Όλοι στην κόκκινη...

9
Συμμετέχουμε μαζικά: ΣΤΙΣ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, στις διαδηλώσεις για την επέτειο της εξέγερσης του Δεκέμβρη. ΣΤΙΣ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, στη Γενική Απεργία Μετά τις ελπιδοφόρες κινητοποιήσεις στο τριήμερο της 15ης - 17ης Νοεμβρίου επ’ αφορμή της επίσκεψης Ομπάμα και της επε- τείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το εργατικό - λαϊκό κίνημα έχει απέναντί του δύο σημαντικά αγωνιστικά ορόσημα: ΣΤΙΣ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ βρισκόμαστε στους δρόμους για την τιμήσουμε αγωνιστικά 8η επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπου- λου και της εξέγερσης του Δεκέμβρη (που έγινε επί ημερών Καραμανλή και Παυλό- πουλου, του σημερινού Προέδρου της Δη- μοκρατίας που επέλεξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙ- ΖΑ-ΑΝΕΛ). ΣΤΙΣ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ συμμετέχουμε στη Γενική Πανεργατική Απεργία ενάντια στο νέο αντι-λαϊκό κύμα μέτρων που φέρνει η 2η αξιολόγηση του Μνημονίου και εφαρμό- ζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Η πάλη ενάντια στο νέο δηλητηριώδη ΝΑΤΟ- ϊκό εναγκαλισμό της χώρας είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμένη με την πάλη ενάντια στο «δικό μας» αστικό κράτος που δολοφονεί τη νεο- λαία (όπως συνέβη το 2008 με την εν ψυχρώ εκτέλεση του 15χρονου Αλέξη) και με την πάλη ενάντια στα μέτρα με τα οποία επιχει- ρεί το κράτος να φορτώσει τη δική του χρε- οκοπία πάνω στο λαό, εξαθλιώνοντάς τον. Όλοι στους δρόμους, όλοι στον αγώνα. Nα οργανώσουμε γενική πολιτική απεργία διαρκείας! ∆ιαγραφή του χρέους! Ανατροπή των μνημονίων και των μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων . Εθνικοποίηση όλων των βασικών τομέων παραγωγής. Εθνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος με εργατικό έλεγχο. Παιδεία, υγεία, τροφή, στέγη, δουλειά! Ο αγώνας στα χέρια των εργατών . Ανεξάρτητα κέντρα αγώνα. Για εργατική κυβέρνηση με εργατική εξουσία. 15 ήμερη Επαναστατική Εφημερίδα / Φύλλο 632 / Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016 / Τιμή: 1,50 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερο Σάββατο Στην Κόκκινη γραμμή της ανατροπής σελ. 3 Πολυτεχνείο 2016 σελ. 5-6 ΗΠΑ: ένα τέρας στον Λευκό Οίκο σελ. 12-13 Πάνω από 20.000 σε συγκέντρωση του FIT σελ. 13 Σ’ αυτό το φύλλο ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΟΜΑ∆ΙΚΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ OXI ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΕΠΙ∆ΟΜΑΤΩΝ KAI ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ Όλοι στην κόκκινη γραμμή της ανατροπής της κυβέρνησης του ΝΑΤΟ , του ∆ΝΤ και της ΕΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Εγγραφή όλων των προσφυγόπουλων στα σχολεία Όχι στο ρατσισμό και την ξενοφοβία σελ. 7-10

Transcript of Όλοι στην κόκκινη...

Page 1: Όλοι στην κόκκινη γραμμήeek.gr/images/Stuff/Doc/Nea_Prooptiki/2016/632/632.pdf · την επέτειο της εξέγερσης του Δεκέμβρη. ...

Συμμετέχουμε μαζικά:

• ΣΤΙΣ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, στις διαδηλώσεις για την επέτειο της εξέγερσης του Δεκέμβρη.• ΣΤΙΣ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, στη Γενική Απεργία

Μετά τις ελπιδοφόρες κινητοποιήσεις στο τριήμερο της 15ης - 17ης Νοεμβρίου επ’ αφορμή της επίσκεψης Ομπάμα και της επε-τείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το εργατικό - λαϊκό κίνημα έχει απέναντί του δύο σημαντικά αγωνιστικά ορόσημα:

• ΣΤΙΣ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ βρισκόμαστε στους δρόμους για την τιμήσουμε αγωνιστικά 8η επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπου-λου και της εξέγερσης του Δεκέμβρη (που έγινε επί ημερών Καραμανλή και Παυλό-πουλου, του σημερινού Προέδρου της Δη-μοκρατίας που επέλεξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙ-ΖΑ-ΑΝΕΛ).

• ΣΤΙΣ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ συμμετέχουμε στη Γενική Πανεργατική Απεργία ενάντια στο νέο αντι-λαϊκό κύμα μέτρων που φέρνει η 2η αξιολόγηση του Μνημονίου και εφαρμό-ζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.

Η πάλη ενάντια στο νέο δηλητηριώδη ΝΑΤΟ-ϊκό εναγκαλισμό της χώρας είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμένη με την πάλη ενάντια στο «δικό μας» αστικό κράτος που δολοφονεί τη νεο-λαία (όπως συνέβη το 2008 με την εν ψυχρώ εκτέλεση του 15χρονου Αλέξη) και με την πάλη ενάντια στα μέτρα με τα οποία επιχει-ρεί το κράτος να φορτώσει τη δική του χρε-οκοπία πάνω στο λαό, εξαθλιώνοντάς τον.

Όλοι στους δρόμους, όλοι στον αγώνα.

Nα οργανώσουμε γενική πολιτική απεργία διαρκείας!

∆ιαγραφή του χρέους! Ανατροπή των μνημονίων και των μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων.

Εθνικοποίηση όλων των βασικών τομέων παραγωγής.

Εθνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος με εργατικό έλεγχο.

Παιδεία, υγεία, τροφή, στέγη, δουλειά!

Ο αγώνας στα χέρια των εργατών. Ανεξάρτητα κέντρα αγώνα.

Για εργατική κυβέρνησημε εργατική εξουσία.

15ήμερη Επαναστατική Εφημερίδα / Φύλλο 632 / Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016 / Τιμή: 1,50 €

Κυκλοφορεί κάθε δεύτεροΣάββατο

Στην Κόκκινη γραμμή της ανατροπής

σελ. 3

Πολυτεχνείο 2016σελ. 5-6

ΗΠΑ: ένα τέρας στον Λευκό Οίκο

σελ. 12-13

Πάνω από 20.000 σε συγκέντρωση του FIT

σελ. 13

Σ’ αυτό το φύλλο

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ “ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ”ΤΩΝ ΟΜΑ∆ΙΚΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ

OXI ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΕΠΙ∆ΟΜΑΤΩΝKAI ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ

Όλοι στην“κόκκινη γραμμή”

της ανατροπής της κυβέρνησης του ΝΑΤΟ,του ∆ΝΤ και της ΕΕ

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Εγγραφή όλων των προσφυγόπουλων στα σχολείαΌχι στο ρατσισμό και την ξενοφοβία

σελ. 7-10

Page 2: Όλοι στην κόκκινη γραμμήeek.gr/images/Stuff/Doc/Nea_Prooptiki/2016/632/632.pdf · την επέτειο της εξέγερσης του Δεκέμβρη. ...

σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016 σελίδα 3 σελίδα 2 σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

Γίνε ο εαυτός σου “Γένοιο οἷος εἷ” μας έλεγε ο Πίνδαρος· και αντιγράφοντάς τον, “γίνε ο εαυτός σου” μας φώναζε κι ο Νίτσε.

Όμως εάν κανείς θελήσει, ”τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος”,να τα υλοποιήσει, ανάγκη αυτόν τον εαυτό να βρει και να γνωρίσει.Ν’ ακολουθήσει δηλαδήτη γνώμη ενός παλιότερου, ενός απ’ τους επτά σοφούς,που, λέγοντας ‘‘Γνώθι σ’ αυτόν”,προτρέπει να γνωρίσουμε (καλά) τον εαυτό μας·ψάχνοντας μέσα μας βαθιάνα βρούμε το τι είμαστε,πως γίναμε ό,τι είμαστε,από που ερχόμαστε μα για πού τραβάμε.

Τι απ’ αυτό που είμαστεπροέρχεται από τη φύση μας και τα ιδιαίτερα του είδους μας γονίδια,τι από τους γεννήτορες και τι απ’ τα βιώματα των πρώτων χρόνων της μικρής ζωήςπου έλαχε να ζούμε.Κι αφού τ’ ανακαλύψουμε να τα αποδεχτούμε τον εαυτό μας βρίσκοντας κι έτσι να τον γνωρίσουμε.

Σ’ αυτή μας την προσπάθειαμπορεί να διαπιστώσουμε, πως μόνος του καθένας μας είμαστε ένα τίποτα,ερχόμενοι απ’ το τίποτα όπου πάλι γυρνάμεκαιμόνο μέσα απ’ το εμείςκαι στο εμείς συμβάλλονταςγινόμαστε ένακάτιαυτοπραγματωνόμαστε

21 του Απρίλη-21 του Οκτώβρη 2016

ΧρΙστοΣ

«Συναυλία Οικονομικής Ενίσχυσης της Κατάληψης

Στέγης Προσφύγων/Μεταναστών ΝΟΤΑΡΑ 26

Είσοδος/κουπόνι οικονομικής ενίσχυσης 5 ευρώ.

Συμμετέχουν οι:STRESS / ΑΡΝΑΚΙΑ / DUSTBOWL /

MR. HIGHWAY BAND / ANFO / COYOTE’S ARROW /

THE DISMISSERS / NARCOSIS / TOXIC RABBITS

Warm-up & after-show DJ set by Antonis Zivas

Διοργανωτές: Κατάληψη Στέγης Προσφύγων/Μεταναστών

Νοταρά 26Παρασκευή, 23 Δεκεμβρίου

στις 8 μ.μ. - 11:59 μ.μ.Gagarin 205 LIve Music Space

Λιοσίων, 10445 Αθήνα

Ο «λογαριασμός» της 2ης αξιολόγησης

Το ίδιο θα κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙ-ΖΑ-ΑΝΕΛΛ όταν ο λαός αντιδράσει στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, στη διαιώνιση των ατομικών συμβάσεων εργασίας και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, στην περικοπή των οικογενειακών επι-δομάτων και των συντάξεων, αλλά και στο ξεσπίτωμα των φτωχών ιδι-οκτητών ακινήτων.

Και αυτό γιατί, όλα δείχνουν, πως καμία από τις «κόκκινες γραμ-μές» που έθεσε η κυβέρνηση στα παραπάνω μέτωπα δεν «περνά» από τους δανειστές.

Σύμφωνα με τις τελευταίες πλη-ροφορίες:Το κράτος θα χάσει το δικαίωμα «βέτο» στις ομαδικές απολύσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις με πάνω από 100 εργαζομένους.Ο κατώτατος μισθός θα συνεχίσει να καθορίζεται από το κράτος. Οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα μπορούν να αποκλίνουν (προς τα κάτω) από τις κλαδικές.Δεν θα μπορούν οι εργαζόμενοι να προσφεύγουν μονομερώς στον Οργανισμό Διαμεσολάβησης και Δι-αιτησίας (ΟΜΕΔ).Παράλληλα, ετοιμάζεται  «μαχαί-ρι» στα οικογενειακά επιδόματα, το αφορολόγητο όριο και -για άλλη μία φορά- στις  επικουρικές συντά-ξεις και στα εφάπαξ, ενώ πλησιάζει και η «ώρα της κρίσης» για τις κύρι-ες συντάξεις.

Ξεδιάντροπες υποσχέσεις

Μάταια η κυβέρνηση  επιχειρεί να «χρυσώσει» το θανατηφόρο «χάπι»  των παραπάνω αντι-λαϊκών ανατροπών με την εξόφληση των ληξιπροθέσμων υποχρεώσεων του Ταμείων προς τους ασφαλισμένους (π.χ. καταβολή νέων συντάξεων), το πρόγραμμα του «Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης» και τα διάφορα προγράμματα προσωρινής απασχόλησης του ΟΑΕΔ.* Αποτελεί ξεδιατροπιά όταν η κυ-βέρνηση προβάλει ως «φιλο-λαϊκό» μέτρο τη μετατροπή του επιδόμα-τος  ανεργίας  σε «επίδομα απασχό-λησης», την ίδια στιγμή που δέχεται να διευκολύνονται ακόμα περισσό-τερο οι καπιταλιστές να απολύουν, δηλαδή να αυξάνουν την ήδη μαζι-κή ανεργία!* Αποτελεί, επίσης, ξεδιαντροπιά όταν η κυβέρνηση καμαρώνει για την ικανοποίηση 70.000 εκκρεμών κύριων συντάξεων το 2017, όταν τα

Όχι στην «εκτέλεση» των λαϊκών ελευθεριών, των εργασιακών δικαιωμάτων και των κοινωνικών επιδομάτων

Η σημερινή κυβέρνησης της «αριστεροδεξιάς» είναι απόλυτα συνυπεύθυνη για την εξαθλίωση στην

οποία καταδικάζουν το λαό οι ιμπεριαλιστές και το ντόπιο κεφά-λαιο. Την ίδια μέρα που υποδεχό-ταν τον απερχόμενο πρόεδρο του βορειο-αμερικάνικου ιμπεριαλι-σμού, Μπάρακ Ομπάμα, στην Αθή-να  (15 Νοεμβρίου) που έχει σπεί-ρει τον όλεθρο στη «γειτονιά» μας (Βαλκάνια και Μέση Ανατολή), η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ ξεκί-νησε  τον κρίσιμο γύρο της δια-πραγμάτευσης με το ΔΝΤ και την Κομισιόν για το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης του Μνημονίου.

Μ’ άλλα λόγια, ενώ  η κυβέρ-νηση έδενε ακόμα πιο σφιχτά τη χώρα στο άρμα των φονιάδων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ -για χάρη των νέων σχεδιασμών τους στην περι-οχή της Ν.Α. Ευρώπης και της Με-σογείου-, ετοίμαζε τη νέα επίθεση ενάντια στο λαό προκειμένου να πληρώνεται το δυσβάστατο, μη βι-ώσιμο, «δημόσιο» χρέος του ελλη-νικού καπιταλισμού.

Η «κόκκινη ζώνη» -με πρόσχη-μα την ασφάλεια του Ομπάμα- στο κέντρο της Αθήνας επιβλήθηκε σε βάρος όλου του εργαζόμενου πλη-θυσμού  και όχι μόνο κατά των αντι-ιμπεριαλιστών διαδηλωτών. Είναι αυτή η «κόκκινη ζώνη» που έσβησε πριν απ’ όλα κάθε δήθεν «κόκκινη γραμμή» της κυβέρνη-σης  απέναντι στους δανειστές σε σχέση με τις επικείμενες ανατρο-πές στο Εργασιακό, τα προνοιακά επιδόματα και τα “κόκκινα δάνεια” – τα επίδικα μέτωπα της 2ης αξιο-λόγησης.

Καμία «κόκκινη γραμμή» δεν πρόκειται να θέσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ απέναντι στους δι-εθνείς τοκογλύφους για χάρη του λαού, όταν η ίδια κυβέρνηση απα-γορεύει τις αντιδράσεις του λαού ενάντια στους πολιτικούς ηγέτες των τοκογλύφων!

κεφάλαια ύψους 1,7 δισ. ευρώ με τα οποία θα εξοφλήσει τις βεβαιωμένες υποχρεώσεις προς τους ασφαλισμέ-νους προέρχονται από τις δόσεις των δανείων των «Θεσμών» (ΔΝΤ, ΕΕ, κλπ), οι οποίες εγκρίθηκαν μετά τις περικοπές σε 1 εκατομμύριο συνταξιοδοτικές παροχές το 2016 ύψους 2,5 δισ. ευρώ!Αποτελεί, τέλος, ξεδιατροπιά όταν η κυβέρνηση τάζει επιπλέον ενίσχυ-ση 300-400 εκατ. ευρώ στους πολύ φτωχούς μέσω του της εφαρμογής του προγράμματος του «Κοινωνι-κού Εισοδήματος Αλληλεγγύης» με πόρους που θα προκύψουν από τη μείωση του αφορολόγητου ορί-ου και των οικογενειακών επιδομά-των τα οποία παίρνουν... οι φτωχοί.

Και σαν να μην έφταναν αυτά, η κυβέρνηση -όπως επιβεβαιώνει και  το τελικό σχέδιο του κρατικού Προϋπολογισμού του 2017-  πρέ-πει να κόψει 430 εκατ. ευρώ από τις δαπάνες για το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων  (ΕΚΑΣ). Παράλληλα οι δανειστές ζητούν νέες μειώσεις στα εφάπαξ αλλά και στις επικουρικές συντάξεις,  ενώ μέχρι τέλος του επόμενου έτους πρέπει να έχουν επανϋπολογιστεί σχεδόν οι ήδη καταβαλλόμενες κύριες συντά-ξεις, ανοίγοντας το δρομο για την πε-ρικοπή των μισών εξ αυτών.

Θέλει κανείς και άλλα επιχειρή-ματα για να καταλάβει τον αντιλαϊκό και αδιέξοδο χαρακτήρα της πολιτι-κής που εφαρμόζει η κυβέρνηση;

ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ δεν κάνουν τί-ποτα άλλο από το να μοιράζουν μία ολοένα και μικρότερη «πίττα» σε ολοένα και περισσότερους πει-νασμένους τους οποίους τα ίδια τα κυβερνώντα κόμματα δημιουργούν, ενώ τη μερίδα του λέοντος την δί-νουν στους τοκογλύφους πιστωτές και στο κεφάλαιο. Δεν κάνουν τίπο-τα άλλο από το να προφυλάσσουν με... “κόκκινες” ζώνες τους ιμπε-ριαλιστές και τους καπιταλιστές. Γι’ αυτό πρέπει να ανατραπούν από τους φτωχούς, τους εργάτες και τους βιοπαλαιστές της πόλης και της υπαίθρου εδώ και τώρα. Πρέπει ταυτόχρονα να φράξουμε το δρόμο στα ζόμπι της ρεβανσιστικής νεο-φι-λελεύθερης, ανοιχτά φιλο-μνημονι-ακής φασίζουσας Δεξιάς των Μη-τσοτάκη και Γεωργιάδη.

Για να ανοίξει ο δρόμος για την εργατική εξουσία και τη μόνη διέ-ξοδο που υπάρχει για το λαό : Την επαναστατική, διεθνιστική, σοσιαλι-στική διέξοδο από την καπιταλιστι-κή κρίση!

Δ.Κ.

ΟΛΟΙΣΤΗΝ

ΑΠΕΡΓΙΑΤΗΣ

8 ∆ΕΚΕΜΒΡΗ

Συνέχεια από τη σελ. 16

Από αυτήν την άποψη, η απεργία αυτή δεν είναι της ΓΣΕΕ. Πρέπει να εί-

ναι η απεργία-αφετηρία, νέων αγώνων, που δε θα γίνονται για την τιμή των όπλων, αλλά για να προωθήσουν τα δικά μας όργανα πολιτικής, ανταγωνιστι-κά στην αστική εξουσία, για την εργατική εξουσία. Για να μπο-λιάσουμε τις συνδικαλιστικές μας διεκδικήσεις με τα πολιτικά αιτήματά μας, για τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίη-ση της οικονομίας με εργατικό έλεγχο. Για την προετοιμασία μιας γενικής πολιτικής απερ-γίας διαρκείας, που θα είναι η κοινή κοίτη για τους άνεργους να δώσουν τη μάχη με όλο το εργατικό κίνημα. Για να διώξου-με αυτή την κυβέρνηση από τα κάτω και τα αριστερά.

Η απεργία της 8 Δεκέμβρη μπορεί και πρέπει να αποτελέ-σει το κοινό κάλεσμα δράσης κάθε συλλογικότητας και εκτός του οργανωμένου εργατικού κινήματος. Η πάλη για στέγα-ση, για τροφή, για παιδεία και υγεία, δεν είναι κάποιοι παράλ-ληλοι και ¨ειδικοί” στόχοι για την εργατική τάξη.

Η κοινή συνάντηση όλων των μαχόμενων δυνάμεων του εργατικού κινήματος, που έχουν κοινό παρονομαστή την ανεξάρτητη πολιτική πάλη της εργατικής τάξης, μπορούν, στο έδαφος της απεργίας, να προ-ετοιμάσουν μια πανελλαδική συνάντησή τους, όπου θα συζη-τήσουν ένα σχέδιο δράσης για την έξοδο από την κρίση, για το αναγκαίο πρόγραμμα πάλης τους. Ας κινηθούμε σε αυτή την κατεύθυνση.

Ν.Πελ.

Δεκαπενθήμερο όργανο της Κ.Ε. του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος(ΕΕΚ - Τροτσκιστές)Κυκλοφορεί στα κεντρικά περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία σε όλες τις μεγάλες πόλεις.Εκδίδεται από την Ε.Μ.Ε. - ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΑστική μη κερδοσκοπική εταιρία

ΑρχισυντάκτηςΘ. Κουτσουμπός

Διεύθυνση ΕφημερίδαςΚαποδιστρίου 38, 10431 ΑθήναΤηλ.: 2130364692, Κιν.: 6988197284Σελιδοποίηση - ΜοντάζΒιβλιοτεχνία Ο.Ε.Ζωοδόχου Πηγής 52Α, ΕξάρχειαΤηλ.: 210 3801844 - [email protected]

EκτύπωσηΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.Ιερά Οδός 81, ΑθήναΕτήσια συνδρομή-ενίσχυσηΕσωτερικού: 45€Ευρώπη: 60€Υπόλ. Χώρες: 75€Τσεκ-εμβάσματα στη διεύθυνση:«Νέα Προοπτική»Θ. ΚουτσουμπόςΚαποδιστρίου 38, 10431 Αθήνα

στην επαναστατικήμαρξιστικήεφημερίδα

που παλεύει:

ΓΙΝΕ ΣΥΝ∆ΡΟΜΗΤΗΣ

ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότηταενάντια στον εθνικισμό, το ρατσισμό, το φασισμό,

τον πόλεμογια το σοσιαλισμό και την εξουσία των εργατικών

σουμβουλίωνγια την οργάνωση του επαναστατικού διεθνιστικού

κόμματος της εργατικής τάξης για την επανίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς

Όλοι στην κόκκινη γραμμήτης ανατροπής

ΔΑΦΝΗ

ΜΕΡΑ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ[Σε σύσκεψη που έγινε στα γραφεία της δημοτικής κίνησης ΜΑΡΙΔΑ, στη Δάφνη, την Τετάρτη 23 Νοεμβρίου,  αποφασίστηκε η δημιουργία δικτύου αντιφασιστι-κής πρωτοβουλίας. Ορίστηκε η 3η Δεκεμβρίου 2016 ως ημέρα αντι-φασιστικής δράσης που εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση.]

ΣΤΙΣ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, στο Γ’ μονο-μελές πλημμελειοδικείο Αθηνών, παραπέμπεται αυτεπάγγελτα σε δίκη νεοναζί κάτοικος Δάφνης με την κατηγορία “απρόκλητης δια-κεκριμένης βλάβης και οπλοκατο-χής” ύστερα από έρευνα της αστυ-νομίας και του Εισαγγελέα στο σπίτι του. Η έρευνα αποκάλυψε ναζιστικά σύμβολα και χρυσαυγί-τικο υλικό και πραγματοποιήθηκε μετά από την επίθεση στο γραφείο της δημοτικής κίνησης Μαχόμενη Αριστερή Δύναμη Ανατροπής στη Δάφνη και τον Υμηττό – Μ.Α-ΡΙ.Δ.Α. τον Νοέμβριο του 2013.

Ανάλογα κρούσματα ναζιστι-κών προκλήσεων σε γραφεία και

κά στρατόπεδα. Ούτε βέβαια την ηρωική θυσία των ΕΠΟΝιτών στο Κάστρο του Υμηττού και τις ηρωικές στιγμές της Εθνικής Αντί-στασης στη χιτλερική κατοχή σε Βύρωνα και Καισαριανή.

Απαιτούμε την αποφασιστι-κή καταδίκη κάθε νεοναζιστικής και φασιστικής πρόκλησης και την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.

Ο φασισμός τρέφεται από την αμάθεια και την έλλειψη ιστορικής μνήμης αλλά και από την παθητι-κότητα απέναντι στην καπιταλιστι-κή κρίση.

Καλούμε κάθε συλλογικότη-τα, πολιτικές οργανώσεις, στέκια νεολαίας, κοινωνικούς φορείς και δημότες να πλαισιώσουν και να συμμετέχουν στην κινητοποίηση.

Τον φασισμό βαθιά κατάλαβε τον, δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον!

Ούτε στη Δάφνη, ούτε και πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά!

στέκια νεολαίας έχουν εμφανιστεί στην ευρύτερη περιοχή των νο-τίων προαστίων, σε Δάφνη, Άγιο Δημήτριο, Παλιό Φάληρο, στο στέκι “Συνεργείο” στην Ηλιού-πολη, στο στέκι Αντίπνοια στα Κάτω Πετράλωνα κ.λπ., ενώ είναι γνωστό πως οι 2 νεοναζί που δο-λοφόνησαν τον Σαχζάτ Λουκμάν “λόγω χρώματος” ήταν από την Νέα Σμύρνη. Την ίδια στιγμή, οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα, οι υπεύθυνοι επιθέσεων σε μετα-νάστες, στους Αιγύπτιους ψαρά-δες, σε αριστερές οργανώσεις και κόμματα, αναρχικά και αυτόνομα στέκια, είναι ελεύθεροι, με τις δί-κες τους να καθυστερούν και “το αυγό το φιδιού” να έχει ανοίξει με τη στήριξη μερίδας του κεφα-λαίου.

