Τα ποιήματα του Κ.Ι Τούμπουρου

Συμφραζόμενα

Κεφάλαιο Ένα

ΕΙΜΑΙ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΣ 9

ΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ 8

ΣΤΗΝ ΕΒΕΛΕΝ ΜΕ ΑΓΑΠΗ 10Η ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΜΑΝΑ 11

ΑΟΡΙΣΤΕΣ ΦΩΝΕΣ 12

ΕΦΗ ΜΑΣ, ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ 13

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ 14

ΣΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ 15

ΒΟΥΛΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΟΥ 16

ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ 18

ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ 19

HAPPY 21ST BIRTHDAY MADLEN 20

Κεφάλαιο ΔύοΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ 26

Η ΝΕΒΚΑ ΤΟΥ ΣΚΟΥΡΟΥ 28Η ΑΣΣΙΑ ΤΟ ΧΩΡΚΟΝ ΜΑΣ 29

ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΚKΛΗΣΙΑ 30

EΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ‘ΠΕΙΣ! 31

Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΟΛΩΜΑ ΣΑΣ 32ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ 33

Κεφάλαιο Τρία

Ο ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΕΙ 40

ΤΟ ΚΑΠΕΛΛΟ 41

ΟΙ ΔΙΔΥΜΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ 42

ΜΟΥΝΤΖΟΥΡΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ 43

ΓΙΑ ΚΟΙΤΑΞΕ ΡΕ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΩΟΥΣ!!! 44

ΚΑΘΩΣ ΕΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΤΟ ΠΑΣΟ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΗ 46

ΕΝΑΣ ΕΜΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΣ 48

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ Η ΧΕΙΜΩΝΑΣ; 50

ΤΣΟΝΑΜΙ ΙΑΠΩΝΙΚΟ 51

Κεφάλαιο Τέσσερα

ΠΙΣΤΙΣ - ΕΠΠΙΣ - ΑΓΑΠΗ 56

Μ’ ΤΙ ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΖΩΗ; 57

ΟΤΙ ΚΑΛΟ ΕΣΥ ΚΑΝΕΙΣ 58

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ 59ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΡΕΤΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Η ΑΡΕΤΗ; 60

ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ 61

ΟΣΤΙΣ ΘΕΟΝ ΒΟΥΗΕΤΑΙ ΝΙΚΑΤΕ ΦΓΣΙΣ ΩΣ ΓΕΓΡΑΠΤΑΙ. 62

ΧΡΙΣΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ 64ΣΑΝ ΕΧΕΙΣ ΚΤΗΜΑ ΤΗΝ ΚΑΛΩΣΥΝΗ 65 ΚΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ; 66ΦΑΡΙΣΣΑΙΟΣ ΚΑΙ ΤΕΠΩΝΗΣ 67Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ 68

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΑΥΠΝΙΕΣ 69

66

Ο Κυριακός με ένα από τα εγγόνια του.

7

Για τον εαυτό του και την οικογένια.Κεφάλαιο Ένα

8

ΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ

Τη μνήμη μου σε χρόνια περασμένα

Όλα τα πράγματα πού είν’ αγαπημένα

Σκαλίζω κι ερευώ τα ορισμένα.

Κάνω προσπάθεια πατώ το σκαλοπάτι

Αυτού, σαν ποιητής μού είναι κάτι.

Λόγω είναι δύσκολο πολλά τα σκαλοπάτια

Όμως πασχίζω και όις είναι γιός τα μάτια.

Πού εγώ τα γραφήματα δεν είναι μυστικό

Αφού αποφοίτησα απ’ το δημοτικό!

Τότε κατόρθωμα πες είναι κάτι

Ίσως π’ ανέβηκα το πρώτο σκαλοπάτι

9

ΕΙΜΑΙ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΣ

Είμαι ηλικιωμένος.

Ίσως, τούτο, ορισμένως,

Μας είν’ όλους φυσικό.

‘Αν περάσω τα ογδόντα,

Ίσως, κι έχω τα προσόντα,

Ήταν, κι είναι μυστικό,

Λόγω είναι, θεού χάρη.

Ιδίως, σον παλληκάρι,

Και, προσόν είναι αυτό,

Ιδιώματα μεγάλα,

Ως ποιήματα και άλλα,

Μοναχά να το σκεφτώ;

Ένας χρόνος παραπάνω

Να. Στον ώμο μου τον βανω.

Όπως είναι φυσικό!

Σας το λέω, με σκοπό.

10

ΣΤΗΝ ΕΒΕΛΕΝ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Σε ‘σένα, κόρη ακριβή

Την μέρα την σημερινή

Η κάρτα, είν’ στολισμένη.

Να ζήσης. Χρόνια σου πολλά,

Έχε υγεία και χαρά.

Βιαστικά γραμμένη

Έβελεν. Δίνω την ευχή

Λέγω να γίνει απαρχή

Εις τα γενέθλια σου,

Να έχεις όλα τα καλά

Με της αγάπης τα φτερά,

Έτσι, ναν’ η χαρά σου,

Απ’ τον παππού και την γιαγιά

Γράφω ευχές. Πολλά φιλιά.

Απ’ όλους για να έχεις.

Πού σαν έχεις γενέθλια, Η Χαρά σε κατέχει!

11

Η ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΜΑΝΑ

Η μάνα, κράζει το παιδί.

Και το παιδί την μάνα

Αυτό, γνωστό, είν’ επειδή,

Λόγω είν’ γλυκιά σαν μάνα!

Η μάνα δεν ζητά. Ακριβώς,

Μόνο να την προσέχεις.

Αφού’ ναι και το πιο ακριβό,

Στον κόσμο όπου έχεις.

Μάνα γλυκιά, μάνα καλή Αν τύχει και σού λήψη,

Να ‘πεις λυπάσαι πιο πολύ.

Αναστενάζεις. Θλίψη!

12

ΑΟΡΙΣΤΕΣ ΦΩΝΕΣ

Άμα ξαπλώσω για να κοιμηθώ,

Όλο φωνές εγώ θα θυμηθώ,

Ρωτάτε τί φωνές είναι αυτές; Ίσως να είναι για τούς πεθαμένους.

Συνάμα είναι και για τούς χαμένους.

Τότε, σαν πάμε για να κοιμηθούμε,

Εκείνους όλους θα τούς θυμηθούμε.

Στη σκέψη, τες ακούει το μυαλό,

Φωνές διάφορες δεν είναι για καλό,

Ώστε στον ύπνο, αντιλαλούν και τριγυρνούν

Να γράψω ποίημα για τούτες μού ζητούν

Έτσι ξυπνώ και γράφω ότι στοχάζω

Στο τέλος, και κοιμάμαι. Να ησυχάζω.

