Αγαπητά μου παιδιά κάθε εβδομάδα θα κάνουμε ένα ταξίδι στο κόσμο των

καλλιτεχνών για να τους γνωρίσουμε και να απολαύσουμε το έργο τους.

Πρώτη στάση ο Βινσεντ βαν Γκογκ

«Πόσο πλούσια είναι η τέχνη. Αν μπορεί κανείς να θυμάται τί έχει δει, δεν του λείπει

ποτέ τροφή για σκέψη και δεν μένει μόνος.» Βινσεντ βαν Γκογκ

Ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ γεννήθηκε στην Ολλανδία το 1853 και ήταν γιος πάστορα. Ήταν ο μεγαλύτερος από τα συνολικά επτά παιδιά της οικογένειάς του. Ήδη από τα πολύ νεανικά του χρόνια παρουσίασε τάσεις μελαγχολίας και πρώιμα ψυχολογικά προβλήματα.

Σε ηλικία 16 ετών και αφού είχε ήδη καταπιαστεί χωρίς επιτυχία με αρκετά επαγγέλματα, ασχολήθηκε για ένα διάστημα με το εμπόριο έργων τέχνης, σε εταιρεία όπου τον επόμενο χρόνο προσελήφθη και ο αδελφός του Τεό βαν Γκογκ. Το 1873, η

εταιρεία τον μεταθέτει στο Λονδίνο και αργότερα στο Παρίσι. Την περίοδο αυτή, εντείνεται το ενδιαφέρον του για τη θρησκεία, επηρεασμένος εμφανώς και από την ιδιότητα του πατέρα του. Αφού απολύεται από την εργασία του το 1876, επιστρέφει στο Άμστερνταμ για να σπουδάσει θεολογία. Οι σπουδές του διαρκούν για περίπου ένα έτος και το 1878 του ανατίθεται μία θέση ιεροκήρυκα στο Βέλγιο και συγκεκριμένα στην υποβαθμισμένη περιοχή Μπορινάζ, όπου λειτουργεί ορυχείο. Ο βαν Γκογκ κηρύττει για περίπου έξι μήνες επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ένδεια των ανθρώπων της περιοχής. Επηρεάζεται από τη φτώχεια και τη κοινωνική αδικία των ανθρώπων και μέσα από τα έργα του διακρίνετε έντονα η συμπάθειά του για το συνάνθρωπο.

Αυτή είναι και η περίοδος κατά την οποία ξεκινά να σχεδιάζει μικρά έργα και πιθανόν αποφασίζει να ασχοληθεί με την τέχνη. Το 1880, σε ηλικία 27 ετών, ξεκινά να παρακολουθεί τα πρώτα του μαθήματα ζωγραφικής, ωστόσο σύντομα έρχεται σε ρήξη με τον δάσκαλό του, γύρω από καλλιτεχνικά ζητήματα. Στην ουσία ήταν αυτοδίδακτος. Τα επόμενα χρόνια δημιουργεί έργα κυρίως επηρεασμένα από τη ζωγραφική του Jean-François Millet, ενώ ταξιδεύει στην ολλανδική επαρχία ζωγραφίζοντας θέματα που εμπνέεται από αυτή. Το χειμώνα του 1885, παρακολουθεί μαθήματα στην Ακαδημία της Αμβέρσας, τα οποία όμως διακόπτονται πολύ σύντομα αφού αποβάλλεται από τον καθηγητή της ακαδημίας. Παρά το γεγονός αυτό, ο βαν Γκογκ προλαβαίνει να έρθει σε επαφή με την ιαπωνική τέχνη από την οποία και δανείζεται στοιχεία ή πολλές φορές μιμείται την τεχνοτροπία της.

Την άνοιξη του 1886 επισκέπτεται το Παρίσι όπου ζει με τον αδελφό του — επιτυχημένο πλέον έμπορο τέχνης — στην περιοχή της Μονμάρτρης, κέντρο της καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Κατά την παραμονή του εκεί , έρχεται σε επαφή με τους ιμπρεσιονιστές Εντγκάρ Ντεγκά, Καμίλ Πισαρό, Πωλ Γκωγκέν και Τουλούζ Λωτρέκ. Επηρεάζεται σημαντικά από το κίνημα του ιμπρεσιονισμού και ειδικότερα σε ότι αφορά τη χρήση του χρώματος. Ο ίδιος ο βαν Γκογκ κατατάσσεται περισσότερο στους μετα-ιμπρεσιονιστές ζωγράφους. Χρησιμοποίησε συχνά τεχνικές των ιμπρεσιονιστών αλλά διαμόρφωσε παράλληλα και ένα προσωπικό ύφος,

το οποίο διακρίνεται από την χρήση συμπληρωματικών χρωμάτων που οι ιμπρεσιονιστές αποφεύγουν.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1888, ο βαν Γκογκ εγκαταλείπει τη γαλλική πρωτεύουσα και επισκέπτεται τη νότια Γαλλία και την περιοχή της Προβηγκίας. Το ταξίδι του στην Αρλ συνδυάζεται με την περίοδο της ωριμότητάς του. Εδώ προβάλλεται ολοκληρωμένα η ιδιόμορφη τεχνοτροπία του καλλιτέχνη, που εκφράζει τη σχέση του με το περιβάλλον και τονίζει τη συγκίνησή του με αντιθέσεις σε χρώματα και φως.

