Η ώρα της Αυτοδιοίκησηςφτάνει πια με τα ίδια και γύρω από τους ίδιους!

Η «ακομμάτιστη» Αυτοδιοίκηση έχει γίνει τελευταία το επικοινωνιακό τρικ των μεταλλαγμένων υποψηφίων. «Κομματάνθρωποι» που επί χρόνια μονοπώλησαν και απονεύρωσαν τη λειτουργία του θεσμού, τώρα δηλώνουν απλοί δημότες που ενδιαφέρονται για το καλό του προαστίου. Πρώην χειροκροτητές και τοπάρχες των μνημονιακών κυβερνήσεων, καταριούνται το μνημόνιο και ευαγγελίζονται την Ανατροπή! Άνθρωποι που δεν έχουν υποψιαστεί τι σημαίνει Αυτοδιοίκηση, ταυτίζουν τη «νέα εποχή» με τη δική τους είσοδο στο δημόσιο βίο! Με περισσό θράσος, παλαιοί και νέοι τοπικοί αστέρες, με μόνο οδηγό την ακόρεστη φιλοδοξία τους, έρχονται να ανασυστήσουν τη γνωστή προεκλογική υποκριτική κουστωδία. Πέρασαν όμως 8 χρόνια από τότε που η «Δράση» μίλησε στην πράξη για την ανάγκη αυτονόμησης της αυτοδιοίκησης από τον εναγκαλισμό των κομμάτων. Με κόστος, όχι εκ του ασφαλούς και με θέσεις που γεννήθηκαν μέσα στην τοπική κοινωνία, όχι σε κομματικά γραφεία. Αλλά τότε λίγοι συμφωνούσαν. Τώρα όλοι κατάλαβαν ότι τα κόμματα έχουν απαξιωθεί και τα εγκαταλείπουν. Και πάλι όμως διαβάζουν λάθος την πραγματικότητα. Μαζί με τα κόμματα, πετούν και την Πολιτική! Απογυμνωμένοι από το παρελθόν τους και την πολιτική τους συμπεριφορά, σε τι διαφοροποιούνται μεταξύ τους οι υποψήφιοι σωτήρες; Είναι πιο καλά «παιδιά»; Κι αν τα κόμματα εξουσίας εξελίχθηκαν σε δυνάστες της κοινωνίας, γιατί αυτό δεν θα επαναληφθεί με παράγοντες χωρίς έρεισμα, ευάλωτους στα κάθε λογής συμφέροντα; Το πρόβλημα είναι αλλού! Όσο η τοπική κοινωνία παραμένει καχεκτική και δεν συγκροτείται σε πραγματική κοινότητα, είτε με τα κόμματα, είτε με τους «ακομμάτιστους» παράγοντες, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, μια Αυτοδιοίκηση ερήμην της κοινωνίας! Πέρασαν επίσης χρόνια, που η «Δράση» μίλησε για συμμετοχή, στη διάρκεια των οποίων η ίδια, λειτούργησε και παρενέβη συλλογικά. Τώρα, οι πρώην επαίτες χρισμάτων, ζητούν δημοκρατία. Αλλά ποιοι από αυτούς ψέλλισαν τι, όχι εκ των υστέρων, για τον Καλλικράτη, τα μνημόνια ή για την πραγματικότητα των Δήμων; Και ποιές εμπειρίες έχουν να καταθέσουν οι ίδιοι από συλλογικότητα, συνύπαρξη, σύνθεση απόψεων, πολιτική εμπιστοσύνη; Πότε λειτούργησαν δημοκρατικά;Με ορόσημο αλλά όχι τερματικό σταθμό τις εκλογές του Μαΐου, η «Δράση» θα απευθυνθεί και πάλι στους πολίτες και στην Αριστερά, με στόχο ένα αναγεννητικό, αυτόνομο, ανοιχτό, τοπικό κίνημα, ικανό να αναζητήσει διέξοδο έξω από το σκηνικό της παρακμής. Έτσι θα αλλάξει ο Δήμος μας. Αν μιλάμε πραγματικά για μια νέα σελίδα...

Άγνοια και υποκρισία

www.DrasiVrilissia.gr www.DrasiVrilissia.gr www.DrasiVrilissia.gr www.DrasiVrilissia.gr www.DrasiVrilissia.gr www.DrasiVrilissia.gr

Λ ίγοι μήνες απέμειναν ως τις δημοτικές εκλογές. Και ενώ η καταστροφή της χώρας κορυφώνεται και φθάνει σε

κάθε πτυχή της ανθρώπινης ύπαρξης, η πλειοψηφία των δημάρχων ασχολεί-ται με την πολιτική της επιβίωση και τη διάσωση των δομών εξουσίας και των αντιλήψεων που διαμορφώθηκαν κατά την προηγούμενη δεκαετία.

Στα Βριλήσσια, η διοίκηση του «όλα πάνε καλά» και της πιστής τήρησης των υπουργικών εγκυκλίων, συμπερι-φέρεται σαν να απευθύνεται σε πολί-τες χωρίς κρίση. Αυτοθαυμάζεται και κομπορρημονεί, ως η διοίκηση του πιο πράσινου Δήμου, του πλέον καθαρού, του τεχνολογικά πρωτοπόρου και λι-γότερου χρεωμένου, αλλά η αντίδρα-σή της απέναντι στις επιπτώσεις της κρίσης είναι εκκωφαντικά λίγη.

Κατά τους διοικούντες, «Δήμος» εί-ναι μια μηχανή παραγωγής εργολαβι-ών και τίποτε άλλο. Συζητούν για νέες τεχνολογίες στον οδοφωτισμό, όταν τα υπάρχοντα φωτοβολταϊκά ουδέ-ποτε λειτούργησαν. Σχεδιάζουν νέα πολυδάπανα συστήματα τηλεματικής, όταν τα προηγούμενα ουδέποτε χρη-σιμοποιήθηκαν. Εγκαθιστούν πράσι-νες στέγες σε προβληματικά σχολεία, που δεν έχουν αίθουσες. Αναζητούν ελεύθερους χώρους, όταν οι ίδιοι εγκατέλειψαν τις δημοτικές εκτάσεις του Κρασσά και άφησαν εκτός προ-θεσμιών την ακριβοπληρωμένη ανα-θεώρηση του Γενικού Ρυμοτομικού Σχεδίου. Και παραχωρούν δημοτική περιουσία σε ιδιώτες, (εγκαταστάσεις οδού Μητροπούλου), όταν το προά-στιο στερείται δραματικά εγκαταστά-σεων και αθλητικών χώρων.

Απροετοίμαστη και προκλητική, η παράταξη - καθεστώς δωδεκαετίας, αντιλαμβάνεται ακόμη και την κοι-

νωνική αλληλεγγύη ως πεδίο ενίσχυ-σης των πελατειακών της δικτύων. Την ώρα που επείγουν οι επαναπροσ-διορισμοί, ο δήμαρχος Βριλησσίων επιλέγει να φωτογραφίζεται με τον υπουργό Υγείας, μεταφέροντας δι-αβεβαιώσεις, ότι δεν θα κλείσει το τοπικό υποκατάστημα του ΕΟΠΥΥ! Αλλά σιωπά όταν το προσωπικό του απολύεται, σπεύδοντας πρόθυμα να υιοθετήσει κάθε νεοφιλελεύθερη «καινοτομία», αντί να στηρίξει τις δημοτικές υπηρεσίες και τους εργα-ζόμενούς του. Η παράταξη του, αφού πρώτα φρόντισε να μεταφέρει τα δάνεια που η ίδια συσσώρευσε στις επόμενες διοικήσεις, εξακολουθεί να ασχολείται πότε με την απορρόφηση εικονικών προγραμμάτων «αποκατά-στασης ανέργων», πότε με αναθέσεις μελετών «αξιολόγησης και καταγρα-φής της ανεργίας στα Βριλήσσια», πότε με ψευδεπίγραφες παροχές προς πολίτες που βρίσκονται σε κατάσταση απόγνωσης, υπονοώντας ως εκδού-λευση ακόμη και τα αυτονόητα που κάθε Δήμος οφείλει να παρέχει στους δημότες του.

Σε αντίθεση όμως με όλα αυτά, η Αυ-τοδιοίκηση θα υπάρχει, όσο πυροδο-τεί κοινωνικές διεργασίες (αντί να συμβάλει στη σύγχυση και την αφα-σία), όσο επενδύει στις δυνατότητες των εργαζομένων της (αντί να γίνεται προπομπός αντεργατικών ρυθμίσεων) και όσο προστατεύει τις υποδομές της και επεκτείνει την κοινωνική της πα-ρέμβαση (αντί να παραδίδει τα πάντα στην Αγορά). Όσο δηλαδή, συγκροτεί τοπική κοινωνία και όχι έναν ακόμη μηχανισμό επιβολής των κυβερνητι-κών πολιτικών.

Και μπορεί εύκολες λύσεις να μην υπάρχουν, (ούτε και επιστροφή σε κάποιο υποτιθέμενο ιδανικό παρελ-

θόν), όμως εδώ που φθάσαμε, χρειά-ζεται μια ριζική στροφή: Οι δήμαρχοι να στραφούν στους δημότες οργα-νόνωντας έναν τρόπο επιβίωσης των τοπικών κοινωνιών στον αντίποδα των πολιτικών του μνημονίου, συνθή-κη, που χωρίς την Αριστερά δεν μπο-ρούν να υλοποιήσουν. Η διέξοδος δεν βρίσκεται στους προθάλαμους των υπουργείων και στην μικροπολιτική, αλλά στην προοπτική να λειτουργήσει η τοπική κοινωνία ως μια πραγματική κοινότητα ανθρώπων, ικανή να αντι-στέκεται και να αντιμετωπίζει την κρίση. Οι νέες δημοτικές διοικήσεις πρέπει να επιχειρήσουν την ανάκτη-ση των οικουμενικών ιδεών, της ίδιας της πολιτικής ως κοινού αγαθού, της συμμετοχής στη διαχείριση των κοι-νών, την ανάκτηση των δημόσιων αγαθών ως δικαιωμάτων. Στο αξίωμα του ατομισμού ότι «οι ικανότεροι θα επιβιώσουν», οι Δήμοι οφείλουν να αντιτάξουν την ενίσχυση τοπικών δι-κτύων και των δημοτικών υπηρεσιών, την ενεργοποίηση της αυτοοργάνω-σης των πολιτών και με θεσμούς άμε-σης δημοκρατίας, (έλεγχος και συμ-μετοχή), να επενδύσουν σε μια νέα κοινωνική συνείδηση.

Μέσα στον ζόφο των ημερών και παρά την τρέχουσα κοινωνικοπολι-τική υποστροφή, ένας νέος βιωτικός και επιβιωτικός δρόμος θα αναζητη-θεί και στην Αυτοδιοίκηση, με αφετη-ρία τις προσεχείς δημοτικές εκλογές. Για να θεμελιώσει τα πάντα από την αρχή, όχι με τα ίδια και γύρω από τους ίδιους, αλλά στη βάση μιας νέας κοινωνικοποίησης, με οδηγό τη Δη-μοκρατία (και όχι την Αγορά) και με θεσμούς εκπροσώπησης, (με χειραφέ-τηση, όχι δια αναθέσεων), στην προ-οπτική μιας νέας Πολιτείας. Μοιάζει ουτοπικό, αλλά είναι η μόνη επιλογή διεξόδου!

Ο προυπολογισμός και γιατί τον καταψηφίσαμε Ο μύθος του «πράσινου» δήμου!

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΣΕΛ.6 ΦΑΚΕΛΛΟΣ ΣΕΛ.4-5

πόλη-πολίτες δημοτικό συμβούλιο δράση-αντίδραση-απόδραση φάκελλος ενημέρωση χημικές αντιδράσεις διαδράσεις

ÅÖÇÌÅÑÉÄÁ ôçò Êßíçóçò Äçìïôþí Âñéëçóóßùí

“ÄÑÁÓÇ ãéá ìéá Üëëç ðüëç”.Ðßíäïõ 30 & Ìáñáèþíïò, ÂñéëÞóóéá

www.DrasiVrilissia.gr

Υπεύθυνοι σύμφωνα με το νόμο:Γιάννης Τσούτσιας, Θέμης Κοτσιφάκης, δημοτικοί σύμβουλοι δήμου Βριλησσίων

ΕκδότηςΣάμης Γαβριηλίδης

Σ’ αυτό το φύλλο έγραψαν: Ανδρέας Βαρώτσος, Μιχάλης Βερροιόπουλος, Σάμης Γαβριηλίδης, Αντώνης Θεοφίλης, Θέμης

Κοτσιφάκης, Αθηνά Κρικέλα, Κωνσταντίνα Κουντουριώτη, Λάμπης Λαζάνης, Μαρίνα Παπαχριστοδούλου, Γιάννης Τσούτσιας,

Δημήτρης Φριντζαλάς

Ãéá åðéêïéíùíßá: newspaper@DrasiVrilissia.gr

Η «Δράση για μια άλλη πόλη» είναι μια αυ-τόνομη αγωνιστική και ριζοσπαστική προ-σπάθεια, που ξεκίνησε σαν χώρος συζητήσεων και κατέληξε στη δημιουργία δημοτικής κίνησης,

η οποία για πρώτη φορά συμμετείχε σε δημοτικές εκλογές το 2006 λαμβάνοντας ποσοστό 8,5% και μία έδρα στο δημοτικό

