ΜυθιστόρηΜα

Βασιλική Α. ΓαβαλάΕΚΔΟΣΕ ΙΣ

οσελότος

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108

ekdoseis.ocelotos@gmail.comwww. ocelotos. gr

Η Βασιλική Α. Γαβαλά γεννήθη-κε στην Αθήνα με ρίζες στη Μικρά Ασία και στις Κυκλάδες.

Αποφοίτησε από το Οικονομι-κό τμήμα της Νομικής Σχολής Αθη-νών. Τρέφοντας αγάπη για τα νιάτα πραγματοποιεί μεταπτυχιακές παι-δαγωγικές σπουδές, ώστε να εργα-στεί ως καθηγήτρια Μέσης Εκπαί-δευσης. Ως διευθύντρια Λυκείων Έβρου και της Λειβαδιάς αγάπη-σε και εμπνεύστηκε από την περι-φερειακή Ελλάδα. Για να γνωρί-σει ξένες κουλτούρες, λατρεύοντας τα ταξίδια μαθαίνει πολύ καλά Ιτα-λικά και Αγγλικά και αποκτά μέσα από πολλές ταξιδιωτικές διαδρομές εμπειρίες και καλούς φίλους.

Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: «Συγγνώμες που δεν ήλθαν ποτέ», «Κι ας ήταν ψέμα», «Αφροδίτη της Σμύρνης», «Χίλιες αστραπές σε μια γωνιά ουρανού», «Χρεωμένος στο χθες», και δύο ποιητικές συλλογές «Νικητές Κυμάτων» και «Χρόνων Μυστικά» τα εξώφυλλα των οποί-ων φιλοτέχνησε η ίδια.

Στην Ισπανία του Μεσαίωνα εξελίσσεται η πολυτάραχη ζωή της Εσθήρ Κοέν, που από καταφρονεμένη Εβραία, όταν γνωρίζει τον αληθινό έρωτα, γίνεται δούκισσα της Καστίλης και Χριστια-νή. Σαν ξεριζωμένο δένδρο η γενιά της ανθίζει στην διασπορά, στην Γένοβα, Βενετία, Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη κι Αμε-ρική, απλώνοντας γερές ρίζες σε Ανατολή και Δύση, γεννώντας ολόγλυκους, ζουμερούς καρπούς… Παλεύει σθεναρά για αιώνες να σταθεί όρθιο ενάντια στο σαρωτικό άνεμο του μίσους, στις θύ-ελλες της αδικίας, στη λαίλαπα του ρατσισμού, στις καταστροφι-κές συνέπειες του φανατισμού, στη βροχή των διώξεων και των νοσηρών εξευτελισμών… Και τα καταφέρνει ώσπου…

«Το ίδιο όταν γευόμαστε την αδικία, το μίσος, την απώλεια, τη λεηλασία, άσχετα αν είμαστε Χριστιανοί, Εβραίοι, Καθολικοί, Μουσουλμάνοι ή Ινδουιστές».

«Ο έρωτας κάποτε όλους τους πληγώνει κι ο χάρος αδιακρί-τως ζυγώνει φτωχούς ή πλούσιους».

«Η λύπη ή χαρά φωλιάζει σε κάθε κόκκινη καρδιά και το δά-κρυ είναι διάφανο σε όποια παρειά κι αν κυλάει, άσπρη ή σκού-ρα…»

«Το αστραφτερό χρήμα, ασημένιο ή χρυσό ήταν και θα είναι απατηλό». «Ο Θεός όπως κι αν τον επικαλεστούν τα παιδιά του, Ιησού, Γιαχβέ, Γιαραμπί, Αλλάχ, Βούδα, Εκείνος ακούει και στέρ-γει…»

