Was ist ΠΑΣΟΚ;

Αυτοί που πάτησαν τα κουμπιά στο διαδίκτυο ποιοι είναι; Είναι το μεσαίο στρώμα που είχατε μια πολιτική συμμαχιών εσείς και εν μέρει η Ν.Δ. για να διασπάσετε την κοινωνική συμμαχία, να φτάσετε εκεί που φτάσατε το συνδικαλιστικό κίνημα [...] Αυτοί οι πρώην σύμμαχοί σας είναι τώρα στις πλατείες και μουτζώνουν και λένε 'κρεμάλα στους 300'.Αλέκα Παπαρήγα, Βουλή των Ελλήνων, 18/6/2011

Ακόμα και αν ήταν εμπειρικά ψευδής --ακόμα, δηλαδή, και αν η πλειοψηφία των αγανακτισμένων των πλατειών δεν έχει καμία σχέση με απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ-- η πιο πάνω πρόταση της ΓΓ του ΚΚΕ είναι ωστόσο θεωρητικά αληθής. Είναι θεωρητικά αληθής γιατί παραπέμπει σε μία εκ των σημαντικών απαντήσεων στο θεμελιώδες ερώτημα --ερώτημα φιλοσοφικής και ιστορικής τάξης με τις αυστηρές έννοιες των όρων-- "τι είναι το ΠΑΣΟΚ;" 

1. Πρώτη απάντηση λοιπόν: το ΠΑΣΟΚ είναι το μόρφωμα εκείνο του οποίου η ιδεολογία ανταποκρίνεται αντικειμενικά στο πνεύμα (με την εγελιανή έννοια του όρου) της μετανεωτερικής μεταπολιτικής, την οποία πρωτοπατεντάρισε στην Ελλάδα ο αξέχαστος Ανδρέας Παπανδρέου· είναι δηλαδή μη ιδεολογία, άρνηση της ιδεολογίας, και άρα επίσης παν-ιδεολογία, ιδεολογική χοάνη τέτοιας δυνητικότητας ώστε να χωράει σχεδόν τα πάντα, από τον τρίτο δρόμο και τον Σαμίρ Αμίν στον αντι-ιμπεριαλισμό του Καντάφι και την PLO, από τον εκσυγχρονισμό Σημίτη στον Μιτεράν και τον Στρως Καν, απ' τον Τάσο Μπιρσίμ και τον Κατσιφάρα στον Μίμη Ανδρουλάκη, από τον ΓΑΠ και τον Παπακωνσταντίνου στον Παπαθεμελή, τον Γιώργο Καραμπελιά και τον αρχιπλοίαρχο Ναξάκη. Και συνεπώς, το ΠΑΣΟΚ είναι το μοναδικό κόμμα που είναι ικανό να διαδηλώνει με πάθος ενάντια στον εαυτό του, καθώς και να ανατρέψει τον εαυτό του για να εγκαταστήσει στη θέση του τον εαυτό του.

2. Το ΠΑΣΟΚ ανταποκρίνεται λοιπόν αυστηρά στην περιγραφή του Μαρξ για τον βοναπαρτικό Σύλλογο της 10ης Δεκέμβρη, πολιτικό μόρφωμα "συναίνεσης" η οποία εξέφραζε όχι την καταφατική οικουμενικότητα αλλά την αρνητική -- τα κοινά σημεία ανάμεσα στα απορρίμματα ή περιττώματα κάθε υπάρχουσας τάξης: "Δίπλα σε παρηκμασμένους ελευθέριους με αμφίβολα μέσα διαβίωσης και εξίσου

αμφίβολη καταγωγή, δίπλα σε κατεστραμμένα και φίλα προς την περιπέτεια βλαστάρια της αστικής τάξης, υπήρχαν πλάνητες, απολυμένοι φαντάροι, απελευθερωμένοι φυλακόβιοι, υποστατικοί που την είχαν κοπανήσει, αετονύχηδες, τσαρλατάνοι, lazzaroni, πορτοφολάδες, χαρτοπαίχτες, νταβατζήδες, ιδιοκτήτες πορνείων, αχθοφόροι, επαϊοντες της λογοτεχνίας, οργανοπαίχτες, κουρελοσυλλέκτες, γανωτές και ζητιάνοι—με λίγα λόγια μια ολάκερη άμορφη, αποσαθρωμένη μάζα, που άγεται και φέρεται εδώ και εκεί, και που οι Γάλλοι ονομάζουνε Μποέμ. Από αυτό το συγγενικό στοιχείο σχημάτισε ο Βοναπάρτης τον πυρήνα του Συλλόγου της 10ης Δεκέμβρη. […] Αυτός ο Βοναπάρτης, ο οποίος ορίζει εαυτόν αρχηγό του λούμπεν προλεταριάτου, και ο οποίος μόνος του ανακαλύπτει και πάλι σε μαζική μορφή τα συμφέροντα που ο ίδιος εξυπηρετεί, ο οποίος αναγνωρίζει στα σκουπίδια, τα απομεινάρια και τα περιττώματα όλων των τάξεων τη μόνη τάξη στην οποία μπορεί να βασιστεί απροϋπόθετα, είναι ο αληθινός Βοναπάρτης, ο Βοναπάρτης χωρίς φιοριτούρες".  Μόνο που στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, αυτού του εκφραστή του λούμπεν κομματαριάτου, τα περιττώματα δεν είναι πρωτίστως ταξικά, αλλά πρωτίστως ιδεολογικά. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα είδος νεκροταφείου ιδεολογιών με ατελείωτη χωρητικότητα. Σ' αυτό χωρούν αναμορφωμένοι δεξιοί που θέλησαν να επιβιώσουν της μεταπολίτευσης, αριστεροί αποστάτες και καιροσκόποι που θέλησαν να επιβιώσουν της αριστερής διάσπασης, λυσσασμένοι εθνοσωβινιστές, ρομαντικοί πατριώτες που ανέχονται τον Βελουχιώτη φτάνει να στέκεται δίπλα στον Καραϊσκάκη, στελέχη τραπεζών που διάβασαν Καρυωτάκη, μέλη πολιτιστικών συλλόγων με αλυτρωτικό περιεχόμενο, κομματικοί καριερίστες, εργατοπατέρες, επαγγελματίες γυμνοσάλιαγκες των ΜΜΕ, ευρωλάγνοι που στα νιάτα τους ήταν αντιαμερικανιστές, και ούτω κάθε εξής. Όλοι μαζί συνθέτουν ένα ιδεολογικό ουράνιο τόξο με ένα μόνο χρώμα, το γκρι -- το οποίο, με τα κατάλληλα γυαλιά, εμφανίζεται ως πράσινο.

