Positive 08 - Animal instinct

TΕ

ΥΧ

ΟΣ

08

KA

ΛΟ

ΚΑ

ΙΡΙ

20

11 A

NIM

AL

IN

ST

INC

T

ANIMALINSTINCT

08

Positive|2 3 |Positive

Το περιοδικό εκδίδεται σε τριμηνιαία βάση.

Ιδιοκτησία:Κέντρο Ζωής(μη κερδοσκοπικό σωματείο)Διοχάρους 9, 115 28, Αθήνα,Τηλ: 210-7257617, 210-7294747Fax: 210-7240425Email: [email protected]: www.kentrozois.gr

Πρόεδρος Δ.Σ./ΕκδότηςΠαναγιώτης Βότσης

Αρχισυντάκτης | Creative Direction | DesignΜάνος Λαλόπουλος • [email protected]

Υπεύθυνη ύληςΑρχοντή Σοπίδου • [email protected]

ΦωτογράφοιΆγγελος Καλτσής • [email protected]Ιωάννης Νικολάου • [email protected]

Photo EditingAristotelis Karantis • [email protected]

Συντακτική ΟμάδαΒιβή Αθανασούλη • [email protected]

Δημήτρης Βασιλειάδης • [email protected]

Χαρά Βαβούρα • [email protected]

Νίκος Βλαχάκης • [email protected]

Νίκος Δρόσος • [email protected]

Κατερίνα Ζήση • [email protected]

Μαρία Καρούμπαλη • [email protected]

Δάφνη Σίμα • [email protected]

Ευριβιάδης Σοφός • [email protected]

Πούλος Ψαλιδάκος • [email protected]

Συνεργάτες τεύχουςΠαναγιώτης Βότσης • [email protected]Πέτρος Μπιρμπίλης • [email protected]Λεύκιος • [email protected] • [email protected] (φωτογραφία)

Επιμέλεια κειμένωνΠούλος Ψαλιδάκος • [email protected]

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

20-25 ΑΝΙΜΑL

INSTINCTΠΕΣ ΜΟΥ ΜΙΑ ΛΕΞΗ - ΖΩΟ

γράφει ο Πούλος Ψαλιδάκος

Η ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝγράφει ο Πούλος Ψαλιδάκος

ΒΟΟ - ΤΟ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΚΥΛΙ γράφει η Χαρά Βαβούρα

‘ΕΝΣΤΙΚΤΟ ή ΛΟΓΙΚΗγράφει ο Νίκος Δρόσος

ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΤΟ ΠΑΚΕΤΟγράφει η Βιβή Αθανασούλη

ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ

γράφει η Κατερίνα Ζήση

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

10 ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑσυζητηση με τον βασιλη για τη λαϊκη συνελευση του συνταγματοσ των Α. Σοπίδου & Π. Ψαλιδάκου

14 ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΛΙΝΤτης Χαράς Βαβούρα

28 ΤΙ ΕΜΑΘΕ Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΠΑΟΛΑ του Πέτρου Μπιρμπίλη

INDEX: ΣΤΗΛΕΣ04 EDITORIAL ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΖΩΩΝ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

05 ΘΕΤΙΚΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ MASTER CHEFτου Παναγιώτη Βότση

08 VERSUSΚAΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣΜαρία Καρούμπαλη εναντίον Χαράς Βαβούρα

11 ΠΕΣ ΣΤΗ ΘΕΙΑΟΜΟΦΟΒΙΚΗ TV

31 ΟΜΟΙΩΣ ΟΜΟΙΩ ΑΕΙ ΚΡΑΖΕΙτης A.Τ.Α. (Αδελφή Του Ανελέητου)

32 MULTI CULTIΤΕχΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

34 ΜΕ ΟΡΟΘΕΤΙΚΗ ΦΩΝΗ του Παναγιώτη Βότση

35 ΚΛΙΚ!ΦΩΤΟΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΖΩΗΣ

36 ΚΑΤΙ ΚΙΝΕΙΤΑΙhIv/AIDs ΣΤΟΝ ΤΥΠΟτου Νίκου Δρόσου

ΘΕΜΑΤΑ

07 sEA, sUN, sAND & sEXτου Δημήτρη Βασιλειάδη

16 sTOP sTIGMAγια τη νεα εκστρατεια κατα των διακρισεων του κεντρου ζωησ

17 ΥΠΕΡΗΡΩΕΣ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑτου Πούλου Ψαλιδάκου

26 Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΗΙv?τoυ Δημήτρη Βασιλειάδη. Συζήτηση με την Άννα Καβούρη

30 Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΝΑΜΠΕΛτoυ Ευρυβιάδη Σοφού

33 Ο ΜΑΓΚΑΣδιήγημα του Λεύκιου

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΟΗθΗΣΕΤΕTΟ ΚΕΝΤΡΟ ΖΩΗΣ

Το διατίθεται δωρεάν στα γραφεία του Κέντρου Ζωής στη διεύθυνση Διοχάρους 9, 115 28 Αθήνα.

Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής, καθώς και να σας αποστέλλουμε ενημέρωση για τις δρα-στηριότητές μας, μπορείτε να γίνετε μέλος του Κέντρου Ζωής ενισχύοντας τη δράση του.

Τρόποι Πληρωμής:• Κάνοντας κατάθεση στην Alpha Bank στον λογαριασμό 111 00 2002001060, ενημερώνο-ντάς μας στο τηλ. 210 7294747 προκειμένου να σας στείλουμε την απόδειξη.• Συμπληρώνοντας με τα στοιχεία σας μια ταχυδρομική επιταγή που θα προμηθευτείτε από τα ΕΛΤΑ και ταχυδρομώντας την στην παραπάνω διεύθυνση.Συνδρομή – Ενίσχυση για ένα χρόνο: 20€

Ευχαριστούμε για την υποστήριξή σας

How you CAn SuppoRTTHE CEnTRE FoR LiFE

Our magazine is available free of charge at the Centre for Life, Dioharous 9, 11 528 Athens.If you wish to become a subscriber, as well as receive information regarding our activities, you can become a member of the Centre for Life thus, contributing to our action.

Options of payment:• By making a deposit at Alpha Bank Account Number 111 00 2002001060, and notifying us, tel. 210 7294747, in order to have the receipt sent to you.• By filling out a postal money order and sending it by mail to the above address.Annual subscription – membership: 20€.

Thank you for your support

17 | YΠΕΡΗΡΩΕΣ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

ΤΕΥχΟΣ 08 | ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2011| ΑNIMAL INsTINCT

28 | ΤΙ ΕΜΑΘΕ Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΠΑΟΛΑ

κέντρο ημέραςdrop-in centre

πρόγραμμα συντροφικότηταςbuddy program

εκπαιδευτικά σεμινάριαtraining seminars for volunteers

ενημέρωση πληθυσμούeducational outreach

για να στείλετε μια δωρεάΚέντρο Ζωής. ALPHA BANK

Αρ. Λογαριασμού: 111-002002001060

to send a donationThe Centre for Life. ALPHA BANK

Account No: 111-002002001060

14 | ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΛΙΝΤ

STIGMSTOP

ΚΕΝΤΡΟΖΩΗΣ

Στο 07 (τεύχος I DO) γίναν τα ακό-λουθα λάθη στην έντυπη έκδοση του POSITIVE. α.Στη συνέντευξη της Αλεξάνδρας Βασιλείου μπερδεύτηκαν κάποια λό-για με προηγούμενη συνέντευξη του Γιώργου Χρονά. β.Στην ιστορική αναδρομή του ομοφυ-λοφιλικού κινήματος στην Ελλάδα, τυ-πώθηκε η λέξη περιγραφή αντί για την ορθή λέξη περιαφή. Ζητούμε συγγνώμη.

❛Ξέρεις ότι κανέ-νας δεν μπορεί να σε υποβάλει σε εξέταση για hIv χωρίς την σ υ γ κ α τ ά θ ε σ η σου ;❜



είμαι 34 ετών και ζω στην Αθήνα. Η μαγει-ρική για μένα ήταν ενα μεράκι που στην πορεία έγινε πάθος και αυτό το πάθος με έκανε να πάω στο MASTER CHEF.

Πηγαίνοντας σε ένα reality όπως το MASTER CHEF, τι πίστευες για το παιχνίδι αυτό;

Αν ήτανε σε άλλο κανάλι ή οτιδήποτε άλλο, δεν θα συμμετείχα, δεν είμαι ο τύπος που θα κυνηγούσα ένα ριάλιτι. Εγώ κυνήγησα ένα παιχνίδι, έναν δι-αγωνισμό μαγειρικής. Επειδή το διοργάνωσε το MEGA, θεώρησα ότι ήταν μια σωστή και καλή πα-ραγωγή, και για αυτό το λόγο έβαλα υποψηφιότη-τα, και δεν πίστευα ότι θα φθάσω στην τελική εικο-σάδα. Αυτό που πίστευα εγώ να κερδίσω από το παιχνίδι, ήταν κάποιες ‘‘εμπειρίες’’ από κάποιους chef, όπως ήταν η κριτική επιτροπή. Να δοκιμά-σουν ένα πιάτο μου και να εκπαιδευτώ στην καριέ-ρα που ήθελα να αρχίσω. Όταν πέρασα στους 50, τότε άρχισα πραγματικά να μαθαίνω πράγματα και ένιωθα ότι με τη γνώση και την προβολή την οποία θα μου παρείχε το παιχνίδι θα μπορούσα να δου-λέψω σε εστιατόριο και να κάνω καριέρα στο χώρο ακόμα και αν αυτή άρχιζε μέσα από την τηλεόρα-ση. Εξάλλου η μαγειρική είναι η μεγάλη μου αγά-πη και η καριέρα που θέλω να ακολουθήσω.

Μπήκα στο παιχνίδι, έφθασα στους 20 κα-λύτερους, έμαθα όπως έμαθα όλα αυτά περί της οροθετικότητας μου και έφυγα.

Όταν πήγες στο παιχνίδι δεν γνώριζες ότι θα κά-νουν και τεστ για HIV;

Όχι δεν φανταζόμουν καν ότι σε ένα τηλεπαιχνίδι θα γίνει ένα τέτοιο τεστ. Δεν είχε περάσει καν από το μυαλό μου αυτό το πράγμα, δηλαδή αυτό ήταν ένα σενάριο που δεν το είχα ακουμπήσει καν. Οι τελευταίες μου εξετάσεις ήταν 8 μήνες πριν μπω

ΓΙΩΡΓΟΣ &ΕΛΕΝΗ

του Παναγιώτη Βότση

θΕΤΙΚΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗO ΑΠΟΒΛΗΘΕΙΣ ΟΡΟΘΕΤΙΚΟΣ

ΤΟΥ MAsTER ChEF

του Παναγιώτη Βότση

στο παιχνίδι, και ήμουν οροαρνητικός. Μόλις μπή-κα στους 20, μας κλείνουν κάποια ραντεβού για να κάνουμε ψυχιατρικές, ιατρικές εξετάσεις, και να υπογράψουμε τα συμβόλαια με την εταιρεία στο γραφείο του δικηγόρου. Πηγαίνω στην ιδιω-τική κλινική όπου ήταν το ραντεβού μου, μου πή-ραν αίμα, μου έκαναν καρδιογράφημα και φεύγω για το γραφείο του δικηγόρου. Την επόμενη ημέ-ρα επικοινώνησε η μικροβιολόγος και με ρώτησε κάτι για το ιατρικό ιστορικό. Επειδή η ιδιωτική κλινι-κή ήταν κοντά στο σπίτι μου, πέρασα από εκεί και μετά από ένα μισάωρο διαφόρων ερωτήσεων του στυλ: τι φάρμακα παίρνω, τι εγχειρήσεις έχω κάνει, τι παθήσεις και όλα αυτά, η επόμενη ερώτηση ήταν αν κάποιος στην οικογένεια μου έχει AIDS!

Η μικροβιολόγος ήταν αυτή που σου ανακοίνωσε ότι είσαι οροθετικός;

Δυστυχώς ναι. Φεύγοντας από εκεί μου είπε να πάρουμε ξανά αίμα για να επιβεβαιώσουμε αν όντως είναι θετικό και της είπα τελείως ξεκάθαρα, ότι τα αποτελέσματα θέλω ,όπως έχω δικαίωμα, να τα μάθω μόνο εγώ. Όταν βγούνε θέλω να είμαι ο πρώτος που θα τα μάθει. Αφού πέρασαν 5 μέ-ρες μέσα στην αγωνία –κόντευαν να μου σπάσουν τα νεύρα –ενημερώθηκα ότι τελικά ήμουν οροθε-τικός, ημέρα Τετάρτη 11 η ώρα στον έκτο όροφο στην οδό Κεφαλλήνιας. Εκεί ήτανε ο Διευθυντής της παραγωγής, η υπεύθυνη των παιχτών, ένας γιατρός ή κάτι τέτοιο, μια γυναίκα που εργαζόταν στην κλινική και δεν γνώριζα την ιδιότητα της. Με το που τους είδα καθισμένους σε ένα μεγάλο ξύλι-νο τραπέζι σαν να ήταν σε meeting, κατάλαβα ότι για να υπάρχει τέτοια επισημότητα δεν ήταν καλά τα πράγματα. Εκεί μου ανακοινώθηκε παρουσία ΟΛΩΝ ότι ήταν επιβεβαιωμένο θετικό το αποτέλε-σμα από 3 εργαστήρια! Μου είπαν ότι πρέπει να το κοιτάξω, να δω τι χρειάζεται, αν χρειάζεται να πάρω αγωγή και να απευθυνθώ στο ΚΕΕΛΠΝΟ. Και έτσι όπως ήμουνα χαμένος και τους έβλεπα όλους, έκανα και την ερώτηση ‘‘με το παιχνίδι τι γί-νεται τώρα;’’ Ο διευθυντής απάντησε ότι αυτό θα το δούμε, ο γιατρός γύρισε και είπε μην ανακατεύ-εται πλέον το παιδί με το παιχνίδι, αφήστε το. Σε στυλ όμως ‘‘αφήστε τον σε 6 μήνες θα έχει πεθά-νει’’. Μετά με πήγαν και στον ψυχολόγο της εκπο-μπής που ήταν και αυτός ενήμερος. Όταν γύρισα σπίτι μου, το βράδυ εκείνο ήταν λίγο περίεργο για μένα, ευτυχώς ήρθαν οι κολλητοί μου με ηρέμησαν λίγο και την επόμενη μέρα ο ένας κολλητός μου με πήγε στην μονάδα στο Αττικό. Είδα τον γιατρό, του είπα την ιστορία και παθαίνει σοκ ο άνθρωπος. Γυ-ρίζει και μου λέει, κανονικά πρέπει να τους κάνεις μήνυση γιατί δεν μπορεί ο καθένας να παίρνει αίμα

Στις 5 Οκτωβρίου του ‘94, το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοι-

νοτήτων έκρινε ότι η υποβολή υποψηφίων εργαζομένων σε κε-

καλυμμένη εξέταση HIV/AIDS χωρίς την προηγούμενη συναίνε-

ση του ενδιαφερομένου είναι παράνομη. Commission of the European

Communities, C-404/92 p.(5 October 1994) παρ. 19. Παρόλα αυτά ,στο τέ-

λος του 2010 είδαμε στην Ελλάδα ένα πρωτοφανές περιστατι-

κό όπου διαγωνιζόμενος σε reality υπεβλήθει σε τεστ hiv για το

οποίο δεν γνώριζε καν.

*

[ED

ITO

RIA

L] ❛

για να κάνει αυτήν την εξέταση χωρίς την άδεια σου, δεν γίνεται να είμαστε ζούγκλα. Σε εκείνο το διάστημα εγώ ήμουν σε μια άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Είχα πέρασει από τους 5.000 στους 20 καλύτερους σεφ και ετοιμαζόμουν να μπω στο παιχνίδι. Και ξαφνικά από κάτι που δεν το περί-μενα βρέθηκα να περνώ όλο αυτό που πέρναγα. Θεώρησα ότι αυτή η εξέταση που μας ζήτησαν να κάνουμε, θα ήταν μια απλή εξέταση ρουτίνας, δεν πήγα επί τούτου να κάνω εξέταση HIV. Δεν ήμουν καθόλου προετοιμασμένος γι’ αυτό, εγώ πήγα για να μαγειρέψω. Ρωτώ λοιπόν το γιατρό μου στο

❝ Τώρα κατάλαβα τα πάντα

που έγιναν εις βάρος μου:

για την παράνομη αιμοληψία,

για το ιατρικό απόρρητο που δεν

τηρήσανε, για την προσβολή της

προσωπικότητας μου ❞

oικονοµική κρίση. Κοινωνι-κή κρίση. Η κρίση σταθε-ρή αξία πάντα. Στο θέµα µας; Προσθέτουµε κι ένα

-διά µπροστά στη κρίση, άρα µι-λάµε για διακρίσεις που 30 χρό-νια αργότερα -ναι! φέτος µετράµε 30 χρόνια από την εµφάνιση του HIV- παραµένουν στο προσκήνιο. Μπορεί να κάναµε άλµατα στην ιατρική αλλά κολλήσαµε κά-που στην κοινωνική πολιτική... κάπου στη δεκαετία του 80. Και ίσως η disco να είναι της µόδας αλλά η καταπάτηση των κοινωνικών δικαιωµάτων είναι πολύ ντεζαµπιγιέ..Τα τελευταία δύο χρόνια µόνο είδαµε πολ-λά να συμβαίνουν. Μερικά από αυτά:

Ίδρυµα αρνείται υπηρεσίες σε οροθετική µητέρα για το οροαρνητικό παιδί της και στέλνει γράµµα πως αυτό το κάνει επειδή δεν γνωρίζει ποιο θα είναι το στάτους του παιδιού στο µέλλον (sic). Ε, καλά αυτό δεν το γνωρίζουν και για τους ίδιους... Πόσο περισσότερο για το παιδάκι; Τι υπονοούν όµως θα ήθελα να ξέρω.

Άλλο.... Διώχνουν - µε το γάντι πάντα- παί-χτη από τηλεοπτικό show μαγειρικής που βρέθηκε οροθετικός, αφού του κά-ναν εξετάσεις χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος και ανακοινώνουν τα αποτελέσµα-τα σε όλους και κατόπιν σε αυτόν. Μάλιστα.

Θυµόµαστε επίσης την απόλυση οροθετικού µε αφορμή τον παράλογο φόβο που ένιω-θαν οι συνάδελφοι του.

Και όλα αυτά µε κάνουν να αναρωτιέµαι. Άρα-γε έχουμε καταλάβει µε ποιον τρόπο μετα-δίδεται ο ιός; Ή θα πρέπει να το λέµε ξανά και ξανά. Μάλλον το δεύτερο. Για όσους δεν γνωρίζουν γυρίζουµε στη σελίδα 38 (στο τέ-λος του περιοδικού) και διαβάζουµε προσεχτι-κά. Εν ολίγοις όµως µιλάµε κυρίως για απρο-φύλαχτη σεξουαλική επαφή µε άτομο οροθε-τικό στον ιό.

Όχι φιλιά, αγκαλιές, χειραψίες, γρατσουνιές, ανοιχτά κοψίµατα, σαλάτες και άλλα.

Στη σύσκεψη του ΟΗΕ , η χώρα µας πάει και δηλώνει πρωτοπόρος στην καταπολέμηση του HIV/AIDS και πως όλοι - µα όλοι - παίρνουν τα φάρµακά τους, ανεξαρτήτως ασφαλιστικής κά-λυψης, αν είναι λαθροµετανάστες ή νόµιµοι, κλπ. Ενδιαφέρουσα δέσµευση µου ακούγεται και προχωρηµένο. Αναρωτιέμαι πάλι. Αγγλία γίναµε; Τις απαντήσεις µας δίνει η Άννα Κα-βούρη, υπεύθυνη της κοινωνικής υπηρεσίας του Κέντρου Ζωής , στη σελ. 26.

Το Κέντρο Ζωής για το 2011 δρομολογεί τη νέα του εκστρατεία καταπολέμησης των δι-ακρίσεων και του στίγματος που υφίστα-νται οι άνθρωποι που ζουν µε hiv/aids και δημοσιεύουμε το δελτίο τύπου στη σελ. 16. Η καμπάνια φέρει τον τίτλο STOP STIGMA και ήδη όλες οι υπηρεσίες του Κέντρου Ζωής έχουν ξεκινήσει μαχητικά στην διεκδίκηση και προστασία των κοινωνικών δικαιωμά-των των ανθρώπων που ζουν με hiv/aids.

Τώρα... Eπειδή υποσχέθηκα µε τον τίτλο του editorial φιγούρες ζώων για να διασκεδάσουμε λίγο αλλά και να αξιοποιήσουµε τις ώρες των καλοκαιρινών διακοπών ρεύµατος που διαδέ-χονται η µία την άλλη, να πάρουµε όλοι τους φακούς µας και να κάνουµε ένα «πουλάκι»

• Με τα χέρια µπροστά από το σώµα σας , σηκώστε τις παλάµες σας.

• ∆ιασταυρώστε τους καρ-πούς σας και γαντζώστε τους µε τους αντίχειρες σας.

• Με τους αντίχειρες σηκωµένους, κάντε το πουλάκι να πετάξει, κρατώντας τα δάχτυλα ενωµένα και «χτυπώντας τα φτερά σας».

Με λίγη καλή τύχη µπορεί να πετάξουµε για άλλες πολιτείες.

Αν όµως δεν πιάσει το κόλπο και µείνουµε το καλοκαίρι εδώ, µπορούµε να πάµε στο Σύ-νταγµα και να κάνουµε την ίδια κίνηση µε το ένα χέρι.

Καλό ΚαλόΚαίρί!

ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΖΩΩΝ ΣΤΟΝ ΤΟΙχΟ*

θα χρειαστείς ένα φακό

Αττικό: ‘‘Είμαι πλέον οροθετικός, τι κάνω; Μπαί-νω στο νοσοκομείο; Παίρνω χάπια; Τι;’’. Και γυ-ρίζει και μου λέει θα συνεχίσεις κανονικά την ζωή σου δεν έχεις να αλλάξει τίποτα απολύτως. Του απάντησα ότι εμένα αυτήν την στιγμή το πλάνο της ζωής μου ήταν να πάω στο Master chef. Τότε μου λέει να πας στο Master chef. Ενημέρωσα λοι-πόν την παραγωγή, στην οποία δεν άρεσε καθό-λου αυτό το σενάριο. Μάλιστα η υπεύθυνη παρα-γωγής μου είπε ότι πρέπει να ξεκινήσω άμεσα τα χάπια, δεν ξέρει σε τι γιατρό έχω πάει αλλά παί-ζω με την υγεία μου. Ναι! έκανε και ιατρική διά-γνωση! Και συνέχισε λέγοντας, ότι ο γιατρός που σε είδε από εμάς σου είπε πού πρέπει να πας και εσύ πήγες αλλού, και θα σε πεθάνουν κι άλλα τέ-τοια. Λίγο αργότερα μου δίνει το τηλέφωνο του ΚΕ-ΕΛΠΝΟ. Όπου παίρνω τηλέφωνο το ΚΕΕΛΠΝΟ, τους λέω ότι διαγνώστηκα οροθετικός και τι πρέ-πει να κάνω. Μου λένε εδώ είμαστε συντονιστικό κέντρο, δεν έχουμε γιατρούς να σας παρακολου-θήσουν. Εφ’ όσον όμως έχετε πάει σε μονάδα στο Αττικό, τότε ό,τι σας έχει πει ο γιατρός σας εκεί. Το λέω στην υπεύθυνη των παιχτών, η οποία δεν φά-νηκε να ήταν ευχαριστημένη με όλη αυτή την κατά-σταση, και της θέτω την ερώτηση πότε θα μπω στο παιχνίδι; Θα το συζητήσουμε λέει με τον διευθυντή και θα δούμε πως θα γίνει. Και από εκεί που έπαιρ-ναν 2 με 3 τηλέφωνα την ημέρα, σταμάτησαν να μου τηλεφωνούν.Μια μέρα πριν ξεκινήσει το παι-

❝ Μια μέρα πριν ξεκινήσει το

παιχνίδι, με παίρνει ο διευθυντής

παραγωγής, και μου θέτει το εξής

δίλλημα: Ή αποχωρώ, ή μπαίνω

στο παιχνίδι και ενημερώνει τους

άλλους 19 παίχτες για την κατά-

σταση της υγείας μου. ❞


αφιερωμα

Η στήλη ΘΕΤΙΚΟΙ στη ΖΩΗ ασχολείται με την παρου-σίαση ιστοριών ανθρώπων που ζουν με το hiv/aids. Αν έχεις κι εσύ μια ιστορία για να καταθέσεις, επικονώ-νησε με τον Παναγιώτη Βότση στο email: [email protected] ή στα τηλέφωνα του Κέντρου Ζωής.

χνίδι, με παίρνει ο διευθυντής παρα-γωγής, και μου θέ-τει το εξής δίλλη-μα: Ή αποχω-ρώ, ή μπαίνω στο παιχνίδι και ενημερώνει τους άλλους 19 παί-χτες για την κα-τάσταση της υγεί-ας μου. Για να μην βρεθεί λέει –σε πε-ρίπτωση που μά-θουν τι είμαι –με αγωγές και μηνύ-σεις, ότι τους έχει φέρει σε κίνδυνο έχοντας εμένα σαν

οροθετικό μέσα στο σπίτι. Επειδή είπε, θα μου έχουνε ξεχωριστό δωμάτιο και μπάνιο, και υπάρ-χει περίπτωση κάποιος παίχτης μετά από αποχώ-ρηση, να μιλήσει στα μεσημεριανά και να πει ότι υπάρχει οροθετικός μέσα στο σπίτι. Οπότε τόνισε, είναι καλύτερα για μένα να μην μαθευτεί σε όλο το πανελλήνιο η οροθετικότητά μου, να μην γίνει αυτό γνωστό, και αλλάξει έτσι τελείως όλη η ζωή μου. Η απάντηση μου ήταν ότι είσαι τυχερός που ζουν οι γονείς μου και δεν θέλω να τους σκοτώσω εγώ.

Ήταν πολύ εκβιαστικό όλο αυτό που σου έγινε! Και γιατί να ανακατευτούν οι συμπαίκτες σου, από την στιγμή που η μετάδοση μπορεί να γίνει μόνο με την συγκατάθεση τους;

Σε εκείνη την κατάσταση –το λέω τώρα και νιώθω κάπως άσχημα– δεν έτυχε να έχω ένα φίλο οροθετι-κό να έχω γνώσεις πάνω σε αυτά. Η μόνη ενημέρω-ση που είχα τότε για τον HIV, ήταν αυτή που είχε ο

γράφει ο Δημήτρης Βασιλειάδης

αγαναΚτίσμένόί/έσ. Προσβεβλη-μένος από τον τρόπο που με αγνοεί η χώρα μου, σας προτρέπω να κάνουμε γκέι και λε-σβιακές διακοπές σε άλλες χώρες. Κατανα-λώνοντας το (όποιο) εισόδημά μας προς όφελος εθνικών οικονομιών των κρατών που τιμούν τη φύση μας, σας προτρέπω να περνάμε το χρόνο των διακοπών, χρόνο ποιότητας στο περιθώριο της καθημερινό-τητας, αναζητώντας εμπειρίες αναζωογονη-τικές όχι μόνο σε σωματικό, αλλά και σε δι-ανοητικό επίπεδο. Σας προτρέπω να διεκδι-κήσουμε όσα αδίκως μας στερούν επιβραβεύ-οντας τις χώρες που τα έχουν θεσμοθετήσει. Αυτό αξίζει στη Μύκονο και στην Ερεσό. Αυτό αξίζει στην Ελλάδα. Αυτό αξίζει σε εμάς. •

ΘέσμίΚή ανίσότήτα. Πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε το λογικό παράδοξο – αλλά απόλυ-τα τεκμηριωμένο στο πλαίσιο της παθολογίας της ελληνικής κοινωνίας- μια χώρα με τον πολιτι-σμό της Ελλάδας να υστερεί σε ανθρώπινα δικαι-ώματα από μια χώρα με τον μιλιταρισμό του Ισ-ραήλ; Χωρίς να αφήνω άμοιρη ευθυνών την Ελ-

ληνική αρχαιολαγνεία και χωρίς να μη δαιμο-νοποιώ τον αρχαιοκεντρισμό στην προσέγγι-ση ακόμα και του πώς αναπνέουν οι Έλληνες/ίδες (!!!) η παράδοσή μας επιτάσσει το σεβασμό στη διαφορετικότητα, στις ανθρώπινες ελευθερί-ες, στην ισότητα, στη δημοκρατία. Πόσο περή-φανοι/ες για τον πολιτισμό μας σήμερα μπο-ρούμε να είμαστε όταν δεν προβαίνουμε ελεύ-θερα στο θεσμικό εναγκαλισμό όλων των κατη-γοριών πολιτών/ισσών, τη στιγμή που στο Ισ-ραήλ, κράτος που βασίζει την ύπαρξή του στη στρατιωτική εκπαίδευση και πειθαρχία, ο κό-σμος είναι τόσο ανοιχτόμυαλος και φιλικός;

έλλαδα. Το πρόσφατο Pride της Αθήνας απόλαυσε για πρώτη φορά την αιγίδα του Δή-μου Αθηναίων, ενώ συμπεριλήφθηκε στο πρό-γραμμα Athens Every Week του ΕΟΤ. Δεν αμ-φισβητώ την επιτυχία και το κέρδος από αυτό, αλλά ως πότε η Ελλάδα θα ταλανίζεται από την υποκρισία και τον κομπλεξικό, πουριτανικό κα-θωσπρεπισμό; Όταν έχεις τεράστια οικονομικά προβλήματα και νέους/ες να εργάζονται αξιοπρε-πώς μόνο κατ’εξαίρεση, πώς δικαιολογείς την αποχή από δράσεις που στηρίζουν την ανάπτυ-ξη; Όταν έχεις τη Μύκονο και την Ερεσό, δυο από τους διασημότερους παραθεριστικούς προορι-σμούς ομοερωτικών στον κόσμο, πώς είναι δυνα-τόν να μην έχεις αναγάγει την προσέλκυση γκέι και λεσβιών σε λυδία λίθο της τουριστικής σου προ-βολής; Και, βεβαίως, κανένα νοήμον ον δεν πεί-θεται ότι αυτό το προφίλ τουρισμού δε συνάδει με την παράλληλη προώθηση τουρισμού στη-ριγμένου στις παραδόσεις (αρχαιολογικές- ιστο-ρικές –θρησκευτικές) της χώρας. Το Ισραήλ εί-ναι μόνο ένα παράδειγμα ισχύος του αντιθέτου.

μήνυμα γία τα αδέλφία στήν έλλαδα. Εκστασιασμένος από το ανοιχτό μυαλό και τον έμπρακτο σεβασμό της ισραηλι-νής κοινωνίας και Πολιτείας στη διαφορετικότη-τα, ζήτησα από το Russell να απευθυνθεί στις/στους ακτιβίστριες/ες στην Ελλάδα. Είπε ότι, εφόσον σε μια χώρα με τα εσωτερικά προβλή-ματα και την εξωτερική πίεση που χαρακτηρί-ζουν το Ισραήλ ο ομοερωτικός γάμος θεσμο-ποιήθηκε, χρειάζεται επιμονή και θάρρος ώστε τα αδέλφια στην Ελλάδα να πετύχουν το αντί-στοιχο. Και συνέχισε: «Πρέπει να επιμένετε και να εξηγείτε με κάθε ευκαιρία ότι είμαστε οι δάσκα-λοί/ες σας, οι δικηγόροι/ίνες σας, οι αρχιτέκτονες/ισσές σας, οι αστυνομικοί/ίνες σας, οι φίλοι/ες σας, οι γείτονες/ισσές σας, και πρέπει να έχουμε τα ίδια δικαιώματα με εσάς».

ΘέσμίΚή ίσότήτα. Και αφού έχου-με συζητήσει τα περί τουρισμού, ο Russell μου λέει ότι εκείνος και ο σύντροφός του (μαζί με 4 ακόμα ομοερωτικά ζευγάρια) έχουν από το 2006 αναγνωριστεί ως ισότιμα ζευγάρια με οποιο-δήποτε άλλο ετερό ζευγάρι, μετά από το γάμο τους στο Τορόντο το 2005 και την αναγνώριση αυτού από το δικαστήριο του Ισραήλ. Το εντυ-πωσιακότερο, όμως, είναι ότι στη χώρα αυτή απαγορεύεται ο πολιτικός γάμος! Με απλά λό-για, τα ομοερωτικά ζευγάρια αναγνωρίστηκαν ως ισότιμα με τα ζευγάρια που τελούν το γάμο τους ακολουθώντας το θρησκευτικό τελετουργικό.

