ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

62
ΖΟΟΜ ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ TA KYMATΑ ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ

description

Zoom στο παρασκήνιο | Δημήτρης Καραντζάς | «Τα κύματα» της Virginia Woolf | Εργαστήριο φωτογραφίας-δημοσιογραφίας για εφήβους | Κύκλος Θεάτρου | 2015-16 | http://www.sgt.gr/gre/SPG1480/

Transcript of ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

Page 1: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

ΖΟΟΜ ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

TA KYMATΑ ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ

Page 2: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»
Page 3: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

1

© Σ

ΤΕ

ΛΙΟ

Σ Χ

ΡΙΣ

ΤΟ

ΦΟ

ΡΟ

Υ

TA KYMATΑΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ

ΜΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣΕΦΗΒΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ

ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Page 4: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

Όσα δεν ξέραμε για εκείνη (4)Τη βιογραφία και τα έργα της Βιρτζίνια Γουλφ ερεύνησε και κατέγραψε για όλους εμάς ο Σωκράτης. Μια διαδρομή χωρίς ροδοπέταλα, που αποδεικνύει πως, παρά τα εμπόδια και τις επώδυνες εμπειρίες, κάποιοι άνθρωποι κατορθώνουν να μεγαλουργήσουν.

«Προστρέχω στους φίλους μου και στην Τέχνη» (l0)Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Δημήτρης Καραντζάς, μας μιλά σε αυτή τη χορταστική συνέντευξη για τους φίλους του, τη Βιρτζίνια Γουλφ και τους εφήβους.

Ένθετο (l9)Φωτορεπορτάζ από την παράσταση του Δημήτρη Καραντζά και δύο φωτογραφικά αφιερώματα- έκπληξη!

Και οι έξι ήταν υπέροχοι (40)Η ατρόμητη συντακτική ομάδα του Zoom συναντά τους έξι ήρωες του έργου και τους θέτει σκληρά ερωτήματα.

Ένα περίεργο γράμμα (48)Τα Zoomάκια ανοίγουν την καρδιά τους και γράφουν μια επιστολή σε κάποιον ή σε κάτι που δεν έχουν πια στη ζωή τους.

Διεύθυνση Επικοινωνίας και MarketingΣτέγη Γραμμάτων & Τεχνών Ιδρύματος ΩνάσηΤμήμα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων

Διεύθυνση Σύνταξης: Μυρτώ Λάβδα,Υπεύθυνη Εκπαιδευτικών ΠρογραμμάτωνAρχισυντάκτρια: Μελίνα ΣιδηροπούλουPhoto Editor: Mαριλένα ΣταφυλίδουCreative Art Direction: Κωστής ΣωτηράκοςΣυντονισμός Ύλης: Ελεάννα ΣεμιτέλουΕπιμέλεια κειμένων: Βασίλης ΔουβίτσαςΒοηθός αρχισυντάκτριας: Ασπασία ΣπυράτουΒοηθός Photo Editor: Mυρτώ Στείρου

Concept Eκπαιδευτικού Προγράμματος:Μαριλένα ΣταφυλίδουΜελίνα Σιδηροπούλου

Ομάδα:Μαριτίνη AλεβίζουΒικτώρια ΙβανόβαΔιονύσης ΚορφιάτηςΚριστιάν ΚουλμπίνταΣοφία ΜπέλλοΑφροδίτη ΠροβολισιάνουΣωκράτης ΤσελεμέγκοςΣτέλιος Χριστοφόρου

Εικονογράφηση Εξωφύλλου:Στέλιος ΧριστοφόρουΒικτώρια Ιβανόβα

ΙD

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

2

Page 5: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

3

«Ο ήλιος δεν είχε ακόμα ανατείλει. Δεν ξεχώριζαν θάλασσα και ουρανός - μόνο που η θάλασσα

ήταν ελαφρά ρυτιδωμένη. Το κύμα έπαυε για λίγο και μετά τραβιόταν ξανά στ' ανοιχτά,

στενάζοντας σαν τον κοιμισμένο που η ανάσα του πάει κι έρχεται ασυναίσθητα.» Έτσι ξεκινά

το μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ, «Τα κύματα». Ένα κείμενο πειραματικό, για τη φιλία

και την αγωνία του ανθρώπου να βρει τη ταυτότητά του, για το σκοπό του και το νόημα της

ζωής που μοιάζει με τον παφλασμό των κυμάτων. Συνδυάζοντας στοιχεία πρόζας και ποίησης, η

Βιρτζίνια Γουλφ κόβει την ανάσα με τη διεισδυτική της ματιά, τη σχεδόν μητρική τρυφερότητα

προς τον άνθρωπο και τις αδυναμίες του, το ψυχικό της σθένος και την οξυδέρκειά της. Η πένα

της γεννά έξι ανθρώπους, έξι διαφορετικούς χαρακτήρες που θα ζήσουν μαζί από τα παιδικά τους

χρόνια έως την ωριμότητά τους, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου, παρά τις διαφορές, τις

αντιπαραθέσεις, ακόμα και τη ζήλια, στοιχεία που η Γουλφ θεωρεί αναπόσπαστα της αγάπης.

Έξι άνθρωποι που καθρεφτίζουν πτυχές όλων μας και, κυρίως, της ίδιας της Γουλφ, το πορτραίτο

της οποίας σχηματίζεται από τους ήρωές της.

«Τα κύματα» υπήρξαν ένα από τα αγαπημένα αναγνώσματα του σκηνοθέτη Δημήτρη Καραντζά,

κατά τη διάρκεια της εφηβείας του. Κι αυτό είναι το έργο που επέλεξε να ανεβάσει φέτος στην

Εφηβική Σκηνή της Στέγης με την ομάδα του. Για κάποιους, θα μπορούσε να αποτελεί έκπληξη

αυτή η επιλογή: πώς ένα τόσο υπαρξιακό κείμενο, ένα «δύσκολο» κείμενο, θα έβρισκε απήχηση

σε νεανικό κοινό. Ο ίδιος απαντά πως πιστεύει πολύ στα παιδιά, στη σκέψη και στις αναζητήσεις

τους, που μόλις τώρα ξεκινούν, και πως δεν θα πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε ως υποδεέστερους

ανθρώπους κρατώντας τους μακριά από την αλήθεια. Οι έφηβοι του εργαστηρίου μας, «Zoom στο

Παρασκήνιο», παιδιά ηλικίας ll-l6 ετών, που συμμετείχαν στον κύκλο του Θεάτρου, έρχονται

να επιβεβαιώσουν τη θέση του σκηνοθέτη. Διότι αγάπησαν τον Μπέρναρντ, τον Λούις, τον Νέβιλ,

τη Σούζαν, την Τζίννυ και τη Ρόντα σαν δικούς τους φίλους, διότι σε αυτούς αναγνώρισαν και

δικά τους χαρακτηριστικά. Μέσα από τις συνεντεύξεις και τις συζητήσεις με τους ηθοποιούς που

τους υποδύονται και με τον ίδιο τον σκηνοθέτη, άρχισαν να κατανοούν καλύτερα το κείμενο

και

να ταυτίζονται με τις ανησυχίες των ηρώων. Δημιουργικές ασκήσεις γραφής, φωτογραφίας και

γραφιστικής έδωσαν την ευκαιρία στα παιδιά να αποτυπώσουν τα συναισθήματά τους για τους

έξι ήρωες της Γουλφ και τις καταστάσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Το κυριότερο, όμως,

είναι πως αγάπησαν τη συγγραφέα.

Ο πρώτος κύκλος του «Zoom στο Παρασκήνιο» -εργαστήριο φωτογραφίας, δημοσιογραφίας και

γραφιστικής για εφήβους- ήταν αφιερωμένος στο Θέατρο και κλείνει με το έντυπο που κρατάτε

στα χέρια σας, το οποίο φτιάχτηκε από εφήβους για εφήβους - και όχι μόνο! Εδώ λοιπόν

καταγράφεται το ταξίδι της δικής μας ομάδας, της Αφροδίτης, της Σοφίας, της Βικτώριας,

της Μαριτίνης, του Διονύση, του Σωκράτη, του Στέλιου και του Κριστιάν, που δούλεψαν πολύ για

να καταγράψουν τι σημαίνουν τα Κύματα, πώς παλεύεις μαζί τους και πώς αφήνεσαι σε αυτά.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο των εφήβων.

Μελίνα Σιδηροπούλου

*Οι επόμενοι κύκλοι του Zoom θα είναι αφιερωμένοι στο Χορό (l6/2-l2/4) και στη Μουσική (l9/4-7/6).

Περισσότερες πληροφορίες στο www.sgt.gr.

ΕDITORIAL

Page 6: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

4

Η Virginia Woolf γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου του 1882, στο Λονδίνο, με το όνομα Adeline Virginia Stephen. Ο πατέρας της, Sir Leslie Stephen, ήταν ιστορικός, κριτικός λογοτεχνίας, συγγραφέας, καθώς και διακεκριμένος αλπινιστής, ενώ η μητέρα της, Julia Prinsep Jackson, ήταν γνωστή καλλονή της εποχής, που πόζαρε ως μοντέλο για ζωγράφους. Και για τους δύο γονείς της, αυτός ήταν ο δεύτερος γάμος τους κι έτσι στην οικογένεια έζησαν μαζί παιδιά από τρεις διαφορετικούς γάμους.

Η Βιρτζίνια μεγάλωσε λοιπόν σε καλλιτεχνικό περιβάλλον. Το σπίτι τους επισκέπτονταν συχνά σπουδαίες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών, όπως ο Henry James, ο George Henry Lewes, η Julia Margaret Cameron και ο James Russell Lowell. Εκείνη την εποχή, τα κορίτσια δεν σπούδαζαν, κάτι που η Βιρτζίνια έφερε βαρέως. Αντιθέτως, οι αδελφοί της, Άντριαν και Τόμπυ (Τζούλιαν), ακολούθησαν σπουδές στο Καίημπριτζ. Κα-θοριστικό για την παιδεία και την πνευματική της ανάπτυξη υπήρξε το γεγονός πως στο σπίτι υπήρχε μια τεράστια βιβλιοθήκη, απ' όπου η ίδια, μαζί με την αδελφή της Βανέσα, διάβαζαν αχόρταγα και ήρθαν σε επαφή με την αγγλική λογοτεχνία.

Ωστόσο, οι ζωηρότερες μνήμες της παιδικής της ηλικίας δεν προέρχονταν από αυτό το σπίτι, αλλά από το εξοχικό της οικογένειας στο Σεντ Άιβς της Κορνουάλης, όπου περνούσαν όλοι μαζί τα καλοκαίρια. Οι μνήμες των οικογενειακών διακοπών, η φύση και η ομορφιά του τοπίου επηρέασαν βαθιά την ψυχή της και αποτυπώθηκαν στα βι-βλία της. Το Σεντ Άιβς, και ειδικά ο φάρος Godrevy, θα αποτελούσαν μάλιστα, πολύ αργότερα, το σκηνικό για το μυθιστόρημά της, Στο φάρο (To the Lighthouse).

Η Βιρτζίνια, όμως, ήρθε αντιμέτωπη με την απώλεια από μικρή ηλικία. Μια σειρά τραγικών θανάτων κλόνισαν ανεπανόρθωτα την ψυχολογία της. Το 1895, σε ηλικία δεκατριών ετών, έχασε ξαφνικά τη μητέρα της από γρίπη, ενώ δύο χρόνια μετά πέ-θανε και η ετεροθαλής αδελφή της, Στέλλα. Όταν, το 1904, έχασε και τον πατέρα της, η Γουλφ κατέρρευσε και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για ένα διάστημα σε κλινική. Σύμφωνα, μάλιστα, με ορισμένους μελετητές της, η ψυχική της κατάσταση ήταν ήδη βεβαρημένη από τη σεξουαλική κακοποίηση που εικάζουν ότι είχε υποστεί από τους ετεροθαλείς αδελφούς της, Τζωρτζ και Τζέραλντ, σε πολύ νεαρή ηλικία. Η Βιρτζίνια υπέφερε στη ζωή της από κρίσεις βαριάς μελαγχολίας. Από τα συμπτώματα προκύ-πτει πως μάλλον υπέφερε από διπολική διαταραχή, μια ψυχική ασθένεια που σήμερα είναι αντιμετωπίσιμη.

ΠΟΙΑ ΗΤΑΝΗ ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ

Βαθιά λυρική και πρωτοποριακή για την εποχή της, η Βιρτζίνια Γουλφ υπήρξε μία από τις σημαντικότερες μορφές της λογοτεχνίας του προηγούμενου αιώνα. Ο Σωκράτης Τσελεμέγκος ερεύνησε και γράφει εδώ για την πολυτάραχη ζωή της.

Page 7: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

5

Μετά το θάνατο του πατέρα της, τα αδέλφια της, Βανέσα και Μπράιαν, αποφάσισαν να πουλήσουν το πατρικό σπίτι της οικογένειας στο Κένσινγκτον και να αγοράσουν ένα καινούριο στην περιοχή του Μπλούμσμπερυ, κάτι που σηματοδότησε μια νέα εποχή για την οικογένεια. Μέσω των διασυνδέσεων των αδελφών της, και ιδιαίτερα του Τόμπυ, η Βιρτζίνια θα ερχόταν σε επαφή με έναν κύκλο διανοουμένων και καλλιτεχνών, που έμει-νε στην ιστορία με το όνομα «Ομάδα του Μπλούμσμπερυ» (Bloomsbury Group). Η ομά-δα αυτή, μέλος της οποίας ήταν και ο αδελφός της Τόμπυ, δραστηριοποιήθηκε κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα και ήταν γνωστή για τις πρωτοποριακές της ιδέες. Ανάμεσα στα μέλη της ομάδας, η Βιρτζίνια επρόκειτο να γνωρίσει τον συγγραφέα Leonard Woolf, με τον οποίο παντρεύτηκαν το 1912. Ο δεσμός τους ήταν πολύ ισχυρός, παρότι κάποιοι βιογράφοι υποστηρίζουν πως απουσίαζε το ερωτικό στοιχείο από τη σχέση τους. Ωστό-σο, κατά τη διάρκεια της ζωής της, η Γουλφ σύναψε σχέσεις και με γυναίκες.