συμβούλιο των Βριλησσίων. Η «Δράση», στις επόμενες εκλογές του 2010, με ποσοστό 13,9%, κατέλαβε δύο έδρες στο δημοτικό συμβούλιο.Στην Κίνησή μας συναντιούνται δημότες με δια-φορετικές πολιτικές διαδρομές και εμπειρίες. Η σύνθεση αυτής της διαφορετικότητας σε μια κοινή προσπάθεια είναι το κεντρικό στοιχείο της φυσιογνωμίας μας. Από το 2006, η «Δράση» συμβάλει με προτάσεις στα θεσμικά όργανα του Δήμου, διοργανώνει δεκάδες εκδηλώσεις για τα τοπικά ζητήματα, την πολιτική και τον πολιτι-σμό, ενημερώνει με εφημερίδα και ιστοσελίδα τους δημότες, διατηρεί ζωντανή μια ανοιχτή διαδικασία προβληματισμού και κινητοποίησης στην πόλη μας. Εστιάσαμε στην ανάγκη να ενισχυθεί η συμμε-τοχή των πολιτών στα κοινά, γιατί έτσι αλλάζει η έκβαση των «μικρών» αλλά και των «μεγάλων» αγώνων. Επιμένουμε στα κινηματικά χαρακτη-ριστικά και την αυτονομία της Κίνησής μας, γιατί αυτή είναι η πιο αποτελεσματική μορφή οργάνωσης των πολιτών στη γειτονιά τους. Συνε-χίζουμε, δημιουργώντας προϋποθέσεις έξω από το σκηνικό της παρακμής και της κρίσης, για μια «άλλη» οργάνωση της τοπικής κοινωνίας. «Περπατάμε ρωτώντας, γνωρίζοντας ότι η διαδρομή φτιάχνεται από τα βήματα των πολλών και όχι από την επιδέξια χαρτο-γράφηση εκ μέρους ειδικών σκαπανέων». («Ανήσυχοι νεκροί -κι ό,τι λείπει, λείπει», εκδόσεις Άγρα)

i

Για επικοινωνία: www. Drasivrilissia.gr

Εκδηλώσεις Μ. Παπαχριστοδούλου 6974971054

Οικονομικά Θωμάς Νασίκας 6944611391

Εφημερίδα Τζένη Ρόκα 6972163047

Ιστοσελίδα Μάκης Ετζόγλου 6937080075

Δημοτικό Συμβούλιο

Γιάννης Τσούτσιας Θέμης Κοτσιφάκης

6937010046 6944523969

Οργανισμός Κοινωνικής Προστασίας & Αλληλεγγύης

Ρήγας Κωνσταντινίδης 6974497520

Θωμάς Νασίκας 6944311391

Πολιτιστικός και Αθλητικός Οργανισμός

Μάρκος Κρητικός 6974039850

Νίκος Χαραλαμπίδης 6937412615

Για μια ακόμη χρονιά συνέχισε τις εβδομαδιαίες προβολές της η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων, στo πλαίσιο των δραστηριοτήτων της Δημοτικής μας Κίνησης. Πάνω από 120 ταινίες προβλήθηκαν κάθε Πέμπτη βράδυ, στο ζεστό στέκι της Δράσης ή το καλοκαίρι στον κήπο της. Δεκάδες συνδημότες που αγαπούν το σινεμά, παρακολούθησαν κοινωνικές, πολιτικές ή σατιρικές ταινίες, έργα παλιά, που όλοι νοσταλγήσαμε ή και τελευταίας παραγωγής, παρέα με φίλους ή γνωστούς και με συντροφιά ένα ποτό και ξηρούς καρπούς.

Δυόμισι χρόνια προβολών !Μια προσπάθεια που αποδίδει και αναβαθμίζεται από την “Ομάδα σινεμά της Δράσης”

Σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, η κινηματογραφική λέσχη της «Δράσης», αναδείχθηκε σε μια μικρή όαση συντροφικότητας στα Βριλήσσια. Όλες ανεξαιρέτως τις Πέμπτες του έτους, προβλήθηκαν ενδιαφέρουσες ται-

νίες. Για να δώσουμε μια μικρή μόνο εικόνα της λειτουργίας της λέσχης, είδαμε ταινίες που εστίαζαν σε φλέγοντα για την εποχή μας ζητήματα, (δημοκρατία, υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυταρχισμός, παρεμβάσεις του κράτους στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων,) όπως το V for vendetta του James Mc Teigue ή το Funny Games του Μάικλ Χάνε-κε. Ταινίες για ανθρώπους που αγωνίστηκαν να παραμείνουν πιστοί στα ιδανικά της νιότης τους. Ανάμεσά τους, η τελευ-ταία ταινία του σκηνοθέτη και ηθοποιού Ρόμπερτ Ρέντφορντ Ο κανόνας της Σιωπής, με πρωταγωνιστή τον ίδιο και μια ομάδα σπουδαίων ηθοποιών. Ταινίες για τα αδιέξοδα των νέων, που όχι σπάνια, αναζητούν διέξοδο σε μονοπάτια που κινούνται στα όρια του νόμου, όπως το Amores Perros του Alejandro Gonzales Inaritu, το Τυχερή και Ευτυχισμένη του βρετανού Μάϊκ Λι. Ταινίες για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, όπως Η έβδομη μέρα του Βέλγου Jaco Van Dormael και Οι Άθικτοι του γάλλου Eric Tolendani. Έργα που διαπραγματεύονταν την υποχρέωση της πολιτείας να εξασφαλίζει στα άτομα αυτά μια αξιοπρεπή ζωή, και πολύ περισσότερο την ανάγκη της κοινω-νίας (όλων ημών δηλαδή) να τους αντιμετωπίζει ισότιμα, χωρίς κολακείες και χωρίς λύπηση.

Ταινίες για τον ρατσισμό, τον φασισμό, την υπόρρητη βία και τον πόλεμο, ζητήματα που εξακολουθούν να μας απασχολούν, καθώς αξιοποιούνται για να παραμείνουν οι κοινωνίες σε καταστολή προκειμένου να υλοποιηθούν διάφορα αντιλαϊκά μέτρα. Ο αληθινός φασισμός του Ρώσου Μίκαελ Ρομ, που γυρίστηκε πριν από 50 χρόνια, ακόμη επίκαιρη, είναι η πιο χαρακτηριστική ταινία αυτής της κατηγορίας. Ταινίες για τους μετανάστες και τη στυγνή αντιμετώπιση τους από άτομα θύτες και θύματα ίδιας οικονομικής κρίσης, όπως το Ένας ελεύθε-ρος Κόσμος, σε σκηνοθεσία του πάντα εύστοχου βρετανού Ken Loach ή το Παγωμένο Ποτάμι της Κόρτνεϊ Χαντ. Ταινίες που υμνούν την ανθρώπινη αλληλεγγύη, όπως Το Λιμάνι της Χάβρης του Άκι Καουρισμάκι, όπου ένας ηλικιωμένος που ζει και ο ίδιος στα όρια της φτώχειας, αποφασίζει να διαθέσει ό,τι έχει και δεν έχει και να κινητοποιήσει όσους μπορεί, για να εξασφαλίσει χρήματα για τα εισιτήρια ενός μικρού μετανάστη που θέλει να επιστρέψει στη χώρα του και να συναντηθεί με τους δικούς του. Ταινίες για τη βία σε βάρος των γυναικών και τη σεξιστική αντιμετώπιση τους στην οικογένεια, τη δουλειά, την κοινωνία. Ξεχωρίσαμε την ταινία 4 μήνες, 3 βδομάδες και …2 μέρες του Κριστιάν Μουνγκίου, που εστίασε στο θέμα των παράνομων εκτρώσεων στη Ρουμανία της εποχής του Τσαουσέσκου. Ταινίες για τη δυσκολία των ανθρώπων να επικοινωνήσουν, να εκφράσουν τα συναισθήματα τους και να πουν αλήθειες που μπορεί να πληγώνουν, αλλά επιφέρουν ξεκαθάρισμα και ανακούφιση. Σάτιρες ηθών και εθίμων, πολι-τικών αντιλήψεων και καθημερινών πρακτικών, όπως η τσέχικη Τζο ο λεμονάδας ή αναρχικές κωμωδίες όπως Οι Μόντυ Πάϊθον και το Άγιο Δισκοπότηρο, το γλυκό Soul Kitchen

του Τούρκου Φατίχ Ακίν και η κορυφαία Volver του Pedro Almadovar, που δύσκολα μπορεί κανείς να τις κατατάξει, αφού ακροβατούν ανάμεσα στη σάτιρα και το δράμα.

Ταινίες για την αγάπη και τον έρωτα που συχνά οδηγούν σε καταστάσεις εκτός ορίων, όπως το Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και …Άνοιξη του Κορεάτη Κιμ Κι Ντουκ, Ο εραστής της κομμώτριας του Πατρίς Λεκόντ, Ο ποταμός του Έρωτα του Κινέζου Suzhou He, Η πριγκί-πισσα και ο πολεμιστής του Γερμανού Τομ Τίκβερ. Ταινίες για τις σχέσεις των γονιών με τα παιδιά τους, τις εκατέρωθεν απαιτήσεις, τα αδιέξοδα, τις υποχρεώσεις και τα όριά τους, όπως η Έλενα του Αλεξάντερ Ζβιάνγκιτσεφ, Η πλειοψηφία της Σιωπής της Τουρκάλας Σερίν Γιουντζέ και η Γαλλική Τα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο, που πραγματεύονταν τη σύγχρονη ανεργία και τον ρόλο του συνδικαλισμού, δίνοντας παράλληλα μια διάσταση των οικογενειακών και φιλικών σχέσεων. Ταινίες που μας έφεραν σε επαφή με άγνωστους πολιτισμούς, με οικεία όμως προβλήματα, όπως το Ιρανικό Πυροτεχνήματα την Τε-τάρτη, του Ασγάρ Φαρχαντί και το τρυφερό The best exotic Marigold Hotel του Βρετανού Τζο Μάντεν, που εξελίσσεται σ’ ένα ινδικό ξενοδοχείο, όπου μια ομάδα συνταξιούχων βιώνει τον δραματικό περιορισμό του κοινωνικού κράτους και την αδυναμία της να ζήσει αξιοπρεπώς τα τελευταία χρόνια της ζωής της.

Είδαμε ταινίες που πραγματεύονταν ειδικότερα, αλλά όχι λιγότερο σημαντικά θέματα, όπως τις παράνομες υιοθεσίες στο Πορτοκάλια στον ήλιο του Τζιμ Λόουτς, τη συναισθηματική αστάθεια στο Ο γιος της νύφης του Αργεντινού Χουάν Χοσέ Καμπανέλα. Αστυνομικά, όπως οι 9 βασίλισσες του Φαμπιάν Μπελίνσκι, δραματικά όπως το Όλα για την Μητέρα μου του Pedro Almadovar, παρωδίες γουέστερν όπως το φετινό Τζάν-γκο ο τιμωρός του Κουεντίν Ταραντίνο. Ταινίες για την φιλία και το χρέος μας στους νεκρούς όπως Οι τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα του Τομ Λι Τζόουνς. Ή για τους ομοφυ-λόφιλους και τα δικαιώματα τους, όπως Το φιλί της Γυναίκας Αράχνης του βραζιλιάνου Έκτορα Μπαμπένκο και το Για όλα φταίει το γκαζόν της γαλλίδας Ζοσιάν Μπαλασκό. Ταινίες για το περιβάλλον, με κορυφαία το Ο παράδεισος δεν είναι εδώ του Φατίχ Ακίν, που αναφέρεται στην τεράστια οικολο-γική καταστροφή που προκάλεσε σε μια ειδυλλιακή περιοχή της πατρίδας του η κατασκευή και λειτουργία μιας τεράστιας χωματερής αποβλήτων.

Η μεγάλη ανταπόκριση των συνδημοτών μας σ’ αυτή την δραστηριότητα της Δράσης, επέβαλε και την αναβάθμισή της. Προχωρήσαμε στη δημιουργία συλλόγου με την επωνυμία «Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων (Cine-Δράση)» με στόχο την πραγματοποίηση προβολών και διαλέξεων για τον κινημα-τογράφο και την οργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων. Και πού ξέρετε; Ίσως, αύριο-μεθαύριο, οδηγηθούμε στην οργάνωση ενός εργαστηρίου κινηματογράφου στα Βριλήσσια για όσους ενδιαφέ-ρονται να εμβαθύνουν στο περιεχόμενο της 7ης τέχνης και γιατί όχι, να δοκιμάσουν και τις δυνάμεις του σε αυτό το είδος.

Δράση για μια Άλλη Πόλη - Ιανουάριος 2014 2

πόλη-πολίτες δημοτικό συμβούλιο δράση-αντίδραση-απόδραση φάκελλος ενημέρωση χημικές αντιδράσεις διαδράσεις

Δράση για μια Άλλη Πόλη - Ιανουάριος 2014 3

Περί Παιδικών Σταθμών ΒριλησσίωνΤου Δημήτρη Φριτζαλά, Πρόεδρου του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων Παιδικών Σταθμών Βριλησσίων

Σχεδόν κάθε χρόνο, μόνιμο ζήτημα στις συνεδριάσεις του Ν.Π.Δ.Δ., το οποίο φροντίζει -μεταξύ άλλων- για την ομα-

λή λειτουργία των Παιδικών Σταθμών Βριλησσίων, είναι η επάρκεια του προσωπικού τους, που εφέτος καλεί-ται να εργαστεί με 303 εγγεγραμμένα νήπια. Μάλιστα, γι’ αυτό το θέμα, οι εργαζόμενοι στους Παιδικούς Σταθμούς προχώρησαν στην επίδοση εξώδικης όχλησης προς τον Οργανισμό, προειδο-ποιώντας για τις συνέπειες της ελλιπούς επίβλεψης των νηπίων. Το ερώτημα που τέθηκε στην αρχή της σχολικής χρονιάς στα μέλη του Δ.Σ. ήταν αν θα έπρεπε να δεχθούν τις επιπλέον εγγραφές -πέρυ-σι τα εγγεγραμμένα παιδιά ήταν 295. Είναι δικαίωμα αλλά και υποχρέωση των εργαζομένων να διεκδικούν -τουλάχι-στον- αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και είμαστε στο πλευρό τους σαν πολίτες και σαν Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων Παιδικών Σταθμών Βριλησσίων. Ωστόσο ο θεσμός των παιδικών σταθμών υπάρχει επειδή καλύπτει ανάγκες των μελών της κοινωνίας μας.

