To Fili (apospasma)

35

description

Η Σίλβι και ο Καρλ είναι φίλοι από τότε που ήταν μωρά. Έπαιζαν μαζί και ο Καρλ την αποκαλούσε «το κορίτσι του» και η Σίλβι «το αγόρι της». Έκαναν όνειρα ότι κάποια μέρα θα σπουδάσουν μαζί, θα παντρευτούν, θα κάνουν παιδιά και θα ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Όταν όμως φτάνουν στην εφηβεία, τα πράγματα αρχίσουν ν’ αλλάζουν.Ο Καρλ αποκτά έναν καινούριο φίλο, τον Πολ, και περνούν πολλές ώρες μαζί. Η Σίλβι νιώθει πως τα συναισθήματά του απέναντί της έχουν αλλάξει. Και αναγκάζεται να παραδεχτεί ότι ίσως να μη μοιράζονται πια τα ίδια όνειρα. Άραγε, αν τα όνειρα δε γίνουν πραγματικότητα, μπορεί η αληθινή φιλία να της δώσει χαρά και ευτυχία;Μια ιστορία για την πρώτη αγάπη και την πρώτη ερωτική απογοήτευση, δοσμένη με το μοναδικό τρόπο της βραβευμένης Τζάκλιν Ουίλσον.

Transcript of To Fili (apospasma)

Page 1: To Fili (apospasma)
Page 2: To Fili (apospasma)
Page 3: To Fili (apospasma)
Page 4: To Fili (apospasma)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: KISSΑπό τις Εκδόσεις DOUBLEDAY, Λονδίνο 2007

ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ: Το φιλίΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Jacqueline Wilson

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΕΠΙΜΕΛΕΙΑ – ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Ευδοξία Μπινοπούλου

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: Nick SharrattΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Ελένη Σταυροπούλου

ΕΚΤΥΠΩΣΗ: Σταμάτιος Κοτσάτος & ΣΙΑ Ο.Ε.ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ: Κωνσταντίνα Παναγιώτου & ΣΙΑ Ο.Ε.

© Jacqueline Wilson, 2007© Εικονογράφησης: Nick Sharratt, 2007© ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε., Αθήνα 2011

Πρώτη έκδοση: Μάιος 2011, 5.000 αντίτυπα

ISBN 978-960-496-014-9

Τυπώθηκε σε χαρτί ελεύθερο χημικών ουσιών, προερχόμενο αποκλειστικάκαι μόνο από δάση που καλλιεργούνται για την παραγωγή χαρτιού.

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχειτροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευγραπτής αδείας του συγγραφέα κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαρα-γωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μη-χανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε. PSICHOGIOS PUBLICATIONS S.A.Έδρα: Tατοΐου 121 Head office: 121, Tatoiou Str.144 52 Μεταμόρφωση 144 52 Metamorfossi, GreeceΒιβλιοπωλείο: Μαυρομιχάλη 1 Bookstore: 1, Mavromichali Str.106 79 Αθήνα 106 79 Αthens, GreeceΤηλ.: 2102804800 Tel.: 2102804800Telefax: 2102819550 Telefax: 2102819550www.psichogios.gr www.psichogios.gre-mail: [email protected] e-mail: [email protected]

ΣΕΙΡΑ: ΜΙΚΡΗ ΠΥΞΙΔΑ

Page 5: To Fili (apospasma)

Μετάφραση:Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέως

Page 6: To Fili (apospasma)

ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΤΖΑΚΛΙΝ ΟΥΙΛΣΟΝΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Κακά κορίτσια, 2001, μτφρ. Βερίνα ΧωρεάνθηΕικονογραφημένη μαμά, 2001, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέως

Τσάρλι και Λότι, 2001, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΕγώ είμαι εσύ, 2001, μτφρ. Βερίνα Χωρεάνθη

Το μωρό της Πρωταπριλιάς, 2003, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΟύτε γάτα ούτε ζημιά, 2003, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΗ Τερατοπαραμυθού, 2003, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέως

Μια βαλίτσα ψάχνει σπίτι, 2003, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΤα κορίτσια ξενυχτάνε, 2005 μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΕρωτευμένα κορίτσια, 2005, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέως

Τα μυστικά των κοριτσιών, 2006, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέωςwww.thelonaxero.com, 2006, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέως

Ορειβάτης για κλάματα, 2006, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΠιτζάμα πάρτι, 2006, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέως

Καρφάκιας και Σουβλομούρης, 2006, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΤα κορίτσια κλαίνε… και το λένε, 2007,

μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΝταντά για μαμάδες, 2007, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΚορίτσια στην πρίζα, 2008, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΚολλητές για πάντα, 2009, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέως

Μια ευχή τα μεσάνυχτα, 2010, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-ΚυδωνιέωςΙδιαίτερα μαθήματα αγάπης, 2010, μτφρ. Ράνια Μπουμπουρή

Πεντάμορφη, 2011, μτφρ. Ρένια Τουρκολιά-Κυδωνιέως

Page 7: To Fili (apospasma)

Στη Βίκι Άιρλαντ

Page 8: To Fili (apospasma)

Μισούσα το μεσημεριανό διάλειμμα στο σχολείο. Για-τί εκείνη την ώρα, πάντα μου έλειπε πολύ ο Καρλ.

Όταν ήμασταν στις τελευταίες τάξεις του δημο-τικού, περνάγαμε όλο τον καιρό παρέα. Με το πουχτύπαγε το κουδούνι, εμείς τρέχαμε να φάμε γρήγο-ρα γρήγορα το φαγητό μας και μετά είχαμε δική μαςμια ολόκληρη ώρα. Και πηγαίναμε να κρυφτούμε σεκάποιο από τα αγαπημένα μας μέρη. Όταν είχε κα-λό καιρό και ήλιο, ξαπλάραμε δίπλα στο σκάμμα μετην άμμο ή καθόμασταν στο τοιχάκι δίπλα στο στέ-γαστρο των ποδηλάτων, με τα πόδια μας να κρέμο-νται. Το χειμώνα, χωνόμασταν στη βιβλιοθήκη. Στηνπραγματικότητα, δε μας ένοιαζε πού θα είμαστε, αρ-κεί να ήμασταν μαζί.

Ήταν μέρες που δε μιλάγαμε πολύ. Απλώς καθό-

Page 9: To Fili (apospasma)

μασταν και διαβάζαμε τα βιβλία μας, χαχανίζονταςή σχολιάζοντας κάτι πότε πότε. Άλλες φορές, ζωγρα-φίζαμε παρέα ή παίζαμε χαζά παιχνίδια. Τις περισ-σότερες φορές, όμως, δημιουργούσαμε ένα καινούριοεπεισόδιο του Γυάλινου Κόσμου. Και το παίζαμε σανηθοποιοί, αν και στο σχολείο δεν μπορούσαμε να τοπαίξουμε κανονικά όπως το κάναμε στο Γυάλινο Σπί-τι. Τα άλλα παιδιά μάς θεωρούσαν αλλόκοτους έτσικι αλλιώς. Έτσι και μας τσάκωναν όμως να ορκιζόμα-στε αιώνια αγάπη σαν βασιλιάς Κάρλος και βασίλισ-σα Σιλβιάνα, θα έπεφταν κάτω από τα γέλια. Γι’ αυ-τό και εμείς μουρμουρίζαμε μέσ’ από τα δόντια μαςτα λόγια και κάθε τόσο κάναμε αστραπιαίες, μικρέςκινήσεις και ο μαγικός μας κόσμος ξεκινούσε και εμείςτυλιγόμασταν στη λάμψη του Γυάλινου Κόσμου μας.

Όταν χτυπούσε το κουδούνι για τα απογευματινάμαθήματα, ένα σοκ το παθαίναμε πάντα, γιατί με τοχτύπημα, οι γυάλινες βασιλικές κορόνες μας και οιγυάλινες μπότες μας γίνονταν χίλια κομμάτια. Σερ-νόμασταν προς την τάξη, με τα φθαρμένα αθλητικάμας, μέσα στους διαδρόμους που μύριζαν πίτσα, ενώευχόμασταν να μπορούσαμε να μείνουμε για πάνταστο Γυάλινο Κόσμο μας.

