ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι...

27

Transcript of ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι...

Page 1: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

Πρόλογος

Page 2: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

3/10/2006

Ξεκινώντας να γράψω αυτό το αφιέρωμα ή καλύτερα μια προσπάθεια να μαζέψω όσα περισσότερα στοιχεία μπορώ για την Κατερίνα Γώγου μέσα σε ένα κείμενο, τελείως ασυναίσθητα συνειδητοποίησα ότι έχουμε 3/10/2006 ,ημέρα θανάτου της Κατερίνας . Την Κατερίνα δεν την ήξερα προσωπικά δυστυχώς , την γνώρισα γύρω στα τέσσερα με πέντε χρόνια μετά το θάνατο της μέσα από τα ποιήματα της και την αγάπησα ένιωσα τον πόνο της, την οργή της, την κραυγή απελπισίας της αλλά πάνω από όλα την ανάγκη της να νιώσει ελεύθερη σε μια εποχή που όλα σε πνίγουν όλο και περισσότερο.

Οι μεγαλύτεροι ή και οι περισσότεροι να γνωρίζεται την Κατερίνα Γώγου ως το αγοροκόριτσο του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ίσως να μείνατε και με το στόμα ανοιχτό όταν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο (Τρία κλικ αριστερά). Το ανέμελο κορίτσι του σελιλόιντ κραύγαζε κραυγή μεγάλη, ώριμη γυναίκα πια ηλικιακά και με το πρόσωπο της απελπισίας για δέρμα της. 'Άνθρωπος υπερκινητικός με μυαλό που δούλευε συνέχεια στο κόκκινο γνώρισε από νωρίς την μέσα ήττα. Ίσως γι' αυτό η φωνή της βρήκε τέτοια απήχηση στη νεολαία της εποχής. Πριν ακόμα γίνουν καθεστώς τα μπεστ σέλλερ τα βιβλία της Γώγου έκαναν τη μια έκδοση μετά την άλλη σε μιαν εποχή που η κάθε έκδοση αριθμούσε 3.000 αντίτυπα και όχι 1.000 που είναι (σιωπηρά) σήμερα.

Ήταν ένα σώμα που έζησε ξέφρενα σχεδόν τα πάντα κι ένα μυαλό που κάηκε τελικά από την ανημπόρια του ν' αντιμετωπίσει το φονικό σύστημα αξιών που επέβαλλε τις ζωές-φωτοτυπίες, γίνηκαν μια τεράστια κραυγή, μια ηχώ απελπισίας, την οποία, εκείνα τα χρόνια τουλάχιστον, οικειοποιήθηκε κατά το πλείστον ο (ιδεολογικός) χώρος των Εξαρχείων -καμιά σχέση με τους σημερινούς «γνωστούς-άγνωστους» που καίνε ό,τι γουστάρουν όποτε γουστάρουν υπό τα βλέμματα των ΜΑΤ.

Ο λόγος της είναι έξω από φόρμες και κυρίως έξω από τα όρια του κινούμενου κατά των εποχών ήθους. Ήταν ασυμβίβαστος. Η Κατερίνα, φωνάζει, η Κατερίνα βρίζει, η Κατερίνα κλαίει, η Κατερίνα ουρλιάζει, η Κατερίνα κομματιάζεται. Αυθεντική όπως ο πόνος. Απόλυτη όπως το αδιέξοδο.

Η ζωή δεν χαρίζεται… Κι όταν γύρναγε με τα πορτοκαλί μαλλιά και τον κρίκο στο ένα αυτί, punk πριν από τους punk, ήταν απλώς για άλλη μια φορά θεατρίνα. Μόνο που σ' αυτήν την περίπτωση τη μάσκα τη φορούσε για να αντέχει τον καθρέφτη. Δεν της χαρίστηκε ούτε ο θάνατος. Τη βρήκαν στο δρόμο. Η τελευταία υπερβολική δόση. Ναρκωτικά (Χάπια). Από όλες τις προηγούμενες (πόνο, πείνα, απόγνωση, διωγμό) είχε γλυτώσει. Όσοι την γνώρισαν ίσως να την νιώθουν ακόμα καμιά φορά να περνοδιαβαίνει σα σκιά στην πλατεία Εξαρχείων και στη Ναυαρίνου στη Θεσσαλονίκη.

Αυτή είναι η Κατερίνα … Ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ… Γεμάτος ζωή αλλά που δεν τον άφηναν να ζήσει, τον πνίξανε… Κατερίνα τουλάχιστον τώρα ελπίζω να είσαι ελεύθερη… Ε Κατερίνα "Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια Στο μυαλό είναι ο Στόχος, το νου σου ε;" …

θα την αλλάξουμε την ζωή Κατερίνα…

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Page 3: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥΗ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ ΠΟΙΗΤΡΙΑ

"Πάει. Αυτό είταν.Χάθηκε η ζωή μου φίλε

μέσα σε κίτρινους ανθρώπουςβρώμικα τζάμια

κι ανιστόρητους συμβιβασμούς.'Αρχισα να γέρνω

σαν εκείνη την ιτιούλαπου σούχα δείξει στη στροφή του δρόμου.

Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.Είναι το γαμώτο που δεν έζησα".

Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 1 Ιουνίου 1940 και αυτοκτόνησε με χάπια στις 3 Οκτωβρίου 1993. Ήταν ηθοποιός και συγγραφέας. Είχε μια κόρη, την Μυρτώ.

Page 4: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

Η Κατερίνα αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική ποίηση. Η αιώνια έφηβος, η οργισμένη, η πιο σπαρακτικά ραγισμένη φωνή της γενιάς της.Μια ποιήτρια που έγραφε για να μην εκραγεί, που είχε κάνει τον πόνο και το παράπονο στίχους, κι αυτοί οι στίχοι ήταν παραπονεμένοι και οργισμένοι, αλλά πάνω απ' όλα αληθινοί.Όπως έχει ειπωθεί “Η Κατερίνα Γώγου έκανε ποίηση σε μια εποχή που οι άλλοι 'ποιητές' έκαναν δημόσιες σχέσεις. Πάνω απ' όλα ήταν η ίδια ποίηση. Ανάμεσα σε χάπια, ποτά, σβησμένα τσιγάρα, φτωχογειτονιές, προδοσίες...". Όσα χρόνια κι αν περάσουν η Γώγου θα παραμένει η ποιήτρια των νεοτέρων γενιών, αφού με τους νέους, κατά κύριο λόγο "συνομίλησε". Όπως αναφέρει ο Λεωνίδας Χρηστάκης, η Κατερίνα ήταν έξω από κάθε λογής εκδοτικά και καλλιτεχνικά κυκλώματα και κλίκες και γι' αυτό σπάνια γίνονταν γι' αυτήν αναφορές στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Ο Τηλέμαχος Χυτήρης, ποιητής και πρώην υπουργός δε δίστασε να χαρακτηρίσει την Κατερίνα σαν τον: "Μαγιακόφσκι της Πλατείας Εξαρχείων". Μα πιο πολύ μιλούν γι’ αυτήν τα ποιήματά της γεμάτα από πόνο, οργή, πάθος και απέραντη ευαισθησία... Γιατί πάνω από όλα, η Κατερίνα Γώγου είναι ποιήτρια, μια ξεχωριστή φωνή μέσα στην ποίηση, η “αιώνια έφηβος, η οργισμένη, η πιο σπαρακτικά ραγισμένη φωνή της γενιάς της”. Μια φωνή που αγαπήθηκε και διαβάστηκε πολύ από τους ανυπότακτους νέους κάθε εποχής.Το σίγουρο είναι ότι η Κατερίνα ήταν ένας

ασυμβίβαστος άνθρωπος, κάποια που δεν άντεχε όλο αυτό τον πόνο και την αθλιότητά γύρω της, και έβγαζε ποιητικές κραυγές μπας και ξυπνήσουν οι χαρτοφυλακένιοι άνθρωποι. Οι κραυγές της δεν πήγαν χαμένες, αφού όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι διαβάζουν την ποίησή της, όλο και περισσότεροι αληθινοί άνθρωποι την ανακαλύπτουν.

