ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ...

56
ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΑΘΗΝΩΝ - ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΨΥΧΙΚΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΟΛΛΕΓΙΟΥ ΨΥΧΙΚΟΥ • ΕΤΟΣ 2010 - 2011 Λογοτεχνικός διαγωνισμός 30 χρόνια Κολλέγιο Ψυχικού Τέχνη Αφιέρωμα: Εθελοντισμός και Special Olympics Σας προτείνουμε

Transcript of ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ...

  • ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ

    ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΑΘΗΝΩΝ - ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΨΥΧΙΚΟΥ

    Γ Υ Μ Ν Α Σ Ι Ο Κ Ο Λ Λ Ε Γ Ι Ο Υ Ψ Υ Χ Ι Κ Ο Υ • Ε Τ Ο Σ 2 0 1 0 - 2 0 1 1

    Λογοτεχνικός

    διαγωνισμός

    30 χρόνιαΚολλέγιο Ψυχικού

    Τέχν

    η

    Αφιέρωμα: Εθελοντισμός

    και Special Olympics

    Σας προτείνο

    υμε

  • Θέλω να νικήσω! Αν όμως δεν τα καταφέρω βοηθήστε με να προσπαθήσω με θάρρος!ΌρΚΌΣ ΑΘΛηΤΌύ Special OlympicS

    7.500 Αθλητές Special Olympics από 185 χώρεςθα λάβουν μέρος σε 22 Όλυμπιακού τύπου αθλήματα

    25 Ιουνίου – 4 Ιουλίου 2011 στην Αθήνα

    Παγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics 2011το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός στον κόσμο

  • Ιούνιος 2011 • Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ ■ 3

    Αγαπητοί μας συμμαθητές και συμμαθήτριες,

    Μία ακόΜα δηΜίόυργίκη χρόνία, γεμάτη γνώση, εμπειρίες και παιχνίδια έφτασε στο τέλος της. για μία ακόμα χρονιά, σας προσκαλούμε να περιηγηθείτε στις

    σελίδες του φετινού περιοδικού ‘’Περιπλανήσεις’’ και είμαστε σίγουροι πως θα έχετε την ευκαιρία να

    συγκεντρώσετε πληροφορίες για θέματα που σας αφορούν, να ενημερωθείτε σχετικά με τις εκδηλώσεις του

    σχολείου μας αλλά και να διαβάσετε ενδιαφέροντα θέματα που απασχολούν τους εφήβους.

    αυτη τη χρόνία ασχοληθήκαμε με θέματα, όπως ο

    εθελοντισμός και τα Special Olympics, αφού φέτος θα πραγματοποιηθούν στη χώρα μας. Επίσης, ασχοληθήκαμε

    με γεγονότα-σταθμούς, όπως τα 2500 χρόνια από τη μάχη του Μαραθώνα, το Διεθνές έτος Χημείας, τα 30 χρόνια από την ίδρυση του Κολλεγίου Ψυχικού και πολλά άλλα. τέλος, στο τεύχος αυτό υπάρχουν κριτικές ταινιών και βιβλίων και παιχνίδια σχετικά με τα

    άρθρα του περιοδικού.

    ΜΕ την ΕΜπΕίρία και την πολύτιμη βοήθεια των καθηγητριών

    του ομίλου και την όρεξη των μαθητών που ασχολήθηκαν με το περιοδικό φέτος, το περιοδικό ‘’περιπλανήσεις’’

    σφραγίζει έναν ακόμα χρόνο δημιουργικής εργασίας και ελπίζουμε να διασκεδάσετε διαβάζοντάς το.

    καλό καλοκαίρι!Άννα Ελευθεριάδη, β1

    Περιεχόμενα

    Special Olympics και ΕθελοντισμόςΠαγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics 4Τα αθλήματα στα Special Olympics 6Λίγα λόγια για το Mπότσια 7Κρυπτόλεξο 8Εθελοντισμός 8Συνέντευξη από τη Μ. Βόγια και την Ε. Περάκη 10

    Τέχνη

    Λογοτεχνικός διαγωνισμός 12Μία επαναστατική κίνηση 12Μία ιδιαίτερη οικογενειακή στιγμή… 16Διαφορετική συμμετοχή 17Τα κουρελάκια 19Άρωμα από φρέζες 20Μία απίστευτη ημέρα 21 Οι αγώνες 22Στιγμές περηφάνιας 23Η επιμονή της ανθρώπινης ψυχής 24Μία ανιδιοτελής πράξη 26Ο χαμένος παράδεισος 27Η Αθηνά και ο Ντόμινο 29

    Είδαμε, διαβάσαμε και σας προτείνουμε… 30Ο Χάρι Πόττερ και οι Κλήροι του Θανάτου 30«Όταν ο ήλιος…» της Ζώρζ Σαρή 31

    Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: 100 χρόνια από το θάνατό του 32«Εξοχική Λαμπρή» του Α. Παπαδιαμάντη 33

    Μια ματιά στον κόσμο

    Διεθνές Έτος Χημείας (2011): 35Η ιστορία του δρόμου του Μαραθώνα 37

    Τα μαθητικά τα χρόνια…

    Χαιρετισμός Προέδρου Μ.Κ. 38Η αγάπη των δασκάλων 39Τους έπιασαν στα πράσα! 40Η μαμά μου στο σχολείο 40Σχολικές αναμνήσεις 41Μία διαφορετική συνέντευξη 41

    Το σχολείο μας και οι καθηγητές μας

    30 χρόνια Κολλέγιο Ψυχικού 43Συνεντεύξεις Καθηγητών 45Το Ημερολόγιο της χρονιάς 48

    | E d i t o r i a l |

    ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ: Άννα Ελευθεριάδη, β₁ και Ίρις Ρόμβου, γ₄. Στο Περιοδικό θα συναντήσετε και άρθρα των μαθητών και μαθητριών του τμήματος α₆, των: Ηρώ Βρύζα, Μένη Καλλίρη, Έλενα Κατσιρέα, Ανδρέα Κοκκάλη, Μυρτώ Λεβεντάκη, Αλκιβιάδη Λιάμπεη, Θεοδώρα Παπά, Μαρία-Αγγελική Πετράκη. Επίσης, στο Περιοδικό φιλοξενείται άρθρο του Προέδρου του Δεκαπενταμελούς Συμβουλίου, Ιωάννη Γραμματικόπουλου.ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΕΣ: Σοφία Δεληδάκη και Γεωργία Κωνσταντίνου.Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Πέγκυ Φακή για την παραχώρηση ορισμένων κειμένων μαθητών της και τον κύριο Μιχάλη Κύρκο για τη δημιουργική πλευρά του Περιοδικού «Περιπλανήσεις».

  • 4 ■ Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ • Ιούνιος 2011

    Παγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics[από την Ίριδα Ρόμβου, γ4]

    Φέτος έχουμε την τιμή να φιλοξενήσουμε στην πατρίδα μας τα Special Olympics. η ημέρα έναρξης των αγώνων είναι η κυρια-κή 25 ίουνίου 2011 και το μεγάλο γεγονός θα λάβει χώρα στο καλλιμάρμαρο παναθηναϊκό στάδιο. όι αγώνες αυτοί θα λήξουν στις 4 ίουλίου και η τελετή λήξης θα πραγματοποιηθεί στον ίδιο χώρο.

    Tα Special Olympics ξεκίνησαν ως ένα παγκόσμιο κίνημα το οποίο ιδρύθηκε το 1968 από την Eunice Kennedy Shriver. τα Special Olympics είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανι-σμός που στόχο έχει να υλοποιήσει και να δώσει μορφή σε ένα όραμα με παγκόσμια εμβέλεια. αποτελούν μια κοινωνία η οποία δεν ορίζεται από αυτούς που αποκλείονται αλλά από όσους εντάσσονται σ’ αυτή. Ένα μήνυμα που ενώνει τους αθλητές των Special Olympics σα μια γροθιά είναι: «Θέλω να νικήσω! Αν όμως δεν τα καταφέρω, βοηθήστε με

    να προσπαθήσω με θάρρος!» κάτι που δηλώνει τόσο τη δύναμη όσο και την ενέργεια των ανθρώπων αυτών, τη θέλησή τους για ζωή.

    To 1968, το έτος της ίδρυσης των Special Olympics, πραγματοποιήθηκαν και οι πρώτοι αγώνες. Σε αυτούς συμμετείχαν 1000 αθλητές από 26 πολιτείες των η.π.α και του καναδά. όι αγώνες αυτοί ήταν θερι-νοί και έλαβαν χώρα στο Illinois των η.π.α. το 2011 με δώδεκα Special Olympics να προηγούνται, η συμμε-τοχή αθλητών σε παγκόσμιο επίπεδο φαίνεται να ανεβαίνει. 7.500 αθλητές θα συμμετάσχουν φέτος από 185 χώ-ρες του κόσμου και θα αγωνιστούν σε 22 αθλήματα καθώς οι αγώνες είναι

    θερινοί. αξίζει να σημειωθεί πως στατιστικά υπάρχουν πάνω από 3,1 εκατομμύρια αθλητές που παίρνουν μέρος στα Special Olympics. όι χώρες που συμμετέχουν προέρ-

    | ΑΘηνΑ 2011, 25 ΙΌύνΙΌύ - 4 ΙΌύΛΙΌύ |

  • Ιούνιος 2011 • Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ ■ 5

    | Α φ Ι Ε Ρ ω Μ Α : S p E c i a l o l y m p i c S Κ Α Ι Ε Θ Ε λ Ο Ν Τ Ι Σ Μ Ο Σ |

    χονται από διάφορες γωνιές του πλανήτη. προηγείται η κίνα με 700.000 αθλητές, στη συνέχεια η αμερική με 550.000 αθλη-τές, ακολουθεί η Ευρώ-πη με 500.000 αθλητές και τέλος η ίνδία με συμμετο-χή 410.000 αθλητών. Με την εθελοντική δράση, η οποία αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τα Special Olympics, προσφέρεται στους αθλητές η απα-ραίτητη για αυτούς και για την ψυ-χολογία τους βοήθεια και στήριξη, ώστε να μπορούν να ενισχύσουν την αυτοεκτίμησή τους, να ανακαλύψουν τις ξεχωριστές τους ικανότητες και με τους τρόπους αυτούς να αποτελέσουν ενεργά και χρήσιμα μέλη των κοινοτήτων τους.