Εξακολουθούσα να ενημερώνω το Χρονικό του Γυά-λινου Κόσμου στο πελώριο, χειρόγραφο βιβλίο μαςκαι ο Καρλ πρόσθετε πότε πότε κάποιο σχόλιο ή μιαζωγραφιά, αλλά τον τελευταίο καιρό δεν παίζαμε ταεπεισόδια. Ο Καρλ πάντα είχε πολλά μαθήματα.

�� ΤΖΑΚΛΙΝ ΟΥΙΛΣΟΝ

Page 10: To Fili (apospasma)

Ήταν φορές που δεν ερχόταν στο Γυάλινο Σπίτι γιαμέρες ολόκληρες κι έπρεπε εγώ να πάω να τον φω-νάξω να τα πούμε.

Αλλά ακόμα και τότε, δεν πήγαινε καλά το πράγ-μα. Με ακολουθούσε στον κήπο και καθόταν στο Γυά-λινο Σπίτι μαζί μου, αλλά είτε καθόταν σιωπηλός καισκυθρωπός και δε συμμετείχε σε τίποτα είτε έκανεχαζομάρες και έλεγε τα λόγια του κάνοντας περίεργεςφωνές, καταστρέφοντας έτσι τα πάντα. Σε γενικέςγραμμές τον κατάφερνα να παίξει κανονικά, αλλά δυ-σκολευόμουνα πάρα πολύ.

«Ίσως δε θα έπρεπε να κολλάς τόσο στον Καρλ γιανα παίζει μαζί σου», μου είπε η μαμά.

«Μα είναι ο καλύτερός μου φίλος, ο κολλητός μου.Πάντα παίζαμε μαζί», της απάντησα.

«Αχ, Σίλβι», είπε η μαμά αναστενάζοντας. Τώρα τε-λευταία αναστέναζε πολύ όταν μου μιλούσε. «Είστεπολύ μεγάλοι πια για να παίζετε σκαρώνοντας μυ-στικά φανταστικά παιχνίδια. Δεν είναι φυσιολογικό.Δεκατριών χρόνων είστε, για όνομα του Θεού. Πότεθα αρχίσεις να φέρεσαι σαν έφηβη;»

«Ιδέα δεν έχεις τι κάνουμε», της είπα με ύφος ξι-πασμένο. «Αυτό που κάνουμε δεν είναι παιδικά παι-χνίδια. Εμείς γράφουμε βιβλία, ολόκληρη σειρά. Περί-μενε και θα δεις. Μια μέρα τα βιβλία μας θα εκδοθούνκαι ο Καρλ κι εγώ θα βγάλουμε εκατομμύρια, με τα δι-καιώματα και εδώ και σε ξένες χώρες, και τα ποσοστάαπό τις ταινίες».

ΤΟ ΦΙΛΙ ��

Page 11: To Fili (apospasma)

«Ε, ωραία, τότε να πληρώνεις εσύ το δάνειο τουσπιτιού», είπε η μαμά. Και αναστέναξε πάλι. «Δε μουλες, ποια νομίζεις ότι είσαι, ε; Η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ; Πά-ντως, ο Καρλ δε φαίνεται να καίγεται και πολύ τώρατελευταία με τούτο το παιχνίδι – α, συγγνώμη, τη συγ-γραφή. Μεγαλώνετε και οι δυο πια. Ίσως είναι καιρόςνα αποκτήσετε καινούριους φίλους ο καθένας. Στοσχολείο δεν υπάρχει κανένα παιδί που μπορείς ναπιάσεις φιλίες μαζί του;»

«Έχω ένα σωρό φίλες», είπα ψέματα. «Έχω τη Λού-σι. Φίλη μου είναι».

Αυτό είχε κάποια δόση αλήθειας. Η Λούσι κι εγώείχαμε πιάσει φιλίες εκείνη την πρώτη, γεμάτη άγχος,μέρα στο Γυμνάσιο του Μίλστεντ. Την ήξερα από τοδημοτικό αλλά ποτέ δεν είχα νιώσει την ανάγκη ναπιάσω φιλίες με κανένα από τα κορίτσια γιατί, πολύαπλά, πάντα είχα τον Καρλ δίπλα μου.

Τώρα, στη δευτέρα γυμνασίου, ήταν δύσκολο νακάνω καινούριους φίλους. Σχεδόν όλοι ήταν μαζί απότο δημοτικό και έτσι απλώς συνέχιζαν τις παρέες τους.Υπήρχαν αρκετά καινούρια κορίτσια στο τμήμα μας,αλλά κι αυτά είχαν πιάσει φιλίες μεταξύ τους. Υπήρχεκαι η Μιράντα Χόλμπεϊν, στο άλλο τμήμα της δευτέ-ρας, αλλά αυτή δεν ήταν για μένα.

Όταν η Λούσι με ρώτησε αν μπορεί να καθίσει δί-πλα μου και μου φέρθηκε φιλικά, ένιωσα μεγάλη ανα-κούφιση. Ήταν ένα χαρούμενο κορίτσι με πολύ ρο-ζουλιά μάγουλα, λες και κοκκίνιζε συνέχεια από αμη-

�� ΤΖΑΚΛΙΝ ΟΥΙΛΣΟΝ

Page 12: To Fili (apospasma)

χανία. Τραγουδούσε στη χορωδία και πάντα ήτανπολύ καλή. Είχε κοντά μαλλιά, φορούσε το λευκό–αστραφτερά λευκό– πουκάμισο της στολής του σχο-λείου, ποτέ δε σήκωνε ψηλά τη φούστα, που της έφτα-νε μέχρι το γόνατο, και τα καφέ παπούτσια της μεκορδόνια ήταν πάντα καλογυαλισμένα. Έδειχνε τοίδιο παιδί όπως εγώ. Κι έτσι καθόμασταν στο ίδιο θρα-νίο σε όλα τα μαθήματα, και στα διαλείμματα μοιρα-ζόμασταν σοκολάτες και πατατάκια. Κουβεντιάζα-με για συνηθισμένα πράγματα, όπως τηλεοπτικέςεκπομπές (της άρεσε οτιδήποτε είχε να κάνει με νο-σοκομεία και ήθελε να γίνει νοσοκόμα όταν μεγαλώ-σει), αστέρια της ποπ (λάτρευε πολλά αγορίστικα συ-γκροτήματα, σχεδόν με αφοσίωση, κι ήξερε απ’ έξωκι ανακατωτά τα ζώδια καθενός από αυτούς, το αγα-πημένο τους φαγητό και όλα τα τραγούδια των άλ-μπουμ τους, με τη σειρά).

Η Λούσι ήταν μια χαρά για καθημερινή παρέα. Αλ-λά, φυσικά, ποτέ δε θα τη θεωρούσα κολλητή μου.Έμενε σχεδόν δίπλα στο σχολείο κι έτσι στο μεσημε-ριανό διάλειμμα πήγαινε σπίτι της για φαγητό. Εγώ,πάλι, έμενα πολύ μακριά. Άλλωστε, η μαμά μου δού-λευε και δεν ήταν στο σπίτι να μου φτιάξει αυγά καιπατάτες, όπως η μαμά της Λούσι. Κι έτσι, δεν είχα κα-νέναν για παρέα στο μεσημεριανό. Δε μας επέτρε-παν να έχουμε κινητά στο σχολείο, εγώ όμως έστελναδιανοητικά μηνύματα στον Καρλ: ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ. ΜΙΛΑΜΟΥ. ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΑΠΟΨΕ ΣΤΟ ΓΥΑΛΙΝΟ ΣΠΙΤΙ;

ΤΟ ΦΙΛΙ ��

Page 13: To Fili (apospasma)

Παλιά προσποιούμασταν ότι επικοινωνούσαμετηλεπαθητικά. Ίσως τώρα τα διανοητικά μας κύμα-τα να μην κατάφερναν να συνεργαστούν με τη νέατεχνολογία. Γιατί κανένα ηχητικό μήνυμα δεν ακου-γόταν στο κεφάλι του Καρλ. Ή, αν μου έστειλε ποτέκι εκείνος τέτοια μηνύματα, εγώ δεν τα έλαβα ποτέ,παρόλο που περίμενα γεμάτη ένταση, με το μυαλόκαι την καρδιά μου σε συναγερμό.