3. Η Ελλάδα της μεταπολίτευσης δεν είναι δικομματική, αλλά μονοκομματική: το ΠΑΣΟΚ είναι η αντικειμενική και απαρέγκλιτη ιδεολογικο-πολιτική μορφή αυτής της Ελλάδας, και η ανωμαλία της ύπαρξης της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να εξηγηθεί πρώτον, αναγνωρίζοντας στην ΝΔ τον απαραίτητο --εξαιτίας της αμιγώς ακροδεξιάς άμεσης προϊστορίας του τόπου-- ιστορικό διαμεσολαβητή του ΠΑΣΟΚ και δεύτερον, κατανοώντας την χρησιμότητά της ως απαραίτητο διάλειμμα κάθε φορά που αρχίζει να γίνεται επικίνδυνα εμφανές ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το μοναδικό ιστορικά σημαίνον αστικό κόμμα της ελληνικής μεταπολίτευσης.

4. Ως κομματικό μόρφωμα, το ΠΑΣΟΚ ομοιάζει έντονα με τον καπιταλισμό με την έννοια ότι όπως αυτός, ενσωματώνει τα πάντα στο διάβα του. Εκτός ΠΑΣΟΚ, όπως και εκτός καπιταλισμού, βρίσκεται μόνο η άτεγκτα, δογματικά και ακόμη και εμμονικά κομμουνιστική ιδεολογία. Κάθε άλλη ιδεολογική πρόταση ή απόχρωση είναι είτε πρώην ΠΑΣΟΚ είτε μέλλον ΠΑΣΟΚ. Για αυτό και το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα στο οποίο μπορείς να ανήκεις χωρίς να το γνωρίζεις καν. Σήμερα υπάρχουν στην αριστερά πολλοί σφοδροί επικριτές του ΠΑΣΟΚ που είναι ήδη η επόμενη γενιά ιδεολόγων του ΠΑΣΟΚ, γιατί εκφράζουν θέσεις και απόψεις τις οποίες έχει ήδη εκφράσει πολύ πριν από αυτούς το ΠΑΣΟΚ στην μία ή άλλη ιστορική στιγμή της εξέλιξής του.

5. Η συνολική πολιτική ιστορία της Ελλάδας μετά το 1974 μπορεί να περιγραφεί ως αντικειμενική κίνηση προς την κυοφόρηση, γιγάντωση, διασπορά και οικουμενοποίηση του ΠΑΣΟΚ. Συνεπώς, το ΠΑΣΟΚ θα υπάρχει και μετά το ΠΑΣΟΚ, όταν όλα όσα συνέβαλλαν στην διαμόρφωσή του θα έχουν εξαφανιστεί,

όταν το νάιλον στο τελευταίο του προεκλογικό σημαιάκι θα έχει ξεθωριάσει, όταν ακόμα κανείς δεν θα θυμάται την ύπαρξη ενός κόμματος που λεγόταν ΠΑΣΟΚ. Θέση πέμπτη λοιπόν: ΠΑΣΟΚ υπήρξε πριν υπάρξει ΠΑΣΟΚ και θα υπάρξει μετά το ΠΑΣΟΚ· το ΠΑΣΟΚ είναι απλώς το μεσοδιάστημα ανάμεσα στο πριν το ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΟΚ και το μετά το ΠΑΣΟΚ ΠΑΣΟΚ. 

Αρχική δημοσίευση: Radical Desire, 19/6/2011

Κοκτέιλ Μολότωφ # 75

Όποιος έχει κατανοήσει τη σημασία της φόρμουλας "Χ χωρίς Χ" (αρχική επινόηση του Μπλανσό και όχι, όπως πολλοί νομίζουν, του Ζίζεκ) σε συνάρτηση με το μεγαλειώδες φιάσκο της αριστερής (μη) απάντησης στις εξελίξεις, γνωρίζει από τώρα ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο μεγάλος κερδισμένος των εκλογών, εφόσον βέβαια και όταν αυτές γίνουν. 

Η απαίτηση για ΠΑΣΟΚ χωρίς ΠΑΣΟΚ, αντικαπιταλισμό χωρίς αντικαπιταλισμό, φιλολαϊκή πολιτική χωρίς λαϊκή πολιτική σύνθεση, ανατροπή χωρίς ανατροπή, και ρήξη χωρίς ρήξη --με άλλα λόγια, η ανενόχλητα κυρίαρχη κοινή λογική των μεσαίων και μικρομεσαίων στρωμάτων-- έχει πια βρει έναν ολοκληρωμένο πολιτικό φορέα και εκφραστή.

Παρασκευή, 20 Ιανουαρίου 2012

Μεταμαρξισμός: Το κουίζ

Έλαβα σήμερα στο mail ένα μεταμαρξιστικό κείμενο. Το όνομα του συγγραφέα δεν θα αποκαλυφθεί. Εξάλλου, δεν είναι σημαντικό για το quiz. Το ζητούμενο είναι η λίστα των αποδεκτών του κειμένου, το επιλεχθέν "ακροατήριο", ας το πούμε, για preview στο κείμενο· στο οποίο επιλεχθέν ακροατήριο προφανώς προστέθηκε και η αφεντιά μου. Θα παρατεθεί ένα απόσπασμα, και ο αναγνώστης θα πρέπει να διαλέξει από ένα τεστ multiple choice την σωστή λίστα αποδεκτών (εξαιρούμαι εγώ). Η πρώτη σωστή απάντηση βραβεύεται με τον γνωστό μπανάλ τρόπο, με ένα αντίτυπο του ναρκισσιστικού μου παραληρήματος. Το απόσπασμα:"Δεν υπάρχει πια χειμερινό ανάκτορο να καταληφθεί"Saul NewmanΗ φράση αυτή θεωρώ ότι εύστοχα αντικατοπτρίζει την σημερινή αδιέξοδη αγανάκτηση εκατομμυρίων ατόμων σε όλο τον πλανήτη. Είτε έχουν κινηματικά χαρακτηριστικά, είτε ακτιβιστική ή αμιγώς κομματική δράση, ομάδες κατάληψης δημοσίων χώρων ή κέντρων αποφάσεων και ομάδες διαμαρτυρίας, συντεταγμένες ή μη, έχασαν τον εχθρό. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, αναζητούν έναν εχθρό που δεν "υπάρχει", αλλά στο Φαντασιακό της κοινωνικής θέσμισης έχει έναν ελλειπτικό και αναγκαίο ρόλο. Αυτόν τον ρόλο, φαίνεται ότι τον παίζουν εναλλάξ οι Αγορές και το Κράτος, και οι συμμετέχοντες σε αυτούς τους θεσμούς. Κοινωνίες ολόκληρες αναζητούν τρόπους να υπερβούν τις παλιές αρχές, ουσιαστικά τις παλιές ιδεολογικές αυταπάτες. Άτομα που πήδηξαν έξω από το βαγόνι της