    Για τους παραπά-νω λό-γους, η χώρα μας διάλεξε ένα πολύ ξεχωρι-στό έμβλημα για να συμβο-λίσει τα Special Olympics. Ένα λαμπρό ήλιο

    (πηγή ζωής) ο οποίος με τη φωτεινότητά του δίνει δύνα-μη στον αθλητή, του παρέχει τη δυνατότητα υπέρβασης και παράλληλα του προσφέρει αισιοδοξία για να μπο-ρέσει να συνεχίσει την προσπάθεια και τη σκληρή δου-λειά. Στο έμβλημα, όμως, εμφανίζονται διάφορα χρώμα-τα που δεν επιλέχθηκαν τυχαία. Βρίσκονται εκεί για να αντανακλούν το ελληνικό τοπίο και με το συμβολισμό που έχει δοθεί στο καθένα να δίνουν θάρρος, δύναμη και κουράγιο στους αθλητές αλλά και σε όσους βρίσκο-νται υπό την «επήρεια» των αγώνων. το θερμό κόκκινο που συμβολίζει το πάθος για τη ζωή, το πορτοκαλί που συμβολίζει την αισιοδοξία, το μπλε που συμβολίζει την αποφασιστικότητα, το γαλάζιο που αντιπροσωπεύει την ελευθερία και τέλος το πράσινο που υποστηρίζει την ελ-πίδα που έχει κάθε άνθρωπος μέσα του.

    Τα Special Olympics, αν και δε διαφέρουν πολύ από τους όλυμπιακούς αγώνες, απαιτούν από τους αθλητές που συμμετέχουν σε αυτά να πλη-

    ρούν κάποια κριτήρια έτσι ώστε να γί-νουν δεκτοί, όπως η διανοητική στέ-

    ρηση σε οποιαδήποτε βαθμίδα ή η συνοδεία της από κάποια σω-ματική αναπηρία. όι αθλητές θα πρέπει να βρίσκονται σε ηλι-κία άνω των 8 ετών εκτός από αυτούς οι οποίοι θα συμμετά-σχουν στο νέο πρόγραμμα των

    Special Olympics «νεαροί αθλη-τές» το οποίο αναφέρεται σε παι-

    διά με παρόμοια προβλήματα που οι ηλικίες τους ξεκινούν από 2,5 ετών και

    φτάνουν έως και τα 7.για την καλύτερη διεξαγωγή των αγώνων στη

    χώρα μας έχουν υπογραφεί κάποια μνημόνια τα οποία εξασφαλίζουν τη συνεργασία και τη συμβολή υπουρ-γείων και τοπικών αυτοδιοικήσεων, όπως είναι ο δήμος

    αθηναίων, το υπουργείο Εσωτερικών, το υπουργείο Εξωτερικών, η ίερά αρχιεπισκοπή αθηνών, το υπουρ-γείο υποδομών, Μεταφορών και δικτύων καθώς επί-σης και ο διεθνής αερολιμένας «Ελευθέριος Βενιζέλος» για την ορθότερη μεταφορά των αθλητών. δυστυχώς, όμως, αυτή τη φορά θα ζητηθεί από τους αθλητές να ταξιδέψουν χωρίς τη “μητέρα” τους, αφού η κ. Εunice

    Kennedy Shriver απεβίωσε το 2009 σε ηλικία 88 ετών.Επιπλέον, για την ορθότερη διεξαγωγή και τέλε-

    ση των Special Olympics ζητήθηκε από χιλιάδες εθε-λοντές να βοηθήσουν είτε στην προπόνηση των αθλη-

    Θέλω να νικήσω! Αν όμως δεν τα καταφέρω, βοηθήστε με να προσπαθήσω με θάρρος!

  • 6 ■ Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ • Ιούνιος 2011

    πραγματοποιούνται στα Special Olympics

    [από την Άννα Ελευθεριάδη, β1]

    τα αγωνίσματα στα οποία θα κληθούν να λάβουν μέρος οι αθλητές και οι αθλήτριες των Special Olympics είναι τα ακόλουθα:

    1. αντισφαίριση (τένις)2. γκολφ3. γυμναστική4. δυναμική Άρση Bαρών5. Επιτραπέζια αντισφαίριση6. ίππασία7. ίστιοπλοΐα8. καγιάκινγκ9. καλαθοσφαίριση (Μπάσκετ)10. Μπάντμιντον11. Μπόουλινγκ12. Μπότσια13. πατινάζ επί δαπέδου14. πετοσφαίριση (Βόλεϊ)15. πετοσφαίριση Άμμου (Μπίτς Βόλεϊ)16. ποδηλασία (δρόμου)17. ποδόσφαιρο18. Σόφτμπωλ19. Στίβος (Μαραθώνιος)20. τζούντο21. υγρός Στίβος (κολύμβηση)22. χειροσφαίριση (χάντμπολ)

    τών, στο ρόλο της κριτικής επιτροπής και των διαιτητών ή στον εντοπισμό περιοχών για την τοποθέτηση των χωριών των Special Olympics. Έτσι εξασφαλίστηκαν για τους αθλητές 2.500 προπονητές, 3.000 διαιτη-τές και κριτές, 30 εγκαταστάσεις και 4 χωριά στον Άγιο ανδρέα, στη νέα Μάκρη, στο Μα-ραθώνα αλλά και σε ξενοδοχεία της νότιας ακτής της αττικής.

    Την πε-ρασμέ-νη σχο-λική χρονιά, 2009-2010, στο πλαίσιο της ενη-μέρωσης μας για τα Special Olympics δό-

    θηκε και σε εμάς η ευκαιρία να γνωρίσου-με από κοντά Έλληνες αθλητές και Ελληνί-δες αθλήτριες, να μοιραστούμε τις εμπειρί-ες τους καθώς είχαν την ευκαιρία να λάβουν μέρος σε ένα τόσο σπουδαίο παγκόσμιο γε-γονός και να κατανοήσουμε καλύτερα το νό-ημα των αγώνων αυτών. πληροφορίες ακού-στηκαν πολλές μέσα στο θέατρο του κολλε-γίου Ψυχικού. κάποιες, δυστυχώς, δυσάρε-στες, όπως η αντιμετώπιση αυτών των αν-θρώπων από την κοινωνία και ορισμένους που εντάσσονται σε αυτή. το γέλιο και η ει-ρωνεία που αντιμετωπίζουν μερικές φορές σε απλές καθημερινές τους δραστηριότη-τες καθώς και η ασέβεια προς τα πρόσωπά τους. Εκείνο όμως που πραγματικά θα μείνει για πάντα χαραγμένο στο μυαλό μας είναι η προσωπική εμπειρία μιας ελληνίδας αθλήτρι-ας των Special Olympics, η οποία ενώ βρι-σκόταν στη γραμμή του τερματισμού, σταμά-τησε. Όταν κλήθηκε να απαντήσει στο λόγο για τον οποίο είχε σταματήσει, εκείνη απλά είπε: «Εγώ ξεκίνησα με τη φίλη μου που όμως τώρα βρίσκεται πίσω και θέλω να τερματί-σω μαζί της». το μήνυμα που μας μετέφερε ένα: «σημασία τελικά δεν έχει ο προορισμός (ο τερματισμός και η νίκη) αλλά το ταξίδι (όλη η πορεία που χαράζει κάποιος για να πραγ-ματοποιήσει το στόχο του)».

    Τα αθλήματαπου

  • Ιούνιος 2011 • Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ ■ 7

    | Α φ Ι Ε Ρ ω Μ Α : S p E c i a l o l y m p i c S Κ Α Ι Ε Θ Ε λ Ο Ν Τ Ι Σ Μ Ο Σ |

    Λίγα λόγια για το mπότσια

    Το Μπότσια (Boccia) εί-ναι άθλημα για αθλητές με αναπηρία και είναι μία δι-ασκευασμένη μορ-φή του ομώνυμου ιταλικού αθλήμα-τος. Επιπλέον, έχει

    σχεδιαστεί ώστε να μπορούν να λαμβά-νουν μέρος σε αυτό άτομα με εγκεφα-λική παράλυση ή άλλη κινητική αναπη-ρία που χρησιμοποιούν αναπηρικό αμα-ξίδιο. αποτελεί παραολυμπιακό άθλημα και παίζεται σε περισσότερες από 40 χώ-ρες του κόσμου.

    το Μπότσια παίζεται ατομικά, σε ζευ-γάρια ή σε ομάδες των τριών. Σκοπός του παιχνιδιού εί-ναι να ρίξουν οι παίκτες την κόκκινη ή μπλε πλαστική τους μπάλα όσο πιο κοντά γίνεται στη λευκή μπάλα-στόχο που καλείται “jack”. η λευκή μπάλα ρίχνεται πρώ-τη, ενώ στη συνέχεια οι ομάδες πετούν εναλλάξ τις μπά-λες τους. όι μπάλες προωθούνται με τα χέρια, τα πόδια ή με μία βοηθητική συσκευή, εάν η αναπηρία του συμ-μετέχοντα αθλητή είναι πολύ σοβαρή. Στο τέλος κάθε

    γύρου, ο διαιτητής μετράει την απόσταση που έχουν οι μπάλες των ομάδων από το στόχο και δίνει ένα βαθμό για κάθε μπάλα που είναι πιο κοντά στη μπάλα-στόχο

    από την κοντινότερη μπάλα του αντιπά-λου. η ομάδα ή ο παίκτης με την υψηλό-τερη βαθμολογία είναι ο νικητής του παι-χνιδιού.

    Στο ατομικό παιχνίδι υπάρχουν τέσσερις γύροι και ο κάθε παίκτης έχει στη διάθεσή του έξι μπάλες. Στο παιχνίδι με ζευγάρια, οι γύροι παρα-μένουν τέσσερις ενώ ο κάθε παίκτης έχει στη διάθεσή του τρεις μπάλες ανά γύρο. Όταν αγωνίζονται ομάδες των τριών, το παιχνίδι αποτελείται από έξι γύρους, ενώ

    κάθε παίκτης έχει στη διάθεσή του δύο μπάλες.

    Βιβλιογραφία• http://www.athens2011.org/sports.asp• http://www.specialolympicshellas.gr/general_info.html• http://community.specialolympics.org/service/searchEverything.ki

    ckAction?as=82244&mediaType=photo&sortType=recent&tab=yes&includePhoto=on&d-7095067-p=1

    • http://el.wikipedia.org/wiki/Μπότσια

  • 8 ■ Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ • Ιούνιος 2011

    Εθελοντισμός[από την Άννα Ελευθεριάδη, β1]

    Τι είναι ο εθελοντισμός;Εθελοντισμός είναι η μη αμειβόμενη και δίχως επαγγελ-

    ματική εξέλιξη δραστηριοποίηση των πολιτών που αποβλέ-πει στην ευημερία του συνανθρώπου, της κοινότητας και της κοινωνίας γενικότερα.