Ρώτησα πολλές φορές τον Καρλ τι έκανε εκείνοςτην ώρα του μεσημεριανού στο σχολείο του, το Γυ-μνάσιο Κίνγκσμερ, αλλά εκείνος λέξη δε μου έλεγε.Απλώς «έτρωγε». Ή «διάβαζε».

«Όχου, έλα, βρε Καρλ. Πες τα μου όλα», γκρίνιαξαεγώ. «Ανάπτυξε το θέμα. Θέλω λεπτομέρειες».

«Οκέι. Θέλεις δηλαδή να σου περιγράψω την επί-σκεψή μου στις τουαλέτες των αγοριών, με όλες τιςλεπτομέρειες;»

«Μη γίνεσαι εκνευριστικός. Ξέρεις τι εννοώ. Μεποιον κουβεντιάζεις; Τι κάνεις; Τι σκέφτεσαι;»

«Α, μήπως να με παρακολουθείς με webcam;» είπεο Καρλ. Ξαφνικά χαμογέλασε και το γύρισε σε τρελα-μένο τηλεπαρουσιαστή. «Να ο ανυποψίαστος ύπο-πτός μας, ο Καρλ Τζόνσον. Ας τον ακολουθήσουμε στοσπίτι του. Α! Τι σκαρώνει τώρα; Σηκώνει ένα δάχτυ-λο. Μήπως μας πήρε είδηση; Μήπως θα διαμαρτυ-ρηθεί που τον παρακολουθούμε; Όχι, όχι, σκαλίζει τημύτη του. Για να κάνουμε ένα κοντινό πλάνο στη μύ-ξα του, παιδιά».

�� ΤΖΑΚΛΙΝ ΟΥΙΛΣΟΝ

Page 14: To Fili (apospasma)

«Μπλιαχ, αηδία!»«Ω, η στενή φίλη του Καρλ, η Σίλβι, κάνει ένα σημα-

ντικό σχόλιο. Για να συγκεντρώσουμε το ενδιαφέρονμας στη μικρή Σίλβι. Χαμογέλα στην κάμερα, μωρόμου», είπε και κόλλησε στο πρόσωπό μου τα δάχτυ-λά του σε τετράγωνο σαν φακό κάμερας.

Εγώ έβγαλα τη γλώσσα μου κοροϊδευτικά.«Μπράβο, κορίτσι μου, βγάλε έξω τη γλώσσα,

βγάλ’ την, έτσι μπράβο! Και τώρα γυρίζουμε στο αγα-πημένο μας κανάλι ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡA. Η κυρία ΣίλβιΟυέστ υπέφερε σ’ όλη την παιδική της ηλικία από τοΣύνδρομο Φαρμακερής Γλώσσας, αλλά ο διαπρεπήςεξειδικευμένος ΩΡΙΛΑ κύριος Καρλ Τζόνσον είναι έτοι-μος να αρχίσει την επέμβαση. Αδελφή! Ψαλίδι, πα-ρακαλώ!»

«Μάλιστα, γιατρέ, ορίστε το ψαλίδι», είπα εγώ ανοι-γοκλείνοντας τα δύο δάχτυλα. «Τώρα όμως επιστρέ-φουμε στο Κανάλι Μυστηρίου και εγώ κάνω ένα τρο-μακτικό κορίτσι που ο καλύτερός της φίλος την τρέ-λανε κι έτσι εκείνη αποφασίζει να τον μαχαιρώσει –μέχρι θανάτου!»

Κι έκανα πως με το ψαλίδι μου χτυπούσα το στή-θος του Καρλ ενώ εκείνος τσίριζε και παραπατούσεώσπου στο τέλος έπεσε ξερός στα πόδια μου, δήθεννεκρός και αιμόφυρτος. Και έπαιξε τόσο καλά το ρό-λο του, που σχεδόν έβλεπα την κόκκινη λιμνούλααπό αίμα.

Έσκυψα από πάνω του. Ήταν εντελώς ακίνητος,

ΤΟ ΦΙΛΙ ��

Page 15: To Fili (apospasma)

τα μάτια μισάνοιχτα, να κοιτάζει κάπου πίσω απόεμένα, χωρίς να τα ανοιγοκλείνει.

«Καρλ; Καρλ!» φώναξα σκουντώντας τον στον ώμο.Αυτός όμως δεν κουνήθηκε. Η καρδιά μου άρχισε να

χτυπάει πιο γρήγορα. Σύρθηκα κοντά του, σκύβονταςτο κεφάλι μέχρι που τα μακριά μου μαλλιά του γαργά-λησαν τα μάγουλα. Πάλι δεν κουνήθηκε. Αφουγκρά-στηκα με προσοχή. Δε φαινόταν να αναπνέει.

«Καρλ, σταμάτα, με τρομάζεις!» είπα.Τότε τινάχτηκε όρθιος τόσο απότομα, που τα κε-

φάλια μας τσούγκρισαν. Εγώ ούρλιαξα.«Α, χαίρομαι που σε τρόμαξα, γιατί τώρα γυρίσαμε

στο Κανάλι του Τρόμου και είμαι ένα φάντασμα πουήρθε να σε στοιχειώσειειειει! Να φοβάσαι, Σίλβι Ουέστ,γιατί θα σε αρπάξωωωω!»

Τα χέρια του άρπαξαν το λαιμό μου αλλά εγώ αντι-στάθηκα. Ήμουνα μικροκαμωμένη και κοκαλιάρα αλ-λά, άμα ήθελα, έδινα μάχη σαν αγριόγατα. Παλέψαμεγια λίγο αλλά τότε τα δάχτυλα του Καρλ άρχισαν ναμε γαργαλάνε. Έβαλα τα γέλια κι άρχισα να τον γαρ-γαλάω κι εγώ. Μείναμε ανάσκελα για ώρα, γελώνταςσιγά. Έπειτα ο Καρλ μού έπιασε το χέρι με το δικό μας,ξεχωριστό τρόπο για παντοτινή φιλία που είχαμεεφεύρει πολύ παλιά, όταν ήμασταν εφτά χρόνων.Κράτησα σφιχτά το χέρι του κι εγώ και ήξερα ότι θαήμασταν για πάντα κολλητοί. Και κάτι παραπάνωαπό κολλητοί. Όταν ήμασταν μικροί, είχαμε παίξειπολλές φορές τους παντρεμένους. Ο Καρλ έφτιαχνε

�� ΤΖΑΚΛΙΝ ΟΥΙΛΣΟΝ

Page 16: To Fili (apospasma)

δαχτυλίδια με περιτυλίγματα από καραμέλες. Ίσωςκάποια μέρα να μου έδινε ένα αληθινό δαχτυλίδι.

Πώς ήταν ποτέ δυνατόν να συγκρίνω την άχρω-μη ψιλοκουβέντα της Λούσι με τις υπέροχες πλάκεςπου κάναμε με τον Καρλ;

Δεν υπήρχαν και άλλα κορίτσια να κάνω παρέα τηνώρα του μεσημεριανού διαλείμματος. Τα πήγαινα κα-λά σχεδόν με όλους αλλά δεν ήθελα να τους γίνομαικολλητσίδα. Μια φορά που καθόμουνα στη βιβλιοθή-κη, όρμησε μέσα η Μιράντα Χόλμπεϊν και μου κούνη-σε το χέρι. Εγώ σάστισα τόσο, που κοίταξα γύρω μου,σίγουρη ότι εκείνη χαιρετούσε κάποιον πίσω μου.

«Καλέ, εσένα χαιρετάω!» είπε η Μιράντα.Της κούνησα κι εγώ χαζά το χέρι και μετά μάζεψα

τα βιβλία μου και έφυγα γρήγορα. Δεν ήθελα να ενο-χλήσω τη Μιράντα. Λίγες βδομάδες ήταν μόνο που εί-χε αρχίσει το σχολείο αλλά εκείνη ήδη είχε αποκτήσειφήμη. Έτσι και δεν της άρεσαν τα μούτρα σου, μπο-ρούσε να σε κάνει κιμά.

