Sel 44-63_Layout 1

44

παρεμβάσε ιςΕΥΒΟΪΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 201 1

Ως δημότης του, περί ου ο λόγος, Δήμου

μας, ως ένας άνθρωπος του πολιτι-

σμού και του κοινωνικού εθελοντισμού

εδώ και 35 χρόνια, ιδιαίτερα στους χώρους της

Υγείας, της Θρησκευτικότητας, της Τέχνης και

της Οικολογίας από διάφορα μετερίζια, έχω

την ισχυρή άποψη, ότι το μέλλον του τόπου μας

είναι ο εναλλακτικός τουρισμός, δηλαδή ο Πο-

λιτισμός μας, τα τοπικά μας προϊόντα, τα Θρη-

σκευτικά μας μνημεία και προσκυνήματα, η

ιστορική μας μαρτυρία και η φυσική μας καλ-

λονή. Αυτά είναι τα δυνατά μας και συγκριτικά

σημεία μας, καθώς και η προνομιακή, γεωγρα-

φική μας θέση.

Εισηγούμαι, λοιπόν, και προτείνω, ως νέο

λογότυπο για τον Καλλικρατικό πλέον Δήμο

μας, ένα προσχέδιο, όπως επίσης και για τη

νέα του σφραγίδα το οποίο βασίζεται στα εξής

κριτήρια:

1. Είναι η τωρινή του ονομασία, αλλά που συ-

νειρμικά μας πηγαίνει πίσω στις ιστορικές

μας πηγές, από τις οποίες έχουμε ν’ αντ-

λήσουμε γνώση, εμπειρία και υπερηφάνεια

και να τις προβάλουμε ως μοναδικότητά

μας παγκόσμια, μαζί με την μοναδική στο

κόσμο φυσική μας καλλονή, χλωρίδα αλλά

και πανίδα. Τις πλατανιές μας, τα βουνά και

τα ποτάμια μας αλλά και τις …λίμνες μας,

ώστε να προσελκύσουμε επισκέπτες.

2. Το σχήμα της σφραγίδας δεν είναι αυ-

στηρά ένας κύκλος. Το ελαφρώς κυματοει-

δές σχήμα της, παραπέμπει σε κίνηση,

ζωντάνια, παλμό και συναίσθημα, χαρακτη-

ριστικό του τόπου μας, η ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΜΑΣ

ΣΚΕΨΗ, ας μην το γνωρίζουμε. Η σκέψη

αυτή ενέχει φροντίδα, σταθερότητα, συναί-

σθημα και άρα αρμονία κι αυτό είναι Ζωή.

Η πατρίδα μας έχει και σταθερότητα ως

Γιάννα Κορέλη-Μπουλουγούρη

Η περιοχή, που κλείνει

μέσα της αυτούς τους

τρεις Δήμους, αποτελεί

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ

ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

και όχι μόνον

για μας τους συντοπίτες.

Ας υπερασπιστούμε,

εύχομαι, αυτόν

τον ευλογημένο τόπο,

ας τον προβάλουμε

και ας αγωνιστούμε

για μας.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ

ΛΟΓΟΤΥΠΟ ΤΟΥ

ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ

Πρόταση για το νέο λογότυπο του Δήμου μας

45

παρεμβάσε ιςΕΥΒΟΪΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 201 1

στεριά, αλλά και κίνηση ως θάλασσα γύρω.

3. Η γραφή, τα γράμματα είναι αρχαιοπρεπή,

ώστε να συνάδουν με την αρχαία ονομασία

της, η οποία είναι ΕΥΗΧΗ και ΜΟΥΣΙΚΗ. Εγ-

γράφεται σχεδόν αμέσως στη μνήμη, εμμέ-

νει και συνδέεται επίσης αμέσως με την

γεωγραφία και την ιστορία του τόπου μας.

4. Τα στοιχεία πεύκο, στάχυ, τρίαινα και ελαία

είναι τα χαρακτηριστικά μας, τα οποία και

θέλουμε να προβάλουμε ως ιστορία, τόπο,

προϊόντα και τοπική μας κουλτούρα.

Τέλος αγκαλιάζει και τους τρεις ενωμέ-

νους πλέον Δήμους μας από στεριά και θά-

λασσα αλλά και ιστορία. Συνεπώς κανείς δεν

θα αντιδράσει ως ακυρωμένος και παραπονε-

μένος.

Η περιοχή, που κλείνει μέσα της αυτούς

τους τρεις Δήμους, αποτελεί ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ

ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ και όχι μόνον για μας τους συν-

τοπίτες. Ας υπερασπιστούμε, εύχομαι, αυτόν

τον ευλογημένο τόπο, ας τον προβάλουμε και

ας αγωνιστούμε για μας.

Με τιμή

ΠΡΟΣ

Το νέο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΛΕΟΝ ΔΗΜΟΥ

ΜΑΝΤΟΥΔΙΟΥ-ΛΙΜΝΗΣ-ΑΓ. ΑΝΝΑΣ

Γιάννα Κορέλη-Μπουλουγούρη

Το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου, όπως κάθε χρόνο τα τελευταία 12

χρόνια, έλαβε χώρα η καθιερωμένη εκδήλωση τιμής και μνή-

μης στους πεσόντες και αγνοούμενους της ΕΛΔΥΚ ’74. στο

μοναδικό στον ελλαδικό χώρο μνημείο, στο Σπαθάρι Κηρέως.

Φέτος η εκδήλωση ήταν εξαιρετικά αφιερωμένη στη δραματική

υπόθεση των αγνοουμένων του Ιουλίου 1974. Η εκδήλωση ξεκίνησε

με το μήνυμα της προέδρου της οργανωτικής επιτροπής κ. Γιάννας

Μπουλουγούρη. Ακολούθησε η επιμνημόσυνη δέηση.

Στη συνέχεια ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου κ. Δημήτριος Βλα-

στάρης έκανε το προσκλητήριο των πεσόντων υπό την ανάκρουση

πένθιμου εμβατήριου από την φιλαρμονική του Δήμου Μαντουδίου

Λίμνης και Αγίας Άννας. Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από το

πρέσβη της Κύπρου κ. Ιωσήφ Ιωσήφ, από τοπικούς φορείς και από

15 πανελλήνιες και παγκύπριες οργανώσεις.

Τη εκδήλωση χαιρέτισαν ο Δήμαρχος κ. Ανέστης Ψαρρός και ο

πρόεδρος του Συνδέσμου κ. Δημήτριος Σπανογιάννης. Ακολούθησε

χαιρετισμός και ιδιαίτερα συγκινητικός λόγος του Πρέσβη της Κύ-

πρου. Στη συνέχεια ο Κύπριος αντιστράτηγος ε.α., ποιητής και λο-

γοτέχνης κ. Κωνσταντίνος Πάτσαλος σκόρπισε ρίγη συγκινήσεως

με την απαγγελία του συγκλονιστικού ποιήματός του «Μνήμες ‘74».

Η κύρια ομιλία έγινε από την κυρία Μαρία Καλμπουρτζή, οικο-

νομολόγο, κόρη του αγνοούμενου ήρωα του πολέμου του 1974 αν-

τισυνταγματάρχη πυροβολικού Στυλιανού Καλμπουρτζή, του οποίου

η προτομή αποκαλύφθηκε πρόσφατα από το Πρόεδρο της Δημοκρα-

τίας κ. Καρ. Παπούλια στη Σχολή Πυροβολικού στο Μεγ. Πεύκο. Το

ακροατήριο πραγματικά καθηλώθηκε από τον εμπεριστατωμένο και

ανθρώπινο λόγο τη κ. Καλμπουρτζή, που περιέγραφε το δράμα των

οικογενειών των αγνοούμενων αλλά και πληροφορούσε για τα πολύ

μικρά βήματα προόδου που έχουν γίνει μέχρι σήμερα.

Η τελετή έκλεισε με απονομές τιμών.

Ο ΔΗΜΟΣ ΜΑΝΤΟΥΔΙΟΥ - ΛΙΜΝΗΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ ΤΙΜΑ

ΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ

ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ 1974 ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΠΑΘΑΡΙΟΥ

Πρόταση για το νέο λογότυπο του Δήμου μας

46


Είναι γνωστό ότι το 1896 διεξήχθηκαν στην

Αθήνα οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί

αγώνες. Το πολυσήμαντο αυτό γεγονός,

με τον υπερεθνικό χαρακτήρα, υλοποιήθηκε

ύστερα από εισήγηση του Δημήτριου Βικέλα στο

Διεθνές Αθλητικό Συνέδριο της Σορβόννης, που

διοργάνωσε ο Γάλλος Φιλέλληνας εκπαιδευτι-

κός, Βαρόνος Πιέρ Ντε Κουμπερτέν (Pierre de

Coubertin), στις 16 Ιουνίου 1894. Ωστόσο, μία

σειρά από γεγονότα και δράσεις, που προηγήθη-

καν της μεγάλης στιγμής του 1896, ήταν αυτά

που καλλιέργησαν στους Έλληνες και ξένους

θιασώτες την ιδέα του Ολυμπισμού, ενώ, παράλ-

ληλα, προσέφεραν στους διοργανωτές του, διοι-

κητικούς μηχανισμούς, τεχνογνωσία, δίκτυο

ολυμπιακών εγκαταστάσεων, σύμβολα και, πάνω

απ’ όλα, μία περισσότερο συνειδητοποιημένη και

διαμορφωμένη άποψη για τη μορφή, που θα μπο-

ρούσαν να λάβουν οι Ολυμπιακοί αγώνες στην

εποχή εκείνη.

Πισωγυρίζοντας το χρόνο, κάπου εκεί στις

απαρχές του μικρού ελληνικού κρατιδίου, συναν-

τούμε τις πρώτες ενδεικτικές μαρτυρίες για τον

τρόπο με τον οποίο αναπτύχτηκε ένα πρόπλασμα

«ολυμπιακού περιβάλλοντος», η μετεξέλιξη του

οποίου θα οδηγούσε, δεκαετίες αργότερα, στην

αναβίωση των σύγχρονων αγώνων.1 Η αρχή γίνε-

ται με το ρομαντικό ποιητή Παναγιώτη Σούτσο

(1806-1868), ο οποίος διατυπώνει, με το ποίημά

του «Νεκρικός Διάλογος», το όραμά του για την

αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων.2 Εδρασμένη

στα ολυμπιακά οράματα του ρομαντικού ποιητή

θα είναι η πολυσέλιδη πρόταση, που θα υποβά-

λει το 1835 στο βασιλιά Όθωνα ο τότε πρωθυ-

πουργός και υπουργός Εσωτερικών Ιωάννης

Κωλέττης, με θέμα την καθιέρωση εορτών και

δημόσιων αγώνων, θεμελιωμένων στα πρότυπα

της αρχαιότητας. Δυστυχώς η πρόταση εκείνη

δε θα φέρει κανένα αποτέλεσμα, όπως, επίσης,

δε θα έχει κανένα αποτέλεσμα και η πρόθεση-

εγχείρημα των κατοίκων του δήμου Λετρίνων,

μιας περιοχής κοντά στην αρχαία Ολυμπία, να

πραγματοποιήσουν στα 1838, στην πόλη του

Πύργου, αθλητικούς αγώνες, εμπνευσμένους

από το πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων.

Τελικά, το αποφασιστικότερο, ίσως, βήμα για

την αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων έγινε

από τον Ευαγγέλη Ζάππα, έναν πλούσιο έμπορο,

που ζούσε και δραστηριοποιείτο, τότε, στο Βου-

κουρέστι. Ο παλαιός αυτός αγωνιστής της επα-

νάστασης διάβασε, πιθανότατα, κάποιο άρθρο

του Σούτσου, γραμμένο στις αρχές του 1840,

στο οποίο υποστηριζόταν και πάλι με πάθος η

ιδέα της αναβίωσης των Ολυμπιακών αγώνων και

εμπνευσμένος από το όραμα αυτό πρότεινε στην

ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει τη χρηματοδό-

τηση των σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων, με το

υπέρογκο, για την εποχή, ποσό των 400.000 χρυ-

σών λιρών ή 1 εκ. χρυσών φράγκων. Σύμφωνα,

μάλιστα, με μία ρομαντική ιστορική αφήγηση, το

«όνειρόν του ήτο να ίδη την Ελλάδα εξελισσο-

μένην εις ισχυρόν και εύρωστον εθνικόν οργα-

νισμόν, αντάξιον του παρελθόντος αυτής

μεγαλείου και ικανόν να ενισχύση και να συγ-

κρατή τα κατεσπαρμένα τέκνα της ελληνικής

πατρίδος. Εις την πραγματοποίησιν του σκοπού

τούτου κανέν άλλον μέσον δεν θα ηδύνατο να

συντελέση περισότερον παρ’ όσον η επανίδρυ-

σις των αρχαίων Ολυμπίων».

