Χορός Παπαδιά

Μαυρίδου-Χατζηστυλλής

Είναι ένας από τους σημαντικότερους χορούς της Νάουσας που απαιτεί επιδέξιο χορευτή.

Χορεύεται πάντα από έναν Γιανίτσαρο που υποβαστάζεται από ένα άλλο (όπως στον Τσάμικο) για να μπορεί να αυτοσχεδιάσει με άνεση τους συχνά ακροβατικούς χορευτικούς βηματισμούς του.

Στο πρώτο μέρος της Παπαδιάς, οι Γιανίτσαροι που δεν χορεύουν, πιασμένοι χέρι - χέρι, κάνουν να ηχούν τα κρεμασμένα στο στήθος τους νομίσματα.

Η Παπαδιά, που για πρώτη φορά θα χορευτεί έξω από το Δημαρχείο, είναι σήμερα μια οργανική μελωδία, γιατί δεν διασώθηκαν λόγια μέχρι τις μέρες μας.

Ξεκινάει αργά, ζεσταίνει σιγά σιγά, συναισθηματικά, το χορευτή και τον ανεβάζει με τα σκιρτήματα και τις εξάρσεις του στην έκφραση βιωμάτων ανερμήνευτων.

Η Παπαδιά είναι μέχρις ένα σημείο χορός του πρώτου, ώσπου φτάνει στον «απολυτό» και τότε γίνεται ομαδικός και στη συνέχεια πάλι ατομικός.

Οι χορευτές χορεύουν με προτεταμένα χέρια σε στάση ικεσίας, προσφοράς, δοξολογίας, θριάμβου, εκστάσεως.

Μόνον προς το τέλος παίζεται γρήγορα και ο χορός αλλάζει χαρακτήρα. Ο πρωτοχορευτής σταματάει τον αυτοσχεδιασμό και ως πρωτοχορευτής πια, ακολουθούμενος από τους άλλους, κλείνουν την Παπαδιά μ' ένα σύντομο και ανάλαφρο κυκλικό χορό.