Σπουδές: Δραματική Σχολή Τάκη Μουζενίδη και Σχολές Χορού Πράτσικα, Ζουρούδη και Βαρούτη.Πρώτη εμφάνιση: 1961, με το θίασο Ντίνου Ηλιόπουλου, στο έργοτων Δ. Ευαγγελίδη - Γιάν. Μαρή «Ο Κύριος πέντε τοις εκατό» (Κορίτσι μετα βιβλία).

Εργάστηκε από μικρή ηλικία σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φιλμ.

Θίασοι: θίασος Ντ. Ηλιόπουλου - Α. Φόνσου: Ν. Τσιφόρου - Πολ. Βασι¬λειάδη «Τα κοκόρια των δώδεκα» (Λέλα), Χρ. Γιαννακόπουλου - Α. Σα¬κελλάριου «Η Μις Βαγόνι» (Λιλίκα) Κ.ά. - Θέατρο «Παρκ»: Μ. Θεοδωρά¬κη - Μποστ (Μέντη Μποσταντζόγ λου) «Όμορψη πόλη» - θίασος ΒίλμαςΚύρου (1962-65): Ρ. Τομά «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται» (Κατερίνα), Α. Πάρνη «Το νησί της Αφροδίτης» (Βίκυ), Αγκ. Κρίστι «Έγκλημα στο Νεί¬λο»’ (Χριστίνα Γκραντ), Δ. Γιαννουκάκη «Η Κυρία έχει νεύρα» (Παναγιώ¬τα), Τσιφόρου - Βασιλειάδη «Οι γυναίκες προτιμούν τους σκληρούς» (Σίσσυ), Τζ;. Πρίσλ’ίΙ..«Τα”tΡ9.σινα δάχτυλα» (Σάλλυ Φίλιπς) Κ.ά. - θίασος.Κατερίνας (Ανδρεάδη) (1965): Τσιφόρου - Βασιλειάδη «Tb μήλο κάτω από τη μηλιά» (Φανή) -

Page 5: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

θίασος Ρ. Βλαχοπούλου - Γ. Κωνσταντίνου - Γ. Βογια¬τζή (1966): Κ. ΝικολαΙδη - Ηλ. Λυμπερόπουλου «Ο γάιδαρος του Χότζα», «Σκούπα και φαράσι» - θίασος Τζένης Καρέζη (1968): Α. Γιαλαμά - Κ. Πρετεντέρη «Το παιχνίδι του γάμου» (Έψη), Τσιφόρου - Βασιλειάδη «ο Διευθυντής της ιδιαιτέρας» - θίασος Αλεξανδράκη - Φιλιππίδη - Μηλιάδη (1970): Άλκη Παπά «Γη! S.o.S.», (Τσα Τσα Τσα) - θίασος Βουγιουκλάκη ¬Παπαμιχαήλ: Πολ. Βασιλειάδη - Λάκη Μιχαηλίδη «Επτά χρόνια γάμου» ¬θίασος Πέτρου Φυσσούν (1972-73): Λ. Χέλμαν «Φρουρά στο Ρήνο» (Μπό¬ντο) - θίασος Κώστα Μεσσάρη - Γ. Σκούρτη (1975): Γ. Σκούρτη «Η απερ¬γία» (Μπερνάντα) - θίασος Δέσποινας Στυλιανοπούλου: Γιάν. Τσάμη «ΜιαΜαρία σε τιμή ευκαιρίας» - «Θέατρο Τέχνης» Κάρολου Κουν (1977-78): Θαν. Κωσταβάρα «Το φαγκότο» (Κυρία Τεσματζόγλου), Ευριπίδη «Βάκ¬χες» (Φεστιβάλ Βρυξελλών), Αισχύλου «Επτά επί Θήβας» (Φεστιβάλ Λον¬δίνου), Έρντμανν «Ο αυτόχειρ» (Κλεοπάτρα Μαξίμοβνα) - θίασος ΈλληςΛαμπέτη (1978): Ε. Ντε Φιλίππο «Φιλουμένα Μαρτουράνο» (Λουκία).

Κινηματογράφος: «Νόμος 4000», «Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο», «Η γυνή να φοβείται τον άνδρα», «Αγάπη για πάντα», «Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση», «Το βαρύ πεπόνι», «Παραγγελιά», «Όστρια» Κ.ά. (50περίπου ταινίες). Υπήρξε σύζυγος του σκηνοθέτη του κινηματογράφουΠαύλου Τάσιου.

Άλλες δραστηριότητες: Από το 1979 αφοσιώθηκε με επιτυχία στην ποίηση, εγκαταλείποντας το θέατρο. Ποιητικές συλλογές: «Τρία κλικ αριστε¬ρά», «Ιδιώνυμο», «Απόντες», «ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών», «Με λένε Οδύσσεια» και άλλες. Κυκλοφόρησε και ένα δίσκο με απαγγελίες ποιημάτων της από την ίδια, με τίτλο «Στο δρόμο».

Αποτραβήχτηκε κι έζησε με την κόρη της -κι αργότερα μόνη- σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας, στο Γκάζι, στην Κυψέλη αλλά και στη Θεσσαλονίκη

Βαγγέλης Κοτρώνης, Η Γώγου στο Δρόμο  Κείμενο για τον δίσκο της Κατερίνας Γώγου που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Χιονάτη για μεγάλους το Φεβρουάριο του 1982

ΓΩΓΟΥ: ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

«Η Κατερίνα Γώγου είναι Μαρξίστρια και Μητέρα. Δεν την χαρακτηρίζει όμως ο βαμπρισμός  που χαρακτηρίζει κάθε μητέρα, η σχέση της με την Μυρτώ την κόρη της είναι σχέση ερωτική, σχέση ομόφυλη και όχι ομοφυλόφιλη. Είναι η ιδανική εκείνη κατάσταση που χαρακτηρίζει τους ελεύθερους ανθρώπους από τους στενά και στεγνά πολιτικά και κοινωνικά ενταγμένους. / ελεύθερος: κείνος που έχει κερδίσει την οργασμιακή χαλάρωση/.

