Ολυμπιακοί Αγώνες (τα αγωνίσματα στην Αρχαία Ελλάδα)

Λίνα Χατζηχαραλάμπους τμήμα Α3 Κυριάκος Χατζηχαραλάμπους Αλεξάνδρα Χανδρινού Ιωάννα Τάσιου Λήδα Χαραλαμπάκου

Οι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν μία σειρά αθλητικών αγώνων μεταξύ εκπροσώπων των πόλεων-κρατών και ένας από τους πανελλήνιους αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα.

Oι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν η πιο σημαντική διοργάνωση της αρχαίας Ελλάδας και διεξάγονταν στην Αρχαία Ολυμπία κάθε τέσσερα χρόνια, από το 776 π.Χ.

Στην Ολυμπία έπαιρναν μέρος αθλητές από όλη την Ελλάδα (και αργότερα από άλλα μέρη) και σταδιακά απέκτησαν ιδιαίτερη αίγλη. Η διοργάνωσή τους γινόταν μέχρι το 393 όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την διεξαγωγή τους.

Από το 1896, αναβίωσαν με την ονομασία Ολυμπιακοί Αγώνες και διεξάγονται ως διεθνείς αγώνες, γνωστοί και ως Θερινοί Ολυμπιακοί.

Θέσπιση των αγώνων

Με την πάροδο του χρόνου, ο θεσμός της Ολυμπιακής εκεχειρίας και των Ολυμπιακών αγώνων έγιναν όλο και πιο δημοφιλής σε όλο τον Ελλαδικό χώρο. Μέχρι τον 4ο αι. μ.Χ. όπου και σημειώνεται το τέλος των Ολυμπιακών αγώνων, η συρροή των αθλητών από όλα τα μέρη ήταν μεγάλη.

Η παρακολούθηση των αγώνων επιτρεπόταν σε όλους, ελεύθερους και δούλους, ακόμα και βάρβαρους. Μονάχα απαγορευόταν αυστηρά στις γυναίκες, ίσως γιατί ορισμένοι αθλητές αγωνίζονταν γυμνοί. Για όποια μάλιστα τολμούσε να παραβεί τη διαταγή αυτή, υπήρχε η ποινή του θανάτου.

Τα αγωνίσματα

Αγώνες δρόμου Πάλη Πυγμαχία Παγκράτιο Πένταθλο

Αγώνες δρόμου

Ο απλός αγώνας δρόμου, το «στάδιον» ήταν το πρώτο αγώνισμα που καθιερώθηκε. Μέχρι τους 15ους Ολυμπιακούς αγώνες οι αθλητές που έπαιρναν μέρος φορούσαν μια μικρή ποδιά, ενώ αργότερα αγωνίζονταν εντελώς γυμνοί, επιδεικνύοντας την επίδοσή τους στο πολεμικό βάδισμα και τρέξιμο. Τέρμα ήταν το σημείο που βρίσκονταν το βραβείο, ενώ οι θεατές στέκονταν δεξιά και αριστερά κατά μήκος της αμμώδους διαδρομής που είχε μήκος εξακοσίων Ολυμπιακών ποδιών (περ. 192 μέτρα).

Πάλη

Η πάλη ήταν πολύ δημοφιλές άθλημα. Σύμφωνα με τον μύθο ο Θησέας ήταν αυτός που ανακάλυψε την τεχνική της πάλης, έτσι ώστε ο νικητής να μην είναι εξαρτημένος μόνo από την φυσική του σωματική δύναμη, αλλά από την τεχνική, την ευελιξία και την γρηγοράδα των κινήσεών του. Στην πάλη διακρίνουμε δύο αγωνίσματα. Στο πρώτο ο αθλητής είχε σκοπό να ρίξει τον αντίπαλο τρεις φορές με τους ώμους στο χώμα, ενώ στο δεύτερο ο αγώνας συνεχιζόταν ακόμα και στο έδαφος, μέχρι που ο νικημένος αναγκαζόταν να παραδεχτεί την ήττα του σηκώνοντας το χέρι.

