ORTHODOX WAY ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1983 · την Θεία Λειτουργία για την...

8
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΤΟΡΟΝΤΟ (ΚΑΝΑΔΑ) • 86 Overlea Blvd (1 Patriarch Bartholomew Way) Toronto, Ontario M4H 1C6 • ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018 • Νο. 350 “Αἱ μέν οὖν ἐκκλησίαι εἶχον εἰρήνην οἰκοδομούμεναι καί πορευόμεναι τῶ φόβω τοῦ Κυρίου καί τῆ παρακλήσει τοῦ Ἁγ. Πνεύματος ἐπλη- θύνοντο”. Πράξ θ’, 31 ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1983 ORTHODOX WAY P ATRIARCHAL T ORONTO O RTHODOX T HEOLOGICAL A CADEMY ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 ΟΣΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ Π Α Τ Μ Ο Υ Στην αγιοκατάταξη του γέροντα Αμφιλοχίου Μακρή της Πάτμου, προχώρησε στις 29 Αυγούστου 2018 μ.Χ. η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ο Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής (κατά κόσμον Αθανάσιος Μακρής) γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου του 1889 μ.Χ. στην Πάτμο. Η μοναχική του κουρά έγινε στις 27 Αυγούστου του 1906 μ.Χ. στην Ιερά Μονή του Θεολόγου όπου έλαβε το όνομα Αμφιλόχιος. Στις 23 Μαρτίου του 1913 μ.Χ. σε ηλικία 24 ετών κείρεται στο Κάθισμα του Απολλώ Μεγαλόσχημος Μοναχός από τον ασκητή και πνευματικό Μακάριο Αντωνιάδη τον Σάμιο. Χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Κώου κυρό Αγαθάγγελο στις 27 Ιανουαρίου του 1919 μ.Χ. στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στην Κω, και Πρεσβύτερος την Κυριακή του Θωμά στις 5 Απριλίου του ίδιου έτους από τον Μητροπολίτη Σάμου και Ικαρίας Κωνσταντίνο Βαντζαλίδη στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στο Βαθύ. Εφημέριος της Ιεράς Μονής Πάτμου διακόνησε από το 1920 - 1926 μ.Χ. και διορίσθηκε Προϊστάμενος του Ιερού Σπηλαίου της Αποκαλύψεως κατά τα έτη 1926 - 1932 μ.Χ. Στις 14 Νοεμβρίου του 1935 μ.Χ. εκλέγεται Ηγούμενος στην Ιερά Μονή της Πάτμου και το 1937 μ.Χ. ιδρύει την Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού, ενώ κατά τα έτη 1939 - 1940 μ.Χ. διακόνησε εφημέριος στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας της Διασωζούσης. Ο Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής εκοιμήθη την Πέμπτη 16 Απριλίου του 1970 μ.Χ. και ετάφη στις 17 Απριλίου στο Κοιμητήριο της Ιεράς Μονής του Ευαγγελισμού. Ο Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής, ήταν φίλος και πνευματικό παιδί του Αγίου Νεκταρίου (βλέπε 9 Νοεμβρίου). Υπήρξε πνευματικός πατέρας πολλών μεγάλων μορφών της Εκκλησίας, Ελλήνων και ξένων. Υπήρξε εμπνευστής του ιεραποστολικού έργου στην Αφρική και αλλού, αφού μορφές, όπως ο αείμνηστος π. Χρυσόσοστομος Παπασαραντόπουλος και ο ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου, Μητροπολίτης Γάνου και Χώρας κ. Αμφιλόχιος (Τσούκος), υπήρξαν πνευματικά του παιδιά. Ο παγκοσμίως γνωστός ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου, Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Γουέαρ, ομολογεί ότι προσήλθε στην Ορθοδοξία εξαιτίας της γνωριμίας του με τον Γέροντα Αμφιλόχιο. Μάλιστα, στο βιβλίο του «Αρχή Ημέρας. Η ορθόδοξη προσέγγιση της Δημιουργίας» (Γουέαρ Κ., 2007, «Αρχή Ημέρας. Η ορθόδοξη προσέγγιση της Δημιουργίας», Ιερόν Προσκύνημα Αγίου Γεωργίου του Εν Ιωαννίνοις, Ιωάννινα), αναφέρεται σε ένα περιστατικό που αποδεικνύει ότι η οικολογική κρίση «δεν μπορεί να λυθεί χωρίς αγάπη»: «Θυμάμαι τώρα, πώς στη δεκαετία του 1960, όταν ήμουν διάκονος στη Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στην Πάτμο, ο γέροντάς μας, ο πατήρ Αμφιλόχιος, συνήθιζε να μας λέει: Γνωρίζετε πως ο Θεός μας έδωσε μία ακόμη εντολή, που δεν αναφέρεται στην Αγία Γραφή; Είναι η εντολή να αγαπάτε τα δέντρα». Ο Αρχιμ. Παύλος Νικηταράς γράφει στο βιβλίο του «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ» σχετικά με την κοίμηση του Αγίου: «Σ' όλη του τη ζωή εβασανίζετο από αρρώστιες, ήταν ευαίσθητος στα κρυολογήματα και κάθε χρόνο τον επισκέπτετο η γρίππη... Τέλη Μαρτίου 1970 προσεβλήθηκε από πνευμονία· 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 100 χρόνια Ημέρα Μνήμης Μητροπολίτη Σωτηρίου Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος άρχισε 28 Ιουλίου 1914 και τελείωσε 11 Νοεμβρίου, 1918 στις 11 η ώρα το πρωί. Ο χοντρός απολογισμός. Σκοτωμένοι και λαβωμένοι πάνω από 38 εκατομμύρια. Η ημέρα μνήμης, την οποία γιορτάζουν όλοι οι λαοί, ένα μόνο νόημα έχει. Να διδαχθούμε από αυτήν. Η διδαχή είναι μία. Η επιστροφή στην πίστη στον αληθινό Θεό. Τον ένα και μόνο αληθινό Θεό που διδάσκει Αγάπη. Ειρήνη. Δικαιοσύνη. Αγάπη και για τον εχθρό. Όχι εκδίκηση. Η εκδίκηση ανήκει στο Θεό. Ο άνθρωπος αν δεν επιστρέψει στο Θεό γίνεται άγριο θηρίο. Χειρότερος από τα άγρια θηρία. Τα άγρια θηρία σκοτώνουν για να χορτάσουν την πείνα τους. Ελάχιστα άγρια θηρία σκοτώνουν από χαιρεκακία. Γιορτάζουμε την ημέρα μνήμης, αλλά διδαχθήκαμε από αυτήν; Δυστυχώς όχι. Απόδειξη ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, που είχε χειρότερα αποτελέσματα από τον πρώτο. Οι πόλεμοι οι οποίοι συνεχίζονται μέχρι σήμερα και τόσοι άνθρωποι σκοτώνονται και πόσοι άλλοι υποφέρουν. Επιστροφή στον αληθινό Θεό. Ένας είναι ο αληθινός Θεός. Ο Τριαδικός Θεός. Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί ψεύτικοι θεοί. Θεοί που διδάσκουν την εκδίκηση. Θεοί που δεν σέβονται την ελευθερία του ανθρώπου. Θεοί που διδάσκουν, πως αν δεν τους πιστεύεις πρέπει οι οπαδοί τους να σε σκοτώνουν. Και το κάνουν οι οπαδοί τους, πιστεύοντας, ότι προσφέρουν αληθινή λατρεία στον Θεό. Πόσο μεγάλη είναι η πλάνη τους! Άνθρωπε γιόρταζε την ημέρα μνήμης. Διδάξου από αυτή. Γύρισε στον αληθινό Θεό. Εφάρμοζε την καινή εντολή. Αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Μόνο έτσι θα επικρατήσει η ειρήνη σε όλο τον κόσμο. Θα σταματήσουν οι πόλεμοι και η αιματοχυσία. Η πίστη στον αληθινό Θεό, η ειρήνη και η αγάπη στον πλησίον, θα σε οδηγήσουν και στην Βασιλεία του Θεού μετά θάνατον, που είναι ο πραγματικός προορισμός του ανθρώπου. Σε όλες τις Ελληνορθόδοξες Κοινότητες του Καναδά, την Κυριακή 11 Νοεμβρίου έγινε επιμνημόσυνη δέηση μετά την Θεία Λειτουργία για την ανάπαυση των ψυχών των φονευθέντων σε όλους τους πολέμους για την ελευθερία. Καλή και Ευλογημένη Σαρακοστή Εσπερινός Αγίων Αναργύρων στο Ελληνικό Σπίτι. Ο Μητροπολίτης Σωτήριος στο θρόνο. Στη πρώτη γραµµή, Β. Μαλιγκούδης, γεν. πρόξενος της Ελλάδας, Γ. Φαναράς, πρόεδρος Ελλ. Σπιτιού, Μ. Νερουλάς, µέλος Δ.Σ. και Κ. Κωστούρος, γεν. διευθυντής Ελληνικού Σπιτιού. Vespers for the Holy Unmercenaries at the Hellenic Home for the Aged. His Eminence Metropolitan Sotiros is at the Bishop Throne. First row, V. Maligoudis, Consul Genereal of Greece in Toronto, J. Fanaras, President of the Hellenic Home, M. Neroulas, Board of Directors of Hellenic Home, K. Kostouros, Executive Director of the Hellenic Home. Στον Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Montreal, ο Μητροπ. Σωτήριος χειροθέτησε νέους Άρχοντες. Η χειροθεσία έγινε µε πολλή καθυστέρηση, αλλά δικαιολογηµένα. Από αριστερά π. Ν. Μοστράτος, Γερουσιαστής Λ. Χουσάκος, Άρχων Ρεφερεντάριος, Δ. Ίσαρης, Άρχων Χαρτουλάριος, Μητροπολίτης Σωτήριος, Α. Αντωνόπουλος, Άρχων Δεπουτάτος και π. Δ. Αντωνόπουλος. Άξιοι! At St. George Greek Orthodox Church in Montreal, His Eminence Metropolitan Sotirios invested new Archons. The investiture ceremony was long over due. From the left: Fr. N. Mostratos, Senator L. Housakos, Archon Referendarios, D. Issaris, Archon Hartoularios, Metropolitan Sotirios, A. Antonopolous, Archon Depoutatos, and Fr. D. Antonopoulos. Axioi! Νέοι Άρχοντες- New Archons Εσπερινός Αγίων Αναργύρων

Transcript of ORTHODOX WAY ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1983 · την Θεία Λειτουργία για την...

  • ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΤΟΡΟΝΤΟ (ΚΑΝΑΔΑ) • 86 Overlea Blvd (1 Patriarch Bartholomew Way) Toronto, Ontario M4H 1C6 • ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018 • Νο. 350

    “Αἱ μέν οὖν ἐκκλησίαι εἶχον εἰρήνην οἰκοδομούμεναι καί πορευόμεναι τῶ φόβω τοῦ Κυρίου καί τῆ παρακλήσει τοῦ Ἁγ. Πνεύματος ἐπλη-θύνοντο”.