13

ΕΦΗ ΜΑΣ, ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ

Έφη μας πού Γενέθλια έχεις αυτή την μέρα

Φωτεινή να ‘ναι. Γιορτινή. Αυτή, και κάθε μέρα

Ήταν, και είν’ ενθύμιο πού φέρνει αναμνήσεις.

Μέρα, πού χεις Γενέθλια. Κάτι να σε θυμίσει!

Αφού ξεκίνημα αυτή, ήταν, να σας ενώσει,

Στην ζωντανή αγάπη σας, στεφάνι να σας δώσει!

Χρόνια πολλά. Χρόνια καλά. Και ναν’ ευτυχισμένα.

Ρύση να δώσει ο Θεός. Ευχές, και από’ μένα.

Όπως κι από την μάνα σου. Διπλές ευχές με μένα.

Να ζήσης! Και να χαίρεσαι, τον άνδρα τα παιδιά σου.

Ιδίως τούς παππούδες τους. Την οικογένεια σου.

Ακόμα, τες γιαγιάδες τους.

Όλους τούς συγγενείς μας.

Σωστά αφού σας αγαπούν. Κι είναι πάντα μαζί μας.

Όπως περνάει ο καιρός, πού φεύγει όπως το νερό,

Υψίστου να ’χέται άηχη. Κι έτσι, να γίνει απαρχή,

Πάσης επιτυχίας. Σωστής και ευτυχίας,

Όλα τού κόσμου τα καλά μαζί με όλα αγαθά.

Λύπη, για να σας λείπει. Για να της πείτε αντίο

Λυγίζω, και νομίζω σε όλον σας τον Θεό!

Αυτά. Και χρόνια σου πολλά. Μαζί με όλα τα καλά

14

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΙΑΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ

Χριστουγεννιάτικες ευχές θέλω εδώ να γράψω

Ρώτημα δεν θέλει αυτό. Ποίημα θα συγγράψω.

Ίσως θα ‘ταν παράλειψη ευχές να μη σας δώσω,

Στον κόσμο όπου αγάπησα καρδιακά ‘ως τόσο,

Το κάθε ένα σπιτικό, φτωχικό ή αρχοντικό,

Ο κάθε άνθρωπος, γνωστό, σαν είν’ αυτός χριστιανός,

Υπόθεσε γιορτάζει. Και, το διασκεδάζει.

Γιατί θα ψάλλουμε μαζί το επί γης ειρήνη,

Έτσι, γι αυτό ευχόμαστε. Είν’ ακριβή εκείνη!

Να σταματήσουν οι φωτιές. Να σβήσουν οι πόλεμοι.

Ιδίως, μια προσπάθεια. Ετούτο μόνο μένει.

Άς στρέψουμε το βλέμμα μας αυτούς πού δυστυχούνε

Την φτώχεια την ανέχεια. Αυτά μόνο να δούμε.

Ίσως ποτέ δεν είν’ αργά. Τα κράτη αν προσπαθήσουν,

Και τ’ αδύνατο δυνατό θα γίνει. Θα κερδίσουν

Έτσι, θα νοιώσουνε γιορτές. Ο κόσμος θ’ ανασάνει

Σ’ ένα κόσμο ειρηνικό, θα ξέρει τί να κάνει.

Έρχεται χρόνος δίσεκτος. Το δύο χιλιάδες και οκτώ.

Υγεία, και περίσκεψη. Θα ξεπεράσουμε κι αυτό.

Χαρούμενα Χριστούγεννα να’ χει το κάθε σπιτικό.

Επίσης, όμορφες Γιορτές, καθώς και στις διακοπές,

Σύνεση, και μ’ ασφάλεια; Είν’ οι δικές μου οι ευχές.

15

Στην μέρα τούτη ο καθίς

Τον πατέρα θα θυμηθεί

Η μέρα είν’ τού πατέρα.

Να ζήση να τού ευχηθεί

Με υγεία, και ότι ποθεί

Εκείνος, κάθε μέρα!

Ρύση να βρει απ’ τον θεό

Αυτός. Και ότι ‘ναι καλό

Τούτος να το κερδίσει

Όπως ετούτη τη χρονιά

Υγεία, και κάθε χρονιά

Πάντοτε. Και να ζήσει!

Αν τύχει και τον χάσουμε

Τότε, να μη ξεχάσουμε

Ένα κερί ανάβουμε.

Ρώτας; Την κάθε μέρα

Αυτός, για τον πατέρα!

ΣΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

16

Βουλή μου είναι. Δεν είναι ψέμα,

Η συμβουλή μου στο κάθε θέμα.

Όπως νομίζω. Σ’ ότι γνωρίζω,

Συνάμα, ίσως η συμβολή μου,

Ύστερα ότι εγώ επήρα

Υγιείς σκέψεις, στην κοινωνία,

Λόγω απέκτησα εγώ πείρα.

Μονάχα χρόνος και περιστάσεις.

Η γνώμη, γνώση’ σε κάθε στάση

Βούληση, σθένος, και ορισμένως,

Με χαρακτήρα, χωρίς κρατήρα,

Όλα στέριωσαν. Και, παρατηρά. Ότι επήρα στην κοινωνία,

Ύψος και βάθος μελετούσα,

Ύστερα, δεν το παραμελούσα.

Λόγον και έργον εγώ τηρούσα. Έτσι, την γνώμη μαζί με γνώση,

ΒΟΥΛΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΜΟΥ

17

Η κοινωνία μ’ έχει μορφώσει.

Ιδίως, γνώμη έχω στεριώσει.

Μένει στον κόσμο να μεταδώσω,

Να πώ ότι έχω εγώ να δώσω,

Ότι γνωρίζω, να τούς χαρίζω. Αυτό μονάχα ‘τούτο ορίζω.

Ύστερ’ αν έχω σωστή τη γνώμη,

Ίσως δεν θέλει μήτε συγνώμη!

Ένας πατέρας πού αγαπά

Να ‘ναι παράδειγμα όπου πας

Αυτός για τα παιδιά του

Σαν καίγετε η καρδιά του!

Που γνώσις είναι φυσική

Αγάπη πού οικοδομεί,

Το κάθε τί χαρίζει

Εκεί, όπως ορίζει,

Ρώτημα δεν θέλει αυτό

Αξίζει. Και καθεαυτό

Σ’ αυτές χαρές χαρίζει.

Πατέρας, πού ‘δώσε γραμμή,

Όπως καλήν ανατροφή

Υπόθεσε και μόρφωση,

Αγάπη τού αξίζει.

Γιατί, αγωνίστηκε σκληρά Αυτός μέσα στην ξενιτειά

ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ

Πατέρας, π’ αγαπάει

Αυτές όπου κι αν πάει.

18

Σήμερα θα γιορτάσουμε

Την γιορτή της μητέρας

Ήταν και είναι πάντοτε

Γιορτή, μεγάλη μέρα.