    Εθελοντής είναι ο πολίτης εκείνος που προσφέρει ανιδι-οτελώς τον ελεύθερο χρόνο του ή τη γνώση του για χρήσιμες δράσεις προς όφελος άλλων, χωρίς να περιμένει αντάλλαγ-μα. Με αυτή την έννοια ο εθελοντισμός ταυτίζεται με τη φι-λανθρωπία, όπως χρησιμοποιήθηκε κατά την κλασική επο-χή κυρίως για να αποδώσει μια καινούργια αρετή, την αγάπη για το συνάνθρωπο.

    όι εθελοντές προέρχονται από οποιοδήποτε κοινω-νικό-οικονομικό στρώμα της κοινωνίας. Σχεδόν όλοι οι πολίτες μπορούν να είναι υποψήφιοι εθελοντές.

    η προσφορά εθελοντικής υπηρεσίας έχει πολλές μορ-φές δράσης: συνοδεία, βοήθεια στο σπίτι, εμψύχωση, πρόληψη, δωρεά αίματος, μεταφορά ασθενών, επα-νένταξη, τηλεφωνική ακρόαση, εξειδικευμένες και επαγγελματικές παροχές, υγειονομικές φροντίδες, ψυχαγωγία, κοινωνική γραμματεία, νομική βοήθεια κ.τλ.

    Τι προσφέρει ο εθελοντισμός;ό εθελοντισμός είναι μια πράξη μέσα από την

    οποία οι άνθρωποι αποκτούν νέες δεξιότητες και βοηθούνται να είναι ενεργοί πολίτες στην κοινότητά

    Κρυπτόλεξο

    Μπορείς να βρεις τα 22 αθλήματα που

    πραγματοποιούνται στα Special Olympics;

    η ί γ δ Σ α ν τ ό ό η δ Σ Θ Σ ό α ί υ Σ ν δ Σ α π Θ α ν τ ί Σ Φ α ί ρ ί Σ η γ κ ό Λ Φ

    γ υ Μ ν α Σ τ ί κ η α Λ Σ π Ε ί Θ υ ρ α ρ ό α ν Σ α ρ Σ η Β α ρ Ω ν κ Λ α ό Ε ί υ ρ

    Ε π κ δ Λ Ε π ί τ ρα π Ε Ζ ί α α ν τ ί Σ Φ α ί ρ ί Σ η Λ Σό ί Θ υ ρ Θ ί π π α Σ ί α Β Σ ί

    Σ ν Σ ί Σ τ ί ό π Λ ό ί α κ κ ί η Ξ η γ υ Σ ν ν ί Σ ν α ν ν Ε ρ κ α γ ί α κ ί ν γ κ Β δ ί ό

    Μ π α Σ κ Ε τ ν Σ κ α κ κ Ξ η γ Μ π α ν τ Μ ί ν τ ό ν ό Θ η Μ π ό ό υΛ ί ν γ κ Ε

    Β Ε ό Φ Ε η Σ 0 ό Θ ρ Β Β α κ Σ Μ π ό τ Σ ί α Λ Σ η γ ό ί Θ Β π ί Θ δ γ ί ό Θ γ Β Σ ό

    π ατ ί ν α Ζ Ε π ί δ α π Ε δ ό υ ν α π ί Θ Ε δ η δ Ε ί α ό Ξ η α Ψ ό ί η ό ί Ξ η Λ Λ κ

    Β ό Λ Ε ί Μ π ί τ Σ Β ό Λ Ε ί ν ό κ η κ Ξ Β ί Ξ η ό Θ η ό ί η ό π ό δ η Λ α Σ ί α δ ν Ε

    π ό δ ό Σ Φα ί ρ ό κ δ Ξ η ό ί Ξ Σό Φτ Μ π Ω Λ Β Σ τ ί Β ό Σ κ α ν δ ί Ε Β δ α υ ί ό

    τ Ζ ό δ ν Β Φ τ Ζ ό υ ν τό κ ό Λ υ Μ Β η Σ η Μ Β δΨ ί Θ γ ί γ ί Θ γ χ α ν τ Μ π ό Λ

    ό κ Ξ ό ί Ξ δ α Σ ό ί Ξ α Σ ό δ ί Ξ κ α γ ί α κ ί ν γ κ Κ ό κ Ξ δ Σ ό ί Ξ Ε Σ ό ί δ Ξ ί Ξ ό Ε

    Λύση

    η ί γ δ Σ α ν τ ό ό η δ Σ Θ Σ ό α ί υ Σ ν δ Σ α π Θ α ν τ ί Σ Φ α ί ρ ί Σ η γ κ ό Λ Φ

    γ υ Μ ν α Σ τ ί κ η α Λ Σ π Ε ί Θ υ ρ α ρ ό α ν Σ α ρ Σ η Β α ρ Ω ν κ Λ α ό Ε ί υ ρ

    Ε π κ δ Λ Ε π ί τ ρ α π Ε Ζ ί α α ν τ ί Σ Φ α ί ρ ί Σ η Λ Σ ό ί Θ υ ρ Θ ί π π α Σ ί α Β Σ ί

    Σ ν Σ ί Σ τ ί ό π Λ ό ί α κ κ ί η Ξ η γ υ Σ ν ν ί Σ ν α ν ν Ε ρ κ α γ ί α κ ί ν γ κ Β δ ί ό

    Μ π α Σ κ Ε τ ν Σ κ α κ κ Ξ η γ Μ π α ν τ Μ ί ν τ ό ν ό Θ η Μ π ό ό υ Λ ί ν γ κ Ε

    Β Ε ό Φ Ε η Σ 0 ό Θ ρ Β Β α κ Σ Μ π ό τ Σ ί α Λ Σ η γ ό ί Θ Β π ί Θ δ γ ί ό Θ γ Β Σ ό

    π α τ ί ν α Ζ Ε π ί δ α π Ε δ ό υ ν α π ί Θ Ε δ η δ Ε ί α ό Ξ η α Ψ ό ί η ό ί Ξ η Λ Λ κ

    Β ό Λ Ε ί Μ π ί τ Σ Β ό Λ Ε ί ν ό κ η κ Ξ Β ί Ξ η ό Θ η ό ί η ό π ό δ η Λ α Σ ί α δ ν Ε

    π ό δ ό Σ Φ α ί ρ ό κ δ Ξ η ό ί Ξ Σ ό Φ τ Μ π Ω Λ Β Σ τ ί Β ό Σ κ α ν δ ί Ε Β δ α υ ί ό

    τ Ζ ό δ ν Β Φ τ Ζ ό υ ν τ ό κ ό Λ υ Μ Β η Σ η Μ Β δ Ψ ί Θ γ ί γ ί Θ γ χ α ν τ Μ π ό Λ

    ό κ Ξ ό ί Ξ δ α Σ ό ί Ξ α Σ ό δ ί Ξ κ α γ ί α κ ί ν γ κ Κ ό κ Ξ δ Σ ό ί Ξ Ε Σ ό ί δ Ξ ό ί Ξ ό

  • Ιούνιος 2011 • Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ ■ 9

    | Α φ Ι Ε Ρ ω Μ Α : S p E c i a l o l y m p i c S Κ Α Ι Ε Θ Ε λ Ο Ν Τ Ι Σ Μ Ο Σ |

    τους.η εθελοντική δράση αποτελεί μα-

    θησιακή-μορφωτική λειτουργία, καθώς ενισχύει την απόκτηση κοινωνικών, επι-κοινωνιακών και επαγγελματικών δεξιο-τήτων και αναπτύσσει νέες ικανότητες. Επίσης, ενδυναμώνει και δίνει νέο περι-εχόμενο στη ζωή των ατόμων. Επιπλέον, αυξάνει τη δυνατότητα ενεργούς συμ-μετοχής των νέων στη ζωή και την εργα-σία. Aποτελεί εν δυνάμει χώρο ανάπτυξης νέων κοινω-νικών υπηρεσιών αυξάνοντας την απασχόληση. Συνε-πώς, η εθελοντική δράση μπορεί να διαδραματίσει ση-μαντικό ρόλο στη μάχη κατά της ανεργίας και αποτελεί πηγή θέσεων εργασίας.

    Special Olympics, Αθήνα 2011Στόχος του προγράμματος εθελοντισμού των πα-

    γκόσμιων αγώνων «Special Olympics, αΘηνα 2011» είναι να δώσει στους εθελοντές που θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στη διοργάνωση, μια αξέχαστη και χρήσιμη εμπειρία ζωής, η οποία θα τους βοηθή-σει στην κατανόηση και αποδοχή των ατόμων με δια-νοητική αναπηρία. Ένας ακόμα στόχος του προγράμ-ματος είναι η δημιουργία ομάδας 25.000 εμπνευσμέ-νων εθελοντών, οι οποίοι θα συμβάλλουν μέσα από τις θέσεις που θα αναλάβουν, στην παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών στους αθλητές και σε όλους όσοι συμμετέχουν στη διοργάνωση.

    όι εθελοντές που υποστηρίζουν τα Special Olympics σε όλο τον κόσμο προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε διάφορους τομείς πριν, κα-

    τά τη διάρκεια και μετά τις προπονήσεις και τις αγωνιστικές δραστηριότητες, δί-νοντας έτσι την ευκαιρία σε άτομα με δι-ανοητική αναπηρία να ζήσουν τον εν-θουσιασμό, τη χαρά και την καταξίωση που συνδέεται με τον αθλητισμό.

    Οι εθελοντές των Ολυμπιακών Αγώνων

    όι εθελοντές των όλυμπιακών αγώνων είναι η κινη-τήρια δύναμη και η ψυχή των αγώνων. Είναι απαραίτη-τοι αφού βοηθούν τους αθλητές, επισκέπτες και θεατές κατά τη διάρκεια του πιο συναρπαστικού αθλητικού γε-γονότος στο κόσμο. η επιτυχία των όλυμπιακών αγώ-νων ανήκει σε όλους τους 34.548 εθελοντές των όλυ-μπιακών αγώνων της Βαρκελώνης, τους 60.422 εθελο-ντές της ατλάντα και τους 47.000 εθελοντές των αγώ-νων του Σύδνεϋ.

