Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή ή μετάδοση των κειμένων του περιοδικού εφόσον αναφέρεται η πηγή. Άλλωστε δε ντρεπόμαστε γι’ αυτά που γράφουμε. Το υπόλοιπο περιοδικό προστατεύεται από τους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας και απαγορεύεται η αναπαραγωγή του με οποιονδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη.

τεύχος 67

Redefining Reality

Εκδότης – Διευθυντής:Βαγγέλης Δαβιτίδης

Φωτογραφίες:Πρακτορείο PHASMA, Άγγελος Χριστοφιλόπουλος, Λάμπρος Χειμωνάς, Γιώργος Μάκκας, Γιάννης Λεφάκης, Μάριος Λώλος, Αλέξανδρος Λαμπρο-βασίλης, Κική Παπαδοπούλου, Κώστας Χατζηδάκης, Γιάννης Καλογρίδης, Στάμος Αμπάτης

Εξώφυλλο: Sereal Designers

Σχεδιασμός:

Γραμματοσειρές:Parachute [mostly]

Υπεύθυνος ΔιαφήμισηςΧάρης Καπλανίδης

Μόδα:Photo: Παναγιώτης Κάτσος Styling: Δημήτρης Γραμματικογιάννης

Συνερ[γάτες]:Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λεωνίδας Αντωνόπουλος, Θοδωρής Γεωργακό-πουλος, Βασιλική Γραμματικογιάννη, Χριστίνα Ζέκκου, Δημήτρης Καλαβρός-Γουσίου, Βασίλης Καραγιάννης, Αλεξάνδρα Κατσαρού, Παναγιώτης Κετίκης, Νατάσσα Κεφαλληνού, Εβίτα Κολοκούρη, Ελένη Κριετσέπη, Ελίνα Μανιάτη-Κωνσταντίνου, Νίκος Λεγάκης, Αλέξανδρος Ρωμανός-Λιζάρδος, Μαίρη Λιού-γκου, Χάρης Μυλωνάδης, Ελένη Νάτση, Γιώργος Παπαθωμάς, Τζίνα Παπαμιχα-ήλ, Κυριάκος Πιερρακάκης, Αχιλλέας Πεκλάρης, Ανδρέας Πετράκης, Psithu, Δημήτρης Τζιμέας, Γιώργος Τσαλκίδης, Ελισάβετ Τσιδεμιάδου, Μανώλης Οικονόμου, Γιάννης Ραουζαίος, Νίκος Σωτηρακόπουλος, Χριστίνα Χριστοφή, Ελένη Ψυχούλη, Πέτρος Ψωμάς

Agenda: Άγγελος Παπαπετρίδης

Υποβρύχιο TEDxAUEB “Redefining Reality” digital issue

tedxaUeB Video interviewsΣτάθης Αθανασίου (Director/ Camera)Μιχάλης Κλουκίνας (Photography / Camera)Γιώργος Διδυμιώτης (Montage)Χάρης Καπλανίδης (Editor)Βαγγέλης Δαβιτίδης (Editor in chief)

Περιοδικό ΥποβρύχιοΔιμηνιαία έκδοση / Κ.Ε.: 016989Μαυρογένους 6, Γαλάτσι, Τ.Κ.: 11146 / Τ: 210-2131127 / Fax: 210-2131503info@ypovrixio.gr / www.ypovrixio.grΙδιοκτησία: SUB PRESSΥπεύθυνος σύμφωνα με το νόμο: Β. Δαβιτίδης

Γράψε στο facebook “Periodiko YPOVRIXIO” και κάνε like στο fan page μας!

Το ταξίδι και το παιχνίδι Του Βασίλη Καραγιάννη

Ο θεατής είναι ένα ζώο που πεθαίνει Του Γιώργου Τσαλκίδη

Crowd funding

«Cook (ειν) Οι συνταγές της γιαγιάς στο… Kickstarter!» συνέντευξη της Αλεξάνδρας Στράτου

«85.000 $ από 560 ανθρώπους που δεν ήξερες μέχρι χθες… και η ταινία σου γίνεται πραγματικότητα» Συνένετυξη του Στάθη Αθανασίου

Αφιέρωμα tedxaUeB Redefining Reality συνεντεύξεις: Βαγγέλης Δαβιτίδης

Σύλβια Κλιμάκη «Μόδα να γίνει το θετικό»

Κλήμης Πηρουνάκης «Της φυλακής τα γράμματα είναι για τους λεβέντες»

Σόφι Λάμπρου «HUB, η στέγη των changemakers του αύριﻨ

Δαμιανός Χατζηαντωνίου «Data Driven Economy, στο μέλλον τα commodities θα είμαστε εμείς οι άνθρωποι»

Πετρούλα Καραγιάννη «Play, Passion, Purpose»

Swap Not Shop «Το Swap Not Shop ανήκει στα ρούχα του όπως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του»

Ourania Gazelli «Στιλ, Made in Greece»

Eleonora Viviani «To Mood ακούγεται Stereo»

Πανόραμα Επιχειρηματικότητας «Μετατρέποντας την οργή σε δημιουργία»

Cockail Culture «Η μεγάλη των barmen σχολή» Συνεντεύξεις Επιμέλεια: Χάρης Καπλανίδης

Bar Academy Μπάμπης Καϊδαλίδης

Bar Philosophy Ηλίας Κούσης

Ask4Food

Θράκη, Τόσο κοντά, τόσο μακριά Της Πέπης Λουλακάκη, www.pepiloulakaki.com & της Ελένης Μοσχίδη

Βρείτε το αντίδοτο στα παρακάτω μέρη:

Το Ποτοπωλείο από το 1997 παραμένει το ΜΠΑΛΚΟΝΙ της Πανόρμου από τις 11.00 το πρωί καθημερινά με φρουτοχυμούς και καφέδες, καθαρά ποτά και cocktails.

Από τις 19.00 η διάθεση ανεβαίνει και στις 22.00 αναλαμβάνουν μερικοί από τους πιο έμπειρους dj's της Αθήνας και του Πειραιά και δημιουργώντας κάθε βράδυ ένα διαφορετικό αυθόρμητο πάρτι!

ΕξάρχειαΔιπλό [Θεμιστοκλέους 70, Πλ. Eξαρχείων], Underground café [Α. Μεταξά 19 – 21], VaBenE [Βαλτετσίου και Εμ. Μπενάκη 78], Καφεκούτι [Σόλωνος 123], Ποδήλατο [Θεμιστοκλέους 48], Υποβρύχιο [Ασκληπιού 53], Floral [Θεμιστοκλέους 80], Circus [Ναβαρίνου 2], Καφετί [Ζ. Πηγής 29], Τρα λα λα [Ασκληπιού 45], Κόκκοι καφέ [Aσκληπιού 39], Ginger ale [Θεμιστοκλέους 74], Χάρτες [Βαλτετσίου 35 & Ζ. Πηγής], Closer [Ιπποκράτους 150], Jingo Biloba [Σόλωνος 136], Ο Αγκλέουρας [Κωλέττη 9], Jack & the bean [Μπενάκη 43], Playhouse [Βαλτετσίου 49], Cusco [Κωλέττη 8], Rockin’ the Casbah [Χαριλάου Τρικούπη 13], Studio [Οικονόμου 3], La Poderosa [Ασκληπιού & Βαλτετσίου], 7 Sins [Θεμιστοκλέους και Γαμβέττα 5], Stand [Ζωοδόχου Πηγής 25], Blue fox cafe [Ασκληπιού 91], Πολυχώρος Άγκυρα [Σόλωνος 124], Skullbar [Ιπποκράτους και Λάμπρου Κατσώνη 11]Θησείο-ΠετράλωναΑλουστίνες [Ηρακλειδών 5], Σταύλος [Ηρακλειδών 10], Βραζιλιάνα [Αρκάδων 4, Πετράλωνα]ΚεραμεικόςBelafonte [Αγησιλάου 61Α], Arroyo Nuevo [Μεγάλου Αλεξάνδρου 128], Carousel [Θερμποπυλών 41], Nixon [Αγησιλάου 61Β, Κεραμικός], Lost & Found [Κεραμικού 53], Δυάρι [Μεγάλου Αλεξάνδρου 124 και Αρτεμισίου]ΚολωνάκιΕν Δελφοίς [Δελφών 5, Κολωνάκι], γκαλερί M art [Σόλωνος 10 & Ηρακλείτου, Κολωνάκι]Σκουφάκι [Σκουφά 47-49], PaPlou Bar [Πατριάρχου Ιωακείμ 45 και Πλουτάρχου], City Bar [Χάριτος 43], Tribeca [Σκουφά 46 & Ομήρου], Rosebud [Σκουφά 40 και Ομήρου 60], Low Profile Cafe [Λυκαβηττού 6], Ρινόκερως [Ασκληπιού 22]ΚουκάκιTiki [Φαλήρου 15, Μακρυγιάννη], Κούκλες [Ζαν Μωρεάς 32, Κουκάκι], Μικρές Πατρίδες [Γ.Ολυμπίου 14]Νέα Πεντέλη: Coupepe [Πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου]Παγκράτι- ΜετςColibri [Αναπαύσεως 9], Colibri [Εμπεδοκλέους 9-13], Cue [Σπύρου Μερκούρη 31, Παγκράτι]Μοναστηράκι - ΨυρρήTrova [Αθηνάς & Βλαχάβα 9], Taf [Νορμανού 5], Ψύρρα [Μιαούλη 19, Ψυρρή], Yoga Bala [Ρήγα Παλαμήδου 5-7, Ψυρρή], Τρανζίστορ [Πρωτογένους 10, Ψυρρή], Tailor Made [Πλατεία Αγίας Ειρήνης 2]Νότια προάστια Pere Ubu Bar [Κύπρου 74, Γλυφάδα], Επιτόκιο [Μ. Αλεξάνδρου 60, Νέα Σμύρνη], Mosaico [Λαοδίκης 30, Γλυφάδα]ΠανόρμουCaliente [Πανόρμου & Αλέξη Παυλή 37α], Marabou [Πανόρμου 113], Ποτοπωλείον [Πανόρμου 113], Santa Botella [Πανόρμου 115 Α], Kasbah [Αλέξη Παυλή 35 β & Πανόρμου], Menundo [Αλέξη Παυλή 38 & Πανόρμου], Alegria [Πανόρμου 113], Dunkel [Πανόρμου 117]ΠειραιάςLemon [Ακτή Θεμιστοκλέους 154, Πειραϊκή]Πετρούπολη – Περιστέρι- Άγιοι ΑνάργυροιIntro Coffee Bar [Κ. Βάρναλη 30 & Μεγ. Αλεξάνδρου], Πατατρακ [Μεγ. Αλεξάνδρου 94 & Επικούρου], Μικρό Cafe [Αιμιλίου Βεάκη 36], Kika [Αιμιλίου Βεάκη 35], Woltz [25ης Μαρτίου 75, Πλ. Πετρούπολης], Shelter [Τίρυνθος 8, Ανθούπολη], Igodo [Μεγάλου Αλεξάνδρου 75], Κακοφωνίξ [Κολοκοτρώνη 22]ΧαλάνδριBlue [Μεσολογγίου 8], bside cafe [Ιφικράτους3], Used [Γρ. Γυφτοπούλου 6], Think Positive [Ανδρέα Γκίνη & Ασπ. Κανατσούλη 2], El Rey Alobar [Θουκυδίδου 7], Mosaic [Ρωμανού Μελωδού 7], Le petit Fleur [Πλατεία Ελευθερωτών 2],

Ερατεινός [Αγ.Παρασκευής 17], Κόκκινη σβούρα [Αγ. Γεωργίου 17], Σπόρος [Κατσουλιέρη 4]ΠατήσιαStrange fruit [Πατησίων 354, Πατήσια], Τάρ [Λ. Ηρακλείου 34]Πλ. ΜαβίληFlower [Δορυλαίου 2, Πλ. Μαβίλη], Μπρίκι [Δορυλαίου 6, Πλ. Μαβίλη]ΠευκάκιαEgalite [Γ. Αβέρωφ 36 (σταθμός ηλεκτρικού Πευκάκια)]Κηφισιά BeArt Δ. Κυριακού 16 & ΔροσίνηΠοδήλαταTsirikos Bikes [Περικλέους 2 & Λεωφ. Κηφισίας 212, Νέο Ψυχικό], VCA – Vicious Cycles Athens Urban Bike Shop [Μελάνθου 8, Ψυρρή], Color Skates [Πρωτογένους 5, Ψυρρή]ΜόδαMelcore [Metro Mall, Λεωφ. Βουλιαγμένης 276, Μετρό Άγιος Δημήτριος], Melcore [Λεωφ Κηφισίας 228, Κηφισιά], Shop [Ερμού 112Α, Αθήνα], Detroit: Κηφισιά [Κυριαζή 6-8], Κηφισιά [Κυριαζή 21], Eleven Soul [Κολοκοτρώνη 11], New Cult Extreme: Γλυφάδα [Μεταξά 9], [Μεταξά 11], [Μεταξά 19], [Λ. Βουλιαγμένης 22], Κορωπί [Βασ. Κωνσταντίνου 210], Phat Soles  [Α. Μεταξά 27-29 Εμπορικό κέντρο EuroCenter, Γλυφάδα], De Toute Facon [Δημοκρίτου 21], Kulte [Μητροπόλεως 40], Kifisia 21 [Λεωφόρος Κηφισίας 265], Ministry Of Concrete [Κωνσταντινουπόλεως 42], Stratigos [Ηφαίστου 1-3 Μοναστηράκι], Faint [Ηφαίστου 10 Μοναστηράκι], Danny Shop [Ψυχάρη 1, Ψυχικό], Spoon [Λεωφόρος Στρατού 8 Θεσσαλονίκη], Armadillo [Αγ. Σοφίας 3, Θεσσαλονίκη], MicroXtreme [Αιμιλιανού Γρεβενών 5, πλατεία Ναβαρίνου, Θεσσαλονίκη], Planet Mushroom [Κεντρική αγορά Νάουσας, Πάρος], Ορφανίδης [Κολοκοτρώνη 27 και Θησέως, Αθήνα], Intervista [Τσιμισκή 71, Θεσσαλονίκη], Device One [Παύλου Μελά 38, Θεσσαλονίκη]Συναυλιακοί χώροι:Gagarin [Λιοσίων 203-205], Halfnote [Τριβωνιανού 17, Μέτς], After dark [Διδότου 31 & Ιπποκράτους], Κύτταρο [Ηπείρου 48 & Αχαρνών], An club [Σολωμού 13-15], Terra Petra [Θέατρο Πέτρας, Πετρούπολη]Επίσης: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης [Πειραιώς 206], Komicon [Σόλωνος 128], RABBITHOLE [Γερμανικού 20, Μεταξουργείο], Ash In Art [Ηρακλέους 10 & Λαχούρη 1, N. Κόσμος], Φούρνος [Μαυρομιχάλη 168], Θύρα Τέχνης [Σαρρή 14, Ψυρρή], Ταινιοθήκη Ελλάδος [Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136], αίθουσα τέχνης Αστρολάβος [Ξανθίππου 11, Δεξαμενή, Κολωνάκι], Ίδρυμα εικαστικών τεχνών & Μουσικής [Βασ. Σοφίας 9 & Μέρλιν], Politics Globalcom [Παπανικολή 24, Χαλάνδρι], Ποτομπορική [Φιλικής Εταιρείας 7, Κορυδαλλός], [Αγ. Παρασκευής 17-19, Περιστέρι], Hair Voulalas [Ιαλέμου 35 & Θύσου], Seven Videonet [Γαλατσίου 97-99], Φωτογραφικά Σκιαδόπουλος [Τζώρτζ 12, Αθήνα], CM tattoo [Λασκαρίδου 100, Καλλιθέα], Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς [Αχαρνών 417], Colab [ Πετράκη 28], Alba Graduate Bussines School [Ξενίας 6-8, Αθήνα]Επαρχία:Ριφιφί [Λιμάνι Εύδηλου Ικαρίας], καφέ Αερικό (Κάρυστος), Καφενείον Αστικόν (Κύθηρα, Ποταμός), Θυμωμένο Πορτραίτο (Ιωάννινα, Καπποδιστρίου 20), Παγοποιείο (Ηράκλειο Κρήτης), Η Αλίκη έχει λάθος αγόρι (Καβάλα/κέντρο), Art Cafe Αστραδενή (Έρκυνας 5, Λιβαδειά), ΑΖΑ cinema club [Σβώλου 6, Θεσσαλονίκη], Azul Café (Αγ. Νικολάου (Μπούρτζι), Χαλκίδα), καφέ Αμάν [ Φλογιτών 2, Νεάπολη, Θεσσαλονίκη, Άρωμα Θεσσαλονίκης [Αγίου Βασιλείου 13, Κέρκυρα], ΟΖ Cocktail bar [Στοά Φραγκάκη, Χίος], Όταν η Μυρσίνη ερωτεύτηκε το φούρνο [ΛΑΜΠΡΟΥ ΚΑΤΣΩΝΗ 3 ,KΑΒΑΛΑ]

Σε όλα τα πανεπιστήμιαΔιδασκαλείο ξένων γλωσσών [Ιπποκράτους 7]Πανεπιστημιακή Λέσχη [Ιπποκράτους 15]Hotel President [Λεωφόρος Κηφισίας 43]Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών [Σίνα 31, Κολωνάκι]Βιβλιοπωλεία: Πρωτοπορία [Γραβιάς 3-5], Βαβέλ [Ζ. Πηγής & Λόντου 1], Ναυτίλος [Χαριλάου Τρικούπη 28], Solaris [Μπόταση 6], Πολιτεία [Ασκληπιού 1], Ιανός [Σταδίου 24], Μεταίχμιο [Ιπποκράτους 118], Λεμόνι [Ηρακλειδών 22], ArtBookstore (Taschen showroom) [Σκουφά 64 & Γριβαίων], Έκφραση [Κύπρου 26α]. Βιβλιοπωλεία Παπασωτηρίου: Αθήνα: [Στουρνάρη 35 & Τζώρτζ], Ε.Μ.Πολυτεχνείο (Ζωγράφου)], [Πανεπιστημίου 37 & Κοραή], [Ερμού 39 Hondos Center]. Γλυφάδα: [Α.Παπανδρέου 13]. Κηφισιά: [Κολοκοτρώνη 10]. Μαρούσι: [Εμπορικό Κέντρο «The Mall»]. Περιστέρι: [Εθνικής Αντιστάσεως 55], Βιβλιοπωλείο Ευριπίδης [Ανδρέα Παπανδρέου 8],Δισκοπωλεία:Discobole [Χαριλάου Τρικούπη 17], Vinyl [Διδότου 34], Rhythm Records [Εμμ. Μπενάκη 74], Το Υπόγειο [Σόλωνος 140], Spindle Vinyl Rec [Διδότου 49].Café – Bar - Εστιατόρια:Αγ. Παρασκευή Alco Hole [Ελβετίας 21, Πλ. Αγ. Ιωάννου] Αθήνα-ΚέντροPop [Κλειτίου 10Β], Αμπάριζα [Στοά Λέκκα 12], Huge [Λέκκα 10, Σύνταγμα] Magaze [Αιόλου 33], Baba Au Rum [Κλειτίου 6], Dude Bar [Καλαμιώτου 14], Μορφή [Αγ. Φιλοθέης

15, εντός στοάς], Pure Bliss [Ρόμβης 24A, Σύνταγμα], Aperitif [Καλαμιώτου 4], Throubi [Πλατεία Αγίας Ειρήνης 2 & Βασιλικής 1], Booze [Κολοκτρώνη 57], Capu [Στοά Λέκκα 14], Bartesera [Κολοκοτρώνη 25], Six D.O.G.S. [Aβραμιώτου 6-8], Keyser Soze [Αβραμιώτου 12, Μοναστηράκι], Higgs [Ευπολίδος 4 & Απελλού 2, Πλ. Κοτζιά], Key Bar [Πραξιτέλους 37], Pairidaeza [Παρνασσού 3, Πλ. Καρύτση], Πραξιτέλους [Πραξιτέλους 33], Seven Jokers [Βουλής 7], Toy Cafe [Καρύτση 10, Πλ. Καρύτση], Στοά [Πατησίων 101 & Κορδιγκτώνος], Σβούρα [ Χαρ. Τρικούπη 170], Stigma lab [Ανδρέα Μεταξά 4], Verve [Σόλωνος 94, Αθηνα], IPPO Bar, [Θησέως 11, Σύνταγμα]Γαλάτσι: Cafepolis [Πασσωβ 11 & Ριζου Νερουλου 37] Γκάζι - ΒοτανικόςSoirrre de Votanique [Καστοριάς 37], Hoxton [Βουτάδων 42], Βουτάδων 48 [Βουτάδων 48], Mish mash [Βουτάδων 50], Bios [Πειραιώς 84], Ginger [Τριπτολέμου 46 & Περσεφόνης], Tapas Bar [Τριπτολέμου 44 & Περσεφόνης], A lier man [Σωφρονίου 2], Intrepid Fox [Τριπτολέμου 30], Almodobar [Κωνσταντινουπόλεως 60], Κ44 - ΤΩΡΑ [Κωνσταντινουπόλεως 44], Void [Ευμολπίδων 26], Koo Koo [Ιάκχου 17], «π» [Ευπατριδών 7], Mad [Δεκελέων 12], Alley Cat [Κωνσταντινουπόλεως 50], _@ Rouf; [Κωνσταντινουπόλεως 10 & Ανδρονίκου 18], Soul Kitchen [Κωνσταντινουπόλεως 46, Γκάζι], Area 51  club [Περσεφόνης 23], Tramp [Βουτάδων 36 & Τριπτολέμου], Schweinchen Dick [ Ιάκχου 9-11], Συνεργατικό Καφενείο [Μοναστηρίου 140, Ακ. Πλάτωνος]

Μανωλαδα,

σαμιζντάτ= ο παράνομος και αυτοσχέδιος Τύπος σε περιόδους ύφεσης και παρακμής

Έχω βαρεθεί.Να ακούω ότι όλα πρέπει να αλλάξουν και

να μην αλλάζει τίποτα. Τις εξαγγελίες, τις κα-ταγγελίες, τις διαβεβαιώσεις, τις διαψεύσεις.

Μεγάλωσα σε ένα κόσμο όπου οι στίχοι του Ντύλαν, της Μπαέζ, του Μάρλεϋ και του Λένον έρχονταν με φόρα από το παρελθόν, τα τραγούδια των Clash, των U2 και των Public Enemy. μπορεί να ακουστεί βαρύγδουπο αλλά έτσι ήταν, διαμόρφωναν συνειδήσεις. Τα οι-κονομικά ήταν μετα βίας στριμωγμένα σε κάτι χρωματιστές σελίδες μέσα στις εφημερίδες.

Τώρα όχι μόνο έχουν γίνει πρωτοσέλιδα αλλά κατακλύζουν σχεδόν ολόκληρη την ύλη. Η κυρίαρχη αφήγηση ανήκει πλέον στους οικο-νομολόγους και στους αναλυτές. Ο κόσμος κρέμεται από τα χείλη τους. Η τέχνη έχει αντικατασταθεί από την οικονομία.

Μια σκηνή από το Pulp Fiction. O Σάμουελ Τζάκσον συζητάει με τον Τζον Τραβόλτα μέσα στο αυτοκίνητο. Jules Winnfield (Σαμιουελ Τζάκσον): Ok, πες μου για τα coffe shop.Vincent Vega (Τζον Τραβόλτα): Εντάξει, τι θες να μάθεις.Jules: Λοιπόν το μαύρο είναι ελεύθερο εκεί, ε;Vincent: Ναι, είναι νόμιμο αλλά δεν είναι 100% νόμιμο. Δεν μπορείς να μπεις μέσα σε ένα εστιατόριο, να στρίξεις ένα γάρο και να αρχίσεις να την πίνεις. Σου επιτ΄ρεπουν να καπνίσεις στο σπίτι σου ή σε συγκεκριμένους χώρους.Jules: Αυτά είναι τα coffee shop; Vincent: Άκου πως έχει. Είναι νόμιμο να το αγοράσεις, είναι νόμιμο να το έχεις και αν είσαι ο ιδιοκτήτης ενός coffe shop είναι νόμιμο και να το πουλάς. Είναι παράνομο να το κουβαλάς πάνω σου αλλά, δώσε βάση, αυτό δεν έχει και πολύ σημασία. Ακόμα και να σε σταματήσουν οι μπάτσοι στο Άμστερνταμ δεν επιτρέπεται να σε ψάξουν. Αυτό είναι ένα δικαίωμα το οποίο οι μπάτσοι στο Άμστερνταμ δεν έχουν!

Jules: [γελώντας] Oh, man. Θα πάω, τελεία και παύλα! Εκεί θα πάω γαμώτο Vincent: Yeah, baby, θα γουστάρεις! Αλλά ξέρεις πιο είναι το πιο αστείο πράγμα στην Ευρώπη;Jules: Τι;Vincent: Οι μικρές διαφορές. Έχουν τα ίδια σκατά και εκεί που έχουμε και εδώ αλλά, αλλά εκεί, είναι λίγο διαφορετικά.Jules: Παράδειγμα;Vincent: Εντάξει. Λοιπόν, μπορείς να μπεις σε ένα κινηματογράφο στο Άμστερνταμ και να αγοράσεις μπύρα. Και δεν εννοώ σε χάρτινο ποτήρι. Μιλάω για ένα κανονικό γυάλινο ποτήρι. Και στο Παρίσι μπορείς να παραγγεί-λεις μπύρα στα McDonald’s. Και ξέρεις πως αποκαλούνε το Quarter Pounder με τυρί στο Παρίσι;Jules: Τι, Δεν το λένε Quarter Pounder με τυρί; Vincent: Όχι man. Εκεί έχουν άλλο μετρικό σύστημα. Δεν θα ήξεραν τι στο διάολο είναι το Quarter Pounder.Jules: Και πως το λένε;Vincent: Το λένε Royale με τυρί.Jules: « Royale με τυρί.»Vincent: Σωστά.Jules: Και πως λένε το Big Mac;Vincent: Το Big Mac είναι το Big Mac. Αλλά το λένε “Le Big Mac”Jules: ( με γαλλική προφορά) «Le Big Mac.» [γελάει] Και πως λένε το Whopper;Vincent: Δεν ξέρω, δεν πήγα σε Burger King.

Το επιστέγασμα του παραπάνω διαλόγου είναι η ατάκα «Είναι τα nineties. O κόσμος πρέπει να έχει επιλογές.»

Σε αυτό το σύστημα μεγαλώσαμε. Σε ένα σύστημα που έδινε επιλογές.

Τώρα που προφανώς δε λειτουργεί, οι όροι του παιχνιδιού αλλάζουν. Πρέπει να τις δημι-ουργήσουμε μόνοι μας τις επιλογές αυτές.

Δύο νέα παιδιά, η Αλεξάνδρα και ο Στάθης σε μια χώρα όπου η ανεργία στο ηλιακό τους γκρουπ ξεπερνάει το 55% είπαν να τη δουν

αλλιώς. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε κάνουν τα project τους πραγματικότητα, ένα βιβλίο με συνταγές μαγειρικής και μια ταινία, έχοντας τρέξει επιτυχημένες καμπάνιες crowd funding στις διεθνείς πλατφόρμες του Kickstarter και του Indie go go αντίστοιχα.

Στην αντίπερα όχθη η χώρα σοκαρισμένη ανακαλύπτει ότι κρύβεται ένας πραγματικός Μισισιπής στην Πελοπόννησο και λέγεται Μανωλάδα.

Σίγουρα έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι αυτές οι δύο ειδήσεις μου έφτασαν με διαφορά μερικών ωρών. Αυθόρμητα σκέφτηκα ότι η Μανωλάδα είναι η δική μας Βοστώνη. Αυτό που μας γεμίζει πόνο και θλίψη αλλά και οργή ταυτόχρονα. Είναι δύο εντελώς άσχετα μεταξύ τους περιστατικά. Εδώ η τρομοκρατία δεν είναι τυφλή όπως στη Βοστώνη, βλέπει. Και σε εκείνα τα φραουλοχώραφα των αγανακτι-σμένων απλήρωτων για μήνες μεταναστών κρύβονται πολλοί περισσότεροι από αυτούς που δέχθηκαν τους πυροβολισμούς.

Κρύβεται μια κοινωνία που κρατάει την ανάσα της εδώ και καιρό κάτω από την επιφά-νεια της θάλασσας. Ένα λεπτό στρώμα νερού είναι το τελευταίο που την εμποδίζει από το να ξεπεταχτεί για να πάρει μια βαθιά ανάσα.

