wwwwww..ppyyxxiiddaa..ggrr

ΦΥΛΛΟ 111111XANIA

ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

) (

ΓΓιιαα ττοο σσωωµµααττίίδδιιοο ττοουυ ΘΘεεοούύ

Oι άνθρωποι τρελαίνονται να δίνουνγοητευτικά, µυστηριώδη ή εξωτικάονόµατα σε θεωρίες που δεν γνωρί-

ζουν καλά ή που δεν µπορούν να τις κατα-λάβουν εύκολά λόγω των αυξηµένωνγνωστικών τους απαιτήσεων. Για παρά-δειγµα, ο πρόσφατος ντόρος µε «το σωµα-τίδιο του Θεού», το νόηµα του οποίου είναιδύσκολο να κατανοήσουµε εµείς οι αδαείς,προέρχεται κυρίως από το βαρυσήµαντο τουονόµατός του αλλά και από τη δηµοσιότηταπου έχει δοθεί στο όλο πείραµα του CERN.∆εν υποτιµούµε τους εαυτούς µας ότανλέµε ότι πραγµατικά λίγοι κατανοούµε αυτόπου συµβαίνει σε αυτό το πείραµα. Βλέπον-τάς το όµως από µια άλλη σκοπιά, θα µπο-ρούσαµε να πούµε ότι η ανακοίνωση πουβγήκε από την οµάδα του CERN και που µιλάανίχνευση ενός σωµατιδίου που φέρεται ναέχει τις απαιτούµενες ιδιότητες του Μποζό-νιου του Higgs (κατά κόσµον «σωµατιδίουτου Θεού») συνάδει µε τις απαιτήσεις καιτις ανάγκες του κόσµου να ακούσει µια καλήείδηση για κάτι που σχετίζεται µε τον Θεό.Έτσι κι αλλιώς τα πράγµατα στον σπαρασ-σόµενο από ταραχές όλων των ειδών πλα-νήτη µας πάνε «κατά διαόλου» οπότε και µιατέτοια είδηση εµπεριέχει κατιτίς το … χαρ-µόσυνο. Ας µην έχουµε αυταπάτες, είναιθέµα των κοινωνιών για να αλλάξουν τηντροπή προς το καλύτερο και όσα σωµατίδια«του Θεού» και «των δυνάµεων του Καλού»και να βρούµε είναι απλές παρηγοριές πουκρατάνε λίγο στις ζοφερές ηµέρες µας. Μαςχρειάζεται το σωµατίδιο της συνειδησιακήςέγερσης το οποίο ενυπάρχει µέσα µας αλλάείναι εν υπνώσει ακόµη…

Μ.Φ.

ΠΠεερρίί εεµµφφυυλλιιοοπποολλεεµµιικκώώνν κκαατταασσττάάσσεεωωνν

Συµπτώµατα εµφυλίου στη χώρα; Πριναπό ένα χρόνο συζητούσαµε µε τους(τυχερούς – εφησυχασµένους) αν-

θρώπους που ζουν στην επαρχία για τα έν-τονα συµπτώµατα εµφυλίου πουαναπτύσσονται στη χώρα. Όπως έχουµε ξα-ναγράψει από αυτές τις στήλες µου φαινό-ταν αρχικά ότι οι περισσότεροι συµπολίτεςµου είτε δεν ξέρουν είτε δεν θέλουν να µά-θουν και να συνειδητοποιήσουν τη σοβαρό-τητα του πράγµατος. Ας υποθέσουµε ότιβάζουµε στην άκρη (λέµε τώρα…) το οικο-νοµικό και κρατάµε το ζήτηµα των εµφυλιο-πολεµικών πρακτικών. Είναι κάτι πουξεκίνησε τώρα; Είναι κάτι που λαµβάνεισάρκα και οστά µε τη τακτική της Αστυνο-µίας να δέρνει και να συλλαµβάνει αδιακρί-τως όποιον αντιστέκεται ακόµη και αν είναιφίλος, γείτονας, αδερφός, γονιός, παιδί;.Μήπως υλοποιείται µε την τακτική της Χρυ-

σής Αυγής που περιφέρεται µε ΤάγµαταΕφόδου διατρανώνοντας παντί τρόπω τιςαπειλές της ενάντια σε αλλοδαπούς, Εβραί-ους, οµοφυλόφιλους, αριστερούς και αναρ-χικούς και γενικά µε όποιον δεν συµφωνείµαζί της; Όχι, ο εµφύλιος υπάρχει εδώ καιδεκαετίες στη χώρα και παίρνει διαφορετι-κές µορφές µόνο που τώρα είναι οι πιο επι-κίνδυνες. Και το λέµε αυτό διότι αν λάβεικανείς υπόψη του το γεγονός ότι µια πολυ-πληθής οµάδα επιτήδειων λυµαίνεται εδώκαι χρόνια το δηµόσιο χρήµα (το δικό µαςδηλαδή), τη δηµόσια περιουσία ατιµωρητί(πάλι τη δική µας), και αν συνυπολογίσει τιςκοινωνικές συνέπειες (1300 απόπειρες αυ-τοκτονίας το τελευταίο 6µηνο) 2 - 3 αυτό-χειρες καθηµερινά στη χώρα, χιλιάδεςεµφράγµατα και εγκεφαλικά να οι συνέπειεςτου εµφύλιου πολέµου. Και οι µέχρι τώρακατέχοντες έχουν ως δυνάµει συµµάχουςτους το δηµιούργηµα τους, τη Χρυσή Αυγήπου θα επιβάλλει δια ροπάλου, όπως ηΑστυνοµία, τον Νόµο και την Τάξη. Ναι, ανά-µεσα στα άλλα έχουµε και εµφύλιο πόλεµοσε µια µορφή πέρα από την κλασσική. Έτσιλοιπόν, δεν ξέρουµε ακόµα µε απόλυτη σι-γουριά για το αν υπάρχουν τα σωµατίδια τουΘεού, είναι όµως σίγουρο πως υπάρχουντουλάχιστον τα σωµατίδια του ∆ιαβόλου.

Α.Π.

““HHoott DDoocc””:: ΠΠεερριιοοδδιικκόό ααπποοκκααλλύύψψεεωωνν

Η«Πυξίδα» δεν είναι από εκείνα τα έν-τυπα που κάνει διαφήµιση µέσω τωνκειµένων των της και των άρθρων

της. Σχολιάζει, αναδεικνύει, καρφώνει, στη-λιτεύει, προτείνει… Όταν τύχει να αναπα-ράγει κείµενα τρίτων αναφέρει πάντα τηνπηγή. Πιστεύουµε πως είναι άξιο λόγου ένα

περιοδικό που κυκλοφορεί εδω και 2 σχε-δόν µήνες και που οι αποκαλύψεις του είναιόχι µόνο ενδιαφέρουσες και τεκµηριωµένεςαλλά αγγίζουν τα όρια της πρόκλησης, µετην καλή έννοια. Πρόκειται για το “Hot Doc”που εκδίδεται από των Κώστα Βαξεβάνη µετην επιµέλεια της οµάδας συνεργατών τουστο «Κουτί της Πανδώρας». Το «Hot Doc»προβαίνει αυτό το διάστηµα σε µια σειράνέων εξωφρενικών αποκαλύψεων για ταέργα και τις ηµέρες του κοινωνικοπολιτικούκαταστηµένου που κατείχε και εξακολουθείνα κατέχει την εξουσία. Ο κύριος άξοναςτων αποκαλύψεων µε στοιχεία έχει να κάνειµε την άµεση διασύνδεση πολιτικών και οι-κονοµικών παραγόντων µε τις Τράπεζες πουέχουν κυρίως τη εξουσία αφού αυτοί κόβουνκαι το χρήµα. Αυτό το πλέγµα πολιτογραφή-θηκε µε αθώο τρόπο στη χώρα µας ως «δια-πλεκόµενα συµφέροντα». Το ζήτηµα είναιότι ενώ µέχρι τώρα έχουν γίνει αποκαλύψειςγια τις σχέσεις της ηγεσίας των µεγάλωνκοµµάτων (κυρίως του ΠΑΣΟΚ) µε διάφο-ρους επιτήδειους που λυµαίνονται εδώ καιπολλά χρόνια το δηµόσιο χρήµα, κανέναςδεν ασχολείται στα σοβαρά µε αυτές τις κα-ταγγελίες και κυρίως δεν διαψεύδονται.Παρά τα απανωτά Μνηµόνια και τους Εφαρ-µοστικούς αποκαλύπτεται ότι ακόµα υπάρ-χουν άνθρωποι σε δηµόσιες θέσεις (όπωςπ.χ. στον ΟΠΑΠ) που οι µηνιαίες απολαβέςτους ξεπερνούν τα 10 χιλιάδες ευρώ. Μάλι-στα αποκαλύπτεται ότι κάποιοι από αυτούςσυµµετείχαν στο µεγάλο πανηγύρι που ανέ-δειξε την … Ελληνική λεβεντιά και που ονο-µάστηκε «Ολυµπιακοί Αγώνες 2004».Αναρωτιόµαστε αν αυτές οι καταγγελίεςµέσω των συγκεκριµένων δηµοσιευµάτωνθα πιάσουν τόπο αφού διαβάζοντάς τις θαπρέπει να επέµβουν άµεσα οι εισαγγελείς.Είναι ένα θέµα βέβαια, το µέχρι πού µπο-ρούν και αυτοί να φτάσουν…

Α.Π.

22ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:...κυκλoφoρoύµε

τη 3η βδoµάδα κάθε µήνα,σε 3000 αντίτυπα και µπoρείτε να µας

βρείτε στα παρακάτω σηµεία:

Βιβλιoπωλεία:ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕ∆ΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:∆ΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,Καταστήµατα ∆ίσκων:

LA. SI. DO.,Σινεµά:

Palace, ΚΗΠΟΣΚαφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ,E∆EM,

ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ,

∆ΥO ΛOΥΞ,ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ,

ΜΑΧΑΛΑΣ,ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:DV PLANET,

PLAY, MOVIE FORUM,

VIPS (∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),VIDEO BEST, VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗ∆ΩΝ)Άλλα σηµεία:

∆ΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,ΕΙΣO∆OΣ Αντιπεριφέρειας Χανίων,

ΕΙΣO∆OΣ ∆ΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),ΑΝΕΚ LINES,

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο),ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), Ω∆ΕΙO,ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ,

SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ),

NEW STANDΣτο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

ΠΥΞΙ∆ΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ

ΤOΥΣ ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

Ι∆ΙOΚΤΗΣΙΑ:ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡ∆OΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»ΚΩ∆ΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚ∆OΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚ∆OΣΗΣΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙ∆Α» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364e-mail: info@pyxida.gr

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΜ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣKΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ

ΜΙΧΑΗΛ ∆ΑΡΜΑΡΑΚΗΣΣΙΣΣΥ ∆ΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ∆ΗΜOΣ ΚΕΡ∆ΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙ∆ΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙ∆ΗΣ ΚΟΝΙ∆ΗΣMYPTΩ KONTOMΙTAKHΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣNIKOΣ MANOYΣEΛHΣΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

σκίτσα: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣBAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ

ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡO∆ΑΣΚΑΛΑΚΗΣΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥ∆ΑΚΗΣΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙ∆ΩΝΗΣ

ΣKITΣA - ΣΧΕ∆ΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ.

6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙ∆ΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙ∆Η

Η πυξίδα πρoσφέρεται µε αντίτιµo τη διάδoση και τη συµµετoχή

Η ΕΚ∆ΟΣΗ ΜΑΣΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 201233

ΑΑυυττόό ττοο κκααλλοοκκααίίρριι θθαα εείίννααιι ααππόό ααυυττάάπποουυ θθαα µµεείίννοουυνν σσττηηνν ιισσττοορρίίαα κκααθθώώςςκκοουυββααλλάά ππόόννοο ββααρρύύ.. ΠΠρροοσσωωππιικκάά κκααιι κκοοιι--ννωωννιικκάά ααδδιιέέξξοοδδαα..ΜΜιιαα κκοοιιννωωννίίαα πποουυ σσττεεννάάζζεειι κκααιι ππρροοσσππαα--θθεείί νναα ααννττιισσττέέκκεεττααιι σσττοο ααδδιιέέξξοοδδοο ττηηςςυυπποοττααγγήήςς……ΜΜιιαα κκοοιιννωωννίίαα πποουυ θθέέλλεειι ττοο όόρρααµµαα……ΜΜιιαα κκοοιιννωωννίίαα πποουυ φφααίίννεεττααιι νναα έέχχεειι δδοουυ--λλεειιάά πποολλλλήή……ΓΓιιαα ττηηνν εελλππίίδδαα……ΑΑςς δδρράάσσοουυµµεε λλοοιιππόόνν ααλλλληηλλέέγγγγυυαα γγιιαα ννααέέχχοουυµµεε εελλππίίδδαα……ΚΚααλλόό κκααλλοοκκααίίρριι

ΜΜέέσσαα σσττιιςς θθααλλαασσσσιιννέέςς σσππηηλλιιέέςςυυππάάρρχχεειι µµιιαα δδίίψψαα υυππάάρρχχεειι µµιιαα ααγγάάππηηυυππάάρρχχεειι µµιιαα έέκκσστταασσηη,,όόλλαα σσκκλληηρράά σσαανν τταα κκοοχχύύλλιιααµµπποορρεείίςς νναα τταα κκρρααττήήσσεειιςς σσττηηνν ππααλλάάµµηησσοουυ

ΜΜέέσσαα σσττιιςς θθααλλαασσσσιιννέέςς σσππηηλλιιέέςςµµέέρρεεςς οολλόόκκλληηρρεεςς σσεε κκοοίίττααζζαα σστταα µµάάττιιαακκααιι δδεε σσεε γγννώώρριιζζαα µµήήττεε µµεε γγννώώρριιζζεεςς..

ΓΓιιώώρργγοουυ ΣΣεεφφέέρρηη ««ΜΜέέσσαα σσττιιςς θθααλλαασσσσιιννέέςς σσππηηλλιιέέςς»»..

Γράφειo Mατθαίoς

ΦραντζεσκάκηςΟι ΗΠΑ ενηµέρωσαν την Ελλάδα, ότι πιθανότατα θα κάνουνχρήση των αεροναυτικών διευκολύνσεων της βάσης τους στηνΣούδα κατά την διάρκεια των επόµενων εβδοµάδων, σε ότι

αφορά την «ανθρωπιστική κρίση στην Συρία».Η ενηµέρωση έγινε σε υπηρεσιακό επίπεδο και αναµένεται νακατατεθεί το επίσηµο, τυπικό αίτηµα προς την Αθήνα σε µία σαφήένδειξη ότι οδεύουµε προς έναρξη επιχειρήσεων στην ΑνατολικήΜεσόγειο.Βέβαια τα πράγµατα δεν είναι τόσο «απλά» όπως ήταν στηνπερίπτωση της Λιβύης, αφού δεν υπάρχει απόφαση του ΣυµβουλίουΑσφαλείας του ΟΗΕ που να δίνει άλλοθι στην ελληνική πλευρά ναεγκρίνει την χρήση της βάσης. Και αυτό είναι το τυπικό κώλυµα τηςυπόθεσης. Το ουσιαστικό πρόβληµα είναι ότι για πρώτη φορά ηΕλλάδα θα έλθει µετωπικά αντιµέτωπη µε τα ρωσικά συµφέροντακαι χωρίς µάλιστα να έχει να κερδίσει κάτι το ουσιαστικό από αυτήτην κόντρα, µάλλον το αντίθετο.∆ηλαδή θα βρεθεί στην µέση σε µία αναµέτρηση για την οποία όλοςο πλανήτης κρατά ήδη την ανάσα του.Αν η Μόσχα, αποφασίσει «να τραβήξει το σχοινί» που όπως φαίνεταιαυτό θα συµβεί, τότε είναι πιθανόν η Αθήνα να βρεθεί στην εξαιρετικάδυσάρεστη θέση να δίνει έγκριση σε ΝΑΤΟϊκά µαχητικά ναχρησιµοποιούν την βάση της Σούδας για να κτυπούν στόχους ρωσικούσυµφέροντος στην Συρία!Πρόκειται για µία επανάληψη του σκηνικού του 2003 όταν οι ΗΠΑαποφάσισαν να επιτεθούν στο Ιράκ, χωρίς την ύπαρξη προγενέστερης

απόφασης του Συµβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οπότε είχε τεθείεπιτακτικά θέµα νοµιµοποίησης της χρήσης της βάσης της Σούδας.Τότε η κυβέρνηση Σηµίτη είχε εγκρίνει την χρήση της βάσης, αλλάτότε δεν υπήρχε ενεργός εµπλοκή της Ρωσίας. Ποιος ναδιαµαρτυρηθεί το 2003; Ο Σαντάµ Χουσεΐν;Τώρα τα πράγµατα θα είναι πολύ πιο περιπεπλεγµένα απόστρατηγικής άποψης: Θα δοθεί έγκριση σε ΝΑΤΟϊκά µέσα,αεροσκάφη και πλοία να χρησιµοποιήσουν την ελληνική βάση στοπλευρό της … Τουρκίας και σε βάρος των συµφερόντων τηςοµόδοξης Ρωσίας;Αλλά και σε βάρος της ύπαρξης, περίπου 2,5 εκατ. Ελληνοθρόδοξωνκαι καθολικών Χριστιανών, τους οποίους είναι κάτι παραπάνω απόβέβαιο ότι «θα περάσουν µε µαχαίρι» οι φανατικοί ισλαµιστές πουχρησιµοποιούνται από τους δυτικούς για να εκδιώξουν το καθεστώςκαι να ελέγξουν την Συρία;Πάντως ήδη την εβδοµάδα των εκλογών (13 Ιουνίου) άρχισαν νακαταπλέουν στην Σούδα «τα πρώτα βιολιά» του αµερικανικού Σόλου,όπως το Los Angeles-class επιθετικό υποβρύχιο USS Annapolis (SSN760) στο πλαίσιο ανάπτυξής του στον 6ο Στόλο.Εξαιρετικά δύσκολη η απόφαση, αλλά φαίνεται ότι έχει ήδη ληφθεί:Η βάση της Σούδας θα παραχωρηθεί για επιχειρησιακή χρήση αµέσωςµόλις ζητηθεί αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πηγές της κυβέρνησηςκαι του υπουργείου Εξωτερικών.

ΠΠΗΗΓΓΗΗ:: ddeeffeenncceeeett..ggrrΕΕππιιµµέέλλεειιαα :: ΜΜ..ΦΦ..

ΚΚααλλόό ττααξξίίδδιι ΣΣττέέλλιιοο

Eνας καλός φίλος δεν είναι κοντά µαςπλέον. Ο Στέλιος Γιακουµάκης έφυγεγια το µεγάλο ταξίδι αφήνοντας µας µε

τις αναµνήσεις σπουδαίων στιγµών…Ο Στέλιος, µεταξύ άλλων, εµπιστεύθηκεστην Πυξίδα µοναδικά κείµενα του αλλά καιτην έκδοση του βιβλίου του «Η Μουσική τηςΕπαρχίας Κισάµου». Κυρίως όµως µας τί-µησε µε την φιλία του. Καλό ταξίδι Στέλιο…

Υ.γ. Σε µια συνέντευξη του στην Πυξίδα (01-2003) για το πάθος του, την µουσική µας ση-µείωνε:

«…Στην ενασχόλησή µου αυτή ( την συλλογήδίσκων και cd µουσικής) µε ώθησε αυτό πουλέµε πάθος. Το πάθος αυτό είναι σπίθα στηναρχή, γίνεται φλόγα αργότερα και καταλή-γει σε πυρκαϊα. Ο άνθρωπος φλέγεται µιαζωή από το ιερό και άγιο αυτό πάθος. Η εί-σοδος στη µουσική δεν έχει έξοδο. Η σπί-θα του πάθους µου άναψε από τις δοξαριέςτου Κουτελοκωστή από τα Καρφιανά πρώ-τα, µετά από το µαγικό βιολί του γιού του Μι-χάλη, από τις µπενιές στο λαγούτο του Μα-νώλη του Καρτεώνη, και του Γιώργη Κου-τσουρέλη, από το βιολί του Ναύτη, γενικάαπό το παίξιµο των µεγάλων αναστηµάτωντης κρητικής µουσικής στην περιφέρειά µας.Η περίοδος 1941-1955 στη ∆υτική Κίσαµοήταν κάτι το µοναδικό και ανεπανάληπτο. Στα

πανηγύρια και τις χαρές βιολί και λαγούτοέφθαναν στιγµές - στιγµές σε τέτοια κο-ρύφωση που ωθούσε τους ανθρώπους σεδιονυσιασµό. Τότε τα κοπέλια γίνονταν άν-τρες, γυναίκες και κοπελιές ελευθερώ-νονταν από µοίρα και καταπίεση, όλοι οδη-γούµασταν σε µεθύσι ελευθερίας. Στη συ-νέχεια µπήκα και στους άλλους χώρους τηςµουσικής, τα πράγµατα έγιναν πλούτοςκαι ποιότητα, γνώση και µεγαλείο. Η ιστο-ρία αυτή δεν τελειώνει ποτέ. Η µουσική εί-ναι µαγεία, είναι ονειρικός κόσµος, είναι οκαταλύτης της άλλης όψης του κόσµου, αυ-τής που µας βασανίζει, αυτής που µας σκο-τώνει…»

ΜΜ..ΦΦ..

Τη βάση της Σούδας θέλουν οι ΗΠΑ για τις «επιχειρήσεις» στη Συρία

Το αισιόδοξο είναι πως αυτή η αποτυ-χία –ιδίως µία διάλυση του ευρώ- θαείναι καταστροφή για όλους, συµπε-

ριλαµβανοµένων και των Γερµανών, και ότιαυτό το ενδεχόµενο θα ωθήσει του ευρω-παίους ηγέτες να κάνουν ο,τι χρειάζεταιγια να αποφευχθεί αυτό το τέλος.

Ελπίζω αυτή η σκέψη να επαληθευ-τεί. Αλλά κάθεφορά σκέφτοµαιτον Norman An-gell. Ποιος είναιαυτός;

Το 1910 οAngell δηµοσίευσε ένα διάσηµο βιβλίο µετίτλο «The Great Illusion» (Μεγάλες Ψευ-δαισθήσεις) υποστηρίζοντας ότι ο πόλεµοςδεν έχει πια κανένα νόηµα να γίνεται. Τοεµπόριο και η βιοµηχανία, τόνισε, και όχι ηεκµετάλλευση και η υποτέλεια των λαών,είναι τα κλειδιά για τον πλούτο των χωρών,έτσι δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνειπόλεµος, πόσο µάλλον όταν χρειάζονταιτεράστια δαπάνες για τις στρατιωτικέςεπιχειρήσεις.

Επιπλέον, υποστήριζε πως η ανθρω-πότητα άρχισε να κατανοεί αυτήν τηνπραγµατικότητα και πως «τα πάθη του πα-τριωτισµού» βρίσκονται σε πτώση. ∆ενείπε ποτέ ακριβώς ότι δεν θα υπάρξουνξανά µεγάλοι πόλεµοι, αλλά αυτήν την εν-τύπωση έδινε.

Τη συνέχεια της ιστορίας όλοι την

γνωρίζουµε. Το θέµα είναι πως η προ-οπτική µίας καταστροφής, δεν έχει σηµα-σία πόσο προφανής είναι, δεν είναι αρκετήγια να ενεργοποιηθούν τα έθνη και αναλά-βουν πρωτοβουλίες ώστε να την αποφύ-γουν.

Κάτι που µε επαναφέρει στην εξαιρε-τικά δεινή οικονοµική κατάσταση της Ευ-ρώπης.

Είναι σοκαριστικό, ακόµα και για όσουςαπό εµάς παρακολουθούµε την εξέλιξητης ιστορίας, να συνειδητοποιούµε ότιέχουν περάσει περισσότερα από δύο χρό-νια από τη στιγµή που οι Ευρωπαίοι ηγέτεςδεσµεύτηκαν για τη σηµερινή οικονοµικήστρατηγική τους, µία στρατηγική που βασί-ζεται στην αντίληψη ότι η λιτότητα και η«εσωτερική υποτίµηση» (ουσιαστικά µεί-ωση µισθών) θα έλυνε τα προβλήµατα τωνκρατών που έχουν χρέη.

Όλο αυτό το διάστηµα αυτή η στρατη-γική δεν είχε καµία επιτυχία. Οι πιο φανα-τικοί υποστηρικτές αυτής της στρατηγικήςεπικαλούνται ένα ζευγάρι µικρών χωρώντης Βαλτικής που ανέκαµψαν µερικώςαπό την τραγική ύφεσή τους, αλλά εξακο-λουθούν να είναι πολύ φτωχότερες συγ-κριτικά µε την κατάστασή τους πριν απότην κρίση.

Εν τω µεταξύ η κρίση του ευρώ έχεικάνει «µετάσταση», εξαπλώνεται από τηνΕλλάδα προς τις µεγαλύτερες οικονοµίεςτης Ισπανίας και της Ιταλίας, ενώ την ίδια

στιγµή ολόκληρη η Ευρώπη, στο σύνολότης, διολισθαίνει στην ύφεση. Ωστόσο οιπολιτικές που προέρχονται από το Βερο-λίνο και τη Φρανκφούρτη, δεν λένε να αλ-λάξουν.

Θα µου πείτε πως στη Σύνοδο Κορυ-φής την περασµένη εβδοµάδα έγιναν κά-ποιες κινήσεις. Ναι έγιναν απαντάω. ΗΓερµανία έδωσε λίγο έδαφος, συµφωνών-τας σε καλύτερες συνθήκες δανεισµού γιατην Ιταλία και την Ισπανίας (αλλά όχι γιατην αγορά οµολόγων από την ΕυρωπαϊκήΚεντρική Τράπεζα) και σε ένα σχέδιο διά-σωσης των ιδιωτικών τραπεζών που πραγ-µατικά έχει ένα νόηµα (αν και είναιδύσκολο να το πει κανείς αυτό δεδοµένηςτης έλλειψης πληροφοριών για αυτό).Ωστόσο αυτές οι παραχωρήσεις συνεχί-ζουν να είναι λίγες για το επίπεδο τωνπροβληµάτων.

Τι θα πρέπει να γίνει για να σωθεί τοενιαίο ευρωπαϊκό νόµισµα; Η απάντηση,σχεδόν σίγουρα, θα πρέπει να περιλαµβά-νει την αγορά κρατικών οµολόγων από τηνκεντρική τράπεζα, αλλά και το να υπάρξειµία αύξηση του πληθωρισµού. Βέβαια

ακόµα και µε αυτές τις πολιτικές, µεγάλοµέρος της Ευρώπης θα αντιµετωπίσει τοπρόβληµα της ανεργίας για κάποια χρόνια,αλλά τουλάχιστον θα δηµιουργηθεί η προ-οπτική της ανάκαµψης.

Είναι όµως πραγµατικά δύσκολο ναδούµε αυτή την αλλαγή πολιτικής. Μέροςτου προβλήµατος είναι το γεγονός ότι οιΓερµανοί πολιτικοί τα τελευταία δύο χρόνιαέχουν αναλωθεί να λένε στους ψηφοφό-ρους τους κάτι που δεν ισχύει, ότι δηλαδήγια την κρίση ευθύνονται οι ανεύθυνες κυ-βερνήσεις του Ευρωπαϊκού Νότου.

Στην πραγµατικότητα η Ισπανία, πουβρίσκεται τώρα στο επίκεντρο της κρίσης,είχε χαµηλό δηµόσιο χρέος και πλεονά-σµατα παραµονές της οικονοµικής κρίσης.Αν η χώρα αντιµετωπίζει σήµερα αυτά ταπροβλήµατα είναι λόγω της τεράστιας φού-σκας στην αγορά ακινήτων. Μία φούσκαπου οι ευρωπαϊκές τράπεζες, συµπερι-λαµβανόµενων των γερµανικών, βοήθησαννα µεγαλώσει. Τώρα αυτή η ψευδής ανά-λυση του προβλήµατος από τους Γερµα-νούς πολιτικούς εµποδίζει κάθελειτουργική λύση.

