Μαντινάδες

Ε _ _ _ _

Λ _ _ _ _

Α _ _ _ _ _ _ _

Ν _ _ _

Α _ _ _ _ _ _

Σ _ _ _ _ _

Ο _ _ _ _ _ _ _

Υ _ _ _ _ _ _ _ _

_ _

Π _ _ _ _ _ _

Ω _ _ _

1. Ζώο, σύμβολο του νησιού μας.

2. Το δεύτερο γράμμα της αλφαβήτας, της

χώρας μας.

3. Ψυχαγωγείσαι και γελάς μ’ αυτά.

4. Στεριά που γύρω γύρω περιβάλλεται

από θάλασσα.

5. Ονομαζόταν και Βασίλειος Πανθήριος,

ήταν ο Διγενής ….

6. Φυλάνε το βράδυ κυρίως οι στρατιώτες

και οι πρόσκοποι.

7. Μια πεδινή περιοχή που γύρω γύρω

περιβάλλεται από βουνά

8. Είναι το δεξί μας χέρι, γράφει για εμάς

και έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας.

9. Μεγάλη έκταση με χαμηλή βλάστηση και

καλλιέργειες.

10. Είναι μέρος του σώματος, δίπλα από το

κεφάλι.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Το Ε2 της Κρεμαστής εφημερίδα έβγαλε, τα νέα να

αναδείξει και να κοινοποιήσει:

μαντινάδες, ποιήματα για το καλοκαίρι, ακροστιχίδες, φαντασία

ευχές, συνεντεύξεις, «βιβλία σε ρόδες» και φιλαναγνωσία

Βυζαντινές συνήθειες, αγιογραφία, sleepover στα μουσεία

αλλά και μουσικές προτάσεις, τελίτσες, ανέκδοτα, ψυχαγωγία.

Ταινίες για μικρομηκάδες, σκάκι, ζώδια, σκέψεις για μουσική,

δελτίο καιρού, ψηφιδωτά, ζωγραφιές και βία σχολική,

Γλωσσοδέτες, παροιμίες, ταινίες, ποιήματα για τη γιαγιά ,

συνταγές,φωτογραφίες, απλές κατασκευές και ταξίδια μαγικά.

Βαλίστρες, καταπέλτες, κάστρα, φορεσιές και Ρόδο Μεσαιωνικό

μαζί τους ταξιδέψαμε σε χρόνο μακρινό, αλλοτινό.

Όλα οργανωμένα και νοικοκυρεμένα σοβαρά χωρίς αστεία.

Τα θέματα επίκαιρα σαν ψάρια σπαρταράνε, θέματα που μας

στενοχωρούν, θέματα που μας κάνουν να γελάμε.

Η οδική ασφάλεια είναι σημαντική στης χώρας μας τους

δρόμους, ταινίες και μηνύματα αφήσαμε παντού,

μα νούμερο ένα το προσφυγικό μας νέκρωσε τον νου

πότε πια να μη ζήσουμε άλλους ξεριζωμούς.

Κατερίνα Λαού

Μαριέττα Κόρμπα-

Μαρία Κλωνάρη

Θεοδώρα Μαρή

Τσαμπίκα Κουδούνη

Αϊνστάιν, Τσαμπίκα Κουδούνη

Η μαντινάδα ή πατινάδα ή κοτσάκι είναι ποίημα

που αποτελείται από δυο στίχους που συνήθως

είναι δεκαπεντασύλλαβοι σε ομοιοκαταληξία ή

και τέσσερα ημιστίχια που δεν ομοιοκαταληκτούν

απαραίτητα. Αποτελεί μέσο αυθόρμητης λαϊκής

έκφρασης σε αρκετά μέρη της Ελλάδας, κυρίως

όμως ως κατηγορία του νησιώτικου ελληνικού

τραγουδιού στην Κρήτη, που είναι ξακουστή για

τις μαντινάδες της.

Ποιήματα και μαντινάδες όπως όπως…

Την φιλία μας θα κρατάμε για πάντα ζωντανή και

ό, τι κι αν γίνει φίλες για πάντα στη ζωή.

Με φίλους εμεγάλωσα, με φίλους θα πεθάνω

και αν είναι για τους φίλους μου και τη ζωή μου

χάνω.

Είσαι αυταρχικός κι εγωιστής πολύ, μα εγώ σε

έχω φίλο και δεν ξέρω γιατί

Είσαι καλός, είσαι θνητός είσαι μονάχα φίλος κι

εγώ σε θέλω δίπλα μου για να με έχεις φίλο.

Μωραίτης Γιώργος

Εγώ έχω φίλους καλούς και πολλούς. Μα ποτέ

δεν είχα καμιά σαν εσένα. Κιτσαή Μαρία

Κάποιοι μπορεί να σε πρόδωσαν, σου στερούν

πράγματα πολλά, γι’ αυτό εσύ έχε το νου σου και

πρόσεχε καλά. Τσαμπίκα Κουδούνη

Έχω την καλύτερη φίλη όλου του κόσμου και με

βοηθάει σε ό, τι δύσκολο συναντώ.

Μπορεί καμιά φορά να της ξεφύγει ένα μυστικό,

αλλά πάντα και πάλι το ξεπερνώ και την

συγχωρώ.

Κάθε μέρα στο σχολείο όταν την συναντώ μου

λέει καλημέρα κι εγώ την χαιρετώ.

Αυτή η φιλία είναι αξέχαστη πολύ κι όταν θα το

θυμάμαι θα γυρίζει ο κόσμος γύρω μας.

Καλλιόπη Κουκιά

Γεια σας με λένε Φώτη και ο καλύτερος μου

φίλος είναι ο Γιάννης. Η φιλία μας όλους θα σας

τρελάνει

Γεια σας με λένε Φώτη και πάω σχολείο, διαβάζω

καθημερινά τα μαθήματα που μου βάζει η

δασκάλα.

Μου αρέσει η Γυμναστική και το τρέξιμο πολύ,

άμα βγώ στους πρώτους τρεις θα είμαι άξιος

μαθητής. Φώτης Ντέντες

Με λένε Αντρέα και πάω σχολείο, έχω ένα

μυστικό που είναι μεγαλείο. Ποτέ δεν θα το

αποκαλύψω, ό,τι κι αν γίνει, από φίλους και μαμά

μυστικό να μείνει. Αντρέας Κονόμη

Καμιά φορά οι φίλοι σου λένε άσχημα λόγια και

χωρίς να το θέλουν σε πληγώνουν πολύ βαθιά.

Οι φίλοι μας είναι πολύτιμοι στη ζωούλα μας κι

έτσι υπάρχει ευτυχία μες στις ψυχούλες μας.

Κατερίνα Λαού

Κάνε έναν φίλο σαν κι εμένα, γιατί θα πάμε και οι

δύο στον Ant1.

Με λένε Χρήστο, με λένε Γιάννη, οι φιλία μας

όλους θα τους τρελάνει. Χρήστος Ράπτης

Η Κρήτη ξελογιάζει τους ανθρώπους με κρασάκι,

μα εμένα δεν με πειράζει γιατί πίνω ουζάκι

Καλημέρα, καλημέρα, καλημέρα, όλη μέρα, τον

αυγερινό γελάω, τον εσπερινό ξεχνάω.

Αλκίνοος Παρσωτάκης

Χρόνια Πολλά για μια ζωή , υπέροχη όπως κι εσύ.

Μελίσα Φατία

Είμαι ξεροκέφαλος κι εγωιστής πολύ, μα εγώ σε

έχω φίλο και ας μην ξέρω το γιατί

Μια μαντινάδα θα σας πω για τούτο το σχολείο,

που με έκανε σοφότερο σε τούτο το θρανίο.

Γιάννης Περγουράκης

Αλκίνοος Παρσωτάκης- Ανδρέας Κονόμη με το

λογισμικό Tux Paint

Διαβάσαμε το ποίημα «Στο καλοκαίρι», του Ανδρέα

Λασκαράτου, είχαμε της αντιρρήσεις μας και είπαμε

να αλλάξουμε λίγο τα λόγια. Συγγνώμη Κύριε

Λασκαράτε!!!

Καλοκαίρι σε λένε ειρωνικώς. Κακοκαίρι ήθελ' είναι το όνομά σου. Εσύ μας καις, μας ψένεις ανηλεώς. Και ξεραίνεις τη Γη με τη φωτιά σου.

Μας λύεις, μας λιώνεις, μας ρουφάς, μας τρως, Σύρε στην κάταρά μας, σύρε χάσου. Γιατί εσύ 'σαι ο καιρός ο πλέα κακός, Ο Χειμώνας είν' άγιος εμπροστά σου.

Κακοκαίρι ξερό και διψασμένο, Σύρε στο πυρ το εξώτερο όθε εβγήκες, Γιατί βεβαίως εκείθε είσαι βγαλμένο. Μας γεμίζεις κουνούπια, σκορπιούς, σφήκες, Και κάθ' άλλο ερπετό φαρμακεμένο.

Με την τόση φωτιά σου εδώ που εμπήκες. Ναι, ξέρω, θα μου πεις Πως με τα 'πωρικά σου μας δροσίζεις. Μα φύγε, να χαθείς, Και χάρου τα όλα κείνα που χαρίζεις.

Η απάντησή μας

«Το καλοκαίρι μας»

Καλοκαίρι λαμπερό, μια φορά κι έναν καιρό,

δεν το κουνάω από δω, από τη θάλασσά σου,

την ζεστασιά σου, και τα δροσερά νερά σου.

Τρώγοντας γλυκούς καρπούς,

καθισμένη στην αμμουδιά σου,

βλέποντας τη θάλασσά σου

και τα αφρισμένα κύματά σου. Ομαδικό

Και κάποιες άλλες σκέψεις:

Καλοκαίρι που είσαι τέλειο, σαν εσένα θέλω να είμαι.

Τα λουλούδια σου μοσχοβολούν και οι πεταλούδες

σου πετάνε.

Κάθε μέρα παίζω, τρέχω και κυλιέμαι στο χορτάρι, με

τους φίλους μου όταν παίζουμε μας κάνεις και

γελάμε.

Και μόλις έρθει το φθινόπωρο θα σου πω και το

αντίο, θα περιμένω όμως μην ανησυχείς να διώξουμε

μαζί το κρύο. Καλλιόπη Κουκιά

Καλοκαίρι σε λένε, καλό καιρό. Καλοκαίρι όμορφο

είναι το όνομά σου. Εσύ μας φέρνεις χαρά και λίγο

δροσιά. Μας αγαπάς σε αγαπάμε. Ανδρέας Κονόμη

Καλοκαίρι, καλοκαίρι, τι καλός μας φέρνεις πάλι; Τα

παγωτά σου ή τα φρούτα σου; Τα μπάνια σου ή τις

βόλτες σου; Τι να διαλέξω; ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.

Κατερίνα Λαού.

Καλοκαίρι λαμπερό την άφιξη της ζωής μας φέρνεις,

για να νικάς τον χειμώνα, που μας παγώνει με το

κακό. Καλοκαίρι γαλήνιο που τη ζωή μας φέρνεις και

ωραία πράγματα να ευλογείς .

Παρσωτάκης Αλκίνοος

Γρανίτες παγωτά μας χαρίζεις πολλά, μαγιό πετσέτες,

αντηλιακά είναι όλα χρήσιμα, καστράκια στην

αμμουδιά, φτιάχνουν τα παιδιά στις πισίνες πηδάνε

με μια βουτιά. Ζεστό αλλά και δροσερό, είσαι πάντα

ο καλύτερος φίλος των παιδιών. Καλοκαίρι σε 9 μήνες

θα σε δω, υπομονή παιδιά θα έρθει κι αυτό!

Τσαμπίκα Κουδούνη

Καλοκαίρι ωραία λαμπερό! Μας γλυτώνεις από το

κακό σχολειό. Βουτιές θα κάνω δεκατρείς ψαράκια,

αστερίες και ιχθείς, βλέπω τώρα εγώ στον μπλε

ωκεανό. Με λαχτάρα κολυμπώ, καρπούζια, φρούτα,

πω πω πω! Θα φάω μόλις βγω και διακοπές θα πάω

σωρό. Την Ελλάδα εγώ γυρίζω και τραγουδώ. Κάθε

χρόνο περιμένω πως και πως καλοκαίρι μου για

πάντα σ’ αγαπώ! Σταυρούλα Μάλιακκα

εργασία στο λογισμικό Tux paint

Γιάννης Περγουράκης

Χρήστος Ράπτης

Χωρίς τίτλο

Είμαι από την Ελλάδα

και με περηφάνια πολύ

το ανακοινώνω σε όλη τη γη.

Είμαι από νησί

με θάλασσες ένα σωρό.

Μένω στη Ρόδο

σε χωριό θαυμαστό.

Το όνομά του Κρεμαστή

που το αγαπώ πολύ.

Το νησί μου έχει

βουνά, ποτάμια και θάλασσα

ουρανό γαλάζιο

την ημέρα φωτεινό

και το βράδυ με τα άστρα

ακόμα πιο λαμπρό

Ειρήνη Τσέλιου

Ένας χειμώνας στον Βόρειο Πόλο

Ένα χειμώνα στον Βόρειο Πόλο

χιόνιζε τόσο που δεν παίζαν πόλο

ζούσε μια οικογένεια σε ένα ιγκλού

λευκών αρκούδων που τις λέγαν « Μπλου»

η καημένη η οικογένεια αυτή

είχε ένα άρρωστο μικρό παιδί.

Τότε η μανούλα του η καλή

που το αγαπούσε τόσο πολύ

πήγε και του αγόρασε μια σόμπα

που είχε για δώρο και μια ρόμπα.

Άναψε τη σόμπα και του βαλε τη ρόμπα

μαζί με μια κουβέρτα από την γκαρνταρόμπα.

Του ΄δωσε ένα φάρμακο από ψάρι

που το καημένο δεν ήθελε να πάρει.