τό τέλ αβίβ ωσ πρόόρίσμόσ γία όμόέρωτίΚό τόυρίσμό. Το υπουργείο τουρισμού της χώρας έχει προ ετών συνεργαστεί με επαγγελματί-ες στην προώθηση του τουρισμού και έχει επενδύσει σε δράσεις για την προσέλκυση ομοερωτικών. Απολαυστική είναι η διαφή-μιση του 2006 - μια ομάδα νεαρών αντρών που παίζουν ποδόσφαιρο στην παραλία και σταματούν ενίοτε για να δουν όμορφες κοπέ-λες, ενώ στο τέλος ο τερματοφύλακας δέχεται γκολ γιατί έχει χαζέψει από έναν παιδαρά πε-ραστικό και το σλόγκαν είναι: «Σιγά μην προ-κρινόμασταν στο Μουντιάλ» - ειδικά όταν γί-νεται από τον επίσημο φορέα προώθησης του τουρισμού μιας χώρας που αποτελεί, πα-ράλληλα, έναν από τους διασημότερους πα-γκοσμίως προορισμούς για θρησκευτικό του-ρισμό. Εξάλλου, ο Δήμος του Τελ Αβίβ ξοδεύ-ει μεγάλα ποσά για να καταστήσει την πόλη ελκυστική για το/η δυνητικό/ή γκέι/λεσβία του-ρίστα/ρια. Αυτός βρίσκεται πίσω από την εκ-προσώπηση στην ITB.

τον προηγούμενο Μάρτη και προς μεγάλη μου έκ-πληξη, στην τεράστια παγκόσμια έκθεση τουρι-σμού ITB στο Βερολίνο, είδα δυο χώρες να έχουν περίπτερο προώθησης του ομοερωτικού τουρι-σμού: την Αργεντινή και το Ισραήλ. Δεν ξέρω πολλά για την πρώτη, αλλά για το δεύτερο γνω-

ρίζω πολύ καλά ότι έχει ανοιχτά ζητήματα στις διεθνείς του σχέσεις από την πρώτη μέρα ύπαρξής του ως ελεύ-θερο κράτος, ενώ η προ-σφυγή στα όπλα για την επίλυση αυτών των ζητη-μάτων βρίσκεται στην ημε-ρήσια διάταξη των πολι-τικών χειρισμών. Πλησία-σα στο περίπτερο για να ρωτήσω περισσότερα. Εκεί είχα την τύχη να γνωρί-σω τον Russell Lord, σύμ-βουλο τουρισμού και μάρ-κετινγκ στην Kenes tours - πρακτορείο που ειδι-κεύεται στον εισερχόμε-νο ομοερωτικό τουρισμό – και να μάθω λεπτομέρειες για την κρατική υποστήρι-ξη σε μια υπόθεση που με-γεθύνει το εθνικό τουρι-στικό εισόδημα και συμ-βάλλει στην προώθηση της εικόνας μιας φιλικής, απόλυτα ασφαλούς χώρας.

SEA SUN sAND &sEX

όί ατραξίόν τόυ τέλ αβίβ. Ο Russell μου εξηγεί ότι το Τελ Αβίβ είναι μια πόλη παραθαλάσσια, με πολύ όμορφες πα-ραλίες, εστιατόρια, μπαρ, ξενοδοχεία, κεφά-τα πάρτι και ωραίο κόσμο. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι όλες και όλοι αντιλαμβάνονται το όφελος από τον τουρισμό κάθε είδους και είναι ιδιαίτερα φιλόξενες/οι προς τους/τις ξέ-νους/ες, αδιαφορώντας για την ερωτικότητά τους, με αποτέλεσμα να μην έχουν υπάρξει ποτέ ως τώρα αντιδράσεις στην προώθηση του γκέι τουρισμού. Στο σημείο αυτό ο Russell μου επισημαίνει ότι οι δρόμοι της πόλης θεω-ρούνται ασφαλέστατοι, με την εγκληματικότητα να μην αποτελεί πρόβλημα

To Pride τόυ τέλ αβίβ.Ο Δή-μος χρηματοδοτεί, επίσης, και τις εκδηλώ-σεις για το pride της πόλης, ενώ υπάρχει ανοιχτά γκέι εκλεγμένος βουλευτής που δι-οργανώνει συνάντηση και συζητήσεις μέσα στο Κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια των εορ-τασμών της γιορτής του ομοερωτισμού. Στις συναντήσεις αυτές καλούνται να μιλήσουν υπέρ της διαφορετικότητας και της ισότη-τας μέλη του Κοινοβουλίου από όλες τις πα-ρατάξεις.Επιπλέον, ο Δήμος έχει ιδρύσει κέ-ντρο υποδοχής και διαμονής LGBT εφήβων που έφυγαν διωγμένες/οι από το σπίτι τους.

γενικός πληθυσμός, βάλε προφυλακτικό για να μην κολλήσεις. Τελικά μου είπαν να πάω σε μια δημοσι-ογράφο να δώσω ένα que αποχώρησης και να πω ότι αποχωρώ για επαγγελματικούς λόγους.

Ειδικά για το θέμα του Master chef, τα λάθη ήταν με-γάλα. Διότι σύμφωνα με την υπουργική απόφαση, ο νόμος για τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέρο-ντος, που κατατάσσονται μέσα και οι μάγειροι, ζη-τούν αιματολογικές εξετάσεις για ηπατίτιδα, ακτινο-γραφία θώρακα για φυματίωση και παρασιτολογι-κή κοπράνων. Σε εμάς δεν έγιναν ούτε ακτινογρα-φία θώρακα ούτε παρασιτολογική κοπράνων. Έγι-ναν άλλες εξετάσεις άγνωστο για πιο λόγο. Δεν έγι-ναν οι εξετάσεις που έπρεπε να γίνουν.

Μετά πλέον από ένα δίμηνο κοιτάζω να μαζέψω τα κομμάτια του εαυτού μου και να βγω στην επι-φάνεια. Όταν ξεκίνησε να προβάλλεται το παιχνί-δι, λάμβανα μηνύματα μέσω internet, από πα-λιούς φίλους και γνωστούς, που μου έλεγαν φαί-νεσαι μια χαρά, τα πας πολύ καλά και άλλα τέ-τοια. Αυτοί φυσικά δεν ξέρανε τι είχε συμβεί, ότι είχα ήδη αποχωρήσει παρακάτω από το παιχνί-δι. Και εκεί αποφασίζω να επικοινωνήσω με την δικηγόρο μου, και της λέω ότι δεν μου αρέσει όλο αυτό που γίνεται, δεν το γουστάρω. Θεωρούσα ότι έπρεπε να ήμουν εκεί. Ήταν ένα όνειρο που μου το σβήσανε. Αργότερα πήγα και είδα δυο από τους κριτές –αυτοί δεν γνώριζαν τι είχε συμβεί – τους τα είπα και ο ένας μου είπε ‘‘ε και ήταν λό-γος αυτός να φύγεις;’’ Τι να πω δεν το αποφάσισα εγώ, άλλοι το αποφασίσανε για εμένα. Τώρα πλέ-ον μετά από διάφορα προσωπικά θέματα ενημε-ρώθηκα πάρα πολύ. Βρήκα το σύλλογο οροθετι-κών Θετική Φωνή και μετά από λίγο εσάς το Κέ-ντρο Ζωής. Τώρα συμμετέχω ενεργά σε όλες τις δράσεις για τον HIV. Τώρα κατάλαβα τα πάντα, το ποιος είμαι και όλα αυτά που έγιναν εις βάρος

ΘΕΜ

Α :

SEA

, SU

N, S

AN

D &

SEX

μου, για την παράνομη αιμοληψία, για το ιατρικό απόρρητο που δεν τηρήσανε, για την προσβολή της προσωπικότητας μου.

Πιστεύεις ότι αυτό που συνέβη σε σένα μπορεί να έχει συμβεί και σε άλλο παίχτη reality;

Είμαι σίγουρος ότι έχει γίνει, δεν θεωρώ ότι είμαι ο μόνος οροθετικός που μπορεί να του προέκυ-ψε αυτό. Αλλά εγώ είμαι δυνατός και στάθηκα στα πόδια μου. Σκέψου να είχε γίνει σε ένα πιο μικρό σε ηλικία παίχτη. Σε αυτά τα παιδιά που όταν απο-χωρούν πλαντάζουν στο κλάμα για την αποχώρη-ση. Ένας από τους βασικούς λόγους που ξεκίνη-σα τον δικαστικό αγώνα είναι για να μην ξαναγί-νει αυτό σε κανένα. Όταν θέλεις να μάθεις αν είσαι οροθετικός να είναι δικιά σου καθαρά η απόφα-ση, και να πηγαίνεις μόνος σου στο νοσοκομείο. Δεν μπορούμε να επιβάλουμε καθεστώς μαζικών ή κρυφών ελέγχων. Ο νόμος είναι νόμος, είναι σωστός και πρέπει να εφαρμόζεται. Δεν μπορεί το κάθε κανάλι ή ο κάθε εργοδότης να κάνει κουμά-ντο στις ζωές των άλλων. Ξέρω ότι τα πράγμα-τα είναι δύσκολα, θα το φθάσω όμως μέχρι να δι-καιωθώ. Θα εξαντλήσω όλες τις δυνατότητες που μου δίνει η δικαιοσύνη, Ελληνική και Ευρωπαϊκή. Έφαγα τα πρώτα χρόνια της gay ζωής μου με τον φόβο μην μάθουν ότι είμαι gay. Δεν πρόκειται να ξαναγυρίσω σε αυτό τον φόβο, μην μάθουν ότι εί-μαι οροθετικός. •

❝ Έφαγα τα

πρώτα χρόνια

της gay ζωής μου

με τον φόβο μην

μάθουν ότι είμαι

gay. Δεν πρόκειται

να ξαναγυρίσω σε

αυτό τον φόβο, μην

μάθουν ότι είμαι

οροθετικός ❞

ΘΕΤΙΚΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ: Ο ΑΠΟΒΛΗΘΕΙΣ ΟΡΟΘΕΤΙΚΟΣ ΤΟΥ MASTER CHEF


VERSuS

Τρίτη 27 Ιουνίου, είμαι στο αυτοκίνητο κι οδηγώ προς το σπίτι. Σε αναμονή για το Μεσοπρόθεσμο και την «απα-ραίτητη» εφαρμογή του με τη ψηφο-

φορία των…τυπικά υπεύθυνων για το μέλλον της χώρας- και την καταστροφή της- ακούω ραδιό-φωνο και χώνομαι στα στενά της Κυψέλης για να κόψω δρόμο. Παίρνω τη δύσκολη στροφή για να μπω στη Φιλόθεου, το δρομάκι μπροστά από την πλατεία του Αγ. Θωμά και βλέπω ένα ζευγάρι να με κοιτάει και να γελάει. Στιγμιαία σκέφτομαι:

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

«Έχω κάτι το αστείο πάνω μου ή στο αυτοκίνητο μου;», ώσπου ξεπροβάλει μπροστά μου… ένας κόκορας! Σταματάω επιτόπου για να συνειδητο-ποιήσω αν όντως βρίσκεται εκεί ή αν είναι δημι-ούργημα της φαντασίας μου που μερικές φορές καλπάζει. Ναι. Είναι ένας κόκορας στην Αθήνα και τριγυρνάει δεξιά κι αριστερά έχοντας τα χα-μένα!

Ε, λοιπόν, κάπως σαν τον κόκορα που είδα ψά-χνεται κι ο Αθηναίος κάθε καλοκαίρι. Έτοιμος να ανακαλύψει καθετί που συμβαίνει γύρω του και τις προοπτικές που έχει λες και βρίσκεται σε ένα παντελώς άγνωστο σε αυτόν μέρος, θέτει στον εαυτό του «καυτά» ερωτήματα όπως: πώς θα εί-

ναι αυτό το καλοκαίρι; Ποιοι θα είναι εδώ όταν θα έχω άδεια; Πού θα βγω απόψε (και αύριο και με-θαύριο κοκ); Θα πάω πουθενά και φέτος (ή πιο σωστά θα έχω λεφτά να πάω κάπου και φέτος); Έφυγαν όλοι ή έμεινε και κανείς άλλος εδώ ακό-μα;

Στην Αθήνα βρίσκεις την απάντηση σε όλα αυτά. Πρακτικά μιλώντας, η Αθήνα τα έχει όλα και αυ-τήν την περίοδο, σε ακόμα καλύτερη κατάσταση.

Μπαράκια, καφετέριες και μεζεδοπωλεία με διά-θεση να εξυπηρετήσουν, με τον καλύτερο τρόπο, τους εναπομείναντες στην πόλη, παραμένουν ανοικτά και φυσικά με λιγότερη βαβούρα και κό-σμο. Πίνεις τον καφέ σου ή το ποτό σου παντού, ακόμη και στα πιο δημοφιλή μέρη, εύκολα και χα-λαρά μακριά από τις εφιαλτικές στιγμές της ανα-μονής, μέχρι να αδειάσει ένα σκαμπό να χωθείς κι εσύ κάπου!

Οι βόλτες όμως και οι ελεύθεροι χώροι που βρί-σκεις, προκειμένου να χαλαρώσεις, είναι ένα θαύ-μα, ειδικότερα κατά τις απογευματινές και βραδι-νές ώρες να μη μας τρώει και το λιοπύρι. Είτε με το αυτοκίνητο, είτε με τη συγκοινωνία είσαι πα-ντού σε 10-15 λεπτάκια maximum. Το Μετρό και ο Ηλεκτρικός με άδειες θέσεις (και για εσένα) σε ώρες αιχμής! Περίπατοι στο κέντρο και σε κάθε γειτονιά της πολύβουης Αθήνας, πιο ανέμελα και μακριά από την ένταση και τους ταχείς ρυθμούς που, συνήθως, χαρακτηρίζουν τη ζωή μας.

Πλατείες…Πλατείες γεμάτες κι όχι άδειες πια. Το Σύνταγμα ολοένα και πιο γεμάτο, συνεχίζει από το Μάϊο στον παλμό που δε θα κοπάσει εύκο-λα. Ακόμη κι αν υπήρξαν προτάσεις για…διάλο-γο από τη μεριά πολιτικών προσώπων, αφού βε-βαίως είχε ολοκληρωθεί προηγουμένως η ψηφο-φορία υπέρ των νέων μέτρων με την εξασφάλι-ση και της επόμενης δόσης του δανείου που θα μας σώσει!

Ο κόσμος γελάει πιο πολύ και χαλαρώνει έξω στις πλατείες και τους πεζόδρομους, επιδιώκο-ντας την αυθεντική επικοινωνία περισσότερο από ποτέ. Όλοι πιο ανοικτοί από ότι συνήθως, νοιώθοντας ως οι τελευταίοι επιζώντες σε ένα με-γάλο νησί. Στα πάρτυ και τα events, όπου κι αν λαμβάνουν χώρα, ίσως και να πετύχεις κάποιον που τον είδες κάπου, μία από τις προηγούμενες ημέρες. Οι ταράτσες των μπαρ γεμάτες, αλλά πά-ντοτε να χωρούν κι εσένα, φιλοξενούν τους πε-ρισσότερους που επιδιώκουν να ανέβουν σε ένα άλλο επίπεδο και να θαυμάσουν την πόλη τους από ψηλά…Η δουλειά που την επόμενη ημέρα τους περιμένει δεν έχει καμία σημασία στην Αθή-να το καλοκαίρι.

Σαν ένα νησί, η ατμόσφαιρα του οποίου σε συ-νεπαίρνει όπου κι αν βρίσκεσαι στο λεκανοπέ-διο. Ε, και το Σαββατοκύριακο για κανένα μπα-νάκι τριγύρω ή στο Αγκίστρι και την Αίγινα για να πεις ότι άλλαξες και λίγο παραστάσεις…

Με ρυθμούς που χαλαρώνουν αλλά που ποτέ δε σταματούν, στην αεικίνητη Αθήνα θα μείνω και φέτος το καλοκαίρι. Ίσως σας πετύχω κάπου εκεί έξω να τρώτε το παγωτό σας ή να συζητάμε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων.. Δεν υπερβάλλω. Φέτος που θα είμαστε ακόμη περισσότεροι στην πόλη, θα το διαπιστώσετε και μόνοι σας! .

Με το ένα χέρι γράφω και με το άλλο στριμώχνω το μαγιό μέσα στο σάκο μου. Δε μένω άλλο σ’ αυτή την τοξι-κή, τη μουντή, την ανέραστη πόλη.

Σαλπάρω. Πριν ρουφηχτώ απ’ το γκρίζο και την ασχήμια της. Πριν η ηχορύπανση μου πνίξει και το τελευταίο τραγούδι. Μπροστά μου βλέπω μόνο μπλε. Τραβώ με βία το φερμουάρ και μέσα βάζω μόνο την υπόσχεση ότι το σοβαρό και γνωστικό εαυτό μου θα τον αφήσω να μου γνέφει στο λιμάνι. Παλεύω να χωρέσω το βιβλίο μου. Είναι από εκεί-

να που μιλούν για τα αιώνια κι απέραντα πάθη. Ό,τι βιώνουμε είναι εφήμερο, πεπερασμένο. Μετρημένα τα καλοκαίρια που μας μένουνε ακόμη για να ζήσου-με. Μα εγώ στα ρηχά σπαρταρώ και πεθαίνω. Ο άν-θρωπος βιώνει την απόλυτη ευτυχία του μόνο μέσα στον έρωτα και τις αγκαλιές του πελάγου. Βάζω το Μόμπι Ντικ στην πλαϊνή τσέπη. Βγάζω τους χάρτες. Βαρέθηκα να ακολουθώ γραμμές. Πετώ τις κρέμες και το ρίμελ μου. Αρκετά με τις μάσκες πάσης φύ-σεως. Πάω να μυρίσω αρμυρίκια και πουρνάρια και να ξαπλώσω εκεί που αφρίζουνε τα κύματα κι η θά-λασσα να παίρνει τα μαλλιά μου. Πάω ν’ αγναντέ-ψω τη Λύρα, τον Αετό, τον Κύκνο. Εδώ που με κρα-τάς δε βλέπω αστέρια. Μόνο αεροπλάνα και διαστη-μικά σκουπίδια. Πηχτό σκοτάδι και δε χαράζει πια.

Δε με χωράει τούτος ο τόπος. Ο χρόνος μου μετράει αντίστροφα. Φεύγω. Για εκεί που δεν υπάρχει χρό-νος. Το χρόνο τον ορίζει μόνο ο ήλιος. Στον ήλιο! Κι ας καώ! Κόβω τους κάβους. Σπάζω τις άγκυρες. Γλι-στρώ και χάνομαι μέσα στη νύχτα. Ταξιδεύω. Μικρή ήθελα να ‘μουν ναύτης, στο ‘χω πει;

Καλή αντάμωση κι, όταν θελήσεις, κάποια μπουρού θα σου το ψιθυρίσει από πού πάνε για την Αμοργό.

«Καληνύχτα λοιπόν βλέπω σωρούς πεφταστέρια να σας λικνίζουν τα όνειρα μα εγώ κρατώ στα δάχτυλά μου τη μουσική για μια καλύτερη μέρα. Οι ταξιδιώτες των Ινδιών ξέρουνε περισσότερα να σας πουν απ’ τους Βυζαντινούς χρονογράφους.» .

ΣΑΝ ΜΙΑ ΚΟΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ; της Μαρίας Καρούμπαλη

ΤΟ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΛΙΜΑΝΙ

Της Χαράς Βαβούρα

η Μαρία Καρούμπαλη “ρίχνει το γάντι” στην Χαρά Βαβούρα θέμα.: καλοκαιρινές διακοπές

Αγαπημένες!

phot

o: Ά

γγελ

ος Κ

αλτσ

ής

Positive|10 Positive|11

συνεντευξη

>> O Bασίλης είναι ένα από τα

παιδιά της πλατείας των αγανα-

κτισμένων. Τον συναντήσαμε

ένα βράδυ του Ιουνίου. Καθό-

λου παράξενο, αφού η Πλατεία

των αγανακτισμένων όλες αυ-

τές τις εβδομάδες συγκέντρω-

σε τόσο πολύ και τόσο διαφο-

ρετικό κόσμο. Του ζητήσαμε να

μοιραστεί με τους αναγνώστες

του Positive την εμπειρία του,

την ιστορία μιας μόνο ψηφίδας

του έργου: μαθαίνουμε πώς πέ-

ρασε από την πλατεία, δούλεψε

με αυτή και για αυτή. Και πώς

τον άλλαξε... Μέσα του.

Στη δική σου περίπτωση πώς ξεκίνησε αυτό;

Κοίτα να σου πω πώς ξεκίνησε: αρχικά εγώ βρέθηκα πάνω, στη διαμαρτυρία, και θεώρησα ότι είναι σημαντικό αυτό που γίνεται, ότι επιτέ-λους ο κόσμος εκφράζει την διαμαρτυρία του κι επιτέλους σηκώθηκε από τον καναπέ του και κάνει κάτι. Στη συνέχεια θεώρησα ότι η διαμαρ-τυρία είναι μια μορφή δράσης αλλά δεν μπορεί να είναι η μόνη. Βρήκα απαντήσεις αργότερα, αυτό που έψαχνα, κάτω στην πλατεία, δηλα-δή στη Λαϊκή Συνέλευση. Πείστηκα ότι υπάρχει ένας τρόπος να λειτουργήσουμε πιο δημοκρα-τικά, ότι υπάρχει ένας άλλος τρόπος να συνδι-αλεγόμαστε.

Μέσα στη βουλή λένε ότι αυτό είναι μία παρωδία κοινοβουλίου, μια αντιποίηση εξουσίας, εσύ πώς το βλέπεις αυτό;

Δεν συμφωνώ καθόλου, είναι η πιο δημοκρατι-κή διαδικασία που έχω δει ποτέ. Επειδή μπο-ρεί οποιοσδήποτε να προτείνει πράγματα και στη συνέχεια να συζητηθούν αυτά και να ψη-φιστούν, υπέρ ή κατά. Ακόμα κι αν καταψηφι-στούν, μπορείς εσύ στη συνέχεια να κάνεις δι-άλογο με τον κόσμο και να τον πείσεις για τις απόψεις σου. Είναι πάρα πολύ δημοκρατικό. Πες ότι θέλετε στη γειτονιά σας να φυτέψετε δέ-ντρα, ψηφίζετε κατά. Αλλά μπορείς εσύ να μι-λήσεις στον καθένα προσωπικά, να του εξηγή-σεις για ποιο λόγο είναι σημαντικό να φυτέψου-

με δέντρα και σε μία επόμενη ψηφοφορία να γίνει υπέρ και να πάτε όλοι μαζί να το κάνετε. Είναι πολύ σημαντικό, για μένα είναι πολύ δη-μοκρατικός αυτός ο τρόπος λειτουργίας. Δίνει έμφαση στον ενεργό πολίτη, πρέπει να παίρ-νουμε τις ευθύνες για τις ζωές μας. Είναι ένα στοιχείο που δεν υπάρχει σήμερα, που νιώ-θουμε αποδυναμωμένοι, που νιώθουμε ότι δεν έχουμε την δυνατότητα να αλλάξουμε τον κό-σμο, πράγμα που δεν ισχύει και αυτό το είδα καθαρά εκεί. Μπορείς άμα θέλεις να αλλάξεις πάρα πολλά πράγματα γύρω σου

Σε σχέση με αυτό που είπες για το θέμα της δημοκρατίας: βλέπουμε ότι άνθρω-ποι που δεν τους συνέδεε τίποτα, βρί-σκονται εκεί και φτιάχνουν ουσιαστικά από το μηδέν τους δικούς τους θεσμούς. Εκτός από τη συνέλευση, που είχε το χα-ρακτηριστικό ότι μπορείς να μιλάς ελεύ-θερα, φτιάχτηκαν και οι ομάδες, δεν εί-ναι έτσι;

Ναι, εγώ συμμετείχα σε τρεις ομάδες και είδα αυτό ακριβώς, ότι ναι μεν συμμετέχεις στην λα-ϊκή συνέλευση αλλά μετά πας να υλοποιήσεις αυτά τα οποία η λαϊκή συνέλευση αποφάσισε.

Και αυτά δεν ήταν θεσπισμένα, φτιάχτη-καν εκείνη την στιγμή, φτιάχτηκαν με απόφαση της συνέλευσης. Δεν υπήρχε κάτι εκ των προτέρων, όλα δημιουργή-θηκαν εκείνη τη στιγμή.

φιλιά & δακρυγόνασυζήτηση για τη λαϊκη συνέλευση του Συντάγματος

Συνέντευξη : Π. Ψαλιδάκος & Α. ΣοπίδουPhoto : Ά. Καλτσής & Ε. Λαλοπούλου

Mέσα από την κουβέντα μπορούμε να βρούμε πολύ σημαντικά πράγματα, ο καθένας για τον εαυτό του και συνολικά. Kaι μέσα από αυτή τη διάδραση μπορούμε ν’ αλλάξουμε και τον εαυτό μας

❝Κοίταξε, αυτό είχε να κάνει με τις βασικές ανά-γκες που υπάρχουν. Εγώ ήμουν στην ομάδα των εξορμήσεων, της καθαριότητας και στην ομάδα των καλλιτεχνών. Κάθε ομάδα είχε τον δικό της σκοπό. Η ομάδα των εξορμήσεων με-ταδίδει μηνύματα, πληροφορεί τον κόσμο, τον φέρνει στο Σύνταγμα, συζητούν μαζί τους. Στην ομάδα καθαριότητας κάνουμε το αυτονόητο, δηλαδή μαζεύουμε τα σκουπίδια, κάτι το οποίο ήταν πολύ ωραία εμπειρία για μένα, διότι οι γο-νείς μου, η κοινωνία, μου είχαν μάθει ότι το πιο υποτιμητικό πράγμα είναι να μαζεύεις τα σκου-πίδια και είδα πρακτικά πόσο ωραίο είναι, διό-τι αναθεωρείς και την δική σου συμπεριφορά, βλέπεις ότι είναι άσχημο να πετάς σκουπίδια κάτω, και συνειδητοποιείς πώς λειτουργούν οι υπόλοιποι, ότι δεν αντιμετωπίζουν τον Κόσμο σαν σπίτι τους. Ενώ στην ουσία είναι.

Ήταν εντυπωσιακή - εμένα, με συγκλό-νισε - η ανθρώπινη αλυσίδα που μαζεύ-τηκε στις 16 Ιουνίου μετά τη συγκέντρω-ση (και την πρώτη ρίψη χημικών από την ΕΛ.ΑΣ.) και καθάρισε αυτήν την πλατεία, αυτή την πόλη, που τόσο την περιφρο-νούμε και πετάμε τα σκουπίδια μας…

Λες για την πρώτη μέρα που είχαν πέσει τα δα-κρυγόνα. Ε, αυτό συνέβη μετά από μια ανακοί-νωση που βγάλαμε στην ομάδα καθαριότητας κι ο κόσμος, επειδή είχε βιώσει όλη αυτή την ένταση, ήθελε πάρα πολύ να βοηθήσει, ταυτί-στηκαν όλοι μ’ αυτό που κάναμε και ήταν πολύ ωραίο.

..και με το μπουκαλάκι το νερό!

Υπήρχαν εκατό εθελοντές εκείνη τη μέρα στην ομάδα καθαριότητας. Πράγμα που έκανε πιο λειτουργικό τον τρόπο γιατί και πιο γρήγορα τε-λειώσαμε τα πάντα και πιο καλά έγιναν. Αυτό ήταν που είδα πολύ έντονα στο Σύνταγμα: κά-ποιες διαφορετικές αξίες από αυτές που ζού-με σήμερα. Σήμερα υπάρχει έντονο το στοιχείο του ατομισμού, το να κυνηγάμε το χρήμα.

Για να τις είδες όμως σημαίνει ότι υπάρ-χουν μέσα στον καθένα σαν σπέρμα και ήταν απαραίτητο να δοθεί ένα έναυσμα για να εκδηλωθούν. Αλλά και το κατάλ-ληλο περιβάλλον …

Κοίταξε, αυτό που είδα ήταν αξίες όπως η αλ-ληλεγγύη , ο σεβασμός (ο αυτοσεβασμός και ο σεβασμός στους άλλους), είδα πώς μπορούμε να συνυπάρχουμε αρμονικά, παρόλο που φυ-σικά υπήρχαν και διαφωνίες. Γενικότερα άλλα-ξε πάρα πολύ η θεώρησή μου όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις. Άλλαξα σαν άτομο, μέσα μου, μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία. Υπήρ-χαν μέσα μου όλες αυτές οι ιδέες, απλά τώρα έχουν ισχυροποιηθεί διότι είδα ότι μπορεί να υλοποιηθούν.

Και μάλιστα αυτή η αλληλεγγύη, σε στιγ-μές πάρα πολύ δύσκολες, που μπορεί να τρως χημικά, να σε κυνηγάνε.

Ναι, παράδειγμα έριχναν χημικά και ταυτόχρο-να υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι χόρευ-αν στην πλατεία, κι εγώ το έκανα αυτό, ήταν πολύ ωραίο συναίσθημα να χορεύεις και να πέφτουν τα καπνογόνα διότι δείχνει την αντί-θεση ανάμεσα στη βία και την ειρηνική αντιμε-τώπιση. Πιστεύω ότι είναι από τα βασικά προ-βλήματα που δεν έχουμε λύσει ως άνθρωποι.

Το ότι δεν έχουμε μάθει και δεν έχουμε δει ένα άλλο μέσο, πέρα από τη βία.

Η βία δεν ασκήθηκε από τους ανθρώ-πους που ήταν μαζεμένοι εκεί.

Υπήρχε και η άποψη ότι στην βία απαντάς με βία. Αυτό υπήρχε πάντα σαν δίλημμα. Κάποιοι ήταν ειρηνιστές και κάποιοι έλεγαν: «ρε παιδιά, μας ασκείται βία! Δεν πρέπει να αντιδράσου-με; Τι είμαστε μαζοχιστές;» Η δική μου άποψη πάνω σ αυτό είναι ότι, τη στιγμή που κάποιος σου ρίχνει ξύλο, δεν κάθεσαι φυσικά, φεύγεις, απλά δεν απαντάς με βία. Πιστεύω ότι είναι ένα ανθρώπινο πρόβλημα που δεν έχουμε βρει το μέσο να συνδιαλεγόμαστε αλλιώς. Όταν κανείς μας κάνει κάτι κακό, απαντάμε κι εμείς με κάτι κακό. Η βία είναι κάτι που δεν έχουμε βρει τον τρόπο να το λύσουμε, γι αυτό και γίνονται επα-ναστάσεις, θέλουν ν’ αλλάξουν τα καθεστώτα ας πούμε, έρχεται κάτι νέο, αλλά στη συνέχεια, επειδή δεν έχουμε βρει τον τρόπο, η βία επι-στρέφει.

Ενώ η πλατεία μπορεί να είναι το πρό-πλασμα ενός άλλου τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας;

Ναι, αυτό υπήρχε πολύ έντονα. Υπήρχαν αντιθέ-σεις και διαφωνίες αλλά στο σύνολό τους όλοι λειτουργούσαν με έναν πολύ διαφορετικό και ωραίο τρόπο.

Αυτή τη στιγμή είμαστε σε ένα μεταίχ-μιο, ξέρουμε ότι το μεσοπρόθεσμο και ο εφαρμοστικός ψηφίστηκαν. Πού πιστεύ-εις ότι οδηγείται το κίνημα της πλατείας; Ακόμη κι αν, όπως είναι σαφές, είμαστε κάτω από ένα καθεστώς που κάθε άλλο παρά δημοκρατικό είναι, αυτή η μετα-στροφή από τις διαδικασίες της πλατεί-ας, πού πιστεύεις ότι μπορεί να οδηγή-σει;

Μπορεί να οδηγήσει σε μια άλλη κοινωνία. Καλύτερη. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι πρέπει να καταργήσουμε το χρήμα. Σαν έν-νοια. Αυτό φοβούνται και οι κυβερνήσεις και οι κυρίαρχοι αυτού του κόσμου: τη συνειδητοποί-

ηση ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς χρήματα. Με αλληλεγγύη. Με άλλες αξίες. Το χρήμα είναι ένα μέσο το οποίο μας διαχωρίζει, μας βάζει να αξιολογούμε τον εαυτό μας και τους άλλους με βάση αυτό. Το μοντέλο που εγώ προτείνω είναι η δημιουργία μιας κοινωνίας όπου ο καθένας εργάζεται όση ώρα θέλει, δηλαδή δεν υπάρχει δουλειά, η δουλειά είναι δουλεία, και όπου ο καθένας δημιουργεί, κάνει το επάγγελμα που του αρέσει να κάνει, για παράδειγμα εσύ είσαι δασκάλα, σου αρέσει να διδάσκεις, κάνεις αυτό όσες ώρες θέλεις, όποτε θέλεις. Κάποιος άλ-λος φυτεύει τομάτες, καλλιεργεί. Πας σε αυτόν και του ζητάς να σου δώσει τομάτες, στις δίνει χωρίς να ζητήσει τίποτα κι εσύ αντίστοιχα διδά-σκεις δωρεάν.