Εδώ, εμένα δε μου άρεσαν τα μούτρα μου. Ήμου-να τόσο μικροκαμωμένη, που ο κόσμος δεν πίστευεότι πήγαινα στη δευτέρα γυμνασίου. Φαινόμουν πιομικρή από όλα τα κορίτσια της τάξης μου. Όλοι με φώ-ναζαν Κοντορεβιθούλα. Δε με πείραζαν, ακριβώς. Μεείχαν σαν μασκότ της τάξης – χαριτωμένη αλλά όχι γιανα με πάρουν στα σοβαρά.

Και όλοι έβλεπαν με δέος τη Μιράντα. Εκείνη έδει-χνε πολύ πιο μεγάλη από εμένα, πιο μεγάλη από όλους

ΤΟ ΦΙΛΙ ��

Page 17: To Fili (apospasma)

μας, για την ακρίβεια. Φαινόταν τουλάχιστον δεκάξι,ακόμα και με την πράσινη στολή του σχολείου. Είχεμαλλιά σε έντονο βαθυκόκκινο χρώμα, βαμμένα βέ-βαια, παρόλο που αυτό απαγορευόταν από τον κα-νονισμό του σχολείου. Πολύ πρόσχαρα, ορκίστηκε ψέ-ματα στη δεσποινίδα Μάικλς ότι ήταν φυσική και ητελευταία τρίχα των μαλλιών της. Τα οποία της έφτα-ναν πιο κάτω από το μυτερό της σαγόνι αλλά εκείνηπολύ συχνά τα έπλεκε σε μικρά κοτσιδάκια σε σειρές,δένοντας το καθένα με μικρές χάντρες και κορδελάκια.

Όταν η καθηγήτρια που ήταν υπεύθυνη για το τμή-μα τής είπε ότι ήταν κακόγουστα, την άλλη μέρα ήρ-θε στο σχολείο με πράσινες χάντρες και πράσινα κορ-δελάκια για να ταιριάζουν με τη σχολική στολή. Απα-ράδεκτη ενέργεια, κι όμως η δεσποινίς Μάικλς δεντην τιμώρησε!

Η Μιράντα φαινόταν να έχει γεννηθεί για να πα-ραβαίνει όλους τους κανόνες. Ήταν το κορίτσι πουόλοι ήθελαν να του μοιάσουν αλλά δεν ήταν αυτό πουλέμε όμορφη, δεν ήταν ούτε καν αδύνατη σαν μοντέ-λο. Και δε φαινόταν να τη νοιάζει καθόλου που είχελίγες καμπύλες παραπάνω. Αντίθετα, φαινόταν ιδιαί-τερα ευχαριστημένη με τον εαυτό της και συχνά στε-κόταν με τα χέρια στους γοφούς, επιδεικνύοντας τησιλουέτα της. Τα κορίτσια από το τμήμα της έλεγανότι ποτέ δεν τυλιγόταν με πετσέτα μετά το ντους.Προφανώς κυκλοφορούσε ολόγυμνη χωρίς να τη νοιά-ζει ποιος την κοιτάει.

�� ΤΖΑΚΛΙΝ ΟΥΙΛΣΟΝ

Page 18: To Fili (apospasma)

Ήταν έξυπνη και αν ασχολιόταν πιο σοβαρά με ταμαθήματα, θα μπορούσε να είναι πρώτη στην τάξη,εκείνη όμως χαζολογούσε και ξέχναγε να διαβάσει.Ήξερε ένα σωρό πράγματα και κουβέντιαζε άνεταμε τους καθηγητές για ζωγραφική, για όπερα ή γιααρχιτεκτονική, αλλά κανείς δεν τη θεωρούσε ψηλο-μύτα παρόλο που μιλούσε με μια βαθιά, γλυκερή, κά-πως επιτηδευμένη φωνή – πράγμα για το οποίο, κα-νονικά, θα την κορόιδευαν άγρια. Βοηθούσε βέβαιατο γεγονός ότι έβριζε πολύ, και όχι πάντα χωρίς να τηνακούνε οι καθηγητές. Έλεγε καταπληκτικά αστείασχετικά με αυτά που έκανε με τα αγόρια της. Σχεδόνπάντα την περιτριγύριζαν κορίτσια που τσίριζαν κά-θε τόσο: «Αχ, βρε Μιράντα!»

Αυτή τη φορά, την ώρα του μεσημεριανού, τριγύ-ριζα στις τουαλέτες των κοριτσιών και μια ομάδα απόκοπέλες είχε περιτριγυρίσει τη Μιράντα χαζεύοντάςτη με μάτια ορθάνοιχτα. Αυτή είχε κουρνιάσει επι-κίνδυνα πάνω σ’ ένα νιπτήρα κουνώντας πέρα δώθετα πόδια της, φορώντας κάτι καταπληκτικές μπότεςμε αγκράφα, πολύ μυτερές.

Εκείνη τη στιγμή τούς περιέγραφε, πολύ παραστα-τικά, τι είχε κάνει με το αγόρι της την προηγούμενη νύ-χτα. Εγώ κοκάλωσα κι έγινα κόκκινη σαν παντζάρι.Τα άλλα κορίτσια έβαλαν τα γέλια και σκούντησαν τηΜιράντα, η οποία δε διέκοψε την περιγραφή.

«Βούλωσ’ το, Μιράντα. Ήρθε η Κοντορεβιθούλα».«Γεια σου, Κοντορεβιθούλα», είπε η Μιράντα κου-

ΤΟ ΦΙΛΙ ��

Page 19: To Fili (apospasma)

νώντας ξανά το χέρι. Τα νύχια της ήταν φαγωμένα,αυτή όμως είχε βάψει με μαύρο βερνίκι ό,τι φλούδανυχιού είχε απομείνει και στο μέσα μέρος κάθε καρ-πού της είχε ζωγραφίσει, πολύ καλλιτεχνικά, μαύρατριαντάφυλλα. Έπειτα, συνέχισε τη λεπτομερή περι-γραφή της.

«Βρε Μιράντα! Σταμάτα πια! Η Κοντορεβιθούλαθα σκάσει από το κοκκίνισμα».

Η Μιράντα χαμογέλασε. «Ίσως είναι πια καιρόςνα μάθει τα μυστικά της ζωής», με πείραξε. «Τι λες, Κο-ντορεβιθούλα; Να σε διαφωτίσω λίγο;»

«Ευχαριστώ, δε θα πάρω, τα ξέρω τα μυστικά τηςζωής», απάντησα.

Κόντευα πια να κατουρηθώ πάνω μου και ήθελααπεγνωσμένα να πάω τουαλέτα αλλά δεν ήθελα ναμπω μέσα κι αυτές απ’ έξω να με ακούνε τι κάνω.

«Α, μπορεί να ξέρεις πάνω κάτω τα πολύ βασικά,αμφιβάλλω όμως αν έχεις κάνει καθόλου πρακτικήεξάσκηση», είπε η Μιράντα.

«Έλα, βρε Μιράντα, μην πειράζεις την Κοντορεβι-θούλα!»

«Βέβαια, σιγά μην έχει αγόρι η Κοντορεβιθούλα», εί-πε η Μιράντα κοιτώντας τα κορίτσια με νόημα.

«Φυσικά και έχω αγόρι», είπα εγώ, θιγμένη. «Μηβγάζεις τόσο γρήγορα συμπεράσματα. Δεν ξέρεις τί-ποτα για μένα».

Τα κορίτσια γούρλωσαν τα μάτια και περίμεναν μεαγωνία τη συνέχεια. Γιατί συνήθως κανείς δεν αντι-

�� ΤΖΑΚΛΙΝ ΟΥΙΛΣΟΝ

Page 20: To Fili (apospasma)

μιλούσε στη Μιράντα. Εδώ είχα εκπλαγεί κι εγώ ηίδια που είχα μιλήσει.