Το πήρε στη ζεστή της αγκαλιά

και του ‘δωσε τρία ολόγλυκα φιλιά.

Τότε το αρκουδάκι έγινε καλά

κι ένιωθαν όλοι μια χαρά.

Μαρία Χαλαμπαλάκη

Πού πάνε οι γιαγιάδες όταν κανένας δεν τις βλέπει;

Πού πάνε οι παππούδες στιγμές – στιγμές, όταν δεν πρέπει;

Γιατί εξαφανίζονται πού και πού και άδικα φωνάζεις:

«Γιαγιά, γιαγιά!»

«Παππού, παππού!»

Και ουρλιάζεις και βραχνιάζεις κι ο λαιμός σου σε πονάει,

αλλά κανείς δεν απαντάει

Ευγένιος Τριβιζάς «Οι γιαγιάδες με τα γιο γιο»

Η γιαγιά μου είναι καλή,

όμορφη γλυκιά πολύ

κακία δεν της κρατάω

παρά μόνο της γελάω.

Σπίτι της γλυκά πολλά

για αυτό πάω με τη μια

τα τρώω όλα στη στιγμή

και μου φωνάζει πολύ.

Έχει κι έναν σκύλο όμορφο,

είναι καλός πολύ

κοπρίτη τον φωνάζω

και γυρνάει στη στιγμή. Μωραΐτης Γιώργος

Δυο γιαγιάδες έχω εγώ,

είναι διαφορετικές,

αλλά εγώ τις αγαπώ!!!

Μια με κόκκινα μαλλιά

κι η άλλη με ανταύγειες ξανθιές

η μια είναι κομμώτρια

κι η άλλη μαγείρισσα χρυσή.

Τα φαγητά της τρώω εγώ

και πετώ στον ουρανό!

Η άλλη μου γιαγιά

λεφτά μου δίνει κάθε φορά

κι άλλη δεν το συζητώ,

ταξίδια πηγαίνω μαζί της κάθε λεπτό!

Τη γιαγιά μου τη μαγείρισσα τη λένε

Σταυρούλα και την άλλη Χρυσούλα,

όμως εμένα δεν με νοιάζει τις φωνάζω

«Γιαγιά»

Σταυρούλα Μάλιακκα

Ζωγραφική

Μαριέττα Κόρμπα

Οι γιαγιάδες με τα γιο γιο

«Οι επισκέπτες»

Πέρα απ’ τ’ άστρα είν’ η δικιά μας γειτονιά

Κατεβήκαμε με γέλια και τα όργανα στον ώμο

Έλα κάντε μας λιγάκι συντροφιά

Κουραστήκαμε απ’ το δρόμο

Είχε κρύο από του Δία τη μεριά

Κι η Σελήνη ερημιά καθόλου κόσμο

Άντε ανάψτε μας μια όμορφη φωτιά

Κουραστήκαμε απ’ το δρόμο.

Τέτοια νύχτα μαγεμένη και γλυκιά

Μας θυμίζει ένα φθινόπωρο στον Κρόνο

Άντε ας παίξουμε μια τελευταία πενιά

Όπου να `ναι ξαναβγαίνουμε στο δρόμο

Γιάννης Αγγελάκας

Οι εξωγήινοι είναι τελικά πολύ φιλικοί και όχι

κατακτητές όπως όλοι νομίζουμε. Οι ταινίες μας

κάνουν να πιστεύουμε λάθος πράγματα. Οι εξωγήινοι

θέλουν συντροφιά κι όχι πόλεμο ή μίσος. Θέλουν

χαρά κι όχι απόρριψη. Ας του κάνουμε κι εμείς λίγη

συντροφιά, γιατί να τους φερόμαστε τόσο άδικα;

Απλώς θέλουν να είναι φίλοι μας. Εάν εσύ είσαι κατά

των εξωγήινων…. Σταμάτα το! Επειδή δεν είναι σαν

εμάς; Επειδή δεν είναι από τη γη; Γιατί; Αυτό που

πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι τι έχεις μέσα σου,

όχι η εξωτερική εμφάνιση. Καραμολέγκου Μαρία

Μια μέρα κάποιοι εξωγήινοι θέλησαν να ταξιδέψουν

στο ηλιακό μας σύστημα. Όταν έφτασαν στη γη, οι

άνθρωποί τους δέχτηκαν ως «επισκέπτες» και τους

άναψαν μια ωραία φωτιά. Οι εξωγήινοι είχαν έρθει

με πολύ φιλικές διαθέσεις και είχαν φέρει μαζί τους

μουσικά όργανα από άλλους πλανήτες. Από κάθε

πλανήτη έπαιρναν και ένα μουσικό όργανο κι όλα

ήταν διαφορετικά. Ξαφνικά, ένας από τους

εξωγήινους σκέφτηκε μια τέλεια ιδέα: Να κάνουν οι

γήινοι και οι εξωγήινοι μια συναυλία διαστημική.

Μετά από λίγες μέρες τα όντα από άλλο πλανήτη

έπρεπε να φύγουν και οι άνθρωποι ως αναμνηστικά

δώρα τους έδωσαν τις απίθανες φωτογραφίες από τη

συναυλία και ένα όργανο από τη χώρα τους. Οι

εξωγήινοι μπήκαν στο διαστημόπλοιό τους κι έφυγαν.

Ήταν όλοι πολύ χαρούμενοι με όσα έκαναν με τους

εξωγήινους!!!

Σταυρούλα Μάλιακκα

Αν έρχονταν οι εξωγήινοι στη γη θα μας βοηθούσαν

να κλείσουμε την τρύπα του όζοντος. Θα

κατέστρεφαν τα εργοστάσια (από λιγνίτη), που

παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα και θα έφτιαχναν νέα που

δεν μολύνουν το περιβάλλον. Σκέφτομαι πως θα

είχαν πολλά μουσικά όργανα που θα ήταν τεράστια

με πολλές χορδές από τη μία πλευρά κι από την άλλη,

θα ήταν σαν τύμπανα. Θα μας έπαιζαν μια μελωδία

διαφορετική από αυτές που υπάρχουν στη γη. Ακόμη

θα μας περιέγραφαν τον πλανήτη τους και θα μας

έδιναν πληροφορίες για το πώς είναι το διάστημα, τα

αστέρια και οι υπόλοιποι πλανήτες. Τέλος θα μας

βοηθούσαν να κατασκευάσουμε νέες συσκευές που

θα μας διευκόλυναν την καθημερινή μας ζωή.

Άλλωστε οι εξωγήινοι θα είχαν πολλές γνώσεις για

την τεχνολογία και τις επιστήμες.

Γιάννης Περγουράκης

Χρήστος Μπούτσκας

Τσαμπίκα Κουδούνη

Σαββίνα Κοκκινίδη

Ένα ταξίδι στη Βουδαπέστη και στη Βιέννη.

Φέτος στις Χριστουγεννιάτικες διακοπές πήγα

στη Βουδαπέστη. Την πρώτη μέρα αφού φύγαμε από

το αεροδρόμιο και αφήσαμε τις βαλίτσες μας στο

ξενοδοχείο, αρχίσαμε την ξενάγηση. Αρχικά πήγαμε

στο παζάρι, όπου πουλούσε glü wein (ζεστό κόκκινο

κρασί), μηλίτη και παραδοσιακές ουγγρικές σούπες –

οι σούπες ήταν σερβιρισμένες μέσα σε μεγάλα

στρογγυλά ψωμάκια. Εγώ ήπια μηλίτη και οι γονείς

μας glü wein. Μετά συνεχίσαμε τη βόλτα μας,

περάσαμε από μεγάλες γέφυρες με υπέροχα

αγάλματα λιονταριών που ένωναν τις δύο πόλεις του

Δούναβη, την Βούδα και την Πέστη.

Χρησιμοποιήσαμε το τελεφερίκ και φτάσαμε

στο κάστρο και στη συνέχεια στους Πύργους των

Ψαράδων. Από εκεί η θέα ήταν καταπληκτική, έχουν

δίκιο όσοι χαρακτηρίζουν τη Βουδαπέστη ως ΄΄Μικρό

Παρίσι΄΄. Η μέρα μας τελείωσε με παραδοσιακό

φαγητό σε ταβέρνα με μουσικούς που έπαιζαν

τσιγγάνικη μουσική.

Την επόμενη μέρα πήγαμε στη Βιέννη. Εκεί

υπήρχε πολύς κόσμος και είχε τις πιο όμορφα

στολισμένες βιτρίνες που έχω δει. Πήγαμε στην πιο

ξακουστή καφετέρια για να πάρουμε ζεστή σοκολάτα

βιεννουά και ανεβήκαμε σε μια άμαξα που μας έκανε

βόλτα πίνοντας τη ζεστή σοκολάτα.

Αυτό όμως που θα μου μείνει αξέχαστο από

το ταξίδι είναι η αλλαγή του χρόνου δίπλα στον

Δούναβη με φόντο το φωτισμένο κάστρο και τα

βεγγαλικά.

Μου άρεσε πολύ η Βουδαπέστη και η Βιέννη,

θα μου μείνουν όλα

αξέχαστα.

Λυδιάννα Χατζηβασίλη

Γένοβα

Η Γένοβα είναι ιστορική πόλη της Ιταλίας, που έχει

περίπου 800.000 κατοίκους. Την επισκέφθηκα τον

περασμένο Νοέμβριο και μπορώ να σας πω για

κάποιες σημαντικές τοποθεσίες της. Το Καρικαμέντο

είναι ένα ιστορικό μέρος που έχει ένα καράβι το

οποίο έχει βυθιστεί και λένε ότι το είχαν πειρατές.

Τώρα βρίσκεται στο λιμάνι και το επισκευάζουν. Ένα

άλλο μέρος είναι η Φιουμάρα, που είναι ένα μεγάλο

κτίριο με 190 μαγαζιά. Η Γένοβα είναι πολύ μεγάλη

σε σχέση με την Κρεμαστή και θα ήθελα να ξαναπάω

εκεί.

Φιορέλα Φατία

Ένα ταξίδι στην Καλαμάτα

Όταν πηγαίναμε στην Καλαμάτα περάσαμε από τη

γέφυρα που βρίσκεται πάνω από τη διώρυγα στον

ισθμό της Κορίνθου. Κοιτάζοντας κάτω μας έκαναν

εντύπωση τα καραβάκια που περνούσαν το ένα πίσω

από το άλλο, διασχίζοντας το στενό πέρασμα. Ήταν

πάρα πολύ ωραία και κάθε καραβάκι είχε

διαφορετικό χρώμα και μέγεθος. Φτάνοντας στην

Καλαμάτα τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο και πήγαμε

για ψώνια. Είναι μια πόλη μεγάλη με πολλά μαγαζιά

και ανάμεσα σ’ αυτά περνάει ένα ποτάμι με ψαράκια,

χρυσά, γκρι και μαύρα. Περάσαμε πολύ ωραία όσο

μείναμε εκεί.

Εφραίμα Χαραλαμπάκη

Το Καστελλόριζο

Η ζωή στο Καστελλόριζο είναι πολύ ωραία , ειδικά το

καλοκαίρι. Το καλοκαίρι έχουμε πολύ τουρισμό.

Έρχονται άνθρωποι από διάφορους πολιτισμούς. Την

εποχή αυτή έρχονται και πολλοί Σύριοι, οι οποίοι δεν

έχουν χρήματα και σε μένουν σε μια αίθουσα , ενώ

αυτοί που έχουν μένουν σε πανσιόν. Στην γαλάζια

σπηλιά, μπορείς να πας το καλοκαίρι κι αν είσαι

τυχερός θα δεις μια φώκια. Το Καστελλόριζο είναι

μικρό αλλά ωραίο.

Εφραίμα Χαραλαμπάκη

Πράγματα που μπορώ να κάνω με χαρτάκια post it

Να τα κόψω κομματάκια και να κάνω ένα ψηφιδωτό

Να ζωγραφίσω Να κρατάω σημειώσεις Να τα κάνω σελιδοδείκτες Να γράφω τι έχω για Ιστορία Να κάνω οριγκάμι, σαίτα, χάρτινη βαρκούλα Να εκφράσω τα συναισθήματά μου Να τα κολλήσω παντού σπίτι μου για να είναι

κίτρινοι οι τοίχοι Να κάνω μια φάρσα Να φτιάξω ένα πύργο

Θοδώρα Μαρή, Καραμολέγκου Μαρία, Κλωνάρη Μαρία,

Κουκιά Καλλιόπη, Χρήστος Μπούτσκα, Θοδωρής Πασίδης

Θα ήθελα ….

Θα ήθελα η ζωή μου να γεμίσει ταξίδια. Να πάω Αμερική, Αφρική, Ιταλία, Βραζιλία και σε άλλες πολλές χώρες. Επίσης θα ήθελα, κατά τη διάρκεια του ύπνου μου να γεμίσω όνειρα πολλά, πολλά, πάρα πολλά, γιατί νιώθω σαν να ζω στ’ αλήθεια αυτές τις περιπέτειες και μ’ αρέσει γιατί αυτό μου δίνει ελπίδες πως θα ζήσω όμορφα έστω και στη φαντασία μου. Τσαμπίκα Κουδούνη

Θα ήθελα να κάνω ωραίες κωλοτούμπες στον αέρα στην προπόνηση της ενόργανης. Σαββίνα Κοκκινίδη

Θα ήθελα να σταματήσουν οι πόλεμοι, να έχουμε ειρήνη σε όλο τον κόσμο και όλοι οι άνθρωποι να έχουν δουλειά για να αγοράζουν τα απαραίτητα. Αλκίνοος Παρσωτάκης

Θα ήθελα να μην υπάρχει ο καρκίνος και όσα αγαπημένα μου πρόσωπα πέθαναν είτε απ΄ αυτό, είτε από κάτι άλλο να γυρίσουν κοντά μου Μαρία Κλωνάρη

Θα ήθελα να πάω στην Αθήνα και να κερδίσω το 1ο μετάλλιο στους Πανελλήνιους αγώνες Τε Κβο Ντο. Περγουράκης Γιάννης

Θα ήθελα ένα σχολείο λίγο πιο καθαρό κι ένα κυλικείο λίγο πιο φθηνό. Μαριέττα Κόρμπα.