Ιδίως, στον καθένα μας

Όπως μας ενθυμίζει

Ρόδα αυτή μυρίζει!

Το πώς μας εμεγάλωσε

Η μάνα. Με θυσίες.

Τούτη. Μ’ αυτοθυσίες,

Η μάνα, μοιάζει με την Γή.

Σκάψε την, πλήγωσε την!

Μα όσο ποιό βαθιές πληγές

Η μάνα μας κι αν παίρνει,

Τόσα συγχώρια και ευχές

Εμάς στο τέλος φέρνει.

Ρώτημα δεν θέλει αυτό

ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Αφήνει ευχές για το γραφτό.

Σαν δείγμα και παράδειγμα

σε μας και στα παιδιά μας

σ’ όλους τούς απογόνους μας,

στην οικογένεια μας!

Να ζήσουν οι μητέρες!!!

19

A love that stands the test of time

A love that’s strong and deep

Is surely lifes most perfect gift

To treasure and to keep

Sharing your happiness today

As you reach your 21st birthday

We wish you to go and stay

Healthy and happy all the way.Hope your birthday is happy

And your wishes come true

And that every day that follows

Brings happiness to you

Special thoughts go out for you

We wish you from the depth of our hearths.

Happy 21st Birthday

HAPPY 21ST BIRTHDAY MADLEN

20

21

22

23

24

Ο Κυριακός με τη σύζυγό του Ελένη

25

Γράμματα για Κύπρο.Κεφάλαιο Δύο

26

‘Ένα μονάχα θα σας πω στον κόσμο όπου αγαπώ.

Ο κόσμος μας είναι μικρός. Δεν είν’ ετούτο μυστικό.

Ίσως άλλος είν’ ο σκοπός και θέλω εδώ για να το πω.

Κάποτε στην πατρίδα μας, ένας περιβολάρης,

Να πούμε από τούς σπάνιους, είχε μεγάλη χάρη,

Ο άνθρωπος, να πω το πώς, δεν πήγε ούτε δημοτικό,

Αλλά όμως για κηπουρός, ήτανε περιποιητικός,

Στην πόλη πήρε τα φθαρτά. Ήτανε σπάνια αυτά.

Ιδίως τ’ αγγουράκια του, μεγάλα και φρεσκάτα.

Μέτρο στο μάκρος ήτανε όμορφα, και δροσάτα!

Μαζί με τ’ άλλα αμάξια γεμάτη μελιτζάνες.

‘Όμως... προβληματίστηκε με κείνες τότε, άφησε το!

Ιδιόμορφα και όμορφα τές είχε ξεπουλήσει.

Σένα της πόλης μαγειρειό επήγε να καθίσει.

Και ‘κει πού τον κατάλογο διαβάζει το γκαρσόνι,

Μελιτζάνες σαν άκουσε, αυτό θέλω. Και σώνει!

Ρωτάτε τώρα το γιατί;

ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ

27

Βοξανια’ μείς τες λέμε εκεί.

Αφού τον εσερβίρανε; Ντροπή να τες γυρίσει

Όπως αυτός περίμενε άλλος για να ‘ρωτήσει, Στο μεταξύ, το έτερον ετούτος θα ζητήσει.

Συνάμα, αυτό, για φαγητό το είχε εξηγήσει!

Ήσιεν Άσσιαν μιαν νεβκαν

Νεβκαν χοντρή. Τού Σκούρου.

Έξω ‘ταν πού το σπίτι του

Βαλτή, στο παναχίριν του

Καλή, Γερή. Τού Σκούρου!

Αν ήταν για να ζυαστή,

Τονον εζήαζεν αυτή

Όμως, ήταν τού Σκούρου!

Υπόθεσή – Αν ξενητευτή,

Σε τούτον, ήταν ειδική.

Κι όποιος να μην είχε λεφτά,

Όλ’ άχρηστα ήταν αυτά,

Υπαίτιος; Για πείραγμα,

Ρωτούσαν, συμφωνούσαν

Όλοι – Καβαλλα την νεβκαν Υπόθεσε, τού Σκούρου!

Η ΝΕΒΚΑ ΤΟΥ ΣΚΟΥΡΟΥ

28

29

Η ΑΣΣΙΑ ΤΟ ΧΩΡΚΟΝ ΜΑΣ

Δκυό μόνον είναι τα χωρκά.

‘Εν τα Σφάγγια της ΄Κρήτης,

τζι η Άσσια που ‘ναι το χωρκόν

Κύπρου της Αφροδίτης.

‘Οπου οι άντρες έχουνε ψηλά το μέτωπον τους,

‘τζιέ οι γενέντζιες σεβασμόν έχουν στον ανθρώπων τούς. Τζι’ αλίμονο αν βουληθεί

κανείς να τούς προσβάλει.

Είναι, αυτού ο σκοτωμός. ‘Εν έσιη λύση άλλην

Για μια της Άσσιας εκκλησιά

Μόνο θέλω να γράψω.

Αυτή θα περιγράψω.

Αφού σκεπαστή η παλιά

Στο χώμα, τού προδρόμου

Με χρόνια, με χωματωσιά,

Έμεινε τώρα η Εκκλησιά

Ίδια τού Προφήτου Λιά.

Καταμεσής τού δρόμου.

Αυτή, μέχρι πού μπήκανε

Λιάπηδες Τούρκοι, βρήκανε

Δική τους να την κάνουν. Ήταν... να μας ξεκάνουν!

Ίσια, την ετουρκέψανε

Στην κατοχή. Την κλέψανε!

Κι αφού την κάνανε τζιαμί.

Ίσως την βρήκαν βολική,

ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΚKΛΗΣΙΑ

Ηλίας ο Προφήτης, ο κόσμος εφωτίσθει,

Αυτή, στον Μαραθόβουνο μετέπειτα εκτίσθει.

30

31

Είναι ντροπή και να το ‘πείς!

Για την Ευρώπη εντροπή.

Ενώ η Κύπρος έχει μπει,

Σαν μέλος στην Ευρώπη,

Να μένει υπό κατοχή,

Με των Εθνών την ανοχή!

Κομμάτι απ’ την Ευρώπη !

Κι ακόμα, να διατηρεί, (άγνωστο ποιός τούς συντηρεί)

Στρατεύματα της κατοχής!

Ώ, μεγαλείο αντοχής!

Κι ενώ, με σύστημα αυτοί

Διώχνουν Τουρκοκυπρίους,

Και βάζουν Καύδρους και λαξούς

Πού τούς εβρήκαν σαν χαζούς, (τούς κάμνουνε Κυπρίους)

Να έχουν την απαίτηση

EΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ‘ΠΕΙΣ!

Πώς τούς παραμελούμε.

Ας μη το λησμονούμε.

Την Κύπρο την Ελληνική,

Θέλουν να κάνουν Τουρκική!