Τούτα τα έγραφα για τα ποιήματα της πούχαν την μορφή βιβλίου. Τώρα έχουμε τον δίσκο «Στο δρόμο» σε μουσική του Σφέτσα από το φιλμ «Παραγγελιά» του Τάσιου.

Άκουσα λοιπόν στο δίσκο.

Τον έκανα ακρόαση ξημερώματα Μ. Σαββάτο, αφ’ ότου προηγουμένως είχα καταναλώσει αρκετές μπουκάλες μπύρας μαζί με την Κατερίνα. Και αφ’ ότου προηγουμένως ένα ‘ανώνυμο’ ματσάδικο είχε καταδιώξει τρία νεαρά ‘άτομα’ ικανοποιώντας την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα του κάθε ‘οργάνου΄΄ της τάξεως.

Σηκώνω τα χέρια ψηλά.

Να γράψω γι’ αυτόν τον δίσκο; Τι να πω;

Page 6: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

Μπορώ άραγε να κοινοποιήσω την αίσθηση της μοναξιάς, την αναζήτηση κείνου που δεν ήρθε κι ούτε που θάρθει;

Μπορώ να μιλήσω για την φωνή Της; Για κείνη την φοβερή, ανατριχιαστική αίσθηση να διασπώνται τα μόρια του κορμιού μου και σκορπίζονται στο άπειρο;

Μπορώ να μιλήσω για όλα αυτά, χωρίς τη βεβαιότητα ότι μεταφέρω το ένα εκατομμυριοστό της αίσθησης;

Όχι λοιπόν δεν είμαι σοβαρός μελετητής΄.

Δεν είμαι σοβαρός κριτικός (το ρόλο αυτό θα τον παίξει ο Φλέσσας στο ΒΗΜΑ και ο Χρηστάκης στο ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ, ίσως΄).

ΔΕΝ θέλω να λένε τα κατοπινά χρόνια ότι ό,τι  έγραψα ήταν αντικειμενικό, σοβαρό, εμπεριστατωμένο΄.

ΔΕΝ γράφω αμερόληπτα.

Κι αν μπορώ να παίξω πια, κι αν δεν μπορώ να πάρω τα πράγματα, ξανά στ’ αστεία, όπως ο “Κάρολος” μου καταλογίζει, ΄τότε θα μεταφέρω την οδύνη, την μοναξιά και την αντικοινωνικότητα μου και ύστερα θα πάω να κλειστώ στο δωμάτιο μου να πιω κονιάκ και να ακούσω τον Μόρισον να τραγουδά το «Σπάστα και πέρνα στην άλλη μεριά».

Ας προσπαθήσω λοιπόν, για άλλη μια φορά να γράψω έχοντας υπ’ όψιν πως κάποιοι άλλοι, βολεμένοι πίσω από τον ‘αναρχισμό’ τους και την ‘αμφισβήτηση’ τους θα με διαβάσουν.

Γεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών της Κατερίνας «ΤΡΙΑ ΚΛΙΚ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» και «ΙΔΙΩΝΥΜΟ». Ξανακυττάω τα γραπτά μου και μεταφέρω: «Είναι μια περίεργη αίσθηση που έχεις όταν γράφεις για ποίηση, ένα συναίσθημα σαν να προσπαθείς μέσα από εξισώσεις της απλής άλγεβρας να αναλύσεις τις  εξισώσεις ενός ανθρώπου. Γιατί όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν για την ανάλυση της ανθρώπινης χαραχτηροδομής μέσο των μαθηματικών, υπάρχουν και κάποιες άλλες – διάφορες παραγράφοι που δεν εννοούν να υποταχτούν στην έννοια του μαθηματικού συνειρμού. Αυτές οι παραγράφοι ελέγχονται από τους Δεινόσαυρους.

Γεγονός τρίτο: Ο ΔΙΣΚΟΣ

Πολλοί μού μίλησαν επιφυλαχτικά για τον δίσκο. Πολλοί μού είπανε για το ότι δεν τους αρέσει καθόλου η απαγγελία στον δίσκο και μερικοί ακόμα τόνισαν ότι θάταν καλύτερα να τραγουδούσε.

Μα δεν έχετε καταλάβει την ουσία της αίσθησης; δεν έχετε μπορέσει να λειτουργήσετε μ’ αυτή τη φοβερή δύναμη της σπαραχτικής, της μοναδικής κραυγής Της;

Έχουμε να κάνουμε με μια πολύτιμη μαρτύρια που εγκαινιάζει την τελευταία εικοσαετία πριν την δεύτερη χιλιετηρίδα και μου προβάλλετε μια «λογική» απαίτηση; Σαν τον Δημήτρη που μετά την προβολή του φιλμ «ΣΤΕΝΕΣ ΕΠΑΦΕΣ- ΣΠΕΣΙΑΛ ΕΚΔΟΣΗ», είχε την λογική και συνεπώς την απουσία της αίσθησης να μου πει «Μα δεν δείχνουν τι γίνεται μετά;». Μα από κει και πέρα μάτια μου, ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι μεταδόσιμο.

Το παιχνίδι παίζεται σε επίπεδο αίσθησης. Και η αίσθηση είναι που υπάρχει στο δίσκο. Δεν έχεις ανάγκη να ακούς ντε και καλά τι λεει η Κατερίνα.

Page 7: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

Αφήνεσαι, χάνεσαι. Επικοινωνείς μ’ αυτό που υπάρχει πίσω από τον συγκεκριμένο λόγο. Πίσω από την συγκεκριμένη μουσική. και πέρα από τον λόγο υπάρχει μια αίσθηση ολοκληρωμένου συμφωνικού έργου για ΜΙΑ φωνή. Τη φωνή της Κατερίνας. Μια φωνή ερωτική και μητρική μαζί. Συντρόφισσα και ερωμένη. Μάνα με την έννοια ότι εμπεριέχει σε κατάσταση τοκετού μια όλο και αυξανόμενη οργή, μια όλο και αυξανόμενη τρυφερότητα, έναν όλο και διογκούμενο οργασμό.

Στο έχω ξαναγράψει Κατερίνα. Ελεύθερος: κείνος που έχει κερδίσει την οργασμιακή χαλάρωση.

Οι Δεινόσαυροι Κατερίνα απολαμβάνουν την ηδονή της άγνωστης μέρας και τον πόθο του απραγματοποίητου.

Δεν ξέρω Κατερίνα, αν θα μιλάμε με χρώματα ή αν θα διαλέγουμε γονιούς.

Δεν ξέρω αν έχουμε ανάγκη να μιλάμε, μια και τα μάτια μας όταν κοιταζόμαστε λένε πολλά, λένε τα πάντα.

Ξέρω όμως Κατερίνα ότι έχουμε ακόμα πολύ δρόμο, ότι μόλις έχουμε αρχίσει και ότι,  ήδη μας έχουν τσακίσει κανονικά.