    Πράξ θ’, 31

    ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1983ORTHODOX WAY

    PATRIARCHAL TORONTOORTHODOX THEOLOGICAL ACADEMY

    ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3

    ΟΣΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣΠ Α Τ Μ Ο Υ

    Στην αγιοκατάταξη του γέροντα Αμφιλοχίου Μακρή της Πάτμου, προχώρησε στις 29 Αυγούστου 2018 μ.Χ. η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

    Ο Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής (κατά κόσμον Αθανάσιος Μακρής) γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου του 1889 μ.Χ. στην Πάτμο.

    Η μοναχική του κουρά έγινε στις 27 Αυγούστου του 1906 μ.Χ. στην Ιερά Μονή του Θεολόγου όπου έλαβε το όνομα Αμφιλόχιος.

    Στις 23 Μαρτίου του 1913 μ.Χ. σε ηλικία 24 ετών κείρεται στο Κάθισμα του Απολλώ Μεγαλόσχημος Μοναχός από τον ασκητή και πνευματικό Μακάριο Αντωνιάδη τον Σάμιο.

    Χ ε ι ρ ο τ ο ν ή θ η κ ε δ ι ά κ ο ν ο ς α π ό τ ο ν Μητροπολίτη Κώου κυρό Αγαθάγγελο στις 27 Ιανουαρίου του 1919 μ.Χ. στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στην Κω, και Πρεσβύτερος την Κυριακή του Θωμά στις 5 Απριλίου του ίδιου έτους από τον Μητροπολίτη Σάμου και Ικαρίας Κωνσταντίνο Βαντζαλίδη στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στο Βαθύ.

    Εφημέριος της Ιεράς Μονής Πάτμου διακόνησε από το 1920 - 1926 μ.Χ. και διορίσθηκε Προϊστάμενος του Ιερού Σπηλαίου της Αποκαλύψεως κατά τα έτη 1926 - 1932 μ.Χ.

    Στις 14 Νοεμβρίου του 1935 μ.Χ. εκλέγεται Ηγούμενος στην Ιερά Μονή της Πάτμου και το 1937 μ.Χ. ιδρύει την Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού, ενώ κατά τα έτη 1939 - 1940 μ.Χ. διακόνησε εφημέριος στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας της Διασωζούσης.

    Ο Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής εκοιμήθη την Πέμπτη 16 Απριλίου του 1970 μ.Χ. και ετάφη στις 17 Απριλίου στο Κοιμητήριο της Ιεράς Μονής του Ευαγγελισμού.

    Ο Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής, ήταν φίλος και πνευματικό παιδί του Αγίου Νεκταρίου (βλέπε 9 Νοεμβρίου). Υπήρξε πνευματικός πατέρας πολλών μεγάλων μορφών της Εκκλησίας, Ελλήνων και ξένων. Υπήρξε εμπνευστής του ιεραποστολικού έργου στην Αφρική και αλλού, αφού μορφές, όπως ο αείμνηστος π. Χρυσόσοστομος Παπασαραντόπουλος και ο ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου, Μητροπολίτης Γάνου και Χώρας κ. Αμφιλόχιος (Τσούκος), υπήρξαν πνευματικά του παιδιά.

    Ο παγκοσμίως γνωστός ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου, Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Γουέαρ, ομολογεί ότι προσήλθε στην Ορθοδοξία εξαιτίας της γνωριμίας του με τον Γέροντα Αμφιλόχιο. Μάλιστα, στο βιβλίο του «Αρχή Ημέρας. Η ορθόδοξη προσέγγιση της Δημιουργίας» (Γουέαρ Κ., 2007, «Αρχή Ημέρας. Η ορθόδοξη προσέγγιση της Δημιουργίας», Ιερόν Προσκύνημα Αγίου Γεωργίου του Εν Ιωαννίνοις, Ιωάννινα), αναφέρεται σε ένα περιστατικό που αποδεικνύει ότι η οικολογική

    κρίση «δεν μπορεί να λυθεί χωρίς αγάπη»: «Θυμάμαι τώρα, πώς στη δεκαετία του 1960, όταν ήμουν διάκονος στη Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στην Πάτμο, ο γέροντάς μας, ο πατήρ Αμφιλόχιος, συνήθιζε να μας λέει: Γνωρίζετε πως ο Θεός μας έδωσε μία ακόμη εντολή, που δεν αναφέρεται στην Αγία Γραφή; Είναι η εντολή να αγαπάτε τα δέντρα».

    Ο Αρχιμ. Παύλος Νικηταράς γράφει στο βιβλίο του «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ» σχετικά με την κοίμηση του Αγίου:

    «Σ' όλη του τη ζωή εβασανίζετο από αρρώστιες, ήταν ευαίσθητος στα κρυολογήματα και κάθε χρόνο τον επισκέπτετο η γρίππη... Τέλη Μαρτίου 1970 προσεβλήθηκε από πνευμονία·

    16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

    100 χρόνια Ημέρα Μνήμης

    Μητροπολίτη Σωτηρίου

    Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος άρχισε 28 Ιουλίου 1914 και τελείωσε 11 Νοεμβρίου, 1918 στις 11 η ώρα το πρωί.

    Ο χοντρός απολογισμός. Σκοτωμένοι και λαβωμένοι πάνω από 38 εκατομμύρια.

    Η ημέρα μνήμης, την οποία γιορτάζουν όλοι οι λαοί, ένα μόνο νόημα έχει. Να διδαχθούμε από αυτήν.

    Η διδαχή είναι μία. Η επιστροφή στην πίστη στον αληθινό Θεό. Τον ένα και μόνο αληθινό Θεό που διδάσκει Αγάπη. Ειρήνη. Δικαιοσύνη. Αγάπη και για τον εχθρό. Όχι εκδίκηση. Η εκδίκηση ανήκει στο Θεό.

    Ο άνθρωπος αν δεν επιστρέψει στο Θεό γίνεται άγριο θηρίο. Χειρότερος από τα άγρια θηρία. Τα άγρια θηρία σκοτώνουν για να χορτάσουν την πείνα τους. Ελάχιστα άγρια θηρία σκοτώνουν από χαιρεκακία.

    Γιορτάζουμε την ημέρα μνήμης, αλλά διδαχθήκαμε από αυτήν; Δυστυχώς όχι. Απόδειξη ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, που είχε χειρότερα αποτελέσματα από τον πρώτο. Οι πόλεμοι οι οποίοι συνεχίζονται μέχρι σήμερα και τόσοι άνθρωποι σκοτώνονται και πόσοι άλλοι υποφέρουν.

    Επιστροφή στον αληθινό Θεό. Ένας είναι ο αληθινός Θεός. Ο Τριαδικός Θεός. Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα.

    Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί ψεύτικοι θεοί. Θεοί που διδάσκουν την εκδίκηση. Θεοί που δεν σέβονται την ελευθερία του ανθρώπου. Θεοί που διδάσκουν, πως αν δεν τους πιστεύεις πρέπει οι οπαδοί τους να σε σκοτώνουν. Και το κάνουν οι οπαδοί τους, πιστεύοντας, ότι προσφέρουν αληθινή λατρεία στον Θεό. Πόσο μεγάλη είναι η πλάνη τους!

    Άνθρωπε γιόρταζε την ημέρα μνήμης. Διδάξου από αυτή. Γύρισε στον αληθινό Θεό. Εφάρμοζε την καινή εντολή. Αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Μόνο έτσι θα επικρατήσει η ειρήνη σε όλο τον κόσμο. Θα σταματήσουν οι πόλεμοι και η αιματοχυσία.

    Η πίστη στον αληθινό Θεό, η ειρήνη και η αγάπη στον πλησίον, θα σε οδηγήσουν και στην Βασιλεία του Θεού μετά θάνατον, που είναι ο πραγματικός προορισμός του ανθρώπου.

    Σε όλες τις Ελληνορθόδοξες Κοινότητες του Καναδά, την Κυριακή 11 Νοεμβρίου έγινε επιμνημόσυνη δέηση μετά την Θεία Λειτουργία για την ανάπαυση των ψυχών των φονευθέντων σε όλους τους πολέμους για την ελευθερία.

    Καλή και Ευλογημένη

    Σαρακοστή

    Εσπερινός Αγίων Αναργύρων στο Ελληνικό Σπίτι. Ο Μητροπολίτης Σωτήριος στο θρόνο. Στη πρώτη γραµµή, Β. Μαλιγκούδης, γεν. πρόξενος της Ελλάδας, Γ. Φαναράς, πρόεδρος Ελλ. Σπιτιού, Μ. Νερουλάς, µέλος Δ.Σ. και Κ. Κωστούρος, γεν. διευθυντής Ελληνικού Σπιτιού.

    Vespers for the Holy Unmercenaries at the Hellenic Home for the Aged. His Eminence Metropolitan Sotiros is at the Bishop Throne. First row, V. Maligoudis, Consul Genereal of Greece in Toronto, J. Fanaras, President of the Hellenic Home, M. Neroulas, Board of Directors of Hellenic Home, K. Kostouros, Executive Director of the Hellenic Home.

    Στον Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Montreal, ο Μητροπ. Σωτήριος χειροθέτησε νέους Άρχοντες. Η χειροθεσία έγινε µε πολλή καθυστέρηση, αλλά δικαιολογηµένα. Από αριστερά π. Ν. Μοστράτος, Γερουσιαστής Λ. Χουσάκος, Άρχων Ρεφερεντάριος, Δ. Ίσαρης, Άρχων Χαρτουλάριος, Μητροπολίτης Σωτήριος, Α. Αντωνόπουλος, Άρχων Δεπουτάτος και π. Δ. Αντωνόπουλος. Άξιοι!

    At St. George Greek Orthodox Church in Montreal, His Eminence Metropolitan Sotirios invested new Archons. The investiture ceremony was long over due. From the left: Fr. N. Mostratos, Senator L. Housakos, Archon Referendarios, D. Issaris, Archon Hartoularios, Metropolitan Sotirios, A. Antonopolous, Archon Depoutatos, and Fr. D. Antonopoulos. Axioi!

    Νέοι Άρχοντες- New Archons

    Εσπερινός Αγίων Αναργύρων

  • 2 ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΒΟΛΟΝΑΚΗΣ

    Διευθυντής Τμήματος Eλληνικής ΠαιδείαςΙ. Μητρόπολης Τορόντο (Καναδά) Εκπαιδευτικά θέματα

    Metamorphosis Greek Orthodox SchoolΓράφει

    η ΑΝΝΑ ΣΑΡΑΝΤΊΔΗ

    Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ὕπαγε, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.

    Μάρκ. 10:52And Jesus said unto him, Go thy way;

    thy faith hath made thee whole.Mark 10:52

    Την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2018 οι μαθητές–τριες μαζί με τους

    εκπαδευτικούς οργάνωσαν και παρουσίασαν μια εξαιρετική εορτή για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου 1940.

    Την Κυριακή 28 Οκτωβρίου το Ημερήσιο Ελληορθόδοξο Σχολείο πήρε μέρος στην παρέλαση στην οδό Ντάνφορθ μαζί με άλλα σχολεία και ελληνικούς συλλόγους και οργανισμούς.