Γι αυτό, ας ενωθούμε

Αν θέλουμε την Κύπρο μας

Ελεύθερη να δούμε!

Η Κύπρος μας, πού έγινε κομμάτια για να πούμε,

Το πρόβλημα δεν λύεται. Κι αμέσως θα το δούμε.

Κι οι Τούρκοι με την εισβολή.Κι αυτό, δεν είναι προσβολή;

Όταν τούς τάζει η μερική, και το πιστεύουν μερικοί -

Υπ’ όψιν να το βάλουν αυτοί, θα τούς προσβάλουν.

Δυνατέ τώρα να γένη ξανά αυτοκρατορία;

Πού θα ‘χουν για Σουλτάνο τους σαν αρχηγό της Σία;

Όπως και ‘μείς οι Έλληνες. Ένωση για να δούμε.

Ρωτάτε; Μένει όνειρο αυτό πού αγαπούμε.

Λοιπόν, την κομματιάζουν, αυτοί, και την μοιράζουν,

Όπως την έχουν δόλωμα. Και... στους δύο να την τάξουν!

Ώστε αν ένας απ’ τούς δυό τούς γυρίσει την πλάτη

Στον άλλο να την δώσουνε αυτοί για το γινάτι!

Μένει τώρα το πρόβλημα εις την δική σας κρίση.

Εκεί, και ο καθένας σας, το τί θα αντικρύσει

Αφού, δεν είναι για καλό. Σας παίρνουν με το απαλό

Ίσως και σας γελάσουν. Τότε, θα ησυχάσουν!

Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΟΛΩΜΑ ΣΑΣ

32

33

Σωστά το πρόβλημα αυτό σαν θέλουνε να λύσουν,

Να πούμε, καθώς έπρεπε να το τοποθετήσουν

Αν θέλουνε το πρόβλημα αυτό για να λυθεί,

Αυτούσιο, τότε σωστά να τοποθετήσει

Σ’ αυτό, στους τουρκο-έλληνες, μια λύση μόνο μένει

Ιδίως. Και τούς εύχομαι, να’ ναι στερεωμένη.

34

Στην Κύπρο την πρωταπριλιά

Την είχαμε μέρα ψευτιάς

Γί αυτό και είχεν ορισθεί

Ξεχωριστά η μερ’ αυτή

Δεύτερο εικοσιένα.

Ήταν λεβέντες διαλεκτοί

Αυτοί πού είχαν ορκιστεί

Αν ρωτάτε έμενα.

Φώς εις τούς συναγωνιστές

Φωτιά εις τούς εχθρούς μας

Μαζί αγωνιστήκαμε σώμα,

Καρδιά, κι ο νους μας.

Πολλοί θυσιαστήκανε

Για την ελευθερία.

Κι αν δεν την αποκτήσαμε,

Τον κόσμο εμείς φωτίσαμε.

Σε κάθε πόλη και χωριό,

Πρωταπριλιά

Από το πιο ‘ψηλό βουνό,

Κάμπο, είτε κοιλάδα.

Γιατί όλοι υπογράψαμε

Με ενθουσιασμό

Την ένωση της Κύπρου μας

Με την μητέρα Ελλάδα!!!

35

36

37Το σπίτι του στην Ασσια.

Τα γραπτά του.

39

Ιστορίες. Κεφάλαιο Τρία

40

Ο Χατζηβασίλης μεθυσμένος.

Χαμένος ήταν. Συνηθισμένο,

Άμα τού μύριζε λίγο πιοτό,

Τον ετραβούσε, και το ρουφούσε!

Ζούσε, να πούμε, μόνο γι αυτό!

Ήταν καλόψυχος. Μα, μεθυσμενος;

Βρισιές πού έβαζε!

Άλλος γινόταν, Επαναστάτης.

Συνηθισμένο!

Ίσως, ησύχαζε όταν κοιμόταν,

Λίγο κοιμότανε. Ονειρευόταν!

Ήπιε. Και έβριζε, όπως συνήθως

Σαν μεθυσμένος, ο καημένος, Πού πάεις Βάσω μου; Ρωτά η κυρά του

Αυτός απάντησε με την

Ο ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΕΙ

σειρά του

Έν πάω, παίρνουν με. Η αστυνομία!!!

Ιδίως, πού ‘κανε ανησυχία!

41

‘Ενας Ασσιώτης, πήγε στην Λευκωσία ν’ αγοράσει καπέλο. Εψώνισε ότι άλλο χρειαζόταν για το σπίτι, είχε μόνον εφτά σελίνια στην τζιέπη, και το αγώγειο. Μπήκε σ’ ένα μαγαζί, διάλεξε το καπέλο πού ήθελε, και πήγε για να το πληρώσει. Πόσο κάνει; Ρώτησε. Οκτώ σελίνια τού λέει ο μπακάλης. Πολλά είναι τού λέει. Δεν ρίχνεις λίγο πιο την τιμή; Όχι τού είπε ο μπακάλης. Αυτό το σελίνι είναι το κέρδος μου. Έφυγε ο άνθρωπος, γύρισε στην Άσσια, πούλησε κρινυάρι, και την άλλη μέρα τον βλέπει ο μπακάλης να μπαίνει στο μαγαζί, να παίρνει το καπέλο, κι αφού τον εγνώρισε, όταν ρώτησε πόσα, τού λέει, Δέκα σελίνια! Βγάζει ο άνθρωπος το δεκασέλινο, τού το δίνει, ο μπακάλης παραξενεύτηκε. Γιατί τού λέει ‘χτες οκτώ ήταν ακριβό και σήμερα το πληρώνεις δέκα; Ά τού απαντά χτές εφτά σελίνια είχα στην τζιέπη μόνο. Σήμερα και πιο ακριβά να μού ζητούσες θα το ‘περνά. Εν τώ μεταξύ, το χθεσινό καπέλο ήταν τού λέει πιο όμορφο. Γιατί; Τον Ρώτησε ο μπακάλης. Είχε τού

ΤΟ ΚΑΠΕΛΛΟ

απαντά χολέτρα. Το παίρνει ο μπακάλης τού δίνει μια στην μέση, έκανε και΄ χολέτρα!

42

Έγινε στην Αυστραλία.

Ένας Έλληνας νεοφερμένος εδώ, πήγε για πρώτη φορά μ’ ένα ξάδερφο του (πειραχτήρι) σε πολυκατάστημα τού Μαηερ. Καθώντουσαν σ’ ένα παγκάκι, απέναντι σε ασανσέρ, και παρακολουθούσαν τον κόσμο πού ανεβοκατέβαινε.

Σε μια περίπτωση, μια όμορφη κοπέλα, με αρκετά περισσά κιλά , χονδρουλά να πούμε, μπήκε στο ασανσέρ, ν’ ανέβει σε άλλο πάτωμα. Σε λίγο, η αδελφή της, δίδυμη πανομοιότυπη αλλά αδύνατη αυτή, σαν κατέβηκε το ασανσέρ, (του νεοφερμένου τού φάνηκε παράξενο αυτό) βγήκε έξω.