Εμπνέεται από το τοπίο καθώς και την αγροτική ζωή των κατοίκων, θέματα τα οποία προσπαθεί να αποδώσει και στη ζωγραφική του. Την περίοδο αυτή, επινοεί και μία ιδιαίτερη τεχνική των στροβιλισμάτων με το πινέλο ενώ στους πίνακές του κυριαρχούν έντονα χρώματα, όπως κίτρινο, πράσινο και μπλε, με χαρακτηριστικά δείγματα τα έργα Έναστρη νύχτα και μία σειρά πινάκων που απεικονίζουν ηλιοτρόπια. Κατά το διάστημα της παραμονής του στην Αρλ, δέχεται και την επίσκεψη του ζωγράφου Γκωγκέν. Ωστόσο, μετά από λίγους μήνες, οι δυο τους διαφωνούν έντονα και λόγω της ασταθούς ψυχικής του υγείας, ο βαν Γκογκ κόβει μέρος του αριστερού του αυτιού καταλήγοντας στο νοσοκομείο της περιοχής. Υπάρχουν ισχυρισμοί πως ο βαν Γκογκ είχε απειλήσει να σκοτώσει τον Γκωγκέν και προέβη στο κόψιμο του αυτιού του αναζητώντας ένα είδος κάθαρσης από τις τύψεις του.

Το 1889 εισάγεται στο ψυχιατρικό κέντρο του μοναστηριού του Αγίου Παύλου στον Σαιν Ρεμύ, όπου και παραμένει συνολικά για ένα περίπου χρόνο πάσχοντας από κατάθλιψη. Κατά την παραμονή του εκεί, συνεχίζει να ζωγραφίζει. Τον Μάιο του 1890 εγκαταλείπει την ψυχιατρική κλινική και ζει για ένα διάστημα σε μία περιοχή κοντά στο Παρίσι. Τον Ιούλιο του 1890, ο βαν Γκογκ εμφανίζει συμπτώματα έντονης κατάθλιψης και τελικά αυτοπυροβολείται στο στήθος στη διάρκεια ενός περιπάτου. Δύο μέρες μετά πεθαίνει ( 29 Ιουλίου 1890).

Ο Βαν Γκογκ ήταν τελείως άπορος και δεν είχε τη δυνατότητα ούτε για τον καμβά και τα χρώματά του να πληρώσει. Είχε όμως οικονομική υποστήριξη από τον αδελφό του. Σχεδόν άσημος στη διάρκεια της ζωής του, ο Βαν Γκογκ κέρδισε την αναγνώριση μετά το θάνατό του. Όσο ζούσε πουλήθηκε ένας και μοναδικός πίνακάς του σε ανοιχτή αγορά στις Βρυξέλλες, το έργο Κόκκινο αμπέλι . Ωστόσο, μετά το θάνατό του, η φήμη του εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα και σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους όλων των εποχών. Η επίδρασή του στα μεταγενέστερα κινήματα του εξπρεσιονισμού, του φοβισμού αλλά και εν γένει της αφηρημένης τέχνης, θεωρείται καταλυτική.

Στα εννέα περίπου χρόνια δουλειάς έδωσε γύρω στους 600 πίνακες και περισσότερα από 800 σχέδια και ακουαρέλες. Έργα του: «Στην εκκλησία», «Πατατοφάγοι», «Παπούτσια», «Το δέντρο», «Μουλέν ντε λα Γκαλέτ», «Εστιατόριο», «Αυτοπροσωπογραφίες», «Εξωτερικό καφενείου το βράδυ», «Το δωμάτιο του καλλιτέχνη με το κρεβάτι του», «Εναστρη νύχτα», «Σιταροχώραφο με κοράκια», «Κυπαρίσσια», «Προσωπογραφία του γιατρού Γκασέ» και πολλές αυτοπροσωπογραφίες

«Και μοναδικός μου στόχος στη ζωή είναι να ζωγραφίζω και να σχεδιάζω, όσο περισσότερο και όσο καλύτερα μπορώ. Έπειτα, στο τέλος της ζωής μου, ελπίζω να φύγω κοιτάζοντας πίσω μου με αγάπη και τύψεις γεμάτες στοργή, σκεπτόμενος “Ω, τι θα μπορούσα να είχα ζωγραφίσει ακόμη!”», είχε πει ο μεγάλος ζωγράφος Βίνσεντ βαν Γκογκ.

Η δημοτικότητα του Βίνσεντ βαν Γκογκ δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από τη λογοτεχνία και κυρίως από τον κινηματογράφο .