    Στις 31 Οκτωβρίου συγκεντρώσαμε τρόφιμα για τις ελληνορθόδοξες κοινωνικές υπηρεσίες και τους άπορους της πόλης μας.

    Την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου οι μαθητές του δημοτικού και του γυμνασίου έλαβαν μέρος σε εργαστήρια τοξοβολίας στο γυμναστήριο του σχολείου μας (φωτο).

    Οι έλεγχοι προόδου του πρώτου τριμήνου στάλθηκαν στα σπίτια των μαθητών–τριών την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου και ακολούθησε η συνάντηση με τους γονείς και κηδεμόνες των παιδιών την επόμενη εβδομάδα.

    Την ίδια μέρα τιμήσαμε τους παλαίμαχους με ποιήματα και σχολικές παρουσιάσεις.

    Η εβδομάδα από τις 12 μέχρι τις 16 Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί στον Καναδά σαν την εβδομάδα πρόληψης και αντιμετώπισης της ενδοσχολικής βίας και του εκφοβισμού.

    Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου οι εκπαιδευτικοί του σχολείου συμμετείχαν σε επιμορφωτικό σεμινάριο .

    Στις 19 Νοεμβρίου οι μαθητές–τριες του Γυμνασίου συμμετείχαν σε τουρνουά ποδοσφαίρου με άλλα ιδιωτικά σχολεία του Οντάριο.

    Τη Τρίτη 20 Νοεμβρίου ο πατήρ Ο. Δρόσσος τέλεσει λειτουργία στο παρεκκλήσι του σχολείου μας.

    Την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου οι τάξεις του Δημοτικού θα πάνε στο θέατρο για να παρακολουθήσουν την παράσταση «Mary Poppins».

    Το Ημερήσιο Ελληνορθόδοξο Σχολείο της Μεταμόρφωσης είναι εφάμιλλο των καλύτερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων του Οντάριο . Το καταρτισμένο διδακτικό προσωπικό, οι άρτιες σχολικές του εγκαταστάσεις, ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός, το επιστημονικό εργαστήριο, τα εκπαιδευτικά του προγράμματα, η διδασκαλία των ελληνικών, των παραδόσεων και της ελληνορθόδοξης πίστης και το ασφαλές περιβάλλον, καλύπτουν όλες τις ανάγκες των παιδιών για επιτυχημένη και σωστή σταδιοδρομία.

    Για πληροφορίες και εγγραφές τηλ: 416-463-7222, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: [email protected], ιστοσελίδα www.mgos.ca

    Αρχίζει και πάλι μια νέα σχολική χρονιά. Προσαρμόζουμε το ελληνικό σχολείο στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής, βάζοντας στο επίκεντρο τον μαθητή και την οικογένεια.

    Ο σημερινός μαθητής βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις που αφορούν το μέλλον του. Για να τις αντιμετωπίσει με επιτυχία, για να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα, χρειάζονται ευρύτερες γνώσεις και δεξιότητες από ό,τι χρειάστηκαν ποτέ στο παρελθόν. Τα εφόδια που θα πάρει από το

    σχολείο σήμερα, θα είναι οι αυριανές ευκαιρίες για κοινωνική πρόοδο και επιτυχία.

    Το σημερινό σχολείο απαιτεί ανασχεδιασμό. Με νέα αναλυτικά προγράμματα, νέες διδακτικές μεθόδους και προσεγγίσεις, καινοτόμες δράσεις, πολιτισμικές και θρησκευτικές ευκαιρίες και σύγχρονα ψηφιακά εκπαιδευτικά μέσα.

    Είναι ένα σχολείο ανοικτό σε ιδέες, σε γνώσεις, που αξιοποιεί κάθε σύγχρονο εργαλείο. Τον διαδραστικό

    πίνακα, το ηλεκτρονικό βιβλίο, το ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό, τον προσωπικό μαθητικό υπολογιστή:

    Έτσι,- διευρύνονται οι ορίζοντες

    κάθε μαθητή και μαθήτριας,- καταργούνται τα σύνορα

    της γνώσης,- διευκολύνεται η επικοινωνία

    με τον εκπαιδευτικό, - εμπλουτίζεται η σχολική

    διαδικασία με δραστηριότητες εκπαιδευτικού παιχνιδιού και δημιουργικές και ομαδικές εργασίες,

    - γίνεται προσπάθεια ώστε να ολοκληρώνεται η μαθητική

    διαδικασία στο σχολείο, - η σημερινή οικογένεια χρειάζεται συμπαράση

    και στήριξη ώστε να βοηθήσει επικοδομητικά τον Ελληνοκαναδό μαθητή στην εκμάθηση και σπουδή της Ελληνικής γλώσσας,

    - ενισχύεται ο ρόλος του εκπαιδευτικού στη διαδικασία αναβάθμισης του σχολικού περιβάλλοντος, με γνώσεις, εμπειρίες και πρωτοβουλίες.

    - καλλιεργείται η περιβαλλοντική συνείδηση στο Μαθητή, γιατί όχι και στο Ελληνικό Σχολείο. Η εξοικονόμηση ενέργειας, η υγιεινή διατροφή, η φροντίδα και ο σεβασμός στο περιβάλλον και η ικανότητα αξιοποίησής του με βιώσιμο τρόπο περνάει από τη βιωματική γνώση και το «παιχνίδι» του μαθητή με τη φύση που μετατρέπεται σε προστασία και αγάπη για αυτήν.

    - καλλιεργείται η αρμονική σύνδεση του σχολείου με την ευρύτερη κοινωνία. Επισκέπτεται χώρους όπως κτίρια με ιδαίτερη αρχιτεκτονική σημασία, το μουσείο, την πινακοθήκη, το Ελληνικό Προξενείο, Ελληνορθόδοξους Ναούς, Πυροσβεστικούς και Αστυνομικούς σταθμούς και άλλα μέρη, όπου δίνεται η ευκαιρία για μια διαφορετική διδακτική εμπειρία και ομαδική εργασία.

    Δυνατότητα αδελφοποίησης Ελληνικών Σχολείων του Καναδά με Σχολεία της Ελλάδας.

    Η σύνδεση των καθημερινών μας δραστηριοτήτων με την πολιτιστική μας κληρονομιά μπορεί να κάνει το έργο της διατήρησης και προώθησης της ελληνικής ταυτότητας εφικτό και ευκολότερο γιατί αυτή θα φέρει τα Ελληνοκαναδόπουλα κοντά στις ρίζες τους, στην καταγωγή και προέλευση της οικογένειάς τους και θα τα συνδέσει με τον τόπο καταγωγής, τους συγγενείς και την ευρύτερη οικογένεια. Όσο πιο κοντά βρίσκονται στις ρίζες και τον τόπο καταγωγής της οικογένειάς τους, τόσο περισσότερο αναπτύσσουν την αίσθηση μιας συνειδητής εθνικής ταυτότητας, την αίσθηση της εξέλιξης και συνέχειας, την αίσθηση ότι είναι Έλληνες και την επιθυμία να μεταδώσουν τα ιδεώδη αυτά στα παιδιά τους και στις επόμενες γενιές.

    Μπορούμε να συντονίσουμε την αδελφοποίηση μιας τάξης του σχολείου σας με μία τάξη σχολείου στην Ελλάδα. Εάν ενδιαφέρεστε, επικοινωνήσετε στην ηλεκτρονική δ/νση: [email protected]

    Το Ελληνικό Σχολείο και η Διαθεματική Προσέγγιση

    Όσα βουνά κι αν ανεβείτε,Απ΄τις κορφές τους θ' αγναντέψετε άλλες κορφές

    Ψηλότερες, μιαν άλλη πλάση ξελογιάστραΚαι στην κορφή σαν φτάσετε στην κατάψηλη

    Πάλε θα καταλάβετε πως βρίσκεστεΣαν πρώτα κάτω απ΄ όλα τ' άστρα.

    Κωστής Παλαμάς "Ο Δωδεκάλογος του γύφτου"

    Μετά τη σημαντική διαπίστωση ότι ο κόσμος είναι απέραντος, ο ποιητής προτρέπει τον ελεύθερο άνθρωπο και τον μαθητή σε αδιάλειπτη αναζήτηση, ακόμα κι όταν φτάσει στην ψηλότερη κορυφή, δηλαδή όταν πραγματοποιήσει τον στόχο του. Τότε θα αντιληφθεί ότι δεν υπάρχουν όρια και φραγμοί στην διαρκή και ασίγαστη διερεύνηση, ότι δεν υπάρχουν όρια στο θαυμαστό ταξίδι της ανακάλυψης του κόσμου...

  • ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ 3ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018

    Συν. από σελ. 1... Όσιος Αμφιλόχιος Πάτμου...

    Αληθινά σενάρια...Ένας φοιτητής κάθονταν στην καφετέρια της

    πανεπιστημιούπολης και μελετούσε όταν πρόσεξε δύο ηλικιωμένους άνδρες να πλησιάζουν και να κάθονται σε ένα κοντινό του τραπέζι.

    Τότε ο ένας από τους ηλικιωμένους άρχισε να μιλά για τη σύζυγό του. Όταν τελείωσε την φράση του, ρώτησε τον άλλο άντρα να του μιλήσει για την δική του γυναίκα. Διαβάστε τη απάντηση του όπως ακριβώς την μετέφερε ο φοιτητής..

    «Ήμουν 21 χρονών όταν την γνώρισα. Μόλις την είδα να μπαίνει στην αίθουσα το κατάλαβα. Δεν χρειάστηκε καν να ρωτήσω ποια είναι. Σκέφτηκα «αυτή είναι η γυναίκα μου» ! Τα υπόλοιπα όλα είναι ιστορία.

    Αυτή η γυναίκα ήταν το κάτι άλλο. Κάθε μέρα, έλειπα για 12 ώρες στη δουλειά και όταν γυρνούσα στο σπίτι υπήρχε πάντα φαγητό στο τραπέζι να με περιμένει. Όταν τα παιδιά έπεφταν για ύπνο, ήμασταν τόσο κουρασμένοι που πηγαίναμε κατευθείαν στο κρεβάτι και κρατιόμασταν αγκαλιασμένοι σφιχτά για λίγη ώρα, πριν κοιμηθούμε.

    Ήταν από τις λίγες στιγμές της ημέρας που την ένιωθα τόσο κοντά μου, έστω και για τόσο λίγο. Αυτά τα λίγα λεπτά μου έδιναν τη δύναμη να συνεχίσω να δουλεύω για να εξασφαλίσω ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μου. Της έλεγα ότι όσο ήταν αυτή εκεί να τη σφίγγω στην αγκαλιά μου, θα ήμουν για πάντα μια χαρά. Ήταν η βασίλισσα της ζωής μου. Ήταν αυτή που με βοήθησε να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Ευγενικός με τους ανθρώπους και καλός πατέρας. Μπορείς να ρωτήσεις τα παιδιά μου για αυτό.

    Μερικοί άνθρωποι ξέρουν πως να το κάνουν αυτό. Κάποιοι άνθρωποι ξέρουν πως να σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

    Ήρθε κάποια μέρα όμως που αρρώστησε. Στην αρχή δεν ανησύχησα, άλλωστε όλοι κάποτε αρρωσταίνουμε. Αλλά οι γιατροί φαίνονταν να πιστεύουν ότι δεν ήταν κάτι απλό. Έμοιαζαν να ανησυχούν και όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια είχαν δίκιο.