Πώς λέει στον ξάδερφο. Δεν είν’ αυτή χονδρή; Πώς αδυνάτισε;

‘Α, τού λέει ο ξάδερφος του. Σ’ αυτό το μηχάνημα, πού μόνο η Αυστραλία το έχει, όποιος ή όποια θέλει να χάσει βάρος, δεν έχει παρά να μπει

ΟΙ ΔΙΔΥΜΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ

μέσα, ν’ ανεβεί, και μέχρι να κατεβεί, φεύγει το βάρος. Ο νεομετανάστης πού είχε χονδρή γυναίκα λέει –

Είναι θαυμάσιο αυτό, και πόσα κοστίζει;

Τίποτα. Είναι δωρεάν για διαφήμιση του ανεβαίνει, κατεβαίνει, η ίδια!!!

Τί μού είπες; Λέει στον ξάδερφο.

Καλά σού είπα τού απαντά.

Χάλασε το μηχάνημα!!

43

Μόλις εγώ εξύπνησα, νίφτηκα κι εξυρίστηκα

Όλα συνηθισμένα, αν ερωτατ’ έμενα,

‘Ύστερα μες το μαγειρειό, πού είναι το νοικοκυριό

Να φτιάξω και κανα ζεστό να πούμε για πρωινό,

Τοτ’ είδα στο ηλεκτρικό μπρίκι κάτι εκπληκτικό!

Ζωσμένο μες το μαύρο.

Εξήγηση δεν θα βρω!

Ολόκληρο βαλμένο, περιτρυγιρισμένο!

Ύστερα, κοίταξα γι αυτό μην ήταν το ηλεκτρικό

Ρωτώ τον εαυτό μου για τούτο τον σκοπό μου.

Αφού, αυτό ήταν κλειστό. Δεν ήτανε ούτε αυτό.

Άρχισα να καθαρίζω. Πάγκο, μπρίκι, εκεί αρχίζω.

ΜΟΥΝΤΖΟΥΡΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ

Να δουλεύω, να γυρεύω, πιο είν’ αποτελεσματικό.

Έπιασα την αμμωνία. Μ’ είχε πιάη η ανία!

Ξέχασα το τζιήφ ν’ αγγόσω έτσι να το καθαρίσω

Η προσπάθεια η μεγάλη, εκεί, κάπου θα με βγάλει.

Γιατί, όλοι ήταν στον ύπνο.

Δεν είχε κανένα ξύπνιο.

Η κυρά, κι ο πενθερός μου, που τον έχω στο πλευρό μου.

Την μουντζούρα να μη δούνε.

Γιατί θα καταπλαγούνε!

Η μουντζούρα, έχει φύγει.

Και... ανάμνηση θα μείνει!

44

Για κοίταξε ρε τούς στραβούς

αφήνουν λάκκους ανοιχτούς!

Αυτά τα λόγια είχε ‘πει ένας απρόσεχτος πολύ σαν έπεσε σε λάκκο.

Σε μένα εφαρμόσανε εδώ, όταν ερχόμαστε με το δικό μου κάρο.

Επήρα την Μαγδακηνή όπως κάθε Παρασκευή μέσα από το σχολείο.

Μα φαίνεται ότι εγώ πού είμαι χρόνια οδηγός, χρειάζομαι σχολείο.

Τες ζώνες μας τες βάλαμε.

Το πρώτο πού κάναμε.

Και... πάμε για το σπίτι. Πού είναι τοσο΄δά κοντά.

Έτρεχα και κανονικά μα κοίτα πώς θα τύχει.

Όταν επλησιάσαμε, εκεί όπου εφτάσαμε τον κύριο τον δρόμο,

απάνω στες διπλές γραμμές, το έχω σύστημα μαθές,

σταμάτησα το κάρο, είδα δεξιά, είδα ζαρβά,

επροχώρησα βιαστικά,

κι αντίκρισα τον χάρο!

ΓΙΑ ΚΟΙΤΑΞΕ ΡΕ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΩΟΥΣ!!!

45

Απ’ τα δεξιά ερχότανε έτσι και εκοντόφτανε μια μικρή Ιταλίδα.

Καθόλου δεν την είδα!!!

Τριανταπέντε έγραφε εκεί η πινακίδα,

εξήντα πέντε έτρεχε!

Ερχόταν σαν βολίδα!!!

Μας εκτύπησε στη στιγμή.

Αυτό, μέχρι να πής αμήν, έγινε η ζημία.

Μα όπως να δικαιωθώ ή να δικαιολογηθώ διαφορά καμιά. Γιατί στον λάκκον έπεσα εγώ

ο καημένος όπου ‘ταν ανοιγμένος κι αν πω άλλη φορά,

δεν κάνει πια διαφορά, εγώ θα περιμένω!

46

Καθώς επεριμέναμε το πάσο για να φτάσει

Το χάσαμε για ‘να λεπτό, και είμαστε στη στάση,

Αφού καθυστερήσαμε, δεν το ‘χαμε προφτάσει

Όπως επεριμέναμε, η ώρα να περάσει,

Θα γράψω ένα ποίημα. Δεν το ‘χα σχεδιάσει.

Πώς να το γράψω ήθελα. Ζητούσα ένα θέμα.

Ως, πρέπει ναν’ αληθινό δεν μ’ αρέσει το ψέμα.

Αφού έστριψα το βλέμμα μου, είδα μία πινακίδα.

Σαν τί να έγραφε αυτή; Εδιάβασα και είδα.

Στην πινακίδα έγραφε κάτι πού θα μ’εκπλήξει.

Εδιάβασα, κι εννόησα, στο πού θα καταλήξει.

Οπόταν, διαφήμιζε τσίχλα. Πού σαν την γλείψεις,

Πού ‘χε τ’ όνομα έκλειψη, σίγουρα θέ να λείψει!

Γιατί, ώσαν την γλείουμε, εκείθε αυτή λιώνει

Εκεί, μέσα στο σάλιο μας, σίγουρα τελειώνει!

Ίσως γι αυτό την βάλανε έκλειψη για να ‘πούμε.

Ρωτάς, κι εσύ δοκίμασε, κι αμέσως θα το ‘δούμε

ΚΑΘΩΣ ΕΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΤΟ ΠΑΣΟ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΗ

47

Αν ήταν ήλιου έκλειψη πάλι ξανά γεμίζει.

Ιδίως και τού φεγγαριού. Κι αυτό, δεν μας σκοτίζει.

Να’ ναι της τσίχλας έκλειψη; Αυτή δεν θα την ‘δούμε;

Μόνο εξαφανίζεται. Σαν θα την καταπιούμε!