Όµως η παραπληροφόρηση των ψη-φοφόρων δεν είναι το µόνο πρόβληµα.Ακόµα και η ελίτ της Ευρώπης αρνείται νααντιµετωπίσει την πραγµατικότητα. ∆ιαβά-ζοντας τις τελευταίες εκθέσεις των Ευρω-παΙκών ιδρυµάτων, των «ειδικών», όπωςαυτή που κυκλοφόρησε την περασµένηεβδοµάδα από την Τράπεζα ∆ιεθνών ∆ια-κανονισµών, αισθάνεσαι ότι βρίσκονται σεένα άλλο σύµπαν, στο οποίο η λιτότητα θαλειτουργήσει µόνο αν ο κάθε πολίτης πι-στέψει σε αυτήν και στο οποίο ο κάθε πο-λίτης µπορεί να µειώσει τις δαπάνες τουςχωρίς την ίδια στιγµή να πέσει σε κατά-θλιψη.

Έτσι θα σωθεί η Ευρώπη; Το διακύ-βευµα είναι πολύ σηµαντικό και οι ηγέτεςτης Ευρώπης σε γενικές γραµµές δεν είναιούτε κακοί ούτε ηλίθιοι. Αλλά το ίδιο θαµπορούσε να πει κάποιος, ανεξάρτητα αντο πίστευε ή όχι, για τους Ευρωπαίουςηγέτες του 1914. Μπορούµε µόνο να ελ-πίζουµε ότι αυτή τη φορά τα πράγµατα θαείναι διαφορετικά.

** ΦΦωωττοογγρρααφφίίαα οο NNoorrmmaann AAnnggeellllΠΠηηγγήή:: NNeeww YYoorrkk TTiimmeess // ttvvxxss

44ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

επιµέλειακειµένου

o MιχάληςNικoλακάκης

ΜΜεεγγάάλληη εευυρρωωππααϊϊκκήή ψψεευυδδααίίσσθθηησσηη,,ττοουυ PPaauull KKrruuggmmaann

ΤΤοουυςς ττεελλεευυττααίίοουυςς µµήήννεεςς έέχχωω δδιιααββάάσσεειι µµίίαα σσεειιρράά ααππόό ααιισσιιόόδδοοξξεεςςεεκκττιιµµήήσσεειιςς γγιιαα ττηηνν ππρροοοοππττιικκήή ττηηςς ΕΕυυρρώώππηηςς.. ΠΠααρρααδδόόξξωωςς,, ωωσσττόόσσοο,,σσεε κκααµµίίαα ααππόό ααυυττέέςς ττιιςς εεκκττιιµµήήσσεειιςς δδεενν ααννααφφέέρρεεττααιι ππωωςς ηη γγεερρµµααννιικκήήφφόόρρµµοουυλλαα ττηηςς ααννάάκκααµµψψηηςς µµέέσσωω ττηηςς ύύφφεεσσηηςς κκααιι ττοουυ ππόόννοουυ δδεενν έέχχεειικκααµµίίαα ππιιθθααννόόττηητταα νναα λλεειιττοουυρργγήήσσεειι..

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 201255

Εν συνεχεία, το χρησιµοποιεί διανθίζονταςτους αθλητικούς του σχολιασµούς, ουρλιά-ζοντας «Παιχταρά µου», «Οµάδα, Οµαδάρα

µου», µέχρι και… «Οµορφάντρα µου». Από κεικαι πέρα, στο επαγγελµατικό πεδίο, µία και µόνηειδικότητα, ένα και µόνο επάγγελµα απολαµβά-νει το προνόµιο αυτό. Ο Έλληνας δεν προσφω-νεί «Μπακάλη µου» δε λέει καν «∆ικηγόρε µου»,ούτε «Μηχανικέ µου», µε ευκολία όµως θα τονακούσουµε να λέει «Γιατρέ µου…». Πέρα από το χιούµορ και τον εξωραϊσµό, το «Για-τρέ µου…» φανερώνει ανέκαθεν την αδυναµίατου Έλληνα σε κείνον που αναλαµβάνει να δια-φυλάξει ή ακόµα περισσότερο να αποκαταστή-σει το πιο ακριβό, το πιο πολύτιµο αγαθό του, τηνΥγεία του, εκείνο που ο ίδιος έχει εναποθέσειµε εµπιστοσύνη στο γιατρό του. Και δεν είναιλίγο, το αντίθετο, είναι το παν! Πολύ συχνά έχειτύχει να συζητάµε για τα προβλήµατα της καθη-µερινότητας, κι όµως δεν είναι σπάνιες οι φορέςπου έχω ακούσει αυτή την πολύ σοφή κουβέντααπό τους πιο παλιούς, οι οποίοι κουνώντας τοκεφάλι τους λένε: «∆υστυχώς, µόνο όταν έχουµεπρόβληµα υγείας στο σπίτι µας, τότε µόνοέχουµε τη δυνατότητα να αποδίδουµε τη σωστήσηµασία στα άλλα προβλήµατά µας…». Χιλιοει-πωµένο µα και χίλιες φορές ξεχασµένο µέσαστην καθηµερινότητα, αλλά σε κάθε περίπτωσηενδεικτικό της σηµασίας που δίνουµε στην υγεία.Ως ασθενής, λαµβάνω φάρµακα σε καθηµερινήβάση κάνοντας δια βίου αντιπηκτική θεραπεία,έχοντας δρασκελίσει εδώ και καµιά δεκαριά χρό-νια εκείνο το περίεργο διαχωριστικό διάζωµαπου ξεχωρίζει τους υγιείς από τους ασθενείς καιανήκοντας στους δεύτερους. Μοιραία, έχω αρ-κετά µεγάλη σχέση µε γιατρούς και φαρµακο-ποιούς – ενίοτε αυτούς της γωνίας – όµως τηνκαλύτερη και αντιπροσωπευτικότερη πληροφό-ρησή µου σε σχέση µε τον τίτλο του άρθρου τηνέχω πάρει από φίλους και γνωστούς ιατρικούςεπισκέπτες, οι οποίοι δεν είχαν αντίρρηση ναµου µιλήσουν παρά τον όρκο τιµής για «οµερτά»,

τον οποίο είχαν δώσει καταλαµβάνοντας την ενλόγω προνοµιούχο θέση. Εργαζόµενοι σε µικρότερες ή µεγαλύτερες φαρ-µακευτικές εταιρείες οι φίλοι µου, είχαν την ευ-καιρία τους ο καθένας να περηφανευτεί για κάτι.Άλλος για το ότι η εταιρεία του ήταν µια από τιςτρεις που παρήγαγε το εµβόλιο της γρίπης κιάλλος για το ότι η δική του δεν έκανε τίποτα άλλοαπό το να παράγει αντίγραφα γνωστών επωνύ-µων φαρµάκων, πουλώντας τα φθηνότερα, αφούη σύνθεση των τελευταίων δεν αποτελούσεπλέον «πατέντα». Εκεί που δεν υπήρχε διαφοράήταν στις παροχές τους. Ακόµα και στην εποχήπου «οι σκύλοι δενόταν µε τα λουκάνικα» έναςεξ αυτών µου έλεγε ότι στις επισκέψεις του στακεντρικά γραφεία της, η εταιρεία δεν ήθελε ταστελέχη της να χρησιµοποιούν το µετρό ή άλλοµέσο µεταφοράς, εκτός του ταξί - για λόγουςπρεστίζ -. Για µισθούς, στόχους, πριµ και άλλεςσυµπληρωµατικές παροχές όπως αυτοκίνητα, κι-νητά, έξοδα παράστασης, γεύµατα, κουπόνιακ.λπ., δεν θα κάνω αναφορά, εξάλλου δε µουείναι επιτρεπτό, µου έχει µείνει εντούτοις η πε-ριγραφή της ετήσιας εορτής µιας από τις εται-ρείες που προσέφερε στο σύνολο των πωλητώντης (!) διακοπές στο Dubai, µε σαφάρι και κατά τηδιάρκεια της ανάλυσης των ετήσιων αποτελε-σµάτων, προσκεκληµένος της ήταν ο Νίκος Γκά-λης µε σκοπό να τους βοηθήσει να εντρυφήσουνπαρακαλώ, στην έννοια του ηγέτη. Ακόµα κι αν ταπαραπάνω φαντάζουν υπερβολικά, ας κρατή-σουµε µικρό καλάθι ακόµα, εξάλλου δε φταίει οεργαζόµενος αν του τα προσφέρουν, ούτε µπο-ρούµε να του ζητήσουµε ευθύνες για το ότι δεµπορούσε να φανταστεί ότι µια τέτοια bell epochκάποτε θα έφτανε σε αδιέξοδο, συγκρουόµενη -κατά κάποιο τρόπο - µε την γενιά των νέο-αστέ-γων.Εκείνο που µου προκαλούσε αλγεινή εντύπωσηήταν οι αναφορές για τους γιατρούς και την επι-λογή των φαρµάκων που συνταγογραφούσαν.Ακόµα κι αν δεχθώ ότι το µεγαλύτερο ποσοστό

ήταν πιστοί στον όρκο του Ιπποκράτη, το τµήµαεκείνων που οι φαρµακευτικές προτάσεις τουςδιαµορφωνόταν κάτω από τη λογική των παρο-χών που λάµβαναν από τους εµπορικούς αντι-προσώπους, µου προκαλούσε φόβο και µε τοµέγεθος και µε την έκτασή του. Μια απίστευτηκατηγοριοποίηση των γιατρών σε µεγάλους καιµικρούς, βάσει τζίρου και πελατείας – Αλφάδεςκαι Βητάδες – σε ακριβούς και φθηνούς, διακρι-τικούς και απροκάλυπτους. Κι εκεί άρχιζε η εµ-ποροπανήγυρις. Πώς θα πάρουν οι «πελάτες»γιατροί τις παροχές που τους είχαν υποσχεθεί,τί είδους µελέτη θα έπρεπε να σκαρφιστούνκάθε φορά για να εµφανίσουν την ιατρική αµοιβήως αντίτιµο συµµετοχής, πώς θα γίνει εφικτό ναεκτοπίσουν την υφιστάµενη εταιρεία για να συ-νεργαστεί η δική τους µε ένα γιατρό, πόσο θαανεβεί το φάρµακό τους µε τη νέα µεταγραφή,πόσο έχει πειράξει κάποιον συγκεκριµένο το ότιδεν χρηµατοδοτήθηκε τότε το ταξίδι του στοπαγκόσµιο συνέδριο, πού θα θελήσει φέτος ναπάει διακοπές;Για τους καηµένους τους ασθενείς, ποτέ σχεδόνδεν άκουγα κουβέντα. Οι γιατροί «πήγαιναν κιερχόταν» ως µεταγραφές από τις φαρµακευτι-κές εταιρείες κάνοντας τους αντιπροσώπους ναπανηγυρίζουν, να βρίζουν, και φυσικά να περνούνένα µεγάλο µέρος της µέρας τους, αναλύονταςτα αποτελέσµατα µέσα από τα software των πω-λήσεών τους για να δουν ποιός λέει αλήθεια καιποιός ψέµατα, εντούτοις το χειρότερο δεν είχεέρθει ακόµα και δεν ήταν το εµπορικό κρεσέντο.Συχνά τους άκουγα να λένε για το πόσο δύσκο-λος ή δύσθυµος ήταν ο γιατρός στο να «εκπαι-δευτεί» στο νέο προτεινόµενο φάρµακο. Τοχειρότερο ήταν αυτό. Συχνά ο γιατρός ενδιαφε-ρόταν περισσότερο για τις οικονοµικές παροχέςπαρά για την απόδοση του φαρµάκου και ο φαρ-µακευτικός αντιπρόσωπος ήταν ο δάσκαλός του!Αυτή η µετατροπή του γιατρού σε ενδιάµεσο –µεταξύ εταιρείας και ασθενή - επ’ αµοιβή παρέ-χοντα φαρµάκων, για τα οποία δεν γνώριζε επα-κριβώς τη σύνθεση, τη δοµή ή και πόσο δόκιµαθα είναι εξατοµικευµένα σε κάθε ασθενή, προ-καλεί το λιγότερο απορία, οργή και θυµό.Μετά από αυτά, πόσο τυχαία µπορεί να είναι ηΕλληνική «εφεύρεση» της εµπορικής ονοµασίαςτου φαρµάκου; Πόσο µπορεί πια να απεγκλωβι-

στεί ο ιατρός από το Μάρκετινγκ εταιριών γι-γάντων όπως η Glaxo, η Pfizer και η Novartis; Τοαποτέλεσµα είναι εκείνο που αποτελεί πλέον τοθέµα των ηµερών. Ο για-τρός αποµακρύνεταιγνωστικά από την δρα-στική ουσία του φαρµά-κου, δηλαδή τηγενεσιουργό αιτία του κιαυτό δυστυχώς µπορεί πλέον κανείς να το δια-πιστώσει, ιδίοις όµµασι. Μοιραία θα ακούσει τις«αλήθειες» του εµπορικού αντιπροσώπου σχε-τικά µε τις ιδιότητες του φαρµάκου και την πλά-στιγγα για την φαρµακευτική επιλογή του θαγείρει πλέον η οικονοµική διευθέτηση και το ανά-λογο κίνητρο που θα δώσει η µία πλευρά στηνάλλη. Στον παραπάνω ανελέητο συντονισµό µε-ταξύ των παροχών και των ζητούµενων, η επι-στήµη δυστυχώς δεν έχει θέση.Για να έχουµε κοινή αντίληψη στο παραπάνω, θαπαραθέσω και πάλι ένα προσωπικό παράδειγµα.Στο πλαίσιο της προσωπικής µου αντιπηκτικήςαγωγής, λαµβάνω καθηµερινά το φάρµακο µε τηνεµπορική ονοµασία Sintrom και κόστος περίπου1,5 Ευρώ το κουτί. Πρόσφατα, στην αγορά εµφα-νίστηκε ένα νέο αντιπηκτικό φάρµακο, µε τιµήκοντά στα 120 Ευρώ! Μια φίλη µου, εργαζόµενησε Ιατρική Επιχείρηση, µε πληροφόρησε ότι οιεκεί αρµόδιοι γιατροί έχουν αντικαταστήσει σεόλους – µα όλους - τους ασθενείς τους που υπό-κεινται σε αντιπηκτική θεραπεία, το παλαιό φάρ-µακο µε το νέο και ακριβό σκεύασµα. Πριν βγάλωτην απόφασή µου και φανώ κακεντρεχής συνάν-τησα τη γιατρό µου και ρώτησα την άποψή τηςγια το νέο φάρµακο. Η απάντησή της ήταν απλήκαι γρήγορη. «Είναι καλό το νέο φάρµακο όµωςδεν έχει καµία σχέση µε την δική σου αντιπηκτικήθεραπεία. Προορίζεται µόνον για όσους ασθε-νείς παρουσιάζουν κολπική µαρµαρυγή». Στηναµέσως επόµενη και λογική ερώτηση γιατί οδη-γούνται εν συνόλω οι ασθενείς στο νέο φάρµακο,η αντίδρασή της ήταν ένα σήκωµα των δύο ώµωνκαι µια παράλληλη χαρακτηριστική γκριµάτσακάµψης των χειλιών.

σσυυννέέχχεειιαα σσττηηνν 88ηη σσεελλίίδδαα

∆ραστική Ουσία, Ιατροφαρµακευτική Εµποροπανήγυρις. Γιατί, Ιατρέ µου;

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*

Κατά τις προσφωνήσεις του ο Έλληνας, µόνο σε λίγες, πραγµατικά ειδικές περιπτώσεις, χρησιµοποιεί το κτητικό«µου». Πρωτίστως, το χρησιµοποιεί ως ευαγγέλιο, όταν έχει ανάγκη κάποιον κι εκεί θα ανακράξει: «Θεέ µου», «Παναγίαµου», «Πάτερ µου», «Μαµά µου», «Αδερφέ µου». ∆ευτερευόντως, το χρησιµοποιεί στις ερωτικές ή σεξουαλικές του ανα-ζητήσεις αναφωνώντας τα: «Αγάπη µου», «Μανάρι µου», «Μωρό µου» ή και «Ζαργάνα µου».

66ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

ΜΜεε µµιιαα σσοουυίίτταα ΜΜππααχχ

ΜΜππααχχ:: Με µουσική του Μπαχ δώροτης φίλης για τις δύσκολες ώρες στοδρόµο για το βαθµολογικό κέντρο πουκάθε χρόνο στοιβάζονται σ’ άχαρα τε-τράδια πανελλαδικών εξετάσεων λα-χτάρες, κρυφές ελπίδες κι όνειρα.Από τ’ ανοιχτό παράθυρο σπρώχνει οαέρας, εκτός από τα λευκά λουλουδά-κια που αιωρούνται λαθραία στις αί-θουσες που σκυµµένοι περνούµεώρες διορθώνοντας, την περιρρέουσασκόνη των ηµερών. ΚΚοοιιννωωννιικκήή ααννοοµµίίαα 11::Η κοινωνική ανο-µία ως συστατικό στοιχείο της ελληνι-κής κοινωνίας προσφέρει προνόµια κιεκδουλεύσεις σε άτοµα που ενώ τ’απολαµβάνουν, κραδαίνουν ως προ-κάλυµµα την αξιοσύνη τους για τηνκατάκτηση αυτών των προνοµίων. Απότην άλλη αυτή η κοινωνική ανοµία πουνοµιµοποιεί την κοινωνική ανυπακοήσε νόµους και θεσµούς δίδει στο σύν-δροµο του φοβικού συντηρητισµού πο-λιτικά ερείσµατα.ΚΚοοιιννωωννιικκήή ααννοοµµίίαα 22:: Η γραφειοκρατίαπου ως εγγενές χαρακτηριστικό τηςδηµόσιας διοίκησης αποτρέπει κάθεπροσπάθεια ανάπτυξης οδηγώνταςστον εύκολο δρόµο των πελατειακώνσχέσεων, στην ευθυνοφοβία των ηγε-τών που αυτοσκοπός τους είναι η πο-λιτική τους επιβίωση µέσα από τηδιαιώνιση της ηγεµονίας του νεοφιλε-λεύθερου οικονοµικού δόγµατος. Γιατην πώληση ενός ακινήτου, για παρά-δειγµα, εµπλέκονται 15 φορείς, από17 ως 27 ενέργειες που χρειάζονταικαι έξι µήνες αφού η πράξη διέπεταιαπό 3 νοµικά συστήµατα. Το κόστοςκαθιστά την αγοραπωλησία µη αντα-γωνιστική προωθώντας την αυθαίρετηδόµηση και την αναζήτηση ρουσφετιούγια τη νοµιµοποίησή της.ΠΠααιιδδεείίαα:: Η νοσταλγία της αξιοκρατίαςως αξίας και όχι ως ιδεολογήµατοςπροϋποθέτει την παιδεία που στακλαδιά της ανθούν η µέθεξη, η αλλη-λεπίδραση µεταξύ των ιδεών που ανα-πτύσσονται σε διαφορετικά γνωστικάπεδία , η εξερεύνηση του κόσµου, ηαπέκδυση του δόγµατος ότι µόνο ηάµεση εκµετάλλευση του χρήσιµουείναι και ουσιώδης. GGrroowwtthh:: Χρειάστηκα µια ολόκληρη πε-ζοπορία για να µου βάλει στο µυαλό ηφίλη το λάθος που κάνουν να µετα-φράζουν τη λέξη growth ως ανάπτυξη. Η πολυθρυλούµενη µεγέθυνση (gro-wth) µε κριτήρια απαράλλαχτα απότην εποχή της αποικιοκρατίας θεωρείσυγκριτικό πλεονέκτηµα το χαµηλόεργατικό κόστος, ευνοεί τις ειδικέςοικονοµικές ζώνες και προωθεί εργά-τες παραγωγής υλικών και πνευµατι-κών αναλώσιµων υπό το πρίσµακίβδηλης θεότητας της παραγωγικό-τητας Η ανάπτυξη (development) επι-ζητεί την τόνωση της διαχείρισης καιτης προώθησης των παραγόµενωναγαθών, την εξαγωγική στρατηγική,την απλοποίηση κανόνων, διαδικα-σιών, την υιοθέτηση απλών εποπτικώνµηχανισµών στη διοίκηση. ΜΜππααχχ:: Με µουσική του Μπαχ δώροτης φίλης για τις δύσκολες ώρες, στοδρόµο προς το σπίτι και µ’ όνειρο έναδηµόσιο τοµέα -χώρο ανιδιοτελούςλειτουργίας προς την επίτευξη τωνστόχων του κοινωνικού κράτους πουυπηρετεί ενεργούς πολίτες

ΒΒοούύλλαα ΚΚααννττεερράάκκηη

Α

Ν

Ε

Π

Α

Ι

Σ

Θ

Η

Τ

Ω

Σ

Πως αλλιώς παρά µέσα από την συλλογικότητα, την αλ-ληλεγγύη, την συνεργασία µεταξύ των λαών της Ευρώ-πης µπορεί να υπάρξει Ενωµένη Ευρώπη; Η ελληνική

περίπτωση στην περίσταση που περνάµε, χρησι-µοποιήθηκε ως πειραµατόζωο, ως πιλοτικό πρό-γραµµα, ως παράδειγµα για γενίκευση της ίδιαςπολιτικής. Και φαίνεται πως δούλεψε αρκετά καλά,αφού πρώτα µπόρεσαν να ενοχοποιήσουν όλουςτους Έλληνες, µε την διαµεσολάβηση του εγχώριου πολιτικούσυστήµατος. Και το κατάφεραν αυτό διότι το πολιτικό σύστηµαείναι ένοχο. Έστησε επί δεκαετίες ένα κράτος παρασιτικό,πελατειακό, αντιπαραγωγικό, ελεγχόµενο και διεφθαρµένο.Ένα κράτος όχι εργαλείο για την διοίκηση, την παραγωγή, τηνοικονοµία, αλλά ένα κράτος γραφειοκρατικό, δύσκαµπτο, δυσ-λειτουργικό και εν πολλοίς άχρηστο. Ένα κράτος που τα τε-λευταία χρόνια µέσα στα πλαίσια της Ε.Ε. δεν αξιοποίησε τακονδύλια που εισέρρευσαν για τις αναγκαίες τοµές και µεταρ-ρυθµίσεις, αλλά για να εκθρέψει τον προστατευτισµό, τον πα-ρασιτισµό και την διαφθορά µέσα από τις πελατειακές σχέσεις.Έτσι το πολιτικό σύστηµα µέσα από την λαφυραγώγηση τουκράτους µπορούσε να αναπαράγεται, να ζει, να αναπτύσσεται,παράγοντας πολιτική και όφελος, όχι για την κοινωνία αλλά γιατον εαυτό του. Γι αυτό τον απλό λόγο είναι και ανίκανο να τοµετασχηµατίσει. ∆εν µπορεί γιατί δεν θέλει. Και δεν θέλει.γιατί θέλει το κράτος για να εξυπηρετεί τα δικά του συντε-χνιακά συµφέροντα. Όποιος πιστεύει ότι το πολιτικό σύστηµαµπορεί να αυτοκαθαρθεί, απλώς βρίσκεται στη σφαίρα της αυ-ταπάτης. Οι Ευρωπαίοι σ αυτό το σηµείο των µεταρρυθµίσεων,πρέπει να βρίσκονται σε απελπισία µε τους Έλληνες πολιτι-κούς. Αλλά τι να κάνουν; Να εµπιστευθούν την αριστερά; Μαη αριστερά δεν αντιµετωπίζει την κρίση µυωπικά. ∆εν εστιάζει

στην Ελλάδα αλλά στην Ευρώπη. ∆εν σβήνει το φως σπάζον-τας τον γλόµπο, αλλά θέλει να πάει στο διακόπτη. Και ο δια-κόπτης είναι το Ευρωπαϊκό πεδίο. Θέλει µια άλλη αρχιτεκτονική

στην Ευρώπη και εκεί µέσα έναν εκ βάθρων ανασχη-µατισµό του Κράτους, της ∆ιοίκησης, του παραγωγι-κού ιστού της χώρας. Αυτό µόνον µια αριστεράσύγχρονη, σκεπτόµενη και µαχόµενη µπορεί να κα-ταφέρει.

Η Ελλάδα από πειραµατόζωο της Μέρκελ φαίνεται ότι έγινεµια εστία φωτιάς που µεταδίδεται, ένας ιός µε µεγάλη µολυ-σµατικότητα. Σκάει σε λίγο η Ισπανία, η Ιταλία και πάει λέγον-τας. Τότε η Ευρώπη ή θα αλλάξει ή θα διαλυθεί. Ή θα υπάρχει το ευρώ και θα είναι ένα ισχυρό νόµισµα που θαστηρίζεται σε θεσµούς, σε κανόνες και σε µια ισορροπηµένηΕυρωπαϊκή οικονοµία ή η Ευρώπη θα επιστρέφει στα Εθνικάνοµίσµατα. Οι γερµανικές κουτοπονηριές περί διπλού ευρώδεν πρέπει να υποστηρίζονται από τις συντηρητικές δυνάµειςστην Ευρώπη, διότι κάτι τέτοιο-όπως και στο παρελθόν- ενι-σχύει τις κυριαρχικές βλέψεις των Γερµανών. Αλλά τότε τι θα λέµε; Ότι φταίνε οι τεµπέληδες Έλληνες ή θαφταίνε οι µυωπικές πολιτικές των Γερµανών και άλλων ψυχα-ναγκαστικών προτεσταντών.Ρώτησα έναν ενενηντάχρονο προπολεµικό κοµµουνιστή, ένανορεσίβιο γκουρού της ευφυΐας: «Τι γίνεται ρε φίλε, σε όλοντον κόσµο υπάρχει φτώχεια παρά την ανάπτυξη, παρά τον πα-ραγόµενο πλούτο. Πως το εξηγείς; Που πάει το χρήµα;» «Στις τράπεζες, στα θησαυροφυλάκια, το χρήµα έχει δαιµονικήδύναµη παιδί µου, δεν είναι για το καλό του ανθρώπου. Μην ξε-χνάς άλλωστε ότι ο θείος Μαρξ έχει µιλήσει για την υπερσυσ-σώρευση του κεφαλαίου και τις κρίσεις του καπιταλισµού».

Γράφει οΓιώργος

Κοκκινάκος

ΑΣΗΜΑΝΤΑ

ΈΈννααςς µµοολλυυσσµµααττιικκόόςς ιιόόςς δδιιααππεερρννάά ττηηνν ΕΕυυρρώώππηηΕΕλλεευυθθεερρίίαα ααννάάππηηρρηη ππάάλλιι σσοουυ ττάάζζοουυνν

ΜΜ.. ΚΚααττσσααρρόόςς

∆∆υυοο πποολλέέµµοουυςς έέχχεειι χχάάσσεειι ηη ΓΓεερρµµααννίίαα,, δδυυοο φφοορρέέςς ααιιµµααττοοκκύύλληησσεε ττηηνν ΕΕυυρρώώππηη,, ααλλλλάά ηη ιιδδέέαα δδεενν ττηηςςέέφφυυγγεε.. ΗΗ ιιδδέέαα νναα κκυυρριιααρρχχήήσσεειι σσττηηνν ΕΕυυρρώώππηη.. ΦΦααίίννεεττααιι όόττιι ττοούύττηη ττηη φφοορράά θθέέλλεειι νναα τταα κκααττααφφέέρρεειι µµέέσσααααππόό ττηηνν οοιικκοοννοοµµίίαα.. ΚΚααιι όόννττωωςς µµέέχχρριι σσττιιγγµµήήςς εείίννααιι ηη ααρρχχιιττεεκκττοοννιικκήή ττηηςς ΕΕυυρρωωππααϊϊκκήήςς έέννωωσσηηςς πποουυ δδηη--µµιιοουυρργγεείί τταα εελλλλεείίµµµµαατταα ττοουυ ΝΝόόττοουυ ωωςς ππλλεεόόνναασσµµαα ττοουυ ΒΒοορρρράά.. ΠΠωωςς φφααννττάάζζοοννττααιι οοιι ΓΓεερρµµααννοοίί ττηηνν ΕΕυυ--ρρώώππηη δδηηλλααδδήή,, νναα δδοουυλλεεύύοουυνν όόλλοοιι γγιι ααυυττοούύςς;;

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 201277

88ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Καλοκαιράκι και πλέον πιο συχνά ο κα-πνός από τα φουγάρα των πλοίων εµ-φανίζεται στο λιµάνι της Σούδας.

