Download - Τα δικαιωματα των παιδιων

Transcript
Page 1: Τα δικαιωματα των παιδιων
Page 2: Τα δικαιωματα των παιδιων

11 Δεκεμβρίου 2012, 8 το πρωί. Η κυρία Ελπίδα και ο κύριος Χρήστος τρέχουν στο δρόμο σαν να τους κυνηγούν.

Πιο γρήγορα... πιο γρήγορα! Φοβάμαι για το μωρό, ακούγεται η κυρία Ελπίδα να λέει ανάμεσα σε πνιχτές φωνές και κλάματα.

Η κυρία Ελπίδα και ο κύριος Χρήστος προσπαθούσαν εδώ και 10 χρόνια να κάνουν ένα παιδί αλλά δεν τα κατάφερναν.

Στα γενέθλια της κυρίας Ελπίδας, 7 μήνες πριν, η μεγάλη λαχτάρα του ζευγαριού γίνεται ένα θεόσταλτο δώρο.

Πρέπει να ζήσει, πρέπει να ζήσει, έχει δικαίωμα να ζήσει, έχει δικαίωμα να γευτεί την αγάπη μας, έχει δικαίωμα να μυρίσει το άρωμα της γης και του ουρανού, έχει δικαίωμα να γνωρίσει τη ζωή, ούρλιαζε η κυρία Ελπίδα.

Λίγες ώρες μετά, ο μικρός Άγγελος Δικαιωματούλης – έτσι είναι ο επίθετο της οικογένειας- απολαμβάνει τις φροντίδες της νοσοκόμας που είναι δίπλα του.

Είχε μεγάλη θέληση να ζήσει και να γνωρίσει τον κόσμο, είναι τα λόγια του γιατρού προς τους γονείς του.

Page 3: Τα δικαιωματα των παιδιων

ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

8 το πρωί, 11 Σεπτεμβρίου, πρώτη μέρα στο σχολείο, πρώτη φορά στο Δημοτικό, πρώτη Δημοτικού.

Λίγα δάκρυα του μπαμπά και της μαμάς σφράγισαν το φιλί του αποχωρισμού.Λες να νιώθει μόνος; Μήπως είναι μικρός γι'αυτό το σχολείο;Ερωτήσεις, ερωτήσεις, ερωτήσεις... που δεν έφευγαν από το μυαλό της κυρίας Ελπίδας αλλά δεν

ήθελε να ξεστομίσει για να μην αγχώσει τον άντρα της. Ο κύριος Χρήστος την καθησύχασε όμως με το βλέμμα του. Όλα θα πάνε καλά. Ο μικρός Άγγελος

γνωρίζει τι πρέπει να κάνει και τι όχι. Γνωρίζει το σωστό και το λάθος. Ας του δείξουμε εμπιστοσύνη..., ήταν σαν να έλεγε ο μπαμπάς Δικαιωματούλης.

Η κυρία Ζωή ήρθε και πήρε ένα ένα τα παιδιά από το χέρι και τα συνόδευσε στην τάξη. Τα παιδιά κάθισαν στα θρανία τους και άρχισαν να συστήνονται.

Ο Άγγελος παραξενεύτηκε γιατί δίπλα του, δεξιά του και αριστερά του, καθόταν ο Χάρης και η Στέλλα, δύο παιδιά που δεν έμοιαζαν με τα άλλα. Ο Χάρης ήταν μελαψός και η Στέλλα είχε σκιστά μάτια.

- Είμαι ο Χάρης. Οι γονείς μου είναι από την Ινδία αλλά ζούμε στην Ελλάδα εδώ και 20 χρόνια.- Είμαι η Στέλλα. Ο μπαμπάς μου είναι από την Κίνα και η μαμά μου είναι Ελληνίδα. Γνώρισε τον

μπαμπά μου σε ένα ταξίδι και αποφάσισαν να έρθουν να μείνουν στην Ελλάδα και να κάνουν οικογένεια.

