Μήπως η επικοινωνία σας με το παιδί σας περιορίζεται σε εντολές που εσείς δίνετε…

…αλλά το παιδί δεν «ακούει»;

Δείτε πώς μπορείτε να ανατρέψετε αυτή την κατάσταση,

ώστε οι απαιτήσεις σας να πάρουν τη μορφή στόχων που

το ίδιο το παιδί θα θέσει και θα επιτύχει.

• Το παιδί να αρχίσει να περιορίζει έστω, αν όχι να εξαλείψει, τη συνήθεια να πιπιλάει το δάχτυλο

• Το παιδί σας να μοιράζεται τα παιχνίδια του και να μην καταλήγει σε καβγά κάθε προσπάθεια να παίξει με ένα άλλο παιδί

• Όταν έρχεται Σαββατοκύριακο, το παιδί να μην αφήνει τη μελέτη για

την τελευταία στιγμή

• Το παιδί να βελτιώσει τη βαθμολογία του τριμήνου στην Ιστορία

Ιδού κάποιες από τις συνηθισμένες απαιτήσεις που έχουν οι γονείς από τα παιδιά τους σε διαφορετικές ηλικίες (νηπιακή-προσχολική ηλικία, σχολική ηλικία, εφηβική ηλικία):

Ποιος είναι ο «κλασικός» δρόμος που ακολουθούν οι γονείς, για να φτάσουν σε αυτούς τους στόχους;

• Οι εντολές προς το παιδί

• Οι επιπλήξεις

• Οι ποινές (ή άλλης μορφής ενίσχυση)

Ποιος είναι ο «κλασικός» δρόμος που ακολουθούν οι γονείς, για να φτάσουν σε αυτούς τους στόχους;

• Οι εντολές προς το παιδί

• Οι επιπλήξεις

• Οι ποινές (ή άλλης μορφής ενίσχυση)

Ποιος είναι ο «κλασικός» δρόμος που ακολουθούν οι γονείς, για να φτάσουν σε αυτούς τους στόχους;

Π.χ.:

«Διάβασε Ιστορία!!»

«Αν δεν μου πεις νεράκι την Ιστορία, ξέχνα το σινεμά με τους φίλους σου.»

«Πάλι το χέρι στο στόμα; Δεν βαρέθηκες να λέμε το ίδιο πράγμα συνέχεια;»

«Μη μαλώνεις με τα παιδάκια. Δεν θα ξαναέρθουμε στο σπίτι τους.»

«Ξεκίνα να διαβάζεις! Είναι η 10η φορά που το λέω.»

«Πότε επιτέλους θα αρχίσεις το διάβασμα;»

Εντολές

Επιπλήξεις

Ποινές

Ποιο είναι το σύνηθες αποτέλεσμα;

Εντολές

Επιπλήξεις

Ποινές

Ποιο είναι το σύνηθες αποτέλεσμα;

• Νεύρα – Ένταση – Κλίμα δυσάρεστο έως εχθρικό

• Προσωρινή ή καμία αλλαγή της συμπεριφοράς του παιδιού

• Επαναλαμβανόμενο σκηνικό που καταλήγει σε παγιωμένη κατάσταση

Με την κλασική μέθοδο των εντολών, στόχος του παιδιού είναι το πώς να αποφύγει τη δική σας γκρίνια, τις επιπλήξεις σας και γενικώς την «παρουσία» σας (ενίοτε δε και το πώς θα σας κάνει ακόμα πιο έξαλλο/η).

Γι’ αυτό αντί να βάζετε κόπο και χρόνο στην προσπάθεια το παιδί σας να σας «υπακούσει» - έχοντας μάλιστα πενιχρά αποτελέσματα -

μήπως είναι προτιμότερο να επενδύσετε χρόνο στο

να μάθετε πώς θα βοηθήσετε το παιδί σας να θέτει στόχους και να

διαχειρίζεται τη συμπεριφορά του;

Με την κλασική μέθοδο των εντολών, στόχος του παιδιού είναι το πώς να αποφύγει τη δική σας γκρίνια, τις επιπλήξεις σας και γενικώς την «παρουσία» σας (ενίοτε δε και το πώς θα σας κάνει ακόμα πιο έξαλλο/η).

Γι’ αυτό αντί να βάζετε κόπο και χρόνο στην προσπάθεια το παιδί σας να σας «υπακούσει» - έχοντας μάλιστα πενιχρά αποτελέσματα -

Ας ξεκινήσουμε!