    Όταν μας είπαν τα άσχημα νέα, η γυναίκα μου με ρώτησε αν θα ήθελα να παντρευτώ κάποια άλλη όταν πεθάνει. Ανησυχούσε. Δεν ήθελε να μείνω μόνος μου και να στεναχωριέμαι. Αλλά δεν μπορούσα ούτε καν να με φανταστώ με άλλη. Μου φαίνονταν απίστευτο. Όταν της το είπα, γύρισε, με κοίταξε και μου είπε:

    «Αφού σε ξέρω καλά. Είσαι το είδος του ανθρώπου που χρειάζεται μια γυναίκα στο πλευρό του. Δεν θα μπορούσες ποτέ να είσαι χαρούμενος μόνος σου»

    Το αρνήθηκα, ξανά και ξανά και ξανά..Μετά από ένα χρόνο που πάλευε με τη αρρώστια της,

    όλα είχαν αλλάξει στο σπίτι. Δεν υπήρχε πια φαγητό στο τραπέζι όταν γυρνούσα σπίτι από τη δουλειά. Η γυναίκα μου περνούσε τη μέρα της στο κρεβάτι και με περίμενε να επιστρέψω το βράδυ για να την σηκώσω και να την μεταφέρω στο τραπέζι.

    Κάθονταν στην καρέκλα και με κοίταζε με εκείνα τα μεγάλα πράσινα μάτια της την ώρα που μαγείρευα κάτι για να φάμε. Μου έδινε οδηγίες χαμογελαστή και με μάλωνε αν έκανα κάτι λάθος, αν έριχνα περισσότερο αλάτι από όσο έπρεπε.

    Ήταν οι πιο όμορφες στιγμές της ημέρας μου! Απλά ήμασταν ευτυχισμένοι που μπορούσαμε να δούμε ο ένας τον άλλο.

    Στις πολύ άσχημες ημέρες της, δεν μπορούσε να φάει μόνη της και έπρεπε να την ταΐσω. Δεν το ήθελε, έκλαιγε και ζητούσε συγνώμη. Την μάλωνα. Αφού το ήξερε, ότι και να γίνει θα είμαι πάντα εκεί δίπλα της. Ήταν ο άνθρωπος μου και ήμουν ο άνθρωπος της. Μέχρι το τέλος.

    Τα πράγματα σιγά σιγά όμως χειροτέρεψαν. Έφτασε η μέρα που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα μόνη της ενώ έπρεπε να παίρνει τα φάρμακα της κάθε 4 ώρες.

    Σταμάτησα από την δουλειά για να μπορώ να είμαι συνέχεια δίπλα της και να την φροντίζω. Όταν την τάιζα, την έβαζα να ξαπλώσει στο κρεβάτι, έπεφτα και εγώ δίπλα της και την έσφιγγα στην αγκαλιά μου. Όπως παλιά. Τότε, αυτή ήταν η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας μου»

    Υπήρξε μια μακρά σιωπή που κανείς από όλους όσους άκουγαν κρυφά τη διήγηση του άντρα, δεν τόλμησε να διακόψει. Ο ηλικιωμένος με κάποιο τρόπο βρήκε τη δύναμη να συνεχίσει..

    «Αλλά πόσα μπορεί να αντέξει το ανθρώπινο σώμα. Χρειάστηκαν δυο ολόκληρα χρόνια για να μπορέσει η αρρώστια να λυγίσει την γυναίκα μου. Αλλά τελικά τα κατάφερε.

    Το είχα δει να έρχεται. Το ίδιο και εκείνη. Ξέραμε και οι δυο μας ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να επανέλθει αλλά και πάλι. Ήταν σαν τη μια μέρα να την σφίγγω δυνατά στην αγκαλιά μου και την επόμενη να έχει φύγει.

    Στην αρχή με σκότωσε αλλά σε λίγο καιρό κατάλαβα ότι είναι καλύτερα εκεί που βρίσκεται τώρα. Δεν χρειάζεται πια να παίρνει αυτά τα τρομακτικά φάρμακα και δεν χρειάζεται πια να τρώει τα άθλια φαγητά μου.

    Εκείνη είναι καλύτερα. Εγώ όμως δεν ξέρω τι να κάνω χωρίς αυτή. Για παράδειγμα δεν ξέρω τι να κάνω τα πράγματα της, τα ρούχα της. Δεν μπορώ να τα πετάξω. Δεν θέλω να το κάνω. Όλα τα ρούχα της είναι ακόμα στην ντουλάπα και παντού υπάρχουν οι φωτογραφίες της. Η πλευρά της στο κρεβάτι είναι ακριβώς όπως την άφησε. Θέλω να πιστεύω ότι είναι ακόμα εδώ. Οι κόρες μου μου λένε να πουλήσω το σπίτι και να πάω σε ένα άλλο, αλλά πέρασα τη ζωή μου σε αυτό το σπίτι μαζί της. Είναι ακόμα το σπίτι μας, τουλάχιστον όσο ζω ακόμη σε αυτό»

    Επικράτησε για μερικά λεπτά και πάλι σιωπή. Ο φοιτητής δεν είχε ακούσει ποτέ κάποιον άνθρωπο να μιλάει για κάποιον άλλον με τόσο απόλυτο σεβασμό και θαυμασμό. Ήταν φανερό ότι πραγματικά αγαπούσε και λάτρευε τη γυναίκα του και αυτό δεν επρόκειτο να αλλάξει τόσο εύκολα.

    Ο άλλος ηλικιωμένος έσπασε τη σιωπή: «Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο πρέπει να σου ήταν να την φροντίζεις όλη μέρα. Να δίνεις τα πάντα για αυτή»

    Ο φοιτητής ορκίστηκε ότι ήταν η πρώτη φορά που είδε τον ηλικιωμένο με την τραγική ιστορία να χαμογελάει πλατιά:

    «Καθόλου δύσκολο. Ήταν προνόμιο μου να μπορώ να μπορώ να την φροντίσω για όσο το έκανα. Ήταν ο άνθρωπος της ζωής μου και θα το έκανα ξανά και ξανά αν χρειαζόταν. Ήταν και θα είναι για πάντα η βασίλισσα μου. Απλά μου λείπει τόσο η αγκαλιά της..»

    perivolipanagias.blogspot.com

    Ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ Θεὸς τοῦ σῴζειν καὶ τοῦ Κυρίου αἱ διέξοδοι τοῦ θανάτου.

    Ψαλμ. 67:21Our God is the God of salvation; and to the

    Lord belong the issues from death.Psalms 67:20

    Το θαύμα της Θείας Κοινωνίας

    – Τα μικρόβια και οι ασθένειες!

    Η θεία Μετάληψη είναι το «φάρμακο της αθανασίας και αντίδοτο κατά του θανάτου», όπως το ονομάζει ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος γύρω στο 110 μ.Χ., το οποίο η Εκκλησία εξαρχής θεωρεί ότι είναι το ίδιο το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, στο οποίο έχει μεταβληθεί μυστηριωδώς το ψωμί και το κρασί.

    Μια κυρία της ενορίας μας, γιατρός στο επάγγελμα, έπασχε εδώ και δώδεκα χρόνια από καρκίνο του στομάχου.

    Έκανε αδιάκοπα εμετούς και μύριζε τόσο απαίσια, που πολύ δύσκολα μπορούσε να μείνει κάποιος κοντά της. Βρισκόταν στα τελευταία της».

    « Της είχαν αφαιρέσει την κηδεμονία των παιδιών της, την είχαν διώξει από τη δουλειά της και ο σύζυγος της την είχε εγκαταλείψει.

    Η ίδια όμως είχε αποδεχθεί την αρρώστια της με ταπείνωση και καρτερία, σαν αληθινή χριστιανή».

    « Τις τελευταίες τις ώρες ζήτησε το άγιο Ευχέλαιο και τη θεία Κοινωνία. Και το θαύμα έγινε!

    Αφού τελέσθηκε το Ευχέλαιο και η άρρωστη κοινώνησε, σταμάτησαν οι εμετοί και σιγά-σιγά χάθηκε η αφόρητη δυσοσμία.

    Οι γιατροί βεβαίωσαν, με μεγάλη τους κατάπληξη πως είχε γίνει καλά.

    Τα κουταλάκια και η λαβίδαΥπάρχουν χριστιανοί που φοβούνται να μεταλάβουν

    για να μην κολλήσουν μικρόβια! Αν ήταν έτσι, δεν θα ζούσε κανένας από τους ιερείς, καθώς στο τέλος καταλύουν το περιεχόμενο του αγίου ποτηρίου, από το οποίο κοινωνούν συχνά εκατοντάδες πιστοί με χιλιάδες αρρώστιες.

    Κι όμως, κανένας ιερέας δεν έπαθε ποτέ τίποτα.Το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου είναι «πυρ

    καταναλίσκον».Ένα από τα πολλά περιστατικά που αποδεικνύουν

    περίτρανα την αλήθεια αυτή είναι και το ακόλουθο:

    Όταν ο Μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων Φωστίνης (†1962) ήταν ιεροκήρυκας Αττικής, πήγε κάποτε να λειτουργήσει στο φθισιατρείο της «Σωτηρίας».

    Εκεί του έφεραν οι νοσοκόμοι μια πιατέλα με πολλά κουταλάκια.

    – Τι τα φέρατε αυτά; τους ρώτησε.– Μας είπαν οι γιατροί να κοινωνήσετε μ’ αυτά

    τους ασθενείς, αρχίζοντας από τους πιο ελαφρά και προχωρώντας στους πιο βαριά.

    – Δεν χρειάζονται αυτά, απάντησε με πίστη ο ιερέας. Έχω την αγία λαβίδα.

    Πραγματικά, στη θεία λειτουργία κοινώνησε κανονικά τους ασθενείς και ύστερα πλησίασε στην ωραία πύλη για να καταλύσει.

    Το έκανε αυτό για να τον βλέπουν όλοι, και να μάθουν οι γιατροί ότι η θεία Κοινωνία είναι φωτιά που καίει τα πάντα.

    Dogma.gr/Από το βιβλίο « Θαύματα και Αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία» εκδ. Ι. Μονής Παρακλήτου. σελ. 149

    ήταν Μ. Τεσσαρακοστή και με δυσκολία δέχθηκε να πάρη λίγο γάλα. Έδωσε σε όλους τις συμβουλές που ο καθένας είχε ανάγκη. Είχε το προορατικό χάρισμα. Στην προσπάθεια των πνευματικών του παιδιών να τον κρατήσουν με ορούς λίγες μέρες στην ζωή, παρακαλούσε κι έλεγε: αφήστε με καλά μου παιδιά να φύγω, ήρθε

    η ώρα μου. Γιατί, Γέροντα, τούλεγα, δεν μένεις μαζί μας τούτο το Πάσχα; Δίσταζε να μου απάντηση, και δεύτερη και τρίτη φορά τον παρεκάλεσα να μου πη πώς ξέρει ότι θα φύγη σύντομα κι εκείνος με δυσκολία μου απεκάλυψε: ευλογημένε Παύλε, είδα την Παναγία και τον Θεολόγο προ ολίγου και τους παρεκάλεσα να μείνω κοντά στα παιδιά μου κι αυτό το Πάσχα, αλλά μου είπαν «Δεν γίνεται άλλο, ελήφθη η απόφασις, Πάσχα θα κάμης στους Ουρανούς μαζί μας» κι αυτό το λέγω σαν εξομολόγηση, επειδή με βιάζεις, μη το ειπείς σε άλλους.

