Δ Τ Τ Π Π Σ Κ

11 22 33 44 55 66 77

88 99 1100 1111 1122 1133 1144

1155 1166 1177 1188 1199 2200 2211

2222 2233 2244 2255 2266 2277 2288

2299 3300

ΣΣΕΕΠΠΤΤΕΕΜΜΒΒΡΡΗΗΣΣ

Οδός χαρτεργατών, των εργατώνπου στα τέλη του ’70- αρχές ΄80έδωσαν μάχες, στήσανε απεργίεςενάντια στην εργοδοσία του ΚΕ-ΦΑΛΑ, ενάντια στους ένοπλουςμπράβους της, ενάντια στις ρεμούλεςπου χρεοκόπησαν όχι μόνο τη Σό-φτεξ, αλλά και μια σειρά (αν όχιόλες) τις χαρτοβιομηχανίες της Ελ-λάδας. Είναι γνωστό ότι η οικογένειαΚεφάλα φέσωσε το δημόσιο ενώχρηματοδοτούνταν αφειδώς απότράπεζες και κράτος. Tα δάνειαπου ο Κεφάλας έπαιρνε για “επεν-δύσεις” κατέληγαν στους λογαρια-σμούς στην Ελβετία και στη συνέχειαοι εργάτες μαζί με τον υπόλοιπολαό καλούνταν να πληρώσουν ταχρέη της “προβληματικής” επιχεί-ρησης μέσω της φορολογίας. Τ’αφεντικά έφυγαν αφήνοντας χρέοςτα δάνεια αλλά και τις ασφαλιστικέςεισφορές των εργαζομένων χωρίςποτέ να καταλογιστούν ευθύνες. Οιχαρτεργάτες πάλεψαν ενάντια στο

κλείσιμο των εργαστασίων και τηνεργοδοτική τρομοκρατία με μεγάλεςαπεργίες και αγώνες, που κορυφώ-θηκαν το ’82. Το ΠΑΣΟΚ πιεζόμενοαπό τις κινήσεις των εργατών με τονόμο 1386 του ’83 πέρασε τις προ-βληματικές επιχειρήσεις στον Ορ-γανισμό Ανασυγκρότησης Επιχει-ρήσεων και με το νόμο 1264 ξανα-πήρε πίσω στις δουλειές τους χι-λιάδες συνδικαλιστές που είχαν απο-λυθεί. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ηΑθηναϊκή Χαρτοποιία έκανε δικάτης τα χρέη του Κεφάλα, ενώ τ’αφεντικά και οι τράπεζες συνέχισαννα γλεντούν. Από τότε μέχρι καισήμερα, πάλι τα λαμόγια της ιδιω-τικής πρωτοβουλίας, ακόμα και ταπαλιά αφεντικά να “ξανασώσουν”τα εργοστάσια. ??Έτσι μια επι της ουσίας κερδοφόραεπιχείρηση παραδίδεται βορά στααφεντικά από το κράτος ενώ οι ερ-γάτες (όσοι απόμειναν) θα σηκώσουνκαι πάλι το βάρος της “ανάπτυξης”.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

*αργια

Α πό το 1938 -1962 στα σύνορα Ηρα-κλείου- Νέας Ιωνίας- Αμαρουσίου

(σταυρός Κύμης- Αντύπα) λειτούργησαν αν-θρακωρυχεία που εξόρυσσαν λιγνίτη καικάρβουνο. Στα χρόνια της κατοχής οι γερ-μανοί επίταξαν τα ορυχεία και έφτιαξαν πα-ρακαμπτήρια σιδηροδρομική γραμμή (1942)για να μεταφέρουν τον λιγνίτη στο Λαύριο.Από τον λιγνίτη της περιοχής προμηθεύον-ταν το εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος στοΚερατσίνι, η εταιρεία γκαζιού και η ηλε-κτρική εταιρεία. Στα ορυχεία δούλευαν τότε1800 εργάτες από την Εύβοια και το Λαύ-ριο.

Η ΑΠΕΡΓΙΑ24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1943

Το ΕΑΜ οργανώνει γενική απεργία στηνΑθήνα, κατά την διάρκεια της οποίας, γίνε-ται μεγάλο σαμποτάζ στον σταθμό των τραμστην Καλλιθέα με καταστροφή 93 βαγονιών.Οι κατοχικές αρχές συλλαμβάνουν 50 τρο-χιοδρομικούς υπαλλήλους και απειλούν νατους εκτελέσουν. Ως ένδειξη συμπαράστα-σης στους συλληφθέντες κατεβαίνουν σεαπεργία οι ανθρακωρύχοι της Καλογρέζας.Η συγκέντρωση που καλούν, χτυπιέται απότην αστυνομία και συλλαμβάνονται 5 απερ-γοί. Το απόγευμα καλείται πορεία στο αστυ-νομικό τμήμα Ν. Ιωνίας με αίτημα τηναπελευθέρωση τους. Η χωροφυλακή με εν-τολή του ταγματάρχη Δ. Αλεξόπουλου ανοί-γει πυρ με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 3εργάτες και να τραυματισθούν 6, όλοι τουςανθρακωρύχοι. Η δολοφονία των εργατώνπυροδοτεί ένα κλίμα μίσους στην γειτονιά.

Με την επέτειο 2 χρόνων από την ίδρυσητου ΕΑΜ (27 Σεπτεμβρίου 1943) ομάδα τουΕΛΑΣ σκοτώνει τον ταγματάρχη Δ. Αλεξό-πουλο, αφήνοντας σημείωμα που λέει: Ο ΕΛΑΣ έτσι τιμωρεί τους προδότες.Οι αρχές με αφορμή αυτό το γεγονός, συγ-κροτούν παρακρατικές ομάδες δοσίλογωνκαι σε συνεργασία με την κυβέρνηση Ι.Ράλλη στοχοποιούν το ΕΑΜ.

ΜΠΛΟΚΟ ΚΑΛΟΓΡΕΖΑΣ15 ΜΑΡΤΗ 1944

Στις 15 Μάρτη 1944 παίρνουν την “εκδί-κησή τους” στήνοντας στην Καλογρέζα τοπρώτο μεγάλο μπλόκο της Αθήνας. Ο διοι-κητής της ειδικής ασφάλειας Λάμπου (συν-ταγματάρχης Πλιτζανόπουλος, στρατηγόςΓκίνος που ήταν αρχηγός της χωροφυλακήςκαθώς και ο αρχηγός του ΕΔΕΣ Ν. Ιωνίαςσυνταγματάρχης Μωραίτης) μαζί με το ευ-ζωνικό τάγμα και γερμανούς αξιωματικούςεκτελούν 26 αγωνιστές παραδίδουν 50στους γερμανούς κατακτητές και συλλαμ-βάνουν άλλους 150. Από αυτούς πολλοίστέλνονται σε γερμανικά στρατόπεδα συγ-κέντρωσης όπου λίγοι θα επιβιώσουν τελικά.Σύμφωνα με μαρτυρίες ο Λάμπου κρατών-τας την εικόνα της παναγίας στο μπλόκοέλεγε: Με την διαταγήν αυτής θα πιώ αίμα.Στον τελευταίο χρόνο της κατοχής η χωρο-φυλακή και τα τάγματα ασφαλείας ήταν στό-χος του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ.