Θα ήθελα να ξεκουραστώ στην φαντασία μου Άγγελος Πιτροπάκης

Θα ήθελα να οι καλοί άνθρωποι να μην πέθαιναν ποτέ. Χρήστος Ράπτης

Θα ήθελα να έχω μια μπάλα μπάσκετ Μιχάλης Κολοβελόνης

Θα ήθελα το καλοκαίρι να πάω ταξίδι με το καράβι στη Σύμη, στον Πανορμίτη, επειδή είναι πολύ ωραία η θάλασσα και δεν είναι θολά. Μανώλης Ρουσακάκης

Θα ήθελα να χιονίζει στα νησιά. Αριστέα Κατσουράκη

Θα ήθελα κάθε ένα λεπτό να βγαίνουμε διάλειμμα. Φώτης Ντέντες

Θα ήθελα να κοιμόμουν περισσότερο. Μελίσα Φατία.

Θα ήθελα να πάω στο Παρίσι. Σύλβια Ντουλάϊ

Γεια σας, κυρίες και κύριοι, είμαι ο Γιάννης Αρνιακός στο δελτίο καιρού του Ε2 tv. Σήμερα σε σχεδόν όλη τη χώρα θα επικρατήσει ηλιοφάνεια. Αναλυτικότερα στην Αθήνα, η θερμοκρασία θα κυμανθεί από 32ο C ως τους 39ο C και θα υπάρχει άπνοια. Στη Θεσσαλονίκη θα επικρατήσουν βοριάδες από 5 ως 6 μποφόρ και η θερμοκρασία θα κυμανθεί από 32- 38ο C. Στα νησιά του Αιγαίου και του Ιουνίου πελάγους και την Κρήτη θα υπάρχει άπνοια και η θερμοκρασία θα κυμανθεί από 39ο C ως τους 40ο C. Αυτό ήταν το δελτίο καιρού στις 8:00 του Ε2. Είμαι ο Γιάννης Αρνιακός και σας εύχομαι καλό βράδυ. Γιάννης Περγουράκης

Παρουσίαση

δελτίου από την

Μαρία

Καραμολέγκου

Που πάνε τα παιχνίδια όταν παλιώνουν, όταν δεν τα

αγαπάνε τα παιδιά;

(Σκέψεις βασισμένες στη μουσικοθεατρική

παράσταση του Παρασκευά Καρασούλου)

Τα παιχνίδια δίνουν χαρά και ευχαρίστηση σε όλα τα

παιδιά. Με αυτά περνούν όμορφες στιγμές και

ταξιδεύουν σε φανταστικούς κόσμους. Τι γίνεται

όμως όταν ένα παιδί πάψει να παίξει πια με ένα

παιχνίδι; Τότε το παιχνίδι μεταφέρεται με τη

φαντασία του στη μαγική χώρα των παρατημένων

παιχνιδιών, στη χώρα «του βαριέμαι να παίξω». Εκεί

βρίσκονται όλα τα παιχνίδια που είναι ξεχασμένα

από τους μικρούς ιδιοκτήτες τους. Εκεί η ζωή τους

κυλά αργά αφού νιώθουν λύπη και μοναξιά. Μόνο

όταν ένα παιδί παίζει μαζί τους, αποκτά νόημα και η

δική τους ύπαρξη.

Μια φορά ζούσε ένα μικρό κοριτσάκι. Την μέρα των

γενεθλίων της πήγε στην Παιχνιδούπολη να αγοράσει

τις κούκλες που ήθελε. Καθώς περνούσαν τα χρόνια

το κοριτσάκι μεγάλωνε και δεν ήθελε πια τις κούκλες

της, γι’ αυτό είπε στη μαμά της να τις βάλει σε μια

κούτα και να τις αφήσει στο τρενάκι που θα πήγαινε

στη Λησμονοχώρα. Στα παιχνίδια δεν άρεσε καθόλου

το σκοτάδι γι’ αυτό σταμάτησαν το τρένο χαλώντας

τη μηχανή. Όμως δεν σκέφτηκαν ότι χρειάζεται να

κάνουν πολύ δρόμο μέχρι να φτάσουν στη πόλη τους.

Έμειναν εκεί για μέρες ώσπου ξαφνικά εμφανίστηκε

μια σαϊτα. Σκέφτηκαν ότι θα έφυγε από κάποιο παιδί,

αλλά χωρίς να χάσουν καιρό πήραν φόρα, ανέβηκαν

πάνω στη σαίτα και πέταξαν μακριά. Όταν έφτασαν

στην πόλη, κάθισαν πάνω σ’ ένα παγκάκι. Ήξεραν

σίγουρα πως κάποιο παιδί θα τα ήθελε για να παίξει.

Περγουράκης Γιάννης, Κουκιά Καλλιόπη Πού πάνε τα παιχνίδια όταν παλιώνουν, όταν δεν τα αγαπάνε πια

τα παιδιά; Tι είναι το Πνεύμα του Τραίνου και συγκεκριμένα της

αμαξοστοιχίας 15232315; Ποιος χαλάει κάθε φορά το τραίνο που

μεταφέρει τα παλιωμένα παιχνίδια στη Λησμονοχώρα;

Ποιος βοηθάει τα παιχνίδια να δραπετεύσουν από το τραίνο και με

ποιο τρόπο για να μην τα καταπιεί το Τίποτα;

Θα ήθελα να ζω στο μέλλον γιατί πιστεύω ότι εκεί πιστεύω

θα έχω πολλά καινούρια πράγματα να κάνω και θα έχει

αναπτυχθεί πολύ ο πολιτισμός, έτσι ώστε δε θα

δυσκολεύεται κανείς οικονομικά. Φαντάζομαι ότι θα έχει

και ιπτάμενους δίσκους που θα με πηγαίνουν βόλτες σε

όλον τον κόσμο. Καλλιόπη Κουκιά

Σε μια εποχή χωρίς φτώχεια που όλοι οι άνθρωποι θα

είναι χαρούμενοι γιατί πιστεύω πως όλοι έχουν βαρεθεί τα

ίδια και τα ίδια, οι άνθρωποι κλαίνε επειδή δεν έχουν

λεφτά. Γιώργος Μωραϊτης

Θα ήθελα να ζω στο παρελθόν στη δημιουργία της γης,

στους πρώτους χρόνους που έζησαν οι άνθρωποι, αλλά

και στη γέννηση και στη σταύρωση του Χριστού.

Τσαμπίκα Κουδούνη

Θα ήθελα να ζω στο Βυζάντιο. Όλα όσα έχω μάθει από την

ιστορία είναι υπέροχα (δηλ. σχεδόν όλα). Θα ήθελα να

ήμουν αυτοκράτειρα, αλλά και μια πλούσια ή και μια

φτωχή γυναίκα που δουλεύει στα χωράφια.

Μαρία Κλωνάρη

Στην εποχή των δεινοσαύρων, επειδή θέλω να δω

δεινόσαυρο, να τον ακουμπήσω και να τον καβαλήσω.

΄Αγγελος Πιτροπάκης

Στο μέλλον, επειδή θέλω να δω την εξέλιξη της

τεχνολογίας και τα αιολικά δέντρα. Τα δέντρα αυτά, με την

ενέργεια του ήλιου παίρνουν θερμότητα και τη

μεταφέρουν μέσω των φύλλων τους.

Μαρία Καραμολέγκου.

Στην εποχή που ζούσε ο Αϊνστάιν ώστε να με διδάξει όσα

ήξερε. Χρήστος Ράπτης.

Στο μέλλον για να ζω στο φεγγάρι. Θοδωρής Πασίδης

Θα ήθελα να ζω στο 1975. Αριστέα Κατσουράκη

Στο μέλλον, για να δω ποιον θα παντρευτώ.

Μαριέττα Κόρμπα

Ένα βιβλίο που δεν υπάρχει:

Φαντάζομαι:

…το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να είναι ένας μαγικός

κόσμος που μπορώ να γίνω νεράιδα, να τρώω όλη την

ημέρα ξεχωριστά ζαχαρωτά και ζαχαροκάλαμα και

έπειτα να κάνω τραμπάλα πάνω στα φύλλα, εφόσον

θα είμαι μικροσκοπική. Σαββίνα Κοκκινίδη

Το βιβλίο που θα ήθελα να υπάρχει πραγματικά είναι

το βιβλίο της μαγείας. Αν το βιβλίο πουλιόταν στο

βιβλιοπωλείο και το έπαιρναν τα παιδιά, δεν θα

πίστευαν πως είναι αληθινά ΜΑΓΙΚΟ! Λοιπόν αν

έλεγες τον μυστικό κώδικα, με τα γράμματα ψείρες,

εννοώ πολύ μικρά, θα μπορούσες να βρεθείς στο

βυθό, στον κόσμο του Harry Potter, στο διάστημα και

στη σελήνη . Επίσης θα μπορούσες να πας σε όποια

χώρα θες. Κουδούνη Τσαμπίκα

Φαντάζομαι ένα βιβλίο που όταν το ανοίγω θα

μπορώ να μπαίνω μέσα στο παραμύθι κι αν δεν μου

αρέσει να μπορώ να το αλλάξω και όταν βγω να έχει

αλλάξει όλο το παραμύθι. Μαρή Θοδώρα

… ένα βιβλίο με πολλά κόμικς. Ο ήρωας ζει στο

ηφαίστειο, που είναι έτοιμο να εκραγεί. Το

συνειδητοποιεί αυτό και φεύγει με πολλές

περιπέτειες. Γιάννης Περγουράκης

… να ανοίγεις αυτό το βιβλίο και να βγαίνουν ζώα.

Γιώργος Μωραϊτης

… στις δύσκολες στιγμές μου το βιβλίο αυτό μπορεί

να με πηγαίνει εκεί που θέλω να είμαι.

Σταυρούλα Μάλιακκα

… το βιβλίο αυτό σε πάει σε άλλη διάσταση, δηλ.

στον κόσμο των δεινοσαύρων, στους υπερήρωες και

στο κόσμο των δράκων. Αλκίνοος Παρσωτάκης.

… ένα βιβλίο που μου δίνει ό, τι ζητάω και μου

δείχνει ταινίες Καλλιόπη Κουκιά

… ένα βιβλίο που θα με πάει στην Αμερική και θα με

ταξιδέψει στα αξιοθέατα. Μαρία Καραμολέγκου

… θα μπορεί να με ταξιδέψει στον πλανήτη Άρη, σε

όλους τους πλανήτες γενικά. Μανώλης Ρουσακάκης

… βιβλίο με τις περιπέτειες του Πιρλαπάλα που

έτρωγε τυροπελεκανόπητα και σαλτσοπιπερόμουρο.

Άγγελος Πιτροπάκης

… Ένα νέο βιβλίο με τίτλο: «Η ζωή της Κατερίνας

Λαού» Κατερίνα Λαού

Ένα βιβλίο που θα με πηγαίνει σε μια τρίτη διάσταση

Βαγγέλης Περικλής

… ένα βιβλίο τηλεμεταφορέα που θα

τηλεμεταφερόμαστε μ’ αυτό. Εφραίμ Νικολαίδης

… το βιβλίο που θα μπορώ να κάνω ευχές που θα

πραγματοποιούνται, θα σταματάω το χρόνο και θα

μπορώ να γίνω υπερήρωας. Θοδωρής Πασίδης

… ένα βιβλίο που θα έχει ένα κουμπί, που μόλις το

πατάς θα δίνει ένα σκυλάκι με το οποίο θα μπορείς

να παίξεις. Χρήστος Ράπτης

…ένα βιβλίο που θα είναι μέσα η τάξη μου και θα

μπορούμε να πετάμε μαζί σε όλη την Ευρώπη

Μελίσα Φατία

Τι μπορώ να κάνω με ένα βιβλίο:

Μπορώ να το βάλω σ’ ένα ράφι, να εμπνευστώ, να το

διαβάσω , να ζήσω την περιπέτεια μέσα απ’ αυτό, να

το πουλήσω, να το ζωγραφίσω, να τα παρατήσω σε

μια γωνιά, να το ανακυκλώσω, να κάνω αέρα, να το

κάνω ομπρέλα όταν βρέχει, να το κάνω αεροπλάνο,

να το ντύσω με περιτύλιγμα, να το χρησιμοποιήσω

για σκιά (σαν καπέλο), να προσποιούμε ότι το

διαβάζω, να του κάνω την εικονογράφηση, να παίξω

την ιστορία του, να το πετάξω από την ταράτσα και

να χτυπήσει κάποιον ανύποπτο περαστικό, να πάρω

ιδέες για να φτιάξω μόνος μου ένα βιβλίο. Με ένα

βιβλίο ακόμα μπορώ να νιώσω, να γελάσω, να

λυπηθώ ….

Τι μπορώ να κάνω με πολλά βιβλία: Να τα βάλω στο

κεφάλι μου όταν βρέχει, να φτιάξω ένα πύργο με

αυτά, να αντιγράψω κομματάκια από το καθένα και

να βγάλω εφημερίδα, να τα δώσω σε κάποιους

άστεγους.

Ελένη Δικαίου Πορτραίτα

Το σχολείο μας πήρε

μέρος στο

διαγωνισμό« Μικροί

Λογοτέχνες ». Πολλά

παιδιά είχαν στείλει

τις ζωγραφιές και τα

κείμενά τους. Η

Δευτέρα και η

Πέμπτη τάξη πήραν

βραβεία και

επαίνους και έτσι

μας επισκέφθηκε η

συγγραφέας Ελένη

Δικαίου για να μιλήσει μαζί μας. Η χαρά μας ήταν

πολύ μεγάλη που θα τη συναντούσαμε.