κατανάλωσης και του περιττού ξοδέματος χρόνου/χρήματος, περιπλανώνται σε έναν λαβύρινθο πληροφόρησης και φόβου, άλλες φορές σαν θύματα και άλλες φορές σαν θύτες. Είναι η εποχή, που η όποια χρηματοπιστωτική ή καπιταλιστική κρίση, απωθεί την βαθιά και καλυμμένη δημοκρατική ανωμαλία, εκτός της αφανούς ταξικής ανισότητας, όπως ο Φουκώ πρόβλεψε πριν πολλά χρόνια: σε οποιονδήποτε κοινωνικό σχηματισμό, θα υπάρχει πάντα εξουσία, ακόμα και στην επαναστατική δράση. Άραγε, έχουμε συνειδητοποιήσει το ανώφελο της εναπόθεσης ελπίδας στην επανεκκίνηση του διπολικού συστήματος κράτους –αγορών; Έχουμε αντιληφθεί πόσο ανέφικτο είναι να ψάχνουμε μετα-φιλελεύθερες ή μετα-σοσιαλιστικές δομές επανεκκίνησης των οικονομιών και των κοινωνιών;Η ερώτηση:

Η λίστα αποδεκτών του πιο πάνω ήταν:

Α. Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου, ο Αλέκος Αλαβάνος, ο Γιώργος Δελαστίκ και ο Πάνος ΛαφαζάνηςΒ.  Η Αλέκα Παπαρήγα, ο Γιάννης Πρωτούλης, ο Σπύρος Χαλβατζής κι ο Θανάσης ΠαφίληςΓ. Ο Νίκος Κοτζιάς, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, ο Μίμης Ανδρουλάκης κι ο Πάνος ΓεννηματάςΔ. Ο Όμιλος Μελέτης της Επαναστατικής Θεωρίας, η Ομάδα Πλατύπους, το Δίκτυο για την Περιεκτική Δημοκρατία, και το Terminal 119

Τετάρτη, 25 Ιανουαρίου 2012

Was ist PASOK forever and ever and ever

Οι βασικές ιδεολογικές διαφοροποιήσεις της ΔΗΜΑΡ, δεύτερου κόμματος σύμφωνα με την δημοσκόπηση της VPRC , απ' το καταρρέον ΠΑΣΟΚ, μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:

1.

2α.

2β.

3α.

3β.

3β. i.

3β. ii.

4.

5α.

5β.

Η συνοπτική αυτή ανάλυση δεν μπορεί βέβαια να ειπωθεί πως καλύπτει το πλήρες φάσμα του περιεχομένου της καινοτόμου σκέψης που έχει αναπτύξει η Δημοκρατική Αριστερά πάνω στα φλέγοντα ζητήματα του καιρού. Το καθήκον αυτό θα πρέπει να αφεθεί στην έκδοση του νέου μου βιβλίου, Ο Μπαντιού και η συμβαντική ρήξη της Δημοκρατικής Αριστεράς, του πρώτου επιστημονικού βιβλίου που θα χρησιμεύει ταυτόχρονα και ως κομψό σημειωματάριο/ημερολόγιο για τον αναγνώστη. Το βιβλίο, 389 σελίδων, αναμένεται να είναι έτοιμο σε περίπου πέντε λεπτά.

Δευτέρα, 9 Απριλίου 2012

"Was ist PASOK"? Case number 3.458.789 (Ή, ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Πασοκιά)

Exhibit A. The article (buzzed by Προκόπης "Καμίνη είναι ο πόθος μου" Δούκας, ΝΕΤ):

Μίσος, τυλιγμένο με την ελληνική σημαίαΤου Πέτρου Παπασαραντόπουλου

Χθες πήγα στην πλατεία Συντάγματος, εκει που αυτοκτόνησε ο 77χρόνος. Γύρω από το δέντρο, 20-30 άτομα. Στο δέντρο, λουλούδια, κεριά, γράμματα και συνθήματα. Πλησιάζω και τα διαβάζω. Ο λόγος του μίσους μπροστά στα μάτια μου. Κάτω από την ελληνική σημαία, σύμβολο υποτίθεται της ενότητας των Ελλήνων, κείμενα και συνθήματα για τους προδότες, τους γερμανοτσολιάδες, τα καθάρματα, τους κουΐσλιγκ, τη χούντα που μας κυβερνά, τα λαμόγια, τους κλέφτες, τους δοσίλογους, τους χαραμοφάηδες, τις γερμανικές αποζημιώσεις, τη ναζίστρια Μέρκελ, τη γερμανική κατοχή, τη γενοκτονία των Ελλήνων, τους πουλημένους δημοσιογράφους και πολιτικούς, την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου, τα τσιράκια και τους λακέδες των Ευρωπαίων και του Σόιμπλε, τους προαιώνιους εχθρούς της φυλής μας. Συνθήματα για εκτελεστικά αποσπάσματα, αγχόνες, καλάσνικοφ. Κάθε κείμενο, μια γροθιά στο στομάχι.

Ένας ηλικιωμένος κοιτούσε προς τη Βουλή, σκοπεύοντας και πυροβολώντας με το χέρι του που στο μυαλό του φάνταζε ότι κρατούσε περίστροφο.

Όσο για τις συζητήσεις, δεν υπάρχει περιγραφή. Κρεσέντο hate speech, λόγου της μισαλλοδοξίας.

Φεύγοντας, κατηφόρησα τη Σταδίου. Αντίκρυσα το καμμένο ΙΛΙΟΝ και το κτίριο με τους τέσσερις νεκρούς της Μαρφίν. Παιδιά ενός κατώτερου θεού. Ασήμαντα υποστυλώματα ενός σάπιου καθεστώτος που πρέπει να γκρεμιστεί.

Μου πήρε ώρες για να συνέλθω.Ο δρόμος

Exhibit B. But who is Petros Papasarantopoulos? Part I.

"Τραβέρσο ανάποδο - πορεία προς το ΒοριάΤράβα μπροστά - ξοπίσω εμείς - και μη σε μέλλει."Νίκος Καββαδίας, από τη συλλογή "Πούσι", 1947

"Τραβέρσο" είναι ένας ναυτικός όρος που σημαίνει πορεία κόντρα στη διεύθυνση του ανέμου για να αποφύγει το πλοίο τα χτυπήματα των κυμάτων στα πλευρά του. Είναι μία πορεία που παίρνουν τα καράβια με όλη την ισχύ των μηχανών τους όταν κάθε άλλη πλεύση είναι επικίνδυνη.