Βασική ανάγκη λοιπόν είναι η έντα-ξη των παιδιών μας σε ένα ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον από αυτό που μπορεί να προσφέρει ο στενός οικογε-νειακός κύκλος, αλλά και η ανάγκη των

γονέων να εργαστούν ή -στις μέρες μας όλο και περισσότερο– να ασχοληθούν με ανεύρεση εργασίας. Θεωρούμε ότι οι παιδικοί σταθμοί ενός Δήμου πρέπει να είναι σε θέση να καλύψουν στο 100% τις ανάγκες των δημοτών τους ανεξαρτήτως εισοδήματος. Το δίλημμα: συντάσσεσαι με το -δίκαιο- αίτημα των εργαζομένων και αρνείσαι τις νέες εγγραφές ή συντάσ-σεσαι με το -δίκαιο- αίτημα των γονιών και τις δέχεσαι; Να λοιπόν μια πολύ ωραία (και εμφυλιακή ας μου επιτραπεί) εφαρμογή του προγράμματος λιτότητας. Διότι περί αυτού πρόκειται. Και όταν λέω πρόγραμμα εννοώ κάτι σαν αυτό που έχει ένας Η/Υ. Του δίνεις δεδομένα και σου γυρίζει αποτελέσματα. Η δημιουργία και η επίλυση προβλημάτων του είδους είναι στην ευχέρεια της διοίκησης. Της κεντρικής πρωτίστως. Δεν είναι μόνο η έλλιψη προσωπικού (πέρυσι το πρόγραμ-μα γυμναστικής καλύφθηκε με έξοδα των γονέων και κηδεμόνων, ενδεχομένως και φέτος), δεν είναι μόνο οι ελλιπέ-στατες κτηριακές εγκαταστάσεις ακόμη και στα καινούργια κτήρια του Α΄ και του, Γ΄ παιδικού σταθμού (το τελευταίο παραδόθηκε το 2008), τα οποία σε κάθε νεροποντή στάζουν, μέχρι και πλαστικά δοχεία χρησιμοποιούνται για τη συλλογή νερού, για να μην αναφερθούμε στο κτί-ριο που χρησιμοποιεί ο Β΄ (νοικιασμένο

και μακράν σύγχρονων προδιαγραφών), είναι και η επαπειλούμενη προοπτική της ιδιωτικοποίησης των σταθμών.

Ακούμε ότι είμαστε μια φτωχή χώρα με μεγάλο χρέος. Αυτόματα σκεφτόμαστε: ας χαμηλώσουμε τον πήχη. Δεν μπορού-με να ζητήσουμε ένα σύστημα όπως αυτό της Γαλλίας όπου οι παιδικοί σταθμοί έχουν ανοιχτές τις πόρτες τους 12 ώρες ημερησίως (δωρεάν) ενώ, όταν τα δημο-τικά κλείνουν λόγω διακοπών ο Δήμος με προγράμματά του απασχολεί τα παιδιά της κοινότητας. Την περίοδο 2012- 13 ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων Παιδι-κών Σταθμών Βριλησσίων, έδωσε μάχη για να πετύχει μείωση των τροφείων και πέτυχε μια -μικρή έστω- μείωση. Επίσης έγινε αλλαγή του ορίου από 10000 € σε 15000 € εισοδήματος, για τις οικογένει-ες που δεν θα πληρώνουν τροφεία. Να σημειώσουμε εδώ ότι τα χρήματα από τα τροφεία δεν καλύπτουν την σίτιση των παιδιών αλλά και άλλα έξοδα των παιδικών σταθμών (ποιά ακριβώς δεν γνωρίζουμε και ένα από τα πάγια πλέον αιτήματα του συλλόγου, είναι η απόδοση στοιχείων που να «χαρτογραφούν» την διαδρομή αυτών των χρημάτων).

Ο θεσμός των Παιδικών Σταθμών είναι απαραίτητος και πρέπει να διευρυνθεί και όχι να συρρικνωθεί. Αλλά για να

λειτουργήσει σωστά χρειάζεται προσωπι-κό. Ο νόμος προβλέπει δύο άτομα (έναν παιδαγωγό και έναν βοηθό) ανά 25 παι-διά. Προβλέπει απόκλιση 10% ήτοι 27,5 παιδιά (διορθώνω: 28). Αυτή τη στιγμή είναι πάνω από 30 και θα είναι μέχρι να γίνουν καινούργιες προσλήψεις. Το αντεπιχείρημα είναι ότι ποτέ δεν υπάρχει απαρτία στις τάξεις λόγω ασθενειών που αναγκάζουν τους μικρούς μαθητές να λείπουν. Προς τιμήν των εργαζομένων είναι ότι εξακολουθούν και λειτουργούν τους σταθμούς και όπως αναφέρουν και στο εξώδικο:

«…θα ακολουθήσουμε όπως πάντοτε τις αποφάσεις σας, όπως είμαστε υποχρε-ωμένοι και θα συνεχίσουμε, όπως και μέχρι σήμερα πράττουμε, να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας με πλήρη αυταπάρνη-ση και υπευθυνότητα, αναμένουμε όμως τις δικές σας ενέργειες για την ανατρο-πή του κινδύνου βλάβης της υγείας των νηπίων που προκαλούν οι αποφάσεις σας…»

Είμαστε στο πλευρό των εργαζομένων αλλά υπερασπιζόμενοι τις σκληρά και άδικα φορολογούμενες οικογένειες. Διότι πιστεύουμε ότι αυτή η κρίση έχει μπει σε τέτοιο βάθος, ώστε απειλείται αυτό που πάντοτε ήταν ο πυρήνας της Ελληνικής κοινωνίας: Η οικογένεια.

2014ΔΗΜΟΤ ΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

2010

4

Βριλήσσια: Ο μύθος του «πράσινου δήμου»

Επε

ξεργ

ασία

: Μ. Β

ερρο

ιόπο

υλος

, Α. Θ

εοφ

ίλης

«Εντυπωσιακή ήταν η παρουσίαση ενώπι-ον της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης της υλοποίησης των βιοκλιματικών έργων που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι στιγμής στο Δήμο Βριλησσίων, όπως πράσινα κτή-ρια, ποδηλατόδρομοι με βιοκλιματικά υλικά και δημοτικός φωτισμός με φωτοβολταϊκά και led καθώς και ο σχεδιασμός ανάλογων έργων για το άμεσο μέλλον. Η παρουσίαση έγινε τη Δευτέρα 18 Μαρτίου από το Δήμαρχο Βριλησσίων Κωνσταντίνο Ιωαννίδη σε ειδική ημερίδα στις Βρυξέλλες για το πρόγραμμα «Energy for Mayors» και απέσπασε τα θερ-μά συγχαρητήρια του Κοινοτικού Επιτρόπου Ενέργειας» (από την ιστοσελίδα της «Νέας Πνοής»)

Επί δύο τετραετίες, η δημοτική αρχή των Βριλησσίων, πολιτεύεται, εστιά-ζοντας, σχεδόν αποκλειστικά, σε έργα «πράσινης» ανάπτυξης. Παρά την οικονομική κρίση, ο κ. Ιωαννίδης και οι σύμβουλοί του, επιμένουν να καλλι-εργούν συστηματικά την εικόνα ενός δήμου – πρότυπο, ακόμη και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Η επιλογή αυτή εκδηλώνεται περίπου ως εξής: δημο-πρατούμε όσο το δυνατόν περισσότερες εργολαβίες, αρκεί κάτι μέσα σ’ αυτές, να παραπέμπει σε «πράσινη ανάπτυ-ξη», (όρο που ως γνωστόν, εισήγαγε ο κ. Γ. Παπανδρέου…) και στη συνέχεια διαφημίζουμε το αποτέλεσμα ως οικο-λογική καινοτομία. Η αλήθεια όμως, απέχει πολύ από την εικόνα που θέλει να προβάλει ο κ. Ιωαννίδης…

Στην πραγματικότητα, ο Δήμος Βρι-λησσίων εμφανίζεται χωρίς σαφή στόχευση και σίγουρα χωρίς ιεραρ-χημένο πρόγραμμα παρεμβάσεων

για την υλοποίηση μιας πράσινης πολιτικής. Ενδεικτικά, ενώ ο δήμος ως διοικητική δομή (κτήρια, μεταφορικά μέσα κλπ) καταναλώνει μόνον το 1,5% της ενέργειας που δαπανάται ετησίως στα Βριλήσσια, σε σχέση με άλλους παράγοντες, (οικίες, ιδιωτικές μεταφορές, υπηρεσίες, εμπόριο κλπ) που καταναλώνουν το υπόλοιπο 98,5%, (αντίστοιχοι είναι οι δείκτες που αφορούν την εκπομπή αερίων ρύπων), καμία παρέμβαση δεν έχει εκδηλωθεί ακριβώς απέναντι σ’ αυτό το 98,5% που επη-ρεάζει τη καθημερινή ζωή όλων των δημοτών. Θα μπορούσε λοιπόν, ο δήμος, να παρέμβει για να επεκταθεί το δίκτυο φυσικού αερί-ου στα Βριλήσσια, (σήμερα διατρέχει μόνο κάποιες κεντρικές οδούς), ώστε να μειωθεί αντίστοιχα η κατανάλωση πετρελαίου στα νοικοκυριά, μέσω της αντικατάστασης των καυστήρων θέρμανσης. Θα μπορούσε επίσης, να μειώσει δραστικά τις μετακινήσεις με το αυτοκίνητο, αναβαθμίζοντας τη δημοτική συγκοινωνία, συντονίζοντάς την και με την αντίστοιχη των όμορων δήμων. Ή να επεκτεί-νει τους ποδηλατοδρόμους με απλό και οικο-νομικό σχεδιασμό, ώστε με τα ίδια χρήματα να γίνουν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Ή να μετατρέψει τους πετρελαιοκίνητους κινητή-ρες των δημοτικών οχημάτων. Ή να προωθη-θεί περαιτέρω η ανακύκλωση και να ξεκινήσει η οικιακή κομποστοποίηση, όπου ο δήμος Βριλησσίων παρουσιάζει φτωχές επιδόσεις, ώστε να περιορισθεί το κόστος μεταφοράς και

απόθεσης απορριμμάτων.

Αντί αυτού, επιλέγονται παρεμβάσεις, όπως η φύτευση ταρατσών σε 5 δημόσια σχολεία, προϋπολογισμού 400.000€, που εξοικο-νομούν ελάχιστη ενέργεια σε σχέση με τα χρήματα που θα δαπανηθούν. Ενδεικτικά, η φύτευση στεγών του 2ου Γυμνασίου και 2ου Λυκείου θα στοιχίσει 668€/μ2 χωρίς να υπο-λογίσουμε το κόστος συντήρησης, όταν μία απλή πλακόστρωση με σύνθετες μονωτικές πλάκες (μονωτικό + τσιμεντοκονία) στοιχίζει περίπου 40€/μ2 συν το κόστος τοποθέτησης και χωρίς καμία απαίτηση συντήρησης. Η βελτίωση του μικροκλίματος μπορεί να γίνει με πρόσθετη φύτευση φυλλοβόλων δέντρων. Εκτός λογικής είναι και η προγραμματιζόμενη κατασκευή δεξαμενών ανάσχεσης πλημμύρας και το πότισμα των φυτεμένων δωμάτων με το νερό αυτό, διότι οι πλημμύρες συνήθως συμβαίνουν όταν δεν υπάρχει ανάγκη ποτί-σματος και επί πλέον η δεξαμενή ανάσχεσης πλημμύρας πρέπει να εκκενώνεται για να είναι έτοιμη για την επόμενη βροχόπτωση. Ακόμη, το κόστος για τις κατασκευές αυτές εί-ναι τεράστιο (εκσκαφές, μπετά, στεγανώσεις, σωληνώσεις, αντλιοστάσια, αυτοματισμοί).

Απουσιάζει δηλαδή η διάκριση του μείζο-νος από το έλασσον, ένα σχέδιο για το προς τα πού θα πρέπει να κινηθούν οι δημοτικές υπηρεσίες που ασχολούνται με τα ευρωπαϊκά προγράμματα και πώς θα πρέπει να κατανε-μηθούν οι λιγοστοί πόροι του δήμου. Πρό-σφατα, η τεχνική υπηρεσία συνέταξε «Σχέδιο Αειφόρου Ανάπτυξης» για το δήμο, το οποίο, ως συνήθως, διεκπεραιώθηκε με τυπικές διαδικασίες. Το σχέδιο αυτό, θα μπορούσε να συζητηθεί ουσιαστικά, να εμπλουτισθεί και να αναθεωρηθεί, για να καταστεί ένας λειτουρ-γικός άξονας παρεμβάσεων του δήμου για τα επόμενα χρόνια.