Page 4: Τα δικαιωματα των παιδιων

Ο Άγγελος ένιωθε ένα τσίμπημα στην καρδιά, όταν έβλεπε τα υπόλοιπα παιδιά να γελάνε με τον Χάρη και τη Στέλλα κάθε φορά που μιλούσαν - είχαν μια παράξενη προφορά – και όταν, στα διαλείμματα, έβγαιναν έξω στην αυλή και δεν τους έπαιζαν με τη δικαιολογία ότι δεν γνώριζαν τα ελληνικά παιχνίδια ή τους έσπρωχναν και τους παραγκώνιζαν.

Αποφάσισε λοιπόν να αναλάβει δράση. Πήρε άδεια από το διευθυντή του σχολείου και ξεκίνησε μια εκστρατεία ενημέρωσης των συμμαθητών του για τα δικαιώματά τους. Για να γίνει αυτό, ήξερε ότι έπρεπε να εκπαιδεύσει πρώτα τα παιδιά, τους φίλους του, τους συμμαθητές του.

Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους!Σ' αυτή του την προσπάθεια συμμέτοχοί του ήταν οι γονείς του, ο Χάρης, η Στέλλα, η κυρία Ζωή, η

Χαρά, η Ελένη... όλοι οι συμμαθητές του.Έπαιζε μαζί τους παιχνίδια που έπαιζαν άλλα παιδιά και τους αγκάλιαζε και τους έδειχνε πόσο πολύ

τους αγαπούσε. Ήθελε να δώσει όλη αυτήν την αγάπη που είχε πάρει από τους γονείς του στα παιδιά εκείνα που δεν ένιωσαν το μητρικό ή το πατρικό χάδι. Ήθελε να δώσει όλη αυτήν την αγάπη που είχε πάρει από τους φίλους του για να τους δείξει ότι η φιλία είναι πολύτιμη για έναν άνθρωπο.

Page 5: Τα δικαιωματα των παιδιων

Ήθελε να τους μάθει ότι η μόρφωση είναι σημαντική, όχι για να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν αλλά για να μάθουν να επικοινωνούν με τους συνανθρώπους τους, να σχολιάζουν και να κριτικάρουν με ένα πνεύμα ελευθερίας και δημοκρατίας, ό,τι συμβαίνει γύρω τους.

Με τον καιρό κατάλαβαν τα παιδιά ότι έχουν τις ίδιες ανάγκες, τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις, ανεξάρτητα από το χρώμα τους, τη γλώσσα τους, το σχήμα των ματιών τους, τη θρησκεία τους.

Έτσι έμαθαν, μίλησαν, έπαιξαν, ζωγράφισαν, κατασκεύασαν, δημιούργησαν ένα παραμύθι για να εκπαιδευτούν... στα δικαιώματά τους.

Ο τίτλος που έδωσαν στο παραμύθι: “Όταν ο Άγγελος ζούσε στο σπίτι του Δικαιωματούλη”.

... “Μια φορά και έναν καιρό ένας μικρός Άγγελος ήρθε στη γη, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, για να δωρίσει στους γονείς του τη ζωή, το Θείο Θαύμα. Ήθελε να ζήσει και να κάνει τον κόσμο καλύτερο!”

Page 6: Τα δικαιωματα των παιδιων

Δε θα ξεχάσει ποτέ εκείνο το πρώτο παραμύθι που δημιούργησε μαζί με τους συμμαθητές του και το διάβασαν έκτοτε δεκάδες εκατοντάδες παιδιά.

Πάντα θυμόταν την πρώτη μέρα στο Δημοτικό Σχολείο, την κάθε πρώτη του εμπειρία, στην πρώτη Γυμνασίου, στην πρώτη Λυκείου, στο πρώτο έτος του Πανεπιστημίου.