Η Μιράντα όμως δεν έδειχνε καθόλου ενοχλημένη.«Α, θέλω να μάθω τα πάντα για σένα», είπε. «Και γιατο αγόρι σου. Μίλησέ μου γι’ αυτόν».

«Τον λένε Καρλ», είπα εγώ.«Ναι, και; Έλα, Κοντορεβιθούλα, συνέχισε. Πώς

είναι;» ρώτησε η Μιράντα.«Είναι πολύ όμορφος. Όλοι το λένε αυτό, όχι μόνο

εγώ. Είναι ανοιχτόχρωμος. Τα μαλλιά του είναι υπέ-ροχα, κατάξανθα και ίσια. Του πέφτουν στο μέτωποόταν μακρύνουν. Έχει καστανά μάτια και υπέροχοδέρμα, πολύ καθαρό – δεν έχει βγάλει ποτέ σπυράκια.Δεν είναι πολύ ψηλός αλλά, βέβαια, είναι πολύ πιοψηλός από μένα. Δεν τον νοιάζουν πολύ τα ρούχα,είναι όμως πάντα καλοντυμένος, άνετος και κουλ».

«Πω πω!» έκανε η Μιράντα. Με δούλευε, βέβαια,αλλά έδειχνε και να την ενδιαφέρει το ζήτημα. «Και…πώς είναι σαν άτομο; Πιστεύω ότι όλοι όσοι είναιόμορφοι είτε είναι τρομερά ματαιόδοξοι είτε απόπροσωπικότητα είναι κάτω από το μηδέν».

«Α μπα, ο Καρλ δεν είναι καθόλου έτσι. Είναι πολύδιασκεδαστικός και είναι καταπληκτικός στο να βγά-ζει από το μυαλό του ιστορίες και διάφορα. Είναι πο-λύ έξυπνος, πολύ πιο έξυπνος από μένα. Ξέρει σχε-δόν τα πάντα. Μπορεί να μιλάει για ώρες ολόκληρεςγια ένα θέμα που τον ενδιαφέρει, δε γίνεται όμως πο-τέ βαρετός».

ΤΟ ΦΙΛΙ ��

Page 21: To Fili (apospasma)

«Και… πόσο καιρό γνωρίζεις αυτό το αγόρι-θαύ-μα;» ζήτησε να μάθει η Μιράντα. «Ή μάλλον, το γνω-ρίζεις στ’ αλήθεια; Εσύ είσαι παιδί που διαβάζει πο-λύ. Μήπως λοιπόν τη βγάζεις αυτή τη στιγμή από τομυαλό σου την ιστορία;»

«Σωστά! Σιγά μην τα ’χει ένα τέτοιο αγόρι με τηνΚοντορεβιθούλα!» είπε η Άλισον, ένα άλλο κορίτσι,καινούριο κι αυτό στο σχολείο.

«Αλήθεια ξέρει ένα τέτοιο αγόρι», πετάχτηκε η Πά-τι Πράις. «Ήμασταν και οι τρεις στην ίδια τάξη στοδημοτικό».

«Α, είναι συνομήλικός σου», είπε η Μιράντα. «Πιτσι-ρίκι δηλαδή. Εγώ ποτέ δε βγαίνω με συνομήλικούς μου,είναι πολύ ανόητοι και ανώριμοι».

«Ο Καρλ δεν είναι καθόλου ανόητος», είπα.«Όχι, όχι, είναι πράγματι πολύ έξυπνος», μπήκε

πάλι στη μέση η Πάτι. «Τώρα πηγαίνει στο ΓυμνάσιοΚίνγκσμερ, έτσι δεν είναι, Κοντορεβιθούλα; Έχει καιυποτροφία. Είναι πάρα πολύ καλός στα καλλιτεχνι-κά. Στο δημοτικό είχε ζωγραφίσει σε έναν τοίχο μιαεικόνα της Βενετίας με υαλουργούς και ήταν λες καιτην είχε φτιάξει αληθινός ζωγράφος».

«Ενδιαφέρων τύπος μού ακούγεται», σχολίασε ηΜιράντα. «Θέλω να τον γνωρίσω. Ε, Κοντορεβιθούλα,φέρ’ τον απόψε στο σπίτι μου».

Την κοίταξα κατάπληκτη. Σίγουρα μου έκανε πλά-κα! Αλλά και τα άλλα κορίτσια είχαν σαστίσει. «Ναι,καλά», είπα εγώ.

�� ΤΖΑΚΛΙΝ ΟΥΙΛΣΟΝ

Page 22: To Fili (apospasma)

«Όχι, αλήθεια σου λέω. Θα κάνουμε πάρτι, θα πε-ράσουμε τέλεια», είπε η Μιράντα.

«Αχ, Μιράντα, να έρθω κι εγώ;»«Κι εγώ, να έρθω κι εγώ;»«Κι εγώ θα ’ρθω!»«Έι, έι, κορίτσια, την Κοντορεβιθούλα προσκάλεσα,

όχι εσάς. Τη Σίλβι και το αγόρι της, τον Καρλ». Η Μι-ράντα άπλωσε το πόδι της με τη μυτερή μπότα καιμε σκούντησε ανάλαφρα. «Λοιπόν, θα έρθεις, Σίλβι;»

Ποτέ κανείς δε με είχε πει Σίλβι στο σχολείο εκτόςαπό τους καθηγητές. Είχα σαστίσει τόσο, που δενήξερα τι να πω.

Έπρεπε, φυσικά, να πω όχι. Και μόνο η ιδέα να πά-με ο Καρλ κι εγώ σ’ ένα από τα πάρτι της Μιράνταήταν εξωφρενική. Αλλά σ’ ένα κορίτσι όπως η Μιρά-ντα ποτέ δεν μπορείς να πεις απλά όχι, ευχαριστώ.

«Εεεε… ωραία θα ήταν…» ψέλλισα και ετοιμάστη-κα αμέσως να πω μια δικαιολογία να αρνηθώ.

Αλλά η Μιράντα με διέκοψε: «Τέλεια!» είπε και πή-δηξε από το νιπτήρα. «Ελάτε γύρω στις οχτώ. Η διεύ-θυνση είναι Λαρκ Ντράιβ 94».

Και προτού προλάβω να πω λέξη, απομακρύνθη-κε μ’ ένα θρόισμα της κοντής φούστας της. Οι άλλεςέτρεξαν πίσω της, συνεχίζοντας τα παρακάλια ναπάνε κι αυτές στο πάρτι της.

Εγώ έμεινα ολομόναχη, με την καρδιά μου να βρο-ντοχτυπάει και να αναρωτιέμαι τι στην ευχή θα έκανα.

ΤΟ ΦΙΛΙ ��

Page 23: To Fili (apospasma)

«Η Μιράντα Χόλμπεϊν με κάλεσε να πάω απόψε σεπάρτι στο σπίτι της», είπα στη Λούσι λίγο προτού αρ-χίσουν τα απογευματινά μαθήματα.

«Ναι, σιγά, σε πιστέψαμε τώρα!» είπε η Λούσι κό-βοντας και δίνοντάς μου ένα κομμάτι από τη σοκολά-τα της. «Ξέρω ότι δεν είναι καλό να κακολογείς τουςάλλους, αλλά αυτή τη Μιράντα δεν τη χωνεύω καθό-λου. Είναι όλο πόζα, σκέτη επίδειξη είναι το κορίτσι».

«Το ξέρω. Αλλά αλήθεια σου λέω, με κάλεσε. Και κά-λεσε και τον Καρλ».

«Μα δεν τον ξέρει τον Καρλ. Ούτε εσένα δεν ξέρεικαλά καλά, βρε Κοντορεβιθούλα».

«Μα το ξέρω. Και δεν καταλαβαίνω».«Και θα είναι μεγάλο πάρτι; Λες να με καλέσει κι εμέ-

να;» ρώτησε η Λούσι με φωνή όλο ελπίδα.

Page 24: To Fili (apospasma)

«Εγώ νόμιζα ότι δεν τη χώνευες».«Δεν τη χωνεύω. Και δεν υπάρχει περίπτωση να

πήγαινα εγώ σε πάρτι της. Γίνονται εκεί… πράματακαι θάματα!»