Δ Τ Τ Π Π Σ Κ

1 2 3

4 5 6 7 8 9 10

11 12 13 14 15* 16 17

18 19 20 21 22 23 24

25 26 27 28 29 30 31

Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει,θα ’σαι για πάντα μέσα σ’ όλα εκείνα

που γι’ αυτά έχεις λείψει,θα ‘σαι για πάντα

μέσα σ’ όλον τον κόσμο…

Αυτά έγραψε ο ποιητής για την 21χρονη κομμουνίστριαΣωτηρία Βασιλακοπούλου που δολοφονήθηκε απόμπράβο της ΕΤΜΑ στον Βοτανικό στις 28 Ιουλίου του1980. Ένα κύμα εργατικών αγώνων και διεκδικήσεωνείχε ξεσπάσει και στον κλάδο της τότε ακμάζουσας κλω-στοϋφαντουργίας και στον ιματισμό, που απαιτούσε ελεύ-θερο συνδικαλισμό, καλύτερους μισθούς και αξιοπρεπείςεργασιακές συνθήκες. Η εργοδοσία της ΕΤΜΑ πρωτο-στατούσε στην τρομοκρατία εναντίον των εργατικώνπρωτοβουλιών για στήσιμο σωματείου στην επιχείρηση.

Εκείνο το πρωινό η φοιτήτρια της Παντείου μοίραζε στηνπύλη μαζί με άλλους προλετάριους και φοιτητές προκή-ρυξη της ΚΝΕ που καλούσε σε απεργία τους. Στην αλ-λαγή της βάρδιας οι εργάτες έμπαιναν στα λεωφορείαγια να γυρίσουν σπίτι τους. Η εργοδοσία έδωσε εντολήδιαμέσου του υπαστυνόμου Α. Γεωργατσώνα στους οδη-γούς να γκαζώσουν ώστε οι εργαζόμενοι να μην πάρουνστα χέρια τους τις προκηρύξεις. Ο γνωστός τραμπούκοςκαι οδηγός Μάριος Χαρίτος, κατά το παράδειγμα τουγκοτζαμάνη, οδήγησε το πούλμαν κατευθείαν πάνω στονκόσμο. Κτυπάει τη Σωτηρία και αντί να φρενάρει περνάειαπό πάνω της και την αποτελειώνει. Το σωματείο απαν-τάει άμεσα με απεργία που μετατρέπεται σε μάχες στοεργοστάσιο και τις τριγύρω περιοχές με τα ΜΑΤ, οι συγ-κρούσεις με την αστυνομία κρατάνε όλο το βράδυ. Η κη-δεία της Βασιλακοπούλου μετατράπηκε σε συλλαλητήριοενάντια στα αφεντικά και το δολοφονικό τους σύστημα.

Ο θάνατος της Σωτηρίας παραμένει ορόσημο για τηντάξη μας…

Δ Τ Τ Π Π Σ Κ

1 2 3 4 5 6

7 8 9 10 11 12 13

14 15 16 17 18 19 20

21 22 23 24 25 26 27

28 29 30 31

ΙΟΥΛΙΟΣ

*αργια

Δ Τ Τ Π Π Σ Κ

1 2 3 4 5

6 7 8 9 10 11 12

13 14 15 16 17 18 19

20 21 22 23 24 25 26

27 28* 29 30 31

ΟΚΤΏΒΡΗΣ

« [...] Όσο οι προοδευτικοί εργάτες, αγρότες καιεργαζόμενοι δεν κάνουν τίποτα που να βοηθήσουντους άλλους να καταλάβουν το τι πράγματι γίνεταιγύρω τους, όσο οι εργάτες, αγρότες που έχουν συ-νείδηση του πώς τους εκμεταλλεύονται, δεν εξη-γούν στους άλλους σε συνεχή και μόνιμη βάση τισημαίνουν πολιτικά οι μεσάζοντες, οι εργατοπατέ-ρες, η ΑΤΕ, ο κρατικός μηχανισμός. Όσο δεν τουςεξηγούν, πως εφόσον παραμένουν ανοργάνωτοικαι απαθείς περιμένοντας «κάποιους άλλους» νατους λύσουν τα προβλήματά τους, τόσο θα μας εκ-μεταλλεύονται και θα μας πίνουν το αίμα.Μόνο η οργάνωση των ιδίων και ο συντονισμόςτους με άλλες οργανωμένες προσπάθειες μπορείνα βάλει τις βάσεις για την αποτίναξη της εκμε-τάλλευση και της καταπίεσης».

Τα παραπάνω είναι λόγια των αγωνιστών Χρήστου καιΑλεξάνδρας Κασίμη. Ο Χρήστος Κασίμης το βράδυτης 19ης Οκτώβρη 1977 προς 20 δολοφονείται στουΡέντη, από τους αστυνομικούς Πλέσσα και Στεργίου,κατά τη διάρκεια ενέργειας της ένοπλης οργάνωσης«Διεθνιστική Αλληλεγγύη», που ήταν μέλος της. Μετάτη δολοφονία του, η οργάνωση ονομάστηκε «Επανα-στατική Ομάδα Χρήστος Κασίμης». Η ενέργεια αφο-ρούσε την τοποθέτηση εμπρηστικών βομβών στονγερμανικό κολοσσό AEG σε ένδειξη αλληλεγγύης προςτους 4 δολοφονημένους αντάρτες πόλης της RAF.

Ο Χρήστος Κασίμης, κατά τη διάρκεια της μεταπολί-τευσης, συμμετείχε δραστήρια σε δεκάδες απεργίες,εργατικούς αγώνες, επιτροπές αλληλεγγύης ενώ συμ-μετείχε και στην έκδοση και στη διανομή της «Αντι-πληροφόρησης» (έντυπο που έβγαινε από το1976-1981 σε πολλές χιλιάδες αντίτυπα και διακινού-ταν παράνομα σε χώρους εργασίας και όχι μόνο. Κα-νείς δεν γνώριζε την «συντακτική ομάδα». Στην ύλητης αντιπληροφόρησης, περιέχονταν ειδήσεις από ερ-γατικούς αγώνες και απεργίες στον ελλαδικό χώρο,αναλύσεις για τρέχοντα ζητήματα και γεγονότα από αν-τιαποικιακούς αγώνες).

Στην κηδεία του, στις 23 Οκτώβρη 1977 στο Χαλάνδρι,εκατοντάδες σύντροφοι/ισσες τον αποχαιρέτησαν μευψωμένη γροθιά και με την υπόσχεση «θα εκδικη-θούμε» φωνάζοντας «ο Κασίμης ζει». Ισχυρή ήταν ηπαρουσία τη αστυνομίας που ξόδεψαν εκατοντάδεςμέτρα φιλμ για να βιντεοσκοπήσουν τους παρευρισκό-μενους. Τις επόμενες μέρες ακολούθησαν δεκάδες πο-λύμορφες κινήσεις αλληλεγγύης και οργής. Στηνσυνέχεια η αστυνομία κατηγορεί τον εργάτη αγωνιστήΓιάννη Σερίφη ως μέλος της «Διεθνιστικής Αλληλεγ-γύης» και ως δολοφόνο του Κασίμη. Τον συλλαμβάνεικαι τον προφυλακίζει στήνοντας μια ακόμα σκευωρίαπου κατέρρευσε μπροστά στο κίνημα αλληλεγγύης πουαναπτύχθηκε στο πρόσωπο του Σερίφη.