«Μόνο μέσα από τους πίνακές μας μπορούμε να μιλάμε» Βαν Γκογκ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΕΣ

ΤΑΙΝΙΑ «Loving Vincent»

Το «Loving Vincent» είναι το πρώτο φιλμ στην ιστορία του σινεμά ζωγραφισμένο εξ’

ολοκλήρου στο χέρι για τη ζωή και τον μυστηριώδη θάνατο του Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Κάθε

ένα από τα 65.000 καρέ της ταινίας είναι και μια ελαιογραφία ζωγραφισμένη με το χέρι από

125 επαγγελματίες ζωγράφους, που ταξίδεψαν από όλο τον κόσμο για να έρθουν στα

στούντιο της Πολωνίας και της Ελλάδας και να πάρουν μέρος στην παραγωγή. Στην αρχή

έγιναν τα γυρίσματα ζωντανής δράσης με ηθοποιούς και μετά η ταινία ζωγραφίστηκε με το

χέρι καρέ-καρέ. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένας διάλογος μεταξύ των ηθοποιών που

ερμηνεύουν τα διάσημα πορτρέτα του Βίνσεντ και των καλλιτεχνών κινούμενης ζωγραφικής

που έβαλαν τους χαρακτήρες μέσα στο χρώμα. Στην ταινία πρωταγωνιστούν πρόσωπα για

να ταιριάζουν με τους διάσημους πίνακες που αναπαριστούν. Ένα animation το οποίο έχει

θέμα τον Βίνσεντ βαν Γκογκ δεν θα μπορούσε να είναι σαν όλα τα άλλα. Πολωνο-βρετανική

παραγωγή, σε σενάριο και σκηνοθεσία της Ντορότα Κομπιέλα και του Χιου Γουέλτσμαν.

Επισκεφτείτε το τρέιλερ της ταινίας

https://www.youtube.com/watch?v=rxSOgybLujc

Δείτε την ταινία είναι εξαιρετική

Τα πιο διάσημα έργα του Βαν Γκογκ

Ο Βαν Γκογκ φημίζεται για τις αυτοπροσωπογραφίες του. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσες δημιούργησε, αλλά πάνω από 40 μπορεί κάποιος να δει σε μουσεία και γκαλερί σε όλο τον κόσμο σήμερα.

Χρησιμοποίησε την αυτοπροσωπογραφία ως τρόπο άσκησης πορτραίτων χωρίς να χρειάζεται να πληρώνει μοντέλα για να καθίσουν να ποζάρουν.

Ο Βαν Γκογκ ήθελε να συλλάβει μια διάθεση ή συναίσθημα με τα χρώματα που επέλεγε. Η δημιουργική χρήση του χρώματος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των όσων θα γίνονταν διάσημα κινήματα στην ιστορία της τέχνης - φοβισμός και εξπρεσιονισμός.

Τα ηλιοτρόπια του Βαν Γκογκ δείχνουν πώς το χρώμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί δυναμικά για να καταγράψει ένα συναίσθημα.

ο Βαν Γκογκ πίστευε ότι το σχέδιο, βασισμένο στην απλή δημιουργία σχημάτων, ήταν «η ρίζα όλων» και πέρασε πολύ χρόνο ασκώντας τις δεξιότητές του.

Τα σχήματα του ήταν ανεξάρτητα και σπάνια αναμειγνύονταν ή συγχωνεύονται μεταξύ τους.

The Starry Night. 1889

Café Terrace At Night 1888

Irises 1889

Starry Night Over the Rhône 1888

The Potato Eaters 1885

Βedroom in Arles, 1888

Portrait of Dr. Gachet, 1890

Wheat Field with Cypresses 1889

The Yellow House 1888

Cypresses, 1889

Self-portrait, 1889

Almond Blossoms, 1890

Vase with Pink

Self-Portrait with Bandaged Ear, 1890

Vase with Fifteen Sunflowers, 1888

The Night Café, 1888

The Red Vineyard, 1888

Wheatfield with Crows, 1890

At Eternity’s Gate, 1890

The Church at Auvers, 1890

ΒΙΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ

Έζησε τη ζωή του διχασμένος ανάμεσα στη βαθιά του ανάγκη για να αγαπηθεί και

στην υπεροπτική του προσωπικότητα, ανάμεσα στη μεθοδική αυτοκαταστροφή και

στην βαθιά επίγνωση του τι αξίζει.

<<Χρειάζεται κανείς να αγαπάει όσο του είναι δυνατόν, γιατί στην αγάπη βρίσκεται η

πραγματική δύναμη, και εκείνος που αγαπάει πολύ, κατορθώνει μεγάλα πράγματα

και είναι ικανός για μεγάλα έργα, και ότι γίνεται από αγάπη είναι πάντα καλά

καμωμένο. Βίνσεντ βαν Γκογκ>>

Εύχομαι να απολαύσατε το ταξίδι

Και αν ζούσε σήμερα ο Βαν Γκογκ θα σας έλεγε ……

Η κυρία σας

ΤΣΙΑΤΣΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