«Δηλαδή;»«Να, είναι ένα κορίτσι στην πρώτη λυκείου που την

ξέρει, και ο ξάδελφός της πήγε σ’ ένα τέτοιο πάρτι τοκαλοκαίρι και άκουσα ότι…» Και η Λούσι άρχισε ναμου ψιθυρίζει στο αυτί.

«Βλακείες!» είπα εγώ αμήχανα. «Από το μυαλό σουτα βγάζεις. Κανείς δεν κάνει τέτοια πράγματα, του-λάχιστον στην πραγματικότητα».

«Και πού το ξέρεις εσύ! Είσαι τόσο αθώα, Κοντο-ρεβιθούλα», είπε η Λούσι.

Μου ήρθε να τη βαρέσω, παρόλο που ήταν φίλημου. Μπορεί να ανεχόμουν να μου φέρονται συγκα-ταβατικά η Μιράντα και τα φιλαράκια της, από τηΛούσι όμως δεν το δεχόμουν. Η μαμά της και ο μπα-μπάς της τη φώναζαν Λούσι η Μπουκλίτσα και είχετρεις αρκούδους, τον Μπίλι, τον Μπόμπι και τον Μπέρ-νι, και της άρεσαν ακόμα οι ταινίες του Ντίσνεϊ.

«Ε, άμα πάω στο πάρτι της Μιράντα, δε θα είμαιπια αθώα», της είπα.

«Δεν πιστεύω να πας, έτσι;»«Φυσικά και θα πάω», απάντησα, παρόλο που δεν

είχα καμία τέτοια πρόθεση.«Θα έρθει και ο Καρλ;»«Αμέ», συνέχισα ενώ αναρωτιόμουνα γιατί δεν

ΤΟ ΦΙΛΙ ��

Page 25: To Fili (apospasma)

έβγαιναν βατράχια από το στόμα μου με τόσα ψέ-ματα που έλεγα.

«Μα εσύ πάντα έλεγες ότι ο Καρλ είναι αντικοινω-νικός», αντέτεινε η Λούσι.

Αυτό ήταν ένα αθώο ψεματάκι που της είχα πει.Όταν πιάσαμε φιλίες με τη Λούσι, ήθελα να δείξωστον Καρλ ότι είχα καταφέρει να πιάσω μια καλή φί-λη, παρόλο που χωρίς εκείνον ένιωθα ολομόναχη καιμισή. Ήθελα όμως να δείξω και στη Λούσι πόσο στε-νοί φίλοι εξακολουθούσαμε να είμαστε ο Καρλ κι εγώ.Μάλλον ήθελα να κάνω επίδειξη, υποθέτω. Ήταν με-γάλη τρέλα που τους κάλεσα και τους δύο στο σπίτιμου μια μέρα για τσάι. Ήταν φριχτό.

Η Λούσι ήρθε φορώντας ένα απαίσιο φόρεμα μεφρου φρου και δαντέλες, και παπούτσια με τακούνι.Φάνταζαν πολύ μεγάλα στα πόδια της. Ίσως να ήταντης μαμάς της. Είχε μακιγιαριστεί πολύ, αλλά ξέχασεότι ήταν βαμμένη κι έτριβε συνέχεια τα μάτια της κιέτσι μουντζουρώθηκε κι έμοιαζε με αρκουδάκι πά-ντα. Μπροστά στον Καρλ μίλαγε μ’ έναν πολύ εξεζη-τημένο τρόπο και κάθε φορά που εκείνος έλεγε κά-τι, οτιδήποτε, ακόμα και «Μου δίνεις σε παρακαλώλίγο κέικ;» αυτή χαχάνιζε. Στο τέλος κόντεψε να κα-τουρηθεί από τα πολλά γέλια. Εγώ ήθελα να ανοίξειη γη και να με καταπιεί.

Ο Καρλ, με το που τελειώσαμε το τσάι μας, έφυ-γε σφαίρα για το σπίτι του. Ίσα που μας πέταξε ένα«αντίο». Δεν ήθελα να πληγωθεί η Λούσι με το φέρσι-

�� ΤΖΑΚΛΙΝ ΟΥΙΛΣΟΝ

Page 26: To Fili (apospasma)

μό του κι έτσι της είπα ότι δήθεν πέρναγε μια φάσηόπου ντρεπόταν πολύ και δεν τα πήγαινε καλά μετον κόσμο.

Ο Καρλ δεν το πίστευε ότι είχα πιάσει φιλίες με τηΛούσι. Για αρκετό καιρό, όταν ήθελε να περιγράψεικάτι ιδιαίτερα σαχλό ή κακόγουστο χρησιμοποιούσετο όνομα της καημένης της Λούσι.

«Όχου, σβήσε αυτό το πρόγραμμα, παραείναι…Λούσι» ή «Γιατί φόρεσες αυτή τη φούστα, κάνει λί-γο… Λούσι, δε νομίζεις;» ή ακόμα «Δε σου πάει αυτότο κραγιόν, Σίλβι, σε κάνει πολύ… Λούσι».

Και δεν ήταν δίκαιο. Ούτε κι εγώ συμπαθούσαιδιαίτερα τη Λούσι, αλλά έπρεπε να έχω μια παρέαστο σχολείο.

«Εμένα, πάλι, δε μου φαίνεται ότι ο Καρλ θα θέλει ναπάει σ’ ένα πάρτι όπου θα είναι ένα σωρό άγνωστοι»,είπε τώρα η Λούσι.

«Μάλλον έχεις δίκιο», της απάντησα.Γύρισα σπίτι παραζαλισμένη. Δεν ήμουνα καθό-

λου σίγουρη ότι θα πήγαινα στο πάρτι της Μιράντα.Κι ευχόμουνα να αρνηθεί ο Καρλ, οπότε θα τον χρη-σιμοποιούσα ως δικαιολογία για να μην πάω κι εγώ.

Όταν επέστρεψα στο σπίτι μου, που ήταν μεσο-τοιχία με το δικό του, αντί να πάω προς την είσοδο τουδικού μου σπιτιού, πήγα προς του Καρλ. Χτύπησατην πόρτα και μου άνοιξε ο Τζέικ, ο αδελφός του.Όταν με είδε γρύλισε και ανέβηκε πάλι σέρνοντας τιςσκάλες, αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή για να μπω.

ΤΟ ΦΙΛΙ ��

Page 27: To Fili (apospasma)

Αυτός ήταν δεκάξι χρόνων και πήγαινε στη δευ-τέρα λυκείου, στο σχολείο μου. Δεν ήταν τόσο καλόςμαθητής όσο ο αδελφός του και δεν είχε πάρει καμίαυποτροφία. Δεν έμοιαζε καθόλου με τον Καρλ. Ετού-τος είχε σκούρα, ακατάστατα μαλλιά και μάτια τόσομαύρα, που σχεδόν δεν ξεχώριζε η ίριδα. Κάποτε ήταναρκετά μικροκαμωμένος για την ηλικία του, τώραόμως ήταν ένας καλαμοκάνης νεαρός γύρω στο 1,80.Κι αυτός ήταν έξυπνος αλλά δεν ήταν και πολύ επι-μελής στα μαθήματα. Με το μόνο που ασχολιότανήταν να παίζει κιθάρα.

Αναρωτήθηκα τι θα έλεγε η Μιράντα για τον Τζέικ.Εγώ πίστευα ότι ο Τζέικ ήταν πιο πολύ ο τύπος της.Κι εκείνου θα του άρεσε η Μιράντα, παρόλο που ήτανστη δευτέρα γυμνασίου. Κάτι μου έλεγε ότι η Μιράνταείχε ήδη αποκτήσει φήμη σ’ όλο το σχολείο.

«Η Μιράντα Χόλμπεϊν κάλεσε απόψε τον Καρλ κιεμένα σ’ ένα πάρτι!» του φώναξα ενώ εκείνος ανέβαι-νε τη σκάλα.

Σταμάτησε στο κεφαλόσκαλο. «Ουάου!» είπε προ-σπαθώντας να μη δείξει και πολύ εντυπωσιασμένος.Με κοίταξε. «Κάλεσε και τον Καρλ;» Κούνησε δύσπι-στα το κεφάλι του. «Δε θα πάει».

