Έχουµε αλλαγές µε κύριο και βασικό στόχο την «εξοικονόµηση» θέσεων ερ-γασίας και συνέχιση του εξεταστικοκεντρικού σχολείου, ενώ µένουν ουσιαστι-κά στο απυρόβλητο οι συνέπειες των αντιεκπαιδευτικών µνηµονιακών µέ-τρων. Επιβεβαιώνεται ότι η βασική δέσµευση του υπουργού και της κυβέρνησης, είναι η προώθηση των µνηµονιακών αντιλαϊκών, αντιεκπαιδευτικών µέτρων που συµφωνήθηκαν µε Ε Ε – ΟΟΣΑ. Μπροστά σε αυτήν την κρίσιµη κατάσταση για την Εκπαίδευση συνολικά η πλειοψηφία στην ΟΛΜΕ αρνείται να προχωρήσει ακόµη και στη Μετασυνε-δριακή Συνέλευση. Αρνείται έστω και την ελάχιστη οργάνωση του αγώνα και της πάλης, που είναι απολύτως αναγκαίος καθώς τα προβλήµατά µας οξύνονται και τα πράγµατα το Σεπτέµβριο θα είναι πολύ δύσκολα. Για όλους αυτούς τους λόγους, βλέποντας τι ερχόταν, είχαµε βάλει µετά το Πάσχα µε έµφαση το ζήτηµα των πιο δυναµικών κινητοποιήσεων του κλάδου ακόµη και στις εξετάσεις. Επιβάλλεται η πλειοψηφία στο ∆Σ της ΟΛΜΕ να αναθεωρήσει τη στάση της και να γίνει η Μετασυνεδριακή Συνέλευση τώρα. Είναι το ελάχιστο, που µπο-ρεί να κάνει αυτήν τη στιγµή κι όχι να αποφασίζουν για νέες ΓΣ δίχως Συνέ-λευση Προέδρων των ΕΛΜΕ, πράγµα που είναι κοροϊδία ή άλλα λόγια να α-

γαπιόµαστε. Να θυµηθούµε τις βασικές αλλαγές, που αφορούν το ωρολόγιο πρόγραµµα του Γυµνασίου, καθώς µειώνεται 3 ώρες για κάθε τάξη, αλλά και του ΕΠΑΛ, καθώς χάνεται ως και το 60% των ωρών για τους συναδέλφους σε όλες τις

ειδικότητες στη Β΄τάξη. Ας θυµηθούµε τις αλλαγές στο Γυµνάσιο: τα Αρχαία µειώνονται σε Α΄, Β΄, Γ ' από 3 σε 2, η Γλώσσα αυξάνεται από 2 σε 3 στην Α΄, η Βιολογία χάνει 1 ώρα στην Α' (από 2 σε 1), η Γεωγραφία χάνει 1 ώρα στην Α' (από 2 σε 1), η Οικιακή χάνει την ώρα της (από 1 σε 0) στη Β'. Με τη µείωση των ωραρίων στο Γυµνάσιο το Υπουργείο εξοικονοµεί περίπου 500 φιλολόγους, 500 Φυσικών Επιστηµών (κυρίως Βιολόγους και Γεωλόγους), 250 Οικι-ακής Οικονοµίας (τους οποίους θα χρησιµοποιήσει σε άλλες αναθέσεις). Σε αυτούς πρέπει να προσθέσουµε 400 Πληροφορικής και 400 Φυσικών Επιστηµών µε την κατάργηση της µείωσης στα εργαστήρια. Επίσης, εξοικονοµεί εκατοντάδες άλλους στην ΤΕΕ, όπου οι συνάδελφοι των ειδικοτήτων θα βρεθούν να χάνουν από το 30% ως και το 60% των ωρών τους. Συνοπτικά: - 500 φιλόλογοι

- 900 Φυσ. Επιστηµών - 250 Οικιακής - 400 Πληροφορικής - 300 όλων των ειδικοτήτων τουλάχιστον στην ΤΕΕ ∆ηλαδή, συνολικά µείον 2.350 συνάδελφοι τουλάχιστον. Θα χρειαστεί το Υπουργείο τουλάχιστον 2.350 συναδέλφους λιγότερους από το Σε-πτέµβριο του 2016, γιατί άλλοι υπολογισµοί ανεβάζουν τον αριθµό αυτό κοντά στους 3000. Το άµεσο αποτέλεσµα θα είναι εµείς, γιατί οι 2.350 ή οι 3000 είµαστε εµείς, να

Σηµαντικές αλλαγές, ερικοές όρων κι αολύσεις: Αυτά ααιτούν συντονισµό, οργάνωση κι αγώνα

Ιούνιος 2016 Τεύχος 14

Σελίδα 2 Το Έντυπο

τρέχουµε να καλύψουµε το ωράριο µας όπου βρίσκουµε ώρες. Παράλληλα, που είναι και το πιο σοβαρό σε αυτήν την περίοδο της άγριας κρίσης και ανεργίας, υλοποιείται µεθοδικά ο σχεδιασµός για χιλιάδες λιγότερους διορισµούς αναπληρωτών. Οι συνάδελφοί µας αυτοί θα βρεθούν στην ανεργία και µάλιστα οι πιο πολλοί µετά από χρόνια υπηρεσίας στο δηµόσια σχολεία. Ανάλογες περικοπές σε πολύ πιο µε-γάλο βαθµό γίνονται σε νηπιαγωγεία και δηµοτικά, όπου οι αλλαγές στο ωράριο των σχολείων και στις ώρες των µαθηµάτων θα µειώσουν τους συναδέλφους εκεί κατά 7.000 περίπου. Αναφέρουµε και τις σηµαντικότερες από τις υπόλοιπες αλλαγές, που ισχύουν

από το Σεπτέµβρη. • Γίνεται διεύρυνση των αναθέσεων διδασκαλίας των µαθηµάτων. Πάντως θα γίνει προσπάθεια οι καθηγητές να µην µετακινούνται σε περισσότερα από τρία σχολεία, όπως δήλωσε ο υπουργός!... • Οι µαθητές θα εξετάζονται τον Ιούνιο γραπτώς µόνο στα κύρια µαθήµατα. Φαίνεται µέτρο θετικό, αλλά υπάρχει ο σοβαρός κίνδυνος άµεσης και σαφούς κατηγοριο-ποίησης των µαθηµάτων σε «χρήσιµα και άχρηστα», άρα και «χρήσιµοι και άχρηστοι» εκπαιδευτικοί, µε πολύ αρνητικές επιπτώσεις στα µορφωτικά δικαιώµα-

τα των µαθητών. • Στα Γυµνάσια καθιερώνονται κι εκεί τα δύο 4µηνα, που σηµαίνει ότι θα υπάρχουν λι-γότερα υποχρεωτικά διαγωνίσµατα και δοκιµασίες για τους µαθητές από τα τρία 3µηνα. Ίσως είναι από τα ελάχιστα θετικά των αλλαγών µαζί µε την περιγραφική αξιολό-γηση. Όµως, είναι καθρεφτάκια για ιθαγενείς στο νέο πλαίσιο λειτουργίας των σχολεί-ων, που είναι υπό διαµόρφωση. • Επιχειρείται να διαµορφωθεί, αν υλοποιηθούν οι προτάσεις, ένα ελιτίστικο λύκειο, µε δύο ταχύτητες, µε όσους παίρνουν απλή πιστοποίηση κι όσους διεκδικούν το εθνικό απολυτήριο. • Όσον αφορά την πολύπαθη ΤΕΕ, «µεταρρυθµίζεται» µε τον ασφυκτικό περιορισµό ειδικοτήτων και τοµέων και την δηµιουργία σταδιακά ενός προαιρετικού 4ου έτους, όπου δεν προβλέπεται ουσιαστική εξειδίκευση, αλλά κακοπληρωµένη εργασία – µαθη-τεία προς όφελος των εργοδοτών. • Οι εκπαιδευτικοί πέραν της εντατικοποίησης θα υποστούν και την κινητικότητα από σχολείο σε σχολείο («όχι πέραν των τριών»…), από βαθµίδα σε βαθµίδα, µέχρι και από τα ΕΠΑΛ στο δηµοτικό και στη µη τυπική εκπαίδευση, στα ∆.Ι.Ε.Κ., αλλά ουδείς θα απολυθεί όµως, διαβεβαιώνει ο υπουργός… Θα υπάρξει διεύρυνση ή πλήρης µεταβολή των διδακτικών αντικειµένων λόγω της συγχώνευσης ειδικοτήτων, περιορισµού ή κατάργησης µαθηµάτων βιώνοντας και µεγεθύνοντας το εργασιακό άγχος και την ανασφάλεια των συναδέλφων. • Προετοιµάζεται η επαναφορά των αξιολογικών διαδικασιών σχολείων και εκ-παιδευτικών και η σύνδεσή τους µε τις επιδόσεις των µαθητών τους µε βάση τους κε-ντρικά και αυταρχικά διατυπωµένους στόχους. Αυτές οι διαδικασίες είναι πολύ πιθανό να έχουν επιπτώσεις και στο µισθό και την εξέλιξή µας. Επίσης, προετοιµάζεται η εισα-γωγή επιπλέον κρίσης των νέων εκπαιδευτικών µετά από την δίχρονη δοκιµαστική θη-τεία. Η λογική του να αφήνουµε την πρωτοβουλία των κινήσεων στην κυβέρνηση αποδεικνύ-εται αναποτελεσµατική. Η τακτική της πλειοψηφίας ∆ΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ στο ∆Σ της ΟΛ-ΜΕ, µε κορυφαίο παράδειγµα το ζήτηµα των αναπληρωτών µετατρέπει την Οµοσπονδί-α σε… νοµικό παράρτηµα του υπουργείου. Επισης, το ΠΑΜΕ αρκείται σε απεργίες και κινητοποιήσεις διαµαρτυρίας αντί για σύγκρουση µε µπροστάρη το κίνηµα, γι’ αυτό και οι προτάσεις του υιοθετούνται από ΓΣΕΕ-Α∆Ε∆Υ και σε ενδοαριστερά µαχαι-ρώµατα. Το ζήτηµα των πιο δυναµικών κινητοποιήσεων του κλάδου ακόµη και στις εξετάσεις ήταν σε µια άλλη λογική, σε αυτήν της ουσιαστικής διεκδίκησης, όπως επίσης και το ζήτηµα της Μετασυνεδριακής. Οι προϋποθέσεις για να νικήσουν τα µορφωτικά και εργασιακά δικαιώµατα, χτίζονται στους µαχητικούς αγώνες που επιχειρούµε, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Το εκπαιδευτικό κίνηµα οφείλει να δώσει ουσιαστική απάντηση µέσα από τις µαζι-κές, συλλογικές διαδικασίες και τους αγώνες του! Ως ένα ζωντανό κοµµάτι ενός πλα-τύτερου λαϊκού – εργατικού κινήµατος που θα παλέψει για την ανατροπή της πολιτικής Κυβέρνησης - ΕΕ - Θεσµών.