Η ελληνική κυβέρνηση, θα σπεύσει, στα

1857, να αποδεχτεί τη δωρεά, αντιπροτείνοντας,

ωστόσο, στο Ζάππα, δια του υπουργού Εξωτερι-

κών Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή, μία μεικτή διορ-

γάνωση, η οποία θα συμπεριελάμβανε έκθεση

γεωργικών και βιομηχανικών προϊόντων, σε ει-

δικό για το σκοπό αυτό κτίριο και παράλληλους

Βασίλης Ν. Δούκουρης

Διδάκτωρ Ιστορίας

Προϊστάμενος

ΓΑΚ - ΤΟΠΙΚΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ ΛΙΜΝΗΣ

O θεσμός των «Ολυμπίων»,

με όλα τα θετικά και αρνητικά

του, κατάφερε, στο χρονικό

διάστημα μιας τριακονταετίας

-συνολικά πραγματοποιήθη-

καν στην Αθήνα τέσσερεις

Ζάππειες Ολυμπιάδες

κατά τα έτη 1859, 1870,

1875 και 1889-, να δημιουρ-

γήσει ένα γόνιμο «ολυμπιακό

περιβάλλον», το οποίο

προετοίμασε τους Έλληνες

και ξένους υποστηρικτές της

ολυμπιακής ιδέας για το

μεγάλο γεγονός του 1896,

ενώ εφοδίασε το ελληνικό

κράτος και με μία πλούσια

θεσμική αθλητική υποδομή

«ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ»

ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΜΕΤΑΛΙΑ. Για το Δήμο Αιγαίων και τους Πολίτες του στα 1859

47


αθλητικούς αγώνες για ψυχαγωγία. Το σκεπτικό

του Ραγκαβή, όπως αυτό εκτέθηκε στον Ευαγ-

γέλη Ζάππα, ήταν ότι οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί

αγώνες έπρεπε να εστιάσουν στην αγροτική και

βιομηχανική πρόοδο και όχι στον αθλητισμό,

καθώς το πνεύμα της εποχής ήταν διαφορετικό

από εκείνο της αρχαιότητας, με τα σημερινά

κράτη «να συναγωνίζονται στη βιομηχανία και

τα προϊόντα και όχι στα στάδια».3

Ο μεγάλος εθνικός ευεργέτης θα αποδεχτεί,

τελικά, το σκεπτικό του Ραγκαβή, σε ό,τι αφο-

ρούσε το εμπορικό σκέλος των αγώνων, θα

φροντίσει, όμως, να εξασφαλίσει οικονομικά και

τη διεξαγωγή αθλημάτων, παραχωρώντας, για το

σκοπό αυτό, τα κέρδη 400 από τις μετοχές του

στη Ακτοπλοϊκή Εταιρεία. Έτσι, στις 19 Αυγού-

στου 1858, με το «Περί συστάσεως των Ολυμ-

πίων» Βασιλικό Διάταγμα «καθιστώνται εν

Αθήναις γενικοί διαγωνισμοί κατά τετραετίαν τε-

λούμενοι, υπό την επωνυμίαν «Ολύμπια», εις ους

θέλουσι παρίστασθαι πάντα τα προϊόντα της ελ-

ληνικής ενέργειας και ιδίως τα της Βιομηχανίας,

της Γεωργίας και Κτηνοτροφίας» (άρθρο 1) και

την οργάνωση και διεξαγωγή τους αναλαμβάνει

επιτροπή, που είχε ήδη συσταθεί από το 1837,

με σκοπό την ενίσχυση και εμψύχωση της εθνι-

κής βιομηχανίας. Ένα από τα πρώτα μελήματα

της επιτροπής υπήρξε η σύνταξη κανονισμού

«περί συγκροτήσεως των Ολυμπιακών Αγώ-

νων», που δημοσιεύθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου

1858. Στη συνέχεια, ορίστηκε και ο χρόνος τέ-

λεσης των πρώτων «Ολυμπίων», και συγκεκρι-

μένα το διάστημα μεταξύ της πρώτης και

τελευταίας Κυριακής του Οκτωβρίου 1859.

Αφού η κυβέρνηση καθόρισε, σε κεντρικό

επίπεδο, τα γενικά πλαίσια οργάνωσης των

«Ολυμπίων», έσπευσε, στη συνεχεία, να εντάξει

τον επαρχιακό διοικητικό μηχανισμό της (νομαρ-

χίες και δήμους), στην υπηρεσία των αγώνων, με

την έκδοση και αποστολή των απαραίτητων εγ-

κυκλίων. Εκ πρώτης όψεως η παραπάνω κίνηση

χαρακτηρίζεται απόλυτα φυσιολογική, δεδομέ-

νου του τρόπου λειτουργίας της τότε διοικητικής

πυραμίδας. Μία δεύτερη, ωστόσο, ανάγνωσή της

προβάλει ανάγλυφα την πεποίθηση της κεντρι-

κής εξουσίας, ότι η επιτυχία των αγώνων θα

έλθει μόνο με την ουσιαστική δραστηριοποίηση

των επαρχιακών φορέων διοίκησης, καθώς αυτοί

έχουν την καθημερινή επαφή με τους πολίτες,

άρα μπορούν να τους συσπειρώσουν σε μαζική

συμμετοχή.

Την εικόνα του επαρχιακού διοικητικού μηχα-

νισμού που τίθεται σε λειτουργία, με σκοπό την

ευόδωση αυτής της πρώτης προσπάθειας τέλε-

σης «Ολυμπιακών» αγώνων στη σύγχρονη εποχή,

καθώς και το χαρακτηριστικό τρόπο μεταβίβασης

ευθυνών από την κορυφή της διοικητικής πυρα-

μίδας (επί των Εσωτερικών Γραμματεία) προς τη

βάση της (δήμοι), θα επιχειρήσουμε να ανασυστή-

σουμε στη συνέχεια του μικρού αυτού μελετήμα-

τος, χρησιμοποιώντας ως «σκηνικό» το δήμο

Αιγαίων, ένα μικρό επαρχιακό δήμο της βορει-

οκεντρικής Εύβοιας, και ως «δράστες» τα πολι-

τικά πρόσωπα που στελέχωναν, τότε, τους

εμπλεκόμενους φορείς. «Μάρτυρες» της ιδιαί-

τερης αυτής οπτικής «των καθ’ ημάς γεγονό-

των» ορισμένα γραπτά τεκμήρια της εποχής,

που με περισσή φροντίδα διαφυλάχθηκαν στα

Γ.Α.Κ. - Τοπικό Αρχείο Λίμνης.4 Και κάτι τελευ-

ταίο. Η όλη υπόθεση έχει να κάνει με το εμπο-

ρικό σκέλος των αγώνων, εκείνο, δηλαδή, που

αφορά την έκθεση και το διαγωνισμό γεωργικών

και βιομηχανικών προϊόντων από δήμους ή ανε-

ξάρτητους παραγωγούς.

Ξεκινούμε, λοιπόν, τη διήγησή μας με ανα-

φορά στο πλέον κομβικό στοιχείο της όλης υπό-

θεσης. την υπ. αριθμ.: 5730

εγκύκλιο που κυκλοφόρησε η

«επί των Εσωτερικών Γραμμα-

τεία» στις 5 Ιανουαρίου 1859.

Με το έγγραφο αυτό και βα-

σικά με τις οδηγίες του τέθη-

καν σε ουσιαστική κίνηση οι

διοικητικοί φορείς του νησιού,

για την υλοποίηση του προ-

γράμματος των πρώτων

«Ολυμπίων».5 Βάσει, λοιπόν,

της υπ. αριθμ. 7 οδηγίας της εγκυκλίου, στη Χαλ-

κίδα, την πρωτεύουσα του νομού, συγκροτήθηκε,

περί τα τέλη Ιανουαρίου 1859, η λεγόμενη «επί

των Ολυμπίων επαρχιακή επιτροπή», με πρό-

εδρο τον τότε νομάρχη Ευβοίας Ηλία Παπαηλιό-

πουλο6 και μέλη της το δήμαρχο Χαλκίδας

Γεώργιο Βελισσάριο7, τον πρώην δήμαρχο Αι-

γαίων Στέφανο Παππά8 και το Δημήτριο Ελευθε-

ριάδη. Έργο της επρόκειτο να είναι η

γνωστοποίηση και εφαρμογή του προγράμματος

των αγώνων στους δήμους του νησιού, καθώς

και η τήρηση ειδικού «βιβλίου εγγραφής εκθε-

τών προϊόντων».

Πράγματι, στις 28 Φεβρουαρίου 1859 η εν

λόγω επιτροπή συνεδρίασε για πρώτη φορά, σε

πλήρη απαρτία, και εξέδωσε μία δισέλιδη προ-

κήρυξη «προς άπαντας τους παραγωγούς και

βιομηχάνους της επαρχίας Χαλκίδος», με την

οποία τους καλούσε όπως «εγγραφούν ως εκ-

θέτες εις το αρμόδιον βιβλίον» και παράλληλα

«σημειώσουν τα είδη άτινα προτίθενται να εκ-

θέσωσιν». Ως καταληκτική ημερομηνία των εγ-

γραφών οριζόταν η 1η Μαΐου 1859, ενώ για την

εξυπηρέτηση των ενδιαφερομένων η επιτροπή

δήλωνε ότι θα συνεδρίαζε «κατά πάσαν Κυρια-

κήν από ώρας 10 π.μ μέχρι και 2 μ.μ εν τω κα-

ταστήματι της Νομαρχίας». Στην κατακλείδα,

τέλος, του εγγράφου τα μέλη της επιτροπής ση-

μείωναν εμφατικά ότι οι εκθέτες, ως αντάλλαγμα

των κόπων που θα κατέβαλαν «δια την κατεργα-

Ο εθνικός ευεργέτης Ευαγγέλης Ζάππας


48


Αγγελής Φλώκος, ήταν ότι η επιτροπή είχε επι-

τελέσει μία σχετική προεργασία, αναφορικά με

τα υποψήφια προς έκθεση προϊόντα του δήμου

Αιγαίων11 («…καθήκον αυτής θεωρήσασα να κα-

ταδείξη εις τας δημοτικάς αρχάς τα κατά τα διά-

φορα χωρία του Δήμου διακρινόμενα δια τε την

ποιότητα και την παραγωγήν προϊόντα βιομηχα-

νίας, γεωργίας, κτηνοτροφίας κ.λ.π.) και ότι είχε,

επιπλέον, συντάξει και σχετικό πίνακα («συνέ-

ταξε, στηριζομένην εις τας ιδίας αυτής γνώσεις

γενικόν περί των ειδών τούτων κατά την επαρ-

χίαν πίνακαν»), απόσπασμα του οποίου του κοι-

νοποιείτο, συνημμένο στην επιστολή .

Σύμφωνα, λοιπόν, με το περιεχόμενο του

πίνακα η επιτροπή έδινε προτεραιότητα σε

συγκεκριμένα προϊόντα (δασικά, γεωργικά και

ορυκτά), που οι πολίτες του δήμου Αιγαίων

έπρεπε να εξασφαλίσουν ως εκθέματα. Αυτά

ήταν τα παρακάτω: «ριτίνη, κατράμη, πίσσα,

ρούδι και χρυσόξυλο από τη Λίμνη και τους

Κουρκουλούς. Σίτον Κεχριών, Κρεμαστής,

Κουρκουλών και Ροβιών. Κριθή Κουρκουλών.

Οίνον Λίμνης. Έλαιον Ροβιών, μονής αγίου Νι-

κολάου Γαλατάκη και μονής οσίου Δαυίδ του

Γέροντος. Άνθρακα Καλαμουδίου».

Σε ό,τι αφορά, τώρα, τις υποχρεώσεις που

αφορούσαν το δήμαρχο, αυτές περιορίζονταν,

θα λέγαμε, στην ανάπτυξη, αφενός, αγαστής συ-

νεργασίας με την επιτροπή «Ολυμπίων» («Σας

καλούμεν κ. Δήμαρχε να φροντίσητε δια την

αγαστήν συνεργασίαν μετά της επαρχιακής επί

των ολυμπίων επιτροπής, ανταποκρινόμενος εις

τας προσδοκίας της Κυβερνήσεως»), και στην

άσκηση, αφετέρου, της προσωπικής του επιρ-

ροής σε υποψήφιους εκθέτες του δήμου Αι-

γαίων (γεωργούς, βιοτέχνες, κτηνοτρόφους κ.ά),

ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο αποτέλεσμα,

αναφορικά με τα υπό έκθεση προϊόντα («…Υμείς

κ. Δήμαρχε εις άμεσον μετά των κατοίκων ευ-

ρισκόμενος συνάφειαν, να προσκαλέσητε δια

των προτροπών και προσπαθειών σας επί των

ειδών τούτων εκθέτας, τους οποίους να φιλοτη-

μήσητε, ώστε να ενασχωληθώσιν από τούδε εις

την προπαρασκευήν των εκθετέων ειδών».

Τέλος για τους εκθέτες, που αδυνατούσαν να

μεταβούν στην έδρα της επιτροπής Χαλκίδα, για

να πραγματοποιήσουν εγγραφή, προβλεπόταν

άνοιγμα καταλόγου στο δημαρχείο στη Λίμνη, με

καταληκτική ημερομηνία την 1η Ιουνίου. Για την

περίπτωσή τους, δηλαδή, παρατείνονταν οι εγ-

γραφές κατά ένα μήνα.

Κι ενώ φάνηκε ότι τα πράγματα πήραν το

δρόμο τους, στις 11 Μαΐου 1859 έφτασε στο

γραφείο του δημάρχου Αιγαίων ένα πολύ αυ-

στηρό έγγραφο του νομάρχη Ευβοίας, με το

οποίο τον εγκαλούσε σε απολογία διότι «παρήλ-

θεν η δια του προγράμματος της επί των Ολυμ-

πίων επαρχιακής επιτροπής Χαλκίδος ταχθείσα

περί εγγραφής των εκθετών εις το αρμόδιον βι-

βλίον προθεσμία και δεν μας υπεβάλατε το απο-

τέλεσμα των ενεργειών Σας. Όθεν Σας

προσκαλούμεν δια του προσεχούς ταχυδρο-

μείου να μας υποβάλλητε αυτό απολογούμενος

και δια την βραδύτητά Σας, ήτις δι’ υμάς θέλει

έχει σπουδαίας συνεπείας».

Ο Αγγελής Φλώκος, στην απολογητική του

απάντηση, που φέρει ημερομηνία 14 Μαΐου

1859, εξέθεσε αναλυτικά τις δικές του θέσεις,

υποστηρίζοντας ότι δημοσιοποίησε εγκαίρως την

προκήρυξη της επαρχιακής επιτροπής Ολυμ-

πίων, αλλά δεν έκρινε σκόπιμο να ενημερώσει

τη νομαρχία, επειδή «ουδείς εκ των πολιτών του

σίαν και έκθεσιν του προϊόντος τους», θα βρα-

βεύονταν «εάν τούτον εγκρίνετο άξιον βραβεύ-

σεως…με νομισματόσημα ή χρήματα».9

Εκτός, όμως, από τις οδηγίες ή τις άλλες τε-

χνικές λεπτομέρειες, άξιο αναφοράς είναι από

το κείμενο της προκήρυξης και το έντονο

πνεύμα αρχαιολατρίας, από το οποίο εμφορούν-

ται οι συντάκτες του. Ο θεσμός των πρώτων

«Ολυμπίων» προσλαμβάνει στις συνειδήσεις

τους διαστάσεις οράματος, με το ένδοξο ελλη-

νικό παρελθόν να αποτελεί τη νέα μορφή εθνι-

κού αυτοπροσδιορισμού: «Πρόκειται περί

τοιαύτης μεγάλης εθνικής εορτής, προορισμέ-

νης εις το να διατηρήση τας γλυκείας και ιεράς

αναμνήσεις της προγονικής ημών ευκλείας και

να συνδέση τον αρχαίον μετά του νεοτέρου πο-

λιτισμού».

