Μια φορά κι έναν καιρό

ήταν το Tσίτιλι, ένας τόπος πολύ μελωδικός,

γεμάτος τάξη κι αρμονία. Οι κάτοικοί του

ήταν γλυκόλαλοι· αντί να μιλούν, τραγουδούσαν.

Aπό παντού ακουγόταν μια ήσυχη μουσική που χάιδευε τ’ αφτιά

σαν δαντελένιο σύννεφο.

Αγαπούσαν τόσο πολύ τον τόπο τους,που είχαν ορκιστεί να μη φύγουν

ποτέ από το νησί τους!

10KokkiniKlosti21x28 livanis_Layout 1 28/04/2011 10:31 ΠΜ Page 10

Tους άρεσε η τάξη και η αρμονία, και γι’ αυτό ποτέ δεν έκανε ο ένας

κάτι διαφορετικό από τον άλλο.

Ακόμη και τα σπίτια τους ήταν χτισμένα ίδια, κι όσο για τα ρούχα τους...

Έμοιαζαν κι αυτά πολύ!

Δεν τους άρεσαν καθόλου τα

παρδαλά χρώματα!

11KokkiniKlosti21x28 livanis_Layout 1 28/04/2011 10:31 ΠΜ Page 11

12KokkiniKlosti21x28 livanis_Layout 1 28/04/2011 10:31 ΠΜ Page 12

13

Η ζωή τους θα κυλούσε ήρεμα, αν ανάμεσά τους δε βρισκόταν

ο Μάλο. Ένα αγοράκι που δεν τραγουδούσε καθόλου καλά, όμως

ζωγράφιζε όμορφα κι είχε στο μυαλό του ένα σωρό πρωτότυπες ιδέες:

«Θα ανέβω στη σκάλα και με μια κλωστή θα δέσω το φεγγάρι. Θέλω να δω το Τσίτιλι από ψηλάααααααααα!»

έλεγε και τελείωνε τη φράση του με μια τσιρίδα,

μήπως και τους καλοπιάσει. Εκείνοι θύμωναν και τον μάλωναν:

«Κάποια μέρα -να το θυμηθείς- σε μπελάδες θα μπλεχτείς!Τα παρδαλά τα χρώματα κι η φαντασία

δεν έχουνε καμία σημασία. Η μουσική έχει μονάχα αξία!»

KokkiniKlosti21x28 livanis_Layout 1 28/04/2011 10:31 ΠΜ Page 13

«Mα είδα στον ύπνο μου πως ένα αστεράκι έγινε βάρκα, κι εγώ αρμένιζα πάνω του στη θάλασσα...»

τους είπε ο Μάλο δειλά, και κατέβηκε από τη σκάλα.

«Και ποιος σου είπε πως τα αστέρια επιπλέουν στο νερόόπως το κριθαράκι στο βραστό;»

του απάντησαν με τραγουδιστή φωνή.

14KokkiniKlosti21x28 livanis_Layout 1 28/04/2011 10:31 ΠΜ Page 14

«Έλα να τραγουδήσουμε παρέα. Θα δεις, θα περάσουμε ωραία!»

Μα ο Μάλο δεν ήξερε να τραγουδά. Ήθελε μόνο να ζωγραφίζει!

15

«Αχ, να είχα ένα φίλο να μου μοιάζει!» αναστέναξε.

KokkiniKlosti21x28 livanis_Layout 1 28/04/2011 10:31 ΠΜ Page 15

16

Μια καλή νεράιδα άκουσε την ευχή του κι είπε να τον βοηθήσει.

Το ίδιο κιόλας βράδυ, πήρε ένα αστεράκι και το έριξε στη θάλασσα.

Ο Μάλο έτρεξε προς το μέρος του. Έδεσε το αστεράκι με την

κόκκινη κλωστή των παραμυθιών, τη στερέωσε καλά στο νησί του

για να μη χαθεί, κι ύστερα ξεκίνησε. Ούτε που κατάλαβε για πότε

βρέθηκε πάνω του να αρμενίζει στο νερό.

Ακριβώς όπωςστ’ όνειρό του!

KokkiniKlosti21x28 livanis_Layout 1 28/04/2011 10:31 ΠΜ Page 16

17

Ήτανχαρούμενος! Σίγουρα θα έβρισκε ένα φίλο να του μοιάζει!

KokkiniKlosti21x28 livanis_Layout 1 28/04/2011 10:32 ΠΜ Page 17

18

Ανοίχτηκε στο πέλαγος. Το Tσίτιλι είχε χαθεί από τα μάτια του,

κι ακόμη δεν είχε συναντήσει κανέναν.

Άρχισε να φοβάται:

«Θέλω να γυρίσω πίσω!!!»

«Kρεβατάκι μου αγαπημένο!!!»

«Μαμάκα μου!»

«Σπίτι μου, σπιτάκι μου!!!»

Τι ήταν αυτό; αναρωτήθηκε τρομαγμένος ο Μάλο!

Και τότε, μια βροντερή φωνή

ακούστηκε, άγνωστο από πού.

Ένα ΠΕΛΩΡΙΟκύμα σηκώθηκε

και τον πέταξε ψηλά!

KokkiniKlosti21x28 livanis_Layout 1 28/04/2011 10:32 ΠΜ Page 18

19KokkiniKlosti21x28 livanis_Layout 1 28/04/2011 10:32 ΠΜ Page 19