    όι εθελοντές με τη συμμετοχή τους αποδεικνύουν πως μπορεί ο καθένας να βοηθήσει στην επιτυχία των αγώνων ακόμη και αν δεν είναι αθλητής, αλλά και να αναδειχθούν μέσα από την κοινή προσπάθεια οι πραγ-ματικές αξίες του όλυμπισμού. η μεγαλύτερη γιορτή της ανθρωπότητας στηρίζεται στη θέληση, το πάθος, την αφοσίωση και τον επαγγελματισμό τον οποίο δεί-χνει ο κάθε εθελοντής.

    Βιβλιογραφίαhttp://www.athens2011.org/volunteers.asphttp://www.ethelontismos.gr/http://www.eu2003.gr/gr/cat/53/http://www.cyfamplan.org/FamPlan/page.php?pageID=18

    Οι εθελοντές των Ολυμπιακών Αγώνων είναι η κινητήρια δύναμη και η ψυχή των Αγώνων.

  • 10 ■ Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ • Ιούνιος 2011

    Συνέντευξη από τη Μίνα Βόγια και την Ελένη Περάκη[από την Άννα Ελευθεριάδη, β1 & την Ίριδα Ρόμβου, γ4]

    Φέτος, 150 μαθητές και μαθήτριες από όλη την Ελλάδα που συμμετείχαν στο πρόγραμμα εθελοντισμού που οργάνωσε το υπουργείο παιδείας έλαβαν μέρος στην παγκόσμια Σύ-νοδο νεολαίας του «αθήνα 2011». Έφηβος ηγέτης είναι ο τίτλος του βραβείου που απο-νεμήθηκε στα παιδιά για τη συμμετοχή τους στην παγκόσμια Σύνοδο νεολαίας καθώς και για τη συνεισφορά τους στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος πολιτισμού και σεβασμού στη δια-φορετικότητα.

    ›Συμμετείχατε σε ένα πρόγραμμα εθελοντισμού που οργάνωσε το Υπουργείο Παιδείας. Μπορείτε να μας δώσετε μερικές πλη-

    ροφορίες σχετικά μ’ αυτό; (πόσο διήρκεσε – ποιες ήταν ακριβώς οι δραστηριότητες)

    Ελένη Περάκη: η πρώτη επαφή έγινε μέσω της πα-ρουσίασης που έλαβε χώρα στο σχολείο μας κατά τη σχολική χρονιά 2009-2010. Εκεί γνωριστήκαμε με την

    κυρία Βίβιαν Μουράτου, η οποία ήταν η υπεύθυνη του προγράμματος εθελοντισμού για τα Special Olympics. αφού ενημερωθήκαμε για τον τόπο και την ώρα της πρώτης συνάντησης, συγκεντρωθήκαμε σε μια αίθου-σα για να παρακολουθήσουμε μια σχετική ταινία. η ται-νία αφορούσε μια κοπέλα με σύνδρομο Down και μας προετοίμαζε για τις υπόλοιπες συναντήσεις μας.

    Συμμετοχή στη Σύνοδο νεολαίας «Αθήνα 2011»

  • Ιούνιος 2011 • Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ ■ 11

    | Α φ Ι Ε Ρ ω Μ Α : S p E c i a l o l y m p i c S Κ Α Ι Ε Θ Ε λ Ο Ν Τ Ι Σ Μ Ο Σ |

    Στην πρώτη μας συ-νάντηση με τους αθλη-τές χωριστήκαμε σε μεικτές ομάδες και αρ-χίσαμε να ζωγραφίζου-με. Με αυτό τον τρό-πο σιγά σιγά γνωριστή-καμε καλύτερα. Στις υπόλοιπες συναντή-σεις ασχοληθήκαμε με άλλες δραστηριότη-τες, όπως ο στίβος, το bowling, το ποδήλατο, ο κινηματογράφος κα.

    Μίνα Βόγια: το πρόγραμμα αυτό διήρ-κεσε περίπου ένα χρό-νο.

    ›Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από τη συμμετοχή σας στη δι-οργάνωση αυτή;

    Ελένη Περάκη: Είμαστε αρκετά ενθουσιασμένες για το πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχουμε. το καλοκαί-ρι του 2011 θα προσφέρουμε τη βοήθεια και τη στήρι-ξή μας στους αθλητές μας οι οποίοι το έχουν πραγματι-κά ανάγκη.

    Μίνα Βόγια: η συμμετοχή μάς πρόσφερε πολλές εμπειρίες καθώς μάθαμε κάτι για ανθρώπους που αντι-μετωπίζονται τελείως διαφορετικά από εμάς, για ανθρώ-πους που το κοινωνικό σύνολο συχνά δεν υπολογίζει και απλά κοροϊδεύει. Επίσης, βρήκαμε πολλά κοινά στοιχεία και αποκτήσαμε καινούριους φίλους!

    ›Τι σχέση αναπτύξατε με τους αθλητές; Συνεχίζετε να επικοι-νωνείτε και σήμερα;

    Ελένη Περάκη: Με τους αθλητές αναπτύξαμε μια φι-λική σχέση και πιστεύω πως μπορούμε να την κρατή-σουμε, αφού ανταλλάξαμε μαζί τους στοιχεία (facebook, msn, κινητά) για να μπορούμε να συναντιόμαστε και εκτός προγράμματος.

    ›Θα υπάρξει συνέχεια στο πρόγραμμα αυτό;

    Ελένη Περάκη: το πρόγραμμα στο οποίο συμμε-τείχαμε συνεχίζεται και την επόμενη χρονιά και έχω έντο-

    νη την επιθυμία να συμμετέχω και τη χρονιά αυτή.

    ›Ποια είναι η γνώμη σας για τον εθελοντισμό γενικότερα;

    Μίνα Βόγια: ό εθελοντισμός πιστεύω πως βοηθά τον κάθε άνθρωπο να εξελιχθεί και να ωριμάσει. ό εθελο-ντισμός είναι κάτι παραπάνω από εσένα και από εμένα,

    είναι για ένα σκοπό πολύ μεγαλύτερο από εμάς! ακόμη, ο εθελοντισμός μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα με τους εαυτούς μας. Μας κάνει να πιστεύουμε πως ποτέ δεν είναι αργά αλλά και πως πάντα μπορούμε να αλλάξουμε κάτι στον κόσμο αρκεί βέβαια να το πάρουμε απόφαση!!!

    Βιβλιογραφία Εισαγωγής:www.inews.gr/155/efivos-igetis-pagkosmia-synodo-neolaias-sto-athina-2011.html

    O εθελοντισμός μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα με τον εαυτό μας.

  • 12 ■ Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ • Ιούνιος 2011

    Eφτασε για άλλη μία χρονιά η ώρα να διαβάσετε τα διηγήματα που πήραν μέρος στο λογοτεχνικό δι-αγωνισμό. Το θέμα του διαγωνι-σμού μας φέτος ήταν το ίδιο με το αφιέρωμα του τεύχους που κρατάτε στα χέρια σας, δη-λαδή οι αγώνες Special Olympics και ταυτό-χρονα το ζήτημα του εθελοντισμού. Οι οδη-γίες προς τους «συγγραφείς» ήταν να ξεκι-νήσουν το διήγημά τους με την ακόλουθη παράγραφο:

    ΟΔΗΓΙΕΣ

    «Άνοιξε την επιστολή και χαμο-γέλασε συγκινημένος/ η: η αίτησή του/ της στο Πρόγραμμα Εθελοντι-σμού των Special Olympics είχε γίνει δεκτή. Σκέφτηκε πόσα είχε να μά-θει, πόσα συναισθήματα να μοιρα-στεί… Ακούμπησε το γράμμα στο γραφείο και έτρεξε να μιλήσει στη μητέρα του/ της.»

    Τα κείμενα των συμμαθητών μας ήταν υπέροχα, με μία ιδιαίτερη ματιά και ευαι-σθησία σχετικά με το θέμα αυτό που όλους μας συγκινεί. Τρεις μικροί –σε ηλικία, αλλά όχι και σε ταλέντο!- «συγγραφείς» έχουν επιλεγεί από μία επιτροπή φιλολόγων* του Σχολείου μας ως αυτοί που δημιούργησαν τα πιο ιδιαίτερα από λογοτεχνικής άπο-ψης κείμενα, αλλά αυτό φυσικά δεν αναι-ρεί την πολύ μεγάλη αξία και των υπολοί-πων. Γι’ αυτό και θεωρήσαμε σκόπιμο να έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε όλα τα δι-ηγήματα που πήραν μέρος στο διαγωνι-σμό, τα οποία παρατίθενται με αλφαβη-τική σειρά. Συγχαρητήρια σε όλους όσοι αποφάσισαν να συμμετάσχουν σε αυτό το εγχείρημα, οι οποίοι αξίζει να σημειώσου-με ότι ήταν σχεδόν διπλάσιοι σε αριθμό από ό,τι πέρυσι! Ελπίζουμε να συνεχιστεί η συμμετοχή σας και του χρόνου με τον ίδιο ενθουσιασμό. Καλή ανάγνωση και μπρά-βο σε όλους!

    Μία επαναστατική κίνηση[από την Αντελίνα Τραταρού, γ4]

    Άνοιξε την επιστολή και χαμογέλασε συγκινημένη: η αίτησή της στο Πρό-γραμμα Εθελοντισμού των Special Olympics είχε γίνει δεκτή. Σκέφτηκε πό-σα είχε να μάθει, πόσα συναισθήματα να μοιραστεί… Ακούμπησε το γράμ-μα στο γραφείο και έτρεξε να μιλήσει στη μητέρα της…

    Κάτι όμως τη σταμάτησε. Σα να άκουγε μέσα της μία φωνή που της έλεγε «Όχι! Μην το πεις σε κα-νέναν ακόμα. Ζήσε το όνειρο!»

    Ήταν πολύ πρωί ακόμα. κατέβη-κε τη σκάλα από τη διώροφη μεζο-νέτα και πήγε στην κουζίνα κατευθεί-αν για πρωινό. το σπίτι ήταν έρημο. η μητέρα της έλειπε. Ως συνήθως. χαμένη κάπου μαζί με τις δύο φί-

    λες της μεταξύ Mall και Golden Hall. ό πατέρας της στη δουλειά του απα-

    σχολημένος πάντα με την εταιρεία του. Έπρεπε να δουλεύει σκληρά για να ζει άνετα η οικογένειά του, έστω κι αν αυτός ήταν ανύπαρκτος γι’ αυ-τή την οικογένεια, γι’ αυτό το σπίτι. Ήταν όμως ο τέλειος πατέρας, είχε μία τέλεια οικογένεια από την οποία φρόντιζε να μη λείπει τίποτα!

