STRAD Manual

Strad 2008

Εγχειρίδιο Παραδειγµάτων

Copyright 2007, 2008, 2009 4M-VK Προγράµµατα Πολιτικού Μηχανικού Μυκηνών 9 Χαλάνδρι 15233 Τηλ. 210 6857200, Fax 210 6848237 19 Ιανουαρίου 2009 Για πρόσθετες πληροφορίες και επισηµάνσεις σχετικά µε το STRAD, επισκεφθείτε το forum του STRAD (www.strad.gr -> forum)

Εγχειρίδιο παραδειγµάτων Γενικά βήµατα περιγραφής φορέα

1-1

Παράδειγµα 1. Γενικά βήµατα περιγραφής φορέα στο STRAD Περιγραφή και επίλυση ισόγειου κτιρίου µε υπόγειο και θεµελίωση µε πέδιλα. Η µορφή της κάτοψης δίνεται στην εικόνα 1.

Βήµα 1: Νέα Μελέτη Με την εντολή Αρχείο > Νέα Μελέτη δηµιουργείται ο φάκελος της Νέας Μελέτης. Συµπληρώνονται: Αριθµός Μελέτης (π.χ. 100), Αριθµός σταθµών: 3 (Θεµελίωση, Υπόγειο, Ισόγειο) και Πληροφορίες Μελέτης (π.χ. «Παράδειγµα περιγραφής φορέα»).

Βήµα 2: Ιδιότητες σταθµών Γίνεται χαρακτηρισµός των σταθµών ως εξής: Στάθµη 1: Θεµελίωση / h(m) = 1.00 (default τιµή αντιστοιχεί στον ελαστικό ηµίχωρο) / d(πλάκας) = 15cm / Μέτρο Ελαστικότητας (E Elasticity) = 2.8 x 107 kN/m2 / Αρχείο Υλικών Ε16D400.YLI Στάθµη 2: Υπόγειο / h(m) = 4.00 (ύψος υπογείου 3.00m + 1.00m ύψος πεδίλων) / d(πλάκας) = 15cm / Μέτρο Ελαστικότητας (E Elasticity) = 2.8 x 107 kN/m2 / Αρχείο Υλικών Ε16S400.YLI Στάθµη 3: Όροφος / h(m) = 3.00m / d(πλάκας) = 15cm / Μέτρο Ελαστικότητας (E Elasticity) = 2.8 x 107 kN/m2 / Αρχείο Υλικών Ε16S400.YLI Στάθµη µηδενισµού σεισµικού φορτίου:<2> Στάθµη υπολογισµού συνολικής ταλαντούµενης µάζας:<3>


1-2

Το πρόγραµµα µπαίνει αυτόµατα στη στάθµη 2 (στη γραµµή τίτλου του παραθύρου του STRAD αναφέρεται ο αριθµός της µελέτης και ο αριθµός της στάθµης που είναι ενεργή). Η µετάβαση από στάθµη σε στάθµη γίνεται είτε µέσω της εντολής Μοντέλο > Αλλαγή στάθµης… είτε µέσω των εικονιδίων ή της γραµµής εργαλείων “STRAD_Building”. Περιγραφή του φορέα: Εισαγωγή των στοιχείων στο περιβάλλον του Autocad.

Βήµα 3: Περιγραφή Υποστυλωµάτων. Στη στάθµη 3 για την περιγραφή του υποστυλώµατος Κ1 ακολουθείτε η διαδικασία:

• Μοντέλο > Υποστύλωµα > Ορθογώνιο. • Στη γραµµή εντολών εµφανίζεται το µήνυµα <Σηµείο Εισαγωγής> όπου

πληκτρολογούνται οι συντεταγµένες τοποθέτησης του υποστυλώµατος (για το Κ1 <5,5> )

• Επιλέγονται οι διαστάσεις και το σταθερό σηµείο του υποστυλώµατος (Κ1 > 50x50 µε σταθερό σηµείο κάτω αριστερά (1η επιλογή))

• Στη γραµµή εντολών εµφανίζεται το µήνυµα <Γωνία> όπου πληκτρολογείται η γωνία τοποθέτησης του υποστυλώµατος ( Κ1 > 0ο)

Η παραπάνω διαδικασία επαναλαµβάνεται για την περιγραφή του υποστυλώµατος Κ2 (συντεταγµένες σηµείου εισαγωγής <9,5>) Για την περιγραφή του Κ3 ακολουθείται η διαδικασία:

• Μοντέλο > Αντιγραφή Οντοτήτων. • Στη γραµµή εντολών εµφανίζεται το µήνυµα «Επιλογή οντοτήτων». Επιλέγεται το Κ2

(υποστύλωµα προς αντιγραφή) • Στη γραµµή εντολών εµφανίζεται το µήνυµα «Σηµείο αναφοράς». Επιλέγεται το Σταθερό

σηµείο του Κ2 • Στη γραµµή εντολών εµφανίζεται το µήνυµα «Σηµείο αντιγραφής». Πληκτρολογείται

σχετική συντεταγµένη <@5,0> και <enter> Για τη δηµιουργία τριών νέων υποστυλωµάτων (Κ4 – Κ6) τα οποία είναι σε απόσταση παράλληλη σε αυτά που έχουν ήδη περιγραφεί µέχρι τώρα ακολουθείται η διαδικασία:

• Μοντέλο > Αντιγραφή Οντοτήτων • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγονται µε παράθυρο και τα τρία υποστυλώµατα (Κ1 – Κ3) • Σηµείο αναφοράς: Επιλέγεται το σταθερό σηµείο του υποστυλώµατος Κ1 • Σηµείο αντιγραφής: Έχοντας ενεργοποιηµένη την επιλογή ORTHO (πατώντας το

πλήκτρο [F8]) και µε διεύθυνση προς τα θετικά του άξονα Υ πληκτρολογείται απόσταση 5. Οπότε και θα τοποθετηθούν 3 νέα υποστυλώµατα σε απόσταση 5m.

Η παραπάνω διαδικασία αντιγραφής της περασιάς των υποστυλωµάτων επαναλαµβ’ανεται και σε απόσταση <9> από την περασιά Κ1, Κ2, Κ3. Έχει δηµιουργηθεί δηλαδή ένας κάνναβος 9 ορθογωνίων υποστυλωµάτων µε διαστάσεις 50x50


1-3

Το υποστύλωµα Κ1 (όπως φαίνεται και στην αρχική κάτοψη είναι ένα γωνιακό υποστύλωµα µε διαστάσεις για κάθε επιµέρους τµήµα 1.50 x 50). Για την περιγραφή του µπορεί να ακολουθηθεί η πιο κάτω διαδικασία:

• Μοντέλο > Υποστύλωµα > Αλλαγή. Επιλογή του Κ1. • Στην καρτέλα <Γεωµετρικά Στοιχεία> τροποποίηση της τιµής B=1.5 και <ΟΚ>. • Μοντέλο > Υποστύλωµα > Ορθογώνιο • Σηµείο εισαγωγής: Επιλέγεται η άνω αριστερή κορυφή του υποστυλώµατος Κ1.

• Επιλέγονται διαστάσεις υποστυλώµατος 50x100, σταθερό σηµείο κάτω αριστερά (1η

επιλογή) και γωνία 0ο. Θα δηµιουργηθεί το υποστύλωµα Κ10 ακριβώς δίπλα στο Κ1. • Μοντέλο > Υποστύλωµα > Ένωση • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγονται τα υποστυλώµατα Κ1 και Κ10. Τα δύο ανεξάρτητα

υποστυλώµατα ενώνονται στο σύνθετο (γωνιακό) υποστύλωµα Κ1.

Η παραπάνω διαδικασία επαναλαµβάνεται και για την µετατροπή του Κ3 σε γωνιακό αφού πρώτα γίνει αλλαγή του σταθερού σηµείου µέσω της εντολής:

• Μοντέλο > Υποστύλωµα > Αλλαγή Σταθερού σηµείου. • Επιλέξτε σηµείο: Επιλέγεται η κάτω δεξιά γωνία του Κ3.

Περιγραφή πυρήνα. Στη θέση του Κ8 θα τοποθετηθεί ο πυρήνας. Μπορούν να δωθούν βοηθητικές γραµµές (µέσω της εντολής LINE του σχεδιαστικού προγράµµατος) που να τέµνονται στην πάνω αριστερή γωνία του ορθογωνίου Κ8.

∆ιαγραφή του υπάρχοντος υποστυλώµατος Κ8, µέσω της εντολής Τροποποίηση > ∆ιαγραφή. Για την περιγραφή του πυρήνα (ως τυποποιηµένη διατοµή) ακολουθείται η πιο κάτω διαδικασία:

Προκαθορισµός των διαστάσεων του πυρήνα. • Μοντέλο >Χαρακτηριστικά Στοιχείων > ∆ιαστάσεις Υποστυλωµάτων Πί και

πληκτρολογούνται οι διαστάσεις που δίνονται στην καρτέλα της εικόνας


1-4

• Μοντέλο > Υποστύλωµα > Πί… • Σηµείο Εισαγωγής: Επιλέγεται η τοµή των βοηθητικών γραµµών • Γωνία: <0> • Στο παράθυρο που εµφανίζεται επιλέγεται ως σταθερό σηµείο η άνω αριστερή γωνία

(3η επιλογή).

Βήµα 4: Περιγραφή ∆οκών Για την περιγραφή των δοκών ακολουθείται η διαδικασία:

• Μοντέλο > ∆οκός > Σηµεία • Πρώτο άκρο: Επιλέγεται η κάτω δεξιά γωνία του Κ1 • Στο παράθυρο που εµφανίζεται άνω αριστερά στην οθόνη, επιλέγονται οι διαστάσεις

της δοκού (π.χ. 25x60) και ο τύπος της διατοµής (π.χ. πλακοδοκός σχήµατος Γ) • ∆εύτερο άκρο: Επιλέγεται η κάτω αριστερή γωνιά του Κ2 • Πλευρά: Ορίζεται ένα τυχαίο σηµείο ως προς το κέντρο βάρους της δοκού (προς το

εσωτερικό της κάτοψης). Σχηµατίζεται η δοκός ∆1 µεταξύ των υποστυλωµάτων Κ1 και Κ2

Η παραπάνω διαδικασία επαναλαµβάνεται για την περιγραφή της δοκού ∆2 µεταξύ των υποστυλωµάτων Κ2 και Κ3. Στην περίπτωση συνευθειακών υποστυλωµάτων, υπάρχει η δυνατότητα ορισµού µιας συνεχής δοκού µε µία εντολή.

• Μοντέλο > ∆οκός > Σηµεία µε ενδιάµεσα σπασίµατα • Πρώτο άκρο: Επιλέγεται η κάτω δεξιά γωνία του Κ4 • Στο παράθυρο που εµφανίζεται άνω αριστερά στην οθόνη, επιλέγονται οι διαστάσεις

της δοκού (π.χ. 25x50) και ο τύπος της διατοµής (π.χ. πλακοδοκός σχήµατος Τ) • ∆εύτερο άκρο: Επιλέγεται η κάτω αριστερή γωνιά του Κ6 • Πλευρά: Ορίζεται ένα τυχαίο σηµείο ως προς το κέντρο βάρους της δοκού (προς το

εσωτερικό της κάτοψης). Σχηµατίζονται οι δοκοί ∆3 και ∆4 µεταξύ των υποστυλωµάτων Κ4, Κ5 και Κ6.


1-5

Ακολουθώντας την παραπάνω διαδικασία περιγράφονται και οι υπόλοιπες δοκοί.

Αλλαγές Ιδιοτήτων στις ∆οκούς:

• Μοντέλο > ∆οκός > Αλλαγή • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγονται όλες οι εσωτερικές δοκοί • Στο παράθυρο που εµφανίζεται και στην καρτέλα <Γεωµετρικά στοιχεία> επιλέγεται ως

τύπος διατοµής της δοκού Τ. • Στην καρτέλα<Φορτία ∆οκών > τροποποιείται το <Φορτίο Τοιχοποιίας που θα ληφθεί

υπόψη κατά την επίλυση των πλακών > στη τιµή <5000>

Βήµα 5: Περιγραφή στάθµης 2 (Υπόγειο) Για την περιγραφή της στάθµης 2 µπορεί να γίνει αντιγραφή των στοιχείων από την στάθµη 3 που έχει ήδη περιγραφεί. Ακολουθείται η διαδικασία:

• Επιλέγεται το εικονίδιο της γραµµής εργαλείων “STRAD_Building” (Αντιγραφή στάθµης στην Προηγούµενη)

• Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγονται µε παράθυρο όλα τα στοιχεία που έχουν περιγραφεί στη στάθµη 3. Όλα τα στοιχεία της στάθµης 3 αντιγράφονται στη στάθµη 2 και έχει γίνει και αλλαγή στάθµης (τρέχουσα στάθµη είναι πλέον η στάθµη 2)

Περιγραφή τοιχείων υπογείου: Η περιγραφή των τοιχείων υπογείου µπορεί να γίνει είτε µε παρόµοιες εντολές µε τις δοκούς (π.χ. από σηµεία δίνοντας πρώτο και δεύτερο άκρο) είτε µε µετατροπή δοκού σε τοιχείο υπογείου (αν υπάρχει ήδη στο σηµείο εκείνο δοκός π.χ. από αντιγραφή από άλλη στάθµη). ∆ιαγραφή της δοκού ∆1 µέσω της εντολής Τροποποίηση > ∆ιαγραφή. Για την περιγραφή του τοιχείου υπογείου µεταξύ των υποστυλωµάτων Κ1 και Κ2 ακολουθείται η διαδικασία:

• Μοντέλο > Χαρακτηριστικά στοιχείων > Τοιχείο υπογείου • Στο παράθυρο που εµφανίζεται στη καρτέλα «Γεωµετρικά στοιχεία» και στο πεδίο

«∆ιαστάσεις > Πλάτος (m)» δίνεται η τιµή 0.25. • Στη καρτέλα «Ειδικοί σύνδεσµοι» και στα αντίστοιχα πεδία, δίνονται οι τιµές:

Κεφαλή (Αρχή και Τέλος) > Ύψος (m): 2.50, Πλάτος (m): 0.25 Πόδας (Αρχή και Τέλος) > Ύψος (m): 1.00, Πλάτος (m): 1.00


1-6

• Στη καρτέλα «DATA Ειδικών συνδέσµων» και στα πεδία Κεφαλή > Ειδικός σύνδεσµος Υ1 και Ειδικός σύνδεσµος Υ2 > Αλλαγών δίνεται η τιµή 1 (για να ληφθεί υπόψη η διαφραγµατική λειτουργία, λόγω της ύπαρξης πλακών στην οροφή του υπογείου).

• Μοντέλο > Τοιχείο Υπογείου > Σηµεία • Πρώτο άκρο: Επιλέγεται η κάτω δεξιά γωνία του Κ1 • ∆εύτερο άκρο: Επιλέγεται η κάτω αριστερή γωνιά του Κ2 • Πλευρά: Ορίζεται ένα τυχαίο σηµείο ως προς το κέντρο βάρους του τοιχείου υπογείου

(προς το εσωτερικό της κάτοψης). Σχηµατίζεται µεταξύ των υποστυλωµάτων Κ1 και Κ2, το τοιχείο υπογείου Κ10 (συνεχόµενη αρίθµηση µε αυτή των υποστυλωµάτων).

Για την περιγραφή των υπόλοιπων τοιχείων υπογείου ακολουθείται η διαδικασία:

• Μοντέλο > Τοιχείο υπογείου > Μετατροπή δοκού σε τοιχείο υπογείου • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγονται όλες οι περιµετρικές δοκοί (∆2, ∆5, ∆6, ∆7, ∆8, ∆9,

∆10), οπότε και δηµιουργούνται τα τοιχεία υπογείου Κ11 – Κ17.

Βήµα 6: Περιγραφή στάθµης 1 (Θεµελίωση) Για την περιγραφή της στάθµης 1 µπορεί να γίνει αντιγραφή των στοιχείων από την στάθµη 2. Ακολουθείται η διαδικασία:


• Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγονται µε παράθυρο όλα τα στοιχεία που έχουν περιγραφεί στη στάθµη 3.

• Εµφανίζεται το πλαίσιο διαλόγου «Αντιγραφή σε στάθµη θεµελίωσης». Στο πλαίσιο αυτό είναι ενεργοποιηµένα τα checkbox: «Πολυµελή υποστυλώµατα µετατρέπονται σε µονοµελή πέδιλα», «∆ιατήρηση κέντρου βάρους» και «Όλες οι δοκοί να γίνουν ορθογωνικής διατοµής»

Η στάθµη θεµελίωσης έχει σε αυτή την φάση την παρακάτω µορφή


1-7

Επεξεργασία της στάθµης θεµελίωσης

• Τροποποίηση των διαστάσεων των πεδίλων των σύνθετων υποστυλωµάτων. Μοντέλο > Υποστύλωµα > Αλλαγή > Επιλέγονται τα υποστυλώµατα Κ1, Κ3 και Κ8 και στην καρτέλα Γεωµετρικά στοιχεία δίνονται αντίστοιχα ως διαστάσεις για τα Κ1, Κ3 > 2.70x2.70 και για το Κ8 > 3.40x3.60

• ∆ιαµόρφωση θεµελίων κάτω από τα τοιχεία υπογείου Μοντέλο > Τοιχείο υπογείου > Προσαρµογή πεδίλων τοιχείων υπογείου > Επιλέγεται ολόκληρη η κάτοψη οπότε και αποκόπτονται τα τµήµατα των πεδίλων των τοιχείων υπογείου που εισέρχονται µέσα στα πέδιλα των υποστυλωµάτων.

• Προσαρµογή συνδετήριων δοκών Μοντέλο > ∆οκός > Προσαρµογή συνδετήριας δοκού > Επιλέγεται ολόκληρη η κάτοψη οπότε και αποκόπτονται τα τµήµατα των δοκών που εισέρχονται µέσα στα πέδιλα των υποστυλωµάτων.


1-8

Βήµα 7: Ενηµέρωση σχεδιαστικών οντοτήτων Μοντέλο > Ενηµέρωση όλων. Η ενηµέρωση αποκαθιστά τη συµβατότητα µεταξύ σχεδιαστικών και στατικών οντοτήτων. Χρησιµοποιείται κάθε φορά που µεταβληθεί κάτι στο σχεδιαστικό µοντέλο του φορέα και προηγείται των εντολών του µενού «Υπολογισµοί» και της εντολής «Λογικός έλεγχος».