Το ∆Σ της ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής

Επιβάλλεται η πλειοψηφία στο ∆Σ της ΟΛΜΕ να αναθεωρήσει τη στάση της και να

γίνει η Μετασυνεδριακή Συνέλευση τώρα.

Είναι το ελάχιστο, που

µπορεί να κάνει αυτήν τη στιγµή

κι όχι να αποφασίζουν για

νέες ΓΣ δίχως Συνέλευση

Προέδρων των ΕΛΜΕ

«Ένας γερο-βεδουίνος είχε αποκτήσει, µε τους κόπους µιας ζωής, 11 καµήλες. Πε-θαίνοντας τις µοίρασε, µε διαθήκη, στους τρεις γιούς του: στον µεγαλύτερο άφησε τις µισές, στον µεσαίο το ένα τέταρτο και στον µικρότερο το ένα έκτο. Όταν, µετά τη κη-δεία, οι τρεις γιοί προσπάθησαν να εκτελέ-σουν τη διαθήκη έπεσαν σε µεγάλη απορί-α και λίγο έλειψε να πιαστούν στα χέρια. Πήγαν, λοιπόν, στον καδή για να βρουν το δίκιο τους. Ο καδής τους άκουσε προσεκτι-κά, στοχάστηκε για λίγο, χάραξε κάποια σηµάδια στην άµµο και τους είπε: « Παιδιά µου, σας δανείζω µια καµήλα από το κο-πάδι µου, πάρτε την, προσθέστε την στην κληρονοµιά σας, κάντε τη µοιρασιά σας, κι’ αν το θέλει ο Αλλάχ µου την επιστρέφε-τε» . Από µια παλιά βεδουίνικη ιστορία ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ: στις 8 Οκτωβρίου 2013 είκοσι περίπου χιλιάδες µαθητές και γονείς διαδήλωναν, διασχίζοντας τη γέφυρα του Brooklyn προς το ∆ηµαρχείο της πόλης, φορώντας κίτρινες µπλούζες µε τυπωµένο στα µαύρα το σύνθηµα : « my choice, my voice». Υποστήριζαν τα charter schools, ενάντια στο πρόγραµµα του δηµοκρατικού υποψήφιου ∆ήµαρχου Bill de Blasio που προέβλεπε τη σταθεροποίηση του αριθ-µού τους στα υπάρχοντα επί-πεδα, την κατα-βολή ενοικίου - για τη δωρεάν µέχρι τότε χρή-ση χώρων και εγκαταστάσεων των Παραδοσια-κών ∆ηµόσιων Σχολείων από τα charter - προ-κειµένου να χρη-µατοδοτηθεί το ολοήµερο νηπι-αγωγείο σε όλα τα υποβαθµισµένα διαµε-ρίσµατα της πόλης, την υποχρέωση τους να εγγράφουν το ίδιο ποσοστό µαθητών µε µαθησιακές δυσκολίες µε τα Παραδοσι-ακά ∆ηµόσια Σχολεία, τη στενότερη συνερ-γασία της ∆ηµοτικής Επιτροπής Εκπαιδευ-τικού Σχεδιασµού(Panel for

Σελίδα 3 Τεύχος 14

Education Policy) µε τις οργανώσεις (Unions) των εκπαιδευτικών και των γονέων. Ένα ακόµη επεισόδιο στον Πόλεµο των Σχολείων που σοβεί στις ΗΠΑ από τις αρχές του αιώνα µας. Οι οργανωτές της διαδήλωσης δεν παρέ-λειψαν να κραδαίνουν δύο εντυπωσια-κές στατιστικές έρευνες του εγκυρότα-του – σύµφωνα και µε το λατινικό α-κρωνύµιό του - CREDO (Center for Research on Education Outcomes) - Πανεπιστήµιο του Stanford της Καλι-φόρνιας, τις πληρέστερες στο είδος τους, δηµοσιευµένες το 2009 και το 2013, που καταδεικνύαν µε σαφήνεια, µέσα από δεκάδες σελίδες µαθηµατι-κών µοντελοποιήσεων και δεκάδες χιλιάδες δεδοµένα, ότι: «συνολικά, τα αστικά charter schools σηµειώνουν σηµαντικά ανώτερα επίπεδα ετήσιας προόδου, τόσο στα µαθηµατικά όσο και στην ανάγνωση, σε σχέση µε τα αντίστοιχα Παραδοσιακά ∆ηµόσια». ΜΟΝΑΧΟ: τον Ιούνιο του 2015, ακρι-βώς στο κορύφωµα της διαπραγµάτευ-σης της ελληνικής κυβέρνησης µε τους θεσµούς, ο Hans-Werner Sinn, ιδεολο-γικός µέντορας του W. Shcaüble και πρόεδρος του επίσης εγκυρότατου CESifo GmBH, ενός από τα µεγαλύτε-

ρα think tanks του γερµανικού ordol ibera l is-mus, δηµοσιεύ-ει, σε έκτακτη έκδοση της ο-µώνυµης επι-θεώρησης, ένα εκτενές άρθρο µε τίτλο The Greek Tragedy. Κάποιες δεκά-δες βάσεις δε-δοµένων, πλή-θος στατιστικοί

πίνακες, εκλεπτυσµένες τεχνικές ανα-λύσεις, οικονοµετρικές διευκρινήσεις, επαγωγικοί συλλογισµοί και δυο-τρεις καίριες θεωρητικές παραδοχές καταλή-γουν στο αξιοπερίεργο συµπέρασµα ότι από τις αρχές του 2008

Ο καδής τους άκουσε

προσεκτικά, στοχάστηκε για λίγο και είπε:

«Παιδιά µου, σας δανείζω µια

καµήλα από το κοπάδι µου, πάρτε την,

προσθέστε την στην κληρονοµιά

σας, κάντε τη µοιρασιά σας κι

αν το θέλει ο Αλλάχ µου την επιστρέφετε»

Η ∆Ω∆ΕΚΑΤΗ ΚΑΜΗΛΑ, ΤΑ CHARTER SCHOOLS, Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ

in memoriam Γιάννη Παρούση (1959-2009) και Αοστόλη Πρίνου (1959-2014)