    «Ε, όχι λοιπόν! το τίποτα δεν είναι μόνο το φαγητό, το σπίτι και τα ρού-χα», σκέφτηκε.

    τηλεφώνησε στον πατέρα της. η απάντηση ήταν κατηγορηματική.

    – Ε, όχι πια! ανέχτηκα όλες τις απαιτήσεις σου. πλούτισα τον «πα-πασωτηρίου» και τον «ίανό» για χά-

    * Ευχαριστούμε θερμά τους φιλολόγους

    Αν. Γιαλελή, Αντ. Παπαλέξη

    και Π. Φακήπου μοιράστηκαν μαζί μας

    τις προτιμήσεις τους.

    Λογοτεχνικός διαγωνισμός

    1ο

  • Ιούνιος 2011 • Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ ■ 13

    | t E X N H |

    ρη σου. Μα δε θα τρέχεις τώρα για εθελοντισμούς και τέτοιες ανοησίες. προτιμώ να κάτσεις να διαβάσεις τα μαθήματά σου, να αποστηθίσεις την ίστορία, γιατί ξεχνάς κάτι λέξεις και δε θα γράψεις για 20 στις πανελλήνι-ες και άσε τις φιλανθρωπίες για τους αργόσχολους. Εγώ δεν τα εγκρίνω κάτι τέτοια, κινούν υποψίες και σε συ-νάρτηση με τα χρήματα της εταιρεί-ας ίσως πουν ότι θα πρέπει να γίνουν έλεγχοι και ούτω καθεξής.

    – Μα εγώ θα τα καταφέρω όλα. Μόνο τέσσερις μέρες θα βοηθήσω και θα είναι και πολύτιμη εμπειρία! Σε παρακαλώ! και πού κολλάει η ίστορία και η εταιρεία και τα χρήματα;

    η τελευταία μου ελπίδα ήταν η μητέρα μου. της τηλεφώνησα. προ-σπάθησε να καταλάβει. Μιλούσε κά-πως έτσι: «δεν ξέρω. Ίσως είναι για το καλό σου. Ευτυχώς που σκέφτεσαι και λίγο έξυπνα. Θα το βάλεις και στο βιογραφικό σου. και τα πανεπιστήμια του εξωτερικού τα ζητούν κάτι τέτοια και θα δείξουμε ότι ενδιαφερόμαστε και για τους άλλους.»

    «Μα, γιατί σκέφτονται έτσι;», ανα-ρωτιόμουν.

    Οι απαντήσεις τους ηχούσαν στ’ αυτιά μου σαν αντίλα-λος από μακριά. Σα να ζού-σα ένα άσχημο όνειρο. ανέλυαν και οι δύο τα συμφέροντά τους από μία τέτοια δική μου επιλογή. Ως μονα-χοπαίδι είχα γι’ αυτούς έναν προορι-σμό: να εξυπηρετήσω τα συμφέροντά τους. Του κοινωνικού prestige κατά τη μητέρα μου και της οικονομικής επι-φάνειας κατά τον πατέρα μου. Άφη-σα ένα σημείωμα: «Είμαι στη Σοφία. Ίσως πάμε και μία βόλτα.» Βγήκα έξω από το σπίτι.

    πήρα το γράμμα στη τσάντα μου. Είπα ψέματα πως θα έβγαινα με τη Σοφία. πήρα το τραμ και κατέβηκα στη μαρίνα του Φλοίσβου. Εκεί πολ-

    λές φορές πικραμένη ή χαρούμενη καθόμουν σε ένα βράχο και η θαλασ-σινή αύρα ξεκαθάριζε το μυαλό μου ή με έκανε να ονειρεύομαι και να βά-ζω σε τάξη τις σκέψεις μου. δύο-τρεις βράχους πιο κάτω, ένας ερασιτέχνης ψαράς, που είχε ένα αυτόματο ηλε-κτρικό καλάμι ψαρέματος, που και που θριαμβολογούσε διακόπτοντας το ρυθμό που σιγομουρμούριζε πα-ρέα με το ραδιόφωνό του «Άχ, ψυχή μου φαντασμένη». Στο δρομάκι από πίσω μου, δύο-τρία ζευγάρια αγκαλιά έκαναν βόλτα.

    Με μία γρήγορη κίνηση έβαλα στ’ αυτιά μου τα ακουστικά από το I-pod μου και ανέβασα την κουκούλα από το φούτερ μου. κοίταξα απέναντι τον ήλιο που βούλιαζε στα νερά της θάλασσας που η επιφάνειά της ελα-

    φρά ριγούσε απ’ το αεράκι. τι χρώ-ματα! Όλες οι αποχρώσεις του κόκκι-νου. πορτοκαλί, κόκκινο, κίτρινο, πιο έντονο κόκκινο, μενεξεδί. και όλα αυ-τά μπροστά μου με έκαναν να βάλω τα κλάματα. γιατί να μη βλέπουν την ομορφιά; το αυτονόητο; τυφλοί είναι; Ή έχει θολώσει η κρίση τους; Είμαι κι εγώ πολύ διαφορετική, ίσως και πα-ράξενη, ιδιόμορφη. Στο μυαλό και στην ψυχή. η εικόνα της σημαίας των Special Olympics σα να σχηματίστη-κε μπροστά στο ακινητοποιημένο βλέμμα μου. Ένας κύκλος, ένα παιδί, ένα κλαδί ελιάς και πέντε χρώματα: γαλάζιο, πορτοκαλί, κόκκινο, πράσι-νο, κίτρινο. η σκέψη μου ακολούθη-σε τον κύκλο.

    προσπαθούσα να δικαιολογήσω, ή μάλλον να αιτιολογήσω, τη στάση των δικών μου. Ίσως δεν έχουν ορά-ματα. Ίσως στα πρόσωπά τους αντα-νακλά η ψυχή τους σκοτεινή και δι-στακτική ή ανίκανη να εκφραστεί. τι κρίμα! Μία σπίθα και η φωνή θα άνα-βε. για το όνειρο. Άλλοι λένε πως τα όνειρα είναι ασπρόμαυρα. τα δικά μου πάντως είναι πολύχρωμα. για-τί και η δική μου όραση είναι επιλε-κτική. δεν επιθυμώ να παρακολου-

  • 14 ■ Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ • Ιούνιος 2011

    θώ ως άρρωστος, υπερήλικας ή βρέ-φος με απάθεια, με απογοήτευση, με αδυναμία κίνησης ή βούλησης ό,τι οι άλλοι αποφάσισαν πριν από μέ-να, ό,τι θέλουν να δω. γιατί έτσι νιώ-θω ότι χάνω την ελευθερία μου. την ελευθερία μου να επιλέγω αυτό που πραγματικά εγώ θέλω. Θέλω οι απο-φάσεις να είναι δικές μου κι ας κάνω λάθος. Όμως κινούνται από ενθουσι-ασμό, από πάθος και εκφράζονται με θάρρος. δεν υπαγορεύονται από κα-νέναν παρά μόνο από την ψυχή μου, η οποία επαναστατεί. Επαναστατεί στην αδικία και στην ακρισία. Θέλω να πω με λόγια και πράξεις ό,τι πιθα-νόν αυτά τα παιδιά της ηλικίας μου δεν μπορούν να εκφράσουν με λό-για γιατί μία, εκ γενετής ή όχι, αδυνα-μία τους τούς φυλακίζει το μυαλό. η ψυχή όμως των ανθρώπων είναι ίδια και υπαγορεύει, δίνει εντολή στο σώ-μα να κάνει πράξη όσα αυτή ποθεί. τη νίκη, τον ενθουσιασμό, το δικαί-ωμα να είναι κάποιος διαφορετικός σε μία κοινωνία που όλοι μας θέλουν ίδιους, ομοιόμορφους, τέλειους, αψεγάδιαστους. Όλοι προσκυνούν τη «μεγάλη θεά» της κατανάλωσης και τη «βοηθό» της, την τηλεόραση, που διαφημίζει τα προϊόντα της και γοητεύει ορισμένους φτωχούς συ-ναισθηματικά ανθρώπους, ανίκα-νους να εκφράσουν και τα πιο βα-σικά πρωτογενή ανθρώπινα συναι-σθήματα. παγώνει τις αισθήσεις και τα αισθήματά τους, γκριζάρει τις φι-γούρες, απαιτεί ελεύθερο χρόνο, αιχ-μαλωτίζει τις ματιές που θα έπρεπε οι άνθρωποι κλεφτά να ρίχνουν με-ταξύ τους, επιβάλλει αρρωστημένες σιωπές, μεταμορφώνει τους ανθρώ-πους σε μηχανές που δε μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους και μα-κρύτερα από την tv του σπιτιού τους. Όλα αυτά μου προκαλούν ναυτία. Θέλω η ματιά μου να εξακολουθεί να έχει τη δυνατότητα να βλέπει και

    ό,τι αιχμαλωτίζει να το καταγράφει, ό,τι παρακολουθεί να μεταμορφώ-νεται σε συναίσθημα που να ξεχειλί-ζει και να αγκαλιάζει όλους τους αν-θρώπους, με διανοητική αναπηρία ή μη, και να τους δίνει φτερά να πετά-ξουν, να νικήσουν, να δικαιωθούν…

    Τετάρτη 27 Μαΐου 2011. πλα-τεία κλαυθμώνος, η αφετη-ρία. Επιβιβαστήκαμε. 20 πε-ρίπου νέοι, πάνω-κάτω στην ηλικία μου, πάντως όχι πάνω από 25 ετών, λες και μας είχαν κατατάξει ηλικια-κά. Έπειτα από διαδρομή μίας περί-που ώρας, φτάσαμε στο όακα. καθέ-νας από μας θα είχε να συνοδεύσει ένα παιδί. το όνομα του παιδιού που θα συνόδευα ήταν Μάριαμ. η ηλικία της 17. αυτές οι πληροφορίες μου δό-θηκαν. Στο όακα με περίμενε η Μά-ριαμ. Ένα κορίτσι όμορφο με μακριά καστανά σπαστά μαλλιά και μεγάλα καστανά αμυγδαλωτά μάτια. και ένα χαμόγελο με τα πιο ωραία λακάκια που έχω δει ποτέ μου. η Μάριαμ δε μπορούσε να μιλήσει καλά. όύτε να εκφραστεί σωστά. Μπέρδευε τις λέ-ξεις, όμως χαμογελούσε. πάνω-κάτω μου είπε: «Είμαι η Μάριαμ και είμαι από τη Σουηδία. Ένα ατύχημα όταν ήμουν 10 χρονών με ακινητοποίησε στο καροτσάκι. Έκανα πολλές επεμ-βάσεις. Όμως, όπως μου είπαν, οι δι-αρκείς ναρκώσεις δημιούργησαν πρόβλημα στη σκέψη μου, κενά στη μνήμη…»