Βήµα 8: Έλεγχος των δεδοµένων Μοντέλο > Λογικός Έλεγχος. Προκύπτει µήνυµα: ∆ώσατε τοιχείο υπογείου 10 σε στάθµη 1 που δεν δηλώσατε σαν υπόγειο. Το µήνυµα αυτό αγνοείται. Το πρόγραµµα επιβεβαιώνει την ύπαρξη υπογείου (Ιδιότητες σταθµών) όταν κλείσει ο Λογικός έλεγχος. Αν επαναληφθεί η διαδικασία του Λογικού ελέγχου το µήνυµα θα έχει εξαλειφθεί.

Βήµα 9: Περιγραφή πλακών στη στάθµη 3 και 2.

• Περιγραφή προβόλου Μοντέλο > Πλάκες > Πρόβολοι. Ορίζεται το πρώτο σηµείο του προβόλου µε έλξη ENDPOINT στην κάτω δεξιά γωνία του Κ1. Το δεύτερο σηµείο σε απόσταση κάθετη προς την δοκό ∆1 (πλάτος προβόλου) ίση µε 1.9. Το τρίτο σηµείο σε απόσταση ίση µε 6 προς τα δεξιά του δεύτερου και παράλληλα προς τη δοκό. Το τελευταίο σηµείο του προβόλου ορίζεται µε έλξη PERPENDICULAR, στο σηµείο της δοκού ∆2 (ανάµεσα στο Κ2 και το Κ3) και ∆Κ του ποντικιού(<enter>) για να κλείσει ο πρόβολος.

• Περιγραφή οπής εντός της πλάκας. Μοντέλο > Πλάκες > Τρύπες. Ορίζεται το πρώτο σηµείο της τρύπας στη εσωτερική παρειά της δοκού ∆8 σε απόσταση 1.05 από το Κ7. Ορίζεται το δεύτερο σηµείο σε απόσταση 0.9 προς το εσωτερικό της πλάκας. Το τρίτο σηµείο σε απόσταση 0.9 από το δεύτερο και παράλληλα προς τη δοκό και το τελευταίο σηµείο πάνω στην ίδια δοκό και ∆Κ.

• Αναγνώριση πλακών Μοντέλο > Πλάκες > Αυτόµατη Αναγνώριση πλακών > ΑΚ σε τυχαίο σηµείο εντός της περιµέτρου και σε κάθε ένα από τα κλειστά ορθογώνια που θα αποτελέσουν τις πλάκες, καθώς και στον πρόβολο. Το πρόγραµµα θα αναγνωρίσει τη περίµετρό τους και θα αριθµήσει τις πλάκες κατά τη σειρά αναγνώρισής τους.

• Ορισµός ζωνών επίλυσης. Μοντέλο > Πλάκες > Ζώνες Επίλυσης > Ορίζονται οι ζώνες ανά κύρια διεύθυνση (θέσεις όπου θα σχεδιασθούν οι οπλισµοί). Γενικά µία πλάκα πρέπει να τέµνεται από δύο ζώνες (µία οριζόντια και µία κατακόρυφη), επίσης διαφορετική ζώνη θα πρέπει να δωθεί στο σηµείο που αλλάζει η συνέχεια των πλακών καθώς και να τέµνονται όλες οι περιβάλλουσες δοκοί (για την µεταβίβαση των φορτίων από τις πλάκες στις δοκούς µε τη µέθοδο Marcus), ο πρόβολος και οι γραµµές της τρύπας (βλ. εικόνα).


1-9

Ακολουθείται η ίδια διαδικασία για την αναγνώριση των πλακών και την περιγραφή των ζωνών επίλυσης (µία ζώνη σε κάθε διεύθυνση πλάκας για τη Στάθµη 2.

Η περιγραφή των δεδοµένων του φορέα έχει τελειώσει σε αυτό το στάδιο.


1-10

Βήµα 10: Το Αρχείο Υλικών: Προσδιορισµός των παραµέτρων

• Υπολογισµοί > Γενικές Παράµετροι > Eπιλέγεται από τη λίστα το αρχείο «E16S500.YLI» που έχει οριστεί ως αρχείο της στάθµης του υπογείου και του ορόφου.

• Καρτέλα «ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ» > Ορίζεται ως αντισεισµικός κανονισµός Ε.Α.Κ και ως µέθοδος επίλυσης «Φασµατική» (§ 3.4 ∆υναµική φασµατική µέθοδος. ΕΑΚ2000)

• Κλικ στο πεδίο «αντισεισµικός συντελεστής» οπότε και εµφανίζεται το πλαίσιο διαλόγου της εικόνας

Επιλέγονται:

Ζώνη: Ι (Πίνακας 2.1 ΕΑΚ2000)

Σπουδαιότητα: Σ2 (Πίνακας 2.3 ΕΑΚ2000)

Έδαφος: Β (Πίνακας 2.5 ΕΑΚ2000)

Βd(0) = q/θ = 3.5

Σηµείωση: Σε συνθήκες πραγµατικής µελέτης θα πρέπει να επιλεγεί και το αρχείο υλικών της θεµελίωσης (Ε16D500) για να οριστούν οι παράµετροι του εδάφους. Στο παράδειγµα θα αφήσουµε τις εξ΄ ορισµού τιµές.

• Καρτέλα «ΥΛΙΚΑ Κ.Ο.Σ./CYS 159/EC2» > κλικ στο εικονίδιο

Βήµα 11: Η Επίλυση των πλακών του φορέα. Στη στάθµη 3 (Μετάβαση µε τα εικονίδια ή της γραµµής εργαλείων “STRAD_Building”)

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Επίλυση Πλακών > στο πλαίσιο διαλόγου που εµφανίζεται επιλέγεται µέθοδος Marcus.

• «Αποδεκτή» > για κάθε ένα από τα παράθυρα επίλυσης ζωνών που θα εµφανιστούν ή «Παράκαµψη µηνυµάτων»

• ΟΚ στο πλαίσιο διαλόγου µε τους πολλαπλασιαστικούς συντελεστές, χωρίς να γίνει κάποια τροποποίηση.

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Εµφάνιση οπλισµών > Επιλογή οντοτήτων > ∆Κ οπότε και εµφανίζονται οι οπλισµοί των πλακών της στάθµης 3.

• Γραφικά > Έξοδος από τα γραφικά. • Υπολογισµοί > Πλάκες > Λυγηρότητα-Βέλη. Εµφανίζεται το πλαίσιο διαλόγου µε τον πίνακα των

πλακών για τις οποίες απαιτείται ο έλεγχος βέλους κάµψης


1-11

και στη συνέχεια ο πίνακας µε τα βέλη κάµψης που έχουν υπολογιστεί και τα όρια L/250 και L/500 που θέτει ο κανονισµός (Κεφάλαιο 16 ΕΚΟΣ2000).

• Μοντέλο > Πλάκες > Αλλαγή > Επιλέξτε πλάκες > Επιλογή της πλάκας Π5 (πρόβολος) στη στάθµη

και στο πεδίο «Πάχος Πλάκας (m)» και «Πάχος d2 (µόνο για πρόβολο)» δίνουµε τη τιµή 0.17. • Υπολογισµοί > Πλάκες > Επίλυση Πλακών. • Υπολογισµοί > Πλάκες > Λυγηρότητα-Βέλη.

Εξακολουθεί να υπάρχει απαίτηση για έλεγχο βέλους κάµψης για τις πλάκες Π4 και Π5 (πρόβολος).

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Επεξεργασία οπλισµών > Επιλογή των πλακών Π3, Π4 και Π5.


1-12

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Αλλαγή ράβδων > Επιλέγονται οι ράβδοι των πλακών Π3 και Π4 και τροποποιούνται σε Φ10/30 και του προβόλου σε Φ12/10.


1-13

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Ενηµέρωση οπλισµών. • Υπολογισµοί > Πλάκες > Λυγηρότητα-Βέλη

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Φορτία ∆οκών. ∆ίνεται αναλυτικά η επιβεβληµένη από τις πλάκες φόρτιση των περιβαλλουσών δοκών.

Επίλυση πλακών της στάθµης 2.

Βήµα 12: Χωρικό Μοντέλο. ∆ηµιουργούνται οι πίνακες µε τα δεδοµένα του φορέα, υπολογίζονται δηλαδή ροπές αδράνειας, συντεταγµένες κόµβων, φορτία κλπ.

• Υπολογισµοί > Χωρικό Μοντέλο. • Αρχείο > Έξοδος

Οπτική απεικόνιση του χωρικού µοντέλου.

• Γραφικά > Αξονοµετρικό • Γραφικά > Χωρικό Μοντέλο. Στην απεικόνιση αυτή του φορέα εµφανίζεται το µοντέλο όπως θα

επιλυθεί. Επίσης απεικονίζονται για κάθε στάθµη που ταλαντώνεται από το σεισµό, το κέντρο µάζας και το κέντρο ελαστικής στροφής (ρόµβος και κύκλος, αντίστοιχα).


1-14

• Γραφικά > Έξοδος από τα Γραφικά • Γραφικά > Κάτοψη

Βήµα 13: Προέλεγχοι Φορέα

• Υπολογισµοί > Προέλεγχοι φορέα > Γενικοί Προέλεγχοι > Επιλογή οντοτήτων > ∆Κ ή <enter> • Επιλογές > Έλεγχος Τοπολογίας.

∆εν παρουσιάζεται κανένα µήνυµα στους Προελέγχους άρα µπορούµε να προχωρήσουµε στην Επίλυση του φορέα.

Βήµα 14: Επίλυση του φορέα

• Υπολογισµοί > Επίλυση


• Οδηγός (drive) επίλυσης: Ο δίσκος

που είναι εγκατεστηµένο το

πρόγραµµα και διαθέτει αρκετό

ελεύθερο χώρο

• Επίλυση: ∆υναµική

• Μαρκαρισµένη η επιλογή «Ε.Α.Κ»

και η επιλογή «2003 χωρίς

ενδεχόµενα τοιχεία»

• Αριθµός ιδιοµορφών = 9

• Μητρώο µάζας: ∆ιαγώνιο


1-15

‘Όταν ολοκληρωθεί η επίλυση θα εµφανιστεί παράθυρο µε τα αποτελέσµατα του ΤΕΣΤ της επίλυσης.Το ΤΕΣΤ επίλυσης παρέχει ακριβέστερη πληροφορία σχετικά µε την πορεία επίλυσης, τον έλεγχο των ιδιοµορφικών αποκρίσεων και τις ιδιοπεριόδους ταλάντωσης που έχουν υπολογιστεί. Επιβεβαιώνεται ότι το άθροισµα των ιδιοµορφών είναι πάνω από το 90% της µάζας του φορέα (στα 2 τελευταία κελιά, τελευταία γραµµή του πρώτου πίνακα στο τεστ επίλυσης).

Βήµα 15: Έλεγχοι Φορέα

• Υπολογισµοί > Έλεγχοι Φορέα • Επιλογές > Έλεγχος θ

• Επιλογές > Έλεγχος τοιχείων

• Επιλογές > Έξοδος


1-16

Βήµα 16: Σχεδιασµός των στοιχείων

• Υπολογισµοί > Σχεδιασµός Καθορισµός Παραµέτρων πριν από το Σχεδιασµό των στοιχείων

• Παράµετροι -Υποστυλώµατα: Επιλέγεται το πεδίο «Προσαρµογή οπλισµών καθ΄ύψος»

• Παράµετροι – Πέδιλα: Στην ενότητα «Έλεγχος εδάφους µε ΕΑΚ» check στην επιλογή «Από προϋπάρχουσα εµπειρία» και στο πεδίο «Συντελεστής τριβής» δίνεται η τιµή <0.5>

• Συνέχεια

Η ορθή σειρά του σχεδιασµού των στοιχείων είναι: 1. ∆ιαστασιολόγηση δοκών

• Συνέχειες ∆οκών (στάθµη 3) Το πρόγραµµα, στο σηµείο αυτό, επιβεβαιώνει τη συνέχεια των δοκών και κάνει τους υπολογισµούς για την εύρεση των εντατικών µεγεθών, στις στηρίξεις και τα ανοίγµατα. Στον πίνακα που εµφανίζεται για κάθε στάθµη, οι γραµµές δηλώνουν τις συνεχείς δοκούς, ενώ οι αριθµοί στα κελιά κάθε γραµµής, τους αύξοντες αριθµούς των ανοιγµάτων (δοκών) κατά τη σειρά που έχουν περιγραφεί στο 4ο ΒΗΜΑ.

• Αs+Ράβδοι (στάθµη 3) Θα εµφανιστεί το πλαίσιο διαλόγου επιλογής στοιχείων και αρχείου υλικών. Επιλέγοντας «Συνέχεια» θα εµφανιστεί ένα µεγάλο πλαίσιο διαλόγου µε τα διαγράµµατα ροπών κάµψης της Συνεχούς δοκού 1 της στάθµης 3. Κάτω ακριβώς µπορείτε να δείτε τον οπλισµό στα επιλεγµένα σηµεία της συνεχούς δοκού (στηρίξεις, κρίσιµες περιοχές, ανοίγµατα). Για να αλλάξετε τον οπλισµό κάντε Α∆Κ σε κάποιο από τα πεδία αυτά. Θα εµφανιστεί το µικρό πλαίσιο αλλαγής ράβδων.

[ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΚΑΜΨΗΣ] στην επάνω γραµµή εργαλείων. Το πρόγραµµα θα παρουσιάσει στην οθόνη σας όλες τις πράξεις που έχουν γίνει για την εξαγωγή του οπλισµού κάµψης της συγκεκριµένης συνεχούς δοκού.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]. Θα εµφανιστεί το διάγραµµα τεµνουσών της ίδια συνεχούς δοκού. Κάτω ακριβώς µπορείτε να δείτε τον οπλισµό ανάληψης διάτµησης, στα επιλεγµένα σηµεία της συνεχούς δοκού (στηρίξεις, κρίσιµες περιοχές, ανοίγµατα)

[ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ∆ΙΑΤΜΗΣΗΣ]. Το πρόγραµµα εµφανίζει τους σχετικούς µε τη διάτµηση υπολογισµούς.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]. Το πρόγραµµα θα περάσει στην επόµενη συνεχή δοκό της ίδιας στάθµης. Συνεχίστε µε τον ίδιο τρόπο έως ότου εξαντληθούν οι συνεχείς δοκοί της στάθµης 3.

• Συνέχειες ∆οκών (στάθµη 2) • Αs+Ράβδοι (στάθµη 2)

2. ∆ιαστασιολόγηση υποστυλωµάτων – τοιχείων υπογείου

• Υποστυλώµατα (στάθµη 3) Θα εµφανιστεί το πλαίσιο διαλόγου που επιτρέπει την επιλογή οµάδας υποστυλωµάτων για σχεδιασµό και την ενδεχόµενη αλλαγή του Αρχείου Υλικών από όπου θα ληφθούν οι παράµετροι. Επιλέγοντας «Συνέχεια» θα εµφανιστεί το πλαίσιο διαλόγου του σχεδιασµού των υποστυλωµάτων. Οι διαστάσεις και ο οπλισµός φαίνονται στο κέντρο της οθόνης, ενώ στο δεξί τµήµα αναγράφεται η διάµετρος και ο αριθµός των ράβδων του κύριου οπλισµού. Η διαγώνια µπλε γραµµή δηλώνει την ουδέτερη γραµµή (που χωρίζει την εφελκυόµενη από τη θλιβόµενη ζώνη). Στο παράθυρο αυτό µπορεί να γίνει διαγραφή σε κάποια από τις τεθείσες ράβδους, να τροποποιηθεί η διάµετρος της ή ακόµη και να προστεθούν ράβδοι σε πλευρά ή και σε τυχαία θέση.

Επιλέγοντας το εικονίδιο εµφανίζεται η γραφική απεικόνιση των διαγραµµάτων αλληλεπίδρασης ροπών – αξονικών.


1-17

Υπολογισµοί > Εµφάνιση υπολογισµών. Το πρόγραµµα ετοιµάζει σε αρχείο κειµένου όλους τους υπολογισµούς που έχουν εκτελεστεί για το σχεδιασµό του συγκεκριµένου στοιχείου.

Επιλέγοντας το εικονίδιο ενεργοποιείται η διαδικασία επεξεργασίας των συνδετήρων.

Επιλέγοντας το εικονίδιο το πρόγραµµα θα ξεκινήσει τους υπολογισµούς για το επόµενο κατά σειρά υποστύλωµα και θα εµφανίσει τα αποτελέσµατα σε παρόµοιο πλαίσιο διαλόγου.

Επαναλαµβάνεται η διαδικασία και για τα υποστυλώµατα της στάθµης 2. 3. ∆ιαστασιολόγηση στοιχείων θεµελίωσης

• Πέδιλα Θα εµφανιστεί το πλαίσιο διαλόγου που επιτρέπει την επιλογή οµάδας πεδίλων για σχεδιασµό και την ενδεχόµενη αλλαγή του Αρχείου Υλικών από όπου θα ληφθούν οι παράµετροι. Επιλέγοντας «Συνέχεια» θα εµφανιστεί το σκαρίφηµα του Κ1 µαζί µε το πέδιλο που έχει τοποθετηθεί. Μπορείτε να δείτε την ένδειξη του οπλισµοί ανά κατεύθυνση καθώς και πληροφορίες σχετικά µε τα εντατικά µεγέθη (άνω ζώνη του πλαισίου διαλόγου) και των διαστάσεων του στοιχείου.

[∆είξε τάσεις]. Θα εµφανιστεί µια µικρή λίστα µε τις ενδείξεις των συνδυασµών φόρτισης. Με Α∆Κ σε κάποια από αυτές, στο σκαρίφηµα φαίνονται οι τιµές των λόγων R/N (έλεγχος σε φέρουσα ικανότητα), R/V (έλεγχος σε ολίσθηση), που έχουν υπολογιστεί από τη δράση του συγκεκριµένου συνδυασµού.

[Συνέχεια]. Θα εµφανιστεί το επόµενο, σύµφωνα µε την αύξουσα αρίθµηση στοιχείο.

Στο συγκεκριµένο παράδειγµα κατά το σχεδιασµό των πεδίλων τα πέδιλα των υποστυλωµάτων Κ7 και Κ9 και των τοιχείων υπογείου αστοχούν λόγω ολίσθησης. Για τις ανάγκες του παραδείγµατος απαντήστε [ΟΧΙ] στη σχετική περί αλλαγής διαστάσεων προτροπή του προγράµµατος.

Βήµα 17: ∆ηµιουργία του Τεύχους Υπολογισµών και της Τεχνικής Έκθεσης • Υπολογισµοί > Εκτυπώσεις.