Δ Τ Τ Π Π Σ Κ

1* 2 3 4 5

6* 7 8 9 10 11 12

13 14 15 16 17 18 19

20 21 22 23 24 25 26

27 28 29 30 31

ΓΕΝΑΡΗΣ

*αργια

17 Γενάρη 2002, ο 25χρονος Γιάννης Τσι-κρικάς, ανειδίκευτος εργάτης στην πρέσατης ανακύκλωσης, στα πιεστήρια της εφη-μερίδας "Ελευθεροτυπίας" στο Κορωπί,προσπαθώντας να επιδιορθώσει μια βλάβη,καταπλακώθηκε από τόνους χαρτιού. Εξ αι-τίας της έλλειψης μέτρων ασφαλείας καιτης αδιαφορίας των υπευθύνων, το ατύ-χημα δεν έγινε αντιληπτό παρά την άλλημέρα το πρωί, με συνέπεια να μείνει πλακω-μένος για 18 ώρες τουλάχιστον.

Μετά από σχεδόν ένα μήνα στην εντατικήκαι αφού χρειάστηκε να του αφαιρεθούν ταδύο πόδια, ο Γιάννης Τσικρικάς πέθανε στις17 του Φλεβάρη 2002. Για την γνωστοποί-ηση του γεγονότος συγκροτείται μια συνέ-λευση που γεμίζει την Αθήνα με αφίσες καικείμενα. Τον Ιούλιο 2002 πραγματοποιείται«επίσκεψη» στα γραφεία της "Ελευθεροτυ-πίας" από ομάδα διαδηλωτών.

Η δολοφονία του Γιάννη Τσικρικά στο κά-τεργο της "Ελευθεροτυπίας", αποτελεί μιασταγόνα στον ωκεανό των εργατικών δολο-φονιών, που κομψά ονομάζονται εργατικάατυχήματα. Τα τελευταία χρόνια, σύμφωναμε τα επίσημα -και άρα αμφισβητήσιμα-στοιχεία, πάνω από 100 εργάτες κάθε

χρόνο δεν επιστρέφουν στο σπίτι τους μετάτο σχόλασμά τους. Κύριες αιτίες αποτελούνη εντατικοποίηση του 8ωρου, οι υπερωρίες,η έλλειψη μέτρων ασφάλειας στο όνομα τηςμείωσης του κόστους εργασίας, η πίεση πουασκούν οι εργοδότες και η κούραση. Παρα-τηρείται συχνά τόσο οι κρατικοί όσο και οιεργοδοτικοί φορείς να μετακυλίουν τις ευ-θύνες στην «απροσεξία» των εργαζομένων.Για εμάς είναι δεδομένο ότι τα εργατικάατυχήματα είναι δολοφονίες των αφεντι-κών...

ΔΔ ΤΤ ΤΤ ΠΠ ΠΠ ΣΣ ΚΚ

11 22

33 44 55 66 77 88 99

1100 1111 1122 1133 1144 1155 1166

1177 1188 1199 2200 2211 2222 2233

2244 2255 2266 2277 2288

ΦΦΛΛΕΕΒΒΑΑΡΡΗΗΣΣ

Ο Μαρίνος Αντύπας γεννήθηκε στην Κεφαλο-νιά το 1872. Πήγε στην Αθήνα να σπουδάσεινομική και έρχεται σε επαφή με τους σοσιαλι-στικούς κύκλους της εποχής του Γιώργου Καλ-λέργη. Το 1897 μαζί με άλλους συμφοιτητέςτου κατεβαίνει στην Κρήτη και πολεμά ωςεθελοντής στην Κρητική Επανάσταση. Τραυ-ματίζεται και επιστρέφει στην Αθήνα.

Εξαιτίας της ομιλίας του, σε συλλαλητήριοστην πλατεία Ομονοίας (14/09/1897), πουστηλιτεύει τη στάση του Παλατιού, συλλαμβά-νεται και καταδικάζεται σ’ ένα χρόνο φυλά-κιση και χαρακτηρίζεται «επικίνδυνος». Μετάτην αποφυλάκισή του, συλλαμβάνεται καιπάλι, αυτήν τη φορά για «ηθική αυτουργία» σεμια στημένη υπόθεση απόπειρας δολοφονίαςκατά του Γεωργίου Α΄ και φυλακίζεται ξανά.

Με την αποφυλάκιση του επιστρέφει στην Κε-φαλονιά και το1900, εκδίδει το πρώτο φύλλοτης εφημερίδας του, «Ανάστασις». Εξαιτίαςτου κυρίου άρθρου της «Τίς ο αίτιος;», στοοποίο καταφέρεται εναντίον της θρησκευτι-κής, νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικήςεξουσίας. Η «Ανάστασις» απαγορεύεται. Ο

Αντύπας δεν το βάζει κάτω και λίγο αργότεραθα ιδρύσει το Λαϊκόν Αναγνωστήριον «Η Ισό-της», θα επανεκδώσει την εφημερίδα του, θαδώσει μια σειρά από διαλέξεις, θα υποστηρίζειτην ένωση μαθητών γυμνασίου στο Αργο-στόλι, θα συμβάλλει στη δημιουργία εργατι-κών συνδέσμων και θα οργανώσει λαϊκέςκινητοποιήσεις. Επίσης θα ιδρύσει το «Κοινω-νιστικόν-Ριζοσπαστικόν» κόμμα και το 1906θα λάβει μέρος στις βουλευτικές εκλογές τουνησιού. Σε προκήρυξή του πριν τις εκλογέςαναφέρει: «Επιθυμούμεν μία μεγάλη κοινωνι-στική Δημοκρατία να διευθύνει σύμπασαντην ανθρωπότητα και να κρημνίσει και θρό-νους και κληρονομικά αξιώματα και θρησκευ-τικάς δεισιδαιμονίας και προλήψεις και τηνδύναμιν του χρυσού να εκμηδενίση και αντίτης Τυραννίας του κεφαλαίου την βασιλείαντης εργασίας και της ικανότητος να καθιε-ρώση». Παρά τον πόλεμο που εξαπολύουν οιεκπρόσωποι της κυρίαρχης τάξης του νησιού,ο Αντύπας συγκεντρώνει 2.550 σε σύνολο6.000-7.000 ψήφων, αλλά δεν κατορθώνει ναεκλεγεί. Το ίδιο έτος θα βαφτίσει δύο παιδιάμε τα ονόματα Επανάσταση και Αναρχία.

Τον Ιούνη του 1906 θα μετακομίσει στον θεσ-σαλικό κάμπο για να δουλέψει ως επιστάτηςστα κτήματα ενός θείου του. Δεν θα είναι πι-στός στα καθηκοντά του, μιας και συνεχίζειτην ριζοσπαστική προπαγάνδα του: «[…]φρονώ ότι το δίκαιον είναι εκεί όπου το συμ-φέρον των πολλών και όχι των ολίγων, επο-μένως μεταχειρίζομαι τας δυνάμεις μου υπέρτης εξαφανίσεως του τσιφλικιού και της πλή-ρους ανεξαρτησίας του καλλιεργητού». Πε-

τυχαίνει στα κτήματα του θείου του οι κολίγοινα κρατούν το 75% της παραγωγής τους αντίγια το 25% που ίσχυε καθώς και την παραχώ-ρηση εκτάσεων για βοσκοτόπια και οικίες, υιο-θέτησης της αργίας της Κυριακής, πρόνοια γιασχολεία και οργάνωσης αγροτικών συνδέ-σμων. Παράλληλα αλωνίζει ολόκληρο το θεσ-σαλικό κάμπο μιλώντας στους αγρότες για ταδικαιώματα τους στη γη που οι ίδιοι καλλιερ-γούν και τους κινητοποιεί να απαιτήσουν δυ-ναμικά τη διανομή της γης, με αποκορύφωματο συλλαλητήριο στο Λασποχώρι αρχές του1907.