Πιστεύεις σε αυτή την ιδέα της ανταλλα-γής;

Δεν πιστεύω στην ανταλλαγή. Στο μοίρασμα πιστεύω. Όλοι έχουμε κάτι να δώσουμε και θα ήταν πολύ ωραίο να δημιουργήσουμε μια τέ-τοια κοινωνία. Όλοι δημιουργούμε, κάνουμε τα πράγματα που μας αρέσουν και τα δίνου-με δωρεάν σε κάποιον άλλο. Για τη δημοκρα-τία προτείνω τη λαϊκή συνέλευση σε κάθε γει-τονιά, όπου εκεί θα αποφασίζουν οι άνθρωποι για τα συγκεκριμένα ζητήματα που τους απα-σχολούν τοπικά. Πρέπει να υπάρχουν και εκ-πρόσωποι, να μην πληρώνονται όμως. Η εξου-σία είναι κάτι που θα πρέπει να το καταργήσου-με. Ο καθένας να είναι κύριος του εαυτού του. Ούτε να εξουσιάζει, ούτε να εξουσιάζεται. Να μοιραζόμαστε.

Αυτό που είπες για το μοίρασμα είναι πολύ σημαντικό για όλη τη διαδικασία της πλατείας: μου προσφέρεις, σου προ-σφέρω.

Και περνάω κι εγώ καλά επειδή εκφράζω τον εαυτό μου και ταυτόχρονα μπορώ να πάρω από παντού, επειδή όλοι μοιράζονται, καλύπτω τις βασικές μου ανάγκες. Νομίζω ότι μια κοινω-νία θα λειτουργούσε καλύτερα έτσι, από ότι λει-τουργεί σήμερα. Εσείς πώς το βλέπετε; Σας γο-ητεύει σαν ιδέα;


συνεντευξη πεσ στη θεια

Ακούγεται γοητευτική μεν, ουτοπική δε. Μετά από αυτή την τομή που υπάρχει, προ Συντάγματος και μετά το Σύνταγ-μα, είναι πολύ δύσκολο να ξεμάθουμε τα πράγματα στα οποία μπορεί και να αντι-δρούμε αλλά είναι οικεία και θα ξανα-προκύψουν.

Συμφωνώ μαζί σου ότι είναι πάρα πολύ δύσκο-λο, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο.

Νομίζω ότι η πλατεία ήταν ένα τέτοιο πείραμα, που έδειξε ότι αυτό το πράγ-μα μπορεί να υπάρχει και μάλιστα για-τί κράτησε τόσο πολύ πάνω σε αυτές τις βάσεις.

Εννοείται ότι μπορεί να υπάρχει. Πιστεύω πολύ στο fading. Είναι μια διαδικασία που περνάμε από το μαύρο στο λευκό. Δεν γίνεται τα πράγ-ματα να αλλάξουν από τη μία μέρα στην άλλη, όμως μπορούμε σταδιακά όλοι να ενδυναμώ-σουμε, να νιώσουμε ενεργοί πολίτες.

Και αυτή τη στιγμή το ‘’μαύρο’’ έχει αραι-ώσει;

Ναι. Σαφέστατα. Εγώ έχω αλλάξει μέσα από το Σύνταγμα. Φαντάζομαι κι άλλοι άνθρωποι.

Ίσως αυτό που είπες να είναι και συμ-βολικό. Το καθεστώς έπνιξε την πλατεία στο μαύρο, είδε πως ‘’ανοίγει’’ και δεν το θέλει αυτό.

Δεν το ξέρω αυτό. Αυτό που ξέρω είναι πως όλα ξεκινούν από μια συνειδητοποίηση. Αν συνειδη-τοποιήσουμε τι μπορεί να υπάρξει, ότι μπορού-με να είμαστε πιο ευτυχισμένοι. Πιστεύω στην ευτυχία. Δεν αγοράζεται με το χρήμα η ευτυ-χία, αλλιώς οι πλούσιοι θα ήταν ευτυχισμένοι.

Δεν είναι. Δεν λέω ότι δεν ζεις πιο άνετα. Όμως η συναισθηματική κατάσταση του καθενός δεν εξαρτάται από την οικονομική του κατάσταση. Εξαγοράζεται το κενό, γιατί δημιουργούνται νέες ανάγκες, όλο και νέες ανάγκες. Δεν είμαι κατά της ύλης και της αφθονίας. Πιστεύω ότι υπάρχουν αρκετά για όλους. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί και έχουν διαφορετικές ανάγκες. Στην κοινωνία που ονειρεύομαι, ο καθένας μπο-ρεί να ζήσει σε όποιο σπίτι θέλει, τα ανταλλά-σουμε, άλλος μπορεί να θέλει να ζήσει στο σπί-τι του για πάντα, άλλος μπορεί να θέλει να το αλλάζει. Μπορούμε να μετακινηθούμε. Δεν νομί-ζω ότι όλοι θα ήθελαν να ζουν στην Εκάλη ή στη Φιλοθέη. Πάρα πολλοί θα ήθελαν άλλες περιο-χές, στο Γκάζι, στα Εξάρχεια. Οι άνθρωποι είμα-στε διαφορετικοί. Σ΄ άλλους αρέσουν τα ακριβά ρούχα, σε άλλους τα χίπικα.

Εκτός από αυτό που είπες ‘’χαιρόμαστε να μοιραζόμαστε’’, χαιρόμαστε επίσης και να μιλάμε, δεν το είχε κι αυτό η πλα-τεία; Δεν μοιραζόσουν μόνο υπηρεσίες και λειτουργίες με την κλασική έννοια, μοιραζόσουν τις απόψεις σου, άκουγες τον άλλον. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτή η ανοχή που υπήρχε και η διάθεση να μιλήσεις και να ακούσεις, όπως έλεγε και στο site «πρότεινε κι ας είναι και λά-θος», το οποίο επίσης είναι μια απελευ-θέρωση, να μπορείς να μιλήσεις, να εκ-φραστείς.

Πάντα μέσα από την κουβέντα μπορούμε να βρούμε πολύ σημαντικά πράγματα, ο καθένας για τον εαυτό του και συνολικά. Μπορούμε ν’ αλλάξουμε και τον εαυτό μας μέσα από τους άλ-λους. Κανένας δεν μπορεί μόνος του να αλλάξει. Είναι σημαντικοί οι άλλοι. Η διάδραση.

Να γυρίσουμε στο Σύνταγμα. Συζητήθη-

κε τη Δευτέρα τι περιμέναμε να αντιμε-τωπίσουμε στις 28 και 29 Ιουνίου. Από εδώ και πέρα υπάρχει κάτι ως προς το πού πηγαίνει μετά από όσα έγιναν;

Αυτό θα διαμορφωθεί τώρα. Έτσι κι αλλιώς οτι-δήποτε βγαίνει μέσα από τη συνέλευση. Τι θα γίνει μετά δεν το ξέρω, θα το δω κι εγώ στην πορεία. Θα συνεχίσω κι εγώ να πηγαίνω, κι εσείς φαντάζομαι, οπότε θα το δούμε σταδια-κά πώς θα εξελιχθεί. Το θέμα είναι να το μετα-φέρουμε στις ζωές μας, δηλαδή ο καθένας μας να αλλάξει τον εαυτό του. Αυτός είναι και ο τρό-πος για να αλλάξουμε τον κόσμο. Δεν νομίζω ότι κακοί είναι οι πολιτικοί ή κακοί είναι οι αστυ-νομικοί ή οι κακοί είναι κάποιος άλλος έξω από εμάς. Όλοι κουβαλάμε το σύστημα μέσα μας. Όταν έχεις δεχτεί βία, την αναπαράγεις, είναι σημαντικό να αλλάξουμε εμείς, να ασκούμε κρι-τική και στον εαυτό μας. Όχι να αυτομαστιγω-νόμαστε, αλλά να έχουμε την τάση να εξελισ-σόμαστε, να γινόμαστε καλύτεροι. Κι εμείς κά-νουμε λάθη, είμαστε κομμάτι του συστήματος.

Σε μια συνέλευση που παρακολούθησα, μίλησε κάποιος, με τη σειρά του, μετά από παιδιά, νοικοκυρές, διάφορους. Ήταν δημοσιογράφος μεγάλης εφημε-ρίδας (ο Γ. Βότσης της Ελευθεροτυπί-ας). χωρίς να δηλώσει διαπιστευτήρια, πήρε το χαρτάκι του και μίλησε. Ελά-χιστοι ήταν εκείνοι που έλεγαν το όνο-μά ή την ιδιότητά τους, έβγαιναν και μι-λούσαν ισότιμα στα τρία λεπτά που τους αναλογούσαν.

Αυτό ίσχυε και στις ομάδες. Οποιοσδήποτε μπο-ρεί να βάψει ένα κάδο, δεν χρειάζεται να είσαι καλλιτέχνης, ούτε χρειάζεται κάτι ιδιαίτερο για να βοηθήσεις τον κόσμο γύρω σου. Είναι απλό κι εύκολο. Κι εμείς αυτοπεριοριζόμαστε μέσα

Αγαπημένη μου agony aunt, επισκέφθη-κα τους γονείς μου που είχαν την tv ανοικτή και παρακολουθούσα τυχαία τη σκηνή ενός προγράμματος που προκάλε-σε την απόλυση δημοσιογράφου από ένα κρατικό κανάλι (που όμως δεν πληρώ-νουμε με το τιμολόγιο της Δ.Ε.Η.). Αφορμή φέρεται να ήταν το «χαριτω-μένο» σχόλιό της σε αρχισυντάκτη που φορούσε βερμούδα: «Μ ‘ αυτό το παντελόνι σαν σημαιοφόρος στο gay parade είσαι!». Κι αναρωτήθηκα, εί-μαι ο μόνος που το είδα σαν περιστα-τικό ομοφοβίας αυτό; Είμαι ο μόνος που ζω σε παράλληλο σύμπαν με τους συνανθρώπους μου; Να ζούμε τα χρό-νια του μουστακαλή που μαχαίρωνε αν του έθιγαν την τιμή κι όλο το χωριό ήταν με το μέρος του; Είναι πράγματι 2011 στην ελληνική τηλεόραση;

Καλό μου παιδί, θλίβομαι που ακό-μη βλέπεις τηλεόραση αλλά συ-γκυριακά μπορεί να συμβεί ακόμη

και στους πιο προσεκτικούς. Έψαξα κι έμα-θα τα πράγματα για να σου απαντήσω. Εί-ναι περίπλοκο (όπως λέει και η περιγραφή για την κατάσταση της σχέσης στο fb). Εί-ναι προσποίηση – ότι τάχα αποδέχονται σε βαθμό που να μπορούν και να αστειεύονται, εκείνους που δεν τους μοιάζουν- και αντιποί-ηση -ότι τάχα είναι επαγγελματίες των Μέ-σων Επικοινωνίας- μαζί. Είναι ηχηρή η σιω-πή των Μέσων, διότι δεν ασχολείται κανείς κι όσοι ασχολήθηκαν φώτισαν το ζήτημα από την ασήμαντη σκοπιά του. Φυλακισμένοι στα στερεότυπα, μια γειτονοπούλα από τα ’60 κι ένας λεβέντης, όχι αρκετά όμορφη για μο-ντέλο κι όχι αρκετά οξύνους για να διαχειρι-στεί μια ομάδα, άρα τέλειοι για τηλεόραση, η πρώτη θεώρησε ότι θα κάνει χιούμορ πε-τώντας μπηχτή στον αρχισυντάκτη ότι αδελ-φίζει. Προφανώς το πρόβλημά της είχε δι-αφορετική αφετηρία, διότι τι τη νοιάζει αν αδελφίζει όσο αυτή καταφέρνει να είναι στο γυαλί; Βρήκε ευκαιρία να βγάλει την πίκρα της, είτε γιατί καταλάβαινε ότι της πριονίζει την καρεκλίτσα, είτε γιατί την στρίμωχνε να βγάλει κάτι που δεν έχει, ταλέντο ας πούμε. Ο αρχισυντάκτης, οικογενειάρχης άντρας πάλι, δεν ανέχτηκε τη σουρλουλού να λέει δημοσίως ότι μπορεί αυτός να έχει οποιαδή-ποτε σχέση με τα τρελά αγόρια που γιορτά-ζουν και διακηρύσσουν με χορούς και ξεβρα-κώματα, το δικαίωμά τους σε ορατότητα και ύπαρξη κι εξαντλήθηκε σε μια απογοητευτι-κή- να μην πω εμετική- επίδειξη ισχύος, επι-βάλλοντας την απόλυσή της.

Η κακία δεν προδίδει ποτέ την πραγματική της αιτία όμως. Το δικό τους κίνητρο δεν είχε καμία σχέση με το αν όντως θα ήταν καλός σημαιοφόρος στην παρέλαση ή εί-

H θεία μας ξεκίνησε να γράφει και αυτή στο POSITIVE. Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο παρά να την ακούσουμε. Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί της για να ζητήσετε τα φώτα της για το θέμα που σας απα-σχολεί, στείλτε mail στο [email protected]

το γράμμα της θείας

ναι απλώς κακοντυμένος. Πιάστηκαν αμφό-τεροι στην παγίδα μιας φαντασιακής κοι-νής γνώμης, η μία νομίζοντας ότι θα κατά-φερνε να τον μειώσει υπονοώντας ότι είναι «παρδαλή» κι ο άλλος επειδή βρήκε την τέ-λεια αφορμή να την σκουπίσει, στηριζόμενος σε ατράνταχτο επιχείρημα ότι του έθιξε την αντρική του τιμή. Επαναλαμβάνω. Και οι δύο χρησιμοποίησαν τη λογική: «καλές οι αδελ-φές αλλά όχι και στα πόδια μας», χωρίς να υπάρχει κανένα πραγματικό ζήτημα ομοφυ-λοφιλίας. Θύμα και θύτης μιας αλαζονικής κι ανερμάτιστης φιλοδοξίας και ματαιοδοξίας που, ευκαιριακά μόνο, έβαλε το ομοφοβικό φόρεμα Δυο ζωντανά να κανιβαλίζουν μέσα στο λάκκο που έχει στήσει ο κυνηγός που τα παγίδεψε, ε, το ένα έφαγε το άλλο. Θα περί-μενες να γνωρίζουν από εργασιακές σχέσεις δικαίου, από κοινωνική αλληλεγγύη ή από συνέργεια για να βγουν από το χαντάκι; Όχι. Η πηγή της κόντρας με το μεροκαματάκι σχε-τίζεται κι ο καθένας θα πάρει αυτό που του αξίζει ή αυτό που θα διαπραγματευτεί καλύ-τερα. Μην ασχολείσαι με πλαδαρούς εγκέ-φαλους, δέκα το πρωί αν είσαι ελεύθερος, είναι τέλεια ώρα να πας μια βόλτα το σκυ-λάκι σου στο πάρκο, μην τη σπαταλάς σε Κε-φάτους με σοβαρά ή αστεία παντελόνια..

Την αγάπη μου

από τέτοιες ταμπέλες. Ένα από τα θέματα που τέθηκαν ήταν η ταμπέλα.

Υπήρχε ομάδα φύλου;

Ναι. Δεν την παρακολούθησα αλλά αφορού-σε σε αυτό, τη διερεύνηση του φύλου, της ταυ-τότητας. Είναι κι αυτό ένα θέμα, τα στερεότυ-πα και πως όλοι νιώθουμε την ανάγκη να αντα-ποκριθούμε σε αυτά. Εγώ κατέληξα στο συμπέ-ρασμα ότι τα φύλα είναι όσα και οι άνθρωποι. Μοιάζουν με τα φύλλα ενός δέντρου. Ο κόσμος είναι ένα μεγάλο δέντρο κι όλοι εμείς είμαστε τα φύλλα του.

Κι αυτά τα πράγματα μπορούσαν να ακούγονται στην πλατεία, ε; Δεν υπήρχε ούτε εκεί καχυποψία ή αντίδραση.

Θα σου πω κάτι. Εγώ για πρώτη φορά κοιμήθη-κα σε μια σκηνή με ένα στρέιτ αγόρι. Επειδή εί-μαι γκέι, ένιωσα ότι η πλατεία είναι ένα μέρος όπου μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα, να αγγίξω κάποιον να τον φιλήσω. Βέβαια αυτό το κάνω γενικά στη ζωή μου, τώρα πια. Κανένας δεν μας ρώτησε αν είστε γκέι, τι κάνετε. Υπήρχε τρυφε-ρότητα μεταξύ μας, συναισθηματική ανταλλαγή, χωρίς κανένας να το θεωρεί περίεργο κι αυτό ήταν πολύ απελευθερωτικό, λυτρωτικό.

Κι αυτό δεν προκαλούσε μια αντίδραση του περίγυρου.

Εφόσον κάποιος δεν κάνει κακό μπορεί να κά-νει οτιδήποτε τον εκφράζει. Τα στερεότυπα μας περιορίζουν. Δεν σου μιλάω για σεξ, σου μιλάω για συναισθηματική ανταλλαγή, να αγκαλιάζεις έναν άνθρωπο, είτε είναι στρέιτ ή γκέι ή ό, τι άλλο.

Εκεί βρήκε το περιβάλλον να εκδηλωθεί αυτή η έννοια της απουσίας προκατάλη-ψης, της έκφρασης και του μοιράσμα-τος. Οποιοσδήποτε εκεί πέρα πριν από ένα μήνα σε άλλο χώρο, θα είχε άλλη αντίδραση. Προϋπήρχε μέσα του για να συμφιλιωθεί, αλλά κάπου αλλού δεν ήταν γόνιμο να ανθίσει κάτι τέτοιο.

Συμφωνώ απόλυτα.

Η πλατεία παρήγαγε και πολιτισμό, εμ-φανίστηκαν καλλιτέχνες, έπαιξαν οι Tiger Lillies για τους οποίους εγώ είχα πληρώσει αδρά για να τους δω άλλοτε.Είναι αυτό που σας έλεγα, να δίνουμε αυτό που έχουμε. Να ξεπεράσουμε αυτά με τη φήμη, τη διασημότητα. Όλοι είμαστε διάσημοι κατά κά-ποιον τρόπο. Και όλοι είμαστε απλοί και συ-νηθισμένοι. Δεν είναι ανάγκη να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους.

Άκουσα επίσης την Marianne Faithfull να μιλάει για την πλατεία, πριν ακόμη έρθει για συναυλία.Όταν λέω ότι όλοι είμα-στε διάσημοι, ότι ο καθένας έχει κάποια μονα-δικά ταλέντα, το θέμα είναι να τα εκφράσου-με και να τα μοιραστούμε με τους άλλους. Εκεί συνέβησαν πολύ ωραία πράγματα. Κάποια στιγμή χορεύαμε κι έπαιζε μουσική για όλους, heavy metal, pop, hip-hop, κανείς δεν νευρίαζε μ’ αυτό, όλοι χαίρονταν. Το Σύνταγμα είναι μια πολύ ωραία κατάσταση για να τη μεταφέρου-με στη ζωή μας. Με κατανόηση και ανοχή απέ-ναντι στον άλλον που είναι διαφορετικός από εμάς..

15 |PositivePositive|14


❝

NIKhTAΣ συνέντευξη:Χαρά Βαβούρα

photo:Άγγελος Καλτσής

Στη νέα δουλειά του, Athens Zoo, τρυπώνει βαθιά στα μυαλά των ανθρώπων μιας πόλης που αλλάζει και τρο-

μάζει, ενός κόσμου που φλέγεται, ενώ ονειρεύεται να μπει ξανά στην κατάψυξη. Hardcore ήχοι, ηλεκτρισμένοι στίχοι

κι ο πιο ταλαντούχος Έλληνας ράπερ να επιστρέφει στις ρίζες του hip-hop των ποιητών του δρόμου και, 18 χρόνια

μετά το πρώτο μουσικό ταξίδι του, να μένει πάντα ένας υπέροχος τρελός πειρατής. Από τους Active Member ως τις

Ρόδες, τον Enemy και τους Moriginal Champsystem, ο Νικήτας Κλιντ έχτισε το ελληνικό hip-hop γκρεμίζοντας νόρμες

και ρόλους που του φόρτωσαν· το έμπλεξε με τις μελωδίες του κόσμου, το έντυσε με λόγια που δαγκώνουνε, που μα-

τώνουν και φιλούν ηδονικά και χώρεσε στα beats του όλο το γκρίζο που κυλάει τριγύρω του κι όλα τα χρώματα που

σκάνε στο μυαλό του. Σε μια συνέντευξη χωρίς ερωτήσεις κι απαντήσεις, μιλήσαμε για όσα μας ενέπνευσε ένα ζεστό

ανοιξιάτικο απόγευμα. Και κάπου εκεί, μες στον ιδρώτα και τους καπνούς έμαθα πως η απάντηση είναι πάντα η μου-

σική. Κι ό, τι κι αν είχα να ρωτήσω δεν είχε πια σημασία…

KΛINT

>> Τον περισσότερο καιρό δε δουλεύω. Κά-θομαι κι ακούω ρεμπέτικα και νησιώτικα. Ένας Ικαριώτης μου έκανε δώρο κι ένα τζουρά. Δε μα-θαίνω. Γρατζουνάω. Δεν είμαι για να μαθαίνω με τον τρόπο το στάνταρ. Ό,τι ξέρω το ξέρω μό-νος μου και λίγο απ’ όλα. Ο νέος δίσκος με τους Moriginal Champsystem θα βγει μέσα στο καλο-καίρι και λέγεται Athens Zoo. Τον φτιάξαμε με το Χρήστο τον Τσάμπουρα απ’ τις Ρόδες. Τον κι-θαρίστα που τώρα είναι ντράμερ. Είναι dubstep hip-hop και reggae κι έχει πολύ στίχο μέσα. Θα βγει σε CD με ένα βιβλίο με τους στίχους και μετά, μόλις μαζέψουμε λεφτά, θα τον βγάλουμε και σε βινύλιο. Είναι ακριβό αλλά χωρίς να γί-νει βινύλιο δεν ολοκληρώνεται η δουλειά, δεν εί-ναι hip-hop δίσκος. Το Moriginal Champsystem το κάναμε μαζί με το Χρήστο αλλά όταν παίζου-με σα Moriginal μαζευόμαστε πολλοί Dj’s και το αποτέλεσμα ακούγεται κάπως σα live. Για-τί όταν βάζεις απλά ένα CD και ραπάρεις είναι karaoke. Δεν έχει ζωή. Ενώ, όλοι μαζί, η Μαρίνα (σ.σ.: Dj Marina) που παίζει reggae, ο Χρήστος, πιο dubstep, κι άλλοι ράπερς, μαζί με το Felipe που κάνει beatbox, τα όργανα και κανένα κρου-στό, ζωντανεύει.

>> Με τις Ρόδες παίζουμε ακόμα αλλά η σύν-θεση έχει αλλάξει (σ.σ.: Νικήτας Κλιντ: φωνή, Χρή-στος Τσάμπουρας: τύμπανα, Κώστας Χαραλαμπίδης: κιθάρες, Μάριος Χασαλεύρης: μπάσο, Μάρω Αλιφα-ντάρου: πλήκτρα). Παίζουμε και καινούργια, παί-ζουμε και μερικά από το Cheap Science (σ.σ. το προσωπικό project του Νικήτα ως Enemy). Από τα παλιά παίζουμε ό,τι μας αρέσει. Για να δεις τι, πρέπει να ‘ρθεις στο live. Το «Φοβάμαι» ας πού-με και το «Λόγια Λόγια» δεν τα παίζουμε. Μετά το Athens Zoo θα βγάλουμε και νέο δίσκο με τις Ρό-δες αλλά αργεί ακόμα.

>> Αν μ’ αρέσει να μπλέκω στυλ στη μουσική; Όχι. Μ’ αρέσει να παίζεται μουσική. Απλά. Και τι είναι δεν ξέρω. Μουσική είναι. Καθένας όπως το δει. Καθένας το ερμηνεύει ανάλογα με την κουλ-τούρα του. Εγώ τι κουλτούρα να ’χω; Ξέρω ’γω; Μεγάλωσα στην Ελλάδα κι όπως όλοι ακούω μουσική από παντού. Μ’ αρέσει η χαμένη κουλ-τούρα του ρεμπέτικου, του τούρκικου τραγου-διού, τα παλιά νησιώτικα, τα ηπειρώτικα. Εσύ τα λες «παραδοσιακή» μουσική. Παραδοσιακή μουσική δεν υπάρχει. Είναι αυτά που τραγουδά-νε οι Κονιτοπουλαίοι κι ο Πάριος κι όλοι αυτοί. Είναι μουσική απλά. Μουσική. Αρχαία. Όχι πα-ραδοσιακή. Παραδοσιακή το λένε οι…Χρυσαυ-γίτες! Πλάκα κάνω! Εννοώ ότι δεν υφίσταται πα-ραδοσιακή μουσική.

>> Πάρα πολλοί άνθρωποι παίζουν ωραία μου-σική. Μπάντες, συνθέτες, τραγουδοποιοί. Άπει-ροι. Τώρα αν τους παίζει στην τηλεόραση, μη με ρωτάς. Αλλά υπάρχουν πολλοί. Μεγάλοι, μικροί, γέροι, νέοι, γυναίκες. Χθες είδα την Άννα Γούλα. Την έχεις δει ποτέ; Είναι απίστευτη. Σπάνια γυ-ναίκα. Στο τέλος μοίραζαν και προφυλακτικά. Δε μ’ αρέσει το σεξ με προφυλακτικό. Εντάξει, δεν είπα ότι είναι ενάντια στη θρησκεία μου. Αν το θέλει ο άλλος θα το βάλεις.

>> Στα μέλλον θέλω να κάνω κάτι τέτοιο, όπως σου έλεγα. Νησιώτικο, παραδοσιακό και ρεμπέ-τικο δε θα το ονόμαζα αλλά να είναι μια μπά-ντα που να τα μπλέκει κι αυτά. Μέχρι να γίνει όμως αυτό, θα ‘χω γεράσει τόσο ώστε να αξί-ζει τον κόπο. Γιατί πρέπει να ’σαι και λίγο γέρος! Ο Βαμβακάρης σε πιάνο, ας πούμε, έχει πολύ μέλλον. Ο Βαμβακάρης, ξέρεις, είναι αυτός που έμαθε μπουζούκι σ’ όλους τους Έλληνες. Μέ-χρι τότε ή ήταν Ευρωπαϊκή μουσική που ήταν

άστο γάμα το ή αυτό που λες εσύ παραδοσια-κά που κι αυτά είχαν εξευρωπαϊστεί κάπως. Κι ήρθε αυτός, μες στην αμορφωσιά του, μόνο με το αφτί, μάζεψε την παλιά, τη χαμένη γνώση κι έπαιξε τη μουσική του. Κι έτσι ξεκίνησαν όλοι οι άλλοι. Και πως το καταντήσανε βέβαια... Είναι σα να λες Duke Ellington. Δε μπορείς να φαντα-στείς πόσο παγκόσμιος είναι. Οι Έλληνες βέ-βαια δεν ακούνε Βαμβακάρη. Και το ίδιο συμβαί-νει με όσους παίζουν καλή μουσική. Οι Έλλη-νες είναι τόσο μπερδεμένοι που δε μπορούν να την εκτιμήσουν την καλή μουσική. Κατ’ αρχάς εί-ναι πολύ Αγγλία εδώ. Το σιχαίνομαι αυτό. Με τη μαύρη μουσική δεν τα πάει καλά η χώρα τα τε-λευταία 60 χρόνια. Έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση προς το βρετανικό και προς το αμερικάνικο το λευκό. Γιατί; Μα γιατί όλοι όσοι δεν είχαν τέτοια προτίμηση τους σκοτώσαμε. Τι εννοείς αν το πι-στεύω; Δεν είναι θέμα πίστης. Είναι θέμα γεγο-νότων. Επί χρόνια, επί χρόνια, επί χρόνια. Στο ρεμπέτικο, ας πούμε, σπάγαν το όργανο. Τον τεκέ τον κλείσανε, την ταβερνούλα την κλείσανε, την κάναν κλαμπ. Τον κόσμο τον βάλαν στη φυ-λακή. Τον βασανίσανε. Σκοτώσανε. Τους διώξα-νε. Μεταναστεύσανε. Πεθάνανε. Τέλος. Τώρα, το παιδί που θα βγει, μόνο το ίντερνετ θα το σώσει και θα ’χει μια άλλη κουλτούρα. Παγκόσμια. Πα-γκόσμια κουλτούρα είναι το μέλλον. Δεν υπάρ-χει το παλιό. Πέθανε.

>> Τι εννοείς ότι ο κόσμος έχει γυρίσει κι ακού-ει ρεμπέτικο; Το ρεμπέτικο πάντα το ακούει. Και πάντα παίζεται. Πάντα γυρνάει κάποιος γέρος τρελός στο δρόμο με ένα μπουζούκι και παί-ζει ρεμπέτικα. Δε σταματάει αυτό. Δε σημαίνει, όμως, ότι ακούς ρεμπέτικα και τέλος. Είναι και τι ακούς. Πώς το ακούς. Πας στο ρεμπετάδικο που έχει φαΐ και ηχεία και μικρόφωνα, το ακούς μόνο απ’ τους τρελούς στο δρόμο; Θέλει κι ένα γού-στο. Να ψάξεις να βρεις τι σ’ αρέσει. Να ανακα-λύψεις. Εγώ προτιμώ τα παλιά. Γιατί οι ηχογρα-φήσεις τότε είχανε χειρότερα μέσα, ηχογραφή-σεις πιο βρώμικες τις λένε τώρα, αλλά ήτανε πιο εύηχες. Αυτό που λέμε παραγωγή το είχανε πε-τύχει τέλεια στις πρώτες χρονιές που γινόντου-σαν ηχογραφήσεις. Τεχνικά εννοείται ότι ξαναγί-νεται. Μιλάμε για κάτι πιο απλό. Απλά τότε οι άν-θρωποι που κάναν την ηχοληψία και φτιάχνα-νε τέλος πάντων τη μουσική για να κοπεί σε δί-σκο είχανε πιο καθαρό μυαλό και πήγαιναν με το αφτί και την καρδιά. Τώρα από την πολλή τε-χνική κι από την πολλή τεχνολογία συνήθως ο άνθρωπος κάνει πιο πολλές βλακείες παρά καλά. Αυτό είναι ένας νόμος που ισχύει σχεδόν στα πάντα.

>> Και με τα beats πάλι, όταν είχανε τα πρώ-τα μηχανήματα που ήτανε πιο πρωτόγονα, ήταν πιο ωραία. Ο ήχος, η μουσική ήταν πιο ωραία. Ας πούμε στην Ελλάδα τα sound system τα καλά είναι στα σκυλάδικα. Σκυλάδικα εννοώ τα μαγαζιά της Πειραιώς, που πάνε χιλιάδες. Κάτι μαγαζιά εκατομμυρίων ευρώ σου λέω τώρα. Η τεχνολογία στο φουλ της δεν είναι σε ένα κλαμπ στην Ελλάδα. Είναι σ’ αυτά. Επομένως, τι ρε-μπέτικα; Δηλαδή το ηχείο που έπρεπε να παίζει drum and bass παίζει μπουζούκι. Ε δεν είναι δυ-νατόν! Κι ο Βαμβακάρης να είναι, άμα τον βάλεις εκεί μέσα, τι θα παίξει; Εγώ είμαι εναντίον σε όλο αυτό. Προσπαθώ να κάνω ό,τι μπορώ καλύτερο με τα μέσα που έχω. Μακάρι να είχαμε και τα κα-λύτερα sound system που έχουν στα σκυλάδι-κα. Θα κάναμε μαγικά πράματα. Αλλά και χωρίς αυτά, και πάλι, με δύο ηχεία κι έναν ενισχυτή να κάνεις street party και να χορεύει ο κόσμος. Τη διαφορά την κάνει η μουσική που παίζεις. Είναι ωραία; Έχει ενέργεια; Έχει ψυχή;

>> Το όνομα Athens Zoo δεν είναι ακριβώς δι-κιά μας ιδέα. Είναι απ’ τους Wu Tang Clan που βγάλαν πρώτοι το Brooklyn Zoo, από εκεί και πέρα έγινε London Zoo, Balkan Zoo. Το Athens Zoo ταιριάζει όμως. Είναι οξύμωρο. Η Αθήνα σα σύμβολο είναι η αρχή του δυτικού πολιτισμού. Υποτίθεται ότι δεν είναι βάρβαροι. Οπότε κάνει μπαμ. Brooklyn Zoo, London Zoo, Balkan Zoo είναι zoo. Athens Zoo όμως; Athens Zoo είναι ζουζού, που είναι η πρέζα. Εμένα μ’ αρέσει όμως που η Αθήνα έχει γεμίσει με ανθρώπους από δι-άφορες χώρες! Υπάρχουν, βέβαια, και μερικοί άνθρωποι εδώ, που δεν τους αρέσει αυτό. Όταν για καιρό σκοτώνεις ανθρώπους που τους αρέ-σει αυτό και μένουν αυτοί που δεν τους αρέσει τότε φτάνουμε εδώ. Κι από μουσικής πλευράς, όταν μια πόλη είναι πολυεθνική τότε και η μου-σική της γίνεται πιο ενδιαφέρουσα. Έτσι είναι κι η Αθήνα τώρα. Της πουτάνας γίνεται. Επιτέλους!