Παλιά Ελλάδα που αντιστέκεσαι και επι-μένεις, μας κουνάς υποκριτικά το δάχτυλο ότι πρέπει να αλλάξουμε αλλά εσύ παραμένεις ίδια. Για πόσο;

Μέχρι να καταλάβει η επόμενη από εσένα γενιά ότι τίποτα δε χαρίζεται αλλά κερδίζεται με κόπο και αγώνα. Τότε θα φύγεις με ένα φύσημα…

Y.Γ. Σερ Tim Berners-Lee, «πατέρας» του παγκόσμιου ιστού: «περιπλανώμενοι του κόσμου, χάσαμε ένα σοφό. Χάκερς της δικαιοσύνης, ακόμα ένας (δικός σας άνθρωπος) έφυγε. Γονείς, χάσαμε ένα παιδί. Ας θρηνήσουμε». Υ.Γ. 2 Καλό ταξίδι Aaron Swartz

η δικη Μας Βοςτωνη

«Η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλά-δα που επιμένει», ο περίφημος στίχος από το Τσάμικο του Σαββόπουλου είναι ένας στίχος που πάντα μου προκαλούσε έντονα συναισθήματα. Τώρα πια, σα να βλέπω την άλλη όψη του νομίσματος, μου προκαλεί έντονα αλλά αντίθετα συναι-σθήματα από πριν.

Η απεριόριστη διάθεση για εξερεύνηση νέων περιοχών, η τάση για επινόηση διασκε-δαστικών καταστάσεων, η διεκδίκηση νέων εμπειριών

είναι η ουσία της ανθρώπινης σκέψης.«Στην τοιχογραφία της δημιουργίας του

ανθρώπου στην Καπέλα Σιξτίνα, όλοι καρ-φώνουμε το βλέμμα στο δάκτυλο που δίνει ζωή στον Αδάμ. Όμως ποια είναι η γυναίκα που ο Δημιουργός σφίγγει με το άλλο του χέρι, τάχα ανέμελα;‘ αναρωτιέται ο Εδουάρ-δο Γκαλεάνο στους «καθρέφτες» του.

Αυτή η γυναίκα εκπροσωπεί την γοητευτι-κή εικόνα με την οποία παρουσιάζεται η ζωή μπροστά στα ανθρώπινα μάτια.

Στην ουσία πρόκειται για ένα φλας πα-ραισθήσεων. Ο νους δίνει μορφή σε ότι θα

ήθελε να ζήσει και κυρίως ομορφιά για να ξεκινήσει ο κόσμος.

Κάτω από αυτή την λογική που θυμίζει Μεσόγειο, όπου ο θεός Παν ακόμα κυριαρ-χεί, ο χρόνος κυλάει κυκλικά. Δεν υπάρχει θάνατος, δεν υπάρχει φόβος αλλά μια δια-λεκτική όπου στο μέσον της μάχης απαντάει σε ερωτήσεις. Ο γρίφος πρέπει να λυθεί περπατώντας.

Διαβάτη δεν υπάρχει δρόμος, τον δρόμο τον δημιουργείς στο κάθε σου βήμα.«Αν επιδιώκουμε να μείνουμε ενεργοί στην δημιουργία του κόσμου είναι γιατί αγαπάμε το σήμερα».

«Το μέλλον είναι ένα είδος ιδιοκτησίας που οι αφέντες παραχωρούν με καλή διάθε-ση στους δούλους» γράφει ο Αλμπερ Καμύ στον επαναστατημένο άνθρωπο.

Ταξιδεύοντας και παίζοντας εμπιστευό-μαστε τις αισθήσεις. Έτσι πεθαίνουμε και ξα-ναγεννιόμαστε κάθε φορά σαν το αρχέγονο φίδι της γνώσης.

Η ιστορία πρέπει να ξαναγραφτεί δίνοντας έμφαση στις απλές χαρές, την απόλαυση του έρωτα, στην τελετουργία του φαγητού και του ποτού, στο να μοιράζεσαι με τους γύρω σου αυτό που σου μαθαίνει η διαδρομή, διαγράφοντας αποτρόπαιες ενοχές, ιδεολο-γίες του θανάτου και ηλίθιους ρόλους μιας ανύπαρκτης επί της ουσίας, εξουσίας.

Το ταξίδι και το παιχνίδι είναι η καθημερι-νή επανάσταση του πιο αιχμηρού οραματιστή που θέλει να ζήσει και να ακουστεί στην εποχή του.

«Το θαύμα είναι να μην λιώνουμε σε μια μπανιέρα όπως ένα κομμάτι ζάχαρη» έλεγε ο Πικάσο.Γι’ αυτό και η ανθρώπινη φύση επινόησε το δίδυμο μύθο του ταξιδιού και του παιχνιδιού. Του Βασίλη Καραγιάννη

2ος Ημι-μαραθώνιος αθΗνας

Κάτι τρέχέιστην άθηνά!ΔΕν μΠορΕί να μΗν Το ΕίΔΕΣ ΗΤαν μονο 10.000 δρομεις!

Ο 2ος Ημι-Μαραθώνιος Αθήνας σημείωσε τεράστια επιτυχία με περισσότερους από 10.000 δρομείς να δίνουν το «παρών» στην γραμμή της εκκίνησης, την Κυριακή 31/03, μπροστά από το Μνημείο του

Αγνώστου Στρατιώτη. Η WIND στο πλαίσιο της χορηγίας του ΣΕΓΑΣ αλλά και ως Ονομαστικός Χορηγός του αγώνα δρόμου 3 χλμ. της διοργάνωσης του Ημι – Μαραθωνίου, βοήθησε ώστε το κέντρο της πόλης να μεταμορφωθεί σε μια μεγάλη αθλητική γιορτή. Έτσι, τους δρομείς συνόδεψαν μουσικά οι BATALA, που ντυμένοι στα χρώματα της WIND, ξεσήκωναν με τα τύμπανά τους και το δυναμικό χορό τους σε ρυθμούς samba & reggae κοινό και συμμετέχοντες.

Και επειδή η Wind έχει βάλει την κουλτούρα του running στην ζωή μας (εμάς των μη αθλητών) στους αγώνες του Ημι – Μαραθωνίου συμμετείχαν και 120 εργαζόμενοι της εταιρείας που έτρεξαν με τα χρώματα της WIND Running Team. Στο αμιγώς αθλητικό μέρος της διοργάνωσης μεγάλη νικήτρια στις γυναίκες, στο αγώνισμα του ημι-μαραθώνιου δρόμου των 21,1χλμ, αναδείχτηκε η Μάγδα Γαζέα. Με χρόνο 1.17.54 η Γαζέα κατέκτησε ταυτόχρονα και το 4ο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Στους άνδρες την πρώτη θέση κατέ-κτησε ο Κώστας Πούλιος.Η γιορτή κορυφώθηκε στον τερματισμό, μπροστά από το Ζάππειο Μέγαρο όπου σε όλους τους συμμετέχοντες, ανεξαρτήτως χρόνου, απονέμονταν αναμνηστικό μετάλλιο συμμετοχής.

Ο ταν βλέπεις ανθρώπους-το ’60- να κινητοποιούνται με όραμα, φαντασία, δημιουργικότητα και πάνω απο όλα πράξη χωρίς πολύ θεωρία και να πετυχαί-

νουν αλλαγές, κοινωνικές, ηθικές, τεχνολο-γικές,μουσικές, πολιτικές, στέκεσαι με δέος και λές ‘’μπράβο ρε παιδιά, γαμώ! Απλα εγώ δεν μπορώ να κατέβω ούτε σε μια πλατεία να διαμαρτυρηθώ γιατί δεν έχω χρόνο, δεν μπορώ ούτε να οργανώσω ένα συνεχόμενο κίνημα αγαναχτισμένων γιατί αγαναχτώ για λίγο και μετά το ξεχνάω, εχω κι άλλα στο κεφάλι μου’’, λες, ‘’εντάξει, τότε ήταν το 60, διαφορετικές κοινωνίες, πρόσφορο έδαφος για επαναστάσεις, άγνοια, ρομαντισμός, χωρίς ιντερνετ’’, λές επίσης άλλες χίλιες μπούρδες και δικαιολογίες για να καταλά-βεις στο τέλος –χωρίς να είναι αργά- πως ‘’ο θεατής είναι ένα ζώο που πεθαίνει’’.

Οι Provos, όπως και οι Merry Pranksters δρούν παράλληλα την περίοδο 1964-1967 και ύστερα αυτοδιαλύονται, ένα ολόκληρο χρόνο πριν από τον Μάη του ’68, για να διαχυθούν σε άλλες δράσεις.

Χωρίς να γνωρίζονται μεταξύ τους ή να συνεργάζονται, οι Provos στην Ολλανδία και Pranksters στην Αμερική είναι οι αυθεντικοί

εκφραστές του κινήματος του ’60.Οι Provos ( σύντμηση της λέξης ‘’προβο-

κάτορας’’) έθεσαν τις βάσεις του σύγχρονου μητροπολιτικού ακτιβισμού. Κάνοντας αντι-καπνιστική εκστρατεία το 1965, πρότειναν ως εναλλακτική λύση την νομιμοποίηση της χρήσης της κάνναβης.

Ο συνιδρυτής των Provos, Ρόμπερτ Γιάσπερ Χρότφελντ, -ιδρυτής, διανοούμενος και εκδότης του περιοδικού Provo ήταν ο Φάν Ντάουν-, επινόησε τα ‘’Happenings’’στην πλατεία Σπάου δίνοντας παραστάσεις ντυ-μένος μάγος σε διανοούμενους, φοιτητές, περαστικούς, ακόμα και αστυνομικούς. Ο ίδιος ο Χρότφελντ ξεκίνησε την αντικαπνιστι-κή εκστρατεία γράφοντας με λευκή μπογιά ‘’kanker’’(καρκίνος) σε όλα τα διαφημιστικά ταμπλό τσιγάρων του Αμστερνταμ .( κάτι που άρχισε να αναγράφεται υποχρεωτικά στα πακέτα των τσιγάρων πολλά χρόνια μετά)

Εμπνεύστηκαν τα λευκά ποδήλατα που θα ήταν στην διάθεση του κοινού δωρεάν ώστε να σταματήσει η κίνηση των αυτοκινή-των στο κέντρο της πόλης( κάτι που έχουν υιοθετήσει πολλές ευρωπαικές πρωτεύου-σες-εκτός της Αθήνας).

Πρότειναν καταλήψεις ακατοίκητων σπι-τιών,(λευκά σπίτια) προκειμένου να δωθεί λύση στο στεγαστικό πρόβλημα, έφτιαξαν

πλάνα για τα ηλεκτρικά, φιλικά προς το περιβάλλον αυτοκίνητα και επινόησαν την ιδέα για την από κοινού χρήση αυτοκινήτων (car sharing) .

Την βαρεμάρα και την αποξένωση την μετασχηματίσανε σε συμμετοχή, δύναμη, επανάσταση…μέχρι που άρχισαν να πολι-τεύονται.

Επίσης να σημειωθεί πως όταν πέθανε ο Χρότφελντ το 2009, η πόλη του Αμστερνταμ, εκτός του ότι άνοιξε την γέφυρα του ποταμού Αμστελ για να περάσει η σχεδία με την σωρό από το ποτάμι, δεν έκανε το παραμικρό για τον άνθρωπο που την έβαλε στον παγκόσμιο χάρτη την δεκαετία του ’60.

Του Γιώργου Τσαλκίδη

«Provos & Merry Pranksters, τα πρωτοποριακά κινήματα της δεκαετίας του ‘60», ονομάζεται το πρώτο συγγραφικό εγχείρημα του Γιάννη μπαζού που διαβάζοντάς το σε κάνει να σκέφτεσαι όλο και πιο έντονα, «πως μπορώ να κάνω τη κοινωνία και την ζωή μου καλύτερη;», «για πόσο ακόμα θα είμαι θεατής;», «τι σκατά περιμένω για να δράσω;»

Merry PrankstersΟι Merry Pranksters (από την λέξη ‘’Prank’’-

φάρσα-) εμφανίστηκαν στην Καλιφόρνια στις αρχές της δεκαετίας του ’60 όταν μια μικρή παρέα ανθρώπων συσπειρώθηκαν γύρω από τον Κέν Κήζυ. Ο Κήζυ συμμετείχε επ’ αμοιβή σε πειράματα που γίνονταν με παραισθησιο-γόνα, πειράματα που είχε εκπονήσει η CIA και μεταξύ των οποίων υπήρχε και το LSD-25.

Μετά από καιρό άρχισε να κλέβει μικρές ποσότητες από LSD και να τις μοιράζεται με τους φίλους του, μπορούμε να πούμε ότι η πα-ρέα του Κήζυ ήταν οι πρώτοι χίπιδες. Μετά από λίγο καιρό ολοκλήρωσε το πρώτο του βιβλίο

One flew over the cuckoo’s nest (Η φωλιά του Κούκου) που έγινε αμέσως μπεστ- σέλερ και έκανε τον Κεν πλούσιο, τόσο που αγόρασε μια έκταση στο δάσος, την ‘’La Honda’’ και την έκανε το καταφύγιο- το πρώτο κοινόβιο, της οικογένειάς του και των φίλων του.

Θέλοντας να μεταδώσουν την τρέλα τους και στην υπόλοιπη Αμερική, αγόρασαν και διαμόρφωσαν ένα παλιό σχολικό λεωφο-ρείο, το έβαψαν με ψυχεδελικά χρώματα, το φόρτωσαν με μικροφωνική εγκατάσταση και τεράστια ηχεία, γέμισαν τα ψυγεία με χυμό πορτοκάλι εμπλουτισμένο με LSD ,την οδήγηση ανέλαβε ο Νήλ Κάσσαντυ,( ο ήρωας του Τζακ Κέρουακ στο On the road) και ξεκίνη-σαν το ταξίδι τους τον Ιούνιο του 1964 που

κατέληξε στην Νέα Υόρκη όπου οι Pranksters διοργάνωσαν πάρτυ προς τιμή του Τζάκ Κέρουακ και συναντήθηκαν με τον Τίμοθυ Λήρυ. Το λεωφορείο ονομαζόταν ‘’Further’’και μέσο αυτής της παρέας μόλις είχε επινοηθεί το ‘’Magic bus’’.

Αυτή η παρέα πέρα από το ότι ήταν πρό-δρομοι του χιπισμού, καθ’ όλη την διάρκεια του ταξιδιού έκανε πάρτυ που ονόμαζε ‘’Acid tests’’, σε αυτά έπαιζαν live κάποιοι τύποι που ήταν επιβάτες του Further και ονομάζονταν Greatfull Dead. Aυτά ήταν τα πρώτα πάρτυ που εδώ έγιναν γνωστά στις αρχές του ‘90 ως ‘’Rave Parties’’. Στα πάρτυ δημιούργησαν χειροποίητα διαδραστικά μηχανήματα εικόνας και ήχου, καθώς και το περίφημο blue box για δωρεάν τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, έτσι μόλις είχε ανοιχτεί ο δρόμος για τα συστήματα πολλαπλών συχνοτήτων και για τον μαγικό κόσμο του κυβερνοχώρου.Η μουσική και ο πειραματισμός ήταν ένα με την ζωή και νοοτροπία των Pranksters, οι φόρμες των κομ-ματιών άρχισαν να γίνονται μεγαλύτερες, πιο ψυχεδελικές, να αγκαλιάζουν τον χώρο και να αποκτούν την ηλεκτρική και ηλεκτρονική υφή που ονομάσανε acid music, phsychedelic, πρόδρομο της Ambient, New age και αργότερα House, Techno κ.λ.π.

Στο βιβλίο του ο Γιάννης Μπαζός ξεδι-πλώνει –ύστερα από πολύχρονη έρευνα και ταξίδια- πολύ αναλυτικά την ιστορία αυτών των δύο κινημάτων που αυτοδιαλύθηκαν πριν τις σαρώσει ο χρόνος αλλά έβαλαν τις βάσεις για μεγάλες επαναστάσεις όπως ο Μάης του ’68 στο Παρίσι (ένα χρόνο μετά την διάλυση των Provos) και τον χιπισμό που ουσιαστικά η πρώτη περίοδος τελείωσε το ‘’καλοκαίρι του έρωτα το 1967’’ στο Σαν Φρανσίσκο με την κηδεία του Hippy movement,(το Woodσtock ήρθε το ’69). Η αυτοδιάλυση ήταν ο μόνος τρόπος να κινηθούν παραπέρα, να επηρεά-σουν κόσμο, λαούς και κυβερνήσεις.

Τι σε ώθησε να γράψεις για αυτά τα δύο κινήματα;Άρχισα την έρευνα για τους Provos από καθαρά δική μου περιέργεια. Μου έκα-νε εντύπωση ότι ενώ πολλοί ήξεραν το όνομά τους και τη χώρα καταγωγής τους, κανείς δεν ήξερε τίποτα για τη δράση τους. Προχωρώντας ανακάλυψα μια σχεδόν ΑΓΝΩΣΤΗ  πτυχή του κινήματος του ‘60, που έπρεπε κατά τη γνώμη μου να ειπωθεί. Το ίδιο έγινε και με τους Merry Pranksters. Όλοι είχαμε ακούσει για το magic bus, το LSD και το χιππισμό, αλλά αγνοούσαμε το τι υπήρχε από πίσω. Ανακαλύπτοντας λοιπόν την τεράστια συνεισφορά αυτών των δύο κινημάτων στη σύγχρονη αντικουλτούρα (που τώρα αρχίζουμε να την ονομάζουμε “ανταγωνιστική κουλτούρα”), και σεβόμενος τον σχεδόν “προμηθεϊκό” τρόπο δράσης τους, αποφάσισα να αφηγηθώ την ιστορία τους, αποβλέποντας στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.

Είναι εύκολο στην εποχή μας - και στην χώρα μας- να ζήσεις αντισυμβατικά;Νομίζω ότι ποτέ και πουθενά δεν είναι εύκολο να ζήσει κανείς αντισυμβατικά! Αυτό όμως, ποτέ δεν μας απέτρεψε από το να προσπαθούμε! Πιθανότατα

Πως θα περιέγραφες το σλόγκαν, ‘’ ο θεα-τής είναι ένα ζώο που πεθαίνει’’;το σλόγκαν περιγράφει τον καθημερινό θάνατο του ανθρώπου που μένει αμέτοχος σ’ ότι συμβαίνει γύρω του, του ανθρώπου που περιμένει παθητικά να αποφασίσουν κάποιοι άλλοι γι’ αυτόν. Τον άνθρωπο που έχει στην ουσία αποκοπεί από την εμπειρία της ζωής, και ζει καταναλώνοντας τα περισσεύματα και τα σκουπίδια της “κυρίαρχης” κουλτούρας.

Τι ρόλο παίζουν οι ουσίες και γιατί γίνονται βασικός παράγοντας τέτοιου είδους    κινη-μάτων;Οι ουσίες έδωσαν κάποια ερεθίσματα. Οι ουσίες στάθηκαν η αφορμή ώστε να εξε-ρευνηθούν κάποιες κινηματικές περιοχές που ήταν μέχρι τότε “αχαρτογράφητες”. Σε καμία όμως περίπτωση δεν στάθηκαν από μόνες τους ικανές να δημιουργήσουν ένα κίνημα. Αντίθετα η απόλαυση που απορ-ρέει από τη χρήση τους, ξυπνάει στον κάθε άνθρωπο μνήμες μιας άλλης ζωής, τότε που ο άνθρωπος ήταν ελεύθερος από τη μισθωτή σκλαβιά, τότε που ο άνθρωπος ήταν εκστα-τικός μέσα στο περιβάλλον που ζούσε, τότε που ο άνθρωπος ήταν συνδεδεμένος με την πρωτογενή εμπειρία της ζωής. Από αυτήν την άποψη.το ευδαιμονικό κομμάτι αποδεικνύε-ται βαθιά επαναστατικό.

Οι Provos και οι Merry Pranksters αποφά-σισαν να κάνουν την ζωή τους τέχνη και να αφυπνίσουν την κοιμισμένη κοινωνία. Πόσο δύσκολο είναι να γίνει σήμερα κάτι τέτοιο;Το “να κάνεις τη ζωή σου τέχνη”, συνιστά από μόνο του μια τέχνη. Είναι πιστεύω περισσότερο θέμα συνειδητοποίησης. Αφού το έκαναν οι Provos και οι Merry Pranksters, δυνητικά μπορεί να το κάνει ο καθένας. Έδειξαν τον τρόπο και άνοιξαν καινούριους δρόμους. Χάρη στους Provos και τους Merry Pranksters σήμερα η τεχνολογία έχει άρει πολλούς περιορισμούς. Υπάρχουν πλέον τεχνολογικές εφαρμογές που καταργούν τους μεσάζοντες, και που την εποχή εκείνη φάνταζαν αδιανόητες. Τίποτα δεν είναι αδύ-νατον! Καθαρό μυαλό χρειάζεται!

Ηταν η πρώτη σου συγγραφική απόπειρα. Ετοιμάζεις κάτι άλλο;Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουμε μια ποιητική ανθολογία με ποιήματα που συνθέτουν την αίσθηση του καλοκαιριού. Ποιήματα πολύ γνωστών συγγραφέων, πχ. Σαίξπηρ, Όσκαρ Ουάιλντ, Έμιλυ Ντίκινσον, Γουόλτ Γουίτμαν, Χένρυ Ντέιβιντ Θορώ, κλπ. Το βιβλίο θα είναι δίγλωσσο, και μικρό σε σχήμα, ώστε να να σας συντροφεύσει πιστά στις καλοκαιρινές σας διακοπές!

τ ο σ τ ο ί χ η μ α δ ε ν ε ί ν α ί ν α ζ η σ ε ί κ α ν ε ί σ α ν τ ί σ υ μ β α τ ί κ α , α λ λ α ο υ σ ί α σ τ ί κ α

Το βιβλίο του Γιάννη Μπαζού κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ‘’σοφίτα’’sofitabooks@gmail.comο Γιάννης μπαζού μας ξεναγεί στον κόσμο τον Provos και των Pranksters

Οι doers τΟυ αυριΟ επιλεγΟυν ALBA

Business And LAw: A Double SucceSS

Το διπλό μεταπτυχιακό πρόγραμμα για δικηγόρους (The Double Masters Program for Lawyers: LLM & MSc) προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία σε νέους δικηγό-ρους να αποκτήσουν μια ολοκληρωμένη εξειδίκευση σε μεταπτυχιακό επίπεδο δύο εκπαιδευτικών προγραμμάτων μόνο σε 16 μήνες περιορίζοντας τη διάρκεια των σπουδών στο εξωτερικό μόνο στους 6 μήνες!!!

Το ALBA Graduate Business School at The American College of Greece σε συνερ-γασία με το University of Reading, School of Law προσφέρουν δύο ξεχωριστούς μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών που αποτελούνται από το MSc in Business for Lawyers που προσφέρει το ALBA και LLM από το University of Reading με επιλογή από οκτώ διαφορετικά προγράμματα νομι-κής ειδίκευσης όπως διεθνές εμπόριο και οικονομικά, διεθνείς χρηματαγορές και τραπεζικά συστήματα, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, κ.α.

Ο απόφοιτος αυτού του διπλού μετα-πτυχιακού προγράμματος θα αποκτήσει τόσο την εξειδικευμένη νομική γνώση που του προσφέρει το LLM ενώ με το MSc in Business for Lawyers θα μπορέσει να αξι-οποιήσει αυτή τη γνώση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αποκτώντας τις γνώσεις και δεξιότητες που απατούνται για την αποτε-λεσματική εφαρμογή της νομικής γνώσης στον χώρο των επιχειρήσεων.

www.alba.edu.gr/Academic/DoubleMastersLaw

nAvigAte Your FutureΤο MSc in Shipping Management, έχει σχεδι-

αστεί για να αναπτύξει την προσωπικότητα του αυριανού επαγγελματία και να τον εφοδιάσει με τις γνώσεις, τις ικανότητες και τις εμπειρίες που απαιτούνται για μια επιτυχημένη καριέρα στον τόσο απαιτητικό και άκρως ανταγωνιστικό κόσμο της Ναυτιλίας. Το πρόγραμμα παρέχει μία σφαιρική και σε βάθος γνώση των πρακτικών και επιστημο-νικών θεμάτων που απασχολούν μία ναυτιλιακή επιχείρηση όπως: Διοίκηση Ναυτιλιακών Επιχειρή-σεων, Τεχνολογία Πλοίου, Ναυτιλιακή Οικονομική και Χρηματοοικονομική, Ναυλώσεις, Ναυτικό Δίκαιο, Δίκαιο Θαλάσσιας Ασφάλισης, Στρατηγική των Ναυτιλιακών Επιχειρήσεων κτλ. Στην ουσία παρέχει όλα εκείνα τα γνωστικά εφόδια που είναι απαραίτητα για να ξεκινήσει ο νέος απόφοιτος την επαγγελματική του σταδιοδρομία στην ναυτιλία. Επιπλέον έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να εξισορροπεί την ακαδημαϊκή και την πρακτική γνώση. Για το σκοπό αυτό το πρόγραμμα πλαισιώνεται από μία σειρά σεμιναρίων και επισκέψεων από διακεκρι-μένους επαγγελματίες του χώρου. Το πρόγραμμα γίνεται εξ’ ολοκλήρου στην Ελλάδα μία χώρα με μακρά παράδοση στη ναυτιλία με περισσότερες από 700 ναυτιλιακές εταιρείες εγκατεστημένες στον Πειραιά και τις γύρω περιοχές. Το ALBA διατη-ρεί στενούς δεσμούς με το χώρο της ναυτιλίας και οι φοιτητές του απολαμβάνουν το προνόμιο αυτό. Το MSc in Shipping Management απευθύνεται κυρίως σε νέους απόφοιτους πρώτου πτυχίου αλλά και νέους επαγγελματίες που θέλουν να εισέρθουν στο χώρο της ναυτιλίας. Επιπλέον το πρόγραμμα απευθύνετε σε Α’ πλοιάρχους και μηχανικούς που επιθυμούν να συνεχίσουν την καριέρα τους στη στεριά.

www.alba.edu.gr/ACADEMIC/MSCSHIP

Μ ε στόχο να εκπαιδεύσει τους οραματιστές ηγέτες του αύριο και να προωθήσει τη δημιουργία νέας γνώσης, το ALBA Graduate Business School at The American College of Greece, προσφέρει τα ακόλουθα προγράμματα σπουδών, τα περισσότερα από τα

οποία είναι πιστοποιημένα από εξειδικευμένους Διεθνείς Οργανισμούς Πι-στοποίησης, The Association of MBAs (AMBA) και European Foundation for Management Development (EFMD/EPAS).

Τα νέα προγράμματα σπουδών του ALBA που πρέπει να μάθεις οπωσδήποτε!

• Executive MBA • The ALBA MBΑ • MBA in Shipping • MBA in Banking (un-der the auspices of the Hellenic Bank Association) • MSc in Finance • MSc in Marketing • MSc in Strategic Human Resources Management • MSc in Business for Lawyers • MSc in International Business and Management • MSc in International Shipping and Finance (in collaboration with the University of Reading)Αυτή τη χρονιά παρουσιάζει επίσης τρία νέα προγράμματα.

Know Your risksΣε έναν κόσμο που κυριαρχεί η αβεβαιότητα,

το πρόγραμμα MSc in Risk Management έρχεται να καλύψει τις εκπαιδευτικές ανάγκες των στελεχών των οργανισμών οι οποίοι οφείλουν να γνωρίζουν, να μετρούν και να αξιολογούν τους κινδύνους κατά τη διαδικασία της λήψης αποφά-σεων. To πρόγραμμα έχει ως κεντρικό μήνυμα «Γνώριζε τους κινδύνους» και απευθύνεται σε:• Αποφοίτους μαθηματικών/οικονομικών σπου-δών οι οποίοι επιδιώκουν καριέρα σε τμήματα διαχείρισης κινδύνων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, μεγάλων επιχειρήσεων  ή εταιρειών επενδύσεων.•  Διευθυντικά στελέχη με  δραστηριότητες που εμπεριέχουν την ανάληψη κινδύνου.•  Στελέχη υπεύθυνα για την παρακολούθηση των κινδύνων και την υποβολή αναφορών στη διοίκηση.•  Συμβούλους επιχειρήσεων με ειδίκευση στον συγκεκριμένο τομέα.• Στελέχη τμημάτων συμμόρφωσης με το ρυθμιστικό πλαίσιο και εσωτερικοί ελεγκτές, επιχειρηματικών μονάδων, επιχειρήσεων ή της εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

www.alba.edu.gr/Academic/risk

Τι είναι το CΟΟΚ[ειν];-Ξεκίνησε σαν μια ιδέα να μαζέψω τις συνταγές της οικογένειάς μου, γιατί αν δεν το έκανα κα-νείς δε θα ήξερε στο μέλλον πώς να φτιάξει τα φαγητά με τα οποία μεγαλώσαμε. Κυρίως είναι οι συνταγές της προγιαγιάς. Ήταν ένα tribute, το να τιμήσω κάποια πολύ σημαντικά πράγματα για εμένα. Μου αρέσει να γράφω, έτσι έβαλα ποιήματα και πεζά δίπλα στις συνταγές. Πχ ένα που έχω γράψει έχει σχέση με την ανισότητα. Το φαγητό είναι ένα αντικείμενο το οποίο ξεκάθαρα δείχνει την ανισότητα στην κοινωνία μας. Επίσης μιλάω για το πως το φαγητό μας ταξιδεύει συναισθηματικά σε μέρη που μπορεί να έχουμε αφήσει στο παρελθόν, αναμνήσεις και εμπειρίες που είχαμε.