«Το ξέρω», του είπα. «Πού είναι ο Καρλ; Στο δωμά-τιό του και κάνει τα μαθήματά του;»

«Βέβαια, σαν καλό σπασικλάκι που είναι», απάντη-σε ο Τζέικ και άνοιξε την πόρτα του δωματίου τουΚαρλ. «Οπ! Δεν είναι εδώ. Είδα το ποδήλατό του στο

�� ΤΖΑΚΛΙΝ ΟΥΙΛΣΟΝ

Page 28: To Fili (apospasma)

πίσω μέρος, άρα πρέπει να βρίσκεται κάπου εδώγύρω».

«Μην ανησυχείς, θα τον ψάξω», του είπα.Χάρηκα. Ο Τζέικ εδώ και χρόνια δε μου έλεγε πάνω

από δυο κουβέντες. Τώρα, και μόνο που ανέφερα τηΜιράντα Χόλμπεϊν έγινα φαίνεται κι εγώ πολύ κουλ,από σπόντα.

Πήγα να ψάξω τον Καρλ. Κοίταξα στο σαλόνι πρώ-τα, που ήταν ακριβώς ίδιο με το δικό μας. Των Τζόν-σον όμως μου άρεσε πολύ περισσότερο. Μ’ άρεσε πά-ρα πολύ ο κόκκινος βελούδινος καναπές και τα ζωη-ρόχρωμα κεντητά ριχτάρια, οι μεγάλες χουχουλιάρι-κες μαξιλάρες και οι μεγάλοι κόκκινοι, μπλε και μοβπίνακες στον τοίχο.

Η μαμά του Καρλ ήταν ερασιτέχνης ζωγράφος καιτο σπίτι τους ήταν η προσωπική της γκαλερί. Πάνταυποστήριζε τις καλλιτεχνικές τάσεις του Τζέικ και τουΚαρλ κι όταν ήταν μικροί τούς ενθάρρυνε να ζωγρα-φίζουν τους τοίχους της κουζίνας. Υπήρχαν και με-ρικές δικές μου ζωγραφιές στους τοίχους αυτούς. Εί-χα ζωγραφίσει μια θεότρελη σκηνή γάμου σ’ όλο τοντοίχο, εμένα με άσπρο φόρεμα σαν μαρέγκα και τονΚαρλ με άσπρο κοστούμι, όπου θυμίζαμε διαφήμισηγια σκόνη πλυντηρίου. Είχα φτιάξει και μια μεγάλησειρά από πολύχρωμους καλεσμένους: τη μαμά μου,τον μπαμπά μου και τον Τζέικ, και είχα προσθέσειπολλά παιδάκια από το σχολείο μας, τη γάτα μας τηΦλόσι, το κουνέλι μου τη Λίλι Λόπι (έχουν πεθάνει

ΤΟ ΦΙΛΙ ��

Page 29: To Fili (apospasma)

πια και οι δύο) και το σκύλο του Τζέικ, τον Αγριόσκυ-λο (τόσο άγριος ήταν, που τελικά το ’σκασε και δεν ξα-ναγύρισε ποτέ). Όλοι φορούσαν κάτι μεγάλα ροζ γα-ρίφαλα, ακόμα και η γάτα και ο σκύλος, το δε κουνέλιείχε δύο, ένα σε κάθε αυτί.

Η μαμά του Καρλ έπλενε ένα μαρούλι στο νερο-χύτη της κουζίνας. «Γεια σου, Σίλβι, αγάπη μου»,μου είπε.

«Γεια σου, Τζουλς», είπα κι εγώ.Δε με άφηνε να τη λέω «θεία Τζούλια», όσο για το

«κυρία Τζόνσον», ούτε κουβέντα. Για όλους ήταν ηΤζουλς, ακόμα και για τα παιδάκια στον παιδικό σταθ-μό όπου δούλευε με μερική απασχόληση. Ήταν φα-νερό ότι σήμερα είχαν κάνει ζωγραφική με τα δά-χτυλα. Πάνω στο φαρδύ λουλουδάτο παντελόνι τηςυπήρχαν ένα σωρό μικρές κόκκινες και κίτρινες δα-χτυλιές.

«Νομίζω ότι ο Καρλ είναι στο σπιτάκι», μου είπε.«Α, τέλεια».«Σίλβι, να σου πω μια στιγμή», είπε η Τζουλς τινά-

ζοντας το μαρούλι. «Είναι εντάξει ο Καρλ;»«Από ποια άποψη “εντάξει”, δηλαδή;»«Δεν ξέρω». Έβγαλε τρέμοντας από σιχασιά ένα

μικρό σαλιγκαράκι απ’ το μαρούλι. «Μπλιαχ! Εντάξειαπό… κάθε άποψη. Σαν πολύ… σιωπηλός είναι. Μή-πως τσακωθήκατε οι δυο σας;»

«Εμείς ποτέ δεν τσακωνόμαστε», τόνισα.Δηλαδή τσακωνόμασταν, αλλά γενικά εγώ υπο-

�� ΤΖΑΚΛΙΝ ΟΥΙΛΣΟΝ

Page 30: To Fili (apospasma)

χωρούσα πάντα γιατί δεν άντεχα να είναι ο Καρλ θυ-μωμένος μαζί μου.

«Ίσως τότε κάτι να έγινε στο σχολείο», υπέθεσε ηΤζουλς. «Εξακολουθώ να αναρωτιέμαι αν ήταν καλήιδέα να τον βγάλουμε από το σχολείο σας και να τονπάμε στο άλλο».

«Όχι, δεν ήταν!» πέταξα.«Αχ, χρυσούλι μου. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο για

σένα. Και για τους δυο σας, δηλαδή. Αλλά ξέρεις πόσοέξυπνος είναι ο Καρλ, και τα παιδιά που πάνε σε σχο-λεία σαν το Κίνγκσμερ τα δέχονται πολύ συχνά στοΠανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Ξέρω ότι τα πάει πο-λύ καλά με τα μαθήματα, παρόλο που πρέπει να με-λετάει σκληρά για να φτάσει στο επίπεδο των άλλων.Ίσως, λοιπόν, να είναι επειδή διαβάζει τόσο πολύ. Δενξέρω, τι να πω. Όταν γυρίζει σπίτι, περιφέρεται άσκο-πα, σαν να τον απασχολούν πολλά».

«Ε, πάντα ήταν λίγο ονειροπόλος», είπα αμήχανα.Ένιωσα κολακευμένη που με ρώτησε για τον Καρλ,

λες και εγώ είχα το κλειδί για όλα του τα μυστικά, ήξε-ρα όμως ότι δε θα του άρεσε καθόλου να κουβεντιά-ζουμε γι’ αυτόν πίσω από την πλάτη του.

«Γράφετε ακόμα οι δυο σας εκείνο το βιβλίο πουλέγατε;» ρώτησε η Τζουλς.

«Ναι, ναι», είπα παρόλο που δεν είχαμε γράψει τί-ποτα καινούριο από το Σεπτέμβριο που ο Καρλ πήγεστο Γυμνάσιο Αρρένων Κίνγκσμερ. Προσπάθησα νακάνω κάτι μόνη μου αλλά δεν ήταν το ίδιο χωρίς τον

ΤΟ ΦΙΛΙ ��

Page 31: To Fili (apospasma)

Καρλ. Μόνο δυο σελίδες κατάφερα να γράψω και με-τά αποφάσισα ότι ήταν τόσο σαχλές και μελό, πουτελικά τις έσκισα από το βιβλίο.

«Και πότε θα το διαβάσουμε το βιβλίο σας;» ρώ-τησε η Τζουλς.

«Μη χειρότερα! Μα είναι… προσωπικό», της είπα.Η Τζουλς τσίριξε καθώς βρήκε έναν πραγματικά

τεράστιο γυμνοσάλιαγκα. Πέταξε το μαρούλι στονεροχύτη αφήνοντας να τον παρασύρει το κρύονερό.