Το 1917, η Βιρτζίνια κι ο Λέοναρντ ίδρυσαν από κοινού τη Hogarth Press, έναν εκδοτικό οίκο που εξέδωσε το μεγαλύτερο μέρος των έργων της και ανέδειξε συγγραφείς της εποχής. Στο μεταξύ, δύο χρόνια πριν, το 1915, είχε κυκλοφορήσει το πρώτο της μυθιστό-ρημα, με τίτλο Το ταξίδι (The Voyage Out), ένα έργο πειραματικό, στο οποίο η Βιρτζίνια εξερευνά διαφορετικά λογοτεχνικά στυλ και αποπειράται μια ασυνήθιστη αφηγηματική τεχνική, ενσωματώνοντας ελεύθερους συνειρμούς και ονειρικές καταστάσεις.

Κατά τη διάρκεια της λογοτεχνικής της καριέρας, η Γουλφ λάμβανε συχνά προσκλή-σεις για διαλέξεις σε κολέγια και πανεπιστήμια. Στα 45 της, είχε ήδη αποκτήσει τη φήμη μιας επιφανούς διανοούμενης και είχε εδραιωθεί ως συγγραφέας.

Με την άνοδο του ναζισμού και τις πρώτες αεροπορικές επιθέσεις της Γερμανίας στο Λονδίνο, ο φόβος της Γουλφ αρχίζει να γιγαντώνεται, καθώς γνώριζε καλά πως σε πε-ρίπτωση εισβολής ο πρώτος στόχος των Ναζί θα ήταν οι προοδευτικοί άνθρωποι, ενώ, επιπλέον, ο Λέοναρντ ήταν εβραϊκής καταγωγής. Άρχισε τότε να διαισθάνεται πως και πάλι θα έπεφτε σε βαριά κατάθλιψη. Γι' αυτό, στις 28 Μαρτίου του 1941, αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή της. Την ημέρα εκείνη, άφησε μια επιστολή στον σύζυγό της και πήγε έως τις όχθες του ποταμού Ουζ. Έβαλε πέτρες στις τσέπες του παλτού της και πνίγηκε στο ποτάμι. Η ιστορία και η παγκόσμια λογοτεχνία θα την θυμούνται ως μία από τις σημαντικότερες συγγραφείς του 20ού αιώνα, με τα μυθιστορήματά της να διακρίνονται για το ψυχολογικό τους βάθος και το εκφραστικό τους ύφος.

© Κ

ΡΙΣ

ΤΙΑ

Ν Κ

ΟΥ

ΛΜ

ΠΙΝ

ΤΑ

Καθοριστικό για την πνευματική της καλλιέργεια υπήρξε το γεγονός πως στο σπίτι που μεγάλωσε υπήρχε μια τεράστια βιβλιοθήκη, απ` όπου η ίδια και η αδερφή της έπαιρναν βιβλία και διάβαζαν αχόρταγα. Την εποχή εκείνη τα κορίτσια δεν είχαν πρόσβαση στην εκπαίδευση.

Page 8: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

6

1912Παντρεύεται τον συγγραφέα και μέλος της Ομάδας Βloomsbury, Leonard Woolf.

1929Εκδίδεται το βιβλίο Ένα δικό σου δωμάτιο (A Room of One’s Own), ένα δοκίμιο-σταθμός για το ζήτημα της χειραφέτησης των γυναικών.

1941Αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή της, πέφτοντας στον ποταμό Ουζ, εξαντλημένη από τις ψυχικές διαταραχές που την βασάνιζαν.

1915Εκδίδεται το πρώτο της βιβλίο, με τίτλο Το ταξίδι (The Voyage Out).

1917Μαζί με τον σύζυγό της, ιδρύουν τις εκδόσεις Hogarth Press, όπου εξέδωσε τα περισσότερα έργα της.

1925Κυκλοφορεί το μυθιστόρημά της, Η κυρία Ντάλογουεϊ (Mrs. Dalloway), ένα από τα σημαντικότερα έργα της.

1931Εκδίδεται το βιβλίο της, Τα κύματα (The Waves).

1904Ο θάνατος του πατέρα της κλονίζει σοβαρά την ψυχική της υγεία, αναγκάζοντάς την να νοσηλευτεί αυτή τη φορά σε κλινική.

1895Σε ηλικία δεκατριών ετών, υφίσταται τον πρώτο νευρικό κλονισμό, εξαιτίας του ξαφνικού θανάτου της μητέρας της.

1882Στις 25 Ιανουαρίου έρχεται στον κόσμο με το όνομα Adeline Virginia Stephen.

Page 9: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

7

1o+1 άγνωστες πληροφορίες για τη ζωή της Virginia Woolf

Ήξερες ότι...1. Ως παιδί, χρειάστηκε περισσότερο χρόνο απ’ ό,τι οι συνομήλικοί της για να

αρχίσει να σχηματίζει προτάσεις με νόημα και συνοχή. Κι όμως, έγινε μια από τις σημαντικότερες συγγραφείς της εποχής της!

2. Για ένα διάστημα προτιμούσε να γράφει όρθια πάνω από ένα ψηλό γραφείο, γιατί ήθελε να είναι όπως ένας ζωγράφος, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να απο-μακρυνθεί από τον καμβά του και να τον κοιτάξει καλύτερα από απόσταση.

3. Σχετικά με το θάνατό της είχε πει ότι «πρόκειται να είναι η μόνη εμπειρία που δεν θα μπορέσω ποτέ να αφηγηθώ».

4. Της άρεσαν οι συναυλίες και η όπερα.5. Ως έφηβη, φοβόταν πολύ τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να κοκκινίζει

κάθε φορά που κάποιος της μιλούσε, ενώ της ήταν σχεδόν αδύνατο να κοιτά τους αγνώστους στα μάτια.

6. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν διαφαινόταν αρχικά πως θα επικρατούσαν οι Ναζί, η Γουλφ, μαζί με τον σύζυγό της Λέοναρντ, σκέφτη-καν πως σε περίπτωση εισβολής στην Αγγλία θα αυτοκτονούσαν, δηλητηρι-αζόμενοι με καυσαέρια αυτοκινήτου. Μάλιστα, το ζευγάρι φυλούσε αρκετή ποσότητα πετρελαίου στο γκαράζ του σπιτιού τους, σε περίπτωση που το αποφάσιζαν.

7. Τα απογεύματα συνήθιζε να περπατά, διανύοντας μεγάλες αποστάσεις, πάνω από 10 χιλιόμετρα, σκαρφαλώνοντας λόφους, πηδώντας πάνω από χαντάκια, ακόμα κι από συρμάτινους φράχτες, αν χρειαζόταν. Μην ξεχνάτε ότι ο πατέ-ρας της υπήρξε δεινός ορειβάτης!

8. Κάποια στιγμή, όταν ήταν παιδί, η δασκάλα της στη μουσική, δεσποινίς Mills, την τιμώρησε, βγάζοντάς την έξω από το δωμάτιο, γιατί στην ερώτηση «τι γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα», εκείνη απάντησε γελώντας «τη Σταύρωση».

9. Κάθε φορά που κόντευε να ολοκληρώσει ένα βιβλίο της, έπεφτε σε κατάθλιψη.10. Ενώ έγραφε Τα Kύματα, άκουγε τα τελευταία κουαρτέτα εγχόρδων του Μπετόβεν.11. Απεχθανόταν να την κοιτούν επίμονα και να την φωτογραφίζουν.

Page 10: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

8

Τα Κύματα ακολουθούν τη ζωή έξι διαφορετικών ανθρώπων που συνδέονται με βα-θιά φιλία. Ο αναγνώστης τους συνοδεύει σε όλα τα στάδια της ζωής τους – από την αθωότητα της παιδικής ηλικίας στους προβληματισμούς της εφηβείας κι, έπειτα, στη σκληρή πραγματικότητα της ενηλικίωσης. Ο καθένας έχει τα δικά του όνειρα, τους δικούς του στόχους και καλείται να επιλέξει το δικό του δρόμο. Έξι άνθρωποι που ξεκινούν μαζί στη ζωή, μια παρέα που, παρά τις εντάσεις, τις αντιπαραθέσεις, ακόμη και τη ζήλια, μένει ενωμένη. Έξι συνοδοιπόροι που μαθαίνουν ο ένας από τον άλλον, μοιράζονται τον πόνο και τη χαρά και βοηθούν ο ένας τον άλλον να ανακαλύψει την ταυτότητα και το σκοπό του στη ζωή.

Οι ήρωες της Γουλφ είναι ο Μπέρναρντ, ο Νέβιλ, ο Λούις, η Τζίννυ, η Σούζαν και η Ρόντα. Ήδη από τα πρώτα εκείνα χρόνια της ζωής τους, αρχίζουν να διαφαίνονται τα χαρακτηριστικά του καθενός: η σχολαστικότητα και η εμμονή του Μπέρναρντ με τις λέξεις, η ανάγκη του Νέβιλ για τάξη και ομορφιά στα πράγματα γύρω του και η αγάπη του για τις λέξεις και την ποίηση, η φιλαρέσκεια της Τζίννυ, ο δεσμός της Σούζαν με τη φύση, η ανασφάλεια του Λούις και η μοναχικότητα της Ρόντα. Έξι άνθρωποι που αποτυπώνουν έξι πτυχές της Γουλφ, και όχι μόνο, αφού ο καθένας μας, διαβάζοντας το βιβλίο ή παρακολουθώντας την παράσταση, θα ταυτιστεί σχεδόν με όλους.

Ορόσημο στη ζωή και των έξι χαρακτήρων αποτελεί η γνωριμία τους με τον Πάρσιφαλ, έναν συμμαθητή τους, ο οποίος γίνεται αντικείμενο θαυμασμού και πρότυπο για όλη την παρέα. Ωστόσο, εμείς δεν τον βλέπουμε ποτέ, δεν τον ακούμε να μιλάει, δεν ξέ-ρουμε τις σκέψεις του. Ο Πάρσιφαλ μοιάζει να λειτουργεί μέσα στο έργο περισσότερο ως ένας καθρέφτης που αντικατοπτρίζει τις επιθυμίες και τις ανάγκες του καθενός από τους έξι ήρωες. Αυτό τον άνθρωπο θα τον θαυμάσουν, θα τον ερωτευτούν και, στο τέλος, θα τον χάσουν.

Μετά το σχολείο, οι έξι ήρωες θα συναντηθούν όλοι μαζί δύο φορές. Μία όσο είναι ακόμη νέοι, σ' ένα εστιατόριο, περιμένοντας τον Πάρσιφαλ κι έπειτα, άλλη μία φορά που δεν θα φτάσει ποτέ στο ραντεβού, όταν πια θα είναι μεσήλικες. Στις συναντήσεις αυτές η Γουλφ ξετυλίγει ακόμα πιο έντονα την προσωπικότητα του καθενός και τονίζει πως η αλήθεια έχει πολλά πρόσωπα. Αρκεί, για παράδειγμα, ένα βάζο με λουλούδια για να αφηγηθεί πώς ο καθένας από τους έξι χαρακτήρες το βλέπει διαφορετικά. Κα-θώς τα χρόνια κυλούν, αφήνουν το αποτύπωμά τους στις ζωές των ηρώων. Μέσα από τις εμπειρίες, τις απώλειες, τις χαρές, τους προβληματισμούς και την προσωπική τους προσπάθεια, βρήκαν άραγε αυτό που έψαχναν στη ζωή;

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Τα Κύματα της Βιρτζίνια Γουλφ είναι ένας ύμνος στη φιλία και στην ίδια τη ζωή. Η πένα της γεννά έξι διαφορετικούς ανθρώπους που θα συνοδοιπορήσουν από την παιδική τους ηλικία έως τη δύση της ζωής τους και θα παραμείνουν καρδιακοί φίλοι παρά τις διαφορές τους. Το βιβλίο, βαθιά ποιητικό και τρυφερό, μιλά λοιπόν για τη μαγεία της ζωής και τη διαρκή κίνησή της, η οποία μοιάζει με την κίνηση των κυμάτων που αποτραβιούνται για να απλωθούν και πάλι στην ακτή.

Από την Ασπασία Σπυράτου

Page 11: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

9

ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ

ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΟ Μπέρναρντ είναι η «ψυχή της παρέας». Είναι φιλικός και έχει ανάγκη τους άλλους, για να αντλεί ερεθίσματα, ιστορίες και εκφρά-σεις. Έχει πάντοτε πάνω του ένα σημειωματάριο, για να καταγράφει όσα ακούει και βλέπει. Κάποιες φορές, η εμμονή του με τις λέξεις και η δίψα του να σχηματίζει φράσεις κουράζει τους φίλους του. Θέλει να γίνει συγγραφέας, αλλά τελικά δεν το κατορθώνει.