Πλοία της γραµµής ή κρουαζερόπλοια κά-νουν άλλοτε καθηµερινά και άλλοτε περιο-δικά την εµφάνισή τους. Πλήθος κόσµουστην ανατολή και στη δύση του ήλιου εµφα-νίζονται κατά εκατοντάδες στις προβλήτεςτου λιµανιού. Όµως, σε λίγα λεπτά, όλοι ήκαλύτερα οι περισσότεροι επιβάτες και πα-ραθεριστές διασκορπίζονται µε αυτοκίνητακαι λεωφορεία σε κοντινούς ή µακρινούςπροορισµούς του νοµού. Έτσι, τη ζωντάνια,το θόρυβο, την κινητικότητα της αποβίβα-σης και επιβίβασης, ακολουθεί ο απόηχοςκαι η ηρεµία της αναµονής/ προσµονής…Φαινόµενο πιο έντονο µε τα κρουαζερό-

πλοια, όπου τα µισθω-µένα λεωφορείασπεύδουν να δροµολο-γήσουν τις µικρές ήµεγαλύτερες αποδρά-σεις των επισκεπτών

µας. Λες και αυτός ο τόπος, η Σούδα, δενµπορεί να κρατήσει κανέναν, για να τον φι-λοξενήσει.Τον τελευταίο καιρό, και στην τοπική αρ-θρογραφία, ακούγονται λίγες φωνές για µι-κρές παρεµβάσεις στο λιµάνι και στουςπεριβάλλοντες χώρους, «… υπάρχουν ορι-σµένα πραγµατάκια που πρέπει να τα φτιά-ξουµε,… λίγο η εικόνα πέρα από τηνπροβλήτα, πέρα από τα συρµατοπλέγ-µατα…». Κυρίως βέβαια για το καλό τηςΚΡΟΥΑΖΙΕΡΑΣ και από µερικούς για τιςανάγκες της τοπικής κοινωνίας. Πουθενάόµως το όραµα και η βιώσιµη αειφόρος ανά-πτυξη της περιοχής.

Και όµως, η Σούδα θα µπορούσε να αποτε-λέσει µια πραγµατικά όµορφη χανιώτικηγωνιά… εισόδου και παραµονής των επι-σκεπτών αλλά κυρίως των δηµοτών τηςπόλης µας. Η διαδροµή για παράδειγµα απότο λιµάνι ως το Συµµαχικό Νεκροταφείοµπορεί να αποτελέσει µια πανέµορφη πε-ριπατητική εξόρµηση. Από το λιµάνι, παρα-λιακά δίπλα στους φοίνικες για ναφθάσουµε στην ιχθυόσκαλα, ναυταθλητικόκέντρο και βαδίζοντας στις όχθες του πο-ταµού Μορώνι, κοντά στον υδροβιότοπο,φθάνουµε στην παραλία του Βλητέ. Και απόεκεί, στο Συµµαχικό Νεκροταφείο. Μια δια-δροµή που µε µικρές και κυρίως µικρού κό-στους και εθελοντισµού παρεµβάσεις, θαέδινε τη δυνατότητα σε πεζοπόρους και πο-δηλάτες να χαρούν λίγες από τις οµορφιέςτου φυσικού κόλπου της Σούδας. ∆ιαδροµήπου µπορεί να συνοδεύεται µε µπάνιο σταήρεµα και φιλόξενα νερά του. Αν θελή-σουµε να επεκτείνουµε την πρότασή µας,θαλάσσιες διαδροµές µε κανό ή βαρκάδες,στιγµές χαλάρωσης και αναψυχής στις ψα-ροταβέρνες…, µπορούν να δώσουν µια δια-φορετική εικόνα στον επισκέπτη, µιαεναλλακτική πρόταση στον πολίτη και φυ-σικά µια βιώσιµη πρόταση για την περιοχή.Στον αντίποδα, µια υποβαθµισµένη τουλά-χιστον στη λειτουργικότητά της περιοχή,επιλεκτικά προσεγµένη σε διαστήµατα, δύ-σβατη σε σηµεία της και κυρίως απρόσιτηκαι αφιλόξενη για τον κόσµο.Ποτέ δε θυµάµαι η παραλία του Βλητέ ναείχε/έχει Γαλάζια σηµαία. ∆ε την αξίζει, δενµπορεί ή δεν πρέπει να την έχει;Βέβαια η Σούδα, δεν είναι µόνο αυτή ηµεριά του λιµανιού. Το Καλάµι, το νησάκιτης Σούδας µε το Φρούριο της Φορτέτζας,

η αρχαία Απτέρα και τόσες άλλες περιοχέςµπορούν να αποτελέσουν χώρους για µι-

κρές και µεγάλες, όµορφες και δροσερέςαποδράσεις.

Γράφει οΓιώργος

Γώγουλος

SOUDA stay or SOUDA go;;;

σσυυννέέχχεειιαα ααππόό ττηηνν 55ηη σσεελλίίδδααΣυνεχίζοντας την ενδιαφέρουσα κουβέντα µαζίτης, µου εξήγησε ότι πράγµατι οι γιατροί σε µε-γάλο βαθµό εκπαιδεύονται από τους πωλητέςαγνοώντας τις δραστικές ουσίες των φαρµάκων,επιλέγουν εµπορικά σήµατα, συχνά υψηλού κό-στους, επανορθωτικές διαδικασίες ή και χηµει-οθεραπείες στο όνοµα της ωφελείας, φορώνταςτο µανδύα του όρκου, της δωρεάν υγείας και τουενδιαφέροντος για τον ασθενή. Μοιραία, θα έρ-θουν σε ρήξη µε όποιον προσπαθήσει να στα-µατήσει αυτό τον κύκλο χρήµατος. Τα αντίγραφατων πρωτοτύπων φαρµάκων, τα περίφηµα γενό-σηµα αποτελούν ένα σηµείο των καιρών. Προ-φανώς φάρµακα τα οποία περιέχουν την ίδιαδραστική ουσία θα έχουν και τα ίδια αναµενό-µενα αποτελέσµατα, εντούτοις, ποιος θα ασχο-ληθεί µε προϊόντα των οποίων η αξία µπορεί ναείναι ακόµα και κατά 70% φθηνότερα, µε απο-τέλεσµα να συρρικνώνεται το οικονοµικό περι-θώριο όλων των πρωταγωνιστών; Οανταγωνισµός ανέκαθεν είναι επιθυµία όλωνόταν είναι αγοραστές, εντούτοις κανείς δεν τονεπιθυµεί όταν πια λειτουργεί «δίκην πωλητή».Γιατί, ιατρέ µου;Κι αφού οι οικονοµικές συγκυρίες δεν ευνοούνπλέον σπατάλες κι οι καιροί «που έδεναν τουςσκύλους µε τα λουκάνικα» πέρασαν ανεπιστρε-πτί, τι µας µένει για να µη χάσουµε τη µάσα; Μαςµένει η επίκληση στην ποιότητα των φαρµάκων,αφού δε µπορούµε να κατηγορήσουµε τη δρα-στική ουσία, µας µένει η «απειλή» της διαθεσι-µότητας και οι επαρκείς ποσότητες, µας µένει οπληµµελής έλεγχος των από τις εταιρείες καιτους κρατικούς φορείς γενοσήµων, µας µένουνοι υπανάπτυκτες χώρες στις οποίες παράγον-ται γενόσηµα, µας µένει κι ο ιατρικός µας σύλ-λογος για να δώσει µε το αδιαµφισβήτητο κύροςτου την τελευταία µάχη της αποκλειστικής επι-λογής από τον γιατρό του επιλεγόµενου φαρµά-κου. Ο ασθενής θα ακούσει µια ακόµα φορά το«γιατρό του» για το «ανώτερης ποιότητας»σκεύασµα που του γράφει κι ο καηµένος θα ανα-φωνήσει µαζί του ότι δεν θέλει «κακό φάρµακο»,ο δε φαρµακοποιός θα καταδικαστεί, όπως συµ-βαίνει εδώ και χρόνια, να µην κάνει αυτό πουσπούδασε, να επιλέγει δηλαδή βάσει της δρα-στικής ουσίας ή και του κόστους. Γιατί, ιατρέµου;Αν θα έπρεπε να συµφωνήσω πράγµατι σε κάτι,αυτό θα ήταν το ότι φάρµακο δεν είναι µόνο ηδραστική ουσία. Ακόµα και αν η τελευταία απο-τελεί τη θεραπευτική βάση, τα έκδοχα, τα πρό-σθετα ή κάθε άλλη συµπληρωµατική τουφαρµάκου ουσία για να εισαχθεί στον οργανισµόµας, παίζει το ρόλο της στην ανεκτικότητα απότον ασθενή αλλά και την αποτελεσµατικότητατης δραστικής ουσίας. ∆εν είναι λίγες οι φορέςπου κάποιο κορυφαίο φάρµακο δεν επιλέγεταιλόγω της αρνητικής επενέργειας που έχουνστον ασθενή οι συµπληρωµατικές ουσίες και µε

την έννοια αυτή είναι πιθανό, ένα γενόσηµο ναέχει διαφορετική επίδραση σε σχέση µε το πρω-τότυπο, εξαιτίας του ότι θα έχει την ίδια δρα-στική ουσία αλλά όχι την ίδια ακριβώς χηµικήσύνθεση. Έτσι, το ίδιο πιθανό είναι εξατοµικευ-µένα σε κάποιους ασθενείς, το γενόσηµο ναέχει καλύτερη απόδοση από το πρωτότυπο ή καιαντίστροφα. Αυτή δεν θα έπρεπε να είναι η συ-νεισφορά του θεράποντος ιατρού; Εσείς τι λέτε;∆υστυχώς, για µια ακόµα φορά τα πράγµαταείναι περιπλεγµένα σε βαθµό που δεν είναι εύ-κολο να αποσαφηνιστούν. Το Ελληνικότατο προ-νόµιο της παρουσίας καλοντυµένων πωλητών ήκαι περιποιηµένων πωλητριών µε όµορφουςδερµάτινους χαρτοφύλακες έξω από τα γραφείαιδιωτικών ή δηµοσίων ιατρείων αποτελεί µια ευ-ρεσιτεχνία η οποία δεν συναντάται στην υπό-λοιπη Ευρώπη και έχει κατοχυρωθεί, εν Ελλάδι.Όµως τα λεφτά – Άρη µου – είναι πολλά και τοταγκό αυτό χορεύεται από δύο, τις φαρµακευτι-κές εταιρείες και τους ιατρούς. Φαρµακοποιοίκαι ασθενείς δεν χωρούν στην πίστα κι αν θέ-λουν να χορέψουν θα πρέπει να συνθέσουν ένανέο ζευγάρι ή να ικανοποιηθούν από τα µέχρισήµερα υψηλά εµπορικά κέρδη, χωρίς δικαίωµαεπιλογής οι πρώτοι, ενώ οι δεύτεροι δεν πρέ-πει να µιλάνε καθόλου για να µπορούν να τσουγ-κρίζουν «στην υγειά µας». Οι φαρµακευτικοίκολοσσοί υφίστανται σε όλο τον κόσµο και θασυνεχίσουν, αλλά µόνο στην Ψωροκώσταιναλαµβάνει χώρα αυτό το πανηγύρι. Πιστός στιςαρχές µου, να µην παραλείψω όλους εκείνουςτους πραγµατικά λειτουργούς, που µένουν πι-στοί στον όρκο τους και έξω από όλες τις πα-ραπάνω σπέκουλες, χρησιµοποιώντας τοφαρµακευτικό κύκλωµα όπως του πρέπει. Ενη-µερώνονται σωστά, µαθαίνουν ό,τι απαιτείται γιατις εξελίξεις στο χώρο και τις δραστικές ουσίεςκαι εν τέλει αποφασίζουν ξεχωριστά, ανάλογαµε τον ασθενή χωρίς να θυσιάζουν τα πάντα στοβωµό του χρήµατος, ακόµα κι αν οι καιροί το ευ-νοούν. Ο καρδιολόγος µου είναι ένας από αυ-τούς, γι’ αυτόν θα έβαζα µε ευχαρίστηση το χέριµου στη φωτιά και επίσης, προέρχεται από τηΓερµανική σχολή. Άραγε πως θα το δικαιολογή-σουµε όλο αυτό στους τελευταίους; Είναι και ηχρήση των γενοσήµων µια ακόµα απώλεια κυ-ριαρχικών δικαιωµάτων ή η εν γένει διάθεσή µαςγια διαχείριση του δηµοσίου ή ιδιωτικού χρήµα-τος στη λάθος κατεύθυνση; Θίγεται µήπως η Ελ-ληνική περηφάνια µε τα γενόσηµα ή σκύβει τοκεφάλι στις παροχές του κεφαλαίου; Αποτελείεπιστηµονικό καθήκον ή ντροπή µε πρωτοπόροτον ιατρικό σύλλογο Αθηνών που αψηφώντας τοαπίστευτα υψηλό επίπεδο των αξιών των µελώντου σέρνει τον χορό του «Ποιοτικού, ΕπώνυµουΦαρµάκου»; Γιατί, ιατρέ µου;

ΜΜηηχχααννιικκόόςς ΠΠααρρααγγωωγγήήςς && ∆∆ιιοοίίκκηησσηηςς MMSScc

Το µάθαµε καιρό πριν ότι θα έρθουννα διαδώσουν το µήνυµά τους κιεδώ, σε µια χώρα που το έχει

ανάγκη, το περιµέναµε για µήνες καιτώρα η στιγµή έφτασε. ∆εν ξέρω πόσουςαφορούν αυτά που θα γράψω και για ναείµαι ειλικρινής λίγο µ’ ενδιαφέρει. Ακο-λουθεί η περιγραφή µιας προσωπικήςεµπειρίας – παράσηµο στο πέτο.Ο ήλιος δεν έχει πέσει καλά – καλάακόµη, αλλά η αρένα είναι γεµάτη ασφυ-κτικά από κόσµο που είναι βέβαιο ότιέχει κάνει ξέρετε ποιο πράγµα παξιµάδιγια να βρεθεί εδώ. Γιατί; Για την ελπίδατης λύτρωσης.Ηχογραφηµένη εισαγωγή, εµφανίζονται

ένας – ένας, το µυαλό παίρνει αγκαζέτην κοινή λογική να πάνε βόλτα σε κα-νένα πιο φιλόξενο µέρος για δυο ωρί-τσες. Τελειώνουν τα προκαταρκτικά κι οήχος ξεκινά το ταξίδι του, ογκώδης σαντο παγόβουνο που βύθισε τον Τιτανικό.Ότι κι αν περίµενα να αντιµετωπίσω ξε-περάστηκε στα πρώτα τριάντα δευτερό-λεπτα. Γύρω µου επικρατεί το χάος καιπασχίζω να κρατηθώ από κάπου. Κάπωςέτσι πρέπει να ‘ναι ο πόλεµος. Σκύβωενστικτωδώς ν’ αποφύγω τις ανελέητεςκιθαριστικές ριπές και συνειδητοποιώότι το κρυφτούλι δεν έχει νόηµα εδώ.Πρέπει να µπω µέσα και να δοκιµαστώόπως όλοι. Στροβιλίζοµαι, άγοµαι και φέ-

ροµαι, βρίσκω πατήµατα, ανεξαρτητο-ποιούµαι. Ο χαµός καταλαγιάζει για λίγο, το λόγοπαίρνει ο Πρωθυπουργός της κυβέρνη-σης του βουνού Robb Flynn. Λέει ότι νιώ-θει την ένταση και το θυµό µας κι ότιέχουν έρθει για να µας βοηθήσουν µ’αυτό. Το ξέρουµε Αρχηγέ. Σε ψηφίσαµεδαγκωτό, σου δώσαµε καθαρή εντολή,εσύ δώσε τρόπο στην οργή. Μιλάει γιατη δύναµη της µουσικής, για ανθρώπουςελεύθερους, για τα ασήκωτα βάρη τηςύπαρξής µας. Είναι ιεροκήρυκας, πατέ-ρας, σύντροφος.Το ηφαίστειο ξερνάει λάβα και πάλι. Βρίσκοµαι µόνος µου στο κενό και βλέπωτο κύµα να έρχεται κατά πάνω µου, ορ-µητικό, θεόρατο, υπέροχο. Τώρα δενείναι η στιγµή ν’ ανοίξεις τα χέρια και ναπαραδοθείς. Τώρα πρέπει να παλέψειςγια να κρατήσεις το έδαφός σου. Η από-λυτη µεταφορά της ζωής. Ένα circle pitπου χάσκει έτοιµο να µε καταπιεί κι εγώπρέπει ν’ αποφασίσω αν αυτές οι στιγ-µές είναι οι τελευταίες µου, αν θα φύγωταπεινωµένος ή θα κερδίσω αυτό που δι-καιωµατικά µου ανήκει: το χώρο για ν’αναπνεύσω, την ευκαιρία να πολεµήσωάλλη µια φορά. Έτσι κερδίζεται η ελευ-θερία. Όχι στα εγχειρίδια, αλλά στηνπράξη. Το θεωρητικό µου µοντελάκι δενείναι εκεί να µε προστατεύσει. Τηνέκανε µόλις άρχισε το ξύλο και τώραείµαι µόνος να καθορίσω την τύχη µου.∆έχοµαι ένα γερό χτύπηµα από πίσω.Χωρίς να κοιτάξω γυρνώ και ανταποδίδω.Βλέπω τη σαστιµάρα στα µάτια του καιµετά ένα πλατύ χαµόγελο αναγνώρισης.Αγκαλιά συνεχίζουµε ν’ ανοίγουµε δρόµοστη φουρτουνιασµένη θάλασσα που πε-τάει κορµιά από ‘δω κι από ‘κει. Μ’ αυτόντον άγνωστο, µ’ ένα νεοαποκτηθέντα σε-βασµό, µ’ ένα κοινό σκοπό. Την επιβίωσηστο παλλόµενο σαν καρδιά πλήθος. Μιατελευταία κραυγή, ένα τελευταίο τίναγµαµπροστά – πίσω, σαν σπασµός απελευ-θέρωσης. Τελείωσε τώρα. Είµαι νικητής,όπως και όλοι γύρω µου. Σκυµµένοι,ανασαίνουµε βαθιά, πιάνουµε τον κοινό

ρυθµό της ελεύθερης βούλησης, ακουµ-πάµε ο ένας στα µάτια του άλλου. Αν-ταλλάξαµε αίµατα. Είµαστε αδέρφια πια.Οι αντίπαλοι – τα αδέρφια µου – ήταν πο-λυπληθέστεροι, αλλά επέζησα όπως κιαυτοί για να πούµε την ιστορία της µάχηςαπ’ την οποία ξεπή-δησε η ειρήνη, η ισό-τητα και ηαλληλεγγύη.Νιώθω λίγο σαν τονWilliam Wallace. Έχει νυχτώσει για τακαλά. Ο ιδρώτας στάζει από παντού και τα µέληµου πονάνε. Ψηλαφώ τις ουλές και τιςµελανιές µου, τις µόνες αποδείξεις ότιόλο αυτό έγινε στην πραγµατικότητα καιδεν το φαντάστηκα.Νοµίζω ότι πάνω απ’ τα δέντρα βλέπω νακυµατίζει µια σηµαία που γράφει «TerrraVibe ελεύθερη γη».∆υο µέρες πριν ήταν τα γενέθλιά µου.Ήξερα εδώ και καιρό ότι ο εορτασµόςτους θα καθυστερήσει κι ότι το δώρο µουθα το ‘παιρνα µε πόνο, σαν γέννα. Όπωςαξίζει.Αυτή ήταν µια υπόσχεση που κρατήθηκεαντρίκια και ίσια, χωρίς περιστροφές καιδισταγµούς και γι’ αυτό µετράει. Γιατίείναι απόδειξη αυτοσεβασµού.Σε κάποιο κείµενο είχα γράψει ότι µε τηνκατάλληλη µπάντα επί σκηνής, το TerraVibe έχει το οµορφότερο ηλιοβασίλεµαστον κόσµο. Καµιά φορά έχει απίστευτηγλύκα να αποδεικνύεσαι αληθινός.Ως την επόµενη φορά, λοιπόν. Ως τηνεπόµενη υπόσχεση. Με την ελπίδα ναβρεθώ ξανά µέσα στο ιδρωµένο, µατω-µένο, ελεύθερο πλήθος που κραυγάζειµε όλο του το είναι “Machine Head”, γιατίξέρει ότι αυτό δεν είναι επευφηµία. Είναιεπίκληση.

WWee bbuuiilldd ccaatthheeddrraallss ttoo oouurr ppaaiinnEEssttaabblliisshh mmoonnuummeennttss ttoo aattttaaiinnFFrreeeeddoomm ffrroomm aallll ooff tthhee ssccaarrss

aanndd tthhee ssiinnssLLeesstt wwee ddrroowwnn iinn tthhee ddaarrkknneessss wwiitthhiinn

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 201299

Η Συνωµοσία του θορύβου

Γράφει οΓιώργος

Μανουσέλης

ΚΚάάττιι κκαακκόό θθαα σσυυµµββεείί σσήήµµεερραα,, ττοο ννιιώώθθωω.. ΉΉρρθθαα εεδδώώ γγιιαασσυυννααυυλλίίαα,, ααλλλλάά ηη έένντταασσηη σσττηηνν ααττµµόόσσφφααιιρραα κκόόββεεττααιι µµεε ττοοµµααχχααίίρριι.. ΠΠοολλλλοοίί θθ’’ ααννέέββοουυνν σσττηη σσκκηηννήή,, έέννααςς εεννδδιιααφφέέρρεειι.. ΟΟιιααµµεερριικκάάννοοιι MMaacchhiinnee HHeeaadd έέχχοουυνν δδώώσσεειι ήήχχοο σσττηηνν ππααγγκκόόσσµµιιααοορργγήή κκααιι ττηηνν ααππεελλππιισσίίαα ττρριιώώνν γγεεννεεώώνν µµααζζεεµµέέννωωνν,,κκααττόόρρθθωωµµαα µµοοννααδδιικκόό,, ααππ’’ όόσσοο µµπποορρώώ νναα θθυυµµηηθθώώ..

ΑΑππόό ττηηνν ααρρχχααιιόόττηητταα αακκόόµµηη,, οο άάννθθρρωωπποοςς εείίχχεε ττηηνν έέµµφφυυττηηττάάσσηη νναα γγννωωρρίίσσεειι κκααιι νναα κκααττααννοοήήσσεειι ττοο ΣΣύύµµππαανν.. ΟΟιι ααρρχχααίίοοιιΙΙννδδοοίί,, γγιιαα ππααρράάδδεειιγγµµαα,, φφααννττάάζζοονντταανν ττοο ΣΣύύµµππαανν σσαανν έένναα ττεε--ρράάσσττιιοο ννηησσίί πποουυ ττοο µµεεττέέφφεερραανν σσττιιςς ππλλάάττεεςς ττοουυςς γγιιγγάάννττιιοοιιεελλέέφφααννττεεςς,, πποουυ µµεε ττηη σσεειιρράά ττοουυςς σσττηηρρίίζζοονντταανν σσττηηνν ππλλάάττηηµµιιααςς ττεερράάσσττιιααςς χχεελλώώννααςς.. ΗΗ χχεελλώώνναα ααυυττήή έέππλλεεεε σστταα ααππύύθθ--µµεενναα ννεερράά ττοουυ δδιιαασσττηηµµιικκοούύ ωωκκεεααννοούύ πποουυ ααννττιιππρροοσσωωππεευυόό--τταανν ααππόό έένναα ττεερράάσσττιιοο φφίίδδιι..

Στην αρχαιότητα φυσικά το µόνο που µπορούσαν να κάνουν οι πρόγονοί µαςήταν να παρακολουθούν απότη Γη το υπέροχο θέαµα του ουρανού, δηµι-ουργώντας συγχρόνως ευφάνταστες, αλλά πανέµορφες ιστορίες για όλα

όσα έβλεπαν. Πάρτε, για παράδειγµα, τον Ήλιο. Απ` όλα τα ουράνια σώµατα οΉλιος είχε την πιο µεγάλη επίδραση στη φαντασία των ανθρώπων. Ο δίσκος τουΗλίου παροµοιαζόταν µ` ένα χρυσό τέθριππο άρµα, το οποίο έσερναν τέσσεραολόλευκα άλογα, ο Ηώος, ο Αιθίοψ, ο Βρόντης και ο Στερόπης που έβγαζαν απότα ρουθούνια τους φλόγες και φως. Όρθιος πάνω στο άρµα του ο ακούραστοςθεός εξακόντιζε γύρω του πίδακες φωτός. Οι Ρόδιοι, ιδιαίτερα, λάτρευαν τονΉλιο ως το δηµιουργό θεό της φυλής τους. Το κολοσσιαίο του άγαλµα από τοΛίνδιο Χάρη ήταν ένα από τα επτά θαύµατα του κόσµου.Αλλά και η Σελήνη κατείχε σηµαντική θέση στους µύθους και στις παραδόσειςτης αρχαίας Ελλάδας. Όταν πρόβαλε στον ουρανό το χαριτωµένο της πρόσωποµε την ασηµένια ανταύγεια, η οµορφιά της έκανε τα άστρα να ωχριούν, ενώ ηφαντασία των αρχαίων συνέκρινε τις ακτίνες της Σελήνης µε τα γρήγορα και µυ-τερά βέλη της Αρτέµιδος. Η αγνή πανέµορφη παρθένα, η κυνηγός θεά, ήταν γιατον Όµηρο το πρότυπο της γυναικείας οµορφιάς. Στη Σελήνη απέδιδαν επίσηςτη νυκτερινή δροσιά και τις βροχές, γι` αυτό ονόµαζαν την Αρτεµη "Ποτάµια" καιτη λάτρευαν κοντά σε πηγές και λίµνες, όπου πίστευαν ότι λουζόταν µαζί µε τιςΝύµφες, µακριά από τα βέβηλα βλέµµατα των ανδρών.Αν και τα µάτια µας είναι περιορισµένα στο να βλέπουν τα λαµπρότερα µόνοάστρα της νύχτας, για χιλιάδες χρόνια ήταν τα µοναδικά αστρονοµικά όργαναπου διαθέταµε. Αυτό όµως δεν µας εµπόδισε καθόλου από το να αναρωτιόµα-στε για τις ρίζες µας. Καθένας από τους αρχαίους ανθρώπινους πολιτισµούςείχε τη δική του ιστορία και τη δική του εκτίµηση για όλα όσα έβλεπε στον ου-ρανό. Πριν από 4.000 χρόνια στη Νότιο Αγγλία υψώθηκαν οι γιγάντιοι µονόλιθοιτου Στόουνχεντζ, ενός εκπληκτικού παλαιολιθικού υπολογιστή που χρησίµευεστον υπολογισµό των εποχών και στην πρόβλεψη των εκλείψεων.