Πώς και το πήρες απόφαση να ασχοληθείς με ένα crowd funding campaign;H «κανονική» δουλειά μου δεν πήγαινε καθόλου καλά. Έτσι την παράτησα και είπα να αφοσιωθώ στο project full time. Αποφάσισα λοι-πόν να το πάρω στα σοβαρά και να μαζέψω τις συνταγές. Σκέφτηκα ότι μέσα από το Kickstarter όχι μόνο θα μάζευα χρήματα για να το κάνω αλλά θα είχε και ενδιαφέρον. Την επόμενη μέρα πήρα την ξαδέρφη μου τηλέφωνο, η οποία και αυτή μαγειρεύει και κάνει βίντεο, και τη ρώτησα αν θέλει να το κάνουμε μαζί. Δύο μήνες μετά αρχίσαμε να βάζουμε κάτω τις συνταγές και φτιάξαμε ένα βίντεο, το οποίο όμως τελικά δεν με αντιπροσώπευε καθόλου. Οπότε το ξανακάναμε από την αρχή μαζί με την Ειρήνη Βιανέλη. Δεν περίμενα να έχει τόση ανταπόκρι-ση η καμπάνια.

Πώς λειτουργεί το Kickstarter;Πριν το ανεβάσει κανονικά στην πλατφόρμα, το υποβάλεις στους διαχειριστές και το βλέπουν. Αν έχεις ταλέντο σε κάτι, αξίζει να το χρησιμοποιήσεις ώστε να προσπαθήσεις

Σε μια χώρα όπου η ανεργία είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση η αλεξάνδρα Στρά-του είχε κάθε λόγο να μην είναι καλά. νέα και δημιουργική αποφάσισε να μην τα παρατήσει και να ξεκινήσει μια καμπάνια στην crowd funding πλατφόρμα του Kickstarter για να μαζέψει χρήματα και να κάνει το ονειρό της πραγματικότητα. μερικούς μήνες μετά μάζευε σε ένα καφέ όσους που είχαν επικοινωνήσει μαζί της στα social media για να μοιραστεί μαζί τους τα μυστικά του πως τα κατάφερε!

Cook[ειν]Οι συνταγές της γιαγιάς στο... Φωτογραφίες:

Carlo Raciti

Crowd fundingFrom Wikipedia, the free encyclopediaCrowd funding or crowdfunding (alternately crowd financing, equity crowdfunding, or hyper

funding) describes the collective effort of individuals who network and pool their money, usually

via the Internet, to support efforts initiated by other people or organizations.[1][2] Crowdfunding is

used in support of a wide variety of activities, including disaster relief, citizen journalism, support of

artists by fans, political campaigns, startup company funding,[3] motion picture promotion,[4] free

software development, inventions development, scientific research,[5] and civic projects.

να κάνεις κάτι στον τομέα σου. Καλλιτέχνες ας πούμε, χρησιμοποιούν πολύ δημιουργικούς τρόπους, εικαστικούς να περιγράψουν αυτό που θέλουν στην πλατφόρμα του Kickstarter. Το δικό μας video άρεσε τόσο στο kickstarter που το έβαλαν και στο newsletter που στέλνουν με τα προτεινόμενα από την πρώτη κιόλας εβδομάδα. Θυμάμαι μια Παρασκευή, που ήμουν στα 8.000 €, τότε έστειλε και το kickstarter το newsletter και σε τρεις ώρες το ποσό είχε ανέβει στα 11.000 €. Το Σάββατο ανέβηκε άλλα 2-3.000 € και την Κυριακή είχα πιάσει τον στόχο μου!

Εξαιτίας του newsletter;Ναι, μου έστειλαν προσωπικό μήνυμα από το kickstarter UK ότι το βίντεο που κάναμε με την Ειρήνη ήταν το καλύτερο που είχαν δει φέτος. Το kickstarter ξεκίνησε αρχικά από τις ΗΠΑ και τον Νοέμβριο έκανε Launch και στην Αγγλία το kickstarer UK. Για να κάνει ένας Έλληνας Kickstarter campaign μέσω UK πρέπει να έχει ένα έμπιστο άτομο ώστε να βάλεις τα δικά του στοιχεία residency & Bank Account. Επίσης κάτι που ορίζεις εσύ και όχι το Kickstarter, είναι τα rewards. Εσύ αποφασίζεις τι θα δώσεις πίσω στον κόσμο για τα χρήματα που σου δίνει.

Εσύ τι έδωσες;Ξεκίνησα πολύ χαμηλά, γιατί για μένα το να βάλει κάποιος έστω και δύο λίρες είναι πολύ μεγάλη τιμή. Στις 2 λίρες λοιπόν έδινα δέκα διαφορετικά postcards από φωτογραφίες της Ελλάδας που είχα πειράξει εγώ πριν, στις δέκα ένα handmade ποτηρόπανο με δαντέλα και μία στάμπα, στις δεκαπέντε ένα e-book, στις εικοσι-πέντε ένα e-book μαζί με μία ποδιά, στις τριάντα το κανονικό βιβλίο, στις πενήντα είχα βάλει όλα τα παραπάνω (ποδιά, ποτηρόπανο, βιβλίο και e-book) και στις εκατό μαθήματα μαγειρικής!

ξεις ανθρώπους που θα σε βοηθήσουν. Πιστεύεις ότι έπαιξε ρόλο ότι ήταν ένα project από την Ελλάδα που είναι στη συζήτηση αυτή την στιγμή;Δεν είχα καθόλου τέτοια σχόλια, τα σχόλια ήταν μόνο θετικά. Ήταν ένα κύμα θετικότητας.

Πώς τσεκάρει το Kickstarter ότι εσύ έκανες τελικά αυτό που υποσχέθηκες; Tο Kickstarter δηλώνει από την αρχή ότι δεν έχει καμία σχέση με την υλοποίηση.

Άρα ο κόσμος που δίνει χρήματα, ρισκάρει;Ακριβώς.

Άρα στηρίζεται στην εμπιστοσύνη…Ναι, εγώ πάντως θα δώσω αυτά που υποσχέθη-κα και αν για κάποιο λόγο καθυστερήσω και δεν βγει το βιβλίο τον Σεπτέμβριο, θα τους ενημε-ρώσω. Επίσης, έχω κάνει ένα website για να πα-ρακολουθούν τις εξελίξεις, και μπορεί να κάνω και μερικά βίντεο. Όταν μπεις στη διαδικασία της πράξης things happen. Είναι σαν ξαφνικά να μην έχω πια αμφιβολία αν θα τα βγάλω πέρα, ενώ κάποια στιγμή αυτό το αμφισβήτησα.

Ποια στιγμή ήταν αυτή;Τον Σεπτέμβριο, πριν αποφασίσω ότι θα το κάνω, πίστευα ότι δεν θα καταφέρω τίποτα στη ζωή μου. Ο πατέρας μου ήταν ενάντια στο να αφήσω τη δουλειά μου.

Πολύ σημαντική η προσέγγιση της οικογένει-ας στην Ελλάδα…Ναι, πάρα πολύ! Τελικά τώρα είναι περήφανοι, γιατί τα κατάφερα μόνη μου. Είμαι άνθρωπος που αγαπάω πολλά πράγματα και πιστεύω ότι μπορώ να γίνω καλή σε διάφορα, αλλά ποτέ δεν ήξερα τι είναι αυτό που θέλω να κάνω. Πήγα Πανεπιστήμιο στην Αμερική όπου έκανα τα πάντα, χορό, φιλοσοφία, τέχνη... Όταν τελείωσα ήμουν σαν το χαμένο πουλί, δεν ήξερα τι θα κάνω, πώς να ενταχθώ. Η μαγειρική ήταν ένας τρόπος να επικοινωνώ με τον κόσμο οπότε δούλεψα σαν σερβιτόρα για να δω αν σε ένα εστιατόριο μπορώ να κάνω αυτά που φαντα-ζόμουν. Για μένα το εστιατόριο είναι σαν ένα ζωντανό βιβλίο όπου ορίζεις πράγματα όπως η συμπεριφορά των σερβιτόρων ή το φαγητό που σερβίρεις.

Αυτό ήταν το όνειρό σου;Ναι ένα εστιατόριο που θα ανέτρεπε τα πράγ-ματα! Για παράδειγμα, οι σερβιτόροι να είναι χορευτές και ο καθένας να έχει το δικό του στιλ και το δικό του διάλογο με τους πελάτες ή να γί-νονται οι πελάτες σερβιτόροι. Να παίξω δηλαδή με τις κατεστημένες ιδέες. Δεν ξέρω αν και πότε θα το κάνω, πάντως κα-τάλαβα ότι ό,τι και να κάνεις στη ζωή σου είναι μέρος του προσωπικού σου ταξιδιού

Ξένοι ή Έλληνες ήταν οι περισσότεροι που σε υποστήριξαν;Θα έλεγα περισσότεροι ξένοι αγόρασαν το βιβλίο. Από Αμερική, Αυστραλία, Καναδά...

Από τον απόδημο ελληνισμό είχες ανταπό-κριση;Ναι πάρα πολύ. Ήταν πολύ συγκινητικό, μου έγραφαν ιστορίες όπως: «εγώ δεν πρόλαβα να μαζέψω τις συνταγές της γιαγιάς μου».

Άρα ουσιαστικά διασώζεις μια κληρονομιά;Ναι και νιώθω πολύ συγκινημένη που αυτό που κάνω είναι εξίσου σημαντικό και για άλλους.

Τι πιστεύεις για το crowd funding;Θεωρώ ότι το crowd funding είναι φανταστικό, είναι ένας εναλλακτικός τρόπος οικονομίας. To Kickstarter ουσιαστικά δίνει την ευκαιρία στον ίδιο τον καταναλωτή να έρθει πιο κοντά στην παραγωγή. Συνήθως δεν έχουμε επαφή με το πώς φτιάχνονται τα πράγματα που είναι γύρω μας, τα χρησιμοποιούμε και δεν έχουμε ιδέα για το πώς έφτασαν μέχρι εδώ. Αυτό που έμαθα στο Kickstarter είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλές ιδέες και δεν πειράζει να αποτύχεις. Εμένα με απελευθέρωσε πολύ αυτό το πράγμα.

Τελικά πόσα χρήματα συγκεντρώθηκαν; 28.700  ευρώ, δηλαδή το 187% του στόχου μου! Νομίζω ότι αυτή την εποχή στην Ελλάδα το Kickstarter είναι ένας τρόπος να δοκιμαστούν πράγματα. Αυτό το είδος χρηματοδότη-σης είναι ένας τρόπος να υλοποιήσεις αυτά που θέλεις να κάνεις. Αν κάνεις ένα project και το πάρεις στα σοβαρά, νομίζω θα τα καταφέρεις. Το πιο σημαντικό είναι ότι πρέπει να είσαι πάρα πολύ συγκεκριμένος σε αυτό που θες να κάνεις, και να το γράψεις. Σίγουρα θέλει επικοινωνία, να πάρεις συμβουλές, να διαλέ-

«ό,τι και να κάνεις στη ζωή σου είναι μέρος του προ-σωπικού σου ταξιδιού.»

85.000 $από 560 ανθρώπους που δεν ήξερες μέχρι χθες…Και η ταινία σουγίνεται πραγματικότητα

Στάθη, στο προηγούμενο τεύχος είχαμε πα-ρουσιάσει τον Αστροναύτη, μια ισπανική ταινία όπου είχε καταφέρει να στηριχθεί στο crowd funding για να γυριστεί. Η ομάδα σας μόλις κατάφερε κάτι ανάλογο και στην Ελλάδα!Πετύχαμε και ξεπεράσαμε τον στόχο μας σε σαράντα πέντε μέρες. Crowd funding καμπάνια σε τέτοιο μέγεθος και μάλιστα για μια ταινία art-house, ήταν η πρώτη φορά που γινόταν στην Ελλάδα. Παρ’ ότι είναι πολύ δύσκολο να πείσεις τον άλλον να χρηματοδοτήσει μια art-house ταινία, υπήρξε πολύ μεγάλη ανταπόκριση από το εξωτερικό. Δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτούς που μας στήριξαν οικονομικά, αλλά κυρίως στα μέσα: δημοσιογράφοι, portals, sites κλπ.

Σε τι διαφέρει μία art-house ταινία;Δεν την ενδιαφέρουν οι όροι εμπορικότητας. Δηλαδή το πώς κρίνεται από μια εταιρεία, από τους διανομείς, το κύκλωμα και πως κατηγορι-οποιείται στο industry. Είναι μια ταινία που την κάνει ο δημιουργός της με τον τρόπο που θέλει εκείνος να την κάνει.

Πώς ξεκίνησε αυτό το project;Ηθελα να γράψω μια ιστορία γι’ αυτά που έβλεπα να συμβαίνουν γύρω μου. Η ομάδα του project είναι η Σεραφίτα Γρηγοριάδου, η «Α», η πρωταγωνίστρια ηθοποιός, ο Μιχάλης Σαμιώτης είναι ο σκηνογράφος, και ο Μιχάλης Κλουκίνας ο φωτογράφος. Ξεκινήσαμε πριν από ένα χρόνο. Σε εκείνη την φάση είχαμε μια ιστορία αλλά το βασικό πρόβλημα ήταν τα χρήματα. Υπήρχε ο ορθόδοξος δρόμος, δηλαδή να βρούμε κρατική χρηματοδότηση, κάποιον συμπαραγωγό από το εξωτερικό, ή να μπούμε σε κάποιο co-production market, αλλά βλέπαμε ότι αυτή η προσπάθεια δεν θα είχε κανένα νόημα. Οπότε είπαμε να

κάνουμε κάτι τελείως διαφορετικό, κάτι δικό μας. Ο εναλλακτικός δρόμος δεν είναι ένας, αλλά ένας τρισεκατομμύριο. Ευτυχώς η τεχνολογία μας δίνει τα μέσα, γιατί τελικά είναι θέμα επικοινωνίας, να δικτυωθείς και να φτιάξεις μια ομάδα – με την ευρύτερη έννοια- ώστε να υποστηρίξεις αυτό που θέλεις να κάνεις. Συγκε-κριμένα για το «Α», είχαμε αρχικά μια ταινία που ήταν βασισμένη στην Αντιγόνη, και στη συνέχεια φτιάξαμε ένα σχέδιο χρηματοδότησης, παραγωγής και διανομής. Αν υποθέσουμε ότι το πρώτο κομμά-τι, της χρηματοδότησης, το καλύψαμε με το crowd funding, μετά θα έπρεπε να δείξουμε την ταινία στον κόσμο που είναι και το πιο σημαντικό. Από τη στιγμή που ο διανομέας θέλει να σε φέρει στα κα-λούπια που δουλεύει το σύστημα, εσύ χρειάζεται να κάνεις κάτι άλλο. Στην συγκεκριμένη περίπτω-ση επιλέξαμε μια ιστορία που είναι εμπνευσμένη από το μύθο της Αντιγόνης που γράφτηκε για να μιλήσει γι’ αυτό που συνέβαινε στην Αθήνα λίγο πριν τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Αφού λοιπόν εμείς επιλέξαμε αυτό το μύθο που είναι επίκαιρος, αν πάμε να το πούμε μέσα από το σύστημα των διανομέων, αυτό-ακυρωνόμαστε.

Η διανομή τώρα πώς γίνεται;Η ταινία ξεκινάει να παίζεται σε αρχαία θέατρα, κατά μήκος της Μεσογείου με ζωντανή ορχήστρα. Το theatrical distribution το κάνουμε για να οδηγή-σουμε μετά τις πωλήσεις στο internet, να αποκτή-σει η ταινία μεγαλύτερη αξία και να τη νοικιάσει ο κόσμος στο video on demand. Οπότε δεν πας να βγάλεις λεφτά από το theatrical distribution. Φεύ-γοντας από το αρχαίο θέατρο και πηγαίνοντας στις πόλεις, πάμε σε χώρους τέχνης ή εναλλακτικούς χώρους και καλούμε και άλλους καλλιτέχνες να εκθέσουν έργα τους από διαφορετικές μορφές τέχνης, ανοίγοντας έτσι μια καλλιτεχνική συζήτηση.

Τι σημαίνει να κάνεις κινηματογράφο, και μάλιστα με τους δικούς σου όρους, σε μια χώρα που επισήμως η τέχνη θεωρείται «ψώνιο» και πολυτέλεια; Ευτυ-χώς, μόνο «επισήμως» γιατί στην πραγματικότητα όλο και περισσότερι νέοι δη-μιουργοί ψάχνουν και βρίσκουν εναλλακτικούς τρόπους να υπάρχουν και να εξελίσσονται σε ένα περιβάλλον που δεν δείχνει φιλόξενο. O Στάθης αθανασί-ου είναι ένας από αυτούς. Το «α», η καινούρια art-house ταινία του, κατάφερε να χρηματοδοτηθεί με crowd funding. Γιατί όταν το σύστημα δεν λειτουργεί, το αντικαθιστούμε με συλλογικότητα.

Στάθης Αθανασίου,Alpha-Movie

Ποιο είναι το κοινό έδαφος του αρχαίου μύθου της Αντιγόνης με όσα βιώνουμε σήμερα; Η Αντιγόνη είναι μια ολοκληρωμένη ηρωίδα που έχει πάρει την απόφασή της και είναι έτοιμη να συγκρουστεί. Η δική μας «Α» είναι το ακριβώς αντίθετο. Είναι μια συμβιβασμένη αστή που όχι μόνο δεν θέλει να θάψει τον αδερφό της, αλλά θέλει να τον τεμαχίσει, γιατί την ξεβόλεψε από την ήσυχη, ελεγχόμενη και προστατευμένη ζωή της. Αυτή η γυναίκα όμως θα αναγκαστεί τελικά να πάρει θέση, θα αναγκαστεί να γίνει η Αντιγόνη. Κανείς δεν είναι γεννημένος ήρωας. Όλοι γεννιόμαστε άνθρωποι και αν γίνου-με ήρωες είναι γιατί παίρνουμε θέση απέναντι σε μία πρόκληση. Η Αντιγόνη πήρε θέση και μετά πλήρωσε με τη ζωή της. Εμείς σαν κοινωνία δεν έχουμε πάρει θέση ακόμα…

Έχεις γράψει το σενάριο και κάνεις τη σκηνο-θεσία;Ναι, αλλά το σενάριο από ένα σημείο και μετά γράφτηκε συλλογικά γιατί είναι μια ταινία η οποία βασίζεται στην εικόνα. Δεν θα μπορούσα να γράψω το σενάριο μόνος μου, έγραψα μια ιστορία και μετά αρχίσαμε να τη δουλεύουμε μαζί με το σκηνογράφο και το φωτογράφο.

Γιατί επιλέξατε το Indiegogo σαν crowf funding πλατφόρμα και όχι το Kickstarter;Γιατί το Kickstarter απαιτεί να έχεις λογαριασμό σε Αμερικανική Τράπεζα ενώ το Indiegogo είναι διεθνές και έχει το χαμηλότερο fee.

Γιατί πέτυχε το crowd funding και πώς χρησιμο-ποιήσατε το παράδειγμα των Ισπανών αλλά και το networking μαζί τους;Ένας λόγος που πετύχαμε είναι γιατί είμασταν πάρα πολύ καλά προετοιμασμένοι. Ένας άλλος γιατί καταφέραμε μία πολύ επιτυχημένη προσαρμογή του στην ελληνική πραγματικότητα αλλά και διεθνώς. Θεωρήσαμε ότι ο κόσμος εδώ δεν έχει ιδέα τι είναι το crowd funding, και είχαμε δίκιο, αλλά ευτυχώς είχαμε προβλέψει πώς να το αντιμετωπίσουμε αυτό. Κάναμε λοιπόν πάρα πολλές παρουσιάσεις σε bar, σε εστια-τόρια, σε μαγαζιά φίλων, σε συνέδρια και όπου αλλού μπορείς να φανταστείς, ώστε να εξηγήσουμε τι κάνουμε εμείς αλλά και γενικότερα τι είναι το crowd funding. Κάτι άλλο πολύ σημαντικό είναι ότι φτιάξαμε μια ομάδα για να βρούμε χορηγούς επι-κοινωνίας -βρήκαμε 7- αλλά και για υποστήριξη στο internet: blogs, sites, portals κλπ. Το internet είναι το απόλυτο εργαλείο για να διασπείρεις μια είδηση, αλλά το πρόβλημα είναι ότι όλοι κάνουν το ίδιο. Το «Α» όμως ξεχώρισε και τράβηξε την προσοχή του κόσμου. Αυτό όμως δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Γιατί αν θέλεις να βάλει κάποιος το χέρι στη τσέπη και να συνεισφέρει, το επιτυγχάνεις μόνο με προσωπική επαφή. Οι άνθρωποι που στήριξαν την ταινία είναι περίπου 565, τολμώ να πω πως από αυτούς έχω μιλήσει με τους 400...

Πόσους βρήκες εσύ και πόσοι βρήκαν εσένα;Σε πρώτη φάση βρίσκεις όλους τους ανθρώπους που σε ξέρουν, σε αγαπούν και σε εμπιστεύονται, συγγενείς, φίλους και άνθρωπους που έχεις σχέση, τους ενημερώνεις και ζητάς βοήθεια για να δείξεις μια δυναμική στο χρήστη που δεν έχει ιδέα. Αλλά κι εσύ ο ίδιος χρειάζεσαι τη στήριξή τους γιατί ο τρόπος που μεταμορφώνεσαι σαν άνθρωπος μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία είναι εκπληκτικός. Η διαδικασία του crowd funding είναι πολύ ψυχοφθόρα, γιατί αν βρέθηκαν πεντακόσιοι που έκαναν την κίνηση να μας υποστηρίξουν, υπάρ-χουν άλλοι δέκα χιλιάδες που δεν την έκαναν.

Άρα η συνταγή είναι σωστή προετοιμασία;Καλή σύσταση ομάδας, και όταν θα τρέχει η καμπάνια δεν πρέπει να κάνεις άλλη δουλειά. Θέλει προσωπική εμπλοκή και επαφή. Όταν ξε-κινήσεις σε παίρνει το ποτάμι και το κάνεις. Αλλά νομίζω ότι όποιος το κάνει θα δει πολύ γρήγορα ότι αυτό είναι το θετικό του crowd funding, όχι μόνο τα χρήματα, αλλά ότι μπορείς να φτιάξεις μια ομάδα ανθρώπων που θα σε ακολουθεί και στο μέλλον χωρίς ενδιάμεσους. Όταν είσαι καλλιτέχνης, αυτό ψάχνεις.

Τι συμβουλές θα έδινες σε όσους θα τους ενδιέφερε να χρησιμοποιήσουν το crowd funding;Πρέπει να βρεις τους ανθρώπους που θα σε προωθήσουν μέσα από το δικό τους μέσο, έναν μπλόγκερ, ή έναν που έχει πολλούς followers στο twitter. Αν και συγκεκριμένα για εμάς το twitter ήταν μια αποτυχία γιατί δεν ξέραμε πως δουλεύει και δεν είχαμε χρόνο να μάθουμε. Από εκεί και πέρα μας στήριξαν οι χορηγοί επικοι-νωνίας αλλά και οι φίλοι που προωθούσαν την είδηση στους φίλους τους. Κάθε share είναι σημαντικό, στο facebook πρέπει να τρέχει η σελίδα να φέρνει κόσμο να δει το project. Επίσης είναι σημαντικό να μιλήσεις προσωπικά. Έστειλα χιλιάδες e-mails και newsletters αλλά σε όλες τις επαφές μου έστελνα προσωπικό μήνυμα και μετά έκανα follow up. Το πολύ καλό που συνέβη είναι ότι δώσαμε έμπνευση, ένα όραμα, μία ενέργεια. Άλλη συμβουλή είναι ότι πρέπει να ξέρεις σε ποιον απευθύνεσαι και να εστιάζεις την ενέργειά σου εκεί. Απευθύνεσαι σε κάποιους λίγους, και αυτό δεν είναι ελιτισμός, είναι κοινή λογική. Πήγαμε σε φορείς, οργα-νισμούς, κοινότητες τους οποίους αφορά αυτό

που κάνουμε, δηλαδή Έλληνες του εξωτερικού, πανεπιστήμια, έδρες κλασικών σπουδών, ανεξάρτητους δημιουργούς. Είχαμε κάνει μία πρόβλεψη που έλεγε ότι η υποστήριξη θα έρθει από το εξωτερικό και κυρίως από τους Έλληνες εκεί. Δεν περιμέναμε πολλά από την Ελλάδα, παρ’ όλα αυτά, από τους πεντακόσιους εξήντα, οι τετρακόσιοι περίπου ήταν Έλληνες. Πράγμα ευχάριστο και ενθαρρυντικό.

Τι δίνατε σαν αντάλλαγμα;Πολλά. Την ταινία αυτούσια, το γύρισμα σε livestream, μπλουζάκια σχεδιασμένα από νέους καλλιτέχνες ειδικά για το «Α», ένα φυλαχτό με μια προσωπική ευχή, αναφορά στα credits της ταινίας, 2 Vip εισιτήρια στο αρχαίο θέατρο με διανυκτέρευση, μέχρι και τίτλο producer και associate producer δίναμε, στα 10.000 €.

Έβαλε κανείς 10.000€; Όχι! Το μεγαλύτερο ποσό ήταν 3.000€ από Ελλά-δα, και είχαμε και κάποια ποσά στο κομμάτι των 6.000€ που ήταν collective contributions δηλαδή κάποιες ομάδες ανθρώπων που μάζεψαν λεφτά και τα έδωσαν όλοι μαζί.

Έχεις ψάξει το νομικό πλαίσιο για τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν;Το φορολογικό σύστημα της Ελλάδας είναι τόσο πρωτόγονο και πολύπλοκο που ούτε οι ίδιοι οι εφοριακοί δεν ξέρουν. Όταν δημιουργήθηκε το crowd funding στις ΗΠΑ, υπήρχε κι εκεί ένα νομι-κό κενό, γιατί το crowd funding δεν είναι ούτε δω-ρεά ούτε χορηγία. Οι Αμερικάνοι όμως έφτιαξαν ένα νόμο, το Jobs Act, για να το στηρίξουν και να το πλαισιώσουν με κανόνες. Αυτό που θα ήθελα να πω είναι : Αν το σκέφτεσαι, οργάνωσέ το. Και στην τελική κάν’ το για να μπεις στη μύτη κάποιων που θέλουν να σε περιορίσουν και να σου πουν ότι είσαι από εδώ έως εδώ.

Μπορεί το crowd funding να αλλάξει τον κόσμο;Όχι, είναι όμως ένα πολύ καλό και έξυπνο μέσο για να αλλάξει τη νοοτροπία του κόσμου σε θέμα-τα συλλογικότητας. Άνθρωποι που μαζεύο-νται για ένα κοινό όραμα και στηρίζουν μια ιδέα χωρίς να έχουν απολαβή. Το γεγονός ότι εμείς σαν δημιουργική ομάδα και κά-ποιος άλλος που συνεισφέρει 50€, πιστεύουμε σε μια κοινή ιδέα, δημιουργεί μια τελείως διαφορε-τική αίσθηση για τα πράγματα, για τη ζωή γενικά. Είσαι συνυπεύθυνος σε κάτι που σε αφορά.

Κάθε TEDx είναι μία συναρπαστική εμπειρία όπως και μία επίσκεψη σε κατάστημα Γερμανος. οι ιδέες που αξίζει να διαδοθούν είναι εδώ για να αλλάξουν όχι μόνο τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα αλλά και για να κάνουν τον κόσμο μας ένα καλύτερο μέρος.

Για να δεις τις αποκλειστικές συνεντεύξεις τον ομιλητών του TEDxAUEB μπορείς να σκανάρεις με το smartphone ή το tablet σου το QR Symbol και είσαι μέσα... σε μια νέα πραγματικότητα

Ypovrixio links you to the Digital Era

Powered by: QR Symbol

Redefining Reality

Τι διαφορετικό κάνει η εκπομπή σου;Το σκεπτικό είναι ότι η Ελλάδα παρά την οικονομική αλλά κυρίως την κοινωνική κρίση, δεν έχει χρεοκοπήσει. Το βλέπουμε μέσα από παραδείγματα ανθρώπων. Είναι επιχειρηματίες, αθλητές, καλλιτέχνες, τεχνίτες, εργαζόμενοι σε εταιρείες που μέσα από τις προσωπικές τους ιστορίες μας εμπνέουν και μας δείχνουν ότι υπάρχει παρόν άλλα και μέλλον στη χώρα.