ΤΖΙΝΝΥΗ Τζίννυ είναι όμορφη και ζει μέσα από το θαυμασμό των άλλων. Αισθάνεται την ανάγκη να τραβάει τα βλέμματα και να ξεχωρίζει. Ζει πολύ μέσα από το σώμα της και τη σεξουαλικότητά της. Θα μπορούσε κανείς να τη θεωρήσει ωραιοπαθή, όμως στην ουσία φαίνεται να αποζητά τα βλέμματα των άλλων ώστε να μπορέσει να σχηματίσει μια εικόνα του εαυτού της. Κάποιες στιγμές, γίνεται ανταγωνιστική με τα άλλα δύο κορίτσια, τη Ρόντα και τη Σούζαν.

ΛΟΥΙΣΟ Λούις είναι ο μόνος που δεν γεννήθηκε στην Αγγλία – κατάγεται από την Αυστραλία. Διακατέχεται από ένα βασανιστικό αίσθημα κατωτερότητας και αισθάνεται ξένος. Προσπαθεί να ανέλθει επαγγελματικά και να γίνει πλούσιος, προκειμένου να τον αναγνωρί-σουν ως ίσο, να τον θαυμάσουν και να τον αποδεχθούν. Και εκείνος θα ήθελε να ασχοληθεί με τον κόσμο των γραμμάτων, αλλά τελικά αναγκάζεται να αλλάξει την πορεία του, προκειμένου να αντιμετωπίσει την ανασφάλειά του. Για κάποια περίοδο, σχετίζεται ερωτικά με τη Ρόντα.

ΝΕΒΙΛΟ Νέβιλ είναι ένας πραγματικός διανοούμενος, που ζει μέσα από τον κόσμο των ιδεών και της ποίησης. Αγαπά την ομορφιά και ζει για να την εκφράζει μέσα από τις λέξεις. Είναι ο μόνος που παραμένει προσηλωμένος στο σκοπό του και τον υπηρετεί μέχρι τέλους. Όμως, δεν είναι όμορφος, δεν είναι ρωμαλέος, δεν είναι δυνατός. Τουλάχιστον, έτσι αντιλαμβάνεται ο ίδιος τον εαυτό του. Ερωτεύ-εται τον Πάρσιφαλ, αλλά ο έρωτάς του μένει ανεκπλήρωτος. Κατορθώνει να γίνει σπουδαίος ποιητής.

ΡΟΝΤΑΗ Ρόντα είναι πολύ εσωστρεφής και νιώθει ασφάλεια μόνο στο δικό της κόσμο. Μοιάζει σχεδόν με αερικό. Φοβάται πολύ την επαφή με τους άλλους ανθρώπους. Νιώθει ότι θα πρέπει να αντιγράφει τις κινήσεις των άλλων κοριτσιών για να επιβιώσει, πως θα πρέπει κάπως να τους μοιάζει για να γίνει αποδεκτή. Πληγώνεται εύκολα και μοιάζει εύθραυστη σαν πορσελάνινη κούκλα. Θα σχετιστεί με τον Λούις, αλλά θα τον αφήσει, ακριβώς γιατί την ταράζει η εγγύτητα. Στο τέλος, δεν θα αντέξει και θα αυτοκτονήσει.

ΣΟΥΖΑΝΗ Σούζαν είναι ένα πλάσμα γήινο με μεγάλη αγάπη για τη φύση, τους ανθρώπους που ζουν μέσα σε αυτήν και τα ζώα. Αγαπά τα πλάσματα, αγαπά τα παιδιά και θέλει να ζήσει μέσα από τη μητρότητα, μέσα από το σώμα της που θα γεννήσει νέα ζωή. Τίποτα δεν μπορεί να την απομακρύνει από τη φύση. Όταν αναγκάζεται να πάει σχολείο στο Λονδίνο, υποφέρει και αισθάνεται ξένη στη μεγα-λούπολη. Επιλέγει την ύπαιθρο και την οικογενειακή ζωή, προδίδοντας όμως τις υπόλοιπες επιθυμίες τους, όπως τα αισθήματα που τρέφει για τον Μπέρναρντ.

© Σ

ΟΦ

ΙΑ Μ

ΠΕ

ΛΛ

Ο

Page 12: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

10

Τι εκτιμάτε στη Βιρτζίνια Γουλφ;Το γεγονός ότι νομιμοποιεί την ατέλεια του ανθρώπινου όντος. Οι άνθρωποι, συ-χνά, στην προσπάθειά τους να καλύψουν τις αδυναμίες τους, κρύβονται πίσω από ένα ισχυρό προσωπείο. H Γουλφ αντιτίθεται σε αυτό, βάζοντας τους έξι ήρωές της (που συνιστούν μια ολότητα, μια μικροκοινωνία) να εκφράζουν τις αδυναμίες τους και να αρθρώνουν και τις πιο κρυφές τους σκέψεις.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στα Κύματα και πώς ανταποκριθήκατε σε αυτή;Η μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα ήταν να καταφέρω να επικοινωνήσω θεατρικά ένα κείμενο αμιγώς λογοτεχνικό, όπως είναι Τα Κύματα, που στερείται διαλόγων και θεατρικής δομής, που έχει έναν ιδιόρρυθμο λόγο και μια συνειρμική αφήγηση, ώστε να έχει επίδραση στο κοινό. Νομίζω ότι το πώς ανταποκρίθηκα, θα απαντη-θεί εκ του αποτελέσματος, δεν μπορώ να το κρίνω από μόνος μου!

Στο βιβλίο υπάρχουν διαδοχικοί μονόλογοι. Πώς καταφέρατε να τους κάνετε «διαλόγους»;Για την ακρίβεια, πρόθεσή μου δεν ήταν τόσο το να μετατρέψω τους μονολόγους σε διαλόγους, όσο το να βρω και να ενώσω μεταξύ τους το ρυθμό και την ενέργεια από κάθε μονόλογο, ώστε να προκύπτει έμμεσα μια διαδοχή. Προσπάθησα, δη-λαδή, κατά κάποιον τρόπο, ώστε κάθε μονόλογος να απαντά στον προηγούμενο, αλλά χωρίς να γίνεται ποτέ μια διασκευή της σκηνής, όπου δύο άνθρωποι, αντί για μονόλογο, να κάνουν ότι μιλούν σε διάλογο.

Στο έργο βλέπουμε ότι, όσο μεγαλώνει κάνεις, δεν χάνει μόνο πράγματα και αν-θρώπους, αλλά κι αυτό που είχε στο μυαλό του ως όνειρο, ως ιδανικό για τον εαυτό του. Πώς μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει αυτές τις απογοητεύσεις και τις απώλειες;Με επεξεργασία νου και με ψυχραιμία συναισθήματος. Στη ζωή, έτσι κι αλλιώς, δεν καταλήγεις εκεί από όπου ξεκίνησες. Πρέπει, λοιπόν, να είσαι συγκεντρωμέ-νος στο στόχο σου, να μη χάνεις ποτέ το κέντρο της πίστης σου, δηλαδή, αυτό που πραγματικά ζητάς. Φυσικά, πρέπει να μπορείς να προσαρμόζεσαι και σε αυτό που σου τυχαίνει και να μην εγκαταλείπεις με την πρώτη δυσκολία, διαφορετικά σημαίνει ότι η πίστη στο στόχο σου δεν είναι αρκετά ισχυρή. Η απώλεια είναι κάτι αναπόφευκτο, με το οποίο αναγκάζεσαι τελικά να συμφιλιωθείς. Νομίζω ότι η συμφιλίωση με τις απώλειες και το μη πραγματοποιήσιμο στη ζωή ήταν κι ένας από τους λόγους που με ενδιέφερε να ασχοληθώ με αυτό το κείμενο.

Από τον Σωκράτη Τσελεμέγκο και τη Σοφία Μπέλλο

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΝΤΖΑΣ«H ΓΟΥΛΦ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΑΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ»

Τα Κύματα ήταν ένα από τα αγαπημένα μυθιστορήματα του Δημήτρη Καραντζά στην εφηβεία του. Αυτό επέλεξε να σκηνοθετήσει φέτος και να το παρουσιάσει στο εφηβικό κοινό. Μιλήσαμε μαζί του για το έργο και τις προκλήσεις της μεταφοράς ενός μυθιστορήματος στη σκηνή, για τη φιλία και τους δικούς του φίλους, αλλά και για εκείνα τα έργα που τον βοήθησαν να εξελιχθεί ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης.

© Μ

ΑΡ

ΙΤΙΝ

Η Α

ΛΕ

ΒΙΖ

ΟΥ

Page 13: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

15

Ποια είναι η λειτουργία του Πάρσιφαλ στο έργο;Ο Πάρσιφαλ είναι για όλους κάτι σαν ιδανικό, σαν ένα πρότυπο, σαν ένας κριτής, μια ανώτερη δύναμη που τους ενώνει και τους κινητοποιεί, γι’ αυτό κι η απώλειά του τούς κλονίζει τόσο πολύ. Ξέρετε, είναι όπως όταν ερωτευόμαστε τους φίλους μας, όχι με σεξουαλικό τρόπο, που τους έχουμε τόσο ψηλά που σχεδόν θέλουμε να εί-μαστε σαν αυτούς. Προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί μπορεί είναι τόσο αγαπητοί και τόσο ιδιαίτεροι. Έτσι κι αυτοί οι έξι, μετά το χαμό του φίλου τους, είναι σαν να μένουν χωρίς κανένα ανώτερο στήριγμα και να πρέπει να συμφιλιωθούν τελικά και με τη μοναξιά και με τον εαυτό τους.

Η παράσταση βασίζεται σε ένα «βαρύ» κείμενο – κι όμως, απευθύνεστε σε νεανικό κοινό. Έχετε κάνει κάτι για να γίνει πιο προσιτό στο κοινό σας;Όχι, γιατί πιστεύω ότι τα παιδιά αντέχουν το βάρος. Στην εφηβεία, έρχονται αντι-μέτωπα με πολύ μεγάλα «σκοτάδια», πολύ μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα, τα οποία απλώς δεν είναι τόσο αρθρωμένα. Προσωπικά, πιστεύω ότι ερωτήματα, όπως «ποιος είμαι κοινωνικά, σεξουαλικά, επαγγελματικά;», «ποιος είμαι απέναντι στους φίλους μου;», «ποιος είμαι μόνος μου;», ή το «τι θα κάνω με το χρόνο που περνάει και δεν θα είμαι πάντα νέος;», όλα αυτά τα θέματα που έχουν βάρος «ξυπνάνε» πολύ άγρια κατά την περίοδο της εφηβείας. Θεωρώ, λοιπόν, πως αν συνομιλήσεις επί ίσοις όροις με τους ανθρώπους αυτούς που βρίσκονται σε μια αγωνιώδη προσπάθεια εξεύρεσης μιας λύσης σε αυτά τα ερωτήματα και δεν πας να τους «χαϊδέψεις» τα αφτιά, μπορεί να τους ανακουφίσεις περισσότερο. Δεν θεωρώ, δηλαδή, ότι με το να ελαφρύνεις κάτι, κερδίζεις· αντίθετα, χάνεις!

Page 14: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

12

© Σ

ΩΚ

ΡΆΤ

ΗΣ

ΤΣ

ΕΛ

ΕΜ

ΈΓ

ΚΟ

Σ

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στη συνομιλία μεταξύ των γενεών είναι το γεγονός ότι τα παιδιά και οι έφηβοι αντιμε-τωπίζονται ως κάτι υποδεέστερο και ως μια μερίδα ανθρώπων που πρέπει να τους κρύβουν πράγματα, για να μην πληγωθούν. Η πληγή είναι πολύ μεγαλύτερη όταν βρίσκεσαι σε ένα προστα-τευμένο περιβάλλον και καλείσαι μια μέρα ξαφνικά να αντιμε-τωπίσεις τον κόσμο στην απόλυτη αγριότητα και ωμότητά του, έχοντας πριν περάσει «ζάχαρη».

Page 15: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

13

Κατά τη γνώμη μου, υπάρχει μια τάση «στραγγαλισμού» της κριτικής σκέψης, του προβληματισμού, της προσπάθειας αντίληψης, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να γίνο-νται αφελείς. Πιστεύω ότι το να έρχεσαι σε επαφή με ιδέες που μπορεί να σε δυσκο-λέψουν και που θα σε απασχολήσουν, έστω και σε βάθος χρόνου, είναι μια εμπειρία που σου ανοίγει τους ορίζοντες. Δεν συμμερίζομαι καθόλου την άποψη πως πρέπει να κρύβουμε πράγματα και να μιλάμε πιο μαλακά σε έναν έφηβο. Ένα από τα μεγα-λύτερα προβλήματα στη συνομιλία μεταξύ των γενεών είναι το γεγονός ότι τα παιδιά και οι έφηβοι αντιμετωπίζονται ως κάτι υποδεέστερο και ως μια μερίδα ανθρώπων που πρέπει να τους κρύβουν πράγματα, για να μην πληγωθούν. Η πληγή είναι πολύ μεγαλύτερη όταν βρίσκεσαι σε ένα προστατευμένο περιβάλλον και καλείσαι μια μέρα ξαφνικά να αντιμετωπίσεις τον κόσμο στην απόλυτη αγριότητα και ωμότητά του, έχο-ντας πριν περάσει «ζάχαρη».