ΔΕΝ είναι…

«Τι θα πω στο παιδί να κάνει και πώς θα το ‘αναγκάσω’ να με υπακούσει»

Αυτό που σκέφτομαι πλέον

Αλλά…

«Πώς θα κάνω το παιδί ‘συμμέτοχο’ στην προσπάθεια να επιτύχει μια αλλαγή στη συμπεριφορά του»

ΔΕΝ είναι…

«Τι θα πω στο παιδί να κάνει και πώς θα το ‘αναγκάσω’ να με υπακούσει»

Αυτό που σκέφτομαι πλέον

Το κλειδί στην όλη διαδικασία είναι να μάθουμε πρώτα εμείς οι γονείς να προσδιορίζουμε σωστά τους «στόχους», δηλαδή τι ακριβώς είναι αυτό που θέλουμε από το παιδί

Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι πρέπει να θέτουμε στόχους που είναι:

1. Ρεαλιστικοί

2. Διατυπωμένοι με τη μορφή συγκεκριμένης συμπεριφοράς

3. Βραχυπρόθεσμοι

4. Προϊόν αυτο-παρατήρησης και αυτο-αξιολόγησης του

παιδιούΔείτε στη συνέχεια πώς αναλύονται τα παραπάνω και πώς εφαρμόζονται σε συνήθεις οικογενειακές καταστάσεις…

Το κλειδί στην όλη διαδικασία είναι να μάθουμε πρώτα εμείς οι γονείς να προσδιορίζουμε σωστά τους «στόχους», δηλαδή τι ακριβώς είναι αυτό που θέλουμε από το παιδί

1. Ρεαλιστικοί στόχοι

Σκεφθείτε πόσο ρεαλιστικοί είναι οι στόχοι που ακολουθούν: Π.χ.1: Το παιδί κοιτά το «12» που είναι ο βαθμός του τριμήνου στην Ιστορία και δηλώνει «Στο επόμενο τρίμηνο θα έχω 20!»

Π.χ. 2: Το παιδί σας είναι 6 ετών και επιμένει να πιπιλά το δάχτυλο όση ώρα βλέπει τηλεόραση. Ο στόχος σας είναι «από αύριο» να εγκαταλείψει πλήρως αυτή τη συνήθεια.

1. Ρεαλιστικοί στόχοι

Σκεφθείτε πόσο ρεαλιστικοί είναι οι στόχοι που ακολουθούν: Π.χ.1: Το παιδί κοιτά το «12» που είναι ο βαθμός του 3μήνου στην Ιστορία και δηλώνει «Στο επόμενο 3μηνο θα έχω 20!»

Π.χ. 2: Το παιδί σας είναι 6 ετών και επιμένει να πιπιλά το δάχτυλο όση ώρα βλέπει τηλεόραση. Ο στόχος σας είναι «από αύριο» να εγκαταλείψει πλήρως αυτή τη συνήθεια.

Αυτοί οι στόχοι στερούνται ρεαλισμού. Αντιστοιχούν σε πολύ υψηλές προσδοκίες τη στιγμή που δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, για να επιτευχθούν.

1. Ρεαλιστικοί στόχοι

Σκεφθείτε πόσο ρεαλιστικοί είναι οι στόχοι που ακολουθούν: Π.χ.1: Το παιδί κοιτά το «12» που είναι ο βαθμός του 3μήνου στην Ιστορία και δηλώνει «Στο επόμενο 3μηνο θα έχω 20!»

Π.χ. 2: Το παιδί σας είναι 6 ετών και επιμένει να πιπιλά το δάχτυλο όση ώρα βλέπει τηλεόραση. Ο στόχος σας είναι «από αύριο» να εγκαταλείψει πλήρως αυτή τη συνήθεια.

Αυτοί οι στόχοι στερούνται ρεαλισμού. Αντιστοιχούν σε πολύ υψηλές προσδοκίες τη στιγμή που δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, για να επιτευχθούν.

Δείτε στη συνέχεια ποιοι θα ήταν ρεαλιστικοί στόχοι στα προηγούμενα παραδείγματα…

Ρεαλιστικοί στόχοι

Π.χ.1: Το παιδί κοιτά το «12» που είναι ο βαθμός του 3μήνου στην Ιστορία και δηλώνει «Στο επόμενο 3μηνο θα έχω 20!»

Π.χ. 2: Το παιδί σας είναι 6 ετών και επιμένει να πιπιλά το δάχτυλο όση ώρα βλέπει τηλεόραση. Ο στόχος σας είναι «από αύριο» να εγκαταλείψει πλήρως αυτή τη συνήθεια.

Στόχος είναι στο επόμενο 3μηνο να έχει μεγαλύτερο βαθμό από 12. Το 15 ή 16 είναι το επιθυμητό.

Δεδομένου ότι πρόκειται για εθισμό, είναι σημαντικό το παιδί να μπορέσει να εγκαταλείψει τη συνήθεια αρχικά για 1 τέταρτο.