Οι πράσινες «επιτυχίες» των δημοτικών αρχών των Βριλησσίων

Η καλλιέργεια του μύθου ξεκίνησε την εποχή που η «Νέα Πνοή», ο συνδυασμός της Νέας Δημοκρατίας στα Βριλήσσια, ανέλαβε τη διοίκηση του δήμου, με δήμαρχο τον κ. Α. Ντινόπουλο, (σήμερα βουλευτή) και πρόε-δρο του δημοτικού συμβουλίου τον σημερινό δήμαρχο, κ. Κ. Ιωαννίδη. Αξίζει να θυμηθούμε την πορεία των κρίσιμων επιλογών εκείνης της πρόσφατης περιόδου:

Πλατεία Αναλήψεως: Η ανάπλαση της κεντρικής πλατεία των Βριλησσίων στη σημερινή της μορφή, επιτυχημένη, αναμφί-βολα, παρέμβαση, ολοκληρώθηκε το 2006. Το έργο όμως, το κόστος του οποίου υπερέβη τα 2.000.000€, έγινε με απευθείας ανάθε-ση. Αν αναρωτιέστε, πώς ένα τέτοιο μεγάλο έργο υλοποιήθηκε με απευθείας ανάθεση και όχι με διαγωνισμό, η απάντηση βρίσκεται στην «πράσινη τεχνολογία». Η δημοτική αρχή ανακήρυξε το έργο «ειδικό», λόγω του ότι στο σχεδιασμό του περιλαμβάνονταν η εγκατάσταση 6,75 Kwp (!) φωτοβολταϊκών συστοιχιών και 29 αυτόνομων φωτιστικών στύλων και έκανε χρήση ειδικής διάταξης που επέτρεπε την απευθείας ανάθεση σε εξει-δικευμένες εργοληπτικές εταιρίες. Τι κι αν μόνο ένα μικρό τμήμα του έργου αφορούσε στη χρήση φωτοβολταϊκών, τεχνολογία που

τότε έκανε τα πρώτα της βήματα εμπορικά στη χώρα… Παρά ταύτα, αν αναρωτιέστε για το αν τουλάχιστον λειτουργούν σήμερα οι εγκαταστάσεις - άλλοθι για την απ’ ευθείας ανάθεση, θα σας λέγαμε να κρατήσετε μικρό καλάθι. Μέχρι στιγμής, η δημοτική αρχή Ιωαννίδη δεν έχει πληροφορήσει κανέναν για το πόση ενέργεια από τα φωτοβολταϊκά έχει εγχυθεί στο δίκτυο και πόσα χρήματα έχει εισπράξει ο Δήμος (όπως δεκάδες άλλοι δήμοι και χιλιάδες ιδιώτες εισέπραξαν με το νόμο για τις ΑΠΕ) από την ενέργεια που παράχθη-κε. Ενδεικτικά, μ’ έναν απλό υπολογισμό, ο δήμος θα έπρεπε από το 2007, επί δημαρχίας Ιωαννίδη, να έχει παράγει πάνω από 60.000 Kwh και να έχει εισπράξει από τη ΔΕΗ ποσό ύψους τουλάχιστον 32.000€. Τα έχει άραγε εισπράξει τα χρήματα ο κ. Ιωαννίδης ή για να το θέσουμε διαφορετικά, έκανε ενέργειες, ο κατά τα άλλα πράσινος δήμος , για να έχει αυτά τα έσοδα; Επιπλέον, έχουν πληροφορη-θεί οι δημότες των Βριλησσίων, αν πράγματι λειτούργησαν ποτέ οι 29 αυτόνομοι φωτιστι-κοί στύλοι επί της πλατείας Αναλήψεως και αν έχει επιτεύχθηκε ο προβλεπόμενος στόχος της εξοικονόμησης ενέργειας κατά 30% στο ρεύμα που καταναλώνεται για φω-τισμό στην Πλατεία Αναλήψεως; Ή απλώς ο κ. Ιωαννίδης αρέσκεται να καμαρώνει σε φωτογραφίες με φόντο τα φωτοβολταϊκά, αδιαφορώντας για την ουσία;

Πάρκο Μ. Κάλλας (πρώην Ν. Βάση). Πίσω ξανά, επί δημαρχίας Ντινόπουλου και Προεδρίας Δ.Σ από το σημερινό δήμαρχο και η αναφορά στο πάρκο Μ. Κάλλας (πρώην Ν. Βάση). Μέσα στο γενικότερο θέαμα φθοράς και ελλιπούς συντήρησης του χώρου, δε-σπόζουν οι εγκαταλειμμένες φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις, ισχύος περίπου 1,5 Kwp. Τι παράγουν -αν παράγουν και πόσα χρήματα έχει εισπράξει ο δήμος -αν έχει εισπράξει ποτέ, είναι επίσης ερωτήματα που αναμένουν απαντήσεις. Υποτίθεται ότι οι φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις έγιναν για να καλύπτουν το 80% της ενέργειας που καταναλώνεται στο Πάρκο. Θα είχε ενδιαφέρον να ενημερώσει τους δημότες ο κ. δήμαρχος, πόση ενέργεια εξοικονομείται σήμερα; Μήπως αυτή είναι μηδενική; Πίσω από τη φωτογραφία του κ. Ιωαννίδη που επισκέπτεται κάθε καλοκαίρι τη μπυραρία που ενοικιάζει χώρο στο πάρκο, ο επισκέπτης μπορεί να δει τους κατα-στραμμένους χώρους υγιεινής, τα ξηλωμένα παγκάκια, την βρώμικη τεχνητή λίμνη, τα βανδαλισμένα γλυπτά - παιχνίδια περιβαλ-λοντικής ευαισθητοποίησης, τις κατεστραμ-μένες πυροσβεστικές φωλιές. Δίπλα ακριβώς, παραμένει κλειστή σήμερα για τους πολίτες η υπόλοιπη έκταση της Ν. Βάσης, 35 στρέμματα περίπου, ανοιχτή όμως για τους εργολάβους να αποθηκεύουν μπάζα και αμμοχάλικα, γεμάτη δέντρα που υποφέρουν από έλλειψη φροντίδας. Και όμως με ελάχιστα χρήματα θα μπορούσε ένας τέτοιος χώρος να παραδοθεί στους πολίτες…

Σύστημα τηλεδιαχείρισης του οδοφω-τισμού: Το 2012 ο δήμος εγκαθιστά (και διαφημίζει) νέο σύστημα τηλεδιαχείρισης και τηλεποπτείας του δικτύου οδοφωτισμού. Για το σκοπό αυτό δαπανά περί τις 180.000€, (και σχεδιάζει να δαπανήσει και άλλους πό-

ρους), με σκοπό την κατά 30% εξοικονόμηση ενέργειας από την καλύτερη διαχείριση του δικτύου και τη μείωση των ανθρωποωρών για την αντικατάσταση των λαμπτήρων. Άραγε, μετά από 3 χρόνια, πόσα χρήματα εξοικονό-μησε ο δήμος με βάση τους λογαριασμούς ρεύματος του οδοφωτισμού, έτσι ώστε να φανεί αν τα χρήματα που δαπανήθηκαν «έπιασαν» τόπο; Και πόσο βελτιώθηκε το επί-πεδο εξυπηρέτησης των πολιτών, στόχος που είχε τεθεί από το έργο; Πόσο έγκαιρα δηλαδή αντικαθίστανται οι καμένοι λαμπτήρες, χωρίς να αναγκάζονται οι πολίτες να απευθύνονται στις υπηρεσίες του δήμου;

Πράσινες στέγες: Το 2012 ο Δήμος εντάσ-σει στο πρόγραμμα «Εξοικονομώ» 4 σχολεία με προϋπολογισμό περί τις 700.000€. Η «Δράση» θεώρησε σωστή αυτήν την επιλογή, αφού θα επέφερε άμεσα και ευκρινή αποτε-λέσματα, με εκτιμώμενη ενεργειακή εξοικο-νόμηση της τάξης του 26% περίπου. Και ενώ θα περίμενε κανείς να επιδιωχθεί η επέκταση αυτής της παρέμβασης και στα υπόλοιπα δημοτικά κτήρια, το καλοκαίρι, ο δήμος Βρι-λησσίων εντάχθηκε στο πρόγραμμα «πράσινα δώματα», δαπανώντας περί τις 400.000€ για να φυτέψει τις ταράτσες 5 σχολείων, με στόχο ενεργειακή εξοικονόμηση της τάξης του 9% (!) Πρόκειται για επιλογή επιστροφής προς τη βιτρίνα και όχι στην ουσία. Με τα χρήμα-τα αυτά θα μπορούσε να έχει εξοικονομηθεί πολλαπλάσιο ποσοστό ενέργειας, είτε μέσω δράσεων του «Εξοικονομώ», είτε μέσω άλλων επιλογών.

Πράσινη τεχνολογία – Ιδιωτικοποίηση δημοτικών υπηρεσιών: Σε συνέχεια των προηγούμενων -προεκλογική χρονιά γάρ- ο κ. Ιωαννίδης προτίθεται να προχωρήσει στην αντικατάσταση περίπου 2320 λαμπτήρων του δικτύου δημοτικού οδοφωτισμού, με LED νέας τεχνολογίας, εντάσσοντας το έργο στο κοινοτικό πρόγραμμα Jessica. Με απλά λόγια, ο δήμος σχεδιάζει την ανάθεση του οδοφωτισμού σε ιδιωτική εταιρεία, τις λεγό-μενες Energy Saving Companies, οι οποίες συνήθως αναλαμβάνουν, μέσω μακροχρό-νιων συμβάσεων, να εγκαταστήσουν και να διαχειριστούν συστήματα εξοικονόμησης, αμειβόμενες από τον πελάτη (εδώ ο δήμος) το συμφωνημένο ποσό. Αν αναρωτιέστε, γιατί δεν θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν οι δημοτικές υπηρεσίες, αντί ο δήμος μας να προστρέχει σε ιδιώτες, τότε θα πρέπει να αναζητήσετε την απάντηση στην ιδεολογική μονομανία περί ιδιωτικοποιήσεων, από την οποία εμφορείται τόσο ο κ. δήμαρχος, όσο και το κόμμα του η Ν.Δ.. Στο πρόσφατο παρελθόν ιδιωτικοποίησαν τον οδοκαθαρισμό, δίνοντας εκατοντάδες χιλιάδες σε ιδιώτη, παρέχοντας του τα αγορασμένα από τον δήμο σάρωθρα. Τώρα σκοπεύουν να το επαναλάβουν. Παρα-χώρησαν δημοτική έκταση στην Κισσάβου και Μητροπούλου για να εγκατασταθεί ιδιω-τικό κλαμπ, καταστρέφοντας τον υπάρχοντα δημόσιο εξοπλισμό. Τελικά, η «Νέα Πνοή» και ο κ. Ιωαννίδης ακολουθούν στον δήμο τις πολιτικές της μνημονικής κυβέρνησης, η οποία ιδιωτικοποιεί το νερό, την ενέργεια, τις κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις, ξεπουλώ-ντας τες συνήθως, στους φίλους της…

Δράση για μια Άλλη Πόλη - Ιανουάριος 2014

πόλη-πολίτες δημοτικό συμβούλιο δράση-αντίδραση-απόδραση φάκελλος ενημέρωση χημικές αντιδράσεις διαδράσεις

5

Επε

ξεργ

ασία

: Μ. Β

ερρο

ιόπο

υλος

, Α. Θ

εοφ

ίλης

Εξοικονόμηση ενέργειας ή πράσινες εργολαβίες;Αλλάζοντας προτεραιότητες

Στη «Δράση», ουδέποτε υπήρξαμε απαξιωτικοί έναντι των διοικήσεων και δεν υποτιμούμε τις προσπάθειες που έχουν γίνει. Όμως, μια «πρά-

σινη» πολιτική, ιεραρχεί τις ανάγκες της με βάση το υψηλότερο περιβαλλοντικό και κοι-νωνικό όφελος. Ως εκ τούτου, κατά τη γνώμη μας, προέχουν τα εξής:

-Η μείωση των μετακινήσεων των Ι.Χ., και αυτό επιτυγχάνεται με αύξηση και στελέχωση της δημοτικής συγκοινωνίας. Επιτυγχάνεται με το να επανασυνδεθούν αποτελεσματικά τα Βριλήσσια με λεωφορεία του ΟΑΣΑ με γειτο-νικούς δήμους, όπως το Μαρούσι. Επιτυγχά-νεται με συνεννόηση με όμορους δήμους για την λειτουργία μιας επιτυχούς διαδημοτικής συγκοινωνίας που θα επιτύγχανε και οικονο-μίες κλίμακας. -Η διασφάλιση των ελεύθερων χώρων που λόγω των παραλήψεων της δημοτικής αρχής, κινδυνεύουν να χαθούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι χειρισμοί στην υπόθεση του πρώην τένις κλαμπ (Ο.Τ 61, 9 στρ.) που παραμένει στην ιδιοκτησία ιδιώτη, παρά τις απόπειρες απαλλοτρίωσης και το ότι έχουν δαπανηθεί περίπου μισό εκατομμύριο ευρώ σε αμοιβές δικηγόρων…- Η επιστροφή στον δήμο της δημοτικής έκτασης 8 στρ. της οδού Μητροπούλου, που

λειτουργεί ως κλειστό κλαμπ. Υπενθυμίζουμε ότι στον χώρο υπήρχαν, με δαπάνες του ελλη-νικού δημοσίου, τρία γήπεδα (μπάσκετ, τένις και ποδόσφαιρο), στα οποία είχαν πρόσβαση όλοι οι δημότες. Οι χώροι αυτοί καταστράφη-καν, έναντι μηνιαίου ενοικίου 3.500€, για να εγκατασταθεί το ιδιωτικό κλαμπ, με πελάτες από διάφορες περιοχές της Αθήνας. Την ίδια ώρα ο δήμος καλύπτει τις πολεοδομικές παραβάσεις του ιδιώτη, αντί να αποδώσει την έκταση στους δημότες και τους τοπικούς συλ-λόγους, που αναζητούν χώρους σε γειτονικά προάστια για να αθληθούν.-Η διασφάλιση των 35 στρεμμάτων που προέ-βλεπε το νέο Ρυμοτομικό των Βριλησσίων και το οποίο έμεινε στο ράφι από αδράνεια της δημοτικής αρχής. Η διοίκηση Ιωαννίδη, αφού δαπάνησε περί τα 800.000€ σε μελέτες και αφού δέσμευσε 35 ιδιωτικά στρέμματα για τις μελλοντικές ανάγκες του δήμου για κοινωνικό εξοπλισμό (σχολεία, παιδικοί σταθμοί, χώροι άθλησης κλπ), έχασε τις νόμιμες προθεσμί-ες, (κρυπτόμενη πίσω από το επιχείρημα της γραφειοκρατίας), με αποτέλεσμα το όλο εγχείρημα να παραμένει έωλο και τα δεσμευ-μένα οικόπεδα να έχουν ουσιαστικά απελευ-θερωθεί.-Η διασφάλιση των δημοτικών εκτάσεων στην καταπατημένη περιοχή Κρασσά θα απέφερε ελεύθερους χώρους, οι οποίοι θα μπορούσαν

να αξιοποιηθούν για κρίσιμες λειτουργίες του δήμου, όπως η στάθμευση απορριμματοφό-ρων, ο σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμά-των κλπ.-Η επέκταση του δικτύου πεζοδρόμων – πο-δηλατοδρόμων με χρήση απλών και έξυπνων υλικών (όπως συμβαίνει σ’ ολόκληρη την Ευρώπη), χωρίς το σπάταλο σχεδιασμό των υπαρχόντων και η επέκταση του προγράμμα-τος «Εξοικονομώ» σε όλα τα δημοτικά κτίρια και σχολεία. Να ενισχυθεί το κέλυφος των σχολικών κτιρίων, να γίνουν φυτεύσεις σκί-ασης (υψηλά δέντρα), έλεγχος του φωτισμού με φωτοκύτταρα και τοποθέτηση φωτιστικών ραφιών στα παράθυρα.-Η εξοικονόμηση ενέργειας (αλλά και νερού) σε όλη τη λειτουργία του δήμου με ενημέρω-ση των δημοτών, στοχοθεσία των υπηρεσιών και χρήση της τεχνολογίας (έξυπνα δίκτυα κλπ) για την παρακολούθηση των στόχων. Να οριστούν υπεύθυνοι για την ορθή χρήση των συστημάτων φωτισμού και κλιματισμού σε κάθε δημοτικό κτίριο και σχολείο, έτσι ώστε να μην είναι αναμμένα τα φώτα όταν ο χώρος φωτίζεται από τον ήλιο ή όταν οι υπάλληλοι απουσιάζουν και να μη λειτουργεί η ψύξη ή η θέρμανση με ανοιχτά παράθυρα. Να επιβραβεύονται οι πολίτες που συμμετέχουν σε σχετικές δράσεις, με μείωση δημοτικών τελών και δημοσιοποίηση των ονομάτων τους

στην ιστοσελίδα του δήμου. Να περιοριστεί ο δημοτικός φωτισμός στις περιοχές που υπάρ-χουν καταστήματα με φωτισμένες βιτρίνες, επιγραφές κλπ.-Η προστασία του πρασίνου και η συντήρη-ση του. Να γίνουν φυτεύσεις σε δημόσιους χώρους με δέντρα και όχι γκαζόν. Τα δέντρα στο Δήμο Βριλησσίων μπορούν να αυξηθούν σε ποσοστό μέχρι και 30% με εξαιρετικά απο-τελέσματα στο μικροκλίμα.