Ασημένιος ή Χ

ρυσός ένας είναι ο Θεός

Βασιλική Α. Γαβαλά

Στις μέρες μας, που στον ουρανό του κόσμου μαζεύτηκαν τα μαύρα σύννεφα της οικονομικής κρίσης, ο αρπαχτικός γύπας του ρατσισμού απειλητικός καιροφυλαχτεί να αδράξει τις ψυχές μας στα αιμοσταγή ανατριχιαστικά νύχια του και το αυγό του φιδιού σπάει μπροστά στα ανήμπορα μάτια μας, αλλάζοντας οπτική γωνία, θέλησα να κοιτάξω την μακρόχρονη ιστορική διαδρομή των Εβραίων της Διασποράς στα πέρατα της γης. Κάτω από το νέο σφαιρικό, διαμαντένιο πρίσμα που ανακάλυψα σαν θησαυρό κρυμμένο, συνειδητοποίησα πως συνέπασχα με το λαό του Ισραήλ, λες κι ήμουν Εβραία.Ίσως επειδή στα κύτταρά μου υπάρχει το D N A του ξεριζωμού, του απάνθρωπου αφανισμού και της χαμένης πατρίδας… Η Μικρασία δε θα πάψει να κυλάει στο αίμα μου…

ISBN 978-960-564-102-3

140 × 210 SPINE: 26.18 FLAPS: 80

0_cover_gavala.indd 1 11/21/2013 6:56:20 PM

Ασημένιος ή Χρυσός Ένας είναι ο Θεός

Αφιερωμένο στην γλυκιά μου φίλη Μιρέλα Κοέν

που αυτό το μυθιστόρημα έφερε στη ζωή μου.

ΤΙΤΛΟΣ Ασημένιος ή Χρυσός Ένας είναι ο Θεός ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Βασιλική Α. Γαβαλά ΣΕΙΡΑ Ελληνική λογοτεχνία [1358]1113/21 ΕΠΙMΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ Βασιλική Α. Γαβαλά Copyright© 2013 Βασιλική Α. Γαβαλά ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ Αθήνα, Νοέμβριος 2013

ISBN 978­960­564­102­3

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευ-ματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντι-γραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε ο-ποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

Ο συγγραφέας φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τις γνώμες και περιγραφές που διατυπώνονται σε αυτό το βιβλίο. Οι εκ-δόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν αρμοδιότητα για την επιβεβαίωση ή την άρνηση του περιεχομένου ούτε παρέχουν εγγύηση για την αλήθεια των δηλώσεων του συγγραφέα. Εναπόκειται στον αναγνώστη να κρίνει ανεξάρτητα για το αν γίνεται δέκτης ψευδών δηλώσεων ή όχι. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν καμία ευθύνη προς οποιοδήποτε πρόσωπο ή οντότητα θίγεται ή υφίσταται απώλεια ή ζημία προερχόμενη από τις πληροφορίες που περιέχονται στο παρόν βιβλίο ή τη χρήση αυτών ή την πίστη σε αυτές.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ∆ΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 ΑθήναΤΗΛ. : 210 6431108E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.comwww. ocelotos. gr

ΒΑΣΙΛΙΚΗ Α. ΓΑΒΑΛΑ

Ασημένιος ή Χρυσός Ένας είναι ο Θεός

ΑΘΗΝΑ 2013

4 5

4 5

Σκέψεις και συναισθήματα που έγιναν γραφή και ποίηση από την συγγραφέα

To μυθιστόρημα πήρε μόνο του έναν δρόμο άγνωστον, μυστηριώδη για μένα, με αφετηρία μύχιες, παράξενες σκέψεις και συναισθήματα

που ήθελα να εκμυστηρευτώ. Κατάπληκτη απολάμβανα τις λέξεις να οδηγούν βιαστικά την πορεία του στη ζωή, στα βιώματα και δεινά, που έζησε ο περιούσιος λαός του Θεού οι Ισραηλίτες, ολοκληρώνοντάς την με σιγουριά, φθάνοντας σε ένα τέλος που αδημονούσα να μάθω. Απόρησα νιώθοντας πως συνέπασχα, αφού δεν ήμουν Εβραία, όμως στα κύτταρά μου υπάρχει το D N A του άδικου διωγμού, απάνθρωπου αφανισμού, ξεριζωμού και της χαμένης πατρίδας…