Υπάρχει κάποιος χαρακτήρας με τον οποίο ταυτίζεστε περισσότερο;Με όλους ταυτίζομαι, γιατί νομίζω ότι και η Γουλφ ταυτίζεται με όλους, αφού κάθε χαρακτήρας αποτελεί και μια πτυχή της πολύπλευρης προσωπικότητάς της. Περισσό-τερο, όμως, ταυτίζομαι με όλη της την αναρώτηση, με όλη της την αγωνία. Είναι σαν ένας άνθρωπος να θέτει το ερώτημα του έργου από έξι διαφορετικά πρίσματα.

Τι ρόλο παίζει η φιλία στη ζωή σας και τι ζητάτε εσείς από τους φίλους σας; Η φιλία είναι καθοριστικής σημασίας στη ζωή μου. Η φράση του Μπέρναρντ, «μερικοί προστρέχουν στην εκκλησία, άλλοι στην ποίηση... εγώ πηγαίνω στους φίλους μου», που ακούγεται κάποια στιγμή στο έργο, με αντιπροσωπεύει απόλυτα. Και στην ποίηση βέβαια προστρέχω καμιά φορά, αλλά σίγουρα ποτέ στην εκκλησία! Μοιάζει κάτι σαν οικογενειακό πλέγμα η σχέση με τους φίλους μου, οι οποίοι παίζουν καθοριστικό ρόλο στο να μπορέσω να αντιμετωπίσω την καθημερινότητά μου, κι όχι απλώς στο να περνάω καλά. Χωρίς αυτούς, δεν ξέρω πόση δύναμη θα είχα για να αντεπεξέλθω σε διάφορα πράγματα. Ζητάω από τους φίλους μου να είναι ειλικρινείς, να έχουν κατα-νόηση και να αγαπιόμαστε άνευ όρων.

Στο έργο, οι χαρακτήρες είναι τρεις άντρες και τρεις γυναίκες. Είναι τυχαίο αυτό;Προφανώς, φαντάζομαι ότι συμβαίνει για την ισορροπία των φύλων. Βέβαια, η ίδια η Γουλφ καταλήγει να λέει, μέσω του Μπέρναρντ, «δεν ξέρω αν είμαι ο Μπέρναρντ, ο Λούις, ο Νέβιλ, η Σούζαν, η Τζίννυ, ή η Ρόντα, δεν ξέρω αν είμαι άντρας ή γυναίκα... έτσι αλλόκοτη είναι η επαφή του ενός με τον άλλον». Αναφέρεται λοιπόν και στα δύο φύλα, τα βάζει όμως να χάνουν τις κλισέ ιδιότητές τους κι αυτό είναι εξαιρε-τικά ιδιοφυές εκ μέρους της, γιατί είναι σαν να αφαιρεί καθολικά τα στερεότυπα από τους ανθρώπους. Εξάλλου, η Γουλφ ζούσε και σε ένα περιβάλλον, την Ομάδα Bloomsbury, όπου το θέμα του φύλου δεν ήταν ταμπού· όλα επιτρέπονταν κι όλοι μπορούσαν να ταυτιστούν με όλους ανά πάσα στιγμή, χωρίς διαχωρισμούς.

Ποιο είναι το πιο δύσκολο σημείο στη δουλειά ενός σκηνοθέτη;Το να μπορέσεις να μεταδώσεις και να επικοινωνήσεις με τους ηθοποιούς ακριβώς το ζήτημα που θέλεις και το πώς εννοείς τα πράγματα κι όλο αυτό να γίνει κατανοητό από εκείνους, ώστε να το μεταφέρουν στο κοινό. Οι ηθοποιοί λειτουργούν ως αγωγοί μιας ιδέας, ενός ζητήματος. Έτσι, αν δεν μπορέσει να γίνει αυτή η σύνδεση μαζί τους, δεν υφίσταται παράσταση.

Υπάρχουν έργα που πιστεύετε ότι σας έχουν εξελίξει ως άνθρωπο και σας έχουν βοη-θήσει να κατανοήσετε καλύτερα τον εαυτό σας;Αυτά τα πράγματα λειτουργούν λίγο ασυνείδητα. Δεν μπορώ να σας πω ότι τότε ακρι-βώς κατάλαβα για εμένα αυτό ή εκείνο. Στα Κύματα, για παράδειγμα, θίγονται θέματα όπως η ενηλικίωση, ο χρόνος που περνά, το πώς αντιμετωπίζεις τις αποτυχίες και τις απώλειες, αλλά και το πώς συνεχίζεις. Αυτά τα ζητήματα με απασχολούσαν πάντα, βάζοντάς με σε μια διαδικασία ενδοσκόπησης, που σίγουρα με βοήθησε μακροπρό-θεσμα· απλώς, το σε τι ακριβώς το συνειδητοποίησα ετεροχρονισμένα – όπως, για παράδειγμα, το έργο του Ίψεν με τίτλο Ο Μικρός Έγιολφ, το οποίο είχα ανεβάσει στο θέατρο και πραγματευόταν το πένθος. Εκ των υστέρων κατάλαβα ότι με βοήθησε πολύ στο να ξεπεράσω διάφορα δικά μου πένθη. Ή ένα άλλο παράδειγμα: το τέλος στην ταινία του Γκοντάρ, με τίτλο Ο τρελός Πιερό, που είχα δει σε εφηβική ηλικία. Ήταν μια πολύ άναρχη και τρελή ταινία, που περνούσε από την ποίηση στην «καφρίλα» – μια διαδρομή που συνειδητοποίησα ότι είχε λειτουργήσει τότε απολύ-τως απελευθερωτικά για μένα.

Page 16: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

14

ΔΗΜΗΤΡΗΣΚΑΜΑΡΩΤΟΣ

Ποιο από τα ζητήματα που πραγματεύεται το έργο σάς συγκίνησε προσωπικά περισσότερο;Για μένα, Τα Κύματα πραγματεύονται τη χαρά της ζωής, γιατί παρά τις συγκρούσεις, τα προβλήματα, τις υπαρξιακές αγωνίες και τις απώλειες, η ζωή είναι όμορφη και η ομορφιά της έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι είναι απρόβλεπτη. Κατά την πορεία της ζωής τους, οι ήρωες βλέπουν να ανατρέπονται αυτά που, μερικές σελίδες πριν ή κάποια χρόνια πριν, φανταζόντουσαν για τον εαυτό τους. Ωστόσο, κι αυτό είναι και το μήνυμα του βιβλίου, οι ανατροπές αυτές τελικά έχουν κάτι θετικό στη συνέχειά τους, κάτι που κάνει τη ζωή να αξίζει και να συνεχίζεται, σαν τα κύματα της θάλασσας που ρέουν ασταμάτητα.

Είδαμε στις πρόβες πώς καθοδηγούσατε φωνητικά τους ηθοποιούς και πώς επιμελη-θήκατε και τους ήχους που ακούγονται κατά τη διάρκεια της παράστασης. Πώς αυτό ενσωματώνεται στο ρόλο σας ως μουσικού;Η επιμέλεια των φωνών και της έντασής τους είναι βασικό μέρος της δουλειάς μου. Ωστόσο, και η προσωδία μιας γλώσσας έχει μουσικότητα. Δημιουργείται, δε, ένας ρυθ-μός από την αραίωση και την πύκνωση μιας παράστασης. Ακόμα και η σιωπή μπορεί να υπογραμμίσει μια λειτουργία μουσικής του λόγου.

Ποιο είναι το τραγούδι που παρεμβάλλεται στους μονολόγους και ποια ήταν η σκέψη πίσω από την επιλογή του;Είναι ένα τραγούδι που έχω γράψει ειδικά γι’ αυτή την παράσταση. Λέγεται “Elegy” (Ελεγεία), το οποίο εμπνεύστηκα από το ομώνυμο ποίημα ενός Ρώσου ποιητή και νο-μπελίστα, του Joseph Brodsky. Η Marguerite Yourcenar [σ.σ. συγγραφέας και ποιήτρια] μετέφρασε κάποτε τα Κύματα και στην εισαγωγή της, σε σημείωσή της για τη μετάφρα-ση σ' εκείνο το βιβλίο, αναφέρει πως η Γουλφ διάβαζε αυτό το ποίημα. Η «Ελεγεία», λοιπόν, του Μπρόντσκυ είναι ένα μεγάλο έργο, το οποίο αναφέρεται έμμεσα στο θά-νατο του αγαπημένου του ποιητή, του Βρετανού John Donne. Το ποίημα αναφέρεται σε πράγματα που περιστοιχίζουν τη ζωή μας και κάνει ένα μακρύ κατάλογο αυτών των αντικειμένων που «κοιμούνται» μέσα σε ένα χιονισμένο τοπίο· μιλάει π.χ. για ένα πα-γκάκι, το οποίο εξακολουθεί να βρίσκεται εκεί, ακόμα και όταν πεθαίνει ο Τζον Ντον. Πιστεύω πως το ποίημα προτείνει μια πολύ θετική στάση απέναντι στη ζωή που κυλά, προτείνει γαλήνη και ηρεμία – μια στάση που, κατά τη γνώμη μου, διαπνέει και το κεί-μενο της Βιρτζίνια Γουλφ. Υπάρχει συγγένεια. Έτσι, έφτιαξα αυτό το τραγούδι που λει-τουργεί σαν ιστός ανάμεσα στους χαρακτήρες του έργου, σαν μια κοινή ανάμνηση που τους ενώνει. Ανεξάρτητα από τι συμβαίνει στη ζωή του καθενός, στο άκουσμα αυτού του τραγουδιού, η κοινή αυτή ανάμνηση ζωντανεύει ξανά.

Γιατί το τραγουδούν όλοι μαζί σαν μια χορωδία;Στην πραγματικότητα, το μοιράζονται. Υπάρχουν στιγμές που λένε ένα στίχο όλοι μαζί και κάποιες που τραγουδούν πότε ο ένας και πότε ο άλλος, ακριβώς για να τονίσω πως αυτό είναι κάτι κοινό, δεν είναι κάτι που το ξέρει μόνο ένας, το έχουν πει όλοι τους κι ίσως άλλος να θυμάται ένα συγκεκριμένο κομμάτι περισσότερο, άλλος κάποιο άλλο και κάποια κομμάτια όλοι μαζί.

Γιατί επιλέξατε ο ήχος των κυμάτων να ακούγεται με το άνοιγμα ενός βιβλίου;Ήθελα να είναι κάτι ζωντανό, να προκαλείται μέσα από τη σκηνή και όχι απλώς να ακού-γονται ηχογραφημένα κύματα από κάποιο cd. Προτίμησα δηλαδή να είναι κάτι που το προτείνουν οι ίδιοι οι ηθοποιοί. Οι ίδιοι προτείνουν τα βήματα. Λένε, για παράδειγμα, «τώρα, ας τραγουδήσουμε» και ξεκινούν το τραγούδι. Έτσι, με αυτήν τη λογική χρησι-μοποιούν κι αυτό το βιβλίο, το οποίο έχει και κάτι το παράδοξο: στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα ηλεκτρονικό σύστημα που έφτιαξα, το οποίο δεν αναπαράγει αυθε-ντικό ήχο κυμάτων, αλλά έναν ήχο που απλώς μας θυμίζει κύματα. Επίσης, το γεγονός

Zoom στον Δημήτρη Καμαρωτό, που επιμελήθηκε την ηχητική δραματουργία του έργου. Ο συνθέτης και μουσικός μάς εξηγεί πώς κατάφερε να ηχοποιήσει την ατμόσφαιρα του βιβλίου της Γουλφ.

«ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»

Από τον Διονύση Κορφιάτη και την Αφροδίτη Προβολισιάνου

Page 17: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

15

© Α

ΦΡ

ΟΔ

IΤΗ

ΠΡ

ΟΒ

ΟΛ

ΙΣΙA

ΝΟ

Υ

ότι αυτός ο ήχος βγαίνει από ένα βιβλίο λειτουργεί και συμβολικά. Τα κύματα, όπως τα εννοεί η Γουλφ, δεν είναι μόνο τα κύματα της θάλασσας· μοιάζουν περισσότερα με τα αντικείμενα στο ποίημα του Μπρόντσκυ, που σιγά σιγά ησυχάζουν, που θα είναι δηλαδή πάντα εκεί όσο οι ζωές των ανθρώπων θα ανακυκλώνονται, θα συνεχίζουν, θα προχωρούν και θα αλλάζουν. Άλλωστε, τα κύματα στην παράσταση παίρνουν διάφο-ρες «μορφές», όπως τα φασόλια, των οποίων ο ήχος μας θυμίζει τον ήχο που κάνουν τα βότσαλα στην ακτή. Αυτό όμως που με ενδιαφέρει κυρίως στις παραστάσεις είναι να βάζω ήχους που δεν αποτελούν αναπαραγωγή του φυσικού, αλλά κάτι που απλώς τον θυμίζει, αφήνοντας έτσι τη φαντασία του θεατή ελεύθερη να ερμηνεύσει όπως θέλει αυτό που ακούει.

Αν μπορούσατε να ψιθυρίσετε μια φράση ή μια συμβουλή σε κάθε χαρακτήρα, τι θα του λέγατε;Καταρχήν, η εντύπωση μου γι’ αυτούς τους χαρακτήρες είναι ότι αντιπροσωπεύουν όλους τους ανθρώπους, αφού συγκεντρώνουν χαρακτηριστικά που έχει ο καθένας μας. Γενικά, όμως, δεν σκέφτομαι ποτέ τους ήρωες των θεατρικών έργων σαν ζωντανά πρόσωπα. Για μένα, είναι το ίδιο πραγματικά όπως οι ήρωες της αρχαίας τραγωδίας. Επομένως, δεν έχω κάτι να τους πω, γιατί δεν μπορώ να τα θεωρήσω αληθινά πρόσω-πα. Θα προτιμούσα να μιλήσω, λοιπόν, στη Γουλφ, που υπήρξε πραγματικό πρόσωπο, για να της ζητήσω να γράψει τη συνέχεια του βιβλίου.