    Κι έφυγε από τον κόσμο της ματαιότητος, αφού έδωσε την ζωήν του για τους άλλους, αφού εργάσθηκε σαν καλός εργάτης στον αμπελώνα του Κυρίου, αφού αρίστευσε στις εξετάσεις του στο στάδιο των πνευματικών ασκήσεων, αφού υπηρέτησε και Εκκλησία και Πατρίδα σαν καλός χριστιανός και ακέραιος Έλληνας. Κοιμήθηκε στις 16 Απριλίου 1970 σε πλήρη διαύγεια των αισθήσεών του. Το λείψανό του πήρε μορφή ουράνια, όψι χαρούμενη κι ειρηνική, απέραντη γαλήνη βασίλευε στο ασκητικό του πρόσωπο, πράγματι αγιασμένου ανθρώπου έκφραση, που εκοιμήθη εν Κυρίω....

    Αξίζει να προσθέσω ένα γεγονός που δείχνει πως εδέχετο μυστικές κλήσεις για την σωτηρία των άλλων και που θυμίζει τον μεγάλο Απόστολο των Εθνών που ήκουσε την φωνήν του Μακεδόνος «διαβάς βοήθησον ημίν». Ο αείμνηστος γέροντας ενώ ευρίσκετο στο κελλί του στην Μονή της Πάτμου, ακούει κάποια Ελένη από την Ικαρία να τον καλεί να σπεύση να την σώση. Δεν χάνει καιρό, κατεβαίνει στο λιμάνι του νησιού και ως εκ θαύματος ευρίσκει ιστιοφόρο που έφευγε για την Ικαρία. Θαλασσοδαρμένος φθάνει στον προορισμό του και αμέσως ερωτά αν υπάρχει κάποια Ελένη χήρα και πληροφορείται ότι προ ήμερων έχασε τον άνδρα της· αμέσως ρώτησε να μάθη τον δρόμον που ωδηγούσε στο σπίτι της χήρας γυναικός. Δεν εζήτησε να ανάπαυση το κουρασμένο σαρκίο του, αλλά σπεύδει χωρίς καθυστέρηση, η φωνή της Ελένης τον ενοχλεί. Εκεί που βάδιζε βλέπει μια έξαλλη γυναίκα να τρέχη απελπισμένη, την φωνάζει με το όνομα της και λέγει: «Ελένη που πηγαίνεις, για σένα ήλθα». Και η πονεμένη γυναίκα συνέρχεται, βλέπει τον πνευματικό, σκέπτεται αυτό που θα έκαμνε και εξομολογείται ότι την στιγμή εκείνη επήγαινε να πνιγή στην θάλασσα. Η γυναίκα εσώθη, το θαύμα έγινε, όπως η ίδια μου το εξιστόρισε...

    Η αδελφή Ευφροσύνη με εβεβαίωσε ότι όταν πήγε να ασπασθή τον τάφο του Γέροντα, ησθάνθη τέτοια ευωδία, ώστε στην συνείδηση της στέκει σαν ένας πατερικός άγιος, ο οποίος πράγματι έχει αγιάσει.

    Ένα άλλο πνευματικό του τέκνο, η Μ.Κ. μου διηγήθη ότι τον Νοέμβριο του 1954 επισκέφθηκε τον Γέροντα στην Πάτμο και την φιλοξένησε στο ι. Κοινόβιο του Ευαγγελισμού. Επί δύο ήμερες παρέμενε στον πύργο του Μοναστηριού· την τρίτη ημέρα ο αείμνηστος επέμενε να μη κοιμηθή πλέον στο μέρος αυτό, πράγμα που έγινε. Την νύκτα εκείνη έπεσε ακριβώς σε αυτό το κρεββάτι κεραυνός. Ημπορεί να θεωρηθή τυχαίο γεγονός η σωτηρία ενός ανθρώπου με την επιμονή του πνευματικού πατρός;»

    orthodoxossynaxaristis

  • 4 ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018

    Σοφές Σκέψεις• Οι αρχαίοι την αλήθεια την αποκαλούσαν

    "δυσθήρατο" δυσκολοκυνήγητη γιατί κρύβεται μέσα στο πυκνό δάσος των ψευδολογιών και της συκοφαντίας. Έρχεται όμως στιγμή, που η αλήθεια ξεπροβάλει μόνη της γυμνή. Γυμνή δε αλήθεια σημαίνει πάνοπλη. Φορώντας άρματα και εξακοντίζοντας βέλη.

    • Ενα πνευματικό πένταθλο.1. Να ζείτε απλά. Μη προγραμματίζετε πολλά

    πράγματα για την ίδια ημέρα.2. Να ξοδεύετε λιγότερα απ΄όσα κερδίζετε. Τα

    αποτελέσματά του είναι η ικανοποίηση και η ψυχική ηρεμία.

    3. Να σκέφτεστε δημιουργικά. Μόνο χρήσιμες σκέψεις να επιτρέπετε να φωλιάζουν στο νου σας.

    4. Να ελέγχετε τους τρόπους σας. Οι τρόποι σας παίζουν βασικότατο ρόλο στο να ζείτε ειρηνικά με τους άλλους.

    5. Να είστε γενναιόδωροι. Η προσφορά από το χρόνο σας, από τις ικανότητές σας και από τα χρήματά σας δίνουν χαρά όχι μόνο στους άλλους αλλά - και μάλιστα περισσότερη- σε σας.

    • Χαμογελάστε στους ανθρώπους. Το χαμόγελο είναι από τα ωραιότερα προσόντα ενός ανθρώπου. Χρησιμοποιήστε το όσο γίνεται συχνότερα

    • Μιλήστε στους ανθρώπους με το όνομά τους. Η μελωδικότερη μουσική για τ' αυτιά οποιουδήποτε προσώπου είναι ο ήχος που παράγει η προφορά του ονόματός του.

    • Αντάμωσαν ο αητός με το σαλίγκαρο, στην κορυφή ενός απότομου βράχου.

    -Πως φτάσατε εδώ πάνω; τους ρώτησαν. -Με τα φτερά μου, πετώντας απήντησε

    περήφανα ο αητός. Με τα σάλια μου γλείφοντας και έρποντας,

    μουρμούρισε ο άλλος. Πολλοί άνθρωποι στέκουν σε μεγάλα

    αξιώματα και φτάνουν σε υψηλές θέσεις από διαφορετικούς δρόμους, τι το όφελος όμως; Όλοι ξέρουν, πως ο ένας είναι αητός, ο άλλος γυμνοσάλαγκας.

    • Ένας άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να είναι ευγενικός στους τρόπους αν δεν είναι ευγενικός στη σκέψη.

    • Τα δάκρυα της μητέρας είναι η πιο ισχυρή υδροηλεκτρική δύναμη του κόσμου.

    • Ο σκοπός της Ιατρικής είναι οι άνθρωποι να πεθαίνουν νέοι, όσο το δυνατόν... αργότερα.

    Δυνάμωσε την ψυχή σου

    Αξίζεις, επειδή είσαι πλάσμα του Θεού, δημιούργημά Του. Επειδή ο Θεός σ’ αγαπάει και όλος ο ουρανός ασχολείται μαζί σου, σε φροντίζει και σου δίνει σημασία. Ακόμα και αν δε σε πάρει κανένας τηλέφωνο για μια μέρα, ακόμα και αν δε σου μιλήσει κανείς, έχεις μια φοβερή δυναμική μέσα σου. Είσαι ένα πλάσμα που όμοιό του δεν υπάρχει σ’ όλη τη γη. Κανείς δεν είναι σαν κι εσένα, δεν έχει τα γνωρίσματά σου, τα χαρίσματά σου μα και τα προβλήματά σου. Ο Χριστός σ’ αγαπάει και σου δίνει σημασία. Θέλει να σε δυναμώσει.

    Πώς θα γίνει αυτό; Με τα σκαμπανεβάσματα. Τη μια στιγμή νιώθεις πως έχεις τον Χριστό και την άλλη Τον χάνεις. Τη μια έρχεται και την άλλη φεύγει. Όπως ακριβώς ένιωσαν και οι μαθητές Του μετά την Ανάσταση, όταν περπάταγαν περίλυποι και χαμένοι στις σκέψεις τους προς Εμμαούς. Μόλις άρχισαν να νιώθουν την καρδιά τους να φλέγεται κι άρχισαν να καταλαβαίνουν τον Κύριο, Εκείνος έφυγε πάλι μακριά τους. Γιατί; Για να τους κάνει πιο δυνατούς. Τους άφησε μόνο τη γλυκιά γεύση

    Δοκιμασίες: οι ευκαιρίες μας

    Η πείρα της ζωής μάς αποκαλύπτει ότι «τίποτα απ’ όσα μας συμβαίνουν, δεν είναι τυχαίο». Όλα, ακόμα και αυτά που φαίνονται μικρά και ασήμαντα, έχουν ένα λόγο, ένα σκοπό, που στοχεύει στο καλό του ανθρώπου.

    Η πρόνοια του Θεού για τον κάθε άνθρωπο ενεργεί ώστε και από τα αρνητικά να βγει κάτι θετικό. Βέβαια, το θετικό για τον καθένα διαφέρει ανάλογα με τις προτεραιότητές του και την αντίληψή του για το σκοπό της ζωής. Ένας πλεονέκτης π.χ. θετικό βλέπει καθετί που αυξάνει αυτό στο οποίο έχει προσκολλημένη την καρδιά του. Δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι το να το στερηθεί και ν’ αποδεχτεί τη στέρηση θα του δώσει την ελευθερία.

    Ευτυχώς, ο δικός μας Θεός, ο Θεός των Πατέρων μας, που μας αγαπά ουσιαστικά και τέλεια, δε διστάζει ν’ αφήσει το παιδί του να στερηθεί, να πονέσει, να δυσκολευτεί, προκειμένου να ελευθερωθεί από τις μέσα του δεσμεύσεις που του στερούν τη χαρά της ζωής. Όπως γίνεται με το θεράποντά μας ιατρό που δεν έχει αναστολές στο να μας θεραπεύσει ακόμα και μέσα από δύσκολες συνθήκες θεραπευτικής αγωγής.