- κ. Δικαίου πρώτα απ όλα χαιρόμαστε πολύ που σας γνωρίζουμε από κοντά.

- Παιδιά κι εγώ πρέπει να σας πω ότι χαίρομαι που βρίσκομαι κοντά σας. Και βέβαια θα χαρώ περισσότερο να απαντήσω σε ότι θέλετε.

- Γιατί θέλατε να γίνετε συγγραφέας ; - Μου άρεσαν από πολύ μικρή τα βιβλία, η

μαγεία τους. - Πόσο καιρό χρειάζεστε για να γράψετε ένα

βιβλίο; - Ανάλογα το βιβλίο αλλά συνήθως μήνες έως

χρόνια. - Που σας αρέσει να γράφετε; - Γράφω παντού. Όπου βρίσκομαι και μου

έρχεται ιδέα κρατάω σημειώσεις οπουδήποτε σε μικρά χαρτάκια, ακόμη και σε χαρτοπετσέτες. Πολλές φορές ξυπνάω και τη νύκτα για να μην ξεχάσω ατό που σκέφτηκα. Αγαπημένο μου μέρος για να γράφω, είναι το παλιό δωμάτιο του γιού μου που τώρα φιλοξενεί τις εγγονές μου.

- Όταν ήσασταν μικρή τι άλλο θέλατε να γίνεται;

- Μικρή ήθελα να γίνω συγγραφέας, δημοσιογράφος και αρχαιολόγος.

- Τι σας δίνει έμπνευση; - Έμπνευση μου δίνουν όλα γύρω μου, αλλά

πιο πολύ οι αλήθειες της ζωής της δικής μου και των άλλων.

- Πως ονομάσατε το πρώτο σας βιβλίο; - Ήταν «Τα κοριτσάκια με τα ναυτικά». Ήταν η

ιστορία της μητέρας μου και της αδελφής της όταν ήρθαν πρόσφυγες από τη Σμύρνη.

- Ευχαριστούμε κ. Δικαίου για την επίσκεψή σας και περιμένουμε με αγωνία το επόμενό σας βιβλίο.

- Ευχαριστώ πολύ παιδιά για την ωραία συνάντηση που είχαμε και ελπίζω να έχετε μια υπέροχη σχολική χρονιά.

Έτσι αποχαιρετήσαμε την κ. Δικαίου και της

ευχηθήκαμε καλή τύχη για την υποψηφιότητά της

στο βραβείο «Άντερσεν».

Χουρδάς Σταμάτης, Χριστοπούλου Θέμις,

Χατζηβασίλη Λυδιάννα, Τσουκαλά Μελπομένη

Μια «φανταστική» συνέντευξη με τη

συγγραφέα Σοφία Μαντουβάλου.

Σήμερα στην εφημερίδα μας φιλοξενούμε μια πολύ

γνωστή συγγραφέα παιδικών βιβλίων, την κ. Σοφία

Μαντούβαλου.

-Καλώς ήρθατε στην σχολική εφημερίδα μας. Πείτε μας πως αρχίσατε να γράφετε παιδικά βιβλία; -Καλώς σας βρήκα. Από μικρή μου άρεσε να παίζω και να κάνω τη δασκάλα, να γράφω ιστορίες κλπ. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου σα δασκάλα, η αγάπη μου για τα παιδιά ήταν μεγάλη. Έτσι άρχισα σιγά σιγά να γράφω ιστορίες που αργότερα έγιναν βιβλία. -Έχετε γράψει πολλά βιβλία. Μπορείτε να μας πείτε μερικά; -« Η δασκάλα που το κεφάλι της έγινε καζάνι», « Το αρχοντόπουλο που έγινε πύργος », « Η οδοντογλυφίδα που έγινε ογδοντογλυφίδα» και άλλα πολλά. Αυτά τα τρία είναι τα αγαπημένα μου και είναι για παιδιά της ηλικίας σας. -Θέλετε να μας δώσετε μια συμβουλή; -Ν΄ αγαπάτε τα βιβλία, ν΄ αγαπάτε το διάβασμα. Τα βιβλία σας χαρίζουν γνώσεις, σας ταξιδεύουν αλλά και σας κάνουν να ονειρεύεστε. -Σας ευχαριστούμε που ήρθατε στο σχολείο μας και τη μικρή μας εφημερίδα.

Σωτηράκης Γιώργος

Τα «ΒΙΒΛΙΑ ΣΕ ΡΟΔΕΣ», είναι ένα πρωτοποριακό

πρόγραμμα που φέρνει μικρές, κινητές, θεματικές και

δανειστικές βιβλιοθήκες μέσα στις σχολικές τάξεις

των δημόσιων δημοτικών σχολείων. Τα «ΒΙΒΛΙΑ ΣΕ

ΡΟΔΕΣ», φθάνουν στο σχολείο μέσα σε μια βαλίτσα

με ρόδες, ώστε να μεταφέρονται εύκολα. Τα βιβλία

αυτά ενθαρρύνουν τα παιδιά να ξεφυλλίσουν, να

ακούσουν ή να διαβάσουν τα βιβλία στο σχολείο, να

αναγνωρίσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα που

τους προκαλούν και να τα μοιραστούν. Τους

προσφέρει την επιλογή να δανειστούν βιβλία στο

σπίτι και να χαράξουν έτσι την προσωπική τους

αναζήτηση, να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη.

Το Ε2 πήρε μέρος σ’ αυτή την εξαιρετική δράση.

Γράψαμε τις σκέψεις μας για τη δράση «Βιβλία σε

Ρόδες»:

Τα βιβλία σε Ρόδες είναι μια πολύ ωραία

εμπειρία, για μικρούς και μεγάλους. Σε

ταξιδεύει σε έναν άλλο κόσμο, στον κόσμο

της φαντασίας, της φύσης και συγκεκριμένα

η δική μας βαλίτσα στον κόσμο του νερού.

Τα βιβλία σε ρόδες τα προτείνω γιατί είναι

μια πολλή καλή ευκαιρία για τα παιδιά να

διαβάζουν. Ακόμα και τα παιδιά που δεν

τους αρέσει να διαβάζουν, θα τα

λατρέψουν. Κλωνάρη Μαρία

Μου άρεσε ότι οι συμμαθητές μας δεν μας

έλεγαν το τέλος για να το διαβάσουμε εμείς.

Κονόμη Ανδρέας

Η δράση βιβλία σε ρόδες είναι μια

εξαιρετική δράση, διότι μπορούμε να

γνωρίσουμε άλλα βιβλία που δεν τα ξέραμε.

Επίσης μπορούμε να μοιραστούμε τις

σκέψεις μας με τα άλλα παιδιά της Ελλάδας.

Μωραΐτης Γιώργος

Ήταν πολύ ωραία εμπειρία: Μου άρεσαν

πολύ τα βιβλία (αν και κάποια ήταν για

πολύ μικρότερα παιδιά). Βγάλαμε

φωτογραφίες, γράψαμε και περάσαμε

ωραία!!! Μάλλιακα Σταυρούλα

Η δράση «βιβλία σε ρόδες» νομίζω πως

είναι μια πολύ καλή ψυχαγωγία για τους

μαθητές των μικρών και των μεγάλων

τάξεων. Έτσι τα παιδιά δανείζονται βιβλία,

τα οποία δανείζονται και παιδιά από άλλα

μέρη της Ελλάδας. Τους βοηθάει αυτό να

μπορούν να εκφράσουν τα λόγο τους και να

αφηγούνται αυτά που διάβασαν. Καλλιόπη

Κουκιά

Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία, και

διασκεδαστική. Μου άρεσε επειδή

παρουσιάζαμε τα βιβλία, ζωγραφίσαμε και

πήραμε σελιδοδείκτες! Αυτό επίσης δεν το

κάναμε μόνο για διασκέδαση, αλλά το

οργανώσανε και για την εκπαίδευση. Το

διάβασμα των βιβλίων βοηθά την ανάγνωση

των παιδιών, την αύξηση της φαντασίας κ.α.

Τσαμπίκα Κουδούνη

Νόμιζα ότι η βαλίτσα θα έρθει κάπου την

άνοιξη, αλλά ήρθε τώρα πριν λίγο καιρό.

Μόλις πήρα το βιβλίο μου, πήγα σπίτι και

άρχισα να διαβάζω. Μου άρεσε πολύ αυτή η

δράση με τα βιβλία. Μου άρεσε το τετράδιο

που είχε μέσα η βαλίτσα. Όμως

στενοχωριέμαι που έφυγαν. Περγουράκης

Γιάννης

Όταν ήρθαν τα «βιβλία σε ρόδες» ένιωσα

τέλεια. Το βιβλίο που πήρα ήταν ωραίο και

φανταστικό. Μακάρι να έρθουν ξανά.

Κιτσαή Μαρία

Η δράση αυτή είναι ωραία και βοηθάει τα

παιδιά να μάθουν να εκφράζουν μέσω ενός

βιβλίου. Μαρία Καραμολέγκου

Τα «βιβλία σε ρόδες» ήταν πολύ ωραία,

γιατί ήταν διασκεδαστικά και είχαν πολύ

ωραίες φράσεις. Σύλβια Ντουλάι

Β _ _ _ _ _

Ι _ _ _ _ _ _

Β _ _ _ _ _ _ _

Λ _ _ _ _ _ _ _ _

Ι _ _ _ _ _

Α _ _ _ _ _ _ _ _

Σ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Ε _ _ _ _

Ρ _ _ _ _

Ο _ _ _ _ _ _

Δ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Ε _ _ _ _

Σ _ _ _

ΒΙΒΛΙΟΑΙΝΙΓΜΑΤΑ

Είναι βασιλιάς που κάνει κακούς νόμους. Ποιος είναι;

Ο Αρπατίλαος από τα «Μαγικά μαξιλάρια» του

Ευγένιου Τριβιζά Πιτροπάκης Άγγελος

Είναι ένα κοριτσάκι που της ανέθεσαν σαν πρώτη της

αποστολή, να βρει την ομπρέλα θαλάσσης. Ποιο

βιβλίο είναι; «Η Μελίνα ντεντέκτιβ»της Ιωάννας

Μπαμπέτα. Πιτροπάκης Άγγελος

Αγαπημένη φράση από το βιβλίο που διάβασα

“Ήμουν πολύ καλός κολυμβητής, τα κύματα μου

έκοβαν την ανάσα και πότε με βύθιζαν 2-3 μέτρα

κάτω, πότε με σήκωναν ψηλά στην επιφάνεια σαν

παιχνιδάκι”. Aπό το βιβλίο «Η ζωή και οι εκπληκτικές

περιπέτειες του Ροβινσώνα Κρούσου”.

Xρήστος Ράπτης

«Φτώχεια δεν είναι μόνο η έλλειψη τροφής και

στέγης. Φτώχεια είναι το να αισθάνεσαι Κανένας, το

να στερείσαι ταυτότητας». Από το βιβλίο

«Το παλιόπαιδο» της Αγγελικής Δαρλάση

Μπέκαρης Αλέξης

«Πώς γινόταν ένα γεγονός από το παρελθόν να λάβει

χώρα στο παρόν»; «Ιστορίες μυστηρίου»

Καλλιόπη Κουκιά

Κάτι ονειράκια τόσα δα, που δε γεμίζουνε το μάτι,

φουντώνουν καμιά φορά, φουντώνουνε σαν τη

φωτιά, γίνονται σίφουνας, λαίλαπα γίνονται και

κάνουνε τον κόσμο αλλιώτικο. Από το βιβλίο

«Τα μαγικά μαξιλάρια» του Ευγένιου Τριβιζά.

Σταυρούλα Μάλιακκα

1.Μας κρατούν συντροφιά και μαθαίνουμε μέσα απ’ αυτά

2.Ζούσαν την περίοδο του Μεσαίωνα στα Δωδεκάνησα

3.Η προφητεία των β - - - - - - -, τίτλος βιβλίου

4. Λ - - - - - - - - -από νερό σπαταλημένο (τίτλος βιβλίου)

5. Τα σχολεία κλείνουν τον μήνα Ι - - - - - -

6. Όταν δεν βρέχει λέμε πως έχουμε (τίτλος βιβλίου)

7. Τον χρησιμοποιούμε για να μη χάνουμε τις σελίδες

8. Ζώο, σύμβολο της Ρόδου

9. Πρωτεύουσα των Δωδεκανήσων

10. Ζει στη θάλασσα και κουβαλάει το σπίτι του.

11. Μικρή δροσερή στάλα από νερό (τίτλος βιβλίου)

12. Ε - - - - - , ο χρωματιστός ελέφαντας, τίτλος βιβλίου

13. Φέρνει βροχή αυτό

Μηνύματα συγγραφέων μελών του ελληνικού

τμήματος της IBBY (Κύκλος Ελληνικού Παιδικού

Βιβλίου)

Γεννήθηκα για να αγαπώ, τη βία ποτέ δε θα

αποδεχτώ ούτε ό, τι θίγει κάθε συνάνθρωπο.

Βαγγέλης Ηλιόπουλος

Σκέψου τον άλλο σαν κάτι άλλο και θα τον

χαρείς. Μάνος Κοντολέων

Μισώντας τη βία, αγαπάς τη ζωή κι

αγκαλιάζεις τη χαρά. Σόνια Ευθυμιάδου

Παπασταύρου

Η ανοχή σαν φωτιά, τη βία δυναμώνει, την

αναζοπυρώνει. Ελένη Πιτσιδοπούλου

Η βία υποχωρεί στο βασίλειο της

ανεκτικότητας και ο κόσμος χαμογελά.