Με τα µαθηµατικά

µπορεί να κάνει κανείς σχεδόν ό,

τι θέλει από απλά

ταχυδακτυλουργικά κόλπα µέχρι

θεολογικούς στοχασµούς, είναι όµως

καταδικασµένος να εκθέτει

δηµόσια το σύµπτωµά του, να ζητιανεύει το

αιτήσθω του Ευκλείδη

Σελίδα 4 Το Έντυπο

µέχρι τον Ιούνιο του 2015 η Ελλάδα αποκόµισε, συνολικά, καθαρό όφελος (ήταν net receiver) και ότι από το σύ-νολο των πακέτων «διάσωσης» το 1/3 χρησιµοποιήθηκε για τη χρηµατοδότη-ση του ελλείµατος τρεχουσών συναλ-λαγών – δηλαδή, για τη στήριξη του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων - το 1/3 για την απόκτηση από Έλληνες πολίτες αλλοδαπών ενεργητικών (assets, σε τίτλους ή ρευστότητα) – δηλαδή, για τη µαζική φυγή κεφαλαί-ων - και µόνο 1/3 για την αποπληρω-µή των δανειστών. Πάνω από το 80% των Γερµανών πολιτών πιστεύει ανε-πιφύλακτα τα συµπεράσµατα του Sinn, όπως και στην αδιαµφισβήτητη επιστηµονική θεµελίωσή τους. ΜΑΡΟΥΣΙ: στις 13 Μαΐου 2016. Στον ίσκιο µιας ελιάς, έξω από το ΥΠΕΘ, περιµένοντας µάταια να «πυκνώσει» η αναιµική συγκέντρωση διαµαρτυρί-ας, διάβασα ένα σπαρταριστό σύντο-µο κείµενο, όλο κι’ όλο µια σελίδα µε αποκλειστικά µονοσύλλαβες – στα αγγλικά - λέξεις, για το δεύτερο θεώ-ρηµα µη πληρότητας του Gödel: «αν ο τρόπος που κάνουµε µαθηµατικά εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια είναι συνεκτι-κός (δεν οδηγεί σε αντιφάσεις) τότε ∆ΕΝ θα µπορέσουµε ποτέ να αποδεί-ξουµε ότι ∆ΕΝ θα µπορέσουµε ποτέ να αποδείξουµε ότι 2+2=5» και σκε-φτόµουν πόσο παραδείσια απλά και ταυτόχρονα κολασµένα περίπλοκα είναι τα µαθηµατικά. Από την κόλαση µιας πυκνογραµµένης τεχνικής σελί-δας του Gödel – δεν κατάφερα ποτέ να διαβάσω καµία χωρίς να καταλήξω µε πονοκέφαλο - στον παράδεισο της απλούστερης δυνατής διπλής άρνησης. Τόσο απλά κι ωραία, µόνο που χρειάζεται πάντα κάποιος που να διασχίζει, µε ή χωρίς πονοκέφαλο, όλους τους κύκλους της κόλασης προκειµένου να πιστοποιήσει πως δεν κρύβεται κάπου ο µικρός διάβο-λος της λεπτοµέρειας, το απειροελάχι-στο λάθος, ή η φαινοµενικά ασήµαντη ασυνείδητη παραδοχή - αλλά ο Freud µας έµαθε ότι το ασυνείδητο δεν υ-πάρχει παρά µόνο ως σύµπτωµα - που µεταµορφώνουν τον παράδεισο σε οφθαλµαπάτη. Με τα µαθηµατικά µπορεί να κάνει κανείς σχεδόν ό,τι θέλει από απλά ταχυδακτυλουργικά κόλπα µέχρι θεολογικούς στοχα-σµούς, είναι όµως καταδικασµένος

να εκθέτει δηµόσια το σύµπτωµά του, να ζητιανεύει - το αιτήσθω του Ευκλείδη – τη συγκατάθεση του οποιουδήποτε συνοµιλη-τή του η οποία µπορεί να αρθεί οποτεδή-ποτε – στην περίπτωση του 5ου αιτήµατος των παράλληλων, µετά από κάπου 2000 χρόνια. Ο καδής, προκειµένου να προλάβει µιαν αδελφοκτόνο σύγκρουση, κάνει µια µικρή, µπαγαποντιά, αλλάζοντας, σχεδόν αδιόρα-τα το αίτηµα του διαθέτη. Αντί να εκτελέσει κατά γράµµα τη διαθήκη, που «διαθέτει» µόνο τα 11/12 (=1/2+1/4+1/6) από τις 11 καµήλες (10,0833 καµήλες) και οδηγεί στο διαµελισµό τριών (πως αλλιώς θα αποδο-θούν ακριβοδίκαια τα αναλογούντα στον καθένα κλάσµατα: 5,5, 2,75 και 1,833 κα-µήλες;), προσθέτει το ελλείπον 1/12, η µοιρασιά πραγµατοποιείται στο ακέραιο και ο καδής παίρνει πίσω την καµήλα του, µε τη θέληση του Αλλάχ. Ο Riemann παίζει µε τα παράδοξα που προκύπτουν από την άπειρη σειρά Σ= (1-1/2+1/3-1/4+1/5-1/6+…..). Το άθροισµά της είναι 0,693….. Αν αναδιατάξουµε τους όρους της, αλλάξουµε δηλαδή τη χρονική διαδοχή τους (πχ αν πάρουµε ένα θετικό όρο, ακολουθούµενο από 2 αρνητικούς), χωρίς να παραλείψουµε κανέναν, το άθροισµα αλλάζει: Σ’= (1-1/2)-1/4+(1/3-1/6)-1/8 +(1/5-1/10)-1/12+……)= 1/2 [(1-1/2+1/3-1/4 +1/5-1/6+…)] = 1/2Σ = 1/2 X 0,693…. Αν πάλι πάρουµε πρώτα όλους τους θετικούς όρους (1+1/3+1/5…) και στη συνέχεια τους αρνητικούς, το άθροισµα δεν συγκλίνει. Στην πραγµατικότητα το άθροισµα συγκλίνει, αν αναδιατάξουµε κα-τάλληλα τους όρους, σε όποιον αριθµό θέ-λουµε. Το διακύβευµα και τα αιτήµατα, ε-δώ, είναι οιωνεί θεολογικής τάξης: ποια η φύση του άπειρου, του χρόνου και της αιω-νιότητας; Μήπως το άπειρο κατασκευάζεται βήµα-βήµα, µέσα στο χρόνο, και είναι πά-ντα ελλιπές; Μήπως ο ίδιος ο χρόνος πα-ράγεται από αυτή τη µη µεταθετικότητα του άπειρου αθροίσµατος; Κι αν δεχτούµε ότι ο Θεός έχει µια άµεση συγχρονική, αιώνια, εποπτεία του – όλους τους όρους δοσµέ-νους ταυτόχρονα σε µιαν ακίνητη, άχρονη, αιωνιότητα - αυτό παραµένει ακόµη άπειρο και ποιο είναι το άθροισµά του; Η Caroline M. Hoxby, από το ίδιο το Stan-ford, έδειξε ότι το CREDO έκανε ένα σηµα-ντικό σφάλµα κατά την επεξεργασία των µετρήσεων του, καθώς συγκρίνει τις ατοµι-κές επιδόσεις των µαθητών στα σχολεία charter µε τους µέσους όρους ανά οµάδες µαθητών των επιδόσεων στα Παραδοσιακά

Παρά το προφανές

γεγονός ότι η επιλογή

σχολείου δεν είναι καθόλου

τυχαία µεταβλητή -δεν

προσδιορίζεται µε το στρίψιµο

ενός νοµίσµατος - αλλά µία συνειδητή

επιλογή που προϋποθέτει,

αντίθετα, εξαρχής ότι τα υποτιθέµενα ταυτόσηµα

«δίδυµα» δεν είναι καθόλου

ταυτόσηµα

Σελίδα 5 Τεύχος 14

∆ηµόσια Σχολεία, µε αποτέλεσµα το περι-θώριο στατιστικού λάθους για τους πρώ-τους να είναι πολύ -πολύ µεγαλύτερο ενώ ταυτόχρονα οι αναδροµικές εξισώσεις που χρησιµοποιεί εξοµοιώνουν τα δύο περιθώ-ρια. Έκανε όµως και µία µικρή, ανεπαίσθη-τη αλλά κρίσιµή εννοιολογική παραδοχή, που αναδεικνύει το σύµπτωµα της προκα-τάληψης: η µελέτη χρησιµοποιεί τη µεθο-δολογία της αντιστοίχισης ταυτόσηµων « δίδυµων», η οποία προϋποθέτει την τυ-χαιότητα όλων των µεταβλητών, µεταξύ των οποίων και η επιλογή σχολείου παρά το προφανές γεγονός ότι η επιλογή σχολεί-ου δεν είναι καθόλου τυχαία µεταβλητή – δεν προσδιορίζεται δηλαδή µε το στρίψιµο ενός νοµίσµατος - αλλά µία συνειδητή επι-λογή που προϋποθέτει, αντίθετα, εξαρχής ότι τα υποτιθέµενα ταυτόσηµα «δίδυµα» δεν είναι καθόλου ταυτόσηµα, αφού έκαναν διαφορετικές συνειδητές επιλογές. Ο Αργεντινός οικονοµολόγος Pablo G. Bortz επισηµαίνει, ανάµεσα σε κάποια άλλα ήσσονος σηµασίας και ένα εκπληκτι-κό συλλογιστικό σφάλµα του Sinn, που βασίζεται σε ένα υπόρρητο θεωρητικό αίτη-µα. Ο Sinn παρατηρεί σωστά ότι, ενώ αυ-ξάνονται τα δάνεια «διάσωσης», η καθαρή δανειακή θέση της Ελλάδας (net foreign debt) παραµένει αµετάβλητη και συµπεραί-νει, κάνοντας µια λανθασµένη αξιωµατική παραδοχή, ότι ένα µέρος από τα δάνεια αυτά (για την ακρίβεια το 1/3 τους) χρηµα-τοδότησαν µια φυγή κεφαλαίων και αύξη-σαν την περιούσια (assets) των Ελλήνων πολιτών στο εξωτερικό, επειδή παραβλέπει – το σύµπτωµα εδώ είναι η τύφλωση - τη βασική λογιστική αρχή της τετραπλής εγ-γραφής: µε τη αύξηση των δανείων η Ελλά-δα καταγράφει µιαν αύξηση του παθητικού της (liabilitities προ τους δανειστές) αλλά