Page 18: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

16

Το σκηνικό μοιάζει σαν ένα μεγάλο τραπέζι. Υπάρχει κάποιος συμβολισμός;Η ιδέα για το τραπέζι προέκυψε καθώς συζητούσαμε με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Καραντζά, για το πώς θα παρακολουθούσαν οι θεατές την παράσταση. Ο Δημήτρης σκέφτηκε την ιδέα του τραπεζιού και λόγω του κειμένου – επειδή δηλαδή πρόκειται για τη μεταφορά ενός λογοτεχνικού βιβλίου και επειδή το τραπέζι δημιουργεί μια συνθήκη, όπου καθόμαστε όλοι ο ένας δίπλα στον άλλον γύρω από έναν κοινό άξονα. Έτσι, προκύπτει αυτή η χαρακτηριστική εγγύτητα ανάμεσα στους θεατές και στους ηθοποιούς.

Ένα τραπέζι είναι αρκετό για να εξυπηρετήσει τη δραματουργία όλων των σκηνών;Θυμίζει τραπέζι και μοιράζεται κάποιες ιδιότητες, αλλά τελικά είναι μια κατασκευή φτιαγμένη για να εξυπηρετήσει το λόγο, την αφήγηση. Είναι σχεδιασμένο με τρόπο που η απόσταση «σκηνής» και «κοινού» να επιτρέπει στους ηθοποιούς να χτίσουν μια προσωπική σχέση με κάθε θεατή και αυτό έχει μεγάλη σημασία για το πώς ο θεατής θα βιώσει την ιστορία που αφηγούνται.

Οι μικρότερες κατασκευές στο κέντρο του τραπεζιού, πέρα από την πρακτική τους λειτουργία, εξυπηρετούν και κάποιον άλλο σκοπό; Δημιουργούν διαδρομές μέσα σε αυτόν το στενό, ορθογώνιο χώρο που σχηματίζει το σκηνικό. Μετακινούνται ώστε οι συνδυασμοί τους να προσφέρουν πολλές επιλογές για το πώς θα κινηθούν οι ηθοποιοί μέσα στο χώρο και, έτσι, τους βοηθάνε στο να μην περιοριστούν σε ένα πάνω-κάτω «πασαρέλας». Σε συμβολικό επίπεδο, αυτή η επιλογή έχει να κάνει και με την αποδόμηση που θέλουμε να επιτύχουμε στο τέλος της παράστασης, γιατί αυτές οι μικρές μονάδες φαίνονται τότε απλώς σαν απομεινά-ρια ενός τραπεζιού και μιας πραγματικότητας, που δεν υπάρχει πια.

Τι θέλατε κυρίως να επιτύχετε με τα σκηνικά; Ήταν ζητούμενο η παράσταση να ξεκινήσει με τη συνθήκη ενός περιορισμού, που σταδιακά θα αποδομούνταν προς την αναίρεσή του. Μια «διαδρομή» των χαρακτή-ρων, από την αφέλεια της παιδικότητας στην κατάσταση της ενηλικίωσης.

Αν χαρίζατε ένα σπίτι στον κάθε χαρακτήρα για να νιώθει καλά, πώς θα φανταζόσα-σταν τα σπίτια αυτά; Η Τζίννυ θα χρειαζόταν μάλλον ένα σπίτι με πολλά σαλόνια, για να δέχεται επισκέ-ψεις, και ένα δεύτερο, πιο προσωπικό, για εκείνη. Στη Σούζαν θα έφτιαχνα ένα σπίτι μέσα στη φύση, ίσως πάνω σε ένα δέντρο! Η Ρόντα θα έμενε σε ένα πλωτό σπίτι. Στον Μπέρναρντ, σίγουρα, θα εξασφάλιζα ένα δικό του δωμάτιο μέσα στο σπίτι, για να μπορεί να συγκεντρώνεται ώστε να γράφει, ιδίως από τότε που απέκτησε παιδιά. Στον Λούις αρέσει πολύ το μαόνι, άρα το σπίτι του θα ήταν από πολύ βαριά υλικά. Τέλος, για τον Νέβιλ θα έφτιαχνα ένα λιτό σπίτι.

KΛEIΩ MΠOMΠOTH

ΤΟ ΣΚΗΝΙΚO ΤΗΣ ΠΑΡAΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟI ΤΟΥ

Η σκηνογράφος της παράστασης, Κλειώ Μπομπότη, μιλά στους δημοσιογράφους του Zoom για την αφαιρετική προσέγγιση του σκηνικού και τη συμβολική λειτουργία του στο έργο, όπως και για τον τρόπο που βιώνουν την παράσταση οι θεατές.

Από τις Μαριτίνη Αλεβίζου και Βικτώρια Ιβανόβα

© Κ

ΡΙΣ

ΤΙΑ

Ν Κ

ΟΥ

ΛΜ

ΠΙΝ

ΤΑ

Page 19: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

17

Το σκηνικό είναι σχεδιασμένο με τρόπο που η απόσταση ÇσκηνήςÈ και ÇκοινούÈ να επιτρέπει στους ηθοποιούς να χτίσουν μια προσωπική σχέση με κάθε θεατή.

Ò

Ó

Page 20: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

«Τώρα ο ήλιος είχε δύσει. Ουρανός και θάλασσα δεν ξεχώριζαν. Τα έστελναν λευκές σκιές στα μύχια πολύβουων σπηλαίων, και μετά αποτραβιόνταν, στενάζοντας πάνω στα βότσαλα.Το δέντρο κούνησε τα κλαδιά του και λίγα φύλλα πέσανε στο χώμα. Έμειναν εκεί, σε απόλυτη ηρεμία, ακριβώς στo μέρος όπου θά ’ρχόταν η σήψη. 0ι λόφοι έχασαν το στέρεο περίγραμμά τους. Στα βράχια, ο ψίθυρος του άνεμου που κατέβαινε απ’ τα δάση, έσμιγε με τον παφλασμό του νερού που είχε δροσίσει στα διάφανα βάθη του πελάγου.Το σκοτάδι απλωνόταν κατά κύματα, σκέπαζε σπίτια, λόφους, δέντρα, όπως το κύμα της θάλασσας που γλείφει τα πλευρά ενός βυθισμένου πλοίου. Πλημμύριζε τους δρόμους, στροβιλιζόταν γύρω από μοναχικές φιγούρες, τις κατάπινε· έσβηνε τα ζευγάρια που αγκαλιάζονταν κάτω από τις πυκνές, σκοτεινές φτελιές. Όλα τα σκέπασε το σκοτάδι.»

18

Page 21: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

«Τώρα ο ήλιος είχε δύσει. Ουρανός και θάλασσα δεν ξεχώριζαν. Τα έστελναν λευκές σκιές στα μύχια πολύβουων σπηλαίων, και μετά αποτραβιόνταν, στενάζοντας πάνω στα βότσαλα.Το δέντρο κούνησε τα κλαδιά του και λίγα φύλλα πέσανε στο χώμα. Έμειναν εκεί, σε απόλυτη ηρεμία, ακριβώς στo μέρος όπου θά ’ρχόταν η σήψη. 0ι λόφοι έχασαν το στέρεο περίγραμμά τους. Στα βράχια, ο ψίθυρος του άνεμου που κατέβαινε απ’ τα δάση, έσμιγε με τον παφλασμό του νερού που είχε δροσίσει στα διάφανα βάθη του πελάγου.Το σκοτάδι απλωνόταν κατά κύματα, σκέπαζε σπίτια, λόφους, δέντρα, όπως το κύμα της θάλασσας που γλείφει τα πλευρά ενός βυθισμένου πλοίου. Πλημμύριζε τους δρόμους, στροβιλιζόταν γύρω από μοναχικές φιγούρες, τις κατάπινε· έσβηνε τα ζευγάρια που αγκαλιάζονταν κάτω από τις πυκνές, σκοτεινές φτελιές. Όλα τα σκέπασε το σκοτάδι.»

39

Page 22: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

ΕΝΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΛΕΥΚΩΜΑ20

Page 23: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

© Α

ΦΡ

ΟΔ

ΙΤΗ

ΠΡ

ΟΒ

ΟΛ

ΙΣΙΑ

ΝΟ

Υ

Page 24: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

22

© Σ

ΩΚ

ΡΑΤ

ΗΣ

ΤΣ

ΕΛ

ΕΜ

ΕΓ

ΚΟ

Σ

EΠΙ ΣΚΗΝΗΣ

Τα Zoomάκια φωτογραφίζουν στιγμιότυπα από την παράσταση.

Page 25: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

23

© Σ

ΩΚ

ΡΑΤ

ΗΣ

ΤΣ

ΕΛ

ΕΜ

ΕΓ

ΚΟ

Σ

Page 26: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

© Δ

ΙΟΝ

ΥΣ

ΗΣ

ΚΟ

ΡΦ

ΙΑΤ

ΗΣ

24

Page 27: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

© Β

ΙΚΤ

ΩΡ

ΙΑ Ι

ΒΑ

ΝΟ

ΒΑ

© Δ

ΙΟΝ

ΥΣ

ΗΣ

ΚΟ

ΡΦ

ΙΑΤ

ΗΣ

© Κ

ΡΙΣ

ΤΙΑ

Ν Κ

ΟΥ

ΛΜ

ΠΙΝ

ΤΑ

25

Page 28: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

26

Page 29: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

© Α

ΦΡ

ΟΔ

ΙΤΗ

ΠΡ

ΟΒ

ΟΛ

ΙΣΙΑ

ΝΟ

Υ

27

Page 30: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

© Κ

ΡΙΣ

ΤΙΑ

Ν Κ

ΟΥ

ΛΜ

ΠΙΝ

ΤΑ

© Α

ΦΡ

ΟΔ

ΙΤΗ

ΠΡ

ΟΒ

ΟΛ

ΙΣΙΑ

ΝΟ

Υ

28

Page 31: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

© Σ

ΩΚ

ΡΑΤ

ΗΣ

ΤΣ

ΕΛ

ΕΜ

ΕΓ

ΚΟ

Σ©

ΜΑ

ΡΙΤ

ΙΝΗ

ΑΛ

ΕΒ

ΙΖΟ

Υ

29

Page 32: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

© Σ

ΤΕ

ΛΙΟ

Σ Χ

ΡΙΣ

ΤΟ

ΦΟ

ΡΟ

Υ

30

Page 33: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

© Σ

ΤΕ

ΛΙΟ

Σ Χ

ΡΙΣ

ΤΟ

ΦΟ

ΡΟ

Υ

31

Page 34: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

ΚΥΜΑΤΑ Κύματα δεν έχει μόνο η θάλασσα. Ακόμα και στο αστικό τοπίο υπάρχουν κυματισμοί. Έτσι αναθέσαμε στους φωτογράφους μας να αναζητήσουν και να αποτυπώσουν τους «παφλασμούς» που συναντούν οι ίδιοι στην καθημερινότητά τους.

Page 35: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

© Σ

ΩΚ

ΡΑΤ

ΗΣ

ΤΣ

ΕΛ

ΕΜ

ΕΓ

ΚΟ

Σ

33

Page 36: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

© Β

ΙΚΤ

ΩΡ

ΙΑ Ι

ΒΑ

ΝΟ

ΒΑ

34

Page 37: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

© Σ

ΟΦ

ΙΑ Μ

ΠΕ

ΛΛ

Ο©

ΔΙΟ

ΝΥ

ΣΗ

Σ Κ

ΟΡ

ΦΙΑ

ΤΗ

Σ

© Μ

ΑΡ

ΙΤΙΝ

Η Α

ΛΕ

ΒΙΖ

ΟΥ

35

Page 38: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

ΦΙΛΙΑ

© Α

ΦΡ

ΟΔ

ΙΤΗ

ΠΡ

ΟΒ

ΟΛ

ΙΣΙΑ

ΝΟ

Υ

Μια αγκαλιά, ένα μυστικό, ένα ξέσπασμα γέλιου, ένα sms τη στιγμή που πρέπει και ο κόσμος γίνεται φωτεινός! Τι σημαίνουν για εσένα οι φίλοι σου; Πώς θα απεικόνιζες τη φιλία; Σε αυτά τα ερωτήματα απαντούν με τα υπέροχα έργα τους τα παιδιά!

36

Page 39: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

© Κ

ΡΙΣ

ΤΙΑ

Ν Κ

ΟΥ

ΛΜ

ΠΙΝ

ΤΑ

37

Page 40: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

© Μ

ΑΡ

ΙΤΙΝ

Η Α

ΛΕ

ΒΙΖ

ΟΥ

© Σ

ΤΕ

ΛΙΟ

Σ Χ

ΡΙΣ

ΤΟ

ΦΟ

ΡΟ

Υ

38

Page 41: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

© Β

ΙΚΤ

ΩΡ

ΙΑ Ι

ΒΑ

ΝΟ

ΒΑ

39

Page 42: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

© K

ΡΙΣ

ΤΙΑ

Ν Κ

ΟΥ

ΛΜ

ΠΙΝ

ΤΑ

40

Page 43: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

41

Page 44: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

ΤΕΤ Α ΤΕΤ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Οι φοβεροί δημοσιογράφοι του Zoom διαμόρφωσαν 11 κοινά ερωτήματα που ήθελαν να θέσουν στους ήρωες του έργου. Έτσι, ανέκριναν τους ηθοποιούς, τους κάλεσαν όμως να απαντήσουν ως Τζίννυ, Νέβιλ, Σούζαν, Λούις, Μπέρναρντ και Ρόντα. Σαν να μην έφτανε αυτό, τους φωτογράφησαν ζητώντας στα «μοντέλα» τους ό,τι πιο παράλογο μπορούσαν να σκεφτούν εμφανώς ενθουσιασμένοι από τις polaroid μηχανές που κάποιοι έπιαναν για πρώτη φορά στα χέρια τους!