    τότε ήταν που με πλησίασε μία

    αξιοπρεπής κυρία γύρω στα 50, κα-λοντυμένη και χαμογελαστή. Φο-ρούσε ένα καφέ ταγέρ, πολύ κομ-ψά παπούτσια με λίγο τακούνι. κρα-τούσε μία ταμπά δερμάτινη τσάντα. τα μαλλιά της ήταν καλοχτενισμένα και, καθώς έτεινε το χέρι της να με χαιρετήσει, ένα ελαφρύ γλυκό άρω-μα λουλουδιών απλώθηκε τριγύρω. η φωνή της σταθερή και γλυκιά μου εξιστόρησε τη συνέχεια: «η μητέρα της σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Εγώ γνώρισα τον πατέ-ρα της Μάριαμ στο σύλλογο για παι-διά με διανοητική αναπηρία. αγάπη-σα τη Μάριαμ από την πρώτη μέρα. Είναι ένα καταπληκτικό κορίτσι που δέχτηκε τη φροντίδα και την αγάπη του πατέρα της απλόχερα…»

    τα πρωινά, λοιπόν, περνούσαν με αγώνες και νίκες ή ήττες των αθλη-τών. Εμείς, ως εθελοντές, βοηθούσα-με, ενθαρρύναμε και, όταν οι αθλη-τές έφευγαν κατά τις 2, επιστρέφα-με. όι γονείς μου είχαν αποδεχτεί πλέον το τετελεσμένο του πράγμα-τος, αφού η επιμονή μου ήταν μεγα-λύτερη από το ενδιαφέρον της απα-γόρευσης.

    Τέταρτη ημέρα του αγώνα. παρακολουθούσα τις κινή-σεις της. Στην αρχή μουδια-σμένες, όσο περνούσε η ώρα όλο και πιο άνετες. από πού αντλούσε δύνα-μη; από την ψυχή της, βέβαια, που ήταν γεμάτη θέληση. Επαναστατού-σε και αντιστεκόταν σε αυτό που η φύση της είχε στερήσει, σε μία αδυ-ναμία σκέψης ή μάλλον σύλληψης

  • Ιούνιος 2011 • Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ ■ 15

    | t E X N H |

    κάποιων εννοιών ή μίας πραγματικό-τητας, όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς, οι υποτίθεται υγιείς. και γιατί αυτή θα πρέπει να ήταν έτσι; Ε, Μά-ριαμ, συγκεντρώσου!

    όι σκέψεις μου έτρεχαν γρήγο-ρα και συνόδευαν τις μηχανικές κινή-σεις μου. και οι δικοί μου να μην κα-ταλαβαίνουν. Έχει κολλήσει η σκέ-ψη τους. αρτηριοσκλήρυνση. αυτή είναι η ασθένεια του μυαλού τους. αιτία; η κοινωνία της αφθονίας. Σύ-μπτωμα; αχρωματοψία. Βλέπουν μό-νο γκρι χρώματα, γκριζωπά κτίρια, λευκούς γιακάδες, ασπρόμαυρες δι-αφημίσεις μέσα από μαύρα - τελευ-ταία μοντέλα- κουτιά, λευκά χαρτιά στα γραφεία τους μέσα από το πρί-σμα των συμφερόντων τους. αποτέ-λεσμα: εγωισμός, αδιαλλαξία, σκλη-ρότητα, αδυναμία κίνησης ματιών – φαντασίας - ψυχής αριστερά και δε-ξιά, μόνο ευθεία στο συμφέρον. ό ορίζοντας στενός.

    «Μάριαμ, νικήσαμε.» Άκουσα τη φωνή της προπονήτριας και χειρο-κροτήματα και ενθουσιασμό και γέ-λια. η Μάριαμ δακρυσμένη. πάλι σκέψεις κατέκλυσαν το μυαλό μου και τη γεμάτη συγκίνηση καρδιά μου. κι όμως μέσα στα δακρυσμένα μάτια αυτής της κοπέλας μπορώ να δω τη δύναμή της. τη δύναμη της θέλησης που ξεπερνά όλα τα εμπόδια, φυσικά ή τεχνητά. προτιμώ να κοιτώ και να συνομιλώ με αυτά τα γεμάτα περιέρ-γεια μάτια, τα πικραμένα από τα σχό-λια του σκληρού κοινωνικού περι-βάλλοντος παρά με τα αποβλακωμέ-να μάτια μερικών συνομήλικών μου που το μόνο που μπορούν να κοιτά-ξουν είναι η πλαστή πραγματικότητα της τηλεόρασης και των διαφημιστι-

    κών spots ή το τελευταίο μοντέλο κι-νητού ή τις βιτρίνες ενός πολυτελούς πολυκαταστήματος. προτιμώ να ανή-κω στη μειοψηφία, όπου όμως η ψυ-χή είναι ζωντανή και πάλλεται, το σώ-μα ζωντανό και αγωνίζεται, η όρασή μου διαυγής και παρακολουθεί το «ευ αγωνίζεσθαι», το χέρι μου ζεστό να ακουμπάει και να ζεσταίνει ή να γρά-φει και να καταγγέλλει, η όσφρησή μου και η γεύση μου υγιείς που αντι-δρούν και απολαμβάνουν το ζεστό καπουτσίνο που μοιράζεται, μετά την αγωνία, με τον αθλητή. τέλος, η ακοή μου επιλεκτική, να ακούω τις φωνές, τα χειροκροτήματα και τον ενθουσι-ασμό αυτών που αγωνίζονται, αυτών που παρακολουθούν και αυτών που συμμετέχουν σε κάθε υγιή εκδήλωση που περισώζει την ανθρώπινη αξιο-πρέπεια. αυτών δηλαδή που νικούν, των νικητών.

    Να σας πω για τον καπουτσί-νο. τέλος του αγώνα. όι γο-νείς της Μάριαμ την πλησι-άζουν. δίπλα της εγώ. «Θα κεράσου-με τη φίλη σου ένα καπουτσίνο», πή-ρε το λόγο ο πατέρας της, ένας ψη-λός μελαχρινός κύριος γύρω στα 55. ντυμένος αθλητικά έμοιαζε μικρότε-ρος από την ηλικία του. «Είστε μεγά-λα κορίτσια τώρα κι έναν καφέ τον δικαιούστε. τι λες, Μάριαμ;» και το πρόσωπό της έλαμψε. Έπειτα γύρισε σε μένα. «Σε ευχαριστούμε πολύ για όλα. Θα χαρούμε πολύ να γνωρίσου-με τους γονείς σου. Θα ’ναι εξαιρετι-κοί άνθρωποι για να μεγάλωσαν ένα παιδί με τέτοιες αρχές.» «πράγματι, εί-ναι εξαιρετικοί άνθρωποι!» (εξαίρεση στον κανόνα ήθελα να πω), σκέφτηκα. χαμήλωσα το κεφάλι χαμογελώντας.

    «πολλές φορές, εμείς οι γονείς χω-ρίς να ξέρουμε το πώς δίνουμε ώθη-ση στα παιδιά μας να κάνουν σπου-δαία πράγματα. Εσείς, όμως, τα πραγ-ματοποιείτε. γιατί εσείς οι νέοι έχετε θέληση, θέληση να αγωνιστείτε και να αποδείξετε ότι όλοι οι άνθρωποι, όσο διαφορετικοί και να είναι, έχουν δυνατότητες που μπορούμε με αγά-πη να τις μετατρέψουμε σε ικανότη-τες, αρκεί να υπάρχει πίστη και αγάπη. Εξάλλου το ρήμα αγαπώ προέρχεται από το αρχαίο επίρρημα άγαν και το θέμα του παρακειμένου του ρήματος ορώ (-πω), που σημαίνει πάρα πολύ χαίρομαι που σε βλέπω, που σε γνω-ρίζω, που σε κοιτάζω. αυτό μου έλε-γε συχνά η γιαγιά μου. χάρηκα πολύ για τη γνωριμία.» Μία ζεστή αγκαλιά, ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο, ένα δά-κρυ κύλησε στο μάγουλό μου. Ήταν η πιο τρυφερή στιγμή αποχωρισμού. Έπρεπε να φύγουν γρήγορα, γιατί η πτήση τους ήταν στις 18.15 και η ώρα ήταν ήδη 17.00…

    Και η αυλαία έκλεισε, τα φώ-τα άνοιξαν, το παιδί υποκλί-θηκε, εγώ χειροκρότησα και το όνειρο με συντρόφευε μέχρι που έκλεισα τα μάτια μου μόνη μου στο δωμάτιό μου ακούγοντας το τραγού-δι «αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλ-λαζα, θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θά-λασσα…»

    Εσείς οι νέοι έχετε θέληση, θέληση να αγωνιστείτε και να αποδείξετε ότι όλοι οι άνθρωποι, όσο διαφορετικοί και να είναι, έχουν δυνατότητες που μπορούμε με αγάπη να τις μετατρέψουμε σε ικανότητες.

  • 16 ■ Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ • Ιούνιος 2011

    Με μάγουλα κατακόκκινα σαν το τριαντάφυλλο και ένα χα-μόγελο ζεστό και βελούδινο που κατακλύζει τον κόσμο, η Μυρτώ τρέχει βιαστικά στην κουζίνα, σα να θέλει να προλάβει κάτι άπιαστο, σα να θέ-λει να μεταφέρει το μήνυμα της επανάστα-σης στο λαό, να νικήσει έναν αγώνα… Βιαζόταν τόσο πολύ. ναι, βιαζόταν! η χαρά της ήταν απεριόριστη, ασυ-γκράτητη. Λαχανιασμένη φτάνει επιτέλους στην κουζίνα και αντικρίζει τη μητέρα της. απλώνει διάπλατα τα χέρια της και τρέχει καταπάνω της να την αγκαλιάσει σαν ένα πουλί που μόλις αφέθηκε ελεύθερο και νιώθει ζωντάνια που μπορεί να ξαναπετάξει μακριά και να γνωρίσει νέ-ους κόσμους, να ταξιδέψει, να περιπλανηθεί. τόσα συναι-σθήματα αναμείχθηκαν μαζί και την έκαναν να λυγίσει, να δακρύσει, αλλά από ευτυχία και περηφάνια.