Ας έχει δόξα ο θεός. Έτσι, σε ‘κείνο τον καιρό,

Έφτασε και το πάσο. Να φύγω να ησυχάσω.

Φτάνοντας, και ανέβηκα. Το ναύλο θα πληρώσω,

Να πάω σπίτι μου εγώ, και θα το συμπληρώσω.

Την ώρα μου ευχάριστα είχα εγώ περάσει.

Αφού, έγραψα ποίημα κι ας δεν το είχα φτάσει!

Άλλη φορά, σαν μάθημα αυτό θε να μού γίνει.

Μόνο να ‘μαι στην ώρα μου. Πού δεν θα ξαναγίνει.

Σωστά μόνο στον εαυτό να έχω εμπιστοσύνη.

Εγώ έγραψα το ποίημα, ετούτο για να μείνει.

Η έκλειψη, η τσίχλα μας, θα λιώσει και θα λείψει

48

Ένας εμπορευόμενος, Αργύρης τ’ όνομα του,

‘ήτανε πορευόμενος να πάει στην δουλειά του.

Είχεν αργύρια πολλά και τον ευχαριστούσε.

Γιατί έκανε διπλή χαρά, και τον χρωστούσε

Μα κάποτε, τού έπεσεν αυτού το πορτοφόλι,

με τετρακόσια αργύρια. Την είσπραξη του όλη.

Κι έβαλε δημοσίευση ότ’ όπιος τού τα φέρει,

να ‘χει σαράντα απ’ αυτά, και να τα καταφέρει!

Τώρα, το πορτοφόλι του, η τύχη να τα φέρει,

Το βρήκε μια καλή γριά πού ‘βγαινεν απ’ την εκκλησία, κι ανταμοιβή δεν θέλει.

Επήγε, το παρέδωσε εις την αστυνομία απαίτηση καμμίαν.

Είχε μια κόρη η γριά δεν είχε ούτε προίκα.

Μα δεν εκαταδέχτηκε ούτε στο νού της σκέφτηκε να τα κρατήσει. Κοίτα!!!

Ο Αργύρης όμως, πονηρός, να μη δώσει πεντάρα,

έβγαλε ένα σχέδιο, πού ήταν της κατάρας!

Είπε, πώς τα αργύρια, πώς ήταν παραπάνω.

ΕΝΑΣ ΕΜΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΣ

49

Ότι έλειπαν μερικά και τώρα τί να κάνω;

Κι άρχισε τότε η γριά, να κλαίει και να λέει.

Άμα ήθελα τα κράταγα. Τί πράμα μού λέει;

Τότε, το καλοσκέφτηκε ‘κείνος ο αστυνόμος,

Και λέει στον Αργύρη μας – Εσέ, σε παίρνει ο νόμος.

Για δώστα πίσω τα λεφτά αφού δεν ήτανε αυτά.

Κι αφού μας είπες ξηγητά. Κι άμα μού φέρουν το

Πουγγί πού να χει πεντακόσια, τότε θα πάρης και εσύ

και τα δικά σου γρόσια. Κι ακόμα ένα! ‘Αν κανείς αυτό

δεν απαιτησει, ανήκει τούτο στην γριά

την κόρη να προίκιση!

50

Καλοκαίρι. Σ’ άλλη χώρα,

Ή, και στην πατρίδα τώρα,

Άμα είναι καλοκαίρι

Χαίρεσαι. Σ’ όλα τα μέρη.

Λόγω η εποχή εκείνη

Έχει ζέστη. Σαν καμίνι!

Όχι όμως στην Μελβούρνη; Ίσως, να το ‘πεις χειμώνα.

Κρύο, και βροχές ακόμα!

Μελβουρνιώτικος καιρός,

Αλλάζει, ώρα την ώρα.

Ώστε, κρύο, και νερό!

Ιδίως, τούτο τον χρόνο,

Να θυμόμαστε το μόνο,

Ρώτημα δεν θέλ’ αυτό,

Άλλαξε καθεαυτό!

Ίσως, να ‘ναι για καλό

Στην δροσιά παρακαλώ!

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ Η ΧΕΙΜΩΝΑΣ;

51

Την Ιαπωνία χτύπησε σεισμός. Μετά, τσουνάμι!

Ιδίως μετασεισμικό. Το κύμα, καταστροφικό!

Σεισμός μες’ τον ωκεανό. Με κύμα παλιρροιακό!

Αυτό το κύμα, χτύπησε εκεί την παραλία.

Όλα τα σπίτια ‘σήκωσε, και πλέανε σαν πλοία!

Πώς να ‘ξηγήσω ή να πω; Πώς να το περιγράψω;

Ύστερα πώς αισθανόμενε και τί ‘μπορώ να γράψω;

Ως ήταν κατακλυσμός στα βιβλικά τα χρόνια,

Νώε να ήταν κιβωτός, στη μνήμη μας αιώνια,

Να γίνει η Γή ωκεανός μονάχα μια συμπόνια

Αξίζει για τα θύματα. Σωρός εκεί τα μνήματα!

Ίσως δεν έχει ζωντανούς. Πνίγηκαν θα τούς θάψουν!

Μονάχα από μακριά. Εκείνοι θα τούς κλάψουν!

Καταστροφή πουν’ βιβλική. Ο νούς μας σταματά εκεί.

Ιστορική θα μείνει σαν θα γραφτεί εκείνη.

Όχι πές απονιά. Για την Ιαπωνιά

ΤΣΟΝΑΜΙ ΙΑΠΩΝΙΚΟ

52

53

Γραπτά του που έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες

54

O αγαπημένος άγιο του. Άγιο Σπυρίδων.

55

Ηθικά και θρησκευτική θέματα. Κεφάλαιο Τέσσερα

56

Πιστεύω εις Ένα Θεόν

Ιησούν και Πνεύμα. Τριαδικών.

Σωτήρα των Χριστιανών

Τον ομοσύσίον Θεόν

Ιησούν Αναμάρτητων,

Σ’ Αυτόν, τον κτίστηντού παντός,

Ελπίδα έχουμε σ’ Αυτόν!

Λέγω δεν αντιλέγω.

Πίστης, ελπίς, αγάπη,

Ιδίως στον κάθε χριστιανό

Σωτήριο είναι αυτό.

Αγάπη, νόηση, κι ελπίς,

Γνήσια, χριστιανική

Αγάπη πού ’ναι η ελπίς.

Πουν’ της θρησκείας το κλειδί

Η αγάπη η γνησία η δική μας η θρησκεία.

ΠΙΣΤΙΣ - ΕΠΠΙΣ - ΑΓΑΠΗ

57

Με τί να μοιάζει η ζωή;

Τού κόσμου, η αναπνοή

Ίσως, όπως αρχίζει

Να έχει κλάμα και χαρά.