>> Από «πολυεθνικά» σχήματα ακούω Trio Tekke. Είναι δύο Κύπριοι κι ένας Άγγλος και παίζουν μόνο στην Αγγλία. Ο Άγγλος παίζει κο-ντραμπάσο. Και παίζουνε τώρα Βαμβακάρη και το κοντραμπάσο μιλάμε δίνει άλλη ψυχή. Είναι η εκδίκηση, κατάλαβες; Γιατί το παίζει ο Άγγλος. Κι ο Έλληνας εδώ κάθεται και προσπαθεί να φτιάξει τραγούδια με ψεύτικη αγγλική προφορά, να μοιάζει στους Blur ή στους Oasis κι ο άλλος παίζει Βαμβακάρη με κοντραμπάσο και γλυκαί-νει η καρδιά σου που τ’ ακούς. Θυμάμαι, παίζα-νε σε μια εκκλησία. Τελείως αγγλικό στυλ. Εδώ γιατί να μη γίνεται αυτό; Αλλά εδώ η Εκκλησία είναι κακοί άνθρωποι. Φτάσαμε και στην ερώ-τηση «Πατρίς - Θρησκεία – Οικογένεια»; Εντά-ξει η οικογένεια τώρα είναι το λιγότερο πρόβλη-μα. Αλλά τα άλλα δύο... Πατρίδα πες είναι ο τό-πος. Εντάξει δεν πειράζει. Οικογένεια πες είναι οικογένεια. Τα παιδιά είναι καλό πράγμα. Αλλά η πολλή θρησκεία… (σ.σ. Δεν ολοκληρώνει. Τον διακόπτει κάποιος για να του δείξει ένα ποίημα που έγραψε.) Ο ποιητής μου δίνει ποιήματα. Όλοι μου δίνουνε ποιήματα. Όμως εγώ δεν τραγου-δάω στίχο αλλουνού. Μόνο τους δικούς μου. Δε μου βγαίνει. Άσε που μπλέκω κάθε φορά που το κάνω αυτό.

>> Καλύτερα, θα έλεγα, μη σκαλίζεις τα παλιά. Γι’ αυτό κάνουμε τα καινούργια. Για να παλιώ-σουνε και να τα παρατήσουμε ήσυχα. Είναι κου-ραστικό να σε ρωτάνε τις ίδιες ερωτήσεις. Άμα σου λένε συνέχεια γιατί έφυγες απ’ τους Active Member, στο τέλος ξεχνάς και γιατί έφυγες. Λο-γικό λάθος. Γι’ αυτό έφυγα. Κράσαρε ο υπολο-γιστής.

>> Στις 31 Ιουλίου παίζουμε σ’ ένα αυτοσχέδιο φεστιβάλ στην Ικαρία. Εκεί ο κόσμος πάει για τη μουσική αλλά, γενικά, όπου πάει πολύς κό-σμος χαλάει. Ο τουρισμός είναι από μόνος του κακός. Σημαίνει ότι κλείνεσαι κάπου 11 μήνες και σε αφήνουνε ένα μήνα για να ζήσεις. Δεν είσαι ούτε νομάδας ούτε ταξιδιώτης. Είσαι τουρίστας. Πας με τη μάζα και τα διαλύεις όλα. Είναι δυνα-τόν να βγει ποτέ κάτι καλό απ’ τον τουρισμό; Ποτέ. Το ταξίδι για την Ιθάκη δε λέει τίποτα για τουρίστες μέσα! Πάντως ισχύει ότι ακυρώνονται πολλά φεστιβάλ. Αφού κανείς δεν ξοδεύει λεφτά σε τέτοια πράγματα. Σε συναυλίες του Πλούταρ-χου θα ξοδέψει, αλλά στο Φεστιβάλ της Γης για παράδειγμα; Η καλή μουσική πάντα είναι από τα πρώτα που κόβονται λόγω κρίσης. Σου λέει αφού ξέρει να παίζει μουσική άσ’ τον. Θα τα κά-νει μόνος του. Σιγά μην του δώσουμε και λεφτά. Ο άλλος που δε μπορεί τον βοηθάνε. (σ.σ. Γελά-ει!) . Βασικά αυτό που λείπει είναι οι καλοί διορ-γανωτές συναυλιών. .

Σ Υ Ν Ε Ν Τ Ε Υ Ξ Η

❝


hiv/aids + κοινωνικα δικαιωματα

Αρχικά το αναγνωστικό κοινό των κόμιξ (που αποτελούν μια εξέλιξη της γελοιογραφίας, καθώς απαρτίζονται από μια ολόκληρη σειρά ει-κόνων μιας αφηγηματικής ακολουθίας, με το λόγο των ηρώων μέσα στα χαρακτηριστικά συννεφάκια και κάποια σύντομα αφηγηματικά σχόλια) ήταν παιδιά ή έφηβοι και τα θέματά τους ήταν κυρίως κωμικά ή περιπέτειες (συχνά εξωτικές ή φανταστικές.) Από την πρώτη εμφά-νισή τους, όμως, τη δεκαετία του 1930 στις ΗΠΑ, μέχρι σήμερα, τα κόμιξ ενηλικιώθηκαν (μαζί με το αναγνωστικό κοινό τους), έπαψαν να απευθύνονται αποκλειστικά σε ανήλικους, η θεματολογία τους άλλαξε, το ίδιο και οι καλλιτεχνικές τους αξιώσεις.Πιο πρόσφατα έχει χρησιμοποιηθεί ο όρος graphic novel, εικονογραφημένο μυθιστόρημα, σε αντιδιαστολή με τον όρο κόμιξ. Παρ’ ότι εκλαϊκευμέ-νες μορφές εικονογραφημένων μυθιστορημάτων υπήρχαν και πολύ παλιότερα (π.χ. τα περίφημα κλασσικά εικονογραφημένα), ο όρος χρησιμοποιήθηκε περισσότερο στις μέρες μας για να περιγραφεί μια πρωτότυπη εικονογραφημένη ιστορία με αρχή, μέση και τέ-λος, με περισσότερες καλλιτεχνικές απαιτήσεις και η οποία, πιθανόν, θίγει θέματα πιο σοβαρά από αυτά των συνηθισμένων κόμιξ.

γράφει ο Πούλος Ψαλιδάκος

STIGMSTOP


Μέσα στα τελευταία δύο χρόνια, από τα πε-ριστατικά που γνωστοποιήθηκαν στο Κέντρο Ζωής αναφέρουμε ενδεικτικά τα εξής:

Σε διαγωνισμό προσλήψεων που διενήργησε η Εθνική Τράπεζα στις 19 Οκτωβρίου 2003, ζητήθηκαν από τους επιτυχόντες του διαγω-νισμού μεταξύ άλλων τα αποτελέσματα εξέτα-σης αίματος για AU αντιγόνο και για σύνδρομο επίκτητης ανοσοποιητικής ανεπάρκειας. Το πε-ριστατικό καταγγέλθηκε στο Κέντρο Ζωής, το οποίο με την σειρά του προώθησετην καταγ-γελία στον Συνήγορο του Πολίτη και ανέστειλε τον όρο απαίτησης ιατρικής εξέτασης.

To 2009 το Κέντρο Ζωής υπέβαλε αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη, εκπροσωπώντας εξυπηρετούμενο, σύμφωνα με την οποία, για την εγγραφή των επιλεγέντων στις Επαγγελ-ματικές Σχολές και τα Ινστιτούτα Επαγγελμα-τικής Κατάρτισης του Οργανισμού Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (OTEK) απαιτεί-το προσκόμιση ιατρικών εξετάσεων συμπερι-λαμβανομένων εξετάσεων για HIV/AIDS. Μετά από παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη, ο ΟΤΕΚ ανέστειλε την απαίτηση ιατρικής εξέτα-σης για HIV/AIDS για το έτος 2009-10.

Το 2009 απολύθηκε οροθετικός, ο οποίος ερ-γαζόταν σε μεγάλη επιχείρηση, μετά από πίε-ση που ασκήθηκε στην εργοδότριά του, από συναδέλφους του, καθώς έγινε γνωστή η κα-τάσταση της υγείας του. Ο απολυμένος οροθε-τικός προσέφυγε στα δικαστήρια και δικαιώθη-κε πρωτόδικα αλλά και στο εφετείο. Αντίθετα, ο Άρειος Πάγος με την απόφαση του έκρινε ότι η απόλυση ήταν έγκυρη, δεδομένου ότι: «η κα-ταγγελία, μη έχουσα γίνει από εμπάθεια, εκδι-κητικότητα ή εχθρική διάθεση προς το πρόσω-πο του, απολύτως δικαιολογούνταν από τα κα-λώς νοούμενα συμφέροντα της εργοδότριας, εφόσον έγινε για την εξασφάλιση της ηρεμίας

των λοιπών εργαζομέ-νων στην επιχείρησή της, καθώς και για την αποκατάσταση της εύρυθ-μης λειτουργίας της επιχειρήσεώς της, οι οποί-ες είχαν διαταραχθεί σοβαρώς, εξαιτίας της ως άνω σοβαρότατης και μεταδοτικής νόσου του Χ, η οποία είχε δημιουργήσει στους λοιπούς εργαζομένους συναδέλφους του τελευταίου ανασφάλεια και φόβο για την υγεία τους». Αναί-ρεσε δε την απόφαση του Εφετείου Αθηνών.

Το 2010 σύμφωνα με καταγγελία που έφτα-σε στο Κέντρο Ζωής, από την Δ/νση Πρόνοι-ας Μυτιλήνης, το Παπάφειο Κέντρο Παιδικής Μέριμνας διέγραψε ένα οροαρνητικό αγορά-κι 9 ετών του οποίου η μητέρα είναι οροθετι-κή, με τη δικαιολογία ότι το παιδί έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας και σύμφωνα με τον Κανο-νισμό Λειτουργίας ,στο ίδρυμα φιλοξενούνται μόνο υγιή παιδιά.

Το 2010 οροθετικός κατήγγειλε στο Σύλλογο Οροθετικών Ελλάδας «Θετική Φωνή», ότι του ανακοινώθηκε το γεγονός της οροθετικότητας από εταιρεία παραγωγής τηλεοπτικού παιχνι-διού μαγειρικής, στο οποίο επιλέχθηκε να συμ-μετάσχει.Στους παίκτες διενεργήθηκαν εξετά-σεις, μεταξύ των οποίων και για HIV/AIDS, χω-ρίς όμως να έχει ζητηθεί ρητώς η συγκατάθε-σή τους. Στη συνέχεια η διεύθυνση παραγω-γής του τηλεπαιχνιδιού του έθεσε το «δίλημ-μα» της παραμονής του στο τηλεπαιχνίδι υπό συνθήκες προσωπικής απομόνωσης και ταυ-τόχρονης γνωστοποίησης της οροθετικότητάς του στους υπόλοιπους παράγοντες του τηλε-παιχνιδιού και στους υπόλοιπους παίκτες ή της «οικειοθελούς» αποχώρησής του, την οποία και επέλεξε.

Οι παραβιάσεις δείχνουν ότι ακόμα και σήμερα, 28 χρόνια μετά την πρώτη διάγνωση του HIV στη χώρα μας, επικρατεί φόβος και αμφισβή-

τηση για τους τρό-

πους μετάδο-σης του HIV, που

οδηγεί στις προκα-ταλήψεις και τις διακρί-

σεις απέναντι στα οροθετι-κά άτομα και καταδεικνύει την ανεπάρκεια της χώρας μας στην ενημέρωση και εκπαίδευση του γενικού πληθυσμού.

Οι αποσπασματικές προσπάθειες όπως κα-μπάνιες ενημέρωσης και ομιλίες , δεν αντιμε-τωπίζουν επαρκώς το πρόβλημα, χρειάζεται μια οργανωμένη και συστηματική εκπαίδευση των νέων, των επαγγελματιών στον χώρο της υγείας - καθώς πληθαίνουν τα περιστατικά ια-τρονοσηλετικού προσωπικού που αρνείται τις υπηρεσίες του σε οροθετικά άτομα -, των εκ-παιδευτικών, των δημόσιων λειτουργών κλπ.

Οι προκλήσεις σε σχέση με τα δικαιώματα εί-ναι πολλές, καθώς στην Ελλάδα δεν υπάρ-χουν νόμοι που να προστατεύουν τα δικαιώμα-τα των οροθετικών. Η προστασία τους απορ-ρέει μόνο από τις παγκόσμια παραδεκτές αρ-χές περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαι-ωμάτων και ατομικών ελευθεριών, τις διεθνείς συμβάσεις και διακυρήξεις, το Σύνταγμα και την Ευρωπαική Σύμβαση Δικαιωμάτων του Αν-θρώπου.

Οι καταγγελίες που γίνονται ανώνυμα στο Κέ-ντρο Ζωής και δεν έχουν δει τα φώτα της δημο-σιότητας είναι πλέον δεκάδες. Πολλές είναι και οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων σε όλα τα κοι-νωνικά πλαίσια (εργασία, νοσοκομεία, σχολεία κτλ) οι οποίες δεν λαμβάνουν καν την μορφή καταγγελίας, εξαιτίας του έντονου φόβου στιγ-ματισμού των οροθετικών, ακόμη και αν οι ίδιοι διαβεβαιώνονται ότι θα διαφυλαχθεί η ανωνυ-μία τους. Τέλος, η θέσπιση νόμων δεν είναι η λύση, θα πρέπει πρωταρχικά να γίνει συνείδη-ση στον κόσμο ότι η HIV λοίμωξη έχει πολύ συ-γκεκριμένους τρόπους μετάδοσης και ότι κα-νείς δεν κινδυνεύει μέσω της καθημερινής κοι-νωνικής επαφής. .

ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΖΩΗΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΩΝΥΜΕΣ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗΣ

ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΜΕ HIV/AIDS, ΖΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ

ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ ΑΜΕΣΑ ΓΙΑ ΝΑ

ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ

ΑΝΑΠΤΥΞΕΙ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΚΑΙ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΛΗΨΗΣ.

❝ Φέτος, το Κέντρο Ζωής αφιερώνει

όλες τις δράσεις του στην προβολή

των κοινωνικών δικαιωμάτων των ορο-

θετικών με στόχο τη μείωση των προκατα-

λήψεων, του στιγματισμού και των διακρίσεων❞δηλώνει η κοινωνική λειτουργός του Κέντρου Ζωής, Άννα Καβούρη.


κόμιξ & εξελιξή

Ε ίτε με τη μία είτε με την άλλη μορ-φή τους, όμως, τα κόμιξ ολοένα και περισσότερο ασχολήθηκαν με ση-μαντικά κοινωνικά ζητήματα και

προβλήματα της καθημερινότητας των ανθρώ-πων, όπως είναι ο ρατσισμός, ο αυταρχισμός και η αυθαιρεσία της εξουσίας, το κοινωνικό περιθώριο και τα ναρκωτικά, τα δικαιώματα των μειονοτήτων, η γυναικεία καταπίεση.

Είτε λοιπόν μέσα από μια ρεαλιστική αφήγηση είτε μέσα από συμβολισμούς σε ιστορίες φα-νταστικών υπερηρώων, τα κοινωνικά μηνύμα-τα των κόμιξ είναι παρόντα και ενδιαφέροντα, για δύο τουλάχιστον λόγους. Σαν τεκμήρια, αφενός, των κυρίαρχων μέσα στην κοινωνία απόψεων και της εξέλιξής τους στο χρόνο. Λόγω της παιδευτικής τους σημασίας, αφετέ-ρου, της δυνατότητας δηλαδή να επηρεάζουν και να διαμορφώνουν ιδέες, στάσεις και συ-μπεριφορές μέσα στην κοινωνία, κυρίως σε ένα νεανικό κοινό, αλλά όχι μόνο σ’ αυτό.

Μάλιστα, πριν ακόμη από την τηλεοπτική επι-τυχία του «Grey’ s anatomy», τα κόμιξ πα-ρουσίασαν ήρωες-γιατρούς και τα προβλήμα-τα που αντιμετωπίζουν, τον πόνο των ασθε-νών και των συντρόφων τους (ιδιαιτέρως σχε-τικά με τον καρκίνο) τα προβλήματα της καθη-μερινότητάς τους. Το AIDS έχει επίσης παρου-σιαστεί αρκετά. Θα παρακολουθήσουμε αυ-τές τις εμφανίσεις στα –κατεξοχήν αμερικανι-κά- mainstream κόμιξ.

YΠεΡήΡΩεΣ ΤΩΝMarvel & DC CoMiCs

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο σε κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί με το θέμα, στις κόμιξ ιστο-ρίες, που έχουν εκδώσει οι δύο κολοσσοί του χώρου, η μarvel και η DC Comics, όπως του Spiderman, του Superman ή των Xmen (πολύ περισσότερο) υπάρχουν διάσπαρτες αναφο-ρές σε κοινωνικά προβλήματα ή ακόμη και κριτικές σε πολιτικές επιλογές (όπως ο πόλε-μος στη Νικαράγουα).

Ο Captain America, που ξεκίνησε σαν ένας προπαγανδιστικός της αμερικανικής ισχύος χαρακτήρας, εξελίχθηκε στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, σε πολέμιο τέτοιων πολιτικών, όταν στη δεκαετία του ’60 ο ήρωας παίρνει θέση κατά της στρατοκρατί-ας και του μιλιταρισμού εξαιτίας της απώλειας νεαρού του συντρόφου κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Spiderman παρουσιάζεται σαν ένας καθημε-ρινός άνθρωπος, με κοινά προβλήματα, όπως πώς θα πληρώσει το νοίκι του, ενώ ένας φίλος του είναι εξαρτημένος από ουσίες.

Και ο Iron Man εμφανίζεται να πολεμά με τον αλκοολισμό του. Στη δεκαετία του ’80 το AIDS χτυπά την πόρτα των υπερανθρώπων.

Ας παρακολουθήσουμε τις ιστορίες τους.

όμάδά alpha Flight & ό North star

Η Alpha Flight είναι μια ομάδα υπερηρώων από τον Καναδά. Οι ιστορίες της ομάδας πε-ριλαμβάνονται στο ομώνυμο κόμικς, που εκ-διδόταν από το 1983 έως το 1994. Έκτοτε εμ-φανίστηκαν κάποιες φορές ιστορίες τους στη δεκαετία μετά το 2000. Η ομάδα δούλευε για το Τμήμα Η, ένα υποκατάστημα του Τμήματος Εθνικής Ασφαλείας του Καναδά.

Ο North Star ή Jean Paul Beaubier, όπως ήταν το αληθινό του όνομα, ήταν ολυμπιακός αθλη-τής και πλούσιος κοσμικός, προικισμένος με υπεράνθρωπη ταχύτητα και τη δύναμη να πε-τάει. Συμμετείχε στην ομάδα από τη στιγμή που ανακάλυψε ότι είχε μια δίδυμη αδελφή,

τη Jeanne-Marie, η οποία ήταν επίσης μέλος της ομάδας. Χαρακτηριστική ήταν η υπερο-πτική συμπεριφορά του celebrity North Star απέναντι στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, που οδηγούσε συχνά σε συγκρούσεις μαζί τους. Η αγάπη του για την αδελφή του όμως τον έκα-νε να υποχωρεί.

Από τις πρώτες εμφανίσεις του, ο North Star σχεδιάστηκε ως gay χαρακτήρας. Μια σει-ρά από υπαινικτικές αναφορές δείχνουν ότι ο ήρωας δεν ενδιαφέρεται ερωτικά για τις γυ-ναίκες. Και το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80 ο North Star αρχίζει να παρουσιάζει συ-μπτώματα μιας μυστηριώδους αρρώστιας, που εκδηλώνεται με έναν επίμονο βήχα. Η εκδή-λωση του AIDS συχνά με τη μορφή πνευμονίας την εποχή εκείνη, ταίριαζε με τα συμπτώματα που παρουσίαζε ο ήρωας σε ιστορία του 1987. Ο συγγραφέας της ιστορίας συνδέει, όπως συ-

νήθως γινόταν την εποχή εκείνη, την ομοφυλοφι-λία με το AIDS και αντίστροφα.

Όπως αποδείχτηκε αργότερα, η αρρώστια του North Star ήταν μια αρρώστια του αίματος, που οφειλόταν στο ότι ο ήρωας ήταν γιος ενός ανθρώ-που με ένα ξωτικό. Τελικά ο ήρωας, αν και έφτα-σε στο κατώφλι του θανάτου, θα σωθεί. Η αδελ-φή του θα θυσιάσει τη δύναμη του φωτός που είχε για να τον θεραπεύσει. Εκείνος θα επιστρέ-ψει δυνατός και υγιής και αργότερα θα υιοθετή-σει ένα ορφανό οροθετικό κοριτσάκι. Στο νοσο-κομείο, όπου συνάντησε τη μικρή, ο North Star θα αντιμετωπίσει έναν εξοργισμένο παλιό υπε-ρήρωα τον Mapleleaf, που εισβάλλει στο δωμά-τιο του παιδιού και απειλεί να την δολοφονήσει. «Και ο γιος μου ήταν ένα θύμα του AIDS αλλά ο κόσμος δεν του αναγνώριζε το δικαίωμα να είναι αθώος, γιατί ήταν gay», του λέει ο άγνωστος. Και τον κατηγορεί γιατί με τη σιωπή του είναι συνυ-πεύθυνος για την άρνηση των ομοφοβικών πο-λιτικών να αντιμετωπίσουν την κρίση του AIDS. Τότε ο North Star αποκαλύπτει πια τη σεξουαλι-κή του ταυτότητα. «Κανείς δε γνωρίζει καλύτερα από μένα την προκατάληψη που υφίστανται, για-τί είμαι κι εγώ gay αλλά δε σκοπεύω να το συζη-τήσω με κανέναν που δεν τον αφορά». Και κατα-λήγει: «Συμφωνούμε όμως σε ένα πράγμα, κύριε. Ήρθε πια ο καιρός που οι άνθρωποι μιλούν για το AIDS. Για όσους πέθαναν. Και για όσους έχουν μείνει πίσω.»

Αργότερα, o Pied Piper, ήρωας από το Flash της DC Comics, θα μιλήσει ανοιχτά για τη σεξουαλικό-τητά του αλλά και για τη σημασία της προφύλαξης.

ChuCk & stephaNie άΠό ΤήΝ όμάδά Dp7

H Stephanie Harrington, μια απλή νοικοκυρά, πα-ντρεμένη με τον Chuck και μητέρα τριών παιδιών, εμφανίζει σε κάποια στιγμή της ζωής της παραφυσι-κές ιδιότητες, συγκεκριμένα τη δύναμη να θεραπεύει και να δίνει ενέργεια σε άλλους με τη φυσική επαφή. Μόλις αυτό έγινε αντιληπτό από τον περίγυρό της, η Stephanie θα βρεθεί έγκλειστη σε μια ειδική κλινική για άτομα που εμφανίζουν τέτοιες παραφυσικές δυ-νάμεις. Αργότερα θα δραπετεύσει από την κλινική και θα δεχτεί την επίσκεψη του πρώην συζύγου της. Ο Chuck, ανήσυχος επειδή είχε ερωτική περιπέτεια με μια κοπέλα που αποδείχτηκε ότι ήταν οροθετική, έλ-πιζε ότι η Stephanie θα τον θεραπεύσει. Εκείνη έμει-νε μαζί του, μέχρι τη στιγμή που κάποια νέα αποστο-λή θα την επαναφέρει αργότερα στη δράση.

JiM WilsoN & hulk Ο Jim Wilson ήταν ένας από τους πιο πιστούς φίλους του Bruce Banner/Hulk από τη δεκαετία του ’70. Στο τεύχος 388 ο Wilson πείθει τον Rick Jones να δώ-σει μια συναυλία για την ενίσχυση ενός ξενώνα που φιλοξενεί οροθετικούς. Αργότερα, ο Wilson θα δεχτεί επίθεση από ένα πλήθος που διαμαρτύρεται γιατί με απόφαση δικαστηρίου δόθηκε η άδεια σε ένα ορο-θετικό παιδί να φοιτήσει σε δημόσιο σχολείο. Ο Hulk θα σώσει τον Wilson από το πλήθος και θα τον μετα-φέρει σε ένα θεραπευτήριο, όπου θα διαπιστωθεί ότι η κατάσταση της υγείας του Wilson έχει επιδεινωθεί και δεν του απομένει πολύς χρόνος ζωής. Ο πατέρας του ζητάει από το Hulk να του δώσει αίμα για να τον

σώσει, όμως εκείνος αρνείται, με το φόβο να δημιουρ-γήσει ένα νέο τέρας και, τελικά ο Jim πεθαίνει. Ο Hulk θα κάνει, αργότερα, μια μεγάλη δωρεά στο θεραπευ-τήριο όπου νοσηλεύτηκε ο φίλος του.

NeW guarDiaNs: Jet & extraNo

Οι New Guardians ήταν μια ομάδα ανθρώπων, που επιλέχθηκαν από τους καλοπροαίρετους εξωγήινους Guardians και εξοπλίστηκαν με υπεράνθρωπες δυνά-μεις, με σκοπό να διασφαλίσουν τη συνέχεια του αν-θρώπινου είδους στη γη. Η ομάδα, σε μία από τις πε-ριπέτειές της, θα δεχτεί την επίθεση ενός πλάσματος που μοιάζει με βρικόλακα, του Hemogoblin, o οποί-ος δαγκώνει μια ηρωίδα της ομάδας, την Jet, και πλη-γώνει έναν άλλο χαρακτήρα, τον Extrano. H Jet ήταν μια νεαρή Τζαμαϊκανή, που ζούσε στη Μεγάλη Βρετα-νία και οι Guardians της έδωσαν τη δύναμη να ελέγχει τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Ο Περουβιανός Extrano ήταν ο μάγος της ομάδας και είχε κάποια στερεοτυ-πικά χαρακτηριστικά gay στην εμφάνισή του, φορού-σε πολύχρωμα ρούχα και είχε μια εύθυμη, παιχνιδιά-

ρικη συμπεριφορά. Το αίσθημα του δικαίου, που τον διέκρινε, και η αγάπη του για τη ζωή τον έκαναν αγα-πητό στους αναγνώστες. Ο Extrano βοηθούσε τους συντρόφους του με τα μαγικά του εναντίον των δυνά-μεων του κακού και έκανε ό, τι μπορούσε για να τους συμπαρασταθεί στα προσωπικά τους προβλήματα.

Μετά την επίθεση από τον Hemogoblin, αποκαλύπτε-ται ότι εκείνος ήταν φορέας του AIDS και οι άλλοι δύο ήρωες πιστεύουν ότι έχουν εκτεθεί επίσης στον ιό. Οι δυο τους και ο σύντροφος της Jet, ο Harbinger, κά-νουν εξετάσεις και αποδεικνύεται ότι είναι οροθετικοί. Η Jet υποβάλλεται σε μια νέα φαρμακευτική αγωγή, που καταφέρνει να ελέγξει την εξέλιξη της νόσου, θα σκοτωθεί όμως αργότερα σε μια μάχη εναντίον εξω-γήινων ενώ ο σύντροφός θα θεραπευτεί από την έκ-θεσή του στις γενετικές βόμβες των εξωγήινων. Ο Extrano θα μείνει ο μοναδικός οροθετικός στη σειρά.

x-MeN & ό+MeNΗ σειρά κόμιξ των X-Men, με μια μεταφορική γλώσσα συνήθως, ασχολήθηκε με κοινωνικά θέματα, όπως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, οι διακρίσεις και ο φό-

o Pied Piper μιλάει ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του


πεσ μου μια λεξη

Η πρώτη σημασία της λέξης ζώον ήταν το ζωντανό πλάσμα, καθε-τί που έχει μέσα του ζωή. (Mπα-μπινιώτης. 721) Ετυμολογικά συγ-

γενής η ζωή με το ζώο, σήμαινε αρχικά την υλική, βιολογική πλευρά της ύπαρξης, και δι-ακρινόταν από το βίο, που σήμαινε τον τρό-πο και τη διάρκεια μιας ζωής. Αυτή η αρχαία διαφορά ξεπεράστηκε με το πέρασμα των χρόνων, έτσι ώστε η λέξη ζωή έφτασε στα-διακά να δηλώνει όλες τις σημασίες. Ακόμη περισσότερο, η ζωή κατέληξε τελικά να ση-μαίνει τον ίδιο τον άνθρωπο ως ζωντανό ον (λέμε, π.χ., τόσες ζωές χάθηκαν), σε αντίθε-ση με όλα τα υπόλοιπα όντα, που ονομάστη-καν απλώς πλάσματα, δηλαδή δημιουργήμα-τα. (Mπαμπινιώτης. 720)

Παράλληλα με αυτήν τη διεύρυνση της έννοι-ας της ζωής, η σημασία της λέξης ζώο άρχισε να στενεύει και κατέληξε να περιοριστεί στα άλογα όντα. Γι’ αυτό και η λέξη ζώον, όταν χρησιμοποιείται για τον άνθρωπο είτε είναι υβριστική, είτε -ήδη από τους αρχαίους φιλο-σόφους- συνοδεύεται από κάποιους προσδι-ορισμούς που αποδίδουν την ειδοποιό διαφο-ρά του ανθρώπου, ό, τι διαχωρίζει τους αν-θρώπους από τα άλλα ζώα. Έτσι οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται ζώα έλλογα αλλά και πολι-τικά. Μάλιστα αυτά τα δύο πηγαίνουν, κατά κάποιον τρόπο, μαζί. Γιατί, αν και ζουν ομα-δικά, όπως και άλλα ζώα, οι άνθρωποι δεν αποτελούν αγέλη αλλά συγκροτούν κοινω-νίες που κυβερνώνται με το νόμο και τη δι-καιοσύνη. Και στα πλαίσια αυτής της κοινής ζωής, αποφασίζουν μετά λόγου, συλλογικά διαλεγόμενοι, για τις υποθέσεις της κοινότη-τάς τους.

ΖΩΟγράφει ο Πούλος Ψαλιδάκος

Το κυριότερο, οι άνθρωποι, αντίθετα με τα ζώα, δεν έχουν αφέντη και ιδιοκτήτη, είναι αυτεξούσιοι και αδέσποτοι. Όποιος, αντίθε-τα, είναι κτήμα κάποιου άλλου είναι κτήνος, λέξη που σήμαινε αρχικά «το ζώο που βρί-σκεται στην κατοχή του ανθρώπου» (Μπαμπ. 970). Πράγμα που σημαίνει ότι η δουλεία απο-κτηνώνει ή και, αντιστρόφως, ότι η ουσία της ανθρωπιάς είναι η ελευθερία.

Ωστόσο, ο άνθρωπος, και μέσα στην πόλη και στον πολιτισμό, παραμένει και ζώο. Για τη συ-νύπαρξη των δύο φύσεων αλλά και τη διαπάλη τους, πολλοί μίλησαν. Οι αρχαίοι ορφικοί έλε-γαν στους μύθους τους ότι οι άνθρωποι δημι-ουργήθηκαν από την τέφρα των Τιτάνων, που τους κεραυνοβόλησε ο Δίας, για να τους τιμω-ρήσει επειδή σκότωσαν και κατέφαγαν στη συ-νέχεια το θεό Διόνυσο. Η στάχτη αυτή, η πρώτη ύλη από την οποία δημιουργήθηκαν οι άνθρω-ποι, περιείχε λοιπόν και το κτηνώδες στοιχείο των Τιτάνων και το θεϊκό του Διονύσου. Γι’ αυτό οι άνθρωποι έχουν μια αθάνατη ψυχή φυλακι-σμένη μέσα σ’ ένα θνητό σώμα. Το σώμα είναι σήμα, τάφος της ψυχής, έλεγαν. Αυτός ο δυι-σμός, η διάσταση ανάμεσα σε σώμα και ψυχή, πέρασε από τους ορφικούς, μέσω του Πλάτωνα, στο χριστιανισμό και από εκεί διαπότισε ολό-κληρη τη δυτική φιλοσοφία. Το σώμα έγινε ένα βάρος ή ένα μίασμα: το ζώο που κατ’ ανάγκη κουβαλάμε και πρέπει να δαμαστεί, να τιμωρη-θεί, να υποβληθεί σε δοκιμασίες, να καθαρθεί.

Παρ’ όλα αυτά, ο άνθρωπος παραμένει πάντα και ζώο, καθώς εξακολουθεί να χαίρεται τη ζωή, να την επιθυμεί, να την ζει. Και το ανθρώ-πινο σώμα είναι το ζώο που επιμένει, μετά από τόσους αιώνες καταστολής, κανονικοποίησης, πειθαρχίας και καταναγκασμών, να απολαμβά-νει τη ζωή. Ακόμη. Ευτυχώς.

βος του διαφορετικού. Οι X-Men, οι μεταλλαγμένοι, έχουν γίνει σε πολλές περιπτώσεις θύματα ρατσιστι-κού μίσους και βίας. Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη εμ-φάνισή τους στα κόμιξ της Marvel έγινε το 1963, χρο-νιά που Martin Luther King εκφώνησε τον περίφημο λόγο του «Έχω ένα όνειρο…». Σε μία από τις επιθέ-σεις τους εναντίον των μεταλλαγμένων κάποια από τις ομάδες των μισαλλόδοξων που στρέφονται ενα-ντίον τους, δημιούργησαν έναν ιό που προσβάλλει αποκλειστικά τους μεταλλαγμένους. Ήταν μια μετα-φορά για τον HIV και την ομοφυλοφιλία; Με την ομά-δα των Ο+Men, πάντως, τα πράγματα γίνονται πολύ πιο ξεκάθαρα. Ο δημιουργός της σειράς, ο Robert Walker, έχει πει σε συνέντευξή του ότι ο σκοπός του ήταν να διαφωτίσει τους ανθρώπους για τα θέματα του AIDS, δείχνοντας, μέσα από μια ομάδα υπερη-ρώων, πόσο διαφορετικοί άνθρωποι μπορεί να επη-ρεάζονται από το AIDS. Εννέα γυναίκες και άντρες, με διαφορετικούς σεξουαλικούς προσανατολισμούς, σχέσεις και τρόπους ζωής (μεταξύ τους υπάρχει μία χορεύτρια και ένας ποδοσφαιριστής), βρέθηκαν να είναι οροθετικοί για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Μη ασφαλές σεξ, βιασμό, χρήση ναρκωτικών, επει-δή πληγώθηκαν σε κάποιον καβγά στο δρόμο, ακό-μη και με τη γέννησή τους.