Κάποτε βρέθηκα στα αιματοβαμμένα χώματα, που δεν έπαψε να νοσταλγεί η γλυκιά, συναισθηματική Μικρασιάτισσα γιαγιά μου, Βασιλική Παρά και τότε ξύπνησαν κοιμισμένα συναισθήματα μέσα μου…

Ζωντάνεψαν με μιας στο χαρτί όλα τα γλυκονανου­ρισμένα από Εκείνην την δυναμική, τετραπέρατη κι όμορφη αφρατογυναίκα, που είχε ρίζες από την Πόλη κι είχε γεννηθεί στο Αϊβαλί. Ξεχύθηκαν χείμαρρος στο χαρτί.

Στο μυθιστόρημα: «Συγγνώμες που δεν ήλθαν ποτέ», όσο οι λέξεις γέμιζαν το χαρτί, ένιωθα ανακούφιση και δικαίωση, λες και ξαλάφρωνα από ένα πιεστικό ασήκω­το βάρος, που ανυποψίαστη κουβαλούσα μια ζωή…

Θυμάμαι ένιωσα έντονη οργή, όταν αναφερόμουν

6 7

στην απέλαση των Κωνσταντινοπολιτών απο την Πόλη, στο μυθιστόρημά μου «Κι ας ήταν ψέμα». Κι όταν μιλούσα για τη Βασιλεύουσα τη γητεύτρα, την ένιωθα γλυκιά πατρίδα που επί αιώνες στέκει και με περιμένει!

Κι ύστερα, όταν έγραψα το μυθιστόρημα «Αφροδίτη της Σμύρνης», σάστιζα καθώς ξεπήδησαν ορμητικά από τη ψυχή νέες σκέψεις, ιδέες και κοσμοθεωρήσεις, που έμεναν χρόνια καλοκρυμμένες στο νου και στην καρδιά, σαν πολύτιμος θησαυρός σε σεντούκι. Ένιωσα αδικημένη από όσους έστησαν την ιστορία γύρω μας! Γράφοντας συνειδητοποίησα πως ξεπλήρωνα ένα χρέος στους αδικημένους, τους καταφρονεμένους, στους πονεμένους και σε όλους τους κυνηγημένους της Μοίρας, που είναι τόσοι πολλοί! Μπόρεσα να έλθω κοντά τους, πλάι τους, νιώθοντας τελικά, πως είμαι κι εγώ μια από αυτούς! Γλυκιά ανταμοιβή μου ήταν η χαρά που ένιωθα, όταν πάλευαν την αδικία και νικούσαν κι όταν ξαναγεννιόντουσαν από τις στάχτες τους! Ο θαυμασμός μου γι’ αυτούς τους ήρωες της ζωής, τους νικητές των κυμάτων, όπως τους αποκαλώ στην ομώνυμη ποιητική μου συλλογή, ξεχύθηκε αυθόρμητα σαν έντονο άρωμα, από κάθε σελίδα και με μέθυσε…

Δεν αναρωτιέμαι πια, αν έχω καταφέρει να ξεφύγω, να γλυτώσω και να μην πιω το φαρμάκι της προσφυ­γιάς, που πότισε και ξεκλήρισε τους προγόνους μου! Γράφοντας έμαθα τη σωστή απάντηση…

Με πονάει και με καίει το γεγονός πως όσοι διωγμέ­νοι γλύτωσαν από το αιματοβαμμένο γιαταγάνι, θερί­στηκαν από την πείνα, την ανέχεια, τις προκαταλήψεις, το ρατσισμό και τη ξενοφοβία των ομοθρήσκων και ομοεθνών αδελφών, γιατί το μίσος δεν κοιτάει ράτσα

6 7

και θρησκεία, φωλιάζει όπου βρει φοβισμένη καρδιά κι άρρωστο νου.