Όμως εμείς βαστάμε, με το μυαλό μας ματωμένο, βαστάμε Κατερίνα.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΟΤΡΩΝΗΣ

6&19/5/81

(ατονικό στο περιοδικό). (Από το αρχείο του Νίκου Λέκκα)

Ο δίσκος αυτός πρόσφατα μέσω μιας αλυσίδας δισκοπωλείων επανακυκλοφόρησε σε cd . Στο CD που μόλις κυκλοφόρησε ακούγεται να διαβάζει ποιήματα από τα βιβλία της Τρία κλικ Αριστερά και Ιδιώνυμο. Ο Κυριάκος Σφέτσας «έντυσε» τα ποιήματα με μιαν ατμόσφαιρα κινηματογραφική και ηθελημένα ουδέτερη ώστε να μην αποδραματίσει την ουσία του λόγου. Το CD έχει και ιστορική» αξία μιας και στη θέση λέξεων όπως «το Χριστουλάκο τους», «σκατά», «γαμώτο», «πουτάνα στα παλιόσπιτα» κ.ά. ακούγεται το αδιάκριτο μπιπ της λογοκρισίας.Ακούστε με σεβασμό αυτό το CD. Είναι λίγοι οι άνθρωποι που βρίσκουν το νόημα της ζωής ματώνοντας τη δική τους.

Το 1986, η Κατερίνα έλεγε : "Δεν θέλω να γίνω μελό, δεν πουλάω τα παιδικά μου χρόνια, ούτε τα πρόσφατα ... Ελπίζω. Αν δεν ελπίζω εγώ, ποια θα ελπίζει; Είμαι μάχιμη. Ουαί και αλίμονο αν αυτό δεν είναι ναί στη ζωή ... Έγραφα γιατί ήταν μια αναγκαιότητα για μένα. Μια κίνηση για να μην αυτοκτονήσω ... Τώρα μου έχει περάσει. Δεν θέλω να αυτοκτονήσω, έχω φύγει από αυτό ... Αισθάνομαι ανασφαλής γιατί βγαίνω και μιλάω χωρίς να έχω τίποτα, χωρίς να ανήκω πουθενά ..."

Εκείνη την εποχή η ασυμβίβαστη Κατερίνα είχε μηνύσει τον Αρκουδέα για άγριο ξυλοδαρμό στο θέατρο Λυκαβηττού από την αστυνομία.

Και το 1991 έλεγε: " Έχω ένα παράπονο... Άκου το. Ελεύθερος σκοπευτής ήταν ο Νικόλας Άσιμος. Τον δολοφόνησαν. Τον Παύλο Σιδηρόπουλο, το ίδιο. Η μόνη επιζώσα είμαι εγώ...".

Το 1991 προετοίμαζε μια μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο τη γνωστή λατινική φράση «Ρεγκίνα ρόζας άματ» «<Η βασίλισσα αγαπάει τα τριαντάφυλλα»). Η κλονισμένη από ψυχολογικά προβλήματα και οικονομικές δυσκολίες υγεία της δεν της επέτρεψαν να πραγματοποιήσει το σχέδιό της. Δυο χρόνια αργότερα έδωσε η ίδια τέλος στη ζωής της.

Page 8: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

Και το 1991 έλεγε: " Έχω ένα παράπονο... Άκου το. Ελεύθερος σκοπευτής ήταν ο Νικόλας Άσιμος. Τον δολοφόνησαν. Τον Παύλο Σιδηρόπουλο, το ίδιο. Η μόνη επιζώσα είμαι εγώ...".

Δυο χρόνια αργότερα έδωσε η ίδια τέλος στη ζωής της.

Η Κατερίνα Γώγου έζησε τα τελευταία χρόνια της μέσα στην απομόνωση και στα ναρκωτικά. Ελάχιστοι φίλοι δίπλα της όπως ο Νικόλας Άσιμος που έφυγε το 1988, ο Παύλος Σιδηρόπουλος που έφυγε δυο χρόνια μετά τον Νικόλα και ο Γιάννης Σκανδάλης ο οποίος έμεινε δίπλα της μέχρι το τέλος στηρίζοντας και βοηθώντας την ,φεύγοντας και αυτός ένα χρόνο μετά την Κατερίνα .

Γιατί κι οι φίλοι της, “τα μαύρα πουλιά”, είναι βιαστικοί σαν εκείνη…Ίσως όμως και να μην έχει σημασία, όπως έλεγε η Κατερίνα οι ρίζες δεν είναι για να

επιστρέφουμε σ’ αυτές, αλλά για να βγάζουν κλαδιά... Στην κηδεία της οι πιο αταίριαστοι άνθρωποι. Κομμάτια μιας ζωής στο θέατρο και το σινεμά,

την ποίηση και τους δρόμους...

Στίχοι από ένα τραγούδι του Απόστολου Μπουλασίκη αφιερωμένο στη μνήμη της Κατερίνας

ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ (αφιερωμένο στη μνήμη της Κατερίνας Γώγου)Στίχοι-Μουσική: Απόστολος ΜπουλασίκηςΤραγούδι : Απόστολος Μπουλασίκης

Στα μάτια σου το χρώμα του ΄78σ’ ένα ασπρόμαυρο εξώφυλλο στη Σίνασαν τις παλιές σου τις ταινίες τις ρετρόμόνο που τώρα η ματιά σου στάζει κρίμα

Ματώνει ο κόσμος σα βελόνας κεφαλήσαν άδεια φλέβα που δε βρίσκειςσαν τροπάριο Κασσιανήςαργοπεθαίνεις, λειώνει η ανάσα στο γυαλίκι αυτό το πάθος θα σε σπάσεισαν μπαλόνι σε γιορτή

Κάπου στη μέση του βιβλίου η φωνήναι, τη θυμάμαι βράδυ στο Μεταξουργείοσ’ ένα τσιγάρο να ρουφάει τη στιγμήπου προαισθάνεται της λύτρωσης το θείο

Μια ζωή σα θρήνος, σα ρεμπέτικο παλιόή σα ροκάδικο δισκάκιή σαν ξύλινο παλτόγυάλινα μάτια, ήχος βίας στο κενόη Κατερίνα έχει φύγεικαι δε μένει πια εδώ

Τα σινεμά, τα στράς, τα φώτα τα λαμέένα Νταχάου κρεματόριο οδύνηςμα νάσου οι λέξεις και την παίρνουν αγκαζέμεταμορφώνοντας σε κύκνο την ψυχή της

Όμως ο κόμπος της ζωής διπλογυρνάεικι η ηρωίδα της ταινίαςστο φινάλε ξεψυχάκλείνω την πόρταβάζω δίσκο στο πικάπ

Page 9: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

ν’ ακούσω πάλι την μπαλάντα3 κλικ αριστερά

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ

Η μοναξιά...Η μοναξιά...δεν έχει το θλιμένο χρώμα στα μάτιατης συννεφένιας γκόμενας.Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστακουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιώνκαι στα παγωμένα μουσεία.Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλαιών "καλών" καιρώνκαι ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάςμενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα.Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκιαβοιδίσο βλέμα κοφτούς αναστεναγμούςκι ασορτί εσώρουχα.Η μοναξιά.Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιάκαι μετριέται πιάτο-πιάτομαζί με τα κομμάτια τουςστον πάτο του φωταγωγού.Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουράΜπουρνάζι - Αγ. Βαρβάρα - ΚοκκινιάΤούμπα - Σταυρούπολη - ΚαλαμαριάΚάτω από όλους τους καιρούςμε ιδρωμένο κεφάλι.Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ΄αλυσίδες τα τζάμιακάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγήςβάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησίαείναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακέςίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτεςπουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσαστα σκλαβοπάζαρα της γης - εδώ κοντά είναι η Κοτζιά-ξυπνήστε πρωί.Ξυπνήστε να τη δείτε.Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτατο γερμανικό νούμερο στους φαντάρουςκαι τα τελευταίαατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ-ΚΕΝΤΡΟΝστα γατζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία.Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλοπου ξεπουλάν τη φάρα τηςχορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικοκρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια τηςένα καλά ακονισμένο τσεκούρι.Η μοναξιάη μοναξιά μας λέω. Για τη δική μας λέω