Διονύσης Λεϊμονής

Βία – ανεκτικότητα: Διαδρομές ξένες,

παράλληλες, για να μην συναντηθούν. Ελένη

Δικαίου

Η βία είναι σκοταδισμός, η ανεκτικότητα στο

διαφορετικό, είναι πολιτισμός. Χριστίνα

Κόλλια

Α-ΒΙΑ στην ελευθερία, Like στη

διαφορετικότητα. Αγγελική

Μαστρομιχαλάκη

Βρες το αντίδοτο στη βία. Η δύναμή σου

σωτηρία. Ελένη Λιάτου

Δικός σου ο πλούτος του κάθε άλλου αν τον

δεχθείς. Μαρία Πετκανοπούλου

Ανοχή – Διαφορά- Αποδοχή. Όχι στη βία, ναι

στην αληθινή ζωή. Γιώργος Κατσέλης

Τι κι αν είμαι σκαντζόχοιρος, έχω χρώμα

κόκκινο κι αγκάθια βελούδινα. Εύη

Γεροκώστα.

Η βία δε θα νικήσει. Την κρατάμε στα χέρια

μας τα διαφορετικά. Δήμητρα Φώτου.

Δώσ’ μου το χέρι σου. Μαζί βλέπουμε τον

κόσμο ομορφότερο. Μερκούρης Αυζής

Το καλύτερο αντίδοτο στη βία είναι η

ανεκτικότητα στην ποικιλομορφία. Νίκος

Ράμος

«Ενοικιάζεται φίλος» της Φρίντα Χιούζ, εκδόσεις

Μίνωας

«Το παλιόπαιδο» της Αγγελικής Δαρλάση,

εκδόσεις Πατάκη

«Η Μελίνα ντεντέκτιβ» της Ιωάννας Μπαμπέτα,

εκδόσεις Μεταίχμιο

«Μαρδούκ», της Λιάνας Δενεζάκη, εκδόσεις

Λιβάνη

«Πολυάνα», της Ελεανόρ Πόρτερ, εκδόσεις

Άγκυρα

«Ορειβάτης για κλάματα», του Τζάκλιν Ουίλσον,

εκδόσεις Ψυχογιός

«Τάλως, ο χάλκινος γίγαντας της Κρήτης», της

Λίτσας Ψαραύτη, εκδόσεις Πατάκη

«Πέντε μέρες που συγκλόνισαν το σπίτι» του

Γιάννη Ρεμούνδου, εκδόσεις Ψυχογιός

«Ιστορίες για παιχνίδι και για γέλια», της Λότη

Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου, εκδόσεις Ψυχογιός

Κατερίνα Λαού – Μιχάλης Κολοβελόνης

Mια βιβλιοθήκη στο μετρό

Το πρώτο Bookspot βρίσκεται ήδη στο σταθμό του

μετρό Άγιος Δημήτριος (κόκκινη γραμμή) δίνοντας τη

δυνατότητα στους επιβάτες να μοιραστούν τα παλιά

τους βιβλία και να ανακαλύψουν νέα.

Η ανταλλακτική βιβλιοθήκη θα είναι ανοιχτή για το

κοινό καθημερινά κατά τις ώρες λειτουργίας του

μετρό. Η συλλογή βιβλίων θα ανανεώνεται

καθημερινά και το απόθεμα θα βασίζεται στην

ανταπόκριση των επισκεπτών. Το Bookspot είναι

μια συνεργασία της ΣΤΑ.ΣΥ. Α.Ε με τον Οργανισμό

Πολιτισμού, Αθλητισμού και Περιβάλλοντος και τη

Δημοτική Βιβλιοθήκη του Δήμου Αγίου Δημητρίου.

Μουσείο Ρομά, Μουσείο Καλαθοπλεκτικής

Ο επισκέπτης του Μουσείου Καλαθοπλεκτικής

των Ρομά, έχει την ευκαιρία να θαυμάσει

το μικρότερο χειροποίητο καλάθι στον κόσμο,

ύψους 7 χιλιοστών του μέτρου, δείγμα

εξαιρετικής μικρο-πλεκτικής τέχνης.

Είναι κατασκευασμένο από βέργα ιτιάς.

Φιλοξενείται σε ειδική προθήκη του μουσείου

και προκαλεί με το μικρό του μέγεθος το

ενδιαφέρον και το θαυμασμό των επισκεπτών. Καλλιόπη Κουκιά

Μια νύχτα στο …. Μουσείο Το «Sleepover», είναι μία από τις πλέον σύγχρονες διεθνείς μουσειολογικές πρακτικές, η οποία προσφέρει τη δυνατότητα στα παιδιά να γνωρίσουν από κοντά τα μουσεία της πόλης, να πάρουν μέρος σε επιλεγμένα εκπαιδευτικά προγράμματα και δραστηριότητες, βιώνοντας ταυτόχρονα μία σπάνια εμπειρία. Η διανυκτέρευση ξεκινάει στις 7 το απόγευμα και ολοκληρώνεται στις 9:30 το πρωί της επόμενης ημέρας. Η συμμετοχή στο συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι

δωρεάν και φιλοξενήθηκαν 20 παιδιά σε κάθε

Μουσείο

Στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας, η εκπαιδευτική δράση είχε τίτλο «Κυνηγώντας κρυμμένα μυστικά στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας». Στα παιδιά μοιράσθηκαν γρίφοι, που οδηγούσαν σε εκθέματα του Μουσείου όλων των περιόδων και υπήρχαν ειδικοί παιχνιδοχάρτες που κατεύθυναν μέσα στο μουσείο.

Στο Λαογραφικό Μουσείο, η διανυκτέρευση περιλάμβανε εργαστήρι ζαχαροπλαστικής, ζυμώματα, κουλουράκια και χριστουγεννιάτικα στολίδια, δραματοποίηση χριστουγεννιάτικης ιστορίας με καλικαντζαράκια με την εμψύχωση θεατρολόγου, στόλισμα χριστουγεννιάτικου δέντρου, αφήγηση χριστουγεννιάτικης ιστορίας πριν τον ύπνο και ξύπνημα το πρωί της Κυριακής με παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Στο Μουσείο Κούκλας, ζωντάνεψε η γνωστή χριστουγεννιάτικη ιστορία «Το Πνεύμα των Χριστουγέννων» του Κάρολου Ντίκενς.

Μην πίνεις αλκοόλ. Ενδιαφέρσου για τη ζωή

τη δική σου και του συνανθρώπου σου.

Βάζε ζώνη για να είσαι ασφαλής

Φοράμε πάντα ζώνη. Όχι στο κάπνισμα μέσα

στο αμάξι. Δεν οδηγούμε όταν έχουμε πιεί.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε όταν οδηγούμε

είναι να μην τρέχουμε, να μην μιλάμε στο

κινητό ή να στέλνουμε μηνύματα.

Μην πίνεις αλκοόλ γιατί θα σκοτώσει κι

εσένα κι αυτούς που βρίσκονται μέσα στο

αμάξι.

Να φοράτε ζώνη. Μην πίνετε αλκοόλ.. Save

your lives.

Οι άνθρωποι είναι άδικο να χάνουν τη ζωή

τους από πράγματα άσκοπα. Μην τρέχεις στο

δρόμο, μην οδηγείς όταν έχεις πιεί αλκοόλ.

‘Ένα μήνυμα ή ένα like στο κινητό, όταν

οδηγείς μπορεί να σου στοιχίσει τη ζωή.

Η ζώνη και το κράνος σώζουν ζωές.

Φωτογραφίες: Γιάννης Περγουράκης, Αλκίνοος Παρσωτάκης

Δύο συμμαθητές μας την Παρασκευή (8/4/16),όταν

περπατούσαν και έφευγαν από το σχολείο μας, για να

πάνε σπίτια τους είχαν ένα ατύχημα. Το ατύχημα αυτό

έγινε κάτω στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στο σχολείο

μας. Τα παιδιά περίμεναν στη διάβαση για να περάσουν.

Ο ένας οδηγός σταμάτησε ενώ ένας άλλος απρόσεχτος

πήγε να κάνει προσπέραση. Δεν ήθελε και πολύ να γίνει

το κακό δυστυχώς. Από τη στιγμή που είδε πως σχολάνε

παιδιά δημοτικού, έπρεπε να σταματήσει. Έτσι ο Χρήστος

χτύπησε στο κεφάλι και ο Μιχάλης έσπασε το πόδι του.

Τα παιδιά πήγαν στο νοσοκομείο. Ήταν φοβισμένα.

Μαριέττα Κόρμπα, ΣαββίναΚοκκινίδη,Εύα Ζότα,Μελίσα Φατία

Τα αιτήματά μας και οι προτάσεις μας

για έναν ασφαλή δρόμο στο σχολείο μας.

1. Πρέπει να έχουμε δύο σχολικούς τροχονόμους (ο ένας

αναπληρωματικός).

2.Πρέπει να φτιάξουνε πεζοδρόμιο για τα παιδιά γιατί

δεν έχει.

3.ΤΗΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ, ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!!

4.Να μπουν φανάρια όπου χρειάζεται.

5.Να τοποθετηθούν πινακίδες πιο μεγάλες.

6. Εμείς τα παιδιά και όλοι πεζοί πρέπει να κοιτάμε

πολλές φορές δεξιά και αριστερά πριν περάσουμε έναν

δρόμο.

7.Όταν δεν τρέχουμε στο δρόμο τα προλαβαίνουμε όλα!

8. Η ταχύτητα δεν σε κάνει βασιλιά του δρόμου! Η

ταχύτητα σε σκοτώνει!

ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ;

Στη θάλασσα;

δεν πάω πια για μπάνιο

δεν θέλω πια να βλέπω τους νεκρούς

που φτάνουνε στην άκρη της πνιγμένοι.

Το κλάμα τους, εσύ, δεν το ακούς ;

Η θάλασσα;

δεν είναι για παιχνίδια

να χαίρονται στην άμμο τα παιδιά

η θάλασσα; δεν είναι πια η ίδια

κακούργα είναι, του κόσμου μητριά

Πρόσφυγες: Κι αν ήσουν εσύ;

Πρόσφυγας είναι εκείνος που αναγκάζεται να

εγκαταλείψει βίαια τη χώρα του γιατί διώκεται

οικονομικά, πολιτικά ή φυλετικά. Οι πρόσφυγες είναι

άνθρωποι που χάνουν τα σπίτια τους και τριγυρνάνε

χωρίς να ξέρουν που πάνε. Μερικοί από αυτούς

χάνουν τη ζωή τους ταξιδεύοντας με προορισμό

κάποιο άλλο μέρος για να ζήσουν. Προσπαθούν να

επιβιώσουν. Οι πρόσφυγες λόγω πολέμου δεν

μπορούν να ζήσουν στη χώρα τους γι’ αυτό

προσπαθούν να βρουν καράβι ή βάρκα για να

φύγουν. Αν καταφέρουν και φτάσουν σε άλλες χώρες

πρέπει να περάσουν με ασφάλεια τα σύνορα.

Έχω ακούσει τους γονείς μου να μιλούν για

πρόσφυγες που πνίγηκαν στο Φαρμακονήσι αλλά και

κάθε τρεις και λίγο ακούγεται «οι πρόσφυγες θα

έρθουν, οι πρόσφυγες θα πεθάνουν …».

Άκουσα στις ειδήσεις ότι 300 πρόσφυγες είχαν πάει

στην Κω, επειδή στη χώρα τους έχουν πόλεμο, αλλά

οι άντρες των γυναικών πρέπει να μείνουν πίσω για

να πολεμήσουν για την πατρίδα τους.

Μια φορά στη Ρόδο είχα δει πολλούς πρόσφυγες σε

ένα πλοίο να προσπαθούν να βγουν. Η θάλασσα ήταν

φουρτουνιασμένη και δεν μπορούσαν. Μετά από

λίγη ώρα είδα κάποιους ανθρώπους που έτρεξαν να

τους βοηθήσουν.

Μια μέρα που πήγα βόλτα, όταν περνούσα από τη

γέφυρα της Κρεμαστής, είδα τα ρούχα των

προσφύγων απλωμένα στη γέφυρα .

Όταν ήρθαν στην Ελλάδα ήλπιζαν σε ένα καλύτερο

αύριο, αλλά μάταια: ούτε δωμάτια, ούτε φαγητό,

ούτε φάρμακα, ούτε ρούχα, ούτε γάλα για τα μωρά,

ούτε καν νερό. Λυπάμαι πολύ

γιατί δεν έχουν που να μείνουν, τι να φάνε και τι να

φορέσουν. Ανάμεσά τους είναι πολλά παιδάκια που

με τους μεγάλους προσπαθούν να κολυμπήσουν για

να σωθούν. Λυπάμαι για τις μητέρες που

μοιρολογούν τα νεκρά τους μωρά. Διασχίζουν τόσο

δρόμο για να σωθούν, αλλά εμείς κάποιες φορές τους

διώχνουμε.

Μακάρι να μη γίνονταν πόλεμοι που αναγκάζουν

τους ανθρώπους να φεύγουν από τη χώρα τους και

αρκετοί να πεθαίνουν. Μακάρι να είμαστε αθάνατοι

όλοι οι άνθρωποι.

Ντέντες Φώτης, Αριστέα Κατσουράκη, Βαγγέλης

Περικλής , Τσαμπίκα Κουδούνη, Κλωνάρη Μαρία,

Αλκίνοος Παρσωτάκης, Καλλιόπη Κουκιά

Οι πρόσφυγες

μέσα από τα

μάτια Ροδίων

καλλιτεχνών.

Έργο από την

έκθεση

Δωδεκανήσιων

καλλιτεχνών η

οποία

φιλοξενήθηκε

το 2016 στο

Νεστορίδειο

Μέλαθρο στη

Ρόδο. Η Ε΄τάξη

επισκέφτηκε

την έκθεση και

ξεναγήθηκε

από την

πρόεδρο του

ΣΕΔ, Κα

Σταματία

Στεργενάκη

H 8χρονη Ερμιόνη, η μικρή εθελόντρια από τη Χίο στέλνει το δικό της μήνυμα στους πρόσφυγες

Μια μικρή εθελόντρια από την Χίο στέκεται με

αυτοθυσία στο πλευρό των προσφύγων, που

αναζητούν την ελπίδα και μια καλύτερη ζωή,

φεύγοντας κυνηγημένοι από τις χώρες καταγωγής

τους.

