια (δημόσιο χρήμα) με τα οποία θα «διευκολυνθεί» ο ιδιώτης να φτιάξει μια επένδυση που θα κερδοφορήσει σε βάρος της δημοσίας περιουσίας και με υπερεκμετάλλευση των όποιων εργαζόμενων, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για δημιουργία θέσεων εργασίας που θα προστάτευαν το περιβάλλον και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του!Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι η χώρα βρίσκεται στο γύψο που τις επιβάλουν ΕΕ, ΔΝΤ και μεγάλο κεφάλαιο. Το εργατικό και λαϊκό κίνημα οφείλουν να λάβουν άμεσα θέση μάχης για την ανάσχεση της πολιτικής αυτής. Ως Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική δεν θα επιτρέψουμε καμία ιδιωτικοποίηση ή «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας για την αποπληρωμή ενός χρέους που δεν δημιουργήσαμε!

Διεκδικούμε την άμεση κατάργηση του ιδρυτικού νόμου του ΤΑΙΠΕΔ, και όποιων άλλων διατάξεων επιτρέπουν την ιδιωτικοποίηση δημόσιων ακινήτων (γαιών – κτηρίων) και οργανισμών με μεγάλη ακίνητη περιουσία (κρατικά λαχεία, ΟΠΑΠ, ΔΕΠΑ κλπ)! Απαιτούμε να γυρίσουν πίσω στο δημόσιο και να αξιοποιηθούν προς όφελος των κοινωνικών αναγκών, της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και του πολιτισμού.

Κατάργηση των φαστ-τρακ νόμων και όλων των διατάξεων «ειδικής νομοθεσίας» για τους επενδυτές και τους εργολάβους.

Διαγραφή του χρέους τώρα! Αυτό το χρέος δεν είναι δικό μας. Δεν το δημιουργήσαμε εμείς. Δε θα το πληρώσουμε εμείς.

Αξιοποίηση των χρημάτων αποπληρωμής για την ενίσχυση των δημοσίων υποδομών, την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών, την προστασία της φύσης και του περιβάλλοντος, τη διαφύλαξη του πολιτισμού.

Ελεύθεροι αιγιαλοί και παραλίες για όλους και όλες. Όχι στην εμπορευματοποίηση τους, να γκρεμιστούν όλα τα αυθαίρετα που απαγορεύουν την πρόσβαση στον αιγιαλό.

19

Αύξηση των δημόσιων δαπανών για τις ανάγκες στέγασης - εργασίας - πρόνοιας, για την εξασφάλιση κοινωνικών υποδομών, για τη δημιουργία νέων ελεύθερων δημόσιων χώρων στις γειτονιές μας. Χρηματοδότηση θέσεων εργασίας που θα συμβάλλουν στην διαφύλαξη και προστασία πάρκων, δασών, πανίδας και χλωρίδας, αρχαιολογικών χώρων, ρεμάτων, οικοσυστημάτων.

Για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες

Η Περιφέρεια Αττικής μέχρι στιγμής δεν έχει διαθέσει ούτε κατ’ ελάχιστο πόρους για τη διαχείριση του προσφυγικού. Οι προθέσεις είχαν διαφανεί ήδη από τη απεργία πείνας των Σύρων στο Σύνταγμα το Δεκέμβρη 2014, αλλά και από την αντιμετώπιση των προσφύγων που συγκεντρώθηκαν στο Πεδίο του Άρεως στην αρχή του καλοκαιριού. Η περιφέρεια δεν έδωσε ούτε ένα ευρώ για να βοηθήσει και στις δύο περιπτώσεις πέταξε το μπαλάκι στο Δήμο Αθήνας, το αρμόδιο Υπουργείο και «έκρυψε» τις ευθύνες της πίσω από την έμπρακτη αλληλεγγύη του κινήματος. Με την όξυνση του ζητήματος τους τελευταίους μήνες, η ευθύνη της διαχείρισης έχει μετατεθεί στους Δήμους (Φάληρο, Γαλάτσι), οι οποίοι δεν έχουν λάβει καμιά ειδική χρηματοδότηση ή άλλη υποστήριξη ώστε να χειριστούν το ζήτημα. Η Περιφερειακή Αρχή ισχυρίστηκε στο Περιφερειακό Συμβούλιο για το προσφυγικό στις 29 Οκτωβρίου ότι έχει παρέμβει άμεσα από την αρχή εκδήλωσης του προβλήματος χωρίς να έχει σχετική αρμοδιότητα κι έχει συντονίσει όλες τις σχετικές δραστηριότητες. Παρόλα αυτά δεν δόθηκε καμιά απάντηση στο ερώτημα πώς χρησιμοποιήθηκαν τα 100.000 ευρώ που διέθεσε το ΥΠΕΣ για το σκοπό αυτό, από τη στιγμή που οι δομές δουλεύουν με εθελοντές και με υλική βοήθεια που μαζεύεται από αλληλέγυους πολίτες. Αντίθετα επιχειρήθηκε να αποπροσανατολιστεί η συζήτηση με την εισαγωγή του θέματος της επιτακτικής ανάγκης δημιουργίας τζαμιού στην Αττική για να καλυφθούν οι θρησκευτικές ανάγκες και να προληφθεί ο τζιχαντισμός, όπως υπονοήθηκε, λες και αυτό είναι απόρροια της πολιτισμικής διαφοράς. Είναι ενδεικτικό της αντίστροφης ιεράρχησης που γίνεται από την περιφερειακή αρχή για να θολώσει τα νερά και να απομακρύνει τη συζήτηση από το άμεσο επίπεδο της υλικής υποστήριξης των προσφύγων.