Γενικές επιλογές. Εµφανίζεται αρχικά πλαίσιο διαλόγου «Ετοιµασία εκτύπωσης» για τον καθορισµό των περιθωρίων (αριστερά και άνω). Στο επόµενο πλαίσιο διαλόγου «Γενικές Παράµετροι εκτυπώσεων» επιλέγονται:

- Αλλαγή σελίδας: Καθόλου - Μέγιστος αριθµός γραµµών ανά σελίδα: 10000 - Editor: Windows default RTF editor

Στο επόµενο πλαίσιο διαλόγου «Μονάδες εκτύπωσης των προµετρήσεων» στο πεδίο «Μονάδα βάρους ανά τεµάχιο (οπλισµού)» δίνεται kg.

Επιλογή των προς εκτύπωση. Επιλέγονται τα µέρη που επιθυµούµε να συµπεριληφθούν στο τεύχος υπολογισµών.


1-18

Εκτυπώσεις. Θα εµφανιστεί πλαίσιο διαλόγου για επιλογή των σταθµών προς εκτύπωση. [Συνέχεια] ∆ηµιουργείται και ανοίγει αυτόµατα το αρχείο E[Αριθµός µελέτης]ALL.rtf. Το αρχείο αυτό, καθώς και τα αρχεία των εικόνων που είναι συνδεδεµένα σε αυτό αποθηκεύονται στο φάκελο µε το όνοµα Printout που δηµιουργείται στο φάκελο της µελέτης Vk\Windows\strad-b\Meletes.bld\[Αριθµός µελέτης].bld. Έξοδος • Υπολογισµοί > Τεχνική έκθεση. Θα εµφανιστεί πλαίσιο διαλόγου όπου συµπληρώνονται τα απαραίτητα στοιχεία. Θα δηµιουργηθεί και θα ανοιχθεί αυτόµατα το αρχείο TexEk.rtf που αποθηκεύεται στο φάκελο της µελέτης Vk\Windows\strad-b\Meletes.bld\[Αριθµός µελέτης].bld.

Στο τεύχος µπορούν να προστεθούν και εικόνες όπως η κάτοψη των σταθµών, το αξονοµετρικό του κτιρίου, το χωρικό µοντέλο κλπ., απεικονίσεις από το µενού Γραφικά.

Βήµα 18: ∆ηµιουργία Σχεδίων Στη στάθµη 3:

• ∆ιάφορα > ∆ηµιουργία Σχεδίων > STRADPLOT Στην καρτέλα «∆οκοί/Πλάκες» µαρκάρεται στο Σχήµα ράβδων στις ακραίες στηρίξεις την δεύτερη επιλογή (ίσα). Στην καρτέλα «Αναπτύγµατα δοκών» > «Παράµετροι σχεδίασης» και στο πεδίο «Συντελεστής µεγέθυνσης γραµµάτων (µονάδες)» δίνουµε την τιµή 20. Στην καρτέλα «∆ιάταξη τελικού σχεδίου» επιλέγονται: Σχέδιο 1: Πινακίδα Σχέδιο 2: Παραδοχές Σχέδιο 3: Αναπτύγµατα δοκών Σχέδιο 4: Ξυλότυπος [1] Σχέδιο 5: Τυπική λεπτοµέρεια Σχέδιο 6: Τοµές αναπτυγµάτων Σχέδιο 7: Λεπτοµέρειες υποστυλωµάτων Σχέδιο 8: Πίνακες οπλισµών Θα δηµιουργηθεί το αρχείο µε το σχέδιο της στάθµης 3 και τα στοιχεία που ζητήθηκαν πιο πάνω. Το αρχείο αυτό αποθηκεύεται στο φάκελο της µελέτης (Vk\Windows\strad-b\Meletes.bld\[Αριθµός µελέτης].bld) µε όνοµα STRAD_PLOT_TMP_[Αριθµός Στάθµης]_00.DWG για περαιτέρω επεξεργασία.


1-19

Βήµα 19: Προµέτρηση

• ∆ιάφορα > Προµέτρηση.

Προµέτρηση τυποποιηµένων συνδετήρων? (Yes/No) > Y. Θα δηµιουργηθεί πίνακας προς εκτύπωση ή αποστολή µε e-mail για παραγγελία µε τους συνδετήρες ATLASSTAHL που χρησιµοποιήθηκαν

Προµέτρηση Τυποποιηµένων Συνδετήρων Τυποποιηµένοι συνδετήρες υποστηλωµάτων Στάθµης 2 Α/Α Τύπος Τµήµα Συνδετήρας Αριθµός

K2 ATLAS040401 0-50 Φ8/8 6 50-250 Φ8/17 11 250-300 Φ8/10 5 K4 ATLAS040401 0-50 Φ8/8 6 50-250 Φ8/17 11 250-300 Φ8/10 5 K5 ATLAS040401 0-50 Φ8/8 6 50-250 Φ8/17 11 250-300 Φ8/10 5 K6 ATLAS040401 0-50 Φ8/8 6 50-250 Φ8/17 11 250-300 Φ8/10 5 K7 ATLAS040401 0-50 Φ8/8 6 50-250 Φ8/17 11 250-300 Φ8/10 5 K9 ATLAS040401 0-50 Φ8/8 6 50-250 Φ8/17 11 250-300 Φ8/10 5

Επιλέγοντας OXI στην παραπάνω προτροπή για προµέτρηση τυποποιηµένων συνδετήρων θα εµφανιστεί το παράθυρο του VK.PROM. Προκειµένου να δηµιουργηθούν τα αρχεία προµέτρησης ακολουθείται η πιο κάτω διαδικάσία:

o Αρχείο > ∆ηµιουργία o ∆ιπλό κλικ σε ένα πεδίο του πίνακα που εµφανίζεται (π.χ. ∆οκοί

στάθµης 2) o Προκύπτει µήνυµα «Το αρχείο είναι έτοιµο» > ΟΚ o Έξοδος o Αρχείο > Επιλογή µελέτης o Αρχείο > Επιλογή στάθµης o ∆ιπλό κλικ στο πεδίο Υποστυλώµατα στάθµης 2 του πίνακα που

εµφανίζεται για επεξεργασία των οπλισµών. o Επεξεργασία > Πίνακας + Αρχεία .rtf o Αρχείο > Εκτύπωση

Θα δηµιουργηθεί ο πίνακας µε τα αρχεία προµέτρησης τα οποία αποθηκεύονται στο φάκελο της µελέτης.

Εγχειρίδιο παραδειγµάτων Περιγραφή κλιµακοστασίου

2-1

Παράδειγµα 2. Περιγραφή κλιµακοστασίου ώστε να ληφθεί υπόψη στο Χωρικό Μοντέλο

Στην περίπτωση κτιρίου στο οποίο θα ληφθεί υπόψη και η ακαµψία της σκάλας στην επίλυση του χωρικού µοντέλου µπορεί να γίνει περιγραφή αυτής µε ειδικούς συνδέσµους. Πιο κάτω δίνονται αναλυτικά τα βήµατα για την περιγραφή του µοντέλου της σκάλας καθώς και της δοκού στο µεσοπάτωµα.

Βήµα 1: ∆εδοµένα σταθµών ∆ίνονται δύο στάθµες (π.χ. υψόµετρο στάθµης 3m, πάχος πλάκας 16cm, αρχείο υλικών E20S500)

Βήµα 2: Περιγραφή υποστυλωµάτων Περιγραφή 4 υποστυλωµάτων σε κάθε στάθµη (π.χ. διαστάσεις 30x30 σε απόσταση 3,70m µεταξύ τους κεντροβαρικά)

Βήµα 3: Περιγραφή δοκών Περιγραφή 4 δοκών σε κάθε στάθµη µεταξύ των υποστυλωµάτων. Μοντέλο > ∆οκός > Σηµεία: ∆1: Κόµβος Αρχής Κ1 – Κόµβος Τέλους Κ2 ∆2: Κόµβος Αρχής Κ3 – Κόµβος Τέλους Κ4 ∆3: Κόµβος Αρχής Κ1 – Κόµβος Τέλους Κ3 ∆4: Κόµβος Αρχής Κ2 – Κόµβος Τέλους Κ4


2-2

Βήµα 4: Εισαγωγή ελεύθερων κόµβων στη Στάθµη 2 Εισαγωγή ελεύθερων κόµβων (1001, 1002) µε συντεταγµένες ίδιες µε αυτές του Κ.Β. των υποστυλωµάτων Κ1 και Κ3.

Βήµα 5: Αλλαγή συνδεσµολογίας δοκού ∆3 της στάθµης 2 Μοντέλο > ∆οκός > Αλλαγή…: (Κόµβος Αρχής 1001 – Κόµβος Τέλους 1002)

Βήµα 6: Κατάτµηση δοκών ∆3 και ∆4 Μοντέλο > ∆οκός > Κατάτµηση: ∆3: Κατάτµηση έτσι ώστε να δηµιουργηθούν ελεύθεροι κόµβοι (1003, 1004) σε απόσταση 0.70m από την παρειά κάθε υποστυλώµατος (Κ1, Κ3). ∆ηµιουργούνται οι δοκοί: ∆3: Κόµβος Αρχής 1001 – Κόµβος Τέλους 1003 ∆5: Κόµβος Αρχής 1002 – Κόµβος Τέλους 1004 ∆6: Κόµβος Αρχής 1003 – Κόµβος Τέλους 1002 ∆4: Κατάτµηση έτσι ώστε να δηµιουργηθεί ένας ελεύθερος κόµβος (1005) σε απόσταση 0.70m από την παρειά του υποστυλώµατος Κ4. ∆ηµιουργούνται οι δοκοί: ∆4: Κόµβος Αρχής 2 – Κόµβος Τέλους 1005 ∆7: Κόµβος Αρχής Κ4 – Κόµβος Τέλους 1005

Βήµα 7: Μεταβολή των συντεταγµένων των ελεύθερων κόµβων Μοντέλο > Κόµβοι > Αλλαγή… (∆z = -1.50m) επιλέγονται οι ελεύθεροι κόµβοι 1001, 1002, 1003 και 1004

Βήµα 8: ∆ιόρθωση των εκκεντροτήτων των δοκών

Βήµα 9: Περιγραφή δοκού ∆8 µεταξύ των υποστυλωµάτων Κ1 και Κ3


2-3

Βήµα 10: Περιγραφή ειδικών συνδέσµων Περιγραφή ειδικών συνδέσµων Σ1 και Σ2 µεταξύ των ελεύθερων κόµβων (1001, 1002) που βρίσκονται πάνω στα υποστυλώµατα Κ1 και Κ2 και του Κ.Β. των υποστυλωµάτων µε διαστάσεις ίδιες µε αυτές των υποστυλωµάτων (πλάτος 30cm και ύψος 30cm) Σ1: Κόµβος Αρχής Κ1 – Κόµβος Τέλους 1001, Στάθµη Αρχής – Τέλους 2 Σ2: Κόµβος Αρχής Κ3 – Κόµβος Τέλους 1002, Στάθµη Αρχής – Τέλους 2

Βήµα 11: Κατάτµηση δοκού ∆4 ∆4: Κατάτµηση έτσι ώστε να δηµιουργηθεί ένας ελεύθερος κόµβος (1001) σε απόσταση 0.70m από την παρειά του υποστυλώµατος Κ4. ∆ηµιουργούνται οι δοκοί: ∆4: Κόµβος Αρχής 2 – Κόµβος Τέλους 1001 ∆5: Κόµβος Αρχής Κ4 – Κόµβος Τέλους 1001

Βήµα 12: Περιγραφή ειδικών συνδέσµων άξονα σκάλας Περιγραφή ειδικών συνδέσµων Σ3 και Σ4 µε διαστάσεις αυτές της σκάλας π.χ. Πλάτος 180cm και Ύψος 20cm. Σ3: Κόµβος Αρχής 1003 – Κόµβος Τέλους 1004, Στάθµη Αρχής – Τέλους 2 Σ4: Κόµβος Αρχής 1001 – Κόµβος Τέλους 1003, Στάθµη Αρχής 1 – Στάθµη Τέλους 2

Εγχειρίδιο παραδειγµάτων Κεκλιµένη στέγη

3-1

Παράδειγµα 3. Περιγραφή φορέα µε κεκλιµένη στέγη Περιγραφή διώροφου κτιρίου µε δίρριχτη στέγη που δηµιουργεί και στεγασµένο εξώστη στο Α΄ όροφο. Ο φορέας αποτελείται από 11 υποστυλώµατα µε τη διάταξη που φαίνεται στην εικόνα 1.

Βήµα 1: ∆εδοµένα σταθµών Αρχικά περιγράφονται τρεις στάθµες (π.χ. υψόµετρο στάθµης 3m, πάχος πλάκας 15cm, αρχείο υλικών E16S500)


3-2

Βήµα 2: Περιγραφή φορέα Περιγραφή του φορέα (υποστυλώµατα, δοκοί, πλάκες, πέδιλα) σύµφωνα µε την κάτοψη που φαίνεται στην εικόνα 1. Τα στοιχεία της οροφής του Α΄ ορόφου αρχικά περιγράφονται στο ίδιο επίπεδο.

Βήµα 3: Τροποποίηση των υψοµέτρων της στάθµης 3.

• Μοντέλο > Υποστύλωµα > Αλλαγή. Επιλέγονται τα υποστυλώµατα K2, Κ6 και Κ10. Στην καρτέλα «Προσοµοίωση» και στα πεδία “Συντεταγµένες κόµβου άνω στάθµης” δίνεται µεταβολή <∆z = +1.50m>. Η ίδια διαδικασία ακολουθείται και για την τροποποίηση του υψοµέτρου των υποστυλωµάτων Κ1, Κ3, Κ5, Κ7, Κ9, Κ11 όπου δίνεται µεταβολή <∆z = +0.80m> και για τα υποστυλώµατα Κ4 και Κ8 όπου δίνεται µεταβολή <∆z = +0.33m>

• Μοντέλο > Ενηµέρωση όλων • Μοντέλο > ∆οκός > Αλλαγή. Επιλογή όλων των δοκών της στάθµης 3. Στην καρτέλα

«Προσοµοίωση» και στο «Εκκεντρότητες ∆οκού (Offsets) (m)» αρχής και τέλους κατά z δίνεται τιµή <0.0>

Βήµα 4: Περιγραφή κεκλιµένου προβόλου στάθµης 3

• Μοντέλο > Κόµβοι > Εισαγωγή. Εισάγονται 2 νέοι κόµβοι σε απόσταση 1.90 (πλάτος προβόλου) από την παρειά του κτιρίου και συνευθειακά µε το Κ.Β. των υποστυλωµάτων Κ4 και Κ8.


3-3

• Μοντέλο > Ειδικός σύνδεσµος > Σηµεία. Περιγράφονται δύο ειδικοί σύνδεσµοι που

ενώνουν τα Κ.Β. των υποστυλωµάτων µε τους ελεύθερους κόµβους, καθώς και ένας τρίτος που ενώνει τους δύο ελεύθερους κόµβους.

• Μοντέλο > Ειδικός σύνδεσµος > Αλλαγή. Επιλογή όλων των ειδικών συνδέσµων και στην καρτέλα «Γεωµετρικά στοιχεία» > ∆ιαστάσεις, δίνονται <Πλάτος = 50 cm> και <Ύψος = 20 cm>.

• Μοντέλο > Πλάκες > Αναγνώριση πλακών από σύνορα. Επιλέγονται κυκλικά η δοκός και οι ειδικοί σύνδεσµοι έτσι ώστε να αναγνωριστεί η πλάκα του προβόλου.

• Μοντέλο > Ενηµέρωση όλων • Μοντέλο > Λογικός έλεγχος

Βήµα 5: Επίλυση πλακών

• Μοντέλο > Πλάκες > Αλλαγή. Επιλέγονται οι πλάκες Π1 και Π5 (αριστερή πλευρά κτιρίου) και στο πεδίο «Επίπεδο πλάκας» δίνεται η τιµή <1.0>

• Μοντέλο > Πλάκες > Ζώνες επίλυσης. ∆ίνονται οι ζώνες επίλυσης (έτσι ώστε να υπάρχει µία σε κάθε διεύθυνση της κάθε πλάκας).

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Επίλυση Πλακών. Μέθοδος επίλυσης Marcus.

Βήµα 6: ∆ηµιουργία Χωρικού Μοντέλου

• Υπολογισµοί > Χωρικό Μοντέλο. Αρχεία > Έξοδος

• Υπολογισµοί > Προέλεγχοι φορέα > Γενικοί προέλεγχοι Επιλογές > Τοπολογίας. Θα πρέπει να ικανοποιούνται όλοι οι έλεγχοι.

Βήµα 7: Επίλυση πλακών στάθµης 3 µε πεπερασµένα στοιχεία.

• Υπολογισµοί > Πλάκες > ∆ιακριτοποίηση. Έχει προηγηθεί επίλυση µε Marcus ή Czerny?(Yes/No) > Y Στο παράθυρο «Παράµετροι πεπερασµένων στοιχείων» επιλέγονται:

- Μη τσεκαρισµένες οι επιλογές «Να αγνοηθεί η δυσκαµψία των δοκών / ζωνών στην επίλυση» - Πολ/κός συντελεστής ροπών αδράνειας Iy, Iz > 0.5 - Πολ/κός συντελεστής ροπής αδράνειας Ix > 0.1 - Μη τσεκαρισµένη η επιλογή «∆έσµευση βαθµών ελευθερίας Ux, Uy, Rotz» - Μήκος πεπερασµένου (cm) > 20

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Προβολή καννάβου


3-4

• Γραφικά > Έξοδος από τα Γραφικά • Υπολογισµοί > Πλάκες > Επίλυση µε Πεπερασµένα

Στάθµη διαβάστηκε. > ΟΚ Να γίνει επίλυση? > YES Η καθολική φόρτιση είναι η Π.Φ. 14 > ΟΚ Τα αποτελέσµατα της επίλυσης στο αρχείο c:\Vk\Windows\ansyspl\temp\file.out

> OK

Βήµα 8: Αποτελέσµατα πεπερασµένων στοιχείων (περιβάλλον υποπρογράµµατος PLATE).

• Επεξεργασία > Σύγκριση


3-5

Στο πεδίο «Μεταφορά ροπών στο VK.STRAD» επιλέγονται: Στις ζώνες επίλυσης Μόνο από πεπερασµένα Φορτίο δοκών

Μεταφορά Μεταφορά φορτίων επί δοκών > ΟΚ Η µεταβίβαση έγινε > ΟΚ Έξοδος

• Αρχεία > Έξοδος

Βήµα 9: Οπλισµοί πλακών στάθµης 3

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Σχεδιασµός. Τέλος υπολογισµών > ΟΚ.

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Εµφάνιση οπλισµών • Γραφικά > Έξοδος από τα Γραφικά

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η διαστασιολόγηση του κεκλιµένου προβόλου γίνεται ως πλάκα. Χρειάζεται περαιτέρω επεξεργασία στο σχέδιο ώστε στο συγκεκριµένο τµήµα να τοποθετηθεί οπλισµός προβόλου.