Χιλιάδες χιλιόµετρα πιο νότια οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έχτι-σαν τις Πυραµίδες τους ως τάφους βασιλιάδων, µε βάσηδιάφορα σηµαντικά αστρονοµικά φαινόµενα, ενώ τοηλιακό τους ηµερολόγιο αποτελεί ακόµη και σήµερα τηβάση του δικού µας σύγχρονου ηµερολογίου. Λίγο πιο βό-ρεια από την Αίγυπτο στα νησιά και στις ακτές του Αι-γαίου, ο αρχαϊκός ελληνικός πολιτισµός των Μινωιτώνγέννησε πριν από 5.000 χρόνια τους αστερισµούς που χρησιµοποιούµεακόµη και σήµερα, ενώ στην άνθηση της κλασικής επο-χής τέθηκαν οι βάσεις του σύγχρονου πολιτισµού, της φι-λοσοφίας και της επιστήµης. Οι αρχαίοι Έλληνες, µε πρώτο τον Εύδοξο, φαντάστηκαντο Σύµπαν σαν ένα σύνολο οµόκεντρων κρυστάλλινωνσφαιρών που περιφέρονταν γύρω από τη Γη µας. Σε κάθεµια από τις σφαίρες αυτές βρισκόταν και ένα ουράνιο αν-τικείµενο: ο Ήλιος, η Σελήνη και οι πέντε ορατοί µε γυµνόµάτι πλανήτες, ενώ στην εξωτερική σφαίρα κατοικοέ-δρευαν τα ακίνητα άστρα. Ήταν ένα πραγµατικά καλο-στηµένο µοντέλο, το οποίο όµως δεν µπορούσε ναεπεξηγήσει τις εκκεντρικές κινήσεις των πλανητών πουτους έδειχναν πολλές φορές να πισωγυρίζουν. Πολλοί ήταν οι αρχαίοι φιλόσοφοι που ασχολήθηκαν µετην επιστηµονική µελέτη του ουρανού και των ουράνιωναντικειµένων. Η προσφορά του Ίππαρχου (200-125π.Χ.), για παράδειγµα, ήταν τόσο µεγάλη, ώστε δίκαια θε-ωρείται σήµερα ο πατέρας της αστρονοµίας. ∆εν ήτανόµως µόνον ο Ίππαρχος, γιατί όλοι σχεδόν οι Έλληνες φι-λόσοφοι καταπιάστηκαν κατά καιρούς µε το προαιώνιοπρόβληµα να εξηγήσουν το σύστηµα των άστρων, τηςΓης, των πλανητών και των παγκόσµιων κινήσεων.Όλεςόµως αυτές οι προσπάθειες ξεκινούσαν από την κατα-νοήσιµη έννοια ότι η Γη ήταν ακίνητη και βρισκόταν στοκέντρο του Σύµπαντος. Και όλες, βασισµένες στην αν-θρώπινη αντίληψη και όραση, προϋπόθεταν ότι τα άστραήταν καρφωµένα σ` ένα στερεό ουρανό που γυρνούσεγύρω από µιαν ακίνητη, σταθερή Γη, η οποία αποτελούσεέτσι το κέντρο του Σύµπαντος. Αυτά πίστευαν όλες οι κοσµολογικές θεωρίες, εκτόςαπ`αυτήν του Αρίσταρχου από τη Σάµο (310-230 π.Χ. ):"Αρίσταρχος ο Σάµιος υποτίθεται τα µεν απλανέα τωνάστρων και τον ήλιον µένειν ακίνητα, τα δε γαν περιφέ-ρεσθαι περί τον ήλιον κατά κύκλου περιφέρειαν." ∆ηλαδή,η Γη δεν είναι το κέντρο του κόσµου, όπως το ήθελαν οικάτοικοί της, αλλά µια µηδαµινή σφαίρα που περιφέρεταιγύρω από τον Ήλιο. Η θαυµάσια και απλή αυτή εξήγησηπαραµερίστηκε σύντοµα, γιατί δεν συµφωνούσε µε τηνκαθηµερινή λογική ενός γεωκεντρικού συστήµατος. Το πολυπλοκότερο από τα γεωκεντρικά συστήµατα δη-µιουργήθηκε από τον Κλαύδιο Πτολεµαίο στην Αλεξάν-δρεια το 2ο µ.Χ. αιώνα. Ο Πτολεµαίος ήταν πεπεισµένοςότι οι πλανήτες έπρεπε ναπεριφέρονται γύρω από τη Γη.Με το συνδυασµό κύκλων και επικύκλων κατόρθωσε νααναπαραστήσει τα παρατηρούµενα µε αρκετή ακρίβεια.Αν και το γεωκεντρικό του σύστηµα ήταν στην πραγµατι-

κότητα ανακριβές, επέζησε επί εκατοντάδες χρόνια, χάρηστους Αραβες αστρονόµους και στη µετάφραση του έργου του απ` αυτούς. Η ηλιοκεντρική θεωρία του Αρίσταρχου ξαναήλθε στοπροσκήνιο 1.800 χρόνια αργότερα από τον Κοπέρνικο.Οι µεγάλης ακρίβειας παρατηρήσεις του ΤύχωνοςΜπραχέ το 17ο αιώνα οδήγησαν το µαθητή του, ΓιόχανΚέπλερ, στην ανακάλυψη των πραγµατικών κινήσεων τωνπλανητών. Οι υπολογισµοί του Κέπλερ απέδειξαν ότι ηΓη και οι πλανήτες κινούνταν σε ελλειπτικές τροχιέςγύρω από τον Ήλιο και µ` αυτόν τον τρόπο απερρίφθη τε-λικά και το γεωκεντρικό σύστηµα του Πτολεµαίου, αφούοι Νόµοι του Κέπλερ εφαρµόζονταν στους πλανήτες,τους δορυφόρους τους, αλλά ακόµη και στους κοµήτες.Με την ανακάλυψη του πρώτου τηλεσκοπίου από τονΙταλό αστρονόµο Γαλιλαίο, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στηνιστορία των ερευνών του ανθρώπου. Έτσι, το τηλεσκόπιοµας βοήθησε να διαπιστώσουµε γρήγορα την έκταση τηςάγνοιάς µας για το Σύµπαν. Στους αιώνες που ακολού-θησαν τα τηλεσκόπια µεγάλωσαν και σε µέγεθος και σεπολυπλοκότητα αποκαλύπτοντάς µας, ως διά µαγείας,ένα νέο Σύµπαν και µία ατέλειωτη λιτανεία κρυµµένωνµυστικών. Το 1850 ο Λόρδος του Rosse στην Ιρλανδία κατασκεύασετο µεγαλύτερο µέχρι τότε τηλεσκόπιο στον κόσµο. Με τηβοήθεια του τηλεσκοπίου αυτού κατόρθωσε να αναγνω-ρίσει ότι ορισµένα από τα νεφελώµατα που έβλεπε είχανµια ξεχωριστή σπειροειδή µορφή και έτσι υπέθεσε ότιίσως οι νεφελοειδείς αυτοί να ήταν στην πραγµατικότηταµεµονωµένα και ξεχωριστά κοσµικά νησιά, απόµακρεςδηλαδή αστρικές πολιτείες.Εβδοµήντα χρόνια αργότερα µε τη ραγδαία εξέλιξη τηςφωτογραφικής τέχνης και τη βοήθεια του τεράστιου, γιατην εποχή εκείνη, τηλεσκοπίου διαµέτρου 2,5 µέτρων στοόρος Oυίλσον στην Καλιφόρνια, ο αστρονόµος ΈντουινΧάµπολ κατόρθωσε να φωτογραφήσει µεµονωµένα άστραστους σπειροειδείς νεφελοειδείς, επιβεβαιώνοντας έτσιτην άποψη ότι επρόκειτο για απόµακρους αστρικούς κό-σµους, έξω από το δικό µας Γαλαξία. Οι νεφελοειδείςλοιπόν αποδείχτηκαν ότι είναι αυτόνοµοι και απόµακροιγαλαξίες, τεράστιες αστρικές πολιτείες, όπως ο δικόςµας Γαλαξίας, µε δεκάδες δισεκατοµµύρια άστρα ο καθένας.Με τον ίδιο λοιπόν τρόπο, που η ηλιοκεντρική άποψη τουΚοπέρνικου προκάλεσε επανάσταση στην αντίληψη τηςθέσης που κατείχε ο πλανήτης µας στο Ηλιακό Σύστηµα,έτσι και η ριζοσπαστική ανακάλυψη του Έντουιν Χάµπολεπαναπροσδιόρισε την άποψη που είχαµε για τη θέση µαςστο Σύµπαν. Η ανακάλυψη του Χάµπολ µας απεκάλυψεµέσα σε µια νύκτα ότι το Σύµπαν ήταν πολύ πιο τεράστιοαπ` ό,τι µπορούσαµε να φανταστούµε µέχρι τότε.

ΠΠηηγγήή :: hhttttpp::////wwwwww..eeuuggeennffoouunndd..eedduu..ggrr ΕΕππιιµµέέλλεειιαα :: ΜΜ..ΦΦ..

1100ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

ΟΟ άάννθθρρωωπποοςς κκααιι ττοο σσύύµµππαανν

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 20121111

ΟΟ ΣΣππύύρροοςς ΑΑννδδρροουυλλάάκκηηςς σσττηηνν CCaammeerraa OObbssuurraa

ΟΟ ΣΣππύύρροοςς ΑΑννδδρροουυλλάάκκηηςς γγεεννννήήθθηηκκεε σστταα ΧΧααννιιάά ττοο 11997766..ΣΣπποούύδδαασσεε σσττοο ΤΤΕΕΙΙ ΗΗρραακκλλεείίοουυ,, σσττοο ττµµήήµµαα ΚΚοοιιννωωννιικκήήςς ΕΕρρ--γγαασσίίααςς.. ΤΤοο 22001100 ππααρραακκοολλοούύθθηησσεε τταα µµααθθήήµµαατταα φφωωττοο--γγρρααφφίίααςς σσττηηνν ΛΛέέσσχχηη ΦΦωωττοογγρρααφφίίααςς κκααιι ΚΚιιννηηµµααττοογγρράάφφοουυΧΧααννίίωωνν κκααιι έέκκττοοττεε εείίννααιι µµέέλλοοςς ττηηςς ..

Cam

era

Obs

cura

ΠΠώώςς ξξεεκκίίννηησσεε ηη εεµµππλλοοκκήή σσοουυ µµεε ττηη φφωωττοογγρρααφφίίαα;;Με την εµφάνιση των κινητών τηλεφώνων µε φωτογραφική µηχανήάρχισα να πειραµατίζοµαι . Πολύ αργότερα έµαθα για την ΛΕΦΚΙ,συµµετείχα στα σεµινάριο φωτογραφίας των αρχάριων και έτσι µεκέρδισε η φωτογραφία ,αλλά και η παρέα της ΛΕΦΚΙ.

ΕΕππιιββάάλλλλεεττααιι µµιιαα φφωωττοογγρρααφφίίαα νναα ααφφηηγγεείίττααιι ππρράάγγµµαατταα κκααιι κκαατταασσττάά--σσεειιςς ήή όόχχιι;;∆εν νοµίζω ότι πρέπει να επιβάλλει.. Η φωτογραφία είναι ο καµβάςκαι ο θεατής βάζει τα χρώµατα ,όπως τα επιλέγει εκείνος..ΜΜίίαα εειικκόόνναα εείίννααιι χχίίλλιιεεςς λλέέξξεειιςς……Θα µπορούσε να είναι χίλιες λέξεις και συναισθήµατα και αυτόµου αρέσει, γιατί ο καθένας θα επιλέξει κάτι από την εικόνα , κάτι

διαφορετικό και αυτό είναι ενδιαφέρον.

ΑΑππόό ττηηνν κκααλλλλιιττεεχχννιικκήή σσττηηνν δδηηµµοοσσιιοογγρρααφφιικκήή φφωωττοογγρρααφφίίαα εείίννααιι µµεεγγάάλλοοςς οο δδρρόό--µµοοςς;;Υπάρχει απόσταση µεταξύ τους ,όµως και τα δυο είδη µπορούν να αναδείξουνµια κοινωνική διάσταση .

ΥΥππάάρρχχεειι κκάάττιι πποουυ θθαα θθέέλλεειιςς ααλλλλάά δδεενν έέχχεειιςς κκααττααφφέέρρεειι νναα φφωωττοογγρρααφφίίσσεειιςς;;Πολλά και η αντάµωση µαζί τους είναι µια πρόκληση...

1122ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Φυσικά και αναφέροµαι στον Πλατα-νιά. Στον Πλατανιά της Α εθνικής,στον Πλατανιά της super league.

Μια απίστευτη ιστορία δύο χρόνων που ηοµάδα περνούσε το ένα εµπόδιο µετά τοάλλο κι από µια οµάδα της µέσης της Γεθνικής κατηγορίας σήµερα φιγουράρειστα σαλόνια της Α εθνικής. Κάποιοι, που δεν ασχολούνται ουσιαστικάµε το ποδόσφαιρο , απορούν µε τον εν-θουσιασµό αλλά και µε τους χαρακτηρι-σµούς που συνοδεύουν µερικές µέρεςτώρα την οµάδα του Πλατανιά. «Ε! σιγά,στην Α εθνική θα παίξει, δεν πείρε και τοπρωτάθληµα» ή «Έτσι χάλια που ακούµεότι είναι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα τοκατόρθωµα δεν είναι δα και τόσο µεγάλο»ΛΑΘΟΣ!! Το κατόρθωµα όχι µόνο είναι τε-ράστιο αλλά δεν έχει και προηγούµενο.Οµάδα µικρού χωριού, που θα ήταν µεγάληεπιτυχία να αγωνίζεται στην Γ’ εθνική κα-τάφερε να δρασκελίσει µέσα σε δύο χρό-νια εµπόδια και αντιπάλους που από τη µίαλαχταρούν χρόνια τη διάκριση αυτή καιαπό την άλλη έχουν επενδύσει τεράστιαποσά για να πετύχουν το στόχο αυτό. Θυ-µάµαι το σύνθηµα που δονούσε το Αγρίνιοπριν δύο χρόνια «33 χρόνια ήταν αρκετά Αεθνική ερχόµαστε ξανά!» ο Παναιτωλικόςστη Β εθνική κάθε Κυριακή έκοβε 8.000εισιτήρια, φέρνω στο µυαλό µου τη Λάρισα

που εκτός του πολύ µεγάλου οικονοµικούπροϋπολογισµού που έχει η οµάδα, είχεως προπονητή φέτος τον προπονητή τηςΕθνικής Ουαλίας, και ένα νέο ιδιόκτητογήπεδο που µάλλον λίγες οµάδες στηνΕυρώπη έχουν.Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είχε και έχειπάρα πολλά προβλήµατα. ∆εν έχει πάψειόµως ποτέ να ενθουσιάζει περισσότεροαπό κάθε άλλο άθληµα τη µεγαλύτερη µε-ρίδα των φιλάθλων της χώρας µας. ∆ου-λεύω 16 χρόνια στο χωριό του Πλατανιά,για κανένα άλλο λόγο πλην του ποδο-σφαίρου, κανείς δε µε ρώτησε στην πρώτηκουβέντα που θα λέγαµε – λες και έχειαγωνία και θέλει να µάθει από κάποιονπου είναι κοντά - για τον Πλατανιά, τις εγ-καταστάσεις, τον κόσµο, τις συζητήσεις,το κλίµα και πολλά άλλα. Φίλοι από όλητην Ελλάδα µε παίρνουν τηλέφωνο καιστην πρώτη τους κουβέντα µε ρωτάνε :«Βασίλη, στον Πλατανιά δουλεύεις ακόµαέτσι δεν είναι;» και µετά το «ναι» αρχίζειο βοµβαρδισµός ερωτήσεων για τηνοµάδα.Ας δούµε όµως την πορεία. Τη χρονιά2010-2011 ο Πλατανιάς έκανε µια πολύκαλή πορεία στη Γ’ Εθνική. ∆εν κατάφερεστο τέλος να είναι στις οµάδες που θαπερνούσαν στη Β εθνική αλλά όλοι ήτανευχαριστηµένοι µε την εικόνα που έδειξε

ΌΌρρααµµαα χχρρεειιάάζζεεττααιι κκααιι ππάάθθοοςς !!!!!!ΌΌσσοο σσηηµµααννττιικκέέςς κκιι αανν ήήτταανν οοιι εεκκλλοογγέέςς πποουυ ππέέρραασσαανν,, όόσσοο ιισσττοορριικκήή κκιι αανν εείίννααιι ηη σσύύ--ννοοδδοοςς ττωωνν ΕΕυυρρωωππααίίωωνν ηηγγεεττώώνν,, όόσσοο -- ππέέρραανν ττοουυ φφυυσσιικκοούύ -- ππεερρίίεερργγηη εείίννααιι ηη ττααυυττόό--χχρροοννηη αασσθθέέννεειιαα ττοουυ ννέέοουυ ππρρωωθθυυπποουυρργγοούύ κκααιι ττοουυ ΥΥπποουυρργγοούύ ΟΟιικκοοννοοµµίίααςς κκααιιοοιικκοοννοοµµιικκώώνν,, δδεενν µµπποορρώώ ππααρράά νναα τταα ππρροοσσππεερράάσσωω όόλλαα ααυυττάά κκααιι νναα αασσχχοολληηθθώώ µµεε έέννααάάθθλλοο πποουυ ττοονν έέζζηησσαα νναα εεξξεελλίίσσσσεεττααιι ααππόό κκοοννττάά όόλληη ττηη χχρροοννιιάά..

Γράφει ο Βασίλης

Παπαστάµος

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 20121133

η οµάδα. Στην αρχή του καλοκαιριού, η διοίκηση έστησε τηνοµάδα µε τέτοιο τρόπο ώστε να πρωταγωνιστήσει ξανά στηΓ’ Εθνική. Έλα όµως που η µοίρα αλλιώς τα ήθελε… Ανα-κατατάξεις λόγω χρεών στη Β Εθνική υποβιβάζουν οµάδεςκαι οδηγούν τον Πλατανιά στη µεγαλύτερη κατηγορία. Οστόχος για την ποδοσφαιρική περίοδο 2011-2012 αναπρο-σαρµόζεται και δε θα µπορούσε να είναι άλλος από την πα-ραµονή στην Β Εθνική κατηγορία. Στόχος πολύ δύσκολοςαν αναλογιστεί κανείς τους αντιπάλους, αλλά και τη θεω-ρητική δυναµική της οµάδας. Το πρωτάθληµα άρχισε τονΟκτώβριο και όλοι τρίβαµε τα µάτια µας µε τα αποτελέσµατααλλά και το πάθος της οµάδας που έφερνε τη µια νίκη µετάτην άλλη. Πάντα ο στόχος ήταν η παραµονή στην κατηγορίαώσπου ο πρώτος γύρος τέλειωσε µε τον Πλατανιά να είναιπρωταθλητής χειµώνα. Ο στόχος άλλαξε… το θαύµα άρ-χισε να µην ακούγεται πια σαν παραµύθι. Αλλαγή στόχουλοιπόν και αλλαγή προπονητή µε µια γενναία απόφαση τηςδιοίκησης στο τέλος του πρώτου γύρου. ∆ιακοπή του πρω-ταθλήµατος για αρκετές ηµέρες λόγω µη καταβολής τωνσυµφωνηθέντων από την πολιτεία προς τις οµάδες. Όταν τοπρωτάθληµα άρχισε ξανά η πορεία δεν ήταν ίδια µε εκείνητου πρώτου γύρου – και δεν θα µπορούσε να είναι τραυµα-τισµοί και κούραση παίξανε σηµαντικό ρόλο– αλλά ήταν τέ-τοια που έφερε την οµάδα στους τέσσερις διεκδικητές τωνplay off της µιας θέσης για τη super league. Η οµάδα τουΠλατανιά για µια ακόµη φορά ακολούθησε τη συµβουλή :

«Κάνε όσο καλύτερα µπορείς τη δουλειά σου κι’ άσε τουςάλλους να γκρινιάζουνε» Έπαιξε, κέρδισε και βγήκε πρώτηµια αγωνιστική πριν το τέλος του µικρού πρωταθλήµατοςτων Play off. Ήταν η δικαίωση της προσπάθειας των παι-κτών, των προπονητών, των ανθρώπων που ήταν κοντά στηνοµάδα, της διοίκησης αλλά και σε µεγάλο βαθµό του προ-έδρου Κου Στέλιου Βαρουξάκη που ηγήθηκε (µε ότι σηµαί-νει η λέξη) της προσπάθειας από την αρχή.Με τέτοια πορεία δεν µου ακούγεται υπερβολική η ευχή πουµου είπε ένας φίλος από την Καβάλα : «Άντε του χρόνουκαι στην Ευρώπη!!!!» (Ρε.. λες;)

1144ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρµανση και στον κλιµατισµό

Γεµίσατε τις βιβλιοθήκες τους µελογοτεχνία. Αίσωπος και παραµύ-θια εικονογραφηµένα-παραλογές

για τον αγαστό Χριστιανισµό, τον καλό,τον γεµάτο αρχές και λόγια λακωνικάγια το δικαίως και ευ ζην. Μεγάλωσαντα µωρά. Γίναν παιδιά. Γεµίσατε τα

ράφια στο δωµάτιοτους µε µυθολο-γία, άτλαντες, βε-ν ι α µ ί νεγκυκλοπαίδειεςκαι βιβλία ψηλά,

λεπτά, να πάρουν την πρώτη γεύση απόεπιστήµη, τέχνη, γεµάτα χρώµατα. Οιγέφυρες του κόσµου, πώς κινούνται οιπλανήτες. Τους είπατε για την πατρίδα.Τα πήγατε στο χωριό να δεθούν µε τηγη, να αγαπήσουν τη φύση. Γίνανε έφη-βοι. Μάθανε τον έρωτα, τη σάτιρα, τοναθλητισµό, τη µπάλα στο προαύλιο. Πιά-σανε όργανα, φτιάξανε µπάντες να ξε-δίνουν κι εσείς επικροτούσατε ήευχαριστιόσασταν σιωπηρά, γιατί σαςείπαν ότι η µουσική είναι δηµιουργικήαπασχόληση. Ιδρώσανε πάνω στα θρα-νία, να µάθουν γράµµατα, να γίνουνάξιοι, να µπουν στο πανεπιστήµια. Κιόσοι δεν τα κατάφεραν πιάσανε δου-λειά, να µάθουν τη βιοπάλη. Το δεχτή-κατε, γιατί η δουλειά είναι προκοπή καιβίωµα αξεπέραστο, κι ας βάλατε χέρισε αυτούς που δούλεψαν γιατί δενσπούδασαν και σε αυτούς που σπούδα-

σαν γιατί δε δούλεψαν. Μπήκαν στο πα-νεπιστήµιο, στην αγορά εργασίας. Ενη-λικιώθηκαν πριν το καταλάβετε. Αυτάόµως το καταλάβανε. Γιατί όταν εσείςβλέπατε το εύθρυπτο χρόνο σας νατρέχει και να χάνεται µες τη ρουτίνατων ρόλων σας (γονείς, εργαζόµενοι µεσκοτούρες) δίχως να τον προλαβαί-νετε, αυτά τον ρουφούσανε καρέ καρέ.Παρατηρούσαν. Καθισµένα σε µια κα-ρέκλα –ακόµη «αυτά»- άκουγαν τις κου-βέντες σας στις κοσµικές εκδηλώσεις,τα τηλεφωνήµατα σας βλέποντας καρ-τούν. Να αναλύετε τα προβήµατα σας,να παραπονιέστε, να σιχτιρίζετε τη ζωήπου σας χρεώσανε, τη φαύλη πολιτικήπραγµατικότητα, την κίβδηλη κοινωνία,τις επιφανειακές σας σχέσεις. Τα µε-τρούσανε ένα ένα τα «αχ» και τα «γιατί»σας. Και περίµεναν. Κι όταν έσπασαν τησιωπή τους, «αυτές» και «αυτοί» πια,τους κρίνατε. Κρίνατε τα όνειρα τους,κρίνατε τις φιλοδοξίες τους, τις σκέ-ψεις, τις επιλογές, τις αποφάσεις τους,τις ψήφους τους. Μα αλήθεια. Τι περι-µένατε; Ανθρώπους φιλόµουσους, φι-λάθλους, πνευµατώσεις,προβληµατισµένους δε θέλατε; Αιθε-ροβάµονες σε µια φανταστική –µε όλεςτις έννοιες- πραγµατικότητα που πι-στεύουν και ναι, καταρχήν η απειρίατους, αλλά τα µάλα ο άσβεστος πόθοςτους για το καλύτερο δεν τους επιτρέ-πουν να εγκαταλείψουν. Αυτοί οι άν-

θρωποι θα µηρικάσουν τα δεινά της κε-νότατης κενότητας που βαφτίζετε ζωήτου µεσήλικα; Αυτοί θα τρέξουν φυσικάκαι λογικά να σας κατακρηµνίσουν,αυτοί θα διαλέξουν το άλλο, το όποιοάλλο. Όχι όσο πάει η γούνα τους. Όσοτους κόβει. ∆ίψα για ρήξη µε την κακό-τητα του παρελθόντος που τους γνωρί-σατε. Μέσα από εσάς το ζήσανε καιµάθανε να αναγνωρίζουν τα ψεγάδιατου.∆ε φταίει το χάσµα των γενεών. Είναιαπλά η εκ των ένδον θέληση για εξέ-λιξη. Απόλυτα και αφοριστικά ορθολο-γική. ∆εν µπορούν µε ακρίβεια ναπροβλέψουν τι ξηµερώνει, αλλά θα κά-νουν ό,τι µπορούν για να διαφέρει τοεπόµενο ξηµέρωµα από το προηγού-µενο, το σίγουρα λάθος. Μη θορυβείτε,λοιπόν. Μόνο πάρτε µαζί σας νερό,γιατί δίπλα στον Αίσωπο διάβαζαν καιSpider man, γιατί τα καρτούν που έβλε-παν ήταν γιαπωνέζικα µε αιµατοχυσίες,γιατί µαζί µε το καλό χριστιανισµό τουςµάθατε και τον δογµατισµό, όταν σας

ρωτούσαν γιατί φιλάµε την εικόνα καιλέγατε γιατί έτσι πρέπει, γιατί από τοπολύ χωριό µερικοί γίνανε υπερβολικάπατριώτες και γνώρισαν τον εθνικισµό,γιατί σε µερικών το νου δε ξεχωρίσατετις έννοιες από τα σύµβολα, την πα-τρίδα από τη σηµαία, και κατέληξαν νααγαπάνε πιο πολύ τη σηµαία από τη πα-τρίδα, γιατί εκτός από τη µπάλα έµα-θαν και τον οπαδισµό, γιατί εκτός απότη σάτιρα έµαθαν και το Λαζόπουλο καιτις κίτρινες φυλάδες, γιατί εκτός απόόργανα άκουγαν και σκυλάδικα στην πα-ραλιακή, γιατί κάποιοι µαζί µε τον έρωταέµαθαν και τα µπουρδέλα, γιατί πολλοίδεν ίδρωσαν στα θρανία για να µάθουναλλά για να αποµνηµονεύσουν τις προ-παγάνδες σας, γιατί πλάι στην ιδανικήπροσωπικότητα που τους ζωγραφίζατεβίωναν τις κακοτεχνίες του κόσµου πουδεν µπορέσατε να αλλάξατε, αυτού πουσιχτιρίζατε µπροστά τους. Πάρτε, λοι-πόν, µαζί σας νερό. Γιατί το µέλλον έχειπολλή ξηρασία και αν αυτοί φταίνε µιαφορά, εσείς φταίτε συν άπειρο.

Γράφει ο Γιάννης Ξ.

ΠΠεερριιββάάλλλλοονν ΑΑµµφφιισσββήήττηησσηηςς

ΠΠεερριιββάάλλλλοονν ααµµφφιισσββήήττηηςς.. ΤΤοο ηηχχοοσσύύσσττηηµµαα ήή ττοο ρράάδδιιοο έέππααιιζζεεκκλλαασσσσιικκήή µµοουυσσιικκήή γγιιααττίί σσααςς εείίππαανν όόττιι κκάάννεειι κκααλλόό σσττοο έέµµ--ββρρυυοο.. ΓΓεεννννήήθθηηκκαανν.. ΤΤαα ννααννοουυρρίίσσααττεε µµεε ΘΘεεοοδδωωρράάκκηη.. ΡΡεε--πποορρττάάζζ οοδδοοιιπποορριικκάά γγιιαα ττοο ΞΞυυλλοούύρρηη,, ττηηνν ππααρράάδδοοσσηη,, ττοο rroocckkκκααιι ττοο ppuunnkk αανν ήήσσαασσττεε ππιιοο εελλεεύύθθεερραα ππννεεύύµµαατταα σστταα ννιιάάτταασσααςς.. ΠΠηηννεελλόόππηη ∆∆έέλλτταα ππααίίρρννααττεε σστταα γγεεννέέθθλλιιαα ττοουυςς..