Page 10: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

είναι τσεκούρι στα χέρια μαςπου πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιάπού κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιώνΕξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μέτς.Κάνουν ότι λάχει.Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειώνφτιάχνουν δρόμους και ενώνουν ερήμουςδιερμηνείς σε καμπαρέ τής Ζήνωνοςεπαγγελματίες επαναστάτεςπαλιά τούς στρίμωξαν και τά κατέβασαντώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούναλλά βλέπουν όνειρα και δέν κοιμούνται.'Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμέναστις ταράτσες παλιών σπιτιώνΕξάρχεια Βικτώρια Κουκάκι Γκύζη.πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένιαμανταλάκιατις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων δανεικά φουστάνιασημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίεςαπειλητικές σιωπές κολπίτιδεςερωτεύονται ομοφυλόφιλουςτριχομονάδες καθυστέρησητο τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνοσπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.Κάνουν ό,τι λάχει.Ολο ταξιδεύουν οι φίλοι μουγιατί δεν τούς αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή."Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμαγιατί τούς ρημάξατε το κόκκινογράφουνε σε συνθηματική γλώσσαγιατί ή δική σας μόνο για γλείψιμο κάνει.Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματαστα χέρια σας. Στο λαιμό σας.Οι φίλοι μου.

Τα σύνορα της πατρίδας μουΤα σύνορα της πατρίδας μου αρχίζουνεαπ τα ψητοπωλεία του Μινιόνπερνάνε από τα καμένα ξύλα του Περοκέ και πέρα ...Η ζωή από κει παίζει βρώμικο ξύλο με τη ζωήστριμώγνει τα καλύτερα παιδιά της σε φαγωμένες σκάλεςτους στρώνει στο " Θανάση " σημαδεμένη τράπουλα από χέριτους περνάει μπρασελέ και ματωμένους σουγιάδεςκαι μπότες γυαλιστερές πορτοκαλιές με 10 πόντους τακούνιΖόρικο αντριλίκι τα γεννητικά τους όργανατα Άγια των Αγίων κι αλλιώτικο φιλότιμοώσπου μια μέρα - Παρασκευή μπορεί -τους ρίχνει από κοντά επιδέξιους κώλουςκαρφώνουνε τον αντρισμό τους

Page 11: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

τους φέρνει καπάκικι ύστερα ευνουχισμένοι με τη γλώσσα κολλημένη στον ουρανίσκομε το μαντήλι που σκουπίστηκανένα με την καφέ του ρίγα περιθώριο γύρω γύρωπνίγουν με ισόβιαφωταγωγημένα καράβια εφοπλιστικά κεφάλαια ξωτικέςθάλασσες Παναμαικές σημαίες χρεωμένες τραγουδίστριεςκαι τα δικά τους ταξίδια στη θάλασσα με καρπουζόφλουδεςτο ξεχειλωμένο μαγιώ απ το περίπτεροκαι την τσατσάρα - πουτάνα ζωή - μαγκιά τους στο πλάι- κανείς δεν ξέρει- κανείς δεν είδε19 20 21 χρονώ και τέλος .

Σ' ΟΣΟΥΣ ΣΠΑΣΑΝΕ Σ' ΟΣΟΥΣ ΚΡΑΤΑΝΕΚουρελιασμένοι απ' τ' αγριεμένα κύματαπεταμένα υπολείμματα για πάντα από δω και μπρόςστο σκοτεινό θάλαμο της γηςμε ισκιωμένο το μυαλόαπ' το ξέφρενο κυνηγητότης ασάλευτης πορείας των άστρωνοι τελευταίοιαπόθεσαν το κουρασμένο κεφάλι τουςθυσίαστην τελετουργία των ανεμοστρόβιλων καιρών .Κι άνθρωποι δεν υπήρχανε.Κι ένα άσπρο χιόνι σιωπήςσκέπασε οριστικά τις βυθισμένες πόλεις. .

ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΑνάμεσα σ' αυτές /λέγω/ τις ξυραφισμένες εγκοπέςόπου οι άνθρωποι συνήθιζαν να ονοματίζουνμάτιαεκεί όπου υπάρχει φυτρωμένος ένας μικρός τάφινος + σταυρόςκαι μιαμεγάλη γυναίκα καταθλιπτική με μαύρα γυαλιάκι ένα καφέ λουρί σκύλου στο χέρισπάνε εκεί τις τελευταίες μέρες μουμεγάλα σκοτεινά νερά σταλμένα από δυνάμεις σκοτεινέςκαλώντας με να προχωρήσω...Μπρούμυτα πεθαμένοι με σακάκια ανε6αίνουν σταυρωτάμέσα από τα νεράτάματα μπούστο πρησμένακολλάνε σα πεταλίθρες στο πίσω μέρος του κρανίου μουεκεί όπου αρχίζει το τριχωτόν μου /πεινάνεείναι πεινασμένοι όλοι τους /καταλα6αίνετε/ θέλουν να ζήσουνκό6ουν εδώ πίσω με κοφτερές δαγκωνιέςτην τελευταία μου κοινωνική μου άμυνααυτό που οι άνθρωποι συνήθισαν να ονοματίζουνμυαλό μουγι ' αυτό τώρα εμένα που με βλέπετε δεν τρώω δεν κλαίω δενφο6άμαι δεν 6λέπω δεν μιλώ δεν εκκενώνω δεν αντιστέκομαι

Page 12: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

είμαι αυτάρκης και λεία των νεκρών φωσφορίζουσαθα προχωρήσω.