40

© Σ

ΤΕ

ΛΙΟ

Σ Χ

ΡΙΣ

ΤΟ

ΦΟ

ΡΟ

Υ

Page 45: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

2541

10+1 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1) Τι σημαίνει για εσάς η φιλία; Ποιες είναι οι βάσεις μιας καλής φιλίας;

2) Αν μπορούσατε να περιγράψετε τον εαυτό σας με μια φράση του

βιβλίου, ποια θα ήταν αυτή;

3) Αν είχατε την ευκαιρία να είστε κάποιος από τους φίλους σας, ποιον θα

επιλέγατε και γιατί;

4) Τι είναι αυτό που κρατάει την παρέα ενωμένη; Πώς μπορεί κανείς να

διατηρήσει την ατομικότητά του, παραμένοντας ταυτόχρονα μέλος μιας

παρέας ή ομάδας;

5) Ποιο κομμάτι του χαρακτήρα σας πιστεύετε πως έχει αλλάξει πιο πολύ

μέσα στα χρόνια και τι δεν άλλαξε, ενώ θα το θέλατε;

6) Πώς νιώσατε μετά το χαμό του Πάρσιφαλ; Τι σήμαινε για εσάς αυτός ο

άνθρωπος;

7) Πώς θα θέλατε να εξελιχθεί ιδανικά η ζωή σας; Αν απέχει από αυτό που

θέλατε, τι σας έκανε να πάρετε άλλο δρόμο;

8) Ποιο γεγονός άλλαξε την κοσμοθεωρία σας και γιατί;

9) Ποιος ήταν και ποιος παραμένει ο μεγαλύτερός σας φόβος;

10) Ποια εικόνα σας έρχεται στο μυαλό, όταν ακούτε τον ήχο των κυμάτων;

11) Τι θυμάστε από την παιδική σας ηλικία;

Page 46: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

42

Ο Μιχάλης Σαράντης απαντά ως Μπέρναρντ στους Σωκράτη Τσελεμέγκο και Στέλιο Χριστοφόρου.

Η Ευδοξία Ανδρουλιδάκη απαντά ως Σούζαν στη Σοφία Μπέλλο.

© Σ

ΩΚ

ΡΑΤ

ΗΣ

ΤΣ

ΕΛ

ΕΜ

ΕΓ

ΚΟ

Σ©

ΣΟ

ΦΙΑ

ΜΠ

ΕΛ

ΛΟ

Page 47: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

43

1) Για μένα, οι φίλοι μου είναι τα πάντα. Δεν μπορώ να με φανταστώ να κάνω πράγματα χωρίς τους φίλους μου. Αυτοί οι πέντε είναι για μένα το παν!

2) «Μερικοί προστρέχουν στην εκκλησία, άλλοι στην ποίηση… εγώ πηγαίνω στους φίλους μου.»3) Θα ήμουν όλοι και είμαι όλοι!4) Η ειλικρίνεια και η αγάπη που τρέφει ο ένας για τον άλλον κρατούν την παρέα ενωμένη, όπως και η ανάγκη για επικοινωνία,

αλήθεια, συνεννόηση και παρηγοριά.5) Όταν ήμουν παιδί, είχα την τάση να εξερευνώ τα πράγματα και να τα εξετάζω εξονυχιστικά. Όσο μεγαλώνω, η συνήθειά μου

αυτή σιγά σιγά φθίνει. Επίσης, από παιδί μου άρεσε πάρα πολύ να φτιάχνω μικρές ή μεγαλύτερες φράσεις, αλλά τώρα νιώθω ότι αυτό με έχει κουράσει λίγο.

6) Όταν χάνεις έναν φίλο σου σε τρυφερή ηλικία, σοκάρεσαι και δεν μπορείς να διαχειριστείς την απώλειά του. Άλλωστε, το θάνατο έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να τον διαχειριστείς. O Πάρσιφαλ ήταν ένας άνθρωπος που μας παρακινούσε να είμαστε καλύτεροι και πιο ενεργοί. Ήταν η κατεύθυνση προς την οποία θέλαμε να προχωρήσουμε, που είχε σημασία, χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει ότι ο Πάρσιφαλ ήταν πράγματι τόσο τέλειος, τόσο ιδανικός. Όταν έφυγε, ήταν σαν να χάθηκε η έμπνευση.

7) Δεν είναι ωραίο να φαντάζεσαι τα πράγματα αλλιώς, γιατί είναι σαν να αποδέχεσαι ότι κάτι έχασες, ότι δηλαδή έχασες με τον τρόπο που έζησες.

8) Σίγουρα, η απώλεια του Πάρσιφαλ έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο. Επίσης, το γεγονός ότι έχω κάνει παιδιά, έχω γυναίκα, έχω σκύλο, έχω φίλους!

9) Ο φόβος είναι ένας: o θάνατος. Το θέμα είναι πώς αντιμετωπίζεις το γεγονός ότι κάποια μέρα δεν θα ζεις πια. Αν καταφέρεις, όμως, με κάποιον τρόπο να αποδεχτείς το θάνατο, κάτι που φυσικά δεν είναι εύκολο, θα νιώσεις λίγο πιο ελεύθερος και πιο ζωντανός.

10) Οι φίλοι μου.11) Θυμάμαι που καθόμασταν με τα αγόρια στο γρασίδι και χαζεύαμε τους άλλους να παίζουν κρίκετ. Θυμάμαι τον εαυτό μου να

φτιάχνω φράσεις και να λέω πάρα πολλές ιστορίες συνέχεια. Θυμάμαι τη Ρόντα να προσπαθεί να κάνει τα πράγματα όπως εμείς, αλλά να μην τα καταφέρνει ποτέ. Θυμάμαι τους φίλους μου μικρότερους, πιο κοντούς και πιο ατσούμπαλους. Αλλά, τους θυμά-μαι όλους ωραία.

1) Φιλία, για μένα, σημαίνει αγάπη, μίσος, εμπιστοσύνη, αλλά και προδοσία. Η βάση μιας καλής φιλίας είναι η επικοινωνία.2) «Παλεύουμε σαν ζώα στο δάσος.»3) Θα ήθελα να είμαι ο Νέβιλ, γιατί μου αρέσει το πώς ορμάει μέσα σε αυτό το ζοφερό πράγμα που ονομάζεται ζωή και αντιμετω-

πίζει τα προβλήματά του, σε αντίθεση με μένα που αποστασιοποιούμαι και βρίσκω τις λύσεις γύρω μου.4) Την παρέα την κρατάνε ενωμένη η αγάπη και η κατανόηση που υπάρχει μεταξύ μας, παρότι συγκρουόμαστε συχνά. Όλοι είμαστε

διαφορετικοί και ακόμη κι αν κάποιες φορές δεν το αντέχουμε, το αποδεχόμαστε, γιατί πάνω από όλα δεν αντέχουμε να μην είμαστε παρέα. Άρα, τα ατομικά χαρακτηριστικά μας συγχέονται αναπόφευκτα.

5) Πλέον, δεν βλέπω την ασφάλεια, που ανέκαθεν επιζητούσα, στη φύση και στα παιδιά μου, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Ίσως, αν άλλαζε νωρίτερα η εμμονή και η πίστη μου σε αυτή την ιδέα, να εξελισσόμουν περισσότερο ως άνθρωπος.

6) Ο Πάρσιφαλ ήταν για όλους μας αυτό που θα θέλαμε ιδανικά να είμαστε, αλλά ποτέ δεν το καταφέραμε. Ήταν ο τέλειος φίλος, ο τέλειος σύντροφος, χωρίς βέβαια αυτό να ίσχυε απαραίτητα και στην πραγματικότητα. Η απώλειά του μας κλόνισε όλους. Ήταν σαν να χάθηκαν μαζί του το όνειρο και η ελπίδα.

7) Θα ήθελα να είμαι πιο ελεύθερος άνθρωπος. Ο πόνος, εξαιτίας της προδοσίας από τη φίλη μου και από το αγόρι που ονειρευ-όμουν να έχω, με οδήγησε στο δρόμο που τελικά ακολούθησα.

8) Είναι η στιγμή που η Τζίννυ αποφάσισε να ακολουθήσει τις ορμές της και να φιλήσει τον Λούις, γεγονός που είχε έναν τρομερό αντίκτυπο σε ολόκληρη την παρέα. Το συμβάν αυτό αποτέλεσε την πρώτη μου πληγή, έναν πόνο που προσπαθώ να διαχειριστώ καταφεύγοντας στη φύση και στα δέντρα.

9) Να γίνω μια καλή νοικοκυρά.10) Οι φίλοι μου.11) Θυμάμαι τα πουλιά να κελαηδούν και την κυρία Κόνστα, τη δασκάλα μας, να βάζει τις χοντρές μαύρες κάλτσες της για να ξεκι-

νήσει το μάθημα.

Page 48: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

44

1) Καλός φίλος, για μένα, είναι αυτός που σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια, που σε αγαπάει γι’ αυτό που είσαι, σε αποδέχεται χωρίς να σε κρίνει και σε στηρίζει.

2) «Όλα για μια στιγμή τρεμόπαιξαν.»

3) Θα ήθελα να είμαι η Σούζαν, γιατί είναι αποφασιστική, δυ-ναμική και παίρνει τη ζωή στα χέρια της. Επίσης, γιατί σε σύγκριση με μένα, αντιμετωπίζει τα πράγματα με πιο υγιή τρόπο και είναι πιο γήινη.

4) Μας ένωσε το γεγονός ότι μοιραστήκαμε κάτι κοινό από πολύ μικροί και το ότι ήμασταν συνοδοιπόροι στο ταξίδι της ζωής. Άλλωστε, οι δεσμοί που δημιουργούνται σε τόσο μικρή ηλικία είναι συνήθως πολύ ισχυροί. Τώρα, η ατομικότητα είναι κάτι που δεν χάνεις ποτέ. Μπορεί να επηρεάζεσαι από τους άλλους, μπορεί κάποιες φορές να τους μιμείσαι κιόλας, αλλά ποτέ δεν χάνεις τον εαυτό σου πραγματικά, ακόμα κι αν με-ρικές φορές το επιδιώκεις. Στην παρέα, ο καθένας μας προ-σθέτει κάτι διαφορετικό και όλοι μαζί μοιραζόμαστε στοιχεία ο ένας από τον άλλο, γι’ αυτό είμαστε και τόσο δεμένοι.

5) Έχει αλλάξει ο τρόπος που αντιμετωπίζω το φόβο γενικά, αλλά ο φόβος καθαυτός έχει παραμείνει ίδιος. Κατά κά-ποιον τρόπο, με τα χρόνια έχω μάθει να αποδέχομαι και να αντιμετωπίζω αυτά που με φοβίζουν –τους άλλους ανθρώ-πους, τις απαιτήσεις τους από εμένα–, επειδή ακριβώς δεν μπόρεσα τελικά να τα ξεπεράσω.

6) Ο Πάρσιφαλ αντιμετώπιζε τη ζωή με δυναμισμό, αρετή που όλοι θα θέλαμε να είχαμε. Ένιωθες ότι μπορούσε να προφυλαχθεί από τα πάντα. Όταν χάθηκε, ταράχτηκα. Ο θάνατος, άλλωστε, σε φέρνει πάντα αντιμέτωπο με τη ζωή, γεγονός που ανέκαθεν φοβόμουν.

7) Θα ήθελα να νιώθω ασφάλεια όταν βρίσκομαι με άλλους ανθρώπους, να μην τους φοβάμαι και, γενικότερα, να μην επιδιώκω την απομόνωση. Δεν ξέρω αν το πετυχαίνω.

8) Ο θάνατος του Πάρσιφαλ, γιατί με παρακίνησε να πάρω τη ζωή στα χέρια μου, καθώς συνειδητοποίησα πόσο εύκολα, από τη μία στιγμή στην άλλη, μπορεί να χαθεί.

9) Η γνώμη των άλλων, οι απαιτήσεις τους και το πώς θα μπο-ρέσω να βρω τη θέση μου ανάμεσά τους.

10) Ένα χελιδόνι να πετάει πάνω από τη θάλασσα, να γλείφει με τα φτερά του τον αφρό των κυμάτων και, στη συνέχεια, να φεύγει με μια αίσθηση ελευθερίας.

11) Θυμάμαι να γεμίζω τη λεκάνη μου με νερό και άσπρα πέ-ταλα, από αυτά που είχαν πέσει στο χώμα, να την κουνάω και να παίζω με τα κύματα. Τα λευκά πέταλα ήταν τα πλοία μου και, όπως τα κουνούσα, θυμάμαι κάποια να πέφτουν και άλλα να επιπλέουν.

Η Ιωάννα Πιατά απαντά ως Ρόντα στην Αφροδίτη Προβολισιάνου.