Στο Περιφερειακό Συμβούλιο στις 29 Οκτώβρη διατυπώθηκε από τη Δούρου αίτημα για αλλαγή του θεσμικού πλαισίου ώστε να μπορέσει η Περιφέρεια να παίξει πιο ενεργό ρόλο στη διαχείριση του προβλήματος. Προφανώς το αίτημα αφορά τη θεσμική αναβάθμιση της Περιφέρειας ώστε να έχει τη δυνατότητα αξιοποίησης των ευρωπαϊκών πακέτων που θα διατεθούν καθώς και τη δυνατότητα παρέμβασης και συμμετοχής σε μια ατζέντα «υψηλής πολιτικής» στην οποία το προσφυγικό πλέον θα έχει κρίσιμη θέση. (Δεν ακούσαμε φυσικά να αρθρώνεται κανένα σχετικό αίτημα επέκτασης αρμοδιοτήτων πέρσι τα Χριστούγεννα που έκαναν απεργία πείνας οι Σύριοι στο Σύνταγμα, ούτε το καλοκαίρι που οι Αφγανοί στο Πεδίον του Άρεως στηρίζονταν αποκλειστικά στην αυθόρμητη και άμεση αλληλεγγύη πολιτών και συλλογικοτήτων).

Η λογική της διαχείρισης εκ μέρους της περιφερειακής αρχής και σε αυτό το πεδίο απορρέει από τη γενικότερη πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης. Απάντηση στην προσφυγική κρίση κατ’ αυτούς σημαίνει:

α. επιδίωξη ενσωμάτωσης των κινηματικών πρωτοβουλιών και των δομών αλληλεγγύης και επιστράτευση εθελοντών ώστε να καλύπτονται τα κενά της κρατικής λειτουργίας και το έλλειμμα χρηματοδότησης

β. αξιοποίηση τυχόν χρηματοδοτικών προγραμμάτων στο πλαίσιο των επιταγών της Ε.Ε. και με κατεύθυνση την εκχώρηση των κοινωνικών υπηρεσιών στην επιχειρηματική

20

δραστηριότητα -εν προκειμένω στις δεκάδες ΜΚΟ που διαγκωνίζονται ήδη για να αποσπάσουν μεγαλύτερο μερίδιο.

γ. μηδενικός προϋπολογισμός κοινωνικών αναγκών, μεταφορά των αποθεματικών του τοπικού κράτους στην Τράπεζα της Ελλάδας με στόχο την εξυπηρέτηση του χρέους.

Για αυτό και θεωρείται από την Περιφερειακή Αρχή ικανοποιητική η μέχρι τώρα παρέμβαση της -που συνίσταται σε συντονιστικό και εποπτικό ρόλο και τίποτα περισσότερο. Για αυτό και είναι αντικείμενο διεκδίκησης η επέκταση των αρμοδιοτήτων της ώστε να παίξει ρόλο στη διανομή των κονδυλίων. Για αυτό η περιφερειακή αρχή δεν έχει δείξει καμιά μέριμνα για την ανεύρεση και διάθεση χώρων φιλοξενίας για τους πρόσφυγες, ούτε έχει διαθέσει χρήματα. Πολύ περισσότερο δεν έχει θέσει θέμα προσλήψεων προσωπικού για να στηριχτούν οι δομές, παρόλο είναι γνωστό ότι η λειτουργία ακόμη και των δημοτικών δομών στηρίζεται ήδη κατά το 1/3 στους εργαζόμενους της «κοινωφελούς» (κατ΄ ευφημισμό) πεντάμηνης απασχόλησης.