Πυγμαχία

Η πυγμαχία ήταν βίαιο και συχνά θανατηφόρο αγώνισμα. Τα χέρια ήταν ενισχυμένα με χοντρά δερμάτινα λουριά από τον αγκώνα μέχρι τις γροθιές, ενώ τα δάχτυλα έμεναν ακάλυπτα για να κλείνουν σχηματίζοντας γροθιά. Τα λουριά μπορεί να ήταν ενισχυμένα με μικρούς μολυβένιους βόλους ή καρφιά. Σε περίπτωση που ο αγώνας κρατούσε πολύ ώρα χωρίς νικητή, οι αγωνιστές έπρεπε να κάνουν την ονομαζόμενη «κλίμακα». Δηλαδή οι πυγμάχοι στέκονταν ακίνητοι χωρίς να αμύνονται ή να αποφεύγουν το χτύπημα, ενώ εναλλακτικά αντάλλασσαν χτυπήματα μέχρι που ένας από τους δυο κατέρρεε. Νικητής ήταν αυτός που κατόρθωνε να μην χτυπηθεί. Ακόμα καλύτερα ήταν αυτός που κατόρθωνε να μην χτυπηθεί αλλά ούτε και να χτυπήσει τον αντίπαλο, κάνοντάς τον απλά να καταρρεύσει εξουθενωμένος από τις άκαρπες επιθετικές προσπάθειές του.

Παγκράτιο

Το δυσκολότερο άθλημα στους Ολυμπιακούς αγώνες ήταν αναμφισβήτητα το παγκράτιο. Ήταν συνδυασμός της πάλης και της πυγμαχίας. Ο νικητής έπρεπε να νικήσει συνδυάζοντας την ευελιξία αλλά και την δύναμη της γροθιάς, συμβολίζοντας έτσι τον ηρωικό αγώνα του άοπλου πολεμιστή στην μάχη. Σε αντίθεση με την καθεαυτού πυγμαχία, οι αθλητές του παγκρατίου αγωνίζονταν με γυμνά χέρια και δεν χτυπούσαν με την γροθιά, αλλά με τα δάχτυλα της πυγμής

Πένταθλο Το πένταθλο αποτελείτο από πέντε επί μέρους αγωνίσματα, τροχάδην, άλμα, πάλη, δισκοβολία και ακόντιο. Οι αθλητές του πένταθλου ήταν φημισμένοι για την καλαισθησία του αρμονικά γυμνασμένου σώματός τους. Η διεξαγωγή του πένταθλου άρχιζε με την ρίψη δίσκου ή με το άλμα, και συνέχιζε με την ρίψη ακοντίου, τον αγώνα δρόμου και την πάλη.

Αρματοδρομία Η αρματοδρομία διεξάγονταν σε ιδιαίτερο στάδιο, το «ιπποδρόμιο», αγνώστων σήμερα διαστάσεων. Το μοναδικό ιπποδρόμιο που διασώζεται σήμερα στην Ελλάδα βρίσκεται στο Λύκαιο όρος και έχει μήκος 300 μέτρα, ή ενάμιση σταδίου, και πλάτους εκατό μέτρων.

Σημασία των αγώνων Οι Ολυμπιακοί είχαν επίσης θρησκευτική σημασία αφού γίνονταν προς τιμή του θεού Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία. Ο αριθμός των αγωνισμάτων έγινε είκοσι και ο εορτασμός γινόταν στην διάρκεια μερικών ημερών. Οι νικητές των αγώνων θαυμάζονταν και γίνονταν αθάνατοι μέσα από ποιήματα και αγάλματα. Το έπαθλο για τους νικητές ήταν ένα στεφάνι από κλαδί ελιάς. Κατάργηση των αγώνων

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες διατηρήσανε την αίγλη τους σε όλη την ελληνική αρχαιότητα και όσοι νικούσαν σε αυτούς δοξάστηκαν από λαμπρούς ποιητές, όπως ο Πίνδαρος, ο Σιμωνίδης ο Κείος και ο Βακχυλίδης. Όταν όμως επικράτησαν οι Ρωμαίοι, το ευγενικό πνεύμα των αγώνων άρχισε να νοθεύεται με βίαια θεάματα και σιγά-σιγά οι Έλληνες αθλητές αποσύρθηκαν και δεν έπαιρναν μέρος στους αγώνες. Έτσι, ο θεσμός των Ολυμπιακών Αγώνων έχασε τη σημασία του. Όταν ο Χριστιανισμός έγινε η επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι Ολυμπιακοί θεωρούνταν πια σαν μία παγανιστική γιορτή, και το 393, ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε τη διεξαγωγή τους.

ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΥΚΑΣ

ΝΑΝΑ ΣΑΓΕΝΤ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

ΝΙΚΟΜΑΧΗ ΤΑΞΗ: Α

ΤΜΗΜΑ: 3 Project 2ου τετραμήνου.