Ολόκληρη η συγκλονιστική αφήγηση της 8χρονης

Ερμιόνης που δημοσιεύτηκε στη σελίδα

SolidarityNow , στο Facebook.:

«Είμαι εθελόντρια γιατί δεν μπορώ να βλέπω

ανθρώπους βρεγμένους κι εγώ να κάθομαι με

σταυρωμένα τα χέρια. Το σπίτι μας είναι πάνω στη

θάλασσα και κάθε μέρα φτάνουν πρόσφυγες.

Πρόσφατα έφτασε μια βάρκα με 45 άτομα και με

πολλά μωρά. Μπήκα κι εγώ μέσα στη θάλασσα,

έπιανα τα μωρά και τα έβαζα μέσα στο σπίτι μας.

Είχαμε ανάψει τη σόμπα και τους δίναμε γάλα. Τους

έβαλα καλτσάκια και τους έδωσα πάνες.

Τις προάλλες έβγαλα έναν αχινό από το πόδι ενός

μεγάλου, είχαν φτάσει με τη βάρκα τους πίσω από το

σπίτι μας στα βράχια και βγαίνοντας στην ακτή

πάτησε τον αχινό. Δεν ξέρουν αυτοί οι άνθρωποι από

θάλασσα.

Η δασκάλα μού λέει μπράβο που βοηθάω αλλά θα

πρέπει να κοιτάζω και τα μαθήματά μου. Τ’ άλλα

παιδιά στο σχολείο με κοροϊδεύουν. Μου λένε ότι θα

κολλήσω αρρώστιες. Αυτό που με θυμώνει είναι που

αρκετοί μεγάλοι έρχονται μόνο και μόνο για να

κλέψουν τις μηχανές από τις βάρκες και αφήνουν

τους ανθρώπους αβοήθητους.

Είμαστε όλοι κι όλοι πέντε άνθρωποι που βοηθάμε

εδώ πέρα. Στο σχολείο κάνουμε ιστορία και

θρησκευτικά και μας λένε να αγαπάμε και να

βοηθάμε τον διπλανό μας. Εδώ όμως δεν έρχεται να

βοηθήσει κανείς».

Ερμιόνη Κουίμανη, 8 χρονών

Μαθήτρια, Χίος Mαρία Καραμολέγκου (από τη Ροδιακή)

Ακροστιχίδα για τους πρόσφυγες:

Π _ _ _ _ _ _

Ρ _ _ _ _

Ο _ _ _ _ _

Σ _ _ _ _ _ _

Φ _ _ _ _

Υ _ _ _ _

Γ _ _ _

Α _ _ _ _

Σ _ _ _ _ _ _

Γιώργος Μωραϊτης

1. Τι νοσταλγούν οι άνθρωποι οι

ξενιτεμένοι;

2. Πρωτεύουσα των Δωδεκανήσων

3. Τα βλέπουμε στον ύπνο μας.

4. Τον ρίχνουμε στη θάλασσα των Φώτων

5. Τα έχουν τα δέντρα και είναι πράσινα

6. Είναι απαραίτητος στον οργανισμό μας.

7. Όταν λείπει αυτή, χορεύουν τα ποντίκια

8. Είναι το χρώμα του χιονιού.

9. Μ’ αυτό πλένουμε τα χέρια μας.

Έργο από την έκθεση Δωδεκανήσιων

καλλιτεχνών που εκτέθηκε το 2016 στο

Νεστορίδειο Μέλαθρο στη Ρόδο

Εφραίμ Νικολαϊδης

Μαρή Θεοδώρα

Το Γυμνάσιο Παραδεισίου, παρουσίασε το θεατρικό

έργο του Μάικ Κένι «Το αγόρι με τη βαλίτσα» στους

μαθητές της Ε’ και Στ’ τάξης του Δημοτικού Σχολείο

Κρεμαστής. Ήταν μια πολύ όμορφη παράσταση με

συγκινητικά μηνύματα ενάντια στον ρατσισμό και τη

ξενοφοβία. Ευχαριστούμε τόσο τη θεατρική ομάδα,

όσο και τους καθηγητές των παιδιών.

Το Αγόρι με τη Βαλίτσα, απευθύνεται

σε παιδιά και εφήβους και καταφέρνει

με εργαλεία το χιούμορ και τη δράση

να αναδείξει την πραγματικότητα

παιδιών του 21ου αιώνα, τα οποία

αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα

σπίτια τους, είτε εξαιτίας της

φτώχειας, είτε λόγω του πολέμου.

Πιο συγκεκριμένα, το έργο πραγματεύεται την

ιστορία ενός νεαρού αγοριού, του Ναζ, ο οποίος με

προτροπή των γονιών του αναγκάζεται να

εγκαταλείψει την εμπόλεμη πατρίδα του, προς

αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής στο Λονδίνο. Στο

ταξίδι του αυτό , θα γνωρίσει καινούργια μέρη και

ενδιαφέροντες ανθρώπους, αλλά θα βρεθεί

αντιμέτωπος και με καταστάσεις οι οποίες θα πρέπει

να αντιδράσει γρήγορα αν θέλει να επιβιώσει.

Σύμμαχοί του σε αυτή την αναζήτηση θα είναι η

Κρίσια και ο Σεβάχ, ο ήρωας των παιδικών του

χρόνων, με τη βοήθεια των οποίων, θα καταφέρει να

φτάσει ύστερα από αντιξοότητες στον προορισμό

του. Είναι όμως το Λονδίνο ο προορισμός που είχε

ονειρευτεί;

Ο Μάικ Κένι είναι ένας από τους κορυφαίους

συγγραφείς θεατρικών έργων για παιδιά και εφήβους

στη Μεγάλη Βρετανία.

ΓΚΟΛ ΣΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ

Η ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα αστέγων είναι μια κοινωνική πρωτοβουλία, με τον τίτλο «Γκολ στη Φτώχεια», που αξιοποιεί το άθλημα του ποδοσφαίρου για την ενεργοποίηση και κοινωνική (επαν)ένταξη συμπολιτών μας που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στις πιο ακραίες τους μορφές. Στόχος της είναι η υποστήριξη ευπαθών ομάδων συμπολιτών μας, όπως και η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση και, εν τέλει, η κινητοποίησή των πολιτών ενάντια σε κάθε μορφή κοινωνικού αποκλεισμού. Άνθρωποι όλων των ηλικιών και των δύο φύλων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, άστεγοι, τα άτομα που ήταν εξαρτημένα από ουσίες και οι πρόσφυγες είναι οι τρεις κατηγορίες που βρίσκονται στο επίκεντρο της πρωτοβουλίας. Η Εθνική Ομάδα Αστέγων συμμετέχει κάθε χρόνο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων (Homeless World Cup, www.homelessworldcup.org). Τα στοιχεία είναι παρμένα από το περιοδικό «σχεδία». Γιάννης Περγουράκης

σχεδία

Η «σχεδία» είναι ένα περιοδικό που δεν πωλείται

στα περίπτερα και στα μαγαζιά, αλλά στους

δρόμους και στο μετρό στην Αθήνα. Πωλείται από

άστεγους και άπορους. Άρχισε να κυκλοφορεί τα

τελευταία 3 χρόνια. Κοστίζει 3 ευρώ και απ’ αυτά

τα χρήματα το 1.5 ευρώ πηγαίνει στους πωλητές.

Με τα χρήματα αυτά οι πωλητές μπορούν να

νοικιάσουν ένα σπίτι και να φύγουν από το

δρόμο. Μπορούν να ζήσουν καλύτερα. Η

«σχεδία» είναι ένα περιοδικό δρόμου

Μανώλης Ρουσακάκης, Γιάννης Περγουράκης

Βυζαντινές εκφράσεις

Στα σχολεία της κατώτερης εκπαίδευσης των

βυζαντινών χρόνων, ο δάσκαλος που πρωτομάθαινε

τους αρχάριους γραφή, έπαιρνε την πλάκα του

μαθητή και έγραφε στην αρχή της με όλη του την

καλλιγραφική ικανότητα, πρώτα γράμματα και

αργότερα λέξεις και φράσεις. Ύστερα τραβούσε μια

γραμμή κάτω από αυτό το υπόδειγμα, για να

συνεχίσει κατόπιν ο μαθητής. Αυτό ακριβώς το

υπόδειγμα λεγόταν τύπος και υπογραμμός – γιατί

υπήρχε υπογράμμιση. Επειδή έπρεπε σαν γραμμένο

από το δάσκαλο να είναι τέλειο κι έτσι άξιο για να το

μιμηθεί ο μαθητής, η φράση «τύπος και

υπογραμμός» κατέληξε να δηλώνει πια τον άνθρωπο

που χει και φέρεται άψογα.

Παλαιότερα, όταν τα παιδιά μάθαιναν τα υποκοριστικά, ο δάσκαλος τους έλεγε ότι η αρχική τους κατάληξη ήταν σε -ιo και ότι στα μεσαιωνικά χρόνια ήταν σε -ιον και -ιν, για να καταλήξει στο τέλος στο απλό -ι – για παράδειγμα: παιδίον, παιδίν, παιδί. Επίσης, τους δίδασκε ότι ο τύπος των θηλυκών τριτόκλιτων ήταν σε -ις και κατέληξε να φύγει το τελικό -ς. (π.χ. πόλις, πόλι).

Όταν στους τελευταίους αιώνες άρχισαν να γράφουν το χέρι, το πόδι, χωρίς το -ν, και η πίστι, η πόλι χωρίς το -ς, οι τύποι που είχαν τα νι και σίγμα θεωρούνταν πιο σωστοί και κομψότεροι.

Γι' αυτό, όποιος μιλούσε «με το νι και με το σίγμα», μιλούσε σωστά και τέλεια.

Όταν, στα βυζαντινά χρόνια, τελείωναν τα παιδιά την καλλιγραφία τους, έδιναν στο δάσκαλο την πλάκα, για να τη διορθώσει. Μετά τη διόρθωση ο δάσκαλος ζητούσε από τα παιδιά να την ξαναγράψουν. Επειδή πολλές φορές δεν είχαν σφουγγάρι, έσβησαν την πλάκα με τα δάχτυλα, αφού προηγουμένως τα έφτυναν. Από τότε επικράτησε η φράση: «Φτου κι απ’ την αρχή».

«Απ’ έξω και ανακατωτά»

Τα παιδιά μάθαιναν να δείχνουν και να λένε απ’ έξω την αλφαβήτα. Οι δάσκαλοι, για να πεισθούν πως τα παιδιά την ξέρουν καλά, τους έδειχναν τα γράμματα ανακατωμένα. Από τότε επικράτησε να λέμε γι’ αυτόν που γνωρίζει κάτι καλά ότι το ξέρει «απ’ έξω και ανακατωτά»

Το κουλούρι Θεσσαλονίκης με ιστορία από τα Βυζαντινά χρόνια

Το κουλούρι Θεσσαλονίκης με καταγωγή από την

Κωνσταντινούπολη και ιστορία που ξεκινά στα

Βυζαντινά χρόνια έχει κατακτήσει όλη την Ελλάδα

με τη νοστιμιά και τη διατροφική του αξία.

Παρόλο που δεν έχει κατοχυρωμένη ονομασία

προέλευσης, το σησαμένιο κουλούρι ταυτίστηκε με

τη συμπρωτεύουσα καθώς η ιστορία του ξεκινά την

εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και

εμφανίστηκε κυρίως στην Κωνσταντινούπολη και τη

Θεσσαλονίκη. Στην Πόλη, οι κουλουρτζήδες

διαλαλούσαν το εμπόρευμά τους με την ονομασία

«κουλούρι Θεσσαλονίκης» και πολύ αργότερα την

ίδια ονομασία χρησιμοποιούσαν και οι

κουλουρτζήδες στην Αττική.

Οι μαθητές μας

σε βιωματικό

εργαστήρι

γραφής με υλικά

της εποχής του

βυζαντινού

πολιτισμού.

Μουσειοσκευή

«στα ίχνη της

γραφής»

Υλικό από της

μουσειοσκευή

«στα ίχνη της

γραφής», υπό την

αιγίδα της

Διεύθυνσης

Μουσείων του

Υπουργείου

Πολτισμού και

Αθλητισμού. Το

βιωματικό

εργαστήρι

πραγματοποιήθηκε

στη τάξη μας

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

Τα Χελιδονίσματα

Οι μαθητές της Ε΄ τάξης συνεχίζουν ένα έθιμο

που ξεκίνησε από την αρχαία Ελλάδα, στις περιοχές

των Δωδεκανήσων, της Θράκης, της Ηπείρου και της

Μακεδονίας.

Τα παιδιά στην αρχαία Ελλάδα καλωσόριζαν

τον καινούργιο χρόνο, ο οποίος άρχιζε τότε με τον

μήνα Μάρτη, γυρνώντας από σπίτι σε σπίτι και

λέγοντας τα κάλαντα, δηλαδή τα χελιδονίσματα.

Ήταν οι ευχές για το τέλος του χειμώνα και τον

ερχομό της άνοιξης. Οι νοικοκυρές έδιναν στα παιδιά

λάδι, κρασί, αλεύρι, σιτάρι ή αυγά.

Το έθιμο αυτό διατηρήθηκε στο Βυζάντιο,

παρόλο που το νέο έτος ξεκινούσε με τον Ιανουάριο.

Οι ευχές λέγονταν στον Αυτοκράτορα από τους

Δήμους, Πράσινους και Βένετους στον ιππόδρομο,

πριν ξεκινήσουν οι ανοιξιάτικοι ιππικοί αγώνες.