Το "Πολιτικό τραβέρσο" είναι μία συλλογή κειμένων, από το 1989 έως το 2010, που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τους ότι βρίσκονται στον αντίποδα των ιδεών και των απόψεων που κυριάρχησαν στη ελληνική κοινωνία, κατά την περίοδο της Ύστερης Μεταπολίτευσης.

Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης που προλογίζει το βιβλίο, "η πολιτική παράδοση στην οποίο εντάσσεται ο συγγραφέας συνιστούσε μια διαφορετική εκδοχή της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, εν πολλοίς μια χαμένη δυνατότητα ως προς το παρελθόν, αλλά μια ελπίδα για το μέλλον, για να βγει η πατρίδα μας από το σημερινό αδιέξοδο. Στην παρούσα λοιπόν συγκυρία, το πολιτικό τραβέρσο δεν αρμενίζει μόνο κόντρα στην "ύστερη μεταπολίτευση", αλλά κόντρα στην Ελλάδα της χρεοκοπίας".

Ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος είναι κατηγορηματικός στις διαπιστώσεις και στην κριτική στόχευση, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης. Η ελληνική κοινωνία κινήθηκε στο ιδεολογικό πλαίσιο που διαμόρφωσε το τρίπτυχο: ακραίος ατομισμός και συντεχνιασμός - απαξίωση της εργασίας ως κοινωνικής αξίας και η υποκατάστασή της με τη λογική του βολέματος, κυρίως στον δημόσιο τομέα- μετάθεση των ευθυνών στους άλλους, ιδίως στους ξένους.

Η εμπειρία της Θεσσαλονίκης παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάλυση του Πέτρου Παπασαραντόπουλου. Το βιβλίο προσφέρει ένα χρονολόγιο των χαμένων ευκαιριών της πόλης αλλά και των υπευθύνων της παρακμής, θυμίζοντας έτσι πόσο έχει πληρώσει η Θεσσαλονίκη την απαξίωση των πολιτικών ηγεσιών της και τους λογής-λογής "εθνικοπαράφρονές" της.

Ο Γιάννης Βούλγαρης επισημαίνει: "Ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος εικονογραφεί τη διττή προοπτική της χώρας καταφεύγοντας στον Ιανό. Η Ελλάδα σαν άλλος Ιανός έχει δύο πρόσωπα "του συντηρητισμού και του αναχρονισμού" από τη μία, της δημοκρατικής, ορθολογικής και εξωστρεφούς κουλτούρας από την άλλη. Από την αντιπαράθεση των δύο εξαρτάται η εθνική προοπτική. Ο συγγραφέας όμως αυξάνει στο μέγιστο την ένταση: σε περιόδους όξυνσης τα δύο πρόσωπα, οι δύο Ελλάδες, συγκρούονται με όρους "πολιτισμικού πολέμου" (cultural war) και όχι απλής ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης".

Κριτικές - ΠαρουσιάσειςΚώστας Αναγνωστόπουλος, Πώς φτάσαμε εδώ, "The Books' Journal", τχ. 18, Απρίλιος 2012Νίκος Μαραντζίδης, Γιατί πήγαν τελικά όλα τόσο στραβά;, "The Athens Review of Books", τχ. 23, Νοέμβριος 2011Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, Κόντρα στο ρεύμα, Περιοδικό "Διαβάζω", τχ. 514, Ιανουάριος 2011Biblionet

Exhibit C. But who is Petros Papasarantopoulos? Part II.ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 5/5/2011

ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ

"Μία παρουσίαση βιβλίου, μία πτώχευση, 200 εργαζόμενοι στον δρόμο και οι κουμπάροι…"

Την Παρασκευή 6/5/2011 στο χώρο της Δ.Ε.Θ, στα πλαίσια της έκθεσης βιβλίου, παρουσιάζεται το βιβλίο του κ. Πέτρου Παπασαραντόπουλου με τίτλο: Πολιτικό Τραβέρσο και Ύστερη Μεταπολίτευση. Για όσους έχουν αδύνατη μνήμη και αυτοί φαίνεται ότι περίσεψαν στις μέρες μας, θα ήθελα να θυμίσω τα έργα και τις ημέρες του κ. Παπασαραντόπουλου, άλλοτε μεγαλοεκδότη του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, στη συνέχεια "πτωχεύσαντα", "αγνώστου διαμονής" για κάποια χρόνια και πρόσφατα ανανήψαντα στον εκδοτικό χώρο της Θεσσαλονίκης:

* Ο κ. Παπασαραντόπουλος, επί 5 ολόκληρα χρόνια, μετά την δολία και εικονική πτώχευση του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, χρωστούσε στους εργαζόμενους πάνω από 700.000 ευρω. Οι εργαζόμενοι πήραν μέρος από τα χρήματά τους, μέσα από τη πτωχευτική διαδικασία των δικαστηρίων και μετά από συνεχή προσκόματα του ίδιου, ο οποίος δεν δίστασε να κάνει ανακοπή ενάντια στους εργαζόμενους διεκδικώντας ο ίδιος μέρος από τα οφειλόμενα στους εργαζόμενους ως αμοιβή για τις "υπηρεσίες" ως Πρόεδρος τού από τον ίδιο πτωχεύσαντα εκδοτικό οίκο.

* Μετά την πτώχευση για ένα χρονικό διάστημα εξαφανίστηκε από τη χώρα για να αποφύγει τις ποινικές ευθύνες που είχε, προς γείτονες βαλκανικές χώρες, όπου και εκεί αφησε, μέσα από επαγγελματικές δραστηριότητες, απλήρωτους εργαζόμενους.

* Επέστρεψε μετα βαΐων και κλάδων ως εκδότης ή υπάλληλος εκδοτικού οίκου και τώρα ως συγραφέας, προφανώς γιατί πήρε συγχωροχάρτι από την πολιτική

ηγεσία του τόπου (γνωστές σε όλους και όλες είναι οι κουμπαριές του και οι στενές σχέσεις με κάποιους πολιτικούς της πόλης μας).