2. Στόχοι διατυπωμένοι με τη μορφή συγκεκριμένης συμπεριφοράς

Σκεφθείτε πόσο συγκεκριμένοι είναι οι στόχοι που ακολουθούν: Π.χ.1: «Αυτό το τρίμηνο θα είμαι ο/η καλύτερος/η μαθητής/ήτρια στο μάθημα της Ιστορίας»

Π.χ.2: «Δεν θα βάζω το δάχτυλο στο στόμα»

2. Στόχοι διατυπωμένοι με τη μορφή συγκεκριμένης συμπεριφοράς

Σκεφθείτε πόσο συγκεκριμένοι είναι οι στόχοι που ακολουθούν: Π.χ.1: «Αυτό το 3μηνο θα είμαι ο/η καλύτερος/η μαθητής/ήτρια στο μάθημα της Ιστορίας»

Π.χ.2: «Δεν θα βάζω το δάχτυλο στο στόμα»

Ο στόχος πρέπει να περιγράφει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, δηλαδή να προσδιορίζει με ακρίβεια αυτό που καλείται να κάνει το παιδί.

Δείτε στη συνέχεια πώς οι στόχοι στα προηγούμενα παραδείγματα μπορούν να γίνουν πιο συγκεκριμένοι…

Π.χ.2: «Δεν θα βάζω το δάχτυλο στο στόμα»

Π.χ.1: «Αυτό το τρίμηνο θα είμαι ο/η καλύτερος/η μαθητής/ήτρια στο μάθημα της Ιστορίας»

Στόχοι διατυπωμένοι με τη μορφή συγκεκριμένης συμπεριφοράς

Όταν βλέπω τηλεόραση, δεν θα βάζω το δάχτυλο στο στόμα.

Αυτό το τρίμηνο στο μάθημα της Ιστορίας δεν θα καθυστερώ να μπω στην τάξη και θα παραδώσω όλες τις εργασίες, ακόμα και τις προαιρετικές.

3. Βραχυπρόθεσμοι στόχοι

Για να μπορεί το παιδί να διαχειριστεί εύκολα ένα στόχο, πρέπει ο μακροπρόθεσμος στόχος να επιμερίζεται σε μικρότερους, βραχυπρόθεσμους στόχους.

3. Βραχυπρόθεσμοι στόχοι

Π.χ. 1: Ξεκινά η σχολική χρονιά και το παιδί θέλει να βελτιώσει τη βαθμολογία του στην Ιστορία σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.

Π.χ. 2: Το ότι πιπιλά το δάχτυλό του όση ώρα παρακολουθεί τηλεόραση.

Βραχυπρόθεσμος στόχος: «Θέλω να έχω καλό βαθμό στο 1ο τρίμηνο, γι’ αυτό θα παραδίδω όλες τις εργασίες και θα πηγαίνω διαβασμένος/η κάθε φορά.

Μακροπρόθεσμος στόχος: «Φέτος θα αποφοιτήσω με 18 στην Ιστορία»

Μακροπρόθεσμος στόχος: «Το παιδί να μην πιπιλά το δάχτυλό του όση ώρα βλέπει τηλεόραση»

Βραχυπρόθεσμος στόχος: «Το παιδί να μην πιπιλίσει το δάχτυλό του για όση ώρα διαρκεί ένα επεισόδιο του Μπομπ Σφουγγαράκη.»

Για να μπορεί το παιδί να διαχειριστεί εύκολα ένα στόχο, πρέπει ο μακροπρόθεσμος στόχος να επιμερίζεται σε μικρότερους, βραχυπρόθεσμους στόχους.

4. Στόχοι που είναι προϊόν της αυτο-παρατήρησης και αυτο-αξιολόγησης του παιδιού

Είναι βασικό να βοηθήσουμε το παιδί να αποκτήσει συναίσθηση της συμπεριφοράς του (π.χ. τι είναι αυτό που κάνει, τι συνέπειες έχει, τι θα ήθελε να κάνει διαφορετικά).

Επιπλέον είναι βασικό ο στόχος να διαμορφώνεται με βάση τις ικανότητες και τις επιδόσεις του ίδιου του παιδιού και όχι στη βάση σύγκρισης του παιδιού με άλλους (π.χ. είναι ορθό να θέσει ως στόχο ότι ‘στο επόμενο τεστ Ιστορίας θα πάρει μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με τον βαθμό που πήρε στο προηγούμενο τεστ’ και όχι ότι ‘στο επόμενο τεστ Ιστορίας θα πάρει μεγαλύτερο βαθμό από τον/την κολλητό/ή του’).