και µια παράλληλη αύξηση του ενερ-γητικού της (assets, ως ρευστότητα ή τίτλους του EFSF που έλαβε) και οι δανειστές καταγράφουν µια αντίστρο-φη αύξηση του παθητικού τους (ρευστότητα και τίτλους που χορήγη-σαν στην Ελλάδα) και του ενεργητικού τους (δάνειο προς την Ελλάδα), µε την όλη διαδικασία να παραµένει εξ ορι-σµού ουδέτερη ως προς την καθαρή δανειακή θέση. Οι λεπτοµερείς κατα-γραφές των εκταµιευµένων κεφαλαια-κών εισροών και εκροών από τον Bortz οδηγούν, αντίθετα, στο συµπέ-ρασµα ότι το 78% των πακέτων διά-σωσης διοχετεύτηκε στις πάσης φύσε-ως πληρωµές προς τους δανειστές. Με τέτοιες αποκλίσεις στους αριθµούς και παρόµοια θεωρητικά αιτήµατα µήπως το CREDO, ο κ. Sinn και µια σειρά µιντιακών «επιστηµονικών» ανα-λυτών θα έπρεπε να επισκεφτούν τον καδή µας;

Στέφανος Οικονόµου, Μάιος 2016 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Pablo G. Bortz: The Greek “Rescue”: Where Did the Money Go? An Analy-sis. Institute for New Economic Think-ing, Working Paper 29, November 2015 Caroline M. Hoxby: A STATISTICAL MISTAKE IN THE CREDO STUDY OF CHARTER SCHOOLS, Stanford Uni-versity and NBER, National Bureau of Economic Research, August 2009 George Boolos: Gödel's second In-completeness Theorem Explained in Words of One Syllable, Mind, Vol. 103, January 1994, pp. 1 – 3 Émile Borel: Οι Πιθανότητες και η ζωή, Πανεπιστηµιακές Εκδόσεις της Γαλλί-ας - Ζαχαρόπουλος, Αθήνα 1965

Το γιγαντιαίο αιώρηµα 40 χρόνια αό την εξόντωση της Ούλρικε Μάινχοφ

Στις 21 Μαΐου του 1975 µια νέα γυναίκα 41 ετών διαβαίνει την πόρτα του ανωτάτου γερµανικού οµοσπονδιακού δικαστηρίου, το οποίο για την περίσταση στεγάζεται στον χώρο των φυλακών του Στάµχαϊµ. Πρόκειται για κάποιο σηµαίνων στέλεχος της ΡΑΦ (Φράξια Κόκκινος Στρατός). Το πρόσωπο της είναι πρησµένο, τα µαύρα της µαλλιά κοντά κι αχτένιστα, το σώµα της σκελετωµένο. Φοράει ένα µαύρο φόρεµα χωρίς ζώνη. Κρατείται ήδη τρία χρόνια στις εν λόγω φυλακές υπό φοβερές συνθήκες κράτησης. Λίγο πριν πατήσει τη δικαστική αίθουσα είχε κλειδωθεί σε να στενό κελί σαν µικρή σοφίτα, δίχως παράθυρο και φορώντας τις χειροπέδες. Όταν µπήκε στην αίθουσα, όσοι την γνώριζαν τρόµαξαν. Ένα απόκοσµο πλάσµα µπήκε στην αίθουσα. Ένα πλάσµα που έρχεται από το βαθύ σκοτάδι. Έµοιαζε µε άνθρωπο που από

στιγµή σε στιγµή λιποθυµάει. Η γυναίκα αυτή είχε µπροστά της µια δίκη µαµούθ, από την οποία δεν επέζησε. Στις 9 Μαΐου του 1976,

40 χρόνια πριν, βρέθηκε απαγχονισµένη στο κελί της. Πρόκειται για την Ούλρικε Μαρίε Μάινχοφ, η οποία κατά την ταπεινή µου γνώµη, υ-πήρξε, µαζί µε την Γκού-ντρουν Ένσλιν, η πλέον συ-γκροτηµένη ιδεολογικά από όλα τα υπόλοιπα µέλη της ΡΑΦ. Ποια ήταν όµως αυτή η Ούλρικε Μάινχοφ; Τι την παρώθησε και κάτω από ποιες συνθήκες να ακο-λουθήσει αυτόν τον αυτο-κτονικό δρόµο της ένοπλης αντιπαράθεσης µε ένα πανίσχυρο κράτος;

Ποιοι λόγοι επέβαλαν αυτό το γιγα-ντιαίο αιώρηµα µιας επιτυχηµένης αρχισυντάκτριας, διδάκτορος της δηµοσιογραφίας, πρώην µέλους του ΚΚ Γερµανίας, εµψυχώτριας της εξωκοινοβουλευτικής αντιπολί-τευσης και µητέρας δύο µικρών δίδυµων κοριτσιών; Υπάρχει µία εξαίρετη βιογραφία της Μάινχοφ η οποία επιχειρεί να αναλύσει τις συνθήκες υπό της οποίες συγκρο-τήθηκε η ΡΑΦ. Μια βιογραφία που απαντά αυτά τα ερωτήµατα µε όρους πολιτικής ξεπερνώντας όσα ανιστόρητα, γαργαλιστικά και βλα-κώδη γράφονται σχετικά. Συγγρα-φέας της βιογραφίας είναι η Γιούτα Ντίτφουρτ. Η Γιούτα Ντίτφουρτ γεννηµένη το 1951, είναι κοινωνιολόγος, πολιτι-κή ακτιβίστρια και συγγραφέας. Έζησε µεταξύ άλλων χωρών στο Ηνωµένο Βασίλειο και στις ΗΠΑ και ως ρεπόρτερ για το εξωτερικό έγραψε για την πρώην Σοβιετική Ένωση, την Κίνα και την Κούβα. Υπήρξε µέλος των Πρασίνων και από το 1984 έως το 1988 κοινο-βουλευτικός τους εκπρόσωπος. Απεχώρησε από τους Πράσινους το 1991 λόγω της δεξιάς στροφής του κόµµατος αυτού υπό τον Γιό-σκα Φίσερ. Από το 2011 είναι µέ-λος της Βουλής του κρατιδίου της Έσσης µε τους «Οικολόγοι και Α-

ντιρατσιστική λίστα». Το βιβλίο της: «Η βιογραφία της Ούλρικε Μάινχοφ» κυκλο-φόρησε το 2007 από τις εκδόσεις Ούλστα-ϊν. Τελευταία, η Γιούτα Ντίτφουρτ έκανε µια σηµαντική παρέµβαση µε αφορµή τις βλακείες που γράφονται για την Μάινχοφ. Αυτήν ακριβώς την παρέµβασή της µετα-φράσαµε και παρουσιάζουµε. Γράφει λοι-πόν η Γιούτα Ντίτφουρτ: «Οκτώ χρόνια µετά την έκδοση της βιο-γραφίας µου για την Μάινχοφ από πολλές πλευρές συνεχίζουν να αναµασώνται οι παλιοί µύθοι, τους οποίους εγώ παλαιότε-ρα, ασχολούµενη επί µακρόν, τους είχα ανασκευάσει. Συνεχίζουν να ισχυρίζονται πως η Ούλρικε Μάινχοφ προήρχετο από µια αντιφασιστική χριστιανική οικογένεια, πως ανατράφηκε από µια προοδευτική θετή µητέρα, την Ρενάτε Ρίµεκ, και έπιασε τα εκρηκτικά επειδή την απατούσε ο σύζυ-γός της. Μπερδεµένη και χωρίς σχέδιο πήδηξε από ένα παράθυρο τον Μάιο του 1970 στην απελευθέρωση του Αντρέας Μπάαντερ και έτσι πέρασε στο αντάρτικο πόλης. Αργότερα αυτή η «κορακοµάνα» εγκατέλειψε ακόµη και τις δίδυµες κόρες της, ενώ είχε πάρει το δρόµο του ένοπλου αγώνα και στο τέλος αυτοκτόνησε λόγω της ρήξης της µε την Γκούντρουν Ένσλιν και όχι λόγω των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης. Τα αναρίθµητα αρχεία τα οποία επεξεργά-στηκα για την εργασία µου ήταν ανέγγιχτα, όπως το χιόνι που πέφτει φρέσκο. Άλλοι συγγραφείς δεν µπήκαν καν στον κόπο να τα διαβάσουν. Ήταν ασφαλώς πολύ ευκο-λότερο να θυσιάσουν τα στοιχεία έναντι των µύθων. Οι Μάινχοφ ήταν χριστιανοί και ναζί. Ο πατέρας Βέρνερ ήταν ένας εγωπαθής ι-στορικός τέχνης ο οποίος συµµετείχε στην καµπάνια κατά της «εκφυλισµένης τέ-χνης». Η ιστορικός Ρενάτε Ρίµεκ αρνού-νταν µέχρι τον θάνατό της το 2003 την συµµετοχή της στο ναζιστικό κόµµα και αποσιώπησε πως άρχισε την καριέρα της στο «Πανεπιστήµιο των SS» στην Ιένα. Ο σύζυγος της Ούλρικε δραστηριοποιούνταν όλο και περισσότερο µε την δεξιά, ακρι-βώς όπως και το άλλοτε µέλος της ΡΑΦ, ο Χόρστ Μάλερ, ο οποίος σήµερα είναι νεο-ναζί. Η Ούλρικε Μάινχοφ, η οποία στο µεταξύ ήταν δραστήρια κι αγωνιστική, έπρεπε να προστατεύσει τις κόρες της από τον βάναυσο σύζυγό της. Ό, τι συγκέ-ντρωσε ο Στέφαν Άουστ στο βιβλίο του «Το Σχήµα Μπάαντερ Μάινχοφ» προέρχε-ται κατά το µεγαλύτερο µέρος του από