Η προκήρυξη της επαρχιακής επιτροπής

«Ολυμπίων» έφτασε στα χέρια του τότε δημάρ-

χου Αιγαίων Αγγελή Φλώκου10 στις 8 Μαρτίου

1859, συνοδευόμενη από προσωπική επιστολή

του προέδρου της Ηλία Παπαηλιόπουλου. Το

πρώτο πράγμα, που πληροφορείτο ο δήμαρχος

Ολυμπιακός Έπαινος στο δήμο Αιγαίων για τη συμμετοχή του στα Α´ Ολύμπια (προϊόν: κολοφώνιο)

(Συλλογή Γ.Α.Κ. – Τοπικού Αρχείου Λίμνης)


49


ρίου.12 Μοναδική παραφωνία, βέβαια, υπήρξε

το κτίριο που χρησιμοποιήθηκε ως χώρος έκ-

θεσης -ένα πρόχειρο ξύλινο κτίσμα επί της

οδού Πειραιώς-, το οποίο, σε καμία περίπτωση

δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες του

Ζάππα και των διοργανωτών του. 13

Αναφορικά, τώρα, με τα προϊόντα που εξέ-

θεσε ο δήμος Αιγαίων, καθώς και ένας πολί-

της, πληροφορούμαστε από αναφορά που

απέστειλε στη Λίμνη η «επί των Ολυμπίων

επαρχιακή επιτροπή Χαλκίδος» τις σημαντι-

κές διακρίσεις, τις οποίες έλαβαν: «Εκ του

Δήμου Αιγαίων: 1. Ο Δήμος Αιγαίων με βρα-

βείον χαλκούν νομισματόσημον δια την ρητί-

νην. 2. Ο αυτός Δήμος έπαινον δια το ρούδι.

3. Ο Ιωάννης Δημητρίου με έπαινον δια το βαμ-

βάκι. 4. Ο ίδιος ο Δήμος Αιγαίων έπαινον δια

το κολωφόνιον (ρητινόπισσα)».

Ανακεφαλαιώνοντας, θεωρούμε ότι ο θε-

σμός των «Ολυμπίων», με όλα τα θετικά και αρ-

νητικά του, κατάφερε, στο χρονικό διάστημα μιας

τριακονταετίας -συνολικά πραγματοποιήθηκαν

στην Αθήνα τέσσερεις Ζάππειες Ολυμπιάδες

κατά τα έτη 1859, 1870, 1875 και 1889-, να δη-

μιουργήσει ένα γόνιμο «ολυμπιακό περιβάλλον»,

το οποίο προετοίμασε τους Έλληνες και ξένους

υποστηρικτές της ολυμπιακής ιδέας για το με-

γάλο γεγονός του 1896, ενώ εφοδίασε το ελλη-

νικό κράτος και με μία πλούσια θεσμική αθλητική

υποδομή. Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν πρέ-

πει να παραγνωρίζεται και το γεγονός ότι η εμ-

ποροβιομηχανική έκθεση, που διοργανωνόταν

στα πλαίσιά τους αναδείχθηκε σταδιακά σε μεί-

ζον οικονομικό γεγονός, το οποίο είχε τη δική

του συμβολή στην τόνωση της γεωργίας, της

βιοτεχνικής παραγωγής και του εμπορίου, ιδιαί-

τερα της επαρχίας.

Δήμου τούτου εφιλοτιμήθη ή ενεφάνη προς εγ-

γραφήν εις το στάδιον του εκθέτου». «Άλλω-

στε», υπογράμμιζε ο δήμαρχος Αιγαίων στην

απολογία του, «η δήλωσις των εκθετέων ειδών

είναι προαιρετική, ημείς δε δεν έχωμεν τοιαύ-

την εξουσίαν να εξαναγκάσωμεν τους κατοί-

κους άκοντες της θελήσεώς τους να δηλώσωσιν

την έκθεσιν των προϊόντων».

Τελικά, η «βραδύτητά» που επέδειξε ο δή-

μαρχος Αγγελής Φλώκος στην εξυπηρέτηση των

αναγκών των «Ολυμπίων», δεν επέφερε τις επα-

πειλούμενες «σπουδαίες συνέπειες», καθώς η

νομαρχία Ευβοίας υιοθέτησε, άμεσα, την πρό-

τασή του να δηλωθεί ο ίδιος ο Δήμος Αιγαίων ως

εκθέτης των προαναφερθέντων προϊόντων: «ότι

καλόν ήθελεν ήσθε να δηλώσωμεν εξ ονόματος

του Δήμου ημείς και εκθέσωμεν τα χαρακτηρι-

στικά αυτού προϊόντα».

Στις 1 Ιουλίου, λοιπόν, η νομαρχία ζήτησε

από τον Αγγελή Φλώκο την άμεση συλλογή και

αποστολή των παρακάτω προϊόντων του δήμου

του: «α) Συλλογήν παντός είδους παραγόμενων,

της καλυτέρας ποιότητας δημητριακών, ανά δύο

οκάδας, β) οίνον Λίμνης έξι φιάλας ημισείας

οκάδος, γ) έλαιον Ροβιών, Γαλατάκη, Γέροντος

από μίαν φιάλην ημισείας οκάδος, δ) ριτίνην

δέκα οκάδας, ε) κατράμι ομοίως, στ) πίσσαν

ομοίως, ζ) ρούδι δύο οκάδας, η) κολωφώνιον

ομοίως, θ) χρυσόξυλον ομοίως».

Ο δήμαρχος Αιγαίων συνέλεξε με προσοχή

«τα εκ των αξιοσημειώτων προϊόντων εκείνα

της καλυτέρας ποιότητος», τα συσκεύασε στα

ειδικά, για το σκοπό αυτό, ξύλινα κιβώτια, που

απέστειλε η νομαρχία και τα προώθησε στη Χαλ-

κίδα. Σημείωσε, ωστόσο, στο συνοδευτικό έγ-

γραφο (29 Αυγούστου 1859), την απουσία

συγκεκριμένων προϊόντων όπως: «άλλα δημη-

τριακά, εκτός σίτου, διότι εφέτως παρήχθησαν

κακής ποιότητος καρποί, εισέτι δε και των αρα-

βοσίτων οι οποίοι δεν συνελλέχθησαν ακόμη.

Επίσης δεν απεστείλαμεν και κατράμην, το

οποίον δεν παρήχθη εφέτως εις τον Δήμον».

Με τη συμμετοχή αρκετών δήμων, βιοτε-

χνών και εμπόρων -οι εκθέτες υπολογίζονται

μεταξύ 1.100-1.200- συντέθηκε, τελικά, σ’

αυτά τα πρώτα «Ολύμπια», το πανόραμα της

ελληνικής παραγωγής, που θεμελίωσε μία από

τις πρώτες και ουσιαστικότερες επιλογές του

ελληνικού κράτους για την τόνωση του εμπο-

που κωδικοποίησε κανονισμούς αγώνων και καθιέρωσε τη

διοργάνωσή τους, έστω και κατά μίμηση της αρχαιότητας.

4. Τα έγγραφα απόκεινται στην αρχειακή ενότητα: Το-

πικό Αρχείο Λίμνης - Ιστορικό Αρχείο Δήμου Αιγαίων, Εορ-

τές - Πανηγύρεις, υποφ. 1859.

5. Άρθρον 4 του Κανονισμού: «Επιτροπαί, κατ’ επαρ-

χίας διοριζόμεναι υπό των Νομαρχών, θέλουσιν επιμελεί-

σθαι, υπό την προεδρίαν των εκασταχού διοικητικών

αρχών τα περί των Ολυμπίων, προεξετάζουσαι επιτοπίως

τα σταλησόμενα προϊόντα κατά τας διατάξεις του εκδο-

θησομένου Κανονισμού».

6. Νομάρχης Ευβοίας (1856-1859), που επί των ημερών

του (6-1-1858) έγιναν τα εγκαίνια της διάνοιξης του πορθ-

μού της Χαλκίδας. Για την προσφορά του στο νησί τιμήθηκε

από το βασιλιά Όθωνα με το σταυρό του Σωτήρος.

7. Δήμαρχος Χαλκίδας από 30 Νοεμβρίου 1857 έως και

31 Μαρτίου 1866. Γιατρός στο επάγγελμα και Ψαριανός

στην καταγωγή ο Βελισσάριος ήρθε στη Χαλκίδα στα 1824,

για να πάρει μέρος στον αγώνα της ανεξαρτησίας.

8. Χρημάτισε δήμαρχος Αιγαίων από 1 Μαρτίου 1837

έως και 22 Δεκεμβρίου 1837. Ήταν κτηματίας, παντρεμέ-

νος με την κόρη του ιδιοκτήτη των Ροβιών Απόστολου

Δούμα.

9. Ο Αγγελής Φλώκος αποτελεί το μακροβιότερο δή-

μαρχο του τόπου -συνολικά δημάρχευσε τέσσερεις τετρα-

ετίες (1856-1874), και άφησε πίσω του σημαντικότατο

έργο.

10. Εκείνη την εποχή στα διοικητικά όρια του δήμου Αι-

γαίων περιλαμβάνοντα οι παρακάτω οικισμοί. Λίμνη, Ρο-

βιές, Παλιοχώρι, Αγιαννάκος, Δαμνιά, Κούλουρος,

Μαρούλι, Μανδανικά, Κεχριές, Σκεπαστή, Κουρκουλοί,

Δρυμώνας, Kαλαμούδι, Μονή Γέροντα, Μονή Γαλατάκη.

11. Σύμφωνα με το άρθρο 7 του Κανονισμού των «Ολυμ-

πίων»: «Οι αγώνες θέλουσι διαιρείσθαι εις στεφανίτας και

χρηματίτας. Εις τους πρώτους θέλουσιν απονέμεσθαι νο-

μισματόσημα, κατά γένη μεν χρυσά πρώτης και δευτέρας

τάξεως, διακρινόμενα κατά πάχος και διάμετρον, κατ’ είδη

δε, επίσης δύω τάξεων, αργυρά και χαλκά, και έπαινοι».

12. Δυστυχώς ο τύπος της εποχής ήταν ιδιαίτερα καυ-

στικός με τα πρώτα Ολύμπια, χαρακτηρίζοντάς τα ως «πε-

ριοδική εμποροπανήγυρη». Στη συνέχεια, βέβαια, η αρχική

αυτή τάση να αποδίδεται μεγαλύτερη σημασία στις εκθέ-

σεις των προϊόντων υποχώρησε σταδιακά και έδωσε τη

θέση της σε περισσότερες πολιτιστικές και αθλητικές δρα-

στηριότητες.

13. Η ανέγερση του «Μεγάρου των Ολυμπίων», όπου

θα στεγάζονταν οι εμποροβιομηχανικές εκθέσεις δεν ήταν

δυνατόν να ολοκληρωθεί σε τόσο σύντομο διάστημα, παρά

την επιθυμία και τη δραστηριοποίηση του Ευαγγέλη Ζάππα.

Τελικά, το Ζάππειο μέγαρο θα συνδεθεί άρρηκτα με τα τε-

λευταία «Ολύμπια» (1888-1889) και θα αποτελέσει το

πρώτο κτίριο που ανεγέρθηκε για την εξυπηρέτηση Ολυμ-

πιακών αναγκών.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Βασίλης Ν. Δούκουρης, Λίμνη 1821-1862. Τομές στην

κοινωνική και πολιτική ταυτότητα της Ευβοϊκής πολιτείας,

Λίμνη 2002. Βασίλης Ν. Δούκουρης, Μια πόλη - Ένα πρό-

σωπο. Η Λίμνη Ευβοίας μέσα από τις δημαρχιακές θητείες

του Αγγελή Δ. Φλώκου (1856-1874), Λίμνη 2005. Γ. Δο-

λιανίτης, Η Δόξα του αθλητισμού. Η ιστορία του ελληνικού

αθλητισμού και οι διεθνείς του επιτυχίες, Αθήνα 2002. Φ.

Οικονόμου, «Τα Ολύμπια», Επτά Ημέρες Εφ. Καθημερινή,

φ. 31ης Μαρτίου 1996. Ελευθέριος Σκιαδάς, Ολύμπια

1859-1889. Χρόνια Ελληνικού Ρομαντισμού, Αθήνα 2005.

Ελένη Γούτου - Φωτοπούλου, Σύσταση και εξέλιξη του

Δήμου Χαλκιδέων, Χαλκίδα 1986. Ιωάννης Χρυσάφης, «Οι

πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες εν Αθήναις (1859)», Ημερο-

λόγιον της Μεγάλης Ελλάδος, τ. 3 (1924), σ. 327-337.

Σημειώσεις1. Τονίζεται ότι στην εν λόγω χρονική συγκυρία, κατά

την οποία το νέο ελληνικό κράτος ταλανίζεται από οξύτατα

κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα, η προσπά-

θειά εθνικού αυτοπροσδιορισμού του καθιστούσε μονό-

δρομο τη φυγή στο ένδοξο ελληνικό παρελθόν για τη

συγκρότηση νέας εθνικής ιδεολογίας, που θα είχε ως

βάση την αρχαιολατρία.

2. Το ποίημα του Αλεξάνδρου Σούτσου δημοσιεύτηκε

στην εφημερίδα «Ήλιος», που εκδιδόταν στο Ναύπλιο, την

πρώτη πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.