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 20121155

Ηδιεξαγωγή του Παγκόσµιου Πρωταθλήµατος σκακιού βρίσκεται πλέον σε ιδιωτικάχέρια. Η Ανώνυµη εταιρεία Agon (ελληνιστί «Αγών») του Αµερικανού επιχειρηµα-τία Andrew Paulson ο οποίος δραστηριοποιείται στο χώρο των media και του δια-

δικτύου, απέκτησε από την FIDE(την παγκόσµια οµοσπονδία σκακιού) τα δικαιώµατα γιατην εµπορική εκµετάλλευση όλων των πανίσχυρων τουρνουά τα οποία οδηγούν στην ανά-δειξη του Παγκόσµιου Πρωταθλητή. Η συµφωνία περιλαµβάνει χρηµατικά έπαθλα για τουςπαίκτες αξίας 5,4 εκ. ευρώ από τα οποία το 20% θα καταλήξει στην FIDE, συν ποσοστό

επί των κερδών. Το ποσό της αρχικής επένδυσης υπολογίζεταιπερίπου στα 10-12 εκ. ευρώ, όµως ο Αµερικανός επιχειρηµατίαςεµφανίζεται αισιόδοξος ότι το σχέδιο του θα αποφέρει κέρδος.Στόχος του Paulson είναι η δυνατότητα αναµετάδοσης των τουρ-νουά στο διαδίκτυο και µέσω έξυπνων τηλεφώνων ώστε να δηµι-ουργήσει ένα τεράστιο κοινό για διαφηµιστική εκµετάλλευση.Παράλληλα σχεδιάζει συνεργασίες µε παγκόσµια τηλεοπτικά δί-

κτυα, και προτείνει τη διεξαγωγή των τουρνουά στα µεγάλα αστικά κέντρα όπως Παρίσι,Λονδίνο, Μαδρίτη όπου υπάρχει µεγάλο κοινό σε αντίθεση µε τη µέχρι πρότινος διεξα-γωγή των αγώνων από τη FIDE σε µικρές πόλεις της Ρωσίας. Θεωρεί επίσης σηµαντικότην διοργάνωση των αγώνων σε όλες τις ηπείρους του κόσµου, και τη µείωση του χρό-νου διεκδίκησης του παγκόσµιου τίτλου στα 2 χρόνια. Όπως αναφέρει ο ίδιος, «το κύριο περιουσιακό µας στοιχείο είναι το ίδιο το άθληµα τουσκακιού. Το σκάκι είναι συνδεδεµένο µε την ευφυΐα και τη στρατηγική περισσότερο απόκάθε άλλο άθληµα». Μένει να δούµε εάν το επιχειρηµατικό πνεύµα του Paulson θα υπε-ρισχύσει της άποψης ότι το σκάκι δεν είναι εκ φύσεως εµπορικό άθληµα και ότι τα περι-θώρια προώθησης είναι περιορισµένα, αρχής γενοµένης το Μάρτιο του 2013 όπου θαξεκινήσει η διεκδίκηση του παγκόσµιου τίτλου υπό τη νέα µορφή.

Πηγή: www.chessbase.com

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσµο…»

«Εµπορικά δικαιώµατα..»

Γράφει ο Μιχάλης

∆αρµαράκης

Με τη φωνή των γονιών

Προστατευόµενη απασχόληση µια δοµήαξιοπρέπειας ακόµη απούσα από τοπαρών τοπικό προνοιακό σκηνικό, την

οραµατιστήκαµε αλλά δεν την είδαµε... Ηέλλειψή της προκαλεί τραγικά αδιέξοδα,

ακυρώνοντας έτσιτον αγώνα µιαςζωής. Θα µπορούσενα είναι η δικαίωσητης αγωνιώδουςπροσπάθειας µιας

µερίδας γονέων παιδιών µε νοητικές ανα-πηρίες και αυτισµό, που διάλεξαν τον δύ-σκολο δρόµο της ένταξης αποκλείοντας τονεύκολο της αφάνειας Άλλη µια επιταγή τηςπολιτείας χωρίς αντίκρισµα, που δρώνταςκαθαρά πατερναλιστικά δεν πήρε στα σο-βαρά πάγιες ανάγκες ευάλωτων οµάδων γιααποδοχή και ανάληψη επαγγελµατικής ευ-θύνης. Μια ακόµη δηµόσια υπόσχεση απόεπίσηµα στόµατα σε ηµερίδες επίσης χωρίςαντίκρισµα, προφανώς γιατί «το κάρο προ-ηγήθηκε από τα άλογα». Η αποκατάστασητων ατόµων µε πολλαπλές αναπηρίες καθώςκαι αυτής της οµάδας «νοητικώς υστερούν-των» έχει γίνει συνείδηση από όλους ότιείναι ανέφικτη από την ελληνική κοινωνία.Έτσι στις 14.03.89 ψηφίζεται ο Ν.1836/89που αναφέρεται στη σύσταση Ειδικών Παρα-γωγικών Κέντρων. Με τον όρο «προστα-τευόµενη εργασία» εννοούµε την κάθεµορφή εργασίας που παρέχεται σε άτοµα µεειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, τα οποίαλόγω της σοβαρότητας της αναπηρίας είναιδύσκολο να απορροφηθούν στην ελεύθερηαγορά εργασίας. Όσον αφορά το νοµικό κα-θεστώς ως παραπάνω όρος δεν έχει την ίδιασηµασία σε όλα τα κράτη µέλη. Σε µερικά οιεργαζόµενοι θεωρούνται και απολαµβάνουντα ίδια δικαιώµατα .Αλλού δεν έχουν κανο-νικό συµβόλαιο εργασίας και πληρώνονταιµε το κατώτατο ηµεροµίσθιο. Είναι εργασια-κοί χώροι οι οποίοι δεν διαφέρουν από τους«κανονικούς» και στους οποίους εργάζονταιάτοµα των οποίων η επαγγελµατική αποκα-τάσταση θεωρείται αδύνατη. Οι εργασίεςείναι προσαρµοσµένες στις δυνατότητέςτους και τα προϊόντα διατίθενται στην αγορά

αποφέρουν έσοδα τα οποία όµως είναι ανε-παρκή για την κάλυψη των µισθών – ασφάλι-σης και αποκλείουν την ύπαρξηπλεονάσµατος. Τα εργαστήρια αυτά επιχο-ρηγούνται και εποπτεύονται από το υπουρ-γείο εργασίας επιβαρύνοντας τρόπον τινάτον κρατικό προϋπολογισµό, προσφέρουνόµως ουσιαστική κάλυψη αναγκών ατόµωνµε αναπηρίες. Από αυτή τη µορφή εργασίαςδεν αποκλείεται µετά από µια µακροχρόνιαπαραµονή να αποκαθίστανται στην ελεύθερηαγορά. Υπάρχει ασφάλεια των εργαζοµένωνσε αυτά εφόσον εργάζονται µε το δικό τουςρυθµό, σύµφωνα µε το βαθµό των ικανοτή-των τους. Ταυτόχρονα, το γεγονός ότι εργά-ζονται και αµείβονται µε το κατώτατοηµεροµίσθιο και ασφαλίζονται τους καλύπτειτο συναίσθηµα της ισότιµης µεταχείρισηςστην εργασία και της µη διαφοροποίησηςτους από τον υπόλοιπο πληθυσµό. Σε µερι-κές Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία τα πα-ραγωγικά εργαστήρια εµφανίζονται και µετην µορφή συνεταιρισµών. Περισσότεραπροστατευόµενα εργαστήρια υπάρχουν στοΒορρά της Ένωσης, από ότι στα Μεσογει-ακά κράτη µέλη. Το 1992 0,2% του Ιταλικούεργατικού δυναµικού αφορούσε τα προστα-τευόµενα εργαστήρια ενώ στη ∆ανία το πο-σοστό ανερχόταν στο 12,2 %. ΗΠροστατευόµενη απασχόληση έχει πολλέςµορφές. Α) Οµαδική εργασία σχεδιασµένηγια αναπήρους. Β) Εργασία σε προστατευό-µενες συνθήκες σε κανονικές επιχειρήσεις(enclave). Γ) Τοποθέτηση στην ελεύθερηαγορά µέσα από µηχανισµούς συνοδευτικώνυποστηρικτικών δοµών. ∆) Εργασία στοσπίτι. Το δικαίωµα των ευπαθών οµάδων καιδη των ατόµων µε νοητικές αναπηρίες, γιαεπαγγελµατική αποκατάσταση και διά βίουµάθηση δεν είναι κάτι καινούριο είναι δια-χρονική και επιτακτική ανάγκη. Κάποτε η κοι-νωνία πρέπει να αλλάξει φορά στρέφονταςτην πυξίδα της στην ένταξη και την ενσωµά-τωση H προστατευόµενη απασχόληση προ-βάλει ως άλλη προοπτική που αν εφαρµοστείσωστά, δηµιουργεί διεξόδους στα αδιέξοδα,εξασφαλίζοντας έτσι τη συµµετοχή τη συ-νοχή και τη συνύπαρξη. Καλό καλοκαίρι!

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*

ΠΠρροοσσττααττεευυόόµµεεννηη ααππαασσχχόόλληησσηη««ΕΕίίννααιι κκααιιρρόόςς νναα κκααττααλλάάββοουυµµεε ππωωςς δδεενν έέχχοουυµµεε νναα ππεερριιµµέέννοουυµµεε άάλλλληη κκααττααννόόηησσηηααππόό εεκκεείίννηη ττοουυ ααννθθρρώώπποουυ,, γγιιαα ττοονν άάννθθρρωωπποο,, υυππέέρρττααττοοςς ννόόµµοοςς µµααςς ηη ττρρααγγιικκήή ΑΑλλ--λληηλλεεγγγγύύηη»»

ΆΆγγγγεελλοοςς ΤΤεερρζζάάκκηηςς..

Οι διττές εθνικές εκλογές του 2012χαρακτηρίζονται από πολλές παρα-δοξότητες. Μία απ’ αυτές είναι ότι

διεξήχθησαν µε ευρωπαϊκές προδιαγρα-φές. Το «σύνηθες» ήταν οι ευρωεκλογέςστην Ελλάδα να διεξάγονται µε εθνικούςόρους, µε τα δύο πρώην µεγάλα κόµµατανα αγωνίζονται για την πρωτιά, η οποίααποτελούσε και την πρόγευση για την επι-κράτηση του ενός ή του άλλου στις εθνι-κές εκλογές που θα ακολουθούσαν. Στις

πρόσφατες εθνικέςεκλογές οι όροι αν-τιστράφηκαν, γιατίαποφασίσαµε ναεκλέξουµε την κυ-βέρνηση που επιθυ-

µούν…οι Βρυξέλλες. Το διακύβευµα ήταναµιγώς ευρωπαϊκό:η διάσωση της ευρω-ζώνης. Οι εταίροι µας ήταν κατηγορηµατι-κοί. Στις 17 Ιουνίου οι Έλληνεςαποφασίζαµε για την τύχη του νοµίσµατος17 χωρών.Το µεγάλο παράδοξο βέβαια είναι το εκλο-γικό αποτέλεσµα. Φτάσαµε δύο φορέςστην κάλπη για να κυβερνηθούµε ξανά απόέναν παρηκµασµένο δικοµµατισµό. Φτά-σαµε δύο φορές στην κάλπη για να σχη-µατίσουν κυβέρνηση συνεργασίας εκείνεςοι πολιτικές δυνάµεις που µπορούσαν νασυνυπάρξουν αµέσως µετά την 6η Μαϊου.Παράδοξος είναι και ο πολιτικός εγκιβω-τισµός της ∆ΗΜΑΡ στο µπλοκ των υµνη-τών του Μνηµονίου, αν θυµηθούµε τηνκύρια προεκλογική θέση του κ.Κουβέλη ότιτο κόµµα του δεν θα δώσει δηµοκρατικόαριστερό άλλοθι σε πιθανή συγκυβέρνησηΝ∆ και ΠΑΣΟΚ.Μεγάλη παραδοξότητα αποτελεί και το γε-γονός ότι, ενώ η ελληνική κοινωνία εµφά-

νισε τάση ριζοσπαστικοποίησης, ψηφίζον-τας ΣΥΡΙΖΑ ακόµη και άνθρωποι που δενείχαν αριστερό προσανατολισµό αψηφών-τας τα εκβιαστικά διλήµµατα, όµορες αρι-στερές δυνάµεις αρνήθηκαν δογµατικά τησυστράτευση µε τον ΣΥΡΙΖΑ φοβούµενεςµήπως σε περίπτωση αποτυχίας πάνεπίσω το κίνηµα.( Η κοινωνία να οπισθο-δροµεί, το κίνηµα όµως ποτέ!!!)Η «καθαρή» εξάλλου νίκη του κ.Σαµαράστηρίχτηκε στην καλλιέργεια ενός εµφυ-λιακού κλίµατος πόλωσης, κοµµατικού φα-νατισµού και λασπολογίας εναντίον τουΣΥΡΙΖΑ και ιδεολογικής τροµοκρατίαςαπέναντι στους πολίτες. Ο κ. Σαµαράςείχε συµµάχους του επίσης την αυταρχικήΕυρώπη και τα ξένα και εγχώρια ΜΜΕ.Ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγµαταπριµοδότησης εκ µέρους των ελληνικώνΜΜΕ της τακτικής εκφοβισµού της κοινήςγνώµης που ακολούθησε ο αρχηγός τηςΝ∆ ήταν η ερώτηση που απηύθυνε δηµο-σιογράφος της δηµόσιας τηλεόρασης(οκ.Αρβανίτης συγκεκριµένα) στον κ.∆ούκατης Ν∆ για το αν θα έπρεπε οι πολίτες νασηκώσουν ή να µη σηκώσουν τις καταθέ-σεις τους σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ ερ-χόταν πρώτο κόµµα στις 17 τουΙούνη.(!!!!!) Απέναντι σ’ αυτό το αντάρτικοκατασυκοφάντησης-που συνεχίζεται καιµετεκλογικά- οι βουλευτές και τα στελέχητου ΣΥΡΙΖΑ επέδειξαν υπευθυνότητα, ωρι-µότητα, αξιοπρέπεια και οµολογουµένωςαξιοθαύµαστη αυτοσυγκράτηση.Τη νίκη της Ν∆ υποδέχτηκαν µε ανακού-φιση οι αγορές και οι ευρωπαίοι εταίροιµας, αλλά εκείνο που αξίζει να επισηµαν-θεί είναι ότι δηµιουργούνται βαλβίδεςεκτόνωσης της αγανάκτησης και της απαι-σιοδοξίας των Ελλήνων πολιτών, έτσι

ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι αντιδράσειςτους και να αδρανοποιηθούν τα κοινωνικάαντανακλαστικά. (Η θηλιά που λέγεταιΜνηµόνιο χαλαρώνει λίγο για να αναπνεύ-σει ο µελλοθάνατος.) ∆ηµιουργείται κυ-βέρνηση εθνικής σωτηρίας µακράς πνοήςγια να διασφαλιστεί η πολιτική σταθερό-τητα µε πολιτικό ουραγό τη ∆ΗΜΑΡ, τίθε-ται ως κόκκινη γραµµή η παραµονή τηςχώρας στο ευρώ, στην κυβέρνηση συµµε-τέχουν και πρόσωπα άφθαρτα, υψηλής ει-δίκευσης, άρα και αποτελεσµατικότητας,προβάλλεται και τονίζεται διαρκώς το στοί-χηµα της ανάπτυξης σαν να έχει ήδη κερ-δηθεί.Αφήνω για το τέλος έναν προβληµατισµόπου µε πνίγει περισσότερο και από τοβρόχο των καταστροφικών συνεπειών τουΜνηµονίου. Στις τελευταίες εθνικές εκλο-γές η παρέµβαση των ισχυρών εταίρωνµας στα εσωτερικά µας ήταν απροκάλυ-

πτη, ωµή και επωδύνως εκβιαστική για κά-ποιες ευάλωτες κοινωνικές οµάδες. Ανα-φέροµαι στην παρακράτηση του 1 δις.ευρώ, ποσό που αποδεσµεύτηκε αµέσωςµετά την επικράτηση της Ν∆. Αναρωτιέµαιλοιπόν µήπως η απαξίωση του κοινοβου-λευτισµού είναι λιγότερο εφιαλτική µπρο-στά στο φάσµα της διαµόρφωσης τηςλαϊκής ετυµηγορίας σύµφωνα µε τις προ-τιµήσεις του πολιτικού και οικονοµικού κα-τεστηµένου της ισχυρής Ευρώπης. Θυµίζωότι το άρθρο 10 του Χάρτη των Θεµελιω-δών ∆ικαιωµάτων της Ευρωπαϊκής Ένω-σης διακηρύσσει και διασφαλίζει τηνελευθερία της σκέψης, της συνείδησηςκαι της θρησκείας. Όµως, αλήθεια, πόσοελεύθερα αποφασίσαµε εµείς οι Έλληνεςπολίτες για το ποιοι θέλαµε να µας κυ-βερνήσουν, εδώ στη χώρα µας, στις 17του Ιούνη;

1166ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Γράφει ηΜαρία Κρέτση

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

Μετεκλογικές σκέψεις και προβληµατισµοί

Το καλοκαίρι στην Ελ-λάδα είναι κάτι το µο-ναδικό. Στην πόλη µας

το ζούµε καθηµερινά ακόµηκαι µε µια γρήγορη βόλταστα στενά της παλιάς πόλης.Συχνά σκέφτοµαι πόσοπραγµατικά τυχεροί είµαστε,καθώς και πόσοι άνθρωποιπου ζουν στα σύγχρονα«κουτιά» των µεγαλουπό-λεων, ζηλεύουν τον τρόποζωής µας. Οι νέοι πεζόδροµοι ολοκληρώνονται και περιµένουννα τους εξερευνήσουµε. Όσο για τα καλλιτεχνικά δρώµεναείναι ανεξάντλητα αφού σε κάθε γωνιά της πόλης όλο και κάτιδιαδραµατίζεται. Όµως ας περάσουµε στα δικά µας εφόσοντα διατροφικά δώρα του καλοκαιριού είναι τόσο νόστιµα καιποικίλα που πιστέψτε µε κάθε µέρα µπορούµε να µαγει-ρεύουµε κάτι διαφορετικό. Το καλοκαίρι µάλιστα συνδυάζουµε

το µπάνιο στη παραλία, µε µεζέδες που µοσχοβο-λάνε θάλασσα όπως η συνταγή που θα διαβάσετεπαρακάτω. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει το χταπόδιφτιαγµένο µε ένα λίγο πιο ιδιαίτερο τρόπο απόεκείνους που έχουµε συνηθίσει, έτσι για να δοκι-µάζουµε νέες γεύσεις που και που.

Καλή σας όρεξη!

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 20121177

∆ούλεψα µ` όλους τους σχεδόν τους παλιούς.Όλοι τους άλφα-άλφα κι ας λένε οι εχθροί µαςότι τους κατέβει. Όµως η συνεργασία µου µεδυο ήταν άλλο πράγµα. Ο ένας ήταν ο µακαρί-της ο Φώτης Μιχαλόπουλος,ο άλλος ο ΗλίαςΠοτοσίδης. Και µε τους δυο πέρασα κι άσπρεςκαι µαύρες µέρες. Αντάµα χορτάσαµε αλλά καιπεινάσαµε. Ο Φώτης ήταν µεγάλος, πολύ µε-γάλος τραγουδιστής, δεν πρόφτασε να δείξειτην αξία του. Πέθανε νέος, το 1967 στα 48χρόνια του. Ο Ηλίας ξενιτεύθηκε στην Αµερική,εκεί χαλάει κόσµο. Στις κακιές στιγµές δενσταυρώσαµε τα χέρια. Φτάνει να σου πω,πως όταν χρειάστηκε ο Ηλίας έκανε και τονλούστρο. Το λέω µε καµάρι για το φίλο µουαυτό γιατί δεν έπεσε στην ανοµία αλλά στά-θηκε παλικάρι και στην άσχηµη του ώρα. Έτσιείµαστε µεις οι ρεµπέτες. Άλλο ρεµπέτης καιάλλο παλιάνθρωπος. Ρεµπέτης µε σηκωµέναχέρια δεν υπάρχει. Και µε του δυο βγήκα πολ-λές φορές στο «σφουγγάρι». Σε κάθε δύσκοληεποχή γυρνάγαµε από ταβέρνα σε ταβέρνα,παίζαµε και τραγουδούσαµε κι ύστερα βγάζαµεπιατάκι, το λεγόµενο σφουγγάρι. ∆εν κλέψαµεδεν αδικήσαµε δεν µπήκαµε στη δούλεψη τηςρουφιανιάς. Όχι εµείς οι τρεις αλλά κι όλοι οι άλλοι. Ο Μάρ-κος, ο Γενίτσαρης ,ο Κηροµύτης, ο Μπαγιαν-τέρας, ο Ρούκουνας, ο Χατζηχρήστος κι άλλοι

πολλοί…Σφουγγάρι-σφουγγάρι άλλα το κού-τελο καθαρό και το κεφάλι ψηλά. Κι οι Μικρα-σιάτες το ίδιο. Ένας κι ένας κι αυτοί.Λεβεντόπαιδα… Αυτά λέει στη Ρεµπέτικη αν-θολογία του Τάσου Σχορέλη ,ένας αφανήςαλλά σπουδαίος δηµιουργός του λαϊκού µαςτραγουδιού. Ένας ∆ερβίσης του Ρεµπέτικουπου η Τσιτσανολατρεία των διαφόρων ρεµπε-τολόγων φρόντισε να δια-γραφεί από την µνήµη(όπως κι άλλοι) των Ελλή-νων.

Συνεχίζεται

ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣτίχοι µουσική τραγούδι Μαρίνος Γαβριήλ Ρεµπέτικη κυβέρνηση θα φτιάξω στην Ελλάδα Και µες στα υπουργεία µου ρεµπέτες θα`χωαράδαΜες στην Εθνοσυνέλευση διαταγή θα δίνω Και όλα τα προβλήµατα ατάκα θα τα λύνω. ρεφρένΓάλλοι, Εγγλέζοι, Γερµανοί και σεις ΑµερικάνοιΑφήστε την Ελλάδα µας τον πόνο της να γει-άνει.--------Θα διώξω και τις βάσεις τους, θα φύγω κι απ`τοΝ.Α.Τ.Ο.Για νά`µαστε από πάνω εµείς κι αυτοί να`ν` απόκάτω.

ΜΑΡΙΝΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ή ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ

Συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής.Πειραιάς 1919―Καλλιθέα 19-11-1977

Γράφειo ∆ήµoς

Kερδέλας*

Από την ΕυφροσύνηΚάτσουνα

" "Π Πυ υξ ξ

ί ίδ δα α

τ τη ης ς

γ γε εύ ύσ σ

η ης ς" "

ΣΣααλλάάτταα µµεε χχττααππόόδδιι,, κκάάππππααρρηη κκααιι πποολλύύχχρρωωµµεεςς ψψηηττέέςς ππιιππεερριιέέςς

ΥΥλλιικκάά 1 χταπόδι περίπου 1,5 κιλό, 1 πιπεριά πράσινη, 1 πιπεριά κόκκινη, 1

πιπεριά κίτρινη, 1 πιπεριά πορτοκαλί, 2 κρεµµυδάκια φρέσκα, 3 κουταλιέςσποράκια κάππαρης (ξαλµυρίζουµε σε νερό µε λίγο γάλα), 2 φύλλα δάφ-νης, φρεσκοτριµµένο πιπέρι, 6 κ.σ. ελαιόλαδο, 3 κ.σ. βαλσάµικο ξύδι, Λίγοχοντρό αλάτι

Σερβίρουµε µε φρυγανισµένο χωριάτικο ψωµί µε ελαιόλαδο και τριµ-µένο σκορδάκιΕτοιµάζουµε το χταπόδι βάζοντάς το σε χαµηλή φωτιά ναψηθεί µε τα 2 φύλλα δάφνης και το πιπέρι. ∆ε βάζουµε καθόλου νερό αφή-νουµε το χταπόδι να ψηθεί µε τους χυµούς του. Το ίδιο και µε τις γαρίδες.Γι αυτό θέλει να αφιερώσετε λίγο περισσότερο χρόνο και να το αφήσετενα σιγοµαγειρευτεί για να γίνει όπως πρέπει να δέσουν οι γεύσεις και οιµυρωδιές. Μόλις ψηθεί το χταπόδι µας το κατεβάζουµε από τη φωτιά καιτο αφήνουµε να κρυώσει. Κόβουµε τις πιπεριές στη µέση και τις ψήνουµεστο γκριλ µέχρι να µαλακώσουν όχι να λιώσουν. Θέλουµε να είναι λίγοτραγανές. Τις αποφλοιώνουµε και τις κόβουµε σε µπαστουνάκια. Ψιλοκό-βουµε τα κρεµµυδάκια και ετοιµάζουµε το ντρέσινγκ ανακατεύοντας τολάδι µε το ξύδι και µισό ποτηράκι ζωµό περασµένο από λεπτό σουρω-τήρι. Κόβουµε το χταπόδι σε µπουκίτσες και σε ένα µπολ ανακατεύουµετο χταπόδι µε λίγο ντρέσινγκ, το αφήνουµε 5 λεπτά και µετά προσθέτουµετην κάππαρη , τις πιπεριές, το κρεµµυδάκι και το υπόλοιπο ντρέσινγκ.Ανακατεύουµε καλά και τη βάζουµε στο ψυγείο για µισή ωρίτσα να παγώ-σει. Συνοδεύεται άριστα µε πατάτες τηγανισµένες σε ελαιόλαδο ή φάβα.

Αναξιόπιστο κράτος, λεηλατηµένοι πολίτες*

1188ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Τρέχουν παράλληλα: ο φόρος εισοδήµατος 2011 και η επίσκεψη της τρόικαςγια αξιολόγηση. Και τα δύο καθυστέρησαν λόγω των αλλεπάλληλων εκλο-γών, που έχουν παγώσει κάθε άλλη δραστηριότητα στη χώρα από τις αρχές

Απριλίου. Και τα δύο είναι αλληλένδετα: η τρόικα θα βρει ότι τα κρατικά έσοδαυστερούν έναντι των υπεραισιόδοξων και ανελαστικών προβλέψεων, διότι όχι µόνοο φορολογούµενος πληθυσµός έχει ήδη εξαντληθεί, αλλά και διότι ο υπολογισµόςκαι η βεβαίωση του φόρου καθυστέρησαν σκοπίµως, για να µην ερεθιστούν προ-εκλογικά οι πολίτες και επηρεαστεί η ψήφος τους.Πράγµατι η ψήφος δεν επηρεάστηκε άµεσα από τον δυσβάστακτο φόρο εισοδή-µατος, όπως προέκυψε από τις µνηµονιακές δεσµεύσεις. Επηρεάζονται όµωςτώρα µε σφοδρότητα τόσο ο κρατικός προϋπολογισµός όσο και οι οικογενειακοίπροϋπολογισµοί εκατοµµυρίων Ελλήνων. Τα ελληνικά νοικοκυριά ακολουθούν µοι-ραία και αγεληδόν το ελληνικό κράτος στο σπιράλ πτώχευσης και παρακµής. ∆ιότιαπλούστατα πολλοί νοµοταγείς µισθωτοί και εργαζόµενοι δεν θα µπορούν να πλη-ρώσουν τους υπέρογκους φόρους, πολλαπλάσιους από κάθε περασµένη χρονιά,καθώς µάλιστα βρίσκονται ήδη εκτός προϋπολογισµού, εξαντληµένοι από διαδο-χικές µειώσεις εισοδήµατος, εξαντληµένοι από έκτακτες εισφορές, µε µειωµέναή µηδενισµένα τα αποθέµατα ανάγκης, βαρυνόµενοι από άνεργα τέκνα ή άλλουςσυγγενείς.∆ιπλό το κακό άρα: οι πολίτες περνούν το όριο αντοχής, το κράτος δεν µπορεί νασυγκεντρώσει αναγκαίους πόρους για συντήρηση θεµελιωδών λειτουργιών. Η κου-τοπόνηρη αναβολή των φορολογικών δηλώσεων σε µετεκλογικό χρόνο ανέβαλεαπλώς την έκρηξη της βόµβας. ∆υστυχώς όµως η βόµβα απασφαλίζεται µες στοκαλοκαίρι: πολλοί συνεπείς πολίτες δεν θα παραµείνουν συνεπείς. Το χρέος θατους λυγίσει, θα τους οδηγήσει σε ακούσια πλην αναγκαστική παύση πληρωµών.∆εν θα πληρώνουν, όχι γιατί αρνούνται να πληρώσουν, όχι από ανυπακοή, αλλάγιατί δεν έχουν, γιατί δεν µπορούν.∆υστυχώς, η πολιτική τάξη ενώπιον της ιστορικής πρόκλησης αποδεικνύεται διπλάανίκανη και άβουλη: όπως δεν διαπραγµατεύτηκε εγκαίρως και λυσιτελώς µια βιώ-σιµη λύση του δηµόσιου χρέους, έτσι ακριβώς δεν εξυγίανε τα δηµοσιονοµικά µεορθολογικό και λειτουργικό τρόπο, µε εντοπισµένες ενέργειες και δίκαιη φορο-λόγηση. ∆ουλικότητα και ανεπάρκεια προς τα έξω, λεηλασία και αδικία προς ταµέσα, λεηλασία στρεφόµενη προς τους νοµοταγείς και παραγωγικούς.Το αποτέλεσµα είναι διπλά ολέθριο. Η χώρα αποδέχεται στόχους τους οποίουςαδυνατεί να επιτύχει, και στην ασυλλόγιστη πορεία προς τους στόχους εξοντώνειτους πολίτες της και εξευτελίζεται διεθνώς. Καταρρακωµένo κράτος και απρο-στάτευτοι άνθρωποι: ιδού ένας ορισµός του failed state.