Πράσινος Δήμος χωρίς σοβαρή ανακύκλωση; Της Κωνσταντίνας Κουντουριώτη

Πόσο «πράσινος» είναι ένας δήμος που αγνοεί το πρόβλημα των απορριμμάτων; Και πόσο ευρωπαϊκός μπορεί να αυτο-

χαρακτηρίζεται, όταν πράττει ελάχιστα σε ότι αφορά την ανακύκλωση; Ανατρέχο-ντας σε επίσημα στατιστικά στοιχεία για τα απορρίμματα του δήμου μας, διαπι-στώσαμε ότι ο εύπορος δήμος Βριλησσίων εμφανίζει πολύ χαμηλά ποσοστά ανακύ-κλωσης. Περιμένουμε από τον Δήμο μας να δημοσιοποιήσει τις επίσημα ποσότητες των ανακυκλώσιμων απορριμμάτων. Δυ-στυχώς, ο κ. Ιωαννίδης, δεν ερωτήθηκε γι’ αυτά ταξιδεύοντας στις Βρυξέλλες…

Ας δούμε λίγο τα στοιχεία: (Πηγή: Ειδικός Διαβαθμιδικός Συνδέσμος Νομού Αττικής (ΕΔΣΝΑ):

Η εισφορά του δήμου μας για τα εισερχό-μενα ΑΣΑ* απορρίμματα σε ΣΜΑ Σχιστού και σε ΧΥΤΑ, ΕΜΑΚ Φυλής ήταν :

για το 2011 624.594€ (ποσότητες 2008x45€),

για το 2012 798.155€ (ποσότητες 2010x45€) και

για το 2013 732.551€ (ποσότητες 2011x45€).

Γνωρίζοντας την εισφορά του δήμου για την εισαγωγή στη Φυλή (2013) 732.551€, προκύ-πτει ότι η συνολική ποσότητα απορριμμάτων είναι 732551/45 = 16279 τόνοι. Από αυτούς, 15.481 αποτελούν τα «κοινά» απορρίμματα, ενώ 798 τόνοι αποτελούν μη ανακυκλώσιμο υπόλειμμα των μπλε κάδων.

*ΑΣΑ (αστικά σύμμεικτα απορρίμματα),

ΣΜΑ (Σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμά-των),

ΕΜΑΚ Ι (Μηχανική Επεξεργασία Σύμμει-κτων),

ΚΔΑΥ (Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών)

Αξίζει εδώ να επισημανθεί ότι τα τελευταία χρόνια, τα στοιχεία που αφορούν στα ανακυ-κλούμενα υλικά που παίρνουμε από τους μπλε κάδους σχετικοποιούνται, λόγω του αυξανό-μενου αριθμού ρακοσυλλεκτών.

Πάντως σε κάθε περίπτωση, συμπεραίνεται ότι ο Δήμος Βριλησσίων έχει φτωχές και μη σωστές επιδόσεις στο ζήτημα της ανακύκλω-σης. Έχουμε επανειλημμένα προτείνει, να επισυναφθεί στους λογαριασμούς ύδρευσης έντυπο οδηγιών για την ανακύκλωση, αντί των διαφημιστικών φυλλαδίων για το έργο της διοίκησης και για όσα αποτελούν αυτονό-ητη υποχρέωσή τους.

Ως χώρα, έχουμε εισπράξει πρόστιμα εκατο-ντάδων εκατομμυρίων ευρώ από το Ευρω-παϊκό Δικαστήριο και αναμένεται να εισπρά-ξουμε και μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ακόμη. Δηλ. ένα μεγάλο μέρος των ΕΣΠΑ θα το επιστρέψουμε στην Ε.Ε ως πρόστιμα !

Το ποσοστό ανακύκλωσης στην Ελλάδα είναι ακόμη χαμηλό, τη στιγμή που ο ευρωπαϊκός στόχος για το 2020 είναι 50% και αναμένεται να αναθεωρηθεί προς τα πάνω και συγκε-κριμένα στο 70%. Την ίδια ώρα το ποσοστό κομποστοποίησης των οργανικών αποβλήτων αγγίζει μόλις το 3%, ενώ η εμμονή στις χωμα-τερές, απειλεί τη χώρα με πρόστιμο άνω των 70.000€ ημερησίως, εάν δεν κλείσουν οι 78 χώροι ανεξέλεγκτης διάθεσης αποβλήτων.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι στις 26 Νοεμβρίου 2013 συνεδρίασε το Δ.Σ. του Ειδικού Διαβαθ-μιδικού Συνδέσμου Νομού Αττικής (ΕΔΣΝΑ) και βάσει μελέτης κοστολόγησης των υπηρε-

σιών του, κατέληξε σε πρόταση αύξησης του τέλους των απορριμμάτων, σε πρώτη φάση, στα 55,53€/t (από 45€/t σήμερα), η οποία προφανώς θα εφαρμοστεί μετά τις δημοτικές εκλογές.

Η σύγχρονη αντίληψη είναι ότι τα απόβλη-τα αποτελούν πόρο και η ορθή διαχείριση τους έχει επιπτώσεις στη διατήρηση των φυσικών πηγών του οικοσυστήματός, που δεν είναι ανεξάντλητες. Χρειαζόμαστε με-γιστοποίηση της συμμετοχής των πολιτών, όχι μόνο με την ενημέρωση αλλά με τη συμμετοχή στα περιβαλλοντικά οφέλη.

Εμείς στα Βριλήσσια, θα περάσουμε από το άλφα στο βήτα της ανακύκλωσης;

* Στο ΣΜΑ Σχιστού διενεργούνται:

Ζύγιση απορριμματο-φόρων. Για τον σκοπό αυτό λειτουργούν δύο μηχανικές γεφυροπλά-στιγγες, με ηλεκτρονικά ζυγιστήρια και θάλαμο ελέγχου κλιματιζόμενο, εξοπλισμένο με κεντρι-κό σύστημα ελέγχου αυτοματισμών λειτουρ-γίας θυρών εισόδου – εξόδου οχημάτων ΣΜΑ. Απόρριψη του φορτίου τους σε δύο (2) τάφρους υποδοχής. Συμπίεση των απορριμμάτων μέσω τεσσάρων (4) παγίων συγκροτημάτων συμπίεσης σε κλειστού τύπου containers 30 κ.μ.,και μεταφορά των containers στην ΟΕΔΑ Δ. Αττικής (ΧΥΤΑ και εργοστάσιο μηχαν. Ανακύκλωσης – ΕΜΑΚ) με ειδικά γερανοφόρα τετραξονικά φορτηγά οχήματα. «Καρδιά» του ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού του ΣΜΑ

αποτελεί το ως άνω ενιαίο σύστημα τροφο-δοσίας και λειτουργίας των 4 συμπιεστών του ΣΜΑ, το οποίο αποτελείται από δύο παράλλη-λες γραμμές.

Ο τρέχον μέσος όρος φορτίου κυμαίνεται περί τους 900 τόνους / ημέρα.

Οι βοηθητικές εγκαταστάσεις του ΣΜΑ περιλαμβάνουν συνεργείο κινητού εξοπλι-σμού, αποθήκη υλικών, βοηθητικούς χώ-ρους, γραφεία διοίκησης, πλυντήριο κινητού εξοπλισμού και πρατήριο καυσίμων, ζυγιστή-ριο οχημάτων πύλης εισόδου, εγκατάσταση και δίκτυο πυρόσβεσης, βοηθητικό κινητό εξοπλισμό.

Δράση για μια Άλλη Πόλη - Ιανουάριος 2014

πόλη-πολίτες δημοτικό συμβούλιο δράση-αντίδραση-απόδραση φάκελλος ενημέρωση χημικές αντιδράσεις διαδράσεις

• Βριλήσσια: Μόνιμοι κάτοικοι : 30.741. • Ποσό εισφοράς (€) για τα εισερχόμε-

να ΑΣΑ : 696.641 • Ποσόν εισφοράς για τα υπολείμματα της

ανακύκλωσης (μπλε κάδοι): 35.910€ • Συνολικό ποσό εισφοράς για εισαγωγή

στην ΟΕΔΑ Φυλή (2013): 732.551€ • Ποσότητες (t) εισερχομένων ΑΣΑ (σε ΣΜΑ

Σχιστού και σε ΧΥΤΑ, ΕΜΑΚ Ι Φυλής): 15.481

• Ποσότητες (t) υπολειμμάτων ανακύκλω-σης από τα ΚΔΑΥ της ΕΕΑΑ (μπλε κά-δοι): 798

• Συνολικές ποσότητες (t) εισερχομέ-νων ΑΣΑ στην ΟΕΔΑ Φυλής: 16.279

• Ποσότητες (t) ανακυκλωθέντων στα ΚΔΑΥ της ΕΕΑΑ: 1.306

6

Για τι ακριβώς συζητάμε...;

Του Θέμη Κοτσιφάκη Για πρώτη φορά, ο προϋπολογι-σμός του Δήμου Βριλησσίων χρει-άστηκε δύο συνεδριάσεις για να ψηφιστεί. Στην πρώτη, η εισήγηση της διοίκησης καταψηφίστηκε από το σύνολο της αντιπολίτευσης και από τρείς συμβούλους της πλειο-ψηφίας, ενώ στη δεύτερη, εγκρί-θηκε χωρίς ουσιαστικές αλλαγές, αφού προηγήθηκαν ζυμώσεις, με τις τρείς από τις τέσσερεις παρατάξεις της αντιπολίτευσης να εμμένουν στην αρνητική τους αξι-ολόγηση («Δράση», «Δήμος Δημι-ουργίας», «Λαϊκή Συσπείρωση»). Η «Δράση» αιτιολόγησε ως εξής τη θέση της στο δημοτικό συμβούλιο, με την ακόλουθη επιχειρηματολο-γία, που είχε ήδη δημοσιοποιηθεί πριν την κρίσιμη συνεδρίαση.

Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τις συγκλονι-στικές τραγωδίες καθη-μερινών ανθρώπων, που

βρήκαν διέξοδο στα επιλεκτικά ΜΜΕ, συνεπεία της μνημονιακής πολιτικής, αποδεικνύεται πως δεν βρισκόμαστε σε συνήθεις κατα-στάσεις, αλλά αντιμέτωποι με μια άγρια επίθεση, που θέτει υπό δια-κινδύνευση και τα πιο στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά. Εν μέσω αυτής της πραγματικότητας, η δημοτική αρχή των Βριλησσίων επιμένει να δαπανά εκατοντάδες χιλιάδες

ευρώ σε έργα, (τα οποία σκοπίμως θα υλοποιηθούν προεκλογικά), σε μελέτες και συμβούλους, σε αμφί-βολης αναγκαιότητας προγράμμα-τα, σε αναβαθμίσεις του software των υπολογιστών του Δήμου, σε προμήθειες και εφαρμογές, (οι οποίες έμμεσα προωθούν την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών), ενώ την ίδια ώρα, αφήνει τους εργαζό-μενούς της στα απορριμματοφόρα χωρίς ρουχισμό ασφαλείας και δεν προνοεί για την ανάπτυξη και τη χρηματοδότηση των κοινωνικών δομών του Δήμου. Ακόμη και σή-μερα, η διοίκηση ασχολείται με το πώς θα προωθήσει την εφαρμογή τηλεματικής στο δίκτυο οδοφωτι-σμού του Δήμου!

Υπό αυτή την έννοια, η άρνηση της «Δράσης» να υπερψηφίσει τον προϋπολογισμό, δεν αφορά στα επιμέρους ή σε θέματα που υπό «κανονικές» συνθήκες θα μπορού-σαν να συζητηθούν, αλλά συνολικά στη φιλοσοφία του. Στην πολιτική, έχει σημασία ποιος αναλαμβάνει να υλοποιήσει τι. Εν προκειμένω, έχουμε μια διοίκηση, η οποία εξαι-τίας των πολιτικών της καταβολών, αφήνει εκτός σχεδιασμού την πληττόμενη κοινωνία. Έτσι, οι πο-λιορκημένοι από την νεοφιλελεύ-θερη συμμαχία, αντί να βρεθούν στο επίκεντρο της προσοχής του

Δήμου και να γίνουν πρωταγωνι-στές στη διαχείριση των τοπικών υποθέσεων, παρακολουθούν έργα εξωραϊσμού που επιβάλλει το «Σύμφωνο των Ευρωπαίων Δη-μάρχων»! Έτσι όμως, η κοινωνία δεν υποβοηθείται για να αντιστα-θεί σε όσα επιβάλλουν τα μνημό-νια και οι δανειακές συμβάσεις. Αυτός είναι ο λόγος που η «Δράση» δεν συμμετεί-χε σε καμία διαδικασία «διαπραγμα-τεύσεων» για τον προϋπο-λογισμό. Δεν εμπιστευόμα-στε τη σημε-ρινή διοίκηση, να υλοποιήσει τις προτάσεις μας, όταν μάλιστα αυτή έχει δείξει πως ουδεμία σχέση έχει με την προώθηση συμμετοχικών διαδικασι-ών και την οργάνωση της τοπικής κοι-

νότητας. Το δημοτικό συμβούλιο, θα έπρεπε να επανεξετάσει έναν προϋπολογισμό έκτακτης ανά-γκης από μηδενική βάση, οπότε τότε, θα είχε αποδειχθεί ποιοι ενδιαφέρονταν για τα συμφέροντα του Δήμου ή για την απρόσκοπτη συνέχιση της προεκλογικής τους στρατηγικής.