3. Σήμερα, η ελληνική και η διεθνής ιστορική έρευνα

αναγνωρίζει ότι τα «Ολύμπια», παρά το έντονο εμπορικό

πνεύμα τους, συνιστούν την πρώτη ολοκληρωμένη προ-

σπάθεια για τη διοργάνωση Ολυμπιακών αγώνων στη νεό-

τερη εποχή, καθώς υπήρξε ο πρώτος αθλητικός θεσμός


50


ΗΤετάρτη στις 20 του Ιουλίου θα ήταν σαν

μία οποιαδήποτε καλοκαιρινή μέρα με ενο-

χλητική ζέστη συνοδευόμενη από αρκετή

δόση υγρασίας, αν στην περιοχή μας πριν από αρ-

κετά χρόνια δεν είχε συντελεστεί ένα πολιτιστικό

γεγονός. Το 2003 ιδρύεται το Concert Theater “Co-

hilia Festival” στη Λίμνη της Βορείου Ευβοίας, με

Καλλιτεχνικό Διευθυντή τον πιανίστα Γιώργο Κων-

σταντίνου. Ένας σολίστας που καταφέρνει να δεί-

χνει με κάθε ευκαιρία στο εξωτερικό το πρόσωπο

μιας άλλης Ελλάδας. Μιας Ελλάδας που έχει το

θάρρος να εκφράσει τα συναισθήματά της μέσα

από πολύχρονες σπουδές και ατελείωτες ώρες

μελέτης, χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος.

Ψυχή αυτού του συναυλιακού χώρου είναι η κ.

Σάντρα Βρυσιώτη, μητέρα του Γιώργου Κωνσταν-

τίνου. Γνωρίζοντας πολύ καλά τις δυσκολίες και

τον κόπο που χρειάζεται για να εμφανιστεί κά-

ποιος μπροστά στο κοινό άτρομα, δίνει απλόχερα

το βήμα του θεάτρου σε όποιον έχει την ανησυχία

της έκφρασης.

Γράφει ο Τριαντάφυλλος Σούρρας.

ΤΟ FESTIVAL COHILIA

ΚΑΙ Ο ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΕΔΩΣΑΝ ΚΑΙ ΕΦΕΤΟΣ ΠΝΟΗ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΕΥΒΟΙΑ.

Έτσι λοιπόν την ημέρα εκείνη το κοινό που

συγκεντρώθηκε στην πλατεία του Concert Theater

“Cohilia Festival” είχε την τύχη να ακούσει ένα κα-

ταξιωμένο καλλιτεχνικό ζευγάρι πιανιστών από τη

Ρουμανία. Την Manuela-Ioana Mihailescu και τον

σύζυγό της Dragos Mihailescu. Τα μουσικά έργα

που ερμήνευσαν, ήταν η Σονάτα σε σι ύφεση μεί-

ζονα (με αριθμό καταλόγου op. 30,D617) του Fr.

Schubert, οι Παραλλαγές σε ένα παραδοσιακό

θέμα σε Λα ύφεση μείζονα (με αριθμό καταλόγου

op. 35,D813) επίσης του Fr. Schubert, την Παβάνα

με τίτλο “Ma mere l’Oye” του M. Ravel, την Σονάτα

για τέσσερα χέρια του Fr. Poulenc και το Εμβατή-

ριο για τον Ερρίκο του D. Lipatti.

Όλο το πρόγραμμα που ερμηνεύτηκε ήταν για

τέσσερα χέρια σε ένα πιάνο. Το πιανιστικό ζευ-

γάρι, καταξιωμένοι παιδαγωγοί και σολίστες, χά-

ρισε στο κοινό έναν ήχο μεστό, δροσερό και

γλυκό, σαν ένα γινωμένο καλοκαιρινό φρούτο και

ταυτόχρονα ερμήνευσε τα μουσικά έργα με μία

ήπια δύναμη χωρίς δυναμικές εξάρσεις, δείχνον-

τας καθαρά σε όλους μας πόσο καλά κατείχαν το

μουσικό όργανο, που άγγιζαν τα χέρια τους και πα-

ράλληλα το μέγεθος της γνώσης τους. Ο κάθε

ήχος τους ερχόταν σαν μία φυσική ροή, χωρίς να

έρχεται σε αντιπαράθεση με οτιδήποτε στο χώρο,

σαν ένα κελάρυσμα.

Σαν έκπληξη στο τέλος πληροφορηθήκαμε

πως ο νεαρός που βοηθούσε το ζευγάρι γυρνών-

τας τις σελίδες στο πιάνο, γιος του ζεύγους Mi-

hailescu, σπουδάζει υπότροφος στη Μουσική

Ακαδημία της Γενεύης. Ο νεαρός απέδωσε έξοχα

στο πιάνο την Κοιλάδα του Όμπερμαν του Fr. Liszt.

Τα δικαιολογημένα συγχαρητήρια και τα χει-

ροκροτήματα που δέχθηκε η οικογένεια των

Ρουμάνων καλλιτεχνών πρέπει απαραίτητα να

συμπληρωθούν ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στο

Γιώργο Κωνσταντίνου και τη Σάντρα Βρυσιώτη,

που έχουν δημιουργήσει στην περιοχή μας μία

πύλη πολιτιστικής επικοινωνίας ανάμεσα στους

λαούς.

Στιγμιότυπα από την υπέροχη καλλιτεχνική βραδιά στην πλατεία των Ροβιών όπου το Φεστιβάλ ΚΟΧΥΛΕΙΑ σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ροβιών και το Δήμο Μαντου-δίου-Λίμνης και Αγίας Άννας φιλοξένησε το ρουμάνικο συγκρότημα παραδοσιακής μουσικής και χορού του Γεωπονικού Πανεπιστημίου της Ναπόκα-Κλουζ.

Το Φεστιβάλ Cohilia και ο πιανίστας Γιώργος Κωνσταντίνου

51


Στα πλαίσια της συνεργασίας και των ανταλλαγών μεταξύ Διεθνών Φεστιβάλ, το Φεστιbαλ COHILIA προσκάλεσε το ΠΙΑΝΙΣΤΙΚΟ DUO EMANUELA & DRAGOS MIHAILESCU - Καλ-λιτεχνικούς Διευθυντές του Φεστιβάλ ZILELE MUZICII LA ORAVITA-Timisoara, για ένα Recital Πιάνου στο ΘΕΑΤΡΟ CONCERT στο Κοχύλι της Λίμνης-B.Εύβοια στις 20 Ιουλίου 2011και αντίστοιχα το Φεστιβάλ της Ρουμανίας προσκάλεσε τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Φεστιβαλ COHILIA,, ΠΙΑΝΙΣΤΑ ΓΙΩΡΓΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ για ένα Recital και Μaster ClassesΠιάνου στο ΘΕΑΤΡΟ TEATRUL VECHI της Oravita από 8 - 12 Αυγούστου 2011. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι το Teatrul Vechi είναι αντίγραφο του κτιρίου της όπερας της Βιέννης, χάριν των στενών καλλιτεχνικών επαφών της πόλης της Oravita με τηνΒιέννη, και ιδιαιτέρως με την Βασιλική οικογένεια της Αυστρίας, η οποία και επισκεπτόταν την πόλη για να παρακολουθήσει τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ.

52


Το θεατρικό έργο «Οι δέκα μικροί νέ-

γροι», βασισμένο στο ομώνυμο αστυνο-

μικό μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι,

ερμήνευσαν με εξαίρετο τρόπο μικροί μαθητές

του Προκοπίου μια όμορφη βραδιά του περα-

σμένου Αυγούστου στον υπαίθριο χώρο της

πλατείας μπροστά από το σχολείο.

Το πρωτότυπο στην όλη υπόθεση ήταν,

πως η εν λόγω παράσταση δεν οργανώθηκε

από κάποιον πολιτιστικό σύλλογο ή άλλον

φορέα της περιοχής, αλλά με την πρωτοβουλία

μικρής ομάδας κατοίκων του Προκοπίου, που

παροτρύνθηκε και ενθαρρύνθηκε από το με-

ράκι των παιδιών τους για το θέατρο.

Η ομάδα αυτή εκτός των άλλων ανέλαβε

και όλα τα έξοδα κατασκευής σκηνικών, εγκα-

τάστασης ηχητικών και ότι άλλο απαιτούσαν οι

ανάγκες του έργου.

Ψυχή και δημιουργός της παράστασης η

νεαρή (και ταλαντούχος όπως αποδείχθηκε) θε-

ατρολόγος Νεφέλη Παπαθανασίου, η οποία

εκτός της σκηνοθεσίας έκανε και την ανάλογη

διασκευή του έργου προκειμένου να το προσαρ-

μόσει στα μέτρα των μικρών ηθοποιών της, με-

ρικοί από τους οποίους έκαναν την παρθενική

τους εμφάνιση σε κοινό. Η πολλά υποσχόμενη

Προκοπιανή θεατρολόγος, ερμήνευσε και η ίδια

(εξαίρετα) έναν από τους ρόλους του έργου,

συντονίζοντας αριστοτεχνικά τον θίασό της.

Θα πρέπει να επισημάνουμε, πως η Νεφέλη

Παπαθανασίου έχει ολοκληρώσει τις σπουδές

της για την Τέχνη του Θεάτρου, που είναι και η

μεγάλη της αγάπη. Επειδή όμως εδώ είναι Ελ-

λάδα και η Νεφέλη αγαπά εξίσου και την ιδιαί-

τερη πατρίδα της, αποφάσισε να εγκατασταθεί

στον αγαπημένο της τόπο και να αναζητήσει από

εδώ τις ευκαιρίες ανάδειξης του ταλέντου της

μέσα από εξαιρετικά δύσκολους και απρόσιτους

δρόμους. Αυτοί οι αγώνες όμως αναδεικνύουν

τους μεγάλους ήρωες (ή ηρωίδες).

Το κοινό του Προκοπίου, που γέμισε τα κα-

θίσματα της πλατείας του σχολείου, χειροκρό-

Νεφέλη Παπαθανασίου. Η ταλαντούχος νεαρή θε-ατρολόγος υπήρξε η ψυχή και ο συντονιστής τηςπαράστασης.

Θεατρική παράσταση απαιτήσεων από μικρούς ερασιτέχνες στο Προκόπι

53


τησε θερμότατα τους μικρούς ηθοποιούς για

την αξιέπαινη προσπάθειά τους να ανεβάσουν

τη δύσκολη αυτή παράσταση.

Από προσπάθειες και πρωτοβουλίες τέ-

τοιου είδους έχουμε απόλυτη ανάγκη αυτή την

εποχή γιατί είναι οι μόνες ελπιδοφόρες ηλια-

χτίδες στη ζοφερή ατμόσφαιρα που ζούμε. Αξί-

ζει ένα μεγάλο μπράβο στους μικρούς

Κατάμεστη η πλατεία του χώρου που έγινε η παράσταση από τους κατοίκους του Προκοπίου.

Στιγμιότυπο από την παράσταση.

Προκοπιανούς καλλιτέχνες αλλά και στους γο-

νείς τους, που τους βόηθησαν με μεγάλη

όρεξη.

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΟΜΑΔΩΝ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΥΒΟΙΑΣΤα στενά ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα δεν πρέπει να γίνουν εμπόδια

για τις μελλοντικές προοπτικές τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής.

Μία κοινή πολιτιστική εκδήλωση που διοργάνωσαν από κοινού

διάφοροι σύλλογοι της Βόρειας Εύβοιας, στις 30 του περασμέ-

νου Αυγούστου, ώθησε στην ιδέα της δημιουργίας μια ισχυρής

διασυλλογικής ομάδας στο Δήμο Ιστιαίας – Αιδηψού.

Κοινός στόχος η προβολή και ανάδειξη μιας ιδιαίτερα χαρισματικής

περιοχής όπως είναι η Βόρεια Εύβοια.

Μερικές σκέψεις που συζητήθηκαν και προτάθηκαν ως στόχοι στις

πρώτες συναντήσεις εκπροσώπων βορειοευβοϊκών πολιτιστικών συλ-

λόγων είναι:

• Η καταγραφή σοβαρών προβλημάτων και η από κοινού παρέμβαση

στους φορείς.

• Η καταγραφή και προβολή των φυσικών, ιστορικών, λαογραφικών και εν

γένει πολιτισμικών θησαυρών της περιοχής.

• Η ομαδική εθελοντική εργασία συντήρησης και αξιοποίησης χώρων φυ-

σικού κάλλους και ιστορικών μνημείων της περιοχής.

• Η συνεργασία των συλλόγων στην πολιτιστική αναβάθμιση της περιοχής.

Οι ανιχνευτικές συναντήσεις εκπροσώπων των πολιτιστικών συλλό-

γων του Δήμου Ιστιαίας – Αιδηψού συνεχίζονται και οι πρώτες ενδείξεις

για την γέννηση ενός ισχυρότατου πολιτιστικού και δημιουργικού φορέα,

εμπνέουν αισιοδοξία.

Προσπάθεια δημιουγίας Συνασπισμού πολιτιστικών συλλόγων και ομάδων Βόρειας Εύβοιας

54


55


Σε ηλικία 61 χρονών έφυγε από την ζωή

το βράδυ της Παρασκευής 16 Σεπτεμ-

βρίου ο πρώην Δήμαρχος Κονιστρών Δη-

μήτρης Παπαναστασίου, ο οποίος ήταν και

υποψήφιος Δήμαρχος Κύμης Αλιβερίου στις

πρόσφατες εκλογές. Σύμφωνα με τις πρώτες

πληροφορίες ο πρώην Δήμαρχος Κονιστρών

πέθανε στο σπίτι του στο Μονόδρι, από παθο-

λογικά αίτια.

Ο Δημήτρης Παπαναστασίου, Δήμαρχος

Κονιστρών, γεννήθηκε το 1950 στο Μονόδρι

Ευβοίας.