Η ζωή μας είναι σουγιάδεςΗ ζωή μας είναι σουγιάδεςΣε βρώμικά αδιέξοδαΣάπια δόντια, ξεθωριασμένα συνθήματα…Πάνω – κάτω. Πάνω – κάτω, η Πατησίων.Μια ζωή λιγούρια ταξιδεύουμετην ίδια διαδρομήΞευτίλα - μοναξιά - απελπισίαΚι ανάποδαΕντάξει δεν κλαίμε. ΜεγαλώσαμεΜονάχα όταν βρέχειβυζαίνουμε κρυφά το δάχτυλό μαςΚαι καπνίζουμε….Η ζωή μας είναι άσκοπα λαχανητά…

Θα 'ρθει καιρόςΘα 'ρθει καιρόςπου θ' αλλάξουν τα πράγματανα το θυμάσαι Μαρίαθυμάσαι Μαρία στα διαλείμματαεκείνο το παιχνίδι που τρέχαμεκρατώντας τη σκυτάληΜη βλέπεις εμένα μην κλαιςεσύ είσαι η ελπίδαΆκου, θα 'ρθει καιρόςπου τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούςδε θα βγαίνουν στην τύχηδεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστέςμε γερμένους απ' έξωκαι τη δουλειά θα τη διαλέγουμεδε θα 'μαστε άλογανα μας κοιτάνε στα δόντιαΟι άνθρωποι, σκέψου,θα μιλάνε με χρώματακι άλλοι με νότεςνα φυλάξεις μοναχάσε μια μεγάλη φιάλη με νερόλέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές :απροσάρμοστοι, καταπίεση,μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμόςγια το μάθημα της ΙστορίαςΕίναι Μαρία, δε θέλω να λέω ψέματα,δύσκολοι καιροί και θα' ρθουνε κι άλλοιδε ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλάτόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέωκι απ' όσα διάβασα ένα κράτησα καλάΣημασία έχει να παραμένεις άνθρωποςΘα την αλλάξουμε τη ζωή...παρ' όλα αυτά Μαρία

Page 13: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύείναι μη γίνω "ποιητής"Μην κλειστώ στο δωμάτιον' αγναντεύω τη θάλασσακι απολησμονήσω.Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μουκι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤμαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσεγια να με χρησιμοποιήσει.Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμαγια να κοιμίζω τους δικούς μου.Μη μάθω μέτρο και τεχνικήκαι κλειστώ μέσα σε αυτάγια να με τραγουδήσουν.Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντάτις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέροςμη με πιάσουν στην κούρασηπαπάδες και ακαδημαϊκοίκαι πουστέψωΈχουν όλους τους τρόπους αυτοίκαι την καθημερινότητα που συνηθίζειςσκυλιά μας έχουν κάνεινα ντρεπόμαστε για την αργίαπερήφανοι για την ανεργίαΈτσι είναι.Μας περιμένουν στη γωνίακαλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.Ο Μάρξ...τον φοβάμαιτο μυαλό μου τον δρασκελάει και αυτόναυτοί οι αλήτες φταίνεδεν μπορώ γαμώτο να τελειώσω αυτό το γραφτόμπορεί...ε;...μίαν άλλη μέρα...

25 ΜΑΪΟΥ    Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα   και θα βγω στους δρόμους   όπως και χτες.  Και δεν θα συλλογιέμαι παρά   ένα κομμάτι από τον πατέρα   κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα   -αυτά που μ' άφησαν-   και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.   Και τους φίλους μας που χάθηκαν.   Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα   ίσα ολόισα στη φωτιά   και θα μπω όπως και χτες   φωνάζοντας "φασίστες!!"   στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες   μ' ένα κόκκινο λάβαρο 

Page 14: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

 ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.   Θ' ανοίξω την πόρτα   και είναι -όχι πως φοβάμαι-   μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα   και πως εσύ πρέπει να μάθεις   να μην κατεβαίνεις στο δρόμο   χωρίς όπλα όπως εγώ   - γιατί εγώ δεν πρόλαβα-   γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ   "έτσι"  "αόριστα"   σπασμένη σε κομματάκια   από θάλασσα, χρόνια παιδικά   και κόκκινα λάβαρα.   Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα   και θα χαθώ   με τ΄όνειρο της επανάστασης   μες την απέραντη μοναξιά   των δρόμων που θα καίγονται,   μες την απέραντη μοναξιά   των χάρτινων οδοφραγμάτων   με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις!-   Προβοκάτορας. 

ΘΟΛΟΥΡΑ Σηκώθηκε και τους ετοίμασε τέλεια το πρωινόμε μαθηματικές κινήσεις.Τους χαιρέτησε: Στο καλό σας αγαπάω μην αργήσετεαπ' το σοφά γυαλισμένο κεφαλόσκαλο.Τίναξε το χαλί έπλυνε φλυτζάνια και τασάκιαμιλώντας μόνη της.Eβαλε το φαί στην κατσαρόλα κι άλλαξε το νερό στά βάζα.Ενιωσε έξυπνη στο μανάβικοχαμογέλασε συγκαταβατικά στην κομμώτριααλλοτριώθηκε στην αποθήκη καλλυντικώνκι αγόρασε εκδόσεις «ΚΥΤΤΑΡΟ» τη «ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ».Εστρωσε το τραπέζι την ώραπου χτύπαγε το κουδούνιόμορφη έξυπνη κι ενημερωμένη στα κοινά.Το παιδί κοιμήθηκεκι ο αντρας την ακούμπησε από πίσω.Αυτή χαχάνισε όπως είχε δεί σ' ένα διαφημιστικόκαι τούπε με χοντρή σεξουαλική φωνή: Ελατην πήδηξε τέλειωσε και ξεράθηκε.Η γυναίκα σηκώθηκε με προσοχή για να μην τον ξυπνήσειέπλυνε τα πιάτα μιλώντας μόνη τηςάνοιξε τα παράθυρα να φύγει η τσικνίλα.Εκανε τσιγάρο άνοιξε το βιβλίο και διάβασε:«... μόνο όταν οι γυναίκες απαιτήσουν ενεργητικάθα υπάρξει ελπίδα γι ' αλλαγή»και πιό κάτω:ΝΑI ΑΛΛΑ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΧΡΥΣΗ ΜΟΥ

Page 15: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

ΤI ΕΚΑΝΕΣ ΣΗΜΕΡΑ;

Σηκώθηκε μέ προσοχήπήρε το καλώδιο της ψήστραςτόσφιξε καλά στό λαιμό του άντρα τηςκι έγραψε κάτω απο την ερώτησητου φεμινιστικου κινήματος: ΕΠΝΙΞΑ ΕΝΑΝ. Υστερα πήρε το 100 και μέχρι νάρθουν κοίταξε το ωροσκόπιό της στή ΓΥΝΑIΚΑ

Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών1Το σπίτι μου όσο το άνοιγμα των χεριών της κόρης μου4 χρόνια άστεγη τώρα…2Κι ανυπόδετη κι άρρωστη γύρναγαΚρύωνα.Και όπου κι αν έστρεψαΌξος και πρέζα και χολή3Και τα παιρνα να μη λυπήσω τους ανθρώπους4Και ήρθε – και χάμω- στα γόνατα έπεσαΚαι χωμάτινος βόλος έγιναΚαι μέσα μου κύλησαΚαι σε μια ανάσα της ψυχής μουΠου είχε μείνει φεγγερή- εκεί ακούμπησα-και έκλαιγα νερό. Νερά πολύ.5Κι όσο νερό έβγαλαΝερό δεν είχε για μέναΣτέρεψα – λέπια- γοργόνα έγιναΚι ο άνθρωπος φοβήθηκε ακόμα πιο πολύ…6Κι όταν τα μάτια άνοιξαΚαι πλάι και γύρω και παντούΜεγάλη λίμνη έγινεΠου πλέανε αιωνόβια μικρούτσικα ανθράκια7…νύχτωνε στον ουρανό…Και σε δυό περίεργα σύννεφαΠου ακίνητα τρέχανΕγώ ανάμεσα σε δυό διάτρητους «ληστές»Στα φώτα σταυρωμένη8Μπορεί δίκαια…Προκάλεσα με πάθος την ζωή.Ασέβησα δύο φορές γιατί ήξερα τους Νόμους.Άσκησα την όραση μου για μακριάΚι έχασα τα κοντινά μου9