Παρότι το κίνημα αλληλεγγύης έχει επιδείξει τα πιο άμεσα αντανακλαστικά και παρότι έχουν διατυπωθεί απέναντι στις δημοτικές αρχές (Δ. Αθηναίων, Περιστέρι, Νέα Ιωνία, Φιλαδέλφεια κ.ά.) και απέναντι στην Περιφέρεια συγκεκριμένες προτάσεις για τη φιλοξενία των προσφύγων, το τοπικό κράτος αποποιείται την ευθύνη και δεν δέχεται να λάβει πρωτοβουλίες, αν δεν εκδηλώνει απόλυτα εχθρική στάση απέναντι σε όσους διεκδικούν (Κραυγαλέο παράδειγμα η δημοτική αρχή Ζωγράφου –προσκείμενη στον ΣΥΡΙΖΑ- έχει χαρακτηρίσει παράνομη την κατάληψη και παράνομους τους πρόσφυγες που φιλοξενούνται και τους αλληλέγγυους και έχει ζητήσει από το Μάρτη να αποχωρήσουν).

Τι διεκδικούμε:1. Να διατεθούν κτίρια που ανήκουν στην Περιφέρεια, τους Δήμους και άλλους φορείς του

Δημοσίου, για να δημιουργηθούν χώροι φιλοξενίας για τους πρόσφυγες. Να διατεθούν ακίνητα του δημοσίου. Να διαθέσουν οι δήμοι και η περιφέρεια προσωπικό και κονδύλια.

2. Να προσληφθεί προσωπικό στις κοινωνικές δομές για να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες και λόγω προσφυγικού (προσλήψεις γιατρών, νοσηλευτών, διερμηνέων, προσωπικού καθαριότητας και φροντίδας). Δεν είναι δυνατό οι δομές για τους πρόσφυγες να λειτουργούν με εθελοντική εργασία.

3. Να φτιαχτούν ή να ενισχυθούν οι υπάρχουσες δομές σίτισης (Βρεφοκομείο Αθηνών, Γηροκομείο Αθηνών, οι «σπιτικές κουζίνες» των δήμων, οι φοιτητικές λέσχες) με ευθύνη του Δήμου και της Περιφέρειας με το προσωπικό που χρειάζεται, για να προσφέρουν φαγητό στους πρόσφυγες και όσους το χουν ανάγκη.

4. Να χρηματοδοτηθεί η μεταφορά των προσφύγων στις χώρες προορισμού5. Όλα αυτά στο πλαίσιο της αντιπολεμικής και αντιιμπεριαλιστικής πάλης, της πάλης για το

γκρέμισμα του φράχτη, για τη διεκδίκηση ασύλου και ιθαγένειας για όλα τα παιδιά, στην πάλη ενάντια στο ρατσισμό και τον φασισμό. Πώς διεκδικούμε

1. Στηρίζουμε το Συντονισμό σωματείων, φοιτητικών συλλόγων και συλλογικοτήτων για το προσφυγικό και τους τοπικούς συντονισμούς όπου δημιουργούνται (π.χ. Νότια, Γαλάτσι)

2. Στηρίζουμε και αναδεικνύουμε το διεκδικητικό πλαίσιο των δημοτικών σχημάτων και των εργατικών λεσχών σχετικά με το προσφυγικό (διεκδίκηση χώρων φιλοξενίας, σίτισης)

3. Οργανώνουμε την παρέμβαση μαζί με τα άλλα περιφερειακά σχήματα και επιδιώκουμε ιδιαίτερα επαφή με τα Περιφερειακά Σχήματα Βορείου Αιγαίου και Μακεδονίας. Προγραμματίζουμε κοινή σύσκεψη στο επόμενο διάστημα.