    Είναι αναγκαίο να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας ότι ο Θεός δεν τιμωρεί με τις όποιες δοκιμασίες μάς έλθουν. Ούτε προέρχονται απ’ Αυτόν οι δοκιμασίες και τα δυσάρεστα της ζωής. Ως αγάπη, δεν μπορεί να τιμωρεί, απολαμβάνοντας τη θέα ενός ταλαίπωρου ανθρώπου εξ αιτίας των αμαρτιών του. Η αντίληψη περί του Θεού τιμωρού ή εκδικητού είναι αιρετική. Η Ορθοδοξία, ως η ορθή γνώμη-αντίληψη, μιλά για ένα Θεό που συν-πάσχει και συμπορεύεται με τον αμαρτωλό, τον ταλαιπωρημένο, τον αδικημένο της ζωής.

    Δεν αναιρεί όμως η αγάπη του Θεού την ωφέλεια που θα προέλθει από τις δοκιμασίες. Γιατί αυτές, αν ο άνθρωπος τις περνά με υπομονή κι εμπιστοσύνη κι ελπίδα, θα ταπεινώσουν το αταπείνωτο

    φρόνημα και θ’ αποκαλύψουν την ομορφιά και το φως του εαυτού μας, του πλησίον και του Θεού, που ο εγωισμός και η έπαρση μας την κρύβουν.

    Τελικά, όλα τα δύσκολα και δυσάρεστα, όπως και τα ωραία κι ευχάριστα, συμβάλλουν στην πνευματική μας ανάπτυξη, στη μορφοποίηση της προσωπικότητάς μας κατά το πρότυπο του Θεανδρικού προσώπου. Όχι όμως σε όλους ούτε στον ίδιο βαθμό, αλλά στο σημείο που θέλουμε να «μορφωθεί» μέσα μας ο Χριστός και να ζήσουμε τη ζωή Του. Η απαραβίαστη ελευθερία μας καθορίζει την πορεία μας, είτε στο φως είτε στο σκοτάδι, είτε στο Χριστό είτε στην κόλαση.

    Η στάση μας απέναντι στις δοκιμασίες είναι η έμπρακτη κατάθεση της θέλησής μας να πορευτούμε ή όχι την οδό του Κυρίου, δηλαδή την οδό της ολοκλήρωσής μας ως πρόσωπα προορισμένα για αιώνια ζωή, τώρα και πάντα.

    π. Ανδρέας Αγαθοκλέουςpemptousia.gr

    Κυριακή 28 Οκτωβρίου, Θ. Λειτουργία και Δοξολογία για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, στον Ι.Ναό Αγ.Δημητρίου, Hamilton. Στη φωτογραφία ο Μητροπ. Σωτήριος, ο π. Δ. Γιαννιού και μαθητές του Ελληνικού σχολείου.

    Divine Liturgy and Doxology on the OXI DAY, October 28, in Hamilton

    Ο κρητικός και ο άγνωστος

    Ξεκίνησε ο κρητικός και πήγαινε στο αμπέλι του. Περπατούσε σε ένα δρομάκι δίπλα από μια λίμνη. Από την αντίθετη κατεύθυνση ερχόταν ένας άγνωστος και έγινε η εξής στιχομυθία:

    Α. Που πας; Κ. Πάω στο αμπέλι μου.Α. Αν θέλει ο Θεός.Κ. Εγώ πάω στο αμπέλι μου.Α. Σου είπα αν θέλει ο Θεός.Κ. Θέλει δεν θέλει ο Θεός εγώ πάω στο

    αμπέλι μου. Ο άγνωστος ήταν ο Θεός. Τον έκανε βάτραχο

    και τον έριξε στη λίμνη. Σε πέντε χρόνια τον λυπήθηκε και τον έκανε πάλι άνθρωπο. Ύστερα από μερικά χρόνια συναντήθηκαν πάλι ο κρητικός και ο άγνωστος στο ίδιο μέρος. Έγινε πάλι η ίδια στιχομυθία.

    Α. Που πας; Κ. Πάω στο αμπέλι μου. Α. Αν θέλει ο Θεός.Κ. Σου είπα πάω στο αμπέλι μου.Α. Και εγώ σου είπα αν θέλει ο Θεός.Κ. Θέλει δεν θέλει ο Θεός πηγαίνω στο

    αμπέλι μου ή βάτραχος στη λίμνη. Έγινε ο κρητικός βάτραχος στη λίμνη. Η παροιμία λέει. «To γινάτι βγάζει μάτι».Όλοι οι κρητικοί δεν σκέπτονται και δεν

    ενεργούν έτσι. Μερικοί που σκέπτονται και ενεργούν έτσι και όποιος άλλος μη κρητικός, ας το σκεφτούν καλύτερα.

    στην ψυχή τους, τη θερμότητα, την πίστη και τη δύναμη. Να πιστεύουν, ν’ αγγίζουν και να νιώθουν παρόντα τον αόρατο. Να νιώθουν ότι κρατούν Αυτόν που όλο τους φεύγει, αφήνοντας όμως πίσω Του την ευωδία Του, τη γλυκύτητά Του, το ζήλο και τον πόθο.

    Ο Χριστός θέλει να Τον αγαπάμε, χωρίς όμως να νιώθουμε τη βεβαιότητα ότι Τον κρατούμε. Δε θέλει να μας δώσει σιγουριά, αλλά να μας αφήσει σ’ ένα μετέωρο κενό, στο οποίο μπορούμε να κάνουμε τις ωραιότερες πτήσεις, τα ομορφότερα σχέδια στον ουρανό της αγάπης Του, στο πέλαγος της ζωής, αφημένοι στους κυματισμούς Του. Μπορεί να νομίζεις ότι δεν ξέρεις που πας μέσα στο πέλαγος. Τότε, Εκείνος σου λέει: “«σε τον άνεμο, θα σε πάει αυτός», «Μα δεν έχω πυξίδα. Νιώθω ότι δεν ξέρω τίποτα», «Αφέσου και θα βγει κάτι καλό».

    π. Ανδρέας Κονάνος

    Πᾶς γὰρ ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται.

    Ρωμ. 10:13For whosoever shall call upon the name of the Lord shall be saved.

    Romans 10:13

    Η ζωή είναι ένα δώρο, που μας το στέλνει ο Θεός σε κλειστό κουτί.Πολλοί το παίρνουν και δεν το ανοίγουν κάν. Άλλοι, περιορίζονται να λύσουν την κορδέλα του κουτιού.Μερικοί το ανοίγουν και απλώς το περιεργάζονται.Οι σοφοί γεύονται το περιεχόμενό του είτε πικρό είτε γλυκό και παραδίδονται

    σε στοχασμούς.Οι άγιοι, και στις δύο περιπτώσεις, πικρό ή γλυκό το δέχονται με κατάνυξη,

    όπως ακριβώς είναι. Δώρον Θεού. Και το απολαμβάνουν.Δεν τόλπιζα -λέει ο ποιητής- νάν'η ζωή μέγα καλό και πρώτο.

    Διονύσιος Σολωμός

  • 9

    Then the churches throughout all Judea and Galilee, and Samaria had peace and were edified; and walking in the fear of the Lord and the comfort of the Holy Spirit, they were multiplied.

    Acts 9:31

    PATRIARCHAL TORONTO ORTHODOX THEOLOGICAL ACADEMY

    Metropolis News

    GREEK ORTHODOX METROPOLIS OF TORONTO (CANADA) • 86 Overlea Blvd (1 Patriarch Bartholomew Way) Toronto, Ontario M4H 1C6 • NOVEMBER 2018 • No. 350

    ESTABLISHED 1983

    ORTHODOX WAYΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ

    Tῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ

    ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, Εφεσιους 2:8

    For by grace are ye saved through faith; and that not of yourselves: it is

    the gift of God: Ephesians 2:8

    I'M ORTHODOX: WHAT DOES THAT MEAN?30 QUESTIONS AND ANSWERS

    A CONCISE AND PRACTICAL GUIDEBOOK

    What Is The Issue With The Church Calendar I Hear About From Time To Time?

    Up to the end of the First World War, all Orthodox still used the Old Style or Julian Calendar, which is at present thirteen days behind the New or Gregorian Calendar, followed in the west. In 1923, an Inter-Orthodox Synod was held in Constantinople, attended by some (but not all) of the Orthodox Churches; this gathering decided to introduce a revision of the Julian Calendar, corresponding for all practical purposes to the New or Gregorian Calendar. The change was introduced in Constantinople and Greece in March 1924, but it proved controversial and was not adopted everywhere. At present the Revised Julian Calendar is followed by most autocephalous churches. This results in a difficult and confusing situation which one hopes will shortly be brought to an end. At present the Greeks (outside the Holy Mountain of Athos and Jerusalem) keep Christmas at the same time as the west, on December 25, while the Russians keep it

    thirteen days later, on January 7; the Greeks keep Epiphany on January 6, the Russians on January 19; and so on. But practically the whole Orthodox Church observes Pascha at the same time, taking no account of the Revised Julian Calendar. This means that in practice Orthodox Easter sometimes coincides with the western date, and is sometimes one or more weeks later.

    The reform in the calendar aroused lively opposition, particularly in Greece, where groups of ‘Old Calendarists’ or Palaioimerologitai broke with the Orthodox Church, the One, Holy, Catholic, and Apostolic Church, which is the Body of Christ. The ‘calendar question’ is not primarily about dates but obedience to the Church and communion in Christ.

    The Orthodox Church is the One, Holy, Catholic, and Apostolic Church. It is administratively comprised of fourteen Sister churches, who are autocephalous or self-governing, but who share the same faith and sacramental life. The fourteen Autocephalous Churches are: Constantinople, Alexandria, Antioch and Jerusalem (the four Ancient Patriarchates); and, Russia, Serbia, Romania, Bulgaria, Georgia, Cyprus, Greece, Poland, Albania and the Czech Lands and Slovakia.

    The fall meeting of the Metropolitan Council took place with great success, under the presidency of Metropolitan Sotirios.

    The annual Clergy meeting of the priests of the Holy Metropolis was held in Kingston with great success. Metropolitan Sotirios officiated over the Divine Liturgy and forty two (42) priests participated. Following the Divine Liturgy, the Greek Community of Kingston provided dinner for everyone. It was an unforgettable evening!

    On Sunday, October 6, Metropolitan Sotirios officiated the Dinine Liturgy at Evangelismos tis Theotokou Church in Montreal, assisted by Fr. C. Tzintis.

    The ambassador of Greece to Canada, Mr. Dimitis Azemopoulos hosted dinner in honour of the new ambassador of Canada to Greece, Mr. Mark Allen. There were many guests, including Metropolitan Sotirios who gave a

    Metropolitan Sotirios.Metropolitan Sotirios officiated over the

    Great Vespers at Evangelismos tis Theotokou Church in Oshawa, assisted by Fr. A. Ziliaskopoulos, Fr. I. Delis, Fr. C. Kouloulias and many other priests. The dinner was provided by Mr. Gerasimos Christoforatos, who is a great benefactor of the community, since he provided the funds for the chapel of St. Gerasimos.

    On Sunday, October 21, Metropolitan Sotirios officiated over the Divine Liturgy at St. Nicholas Church in Laval, with the participation of Fr. A. Athanasiadis, Fr. B. Tsaprailis and Parish Priest Fr. Z. Nterekas. At the end of the Divine Liturgy, Metropolitan Sotirios ordained six (6) Altar Boys to Readers. Worthy!!!