Πόσο σε έχει αλλάξει το γεγονός ότι μέσα από την εκπομπή έχεις γνωρίσει όλους αυτούς τυς ανθρώπους; Η εκπομπή αυτή ήταν δική μου ιδέα, το παιδί μου θα έλεγα. Όταν το ξεκίνησα δειλά, είχα και λίγο το φόβο μέσα μου αν αυτό που νιώθω και βλέπω να συμβαίνει γύρω μου θα μπορέσει να βγει στο φακό, αν θα μπορούμε να βρίσκουμε συνέχεια θεματολογία. Τώρα, ενάμιση χρόνο μετά, μπορώ να πω ότι υπάρχει πληθώρα θεμάτων και ότι τελικά επιβεβαιώνεται το αρχικό μου ένστικτο, ότι δηλαδή αυτή η Ελλάδα υπάρχει και στην πράξη. Σαν άνθρωπο με βοηθά να παραδειγματιστώ. Ακούγοντας όλους αυτούς τους ανθρώπους παίρνω ένα κομματάκι από το χαρακτήρα τους και προσπαθώ να το κάνω κτήμα μου.

Το TEDxAueb δε θα μπορούσε να βρει πιο ιδανική hostess από τη Σύλβια Κλιμάκη, και όχι μόνο γιατί πρόκειται για απόφοιτο του οΠα. Η εκπομπή της «Στην πράξη» είναι από τις λίγες τηλεοπτικές εκπομπές που μοιράζει φωτεινά παραδείγματα. Όπως ακριβώς το TED δηλαδή.

Ουσιαστικά προβάλλετε κάποιους ανθρώπους που μπορούν να λειτουργήσουν σαν πρότυπα στην κοινωνία. Έχεις κάποιο παράδειγμα που κάποιος σου είπε «α, να είδα αυτόν στην εκπομπή σου και μου άλλαξε η ζωή»; Καθημερινά μας έρχονται μηνύματα μέσω Facebook, Twitter, email… Οι άνθρωποι που προβάλλουμε στην εκπομπή δεν είναι τέλειοι, ούτε αλάνθαστοι. Αυτό που προσπαθούμε να δείξουμε είναι ότι ενώ μπορεί να πιστεύουμε ότι τα κάνουμε όλα λάθος, ας προβάλλου-με τα θετικά στοιχεία κι έτσι, θα κάνου-με μόδα το θετικό και το ηθικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Είναι πολύ σημαντικό ότι είμαστε μια κοινωνία σε μετάβαση και ειδικά η δική σου εκπομπή το δείχνει αυτό. Βλέπεις ένα θετικό κομμάτι σε όλη αυτή την κρίση; Υπάρχει κάτι που αλλάζει γενικά στην αντίληψή μας στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα;Νομίζω ότι το πιο ουσιαστικό που σιγά σιγά αλλάζει, είναι ότι καταλαβαίνουμε ότι φταίμε όλοι. Όχι με την έννοια του «Μαζί τα φάγαμε». Αναφέρομαι στο ότι φταίμε που ανεχόμασταν μια δεδομένη κατάσταση. Νομίζω ότι συνει-δητοποιούμε σιγά σιγά ότι αν αλλάξουμε εμείς κάτι στον τρόπο που λειτουρ-γούμε και σκεφτόμαστε, τότε είναι πιο πιθανό να αλλάξουν πιο ουσιαστικά και μεγάλα πράγματα.

Πώς αισθάνεσαι που για πρώτη φορά γίνεται TED σε ελληνικό Πανεπιστήμιο;Αισθάνομαι πολύ περήφανη ως απόφοιτη του ΟΠΑ αλλά και γιατί δείχνει ότι αλλάζουν τα πράγματα στην Ακαδημαϊκή κοινότητα. Όταν πριν πέντε χρόνια ήμουν εγώ φοιτήτρια, οι φοιτητές ήταν μουδιασμένοι, φοβισμένοι, δεν υπήρχε η έννοια του εθελοντισμού, της δημι-ουργικότητας. Τώρα φαίνεται πολύ έντονα ότι οι φοιτητές έχουν αρχίσει και παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους με ένα δημιουργικό και ουσιαστικό τρόπο.

Ήδη η εκπομπή είναι στη δεύτερη σεζόν. Από τις ιστορίες που έχεις προβάλλει, έχεις δει κάποιες να έχουν προχωρήσει;Παρακολουθώντας κάποια θέματα που είχα βγάλει στην πρώτη σεζόν, είχα λίγο το άγχος αν θα εξελιχθούν προς τη σωστή κατεύθυνση. Τώρα, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι κυρίως οι επιχειρήσεις που έχω προβάλλει, όχι μόνο επιβιώνουν αλλά εξακολουθούν να πηγαίνουν καλά και να κάνουν ανοίγματα και σε άλλες χώρες. Επίσης είχα προβάλλει τα παιδιά του TEDxATHENS τότε που είχαν διοργανώσει το TEDxATHENS 2011. Φέτος, το 2012, είδαμε μια πολύ μεγαλύτερη διοργάνωση που την αγκάλιασε πολύ περισσότερο ο κόσμος και δεν ήταν μια πρωτοβουλία που έσβησε και απλά ξεχάστηκε.

Η Σύλβια Κλιμάκη είναι παρουσιάστρια πρω-ινών ειδήσεων στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ και παράλληλα έχει την αρχισυνταξία και την παρουσίαση της εκπομπής «Στην πράξη» που προβάλλεται επίσης στον ΣΚΑΙ κάθε Κυριακή μεσημέρι στις 12.30.

«Μόδα να γίνεί τό θετικό»

Σκάναρε με το κινητό ή το iPad αν θέλεις να δεις το βίντεο της συνέντευξης της Σύλβιας Κλιμάκη με όσα δε χώρεσαν στο περιοδικό.

Σύλβια ΚλιμάΚη

Όλες οι συνεντεύξεις δόθηκαν στον Βαγγέλη Δαβιτίδη

Φωτό αφιερώματος TEDxAUEB: Γιώργος Ζαχαροδήμος

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να την πάρω! Μετά από δυο μήνες όμως, 6 Αυγούστου το βράδυ, έλαβα εκείνο το θεσπέσιο email. Αμέσως ενημέρωσα τον αντιπρύτανη και τον πρύτανη. Έλαβα την επιβεβαίωση ότι το πανε-πιστήμιο μας, θα μας στηρίξει, και εκείνη την στιγμή κατάλαβα ότι κάτι μεγάλο γεννιόταν. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω για την dream team που θα το έφερνε εις πέρας. Και την βρήκα! Μέσα σε ένα μήνα είχαμε την βασική ομάδα και ήμασταν έτοιμοι να ξεκι-νήσουμε. Ήταν εννέα μήνες, μια εγκυμοσύνη απολαυστική. Μια μοναδική εμπειρία. Είχαμε όλοι τόσες ιδέες, τόση όρεξη που νομίζω πραγ-ματοποιήσαμε αρκετές από αυτές. Σαν ομάδα περάσαμε από όλα τα υπαρκτά συναισθήματα.

Χαρά, νεύρα, γέλιο όλα. Καταφέραμε να πα-ραδώσουμε στις 15/3 ένα μοναδικό TEDx από φοιτητές που είχε την αίγλη και ποιότητα των μεγαλύτερων του. Δεν είχε να ζηλέψει τίποτα παρα μόνο να προσθέσει στην κοινότητα του TEDx. Η μέρα εκείνη ήταν μαγική. Ο κόσμος, οι συμφοιτητές μας, οι καθηγητές, οι συνεργάτες. Ελπίδα, ιδέες, όνειρα, πάθος. Εκείνη την στιγμή γεννήθηκε το παιδί μας. Μια προσπάθεια από μια κοινότητα ενεργών φοιτητών η οποία κάνει ενέργειες όλο το χρόνο με αποκορύφωμα την ετήσια εκδήλωση της, το TEDxAUEB, ενέργειες όπως το Students Act. Για εμένα το TEDxAUEB ήταν και είναι μια προσπάθεια εθελοντική από φοιτητές για να αποδείξουν ότι έρχεται ένα καλύτερο μέλλον το οποίο ξεκινάει από εμάς.

Τελειώνοντας την εξεταστική του ίουνίου πέρισυ, αισθάνθηκα ότι είχα την ενέργεια να κάνω πολλά καινούρια πράγματα. αυτό σε συνδυασμό με διάφορα TED Talks που είχα παρακολουθήσει στο διαδίκτυο, συντέλεσαν στο να στείλω την αίτηση στα κεντρικά του TED,για να πάρω την άδεια να διοργανώσω το πρώτο TEDx σε ελληνικό πανεπιστήμιο, στο οΠα (πρώην αΣοΕΕ) και ένα από τα πρώτα ΤΕDx events σε πανεπιστή-μιο παγκοσμίως.

Του Muzzin Hussein, curator του TEDxAUEB

To πρώτο τΕDx evenT σΕ ΕλληνιΚο πάνΕπιστημιο!

«Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει». Η γνωστή παροιμία ταιριάζει γάντι στην περίπτω-ση του 63χρονου θεολόγου και καθηγητή Κλήμη Πυρουνάκη. Είναι γιός ενός πραγματι-κά ξεχωριστού ανθρώπου, του ανατρεπτικού ιερέα Γεώργιου Πυρουνάκη, η ιστορία του οποίου περισσότερο θυμίζει τους κληρικούς της μεγάλης σχολής της Λατινικής αμερικής των 60’s με αγώνες ενάντια στη φτώχια και την καταπίεση. O κ. Κλήμης συνεχίζοντας την παράδοση του πατέρα του είναι η ψυχή των σχολείων δεύτερης ευκαιρίας και δίνει καθη-μερινά τη μάχη μέσα στις ελληνικές φυλακές να αλλάξει τη ζωή ανθρώπων πίσω από τα σίδερα. Διαβάζοντας τη συνέντευξη αναπόφευκτα αναρωτιέσαι. Τι θα γινόταν αν είχαμε περισσότερους Πυρουνάκηδες και λιγότερους ανθρωποφύλακες;

Τι είναι το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας;Είναι ένα μοντέρνο παιδαγωγικό πλαίσιο το οποίο απευθύνεται σε ανθρώπους που δεν παρακολούθησαν την τυπική εκπαίδευση, αλλά επιθυμούν να αποκτήσουν έναν απο-λυτήριο τίτλο γυμνασίου. Προϋπόθεση είναι να έχουν απολυτήριο Δημοτικού και επιθυμία να γνωρίσουν βασικά γνωστικά αντικείμενα όπως Γλώσσα, Φυσική, Μαθηματικά, Περιβάλ-λον, Αισθητική Αγωγή και Πληροφορική. Πως ξεκίνησε αυτό το project;Τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας δουλεύουν εδώ και οκτώ χρόνια στην Ελλάδα. Εμείς το εφαρμόσαμε πρώτοι μέσα στις φυλακές, αρχικά στον Κορυδαλλό και εν συνεχεία στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα Θηβών. Πως είναι να μπαίνεις μέσα σε ένα τέτοιο δύσκολο περιβάλλον όπως οι φυλακές;Σαφώς το κατάστημα κράτησης είναι μία ιδιαί-τερη περίπτωση. Καταρχάς πρέπει να ξέρεις τα δεινά της φυλακής. Τι υπόκειται ο κρατούμε-νος από την πρώτη μέρα σύλληψης. Πρέπει να μπορείς να διαγνώσκεις το ψυχόγραμμα του, τις επιθυμίες του. Να διαβάζεις βαθιά στα μά-τια τις ανάγκες του, τον φόβο του και τα θέλω του. Εάν τα αγνοείς αυτά, είσαι ακατάλληλος για το κατάστημα κράτησης. Ουσιαστικά το σχο-λείο προσπαθεί να ανασύρει τους κρατούμε-νους από τα κελιά τους. Τους καλεί αξιοποιώ-ντας τα κίνητρα που υπάρχουν - ευεργετικός υπολογισμός ημερομισθίων, βεβαίωση σπουδών που μπορεί να την προσκομίσει στο δικαστήριο και να εκπέσει η ποινή του, και η προοπτική ότι μπορεί πραγματικά να αλλάξει, να μεταμορφωθεί. Έχουμε πολλά παραδείγ-ματα που μας δείχνουν ότι αυτό γίνεται.

Οι επίσημοι φορείς έχουν στηρίξει το έργο σας ή έχουν βάλει τρικλοποδιές;Η προϊσταμένη αρχή που είναι το Ίδρυμα Δια βίου Εκπαίδευσης, επιθυμεί να μπουν τα σχολεία στις φυλακές. Ακόμα αρνούνται κά-ποιοι διευθυντές φυλακών. Από τις είκοσι πέντε φυλακές που έχει όλη η Ελλάδα μόνο επτά έχουν δεχτεί σχολείο. Χρει-άζεται πάρα πολύ δουλειά σε αυτό το θέμα.

Γιατί πιστεύετε ότι οι διευθυντές των φυλα-κών αρνούνται;Αρνούνται γιατί φοβούνται ότι θα χάσουν τον έλεγχο. Κατά την γνώμη μας αυτό είναι πρό-σχημα. Απλώς έχουν αρκεστεί στα κατεστημέ-να, στα δεδομένα και δεν θέλουν αυτό να αλ-

ΚλήμήΣ πυρουνάΚησ

«Πρέπει να μπορείς να διαγνώσκεις το ψυχό-γραμμα του, τις επιθυ-μίες του. Να διαβάζεις βαθιά στα μάτια τις ανάγκες του, τον φόβο του και τα θέλω του. Εάν τα αγνοείς αυτά, είσαι ακατάλληλος για το κα-τάστημα κράτησης.»

λάξει. Βέβαια το αποτέλεσμα από τα σχολεία στις φυλακές, δείχνει ότι είναι πλέον αναγκαία συνθήκη. Το πιο συγκλονιστικό στατιστικό είναι ότι από τους εκατό κρατούμενους που αποφυλακίζονται οι εβδομήντα επιστρέφουν. Στην τελευταία καταγραφή που κάναμε με τον διευθυντή του σχολείου δεύτερης ευκαιρίας στον Κορυδαλλό, τον Γιώργο Ζουγανέλη, καταγράψαμε μέσα σε έξι χρόνια μόνο ένα 6% επιστροφή, που σημαίνει ότι η δουλειά που γίνεται μέσα στις φυλακές είναι πραγματικά συγκλονιστική και αποτελεσματική, ακόμα και σε οικονομικό επίπεδο. Δεν επιστρέφουν οι κρατούμενοι.

Τα δεδομένα αυτά είναι σοκαριστικά. Δεν θα ήταν χρήσιμο λοιπόν το κράτος να υποχρεώ-σει τις φυλακές σε ένα θεσμικό πλαίσιο ώστε να υπάρχουν σχολεία 2ης ευκαιρίας μέσα σε όλες τις φυλακές;Χρειάζεται άλλη φιλοσοφία και οργάνωση. Θα πρέπει να προσκληθούν οι υπεύθυνοι φυλα-κών πλέον να καταθέσουν το φάκελό τους, να έχουν περγαμηνές και επιμόρφωση πάνω σε θέματα διαχείρισης κρατουμένων ώστε

να αναλάβουν την διαχείριση των φυλακών. Είμαστε ακόμα πίσω από τον ήλιο δυστυχώς. Πώς είναι το πλαίσιο στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες ;Τελείως διαφορετικό. Πριν από ένα χρόνο θυμάμαι είχαμε υποδεχτεί τρεις Γάλλους σωφρονιστικούς υπαλλήλους οι οποίοι ήθελαν να έχουν ιδία άποψη για το πώς ήταν οργανωμένες οι φυλακές μας ώστε να πάρουν από την κάθε φυλακή ό,τι καλύτερο για να το εφαρμόσουν στη χώρα τους. Ήμασταν μέσα στις πέντε χώρες που επισκέφθηκαν. Χρειάζεται σχεδιασμός και θέληση. Μπορούμε να πούμε ότι οι καλύτερες φυλακές είναι στην Νορβηγία. Εκεί είναι τελείως διαφορετικό το πλαίσιο. Οι συνθήκες εγκλεισμού εκεί είναι τελείως διαφορετικές, δεν υφίσταται αυτός ο συνωστισμός. Ειδικά αυτήν την περίοδο, το ότι τιμωρείται το οικονομικό έγκλημα, έχει δημιουργήσει τρομερό συνωστισμό, ουσι-αστικά ασφυξία των κρατουμένων. Και ένα άλλο δεδομένο είναι ότι η φυλακή δεν έχει εξοικειωθεί να διαχειρίζεται οικονομικούς παραβάτες. Έως τώρα ήταν κλασικοί παρα-βάτες, φόνοι, ληστείες κλπ. Τώρα μπαίνει η αστική τάξη στις φυλακές. Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα γιατί δεν ξέρει ουσιαστικά η φυλακή να το αντιμετωπίσει. Βέβαια αλλάζουν και τα πράγματα. Οι φυλακές τώρα δεν έχουν σχέση με το πώς ήταν τριάντα χρόνια πριν. Ακόμα και το μορφωτικό επίπεδο των φυλάκων είναι διαφορετικό. Αλλά χρειάζεται πολύ δουλειά.

Τι γίνεται με τους μετανάστες στις φυλακές οι οποίοι δεν έχουν απολυτήριο δημοτικού; Δουλεύουμε από πέρσι πειραματικά με δημοτικό σχολείο χωρίς δασκάλους αξιο-ποιώντας κρατούμενους στο επίπεδο της αλληλοδιδακτικής. Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά. Από τις δεκαεπτά μαθήτριες που ήταν αλλοδαπές οι πέντε έδωσαν εξετάσεις, πήραν απολυτήριο τίτλο και γράφτηκαν φέτος στο σχολείο. Αυτή τη χρονιά δώδεκα μαθήτριες έδωσαν εξετάσεις και απέκτησαν απολυτήριο τίτλο. Με τα μαθήματα εθελοντών καθηγητών και κρατουμένων που θέλανε να έχουν την δυνατότητα να διδάξουν. Βέβαια η φυλακή αρνείται να χρησιμοποιεί κρατούμενους για αλληλοδιδακτική, γιατί φοβούνται μην αποκτήσουν εξουσία και επιβληθούν με τον Α ή Β τρόπο. Αλλά το θέμα είναι αυτός που είναι πραγματικά υπεύθυνος στο σχολείο να μπορεί να το διαχειριστεί αυτό ανάλογα.

Ο δικός σας ρόλος σε όλο αυτό ποιος είναι; Συντονιστικός και εμψυχωτικός. Πρέπει να ξέρεις να δουλεύεις με ομαδο-συνεργατική μέθοδο. Το σχολείο πρέπει να δουλεύει με ομάδες οι οποίες να μαθαίνουν να συνερ-γάζονται. Αν δε στηρίζεται στις σχέσεις των ανθρώπων, στην δυναμική των σχέσεων, στη σχεσεο-δυναμική όπως λέμε, δεν μπορεί να παράξει έργο. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφο-ρετική καταγωγή, χρώμα, μορφωτικό επίπεδο, οικονομικό επίπεδο να συνυπάρξουν. Γιατί έτσι υπάρχει αλληλοκατανόηση στη ζωή της ομάδας και το αποτέλεσμα είναι σαφώς καλύτερο από το παλιό σχολείο. Το μετωπικό σχολείο της από καθέδρας διδασκαλίας, όπου στόχος είναι η αναγκαστική απομνημόνευση αποτέλεσμα μια στερεότυπης αξιολόγησης ουσιαστικά αδιάφορης.

Προσπαθείτε να ανατρέψετε δύο μοντέλα ταυτόχρονα, το εξουσιοκεντρικό σύστημα της Ελληνικής εκπαίδευσης και το μοντέλο μέσα στις φυλακές…Αυτό είναι αλήθεια και τα αποτελέσματα είναι πραγματικά θετικά. Νομίζω ότι το μέλλον των σχολείων δεύτερης ευκαιρίας είναι λαμπρό. Το μυστικό είναι ότι δεν χρησιμοποιεί βιβλία. Στηρίζεται μόνο στον λόγο, στη γραφή αλλά και την επινοητικότητα του καθηγητή. Ο

καθηγητής μόνιμα επινοεί και το αντικείμενο της ύλης και τον τρόπο που θα δουλέψει. Σχεδιάζει κάθε μέρα το μάθημα αντλώντας υλικό από το διαδίκτυο και οργανώνει την τάξη πάντα σε ομάδα. Επιλέγει ποιος είναι ο πιλότος της ομάδας και ποιος είναι ο στόχος. Τα αποτελέσματα είναι θετικά.

Υπάρχουν εκπαιδευτικοί οι οποίοι μοιράζο-νται το δικό σας όραμα;Είναι αλήθεια ότι έχουμε φτιάξει μια ομάδα ανθρώπων που σκέφτεται έτσι. Υπάρχουν συνάδελφοι, νέοι άνθρωποι που πραγ-ματικά δυσφορούν ή ασφυκτιούν μέσα στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα και αναζητούν κάτι καινούργιο. Η τύχη μας είναι ότι σε όλα τα σχολεία υπάρχει τουλάχιστον ένας καθηγητής που πραγματικά αγαπά, ελπίζει και ονειρεύεται ένα άλλο σχολείο, και βάζει την δική του σφραγίδα. Αυτό είναι ελπιδοφόρο.

Από πού αντλείτε κόσμο για να πάει να κάνει μάθημα σε ένα σχολείο δεύτερης ευκαιρίας;Σχεδόν σε όλες τις πόλεις υπάρχει σχολείο δεύτερης ευκαιρίας. Στο Ίδρυμα Δια Βίου Εκπαίδευσης υπάρχει ειδική επετηρίδα όπου υποβάλουν αίτηση. Δουλεύουμε συνήθως με ωρομίσθιους. Το καλό είναι ότι οι νέοι καθηγη-τές έχουν πάντα πιο δροσιά σε σχέση με τους παλιούς. Αλλά και όσοι παλαιότεροι εμπλέκο-νται στα σχολεία αυτά, έχουν φλόγα, επιθυ-μία, θέλουν να λειτουργούν ως εμψυχωτές. Θέλουν να γίνονται αθλοθέτες, πραγματικοί λειτουργοί της εκπαίδευσης. Τι πιστεύεται ότι θα έπρεπε να κάνει άμεσα το κράτος για να στηρίξει τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας;Το Υπουργείο Παιδείας οφείλει να συντάξει μια ειδική επετηρίδα καθηγητών με ειδικά προσόντα και διάθεση να λειτουργήσουν μέσα σε καταστήματα κράτησης. Θα πρέπει να υπάρχει διαρκής επιμόρφωση πάνω σε θέματα φαρμακολογίας και ψυχιατρικής. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι κρατούμενοι είναι ψυχιατρικά περιστατικά. Έχουν τέτοια διαταραχή εξαιτίας του εγκλεισμού, τέτοια κρίση πανικού, φοβία και ανασφάλεια από την υποκουλτούρα της φυλακής, που σαφώς ο δάσκαλος πρέπει να είναι κυρίως εμψυχωτής και μετά διδακτής.

Άρα το μοντέλο των ψυχολόγων της φυλα-κής δεν λειτουργεί;

Σαφώς λειτουργεί στον τομέα που υπάρχει η αρμοδιότητά τους. Σε όλες τις πτέρυγες υπάρχει ψυχολόγος ή κοινωνικός λειτουργός. Όχι σε όλες τις φυλακές βέβαια. Υπάρχουν φυλακές όπου δεν υπάρχουν καν κοινωνικοί λειτουργοί. Στο κατάστημα κράτησης γυναικών στον Ελαιώνα Θηβών λέμε ότι είμαστε τυχεροί και προνομι-ούχοι, γιατί είναι οργανωμένη φυλακή. Κάθε θάλαμος έχει το δικό του κοινωνικό λειτουργό και ψυχολόγο.

Υπάρχει κάποια φυλακή στην Ελλάδα η οποία να θεωρείται πρότυπο;Ό,τι πιο μοντέρνο είναι το κατάστημα κράτη-σης γυναικών στον Ελαιώνα Θηβών. Είναι μια καινούργια φυλακή με πολύ καλό συμβούλιο φυλακής. Στεγάζεται στο κτίριο όπου παλιά ήταν το τυπογραφείο των Ιεχωβάδων και το αγόρασε το κράτος πριν δέκα χρόνια. Η υφιστάμενη δομή των κτιρίων είναι τέτοια ώστε να μην τρομοκρατεί τους κρατούμενους. Αντίθετα με τη γενική φιλο-σοφία των φυλακών οι οποίες είναι φτιαγμένες έτσι ώστε ψυχολογικά να τους οδηγεί στην υπακοή και στην λογική του εγκλεισμού. Λοιπόν η φυλακή εκεί είναι ό,τι καλύτερο έχουμε να δείξουμε. Με εργαστήρια ζωγραφικής, με πολ-λές ΜΚΟ οι οποίες δουλεύουν με κρατούμενες. Η ΑΡΣΗ, το ΚΕΘΕΑ εκπαιδεύουν τις κρατούμενες που έχουν σχέση με ουσίες. Υπάρχει πολύ καλή οργάνωση. Η κρίση πως έχει επηρεάσει τη δική σας δουλειά;Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δυσκολεύουν. Εγώ διαπιστώνω ότι οι κρατούμενοι είναι πιο φοβισμένοι, ειδικά οι αλλοδαποί. Πολλές φορές μου λένε ότι «καλά που είμαστε εδώ και έχουμε ένα πιάτο φαγητό». Με το θέμα της Χρυσής Αυγής έχουν σε ένα βαθμό τρομοκρατηθεί. Εκεί θέλει δουλειά. Το μεγαλύτερο αμάρτημα της Ελληνικής πολιτείας είναι ότι δεν έχει φροντίσει τι γίνεται μετά την φυλακή. Ευτυχώς υπάρχει μία οργάνω-ση, η ΕΠΑΝΟΔΟΣ, θα λέγαμε το επίσημο όργανο επανένταξης κρατουμένων. Αλλά είναι ακόμα γραφειοκρατικό σχήμα. Εμείς φτιάξαμε ένα δίκτυο, το ονομάσαμε «δίκτυο στήριξης φυλακισμένων και αποφυλακισμένων γυναικών». Είμαστε ακόμα στα σπάργανα. Μόλις εγκρίθηκε το καταστατικό μας από το πρωτοδικείο. Ήδη έχουμε βοηθήσει μαθήτριές μας που έχουν αποφυλακιστεί και θα θέλαμε πιο επίσημα και πιο οργανωμένα να ανταποκριθούμε στο θέμα της επανένταξης, της επιμόρφωσης, και της εξασφάλισης κατοικίας.

«από τους εκατό

κρατούμενους που αποφυλα-

κίζονται οι εβδομήντα

επιστρέφουν.»

Ο πατέρας σας, ο Γεώργιος Πυρουνάκης ήταν ένας άνθρωπος που για πολλούς θεωρείται πρότυπο. Αυτό είναι αλήθεια. Ο πατέρας μου (σ.σ. δείτε εδώ http://preview.tinyurl.com/6f92xdr ) ήταν θεολόγος και κληρικός. Καταρχάς ήταν παιδί της εποχής του. Είναι η εποχή που ο Βενιζέλος οργάνωνε το κράτος και όπου επικρατούσε εμφυλιοπολεμικό κλίμα μεταξύ βενιζελικών και βασιλικών. Ο Πυρουνάκης είχε μεγάλη δράση στον Πειραιά, ήταν ο πρώτος που έφτιαξε νυκτερινό σχολείο, είχε φτιάξει ορφανοτροφεία, είχε μαζέψει παιδιά του πολέμου. Σαφώς ήταν οπαδός της θεολογίας της επανάστασης και της απελευθέρωσης, της πολιτικής θεολογίας. Θα λέγαμε το φαινόμενο Πυρουνά-κη είναι μια ιδιόμορφη περίπτωση που επιτέλους το αναγνώρισε και η θεολογική σχολή σε κάποιο βαθμό και το οποίο θα πρέπει να προβληθεί και να διαφυλαχθεί. Δεν είχε σχέση με τη λογική της ιεραρχίας η οποία θέλει να συντηρεί καταστάσεις προς ίδιον όφελος και για λόγους εξουσίας. Είναι ένα πραγματικά ελπιδοφόρο στίγμα η κατά-θεση του και πολλοί νιώθουμε επηρεασμένοι από αυτήν. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι είμαστε λίγοι μπροστά του αλλά σιωπηρά στο μέτρο του δυνατού κάνουμε ότι μπορούμε για να είμαστε ελπιδοφόροι δρομείς σε αυτόν τον αγώνα.