** ΆΆρρθθρροο ττοουυ ΝΝίίκκοουυ ΓΓ.. ΞΞυυδδάάκκηη γγιιαα ττηηνν ««ΚΚααθθηηµµεερριιννήή»»

ΜΜιιλλττιιάάδδηηςς ΠΠαασσχχααλλίίδδηηςςΕΕππόόππττηηςς

ΕΕκκδδ.. ΑΑ..ΑΑ.. ΛΛιιββάάννηηΟ Μπιλ φοβόταν. Ήταν ενήλικος. ∆εν είχε τηναπάντηση. Και φοβόταν πολύ. Ήξερε να δια-κρίνει τις ποιότητες του φόβου. Υπήρχε οφόβος να µη σε πιάσει η µαµά µετά από µιαµικρή αταξία. Ο φόβος να µην αποκαλυφθεί ότιαντέγραψες στο διαγώνισµα. Ο φόβος της απο-τυχίας. Ο φόβος να σε απορρίψει η παρέα σου(άρα ο φόβος να µείνεις µόνος). Ο φόβος γιατις µέλισσες. Ο φόβος για τον οδοντίατρο.Όλες αυτές τις ποικιλίες του φόβου τις γνώ-ριζε καλά, τις είχε επανειληµµένα αντιµετωπί-σει στο παρελθόν, άλλοτε µε σχετική επιτυχία,άλλοτε όχι. Ετούτο εδώ όµως -o Επόπτης- ήταν κάτι άλλο,πιο βαθύ, πιο πρωτόγονο. Όχι όµως και τελείωςάγνωστο.

ΤΤζζίίλλιιαανν ΦΦλλίίννΤΤοο κκοορρίίττσσιι πποουυ εεξξααφφααννίίσσττηηκκεε

ΕΕκκδδ.. ΜΜεεττααίίχχµµιιοοΗ σηµαντικότερη νέα φωνή της αστυνοµικής λο-γοτεχνίας, η αµερικανίδα Τζίλιαν Φλιν, µετά τηνεπιτυχία των δύο προηγούµενων βιβλίων τηςΑιχµηρά αντικείµενα και Σκοτεινός τόπος, επα-νέρχεται µε ένα νέο σκοτεινό θρίλερ, στο οποίοξεδιπλώνει το αδιαµφισβήτητο ταλέντο της καιαποδεικνύει πως είναι πραγµατικά µια από τιςσπουδαιότερες συγγραφείς θρίλερ διεθνώς. Τονέο της βιβλίο, ένα µυθιστόρηµα για τα θανά-σιµα µυστικά του συζυγικού βίου, µε πρωταγω-νίστρια µια γυναίκα που εξαφανίζεται κάτω απόαδιευκρίνιστες συνθήκες στην πέµπτη επέτειοτου γάµου της, απαιτεί από τους αναγνώστεςτης γερό στοµάχι. Ένα λαβ στόρι µε το περιτύ-λιγµα του µυστηρίου που θέτει το αιώνιο ερώ-τηµα όλων των αποτυχηµένων σχέσεων: Πώςφτάσαµε σ’ αυτό το σηµείο.

ΓΓιιώώρργγοοςς ΚΚ.. ΠΠααννααγγιιωωττάάκκηηςςΗΗ ΠΠρριιγγκκίίππιισσσσαα ττωωνν ΕΕφφττάά θθααλλαασσσσώώνν

ΕΕιικκοοννοογγρράάφφηησσηη:: ΧΧρρήήσσττοοςς ∆∆ήήµµοοςςΕΕκκδδ.. ΚΚέέδδρροοςς

«Σας ενηµερώνουµε ότι την Παρασκευή το σχο-λείο µας θα πραγµατοποιήσει εκδροµή στηνΑκτή του Ανέµου. Οι µαθητές θα επισκεφθούντο αιολικό πάρκο και θα µελετήσουν το οικοσύ-

στηµα της περιοχής».Όταν διαβάσαµε αυτό το σηµείωµα, κάναµε σαντρελοί από τη χαρά µας. Μετά ετοιµαστήκαµεγια µια συνηθισµένη εκπαιδευτική εκδροµή.∆εν ξέραµε, βλέπετε, ότι εκεί, στην Ακτή τουΑνέµου, θα ζούσαµε την πιο εξωφρενική, τηνπιο απίστευτη, την πιο συναρπαστική περιπέ-τεια της ζωής µας...Αυτή τη φορά, ο Πάνος και οι συµµαθητές τουδεν κάνουν ATAΞΙΕΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ, αλλά στην εκ-δροµή! Θα βρεθούν µάλιστα µπροστά σε κά-ποιες πρωτόγνωρες καταστάσεις: Θασυναντήσουν παράξενους ναυτικούς, θα κυνη-γήσουν θαλάσσια τέρατα, θα λύσουν οικολογικάµυστήρια, και γενικά θα µας κάνουν να τρελα-θούµε από την αγωνία – και τα γέλια.

AAllbbeerrttaa GGaallllaa –– MMiicchheellee BBuuoonnssaannttiiΟΟιι οοµµοορρφφόόττεερρεεςς ππααρρααλλίίεεςς ττηηςς ΚΚρρήήττηηςς

ΕΕκκδδόόσσεειιςς MMyyssttiissΟ χρήσιµος αυτός οδηγός βοηθάει τον ανα-γνώστη να ανακαλύψει τις οµορφότερες παρα-λίες της Κρήτης. Παραλίες ήσυχες, σχεδόνκρυφές, χωρίς οµπρέλες και ξαπλώστρες, πουδιαθέτουν όµως αυτό που πρέπει να διαθέτειµια παραλία: πεντακάθαρα νερά.Για να φτάσετε σε πολλές από αυτές, πρέπεινα αφήσετε το αυτοκίνητό σας και να περπατή-σετε. Όπως λένε όµως αυτοί που ξέρουν: «όσοπιο δύσκολα φτάνεις σε µια παραλία, τόσοοµορφότερη είναι». Θα χρειαστείτε λοιπόν ένανκαλό χάρτη, διάθεση για περιπέτεια, λαχτάρανα εξερευνήσετε το νησί, καθώς και το βασικόεξοπλισµό και προµήθειες για τα δύσβατα µο-νοπάτια και τις εκδροµές που παρουσιάζονται.«∆ιαλέξαµε», λένε οι συγγραφείς «ιδανικές το-ποθεσίες και προσπαθήσαµε να δώσουµε όλεςτις απαραίτητες πληροφορίες για να πάτε εκεί.Την ίδια στιγµή, σκοπός µας ήταν να µεταφέ-ρουµε στους αναγνώστες µας κάποιες από τιςπρώτες µας εντυπώσεις όταν ανακαλύψαµε ταγοητευτικά αυτά µέρη για πρώτη φορά». Ο οδηγός αυτός απευθύνεται κυρίως σε «αλη-θινούς περιηγητές», που προτιµούν ν' απο-φεύγουν τα πλήθη και να κάνουν το δικό τους,και δεν θα ενδώσουν ποτέ στους πειρασµούςτων κοινότυπων οργανωµένων τουριστικών πα-κέτων.

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 20121199

ΤΤαα ΜΜιικκρράά ΌΌννεειιρραα ττηηςς ΝΝιιόόττηηςς ΜΜοουυ ((AA DDiissttaanntt NNeeiigghhbboorrhhoooodd))

ΣΣκκηηνν.. ΣΣααµµ ΓΓκκααρρµµππάάρρσσκκιι µµεε ττοουυςς ΑΑλλεε--ξξάάννττρραα ΜΜααρρίίαα ΛΛάάρραα,, ΠΠαασσκκάάλλ ΓΓκκρρεεγγκκοορρίί,,

ΤΤζζόόννααθθαανν ΖΖαακκάάιι,, ΛΛέέοο ΛΛεεγγκκρράάννΟ Τοµάς, έναςπ α ν τ ρ ε µ έ ν ο ς50χρονος οικογε-νειάρχης, έχειφθαρεί από τηνπλήξη της καθηµε-ρινότητας. Επι-στρέφοντας απόένα επαγγελµατικόταξίδι, παίρνει κατά λάθος άλλο τρένο καικαταλήγει στην πόλη όπου µεγάλωσε καιτην οποία δεν είχε επισκεφθεί για χρό-νια. Πηγαίνει στον τάφο της µητέρας του,γεµάτος από αναµνήσεις, τόσο απόεκείνη όσο και από τον πατέρα του, πουεξαφανίστηκε την παραµονή της επε-τείου του γάµου του 40 χρόνια πριν. Νιώ-θοντας έντονη ζαλάδα, χάνει τιςαισθήσεις του. Όταν όµως συνέρχεται,το όνοµα της µητέρας του δεν αναγρά-φεται πλέον στον τάφο. Άραγε ονειρεύε-ται... ή µήπως έχει ταξιδέψει στοπαρελθόν; Μπορεί ίσως, ως παιδί καιπάλι, να αποτρέψει αυτή τη φορά την επι-κείµενη εξαφάνιση του πατέρα του;

ΤΤαα ΧΧιιόόννιιαα ττοουυ ΚΚιιλλιιµµάάννττζζααρροο (( TThhee SSnnoowwss ooff KKiilliimmaannddjjaarroo))

ΣΣκκηηνν .. ΡΡοοµµππέέρρ ΓΓκκεεννττιιγγκκιιάάνν,, µµεε ττοουυςς ::ΖΖαανν--ΠΠιιεερρ ΝΝττααρροουυσσέένν,, ΑΑρριιάάνν ΑΑσσκκααρρίίννττ,,

GGeerraarrdd MMeeyyllaann,, GGrreeggooiirree LLeepprriinncceeRRiinngguueett,, ΑΑννααΐΐςς ΝΝττεεµµοουυσσττιιέέ

«Τα Χιόνια του Κι-λιµάντζαρο» αφη-γούνται µιασυγκινητική ιστορίασυλλογικότητας µεαφορµή ένα ταξίδιστην Τανζανία πουδεν θα γίνει ποτέ.Βαθιά αισιόδοξηκαι έντονα πολιτικοποιηµένη η νέα ταινίατου Γαλλοαρµένιου Robert Guédiguianξεκινάει µε είκοσι απολύσεις για να κα-ταλήξει στον ορισµό της αλληλεγγύης.Χωρίς καµία διάθεση εξωραϊσµού αλλάµε πίστη στη δύναµη των ενωµένων αν-θρώπων, το νήµα της ιστορίας µπερδεύειγλυκά τους ήρωες σε ένα ηλιόλουστο καικαλοκαιρινό παραλίγο εφιάλτη µε την κα-λοσύνη να επιβάλλεται στο τέλος. Ο πο-λυβραβευµένος, γεννηµένος στηΜασσαλία σκηνοθέτης εµπνέεται από τοποίηµα του Victor Hugo «Καλοί που είν’οι φτωχοί» και θίγει τις αξίες µιας κοινω-νίας σε κρίση σε µια επίκαιρη και γεµάτηθετικά µηνύµατα ταινία, ενώ µερικά σφη-νάκια ελληνικότατου κονιάκ που κατανα-λώνονται στην ταινία µας κερνάνε µιαξεχασµένη, συγκινητική αλήθεια: οι ενω-µένοι άνθρωποι, δεν είναι ποτέ νικηµέ-νοι. Παρόλο που έχει χάσει τη δουλειά τουπρόσφατα, ο Michel ζει ευτυχισµένος µετην γυναίκα του Marie-Claire. Το ζευγάριείναι ερωτευµένο για πάνω από τριάνταχρόνια. Τα παιδιά και τα εγγόνια τους

τους δίνουν χαρά, όπως και οι καλοί φίλοιπου τους περιβάλλουν. Είναι και οι δύοπερήφανοι για τους πολιτικοποιηµένουςαγώνες και τις ηθικές αξίες τους.

Όµως, αυτή η ευτυχία θα διαταραχθείαπό δύο οπλισµένους νεαρούς που θατους επιτεθούν βίαια και θα αρπάξουν ταχρήµατα που τους δώρισαν οι φίλοι τουςγια ένα ταξίδι στο Κιλιµάντζαρο. Το σοκγίνεται µεγαλύτερο όταν ανακαλύπτουνότι την επίθεση την είχε οργανώσει οChristophe, ένας πρώην συνάδελφος τουMichel, που απολύθηκε την ίδια µέρα µεεκείνον. Τα πράγµατα µπλέκουν κι άλλο,αφού ο Christophe µεγαλώνει µόνος τουτα δύο µικρά αδέρφια του.

ΚΚααιι οο ΚΚλλήήρροοςς ΈΈππεεσσεε σσττοονν ΣΣµµάάιιλλιι ((TTiinnkkeerr,, TTaaiilloorr,, SSoollddiieerr,, SSppyy ))

ΣΣκκηηνν.. ΤΤοοµµάάςς ΆΆλλφφρρεεννττσσοονν ,, µµεε ττοουυςς ::ΓΓκκάάρριι ΌΌλλννττµµαανν,, ΚΚόόλλιινν ΦΦεερρθθ,, ΜΜααρρκκ

ΣΣττρροοννγγκκ,, ΜΜππέέννεεννττιικκττ ΚΚάάµµππεερρµµππααττςς,,ΤΤόόµµππιι ΤΤζζόόοουυννςς,, ΤΤζζοονν ΧΧεερρττ,, ΤΤοοµµ ΧΧάάρρννττιι

O Τζορτζ Σµάιλι, πρώην υπάλληλος τηςυπηρεσίας πληρο-φοριών, αναλαµβά-νει να ξετρυπώσειέναν «Τυφλοπόν-τικα» που έχει φω-λιάσει σταανώτερα κλιµάκιατης βρετανικής αν-τικατασκοπείας και πουλάει µυστικά στηΣοβιετική Ένωση. Για να τον ανακαλύψει,ο Σµάιλι αρχίζει ένα δύσκολο σκακιστικόπαιχνίδι µε τον Κάρλα, το Σοβιετικό οµό-λογό του. Κινήσεις που στην αρχή φαν-τάζουν ασύνδετες µεταξύ τους στο τέλοςθα συγκλίνουν και θα αποκαλύψουν τηνταυτότητα του «Τυφλοπόντικα». Κι όλααυτά µέσα σ' έναν αµείλικτο ψυχρό πό-λεµο όπου δεν υπάρχουν καλοί και κακοί.

ΕΕκκεείί πποουυ χχττυυππάά ηη κκααρρδδιιάά µµοουυ ((TThhiiss MMuusstt BBee tthhee PPllaaccee))

ΣΣκκηηνν.. ΠΠάάοολλοο ΣΣοορρεεννττίίννοο µµεε ττοουυςς ΣΣοονν ΠΠεενν,,ΙΙββ ΧΧιιοούύσσοονν,, ΦΦρράάννσσιιςς ΜΜαακκΝΝττόόρρµµααννττ,,

ΤΤζζοουυννττ ΧΧιιρρςς,, ΧΧάάιιννττζζ ΛΛίίββεενν,, ΚΚέέρριι ΚΚόόννττοονν,,ΌΌλλγγοουυιινν ΦΦοουυέέρρεε,, ΣΣίίµµοονν ΝΝττιιλλάάννεειι,, ΤΤζζόόιιςς

ΒΒαανν ΠΠάάττεενν,, ΛΛίίρροονν ΛΛίίββοο,, ΧΧάάρριι ΝΝττιινν ΣΣττάάννττοοννΟ Cheyenne είναι ένας πρώην ροκ σταρ.Στην ηλικία των πενήντα ντύνεται ακόµα“Goth” και ζει στο ∆ουβλίνο από τα δι-καιώµατα των τραγουδιών του. Ο θάνα-τος του πατέρα του, µε τον οποίο δενµιλούσαν, τον φέρνει πίσω στην Νέα

Υόρκη. Ανακαλύ-πτει πως ο πατέ-ρας του είχε µιαεµµονή: να πάρειεκδίκηση για ένανεξευτελισµό πουείχε υποστεί. ΟCheyenne αποφα-σίζει να συνεχίσειαπό το σηµείο όπου είχε φτάσει ο πατέ-ρας του, ξεκινώντας ένα ταξίδι σε ολό-κληρη την Αµερική.

ΤΤοο ΚΚρρηησσφφύύγγεεττοο ((SSaaffee HHoouussee))ΣΣκκηηνν .. ΝΝττααννιιέέλλ ΕΕσσππιιννόόζζαα,, µµεε ττοουυςς ::

ΝΝττέέννζζεελλ ΓΓοουυόόσσιιννγγκκττοονν,, ΒΒέέρραα ΦΦααρρµµίίγγκκαα,, ΡΡάάιιαανν ΡΡέέιιννοολλννττςς ,, ΜΜππρρέένντταανν ΓΓκκλλίίζζοονν,,

ΣΣααµµ ΣΣέέππααρρννττ,, ΆΆγγκκννεεςς ΦΦίίσσεερρΈνας νεαρός πράκτορας της CIA πρέπεινα µεταφέρειέναν επικίνδυνοεγκληµατία σεάλλον ασφαλήπροορισµό έπειτααπό επίθεση πουδέχονται στο κρη-σφύγετο όπουαρχικά βρίσκον-ταν... και η ανταλλαγή πυρών και οι κατα-διώξεις που ακολουθούν είναι απλώςασύλληπτες!Στο αγγλόφωνο ντεµπούτο του ο Σουη-δός Ντάνιελ Εσπινόζα (Easy Money) σκη-νοθετεί τον βραβευµένο µε ΌσκαρΝτένζελ Ουάσινγκτον και τον Ράιαν Ρέι-νολντς σε µια καταιγιστική περιπέτειαδράσης σε σενάριο του Ντέιβιντ Γκούγ-κενχαϊµ

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

ΕΕίίννααιι πποουυ ώώρρεεςς--ώώρρεεςς πποουυ ααππεελλππίί--ζζοοµµααιι …… ΜΜεε σσυυννοο--δδεεύύεειι ααυυττέέςς ττιιςςµµέέρρεεςς ττοο ««wwhhyy»»πποουυ µµοουυ ααππάάννττηησσαανν δδυυοο ξξέέννοοιι ααππόό ττοο ΙΙσσ--ρρααήήλλ ,,όότταανν ττοουυςς ααππάάννττηησσαα σσττηηνν εερρώώττηησσηη ::ττιι έέγγιιννεε µµεε ττιιςς εεκκλλοογγέέςς σσττηηνν ΕΕλλλλάάδδαα .. ΕΕίίννααιι άάρρααγγεε ηη ΕΕλλλλάάδδαα άάγγοονναα ββοουυννάά ,, ααδδέέ--σσπποοττοοιι σσκκύύλλοοιι σσττοουυςς δδρρόόµµοουυςς κκααιι σσυυσσσσίίττιιαα;; ΉΉ µµήήππωωςς εείίννααιι κκααλλλλιιττέέχχννεεςς ττηηςς ζζωωήήςς..ΕΕίίννααιι πποουυ χχάάννωω ττοο όόρρααµµάά µµοουυ ττοο κκοοιιννωωννιικκόόκκααιι ααννααρρωωττιιέέµµααιι αανν µµοουυ ααπποοµµέέννεειι ττοο ιιδδιιωω--

ττιικκόό ..ΕΕίίννααιι πποουυ ββλλέέππωω ττιιςςααδδιιάάφφοορρεεςς ,,γγιιαα τταα ττηηλλεεοο--ππττιικκάά δδεελλττίίαα,, εεππιιθθέέσσεειιςςττηηςς ΧΧρρυυσσήήςς ΑΑυυγγήήςς σσεε ααννυυ--πποοψψίίαασσττοουυςς ξξέέννοουυςς σσττοουυςς

σσττααθθµµοούύςς ττοουυ ττρρέέννοουυ.. ΗΗ ππρρόόσσφφααττηη πποολλιι--ττιικκήή σσττααθθεερρόόττηητταα µµεε ααπποοσσττααθθεερροοπποοιιεείί..ΤΤοούύττηη εεδδώώ ηη ννηηννεεµµίίαα µµεε κκάάννεειι νναα ααιισσθθάάννοο--µµααιι αανναασσφφααλλήήςς.. ΤΤοούύττηη ηη κκααττάάσστταασσηη ααππαα--σσφφάάλλιισσεε ττοο όόππλλοο σστταα χχέέρριιαα ττοουυ φφοοιιττηηττήή πποουυγγιιαα όόλληη ττοουυ ττηη ζζωωήή θθαα φφέέρρεειι ττοο ββάάρροοςς ττηηςςααννθθρρωωπποοκκττοοννίίααςς σσττηηνν ψψυυχχήή ττοουυ .. ΕΕίίχχαα δδιιαα--ββάάσσεειι µµαα δδεενν γγννώώρριιζζαα ππωωςς εείίννααιι ηη χχώώρραα ννααββιιώώννεειι πποολλιιττιικκέέςς ααυυττοοκκττοοννίίεεςς ..ΤΤόόσσοο ααδδύύνναα--µµεεςς ψψυυχχέέςς οοιι ΈΈλλλληηννεεςς ;; ΤΤηη ζζωωήή ττοουυςς κκρρίίννεειιµµιιαα κκρρίίσσηη ττρρααππεεζζώώνν …… ΚΚιι έέρρχχοοννττααιι ώώρρεεςς ώώρρεεςς πποουυ λλέέωω :: εεγγώώ ττοοννκκόόσσµµοο θθαα ααλλλλάάξξωω ..ΤΤηηνν ίίδδιιαα ώώρραα ααννοοίίγγωω ττηηννττηηλλεεόόρραασσηη κκααιι χχάάννωω ττηηνν ππρροοσσδδοοκκίίαα µµοουυααυυττήή ..ΜΜαα µµππααίίννωω ύύσσττεερραα σσττοο δδιιααδδίίκκττυυοο κκααιιββρρίίσσκκωω ττηηνν ππααρρηηγγοορριιάά ..ΥΥππάάρρχχοουυνν σσεε κκάάθθεεγγωωννιιάά ττηηςς γγηηςς µµιικκρρέέςς εεσσττίίεεςς φφωωττιιάάςς πποουυµµπποορρεείί νναα γγίίννοουυνν ππυυρρκκααγγιιάά ..ΣΣττέέκκοοµµααιι σσττααππόόδδιιαα µµοουυ ,, ααννοοίίγγωω τταα µµάάττιιαα µµοουυ κκααιι εεννεερρ--γγοοπποοιιώώ ττοο ννοουυ µµοουυ κκααιι λλέέωω ::εεγγώώ ττοονν κκόόσσµµοοθθαα ααλλλλάάξξωω .. ΑΑυυττόό ττοο δδρρόόµµοο µµοουυ έέδδεειιξξαανν ττααΓΓεεννέέθθλλιιαα κκααιι ττοο ΚΚααππλλάάννιι ττηηςς ββιιττρρίίννααςς ττηηςςΖΖωωρρζζ ΣΣααρρήή ,,πποουυ έέφφυυγγεε γγιιαα ττοο µµεεγγάάλλοο ττααξξίίδδιι..ΑΑλλλλιιώώςς θθαα’’µµααιι µµόόννηη µµοουυ µµέέσσαα σσττοουυ κκόόσσµµοουυττοουυ ββοοήή ..ΜΜαα εεγγώώ ,,όόππωωςς κκααιι εεσσύύ ,, γγεεννννήήθθηηκκααγγιιαα νναα ζζωω σσυυννττρροοφφεευυµµέέννηη ……ΤΤόόσσοο δδιιααββοολλιικκάά ααυυττόόνν ττοονν ΙΙοούύννηη εεππέέλλεεξξαα ννααδδιιααββάάσσωω ττοο ««ββρρέέχχεειι φφωωςς»» ττοουυ ΚΚ..ΓΓκκιιµµοο--σσοούύλληη .. ΣΣυυννααννττήήθθηηκκαα µµεε ττοουυςς ννέέοουυςς ττηηςς δδεε--κκααεεττίίααςς ττοουυ 11992200 --11993300 ..ΤΤόόσσεεςς οοµµοοιιόόττηηττεεςς……µµοουυ’’ρρχχεεττααιι ττρρέέλλαα.. ΈΈννααςς ννέέοοςς δδηηµµόόσσιιοοςςυυππάάλλλληηλλοοςς σσττηη δδίίννηη κκαατταακκλλυυσσµµιιααίίωωνν πποολλιι--ττιικκώώνν ααλλλλααγγώώνν ,,σστταα ααδδιιέέξξοοδδαα ττηηςς οοιικκοοννοοµµιι--κκήήςς κκρρίίσσηηςς ..ΜΜππρροοσσττάά σσττηη δδιιααφφθθοορράάσσυυννδδιικκααλλίίζζεεττααιι κκααιι ββρρίίσσκκεεττααιι ααννττιιµµέέττωωπποοςςµµεε σσυυκκοοφφααννττίίεεςς κκααιι δδυυσσµµεεννεείίςς µµεεττααθθέέσσεειιςς..ΗΗ ππιισσττοολλιιάά ττοουυ ΚΚααρρυυωωττάάκκηη σσττοο µµέέρροοςς ττηηςςκκααρρδδιιάάςς µµοοιιάάζζεειι µµεε δδιιααρρκκέέςς σσιιννιιάάλλοο κκιιννδδύύ--ννοουυ γγιιαα ττηη χχώώρραα εεττοούύττηη ..ΝΝοοιιώώθθωω ππωωςς δδεεννττοο εείίδδααµµεε ττιιςς µµέέρρεεςς εεττοούύττεεςς ττοο σσιιννιιάάλλοοεεκκεείίννοο ..ΈΈνναανν ααιιώώνναα--ππεερρίίπποουυ -- µµεεττάά ννοοιιώώθθωωππωωςς χχάάσσααµµεε µµιιαανν εευυκκααιιρρίίαα .. ΑΑρρννοούύµµααιι ππωωςςφφοοββηηθθήήκκααµµεε .. ΦΦοοββοούύµµααιι ππωωςς ααγγννοοοούύµµεε ήή……ππωωςς δδεε θθέέλλοουυµµεε νναα µµάάθθοουυµµεε ……

Γράφειη Θεoδoσία∆ασκαλάκη

2200ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Τ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιάΤ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιά

ΕΕκκλλοογγιικκόό ττοο κκλλίίµµαα ττοο ΜΜάάηη κκααιι γγιιαα ππρρώώττηη φφοορράά µµεεττάά ααππόό πποολλλλέέςς δδεεκκααεεττίίεεςς δδιιπποολλιισσµµόόςς µµεεττααξξύύ ττηηςς µµεερριικκώώςς εεννωωµµέέννηηςς δδεεξξιιάάςς κκααιιέένναα µµεεγγάάλλοο ττµµήήµµαα ττηηςς ααρριισσττεερράάςς.. ΤΤοο ««δδιιαακκύύββεευυµµαα»» ήήτταανν ηη ααγγααππηηµµέέννηη έέκκφφρραασσηη ττωωνν µµοοννοοµµάάχχωωνν,, εεννώώ ττηηνν ίίδδιιαα σσττιιγγµµήή οο λλααόόςς σσττεε--ννάάζζεειι ααπποο µµννηηµµόόννιιαα,, χχααρράάττσσιιαα,, ααννεερργγίίαα,, κκλλεείίσσιιµµοο µµααγγααζζιιώώνν κκααιι εεππιιχχεειιρρήήσσεεωωνν κκααιι ππααρράάλλλληηλλαα ββλλέέππεειι έένναα σσωωρρόό εεττααιιρρεείίεεςς οοφφ--σσοορρ,,µµααϊϊµµοούύ εεππιιδδόόµµαατταα,, µµεεγγααλλοο--ααππάάττεεςς,, µµίίζζεεςς κκλλππ.. ΕΕδδώώ οο πποοιιηηττήήςς σσηηκκώώννεειι τταα χχέέρριιαα εεννώώ οο εειισσααγγγγεελλέέααςς ππρροοεεκκλλοογγιικκάά φφάάννηηκκεε ννααξξυυππννάά ααππόό ττοο ««λλήήθθααρργγοο»».. ΑΑςς εελλππίίσσοουυµµεε νναα ββγγεείί οο λλααόόςς ννιικκηηττήήςς ααππόό όόλληη ααυυττήή ττηηνν ιισσττοορρίίαα αανν κκααιι φφααίίννεεττααιι δδύύσσκκοολλοο……