Πόσα θέλετε για μια τραμπάλα; Ο παραλογισμός της δημόσιας διοίκησης και τα αδιέξοδα των δήμων

Του Γιάννη Τσούτσια

Σας γνωρίζουμε ότι σύμφωνα με την Υ.Α. 28492/09 απαιτείται η πιστοποίηση της καταλληλότητας του χώρου όπου λειτουρ-γούν παιδικές χαρές και η συμβατότητα των εγκαταστάσεων με τις τεχνικές προδιαγραφές που θεσπίζονται για την κατασκευή και τη λειτουργία των παιδικών χαρών των Δήμων, τα όργανα και η διαδικασία αδειοδότησης και ελέγχου τους, τη διαδικασία συντήρησης αυ-τών, ώστε η κάθε παιδική χαρά να είναι σχε-διασμένη και διαμορφωμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια και η υγεία των παιδιών. Με βάση την ανω-τέρω Υ.Α. οι δημοτικές αρχές οφείλουν να προσαρμόσουν τις παιδικές τους χαρές μέχρι τις 31.12.2014. Η προσαρμογή πιστοποιείται από την Επιτροπή Ελέγχου Παιδικών Χαρών με την έκδοση πιστοποιητικού καταλληλότη-τας και χορήγησης του ειδικού σήματος.

Ανατρέχουμε στο σχετικό φύλλο Αρ. 931 της Εφημερίδας της Κυβέρνη-σης, όπου πράγματι, μεταξύ των πολλών άλλων προϋποθέσεων, μια

παιδική χαρά πρέπει «να ακολουθεί τις αρχές αειφόρου σχεδιασμού (ηλιακά φωτιστικά, κάδοι ανακύκλωσης, ανακύκλωση νερού για την άρδευση φυτών κλπ), να περικλείεται από πεζόδρομους και ηλεκτροφωτισμένες διαδρο-μές, να διαθέτει εξωτερικές και εσωτερικές προσβάσεις για ΑΜΕΑ, σύστημα αποτροπής εισόδου ζώων συντροφιάς, να εξοπλίζεται με όργανα που λαμβάνουν υπόψη τα πρότυπα του ΕΛΟΤ και να επιβλέπεται με ευθύνη του οικείου δήμου από Υπεύθυνο Λειτουργίας Παιδική Χαράς κλπ. Ο τελευταίος, θα ελέγχει την τήρηση του προγράμματος συντήρη-σης και θα τηρεί πρωτόκολλο καθημερινού ελέγχου και θα εξασφαλίζει τις αναγκαίες επισκευές, (επομένως θα επισκέπτεται μετά οδηγού καθημερινά όλες τις παιδικές χαρές), θα τηρεί φάκελο κατασκευαστή, βιβλίο συμ-βάντων, φάκελο συντήρησης κ.α. Ο δήμος μας δηλαδή, (όπως και ΟΛΟΙ οι δήμοι της χώρας), εν μέσω οικονομι-κής κρίσης και μείωσης του διαθέσιμου

προσωπικού του, θα αναγκαστεί να δια-θέσει κονδύλια στις πανταχού παρούσες εταιρείες συμβούλων, οι οποίες εμπλέ-κονται σε όλες τις δημοτικές δραστηρι-ότητες και που έχουν συσταθεί για να απορροφούν τη ζήτηση υπηρεσιών ως κατέχουσες τη σχετική τεχνογνωσία. Αυτές θα υποδείξουν στην Τεχνική Υπη-

ρεσία του δήμου τις αναγκαίες παρεμ-βάσεις στις παιδικές χαρές, οι οποίες στη συνέχεια θα πρέπει να υλοποιηθούν και να επαναξιολογηθούν, πριν τύχουν της απαραίτητης πιστοποίησης από τις αρμόδιες επιτροπές του υπουργείου! Έτσι ο ΕΛΟΤ, «για να καλύψει αφενός την

ανάγκη της αγοράς για σήμα συμμόρφωσης και αφετέρου σε εφαρμογή του ανωτέρω κανονισμού, έχει χορηγήσει σε πέντε εται-ρείες πιστοποιητικό συμμόρφωσης, το οποίο εξασφαλίζει και αποδεικνύει την ασφαλή πα-ραγωγή, σύμφωνα με τις απαιτήσεις ασφαλεί-ας των σχετικών προτύπων εξοπλισμού παι-δικής χαράς», οι οποίες θα πιστοποιήσουν με

το αζημίωτο, όλες τις παιδικές χαρές της Ελλάδας! Και επειδή αυτά φαίνονται ως γραφειοκρατικές διαδικασίες, αξίζει να επιμείνουμε λίγο περισσότερο: Οι προδιαγρα-φές που έχουν τεθεί από την Ε.Ε. είναι εξαιρετικά απαιτητικές και λεπτομερείς. Αυτό σημαίνει, ότι οι υπάρχουσες παιδικές χαρές θα πρέπει να ανακα-τασκευαστούν εκ βάθρων! Επίσης, τα υπάρχοντα όρ-γανα ψυχαγωγίας δεν είναι πιστο-ποιημένα κατά τα νέα ευρωπαϊκά πρότυπα, συνεπώς κι αυτά θα πρέπει να αντικαταστα-θούν!

Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς, ότι στην Ελλάδα της κρίσης, όχι μόνον θα πρέπει να δαπανηθούν κάποιοι δημοτικοί πόροι προς τις εταιρείες πιστοποίησης, αλλά και πολλαπλάσια κονδύλια για την ανακατασκευή των παιδικών χαρών, ώστε αυτές να αντιστοιχηθούν με τις

απαιτήσεις των προτύπων! Υποθέτει ακόμη κανείς, ότι και οι προδια-γραφές ασφαλείας (οι οποίες προϋποθέτουν υψηλές δαπάνες από την πλευρά των ελλη-νικών επιχειρήσεων για να τις αποκτήσουν), δεν τίθενται πάντα με τρόπο αθώο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα αποκλειστούν από τα έργα κάποιες ελληνικές βιοτεχνίες κατασκευής οργάνων παιδικών χαρών, ( βλέπε «ΕΛΟΤ EN 1177-1998 «Δάπεδα παιχνι-δότοπων με απορροφητικότητα κρούσεων»), υπέρ των προετοιμασμένων π.χ. γερμανικών εταιρειών, (οι οποίες ενίοτε, ορίζουν οι ίδιες, κατά φωτογραφικό τρόπο, τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές, όπως έδειξε η υπόθεση της BMW στην υπόθεση χρηματοδότησης της κ. Μέρκελ), με αποτέλεσμα το κλείσιμο ελληνι-κών βιοτεχνιών και τη μεταφορά πόρων για εισαγωγές. Τίθεται εδώ λοιπόν το… φιλοσοφικό ερώτη-μα: Στην τεχνοκρατική εποχή, οι άνθρωποι – κατασκευαστές, έχουν συνεχή ανάγκη «προτύπων», δηλαδή διαρκών διαδικασιών ελέγχου και συμμόρφωσης για να επιτελέ-σουν το έργο τους; Είναι άραγε τόσο πολυ-σύνθετο ζήτημα η κατασκευή μιας τραμπάλας και πώς αυτή γίνονταν μέχρι τώρα;

Τέλος, είναι σαφές, ότι όλο αυτό το σύστη-μα διαχείρισης πόρων, ενέχει έναν έμφυτο παραλογισμό: Στην Ελλάδα της ανέχειας, οι δημότες των Βριλησσίων, αλλά και κάθε άλλης πόλης, για να αποκτήσουν μια παιδική χαρά, πρέπει να πληρώσουν συμβούλους και ελεγκτές, να δεσμεύσουν δημοτικό προσω-πικό από το μη υπάρχον, να δαπανήσουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε εργολάβους και εισαγωγείς, για να είναι ασφαλή όταν κά-νουν κούνια τα παιδιά τους! Για το καλό μας; Και ποιοι πραγματικά νοιάζονται τόσο για την «ασφάλειά» μας; Οι ίδιοι που, την ίδια στιγμή, «υποχρεώνουν» χιλιάδες παιδιών, να λιποθυμούν από την ασιτία! Άραγε, πότε θα τεθούν προδιαγραφές και για τις ανθρώ-πινες ανάγκες;

Δράση για μια Άλλη Πόλη - Ιανουάριος 2014

πόλη-πολίτες δημοτικό συμβούλιο δράση-αντίδραση-απόδραση φάκελλος ενημέρωση χημικές αντιδράσεις διαδράσεις

Το Συντονιστικό της «Δράσης» για την εμπλοκή που παρουσιάστηκε κατά την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2014

7

Γιατί έχουμε ανάγκη τη Συνοικιακή Κομποστοποίηση;Ή πάλι, γιατί «παθιαζόμαστε» γι’ αυτήν;

Του Λάμπη Λαζάνη

Η κομποστοποίηση, ως Συνοικιακή, είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια οικολογική πρακτική. Πέρα του ότι, επειδή μετέρχεται ήπιες-οικι-

ακές μεθόδους, είναι οικολογικότερη από τη βιομηχανική ή δημοτική, δηλαδή από μορφές κομποστοποίησης μεγάλης κλίμακας που διενεργούνται σε κεντρικές-συγκεντρωτικές εγκαταστάσεις, έχει κι άλλες αρετές: η μεγα-λύτερη από αυτές είναι ότι μπορεί να συμβάλ-λει στην ανάταξη ενός κοινωνικού σώματος, η κλινική εικόνα του οποίου καταγράφεται σαν απώλεια της ικανότητάς του να ενεργεί ως συνεκτικό (ρήξη συνοχής) με τα περισσότερα από τα μισά νεότερα μέλη του αχρηστεμένα (ανεργία) και με επικείμενη τη γενίκευση μιας κρίσης επισιτισμού (απορία). Η «Συνοικιακή» μας, μπορεί να επιφέρει σημαντική βελτίωση και στα τρία από τα παραπάνω μέτωπα.

Όμως η εκκίνηση τούτης της βελτίωσης δεν μπορεί να έχει σαν αφετηρία μια ανώτερη βουλητική λειτουργία που συνήθως εδράζεται στην κεφαλή του κοινωνικού σώματος, για τον απλό λόγο ότι η κεφαλή του είναι παρα-δομένη σε αλλότριες δυνάμεις (βλέπε π.χ. Τρόικα) που δρουν παραλυτικά για το όλο σώμα. Ζούμε μια συνθήκη, κατά την οποία το κεφάλι θέλει να καταργήσει από το σώμα όσα κύτταρα, ιστούς, όργανα κρίνει πως δεν χρει-άζονται για την συντήρηση των νέων τεχνη-τών μελών, υποκατάστατων παλιών ή νέων προθετικών, εντασσόμενων σύμφωνα με μια νέα αντίληψη για την λειτουργία του σώμα-τος. Στην νέα αυτή αντίληψη περί κοινωνικού σώματος δεν είναι επιθυμητή η ενότητα στη βάση της αυτόβουλης μετοχής των μελών σε αυτό, παρά μόνο μέσω της εξάρτησης κάθε

εξατομικευμένου και μεμονωμένου μέλους από τα επί μέρους τεχνητά. Στο πλαίσιο αυτής της εξάρτησης, οργανικότητα, με την έννοια της συνέργειας και της συμπληρωματικότη-τας στο όλον, είναι επιθυμητή μόνο για τα τεχνητά μέλη, ενώ τα στερημένα βούλησης ατομικά-βιολογικά μέλη χρησιμεύουν υπό την ιδιότητά τους ως έλλογης βιολογικής πρώ-της ύλης, αναγκαίας για την λειτουργία των τεχνητών. Είναι μια διαδικασία αμφίδρομης μεταβίβασης ιδιοτήτων, από το έλλογο-βιολο-γικό προς το άλογο-ανόργανο και ανάποδα, κατά την οποία η ύλη, ως μηχανή, δανείζεται συνείδηση από το ανθρώπινο είδος ενώ οι άνθρωποι από υποκείμενα καθίστανται ενερ-γούμενα, αδρανή υλικά, αντικείμενα. Κατά τη λογική αυτή, για παράδειγμα, «χρειαζό-μαστε» περισσότερους αναπήρους για την βιομηχανία αναπηρικών αμαξιδίων, ανελ-κυστήρων, κτλ, περισσότερα ατυχήματα για εξασφάλιση της ροής μοσχευμάτων προς τα χειρουργεία, νέες επιδημίες για την ανάπτυ-ξη της βιομηχανίας εμβολίων. Με τούτη την ανάστροφη προοπτική, ερμηνεύεται ως τάση απλοποίησης ο μαρασμός των διάφορων το-πικών κοινωνιών, η ισοπέδωση κι εξομοίωση των τόπων και των τοπικών οικονομικών, κοι-νοτικών, πολιτιστικών και λοιπών ιδιαιτερο-τήτων. Η ξύλινη γλώσσα και το μονοτονικό. Η κυκλοφοριακή αγωγή. Η ξύλινη ζωή, εν τέλει. Σ’ αυτή την αντιστροφή υποκειμένου-αντικει-μένου εντάσσεται, από τα ανήσυχα μέλη των φθινουσών κοινωνιών μας, η ανάποδη -λόγω κεκτημένης ταχύτητας χιλιετιών- ανάγνωση των σύγχρονων φαινομένων ως παραλογι-σμός, ως πολιτισμική και ηθική παρακμή, ως διάλυση των κοινωνικών δεσμών, ως κατάρ-ρευση του κοινωνικού κράτους, κοινωνικών

κατακτήσεων και δικαιωμάτων, ως αποκοπή της κοινωνίας από τις προσβάσεις στην εξου-σία. Αυτοκτονίες, μείωση του προσδοκώμενου μέσου όρου ζωής, ανασφάλεια, δυσπροσαρ-μοστικότητα, εγκληματικότητα, περιθωρι-οποίηση και φτώχεια είναι οι παράπλευρες απώλειες ενός εμφύλιου πολέμου «ταξικού» όπου όμως οι τάξεις καθορίζονται με κριτή-ριο την ετοιμότητά τους να τροφοδοτήσουν (‘δεξαμενές σκέψης’, σώματα στρατού, πειραματικά εργαστήρια, κτλ.) ως καύσιμη -πρώτη και τελευταία- ύλη, την επέλαση της μηχανής του Δυτικού Κράτους προς την δική του ολοκλήρωση και τη δική μας ανυπαρξία, αφού η κριτική μας προτιμάει να το αφήνει στο απυρόβλητο.