Η ατιμωρησία αλλά και η προ-βολή από τα ΜΜΕ, με ευθύνη της

χώρο στην ακροδεξιά εθνικιστική δημαγωγία ενώ η συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και το κύμα προσφύγων που γεννά -παρά την γενναία και ειλικρι-νή αλληλεγγύη του λαού- δίνει λαβή σε εθνικιστικά ρατσιστικά στοιχεία να δημαγωγούν.

Θεωρούμε πρόκληση την ύπαρ-ξη νεοναζιστικών κινήσεων και νο-σταλγών του Γ’ Ράιχ σε μια περιοχή που υπέστη τα πάνδεινα από τους Γερμανούς Ναζί και τους συνεργάτες τους ταγματασφαλίτες.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ την εκτέλεση στις 9 Αυγούστου 1944, 114 Ελ-λήνων κατοίκων Δάφνης, Νέου Κόσμου, Δουργουτίου και Νέας Σμύρνης από τους Γερμανούς Ναζί, με υπόδειξη κουκουλοφόρων, στον Φάρο (σύνορα Δάφνης και Νέας Σμύρνης) και τον εκτοπισμό άλλων 600 κατοίκων στα ναζιστι-

κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, του χρυ-σαυγίτικου ρατσιστικού δηλητηρίου, όπως πρόσφατα με την ανάληψη της ευθύνης για τον εμπρησμό των με-ταναστών στην Χίο, αποθρασύνουν τους φασίστες που είχαν λουφάξει μετά το μεγάλο αντιφασιστικό κίνημα που ακολούθησε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Η ευθυγράμμιση της κυβέρνησης με τις εντολές της τρόικας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων ξεφτιλίζο-ντας το όνομα της “αριστεράς”, δίνει

Συγκέντρωση και διαδήλωση

ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΛΟΓΗΡΩΝ, ΣΤ. ΜΕΤΡΟ ΔΑΦΝΗ

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου, 11 π.μ.

Κωστής Στεφανόπουλος: Ο πρόεδρος της «Μπελ επόκ»

Από τον Κωστή Στεφανόπου-λο μπορούμε να θυμηθούμε πολλά πράγματα. Όπως και

να έχει το «ο νεκρός δεδικαίωται» δεν σημαίνει «ο νεκρός δικαιώνε-ται».

Έχουμε λοιπόν να θυμηθούμε ότι ήταν ως δικηγόρος ο δημόσιος κατήγορος στις δίκες των οικοδό-μων το 1961 που επιβεβαίωσαν την συνεργασία του δικαστικού παρα-κράτους με την επερχόμενη χούντα. Λένε μάλιστα ότι ο πύρινος καταγ-γελτικός λόγος του και το μάτι που γυάλιζε και σπινθηροβολούσε στις αγορεύσεις του ως δικηγόρος ήταν χαρακτηριστικός όταν αντιμετώπιζε τους κομμουνιστές συνδικαλιστές οικοδόμους. Για τον ρόλο του άλ-λωστε αυτό προωθήθηκε και εξε-λέγη το 1964 ως βουλευτής ΕΡΕ την εποχή που εξυφάνθηκε η αποστα-σία που οδήγησε τους δικτάτορες στη νίκη τους το 1967.

Ήταν στην Αχαΐα κατά την με-ταπολίτευση, εκτός από τοπικός κομματάρχης της ΝΔ με χιλιάδες

Ο γραφών αυτές τις γραμμές, τον θυμάται στις αρχές της δεκα-ετίας του 90 κάθε αρχή του μήνα να περπατάει μονάχος του με σορ-τσάκι και σαγιονάρα και να πηγαί-νει να εισπράξει τα ενοίκια από τις δύο μεγάλες πολυκατοικίες που είχε στην διάθεση του στην Πλα-τεία Όλγας στην Πάτρα, δίπλα από το καφενείο στο Εργατικό Κέντρο της πόλης και να πέφτει θύμα των σκωπτικών πειραγμάτων των ερ-γατών που του φώναζαν ανάμεσα στα άλλα «Κοίτα πώς κατάντησε ο μπάρμπας που μας έβγαλε το λάδι επί δεκαετίες. Τυχερός είσαι που δεν είμαστε εκδικητικοί»…

Αλλοίμονο, η αστική τάξη εί-ναι!!!

φέρεται να έχει ξυλοκοπήσει άγρια τον τέως αρχηγό του, στριμώχνο-ντας τον στο ασανσέρ του ξενοδο-χείου στο οποίο γίνονταν μια κρίσι-μη συνεδρίαση της ΝΔ Αχαΐας.

Επί της ηγεσία του στο απόκομμα που έφτιαξε φεύγοντας από την ΝΔ, δηλαδή στην ΔΗΑΝΑ, ο Στεφανό-πουλος προώθησε κάθε τυχάρπαστο πολιτευτή για να συμπληρώσει ψηφο-δέλτιο. Ένας από αυτούς, ένας πρώην χουντικός κοινοτάρχης από τα Γλυκά Νερά, κάποιος Κατσίκης, ήταν αυτός που εξελέγη εξαιτίας του άθλιου εκλο-γικού νόμου με μόλις 247 ψήφους και αποτέλεσε τον 151ο βουλευτή που στήριξε την αυτοδύναμη κυβέρνηση του Μητσοτάκη το 1990 εκβιαστικά σχεδόν, και αναγκάζοντας τον Στεφα-νόπουλο να συναινέσει και μάλιστα εξέλεξε και πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κ. Καραμανλή, θυμίζοντας ταυ-τόχρονα τις χειρότερες παραδόσεις της επίσημης δεξιάς: αποστασία κατά εξακολούθηση και στήριξη από τους χουντικούς. Για τις υπηρεσίες του ο Μητσοτάκης διόρισε λένε την κόρη του Κατσίκη σε μια αργομισθία στο δημόσιο έναντι παχυλής αμοιβής. Μια υπόθεση που έφτασε κάποια στιγμή στα δικαστήρια και κουκουλώθηκε.

Όταν ολοκλήρωσε το έργο του, δηλαδή κυβέρνηση, πρόεδρο της Δημοκρατίας, και προσωρινές άδειες των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, το μηντιακό σύστημα τον έβγαλε στην εφεδρεία. Η ΔΗΑΝΑ διαλύθηκε και ο ίδιος ιδιώτευσε για λίγα χρόνια.

κουμπαριές και εκατοντάδες διορι-σμούς, αυτός που το 1981-82 δη-μιούργησε τα τοπικά τάγματα των Κενταύρων και Ρεϊντζερς με επικε-φαλής τον Γ. Καλαμπόκα οι οποίοι μετά από 10 χρόνια θα δολοφονού-σαν τον καθηγητή Ν. Τεμπονέρα. Στο μεταξύ σε όλη την δεκαετία του 80 αυτοί, θα τρομοκρατούσαν φοι-τητές και εργαζόμενους στην Πάτρα και στο Αίγιο παίρνοντας μέρος σε όλα τα μεγάλα επεισόδια σε δημοτι-κές εκλογές, φοιτητικές συνελεύσεις και απεργίες. Ενδιάμεσα μάλιστα το 1984 ο ίδιος ο Καλαμπόκας αποφα-σίζοντας την τελευταία στιγμή να στηρίξει τον Μητσοτάκη και όχι τον Στεφανόπουλο στις εσωκομματικές εκλογές ανάδειξης αρχηγού της ΝΔ,

Έτσι τον έβγαλε ο Ανδρέας Πα-πανδρέου από την ναφθαλίνη λίγο πριν πεθάνει και στηρίχθηκε και από το ΠΑΣΟΚ και την ακροδεξιά ΠΟ-ΛΑΝ του Σαμαρά, ως πρόεδρος της δημοκρατίας με σκοπό να υπογραμ-μίσει την «εκσυγχρονιστική μετάλ-λαξη» του ΠΑΣΟΚ και του συνόλου του αστικού πολιτικού συστήματος. Ήταν η εποχή του υπέρμετρου δα-νεισμού, της χρηματιστηριακής φού-σκας, της καπιταλιστικής επέκτασης της Ελλάδας στα Βαλκάνια, των Ολυ-μπιακών Αγώνων.... με δύο λόγια όλα αυτά που πληρώνουμε σήμερα. Αυτής της εποχής ο Στεφανόπουλος ήταν ο διακοσμητικός και εμβλημα-τικός πρόεδρος.

Η αστική τάξη της χώρας και τα ΜΜΕ της θρηνούν σήμερα με νο-σταλγία τον πρόεδρο της σύντομης «μπελ επόκ» του καπιταλιστικού νεοφιλελεύθερου εκσυγχρονισμού που προσπάθησε να αναβάλλει την εκδήλωση της κρίσης του.

Γιώργος Χλωρός

Page 3: Όλοι στην κόκκινη γραμμήeek.gr/images/Stuff/Doc/Nea_Prooptiki/2016/632/632.pdf · την επέτειο της εξέγερσης του Δεκέμβρη. ...

σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016 σελίδα 5 σελίδα 4 σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

ΠΑΡΩ∆ΙΑ ∆ΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣΣτην υπόθεση του τραυματισμού της Aγγελικής

Kουτσουμπού από αστυνομικό της ομάδας ∆EΛTA

Nα αθωωθείο σ. KυριάκοςMουτίδης Συγκινεί, εμπνέει και φλογίζει M ετά το «κλείσιμο» της δίκης για τον βα-

ρύτατο τραυματισμό της σ. Aγγελικής Kουτσουμπού, με την απόφανση του εφετείου ότι επρόκειτο περί… «τροχαί-

ου εξ αμελείας» -τροχαίο το αποτέλεσμα της βίαιης επίθεσης τουλάχιστον 20 μοτοσυκλετών της ομάδας ΔEΛTA σε μπλοκ διαδηλωτών-, την Παρασκευή 9 Δε-κεμβρίου δικάζεται ο σ. Kυριάκος Mουτίδης.

O Kυριάκος Mουτίδης δικάζεται σε βαθμό κα-κουργήματος στο εφετείο (Λουκάρεως και Aλεξάν-δρας, 4ος όροφος), με βάση τον -καταργημένο πλέ-ον- «κουκουλονόμο». Eίναι ένας από τους συντρό-φους που συνελήφθη μετά την τρομοκρατική –και εν ψυχρώ σχεδιασμένη από την αστυνομική ηγεσία υπό την άμεση εποπτεία του τότε υπουργού Προστασίας M. Xρυσοχοΐδη- επίθεση της ΔEΛTA στο σώμα της μεγάλης διαδήλωσης στην πρώτη «επέτειο» από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Aλέξανδρου Γρη-γορόπουλου, στις 6 Δεκέμβρη του 2009.

O σύντροφος Kυριάκος Mουτίδης, μέλος του EEK και του σωματείου βάσης ΣBEOΔ, κατά τις αστυνο-μικές και εισαγγελικές αρχές είναι… επικίνδυνος! Γι’ αυτό, εδώ και 7 χρόνια, κάθε μήνα παρουσιάζεται στο αστυνομικό τμήμα για να δίνει το «παρών». Oι κατηγορίες που τον βαρύνουν είναι σε βαθμό κα-κουργήματος. Tο «κακούργημά» του είναι ότι στις 6 Δεκέμβρη 2009, ένα χρόνο από τη δολοφονία του Aλέξανδρου Γρηγορόπουλου, συμμετείχε στη μαζική διαδήλωση μνήμης και αγώνα στο κέντρο της Aθή-νας. Τότε, μια μαζική διαδήλωση 40.000 ανθρώπων, δέχθηκε την βάρβαρη επίθεση της αστυνομίας, που για πρώτη φορά δοκίμαζε την επιχειρησιακή ικανό-τητα της νεοδημιουργημένης ομάδας ΔEΛTA κατά πλήθους και χρησιμοποιούσε τις μηχανές σαν κατα-σταλτικό, δολοφονικό όπλο εναντίον διαδηλωτών. Ήταν η εφαρμογή της αντιεξεγερτικής στρατηγικής του αστικού κράτους, αρχικά με τον Mαρκογιαννάκη και, μετά εκλογές τον Οκτώβρη 2009, από τον Xρυ-σοχοΐδη του ΠAΣOK. Aπό την απρόκλητη επίθεση με μηχανές, στην πλατεία Συντάγματος, τραυματίστηκε βαρειά η σ. Aγγελική Kουτσουμπού, ιστορικό στέ-λεχος του ΕΕΚ και του αντιδικτατορικού αγώνα και δεκάδες άλλοι σύντροφοι.

O σ. Kυριάκος Mουτίδης δικάζεται γιατί υπερά-σπισε το μπλοκ του EEK από την βάρβαρη επίθεση και επέμεινε στο δικαίωμα της διαδήλωσης και δια-τήρησης του μπλοκ του ΕΕΚ στο δρόμο. Συνελήφθη και χτυπήθηκε από τους μαινόμενους αστυνομικούς της ΔEΛTA, και με άλλους πολλούς συντρόφους πα-ραπέμφθηκε να δικαστεί. Όμως, όλες οι δίκες, παρό-τι αφορούσαν την ίδια υπόθεση και οι συλλήψεις έγι-ναν στο ίδιο σημείο, στον ίδιο χρόνο, εκδικάστηκαν ή ακόμη δικάζονται κατά μόνας. Για να μη φαίνεται ότι επρόκειτο για επίθεση της αστυνομίας κατά οργανω-μένου μπλοκ διαδηλωτών. Mετά την βίαιη επίθεση της αστυνομίας, οι εισαγγελικές και δικαστικές αρχές δρώντας ως παραπληρωματικός μηχανισμός κατα-στολής, έπρεπε να φροντίσουν για την συγκάλυψη της υπόθεσης που συχνά ονομάζεται και απόδοση δικαιοσύνης. Kαι τώρα απειλούν να καταδικάσουν τα θύματά τους. Mέχρι σήμερα έχουν καταδικαστεί δυο σύντροφοι, ο Θάνος Zαμπέτης σε 7μηνη φυλά-κιση –αλλά η υπόθεση έχει παραγραφεί- και ο Nίκος Kοντόπουλος σε 11μηνη φυλάκιση και εκκρεμεί το εφετείο. Tρεις σύντροφοι έχουν αθωωθεί.

Nα αθωωθεί ο σ. Kυριάκος Mουτίδης. Nα δικα-στούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολο-φονικής επίθεσης της ομάδας ΔEΛTA – και ο (τότε) υπουργός Xρυσοχοΐδης.

διακοπή της συνέχειας της ταξικής κυριαρχίας που αποτυπώνεται στη συλλογική μνήμη. Eνάντια στην εμπορευματοποίηση, την πολιτι-κή εκμετάλλευση, τις άπειρες συ-κοφαντίες, η εξέγερση του 1973 ενυπάρχει στο παρόν ως θεμέλιο της επερχόμενης επανάστασης, που πυροδοτείται από την καπι-ταλιστική κρίση, την επιβολή των δυσβάστακτων μνημονίων και την επικυριαρχία των ισχυρών της τρόικας…

Tρίτη 15 Nοέμβρη

“Ανεπιθύμητος ο Ομπάμα”Με χημικά και κρότου – λάμψης αντιμετώπισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙ-ΖΑ τους διαδηλωτές

“Ανεπιθύμητος ο Ομπάμα”, ο πρό-εδρος του αμερικάνικου ιμπερια-

Για τους χουνταίους φα-σίστες και τους αντιδρα-στικούς είναι κάρφος στα μάτια. Για άλλους ανεξήγητο γεγονός.

Πώς συμβαίνει, επί 42 χρόνια το Πολυτεχνείο να συγκινεί, να φλο-γίζει, να εμπνέει;

Για 42η χρονιά, δεκάδες χιλιά-δες άνθρωποι, φοιτητές και εργά-τες, νέοι και μεγαλύτεροι, έδωσαν το «παρών» στη διαδήλωση μνή-μης και αγώνα για την εξέγερση του Πολυτεχνείου και τους νε-κρούς του. Kι όχι μόνο στην Aθή-να, αλλά σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Eλλάδας.

Mικρό περιστατικό. Tο μεσημέ-ρι της Πέμπτης 17/11 και λίγο πριν κλείσουν οι πύλες του Πολυτεχνεί-ου. Παππούς και παιδάκι, μάλλον του νηπιαγωγείου, από την πλα-τεία Kάννιγγος πηγαίνουν προς το Πολυτεχνείο. Tο παιδάκι κρατάει λουλούδια. O παππούς επιχει-ρεί να το πείσει να μην πάνε. «Tι να αφήσουμε τα λουλούδια. Θα τα πετάξουν οι σκουπιδιαραίοι», λέει ο παππούς. Tο παιδάκι επιμέ-νει, μπαίνουν στο Πολυτεχνείο, το παιδί αφήνει τα λουλούδια, ο παπ-πούς δακρύζει!

Tο τριήμερο φέτος χρωματί-στηκε από τις διαδηλώσεις κατά της επίσκεψης Oμπάμα. Όπως και επί Kλίντον, το 1999, η αμερικάνι-κη διπλωματία επέλεξε τις ημέρες ακριβώς της επετείου να οργανώ-σει την επίσκεψη – προφανώς σε μια προσπάθεια να υπονομεύσει και να θέσει τέλος στην μεγάλη αντι-ιμπεριαλιστική διαδήλωση στην αμερικανική πρεσβεία - τη σφηκοφωλιά των πρακτόρων που επέβαλαν τη στρατιωτική δικτατο-ρία το 1967 και ποτέ δεν έπαψαν να βυσσοδομούν ενάντια στον ελ-ληνικό λαό και τους λαούς της πε-ριοχής. Για τους αμερικανούς επι-κυρίαρχους είναι σκάνδαλο να ορ-γανώνεται κάθε χρόνο αντιϊμπερια-λιστική διαδήλωση στην πρεσβεία τους και αυτό, λένε, δε συμβαίνει σε καμμία άλλη χώρα του κόσμου!

Ωστόσο, για την Eλλάδα, η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι εντυπωμένη στη συλλογική μνήμη του λαού, ως μια κορυφαία στιγ-μή εξέγερσης για την αποτίναξη της αστυνομικής και στρατιωτικής βαρβαρότητας της δικτατορίας, της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και της ταξικής εκμετάλλευσης και καταπί-εσης. Mαζί με τα Δεκεμβριανά και την επανάσταση του 1941-49 και αργότερα την εξέγερση του 2008, με διαφορετικά χαρακτηριστικά σε καθεμιά, το Πολυτεχνείο υπήρξε η

λισμού, διαδήλωσαν χιλιάδες φοι-τητές, εργάτες και εργαζόμενοι, την Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016, την πρώτη ημέρα της επίσημης επίσκεψης του αμερικανού προέ-δρου στην Ελλάδα.

Οι συμβουλάτορες του αμερι-κάνικου ιμπεριαλισμού επέλεξαν τις ημέρες της εξέγερσης του Πολυ-τεχνείου κατά της αμερικανοκίνη-της χούντας για την επίσκεψη. Ίσως γιατί νομίζουν ότι έτσι θα σπάσουν την παράδοση 42 χρόνων μεγάλων αντιϊμπεριαλιστικών πορειών στην πρεσβεία των ΗΠΑ.

Παρά την απαγόρευση κάθε είδους συγκέντρωσης στο κέντρο της Αθήνας, και σε μια μεγάλη ζώνη σε διαφορες περιοχές του λεκατοπεδίου, χιλιάδες διαδηλω-τές αρνήθηκαν να συμμορφωθούν στις απαγορεύσεις της αστυνομίας και της ψευτοαριστερής κυβέρνη-

σης Τσίπρα. Η τελευταία, για να κερδίσει έναν “καλό λόγο” από τον απερχόμενο πρόεδρο υπήρξε το ίδιο αυταρχική με τις προκάτο-χές της κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην αντιμετώπιση των διαδηλω-τών, παραβιάζοντας κατάφωρα το δικαίωμά τους στη διαμαρτυρία.

Δυο πορείες

Υπήρξαν δύο πορείες στην Αθήνα με μικρότερες υπο-πορείες. Μία των φοιτητικών συλλόγων και πρωτοβουλιών που συντάσσονται με τα ΕΑΑΚ, μαζί με αριστερές ορ-γανώσεις, αντιφασιστικές κινήσεις και αναρχικές συλλογικότητες. Τόπος προσυγκέντρωσης στο Πο-λυτεχνείο. Μία δεύτερη ήταν του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια.

Συνέχεια στη σελ. 6

Επίσημο τέλος δόθηκε την Δευ-τέρα 14/11/2016, από την δικα-στική έδρα του 8ου Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Aθηνών,

στην υπόθεση του βαρύτατου τραυμα-τισμού της σ. Αγγελικής Κουτσουμπού από τον αστυνομικό της ομάδας ΔΕΛΤΑ, Θεμιστοκλ.ή Ποιμενίδη, κατά την μαζι-κή επίθεση εναντίον του μπλοκ του ΕΕΚ, στη διαδήλωση για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου. Η έφεση ήταν να εκδικαστεί την Παρα-σκευή 4 Νοέμβρη αλλά λόγω παρέλευ-σης του ωραρίου διεκόπη και μετατέθη-κε στις 14 του μήνα.

Η δικαστική έδρα έκρινε ως ανυπο-στήρικτη την έφεση που είχε ασκήσει ο Ποιμενίδης κατά της πρωτόδικης απόφα-σης (12 μήνες φυλάκιση με τριετή ανα-στολή), μετά τις αλλεπάλληλες απουσίες του από τις δικαστικές αίθουσες. Προ-φανώς, ο αστυνομικός ή και η υπηρε-σία του, έκριναν, τελικά, πως δεν τους συμφέρει να υποστηρίξουν την έφεση και να ξανανοίξουν μια υπόθεση που η εκδίκασή της πρωτόδικα έριξε τον ένοχο στα μαλακά, εξευτελίζοντας κάθε έννοια δικαιοσύνης, αφού εκδίκασε ως «τρο-χαία παράσυρση» την μαζική επίθεση με μηχανές κατά διαδηλωτών - επίθεση που προφανώς ενείχε την πιθανότητα ακόμα και θανάτου.

Η επίθεση, που είχε αποτέλεσμα πλήθος συλλήψεων και τραυματισμών –με σοβαρότερο τον παρ’ ολίγον θάνα-το της αγωνίστριας κατά της Χούντας, Α. Κουτσουμπού- ήταν αποτέλεσμα της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που επι-χείρησε να επιβάλλει το κράτος, μετά το «σοκ» της εξέγερσης του Δεκέμβρη 2008, και κατόπιν εντολών της τότε πολιτικής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Μ. Χρυσοχοΐδη. Όπως αργότερα αποκαλύ-φθηκε από τις διαρροές των Wikileaks, ο Χρυσοχοΐδης είχε συζητήσει για την αντιμετώπιση της διαδήλωσης της 6ης Δεκέμβρη 2009 με τον πρέσβη των HΠA Σπέκχαρντ, στον οποίο δήλωσε ότι ανησυχεί αλλά «έχουμε ετοιμάσει επιχειρησιακό σχέδιο». H επίθεση στη διαδήλωση και στο μπλοκ του EEK ήταν εν ψυχρώ σχεδιασμένη από τους κατα-σταλτικούς μηχανισμούς. Eξ άλλου, ο ίδιος ο Xρυσοχοΐδης, που την εποχή εκείνη εποφθαλιούσε να γίνει «βεζύρης στη θέση του βεζύρη» -στην αρχηγία του ΠAΣOK- είχε δηλώσει ότι αντιμετω-πίζουμε «ένα ρήγμα στην οικονομία και ένα ρήγμα στην ασφάλεια».

Αν το πρώτο ρήγμα «αντιμετωπίστη-κε» με το μνημόνιο (το οποίο ο ίδιος ψήφισε χωρίς να έχει διαβάσει!), το δεύτερο, αντιμετωπίστηκε με την άγρια καταστολή και με τον πρωτοφανή διεμ-βολισμό της διαδήλωσης με μοτοσυκλέ-τες που έπεφταν πάνω στα κορμιά των

την γραμματέα της έδρας, τυπικά, χωρίς καν η πρόεδρος να αναγνωρίζει την δι-αδικασία και το δικαίωμα της πολιτικής αγωγής να τοποθετηθεί σχετικά, εν μέσω έντασης και διαμαρτυριών από το ακρο-ατήριο.

Ο τρόπος που έπεσε η αυλαία αυτής της υπόθεσης, δεν αφήνει περιθώρια σε αυταπάτες για το ρόλο της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης» του αστικού κράτους – ακόμα και με κυβέρνηση «πρώτη φορά αριστερά»! Η αστική δικαιοσύνη, οι δι-καστές κι οι εισαγγελείς, αποκαλύπτεται ότι δρουν όχι ως ανεξάρτητη εξουσία που κατά το σύνταγμα απονέμει δικαι-οσύνη, αλλά ως τμήμα του κατασταλτι-κού μηχανισμού. Eνεργώντας χέρι-χέρι με τον ογκούμενο νομοθετικό αυταρ-χισμό, τις κυβερνητικές αποφάσεις κι εντολές, την εκτέλεσή τους από τα «Σώ-ματα Ασφαλείας» και τους μηχανισμούς της βίας, τα δικαστήρια έρχονται να επι-σφραγίσουν τις πράξεις της βάρβαρης κρατικής καταστολής, αυθαιρεσίας και ανομίας.