ΘΕΜΑ: ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Η Καλλιπάτειρα , κόρη του Ολυμπιονίκη Διαγόρα του Ρόδιου, ήταν η πρώτη γυναίκα της αρχαιότητας που μπήκε μέσα σε αθλητικό χώρο και παρακολούθησε τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι κανονισμοί απαγόρευαν την είσοδο και την παρακολούθηση των γυμνικών αγώνων για τις γυναίκες, αλλιώς τιμωρούνταν σε θάνατο με κατακρήμνιση από το βραχώδες όρος Τυπαίο. Η Καλλιπάτειρα, θέλοντας να θαυμάσει το γιο της Πεισίροδο που αγωνιζόταν στην πάλη, πήρε την τόλμη και περιφρονώντας τη σχετική απαγόρευση και την επαπειλούμενη ποινή, μεταμφιέστηκε σε γυμναστή όπου και εισήλθε και παρακολούθησε τον αγώνα. Προδόθηκε όμως από τον υπέρμετρο και δικαιολογημένο ενθουσιασμό της για τη νίκη του γιου της. Ωστόσο, δεν της επιβλήθηκε η θανατική ποινή, καθώς η οικογένειά της είχε βγάλει σειρά Ολυμπιονικών

Τα τελευταία χρόνια όλο και πληθαίνουν τα ρατσιστικά επεισόδια στον αθλητισμό, και αυτό είναι πράγματι λυπηρό, γιατί ο αθλητισμός ενώνει τους ανθρώπους και δεν τους διαχωρίζει. Τουλάχιστον αυτό

το παράδειγμα μας έδωσαν οι προπάτορες μας στην αρχαία Ελλάδα, μητέρα των Ολυμπιακών αγώνων, αφού με την έναρξη των αγώνων

σταματούσαν κάθε είδους πολεμική σύρραξη.

ΜΟΝΑΧΟ 1972 Η Παλαιστινιακή Τρομοκρατική

Οργάνωση Μαύρος Σεπτέμβρης , απήγαγε 12

Ισραηλινούς αθλητές . Ζητούσαν ως αντάλλαγμα την

απελευθέρωση 200ων Παλαιστινίων από τις φυλακές

του Ισραήλ. Οι Γερμανικές αρχές προσπάθησαν να τους ελευθερώσουν προκαλώντας

την αντίδραση των τρομοκρατών οι οποίοι

εκτέλεσαν τους 12 Ισραηλινούς.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1936 Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936 που έγιναν στην φασιστική τότε Γερμανία, ο αφροαμερικάνος Τζέσε Όουενς κέρδισε 4 χρυσά μετάλλια προκαλώντας την οργή του Χίτλερ ο οποίος εγκατέλειψε το στάδιο κατά την απονομή

Στο Μεξικό όπου διεξήχθησαν οι Ολυμπιακοί αγώνες του 1968, οι Αμερικανοί Τόμι Σμίθ και Τζόν Κάρλος κατέκτησαν το χρυσό και χάλκινο μετάλλιο αντίστοιχα, στα 200μ . Οι δύο Ολυμπιονίκες που ήταν μέλη του αντιρατσιστικού κι αντιιμπεριαλιστικού κινήματος Μαύροι Πάνθηρες ,κατά την απονομή των μεταλλίων ανέβηκαν στο βάθρο χωρίς παπούτσια και στην ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου ύψωσαν την γροθιά τους, θέλοντας να δείξουν την αντίδραση τους για την φτώχεια και τον ρατσισμό που επικρατούσε. Η Αμερικανική Ολυμπιακή Επιτροπή τους απέσυρε αμέσως από τους αγώνες και χρειάστηκε να περάσουν 30 ολόκληρα χρόνια για να τους τιμήσει για αυτή τους την ενέργεια.

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ κ’ ΘΕΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ

Από τους: Σπυριδούλα Ψωφάκη Χρυσοβαλάντης Σπανουδάκης Μαρσέλ Σάμπα Αλέξης Σπηλιωτόπουλος

Επίδραση της άθλησης στα παιδιά

Εκτροπή αθλητισμού και υπεράθληση

Εκτροπή αθλητισμού και υπεράθληση Παντελής Ντούλης Τζάτζος Βασίλης Παππάς Μιχάλης Πάγκαλος Διονύσης Τσούκας Αχιλλέας

Όπως όλοι ξέρουμε, δεν γίνεται κάτι που γίνεται περισσότερο από ότι πρέπει, να κάνει αναγκαστικά και καλό .. Έτσι και η ύπερ-άθληση, έχοντας πολλά αρνητικά και πολλά μειονεκτήματα, μπορεί να δείξει πως δεν είναι και ότι καλύτερο να «ύπερ-αθλήσε». Ας δούμε λοιπόν τα μειονεκτήματα και τα όρια..