* Τα συμφέροντα και η διασύνδεση επιχειρηματικών συμφερόντων με πολιτικές που ασκήθηκαν και ασκούνται είναι γνωστές και δεν μπορούν να κρυφτουν από τους εργαζόμενους και τον λαό. Ειδικά στη πόλη μας είναι γνωστός ο τρόπος που έπαιρνε ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ τη μερίδα του λέοντος από τα συγράμματα του Α.Π.Θ.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ: Οι πνευματικοί άνθρωποι της πόλης και του τόπου έδωσαν και αυτοί συγχωροχάρτι στον άνθρωπο που άφησε απλήρωτους 200 εργαζόμενους επι 5 συνεχή έτη;Λεξιλογία

Exhibit D. Petros Papasarantopoulos replies to allegations of being involved in diaploki and lamogia avec le PASOKara:

Δεν συνηθίζω να απαντάω σε ανώνυμους, ιδίως όταν χρησιμοποιούν χαρακτηρισμούς του είδους ότι «πουλάω μούρη και αναλύσεις» και δεν αισθάνονται τη στοιχειώδη υποχρέωση να τεκμηριώσουν αυτά που καταγγέλλουν.

Επειδή όμως, εκτιμώ βαθύτατα το blog «Μη μαδάς τη Μαργαρίτα» και το διαχειριστή του, χωρίς να τον γνωρίζω προσωπικά, θα μιλήσω για πρώτη φορά, ύστερα από 7 χρόνια, δημόσια για τον «Παρατηρητή».

Ο «Παρατηρητής» (εκδόσεις, ραδιόφωνο, βιβλιοπωλείο, αίθουσα τέχνης), που ιδρύθηκε από εμένα το 1977, ήταν μια από τις σοβαρότερες απόπειρες άρθρωσης ενός άλλο πολιτικού και πολιτιστικού λόγου στην άνυδρη και βαθιά συντηρητική Θεσσαλονίκη. Περισσότερες λεπτομέρειες μπορεί να βρει κανείς στο «Τραβέρσο».

Το 2004, έχοντας καταστεί στο μεταξύ πολυμετοχική επιχείρηση, αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες αλλά και διαφωνίες ανάμεσα στους εταίρους. Αναγκάστηκα να παραιτηθώ από διευθύνων σύμβουλος. Στην επιστολή παραίτησης μου τόνιζα πως, ότι και να συμβεί, οι απαιτήσεις ΟΛΩΝ των εργαζομένων ήταν διασφαλισμένες από τα περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης. Ήταν για μένα μια από τις πιο δύσκολες αποφάσεις της ζωής μου, αφού ο «Παρατηρητής» ήταν το παιδί μου.

Δεν μίλησα μέχρι σήμερα, γιατί, σε συναισθηματικό επίπεδο, αυτή η υπόθεση, ακόμα και σήμερα είναι μια χαίνουσα πληγή.

Η νέα διοίκηση που ανέλαβε δεν κατάφερε να κρατήσει τον «Παρατηρητή» ζωντανό. Παραιτήθηκε, κάποιοι πιστωτές τον κήρυξαν σε πτώχευση και οι εργαζόμενοι, περίπου 60 και όχι 200 όπως κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ έγραψε πρόσφατα, μαζί με άλλους ανυπόστατους και συκοφαντικούς ισχυρισμούς, έλαβαν εντόκως και με το παραπάνω όλες τις απαιτήσεις τους, με πενταετή καθυστέρηση λόγω κωλυσιεργιών του τραπεζικού συστήματος.

Προσωπικά, έχασα όλα τα περιουσιακά μου στοιχεία, όπως επίσης έχασαν όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία οι γονείς μου και οι γονείς της γυναίκας μου, γιατί όλα είχαν υποθηκευτεί για τον «Παρατηρητή». Πέρασα πολύ δύσκολες ημέρες,

κατηγορήθηκα άδικα και αθωώθηκα για όλες τις κατηγορίες που δέχτηκα. Αντιμετώπισα σοβαρά προβλήματα υγείας, κρατήθηκα ζωντανός και τώρα εργάζομαι στις εκδόσεις «Επίκεντρο».

Πιστεύω βαθύτατα ότι η κύρια αιτία για τη λάσπη που έχω δεχτεί όλα αυτά τα χρόνια είναι η αταλάντευτη επιλογή μου να υπερασπίζομαι τις ιδέες της ανανεωτικής αριστεράς, όντας ταυτόχρονα και «αφεντικό». Μια τέτοια επιλογή είναι εντελώς ασύμβατη με τα αρχαϊκά στερεότυπα, που επικρατούν σε μεγάλο τμήμα της ελληνικής αριστεράς. Θα συνεχίσω να υπερασπίζομαι αυτές τις ιδέες, που είναι ο σκληρός πυρήνας της διανοητικής μου συγκρότησης, μέχρι το τέλος, όποιο και να είναι το κόστος, τοις ένδον ρήμασι πειθόμενος.

Αποφάσισα να εκδώσω κάποια κείμενα που είχα γράψει ή εκφωνήσει στη διάρκεια μιας εικοσαετίας για να συμβάλλω, όσο είναι δυνατό, σε μια σοβαρή συζήτηση που έχει αρχίσει να γίνεται, ιδίως ανάμεσα σε ανθρώπους της Ανανεωτικής Αριστεράς, στην οποία ανήκω από τα φοιτητικά μου χρόνια, για τα αίτια της κρίσης και τις δυνατότητες υπέρβασης της. Θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμα μου αυτή την επιλογή και θα συνεχίσω να το κάνω.

Έχοντας υποστεί πολλά από την ακροδεξιά, τα οποία περιγράφω στο «Τραβέρσο», ποτέ δεν πίστευα ότι θα υπήρχαν ακροαριστεροί φασίστες που θα διέλυαν μια συγκέντρωση για την παρουσίαση του βιβλίου μου.

Έχουμε πολλά να δούμε ακόμα.

Πέτρος ΠαπασαραντόπουλοςΜη μαδάς τη μαργαρίτα

Exhibit E. KKE asks questions about Petros Papasarantopoulos in 2005 (but come on, who cares about KKE and its questions, death to the Stalinists, hooray for the freedom of the market of ideas!)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Θα συζητηθεί η δεύτερη, με αριθμό 592/24.1.2005 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Γεωργίου Χουρμουζιάδη προς τους Υπουργούς Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας και Ανάπτυξης, σχετικά με την καταβολή των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους της εταιρείας εκδόσεων «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ» στη Θεσσαλονίκη, τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας κλπ..

Η επίκαιρη ερώτηση του κ. Χουρμουζιάδη έχει ως εξής:

«Απλήρωτοι εδώ και καιρό παραμένουν οι εργαζόμενοι στην εταιρεία εκδόσεων «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ» στη Θεσσαλονίκη, που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας από 7/1/2005, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμά τους για μόνιμη και σταθερή εργασία.