Αυτό να λες κάθε φορά

Μυρίζει; Ή μοσχοβολά

Όπως... τροχός γυρίζει.

Ιδίως, είναι όμορφη

Αφού είναι ιδιόμορφη

Ζυμώνεται, καμώνεται

Έχει, χαρές και λύπες.

Ίσως αυτό μπορώ να ‘βρω.

Ή, όταν κουβαλάς σταυρό,

Ζεις με φορτίο βαρετό!

Ως πού να ξεψυχήσεις

Ή... την ζωή ν’ αφήσεις!

Μ’ ΤΙ ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΖΩΗ;

58

Ότι κι αν πράξης για καλό

Το ξέρεις, ότι εν καιρώ

Ίσως σαν είν’ αυτό καλό

Κι όπως, σαν σπόρος στον καιρό

Αφού θα είναι καρπερός

Λόγω πού είν’ αυτός γερός

Όταν καρποφορήσει,

Εσένα θα ευλογήσει.

Στο λέω κι είν’ αυτό σωστό.

Ύψιστος η χάρις. Και γι αυτό,

Κάνετε πάντα το καλό.

Αφού, το είπε κι ο Χριστός,

Να συγχωρούμε κάθε εχθρό

Εμείς, και κάνοντας καλό

Ίσως θ’ ανταμειφθούμε,

Στους ουρανούς. Θα δούμε!

ΟΤΙ ΚΑΛΟ ΕΣΥ ΚΑΝΕΙΣ

59

Πόλεμος, είναι σκοτωμοί. Είναι κι οι πληγωμένοι.

Όπως και οι ανάπηροι. Πού κάθε ένας μένει.

Λόγω ακρωτηριασμού, περίθαλψη προσμένει.

Εδώ οι άνθρωποι φαίνονται χειρότεροί απ’ τα ζώα.

Μονάχοι στο Βασίλειων των ζωντανών σαν ζώα;

Όμως δεν είδα ‘γώ ποτέ λιοντάρι, για να φάει,

Στο φυσικά του δεν είναι να φάει άλλο λιοντάρι!

Κι όμως, άνθρωποι με μυαλό, τρώει ένας τον άλλο!

Αυτό δεν είναι για καλό, ούτε στο περιβάλλον.

Ίσως, με κατανόηση, θε να βρεθεί μια λύση,

Ειρήνης. Μόνον ο θεός τον κόσμο να φώτιση!

Ιδίως, πού ο καθένας τους, θε

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

να κυριάρχηση,

Ρώτημα δεν χρειάζεται. Σαν θα μας διαλύσει!

Η σκέψης μόνο είναι μία. Πώς γίνεται παντού ζημιά

Να προχωρούν με το καλό. Χωρίς να κάνουνε κακό

Η Ειρήνη τότε θα ‘βρεθεί. Να εδραιώσει εις την Γι.

60

Μήπως είναι ευρετή

Τού κόσμου η αρετή;

Ή γίνεται με σπουδή

Όποιος νοιάζεται γι αυτή;

Πού μετράς, σταχυολογείς

‘Υστερ’ αξιολογείς.

Ως είναι σ’ όλους γνωστό,

Κι είν’ αληθινό αυτό

Στον καθένα χαρακτήρα,

Όσα δείγματα εγώ πήρα,

Είναι μονάχα φυσικό.

Σε τούτο είναι ειδικό.

Ιδίως σαν γεννιέται

Μονιάζει. Δεν κουνιέται.

Να ‘πούμε. Έτσι η αρετή,

Ούτε γίνεται με σπουδή.

ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΡΕΤΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Η ΑΡΕΤΗ;

Αυτό ‘ναι. Κι είναι επειδή.

Υψίστου χάρις είν’ αυτή

Ιδίωμα. Για να γραφτεί!

Η αρετή, σαν χάρισμα,

Εκεί έχει το έρισμα.

Ανυπόκριτη είν’ αυτή.

Υπόκριση, δεν έχει αυτή

Ρώτημ’ αυτό δεν θέλει

Ρύση θεού εν τέλει!

Έχει το χάρισμα αυτή

Ετούτο πρέπει να γραφτεί.

Τούτη να ξεχωρίζει

Τον δρόμο να γνωρίζει.

Η αρετή, καθεαυτή

Ήρεμα στέκεται αυτή

61

Αρρώστια μοιάζει σκοτεινιά

Και να’ ναι σκοτεινή νυχτιά

Ρώτημ’ αυτό δεν θέλει

Αφού, πονάς εν τέλει

Ρωτάς πώς να θεραπευτείς

Ίαση πόνου εσύ ευθύς!

Ως και να ‘δεις εσύ το φώς.

Υψίστου δέηση, Σαφώς!

Σαν προσευχή, και σαν ευχή.

Γιατί ζητάς να γίνει αρχή

Τον πόνο σου να σβήσει.

Έ, και υγειά επίσης,

Εσύ να απόκτησης

Ίσως να γίνει απαρχή

Ιδίως σαν θεραπευτείς

Ανάμνηση θα μείνει.

Αυτό θα παραμείνει

ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ

62

Οπόταν βάζεις Στον θεό Σ’ αυτόν το πρόβλημα σου,

Τούτον σαν έχεις βοηθό

Ίσως, είναι σιμά σου.

Στην κάθε δυσκολία σου

Θεός θα βοηθήσει

Έτσι και τα προβλήματα

Όλα θε να τα λύσει.

Να βάζεις πρώτα τον σταυρό.

Βοήθεια θα έχεις

Ο θεός θα’ ναι βοηθός

‘Ύψιστος, σε προσέχει .

Λόγω, αν είσ’ εσύ πιστός

Έχεις θεού την χάρη

Τα δικά σου προβλήματα,

Αυτός θε να τα πάρει

Ιδίως, σαν προσευχηθείς

ΟΣΤΙΣ ΘΕΟΝ ΒΟΥΗΕΤΑΙ ΝΙΚΑΤΕ ΦΓΣΙΣ ΩΣ ΓΕΓΡΑΠΤΑΙ.

Να πούμε, ότι ευχηθείς

Ίσως, εσύ, μην απορείς,¨

Κι η κάθε δυσκολία

Αυτή τότε και θα λυθεί

Τούτη, με ευκολία.

Έχεις θεό για βοηθό;

Φοβάσαι φύσιν τότε;

Ύψιστο θα’ χεις συνεργό

Σε κάθε έργο για καλό

Ιδίως και νικώντε

Συνάμα, αν έχεις βοηθό

Ως είπαμε ‘σύ τον θεό

Σταυρό εσύ να βάνεις,

Γιατί, να μη ξεχάνεις

Είναι βοήθεια σου

Για την προσπάθεια σου.