Έτσι, η Συνοικιακή μας, αναμένει την ανάλη-ψή της από τα μεμονωμένα μέλη που, έχοντας επίγνωση του διακυβεύματος, συντονίζουμε τις προσπάθειές μας με αφορμή μια παρα-γωγική δραστηριότητα συνυφασμένη με τον τόπο της, την γειτονιά ιδωμένη ως ο τόπος της

ζωής μας κι όχι ως τόπος ομηρίας ή εξόντω-σης. Πριν λοιπόν περιέλθουμε στην κατώτατη συνθήκη προς την οποία οδεύουμε, δηλαδή σε αυτήν του ανθρώπινου απορρίμματος που αναζητά τροφή στα σκουπίδια, πριν μας προ-λάβει η γενίκευση του καθεστώτος συγχώνευ-σης των εννοιών «Άνθρωπος» και «σκουπί-δι», με άμεσο τον κίνδυνο να υποστούμε ξανά κοινή μεταχείριση, όπως είναι η ανακύκλωση, η καύση ή η υγειονομική ταφή, ή πάλι (κα-νείς δε ξέρει) κ ο μ π ο σ τ ο π ο ί η σ η από τίποτα φυσιολάτρες ΟικοΝαζί οπλισμένους με καθαρούς, εκτός από έξυπνους, υπερ-κομπο-στοποιητές, καλούμαστε, καλώντας και τους γειτόνους μας να βοηθήσουν, να εκτρέψουμε από το κύκλωμα που απολήγει στις χωματε-ρές της Ιστορίας, το ύστατο κύμα σκουπιδιών της γηραλέας, αποκρουστικής κι έχουσας πια φάει τα ψωμιά της καταναλωτικής κοινωνίας μας, για να το μετατρέψουμε σε χώμα γόνιμο, κατάλληλο για να ριζώσει επιτέλους, εδώ και για τα καλά, ο σπόρος της κοινωνίας του μέλλοντός μας.

Δήμος «φιλανθρωπίας» ή / και Δήμος της ανάπτυξης;Πόσα ακόμα ... αιτήματα για να γίνει η αγορά βιοκαλλιεργητών στα Βριλήσσια

Του Ανδρέα Βαρώτσου, γεωπόνου – οικονομολόγου, βιοκαλλιεργητή

Η Ελλάδα χειμάζεται από την κρίση. Το ΑΕΠ έχει μειωθεί κατά 25%, σε επίπεδα πρωτοφανή για περίο-δο ειρήνης, τα εισοδήματα κατά

20-40%, η ανεργία σε πρωτοφανή ύψη, ο παραγωγικός ιστός καταρρέει, με αποτέλεσμα να είμαστε στα πρόθυρα επισιτιστικής κρίσης ή τουλάχιστον η Ελλάδα να μην έχει αυτάρ-κεια στα περισσότερα από τα τρόφιμα και να εισάγει τρόφιμα αμφιβόλου ποιότητας και ασφάλειας.

Στον πρωτογενή τομέα το αγροτικό εισόδημα μειώνεται τα τελευταία χρόνια, σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες της ΕΕ που αυξάνε-ται ή τουλάχιστον παραμένει σταθερό. Οι αγρότες δεν έχουν πρόσβαση σε χρηματοδό-τηση (τα καλλιεργητικά δάνεια δεν υπάρχουν λόγω κατάργησης της Αγροτικής τράπεζας), οι προμηθευτές δεν τους δίνουν ούτε ένα κιλό λίπασμα με πίστωση, ενώ πωλούν την παρα-γωγή τους παίρνοντας επιταγές, που στην καλύτερη περίπτωση θα τις εξοφλήσουν σε 6 μήνες και πολλές φορές, μετά την έναρξη της καλλιεργητικής περιόδου. Οι εισροές αυξάνο-νται, ενώ οι τιμές πώλησης συμπιέζονται. Και αυτό γιατί και από την πλευρά των εισροών αντιμετωπίζουν μονοπωλιακές ή ολιγοπω-λιακές καταστάσεις και από την πλευρά της παραγωγής μονοψώνια ή ολιγοψώνια (τους επιβάλουν αυτοί την τιμή με την οποία αγο-ράζουν τα προϊόντα τους).

Τελικά θα επιβιώσουν και θα γίνουν βιώσιμοι μόνο αυτοί που θα πωλούν απευθείας στον καταναλωτή (θα καρπούνται όλη την προ-στιθέμενη αξία) και δεν θα χρησιμοποιούν πολλές εισροές (λιπάσματα, φυτοφάρμακα, υβρίδια, μηχανήματα, ενέργεια), δηλαδή λι-γότερο κεφάλαιο, που θα υποκαθίσταται από την εργασία, τη γνώση και την καινοτομία.

Αυτές τις προϋποθέσεις τις εκπληρούν κυρίως οι βιοκαλλιεργητές, οι οποίοι παρόλα αυτά αγωνίζονται χωρίς καμία βοήθεια, κόντρα σε κατεστημένες αντιλήψεις, νοοτροπίες και στις μεγάλες αλυσίδες λιανικής πώλησης, οι οποίες έχουν χρήματα και προ-σβάσεις για να επιβά-λουν τις θελήσεις τους.

Ό σύλ-λογος βιοκαλλι-εργητών αγορών Αττικής καθώς και μια ομάδα βιοκα-ταναλω-τών του Δήμου Βριλησ-σίων έχουν ζητήσει εδώ και πολύ καιρό από το Δήμο τη λειτουργία αγοράς βιολογι-κών προϊόντων. Έχουν γίνει επανειλημμένες παραστάσεις, το θέμα έχει συζητηθεί στο Δ.Σ., (η «Δράση» το έχει θέσει δύο φορές), έχουν κατατεθεί σχετικοί φάκελοι, και ενώ ο

Δήμος στην αρχή ήταν θετικός, τώρα πλέον με διάφορες προφάσεις κωλυσιεργεί. Υπεν-θυμίζουμε ότι στην Αττική λειτουργούν στους περισσότερους Δήμους αγορές βιοκαλλιερ-γητών ενώ παράλληλα, μετά το «κίνημα της

πατάτας», με πρωτο-βουλία των Δήμων ή/και άλλων κινήσεων, γίνεται σε τακτά διαστήματα η διάθεση προϊόντων από τους παραγωγούς απευ-θείας στους κατανα-λωτές. Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχει εξαγγείλει τη δημιουργία αγορών παραγωγών στα πρότυπα των άλλων χωρών, οι οποίες λει-τουργούν σε μεγάλο αριθμό δίνοντας μια άλλη διάσταση στο κίνημα της τροφής και στα τοπικά φρέσκα προϊόντα με σεβασμό στο περιβάλλον.

Το θεσμικό πλαίσιο υπάρχει. Όπως ο Δήμος παραχωρεί χώρους σε παραγω-γούς για τη διανο-μή–πώληση τροφίμων ή σε συλλόγους και επιχειρήσεις για τις

δραστηριότητές τους, ας παραχωρήσει και στο σύλλογο βιοκαλλιεργητών χώρο μια φορά την εβδομάδα, για να μπορέσουν οι βιοκαλ-λιεργητές να επιβιώσουν και ταυτόχρονα οι κάτοικοι να έχουν τη δυνατότητα να αγορά-

σουν ελληνικά βιολογικά προϊόντα.

Πέρα από τα έργα υποδομής, τα κοινωνικά παντοπωλεία, τα κοινωνικά ιατρεία, από τις πράξεις αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας, (μήπως οι δημοτικοί άρχοντες αρκούνται και βολεύονται με τη φιλανθρωπία, «για να υπάρχει χρειάζεται να υπάρχουνε θύματα», όπως έλεγε παλιότερα σε ανάλογες περιό-δους κρίσης και ένας μεγάλος συγγραφέας), υπάρχει επιτακτική ανάγκη να αυξηθεί η παραγωγή και να προαχθεί η τοπική οικονο-μία, γιατί το κυριότερο δεν είναι «να δίνεις σε κάποιον ψάρια, αλλά να τον μάθεις να ψα-ρεύει». Οι βιοκαλλιεργητές δεν θέλουν ούτε αυτό. Ξέρουν να ψαρεύουν, αρκεί να τους δοθεί η δυνατότητα. Άλλωστε η ανάπτυξη δεν θα έλθει, ούτε από τις πολυεθνικές ούτε από τις ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες είναι απλώς μεταβιβάσεις και όχι επενδύσεις, αλλά από τις πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που βέβαια χρειάζονται ένα σταθερό και κατάλλη-λο περιβάλλον.

Εδώ λοιπόν γεννώνται μερικά ερωτήματα:

-Γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει λειτουργήσει η αγορά βιοκαλλιεργητών στο Δήμο; Θέλει πραγματικά ο Δήμος να λειτουργήσει αγορά βιοκαλλιεργητών; Θέλει να δώσει τη δυνα-τότητα στους καταναλωτές να αγοράσουν φρέσκα, πιστοποιημένα, καθαρά, υγιεινά, φθηνά τρόφιμα; Θέλει να δώσει τη δυνατό-τητα στους βιοκαλλιεργητές να διαθέτουν τα προϊόντα τους κοντά στον τόπο τους; -Θέλει να αναπτύξει την τοπική αγορά; -Θέλει να συμβάλει στην αειφόρο ανάπτυξη και στη μείωση της κλιματικής αλλαγής, με έργα και όχι με λόγια;

Αν θέλει, τότε οι βιοκαλλιεργητές θα ανταπο-κριθούν άμεσα...

Δράση για μια Άλλη Πόλη - Ιανουάριος 2014

πόλη-πολίτες δημοτικό συμβούλιο δράση-αντίδραση-απόδραση φάκελλος ενημέρωση χημικές αντιδράσεις διαδράσεις

Χρειάζονται οι «Δράσεις» στην κοινωνία;

Χρειάζεται η κοινωνία αυτοδιοικητικές κινήσεις σαν τη «Δράση για μια άλλη πόλη» ή αυτές

αποτελούν δείγμα… βολονταρισμού των μελών τους;

Αρκεί η άσκηση της τοπικής πολιτικής, να διεξά-γεται μόνο μέσω παρατάξεων, που αποτελούν προέκταση των κομμάτων της κεντρικής πολιτικής σκηνής; Συμβιβαζόμαστε με μια πραγματικότητα χειραγώγησης της Αυτοδιοίκησης, σχεδόν στο σύ-νολό της, από το κεντρικό κράτος και τις κυβερνη-τικές πολιτικές;

Αρκεί η ανατροπή του κεντρικού πολιτικού σκηνι-κού για να «αναπνεύσει» η Τοπική Αυτοδιοίκηση, χωρίς την αυτοοργάνωση της κοινωνίας και τη συμ-μετοχή των πολιτών στην προάσπιση των αναγκών, των συμφερόντων και των δικαιωμάτων τους;

Οι δικές μας απαντήσεις αθροίζονται σε ένα «ΝΑΙ» δύο «ΟΧΙ». Ωστόσο για πολλούς συμπολίτες μας οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι μονοσήμαντες. Διότι υπάρχουν:

Αυτοί, που ενώ στρέφονται κατά των κομμάτων, ψηφίζουν τον «εγκεκριμένο» υποψήφιο του κόμ-ματος που υποστηρίζουν και βουλευτικές εκλογές.

Αυτοί, που όντας ενταγμένοι σε πολιτικές οργανώ-σεις, ψηφίζουν την παράταξη που το κόμμα τους υποστηρίζει, ακόμη κι’ αν αυτή ανασυντάσσεται λίγο πριν τις εκλογές για να αποδιοργανωθεί αμέ-σως μετά, αφήνοντας μόνο κάποιους δημοτικούς συμβούλους να ασχολούνται με τα κοινά (δηλαδή να διαβάζουν λίγο πριν τη συνεδρίαση του Δ.Σ. τα θέματα της ημερησίας διάταξης και να αναφωνούν κατά τη διαδικασία της ψηφοφορίας «ΝΑΙ, σύμ-φωνα με τη εισήγηση» ή «ΟΧΙ, σύμφωνα με τις αρ-χές της λαϊκής εξουσίας» ή «ΝΑΙ μεν ΟΧΙ δε» κλπ).

Αυτοί, που έχουν προσωπικό συμφέρον από την εκλογή της μιας ή της άλλης παράταξης, γιατί όλο και καμιά δουλίτσα θα προκύψει (μια θεσούλα πε-ντάμηνη, μια μελέτη, μια προμήθεια κλπ).

Αυτοί, που αν το πρόβλημα δεν χτυπήσει την πόρ-τα τους, δεν θα ενεργοποιηθούν ποτέ, αλλά θα λει-τουργούν «μέσω της αναθέσεως» και συγχρόνως θα ασκούν οξύτατη κριτική προς πάσα κατεύθυν-ση, είτε παραμιλώντας, είτε μέσω του face book (κυρίως, του τελευταίου, όπου δεν χρειάζεται να μιλάς και να κοιτάς συγχρόνως τους ανθρώπους στα μάτια).