Οι τσιφλικάδες μπρος στον διαφαινόμενο κίν-δυνο ζεσταίνουν με μόλις 12 χιλιάδες δραχ-μές την τσέπη του Ιωάννη Κυριακού, ο οποίοςήταν επιστάτης στα τσιφλίκια του ΑριστείδηΜεταξά, συνεταίρου του θείου του Αντύπα καιστήνουν τη δολοφονία με τέτοιο τρόπο για ναφανεί ως αυτοάμυνα ή ξεκαθάρισμα λογαρια-σμών. Η δολοφονία του Αντύπα συμβαίνειστις 8 Μάρτη 1907. Τα τελευταία του λόγια,πριν ξεψυχήσει ήταν «Ισότης, Αδελφότης,Ελευθερία». Οι αστυνομικές αρχές και οτύπος της περιοχής και της Αθήνας συγκαλύ-πτουν όσο περισσότερο μπορούν το γεγονόςενώ η εφημερίδα Εστία μεταξύ άλλων αναφέ-ρει: «Ας πρόσεχε κι αυτός κι όποιος τολμήσεινα τον μιμηθεί».

Τα λόγια και οι πράξεις του Μαρίνου Αντύπαθα ριζώσουν στον θεσσαλικό κάμπο και θααποτελέσουν το έναυσμα για την εξέγερσητου Κιλελέρ τρία χρονια αργότερα.

Σ τις 6 Μάρτη του 1910 ξεσπά η εξέγερση του Κιλελέρ.Κύριο αίτημα των κολίγων ήταν η απαλλοτρίωση των

τσιφλικιών και το μοίρασμά τους στους αγρότες. Οι λόγοι πολ-λοί περισσότεροι:

"Οι καλλιεργηταί, όπως και πρώτα υποχρεούντο να δίδωσινεις τον γαιοκτήμονα (αφέντην), το τρίτον ή το ήμισυ των πα-ραγομένων καρπών, ενοίκιο διά την βοσκήν των κτηνών,μέγαν αριθμόν ορνίθων και αμνών, ικανήν ποσότητα τυρού,βουτύρου, καυσοξύλων, αιγών, πεπονιών, χόρτου και αχύ-ρου, να στέλλωσιν εν θήλυ μέλος, ίνα ζυμώνη και ψήνη τοψωμί της επιστασίας, λείψανον του δικαιώματος της πρώτηςνυκτός: Οι τσιφλικούχοι εξουσίαζον το σώμα των γυναικώνκαι των θυγατέρων των κολίγων... Κατώκουν (σ. σ. οι κολίγοι)εις τρώγλας και πολλοί συνέτρωγον εν τη αυτή φάτνη μετους όνους των, θνήσκοντες δε, και με αιμάσσουσαν καρ-δίαν, ητένιζον τα πέριξ της κλίνης του θανάτου τέκνα των,διότι τα εγκατέλειπον άστεγα... Οσάκις δε υπεδέχοντο τοναφέντην επισήμως, γονυπετείς, εσύροντο, εκτύπων το χώμαμε το μέτωπον τρεις φορές και εφίλουν τον αριστερόν πόδατου. Γενικώς δε ειπείν αι μεγάλαι πιέσεις, αι εξαθλιώσεις καιαι αφόρητοι ταπεινώσεις δίκην μαστιγίου, έπληττον τα νώτακαι είχον κάμει τους χωρικούς δέκτας ενός επαναστατικούευαγγελίου... "

(Δ. Μπούσδρας: "Η Απελευθέρωσις τωνΣκλάβων αγροτών", σελ. 1 - 2).

Μετά το μακελειό της 6ης Μαρτίου του 1910, η κυβέρνησητου Στ. Δραγούμη οργάνωσε δίκες κατά των αγροτών.Η μία

δίκη για τα αιματηρά γεγονότα στο Κιλελέρ, το Τσουλάρ καιτη Λάρισα - με κατηγορούμενους 25 αγρότες και αγροτιστές- έγινε στη Λαμία. Η δεύτερη με κατηγορούμενους 35 αγρότεςκαι αγροτιστές για το συλλαλητήριο της 27ης Φλεβάρη στηνΚαρδίτσα έγινε στο κακουργιοδικείο της Χαλκίδας. Εκεί πρω-τοστάτησε κατά των αγροτών ο εισαγγελέας Λιβαδειάς Κ. Γε-ωργιάδης, ο οποίος στην αγόρευσή του, μεταξύ άλλων, είπε:

"Η κολληγία είναι δικαίωμα ενοχικόν, εταιρεία ή μίσθωσιςκαι συνεπώς οι κατηγορούμενοι δεν εδικαιούντο να δημιουρ-γήσωσιν ταραχάς... Αγροτικόν ζήτημα δεν υφίσταται. Οι τσι-φλικούχοι πιέζονται και, όπως απαλλαγώσι καθημερινώνσυγκρούσεων, ενοικιάζουν τα κτήματά των. Ο Θεσσαλός δενείναι γεωργός αλλά κτηνοτρόφος. Αρνείται να καλλιεργήσηπλέον των είκοσι στρεμμάτων. Παρασύρεται ευκόλως... Σπα-ταλά την περιουσίαν του στα μαναβικά και δι' αυτό κατά τηνεβδομαδιαίαν αγοράν δεν ευρίσκει κανείς φρούτα. Τρώγειτα αχλάδια σαν γουρούνι. Υπάρχουν βεβαίως και καλοί Θεσ-σαλοί. Αλλ' οι πλείστοι εξ αυτών είναι τεμπέληδες και ζωο-κλέπται. Ο "Γεωργικός Σύνδεσμος" ιδρύθη διά σκοπούςεκμεταλλευτικούς... "

(Γ. Καρανικόλα:"Κιλελέρ", σελ. 364 - 365και Γ. Κορδάτου, στο ίδιο, σελ. 193).

Οι κατηγορούμενοι αγρότες αθωώθηκαν. Ο αγώνας τους δενπήγε χαμένος. Το αγροτικό κίνημα μετά το Κιλελέρ φούντωσεσε όλη την Ελλάδα και λίγα χρόνια αργότερα ο Βενιζέλοςαναγκάστηκε να δημοσιεύσει διάταγμα για την απαλλοτρίωσητων τσιφλικιών.

*αργια

ΜΑΡΤΗΣΔ Τ Τ Π Π Σ Κ

1 2

3 4 5 6 7 8 9

10 11 12 13 14 15 16

17 18 19 20 21 22 23

24 25* 26 27 28 29 30

31

ΝΟΕΜΒΡΗΣ

Ή αλλιώς οδός Αγώνα ενάντια στην“εκ περιτροπής εργασία''

Δ Τ Τ Π Π Σ Κ

1 2

3 4 5 6 7 8 9

10 11 12 13 14 15 16

17 18 19 20 21 22 23

24 25* 26 27 28 29 30

157 μέρες απεργίας,157 μέρες αγώνα,157 μέρεςόπου 33 άνθρωποι κυρίως γυναίκες με παιδία βρε-θήκαμε η μία δίπλα στην άλλη, ενωμένες και αποφα-σισμένες όσο ποτέ άλλοτε,και μέσα από τηνιδιαίτερη θέση μας στη ταξική σύνθεση δώσαμε μιαμάχη ενάντια στα σχέδια κράτους και αφεντικώνπου μας θέλουν υπόδουλες και εξαθλιωμένες.

1 χρόνο μετά και ακόμη δε μπορούμε να μιλήσουμεγια νίκη ή για ήττα αυτού του αγώνα.