Ίδιες κι απαράλλαχτες στους αιώνες ακούγονται οι ψεύτικες, κατασκευασμένες δικαιολογίες, οι σαθρές στην κοινή λογική, που λένε όσοι ακονίζουν τρεμου­λιαστές νύχτες, κρυφά τα μυτερά μαχαίρια τους, για να υποβάλουν σε άδικες τιμωρίες τα αθώα, άμαχα θύματά τους!

Άραγε θα σώσει στον κόσμο Θεέ μου, ποτέ η Κακία; Προαιώνια αμάχη για τους Εβραίους απαίτησε το αίμα τους… Απέχθεια για τους Αφρικανούς βασάνισε τη ζωή τους. Φόβος για τους Άραβες πνίγει το δίκιο τους. Αντιπαλότητα για τους Μικρασιάτες όπλισε τους φονιάδες Τσέτες… Απώτερα σκοτεινά συμφέροντα πετσόκοψαν τους άτυχους Βιετναμέζους, στους ελώδεις ορυζώνες της Άπω Ανατολής!

Η άποψη: «Η ζωή μου ο θάνατός σου», αφάνισε τους περήφανους Ινδιάνους! Κι η ζοφερή ιστορία επανα­λαμβάνεται, ζωγραφίζοντας ομόκεντρους αιματηρούς κύκλους… Έγινε πια κουραστική, ανίερη και βασανι­στική, ενώ οι ναρκοθέτες καλά κρατούν!

Είναι τόσο δύσκολο οι άνθρωποι να συνειδητοποι­ήσουν, πως σ’ ένα καζάνι που κοχλάζει, βράζουμε όλοι; Ως πότε θα ξεχνάμε πως το στήσαμε με ίδια τα ανίερα χέρια μας, επάνω στη φωτιά;

Βασιλική Α. Γαβαλά

8 9

Ταξιδεύοντας στο άγνωστο

Η δεκατριάχρονη Εσθήρ έτρεμε από το κρύο και την πείνα. Tα δόντια της κροτάλιζαν από την παγωνιά που διαπερνούσε πέρα ως πέρα το

λεπτεπίλεπτο κορμάκι της. Έμοιαζε με μίσχο ανεμώ­νης έτοιμης να φυλλορροήσει στο δυνατό φύσημα του αλύπητου βοριά. Είχε μαζευτεί σε μια γωνιά του κα­ταστρώματος της αλατοφαγωμένης «Εσπεράντζα». Το γαλεόνι της Μεγάλης Αρμάδας που μετέφερε και το ταμείο της, την ταξίδευε σε μιαν άλλη πατρίδα, άγνω­στη, μακρινή και μάλλον αφιλόξενη.

«Όσο πιο μακριά τους πάτε, τόσο το καλύτερο!»Ήταν η διαταγή που βούιζε στα μικρά αυτιά της,

καθώς την έπαιρνε ο βοριάς στριφογυρίζοντάς την με μένος στον αέρα απειλητικά. Πολλοί αξιωματούχοι φώναζαν άγρια, με μίσος στους άμοιρους επιβάτες σπρώχνοντάς τους και φτύνοντάς τους σαν να ήταν ζώα:

«Στον αγύριστο βρωμοεβραίοι!» «Καταραμένη ράτσα, που σταυρώσατε τον Κύριο!»

Κανείς τους δεν τολμούσε ν’ απαντήσει, ούτε στην δική του γλώσσα Λαντίνο, ούτε στην ισπανική, της μέχρι τότε πατρίδας τους. Της γης που είχαν αντικρύσει, όταν είχαν πρωτοανοίξει τα μάτια τους. Στο χώμα της, το ποτισμένο με τον ιδρώτα τους, πότε μαλακό, χορταρια­σμένο κι άλλοτε τραχύ κι άγονο, είχαν κάνει τα πρώτα τους βήματα. Κι ο καυτός ήλιος της χώρας αυτής, είχε

8 9

ζεστάνει το μελαχρινό κεφάλι τους. Στα ποτάμια της είχαν λουστεί και με τους γλυκούς καρπούς της είχαν μεγαλώσει.

