Μια φορϊ κι ϋναν καιρό όταν ο Μϊρκοσ, ϋνα πολύ γλυκό ψϊρι που ζούςε με την μαμϊ τουσ ςτο βυθό.

Ο Μϊρκοσ ϋκανε μια βόλτα ςτο βυθό. Μετϊ γύριςε ςτο ςπύτι του και η μαμϊ του όταν ςκεπτικό.-Μαμϊ τι ϋχεισ, τη ρώτηςε.-Και η μαμϊ του εύπε:-_ Αποφϊςιςα να πασ ςχολεύο.

Ο Μϊρκοσ μετϊ πόγε για ύπνο. Συνϋχεια ςκεφτόταν αν θα κϊνει φύλουσ κι αν θα τον δεχτούν.- Άντε αγόρι μου κοιμόςου, επειδό αύριο πρϋπει να πασ ςχολεύο.

Την ϊλλη μϋρα ο Μϊρκοσ ςηκώθηκε πρωύ – πρωύ και ετοιμϊςτηκε για να πϊει ςχολεύο. Μετϊ φώναξε και εύπε:-Μαμϊ πϊω ςχολεύο. - Πόγαινε και πρόςεχε και να παύζεισ με τουσ ςυμμαθητϋσ ςου, να εύςαι καλόσ μαθητόσ.

Έφταςε κι όλοι τον κοιτούςαν περύεργα. Ο Μϊρκοσ μπόκε μϋςα και η διευθύντρια του ϋδωςε τα πρώτα του τετρϊδια, μολύβια και γόμα.

Μπόκε μϋςα ςτην τϊξη κι όλοι τον κορόιδευαν επειδό εύχε μυτερό μύτη.

Μπόκε μϋςα η κυρύα και όλοι του πετούςαν χαρτϊκια, εκτόσ από ϋνα ψαρϊκι που κι αυτό εύχε λύγο μυτερό μύτη.

Την ϊλλη μϋρα όρθαν πϊλι καινούργιοι με μια ολοςτρόγγυλη μύτη και κορόιδευαν αυτούσ που κορόιδευαν το Μϊρκο για τη μύτη του.

Μετϊ αυτού που κορόιδευαν το Μϊρκο μετϊνιωςαν επειδό κατϊλαβαν ότι δεν εύναι ωραύο να ςε κοροώδεύουν και του ζότηςαν ςυγγνώμη.

Όλοι μασ εύμαςτε διαφορετικού… Το ύδιο και τα ψαρϊκια ςτο βυθό τησ ιςτορύασ μου. Θα καταφϋρουν να ςταματόςουν να κοροώδεύουν το ϋνα το ϊλλο και να ζόςουν αγαπημϋνα;