Για αυτό όμως που σίγουρα μπορούμε να μιλήσουμεείναι για την εμπειρία που αντλήσαμε αναγνωρίζον-τας τη δύναμη του συλλογικού.

Για τό ότι δε σκύψαμε το κεφάλι περιμένοντας ναέρθουν καλύτερες μέρες.

Για το ότι χαμένοι αγώνες είναι αυτοί που δε δόθη-καν ποτέ.

Και τέλος για την αλληλεγγύη που λάβαμε, από τηνκοινότητα του αγώνα των σωματείων και των εργα-τικών συνελεύσεων βάσης,των συνελευσεων γειτο-νιών και των επιτροπών κατοίκων των γύρωπεριοχών,των επιχειρησιακών και κλαδικών σωμα-τείων, των καταλήψεων και των αυτοδιαχειριζόμε-νων χώρων από όλους δηλαδή τους αγωνιζόμενουςκαι συνοδοιπόρους σε αυτή μας τη διαδρομή.

Εκείνες τις 157 μέρες μπορεί οι κλήσεις μας να ήτανσε αναμονή αλλά όχι η επιθυμία μας να διεκδική-σουμε μια ζωή αξιοπρέπειας και ελευθερίας.

Έφη Κ, απεργός - εργαζόμενη

ΑΠΡΙΛΗΣΔ Τ Τ Π Π Σ Κ

1 2 3 4 5 6

7 8 9 10 11 12 13

14 15 16 17 18 19 20

21 22 23 24 25 26 27

28 29 30

Η τεχνολογία της παραγωγήςτου ελαιολάδου με τριβή και

σύνθλιψη προέκυψε από την παρατή-ρηση του ανθρώπου πώς κατά το πά-τημα του ελαιοκάρπου εξέρχοντανσταγόνες λιπαρού υγρού που απάλυ-ναν το δέρμα των ποδιών του. Μετάαπό πάρα πολλά χρόνια ο άνθρωποςάρχισε να χειρίζεται τις πέτρες για τοσκοπό αυτό, τοποθετώντας τον καρπόεπάνω σε μια τραχιά πλάκα, καθώςένα ή δύο άτομα έσυραν επάνω στουςκαρπούς μία βαριά πέτρα. Αργότεραέπλεναν τους καρπούς με ζεστό νερό,τους τοποθετούσαν για κάποιες μέρεςμέσα σε λάκκους και έπειτα τους πα-τούσαν σε τραχιά, επικλινή πέτρα πουέφερε τρύπες για τη συγκέντρωση τουελαιολάδου...

Κι ενώ όλος αυτός ο πλούτος υπάρχειστη γη μας εδώ και χιλιάδες χρόνιασήμερα υπάρχουν σπίτια που δενέχουν ούτε ένα μπουκάλι λάδι στοντουλάπι τους. Αντί όλος αυτός ουπέργειος, αέναος “χρυσός” να δημι-ουργεί θέσεις εργασίας στην παρα-γωγή, στη συγκομιδή, στη μεταποίηση,στη διανομή, στην πώληση αντί να μοι-ραζόμαστε όσα απλόχερα μας χαρίζειη φύση, ο πλούτος καταλήγει στα τα-μεία μιας χούφτας πολυεθνικών ενώοι συνεταιρισμοί βυθίζονται στην απα-ξίωση και την αδράνεια. Όμως τα δέν-τρα, τα ποτάμια, τα χωράφια και οιθάλασσες ήταν είναι και θα είναιαυτός ο τόπος. Εμείς αρκεί να φροντί-σουμε να είναι ο τόπος των πολλών καιόχι των (κο)λίγων!

«Θα ’ρθει μια εποχή που η σιωπή μας θα είναι πιο ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα!»August Spies, ένας από τους αναρχικούς που απαγχονίστηκαν στο Σικάγο το 1887

ΜΑΗΣ

Δ Τ Τ Π Π Σ Κ

1 2 3 4

5 6 7 8 9 10 11

12 13 14 15 16 17 18

19 20 21 22 23 24 25

26 27 28 29 30 31

Γυρίζουμε το χρόνο πίσω, σε μια εποχή τα-χύτατης βιομηχανικής ανάπτυξης όπου οιεργάτες αποτελούσαν τα θύματα εξαντλη-τικών ωραρίων (από 72 έως και 90 ώρεςτην εβδομάδα) με χαμηλούς μισθούς,άσχημες συνθήκες διαβίωσης σε πνιγηράμικρά δωμάτια, με άθλια ποιότητα νερούκαι τροφής και τον κίνδυνο της ανεργίαςπου μονίμως παραμόνευε.

Το 1884 δημιουργείται το Κεντρικό Εργα-τικό Συνδικάτο, το οποίο σχετίζεται άμεσαμε την αναρχική οργάνωση ΔιεθνήςΈνωση Εργαζομένων (τη Μαύρη Διεθνή,που δημιουργήθηκε το προηγούμενο έτος)υποστηρίζοντας πως η ανατροπή του καπι-ταλισμού πρέπει να προκύψει από τους ίδι-ους του εργάτες.

Η απεργία με αίτημα το 8ωρο ξεκίνησε τοΣάββατο της 1ης Μαΐου του 1886 με τησυμμετοχή χιλιάδων εργατών που κατέ-κλυσαν τους δρόμους του Σικάγο και πα-ρέλυσαν τον παραγωγικό ιστό της πόλης.Η αστυνομία και οι βιομήχανοι επιστράτευ-σαν ιδιωτικούς αστυνομικούς και απεργο-σπάστες, ομοσπονδιακά στρατεύματα καιμπράβους για την καταστολή των απερ-γιών. Οι συγκρούσεις ξεκίνησαν τη Δευ-τέρα 3 Μαΐου όταν η αστυνομία επιτέθηκεστους ξυλεργάτες την ώρα που επιχειρού-σαν να προσεγγίσουν τους απεργοσπά-στες. Πυροβολούσαν αδιακρίτως τουςαπεργούς. Αποτέλεσμα, 6 νεκροί εργάτεςκαι μεγάλος αριθμός τραυματισμένων.

Οι αναρχικοί συνδικαλιστές εξοργισμένοιαπό την επίθεση της αστυνομίας, κάλεσαντην επόμενη ημέρα σε συγκέντρωση στηνπλατεία Χέιμαρκετ του Σικάγο η οποία είχεαποφασιστεί να έχει ειρηνικό χαρακτήρα.Προς το τέλος της συγκέντρωσης καικαθώς ο κόσμος αποχωρούσε η αστυνομίακινήθηκε απειλητικά προς το πλήθος. Τηνώρα που η διαταγή για επίθεση δινόταν μιαβόμβα εξερράγη ανάμεσα στις γραμμέςτων ενστόλων (άγνωστο μέχρι σήμερα τοποιος την τοποθέτησε) τραυματίζοντας 66και σκοτώνοντας 7. Ακολούθησε μακελειόκαθώς οι μανιασμένοι αστυνομικοί άρχι-σαν να πυροβολούν ανεξέλεγκτα προς τοσυγκεντρωμένο πλήθος, δολοφονώνταςδεκάδες εργάτες και τραυματίζοντας εκα-

τοντάδες. Τις επόμενες ημέρες οι καθε-στωτικές εφημερίδες έσπευσαν να στοχο-ποίησουν το αναρχικό και το εργατικόκίνημα σ’ ένα κλίμα συκοφαντίας και τρο-μοκρατίας.