... Έτσι σκεφτόταν και όταν έγραψε το πρώτο του βιβλίο, ως ενήλικας πλέον.Θυμόταν να λέει στους συμμαθητές του ιστορίες από τα πέρατα του κόσμου για παιδιά που ήταν διαφορετικά

στο χρώμα, στην εθνικότητα, στη γλώσσα αλλά παρόλα αυτά να ζουν αρμονικά μεταξύ τους. Φαντάστηκε λοιπόν ότι μπορούσε να διασχίσει ολόκληρο τον πλανήτη και να συναντήσει παιδιά σαν κι αυτόν

που ήθελαν έναν κόσμο αρμονικά πλασμένο.Μ' αυτές τις σκέψεις αποκοιμήθηκε στο γραφείο του και χωρίς να το καταλάβει μεταφέρθηκε στην Αλεξάνδρεια

της Αιγύπτου. Είδε τον εαυτό του να περπατάει στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και άκουσε έναν παππούλη που μιλούσε στην εγγονή του, να της λέει ότι όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην μόρφωση και εκεί μέσα μπορεί να ρουφήξει όλες τις γνώσεις του κόσμου.

Page 7: Τα δικαιωματα των παιδιων

Θυμήθηκε τότε τον Χαβιέ και τη Χάο Μίνγκ, δυο παιδιά που έπαιζαν σε μια παραλία της Μήλου, ένα καλοκαίρι. Συναντιόντουσαν κάθε πρωί στην αμμουδιά οι τρεις τους αλλά δε μιλούσαν. Ντρεπόντουσαν. Δεν ήξεραν πώς να επικοινωνήσουν. Μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες. Τότε η κυρία Δικαιωματούλη, η μαμά του τότε μικρού Άγγελου, τα πήρε από το χέρι και τους βοήθησε να κάνουν έναν τεράστιο πύργο και να μπουν μέσα. Εκεί μέσα έκλεισε όλη την αγάπη που είχε για τον γιο της και εκεί μέσα, ένα καλοκαίρι, κλείστηκε όλη η αγάπη των παιδιών μεταξύ τους που κράτησε μέχρι και τα βαθιά τους γεράματα.

Η Χάο Μίνγκ και ο Χαβιέ παντρεύτηκαν και έκαναν ένα γιο και ζουν τώρα στη Μήλο.

Page 8: Τα δικαιωματα των παιδιων

Σεβασμός και εμπιστοσύνη

Κάποτε ήταν δύο αδερφές, η Μαρία και η Αναστασία. Έμεναν σε ένα πολύ μεγάλο σπίτι μαζί με τους γονείς τους. Τους έλεγαν πάντα ότι ήθελαν το δικό τους προσωπικό χώρο. Όμως εκείνοι θεωρούσαν ότι ήταν πολύ μικρές και δεν είχαν το δικαίωμα να ζητούν κάτι τέτοιο. Είχαν την αντίληψη ότι με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή ελέγχοντάς τα, προστατεύουν τα παιδιά τους. Επιπλέον θεωρούσαν ότι για να νιώθουν το σπίτι τους ως δικό τους χώρο, θα έπρεπε να το φροντίζουν και να το περιποιούνται.

Κάποια μέρα όμως, ενώ η Μαρία καθάριζε τον μεγάλο χώρο του σπιτιού, έκοψε το χέρι της μαζεύοντας τα γυαλιά του βάζου που είχε σπάσει νωρίτερα. Η Αναστασία από την άλλη χτύπησε το πόδι της, στην προσπάθειά της να γυαλίσει τις σκάλες.

Τα δύο κορίτσια χρειάζονταν άμεση ιατρική περίθαλψη. Οι γονείς τους όμως δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός που συνέβει. Ήξεραν ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα στην ιατρική περίθαλψη.