    – τι σου συνέβη; ρωτά η μητέρα παραξενεμένη.– αποδέχτηκαν την αίτησή μου για το πρόγραμμα

    εθελοντισμού των Special Olympics. αν κατάλαβα κα-λά, θα είμαι βοηθός νοσοκόμας στο αγώνισμα της ρυθ-μικής γυμναστικής μαζί με μία άλλη κοπέλα που θα γνω-ρίσω εκεί. Επιτέλους, καταφέρνω να πραγματοποιήσω ένα ανεκπλήρωτο όνειρο. χρόνια λαχταρούσα να φτά-σω στην κατάλληλη ηλικία και να βρεθώ σ’ αυτή τη θέ-ση. Θα μπορέσω να σταθώ στο πλευρό και να βοηθή-σω παιδιά με ξεχωριστές ικανότητες που πραγματικά το αξίζουν.

    τα λόγια έρρεαν από το στόμα της Μυρτώς ασταμά-τητα. πρώτη φορά μιλούσε τόσο σοφά και συνετά, φέρ-νοντας τον αυθορμητισμό και τον ευαίσθητο χαρακτή-ρα της στην επιφάνεια.

    – δηλαδή, τη διέκοψε κάποια στιγμή η μητέρα, θα συναντήσεις και την κική εκεί. Σ’ αυτό το άθλημα δεν αγωνίζεται;

    Σωστά! αυτή η λεπτομέρεια είχε διαφύ-γει από τη Μυρτώ. Στη ρυθμική γυμναστι-κή θα διαγωνιζόταν η μικρή της ξαδέρφη, η κικίτσα όπως της αρέσει να την αποκαλεί, η οποία έχει νοητική στέρηση. αυτή θα ήταν μία πολύ ξεχωριστή ημέρα για την ίδια και η Μυρτώ θα είχε την ευκαιρία να τη μοιρα-

    στεί μαζί της, να βρεθεί κοντά της και να την εμψυχώ-σει, όταν έφτανε η μεγάλη στιγμή…

    Εκείνο το βράδυ η Μυρ-τώ δε μπόρεσε να κοιμηθεί. Στο μυαλό της ερχόταν συνε-χώς η ιδέα πως σε πέντε ημέ-ρες από σήμερα θα βρισκόταν στο κλειστό γυμναστήριο πλάι στα σπουδαία αυτά παιδιά και,

    το κυριότερο, μαζί με τη μικρή της ξαδερφούλα. διά-φορες σκέψεις την τριγυρνούσαν, θετικές κι όχι αρνητι-κές. Όλες τους σχετίζονταν με τον ενθουσιασμό και την αγωνία βέβαια!

    Ώσπου τελικά η μεγάλη ημέρα έφτασε… όι αγώ-νες της ρυθμικής γυμναστικής ξεκινούσαν στις έξι και η ομάδα της ξαδέρφης της θα εμφανιζόταν τρίτη. η Μυρ-τώ είχε πάει από τις τέσσερις στο χώρο όπου θα διεξα-γόταν ο διαγωνισμός. Φόρεσε τη στολή που της έδωσαν και δε μπορούσε να σταματήσει να την κοιτάει. «πρό-γραμμα Εθελοντισμού Special Olympics», απλές λέξεις με τόσο μοναδική σημασία για τη Μυρτώ. προσπαθού-σε να αναλογιστεί πόσο σημαντικό είναι να προσφέρεις απλόχερα τη συμπαράστασή σου στους συνανθρώπους σου. να μοιράζεσαι μαζί τους τα άσχημα και τα καλά της ζωής. να ξέρεις να βοηθάς χωρίς αντάλλαγμα. γνώρισε επίσης και τη Ζωή, την άλλη κοπέλα που θα ήταν παρέα της, και την αρμόδια νοσοκόμα που θα τις είχε υπό την ευθύνη της, την κυρία αθανασία. Ήταν ιδιαίτερα υπο-

    Πόσο σημαντικό είναι να προσφέρεις απλόχερα τη συμπαράστασή σου στους συνανθρώπους σου. Να ξέρεις να βοηθάς χωρίς αντάλλαγμα.

    Μία ιδιαίτερη οικογενειακή στιγμή…[από τη Θεοδώρα Παπά, α6]

    Άνοιξε την επιστολή και χαμογέλασε συγκινημένη: η αίτησή της στο Πρόγραμμα Εθελοντισμού των Special Olympics είχε γίνει δεκτή. Σκέφτηκε πόσα είχε να μάθει, πόσα συναισθήματα να μοιραστεί… Ακούμπησε το γράμμα στο γρα-φείο και έτρεξε να μιλήσει στη μητέρα της…

    2ο

  • Ιούνιος 2011 • Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ ■ 17

    | t E X N H |

    μονετική και εξήγησε στα κο-ρίτσια το ρόλο τους. Όταν όλα

    ήταν έτοιμα για την έναρξη των αγώνων, η Μυρτώ και η Ζωή βοηθούσαν τα μικρά κοριτσάκια να αλείψουν τα χέ-ρια τους με πούδρα και τα περιποιούνταν, αν χτυπούσαν. κατά τη διάρκεια του προγράμματος, ωστόσο, οι δύο κο-πέλες είχαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν μερικές κουβέ-ντες.

    – για ποιο λόγο αποφάσισες να δηλώσεις συμμετοχή στο πρόγραμμα εθελοντισμού, Ζωή;

    – να, απλώς θεώρησα πως θα ήταν κάτι πρωτότυπο για μένα, μία εμπειρία που δε θα ξαναζούσα ίσως και πο-τέ. Ήθελα να έχω κάτι αξιόλογο να θυμάμαι από τα παιδι-κά μου χρόνια. Εσύ;

    – κι εγώ… κι εγώ…, ανταποκρίνεται με σιγανή φωνή η Μυρτώ, μα ξαφνικά σταματά και πλησιάζει προς το γή-πεδο όπου χόρευαν τα κορίτσια.

    η μικρή της ξαδερφούλα λικνιζόταν στο ρυθμό της μουσικής. η αρμονία της κίνησής της χανόταν μέσα στις φανταχτερές πολύχρωμες κορδέλες. Ήταν σα μια μικρή πριγκίπισσα, περήφανη και χαμογελαστή. Όταν το πρό-γραμμα της ομάδας της τελείωσε, η Μυρτώ κοίταξε γύρω της ενθουσιασμένη από τα χειροκροτήματα του κόσμου. αγωνιά, όμως, για τη βαθμολογία. η Ζωή διακρίνει πάνω της κινήσεις αμηχανίας και άγχους.

    – τι συμβαίνει; τη ρωτά.– η μικρή μου ξαδέρφη, η κική, μόλις εκτέλεσε το

    πρόγραμμά της με την ομάδα της και από στιγμή σε στιγ-μή θα ανακοινωθεί η βαθμολογία τους. Θα κερδίσουν άραγε;

    η Ζωή συμμερίζεται τη Μυρτώ. την πιάνει σφιχτά από το χέρι.

    Μην ανησυχείς, της ψιθυρίζει, όλα θα πάνε καλά.η Μυρτώ ηρεμεί με τα λόγια της Ζωής. κλείνει τα μά-

    τια της και σφίγγει τα χέρια της σα μια δυνατή γροθιά. Εκείνη τη στιγμή ακούγονται από τα μεγάφωνα οι βαθ-μολογίες. και ναι, ναι! η βαθμολογία τους είναι η δεύτερη καλύτερη. η κικίτσα τρέχει προς τη Μυρτώ και την αγκα-λιάζει. η Μυρτώ δακρύζει, νιώθει τόσο συγκινημένη.

    – Ήξερα ότι θα τα κατάφερνες, της λέει σιγανά και της δίνει ένα φιλί στο μάγουλο.

    δεν την ενδιαφέρει τίποτε άλ-λο πλέον. Μόνο η μικρή της ξαδέρ-φη. την κοιτά στα μάτια και αισθάνε-ται απέραντη ευτυχία να την πλημμυ-ρίζει. ανυπομονεί να τη δει πάνω στο βάθρο. κοιτώντας τη, νιώθει σίγουρη για τα πάντα.

    Διαφορετική συμμετοχή[από τη Δήμητρα Αγγελοπούλου, β3]

    Άνοιξε την επιστολή και χαμογέλασε συγκινημένη: η αί-τησή της στο Πρόγραμμα Εθελοντισμού των Special Olympics είχε γίνει δεκτή. Σκέφτηκε πόσα είχε να μά-θει, πόσα συναισθήματα να μοιραστεί… Ακούμπησε το γράμμα στο γραφείο και έτρεξε να μιλήσει στη μη-τέρα της…

    Την βρήκε στην κουζίνα.– Μαμά, είπε δυνατά μην μπορώντας να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό της. Με δέ-χτηκαν στο πρόγραμμα εθελοντισμού των Special Olympics!

    η μητέρα την κοίταξε με ένα βλέμμα απροσδιόριστο, αλλά τα μάτια της ήταν δακρυσμένα. «Συγκινήθηκε μέχρι δακρύων», σκέφτηκε η Ελπίδα. αλλά αυτό δεν ταίριαζε με την μονοσύλλαβη λέξη που πρόφερε δύσθυμα:

    – Ωχ!τότε πρόσεξε ότι η μητέρα της καθάριζε κρεμμύδια.«Σε τούτη τη ζωή όλα είναι ανακατεμένα, τα μεγάλα

    με τα μικρά, τα σημαντικά με τα ασήμαντα, τα ενδιαφέ-ροντα με τα αδιάφορα και τα ευχάριστα με τα ενοχλητι-κά. Όμως, είναι ασήμαντο να καθαρίζεις κρεμμύδια; αν ναι, τότε είναι ασήμαντο και να τρως στιφάδο…», σκέ-φτηκε η Ελπίδα.

    η σκέψη της ξαναγύρισε στο «Ωχ!» που είχε προφέ-ρει η μητέρα της.

    3ο

  • 18 ■ Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ • Ιούνιος 2011

    – τι, ωχ, καλέ μαμά; δε χάρηκες;– χάρηκα, παιδί μου, αλλά προ-

    βληματίστηκα κιόλας.– α, κατάλαβα, σε απασχολεί το

    ότι θα χάσω χρόνο από τα μαθήματά μου. αλλά αν είναι έτσι, δε θα έπρεπε να με είχες αφήσεις να κάνω τη σχε-τική αίτηση.

    – Ξέρεις ότι η ιδέα ήταν του ιδεα-λιστή πατέρα σου.