Και ήταν από εκείνους τους λίγους οι οποίοι δια-φώνησαν ανοιχτά κατά τη διάρκεια της Χούντας.Αντιτάχθηκε στη δικτατορία και αντιστάθηκε στην λογική των Συνταγματαρχών. Τότε λειτουργούσε στον Άγιο Στέφανο. Έρχονταν λοιπόν εκεί όλοι οι άνθρωποι του πνεύματος, ακόμη και πολιτικοί, αρι-στεροί, κλπ. Τον άκουγαν να μίλα για ελευθερία, επανάσταση, ότι δεν πρέπει να υποκύψουμε στη «λογική του πασά». Μιλούσε για την δημοκρατία και ότι ο Ελληνικός λαός πρέπει μόνιμα να αντιστέ-κεται γιατί του αξίζει ένα καλύτερο μέλλον. Ήταν τόσο δημοφιλής που το καθεστώς δεν τόλμησε να τον πειράξει. Μόνο μια φορά τον συνέλαβε. Τον πήγαν στην γενική ασφάλεια και ο Θεοφιλογιαν-νάκος (σ.σ. διοικητής του περιβόητου ΕΑΤ-ΕΣΑ) του είπε « αχ ρε μπαγάσα είσαι πολύ επικίνδυνος για το καθεστώς αλλά δεν μπορώ να σου κάνω κάτι γιατί είσαι επώνυμος. Παρόλα αυτά να ξέρεις ότι υπάρχουν και τροχαία, αλλά τέλος πάντων κάπου θα σε βρω. Φύγε τώρα αλλά να ξέρεις ότι έχεις και παιδιά». Ήταν η πρώτη φορά που είδα τον πατέρα μου τρομοκρατημένο. Μέσα σε μια ώρα όμως η είδηση της σύλληψης του είχε μεταδόθηκε από την Deutsche Welle και το BBC…

Σκάναρε με το κινητό ή το iPad αν θέλεις να δεις το βίντεο της συνέντευξης του

Κλήμη Πυρουνάκη με όσα δε χώρεσαν στο περιοδικό.

Τι είναι το HUB;Είναι μία πλατφόρμα, ένα διεθνές δίκτυο ανθρώπων οι οποίοι ενδιαφέρονται για την κοινωνική αλλαγή. Πάνω από πέντε χιλιάδες τετρακόσιοι άνθρωποι σε περισσότερες από σαράντα πόλεις, μια τεράστια κοινότητα με κοινές αξίες και κοινούς σκοπούς.

Ποιοι είναι οι στόχοι του HUB;Συνοψίζονται σε μία φράση. “ Where change goes to Work”, δηλαδή: «ο χώρος στον οποίο η αλλαγή πάει για δουλειά». Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα χώρο με ανθρώπους οι οποίοι ενδιαφέρονται να κάνουν θετικές αλ-λαγές. Σε δώδεκα μήνες θέλουμε να έχουμε ένα community με περίπου ενενήντα άτομα και το φυσικό χώρο για να συναντιούνται και να δουλεύουν από εκεί.

Ποιος ήταν ο ρόλος σου στο HUB στη Μαδρίτη;Ήμουν host που σημαίνει ότι διευκόλυνα την επικοινωνία μεταξύ των ατόμων της κοινό-τητας. Δηλαδή ουσιαστικά έκανα physical community management.

Πότε ξεκινάει το HUB στην Αθήνα;Μέχρι τώρα έχουμε ήδη τριάντα άτομα στο HUB community της Αθήνας και κάνουμε ανεπίσημα community meetings. Ουσιαστικά αυτή τη στιγμή ψάχνουμε το χώρο, και φυσικά χρηματοδότηση για να κάνουμε ξεκινήσουμε τον Οκτώβριο.

Τι περιμένει κανείς να δει από ένα φορέα όπως το HUB;Πρωτοβουλίες και δράσεις στις οποίες θα μπορεί ελεύθερα να συμμετέχει, αλλά και στιγμές “Spaces of Dialog” που θα μπορεί να συζητάει αυτό που τον απασχολεί. Σε αυτές τις συναντή-

η στέγη των changemakers του αύριο

H Σόφι Λάμπρου ασχολείται με το δίκτυο HUB στη μαδρίτη. Τώρα φιλοδοξεί να το φέρει και στην αθήνα. Τι είναι αυτό το «ξωτικό φρούτο» που υπόσχεται να μας αλλάξει τη ζωή;

σεις θέτουμε ένα κοινό πρόβλημα, έναν κοινό στόχο και μετά κάνουμε ένα action plan ώστε αυτό να γίνει πραγματικότητα. Σαν HUB, πέρα από τη φιλοξενία αυτού του διαλόγου, θέλουμε να δίνουμε και τα εφόδια, πιθανά να βοηθάμε με χρηματοδοτήσεις, με επαφές με ειδικούς πάνω στο θέμα, με case studies από το εξωτερικό ή από άλλες περιοχές της Ελλάδας, ή και να καλούμε και άλλους να συμμετέχουν στην πρωτοβουλία.

Πιστεύεις ότι το HUB μπορεί να παίξει καταλυτι-κό ρόλο αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα;Θεωρώ πως ναι. Πέρα από το coworking και το αίσθημα της συνεργασίας, θεωρώ ότι το πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι τόσο μεγάλο που μόνο μια ομάδα δεν μπορεί να φέρει τη λύση. Θεωρώ ότι πρέπει να είναι συνασπισμένοι πολλοί άνθρωποι, πολλοί διαφο-ρετικοί φορείς με την ίδια νοοτροπία. Επίσης είναι σημαντικό να φέρουμε πολλά παραδείγματα συνεργασίας που πέτυχαν. Οπότε πιστεύω ότι το HUB μπορεί να φέρει στην Ελλάδα case studies, experts, methodologists που κινούνται στο εξω-τερικό και ουσιαστικά να εμπνεύσει και άλλον κόσμο να ακολουθήσει αυτές τις πρακτικές.

Το HUB λειτουργεί με ένα διεθνή τρόπο όπου μπορεί να απευθύνεται σε άλλες χώρες και να ζητάει know how;Στο HUB είναι πολύ εύκολο να ξέρουμε τι γίνεται στις άλλες πόλεις, ώστε να μπορούμε να ζητάμε βοήθεια, feedback, ή να μοιραζόμαστε ιδέες και να συνεισφέρουμε κι εμείς.

Από πού ξεκίνησε το HUB;Η ιστορία το HUB είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Το 2003, τρεις φίλοι στο Λονδίνο ξεκίνησαν να μιλούν για την κοινωνική επιχειρηματικότητα δη-λαδή για το πώς μπορώ να λύσω ένα κοινωνικό

Σόφι λάμπρου

«Θέλουμε να δη-μιουργήσουμε ένα χώρο με ανθρώπους οι οποίοι ενδιαφέρο-νται να κάνουν θετι-κές αλλαγές.»

πρόβλημα αλλά την ίδια στιγμή να είμαι ένας επιχειρηματικός οργανισμός, σε μια περίοδο που ακόμα δεν υπήρχε καν ο όρος. Άρχισαν να δου-λεύουν μαζί, έφεραν τα δίκτυά τους σε επαφή κι έτσι έγιναν πολλοί και νοίκιασαν ένα χώρο στο Kings Cross στο Λονδίνο. Έτσι δημιουργήθηκε το πρώτο HUB. Στα επόμενα 5 χρόνια δημιουργήθη-καν περίπου 25 νέα HUB σε διαφορετικές πόλεις, από το Johannesburg, την Κολομβία, τη Βιέννη και το Ισραήλ, μέχρι την Ινδία. Αυτή τη στιγμή το HUB είναι ένας διεθνής συνεταιρισμός, όπου ο καθένας μπαίνει με κάποιο fee, και πλέον λειτουργεί σαν network.

Το μήνυμα είναι το ίδιο, “Where change goes to Work”; Δεν κάνουμε focus μόνο στην κοινωνική επι-χειρηματικότητα, δεν χρειάζεται να γίνουν όλοι Social Entrepreneurs ούτε καν επιχειρηματίες. Μόνο οι Social Entrepreneurs δεν μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Αυτό που χρειάζεται είναι μία συστημική αλλαγή, οπότε δεν μιλάμε μόνο για Social Entrepreneurship μιλάμε για “Taking Solution Oriented Actions” δηλαδή ό,τι και αν κάνεις να δίνεις μία λύση σε κάτι. Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα οικοσύστημα, να έχουμε Social Entrepreneurs, Traditional Entrepreneurs, Conventional Entrepreneurs, investors, lawyers, designers, advocates...

Έχετε κοινά μέλη με οργανισμούς που θέλουν να επιφέρουν τηη κοινωνική αλλαγή όπως η ASHOKA ; Με οργανισμούς όπως η ASHOKA , που ουσιαστικά είναι μεγάλοι φορείς για το Social Entrepreneurship, διαφορετικά HUB έχουν δι-αφορετική σχέση. Για παράδειγμα στη Μαδρίτη η ASHOKA χρησιμοποιεί το HUB για γραφείο της ενώ στη Ζυρίχη, έχουν το HUB-fellowship όπου

κάποιος Social Entrepreneur μέλος της ASHOKA, έχει ενός χρόνου συνδρομή και πρόσβαση στους επενδυτές από το δίκτυο του HUB. Είναι μία σύμπραξη.

Βάζει το HUB κάποιους περιορισμούς;Δεν υπάρχει limitation για να γίνει κάποιο άλλο HUB στην ίδια πόλη. Για παράδειγμα στο Λονδίνο υπάρχουν τρία HUB. Το HUB είναι city based αλλά έχει μεγάλη σημασία ποια είναι η αγορά σου και ποιο είναι το προφίλ του HUB που θες να έχεις. Για παράδειγμα στο Λονδίνο το ένα HUB στο Westminster έχει πιο νεαρό κό-σμο με πιο καλλιτεχνική προσέγγιση, το άλλο στο Kings Cross είναι πιο corporate και το τρίτο είναι πιο κοντά στο Social Entrepreneurship. Το κάθε HUB γίνεται κόμβος μια συ-γκεκριμένης κουλτούρας.

Ποια είναι η πολιτική του HUB σε ότι αφορά την κοινωνική επιχειρηματικότητα;Δεν υπάρχει ένα μοντέλο, ένα template που έρ-χεται απ’ έξω. Εμείς φτιάχνουμε τα βήματα που θα χορέψουμε. Αυτό που κάνει το HUB είναι να δημιουργεί σε κάθε πόλη μια πλατφόρμα φτιαγ-μένη από την ίδια την κοινότητά του. Στην Αθήνα για παράδειγμα συζητήσαμε με τα 30 άτομα της κοινότητας για το πως θέλουμε να είναι ο χώρος μας, ποιοι άνθρωποι θα δουλεύουν δίπλα μας, ποια προγράμματα θέλουμε να έχουμε, ποιους ομιλητές… Η ίδια η κοινότητα ζητάει πράγματα και εμείς τα υλοποιούμε όσο μπορούμε, με την τεχνογνωσία που φέρνουμε από έξω.

Σκάναρε με το κινητό ή το iPad αν θέλεις να δεις το βίντεο της συνέντευξης της Σόφι Λάμπρου με όσα δε χώρεσαν στο περιοδικό.

«Αυτό που χρειάζεται είναι μία συστημική αλλαγή»

στο μέλλον τα commodities θα είμαστε εμείς οι άνθρωποι!

Πόσο εκφοβιστικό σας ακούγε-ται αυτό; O Δαμιανός Χατζη-αντωνίου, επίκουρος καθη-

γητής στο Τμήμα Διοικητικής επιστήμης και τεχνολογίας στο οΠα ασχολείται με διαχείριση

και επεξεργασία δεδομένων και επιχειρηματική ευφυΐα.

μας περιέγραψε ένα μέλλον βγαλμένο από τις σελίδες του

“Brave new world”. μας μίλη-σε για μια κοινωνία που πλέον παράγει δεδομένα. Τα δικά σου δεδομένα. αυτά που απλόχερα μοιράζεις στα social media και

στις διάφορες υπηρεσίες. Και εμείς καταλάβαμε ότι αν η κοι-νωνία των πολιτών δεν πάρει την κατάσταση στα χέρια της

απαιτώντας να μπουν κανόνες σε αυτό σύντομα κανείς μας δε θα έχει σκιά. Θα είμαστε

διάφανοι…

ΔαμιανόΣ Χάτζηάντώνιου

Στο TEDxAueb πώς βρεθήκατε ως ομιλητής; Μου πρότειναν να συμμετέχω κάποιοι φοιτητές οι οποίοι γνωρίζουν τα ερευνητικά μου ενδιαφέρο-ντα. Η ομιλία μου είχε να κάνει με μεγάλα δεδο-μένα, αυτό που λέμε μεγάλες βάσεις δεδομένων. Αυτή τη στιγμή δημιουργείται διεθνώς μία τάση εκμετάλλευσης των δεδομένων τα οποία παράγο-νται από τα κοινωνικά δίκτυα. Πολλοί υποστη-ρίζουν ότι πάμε πλέον σε μια Data Driven Economy, μια οικονομία δηλαδή που βασίζεται στα δεδομένα. Οπότε στο TedxAueb παρουσίασα το πώς μπορούμε να εκμεταλλευ-τούμε και να επεξεργαστούμε αυτά τα δεδομένα, τι μπορούμε να κάνουμε, τις συσχετίσεις,διάφορα business cases κλπ.

Μπορείτε να μας πείτε εφαρμογές της data driven economy;Business cases υπάρχουν σε όλους τους τομείς δραστηριότητας, είτε επιχειρηματικής είτε κοινωνικής. Μπορούμε να έχουμε εφαρ-μογές όπου θα κάνουν την παιδεία, την εκπαίδευση, την υγεία, το δημόσιο τομέα, τις μεταφορές καλύτερα. Για παράδειγμα, στον τομέα της παιδείας υπάρχει η Corsera, μία πλατφόρμα στην οποία αυτή τη στιγμή συμμε-τέχουν εξήντα δύο πολύ γνωστά Πανεπιστήμια διεθνώς, όπου οι χρήστες παρακολουθούν μαθήματα, δίνουν εξετάσεις, συνομιλούν μεταξύ τους. Αξιολογώντας τα δεδομένα αυτά μπορούμε να καταλάβουμε ποια προγράμματα σπουδών λειτουργούν και ποια όχι. Έτσι μπορούμε να δημι-ουργήσουμε είτε εξειδικευμένα προγράμματα είτε προσαρμοσμένα στις ανάγκες του καθενός γιατί έχουμε feedback τι λειτουργεί και τι όχι. Παρόμοια παραδείγματα υπάρχουν στην υγεία, στις μεταφο-ρές κλπ. Για παράδειγμα, φανταστείτε αισθητήρες πάνω σε κάθε αυτοκίνητο, όπου θα κάνουν report κάθε μερικά λεπτά για το που βρίσκεται, τι κίνηση υπάρχει και μπορούμε να κάνουμε το λεγόμενο re-routing της κίνησης.

Μπορείτε να μας αναφέρετε μερικά παραδείγμα-τα για την υγεία;Το όραμα είναι να έχουμε στο μέλλον nano-robots τα οποία θα βρίσκονται μέσα στο σώμα μας και θα μπορούν να κάνουν report ανά μερικά δευτερό-λεπτα την κατάσταση των οργάνων μας ή ακόμα και αιματολογικές εξετάσεις.

Πόσο μακριά είμαστε από αυτό;Απέχουμε δεκαπέντε είκοσι χρόνια πιστεύω γιατί απαιτείται τεχνολογία. Στην υγεία, άλλα παραδείγ-ματα είναι η καταγραφή των αποτελεσμάτων, η συγκέντρωση των αιματολογικών εξετάσεων σε νοσοκομεία, η συγκέντρωσή τους σε μία κεντρική βάση δεδομένων και η συσχέτισή τους.

Πώς αυτή η καταγραφή και συγκέντρωση δεδο-μένων απειλεί την προσωπικότητα του πολίτη;Είναι μία πολύ μεγάλη συζήτηση. Εάν όντως προχωράμε προς μία οικονομία η οποία βασίζε-ται κυρίως στα δεδομένα και στη γνώση που απο-κτάται από αυτά, πιστεύω ότι με κάποιον τρόπο θα χρησιμοποιούνται. Η Αμερική θεωρεί ότι τα δεδομένα είναι ανοιχτά και μπορούν να επεξερ-γαστούν, η Ευρώπη έχει μεγαλύτερο έλεγχο στη διασπορά και τη χρήση τους. Χρειάζεται πάρα πολύ μεγάλη προσοχή.

Έχετε ασχοληθεί καθόλου με το διάλογο που γίνεται για την ασφάλεια των δεδομένων; Υπάρ-χουν τεράστια databases και αρκετά συχνά διαβάζουμε ιστορίες για κλοπή δεδομένων,ό-πως πρόσφατα για κάποιον χάκερ στις ΗΠΑ που έβγαλε στον αέρα τα social codes-numbers επωνύμων. Μήπως είναι μία περίπτωση σαν την πυρηνική ενέργεια; Δηλαδή ξέρεις ότι είναι χρήσιμη αλλά ταυτόχρονα και επικίνδυνη; Πάντοτε υπάρχουν προσπάθειες για την προστα-σία των προσωπικών δεδομένων από την κάθε εταιρεία, πάντοτε όμως υπάρχουν και οι πολύ καλοί, έξυπνοι χάκερ, οι οποίοι βρίσκονται ένα βήμα μπροστά. Αυτό δεν είναι απαραίτητα άσχη-μο, βοηθά στο να δημιουργηθεί ένα καλύτερο πλέγμα ασφάλειας. Τέτοια κρούσματα μπορούμε

να τα περιορίσουμε, όχι να τα εξαλείψουμε. Πάντα θα υπάρχουν πιθανότητες αστοχίας, άρα πάντοτε θα υπάρχουν τρόποι να παρακάμπτο-νται οι ασφαλιστικές δικλείδες. Θα έλεγα ότι θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό και να φροντίζουμε κάθε φορά να διασφαλί-ζουμε τα προσωπικά δεδομένα όσο το δυνατό καλύτερα.

Πώς θα ήταν η Data Driven Economy σε δέκα και είκοσι χρόνια από τώρα;Πιστεύω ότι θα δημιουργηθούν πολλές νέες εταιρείες και υπηρεσίες οι οποίες θα χρησιμοποι-ούν, θα αναλύουν και θα δίνουν τα δεδομένα σε άλλες εταιρείες παραγωγής αγαθών. Σήμερα αυτό παράγουμε: Δεδομένα. Άρα είναι απόλυτα λογικό το εμπόριο να αφορά δεδομένα. Τώρα για το που πάμε σαν οικονομία, δεν είμαι ακριβώς σίγουρος. Σίγουρα θα κινηθούμε προς ένα κομμάτι υπηρεσιών, προς πολλά startups που θα αξιοποιήσουν τα δεδομένα του Facebook, του Linkedin κλπ. Το σίγουρο είναι ότι με τη χρήση των δεδομένων, η οικονομία θα αλλάξει δραματικά.

Σε ποιον τομέα πιστεύετε ότι ο πολίτης θα δει θετικές αλλαγές από την Data Driven Economy;Θα μπορούσε για παράδειγμα να δημιουργηθεί

μία βάση δεδομένων όπου σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας να έχουμε τα αποτελέσματα των Πανελλήνιων εξετάσεων, να μπορούμε να συγκρίνουμε περιοχές με παρόμοια δημογρα-φικά προφίλ και να εξετάζουμε γιατί η Χ περιοχή υπολείπεται εκπαιδευτικά της άλλης. Στην εξυ-πηρέτηση του πολίτη θα μπορούσαμε να δούμε ποιες υπηρεσίες είναι πιο συχνές και που πρέπει να δώσουμε τους πόρους του δημόσιου τομέα. Στην υγεία επιτέλους θα έχουμε ένα σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.

Ποιό είναι το μεγαλύτερο επιχείρημα όσων φοβούνται και κριτικάρουν την Data Driven Economy; Κατ’αρχήν υπάρχει ο φόβος του άγνωστου, αλλά υπάρχουν και θέματα ασφάλειας και ιδιωτικότη-τας τα οποία είναι υπαρκτά ζητήματα. Τα οφέλη κατά τη γνώμη μου είναι πολύ μεγαλύτερα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με τους αισθητήρες στο σώμα μας, ή οι έξυπνοι μετρητές ενέργειας που ήδη έχουν εφαρμοστεί σε πολλά νοικοκυριά στις ΗΠΑ και τη Γερμανία. Με τους μετρητές αυτούς μπορούμε να ξέρουμε πόση ηλεκτρική ενέργεια καταναλώνουμε σε πραγ-ματικό χρόνο. Πιστεύω ότι όπως υπάρχει σήμερα ένα χρηματιστήριο αξιών στο οποίο οι επενδυ-τές αναλύουν και επενδύουν, στο μέλλον τα commodities θα είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Από τη στιγμή της γέννησής μας θα καταγράφονται σχεδόν όλα, αυτά τα δεδομένα θα δημιουργούν μία καμπύλη αξίας του καθένα μας και οι επεν-δυτές πλέον θα επενδύουν στους ανθρώπους.

Σκάναρε με το κινητό ή το iPad αν θέλεις να δεις το βίντεο της συνέ-ντευξης του Δαμιανού Χατζιαντωνίου με όσα δε χώρεσαν στο περιοδικό.

Παράτησες το banking για την εκπαίδευση! Δεν είναι μια συνηθισμένη επιλογή αυτή. Πως κατέληξες σε αυτή; Σπούδασα στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης επιχειρήσεων της ΑΣΟΕΕ. Παράλληλα ήμουν εθελόντρια στην AIESEC πράγμα που με οδή-γησε στα κεντρικά της γραφεία στο Ρότερνταμ, υπεύθυνη για τα οικονομικά. Ψάχνοντας την πρώτη μου δουλειά κατέληξα στην Ζυρίχη σε μια μεγάλη τράπεζα στο κομμάτι της διαχεί-ρισης στρατηγικής. Μετά από κάποια χρόνια εκεί κατάλαβα ότι αυτός δεν ήταν ο χώρος που ήθελα να δω τον εαυτό μου σε μερικά χρόνια. Συνειδητοποίησα ότι αυτό που μου ταίριαζε ήταν ο χώρος της εκπαίδευσης, και πιο συγκε-κριμένα ο χώρος της διοίκησης της εκπαίδευ-σης. Αυτό που λένε educational leadership ή management. Η οικονομική κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο έχει οδηγήσει πολλούς ανθρώπους όπως και εμένα να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας και τους στόχους μας. Δεν μας αρκεί απλώς να δουλεύουμε για τους στόχους μιας εταιρεί-ας. θέλουμε να δουλέψουμε για κάτι που είναι πάνω από αυτό, διαφορετικό, μεγαλύτερο, καλύτερο θα έλεγε κανείς.

Έχω την αίσθηση ότι ο τομέας που διάλεξες είναι λίγο παρατημένος στην Ελλάδα, σωστά;Αρκετά θα έλεγα. Ωστόσο αυτό είναι κάτι το οποίο δεν συμβαίνει μόνο εδώ αλλά σε αρκετές χώρες στον κόσμο. Ό,τι έχει να κάνει με management, ο χώρος της εκπαίδευσης το βλέπει σαν κάτι διαβολικό, γιατί θεωρεί ότι σημαίνει και εμπορευματοποίηση. Υπάρχουν και χώρες όμως που το έχουν δει διαφορετικά, όπως η Αμερική, η Αγγλία, η Ελβετία, πολλές χώρες της ανατολής όπως η Μαλαισία και η Σιγκαπούρη. Εκείνοι θεωρούν την εκπαίδευ-ση μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας και της κοινωνίας τους γενικότερα.

Σίγουρα όμως σε κάποιες από τις τελευταίες η εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης τους έχει οδηγήσει σε λάθος κατεύθυνση. Ποιες θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρότυπο για την Ελλάδα στον συγκεκριμένο τομέα και ποιες όχι;Υπάρχουν πολλές διαφορετικές φιλοσοφίες. Η εκπαίδευση εξαρτάται πολύ από το περιεχόμε-νο και την κουλτούρα της κοινωνίας στην οποία αναπτύσσεται. Υπάρχουν παραδείγματα χωρών της κεντρικής Ευρώπης, όπου ακολουθούν ένα μοντέλο που λέγεται Fordism “Fordism”, και έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο παράγονται αυτοκίνητα. Αυτό δεν μπορεί να πει κάποιος ότι μπορεί να λειτουργήσει σε όλες τις χώρες χωρίς να λάβουμε υπόψη τα χαρακτηρι-στικά του κάθε τόπου.

Τι κάνεις πάνω στο educational leadership;Συνεργάζομαι με το ΟΠΑ σε projects που έχουν να κάνουν με την έρευνα καθώς και ακαδημαϊκά θέματα. Επίσης ως φοιτήτρια κάνω ένα μεταπτυχιακό στο συγκεκριμένο τομέα. Ασχολούμαι ως entrepreneur με κάποια καινούργια ΜΚΟ που θα ξεκινήσω. Στόχος της είναι να φέρει ανθρώπους που αγαπούν και νοιάζονται για την εκπαίδευση κοντά και να τους ενεργοποιήσει. Αυτοί μπορεί να είναι δά-σκαλοι ή καθηγητές, μπορεί να είναι άνθρωποι της αγοράς που ασχολούνται με την ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού, μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε, ένας γονέας ή ένας φοιτητής.

Υπάρχει κάποιο motto που σε χαρακτηρίζει;Ναι, τα 3 P! Play Passion Purpose! Είναι κάτι το οποίο με εκφράζει προσωπικά και επαγγελ-ματικά. Θεωρώ ότι στην ζωή μας θα πρέπει να παίρνουμε τους εαυτούς μας λιγότερο σοβαρά. Το παιχνίδι, τόσο σαν εκπαιδευτική μέθοδος αλλά και σαν μέθοδος που θα μας φέρει πιο κοντά, δεν πρέπει να έχει ηλικία. Θεωρώ ότι

Έχει επισκεφθεί τριάντα επτά χώρες. από τις ΗΠα μέχρι το Καμερούν, την Τυνησία, το μαρόκο, την ίορδανία, την ίν-δία, τη Σρι Λάνκα κ.α. αυτό της άνοιξε το κεφάλι τόσο ώστε να παρατήσει τον τραπεζικό τομέα και να ασχοληθεί με τη μεγάλη της αγάπη, την εκπαί-δευση. Και ίσως είναι από τους καταλληλότερους ανθρώπους να μας μιλήσει για τις μεγά-λες και πολύ ενδιαφέρουσες αλλαγές που έρχονται εκεί. Πολύ πιο σύντομα από ότι νομίζουμε…

play passion purposeΠετρόύλα Κάράγιάννη

χωρίς πάθος και αγάπη για αυτά που κάνουμε η ζωή μας είναι μονότονη και βαρετή. Αν δεν έχουμε ένα σκοπό στην ζωή μας, δεν εκμεταλ-λευόμαστε όλες τις δυνατότητες που έχουμε.

Αναλαμβάνεις υπουργός παιδείας σήμερα. Τι κάνεις;Θα έπαιρνα μία ομάδα ανθρώπων που εμπιστεύομαι και θα πήγαινα στα σχολεία να συζητήσω με τα παιδιά. Θα τα ρωτούσα τι είναι αυτό που τους αρέσει στο σχολείο τους και τι είναι αυτό που θέλουν να αλλάξει. Νομίζω ότι στο feedback τα έχουμε πάει πολύ άσχημα. Νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα και ότι μπορούμε να απαντήσουμε σε όλες τις ερωτήσει. Έχουμε ξεχάσει να ρωτήσουμε τους ανθρώπους που τους αφορά άμεσα.