Σελίδα 6 Το Έντυπο

Κρατείται ήδη τρία χρόνια υπό

φοβερές συνθήκες κράτησης. Λίγο πριν πατήσει τη

δικαστική αίθουσα είχε κλειδωθεί σε να στενό κελί σαν

µικρή σοφίτα, δίχως παράθυρο και φορώντας τις χειροπέδες. Όταν

µπήκε στην αίθουσα, όσοι την

γνώριζαν τρόµαξαν. Ένα

πλάσµα ήταν, που έρχεται από το βαθύ σκοτάδι

Σελίδα 7 Τεύχος 14

αστυνοµικά αρχεία και από αµφισβητήσιµες µαρτυρίες. Το τρίο Μπέρντ Άιχινγκερ (παραγωγός και σεναριογράφος), Ούλι Έντελ (σκηνοθέτης) και Στέφαν Άουστ (συγγραφέας) δηµιούργησε και το οµώνυµο φιλµ. Το τρίο κόµπαζε για την ιστορική ακρίβειά του και ισχυρίζονταν πως κάλυπτε κάθε εκδοχή. Όµως πολλές σκηνές της ζωής της Ούλρικε στερούνται αντικειµενικότητας και στο βιβλίο και το φιλµ). Υπάρχει επίσης και µια τετάρτη µη ουδέτερη πηγή, που ήταν η εγκληµατολογική οµοσπονδι-ακή υπηρεσία. Η ενασχόληση µε την ιστορία της ζωής της Ούλρικε αποτελεί ένα θαυµάσιο παρά-δειγµα για το πώς ποδηγετείται η σιωπηλή πλειοψηφία. Μύθοι που προκαλούν ενδι-αφέρον γεννούνται από την καταρρακωµένη εικόνα ενός ανθρώπου. Επίσης η βιο-γραφία της είναι κατάλληλη όσο καµία άλλη ώστε να εικονογραφηθούν τα πέτρινα µεταπολεµικά αυταρχικά χρόνια της παλαιάς οµοσπονδιακής δηµοκρατίας. Η Ούλρικε Μάινχοφ γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 1934 στο Όλντενµπρουκ και δεν ήταν µια θαρραλέα νεαρή χριστιανή, αλλά ένα είδος µπίτνικ. Φορούσε πανταλό-νια, κάπνιζε στο δρόµο, διάβαζε υπαρξιστές φιλοσόφους και αγαπούσε την µοντέρ-να τέχνη. Στο γυµνάσιο δεν τροµοκρατούνταν από τους αυταρχικούς ναζί δασκά-λους της και απαιτούσε από αυτούς σεβασµό. Παρά τρίχα δεν εγκατέλειψε το σχο-λείο. Η νεαρή Ούλρικε χόρευε µε ευχαρίστηση γεµάτη πάθος, έπαιζε φλιπεράκι σ’ ένα τζαζ κλαµπ και πολιτικά ένιωθε κοντά στην αριστερή πτέρυγα του σοσιαλδηµο-κρατικού κόµµατος. Αγάπησε τον νεαρό καλλιτέχνη Τόµας Λενκ και αργότερα τη συνοµήλικη της Μαρία. Η Ρενάτε Ρίµεκ, η θετή της µητέρα, απαγόρευσε και τις δύο σχέσεις και την χωρίς µέσα προ το ζειν ορφανή Ούλρικε, την απείλησε να την πετά-ξει στο δρόµο ή να την κλείσει σε ίδρυµα. Η απειλή αυτή ήταν σαφής. Στα µέσα του ψυχρού πολέµου, ως φοιτήτρια, εµπνεόµενη από τον Μαρξ και από τον αγώνα κατά του επανεξοπλισµού της Γερµανίας και κατά της απαγόρευσης του ΚΚ Γερµανίας, δραστηριοποιείται στο κίνηµα κατά των ατοµικών όπλων. Ίδρυσε την πρώτη οµάδα κατά των ατοµικών όπλων και οργάνωσε εκδήλωση στο Μίνστερ (1958). Με όλα αυτά ήρθε σε ρήξη µε το σοσιαλδηµοκρατικό κόµµα και ο λόγος ήταν πως το κόµµα υπηρετώντας εκλογικές σκοπιµότητες, ένεκα δηλαδή της κυβερ-νησιµότητας του, αναγνώριζε το ΝΑΤΟ και υπηρετούσε την καπιταλιστική διαχείρι-ση. Άρχισαν οι ίντριγκες κατά της νεαρής Μάινχοφ, που έφτασαν µέχρι την «παράγκα» στη Βόνη (χώρος επεξεργασίας των θέσεων του σοσιαλδηµοκρατικού κόµµατος που τα µέλη τον έλεγαν παράγκα. (σ.τ.µ)) . Όταν η Ούλρικε Μάινχοφ και οι πολιτικοί της φίλοι αποδέσµευσαν το φοιτητικό συµβούλιο στο ∆υτικό Βερολίνο από την κηδεµονία του σοσιαλδηµοκρατικού κόµµατος και όταν επέβαλαν την απαί-τηση έναρξης συνοµιλιών µε την Ανατολική Γερµανία, τότε ξέσπασε µια ολόκληρη καµπάνια του τύπου, η οποία δεν υστερούσε σε τίποτε από την µετέπειτα υποδαύλι-ση του µίσους κατά της εξωκοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης από το συγκρότηµα Σπρίνγκερ. Το σοσιαλδηµοκρατικό κόµµα εξεδίωξε την Ούλρικε και από τη νεολαία του. Απογοητευµένη µε το σοσιαλδηµοκρατικό κόµµα και επηρεασµένη από την προσωπική ιστορία γερµανών κοµµουνιστών οι οποίοι επέζησαν των στρατοπέδων συγκέντρωσης και τώρα διώκονταν εκ νέου, η Ούλρικε Μάινχοφ προσχώρησε το φθινόπωρο του 1958 στο παράνοµο κοµµουνιστικό κόµµα Γερµανίας. Από το σηµείο αυτό και µετά άρχισε η παρακολούθησή της από τις αρχές. Το ΚΚ Γερµανίας έπεισε τη Μάινχοφ να γίνει το 1959 συντάκτρια του πε-ριοδικού «Κονκρέτ» που εκδίδετο στο Αµβούργο. Το 1961 έγινε αρχισυντάκτρια. Από το 1961 έγραφε για την αναγκαιότητα µιας «νέας αριστεράς». Το 1964 τα έσπασε µε το κοµµουνιστικό κόµµα το οποίο µετετράπει σε ένα δογµατικό κόµµα. Το 1967 η Ούλρικε συνδέθηκε µε την εξωκοινοβουλευτική αντιπολίτευση, όπως επίσης συνδέθηκε φιλικά και µε τον Ρούντι Ντούτσκε οπότε και µετέβει στο Βερολίνο. Ήταν τότε 33 ετών, µια επιφανής πολιτική αναλύτρια, υποψήφια διδάκτορας και µητέρα η οποία ανέτρεφε µόνη τις εξά-χρονες δίδυµες κόρες της. Από την αρχή του 1960 ήταν ήδη γνω-στή για τα µεγαλειώδη της ρεπορτάζ σχετικά µε τις δίκες των ναζί, για τα εγκαταλελειµµένα παιδιά των ιδρυµάτων, για τις βιοµηχανικές εργάτριες

Οι Μάινχοφ ήταν χριστιανοί και

ναζί. Ο πατέρας ήταν ιστορικός

τέχνης ο οποίος συµµετείχε στη

ναζιστική καµπάνια κατά

της «εκφυλισµένης

τέχνης». Η µητριά αρνούνταν µέχρι τον θάνατό της το

2003 την συµµετοχή της στο ναζιστικό κόµµα και στο «Πανεπιστήµιο των SS» στην

Ιένα. Ο σύζυγος της Ούλρικε

στρεφόταν όλο και περισσότερο

στη ∆εξιά

Σελίδα 8 Το Έντυπο

κ α ι γ ι α τ ο υ ς λ ε γ ό µ ε ν ο υ ς «γκάσταρµπαϊτερ», τους ξένους ερ-γάτες. «Το 1964 ήταν το µόνο πρό-σωπο στη Γερµανία το οποίο επιθυ-µούσε µε σοβαρότητα και ειλικρίνεια να πληροφορηθεί για τις συνθήκες των Εβραίων στο γκέτο της Βαρσο-βίας», έγραψε στην αυτοβιογραφία του ο Μάρσελ Ράιχ Ρανίσκι. Ακόµη και υπό πίεση ο Ρανίσκι δεν παραι-τήθηκε από αυτή του την εξοµολόγη-