«Εξακολουθώ να πιστεύω ότι πρέπει να προτιμά-με βιολογικά λαχανικά αλλά, Χριστούλη μου, τους σι-χαίνομαι τους γυμνοσάλιαγκες».

«Και ο Καρλ τους σιχαίνεται. Αυτός σιχαίνεται οτι-δήποτε σέρνεται».

Στο Γυάλινο Σπίτι ήμουν ο Επίσημος Αραχνοδολο-φόνος. Ο Καρλ ήθελε να γίνει βουδιστής και να μη σκο-τώνει τίποτε, αλλά ειδικά για τα έντομα δε θα έλεγεόχι σε ένα ολοκαύτωμα.

«Εμένα μου λες», είπε η Τζουλς. «Τις προάλλες πουτρώγαμε σαλάτα, βρήκε ένα μαμουνάκι στο πιάτοτου και πάτησε τις τσιρίδες, από τη σιχασιά και το σοκφαντάζομαι, αλλά ο Μικ και ο Τζέικ ήταν ανελέητοι μα-ζί του. Το καημένο το παιδί, το τάραξαν στην κοροϊ-δία όλη την εβδομάδα».

Ο Μικ ήταν ο σύζυγος της Τζουλς. Ήταν ένας με-γαλόσωμος, άξεστος τύπος, λίγο κοιλαράς. Με τα ατη-μέλητα μπλουζάκια και τα φαρδιά παντελόνια του

�� ΤΖΑΚΛΙΝ ΟΥΙΛΣΟΝ

Page 32: To Fili (apospasma)

έμοιαζε με εργάτη αλλά στην πραγματικότητα ήτανλέκτορας Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο.Μαζί μου ήταν πάντα πολύ ευγενικός, αλλά πότεπότε με πείραζε κιόλας. Με έλεγε «Σιωπηλή Σίλβι»γιατί όταν ήταν εκείνος μπροστά ίσα που έλεγα δυοκουβέντες, ενώ όποτε έκανα τα μαλλιά μου κοτσίδες,του ήταν αδύνατον να με δει και να μη μου τραβήξειτη μία φωνάζοντας «ντιν ντιν!»

Ο Καρλ έλεγε πως ήταν φορές που δεν άντεχε τονπατέρα του.

Εγώ του έλεγα όμως πως ήταν τυχερός που είχεακόμα τον μπαμπά του. Κι αυτό τον έκανε να τοβουλώνει.

Ο δικός μου πατέρας δεν είχε πεθάνει. Απλώς, πριναπό δύο χρόνια σηκώθηκε κι έφυγε από το σπίτι. Τουςπρώτους μήνες τον έβλεπα κάθε Σαββατοκύριακοαλλά όταν η κοπέλα του γέννησε το παιδί τους, στα-μάτησε να ασχολείται μαζί μου.

Ο Καρλ κι εγώ είχαμε διασκεδάσει πάρα πολύ τό-τε που φτιάξαμε τους χαρακτήρες δύο πολεμιστώνβασιλιάδων του Γυάλινου Κόσμου, ο ένας γελωτοποιόςκαι ο άλλος ένας αφερέγγυος ερωτύλος τύπος. Φό-ραγαν βαριές μεταλλικές πανοπλίες και πολεμούσανσε ρυθμούς μουσικής χέβι μέταλ, ιδρώνοντας και ξεϊ-δρώνοντας μέσα στις μεταλλικές προσωπίδες τουςκαθώς κράδαιναν τα ασημένια τους σπαθιά στον αέ-ρα. Πολέμησαν όλη την ημέρα και τη μισή νύχτα χω-ρίς να καταφέρουν να πληγώσουν ο ένας τον άλλον

ΤΟ ΦΙΛΙ ��

Page 33: To Fili (apospasma)

ούτε μία φορά και μετά πέθαναν ο ένας μετά τον άλ-λον από εξάντληση και αποπληξία.

Η Τζουλς κοπάναγε το μαρούλι στις πλευρές τουνεροχύτη. «Απαίσια, φριχτά, αηδιαστικά σαλιγκάρια»,είπε. Μετά σταμάτησε. «Σίλβι, λες να τον κοροϊδεύουντον Καρλ στο σχολείο;»

Την κοίταξα σαστισμένη. «Τον Καρλ τον έχουν όλοισε μεγάλη υπόληψη», είπα. «Όλοι ήθελαν να γίνουνφίλοι του».

«Ναι, το ξέρω ότι στο παλιό σχολείο, στο Μίλστεντ,γινόταν χαμός για χάρη του. Αλλά τώρα, στο καινού-ριο σχολείο; Όλα εκείνα τα αγόρια… Λέει ότι έχει φί-λους αλλά δε μιλάει ποτέ γι’ αυτούς. Προσπάθησα νατον ρωτήσω αλλά κλείνεται αμέσως σαν στρείδι μα-ζί μου. Ξέρεις, πετάει ένα “Μαμά, είμαι μια χαρά, άσεμε ήσυχο”».

«Ξέρω, ξέρω», είπα. Και μ’ εμένα σαν στρείδι κλει-νόταν.

«Ευτυχώς που έχει εσένα για φίλη, Σίλβι. Θα ήθε-λα όμως να κάνει κι άλλους φίλους. Όλο τρυπώνεικαι κρύβεται στο δωμάτιό του ή στο σπιτάκι. Μακά-ρι να έβγαινε έξω περισσότερο».

«Ε, να, εγώ ήρθα για να τον καλέσω σ’ ένα πάρτι»,της είπα.

«Αλήθεια; Αχ, τέλεια!» αναφώνησε η Τζουλς ξαφνι-κά πολύ χαρούμενη – τόσο, που πέταξε στον αέρα τομουσκεμένο μαρούλι κι έγινε και η ίδια μούσκεμα απότις σταγόνες που τινάχτηκαν παντού.

�� ΤΖΑΚΛΙΝ ΟΥΙΛΣΟΝ

Page 34: To Fili (apospasma)

«Αν και δε νομίζω να θελήσει να πάει», διευκρίνισα.«Ούτε κι εγώ νομίζω πως θα πάω. Το κάνει μια κοπέ-λα στο σχολείο που δείχνει μικρομέγαλη και τρομα-κτική – ένας Θεός ξέρει τι θα γίνει στο πάρτι της».

Ευχόμουνα η Τζουλς να το παίξει αυστηρή μητέρακαι να απαγορεύσει στον Καρλ και σ’ εμένα να πάμεστο πάρτι, αλλά εκείνη εξακολουθούσε να φαίνεταιπολύ ενθουσιασμένη με την ιδέα.

«Εσύ και ο Καρλ είσαστε λογικά παιδιά. Δεν πρό-κειται να κάνετε καμία ανοησία. Και αν το πάρτι είναιστο σπίτι αυτού του κοριτσιού, υποθέτω πως οι γο-νείς θα είναι εκεί για να επιβλέπουν την κατάσταση».

Η Μιράντα όμως εμένα μου φαινόταν να είναι απόέναν τόσο διαφορετικό πλανήτη, που δε φανταζό-μουνα καν ότι είχε γονείς. «Τζουλς, μην ενθουσιάζεσαιτόσο», την προειδοποίησα. «Ξέρεις ότι ο Καρλ δεν εί-ναι από εκείνους που τους αρέσουν τα πάρτι».

«Τρέχα να του το πεις!»«Καλά, εντάξει, πάω!»Βγήκα από την πόρτα της κουζίνας των Τζόνσον

και πήγα στον πίσω κήπο τους. Ήταν σαν δίδυμοι μετον δικό μας, μόνο που η Τζουλς είχε αφήσει ελεύθε-ρη τη φαντασία της οπότε εκεί υπήρχαν ένα σωρόπολύχρωμα φυτά και παράξενα, χρωματιστά αγάλ-ματα και θάμνοι. Καθώς προχωρούσα, από κάθε δέ-ντρο κρέμονταν κουδουνάκια που κουδούνιζαν στονάνεμο, μέχρι το τέρμα, πίσω από τον ξύλινο φράχτηόπου βρισκόταν το Γυάλινο Σπίτι.

ΤΟ ΦΙΛΙ ��

Page 35: To Fili (apospasma)