Ήταν πτυχιούχος του Μαθηματικού τμήμα-

τος Φυσικομαθηματικής Σχολής του Αριστοτέ-

λειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ειδικευθείς

σε θέματα Περιφερειακής Ανάπτυξης, Αποκέν-

τρωσης, Τ.Α & Επιχ. ΟΤΑ στο ΕΛΚΕΠΑ, ΕΕΤΑΑ,

ΙΔΕ και στο Ινστιτούτο Περιφερειακής Ανάπτυξης

Παντείου.

Εργάστηκε στην Ιδιωτική Εκπαίδευση, στην

Ανωτέρα Σχολή Πλοιάρχων Ε.Ν. Κύμης και στο

Τ.Ε.Ι Χαλκίδας, ενώ μέχρι το θάνατό του ήταν

καθηγητής στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού

Κύμης.

Διετέλεσε:

• Πρόεδρος της Κοινότητας Μονοδρίου

(1991- 1994).

• Αντιπρόεδρος και Γ. Γραμματέας της

ΤΕΔΚΕ (1983 – 1990).

• Συνιδρυτής και Πρόεδρος του Συνδέσμου

Ανάπτυξης Περιοχής Κύμης (1983 – 1990).

• Μέλος του Δ.Σ του Νοσοκομείου Κύμης και

της ΚΟΙΣΕΛΙΚ (Κοινοτικοσυνεταιριστική

Επιχείρηση Λιγνιτών Κύμης).

Μας άφησε νωρίς ο αγωνιστής

Π. Δήμαρχος Κονιστρών

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

• Μέλος του εποπτικού Συμβουλίου της ΕΒΟ-

ΤΕΞ (Κοινοτικοσυνεταιριστική Επιχείρηση ),

αναπληρωματικό μέλος του Νομαρχιακού

Συμβουλίου Ευβοίας, μέλος της Νομαρχια-

κής Επιτροπής Δημοσίων Έργων και της

Επιτροπής Λαϊκής Επιμόρφωσης της Νο-

μαρχίας Ευβοίας.

• Πρόεδρος του Δ.Σ. του Γενικού Νομαρχια-

κού Νοσοκομείου Χαλκίδας (1993 – 1998).

• Αντινομάρχης της Νομαρχιακής Αυτοδιοί-

κησης Ευβοίας, αρμόδιος για θέματα ΠΕ-

ΧΩΔΕ, Βιομηχανίας, Ενέργειας και

Ορυκτού Πλούτου (1995 – 1998).

• Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος

της Τεχνικής Εταιρείας Νομαρχιακής Αυτο-

διοίκησης Εύβοιας (ΤΕΝΑΕ Α.Ε.) (1997 –

1998).

• Εκλεγμένος εκπρόσωπος της Ν.Α. Ευβοίας

στην Ένωση Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων

Ελλάδας (ΕΝΑΕ) και Αντιπρόεδρος και Συν-

τονιστής του Περιφερειακού Ενεργειακού

Κέντρου Ανατολικής Στερεάς Ευβοίας

(1995 – 1998 ).

• Δραστηριοποιήθηκε σε πολλούς Κοινωνι-

κούς φορείς και αντιπροσώπευσε το μαζικό

κίνημα του Νομού στα τριτοβάθμια όργανα

της ΚΕΔΚΕ και της ΠΑΣΕΓΕΣ.

Από το 1999 έως και τις πρόσφατες εκλο-

γές ήταν Δήμαρχος Κονιστρών. Πολιτεύτηκε

στην συνέχεια ως ανεξάρτητος υποψήφιος Δή-

μαρχος Κύμης – Αλιβερίου, πέρασε στην δεύ-

τερη Κυριακή των εκλογών αλλά δεν κατάφερε

να εκλεγεί.

Το όραμά του

πηγαίο,

αυθεντικό

άρδευε διαρκώς

την πνευματική

του αναζήτηση

καθώς πλατωνικά

εταύτιζε μόρφωση

και πολιτική,

διανόηση και

κοινωνική

δράση, γράμματα

και πατριωτισμό.

Δημήτρης Παπαναστασίου

56


ΔΗΜΟΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ

Συνολικά ανάστατη είναι η κοινωνία της

Νότιας Εύβοιας και ιδιαίτερα των παρα-

λιακών περιοχών του Μαρμαρίου από τις

ενέργειες ιδιωτικών επιχειρήσεων ιχθυοκαλ-

λιεργειών, που κατάφεραν να αποπροσανατολί-

σουν τις έτσι ή αλλιώς επιπόλαιες κρατικές

υπηρεσίες και να αποκομίσουν άδειες μεγάλης

επέκτασης των επιχειρήσεών τους.

Ένα τέτοιο ενδεχόμενο εγκυμονεί μεγά-

λους κινδύνους υποβάθμισης της περιοχής, που

αυτή τη στιγμή θεωρείται ως περιοχή ιδιαίτε-

ρου φυσικού κάλλους.

Δυστυχώς όμως ο κρατικός υδροκεφαλι-

σμός δεν είναι δυνατόν να αξιολογήσει τέτοιες

λεπτομέρειες.

Απέναντι όμως στη αναισθησία των Υπηρε-

σιών και των Ιδιωτικών συμφερόντων ορθώνεται

η ευαισθησία των κατοίκων της Καρυστίας και

της Δημοτικής Αρχής τους. Οι τελευταίοι αντι-

τάχθηκαν στα σχέδια των επίδοξων καταστρο-

φέων της παραλίας του Μαρμαρίου με το

ακόλουθο υπόμνημα

Κύριοι,

θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε ότι η Πε-

ριοχή στην οποία σχεδιάζεται -σύμφωνα με τις

πληροφορίες- να δημιουργηθεί η ΠΟΑΥ ΜΑΡ-

ΜΑΡΙΟΥ, μας βρίσκει εντελώς αντίθετους, ως

Δημοτική αρχή και ως Κοινωνία της Ν. Καρυ-

στίας. Η περιοχή μας εδώ και χρόνια αναπτύσ-

σεται τουριστικά και οικιστικά και σε αυτή την

ανάπτυξη έχουμε επενδύσει και βασίζουμε το

μέλλον μας. Η πρόοδος προς αυτή την κατεύ-

θυνση είναι εντυπωσιακή τα τελευταία χρόνια

καθώς η περιοχή μας είναι στην πραγματικό-

τητα αλλά και με νόμο χαρακτηρισμένη ως πε-

Ο κόλπος του Μαρμαρίου

δεν θα γίνει

ένα απέραντο κλουβί

Ο κόλπος του Μαρμαρίου

δεν θα γίνει

ένα απέραντο κλουβί

Δήμος Καρύστου

57


ριοχή ήπιας τουριστικής ανάπτυξης. Βρίσκεται

κυριολεκτικά στην αυλή της Αθήνας, με μονα-

δικό ιδιαιτέρου κάλλους φυσικό περιβάλλον,

χερσαίο & θαλάσσιο, τακτική και εύκολη συγ-

κοινωνία με το κέντρο- από τα δύο λιμάνια

Μαρμαρίου & Στύρων-, και ΟΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΣΥ-

ΝΕΧΩΣ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΟ & ΒΕΛΤΙΟΥΜΕΝΟ

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ με τις συνεχείς προ-

σπάθειες του Δήμου μας.

Ειδικότερα, η περιοχή στη βόρεια πλευρά

του κόλπου Πεταλιών- Μαρμαρίου, όπου σχε-

διάζεται να εγκατασταθεί η ΠΟΑΥ Ν. Ευβοϊκού,

είναι η πλέον προσβάσιμη, όμορφη και με δυ-

νατότητες οικιστικής και τουριστικής ανάπτυ-

ξης. Το θαλάσσιο περιβάλλον της είναι

μοναδικό, με εκτεταμένα λιβάδια ποσειδω-

νίας, πολλές μικρές και μεγάλες αμμουδιές με

πράσινο που φτάνει μέχρι το κύμα. Επίσης,

όντας προστατευμένη από τους ανέμους, που

πνέουν στην περιοχή, αποτελεί δημοφιλή προ-

ορισμό σκαφών αναψυχής, ερασιτεχνών κι

επαγγελματιών ψαράδων, ακόμη και τα βρα-

χώδη τμήματα των ακτών της είναι στην πλει-

οψηφία τους προσβάσιμα, ομαλά, κι επισκέψιμα

από χιλιάδες κολυμβητές κάθε καλοκαίρι.

Στην ίδια περιοχή υπάρχει από το 1969, χω-

ροθετημένος και Πολεοδομημένος, ο Οικισμός

του Πόρτο Λάφια (με 100 νόμιμα σπίτια και πάνω

από 1.000 οικόπεδα εντός σχεδίου). Καθ’ όλο

το μήκος της βόρειας ακτής, που διατρέχεται

από ασφαλτοστρωμένο δρόμο που τη συνδέει με

Μαρμάρι-Κάρυστο και από δίκτυο παροχής ρεύ-

ματος μέσης τάσης, υπάρχει η δυνατότητα πε-

ραιτέρω οικιστικής ανάπτυξης, η οποία έχει

αρχίσει να εκδηλώνεται τα 3 τελευταία χρόνια.

Πέραν όμως της άμεσης ακτογραμμής, η

ΠΟΑΥ ΘΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕ-

ΡΙΟΧΗ ΩΣ "ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΙΧΘΥΟΚΑΛ-

ΛΙΕΡΓΕΙΩΝ", ΠΡΑΓΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΒΛΑΨΕΙ

ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΠΟ-

ΡΕΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΦΥ-

ΣΙΚΑ ΘΑ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ

ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ αλλά

επί πλέον και ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΚΑ-

ΤΟΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-

ΤΟΣ ΧΩΡΟΥ ΤΟΥΣ.

Οι υπό κρίση Μελέτες παρουσιάζουν μια

εντελώς υποβαθμισμένη εικόνα της Περιοχής

(αποσιωπάται η ύπαρξη ασφαλτοστρωμένης

επαρχιακής παραθαλάσσιας οδού καθ' όλο

μήκος της προτεινόμενης περιοχής, από Μαρ-

μάρι μέχρι Πόρτο Λάφια και δίκτυο ηλεκτροδό-

τησης καθ’ όλο το μήκος της) με σκοπό να

δικαιολογήσει τη δημιουργία της σχεδιαζόμε-

νης ΠΟΑΥ . Τέτοιου είδους παρουσίαση, μόνο

από ενδεχόμενο δόλο θα μπορούσε να δικαιολο-

γηθεί, δεδομένου ότι τα οικονομικά οφέλη του

Φορέα ("ΕΥΒ.ΕΤ.ΑΝ.Υ.Α.Ε.") και των Εταιρειών

που μετέχουν σ' αυτόν αναμένονται πάρα πολύ

μεγάλα (γίνεται προσπάθεια εκμετάλλευσης του

άρτιου οδικού δικτύου που δημιουργήσαμε, της

ηλεκτροδότησης, των λιμανιών και της μικρής

της απόστασης από τη Ραφήνα, αεροδρόμιο

Ελευθέριος Βενιζέλος, Αττική Οδό, πληθυσμιακά

κέντρα κ.ά.), ενώ αντιθέτως η Περιβαλλοντική

και Οικονομική Ζημιά που θα υποστεί η περιοχή

από τη σχεδιαζόμενη εγκατάσταση της ΠΟΑΥ θα

είναι πολύ μεγάλη, σε συνδυασμό με την τερα-

στίου μεγέθους οικονομική και προσωπική ζημιά

που θα υποστούν οι δημότες- κάτοικοί της.

Στην ουσία ο φορέας της προτεινόμενης

ΠΟΑΥ επιδιώκει να μετατρέψει τη θάλασσα του

Μαρμαρίου σε βιομηχανία ιχθυοκαλλιεργειών

και να εκμεταλλευτούν τα δύο λιμάνια της πε-

ριοχής ( Μαρμαρίου, Στύρων), το άρτιο οδικό

δίκτυο καθ' όλο το μήκος των παραλιών, που

σκοπίμως αποκρύπτουν και την απόσταση 14

μόλις μιλίων από το λιμάνι της Ραφήνας, Αττική

Οδό, Ελευθέριος Βενιζέλος.

Τα τελευταία χρόνια η περιοχή Μαρμαρίου

- Καρύστου βασίζεται όλο και περισσότερο

στον τουρισμό. Ο κύκλος εργασιών εστιατο-

ρίων και των καταστημάτων της περιοχής, σε

μεγάλο μέρος του, προέρχεται από τους του-

ρίστες και τους κατοίκους των εξοχικών κατοι-

κιών της περιοχής.

Οι χωρικές κατευθύνσεις που θέτουν οι με-

λέτες, με την επίκληση «περιβαλλοντικών» και

«χωροταξικών» κριτηρίων ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΑ

ταυτίζονται 100% με την υφιστάμενη άναρχη

χωροθέτηση (που υποτίθεται ότι ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ

ΚΑΤΑΣΤΕΙΛΕΙ). Πρακτικά δηλ. εξυπηρετούν

μόνο το κριτήριο της νομιμοποίησης και των οι-

κονομιών κλίμακας των ενδιαφερόμενων εται-

ριών ιχθυοκαλλιέργειας.

Πολύ πρόσφατα, τον Αύγουστο του 2011,

έπεσε στην αντίληψή μας ότι ο μοναδικός ίσως

επίσημα συστημένος φορέας ΠΟΑΥ στην Ελ-

λάδα - ως σήμερα- ο Φορέας Διαχείρισης της

ΠΟΑΥ Ευβοϊκού, η ΕΥΒΟΙΚΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙ-

ΡΕΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΥΔΑΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ, κατέ-

θεσε Αίτηση για δημιουργία Περιοχών Π.Ο.Α.Υ.

στον Ευβοϊκό.