Μετά το περιστατικό απευθύνθηκαν στην αγαπημένη τους θεία και πήγαν σε ένα γιατρό. Ευτυχώς δεν ήταν κάτι σοβαρό αλλά οι γονείς τους αναστατώθηκαν. Κατάλαβαν ότι δε γίνεται να φροντίζουν ολόκληρο το σπίτι τα δύο κορίτσια μόνα τους. Επίσης κατάλαβαν ότι τα παιδιά τους θα αποκτήσουν την υπευθυνότητα που ήθελαν, φροντίζοντας πρώτα τον δικό τους προσωπικό χώρο. Έπρεπε να τις έχουν εμπιστοσύνη και να σέβονται τις ανάγκες τους.

Παπάζη ΑναστασίαΔάμιαλη Μαρία

Page 9: Τα δικαιωματα των παιδιων
Page 10: Τα δικαιωματα των παιδιων
Page 11: Τα δικαιωματα των παιδιων

Ο Αργύρης συναντά την τέχνη

Μια φορά και έναν καιρό ζούσε σε μια πόλη ένα αγόρι που το έλεγαν Αργύρη. Δυστυχώς αυτό το παιδί είχε χάσει το δεξί του χέρι σε ένα ατύχημα. Από τότε η ζωή του είχε γίνει πια βαρετή.

Όταν πήγαινε στο σχολείο, δεν μπορούσε να γράψει στα βιβλία του και στα τετράδιά του και όλα τα παιδιά έβρισκαν πάντα ευκαιρία να τον κοροϊδέψουν. Κάνανε λάθος όμως. Κάθε φορά που έκανε παράπονα στη μαμά του, του απαντούσε με τον ίδιο τρόπο.

Ναι, αλλά εσύ δίνεις αγώνα καθημερινά για να πετύχεις κάτι και έτσι πρέπει να συνεχίσεις. Εκείνοι ό,τι θελήσουν μπορούν να το κάνουν επειδή έχουν χέρια.

Ποτέ δεν το κατάλαβε αυτό. Η καθημερινότητά του ήταν η τηλεόραση. Δεν είχε όρεξη για τίποτα. Έβλεπε τα άλλα παιδιά να παίζουν έξω και τα ζήλευε.

Κάθε μέρα οι δάσκαλοι έβλεπαν τον Αργύρη να κάθεται μόνος του στα διαλείμματα και οι συμμαθητές του να μη του δίνουν σημασία και δεν έκαναν τίποτα.

Ώσπου ξαφνικά ήρθε μια ευκαιρία για τον Αργύρη. Η δασκάλα των τεχνικών, η κ. Λία, ήθελε να κάνει μαθήματα ζωγραφικής στον Αργύρη. Εκείνος παραξενεύτηκε, γιατί δεν μπορούσε να καταλάβει με ποιο τρόπο θα ζωγράφιζε. Η κ. Λία ζήτησε να δεχτεί την πρότασή της και το παιδί συμφώνησε.

Έτσι άρχισαν τα μαθήματα. Του εξήγησε ότι θα ζωγράφιζε με το πινέλο στο στόμα. Ήταν πολύ δύσκολο αλλά ο Αργύρης είχε πείσμα. Στα πρώτα μαθήματα έμαθε να κάνει σχήματα. Μπορούσε να αυτοσχεδιάσει και ζωγράφιζε οτιδήποτε ήθελε. Μέχρι το καλοκαίρι, στα τελευταία μαθήματα, έμαθε να χρωματίζει τις ζωγραφιές του. Η ζωή του ήταν πλέον οι ζωγραφιές του, βρήκε νόημα και κατάφερε να σπουδάσει αυτό που αγαπούσε.

Όλοι θαύμαζαν πλέον τον Αργύρη και τους πίνακές του.

Δάμιαλης Γεώργιος

Page 12: Τα δικαιωματα των παιδιων
Page 13: Τα δικαιωματα των παιδιων

Παιδικές ανάγκες

Κάποτε ζούσε μια οικογένεια φτωχή στην Αθήνα. Βίωναν δύσκολες συνθήκες και αυτοί και τα παιδιά τους. Παρόλα αυτά οι γονείς δούλευαν και προσπαθούσαν να κάνουν το καλύτερο. Ο άντρας ήταν εργάτης αλλά δεν πληρωνόταν αρκετά ώστε να πάρει τα απαραίτητα.