Οι ήρωες υποβάλλονται σε μια πειραματική θερα-πεία, που, αντί να εξαφανίσει τα συμπτώματα, σε ορι-σμένους επιταχύνει την εξέλιξη της νόσου. Ωστόσο, σε κάποιους άλλους προσδίδει ασυνήθιστες υπερδυ-νάμεις. Οι επιζήσαντες συγκροτούν μια υπερομάδα για να εκδικηθούν τους παράνομους ερευνητές και να βοηθήσουν άλλους οροθετικούς σε όλον τον κό-σμο. «Ήθελα να δείξω ότι μπορεί κανείς να είναι δυ-νατός, ακόμη και με τον HIV. Να είναι δυνατός και να πετυχαίνει άθλους αξιοθαύμαστους», λέει ο δημιουρ-γός τους.

Ας γνωρίσουμε τους O-Men: Ο Nightcry είναι ένας gay υπερήρωας, με αστείρευτες δυνάμεις, που εμ-φανίζονται κατά τη νύχτα. Η Hot, μια λεσβία πρώ-ην stripper, που μολύνθηκε από μια βελόνα. Η Hot μπορεί να ελέγχει τη φωτιά. Ο Goth, ένα εγκαταλε-λειμμένο σκοτεινό παιδί, που δεν πεθαίνει ποτέ και μπορεί να εκμεταλλεύεται τα χαρακτηριστικά εκείνου που θα του επιτεθεί για να τον σκοτώσει. Δεν θυμάται πώς προσβλήθηκε από τον ιό. Η Precious, μια δυ-ναμική, υπερκινητική και υπερβολικά δυνατή γυναί-κα με μια αυτοειρωνική διάθεση, που προσβλήθηκε από το οροθετικό αγόρι της. Η Agony, χορεύτρια. Μια πληγωμένη γυναίκα που μολύνθηκε από το σύζυγό της. Έχει τη δύναμη να καταδικάζει τους αντιπάλους της στην πιο βαθιά απελπισία και πόνο. Ο Eros, ένα αγόρι, που έγινε οροθετικός ενώ είχε μια μακροχρό-νια μονογαμική σχέση. Έχει τη δύναμη να μετατρέ-πει τη γοητεία του σε ακραία τηλεκινητική ενέργεια. Ο Slumber, που γεννήθηκε με τον ιό. Κατέχει την πολε-μική τέχνη krav maga και μπορεί να μεταφέρεται στα όνειρα των αντιπάλων του και να επηρεάζει τις σκέ-ψεις τους. Η Memory, που μπορεί να ταξιδεύει στο παρελθόν και να επηρεάζει έτσι το παρόν, χωρίς να μπορεί όμως να αλλάξει τη δική της μοίρα. Ο K-OSS, τέλος, αστέρας του ποδοσφαίρου, που τώρα έχει τη δύναμη να ελέγχει τη συνείδηση. Μπορεί έτσι να προ-καλέσει μια χαοτική σύγχυση, συνδυάζοντας όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις.

ΣυμΠεΡάΣμά; Μετά από όλη αυτήν την περιήγηση στο σύμπαν των υπερηρώων μου έμεινε κάτι; Ίσως ότι η pop κουλτούρα μπορεί και να μην κυ-ριαρχείται απαραίτητα από τα κλασικά στερεότυπα. Ή ότι ακόμη και οι χάρτινοι ήρωες μπορεί να καταφέρουν να μας κάνουν κάποτε να σκεφτούμε. Καλό καλοκαίρι και καλή ανάγνωση, οτιδήποτε κι αν διαβάζετε! .

αφιερωμα animal instinct

ANIMALINSTINCT

βασικό ένστικτο, ένστικτο της επιβίωσης και θεωρίες για το πώς διαλέγουμε το ταί-ρι μας. To μέγεθος μετράει τελικά; ό βοο θα γλυτώσει από τα πορτοκαλί μπλουζάκια που του φοράνε; στις επιλογές μας ακολουθού-με τη “λογική”; τι είναι αυτό που μας χω-ρίζει από το βασίλειο των ζώων και άρα-γε ο νώε έκανε καλά όταν έβαζε τον εαυ-τό του και την οικογένεια του μέσα στην Κι-βωτό; Καλοκαρινό ζωώδες ένστικτο. αθάνατο!


γράφει o Πούλος Ψαλιδάκος

Η φΑρΜΑ

τωΝ ζωωΝ

ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΤΟΥΣ ΠΟΔΙΑ

ΣΤΗ «ΦΑρΜΑ ΤΩΝ ζΩΩΝ» ΤΟΥ GeorGe orwell, τα γουρού-νια είναι τα πιο έξυπνα ζώα. Έχουν εξάλλου στην ομάδα τους τον Ολντ Μέιτζορ, το γηραιότε-

ρο από τα ζώα, που ένα βράδυ θα μιλήσει στα υπόλοιπα και θα τους εμπνεύσει την ελ-πίδα για ένα μέλλον δίχως σκλαβιά.Με την καθοδήγηση του Σνόουμπολ, του πιο γενναί-ου γουρουνιού, θα ενωθούν, θα διώξουν το βάρβαρο κτηνοτρόφο που τα διαφέντευε και θα εγκαθιδρύσουν τη νέα ελεύθερη πολιτεία των ζώων. Τα γουρούνια όμως, που κατείχαν μέσα σ’ αυτήν προνομιακή θέση, αποξενώνονται σταδιακά από τα υπόλοιπα ζώα.

Πολεμούν μεταξύ τους για την εξουσία στη συνέχεια και, όταν αργότερα το γουρούνι Ναπολέων θα ανατρέψει το Σνόουμπολ, θ’ αρχίσουν να περπατούν με τα δύο πόδια, να συνομιλούν με τους ανθρώπους

Έχω μπανίσει εδώ μέσα μια απίθα-νη μικρή τζακ-ρασσελλίνα που, αν μας γνωρίσουν, θα γίνουμε φίνο ζευγαράκι. Η δική μου οικογένειά είναι μινιατούρες Pomeranian κι, η αλήθεια είναι, είμαστε όλοι ομορφόσογο.

Στο σπίτι μένω με το αδερφά-κι μου το Buddy. τσαχπίνης εί-ναι κι αυτός αλλά όχι σαν εμέ-να. Εγώ δεν παίζομαι! Αλλά τι να το κάνεις; Αντί η ζωή μου να ‘ναι βόλτες στο γκαζόν, κυλίσμα-τα στις λάσπες, ξηρά τροφή και πάνινα παιχνίδια, πήγαν και με κούρεψαν. Και πάει, μάγκα μου, η ωραία η άσπρη και πορτοκαλί μου χαίτη! Κι έγινα η ντροπή των Pomeranian! Κάτι σα δείγμα δω-ρεάν από χοντρό-κινέζους τσό-ου-τσόου και νταήδες ξενέρωτους Σιβηριανούς Χάσκι. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, πήγαν, οι ανε-γκέφαλοι, και φτιάξαν και σελί-δα μου στο facebook. Κι ανακη-ρύχτηκα, λέει, ο πιο αγαπημένος σκύλος. Μα μυαλό θέλει πως δεν υπάρχει εκεί έξω σκύλος τόσο χα-

ζός που να πιστεύει στις φιλίες χωρίς χάιδεμα και που να σπατα-λάει ένα ηλιόλουστο Σαββατιάτικο πρωινό μπροστά σε μια οθόνη που φωτίζει; Έχω, που λες, 1,300,116 φίλους στη σελίδα μου και κάτι βίντεό μου στο youtube τα έχουν δει, λέει, ίσα με 3,000,000. Και πάω στοίχημα πως οι μισοί απ’ αυ-τούς τους θεατές, την ώρα που με κοίταζαν να μασουλάω, είχαν στα πόδια έναν αληθινό, δικό τους, σκύλο που δεν τον είχανε ταΐ-σει απ’ το πρωί. Έπαιξα, μάλι-στα, και σε διαφήμιση και γαύγι-σα και λάιβ στο CNN. Κι είναι και μια μουρλή που θα εκδώσει τη ζωή μου σε βιβλίο. τη ζωή μου όπως της την είπανε τα αφεντικά βε-βαίως. Σα να το ακούω: «Αγαπημέ-νο χρώμα του το ροζ κι η καλύτερη εκπομπή του είναι η Oprah». Ηλί-θια! Οι σκύλοι έχουν αχρωματοψία κι όταν γαυγίζω στην TV είναι μπας και την κλείσουμε και παί-ξουμε λιγάκι. Αν τους βαστούσε ας ρώταγαν εμένα. Θα ‘λεγα για τις γεύσεις που ‘χουν τα έπιπλα στο σπίτι, για τις λιχουδιές κο-

τόπουλου που έχω ανακαλύψει που τις κρύβουν, για το πώς κατάφερα και κατούρησα τη γούνα μιας μο-ντέλας στην τελευταία φωτογρά-φιση και για το πόσο μ’ ενοχλεί όταν με δένουν.

Είμαι ο Boo κι είμαι ο πιο αξι-αγάπητος σκύλος του κόσμου. Κι αυτό χωρίς να έχω διάσημα αφε-ντικά. Χωρίς να καταφέρνω κανέ-να περίεργο κόλπο. Έτσι! Χάρη σε μια γλυκιά φατσούλα κι απεριόρι-στη φιλοδοξία. Στους ανθρώπους έτσι μάλλον κάνεις φίλους. Όμως εγώ είμαι σκύλος. Δεν είμαι σαν εσένα. Εγώ ξέρω τι θέλω απ’ τη ζωή. Κι αν ο ιδιοκτήτης μου, μου ξαναπροτείνει να φορέσω μπλού-ζα… θα του προτείνω να φορέσει εκείνος ουρά. Baby πάρε με, μωρό μου, καμιά μέρα να πάμε να σκά-ψουμε λάκκους και να μασήσουμε λουλούδια! .

boo!Eiμαι τα σπασμένα σκυλίσια νεύρα του Boo. Είμαι τα καταπνιγμένα άγρια ένστικτά του. Είμαι το ξασμένο και χαζοκουρεμένο του τρίχωμα.

Στον κόσμο ήρθα σαν ένας χαριτωμένος σκύλος. Στη ζωή μου δύο είναι οι μπελάδες μου. Ότι είμαι χαρι-τωμένος κι ότι είμαι σκύλος. Έχω για θετούς γονείς μια οικογένεια υπερφίαλων ματαιόδοξων ανθρώπων που όλη την ώρα μου φορούν γελοία στενόχωρα κοστούμια και με φωτογραφίζουνε καθώς εγώ παλεύω με τα τσί-τια για να ξύσω το αυτί μου με το πόδι. (Ιδέα που την είχε κι αυτός ο σκυλοθεός! Χάθηκε να μου βά-λει το αυτί λίγο πιο κάτω να το φτάνω;). Είναι κα-τάρα, που λέτε, να είσαι σκύλος. Γιατί οι άνθρωποι σε έχουν για παιχνίδι και δεν τους καίγεται καρφί που εσύ βαριέσαι, που θες να τρέξεις στους αγρούς, που, όσο κι αν δε σου φαίνεται, συγγενεύεις με λύ-κους και τσακάλια κι όχι με το «Μικρό μου Πόνυ» με την πλαστική ουρά που αλλάζει χρώματα. Μα ό,τι χειρότερο μπορεί να σου πετύχει είναι να είσαι από πάνω κι όμορφος. Εγώ γεννήθηκα πριν από πέντε χρό-νια. Για τα ανθρώπινα σου λέω γιατί τα σκυλίσια τα κρύβω. Μη μας διαβάζει και κανένα γκομενάκι!

«ΧΤΕΣ ΗΜΟΥΝ ΣΚΥΛΟΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΜΑΙ ΣΚΥΛΟΣ. ΑΥΡΙΟ, ΠΙθΑΝΟΤΑΤΑ, θΑ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΗ ΣΚΥΛΟΣ. ΟΥΦ! ΤΟΣΕΣ ΛΙΓΕΣ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΓΙΑ ΠΡΟΟΔΟ…»

Ο πιο αξιαγάπητος σκύλος στον κόσμο

Snoopy

της Χαράς Βαβούρα

αφιερωμα animal instinct αφιερωμα animal instinct

Η ΛΟΓΟΤΕΧΝίΑ ΧρΗΣίΜΟΠΟίΗ-ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟρΕΣ ΤΟ ΜΟΤί-ΒΟ ΜίΑΣ ΚΟίΝΩΝίΑΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ζΩΑ ΣΑΝ ΜίΑ Μί-ΚρΟΓρΑΦίΑ Η ΓΕΛΟίΟΓρΑΦίΑ

ΚΑί ΠΑρΩΔίΑ ΤΗΣ ΑΝΘρΩΠίΝΗΣ ΚΟίΝΩΝίΑΣ.

Από την αρχαία «Βατραχομυομαχία» ή τους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη ως την κοινωνία των ευγενικών αλόγων στα «Ταξίδια του Γκιούλιβερ» του Jonathan Swift, οι λογοτέχνες, μιλώντας για την κοινωνία των ζώων, μίλησαν ουσιαστικά για τους ανθρώπους και για την ανθρώπινη κοινωνία είτε με διάθεση κριτική είτε για να παρουσιάσουν την ουτοπία που οραματίζονταν είτε γιατί η φαντασία είναι ένα καταφύγιο και μια ανάσα, όταν η πραγματικότητα γίνεται ασφυκτική κι επώδυνη.

που διαφεντεύουν άλλες φάρμες, και θα προσλάβουν σκυλιά για να τους προστατεύουν από τα υπόλοιπα ζώα.

Η δυστοπία του orwell είναι η τραγική διάψευση της ουτοπίας που ενέπνευσαν τα μεγάλα απελευθερωτικά οράματα του προηγούμενου αιώνα. Οι πρωταγωνιστές της, ένας προφήτης της ελευθερίας, ένας εμπνευσμένος συνωμότης κι επαναστάτης, ένας τύραννος που κυβερνά με όπλο του το φόβο, είναι μια τριάδα που εύκολα αναγνωρίζεται στην ιστορία των δύο προηγούμενων αιώνων. Στο μυθιστόρημα δε γίνεται λόγος για επιστροφή των ανθρώπων-αφεντικών στη φάρμα. Ο συγγραφέας, άλλωστε, πέθανε μόλις το 1950. Αν ζούσε, ίσως να το πρόσθετε στο έργο του, ολοκληρώνοντας έτσι την τραγωδία του -συναρπαστικού και τραγικού- σύντομου 20ου αιώνα.

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ

Στη -χολιγουντιανή αλλά αξιόλογη- «Σιωπή των αμνών», η Clarice Starling αφηγείται στον κανίβα-λο Hannibal lecter μια

από τις πιο τρομακτικές αναμνή-σεις της ζωής της, την εποχή

που ζούσε με κάποιους συγγενείς της κτηνοτρόφους. Τα πρόβατα, του έλεγε,

όταν αντιλαμβάνονται το σφαγέα να πλησιά-ζει, τον υποδέχονται με μια παγερή σιωπή.

Έτσι εκδηλώνεται ο τρόμος τους; Η υποτα-γή τους στη μοίρα; Και τα δυο μαζί ίσως…

Μπορεί να υπάρξουν εξαιρέσεις σ’ αυτόν τον φυσικό νόμο; Και τι γίνεται τότε; Τι γίνεται όταν οι σιωπηλοί αμνοί αποφασίζουν ότι πρέ-

μοίρα των αθώων, είσαι η δική μου μοίρα.

πει ν’ αρχίσουν να φωνάζουν; Μπορεί η φωνή τους να μην είναι η κραυγή του τρόμου αλλά, αντίθετα, μια προσπάθεια για να τον ελέγ-ξουν, να τον πολεμήσουν και να τον εξορκί-σουν; Μπορεί η φωνή τους να υψωθεί τόσο, που ν’ αντιμετωπίσει το μοιραίο μαχαίρι;

Αυτές τις σκέψεις έκανα, καθώς άκουγα τις φωνές των δεκάδων χιλιάδων συγκεντρω-μένων της πλατείας Συντάγματος. Άνθρω-ποι ωσεί αμνοί που νιώθουν ότι οδεύουν προς τη σφαγή. Αλλά δε σιωπούν. Φωνά-ζουν… Δεν τους γνώριζα. Δεν μου έμοιαζαν, ίσως. Μπορεί να είναι αλλιώτικα τα σύμβο-λα που με συγκινούν και διαφορετικοί οι κώ-δικες της επικοινωνίας μας. Τότε, γιατί, άρα-γε, μου ήρθαν στο νου τα λόγια του ποιητή;

❞❝


Η αιώνια αντιπαράθεση: ένστι-κτο εναντίον λογικής, τα άγρια ζώα εναντίον του εξευγενισμέ-νου ανθρώπου που ξέρει να συ-γκρατεί τις ορμές του…

Λυπάμαι που σας το χαλάω, αλλά πιστεύω ότι η αντιπαράθεση αυτή είναι ένα τεχνητό δημιούργημα. Σε κάθε ερέθισμα που δέχομαι υπάρχει μια ενστικτώδης τάση για αντίδραση, αλλά δεν υπάρ-χει καμία περίπτωση να μη με-σολαβήσει στην αντίδραση αυτή η έλλογη σκέψη. Και καλώς γί-νεται αυτό!

Τα ένστικτα με καθοδηγούν στο τι θέλω και χρειάζομαι (λ.χ. βλέπω μια ωραία γυναίκα και τη θέλω), αλλά η λογική καθορίζει στο πώς θα πάρω αυτά που θέλω με κοινω-νικά αποδεκτό τρόπο (λ.χ. αντί να την αρπάξω και να τη βάλω κάτω, της ζητάω να βγούμε). Φα-νταστείτε σε τι κόσμο θα ζούσαμε αν δεν παρενέβαινε η λογική να βοηθήσει τα ένστικτά μας να εκ-φραστούν με τρόπο που μπορεί να αποδεχτεί η κοινωνία. Δεν είναι τυχαία η αγάπη μας για τα έντονα ανταγωνιστικά αθλήματα και για το σεξ, καθώς εκεί δίνεται η ευ-καιρία να εκφραστούν τα πιο βί-αια και ζωώδη μας ένστικτα , χω-ρίς να αντιβαίνουμε τους κανόνες της κοινωνίας.

Τα προβλήματα στα άτομα ξεκινούν όταν μέσω της διαπαιδαγώγησης έχουν ενστερνιστεί κοινωνικούς κανόνες και απαγορεύσεις, οι οποίες αντιτίθενται στα ένστι-κτα τους. Και αντί να χρησιμο-ποιήσουν τη λογική για να βρουν τρόπο έκφρασης των ενστίκτων, τη χρησιμοποιούν για να τα χαλινα-γωγήσουν και να τα καταστείλουν. Και κάπου εκεί αρχίζουν τα ψυχο-λογικά προβλήματα - ακριβώς για-τί υπάρχουν δυσλειτουργικές σκέ-ψεις που δε μας αφήνουν να δούμε τα πράγματα καθαρά..

Ένστικτο: η εγγενής τάση ή ορμή

προς την κατεύθυνση συγκεκρι-

μένων συμπεριφορών, κάτω από

ορισμένες συνθήκες.

Λογική: η ικανότητα ή η διαδικα-

σία μέσω της οποίας οι άνθρωποι

κάνουν σκέψεις, ιδιαίτερα αφηρη-

μένους συλλογισμούς υψηλού επι-

πέδου.

ΕΝΣΤΙΚΤΟ ή ΛΟΓΙΚΗτου Νίκου Δρόσου

Ν α τις βγάλουμε έξω να τις μετρήσου-με! Τη χρησιμοποιώ αυτήν την ατά-κα, έχει πλάκα. Την αναφέρω, όταν

κάποιος προσπαθεί να μου αποδείξει ότι έκα-νε κάτι καλύτερα από μένα ή από κάποιον άλ-λον, ενώ στην ουσία δε χρειάζεται να αποδεί-ξει τίποτα.

Στην πραγματικότητα δεν έχω καταλάβει ποτέ γιατί έχει επικρατήσει η φράση «Το μέγεθος δεν παίζει ρόλο». Κάθε φορά που το ακούω –ίσως βέβαια είμαι πολύ αυστηρή- μου περνά-ει απ’ το μυαλό πως αυτός που το λέει προ-σπαθεί να καλύψει κάτι. Για μένα το μέγε-θος παίζει ρόλο, αλλά όχι το ρόλο που του έχουμε φορτώσει. Ξεκινώντας από τα ένστι-κτά μας που εξελικτικά μας έχουν ανά τους αιώνες ωθήσει να επιλέγουμε «τα μεγαλύτε-ρα» για να έχουμε καλύτερα αναπαραγωγι-κά αποτελέσματα, μάλλον έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε πως αυτό ισχύει γενικότερα. Εί-ναι όμως έτσι? Ο μεγάλος μου κώλος δηλαδή, είναι κι αυτός καλύτερος από ένα μικρό, σφι-χτό, ζουμερό κωλαράκι? Περί ορέξεως κολο-κυθόπιτα, είναι η απάντηση! Έχω κι άλλα πα-ραδείγματα: κάποιος που έχει τεράστιο που-λί, αλλά δεν «το ‘χει» καθόλου και είναι σκέ-τη ατσαλιά στο κρεββάτι, είναι καλύτερος από κάποιον που έχει ένα κανονικού μεγέ-θους «όργανο», αλλά το χρησιμοποιεί επιδέ-ξια? Πάλι καλείται η κολοκυθόπιτα να δώσει την απάντηση….

Υπάρχει γενικά μια τάση να λέμε ότι το μέγε-θος δεν παίζει ρόλο, όταν θέλουμε να απενο-χοποιήσουμε αυτό το κομμάτι και να κατηγο-ρήσουμε κάποιο άλλο. Δηλαδή τι κάνουμε? Το παίζουμε καλές/καλοί με κάτι που είναι ευαί-σθητο και δε θέλουμε σ’ αυτό να εξαντλήσου-με όλη την αυστηρότητά μας για να μη μας πούνε κάφρους και παραλείπουμε την αντι-κειμενικότητα? Αν είναι όντως το μέγεθος που αποτελεί το πρόβλημα, γιατί να μην το ξεστο-μίσουμε?

της Κατερίνας Ζήση

ποιος ειπε

οτι το ΜεΓεΘοςδεν παιζει ρολο

> Οι ενήλικοι γορίλες έχουν κατά μέσο ορο 4 εκατοστά πέος.> Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Kinsey το μεγαλύτερο πέος σε στήση που έχει καταγραφεί ποτέ φτάνει τις 13 ιντσες. Το μικρότερο ίσα που φτάνει τα 4 εκα-τοστά.> Πες ένα γειά: Όταν οι άντρες της φυλής Walibri της Κεντρικής Αυστρα-λίας χαιρετούν ο ένας τον άλλον , “δί-νουν” τα πέη τους αντί τα χέρια.> ΕΧΤΡΑ LARGE: Η φυλή Caramoja της βόρειας Ουγκάντας δένουν ένα βά-ρος στην άκρη του πέους τους για να το επιμηκύνουν. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό γιατί καταλήγουν από την διαδικασία να δένουν το όργανο τους κόμπο.> Υπάρχουν δύο τύποι ανδρικών γεν-νητικών οργάνων. Αυτά που «μεγαλώ-νουν» και αυτά που «φαίνονται». Τα πρώτα αυξανονται και επιμηκύνονται κατά τη διάρκεια της στύσης ενώ αυτά που «φαίνονται» αυξάνονται ελάχιστα. Μια έρευνα έδειξε πως το 79% των αν-δρών ανήκουν στην πρώτη κατηγορία και το υπόλοιπο 21% στην δεύτερη.

To ήξερες ότι

Σε κάθε περίπτωση, ούτε αυτό αποδεικνύει πως τα μεγαλύτερα είναι και τα καλύτερα. Το θέμα είναι το κάθε μέγεθος να ταιριάζει με τις ανάγκες μας, να είναι αυτό που ζητά-με, είτε πρόκειται για κώλο, είτε για σπίτι, είτε για μπριζόλα, είτε για διαδήλωση. Αν το προσφερόμενο είναι για μας αρκετό, αν συνοδεύεται με όλες τις προδιαγραφές που χρειαζόμαστε και αν μας δίνει αυτό που ζη-τάμε, δεν έχει καμία σημασία αν είναι με-γάλο ή μικρό… Τα ταιριαστά είναι τα καλύ-τερα!! .

της Βιβής Αθανασούλη

π ερί επιλογής για την ερωτική πράξη λοιπόν το ανάγνωσμα. Τι μας αρέσει; Τι προτιμούμε; Πώς διαφοροποιούνται τα θέλω ανά-

λογα με το φύλο, την ηλικία και την πετριά του καθενός. Ποιον ερωτευόμαστε τελικά; Εί-ναι υπόθεση προσωπική; Ή υπόθεση του αν-θρώπινου είδους; Κάποιος μπορεί να πει για ένστικτα. Άλλος για γονίδια. Ένας τρίτος για πολιτισμικές επιταγές. Εγώ τι να πω;

Η κοινωνιοβιολογία μας έχει δώσει κάποιες ενδιαφέρουσες θεωρίες για το πώς γίνεται η επιλογή του συντρόφου. Οι γυναίκες τεί-νουν να επιλέγουν άντρες που μπορούν να παρέχουν ασφάλεια, να καλύψουν ανάγκες (οικονομικές, συναισθηματικές κτλ) για την ανατροφή του διαδόχου. Οι άντρες από την άλλη τείνουν να επιλέγουν σύμφωνα με την νεότητα, κάποια σωματικά χαρακτηρι-στικά και την υγεία της γυναίκας, πάλι με πρωταρχικό στόχο το διάδοχο. Δε γνωρί-ζω τι συμβαίνει στην περίπτωση που δεν υπάρχει η σκέψη του διάδοχου.

Είναι εύκολο να πέσεις σε παγίδες με αυτές τις θεωρίες. Να αναρωτιέσαι κατά πόσο το πακέτο σου- το σώμα σου, το χιούμορ σου, η προσωπικότητά σου, η περιουσία σου κτλ- είναι ανταγωνιστικό για το παιχνίδι του ζευγαρώματος. Αυτοί που έχουν ένα καλό ανταγωνιστικό πακέτο συνήθως χαρακτη-ρίζονται ως alpha males και alpha females. Αυτά τα άτομα υποτίθεται πως έχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που θα κάνουν τους πε-ρισσότερους υποψήφιους για ζευγάρωμα να πέσουν ξεροί. Παρ’ όλα αυτά, η πραγμα-τικότητα μας δείχνει άλλα πράγματα. Σε ένα παγκάκι να κάτσεις θα δεις ότι αυτές οι θε-ωρίες κάπου χωλαίνουν. Εκεί στο παγκά-κι θα δεις πως οι άνθρωποι δεν επιλέγουν τους συντρόφους με τα παραπάνω στοιχεία μόνο. Θα δεις κούκλους με άσχημες και το αντίθετο, μεγαλύτερες γυναίκες με νεώτε-ρους άνδρες ή και πάλι το αντίθετο, κτλ. Είναι αναπόφευκτο να μην σκεφτείς ότι τα πράγματα δεν λειτουργούν τόσο απλά. Λει-τουργούν και έτσι, αλλά όχι μόνο έτσι.

Έχω δει ανθρώπους να βουλιάζουν σε αυ-τές τις θεωρίες χάνοντας τελικά την ουσία του παιχνιδιού. Κι επειδή βέβαια το να απο-κτήσεις χιούμορ είναι δυσκολότερο από το να χάσεις δυο κιλά από την κοιλιά, επικε-ντρώνονται στα εμφανισιακά χαρακτηριστι-κά. Κι εκεί που το παιχνίδι θα ήταν οδυνηρό γιατί έφαγαν χυλόπιτα, γίνεται οδυνηρό για-τί οι ίδιοι δίνουν χυλόπιτα στον εαυτό τους. Πριν καν να μπουν στο παιχνίδι απογοητεύ-ονται από το πακέτο τους το οποίο με μανία προσπαθούν να αλλάξουν. Άλλο πάλι που έχω παρατηρήσει σε κανα δυο φόρουμ που επισκέπτομαι, είναι ότι αυτό το ζήτημα είναι πάντα εκεί: τι ψάχνουν οι γυναίκες και τι οι άντρες. Στην αρχή θα αναφερθούν κάποιες τέτοιες γενικότητες, όπως οι παραπάνω, και έπειτα θα ξεκινήσει ο καβγάς μεταξύ των δύο φύλων. Το μόνο συμπέρασμα που μπορώ να βγάλω από αυτόν τον καβγά είναι ότι και τα δύο φύλα αρέσκονται να κατηγορούν αλλήλους για τις επιλογές τους.

Οι απαντήσεις στην ερώτηση με τι κριτή-ρια διαλέγουμε ζευγάρι είναι τόσες πολλές όσα και τα δακτυλικά αποτυπώματα. Μπο-ρούμε να ομαδοποιήσουμε κάποια στοιχεία επιλογής, αλλά έτσι θα χάσουμε το δένδρο για να φτιάξουμε το δάσος. Κι αυτό για την επιστήμη είναι χρήσιμο και ίσως και μονό-δρομος. Για το καθεαυτό παιχνίδι του ζευγα-ρώματος, όμως μπορεί να είναι μια παγίδα, μέσα από την οποία χάνεται η μαγεία και η ευχαρίστηση του παιχνιδιού. για μένα, την επόμενη φορά που θα τον/την δεις, παρατή-ρησε αν ανατριχιάζεις στο άγγιγμα του/της. Αυτό μόνο χρειάζεται να ξέρεις! .

Λένε πως το καλοκαιράκι είναι

μια ωραία εποχή για να ερωτευ-

θείς, να παίξεις ερωτικά, να πε-

ράσεις καλά, βρε αδερφέ, με τον

παράγοντα σεξ ως τον ισχυ-

ρότερο προγνωστικό παράγο-

ντα στο παλινδρομικό μοντέλο

της καλοκαιρινής καλοπέρασης.

Βέβαια αυτό συμβαίνει όλες τις

εποχές του χρόνου και πότε θα σου

έρθει η κατατραπακιά του έρωτα ή

θα σου κάτσει η ιστορία είναι θέμα

οποιασδήποτε ώρας και στιγμής

ΑνταγωνιστικόΤΟ ΠΑΚΕΤΟ

αφιερωμα animal instinct αφιερωμα animal instinct


hiv/aids + κοινωνικα δικαιωματα

Σε συνάντηση υψηλού επιπέδου του ΟΗΕ σχετικά με τον hiv/aids που έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη στις 8 και 9 Ιουνίου, ο υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ.Ανδρέας Λοβέρδος παρουσίασε τις δράσεις της Ελλάδας και τις προτεραιότητες της κυβέρνησης στο αντίστοιχο πεδίο. Ομολογώ ότι αν είχα διαβάσει το λόγο του χωρίς να ξέρω ότι τον εκφώνησε εκείνος, θα αναζητούσα με ενδιαφέρον τη χώρα στην οποία συμβαίνουν αυτά. Γνωρίζοντας, όμως, ότι πρόκειται για τον κ.Λοβέρδο, αναζήτησα με αγανάκτηση την κοινωνική λειτουργό του Κέντρου Ζωής, κ.Άννα Καβούρη, για να μου πει τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Έχοντας ως καθημερινή πρώτη ύλη εργασίας την κοινωνική αποτύπωση του hiv/aids στην Ελλάδα, εδώ και πολλά χρόνια, και ζώντας τον κοινωνικό αποκλεισμό που βιώνουν τα άτομα με οροθετικότητα, η Άννα αποδομεί το λόγο του κ.Λοβέρδου σε μια φανταστική αντιπαράθεση μαζί του. Στην προκλητική του αυθάδεια που σαρκάζει τους ανθρώπους με HIV στην Ελλάδα, η Άννα βάζει τα πράγματα στο πλαίσιο της σκληρής πραγματικότητας και απαλλάσσει τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες από τη φενάκη των υπουργικών ισχυρισμών.

Yπουργός: “Οι προσπάθειες ενάντια στο AIDS στη χώρα μου έχουν φέρει σημαντικά αποτελέσματα τα τελευταία χρόνια. Ο κύριος στόχος μας ήταν να εξα-σφαλίσουμε την πρόσβαση στις υπηρεσίες κρατικής πρόνοιας και δημόσιας υγείας.”