Ανάμεσα στις πολλαπλές εφόδους σε σπί-τια και τις συλλήψεις που ακολούθησαν, οιαναρχικοί εργάτες Άλμπερτ Πάρσονς, Αύ-γουστος Σπάις, Μάικλ Σουώμπ, ΣάμουελΦήλντεν, Τζώρτζ Ένγκελ, Άντολφ Φίσερ,Όσκαρ Νήμπ και Λούις Λινγκ (από τουςπιο μαχητικούς αναρχικούς του Σικάγο)κατηγορήθηκαν ως ηθικοί αυτουργοί τηςβομβιστικής ενέργειας αλλά επί της ουσίαςδικάστηκαν για τις ιδέες τους. Οι Πάρ-σονς, Σπάις, Ένγκελ και Φίσερ απαγχονί-στηκαν στις 17 Νοεμβρίου του 1887, τηνΜαύρη Παρασκευή, επειδή δεν ζήτησανχάρη. Οι Φήλντεν και Σουώμπ καταδικά-στηκαν σε ισόβια και με εντολή του κυβερ-νήτη αποφυλακίστηκαν τον επόμενο χρόνο(για κακοδικία), ενώ ο Λινγκ (μόλις 21ετών) αρνούμενος οποιαδήποτε συνδιαλ-λαγή ή διαπραγμάτευση με το κράτος καιτους δικαστές, αυτοκτόνησε στο κελί τουκαπνίζοντας τσιγάρο με δυναμίτη.

«Δικάζεται ο Νόμος. Δικάζεται η Αναρ-χία… Κύριοι ένορκοι καταδικάστε τους,κάντε τους παράδειγμα προς αποφυγήν.Κρεμάστε τους και σώστε τους θεσμούςμας, την κοινωνία μας»

Τζ. Γκρίντλ, πολιτειακός εισαγγελέας

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ Δ Τ Τ Π Π Σ Κ

1 2 3 4 55 66 7

8 9 10 11 1122 1133 14

15 16 17 18 19 20 21

22 23 24 25 26 27 28

29 30 31

Τ α παλιά χρόνια τα σκεύη που χρησιμοποιούσαν οι άν-θρωποι για τις καθημερινές τους ανάγκες και ιδίως

στη μαγειρική, ήταν μπακιρένια (χάλκινα). Αυτά με τον καιρόκαι την πολύ χρήση οξειδώνονταν και γινόντουσαν επικίνδυναγια την υγεία. Έτσι έπρεπε να περαστεί η επιφάνειά τους μεένα ειδικό μέταλλο, το καλάϊ (κασσίτερος) και να προστατευ-θεί από την επικίνδυνη οξείδωση, τη γανίλα. Αυτή η δραστη-ριότητα ήταν το γάνωμα. Ο γανωτής ξεκινούσε κάθε πρωί μεένα άδειο τσουβάλι στις γειτονιές και μάζευε τα σκεύη απότα νοικοκυριά που χρειαζόντουσαν να γανωθούν. Αφού ση-μείωνε πόσα σκεύη έπαιρνε από κάθε νοικοκυριό, επέστρεφεστο εργαστήρι του.

Σήμερα, όλοι αυτοί οι τεχνίτες, όλοι αυτοί οι μάστορες, η ατο-μικότητά τους, το σταθερό χέρι, η δημιουργική φαντασίαέχουν κονιορτοποιηθεί στις αυτοματοποιημένες αλυσίδες πα-ραγωγής. Η διαδικασία της απαλλοτρίωσης της γνώσης τουτεχνίτη και της μετατροπής της σε αλυσίδα παραγωγής διήρ-κησε κάμποσο καιρό και δεν έμεινε στάσιμη στο πέρασμα τωνχρόνων. Οι πρώιμοι τεχνοκράτες με μεθοδικό τρόπο, παρα-τηρούσαν, κατέγραφαν, ανέλυαν, μετρούσαν, καταχωρούσαν,διαχώριζαν τα διάφορα στάδια της εργασίας ενός τεχνίτη καιτελικά τα αποτύπωσαν σε τεράστιες, βαριές κατασκευές, όπουμηχανήματα έκαναν ένα κομμάτι της ανθρώπινης εργασίας.

Έτσι γεννήθηκε η αλυσίδα μαζικής παραγωγής, όπου τα προ-ϊόντα παράγονται σε μεγάλο αριθμό, με μικρότερο κόστος καιμε πολύ μεγαλύτερα κέρδη για τον βιομήχανο/καπιταλιστή. Οαμερικάνος βιομήχανος Φόρντ ήταν από τους πρώτους πουτο εφάρμοσε ρίχνοντας και τις τιμές των αυτοκινήτων, «ώστεοι εργάτες μου να μπορούν να αγοράζουν κάποια στιγμή οιίδιοι τα αυτοκίνητά μου», όπως δήλωσε ο ίδιος.

Η εξέλιξη της τεχνολογίας μεγάλωσε τις δυνατότητες τωναφεντικών για να βελτιώσουν την αυτοματοποίηση, την επο-πτεία, την επιτήρηση και να αυξήσουν την εντατικοποίηση τηςεργασίας των μισθωτών στις αλυσίδες παραγωγής, που πιαφυλάκιζαν τόσο το μυαλό, όσο και το κορμί των εργατών καιεργατριών. Τελικά η τεχνολογία που θα μας “απελευθέρωνε”δεν ήταν παρά το τυράκι για να πέσουμε στη φάκα ενός νέουεργασιακού μεσαίωνα. Όμως ακόμη κι αν “πήραμε τη ζωή μαςλάθος”, μονόδρομοι δεν υπάρχουν. Αρκεί να ξαναπάρουμε τοτιμόνι στα χέρια μας. Συλλογικά!

Α πό τους πρώτους μήνες έναρξηςτης Κατοχής, οι δημόσιοι υπάλ-

ληλοι, μολονότι παρέμεναν στις θέσειςτους, μισθόβιοι του δωσιλογικού κράτουςκαι των αρχών κατοχής, εντούτοις πολλοίαπό αυτούς βοηθούσαν την αντίσταση.Συγκεκριμένα, οι Τριατατικοί* υπάλληλοιδιενεργούσαν σαμποτάζ στις τηλεπικοινω-νίες, εξαφάνιζαν αλληλογραφίες, τηλεγρα-φήματα και συνολικά δυσχέραιναν τηνεπικοινωνία των προδοτικών υπουργείωνκαι των κατοχικών αρχών.

Το καλοκαίρι του ’41 οι δημόσιοι υπάλλη-λοι κινητοποιούνται στους εργασιακούςτους χώρους στην κατεύθυνση της συγ-κρότησης συνεταιρισμών για την επίλυσητου επισιτιστικού ζητήματος. Λίγους μήνεςαργότερα, κατορθώνουν να συστήσουν ένασυγκεντρωτικό, κεντρικό, συνεταιριστικόόργανο, την Ένωση Καταναλωτικών Συνε-ταιρισμών Δημοσίων Υπαλλήλων, η οποίαυπήρξε το δίκτυο συλλογής και διανομήςτων προϊόντων και o συνδετικός κρίκοςανάμεσα στους επιμέρους συνεταιρισμούς.