Το έθιμο της χελιδόνας, ξεκίνησε από την

αρχαία Ελλάδα πέρασε στο Βυζάντιο και έφτασε

μέχρι τις μέρες μας.

Καλέσαμε την πρόεδρο του ΣΕΔ (Σύλλογος

Εικαστικών Δωδεκανησίων) Κα Σταματία

Στεργενάκη και μας μίλησε για την αγιογραφία:

Ποια η ανάγκη για ύπαρξη αγιογραφημένων

εικόνων;

Οι άνθρωποι από τα πρώτα χρόνια της εξάπλωσης

του Χριστιανισμού ένιωσαν την ανάγκη να

δημιουργήσουν εικόνες. Ήθελαν να απευθύνονται

κάπου όταν προσεύχονταν, ήθελαν να έχουν πιο

ξεκάθαρη σκέψη σε σχέση με το θείο. Έδωσαν λοιπόν

ανθρώπινα στοιχεία στις εικόνες. Οι πρώτοι

καλλιτέχνες που φιλοτέχνησαν εικόνες ήταν

ζωγράφοι.

Πώς ξεκινάει κάποιος αγιογράφος να φτιάνει μια

εικόνα;

Μια εικόνα ξεκινάει με το σχέδιο. Τα υλικά παλιά

ήταν αγνά και φυσικά. Οι εικόνες χωρίζονται σε δυο

είδη: φορητές και επιτοίχιες. Οι εικόνες

φιλοτεχνούνταν για να στολιστούν οι εκκλησίες. Η

τέχνη της αγιογραφίας είναι βυζαντινή τέχνη. Όταν

γίνονται εικόνες τοίχου πρέπει να προηγηθεί μια

διεργασία σε κατάλληλα διαμορφωμένη επιφάνεια

για τη μονιμότητα του χρώματος. Για να γίνει αυτό ο

τοίχος είχε πέντε στρώματα πάνω από την πέτρα. Τα

υλικά που στρωνόταν ήταν χοντρό χαλίκι, μικρότερο

χαλικάκι και το τελικό κονίαμα.

Από πού έπαιρναν τα υλικά παλιότερα;

Τα υλικά τα έπαιρναν από τη φύση. Τα χρώματα τα

έπαιρναν από τα πετρώματα, τα λουλούδια, το

κάρβουνο. Το μπλε ας πούμε το έπαιρναν από ένα

πέτρωμα το Λάπις Λάζουλι. Γενικότερα όμως

χρησιμοποιούσαν γαιώδη χρώματα. Μ’ αυτά έβαφαν

και υφάσματα. Στις μέρες μας οι αγιογράφοι

χρησιμοποιούν χημικά χρώματα. Οι φορητές εικόνες

φτιάχνονται σε ξύλο φλαμούρι, πεύκο ή κατράνι. Στις

μέρες μας χρησιμοποιούν πιο ανθεκτικά ξύλα όπως

τα ξύλα θαλάσσης (αντέχει και στη θάλασσα). Το να

δημιουργήσεις μια εικόνα δεν είναι απλή υπόθεση.

Θέλει πάνω από 40 ώρες εργασίας.

Τι άλλο θα πρέπει να γνωρίζουμε για την τέχνη της

αγιογραφίας;

Η αγιογραφία τα 15 τελευταία χρόνια μόλις έχει βγει

από τα μοναστήρια. Μόνο οι μοναχοί γνώριζαν παλιά

αυτή την τέχνη. Για να αγιογραφήσουμε λοιπόν

χρειάζεται να κάνουμε επιλογή θέματος, ξύλου.

Ντύνουμε το ξύλο με ύφασμα (τουλπάνι ή γάζα) και

το κολλάμε με μια κόλλα (κουνελόκολλα). Θα το

αφήσουμε να στεγνώσει. Θα βάλουμε κιμωλία σε

σκόνη και κουνελόκολλα και τσίγκο. Κάνουμε λοιπόν

ένα στόκο μ’ αυτά. Αυτός είναι ο τεχνικός λόγος που

χρησιμοποιούμε αυτά τα υλικά. Ο θεολογικός λόγος

είναι πως όταν σταυρωνόταν ο Χριστός του

σκούπισαν το πρόσωπο με ένα τουλπάνι σαν κι αυτό

που καλύπτουμε το ξύλο της εικόνας. Τον στόκο που

φτιάχνουμε τον περνάμε 33 φορές. Αυτό συμβολίζει

τα χρόνια του Χριστού. Κάθε φορά τρίβουμε το

στόκο, πράγμα που συμβολίζει την τριβή που πρέπει

να υποστεί κάποιος για να φτάσει στην καλυτέρευσή

του. Στη συνέχεια αρχίζω να ζωγραφίζω και τέλος

γύρω γύρω βάζουμε χρυσό. Αυτό συμβολίζει πως οι

άγιοι βρίσκονται σε έναν κόσμο άυλο.

Τι θα πρέπει να γνωρίζει κάποιος για να γίνει

αγιογράφος;

Θα πρέπει να έχει την επιθυμία να ασχοληθεί μ’

αυτό, να ξέρει να ζωγραφίζει, να σχεδιάζει, να

εκπαιδευτεί. Η αγιογραφία είναι τέχνη υπομονής.

Μετράει ο αγιογράφος με μέτρο το μολύβι κι όχι τον

χάρακα. Κάνουμε κάθετη γραμμή, ορίζουμε το χώρο

(ποσό είναι το πρόσωπο). Χωρίζουμε σε διαστήματα

τα μαλλιά, το μέτωπο, τη μύτη, το πηγούνι..

Συνεχίζουμε με το σώμα και τα ρούχα ή τη φύση. Τα

χρώματα που μπορούμε να δουλέψουμε είναι τα 4

βασικά (ώχρα, χονδροκόκκινο, άσπρο, μαύρο).

Διαλύονται σε ξίδι και κρόκο αυγού (αυγοτέμπερα). Η

βυζαντινή τέχνη είναι ανθρωποκεντρική. Ο

αγιογράφος προσέχει ο άγιος να βλέπει τον κάθε

πιστό. Όπου και να πάμε εικονιζόμενος μας κοιτά.

Μουσική είναι οργανωμένος ήχος ο οποίος συνήθως

είναι ευχάριστος. Μου αρέσει να ακούω ροκ

μουσική. Στο σπίτι μου συνηθίζω να ακούω μουσική,

όταν δεν είμαι χαρούμενη, όταν δεν έχω διάθεση,

όταν είμαι λυπημένη. Αυτό με ηρεμεί πολύ πολλές

φορές, με αποκοιμίζει . Όταν ήμουν μικρή την

λάτρευα, αλλά μεγαλώνοντας δεν ήθελα να ακούω

πολλή μουσική. Τώρα αυτή τη στιγμή θα ήθελα ν’

ακούσω μουσική, αλλά επειδή είμαι σχολείο δεν

γίνεται. Εύχομαι να άκουγα και να έπαιζα μουσική

όποτε θέλω.

Όποτε ακούω μουσική ή όταν παίζω στο πιάνο μου

ξεχνιέμαι. Έτσι έγινε όταν η θεία μου έφυγε από τη

Θεσσαλονίκη για πάντα, για να πάει να ζήσει στη

Γαλλία. Πριν πάει εκεί ήρθε στη Ρόδο για να μας

χαιρετήσει κυρίως τη μαμά μου που είναι η αδελφή

της. Έμεινε στη Ρόδο μόνο 2 ημέρες και έτσι δεν

περάσαμε πολύ καιρό μαζί της. Την ημέρα που

έφευγε, εγώ ήμουν στεναχωρημένη γι’ αυτό έκατσα

και άρχισα να παίζω πιάνο. Ήθελα να παίξω ένα

ευχάριστο τραγούδι για να ξεχαστώ κι αυτό έκανα.

Έπαιζα πολλή ώρα και δεν συνειδητοποίησα ότι ή

ώρα πέρασε. Την πήγαμε στο αεροδρόμιο και μετά

γυρίσαμε σπίτι. Κλείστηκα στο δωμάτιό μου και

συνέχιζα να παίζω ως το βράδυ. Τα συναισθήματά

μου για τη μουσική είναι ευχάριστα ή λυπηρά

ανάλογα με το είδος της μουσικής που ακούω.

Εγώ τη μουσική την ακούω στα μαγαζιά, στο σπίτι

μου όταν είμαι στενοχωρημένος, λυπημένος αλλά και

χαρούμενος. Η μουσική με χαλαρώνει και μ’ αρέσει

να την ακούω όταν πάω να παίξω ποδόσφαιρο, αλλά

και όταν ξυπνάω. Το είδος της μουσικής που ακούω

εξαρτάται από το πώς νιώθω (άμα είμαι

στενοχωρημένος, χαρούμενος). Όταν είμαι

στενοχωρημένος ακούω λαϊκά και pop. Όταν είμαι

χαρούμενος μου αρέσει να ακούω μόνο pop για να

μην πέσει η διάθεσή μου.

Αν δεν υπήρχε η μουσική στον κόσμο μας δεν θα ήταν

τόσο ευχάριστος και ο κόσμος θα ήταν πιο

«πεσμένος». Τα συναισθήματά μου είναι δεμένα με

τη μουσική. Η μουσική μοιάζει με το χρώμα. Ένας

κόσμος χωρίς μουσική είναι ένας κόσμος χωρίς

χρώμα.

Κατερίνα Λαού, Καλλιόπη Κουκιά, Γιώργος

Μωραίτης, Θοδώρα Μαρή

Γεια σας. Ονομάζομαι Μαρία Καραμποϊκη και

είμαι μαθήτρια της Γ1 τάξης και αθλήτρια στον

σκακιστικό όμιλο Ρόδου, «Ιππότης». Από το

νηπιαγωγείο περίπου άρχισα ν’ ασχολούμαι με το

σκάκι και συνεχίζω ακόμα.

Το σκάκι είναι ένα αναγνωρισμένο ολυμπιακό

άθλημα. Το λένε και «βασιλιά των παιχνιδιών».

Χρειάζεται να δουλέψει πολύ το μυαλό για να

παίξεις. Γι’ αυτό και θεωρείται πνευματικό παιχνίδι.

Βοηθάει πολύ στην ανάπτυξη της στρατηγικής

σκέψης, στην πειθαρχία και στη μνήμη. Επίσης,

βελτιώνει την ικανότητα μάθησης και συγκέντρωσης.

Γι’ αυτούς τους λόγους σε πολλές χώρες στον κόσμο

το σκάκι έχει μπει στο σχολικό πρόγραμμα. Στις 30

και 31 Ιανουαρίου 2016 έγινε το ατομικό σχολικό

πρωτάθλημα σκάκι στο Κλειστό Γήπεδο της

Κρεμαστής. Αρκετά παιδιά απ’ το σχολείο μας πήραν

μέρος και είχαν σημαντικές διακρίσεις. Στις 14

Φεβρουαρίου 2016 που έγινε το ομαδικό σχολικό

πρωτάθλημα, το σχολείο μας συμμετείχε με 3

ομάδες. Το σκάκι είναι ένα άθλημα που μ’ αρέσει

πολύ και θα ήθελα να παίζω για πάντα.

Καραμποϊκη Μαρία Γ1

Μουσικές προτάσεις

«Η φυσαλίδα» του Νίκου Ζούδιαρη

«Ο δρόμος» του Μάνου Λοίζου

«Το ακορντεόν» του Μάνου Λοίζου

«Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς» του

«Οι Επισκέπτες» του Γιάννη Αγγελάκα

1. Κριαράκι

Λατρεύει τη δράση και την περιπέτεια. Είναι έξυπνο,

αθώο και δραστήριο, βιαστικό και ενθουσιώδες. Στο

σχολείο οι δάσκαλοι τον βρίσκουν αδιάφορο αλλά

και απρόσεκτο.

2. Ταυράκι

Είναι αρκετά υπομονετικό, ήρεμο και πεισματάρικο.

Του αρέσει η φύση, ο κήπος, μουσική αλλά και η

ζωγραφική. Η πρόοδος του θα είναι αργή, σίγουρη

και σταθερή.

3. Διδυμάκι

Το Διδυμάκι αντιλαμβάνεται γρήγορα, μιλά γρήγορα

και βαριέται εύκολα τα παιχνίδια του. Στο σχολείο η

οξυδέρκειά του το βοηθάει να μαθαίνει εύκολα.

4. Καρκινάκι

Ευαίσθητο, παραπονιάρικο και προσκολλημένο στη

μαμά του. Η καλή του μνήμη στο σχολείο θα το

βοηθήσει πολύ, ιδιαίτερα στην ιστορία και στη

γεωγραφία.

5. Λεονταράκι

Το λεονταράκι είναι γενναιόδωρο και γενναιόψυχο

παιδί. Αρκετά δημιουργικό και παιδί που θέλει να

παίζει συνέχεια και ασταμάτητα. Όταν μεγαλώσει

μπορεί να γίνει ηθοποιός και διευθυντής.

6. Παρθενάκι

Θέλει πάντα να είναι όλα τέλεια και του αρέσουν τα

θέατρα. Είναι ένας καλλιτέχνης, οι δάσκαλοι τον

αγαπούν.

7. Ζυγάκι

Το πιο συνεργάσιμο και συμπαθητικό παιδί του

ζωδιακού κύκλου. Είναι υπάκουο, ήρεμο και πολύ

ευαίσθητο. Όταν μεγαλώσει μπορεί να γίνει μοντέλο,

κομμωτής και τραγουδιστής.

8. Σκορπάκι

Έντονο και δυνατό παιδί. Η ζωγραφική, το σκάκι είναι

τα αγαπημένα του παιχνίδια. Μπορεί να γίνει

αστυνομικός και ζωγράφος.

9. Τοξοτάκι

Πολύ ενεργητικό και ζωηρό παιδί. Του αρέσει η

μάθηση, γι’ αυτό η πρόοδος του είναι εύκολη και

ανοδική. Διασκεδάζει με σκανταλιές και προφανώς

να γίνει γυμναστής.