    – χρησιμοποιείς τη λέξη «ιδεαλι-σμός» σα να είναι μειονέκτημα, είπε θλιμμένα η Ελπίδα.

    – Φάε ιδεαλισμό, μουρμούρισε η μητέρα της τόσο σιγά που σχεδόν δεν ακούστηκε.

    Λίγο αργότερα μόνη στο γραφείο της συλλογιζόταν επίμονα: «Όλα για τα μαθήματα, για τη δουλειά, για το χρήμα σε τελευταία ανάλυση. γι’ αυ-τή την «ευλογημένη κατάρα» γίνο-νται τόσα και τόσα: ληστείες, απάτες, πλαστογραφίες, κάθε είδους βιαιότη-τες ακόμα και πόλεμοι. γιατί το ατομι-κό συμφέρον οδηγεί κάποτε σε ανέ-ντιμες πράξεις από μέρους κάποιων ατόμων με μειωμένη ηθική υπόστα-ση και το εθνικό συμφέρον σε επιθε-τικούς πολέμους και δυστυχία!»

    Σταμάτησε να τα σκέφτεται όλα αυτά. κοίταξε έξω από το παράθυ-ρο. χρυσαφιές ανταύγειες πάνω στα πολύχρωμα άνθη του κήπου κατέ-

    βαιναν από τον καταγάλανο ουρανό με μορφή ηλιαχτίδων. Φεβρουάριος και μοιάζει με απρίλη. ηρέμησε. Είδε τα πράγματα πιο θετικά. Όχι, τα μα-θήματα και η δουλειά μπορεί να συν-δέονται έμμεσα με το χρήμα, αλλά συχνά και τα δύο είναι αυτοσκοπός. τα μαθήματα για τη μάθηση, για τη γνώση, η δουλειά για την αποδοτι-κή απασχόληση, την παραγωγή χρή-σιμων προϊόντων και ευεργετικών υπηρεσιών.

    Όταν ήρθε ο πατέρας της, του εί-πε χωρίς τον πρώτο ενθουσιασμό αυτό που πιο νωρίς είχε πει και στη μητέρα της. αλλά ο ενθουσιασμός ήρθε από τη μεριά του πατέρα της.

    – Μπράβο, κορίτσι μου!, είπε με φανερή συγκίνηση. δεν ξέρεις πό-σο χαίρομαι. Σε αυτό που πρόκειται να κάνεις υπάρχουν δύο πολύ σημα-ντικά στοιχεία. το πρώτο είναι ότι θα προσφέρεις τις υπηρεσίες σου εθε-λοντικά, χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς το συνηθισμένο «τι μου δίνεις να σου δώσω…»;

    – δηλαδή, δίχως κέρδος κέρατα, ψιθύρισε η μητέρα της.

    ό πατέρας της την αγνόησε και συνέχισε με αμείωτο ενθουσιασμό:

    - αν, παιδί μου, οι άνθρωποι εν-διαφέρονταν πιο πολύ για το κοινω-νικό σύνολο παρά για τους εαυτούς τους, τότε το ισοζύγιο προσφοράς δωρεάν υπηρεσιών και ζήτησης βο-ήθειας από όσους την έχουν πραγ-

    ματικά ανάγκη θα ήταν πολύ πιο ισο-σκελισμένο και η ζωή πολύ καλύτε-ρη γενικά.

    – και ποιο είναι το δεύτερο στοι-χείο;, ρώτησε η μητέρα.

    – Θα απαντήσω εγώ, είπε η Ελπί-δα που είχε ξαναβρεί τον ενθουσια-σμό της.

    – Ξέρω ότι κάθε εθελοντική προ-σφορά είναι θεάρεστο έργο. αλλά ειδικότερα ο εθελοντισμός για κά-ποια θέματα έχει τεράστια σημασία. Ένα από αυτά είναι η δενδροφύτευ-ση, το άλλο είναι οι όλυμπιακοί αγώ-νες για άτομα με ειδικές αδυναμίες και ικανότητες. δεν ξέρω πόσο εύ-κολο είναι για τους πολλούς να κα-τανοήσουν πόσο πολύ μετατρέπουν αυτοί οι αγώνες την ψυχολογία των ατόμων αυτών, δηλαδή πόσο ανεβά-ζουν την αυτοεκτίμησή τους. αλλά και πόσο βοηθούν τους άλλους αν-θρώπους να παύσουν να βλέπουν τα άτομα αυτά σαν παιδιά ενός κατώτε-ρου Θεού.

    – Μπράβο, παιδί μου, είπαν ο μπαμπάς και η μαμά σχεδόν ταυτό-χρονα.

    η Ελπίδα έδωσε ένα φιλί στον κα-θένα.

    ό ήλιος είχε από πολύ ώρα τε-λειώσει την ανοδική του πορεία και κατέβαινε προς τη δύση. Όμως η χα-ρά της Ελπίδας βρισκόταν ακόμα στα μεσούρανα και θα παρέμενε εκεί για πολύ…

    Αν οι άνθρωποι ενδιαφέρονταν πιο πολύ για το κοινωνικό σύνολο παρά για τους εαυτούς τους, τότε το ισοζύγιο προσφοράς δωρεάν υπηρεσιών και

    ζήτησης βοήθειας από όσους την έχουν πραγματικά ανάγκη θα ήταν πολύ πιο ισοσκελισμένο και η ζωή πολύ καλύτερη.

  • Ιούνιος 2011 • Π Ε Ρ Ι Π Λ Α Ν Η Σ Ε Ι Σ ■ 19

    | t E X N H |

    Ποτέ δεν πίστευα ότι εγώ, ένα τόσο φτωχό παιδί, θα μπορούσα να πάω στα Special Olympics. Και να, το όνειρο πραγματοποιήθηκε….

    Τα κουρελάκια[από τη Μαίρη Γαϊτανάρου, α7]

    Άνοιξε την επιστολή και χαμογέλασε συγκινημένος: η αίτησή του στο Πρό-γραμμα Εθελοντισμού των Special Olympics είχε γίνει δεκτή. Σκέφτηκε πό-σα είχε να μάθει, πόσα συναισθήματα να μοιραστεί… Ακούμπησε το γράμ-μα στο γραφείο και έτρεξε να μιλήσει στη μητέρα του…

    Η μητέρα του διάβασε προσεκτικά το γράμ-μα. τον κοίταξε διστα-κτικά και του είπε:– αγόρι μου, δε γίνεται. διάβασέ

    το καλύτερα και θα καταλάβεις.το μικρό παιδί το πήρε στα χέ-

    ρια του τρέμοντας. Φέτος τα Special Olympics θα πραγματοποιηθούν την ημέρα των αποκριών, γι’ αυτό όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν ένα αποκριάτικο ρούχο. ό πατέρας του πέθανε και η μητέρα του ξενοδου-λεύει πρέπει να πληρώνει το ενοίκιο, τα κάρβουνα, το ψωμί, δεν της πε-ρισσεύουν χρήματα για να αγορά-σει ένα αποκριάτικο ρούχο.

    Ξαφνικά, εικόνες ξεφύτρωναν η μία μετά την άλλη σα βουβή ται-νία. Μαρκήσιοι και μαρκησίες με άσπρες αφράτες περούκες, μάγισ-σες και κλόουν, βασιλιάδες και πρι-γκίπισσες και μία χορεύτρια!

    – αχ, να μπορούσα να βρω μια στολή και να πάω!

    – αγόρι μου, κλαις; το χέρι της μητέρας του, του χάιδεψε το ξαν-θό κεφάλι.

    – δεν κλαίω μανού-λα. κάτι μπήκε στο μάτι μου και….

    – Όχι, όχι, δε με ξεγε-

    λάς εμένα.– αχ ναι, πόσο θα το ήθελα!

    Όμως χωρίς αποκριάτικο ρούχο…η μητέρα του τον τράβηξε από

    το χέρι.– πάμε στη σοφίτα. Μπορεί να

    βρούμε σε κάποιο μπαούλο ένα κα-πέλο … μια μπέρτα …

    το παιδί γεμάτο λαχτάρα την ακολούθησε.

    Στη σοφίτα οι αράχνες είχαν κρε-μάσει τα δίχτυα τους και η σκόνη, σα γκρίζο σεντόνι, είχε τυλίξει όλα τα παλιά αντικείμενα που χρόνια φυλά-γονταν. η μητέρα άνοιξε ένα μεγάλο μπαούλο και είπε στο παιδί της.

    – Εσύ κοίτα να δεις τι κρύβει η κασέλα.

    – κι άρχισαν να ψάχνουν κι οι δύο. το μεγάλο μπαούλο ήταν γεμά-το παλιόχαρτα κι άδεια κουτιά. όύτε καπέλο, ούτε μισή μπέρτα.

    – Βρήκες τίποτα, αγόρι μου;Με πικρό στόμα απάντησε:– Ένα τρύπιο δοχείο, ένα σκισμέ-

    νο βιβλίο, τρία παλιοπά-πουτσα και μία κάλτσα.

    η μητέρα, όμως, δεν ήθελε να παραιτηθεί.

    – Θα ψάξω σε αυτό το μπαούλο. κι έτσι, άνοιξε την άλλη κασέλα.

    – τίποτα, τίποτα! Μο-

    νάχα κουρελάκια πράσινα, κίτρινα, μπλε, λιλά…, είπε το αγόρι.

    – Έχω μια ιδέα: με αυτά τα κου-ρελάκια θα σου φτιάξω την καλύτε-ρη στολή….

    – αχ, γιατί με κοροϊδεύεις; κου-ρελή θα με ντύσεις;

    η μητέρα δεν του απάντησε. χα-μογέλασε και γέμισε την ποδιά της με κουρελάκια. Όταν κατέβηκαν από τη σοφίτα, κλείστηκε στο δω-μάτιό της κι άρχισε να ράβει, να ρά-βει τα κουρελάκια και να τα ενώνει.

    το πρωί το αγόρι το είχε πάρει απόφαση ότι δε θα μπορούσε να πάει. Ξαφνικά, όμως, ακούστηκε η

    φωνή της μαμάς του.– Έτοιμο το κοστούμι σου! Φόρε-

    σέ το γρήγορα για να προλάβεις.– Μα πού το βρήκες, μαμά, αυτό

    το όμορφο ρούχο;– τα κουρελάκια, τα κουρελάκια.

    κοιτάξου στον καθρέφτη.– Εγώ είμαι αυτός ο σπουδαίος

    μασκαράς;– Θα σου φτιάξω κι ένα σκούφο,

    να με αυτό το μαύρο πανί, θ