Ρύση θα βρείς και λύση

63

Αφού το απαίτησης

Πάντοτε να πιστεύεις,

Τούτο και να πρεσβεύεις

Αυτό – Πώς το αδύνατο

Ιδίως είναι δυνατό!

64

Χριστός ήταν ο Δικαστής

Πού πάει να δικάσει

Ρωτάτε; Για μια πρόστυχη

Αφού την είχαν πιάσει

Ιδίως ν’ ετιμαζετει.

Ρύση αυτή δεν έχει.

Σαν ‘τούτη δεν προσέχει.

Αφού αποφασίσανε

Τούτη να την σκοτώσουν

Διότι τούς επρόσβαλε

Ίσως, να τελειώσουν,

Έτσι για να σκεπάσουνε

Αυτή την ατιμία,

Ιησούς Χριστός τούς μίλησε.

Ιδίως ο αναμάρτητος

Γι αυτό την πρώτη πέτρα,

Μετά, άρχισε και μέτρα.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ

Κανείς όλοι χαθήκανε

Αυτό ούτε μια πέτρα!

Ο Χριστός την ερώτησε!

Ποιός θε να σε ξεκάνει;

Κι αμέσως την διέταξε

να μη το ξανακάνει!

65

Σαν έχεις κτήμα την καλοσύνη

Αυτό μυρίζει αρχοντοσύνη.

Να δίνεις κάτι, και να προσφέρεις

Έχει εκτίμηση κι αυτό θα φέρει,

Χαρά και χάρη να ‘πω σε ‘σένα.

Έχει αξία. Σ’ όλους κι έμενα.

Ίδιο μοιάζει όπως μυρίζεις

Στην κοινωνία, όπου ταιριάζει,

Κτήμα αξίας πού στην ουσία,

Τον κόσμο ‘κέρδισες. Περιουσία!

Η καλοσύνη, δεν φέρνει οδύνη.

Μόνο χαρίζει. Και το αξίζει.

Αυτή δεν χάνει. Πάντα κερδίζει.

Την καλοσύνη όποιος την έχει,

ΣΑΝ ΕΧΕΙΣ ΚΤΗΜΑ ΤΗΝ ΚΑΛΩΣΥΝΗ

Ή στην καρδιά του αυτός κατέχει,

Να βοηθάει και να συντρέχει,

Καλό να κάνει, ποτέ δεν χάνει.

Αφού σε νοιώθουν πάντα κοντά τους,

Λόγω ‘σύ χαίρεσαι στη χαρά τους,

Ως και στην πρόοδο κάθε πολίτη,

Σε εξυψώνει στον συμπολίτη.

Ύστερα, ο άνθρωπος, καθρέφτη μοιάζει.

Να κατσουφιάζεις; Πώς; Δεν πειράζει;

Η σκοτοδίνη, μαράζι δίνει!

66

Κάμνουνε λέγει μια απεργία

Αφού, μαστίζει η ανεργία. Ίσως παράξενο. Δεν είν’ αστεία;

Αυτή δεν είναι παρανομία;

Πώς και θα ‘βρούν δικαιολογία;

Εκεί τούς έφαγε η λειψανδρία. Ρώτημα δεν θέλει τί ‘ν’ σκοπός.

Γύρισε φύλλο και θα σ’ το ‘πώ.

Ιδίως μοιάζει σαν το μαράζι

Αφού. Θα λένε πώς δεν πειράζει.

Σαν δεν υπάρχουν πολλές δουλειές.

Τότε; Μαζέβουνε καρπαζιές!

Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει

Νομίζω, σκέφτεται πού ν’ ακουμπήσει.

ΚΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ;

Αφού η τρόικα την κυβερνάει. Να ξεπληρώσει ότι χρωστάει.

Εκεί είν’ το θέμα. Δεν είναι ψέμα,

Ρύση δεν έχει. Μήτε και λύση

Γιατί χρεώνετε. Να διαλύσει;

Ίσως χρειάζεται Δευτέρα σκέψη.

Άς το σκεφτούνε. Θεός να πέμψη!

67

Φαινόμενο παντοτινό.

Και σήμερον ακόμη

Αφού είν’ παραδειγματικό

Αυτό δεν τελειώνει.

Ρώτημα δεν θέλει αυτό

Ιδίως στις ημέρες μας

Ίσως να μεγαλώνει

Τούτο μας το ελάττωμα

Στα χρόνια πού περνάμε,

Έχει γίνει ανάθεμα

Στον κόσμο όπου πάμε

Λόγω πού κάθε ‘νας να πείς

Άλλους ελάττωμα θα ‘βρεί

‘Ώστε, χωρίς να εντραπεί

Ιδιώματα να ψέξει

Να τα παρουσιάσει εκεί,

Ο κόσμος να πιστέψει,

ΦΑΡΙΣΣΑΙΟΣ ΚΑΙ ΤΕΠΩΝΗΣ

Η κοινωνία θα πεισθή,

Στον εαυτό του; Καθαρός.

Σαν, απερίσκεπτος θαρρώ!

68

Ο Κύριος μου, και ο Θεός μου,Να ‘ναι προστάτης μου και βοηθός μουΚαι οδηγός των πράξεων μου.

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ

69

Σαν πέφτεις στο κρεβάτι σου και ύπνος δεν σε παίρνει,

Ύστερα και στες σκέψεις σου ο λογισμός σε δέρνει,

Να κλείνεις τα δεφτέρια σου ‘εσύ, σαν πάς στην κλίνη,

Tης μέρας τα προβλήματα, η νύχτα δεν τα λείνει

Από μικροπροβλήματα, πάντοτε να τα σβήνεις.

Γιατί μ’ αυτά πού ‘χεις στο νού, ύπνο ποτέ δεν θα’ χεις.

Η ζωή μας είναι μικρή. Δεν πρέπει να’ ναι καλή πικρή!

Για να σκεφτείς, το κάθε τί, σε τρώει πια το όχι.

Ιδίως όπως εσύ περνάς, τον εαυτό να κυβερνάς,

Ας πούμε με τες σκέψεις σου προβλήματα θα λύσης

Αυτά, νύχτα δεν λύονται και πάς να διαλύσεις!

Ύστερα είναι φυσικό η

ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΑΥΠΝΙΕΣ

αγρυπνία πώς κακό

Πάι για να σού κάνει. Και πάει να σε ξεκάνει!

Να πέφτεις στο κρεβάτι σου, και ν’ αριθμάς μονάχα.

Ίσως θα σού ναι για καλό. Δεν θα σού κάνει αυτό κακό;

Εσύ να δοκιμάσεις. Ποτέ σου δεν θα χάσης.

Συνάμα, τούτη η συνταγή, καλό μονάχα θα σού βγει

70

71

O αγιος Γεοργιος. Μια εκκλησία στην Άσσια το οποίο πήγε ο Κυριακός.

Σας ευχαριστώ.