Πολλές φορές τα μικρά παιδιά κοίταζαν και ζήλευαν τα άλλα παιδιά για τα ρούχα τους που ήταν σε πολύ καλή κατάσταση. Δεν έτρωγαν υγιεινά γι’αυτό ήταν αδύναμα.

Ο μπαμπάς δούλευε σκληρά. Μια μέρα, μετρώντας τα χρήματά τους, αποφάσισαν να πάνε για ψώνια και να φάνε έξω, σε κάποιο

εστιατόριο. Μετά από ένα χρόνο η εταιρία που δούλευε ο πατέρας, ανέλαβε μια σημαντική δουλειά. Τα χρήματα

ήταν αρκετά και έτσι κατάφεραν να νοικιάσουν ένα διαμέρισμα. Ο μπαμπάς έγινε γνωστός και προσλήφθηκε σε μία άλλη δουλειά και πληρωνόταν καλύτερα. Το αποτέλεσμα ήταν να ζουν καλύτερα, τα παιδιά είχαν ρούχα, τροφή και στέγη και αισθάνονταν μεγαλύτερη ασφάλεια.

Πεχλιβάνη Κυριακή

Page 14: Τα δικαιωματα των παιδιων
Page 15: Τα δικαιωματα των παιδιων

Να μη συμμετέχω σε ένοπλες συρράξεις

Χθες το βράδυ, καθώς κοιτούσα τις ειδήσεις στον υπολογιστή, την προσοχή μου τράβηξε ο θάνατος ενός εφτάχρονου παιδιού στο Ιράκ.

Το διάβασα γιατί ήμουν περίεργος να μάθω τι συνέβει. Το ρεπορτάζ έλεγε ότι οι Ιρακινοί στρατιώτες χρησιμοποιούσαν μικρά παιδιά για να παραπλανήσουν τους αντίπαλους. Τα παιδιά πλησίαζαν τους στρατιώτες προσποιούμενοι τους τραυματίες και τους πετούσαν χειροβομβίδες.

Ο Αγκμέ στην αρχή αρνήθηκε, γιατί φοβόταν. Του είπαν πως πρέπει να το κάνει για την πατρίδα του. Δέχτηκε. Όμως για κακή του τύχη η χειρομβοβίδα έσκασε στα χέρια του. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να σκοτωθεί.

Γι’ αυτό οι μεγάλοι δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τα παιδιά στις εχθροπραξίες Πρέπει εμείς, τα παιδιά, να απαντάμε με την λέξη ΟΧΙ!!!

Μούλης Σωτήρης

Page 16: Τα δικαιωματα των παιδιων
Page 17: Τα δικαιωματα των παιδιων

Θρησκευτική ελευθερία

Το 1989 ο ιεραπόστολος Χρυσόστομος οργάνωσε μια ιεραποστολή στην Κένυα της Αφρικής. Εκεί οι άνθρωποι δεν ήξεραν τίποτα για την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη.

Καθώς ο ιεραπόστολος κήρυττε το λόγο του Θεού, μαζεύτηκε πολύς κόσμος. Σε εκείνο το μέρος η οικογένεια του Ομάρ άκουγε τον Χρυσόστομο.

Ο μικρός Ομάρ εντυπωσιάστηκε από τα λόγια του ιεραπόστολου και θέλησε να τον βρει, να του μιλήσει για να βαπτιστεί Χριστιανός. Οι γονείς του όμως είχαν αντίθετη άποψη. Ο Ομάρ, παρόλ’αυτά, τους έδειξε ότι ως παιδί έχει δικαίωμα να εκφράζει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.