Τα..«όρια» της υπεράθλησης •Τα «όρια» για τον κάθε ασκούμενο διαφέρουν και συνήθως καθορίζονται από τον στόχο που έχει θέσει αυτός και ο προπονητής του. Οι παγκόσμιες συστάσεις συγκλίνουν στο ότι για τη διατήρηση και τη βελτίωση της καλής υγείας, απαιτούνται τουλάχιστον 30-45 λεπτά αερόβιας άσκησης, 5 ως 7 φορές την εβδομάδα και τουλάχιστον 2 προπονήσεις μυικής δύναμης, ώστε να απολαύσουμε τα μέγιστα οφέλη από την άσκηση, προστατεύοντας και βελτιώνοντας το καρδιαγγειακό σύστημα, τις αρθρώσεις μας και τονώνοντας το μυικό μας ιστό. Φυσικά, ένας αρχάριος θα πρέπει να αρχίσει πιθανότατα από πιο ελαφριά προπόνηση, ενώ ένα άτομο, που γυμνάζεται χρόνια, θα πρέπει να αυξήσει το πρόγραμμά του σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες του κατάλληλου προσωπικού γυμναστή.

• Τα όρια έχουν ξεπεραστεί: Όταν το άτομο βάζει προτεραιότητά του την γυμναστική και την τοποθετεί πάνω από τα καθήκοντα, τις υποχρεώσεις του, αλλά και την κοινωνική ζωή του

• Όταν νιώσει ενοχές ή θυμό αν δεν μπορέσει να ασκηθεί ή ασκείται ακόμα και όταν είναι άρρωστο ή τραυματισμένο, σε «περίεργες συνθήκες και ακατάλληλες ώρες» ακόμα και στο ντους

• Όταν μπορεί να ακυρώνει κοινωνικές δραστηριότητες, εξόδους και ταξίδια για να μην χάσει το άκαμπτο πρόγραμμα άσκησης του

• Συχνά ενυπάρχει κάποια διατροφική διαταραχή και το άτομο έχει κακή αίσθηση για την εικόνα του σώματος του

• Τα συμπτώματα της υπεράθλησης είναι:

-ένταση -εκνευρισμός -μείωση της όρεξης -ανήσυχος ύπνος -απώλεια σεξουαλικής επιθυμίας -μυϊκοί πόνοι

• Τα όρια της κούρασης κάθε ανθρώπου είναι υποκειμενικά! Οργανικά όμως σαν όριο θεωρείται το σημείο που οι μύες μετά από σκληρή άσκηση πολλών ημερών, έχουν καταναλώσει πάρα πολύ ενέργεια και θέλουν ξεκούραση και ισορροπία.

Τα «μειονεκτήματα» • Όπως όλοι γνωρίζουμε, η υπέρ-άθληση

επιφέρει πολλά μειονεκτήματα και σωματικά αλλά και πνευματικά. Συνήθως, τα περισσότερα μειονεκτήματα είναι σωματικά, αφού ο οργανισμός και το σώμα μας φθείρονται χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι για να τα επαναφέρουμε στην αρχική τους κατάσταση χωρίς να τον βλάψουμε ακόμα πιο πολύ.

• Μερικά από τα μειονεκτήματα είναι : • Η ζάλη • Δυσκολία στην αναπνοή • Δυσκολία στην σκέψη • Ταχυπαλμία και αφυδάτωση • Κακή ψυχολογία και κρίσεις πανικού • Αρνητικά συναισθήματα • Κυκλοθυμική διάθεση • Διαταραχή ύπνου • Δομικές αλλαγές στην καρδιά όπως ουλές στο μυοκάρδιο και στις

αρτηρίες καθώς και αφύσικοι καρδιακοί παλμοί που οδηγούν σε μόνιμα προβλήματα

• Ορμονικές διαταραχές ( κυρίως στις γυναίκες ) • Αυξημένο στρες • Το άτομο που υπέρ-αθλείται αρρωσταίνει ευκολότερα από κάποιον

που γυμνάζεται-αθλείται με μέτρο ή που δεν γυμνάζεται όσο πρέπει .

• Για τον λόγο αυτό καθώς και για πολλούς ακόμα λόγους , ο υπέρ-αθλητισμός και η υπέρ-γυμναστική βλάπτουν πολύ σοβαρά την υγεία μας, για αυτό θα πρέπει να βάζουμε ένα μέτρο και να μην κάνουμε περισσότερες ασκήσεις και να μην πιέζουμε τον οργανισμό μας – αν δεν μας το επιτρέπει ο ίδιος , δηλαδή αν δεν έχουμε την κατάλληλη αντοχή για τις ασκήσεις αυτές.

• Κλείνοντας, αυτές οι «έρευνες» μπορούνε να μάθουν σε άτομα για τα μειονεκτήματα, αλλά και να τους αποτρέψουν να προβούν σε κάτι τέτοιο αφού πλέον ξέρουν ότι μόνο αρνητικά θα υπάρχουν από την ύπερ-άθληση.