ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΕΚΠ. ΕΤΟΥΣ 2017-2018

Σελίδα 1 από 2

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΟΜΑΔΑ ΠΡΩΤΗ

Α1

α) σ. 22: «Ο Α΄ Παγκόσμιος[…]μια νέα αρχή».

β)σ. 31: «Η αλλαγή των δεδομένων για την ελληνική βιομηχανία[…]ή άλλα ενισχυτικά μέτρα».

γ) σ. σ. 32: «Από τα υπόλοιπα έργα, πέραν των χερσαίων συγκοινωνιών, το κυριότερο[…]στη

Βοιωτία».

Α2

α)Λ, β)Σ γ) Λ, δ) Σ, ε) Σ.

Β1

Σ. 25-26: «Η Ελλάδα έστω και στις περιορισμένες[…]πολλών εκατομμυρίων δραχμών».

Β2

Σ. 35-37.

ΟΜΑΔΑ ΔΕΥΤΕΡΗ

Γ1

α) σ. 18: «Αν λάβουμε υπόψη[…]κρασί. Ειδικά για τη σημασία της παραγωγής της σταφίδας ο Λ.

Σταυριανός υπογραμμίζει τον καθοριστικό της ρόλο, χαρακτηρίζοντας την ως τον «ακρογωνιαίο

λίθο» της ελληνικής οικονομίας. Στην πύλη που συνέδεε την Ελλάδα με την Ευρώπη, το λιμάνι της

Πάτρας, η εξαγωγή της σταφίδας είχε δεσπόζουσα θέση, με χαρακτηριστικότερο στατιστικό στοιχείο

αυτό του 1887: από τη συνολική αξία των 18.300.000 φράγκων των εξαγομένων αγροτικών

προϊόντων, τα 17.800.000 προέκυπταν από τη σταφίδα. Έτσι η δυναμική αυτού του κλάδου

εξισορροπούσε σε μεγάλο βαθμό τις δαπάνες για τα εισαγόμενα, ειδικά των σιτηρών. Αναφερόμενος

στο ίδιο ζήτημα ο Σ. Πετμεζάς στη μελέτη του για την «Αγροτική Οικονομία», τονίζει τη σημασία των

ελαιώνων, των συκεώνων, των φυτειών από εσπεριδοειδή και των καπνών, καλλιεργειών δηλαδή που

έδωσαν μια αξιόλογη δυναμική στην αγροτική οικονομία, σε βαθμό μάλιστα που χρηματοδοτούσαν τις

εισαγωγές άλλων προϊόντων. Σε ολόκληρη την επικράτεια κατά τον 19ο αιώνα οι αγροτικές

καλλιέργειες αποτελούσαν πηγή εγχώριου πλούτου. Είτε αναφερόμαστε στα αμπέλια της

Πελοποννήσου, της Αιτωλίας και των Ιονίων νήσων, είτε στους καρποφόρους ελαιώνες της

Κέρκυρας, της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας η αγροτική παραγωγή συνιστούσε το

σημαντικότερο κλάδο της ελληνικής οικονομίας. Στις καλλιέργειες αυτές να προσθέσουμε τους

συκεώνες και τους μορεώνες της νότιας Πελοποννήσου αλλά και τις φυτείες των εσπεριδοειδών της

αργολικής γης και ορισμένων νησιών, οπότε έχουμε επαρκή εικόνα της ανάπτυξης του πρωτογενούς

τομέα.

Εκτός από τα παραπάνω είδη[…]κυριολεκτικά ασήμαντες. Σύμφωνα, μάλιστα, με όσα διαλαμβάνει

το απόσπασμα της Χ. Αγριαντώνη –και στηρίζεται σε επίσημη Έκθεση-τα 35 ενεργά μεταλλεία που

απασχολούσαν 12.000 εργάτες και οι συνολικά 23 εταιρείες που ασχολούνταν με αυτόν τον τομέα το

1906 βελτίωναν συνολικά τον τομέα των εξαγωγών και, συνεπώς, την εικόνα που εμφάνιζε το

εμπορικό ισοζύγιο.