Βήµα 10: Μετατοπίσεις πλακών.

• Γραφικά > Παραµορφώσεις πεπερασµένων πλακών

Εγχειρίδιο παραδειγµάτων Θεµελίωση µε γενική κοιτόστρωση

4-1

Παράδειγµα 4. Περιγραφή φορέα µε θεµελίωση µε γενική κοιτόστρωση

Περιγραφή κτιρίου µε 2 υπόγεια και 3 ορόφους και θεµελίωση µε γενική κοιτόστρωση. Ο φορέας αποτελείται από 16 υποστυλώµατα (4 σειρές υποστυλωµάτων, κατά την διεύθυνση του άξονα Υ και 4 σειρές κατά την διεύθυνση του άξονα Χ).

Βήµα 1: ∆εδοµένα σταθµών Αρχικά περιγράφονται έξι στάθµες (π.χ. υψόµετρο στάθµης 3m, πάχος πλάκας 15cm, αρχείο υλικών E20S500)


4-2

Βήµα 2: Περιγραφή θεµελίωσης. Κοιτόστρωση µε ενιαίο πάχος και «κρυφοδοκούς» στις θέσεις µεταξύ των υποστυλωµάτων. Αντιγραφή επιπέδου στη προηγούµενη στάθµη επιλέγοντας τα υποστυλώµατα, τα τοιχεία υπογείου και τις δοκούς της στάθµης 2. Στο πλαίσιο διαλόγου «Αντιγραφή σε στάθµη θεµελίωσης» και στο πεδίο «Μήκος Προβόλου» δίνουµε τιµή <0.0>.

• Μοντέλο > Πεδιλοδοκός > Θεµελίωση τοιχείου υπογείου. Επιλέγονται όλα τα τοιχεία υπογείου. Τοποθετούνται οι πεδιλοδοκοί κάτω από τα τοιχεία υπογείου (δύο πεδιλοδοκοί σε κάθε τοιχείο εκατέρωθεν του Κ.Β).

• Μοντέλο > Πεδιλοδοκός > Αλλαγή. Επιλέγεται ολόκληρη η κάτοψη. Καρτέλα «Γεωµετρικά στοιχεία» δίνονται στα πεδία ∆ιαστάσεις: Ύψος = 0.52 m

Πλάτος = 0.50 m Πάχος πλάκας = 0.50 m

Τύπος διατοµής: για τις εσωτερικές δοκούς και για τις εξωτερικές.

Στοιχεία Πεδιλοδοκού: (Πλάτος έδρασης δίνεται τόσο ώστε όλες οι πεδιλοδοκοί να καλύπτουν τη συνολική επιφάνεια της κάτοψης). Για τις εσωτερικές > Πλάτος έδρασης > Συνολικά: 3.00m Για τις εξωτερικές > Πλάτος έδρασης > Πλευρά 1: 0.00 m και Πλευρά 2: 2.00m ή

αντίστροφα.


4-3

Βήµα 3: Ολοκλήρωση της περιγραφής και της επίλυσης του φορέα.

• Μοντέλο > Ενηµέρωση όλων • Μοντέλο > Λογικός έλεγχος • Υπολογισµοί > Γενικές παράµετροι • Υπολογισµοί > Επίλυση πλακών • Υπολογισµοί > Χωρικό Μοντέλο • Υπολογισµοί > Προέλεγχοι φορέα • Υπολογισµοί > Επίλυση

Βήµα 4: Περιγραφή πλακών κοιτόστρωσης Στη στάθµη 1:

• Μοντέλο > Πλάκες > Aυτόµατη αναγνώριση. Εµβαδόν ξυλοτύπου τιµή ή 0 για αρχείο υλικών: <176> Πληκτρολογείται η τιµή

190 (Συνολικό εµβαδό θεµελίωσης) έτσι ώστε να οµοιοµορφιστεί το συνολικό φορτίο του φορέα.

Βήµα 5: Επίλυση πλακών κοιτόστρωσης.

• Μοντέλο > Πλάκες > Ζώνες επίλυσης. ∆ίνονται δύο ζώνες σε κάθε πλάκα, µία σε κάθε διεύθυνση.

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Επίλυση πλάκων. Μέθοδος Marcus. • Υπολογισµοί > Πλάκες > ∆ιακριτοποίηση

Έχει προηγηθεί επίλυση µε Marcus ή Czerny? (Yes / No)y Στο παράθυρο «Παράµετροι πεπερασµένων στοιχείων» επιλέγονται:

- Τσεκαρισµένες οι επιλογές «Να αγνοηθεί η δυσκαµψία των δοκών / ζωνών στην επίλυση» - Πολ/κός συντελεστής ροπών αδράνειας Iy, Iz = 0.5 - Πολ/κός συντελεστής ροπής αδράνειας Ix = 0.1 - Μη τσεκαρισµένη η επιλογή «∆έσµευση βαθµών ελευθερίας Ux, Uy, Rotz» - Μήκος πεπερασµένου (cm) = 30

Υπολογισµοί > Πλάκες > Προβολή καννάβου


4-4


Στάθµη διαβάστηκε. > ΟΚ Να γίνει επίλυση? > YES Η καθολική φόρτιση είναι η Π.Φ. 14 > ΟΚ Τα αποτελέσµατα της επίλυσης στο αρχείο c:\Vk\Windows\ansyspl\temp\file.out

> OK Επεξεργασία > Σύγκριση

Στο πεδίο «Μεταφορά ροπών στο VK.STRAD» επιλέγονται τα check box «Στις ζώνες επίλυσης» και «Μόνο από πεπερασµένα»

o Η µεταβίβαση ροπών έγινε > ΟΚ o Έξοδος

Βήµα 6: Έλεγχος τάσεων εδάφους Επεξεργασία > Μετατοπίσεις. Οι µετατοπίσεις αναφέρονται σε εκατοστά. Στο δεξιό παράθυρο υπάρχει αριθµητική έκφραση της χρωµατικής κλίµακας. Οι µετατοπίσεις πολλαπλασιάζονται µε τον συντελεστή που αναγράφεται στο αριστερά τµήµα της οθόνης Μετατοπίσεις Χ. Αν ελέγχουµε π.χ. κοιτόστρωση και θέσουµε τιµή πολλαπλασιαστικού συντελεστή το Κ σε ΚΝ/cm3 η εκτύπωση θα αντιστοιχεί σε τάση σε τιµές ΚΝ /cm2

o Στο πεδίο «Μετατοπίσεις x δίνεται η τιµή <30> (δείκτης ακαµψίας εδάφους/1000 που έχει δωθεί στο αρχείο υλικών της θεµελίωσης).

o Για τον έλεγχο των τάσεων παίρνοντας την µέγιστη τιµή που εµφανίζεται για µόνιµα και κινητά φορτία (βλ. εικόνες παρακάτω) έχουν αντίστοιχα τις τιµές: ΠΦ1 = 9.73 KN/cm2 και ΠΦ8 = 1.06 KN/cm2.

Για το συνδυασµό φόρτισης 1.35 Μόνιµα + 1.50 Κινητά έχουµε: 1.35 x 9.73 + 1.50 x 1.06 = 14.7255 KN/cm2 < 20 KN/cm2 (επιτρεπόµενη τιµή τάσης εδάφους που έχει δωθεί στο αρχείο υλικών της θεµελίωσης).


4-5

Η ίδια διαδικασία επαναλαµβάνεται και για τους άλλους συνδυασµούς φόρτισης. Αρχεία > Έξοδος.


4-6

Βήµα 7: Οπλισµοί πλακών κοιτόστρωσης


• Υπολογισµοί > Πλάκες > Εµφάνιση οπλισµών • Γραφικά > Έξοδος από τα Γραφικά.

Βήµα 8: Βήµα 10: Μετατοπίσεις πλακών.


Εγχειρίδιο παραδειγµάτων Ανισόσταθµη θεµελίωση µε πέδιλα

5-1

Παράδειγµα 5. Περιγραφή φορέα µε ανισόσταθµη θεµελίωση µε πέδιλα

Περιγραφή κτιρίου µε µερικό υπόγειο, ισόγειο και Α΄ όροφο και ανισόσταθµη θεµελίωση σε τρία διαφορετικά επίπεδα, όπως φαίνεται στην κάτωθι εικόνα. Ο φορέας αποτελείται από 12 υποστυλώµατα (3 σειρές υποστυλωµάτων, κατά την διεύθυνση του άξονα Υ και 4 σειρές κατά την διεύθυνση του άξονα Χ). Μεταξύ των υποστυλωµάτων Κ1 – Κ6 υπάρχουν τοιχεία υπογείου και θεµελιώνονται στο επίπεδο 0.00. Τα υποστυλώµατα Κ7 - Κ9 θεµελιώνονται στο επίπεδο +3.00m και τα υποστυλώµατα Κ10 – Κ12 στο επίπεδο +6.00m.

Βήµα 1: ∆εδοµένα σταθµών Αρχικά περιγράφονται τέσσερις στάθµες (π.χ. υψόµετρο στάθµης 3m, πάχος πλάκας 15cm, αρχείο υλικών E16S500)


5-2

Βήµα 2: Περιγραφή του φορέα Περιγραφή του φορέα µε θεµελίωση όλων των στοιχείων αρχικά στο ίδιο επίπεδο.

Βήµα 3: Τροποποίηση υψοµέτρων υποστυλωµάτων πρώτου επιπέδου Στη στάθµη 1 γίνεται αλλαγή του υψοµέτρου των υποστυλωµάτων που δεν θεµελιώνονται στο επίπεδο 0.00. Με την εντολή Μοντέλο > Υποστύλωµα > Αλλαγή > (Επιλογή των υποστυλωµάτων Κ7 – Κ12) > Στην καρτέλα Προσοµοίωση και στα πεδία «Συντεταγµένες κόµβου άνω στάθµης» και «Συντεταγµένες κόµβου κάτω στάθµης» δίνεται µεταβολή ∆z = +2.80m. ∆εν πρέπει (η µεταβολή στο ύψος) + (το ύψος του πεδίλου 1.00m) να ξεπερνά το συνολικό ύψος που έχει δοθεί στη στάθµη 2 δηλαδή τα 5.00m – 0.20m = 4.80m.


5-3

Βήµα 4: Ενηµέρωση όλων

Βήµα 5: ∆ιόρθωση εκκεντροτήτων δοκών Για διόρθωση του ύψους των δοκών µεταβάλλεται αντίστοιχα τις εκκεντρότητες, έτσι ώστε να ακολουθήσουν τους κόµβους των υποστυλωµάτων. Μοντέλο > ∆οκός > Αλλαγή > (Επιλογή όλων των δοκών) > Στην καρτέλα Προσοµοίωση και στα πεδία «Εκκεντρότητες ∆οκού (Offsets)» (αρχής και τέλους) δίνεται η τιµή 0.00

Βήµα 6: ∆ιόρθωση εκκεντροτήτων δοκών δεύτερου επιπέδου θεµελίωσης ∆ιόρθωση των εκκεντροτήτων των δοκών που βρίσκονται µεταξύ των δύο επιπέδων τροποποιώντας αντίστοιχα τον κόµβο αρχής ή τέλους της δοκού. Μοντέλο > ∆οκός > Αλλαγή > (Επιλογή των δοκών ∆2, ∆5 και ∆12) > Στην καρτέλα <Προσοµοίωση> και στο πεδίο «Εκκεντρότητες δοκού (Offsets)» αρχής δίνεται η τιµή 2.80


5-4

Βήµα 7: Τροποποίηση υψοµέτρων υποστυλωµάτων δεύτερουεπιπέδου Στη στάθµη 1 γίνεται αλλαγή του υψοµέτρου των υποστυλωµάτων που δεν θεµελιώνονται στο επίπεδο µε υψόµετρο +3.00m. Με την εντολή Μοντέλο > Υποστύλωµα > Αλλαγή > (Επιλογή των υποστυλωµάτων Κ10 – Κ12) > Στην καρτέλα <Προσοµοίωση> και στα πεδία «Συντεταγµένες κόµβου άνω στάθµης» και «Συντεταγµένες κόµβου κάτω στάθµης» δίνεται µεταβολή ∆z = +6.00m. Ενηµέρωση όλων. Τροποποίηση εκκεντροτήτων δοκών.

Βήµα 8: Τροποποίηση υψοµέτρων υποστυλωµάτων δεύτερουεπιπέδου στάθµης 2 Στη στάθµη 2 γίνεται αλλαγή του υψοµέτρου των υποστυλωµάτων που δεν θεµελιώνονται στο επίπεδο µε υψόµετρο +3.00m. Με την εντολή Μοντέλο > Υποστύλωµα > Αλλαγή > (Επιλογή των υποστυλωµάτων Κ10 – Κ12) > Στην καρτέλα <Προσοµοίωση> και στα πεδία «Συντεταγµένες κόµβου άνω στάθµης» δίνεται µεταβολή ∆z = +2.80m.

Εγχειρίδιο παραδειγµάτων Μικτή θεµελίωση

6-1

Παράδειγµα 6. Περιγραφή φορέα µε µικτή θεµελίωση

Kοιτόστρωση, πεδιλοδοκοί, πέδιλα Περιγραφή κτιρίου παραδείγµατος 4. Ζητούµενο: Ένα τρίτο της θεµελίωσης κοιτόστρωση, πεδιλοδοκοί κάτω από τα τοιχώµατα υπογείου, δύο κεντρικές πεδιλοδοκοί, πέδιλα σε δύο υποστυλώµατα και συνδετήριες δοκοί.

Βήµα 1: ∆εδοµένα σταθµών Τσεκαρισµένη η επιλογή: θεµελίωση µε πεδιλοδοκούς. Αφορά στη θεµελίωση των τοιχωµάτων υπογείου. Είναι απαραίτητο και για την αναγνώριση της πλάκας της κοιτόστρωσης.

Βήµα 2: Περιγραφή θεµελίωσης Αντιγραφή υποστυλωµάτων και τοιχωµάτων στάθµης 2 στη θεµελίωση. Στο πλαίσιο διαλόγου «Αντιγραφή σε στάθµη θεµελίωσης» και στο πεδίο «Μήκος Προβόλου» εισάγετε την τιµή <0.0>.

• Μοντέλο > Πεδιλοδοκός > Θεµελίωση τοιχείου υπογείου. Επιλέγονται όλα τα τοιχεία υπογείου. Τοποθετούνται αυτόµατα από το πρόγραµµα οι πεδιλοδοκοί κάτω από τα τοιχεία υπογείου (δύο πεδιλοδοκοί σε κάθε τοιχείο εκατέρωθεν του Κ.Β).

• Μοντέλο > Πεδιλοδοκός > Αλλαγή. Επιλέγετε τις πεδιλοδοκούς των περιµετρικών τοιχωµάτων υπογείου.

Καρτέλα «Γεωµετρικά στοιχεία» ,στα πεδία ∆ιαστάσεις: Ύψος = 1.00m, Πλάτος = 0.25m, Πάχος πλάκας = 0.50m

Τύπος διατοµής: Στοιχεία Πεδιλοδοκού: Για τις πεδιλοδοκούς στο αριστερό τµήµα της κάτοψης όπου θα κατασκευαστεί κοιτόστρωση > Πλευρά 1: 0.00 m και Πλευρά 2: 1.50m ή αντίστροφα. Για τις υπόλοιπες πεδιλοδοκούς των περιµετρικών τοιχωµάτων > Πλευρά 1: 0.00 m και Πλευρά 2: 0.75m ή αντίστροφα.

• Μοντέλο > Πεδιλοδοκός > Από σηµεία. Περιγράφετε τη δεύτερη από αριστερά κάθετη σειρά πεδιλοδοκών (δεξί όριο κοιτόστρωσης).

• Μοντέλο > Πεδιλοδοκός > Αλλαγή. Επιλέγετε τις τελευταίες πεδιλοδοκούς. Καρτέλα «Γεωµετρικά στοιχεία» ,στα πεδία ∆ιαστάσεις:

Ύψος = 0.52m, Πλάτος = 0.50m, Πάχος πλάκας = 0.50m


6-2

Τύπος διατοµής: Στοιχεία Πεδιλοδοκού: Πλευρά 1: 0.00 m και Πλευρά 2: 1.50m ή αντίστροφα.

• Μοντέλο > Πεδιλοδοκός > Από σηµεία. Περιγράφετε τις δύο οριζόντιες κεντρικές κρυφοπεδιλοδοκούς της κοιτόστρωσης (απόφαση του γράφοντος η κοιτόστρωση να µην έχει κεντρικές προεξέχουσες δοκούς)

• Μοντέλο > Πεδιλοδοκός > Αλλαγή. Επιλέγετε την τελευταία πεδιλοδοκό Καρτέλα «Γεωµετρικά στοιχεία» ,στα πεδία ∆ιαστάσεις:

Ύψος = 0.52m, Πλάτος = 0.50m, Πάχος πλάκας = 0.50m

Τύπος διατοµής: Στοιχεία Πεδιλοδοκού: Συνολικά: 2.50m.

• Μοντέλο > Υποστύλωµα > Αλλαγή. Επιλέγετε τα δύο ελεύθερα υποστυλώµατα.

Καρτέλα «Γεωµετρικά στοιχεία» ,στα πεδία ∆ιαστάσεις: Τµήµα 1: 1.50, 1.50, Μαρκαρισµένο το πεδίο: Αλλαγή διαστάσεων κεντροβαρικά.

Αντ’ αυτού µπορείτε να µεταβείτε στη στάθµη 2 και να αντιγράψετε στη θεµελίωση µόνον αυτά τα δύο υποστυλώµατα, εισάγοντας τιµή για το µήκος προβόλου: 0.50

• Μοντέλο > Κόµβος. Τοποθετείτε δύο ελ. Κόµβους, στο µέσον της αριστερής και δεξιά παρειάς (έναν ανά παρειά) του άνω ελεύθερου πεδίλου.

• Μοντέλο > Πεδιλοδοκός > Με κεντροβαρικό άξονα. Περιγράφετε δύο πεδιλοδοκούς,αριστερά και δεξιά του πεδίλου του Κ7 οι οποίες ξεκινούν από τα γειτονικά υποστυλώµατα και καταλήγουν στους ελ. Κόµβους.

• Μοντέλο > ∆οκός > Αλλαγή. Επιλέγετε τις πεδιλοδοκούς που µόλις περιγράψατε.


6-3

Καρτέλα «Γεωµετρικά στοιχεία» ,στα πεδία ∆ιαστάσεις: Ύψος = 0.80m, Πλάτος = 0.30m, Πάχος πλάκας = 0.50m

Τύπος διατοµής: Στοιχεία Πεδιλοδοκού: Συνολικά: 1.00m.

