Αριστομένης Αριστομένης ΠροβελλέγιοςΠροβελλέγιος(Σίφνος, 1850-1936)(Σίφνος, 1850-1936)

«Ο αποχαιρετισμός

του ναύτη»

Παίρνει σιγά τ’ ἀγέριΠαίρνει σιγά τ’ ἀγέρι

ἕνα φιλί ἀκόμα, ἕνα φιλί ἀκόμα,

στόν κόσμο ποιός τό ξέρει στόν κόσμο ποιός τό ξέρει

ἄν τό γλυκό σου στόμαἄν τό γλυκό σου στόμα

θά τό ξαναφιλήσω πιά;θά τό ξαναφιλήσω πιά;

Γλυκειά μου ἀγάπη, ἔχε γειά!Γλυκειά μου ἀγάπη, ἔχε γειά!

Ἕνα φιλί ἀκόμη,Ἕνα φιλί ἀκόμη,

ἕνα φιλί καί πάλι.ἕνα φιλί καί πάλι.

Ἀπ’ τήν παλιά σου γνώμηἈπ’ τήν παλιά σου γνώμη

κανείς νά μή σέ βγάλει.κανείς νά μή σέ βγάλει.

Μή με ξεχνᾶς στήν Μή με ξεχνᾶς στήν ξενητειά,ξενητειά,

γλυκειά μου ἀγάπη, ἔχε γλυκειά μου ἀγάπη, ἔχε γειά!γειά!

Εἴν΄ ἡ ζωή μου ἀγώναςΕἴν΄ ἡ ζωή μου ἀγώνας

μέ τήν ἀνεμοζάλη,μέ τήν ἀνεμοζάλη,

εἶμ’ ἄχαρος χειμώναςεἶμ’ ἄχαρος χειμώνας

σύ, τ’ ἄστρο πού σύ, τ’ ἄστρο πού προβάλλειπροβάλλει

οὐράνια παρηγοριάοὐράνια παρηγοριά

στή σκοτεινιά μου. Ἔχε στή σκοτεινιά μου. Ἔχε γειά.γειά.

Ἄν ὅμως μέ ξεχάσειςἌν ὅμως μέ ξεχάσεις

ἄς μή γυρίσω πίσω;ἄς μή γυρίσω πίσω;

ἀνάμεσα θαλάσσηςἀνάμεσα θαλάσσης

τά μάτια μου ἄς κλείσωτά μάτια μου ἄς κλείσω

πρίν νά τό μάθω. Ἔχε πρίν νά τό μάθω. Ἔχε γεια.γεια.

Ποιός ξέρει ἄν θά σέ ἴδω Ποιός ξέρει ἄν θά σέ ἴδω πια.πια.

Λαμπρό ΄ναι νά θυμᾶσαιΛαμπρό ΄ναι νά θυμᾶσαι

στίς θλιβερές σου ὥρες,στίς θλιβερές σου ὥρες,

πιστά πώς ἀγαπᾶσαιπιστά πώς ἀγαπᾶσαι

καί πώς σέ τόσες χῶρεςκαί πώς σέ τόσες χῶρες

καί θάλασσες ζεῖ μιά καί θάλασσες ζεῖ μιά καρδιάκαρδιά

γιά σένα μόνον. Ἔχε γιά σένα μόνον. Ἔχε γειά.γειά.

Τί κι ἄν βογγάει τό κύμαΤί κι ἄν βογγάει τό κύμα

καί ὁ βοριᾶς φρενιάζεικαί ὁ βοριᾶς φρενιάζει

κι ἡ θάλασσα εἶναι μνῆμακι ἡ θάλασσα εἶναι μνῆμα

κι ὁ ἀγέρας σκοτεινιάζει;κι ὁ ἀγέρας σκοτεινιάζει;

Γαλήνη θἄχω στήν καρδιάΓαλήνη θἄχω στήν καρδιά

ἄν μέ θυμᾶσαι. Ἔχε γεια.ἄν μέ θυμᾶσαι. Ἔχε γεια.

Από το βιβλίο:Από το βιβλίο:Νίκου Γ. ΣταφυλοπάτηΝίκου Γ. Σταφυλοπάτη

Ανθολογία Σιφνίων Ανθολογία Σιφνίων Ποιητών 1801-1984.Ποιητών 1801-1984.

Πρόλογος Ηλία Πρόλογος Ηλία Σιμόπουλου.Σιμόπουλου.

Έκδοση εφημερίδας Έκδοση εφημερίδας «Σιφναϊκή Φωνή»«Σιφναϊκή Φωνή»

Αθήνα 1984, σσ. 44-45Αθήνα 1984, σσ. 44-45

Αυτό είναι το πλήρεςΑυτό είναι το πλήρεςποίημα του ποιητή πουποίημα του ποιητή πουμελοποίησε ο ιεροψάλτηςμελοποίησε ο ιεροψάλτηςΑπόστολος Αγιασιμής -Απόστολος Αγιασιμής -

Αποστολιάδης.Αποστολιάδης. (Αντ.Γ.Τρούλλου, (Αντ.Γ.Τρούλλου, Σίφνος. ΟδοιπορικόΣίφνος. Οδοιπορικό, Αθήνα, Αθήνα1986, σσ.131-132)1986, σσ.131-132)

Οι «παλαιότεροι» Οι «παλαιότεροι» θυμούνταιθυμούνται

την ανεπανάληπτη την ανεπανάληπτη απόδοσηαπόδοση

του τραγουδιού από τοτου τραγουδιού από τοσπουδαίο βιολιτζήσπουδαίο βιολιτζήΓιάννη Κόμη ή «Νόνικο»…Γιάννη Κόμη ή «Νόνικο»…

Άραγε…ο ποιητής μαγεύει τον Παλαμά και τη Άραγε…ο ποιητής μαγεύει τον Παλαμά και τη συντροφιά του ταξιδεύοντάς τους με τα συντροφιά του ταξιδεύοντάς τους με τα

ποιήματά του στα γαλήνια νερά του Αιγαίου ποιήματά του στα γαλήνια νερά του Αιγαίου και την όμορφη Σίφνο;και την όμορφη Σίφνο;

Γ.Ροϊλός, «Οι ποιητές», 1919. (Ο ποιητής που απαγγέλλει είναι ο Προβελέγγιος…)

Η προτομή του ποιητή, έργο του σπουδαίου Η προτομή του ποιητή, έργο του σπουδαίου τηνιακού γλύπτη τηνιακού γλύπτη Γιαννούλη ΧαλεπάΓιαννούλη Χαλεπά, , στολίζει την αυλή του σχολείου μας.στολίζει την αυλή του σχολείου μας.