ΜΑΘΗΜΑ / ΤΑΞΗ : ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ Γ’ ΛΥΚΕΙΟΥ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 24/09/2017

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑΤΟΣ: Δ. ΜΑΛΕΣΗΣ, Α. ΑΔΑΜ, Ε. ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΕΚΠ. ΕΤΟΥΣ 2017-2018

Σελίδα 2 από 2

β) σ. 18: Στις εισαγωγές[…]και των μηχανημάτων. Στο προαναφερθέν παράθεμα από τη μελέτη του

Πετμεζά πληροφορούμαστε και για άλλα προϊόντα που εισάγονταν, όπως το ρύζι, τα αλίπαστα ψάρια,

ο καφές, η ζάχαρη, τα κτηνοτροφικά προϊόντα και τα ζώα.

γ) σ. 17: «η σημασία του εμπορίου[…]ποσοστό δημοσίων εσόδων».

Δ1.

σ. 26-27: «Με την ίδρυση του ανεξάρτητου[…]για τον παραγωγό όρους». Στη δυσμενή θέση των

μικροκαλλιεργητών-παραγωγών και την εκμετάλλευσή τους επικεντρώνει την αναλυτική του

προσέγγιση το παράθεμα από το έργο του Πατρώνη, το οποίο ως μια δευτερογενής ιστορική πηγή

επιβεβαιώνει όσα προαναφέρθηκαν. Πράγματι, ήδη από την προεπαναστατική περίοδο οι Άγγλοι

έμποροι με τοκογλυφική συμπεριφορά απομυζούσαν τον ιδρώτα των σταφιδοπαραγωγών της

Κορινθίας. Μετεπαναστατικά η κατάσταση αυτής της εκμετάλλευσης παγιώθηκε, με τους εμπόρους

των πόλεων να παραλαμβάνουν τη σκυτάλη. Με τη συνεργασία τοπικών μικρεμπόρων ή

παραγγελιοδόχων προαγόραζαν το σύνολο της παραγωγής του επόμενου χρόνου, καλύπτοντας τις

επείγουσες και πιεστικές οικονομικές ανάγκες των αγροτών. Ο υψηλός τόκος που κυμαινόταν

τουλάχιστον από 18% έως 24% δημιουργούσε συνθήκες εκμετάλλευσης του απροστάτευτου

μικροπαραγωγού και καθεστώς ασύδοτης κερδοσκοπίας των εμπόρων. «Την ίδια στιγμή άλλοι

κλάδοι[…]ειδικών κοινωνικών ομάδων».

σ. 27-28: «Το μεγάλο βήμα έγινε το 1841[…]Ράλλης κλπ». Ο Ι. Βαλαωρίτης αναφέρεται στις

συνθήκες που οδήγησαν στην ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας. Συγκεκριμένα, αμέσως μετά την

εγκαθίδρυση της οθωνικής μοναρχίας ο Εϋνάρδος έστειλε στον-«ρέκτην και πεπειραμένον», όπως τον

χαρακτηρίζει- φίλο του και συνεργάτη στην Ελλάδα Γ. Σταύρου 500.000 δραχμές, ως ένα πρώτο

κεφάλαιο, προκειμένου εξετάσει αν ήταν ώριμες οι συνθήκες και να προλειάνει το έδαφος για την

ίδρυση τράπεζας. Παράλληλα, αναζήτησαν και την επικουρία του κράτους. Για το λόγο αυτό

απευθύνθηκαν με υπόμνημα προς την κυβέρνηση, ζητώντας να συμμετάσχει με 1.000 μετοχές στη

λειτουργία του πρώτου πιστωτικού ιδρύματος στην Ελλάδα. Έτσι με το νόμο που εκδόθηκε στις 30

Μαρτίου 1841, και ο οποίος αντικατέστησε προγενέστερο του 1836, ιδρύθηκε η Εθνική Τράπεζα. «Η

δραστηριότητά της[…]κυκλοφορία τους», κάτι που αναφέρεται και από τον Βαλαωρίτη, ο οποίος

μάλιστα προσθέτει ότι το πρώτο μετοχικό κεφάλαιο της Εθνικής ανερχόταν σε 5 εκατομμύρια

δραχμές.

σ. 28-29: «Προοδευτικά οι εργασίες[…]συγκρότημα του ελληνικού χώρου».