Πως πιστεύεις ότι θα είναι ο χώρος της εκπαίδευσης στην Ελλάδα στο μέλλον;Θα αλλάξει αρκετά τα επόμενα χρόνια. Ένας λόγος για αυτό είναι ο ανταγωνισμός. Πλέον οι απόφοιτοί μας δεν ανταγωνίζονται μεταξύ τους, αλλά ανταγωνίζονται σε μία παγκόσμια αγορά. Αυτό θα κάνει τα στελέχη διοίκησης των πανεπι-στημίων να αλλάξουν τον τρόπο που βλέπουν τον χώρο τους, να τον κάνουν πιο ανοιχτό, περισσότερο διεθνή, αλλά και να δεχτούν περισσό-τερο την καινοτομία μέσα σε αυτόν. Επίσης η τεχνολογία επηρεάζει πολύ τον τρόπο που μαθαίνουμε πλέον. Υπάρχουν τα λεγόμενα MOOCS Massive Online Open Courses, τα οποία έχουν ξεκινήσει από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου και πλέον δίνουν πολύ καλή εκπαίδευση δωρεάν σε όποιον έχει σύνδεση στο Internet, οπότε ο παραδο-σιακός ρόλος του πανεπιστημίου μεταβάλ-

λεται ακόμη περισσότερο. Πρέπει να αρχίσει μία συζήτηση ούτως ώστε να βρεθεί η απάντηση στο «Γιατί να περάσω τέσσερα χρόνια στο Πανεπιστήμιο τάδε στην Ελλάδα, ενώ μπορώ να πάρω πέντε μαθήματα από το ΜΙΤ και το Χάρβαρντ online δωρεάν;». Υπάρχουν κάποιοι τομείς στους οποίους η Ελλάδα έχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Αυτοί δεν είναι ούτε τα οικονομικά ούτε η διοίκηση. Δε νομίζω ότι θα έρθει κάποιος ξένος στην Ελλάδα να μάθει πώς να διοικεί τα δημόσια οικονομικά, δεν είμαστε και το καλύτερο παράδειγμα! Θεωρώ ότι ο τομέας που έχουμε πολύ καλή φήμη ακόμα, και εκεί πρέπει να ποντάρουμε, είναι στις κλασσικές σπουδές, αρχαιο-λογία, φιλοσοφία, φιλολογία και ιστορία. Επίσης και στον τουρισμό αλλά εκεί έχουμε να ανταγωνιστού-με χώρες με πολύ καλύτερες υποδομές. Έχεις ακούσει κάποια πρωτοβουλία προς αυτήν την κατεύθυνση;Κάποια πολύ δειλά βήματα. Υπάρχουν ιδιωτι-κά πανεπιστήμια που έχουν προγράμματα για ξένους. Επίσης υπάρχει το Διεθνές Πανεπιστήμιο στην Θεσσαλονίκη το οποίο έχει ένα συγκε-κριμένο πρόγραμμα καθώς και ένα δημόσιο πανεπιστήμιο στην Αθήνα το οποίο προσφέρει ένα μεταπτυχιακό στην Διοίκηση Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Τα περισσότερα προγράμματα σπουδών είναι στα ελληνικά, γεγονός που είναι αποτρεπτικό. Επιπλέον δεν υπάρχει στρατηγική προώθησης. Πρέπει να γίνει μια σωστή καμπάνια πληροφόρησης, να βγουν άνθρωποι να πάνε σε Εκπαιδευτικά Συνέδρια στο εξωτερικό να τα προωθήσουν. Θεωρώ ότι πρέπει να είναι πρω-τοβουλία των Πανεπιστημίων να μαζευτούν και να κάνουν κάτι όλοι μαζί και όχι να περιμένουν από το Υπουργείο Παιδείας. Έτσι έχουν κινηθεί πολλές χώρες δημιουργώντας φορείς που προ-ωθούν τα προγράμματα τους στο εξωτερικό. Δε χρειάζεται να είναι ογδόντα άνθρωποι αλλά μια καλή ομάδα που ουσιαστικά γυρνάει τον κόσμο.

Δεν μας αρκεί απλώς να δου-λεύουμε για τους στόχους μιας εταιρείας. θέλουμε να δουλέψουμε για κάτι που είναι πάνω από αυτό, διαφορετικό, μεγαλύτερο, καλύτερο θα έλεγε κανείς.

Σκάναρε με το κινητό ή το iPad αν θέλεις να δεις το βίντεο της συνέ-ντευξης της Πετρούλας Καραγιάννη με όσα δε χώρεσαν στο περιοδικό.

Η Θάλεια Γελαδάκη, η Σάντρα οντέτ Κυπριωτάκη και η Βιβιάν-να μηλιαρέση μας αποκαλύπτουν τα μυστικά του SWAP Not SHOP, του πρώτου πάρτυ ανταλλαγής ρούχων στην αθήνα και πώς αυτό έφτασε να μνημονεύεται στα προτεινόμενα events του TIME OUT London!

«ΤΟ Swap Not Shop Ανήκει ΣΤΑ ρΟύχΑ ΤΟύ ΟπωΣ ΤΟ ΑιγΑιΟ Ανήκει ΣΤΑ ψΑριΑ του.»

Θάλεια, τι είναι το Swap Not Shop; Θ: Είναι ένα πάρτι ανταλλαγής ρούχων. Ουσι-αστικά καλούμε κόσμο να έρθει σε χώρους που έχουμε επιλέξει, διαφορετικούς κάθε φορά, για να ανταλλάξουμε ρούχα. Ο καθένας μπορεί να φέρει ό,τι θέλει και να πάρει κάποιο άλλο ρούχο που αντίστοιχα έχει φέρει κάποιος άλλος. Στο τελευταίο πάρτι που κάναμε, ήρθαν περίπου 900 άτομα.

Πού τα κάνετε τα πάρτι αυτά; Θ: Συνήθως προσπαθούμε ο χώρος να έχει μπαρ ώστε να μπορεί ο επισκέπτης να πιει κάποιο ποτό ή έναν καφέ. Και φυσικά να είναι ένας χώρος που να μπορεί να φιλοξενήσει πολύ κόσμο.

Πώς σας ήρθε αυτή η ιδέα;Θ: Η Βιβιάννα κάποια στιγμή έφυγε για Αγγλία και είχε μία ντουλάπα με ρούχα που δεν μπο-ρούσε να πάρει μαζί της. Αποφάσισε λοιπόν να δώσει κάποια από αυτά σε φίλες της. Έτσι μίλησε με τη Σάντρα και μαζί μου και αποφασί-σαμε να κάνουμε το πρώτο πάρτι ανταλλαγής ρούχων σε μία ταράτσα στα Πετράλωνα!

Πώς πήγε το πρώτο πάρτι; Θ: Από το πρώτο πάρτυ μου έχουν μείνει τα γέλια, ένας μεγάλος σκύλος, ο Τόλης, και το ότι είμασταν μόνο 35 άτομα, φίλοι μεταξύ φίλων. Το κλίμα ήταν πολύ ζεστό και φιλικό, οικογενειακό. Και το τελευταίο πάρτι;Θ: Το τελευταίο πάρτι ήταν πολύ μεγάλο, περίπου 900 άτομα και το κλίμα ήταν τελείως διαφορετικό.

Τι πιστεύεις ότι έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια και βοηθά το Swap Not Shop να εξελιχθεί;Θ: Τα πάντα έχουν αλλάξει, οι άνθρωποι, οι συνθήκες, η πραγματικότητά μας. Το Swap Not Shop φυσικά δεν θα μπορούσε να μην εξελιχθεί ανάλογα με το πώς έχουν εξελιχθεί οι συνθήκες διαβίωσής μας. Τώρα πια δεν χρειάζεται να διοργανώνουμε εμείς τα Swap Not Shop της Αθήνας, μπορεί να τα κάνει ο καθένας.

Τι είδους κόσμος έρχεται στα πάρτι σας;Θ: Στα πρώτα πάρτι ερχόντουσαν κυρίως γνωστοί μας. Μετά άνοιξε πάρα πολύ, τώρα βλέπεις από παππούδες μέχρι παιδάκια και οικογένειες.

Εσύ Σάντρα πώς μπλέχτηκες με το Swap Not Shop;Σ: Είχα μια μεγάλη ταράτσα στα κάτω Πετράλω-να. Έβαλα λοιπόν την ταράτσα, τα κορίτσια βάλα-νε τις βυσσινάδες, τα κουλουράκια και τον σκύλο τον Τόλη και καλέσαμε κόσμο. Τόσο απλά.

Ενώ στην αρχή “το SWAP not SHOP” ξεκίνησε με τη λογική «αντάλλαξε τα ρούχα σου», μετά η κρίση το μετεξέλιξε σε ανάγκη.Σ: Δε θέλαμε να βασιστούμε στην κρίση. Σε κάθε ρούχο έχει μπει ενέργεια για να σχεδια-στεί, να ραφτεί, να «φτιαχτεί», δεν έχει νόημα να το πετάξεις. Εκεί βασίστηκε και εξελίχθηκε το Swap Not Shop.

Γιατί πιστεύεις ότι έχει πάει τόσο καλά το Swap Not Shop; Σ: Για διάφορους λόγους. Ο ένας είναι το timing, ότι συνέπεσε με την κρίση, αλλά και γιατί ο κόσμος έχει μάθει πια να μη θεωρεί ταμπού να φοράει χρησιμοποιημένα ρούχα.

Είχατε δει κάτι αντίστοιχο στο εξωτερικό από το οποίο πήρατε έμπνευση;Σ: Στο εξωτερικό γίνονται πολλά χρόνια ανταλλαγές ρούχων, πιο πολύ σαν παζάρια και συνήθως με κάποιους κανόνες. Εμείς το αφήσαμε εντελώς ανοιχτό. Ο καθένας ερχόταν με τη δική του καλή θέληση και αυτός ήταν και ο λόγος της επιτυχίας μας.

Ποιά είναι η επόμενη μέρα για το Swap Not Shop;Σ: Η επόμενη μέρα για το Swap Not Shop είναι δύσκολη! (γέλια) Θεωρούμε ότι τα ρούχα που μένουν στην άκρη πρέπει να βρουν και αυτά ένα νέο σπίτι, σε ιδρύματα ή σε οικογένειες που έχουν ανάγκη. Πολύς κόσμος ήθελε να δώσει ρούχα χωρίς να ανταλλάξει και απλά επειδή

δεν υπάρχει κάτι ανάλογο στην Ελλάδα, εμείς προσπαθήσαμε να το οργανώσουμε.

Πώς φαντάζεστε να εξελίσσεται το Swap Not Shop; Ποιό είναι το σχέδιο σας;Σ:Το Swap Not Shop έχει ήδη φύγει από εμάς! Διοργανώνεται ήδη σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και στο Λονδίνο σε μία σταθερή βάση, και αυτό που κάνουμε τώρα γι’ αυτό, είναι μια ομπρέλα ανταλλαγής μέσα από το site μας το http://swishing.gr/

Εσύ Βιβιάννα μένεις μόνιμα στο Λονδίνο. Πώς και έφυγες από την Ελλάδα; Β: Βρέθηκα στο Λονδίνο αρχικά για να σπουδά-σω και έπειτα από περιέργεια για να δω πως είναι να δουλεύεις εκεί.

Πώς είναι να διοργανώνεις το Swap Not Shop στο Λονδίνο;Β: Πιο εύκολο γιατί οι άνθρωποι εκεί είναι πιο εξοικειωμένοι τόσο με την κουλτούρα του second hand και του vintage αλλά και με την κουλτούρα της ανταλλαγής. Την ίδια στιγμή, οι Άγγλοι δεν είναι συνηθισμένοι να μην πληρώ-νουν. Οπότε είναι μία ή άλλη.

Άρα έχετε μεταφέρει τους κανόνες του Swap Not Shop και στο Λονδίνο; Β: Κρατήσαμε το χαρακτήρα του ακριβώς τον ίδιο με της Ελλάδας. Δηλαδή δεν υπάρχουν κανόνες, είναι όλοι ευπρόσδεκτοι και είναι δωρεάν. Αυτό στην αρχή το κάναμε πειραματι-

Συνήθως όταν κάτι γίνε-ται cool μετά αυτόματα γίνεται mainstream, το παίρνει το marketing και το καπελώνει. Αυτό που κάναμε εμείς με το Swap Not Shop είναι ότι επιμεί-ναμε να μείνει ανεξάρτη-το. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα βασικό συστατικό της επιτυχίας.

κά. Όμως πριν από ένα μήνα μας είχε το TIME OUT LONDON ως ένα από τα προτεινόμενα πάρτι ανταλλαγής του Λονδίνου, τη στιγμή που κάθε μήνα γίνονται δεκάδες, χωρίς να κάνουμε κάποια επικοινωνία ή να το προωθήσουμε.

Υπάρχει κάποια φιλοσοφία πέρα από την ανταλλαγή ρούχων;Β: Πέρα από το υλικό κομμάτι της ανταλλαγής, το Swap Not Shop δίνει βάση στο συναισθημα-τικό κομμάτι της σχέσης μας με τα ρούχα. Όταν κάτι το επέλεξες το έκανες για κάποιο λόγο, το φόρεσες γιατί κάτι σήμαινε για εσένα. Το Swap Not Shop ανήκει στα ρούχα του όπως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του. Συνήθως όταν κάτι γίνεται cool μετά αυτόματα γίνεται mainstream, το παίρνει το marketing και το καπελώνει. Αυτό που κάναμε εμείς με το Swap Not Shop είναι ότι επιμείναμε να μείνει ανεξάρτητο. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα βασικό συστατικό της επιτυχίας. Ότι για μας προτεραιότητα ήταν πάντα τα ρούχα, η σχέση μας με τα ρούχα και η σχέση μας με τους ανθρώπους.

Σκάναρε με το κινητό ή το iPad αν θέλεις να δεις το βίντεο της συνέντευξης των Θάλειας Γελα-δάκη, Σάντρας Οντέτ Κυπριωτάκη και Βιβιάννας Μηλιαρέση με όσα δε χώρεσαν στο περιοδικό.

Καλά, πώς σου ήρθε να φτιάξεις τσάντες από Plexiglas; Πριν τέσσερα χρόνια ξεκίνησα μια έρευνα πάνω στην κατασκευή της τσάντας. Δεν έχω σπουδάσει σχέδιο μόδας, αλλά βιομηχανικό σχέδιο και επί-σης, έχω σαν background την οικογενειακή επι-χείρηση με plexiglass, μπρούτζα, και ανοξείδωτα. Ήθελα να βρω έναν τρόπο να τα συνδυάζω όλα αυτά, κι έτσι σκέφτηκα να φτιάξω μια plexiglas τσάντα. Οι φίλοι μου λένε ότι φτιάχνω τσαντάκια από πλαστικό, δεν είναι όμως έτσι! Οι τσάντες μου έχουν πίσω τους καθαρό βιομηχανικό σχέδιο. Το τελικό αποτέλεσμα όμως συγκαταλέ-γεται στο χώρο της μόδας.

Οπότε έτσι είναι και οι γονείς σου ικανοποι-ημένοι!Στην αρχή είχαν πάρα πολλές αμφιβολίες γι’ αυτό που πάω να κάνω. Μέχρι και σήμερα, που έχω μπει ενεργά στο χώρο του εμπορίου, αναρωτιούνται αν έχω πάρει το σωστό δρόμο. Όμως κάνω αυτό που μου αρέσει πολύ! Το σχέδιο και η κατασκευή είναι μέσα στη ζωή μου από πολύ μικρή ηλικία. Βέβαια, η δουλειά που έχω πλέον είναι το κάτι άλλο. Ακόμα και τα σαββατοκύριακα, έχω πάντα δουλειά, και παρ’ ότι με ευχαριστεί, θα ήθελα να έχω και λίγο χρόνο για εμένα.

Κάνεις τα πάντα μόνη σου;Ναι, είμαι αυτό που λένε: τα κάνω όλα και συμ-

ή ρανια γιουρμΕτάΚη μαΣ εξήγει ΠώΣ τό plexiglass εγινε... τΣαντα! Είναι 28 χρονών, μένει στην αθήνα και εδώ και ενάμιση χρόνο συνδυ-άζει τις δύο μεγάλες της αγάπες, το βιομηχανικό σχέδιο και το σχέδιο μόδας. Εσείς έχετε ξαναδεί τσάντες από Plexiglas;

φέρω. Εκτός από designer, είμαι γραφίστρια, λογίστρια, γραμματέας, καθαρίστρια. (γέλια). Μου αρέσει αυτό, υπάρχουν όμως φορές που ασφυκτιώ, γκρινιάζω, φορές που θέλω να τα σπάσω όλα, αλλά στο τέλος με ευχαριστεί που τα καταφέρνω. Θα ήθελα όμως μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα να έχω μια ομάδα που να μπορεί να αναλάβει κάποιες ευθύνες.

Η δουλειά σου είναι πολύ φρέσκια, έχει ταυτότητα. Πώς έφτασες σε αυτό το τελικό προϊόν; Το να φτιάξεις μια τσάντα από plexiglass, δεν είναι κάτι που εφηύρα εγώ ή κάτι που ξύπνησα μια μέρα και είπα θα φτιάξουμε τσάντες από plexiglass. Υπάρχει μία ιστορία πίσω από όλο αυτό το concept. Βέβαια εγώ δεν την ήξερα, την ανακάλυψα ένα χρόνο αργότερα.Ποιές τεχνικές συνδυάζεις; Ποιές είναι οι επιρροές σου;Οι επιρροές μου δεν ήταν από το χώρο της μό-δας, αλλά από την κατασκευή επίπλων. Μέσα από την επιχείρηση του πατέρα μου ανέπτυξα μια μεγάλη αγάπη για το plexiglass και ήθελα να φτιάξω κάτι που να έχει τη δική μου ταυτότητα και να μπορέσει να επεκταθεί εκτός Ελλάδας. Ήθελα να δείξω ότι υπάρχουμε κι εμείς εδώ και φτιά-χνουμε πράγματα. Οι Ιταλοί είναι το νούμερο ένα στην κατασκευή και την παραγωγή του. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν τρεις ανταγωνιστές

madeIN GReeCe

βρεις ανθρώπους και να μην μπορείς. Οπότε δεν φταίει η Ελλάδα, φταίει η παιδεία, φταίει το σπίτι, φταίνε όλα μαζί. Αυτό που θα ήθελα να πω, είναι ότι δεν προβάλλουμε τους σωστούς ανθρώπους, δεν τους δίνουμε ένα βήμα να πουν κάποια πράγματα, και κάποιοι από αυτούς χάνονται. Το design, το σχέδιο, η ζωγραφική, η μουσική, όλες οι τέχνες είναι πολύ σημαντι-κές. Όλα αυτά θα έπρεπε να προβάλλονται πιο συχνά. Θα ήθελα να φαίνεται η όμορφη, καλλιτεχνική πλευρά της Ελλάδας, γιατί όλα από εδώ ξεκίνησαν.

Σκάναρε με το κινητό ή το iPad αν θέλεις να δεις το βίντεο της συνέντευξης της Ράνιας Γιουμερτάκη με όσα δε χώρεσαν στο περιοδικό.

σε όλο τον κόσμο που φτιάχνουν τσάντες από plexiglass, και οι τρεις είναι Ιταλοί. Είμαι η μοναδική που τις φτιάχνω made in Greece! Είναι τιμή μου και χαρά μου να το λέω, γιατί όταν με ρωτούν στο εξωτερικό, λέω περήφανα ότι είναι φτιαγμένη στην Ελλάδα. Το όνομά μου, Ourania Gazelli, δεν παραπέμπει στην Ελλάδα αλλά στην Ιταλία. Και αυτό τους εκπλήσσει!

Πώς είναι δομημένο το μοντέλο πωλήσεων; Πού τις διαθέτεις;Ξεκίνησα στα τυφλά, χωρίς κανέναν να με καθοδηγήσει. Η μόνη εμπειρία που είχα ήταν από το χώρο της διακόσμησης και του επίπλου, επειδή επισκεπτόμουν εκθέσεις στο εξωτε-ρικό. Σκέφτηκα ότι και στο χώρο της μόδας, κάπως έτσι θα ξεκινούν και οι καινούριοι designers για να προωθήσουν τη δουλειά τους. Οπότε έκανα μία έρευνα αγοράς, δηλαδή έκανα κάποια ταξίδια στο Παρίσι και στην Ιταλία για να δω ποια έκθεση θα μπορούσε να αντιπροσωπεύσει εμένα και τα αξεσουάρ μου. Έτσι έκανα την πρώτη μου έκθεση πριν από ένα χρόνο στο Παρίσι και μετά ακολούθησαν ακόμα τέσσερις. Αυτό είναι το μοντέλο: πελατολόγιο που το εξελίσσεις σιγά σιγά και επικοινωνία για να αρχίσεις να επεκτείνεσαι και να μεγαλώνεις.

Άρα το πλάνο σου είναι «εξειδικεύομαι πάνω σε κάποιο συγκεκριμένο είδος»;Εξειδικεύομαι πάνω στο plexiglass και σε οτι-δήποτε μπορεί να βγει από αυτό. Η τσάντα είναι απλά ένα πολύ πρωτοπόρο προϊόν στην αγορά. Ευελπιστώ αργότερα να μπω και στο χώρο του κοσμήματος, όχι όμως με απλές γραμμές, αλλά με πολυσύνθετα, δύσκολα πράγματα και αργότερα στο χώρο του επίπλου. Να συνεχίσω δηλαδή την οικογενειακή επιχείρηση, αργά και σταθερά. Θα ‘θελα να φτάσω σε ένα σημείο που να έχω το plexiglass σαν κύριο υλικό με πάρα πολλά παράγωγά του.

Ποιά limitations και ποιές ελευθερίες σου δίνει το plexiglass;Το plexiglass δεν μου δίνει καμία ελευθερία. Mου δίνει μόνο μία απίστευτη διαφάνεια, κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ όμορφο στο μάτι. Όμως σαν κατασκευή είναι πάρα πολύ δύσκο-λο. Τα μειονεκτήματά του είναι περισσότερα από τα πλεονεκτήματά του. Φανταστείτε ότι στο εργοστάσιο έχουμε μία μεγάλη μονάδα με μηχανήματα, τα οποία όμως κάποιες φορές

υστερούν. Δεν θα κρύψω ότι θα κάνω μια συνεργασία στην Ιταλία, όμως θα είμαι πάντα παρούσα εκεί και όλα θα γίνονται υπό την κα-θοδήγησή μου. Στην Ελλάδα δεν είναι απλά ότι φτιάχνω ένα σχέδιο και το δίνω σε κάποιον και το φτιάχνει. Εδώ βάζω τα δικά μου χέρια, εγώ φτιάχνω αυτά τα πράγματα, αυτές τις τσάντες, αυτά τα έπιπλα, είμαι μέρος τους, δεν είναι ένας εργάτης. Γι’ αυτόν το λόγο έχουν περισσό-τερη αξία και περισσότερη αγάπη πράγμα που τα κάνει μοναδικά.

Υπάρχει κάποιο μότο που αντιπροσωπεύει τη δουλειά σου; Όταν είχα ξεκινήσει, άκουγα από πολλούς ότι αυτό που πάω να κάνω δεν θα πετύχει. Το έχω ξαναπεί θα πετύχει γιατί έχω δουλέψει πάρα πολύ, δουλεύω συνέχεια και θέλω να πετύχει όσο γίνεται. Όταν ο κόσμος με ρωτάει πώς πάει, τους απαντώ ρωτήστε με σε πέντε, ίσως και δέκα χρόνια, τότε θα ξέρω. Είμαι μόνο ενάμιση χρόνο σε αυτό και θέλω να πάει πάρα πολύ μακριά. Δεν υπάρχει «μότο», υπάρχει μόνο θέληση, υπάρχει μόνο δουλειά και δουλειά.

Πώς θα χαρακτήριζες το στιλ που έχουν οι τσάντες σου με τρία επίθετα;Οι τσάντες μου είναι γυναίκες, είναι θηλυκά, έχουν φύλο. Όταν αναφέρομαι σε αυτές, πάντα το κάνω σαν να είναι ζωντανές. Είναι θηλυκές, παιχνιδιάρες, πολύχρωμες και πάνω από όλα στιλιζαρισμένες, στιλάτες.

Έχεις κανενός είδους συνεργασία με κάποιον καλλιτέχνη;Είναι πολύ νωρίς να μιλήσω για συνεργασίες με μεγάλα ονόματα. Πάντως είναι στα σχέδιά μου να προσεγγίσω κάποιους ανθρώπους στο χώρο της μόδας για κάποια συνεργασία εκτός Ελλάδος.

Ελλάδα, δύσκολη λέξη στις μέρες μας…Δεν είμαι από τους ανθρώπους που λένε συνέ-χεια: «Η Ελλάδα αυτό, η Ελλάδα εκείνο». Λέω ότι είμαι Ελληνίδα και βοηθάω την Ελλάδα. Δεν μπορώ όμως να λέω ότι η Ελλάδα δεν βοηθάει τα παιδιά της. Δεν δουλεύουν και τα παιδιά της. Εγώ ψάχνω ανθρώπους να θέλουν να δουλέ-ψουν μαζί μου και να κάνουμε ένα team και μου λένε «ναι ωραία, αλλά το εργοστάσιό σου είναι στο Κορωπί και δεν μπορώ να έρχομαι»... Ok, κατανοητό, αλλά δεν γίνεται να ψάχνεις να

«δεν προβάλλουμε τους σωστούς ανθρώπους, δεν τους δίνουμε ένα βήμα να πουν κάποια πράγματα, και κάποιοι από αυτούς χάνονται»

Πώς σας ήρθε η ιδέα του Stereomood;Με τους τρεις συνιδρυτές του Stereomood δουλεύαμε μαζί στο ιταλικό MTV. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να βρούμε ένα νέο τρόπο για να ακούμε μουσική. Αναλύσαμε διάφορα σενάρια ενός μουσικού website, κι έτσι, δημιουργήσαμε το Stereomood.

Ποιος αποφασίζει και επιμελείται της μουσικής; Στην αρχή πέντε editors αποφάσιζαν για το mood που αντιπροσωπεύει κάθε τραγούδι. Στη συνέχεια η κοινότητα έκανε engage και έβαζε tags στο κάθε τραγούδι. Έτσι το κοινό αλληλεπιδρά με το site και δημιουργεί όλα τα playlists.

Οπότε είναι ένα open source site, ένα ζωντανό site όπου οι χρήστες αλλάζουν το περιεχόμενο;Στο Stereomood κάνουμε stream τη μουσική από μια σειρά επιλεγμένων μουσικών blogs, δεν έχουμε αρχεία στους server μας. Μέσα στη σελίδα οι χρήστες προσδιορίζουν το κάθε τραγούδι σε σχέση με ποια διάθεση πιστεύουν ότι του ταιριάζει. Εμείς στη συνέχεια με τον αλγόριθμο που έχουμε αναπτύξει, αναλύουμε τα tags αλλά και τη συμπεριφορά του κάθε χρήστη. Αυτό μας βοηθά να αλλάζουμε κάθε μέρα τα playlists κι έτσι να βελτιώνουμε την εμπειρία.

eleonora ViViani

Ποια είναι τα επόμενα βήματά του stereomood;Να γίνουμε μία πλατφόρμα όπου θα ανακα-λύπτεις καινούρια μουσική. Πιστεύουμε πολύ στους νέους, ανερχόμενους, ανεξάρτητους καλλιτέχνες και θέλουμε να τους δώσουμε ένα εργαλείο για να μπορεί ο κόσμος να βρίσκει τη μουσική τους. Κάποια άλλα αντίστοιχα sites δεν βοηθούν σε αυτό το κομμάτι, κι έτσι θέλουμε να το αναπτύξουμε εμείς, ώστε να έχουν έναν τρόπο προώθησης της δουλειάς τους.

Προσθέτοντας τον όρο «διάθεση» έχετε αλλάξει το διάλογο στη μουσική. Αλλά στην πραγματικότητα, τι μουσική υποστηρίζετε;Δεν υποστηρίζουμε κάποιο συγκεκριμένο είδος μουσικής. Αυτό που έχει σημασία είναι η «διάθε-ση». Για παράδειγμα, ένα ποπ τραγούδι μπορεί να είναι «happy» όπως μπορεί να είναι και ένα ροκ ή ένα τζαζ. Ίσως κάνουμε το «είδος» ένα καινούριο φίλτρο αναζήτησης, αλλά το σημαντικό για εμάς είναι η «διάθεση».

Το Stereomood είναι η κύρια δραστηριότητά σου; Tον τελευταίο ενάμιση χρόνο πήραμε χρημα-τοδότηση από έναν Ιταλό επενδυτή. Αυτό μου επέτρεψε να αφήσω την παλιά μου δουλειά και να είμαι full time στο Stereomood. Τώρα πρέπει να βρούμε τον τρόπο να το εξελίξουμε και να στα-θεροποιήσουμε τα έσοδά μας. Για παράδειγμα, τον Μάρτιο κυκλοφόρησε το «Μοοdclock», ένα app ξυπνητήρι που σου επιτρέπει να ξυπνάς με τη διάθεση που έχεις επιλέξει πριν πας για ύπνο!

Πώς θα σου φαινόταν να ακούς μουσική ανάλογη με τη διάθεση σου; Ή όταν κάθεσαι στη λεκάνη της τουαλέτας;! Η Eleonora Viviani, co-founder του www.stereomood.com, ρίχνει τα ταμπού στα μουσικά μας ακούσματα και προτείνει ένα νέο τρόπο να την… ακούμε!

Σκάναρε με το κινητό ή το iPad αν θέλεις να

δεις το βίντεο της συνέ-ντευξης της Eleonora

Viviani με όσα δε χώρε-σαν στο περιοδικό.

Πόσοι είναι οι χρήστες της πλατφόρμας;Αυτή τη στιγμή έχουμε περίπου 800.000 εγγε-γραμμένους χρήστες και περίπου ένα εκατομμύ-ριο μοναδικούς επισκέπτες το μήνα από όλο τον κόσμο. Η μεγαλύτερη κοινότητα είναι στις ΗΠΑ ενώ ακολουθούν ο Καναδάς, η Ρωσία αλλά και η Νότιος Αφρική. Παράλληλα, έχουμε μία πολύ μεγάλη κοινότητα στα Social Media. Facebook, Twitter, Flickr, Instagram. Αναπτυχθήκαμε γρήγο-ρα χωρίς να ξοδέψουμε χρήματα για διαφήμιση. Μόνο word of mouth.