ση. Η κατάσταση στο ∆υτικό Βε-ρολίνο τη δεκαετία του ΄60 ήταν τόσο απειλητική, ώστε η Μάινχοφ παρακάλεσε την Ανατολική Γερµανία να τους προµηθεύσει οικοδοµικά κράνη, ώστε να µπορούν να προστατεύονται οι δυτικοβε-ρολινέζοι αριστεροί διαδηλω-τές. Η αστυνοµία του δυτικού Βερολίνου ήταν διαποτισµένη από παλαιούς ναζί καθώς και από παλαιότερα στελέχη της Βέρµαχτ και των SS. Η αστυ-

νοµία επεδείκνυε µεγάλη ωµότητα κατά της νέας αριστεράς µε την επι-δοκιµασία ενός µέρους της κοινής γνώµης και µε την επίνευση του συ-γκροτήµατος Σπρίνγκερ. Στην Πορ-τογαλία, την Ισπανία και την Ελλάδα επικρατούσαν φασιστικές δικτατορί-ες. Ο Ρολ (πρώην σύζυγός της Μάιν-χοφ) φρόντισε να χάσει την όποια επιρροή είχε στο «Κονκρέτ». Το χρι-στιανοδηµοκρατικό κόµµα επιτίθετο στο γεγονός ότι η Μάινχοφ ως διδά-κτορας πλέον της δηµοσιογραφίας εργαζόταν στο πανεπιστήµιο του Βερολίνου. Ένα τηλεοπτικό παιχνίδι µε το όνοµα «Μπάµπουλε», το οποί-ο επιµελούνταν της το αφαίρεσαν και ο επιστήθιος φίλος της Ρούντι Ντού-τσκε έπεσε θύµα απόπειρας δολο-φονίας. Η εξωκοινοβουλευτική αντι-πολίτευση διασπάται λόγω της επί-θεσης των χωρών του συµφώνου της Βαρσοβίας κατά της άνοιξης της Πράγας, για την οποία η Μάινχοφ έτρεφε συµπάθεια. Ό πόλεµος στο Βιετνάµ αγρίευε όλο και περισσότε-ρο. Η Μάινχοφ έβλεπε παντού αδιέ-ξοδα και συζητούσε µε φίλους της γύρω από τον ένοπλο αγώνα. Νόµι-ζε, εσφαλµένα, πως η οµοσπονδιακή Γερµανία ήταν σε προεπαναστατική κατάσταση και αυτό που έλειπε ήταν

να οξυνθεί από στρατιωτικού τύπου αβάν γκάρντ, τη ΡΑΦ. Αρχές του 1970 προµή-θευσε τη ΡΑΦ χρήµατα για όπλα. Η Ούλ-ρικε Μαίνχοφ εξασφάλισε στέγη στα παι-διά της, υποθήκευσε όλη της την περιουσί-α µε ένα συµβόλαιο υποθήκης πάνω από 40.000 µάρκα, έβαλε τα λεφτά στην τσά-ντα της και τράβηξε το δρόµο της. Πρώτος σταθµός η απελευθέρωση του Αντρέας Μπάαντερ. Πέντε χρόνια αργότερα, το Μάιο του 1975. Τέτοια δίκη, όπως η δίκη του Στάµχαιµ, δεν είχε ξαναυπάρξει στη ∆υτική Γερµανία. Ήταν η µοναδική, µαζί µε τη δίκη του Άουσβιτς, για την οποία υπήρχε ένα πρω-τόκολλο λέξεων. Ακόµη και οι γιατροί του δικαστηρίου διαπίστωσαν ότι κανένας κρατούµενος δεν µπορεί να ανταπεξέλθει υγιής τέτοιων συνθηκών κράτησης, πολλώ δε µάλλον και µία δίκη. Το κράτος όµως επέµεινε στην διεξαγωγή της δίκης υπό τις παρούσες συνθήκες. Στις 9 Μαΐου του 1976 η Ούλρικε βρέθηκε απαγχονισµένη στο κελί της. Καγκελάριος της ∆υτικής Γερ-µανίας ήταν ο Χέλµουτ Σµίτ. Με την Πορτογαλική επανάσταση του 1974, έληξαν οι αποικιακοί πόλεµοι στην Αγκόλα, στη Μοζαµβίκη και στη Γουινέα, ενάντια στους οποίους αγωνίστηκε η Ούλ-ρικε Μάινχοφ. Επίσης, έπεσε και η δικτα-τορία στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι νέοι αριστεροί στην Οµοσπονδιακή ∆ηµοκρατία της Γερµανίας γνωρίζουν την εξωκοινο-βουλευτική αντιπολίτευση µόνον από διη-γήσεις. Ακόµη δεν υπάρχει καµία δηµοσί-ευση των κειµένων της Ούλρικε Μάινχοφ. Κάτι τέτοιο δεν έχει εµποδιστεί από το γερ-µανικό κράτος. Όχι, γι’ αυτό φροντίζουν οι ίδιες της οι κόρες». Εδώ κλείνει η παρέµβαση της Γιούτα Ντίτ-φουρτ. Μια σύντοµη περιοδολόγηση στους σηµαντικούς σταθµούς της πολιτικής δρά-σης της Ούλρικε Μάινχοφ πριν ενταχθεί, ψυχή τε και σώµατι, στη ΡΑΦ. Από την ριζοσπαστική νεολαία του σοσιαλδηµο-κρατικού κόµµατος στο ΚΚ Γερµανίας, µε-τά οι τιτάνιοι αγώνες της στο πλευρό της εξωκοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης και του Ρούντι Ντούτσκε µέχρι το γιγαντιαίο της αιώρηµα: Την προσχώρηση της στη ΡΑΦ. Η εισαγωγή, η µετάφραση του κειµένου της

Γιούτα Ντίτφουρτ και ο επίλογος έγιναν από τον Γ.Π. και αφιερώνονται στη µνήµη του Νίκου Μανδανίση, εκ των πρωτεργα-

τών του σχήµατος «Ενότητα Αριστερών Καθηγητών», που έφυγε πρόσφατα από

κοντά µας.

Μια περιοδολόγηση στους σηµαντικούς

σταθµούς της πολιτικής δράσης της Μάινχοφ. Από την ριζοσπαστική

νεολαία του σοσιαλδηµοκρατικο

ύ κόµµατος στο ΚΚΓ, µετά οι τιτάνιοι

αγώνες της στο πλευρό της

εξωκοινοβουλευ-τικής

αντιπολίτευσης µέχρι το γιγαντιαίο

αιώρηµα: την προσχώρηση στη

ΡΑΦ

Σελίδα 9 Τεύχος 14

Η Käthe Kollwitz, ζωγράφος, χαράκτρια και γλύπτρια, γεννήθηκε το 1867 στο Κά-νιξµπεργκ της τότε Ανατολικής Πρωσίας και σήµερα της Ρωσίας. Σπούδασε καλές τέχνες στο Βερολίνο και άρχισε την παραγωγή των χαρακτικών της το 1880. Από το 1898 ως το 1903 διδάσκει σχέδιο και χαρακτική στην καλλιτεχνική σχολή γυναικών του Βε-ρολίνου. Ο χαµός του γιου της Πέτερ το 1914 στο µέτωπο της Φλάνδρας τη στιγµάτισε δια βίου και την έσπρωξε στον πασιφισµό και το σοσιαλισµό. Της γεννήθηκε η ιδέα ενός µνηµείου σε αναπλήρω-ση της απώλειας, ως κατακραυγή του πολέµου. Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 9.000.000 ένστολοι σκοτώθηκαν στις µά-χες του Α΄ Παγκοσµίου Πολέµου. Η γλύπτρια εργάστηκε σε πολλά προσχέδια χωρίς να ικανοποι-είται και το 1919 άφησε προσωρινά την κεντρική της ιδέα, χωρίς όµως και να την εγκαταλείπει, όπως σηµείωνε στο ηµερολόγιό της. ∆ώδεκα χρόνια αργότερα το γλυπτό ήταν ολοκληρωµένο (Απρίλιος 1931). Έκτοτε η φρίκη του πολέµου καταγράφεται σθεναρά στο έργο της. Η Κέτε Κόλβιτς υπήρξε η πρώτη εκλεγµένη γυναίκα στην Πρωσι-κή Ακαδηµία των Τεχνών, αλλά το 1933 οι Ναζί την αποµάκρυ-ναν χαρακτηρίζοντας το έργο της “εκφυλισµένο”. Το 1942 σκοτώθηκε ο εγγονός της Πέτερ στο ρωσικό µέτωπο σ’ ένα µακάβριο παιχνίδι της Μοίρας. Το 1943 το σπίτι της στο Βε-ρολίνο βοµβαρδίστηκε από τη Βρετανική Αεροπορία και η Κέτε µετακινήθηκε στο Moritzburg κοντά στη ∆ρέσδη. Θα πεθάνει δυο χρόνια αργότερα στις 22 Απριλίου, ενώ ο Β΄ Παγκόσµιος Πόλεµος δεν είχε ακόµη τελειώσει.

Επιµέλεια κειµένου και έργων από τη Λυδία Μαργαρώνη

Käthe Kollwitz NEVER AGAIN WAR ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΠΟΛΕΜΟΣ!!!

Χρυσή Αυγή: Εχθροί του συνδικαλισµού και της εκαίδευσης

Το κείµενο γράφτηκε το 2014, αλλά παραµένει επίκαιρο, αφού τον Μάιο του 2016 µε αφορµή τις εκλογές στο ΕΚΑ, η Χρυσή Αυγή προσπάθησε να συγκροτήσει συνδικαλιστική παράταξη και να συµµετάσχει στις εκλογές αυ-τές. Μπορεί ο φασισµός και ο ναζισµός να αποτελούν τάσεις στο συνδικαλιστικό κίνηµα; Το ερώτηµα γεννήθηκε µετά την επεισοδιακή προσπάθεια των νεοναζί της Χρυσής Αυγής να κατεβά-σουν ψηφοδέλτιο στις εκλογές εκπρο-σώπων των εκπαιδευτικών στο υπη-ρεσιακό συµβούλιο της πρωτοβάθµι-ας εκπαίδευσης στη ∆υτική Θεσσαλο-νίκη (ΠΥΣΠΕ) στις 5 Νοεµβρίου 2014. Βέβαια το ΠΥΣΠΕ είναι όργανο διοί-κησης της εκπαίδευσης και όχι συνδι-καλιστική δοµή, αλλά η συµµετοχή

των συνδικαλιστικών δυνάµεων στις ε-κλογές και η µαζική ψηφοφορία του κλά-δου, το συνδέουν µε το εκπαιδευτικό κί-νηµα. Το ερώτηµα δεν είναι απλό και δεν αφο-ρά µόνο το δικαίωµα συµµετοχής σε δια-δικασίες τέτοιου τύπου. Μιλώντας για το εκπαιδευτικό κίνηµα, µπαίνουν σοβαρές ενστάσεις. Πρώτα πρώτα επειδή οι φασί-στες αρνούνται τους σκοπούς της εκπαί-δευσης σε ό,τι αφορά το δικαίωµα όλων των παιδιών στη µόρφωση από ένα σχο-λείο που τα αντιµετωπίζει ισότιµα. Σε ό,τι αφορά το περιεχόµενο, απορρίπτουν τους στόχους της δηµοκρατικής συνείδη-σης, της αντιφασιστικής στάσης και της απόρριψης του ρατσισµού. Εδώ, δεν πρόκειται για στόχους τυπικούς ή την επίκληση όσων ζητά µια εξουσία. Στην πραγµατικότητα πρόκειται για στόχους

Οι φασίστες αρνούνται τους

στόχους των συνδικάτων που παλεύουν στην

εκπαίδευση υπέρ του

κοινωνικού αγαθού της δηµόσιας

δωρεάν παιδείας και των

δικαιωµάτων και ελευθεριών των εργαζοµένων στη δηµόσια εκπαίδευση

εκπαιδευτικών. Αρνούνται επίσης τον

δηµοκρατικό τρόπο

λειτουργίας των σωµατείων

Σελίδα 10 Το Έντυπο

που υποχρεώθηκε η εξουσία να απο-τυπώσει στα επίσηµα εκπαιδευτικά κείµενα µετά τους κοινωνικούς αγώ-νες, την Εθνική Αντίσταση, την εξέ-γερση του Πολυτεχνείου. Οι φασίστες, σύµφωνα µε τις διακηρύξεις τους, είναι από θέση αρχής υπέρ της ανισό-τητας και της έννοιας των δικαιωµά-των στο όνοµα της «αριστοκρατίας», της «αξιοκρατίας» κλπ. Με δυο λόγια δεν δέχονται ότι οι άνθρωποι γεννιού-νται ίσοι µεταξύ τους και έχουν απα-ράγραπτα δικαιώµατα. Οι φασίστες αρνούνται κατά συνέπεια και τους στόχους των συνδικάτων που παλεύουν στην εκπαίδευση υπέρ του κοινωνικού αγαθού της δηµόσιας δωρεάν παιδείας και των δικαιωµά-των και ελευθεριών των εργαζοµένων στη δηµόσια εκπαίδευση εκπαιδευτι-κών. Αρνούνται επίσης τον δηµοκρα-τικό τρόπο λειτουργίας που προβλέ-πουν τα καταστατικά των σωµατείων. Γι’ αυτό και στις εκλογές του ΠΥΣΠΕ οι δύο όλοι κι όλοι υποψήφιοι εµφανί-στηκαν µε οµάδα «φουσκωτών» και τραµπούκων, σε ένα κλίµα ύβρεων και απειλών, ειδικά σε βάρος της αντι-καπιταλιστικής Αριστεράς. Τέλος, µια άλλη κρίσιµη παράµετρος είναι η εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία, ο ναζισµός. Ο ναζισµός έχει καταδικα-στεί στη δίκη της Νυρεµβέργης, όπου δικάστηκαν µετά τον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο η κρατική και κοµµατική ηγε-σία, το κόµµα και η ιδεολογία του να-ζισµού. Εκεί ο εθνικόσοσιαλισµός -ναζισµός καταδικάστηκε ως εγκληµα-τική ιδεολογία, καθώς ωθεί, προϋπο-θέτει και δικαιολογεί την απόλυτη πε-ριφρόνηση της ζωής και των ελευθε-ριών των ανθρώπων. Στη δίκη σηµα-ντικό ρόλο έπαιξαν τα στοιχεία από τη ναζιστική - φασιστική Κατοχή στην Ελλάδα το 1941 - 44. Κανείς δεν δι-καιούται να ξεχνά τους νεκρούς του πολέµου, της πείνας και των εκτελέ-σεων, της καταστολής από τις δυνά-µεις κατοχής και τους ντόπιους συ-νεργάτες (δωσίλογους, ταγµατασφαλί-τες κ.λπ.). Επίσης, δεν µπορεί κανείς έπειτα από αυτή τη δίκη να θεωρεί τον εθνικοσοσιαλισµό - ναζισµό µια ακόµη ιδεολογία. Είναι µια ιδεολογία που καταξιώνει το έγκληµα. Γι’ αυτό οι φασίστες της Χρυσής Αυγής την αρ-νούνται επίµονα και σταθερά, παρά το πλήθος στοιχείων που καταδεικνύ-

ουν το προφανές, δηλαδή, ότι είναι εθνικο-σοσιαλιστές και νεοναζιστές. Ξέρουν πολύ καλά ότι η αποδοχή της ιδεολογίας συνι-στά παραδοχή ενοχής και υποκριτικά την απαρνούνται. ∆εν διστάζουν όµως συχνά πυκνά να στέλνουν µήνυµα πίστης σε αυ-τή µε τρόπο που δεν είναι άµεσα αντιλη-πτός στους περισσότερους. Έτσι, η ανα-κοίνωση της παράταξης της Χρυσής Αυ-γής µετά το εκλογικό της φιάσκο, ένα µνη-µείο συκοφαντίας, καταλήγει µε το «Ζήτω η νίκη», δηλαδή, το χιτλερικό «Sieg Heil». Ο δήθεν συνδικαλιστικός λόγος των φασι-στών αφήνει στο απυρόβλητο την εκπαι-δευτική πραγµατικότητα και τα προβλήµα-τά της, αποτέλεσµα της πολιτικής κυβέρ-νησης-ΕΕ-∆ΝΤ. Το πρόβληµα γι’ αυτούς είναι η έλλειψη εθνικιστικής προπαγάνδας, οι συνδικαλιστικές ελευθερίες µαθητών και εκπαιδευτικών, η δράση της Αριστεράς. Έτσι, εξωραΐζονται σαν αναπόφευκτα και όχι απαραίτητα αρνητικά η υποχρηµατοδό-τηση, η έλλειψη προσωπικού κι οι απολύ-σεις, η εντατικοποίηση, αλλά και η υπο-βάθµιση της παρεχόµενης εκπαίδευσης, η µαθητεία-απλήρωτη εργασία κ.ά. Μπαί-νουν στο στόχαστρο των φασιστών όσοι είναι ήδη στοχοποιηµένοι από την κυβέρ-νηση. Οι συνδικαλιστές δάσκαλοι Ηλ. Σµή-λιος και Θ. Αγαπητός µε συµµετοχή στο ρεύµα των Παρεµβάσεων, µε έντονη κοι-νωνική και πολιτική δράση, εκπρόσωποι της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στο ∆ή-µο Αµπελοκήπων-Μενεµένης και την Περι-φέρεια Κ. Μακεδονίας, αφού βρέθηκαν στα δικαστήρια προ ηµερών για την Παρέλαση του Λαού του 2011, στοχοποιήθηκαν από τους φασιστές, το έντυπο «Στόχος», µε τρόπο ο οποίος δεν θα γινόταν ανεκτός, αν έρχονταν από το υπουργείο Παιδείας, τα κόµµατα της κυβέρνησης ή την αστυνο-µία. Αυτή η γραµµή της Χρυσής Αυγής ξεδι-πλώθηκε στη συζήτηση στη Βουλή το Σε-πτέµβρη του 2013, όταν ψηφίστηκε ο νό-µος για το νέο λύκειο µε την τράπεζα θε-µάτων και τον εξεταστικό µαραθώνιο. Αυτή η γραµµή θύµισε ότι ουσιαστικά ήταν υπέρ και του νοµοσχεδίου Κοντογιαννόπουλου, που στον αγώνα εναντίον του δολοφονή-θηκε ο Ν. Τεµπονέρας, κατά του συνδικα-λισµού, των µαθητικών συνελεύσεων κ.ά. Θυµίζουν τον οµοϊδεάτη τους υφυπουργό Παιδείας της χούντας που δήλωνε «δεν θέλουµε σοφούς, αλλά πιστούς».