Η πρώτη απεργία σε όλη τη κατεχόμενηαπό τον άξονα ευρώπη έγινε από τουςΤριατατικούς στις 14/4/1942. Πριν καλά-καλά τελειώσει ο δύσκολος χειμώνας του1941-1942, και ενώ η πείνα και η εξα-θλίωση μάστιζαν τον αστικό πληθυσμό τηςχώρας, οι υπάλληλοι του Κεντρικού Ταχυ-δρομείου Αθηνών αντιμετωπίζουν έναπρόσθετο μεγάλο πρόβλημα, τη φυμα-τίωση. Το «ποτήρι ξεχείλισε» όταν ένας τα-χυδρόμος λιποθύμησε εξω από το κεντρικόταχυδρομείο. Άμεσα η εργασία σταματάκαι οι Ταχυδρομικοί κατεβαίνουν σε απερ-γία ενάντια στους κατακτητές και τους κυ-βερνώντες συνεργάτες τους. Την επόμενηημέρα η απεργία γενικεύεται σε όλο τοΤριατατικό προσωπικό. Ο υπουργός Συγ-

κοινωνιών Μουτούσης θα σπεύσει να κα-ταδικάσει την απεργία χαρακτηρίζοντάςτην αντιπολιτευτική κίνηση.

Στις 15 και 16 Απριλίου οι εφημερίδες δεθα αφιερώσουν ούτε λέξη για την απεργία.Παράλληλα, το Υπουργείο Συγκοινωνιώνθα επιστρατεύσει τους αδιόριστους απο-φοίτους των προπαρασκευαστικών σχο-λών ΤΤΤ των ετών 1939-1941, για νααναλάβουν άμεσα υπηρεσία εφόσον τομέτρο της επίταξης δεν θα έχει καμία επι-τυχία.

Την ίδια μέρα που η κυβέρνηση επιστρα-τεύει το Τριατατικό προσωπικό, η ΚεντρικήΠανυπαλληλική Επιτροπή κηρύσσει γενικήαπεργία όλων των δημοσίων υπαλλήλων.Τα αιτήματα της ήταν: να δοθούν τρόφιμαστους υπαλληλικούς συνεταιρισμούς, νααναπροσαρμοσθούν οι μισθοί, να δοθεί δά-νειο 150.000 δρχ. καθώς και να επιστρέ-ψουν οι υπάλληλοι μετά τη λήξη τηςαπεργίας στις θέσεις τους. Η κυβέρνησηπαραμένει αδιάλλακτη. Ύστερα από τηνπαρέμβαση και των Αρχών Κατοχής στέλ-νεται στο Εθνικό Τυπογραφείο προς δημο-σίευση νόμος, ο οποίος απειλεί με τηνποινή θανάτου τους απεργούς.

Οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Τυπογραφείοαρνούνται να εκδώσουν το νόμο δηλώνον-τας και εκείνοι με τη σειρά τους απεργοί.Η κυβέρνηση πλέον θα χρησιμοποιήσει με-θόδους βίας και τρομοκρατίας, προκειμέ-νου να πείσει τους απεργούς ναεπιστρέψουν στις θέσεις τους. Η παροχήσυσσιτίου θα είναι το δέλεαρ, με το οποίοη κυβέρνηση θα προσπαθήσει να επιστρα-τεύσει απεργοσπάστες ταχυδρόμους. Ηδιανομή φαγητού σε όλους τους δημοσί-ους υπαλλήλους που ανακοινώνεται στις18 του ίδιου μήνα συνδυαζόμενη με τηνεπαπειλούμενη ποινή του θανάτου που θαεπιβαλλόταν σε όποι ον εξακολουθούσε νααπεργεί, αποδείχτηκαν αδύναμες να κάμ-ψουν την αποφασιστική στάση των απερ-γών.

Η κυβέρνηση θα αποφασίσει να ικανοποι-ήσει τα αιτήματα των απεργών, αλλά οι πα-ράλληλες συλλήψεις Τριατατικών, ταέκτακτα Στρατοδικεία που συγκάλεσε,καθώς και η παρέμβαση του ΕργατικούΕΑΜ προς τους απεργούς θα τους αναγκά-σουν να μετατρέψουν την απεργία σεδιαρκείας με νέο αίτημα την απελευθέ-ρωση των συλληφθέντων.

Στις 22 Απριλίου η κυβέρνηση, ύστερα απότις πιέσεις των απεργών, υπαναχωρεί.Όλοι οι συλληφθέντες απελευθερώνονταικαι οι διώξεις σταματούν. Οι υπάλληλοιεπιστρέφουν στις εργασίες τους και η κυ-βέρνηση με νομοθετικό διάταγμα θα χορη-γήσει επίδομα με κλιμακωτή αύξηση μέχρι300 %.

Δ Τ Τ Π Π Σ Κ

1

2 3 4 5 6 7 8

9 10 11 12 13 14 15

16 17 18 19 20 21 22

23 24 25 26 27 28 29

30

ΙΟΥΝΗΣ

ΣΤΙΓΜΕΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΣΒΕΟΔ ΓΙΑ ΤΟ 2013

SalfoΜελετητική τεχνική εταιρίαμε γραφεία και δραστηριό-τητα σε χώρες του αραβικούκόσμου.

Απρίλης 2013 - Παρεμβάσειςέξω από τα γραφεία της εται-ρείας έπειτα από εκδικητικήαπόλυση συναδέλφου.

Far East FusionΑλυσίδα ταχυφαγείων

Μάρτης 2013 - Παρέμβασηέξω από το κατάστημα στηνΚηφισιά έπειτα από απόλυσησυναδέλφου όταν ζήτησε νατου κολλιούνται ένσημα.

Burger JointΤαχυφαγείο

Παρεμβάσεις έξω από το κατά-στημα στη Γλυφάδα, έπειτα από απόλυση συναδέλφου που δενυπάκουσε στις παράλογες απαιτήσεις του αφεντικού. Ο συνά-δελφος διεκδίκησε να του καταβληθούν οι νόμιμες προσαυξή-σεις στο μισθό, στα δώρα και στην αποζημίωση για όσο καιρόεργαζόταν, όπως και έγινε.

Ο αγώνας στο franchise της Γενικής Ταχυδρομικής Αιγάλεωξεκίνησε το Νοέμβρη του 2012 με τους εργαζόμενους να είναι4 μήνες απλήρωτοι, ενώ κάποιοι δούλευαν ανασφάλιστοι.

Το μεγάλο αφεντικό της μητρικής εταιρείας, η οποία ανέλαβετο κατάστημα από τις 19/11, Θέλησε να αναγκάσει τους εργα-ζόμενους στην υπογραφή λευκών δίμηνων συμβάσεων καιστην παραίτησή τους από κάθε αξίωση και δικαίωμα από τοπροηγούμενο αφεντικό.Στα τέλη Δεκέμβρη του 2012 και έπειτα από τρεις κρίσιμουςμήνες, οι εργαζόμενοι απευθύνονται στο σωματείο ΣΒΕΟΔ, σελαϊκές συνελεύσεις, εργατικές ομάδες και στέκια της περιοχής.Ακολουθούν παρεμβάσεις σε υποκαταστήματα της εταιρείαςκαι στο κεντρικό Hub.Στη γενική απεργία της 20ης Φλεβάρη, οργανώθηκε παρέμ-βαση στο Hub της εταιρείας στο Ρέντη από την επιτροπή ερ-

γαζομένων στη Γ.Τ. Αιγάλεω, τηνεπιτροπή αλληλεγγύης και τοΣΒΕΟΔ. Από τις 3 τη νύχτα μέχριτις 11 το πρωί η διακίνηση τηςγενικής ταχυδρομικής παρέλυσε.Το Μάρτη κυρήχθηκε στάση ερ-γασίας και μπλοκαρίστηκε η κί-νηση στα καταστήματα Παγκρα-τίου κα ι Περιστερίου.Η στάση της εταιρείας είναιαδιάλλακτη και η απόφαση τουδικαστηρίου αναμένεται.