Τα µουσικά γεγονότα στην πόλη και ταπέριξ ήταν πολλά και αυτό το µήνα πουπέρασε. Αν και σε µέρες άγριας οικονο-

µικής κρίσης, κυρίως η νεολαία βγαίνει και επι-ζητά να ακούσει µουσική και µουσικούς ενώ

από φορείς και συλ-λογικότητες οργανώ-νονται εξίσου πολλάµουσικά δρώµενα. Οι «Ρακοπινελιές»

έκλεισαν τη χειµερινή σαιζόν στις 6 Μάη, µεµια βραδυά µε πολλά από τα σχήµατα που εµ-φανίστηκαν το διάστηµα αυτο.Τα εγκαίνια της ταβέρνας «Γλάρος» (πρώηνΓεράσιµος), στο κάτω ∆αράτσο, έγιναν στις16 Μάη, όπου έπαιξε ο Ηλίας Χορευτάκης µεεπιτυχία. Το Μουσικό Σχολείο Χανίων -που φέτος ψά-χνει για νέα έδρα- έκανε την ετήσια εκδήλωσηστην αίθουσα του Πνευµατικού Κέντρου, στις17 Μάη.Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων έδωσε συναυλίαστο Μουσείο Τυπογραφίας, στο βιοτεχνικόΠάρκο, στις 18 Μάη στα πλαίσια της διεθνούςηµέρας µουσείων.Την ίδια µέρα οι Indaslot έπαιξαν φανκ, στο«Λιακωτό» στο Βάµο.Ρεσιτάλ πιάνου έδωσαν στο ΚΑΜ στις 26Μάη, οι Ηρακλειώτισες Μαριάννα και Στεφα-νία Καψετάκη, µε έργα Rachmaninoff, Liszt,Chopin κ.α. Μια νεά σειρά πολιτιστικών δρώµενων ξεκί-νησε φέτος στο Ρέθυµνο, µε τίτλο «ΜέρεςΡεθύµνου» και µέσα σε αυτές πολλή µουσική.Μερικά από τα ονόµατα που εµφανίστηκαν :“Trio Daulute”, Ελλη Πασπαλά και Τάκης Φα-ραζής, Belleville, Αχιλλέας Περσίδης, ΓιώργοςΚουµεντάκης, Κορίνα Λεγάκη κ.α. σε µέρηόπως : Νερατζέ Τζαµί, Είσοδος τούρκικου σχο-λείου, Κρήνη Rimondi, Τζαµί Καρα Μουσά, Πα-λαιοντολογικό µουσείο Ρεθύµνου, ΠλατείαΜικρασιατών Ενετικό λιµάνι κ.α.Η φετεινή εκδήλωση για το πάρκο Μαρκό-πουλου, θα γίνει το Σεπτέµβρη λόγω του όλουεκλογικού κλίµατος. Και εδώ το διακύβευµαείναι µεγάλο αφου ψιθυρίζεται ή αναγγέλεται,ότι χάριν της εξόφλησης του χρέους, θα έχειτην τύχη των ακινήτων φιλέτων του δηµοσίουπου θα ξεπουληθούν εν µια νυκτί σε επενδυ-τές, εντός ή εκτός εισαγωγικών...Στα τέλη του Απρίλη έφυγε από τη ζωή ο Απο-κορωνιώτης λυράρης Γιάννης Σεργάκης, σεηλικία 63 χρόνων. Με καταγωγή από το ∆ρά-πανο δραστηριοποιήθηκε απο τα τέλη της δε-καετίας του 1960 παίζοντας λύρα καιτραγουδώντας και έγινε περιζήτητος. Η φήµητου έφτασε σε όλη την Κρήτη και έπαιξε σεκέντρα της Αθήνας και σε άλλες πόλεις τηςΕλλάδας. Συνεργάτες του ήταν ο ΠαντελήςΚρασσαδάκης, ο Αρτέµης Πεντάρης, ο ΠέτροςΚουµάκης, ο Γιώργος Σκουλούδης και ο πρό-σφατα εκλιπών Κώστας Κουκουµπεδάκης.Επίσης συνεργάστηκε µε λαουτιέρηδες της

νεότερης γενιάς, όπως το Μιχάλη Τζουγα-νάκη, το Γιάννη Κατάκη, το Γιάννη Τζαγκαράκηκαι άλλους. Ηχογράφησε µία κασέτα µε τονΠ.Κρασσαδάκη, το 1979 στην εταιρεία Πάνι-βαρ. Επαιζε επαγγελµατικά µέχρι το 1995 πε-ρίπου οπότε αποσύρθηκε και άνοιξε ταβέρναστο χωριό του. Έχαιρε της εκτίµησης των καλύτερων γλεν-τζέδων, µερακλής στο παίξιµο του, µε µεγάληγκάµα στο ρεπερτόριο του, πιστός στο χρώµατου Πλακιανού που αγαπούσε πολύ και τεχνί-της στο τραγούδι του ο Σεργογιάννης, θαµένει στη θύµηση µας για πάντα. Στις 9 Μάη χάσαµε τον Πέτρο Καρµπαδάκη,το γνωστό Κισαµίτη λαγουτιέρη, τραγουδιστήκαι µαντιναδολόγο σε ηλικία 69 ετών. Με κα-ταγωγή απο την καρδιά της Κισάµου, από τηνΚουκουναρά, γρήγορα µπήκε στα µουσικάπράγµατα παίζοντας έφηβος µε το θρύλο ΝίκοΧάρχαλη. Το 1959 ανέβηκε στην Αθήνα για ναµάθει την τέχνη του µαραγκού αλλα τελικά τονκέρδισε η µουσική. Επαιξε για τέσσερεις δε-καετίες σε όλα τα κέντρα της Αθήνας και συ-νεργάστηκε µε τους σπουδαιότερουςµουσικούς ολόκληρης της Κρήτης όπως καιµε µουσικούς του δηµοτικού τραγουδιού. Πο-λύχρονες ήταν οι συνεργασίες του µε τονΚουνέλη, το Μαύρο, το Ναύτη, το Μουντάκη,τον Αστρινό Ζαχαριουδάκη, τον Πυθαρούλη καιάλλους. Γύρω στο 1962 γνωρίστηκε µε τονΣτέλιο Καζαντζίδη, στον οποίο άρεσαν δύολαϊκά τραγούδια που είχε γράψει, τελικά όµωςη συνεργασία δεν ευωδώθηκε.Το 1969 ηχο-γράφησε στην εταιρεία του Βαγγέλη Ζαµπε-τουλάκη «Κρήτη» το τραγούδι «Μην τολυπάσαι ένα φιλί» µε το βιολάτορα ΣταύροΚαντηλιεράκη ενώ συµµετείχε και σε πολλέςάλλες δισκογραφίες µε διάφορους µουσικούς. Στη δεκαετία του ’90 συνεργάστηκε µε τη νέαγενιά βιολατόρων από την Κίσαµο, όπως τουςΠερικλή Τζουγανάκη, Ηλία Χορευτάκη και Μι-χάλη Λουφαρδάκη ενω µετα το 2000 πουέµεινε µόνιµα την Κίσαµο, δίδαξε πολλουςνέους την τέχνη του λαγούτου και τους παλι-ούς κισαµίτικους σκοπούς. Μάλιστα µε τουςνέους αυτους µαθητές έπαιζε στα γλέντιαµέχρι πρόσφατα, όταν χτυπήθηκε από τηνασθένεια. Θα τον θυµόµαστε πάντα, για το µε-ρακλίδικο τραγούδι του , το παθιασµένο παί-ξιµο και τις µαντινάδες του, µία από τις οποίεςείναι η παρακάτω : «Αν δεις ποτέ στον ουρανό, σύννεφα να περ-νούνε, είναι δικοί µου στεναγµοί, που ήρθανε να σεβρούνε» Στις 25 Μάη έφυγε απο τη ζωή σε ηλικία 81χρόνων ο Νίκος Μανιάς, το αηδόνι της Κρή-της, όπως τον αποκαλούσαν. Ο Νίκος Μανια-δάκης γεννήθηκε στην Επισκοπή, Ρεθύµνουτο 1931. Σε ηλικία 16 ετών ήρθε στα Χανιάστον οργανοποιό Φραγκιαδάκη να αγοράσειλαγούτο και ξεκίνησε να παίζει µε το λυράρηΚυρ.Μαυράκη από τη Φυλακή, Αποκορώνου.

Στα 1954 ηχογράφησε τον πρώτο δίσκο 78στροφών µαζι µε τον Κώστα Μουντάκη, το«Ζητιάνο» και συνέχισε µε πολλούς ακόµα δί-σκους στις 78, 45 και 33 στροφές. Συνεργά-στηκε µε κορυφαίους λυράρηδες, όπως τους: Σκορδαλό, Καλοµοίρη, Ξυλούρη, Κλάδο, Στα-µατογιάννη, Σωπασή, Σκουλά, Σκαλίδη, Τζαγ-καράκη αλλά και µε λαγουτιέρηδες, όπως τοΜανώλη Κακλή και το Βαγγέλη Μαρκογιαν-νάκη αλλά και τον µπουζουξή Καστελολευ-τέρη. Επίσης και µε τη νεότερη γενιάµουσικών είχε συνεργασίες, όπως Ν.Ζωιδάκη,Μ.Τζουγανάκη, Χρ.Στιβακτάκη, Π.Περισυνάκηκ.α. Μεγάλες ήταν οι δόξες που γνώρισε ο Μα-νιάς στο εξωτερικό, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, µε τον

Κώστα Μουντάκη στα πρώτα χρόνια του ’60.Στα Χανιά έρχονταν στα κρητικά κέντρα, πουγέµιζαν για να τον ακούσουν, Καναρίνια, Βρα-χάκια, Κρητικό Κονάκι, Αφρικάνα, Μπιτζάνης,Ζαµάνια, µερικά από αυτά. Εκανε µεγάλες επιτυχίες στη δισκογραφίαόπως : Μ’έκανες και σ’αγάπησα, Αµέτε µεστην εκκλησιά, Πουλιά µου ταξιδιάρικα, Ζητιά-νος, Νυχτοπούλι καθ’αργά, Στολίδι σ’εχει τοχωριό, Όσα ψαράκια βόσκουνται, Αίσθηµα πουδεν ένοιωσε, Κουβέδιαζε µου του σεβντά κ.α.Σεµνός στο πάλκο και µετρηµένος σε όλα του,ο Μανιάς, υπήρξε ένας απο τους µεγαλύτε-ρους µουσικούς της Κρήτης του αιώνα πουπέρασε.

ΕΕΚΚ∆∆ΟΟΣΣΕΕΙΙΣΣΠΠεερριιοοδδιικκόό ΜΜεεττρροοννόόµµοοςς –– ττεεύύχχοοςς 4444

Ένα τεύχος εξ ολοκλήρου αφιερωµένο στουςαδερφούς Κατσιµίχα,κάτι σαν αποµνηµονεύ-µατα. Περιέχονται, µια µεστή συνέντευξη στονΣπ.Αραβανή, το κείµενο από το Beat poetry τηςνέας δουλειάς του ντουέτου, παλιότερες συ-νεντεύξεις, άρθρα από φίλους, συνεργάτεςκαι συναδέλφους µεταξύ των οποίων : Στ.Βλα-χογιάννη, Αν.Μποσκοϊτης, Ν.Ζιώγαλας,∆.Ζµπέκος, Ηρ.Κοντός, Λ.Παππά, Θ.Μικρού-τσικος, Γ.Νταλάρας και πολλούς άλλους,καθώς και ένα κείµενο του Μανώλη Ρασούληκαι φυσικά κείµενο του εκδότη Θανάση Συλι-βού. Με καλοκαιρινούς µουσικούς χαιρετισµούς

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 20122211

Μία ακόµα σπουδαία λαϊκή φωνή σίγησε τοµήνα που πέρασε. Στις 17 Απριλίου έφυ-γες από τη ζωή ο ∆. Μητροπάνος, από

τις πιο αγαπηµένες φωνές του σύγχρονου λαϊκούτραγουδιού. Στο σηµερινό τεύχος πηγαίνουµε 30χρόνια πίσω και αποχαιρετούµε τον τραγουδιστήµε έναν πολύ καλό δίσκο, «Τα συναξάρια», σεµουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου, δίσκος οοποίος είχε κυκλοφορήσει το 1981.Ο δίσκος ήταν µία από τις απρόσµενα µεγάλεςεκπλήξεις της εποχής καθώς συναντήθηκαν δύοκαλλιτέχνες µε διαφορετικές αφετηρίες. Ο Γ. Χα-τζηνάσιος από το χώρο του λεγόµενου «έντε-χνου» ή «ελαφρού» τραγουδιού και ο ∆.Μητροπάνος ο οποίος είχε ήδη καταξιωθεί στοχώρο του λαϊκού τραγουδιού µέσα από µεγάλεςεµπορικές επιτυχίες. Η αλήθεια είναι ότι ο Μη-τροπάνος είχε αποδείξει ότι µπορούσε να ερµη-νεύσει έργα υψηλής αισθητικής (όπως γιαπαράδειγµα ο «Άγιος Φεβρουάριος» του ∆. Μού-τση1), ασχέτως αν στο ευρύ κοινό έγινε πιο γνω-στός µε «εµπορικό» ρεπερτόριο στηριγµένο σεσυνθέσεις κυρίως του Σπύρου Παπαβασιλείου καιτου Τάκη Μουσαφίρη. Με τα «Συναξάρια» κάνειµια στροφή στη µέχρι τότε πορεία του, ενώ και οΧατζηνάσιος δηµιουργεί µελωδίες που να ταιριά-ζουν στο στυλ του ερµηνευτή. Το περίεργο είναιότι από το άλµπουµ ακούστηκαν τελικά περισ-σότερο όχι τα λαϊκά τραγούδια του αλλά οι µπα-λάντες, όπως το πρώτο τραγούδι του δίσκου, «ηαγάπη χάθηκε».Αυτό σηµειώνει και ο ίδιος ο τραγουδιστής σε συ-νέντευξη του: «Κάποια στιγµή προτείνει στηνεταιρεία ο Χατζηνάσιος τα «Συναξάρια». Ποτέ δενείχα φανταστεί τον Γιώργο να γράφει λαϊκά… Ανκαι από αυτό το δίσκο περπάτησαν όχι τόσο ταλαϊκά όσο οι µπαλάντες» 2. Στο ίδιο κλίµα και οσυνθέτης είχε δηλώσει χρόνια µετά την κυκλο-φορία του δίσκου: «Όταν µου πρότεινε η εταιρείανα κάνω ένα δίσκο µε τον Μητροπάνο, αρχικά δεµου άρεσε η ιδέα. Αναρωτιόµουν τι τραγούδια θαµπορούσα να γράψω για έναν τραγουδιστή πουέχει σουξέ το «Τι το θες το κουταλάκι». Ωστόσο,όταν τον γνώρισα και ξεκινήσαµε τη δουλειά άλ-λαξα εντελώς την άποψή µου».Στο εσώφυλλο του δίσκου ο Γ. Χατζηνάσιος ση-µειώνει: «Ο κύκλος τραγουδιών ΤΑ ΣΥΝΑΞΑΡΙΑείναι µια «πορεία» µέσα απ’ την καθηµερινότητατην απλή και τόσο ανθρώπινη που γίνεται τρα-γούδι. Η αυθεντικά λαϊκή φωνή του ∆ηµήτρη Μη-τροπάνου πραγµατοποίησε το αποτέλεσµα πουείχα φανταστεί. Με αυτά τα τραγούδια θέλω ναυπογραµµίσω την προσπάθεια που κάνει ο συν-θέτης για να ξεφύγει απ’ την τυποποίηση και τουςχαρακτηρισµούς όπως λαϊκός, ελαφρός, δυτικός,στρατευµένος κλπ…». Πρόκειται για έναν εξαι-ρετικό δίσκο, γεµάτο υπέροχα κοµµάτια που σχε-

δόν όλα έγιναν γνωστά και οδήγησαν σε πωλή-σεις άνω των 50.000 αντιτύπων. Τους στίχουςυπογράφουν ο Μάνος Ελευθερίου, ο Μάνος Κου-φιανάκης, ο Κυριάκος Ντούµος και ο ΜιχάληςΜπουρµπούλης, που σηκώνει το µεγαλύτερο στι-χουργικό βάρος του δί-σκου.Ο δίσκος, λοιπόν, γίνεταιχρυσός αλλά το σηµαντι-κότερο είναι ότι τα τρα-γούδια τουτραγουδήθηκαν πολύ και τραγουδιούνται ακόµα.Στην πρώτη γραµµή βρίσκονται τα «Η αγάπη χά-θηκε», «Μη παραπονιέσαι τώρα», «Θεσσαλονίκη,Σαββατόβραδο κι Απρίλης», «Στη µνήµη ενός πα-λιού ρεµπέτη», «Μια παρέα είµαστε» και «Γύρνατο φύλλο», χωρίς να υστερούν τα υπόλοιπα, όπωςγια παράδειγµα ένα εξαιρετικό βαρύ ζεϊµπέκικο(που όµως δεν ακούστηκε πολύ και σίγουρα δενθυµίζει τις µουσικές του Γ.Χατζηνάσιου), ο «Μαυ-ραγορίτης µάγκας» Μοναδικά τραγούδια, ερµη-νευµένα υποδειγµατικά από τον ∆ηµήτρηΜητροπάνο. Για να τα θυµηθούµε:1) Η αγάπη χάθηκε (Στίχοι Μιχάλης Μπουρµπού-λης)2) Με ξέρουν Σταύρο (Μιχάλης Μπουρµπούλης)3) Γύρνα το φύλλο (Μάνος Ελευθερίου)4) Μην παραπονιέσαι τώρα (Μάνος Κουφιανάκης)5) Νύχτα (Μιχάλης Μπουρµπούλης)6) Μια παρέα είµαστε (Μιχάλης Μπουρµπούλης)7) Στη µνήµη ενός παλιού ρεµπέτη (ΜιχάληςΜπουρµπούλης)8) Σαν κουρέλι (Μάνος Ελευθερίου)9) Θεσσαλονίκη, Σαββατόβραδο κι Απρίλης (Κυ-ριάκος Ντούµος)10) Πάει η ζωή µου άδικα (Μιχάλης Μπουρµπού-λης)11) Μαυραγορίτης µάγκας (Μιχάλης Μπουρµ-πούλης)12) Ορχηστρικό (Μια παρέα είµαστε)O δίσκος κυκλοφορεί το 1981 από την Polygramκαι αποτελεί βεβαίως ένα από τα σηµεία αναφο-ράς στην πορεία τόσο του τραγουδιστή, όσο καιτου συνθέτη. Παραγωγός ήταν ο Φίλιππος Παπα-θεοδώρου και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιοPolysound µε ηχολήπτη τον Γαβριήλ Παντζή. Στοεσώφυλλο του άλµπουµ υπάρχουν φωτογραφίεςτων δύο συντελεστών, σηµείωµα του συνθέτηκαθώς και αναλυτική αναφορά των µουσικών πουπαίζουν. _____________________________________________________________________11.. ββλλ.. ΓΓ.. ΤΤσσίίµµααςς.. ««ΠΠυυξξίίδδαα ττηηςς ππόόλληηςς»»,, ττχχ 6600,, ΣΣεεππττέέµµ--ββρριιοοςς 2200007722.. ΣΣυυννέέννττεευυξξηη ∆∆ηηµµήήττρρηη ΜΜηηττρροοππάάννοουυ σσττοο ΓΓιιώώρργγοο ΤΤσσάάµµ--ππρραα γγιιαα ««ΤΤοο ΧΧρρυυσσόό ΆΆλλµµπποουυµµ ττοουυ ΖΖάάππιιννγγκκ»» ((11999966)).. ΤΤααίίδδιιαα θθαα ππεειι κκααιι σσττοο ααφφιιέέρρωωµµαα σσττοονν ∆∆.. ΜΜηηττρροοππάάννοο ττοουυΠΠάάννοουυ ΓΓεερρααµµάάννηη γγιιαα ττοουυςς ««λλααϊϊκκοούύςς ββάάρρδδοουυςς»»

Γράφειo ΓιώργoςTσίµας

ΜΜππάάµµππηηςς ΣΣττόόκκααςς –– ΆΆλλκκηηςς ΑΑλλκκααίίοοςς ΗΗ ΑΑυυλλήή ττωωνν ΤΤρρεελλώώννSSoonnyy MMuussiicc

Ηπρώτη τους δισκογραφική συνάντηση ήταν στο βιβλίο-cd τηςσειράς Άξιος λόγος το 2007. Σε αυτόν τον δίσκο-αφιέρωµαστον Άλκη Αλκαίο, ο ∆ηµήτρης Παπαδηµητρίου, ένας εκ των

συνθετών που συµµετείχαν, συνέθεσε το τραγούδι Μη µε φοβάσαι, το οποίο ερµήνευσε ο Μπάµ-πης Στόκας και αποτέλεσε µια από τις «επιτυχίες», θα λέγαµε, εκείνης της δουλειάς. Πέντε χρό-νια µετά και έπειτα από επιθυµία του ίδιου του Στόκα έχουµε την πρώτη ολοκληρωµένησυνεργασία των δυο δηµιουργών υπό της στέγη της νέας δισκογραφικής του εταιρείας, SonyMusic. Πρόκειται για δεκατέσσερα τραγούδια στα οποία για πρώτη φορά στην καριέρα του ο Στό-κας έχει το ρόλο του συνθέτη-τραγουδιστή και όχι του τραγουδοποιού. Τι σηµαίνει αυτό; Πώς οι

όποιες ευκολίες παρέχονται από την τραγουδοποιητική ικανότητα κάποιου,εδώ αυτοµάτως µετατρέπονται σε δυσκολίες αφού ο τραγουδοποιός κα-λείται να «αναγνώσει» µουσικά ξένα κείµενα και να υπερτονίσει το συν-θετικό του εαυτό. Έτσι, το βάπτισµα του πυρός δεν θα λέγαµε και ότι ήταντο πιο εύκολο για τον Στόκα. Οι στίχοι του Άλκη Αλκαίου σταθεροί στη νέα

φόρµα που τα τελευταία χρόνια έχει επιλέξει, αυτή του δηµοτικοφανούς τραγουδιού, µε τις απο-φθεγµατικές φράσεις και τις διδακτικές παραινέσεις, µε το δεκαπεντασύλλαβο και τις γνώριµεςεικονοπλασίες του, αποτελούν δυνατές ασκήσεις για κάθε µουσικό λύτη. Ειδικά όταν αυτός προ-έρχεται από ένα µουσικό παρελθόν που οι στίχοι εξυπηρετούσαν τις µελωδίες και το αντίστροφο,και τα δύο µαζί ένα διευρυµένο ακροατήριο µε µια συγκεκριµένη αισθητική και στόχευση: αυτή τουέντεχνο-ποπ-λαικού ύφους, τουτέστιν αυτό που λέµε αρεστό στις µάζες, χωρίς πολλά ηχοστρώ-µατα και βαθύτερα νοήµατα, αλλά µε την αξιοπρέπεια του τραγουδίσιµου τραγουδιού, του βάθουςπου γίνεται γρήγορα κατανοητό και οικείο -εξ' ου και αγαπητό- και όχι της φθήνιας του κακώς εν-νοούµενου «εµπορικού» τραγουδιού.Το αποτέλεσµα είναι ένας πραγµατικά φιλότιµος δίσκος, µια ολοφάνερη προσπάθεια του Στόκανα ξεπεράσει τα δεδοµένα του, φανερώνοντας όµως ταυτόχρονα και τη συνθετική αδυναµία πουπαρουσιάζουν όπως είπαµε πολλοί τραγουδοποιοί µας όταν κατακερµατίζουν την τριµερή τουςιδιότητα. Με άλλα λόγια είτε επειδή ο αριθµός των τραγουδιών είναι µεγάλος (δεκατέσσερα)είτε επειδή το στιχουργικό ύφος του Αλκαίου παραµένει σταθερό και αναλλοίωτο τα τελευταίαχρόνια (η επανάληψη της θεµατολογίας και των εµπνεύσεων πλέον δείχνει πως έχει εξαντλήσειτα όρια αυτής της στιχουργικής του επιλογής [µολονότι σε αυτή τη δουλειά δίνει καλύτερουςστίχους σε σχέση µε τις τελευταίες δύο συνεργασίες του µε τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου Ου-ράνια τόξα κηνυγώ, 2009, και Σωκράτη Μάλαµα, Πέρασµα, 2010] είτε όπως είπαµε της συνθετι-κής αδυναµίας του Στόκα, ο ακροατής αισθάνεται αρκετά τραγούδια ως µια µάζα στα αυτιά του κιόχι ως ένα οµογενοποιηµένο υλικό όπως εµφανίζεται σε ανάλογες περιπτώσεις ολοκληρωµένουδίσκου συνεργασίας δύο δηµιουργών. Οι πινελιές του τζουρά και του µαντολίνου µέσα σε τρα-γούδια και ο διάλογος του τσέλου µε το σαξόφωνο (π.χ. Ο έρωτας σκοτώνει και του πάει) είναι θαέλεγα περισσότερο µουσικές αναπνοές και ηθεληµένες ενορχηστρωτικές τακτικές παρά εκφρα-στικά όργανα µια πηγαίας µελωδίας. Ο Στόκας, ωστόσο, χωρίς να διαθέτει τις ανοικτές µελωδίεςτου Μικρούτσικου ή το λαικότροπο ένστικτο του Μάλαµα, δηµιουργεί δύο εξαιρετικά τραγούδιαπου δένουν αρµονικά µε τους στίχους: το παραδοσιακής κατασκευής Φέρε µαζί σου χρόνο (µε τολάουτο του Βασίλη Τριάντη και τη λύρα του Παρι Περυσινάκη) και το λαικό Εκεί που δεν το περι-µένεις. Το κορυφαίο όµως τραγουδι του δίσκου είναι το καταληκτήριο Το πέταγµα. Ξεκινά αργό-συρτα και µοναχικά και εξελίσσεται σε µια µελωδικότατη ροκ µπαλάντα µε fynky ρυθµό (στοσαξόφωνο ο ∆ηµήτρης Καραγιάννης) διευρύνοντας τόσο τα δικά του συνθετικά όρια όσο και τασυνήθη ακούσµατα που έχουµε σε στίχους του Αλκαίου µιλώντας πάντα για τα τελευταία χρόνια.

Συνεργασία : http://www.musicpaper.gr

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦEKAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣTHN APXH TOY TPAΓOY∆IOY

ΓΓιιώώρργγοοςς ΧΧααττζζηηννάάσσιιοοςςΤΤαα σσυυννααξξάάρριιααΤΤρρααγγοούύδδιι:: ∆∆ηηµµήήττρρηηςς ΜΜηηττρροοππάάννοοςς

Γράφει οo Σπύρος Αραβανής

2222ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

ΟΟ ∆∆ααρρββίίννοοςς,, οοιι δδεειιννόόσσααυυρροοιι κκααιιοοιι εεκκλλοογγέέςς ττηηςς 1177 ΙΙοούύννηη

ΟΟ ΜΜέέγγααςς µµππάάρρµµππαα ΚΚάάρροολλοοςς ((∆∆ααρρββίίννοοςς)) µµααςς άάννοοιιξξεε ττααµµάάττιιαα σσεε πποολλλλάά θθέέµµαατταα πποουυ ττάάρρααξξαανν ττηηνν εεππιισσττηηµµοοννιικκήή κκοοιι--ννόόττηητταα ααλλλλάά κκααιι οολλόόκκλληηρροο ττοονν κκόόσσµµοο.. ΠΠααρράά ττοο ττεερράάσσττιιοοββήήµµαα πποουυ ηη ααννθθρρωωππόόττηητταα έέκκααννεε µµεε ααυυττόόνν δδεενν εείίχχεε δδίίκκιιοοσστταα ππάάνντταα..