Page 16: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

ΤώραΠληρώνω με ντροπήΤυφλήΧωρίς σκυλίΧωρίς ραβδίΔιαβαίνω ανάμεσά σας10Εσύ!Εσένα που αγάπησα.Κοίτα άμα πιεις κι όπως πάντα μεθύσειςΜην πεις ποτέ πως μ’αγάπησεςΔεν θ’ άφηνες να γίνω πλατανόφυλλοΣε ξεροπόταμους να πλέω…11ΜΗ!…«Τυλίγω πάγο στο συναίσθημαΤίποτ’ άλλο δεν είναι»Υστέρα μεγαλώνοντας κι άλλοΤο άνοιγμα των χεριών«Φοβάμαι» είπεκι έφυγε με μια ασήκωτη βαλίτσατο παιδίαφήνοντάς μεσε μια πόρτα ανοιχτήαπό αναρριχητικά τρόμου και σκοτάδι πνιγμένη10 Οκτωβρίου η ΜυρτώΤο μήνα των παγωμένων σταφυλιών γεννημένη.12Στάθηκα πεσμένη εκείΏρες.. ώρα πολλή…ΤότεΠνιγμένος στ’ αναρριχητικάΒγήκε ένας φίλος χαμένοςΈεειι.. του λεω, Χρίστο…Ησύχασε… Πήγαινε να κοιμηθείς…Είσαι καιρό σκοτωμένος.Έεειι… μου λεει Ρηνούλα, λυπημένος πολύΗσύχασε.. Πήγαινε να ξαπλωθείς…Από σφαίρα ή άσπρηΕίσαι καιρό πεθαμένος13Υπνωτισμένη ξάπλωσαΣτο μάρμαρο του νεκροτομείουΤο σώμα μου έβλεπαΟι φοιτητέςΓια πείραμαΝα κόβουνεΠολύ λεπτές ροδέλεςΤο άχρωμο αίμα μουΜε κουβάδες ξεπλένανεΆρρωστοι για την δόση τουςΑπό τις φλέβες τους

Page 17: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

Τις πλατείες τυλίγανεΘανάτου κορδέλες14ΑΑδερφή μου..Ανυψώσου εσύΓαλανή απ’ το μπλέΑπαστράπτουσα…15Πασάλειψαν τα μούτρα μουΜ’ ώχρας μπογιάΤα νύχια τα μάτια και τα’ αυτιάΣαύρας πρασινομαύροΤα μάγουλα κατακόκκιναΣαν του Πάσχα αυγάΉθος ποιώΈγινα ηθοποιόςΠουτάνα θεατρίνα.16ΣΚΗΝΗ 35Μακρύς χωμάτινος δρόμος…Κακός χειμώνας φυσάει άρρωστη βροχήΉχοι συγκεχυμένοι από στρατιωτικά παραγγέλματαΕκκλησιαστική μουσική και λύκοι.Στην άκρη του κάδρου, η μαύρη άκρη ενός ράσουΠου ανεμίζει και χάνεται…( Στην πλάτη μου ένα ξυράφι αποφασισμένοκαι ο ιριδισμός τραμπούκουστο μάτι του σκηνοθέτημε μπάζει στο πλάνο «να τα πω».Κλείνω τα μάτια. Λέπρα.Η Βιριδιάνα με ξυρισμένο το κεφάλι στο πάτωμαΠροσεύχεται.Η Τέχνη « εν ιδρώτι της ψυχής…»Προσεύχομαι.)17Δέντρο ήμουνα κι έσπασαΜου σπάσαν όλα τα κλαδιάΓιατί εκεί τρέχανε τα ξεστρατισμένα παιδιάΝα παίξουνε τους κρεμασμένους18Ρίζα με λένε τώρα.19Το χρώμα μουΝύχτας βαθιάς μαβίΕκείνο που παίρνει ο ουρανόςΌταν μεγάλο βράχο δένει στο λαιμόΚαι σ’ άραχλα νερά βουλιάζει το φεγγάρι20Η αφή μουΒελούδο φθαρμένο παλιόΜε νεκρικές ανταύγες τσαλακωμένο

Page 18: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

Σε ηρωικές γιορτέςΚαι πορείες παραφορεμένο21Ο ήχος μου συνέχειαΑνάμνηση δέντρου που φυλλορροείΣτο χέρι μου «χτυπημένος» αετόςΟικόσημο της μοναξιάς μουΣε άλλους χάρτεςΣημάδι μου ο ΕρμήςΤο μήνα των κερασιών. 1 Ιουνίου γεννημένη.22Και ήρθανε και λιώσανεΤα νύχια του αετού από την μοναξιάΚαι το ράμφος του μονάχος του γύρισεΜοναχός να πεθάνει23Ποτέ πια!…Μοιρολογούν τα κύματα…Για πάντα!Μου ψιθυρίζει η θάλασσα…Πάρτε τις λέξεις από δω!Και τα δυό τρόμο μου φέρνουνΠονάει για μένα το νερόΚαι γω γι’ αυτόΤο ίδιο…24Η ζωή μου πού λέτε παιδιάΌπως τα παραμύθια αυτά τα παιδικάΜε γάντζους, κακές μάγισσες, ξύλο, τσουβάλια, ζητιανιάΞέρετε, αυτά που γράφουνε για τα παιδιάΕιδικά εκπαιδευμένες καταστολής μονάδεςΚαι τα μαθαίνουν μετάΓια να τα πούνε μετάΜανάδες μαινάδες 25Μια νύχτα λοιπόν…26που το φεγγάρι είχε κατέβει πολύ χαμηλάκι ο θάνατος είχε μπλεγμένα στα δάκτυλά τουτούφες από τα δικά μου μαλλιάκατηφόρισα να βρω έναν άνθρωπο.Είχα χρόνους ν ακούσω ανθρώπου λαλιάΌμως όλοι όσοι ήτανε συναθροισμένοι στην αγοράΚροάζανε κρα κραΚι ακόμαΕίχαν βγάλει πίσω τουςΚροκοδείλου ουρά27έπρεπεαν ήθελα ακόμα να σωθώαν ήθελα ακόμα να ζήσωνα βρω έναν τρόπο να μοιάζω μ’ αυτούς