Γιώργος Κρεασίδης, καθηγητής

Σελίδα 11 Τεύχος 14

∆εν είναι δυνατό να υπάρχει το

µοναδικό αµαξοστάσιο µε υγραέριο και ο

χώρος απόσυρσης των

αστικών λεωφορείων και

να επικρατεί αυτό το χάλι στα δροµολόγια των λεωφορείων µε πρώτα θύµατα τους µαθητές

µας. ∆ιαφορετικά, ο ∆ήµος να λύσει το σοβαρό αυτό

πρόβληµα µε δικούς του

πόρους

Την Τετάρτη, 20 Απριλίου, στη συ-νάντηση του ∆Σ της ΕΛΜΕ µε τους 11 από τους 15 διευθυντές των σχο-λείων της περιοχής έγιναν τοποθε-τήσεις για σηµαντικά θέµατα της τοπικής σχολικής κοινότητας. Αυτά στη συνέχεια τέθηκαν από το ∆Σ στον πρόεδρο της Β/βάθµιας Σχολι-κής Επιτροπής και της ∆ΕΠ την Πα-ρασκευή, 22 Απριλίου. Τα ζητήµατα παρατίθενται στη συνέχεια καθώς µας απασχολούν και θα συνεχίσουν να µας απασχολούν για καιρό ακό-µη µέσα στο 2016. Εγγραφές από ∆ηµοτικά και από Γυµνάσια και µετεγγραφές. Τονί-στηκε ότι χρειάζεται σε πολλές περι-πτώσεις επιβεβαίωση των διευθύν-σεων των µαθητών και πιθανή επα-νεξέταση των σχολικών ορίων, ώστε να υπάρχει πιο ισόρροπη κατανοµή των µαθητών µεταξύ των σχολείων. Επίσης, χρειάζεται να υπάρξει περι-ορισµός των µετεγγραφών στις α-πόλυτα αναγκαίες ώστε να µην απο-δυναµώνονται ιδιαίτερα κάποια σχο-λεία. Καταλήξαµε ότι για να λειτουρ-γήσουν αποτελεσµατικά οι εγγραφές και οι µετεγγραφές θα πρέπει να κατατίθενται από τους γονείς συ-γκεκριµένα δικαιολογητικά: λογα-ριασµός ∆ΕΗ και έγγραφο από εφορία (Εκκαθαριστικό ή Ε1 για επιβεβαίωση της διεύθυνσης κα-τοικίας). Για να υλοποιηθεί αυτή η διαδικασία χρειάζεται να δρά-σουν ιδιαίτερα οι ∆ιευθύνσεις Α/βαθµιας και Β/βαθµιας ∆υτικής

Αττικής και ο ∆ήµος Φυλής. • Φύλαξη σχολείων και παραβατι-κότητα. ∆εν έχουµε σηµαντικές πα-ραβιάσεις από την αρχή του 2016, ούτε και σοβαρά επεισόδια εντός των σχολείων. Όµως, έχουν παρα-τηρηθεί συµβάντα γύρω από σχο-λεία κατά την προσέλευση και την αποχώρηση των µαθητών τα οποία δεν αντιµετωπίστηκαν άµεσα και ικανοποιητικά από το ∆ήµο την α-στυνοµία και τους άλλους αρµόδι-ους. Έτσι, διαταράχθηκε και η λει-τουργία των σχολείων, που ήταν κοντά στα συµβάντα. Έγινε σαφές

ότι χρειάζεται επαρκέστερη

Θέµατα εγγραφών, µετεγγραφών και συγκοινωνίας

φύλαξη των σχολείων από το ∆ήµο εσωτερικά, εξωτερικά και περιµετρι-

κά σε όλο το 24ωρο. • Μεγάλη ανάγκη για άµεση βελτίω-ση της τοπικής συγκοινωνίας. Είναι ένα ευρύτερο πρόβληµα, που επηρεά-ζει όλη την τοπική κοινωνία. Η αντιµε-τώπισή του θα συµβάλλει και στην αντιµετώπιση των πολλών µετεγγρα-φών, αλλά και των φαινοµένων παρα-βατικότητας, όπως περιγράφηκαν πιο πάνω. Τίθεται από την ΕΛΜΕ, τα σχολεία και τους γονείς συστηµατι-κά εδώ και 2 χρόνια και παρά τις επανειληµµένες δεσµεύσεις του ίδιου του ∆ηµάρχου δεν υπάρχει ως τώρα λύση. Συµφωνήθηκε να το θέσουν και πάλι οι διευθυντές, αλλά και ο πρόεδρος της Σχ. Επιτροπής σε όλους τους αρµόδιους (∆ήµο, Περιφέρεια, ΟΣΥ-ΕΘΕΛ). ∆εν είναι δυνατό να υπάρχουν στην περιοχή το µοναδικό αµαξοστάσιο µε υγραέριο και ο χώρος απόσυρσης των αστικών λε-ωφορείων και να επικρατεί αυτό το χάλι στα δροµολόγια των αστικών συ-γκοινωνιών στο ∆ήµο µε πρώτα θύµα-τα τους µαθητές µας. Σε κάθε άλλη περίπτωση επιβάλλεται ο ∆ήµος να λύσει το σοβαρό αυτό πρόβληµα µε δικούς του πόρους, που χρησιµοποι-ούνται πλουσιοπάροχα σε άλλα ζητή-µατα και να λειτουργήσει δηµοτική συ-γκοινωνία. Χρειάζεται να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες από τα σχολεία, τη Β/βάθµια Σχολική Επιτροπή του ∆ήµου, τους γονείς και την ΕΛΜΕ προς τους αρµό-διους (∆ιεύθυνση Β/βαθµιας ∆. Αττι-κής, ∆ήµο, Περιφέρεια, ΟΣΥ-ΕΘΕΛ, υπουργεία κλπ), ώστε να αντιµετωπι-στούν έγκαιρα και αποτελεσµατικά όλα αυτά τα ζητήµατα.

Από ανακοίνωση της ΕΛΜΕ µας

Επισκεφθείτε µας στο

http://to-entypo.blogspot.gr/

ένα άδειο κορµί η σιωπή των ανθρώπων η πόλη η πόλη η σιωπή των ανθρώπων ο δρόµος Αραχώβης ο δρόµος η πλατεία οι φύλακες οι φύλακες οι φύ- λακες της πόλης οι φύλακες της πόλης δικάζουν οι φύλακες της πόλης δικάζουν όποιον δεν είναι ίδιος µ’ αυτούς το βλέµµα τους φυλακίζει την εικόνα µου κρέµονται στη φόδρα του φορέµατος ακινητοποι- ούν το κινητό στ’ αφτί µου στήνουν αφτί στα λόγια µου το βήµα µου ακολουθούν στο ρυθµό µου πα- τινάρουν η αµηχανία µου δραπετεύει από το υπό- γειο νοτιοανατολικό µου βλέµµα καθηλώνεται στην άκρη των ποτών τους µετεωρίζεται στην κάπνα των τσιγάρων τους χάνεται στη στροφή το δέντρο η καρ- διά της πόλης η στροφή η στροφή εξουσιάζει τον δρόµο στεγνός ο αέρας ο άνεµος δειλός άνθρωποι κουβέντες τραπέζια ο δρόµος η Ελλάδα των καρτ ποστάλ και των εσωτερικών διαδικασιών ανασκα- λεύει στα όρια δύο καθέτων τις ορµές της η φωνή η φωνή απλώνει χέρι µίµηση πράξης εξαθλίωσης βοηθήστε µε που... το αίτηµα υποβάλλεται το αίτηµα αποβάλλεται η φωνή µηρυκάζει λόγια οργής δήθεν δήθεν οργή δήθεν λόγια µίµηση πράξης εξαθλίωσης χάνεται στη στροφή ο δρόµος ο δρόµος ένας υπό- νοµος η σκιά ο λυγµός βγαίνει από το σκοτάδι δεν έχει πρόσωπο δεν έχει µορφή δεν έχει χέρια είναι σκιά δώστε µου κάτι... ένα άδειο κορµί ο υπόνοµος η άλλη φωνή η αγωνία η φωνή γαντζώνεται στη ψυχή µου λαιµητόµος της συνείδησης µου η κραυγή το γέλιο κρυσταλλώνεται σπάει σε κοµµάτια ο υπόνοµος το ρουφά το κεφάλι µου κόβεται κυλάει στη σχάρα σφαχτάρι η χαρά να χαθώ να χαθώ ο κάδος σκοτάδι το σύνθηµα σκο- τάδι η γωνία φως λιγοστό Αραχώβης να σηκωθώ να σηκωθώ να σηκωθούµε ένα άδειο κορµί η σιωπή των ανθρώπων η πόλη ._

Ασηµίνα Λαµπράκου

∆είτε ακόµα

http://ekpanoliosion.blogspot.gr

http://elme-alzefy.blogspot.gr

φωνή κραυγή λυγµός

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΡΗΞΗ – ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ για µια καλύτερη ζωή!

Παλεύουµε για ∆ηµόσιο ∆ωρεάν και

∆ηµοκρατικό σχολείο.