Η ψήφιση του προϋπολογισμού της Περιφέρειας Αττικής

Η φετινή διαδικασία ψήφισης του προϋπολογισμού της Περιφέρειας Αττικής δεν θέλουμε να

21

είναι μια τυπική εσωτερική διαδικασία του ΠεΣυ. Αντίθετα πρέπει να επιδιώξουμε εκτός από την πολιτική παρέμβαση και τοποθέτηση που θα κάνουμε ως Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική να είναι ένα γεγονός κινηματικής παρέμβασης και διεκδίκησης αγωνιζόμενων κινηματικών συλλογικοτήτων για ένα προϋπολογισμό κάλυψης λαϊκών αναγκών (δημόσια έργα προστασίας από τις πλημμύρες, κονδύλια για τη μεταφορά μαθητών, ενίσχυση κοινωνικών δομών κλπ)

Απολογισμός του τρόπου λειτουργίας/προτάσεις

Στον ένα χρόνο που έχει μεσολαβήσει από την προηγούμενη συνέλευση αποτιμούμε τα εξής:1. Η παρέμβαση στην Περιφέρεια Αττικής αφορά μια μεγάλη γεωγραφική περιοχή και μια

μεγάλη γκάμα θεμάτων και μετώπων με την ιδιαιτερότητα και την κεντρική πολιτική σημασία που έχει.

2. Στη βάση αυτή απέδωσε η προσπάθεια συλλογικής λειτουργίας και δράσης μέσω του Συντονιστικού. Η συλλογική αυτή λειτουργία αντικατοπτρίστηκε στις επεξεργασίες μας και τις παρεμβάσεις μας. Δεν υπήρξε όμως συμμετοχή όλων των μελών του 20μελούς Συντονιστικού στην προσπάθεια.

3. Συγκροτήθηκε γραμματεία του συντονιστικού με στόχο μια σταθερή παρακολούθηση των θεμάτων και παρέμβαση, που όμως δεν λειτούργησε. Τελικά λειτούργησε το Συντονιστικό του σχήματος με ελλιπή σύνθεση, με όσους δηλαδή έδειξαν περισσότερο ενδιαφέρον και συνέπεια.

4. Παρά την πρόθεση μας για πιο τακτική συνέλευση (τουλάχιστον δυο φορές το χρόνο) και τον προγραμματισμό της που επιχειρήσαμε δύο φορές, οι πολιτικές εξελίξεις δεν μας επέτρεψαν να την πραγματοποιήσουμε.

5. Δεν μπόρεσαν να λειτουργήσουν οι θεματικές ομάδες που επιχειρήσαμε να συγκροτήσουμε.6. Υπήρξε σημαντική βοήθεια σ/φων-ισσων από διάφορες περιοχές της Αττικής ενώ

ξεχωρίζουμε και τις κοινές δράσεις και παρεμβάσεις με τις αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλης στην Αττική. Δεν κατορθώσαμε όμως να έχουμε την αλληλεπίδραση που θα θέλαμε και τη μόνιμη αμφίδρομη επικοινωνία τόσο με τους σ/φους-ισσες σε διάφορες περιοχές όσο και με τις κινήσεις πόλης.

7. Αξιολογώντας την εμπειρία του προηγούμενου χρόνου λειτουργίας προτείνουμε τα εξής : Την κατάργηση ύπαρξης γραμματείας και την εκλογή ενός συντονιστικού με μέλη που θα

ανταποκρίνονται στη σύνδεση με συγκεκριμένα μέτωπα και περιοχές και θα δεσμευτούν για την ουσιαστική συμμετοχή και συμβολή τους στην προσπάθεια.

Τη δημιουργία θεματικών ομάδων με βάση τα ζητήματα αιχμής και τα μέτωπα της εκάστοτε περιόδου που θα συγκροτούνται ad hoc από σ/φους-ισσες που εμπλέκονται με τα θέματα και θα είναι και εκτός των σ/φων του συντονιστικού (μια πρώτη τέτοια θετική προσπάθεια είναι αυτή για τα απορρίμματα)

Την έγκαιρη δημοσιοποίηση ημέρας και ώρας συνεδρίασης του συντονιστικού ώστε να υπάρχει δυνατότητα παρουσίας και συμμετοχής όποιου σ/φου-ισσας θέλει

Τη συνεδρίαση του συντονιστικού με πρόσκληση σ/φων που εμπλέκονται σε ειδικά μέτωπα όταν συζητάμε για το συγκεκριμένο μέτωπο

Τέλος, θέλουμε να προτείνουμε προς τις κινήσεις πόλης να βρούμε μια μόνιμη ημέρα συνάντησης συντονισμού, μια φορά το μήνα με σκοπό την αλληλοενημέρωση και τη συνδιαμόρφωση θέσεων και παρεμβάσεων. Για το σκοπό αυτό είναι αναγκαίο να υπάρξουν σ/φοι-ισσες χρεωμένοι-ες τόσο από τη μεριά μας όσο και από τη μεριά της κάθε κίνησης.

22