Page 19: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

ή κάτι τέλος πάντωννα τους εξευμενίσω28Έτρεξα λοιπόν γρήγορα γρήγοραΚι έβαλα ένα μεγάλου αρχηγούΠαλτό στρατιωτικόΤο οποίο ανέσυραΑπό αριστοκρατικούς εμετούςΚαι πολυτελή σκουπίδια.Δυστυχώς όμως για πολλοστή φοράΉτανε λάθος η κίνηση.Θεωρήθηκε ΎβριςΉ…29για να ακριβολογώστη γλώσσα των κρα κραΠεριύβριση Στρατιωτικής ΑρχήςΚι αρχίσανε τότε που λέτεΜε πέτρε να τρέχουν όλοι πίσω μουΚαι τις ουρέςΣτο χώμα να χτυπάνε30Με βάραινε και το παλτόΜε βάραινε και το μυαλόΚαι στάθηκα στη σιωπήΝ’ ακούσω τη σιωπή μου31Και φαίνεται – για να τελειώνουν τα παραμύθια παιδιά-Πως πάλι θαύμα έγινεΓιατί αόρατη έγιναΚι ενώ μπροστά τους ήμουναΜε ψάχναν όλο πίσω…33Ποίος είναι ο λόγος της ποίησηςΠού βγαίνει απ’ το ποιώΚαι που σημαίνει πράττωΖητάω την απάντησηΑπ’ τους ακινητοποιημένους34Τρομοκρατία: εξουσιάζω δια τηςΒίας. Τρόμου.Και τρομοκράτης τι θέλει να πει;Δε θέλω απάντηση απ’ αυτούς που την επινοήσανεΖητάω απάντηση απ’ τους λαχανιασμένους35(αέρας σήκώσε…Ποιος φύλαξε κι ακόμα Δε ξερίζωσαΜε τέτοιο μίσος που ο καιρόςΞεσκίζει και βροντάΕξώφυλλα βιβλίων…)36

Page 20: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

Η πόλις είχενΟριστικώς καταστραφεί.Η όποια προσπάθειαΉτο καταδικασμένη«Ευρίσκέτο πλήσίον του ναού Σμινθέως Απόλλώνοςκαι το άβατον ιερόντης Νουδουσίας Αθηνάς.Ελέγετο: ΠΟΙΗΕΣΣΑ»37…………………….Κάπως έτσιΠου λέτε πάντα έγινεΚι επέζησαΚαι κάθομαι και ίστορώ…38Μια μέρα λοιπόν…

Θέλω να κουβεντιάσωΘέλω να κουβεντιάσω σ' ένα καφενείοπου νάχει πόρτα ανοιχτήκαι να μην έχει θάλασσαμονάχα άντρες άνεργουςσκόνη με ήλιο και σιωπήνα μπαίνει ο ήλιος στο κονιάκκ' η σκόνη μαζί με τα τσιγάρα στα πλεμόνια μαςκι ας μην πάρουμε και σήμερα βρε αδερφέπροφύλαξη για την υγεία μαςκι ούτε να δίνεις συμβουλέςτο πως το κατεβάζω έτσικαι πως σκορπιέμαι έτσικαι να αφήσεις ήσυχα στα μούτρατις μπογιές τις μύξες και τα κλάματανα τρέξουνε.Μονάχα να κοιτάζεις ήρεματα νύχια τα μαλλιά μου και τα χρόνιαπούναι βρώμικακαι γώνα μη δίνω φράγκο για όλα αυτάΜόνο το κόμμα, το χριστουλάκο τουςγιατί δε φτιάχτηκε το κόμμα τόσα χρόνιακαι σύ νάσαι φίλος. Φίλος-φίλοςέτσι όπως το λέει ο Καζαντζίδηςκαί το κονιάκ νάναι σκατάκαι εργολάβος πουθενά δε φάνηκεέχει δωμάτιο για παράνομουςπάνω απ' το καφενείοθα σου τα ρίξω σε μια δόσητο συνηθίζω άμα μεθάω - έτσι για να σε λιανίσω-να σε δω χωρίς βρακί να δούμε τι θα κάνειςεσύ όμως λέει δεν θάσαι απ' αυτούςθα σηκωθείς και θα χορέψεις παραγγελιά..βεργούλες και με δείρανε..

Page 21: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

και θα κρατάς στις χούφτες σουμ' αγάπη και με προσοχή το μυαλό μουείναι έτοιμο να διαλυθεί στα χίλια. Με πονάει.Κι ότανέρθουνε να σου πουνεδώ δεν είναι τόποςκαι χρόνοςγια τέτοια πράγματατράβηξε τη φαλτσέτα και θέρισε

Φιλμογραφία (ως πρωταγωνίστρια)

Το βαρύ πεπόνι, 1977 Παραγγελιά, 1980 Όστρια, 1984

[Επεξεργασία]

Βιβλία

Τρία κλικ αριστερά, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1978 Ιδιώνυμο, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1980 Το ξύλινο παλτό, Εκδόσεις Καστανιώτη, ISBN 960-03-0292-8, 1η έκδοση 1982 Απόντες, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1986 Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1η έκδοση 1988

[Επεξεργασία]

Μεταθανάτιες κυκλοφορίες

Με λένε Οδύσσεια, Εκδόσεις Καστανιώτη, ISBN 960-03-3227-4, 1η έκδοση 2002 Νόστος, Εκδόσεις Καστανιώτη, ISBN 960-03-3796-9, 1η έκδοση 2004

[Επεξεργασία]

Δισκογραφία

Έγραψε τους στίχους για το soundtrack της ταινίας Παραγγελιά με τίτλο Στο Δρόμο, σε μουσική Κυριάκου Σφέτσα που κυκλοφόρησε απο την ΕΜΙ το 1981.

Page 22: ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Athens Indymedia · Web viewΓεγονός πρώτο υπήρξαν οι αλλεπάλληλες εκδόσεις των δυο ποιητικών συλλογών

Επίλογος Αυτή είναι η Κατερίνα Γώγου … Ότι και να γράψει κανείς είναι λίγο για τον πλούτο αυτού

του ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Ελπίζω όσοι δεν την γνωρίζατε να την μάθατε από αυτή την προσπάθεια για αφιέρωμα στην Κατερίνα και στο έργο της , όσοι την γνωρίζατε ελπίζω να σας θύμισε τα συναισθήματα σας που σας δημιουργηθήκαν όταν πρώτο διαβάσατε τα ποιήματα της και μακάρι να τα ξανά διαβάσετε όπως τότε, την πρώτη φορά.

Για τέλος , σχετικά με της πηγές για αυτό το αφιέρωμα να αναφέρω ότι είναι διαφορά μικρά αφιερώματα και αναφορές στην Κατερίνα από διάφορα sites (δεν μπορώ να τα θυμάμαι , σαν αρχειακό υλικό είχα κρατήσει τα περιεχόμενα τους ) συν το "Αναρχικό Δελτίο, νο 37, Δεκέμβρης 2005", όπως προ είπα ένα μάζεμα υλικού είναι σε ένα κείμενο παρά ένα “αφιέρωμα”. Επίσης όποιος θέλει μπορεί να το δώσει και να το διανείμει οπουδήποτε (χωρίς απολαβές , δηλαδή τελείως δωρεάν , τελείως free) όπως και όποιος έχει περισσότερες πληροφορίες, κείμενα ή οτιδήποτε που θα το κάνει όσο περισσότερο ολοκληρωμένο γίνεται μπορεί ελεύθερα να τα προσθέσει (παράκληση, αν γίνετε ας μου το στείλει στο kikogk @ gmail . com )

KIKO,03/10/2006

ΜΕ ΟΣΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΓΙΝΕΤΕ