TRACKING ... STORY

Παρασκευή απόγευμα /κανείς δε μου τηλεφώνησε /

αποφασίζω να βγω μια βόλτα/

Ο δρόμος είναι το παράθυρο μου / κι εγώ προχωράω σαν τουρίστας/

χαμένος μες στην ίδια μου την πόλη...

Μπαλκόνια και λεωφόροι / καστανιές και τραμ / κοιτάζω τη ζωή να περνά /

Ελαφρύς, χωρίς αποσκευές / απολαμβάνω το τοπίο κι αφήνομαι...

Εδώ κι εκεί / αφήνομαι, να παρασυρθώ / εδώ κι εκεί / στην ίδια μου την πόλη

Πέφτουν λίγες σταγόνες / μα δε με νοιάζει / μ' αρέσει η βροχή όταν περπατάω /

κοιτάζομαι στις βιτρίνες - τους καθρέφτες της πόλης /

Ξαφνικά σκοντάφτω / και τότε αρχίζω να σφυρίζω /

και συνεχίζω το δρόμο μου / χωρίς κατεύθυνση και προορισμό /

ο χρόνος θα με παρασύρει

Εδώ κι εκεί / θα με παρασύρει / εδώ κι εκεί / στην ίδια μου την πόλη

Κατεβαίνουν τα ρολά των μαγαζιών / το απόγευμα πια έχει τελειώσει /

δε ξέρω πως να επιστρέψω / κι έτσι για μια στιγμή /

νιώθω ευτυχισμένος / καθισμένος στην άκρη της θάλασσας

Και να' μαι, εδώ / με την μοναξιά μου /

και να μαι, εδώ / στην άκρη της θάλασσας.

Γιώργης Χριστοδούλου, “Deriva” ...όπως «περιπλάνηση»

_ένα κομμάτι αφιερωμένο στο βίο των flâneur, όπου κι αν βρίσκονται…..