10. Αιγοκεράκι

Ένα πολύ σοβαρό παιδί και σέβεται την οικογένειά

του. Όταν μεγαλώσει μπορεί να γίνει δάσκαλος,

οικονομολόγος, δημόσιος υπάλληλος και

επιχειρηματίας. Του αρέσει επίσης η παρέα του

παππού και της γιαγιάς.

11. Υδροχοάκι

Ένας μικρός επαναστάτης, απρόβλεπτος όμως και

κοινωνικός. Τα ηλεκτρονικά, τα χημικά και τα

εφευρετικά παιχνίδια είναι τα αγαπημένα του. Όταν

μεγαλώσει πιθανόν να γίνει μπάρμπαν ή αστρονόμος.

12. Ψαράκι

Ντροπαλό και συμπαθητικό! Λατρεύει τα παραμύθια

και τις φανταστικές ιστορίες. Όταν μεγαλώσει μπορεί

να γίνει ιερέας, νοσοκόμος και ζωγράφος.

Τσαμπίκα Κουδούνη

Κασερόπιτα

Υλικά

10 φύλλα μπακλαβά

300 γρ. κασέρι

150 γρ. γραβιέρα

5 αβγά

1 φλ. Γάλα

αλάτι

πιπέρι

βούτυρο για τα φύλλα

λίγο άνηθο

Εκτέλεση

Βουτυρώνετε ένα πυρέξ και στρώνετε τα μισά φύλλα

αλειμμένα με βούτυρο. Απλώνετε το κασέρι σε

λεπτές φέτες , πασπαλίζετε με την γραβιέρα και τον

ψιλοκομμένο άνηθο. Σκεπάζετε με τα υπόλοιπα

φύλλα. Χαράζετε ελαφρά και ρίχνετε τα αβγά

χτυπημένα με το γάλα. Αφήνετε για μια ώρα περίπου

και την ψήνετε για 35 λεπτά περίπου, στους

180βαθμούς.

Ελευθερία Μαυρουδή

Κρεατόπιτα

Υλικά

2 φλ. γάλα χλιαρό

2 αβγά

3 φλ. Αλεύρι

1 φακελάκι μαγιά

λίγο αλάτι, πιπέρι, δενδρολίβανο

λάδι

κίτρινο τυρί κομμένο σε κυβάκια ( περίπου 2

φλιτζάνια)

1 μικρό κρεμμύδι

ψιλοκομμένο κρέας

Εκτέλεση

Σοτάρετε το κρεμμύδι με το κρέας και προσθέτετε

δενδρολίβανο, αλάτι και πιπέρι. Ανακατεύετε με τα

υπόλοιπα υλικά. Σε ένα ταψί ρίχνετε μισό φλιτζανάκι

του καφέ λάδι και πασπαλίσετε με αλεύρι

Τοποθετείτε το μίγμα της κρεατόπιτας και το αφήνετε

30 λεπτά να φουσκώσει . Ραντίζετε με λίγο λάδι και

ψήνετε σε αερόθερμο φούρνο με ανοικτή την

αντίσταση κάτω, στους 180 βαθμούς για σαράντα

λεπτά περίπου.

Ρεβίθια με δενδρολίβανο

1 κιλό ρεβίθια βρασμένα

200 γραμ. κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο

1 ματσάκι ρόκα ψιλοκομμένη φρέσκο δενδρολίβανο

200 γραμ. ελαιόλαδο

αλάτι και πιπέρι

Εκτέλεση

Τηγανίζουμε το κρεμμύδι σε λάδι. Μετά

προσθέτουμε τα βρασμένα ρεβίθια και τα γυρίζουμε

δυο τρεις φορές στο τηγάνι. Προσθέτουμε το

δεντρολίβανο και αφού τα σερβίρουμε σε μια

πιατέλα προσθέτουμε ψιλοκομμένη ρόκα από πάνω

Παστέλι

600 γρ. καρύδια ψιλοκκομμένα

150 γρ. μέλι

150 γραμ. ζάχαρη

100 γρ. σουσάμι

2 κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού

λίγο ανθόνερο

Εκτέλεση

Σε μια κατσαρόλα βάζουμε τη ζάχαρη, το μέλι, το

χυμό λεμονιού και λίγο νερό. Το βράζουμε αρκετά

μέχρι να καραμελώσει. Τότε το βγάζουμε από τη

φωτιά και προσθέτουμε τα καρύδια, ώστε να γίνει

μια σφιχτή μάζα. Μετά αφού αλείψουμε μια μεγάλη

επιφάνεια με ανθόνερο, πασπαλίζουμε με το μισό

σουσάμι. Κατόπιν ρίχνουμε το μίγμα και το πατάμε

με το χέρι, μέχρι το πάχος του να είναι περίπου ένα

εκατοστό. Τότε ρίχνουμε το υπόλοιπο σουσάμι,

ραντίζουμε με λίγο ανθόνερο και αφήνουμε να

κρυώσει. Το κόβουμε σε ρόμβους και είμαστε έτοιμοι

για σερβίρισμα.

Μαρία Χαλαμπαλάκη

Το ήξερες αυτό;

Οι Βυζαντινοί έτρωγαν τις στερεές τροφές με τα

χέρια. Όταν έτρωγαν κρέας έπιαναν και

τσιμπούσαν τη μερίδα τους με τα δάχτυλα. Από τη

συνήθεια αυτή έμεινε η φράση που λέμε ως

σήμερα «Πάμε να τσιμπήσουμε κάτι».

Ταινίες μικρού μήκους

Ταινίες για την οδική ασφάλεια

o Like life short film distracted driving

o RSA anatomy of a split second

o Speed ad mistakes

o Emprace life

o String – Parental role modeling.

o Towards Zero: There’ s no one someone

won’t miss

Ταινίες για το ρατσισμό και τη

διαφορετικότητα

o Right place

o With a peace of chalk

o Small pleasures

o Pet shop

o Crazy Hands

o What’s that

o The legend of scarecrow

o 3 X 3

Tαινίες για το προσφυγικό

o Η θάλασσα

o People of nowhere

Ταινίες για το περιβάλλον

o The ghost of earth day

o She’ s alive

o The man

Ταινίες μεγάλου μήκους

o «Ο ψύλλος»

o «Το ξυπόλυτο τάγμα»

o «Η ζωή είναι ωραία»

Περπατούν μόνο γεμάτα. Άδεια στέκονται. Τι

είναι; (Τα παπούτσια)

Ποιο είναι αυτό που μπορεί να προχωρήσει χωρίς

να το σπρώξει κανείς; (ένα ρολόι)

Όσο γίνεται μεγαλύτερο, τόσο λιγότερο

βλέπουμε. Τι είναι; (Το σκοτάδι)

Είναι το μόνο που δεν βρέχεται. Ποιο; (Το νερό)

Θοδώρα Μαρή

Ενώστε τις τελίτσες:

Κατασκευές

Βιτρώ είναι η σύνθεση που αποτελείται από κομμάτια

γυαλιού συνδεδεμένα μεταξύ τους με ένα δίχτυο μολυβιού σε

μορφή βέργας.

.Η λέξη βιτρώ προέρχεται από των πληθυντικό της Γαλλικής

λέξης « vitrail .»Η Ελληνική λέξη αντίστοιχη της Γαλλικής

είναι υαλογραφία . Δηλαδή ζωγραφική στο γυαλί που

ζωντανεύει στο φως.

Κατασκευή κάρτας βιτρώ από

τους μαθητές μας.

Αλέξης Μπέκαρης

Βράδυ, μεσάνυχτα, χιονίζει και ένας τυπάκος

αναγκάζεται να περάσει μέσα από ένα νεκροταφείο

για να κόψει δρόμο αν και τρέμει από τον φόβο του.

Καθώς περπατάει ακούει ένα τικ τακ τικ τακ, τικ,

τακ». Πλησιάζει στο σημείο από όπου προερχόταν ο

ήχος κατατρομαγμένος… Βλέπει λοιπόν ένα τύπο να

σκαλίζει πάνω σε μια ταφόπλακα.

- Τι… τι κάνετε εκεί; Τον ρωτάει με τρομαγμένη

φωνή.

- Τι να σου πω ρε φιλαράκι; Αυτοί οι χαζοί

έγραψαν το όνομά μου λάθος!

Καλλιόπη Κουκιά

Τι είναι πράσινο και το κρεμάμε στον τοίχο; -Το σπανακόρνιζο!!!!!

Τι είναι αόρατο και τρέχει στο δάσος;

Ένα κοπάδι τζάμια.

Αλέξης Μπέκαρης

-Τι άθλημα κάνεις;

-Πάλη.

–Τι άθλημα κάνεις;

-Πάλη.

–Τι άθλημα κάνεις;

- Πάλη Αλέξης Μπέκαρης

- Πώς λέγεται ο Αη

Βασίλης μεθυσμένος;

-Βασιλόπιτα

Αλέξης Μπέκαρης

Τι κάνει μια ξανθιά

στην έρημο;

Σκουπίζει

Ανέκδοτα

Πώς πεθαίνει η γάτα με τις 16 ζωές; Πεθαίνει

όταν την πατήσει ένα 4Χ 4.

Πώς ονομάζεται το αμάξι που ζει; Ονομάζεται

καρ-πούζει (καρπούζι). Εφραίμ Νικολαίδης

Εφραίμ

-Έχεις δει ποτέ αστέρι να πέφτει;

-Όχι.

– Κάτσε να σκοντάψω.

Αλέξης Μπέκαρης

Αλέξης

Μπέκαρης

Η συντακτική ομάδα του Ε2:

Ζότα Εύα

Καραμολέγκου Μαρία

Κατσουράκη Τσαμπίκα Αριστέα

Κιτσαή Μαρία

Κλωνάρη Μαρία

Κοκκινίδη Σαββίνα

Κολοβελόνης Μιχάλης

Κονόμη Ανδρέας

Κόρμπα Μαριέττα Αποστολία

Κουδούνη Τσαμπίκα

Κουκιά Καλλιόπη

Λαού Κατερίνα

Μάλιακκα Σταυρούλα

Μαρή Θεοδώρα

Μπέκαρης Αλέξης

Μπούτσκα Χρήστος

Μωραϊτης Γεώργιος

Νικολαϊδης Εφραίμ Ιωάννης

Ντέντες Φώτης

Ντουλάι Σύλβια

Παρσωτάκης Αλκίνοος

Πασίδης Θοδωρής

Περγουράκης Ιωάννης

Περικλής Ευάγγελος Νεκτάριος

Πιτροπάκης Άγγελος Εμμανουήλ

Ράπτης Χρήστος

Ρουσακάκης Εμμανουήλ

Φατία Μελίσα

Οι μαθητές του Ε3

Μαυρουδή Ελευθερία

Σωτηράκης Γεώργιος

Τσέλιου Ειρήνη

Τσιμέττας Μιχαήλ Άγγελος

Τσουκαλά Μελπομένη

Φατία Φιορέλα

Χαλαμπαλάκη Μαρία

Χαραλαμπάκη Εφραίμα

Χατζηβασίλη Λυδιάννα

Χουρδάς Σταμάτης

Χριστοπούλου Θέμις

Και η μαθήτρια του Γ1

Καραμποϊκη Μαρία

Υπεύθυνη εκπαιδευτικός

Παπανικολάου Ιωάννα

Οι παραδοσιακοί χοροί.

Στα παλιά χρόνια οι πρόγονοί μας όταν ήθελαν να γιορτάσουν ένα χαρούμενο γεγονός

όπως ο αρραβώνας, ο γάμος, η γέννα, η βάπτιση και οι γιορτές , μαζευόντουσταν

φίλοι και συγγενείς και χορεύανε μέχρι το πρωί.

Έτσι έδειχναν τη χαρά τους. Τους χορούς τους κρατήσανε μέχρι και σήμερα όπου όλα

τα μικρά παιδιά τους μαθαίνουν από τους μεγαλύτερους.

Το 1997 ιδρύθηκε στο χωριό μας Κρεμαστή ο πολιτιστικός σύλλογος « Η Πρόοδος»

όπου μαθαίνει σε μικρούς και μεγάλους, παραδοσιακούς χορούς και παίρνει μέρος σε

διάφορες εκδηλώσεις, Συμμετέχοντας σε αυτές ένα παιδί εκτός από τους χορούς

μαθαίνει να λειτουργεί και να σκέφτεται ομαδικά. Σε κάθε μάθημα η παράσταση είναι

σαν μια εκδρομή με πειράγματα- γέλια – παιχνίδια. Σου δίνεται η ευκαιρία να δεις και

να γνωρίσεις διάφορα μέρη εντός και εκτός νησιού.

Μιχαήλ – Άγγελος Τσιμέττας

Κατασκευή Καταπέλτες

Υλικά

11 γλωσσοπίεστρα

1 λαστιχάκι απ’ αυτό που τυλίγουν τα αλλαντικά

1 κουταλάκι πλαστικό

1 φωτοτυπία με την φωτογραφία του καταπέλτη

1 υγρή κόλλα

Εκτέλεση : Για αρχή φτιάχνουμε το μπροστινό μέρος όπου στηρίζεται το λαστιχάκι και

το κουτάλι. Μετά φτιάχνουμε το πίσω μέρος. Κατόπιν στηρίζουμε το λαστιχάκι στα

γλωσσοπίεστρα και τέλος βάζουμε το κουτάλι ανάμεσα στο λάστιχο και τα ξυλαράκια.

Κλωνάρη Μαρία

Κατασκευή Βαλίστρες Υλικά

Κόλλα,

λαστιχάκι,

20 γλωσσοπίεστρα.

Εκτέλεση: Κάνουμε ένα τρίγωνο μπροστά με τα ξυλαράκια και για βάση ένα

τετράγωνο. Στερεώνουμε το λαστιχάκι και σημαδεύουμε. Καλές βολές.

Πασίδης Θοδωρής