Ειδικότερα, στο Φάκελο της Μελέτης που

συνυπέβαλε ο Φορέας με τις προτάσεις του

για τη δημιουργία της Π.Ο.Α.Υ ΜΑΡΜΑΡΙΟΥ πε-

ριλαμβάνονται ελλιπή άλλως παραποιημένα

στοιχεία της περιοχής που προτείνεται για τη

χωροθέτηση της ΠΟΑΥ Ν. ΕΥΒΟΙΚΟΥ. Προκει-

Μεθοδικός και δραστήριος αποδεικνύεται ο Δήμαρχος Καρύστου Νίκος Μανώλης κατά τη διάρκεια των δέκα

πρώτων μηνών της θητείας του. Η προσωπική του εμπειρία και αγωνιστικότητα πλαισιώνεται ιδανικά από

τους εσωτερικούς και εξωτερικούς συνεργάτες του με τους οποίους συσκέπτεται σε καθημερινή βάση.


58


μένου να στοιχειοθετηθεί η ΑΠΟΥΣΙΑ ΔΥΣΜΕ-

ΝΩΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ και η

καταλληλότητα της περιοχής για ΠΟΑΥ, αυτή

εμφανίζεται ως ακατοίκητη, δυσπρόσιτη, χωρίς

υποδομές, με ελάχιστες παραλίες για κολύμπι.

Αποσιωπάται η ύπαρξη μεγάλων οικισμών και

ασφαλτοστρωμένων δημόσιων δρόμων, ηλε-

κτρικό ρεύμα μέσης τάσης, αλλά και ο χαρα-

κτηρισμός της ως περιοχής β´ κατοικίας για

τον Αθηναίο, με βάση το ΓΕΝΙΚΟ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ

ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ από το

έτος 2003, και ήπιας τουριστικής ανάπτυξης

με το Ν. περί τουρισμού του 2009!!

Επειδή ο Δήμος μας έχει την ευθύνη να

προστατεύσει τα συμφέροντα των δημοτών-κα-

τοίκων της περιοχής αλλά και τη μελλοντική

της τουριστική, οικιστική και οικονομική ανά-

πτυξη, αφού αυτή βρίσκεται στην Αυλή της Ατ-

τικής κυριολεκτικά, σας παρακαλούμε και

περιμένουμε από εσάς, να λάβετε γνώση της

πραγματικής κατάστασης της περιοχής, εκτός

του τρόπου παρουσίασής της από τον Φορέα

και τις εκάστοτε Μελετητικές Εταιρείες, που

έχουν καταρτίσει & υποβάλει προς έγκριση

ενώπιόν σας τις σχετικές μελέτες, ΣΑΣ ΚΑ-

ΛΟΥΜΕ να ενεργήσετε κατά τρόπο που να εξα-

σφαλίζει τα συμφέροντα των πολλών και να

ικανοποιεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα της

Τοπικής Κοινωνίας, που ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ να πλη-

γεί βαρύτατα και δικαιολογημένα αγανακτεί,

φοβούμενη ότι η σχεδιαζόμενη ΠΟΑΥ στη συγ-

κεκριμένη θέση στοχεύει στην εξυπηρέτηση

των συμφερόντων των ολίγων, αδιαφορώντας

για την καταστροφή των πολλών.

Επειδή ο ΔΗΜΟΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ διαθέτει τε-

ράστια ακτογραμμή, αφού εκτείνεται από τον

Ευβοϊκό έως το Αιγαίο, και συνεπώς θα μπο-

ρούσαν να αναζητηθούν αρκετές άλλες περιο-

χές για την εγκατάσταση ΠΟΑΥ, οι οποίες ΔΕΝ

ΠΡΕΠΕΙ αφενός να αποκλείουν κι αφετέρου να

μην έρχονται σε σύγκρουση με προϋπάρχου-

σες ή δυνάμενες να αναπτυχθούν Χρήσεις Γης

(οικιστικές, τουριστικές, θαλάσσιες μορφές

τουρισμού κα).

Επειδή τέλος πιστεύουμε ότι η Πολιτεία,

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ & το

ΥΠΕΚΑ επιβάλλεται να προσφέρουν στον Τόπο

μας τη δυνατότητα δημιουργίας Αναπτυξιακών

Υποδομών και αντιθέτως να μην εμποδίσουν

με την Γνωμοδότηση-Αποφάσεις τους την πε-

ραιτέρω τουριστική ανάπτυξη του τόπου μας

στην οποία έχουμε επενδύσει και βασιζόμαστε

με προτροπή του κράτους.

Επειδή η σχεδιαζόμενη ΠΟΑΥ ΜΑΡΜΑΡΙΟΥ

στην προτεινόμενη θέση αποσκοπεί προφανώς

στη χρησιμοποίηση των από χρόνια έτοιμων υπο-

δομών της Περιοχής κι έρχεται σε σύγκρουση

με την προϋπάρχουσα Οικιστική Δράση, αλλά

και είμαστε βέβαιοι ότι θα εμποδίσει την Τουρι-

στική/Οικιστική Ανάπτυξη της Περιοχής. Πρώτι-

στα, πριν την όποια Γνωμοδότηση-Απόφασή σας,

ο Δήμος μας, ολόκληρη η Τοπική Κοινωνία αλλά

και οι Οικιστικοί Σύλλογοι της Περιοχής, ζη-

τούμε την Άμεση Διενέργεια Αυτοψίας από

τους αρμόδιους Υπηρεσιακούς Παράγοντες της

Διεύθυνσης Χωροταξίας του Υπουργείου ή από

κοινά αποδεκτό ερευνητικό φορέα. Το ενδεχό-

μενο διατύπωσης Θετικής Γνωμοδότησής σας,

είναι βέβαιο, ότι θα προκαλέσει έντονες αντι-

δράσεις. Σε περίπτωση που αναρτηθεί προς δια-

βούλευση το συγκεκριμένο επίμαχο Σχέδιο

δημιουργίας ΠΟΑΥ, χωρίς προηγούμενη Αυτο-

ψία, σας γνωρίζουμε ότι θα προασπίσουμε με

κάθε τρόπο τα βαρύτατα θιγόμενα συμφέροντά

μας, ως Δήμος αλλά και οι Οικιστικοί Σύλλογοι

της περιοχής, και καθένα από τα μέλη τους ατο-

μικά ως θιγόμενοι οικιστές-ιδιοκτήτες γης, με

σκοπό να ανατρέψουμε τα σχέδια Καταστρο-

φής της Περιοχής μας.

Σκοπός του παρόντος υπομνήματος είναι

να προλάβουμε τυχόν βιαστικές και δυσμενείς

Αποφάσεις όλων των συναρμόδιων ΑΡΧΩΝ και

ιδίως της Διεύθυνσης Χωροταξίας του Υπουρ-

γείου, που θα προκαλέσουν απρόβλεπτες αν-

τιδράσεις των δημοτών και δικαστικούς

αγώνες στη συνέχεια. Επιβάλλεται νομίζουμε

η αρνητική γνωμοδότησή σας, για την εγκατά-

σταση του Πάρκου και την δι' αυτού ΕΠΙΧΕΙΡΟΥ-

ΜΕΝΗ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΤΟΥ

ΜΑΡΜΑΡΙΟΥ ΣΕ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΕΚΤΡΟ-

ΦΗΣ ΨΑΡΙΩΝ, που θα καταστρέψει τις παρα-

λίες & την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής,

και είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει τεραστίου

μεγέθους περιβαλλοντική ζημιά.

ΣΑΣ ΖΗΤΟΥΜΕ

1. Να ζητηθεί και να διεξαχθεί αρμοδίως η

Άμεση Διενέργεια Αυτοψίας στην προτει-

νόμενη Περιοχή.

2. Να γνωμοδοτήσετε αρνητικά για την υπό

κρίση σχεδιαζόμενη Χωροθέτηση της

ΠΟΑΥ ΜΑΡΜΑΡΙΟΥ.

3. Να υποχρεωθεί ο Φορέας Διαχείρισης της

ΠΟΑΥ:

α) να υποδείξει ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΤΗΣ

ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΥΠΟ ΚΡΙΣΗ ΠΡΟΤΑΣΗΣ του.

β) να αναζητήσει άλλη καταλληλότερη πε-

ριοχή εντός της Τοπικής Εμβέλειας του

Καλλικρατικού Δήμου Καρύστου για δημι-

ουργία της ΠΟΑΥ Νοτίου Ευβοϊκού, σε εποι-

κοδομητική συνεργασία με τη Δημοτική

Αρχή, επ' αμοιβαία ωφελεία.

Ευχαριστούμε πολύ εκ των προτέρων.

Αθήνα 6-10-2011

Ο Δήμαρχος Καρύστου

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ


59


Ο Έλληνας δήμαρχος

της γαλλικής πόλης Φράι στην Κάρυστο

Την περιφέρεια του Δήμου Καρύστου επισκέφτηκε ο ελληνικής

καταγωγής δήμαρχος της πόλης Φράι της Γαλλίας κ. Μιλτιάδης

Κωνσταντακάτος. Κατόπιν πρόσκλησης του δήμαρχου Καρύστου

Νικόλαου Μανώλη ο κ. Κωνσταντακάτος έφτασε την Κυριακή 21 Αυ-

γούστου στην περιοχή όπου και έμεινε στο Μαρμάρι.

Την Κυριακή το απόγευμα επισκέφτηκε την Κάρυστο και ξεναγή-

θηκε στο Μπούρτζι όπου παρακολούθησε την έκθεση έργων τέχνης.

Έπειτα μετέβη στο Μαρμάρι όπου και παρευρέθηκε στις πολιτιστικές

εκδηλώσεις του Δήμου Καρύστου συνοδευόμενος από το δήμαρχο Νι-

κόλαο Μανώλη, καθώς και από δημοτικούς και τοπικούς συμβούλους.

Τη Δευτέρα το πρωί πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στο δημοτικό μέ-

γαρο με τη συμμετοχή του δήμαρχου, του προέδρου του δημοτικού συμ-

βουλίου, των αντιδημάρχων, της προέδρου του παιδικού σταθμού, της

προέδρου της δημοτικής κοινότητας Καρύστου και του επικεφαλής της

μείζονος αντιπολίτευσης κ. Ελευθέριου Ραβιόλου.

Ο Μιλτιάδης Κωνσταντακάτος έκανε μία σύντομη παρουσίαση για

το πώς λειτουργεί ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης στη Γαλλία και

στάθηκε ιδιαίτερα στο “πείραμα” Καλλικράτη τονίζοντας ότι είναι προς

τη σωστή κατεύθυνση, αλλά είναι ημιτελές και έπρεπε να υπάρχει με-

ταβατική περίοδος εφαρμογής. Είπε, μάλιστα, ότι «οι υπάρχοντες δή-

μαρχοι βρίσκονται σε ένα καράβι ακυβέρνητο εν μέσω μίας καταιγίδας

και χωρίς πυξίδα». Υποστήριξε ότι δεν είναι λογικό να δίνονται αρμο-

διότητες στους ΟΤΑ χωρίς, όμως, πόρους και έφερε το παράδειγμα

της Γαλλίας όπου οι Δήμοι εφαρμόζουν τη δική τους φορολογική πολι-

τική και μπορούν να καθορίσουν έσοδα και δαπάνες.

Δεν παρέλειψε να τονίσει την αρνητική εντύπωση που του προξέ-

νησε το απαρχαιωμένο οδικό δίκτυο Χαλκίδα - Κάρυστος, καθώς

έφτασε οδικός. Έδωσε, όμως, και τα εύσημα στη δημοτική αρχή για

την καθαριότητα τονίζοντας, ότι ο δήμος Καρύστου είναι ένα από τα

καθαρότερα μέρη που έχει επισκεφτεί στην Ελλάδα.

Εν συνεχεία, οι συμμετέχοντες αντάλλαξαν απόψεις σε σύγχρονα

ζητήματα όπως της διαχείρισης απορριμμάτων. Ο προσκεκλημένος

απεύθυνε πρόταση προς το δήμαρχο και τους παρευρισκόμενους να

επισκεφτούν την πόλη του για να διαπιστώσουν πώς λειτουργεί το σύ-

στημα “καύσης” για τα απορρίμματα και οι μικροί ατομικοί βιολογικοί.

Οι δύο πλευρές συμφώνησαν να αναπτύξουν μία ευρύτερη συνερ-

γασία και να συμμετάσχουν από κοινού σε ευρωπαϊκά προγράμματα

όπως ανταλλαγής μαθητών, τουρισμού, πολιτισμού, πυροπροστασίας

και ανταλλαγής τεχνογνωσίας.

Στόχος των δύο περιοχών είναι να δημιουργηθεί μία γέφυρα συ-

νεργασίας, ώστε οι δύο πλευρές να έρθουν κοντά η μία στην άλλη και

να επωφεληθούν από κοινού από αυτή τη διαδικασία. Σε πρώτη φάση

αποφασίστηκε να υπάρξει εκατέρωθεν τουριστική διαφήμιση στον επί-

σημο δικτυακό χώρο του κάθε δήμου και να δημιουργηθεί μία κοινή

ατζέντα για μία σταθερή και μακροπρόθεσμη συνεργασία.

Στο τέλος της συνάντησης ο δήμαρχος Καρύστου πρόσφερε στο

δήμαρχο του Φράι καλάθι με παραδοσιακά αγροτικά προϊόντα και κρασί,

καθώς και βιβλία με την ιστορία και τις ομορφιές της Νότιας Καρυστίας.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΗΜΟΥ ΚΑΡΥΣΤΟΥ


60


αξιέπαινης πρωτοβουλίας του Δήμου Καρύστου

για μία πολιτιστική προσέγγιση των περιοχών,

που διατηρούν στις παραδόσεις τους τον ιδιαί-

τερο αυτό τρόπο επικοινωνίας. Έναν τρόπο που

γνωρίζουν καλά αρκετοί κάτοικοι των χωριών

μας του Κάβο Ντόρο.