∆∆εενν θθαα µµππωω σσεε κκοουυββέένντταα γγιιαα ττοονν∆∆ααρρββίίννοο κκααιι σσεε ττιι εείίχχεε δδίίκκιιοο κκααιι ττιι όόχχιι..ΘΘαα ππεερριιοορριισσττώώ νναα ππωω όόττιι κκααττάά ττηηννγγννώώµµηη µµοουυ σσήήµµεερραα δδιιαασσττρρεεββλλώώννεεττααιισσεε ββαασσιικκέέςς ττοουυ θθέέσσεειιςς κκααιι κκυυρρίίωωςς σσττηη

ββαασσιικκόόττεερρηη όόττιι οο άάννθθρρωωπποοςς εείίννααιι µµέέρροοςς ττηηςς φφύύσσηηςς.. ΑΑλλλλάάααυυττόό εείίννααιι θθέέµµαα άάλλλλοουυ κκεειιµµέέννοουυ..

ΕΕδδώώ µµεε εεννδδιιααφφέέρρεειι κκυυρρίίωωςς έένναα θθέέµµαα σσττοο οοπποοίίοο έέχχεειιππρροοττααθθεείί όόττιι οο ∆∆ααρρββίίννοοςς εείίχχεε λλάάθθοοςς ήή ττοουυλλάάχχιισσττοονν όόττιιυυππάάρρχχεειι κκααιι εεννααλλλλαακκττιικκήή πποορρεείίαα ττωωνν δδιιααδδιικκαασσιιώώνν σσττηη ΦΦύύσσηη..

ΈΈλλεεγγεε λλοοιιππόόνν οο ∆∆ααρρββίίννοοςς όόττιι µµεε ττηηνν ππάάρροοδδοο χχιιλλιιάάδδωωννήή εεκκααττοοµµµµυυρρίίωωνν εεττώώνν ηη σσυυσσσσώώρρεευυσσηη µµιικκρρώώνν ααννεεππααίίσσθθηη--ττωωνν ααλλλλααγγώώνν οοδδηηγγεείί σσεε ττόόσσοο µµεεγγάάλληη δδιιααφφοορροοπποοίίηησσηη όόπποουυµµιιλλάάµµεε γγιιαα έένναανν εεννττεελλώώςς δδιιααφφοορρεεττιικκόό οορργγααννιισσµµόό.. ΑΑυυττήήπποολλύύ ααππλλοουυσσττεευυττιικκάά ήήτταανν γγιιαα ττοο ∆∆ααρρββίίννοο ηη δδιιααδδιικκαασσίίαα εεµµ--φφάάννιισσηηςς ννέέωωνν εειιδδώώνν.. ΟΟ όόρροοςς σσττηη ββιιοολλοογγιικκήή ααρργγκκόό εείίννααιι ««εειι--δδοογγέέννεεσσηη»»..

ΝΝαα ττοο ππωω ππιιοο ππρραακκττιικκάά µµεε έένναα χχττυυππηηττόό ((κκααιι άάρραα ψψεεύύ--ττιικκοο)) ππααρράάδδεειιγγµµαα.. ΟΟ ∆∆ααρρββίίννοοςς θθεεωωρροούύσσεε όόττιι ααππόό ττοονν χχεερρ--σσααίίοο,, ττεεττρράάπποοδδοο ππρρόόγγοοννοο ττωωνν φφααλλααιιννώώνν θθαα ππεερρννοούύσσααµµεεααππόό όόλλεεςς ττιιςς εεννδδιιάάµµεεσσεεςς µµοορρφφέέςς µµεε σσττααδδιιαακκήή µµεεττααττρροοππήήττωωνν άάκκρρωωνν σσεε ππττεερρύύγγιιαα κκααιι οουυρράά,, εεππιιµµήήκκυυννσσηη ττοουυ σσώώµµαα--ττοοςς κκ..λλ..ππ.. ΘΘεεωωρροούύσσεε δδηηλλααδδήή όόττιι ηη εεξξέέλλιιξξηη ππεερριιλλααµµββάάννεειι

ββααθθµµιιααίίεεςς µµεεττααββοολλέέςς ααππόό έένναα εείίδδοοςς σσεε έένναα άάλλλλοο..

ΣΣττηηνν ππρράάξξηη όόµµωωςς εελλάάχχιισσττεεςς εείίννααιι ααυυττέέςς οοιι ππεερριιππττώώ--σσεειιςς.. ΒΒλλέέπποουυµµεε µµιιαα σσττααθθεερρήή µµοορρφφήή γγιιαα πποολλλλάά χχρρόόννιιαα ((ηηµµέέσσηη ηηλλιικκίίαα κκάάθθεε εείίδδοουυςς εείίννααιι ππεερρίίπποουυ 55--1100 εεκκααττοοµµµµύύρριιααέέττηη)) κκααιι σσεε ννεεόόττεερραα γγεεωωλλοογγιικκάά σσττρρώώµµαατταα ββρρίίσσκκοουυµµεε ααπποο--λλιιθθώώµµαατταα σσυυγγγγεεννιικκώώνν µµοορρφφώώνν ααλλλλάά µµεε ααρρκκεεττάά δδιιααφφοορροο--πποοιιηηµµέένναα χχααρραακκττηηρριισσττιικκάά.. ΑΑλλλλιιώώςς δδιιααττυυππωωµµέέννοο,, σσττοο««ααρρχχεείίοο»» ττωωνν ααπποολλιιθθωωµµάάττωωνν οο κκααννόόννααςς εείίννααιι µµαακκρρόόχχρροοννηησσττάάσσηη αακκοολλοουυθθοούύµµεεννηη ααππόό εεξξεελλιικκττιικκάά άάλλµµαατταα κκααιι όόχχιι ηηββααθθµµιιααίίαα µµεεττααββοολλήή πποουυ ππρροοέέββλλεεψψεε οο ∆∆ααρρββίίννοοςς..

ΤΤηηνν ππααρρααττήήρρηησσηη ααυυττήή ττεεκκµµηηρρίίωωσσαανν δδυυοο σσηηµµααννττιικκοοίί ππαα--λλααιιοοννττοολλόόγγοοιι,, οοιι GGoouulldd κκααιι EEllddrreeddggee ττοο 11997722.. ΟΟννόόµµαασσαανν ττηηµµαακκρρόόχχρροοννηη δδιιααττήήρρηησσηη µµιιααςς κκααττάάσστταασσηηςς σσττάάσσηη.. ΣΣππάάννιιαα κκααιιπποολλύύ γγρρήήγγοορραα σσεε ((γγεεωωλλοογγιικκόό)) χχρρόόννοο γγεεγγοοννόότταα κκααιι ααλλλλαα--γγέέςς,, οοδδηηγγοούύνν ααππόό ττηη σσττάάσσηη σσεε µµιιαα ννέέαα ιισσοορρρροοππίίαα ττωωνν ππρρααγγ--µµάάττωωνν κκααιι ννέέεεςς µµοορρφφέέςς.. ΕΕππεειιδδήή ηη σσττααθθεερρόόττηητταα δδιιαακκόόππττεεττααιιµµόόννοο ααππόό ττααχχεείίεεςς ((γγεεωωλλοογγιικκάά)) σσττιιγγµµέέςς ααλλλλααγγήήςς οοννόόµµαασσααννττηη θθεεωωρρίίααςς ττοουυςς ««εεσσττιιγγµµέέννεεςς ιισσοορρρροοππίίεεςς»»..

ΗΗ δδιικκήή µµοουυ εερρµµηηννεείίαα πποουυ δδιικκααιιώώννεειι εενν µµέέρρηη ττοο ∆∆ααρρββίίννοοεείίννααιι όόττιι κκααττάά τταα µµεεγγάάλλαα δδιιαασσττήήµµαατταα πποουυ σσττοο γγεεωωλλοογγιικκόόααρρχχεείίοο εεµµεείίςς τταα ««δδιιααββάάζζοουυµµεε»» ωωςς σσττάάσσηη οοιι οορργγααννιισσµµοοίί δδεεννππααύύοουυνν νναα εεξξεελλίίσσσσοοννττααιι ((ββααθθµµιιααίίαα όόππωωςς εείίππεε οο ∆∆ααρρββίίννοοςς))κκααιι νναα σσυυσσσσωωρρεεύύοουυνν ττυυχχααίίεεςς ααλλλλααγγέέςς.. ΌΌτταανν υυππάάρρξξεειιααφφοορρµµήή ααππόό κκάάπποοιιοο σσηηµµααννττιικκόό γγεεγγοοννόόςς ((ππ..χχ.. οορροογγέέννεεσσηη,,κκλλεείίσσιιµµοο ήή άάννοοιιγγµµαα µµιιααςς θθάάλλαασσσσααςς,, σσηηµµααννττιικκήή κκλλιιµµααττιικκήή µµεε--ττααββοολλήή)) µµόόννοο µµέέρροοςς ττοουυ ππλληηθθυυσσµµοούύ θθαα έέχχεειι σσυυσσσσωωρρεεύύσσεειιττιιςς ααλλλλααγγέέςς εεκκεείίννεεςς πποουυ θθαα ττοουυ εεππιιττρρέέψψοουυνν ττηηνν εεππιιββίίωωσσηησσττηη ννέέαα κκααττάάσστταασσηη.. ΑΑυυττήή αασσφφααλλώώςς θθαα ααππααιιττεείί ιιδδιιααίίττεερρεεςςππρροοσσααρρµµοογγέέςς:: ππααχχύύττεερρηη γγοούύνναα,, µµιικκρρόόττεερραα ήή δδιιααφφοορρεεττιικκάάάάκκρραα,, µµεεγγααλλύύττεερραα ήή δδιιααφφοορρεεττιικκάά δδόόννττιιαα κκ..λλ..ππ.. κκααιι θθαα εευυ--ννοοήήσσεειι ττοο µµέέρροοςς ττοουυ ππλληηθθυυσσµµοούύ εεκκεείίννοο πποουυ οοιι ττυυχχααίίεεςς ααλλ--λλααγγέέςς έέχχοουυνν ««ππρροοεεττοοιιµµάάσσεειι»» γγιιαα ααυυττήή ττηηνν ααλλλλααγγήή..

ΤΤηη δδιιααδδιικκαασσίίαα ααυυττήή ττηηςς σσυυσσσσώώρρεευυσσηηςς πποοσσοοττιικκώώνν ααλλ--λλααγγώώνν πποουυ µµεεττάά ααππόό έένναα κκααττώώφφλλιι µµεεττααττρρέέπποοννττααιι σσεε πποοιι--οοττιικκέέςς ααλλλλααγγέέςς ππεερριιέέγγρρααψψεε οο άάλλλλοοςς µµεεγγάάλλοοςς ΚΚάάρροολλοοςς((ττώώρραα εεννννοοώώ ττοονν ΜΜααρρξξ......)) ΤΤοο ππιιοο ααππλλόό ππααρράάδδεειιγγµµαα µµεετταα--ββοολλήήςς ττηηςς πποοσσοοττιικκήήςς ααλλλλααγγήήςς σσεε πποοιιοοττιικκήή µµπποορροούύµµεε νναα ττοο

δδοούύµµεε µµεε ττηηνν ψψύύξξηη ττοουυ ννεερροούύ.. ΨΨύύχχοοννττααςς ττοο ννεερρόό ββααθθµµόόββααθθµµόό δδεενν θθαα δδοούύµµεε σσηηµµααννττιικκέέςς ααλλλλααγγέέςς ππέέρραανν ττηηςς θθεερρ--µµοοκκρραασσίίααςς ττοουυ.. ΜΜόόλλιιςς ππεερράάσσοοµµεε όόµµωωςς ααππόό ττοονν 11 ββααθθµµόόσσττοουυςς µµηηδδέένν,, ττοο ννεερρόό θθαα γγίίννεειι ααππόό υυγγρρόό,, σσττεερρεεόό µµεε ττεε--λλεείίωωςς δδιιααφφοορρεεττιικκέέςς ιιδδιιόόττηηττεεςς..

ΝΝαα εεππιισσττρρέέψψοουυµµεε σσττοονν υυπποοθθεεττιικκόό µµααςς ππλληηθθυυσσµµόό.. ΠΠρροο--φφααννώώςς ααφφοούύ οοιι ααλλλλααγγέέςς πποουυ υυφφίίσσττααττααιι µµεε ττηηνν ππάάρροοδδοο ττοουυχχρρόόννοουυ ττοο γγεεννεεττιικκόό υυλλιικκόό εείίννααιι ττυυχχααίίεεςς,, µµέέρροοςς µµόόννοο ττοουυππλληηθθυυσσµµοούύ θθαα εείίννααιι ««ππρροοεεττοοιιµµαασσµµέέννοο»» ππ..χχ.. γγιιαα ππιιοο κκρρύύοοππεερριιββάάλλλλοονν εεννώώ έένναα άάλλλλοο µµέέρροοςς θθαα εείίννααιι ««ππρροοεεττοοιιµµαα--σσµµέέννοο»» γγιιαα έένναα θθεερρµµόόττεερροο ππεερριιββάάλλλλοονν.. ΑΑνν ηη ααλλλλααγγήή εείίννααιιππρροοςς έένναα ππιιοο κκρρύύοο ππεερριιββάάλλλλοονν θθαα εεππιιββιιώώσσεειι µµόόννοο ηη ππρρώώττηηκκααττηηγγοορρίίαα ααππόό ττοονν υυπποοθθεεττιικκόό ππλληηθθυυσσµµόό µµααςς ((κκααιι θθαα αανναα--ππττύύξξεειι τταα ιιδδιιααίίττεερραα χχααρραακκττηηρριισσττιικκάά ττηηςς δδίίννοοννττααςς γγέέννννηησσηησσεε µµιιαα ννέέαα µµοορρφφήή)) εεννώώ ηη δδεεύύττεερρηη θθαα εεξξααφφααννιισσττεείί.. ΤΤοο ««ααπποο--ττύύππωωµµαα»» πποουυ θθαα δδιιααββάάσσοοµµεε σσττοο ααρρχχεείίοο ττωωνν ααπποολλιιθθωωµµάάττωωννθθαα δδεείίχχννεειι έένναα άάλλµµαα ααππόό ττηηνν ππρροογγοοννιικκήή σσττηη ννέέαα µµοορρφφήή..

ΚΚάάθθεε µµεεττααφφοορράά έέχχεειι αασσφφααλλώώςς ααδδυυννααµµίίεεςς.. ΌΌµµωωςς ηη θθεε--ωωρρίίαα ττωωνν εεσσττιιγγµµέέννωωνν ιισσοορρρροοππιιώώνν µµοουυ ττααιιρριιάάζζεειι γγάάννττιι σσττιιςςσσηηµµεερριιννέέςς πποολλιιττιικκέέςς εεξξεελλίίξξεειιςς..

ΗΗ ΕΕλλλληηννιικκήή κκοοιιννωωννίίαα ββρρίίσσκκεεττααιι σσεε φφααιιννοοµµεεννιικκήή πποολλιιττιικκήήσσττάάσσηη τταα ττεελλεευυττααίίαα ττρριιάάνντταα χχρρόόννιιαα.. ΤΤοο σσηηµµααννττιικκόό γγεεγγοοννόόςςεείίννααιι ηη οοιικκοοννοοµµιικκήή κκρρίίσσηη.. ΗΗ ννέέαα µµοορρφφήή πποουυ γγεεννννιιέέττααιι εείίννααιιµµιιαα κκοοιιννωωννίίαα χχεειιρρααφφεεττηηµµέέννηη κκααιι εεννεερργγήή.. ΤΤοο σσίίγγοουυρροο εείίννααιιόόττιι οο ιισσττοορριικκόόςς ττοουυ µµέέλλλλοοννττοοςς ((κκααττάά ττοονν ππααλλααιιοοννττοολλόόγγοοππρροοηηγγοουυµµέέννωωςς)) θθαα δδιιαακκρρίίννεειι σσααφφώώςς δδιιααφφοορρεεττιικκέέςς κκαατταα--σσττάάσσεειιςς ππρριινν κκααιι µµεεττάά ττηηνν οοιικκοοννοοµµιικκήή κκρρίίσσηη..

ΌΌσσοο ττρρααββάάωω ττηηνν µµεεττααφφοορράά ττόόσσοο θθαα µµπποορρώώ νναα ββρρίίσσκκωωοοµµοοιιόόττηηττεεςς ((ααλλλλάά κκααιι ππρροοββλλήήµµαατταα)).. ΣΣττααµµααττώώ εεδδώώ γγιιαα νναακκάάννεειι κκααθθέέννααςς ττιιςς δδιικκέέςς ττοουυ ππρροοεεκκττάάσσεειιςς.. ΑΑςς κκρρααττήήσσοοµµεεόόµµωωςς σσττοο µµυυααλλόό µµααςς όόττιι ζζοούύµµεε σσεε έένναανν ννέέοο κκόόσσµµοο χχωωρρίίςςδδυυννααττόόττηητταα εεππιισσττρροοφφήήςς.. ΟΟιι δδεειιννόόσσααυυρροοιι,, σσττηη φφύύσσηη,, δδεεννµµπποορροούύνν νναα αανναασσττηηθθοούύνν.. ΗΗ κκοοιιννωωννίίαα δδιιααφφέέρρεειι ααππόό ττηη φφύύσσηησσττοο όόττιι οο άάννθθρρωωπποοςς οορρίίζζεειι ττιιςς σσυυννθθήήκκεεςς.. ΗΗ εεππιισσττρροοφφήή ήήόόχχιι ττωωνν δδεειιννοοσσααύύρρωωνν ήή αακκόόµµηη κκααιι ηη εεµµφφάάννιισσηη άάλλλλωωνν ττεερράά--ττωωνν σσττηη θθέέσσηη ττοουυςς ααφφοορράά κκααιι εεξξααρρττάάττααιι ααππόό ττοονν κκααθθέέννααµµααςς..

Γράφειo Πέτρoς

Λυµπεράκης

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑ∆ΟΣΗ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥΣτέλιος Γιακουµάκης

«…Στο φιλότιµο του Κισαµίτη, που τρέχει πάντακοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στηλύπη. Η µουσική παράδοση της επαρχίας µας είναιτρανή και περήφανη. Οι Κισαµίτες λάτρεψαν και λα-

τρεύουν τους παλιούς µουσικούς της επαρχίας, τους Πρωτοµάστορες όπως τους ονόµα-σαν, µορφές γλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στον κατάλογο που µας άφησεο Ναύτης. Κραταιά δοξάρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαµο πρώτα, από τον Κιόρο ωςτον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες,το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοι αυτοί, µε την τέχνη και το µεράκι τους, κρά-τησαν δροσερή τη ζωή µας, γύρεψαν να γιατρέψουν τις πληγές του κόσµου, µας χάρισανσκάλες για να αποδράσοµε από τη βαρβαρότητα της προσωρινότητάς µας. Αλήθεια, τιδιάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι αποµένει τώρα; Αποµένει να σεβα-στούµε την παράδοσή µας, αποµένει να δουλέψοµε για να φωτιστούν και άλλα στοιχεία,σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”, Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507

Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 20122233

87,6 ΡΑ∆ΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,388,8 ΓΑΥ∆ΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ∆ΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑ∆ΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑ∆ΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑ∆ΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ∆YΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑ∆ΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 RADIO 996 www.996radio.com100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑ∆ΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑ∆OΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 Ω∆ΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΕΛΛΛΛΗΗΝΝΙΙΣΣ,, τηλ. 2821051850ΑΑΤΤΤΤΙΙΚΚΟΟΝΝ,, τηλ. 2821040208ΚΚΗΗΠΠΟΟΣΣ,, τηλ. 2821056450PPAALLAACCEE,, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εµ

ά

τη

ς π

όλη

ς

ΗΚρήτη άρχισε να διαφηµίζεται σε180 χώρες µέσω του διεθνούς συν-δροµητικού τουριστικού καναλιού

Travel Channel µε πρωτοβουλία της Περι-φέρειας Κρήτης. H Περιφέρεια Κρήτης έχειδηµιουργήσει διαφηµιστικό spot σε 2 εκδό-σεις των 30 δευτερολέπτων και 5 λεπτών,τα οποία και προβάλλονται µέσω του κορυ-φαίου διεθνούς τηλεοπτικού δικτύου, αλλάκαι της νέας τουριστικής ηλεκτρονικήςπύλης της Περιφέρειας www.incredible-crete.gr .

Η νέα τουριστική πύλη που είναι ακόµησε δοκιµαστική έκδοση, αποτελεί µια πρω-τοποριακή δράση της Περιφέρειας βασιζό-µενη σε καινοτόµα «πλατφόρµα»τουριστικών υπηρεσιών. Φέρει τη σφραγίδατης και δηµιουργήθηκε από το ανθρώπινοδυναµικό των υπηρεσιών της, αλλά και µετην αξιοποίηση όλου του διαθέσιµου υλι-κού από προηγούµενες (ηλεκτρονικές καιέντυπες) δράσεις τουριστικής προβολήςτων νοµαρχιακών αυτοδιοικήσεων. Το σχε-τικό υλικό ανέρχεται σε περίπου 200.000λέξεις και µεταφράστηκε επίσης στα αγ-γλικά από υπαλλήλους της Περιφέρειας,ενώ στόχος είναι η µετάφραση σε έξι επι-πλέον γλώσσες.

Η αναβάθµιση και υποστήριξη της ηλε-κτρονικής πύλης είναι συνεχής, ενώ το κό-

στος της είναι το χαµηλότερο δυνατό, αφούπέρα από το δωρεάν διαθέσιµο υλικό τωνυπηρεσιών της, η Περιφέρεια συνεργά-στηκε και µε φορείς που διέθεσαν αφιλο-κερδώς υλικό που ήταν ιδιοκτησία τους.Μάλιστα για τις ανάγκες της τηλεοπτικήςκαι διαδικτυακής προβολής ο κρητικός σκη-νοθέτης Θοδωρής Παπαδουλάκης προσέ-φερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του, οιδε σχεδιαστικές και κατασκευαστικές υπη-ρεσίες της εταιρείας πληροφορικής πουσυνεργάστηκε η Περιφέρεια για τη δηµι-ουργία της ηλεκτρονικής πύλης, περιορί-ζονται στο χαµηλότερο δυνατό κόστος.

Η “Απίστευτη Κρήτη” (incredible Crete)ενσωµατώνει στη σχεδιαστική φιλοσοφίατης αυτό που όλοι γνωρίζουν! Είναι το νησίτων αντιθέσεων, της απρόσµενης οµορ-φιάς που κόβει την ανάσα στον επισκέπτηπου την αντικρύζει για πρώτη φορά, ή πουέρχεται τακτικά ανακαλύπτοντας κάθεφορά κάτι νέο στις θάλασσες και σταβουνά, στα αξιοθέατα και στα µνηµεία πο-λιτισµού. Αυτό αποτυπώνεται στις 7 κύριεςθεµατικές ενότητες και υποενότητες τηςπύλης και επιπρόσθετα στη χρήση τωνσυµβόλων του παγκοσµίως γνωστού ∆ί-σκου της Φαιστού.

Η φράση “εκπληκτικά δική σας” δηλώ-νει τη µοναδική προσφερόµενη φιλοξενία

ως βασικό συστατικό της ύπαρξης τωνΚρητικών.

Το www.incrediblecrete.gr περιλαµβά-νει την πιο εξελιγµένη µηχανή αναζήτησηςξενοδοχείων και καταλυµάτων κάθε τύπουστην Κρήτη µε όλους τους σύγχρονουςτρόπους εµφάνισης µε φίλτρα (ονοµα-στικά, “κατηγορία”, περιοχή) και δυναµικήαπεικόνιση σε Χάρτη.

Η καταχώριση των καταλυµάτων είναιδωρεάν. Είναι, επίσης, προσβάσιµο γιαtablets και κινητά τηλέφωνα.

Το www.incrediblecrete.gr “ταξιδεύει”,επίσης, στο Facebook και στο Twitter δί-νοντας τη δυνατότητα διαδραστικής επι-κοινωνίας µε τους επισκέπτες και τουςπολίτες του νησιού και διεθνώς.

Στόχος της συντονισµένης αυτής προ-βολής της Περιφέρειας Κρήτης από ξέναδίκτυα και από την τουριστική ηλεκτρονικήπύλη είναι να προβληθεί το νησί ως έναςασφαλής και ποιοτικός τουριστικός προ-ορισµός τόσο για τους επισκέπτες όσο καιγια τα τουριστικά γραφεία και άλλους εν-διαφερόµενους (φορείς και επιχειρήσεις)διεθνώς. Οι επιχειρήσεις καταλυµάτωνµπορούν να καταχωρίζουν τα στοιχεία τουςκαι άλλο υλικό στη χρηστική ηλεκτρονικήτυποποιηµένη φόρµα της Περιφέρειας.

wwwwww..iinnccrreeddiibblleeccrreettee..ggrrΗΗ ΚΚρρήήττηη ““ττααξξιιδδεεύύεειι σσεε όόλλοο ττοονν ΚΚόόσσµµοο”” µµέέσσαα ααππόό ττηη ννέέαα ηηλλεεκκττρροοννιικκήή ττοουυρριισσττιικκήή ππύύλληη ττηηςςΠΠεερριιφφέέρρεειιααςς κκααιι ττοο κκοορρυυφφααίίοο δδιιεεθθννέέςς σσυυννδδρροοµµηηττιικκόό ττοουυρριισσττιικκόό κκααννάάλλιι TTrraavveell CChhaannnneell

ΒΒιιββλλιικκόό

Ύστερα έβρεξε σαράντα µέρες και σαράντα νύχτες.Ούτε κι αυτό όµως βοήθησε καθόλου.Όταν τραβήχτηκαν επιτέλους τα νεράαπό τα βάθη του πνιγµένου ορίζονταφάνηκε να πλησιάζει ένας άνθρωπος.Κουβαλούσε στην πλάτη του δυο ξύλα Ποιος ήταν και που πήγαινε, τον ρώτησαν.Σαν τους απάντησε πως ήταν ξυλουργός και γυρνούσε από τόπο σε τόποκουβαλώντας τα σύνεργα της τέχνης του,ανοίξανε το στόµα τους γελώντας δυνατάµέχρι που φάνηκαν τα µαύρα τους σπλάχνα.Ας του ετοιµάσουµε έναν ωραίο θάνατο, είπαν όλοι µαζι.Είναι αυτός η αιτία που τόσα χρόνια

δε βρέχει στον τόπο µας.Είναι αυτός η αιτία που τα παιδιά µας γεννιούνται τυφλάκαι τα βράδια δαιµονίζονται µιλώντας ακατάληπτα.Αυτός, που οι γυναίκες µας δε µας αγγίζουν τα βράδια,που τα σκυλιά µας τρελαίνονται και πηδούν στα πηγάδια.Αυτός, που γέµισαν τα χωράφια µας νεκρά πουλιάκαι το βράδυ ακούµε στην αυλή µας παράξενους ήχουςσαν κάποιος να σκάβει τον τάφο µας.Είναι αυτός η αιτία που η νύχτα έρχεται πάντα,που τ’άστρα είναι τόσο µακριά,που τα ποτάµια κυλούν,

δίχως να λογαριάζουν τις διαταγές µας.Ας τον καρφώσουµε εδώ, επιτόπου, στα δυο του ξύλα.

Ο ουρανός στο βάθος ετοίµαζε µια πανδαισία.

Την επόµενη µέρα γύρω απ’το πτώµαστήθηκε η πιο λαµπρή εµποροπανήγυρις

2244ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 111 ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ∆ιώχνουν τους ξένουςγιατί δεν θέλουν µάρτυρεςστο φονικό που ετοιµάζουν.

∆ιώχνουν τους ξένουςγιατί η λέξη θάνατοςδε θέλει ορθογραφίαόπως η αλληλεγγύη, η τρυφερότητα,το στιγµιαίο άγγιγµα του ονείρου.

Το σκοτάδι τους βολεύει.Συχνά γεννάει τέρατα. Σαν τυφλές νυχτερίδες ψηλαφούν στις γωνίεςαναζητώντας το θύµα τους.

Σκοντάφτουν στο µίσος τους ,µπερδεύονται στα ρόπαλά τους,γλιστρούν πάνω στα σάλια τους.Κατά βάθος φοβούνται.Το σκοτάδι τους βολεύει,γιατί δεν αντέχουν να βλέπουνο ένας τον άλλον.

Τόσα χρόνια σαρωµένοι από την ιστορίασαν βρώµα κάτω από το χαλί

(Αχ, πατρίδα µου, ξανά σαν τον Οιδίποδαµπροστά στην Σφίγγα να έχει βγάλει ήδη µε τα χέρια του τα δυο του µάτια.)

ΚΚααττάά ββάάθθοοςς τταα ππρράάγγµµαατταα εείίννααιι ααππλλάά