ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Η παράσταση «Kill the-M-all»

Βιογραφικά συντελεστών

Συνεντεύξεις

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: / / www.pktheater.gr / 210 9011677

ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:

«Kill the-M-all»

μια multi-media παράσταση της Κατερίνας Παπαδάκη

Μέσα στο control room ενός εμπορικού κέντρου, ο φαινομενικά, άνδρας της διπλανής πόρτας κάνει ένα μακροβούτι χωρίς ανάσα στη ζωή του. Τι βλέπει...; Αυτό που βλέπει, το βλέπουμε κι εμείς; Είναι εντυπωσιακό πόσο ίδια βλέπουμε όλοι μας, αν και τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας, τα πράγματα.

Η παράσταση, που κατάφερε πέρσι να καθηλώσει εκατοντάδες θεατές, επιστρέφει στο θέατρο ΠΚ από την Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013.

Ένας σύγχρονος βετεράνος – χειριστής ηλεκτρονικών οπλικών συστημάτων - πιάνει δουλειά στο εμπορικό κέντρο της πόλης του και βιώνει εκ νέου τη ζωή του μέσα από τις οθόνες του control room. Οι μνήμες του ξυπνάνε, τα συναισθήματά του αρχίζουν να χτυπάνε κόκκινο, και ενώ δείχνει εξωτερικά πως τα έχει καταφέρει, μέσα του αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση… Αγωνιεί, αγωνίζεται, ερωτεύεται, βλέπει κατάματα την αλήθεια, μυρίζει το βαρύ άρωμα των ενοχών του και στο τέλος τα καταφέρνει και ακούει για πρώτη φορά την βαθύτερη φωνή του…

Λίγα λόγια για το έργο:

Βασισμένο στον μονόλογο «Το εμπορικό κέντρο» της Κατερίνας Παπαδάκη, το έργο αφορά την ιστορία ενός σύγχρονου βετεράνου, ο οποίος είχε πάρει μέρος σε διάφορες αποστολές, και την επιστροφή του στην πόλη του, όπου μαζί με το θέμα της προσαρμογής του αντιμετωπίζει και το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας… Ο ήρωας εξαιτίας της ειδικότητάς του στον στρατό, ως χειριστής ηλεκτρονικών οπλικών συστημάτων («έξυπνες βόμβες»), καταφέρνει και προσλαμβάνεται ως υπεύθυνος ασφαλείας σε ένα εμπορικό κέντρο. Έτσι ξαναβρίσκεται μπροστά σε μια οθόνη, κάτι πολύ γνώριμο και οικείο…

Η παράσταση έχει έναν ακόμη πρωταγωνιστή, το ίδιο το σκηνικό του έργου: ο πύργος ελέγχου ή, αλλιώς, το δωμάτιο ελέγχου καμερών (control room), αποτελείται από οθόνες-φωτιστικά που πλαισιώνουν τον σκηνικό χώρο-δράσης, με κυρίαρχο στοιχείο ένα Τοτέμ-τηλεοράσεων που δεσπόζει στη σκηνή και με τον τρόπο του παρεμβαίνει στη δράση. Μέσα στο Τοτέμ, ο κεντρικός ήρωας μας βλέπει/φαντασιώνεται/αφουγκράζεται/προβάλει εικόνες από το παρελθόν και το παρόν του. Πέρα δηλαδή από εργαλείο της προηγούμενης και παρούσας εργασίας του, το Τοτέμ αυτό είναι επιπλέον για εκείνον:

ο Θεός, ο εχθρός, η ερωμένη, το αφεντικό, ο ψυχαναλυτής και ο μοναδικός του σύντροφος. Η συνδιαλλαγή μεταξύ τους είναι έμμεση και άμεση, καθώς ο ήρωας μας, φαινομενικά ένας άντρας της διπλανής πόρτας, επιχειρεί ένα οδυνηρό μακροβούτι-χωρίς-ανάσα μέσα στη βίαιη ζωή του, η οποία τελικά δεν διαφέρει τόσο από αυτό που βιώνουμε όλοι σήμερα.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: Συγγραφέας: Κατερίνα Παπαδάκη Σκηνοθέτης: Ζαφείρης Χαϊτίδης Πρωταγωνιστής: Στέλιος Δημόπουλος Σκηνογράφος-Ενδυματολόγος: Ηλίας Λόης Φωτισμοί: Φώτης Μήτσης Μουσική-Sound design: Χρήστος Τριανταφύλλου Βίντεο: Άγγελος Τόνιος Επιμέλεια κίνησης / συμμετοχή στα βίντεο: Βάλια Παπαχρήστου & Γιάννης Νικολαΐδης Design: Βασίλης Γραβαρίτης Φωτογράφος παράστασης: Kosmas Iniotakis Υπεύθυνη επικοινωνίας: Σοφία Καραγιάννη INFO: ΘΕΑΤΡΟ ΠΚ: Κασομούλη 30 & Ρενέ Πυώ 2, Νέος Κόσμος Στάση Μετρό-Τραμ Νέος Κόσμος ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: 10 € (Φοιτητές & άνεργοι 10 € τα 2 άτομα) ΠΟΤΕ: Κάθε Δευτέρα & Τρίτη ΩΡΑ: 21:30 ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 70’ ΕΙΔΟΣ: Κοινωνικό

YouTube Trailer: http://www.youtube.com/watch?v=9T-byZCvwPE

YouTube Teaser: http://www.youtube.com/watch?v=inO16m4ZosE

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΩΝ ΣΤΕΛΙΟΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ Ηθοποιός. Απόφοιτος της Ανώτατης Δραματικής Σχολής «Πράξη Επτά» και του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά. Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση έγινε στο έργο του Αλφρέντ Ζερί «Το έκτο πάτωμα» σε σκηνοθεσία Μαριάνας Κάλμπαρη και στη συνέχεια στο «Kill the-M-all» της Κατερίνας Παπαδάκη σε σκηνοθεσία Ζαφείρη Χαϊτίδη. Φέτος συμμετέχει και στην παράσταση «Γκιγιόμ γλυκιά μου» του Γκιγιόμ Γκαλιέν που θα παρουσιαστεί στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη. ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε Συντηρήτρια Έργων Τέχνης και Αρχαιοτήτων και έχει δουλέψει σε διάφορα έργα του Υπουργείου Πολιτισμού όπως το Εθνικό Αρχαιολογικό, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το ΤΑΠΑ κ.ά. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα παραδοσιακής μουσικής και σεμινάρια μουσειολογίας, κεραμικής και υποκριτικής. Γράφει θεατρικά έργα, διηγήματα, ποίηση και στίχους. Το Δεκέμβριο του 2012 το θεατρικό της έργο «Το εμπορικό κέντρο - Kill the M all» ανέβηκε στο booze cooperativa σε σκηνοθεσία Ζαφείρη Χαϊτίδη, συμμετείχε με τους στίχους της στο δίσκο του Αλέξανδρου Σπίτζινγκ «Μετά την φουρτούνα» το 2012, καθώς επίσης και στην θεατρική παράσταση «Ο μικρός πρίγκιπας» που ανέβηκε από το μικρό θέατρο το 2011. Στα θεατρικά της έργα της θίγει θέματα όπως η αέναη εσωτερική πάλη του ατόμου και οι φόβοι που γεννά αυτή μέσα στη σύγχρονη δυτική κοινωνία, η καταπάτηση των ελευθεριών και δικαιωμάτων σε άτομα και ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες και ο προβληματισμός απέναντι στην επιβολή ρόλων και βίαιων προτύπων μέσω των ΜΜΕ. Θέτει ερωτήματα για την έννοια και την εφαρμογή της δικαιοσύνης σε κοινωνικό, πολιτικό και προσωπικό επίπεδο και την διαχείριση του ελεύθερου "χαμένου" χρόνου μέσω της ονειροπόλησης και του ρομαντισμού για μια πορεία προς την χειραφέτηση, την ελευθερία και τη ζωή πέρα από στερεότυπα. ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ Μουσικός, Sound Designer. Απόφοιτος από το τμήμα Sonic Arts (School of Art- CAT HILL) του Middlesex University του Λονδίνου. Έχει γράψει τη μουσική για τις ταινίες μικρού μήκους «Ο Χριστός σταμάτησε στου Γκύζη», «LOOP», «Οι Παλιάτσοι» και «Κάπου στον Χάρτη» όλες σε σκηνοθεσία Δημήτρη Νάκου, «Η Στέλλα κι Εγώ» (σκηνοθεσία Αμέρισσα Μπάστα), «Ο Μάριος και το κοράκι» (σκηνοθεσία Γιάννη Μπουγιούκα), «Τι είναι αυτό...; σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Πιλάβιου με την οποία συμμετείχε στο Φεστιβάλ Δράμας και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης όπου κέρδισε το Κρατικό Βραβείο ποιότητας 2007, «Άνθρωπος και το Ο» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κομνάκου, «Dehiscence» σε σκηνοθεσία Ζωής Μαντά για την οποία πήρε το Βραβείο Μουσικής στο φεστιβάλ φανταστικού κινηματογράφου Αθήνας και το 2ο Βραβείο Καλύτερης Ελληνικής Ταινίας στο ECO Films Ρόδου (2007). Για τις ταινίες «Δυτικά της Εδέμ» σε σκηνοθεσία Ζαφείρη Χαϊτίδη και «Boussolle» σε σκηνοθεσία Μπουγιάρ Αλιμανί με την οποία συμμετείχε στο Φεστιβάλ Δράμας, στο Festival International du Cinéma Méditerranéen de Tétouan (FICM T, Maroc 2008) και στο 29e Festival Cinéma Méditerranéen Montpellier Prix Cine Cinecourt CINECINEMA (2007). Επίσης, έχει γράψει μουσική για τα ντοκυμαντέρ «Κόκκινη Ζώνη» (ΕΡΤ 2010-11) και «Αέναη Κυπαρισσία» και τα δύο σε σκηνοθεσία Ζαφείρη Χαϊτίδη και «Γηροκομείο Αθηνών» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Πιλάβιου, για την εκπομπή «9+1 Μούσσες» για την ΕΡΤ (2012-13) σε σκηνοθεσία Ζαφείρη Χαϊτίδη, για το One-Man Stand-Up comedy show «Αντί Διδακτορικού» του Δημήτρη Δημόπουλου και για το σήμα του CONN-X TV. Η μουσική του ακούγεται στις θεατρικές παραστάσεις «APT PUPIL (Ο καλός μαθητής) σε σκηνοθεσία Ζαφείρη Χαϊτίδη, «Η Γυναίκα του Νίκου Καββαδία» σε σκηνοθεσία Γ. Καλόξυλου-Γ. Μουρούτσου, «Το σπίτι στο δάσος» σε σκηνοθεσία Άννας Καραμπά, “S.L.V. (Sex Lies & Videotape) σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μπασογιάννη. Συμμετέχει με τη μουσική του σε διαφημίσεις, μεταξύ των οποίων της Folli Follie και η μουσική του για την interactive ταινία της LACTA “Love at first site” βραβεύτηκε το 2009 (Bronze World Medal-New York Festival-Advertising in All Media & Gold Medal IAB MIXX Awards-London International Awards).

ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΧΑΪΤΙΔΗΣ Γεννήθηκε στο Λονδίνο, Αγγλίας το 1974. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Βοστόνης με Πτυχίο Ανωτέρων Σπουδών στην Τηλεόραση και τον Κινηματογράφο (1996). Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής και τεχνικών ανάπτυξης σχεδίων παραγωγής. Από το 1994 εργάζεται στον χώρο του κινηματογράφου, της τηλεόρασης, της διαφήμισης, του ντοκιμαντέρ και του θεάτρου. Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών.Έχει εργαστεί ως οπερατέρ και βοηθός σκηνοθέτη, διευθυντής παραγωγής, κινηματογραφιστής και φωτογράφος σε δημοσιογραφικές παραγωγές, σε μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες, σε τηλεοπτικές σειρές, σε ταινίες video-art. Στον κινηματογράφο και την τηλεόραση έχει σκηνοθετήσει πολλές τηλεοπτικές εκπομπές, ντοκιμαντέρ, παιδικές σειρές, διαφημιστικάspot, μικρού μήκους ταινίες και βιντεοκλίπ. Ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου (Cannes, Los Angeles,London, Moscow κ.α.). Μια σειρά από μικρού μήκους ντοκιμαντέρ που κινηματογράφησε και σκηνοθέτησε συμμετείχαν στο επίσημο πρόγραμμα του 7th Berlin Biennale for Contemporary Art 2012 (πλάνα από αυτά τα ντοκιμαντέρ έχουν ενταχθεί σε διεθνής παραγωγές μικρού και μεγάλου μήκους ταινιών και ντοκιμαντέρ). Στο θέατρο έχει σκηνοθετήσει performances (“Athens through my eyes” της Γιώτας Τριγώνη) και παραστάσεις (“Kill the-M-all” της Κατερίνας Παπαδάκη, «Ο Καλός Μαθητής» του Stephen King, «Ίκαρος: Η γέννηση της πτήσης» του ίδιου βασισμένο σε μυθιστορήματα του Μενέλαου Λουντέμη, «Μικρές απιστίες», «Λεύτερο ζευγάρι» του Ντάριο Φο). Ταινίες του έχουν τιμηθεί με τα βραβεία: Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας (London Greek Film Festival 2011), Α’ Ανδρικού Ρόλου (Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας 2010), Κρατικό Βραβείο Ποιότητας (Υπουργείο Πολιτισμού 2006), Βραβείο Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (Φεστιβάλ Δράμας), Βραβεία Καλύτερης Παραγωγής, Μοντάζ, Ενδυματολογίας & Α’ Γυναικείου Ρόλου (Μικρές Πρεμιέρες & Φεστιβάλ Φανταστικού Κινηματογράφου), Βραβεία Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Φωτογραφίας (Φεστιβάλ Φανταστικού Κινηματογράφου). Τώρα, ετοιμάζει δύο νέες ταινίες, μία εκ των οποίων είναι διεθνής συμπαραγωγή της Stefi Α.Ε. και δύο νέα θεατρικά έργα με καινοτόμες χρήσεις των νέων τεχνολογιών.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ MANGO RADIO (11.12.2012) Η παράσταση ” Kill The-M-All ” έχει ήδη ξεκινήσει να παρουσιάζεται από τις 3 Δεκεμβρίου και χορηγός επικοινωνίας είναι το MangoRadio By Cu. Ο Φώτης Αντωνίου, παραγωγός του σταθμού και βασικός υποστηρικτής της παράστασης με την εκπομπή του ”Full Throttle (Radio Show)”, πήρε συνέντευξη από την συγγραφέα του έργου Κατερίνα Παπαδάκη και από τον σκηνοθέτη του, Ζαφείρη Χαϊτίδη. 1.Πώς γεννήθηκε η όλη ιδέα, δηλαδή από τον μονόλογο “Tο Εμπορικό Κέντρο” της Κατερίνας Παπαδάκη, να ανέβει στο σανίδι? Κ.Π.: Η καθαρή έμπνευση για το έργο ήρθε ένα ξημέρωμα στις διακοπές μου που άνοιξα την τηλεόραση για να με πάρει ο ύπνος... Από μόνη της αυτή η μηχανική κίνηση έχει τεράστια σημασία όπως και σημαντικό ήταν το ντοκιμαντέρ που είδα τελικά στην τηλεόραση και που μόνο ο ύπνος δεν με πήρε... Το ντοκιμαντέρ αφορούσε την σύγχρονη αρχιτεκτονική των εμπορικών κέντρων... Έτσι με αφορμή αυτό χώθηκα σε έναν λαβύρινθο σκέψεων που με έφτασε σταδιακά στην έξοδο του δηλαδή στο έργο «το εμπορικό κέντρο- KILL THE-M-ALL» Η συμφωνία δεν άργησε να γίνει καθώς τόσο ο σκηνοθέτης Ζαφείρης Χαιτίδης, όσο και ο ηθοποιός Στέλιος Δημόπουλος συμμερίστηκαν εξ αρχής το έργο και οραματίστηκαν τον ήρωα… Ζ.Χ.: Το έργο της Κατερίνας (Παπαδάκη) πιστεύω πως είναι ένα απ’ τα πιο σημαντικά, και σίγουρα ένα απ’ τα πιο επίκαιρα, σύγχρονα Ελληνικά κείμενα που έχουν γραφτεί τις τελευταίες δεκαετίες, γιατί δεν αφορά μόνο την κρίσιμη περίοδο που εδώ και καιρό οδυνηρά διανύουμε, αλλά ολόκληρη την εποχή ακμής και παρακμής του Δυτικού πολιτισμού. Το κείμενο όχι απλά καυτηριάζει και καταγγέλλει όλα όσα ο Δύση διαφημίζει και μας πουλάει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) με τόση ξεδιάντροπη υπερηφάνεια, αλλά δεν χάνει ποτέ και την εστίαση του στον ίδιο τον άνθρωπο, σε προβληματισμούς και συναισθήματα που μας αφορούν όλους, ιδίως τώρα. Το θεώρησα «χρέος» μου ως δημιουργός και ανήσυχο πνεύμα να ακολουθήσω το Όραμα της Κατερίνας. Στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή μας, Στέλιου Δημόπουλου, βρήκαμε τον ιδανικό ενσαρκωτή του ήρωα του έργου. Με την ίδια απαράμιλλη πίστη και αφοσίωση και η υπόλοιπη ομάδα δημιουργικών συντελεστών ένωσε τις δυνάμεις της μαζί με εμάς τους τρεις. Και το αποτέλεσμα επί σκηνής δεν είναι τίποτα λιγότερο από εκρηκτικό… 2. Πείτε μας λίγα εισαγωγικά λόγια για την παράσταση. Κ.Π.: Η παράσταση αυτή είναι βασισμένη στο βίωμα του ήρωα και στις επιρροές του από πολύ μικρή ηλικία... Επιρροές που όλοι έχουμε και λειτουργούνε συνειδητά ή υποσυνείδητα... για παράδειγμα ο ήρωας έχει πέσει θύμα της βίαιης κουλτούρας των ταινιών π.χ. ράμπο, κόμικ- καπτεν Αμέρικα, βιντεο γκέημς- 6 μερες στην Φαλούτζα και άλλα… μιλάμε λοιπόν για το πώς διαμορφώνεται η πορεία ενός νέου ανθρώπου και ο χαρακτήρας του μέσα από τα βιώματα και τις επιρροές του, αλλά και την βαθύτερη ανάγκη που νιώθει να πλησιάσει στην εσωτερική του αλήθεια απαλλαγμένος από όλα… Η παράσταση έχει έντονα τα στοιχεία της τεχνολογίας, αφού οι οθόνες έτσι και αλλιώς αποτελούνε αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς του ήρωα αλλά και όλων μας… Ζ.Χ.: Η παράσταση στήθηκε ως μια «γροθιά στο στομάχι»… Ο νεαρός ήρωας του έργου, κατά τη διάρκεια της πρόσκρουσης του με την βίαιη καθημερινότητα της πόλης στην οποία επέστρεψε μετά από την συμμετοχή του σε έναν αιματηρό πόλεμο στην Μέση Ανατολή, αντιμετωπίζει τον διαλυμένο του εαυτό και το Σύστημα που τον μετέτρεψε σε μηχανή-θανάτου. Ο θεατής είναι αυτόπτης μάρτυρας της παράνοιας του ήρωα καθώς εκείνη παίρνει σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια του… 3.Πιστεύετε ότι μια τέτοια παράσταση είναι επίκαιρη στις μέρες μας; Και γιατί; Κ.Π.: Ο πόλεμος και η ειρήνη, οι εξωτερικές επιρροές και η τοποθέτηση του ατόμου μέσω αυτών, ο έρωτας, η αγάπη και το κατά πόσο είναι εύκολο να αφηνόμαστε- να ελευθερωνόμαστε , η αναγκαιότητα του εσωτερικού διαλόγου ώστε να συναντήσουμε την φωνή μας, να νιώσουμε τον προσωπικό μας παλμό….. όλα αυτά είναι διαχρονικά ζητήματα… Η παράσταση είναι επίκαιρη γιατί ουσιαστικά θίγει τα παραπάνω θέματα… εξάλλου το έργο είναι γέννημα θρέμμα της εποχής μας… Ζ.Χ.: Συμφωνώντας απόλυτα με όσα προείπε η Κατερίνα, πιστεύω πως η παράστασή μας είναι σίγουρα μια από τις πιο επίκαιρες που παίζονται αυτή τη στιγμή στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας…! Το έργο μας καταπιάνεται με όλα τα σημαντικά ζητήματα που ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ μας αφορούν άμεσα και έμμεσα, παρουσιασμένα με τρόπο έντονο και εντυπωσιακό. Στόχος της παράστασης δεν είναι μόνο να αναστατώσει το κοινό αλλά και να το αφυπνίσει ως ένα βαθμό.

4.Ένα ακόμα πράγμα που μου έκανε εντύπωση είναι ότι υπάρχουν 2 χαρακτήρες στην παράσταση. Το τοτέμ είναι τόσο απειλητικό όσο ακούγεται? Κ.Π.: Κατά την γνώμη μου απειλητικό μπορεί να γίνει ότι μας επηρεάζει πολύ και δεν το κατανοούμε… ότι μας κατευθύνει και δεν το αντιλαμβανόμαστε, ότι μας αποκόβει από την αλήθεια και τον εσωτερικό μας εαυτό… Ακόμα και ένα μικροσκοπικό κινητό τηλέφωνο μπορεί να πάρει την μορφή του τοτέμ… Ζ.Χ.: Τι πιο ισχυρό, άρα και εν δυνάμει πιο επικίνδυνο, απ’ τον ανθρώπινο νου… Όσο ο ήρωας του έργου συναναστρέφεται το «τοτέμ-τηλεοράσεων», τόσο αυτό «ζωντανεύει» και σταδιακά αποκτά υπόσταση και δύναμη. Τον εξουσιάζει και τον χειραγωγεί παρά τη θέληση του… Οτιδήποτε σχεδόν μπορεί να γίνει απειλητικό, εάν εμείς του το επιτρέψουμε… Η δύναμη του πνεύματος μας είναι πολύ πιο ισχυρή, άρα και «απειλητική», απ’ όσο διανοούμαστε… Εάν αξιοποιούσαμε τη Δύναμη αυτή, ως μονάδες αρχικά και ως σύνολο κατόπιν, θα μπορούσαμε να ανατρέψουμε/αλλάξουμε εαυτούς, κράτη, συστήματα… δεν θα υπήρχε όριο στο τι θα μπορούσε να κατορθώσει η ανθρωπότητα ως σύνολο… 5.Επίσης υπάρχει και ο Στέλιος ο μόνος με σάρκα και οστά πάνω στη σκηνή, που έχει και πρέπει να αντιμετωπίσει το Τοτέμ, ποία είναι η ιστορία του ήρωα; Κ.Π.: Ο ήρωας εν αρχή είναι απόλυτα συνδεδεμένος με το τοτέμ… Είναι ο σύντροφος του, είναι ο παιδικός του φίλος, είναι ο δάσκαλος του… Οι εικόνες και οι αναφορές του από μικρή ηλικία, οι επιρροές του... η ιστορία του ολόκληρη καθώς έχει συνδεθεί και έχει μυηθεί από πολύ μικρός με μια οθόνη... Ο ήρωας μεγαλώνει με κύριο παιδαγωγό μια τηλεόραση, ένα κομπιούτερ, ένα τρισδιάστατο βίντεο γκέημ, ένα εξελιγμένο μοντέλο κινητού... Μπλέκει το εικονικό με την πραγματική ζωή και ανακαλύπτει πως ενώ σε επίπεδο οθόνης δεν πέφτει ούτε μια στάλα αίμα σε ρεαλιστικό επίπεδο η αιμορραγία του γίνεται θάλασσα και σχεδόν τον πνίγει- κάτι που ισχύει είτε μεταφορικά είτε κυριολεκτικά σε διάφορες φάσεις της ζωής του… Ζ.Χ.: Μέσα στον κοντρόλ-ρουμ του εμπορικού κέντρου στο οποίο πλέον εργάζεται, ο πρώην στρατιωτικός παλεύει ανελλιπώς με δαίμονες του παρόντος μας και του παρελθόντος του, σε μια επίπονη διαδικασία να ξεδιπλώσει και να ξεδιαλύνει το κουβάρι της ιστορίας της ζωής του. Παρόν και παρελθόν μπλέκονται μέσα του καθώς η αίθουσα με τις κάμερες κλειστού κυκλώματος δεν διαφέρει ιδιαίτερα από τον χώρο όπου ως στρατιωτικός χειριζόταν ηλεκτρονικά οπλικά συστήματα («έξυπνες βόμβες»)… Στο κοντρόλ-ρουμ του εμπορικού είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια και τις ζωές ανθρώπων, ενώ στου στρατού ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο ανθρώπων… Οπότε, «τοτέμ» και πρωταγωνιστής είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι, μεταφορικά και κυριολεκτικά… 6.Πιστεύετε ότι υπάρχει ισορροπία μεταξύ των δύο χαρακτήρων (δλδ. Τοτέμ-Ήρωα); Κ.Π.: Η ισορροπία είναι σχετική καθώς είναι ένα παιχνίδι κυριαρχίας και επιβολής μεταξύ του τοτέμ και του ήρωα… Ουσιαστικά ο ήρωας είναι θύμα της τεχνολογίας, και των βίαιων εικόνων μέσω σινεμά, περιοδικών, των διαφημίσεων, των βίντεο παιχνιδιών ακόμα και των ειδήσεων… είναι ένα θύμα που γίνεται άθελα του θύτης… Προσπαθεί να βρει την λύτρωση μέσα από την γνώση, όπου πάλι έχει μια άμεση σχέση με το τοτέμ οθονών… Ζ.Χ.: Το «τοτέμ» είναι προέκταση του εαυτού του ήρωα, ο σκοτεινός του εαυτός, το τεχνολογικό άλτερ έγκο του… είναι μια αλληλοεξαρτώμενη σχέση, μια σχέση θύτη-θύματος… Η ισορροπία μεταξύ τους παλαντζάρει μέχρι τις τελευταίες στιγμές της παράστασης… 7.Στα 70 λεπτά που διαρκεί η παράσταση πιστεύετε ότι οι θεατές θα πιάσουν το μήνυμα; Κ.Π.: Αυτό είναι ένα πολύ ρητορικό ερώτημα… Και για να κάνουμε και λίγο μαύρο χιούμορ να αναφέρω πως υπάρχουν θεατές που στα 70 χρόνια της ίδιας τους της ζωής δεν έχουνε πιάσει το μήνυμα… για να επανέλθω όμως στο ερώτημα πιστεύω πως πολλά μηνύματα περνάνε άμεσα στους θεατές γιατί θέτει ζητούμενα που έχουν απασχολήσει τους περισσότερους ανθρώπους… Γνώριμα, οικεία και άρα κατανοητά… Ζ.Χ.: Οι θεατές έπιασαν το νόημα του έργου απ’ τη πρώτη κιόλας παράσταση! Δεν είναι κρυμμένα τα μηνύματα που πρεσβεύει το έργο, αντιθέτως, ο ήρωας μας τα βροντοφωνάζει με κάθε σπίθα του! 8. Πείτε μας για τους συντελεστές που βλέπω ότι είναι αρκετοί. Κ.Π.: Εκτός από τον στενό πυρήνα του έργου ο οποίος αποτελείται από εμένα, τον Καινοτόμο σκηνοθέτη Ζαφείρη Χαιτίδη και τον πολλά υποσχόμενο ηθοποιό Στέλιο Δημόπουλο… Οι συντελεστές είναι ένα ζωντανό κομμάτι του έργου…. Ο εξαιρετικά ατμοσφαιρικός μουσικός της παράστασης Χρήστος Τριανταφύλλου βρίσκεται πίσω από την σκηνή και με μοναδικό τρόπο και συμβάλει στην διεξαγωγή του έργου, δίπλα του ο υπεύθυνος των βίντεο Άγγελος Τόνιος να χειρίζεται όλο το κομμάτι που λέγεται βίντεο εγκατάσταση και ένας ακόμα χειριστής αυτή την φορά για τα φώτα ο Αλέξανδρος Κόντος σημαντικός και αυτός για το έργο. Σκηνογράφος και ενδυματολόγος είναι ο έμπειρος Ηλίας Λόης, ενώ υπεύθυνος για τον φωτισμό είναι ο ανατρεπτικός Φώτης Μήτσης. Για την επιμέλεια και την κινησιολογία του έργου υπεύθυνοι είναι οι ταλαντούχοι Βάλια