• Μοντέλο > Ειδικός σύνδεσµος > Σηµεία. Περιγράφετε δύο ειδ. Συνδέσµους που να

ενώνουν τους ελ. Κόµβους µε το κ.β. του πεδίλου του Κ7. Αυτός είναι ο δόκιµος τρόπος περιγραφής στο STRAD θεµελίωσης που σε ένα πέδιλο να συντρέχει πεδιλοδοκός.

• Μοντέλο > Ειδικός σύνδεσµος > Αλλαγή. Επιλέγετε τους ειδικούς συνδέσµους που µόλις περιγράψατε.

Καρτέλα «Γεωµετρικά στοιχεία» ,στα πεδία ∆ιαστάσεις: Πλάτος = 30 cm, Ύψος = 80 cm

• Μοντέλο > ∆οκός > Με κεντροβαρικό άξονα. Περιγράφετε δύο οριζόντιες συνδετήριες δοκούς από τα Κ10 και Κ12 στην παρειά του πεδίλου του Κ11, µε διαστάσεις: πλάτος: 0.30m, ύψος: 0.80m και σχήµα «ορθογωνική διατοµή» (α΄επιλογή).

Όµοια και τρεις κάθετες συνδετήριες δοκούς µταξύ των Κ3-Κ7-Κ11-Κ15.


6-4

Βήµα 3: Ολοκλήρωση της περιγραφής και της επίλυσης του φορέα (Βλ. Παράδειγµα 4)

• Μοντέλο > Ενηµέρωση όλων • Μοντέλο > Λογικός έλεγχος • Υπολογισµοί > Γενικές παράµετροι • Υπολογισµοί > Επίλυση πλακών • Υπολογισµοί > Χωρικό Μοντέλο • Υπολογισµοί > Προέλεγχοι φορέα • Υπολογισµοί > Επίλυση • Υπολογισµοί > Σχεδιασµός.

Επιπλέον: Έλεγχος πεδίλων και πεδιλοδοκών. Πεδιλοδοκοί σε 3 βήµατα: Πλήκτρο «Πεδιλοδοκοί» για τον έλεγχο τάσεων εδάφους, αγνοώντας τα µυνήµατα αστοχίων των πεδιλοδοκών που έχουν περιγραφεί γύρω και µέσα στην κοιτόστρωση.

Συνέχειες δοκών, Αs + Ράβδοι ∆οκών


• Μοντέλο > Πλάκες > Aυτόµατη αναγνώριση. Αναγνώριση των τριών κάθετων αριστερά πλακών.

Εµβαδόν ξυλοτύπου τιµή ή 0 για αρχείο υλικών: <50> Πληκτρολογείτε η τιµή 190 (Συνολικό εµβαδό θεµελίωσης) έτσι ώστε να οµοιοµορφιστεί το συνολικό φορτίο του φορέα.

Να σηµειωθεί ότι αυτή η τιµή του φορτίου λαµβάνεται υπόψη στην πρώτη επίλυση των πλακών θεµελίωσης ως καµπτόµενες (και όχι Εδραζόµενες που είναι στην πραγµατικότητα) µε κλασική µέθοδο (marcus ή czerny). Αυτό απαιτείται από το


6-5

πρόγραµµα για δύο λόγους: α) Το πρόγραµµα «διαβάζει» τους συνδυασµούς φόρτισης από την επίλυση µε κλασική µέθοδο και β) ο µελετητής έχει συγκριτικά αποτελέσµατα µεταξύ επίλυσης της κοιτόστρωσης ως καµπτόµενες πλάκες µε «οµοιοµόρφιση» των φορτίων της ανωδοµής και επίλυσης ως εδραζόµενες µε δείκτη ακαµψίας εδάφους και συγκεκριµένες βυθίσεις σε κάθε κόµβο-στύλο.

Βήµα 5: Επίλυση πλακών κοιτόστρωσης



Έχει προηγηθεί επίλυση µε Marcus ή Czerny? (Yes / No) y (και enter) Στο πλαίσιο διαλόγου «Παράµετροι πεπερασµένων στοιχείων» επιλέγονται:

- Αποµαρκαρισµένες οι επιλογές «Να αγνοηθεί η δυσκαµψία των δοκών/ ζωνών στην επίλυση» - Πολ/κός συντελεστής ροπών αδράνειας Iy, Iz = 0.5 - Πολ/κός συντελεστής ροπής αδράνειας Ix = 0.1 - Τσεκαρισµένη η επιλογή «∆έσµευση βαθµών ελευθερίας Ux, Uy, Rotz». Αυτό στην περίπτωση ισόσταθµης θεµελίωσης. Εάν υπάρχει ανισοσταθµία στη θεµελίωση, δεν µαρκάρετε τη συγκεκριµένη επιλογή. - Μήκος πεπερασµένου (cm) = 30

Υπολογισµοί > Πλάκες > Προβολή καννάβου. Επιβεβαιώνετε οπτικά ότι όλες οι πλάκες έχουν χωριστεί σε πεπερασµένα.

Γραφικά > Έξοδος από τα Γραφικά

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Επίλυση µε Πεπερασµένα Στάθµη διαβάστηκε > ΟΚ Να γίνει επίλυση? > YES Τα αποτελέσµατα της επίλυσης στο αρχείο c:\Vk\Windows\ansyspl\temp\file.out


Στο πεδίο «Μεταφορά ροπών στο VK.STRAD» επιλέγετε τα check


6-6

boxes «Στις ζώνες επίλυσης» και «Μόνο από πεπερασµένα» και στη συνέχεια «Μεταφορά»


Βήµα 6: Έλεγχος τάσεων εδάφους Επεξεργασία > Μετατοπίσεις. Οι µετατοπίσεις αναφέρονται σε εκατοστά. Στο δεξί παράθυρο υπάρχει αριθµητική έκφραση της χρωµατικής κλίµακας. Οι µετατοπίσεις πολλαπλασιάζονται µε τον συντελεστή που αναγράφεται στο αριστερά τµήµα της οθόνης Μετατοπίσεις Χ. Αν ελέγχουµε π.χ. κοιτόστρωση και θέσουµε τιµή πολλαπλασιαστικού συντελεστή το Κ σε ΚΝ/cm3 η εκτύπωση θα αντιστοιχεί σε τάση σε τιµές ΚΝ /cm2

Στο πεδίο «Μετατοπίσεις x δίνετε την τιµή <30> (δείκτης ακαµψίας εδάφους/1000 που έχει δωθεί στο αρχείο υλικών της θεµελίωσης) και ελέγχετε τις τάσεις εδάφους όπως περιγράφεται στο Παράδειγµα 5.

Κλείσιµο. Αρχεία > Έξοδος.

Βήµα 7: Οπλισµοί πλακών κοιτόστρωσης


• Υπολογισµοί > Πλάκες > Εµφάνιση οπλισµών. Μπορείτε να µελετήσετε τους οπλισµούς από την επίλυση µε πεπερασµένα στοιχεία.

• Γραφικά > Έξοδος από τα Γραφικά.


6-7

Βήµα 8: Μετατοπίσεις πλακών κοιτόστρωσης

• Γραφικά > Παραµορφώσεις πεπερασµένων πλακών Μπορείτε να δείτε τις παραµορφώσεις ανά περίπτωση φόρτισης.

Παραµορφώσεις πεπερασµένων πλακών από µόνιµα φορτία

Παραµορφώσεις πεπερασµένων πλακών λόγω φόρτισης «Σεισµός +Υ»

Εγχειρίδιο παραδειγµάτων Θεµελίωση: ανισόσταθµη γενική κοιτόστρωση

7-1

Παράδειγµα 7. Περιγραφή φορέα µε θεµελίωση ανισόσταθµη γενική κοιτόστρωση

Περιγραφή Παραδείγµατος 4 έως και βήµα 2. Ζητούµενο: Τα δύο τρίτα της κοιτόστρωσης στο δεξί τµήµα της κάτοψης θεµελιώνεται 2.00m ψηλότερα από την υπόλοιπη θεµελίωση. Για την επίλυση της κοιτόστρωσης θα χρησιµοποιηθεί το υποπρόγραµµα επιφανειακών πεπερασµένων στοιχείων PLATE.

Βήµα 3: Περιγραφή ανισοσταθµίας

• Κάτοψη στάθµης 1: Μοντέλο > Υποστύλωµα > Αλλαγή: Επιλογή των οκτώ υποστυλωµάτων στο δεξί τµήµα της κάτοψης, όπως φαίνεται στην εικόνα:

∆εξί κλικ του ποντικιού > Στη φόρµα: «Προσοµοίωση» και στα πεδία «Συντεταγµένες Κόµβου Άνω Στάθµης», «Συντεταγµένες Κόµβου Κάτω Στάθµης» στις θέσεις «∆Ζ» (είναι το µοναδικό πεδίο που µπορείτε να εισάγετε τιµή), πληκτρολογείτε την τιµή «2.5».


7-2

[ Πώς προκύπτει αυτή η τιµή; Με την υπερύψωση υποστυλωµάτων της στάθµης 1, µειώνεται το µήκος των αντίστοιχων υποστυλωµάτων στη στάθµη 2. Η µεταβολή πρέπει να είναι τέτοια ώστε να µη µηδενίζεται το µήκος αυτών των υποστυλωµάτων στη στάθµη 2. Οπότε: Από τις «Ιδιότητες Σταθµών»: Υψόµετρο στάθµης 2= 5.00µ, Υψόµετρο στάθµης 1= 1.00µ. Επίσης γνωρίζουµε ότι το πρόγραµµα θεωρεί στερεό κόµβο µήκους 1.00µ στην αρχή των υποστυλωµάτων της στάθµης 2 για την προσοµοίωση στο µοντέλο του εκάστοτε στοιχείου θεµελίωσης (πέδιλο, πεδιλοδοκός). Αυτό µπορεί να το ελέγξει ο µελετητής, στο «Εκκεντρότητες Υποστυλώµατος», «Κάτω Άκρο», «Ζ» (πάντα µε αλλαγή υποστυλώµατος στη στάθµη 2). Συνεπώς, η µεταβολή στο ύψος των υποστυλωµάτων στάθµης 1 για τον καθορισµό της ανισοσταθµίας, πρέπει να είναι τουλάχιστον 0.50µ µικρότερη από την τιµή: [Υψόµετρο στάθµης 2]-[ Υψόµετρο στάθµης 1]-[ύψος πεδίλου 1.00m)=5.00-1.00-1.00=3.00µ 3.00-0.50= 2.50µ Το 0.50µ πρέπει να παραµείνει ώστε τα υποστυλώµατα στη στάθµη 2 να µην έχουν µηδενικό ή αρνητικό µήκος (µε επίδραση στην ορθή µόρφωση των µητρώων και την επίλυση του φορέα).

• Κάτοψη στάθµης 1: Μοντέλο > Τοιχείο Υπογείου > Αλλαγή: Επιλογή των περιµετρικών τοιχωµάτων υπογείου στο δεξί τµήµα της κάτοψης, όπως φαίνεται στην εικόνα:

∆εξί κλικ του ποντικιού > Στη φόρµα: «Προσοµοίωση» και στα πεδία «Συντεταγµένες Κόµβου Άνω Στάθµης», «Συντεταγµένες Κόµβου Κάτω Στάθµης» στις θέσεις «∆Ζ» (είναι το µοναδικό πεδίο που µπορείτε να εισάγετε τιµή), πληκτρολογείτε την τιµή «2.5».

• Μοντέλο > Ενηµέρωση > Όλων

• Κάτοψη στάθµης 1: Μοντέλο > ∆οκός > Αλλαγή: Επιλογή των δοκών στην περιοχή της

ανισοσταθµίας, όπως φαίνεται στην εικόνα:


7-3

∆εξί κλικ του ποντικιού > Στη φόρµα: «Προσοµοίωση» και στα πεδία «Εκκεντρότητες ∆οκού» «Αρχή, Ζ» και «Τέλος, Ζ» την τιµή «0». Αυτό για τον εξής λόγο: Όταν ορίζουµε µεταβολή στο Ζ κάποιου κόµβου (υποστυλώµατος, τοιχείου υπογείου είτε ελεύθερου κόµβου) κάποιας στάθµης και ήδη έχουµε περιγράψει δοκούς που συντρέχουν σε αυτόν τον κόµβο, µετά την «Ενηµέρωση» το πρόγραµµα διατηρεί τις δοκούς στις συντεταγµένες Χ, Υ, Ζ που έχουν αρχικά περιγραφεί, συµπληρώνοντας στα πεδία «Εκκεντρότητες ∆οκού» «Αρχή, Ζ» και «Τέλος, Ζ» στην µεταβολή της συντεταγµένης Ζ του κόµβου (αρχής ή τέλους της δοκού, του οποίου µεταβλήθηκε το υψόµετρο) µε αντίθετο πρόσηµο. Για να παρακολουθήσουν οι δοκοί την µεταβολή του υψοµέτρου των κόµβων που συσχετίζονται, πρέπει να µηδενίσουµε την αντίστοιχη εκκεντρότητα. ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ για το PLATE Το PLATE δεν επιλύει πλάκες των οποίων τα όριά τους (περιµετρικές δοκοί, στερεοί κόµβοι αυτών κλπ.) δεν είναι οµοεπίπεδα. Στην προκειµένη περίπτωση οι οριζόντιες δοκοί που συντρέχουν στα υποστυλώµατα στη θέση της ανισοσταθµίας, δεν έχουν συνευθειακό στερεό κόµβο µε πιθανότητα όχι ορθής κανναβοποίησης των πλακών. Επίσης, το πρόγραµµα δεν «αντιλαµβάνεται» την ανισοσταθµία των πλακών µέσω σχήµατος δοκών πχ. Ζ. Πρέπει να δηµιουργηθούν δύο ανεξάρτητες οµάδες πλακών. Οπότε πρέπει να περιγραφεί µια νέα σειρά πεδιλοδοκών, παράλληλα µε αυτή στη θέση της ανισοσταθµίας, που να «εξυπηρετεί» το κλείσιµο του περιγράµµατος των δεξιά πλακών. Για την περιγραφή τοποθετούνται τρεις ελεύθεροι κόµβοι, ένας κοντά σε καθένα από τα υποστυλώµατα Κ2, K6, Κ10 και Κ14.


7-4

Στη συνέχεια, µεταβολή της συντεταγµένης των ελευθέρων κόµβων. • Κάτοψη στάθµης 1: Μοντέλο > Ελεύθερος Κόµβος > Αλλαγή: Επιλογή των τριών ελ

κόµβων > δεξί κλι του ποντικιού > Καρτέλα: Προσοµοίωση > Συντεταγµένη κόµβου. Στο ∆Z πληκτρολογείτε την τιµή «2.5».

• Κάτοψη στάθµης 1: Περιγραφή πεδιλοδοκών µεταξύ των ελεύθερων κόµβων ύψους 2.00m, πλάτους 0.25m, πάχους πλάκας 0.50m, σχήµα L, µήκη προβόλων 0m, 2.00m ή το αντίθετο ανάλογα την περιγραφή της πεδιλοδοκού.

• Κάτοψη στάθµης 1: Επίσης πρέπει να διορθωθεί η συνδεσµολογία (κόµβος αρχής ή τέλους) των οριζόντιων δοκών που συντρέχουν από δεξιά στα υποστυλώµατα της ανισοσταθµίας (δοκοί στο τµήµα της πλάκας που βρίσκεται ψηλά) ώστε ένας από τους κόµβους αρχής ή τέλους τους να µην είναι τα υποστυλώµατα Κ2, Κ6, Κ10, Κ14 αλλά οι ελεύθεροι κόµβοι.

• Αλλαγή των δοκών στη θέση της ανισοσταθµίας. Νέα στοιχεία: πλάτους 0.25m, σχήµα L, µήκη προβόλων 0m, 1.50m. Στην εικόνα που ακολουθεί απεικονίζεται τµήµα της περιοχής µε τις τροποποιήσεις.

• Μοντέλο > Ενηµέρωση


7-5

Με αυτές τις τροποποιήσεις, οι πλάκες στη θεµελίωση είναι ασύνδετες µεταξύ τους. Λόγω του ότι στην κατασκευή θα υπάρχει σύνδεση δηλ. οι οριζόντιες δοκοί όντως θα συντρέχουν στους στύλους, πρέπει να συνδεθούν οι ελεύθεροι κόµβοι µε τους γειτονικούς τους στύλους µε ειδικούς συνδέσµους.

• Κάτοψη στάθµης 1: Μοντέλο > Ειδικός σύνδεσµος > Σηµεία. Περιγράφετε έναν ειδικό σύνδεσµο µεταξύ Κ2-Ν1001, έναν µεταξύ Κ6-Ν1002, έναν µεταξύ Κ10-Ν1003 και έναν µεταξύ Κ4-Ν1004.

• Κάτοψη στάθµης 1: Μοντέλο > Ειδικός σύνδεσµος > Αλλαγή. Επιλογή έναν – έναν ειδικό σύνδεσµο και διόρθωση της στάθµης των υποστυλωµάτων από 1 σε 2. Γεωµετρικά Στοιχεία: ύψος: 100cm, πλάτος 50cm.

Ολοκλήρωση της περιγραφής και της επίλυσης του φορέα.

• Μοντέλο > Ενηµέρωση όλων • Μοντέλο > Λογικός έλεγχος • Υπολογισµοί > Γενικές παράµετροι • Υπολογισµοί > Επίλυση πλακών • Υπολογισµοί > Χωρικό Μοντέλο • Υπολογισµοί > Προέλεγχοι φορέα • Υπολογισµοί > Επίλυση


• Μοντέλο > Πλάκες > Aυτόµατη αναγνώριση. Εµβαδόν ξυλοτύπου τιµή ή 0 για αρχείο υλικών: <172> Πληκτρολογείτε την τιµή

190 (Συνολικό εµβαδό θεµελίωσης) έτσι ώστε να οµοιοµορφιστεί το συνολικό φορτίο του φορέα.

Βήµα 5: Επίλυση πλακών κοιτόστρωσης.



7-6


Έχει προηγηθεί επίλυση µε Marcus ή Czerny? (Yes / No) y (και enter) Στο πλαίσιο διαλόγου «Παράµετροι πεπερασµένων στοιχείων» επιλέγονται:

- Αποµαρκαρισµένες οι επιλογές «Να αγνοηθεί η δυσκαµψία των δοκών/ ζωνών στην επίλυση» - Πολ/κός συντελεστής ροπών αδράνειας Iy, Iz = 0.5 - Πολ/κός συντελεστής ροπής αδράνειας Ix = 0.1 - Μη τσεκαρισµένη η επιλογή «∆έσµευση βαθµών ελευθερίας Ux, Uy, Rotz» - Μήκος πεπερασµένου (cm) = 30

Υπολογισµοί > Πλάκες > Προβολή καννάβου


7-7


Στάθµη διαβάστηκε. > ΟΚ Να γίνει επίλυση? > YES Τα αποτελέσµατα της επίλυσης στο αρχείο c:\Vk\Windows\ansyspl\temp\file.out


Στο πεδίο «Μεταφορά ροπών στο VK.STRAD» επιλέγετε τα check box «Στις ζώνες επίλυσης» και «Μόνο από πεπερασµένα»


Βήµα 6: Έλεγχος τάσεων εδάφους Επεξεργασία > Μετατοπίσεις. Οι µετατοπίσεις αναφέρονται σε εκατοστά. Στο δεξί παράθυρο υπάρχει αριθµητική έκφραση της χρωµατικής κλίµακας. Οι µετατοπίσεις πολλαπλασιάζονται µε τον συντελεστή που αναγράφεται στο αριστερά τµήµα της οθόνης Μετατοπίσεις x.

Αν ελέγχετε π.χ. κοιτόστρωση και θέσete τιµή πολλαπλασιαστικού συντελεστή το δείκτη ακαµψίας εδάφους Κ της µελέτης (και της επίλυσης) σε Ν/cm3, η εκτύπωση θα

αντιστοιχεί σε τάση σε τιµές Ν /cm2.

Στο πεδίο «Μετατοπίσεις x δίνεται η τιµή <30> (για δείκτη Κ=30000 ΚΝ/m3 εισάγετε την τιµή

30 N/cm3 δηλ. το Κ/1000 που έχει δωθεί στο αρχείο υλικών της θεµελίωσης). Για τον έλεγχο των τάσεων παίρνοντας την µέγιστη τιµή που εµφανίζεται για µόνιµα και

κινητά φορτία (βλ. εικόνες παρακάτω) έχουν αντίστοιχα τις τιµές: ΠΦ1 = 9.73 KN/cm2 και ΠΦ8 = 1.06 KN/cm2.

Για το συνδυασµό φόρτισης 1.35 Μόνιµα + 1.50 Κινητά έχουµε: 1.35 x 11.56 + 1.50 x 1.57 = 17.97 N/cm2 < 20 N/cm2 (επιτρεπόµενη τιµή τάσης εδάφους που έχει δωθεί στο αρχείο υλικών της θεµελίωσης).

Η ίδια διαδικασία επαναλαµβάνεται και για τους άλλους συνδυασµούς φόρτισης. Αρχεία > Έξοδος.


7-8

Οπλισµοί πλακών κοιτόστρωσης


• Υπολογισµοί > Πλάκες > Εµφάνιση οπλισµών. Εάν επιθυµείτε να τροποποιήσετε οπλισµούς πλακών, από το µενού «Υπολογισµοί» > Πλάκες > Επεξεργασία οπλισµών κοκ.

• Γραφικά > Έξοδος από τα Γραφικά. Βήµα 8: Βήµα 10: Μετατοπίσεις πλακών.



7-9

13-1

Παράδειγµα 13. Περιγραφή µελέτης από συγκεκριµένο αρχιτεκτονικό. Μελέτη Workshop.

Περιγραφή και επίλυση δυόροφου κτιρίου µε υπόγειο και θεµελίωση µε πεδιλοδοκούς. Ο ξυλότυπος του τυπικού ορόφου δίνεται στο πιο κάτω σχήµα:

Εικόνα 1: Σχέδιο τυπικού ορόφου µε τις διαστάσεις των δοµικών στοιχείων

Βήµα 1: Νέα Μελέτη • Αρχείο > Νέα Μελέτη. ∆ηµιουργείται ο φάκελος της Νέας Μελέτης. Συµπληρώνονται: Αριθµός Μελέτης (π.χ. 115), Αριθµός σταθµών: 5 (Θεµελίωση, Υπόγειο, Όροφος (Ισόγειο), Όροφος (Α΄) και ∆ώµα) και Πληροφορίες Μελέτης (π.χ. «Παράδειγµα περιγραφής φορέα»).

Βήµα 2: Ιδιότητες σταθµών Γίνεται χαρακτηρισµός των σταθµών ως εξής: Στάθµη 1: Θεµελίωση / h(m) = 1.00 (default τιµή αντιστοιχεί στον ελαστικό ηµίχωρο) /

13-2

d(πλάκας) = 16cm / Μέτρο Ελαστικότητας (E Elasticity) = 2.9 x 107 kN/m2 / Αρχείο Υλικών Ε20P500.YLI Στάθµη 2: Υπόγειο / h(m) = 4.00 (ύψος υπογείου 3.00m + 1.00m ύψος πεδίλων) / d(πλάκας) = 16cm / Μέτρο Ελαστικότητας (E Elasticity) = 2.9 x 107 kN/m2 / Αρχείο Υλικών Ε20S500.YLI Στάθµη 3 και 4: Όροφος / h(m) = 3.00m / d(πλάκας) = 16cm / Μέτρο Ελαστικότητας (E Elasticity) = 2.9 x 107 kN/m2 / Αρχείο Υλικών Ε20S500.YLI Στάθµη 5: ∆ώµα / h(m) = 2.60m / d(πλάκας) = 16cm / Μέτρο Ελαστικότητας (E Elasticity) = 2.9 x 107 kN/m2 / Αρχείο Υλικών Ε20S500.YLI

Εικόνα 2: Πλαίσιο διαλόγου «Ιδιότητες σταθµών»

Στάθµη µηδενισµού σεισµικού φορτίου:<2> Στάθµη υπολογισµού συνολικής ταλαντούµενης µάζας:<3> Επιλογή του check box «Θεµελίωση µε πεδιλοδοκούς». Το πρόγραµµα µπαίνει αυτόµατα στη στάθµη 2 (στη γραµµή τίτλου του παραθύρου του STRAD αναφέρεται ο αριθµός της µελέτης και ο αριθµός της στάθµης που είναι ενεργή). Η µετάβαση από στάθµη σε στάθµη γίνεται είτε µέσω της εντολής Μοντέλο > Αλλαγή στάθµης… είτε µέσω των εικονιδίων ή της γραµµής εργαλείων “STRAD_Building”.

Βήµα 3: Το Αρχείο Υλικών: Προσδιορισµός των παραµέτρων

• Υπολογισµοί > Γενικές Παράµετροι > Eπιλέγεται από τη λίστα το αρχείο «E20S500.YLI» που έχει οριστεί ως αρχείο της στάθµης του υπογείου και του ορόφου.

• Καρτέλα «ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ» > Ορίζεται ως αντισεισµικός κανονισµός Ε.Α.Κ και ως µέθοδος επίλυσης «Φασµατική» (§ 3.4 ∆υναµική φασµατική µέθοδος. ΕΑΚ2000)

• Κλικ στο πεδίο «αντισεισµικός συντελεστής» οπότε και εµφανίζεται το πλαίσιο διαλόγου της εικόνας

13-3

Εικόνα 3: Πλαίσιο διαλόγου «Ιδιότητες σταθµών»


Ζώνη: Ι (Πίνακας 2.1 ΕΑΚ2000)

Σπουδαιότητα: Σ2 (Πίνακας 2.3

ΕΑΚ2000)

Έδαφος: Β (Πίνακας 2.5 ΕΑΚ2000)

Βd(0) = q/θ = 3.5

• Καρτέλα «ΥΛΙΚΑ Κ.Ο.Σ./CYS 159/EC2» > κλικ στο εικονίδιο

Σηµείωση: Θα πρέπει επίσης να επιλεγεί και το αρχείο υλικών της θεµελίωσης (Ε20P500.YLI) και να οριστούν:

- Στην καρτέλα Κανονισµοί οι παράµετροι του εδάφους σεπ. = 20Ν/cm2 και δείκτη ακαµψίας Κ = 30000ΚΝ/m3.

- Στην καρτέλα Κατασκευαστικά στοιχεία στο πλήκτρο ∆οκοί: o Max αριθµός στρώσεων δίνεται η τιµή 3 o Άνοιγµα άνω και Άνοιγµα στο πεδίο «min αριθµός ράβδων» δίνεται η τιµή 4

(ΕΚΟΣ2000 παρ. 18.6.4 και 18.6.3) o Πρόβολος στο πεδίο «min αριθµός ράβδων κάτω» δίνεται η τιµή 4.

Περιγραφή του φορέα: Εισαγωγή των στοιχείων στο περιβάλλον του Autocad/Intellicad.

Βήµα 4: Εισαγωγή αρχιτεκτονικού σχεδίου ως βοηθητικό

Στη στάθµη 3 εισάγετε ως βοηθητικό αρχείο για την περιγραφή το σχέδιο του τυπικού ορόφου όπου δίνονται οι διαστάσεις των δοµικών στοιχείων (εικόνα 1).

• Εισαγωγή > Εξωτερική αναφορά > Σύνδεση > Αναζήτηση του directory που είναι αποθηκευµένο το .dwg αρχείο και «Άνοιγµα».

Βήµα 5: Περιγραφή Υποστυλωµάτων. Στη στάθµη 3 για την περιγραφή του υποστυλώµατος Κ1 (πυρήνας) ακολουθείτε η διαδικασία:

• Μοντέλο > Χαρακτηριστικά στοιχείων > ∆ιαστάσεις Πι… ∆ίνονται διαστάσεις (m): L1 = 2.30, L2 = 2.05, L3 = 2.30 και w = 0.30

• Μοντέλο > Υποστύλωµα > Πι • Σηµείο εισαγωγής: επιλέγεται η άνω αριστερά γωνία του πυρήνα στο βοηθητικό σχέδιο. • Γωνία: 0 ή <enter> • Στο πλαίσιο διαλόγου που εµφανίζεται επιλέγεται το σταθερό σηµείο του

υποστυλώµατος (3η επιλογή).

Γενικά βήµατα περιγραφής φορέα

13-4

Εικόνα 4: Σταθερό σηµείο υποστυλώµατος Π

Για την περιγραφή του Κ2 ακολουθείται η διαδικασία:

• Μοντέλο > Υποστύλωµα > Ορθογώνιο • Σηµείο εισαγωγής: επιλέγεται η άνω δεξιά γωνία του υποστυλώµατος σχήµατος Ζ στο βοηθητικό

σχέδιο. • Στο πλαίσιο διαλόγου που εµφανίζεται δίνονται: ∆ιαστάσεις (cm): 25 (Dx) και 100 (Dy). Επιλέγεται

σταθερό σηµείο άνω δεξιά (3η επιλογή) • Γωνία: 0 ή <enter> • Μοντέλο > Υποστύλωµα > Ορθογώνιο • Σηµείο εισαγωγής: επιλέγεται η άνω αριστερή γωνία του υποστυλώµατος Κ2. • Στο πλαίσιο διαλόγου που εµφανίζεται δίνονται: ∆ιαστάσεις (cm): 25 (Dx) και 25 (Dy). Επιλέγεται

σταθερό σηµείο άνω δεξιά (3η επιλογή) • Γωνία: 0 ή <enter> • Μοντέλο > Υποστύλωµα > Ορθογώνιο • Σηµείο εισαγωγής: επιλέγεται η κάτω δεξιά γωνία του υποστυλώµατος Κ2. • Στο πλαίσιο διαλόγου που εµφανίζεται δίνονται: ∆ιαστάσεις (cm): 25 (Dx) και 25 (Dy). Επιλέγεται

σταθερό σηµείο κάτω αριστερά (1η επιλογή) • Γωνία: 0 ή <enter> • Μοντέλο > Υποστύλωµα > Ένωση

Για την περιγραφή του Κ3 ακολουθείται η διαδικασία: • Μοντέλο > Υποστύλωµα > Με 3 σηµεία. • Σηµείο εισαγωγής: Επιλέγεται η κάτω αριστερά γωνία του τοιχώµατος που φαίνεται στο βοηθητικό

σχέδιο. • ∆ιεύθυνση Χ-Χ: Επιλέγεται η κάτω δεξιά γωνία του τοιχώµατος • ∆ιεύθυνση Υ-Υ: Επιλέγεται η άνω αριστερή γωνία του τοιχώµατος • Επιλέξτε Σταθερό σηµείο: Επιλέγεται η άνω αριστερή γωνία του τοιχώµατος.

Με τον ίδιο τρόπο περιγράφονται και τα υπόλοιπα υποστυλώµατα, σύµφωνα µε τις διαστάσεις και το σχήµα που εµφανίζονται στο βοηθητικό σχέδιο.

Βήµα 6: Περιγραφή ∆οκών

Για την περιγραφή των δοκών ακολουθείται η διαδικασία:

• Μοντέλο > ∆οκός > Σηµεία • Πρώτο άκρο: Επιλέγεται η άνω δεξιά γωνία του Κ1 • Στο παράθυρο που εµφανίζεται άνω αριστερά στην οθόνη, επιλέγονται οι διαστάσεις της δοκού (π.χ.

25x60) και ο τύπος της διατοµής (π.χ. ορθογωνική διατοµή σχήµατος Ι) • ∆εύτερο άκρο: Επιλέγεται η άνω αριστερή γωνιά του Κ2


13-5

• Πλευρά: Ορίζεται ένα τυχαίο σηµείο ως προς το κέντρο βάρους της δοκού (προς το εσωτερικό της κάτοψης). Σχηµατίζεται η δοκός ∆1 µεταξύ των υποστυλωµάτων Κ1 και Κ2.

Στην περίπτωση συνευθειακών υποστυλωµάτων, υπάρχει η δυνατότητα ορισµού µιας συνεχής δοκού µε µία εντολή.

• Μοντέλο > ∆οκός > Σηµεία µε ενδιάµεσα σπασίµατα • Πρώτο άκρο: Επιλέγεται η άνω δεξιά γωνία του Κ2 • Στο παράθυρο που εµφανίζεται άνω αριστερά στην οθόνη, επιλέγονται οι διαστάσεις της δοκού (π.χ.

25x60) και ο τύπος της διατοµής (π.χ. πλακοδοκός σχήµατος Τ) • ∆εύτερο άκρο: Επιλέγεται η άνω αριστερή γωνιά του Κ4 • Πλευρά: Ορίζεται ένα τυχαίο σηµείο ως προς το κέντρο βάρους της δοκού (προς το εσωτερικό της

κάτοψης). Σχηµατίζονται οι δοκοί ∆2 και ∆3 µεταξύ των υποστυλωµάτων Κ2, Κ3 και Κ4.

• Μοντέλο > ∆οκός > Σηµεία • Πρώτο άκρο: Επιλέγεται η κάτω δεξιά γωνία του Κ5 • Στο παράθυρο που εµφανίζεται άνω αριστερά στην οθόνη, επιλέγονται οι διαστάσεις της δοκού (π.χ.

25x60) και ο τύπος της διατοµής (π.χ. πλακοδοκός σχήµατος Τ) • ∆εύτερο άκρο: Επιλέγεται η κάτω αριστερή γωνιά του Κ6 • Πλευρά: Ορίζεται ένα τυχαίο σηµείο ως προς το κέντρο βάρους της δοκού (προς το εσωτερικό της

κάτοψης). Σχηµατίζονται οι δοκοί ∆2 και ∆3 µεταξύ των υποστυλωµάτων Κ2, Κ3 και Κ4. Κατάτµηση δοκού σε περισσότερα τµήµατα.

• Μοντέλο > ∆οκός > Κατάτµηση • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγεται η δοκός ∆14 • Θέση (σε m) που θέλετε να σπάσει το µέλος ή αρνητικός αριθµός για σπάσιµο σε ίσα τµήµατα:

Πληκτρολογείτε η τιµή 1.45. ∆ηµιουργείται ένας ελεύθερος κόµβος (1001) σε απόσταση 1.45 από την αρχή της δοκού ∆14 και αυτή χωρίζεται σε δύο τµήµατα ∆14 και ∆15.

Οµοίως και για τη δοκό ∆13. Θέση που θέλετε να σπάσει το µέλος, δίνεται αρνητικός αριθµός (-2) οπότε και θα χωριστεί σε δύο ίσα τµήµατα µήκους 1.50 m. Συνεχίζεται η περιγραφή και των υπόλοιπων δοκών, όπως φαίνονται στο βοηθητικό σχέδιο, σύµφωνα µε τη παραπάνω διαδικασία.

Εικόνα 5: Περιγραφή δοκών και υποστυλωµάτων στάθµης 3 (Όροφος)


13-6

Αλλαγές Ιδιοτήτων στις ∆οκούς: • Μοντέλο > ∆οκός > Αλλαγή • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγονται όλες οι εσωτερικές δοκοί • Στην καρτέλα<Φορτία ∆οκών > τροποποιείται το <Φορτίο Τοιχοποιίας που θα ληφθεί υπόψη κατά

την επίλυση των πλακών > στη τιµή <5000>

Βήµα 7: Περιγραφή στάθµης 2 (Υπόγειο) Για την περιγραφή της στάθµης 2 µπορεί να γίνει αντιγραφή των στοιχείων από την στάθµη 3 που έχει ήδη περιγραφεί. Ακολουθείται η διαδικασία:



Περιγραφή τοιχείων υπογείου: Η περιγραφή των τοιχείων υπογείου µπορεί να γίνει είτε µε παρόµοιες εντολές µε τις δοκούς (π.χ. από σηµεία δίνοντας πρώτο και δεύτερο άκρο) είτε µε µετατροπή δοκού σε τοιχείο υπογείου (αν υπάρχει ήδη στο σηµείο εκείνο δοκός π.χ. από αντιγραφή από άλλη στάθµη). ∆ιαγραφή της δοκού ∆1 µέσω της εντολής Τροποποίηση > ∆ιαγραφή. Για την περιγραφή του τοιχείου υπογείου µεταξύ των υποστυλωµάτων Κ1 και Κ2 ακολουθείται η διαδικασία:

• Μοντέλο > Χαρακτηριστικά στοιχείων > Τοιχείο υπογείου • Στο παράθυρο που εµφανίζεται στη καρτέλα «Γεωµετρικά στοιχεία» και στο πεδίο «∆ιαστάσεις >

Πλάτος (m)» δίνεται η τιµή 0.25. • Στη καρτέλα «Ειδικοί σύνδεσµοι» και στα αντίστοιχα πεδία, δίνονται οι τιµές:

Κεφαλή (Αρχή και Τέλος) > Ύψος (m): 2.50, Πλάτος (m): 0.25 Πόδας (Αρχή και Τέλος) > Ύψος (m): 1.00, Πλάτος (m): 1.00

• Μοντέλο > Τοιχείο Υπογείου > Σηµεία • Πρώτο άκρο: Επιλέγεται η άνω δεξιά γωνία του Κ1 • ∆εύτερο άκρο: Επιλέγεται η άνω αριστερή γωνιά του Κ2 • Πλευρά: Ορίζεται ένα τυχαίο σηµείο ως προς το κέντρο βάρους του τοιχείου υπογείου (προς το

εσωτερικό της κάτοψης). Σχηµατίζεται µεταξύ των υποστυλωµάτων Κ1 και Κ2, το τοιχείο υπογείου Κ13 (συνεχόµενη αρίθµηση µε αυτή των υποστυλωµάτων).

Για την περιγραφή των υπόλοιπων τοιχείων υπογείου ακολουθείται η διαδικασία:

• Μοντέλο > Τοιχείο υπογείου > Μετατροπή δοκού σε τοιχείο υπογείου • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγονται όλες οι περιµετρικές δοκοί (∆2, ∆3, ∆8, ∆9, ∆10, ∆11, ∆12, ∆17 και

∆18), οπότε και δηµιουργούνται τα τοιχεία υπογείου Κ14 – Κ22.


13-7

Εικόνα 6: Περιγραφή στοιχείων στάθµης 2 (Υπόγειο)

Αλλαγές Ιδιοτήτων των τοιχείων υπογείου • Μοντέλο > Τοιχείο υπογείου > Αλλαγή • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγονται όλα τα τοιχεία υπογείου • Καρτέλα «DATA Ειδικών Συνδέσµων» και στα πεδία Κεφαλή > Ειδικός Σύνδεσµος Υ1 και Υ2 > Ιz >

Αλλαγών δίνεται η τιµή 1.00 (µεγάλη ροπή αδράνειας για προσοµοίωση της διαφραγµατικής λειτουργίας).

Βήµα 8: Περιγραφή στάθµης 1 (Θεµελίωση) Για την περιγραφή της στάθµης 1 µπορεί να γίνει αντιγραφή των στοιχείων από την στάθµη 2. Ακολουθείται η διαδικασία:


• Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγονται µε παράθυρο όλα τα στοιχεία που έχουν περιγραφεί στη στάθµη 3. • Εµφανίζεται το πλαίσιο διαλόγου «Αντιγραφή σε στάθµη θεµελίωσης». Στο πεδίο «Μήκος

προβόλου» πληκτρολογείται η τιµή 0.0 • Μοντέλο > Πεδιλοδοκός > Θεµελίωση Τοιχείου Υπογείου • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγεται ολόκληρη η κάτοψη

Επεξεργασία της στάθµης θεµελίωσης

• Μοντέλο > Πεδιλοδοκός > Αλλαγή • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγονται µε παράθυρο όλες οι δοκοί. • Στο πλαίσιο διαλόγου που εµφανίζεται στην καρτέλα «Γεωµετρικά στοιχεία» δίνονται:

- ∆ιαστάσεις (m) Ύψος: 0.80 Πλάτος: 0.25 Πάχος πλάκας: 0.50 - Τύπος ∆ιατοµής: Επιλέγεται ανεστραµένο Τ (6η επιλογή) - Στοιχεία Πεδιλοδοκού (m): Συνολικά Πλάτος έδρασης: 1.30


13-8

Εικόνα 7: Περιγραφή στοιχείων στάθµης 1 (Θεµελίωση)

Βήµα 9: Ενηµέρωση σχεδιαστικών οντοτήτων

• Μοντέλο > Ενηµέρωση όλων. Η ενηµέρωση αποκαθιστά τη συµβατότητα µεταξύ σχεδιαστικών και στατικών οντοτήτων. Χρησιµοποιείται κάθε φορά που µεταβληθεί κάτι στο σχεδιαστικό µοντέλο του φορέα και προηγείται των εντολών του µενού «Υπολογισµοί» και της εντολής «Λογικός έλεγχος».

Βήµα 10: Έλεγχος των δεδοµένων

• Μοντέλο > Λογικός Έλεγχος. Προκύπτει µήνυµα: ∆ώσατε τοιχείο υπογείου 10 σε στάθµη 1 που δεν δηλώσατε σαν υπόγειο. Το µήνυµα αυτό αγνοείται. Το πρόγραµµα επιβεβαιώνει την ύπαρξη υπογείου (Ιδιότητες σταθµών) όταν κλείσει ο Λογικός έλεγχος. Αν επαναληφθεί η διαδικασία του Λογικού ελέγχου το µήνυµα θα έχει εξαλειφθεί.

Βήµα 11: Περιγραφή πλακών στη στάθµη 3 και 2.

Περιγραφή προβόλων • Μοντέλο > Πλάκες > Πρόβολοι. • Πρώτο σηµείο: Ορίζεται το πρώτο σηµείο του προβόλου στην αρχή της δοκού ∆2 (υποστύλωµα Κ2) • Επόµενο σηµείο: Το δεύτερο σηµείο σε απόσταση κάθετη προς την δοκό ∆2 (πλάτος προβόλου) ίση

µε 2.0. • Επόµενο σηµείο: Το τρίτο σηµείο σε απόσταση ίση µε 7.45 προς τα δεξιά του δεύτερου και

παράλληλα προς τη δοκό. • Επόµενο σηµείο: Το τελευταίο σηµείο του προβόλου ορίζεται στο τέλος της δοκού ∆3 (υποστύλωµα

Κ4) • Επόµενο σηµείο: ∆Κ του ποντικιού (ή <enter>) για να κλείσει ο πρόβολος.

Με τον ίδιο τρόπο περιγράφονται και οι υπόλοιποι πρόβολοι σύµφωνα µε το βοηθητικό σχέδιο στις δοκούς ∆8 και ∆9 και στην ∆10. Οµοίως ως πρόβολοι περιγράφεται και το πλατύσκαλο από τις δοκούς ∆5 και ∆15.

• Μοντέλο > Πλάκες > Πρόβολοι • Πρώτο σηµείο: Ορίζεται το τέλος της δοκού ∆15 (ελεύθερος κόµβος 1002)


13-9

• Επόµενο σηµείο: το δεύτερο σηµείο σε απόσταση κάθετη προς την δοκό ∆15 ίση µε 1.45 (αριστερά) • Επόµενο σηµείο: το τρίτο σηµείο σε απόσταση 0.90 παράλληλα προς τη δοκό ∆15. • Επόµενο σηµείο: το τελευταίο σηµείο ορίζεται στο ΚΒ του υποστυλώµατος Κ6 • Επόµενο σηµείο: ∆Κ του ποντικιού (ή <enter>) για να κλείσει ο πρόβολος. • Μοντέλο > Πλάκες > Πρόβολοι • Πρώτο σηµείο: Ορίζεται το ΚΒ του υποστυλώµατος Κ6 • Επόµενο σηµείο: το δεύτερο σηµείο ορίζεται πάνω στην ακµή του προηγούµενου προβόλου. • Επόµενο σηµείο: το τρίτο σηµείο σε απόσταση 0.90 παράλληλα προς τη δοκό ∆5. • Επόµενο σηµείο: το τελευταίο σηµείο ορίζεται πάνω στη δοκό ∆5 • Επόµενο σηµείο: ∆Κ του ποντικιού (ή <enter>) για να κλείσει ο πρόβολος.

Αναγνώριση πλακών

• Μοντέλο > Πλάκες > Αυτόµατη Αναγνώριση πλακών > ΑΚ σε τυχαίο σηµείο εντός της περιµέτρου και σε κάθε ένα από τα κλειστά ορθογώνια που θα αποτελέσουν τις πλάκες, καθώς και στους προβόλους. Το πρόγραµµα θα αναγνωρίσει τη περίµετρό τους και θα αριθµήσει τις πλάκες κατά τη σειρά αναγνώρισής τους.

Αλλαγή ιδιοτήτων πλακών

• Μοντέλο > Πλάκες > Αλλαγή. • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγονται οι τρεις πρόβολοι και στο πλαίσιο διαλόγου που εµφανίζεται στα

πεδία «Πάχος Πλάκας (m)» και «Πάχος d2 (m) (Μόνο για πρόβολο)» δίνεται η τιµή 0.18 • Μοντέλο > Πλάκες > Αλλαγή • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγονται οι πλάκες Π1 και Π2 και στο πεδίο «Φορτία» Μόνιµο G (Ν/m2)

δίνεται τιµή 2200 Ορισµός ζωνών επίλυσης.

• Μοντέλο > Πλάκες > Ζώνες Επίλυσης > Ορίζονται οι ζώνες ανά κύρια διεύθυνση (θέσεις όπου θα σχεδιασθούν οι οπλισµοί). Γενικά µία πλάκα πρέπει να τέµνεται από δύο ζώνες (µία οριζόντια και µία κατακόρυφη), επίσης διαφορετική ζώνη θα πρέπει να δοθεί στο σηµείο που αλλάζει η συνέχεια των πλακών καθώς και να τέµνονται όλες οι περιβάλλουσες δοκοί (για την µεταβίβαση των φορτίων από τις πλάκες στις δοκούς µε τη µέθοδο Marcus), ο πρόβολος και οι γραµµές της τρύπας (βλ. εικόνα).

Εικόνα 8: Ζώνες επίλυσης στάθµης 3


13-10

Ακολουθείται η ίδια διαδικασία για την περιγραφή του πλατύσκαλου και την αναγνώριση των πλακών και την περιγραφή των ζωνών επίλυσης (µία ζώνη σε κάθε διεύθυνση πλάκας και δύο σε κάθε τοιχείο υπογείου εκατέρωθεν του ΚΒ, για τη µεταβίβαση των φορτίων) για τη Στάθµη 2.


Βήµα 12: Περιγραφή στοιχείων στάθµης 4 (Α’ Όροφος)

Για την περιγραφή της στάθµης 4 µπορεί να γίνει αντιγραφή των στοιχείων από την στάθµη 3 που έχει ήδη περιγραφεί. Ακολουθείται η διαδικασία:

• Επιλέγεται το εικονίδιο της γραµµής εργαλείων “STRAD_Building” (Αντιγραφή στάθµης στην Επόµενη)


Βήµα 13: Περιγραφή στοιχείων στάθµης 5 (∆ώµα) Για την περιγραφή των στοιχείων της στάθµης 5 µπορεί να γίνει αντιγραφή από την στάθµη 4 των στοιχείων που χρειάζονται.

• Επιλέγεται το εικονίδιο της γραµµής εργαλείων “STRAD_Building” (Αντιγραφή στάθµης στην Επόµενη)

• Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγονται τα υποστυλώµατα Κ1, Κ2, Κ5 και Κ6. Τα στοιχεία αυτά αντιγράφονται στη στάθµη 5 και έχει γίνει και αλλαγή στάθµης (τρέχουσα στάθµη είναι πλέον η στάθµη 5)

Περιγράφονται περιµετρικά µεταξύ των υποστυλωµάτων δοκοί σχήµατος Γ και µε διαστάσεις 25x60 cm


13-11

Εικόνα 10: Υποστυλώµατα και δοκοί στάθµης 5

Αλλαγή διαστάσεων υποστυλωµάτων στάθµης 5 Αφαίρεση τµήµατος 3 του σύνθετου υποστυλώµατος Κ2

• Μοντέλο > Υποστύλωµα > ∆ιάσπαση • Επιλογή οντοτήτων: επιλέγεται το υποστύλωµα Κ2. ∆ιασπάται σε τρία επιµέρους υποστυλώµατα Κ2,

Κ3, Κ4. • Τροποποίηση > ∆ιαγραφή • Επιλέξτε οντότητες για διαγραφή: επιλέγεται το Κ4 (αντιστοιχεί στο τµήµα 3 του σύνθετου

υποστυλώµατος που θα αφαιρεθεί) • Μοντέλο > Υποστύλωµα > Ένωση • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγονται τα Κ2 και Κ3 έτσι ώστε να δηµιουργηθεί και πάλι το σύνθετο

υποστύλωµα. ΠΡΟΣΟΧΗ: Η αρίθµηση του νέου σύνθετου υποστυλώµατος που θα δηµιουργηθεί θα πρέπει να είναι η ίδια µε αυτή που υπάρχει και στην πιο κάτω στάθµη στην αντίστοιχη θέση (δηλαδή Κ2).

Αλλαγή διαστάσεων υποστυλώµατος Κ5 • Μοντέλο > Υποστύλωµα > ∆ιάσπαση. • Επιλογή οντοτήτων: επιλέγεται το υποστύλωµα Κ5, το οποίο και διασπάται σε δύο επιµέρους

υποστυλώµατα Κ3 και Κ5. • Τροποποίηση > ∆ιαγραφή • Επιλέξτε οντότητες για διαγραφή: επιλέγεται το υποστύλωµα Κ3 • Μοντέλο > Υποστύλωµα > Αλλαγή • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγεται το υποστύλωµα Κ5 και στην καρτέλα «Γεωµετρικά στοιχεία» δίνονται

διαστάσεις Β = 0.50m και D = 0.30m Αλλαγή διαστάσεων υποστυλώµατος Κ6

• Μοντέλο > Υποστύλωµα > Αλλαγή • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγεται το υποστύλωµα Κ6 και στην καρτέλα «Γεωµετρικά στοιχεία» δίνονται

διαστάσεις Β = 0.30m και D = 0.30m. Επέκταση δοκού ∆4 στο σηµείο που µειώθηκε η διάσταση του Κ6.

• Μοντέλο > ∆οκός > Επέκταση • Επιλέξτε ∆οκό: επιλέγεται η άκρη (προς το Κ6) της δοκού ∆4 • Νέα θέση άκρου δοκού: Επιλέγεται η παρειά του υποστυλώµατος Κ6.


13-12

Ενηµέρωση νέων σχεδιαστικών οντοτήτων ως στατικών και έλεγχος δεδοµένων • Μοντέλο > Ενηµέρωση όλων • Μοντέλο > Λογικός έλεγχος. Ο λογικός έλεγχος ολοκληρώθηκε.

Αναγνώριση πλακών

• Μοντέλο > Πλάκες > Αυτόµατη αναγνώριση • Παρακαλώ επιλέξτε ένα σηµείο εσωτερικό στην πλάκα: Κλικ στο εσωτερικό της πλάκας οπότε και

αναγνωρίζεται η πλάκα Π1. • Μοντέλο > Πλάκες > Ζώνες επίλυσης. ∆ίνονται µία σε κάθε διεύθυνση.


Βήµα 14: Η Επίλυση των πλακών του φορέα. Στη στάθµη 5 (Μετάβαση µε τα εικονίδια ή της γραµµής εργαλείων “STRAD_Building”)

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Επίλυση Πλακών > στο πλαίσιο διαλόγου που εµφανίζεται επιλέγεται µέθοδος Marcus.

• «Αποδεκτή» > για κάθε ένα από τα παράθυρα επίλυσης ζωνών που θα εµφανιστούν ή «Παράκαµψη µηνυµάτων»

• ΟΚ στο πλαίσιο διαλόγου µε τους πολλαπλασιαστικούς συντελεστές, χωρίς να γίνει κάποια τροποποίηση.

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Εµφάνιση οπλισµών > Επιλογή οντοτήτων > ∆Κ οπότε και εµφανίζονται οι οπλισµοί των πλακών της στάθµης 5.

• Γραφικά > Έξοδος από τα γραφικά. • Υπολογισµοί > Πλάκες > Λυγηρότητα-Βέλη. Εµφανίζεται το πλαίσιο διαλόγου µε τον πίνακα των

πλακών για τις οποίες απαιτείται ο έλεγχος βέλους κάµψης


13-13


• Υπολογισµοί > Πλάκες > Επεξεργασία οπλισµών > Επιλογή της πλάκας Π1. • Υπολογισµοί > Πλάκες > Αλλαγή ράβδων > Επιλέγονται οι ράβδοι της πλάκας Π1 και

τροποποιούνται οι οπλισµοί σε Φ10/30. • Υπολογισµοί > Πλάκες > Ενηµέρωση οπλισµών.

Εικόνα 12: Αρχικοί οπλισµοί πλάκας Π1 στάθµης 5

Εικόνα 13: ∆ιορθωµένοι οπλισµοί πλάκας Π1 στάθµης 5

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Λυγηρότητα-Βέλη

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Φορτία ∆οκών. ∆ίνεται αναλυτικά η επιβεβληµένη από τις πλάκες φόρτιση των περιβαλλουσών δοκών.

Στη στάθµη 4 (Μετάβαση µε τα εικονίδια ή της γραµµής εργαλείων “STRAD_Building”)

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Επίλυση Πλακών > στο πλαίσιο διαλόγου που εµφανίζεται επιλέγεται

µέθοδος Marcus. • «Αποδεκτή» > για κάθε ένα από τα παράθυρα επίλυσης ζωνών που θα εµφανιστούν ή «Παράκαµψη

µηνυµάτων» • ΟΚ στο πλαίσιο διαλόγου µε τους πολλαπλασιαστικούς συντελεστές, χωρίς να γίνει κάποια

τροποποίηση. • Υπολογισµοί > Πλάκες > Εµφάνιση οπλισµών > Επιλογή οντοτήτων > ∆Κ οπότε και εµφανίζονται οι

οπλισµοί των πλακών της στάθµης 4. • Γραφικά > Έξοδος από τα γραφικά.


13-14

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Λυγηρότητα-Βέλη. Εµφανίζεται το πλαίσιο διαλόγου µε τον πίνακα των πλακών για τις οποίες απαιτείται ο έλεγχος βέλους κάµψης


• Υπολογισµοί > Πλάκες > Επεξεργασία οπλισµών > Επιλογή των πλακών Π2. • Υπολογισµοί > Πλάκες > Αλλαγή ράβδων > Επιλέγονται οι ράβδοι της πλάκας Π2 και

τροποποιούνται οι οπλισµοί σε Φ10/30. • Υπολογισµοί > Πλάκες > Ενηµέρωση οπλισµών. • Υπολογισµοί > Πλάκες > Λυγηρότητα – Βέλη.


13-15

Τροποποίηση πάχους πλάκας • Μοντέλο > Πλάκες > Αλλαγή πλακών > Επιλογή των πλακών Π1, Π2, Π3.

- Στο πλαίσιο διαλόγου «Αλλαγές πλακών» > ∆ιαστάσεις > Πάχος πλάκας πληκτρολογείται τιµή 0.18m

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Επίλυση πλακών • Υπολογισµοί > Πλάκες > Λυγηρότητα – Βέλη

• Υπολογισµοί > Πλάκες > Επεξεργασία οπλισµών > Επιλογή των πλακών Π7, Π8, Π9. • Υπολογισµοί > Πλάκες > Αλλαγή ράβδων > Επιλέγονται οι ράβδοι των πλακών Π7, Π8 και Π9 και

τροποποιούνται οι οπλισµοί σε Φ12/10. • Υπολογισµοί > Πλάκες > Ενηµέρωση οπλισµών. • Υπολογισµοί > Πλάκες > Λυγηρότητα – Βέλη.


13-16

Περιγραφή και επίλυση κλίµακας στάθµης 4 • ∆ιάφορα > Κλίµακες > ∆ηµιουργία. Στο πλαίσιο διαλόγου που εµφανίζεται επιλέγεται ο 4ος τύπος

σκάλας. Ενεργοποιείται η επιλογή «Εξωτερικό όριο» και δίνονται ∆ιαστάσεις (m): L1 = 3.50m, L2 = 2.50m, B = 1.15m Συνοριακές συνθήκες: Σ1: -1 (ακµή 11 προβόλου Π6)

Σ2: 1003 (ελεύθερος κόµβος που χωρίζει τη δοκό µεταξύ του πυρήνα και της δοκού (έµµεση στήριξη) που βρίσκεται µεταξύ των υποστυλωµάτων Κ5 και Κ6)

Σ3: 1 (υποστύλωµα Κ1 πυρήνας) Σ4: 2 (υποστύλωµα Κ2 µορφής Ζ) Σ5: 1002 (ελεύθερος κόµβος που χωρίζει τη δοκό που βρίσκεται µεταξύ των

υποστυλωµάτων Κ2 και Κ6) Πάχος πλάκας: 0.17m Φορτία: Μόνιµο Κατανεµηµένο: 5500 Ν/m2 και Κινητό Κατανεµηµένο: 3500 N/m2.

• ∆ιάφορα > Κλίµακες > Επίλυση/Σχεδιασµός • Επιλογή οντοτήτων: Επιλέγεται η κλίµακα ΣΚ1. Ανοίγει .txt αρχείο µε πληροφορίες σχετικά µε το

σχεδιασµό της κλίµακας.

Εικόνα 14: Οπλισµοί κλίµακας


13-17

Εικόνα 15: Αποτελέσµατα σχεδιασµού κλίµακας

• Γραφικά > Έξοδος από τα Γραφικά. Η ίδια διαδικασία επαναλαµβάνεται και για την επίλυση των πλακών στις στάθµες 2 και 3.


13-18

Αξονοµετρική άποψη του φορέα που έχει περιγραφεί. • Γραφικά > Αξονοµετρικό • Προβολή > Σκίαση > 256 χρωµάτων.

Εικόνα 16: Αξονοµετρικό φορέα

Βήµα 15: Χωρικό Μοντέλο. ∆ηµιουργούνται οι πίνακες µε τα δεδοµένα του φορέα, υπολογίζονται δηλαδή ροπές αδράνειας, συντεταγµένες κόµβων, φορτία κλπ.

• Υπολογισµοί > Χωρικό Μοντέλο. • Αρχείο > Έξοδος

Στην περίπτωση που χρειάζεται να προστεθεί κάποιο επικόµβιο φορτίο ή για έλεγχο των φορτίων που έχουν µεταβιβαστεί από την επίλυση της κλίµακας:

• Υπολογισµοί > Χωρικό Μοντέλο. - Επιλογή στάθµης 4 - DATA > DATAF > Μόνιµα > Υποστυλώµατα - Απενεργοποίηση της επιλογής «Μόνο µαρκαρισµένα»


13-19

Εικόνα 17: Χωρικό Μοντέλο - DATAF υποστυλωµάτων στάθµης 4

• Αρχείο > Έξοδος

Οπτική απεικόνιση του χωρικού µοντέλου.

• Γραφικά > Αξονοµετρικό • Γραφικά > Χωρικό Μοντέλο. Στην απεικόνιση αυτή του φορέα εµφανίζεται το µοντέλο όπως θα

επιλυθεί. Επίσης απεικονίζονται για κάθε στάθµη που ταλαντώνεται από το σεισµό, το κέντρο µάζας και το κέντρο ελαστικής στροφής (ρόµβος και κύκλος, αντίστοιχα).

Εικόνα 18: Απεικόνιση χωρικού µοντέλου του φορέα

• Γραφικά > Έξοδος από τα Γραφικά


13-20

Βήµα 16: Προέλεγχοι Φορέα

• Υπολογισµοί > Προέλεγχοι φορέα > Γενικοί Προέλεγχοι > Επιλογή οντοτήτων > ∆Κ ή <enter> • Επιλογές > Έλεγχος Τοπολογίας.

∆εν παρουσιάζεται κανένα µήνυµα στους Προελέγχους άρα µπορούµε να προχωρήσουµε στην Επίλυση του φορέα.

Βήµα 17: Επίλυση του φορέα

• Υπολογισµοί > Επίλυση

Εικόνα 19: Παράµετροι Επίλυσης


Οδηγός (drive) επίλυσης: Ο δίσκος που είναι εγκατεστηµένο το πρόγραµµα και διαθέτει αρκετό ελεύθερο χώρο

Επίλυση: ∆υναµική Μαρκαρισµένη η επιλογή «Ε.Α.Κ» και η επιλογή «2003 χωρίς

ενδεχόµενα τοιχεία» Αριθµός ιδιοµορφών = 15 Μητρώο µάζας: ∆ιαγώνιο


13-21

‘Όταν ολοκληρωθεί η επίλυση εµφανίζεται παράθυρο µε τα αποτελέσµατα του ΤΕΣΤ της επίλυσης. Το ΤΕΣΤ επίλυσης παρέχει ακριβέστερη πληροφορία σχετικά µε την πορεία επίλυσης, τον έλεγχο των ιδιοµορφικών αποκρίσεων και τις ιδιοπεριόδους ταλάντωσης που έχουν υπολογιστεί. Επιβεβαιώνεται ότι το άθροισµα των ιδιοµορφών είναι πάνω από το 90% της µάζας του φορέα (στα 2 τελευταία κελιά, τελευταία γραµµή του πρώτου πίνακα στο τεστ επίλυσης).

Βήµα 18: Έλεγχοι Φορέα

• Υπολογισµοί > Έλεγχοι Φορέα • Επιλογές > Έλεγχος θ


13-22

• Επιλογές > Έλεγχος τοιχείων

• Επιλογές > Έξοδος


13-23

Βήµα 19: Σχεδιασµός των στοιχείων

• Υπολογισµοί > Σχεδιασµός Καθορισµός Παραµέτρων πριν από το Σχεδιασµό των στοιχείων

• Παράµετροι - Υποστυλώµατα: Επιλέγεται το πεδίο «Προσαρµογή οπλισµών καθ΄ύψος»

• Παράµετροι – Πέδιλα: Στην ενότητα «Έλεγχος εδάφους µε ΕΑΚ» check στην επιλογή «Από προϋπάρχουσα εµπειρία» και στο πεδίο «Συντελεστής τριβής» δίνεται η τιµή <0.5>

• Συνέχεια

Η ορθή σειρά του σχεδιασµού των στοιχείων είναι: ∆ιαστασιολόγηση δοκών

• Συνέχειες ∆οκών (στάθµη 5) • Αs+Ράβδοι (στάθµη 5)

Θα εµφανιστεί το πλαίσιο διαλόγου επιλογής στοιχείων και αρχείου υλικών. Επιλέγοντας «Συνέχεια» θα εµφανιστεί ένα µεγάλο πλαίσιο διαλόγου µε τα διαγράµµατα ροπών κάµψης της Συνεχούς δοκού 1 της στάθµης 5. Κάτω ακριβώς µπορείτε να δείτε τον οπλισµό στα επιλεγµένα σηµεία της συνεχούς δοκού (στηρίξεις, κρίσιµες περιοχές, ανοίγµατα). Για να αλλάξετε τον οπλισµό κάντε Α∆Κ σε κάποιο από τα πεδία αυτά. Θα εµφανιστεί το µικρό πλαίσιο αλλαγής ράβδων.

[ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΚΑΜΨΗΣ] στην επάνω γραµµή εργαλείων. Το πρόγραµµα θα παρουσιάσει στην οθόνη σας όλες τις πράξεις που έχουν γίνει για την εξαγωγή του οπλισµού κάµψης της συγκεκριµένης συνεχούς δοκού.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]. Θα εµφανιστεί το διάγραµµα τεµνουσών της ίδια συνεχούς δοκού. Κάτω ακριβώς µπορείτε να δείτε τον οπλισµό ανάληψης διάτµησης, στα επιλεγµένα σηµεία της συνεχούς δοκού (στηρίξεις, κρίσιµες περιοχές, ανοίγµατα)

[ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ∆ΙΑΤΜΗΣΗΣ]. Το πρόγραµµα εµφανίζει τους σχετικούς µε τη διάτµηση υπολογισµούς.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]. Το πρόγραµµα θα περάσει στην επόµενη συνεχή δοκό της ίδιας στάθµης. Συνεχίστε µε τον ίδιο τρόπο έως ότου εξαντληθούν οι συνεχείς δοκοί της στάθµης 5.

• Συνέχειες ∆οκών (στάθµη 4) • Αs+Ράβδοι (στάθµη 4) • Συνέχειες ∆οκών (στάθµη 3) • Αs+Ράβδοι (στάθµη 3) • Συνέχειες ∆οκών (στάθµη 2) • Αs+Ράβδοι (στάθµη 2)

∆ιαστασιολόγηση υποστυλωµάτων – τοιχείων υπογείου

• Υποστυλώµατα (στάθµη 5) Θα εµφανιστεί το πλαίσιο διαλόγου που επιτρέπει την επιλογή οµάδας υποστυλωµάτων για σχεδιασµό και την ενδεχόµενη αλλαγή του Αρχείου Υλικών από όπου θα ληφθούν οι παράµετροι. Επιλέγοντας «Συνέχεια» θα εµφανιστεί το πλαίσιο διαλόγου του σχεδιασµού των υποστυλωµάτων. Οι διαστάσεις και ο οπλισµός φαίνονται στο κέντρο της οθόνης, ενώ στο δεξί τµήµα αναγράφεται η διάµετρος και ο αριθµός των ράβδων του κύριου οπλισµού. Η διαγώνια µπλε γραµµή δηλώνει την ουδέτερη γραµµή (που χωρίζει την εφελκυόµενη από τη θλιβόµενη ζώνη). Στο παράθυρο αυτό µπορεί να γίνει διαγραφή σε κάποια από τις τεθείσες ράβδους, να τροποποιηθεί η διάµετρος της ή ακόµη και να προστεθούν ράβδοι σε πλευρά ή και σε τυχαία θέση.

Επιλέγοντας το εικονίδιο εµφανίζεται η γραφική απεικόνιση των διαγραµµάτων αλληλεπίδρασης ροπών – αξονικών.

Υπολογισµοί > Εµφάνιση υπολογισµών. Το πρόγραµµα ετοιµάζει σε αρχείο

κειµένου όλους τους υπολογισµούς που έχουν εκτελεστεί για το σχεδιασµό του


13-24

συγκεκριµένου στοιχείου.

Επιλέγοντας το εικονίδιο ενεργοποιείται η διαδικασία επεξεργασίας των συνδετήρων.

Επιλέγοντας το εικονίδιο το πρόγραµµα θα ξεκινήσει τους υπολογισµούς για το επόµενο κατά σειρά υποστύλωµα και θα εµφανίσει τα αποτελέσµατα σε παρόµοιο πλαίσιο διαλόγου.

Τροποποίηση οπλισµών υποστυλώµατος Κ2

Υλικά > Επιλογή του αρχείου υλικών Ε20S500.yli και στην καρτέλα «Κατασκευαστικά στοιχεία» - Υποσυλώµατα – Οπλισµοί στα πεδία «∆ιαφορά Φέσω-Φέξω γωνία» και «∆ιαφορά Φγωνιάς – Φπλευράς» δίνεται η τιµή 2.

Εικόνα 20: Αρχικοί οπλισµοί υποστυλώµατος Κ2 στάθµης 5

Εικόνα 21: Προσθήκη πρόσθετων ράβδων

- Τοποθέτηση δύο επιπλέον ράβδων >

∆εξί κλικ στο σηµείο τοποθέτησης και προσθήκη δύο ράβδων Φ16 (εικόνα 21).

- Τροποποίηση διαµέτρου ράβδων σε Φ16 (πεδίο άνω αριστερά που αναγράφει Φ20 πληκτολογείται η τιµή 16.

Εικόνα 22: Τελικοί οπλισµοί υποστυλώµατος Κ2 στάθµης 5


13-25

• Παράµετροι > Υποστυλώµατα > τσεκάρισµα στην επιλογή «Προσαρµογή οπλισµών καθ΄ ύψος»

• Σχεδιασµός υποστυλωµάτων στάθµης 4. - Τροποποίηση οπλισµών υποστυλώµατος Κ2 µε ανάλογο τρόπο όπως στη

στάθµη 5.

Εικόνα 23: Τελικοί οπλισµοί υποστυλώµατος Κ2 στάθµης 4

Οµοίως συνεχίζεται η διαστασιολόγηση των υποστυλωµάτων της στάθµης 4 καθώς και των σταθµών 3 και 2. ∆ιαστασιολόγηση στοιχείων θεµελίωσης

• Πεδιλοδοκοί • Συνέχειες δοκών (στάθµη 1) • Αs+ράβδοι (στάθµη 1)

Βήµα 20: ∆ηµιουργία του Τεύχους Υπολογισµών και της Τεχνικής Έκθεσης

• Στη γραµµή εντολών γράφεται η εντολή: bimreports • Επιλέγονται τα στοιχεία που θα εκτυπωθούν, π.χ.:


13-26


13-27

• Επαναδηµιουργία • Αρχείο > Παραγωγή συνολικών εκτυπώσεων 2ος τρόπος: • Υπολογισµοί > Εκτυπώσεις.

Γενικές επιλογές. Εµφανίζεται αρχικά πλαίσιο διαλόγου «Ετοιµασία εκτύπωσης» για τον καθορισµό των περιθωρίων (αριστερά και άνω). Στο επόµενο πλαίσιο διαλόγου «Γενικές Παράµετροι εκτυπώσεων» επιλέγονται:

- Αλλαγή σελίδας: Καθόλου - Μέγιστος αριθµός γραµµών ανά σελίδα: 10000 - Editor: Windows default RTF editor

Στο επόµενο πλαίσιο διαλόγου «Μονάδες εκτύπωσης των προµετρήσεων» στο πεδίο «Μονάδα βάρους ανά τεµάχιο (οπλισµού)» δίνεται kg.

Επιλογή των προς εκτύπωση. Επιλέγονται τα µέρη που επιθυµούµε να συµπεριληφθούν στο τεύχος υπολογισµών.

Εκτυπώσεις. Θα εµφανιστεί πλαίσιο διαλόγου για επιλογή των σταθµών προς εκτύπωση. [Συνέχεια] ∆ηµιουργείται και ανοίγει αυτόµατα το αρχείο E[Αριθµός µελέτης]ALL.rtf. Το αρχείο αυτό, καθώς και τα αρχεία των εικόνων που είναι συνδεδεµένα σε αυτό αποθηκεύονται στο φάκελο µε το όνοµα Printout που δηµιουργείται στο φάκελο της µελέτης Vk\Windows\strad-b\Meletes.bld\[Αριθµός µελέτης].bld. Έξοδος • Υπολογισµοί > Τεχνική έκθεση. Θα εµφανιστεί πλαίσιο διαλόγου όπου συµπληρώνονται τα απαραίτητα στοιχεία. Θα δηµιουργηθεί και θα ανοιχθεί αυτόµατα το αρχείο TexEk.rtf που αποθηκεύεται στο φάκελο της µελέτης Vk\Windows\strad-b\Meletes.bld\[Αριθµός µελέτης].bld.

Στο τεύχος µπορούν να προστεθούν και εικόνες όπως η κάτοψη των σταθµών, το αξονοµετρικό του κτιρίου, το χωρικό µοντέλο κλπ., απεικονίσεις από το µενού Γραφικά.


13-28

Βήµα 21: ∆ηµιουργία Σχεδίων Στη στάθµη 3:

• ∆ιάφορα > ∆ηµιουργία Σχεδίων > STRADPLOT Στην καρτέλα «∆οκοί/Πλάκες» µαρκάρεται στο Σχήµα ράβδων στις ακραίες στηρίξεις την δεύτερη επιλογή (ίσα). Στην καρτέλα «Αναπτύγµατα δοκών» > «Παράµετροι σχεδίασης» και στο πεδίο «Συντελεστής µεγέθυνσης γραµµάτων (µονάδες)» δίνουµε την τιµή 20. Στην καρτέλα «∆ιάταξη τελικού σχεδίου» επιλέγονται: Σχέδιο 1: Πινακίδα Σχέδιο 2: Παραδοχές Σχέδιο 3: Αναπτύγµατα δοκών Σχέδιο 4: Ξυλότυπος [1] Σχέδιο 5: Τυπική λεπτοµέρεια Σχέδιο 6: Τοµές αναπτυγµάτων Σχέδιο 7: Λεπτοµέρειες υποστυλωµάτων Σχέδιο 8: Πίνακες οπλισµών Θα δηµιουργηθεί το αρχείο µε το σχέδιο της στάθµης 3 και τα στοιχεία που ζητήθηκαν πιο πάνω. Το αρχείο αυτό αποθηκεύεται στο φάκελο της µελέτης (Vk\Windows\strad-b\Meletes.bld\[Αριθµός µελέτης].bld) µε όνοµα STRAD_PLOT_TMP_[Αριθµός Στάθµης]_00.DWG για περαιτέρω επεξεργασία.

Βήµα 22: Προµέτρηση

• ∆ιάφορα > Προµέτρηση.

Προµέτρηση τυποποιηµένων συνδετήρων? (Yes/No) > N Θα εµφανιστεί το παράθυρο του VK.PROM. Προκειµένου να δηµιουργηθούν τα

αρχεία προµέτρησης ακολουθείται η πιο κάτω διαδικάσία: o Αρχείο > ∆ηµιουργία o ∆ιπλό κλικ σε ένα πεδίο του πίνακα που εµφανίζεται (π.χ. ∆οκοί

στάθµης 2) o Προκύπτει µήνυµα «Το αρχείο είναι έτοιµο» > ΟΚ o Έξοδος o Αρχείο > Επιλογή µελέτης o Αρχείο > Επιλογή στάθµης o ∆ιπλό κλικ στο πεδίο Υποστυλώµατα στάθµης 2 του πίνακα που

εµφανίζεται για επεξεργασία των οπλισµών. o Επεξεργασία > Πίνακας + Αρχεία .rtf o Αρχείο > Εκτύπωση

Θα δηµιουργηθεί ο πίνακας µε τα αρχεία προµέτρησης τα οποία αποθηκεύονται στο φάκελο της µελέτης.

STRAD Manual

Documents

Transcript of STRAD Manual