Στο τέλος οι γονείς, μαζί με το παιδί τους, πήραν την απόφαση να βαπτιστούν χριστιανοί.Λίγους μήνες αργότερα ο ιεραπόστολος έφυγε από την Κένυα χαρούμενος, αφού όλοι οι κάτοικοί

της είχαν βαπτιστεί χριστιανοί.

Βήτη Ευαγγελία

Page 18: Τα δικαιωματα των παιδιων
Page 19: Τα δικαιωματα των παιδιων

Δικαίωμα στο παιχνίδι

Μια φορά και έναν καιρό σε μια πόλη ζούσαν πέντε παιδιά η Αλίκη, ο Νίκος, ο Ντέιβιντ, η Σοφία και ο Μάρκος. Όλα αυτά ήταν παιδιά από διαφορετικές χώρες αλλά πολύ καλοί φίλοι. Μια μέρα στο σχολείο γνώρισαν κι άλλα παιδιά και θέλησαν να γίνουν φίλοι, τη Χρύσα, τον Γιώργο, τον Δημήτρη και τη Στέλλα. Αυτά τα παιδιά ήταν μια παρέα, οι πιο μάγκες.

Στο διάλλειμα ρώτησε η Αλίκη: «Μπορούμε να παίξουμε μαζί σας ;». Ο Γιώργος όμως τους απάντησε: «Όχι, δεν είστε από την παρέα μας». Ο Μάρκος είπε: «Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στο παιχνίδι». Η Χρύσα συμφώνησε και είπε στον Μάρκο ότι είχε δίκαιο και ότι όλα τα παιδιά έπρεπε να παίξουν σαν ομάδα! Τα παιδιά όλα ευχαριστήθηκαν από την εξέλιξη των γεγονότων και έγιναν όλα μαζί μια παρέα!!!

Ζήσης Αγαμέμνων

Page 20: Τα δικαιωματα των παιδιων
Page 21: Τα δικαιωματα των παιδιων

Ομαδικότητα – Συνεργασία

Στην ομάδα που παίζουμε μπάλα, όταν παίζουμε ατομικά και ο καθένας κάνει το δικό του , πάντα χάνουμε.

Όταν συνεργαζόμαστε, κερδίζουμε όλα τα παιχνίδια.Τα παιδιά έχουν ανάγκη να συμμετέχουν σε μια ομάδα και να συνεργάζονται

ώστε να έχουν το καλύτερο αποτέλεσμα.

Παναγιωτόπουλος Πασχάλης

Page 22: Τα δικαιωματα των παιδιων
Page 23: Τα δικαιωματα των παιδιων

Προστασία παιδιών από εμπορία και κακομεταχείρηση

Πριν πολλά χρόνια ένα ζευγάρι εμφανίστηκε σε ένα ορφανοτροφείο για να υιοθετήσει ένα παιδί. Φαίνονταν καλοί άνθρωποι και η διευθύντρια, η κυρία Σοφία, τους συμπόνεσε και αποφάσισε να τους βοηθήσει. Αυτό όμως που δεν γνώριζε ήταν ότι οι άνθρωποι αυτοί συμμετείχαν σε ένα κύκλωμα εμπορίας παιδιών και βρεφών που είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Ενώ λοιπόν συνεχιζόταν η διαδικασία της υιοθεσίας, η διευθύντρια του ορφανοτροφείου ανακάλυψε το μυστικό τους και τους κατήγγειλε στην αστυνομία. Όμως το συγκεκριμένο κύκλωμα ήταν πολύ καλά δικτυωμένο και βρέθηκε κατηγορούμενη τελικά η κυρία Σοφία. Το ζευγάρι αφέθηκε ελεύθερο λόγω αμφιβολιών.

Το ορφανοτροφείο σταμάτησε να λειτουργεί για κάποιο χρονικό διάστημα με απόφαση του δικαστηρίου και τα παιδιά που φιλοξενούσε, συνέχισαν τη ζωή τους σε άλλα ιδρύματα.

Όταν επαναλειτούργησε το 2007, στις 11 Ιουλίου, με δικαστική απόφαση και νόμο του κράτους, η διαδικασία των υιοθεσιών ήταν διαφορετική και διασφάλιζε τα ατομικά δικαιώματα των παιδιών. Ο νέος διευθυντής, το εξειδικευμένο προσωπικό καθώς και το κράτος με διάφορες επιχορηγήσεις, εξόπλισαν το ίδρυμα με παιχνίδια, ρούχα και τρόφιμα καθώς και ό,τι άλλο χρειάζονταν τα παιδιά και ζούσαν πλέον ευτυχισμένα και ασφαλή.

Αγγελική Μορφοπούλου

Page 24: Τα δικαιωματα των παιδιων
Page 25: Τα δικαιωματα των παιδιων

Υιοθεσία παιδιών

Σε κάθε χώρα οι προυποθέσεις υιοθεσίας διαφέρουν. Στην Ελλάδα οι θετοί γονείς δεν είναι απαραίτητο να είναι παντρεμένοι. Θα πρέπει όμως να έχουν συμπληρώσει το 30ο έτος της ηλικίας τους αλλά να μην υπερβαίνουν το 60ο, ενώ η διαφορά της ηλικίας με το παιδί πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 18 χρόνια και μικρότερη από 50.

Πρέπει να έχουν σταθερό σπίτι και εισόδημα, το ποινικό τους μητρώο να είναι καθαρό και το παιδί που θα υιοθετηθεί να είναι αποδεκτό από το συγγενικό τους περιβάλλον.

Δεν μπορούν να υιοθετήσουν όμως οι άνθρωποι που πάσχουν από σοβαρά νοσήματα που απειλούν άμεσα την επιβίωσή τους.

Υπάρχουν δύο τύποι υιοθεσίας: η κρατική και η ιδιωτική.Στην κρατική, η διαδικασία είναι πιο δύσκολη και μπορεί να διαρκέσει ως και πέντε χρόνια. Στο διάστημα αυτό οι

αρμόδιοι κοινωνικοί λειτουργοί εξετάζουν και καταγράφουν την καταλληλότητα των υποψήφιων γονέων. Επίσης κρίνεται πόσο ισχυρή είναι η επιθυμία των θετών γονέων να περιμένουν το παιδί. Η διαδικασία είναι πιο σύντομη για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Πολλοί θετοί γονείς κατέφευγαν σε αυτήν μόνο γι’αυτόν τον λόγο. Δυστυχώς όμως επιστρέφουν τα παιδιά πίσω γιατί δεν αντέχουν τις δυσκολίες της συμβίωσης, πληγώνοντας τα για δεύτερη φορά.

Υπάρχει και η νόμιμη ιδιωτική υιοθεσία που γίνεται με απευθείας συνεννόηση θετών και βιολογικών γονέων με συνδετικό κρίκο δικηγόρο ή γυναικολόγο. Στην περίπτωση αυτή το ποινικό αδίκημα είναι η λήψη χρηματικού ποσού ή άλλου ανταλλάγματος από τους βιολογικούς γονείς ή από το μεσολαβητή.

Βέβαια οι γονείς πρέπει να καταθέσουν αίτηση στη διεύθυνση κοινωνικής μέριμνας αλλά αφού έχουν πάρει το παιδί στο σπίτι τους. Έπειτα από έξι μήνες θα γίνει το δικαστήριο στο οποίο θα παραβρεθούν και οι θετοί και οι βιολογικοί γονείς. Αυτή η περίπτωση περιέχει πολλούς κινδύνους γιατί πολλοί θετοί γονείς δηλώνουν το παιδί τους όταν αυτό πρόκειται να πάει στο σχολείο, έτσι ώστε να έχει δεθεί με αυτούς για να είναι η απόφαση του δικαστηρίου υπέρ τους. Την καταλληλότητά τους δεν την έχει ελέγξει κανείς ως τη στιγμή της δίκης. Αυτός ο τύπος υιοθεσίας πραγματοποιείται σε πολύ λίγες χώρες και στην Ελλάδα.

Το πιο σημαντικό βέβαια είναι οι ανάγκες των εγκαταλελημένων παιδιών και όχι οι ανάγκες των άτεκνων ζευγαριών.

Υιοθετείται ένα παιδί για να του δοθεί ζεστό σπιτικό και αγάπη! Αλεξάνδρα Μορφοπούλου

Page 26: Τα δικαιωματα των παιδιων

Αυτά θυμόταν λοιπόν ο Άγγελος, όταν ξεκίνησε για την επίσκεψη που είχε κανονίσει η γραμματέας του σε ένα Δημοτικό Σχολείο της πόλης.

Σήμερα θα μιλούσε στα παιδιά για το δικαίωμά τους στο σώμα τους. Θα μιλούσε σε παιδιά των τελευταίων τάξεων του δημοτικού σχολείου και ένιωθε λίγο παράξενα γι'αυτό το θέμα. Δεν μπορούσε να χωρέσει στο μυαλό του την εικόνα που είδε το προηγούμενο βράδυ στις ειδήσεις και τον σόκαρε.

Ήθελε να πει στα παιδιά να μη φοβούνται να πουν ΟΧΙ, όταν κάτι δε το θέλουν, όταν κάτι τους ενοχλεί. Ήθελε να πει στα παιδιά ότι το σώμα τους ανήκει σ'αυτούς και σε κανέναν άλλο. Δεν έχει το δικαίωμα κανένας να τους αγγίξει ή να τους πονέσει ή να τους χτυπήσει.

Έτσι ξεκίνησε με μια ιστορία. Πάλι μια ιστορία. Αχ! Αυτή η μαμά του! Η καλύτερη ΜΑΜΑ σε όλον τον κόσμο! Τι ιστορίες του έλεγε!

Ήταν μια φορά ένα κορίτσι που ζούσε σε ένα σπίτι. Η οικογένειά της δεν ήταν ούτε φτωχή ούτε πλούσια. Η ζωή της περνούσε ανάμεσα στο σχολείο, στον χορό, στα παιχνίδια. Μια μέρα είχαν μια έντονη διαφωνία με τον μπαμπά της.

Ήθελε να πάει σε ένα πάρτι μιας φίλης της και να κοιμηθεί εκεί. Ο μπαμπάς της αισθανόταν ανασφάλεια γι'αυτό. Της το εξήγησε αλλά η μικρή δεν έλεγε να το καταλάβει. Ώσπου η συζήτηση ξέφυγε από τον έλεγχο και έγινε καβγάς και ο μπαμπάς παραφέρθηκε. Τη χτύπησε.

Η μικρή ένιωσε πόνο περισσότερο στην καρδιά της παρά στο μάγουλό της. Πολύ ήρεμα του είπε:Γι'αυτό που έκανες, θα έπρεπε να σε καταγγείλω. Ο μπαμπάς έκλαψε και της ζήτησε συγνώμη. Ήξερε ότι δεν ήταν σωστό αυτό που έκανε. Ήξερε ότι είχε περάσει τα όρια. Δεν έδινε καμιά δικαιολογία στον εαυτό του.Κανένα παιδί δεν πρέπει να πληγώνεται έτσι από τους γονείς του, ούτε από τους φίλους του, ούτε από κανέναν

άλλο. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να πειράζει ένα παιδί με τρόπο που να μη θέλει”. Αυτές ήταν οι πρώτες σκέψεις του.

Μ'αυτά τα λόγια ξεκίνησε ο Άγγελος την ομιλία στα παιδιά που τον κοίταζαν εκστασιασμένα.

Page 27: Τα δικαιωματα των παιδιων