Παπαχρήστου και Γιάννης Νικολαίδης. Κλείνω με τον δημιουργό της πρωτότυπης αφίσας τον γραφίστα Βασίλη Γραβαρίτη. Το έργο στηρίχτηκε σε μια συλλογική δουλειά και προσπάθεια και έχω να συμπληρώσω πως πέρα από το περίσσιο ταλέντο όλοι οι συντελεστές έχουν και καταπληκτικές ποιότητες σαν άνθρωποι. Ζ.Χ.: Η δημιουργία και εκτέλεση αυτής της παράστασης βασίζεται απόλυτα στο μεράκι και το ταλέντο μιας πολύ δυνατής δημιουργικής ομάδας ανθρώπων, χωρίς τους οποίους δεν θα ήταν εφικτό το ανέβασμα αυτής της χαμηλού-προϋπολογισμού… υπέρ-φιλόδοξης παραγωγής! Η Συνδρομή όλων αυτών συντελεστών είχε ως αποτέλεσμα μιας απ’ τις πιο ανατρεπτικές και σύγχρονες παραστάσεις που παίζονται αυτή τη στιγμή. Τους ευχαριστώ κι εγώ όλους με τη σειρά μου από καρδιάς! 9. Ποιες είναι οι προσδοκίες σας για τις παραστάσεις; Και ποίες οι σκέψεις σας για το μέλλον; Κ.Π.: Μεγαλύτερη προσδοκία από το να αγγίξει τον κόσμο δεν υπάρχει… Όμως οι σκέψεις για το μέλλον είναι να τρέξουμε το έργο σε διάφορα φεστιβάλ του εξωτερικού. Σημαντικό είναι το γεγονός πως το θέμα του έργου δεν περιορίζεται μόνο εντός συνόρων καθώς αυτά που θίγει ο ήρωας απασχολούνε τις περισσότερες χώρες. Ζ.Χ.: Από την πρώτη κιόλας ανάγνωση του κειμένου, μου έγινε κι εμένα σαφές ως σκηνοθέτης πως το έργο αυτό πρέπει οπωσδήποτε να Ακουστεί… να βρει το κοινό του και να το αγγίξει, όπως είπε η Κατερίνα, σε κάθε επίπεδο αν είναι εφικτό… διότι δεν μιλάει μόνο για την σκοτεινή πλευρά της κατάστασης που τώρα συμβιώνουμε, αλλά και για τις (φωτεινές) αξίες που δεν πρέπει ποτέ να λησμονήσουμε… Οι παραστάσεις στο Booze Cooperativa είναι μόνο η αφετηρία του “Kill the-M-all”…ένα πρώτο βάπτισμα του πυρός…! Η παράσταση –και τα «κύματα» που επιδιώκουμε αυτή να προκαλέσει– πρόκειται να κρατήσει για αρκετά ακόμη χρόνια, όχι μόνο εντός Ελλάδος, αλλά και εκτός…! Ναι, τόσο πολύ Πιστεύουμε σ’ αυτό που δημιουργήσαμε…! Για εμάς, δεν είναι απλά μια παράσταση… έρχεσαι, παρακολουθείς, φεύγεις… αλλά κάτι σαν ένα «κίνημα» που ευχόμαστε να παρακινήσει τον κόσμο και μετά την θέαση του έργου – να προβληματιστεί, να ενδυναμωθεί, και ίσως, να τον προτρέψει, να γίνει πιο ενεργός πολίτης…! 10. Τέλος, αυτή είναι η ώρα σας μιας που δεν έχω κάτι άλλο να ρωτήσω. Εδώ λέτε ότι θέλετε να πείτε στους αναγνώστες μας και στον κόσμο που έχει έρθει ή θέλει να έρθει να δει την παράσταση. Κ.Π.: Πιστεύω πως γενικότερα περνάμε σε μια νέα εποχή και οφείλουμε να την υποδεχτούμε με μεγαλύτερη επίγνωση και συνείδηση… Οι δοκιμασίες είναι τεράστιες και η τέχνη, ειδικότερα το θέατρο είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες διαμόρφωσης αξιών… Ας γίνουμε όλοι μας καλύτεροι κοινωνοί της πραγματικότητας και ας μπορέσουμε να απλωθούμε όσο το δυνατόν μακρύτερα… Κλείνω με την προσωπική μου ευχή να διατηρούμε καθαρό το μυαλό μας, την ψυχή μας και ακέραια την καλοσύνη μας. Ζ.Χ.: Ο Πόλεμος, με την ευρύτερη έννοια, αλλά και ως ένα μεγάλο βαθμό, την κυριολεκτική, έχει μπει πλέον στα ίδια μας τα σπίτια… Το θέατρο, και γενικότερα οι Τέχνες, η «πνευματική τροφή» που παράγουν, πιστεύω είναι τώρα περισσότερο από ποτέ Αναγκαίες για τον καθένα μας, ιδίως σε αυτή την Κρίσιμη περίοδο που ζούμε. Τελειώνω με την προσωπική μου προτροπή: Κλείστε τις τηλεοράσεις, ελάτε στο θέατρο!