DAFI’SΨητοπωλείο

Έπειτα από πολύμηνο αγώνα, το αρμόδιο δικαστήριοδικαίωσε τον συνάδελφο. Αναγνώρισε τη συνδικαλι-στική του δράση, παρόλο που δεν ήταν εκλεγμένο

μέλος, και αποφάσισε την ακυρότητα της απόλυσης και την κατα-βολή όλων των μισθών υπερημερίας. Ο εργοδότης, για να μην εκτε-λέσει την απόφαση και καταβάλλει το οφειλόμενο ποσό, έστησε μιαυπόθεση για δήθεν εκβιασμό του από το συνάδελφο. Μετά από αυτήντην απόπειρα εκφοβισμού και ποινικοποίησης των εργατικών αγώνων,οσυνάδελφος αθωώθηκε πανηγυρικά στο δικαστήριο.

Γενική Ταχυδρομική

Στις 31 Ιουλίου του2013 και χωρίς καμιάπροειδοποίηση η ACSΑλίμου (Αφοι ΣακκάΟ.Ε) κλείνει νύχτα καιπετά τους εργαζόμε-νους στο δρόμο χωρίςνα καταβάλλει μισθούςκαι αποζημιώσεις. Στιςαρχές Σεπτέμβρη τοίδιο συμβαίνει και στηνACS Γλυφάδας (Μπα-χούμας Γ. ΧατζησπύροςΝ. & Σια Ο.Ε) ενώ ταυτόχρονα τοπελατολόγιο καθώς και το σύνολοτων εργασιών μεταφέρονται στονέο κατάστημα της ACS Αργυρού-πολης (Παναγιώτης Γ. Λάζαρης &ΣΙΑ Ε.Ε.) με καθεστώς μνημονιακώνατομικών συμβάσεων των 500 ευρώ.Σχεδιάζοντας από κοινού τις κινήσειςμας με την επιτροπή εργαζομένωνστην ACS Αλίμου, τους Αλληλέγ-γυους/ες από τα νοτία προαστία καιέχοντας την συμπαράσταση του “υπό-στεγου” και άλλων συνελεύσεων της γειτονιάς, έως τώρα έχουμεπραγματοποιήσει δεκάδες συγκεντρώσεις έξω από το κατάστημα, δύο μο-τοπορείες στην περιοχή, τρείς απεργιακές παρεμβάσεις, δύο διαδηλώσειςστην περιοχή και μία εκδήλωση - συζήτηση.

Από το Μάη του 2012 έως σήμερα εκδίδεται το “Δελ-τίο εργαζομένων στην pizza fan”. Έχει μοιραστεί σετρία τεύχη στα εν λόγω καταστήματα σχεδόν σε όλητην Αθήνα και τον Πειραιά. Το σωματείο ΣΒΕΟΔέχει παρέμβει για διάφορα ζητήματα που αφορούντα franchise της pizza fan.

Στις 14 Γενάρη 2013, 38χρονη εργαζόμενη σε κα-τάστημα pizza fan στην Πάτρα, βρέθηκε νεκρή μέσαστο κατάστημα εν ώρα εργασίας. Η εταιρεία δηλώ-νει ότι η εργάτρια πέθανε από καρδιοπάθεια.Ούτε λέξη για τις εντατικοποιημένες συνθήκες ερ-γασίας που η ίδια εταιρεία επιβάλλει...Aφίσα που κολλήθηκε σε Αθήνα, Πάτρα, Ιωάννινα,Θεσσαλονίκη.

Το Γενάρη του 2013 εκδικητικά απολύεται εργαζόμενη από το κατάστηματων Σεπολίων. Το ΣΒΕΟΔ, το Σωματείο Σερβιτόρων - Μαγείρων και λοιπώνεπαγγελμάτων του κλάδου του Επισιτισμού (ΣΣΜ) και η επιτροπή εργαζο-μένων στην pizza fan, οργάνωσαν δύο μαζικές παρεμβάσεις σε δυο από ταfranchise των συγκεκριμένων εργοδοτών (Απρίλης και Πρωτομαγιά 2013).Ακολούθησαν παρεμβάσεις στα καταστήματα Νέας Ιωνίας και Ηρακλείου(Ιούλης 2013). Εκεί το αφεντικό εκδικητικά άφηνε απλήρωτο εργαζόμενο,λόγω της συμμετοχής του στο σωματείο ΣΒΕΟΔ.

pizza fan

acs

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η κυριαρχία ονοματίζει τους δρόμους, τις πλατείες, τα εργοτάξια, προ-βάλλοντας τις δικές της αξίες, τους δικούς της ήρωες. Διατηρεί τα δικάτης σύβολα, προβάλλει τα δικά της «καλά» παραδείγματα, τους δικούςτης «μεγάλους άνδρες», φτιάχνει έτσι την ιστορία, επιλέγει να προβάλλειτο παρελθόν στο παρόν κατά πώς ανταποκρίνεται στα συμφέροντα τηςτάξης της.Το πεδίο της, όμως, διαρρηγνύεται διαρκώς από ταξικούς αγώνες που δί-νουν έστω και πααμορφωμένα ή σαν αντίλαλος τη δική τους χροιά, ταονόματα των «από κάτω» σε δρόμους, σε σύμβολα (που βέβαια όλα πάλιαπονοηματοδοτούνται μέσα στο αστικό τοπίο). Η εργατική τάξη έχει επιβάλει με τους αγώνες της κάποια ονόματα, ελά-χιστα, σε δρόμους της Αθήνας. Μαζί με τους υπουργούς, τους βασιλιάδεςκαι τους εφοπλιστάδες υπάρχουν ονόματα αγωνιστών της τάξης μας.Προλετάριων που δώσαν τη ζωή τους στην υπόθεση της απελευθέρωσηςτης ανθρωπότητας από τα δεσμά της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.Δεν είναι τυχαίο που δρόμοι με ονομασίες απ’ τους εργατικούς αγώνεςτεί νουν να χαθούν τα τελευταία χρόνια μαζί με τα κεκτημένα της εργα-τικής τάξης.Η συνασπισμένη μνημονιακή ή όχι εξουσία επιτίθεται στους προλετάριουςαυτής της χώρας και στο επίπεδο της μνήμης, της ιστορίας. Έτσι κι εμείςπροσπαθήσαμε να μιλήσουμε για την ιστορία των δημόσιων χώρων, τηνιστορία που γράψαμε στους δρόμους, την ιστορία που μας ανήκει....

Οι φωτογραφίες είναι από τις οδούς:

ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΥΠΟΥ, Ηλιούπολη

ΜΑΡΙΝΟΥ ΑΝΤΥΠΑ, Αγία Βαρβάρα

ΚΙΛΕΛΕΡ, Ηλιούπολη

ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΕΙΟΥ, Χαλάνδρι

ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ, Κάτω Πετράλωνα

ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ, Χατζηκυριάκειο

ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, Ερυθραία

ΑΝΘΡΑΚΩΡΥΧΩΝ, Καλογρέζα

ΧΑΡΤΕΡΓΑΤΩΝ, Βοτανικός

ΠΛΑΤΕΙΑ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΣΣΙΜΗ, Νέα Φιλαδέλφεια

ΕΡΓΑΣΙΑΣ, Νέα Ιωνία

ΧΑΛΚΟΜΑΤΑΔΩΝ, Περισσός

ημερολογιο 2014

σβεοδ 2007 - 2014