Ο κύριος μέτοχος της εταιρείας και διευθύνων σύμβουλος κ. Παπασαραντόπουλος εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα έχει εξαφανιστεί (καθώς και η διορισμένη προσωρινή διοίκηση της ΑΕ). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το μέλλον της εταιρείας να παραμένει άγνωστο, κάνοντας τους εργαζόμενους να αγωνιούν τόσο για τα δεδουλευμένα τους όσο και για τις θέσεις εργασίας τους.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια επιχείρηση, που στηρίχθηκε ποικιλοτρόπως και πλουσιοπάροχα από το κράτος επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ.

Υπεύθυνη, όμως, γι’ αυτήν την κατάσταση είναι και η σημερινή Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που όχι μόνο δεν παρεμβαίνει στο επιχειρηματικό παιχνίδι που έχει στηθεί γύρω από το μέλλον της εν λόγω εταιρείας με πρωταγωνιστές τις τράπεζες και στόχο τη μεταβίβασή της σε άλλους ή και στον ίδιο επιχειρηματία, χωρίς όμως το «βάρος» του εργασιακού κόστους των εργαζομένων, αλλά με τους αντεργατικούς νόμους που ψηφίζει (στα πλαίσια και της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και την πολιτική των επιδοτήσεων προς τους επιχειρηματίες που ακολουθεί, οδηγεί τους εργαζόμενους στην ανεργία.

Ερωτώνται οι κύριοι Υπουργοί ποια μέτρα πρόκειται να πάρουν:

1. Για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι όλα τα δεδουλευμένα τους και να συνεχίσει να λειτουργεί η επιχείρηση;

2. Να μη γίνει καμιά απόλυση και να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας;»

Ορίστε, κύριε Υφυπουργέ, έχετε το λόγο για τρία λεπτά.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Κύριε Πρόεδρε, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος καλά κάνει και ψάχνει να βρει σε όποια εφημερίδα ή όπου δημοσιευθεί ότι κλείνει μια επιχείρηση και άμεσα υποβάλλει στην Κυβέρνηση επίκαιρη ερώτηση. Είναι και αυτό μία τακτική. Να δούμε, όμως, την ουσία της πολιτικής, γιατί αυτό ενδιαφέρει τα κόμματα. Εάν έκλεισε το κομμωτήριο που πηγαίνει ο τάδε Βουλευτής, δεν έρχεται στη Βουλή να κάνει επίκαιρη ερώτηση. Κάθε μέρα αυτήν τη δουλειά κάνουμε.

Γιατί το λέω αυτό; Ωραία, ο «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ», μία επιχείρηση με είκοσι εννέα εργαζόμενους στη Χαλκιδική, έκλεισε και δεν πληρώνει τους εργαζομένους. Το βρήκε ο κ. Χουρμουζιάδης και καλά έκανε και το φέρνει στη Βουλή. Όσον αφορά αυτήν την Κυβέρνηση, άμεσα, στις 22 Δεκεμβρίου, πριν υποβάλετε εσείς την επίκαιρη ερώτηση, η αρμόδια Κοινωνική Επιθεώρηση Χαλκιδικής πραγματοποίησε έλεγχο και υπέβαλε μήνυση στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Χαλκιδικής για την

καθυστέρηση των δεδουλευμένων. Άρα το κράτος ήταν δίπλα και άμεσα μέσω του ΣΕΠΕ. Και βέβαια ζητήσαμε εξηγήσεις ως ΣΕΠΕ, ως κράτος και είπαμε ότι, αν δεν συμμορφωθεί για τα δεδουλευμένα, θα έχουμε και παραπάνω κυρώσεις και πρόστιμο. Άρα θα μπορούσατε να εγκαλέσετε την Κυβέρνηση, εάν δεν έκανε σωστά τη δουλειά της και εάν δεν επενέβαινε το κράτος. Υπήρξε, όμως, άμεση επέμβαση πριν από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος.

Και έρχεστε εδώ και ρωτάτε, για να σας απαντήσω τι; Τη γνωστή πολιτική ψαλμωδία, να πληρώσει το κράτος τα δεδουλευμένα. Σας ερωτώ ευθέως, κύριε Χουρμουζιάδη: Σε ποιο μέρος –το έχω ξαναπεί και θα το λέω συνέχεια- του κόσμου, μηδέ εξαιρουμένης και της Κούβας του Φιντέλ Κάστρο, το κράτος, ο Έλληνας φορολογούμενος πολίτης πληρώνει τα δεδουλευμένα του ιδιώτη;

Να μου πείτε αν βρείτε και από άλλο σύστημα ή του Άρη -ή κάπου αλλού- τέτοια λογική και να μας τη φέρετε και εδώ. Να την ψηφίσουμε.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να σας πω, κύριε Χουρμουζιάδη, ότι δεν παραγνωρίζω και το ενδιαφέρον σας και την αγάπη και την ευαισθησία προς τους εργαζόμενους. Θέλω, όμως, να ξέρετε ότι από εδώ και πέρα, όχι μόνο το 2005, έτσι θα περάσει αυτή η Κυβέρνηση. Διότι εδώ «σκάνε» –το έχω πει επανειλημμένως, να παρακολουθείτε τους Βουλευτές, τον κ. Τζέκη και τους άλλους- πάνω από πενήντα επίκαιρες ερωτήσεις, κύριε Πρόεδρε, για τις φούσκες του Χρηματιστηρίου. Σκάνε σ’ αυτή την Κυβέρνηση. Σκάνε τα θαλασσοδάνεια και οι κομματικές παροχές. Και φεύγουν σαν τα ποντίκια οι «επιχειρηματίες». Για παράδειγμα, ο εν λόγω επιχειρηματίας πήρε 52.000.000 δραχμές το 1999 από την προηγούμενη κυβέρνηση, όπως και εσείς το ομολογείτε. Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, έδινε θαλασσοδάνεια. Το ΠΑΣΟΚ συντηρούσε επιχειρήσεις, για να παίρνουν μόνο τις επιχορηγήσεις και όχι για τους εργαζόμενους.