Ποιά είναι τα πιο τρελά tags που έχεις δει στο Stereomood;Σίγουρα το «Sitting on the toilet»! Οι χρήστες δημιουργούν τα tags με βάση τις δικές τους συ-νήθειες και ανάγκες. Όταν κάποιο από αυτά γίνει δημοφιλές στην κοινότητα, εμείς το προμοτάρου-με στη σελίδα μας και οι χρήστες στις δικές τους social pages. Άλλα φοβερά tags είναι το «Lost in Jamaica», το «Doing laundry», ή ένα άλλο που μου αρέσει είναι το «Cooking time». Επίσης, έχουμε playlists για διάφορες πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, το Παρίσι, το Λονδίνο κλπ. Φυσικά έχουμε και πιο κλασικά playlists όπως «Relax», «Happy», «Sad».

«Τόλμησε το όραμά σου» ήταν το σύνθημα του φετινού πανοράματος. Σε μια χώρα όπου η νεανική ανεργία υπερβαίνει το 55% δε θα μπορούσε να είναι και άλλο. «Τα κεφάλαια ψάχνουν για ιδέες και όχι το αντίστροφο» είπε ένας ομιλητής στην εισήγησή του.Τα panels πολλά και ενδιαφέροντα εστίασαν στις επιτυχημένες καινοτόμες ελληνικές επιχειρήσεις. Οι ομιλητές με πολύ όρεξη όχι μόνο απάντησαν σε όλες τις ερωτήσεις και απορίες των φοιτητών αλλά συνέχισαν το διάλογο μαζί τους στα roundtables που ακολου-θούσαν μετά τα panels. Το Υποβρύχιο συμμετείχε ενεργά στο «Πανόραμα» με τον διευθυντή του, Βαγγέλη Δαβιτίδη να συντονίζει το πάνελ “Social media και επιχειρηματικότητα». Εκεί ο Σταύρος Δρακουλα-ράκος, διευθυντής περιεχομένου και λειτουργίας της 24Μedia, του μεγαλύτερου ψηφιακού εκδότη στην Ελλάδα, ανέλυσε το φαινόμενο των social media, o Μάρκος Άρης, Marketing manager του Johnnie Walker για τη Δ. Ευρώπη, μίλησε για την επιτυχημένη καμπάνια “Keep Walking Greece” η οποία στηρίχθηκε στα social media ενώ ο Διαμαντής Κιτρίδης, CEO και ιδρυτής της Citrine εξήγησε πως τα brands βρίσκουν το δικό τους δρόμο στην αμφίδρομη πλέον επικοινωνία που επιβάλλουν με τον καταναλωτή τα social media.

Μετατρέποντας την οργή σε δημιουργία

Περισσότεροι από τρεις χιλιάδες νέοι πλημμύρισαν το τριήμερο 12-14 απριλίου το μέγαρο μουσικής αθηνών σε μια διορ-γάνωση η οποία έχει πλέον καθιερωθεί ως θεσμός. Το «Πανόραμα επιχειρηματικότητας και σταδιοδρομίας», η πρωτοβουλία του κα-θηγητή της αΣοΕΕ κ. ίορδάνη Λαδόπουλου περιελάμβανε τις τάσεις σε όλους σχεδόν τους επιχειρηματικούς κλάδους με τριάντα τέσσερα πάνελ και εκατόν εξήντα πέντε ομι-λητές, workshops από κορυφαίους μέντορες και business days όπου οι νέοι μπορούσαν να επισκεφθούν κορυφαίες επιχειρήσεις και να παρακολουθήσουν σεμινάρια από ανώτα-τα στελέχη.

Πανόραμα επιχειρηματικότητας και σταδιοδρομίας

ο μπάμπης Καϊδαλίδης, συνιδιοκτήτης της Bar Academy μας μιλά για το σύγχρονο bartending, και τα μυστικά του bar…

Πως προέκυψε το Bar Academy; Ήταν συνδυασμός. Έλειπε από την αγορά ένα bar school, δεν μπορούσε κάποιος να μάθει πως πρέπει να δουλεύει σε ένα καφέ ή ένα bar. Από την άλλη ήταν αγάπη. Πριν από 8 χρόνια περίπου, θέλαμε να κάνουμε FLAIR EVENTS, έτσι στήσαμε μια εταιρεία την Flair Explosion, και σύντομα είδαμε ότι η αγορά χρειαζόταν πιο εκπαιδευμένους επαγγελ-ματίες, έπρεπε λοιπόν να το οργανώσουμε πιο επαγγελματικά, και έτσι στην πορεία προέκυψε η Bar academy το 2007. Τι μαθαίνει κανείς εδώ; Το πρόγραμμα εδώ χωρίζεται σε 3 επίπε-δα, το 1ο απευθύνεται σε ανθρώπους που ασχολούνται ελάχιστα ή καθόλου με το bar, και τους μαθαίνει τα βασικά πράγματα για το αλκοόλ, την ανάμειξη και το σερβίρισμα. Το 2ο επίπεδο απευθύνεται στους ανθρώ-πους που εργάζονται ήδη στα bars και τους εκπαιδεύει, εμβαθύνοντας περισσότερο στο αλκοόλ και στα κοκτέιλ, τις σύγχρονες τεχνικές και την γρήγορη παρασκευή τους. Στα κοκτέιλ ξεκινάμε από την προϊστορία έως σήμερα και όλες τις σύγχρονες τεχνικές, τα fast infusion, τεχνικές από τα ΤΙΚΙ κοκτέιλ, σφαιροποιήσεις κλπ. Το 3ο επίπεδο αφορά στο advanced κομμάτι, όπου εμβαθύνουμε σε κάθε απόσταγμα ξεχωριστά, ενώ παράλ-

ληλα κανείς μαθαίνει την σωστή διαχείριση ενός bar, αλλά και πώς να παρασκευάζει homemade λικέρ, bitters και σιρόπια. Τέλος έχουμε και σεμινάρια γύρω από τον καφέ που αποτελεί ένα ξεχωριστό σημαντικό κομμάτι της εστίασης. Είναι ο bartender ένας μικρός σεφ; Όχι δεν είναι σεφ, γιατί εμείς εξυπηρε-τούμε κιόλας. Κάνουμε κάτι διαφορετικό, παρασκευάζουμε ποτά αλλά ταυτόχρονα διασκεδάζουμε και εξυπηρετούμε τον κόσμο οπότε αυτό είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μας. Το κομμάτι της παρασκευής του ποτού είναι μόνο το 30%, το υπόλοιπο είναι η εξυπηρέτηση, η οργάνωση, η επικοινωνία, η ψυχαγωγία. Πρέπει να είσαι σωστός στο κομμάτι των γνώσεων του αλκοόλ αλλά να έχεις προσωπικότητα και οι επικοινωνιακές ικανότητες.

Πως ξεχωρίζω τον επαγγελματία από τον ερασιτέχνη;  Μπορείς πολύ εύκολα να ξεχωρίσεις έναν καλό bartender από έναν μέτριο, από τον τρόπο που κινείται μέσα στο μπαρ. Αν κινεί-ται αργά και μπερδεμένα, χωρίς αυτοπεποί-θηση πιθανότατα είναι ερασιτέχνης. Μπορείς ακόμα να το καταλάβεις από το χαμόγελο, ο επαγγελματίας είναι συνέχεια χαμογελαστός

όση δουλειά και να έχει. Σε ότι αφορά στο καλό κοκτέιλ, το σημαντικό είναι να μπορείς ξεχωρίσεις τα αρώματα που πιθανά περιγρά-φει ο κατάλογος, αν το κοκτέιλ είναι απλά ένα «γλυκό» ποτό πιθανότατα να μην είναι σωστά εκτελεσμένη η συνταγή του.

Το κοκτέιλ αποτελεί φούσκα; ΟΧΙ. Το κοκτέιλ έλειπε από την Ελληνική αγορά, είμαστε μια τουριστική χώρα, που θα έπρεπε να είχαμε κουλτούρα κοκτέιλ. Το ότι έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια το θεωρώ πολύ καλό και πιστεύω ότι θα μείνει κιόλας. Το μέλλον του χώρου είναι ευοίωνο. Θεωρώ ότι σε όποια περιοχή υπάρχει εστία-ση θα πρέπει το 30% να είναι κοκτέιλ μπαρ. Πως είναι η Ελληνική σκηνή σε σχέση με το εξωτερικό; Τα Ελληνικά αποστάγματα είναι γνωστά έξω; Είμαστε σε πάρα πολύ καλό επίπεδο, αλλά δεν θεωρώ ότι μπορούμε να δημιουργή-σουμε τάση, ακόμα. Παρόλα αυτά όμως, όπως ψάχνουμε εμείς πιο ιδιαίτερα τοπικά προϊόντα στο εξωτερικό έτσι και οι ξένοι αναζητούν και ελληνικά αποστάγματα. Η μαστίχα ιδιαίτερα, έχει γίνει πολύ αγαπητή σαν προϊόν σε ορισμένες χώρες όπως το ούζο αλλά και τα Metaxa.

barmenΌλοι, κάπου κάπως, έχουμε δοκιμάσει μια ευφάνταστη συνταγή κοκτέιλ, όμως δεν γνωρίζουμε τι κρύβεται πίσω από το πολύχρωμο ποτήρι μας. Που και πως έμαθε να το φτιάχνει ο bartender ; Το Cocktail Culture μπαίνει στις σχολές όπου οι σύγχρονοι Δρυΐδες του αλκοόλ εκπαιδεύονται και βλέπει τι παίζει !

www.apolafste.ypefthina.eneap.gr

AngosturA RUM & BITTERSο μύθοςΟ μύθος των Angostura® bitters αρχίζει με τον Johann Gottlieb Benjamin Siegert, Γερμανό γιατρό, ο οποίος συναρπασμένος από το κλίμα εξερεύ-νησης της εποχής του, άφησε πίσω τη Γερμανία για να αναλάβει καθήκο-ντα Αρχίατρου στο στρατό του Bolivar στη Βενεζουέλα.

Η ίστορίαΤο 1824 έφτιαξε ένα μοναδικό μείγμα από βότανα που το ονόμασε “Amargo Aromatico” ή aromatic bitters για την αντιμετώπιση των στομαχι-κών διαταραχών των στρατιωτών. Κλειδί στην επιτυχία αυτού του μοναδι-κού γιατρικού, ήταν η πόλη Angostura (σήμερα Ciudad Bolivar), στις όχθες του ποταμού Orinoco, η οποία ήταν σημαντικό λιμάνι της εποχής. Από εκεί ξεκίνησε το ταξίδι του στον κόσμο αυτό το μοναδικό ποτό. Έως το 1830, η φήμη του Angostura® bitters είχε φτάσει έως τη Μ. Βρετανία. Το 1850 ο Dr. Siegert είχε ήδη παραιτηθεί από τη θέση του στο στρατό του Bolivar, για να αφοσιωθεί την παραγωγή των bitters. Με τον θάνατο του, το 1870, την επιχείρηση ανέλαβαν οι γιοι του, οι οποίοι άφησαν την πολιτικά ασταθή Βενεζουέλα και μεταφέρθηκαν στο νησί Trinidad για να ιδρύσουν την Angostura Βitters Limited .

ΣήμεραΤα Angostura® bitters παράγονται στο Trinidad με την ίδια μυστική συντα-γή από το 1824, μαζί με την εξαιρετική σειρά των Angostura Rums, η οποία με πάνω από 50 βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς είναι η πιο βραβευ-μένη σειρά Ρούμι στον Κόσμο!

Angostura® aromatic bitters Μείγμα από βότανα και μπαχαρικά. Χρησιμοποιείται ως αρωματικό σε μια μεγάλη ποικιλία φαγητών και ποτών. Χρησιμοποιείται σταγόνα-σταγόνα ώς βασικό συστατικό για αμέτρητα κλασσικά cocktails, αλλά και ως τονω-τικό της γεύσης στην κουζίνα σας!

Angostura® orange bittersTo Angostura οrange bitters αποτελεί, ουσιαστικά, την πρώτη καινοτομία της Angostura σε περίπου 180 χρόνια. Πρόκειται για ένα εξωτικό μείγμα από essence κίτρου, ελαίων πικρών και γλυκών πορτοκαλιών, βοτάνων και μπαχαρικών που ταιριάζει σε μία μεγάλη γκάμα cocktail, από το κλασ-σικό daiquiri, μέχρι το Dry Martini.

Angostura ReservaΤο Λευκό αυτό ρούμι μένει πάνω από 3 χρόνια σε δρύινα βαρέλια μέχρι να είναι έτοιμο να το απολαύσετε. Τότε, φιλτράρεται για να απομακρυνθεί οποιοδήποτε χρώμα δημιουργήθηκε από την διαδικασία της παλαίωσης. Το Angostura Reserva έχει μία εξαιρετι-κά ξηρή γεύση, πλούσιο και ζεστό άρωμα βανίλιας και ένα απαλό τελείωμα.

Angostura 5 ετώνΑυτό το χρυσαφένιο ρούμι παλαιώνεται για 5 χρόνια σε δρύινα βαρέλια για να βγάλει δελεαστικά αρώματα σοκολάτας, μπαχαρικών και βανίλιας και να προσφέρει ένα ζεστό γλυκό τελείωμα.

Angostura 7 ετώνΑυτό το ρούμι παλαιώνεται για 7 χρόνια σε βαρέλια από bourbon. Αρώματα και νότες από σφένδαμο, σοκαλάτα και μέλι. Εμφανίζει πλούσιο γεμάτο στό-μα για να δώσει στη συνέχεια το κλασσικό απαλό τελείωμα του Angostura.

Angostura 1919 Το Angostura 1919 είναι ένα εξαιρετικά απαλό ρούμι που παλαιώνεται έως 10 χρόνια σε καμένα βαρέλια από Αμερικάνικη Δρύ, που του προσδίδουν έντονα αρώματα βανίλιας και κακάο. Η απαλή, γεμάτη, γεύση του χαρα-κτηρίζεται από την έντονη καραμέλα, τα μπαχαρικά και τα λίγο καπνιστά αρώματα που προέρχονται από τα βαρέλια. Αξίζει να το δοκιμάσεις μόνο του, ή σε ένα καλοφτιαγμένο Rum Old Fashioned.

Angostura Premium 1824 Limited Reserve – 12 ετώνΠρόκειται για ένα μείγμα των καλύτερων παλαιωμένων ρουμιών, διαλεγ-μένα από τον Master Blender από επιλεγμένα βαρέλια. Τα ρούμια αυτά παλαιώνονται σε μισοκαμμένα Αμερικάνικα δρύινα βαρέ-λια από bourbon για τουλάχιστον 12 χρόνια, στη συνέχεια αναμειγνύονται και ξαναμπαίνουν σε βαρέλια. Απολαύστε γουλιά γουλιά αυτό το ρούμι, σκέτο με πάγο, συνοδευμένο ίσως από το αγαπημένο σας πούρο για να συνοδεύσει την ελαφρά καπνιστή τους επίγευση.

ο ηλίας Κούσης, συνιδιοκτήτης της σχολής Bar Philosophy, μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις του πάνω-μέσα-γύρω από ένα δροσερό cocktail!

Πως προέκυψε το Bar Philosophy; Ήταν μια ιδέα που είχα από παλιά, από τότε που αποφάσισα να γίνω επαγγελματίας του χώρου. Εργαζόμουν σε μια σχολή στο Λονδίνο και σε διάφορα άλλα bar. Παράλληλα έκανα και tour μαζί με τον Nicholas St John κάνοντας flair & cocktail bartending σε πολλές χώρες του κόσμου, και κάποια στιγμή διάλεξα την Ελλάδα για να ανοίξω την δικιά μου σχολή. Ήξερα ότι η Ελλάδα είναι τουριστική χώρα κι εγώ είχα μαζέψει αρκετές εμπειρίες, οπότε θεώρησα ότι έπρεπε να τις μοιραστώ.

Τι μαθαίνει κανείς εδώ;Στην Bar Philosophy δείχνουμε διάφορα πράγματα. Το ένα είναι τα σεμινάρια όπου μαθαίνει κανείς το classic bartending, όπου μαθαίνει κανείς τα βασικά, και στην συνέχεια το advanced bartending, όπου δείχνουμε διάφορα στυλ όπως το Japanese style ή το ΤΙΚΙ style. Επίσης κάνουμε entertaining bartending, flair bartending που είναι σημαντικό κομμάτι, και δεν είναι μόνο να πετάς μπουκάλια στον αέρα αλλά βοηθάει πολύ στην δουλειά μας. Επίσης κάνουμε σεμινάρια barista ώστε να μπορείς να παρασκευάσεις σωστό καφέ.

Είναι ο bartender ένας μικρός σεφ? Όχι απαραίτητα, εξαρτάται το που εργάζεται. Ο

bartender είναι υπηρεσία, πρέπει να έχει στο μυαλό του το hospitality, να είναι ευγενικός ακόμα και όταν σερβίρει μόνο ένα ποτήρι κρασί. Δεν είναι απαραίτητο να κάνει cocktail, γιατί υπάρχουν διαφορετικού τύπου μαγαζιά. Μπορεί να είναι και σεφ, όταν κάνει δικά του λικέρ και δικές του συνταγές, η προσωπικό-τητά όμως είναι το νούμερο ένα. Η τεχνική μαθαίνεται, αλλά μπορεί να είσαι ο καλύτερος bartender του κόσμου να φτιάχνεις τα καλύτερο κοκτέιλ, αλλά αν δεν είσαι φιλικός και επικοι-νωνιακός, το αποτέλεσμα είναι κακό.

Πως ξεχωρίζω τον επαγγελματία από τον ερασιτέχνη;  Από τον τρόπο που θα σε προσεγγίσει, από το χαμόγελό του και από το bar του. Αν είναι πολύ καθαρό του bar του, και δεις ότι έχει εξοπλισμό και προσεγμένο κατάλογό, συνή-θως είναι επαγγελματίας. Το 1ο πράγμα που πρέπει να κάνεις, για να καταλάβεις σε τι μα-γαζί βρίσκεσαι, είναι να δεις το μπαρ και πόσο προσεγμένος είναι ο χώρος. Στην συνέχεια πρέπει να δεις αν και πόσο μεγάλη γκάμα έχει η κάβα του. Εκεί θα καταλάβεις εάν έχουν προσέξει το προϊόν τους όσο πρέπει.

Το cocktail αποτελεί φούσκα; Δεν είναι φούσκα το cocktail. Τα μαγαζιά

πλέον τα ανοίγουν άνθρωποι που επενδύ-ουν στο προϊόν τους και εμπιστεύονται τους επαγγελματίες bartenders. Η κρίση βοηθάει σε αυτό, γιατί καταλαβαίνει ο κόσμος ότι το bartending είναι κανονικό επάγγελμα, γιατί έχει καθημερινό μεροκάματο και σχετικά καλές συνθήκες εργασίας οπότε το αντιμε-τωπίζει πιο σοβαρά. Το cocktail σίγουρα είναι και μόδα, αλλά και λόγω του τουρισμού, που ανεβαίνει σταθερά, θεωρώ πως αυτό θα συνεχίσει και δεν θα ξεφουσκώσει ξαφνι-κά. Πιστεύω ότι θα ανοίξουν περισσότερες σχολές, θα βγαίνουν περισσότεροι bartender, και πιστεύω πως ούτε ο Έλληνας αλλά ούτε ο τουρίστας θα σταματήσει να βγαίνει, οπότε θα υπάρχει και η αγορά να καλύψει την ζήτηση. Πως είναι η Ελληνική σκηνή σε σχέση με το εξωτερικό; Τα Ελληνικά αποστάγματα είναι γνωστά έξω; Τα τελευταία χρόνια και με τους διαγωνισμούς cocktail, το επίπεδο ανέβηκε. Μπορούμε να δημιουργήσουμε τάσεις, είμαστε στο ξεκίνημα και ανεβαίνουμε συνεχώς. Γενικά τα μεσο-γειακά προϊόντα ανεβαίνουν συνέχεια και πιστεύω ότι μπορούμε να τα προωθήσουμε και στο έξωτερικό, μέσα από το bartending.

barmen

www.barphilosophy.com

το λιλιπούτέιο bar μέ την ΤΕραΣΤία μπάρά!

Ο ι αναγνωρίσιμοι στην Αθηναϊκή σκηνή του bartending, Διονύσης Πολάτος, Χάρης Σκούρας και Νίκος Γαρτζολάκης, έβαλαν γνώσεις, έμπνευση, προσωπικές πινελιές και πολλές πολλές δοκιμές, και δημιούργησαν μοναδικές συνταγές για τον πιο πολυσυλλεκτικό κα-

τάλογο της Αθήνας. Η καλή διάθεση και ιδέα των 3 φίλων υλοποιήθηκε, και εδώ σας παρουσι-άζουμε 3 κοκτέιλ που δοκιμάσαμε, περιμένοντας την επόμενη επίσκεψή μας για τα υπόλοιπα.

Τι γίνεται όταν η αγάπη για αυτό που κάνεις συνδυάζεται με την βαθιά γνώση του αντικειμένου σου? Το αποτέλεσμα είναι HUGE! Το γνωστό Bar λοιπόν, με μεράκι και έμπνευση ανανέωσε τον κατάλογό του ανοίγοντας νέους γευστικούς ορίζοντες και ταξιδεύοντας μας σε διάφορες γωνιές του πλανήτη μέσα από ένα ποτήρι.

Το Huge πέρα από αγάπη για τα κοκτέιλ, δείχνει τον ίδιο σεβασμό και στην μουσική και ιδιαίτερα σε Jazzy, Blues & Free Style Tunes, ενώ από το μεση-μέρι θα βρεις παραδοσιακό ελληνικό καφέ, ελληνικά αποστάγματα συνοδευόμενα από ψαγμένα ελληνικά προϊόντα. / Λέκκα 10 Σύνταγμα,Αθήνα

Judas Juniper Julep by Διονύσης Πολάτος Υλικά Greenals dry gin , Agave Nectar, Wasabe, Ginger Cucumber Fresh lemon juice Χαρακτηριστικά: Spicy νότες, έντονα βοτανικό σώμα και φρεσκάδα δυό-σμου στην μύτη.

Bullseye by Νίκος Γαρτζολάκης

Υλικά Angostura 5, Angostura 7 Maraschino Liqueur Orgeat Syrup Falernum syrup Fresh Lime Ασπράδι αυγού  Topping bitter λεβάντας Χαρακτηριστικά: Φρουτώδες & Ανθικό με πλούσιο σώμα και εξωτικά αρώματα.

Montechristo's Elixirby Χάρης Σκούρας Υλικά Angostura 5, Jamaican rum, Mαστίχα, Λικέρ βιολέτας Aγγουριδα και plum bitters Χαρακτηριστικά: Νότες από καραμελω-μένα φρούτα, ώριμο δαμάσκηνο & άγου-ρα σταφύλια σε συνδυασμό με παλαιω-μένα ρούμι από τα βάθη της Καραϊβικής.

Τόσό κόνΤά, τόσό μακρια

Της Πέπης Λουλακάκη/ www.pepiloulakaki.com

Η έκθεση της Θράκης στο Μουσείο Μπε-νάκη έρχεται να σφραγίσει ένα οδοιπο-ρικό δυόμιση χρόνων στη περιοχή των μειονοτήτων (Τουρκογενών, Πομάκων,

Ρομά και Σουδανών).Φωτογράφισα τους ανθρώπους και τις συνήθει-

ες τους φτάνοντας μέχρι τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα κάτω από αντίξοες πολλές φορές καιρικές συνθήκες. Η δυσκολία του εγχειρήματος ήταν να κερδηθεί η εμπιστοσύνη τους με πολύ πίστη και επιμονή. Είχε προηγηθεί μεγάλη προεργασία αλλά αυτό που μετρούσε περισσότερο ήταν η επιτόπια έρευνα και η προσωπική επαφή με τους κατοίκους της. Έχοντας βρεθεί στην περιοχή παλαιότερα είχα βιώσει πόσο παραμελημένοι και ξεκομ-μένοι από την υπόλοιπη Ελλάδα ένιωθαν αυτοί οι άνθρωποι. Ταυτόχρονα είχα εντυπωσι-αστεί από την ομορφιά του τοπίου, την άγρια φύση, τα ποτάμια, τις ιαματικές πηγές. Σκεφτόμουν ότι κάποια μέρα θα ξαναγύριζα για να τους γνωρίσω καλύτερα όχι μόνο εγώ αλλά φωτογραφίζοντάς τους να καταφέρω να τους γνωρίσω και στους υπό-λοιπους Έλληνες που οι περισσότεροι έχουν άγνοια για τον τρόπο ζωής, τα πιστεύω, τις δυσκολίες, τα όνειρά τους.

Απέφυγα να εστιάσω στο φολκλόρ. Έτσι αφήνο-ντας στην άκρη τον εντυπωσιασμό του χρώματος επέλεξα οι φωτογραφίες να είναι ασπρόμαυρες. Έχω εστιάσει πολύ στα βλέμματα των ανθρώπων της μειονότητας γιατί θέλω να δείξω την διάθεση τους για επικοινωνία. Η Δυτική Θράκη έχει τεράστιο πολυπολιτισμικό πλούτο. Τα αρχέγονα πανηγύρια τους όπως το έθιμο της πάλης, η γιορτή της Άνοιξης, οι θρησκευτικές τους εκδηλώσεις, οι καθημερινές τους συνήθειες καταγράφονται μέσα στο φακό και αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι όσο περνά ο καιρός τόσο πιο φιλόξενοι είναι και πιο καλοδεχούμενες νιώθουμε μαζί με τη δημοσιογράφο Έλενα Μοσχί-δη, καθώς τους ακούμε να μας μιλάνε για όλα όσα τους απασχολούν. Για πρώτη φορά διαπιστώνουμε ότι οι γυναίκες προσεύχονται μόνες τους στο σπίτι ή όλες μαζί καθώς δεν συνηθίζεται να πηγαίνουν στο τζαμί μαζί με τους άντρες. Μου επιτρέπουν να τις φωτογραφίσω. Το καλοκαίρι στην παραλία το σκηνικό δεν είναι καθόλου συνηθισμένο. Έχω την εντύπωση ότι βρίσκομαι σε κάποια παραλία της Ανατολής. Οι γυναίκες βουτάνε στο νερό με τα ρού-χα ή με το μαγιό χασεμά που τις καλύπτει από το κεφάλι μέχρι τους αστραγάλους. Τις φωτογραφίζω

και πάλι όπως επίσης τους νέους στα νυχτέρια τους και τη διασκέδασή τους καθώς φλερτάρουν μεταξύ τους. Γυναίκες χειραφατημένες στις πόλεις αλλά και ανθρώπους του μόχθου στα χωριά. Που πολλές φορές είναι ερημωμένα από άντρες καθώς έχουν μεταναστεύσει σε εποχικές δουλειές στο εξωτερι-κό. Επαγγέλματα που χάνονται, όπως του σαμαρά και του κουταλά, μερικούς από τους τελευταίους τεχνίτες στα χωριά των Πομάκων.

Οι μεγαλύτεροι καταυλισμοί των Ρομά στην Ελλάδα μας υποδέχονται χωρίς πολλές συστάσεις. Οι Σουδανοί εκπλήσσονται καθώς μας βλέπουν αλλά η έκπληξη είναι αμοιβαία καθώς στα χωριά τους στον κάμπο της Ξάνθης έχεις την εντύπωση ότι διακτινίστηκες ξαφνικά στην Αφρική. Οι γυναίκες τους κρύβονται, δεν θέλουν να φωτογραφηθούν μήπως και τους κλέψω την ψυχή. Πολύμηνη άδεια από το Υπουργείο Παιδείας έδωσε την δυνατότητα να μπούμε στα ιεροσπουδαστήρια και να γνω-ρίσουμε τους μαθητές και τους δασκάλους που πασχίζουν όσο τους είναι δυνατόν να μορφώσουν αυτά τα παιδιά που δυσκολεύονται με την ελληνική γλώσσα αλλά που τους είναι τόσο απαραίτητη για την ενσωμάτωσή τους με τους χριστιανούς. Η εκπαίδευση είναι ίσως το πιο σημαντικό ζήτημα της μειονότητας αυτή τη στιγμή. Μία έκφραση που μου έχει μείνει είναι αυτή του δικηγόρου και μουσι-κού Χαλίλ του μουσουλμανικού συγκροτήματος Βαλκανατόλια. «Όταν ταξιδεύουμε έξω από τη χώρα, μας θεωρούν Έλληνες ενώ όταν ταξιδεύουμε στην Ελλάδα μας θεωρούν Τούρκους. Είμαστε Έλληνες πολίτες, αγαπάμε τον τόπο μας.»

Αυτόν τον τόπο που περιμένει τον κάθε Έλληνα να τον γνωρίσει καλύτερα. ‘Αλλωστε η γνώση είναι και η απάντηση στην κάθε προκατάληψη και φέρνει τους πολιτισμούς κοντά όσο μακριά κι αν βρίσκονται.