Άννα Καβούρη: Οι κρατικές προσπάθειες ενά-ντια στο AIDS στη χώρα μας ξεκίνησαν και ολο-κληρώθηκαν με την σύνταξη του « Εθνικού Σχε-δίου Δράσης ενάντια στο HIV/AIDS 2008-2012», για την συγγραφή του οποίου ζητήθηκε και η δική μας συνδρομή όπως και των υπολοίπων ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στον συγκεκριμένο το-μέα. Ένα μεγαλόπνοο σχέδιο το οποίο όμως ποτέ δεν μπήκε σε εφαρμογή και για το οποίο ερ-γάστηκαν πολλοί και αξιόλογοι επαγγελματίες και καλύπτει όλο το φάσμα ζητημάτων που αφορούν την hiv λοίμωξη.

Οι καμπάνιες πρόληψης στην χώρα μας κατά κύριο λόγο υλοποιούνται από Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και για να μην αδικήσω τον κρατι-κό παράγοντα (ο οποίος αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπο του ΚΕΕΛΠΝΟ ΝΠΙΔ - αρμόδιο όρ-γανο ελέγχου και πρόληψης λοιμωδών νοσημά-των) ο ρόλος του περιορίζεται στην περιστασια-κή χρηματοδότηση μέρους αυτών των προσπα-θειών και στην εκπόνηση περιορισμένων βρα-χυπρόθεσμων έργων πρόληψης, όπως διανο-μή ενημερωτικών εντύπων σε εκδηλώσεις ή δρά-σεις ΜΚΟ, και πιο σπάνια ενημερωτικές ομιλί-ες σε σχολεία.

Τα αποτελέσματα αυτών των προσπαθειών, όπως εξάλλου αποδεικνύεται και από τα επιδη-μιολογικά δεδομένα του ΚΕΕΛΠΝΟ, είναι μηδε-νικά. Για παράδειγμα, τα τελευταία πέντε χρόνια οι νέες μολύνσεις κυμαίνονται από 517 έως 653 άτομα το χρόνο, χωρίς να παρουσιάζονται αξιο-σημείωτες αυξομειώσεις.

Όσον αφορά την πρόσβαση στις υπηρεσίες κρα-τικής πρόνοιας και δημόσιας υγείας, θα απαντή-σω στην επόμενη ατάκα του κ. υπουργού. Yπουργός: “Αυτή τη στιγμή, όλοι όσοι έχουν ανά-γκη ιατρικής και νοσοκομειακής περίθαλψης έχουν πρόσβαση σε αυτή, ακόμα κι αν δεν έχουν τα μέσα να την εξασφαλίσουν από μόνοι τους, ακόμα κι αν είναι φτωχοί, ανασφάλιστοι, οικονομικοί ή παράνο-μοι μετανάστες.”

Άννα Καβούρη: Nομίζω ότι είτε δεν πληροφο-ρείται σωστά ο κος Υπουργός από τους συμβού-λους του, είτε υπάρχει σκόπιμη παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Αλλά, καθώς είμαι αγαθός άνθρωπος, θα υποθέσω το πρώτο και θα μπω στον κόπο να ενημερώσω εγώ τον κο Υπουργό για το τι πραγματικά συμβαίνει στην χώρα μας.

Δυστυχώς, δεν έχουν όλοι πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και, για να είμαι πιο ακριβής, είναι πολλοί εκείνοι που πρέπει να πληρώσουν για την νοσηλεία τους και δε διαθέτουν χρήματα και πολλοί εκεί-νοι που αποκλείονται από τη φαρμακευτική αγωγή καθώς είναι ανασφάλιστοι. Τον τελευ-ταίο χρόνο, πέθαναν δυο περιστατικά ανα-σφαλίστων.

Πιο αναλυτικά, οι ανασφάλιστοι είναι οι εξής:p Μετανάστες χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα.p Μετανάστες με άδεια διαμονής οι οποίοι εί-

ναι άνεργοι (δεν τους καλύπτει ασφαλιστικά η πρόνοια)p Έλληνες ασφαλισμένοι στο Ναυτικό Απομα-

χικό Ταμείο (ΝΑΤ): Τους παρέχεται ασφαλι-στική κάλυψη για το χρονικό διάστημα που βρίσκονται εκτός πλοίου. Ενόσω ταξιδεύουν η ασφαλιστική κάλυψη παρέχεται από την πλοιοκτήτρια εταιρεία μέσω ιδιωτικών ασφα-λιστικών εταιριών, οι οποίες δεν καλύπτουν οροθετικά άτομα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην λαμβάνουν την αντιρετροϊκή αγωγή τους στα ταξίδια ή, σε κάποιες περιπτώσεις, να την προπαραλαμβάνουν άτυπα και κατα-χρηστικά από τις Μονάδες Ειδικών Λοιμώξε-ων.

p Σε περίπτωση αλλαγής ασφαλιστικού φο-ρέα, λόγω γραφειοκρατικών καθυστερήσε-ων, μπορεί να υπάρξει χρονικό διάστημα κατά το οποίο το οροθετικό άτομο μένει ακά-λυπτο ασφαλιστικά.

p Έλληνες ανασφάλιστοι με εισόδημα κάτω των 9.000 ευρώ δικαιούνται το λεγόμενο βι-βλιάριο απορίας, με το οποίο μπορούν να λαμβάνουν την αντιρετροϊκή τους αγωγή. Ωστόσο, προκύπτει πάλι το πρόβλημα το μεσοδιαστήματος μεταξύ της μη ασφαλιστι-κής κάλυψης του ενδιαφερομένου και της έκ-δοσης του βιβλιαρίου απορίας, καθώς η δι-αδικασία έκδοσης μπορεί να διαρκέσει έως και δύο μήνες.

p Η αγωγή ανασφάλιστων Ελλήνων οροθε-τικών ατόμων με εισόδημα άνω των 9.000 ευρώ συνήθως καλύπτεται μετά από εξατο-μικευμένη εξέταση της περίπτωσης από την Επιτροπή Κοινωνικής Αρωγής της Πρόνοι-ας, με κατάθεση κοινωνικής έκθεσης και βε-βαίωσης του θεράποντος ιατρού αναφορικά με το κόστος της αντιρετροϊκής αγωγής και, ενδεχομένως, με ποσοστό συμμετοχής του οροθετικού. Και πάλι προκύπτει το πρόβλη-μα του μεσοδιαστήματος.

p Έλληνες ανασφάλιστοι λόγω οικονομικών εκκρεμοτήτων με τον ασφαλιστικό τους φο-ρέα μπορούν να επιτύχουν, μετά από εξα-τομικευμένη εξέταση αιτήματός τους, τη χο-ρήγηση βιβλιαρίου ασθενείας κατ’ εξαίρεση, αλλά αυτό δε συμβαίνει πάντοτε.

p Σύμφωνα με την ΥΑ 139491/2006, ανασφά-λιστοι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δι-καιούνται βιβλιάριο ανασφαλίστου, εάν το ετήσιο εισόδημά τους δεν ξεπερνά τα 6.000 ευρώ. Για την έκδοση του βιβλιαρίου αυτού, μεταξύ των άλλων δικαιολογητικών πρέπει να προσκομίσουν άδεια διαμονής από το αστυνομικό τμήμα της κατοικίας τους. Δεδο-μένου, ωστόσο, ότι το ΠΔ 106/2007 «Ελεύ-θερη κυκλοφορία και διαμονή στην ελληνι-κή επικράτεια των πολιτών της Ευρωπαϊ-κής Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους» θέτει ως όρο για το δικαίωμα διαμονής τους την ασφαλιστική τους κάλυψη (άρθρο 7, παρ. 1, εκτός εάν εμπίπτει σε μία από τις περιπτώσεις της παρ. 2) τίθεται σε αμφιβο-λία πώς μπορούν να επωφεληθούν από το βιβλιάριο ανασφαλίστου σε ό,τι αφορά την αντιρετροϊκή τους αγωγή.

Yπουργός: “Άλλη μας προτεραιότητα ήταν η προ-στασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η προώ-θηση δράσεων κατά των διακρίσεων. Μέσα από κα-μπάνιες ενημέρωσης σε σχολεία, στο στρατό, σε φυ-λακές ή αλλού, και με τακτικούς ελέγχους στοχεύου-με και στην ενίσχυση της πρόληψης.”

Άννα Καβούρη: Καθώς, όπως διαφαίνεται και από την προηγούμενη δήλωση, επιτεύχθηκε ο στόχος σε σχέση με την πρόσβαση στην ιατρι-κή και νοσηλευτική περίθαλψη, προχωράμε δυ-

ναμικά στην επίτευξη και του επόμενου στόχου που είναι η μάχη ενάντια στις διακρίσεις και η ενί-σχυση της πρόληψης.θα ήθελα να σας παραθέ-σω ένα παράδειγμα. Το διάστημα Σεπτέμβρης 2010 – Φεβρουάριος 2011 υλοποιήσαμε πρό-γραμμα ψυχοκοινωνικής στήριξης των ορο-θετικών κρατουμένων στο Νοσοκομείο Κρα-τουμένων Κορυδαλλού «Άγιος Παύλος». Ήταν εντυπωσιακή η ανταπόκριση των κρα-τουμένων και η ανάγκη τους για ενημέρωση σε ζητήματα σχετικά με την hiv λοίμωξη και τα κοινωνικά δικαιώματα. Όπως οι ίδιοι και το προσωπικό του νοσοκομείου δήλωσαν, ήμασταν ο πρώτος φορέας που υλοποίησε πρόγραμμα ενημέρωσης και στήριξης σχετικό με την hiv λοί-μωξη.

Οι καμπάνιες στις οποίες αναφέρεται ο κος υπουργός έχουν το πολύ δύο με τρεις μήνες δι-άρκεια, ενώ όσον αφορά στις διακρίσεις εγώ προσωπικά δεν έχω αντιληφθεί καμία δράση και, ακριβώς γι΄αυτό, το Κέντρο Ζωής απο-φάσισε να παρέμβει δυναμικά σχεδιάζοντας καμπάνια καταπολέμησης των κοινωνικών διακρίσεων που υφίστανται οι άνθρωποι που ζουν με hiv/aids.

Yπουργός: “Το κύριο μέλημα μας σήμερα είναι η παράνομη εμπορία ανθρώπων. Στη χώρα μου πέ-ρυσι σημειώθηκε σημαντική αύξηση των καταγε-γραμμένων περιπτώσεων μόλυνσης με AIDS, πολ-λές από τις οποίες αφορούν γυναίκες από την Αφρι-κή, τις οποίες έφεραν οι έμποροι στη χώρα παράνο-μα και τις εκμεταλλεύονται βάζοντας τες να δουλεύ-ουν ως πόρνες. Τέτοιου είδους προβλήματα μπο-ρούν να αντιμετωπιστούν μόνο μέσα από στενή διε-θνή συνεργασία.”

Άννα Καβούρη: Αφού λύσαμε τα προηγούμενα είμαστε φαντάζομαι στη θέση να θέτουμε νέους στόχους. Εντάξει , είναι καλό να βάζεις στόχους αλλά πριν απευθυνθείς στη διεθνή συνεργασία δεν πρέπει πρώτα να αναρωτηθείς πώς μπορείς πρώτα εσύ να ανταποκριθείς στα προβλήματα της χώρας σου; Αναρωτήθηκε ο κος Υπουργός πώς μπορούμε να προστατεύσουμε τις γυναίκες και τους άντρες που εκδίδονται καθώς και τους πελάτες τους, από την έκθεσή τους στον ιό;

Yπουργός: “Η οικονομική κρίση που περνά η χώρα μου απαιτεί μια πιο ορθολογική και αποτελεσματι-κή επένδυση των πόρων που διαθέτουμε. Παρ’ όλα αυτά είμαστε βέβαιοι ότι θα πετύχουμε τους στόχους μας χωρίς να χρειαστεί να μειώσουμε το επίπεδο της προστασίας και εξασφαλίζοντας την εμπιστοσύνη του κόσμου στο εθνικό σύστημα υγείας. Για να γίνω πιο σαφής, βρίσκομαι εδώ σήμερα για να δεσμευτώ ότι η χώρα μου θα συνεχίσει να βρίσκεται στο προσκήνιο του αγώνα κατά του HIV/AIDS. ”

Είναι αναντίρρητο ότι ο Υπουργός χαϊδεύει τα αυ-τιά των συνομιλητών/ριών του. Κορυφώνει, μάλι-στα, με δέσμευση πρωτοπορίας (!!!) στην παγκό-σμια σκηνή, παρά τα οξύτατα οικονομικά προ-βλήματα της χώρας που, βεβαίως, δεν ξεχνά να αναφέρει ώστε να δικαιολογήσει μελλοντικές περι-κοπές. Κρατώ την υπόσχεση-μπουρμπουλήθρα και τη συνδυάζω με την ως τώρα ανύπαρκτη κοι-νωνική πολιτική της κυβέρνησης και την άνευ προηγουμένου ανισοβαρή οικονομική πολιτική παράλυσης της ανάπτυξης και διάσωσης των τραπεζών, και καταλήγω στο εξής: ενημερωθεί-τε και πάρτε προφυλάξεις γιατί χανόμαστε! Θερ-μές ευχαριστίες στην κ. Άννα Καβούρη..Δ.Β

η ελλαδα πρωτοπορoσκατα του hiv/aids?σ χ ο λ ι α σ μ ό ς τ ω ν δ η λ ώ σ ε ω ν τ ο υ υ π . υ γ ε ί α ς Α ν δ ρ έ α Λ ο β έ ρ δ ο υ σ χ ε τ ι κ ά μ ε τ η ν ε λ λ η ν ι κ ή σ τ ρ α τ η γ ι κ ή κ α τ ά τ ο υ h i v / a i d s α π ό τ η ν υ π ε ύ θ υ ν η τ η ς κ ο ι ν ω ν ι κ ή ς υ π η ρ ε σ ί α ς τ ο υ Κ Ε Ν Τ Ρ Ο Υ Ζ Ω Η Σ , Ά ν ν α Κ α β ο ύ ρ η .

Ε π ι μ έ λ ε ι α : Δ η μ ή τ ρ η ς Β α σ ι λ ε ι ά δ η ς

Λεπτομέρεια παραπεμπτικού διακίνησης ασθενούς. Εντός του κύκλου αναγράφεται η «επισήμανση» ΠΡΟΣΟΧΗ ΦΟΡΕΑΣ hiv +.

❝ Άλλη μας προτεραιότητα ήταν η προστασία των

ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η προώθηση δράσε-

ων κατά των διακρίσεων. Μέσα από καμπάνιες ενη-

μέρωσης σε σχολεία, στο στρατό, σε φυλακές ή αλ-

λού, και με τακτικούς ελέγχους στοχεύουμε και στην

ενίσχυση της πρόληψης. ❞ δήλωση Ανδρέα Λοβέρδου

29 |PositivePositive|28


ΤΙ ΕΜΑΘΕ Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΠΑΟΛΑ >>Όταν ήμουν μικρό, ζούσα στον Πειραιά. Είχα καλή οικογένεια αλλά επειδή ήμουν παιδί χωρι-σμένων γονιών, ένιωθα ξένο μες στο σπίτι, ήμου-να μόνο μου. Κι είχε η μάνα μου μια βιβλιοθήκη. Μ’ έσωσε αυτή η βιβλιοθήκη. Θυμάμαι το πρώτο βι-βλίο που διάβασα. Δεν θα το ξεχάσω αυτό. Ήταν μια νουβέλα του Κρόνιν. Κόλλησα. Ύστερα από αυτό σταματημό δεν είχα. Το τι κλάμα έριξα με τον Μέλιο, τον κεντρικό ήρωα του Λουντέμη στο «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα»! Την «ξεσκόνισα» την βι-βλιοθήκη με τον καιρό. Τίποτα δεν άφησα.

μέρα λένε κουτσομπολιά; Λίγες να ‘ χουν κανά γκόμενο, ή να ασχολούνται με κάτι δημιουργικό, Έχω μια φιλενάδα που κάνει τέχνη και μάλιστα θαυμάσια. Πώς να το κάνουμε. Υπάρχουν οι μεν υπάρχουν και οι δε.

>>Άλλοι, γκέι ή ακτιβιστές, (αυτοί πιο πολύ) προ-σπαθούν να περάσουν μια εικόνα των γκέι ως άτομα εντελώς υγιή, σε σημείο χριστιανικό μερι-κές φορές . Η πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Δεν είμαστε ίδιοι με τους άλλους, που δεν είναι γκέι.

>>Η ζωή των αλλωνών είναι πως θα τους κάτσει, σαν λαϊκό λαχείο. Άλλοι περνάνε καλά, με τις ευ-κολίες που τους δίνει άνευ όρων η κοινωνία κι άλ-λοι χάλια. Τις περισσότερες φορές η ζωή τους εί-ναι βαρετή. Εμείς, μέσα στην τρέλα και το πρόβλη-μα έχουμε γοητεία. Μια καταραμένη γοητεία. Τι να κάνουμε;

>>Δεν έκλεψα, δεν ρουφιάνεψα δεν πείραξα κα-μία. Αλλά μέχρι πριν μερικά χρόνια δεν ήμουν ιδιαίτερα συμπαθής. Τους ανέτρεπα την εικό-να. Ήμουν πολύ αναρχικιά για να είμαι τραβεστί. Αλλά το τι είναι ο καθένας φαίνεται με τα χρόνια. Τελικά, όχι όλες, αλλά πολλές με κατάλαβαν και μ’ αγάπησαν.

>>Μια φορά αν τους αφήσεις να σε κράξουν, κάη-κες. Γι’ αυτό πιστεύω ότι έχω βγάλει το όνομα της κακιάς. Γιατί δεν χάριζα κάστανα. Έχω φτάσει σε σημείο να πέσω κάτω και να τσιρίζω να ‘ρθει ο δι-ευθυντής, σε δημόσια υπηρεσία γιατί με κοίταζαν ειρωνικά και γέλαγαν. Δεν θα σηκωνόμουν αν δεν ερχόταν. μέχρι σήμερα εκεί θα ήμουν, στο πάτωμα και θα ούρλιαζα! Τελικά ο κόσμος μου έδωσε συγ-χαρητήρια.

>>Έχουν την λογική ότι ο πούστης, πρέπει να το βουλώνει. Πιο παλιά ήταν αδιανόητο να τολμήσεις να μιλήσεις σ ‘ αυτόν που έκραζε. Μπορούσαν και να σε έδερναν. Έπρεπε λοιπόν να περάσω στην αντεπίθεση, να είμαι συνέχεια στην άμυνα.

>> Δεν μας πείραξαν τόσα χρόνια: η αστυνομία, η βαναυσότητα της κοινωνίας, το AIDS, και μας πείραξε η οικονομική κρίση. Μέσα σε μερικούς μή-νες όσες τραβεστί δεν έχουν δικό τους σπίτι -και εί-ναι λίγες αυτές που έχουν, μην ακούς παραμύθια-, έχουν μεγάλο πρόβλημα. >> Κάποτε οι πελάτες ήθελαν να τους πάρουμε κανένα τσιμπουκάκι, να μας πιάσουν λίγο βυζά-κι, άντε και τον πούτσο μερικοί. Τώρα έχουν μείνει μόνο αυτοί που ζητάνε να τους βάλεις στα τέσσε-ρα. Οι παθητικοί. Σημείο των καιρών; Της κοινωνί-ας; Ακόμη κι ο τρόπος που στο ζητούν έχει αλλά-ξει. Παλιά υπήρχε και μια ντροπή ενώ σήμερα το απαιτούν.

>> Έχω βαρεθεί να βλέπω φορτηγατζήδες με στρινγκ! Και μετά σου λέει ότι δεν πάει καλά η κοι-νωνία. Πώς να πάει καλά όταν υπάρχει αυτή η υποκρισία. Ξέρεις τι είναι να σε έχουν στο κρεβά-τι γυναίκα και να σου λένε ‘’γεια σου ρε παίδαρε!’’. Τέτοια; Πολλά.

>>Με το ιντερνέτ και μετά την εποχή που έβγαι-ναν όλες στην τηλεόραση αρχής γενομένης από τη Χειλουδάκη, ο μύθος του τραβεστί έσβησε. Μέ-χρι πριν πέντε, έξι εφτά χρόνια μας έβλεπαν σαν Θεές. Ήμασταν το μυστικό των Ελλήνων ανδρών. Η γλυκιά αμαρτία τους.

>>Μερικές φορές, τίποτα τεκνά, τίποτε αλλοδα-ποί, μου λένε: «έχεις να μου δώσεις κανένα χαρτζι-

λίκι»; Δεν έχω πρόβλημα. Άμα έχω και ξέρω ότι θα περάσω καλά, θα δώσω. Για να μη σου πω ότι με φτιάχνει κιόλας. Αρκεί να μη γίνει συνήθεια. Τα κα-κομαθαίνεις μετά.

>>Το μέγεθος πάντα έπαιζε ρόλο για μένα. Προτι-μούσα να πάω τσάμπα με κάποιον που τον είχε μεγάλο παρά με πελάτη που ήταν φίφα.

>>Δεν έχω τελειώσει ποτέ με πελάτη. Είναι αλήθεια.

>>Μπορεί να είμαι Πειραιώτισσα παρόλα αυτά δεν τους χωνεύω πολύ τους Πειραιώτες. ‘’Είμαι Πειραιώτης’’, σου λέει ο άλλος. Ε, και; τι έγινε; Χέ-στηκα. Με χαλάει η ψευτομαγκιά. Άσε που ανέκα-θεν τους θεωρούσα σαβουρογάμηδες. Όπως και τους Θεσσαλονικείς. Μια απ ‘ τα ίδια.

>>Πρώτα αγαπούσα και μετά ερχόταν το σεξ στις σχέσεις που έκανα. Ήταν το αποτέλεσμα της αγά-πης που ένιωθα.

>> Δεν ήμουνα, ούτε νιώθω πουτάνα. Δεν το χώ-νεψα αυτό το επάγγελμα, παρόλο που από αυτό ζω όλα αυτά τα χρόνια. Ίσως γι’ αυτο δεν δούλε-ψα στα μπουρδέλα.

>>Ποτέ μου δεν είχα επίγνωση με ποιον πάω, τον ίδιο πελάτη δεν θα τον θυμάμαι την άλλη μέρα, ακόμα κι αν τον πάρω δυο τρεις φορές. Είναι απλά ένας πελάτης για μένα. Δεν έχει πρόσωπο, τίπο-τα. Κι όσο θυμάμαι τον εαυτό μου όταν πήγαιναν να μου πουν κάτι παραπάνω, τους έλεγα : «Να σου πω μωρό μου. Πουτάνα είμαι εγώ. Στη γκόμε-νά σου αυτά».

>>Τα παιδιά των λαϊκών προαστίων ήταν πα-λιά τα πιο αγαπησιάρικα. Τώρα έχουν γίνει όλοι ένας αχταρμάς. Πώς λένε την παροιμία: αδερφές και παλληκάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια; Εντάξει, κρατάν ακόμη, υπάρχει το Περιστέρι, υπάρχει το Μενίδι, υπάρχουν συνοικίες ακόμη που κρατάνε.

>>Λίγους γκόμενους είχα στη ζωή μου. Τεκνά είχα, δηλαδή φίλους περιστασιακούς, αλλά γκόμενους μετρημένους.

>> Μια σχέση μιας τρανς με ένα αγόρι, δεν προ-χωράει. Δεν είναι δυνατόν. Άλλο το να είσαι γκέι και να έχεις τον φίλο σου. Γενικά εμείς οι πιο πα-λιές, που βγήκαμε στον δρόμο σε σκληρές εποχές που να τα ονειρευτούμε αυτά. Είχαμε άλλα προ-βλήματα. Εγώ ήξερα ότι με το που θα έβγαινα, θα κινδύνευα να με μαζέψουν οι μπάτσοι, θα είχα το κάθε τσόλι που θα μ ‘ έβριζε, θα είχα αγωνία για κείνο και για τα ‘ άλλο. Ε, να’ χω και το γκόμενο; Δεν πάει.

>>Γκόμενος που δεν καταδεχόταν να πάει σινεμά μαζί μου, την άλλη μέρα έφευγε. Δεν τα μπορούσα αυτά. Τις μυστικές καταστάσεις, έτσι για να λέω ότι έχω γκόμενο.

>>Ερχόταν ένα παιδί θυμάμαι, ο Δημήτρης, ένας κούκλος, ψηλός, 24 χρονών και μου έλεγε: «Ρε Πά-ολα, γιατί να μην υπάρχει ούτε μια γυναίκα σαν κι εσένα;» Ξέρεις πόσα αγόρια που με γουστάρανε, που δεν ήτανε γκέι μου το χουνε πει αυτο; Επειδή οι γυναίκες τους φέρονται με αχαριστία.

>>Τα ‘ χω φτύσει. Ξέρεις τι κούραση έχω; Μέχρι τις τέσσερις ή και έξι η ώρα, το πρωί πέρα δώθε μέσα στη νύχτα! Δεν έχω ούτε μια μέρα για τον εαυτό μου.

>>Κι όλα αυτά γιατί; με την κρίση που περνάμε

(ΚΑΙ ΚΟΙΤΑ ΤΙ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!) του Πέτρου Μπιρμπίλη

μπορεί να κάτσεις έξι ώρες και να μην πάρεις πε-λάτη. Νέκρα. Δεν έχει και κανένα τσόλι, όπως πα-λιά να ξεκαυλώσεις, έτσι για πάρτη σου. .Δεν βγαί-νουν. Πού να βρούνε λεφτά για βενζίνη κι αυτά;

>>Άντρας που φέρεται με βιαιότητα στις γυναίκες, είναι κρυφο-ομοφυλόφιλος Την γυναίκα άμα είσαι στρέιτ την προσέχεις, την αγαπάς.

>>Σε σχέση με παλιότερα, τα ίδια σκατά είναι και οι σημερινές τρανς. Όπως παλιά και χειρότερα. Όχι ότι δεν υπάρχουν εξαιρετικά παιδιά τραβεστί, δεν είναι όλες έτσι, αλλά η ζωή τις κάνει έτσι. Είναι έξυπνες και περπατημένες έξυπνες μωρέ οι τρα-βεστί. Εντελώς αναρχικές αλλιώς θα το τράβαγαν τόσο μακριά; Και η πιο ‘’πεταμένη’’ τραβεστί έχει μια γοητεία. Αλλά είναι κι ανυπόφορες ταυτόχρο-να.

>>Γυναίκα δεν γίνεσαι με το να βάλεις μια περού-κα.

>>Πάντα είχα πάθος με το σεξ αλλά τον τελευταίο καιρό ψιλοβαριέμαι επειδή δεν γίνεται τίποτα. Άμα δεν έχεις διάθεση, πώς θα κάτσεις ν’ ασχοληθείς; Δεν λέω ότι δεν μου αρέσει. Αλλά δεν είμαι και λυσσασμένη όπως παλιά.

>>Ξέρεις τι άλλο μ ́αρέσει; Το ψάρεμα. Με ξεκου-ράζει. Κοιτάς το φελλό και σου φεύγουν όλα. Και μη γελάσεις. Μετα το ψάρεμα πάω καμία φορά και μαζεύω χόρτα. Το πόσο με ξεκουράζει κι αυτό, δεν μπορώ να στο περιγράψω με λόγια!

>>Το όνειρό μου είναι να μπορέσω ν ’αποκτήσω μια μέρα ένα σπιτάκι κοντά στην Αθήνα. Ένα δω-μάτιο. Προς το Κιάτο, τις Κεχριές, προς τα κει. Να πηγαίνω να μη σκέφτομαι τίποτα.

>>Το μεγάλο όνειρό μου από μικρό παιδί είναι να πάω ταξίδι στον Ειρηνικό, αλλά θέλω 5.000€ για να το κάνω αυτό. Να πάω στα νησιά που έγινε η ανταρσία του Μπάουντι. Εκεί. Να κάτσω σ’ ένα ερημονήσι για πάντα. Δεν με φοβίζει η μοναξιά. Η ανασφάλεια του να έχω ένα δικό μου σπίτι , αυτό είναι το μόνο που με φοβίζει . Δεν είχα και πολλές απαιτήσεις στη ζωή μου. Μ’ αρέσει να περνάω καλά και να κάνω έρωτα. Στο θεό δεν πιστεύω. Αλλά καμιά φορά προσεύχομαι. Λέω π.χ. «Απόλ-λωνά μου βοήθησέ με. Ή Ερμή!’’ (γελά). Λέω ανά-λογα με την επιθυμία. Αλλά κάνω και το σταυρό μου ταυτόχρονα. . Οι παπάδες μου είναι αδιάφο-ροι. Χρειάζονται κι αυτοί. Λίγο είναι να πάει η για-γιά του χωριού στον παπά τα παράπονά της, τα τέτοια της; Κάτι είναι γι ‘ αυτό.

>> Για τον –φυσικό- πατέρα μου μπορεί να πω τα χειρότερα. Δεν τον έχω δει για χρόνια. Κι έχω κι έναν αδελφό που ούτε καν τον ξέρω. Κι είναι στον Πειραιά, δεν είναι κάπου μακριά. Θα ‘μαι αχάριστη όμως αν πω κουβέντα για τον πατριό μου, γιατί κι αυτός μανιάτης παραδοσιακός άντρας ήταν, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να τους κτυπήσω το κου-δούνι και να μην με δεχτούν, θα με βάζαν σ’ ένα κρεβάτι, κάπου να έμενα. Κι ας τους έλεγαν οι γεί-τονες που με βλέπαν στην τηλεόραση: «ο γιος σου κι ο γιός σου»!

>>Αν είχα παιδιά δεν θα ‘ θελα να μου βγούνε γκέι, θα στενοχωριόμουνα.

>>Πλέον έχω σταματήσει να οργίζομαι ή να νιώ-θω ότι εγώ είμαι κάτι καλύτερη από τους υποκρι-τές. Πάντα μια ζωή μίζερη και ελεεινή κάνανε, αυτή κάνουν κι αυτή θα κάνουνε. Δική τους επιλογή. Εί-μαι πλέον προς τον κόσμο πιο αδιάφορη. .

>> Έγραψα ένα βιβλίο με ποιήματα και λες και μου βγήκαν τα άντερα. Δεν ξαναγράφω. Το ορκί-στηκα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ταλαιπωρία από το να ανασκαλεύεις τα εσώψυχα. Το θεωρώ και θλιβερό να σου πω την αλήθεια. Καμιά φορά, για-τί με πιάνει καμιά φορά και πιάνω το μολύβι και το χαρτί, λέω «ρε μαλάκα τι κάνεις; Κάθεσαι και γρά-φεις και αφήνεις τη ζωή να φεύγει;»

>>Δεν το σκότωσα ποτέ το αγόρι που ήμουν. Εί-μαι αυτό που είμαι από την ώρα που γεννήθηκα.

Αυτό που νιώθω μέσα μου. Απλά, βλέπω τον κό-σμο με γυναικεία μάτια.

>> Έγραψα στο facebook ότι οι μισοί μου φίλοι είναι οροθετικοί κι οι άλλοι οι μισοί κοκάκηδες κι έπεσαν όλοι οι γκέι να με φάνε. Εντάξει, ίσως να ήμουν υπερβολική, αλλά μέσες άκρες έτσι είναι η κατάσταση. Αυτή είναι η πραγματικότητά μου. Για μένα μίλαγα. Εντάξει, κι ας πούμε ότι δεν ισχύει. Μήπως δεν ισχύει το ότι άλλες τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για τον πούτσο, άλλες όλη


Οι αποχαιρετισμοί δεν είναι εύκο-λοι, ιδίως όταν αυτοί που απο-χαιρετιούνται δεν μιλούν την ίδια γλώσσα, όταν δεν υπάρχει άλ-

λος τρόπος επικοινωνίας από τις χειρονο-μίες και τις άναρθρες κραυγές. Ο βοσκός της ιστορίας άφησε το φιλήσυχο χωριό του για να αναζητήσει την ευτυχία ακολουθώ-ντας την γοητευτική Άναμπελ. Η αναζήτηση απέδωσε καρπούς, οι δυό τους περπάτησαν στους δρόμους μιας Αθήνας αλλιώτικης. Μια πόλη οργανωμένη, εύπορη, ασφαλής, φιλό-ξενη και μοντέρνα. Η ξένη καλλονή εγκατα-λείπει την ταπεινή Ελλάδα με ένα υπερσύγ-χρονο αεροπλάνο κι ο βοσκός την αποχαιρε-τά με αγωνία και λαχτάρα για να επιστρέψει στο ακόμα πιο ταπεινό χωριό του.