Αυτή η Κυβέρνηση, όμως, δεν δέχεται συμψηφισμό. Πρώτον, εμείς δεν ψηφίσαμε κανένα αντεργατικό νόμο μέχρι τώρα, όπως μας εγκαλείτε. Και δεύτερον, αυτή η Κυβέρνηση δεν έχει καμία σχέση με τα θαλασσοδάνεια. Άρα, λοιπόν, να το δούμε από κοντά και να ελέγξετε το ΣΕΠΕ, που είναι το κατ’ εξοχήν αρμόδιο όργανο. Είναι κοντά στον εργάτη; Είναι δίπλα στον εργαζόμενο; Είναι. Άρα αυτό ενδιαφέρει την Κυβέρνηση. Τελεία και παύλα. Όλες οι φούσκες, το επαναλαμβάνω, θα σκάσουν και σκάνε καθημερινά. Και είστε δέκτες ως Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Όμως μην κάνετε συμψηφισμό με την προηγούμενη κυβέρνηση. Αυτή η νέα διακυβέρνηση δεν έχει καμιά πολιτική φιλοσοφία ίδια με το χθες.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε Υπουργέ. Κύριε Χουρμουζιάδη, έχετε το λόγο για δυο λεπτά.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, ο κύριος Υπουργός έθιξε τόσα θέματα, που νομίζω ότι θα ήταν αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι μέσα σε δυο λεπτά είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν.

Εκείνο, όμως, που για μένα βαραίνει πιο πολύ στην απάντησή του, είναι ότι προσπάθησε να σχολιάσει πώς ασκεί την πολιτική του το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας -και μάλιστα μ΄ ένα απαξιωτικό τρόπο- λέγοντας ότι ψάχνουμε τις

εφημερίδες να βρούμε κάποια είδηση ή, εν πάση περιπτώσει, ανιχνεύουμε τα κουτσομπολιά, για να στηρίξουμε πάνω εκεί τις επίκαιρες ερωτήσεις.

Είναι γνωστή, κύριε Υφυπουργέ, η πολιτική του ΚΚΕ όσον αφορά στα προβλήματα που αυτήν τη στιγμή αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σ΄ όλες αυτές τις επιχειρήσεις, οι οποίες τελικά, αφού άσκησαν την κερδοσκοπική τους πολιτική με τα δάνεια, με τις επιδοτήσεις του κράτους, στο τέλος, όταν είδαν ότι θα μπορούσαν αλλού να πραγματοποιήσουν τις κερδοσκοπικές τους διαθέσεις, εγκατέλειψαν στο δρόμο τους εργαζόμενους και ψάχνουν να βρουν, όπως λένε και τα παραμύθια, την τύχη τους.

Αυτό το γεγονός, κύριε Πρόεδρε, το πολύ συγκεκριμένο, ίσως αριθμητικά θα έλεγε κανείς όχι ενδιαφέρον, είναι ένα σύμπτωμα, κύριε Υφυπουργέ. Είναι ένα σύμπτωμα μιας πολιτικής, που όσο και αν λέτε ότι η νέα Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν την ασκεί, νομίζω ότι τελικά είστε έξω από τα πράγματα. Αυτήν την πολιτική ακριβώς ασκεί. Και η σύγκρισή σας με το ΠΑΣΟΚ δεν είναι μια σύγκριση επιφανειακή ή συγκυριακή. Είναι μια προσέγγιση καθαρά πολιτική, μέσα από την οποία βγαίνει τελικά ένα συμπέρασμα αληθινό, ένα συμπέρασμα που πρέπει να το προσέξετε.

Και είπατε στην αρχή της ομιλίας σας ότι πριν από το Κομμουνιστικό Κόμμα ήδη η Κυβέρνηση επενέβη τελικά να επιλύσει το θέμα. Δεν σας ζήτησε κανείς να πληρώσετε τους εργαζόμενους. Να παρέμβετε, όμως, με την πολιτική σας βούληση, να δείξετε πραγματικά ότι είστε διατεθειμένοι ως Κυβέρνηση να προστατεύσετε τους εργαζόμενους από την κερδοσκοπική διάθεση των επιχειρήσεων, οι οποίες ενώ επιδοτούνται και δανειοδοτούνται, τελικά δεν ανταποκρίνονται. Και στη Βόρεια Ελλάδα, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά. Θυμηθείτε την «ΤΡΙΚΟΛΑΝ», θυμηθείτε το Μιχαηλίδη, τον καπνέμπορο της Ξάνθης. Είναι ένα σύμπτωμα επομένως μιας πολιτικής και μην το παρέρχεστε με όλη αυτή τη φρασεολογία που χρησιμοποιήσατε και μάλιστα όχι υπολανθανόντως, αλλά σαφώς εναντίον της πολιτικής του ΚΚΕ. Κάνετε μεγάλο λάθος, κύριε Υφυπουργέ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε Χουρμουζιάδη.

Κύριε Υφυπουργέ, έχετε το λόγο για δυο λεπτά.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ (Υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας): Η πολιτική είναι δεκτή, κύριε συνάδελφε και εδώ είναι ο ναός της πολιτικής. Και εδώ συζητάμε πολιτικές. Είμαι αντίθετος, όμως, στις γνωστές συνταγές του χθες και του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, εφόσον το Υπουργείο Εργασίας μετασχηματίστηκε απ’ αυτή την Κυβέρνηση σε Υπουργείο Απασχόλησης και –προσέξτε- Κοινωνικής Προστασίας.

Αυτό εμείς το κάνουμε πράξη, κύριε Χουρμουζιάδη. Αυτό το Υπουργείο είναι κατ’ εξοχήν Υπουργείο της κοινωνικής προστασίας. Και σας απέδειξα ότι το ΣΕΠΕ ήταν δίπλα και κοντά στον εργαζόμενο. Αυτό ενοχλεί, ότι δηλαδή για πρώτη φορά σ’ αυτόν τον τόπο άμεσα το Υπουργείο Κοινωνικής Προστασίας, που τώρα εμείς το ονοματίσαμε έτσι -και όχι μόνο στο όνομα, αλλά και στην ουσία- είναι δίπλα στον εργαζόμενο και χαλάει την πιάτσα. Το ένα είναι αυτό.

Το δεύτερο: Συμφωνώ μαζί σας για το σύμπτωμα. Εδώ είναι ανίατος η πάθηση αυτή. Αυτό το σύμπτωμα, εξαιτίας του οποίου πυορραγεί συνέχεια όλος ο εργασιακός κόσμος, όλο το εργασιακό τοπίο, είναι αποτέλεσμα του χθες. Κανένας συμψηφισμός και καμία σύμπραξη από τη Νέα Δημοκρατία για στα θαλασσοδάνεια και στις φούσκες στο Χρηματιστήριο, επαναλαμβάνω.