    On the evening of the same day, the annual dinner of the Community of Sts. Kontantine

    speech. We thank Mr. Azemopoulos and we congratulate Mr. Allen.

    The small but wonderful community of Τhunder Bay celebrate its one hundred (100) years with great success. On Saturday evening there was a dinner with four hundred (400) people attending. On Sunday, Metropolitan Sotirios, assisted by Fr. P. Avgeropoulos and Fr. N Tampakis, officiated over the Divine Liturgy. Many devoted Christians participated in the Divine Liturgy and Holy Communion.

    On the same evening, the community of St. Nicholas in Toronto hosted a dinner in honour of the Kokkoris brothers. The Kokkoris brothers are great benefactors of the community and the Holy Metropolis, and Mr. George Kokkoris was presented with the title of Archon Hartoularios of our Ecumenical Patriarchate. Congratulations to the Kokkoris brothers, to the Greek Community of St. Nicholas Toronto, Fr. F. Pappas and the community president, Mrs. Anastasia Sotiropoulos.

    Abbess Efremia, of the Holy Monastery of Thasos, accompanied by Abbess Alexia of the Holy Monastery of Patrokosmas visited

    and Helen Dollard Des Ormeaux took place. There were many speakers including Consul General Mr. M. Gavriilidis and Metropolitan Sotirios, who congratulated the Community for the evening’s success and for the continued success of the Community.

    Metropolitan Sotirios officiated over the Great Vespers and the Divine Liturgy at the celebrating church of St. Dimitrios in Toronto, assisted by many area priests.

    On the evening of the same day there was a discussion between Orthodox and Roman Catholics of North America, to which Metropolitan Sotirios and Cardinal Collins were guests and speakers.

    The progressive Community of St. Catherines Ontario, celebrated its fiftieth (50) year with great success. There were many guests and speakers including Consul General Mr. V. Maligoudis and Metropolitan Sotirios, who congratulated the Community on their great progress. The dance groups of the community left great impressions.

    Metropolitan Sotirios officiated over the Divine Liturgy and Doxology in celebration of the 28th of October, at St. Dimitrios Church in Hamilton, assisted by Parish Priest Fr. D. Gianniou.

    The Hellenic Home, our home for the aged, celebrated the feast of Sts. Anargiri, their patron church. Metropolitan Sotirios officiated over the Vespers and Divine Liturgy, assisted by many area priests and parish priest Fr. C. Socosan. Metropolitan Sotirios congratulated the Home on the wonderful work they do and recognized Fr. Socosan and the Board of Directors for the Hellenic Home.

    One Hundred (100) Years of Remembrance

    By Metropolitan Sotirios

    The First World War began on July 28, 1914, and ended on November 11, 1918 at 11 o’clock in the morning.

    A conflict with a deadly tally. Over 38 million killed and injured.

    Remembrance Day is celebrated by all peoples and has only one purpose: to learn from it.

    There is only one lesson. To return to the faith in the true God. The One and Only True God Who Teaches Love, Peace, and Justice. Love for the enemy also. Not revenge. Revenge belongs only to God.

    A man who does not return to God becomes a wild beast. Worse than wild beasts. Wild beasts kill to fill their hunger. Few wild beasts kill with gleeful malice.

    We are celebrating Remembrance Day, but what did we learn from it? Unfortunately, nothing. This is confirmed by the Second World War, which had worse consequences than the first. It is further evidenced by the wars that continue to this day, where so many people are being killed and many others are suffering.

    We need to return to the true God. There is only One true God. The Trinitarian God. The Father, the Son and the Holy Spirit.

    Unfortunately, there are many false gods. Gods who teach revenge. Gods who do not respect human freedom. Gods who teach that if you do not believe in them, their followers must kill you. And their followers do, believing that they offer true worship to God in this way. How horrific is their error!

    Celebrate Remembrance Day. Learn from it. Turn towards the true God. Apply the new command. Love your neighbor like yourself. Only in this way will peace prevail all over the world. Wars and bloodshed will stop.

    Belief in the true God, peace and love towards your neighbor, will lead you to the Kingdom of God after death, which is the real destination of humankind.

    In all the Greek Orthodox Communities throughout Canada, memorial services were conducted following the Divine Liturgy on Sunday, November 11, for the repose of the souls of all those who were killed in battle for our freedom.

    Φθινοπωρινή συνεδρίαση του Μητροπολιτικού Συµβουλίου Φιλοπτώχου Αδελφότητας Καναδά. Στην έδρα ο Μητροπολίτης Σωτήριος και η πρόεδρος κα Σ. Ρασσιά • The Autumn meeting of the Metropolis Philoptochos Board. Metropolitan Sotirios and President of the Philoptochos, Mrs. S. Rassias, at the Metropolis.

  • 6 ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ NOVEMBER 2018YouthKissing the Hand

    Kissing the hand

    of the priest is not about

    the manThe kissing

    of the hand of the priest is not about the man, but rather about Christ. It is much like the kissing of an icon, which is not about the

    veneration of paint and wood, but about the archetype represented in the icon. When we kiss the hand of the bishop or priest, we are not showing respect to the person of the priest but to his sacred office.

    The priest as priest represents Christ, and is therefore a living icon of Christ. Though he be a sinner, and unworthy in and of himself of such respect, that he touches the Most Holy Things – the Precious Body and Blood of the Lord, the kiss is in actuality, extended to Christ. Through ordination he has received the Grace of God to impart spiritual gifts and blessings, so we should not deprive ourselves of blessings by refusing the priest’s blessing.

    There is the true story of a priest pulling away his hand in order to prevent Czar Nicholas II from kissing his hand. The Emperor ordered him to extend it, saying “I am not kissing your hand, but the hand of Christ”. In refusing to allow anyone to kiss his hand, any priest, who out of false humility would deprive a pious Christian the opportunity to kiss his hand, deprives the person of Christ’s blessing.

    We should show this respect and receive this blessing whenever we greet and bid farewell to our spiritual authorities. Also, we should kiss their right hands when we receive the antidoron (the blessed bread at the end of Liturgy) from them or receive the prayer of absolution at confession or other prayers. We do not, however, kiss the priest’s hand when receiving Holy Communion, lest we risk an accident with the Holy Chalice.

    The proper way to greet a priest or bishop is to ask his blessing and kiss his right hand, placing your right hand over your left hand and say “Father” or “Master” in the case of the bishop, bless.” He will make the sign of the cross, and place his right hand over yours.

    When you kiss their hands, you show respect for their office — they are the ones who “bless and sanctify” you and who offer the holy gifts on your behalf. So next time you greet your priest or bishop, don’t shake his hand, ask for his blessing.

    Also, it has been the custom in Orthodox countries (and still certainly in Lebanon) that the right hand of parents, grandparents, and respected elders be kissed. In those cases it doesn’t necessarily involve asking for a blessing, but it is a sign of respect, and perhaps also of love. We westerners are deprived of many good customs which help to form the person properly(Tryphon).

    Abbot Tryphonhttps://blogs.ancientfaith.com/

    Ο Μητροπολίτης Σωτήριος µε τη Χαριτωµένη Δρόσσου και την Κατερίνα Κακαρέλη • Metropolitan Sotirios with Xaritomeni Drossos and Catherine Kakarelis.

    consistent and timeless prayers, liturgies, and worship, and the community life Christ left us to not only experience but share with the world. Heady stuff if we really embrace it and live it. And the Lord rejoices in our joy and freedom in this new life.

    But, He also offers a deeper perspective that makes sure our joy isn’t polluted by our arrogance or ego.

    Second, He calls His disciples to place their joy, not in power but perspective. Jesus reminds the disciples that the joy they are experiencing isn’t from some supernatural power they “possess,” or in some “ability” that they now have, but that “your names are written in heaven.”

    The Source of our joy, our peace, our freedom, isn’t some “magic” power bestowed on us by God, as if we were bitten by a radioactive spider and can now shoot webs out of our wrists! No. The Source of our joy has to always be grounded in gratitude that our God has shared Himself with us. Our authority is to be exercised from humility in knowing that I don’t cast out demons; my participation in Christ’s resurrected life is the reality that simply doesn’t allow the demons to remain where I am because I bring the reality of the Lord’s Resurrection to that place!

    Today, let us strengthen the spiritual growth we have embraced by always turning our eyes and hearts to gratitude that He has rescued us from the slavery of self-centeredness. Because it is only this perspective, not that of having some “ability”, that will maintain and grow the character of Jesus in our lives. And that’s the only “superpower” worth having! After all, it will make you Orthodox on Purpose(Powell).

    Powell, Fr Barnabas. https://blogs.ancientfaith.com

    "Met Youth Calgary Corn Maze"

    Met Youth Montreal at Laval Rocket Game

    Μὴ φοβοῦ, μετὰ σοῦ γάρ εἰμι· μὴ πλανῶ, ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ θεός σου ὁ ἐνισχύσας σε καὶ ἐβοήθησά σοικαὶ ἠσφαλισάμην σε

    τῇ δεξιᾷ τῇ δικαίᾳ μου.Ησαΐα 41:10

    Fear not, for I am with you; be not dismayed, for I am your God; I will

    strengthen you, I will helpyou, I will uphold you with my righteous right hand.

    Isaiah 41:10

    I Saw Satan FallFr. Barnabas Powell

    All my life, I’ve dreamed of having some kind of superhero power. When I was a boy, I wanted to be like Superman and have the ability to run around the world really fast and pick up trucks and stop speeding bullets. “Why,” you may ask. Because it’s cool! That’s why!

    I bet I’m not the only one who’s dreamed of having some superpower. If I were, then there would be no comic books (oh, excuse me “graphic novels”).

    We’ve grown up with all this mythology starting with the ancient Greek gods who were little more than superpowered humans. Then those of us in my generation had Superman, Spiderman, the Hulk, Batman (well, he really didn’t have a superpower, but he was super rich!), and so many others. We fantasize about having some ability that both makes us special and frees us from some weakness or allows us to do those things that set us apart.

    And I’m convinced this is another example of the image of God in us. This longing to break the constraints of our limitations and achieve what we seem to instinctively know – we were made for more.

    Look at our Gospel Lesson today in Luke 10:16-21:The Lord said to his disciples, “He who hears you hears

    me, and he who rejects you rejects me, and he who rejects me rejects him who sent me.” The seventy returned with joy, saying, “Lord, even the demons are subject to us in your name!” And he said to them, “I saw Satan fall like lightning from heaven. Behold, I have given you authority to tread upon serpents and scorpions, and over all the power of the enemy; and nothing shall hurt you. Nevertheless do not rejoice in this, that the spirits are subject to you; but rejoice that your names are written in heaven.” In that same hour he rejoiced in the Holy Spirit and said, “I thank you, Father, Lord of heaven and earth, that you have hidden these things from the wise and understanding and revealed them to babes; yes, Father, for such was your gracious will.”

    Notice first, the Lord didn’t rebuke them for their excitement. He shared in their joy. God has called all of us to participate in His Resurrection life; to live in that great reality where we act and choose and decide and react to life with the full knowledge that death is dead! This freedom brings with it a joyous participation in the Life of Christ Himself through the divine mysteries of the Church, Her

  • ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ 7

    Remember Our Theological

    Academy

    Please include our Theological Academy in your annual donations and in your wills in order to ensure

    the future of our Church and Hellenism in Canada. The Academy

    needs the love and support of everyone.