© Α

ΦΡ

ΟΔ

ΙΤΗ

ΠΡ

ΟΒ

ΟΛ

ΙΣΙΑ

ΝΟ

Υ

Page 49: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

45

1) Καλός φίλος είναι εκείνος με τον οποίο μπορείς να επικοι-νωνείς, να μοιράζεσαι τις εμπειρίες σου, να απελευθερώνεις αυτό που σε κατατρύχει. Μια καλή φιλία χτίζεται με θεμέλια την ειλικρίνεια, την αγάπη και την αλληλοσυμπαράσταση.

2) «Είμαι τακτικός σαν γάτα στις συνήθειές μου.»

3) Θα προτιμούσα να είμαι η Τζίννυ, ώστε να ζω τη ζωή μου στα άκρα χωρίς να με νοιάζει τίποτα.

4) Η παρέα είναι ουσιαστικά το αποτέλεσμα μιας αλυσιδωτής αντίδρασης, κατά την οποία όλοι μοιραζόμαστε πράγματα με όλους. Σίγουρα, γίνεται να διατηρήσεις την ατομικότητά σου μέσα στην παρέα, γι’ αυτό άλλωστε κι εγώ μπορώ να εί-μαι μέλος της, γιατί ακριβώς μπορώ να υπάρχω ταυτόχρονα και ατομικά, ως μονάδα.

5) Έμαθα να διαχειρίζομαι τη μοναξιά μου.

6) Όταν έφυγε ο Πάρσιφαλ, ένιωσα να διαλύεται όλος μου ο κόσμος, να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ήταν σαν να είχα ένα αντικείμενο που το είχα τοποθετήσει αρκετά ψηλά και ξαφνικά αυτό όχι μόνο έπεσε, αλλά εξαφανίστηκε κιό-λας για πάντα.

7) Ιδανικά, θα ήθελα να δοθώ σε έναν άνθρωπο και να μοιρα-στώ τη ζωή μου μαζί του. Αν κι από πολύ νωρίς πίστεψα ότι βρήκα τον άνθρωπο της ζωής μου, τελικά η πραγματικό-τητα ή η δική του βούληση με διέψευσαν. Έτσι, προσπά-θησα και κατάφερα να υπάρχω μέσα από άλλους ανθρώ-πους, καταφεύγοντας σε διάφορες συντροφιές.

8) Ο θάνατος του Πάρσιφαλ, γιατί με έκανε να σκεφτώ πως η ζωή συνεχίζεται, ό,τι κι αν συμβεί.

9) Η μοναξιά. Ακόμη κι αν έχω καταφέρει να τη διαχειρίζομαι, εξακολουθεί να καλύπτει ένα χρονικό διάστημα που δεν ξέρω πώς να αξιοποιήσω.

10) Οι φίλοι μου.

11) Θυμάμαι να έχω πολύ έντονη την αίσθηση των πραγμάτων γύρω μου. Σε οτιδήποτε άγγιζα, ένιωθα τις λεπτομέρει-ες, ένιωθα και τα πιο μικρά πράγματα που υπήρχαν γύρω μου και παρακολουθούσα τα πάντα. Θυμάμαι ότι ήθελα να ξέρω πού βρίσκεται το καθετί, ώστε να νιώθω πιο σίγουρος και ασφαλής.

Ο Αινείας Τσαμάτης απαντά ως Νέβιλ στον Διονύση Κορφιάτη.

© Δ

ΙΟΝ

ΥΣ

ΗΣ

ΚΟ

ΡΦ

ΙΑΤ

ΗΣ

Page 50: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

46

1) Φιλία, για μένα, σημαίνει να έχεις έναν άνθρωπο κοντά σου που να σε αγαπάει άνευ όρων, όποιες επιλογές κι αν κάνεις, σε όποια ψυχολογική κατάσταση κι αν είσαι. Έναν άνθρωπο με τον οποίο αισθάνεσαι άνετα να είστε μαζί σε όλες τις στιγμές της ζωής.

2) «Σαν καράβι στη θάλασσα.»

3) Θα ήμουν η Ρόντα, γιατί μας βασανίζουν τα ίδια πράγμα-τα, με τη διαφορά ότι εγώ έγινα πιο κοινωνική προκειμέ-νου να τα αντιμετωπίσω, ενώ η Ρόντα, αντίθετα, επέλεξε να απομονωθεί. Δεν βρήκα, όμως, άκρη με το δρόμο που ακολούθησα. Ίσως, λοιπόν, ως Ρόντα να ήμουν λίγο πιο ειλικρινής με τον εαυτό μου.

4) Είναι πολύ δύσκολο να διατηρήσεις την ατομικότητά σου μέσα στην παρέα. Στην προσπάθειά μου να το επιτύχω, καταλήγω τελικά να ξεχωρίζω. Κι αυτό συμβαίνει όχι επειδή είμαι καλύτερη, αλλά από ανασφάλεια. Γιατί φο-βάμαι ότι η παρουσία μου δεν ικανοποιεί αρκετά την πα-ρέα, οπότε προσπαθώ να είμαι λίγο πιο χαρούμενη από όσο νιώθω μέσα μου, για να τους ευχαριστήσω και να τους διασκεδάσω.

5) Με τα χρόνια, άρχισε να μη με ικανοποιεί η τόσο συχνή εναλλαγή ερωτικών συντρόφων. Άρχισα να επιζητώ κάτι πιο σταθερό στην ζωή μου, αλλά και να προβληματίζομαι για πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως το ποια είμαι και τι θέλω στ' αλήθεια. Αυτό που δεν άλλαξε, αν και θα το ήθελα, είναι το ότι δεν σταμάτησα να αισθάνομαι όπως όταν ήμουν παιδί, που ένιωθα ότι δεν τα καταφέρνω καλά σε ένα χώρο όπου όλοι οι άλλοι τα κατάφερναν.

6) Ο Πάρσιφαλ ήταν για μένα ένα ιδανικό πλάσμα. Τον

αγαπούσα, αλλά ταυτόχρονα τον ζήλευα για την επιρ-ροή που ασκούσε στους γύρω του. Θα ήθελα να είμαι ο Πάρσιφαλ. Με το χαμό του κατάλαβα, όμως, ότι όλα αυτά είναι μάταια, γιατί κάποια στιγμή απλώς πεθαίνουμε και το μόνο που μετράει στο τέλος είναι το κατά πόσο προλάβαμε στη διάρκεια της ζωής μας να συνδεθούμε ουσιαστικά και σε βάθος με τους συνανθρώπους μας.

7) Θα ήθελα να είχα χαρεί τον έρωτα πιο ουσιαστικά και όχι τόσο επιφανειακά όσο τον έζησα, ώστε να εξελισσόταν σε βαθιά αγάπη με διάρκεια στο χρόνο. Θα ήθελα επίσης να είχα χαρεί και την ελευθερία, την οποία κυνήγησα κάπως βεβιασμένα, μ' έναν τρόπο που τελικά ήταν ανελεύθερος.

8) Ο θάνατος του Πάρσιφαλ υπήρξε σίγουρα γεγο-νός-σταθμός στη ζωή μου. Επιπλέον, ο εκάστοτε ερωτι-κός μου σύντροφος, πάνω στον οποίο βάσισα τις όποιες ελπίδες μου και δεν με επιβεβαίωσε. Το γήρας, επίσης, που άρχισε να χαλάει την εικόνα μου και την ψυχολογία μου, κάνοντάς με, παράλληλα, να συνειδητοποιήσω ότι έπρεπε να είχα θωρακίσει καλύτερα τον εαυτό μου κάτω από το περίβλημα της εμφάνισης.

9) Η μοναξιά. Το να γυρνάω στο σπίτι και να ξέρω ότι δεν με περιμένει κανείς, ότι κανείς δεν θα με πάρει τηλέφωνο ή ότι, αν βγω έξω στο δρόμο, δεν θα βρω κανένα να χαιρε-τίσω ή να κάτσω να πιω μαζί του.

10) Καλοκαίρι, θάλασσα κι εγώ παιδί.

11) Θυμάμαι τη γιαγιά μου να μου φέρνει δώρο, όπως της είχα ζητήσει, το πρώτο μου καλσόν.

Η Ελίνα Ρίζου απαντά ως Τζίννυ στις Μαριτίνη Αλεβίζου και Βικτώρια Ιβανόβα.

© Β

ΙΚΤ

ΩΡ

ΙΑ Ι

ΒΑ

ΝΟ

ΒΑ

Page 51: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

47

1) Η φιλία είναι πολύ σημαντική, γιατί μας πηγαίνει μπρο-στά και μας ενθαρρύνει να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Η βάση μιας καλής φιλίας είναι η ειλικρίνεια και η αποδοχή του άλλου.

2) «Αν συνεχίσω έτσι, βάζοντας τάξη στο χάος, θα καταλά-βω κάποτε μια θέση…»

3) Ο Πάρσιφαλ, γιατί όλοι τον ακολουθούν, γιατί μπορεί να είναι ηγέτης χωρίς να καταβάλει κάποια ιδιαίτερη προ-σπάθεια, όντας απλώς ο εαυτός του.

4) Η ανάγκη του ενός για τον άλλον, το κοινό παρελθόν που όλοι μοιραζόμαστε. Η ατομικότητα διατηρείται και είναι σημαντική, ώστε να ξέρεις ποιος είσαι. Ωστόσο, κάποιες φορές νιώθω ότι πρέπει να κάμπτεται, προκειμένου οι άνθρωποι να μπορέσουν να αφομοιώσουν ο ένας τον άλλον.

5) Είναι το ίδιο πράγμα, είναι η φυσική δειλία που με διακα-τέχει, την οποία βέβαια έχω μάθει να καταπολεμώ, αντι-μετωπίζοντας πλέον τις καταστάσεις με περισσότερο δυναμισμό. Παρ’ όλα αυτά, το αίσθημα της δειλίας παρα-μένει μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια σαν ένας φόβος να αντιμετωπίσω τα πράγματα, σαν ένας φόβος για το πώς είμαι ή για το τι πρέπει να κάνω στη ζωή.

6) Αφενός ένιωσα θλίψη, γιατί χάθηκε ένας δικός μου άν-θρωπος, αφετέρου ένιωσα σαν να απελευθερώνομαι από κάτι, αφού ο Πάρσιφαλ με έκανε να νιώθω πάντα υποδεέστερος.

7) Κατά το ήμισυ, η ζωή μου έχει εξελιχθεί πολύ καλά. Έχω πετύχει όλα αυτά που είχα στο μυαλό μου, κυρίως από οικονομική άποψη, δηλαδή έχω πετύχει στη δουλειά μου. Συνολικά, όμως, γνώρισα λίγη ευτυχία.

8) Το γεγονός ότι πέρασα δύσκολη παιδική ηλικία, λόγω του χλευασμού που δεχόμουν από τα παιδιά στο σχολείο. Επίσης, το ότι με παράτησε η Ρόντα όταν ήμασταν ερα-στές.

9) Να ζήσω μια μάταιη και αποτυχημένη ζωή και να μην κα-ταφέρω να γίνω αποδεκτός.

10) Ένα θηρίο που χτυπάει το αλυσοδεμένο του πόδι στην αμμουδιά.

11) Το φιλί της Τζίννυ και τα παιδιά στο σχολείο να με κοροϊ-δεύουν.

Ο Γιώργος Βουρδαμή-Μαυρογένης απαντά ως Λούις στον Κριστιάν Κουλμπίντα.

© Κ

ΡΙΣ

ΤΙΑ

Ν Κ

ΟΥ

ΛΜ

ΠΙΝ

ΤΑ

Page 52: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

48

Όσο μεγαλώνουμε, καλούμαστε να αποχωριστούμε ανθρώπους, πράγματα, ιδέες, όνειρα και προσδοκίες – σαν την πεταλούδα, που καλείται να αφήσει πίσω το κουκούλι της, για να πετάξει. Όλα τα παιδιά έγραψαν, λοιπόν, από ένα γράμμα προς κάποιον ή κάτι που αγάπησαν πολύ ή πίστεψαν και τώρα πια δεν είναι εδώ.

© Σ

ΩΚ

ΡΑΤ

ΗΣ

ΤΣ

ΕΛ

ΕΜ

ΕΓ

ΚΟ

Σ

Page 53: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

49

Παππού,

Μου λείπεις. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που θέλω να σου πω. Από τότε που έφυγες, έχουν αλλάξει πολλά. Η γιαγιά φοράει μόνο μαύρα και δεν χαμογελάει τόσο συχνά. Ο μπαμπάς είναι εκείνος που ασχολείται τώρα με την επιχείρηση. Πηγαίνουμε στο σπίτι και, όποτε η μαμά μιλάει για εσένα, τα μάτια της δακρύζουν. Όλοι στενοχωριούνται που έφυγες. Όλα θα ήταν καλύτερα αν ήσουν εδώ, όλοι θα ήταν πιο χαρούμενοι, αλλά ξέρω πως είσαι καλύτερα εκεί γιατί δεν πονάς πια. Ξέρω πως μας βλέπεις και μας προσέχεις από ‘κει πάνω. Μας λείπεις... Ελπίζω να είσαι καλά! Σ’ αγαπάμε πολύ!