Αν αυτή δεν ήταν η πατρίδα τους, τότε ποια ήταν;Και ποια άραγε θα μπορούσε να γίνει; Μην είναι πατρίδα μόνον ο τόπος που σε κάνει να

ονειρεύεσαι;Μα τότε η Ισπανία δεν ήταν, γιατί στη χώρα αυτή

μόνον εφιάλτες έβλεπαν… Οι κατατρεγμένοι ταξιδιώτες δεν είχαν καθόλου

αποσκευές, για να πάρουν μαζί τους, ούτε κι όνειρα. Κουβαλούσαν μόνον πόνο στην καρδιά τους. Τους ώμους βάραιναν τα βάσανα, οι αδικίες και βιαιότητες της σκληρής εποχής τους. Οι σκιές του ζοφερού μεσαί­ωνα τους στοίχειωναν.

Η Ιερά εξέταση είχε γίνει ο μοιραίος τους διώχτης για αιώνες. Κάτω από τη μυτερή κουκούλα οι ιερο­εξεταστές έκρυβαν τα μακριά, ματωμένα τους νύχια και δόντια. Μα τι κι αν έτρωγαν αχόρταγα τις σάρκες τους, εκείνοι πάλι πλήθαιναν. Σαν τα στάχια ψήλωναν μπρος στη μύτη των ρατσιστών, των φανατισμένων φαρισαίων που τους θυσίαζαν στ’ όνομα της θρησκο­ληψίας, του σαδισμού και αμοραλισμού που αλόγιστα υπηρετούσαν.

«Ραγίστε τους σαν τη γη! Σκορπίστε τους σαν το χώμα!»

Από παντού κι όχι μόνον από την Ισπανία διώχνο­νταν οι Εβραίοι. Σαν να ήταν αυτό το ριζικό τους… Λες και τους είχαν καταραστεί, πουθενά δε στέριωναν… Σαν τα κυνηγημένα πουλιά σκόρπιζαν στον ορίζοντα, που δεν ήταν ποτέ ξεκάθαρος για όλη τη φάρα τους.

10 11

Μπλαβιά, βαριά σύννεφα τον έκρυβαν μέσα στα πένθι­μα πυκνά πέπλα τους. Καθώς η Εσθήρ τον κοίταζε, έτσι ακριβώς τον αντίκριζε: Αδιαπέραστο από τις αχτίδες του ήλιου, πόσο μάλλον από το δικό της παιδικό, τρομαγμένο βλέμμα.

Ένιωθε την ανάγκη να προσευχηθεί, μα σε ποιον Θεό; Στον Ιεχωβά ή στον Ιησού; Σε αυτόν που πίστευε βέβαια. Μα αν αντί να την ακούσει Εκείνος, την άκου­γαν οι εχθροί;

Ένας είναι ο Θεός, μα εκείνη η μικρή δεν το ήξερε ακόμα. Έμελλε όμως να το μάθει. Η ζωή που είχε μπρο­στά της θα έφθανε, για να το συνειδητοποιήσει.

Το βλέμμα της τρομαγμένο έπεφτε στο θεριεμένο κύμα, που καθώς έγερνε να ρουφήξει το καράβι, δεν τα κατάφερνε κι αναδιπλωνόταν, σαν αφρισμένη πλατειά γλώσσα, ραίνοντάς το με σταχτομολυβένια νερά, που ορμητικά έβρεχαν τα καταρρακωμένα πανιά του αξιοθρήνητου ιστιοφόρου. Έμοιαζε περισσότερο με καρυδότσουφλο παρά με πλοίο, σ΄ αυτήν την τρομερή θαλασσοταραχή.