Για όλους τους παραπάνω, οι «Δράσεις» δεν χρει-άζονται στην κοινωνία! Όπως και για πολλούς άλ-λους, της «ημετέρας» Αριστεράς, κατά τους οποί-ους χρειάζονται μεν οι «Δράσεις», ΑΛΛΑ… με την πολιτική κατεύθυνση που εκείνοι επιθυμούν, ίσως πιο αντικυβερνητική, είτε περισσότερο αντικαπι-ταλιστική, είτε πιο περιβαλλοντική, πιο φιλοευρω-παϊκή, κλπ. Οπότε και πάλι οι αριστεροί, ενίοτε ξι-νίζουμε τα μούτρα μας και φτιάχνουμε το δικό μας μαγαζί, προτιμώντας να βαυκαλιζόμαστε με τους ομοίους μας!

Για «εμάς» όμως, και για όλους όσους πρεσβεύουν ή / και επιδιώκουν να ανατρέψουν πολιτικές, κα-ταστάσεις, κυβερνήσεις, συστήματα, χωρίς να δι-αθέτουν απαραίτητα ταυτόσημη πολιτική οπτική, οι «Δράσεις» αποτελούν πεδίο παίδευσης της ικα-νότητας των ανθρώπων να συγχρωτίζονται, ασκώ-ντας και παράγοντας πολιτική μέσα από άμεσες και δημοκρατικές διαδικασίες. Εστιάζοντας στην ανα-γνώριση της συμβολής του συντρόφου, του συνα-γωνιστή, του συμπολίτη, της συλλογικότητας. Ου-σιαστικά πρόκειται για την ίδια την οργάνωση της κοινωνίας σε κοινωνία, όπως συχνά αναφέρουμε.

Επίσης οι «Δράσεις», όταν γίνονται πεδίο παίδευ-σης μπορούν να εμπνεύσουν τους πολίτες, γιατί οι πολιτικές τους αρχές και αξίες προασπίζουν με ει-λικρίνεια τις ανάγκες των εργαζόμενων, των ανέρ-γων, των ευαίσθητα κοινωνικά ομάδων, τη δημο-κρατία, το δημόσιο συμφέρον, το περιβάλλον και την πόλη.

«Εμείς» λοιπόν, που εμπιστευόμαστε τις «Δρά-σεις» και μαθαίνουμε μέσα από αυτές, λέμε ότι χωρίς τον ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ τρόπο λειτουρ-γίας και οργάνωσης, χωρίς την προσπάθεια πα-ραγωγής μιας αριστερής ριζοσπαστικής πολιτικής πρότασης, μέσα από συνθετικές διαδικασίες και χωρίς την ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ βούληση των ανθρώπων που εμπιστεύονται τη συλλογική και ενωτική προ-σπάθεια της κοινωνίας και του κινήματος, καμία ΑΝΑΤΡΟΠΗ δεν θα συμβεί ούτε σε τοπικό ούτε σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Για αυτό χρειάζονται οι «Δράσεις»!

Τα ληστρικά δάνεια της ΑνεξαρτησίαςΕπειδή έχουμε ιστορική μνήμη

Όπως είναι σήμερα γενικά αποδεκτό, η Επανάσταση του 1821 κρίθηκε στο επίπεδο της Διπλωματίας. Ο ανταγωνισμός των

μεγάλων Δυνάμεων, ιδιαίτερα ο άγγλο-ρωσικός, αποτέλεσε μια σταθερή παράμετρο σε όλη τη διάρκεια του αγώνα των ελλήνων για απελευθέρωση και συχνά προκάλεσε αποσταθεροποίηση. Η παρουσία των ξένων στην ελληνική πρωτεύουσα ήταν μόνιμη και διαρκής. Μετατράπηκαν σε ρυθμιστές των ελληνικών πραγμά-των, μηχανορραφούσαν, προστάτευαν ελληνικές φατρίες, δια-μόρφωναν κυβερνήσεις, αντιδρούσαν στην ελληνική εξωτερική πολιτική. Οι σημαντικότερες αποφάσεις που καθόριζαν την τύχη του ελληνικού κράτους ήταν αντικείμενο συζητήσεων και συνεν-νοήσεων ανάμεσα στις Μεγάλες Δυνάμεις, ερήμην των Ελλήνων.

Ανταγωνιστικές μεταξύ τους οι Δυνάμεις, καθιέρωσαν ένα ιδιότυπο καθεστώς ξένης κυριαρχίας για την Ελλάδα, που την ασκούσαν και οι τρεις συλλογικά, εξωραΐζοντας την με τον τίτλο «με την εγγύηση των τριών Δυνάμεων». Οι έλληνες πολιτικοί ηγέτες, τα κόμματα και γενικά οι εκπρόσωποι της εξουσίας, τις ακολουθούσαν σε αυτό το παιχνίδι, επιζητώντας την ανάμειξη των ξένων για λόγους κομματικούς και σε αρκετές περιπτώσεις προσωπικούς.

Η επισφαλής δημοσιονομική κατάσταση του νέου κράτους, καθώς και τα χρέη προς άλλες χώρες, προκαλούσαν με τη σειρά τους, την ξένη παρέμβαση. Η ανάγκη χρηματοδότησης της επα-νάστασης αντιμετωπίστηκε με τη σύναψη δανείων, που χορη-γούνταν με την εγγύηση των τριών Δυνάμεων. Αυτές επέβαλαν τους όρους τους και άσκησαν οικονομικό έλεγχο για την εξυπηρέ-τηση των συμφερόντων των ξένων δανειστών.

Για το πρώτο δάνειο (1824), ως δανειοδότρια χώρα επιλέχθηκε η Αγγλία, γιατί το πλεονάζον της κεφάλαιο σε συνδυασμό με την ανάπτυξη του φιλελληνισμού, θεωρήθηκαν ευνοϊκές προϋπο-θέσεις. Με αυτό, χορηγήθηκε στην Ελλάδα το θεωρητικό ποσό των 800.000 λιρών, με εγγύηση την εθνική περιουσία: Τα έσοδα του κράτους προορίζονται για την αποπληρωμή των τόκων, ενώ την αποπληρωμή του κεφαλαίου εγγυώνται τα εθνικά κτήματα.

Αν και υπάρχει η αντίληψη ότι ληστεύτηκε η αγγλική περιου-σία, στην πραγματικότητα έφτασε στη χώρα το ελάχιστο έναντι του ονομαστικού ποσού. Μέρος του, ενεργοποίησε την εμφύλια διαμάχη και χρησιμοποιήθηκε από αυτήν. Κερδισμένη βγήκε η αγγλική πολιτική, αφού με τα χρήματα του δανείου εδραίωσε την επιρροή της αγγλικής παράταξης στον ελλαδικό χώρο.

Και το δεύτερο δάνειο (1825) το διαχειρίστηκε όπως ακριβώς ήθελε ο αγγλικός παράγοντας, αγνοώντας τους έλληνες. Αντί να σταλούν χρήματα ή πολεμικό υλικό για την ενίσχυση της επανά-στασης που διέτρεχε θανάσιμο κίνδυνο, παραγγέλθηκαν ατμοκί-νητα πλοία σε αγγλικά ναυπηγεία, φρεγάτες στις ΗΠΑ, μισθώ-θηκαν ξένοι στρατιωτικοί, ενώ οι ελληνικές ομολογίες παίχθηκαν στο αγγλικό χρηματιστήριο. Ήταν μια πραγματική ληστεία και η αισχροκέρδεια με την οποία αντιμετωπίστηκε (492.220 λίρες στερλίνες παίχθηκαν στο χρηματιστήριο και μόνο 232.558 λίρες στερλίνες έφθασαν στην Ελλάδα), πήρε διαστάσεις σκανδάλου ακόμα και στον αγγλικό τύπο. Στην καταματωμένη χώρα έγινε καθυστερημένη και ανεπαρκής αποστολή κανονιών. Από τα 6 πλοία, ήλθαν 3 και από αυτά μόνο η Καρτερία πρόλαβε να πάρει μέρος στον αγώνα. Από τις φρεγάτες, η μία πουλήθηκε για την εξαγορά της άλλης, που στάλθηκε τελικά στη χώρα μετά από παρέμβαση του ίδιου του προέδρου των ΗΠΑ. Και τα δύο δάνεια, από παράγοντες ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους, μετατρά-πηκαν σε μέσο εξάρτησης του, και όπως υποστηρίζεται από τους περισσότερους ιστορικούς, μαζί με το δάνειο του 1832, οδήγησαν στην χρεοκοπία, το 1843, του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.

Ι. Πετρόπουλος- Αικ. Κουμαριανού, Η θεμελίωση του ελληνικού κράτους. Οθωνική περίοδος 1833-1843, εκδόσεις Παπαζήσης, Αθήνα 1982

Aλ. Δεσποτόπουλος - Τ. Λιγνάδης, Η οικονομία, στο Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΒ΄, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1975

Μ.Π.

Εκ των προτέρων ζητώ συγγνώμη από όλους τους θεωρητικούς επιστήμονες, δηλώνοντας πως η επιστήμη και ο πολιτισμός

είναι ενιαίοι και η διάκριση εδώ γίνεται μόνον για συμβολικούς λόγους. Και αφού απενοχοποιήθηκα, ορίστε.Όταν ένας μηχανικός πρέπει να μελετήσει μία γέφυρα, ένα εργο-στάσιο και ό,τι άλλο του ανατεθεί, αναλύει το έργο, βλέπει τις ιδι-ομορφίες του και προχωράει στη λύση του ή δηλώνει πως αυτό το έργο, με τις υπάρχουσες γνώσεις στις υπάρχουσες συνθήκες, δεν έχει λύση. Έτσι, αν πρέπει οπωσδήποτε να βρει λύση, αλλάζει τις συνθήκες: αλλάζει τη χάραξη του δρόμου, για παράδειγμα, γιατί αν κρατήσει την επιθυμητή, δρόμος δεν θα υπάρξει. Αυτή είναι και η βάση των θετικών επιστημών. Πρώτα λύνεται το συγκεκριμένο πρόβλημα, και μετά η λύση θεωρητικοποιείται εφόσον μπορεί να λύσει και άλλα προβλήματα με περίπου ίδια δεδομένα.Η κρίση βέβαια δεν είναι κατασκευαστικό πρόβλημα. Είναι δομικό να πω; Συστημικό να πω; Πολιτικό; Κοινωνικό; Οικονομικό; Δεν ξέρω. Όμως πρέπει να αντιμετωπισθεί. Η αντιμετώπισή της βέβαια είναι διαφορετική για τον καθένα γιατί εξαρτάται από το ποιο αποτέλεσμα θεωρεί ευνοϊκότερο για τον εαυτό του, και με βάση αυτό προσπαθεί να βρει λύση. Εδώ λοιπόν γίνεται και η διάκριση με τις θεωρητικές επιστήμες. Γιατί πλέον δεν υπάρχει μόνο μία λύση, υπάρχουν πολλές λύσεις. Άλλη για τους νέους, άλλη για τους συνταξιούχους, άλλη για τους επενδυτές, άλλη για τους δανειστές αλλά κυρίως άλλη για τους αδύνατους, τους μετανάστες, τους ερ-γαζόμενους, τους φτωχούς. Δυστυχώς όμως στο πλαίσιο των θεω-ρητικών επιστημών, όλοι, καπιταλιστές και εργάτες, εργοδότες και υπάλληλοι, πλούσιοι και φτωχοί, δημιουργούν μία θεωρία, ο καθέ-νας τη δική του, σύμφωνα με τη δική του ανάγκη, και είναι βέβαιος πως η θεωρία αυτή θα δώσει λύση στην κρίση. Οι θεωρίες όμως αυτές είναι διαμετρικά αντίθετες. Οι πιο ισχυροί βέβαια εγκαθι-στούν τη δική τους θεωρία, που τώρα δυστυχώς συμβαίνει να είναι η κατάλυση κάθε έννοιας κράτους και ο άκρατος φιλελευθερισμός ,που έχει πάρει και τη χειρότερη μορφή του μονεταρισμού.Τα δεδομένα όμως σήμερα είναι πραγματικά και δεν υπακούουν σε καμία θεωρία. Οι άνθρωποι ζουν περισσότερο, η τεχνολογία, από

μόνη της μειώνει τις θέσεις εργασίας, η άνιση κατανο-μή των πόρων δημιουργεί μεγάλα κύματα μετανάστευ-σης κλπ. Αλλά οι θεωρίες απ’ όπου κι αν προέρχονται, παραμένουν οι ίδιες. Όμως ούτε οι άνθρωποι πρέπει να συνεχίσουν να πεθαίνουν στα εβδομήντα, ούτε τα κτήρια πρέπει να γίνονται με τα χέρια, για να βρει το

πρόβλημα τη λύση του. Και βεβαίως οι άνθρωποι πρέπει να ζουν ανθρώπινα. Όλοι οι άνθρωποι πλέον. Τι θα έκανε λοιπόν ένας θετικός επιστήμονας διαφορετικό από τον θεωρητικό; Θα μπορούσα να γράψω πολλά. Θα πω όμως ένα. Θα έπαιρνε την τύχη στα χέρια του, και με σημείο αναφοράς τον άνθρωπο, θα άρχιζε να παίρνει πρωτοβουλίες πρώτα στη μικρή κλίμακα της γειτονιάς του, μετά στην συνοικία του και μετά στον Δήμο. Θα αναλάμβανε την παιδεία των παιδιών, την καθαριότητα, την βοήθεια σε όσους την χρειάζονται. Δεν θα περίμενε, όπως σε προηγούμενα χρόνια, το καλό ή το κακό κράτος να λύσει τα προ-βλήματά του.Θα καθόταν λοιπόν σε ένα τραπέζι με τον γείτονα και δεν θα σηκω-νόταν αν δεν συμφωνούσαν στις ενέργειες που έπρεπε να κάνουν και στην Δράση για να αρχίσει σιγά σιγά να ανατέλλει ο Ήλιος. Όχι βέβαια του ΠΑΣΟΚ.

ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ…

Του Σάμη Γαβριηλίδη

Δράση για μια Άλλη Πόλη - Ιανουάριος 2014

πόλη-πολίτες δημοτικό συμβούλιο δράση-αντίδραση-απόδραση φάκελλος ενημέρωση χημικές αντιδράσεις διαδράσειςΤη

ς Α

θηνά

ς Κ

ρικέ

λα