ΘράκηΤόσο κοντά, τόσο μακριά / Ο μουσουλμανι-κός κόσμος τηςΦωτογραφική Έκθεση της Πέπης Λουλακά-κη, με κείμενα της δημοσιογράφου Έλενας Μοσχίδη. Κεντρικό κτίριο του Μου-σείου Μπενάκη Κουμπάρη 1 & Βας. Σοφίας, Κολωνάκι. Μέχρι 12 Μαΐου

Πόσο εύκολο είναι, ειδικά για δύο γυναίκες, μια δημοσιογράφο και μία φωτογρά-φο να οργώσουν τα χωριά των μουσουλμάνων στη Δ. Θράκη και να καταπιαστούν με ένα τόσο «ευαίσθητο εθνικά» ζήτημα που όλοι κρύβουν κάτω από το χαλάκι; με αφορμή την έκθεση τους «Θράκη, Τόσο κοντά, τόσο μακριά, ο μουσουλμανικός της κόσμος» στο μουσείο μπενάκη και το φωτογραφικό-δημοσιογραφικό λεύκω-μα που εκδώσανε , η Πέπη Λουλακάκη και η Έλενα μοσχίδη μας εξιστορούν το συναρπαστικό οδοιπορικό τους εκεί από όπου τα νέα δε φτάνουν σχεδόν ποτέ…

Ξεκινήσαμε με αφετηρία το Γενί τζαμί στην Κομοτηνή. Συμπτωματικά την πρώτη μέρα της έρευνας μας βρήκαμε εκεί τον άνθρωπο που θα «ξεκλείδωνε» την πόρτα των μειονοτικών. Το ένστικτο και η πείρα μέτρησαν για να πάει καλά η έρευνα. Οι δυσκολίες μας ήταν περισσότερο βιοποριστικές, εφόσον ξεκινήσαμε με δική μας πρωτοβουλία για να έρθει πολύ αργότερα κάποια στοιχειώδη στήριξη. Για δύο χρόνια ταξιδεύαμε διαρκώς στη Θράκη με όλη τη ταλαι-πωρία ενός χαμηλού προϋπολογισμού για τις αποστολές, ενώ παράλληλα, συνεργαζόμασταν με τα περιοδικά σε διεθνή θέματα που σήμαινε περισσότερα δημοσιογραφικά ταξίδια.

Οι δυσκολίες μας σε σχέση με τους μουσουλ-μάνους ήταν ο χρόνος που χρειαστήκαμε για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους, κάτι που ήταν αναμενόμενο. Στα πρώτα τρία- τέσσερα ταξίδια οι μουσουλμάνοι μας αντιμετώ-πισαν με καχυποψία και επιφυλακτικό-τητα. Είμαστε πράκτορες; Δεν είμαστε; Είμαστε σταλμένες από κάποια εφημερίδα; Αδυνατούσαν να πιστέψουν πως είχαμε έρθει μόνες μας, με δική μας απόφαση, με καμία υπο-στήριξη, χωρίς κανέναν να μας καθοδηγεί και να κατευθύνει. Απορούσαν πως ήταν δυνατόν ο σκοπός μας να ήταν να καταγράψουμε τη καθη-μερινότητα τους και να ακούσουμε τα όσα τους απασχολούσαν σαν μειονοτικοί απέναντι στη πλειονότητα, αλλά και σαν μειονοτικοί απέναντι σε άλλους μειονοτικούς, με τα διαφορετικά φυλετικά ζητήματα και τα ενδο-μειονοτικά «καθεστώτα» τους. Δεν μας πίστευαν γιατί όπως έλεγαν ουδέποτε ασχολήθηκε ουσιαστι-

κά κανείς μαζί τους για να ασχοληθεί τώρα. Στην αρχή υπήρξαν σιωπηλοί ή έλεγαν πολλά ψέματα. Πολύ αργότερα λύθηκαν και μας απο-κάλυψαν πράγματα που δεν είχαν αποκαλύψει ποτέ.

Οι Έλληνες της περιοχής έδειχναν αμήχανοι και εξίσου επιφυλακτικοί απέναντί μας. Σε κάποιους δεν άρεσε καθόλου που καταπιανόμασταν ερευνητικά με τους μουσουλμάνους, με εξαίρεση φυσικά μεμο-νωμένες περιπτώσεις που μας έδωσαν τα φώτα τους και τους συμπεριλάβαμε στο βιβλίο μας με τις συνεντεύξεις τους.

Εκείνο το οποίο ένιωσα ότι αντλεί αυτός ο κόσμος είναι έναν υπέρμετρο φόβο που καταλήγει να παραμορφώνει τον ψυχισμό του, να αλλοιώνει τα πιστεύω του, να καλλιεργεί σχιζοειδείς προσωπικότητες. Όταν οι εκπρό-σωποι του τουρκικού προξενείου δρουν επί έτη εκβιαστικά και απειλητικά απέναντι στους Πομάκους, εκείνους που αντιστέκονται στον εκτουρκισμό και κάποτε κάποιοι από αυτούς εν τέλει ενδίδουν για ωφελιμιστικούς λόγους, τότε βλέπουμε το φαινόμενο της δουλείας. Της προδοσίας απέναντι στην αληθινή καταγωγή τους, στη γλώσσα τους που χάνεται, στα έθιμά τους. Υπάρχουν όμως και πολλοί ανάμεσα στους Πομάκους που δεν ενδίδουν με καμία δύναμη στους εκβιασμούς και στις απειλές των Τούρ-κων. Δεν δελεάζονται από τα οφέλη και τα δώρα τους προκειμένου να ζήσουν μια καλύτερη ζωή αυτοχαρακτηριζόμενοι ως Τούρκοι. Αναμφίβολα κάτω από τον ουρανό της Θράκης υπάρχουν σύννεφα που σκιάζουν μόνιμα τα άστρα.

Της Ελένης Μοσχίδη

ΑνΑμφίβολΑ κΑτω Απο τον ουρΑνο της ΘρΑκης υπΑρχουν ςυννεφΑ που ςκίΑζουν μονίμΑ τΑ ΑςτρΑ…

Εδώ και λίγο καιρό, οι ιδιοκτήτες των εστιατορίων έχουν αποκτήσει το δικό τους βήμα μέσα στην ψηφιακή κοινότητα του ask4food.gr και απαντούν

δημόσια σε κριτικές χρηστών! Επισκεφθείτε το www.ask4food.gr, δείτε ποια εστιατόρια της αθήνας άφησαν ικανοποιημένους πελάτες και γράψτε τη δική σας γνώμη!

Το www.ask4food.gr είναι το μεγαλύτερο ελληνικό community site με κριτικές εστιατορίων από πε-λάτες. Λειτουργεί με την πεποίθηση ότι η κοινή άποψη που μοιράζονται χιλιάδες πελάτες με πραγματικές εμπειρίες από τα εστιατόρια είναι, χωρίς αμφιβολία, πιο ακριβής και πιο έγκυρη από τις απόψεις μερι-κών επαγγελματιών κριτικών. Η ομάδα του ask4food.gr επέλεξε και παρουσιάζει μέσα από σχόλια των χρηστών του κάποια από τα εστιατόρια που ξεχώρισαν τους προηγούμενους μήνες!

Pars Persian RestaurantΙρανική κουζίνα στο Χαλάνδρι (Κ. Παλαιολό-γου 15, τηλ: 210 6817277)13-20 €/άτομο> Έγραψαν:«Ένα Ρύζι Μίξ (Ζερέσκ με φραγκοστάφυλο φιστίκι αιγίνης και αμύγδαλο, Σιρίν με ξύσμα πορτοκαλιού φιστίκι αιγίνης αμύγδαλο και καρότο, Μπαγαλί με άνηθο κουκιά με κοτό-πουλο και Περσικό με σαφράν). Καταπληκτικό, αεράτο μαγείρεμα, με γεύσεις μοναδικές και ιδιαίτερες.»«Κεμπάπ κουμπιντέ (8E): Eξαιρετικό κεμπάπ, ζουμερό,ψητό στη μεταλλική σούβλα και ήταν 100%αρνίσιο κρέας πεντανόστιμο με τα μπα-χαρικά του. Αρκετά βαρύ πιάτο ιδιαίτερα εμείς που προτιμήσαμε το δικό τους ρύζι με βούτυρο πρόβειο και σαφράν.»«Το περιβάλλον είναι πολύ όμορφο, εναρμο-νισμένο πλήρως στο ύφος της εθνικής κουζίνας που σερβίρει. Έχει εντυπωσιακή είσοδο και με το που μπαίνεις στην είσοδο στο δεξί σου χέρι βλέπεις ένα δωμάτιο που αναπαριστά την τραπεζαρία μιας τυπικής ιρανικής οικογένειας.»«Και σαν κλείσιμο θα ήταν παράλειψη να φύ-γουμε, χωρίς να καπνίσουμε ναργιλέ, ο οποίος χρεώνεται έξτρα (6€ έκαστος). Εγώ επέλεξα λεμόνι και ο φίλος μας φραγκοστάφυλο.»

άυλή του ΚούβελουΤαβέρνα στα Άνω Πετράλωνα (Γεν. Κολοκο-τρώνη 66, τηλ: 210 9221183) 17-25 €/άτομο> Έγραψαν:«Το μαγαζάκι εσωτερικά είναι με ασβεστωμέ-νους τοίχους, άσπρα τραπέζια και καρέκλες, ένα τζάκι κι ένα πιάνο (στο οποίο έπαιξε 3 τραγουδάκια μία πελάτισσα).»«Πήραμε σαλάτα πανδαισία τραγανών λαχανι-κών, ρεβύθια (καθώς τα προτείνουνε πολύ από τους κριτικούς και όντως ξεχωρίζουν), μαστέλο, χαλούμι (x2), πατάτες τηγανητές και όχι προ-τηγανισμένες, καπνιστή μελιτζάνα με ντομάτα και φέτα (από το μενού της ημέρας, πολύ πολύ καλό για όσους προτιμούν τα καπνιστά)»«χαλούμι ψητό, ρεβιθάδα γλύκισμα (εφάμιλλη με ρεβιθάδα που έχουμε φάει στην Σίφνο), και

τα δύο κυρίως: μπι-φτέκια τριών κιμάδων

και χιουνκιάρ με κοκκινιστό κρέας, το ένα πιο νόστιμο από το άλλο!»«Πήραμε για πρωτα μελιτζάνα καπνιστή, παστουρμαδοπιτάκια και χιώτικο τυρι σαγανάκι και για κυρίως ένα κατσικάκι ριγανάτο και ενα φρυκασέ με χοιρινό. Ολα ήταν νοστιμότατα δεν έβαλα όμως τέσσερα γιατί ήμασταν 2 μονο ατομα και έτσι δεν δοκίμασα πολλά πιάτα.»

το ταβερνάκι της ΕύηςΤαβέρνα στον Πειραιά (Παλ. Πατρών Γερμα-νού 5 και Χαλκίδος, τηλ: 210 4933285)11-17 €/άτομο> Έγραψαν:«Θεωρώ το ΤΑΒΕΡΝΑΚΙ ΤΗΣ ΕΥΗΣ γνήσιο «παι-δί» του ASK4FOOD. Αν δεν το είχαμε ανακαλύ-ψει και προβάλει εμείς, διότι περί ανακάλυψης - και αποκάλυψης - πρόκειται, θα έλειπε από μας και την ατζέντα μας ένα πραγματικό μαργαριτάρι, αλλά και από το ταβερνάκι αυτό η αναγνώριση που του αξίζει.»«Να δοκιμάσετε κάτι που σπάνια πια βρίσκεις σε ταβέρνες (για αλλού δεν το συζητάμε): σπιτικούς μεζέδες, όπως: Κολοκυθοκεφτέδες πραγματικούς αφρούς, χωρίς ίχνος αλευρίλας. Χειροποίητο τζατζικάκι για να τους συνοδέψετε. Τυροκαυτερή πραγματικά καυτερή (γενικά τα πικάντικα είναι το φόρτε της ΕΥΗΣ), με το τυρί καλοδουλεμένο, να μη το νιώθει η γλώσσα. Κεφτεδάκια τηγανιτά, με το δυόσμο να δίνει τον τόνο.»«Για κυριως πηραμε πουγκι (χοιρινο με τυρι, πι-περιες και πατατες στη λαδοκολλα), λουκανικο πικαντικο ( οντως καυτερο), ενα βουβαλισιο μεζε και τους υπέροχους λαχανοντολμάδες!»«Το άτομο ήρθε περίπου στα 16 ευρώ χωρίς το κρασί (απ’ το οποίο παρεμπιπτόντως πήραμε κάνα κιλό χύμα που ήταν αξιοπρεπέστατο και εξίσου φθηνό).»

RakorΜοντέρνο Μεζεδοπωλείο στον Κεραμεικό (Πλαταιών 10 & Γρανικού, τηλ: 211 7108877)11-17 €/άτομο> Έγραψαν:«Από τις λίγες περιπτώσεις που θα ήθελα να βάλω σε βαθμολογία, κάτι παραπάνω από το 4άρι του Ask4food.»

«Ατμόσφαιρα νεανική, χαλαρή, όπου όλοι, ακόμα και οι μεγαλύτεροι σαν εμάς, νιώθουν άνετα ανάμεσα στους 25ρηδες έως 30κάτι που αποτελούν την πλειοψηφία.»«Φιλετάκια κοτόπουλο με ρύζι. Αυτό το πιάτο μας άφησε άφωνους! Το ρύζι ήταν αναμεμειγ-μένο με διάφορα υλικά τα οποία δεν μπορού-σες να προσδιορίσεις με ακρίβεια, αλλά ήταν απίστευτα νόστιμο.»«Φαλάφελ, που είναι τέσσερα μεγάλα κεφτε-δάκια από ρεβύθι και μπαχαρικά, λίγο πικάντι-κα. Πάρα πολύ καλή εκτέλεση, σερβιρισμένα με αραβικές πίτες, λίγη σαλάτα λάχανου-κα-ρότου και με την ίδια σάλτσα γιαουρτιού, σε αρκετή ποσότητα.»«Είναι θαρρώ προφανές από τις περιγραφές μου, θα ξαναπάω και θα δοκιμάσω και τα υπό-λοιπα λαχταριστά πιάτα που έχει να προσφέρει το μενού.»

Che Sara Ιταλική κουζίνα στον Ταύρο (Νοταρά 38 & Χρ. Σμύρνης, τηλ: 210 3412421)17-25 €/άτομο> Έγραψαν:«Το ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ του μαγαζιού είναι ο Τόνυ από το Μπάρι. Είναι η ιταλική φινέτσα σε ένα τέτοιου είδους εστιατόριο. Γίνεται αντιληπτός παρ’ ότι είναι διακριτικός.»«Ο κυρίως εσωτερικός χώρος περιποιημένος και ζεστός, με διάφορες ζωγραφιές στους τοί-χους. Γενικά ωραία ατμόσφαιρα. Πολύ όμορφη η εικόνα της ανοιχτής κουζίνας στο κέντρο του μαγαζιού, όπου μπορούσες να δεις το σεφ σε δράση.»«Έχει φοβερό ψωμί φρέσκο που έρχεται σαν κουβέρ (νομίζω με νιφάδες καλαμποκιού). Εμείς 2 φόρες που πήγαμε δεν ξέραμε ποιος να το πρωτοφάει.»«Παραγγείλαμε σαν ορεκτικό ένα ριζότο με σπανάκι που ήταν πολύ καλό και αρκετά μεγάλη μερίδα και σαν κυρίως πένες με πέστο και νιόκι στο φούρνο με κόκκινη σάλτσα και μοτσαρέλα.»«Τα ζυμαρικά αξίζουν και με το παραπάνω. Η μητέρα μου που έχει σπουδάσει στη Γένοβα δεν έχει ξαναδοκιμάσει τέτοια νιοκι όπως ανέφερε. 2 φόρες μας πηγε για να τα γευτεί.»

11 χρόνια είχε την εξουσία στη μεγάλη Βρετανία, σε μια ταρα-χώδη περίοδο αλλαγών, ρήξεων, ταξικών συγκρούσεων επικών διαστάσεων με τον «εσωτερικό εχθρό» (την εργατική τάξη και κυρίως τους ανθρακωρύχους) και επίδειξης πυγμής στη διεθνή αρένα, στο ιρλανδικό ζήτημα αλλά και τον πόλεμο στα Φώ-κλαντ. Όμως ο ιστορικός ρόλος της Θάτσερ (αρνητικός για μένα) απέχει πολύ από το να εξηγήσει την υστερία που βιώνει τις τελευ-ταίες μέρες η μεγάλη Βρετανία, μετά το θάνατο της βαρόνης.

Δε με εκπλήσσει ότι η Θάτσερ δημιουργεί ντόρο ακόμα και νεκρή.

Του Νίκου Σωτηρακόπουλου *

Έ τσι έχουμε σειρά από υπαίθρια πάρτυ προς εορ-τασμό του θανάτου της, όπου γεροντοπαλίκαρα πρώην πανκς ανταμώνουν νέους αντικομφορ-μιστές φοιτητές, τον πρώην δήμαρχο Λονδίνου, τον «κόκκινο» (βάλτε πολλά εισαγωγικά) Κεν

Λίβινγκστον να ισχυρίζεται πώς «όλα τα προβλήματα που βιώ-νουμε σήμερα οφείλονται στο ότι οτιδήποτε έκανε η Θάτσερ ήταν λάθος» και ευχές σε τοίχους (κανονικούς και του Facebook) «να καείς στη φωτιά της κόλασης Μάγκι». Επίσης, έχει ξεκινή-σει μια καμπάνια ώστε το τραγούδι από τον Μάγο του ΟΖ “Ding dong the witch is dead” (η μάγισσα πέθανε) να ανέβει στο νο.1 των charts. Έχουμε μέχρι και ψυχολόγους που ισχυρίζονται ότι το ήθος του ατομισμού που εισήγαγε η Θάτσερ, το «Greed is good” (η πλεονεξία είναι καλή) όπως είπε και ο Μάικλ Ντάγκλας ως Gordon Gekko στο Wall Street του Όλιβερ Στόουν το 1987, απο-τελεί πλέον κλινική ασθένεια που απειλεί την ψυχική υγεία των Βρετανών. Και όλα αυτά για μια γυναίκα που έπεσε από την εξουσία σχεδόν πριν ένα τέταρτο του αιώνα!

Φυσικά όλα αυτά μας λένε πολλά όχι τόσο για το ποια πραγμα-τικά ήταν η Θάτσερ, αλλά για τη μίζερη κατάσταση της πολιτικής σκηνής στην Αγγλία και ειδικά των Εργατικών και (δυστυχώς) της Αριστεράς. Οι Συντηρητικοί είναι λογικό να θέλουν να χτίσουν πάνω στο μύθο του «Θατσερισμού». Είναι ένα κόμμα χωρίς ιδέες, χωρίς αξίες (ούτε καν εκεί-νες του παλιού Συντηρητισμού, όσο και αν διαφωνεί κανείς μαζί τους) και το να παρουσιάζονται ως ο συ-νεχιστής της Θάτσερ τους δίνει πόντους. Στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσουμε κάτι: είχε η Θάτσερ μια τόσο καινοτόμα και πρωτοφανή πολιτική ώστε να δικαιολογείται η ταμπέλα «Θα-τσερισμός», που είναι περίπου συνώνυμο του «νεοφιλελευθε-ρισμού»; Πριν βιαστούμε να δώσουμε απάντηση ας σκεφτούμε τα εξής: Αυτό που λέμε «νεοφιλελευθερισμός» α) ήταν το ανα-γκαίο για το κεφάλαιο άλμα προς τα μπρος για να ξεπεράσει την κρίσης των 1970ς και να υποτάξει την εργασία, β) κάθε άλλο παρά μονοπώλιο της Θάτσερ υπήρξε… όπως αποδεικνύει και η υιοθέτησή του και από πολλές «σοσιαλδημοκρατικές» κυβερ-νήσεις στα επόμενα τριάντα χρόνια.

Ναι αλλά η λιτότητα και ο πόλεμος στην εργατική τάξη; Η λι-τότητα είχε ήδη ξεκινήσει από τη διακυβέρνηση των Εργατικών των Γουίλσον-Κάλαχαν το 1975-1979. Επίσης, στο κλείσιμο των ανθρακωρυχείων, πρωταθλητές ήταν και πάλι οι Εργατικοί, με την κυβέρνηση Γουίλσον στα 1960ς. Η Θάτσερ έχει μείνει στην ιστορία γιατί επί των ημερών της επήλθε, αλίμονο, η ήττα της ερ-γατικής τάξης στην επική απεργία των ανθρακωρύχων το 1984-1985. Μια ήττα όμως που έγινε εφικτή μόνο με την αποδυνά-μωση της εργατικής τάξης στην οποία συνέβαλαν όσο κανείς οι Εργατικοί, ακόμα και ως αντιπολίτευση στη Θάτσερ. Ναι αλλά η Θάτσερ ήταν γεράκι του πολέμου, θα αντιτείνει κά-ποιος. Σαφώς. Όμως δε φτάνει ούτε καν κοντά στα πολεμικά επιτεύγματα του «ανθρωπιστικού» ιμπε-ριαλισμού του Μπλερ…μια ερώτηση σε ένα Σέρβο, Αφγανό ή Ιρακινό θα σας πείσει. Και όσο για την ιδιαίτε-ρη εύνοια της Θάτσερ στο Σίτυ του Λονδίνου; Ούτε κατά διάνοια η Σιδηρά Κυρία δε θα σκεφτόταν την απορρύθμιση του κρατικού ελέγχου στις τράπεζες που εφάρμοσε ο Εργατικός Γκόρντον Μπράουν στα τρία χρόνια της εξουσίας του εν μέσω της πρόσφα-της οικονομικής κρίσης.

Γιατί λοιπόν τόσο μένος από τους Εργατικούς και την αγγλική Αριστερά ειδικά για τη Θάτσερ; Μα γιατί φυσικά είναι το ιδανικό

αντίπαλο δέος για να σκεπάσει τη γύμνια τους. Οι Εργατικοί μετά τη Θάτσερ ήταν 13 χρόνια στην εξουσία. Το να ισχυρίζονται λοιπόν ότι τα δεινά της Βρετανίας οφείλονται στην περίοδο της Θάτσερ είναι τουλάχιστον αστείο. Επίσης, αν η Θάτσερ διέλυσε την δύνα-μη κρούσης της εργατικής τάξης, οι Εργατικοί συνέχισαν στην ίδια ρότα, με ένα πιο ύπουλο όπλο: την ιδεολογική υποβάθμιση των εργατών από κινητήρια δύναμη της ιστορίας σε ένα, υποτίθεται, τσούρμο άξεστων, που δεν ξέρουν πώς να ζήσουν και χρειάζο-νται την πεφωτισμένη παρέμβαση των ελίτ και της «υπεύθυ-νης» μεσαίας τάξης για να τους διδάξουν τις σωστές αξίες και να βγάλουν από πάνω τους τη ρετσινιά της πλύσης εγκεφάλου που τάχα υπέστησαν από τη Θάτσερ. Στην ίδια ρότα και η κατ’όνομα Αριστερά: η Θάτσερ και η μαγική της επιρροή στους φτωχούς και άβουλους εργαζόμενους, τους οποίους μαθαίνουμε ότι εμπότι-σε με αλλότρια ήθη όπως τη φιλοδοξία για κοινωνική ανέλιξη, ευθύνονται για τη μηδαμινή ριζοσπαστικοποίηση της σύγχρο-νης εργατικής τάξης. Το ενδεχόμενο η εργατική τάξη να τους γυρνά την πλάτη επειδή της είναι αδιάφορη η σημερινή Αριστερά της μουρμούρας και της κατή-χησης για το πόσο λοβοτομημένοι είναι όλοι, δεν περνά απ’το μυαλό όσων χορεύουν στους δρόμους γιορτάζοντας το θάνατο της «μάγισσας». Εργατική τάξη και Αριστερά συμβάδιζαν όσο αμφότεροι θεωρούσαν ιστο-ρική αποστολή τους ένα καλύτερο αύριο, όπου οι δημιουργοί του πλούτου θα ζητούσαν «τίποτα λιγότερο από τα πάντα». Η σημε-ρινή βρετανική Αριστερά του ελιτισμού, του «ουκ εν τω πολλώ τω ευ» και των «μετά-υλιστικών» αξιών, αποξενωμένη από τις μάζες, κάνει πάρτυ για το θάνατο της Θάτσερ. Λες και η Σιδηρά Κυρία νικήθηκε από τις ορδές αναστημένων ανθρακωρύχων, σαν την τελευταία σκηνή του μιούζικαλ των Αθλίων του Ουγκό, και όχι από το χρόνο και τη γεροντική άνοια. Τα πάρτυ αυτά, φα-ντάζονται, σηματοδοτούν νέο σάλπισμα ταξικής πάλης: τους το εύχομαι, αλλά δεν το νομίζω.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η φιγούρα της Θάτσερ έχει αναχθεί σε ένα απόλυτο φετίχ, με μια διπλή έννοια. Για τον Μαρξ, το φετίχ εί-ναι ένα αντικείμενο στο οποίο, λόγω της άγνοιάς μας, αποδίδου-με ιδιότητες τις οποίες δεν έχει. Έτσι και η Θάτσερ ανάγεται στην παντοδύναμη φιγούρα που ακόμα και 23 χρόνια αφ’ότου έπεσε από την εξουσία και ενώ πια δε ζει, ορίζει τις τύχες μιας ολό-κληρης Μεγάλης Βρετανίας. Ακόμα πιο ενδιαφέρον όμως έχει η κατά τον Φρόυντ ανάγνωση του φετίχ, ως το τελευταίο εμπόδιο του φετιχιστή από το να δει το αληθινό αντικείμενο του φόβου του (στην ψυχανάλυση, τα γυναικεία σεξουαλικά όργανα). Αντίστοι-χα θα λέγαμε ότι η Θάτσερ ανυψωμένη ως φετίχ είναι το τελευ-ταίο εμπόδιο των Άγγλων από το να δουν τη γυμνή αλήθεια: μια πολιτική σκηνή ένθεν κακείθεν άδεια από ιδέες, στόχους και τη δύναμη να εμπνεύσει στο ελάχιστο τον κόσμο.

* Ο Νίκος Σωτηρακόπουλος είναι υποψήφι-

ος Διδάκτορας και βοηθός Λέκτορα στο Πα-

νεπιστήμιο του Κεντ στη Μεγάλη Βρετανία.

Το ερευνητικό του ενδιαφέρον εστιάζεται

μεταξύ άλλων στο Μαρξισμό, στα σύγχρονα

κοινωνικά κινήματα και στους παράγοντες

της μεταμοντέρνας ιδεολογίας που έχουν

διαβάλει την έννοια της Αριστεράς ως ριζο-

σπαστικού φορέα των ουμανιστικών ιδεών

της οικουμενικότητας και της προόδου.

T o Red Bull Bedroom Jam υποστηρίζει νέους καλλιτέχνες και συγκροτή-ματα που είναι έτοιμα να βγουν από την κρεβατοκάμαρα τους και να

κατακτήσουν τη μεγάλη σκηνή, όπως αυτή του γνωστού Ejekt Festival, αλλά και να κυκλο-φορήσουν ένα digital single και το πρώτο τους επαγγελματικό video-clip.

To Red Bull Bedroom Jam ξεκίνησε το 2007 με μία live stream εκτέλεση από το πολύ επιτυχημένο συγκρότημα Youmeatsix. Έπειτα η ιδέα εξελίχθηκε μέσα από την επιθυμία να δημιουργηθεί μία πλατφόρμα προώθησης ανερχόμενων μουσικών. Το συγκεκριμένο project θεωρείται από τα πιο βασικά μέσα που μπορεί να «δώσει φτερά» σε φιλόδοξα ροκ συγκροτήματα από διάφορες χώρες σε όλο τον κόσμο.

Στην Ελλάδα συμμετέχουν πολλά, γνωστά στην underground σκηνή, ενώ στην σκηνή του Red Bull Bedroom Jam Show μέχρι στιγμής έχουν ανέβει οι Jamming Funkers οι FlyByWire, και οι «Mechanical Parts Inside», ενώ σειρά έχουν πάρει ονόματα όπως οι The Vipervikings, DisplayeD, The Family Idiot, PutaMisery & United Highlights!

O Keith Richards είχε πει: «δώσε μου μια κιθάρα, ένα πιάνο ή μια σκούπα με χορδές και δεν θα βαρεθώ ποτέ». Το Redbull έδωσε πολύ περισσότερα σε νέες μπάντες και καλλιτέχνες με πολύ ταλέντο και ενέργεια!

Γίνε

RockStaRμπορείς!

Ακολούθησε το Red Bull Bedroom Jam: facebook http://www.facebook.com/RedBullBedroomJam / twitter @RedBullGRE

Ο συναγωνισμός για την σκηνή του Eject είναι μεγάλος και η ψηφοφορία έχει πάρει φωτιά. Μπες στο http://www.redbullbedroomjam.gr/ , άκου, ψάξε και ψήφισε αυτόν που γουστάρεις περισσότερο. Ο Rock Star είναι η πεμπτουσία της διασημότητας, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, αθλητές αγαπήθηκαν από το κοινό αλλά μόνο οι Rock Stars έγιναν θρύλοι.