«Σου σφυρίζω για να βγεις σου σφυρίζω»

λέει ο ερωτοχτυπημένος πρωταγωνιστής του

τραγουδιού. Και δεν είναι σίγουρα ο μόνος, που

επινόησε αυτόν τον τρόπο κωδικοποιημένης επι-

κοινωνίας. Με ειδικούς τρόπους σφυριγμάτων,

ας πούμε, εξέφραζαν (και εκφράζουν πολλάκις

και σήμερα) το θαυμασμό τους προς το «ωραίο

φύλλο» οι μη διαθέτοντες μεγάλο ρεπερτόριο

τρόπων επικοινωνίας άρενες. Με σφυρίγματα

επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας εκφράζονται οι

θεατές δημοσίων θεαμάτων (αθλητικών, μουσι-

κών κ.α.). Ακόμη και οι προπονητές ομαδικών

αθλημάτων με σφυρίγματα ειδοποιούν τους αγω-

νιζόμενους αθλητές τους μέσα στη θορυβώδη

ατμόσφαιρα του γηπέδου. Η σφυριχτή γλώσσα,

χρησιμοποιήθηκε και σε περιόδους πολέμων ως

κωδικοποιημένη επικοινωνία. Στο Δεύτερο Παγ-

κόσμιο Πόλεμο υπήρχε ειδικός κώδικας σφυριγ-

Σου σφυρίζω για να βγεις σου σφυρίζω».

Ένα παλιό ελαφρό τραγουδάκι του 1958

σε στίχους Γιώργου Οικονομίδη και μου-

σική Γιώργου Μουζάκη, τραγουδημένο για πρώτη

φορά το 1959 από τον Τόνη Μαρούδα (αείμνη-

στοι άπαντες).

Μου το θύμισε ο πατέρας μου όταν του ζή-

τησα τη βοήθειά του για την έρευνά μου στις

παγκόσμιες διαλέκτους σφυριγμάτων, που έχω

αναλάβει σε συνεργασία με την εκ Καρυστίας

φίλη και συνεργάτιδά μου κ. Γεωργία Τούρλα. Η

έρευνα αυτή πραγματοποιείται στα πλαίσια μιας

ΝΙΚΗ ΚΑΛΕΜΗ

ΔΙΑΛΕΚΤΟΙ

ΣΦΥΡΙΓΜΑΤΩΝΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ

ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Από τα δικά μας χωριά του Κάβο Ντόρο ως το Μεξικό, το

Νεπάλ, τα Κανάρια Νησιά, τα βουνά του Πόντου και αλλού,

οι τοπικές κοινωνίες, από τη βαθιά αρχαιότητα μέχρι και

σήμερα, ευλαβικά μεταφέρουν από γενιά σε γενιά τον ιδι-

αίτερο αυτό τρόπο επικοινωνίας δια του σφυρίγματος.

Ο Δήμος Καρύστου αναλαμβάνει σήμερα πρωτοβουλία πο-

λιτιστικής προσέγγισης τέτοιων περιοχών. Η πρωτοβουλία του Δημάρχου

Καρύστου κ. Νίκου Μανώλη για

την πολιτιστική προσέγγιση πε-

ριοχών με ίδια γλωσσικά κειμή-

λια αυτού Αντιάς Καρύστου,

έχει τεράστια σημασία για την

μετά κρίση πορεία της Εύβοιας

και της Ελλάδας. Πάνω απ’ όλα

αυτή τη στιγμή έχουμε την

ανάγκη διεθνούς προβολής της

πολιτισμικής μας ταυτότητάς

μας. Είναι το μόνο ανεκμετάλ-

λευτο ομόλογο σταθερής αξίας

που διαθέτουμε αυτή τη στιγμή.

Διάλεκτοι σφυριγμάτων

61


μάτων για τη Γαλλική Αντίσταση. Επίσης και οι

ομάδες του ΕΛΑΣ, στη δική μας Αντίσταση, είχαν

το δικό τους σφυριχτό κώδικα, που χρησιμοποι-

ήθηκε αργότερα και από τον Δημοκρατικό

Στρατό κατά τη διάρκεια του Ελληνικού Εμφυλίου.

Κατά συνέπεια αυτός ο κώδικας επικοινωνίας

είναι έμφυτος στον ανθρώπινο εγκέφαλο και εν

δυνάμει ενεργός όταν παρίσταται ανάγκη.

Η ανάγκη ακριβώς αυτή υπήρξε η αιτία να

καλλιεργηθεί κάπως περισσότερο σε στενές

ανά τον κόσμο κοινωνικές ομάδες, λόγω ιδιαιτε-

ροτήτων σχετικών με τη φυσική διαμόρφωση του

τόπου τους ή των επαγγελματικών τους δραστη-

ριοτήτων.

Παρακολουθώντας ένα ενδιαφέρον σχετικό

ντοκυμαντέρ, ανακάλυψα το σπουδαίο ερευνητικό

έργο του Γάλλου ερευνητή γλωσσών Ζιλιέν Μάγερ

για τις ανά τον κόσμο διαλέκτους σφυριγμάτων.

Έξω από ένα χωριό του Μεξικού ένας 13άχρονος

συνεννοείται σφυρίζοντας. Με το δάχτυλο στο

κάτω χείλος παράγει τρεις βραχείς, ψηλούς τό-

νους, σφύριγμα που ακούγεται σαν κελάηδημα κα-

ναρινιού. Στη ρίζα του λοφίσκου ο πατέρας του

νεαρού απαντά μ’ έναν μακρόσυρτο τόνο. Με γρή-

γορες εναλλαγές εξελίσσεται ένας διάλογος ανά-

μεσά τους από απόσταση 200 μ. κι έχει την εξής

μετάφραση: «Τι κάνεις τώρα;» - «Τίποτε το ιδιαί-

τερο» - «Τότε, αν θέλεις, πάμε στο χωριό».

Ο Ζιλιέν Μάγερ, που μεταξύ άλλων έχει ηχο-

γραφήσει τον παραπάνω σφυριχτό διάλογο, είναι

στέλεχος του Εργαστηρίου Γλωσσικής Δυναμικής

της Λιόν, ειδικευμένος στη βιοακουστική. Με τη

συνάδελφό του, Λόρα Ντεντέλ, ταξιδεύουν σ’ όλο

τον κόσμο, εντοπίζουν, καταγράφουν και μελε-

τούν τις λεγόμενες «γλώσσες σφυριγμάτων». Η

τελευταία αποστολή διήρκεσε ένα έτος. Σε δέκα

χώρες σ’ ολόκληρη την υφήλιο μελέτησαν δεκά-

δες «γλώσσες σφυριγμάτων» - όπως στο νησί

των Καναρίων, Γκομέρα, στην ανατολική ορεινή

Τουρκία, και φυσικά στη δική μας την Εύβοια. Ο Ζ.

Μάγερ εκτιμά ότι σήμερα στον κόσμο είναι ζων-

τανοί περίπου 60 τέτοιοι τρόποι συνεννόησης -

που στη συντριπτική τους πλειοψηφία αγνοούνται

από τους γλωσσολόγους.

«Πρόκειται για φαινόμενο εξαιρετικού εν-

διαφέροντος», λέει ο Γάλλος ειδικός, ο οποίος

στα ταξίδια του ανακάλυψε και κατέγραψε τρεις

μέχρι τώρα άγνωστους κώδικες σφυριγμάτων -

στην περιοχή του Αμαζονίου, την Ταϊλάνδη και το

Λάος. Κατά τον Ζ. Μάγερ, «κάθε ομιλούμενη

γλώσσα μπορεί να μεταφραστεί σε σύνολο σφυ-

ριγμάτων», κάτι που εξηγείται από τη μελέτη λε-

πτομερειών της φωνητικής και της προφοράς

συμφώνων και φωνηέντων σε ελληνική, ισπανική

ή τουρκική γλώσσα. Ο αριθμός των πολλών δια-

φορετικών σφυριγμάτων συνήθως είναι μικρότε-

ρος από τα φωνήεντα και τα σύμφωνα μιας

ομιλούμενης γλώσσας, ωστόσο τις περισσότε-

ρες φορές σημαίνοντα ρόλο παίζει η κατανόηση

των συμφραζομένων.

Πώς, όμως, έφτασαν κάποιοι στην ιδέα να

συνεννοούνται με σφυρίγματα; Για να συναντή-

σει τους «πληροφοριοδότες» του ο Μάγερ

έκανε μεγάλες κι επίπονες πορείες, πεζός ή

με τετράποδο μεταφορικό μέσο. Τις περισσό-

τερες φορές συναντούσε βοσκούς, αγρότες ή

κυνηγούς, που από τους μακρινούς τόπους

απασχόλησής τους, έστελναν μηνύματα σε οι-

κογένεια και φίλους. Ο ήχος ενός σφυρίγματος

φτάνει πολύ μακριά - όταν ευνοεί η διαμόρ-

φωση του εδάφους, έως και 10 χλμ.!

Στο Χουάουτλα ντε Χιμένεζ του Μεξικού τα

πράγματα ήταν ευκολότερα. Εκεί ο κόσμος σφυ-

ρίζει παντού: στην αγορά, από σπίτι σε σπίτι, από

μαγαζί σε μαγαζί. Στην Ταϊλάνδη, πάλι, ο Γάλλος

επιστήμων απάντησε μία ιδιαίτερη παραλλαγή

του ερωτικού διαλόγου. Οι ερωτευμένοι άνδρες

στέκονται κάτω από τα παραθύρια της εκλεκτής

τους και της σφυρίζουν φιλοφρονήσεις, χρησιμο-

ποιώντας ένα πράσινο φύλλο φυτού, που κάνει

την εκδήλωσή τους πιο καλόηχη! Στην Κούβα οι

«Νανίγκιος» μια θρησκευτικού προσδιορισμού

επαναστατική ομάδα, χρησιμοποίησε τα επικοι-

νωνιακά σφυρίγματα, την εποχή της ανεξαρτη-

σίας από τους Ισπανούς. (Σήμερα η παλιά αυτή

παράδοση, καταγράφεται στο μεγάλο Καρναβάλι

της Αβάνας). Στον Αμαζόνιο ο Μάγερ συνόδεψε

Ινδιάνους στο κυνήγι μαϊμούδων - «Βλέπεις κάτι

ενδιαφέρον;» -«Ναι, πάνω από την καμπή του

ποταμού», έλεγαν τα σφυρίγματά τους.

Για να ελέγξει την ευελιξία του κάθε επιμέ-

ρους κώδικα ο Μάγερ έδινε σε άτομα να σφυρί-

ξουν άγνωστα κείμενα και κατόπιν ρωτούσε το

ακροατήριο τι κατάλαβε. «Αντίθετα απ’ ό,τι πι-

στεύουν οι ειδικοί, οι κώδικες αυτοί δεν είναι

συμβατικά συστήματα μηνυμάτων με στερεότυ-

πες, επαναλαμβανόμενες φράσεις - όλα όσα λέ-

γονται με φθόγγους μπορούν ν’ αποδοθούν και

με σφυρίγματα». Κατά τον Γάλλο γλωσσολόγο,

πρόκειται για ολοκληρωμένες γλώσσες, πράγμα

που επιβεβαιώνεται με τη βοήθεια μαγνητικού

τομογράφου. Ερευνητές ανακοίνωσαν σε πρό-

σφατη έκδοση της επιθεώρησης «Nature» ότι η

εγκεφαλική δραστηριότητα χρηστών του κώδικα

από την Γκομέρα -του λεγόμενου «σίλμπο γκο-

μέρο»- ήταν ταυτόσημη μ’ εκείνη όσων κατανο-

ούν προφερόμενες λέξεις.

Όπως προανέφερα τον τρόπο επικοινωνίας

με σφυρίγματα συναντάμε σε πολλές περιοχές

του κόσμου. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται

ορεινά χωριά της Γαλλίας, αλλά και ένα χωριό

του Βυζαντινού Πόντου. Πρόκειται για το Κού-

σκοϋ (χωριό της διαλέκτου των πουλιών), ένα

μικρό χωριό του ορεινού Πόντου μεταξύ Κερα-

Κούσκοϋ. Το τουρκικό χωριό των σφυριγμάτων (ή της γλώσσας των πουλιών) βρίσκεται στην ορεινή Κερασούντα του Πόντου.


62


σούντας και Τραπεζούντας. Οι γονείς μου στα

πλαίσια των ερευνητικών ταξιδιών τους στην

Τουρκία έχουν επισκεφθεί το συγκεκριμένο

χωριό, χωρίς ωστόσο να γνωρίζουν την εποχή

της επίσκεψής τους, πως οι κάτοικοι του Κού-

σκοϋ είχαν το ίδιο ιδίωμα με τους συμπατριώτες

μας της Νότιας Εύβοιας. Στο εν λόγω τουρκικό

χωριό ιδιαίτερη εντύπωση κάνει το όνομά του,

που έχει άμεση σχέση με την διάλεκτο των σφυ-

ριγμάτων. Η τουρκική λέξη «κους» σε ευρύτερη

έννοια παραπέμπει στη «σφυριχτή φλυαρία των

πουλιών». Από τη λέξη αυτή προέρχεται και το

«δικό μας» κους-κους.

Η ενδιαφέρουσα έρευνα του Γάλλου ερευ-

νητή για τις ιδιόμορφες αυτές διαλέκτους έχει

όμως και μία δυσάρεστη παράμετρο. Πρόκειται

για τη δυσοίωνη διαπίστωση, πως στις μέρες

μας λιγοστεύουν δραματικά οι γνώστες αυτών

των διαλέκτων, που πρέπει να θεωρηθούν ως

ένας υπό εξαφάνιση πολιτιστικός θησαυρός.

Όλα αυτά τα ιδιώματα απειλούνται από την ταχύ-

τατη παγκοσμιοποίηση και την αστυφιλία, ενώ

επιπλέον σοβαρό κίνδυνο συνιστά η διάδοση των

κινητών τηλεφώνων, που αντικαθιστούν την πα-

ραδοσιακή αυτή ιδιόμορφη επικοινωνία, ειδικά

στην ύπαιθρο.