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ NEWS AGE (18.09.2013) Η νέα συγγραφέας Κατερίνα Παπαδάκη μας μιλά για την ίδια αλλά και για το έργο της "Kill the-M-all. Μου άρεσε πολύ η έκφραση "μακροβούτι χωρίς ανάσα". Έχεις κάνει κάτι αντίστοιχο στη ζωή σου, κι αν ναι που σε έβγαλε; Πιστεύω πως οποιοσδήποτε άνθρωπος με ανησυχίες και ευαισθησίες ανά διαστήματα κάνει τέτοιου είδους μακροβούτια... Το που σε οδηγούνε έχει να κάνει με την εσωτερική σου επεξεργασία και διάλογο. Εμένα προσωπικά με οδηγούνε σε μεταβάσεις και φυσικά στην προσπάθεια για καλύτερη κατανόηση της ανθρώπινης φύσης. Τα έργα σου έχουν να κάνουν με έναν εσωτερικό αγώνα κι έναν προβληματισμό κοινωνικό – πολιτικό. Τι είναι αυτό που προσπαθείς να βγάλεις από μέσα σου; Πάνω από όλα με ενδιαφέρει ο άνθρωπος και η μάχη που δίνει μέσα του για να συναντήσει την φωνή του, τα θέλω του... πολλές φορές η μάχη είναι σκληρή γιατί γίνεται και ο ίδιος θύτης καταστάσεων καθώς καταφεύγει σε λάθος επιλογές είτε από άγνοια είτε και από επιρροές, όπως συμβαίνει και με την περίπτωση του ήρωα στο Kill the M all... όμως μέσα από τις εμπειρίες του, τα βιώματά του, παλεύει να φτάσει στην δική του αλήθεια... Η ίδια η εποχή μας είναι ένα πολύ καλό ερέθισμα για κοινωνικούς και πολιτικούς προβληματισμούς, καθώς τα περισσότερα γκρεμίζονται και ξαναχτίζονται από την αρχή. Αυτό που προσπαθώ να βγάλω από μέσα μου δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν στροβιλισμό, λειτουργώ σαν μια αλεστική μηχανή που καταπίνει εικόνες, συναισθήματα, ερεθίσματα, συστήματα και τα επεξεργάζεται ώστε να βγούνε σε μια μορφή τροφής. Θεωρείς πως η ονειροπόληση και ο ρομαντισμός είναι μια χαμένη υπόθεση σήμερα; Όχι με τίποτα είναι μέρος της φύσης μας και τα δύο... Αν υποθετικά βρεθεί ένα χάπι που θα παγώνει αυτά τα δύο, τότε υπόσχομαι να βρω επιστήμονες που θα δημιουργήσουνε μια βροχή που οι σταγόνες της θα έχουνε ρομαντισμό και η μυρωδιά της ονειροπόληση.... Κάτι που ούτως ή άλλως ισχύει αφού μας το δίνει απλόχερα η φύση. Μίλησέ μας για το έργο σου και την πηγή έμπνευσής του. Το έργο μου είναι αποτέλεσμα πολλών σκέψεων και παρατηρήσεων όχι μόνο του σύγχρονου πολιτισμού που φαινομενικά δείχνει πως ανήκει, αλλά και της διαχρονικής δράσης του ατόμου μέσα από τα αποτελέσματα ενός πολέμου και μιας υπαρξιακής αγωνίας. Η πηγή έμπνευσης ήταν ένα ντοκιμαντέρ σε σχέση με την σύγχρονη αρχιτεκτονική. Η στάση των μεγάλων αστέρων της διεθνούς αρχιτεκτονικής σκηνής με έβαλε σε μια σειρά ερωτηματικών σε σχέση με την υπερβολή, την υστεροφημία, το εμπόριο, τις κατασκευαστικές, τις συνειδήσεις, τον καταναλωτισμό, τον πόλεμο και την ειρήνη. Οι συνειρμοί μου λειτούργησαν σαν βαγόνια αμαξοστοιχίας που ο ένας ήταν άμεσα εξαρτημένος από τον άλλο, έτσι βρέθηκα να οδηγώ ένα τρένο και να βρίσκομαι σε μια πορεία ανάμεσα σε τούνελ αλλά και φωτεινές εικόνες με αποκορύφωμα τον τερματισμό του, δηλαδή το ίδιο το έργο. Ο ήρωας σου θεωρείς πως έχει δικά σου στοιχεία κρυμμένα; Την στιγμή που δημιουργούνται οι ήρωες έχουνε την δική τους ζωή, τον δικό τους χαρακτήρα, ήδη από την φάση της σύλληψη τους απομακρύνονται συναισθηματικά από εμένα. Το ίδιο ισχύει και για τον στρατιώτη του Kill the M all. Το γέννημα των ηρώων δεν είναι τίποτα περισσότερο από το αποτέλεσμα της προσωπικής μου καταγραφής σε σχέση με το παγκόσμιο στερέωμα. Ίσως το κοινό μας στοιχείο είναι πως και εκείνοι όπως και εγώ ψάχνουνε να βρούνε διεξόδους και αλήθειες. Γιατί επέλεξες να έχεις άντρα ήρωα και όχι γυναίκα, που λόγω φύλου θα μπορούσες ίσως να τη χειριστείς καλύτερα; Ο ήρωας μου είναι θύμα της υποκουλτούρας και των επιρροών του, για παράδειγμα παίζει ένα πολεμικό βίντεο παιχνίδι και ταυτίζεται με τον ρόλο του υπέρ στρατιώτη στο δευτερόλεπτο... στατιστικά οι γυναίκες δεν ασχολούνται τόσο πολύ με τέτοιου είδους βίντεο παιχνίδια, αλλά και ουσιαστικά μια γυναίκα δεν κατατάσσεται τόσο εύκολα στον στρατό. Η γυναικεία φύση έχει διαφορετική λειτουργία, μια γυναίκα δύσκολα θα βρεθεί σε εμπόλεμη ζώνη και θα βιάσει, θα βασανίσει όχι πως δεν υπάρχουνε και τέτοιες περιπτώσεις... αλλά είναι σπάνιες.