Aλλά, θα έλθει μια στιγμή -και ελπί-ζουμε πως δεν θα αργοπορήσει-, που το δικαστήριο της Ιστορίας θα δικά-σει και θα καταδικάσει τους άδικους μηχανισμούς της βίας και καταστολής, σε όλες τους τις εκφάνσεις. Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική δικαίωση των θυμάτων του κράτους και του καπιτα-λισμού, χωρίς την συθέμελη ανατροπή τους, και χωρίς το χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας, που λέξεις όπως δικαιοσύ-νη, θα βρουν το νόημά τους και θα κα-θαριστούν από τη λάσπη και τη βρωμιά της ταξικής αδικίας.

Κ. Αποστολόπουλος

διαδηλωτών. H χρήση μοτοσυκλετών ως μέσο διάλυσης διαδηλώσεων έκτοτε χρησιμοποιήθηκε και σε άλλες περιπτώ-σεις, όμως ήταν τόσο επικίνδυνη που τελικά αναγκάστηκαν να θέσουν την ΔEΛTA στο… παρασκήνιο, εντάσσοντας τους άνδρες της σε άλλες υπηρεσίες (κυ-ρίως στη ΔIAΣ).

Η πρωτόδικη διαδικασία, παρά τα εμπόδια που έθετε η έδρα, είχε κατα-δείξει τα παραπάνω με πλήθος μαρ-τύρων αυτοπτών και άλλων από όλο το φάσμα της αριστεράς και του ερ-γατικού κινήματος. H συνήγοροι της τραυματισμένης αγωνίστριας με ση-μαντικές αγορεύσεις είχαν καταδείξει ότι δεν επρόκειτο για τροχαίο και ότι το μονομελές πλημμελιοδικείο ήταν αναρμόδιο να εκδικάσει την υπόθεση. O δικαστής όμως δίκαζε με προειλημ-μένη απόφαση.

H δικαστική διαδικασία ήταν εμπαιγ-μός. Συνέχιζε στη «γραμμή» που είχε δώσει ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Πεταλωτής, ο οποίος, αν και αναρμόδιος, είχε γνωμοδοτήσει ότι επρόκειτο περί τροχαίου από τις πρώτες κιόλας ώρες του…. «ατυχήματος».

Tο 8ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο που εκδίκαζε την έφεση με την απόφασή του θέλησε να κλείσει τελεσίδικα την υπόθε-ση. Οι δικαστές, θέλησαν να τελειώνουν με διαδικασία ενός λεπτού με το «αγκά-θι» μιας υπόθεσης-όνειδος για την Ελλη-νική Δικαιοσύνη, επιχειρώντας να φιμώ-σουν την πολιτική αγωγή που ζητούσε να παραπεμφθεί η υπόθεση σε αρμόδιο δικαστήριο. Μόνο μετά από την επιμονή των συνηγόρων της παθούσας, Άννυς Παπαρούσου και Σπύρου Φυτράκη, κα-ταγράφηκε το αίτημα στα πρακτικά από

ΒΟΛΟΣ

Αθώοςο αστυνομικός

λόγω… αμφιβολιών

Σ το Πρωτοδικείο Βόλου εκδικάστηκε στις 14 Νο-έμβρη η μήνυση που είχε

καταθέσει ο νεαρός φοιτητής Άδωνις Γιαλαμάς εναντίον αστυ-νομικού, ο οποίος κατά την κα-ταδίωξη διαδηλωτών στην πο-ρεία της 6/12/2012 συνελήφθη μαζί με άλλους τρεις νεολαίους σε απόσταση χιλιομέτρων, όταν ΜΑΤ, ομάδες ΔΙΑΣ και ομάδες συλλήψεων της ασφάλειας κατα-δίωξαν εκατοντάδες διαδηλωτές σε απόσταση πέραν του Θόλου όπου είχε καταλήξει η πορεία στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρη-γορόπουλου.

Παρά τις μαρτυρίες φίλων του περί μη συμμετοχής στα επεισόδια που ξέσπασαν στο Θόλο και την αναγνώριση του άνδρα της ΔΙΑΣ που τον συνέλα-βε αφού τον είχε ακινητοποιήσει στο έδαφος και τον χτύπησε με γκλομπ, αυτό δεν στάθηκε ικανό για να καταδικαστεί ο αστυνομι-κός για μορφή ήπιων βασανιστη-ρίων εφόσον ο νόμος προβλέπει την προστασία οποιουδήποτε συλληφθέντα.

Θυμηδία προκάλεσε ο πρό-εδρος του συλλόγου αστυνομι-κών, ο οποίος κατέθεσε ότι οι αστυνομικοί είναι εξοπλισμένοι με αντικείμενα τα οποία δεν… τραυματίζουν (γκλομπ). Aνα-γκάστηκε βέβαια να ανασκευά-σει όταν ο συνήγορος πολιτικής αγωγής του φοιτητή (Κ. Παπα-δάκης) του θύμισε ότι το γκλομπ φέρει σκληρό καουτσούκ στη λαβή με την οποία έχουν συμβεί ουκ ολίγα περιστατικά τραυματι-σμού διαδηλωτών.

Ο χώρος του δικαστηρί-ου ήταν ασφυκτικά γεμάτος με άντρες της ασφάλειας ενώ ένστο-λοι συνάδελφοι του αστυνομι-κού περιόδευαν κατά διαστήμα-τα από το δικαστήριο μέχρι την ολοκλήρωση της δίκης.

Ο εισαγγελέας προσέφε-ρε στην πρόεδρο στο πιάτο τις αμφιβολίες του περί του ποιος προκάλεσε τον τραυματισμό στο κεφάλι του φοιτητή, έτσι ώστε η πρόεδρος του δικαστηρίου να κηρύξει τον αστυνομικό αθώο…

Σύμφωνα με πληροφορίες ο σύζυγος της προέδρου του δικα-στηρίου είναι αστυνομικός αλλά αυτό σίγουρα δεν έπαιξε κανένα ρόλο στη κρίση της!

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2016

Πολυτεχνείο 2016, διαδήλωση

15 ΝοέμβρηΠνιγμένη η Σταδίου από δακρυγόνα.

Page 4: Όλοι στην κόκκινη γραμμήeek.gr/images/Stuff/Doc/Nea_Prooptiki/2016/632/632.pdf · την επέτειο της εξέγερσης του Δεκέμβρη. ...

σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016 σελίδα 7 σελίδα 6 σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

Εκδήλωση για τους πρόσφυγες στη Μάνδρα του Μπλόκου της Κοκκινιάς

Mια φορτισμένη συγκινησια-κά εκδήλωση έγινε την Πα-ρασκευή 11 Nοεμβρίου στον ιστορικό χώρο της Mάντρας Mπλόκου Kοκκινιάς που οργα-νώθηκε με την συνεργασία του μνημείου και του Mουσείου Eθνικής Aντίστασης του Δήμου Nίκαιας-Pέντη, δυο ιστορικών χώρων που παρουσιάζουν ση-μαντική πολιτιστική δραστηρι-ότητα.

«Με τη φωνή των προσφύγων» ήταν ο τίτλος της εκδήλωσης, η οποία αλλιώς θα μπορούσε να ονομαστεί «Οι πρόσφυγες τότε και τώρα».

Aρχικά, ο Aλέξανδρος Στεφα-νίδης, υπεύθυνος του Mουσεί-ου Eθνικής Aντίστασης, έκανε την εισαγωγή στο θέμα με προβολή ενός ντοκυμαντέρ για τους πρόσφυγες που πνίγονται στη Mεσόγειο. O Θόδωρος Kουτσουμπός από τα κινήματα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες διάβασε την ιστορία της (δια)φυγής μιας οικογένειας από το Aφγανιστάν μέσω Πακιστάν, Iράν, Tουρκίας, στην Xίο, στον Πειραιά και τώρα σε ένα από τα αναρίθμητα κέντρα “φιλο-ξενίας” (με πολλά εισαγωγι-κά). H Eιρήνη Pηνιώτη, υπεύ-θυνη της Mάντρας Mπλόκου Κοκκινιάς, διάβασε ένα κείμε-νο γραμμένο από μια 15χρονη προσφυγοπούλα – γροθιά στο στομάχι της αναλγησίας και της υποκρισίας όσων κλείνουν τα μάτια στην επιβίωση του έτερου άλλου.

H Ξανθή Πατμανίδου από-γονος Eλλήνων Μικρασιατών από τον Πόντο εξιστόρησε τη δραματική φυγή των παπού-δων της για να γλυτώσουν από τη σφαγή των Tούρκων τσέτηδων. Περιέγραψε, επί-σης, με μελανά χρώματα την υποδοχή που έτυχαν στην Eλλάδα οι πρόσφυγες αναφέ-ροντας τους υποτιμητικούς και ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς «πρόσφυγγες», «παστρικές», «τουρκόσποροι».

H ψυχίατρος Kατερίνα Mάτσα, η δημιουργός και πρώην επι-στημονική υπεύθυνη του “18 Άνω”, μίλησε για τα ψυχικά τραύματα της προσφυγιάς.

Ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση με ιδιαίτερα εύστο-χες και καίριες παρεμβάσεις εκ μέρους του κοινού.

Στο χώρο λειτούργησε, επίσης, έκθεση ζωγραφικής με έργα της νεαρής προσφυγοπούλας από το Aφγανιστάν Σαχάρ Pεζάι.

της Κατερίνας Μάτσα

Τα Ψυχικά Τραύματα της Τα Ψυχικά Τραύματα της ΠροσφυγιάςΠροσφυγιάς

της ζωής τους, πληρώνοντας μια περιουσία στους διακινητές για να βρεθούν, αν γλιτώσουν, σε κέντρα υποδοχής (hot spots) και κέντρα κράτησης, με επισφαλείς συνθή-κες διαμονής, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον αποκομμένοι από τις ρίζες τους, έχοντας χάσει τη δουλειά, το σπίτι, την κοινωνι-κή τους θέση, αντιμέτωποι με την απρόσωπη και ανάλγητη γραφει-οκρατία της έκδοσης νομιμοποιη-τικών εγγράφων, γεμάτοι φόβους ότι μπορεί να τους ξαναστείλουν πίσω, να τους επαναπροωθήσουν εκεί όπου η ζωή τους μπαίνει σε κίνδυνο, αντιμέτωποι με τεράστιες δυσκολίες, ως προς τη γλώσσα και τη συνεννόηση με τον ντόπιο πλη-θυσμό, τα οικονομικά προβλήματα, την προσαρμογή στον καινούργιο τόπο και τις εκδηλώσεις ρατσισμού από ακροδεξιές ομάδες και άτομα, όλα αυτά κάνουν τη ζωή τους ακό-μα πιο δύσκολη και εντείνουν τις ψυχοπαθολογικές εκδηλώσεις, που κάποιοι παρουσιάζουν.

Περιμένοντας να καταγραφούν, να νομιμοποιηθούν, να ζητήσουν άσυλο σε μια χώρα όπου φοβού-νται ότι είναι ανεπιθύμητοι και που δεν την επέλεξαν οι ίδιοι ως «και-νούργια πατρίδα» αλλά εγκλωβί-στηκαν όταν έκλεισαν τα σύνορα, μετά την απαράδεκτη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, τον Μάρτη του 2016. Έχουν την αίσθηση ότι ο χρόνος έχει σταματήσει γι’ αυτούς και ότι είναι καταδικασμένοι να ζουν σε ένα τόπο που δεν είναι δικός τους, ένα μη - τόπο, α-τοπο, ψυχικά και εδαφικά, μετέωροι, απεδαφικοποι-ημένοι, αγχώδεις και καχύποπτοι προς τους άλλους. Κάποιοι απ’ αυτούς αναπτύσσουν παραληρη-τικές ιδέες διωκτικού περιεχομέ-νου, γίνονται επιθετικοί και βίαιοι, άλλοι «θυματοποιούνται», άλλοι βυθίζονται στη μελαγχολία, άλλοι καταφεύγουν στην αυτοκτονία, άλ-λοι στρέφονται στις ψυχοδραστικές ουσίες, για να μαλακώσουν τον ανείπωτο ψυχικό πόνο.

Η προσφυγιά, ως εμπειρία, αλλά και όλα όσα προηγήθηκαν και όσα ακολουθούν όταν πάρει πια αυτός ο άνθρωπος το δρόμο της προσφυγιάς και αποκτήσει την ταυτότητα του πρόσφυγα, αποτε-λούν ψυχικούς τραυματισμούς.

Ο ψυχικός τραυματισμός δεν ανάγεται μηχανιστικά στο σύνολο των διαταραχών ή των συμπτωμά-των που προκαλεί, όπως θέλει να τον παρουσιάζει το DSM (το αμε-ρικάνινο σύστημα ταξινόμησης των ψυχικών διαταραχών).

Πόλεμοι, καταστρο-φές, ασταμάτητες πρωτοφανείς προ-σφυγικές ροές. Η καπιταλιστική Ευ-

ρώπη κλείνει τα σύνορά της, με-τατρέποντας τη Μεσόγειο σε ένα θαλάσσιο νεκροταφείο, με πάνω από 4000 πνιγμένους από τις αρ-χές του 2016 μέχρι τώρα.

Η καπιταλιστική Ελλάδα, προ-σαρμόζοντας την πολιτική της στο μεταναστευτικό και το προσφυγι-κό στις επιταγές των ευρωπαίων εταίρων της μετατρέπεται σε μια χώρα στρατοπέδων συγκέντρω-σης προσφύγων προερχόμενων κατά βάση από τις εμπόλεμες χώ-ρες της Μ. Ανατολής και της Αφρι-κής.

Γύρω στις 60 χιλιάδες πρό-σφυγες έχουν παγιδευτεί στην Ελ-λάδα μετά το κλείσιμο του «βαλ-κανικού διαδρόμου» προς την δυτική Ευρώπη, 47 χιλιάδες στην Ηπειρωτική Ελλάδα και 13 χιλιά-δες στα νησιά.

Πώς βιώνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, άντρες, γυναίκες και παιδιά, το ξερίζωμά τους από την πατρίδα τους, όταν τα αφήνουν όλα πίσω τους για να γλιτώσουν τη ζωή τους;

...Κανένας δεν θα άφηνε την πα-τρίδα

εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγούσε μέχρι τις ακτές

εκτός αν η πατρίδα σου έλεγε να τρέξεις πιο γρήγορα

να αφήσεις πίσω τα ρούχα σουνα συρθείς στην έρημο

να κολυμπήσεις ωκεανούςνα πνιγείςνα σωθείς

να πεινάσειςνα εκλιπαρήσεις

να ξεχάσεις την υπερηφάνειαη επιβίωσή σου είναι πιο σημα-

ντική

(Ουαρσάν Σαΐρ - γεννήθηκε στην Κένυα από Σομαλούς γονείς και μεγάλωσε στην Αγγλία - από το πρόγραμμα της θεατρικής παρά-στασης «Λαμπεντούζα» στο θέα-τρο του Ν. Κόσμου)

Με βάση τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρό-σφυγες, τα 2/3 υποφέρουν από αγχώδεις - καταθλιπτικές εκδηλώ-σεις, το 1/6 από Ψυχοσωματικά Νοσήματα, το 1/2 από Διαταραχή Μετατραυματικού Stress (PTSD).

Η φυγή από την πατρίδα, μέσα σε ακραίες συνθήκες, με κίνδυνο

Το τραύμα αφορά πάντα ένα πρόσωπο, με μια συγκεκριμένη ιστορία. Ένα πρόσωπο που κατα-δικάζεται να κουβαλά σε όλη τη ζωή του τα χνάρια της βίας που υπέστη. Παραμένει φυλακισμένο μέσα στον ίδιο τον τραυματισμό του. Ακόμα κι αν ο τραυματισμός έχει ομαδικό χαρακτήρα, πάντα βιώνεται μέσα στην μοναξιά, αφού οι ψυχολογικές επιπτώσεις του αφορούν κάθε άτομο ξεχωρι-στά, στην μοναδικότητα της ιστο-ρίας του αλλά και των προσωπι-κών του αντιδράσεων.

Κατά τον σπουδαίο ψυχα-ναλυτή Σαντόρ Φερέντζι, ένας τραυματισμός δημιουργεί πάντα «μια τρύπα στη μνήμη». Σβήνει το μνημονικό ίχνος, δημιουργεί μια τραυματική αμνησία. Κάνει αδύνατο να θυμηθείς, αδύνατο να μιλήσεις για το τραύμα. Σ’ ένα κεί-μενο της Πέπης Ρηγοπούλου, που αναφέρεται σε σεμινάριο για τους πρόσφυγες που έκανε ο Σ. Μιχαήλ στο ΕΚΠΑ στις 7 Νοέμβρη 2016 και το οποίο παρακολούθησαν μαθητές και μαθήτριες από το Β’ Γυμνάσιο Αλίμου, που πηγαίνουν και στον Ελαιώνα, μας συγκλονίζει η κατάθεση μιας μαθήτριας που λέει «ένα κορίτσι από τη Συρία ζωγράφιζε κάθε μέρα, για πολλές μέρες ένα βάζο με λουλούδια. Το ίδιο βάζο, τα ίδια λουλούδια, κάθε μέρα. Έπειτα από κάποιες μέ-ρες τη ρώτησα γιατί ζωγραφίζει το

ίδιο βάζο. Και το κορίτσι μου απά-ντησε: Γιατί είναι το μόνο πράγμα που θυμάμαι από την πατρίδα μου. Και δεν θέλω να το ξεχάσω» (δημοσιεύθηκε στην Εφημ. Συντα-κτών. 9/11/2016).

Αυτό το αδύνατο της μνήμης και της ομιλίας για το τραυματικό γεγονός αποτελεί την άλλη όψη του αδύνατου πένθους. Το πέν-θος εγκιβωτίζεται σε μια «ψυχική κρύπτη» και μεταβιβάζεται διαγε-νεακά. Μεταβιβάζεται το πένθος, που δεν έχει επιτελεσθεί, και ο νεκρός αναπαύεται στην κρύπτη που υπάρχει στην ψυχή του ατό-μου. Μεταβιβάζεται επίσης, μέχρι τρίτης γενιάς, ο ίδιος ο τραυμα-τισμός. Ολόκληρη η οικογένεια σφραγίζεται από αυτό το δυσβά-στακτο φορτίο. Αλλάζουν τα δυ-ναμικά των σχέσεων ανάμεσα στα μέλη της, αλλάζουν οι τρόποι συ-μπεριφοράς της.

Στη ζωή της οικογένειας των προσφύγων βαραίνει συνήθως η σιωπή και ο φόβος, γιατί αυ-τές οι τραυματικές εμπειρίες που αφορούν έναν ολόκληρο λαό συνιστούν όρους απεξάρθρωσης του κοινωνικού δεσμού. Αυτό ση-μαίνει ότι το άτομο αισθάνεται ότι δέχεται επίθεση σε πολλά επίπεδα, όπου ανήκει, στην οικογένεια, την κοινωνική, την πολιτική, την εθνι-κή υπόσταση.

Συνέχεια στη σελ. 8

Συνέχεια από σελ. 5

Η πορεία από το Πολυτεχνείο συ-γκέντρωσε πάνω από 5.000 διαδηλωτές. Όμως δεν κινή-θηκαν ενιαία.

Η ΛΑΕ, παραβιάζοντας τη συμφωνία να προηγούνται οι φοιτητικοί σύλλο-γοι μπήκε επικεφαλής στην πορεία, με αποτέλεσμα περί τα 400 άτομα να πο-ρευτούν μόνοι τους. Στη Σταδίου, στο ύψος της οδού Αμερικής, μπροστά στην παρατεταγμένη δύναμη της αστυνομίας που απαγόρευε τη συνέχιση της πορεί-ας προς τη Βουλή και την πρεσβεία των ΗΠΑ ο Π. Λαφαζάνης προσπάθησε να πείσει τον επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης ότι “είμαστε ειρηνικοί διαδη-λωτές και δεν έχουμε όπλα”. Η αστυνο-μία δεν υποχώρησε και έτσι, μια ομάδα 20-25 άτομα επιχείρησαν -προφανώς συμβολικά- να “σπάσουν” τον κλοιό. Μετά δυο τρεις “φισουνιές” με χημικά ασφυξιογόνα το μπλοκ της ΛΑΕ έστριψε στην Πανεπιστημίου απ’ όπου το ΠΑΜΕ είχε αποχωρήσει και στα Προπύλαια δι-αλύθηκαν.

Οι συνεργαζόμενες δυνάμεις των μ-λ οργανώσεων που ακολουθούσαν -σε διακριτή απόσταση τη ΛΑΕ- μετά την αποχώρηση της ΛΑΕ ακολούθησαν από απόσταση. Πίσω τους ακολούθησε ένα τμήμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΣΕΚ-ΚΕΕΡ-ΦΑ κ.λπ.

Τα υπόλοιπα μπλοκ (φοιτητικοί σύλ-λογοι, σωματεία και πρωτοβουλίες για το προσφυγικό, ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΝΑΡ, ΕΕΚ), χιλιάδες διαδηλωτές συνολικά, στάθη-καν για αρκετή ώρα μπροστά στις πα-ρατεταγμένες δυνάμεις της αστυνομίας. Κάποια στιγμή οι διαδηλωτές ήλθαν σε σύγκρουση με την αστυνομία. Με χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, ρίψεις χημικών και χρήση ροπάλων η αστυ-νομία απώθησε τα πρώτα μπλοκ δια-δηλωτών. Και κατά την οπισθοχώρηση, τα ΜΑΤ που είχαν παραταχθεί κατά μή-κος της Σταδίου έρριχναν χημικά και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. “Κόλα-ση” δημιουργήθηκε όταν δυνάμεις της αστυνομίας κινήθηκαν από πίσω, και μη αφήνοντας οδό διαφυγής έπνιξαν τα μπλοκ των διαδηλωτών στα χημικά και με τις κρότου-λάμψης δημιούργη-σαν μια φρικτή κατάσταση. Διαδηλωτές έπεφταν κάτω, άλλοι συμπιέζονταν στα κάγκελα και ζωές κινδύνεψαν από την αχαλίνωτη αστυνομική βία. Οι επικεφα-λής των αστυνομικών δυνάμεων -και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι- προφανώς για να δείξουν στις ΗΠΑ την “αποφασι-στικότητά” τους -και την υποταγή τους- έθεσαν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές από τη στιγμή που δεν άφηναν οδό διαφυγής στους πνιγμένους από τοξικά δακρυγόνα διαδηλωτές.

Παρά τη βία, οι διαδηλωτές δεν άφη-σαν τα πανώ τους, ανασυντάχθηκαν και με συνθήματα βάδισαν μέχρι την Ομό-νοια όπου διαλύθηκαν.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, περί τις 8-10 χιλιάδες βάδισαν στην οδό Πανεπιστη-μίου. Στο ύψος της Ομήρου, όπου ήταν παρατεταγμένες οι “κλούβες” της αστυ-νομίας, σταμάτησαν, και ύστερα από λίγο βάδισαν προς την Ομόνοια.

Αντίστοιχες συγκεντρώσεις και πο-ρείες οργανώθηκαν σε πολλές πόλεις της χώρας.

// ΒόλοςΠολυτεχνείο 2016

ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΡ-γανώσεις της εξωκοινοβουλευτι-κής αριστεράς συμμετείχαν στη φετινή συγκέντρωση και πορεία που ξεκίνησε από το κτίριο Παπα-στράτου του Πανεπιστήμιου Θεσ-σαλίας στην παραλία του Βόλου.

Στις εκδηλώσεις του Πολυτε-χνείου καλούσαν με κοινή ανακοί-νωσή τους το ΕΕΚ και η ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ.

Περίπου 300 διαδηλωτές δι-έσχισαν τους δρόμους της πόλης για τα ανεκπλήρωτα αιτήματα «Ψωμί -Παιδεία-Ελευθερία».

Λίγο πριν την έναρξη της πο-ρείας, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θέλη-σαν να μπουν στο μέσο των μπλοκ των διαδηλωτών με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένταση καθώς ΕΕΚ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και οι φοιτητικοί σύλλογοι δεν τους το επέτρεψαν, με αποτέλεσμα να απειληθεί σύρραξη.

Παρά τις διαμαρτυρίες των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που τελούν σε σύγχυση σχετικά με τα συνθή-ματα του Πολυτεχνείου που πρό-δωσαν, τελικά αναγκάστηκαν να μπουν στο τέλος της πορείας γεγο-νός που ανάγκασε το κύριο σώμα των διαδηλωτών να οργανώσει περιφρούρηση ώστε να μην εντα-χθούν στο σώμα της πορείας που έκρινε το ΣΥΡΙΖΑ ανεπιθύμητο.

Δύο ακόμα πορείες έγιναν περίπου την ίδια ώρα, μια του ΠΑΜΕ και μια του α/α χώρου που από το περυσινό δημοψήφισμα και μετά έχει επιλέξει ξεχωριστές συγκεντρώσεις και πορείες σε ση-μαντικά πολιτικά γεγονότα ακόμα

Πέμπτη 17 NοέμβρηΔεκάδες χιλιάδες στην πορεία

ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΥΜΜΕΤΕΙ-χαν στην πορεία προς την αμερι-κανική πρεσβεία την Πέμπτη 17 Nοέμβρη.

Mε ισχυρά και πολυπληθή τα φοιτητικά μπλοκ η πορεία ξεκίνη-σε περί τις 5 μ.μ. από την πλατεία Kλαυθμώνος. Πίσω από τα φοιτητι-κά μπλοκ ακολουθούσαν πολιτικές οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτι-κής αριστεράς και συλλογικότητες της αυτονομίας και της αναρχίας. Σε σχετική απόσταση ακολουθούσε το μπλοκ του KKE με πολλές χιλιάδες αγωνιστές. Στο τέλος, σε διακριτή απόσταση από όλους τους άλλους ακολουθούσε ένα άμαζο μπλοκ περί τα 700 άτομα της κυβερνώσας ψευτοαριστεράς του ΣYPIZA. Έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία, αυ-τούς δεν τους περίμεναν χειροκρο-τήματα αλλά αποδοκιμασίες.

Oι μεγάλες δυνάμεις της αστυ-νομίας που είχαν κινητοποιηθεί δεν επιτέθηκαν.

Tα τρομολάγνα MME δεν είχαν πολλά να δείξουν από τη μαζική πορεία. Eίχαν όμως υλικό από μι-κρής έκτασης επεισόδια έξω από το Πολυτεχνείο, όπου μερικές δεκάδες αναρχικοί έμειναν μέα παίζοντας πετροπόλεμο με την αστυνομία και πετώντας μερικές μολότοφ. Tα ιδι-ωτικά MME πίεζαν την κυβέρνηση να άρει, ακριβώς στην επέτειο του Πολυτεχνείου, το πανεπιστημιακό άσυλο και να εισβάλει στο χώρο του κτηρίου της Πατησίων – σκέ-ψεις που τελικά απορρίφθηκαν από την κυβέρνηση ΣYPIZA/ANEΛ.

Θ.K.

και με οργανώσεις της αριστεράς ανεξάρτητα της πολιτικής τους στάσης στα πρόσφατα γεγονότα και της ίδιας τους της ιστορίας.

// ΠάτραΠρωτοφανής αριθμός αναίτιων συλλήψεων

ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ της 17ης Νοέμβρη η αστυνομία προχώρησε σε 37 προσαγωγές νεολαίων, κυρίως φοιτητών, που βρισκόντουσαν στο κέντρο της πόλης με μόνο κριτήριο το αν σύμφωνα με το πρότυπα των ασφαλιτών μοιάζουν αριστεροί ή αναρχικοί. Οι προσαχθέντες μεταφέρθηκαν στο κτίριο της Γε-νικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αχαΐας, όπου άμεσα συγκεντρώ-θηκαν μέλη φοιτητικών συλλό-γων και αριστερών οργανώσεων απαιτώντας την απελευθέρωση των κρατουμένων. Τα ξημερώ-ματα αφέθηκαν ελεύθεροι οι πε-ρισσότεροι προσαχθέντες, όμως σε δώδεκα ασκήθηκε δίωξη. Την επόμενη μέρα όταν οι διωκόμενοι παρουσιάστηκαν στον εισαγγελέα το κίνημα της πόλης έδωσε δυνα-μικά το «παρών» με μαζική συ-γκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το δικαστικό μέγαρο της πόλης. Η κοινή κατηγορία ενάντια σε όλους τους συλληφθέντες ήταν η διατάραξη κοινής ειρήνης και η υπόθεση θα εκδικαστεί στις 21 Μαρτίου 2017 στο τοπικό πλημ-μελειοδικείο.

Τα περιορισμένης έκτασης επεισόδια τα οποία έγιναν μετά την ολοκλήρωση της διαδήλωσης στάθηκαν αφορμή για αυτήν την

επιχείρηση τρομοκράτησης του κι-νήματος.

Η κυβέρνηση η οποία συνεχίζει να μιλάει στο όνομα της αριστεράς χρησιμοποιεί την αστυνομοκρατία για να αντιμετωπίσει το κίνημα της εργατικής τάξης και της νεολαίας.

Εκτός του εορτασμού του Πολυτεχνείου ΣΥΡΙΖΑ

Οι φοιτητικοί σύλλογοι δεν επέτρε-ψαν την κατάθεση στεφάνου από τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο του Παραρτήματος, όπου εξεγέρθηκαν οι φοιτητές της πόλης το Νοέμβρη του ’73. Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και κρυμμένα πίσω από την ομπρέ-λα της τοπικής τους δημοτικής πα-ράταξης ΡΑΠ δεν έχουν χώρο στις εκδηλώσεις αντίστασης του λαού. Η παρεμπόδιση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσουν στεφάνι αναπαράχθηκε από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, με τα μέλη του ΣΥΡΙ-ΖΑ να κατηγορούν την νεολαία ότι τους περιορίζει την ελευθερία – οι υποστηριχτές της κυβέρνησης που απαγορεύει διαδηλώσεις. Μέλη του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκαν και στην πορεία της 17ης Νοέμβρη πίσω από το πανό του ΕΑΜ (Εργα-τικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο – συμμετέχει στο ΣΥΡΙΖΑ), που ακο-λουθούσε από μεγάλη απόσταση στην ουρά της πορείας, καθώς και εκεί τους έγινε σαφές ότι δεν είναι ευπρόσδεκτοι.

Ένα τριήμερο δράσης

Η πορεία του Πολυτεχνείου αποτέ-λεσε την κορύφωση μιας σειράς εκ-δηλώσεων, συζητήσεων, αλλά και κινητοποιήσεων από τους φοιτητι-κούς συλλόγους και την αριστερά στην πόλη της Πάτρας. Η κατάλη-ψη του Παραρτήματος, του παλιού Πανεπιστημίου, ήταν η αφετηρία δύο ακόμα διαδηλώσεων –πέραν εκείνης του Πολυτεχνείου– ενάντια στην επίσκεψη Ομπάμα, αλλά για το μπλοκάρισμα τον πλειστηρια-σμών στο τοπικό ειρηνοδικείο. Το φοιτητικό κίνημα έδωσε ζωή στο κέντρο της πόλης και οι επαναστα-τικές ιδέες ήρθαν στο προσκήνιο μιλώντας για την ανάγκη εξεγέρ-σεων και επαναστάσεων σήμερα. Η εργατική τάξη, η νεολαία και ο φτωχός λαός δεν τρομοκρατήθη-κε από την επιχείρηση φόβου που έστησε η κυβέρνηση στην Αθήνα και στα ΜΜΕ, αλλά προετοιμάζεται για τις κρίσιμες αναμετρήσεις που βρίσκονται μπροστά μας.

Ελ.Ισ.

Συγκινεί, εμπνέει και φλογίζει ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2016

Page 5: Όλοι στην κόκκινη γραμμήeek.gr/images/Stuff/Doc/Nea_Prooptiki/2016/632/632.pdf · την επέτειο της εξέγερσης του Δεκέμβρη. ...

σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016 σελίδα 9 σελίδα 8 σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

με το κοινωνικό και πολιτιστι-κό περιβάλλον. Αν αυτό είναι υποστηρικτικό, δίνει αποδοχή και ευκαιρίες δημιουργίας συ-ναισθηματικών δεσμών. Τότε αυτά τα τραυματισμένα άτομα μπορεί να γίνουν λειτουργικά, να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους και να προσαρμοσθούν στο καινούργιο περιβάλλον. Έτσι μόνο μπορεί να ενισχυθεί η ψυχική ανθεκτικότητα, η δυ-νατότητα να υπερβαίνουν τα εμπόδια και να λύνουν τα προ-βλήματά της καθημερινότητάς τους. Αυτό σημαίνει ότι ο μεγα-λύτερος ιαματικός παράγοντας στα τραύματα της προσφυγιάς είναι η αλληλεγγύη, που τόσο συγκινητικά εκδηλώθηκε ιδιαί-τερα στα ελληνικά νησιά όταν άρχισαν οι προσφυγικές ροές.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον αποδοχής, κατανόησης, φροντί-δας, ευκαιριών, χωρίς καταπίε-ση και χωρίς ταπεινώσεις μπο-ρούν να προσαρμοσθούν στο νέο περιβάλλον και να αναδεί-ξουν τις κρυμμένες μέσα τους ικανότητες.

Άλλωστε η προσφυγιά είναι μια από τις διαστάσεις που έχει η ταυτότητα αυτού του ανθρώ-που. Αλλά δεν είναι η μόνη. Έχει και άλλες διαστάσεις που πρέπει να αναδειχθούν και να αξιοποι-ηθούν.

Αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο στο βαθμό που εξασφα-λίζονται οι κατάλληλοι υλικοί όροι ζωής (αξιοπρεπείς χώροι

διαμονής και όχι στρατόπεδα, επαρκής διατροφή, επαρκείς φροντίδες υγείας, όροι εκπαι-δευτικής διαδικασίας, στα ίδια σχολεία μαζί με τον ντόπιο πληθυσμό, όχι γκετοποίηση, όταν σχολούν οι ντόπιοι μαθη-τές, ευκαιρίες για εργασία και προπαντός συμμετοχή στη ζωή, κοινωνική και πολιτιστική της τοπικής κοινότητας, με όρους ισοτιμίας, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς, σε ένα κλίμα κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινού αγώνα, ενάντια σε κάθε εκδήλωση ξενοφοβίας και ρα-τσισμού.

Μέσα σε ένα τέτοιοι κλίμα ενδυναμώνεται η ψυχική ανθε-κτικότητα όλων των θυμάτων των κοινωνικών καταστροφών.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλα όσα αφορούν τους υλι-κούς όρους ζωής, την ποιότητά της, τη συλλογική της οργάνω-ση με σεβασμό στην αξία και την αξιοπρέπεια του ανθρώ-που μετρούν περισσότερο από οποιαδήποτε ψυχοθεραπευτική διαδικασία που πρέπει και μπο-ρεί να προσφερθεί σε κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους.

Αυτό που μετράει περισ-σότερο είναι ο κοινός αγώνας ντόπιων και προσφύγων για μια ζωή ανθρώπινη, σε μια κοι-νωνία ελεύθερη, σοσιαλιστική, χωρίς διακρίσεις και αποκλει-σμούς, χωρίς εκμετάλλευση, κα-ταπίεση, ταπείνωση ανθρώπου από άνθρωπο.

Τα Ψυχικά Τραύματα της ΠροσφυγιάςΤα Ψυχικά Τραύματα της ΠροσφυγιάςΣυνέχεια από τη σελ. 7

Με την ταυ-τότητα του πρόσφυγα δέχεται πολλές ταπεινώσεις, που ταρακου-νούν τα ίδια

τα θεμέλια της ταυτότητας του, την αξιοπρέπεια του. Ακούει να τον βρί-ζουν, να τον διώχνουν. Να λένε (με τους στίχους του Ουαρσάν Σαϊρ):

«γυρίστε στην πατρίδα σας μαύροιπρόσφυγες

βρομομετανάστεςζητιάνοι ασύλου

που ρουφάτε τη χώρα μαςαράπηδες με τα χέρια απλωμένα

μυρίζετε περίεργααπολίτιστοι

κάνατε λίμπα τη χώρα σας και τώρα θέλετε

να κάνετε και τη δική μας...»

Το τραύμα δεν μπορεί να εξαφανι-σθεί μέσα από το τραυματισμένο άτομο, όπως δεν σβήνει μια ουλή. Σε κάθε βήμα του αυτό το άτομο βρίσκει μπροστά του το τραυματικό βίωμα, σα να στοιχειώνει μέσα του η τραυ-ματική σκηνή, ξαναγυρίζοντας διαρ-κώς μέσα από τον καταναγκασμό της επανάληψης. Έτσι υποχρεώνεται να αποσυρθεί στο βάθος του εαυτού του και να λειτουργήσει με βάση μια πολιτική «ενδοψυχικής καμμένης γης». Υπάρχει πάντα ένα «πριν» και ένα «μετά» τον τραυματισμό.

Σε κάποιες περιπτώσεις ο συγκε-κριμένος τραυματισμός φέρνει στην επιφάνεια παλιότερους τραυματι-σμούς, που το άτομο προσπαθού-σε να απωθήσει και να θάψει μέσα του. Αυτή η κατάσταση που βυθίζει το άτομο στην έσχατη αδυναμία να αντιδράσει μπορεί να οδηγήσει ακό-μα και στην αποδιοργάνωση του ψυχισμού, την ψυχική κατάρρευση.

Αυτές οριακές καταστάσεις λει-τουργούν ακόμα πιο τραυματικά για τους εφήβους και τα παιδιά, ιδιαίτε-ρα τα ασυνόδευτα, αυτά που έχασαν τους γονείς στο ταξίδι, ή έφυγαν χω-ρίς αυτούς απ’ την πατρίδα τους για να γλιτώσουν τη ζωή τους.

Υπάρχουν πάνω από 100.000 παι-διά, ασυνόδευτα, σήμερα στην Ευρώ-πη. Παιδιά «αόρατα», χωρίς χαρτιά, αφού πουθενά δεν καταγράφονται. Τα περισσότερα απ’ αυτά χάνονται. Κατα-λήγουν σε οίκους ανοχής ή στο εμπό-ριο ανθρώπινων οργάνων. Μόνο για το 2015 καταγράφηκαν στην Ευρώπη 90.000. Υπολογίζονται στις 4000 τα ασυνόδευτα παιδιά - πρόσφυγες στον ελληνικό χώρο. Αυτή τη στιγμή υπάρ-χουν μόνον 891 θέσεις ασφαλούς δι-αμονής για ασυνόδευτους ανήλικους και είναι όλες γεμάτες, ενώ παραμέ-νουν σε λίστα αναμονής 1586 παιδιά.

ζωής τους και οι απώλειες αγαπημέ-νων τους προσώπων, επηρεάζουν καθοριστικά τον τρόπο που βιώνουν τον χώρο, το χρόνο, τις κοινωνικές σχέσεις. Τους κάνουν να αισθάνο-νται «χαμένοι στο πουθενά», σε μια διαρκή κρίση ταυτότητας, πλημμυ-ρίζοντας από έντονα συναισθήματα, οργής, θυμού, ανασφάλειας, ενοχής, ντροπής και απελπισίας, που γίνονται κάποιες φορές εκρήξεις βίας.

Σε αυτό το πολύ ευάλωτο ψυχο-λογικό υπόστρωμα μπορεί να εγκα-τασταθεί η ψυχική διαταραχή και η εξάρτηση από ουσίες.

Πρέπει όλοι να καταδικάσουμε τις συνθήκες που επικρατούν σε κά-ποια στρατόπεδα, όπως της Μαλα-κάσας, με βάση πρόσφατα δημοσι-εύματα, που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια ανηλίκων και γυναικών που έχουν έρθει μόνες, με τα παι-διά τους. Να καταδικάσουμε κατα-στάσεις όπου ασυνόδευτα ανήλικα άτομα ζουν μέσα στο άγχος και τον πανικό ότι θα συνεχίσουν να κα-κοποιούνται από άλλα άτομα μέσα στον ίδιο καταυλισμό, με την αστυ-νομία να αδιαφορεί προκλητικά και να μη βρίσκεται θέση σε ξενώνα.

Οι πρόσφυγες που εγκλωβίστη-καν στην Ελλάδα χρειάζονται υγιει-ονομική περίθαλψη, εκπαίδευση, ψυχοκοινωνική φροντίδα. Ιδιαίτερη φροντίδα σε ασφαλείς χώρους χρει-άζονται οι γυναίκες και τα παιδιά.

Ελάχιστες από αυτές τις υπηρε-σίες παρέχονται πραγματικά.

Συνήθως δεν δίνεται πληροφό-ρηση, δεν υπάρχει μετάφραση, δεν υπάρχει συνοδεία για τις παραπο-μπές που αφορούν σοβαρά προ-βλήματα υγείας και πρέπει να μετα-φερθούν από τα νησιά στην Αθήνα.

Επίσης ενώ έχουν πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία βάσει του νόμου 4368/2016, τα φάρμακα και οι ιατρικές εξετάσεις δεν παρέχονται δωρεάν, παρά μόνο για τους κατα-γεγραμμένους, το προσωπικό στα νοσοκομεία δεν είναι πάντοτε ενη-μερωμένο, το σύστημα υγείας είναι υπερφορτωμένο και οι ασθενείς πρόσφυγες δεν μπορούν να βοη-θηθούν. Τα περισσότερα παιδιά δεν πηγαίνουν στο σχολείο και δεδομέ-νου ότι είχαν διακόψει το σχολείο πολύ πριν αρχίσει το ταξίδι τους στην Ελλάδα αυτό έχει πολύ αρνητι-κές επιπτώσεις στη ζωή τους.

Μια άλλη μεγάλη έλλειψη αφο-ρά τους ασφαλείς χώρους που να δι-ατίθενται για τα κορίτσια που έχουν υπάρξει θύματα έμφυλης βίας (βια-σμών). Το φαγητό επίσης δεν είναι καλό και παρέχεται μέσω catering, ενώ δεν επιτρέπουν στις γυναίκες πρόσφυγες να μαγειρέψουν οι ίδιες.

Σ’ ότι αφορά την εργασία, όχι μόνο δεν έχουν πρόσβαση, αλλά οι αρχές του στρατοπέδου, οι παράγο-ντες των ΜΚΟ η γραφειοκρατία και τα νομικά εμπόδια δεν επιτρέπουν

Η έλλειψη ασφαλών χώρων διαμονής οδηγεί στην κράτηση αυτών των ατό-μων υπό την προστασία της αστυνο-μίας ή στη διαμονή τους σε κλειστά κέντρα κράτησης, επιτείνοντας τον τραυματισμό τους.

Όσα καταφέρνουν να επιβιώ-σουν έχουν πολλές πιθανότητες να παρουσιάσουν στις χώρες υποδο-χής πολλές διαταραχές, κατάθλιψη, νυκτερινή ενούρηση, διαταραχές του ύπνου και της συμπεριφοράς, εξαρτήσεις από ουσίες, αγχώδεις διαταραχές, κρίσεις πανικού ή και ψυχωτικές εκδηλώσεις.

Ο τύπος και η σοβαρότητα της διαταραχής εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, την ηλικία του παιδιού, τον τρόπο που αποχωρίστηκε τους γονείς του, τα βιώματά του πριν φύγει (πολλά παιδιά έχουν γίνει μάρτυρες τρομακτικών σκηνών βίας (βομβαρδισμούς, αποκεφαλισμούς, ακρωτηριασμούς, βασανιστήρια, δο-λοφονίες δικών τους προσώπων, γο-νιών, αδελφών, φίλων μπροστά στα μάτια τους). Εξαρτάται επίσης από την ψυχολογική στήριξη που βρήκε ή δεν βρήκε στον τόπο υποδοχής, τους υλικούς όρους ζωής του εκεί που υποχρεώνεται να ζει ως πρόσφυ-γας. Γιατί πολύ συχνά, σχεδόν κατά κανόνα, δεν υπάρχει γι’ αυτά καμιά μέριμνα από τις αρμόδιες υπηρεσίες για την υγεία τους, τη σωστή δια-τροφή, τη διαμονή τους, την εκπαί-δευση. Αυτά τα παιδιά που μέχρι να φτάσουν στη χώρα υποδοχής ήρθαν αντιμέτωπα με την πείνα, το κρύο, τη θαλασσοταραχή, την κούραση, τις αρρώστιες δέχονται συχνά μια απάν-θρωπη μεταχείριση.

Στα hot spots και στους καταυ-λισμούς δεν ενημερώνονται καν για τα δικαιώματά τους ως ανήλικοι πρόσφυγες. Μέσα σ’ αυτούς τους όρους μπορεί να παρουσιασθούν οι ψυχικές διαταραχές.

Όσο πιο νεαρή η ηλικία, πιο βί-αιος ο αποχωρισμός από τους γο-νείς, πιο μεγάλη η εγκατάλειψη, πιο άθλιοι οι όροι ζωής του στον τόπο υποδοχής, τόσο πιο σοβαρές είναι οι διαταραχές που ενδέχεται να παρου-σιάσει, τόσο πιο έντονο το αίσθημα της μοναξιάς, της απελπισίας και της απομόνωσης αυτού του παιδιού.

Το ίδιο δραματικές είναι οι επι-πτώσεις της προσφυγιάς και στους εφήβους. Σε μια κρίσιμη, μεταβατι-κή περίοδο της ζωής τους αυτοί οι έφηβοι υποχρεώνονται να έρθουν αντιμέτωποι με τον φόβο του θανά-του είτε σαν άτομα είτε σαν οικογέ-νεια, σαν φυλή, σαν έθνος.

Κατακλύζονται βίαια, μαζικά από το αίσθημα της βαθειάς και μόνιμης απειλής των θεμελίων της ψυχικής τους υπόστασης. Στη ψυχή τους φωλιάζει μόνιμα ο φόβος, η απελπισία και ο ψυχικός πόνος.

Επιπλέον, οι αλλαγές που ανα-γκαστικά επέρχονται στους όρους της

σε πολλούς πρόσφυγες (δασκάλους, γιατρούς, νοσηλευτές, κ.α.) να προ-σφέρουν τις υπηρεσίες τους. Στις δομές που κρατούνται δεν υπάρχει ασφάλεια. Δεν παρέχεται προστασία ούτε από την αστυνομία. Σημειώ-νονται συχνά περιστατικά βίας και απόπειρες αυτοκτονίες.

Πάντως δεν αντιδρούν όλοι οι πρόσφυγες, που ζουν σ’ αυτές τις κακές συνθήκες, με τον ίδιο τρόπο. Ο καθένας αντιδρά με τον δικό του προσωπικό τρόπο. Από τις εξαρτώ-νται οι αντιδράσεις τους;

Εξαρτώνται από την ηλικία του, την ποιότητα των αμυντικών μηχανι-σμών του, την δόμηση της προσωπι-κότητάς του, την ύπαρξη προηγού-μενων τραυματισμών, τη διάρκεια έκθεσης στο τραυματικό γεγονός, το πλαίσιο στο οποίο έγινε ο τραυματι-σμός, τη στάση της οικογένειας και της κοινότητας απέναντί του.

Το ερώτημα:Πως μπορεί να συνεχίσει να ζει

κανείς μετά τον τραυματισμό, όταν η ψυχή του έχει γίνει «καμένη γη»;

Κάποια τα καταφέρνουν ανα-πτύσσοντας ισχυρές άμυνες, κινητο-ποιώντας μηχανισμούς άρνησης της επώδυνης και ανυπόφορης πλευράς της πραγματικότητας, μαθαίνοντας να διαχειρίζονται τα ψυχικά τους τραύματα, απωθώντας τις οδυνη-ρές μνήμες, καταφεύγοντας συχνά στην προστατευτική λειτουργίας της σιωπής. Εκείνο, όμως που μπορεί πραγματικά να βοηθήσει να τα κα-ταφέρουν είναι να βρουν αποδοχή, κατάλληλους όρους ζωής, σχολείο για τα παιδιά, να μάθουν τη γλώσ-

σα και να εκπαιδευτούν, συμμετοχή σε καλλιτεχνικές ή αθλητικές δρα-στηριότητες, ευκαιρίες για εργασία, ψυχολογική υποστήριξη στον τόπο υποδοχής και θεραπευτική βοήθεια, όπου χρειάζεται.

Πρέπει να τονίσουμε ότι η Τέχνη, γίνεται παράγοντας χειραφέτησης, απελευθέρωσης, ψυχικής ίασης, όπως φαίνεται από τα έξοχα έργα των προσφύγων που εκθέτουν σήμερα.

Αυτό, όμως, που πάνω απ’ όλα έχουν ανάγκη είναι η διαμονή σε σπίτια σε όλες τις πόλεις της Ελλά-δας, όχι σε καταυλισμούς, για να γίνει δυνατή η ενσωμάτωση στον κοινωνικό ιστό, η ανάπτυξη συναι-σθηματικών δεσμών με τον ντόπιο πληθυσμό, η δημιουργία ενός υπο-στηρικτικού, κοινωνικού δικτύου, η οργάνωση της ζωής τους στα πλαίσια μιας νέας συλλογικότητας στην οποία ανήκουν, νέων σημείων αναφοράς νέων στόχων, και κυρίως ελπίδων για μια καινούργια ζωή.

Κάποιοι, δεν τα καταφέρνουν. Είναι αυτοί που αδυνατούν να εντά-ξουν την τραυματική τους εμπειρία στην υπόλοιπη προσωπική ιστορία τους και να την μετατρέψουν σε μια ανάμνηση όπως όλες τις άλλες.

Ορισμένοι από αυτούς υφί-στανται τις συνέπειες μια πλήρους ψυχικής αποδιοργάνωσης. Άλλοι γίνονται αλκοολικοί ή τοξικομανείς. Παρουσιάζουν ψυχικές διαταραχές τα πιο ευάλωτα άτομα με την μικρό-τερη ψυχικά ανθεκτικότητα.

Όπως η ευαλωτότητα είναι μια δυναμική κατάσταση, που διαμορ-φώνεται και αλλάζει σε συνάρτηση

Μαθήματα ζωγραφικής από

αλληλέγγυες δασκάλες.

Γιατί να μη μάθουν τα

προσφυγόπουλα γράμματα;

Έργο της 15χρονης Σαχάρ Ρεζάι

Είμαι η Σαχάρ, ένα κορίτσι από το Αφγανιστάν που στην πα-ρούσα στιγμή είμαι πρόσφυ-γας. Έχω έρθει από μια χώρα

την οποία όλες οι υπόλοιπες χώρες έχουν αφήσει μόνη και μιλάνε για απελάσεις Αφγανών πίσω στο Αφγα-νισάν. Έχω έρθει από το Αφγανιστάν με το κουτσό μου πόδι, με πόνους παντού, με πικρές μνήμες, με τρο-μερούς εφιάλτες. Όλα αυτά τα έχω συνεχώς. Εγώ κι η οικογένειά μου ήμασταν καταπιεσμένοι γίνονταν εγκλήματα σε βάρος μας. Ήλθαμε σε ένα μέρος που λένε πως υπάρχει δικαιοσύνη και δημοκρατία. Ένα μέ-ρος όπου μπορούμε να εκφράσουμε την οδύνη μας και κάποιος θα έρθει να μας σκουπίσει τα δάκρυα και να γιατρέψει τις πληγές μας -αυτό όμως δεν έχει γίνει.

Η δικαιοσύνη της Ευρώπης ήταν να κλείσει τα σύνορα της πάνω μου. Στις σκέψεις μου φανταζόμουν ένα σπίτι όπου θα μπορούσα να ζω εγώ κι η οικογένειά μου με ασφάλεια και γαλήνη, όμως σπίτι μου ήταν μια σκηνή μες στη λάσπη, κάτω από τον ήλιο ή τη βροχή και τώρα είναι ένα σιδερένιο κουτί που το αποκαλούν κοντέινερ.

Κάποιος που πέρασε από δίπλα μου, μου χαμογέλασε και τράβηξε μια αναμνηστική φωτογραφία μαζί μου ρωτώντας με να του εξιστορήσω τη μοίρα μου. Τότε εκείνος απλώς άκουσε την πικρή μου ιστορία, κού-

νησε το κεφάλι, ένιωσε θλίψη κι έφυγε. Μπορεί το χαμόγελό του να μου θεραπεύσει τις πληγές; Πού εί-ναι η δικαιοσύνη για την οποία μας μιλούσαν;

Αυτή είναι η δικαιοσύνη στην Ευρώπη που τη διαφοροποιούν και τη διακρίνουν ανάμεσα στους ανθρώπους από το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία;

Οι άνθρωποι στη χώρα μου δέ-χονται επίθεση, θάνατο. Γίνονται εγκλήματα και υπάρχουν αποκρου-στικές αναφορές για βασανιστήρια από εχθρούς. Όμως κανένας δε νοιά-ζεται γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Χιλιάδες άνθρωποι βασανίζονται σε κάποια μέρη του Αφγανιστάν και κα-νένας δε γνωρίζει για την κατάστασή τους.

Εγώ, η Σαχάρ, το κορίτσι από το Αφγανιστάν που τώρα ως πρόσφυ-γας έχω χάσει την ελπίδα μου για τους Ευρωπαίους και τους Αμερικά-νους που πια δε νοιάζομαι για το αν θα με εξορίσουν, αν θα με απε-λάσουν στην κόλαση από την οποία ήρθα κι όπου ήμουν καταπιεσμένη, λέω σ’ εσάς -τους φύλακες της δικαι-οσύνης- που μιλάτε για τη δικαιοσύ-νη, που έχετε κλείσει τα μάτια σας απέναντί μου και απλά μου χαμογε-λάτε και έχετε τραβήξει μια αναμνη-στική φωτογραφία κι έχετε περάσει από δίπλα μου: να θυμάστε ότι περ-νάω τα βράδια μου και τα όνειρά μου μόνο με δάκρυα και θλίψη και

ξυπνώ μες στη νύχτα με εφιάλτες και κακές μνήμες όσων μου έχουν συμ-βεί. Κρατώ τον εαυτό μου όρθιο με το ζόρι και δείχνω ένα χαμογελαστό πρόσωπο αλλά μέσα το σώμα μου είναι μουχλιασμένο και σαπισμένο.

Είμαι 15 χρονών αλλά νιώθω πως είμαι 100 με πολλή οδύνη. Από την άλλη, όχι απλά δεν υπάρχει ια-τρική περίθαλψη αν και έχω δεχτεί κάποιες χειρουργικές επεμβάσεις στο σώμα μου, αλλά έχω υποστεί βασανιστήρια στο Αφγανιστάν κι έχω περάσει πολλές δυσκολίες στη διαδρομή όπου υπήρχε μόνο θάνα-τος, οπότε έχω γράψει αυτό το γράμ-μα για να νιώσετε λύπηση για μένα και για να με ξεχάσετε και να κλεί-σετε τα μάτια σας. Aλλά ένα πράγμα σας λέω, να προσέχετε γιατί η ίδια μοίρα ίσως τύχει και σε εσάς κάποια μέρα. Ίσως κάποια μέρα τα δάκρυά μου γίνουν καταιγίδα και η κραυγή μου ταράξει το σύμπαν και να φοβά-στε αυτή τη μέρα.

Το γράφω για τελευταία φορά για ν α ξυπνήσω την συνείδησή σας και δεν έχω πια τίποτα να πω.

Ίσως υπάρχει κάποιο κορίτσι να το λένε Σαχάρ σαν κι εμένα. Ναι, είμαι η ΣΑΧΑΡ που ποτέ δεν την έχει δει κανείς πουθενά και που καμία φωτο-γραφία δεν έχει τη δύναμη να περι-γράψει την πραγματικότητα ως έχει.

Σαχάρ Ρεζάι7 Oκτωβρίου 2016

Πού είναι η δικαιοσύνη;

Πού είναι η δημοκρατία;

Page 6: Όλοι στην κόκκινη γραμμήeek.gr/images/Stuff/Doc/Nea_Prooptiki/2016/632/632.pdf · την επέτειο της εξέγερσης του Δεκέμβρη. ...

σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016 σελίδα 11 σελίδα 10 σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

του Γιάννη Μακριδάκη

Εγγραφή όλωντων προσφυγόπουλων στα σχολεία τώρα!

KΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ «ΕΛ.ΑΣ:εμπροσθοφυλακή της κοινωνίας»;

Ι) Πριν από μερικούς μήνες ο πρω-θυπουργός Αλέξης Τσίπρας,

απευθυνόμενος σε αστυνομικούς, τους αποκάλεσε «εμπροσθοφυλα-κή της κοινωνίας»! Άθελά του μας υπέμνησε αρκετές παρωχημένες καταστάσεις και μερικές έγκυρες (και έγκαιρες) επισημάνσεις. Έτσι, ο Εβραιο-αυστριακός Καρλ Κράους ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος διανοού-μενος που επεσήμανε, τόσο έγκαιρα και με τέτοια οξυδέρκεια, την οργα-νική και αιτιώδη σχέση μεταξύ γλώσ-σας, σκέψης, ενσυναίσθησης και πρά-ξης. Θεωρούσε την κακοποίηση και την φθορά της γλώσσας σύμφυτη με την ευτέλεια της περιρρέουσας σκέ-ψης και την «διαφθορά» της ευθέως ανάλογη με αυτήν της κοινωνίας (βλ. Μαργκαρέτε Μπούμπερ – Νόυμαν, Μίλενα, από την Πράγα. Εκδόσεις Κί-χλη και τα Πράγματα, σελ. 404). Στα βαθυστόχαστα γραπτά των φιλοσό-φων του Διαφωτισμού, ιδιαίτερα του Κοντιγιάκ, είχε ανιχνευτεί το ενδιαφέ-ρον τους για την αποσαφήνιση της γλώσσας. « Η τέχνη του στοχασμού» έγραψε ο Κοντιγιάκ, «αυτό-ανάγε-ται σε μια καλά δομημένη γλώσσα» (παρατίθεται στο: Peter Gay Διαφω-τισμός. Ο Βολταίρος συζητά με τον Λουκιανό και τον Έρασμο. Θύραθεν Εκδόσεις, σελ. 156).

Κατά την προδικτατορική περίο-δο της αλήστου μνήμης Ε.Ρ.Ε και της διαβόητης καραμανλικής οκταετίας, υπήρχε μια εβδομαδιαία ραδιοφω-νική εκπομπή αφιερωμένη στην «Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή»· σύνθημά της η πολυσήμαντη (και αμφιλεγόμενη!) φράση: «σύμβο-λον θυσίας ο Έλλην χωροφύλαξ». Μεταπολιτευτικά ο αρχηγός της Ν.Δ και τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης, αναφερόμενος στους Έλλη-νες αστυνομικούς, τους παρομοίω-σε με «Αρχαγγέλους που κρατούν Ρομφαία» με την οποία συνήθιζαν, κάπου-κάπου, να θωπεύουν τα κρα-νία άοπλων και ανυπεράσπιστων διαδηλωτών. Αρκετά αργότερα, ο νεοδημοκράτης υπουργός Δημόσι-ας Τάξης Βύρων Πολύδωρας, ανα-φερόμενος στον Έλληνα αστυνομικό τον παρομοίωσε με τον Ρωμαίο άρ-χοντα «Praetor urbanus» (που φρό-ντιζε να αποκατασταθεί η απονομή της δικαιοσύνης στην Ρώμη· σήμερα θα τον αποκαλούσαμε «αστυδίκη») προσδίδοντας έτσι, ως αναμενόταν άλλωστε, μια νότα μάλλον φαι-δρότητας παρά άρωμα κλασσικής γραμματείας στην ατυχή έμπνευσή του. ( Είναι ευτύχημα που δεν τον παρομοίωσε με τον «επιμελητή των ηθών» δηλαδή τον «Praefectus mo-rum») (Για τον «αστυδίκη» - praetor urbanus – βλ. Ρόμπιν Λέιν Φοξ, Ο κλασσικός κόσμος, εκδόσεις Ωκεα-νίδα, Αθήνα, 2006, σελ. 592).

Το τελευταίο διάστημα, σε πολλές περιοχές, οι σχολι-κοί χώροι έχουν μετατρα-πεί σε πεδία μιας έντονης

πολιτικής και κοινωνικής σύγκρου-σης. Ωστόσο, το αντικείμενο της αντι-παράθεσης δεν είναι η κατεύθυνση της εκπαίδευσης και η παρεχόμενη γνώση στους μαθητές, ούτε τίθενται στο επίκεντρο τα τεράστια κενά σε διδακτικό προσωπικό, ως συνέπεια μιας πολιτικής που καταστρέφει, με-θοδικά, όλες τις κοινωνικά αναγκαί-ες υπηρεσίες. Είναι ο αποκλεισμός από την πρόσβαση στην εκπαίδευση παιδιών που, απλώς, έτυχε να γεν-νηθούν σε μια άλλη χώρα, να έχουν, ίσως, μια διαφορετική θρησκεία και να μιλάνε μια διαφορετική γλώσσα. Οι εικόνες «γονιών» που πιστεύουν πως, αν, πλάι στα δικά τους παιδιά, μάθουν γράμματα και εκείνα τα παι-διά που ξεριζώθηκαν από τους τό-πους τους, μπορεί να καταρρεύσει και το σύμπαν, δεν είναι τίποτα άλλο από τη συνέχεια του κοινωνικού κανιβαλισμού των σύγχρονων δού-λων, που νομίζουν πως θα ζήσουν καλύτερα, αν χτυπήσουν το διπλανό δούλο και όχι το αφεντικό τους.

Κύριος υποκινητής αυτού του ρατσιστικού μίσους δεν είναι, μόνο και κυρίως, η Χρυσή Αυγή. Είναι η κυβέρνηση και οι κατευθύνσεις της ΕΕ που δημιουργούν με ωραιοποιη-μένο ή μη τρόπο ένα καθεστώς εξαί-ρεσης, όχι μόνο για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, αλλά για το σύ-νολο της εργαζόμενης και της άνερ-γης πλειοψηφίας. Γιατί στο καθεστώς εξαίρεσης υπάγεται το «εξ. επείγον» έγγραφο του Υπουργού Παιδείας (7/9/2016, Αρ Πρ.: Φ1/143733/Δ2), σύμφωνα με το οποίο, τα Ελληνό-πουλα γράφονται στα σχολεία της περιοχής τους, χωρίς κανένα περιο-ρισμό, αλλά για τα αλλοδαπά παιδιά θα κρίνουν οι Διευθύνσεις Εκπαί-δευσης, αν και πού θα εγγραφούν!

Γιατί καθεστώς εξαίρεσης είναι το πρόγραμμα για δημιουργία δομών εκπαίδευσης μέσα στα «κέντρα φιλο-ξενίας», που ουσιαστικά αντιμετωπί-ζει τα παιδιά των προσφύγων και των μεταναστών ως «παρείσακτα», και, αντικειμενικά, επιχειρεί να αποκόψει εκείνα και τους γονείς τους από την επαφή και την αλληλεπίδραση με τη νεολαία και τους εργαζόμενους.

Γιατί η πολυγλωσσία του διευ-θυντή πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του νομού Μαγνησίας (βάσει των κατευθύνσεων του υπουργείου Παι-δείας), που δήλωνε από τη μια, στις 12/07/2016, πως από Σεπτέμβρη 20 προσφυγόπουλα θα βρίσκονται σε σχολειά της περιοχής (βλ. εφ. «Θεσ-σαλία» 12/07/16), από την άλλη, στις 09/09, ότι αναμένει διευκρινίσεις

όπως περιγραφόταν στο επίσημο πρόγραμμά του, ήταν να δημιουρ-γήσει «φύλακες, όπως ακριβώς τους είχε οραματιστεί ο Πλάτων». Ενοχλητικό μεν, πραγματικό δε. (βλ. W.K.C Guthrie, Οι σοφιστές, ΜΙΕΤ, σελ. 24). Και «αμ’ έπος, αμ’ έργον»: Όταν οι Ναζί κατέλαβαν την εξουσία θέλησαν να υλοποιήσουν το πρόγραμμά τους «δημιουργώ-ντας» πρωτίστως Φύλακες. Έτσι κατόρθωσαν να υποβαθμίσουν, με-θοδικά και οργανωμένα, την σεξου-αλική ηθική μέχρι του σημείου να φθάσει στο επίπεδο της εκτροφής ζωοειδών. Έθεσαν την τεκνοποίηση και την ερωτική συνεύρεση υπό τον έλεγχο του κράτους. Με επιλεκτικές ερωτικές συνευρέσεις ατόμων με χαρακτηριστικά της «Άριας» Φυλής προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια νέα αριστοκρατία μέσα από τις αποκαλούμενες «φάρμες Ανατρο-φής». (βλ. Ρούντολφ Ρόκερ, Εθνι-κισμός και Πολιτισμός, εκδόσεις Άρδην, τόμος Γ’, σελ. 28, 201, 203, 204). Αυτοί θα συναποτελούσαν την εμπροσθοφυλακή της ναζιστι-κής κοινωνίας καθ’ όμοιο τρόπο με το ιδεώδες κράτος του Πλάτωνα που ενείχε καταναγκασμό σε τέτοια κλίμακα ώστε και οι σύγχρονοι του Πλάτωνα συγκλονίστηκαν όσο κι’ εμείς (βλ. το πέμπτο βιβλίο της Πολιτείας όπου παρουσιάζεται ένα κτηνώδες πρόγραμμα ευγονικής αποκρουστικά κτηνοτροφικό). Βα-σική θέση του Πλάτωνα είναι ότι το κράτος εξαρτάται από την εκπαίδευ-ση των φυλάκων και ή σώζεται ή χά-νεται μαζί μ’ αυτούς (Πολιτεία 423-424, Julia Annas, Eισαγωγή στην Πολιτεία του Πλάτωνα, εκδόσεις Καλέντης, σελ. 104-105 και 226). Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό οι κυρίαρχοι και ολιγάριθμοι φύλακες υφίστανται ειδική εκπαίδευση που

Ωστόσο, ο προμνησθείς νυν πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας υπερέβαλε πάντας τους προ αυτού μια και ανακήρυξε τους αστυνομι-κούς «εμπροσθοφυλακή της κοινω-νίας». Άραγε, ποια κοινωνία να είχε κατά νουν όταν ξεστόμισε αυτήν την καινοφανή (για ένα Αριστερό) φρά-ση; Η λέξη, ο όρος «εμπροσθοφυ-λακή» ή «πρωτοπορία» εννοιολογι-κά δεν γεννάει άσχημες προσδοκίες. Δεν είναι επιδεκτικός αρνητικών συνδηλώσεων· τουναντίον: Την «εμπροσθοφυλακή» συναποτελούν οι εκλεκτότεροι, οι ευφυέστεροι, οι πλέον πρωτότυποι και καθ’ όλα άξι-οι, όλοι όσοι μπορούν, με βεβαιότη-τα και ασφάλεια, να εκληφθούν ως υποδείγματα χρηστότητας, σκέψης και δράσης. Είναι αυτοί που αποτε-λούν το μέτρο των πραγμάτων προς το οποίο τείνουν εθελοντικά όλοι οι άλλοι. Είναι αυτοί που συγκεκρι-μενοποιούν τις ανθρώπινες αξίες, που οριοθετούν, με την ανιδιοτελή συμπεριφορά τους και την σαγήνη του παραδείγματός τους, τα ανθρώ-πινα καθήκοντα και δικαιώματα, είναι όσοι διοχετεύουν ρεύμα στις καρδιές μας, όσοι δίνουν μορφή σ’ ότι δεν έχει. Αντιλαμβανόμαστε ευχερώς ότι οι πνευματικές δυνα-τότητες του Αλέξη Τσίπρα δεν συνι-στούν αυτό ακριβώς που θα αποκα-λούσαμε «διανοητικό αναβρασμό» ή, πολλώ δε μάλλον, «διανοητική έκρηξη». Παρ’ όλα αυτά η πιο πάνω φράση του (και η κρίση του) παρα-μένει: εξυμνεί τους φύλακες αποκα-λώντας τους εμπροσθοφυλακή της κοινωνίας! Όλα δείχνουν ότι το κά-νει ενσυνειδήτως αλλά όχι και ανει-λικρινώς. Αυτό είναι το δυστύχημα!

ΙΙ) Είναι ίσως ενοχλητικό να ακούει κανείς ότι σκοπός του

ναζιστικού κόμματος της Γερμανίας,

από το υπουργείο (βλ. εφ. «Ταχυ-δρόμος», 09/09/16) -και σήμερα, στα μέσα Νοέμβρη (και ενώ τα παιδιά στο ΜΟΖΑ έχουν φτάσει τα 50 σε αριθ-μό) κανένα προσφυγόπουλο δεν έχει πάει ακόμα σχολείο- αναδεικνύει την απόλυτη απροθυμία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως ανθρώπους με αυτονόητα δικαιώματα.

Γιατί, τέλος, αποτελεί κοροϊδία το ότι η πρόεδρος της ΕΛΜΕ Μαγνη-σίας, που πρόσκειται στην κυβερ-νητική παράταξη, υποτίθεται πως «αγωνιά» για την εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων (βλ. συνέ-ντευξη τύπου, 25/10), τη στιγμή που αναπαράγει μια γραμμή, η οποία, στην ουσία, λέει: «εμείς θέλουμε τα προσφυγόπουλα στα σχολεία, αλλά μην τα φέρετε κιόλας…»

Είναι γεγονός πως τα κυβερνη-τικά δίκτυα επιχειρούν να δημιουρ-γήσουν την ψευδαίσθηση της «προ-σωρινότητας» σε μια πλειοψηφία προσφύγων και μεταναστών, ώστε να μη διεκδικήσουν όρους αξιοπρε-πούς διαβίωσης.

Είναι, όμως, εξίσου, γεγονός πως παρόλη την ύπαρξη ενός τέτοιου κλίματος, είναι βαθιά επιθυμία των ξεριζωμένων από τις πατρίδες τους, τα παιδιά τους να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους για όσο διάστημα βρίσκονται σε αυτό τον τόπο. Αυτή τη στιγμή, είναι περισσότερο από αναγκαίο τα παιδιά που βρίσκονται στο «κέντρο φιλοξενίας» του ΜΟΖΑ να εγγραφούν άμεσα σε σχολεία και να ενταχθούν στο σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον. Χωρίς κα-μία εμπλοκή ΜΚΟ στην εκπαίδευσή τους, και χωρίς τη χρήση της εκπαί-δευσης για δημιουργία όρων απο-μόνωσης και γκετοποίησης.

Απ’ ό,τι έχει φανεί και από την αντιπαράθεση πάνω στο ζήτημα, αυτό δεν πρόκειται να το επιβάλει καμία «αριστερή» κυβέρνηση, αλλά ένα μαχητικό κίνημα που θα διεκδι-κεί ίσα δικαιώματα για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών όλης της κοινωνικής πλειοψηφίας, ανεξάρτη-τα από εθνικότητα και θρησκεία. Ο ταξικός συντονισμός ανατροπής θα στηρίξει και θα συμμετάσχει σε κάθε προσπάθεια για το άνοιγμα των θυ-ρών της εκπαίδευσης και του σχο-λείου για ντόπιους και μετανάστες. Για να αποτελέσει η πρόσβαση στο σχολείο μια γέφυρα αλληλεγγύης και κοινής πάλης ενάντια στον γε-νικευμένο κοινωνικό πόλεμο προς τους εκμεταλλευόμενους.

Ταξικός Συντονισμός ΑνατροπήςΣυνδικαλιστικών κινήσεων,

οργανώσεων, συλλογικοτήτων, ανέργων

ΔΕΝ στοχεύει στο να τους καταστή-σει αυτόνομους ανθρώπους δηλα-δή κριτικούς προς τις πεποιθήσεις τους που να τις αποδέχονται περισ-σότερο επειδή έχουν πεισθεί για την ορθότητά τους και όχι διότι τους έχουν επιβληθεί. Δεν επιθυμεί ανε-ξάρτητη σκέψη ούτε αμφισβητιακή ικανότητα. Πουθενά στην πλατωνι-κή Πολιτεία δεν υπάρχει κάποιος θεσμός, κάποιος κώδικας νόμων ή κάποιο επίσημο νομοθετικό σώμα. Οι Φύλακες ΔΕΝ περιορίζονται από νόμους· οι νόμοι, εφόσον κυβερ-νούν οι Φύλακες, θα αποδειχθούν εντελώς ήσσονος σημασίας ζήτημα (Πολιτεία 425 α). Η λειτουργία των νόμων (εάν και όταν υπάρχουν) έγκειται στο να θέτουν σε πρακτική εφαρμογή τα σχέδια των Φυλάκων και ΟΧΙ στο να τους ελέγχουν! Επί πλέον, οι Φύλακες δικαιούνται να ψεύδονται και να χρησιμοποιούν βία προκειμένου να διατηρήσουν τον έλεγχο της μεγάλης μάζας των εργαζομένων (δημιουργών) οι οποίοι εάν διεκδικήσουν οποιαδή-ποτε πολιτική εξουσία θα υποστούν καταστολή (Πολιτεία 434 α –b, ό.π., σελ. 228, 222, 136-137). Τελικά, θα μπορούσαμε ίσως να καταλάβουμε καλύτερα τους διαβόητους Φύλα-κες του Πλάτωνα (και ουχί μόνον του Πλάτωνα!), αν τους σκεφτούμε ως ένα είδος λογικοποιημένων σα-μάνων, οι οποίοι, όπως οι αρχαίοι πρόγονοί τους, προετοιμάζονται για το υψηλό τους αξίωμα μ’έναν ειδικό τρόπο πειθαρχίας έτσι σχε-διασμένης που να επιφέρει αλλαγές σ’ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΟΜΗ. Πρόκειται για το αειθαλλές όνειρο όλων των κυριάρχων –εξου-σιαστών να δημιουργήσουν μια νέα Τάξη Αγίων, μιαν élite αμόλυντων ανδρών που θα μπορούσαν να σώσουν όχι μόνο τον εαυτό τους

αλλά και ολόκληρη την κοινωνία. Ο Πλάτων παραδέχεται με ειλικρί-νεια (στην Πολιτεία 428 e – 429 a) αλλά και αλλού (Φαίδων 69c) πως μόνο ένα πολύ μικρό τμήμα του πληθυσμού -«φύσει ολίγιστον γέ-νος»- έχει το φυσικό χάρισμα που θα μπορούσε να κάνει δυνατή την μεταμόρφωσή του σε Φύλακες. Το γενικό πνεύμα των πλατωνικών Νόμων συνίσταται εις τούτο: οι άν-θρωποι είναι τόσο ακατάλληλοι να κυβερνούν τον εαυτό τους όπως εί-ναι κι ένα κοπάδι πρόβατα (Νόμοι 713 c-d)· ο θεός και όχι ο άνθρω-πος, είναι το μέτρο των πραγμάτων (Νόμοι 716c)· ο άνθρωπος είναι ιδιοκτησία (κτήμα) του θεού (Νόμοι 902b, 906 a αλλά και Κριτίας 109b)· αν θέλει ο άνθρωπος να είναι ευ-τυχής θα πρέπει να είναι ταπεινός μπροστά στον θεό, μια λέξη («τα-πεινός») που και ο ίδιος ο Πλάτων, σε άλλο μέρος, χρησιμοποιεί για να χαρακτηρίσει κάτι περιφρονητικά (Νόμοι 716 α, 774 c) (βλ. E.R Dodds, Οι Έλληνες και το παράλογο, Ινστι-τούτο του βιβλίου – Α. Καρδαμί-τσα, σελ. 133, 134, 139, 137-138). Και εν κατακλείδι, το ακόλουθο δι-αβόητο χωρίο: «Το σημαντικότερο όμως πράγμα είναι ότι κανείς ποτέ, άνδρας ή γυναίκα, δεν πρέπει να μείνει δίχως αρχηγό («άναρχος») και ότι κανείς δεν πρέπει να έχει την ψυχική συνήθεια να ενεργεί από μόνος του, ούτε στα σοβαρά, ούτε αστειευόμενος, αλλά και στον πό-λεμο και στην ειρήνη γενικά πρέπει να ζει κοιτάζοντας συνεχώς τον αρ-χηγό του, και να τον ακολουθεί και να καθοδηγείται απ’ αυτόν ακόμη και στις μικρότερες ενέργειες… με μια λέξη, πρέπει να διδάξουμε την ψυχή μας ούτε καν να σκέφτεται να ενεργεί ατομικά ούτε να ξέρει πώς να το πράττει» (Νόμοι 942 α-b), ό.π. σελ. 285). Μια τέτοια κοινωνία είχε υπόψη του ο Αλέξης Τσίπρας; Τότε δικαίως έχρισε την αστυνομία ως «εμπροσθοφυλακή» της! Το πιο πάνω πλατωνικό χωρίο μας βοη-θάει να κατανοήσουμε το γιατί οι απανταχού νεοφιλελεύθεροι ενώ μισούν «το κράτος πρόνοια» λα-τρεύουν ταυτόχρονα, την κρατική αστυνομία. [Για τις οψιφανείς –αν και μάλλον όχι και οψιγενείς!– σχέ-σεις της Αριστεράς με τις πλατωνικές ιδέες βλ. αναλυτικά –λεπτομερώς τα άρθρα μας στο περιοδικό «Σκαντζό-χοιρος», 1) τεύχος 2, Ιούλιος 2015, «‘Αριστερές’ πλατωνικές παρανο-ήσεις» σελ. 11-31 και 2) τεύχος 3, Μάρτιος 2016, «‘Βασιλικοί Άνδρες’ με προλεταριακήν αμφίεση!» σελ. 65-79].

6 – ΧΙ – 2016Πέτρος Πέτκας

Η συνέχεια στο επόμενο φύλλο

O λόγος είναι ότι η κοι-νωνία της πόλης Χίου αποτελούνταν κατά με-γάλο ποσοστό της από

οικογένειες αριστοκρατικής γενιάς και μιας ταχέως αναπτυσσόμενης, από τον μεσοπόλεμο ακόμη, αστι-κής τάξης, οι οποίοι είχαν μεγάλη σχέση με το χρήμα από το εμπόριο και την ναυτιλία, αλλά καμία σχέ-ση με την πρωτογενή παραγωγή και τους φυσικούς πόρους, ώστε να μπορούν να τραφούν σε περιό-δους οικονομικής ανέχειας. Ακόμη κυκλοφορούν στο νησί ιστορίες για κατσίκες στα χωριά δεμένες με γραβάτες καπεταναίων και για όρνιθες που γεννοβολάνε μέσα σε πιάνα τοποθετημένα στα κοτέτσια, λόγω του ότι οι πλούσιοι αστοί της πόλης αντήλλασσαν τα υπάρχοντά τους με τους χωρικούς για να πά-ρουν τρόφιμα.

Η Χίος όμως έχει επηρεαστεί καθοριστικά ως κοινωνία και από την ιστορική αλλά μη επίσημα αναγνωρισμένη γενοκτονία του 1822, όταν οι ορδές των Οθωμα-νών κατέσφαξαν και πούλησαν σε σκλαβοπάζαρα περί τους 60.000 ανθρώπους, ως πράξη εκδίκη-σης και παραδειγματισμού για το ότι ο ντόπιοι επιχείρησαν να επαναστατήσουν. Η γενοκτονία αυτή, αλλά και η παραδοσιακή ενασχόληση των κατοίκων με το εμπόριο και την ναυτιλία, τα χα-ρακτηριστικά της αποκλεισμένης νησιώτικης κοινωνίας αλλά και η συνεχής επαφή μεγάλου μέρους του πληθυσμού της με το παγκό-σμιο γίγνεσθαι και με τον έξω κόσμο, δημιούργησαν έναν ιδι-ότυπο χαρακτήρα ανθρώπων με κυριότερο από όλα τα χαρακτη-ριστικά του τον έμφυτο φόβο για την εκδίκηση της εξουσίας, την μη προσωπική έκθεση με έκφραση άποψης ή με συμμετοχή σε ενέρ-γειες και πολιτικές που πολώνουν και μπορεί να φέρουν επεισόδια, συγκρούσεις ή αντίποινα από την εκάστοτε εξουσία, την ηπιότητα, την μη σύγκρουση, την φαινομε-νική δουλικότητα αλλά κατά βά-θος μαλαγανιά προς την εξουσία για την εξυπηρέτηση των συμ-φερόντων της, την συμπεριφορά γενικώς με βάση το οικονομικό συμφέρον τους, με μακροπρόθε-σμο σχεδιασμό, ψύχραιμα και με προσεταιρισμό του εχθρού, ποτέ με ευθεία αντιπαράθεση.

Δύο ιστορικά καταγεγραμμέ-να συμβάντα έρχονται να αποδεί-ξουν τα όσα αναφέρω πιο πάνω. Το ένα λέει ότι μαζεύτηκαν μια μέρα όλοι οι μανάβηδες της αγο-ράς έξω φρενών με το ελαφάκι του Πασά, που έβγαινε κάθε πρωί και έτρωγε την πραμάτεια τους. Αποφάσισαν λοιπόν να πάνε όλοι

μαζί και να του πουν να μαζέψει το κωλοελάφι του επιτέλους και κίνησαν πορεία προς τα εκεί, αλλά στον δρόμο όλο και λάκιζαν κάποιοι από την πορεία και στο τέλος όσοι έφτασαν, του είπαν τι ωραίο που είναι Πασά μου το ελαφάκι σου, να το χαίρεσαι. Το δεύτερο περιστατικό το περιγρά-φει ο Τσαρούχης που ήταν στον λόχο των Χιωτών στον πόλεμο και λέει ότι ενώ βρισκόταν στην πρώτη γραμμή, όταν έλαβαν δι-αταγή από τον λοχαγό τους για πυρ, του φώναξαν “ίντα πυρ και ξεπύρ λες, δε βλέπεις πως έχει αθρώπους απέναντι;”!

Αυτή ακριβώς την κοινωνία λοιπόν σήμερα η πολιτική της κυβέρνησης του Τσίπρα και του Σύριζα την έχουν μετατρέψει σε αυτό που όλοι βλέπετε στις ειδή-σεις. Σε μια κοινωνία στην οποία αλωνίζουν οι φασίστες, προβαί-νουν καθημερινά σε εγκληματι-κές ενέργειες κατά προσφύγων και ντόπιων, με την ανοχή, ίσως και την προστασία της αστυνομί-ας της αριστερής κυβέρνησης Σύ-ριζα, έρχονται οι υπόδικοι ιδεο-λογικοί τους ταγοί και εκφωνούν χυδαιότητες σε ακροατήριο που ντρέπεται να δείξει τη φάτσα του στην κοινωνία, και κάθε νύχτα το κέντρο της πόλης θυμίζει πε-δίο μάχης, η ατμόσφαιρα δε εί-ναι συνέχεια έκρυθμη, ύποπτοι τύποι στέκουν κατά ομάδες στα σκοτεινά και παρατηρούν τους διαβάτες και η πόλη αποπνέει μια αίσθηση περιοχής που ζει υπό την ηγεμονία ρατσιστικής μαφίας αδίστακτης και δολοφο-νικής. Η παρουσία των ΜΑΤ εί-ναι συνεχής, όπως είναι στην Ιπ-ποκράτους, αλλά κανένας δεν αι-σθάνεται πια ασφαλής και πολύ σύντομα θα υπάρξει νεκρός ή νεκροί πρόσφυγες και ντόπιοι. Η κοινωνία του νησιού βράζει. Στην πλειονότητά της έχει κατα-στεί πλέον ακροδεξιών φρονη-μάτων και φρασεολογίας, την οποίαν ακούς από τα καφενεία και τους δρόμους μέχρι τα δημο-τικά συμβούλια και τον άμβωνα της μητρόπολης, μιας και οι θρα-σείς λαϊκιστές ναπολεοντίσκοι

δήμαρχος και αντιπεριφερειάρ-χης, καθώς και ο δραστήριος βλάκας δεσπότης, διαγκωνίζο-νται και οι τρεις για την θέση του καλύτερου εκφραστή της ακρο-δεξιάς πολιτικής και προαλείφο-νται για ηγέτες της κοινωνίας, η οποία δεν έχει πλέον καμιά σχέ-ση με αυτό που ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια.

Η κατοχική κυβέρνηση Σύ-ριζα, η χυδαιότερη και επικιν-δυνότερη όλων των εποχών στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους, τα κατάφερε όλα αυτά. Κατάφερε να μετατρέψει ακόμα και την φοβισμένη, φιλήσυχη, συμφεροντολογική κοινωνία της Χίου σε ενεργό πεδίο νε-οναζισμού. Εκτελώντας κατά γράμμα τις επιταγές των οικο-νομικών νεοναζί της Μέρκελ, η κυβέρνηση Σύριζα, έχει αποφα-σίσει να θυσιάσει τα νησιά του Β. Αιγαίου και τους ανθρώπους τους στην ποδιά της αποστειρω-μένης Ευρώπης του γερμανικού ολοκληρωτισμού και καλλιεργεί συστηματικά και συνειδητά τον νεοναζισμό σε αυτά αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα.

Χθες ήταν στο νησί ο εκδό-της της κυβερνητικής εφημερίδας “Εποχή” Παύλος Κλαυδιανός, ο οποίος ήρθε να μιλήσει σε αντι-φασιστική εκδήλωση για την επέ-τειο του Πολυτεχνείου. Δεν θα το σχολιάσω αυτό. Θα πω μόνον τι απάντησε στην ερώτησή μου, για ποιον λόγο η κυβέρνησή του Σύρι-ζα, την οποία στηρίζει και ο ίδιος, αφήνει τους νεοναζί να αλωνίζουν στο νησί της Χίου ανενόχλητους και να δημιουργείται εξαιτίας τους όλη αυτή η τραγική κατάσταση και οι προβοκάτσιες ενάντια στους πρόσφυγες και στους αλληλέγγυ-ους. Μου απάντησε λοιπόν χαμο-γελώντας βλακωδώς, ότι η κυβέρ-νηση αυτή είναι καλοκαιρινή. Στην επιθυμία μου να διευκρινίσει τι σημαίνει αυτό, μου είπε τα εξής: Ελαφριά, πώς να στο πω, πώς είναι όταν φοράει ένας ένστολος την κα-λοκαιρινή του στολή, έτσι.

Αναδημοσιεύεται από το Press Project

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

«Επανάσταση

με σεβασμό

στον Νόμο»

Το β΄ μέροςτου άρθρου τουΤζον Γουόρνερ

«Ουγγρική Επανάστασητου 1956»,

θα δημοσιευτεί στο επόμενο φύλλο.

Page 7: Όλοι στην κόκκινη γραμμήeek.gr/images/Stuff/Doc/Nea_Prooptiki/2016/632/632.pdf · την επέτειο της εξέγερσης του Δεκέμβρη. ...

σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016 σελίδα 13 σελίδα 12 σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

του Γιώργου Μητραλιά H εκλογική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ ση-ματοδοτεί μια πολιτική στροφή προς τον Βο-ναπαρτισμό, δηλαδή,

προς ένα καθεστώς προσωπικής εξουσίας με αντιδραστικό περιεχό-μενο. Αυτό είναι πέραν της συγκέ-ντρωσης εξουσίας που εγγυάται το Αμερικάνικο προεδρικό σύστημα.

Ο χαρακτηρισμός των Ηνωμέ-νων Πολιτειών ως μιας δημοκρατίας αγροτικών ολιγαρχιών, συνοδευ-όμενης από μια συμβολική Εκτελε-στική Εξουσία, είναι ιστορικά λαν-θασμένος, κι ακόμα περισσότερο σε σχέση με την επακόλουθή τους ανάπτυξη. Ο πόλεμος με το Μεξικό, ο Εμφύλιος Πόλεμος, η ντε φάκτο προσάρτηση της Κούβας, οι διαδο-χικές χρηματιστικές κρίσεις στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αι-ώνα και οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι οδήγησαν σε έναν ισχυρό κρατικό συγκεντρωτισμό· οι «ρυθμιστικές» υπηρεσίες σε όλα τα πεδία, ιδιαί-τερα οι υπηρεσίες στο πεδίο της εθνικής ασφάλειας, είναι, για όλα τα πρακτικά ζητήματα, πέραν του ελέγχου του Κονγκρέσου. Αυτό το φαινόμενο αναπτύχθηκε πιο φανε-ρά, σαν αποτέλεσμα μιας διαρκούς κούρσας πυρηνικού εξοπλισμού, ενός νέου κύκλου πολέμων, ξεκι-νώντας με την διάλυση της Γιου-γκοσλαβίας και τελικά (αν αυτός ο όρος γίνεται να χρησιμοποιηθεί), με την καπιταλιστική χρεοκοπία που τώρα είναι στον 8ο χρόνο της (και της οποίας το επίκεντρο ήταν ακρι-βώς οι ΗΠΑ)- ή, πηγαίνοντας ακόμα παρά πέρα, στην Ασιατική κρίση του 1997, για να μην αναφερθούμε στη βιομηχανική και χρηματιστική κρί-ση της δεκαετίας του 70. Δεν είναι τυχαίο ότι η Κλίντον προειδοποίησε στην εκστρατεία της για τον κίνδυ-νο του να βάλει ο Τραμπ τα χέρια του στην πυρηνική σκανδάλη. Αυτή η πιθανότητα από μόνη της, ψέλνει τον επιτάφιο για οποιαδήποτε πολι-τική δημοκρατία και φυσικά για όλο το υπάρχον κοινωνικό σύστημα.

Η Εκστρατεία Υπέρ του Πραξικοπήματος

Αυτό που μόλις τέλειωσε είναι μια εκλογική καμπάνια που από την αρχή χαρακτηρίστηκε από την ανά-δειξη μιας πολιτικής κρίσης εξαι-ρετικού μεγέθους: τόσο μέσα στο Δημοκρατικό Κόμμα, με την χωρίς προηγούμενο νίκη ενός «αριστερι-στή», του Μπέρνι Σάντερς, επί της Κλίντον, σε είκοσι πολιτείες· και ιδιαίτερα με το τεχνικό νοκ-άουτ του μηχανισμού του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων στα χέρια κάποιου που επιδείκνυε τον εαυτό του σαν

τάρρευση της κυβέρνησης Κάρτερ· την ήττα στο Βιετνάμ και την καθαί-ρεση του Νίξον· την εκλογική απάτη που επέτρεψε την ήττα του Αλ Γκορ από τον Τζορτζ Μπους τζούνιορ. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα παρουσι-άζει μια δεκαετία μακράς κατεδά-φισης της ανάπτυξής του, με την εμφάνιση του φασιστικού Tea Party (Κόμμα του Τσαγιού).

Η εκλογική καμπάνια που μόλις έκλεισε είχε τον οριστικό χαρακτήρα

μίντια «κλόουν», ένα σκιώδη επι-χειρηματία και πολυάσχολο εκα-τομμυριούχο. Ένα αποτέλεσμα δια-φορετικό από το τελικό, θα είχε σα συνέπεια, απλώς μια στροφή στον οδικό χάρτη αυτής της πολιτικής κρίσης, αλλά σε καμία περίπτωση το ξεπέρασμά της. Αυτή η κρίση επίσης χρειάζεται να τεθεί σε ιστορική προ-οπτική, όπως εξελίχθηκε από την δολοφονία του Τζον Κέννεντυ και του αδερφού του Ρόμπερτ· την κα-

ενός πραξικοπήματος, από τη στιγ-μή που σημαδεύτηκε από τις «διαρ-ροές» του μηχανισμού ασφάλειας εμπλέκοντας τους υποψήφιους και μια εσωτερική πάλη ανάμεσά τους, την οποία ο φιλο-Τραμπ δήμαρχος της Νέας Υόρκης Ρόμπερτ Τζουλιάνι, ο εφευρέτης της καμπάνιας «μηδενι-κής ανοχής», περιέγραψε ως «εξέγερ-ση». Η «εκκαθάριση» που ο Τραμπ θα κάνει στο FBI μας υπενθυμίζει τον δικό μας (Αργεντίνο) Στιούσο, την ει-

δική δύναμη «Γκρούπο Χαλκόν», του Λαγκομαρσίνο και του Νίσμαν.

Είναι η τελμάτωση, «ηλίθιε»

Η νίκη της Κλίντον δεν θα αντιπρο-σώπευε τη μετάβαση στην «συνέ-χεια» αλλά περισσότερο στην τελ-μάτωση και μάλιστα μπροστά στην σκληρή όψη μιας παγκόσμιας κρίσης που δεν παύει ποτέ να μεγαλώνει.

Συνέχεια στη σελ. 14

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει -ή μάλλον να προφητέψει- κατά πόσο ο Τραμπ θα πα-ραμείνει πιστός στις –

αγριανθρωπικές- προεκλογικές του υποσχέσεις. Αντίθετα όμως, είναι ήδη περισσότερο από βέβαιο ότι η εκλογή του στην προεδρία των ΗΠΑ θα δώσει φτερά στην χειρότερη ακροδεξιά σε όλο τον κόσμο, και φυ-σικά στην Ευρώπη και στην… Ελλά-δα. Έστω λοιπόν και για αυτόν μόνο το λόγο, η κατάσταση είναι αρκού-ντως κρίσιμη και καθιστά ανεύθυνη ή και εγκληματική κάθε συμπεριφο-ρά και τοποθέτηση που υποβαθμίζει τον κίνδυνο, καθησυχάζει τις εύλο-γες ανησυχίες και παραλύει τη δίκαιη αντίδραση των πολιτών.

Ωστόσο, αρκεί μια ματιά στις πρώτες αντιδράσεις των αμερικανι-κών και διεθνών ΜΜΕ για να οδη-γηθούμε –δυστυχώς- στη θλιβερή διαπίστωση ότι τα παθήματα δεν έχουν γίνει μαθήματα καθώς το σή-μερα αρχίζει να παρουσιάζει σατα-νικές ομοιότητες με το χτες. Συγκε-κριμένα, γινόμαστε ήδη μάρτυρες μιας συντονισμένης (;) προσπάθειας  εφησυχασμού της κοινής γνώμης. Πώς; Μέσα από την παρουσίαση ενός Τραμπ που τώρα τα γυρίζει καθώς «είναι καταδικασμένος να προσαρμοστεί στην πραγματικότη-τα», ενός Τραμπ που τελικά, δεν εί-ναι τόσο ακραίος όσο φάνηκε στην αρχή, που είναι  καλοπροαίρετος,  συνεννοήσιμος, συνεργάσιμος, και βέβαια,… οικογενειάρχης και καλός πατέρας…

Επειδή λοιπόν όλα αυτά κάτι μας θυμίζουν, σκαλίσαμε την  ιστο-ρία του περασμένου αιώνα και δι-απιστώσαμε εύκολα ότι αυτή τείνει να επαναλαμβάνεται  και -δυστυ-χώς- όχι ως φάρσα. Εντυπωσια-σμένοι π.χ. από το γεγονός ότι ένα ειδησεογραφικό πρακτορείο σαν το Ασοσιέϊτεντ Πρες (ΑΡ) που σχεδόν μονοπωλεί τη διεθνή πληροφόρη-ση, φτάνει να παρουσιάζει τις τελευ-ταίες μέρες τον μισογύνη Τραμπ ως «υπέρμαχο των γυναικών που γρά-φει ιστορία» (!!!), κάναμε ένα άλμα πίσω στην ιστορία και ανακαλύψαμε ότι το καλό μας ΑΡ έχει μακρά πα-ράδοση στον καλλωπισμό τεράτων.

Συγκεκριμένα, το ΑΡ είχε δια-κριθεί στη δεκαετία του 1930, αλλά ακόμα και στις αρχές του 1940, για το συστηματικό πλασάρισμα ενός «ανθρώπινου» και καλόκαρδου Αδόλφου Χίτλερ επικεφαλής ενός ναζιστικού καθεστώτος που δεν ενδιαφερόταν παρά για την ευημε-ρία και την ευτυχία του γερμανικού

Για παράδειγμα, μόλις δυο μήνες πριν από την ημέρα που ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος και ο Γκέρινγκ υπουργός εσωτερικών της Γερμανίας, ο ηγέτης των Γάλ-λων σοσιαλιστών και κατοπινός πρωθυπουργός της κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου (1936) Λεόν Μπλουμ έγραφε στο κύριο άρθρο της κομματικής του εφημερίδας τις εξής φράσεις που έμελλε να μείνουν στην ιστορία: «Ό,τι και να γίνει, ο δρόμος προς την εξουσία έχει κλεί-σει για τον Χίτλερ». Και επίσης, «ο Χίτλερ είναι από εδώ και πέρα, απο-κλεισμένος από την εξουσία»!

Τις ίδιες εκείνες μέρες του Νο-εμβρίου 1932, και αμέσως μετά την υποχώρηση των ναζιστών στις γερμανικές εκλογές, η εφημερίδα της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας Vorwärts, κόμπαζε ότι «πάνε δέκα χρόνια που έχουμε προβλέψει την ήττα του εθνικοσοσιαλισμού, το έχουμε γράψει ξεκάθαρα στην εφη-μερίδα μας». Όσο για τη Rote Fahne του γερμανικού Κομμουνιστικού κόμματος, αυτή θριαμβολογούσε σε τέτοιο βαθμό ώστε έφτανε να δι-απιστώνει ότι «παντού, υπάρχουν SA (τάγματα εφόδου των ναζί) που εγκαταλείπουν τις γραμμές του χιτ-λερισμού και μπαίνουν κάτω από τη κομμουνιστική σημαία»! Και όλα αυτά ενώ η ηγεσία του κόμματος συ-νέχιζε ακάθεκτη να διακηρύσσει ότι ακόμα κι αν ανέβαιναν στην εξουσία, «οι ναζιστές θα έφευγαν μετά από έξι μήνες, και τότε θα ήταν η δική μας σειρά»! Μόλις δυο μήνες αργότερα ο Χίτλερ γινόταν καγκελάριος και ο εφιάλτης γινόταν πραγματικότητα…

Το συμπέρασμα είναι εύκολο, ευνόητο και κατηγορηματικό: Άμε-ση αφύπνιση και γενικός συναγερ-μός επειδή η κατάσταση είναι πολύ κρίσιμη και δεν μπορούμε να αφή-σουμε να παλεύουν μόνα τους με το τέρας που γεννιέται τα αμερικανικά κοινωνικά και εργατικά κινήματα και η αμερικανική αριστερά!

Σημειώσεις

1. Θυμίζουμε ότι για όλες αυτές τις τόσο κρίσιμες αμερικανικές εξελίξεις και ειδικά για τις αντιδράσεις που προ-καλεί η εκλογή του Τραμπ, υπάρχει  το πλούσιο σε καθημερινή  πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα στις ΗΠΑ (ειδή-σεις, βίντεο, άρθρα του αμερικανικού τύπου, τοποθετήσεις συλλογικοτήτων, αναλύσεις, διεργασίες μέσα στο κίνη-μα) Facebook της Πρωτοβουλίας Έλ-ληνες για το μαζικό κίνημα του Μπέρνι Σάντερς: https://www.facebook.com/GreeksForBerniesMassMovement/

ΠΗΓΗ: www.contra-xreos.gr?

ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ ΤΟ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΙΚΟ ΠΑΘΗΜΑ

Γενική κινητοποίηση ενάντια στο τέρας Τραμπ!

Η ∆ημοκρατία στην Αμερική:από τον ντε Τοκβίλ στον Τραμπ

γεται για τους καταπιεσμένους των ΗΠΑ και όλου του πλανήτη... (1)

Σε αυτό το σημείο ας μας επι-τραπεί όμως να αναφερθούμε σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε πρόσφα-τα (Yale University Press, 2015) και που σύμφωνα με τις ομόφωνα διθυραμβικές κριτικές που έλαβε, περιγράφει τέλεια την (επιτυχημένη) επιχείρηση εξωραϊσμού του Χίτλερ από τα διεθνή ΜΜΕ στη δεκαετία του 1939. Πρόκειται για το «Hitler at Home» της καθηγήτριας στο πα-νεπιστήμιο του Buffalo των ΗΠΑ Despina Stratigakos, που αξίζει να την ακούσουμε να διαπιστώνει ότι με όλα αυτά «κατόρθωσαν να αλλά-ξουν ολοκληρωτικά τη δημόσια ει-κόνα του Χίτλερ». Πώς; «Το κατάφε-ραν επικεντρωνόμενα στην ιδιωτική του ζωή, δείχνοντάς τον να παίζει με τα σκυλιά του και με παιδάκια, και στο σπίτι του σε αρχιτεκτονικούς χώρους φτιαγμένους για να δίνουν την αίσθηση της θαλπωρής. Προς το τέλος της δεκαετίας του 1930, νέες ιστορίες που έκαναν το γύρο του κό-σμου τον περιέγραφαν ως ένα άτο-μο στοργικό, πράο με αναπτυγμένο καλό γούστο στη σπιτική διακόσμη-ση». Και η Κα Stratigakos καταλήγει επισημαίνοντας τα παρακάτω, που ισχύουν βέβαια και στην περίπτωση του Ντόναλντ Τραμπ, και όχι μόνο: «Όλα αυτά ήταν επικίνδυνα επειδή τον έκαναν αξιαγάπητο. Μετά από την ανάγνωση αυτών των ιστορι-ών, οι άνθρωποι θα ένοιωθαν σαν να ήξεραν πια τον ‘αληθινό’ Χίτλερ, τον ιδιώτη πίσω από τη μάσκα του Φύρερ, και ότι αυτό το άτομο δεν ήταν τόσο κακό όσο το ισχυρίζο-νταν οι ειδήσεις που έρχονταν από την Ευρώπη».

λαού! Αυτό το «κατόρθωμα» του ΑΡ έγινε δυνατό χάρη στη γραπτή συμφωνία του με τις ναζιστικές αρχές, με την οποία δεσμευόταν «να μην δημοσιεύσει τίποτα που θα μπορούσε να μειώσει τη δύνα-μη της Γερμανικής Αυτοκρατορίας (Reich) μέσα και έξω από αυτήν». Χάρη σε αυτή τη συμφωνία, το ΑΡ κατάφερε να είναι το μοναδικό ξένο πρακτορείο ειδήσεων που είχε άδεια να λειτουργεί στη ναζιστική Γερμανία, με αντάλλαγμα όμως ότι μετέδιδε συστηματικά και επί χρό-νια την πιο ακραία ρατσιστική και αντισημιτική προπαγάνδα των Ναζί, ενώ έφτασε να εγκωμιάζει τη δράση της Βέρμαχτ στην Ουκρανία ακόμα και την ώρα που αυτή έσπερνε το θάνατο σε εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίους και Ουκρανούς πολίτες.

Δυστυχώς όμως, δεν πρόκει-ται μόνο για το ΑΡ. Όπως και τότε με τον Χίτλερ έτσι και τώρα, τα πε-ρισσότερα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ αρχίζουν να εξωραΐζουν τον Τραμπ καθώς μάλιστα τα αφεντικά τους (και μαζί τους και η Γουώλ Στρητ)  δείχνουν να παραμερίζουν την απέχθεια που τους προκαλεί η προστυχιά αυτού του άξεστου δισεκατομμυριούχου, κρατώντας μόνο τα μεγαλοπρεπή «δώρα» που αυτός προτίθεται να κάνει στο μεγά-λο κεφάλαιο. Και η κατάληξη αυτής της επιχείρησης καλλωπισμού του τέρατος Τραμπ δεν αφήνει καμιά αμφιβολία: Αν δεν υπάρξει ισχυρή και άμεση αντίσταση, τότε αρκετά σύντομα θα φτάσουμε να αντιμετω-πίζουμε π.χ. την Κου-Κλουξ-Κλαν περίπου ως μια… Μη Κυβερνητική Οργάνωση μεταξύ πολλών άλλων. Με όλα τα δεινά που αυτό συνεπά-

Αν όμως η δεξιά και τα καθε-στωτικά ΜΜΕ εξωραΐζουν τώρα το κακό, η διεθνής αριστερά εφησυ-χάζει και περί άλλα δείχνει να τυρ-βάζει. Με τη λαμπρή εξαίρεση της αμερικανικής αριστεράς που μο-νοπωλείται πλέον από τον Μπέρνι Σάντερς και το μαζικό κίνημά του, οι ηγεσίες της διεθνούς και πιο συ-γκεκριμένα της ευρωπαϊκής αριστε-ράς σχεδόν όλων των αποχρώσεων ακολουθούν -και αυτές- το παρά-δειγμα των προγόνων τους του με-σοπολέμου και δεν δείχνουν ούτε καν να προβληματίζονται από τις κατακλυσμικές αμερικανικές εξελί-ξεις. Όπως και τότε έτσι και τώρα δείχνουν ανίκανες να αντιληφθούν το μέγεθος της απειλής και φυσικά, περιορίζονται σε ρόλο απλού θε-ατή των εξελίξεων, αρνούμενες να λάβουν μέρος στην ιστορική -και ίσως τελική (;)- ταξική σύγκρουση που ήδη διαγράφεται στον ορίζο-ντα.

Τί συνέβη όμως τότε και μας κά-νει να μιλάμε τώρα για άξιους επιγό-νους θλιβερών προγόνων; Τότε, θα πρέπει επιτέλους να παραδεχτού-με ότι τόσο στην Ιταλία του 1920 όσο και στη Γερμανία του 1930, ο φασισμός και ο ναζισμός επικράτη-σαν σχεδόν χωρίς να δώσουν μάχη εξαιτίας της πλήρους ανικανότητας και φυγομαχίας των σοσιαλδημο-κρατικών και κομμουνιστικών ηγε-σιών. Μάλιστα, ακόμα και την ύστα-τη στιγμή λίγο πριν ή ακόμα και αμέσως μετά από την άνοδο στην εξουσία του Μουσολίνι και του Χίτ-λερ, αυτές οι ηγεσίες συνέχισαν να εφησυχάζουν, να εθελοτυφλούν και να υπόσχονται ανατροπές και νίκες που -αλλοίμονο- ποτέ δεν ήλθαν.

του Χόρχε Αλταμίρα

συναντήθηκαν για να συζητήσουν πάνω στο αναγκαίο κοινό σχέδιο δράσης των οργανώσεων και σω-ματείων της εργατικής τάξης για μια επαναστατική διέξοδο από την παγκόσμια, ιστορική κρίση του κα-πιταλισμού.

Η εκδήλωση ξεκίνησε στις 5 το απόγευμα και περιελάμβανε ομιλίες εκπροσώπων εργατικών σωματείων στους σιδηροδρόμους, το μετρό και τα ελαστικά, βουλευτές εκπροσώπους των οργανώσεων που απαρτίζουν το FIT. Kεντρικός άξονας των ομιλιών ήταν τα κεντρικά πολιτικά καθήκοντα της εργατικής τάξης, η ανεξαρτησία της από τη συνδικαλιστική γραφειο-κρατία, η πάλη για τα δικαιώματα των γυναικών. Διαβάστηκαν επίσης δε-κάδες μηνύματα διεθνούς αλληλεγ-γύης. Oι συγκεντρωμένοι απέτισαν φόρο τιμής στον σύντροφο Mariano Ferreyra, που δολοφονήθηκε από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία το

ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ∆ΙΕΞΟ∆Ο ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Tο Frente de Izquierda y de los Trabajadores (Mέτωπο της Aριστεράς και των Eργα-ζομένων - FIT) είναι ένα

εκλογικό μέτωπο της επαναστατικής Αριστεράς στην Aργεντινή. Aποτε-λείται από τα τροτσκιστικά κόμματα Partido Obrero (PO), Partido de los Trabajadores Socialistas (PTS) και Izquierda Socialista (IS). Aπό το 2011 που σχηματίστηκε, σημείωσε θεαματικά αποτελέσματα στον αγώ-να για την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης. Το 2013, έλαβε το 5,11% των ψήφων στις κοινοβου-λευτικές εκλογές, ποσοστό ιστορικό για την επαναστατική αριστερά της Αργεντινής, συγκεντρώνοντας πε-ρισσότερες από 1.000.000 ψήφους, κι εκλέγοντας τρεις βουλευτές στο εθνικό κοινοβούλιο και δεκάδες στα περιφερειακά κοινοβούλια.

Στις 19 Νοεμβρίου 2016 το FIT πραγματοποίησε μια μεγάλη εκδή-λωση στο Mπουένος Άιρες όπου πλήθος αγωνιστών/-ριών από σω-ματεία και συλλογικότητες έδωσαν το “παρών” για να συζητήσουν την πρόταση του FIT για ένα κοινό σχέδιο δράσης της επαναστατικής Αριστεράς για σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση.

Περισσότεροι από 20.000 άν-θρωποι κατέκλυσαν το γήπεδο της CA Atlanta. Ξεπερνώντας κάθε προσδοκία των οργανωτών, αντι-πρόσωποι εργατικών σωματείων, συλλογικοτήτων και οργανώσεων

2010, και απαίτησαν την άμεση κατα-δίκη των πολιτικών συνυπεύθυνων για το έγκλημα.

Σε μία από τις δύο κεντρικές ομιλίες, ο Nestor Pitrola, βουλευτής του PO, έδωσε ξεκάθαρα το στίγ-μα: “Πρέπει να προετοιμαστούμε για την πρόκληση. Ο Trump είναι η αντιδραστική συνέπεια της πα-γκόσμιας καπιταλιστικής χρεοκοπί-ας: από το βήμα αυτό αγωνιζόμα-στε για μια επαναστατική διέξοδο από αυτήν”. “Όπως η άνοδος του Macri [στην Aργεντινή], οι διάφο-ροι Trump είναι η δεξιά διέξοδος στην κατάρρευση των εθνικιστικών και κεντροαριστερών καθεστώτων τα οποία εξάντλησαν την ιστορική χρησιμότητά τους για τη διάσωση των πιστωτριών τραπεζών και των ιδιωτικών επιχειρήσεων με δημό-σιους πόρους. Αυτός είναι ο στρα-τηγικός χαρακτηρισμός που έχουμε εγγράψει στο κάλεσμα για αυτή την

εκδήλωση.” “Στην Αργεντινή του σήμερα πρέπει να αντιμετωπίσου-με την πολιτική του Macri και των κυβερνώντων, τον κοινοβουλευτι-κό συνασπισμό των δυνάμεων της αστικής τάξης, προτείνοντας ως πο-λιτική εναλλακτική λύση τους εργα-ζόμενους και το FIT.” “Η εντολή του πλήθους που συγκεντρώθηκε σήμε-ρα εδώ, το μήνυμά του είναι ένας δρόμος δράσης: να χτυπήσει σαν μια ενιαία γροθιά στα συνδικάτα, στο φοιτητικό κίνημα, τα κοινοβού-λια, το γυναικείο κίνημα, σε όλη την πολιτική κατάσταση.” “Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε... να δείξουμε ότι το FIT είναι ικανό να προετοιμά-σει τους εργαζόμενους για να αγω-νιστούν για την δική του ς εξουσία.”

Το εκδήλωση έκλεισαν οι “Καλ-λιτέχνες για το FIT”, που συνδρά-μουν με την τέχνη τους στην ανά-πτυξη του Μετώπου.

ΝΑΛ

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Πάνω από 20.000 σε συγκέντρωση του FIT στο Mπουένος ΆιρεςΕκδήλωση με τίτλο «Ντόναλντ Τραμπ, ένα τέρας

στον Λευκό Οίκο. Γιατί νίκησε, πώς θα τον νικήσουμε», οργάνωσε το ΕΕΚ στις 22/11/16, στη

Λοκομοτίβα, με ομιλητή τον σ. Σάββα Μιχαήλ.Αναλυτικά στο επόμενο φύλλο.

Page 8: Όλοι στην κόκκινη γραμμήeek.gr/images/Stuff/Doc/Nea_Prooptiki/2016/632/632.pdf · την επέτειο της εξέγερσης του Δεκέμβρη. ...

σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016 σελίδα 15 σελίδα 14 σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

Η θέληση 5 εκατ. Κούρδων υπό κράτηση!

ΕΕΚΚάτω τα χέρια

απ’ τους Επαναστάτες!

Ελευθερώστετους βουλευτέςτου HDP τώρα!

τη μορφή της ιδέας του 2015Έχοντας κάνει αυτό το βήμα,

είναι τώρα περισσότερο από ξε-κάθαρο το ότι παρά τα κοσμητικά επίθετα της αποκαλούμενης «ειρή-νης» ή «ανοίγματος» ή «διαδικασί-ας επίλυσης», η Τουρκία δεν έχει προχωρήσει ούτε βήμα στο κουρ-δικό ζήτημα. Στις 4 Μαρτίου 1994, με την ασυλία τους να έχει αρθεί, οι βουλευτές του DEP (Σ.τ.Μ. Κόμμα Δημοκρατίας, φιλοκουρδικό κόμ-μα) απομακρύνθηκαν από το Κοινο-βούλιο από την αστυνομία. Αυτό το περιστατικό και ειδικά η φωτογρα-φία ενός αστυνομικού να αρπάζει τον βουλευτή Ορχάν Ντογάν από το λαιμό, έχει αφήσει τραυματικό αντίκτυπο στην πολιτική ζωή της Τουρκίας. Ορισμένοι από αυτούς τους βουλευτές απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες και επανήλθαν στο Κοινοβούλιο. Ύστερα από 22 χρό-νια, ωστόσο, το τουρκικό κράτος επιτίθεται κατά των Κούρδων βου-λευτών με τις ίδιες ακριβώς αστυνο-μικές μεθόδους!

Η 4η Μάρτη 1994 ήταν το απο-τέλεσμα της κακόφημης «ιδέας του 1993». Αυτό ήταν ένα μέτρο που στοχοποιούσε τους Κούρδους που εμπλέκονταν στην πολιτική και οδή-γησε στη σφαγή πολλών την εποχή εκείνη. Eμπνευστές αυτής της πολι-τικής ήταν η τότε πρωθυπουργός Τανσού Τσιλέρ και ο Μεχμέτ Αγάρ, πρώην αρχηγός της αστυνομίας που προήχθη σε υπουργό κατά την πρω-θυπουργία της Τσιλέρ. Το 2015, όταν το ΑΚΡ ήθελε να πάρει εκδίκηση για τις εκλογές της 7ης Ιούνη τερματίζο-ντας τη «διαδικασία επίλυσης» με τυφλή οργή, το Επαναστατικό Εργα-τικό Κόμμα (DIP) ερμήνευσε αυτή τη στροφή ως την «ιδέα του 2015» ακριβώς με αναφορές στις ομοιότη-τες μεταξύ 1993 και 2015. Η δίωξη εναντίον των βουλευτών, που τώρα όλοι γινόμαστε μάρτυρες, είναι η επι-βεβαίωση που δείχνει την επιστροφή στην προαναφερθείσα περίοδο.

Πρέπει να προσέξουμε ιδιαιτέ-ρως αυτή την ημερομηνία: νύχτα 3 προς 4 Νοέμβρη. 3 Νοέμβρη είναι η 20η επέτειος του περιστατικού του Σουσουρλούκ1 που κατέχει μια εξέ-χουσα θέση στα πολιτικά πράγματα της Τουρκίας. Η αστυνομία έκανε έφοδο στα σπίτια των βουλευτών του HDP τη νύχτα, όχι το πρωΐ όπως κάνουν συνήθως, για να μην ξεσπά-σουν ξαφνικά μαζικές διαμαρτυρίες. Η έφοδος έγινε στις 3 Νοέμβρη!

Αυτό δεν αποτελεί καθαρή σύ-μπτωση. Η κυβέρνηση του ΑΚΡ το έχει κάνει ήδη συνήθειο να βάζει την υπογραφή της σε ημερομηνίες συμβολικής σημασίας για την πο-λιτική ιστορία της Τουρκίας. Το Συ-νταγματικό Δημοψήφισμα του 2010

Συνέχεια στη σελ. 14

Αυτό σημαίνει, ότι η Κλίντον θα έπρεπε να ηγηθεί μιας κυβέρνησης η οποία δεν θα ήταν βέβαιο ότι θα εξαντλήσει

την θητεία της. Το δημόσιο χρέος, τώρα στα 14 τρισεκατομμύρια δολάρια (που μαζί με αυτό των πολιτειών και των δήμων άνετα φτάνει στα 20 τρις δολάρια, 120% του ΑΕΠ) πρόκειται να φτάσει τα 22 τρις δολάρια το 2025 με αυτό της Ομοσπονδιακής κυβέρνη-σης να είναι συνολικά στα 30 τρις δολάρια – μη υπολογίζοντας τα «δικαιώματα» (τις μελοντικές κοινωνικές ασφαλιστικές πληρω-μές). Η εξυπηρέτηση του χρέους θα φτάσει από τα 250 δις δολάρια στα 800 δις δολάρια σε πληρωμές των τόκων κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου. Η Ρωσία, η Κίνα, η Ια-πωνία, η Σαουδική Αραβία κατέχουν περισ-σότερο από το μισό του δημόσιου χρέους των ΗΠΑ, τη στιγμή που και οι τέσσερις αντιμετωπίζουν διάφορες χρηματιστικές κρίσεις. Οι καταστροφικές για την παγκό-σμια οικονομία συνέπειες από την πώληση αυτού του χρέους, είναι ένα επανερχόμενο θέμα στο περιθώριο των διεθνών χρηματι-στικών συνεδριάσεων.

Η «οικονομική ανάκαμψη» που επαγ-γέλθηκε η Κλίντον στο όνομα του Ομπάμα δεν είναι μόνο ένα «κακέκτυπο», δεδο-μένου ότι αποτυγχάνει να αναφερθεί στη συρρίκνωση του ενεργού εργαζόμενου πληθυσμού (αυτούς που ψάχνουν για δου-λειά) ή την χειροτέρευση της ποιότητας της εργασίας και των μισθών και των συντά-ξεων που πληρώνεται η εργατική δύναμη. Η ανάπτυξη του ΑΕΠ είναι – 2% ετησίως- κάτω από τις προβλέψεις, μη λαμβάνοντας υπόψη την επιταχυνόμενη απαρχαίωση των υποδομών και την ολοένα πιο γρήγο-ρη αχρήστευσή τους. Η παραγωγικότητα της εργασίας είναι σε παρακμή! Το χρέος των φοιτητικών δανείων είναι στα πρόθυ-ρα της κατάρρευσης – φτάνοντας ένα αδύ-νατο να πληρωθεί ποσό των 1,5 τρις δολα-ρίων. Ένα ολόκληρο Κράτος- Πολιτεία, το Πουέρτο Ρίκο, κηρύχτηκε χρεοκοπημένο. Το έλλειμμα των επενδύσεων είναι τόσο μεγάλο που οι ιδιωτικές τράπεζες έχουν συσσωρεύσει κοντά στα 3 τρις δολάρια. Η εκροή των ταμείων της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (FED), είτε για τη σωτηρία των τραπεζών είτε για την χρηματοδότηση με μηδενικά επιτόκια των εταιρειών, έχει εξα-ντλήσει όλες τις δυνατότητές της. Η πτώση στο εμπόριο επαληθεύεται στην πτωτική ταχύτητα της κυκλοφορίας των τυπωμένων νομισμάτων.

Όταν ο Ομπάμα ανακοίνωσε την κατά 25% αύξηση στις εισφορές για την υγεία, μόλις δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές, η πρόθεση ψήφου στον Τραμπ εκτινάχθηκε. Η ανακοίνωση επίσης αποκάλυψε την καθολι-κή έλλειψη χρηματοδότησης της ασφάλισης – ανάμεσα σε άλλους λόγους εξαιτίας της αδιάκοπης αύξησης στο κόστος των φαρμά-κων και της ιδιωτικής περίθαλψης. Με αυ-τόν τον τρόπο, ο Τραμπ έλαβε μια χείρα βο-ηθείας ακόμα και πριν το FBI ανακοινώσει μια ανανεωμένη έρευνα για τη χρήση από την Κλίντον των ιδιωτικών της σέρβερ για δημόσια ζητήματα.

HDP, η κυβέρνηση του ΑΚΡ δια-κηρύσσει το θρίαμβο του «βαθέος κράτους», χρησιμοποιώντας χωρίς δισταγμό τις προηγούμενες μεθό-δους. Η κράτηση των βουλευτών το HDP την ίδια ημέρα θα μπορούσε επίσης να ερμηνευθεί ως ένδειξη των επινίκιων, δεδομένου ότι το ΑΚΡ ήρθε για πρώτη φορά στην εξουσία στις εκλογές της 3ης Νοεμ-βρίου του 2002.

Ο σύντροφος Λεβέντ, αναπλη-ρωτής πρόεδρος του DIP και λέ-κτορας στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, αποπέμφθη-κε απ’ τη θέση του μαζί με άλλους συναδέλφους του, με την κατηγο-ρία της (πιθανής) σύνδεσής τους με «τρομοκρατική οργάνωση» (το κουρδικό κίνημα). Αλλά η πραγμα-τική κατηγορία είναι ότι ο σύντρο-φος είναι πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων, φοιτητικών, κοινωνι-κών και εργατικών.

Ο σύντροφος Μερτ, βοηθός έρευνας και υποψήφιος διδάκτο-ρας στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο Μέ-σης Ανατολής της Άγκυρας (METU), απειλήθηκε με «αποβολή από δη-μόσια αξιώματα», ως τιμωρία για τη δράση εντός και εκτός του Πανεπι-στημίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι

ο εκβιασμός ενάντια στους αντιπάλους της Αμερικής στην παγκόσμια αγορά, σημαίνει περισσότερη στρατιωτικοποίηση και πολέ-μους. Και μόνο τα νέα της νίκης του Τραμπ έχουν επιταχύνει την κατάρρευση νομισμά-των όπως το Μεξικάνικο πέσο, το Βραζιλιά-νικο ρεάλ, η Τουρκική λίρα, ή το Αιγυπτιακό πάουντ. Η έξοδος κεφαλαίων θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια υποτίμηση του Αργεντί-νικου πέσο και θα μπορούσε να επιδράσει στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

Από αυτές τις αντιφάσεις και τους αντα-γωνισμούς προβάλει ο εν δυνάμει βοναπαρ-τιστικός χαρακτήρας του μεγιστάνα· ο Μαρξ είχε παρατηρήσει ότι η διεφθαρμένη-λού-μπεν μπουρζουαζία μπορεί να πάρει την δι-εύθυνση του καπιταλιστικού Κράτους, μόνο αν προηγουμένως αυτό το Κράτος απαλλο-τριώσει την αστική κοινωνία με έναν τρόπο τόσο έντονο που να κάνει ορατή μια τέτοια ηγεσία. Αυτή είναι ακριβώς η περίπτωση που ενδεχομένως υπάρξει στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή, που συγκλονίζεται από τις φυγό-κεντρες δυνάμεις της παγκόσμιας καπιταλι-στικής χρεοκοπίας και τις ισχυρές διαιρέσεις μέσα στην κρατική γραφειοκρατία και μέσα στα κόμματά της, μαζί με μια πιθανή πολιτι-κή πόλωση.

Ταξική Πάλη

Για να κλείσουμε αυτήν την ανάλυση είναι αναγκαίο να γυρίσουμε στην αρχή. Κατά τη διάρκεια των προκριματικών αυτής της εκστρατείας και σύντομα αμέσως μετά, οι προθέσεις ψήφου στις δημοσκοπήσεις έδει-ξαν κάτι, που είναι παραπάνω κι από ενδια-φέρον: μόνο ο Μπέρνι Σάντερς θα μπορούσε να χτυπήσει τον Τραμπ «τετ-α-τετ», ακόμα κι ενάντια στην Κλίντον σε έναν αγώνα τριών γύρων. Ο Σάντερς προτίμησε να ευθυγραμμι-στεί πίσω από την φιλελεύθερη στάση μπρο-στά στον φασίστα, αφού απαρνήθηκε τον καπιταλιστικό και φιλο-ιμπεριαλιστικό χα-ρακτήρα της Κλίντον (την «εκπρόσωπο των εταιρειών») κι ακόμα την «διαφθορά» της και την δόλια διεύθυνση που αντιμετώπισε στις προκριματικές του Δημοκρατικού Κόμ-ματος. Έτσι αποστράτευσε αυτούς που τον ψήφισαν μαζικά και έκανε απαγορευτικό το να κερδηθούν στο στρατόπεδο της αριστεράς οι πιο απο-πολιτικοποιημένοι εργάτες που χτυπήθηκαν από την κρίση. Η πιθανότητα μιας πολιτικής πόλωσης εγκαταλείφθηκε για χάρη αυτού που τελικά γίνεται μια νίκη της πολιτικής αντίδρασης. Μια μείζων ευθύνη γι’ αυτό πέφτει στους ώμους της συνδικαλιστι-κής γραφειοκρατίας, η οποία εμπόδισε μια υποψηφιότητα αντιπολίτευσης στον δικομ-ματισμό και έβαλε τον μηχανισμό της στην υπηρεσία μιας αποδεδειγμένα αντεργατικής κλίκας – αυτό που είναι η οικογένεια Κλίντον.

Η πολιτική ασυνέπεια της κεντροαριστε-ράς εκδηλώθηκε στο βραχύ διάστημα των λίγων μηνών, στην περίοδο της μεταβλητό-τητας της πολιτικής κρίσης του καπιταλιστι-κού Κράτους. Ανάμεσα σε μια υποψήφιο της «πολιτισμικής πάλης» και αυτόν του «(αντι-δραστικού) ταξικού πολέμου», ο τελευταίος νίκησε. Η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Μτφ: Ερν. Αγγ.

[Η διακήρυξη δημοσιεύθηκε στις 4 Νοεμβρί-ου, αμέσως μετά τις εφόδους της αστυνομίας στα σπίτια των βουλευτών του HDP, στα τουρκικά. Μεταφράστηκε στα γαλλικά, αγγλι-κά και ελληνικά από πολλούς συντρόφους.]

Τη νύχτα της 3ης προς 4η Νοέμβρη, το κράτος φυλάκισε τη θέληση 5 εκατομ-μυρίων Κούρδων! Αυτή είναι η ουσία των όσων συνέβησαν. Η ελευθερία των 5 εκατομμυρίων, κυρίως Κούρ-

δων ψηφοφόρων και των άλλων κομματιών της κοινωνίας που υποστηρίζουν το HDP, βίαια παραβιάστηκε όταν οι εκλεγμένοι βουλευτές του HDP, που μπήκαν στο Κοινοβούλιο έχοντας υπερβεί το όριο του 10% κάτω από δυσμενείς συνθήκες πριν ένα χρόνο, στις εκλογές της 1ης Νοέμβρη, αρπάχθησαν από τα σπίτια τους ύστε-ρα από έφοδο της αστυνομίας μέσα στη νύχτα. Δεν είναι μόνο η ελευθερία των βουλευτών του HDP που υφαρπάζεται, αλλά και του δικαιώμα-τος 5 εκατομμυρίων ψηφοφόρων να εκλέγουν τους κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους τους.

Γιατί; Γιατί όλοι αυτοί οι εκλεγμένοι με εκα-τομμύρια ψήφους ηγέτες συνελήφθησαν; Η εξή-γηση που δόθηκε ήταν ανούσια: Έγινε επειδή αυ-τοί οι ηγέτες δεν παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο να καταθέσουν, είπαν. Ας σταματήσουμε για μια στιγμή: δεν είναι υπόθεση ρουτίνας το να καλού-νται βουλευτές από τους εισαγγελείς για να δώ-σουν τις καταθέσεις τους. Πώς συμβαίνει λοιπόν αυτό; Αυτό συμβαίνει επειδή άρθηκε η βουλευτι-κή τους ασυλία. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν: γιατί άρθηκε η ασυλία αυτών των βουλευτών;

Η απάντηση στην ερώτηση αυτή είναι ξεκά-θαρη. Όλοι στην Τουρκία γνωρίζουν την απά-ντηση αλλά δεν μπορούν να την πουν πια δημο-σίως. Η κυβέρνηση Ερντογάν - ΑΚΡ έχει εντείνει τον πόλεμο μόνο και μόνο επειδή έχασε τις εκλο-γές της 7ης Ιουνίου 2015. Η απάντηση είναι τόσο απλή. Για τον Ερντογάν ο δρόμος διαφυγής από την εκλογική αυτή ήττα ήταν το να τερματίσει τις αποκαλούμενες «ειρηνευτικές διαπραγματεύ-σεις» με τους Κούρδους, να εντείνει τον πόλεμο και να προκαλέσει το σωβινισμό των Τούρκων κι έτσι να λάβει ψήφους από εθνικιστικά κομ-μάτια της κοινωνίας καθώς σφυρηλατούσε μια στενή συμμαχία με το MHP υπό την ηγεσία του Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Από τότε, χιλιάδες νέοι και άνθρωποι όλων των ηλικιών έχουν χάσει τη ζωή τους κι από τις δυο μεριές. Αιτία είναι η ανάγκη της κυβέρνησης του ΑΚΡ να αυξήσει το μερίδιό της σε ψήφους και να λάβει την πλειοψηφία των εδρών στο Κοινοβούλιο. Η Τουρκία είναι αιχ-μάλωτη των φιλοδοξιών ενός ανθρώπου και το τίμημα το πληρώνει ολόκληρη η κοινωνία.

H ιδέα του 1993 έχει «ξαναζωντανέψει» με

έγινε στην 30η επέτειο του πραξι-κοπήματος της 12ης Σεπτέμβρη. Ο Ταγίπ Ερντογάν περίμενε μέχρι και την τελευταία μέρα που του έδινε το σύνταγμα ώστε να υπογράψει την άρση της κοινοβουλευτικής ασυλίας στις 7 Ιουνίου, δηλαδή στην πρώτη επέτειο των εκλογών της 7ης Ιούνη. Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα, επίσης. Μέσω της κράτησηs των συν-ηγετών και των βουλευτών του

Στη Τουρκία, μετά το πραξικό-πημα των στρατιωτικών και το αντιπραξικοπημα του κυ-

βερνώντος AKP, ο «σουλτάνος» Ερντογάν έχει επιδοθεί σε ένα όρ-γιο συλλήψεων και διώξεων, απο-μακρύνοντας από παντού τους κατ’ αυτόν υπαίτιους του πραξικοπήμα-τος, «υποστηρικτές» του εξόριστου ιμάμη της Πενσυλβανία Φετουλάχ Γκιουλέν.

Όμως, οι γκιουλενιστές είναι μόνο το πρόσχημα. Πάνω από 110 χιλιάδες είναι οι διωκόμενοι και οι απολυμένοι από τις θέσεις τους σε πανεπιστήμια, σχολεία και υπηρεσί-ες. Τα Νομοθετικά Διατάγματα που περνάει η κυβέρνηση του AKP σε συμφωνία με τις λοιπές «δημοκρα-τικές δυνάμεις» (MHP-Γκρίζοι Λύκοι και CHP-Κεμαλικοί) χρησιμοποι-ήθηκαν, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, ενάντια στο κουρδικό κί-νημα και στους αγωνιστές της εργα-τικής τάξης. Όλοι αυτοί βαφτίζονται Γκιουλενικοί!

Δυο απ’ αυτούς είναι και ηγετι-κά μέλη του αδελφού Κόμματος του EEK στην Τουρκία, του Επαναστατι-κού Εργατικού Κόμματος (DIP), οι Λεβέντ Ντολέκ και Μερτ Κουρκέρ.

Ενάντια στην εργατική τάξη

Έτσι, στον πολιτικό διάλογο για την οικονο-μική κρίση, ήταν ο «κλόουν» που είχε την πρωτοβουλία, όχι αυτή που μιλούσε για την «εμπειρία» τους. Η Κλίντον ανέπτυξε μια κενή «πολιτισμική» θεματική γύρω από το κλίμα, το φύλο και τον ρατσισμό – που δεν την σταμάτησε από το να ψηφιστεί από λιγό-τερους Αφρο-Αμερικάνους από τον Ομπάμα, την στιγμή που μια πλειοψηφία «λευκών» γυναικών (μια περίεργη στατιστική διάκρι-ση) ψήφισε τον αντίπαλό της. Ο Τραμπ επι-κεντρώθηκε στις «δουλειές» (το κλειδί στην νίκη του) με έναν παραπλανητικό τρόπο. Πρότεινε μια προστατευτική πολιτική και την υποτίμηση του δημόσιου χρέους σαν εργα-λεία ενός προγράμματος επαναβιομηχάνισης για τις Ενωμένες Πολιτείες – ταυτόσημο στην πραγματικότητα με μία πολιτική εμπορικού και χρηματιστικού πολέμου. Χρησιμοποίησε το σύνθημα «δημιουργήστε δουλειές» για να μεταμφιέσει τη μετάβαση από έναν «φυσιο-λογικό» εμπορικό πόλεμο, στην υποτίμηση και τους δασμούς. Ο κερδοσκόπος των ακι-νήτων, που υπερτερεί λόγω της πλασματικής διατίμησης των αστικών ακινήτων, αποκάλυ-ψε τον όλο και περισσότερο στηριγμένο στα ενοίκια χαρακτήρα της Αμερικάνικης οικονο-μίας. Κι αυτό ακριβώς είναι που το «Brexit», επίσης, μας έδειξε.

Σαν ένας άριστος εκπρόσωπος της καπι-ταλιστικής αντίδρασης, αντιτέθηκε σε οποια-δήποτε αύξηση του κατώτατου μισθού και στην υπεράσπιση του δικαιώματος στη δου-λειά διαμέσου των συνδικάτων. Δεσμεύτη-κε σε ένα μειωμένο φόρο εισοδήματος από το 35% στο 15%. Πρόβαλλε ακόμα και την κατάργηση των τραπεζικών κανονισμών (κεφαλαιακή απαίτηση) την οποία οι τρα-πεζίτες διεκδικούν και ίσως ακόμα, όπως ανακοινώθηκε από τον πολυδιαβασμένο Politico, να χρίσει [όπερ και εγένετο] έναν πράκτορα της Γκόλντμαν Σακς, Γραμματέα του Θησαυροφυλακίου – όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Τράπεζας της Αγγλίας και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Είμαστε μπροστά σε ένα συνονθύλευμα αντιφατικών μέτρων, αλλά με το κάθε ένα να συνδέεται με ένα κοινό νήμα: εμπορικός και χρηματιστικός πόλεμος και επιθέσεις ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα· κι αυτό είναι το ίδιο πράγμα που με λιγότερο θόρυ-βο, η κυβέρνηση Ομπάμα έκανε ανέκαθεν. Το ίδιο προκύπτει από την ενίσχυση του αστυνομικού κράτους, που ήδη είναι στρα-τιωτικοποιημένο. Στο τέλος της εκστρατείας του, ο Τραμπ έθεσε με μεγαλύτερη έμφαση από ποτέ τις υποσχέσεις για μεγάλες αυξή-σεις στις στρατιωτικές δαπάνες, λες και οι πόλεμοι των Ομπάμα-Κλίντον να ήταν παι-δικά παιχνίδια.

Μένει να διαπιστωθεί αν το κεφάλαιο των ΗΠΑ κάνει τον ίδιο χαρακτηρισμό με αυτόν του Τραμπ και κατά πόσο μοιράζεται την ευκαιρία να κάνει ένα ποιοτικό άλμα στη βιασύνη του να κατακτήσει ένα μεγα-λύτερο μερίδιο της παγκόσμιας υπεραξίας. Στη Βρετανία υπάρχει ήδη αντίδραση ενά-ντια στο Brexit και η πολιτική κρίση εμφα-νίζεται. Κάτι παρόμοιο ίσως συμβεί στις Ενωμένες Πολιτείες. Η πολιτική του Τραμπ,

Μια άλλη σημασία της επιλογής της ημερομηνίας είναι η αποκατά-σταση του Μεχμέτ Αγάρ. Ο Σουλε-ϊμάν Σόιλου, μαθητής του Μεχμέτ Αγάρ, διορίστηκε πρόσφατα ως Υπουργός Εσωτερικών. Αμέσως μετά τον διορισμό αυτό, ο Μεχμέτ Αγάρ, προφανώς ένα αξιόπιστο πρό-σωπο για την κυβέρνηση, κλήθηκε στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ερευνών για τις στρατιωτικές επεμ-

η διοίκηση του Πανεπιστημίου, στα λόγια αντίθετη στον Ερντογάν, όταν τίθεται θέμα εργατικού κινήματος, πηγαίνει αγκαζέ μ’ αυτόν στην κα-ταστολή!

Oι δυο σύντροφοι δεν αποδέ-χθηκαν τη μοίρα τους. Όπως χαρα-κτηριστικά γράφει το κείμενο που εξέδωσε το DIP και στα Αγγλικά, «αντεπιτέθηκαν». Στην περίπτωση του σ.Λεβέντ έκαναν γνωστή την πε-ρίπτωσή τους στα ΜΜΕ, οργάνωσαν πορείες φοιτητών και εργαζομένων μέσα στο Πανεπιστήμιο, συνδέο-ντας τη συνδικαλιστική φαινομενικά μάχη που έδινε, με το πολιτικό της νόημα. Στην περίπτωση του σ.Μερτ, έγινε διαμαρτυρία στο γραφείο του Προέδρου του Πανεπιστημίου, ενώ στήθηκε σκηνή απέξω για συνολικά 33 ημέρες, σε δύο διαφορετικά στά-δια αγώνα, και οργανώθηκε πικετο-

βάσεις. Εκεί είπε: «ακόμη και ένα μήνα αποκατεστημένες οι δυνάμεις ασφαλείας, είχαν ως αποτέλεσμα την πρόληψη πολλών βομβιστών αυτοκτονίας.» Γιατί τόνισε ιδιαίτερα τον «ένα μήνα»; Είναι επειδή έκανε τη δήλωση τον Οκτώβριο και ο Σου-λεϊμάν Σόιλου διορίστηκε Υπουργός το Σεπτέμβριο. Ο Αγάρ εγγυάται για το Σόιλου. Δεν είναι δύσκολο να κρίνουμε τον πολιτικό χαρακτήρα ενός ατόμου που εγγυάται γι’ αυτόν ο Αγάρ! […]

Ας υψώσουμε όλοι μαζί τη φωνή μας:Όχι δεσμά στη βούληση των πέντε εκατομμυρίων Κούρδων!Ελευθερώστε τους βουλευτές του HDP!Ούτε ένας νέος άνδρας, ούτε μια σταγόνα αίματος στον πόλεμο του πετρελαίου!Πολεμήστε τις ΗΠΑ, όχι στους Κούρδους!

Η Κεντρική ΕπιτροπήΕπαναστατικό Εργατικό Κόμμα

(DIP)

Μετάφραση Γ. Σιμ.(ολόκληρο το κείμενο στην ηλε-

κτρονική διεύθυνση: www.eek.gr)

1. Τροχαίο ατύχημα κοντά στην πόλη του Σουσουρλούκ στις 3 Νοέμβρη 1996 που αποκάλυψε το βαθμό των φρικαλαι-οτήτων ενάντια στους Κούρδους και άλ-λους μειονοτικούς καθώς και τις σχέσεις του «βαθέος κράτους» με τη μαφία και το φασιστικό επιτελείο.

φορία στο ίδιο μέρος! Ακόμη μα-ζεύτηκαν υπογραφές υποστήριξης. Τελικά, η αποπομπή ακυρώθηκε!

Όπως αναφέρει και η ανακοί-νωση του DIP: «…Είμαστε έτοιμοι πολιτικά και ψυχολογικά για περαι-τέρω διώξεις. Δεν υποκύπτουμε στην απόγνωση της πλειοψηφίας των ρευ-μάτων της αριστεράς, που συνεχώς γκρινιάζουν και κλαψουρίζουν για την καταπίεση και τη δικτατορία, αλλά αντεπιτιθέμαστε. […] Ενώ ο Ερντογάν και οι υπόλοιποι επανέρχονται στους Οθωμανούς και την παράδοση των χαλίφηδων, εμείς διεκδικούμε την παράδοση του κοινωνικού αγώνα […] και χωρίζουμε τον πολιτισμό όχι μεταξύ εθνών, αλλά μεταξύ τάξεων. […] Αλλά πάνω απ’ όλα, δείχνουμε ακούραστα ότι το ΑΚΡ παλεύει για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και ενάντια στην εργατική τάξη.»

Το ΕΕΚ στηρίζει απόλυτα τους συντρόφους απ’ την άλλη μεριά του Αιγαίου στον αγώνα τους ενάντια στο καθεστώς Ερντογάν, στον κοινό αγώνα ενάντια στον Παγκόσμιο Κα-πιταλισμό!

Nα σταματήσουν οι διώξεις των αγωνιστών του εργατικού και κουρ-δικού κινήματος!

Διακήρυξη της Κ.E. του DIP - ToυρκίαΗ ∆ημοκρατία στην Αμερική:από τον ντε Τοκβίλ στον Τραμπ

Page 9: Όλοι στην κόκκινη γραμμήeek.gr/images/Stuff/Doc/Nea_Prooptiki/2016/632/632.pdf · την επέτειο της εξέγερσης του Δεκέμβρη. ...

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016Τηλ.: 2130364692, κιν.: 6988197284 / E-mail: [email protected]

Kωδικός 3768

Το ΕΕΚ στο Internet στη διεύθυνση: www.eek.gr

Μετά την επίσκεψη Ομπάμα, και τις φρού-δες ελπίδες της κυβέρ-νησης, ελπίδες στηριγ-

μένες στον απερχόμενο πρόεδρο του γερασμένου αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ήρθε η γρήγορη προσγείωση στην πραγματικότη-τα, και η καττάρρευση του όποιου επικοινωνιακού παιχνιδιού επιχει-ρούσε να στήσει η κυβέρνση ΣΥΡΙ-ΖΑ-ΑΝΕΛ.

Πολύ γρήγορα άρχισαν οι δη-λώσεις κυβερνητικών στελεχών,

της υπουργού εργασίας προεξάρ-χουσας, που επιβεβαίωναν πως θολώνουν για άλλη μια φορά οι «κόκκινες» γραμμές γύρω από τα εργασιακά, και ιδιαίτερα τις ομα-δικές απολύσεις, και τον αριθμό των εργαζόμενων στο δημόσιο. Είναι σαφές πως βρισκόμαστε στις παραμονές ακόμα μιας κυ-βερνητικής συνθηκολόγησης, που όποια επικοινωνιακά παιχνί-δια και να επιχειρήσει να συντη-ρήσει, δεν μπορεί να αποφύγει, πως τις βασικές γραμμές των όσων συζητούνται τώρα, τα έχει υπογράψει από το καλοκαίρι του 2015, όταν δεσμευόταν πάνω στην περίφημη εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ για τα εργασιακά, και τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρα-κτικές. Ταυτόχρονα τα μηνύμα-τα και από την Ε.Ε., στην οποία τρίζουν ακόμα και οι γερμανικοί τραπεζικοί κολοσσοί, δεν εγγυ-ώνται κανένα έλεος για την ελ-ληνική περίπτωση, όπως και η εξαγγελόμενη πολιτική Τραμπ, που οδηγεί σε μια οικονομική εσωστρέφεια.

Η απεργία της ΓΣΕΕ για τις 8 Δεκέμβρη, συναντιέται με πολύ σοβαρές εξελίξεις, που κρίνουν την ίδια τη μακροημέρευση της κυβέρνησης, σε ένα καταρρέον δι-εθνές περιβάλλον, οικονομικά και πολιτικά.

Η ΓΣΕΕ αποδέχεται όλη τη βάση του πλαισίου που υπέγραψε η κυβέρνηση πέρυσι, και για άλλη μια φορά, εξαγγέλει μια απερ-γία χωρίς κανένα σχέδιο αγώνα, αποφεύγοντας την απεργιακή συ-μπόρευση, έστω για μια μέρα με την απεργία της ΑΔΕΔΥ. Με τις ψήφους των συνδικαλιστικών πα-ρατάξεων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της ΛΑΕ.

Η απεργία της 8 Δεκέμβρη, είναι η επόμενη μετά από αυτήν της άνοιξης, μιας ακόμα ξέπνο-ης απεργίας, για το ασφαλιστικό. Χωρίς καμιά προετοιμασία, χωρίς καμιά προοπτική.

Όλους αυτούς τους μήνες όμως έχουμε συσσωρεύσει πο-λύτιμη εμεπιρία. Έχουμε δώσει αγώνες, σαφώς όχι αντίστοιχους της επίθεσης της κυβέρνησης, ενάντια στη δουλειά την Κυρια-κή, προσφέροντας την αλληλεγ-γύη μας στους πρόσφυγες, στα πεντάμηνα προγράμματα της εργασίας-ανεργίας, σε εργοστά-σια και χώρους του δημόσιου τομέα. Καταλαβαίνουμε πως η 8 Δεκέμβρη, πρέπει να να γίνει το σημείο συνάντησης όχι μόνο των αγώνων μας, αλλά και της απαί-τησης για πολιτικές λύσεις που θα ξεπερνούν το αίσθημα προδο-σίας από την κυβέρνηση, που θα προωθούν την πολιτική ανεξαρ-τησία της εργατικής τάξης και των εργαζομένων.

Συνέχεια στη σελ. 3

Σε ναρκοθετημένο τοπίο η κόντρα ΔΝΤ - Βερολίνουγια το ελληνικό χρέος

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 8 ∆ΕΚΕΜΒΡΗ

Τ α τελευταία 24ωρα στα δι-εθνή αλλά και τα εγχώρια ΜΜΕ μαδάνε την... μαργα-ρίτα για το αν θα γίνει ή όχι

η περιβόητη συνάντηση του Wash-ington Group στην οποία θα πρέπει να τετραγωνιστεί ο κύκλος της αντι-παράθεσης μεταξύ του Βερολίνου (Σόιμπλε) και του ΔΝΤ για το ελλη-νικό χρέος.

Η “διαμάχη” αφορά στους όρους επιστροφής του ΔΝΤ στο ελ-ληνικό πρόγραμμα.

Το Βερολίνο έχει συνδέσει την εκτέλεση του δανείου προς την Ελ-λάδα με την παρουσία τού ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα στη βάση της συμφωνίας του περασμένου Μαΐου στο Eurogroup.

Τότε, οι ευρωπαίοι είχαν συμ-φωνήσει ότι το ελληνικό χρέος πράγματι δεν είναι βιώσιμο, αλλά ταυτόχρονα δήλωσαν ότι δεν μπο-ρεί να γίνει καμία συζήτηση για την αναδιάρθρωσή του τώρα, όπως ζη-τάει το ΔΝΤ με απομείωση της τρέ-χουσας αξίας του κατα 50%, αλλά μετά το 2018 όταν θα έχει τελειώσει η εφαρμογή του τρέχοντος προ-γράμματος (μνημονίου).

Στην πραγματικότητα δήλωσαν ότι δεν πρόκειται να γίνει καμία σχετική συζήτηση πριν τελειώσουν οι γερμανικές εκλογές στα τέλη του 2017, για να μην έχει πρόβλημα το κόμμα του Σόιμπλε.

Παρ’ όλα αυτά και για να κρα-τήσουν το ΔΝΤ στο τραπέζι σαν χωροφύλακα στο ελληνικό πρό-γραμμα δέχθηκαν να χωρίσουν τη συζήτηση για το ελληνικό χρέος σε βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθε-σμα και μακροπρόθεσμα μέτρα, με τα βραχυπρόθεσμα να μπο-ρούν να δρομολογηθούν μετά την αξιολόγηση.

Και αυτήν τη συμφωνία υπέγρα-ψε ο “αριστερός” Τσακαλώτος με την πλήρη υποστήριξη του Τσίπρα και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Τα μέτρα και η λιτότητα

Όμως το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι με τα βραχυπρόθεσμα μέτρα (που αφο-ρούν κυρίως στη μετατροπή των κυμαινόμενων επιτοκίων σε σταθε-ρά μακρόθεσμα) δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικό στη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και απαιτεί την

Ελλάδα να πάρει από ΤΩΡΑ μέτρα για τότε!

Και τα μέτρα που πρέπει να πά-ρει είναι να μειώσει ακόμα περισσό-τερο τις συντάξεις των ήδη συνταξι-ούχων και να απολύσει υπαλλήλους από το δημόσιο για να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες και να εξασφα-λίσει τα πλεονάσματα που ζητάει ο Σόιμπλε.

Το λένε αυτό γνωρίζοντας πως ούτε το ένα πλέον μπορεί να γίνει ούτε το άλλο...

Αυτή η “αντιπαράθεση” βρίσκε-ται σε εξέλιξη πάνω σε ένα έδαφος που από κάθε γωνία της Ευρώπης ξεπηδάει η αμφισβήτηση για την ύπαρξη του ευρώ.

Την Κυριακή 27/11 αναμένεται ο νέος σεισμός στην Ευρωζώνη καθώς το δημοψήφισμα στην Ιταλία οδεύει σε μια κατά κράτος απόρριψη του Ρέντσι και της κυβέρνησής του με ανάδειξη των δυνάμεων που θέλουν εδώ και τώρα έξοδο από το ευρώ.

Στην Ολλανδία όπου θα γίνει η επόμενη εκλογική αναμέτρηση, η ακροδεξιά που ζητάει έξοδο από το ευρώ φαίνεται να είναι σε πορεία επικράτησης.

Ακολουθούν οι εκλογές στη Γαλλία με Λεπέν και κατά πάσα πιθανότητα Φιγιόν για να έρθουν οι εκλογές το φθινόπωρο στη Γερ-μανία.

Και όλα αυτά σε ένα έδαφος που αναμένεται να τρανταχτεί εκ θεμελί-ων τον Δεκέμβριο αν η Fed αυξήσει τα επιτόκια πριν το “τέρας” εγκατα-σταθεί στο Λευκό Οίκο.

Μέσα σ’ αυτό το ναρκοθετημένο περιβάλλον επιχειρείται να συζητη-θεί με τους όρους που προαναφέρ-θηκαν στο  Washington Group  το πως θα αφοπλιστεί η ωρολογιακή βόμβα του ελληνικού χρέους που είναι καλά τοποθετημένη στα θεμέ-λια του ευρώ...  

Γ. Αγγ.

διαμόρφωση από τώρα και των με-σοπρόθεσμων.

Και εκεί συναντάει την άρνηση των Γερμανών και των Ολλανδών που επίσης έχουν εκλογές σε λίγους μήνες...

Τί λέει ο Σόιμπλε; Λέει ότι, μετά το τέλος του προγράμματος το 2018, για να συζητηθεί η αναδιάρθρωση του χρέους θα πρέπει η Ελλάδα για κάμποσα χρόνια να διασφαλίζει την παραγωγή πρωτογενών πλεονα-σμάτων 3,5% του ΑΕΠ.

Γιατί; για να μπορεί η Ελλάδα να συσσωρεύει αποταμίευση με την οποία να πληρώνει τα δάνεια. Μόνο έτσι δέχεται να συζητήσει μέτρα δι-ευκόλυνσης για το χρέος της Ελλά-δας.

Το ΔΝΤ από τη μεριά του λέει οτι το χρέος είναι μη βιώσιμο και για να γίνει βιώσιμο πρέπει η Ευρωζώνη να βρεί τρόπο να μειώσει την τρέ-χουσα αξία του έως και 50%.

Επιπλέον λέει ότι αυτό δεν μπο-ρεί να γίνει αν η Ελλάδα πρέπει να επιτυγχάνει τόσο ψηλά πλεονάσμα-τα γιατί για να πετύχει τέτοια πλε-ονάσματα θα πρέπει να συνεχίσει τα επόμενα χρόνια με ασφυκτικούς προϋπολογισμούς ακόμα μεγαλύ-τερης λιτότητας στο έδαφος μιας οι-κονομίας που έχει ήδη χάσει το ένα τέταρτο της αξίας της...

Και ζητάει τα πλεονάσματα να μειωθούν σε 1,5% ετησίως και η Ευρωζώνη να διευκολύνει την απο-πληρωμή του χρέους αυξάνοντας τη διάρκειά του και την περίοδο χάρι-τος για άλλα δέκα χρόνια.

Το δίλημμα

Θέτει λοιπόν το δίλημμα στον Σό-ιμπλε ότι αν επιμένει για τέτοια πλεονάσματα τότε θα πρέπει η