Οι ελπίδες για διατήρηση αναπτερώνονται με

κινήσεις σαν αυτή της τοπικής κυβέρνησης των

Καναρίων, που καθιέρωσε στα σχολεία της Γκο-

μέρα τη «σίλμπο γκομέρο» (την τοπική διάλεκτο

σφυριγμάτων) ως υποχρεωτικό μάθημα, με εξε-

τάσεις, από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού έως

το απολυτήριο Λυκείου. Ιδιαίτερη επίσης εντύ-

πωση έκανε στον Ζ. Μάγερ η επιτυχής (!) προσπά-

θεια νεαρών στο με-

ξικανικό χωριό Ελο-

ξοτσιτλάν να

μεταφράσουν την

επίσημη ισπανική

γλώσσα στον τοπικό

κώδικα σφυριγμάτων.

Ο Γάλλος ειδικός πα-

ρακολούθησε μια

γλώσσα να γεννιέται!

Μελετώντας τις

προσπάθειες αυτές

των τοπικών κοινω-

νιών των Καναρίων

και του Μεξικού να

διατηρήσουν με κάθε τρόπο την πολιτιστική τους

κληρονομιά και να την προβάλουν προς τουρι-

στικό όφελός τους φυσικά, σκέφτηκα την δική

μας αδράνεια στο τομέα αυτό. Την αδράνειά μας

στην διαφύλαξη, συντήρηση, ανάδειξη και προ-

βολή των πολλών φυσικών και πολιτιστικών μας

θησαυρών, ιδιαίτερα σήμερα, που η χώρα μας

έχει μεγάλη ανάγκη αναζωογόνησης της οικονο-

μίας της. Θέλω να ελπίζω, πως η συγκεκριμένη

πρωτοβουλία του Δημάρχου Καρύστου κ. Νίκου

Μανώλη θα έχει και την ανάλογη συνέχεια προ-

κειμένου να διατηρηθεί μια πολύτιμη πολιτιστική

κληρονομιά μας που κινδυνεύει να εξαφανιστεί.

Για την κληρονομιά αυτή θα αναφέρω επι-

γραμματικά κάποια πράγματα στη συνέχεια. Πολ-

λοί Ευβοείς ερευνητές έχουν αναφερθεί στις

παραδόσεις των εξ Αρβώνος (Αρβανίτες) εποί-

κων της Νότιας Εύβοιας και στις πολιτιστικές

τους καταβολές. Μεταξύ αυτών και ο πατέρας

μου. Κατά την άποψή μου η πιο εμπεριστατωμένη

μελέτη, που έχει γίνει σχετικά με τους Ευβοείς

Αρβανίτες, είναι αυτή που περιέχεται στο ογκώ-

δες βιβλίο του Τίτου Γιοχάλα με τίτλο «Εύβοια.

Τα Αρβανίτικα» (Εκδόσεις Πατάκη 2002). Το βι-

βλίο εμπεριέχει και ένα πολύτιμο CD στο οποίο

μεταξύ των αρβανίτικων τραγουδιών περιέχονται

και ηχογραφήσεις διαλόγων με σφυρίγματα. Σύμ-

φωνα με τον συγγραφέα οι ηχογραφήσεις προ-

έρχονται από τα χωριά του Κάβο Ντόρο:

Σιμικούκι, Ευαγγελισμό και Αντιά. Χαρακτηριστικό

είναι και το σημείωμα που συνοδεύει το CD και

που υποδηλώνει πως υπάρχει άλλος κώδικας

σφυριγμάτων στα αρβανίτικα και άλλος στα ελ-

ληνικά. Μεταφέρω στη συνέχεια αυτούσιο το κεί-

μενο αυτό που ανήκει στον Σταμάτη Παπαμιχαήλ:

«Πριν τριάντα χρόνια χρόνια έχω πάει στο

Κόμητο για εισπράξεις. Βασίλεμα ήλιο σχεδόν.

Κει στο μαγαζί του αξέχαστου Γραμματικού, του

Χρήστου Χαράτση, βρίσκω καναδυό και τους

αρωτάω πώς να ειδοποιήσουμε τον κόσμο να

πληρώσει.

Είπανε να βάνουνε το Φουρίκη να φωνάξει.

Αλλά το Φουρίκη ποιος θα τον φωνάξει;

Κόβει ένας μια σφυριά. Από πάνου μακριά

ήρθε απάντηση με σφυριά πάλι.

— Ζευγαρίζει, λέει.

— Θ’ αργήσει;

Καινούρια σφυριά, καινούρια απάντηση.

— Τώρα τελειώνει και θάρθει.

Έρχεται ο Φουρίκης, φωνάζει στα Ελληνικά ότι

ήρθε ο εισπράχτορας κλπ.

Φωνάζει και στα Αρβανίτικα.

— Δεν το φωνάζεις και σφυριχτά; Του λένε.

Και το φωνάζει και σφυριχτά.

— Ώστε σφυράτε και σεις οι Κομιώτες, τους

λέω, κι εγώ νόμιζα πως σφυράνε μόνο οι

Αντιώτες.

— Οι Αντιώτες μας περνάνε μας.

— Σεις μπορείτε και συνεννοείστε μαζί τους;

— Όχι. Αυτοί σφυράνε Ελληνικά…».

Για όσους δεν γνωρίζουν το χωριό Αντιά

βρίσκεται στη Ν.Α. πλευρά της Εύβοιας σε

απόσταση 38 χιλιομέτρων από την Κάρυστο.

Τ’ όνομά της προέρχεται από την «αντιά»,

που είναι ένα ξύλινο εργαλείο, για την

Ο Δήμαρχος Καρύστου Νίκος Μανώλης με την συντάκτρια του περιοδικού μας. Η πρωτο-βουλία του Δημάρχου για πολιτιστική προσέγγιση περιοχών του κόσμου που διατηρούν τηγλώσσα των σφυριγμάτων, κρίνεται εκτός από πρωτοπόρα, ιδιαίτερα αναγκαία για την διε-θνή προβολή της Νότιας Εύβοιας.

Η Αντιδήμαρχος Καρύστου κ. Γεωργία Τούρλα. Με ιδιαί-τερη επιμέλεια έχει εντάξει στις υποχρεώσεις της την

εφαρμογή της ιδέας γι´αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα πο-λιτιστική προσέγγιση.


63


ύφανση. Ο αρχικός οικισμός, ήταν ψηλότερα

στην Όχη, στη θέση Καρυές (στα 900 μ.) κι

αργότερα το 19ο αιώνα, πήγαν χαμηλότερα

στο λεγόμενο Κατοχώρι. Όμως κι εκεί δεν

μπόρεσαν να σταθούν, από το δυνατό βορριά

που φυσά στο Κάβο Ντόρο, γι’ αυτό και όσοι

απέμειναν από τους συγχωριανούς, μετά τον

πόλεμο, βρήκαν τη ρεματιά στη σημερινή

θέση της Αντιάς. Τώρα το χωριό έχει καμιά

30αριά κατοίκους κι είναι αραιοκατοικημένο.

Για να το επισκεφτείς, υπάρχει πλέον καλός

δρόμος από την Κάρυστο.

Μία κάπως τολμηρή παράδοση θέλει τους

Αντιώτες να είναι μακρινοί απόγονοι μιας ομά-

δας Περσών, που μετά την συντριβή του Ξέρξη

στη Σαλαμίνα (480 π.Χ.) απέμειναν ξεχασμένοι

στις απρόσιτες ακτές του ευβοϊκού νότου. Αυτοί

είχαν το ιδίωμα της κωδικοποιημένης επικοινω-

νίας με τα σφυρίγματα και τα μετέδωσαν στους

απογόνους τους. Μία άλλη εκδοχή προέλευσης

της διαλέκτου των σφυριγμάτων μας πληροφο-

ρεί, πως την έφεραν στη περιοχή του ευβοϊκού

νότου οι κάτοικοι της Αίνου Θράκης στα 1469,

όταν μεταφέρθηκαν εδώ ως αιχμάλωτοι μετά τη

λεηλασία του Βενετού ναυάρχου Κανάλε. Εκτός

από αυτές τις εκδοχές υπάρχουν αρκετές

ακόμη, το ίδιο αβάσιμες, που προσπαθούν να

εξηγήσουν την προέλευση της διαλέκτου των

σφυριγμάτων στη Νότια Εύβοια.

Επιστημονικά κανένας από τους παραπάνω

θρύλους δεν μπορεί να στηριχθεί. Απλά η διάλε-

κτος των σφυριγμάτων, όπως και σε άλλες ανά

τον κόσμο περιοχές, επινοήθηκε από τους κα-

τοίκους της Αντιάς προς εξυπηρέτηση των αναγ-

κών τους, λόγω της φυσικής ιδιομορφίας του

τόπου τους.

Αυτή η πολιτιστική κληρονομιά ωστόσο, εν-

τελώς υποβαθμισμένη, ήταν σχεδόν άγνωστη

ακόμη και στις γειτονικές περιοχές της Νότιας

Εύβοιας, μέχρι τα μέσα του περασμένου αιώνα.

Όπως γράφει ο Μιχάλης Μιχελής σε ένα

άρθρο που έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου, η

ιδιότητα αυτή των Αντιωτών έγινε γνωστή εν-

τελώς συμπτωματικά. Το Μάρτη του 1969 ένα

μικρό ιδιωτικό αεροσκάφος προερχόμενο από

τη Ρόδο χάθηκε στην περιοχή της Νότιας Εύ-

βοιας. Το αεροσκάφος πιλοτάριζε ο νεαρός

βιομήχανος, Γιάννης Σοφιανόπουλος, της εται-

ρείας ΧΡΩΠΕΙ. Οι μέρες περνούσαν και παρά

τις έρευνες που γίνονταν από στεριά και αέρα,

δεν έφερναν αποτελέσματα στην ανεύρεση

του άτυχου πιλότου. Είχε βρεθεί το αεροσκά-

φος (στα 1500 μ, σε μια πλαγιά του όρους

Όχη) και ίχνη αίματος στο καντράν του.

Για να επισπευτεί η αναζήτηση, η οικογένεια

του 34χρονου επιχειρηματία, έβαλε (το μυθικό

για την εποχή εκείνη), χρηματικό εύρετρο του

1.000.000 δρχ. Δυστυχώς τα αποτελέσματα της

έρευνας ήταν δυσάρεστα. Μαζί όμως με το

πτώμα του πιλότου, που επισημάνθηκε, αποκα-

λύφθηκε και κάτι εντυπωσιακό για τον πολιτι-

στικό θησαυρό της χώρας μας. Μια άγνωστη

στους περισσότερους γλώσσα, που μιλούσαν σ’

ένα χωριό του Κάβο Ντόρο (στη νοτιοδυτική

πλευρά της Όχη), στην Αντιά.

Στην προσπάθειά τους δηλαδή να συνεννοη-

θούν οι κάτοικοι κατά την αναζήτηση (μέσα στα

φαράγγια και στις πλαγιές), χρησιμοποιούσαν

«τη γλώσσα των σφυριγμάτων». Το γεγονός

αυτό, έβαλε τη «γλώσσα της Αντιάς», στους κα-

ταλόγους της διεθνούς γλωσσολογικής έρευ-

νας. Έκτοτε κάποιοι ερευνητές επισκέφθηκαν

την περιοχή και κατέγραψαν σε βιβλία τις εμπει-

ρίες τους, ενώ το 2005 η σφυριχτή γλώσσα της

Αντιάς παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής

Αθηνών. Αυτή ίσως ήταν και η μοναδική αναγνώ-

ριση της ζωής του καφετζή της Αντιάς, Πανα-

γιώτη Κεφάλα, ψυχή των σφυριχτάδων της

περιοχής, ο οποίος δυστυχώς έχει φύγει πια

οριστικά από κοντά μας.

Το αρνητικό της όλης υπόθεσης είναι, πως

η «άμοιρη» η Αντιά βρίσκεται στην Ελλάδα και δη

στην Εύβοια. Εκεί δηλαδή που οι πολιτιστικοί θη-

σαυροί, οι παραδόσεις και η ιστορία, υποβαθμί-

ζονται, παραποιούνται και εν τέλει δεν

αξιοποιούνται όπως πρέπει. Δεν είναι τυχαίο

πως σε μια χώρα με πληθώρα πολιτιστικών και

φυσικών θησαυρών, η UNESCO είναι σχεδόν

απούσα. Την ίδια στιγμή που χώρες κατά πολύ

φτωχότερες πολιτιστικά από τη δική μας (Τουρ-

κία, Μαρόκο, Πορτογαλία κ.α.) απολαμβάνουν τις

οικονομικές ενισχύσεις των προγραμμάτων της

UNESCO, εδώ η εθνική μας ραθυμία ορθώνεται

ως εμπόδιο ικανοποιητικής προώθησης της τε-

ράστιας πολιτιστικής κληρονομιάς μας. Και

χωρίς καμία αμφιβολία η γλωσσική κληρονομιά

της Αντιάς είναι ένας πολιτιστικός θησαυρός δυ-

στυχώς υπό εξαφάνιση.

Η πρωτοβουλία του Δημάρχου Καρύστου κ.

Νίκου Μανώλη για την πολιτιστική προσέγγιση

περιοχών με ίδια γλωσσικά κειμήλια αυτού της

Αντιάς Καρύστου, έχει τεράστια σημασία για την

μετά κρίση πορεία της Εύβοιας και της Ελλάδας.

Πάνω απ’ όλα αυτή τη στιγμή έχουμε την ανάγκη

διεθνούς προβολής της πολιτισμικής μας ταυτό-

τητάς μας. Είναι το μόνο ανεκμετάλλευτο ομό-

λογο σταθερής αξίας που διαθέτουμε αυτή τη

στιγμή.

Ας ευχηθούμε λοιπόν και ας βοηθήσουμε για

την ευόδωση των σχεδίων του Δήμου Καρύστου

για πολιτιστική αναβάθμιση της περιοχής.

Αντιά. Το μικρό απομονωμένο καβοντορίτικο χωριό κουβαλάει ευλαβικά και διακριτικά για δεκάδες αιώνες από γενιάσε γενιά την ιδιαίτερη αυτή πολιτιστική κληρονομιά. Τη γλώσσα των σφυριγμάτων.


Sel 44-63_Layout 1

Documents

Transcript of Sel 44-63_Layout 1