Τα γαλεόνια της Αρμάδας ήταν εντυπωσιακά ιστιοφόρα με τους δυο ξύλινους, διακοσμημένους περίτεχνα πύργους τους. Πίσω τους ακολουθούσαν το Ανδαλουσιανό «Σαν Ζουάν», το «Σάντα Μαρία», το «Νόστρα Σενιόρε ντελ Ροζάριο», το «Σανγκρία Τρινιδάδ» κι ένα σωρό άλλα…

Ξάφνου μες της αντάρας το χαλασμό, αντιλάλησε μια εκκωφαντική έκρηξη σ’ όλον το σχηματισμό της Αρμάδας. Την είχε προκαλέσει ένας σπινθήρας στην πυριτιδαποθήκη της γαλέρας «Ελ Σαλβαδόρ», που έγινε στη στιγμή πυροτέχνημα στο συννεφιασμένο

10 11

ουρανό. Τα καμένα μαδέρια του αφού πρώτα εκτινά­χτηκαν ψηλά σαν σταχτιά τρομαγμένα πουλιά από το μπαμ, ύστερα απλώθηκαν τριγύρω στο μαύρο κουφάρι του που φλεγόμενο αργοβούλιαζε.

Η Εσθήρ καθώς τα κοίταζε, ένιωθε πως μαζί τους βούλιαζαν και χάνονταν οι μίζερες μέρες, που είχε ζήσει στην Ισπανία.

Με το γάμο του βασιλέα Φερδινάνδου και Ισαβέλλας, τον 15ο αιώνα, ενώθηκαν τα βασίλεια της Αραγωνίας και της Καστίλης, καταφέρνοντας να εκδιώξουν τους Μουσουλμάνους από την Ανδαλουσία και τη Γρανάδα, όπου είχαν περιοριστεί. Οι Καθολικοί Ισπανοί κυνή­γησαν το ίδιο σκαιά όλους τους αλλόθρησκους κατα­κτητές, Μουσουλμάνους και Εβραίους. Οι ισπανικές αρμάδες τούς μετέφεραν σωρηδόν και μισοπνιγμένους σε άλλη γη κι άλλα μέρη. Οι περισσότεροι γιοι του Ισραήλ κατέφυγαν στις Μεσογειακές ακτές της Γαλλίας που ήταν πλησιέστερες, κυρίως στη Μασσαλία. Άλλοι πέρασαν στην Αφρική και έζησαν στη μεσαιωνική Φεζ, στο Μαρόκο. Εκεί από τον 9ο αιώνα έκτισαν τη Μελά, μιαν εβραϊκή συνοικία δίπλα στο πολυτελές παλάτι, όπου ζούσαν κάτω από την προστασία του βασιλιά! Χάραζαν τα νομίσματα που έκοβαν οι Άραβας άνακτες, αποκτώντας έτσι την εμπιστοσύνη και την εύνοιά τους.

Αργότερα, στο τέλος του 15ου αιώνα κατέφθασαν κι οι διωγμένοι από την Ισπανία Εβραίοι που ίδρυσαν περισσότερες συναγωγές κι έκτισαν Ανδαλουσιανές κατοικίες και πολυτελείς επαύλεις, με εσωτερικές δροσερές, λουλουδιασμένες αυλές, σε ανάμνηση του κήπου της Εδέμ.

ΜυθιστόρηΜα

Βασιλική Α. ΓαβαλάΕΚΔΟΣΕ ΙΣ

οσελότος

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108

ekdoseis.ocelotos@gmail.comwww. ocelotos. gr

Η Βασιλική Α. Γαβαλά γεννήθη-κε στην Αθήνα με ρίζες στη Μικρά Ασία και στις Κυκλάδες.

Αποφοίτησε από το Οικονομι-κό τμήμα της Νομικής Σχολής Αθη-νών. Τρέφοντας αγάπη για τα νιάτα πραγματοποιεί μεταπτυχιακές παι-δαγωγικές σπουδές, ώστε να εργα-στεί ως καθηγήτρια Μέσης Εκπαί-δευσης. Ως διευθύντρια Λυκείων Έβρου και της Λειβαδιάς αγάπη-σε και εμπνεύστηκε από την περι-φερειακή Ελλάδα. Για να γνωρί-σει ξένες κουλτούρες, λατρεύοντας τα ταξίδια μαθαίνει πολύ καλά Ιτα-λικά και Αγγλικά και αποκτά μέσα από πολλές ταξιδιωτικές διαδρομές εμπειρίες και καλούς φίλους.

Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: «Συγγνώμες που δεν ήλθαν ποτέ», «Κι ας ήταν ψέμα», «Αφροδίτη της Σμύρνης», «Χίλιες αστραπές σε μια γωνιά ουρανού», «Χρεωμένος στο χθες», και δύο ποιητικές συλλογές «Νικητές Κυμάτων» και «Χρόνων Μυστικά» τα εξώφυλλα των οποί-ων φιλοτέχνησε η ίδια.

Στην Ισπανία του Μεσαίωνα εξελίσσεται η πολυτάραχη ζωή της Εσθήρ Κοέν, που από καταφρονεμένη Εβραία, όταν γνωρίζει τον αληθινό έρωτα, γίνεται δούκισσα της Καστίλης και Χριστια-νή. Σαν ξεριζωμένο δένδρο η γενιά της ανθίζει στην διασπορά, στην Γένοβα, Βενετία, Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη κι Αμε-ρική, απλώνοντας γερές ρίζες σε Ανατολή και Δύση, γεννώντας ολόγλυκους, ζουμερούς καρπούς… Παλεύει σθεναρά για αιώνες να σταθεί όρθιο ενάντια στο σαρωτικό άνεμο του μίσους, στις θύ-ελλες της αδικίας, στη λαίλαπα του ρατσισμού, στις καταστροφι-κές συνέπειες του φανατισμού, στη βροχή των διώξεων και των νοσηρών εξευτελισμών… Και τα καταφέρνει ώσπου…

«Το ίδιο όταν γευόμαστε την αδικία, το μίσος, την απώλεια, τη λεηλασία, άσχετα αν είμαστε Χριστιανοί, Εβραίοι, Καθολικοί, Μουσουλμάνοι ή Ινδουιστές».

«Ο έρωτας κάποτε όλους τους πληγώνει κι ο χάρος αδιακρί-τως ζυγώνει φτωχούς ή πλούσιους».

«Η λύπη ή χαρά φωλιάζει σε κάθε κόκκινη καρδιά και το δά-κρυ είναι διάφανο σε όποια παρειά κι αν κυλάει, άσπρη ή σκού-ρα…»

«Το αστραφτερό χρήμα, ασημένιο ή χρυσό ήταν και θα είναι απατηλό». «Ο Θεός όπως κι αν τον επικαλεστούν τα παιδιά του, Ιησού, Γιαχβέ, Γιαραμπί, Αλλάχ, Βούδα, Εκείνος ακούει και στέρ-γει…»

Ασημένιος ή Χ

ρυσός ένας είναι ο Θεός

Βασιλική Α. Γαβαλά

Στις μέρες μας, που στον ουρανό του κόσμου μαζεύτηκαν τα μαύρα σύννεφα της οικονομικής κρίσης, ο αρπαχτικός γύπας του ρατσισμού απειλητικός καιροφυλαχτεί να αδράξει τις ψυχές μας στα αιμοσταγή ανατριχιαστικά νύχια του και το αυγό του φιδιού σπάει μπροστά στα ανήμπορα μάτια μας, αλλάζοντας οπτική γωνία, θέλησα να κοιτάξω την μακρόχρονη ιστορική διαδρομή των Εβραίων της Διασποράς στα πέρατα της γης. Κάτω από το νέο σφαιρικό, διαμαντένιο πρίσμα που ανακάλυψα σαν θησαυρό κρυμμένο, συνειδητοποίησα πως συνέπασχα με το λαό του Ισραήλ, λες κι ήμουν Εβραία.Ίσως επειδή στα κύτταρά μου υπάρχει το D N A του ξεριζωμού, του απάνθρωπου αφανισμού και της χαμένης πατρίδας… Η Μικρασία δε θα πάψει να κυλάει στο αίμα μου…

ISBN 978-960-564-102-3

140 × 210 SPINE: 26.18 FLAPS: 80

0_cover_gavala.indd 1 11/21/2013 6:56:20 PM