Μαριτίνη Αλεβίζου

Αγαπητή Αφροδίτη του 2013,

Με μεγάλη μου χαρά, σε ενημερώνω ότι τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα! Αλλά μην ανησυχείς, γιατί αν σκεφτείς ποιους έχεις εσύ για να σε στηρίξουν, κι αν σου πω ποιοι είναι δίπλα μου τώρα, θα ανακουφιστείς αρκετά. Γιατί επιμένεις σε αυτούς; Μη συμβιβάζεσαι με εκείνους που βγάζουν τον κακό σου εαυτό. Θα έχει πολλές εκπλήξεις η ζωή σου, όπως και πολλά που θα μείνουν ίδια, αλλά είσαι περίεργη και εγωίστρια μέχρι το κόκαλο και δεν θα εκτιμήσεις τίποτα. Με εκνευρίζεις τόσο πολύ, αλήθεια! Μην τα παίρνεις όλα στα σοβαρά, γιατί κοίτα τι καταλήγεις να κάνεις! Και θα ήταν πολύ καλύτερα, αν δεν έβγαζες γλώσσα σε όλους, αλλά δεν πειράζει, θα το φτιάξεις αυτό στο μέλλον, μάλλον...

Χαίρομαι πολύ που σε κοιτάω (ή, μάλλον, που σε σκέφτομαι) και ξέρω πως δεν έχουμε τον ίδιο τρόπο σκέψης –προφανώς– και θα μπορούσα να γράφω για όλες αυτές τις θεωρίες που έχω αλλάξει ή καταργήσει ή δημιουργήσει, αλλά δεν έχει νόημα, γιατί ακόμα και τώρα είναι πολύ λίγα τα πράγματα για τα οποία είμαι σίγουρη. Όντως, ήταν πολύ έντονη η ζωή σου κι εύχομαι να ανέβαιναν τότε οι παλμοί σου στο 200 από το τρέξιμο κι όχι από τα νεύρα. Σ' ευχαριστώ που δεν απομονώθηκες από τα πάντα.

Με αγάπη,

εσύ ;)

Υ.Γ: Πέταξέ τα όλα από το παράθυρο, είσαι δεκατριών ετών, δεν χρειάζεται να δικαιολογηθείς τόσο σοβαρά, όσο νομίζεις!

Aφροδίτη Προβολισιάνου

Page 54: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

50

Προς τον γάτο μου…

Κρις,

Εγώ είμαι, η Βικτώρια που σε βασάνιζε, αλλά πάνω απ’ όλα σε λάτρευε!

Πώς είσαι εκεί πάνω; Κάθε πρωί σηκώνομαι με την ιδέα ότι θα έρθεις

να με ξυπνήσεις... Μου λείπεις. Κατέβα μια βόλτα κάτω! Σ' αγαπούσα,

σ' αγαπώ και θα σ' αγαπώ για πάντα! Λυπάμαι που σου έκοψα τα

μουστάκια τότε... (ουπς!)

Βικτώρια Ιβανόβα

Αγαπητέ παππού,

Δυστυχώς, δεν είσαι πια δίπλα μου να σου λέω τα νέα μου, να συζητάμε για τις κοπέλες μου, να χαίρεσαι που μεγαλώνω και να με καμαρώνεις! Μακάρι, από εκεί που είσαι, να με βλέπεις και να ευφραίνεται η καρδιά σου! Εύχομαι να είσαι καλά εκεί πάνω και να με προσέχεις!!!

Με αγάπη,

Ο εγγονός σου!

Διονύσης Κορφιάτης

Page 55: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

51

Αυτά που δεν έχω πια στη ζωή μου δεν είναι ένα άτομο, αλλά όλοι εκείνοι οι φίλοι μου που φεύγουν από την Ελλάδα. Θα ξεκινήσω με τον Σάμπα, τον καλύτερό μου φίλο. Ο Σάμπα κατάγεται από τη Γεωργία και στο σχολείο ήμασταν μαζί από τη Β’ Δημοτικού έως την ΣΤ’ Δημοτικού. Την ημέρα που έφυγε για τη Γεωργία ένιωσα ένα μεγάλο κενό μέσα μου, σαν κάτι να έλειπε, σαν να μην ήμουν πλέον πλήρης. Προσπαθήσαμε κι ακόμα προσπαθούμε να μιλάμε, αλλά είναι δύσκολο. Κατάλαβα πως ο Σάμπα δεν θα είχε πια την τόσο σημαντική θέση που είχε στη ζωή μου παλιότερα. Και τώρα έχουμε σχεδόν χαθεί. Και στενοχωριέμαι και μόνο με την ιδέα πως έφυγε και δεν κρατήσαμε επαφή.

Ένας άλλος φίλος μου, που επίσης έφυγε, ήταν ο Φραντς. Με τον Φραντς γνωριζόμασταν από το νηπιαγωγείο. Είχαμε μια περίεργη σχέση. Ήταν διαφορετικός κι αυτό μου άρεσε. Ήταν διαφορετικός με την καλή έννοια όμως, δεν μπορώ να το περιγράψω ακριβώς, αλλά είχε κάτι που μας τραβούσε, μας άρεσε πολύ να κάνουμε παρέα μαζί του. Πριν από ένα μήνα περίπου έφυγε για την Αμερική. Και μου λείπει… Προσπαθούμε να κρατήσουμε επικοινωνία, αλλά η διαφορά ώρας μάς δυσκολεύει.

Πολλά παιδιά που ξέρω φεύγουν από την Ελλάδα, άλλα με τα οποία μπορεί να μην είμαστε τόσο καλοί φίλοι κι άλλα που τα ξέρω περισσότερο. Στενοχωριέμαι πολύ με κάθε φίλο που φεύγει.

Κριστιάν Κουλμπίντα

Με τον καιρό, όλοι χάνουμε πράγματα από τη ζωή μας. Κάποια από αυτά μπορεί να τα ξαναβρούμε αργότερα, ενώ κάποια άλλα, δυστυχώς, τα χάνουμε οριστικά. Για παράδειγμα, εγώ μεγαλώνοντας έχασα την πίστη μου στον Άγιο Βασίλη. Ψάχνοντας να μάθω ποιος και πώς ήταν στην πραγματικότητα ο Άγιος Βασίλης, ανακάλυψα τελικά την αλήθεια και πρέπει να πω ότι απογοητεύτηκα αρκετά!

Σοφία Μπέλλο

Page 56: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

52

Θα ήθελα να αποχαιρετίσω την παλιά μου περιοχή,

το Μαρούσι, το μέρος όπου μεγάλωσα και πέρασα το

μεγαλύτερο μέρος της παιδικής μου ηλικίας.

Έτσι, λοιπόν, ξεκινάω από τον υπέροχο κήπο του σπιτιού

μου εκεί, γιατί αυτό είναι πραγματικά που μου έλειψε

περισσότερο από όλα. Εκεί πέρναγα όλο μου το χρόνο –μόνος

ή με φίλους– ανοίγοντας ποταμάκια στο χώμα, μαζεύοντας

διάφορα φυτά, ψάχνοντας για απολιθώματα κ.ά.

Έπειτα, πρέπει να πω αντίο στους φίλους μου, τον Βίκτωρα,

τον Γιώργο και τον Βασίλη, στα πάρκα όπου έπαιζα μαζί

τους, στον δάσκαλό μου, τον κ. Σπύρο, στη γειτόνισσά

μας και σε πολλούς άλλους. Αλλά το σημαντικότερο είναι

ότι, αποχαιρετώντας αυτή τη γειτονιά, αποχαιρετώ και την

παιδική μου ηλικία κι έτσι πρέπει να πω «αντίο» και στην

άκριτη ανεμελιά, στη ζωντάνια που είχα ως παιδί, που

πάντα κατέληγε σε κάποια άγαρμπη κίνηση, και στα μικρά

ξεσπάσματα αυθάδειας και αγένειας.

Σωκράτης Τσελεμέγκος

© Κ

ΡΙΣ

ΤΙΑ

Ν Κ

ΟΥ

ΛΜ

ΠΙΝ

ΤΑ

Page 57: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

53

Αξιολάτρευτε παππού,

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ μου έχεις λείψει και πόσα πράγματα έχουν γίνει από τότε που έφυγες. Την ημέρα της κηδείας σου, μου έκλεψαν τον Cookie, το σκυλάκι μου. Θυμάσαι που, όταν τον κράταγες, του έφτιαχνες για πρωινό γάλα με φρυγανιές; Νομίζω πως θα του έχεις λείψει κι εκείνου πολύ! Η μαμά, που το κατάλαβε, δεν μου το είπε, καθώς ήμουν αρκετά στενοχωρημένος που σε έχασα τόσο νωρίς. Ξέρεις, ήσουν ο πρώτος τόσο σημαντικός άνθρωπος που έχασα. Όταν έφυγες, κατάλαβα πόσα πράγματα ήθελα να σου πω, να σε ρωτήσω, να μάθω για σένα, πόσο ήθελα να μου δώσεις πολλές και καλές συμβουλές, σαν κι εκείνες που πρόλαβες και μου έδωσες. Είμαι πολύ τυχερός, καθώς έχω ακόμα το τετράδιο στο οποίο έγραψαν όλοι όταν γεννήθηκα. Δεν ξέρω αν θυμάσαι τι είχες γράψει, αλλά την πρώτη φορά που το διάβασα, δεν ήσουν πια κοντά μου, ώστε να σε αγκαλιάσω και να σου πω πόσο τυχερός είμαι που είμαι εγγονός σου. Μια φράση θα θυμάμαι για πάντα από αυτό το υπέροχο κείμενο: « ...όταν γεννήθηκες είδα φως, περισσότερο φως». Αυτή η φράση έχει αλλάξει πολλά στη ζωή μου, με αυτή τη φράση ωρίμασα και κατάλαβα πως το νόημα και οι χαρές της ζωής δεν βρίσκονται στα υλικά αγαθά. Είμαι πραγματικά πολύ περήφανος για σένα κι ελπίζω να με βλέπεις από κάπου και να σε κάνω κι εγώ τόσο περήφανο όσο με έχεις κάνει κι εσύ! (...)

Στο θεατρικό εργαστήρι, ανεβάσαμε το έργο του Νηλ Σάιμον, «Οι Ηλίθιοι». Πρωταγωνιστούσα εγώ και έπρεπε να μάθω εκατόν επτά σελίδες, είναι όμως κάτι που λατρεύω, οπότε το έκανα με τεράστια ευχαρίστηση. Παππού, θέλω να γίνω ηθοποιός! Η παράσταση έσκισε! Όλοι μου είπαν πως ήμουν πολύ καλός! Μακάρι να ήσουν σε μία γωνία να με έβλεπες. Η γνώμη σου θα μέτραγε τόσο. (...)

Το βράδυ, αφότου έφυγες, κοιμήθηκα στην κυρία Μίρκα μαζί με τη μαμά, ακριβώς κάτω από το σπίτι σου, και είδα στον ύπνο μου πως όλα αυτά ήταν ψέματα και πως οι γιατροί σε επανέφεραν στη ζωή. Μετά ξύπνησα ιδρωμένος και ήθελα να ανέβω πάνω να σε βρω. Ήταν όμως, μόνο ένα όνειρο. Και τι είναι τα όνειρα; Τι είναι πραγματικό και τι είναι όνειρο; Όλα κάποτε τελειώνουν. Γιατί; Γιατί η ζωή είναι τόσο άδικη; Γιατί;

Τη νύχτα που σε είδα για τελευταία φορά, με αγκάλιασες και μου είπες «καληνύχτα Στελάκο». Το ίδιο έλεγα στην κηδεία σου, παππού μου! Μου έλειπες από το πρώτο βράδυ. Κι όχι, δεν ισχύει αυτό που έλεγαν, ότι η λύπη κρατάει μόνο τις πρώτες μέρες. Μπορεί τις πρώτες εβδομάδες να ήμουν περισσότερο χάλια, αλλά πάντα θα μου λείπεις, όσο την πρώτη εκείνη νύχτα και πάντα θα σ’ αγαπάω όσο και τότε! Παππού, σ’ αγαπάω και μου λείπεις απίστευτα! Μόνο μία ευκαιρία ήθελα να μπορούσα να σε έχω πίσω για μία μόνο μέρα. Δυστυχώς, δεν είμαστε στα παραμύθια που μου διάβαζες.

Ελπίζω να σε βρω μια μέρα κάπου, με κάποιον τρόπο... Σ’ αγαπάω! Μου λείπεις!

Ο Στελάκος

Υ.Γ: Θα ήθελα τόσο πολύ να ξέρω πως με βλέπεις ή ότι θα διαβάσεις αυτό το γράμμα ή ότι θα σε δω στο μέλλον!

Στέλιος Χριστοφόρου

Page 58: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

Making Of

Page 59: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»
Page 60: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

56

© Κ

ΡΙΣ

ΤΙΑ

Ν Κ

ΟΥ

ΛΜ

ΠΙΝ

ΤΑ

Page 61: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

41

Page 62: ZOOM ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ | ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ «ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ»

ΖΟΟΜ ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ

ΕΛΑ ΚΙ ΕΣΥ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΖΟΟΜΟ επόμενος κύκλος του Zoom θα αφορά το Χορό και συγκεκριμένα το εκπαιδευτικό πρόγραμμα χορού για εφήβους «Dancing to Connect | Χορεύω, άρα επικοινωνώ».Ημερομηνίες: Τις Τρίτες 16 και 23 Φεβρουαρίου, 1, 8, 15, 22 και 29 Μαρτίου & 5 και 12 Απριλίου 2016 | Ώρες: 17:30-20:30 Kαι το Σάββατο 12 Μαρτίου και την Κυριακή 20 Μαρτίου 2016(για αυτές τις δύο ημερομηνίες οι ώρες θα ανακοινωθούν)

Πληροφορίες:Tηλ: 213 017 8002Email: [email protected]