Και πρέπει να ξέρετε ότι και στην περίπτωση που αναφέρατε, της «ΤΡΙΚΟΛΑΝ», αλλά και σε όλες τις περιπτώσεις, που και αυτές είναι φούσκες του Χρηματιστηρίου - είναι στις δύο κατηγορίες που έβαλα- το Υπουργείο Κοινωνικής Προστασίας ήταν δίπλα στους εργαζόμενους της «ΤΡΙΚΟΛΑΝ». Δεν θα μονοπωλείτε, όσο υπάρχει αυτή η Κυβέρνηση, το ενδιαφέρον για τις κοινωνικές ομάδες. Είμαστε δίπλα στον πολίτη για να υπηρετούμε, να εξυπηρετούμε και να δουλεύουμε γι’ αυτούς, από τους οποίους προερχόμαστε, από το λαό. Συμπορευόμαστε με το λαό και αγωνιζόμαστε για το λαό. Αυτό το δικαίωμα δεν θα το μονοπωλεί κανένα κόμμα. Έχετε το δικαίωμα να δίνετε τον αγώνα σας, αλλά κι εμείς έχουμε το δικαίωμα να υπερασπιστούμε τον πολίτη και τους εργαζόμενους. Και σας απέδειξα για άλλη μια φορά με στοιχεία, ότι «πριν αλέκτωρ λαλήσει» το Υπουργείο ήταν εκεί.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗΣ: Να είστε δίπλα, όχι ως παρατηρητές όμως.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ευχαριστούμε, κύριε Υφυπουργέ.Λεξιλογία

Κυριακή, 20 Μαΐου 2012

Was ist ΠΑΣΟΚ; Οι φορητές οργανωτικο-ιδεολογικές υποδομές

Το νέο επεισόδιο της ατέρμονης σειράς "Δυναστεία":

Ο Τσίπρας υιοθέτησε τα έξι «ορφανά» του Ανδρέα, του Άκη και του Γιώργου

Παλιοί συνεργάτες του Άκη Τσοχατζόπουλου, πολιτικοί φίλοι του Γιώργου Παπανδρέου, άνθρωποι που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ και εντάχθηκαν στο ΣΥΡΙΖΑ, συνέβαλαν στην οργανωτική ανασύσταση αλλά και στην εκλογική του εκτόξευση.

Η μεταφορά της «τεχνογνωσίας» του ΠΑΣΟΚ στην Κουμουνδούρου αλλά και η «ικανότητα» του Αλέξη Τσίπρα να ακούει τις συμβουλές των πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ, μετέτρεψαν το ΣΥΡΙΖΑ -υποστηρίζουν πολλοί- σε κόμμα εξουσίας.

Σύμφωνα με το «Έθνος της Κυριακής», ακόμα και το «σύνθημα» για κυβέρνηση της Αριστεράς φημολογείται ότι ειπώθηκε στον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ από πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ-ΚΛΕΙΔΙΑ

Αντώνης Κότσακας: Ο οργανωτικός νους του νεου ΣΥΡΙΖΑ

Στενός συνεργάτης του Άκη Τσοχατζόπουλου, διετέλεσε υφυπουργός Εργασίας και Υπουργός Αιγαίου από το 1989 έως το 2000 στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου . Παραιτήθηκε από το πολιτικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ πριν απο ένα χρόνο. Θεωρείται ο στρατηγός της οργανωτικής ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ στην Αττική . Του προτάθηκε να μπει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας αλλά το γεγονός της σύλληψης του Ακη, «φρέναρε» την υπόθεση.

Ευάγγελος Χωραφάς: O Τακτικός συνομιλητής του Αλέξη...

Αν και δεν εμφανίζεται επίσημα στο ΣΥΡΙΖΑ ο Ευάγγελος Χωραφάς, πρώην στενός συνεργάτης και σύμβουλος του Άκη Τσοχατζόπουλου, είναι απο τους τακτικότερους συνομιλητές του Αλέξη Τσίπρα. Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ακούει προσεκτικά τις συμβουλές του για πολιτικά και οργανωτικά θέματα.

Γιώργος Ραφτόπουλος: Ουσιαστική συμβολή στην ανασύνταξη

Από τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του συνδικαλιστικού κινήματος. Πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ , προσχώρησε στο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον Σπύρο Κότσια που διετέλεσε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών. Την δεκαετία του '80 είχε συγκρουστεί με στελέχη της Αριστεράς που προέρχονταν κυρίως από το ΚΚΕ ενώ ήταν θύμα τρομοκρατικής επίθεσης της 17ης Νοέμβρη που αποπειράθηκε να τον δολοφονήσει. Εχει συμβάλει σημαντικά στην οργανωτική ανασύνταξη του ΣΥΡΙΖΑ.

Παναγιώτης Κουρουμπλής: Ανοιξε το δρόμο...

Ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με τη δυνατή φωνή, αρνήθηκε να υπογράψει τη δανειακή σύμβαση, διεγράφη από το ΠΑΣΟΚ και δημιούργησε την Ενωτική Κίνηση μαζί με τον Νίκο Κοτζιά. Στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές συνεργάστηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ και επανεξελέγη.

Νίκος Κοτζιάς: Ειδικός στα οικονομικά θέματα*

Πανεπιστημιακός καθηγητής με αντιδιδακτορική δράση στην ΚΝΕ και πολυετή πορεία στο ΚΚΕ. Δημιούργησε μια φιλική σχέση με τον Γιώργο Παπανδρέου και τοποθετήθηκε πρόεδρος στο ΙΣΤΑΜΕ. Σύμφωνα με πληροφορίες μέσω της Ενωτικής Κίνησης ανέλαβε τον ρόλο του «μυστικού» οικονομικού συμβούλου του Αλέξη Τσίπρα.

Λούκα Κατσέλη: To φλερτ γίνεται...αρραβώνας

Η πρώην Υπουργός του ΠΑΣΟΚ απάντησε με ιδιαίτερη θέρμη στην πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για συνεργασία. Άλλωστε το ...δαχτυλίδι ο Αλέξης το έδωσε με την πρότασή του να οριστεί υπηρεσιακός πρωθυπουργός ο παλιός υπουργός Εθνικής Οικονομίας του Ανδρέα, Γεράσιμος Αρσένης, που είναι σύζυγός της. Μετεκλογικά θεωρούν πολλοί ότι ο Τσίπρας θα την αξιοποιήσει εαν η ίδια δεν επιδιώξει να ενταχθεί νωρίτερα στο δυναμικό του κόμματος.

Πηγή: iefimerida

* Βλ. ιδιαίτερα το ποστ "Μεταμαρξισμός: Το Κουίζ", καθώς και τον διάλογο που ακολούθησε στα σχόλια για τις αδιευκρίνιστου χαρακτήρα σχέσεις Κοτζιά, Ανδρουλάκη, Π. Γεννηματά και Α. Ανδριανόπουλου.