Τα χρόνια που πέρασαν από τότε είναι πολ-λά, η Άναμπελ κι ο βοσκός γέρασαν, άλλοι

ερωτευμένοι συναντιούνται κάθε καλοκαίρι, ανακαλύπτουν καινούργιους ορίζοντες, κά-νουν σχέδια και ατέλειωτους ρομαντικούς περιπάτους, υπόσχονται παντοτινό έρωτα και μετά…

μετά η Άναμπελ πρέπει να φύγει, όπως στην ταινία, η Ελλάδα θέλησε να μην είναι πλέον ταπεινή, ο βοσκός επέστρεψε στο χω-ριό του με 4 επί 4, μιλάει αγγλικά, όχι καλά, αλλά μπορεί να συνεννοηθεί. Τα ρούχα του δεν θυμίζουν τίποτα από εκείνον τον αγροί-κο στα χωράφια. Ο βοσκός άλλαξε, τον άλ-λαξε η Άναμπελ άραγε; Ή μήπως ήταν δική του η επιθυμία για αλλαγή;

Η κυρία που εκτελεί χρέη μεταφράστριας στην ταινία, πιστεύει ότι η γνωριμία των δύο νέων είναι ένας έρωτας, πιστεύει επί-σης ότι ο κόσμος ταξιδεύει κυρίως για να

ζήσει έναν έρωτα. Υποστηρίζει ότι αν το κράτος υποχρέωνε τα ωραια παιδιά να γί-νουν βοσκοί, η Ελλάδα θα είχε πολυ «κου-λερ λοκαλ». Ο τουρισμός θα είχε εξέλιξη αν υπήρχαν τέτοια ειδύλια. «Το όνειρο μου», λέει η μεταφράστρια, «θα ήταν η χώρα μας να γίνει η χώρα των μεγάλων ερώτων. Αλλα θέλουμε δεν θέλουμε ο έρωτας κινεί το χρή-μα».

Η Ελλάδα του βοσκού φυσικά εξελίχθηκε από εκείνη την εποχή. Τα ωραία παιδιά δεν έγιναν βοσκοί αλλά προγραμματιστές και υπεύθυνοι ανθρώπινων πόρων. Η Ελλάδα φλέρταρε το δυτικό εύπορο όνειρο και τελι-κά μοιάζει αναγκασμένη να επιστρέψει στην εκκίνηση. Η Άναμπελ θα ξανάρθει και ίσως την επόμενη φορά να πάρει μαζί της τον βο-σκό. .

Η ΙΔΙΑ ΤΑΙΝΙΑ θΑ ΠΑΙΖΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑθΕ ΚΑΛΟ-ΚΑΙΡΙ. ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ, ΓΥΡΙΣΜΕΝΗ ΤΟ 1968 ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΠΛΟϊΚΟΥ ΛΑΒ ΣΤΟΡΙ: ΜΙΑ ΤΟΥΡΙΣΤΡΙΑ ΓΝΩΡΙ-ΖΕΙ ΕΝΑΝ ΒΟΣΚΟ ΣΤΟ ΠΑΡΑΛΙΑΚΟ ΧΩΡΙΟ ΟΠΟΥ ΚΑ-ΝΕΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ, ΤΟ ΕΙΔΥΛΛΙΟ ΤΟΥΣ θΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΠΕΛΑΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΗΣ.

του Ευρυβιάδη Σοφού

Η εΚδιΚΗςΗτΗς ανναΜπελ

Kαι πάνω που πήρα μυρωδιά από ενηλικίωση, έψαξα να βρω κι εγώ κάπου να ενταχθώ, να ξέρω πού ανήκω και σε ποια κατηγορία αναφέρομαι στις κοινω-νικές έρευνες. Δηλαδή, όπως όταν ψηφίζεις το ένα ή το άλλο κόμμα και κοι-τάς στις σφυγμομετρήσεις ποιες είναι οι τάσεις και αν είσαι με το ρεύ-μα των πολλών, ή μια δυνατή μειοψηφία που ανθίσταται και φωνάζει, έτσι και ως αδελφή πρέπει να ξέρεις αν είσαι με αυτές που κράζουν ή αυτές που κράζονται. Διότι, καλές μου φίλες, εγώ αυτό κατάλαβα: οι αδελφές δεν εί-ναι αντικείμενα κραξίματος μόνο. Ουχί! Οι αδελφές είναι και υποκείμε-να κραξίματος. Και τι κράζουν; Μα, άλλες αδελφές, φυσικά! τι να τρέχου-με να βρίσκουμε άλλη κατηγορία, αφού αυτήν την ξέρουμε, την έχουμε φάει στο πετσί μας. Θες knowhow ως προς αυτό; Πάμε μια γύρα μαζί...

❞

A υτά τα τσουλάκια (Θεέ μου σχώ-ρα με!) που στο προηγούμενο τεύχος ντύθηκαν νεγκλιζέ, πάνε τώρα και κουνάνε τα κωλαράκια τους δεξιά κι αριστερά σε κάτι

ελεεινά και τρισάθλια κολαστήρια, τα γκέι μπαρ. Αφού κάνω 17 γαργάρες με Betadyn και ξυστώ ανελέητα σαν την Karen Silkwood στην ομώνυμη ταινία για να φύγει πάνω από το άνθος της νιότης μου το χτικιό, συνεχίζω: πάνε οι ακατανόμαστες και χορεύουν, ενώ οι άλλες τις κοιτάνε αφ’υψηλού, μερικές με τα χείλη συνοφρυωμένα σαν να έχουν ολόκληρο σοκολατάκι Τζοκόντα, και τις κακοχαρακτηρί-ζουν. Και καλά τους κάνουν, διότι είναι αδια-νόητο να χορεύει σε μαγαζί άτομο που γεννή-θηκε με όρχεις. Πουθενά στον κόσμο δε συμ-βαίνει κάτι τέτοιο. Ούτε στην Ψωροκώσται-να εθεάθη ποτέ άντρας να κινεί γοφό. Δίκιο έχει, λοιπόν, η αδελφή η ξινισμένη που ανα-θεματίζει την ώρα και τη στιγμή που βρέθη-κε εκεί μέσα. Κι ας μένω εγώ με την απορία τι δουλειά είχε εκείνη, η σοβαρέτζω, σε ένα γκέι μπαρ, αλλά και με την υποψία ότι πολύ θα ήθελε να είχε κι αυτή τα κότσια-ή την ικα-νότητα- να χορέψει και να διασκεδάσει, αλλά τα αρχίδια της δεν είναι τόσο μεγάλα ώστε να τολμήσει κάτι τόσο εξωστρεφές. Επί τη ευκαι-ρία, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πη-γές –καλά, δεν εννοώ και τη Χούκλη, αλλά δεν τις λες και κουκουρούκου τις πηγές μου- όσες πάνε στα dark room της ημεδαπής και στις σά-ουνες Αθηνών – Όπερα δεν έχουμε, τρεις σά-ουνες όμως έχουμε! – είναι υπεράνω πάσης λουγκροϋποψίας οικογενειάρχισσες και, γενι-κώς, καθωσπρεπίδου αδελφές και ουχί ξεκω-λάκια. Γιατί, ο άντρας ο σωστός, ο πρόστυχος κάνει στα σκοτεινά τις δουλειές του αφού μπα-μπούλες δε φοβάται. Μαγκιά του! Να κοιτάξει, όμως, ο παλιομαλάκας μη φέρει κανένα αφρο-δίσιο στην κακομοίρα τη γυναίκα του στο σπί-τι γιατί εκεί τον κρεμώ ανάποδα και του γδέρ-νω τις σάρκες στην πλατεία Συντάγματος μέρα μεσημέρι.

Ξανακαβαλάω το ροζ συννεφάκι μου και πάω στα σάιτ γνωριμιών. Εδώ οι επιστημόνισσες σηκώνουν τα χέρια ψηλά και οι αδελφές τα πόδια ψηλότερα. Θα παρακαλέσω, λοιπόν, να απομακρυνθούν τώρα από τις σελίδες αυτού

του περιοδικού τα παιδιά, οι χαμηλοβλεπούσες και οι μανιαμούνιες. Έχουμε και λέμε: το προ-φίλ του κούκλου με τα γαλανά μάτια, τα ξαν-θιά μαλλιά και τους 18 Μάρτηδες στην υπέροχη πλάτη είναι το δικό μου. Σε όλα τα σάιτ. Πάρε, όμως, για παράδειγμα το Gayromeo; Όπως κα-ταλαβαίνει και η ανοητοτέρα εξ’υμών, το προ-φίλ μου έχει υποστεί καταιγισμό μηνυμάτων. Έχω προσλάβει και γραμματέα για να διαχειρί-ζεται τον όλο πανικό και καταλήξαμε μαζί στα εξής συμπεράσματα: Πρώτον, Το σάιτ ανήκει στην ΕΥΠ διότι το βασικό προσόν που πρέπει να έχει το υποψήφιο θύμα –μη μου πεις, αγά-πη μου, ότι αυτή που θα καταλήξει μαζί σου δεν είναι θύμα γιατί θα πάω να προσφέρω λουλούδια στη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου από την παράνοια- είναι η ΕΧΕΜΥΘΕίΑ!!! Πού τη βρήκες, μωρή αδιανόητη κρυφοκουνίστρα, αυτή τη λέξη; Πόσο κράξιμο θες και μόνο που τη σκέφτηκες; Άκου εχεμύθεια!!! Μα, πόσο να αντέξω εγώ, το αγλάισμα της πρώτης νιό-της, τα προφίλ που αναζητούν το σούπερ γκό-μενο, με τις πλατάρες, τις βυζάρες, τις μπρα-τσάρες, τις κοιλιακάρες, τις μπουτάρες, τις μα-τάρες, διάφορες άλλες σαχλαμάρες, αλλά και εχεμύθεια; Άσε που έκανα το λάθος να πω στο γραμματέα μου ότι είμαι βεβαία πως σε όλα τα εις –άρες θα κάνανε έκπτωση, στην εχεμύθεια, όμως, καμία. Τότε ήταν που με απείλησε με παραίτηση αν δεν του βάλω ένσημα στα βαρέα και ανθυγιεινά. Άδικο είχε; Θα με διαβάσει και καμιά κουμουνίστρια να με πει εκμεταλλεύτρα της εργατικής τάξης. «Με το ζάππειο να παί-ζεις, με τον Περισσό ποτέ!» έλεγε ο συγχωρε-μένος ο παππούς μου. Ακολουθώντας τη συμ-βουλή του, επανέρχομαι στα του σάιτ και μετά το δέος περί εχεμύθειας, παθαίνω ντουβρου-τζά στα περί ρόλων. Δεύτερο συμπέρασμα. Εκεί είναι που έχασα την μπάλα και χρειάστη-κα casting manager. Βλέπεις κάτι φωτογραφίες μέσα στην ελαφρότητα και τη χάρη, κάτι γορ-γόνες να βγαίνουν από πισίνες, κάτι γυαλιστε-ρούς αποτριχωμένους γλουτούς να κυλιούνται με ηδυπάθεια στην άμμο και από κάτω ένα πε-ρήφανο top only στην κατηγορία ρόλος. Δηλα-δή, γιατί καλή μου γουστάρεις που είσαι γυ-ναίκα φίνα, ντερπεντέρισσα, αλλά ντρέπεσαι να μου πεις ότι είσαι παθητικιά; Φοβάσαι μη σε κράξει καμιά άλλη, ή διεκδικείς το δικαίω-μα να περάσεις για μια φορά, έστω εικονικά,

oμόίόσ όμόίω αέί πέλαζέίλέγανε οι Αρχαίες; OΜΟΙΟΣ ΟΜΟΙΩ ΑΕΙ ΚΡΑΖΕΙτό Καναμέ έμέίσ

άνελέητα άνελέητη

στην άλλη όχθη και να συνταχθείς με τις κρά-χτριες; Γελοία σαν αυτές γίνεσαι, δεν το κατα-λαβαίνεις; Βέβαια, δεν είσαι η πιο τραγική πε-ρίπτωση: υπάρχει και η άλλη παγκόσμια πρώ-τη της αδελφής που είναι bi και όταν πάει με αγόρια έχει αποκλειστικά τον παθητικό ρόλο. Δηλαδή, να πάρω εγώ Nobel μαθηματικών και πάλι παίζεται αν θα βγάλω άκρη. Το καλύτε-ρο, όμως, δε σας το είπα και θα με μαλώσε-τε, καλές μου αδερφάρες: Τρίτο συμπέρασμα. Όλες αυτές οι topοειδείς και πολλές άλλες που όταν βλέπουν την ίδια λέξη πάνω από τέσσερις φορές νομίζουν ότι είναι μόδα και την αναπα-ράγουν χωρίς αντίρρηση και με περισσή περη-φάνεια, έχουν μια φράση για να αναγνωρίζο-νται, σαν τον όρκο του Λουγκροκράτη: «να εί-σαι μακριά από γκέι κυκλώματα»!!! Παρντόν; Τι νομίζουν όλες αυτές που έχουν την ομοφο-βία πιο αγαπημένη από την ίδια τους τη μάνα; Ότι υπάρχει κάτι σαν γκέι μαφία να το πω, γκέι οργανωμένο έγκλημα να το πω, γκέι δια-κίνηση ναρκωτικών να το πω; Όπως και να το πω, δεν το καταλαβαίνω. Τι είναι τα γκέι κυ-κλώματα; Η εξωστρέφεια; Η ρητή τοποθέτη-ση και εκδήλωση των προτιμήσεων; Το να ζεις ανοιχτά και χωρίς φόβο; Το να φοράς ό,τι σε εκφράζει και να μη σου καίγεται καρφί; Το να έχεις γκέι φίλες και να γουστάρεις να λέτε όλη μέρα μαλακίες, όπως ποια χώρα είναι φαβο-ρί στη Γιουροβίζιον; Αυτά είναι τα κυκλώμα-τα; Αν αυτά είναι τα κυκλώματα, τρίχαζη φο-βιτσιάρα αδελφή, τότε αυτά δε θέλουν εσένα, όχι εσύ αυτά. Ε, ναι, λοιπόν: όσες χαιρόμαστε τη ζωή, τη χαιρόμαστε γι’αυτό που είμαστε. Και δε θα αφήσω εγώ τις κομπλεξικές να σου χαλάσουν εσένα, καλή μου τρελιάρα, το κομ-μάτι σου: και θα ντυθείς με τον αφαλό έξω, και θα χορέψεις έξαλλα τα τραγούδια της lady Gaga (προσωπικά ξερνοβολάω, αλλά, αν αρέ-σουν στις φίλες μου, χαλάλι!) και θα μου έχεις αρωματιστεί σαν πουτάνα –δεν έχουμε τίποτα με τις κυρίες αυτές και τις εκτιμάμε, απλώς το Hondos Center τις εκτιμά περισσότερο – και θα κάνεις ό,τι γουστάρεις, εντός και εκτός κρεβα-τιού, χωρίς να σκοτίζεσαι για την εικόνα σου. Και, το σημαντικότερο, θα περιμένεις να με διαβάσεις στο επόμενο τεύχος. .

γράφει η Αδελφή του Ανελέητου

❝αδελφη του ανελεητου


Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα σε συνεργασία με το Ιν-στιτούτου Θερβάντες της Αθήνας (Μητροπόλεως 23), παρουσιάζουν από τις 6 Ιουλίου, μια εντυπω-σιακή έκθεση φωτογραφίας με τίτλο ‘‘Μάρτυρες της Λήθης’’.

Οκτώ ισπανόφωνοι συγγραφείς –οι οποίοι υπήρ-ξαν μάρτυρες του έργου των Γιατρών Χωρίς Σύνο-ρα – οι: Mario Vargas Llosa, Sergio Ramirez, Laura Restrepo, Juan Jose Millas, John Carlin, Laura Esquivel, Manuel Vincent και Leila Guerriero, με τις προσωπικές αφηγήσεις τους, και μέσα από τον φω-τογραφικό φακό του διακεκριμένου φωτορεπόρτερ Juan Carlos Tomasi, μας υπενθυμίζουν ορισμένες από τις πιο αιματοβαμμένες γωνιές του πλανήτη, που ο περίφημος ανθρωπισμός μας έχει όμως ηθελημέ-να καταδικάσει στην απόλυτη λήθη. Ιστορίες ανθρώ-πων αλλά και ολόκληρων λαών που επλήγησαν από τη βία και την απόλυτη απομόνωση στη Δημοκρατία του Κογκό, το Μπαγκλαντές, τη Μαλαισία, τη Γουατε-μάλα, την Υεμένη, την Κολομβία, το Κασμίρ, την Αϊτή και τη Ζιμπάμπουε. Οι φωτογραφίες υπενθυμίζουν σε όλους εμάς πως είναι ώρα να εξαλείψουμε τη «μυω-πία» μας και να αντικρίσουμε υπεύθυνα 8 από τις με-γαλύτερες φρικαλεότητες της ανθρωπότητας.

Σ’ όλη την Ελλάδα καλοκαίρι σημαί-νει γιορτή, φεστιβάλ, πανηγύρια. Όπου κι αν βρεθείτε σίγουρα μια γιορ-τή σαρδέλας (Πρέβεζα) , ένα πανηγύ-ρι μελιτζάνας (Λεωνίδιο) ή μια κα-τάνυξη τσίπουρου (Πλατανιάς Μαγνησί-ας) θα αποτελούν αφορμή να χαρείτε και να διασκεδάσετε. Εμείς ενδεικτι-κά και μόνο παρουσιάζουμε κάποιες από τις πιο αγαπημένες γιορτές ως έναυ-σμα για να επισκεφθούμε αυτό τον τόπο που μόνο περπατώντας τον, τον γνωρί-ζουμε και τον κάνουμε δικό μας. Είτε πρόκειται για την aurora της Σαμο-θράκης, είτε για ικαριώτικο πανη-γύρι, σημασία έχει να συναντηθούμε στη γιορτή. Ποζιτιβιάνοι και ποζι-τιβιάνες: Καλό πανηγυρικό καλοκαίρι!

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣέκθεση φωτογραφίαςινστιτουτο cervantes, μητροπολεωσ 23 ελευθερη εισοδοσ

γράφουν ο Παναγιώτης Βότσης & η Aρχοντή Σοπίδου

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΟΛΥΜΠΟΥ

Όπως γράφει και ο Mario Vargas Llosa: ‘‘Αυτό που τους θλίβει περισσότερο είναι η σχεδόν απόλυτη αδι-αφορία του κόσμου από τον οποίο προέρχονται, των πιο πλουσίων και ισχυρών της Γης…’’.

Ο ανεξάρτητος φωτορεπόρτερ και ντοκυμαντερίστας Juan Carlos Tomasi έχει αποτυπώσει με δεξιοτεχνία καταπληκτικές φωτογραφίες. Προσωπικά ξεχώρισα –αν είναι εφικτό αυτό, εφόσον οι φωτογραφίες είναι του ίδιου καλλιτέχνη, της ίδιας σειράς και αξίας –αυτές της Υεμένης, του Κασμίρ και του Μπαγκλαντές. Και επει-δή ακριβώς είναι ιδιαίτερα καλλιτεχνικές φωτογραφίες με έξοχο φωτισμό, δυστυχώς –ή ευτυχώς για αυτούς που θέλουν να ξεχάσουν –‘‘αφαιρούν’’ λίγο και από την πραγματική φρικαλεότητα των ιστοριών που μας παρουσιάζουν. Αν και η πραγματική φρίκη και ο αν-θρώπινος πόνος, είναι φύση αδύνατον να καταγρα-φούν φωτογραφικά, λογοτεχνικά, κινηματογραφικά η με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

Επειδή το ανθρώπινο πρόσωπο αυτών των σκηνι-κών συνεχούς βίας, δυστυχώς έχει ξεχαστεί από τα ΜΜΕ, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στην προσπάθειά τους να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν το κοινό σχετικά με τα γεγονότα αυτά, αναζήτησαν νέους τρόπους και ζήτησαν από τους οκτώ μεγάλους συγ-γραφείς να προσεγγίσουν το θέμα πιο ανθρωπιστικά, δημιουργώντας οκτώ λογοτεχνικά ρεπορτάζ τα οποία να τιμούν τους καταδικασμένους στη «λήθη» συναν-θρώπους μας. Η σειρά Μάρτυρες της Λήθης ξεκίνησε με την υποστήριξη της εφημερίδας El País Semanal,

που το 2009 και το 2010 παρουσίασε αυτά τα οκτώ ρεπορτάζ. Για πρώτη φορά πήρε τη μορφή έκθεσης πριν λίγους μήνες, στο Ινστιτούτο Θερβάντες της Μα-δρίτης, με απόλυτη επιτυχία. Η Αθήνα είναι ο επόμε-νος σταθμός της έκθεσης, όπου θα παραμείνει μέχρι τον Οκτώβρη και στη συνέχεια θα «ταξιδέψει» και σε άλλα Ινστιτούτα Cervantes ανά τον κόσμο. . Π.Β.

TEXNh & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

i http://www.festivalolympou.gr Με απαρχή τις γιορτές των Μουσών το 1972 το Φε-στιβάλ Ολύμπου μεταμορφώθηκε μέσα από την πο-ρεία του στο χρόνο σε έναν σύγχρονο πολιτιστικό θεσμό, που μετρά χιλιάδες φίλους και χαίρει εκτίμη-σης για την αισθητική του και την πληρότητα των πολιτιστικών προτάσεων που έχει να παρουσιάσει κάθε καλοκαίρι. Στα 40 χρόνια παρουσίας του στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Βόρειας Ελλάδας το Φε-

στιβάλ Ολύμπου έχει να θυμηθεί στιγμές σημαντι-κές και παρουσίες καλλιτεχνών λαμπρές και αξέχα-στες. Δημιουργοί αξεπέραστοι, μεγάλοι πρωταγωνι-στές του θεάτρου και σημαντικά καλλιτεχνικά σχή-ματα έχουν τιμήσει το Φεστιβάλ Ολύμπου και το έχουν αναδείξει σε κοιτίδα πολιτισμού για ολόκληρη την περιφέρεια. Με μεράκι λοιπόν και φαντασία το Φεστιβάλ Ολύμπου συνεχίζει το ταξίδι του με σύμ-μαχο τις αναλλοίωτες από το χρόνο συντεταγμέ-νες που έχει θέσει και μας καλεί και φέτος σε μικρές αποδράσεις από την καθημερινότητά μας στην πα-νέμορφη Πιερία.Με σφρίγος και ζωντάνια παρά τα 40 του χρόνια το Φεστιβάλ Ολύμπου - παιδί ανέμε-λο - σκαρφαλώνει για ένα ακόμη καλοκαίρι στο Κά-στρο του Πλαταμώνα για να ατενίσει το απέραντο γαλάζιο, περιδιαβαίνει στον αρχαιολογικό χώρο του Δίου. Εκεί ανθρώπων έργα - μοναδικές μουσικές και θεατρικές παραστάσεις - μας καλούν σε νύχτες μα-γικές και ονειρεμένες, κάτω από τον Πιερικό ουρανό.

K A Λ Ο Κ Α Ι Ρ Ι Ν ΑΦΕΣΤΙΒΑΛ(εκτός Λεκανοπεδίου)

Καστανιές Έβρου i http://www.ardas.gr Φέτος ο “Άρδας” γίνεται εξαήμερος! Την πρώτη ημέ-ρα, Τρίτη 26 Ιουλίου, αρχίζει το μεγάλο πάρτυ με ζω-ντανή μουσική μέχρι πρωίας! Και με είσοδο ελεύθερη!!

i http://www.tzoumerkafest.com Το Tzoumerka Art Festival αποτελεί μία ανοιχτή και δημιουργική συνάντηση καλλιτεχνών από διάφο-ρους χώρους έκφρασης όπως ψηφιακό κινηματο-γράφο, μουσική, χορό, φωτογραφία, εικαστικά, λαϊκή τέχνη… Έχει κυρίαρχο χαρακτήρα ποιοτικού προσα-

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΑΡΔΑΣ ‘11

Όλα τα βλέμματα τα συγκεντρώνει πάνω του. Και μόνος του, χωρίς τη συνοδεία οργάνων, θα το γέμι-

ζε κάθε βράδυ το μαγαζί. Οι παραγγελιές δί-νουν και παίρνουν. Το πιτσιρικάκι κι η παξι-μαδοκλέφτρα κι οι βεργούλες κι η γυφτοπού-λα στο χαμάμ κι η υπόγα και πάλι το πιτσιρι-κάκι. Με τη μαγκιά του και το νάζι του το’ χει κάνει μεγάλο σουξέ στο μαγαζί αυτό το τρα-γούδι.

Ο Σωτηράκης θα’ ναι - δε θα’ ναι είκοσι χρονώ. Διαθέτει αυτά τα τρία πράγματα που απαιτεί η δουλειά του: φωνή, παρουσιαστικό και τρό-πο. Καθηλώνει κάθε βράδυ το κοινό του μα-γαζιού. Το παιχνίδισμα με τις ματιές δίνει και παίρνει. Πολλές σφάζονται για τα μάτια του κι αυτός παίζει μαζί τους κανονικά. Εκείνες λιώ-νουν κι αυτός τις ανάβει ακόμα περισσότερο.

Απόψε όμως νιώθει λιγάκι κουρασμέ-νος. Τον έχει εξουθενώσει το καθημερ-νό ξενύχτι, έχει αρχίσει να βαριέται και το ρεπερτόριο, τον έχει κουράσει κι η πε-λατεία του μαγαζιού… «Ρεμπετάδι-κο. Όχι ρεμπέτικο…», σχολιάζει πικρά.

Ο Σωτηράκης είναι ένας τύπος μποέμης, ένας μπον βιβέρης, ένας ρεμπέτης. Από μι-κρό παιδί αγαπά το ρεμπέτικο, το χασικλίδικο τραγούδι, το τραγούδι του περιθωρίου. Μόνο μέσα σ` αυτό και μέσα απ` αυτό εκφράζεται. Κι ο ίδιος, εξάλλου, περιθωριακός δε νιώθει;

Έκανε επάγγελμά του αυτό που αγαπούσε. Στην αρχή ένιωθε ικανοποίηση – σχεδόν ευ-τυχία. Μα με τον καιρό το πράγμα άρχισε να ξεφτίζει και να ψευτίζει. Η πελατεία του μαγα-ζιού είναι άνθρωποι καθώς πρέπει, οικογενει-άρχες με ηθικές αξίες και αρχές, φοιτητές με λαμπρό μέλλον και όνειρα για επαγγελματική καριέρα, ήδη πετυχημένοι νεόπλουτοι, ακόμα και κουλτουριάρηδες που διψάνε για λαϊκότη-τα. Όλα αυτά ξενίζουν πολύ το Σωτηράκη. Άλ-λες φάσεις γουστάρει αυτός.

Ο Μανώλης τον νιώθει το Σωτηράκη. Είναι κι αυτός από την ίδια πάστα. Μα επειδή τον περνάει δέκα χρόνια κι έχει και γυναίκα και παιδιά, συμβιβάζεται πιο εύκολα από κείνον. «Κουράγιο μικρέ. Σε καμιά ώρα τελειώνουμε. Μετά θα πούμε τα δικά μας», του ψιθυρίζει κά-ποια στιγμή και τον χτυπάει φιλικά στην πλάτη.

Περνάει η ώρα, οι πελάτες πληρώνουν ικανο-ποιημένοι το λογαριασμό τους, κλείνει το μα-γαζί, αύριο πάλι.

Ο Μανώλης παίρνει το μπουζούκι του και, όπως κάθε βράδυ, πάει το Σωτηράκη σπίτι. «Κατέβα να παίξουμε», του λέει όπως κάθε βράδυ ο Σωτηράκης και ο Μανώλης, όπως κάθε βράδυ, κατεβαίνει.

Ανάβουν τον αργιλέ, βάζουν φρέσκο καπνό με λίγο χόρτο, τραβάνε πέντ – έξι τζούρες, έτσι, για να κάνουν κεφάλι, και αρχίζουν το τραγούδι:

Όσα ακολουθούν θα παρουσίαζαν μεγάλο ενδιαφέρον για τους καθώς πρέπει ανθρώ-πους, για τους οικογενειάρχες με ηθικές αξί-ες και αρχές, για τους φοιτητές με λαμπρό μέλλον και όνειρα για επαγγελματική καριέ-ρα, για τους ήδη πετυχημένους νεόπλουτους και για τους κουλτουριάρηδες που διψάνε για λαϊκότητα.

Μα ευτυχώς το μαγαζί έχει κλείσει – και τους πελάτες τους πήρε ο ύπνος. .

Τρελό κεφι απόψε. Τιγκα Τό μαγαζι. καρφιΤσα δεν πεφΤει. σαββαΤόβραδό. όλόι πρεπει να ξόρκισόυν Τη βδόμαδα πόυ περασε, να καλόπιασόυν Τη βδόμαδα πόυ ερχεΤαι. η όρχη-σΤρα σΤα φόρΤε Τησ. ό μανώλησ σΤό μπόυζόυκι, ό νΤινόσ σΤην κιθαρα κι ό σώΤηρακησ σΤό Τραγόυδι. ό σώΤηρακησ…

O Mάγκάςένα διήγημα του Λεύκιου

Άιντε ένα πουστράκι είναι καυλωμένοκαι γυρνάει τα πάρκα παραπονεμένο.Γουστάρει έναν πούτσο μες στο κωλαράκιμα δεν έχει γκόμενο: είναι μπακουράκι.

Για καλή του τύχη, λίγο παραπέρα,παραπεταμένη μπανίζει μια φλογέρα.Δίχως να τα χάσει, το μικρό πουστράκιχώνει τη φλογέρα μες στο κωλαράκι.

Άιντε το πουστράκι αυτό το καυλωμένοκι απόψε μες στο πάρκο θα το περιμένω.Θα` ρθει δίχως άλλο, πάλι θα μου κάτσει,μα τρέμει η πουτσούλα του γιατί γυρνάν οι μπάτσοι.

νατολισμού και πειραματικών αναζητήσεων και απο-τελεί βήμα έκφρασης και αλληλεπίδρασης για νέους και παλαιούς καλλιτέχνες.

TO ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ & ΠΟΛΙΤΙΣΤΙ-ΚΟ ΠΑΡΚΟ ΠΑΡΟΥ ΑΙ ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΤΗΣ,στον κόλπο της Νάουσας, είναι ένα θεματικό πάρκο που εκτείνεται σε μια χερσόνησο 800 στρεμμάτων, με μεγάλη γεωλογική και ιστορική σημασία. Πρωτοπόρο στο είδος του στις Κυκλάδες, το Πάρκο Πάρου βασίζε-ται στον εθελοντισμό, και καλωσορίζει επισκέπτες όλο το χρόνο για ποικίλες περιβαλλοντικές και πολιτιστικές δράσεις ή απλά για μια βόλτα στο φυσικό αυτό μέρος.Στο Πάρκο Πάρου μπορείτε να: απολαύσετε την ομορφιά & ησυχία μιας φυσικής περιοχής, περπα-τήσετε στα μονοπάτια, παρακολουθήσετε παραστά-σεις στο αμφιθέατρο με φόντο την ανατολή του φεγ-γαριού ,κολυμπήσετε σε μία από τις 4 παραλίες του Πάρκου, δροσιστείτε στο Καφέ...και πολλά ακόμη!

i http://www.parkoparos.gr

TzOUMERKA ART FEsTIvAL

διηγημα

Υπάρχει ένα καλοκαιρινό ραντεβού που δεν χάνει κανείς. Το μεγαλύτερο, ιστορικότερο και μακροβιότε-ρο φεστιβάλ της Ελλάδας εκτός Αθήνας, έρχεται για μία ακόμα χρονιά να μας παρασύρει στον πιο ανέμε-λο και αυθεντικό τρόπο διασκέδασης!Χιλιάδες νέοι από όλη την Ελλάδα, αλλά και τις όμορφες χώρες κα-τακλύζουν επί 5 ημέρες το Νεστόριο Καστοριάς και εκεί, μπροστά στις όχθες του Αλιάκμονα αποδεικνύ-ουν ότι κανείς δεν μπορεί να μας κλέψει τη χαρά!.

33o RIvER PARTy. ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ! ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ!

i http://www.riverparty.org

της Αρχοντής Σοπίδου


1,2,3. Από το Ανοιξιάτικο Bazaar του ΚΕΝΤΡΟΥ ΖΩΗΣ

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε

• τους χορηγούς μας : Λάκης Γαβαλάς, Sixty hellas A.E., Shop & Trade, Folli Follie, Ioanna Kourbela, Toi & moi, Hellenic Duty Free Shops, Trojan, Adam’s, Aegean, 3E, Alexi Andriotti, Apostolos Ioannou, Airotel, Artisti Italiani, Dyrberg/Kern, Amstel, Ελληνικό λογοτεχνικό και ιστο-ρικό αρχείο μορωτικού ιδρύματος Εθνικής Τράπεζας, Pentelikon, Αccessorize, Fresh Line, Diplomat, Ider, Eκδό-σεις Ίκαρος, fullah sugah, kem, Be unique, Erifilli, Lapin house, Leonard’s, Luxottica, Εκδοτικός οίκος Λιβάνη, Λι-βάς papernet, Minoan Line, Odeon, MatouFrance, Triumph, Park hotel, Parthenis, Εκδόσεις Ψυχογιός, Diva by D, Bodyshop, Konstantinow, Vasso Consola, Superfast ferries

• τους υποστηρικτές μας : Adecco, 3M , Le spot , Ντιά-να Δαδάκη

• και όλους τους εθελοντές μας που κάναν πραγματι-κότητα την διοργάνωση του Ανοιξιάτικου Bazaar του Κέντρου Ζωής.

4. Από την ημερίδα με θέμα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΟ-ΧΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ που πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών στις 16 Μαΐου. Στην ημερίδα το Κέντρο Ζωής εκπροσώπησαν ο πρό-εδρος της οργάνωσης: Παναγιώτης Βότσης και η υπεύθυνη της κοινωνικής υπηρεσίας του Κέντρου Ζωής: Άννα Καβούρη.