Ο χειρισμός ενός ήρωα δεν έχει να κάνει με την ευκολία της ψυχοσύνθεσης λόγω φύλου, αλλά με την έρευνα και το ταλέντο να μπαίνεις στην θέση του άλλου, πράγμα δύσκολο και επίπονο. Επέλεξε έναν Έλληνα πολιτικό, παλιότερο ή νεότερο, που θα μπορούσε να σε εμπνεύσει για να γράψεις ένα επόμενο έργο. Κοίτα ακόμα δεν θέλω να γράψω κωμωδία... έχω μια άρνηση σε αυτό... Όμως ελπίζω να συναντηθούνε οι δρόμοι μας όταν θα επιλέξω να κάνω αυτήν την μετάβαση για να σου απαντήσω αναλυτικά.... Πιστεύεις πως εμείς οι Έλληνες έχουμε μέλλον; Ξέρεις κάτι που δεν γνωρίζουνε οι υπόλοιποι; Θέλουνε να μας αφανίσουνε; Παίζουνε μετοχές στα χρηματιστήρια του κόσμου σχετικά με το μέλλον των Ελλήνων; Κάνω λίγο πλάκα για να διασκεδάσουμε την δύσκολη περίοδο που διανύουμε. Φυσικά και θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε, μάλιστα διάβαζα στις ειδήσεις πως πάνω από 78.000 άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο δήλωσαν συμμετοχή για ένα ταξίδι στον Άρη, είμαι σίγουρη πως θα έχει και Έλληνες επιβάτες και επειδή το ταξίδι δεν θα έχει επιστροφή γιατί θα έχει αποικιοκρατικό ύφος θα έχουμε σίγουρα σουβλατζίδικα και στον Άρη, μην ανησυχείς καθόλου! Τι σχέδια έχεις για το δικό σου μέλλον, όσον αφορά τα επαγγελματικά; Υπάρχει επόμενο θεατρικό έργο που ετοιμάζουμε με τον Ζαφείρη Χαιτίδη και είμαι σε συζητήσεις και για διάφορα άλλα πρότζεκτ. Πες μας έναν δικό σου στίχο από τα ποιήματα που έχεις γράψει, ο οποίος σε εκφράζει απόλυτα σαν άνθρωπο ή σαν καλλιτέχνη. Θα σου πω μια φράση που την έγραψα λίγο μετά την εφηβεία μου... Είναι κάτι απλό και δύσκολο «κάνε το εμπόδιο εφόδιο».

Νεκτάριος Μπουτεράκος http://nektar73.wordpress.com/