    The legal name is: Patriarchal Toronto Orthodox

    Theological Academy.

    NOVEMBER 2018

    ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ

    ΕΚΔΟΤΗΣ: Ελληνική Oρθόδοξος Μητρόπολη Τορόντο (Καναδά) • 86 Overlea Blvd, Toronto OΝ M4H 1C6, Canada

    Tel: 416-429-5757 • Fax: 416-429-4588

    E-mail: [email protected]: GOMetropolis Toronto

    Web: www.gometropolis.org Twitter@GO_Metropolis

    Συντάσσεται από επιτροπή και κυκλοφορεί την πρώτη εβδομάδα εκάστου μηνός. The Orthodox Way is published monthly by the Greek Orthodox Metropolis of Toronto (Canada).

    Η Ο.Π. προετοιμάζεται από την ακόλουθη επιτροπή. The O.W. is prepared by the following Committee:

    π. Α. Ζηλιασκόπουλος, π. Δ. Μουσελίμης, π. Τ. Πράττας, π. Σ. Βούτος, π. Α. Γκιόκας, Γ. Κόντου, O. Ιωαννίδου, Σ. Βολονάκης, Ν. Ζαχαράκης. Φωτογραφίες-Photos: G. Manos.

    Ὁδήγησόν με ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου καὶ δίδαξόν με, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς ὁ σωτήρ μου, καὶ σὲ ὑπέμεινα ὅλην τὴν ἡμέραν.

    Ψαλμ. 24:5Lead me in thy truth, and teach me: for thou art God my Saviour: and I have waited on thee all the day.

    Psalm 24:5

    The Cretan and the Stranger

    One day, a Cretan man was heading towards his vineyard. He was walking on a small road beside a lake. He encountered a stranger coming from the opposite direction and the following conversation took place:

    Stranger: Where are you going?Cretan: I’m going to my vineyard. Stranger: If God wills it.Cretan: I am going to my vineyardStranger: I told you, only if God wills it. Cretan: Whether God wants it or not, I am

    going to my vineyard. The stranger was God. He turned the Cretan

    into a frog and threw him into the lake. After five years, God took pity on the Cretan and turned him into a man again. A few years later, the Cretan and the stranger once again met at the same place. And once again, the same conversation took place.

    S: Where are you going?C: I’m going to my vineyardS: If God wills it.C: I am going to my vineyard. S: I told you, only if God wills it. C: Whether God wants it or not, I am going to

    my vineyard or back in the lake as a frog. So the Cretan was once again turned into a

    frog and thrown in the lake. As the saying goes, “stubbornness takes out

    your eye.” All Cretans do not think and act like this.

    Some who think and act like this, including non-Cretans, should better contemplate their actions.

    Θεία Λειτουργία και χειροθεσία Αρχόντων

    στον Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Laval. Στη φωτογραφία:

    Μητροπολίτης Σωτήριος, π. Α. Αθανασιάδης, π. Β. Τσαπραΐλης, ιερατ.

    προϊστάμενος π. Ζ. Ντερέκας και οι έξι νέοι

    Αναγνώστες.

    Divine Liturgy and tonsur of Readers at the church of

    St. Nicholas, Laval

    Struggle in Prayerby Fr. Timothy Pavlatos

    How often we experience a real struggle in offering heartfelt prayers to God. How often we say words as we attempt to pray and wonder if they even ascend above the very roof of our home. Though we offer our prayers with good intention, we may not always leave feeling as though we’ve connected with God. We wonder if maybe we’re not doing something right.

    What we are experiencing is a dissension between the spirit, which is willing, and the flesh, which is either more interested in staying connected with the things of the world or so full of worry that it won’t let go even for a few minutes to find rest in Christ.

    Our spirit desires to pray and connect with our Lord and Creator, while our flesh entertains thoughts about financial status, health concerns, parenting challenges, marriage issues, or some sort of family matters. It’s as though our entire being is experiencing a Mary and Martha syndrome. Martha was troubled about many things, and though there was much to do, Mary chose to be still and sit at the Master’s feet to be with Him.

    In many ways, this is what we do. We stand before our Lord and we’re troubled about many things, surrendering our mind to numerous thoughts, which both distract and disturb us. Elder Aimilianos articulates it this way:

    And so it is that, when I pray, I feel at once an insurmountable obstacle, which separates me from God; the fact that I am flesh, that I am, in other words, a carnal man; that I am flesh and He is Spirit. Confronted with the transcendence of God, and with His holiness and brightness, and that I am beginning a dreadful struggle, a battle, which the Old Testament so splendidly portrays for us in that battle, that struggle, that wrestling of Jacob’s at the foot of his famous ladder (Gen. 32:24-30).

    We need to be reminded that prayer is a struggle. We are commanded to pray without ceasing because prayer is no longer natural to us in our fallen state. Prior to the fall, Adam and Eve were in the state of unceasing prayer; not so for us. So, we have to labor a bit in order to develop a life and a state of prayer.

    We have numerous examples in both Holy Scripture and the lives of the Saints where we are shown how prayer is a struggle. Take for example the life of St. Mary of Egypt, who for seventeen years struggled in her prayers before she received grace to pray without ceasing.

    I see several things that lead to our struggles in prayer. One is that we have an adversary who never wants us to pray. Two, most of us live extremely busy lives. Whether we want it or not, life seems to just sweep us up and carry us off downstream. Three, and perhaps because of the second reason, it seems we have little time or energy to pray.

    Though it is a struggle to pray, we must never become fainthearted. God knows our struggle, He knows our life and all the cares of it, He knows all that we must endure, and He is merciful.

    There was once a man who lived in a large city in Greece and one weekend he went to see a holy elder on Mount Athos to ask him about prayer. This man was concerned that he wasn’t saying enough prayers and he was concerned about his soul. When he sat down with the elder, the elder asked him, “Do you attend the Divine Liturgy on Sundays and major feast days?” The man answered, “Yes.” The elder then asked him, “Do you work in an honest way, and do you take care of your family?” The man said, “Yes.” The elder then asked him, “Do you give to those in need when you can and do you read a little bit from the Bible each day?” Again, the man answered, “Yes.” The elder then told him, “You are doing well. Go back home and continue doing what you’re doing. It is not for you to pray long hours each day. That’s what we do as monastics here on the Holy Mountain. You, on the other hand, are taking care of and serving many, many people and it is not for you to spend many hours in prayer each day. Keep God in your heart and whisper the name of Christ on your lips, and you will be saved.”

    It’s good for us to remember that there is indeed struggle in prayer because it’s not natural to us. It is also good to remember that struggle is good, especially when it is for something that has great value, such as our relationship with God. We also need to remember that all of us struggle when it comes to a “consistent” prayer life. We are all facing the same adversaries in life. Finally, let’s not forget that we all get to come together in the church and pray as a family. Though it can be difficult and a struggle to pray even in church, don’t think for a moment that it’s not without blessings! The devil will try to disturb us even in the Church during services in order to frustrate us. Thank God though, that we have the opportunity to come together to offer our prayers in unison, with one voice to Christ our Lord. This is no small thing!

    Though we struggle in prayer, know that we all share in this struggle. Though we struggle in prayer, know that God sees and listens to our attempts and blesses them. We have all been bitten by the spirit of perfectionism and live in a world that stresses results. We become fainthearted when

    we judge our apparent lack of progress, and then the devil has us just where he wants us, feeling defeated and hopeless. This is not from the Holy Spirit, dear people. Offer your payers simply and from your heart and then even if you say just three words in this way, they will pierce through the heavens.

    With love in Christ,Father Timothy Pavlatos/

    http://stjohngoc.org/

    Μέγας Εσπερινός στη γιορτή του Αγίου Δηµητρίου στον Ι. Ναό Αγίου Δηµητρίου Τορόντο.

    Great Vespers on the Feast of St. Demetrios at St. Demetrios Greek Orthodox Churchm Toronto

  • 8 ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018

    Θυμηθείτε...την Θεολογική μας Ακαδημία

    ΝEΑ I. ΜΗΤΡOΠΟΛΗΣ

    DECEMBER 2 0 1 8

    Program of His Eminence

    Μetropolitan Sotirios

    Στις ετήσιες δωρεές σας και στην Διαθήκη σας περιλάβετε και την Θεολογική μας

    Ακαδημία. Εγγυάται το μέλλον της Εκκλησίας και του Ελληνισμού στον Καναδά.

    Χρειάζεται την αγάπη και την υποστήριξη όλων μας. Το επίσημο όνομά της είναι:

    Patriarchal Toronto OrthodoxTheological Academy

    Sun 2 D. Liturgy, St. George Church, Guelph, ONWed 5 G. Vespers, St. Nicholas, Church, Toronto, ONThu 6 D. Liturgy, St. Nicholas Church, Toronto, ONSun 9 D. Liturgy, St. Panteleimon Church, Markham, ONSun 16 D. Liturgy, St. Markella Church, Montreal, QCSun 16 G. Vespers, St. Dionysios Church, LaSalle, QCMon 17 D. Liturgy, St. Dionysios Church, LaSalle, QCSun 23 D. Liturgy, St. Nicholas Church, Vancouver, BCMon 24 Evening D. Liturgy, St. George Church, Vancouver, BCSun 30 D. Liturgy, Sts. Constantine & Helen Church, Surrey, BCTue Jan 1 D. Liturgy, St. Demetrios Church, Calgary, AB

    Έγινε με πολλή επιτυχία η φθινοπωρινή συνεδρίαση του Μητροπολιτικού Συμβουλίου υπό την προεδρία του Μητροπολίτη Σωτηρίου. Η ετήσια πνευματική σύναξη των ιερέων της Ι. Μητρόπολης

    έγινε στην πόλη του Kingston με πολλή επιτυχία. Της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Μητροπολίτης Σωτήριος και συμμετείχαν σαράντα δύο (42) ιερείς. Μετά τη Θεία Λειτουργία η Kοινότητα του Kingston παρέθεσε δείπνο για όλους. Ήταν μια αξέχαστη βραδιά.

    Την Κυριακή, 6 Οκτωβρίου, o Μητροπολίτης Σωτήριος τέλεσε Θεία Λειτουργία στον Ι.Ν. Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Μόντρεαλ, βοηθούμενος από τον π. Χ. Τζίντη.

    Ο πρέσβης κ. Αζεμόπουλος παρέθεσε δείπνο προς τιμήν του νέου πρέσβη του Καναδά, που πηγαίνει στην Ελλάδα, κ. Mark Allen. Πολλοί ήσαν οι καλεσμένοι και μεταξύ αυτών ο Μητροπολίτης Σωτήριος ο οποίος και μίλησε. Ευχαριστούμε τον πρέσβη κ. Αζεμόπουλο και συγχαίρουμε το νέο πρέσβη του Καναδά κ. Mark Allen.

    Η μικρή, αλλά θαυμαστή Κοινότητα του Thunder Bay γιόρτασε τα 100 της χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Το βράδυ του Σαββάτου είχαν δείπν