2

1

3

4

● Το Κέντρο Ζωής με αφορμή πολλές ανώνυμες κα-ταγγελίες και σοβαρά περιστατικά καταπάτησης των κοινωνικών δικαιωμάτων ανθρώπων που ζουν με HIV/AIDS, αφιερώνει φέτος όλες τις δράσεις του στην προ-βολή των κοινωνικών δικαιωμάτων των οροθετικών με στόχο τη μείωση των προκαταλήψεων, του στιγματι-σμού και των διακρίσεων, και ζητά από την Πολιτεία να παρέμβει άμεσα για να σταματήσουν οι παραβιάσεις και να αναπτύξει μακροπρόθεσμα και αποτελεσματι-κά προγράμματα εκπαίδευσης και πρόληψης. Στις 13 Ιουλίου η κοινωνική λειτουργός του Κέντρου Ζωής, Άννα Καβούρη, πραγματοποίησε μια ομιλία- συζήτη-ση στο Κέντρο Ημέρας με θέμα: «Κοινωνικά δικαιώ-ματα και παραβιάσεις δικαιωμάτων ανθρώπων που ζουν με HIV/AIDS», στοχεύοντας στη γνώση αλλά και στην αφύπνιση των ίδιων των οροθετικών γύρω από τα δικαιώματα τους. Οι παραβιάσεις δείχνουν ότι ακό-μα και σήμερα, 28 χρόνια μετά την πρώτη διάγνωση του HIV στη χώρα μας, επικρατεί φόβος και αμφισβή-τηση για τους τρόπους μετάδοσης του HIV, που οδη-γεί στις προκαταλήψεις και τις διακρίσεις απέναντι στα οροθετικά άτομα και καταδεικνύει την ανεπάρκεια της χώρας μας στην ενημέρωση και εκπαίδευση του γενι-κού πληθυσμού. Για την ομιλία είχε ετοιμαστεί από την κοινωνική λειτουργό και διανεμήθηκε, ένας 10σέλιδος οδηγό σε σχέση με τα δικαιώματα των οροθετικών και τις παραβιάσεις αυτών. Σκοπός μας είναι –αναζητώ-ντας την κατάλληλη χορηγία –σύντομα να κυκλοφορή-σει σε έντυπη μορφή ο οδηγός αυτός.

● Να θυμηθούμε ότι η κοινωνική υπηρεσία του Κέ-ντρου Zωής –ανάμεσα σε άλλα –έχει ως τώρα και δυο σημαντικές επιτυχείς παρεμβάσεις, σε θέματα που αφορούσαν παραβιάσεις των δικαιωμάτων των ορο-θετικών:

1) ανέστειλε τον όρο απαίτησης ιατρικής εξέτασης από διαγωνισμό προσλήψεων που διενήργησε η Εθνική Τράπεζα στις 19 Οκτωβρίου 2003, ζητώντας από τους επιτυχόντες του διαγωνισμού μεταξύ άλλων τα απο-τελέσματα εξέτασης αίματος για AU αντιγόνο και για AIDS.

2) ανέστειλε την απαίτηση ιατρικής εξέτασης για HIV/AIDS για το έτος 2009-10, σύμφωνα με την οποία απαιτείτο προσκόμιση ιατρικών εξετάσεων συμπερι-λαμβανομένων εξετάσεων για HIV/AIDS, για την εγ-γραφή των επιλεγέντων στις Επαγγελματικές Σχολές και τα Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης του Ορ-γανισμού Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (OTEK).

τέτοια στάση απέναντι στους οροθετικούς τι να περιμέ-νουμε από τους απλούς πολίτες; Αλλά πώς να χαρα-κτηρίσεις το Υπουργείο Δικαιοσύνης το οποίο έχει στις πλάτες του την τραγελαφική –και ντροπιαστική για ευ-ρωπαϊκή χώρα –απόφαση του Αρείου Πάγου, με την οποία δικαιώθηκε ο εργοδότης που απέλυσε οροθε-τικό εργαζόμενο, με μόνο λόγο την οροθετικότητά του!

● Μια εξαιρετική συνέντευξη διαβάσαμε στο Βήμα της Κυριακής στις 5 Ιουνίου, που παραχώρησε ο δερμα-τολόγος –αφροδισιολόγος γιατρός κ. Βασίλης Παπα-ρίζος, διευθυντής της ΜΕΛ του νοσοκομείου Ανδρέας Συγγρός. Ο κ. Παπαρίζος μίλησε εφ’ όλης της ύλης και κάλυψε το θέμα AIDS από όλες τις πλευρές, τόσο ια-τρικά όσο και κοινωνικά, ηθικά και ψυχολογικά. Αν και ο ίδιος είναι πολύ σεμνός, και όπως μου δήλωσε βρή-κε το άρθρο πολύ ‘‘συναισθηματικό’’, εμείς αναγνω-ρίζουμε σε αυτό το άρθρο, τον γιατρό μα πάνω από όλα τον άνθρωπο που χρόνια τώρα ξέρουμε. Γνωρί-ζω πως αυτή την προβληματική ΜΕΛ του νοσοκομεί-ου Ανδρέας Συγγρός, (την μεγαλύτερη της Αθήνας σε αριθμό περιστατικών) πολλοί –ανάμεσα τους και εγώ – θα την είχαν εγκαταλείψει εάν δεν υπήρχε εκεί ο για-τρός και κυρίως ο άνθρωπος αυτός! Είναι κάτι που πρέπει να του το αναγνωρίσουμε και να το δηλώσου-με, την στιγμή που για άλλη γιατρό της μονάδας –ή για άλλους που δούλευαν στο νοσοκομείο και δεν μάθα-με αν υπήρξαν ποτέ γιατροί –ακούμε σωρεία παραπό-νων. Ενώ φυσικά δεν λείπουν και τα παράπονα για τους θαλάμους νοσηλείας του νοσοκομείου.

● Στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νύχτες Πρεμιέρες που θα γίνει τον Σεπτέμβρη στην Αθήνα, θα παιχτεί –και δεν θα πρέπει να χάσετε –το ντοκιμαντέρ ‘‘We were here’’ του Ντέιβιντ Γουάισμαν, που πραγμα-τεύεται τα πρώτα χρόνια του AIDS, στην κοινότητα των ομοφυλοφίλων στο Σαν Φρανσίσκο.

Το Κέντρο Ημέρας παραμένει ανοιχτό κάθε Δευτέ-ρα και Τετάρτη απόγευμα 6:00 – 10:00, για τις συ-ναντήσεις μας. Όλες οι υπηρεσίες του Κέντρου Ημέ-ρας παρέχονται δωρεάν. Κάθε Τετάρτη απόγευμα από τις 20.00 και μετά λειτουργεί το info centre για χρή-ση υπολογιστών και internet. o εθελοντής ρεφλεξιο-λόγος μας συνεχίζει να δέχεται τα ραντεβού του, για όσους το ζητήσουν κάθε Τετάρτη. Ενώ και τις δυο ημέρες είναι ανοικτή η δανειστική βιβλιοθήκη. Επίσης πληροφορίες για τις εκδηλώσεις του Κέντρου Ημέρας, ομιλίες γιατρών, ομάδες αυτοστήριξης κ.α. μπορείτε να παίρνετε και από την σελίδα στο site μας.

γράφει ο Παναγιώτης Βότσης

Οι επιτυχείς αυτές δράσεις, έγιναν ύστερα από καταγ-γελίες στην κοινωνική υπηρεσία του Κέντρου Ζωής και σε συνεργασία με τον Συνήγορο του Πολίτη. Θα πρέ-πει κάποτε να αντιληφθούν και οι οροθετικοί πως για να υπάρξουν σοβαρές εκβάσεις σε θέματα καταπατή-σεων των δικαιωμάτων τους και για να δικαιώνονται επιτέλους, χρειάζεται να προσφεύγουν σε βοήθεια κα-ταγγέλλοντας τέτοια περιστατικά, κάθε είδους. Φυσικά καταλαβαίνουμε ότι ο αγώνας για την διεκδίκηση των κοινωνικών δικαιωμάτων των οροθετικών είναι ακό-μα πολύ μακρύς, αντιλαμβανόμαστε και αναγνωρίζου-με το ‘‘κόστος’’ και την δυσκολία των ενεργειών αυτών εκ μέρους των οροθετικών. Δεν θα γίνεται όμως τίπο-τα και κανένας αγώνας δεν θα κερδίζεται αν εμείς δεν αποφασίσουμε επιτέλους να κινητοποιηθούμε.

● Για το θέμα του κοινωνικού αποκλεισμού των οροθε-τικών ατόμων, εκπροσώπησα ως πρόεδρος το Κέ-ντρου Ζωής, στις 16 Μαΐου στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευ-νών. Την ημερίδα διοργάνωσε η Κίνηση Πολιτών για μια Ανοικτή Κοινωνία, με τίτλο «Κοινωνική Συνοχή και Αλληλεγγύη».

Μίλησαν, εκθέτοντας τη δράση τους αλλά και τα εμπό-δια που συναντούν, ένδεκα εκπρόσωποι ΜΚΟ ,ανά-μεσα τους και το Κέντρο Ζωής. Οι οργανώσεις αυ-τές βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του προβλήμα-τος του κοινωνικού αποκλεισμού και στο παρελθόν εί-χαν βραβευθεί στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Εθελοντι-σμού που οργανώνουν η Κίνηση Πολιτών και το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού, ως «Νησίδες Ποιότητας». Στην εκδήλωση υπήρχε και μια πολύ καλή έκθεση με φωτο-γραφικό υλικό των συμμετεχουσών οργανώσεων, με θέμα πάντα τον κοινωνικό αποκλεισμό.

● Αναρωτιέται κανείς πώς γίνεται να μιλάμε για δικαιώ-ματα, όταν το Υπουργείο Δικαιοσύνης και το νοσοκο-μείο κρατουμένων ‘‘Ο Άγιος Παύλος’’ στέλνει οροθετι-κό κρατούμενο σε νοσοκομείο για εξετάσεις με παρα-πεμπτικό, όπου υπάρχει γραμμένη –φαρδιά πλατιά –η ένδειξη: ΠΡΟΣΟΧΗ ΦΟΡΕΑΣ HIV!!! Στο ίδιο παραπε-μπτικό υπάρχει τρεις φορές η σφραγίδα με την επισή-μανση ‘‘ΛΙΑΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΠΤΟΣ ΑΠΟ-ΔΡΑΣΗΣ’’, ενώ ως αδίκημα του κρατουμένου ανα-φέρεται η…‘‘παράνομη κυκλοφορία CD’’! Αν αυτός ο κρατούμενος με αυτό το αδίκημα περιγράφεται ως λίαν επικίνδυνος, πώς άραγε –και με τι βαθμό επικινδυνό-τητας –θα περιγραφόταν ένας κατά συρροή εγκλημα-τίας; Όταν επίσημοι φορείς του κράτους όπως είναι το Υπουργείο Δικαιοσύνης, αλλά και γνώστες του ιατρι-κού θέματος όπως είναι οι γιατροί νοσοκομείου, έχουν

• 14/5 Ανοιξιάτικο Bazaar του Κέντρου Ζωής

• 16/5 Ημερίδα “ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ ΚΑΙ ΑΛ-ΛΗΛΕΓΓΥΗ” στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών

• 18/5 Μουσική βραδιά από τις Κόκκινες Ομπρέ-λες (αιφέρωμα στη Eurovision)

• 4/6 Athens Pride

• 6/6 Εγώ και ο HIV στο Caravel . Με συζήτηση που ασχολήθηκε με τα θέματα της διατροφής , τα ναρκωτικά αλλά και τις νευρογνωσιακές διαταρα-χές.

• 7/6 Ημέρα υγείας από την εταιρεία Teleperformance

• 21/6 Το Μαθητικό Φεστιβάλ Ν. Ηρακλείου φέτος ήταν αφιερωμένο στο HIV/AIDS. Το Κέντρο Ζωής συμμετείχε και στήριξε τα παιδιά με την καμπάνια ενημέρωσης, προφύλαξης και εξέτασης που τρέ-χουμε από κοινού με την ΜΚΟ PRAKSIS

• 13/7 Η νέα καμπάνια του Κέντρου Ζωής κατά των διακρίσεων και του στίγματος ξεκίνησε στο Κέντρο Ημέρας με μια συζήτηση με την Άννα Κα-βούρη εφ’όλης της ύλης για τα κοινωνικά δικαιώ-ματα

1

2

Ημερολογιο εκδΗλώςεών του ΚΕΝΤΡΟΥΖΩΗΣΚΛΙΚ!κλικ!


Το Κέντρο Ζωής σήμερα είναι μια οργάνωση, μοναδική στο είδος της στην Ελλάδα, που στηρίζει τα οροθετικά άτομα. Οι υπηρεσίες που παρέχει είναι: • Δωρεάν κοινωνική και ψυχολογική υποστήριξη.

• Κέντρο Ημέρας: χώρος συνάντησης, ενημέρωσης και ψυχαγωγίας των ατόμων που ζουν με hiv/aids.

• Info Center: για την εκμάθηση χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών.

• Το πρόγραμμα συντροφικότητας στα νοσοκομεία και στο σπίτι.

• Πρόγραμμα στήριξης σε οροθετικούς/ες κρατουμένους/ες των Φυλακών Κορυ-δαλλού.

• POSITIVE: περιοδικό ενημέρωσης σε θέματα που αφορούν στο hiv/aids και θέ-ματα γενικού ενδιαφέροντος.

• Internet- Site: νέα για το Κέντρο Ζωής και το hiv/aids

• Πρόγραμμα ενημέρωσης πληθυσμού για πρόληψη και ενάντια στις δι-ακρίσεις με διεξαγωγή ομιλιών, επαφές με εκπαιδευτικά ιδρύματα, χώρους ερ-γασίας, κλπ

• Διοργάνωση εκδηλώσεων με σκοπό την ευρύτερη ευαισθητοποίηση και ενη-μέρωση του πληθυσμού για το έργο του Κέντρου Ζωής καθώς και για την εξεύρε-ση οικονομικών πόρων.

• Συμμετοχή σε Ευρωπαϊκά-διακρατικά δίκτυα

Γίνε εθελοντής του Κέντρου ζωής

Οι περισσότερες υπηρεσίες του Κέντρου Ζωής παρέχονται από εθελοντές που εκπαιδεύονται σε ειδικά σεμινάρια τα οποία πραγματοποιούνται κάθε χρόνο. Τα σεμινάρια δίνουν την ευκαιρία σοτυς υποψήφιους εθελοντές να ενημερωθούν για το HIV/AIDS από εξειδικευμένους επαγγελματίες, να συμμετέχουν σε ομαδικές συζητήσεις και βιωματικές ασκήσεις και να γνωρίσουν το έργο του Κέντρου Ζωής, τις υπηρεσίες που προσφέρει και τις δραστηριότητές του. Τελειώνοντας το σεμινάριο, οι εθελοντές εντάσσονται σε τομείς εργασιών όπως:

• κέντρο ημέρας • συγγραφή περιοδικού• διοργάνωση εκδηλώσεων• επισκέψεις σε νοσοκομεία, σπίτια• ενημέρωση πληθυσμού

Για περισσότερες πληροφορίες

μπορείτε να απευθυνθείτε στη Μαρία Κoυλεντιανού, κάθε Δευτέρα, Πέμπτη & Παρασκευή 10.00-15.00 και Τετάρτη 16.00-21.00,στα τηλέφωνα 210-7257617, 210-7294747, 210-7233848, fax 210-7240425.

ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΖΩΗΣ είναι μία αναγνωρισμένη, μη κυ-βερνητική, μη κερδοσκοπι-κή οργάνωση, η οποία ιδρύ-

θηκε το 1991 με την πρωτοβουλία μίας ομάδας φίλων - στο μεγαλύτερο μέ-ρος τους αμερικανών - με κυρίαρχη φυσιογνωμία αυτή του Frank Olcvary, εμπνευστή και κινητήριο δύναμη του σωματείου αυτού.

Η ίδρυση του Κέντρου Ζωής έγινε σε μία περίοδο κατά την οποία παρά το γε-γονός ότι η επιδημία του aids ήταν ήδη διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο, η πλει-ονότητα των Ελλήνων ελάχιστα γνώρι-ζε για αυτήν, και οι οροθετικοί (φορείς του ιού hiv που προκαλεί το aids) ζού-σαν σε ένα περιβάλλον απελπισίας, απομόνωσης, φόβου, πόνου και εγκα-τάλειψης.

Η μικρή ομάδα των εθελοντών που αποτελούσε τον πυρήνα του Κέντρου Ζωής στα αρχικά του βήματα, είχε σαν πρωταρχικό στόχο να βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορούσε τα άτομα που είχαν μολυνθεί από τον ιό και τα οποία ζούσαν υπό άσχημες συνθήκες, τις πε-ρισσότερες φορές μάλιστα, εγκαταλε-λειμμένα από τις ίδιες τους τις οικογέ-νειες. Μέσα από μεγάλες προσπάθειες, οι εθελοντές κατόρθωσαν σιγά-σιγά να μπουν στα νοσοκομεία όπου νοσηλεύ-ονταν οι οροθετικοί και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους προσφέροντας τους πάνω από όλα αγάπη και συντρο-φιά.

Με τη πάροδο του χρόνου, η μικρή εκείνη ομάδα των εθελοντών, απέκτη-σε καινούργια μέλη - τα περισσότερα τώρα πια Έλληνες-, μεγάλωσε και είναι πλέον μια μεγάλη οικογένεια από αν-θρώπους που προσφέρουν αφιλοκερ-δώς και με ευσυνειδησία τις υπηρεσίες τους σε όλους αυτούς που άμεσα ή έμμεσα αντιμετωπίζουν το hiv ή/και το aids στη ζωή τους.

Αμερικανοί ερευνητές του ίνστιτούτου για τα Εμβόλια και τη Γονιδιακή Θε-ραπεία στο Όρεγκον υποστηρίζουν ότι ένα νέο εμβόλιο φάνηκε ότι προστα-

τεύει μακάκους πιθήκους από τον SIV, τον αντί-στοιχο ιό του HIV του AIDS. Στο πείραμα που διε-ξήγαγαν, το εμβόλιο προσέφερε προστασία σε 13 από τα 24 ζώα, ενώ στα 12 συνέχιζε να είναι απο-τελεσματικό μετά από έναν χρόνο. Το εμβόλιο, που περιείχε μια γενετικώς τροποποιημένη μορφή του κυτταρομεγαλοϊού (CMV), αναπτύχθηκε ώστε να ενεργοποιεί την παραγωγή ενός συγκεκριμέ-νου τύπου κυττάρων του αίματος που ονομάζονται εκτελεστικά Τ–λεμφοκύτταρα. Τα κύτταρα αυτά μπορούν να παραμείνουν ως «άγρυπνοι φρουροί» στον οργανισμό για μεγάλο διάστημα μετά από μια λοίμωξη, παρέχοντας μακροπρόθεσμη προστασία. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στο BBC ο επικε-φαλής της μελέτης, καθηγητής Λούις Πίκερ, τα κύτταρα αυτά μοιάζουν με στρατιώτες που βρί-σκονται πάντα σε επιφυλακή. Η νέα αυτή μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature» και σύμ-φωνα με τους συγγραφείς μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά στην ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού εμβολίου για τον ιό HIV.

πηγη: Τό βημα,12/6/11 & ελευθερόσ Τυπόσ,13/06/11

Επιστήμονες από τις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι, αν ένας φορέας του HIV ξεκινήσει τη λήψη αντιρετροϊκών φαρμάκων αμέ-σως μετά τη διάγνωση, μπορεί να μει-

ώσει τον κίνδυνο μετάδοσης του ιού κατά 96%. Στην έρευνα συμμετείχαν 1.763 ζευγάρια από 13 περιοχές στην Αφρική, την Ασία και την Αμερική, στα οποία μόνο ο ένας σύντροφος είχε μολυνθεί με τον ιό του AIDS. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: στη μια οι μολυσμένοι με τον ιό ασθενείς έλαβαν αμέσως μετά τη διάγνωση αντιρετροϊκή θεραπεία. Η δεύτερη ομάδα έλαβε θεραπεία μόνο αφότου είχαν πέσει τα επίπεδα των λευκών αιμοσφαιρίων. Όπως προέκυψε, στην ομάδα που έλαβε αμέσως θεραπεία κατεγράφη μόνο μια περίπτωση μετάδοσης του ιού σε σύντροφο. Αντιθέτως, στην ομάδα στην οποία υπήρξε καθυστέρηση στη χορήγηση θεραπείας κατεγράφησαν 27 περιπτώσεις μετάδοσης του ιού.

πηγη: Τό βημα, ελευθερόΤυπια, 12/6/11

Ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων έδωσε την άδεια να κυκλοφορήσει στην αγορά ένα νέο φάρμακο, το edurant, το οποίο έχει

ως βάση την ενεργό ουσία ριλπιβιρίνη. Το νέο φάρμακο έχει δοκιμαστεί σε 1300 άτομα και βρέθηκε ότι «μπλοκάρει» την αναπαραγωγή του HIV ιού και μειώνει τα επίπεδά του στο αίμα. Η αποτελεσματικότητα του ήταν στο 83% έναντι του 80% που είχε το προγενέστερο φάρμακο που βασιζόταν στην εφαβιρένζη. Το νέο φάρμακο θα δίνεται συνδυαστικά με άλλα αντιρετροϊκά φάρμακα.

πηγη: δημόκραΤια, 24/5/11

Βρετανοί επιστήμονες βρήκαν ότι συγκεκριμένα φάρμακα κατά του AIDS, τα οποία είναι γνωστά ως νου-κλεοσιδικοί αναστολείς της ανά-

στροφης μεταγραφάσης, προκαλούν βλάβες στο DNA των μιτοχονδρίων των ασθενών, με αποτέλεσμα την πρόωρη γήρανση και άλλες σχετικές με το γήρας ασθένειες. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι ενδέχεται και τα νεότερα φάρμακα να έχουν παρόμοιες παρενέργειες, αλλά τονίζουν ότι χρειάζεται περεταίρω έρευνα. Επικεφαλής της έρευνας, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση “Nature Genetics” ήταν ο δρ. Σίνερι του ίνστιτούτου Γενετικής ίατρικής του Πανεπιστημίου του Νιούκαστλ.

πηγη: εspresso, 28/6/11

Κ ΑΤ Ι Κ Ι Ν Ε Ι Τ Α Ι …Νέα για το hiv/aids που διαβάσαμε στον Τύπο

Νίκος Δρόσος

39 |Positive

Είναι ευθύνη όλων μαςΕνημερώσου Προφυλάξου Εξετάσου x

xx

Τί είναι ο HiV;Ο HIV (human immunodeficiency virus) είναι ο ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας, ο ιός που προκαλεί το aids (σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας).Ο HIV προσβάλει το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου το οποίο είναι υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού ενάντια σε διάφορες ασθένειες.

Γνωρίζεις;To AIDS μας αφορά όλους.Μπορεί και εσύ να μολυνθείς από τον ιό hiv που προκαλεί το aids ανεξάρτητα από το φύλο,την ηλικία και τις σεξουαλικές σου συνήθειες.

Πώς μεταδίδεται ο HiV;Με σεξουαλική επαφή - κολπική, πρωκτική , σπανιότατα στοματική - χωρίς χρήση προφυλακτικού με άτομο που ήδη έχει τον ιό. Χρησιμοποιώντας την ίδια σύριγγα, βελόνα ή άλλο εργαλείο για τη χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτι-κών με άτομο που ήδη έχει ιό.Από μητέρα που έχει ήδη τον ιό στο μωρό κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, του τοκετού και του θηλασμού, εάν δεν υπάρχει ιατρική παρακολούθηση.

Πώς δεν μεταδίδεται ο HiV;Από κοινωνικές επαφές (αγκαλιά, χειραψία, φιλί)Από την καθημερινή συναναστροφή στο σπίτι, στην εργασία, στο σχολείο, στο θέατρο, κτλ.Από ρούχα, πετσέτες, ποτήρια, πιάτα, μαχαιροπίρουνα.Από την θάλασσσα ή την πισίναΑπό την τουαλέταΑπό τα έντομα

Προφυλάσσεσαι;Επειδή δεν γνωρίζεις ποιος έχει τον ιό και για να είσαι απολύτως σίγουρος/η θα πρέπει να κάνεις το ειδικό τεστ, χρησιμοποίησε προφυλακτικό από Latex σε κάθε σου σεξουαλική επαφή. Θυμήσου το aids δεν κάνει διακρίσεις. Μην ντρέπεσαι, πάρε εσύ την πρωτοβουλία. Η χρήση προφυλακτικού είναι μια πράξη αγάπης.Εάν κάνεις χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών, χρησιμοποίησε πάντα την δική σου σύριγγα ή βελόνα, μην τη μοιράζεσαι με άλλα άτομα.Σε περίπτωση εγκυμοσύνης, ζήτησε πληροφορίες από τον γιατρό σου.

Βοηθάς;Όσοι αντιμετωπίζουν το hiv/aids έχουν ανάγκη από υποστήριξη, πληροφόρηση, συντροφιά. Μπορείς και εσύ να βοηθήσεις. Μπορείς να γίνεις εθελοντής στο Κέντρο Ζωής ή να συμβάλλεις οικονομικά στην προσπάθεια μας.

Αγκαλιάζεις;Μπορείς να αγκαλιάζεις χωρίς φόβο τα άτομα με hiv/aids που ζητούν τη βοήθεια σου. Μην τα απο-μονώνεις, αγωνίσου μαζί τους. Αυτό κάνουμε κι εμείς στο Κέντρο Ζωής.

Ποιοι είμαστε;Το Κέντρο Ζωής ιδρύθηκε το 1991 και είναι μια αναγνωρισμένη, μη κυβερνητική οργάνωση. Προσφέρει υπηρεσίες που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα αναγκών των ατόμων που ζουν με hiv/aids, των οικογενειών τους αλλά και του ευρύτερου πληθυσμού.

Το Κέντρο λειτουργεί χάρη στην πολύτιμη και ακούραστη προσφορά των εθελοντών και των υπο-στηρικτών του, μέσα σε πλαίσια σεβασμού προς τον συνάνθρωπο και απόλυτης εχεμύθειας.Οι εθελοντές του Κέντρου εκπαιδεύονται σε ειδικά σεμινάρια τα οποία διοργανώνονται κάθε χρόνο.

Υπηρεσίες - δραστηριότητεςΔωρεάν κοινωνική και ψυχολογική υποστήριξηΚέντρο ημέρας: χώρος συνάντησης, ενημέρωσης και ψυχαγωγίας των ατόμων που ζουν με hiv/aids.Πρόγραμμα συντροφικότητας στο σπίτι.Πρόγραμμα στήριξης σε οροθετικούς κρατούμενους των φυλακών Κορυδαλλού.Info centre: για την εκμάθηση χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστώνPositive: περιοδικό ενημερωσης σε θέματα που αφορούν στο HIV/AIDSκαι γενικού ενδιαφέροντος.Διοργάνωση εκδηλώσεων με σκοπό την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση του πληθυσμού.Συμμετοχή σε Ευρωπαϊκά - Διακρατικά δίκτυα

κεντρο ελεγχου & προληψησ νοσηματων- κε.ελ.π.νοΑγράφων 3-5, Μαρούσιτηλ: 210 5212000

Υπηρεσίες ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ:• Γραφείο Ψυχοκοινωνικής Στήριξης, Αγράφων 3-5, Μαρούσι, τηλ: 210 5212077-79• Γραφείο Μετακινούμενων Πληθυσμών, 3ης Σεπτεμβρίου 54, τηλ: 210 8899238-239• Συμβουλευτικός Σταθμός για Θέματα AIDS, Νοσοκομείο Α. Συγγρός, Αθήνα, τηλ: 210 7239945

κεντρο ελεγχου & προληψησ νοσηματων- ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟΘεσσαλονίκη τηλ: 2310 229139

ΕΘΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ AIDs

κεντρο αναφορασ AIDS & σεξουαλικωσ μεταδιδομενων νοσηματων, π.γ.ν.α. “ο ευαγγελισμοσ” Υψηλάντου 45 - 47 Αθήνα, τηλ: 210 7201279

εθνικο αεντρο αναφορασ σεξουαλικωσ μεταδιδομενων νοσηματων & AIDS,νοσ/μειο αφρ. & δερμ. νοσηματων α. συγγροσΙ. Δραγούμη 5 Ιλίσια, τηλ: 210 7243579

εθνικο κεντρο αναφορασ ρετροϊωνεργαστηριο υγιεινησ & επιδημιολογιασ & ιατρικησ στατ/κησ ιατρικη σχολη παν/μιου αθηνωνΜ. Ασίας 75 Γουδί, ΤΚ 115 27 τηλ: 210 7462090

εθνικο κεντρο αναφορασ AIDS βορειου ελλαδοσ, εργαστηριο μικροβιολογιασ - ιατρικο τμημα-σχολη επιστημωνυγειασ - αριστοτελειο πανεπιστημιο θεσ/νικησ Τ.Κ. 540 66 Θεσ/νίκη, τηλ: 2310 999081

εθνικο κεντρο αναφορασ AIDS νοτιοδυτικησ ελλαδοσ, περ/κο γενικο νοσ/μειο πατρων αγ. ανδρεασΤσερτίδου 1 26335 Πάτρα, τηλ: 2610 227974-6

τμημα αιμοδοσιασ πανεπιστημιακου νοσοκομειου ιωαννινων, Λεωφ. Πανεπιστημίου, 455 00 Ιωάννινα, τηλ: 26510 99460

εθνικο κεντρο αναφορασ AIDS κρητησ, π.γ.ν. ηρακλειου κρητησ “βενιζελειο – πανανειο”, Λεωφ. Κνωσσού 71021 Ηράκλειο Κρήτης, τηλ: 2810 368482 - 368042

κεντρο αναφορασ AIDS - Ι.Κ.Α. αλεξανδρουπολησ,Λεωφ. Μάκρης 29, 68100 Αλεξανδρούπολη, τηλ: 25510 20403

ΗΠΑΤΙΤΙΔΕΣ: Υπάρχουν Εξωτερικά Ηπατολογικά Ιατρεία σε δη-μόσια νοσοκομεία, σ΄όλη τη χώρα στα οποία μπορείς να απευθυν-θείς και να κλείσεις ραντεβού

ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ:

τηλεφωνικη γραμμη AIDS αθηνασ:210 7222222 (9:00πμ-9:00μμ)

γραμμη AIDS θεσσαλονικησ2310 229139, 2310 263363

γραμμη αμεσησ κοινωνικησ βοηθειασ: 197

RAPID TEsT (από την mko PraKsis): Ανώνυμη & δωρεάν εξέταση, χωρίς αιμοληψία, με αποτελέσματα εντός 20 λεπτών. Πληροφορίες: 800 1111 600

ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΩ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ;

Tο θα το βρείτε στα παρακάτω σημεία στην Αθήνα και την Κόρινθο και σε ηλεκτρονική μορφή στην ιστοσελίδα http://kentrozois.gr

ΑΘΗΝΑ ΚΕΝΤΡΟ : aPeritif (Καλαμιώτου 4 & Ερμού), Magaze (Αιόλου 33), BaBa au ruM (Κλειτίου 6), Joe Weider (Δραγατσανίου 4) ΓΚΑΖΙ: sodade (Τριπτολέμου 10), s-caPe (Κωνσταντινουπόλεως 82), hoxton (Βουτάδων 42), Blue train (Κωνσταντινουπόλεως 84), Kανελλα (Κωνσταντινουπόλεως 70) Mayo (Περσεφόνης 33), alexander sauna (Μ.Αλεξάνδρου 134), Fcuk (Κελέου 3), different (Ιερά οδός 49), Moe (Κελέου 1-5) ΕΞΑΡχΕΙΑ: cheaP art (Θεμιστοκλέους & Ανδρέα Μεταξά 25), χαρτεσ (Βαλτετσίου 35 & Ζωοδόχου Πηγής) ΚΟΥΚΑΚΙ: κουκλεσ (Ζαν Μωρέας 32) ΚΥΨΕΛΗ: ParoxysM tatoos studio (Λέσβου 5) ΠΑΝΟΡΜΟΥ: ποτοπωλειον (Πανόρμου 113) ΠΑΓΚΡΑΤΙ: Poquito grande (Πρατίνου 5), κουρειο παναγιωτη κοπελιαδη (Τιμόθεου 23)

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ : πρωτοπορια (Γραβιάς 3-5), ιανοσ (Σταδίου 24), πολυχρωμοσ πλανητησ (Αντωνιάδου 6), λεμονι (Ηρακλειδών 22), οδοσ πανοσ (Διδότου 39 & Ιπποκράτους)

ΣχΟΛΕΣ : φιλοσοφικη (4ος Όροφος)

ΚΟΡΙΝΘΟΣ : φασολι (Εθνικής Αντιστάσεως 51Α)

Positive|38

HIV/AIDS

STIGMSTOP


❛ Ξέρεις ότι κανένας επαγ-γελματίας υγείας δεν έχει δικαίωμα να σου αρ-νηθεί τ ις υπηρεσίες του λόγω οροθετικότητας ;❜


Positive 08 - Animal instinct

Documents

Transcript of Positive 08 - Animal instinct