Λόγια……….. για τον Ιανουάριο 2012

«Αργοπεθαίνει»

ποίημα του Χιλιανού ποιητή Πάμπλο Νερούδα

Αργοπεκαίνει όποιοσ γίνεται ςκλάβοσ τθσ ςυνικειασ, επαναλαμβάνοντασ κάκε μζρα τισ ίδιεσ διαδρομζσ, όποιοσ δεν αλλάηει περπατθςιά όποιοσ δεν διακινδυνεφει να αλλάξει χρϊμα ςτα ροφχα του, όποιοσ δεν μιλεί ςε όποιον δεν γνωρίηει. Αργοπεκαίνει όποιοσ αποφεφγει ζνα πάκοσ, όποιοσ προτιμά τα μαφρο για το άςπρο και τα διαλυτικά ςθμεία του «ι» αντί του ςυνόλου ςυγκινιςεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρζπουν ζνα χαςμουρθτό ςε ζνα χαμόγελο, που κάνουν τθν καρδιά να χτυπά ςτο λάκοσ και ςτα ςυναιςκιματα Αργοπεκαίνει όποιοσ δεν αναποδογυρίηει το τραπζηι, όταν δεν είναι ευτυχιςμζνοσ με τθ δουλειά του, όποιοσ δεν διακινδυνεφει τθ βεβαιότθτα, για τθν αβεβαιότθτα για να κυνθγιςει ζνα όνειρο, δεν επιτρζπει ςτον εαυτό του τουλάχιςτον μια φορά ςτθ ηωι του να αποφεφγει τισ εχζφρονεσ ςυμβουλζσ. Αργοπεκαίνει όποιοσ δεν ταξιδεφει, δεν διαβάηει, δεν ακοφει μουςικι, όποιοσ δεν βρίςκει ςαγινθ ςτον εαυτό του. Αργοπεκαίνει όποιοσ καταςτρζφει τον ζρωτά του, δεν επιτρζπει να τον βοθκιςουν, όποιοσ περνάει τισ μζρεσ του παραπονοφμενοσ για τθν τφχθ του ι για τθν αςταμάτθτθ βροχι. Αργοπεκαίνει όποιοσ εγκαταλείπει μια ιδζα του πριν τθν αρχίςει, όποιοσ δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίηει. Αποφεφγουμε τον κάνατο ςε μικρζσ δόςεισ όταν κυμόμαςτε πάντοτε ότι για να είςαι ηωντανόσ χρειάηεται μια προςπάκεια πολφ μεγαλφτερθ από το απλό γεγονόσ τθσ αναπνοισ. Μόνο θ ζνκερμθ υπομονι κα οδθγιςει ςτθν επίτευξθ τθσ λαμπρισ Ε Τ Σ Τ Χ Ι Α «Κοίταξα μακριά και είδα κάτι να κινείται Πλθςίαςα, είδα κάτι ζμψυχο. Πλθςίαςα ακόμθ περιςςότερο και είδα ζναν άνκρωπο. Πλθςίαςα κι άλλο και είδα ότι ιταν ο αδελφόσ μου.» Παροιμία από το Θιβζτ

Λόγια <<<<<<<<<<για το Υεβρουάριο 2012

« Σο να μάθεις να σκέφτεσαι, να είσαι ακριβής,

να ζυγίζεις τις λέξεις σου, να ακούς τον άλλον,

σημαίνει να μπορείς να διαλέγεσαι,

να είναι το μόνο μέσο για να αναχαιτισθεί η τρομακτική βία που αυξάνεται

γύρω μας. Ο λόγος είναι ένα φρούριο κατά της κτηνωδίας.

΄Όταν δεν ξέρουμε, όταν δεν μπορούμε να εκφραστούμε,

όταν ο λόγος δεν είναι επαρκής και αρκετά επεξεργασμένος

επειδή η σκέψη είναι ασαφής και μπερδεμένη,

δεν απομένουν παρά οι γροθιές, τα χτυπήματα,

η άξεστη, βλακώδης, τυφλή βία»

Jacqueline de Romilly (1913-2010)

Μεγάλη Γαλλίδα Ελληνίστρια με διεθνή αναγνώριση. Ανάλωσε τη ζωή της στη μελέτη της

αρχαίας ελληνικής γραμματείας. ΄Εγραψε περισσότερα από είκοσι βιβλία για τα μεγάλα κλασικά

κείμενα, το αρχαίο θέατρο και τους τραγικούς, τον Όμηρο και τους σοφιστές, τα προβλήματα της

ελληνικής δημοκρατίας, τον ανθρωπισμό στην ελληνική σκέψη και την εξέλιξη του νόμου στα

κλασικά κείμενα. Σο κύριο όμως αντικείμενο των μελετών της ήταν ο Θουκυδίδης,

Σα περισσότερα έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά όπως το «μαθήματα ελληνικών»

Κάποτε είχε πει για το πνεύμα των Αρχαίων Ελλήνων:

« Σο να κατανοείτε πάντα το μεγαλύτερο μέρος από τα πάντα.

Αχ, Έλληνες μου! Ση διαύγειά σας, τη λατρεύω.

Και σ’ αυτό το σημείο είμαι εντελώς βέβαιη ότι δεν γελιέμαι.»

“Comprendre le plus possible, de tout, toujours. Ô mes Grecs! Votre lucidité, je l’adore. Et là, je suis sûre et certain que je ne me trompe pas”

Λόγια <<<<<<..για το Μάρτιο « Σι πάει να πει για ένα ζωγράφο να μιμείται τον τάδε ή το

δείνα; Σι κακό υπάρχει σ’ αυτό; Αντίθετα αυτό είναι πολύ

καλό. Πρέπει συνέχεια να προσπαθούμε να μιμούμαστε

κάποιον άλλο. Όμως, επειδή δεν το καταφέρνουμε και θα

θέλαμε πολύ να το πετύχουμε το προσπαθούμε! Αλλά

αποτυγχάνουμε παταγωδώς<. Ε, ακριβώς τη στιγμή που

αποτυγχάνουμε είμαστε ο εαυτός μας».

« τη ζωγραφική μπορεί κανείς να τα

τολμήσει όλα και μάλιστα επιβάλλεται,

μ’ έναν όρο όμως, να μην τα

επαναλαμβάνει».

« Η ζωγραφική είναι πιο δυνατή από μένα, με κάνει και

κάνω ότι θέλει αυτή. Δεν υπάρχει στιγμή που να λες, σήμερα

δούλεψα καλά αλλά αύριο είναι Κυριακή και κάνω παύση,

με το που σταματάς θες να ξαναρχίσεις».

Η «αλήθεια», για

ποια αλήθεια

μιλάμε;» λέει ο

Πικάσο, « αυτή δεν

μπορεί να υπάρξει.

Εάν ψάχνω για την

αλήθεια στον πίνακά μου θα μπορούσα να κάνω εκατό

έργα μ’ αυτήν την αλήθεια. Και τότε πείτε μου ποια θα είναι

η αληθινή; Kαι για ποια αλήθεια μιλάμε; Αυτήν του

μοντέλου ή αυτήν που ζωγραφίζω;» Εάν υπήρχε μια και

μοναδική αλήθεια δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε εκατό

πίνακες με το ίδιο θέμα».

« Μια μέρα, παίρνω μια σέλλα και ένα τιμόνι ποδηλάτου και κολλώ το ένα πάνω στο

άλλο φτιάχνοντας ένα κεφάλι ταύρου. Πολύ καλά! Αυτό που θα έπρεπε να κάνω στην

πορεία θα ήταν να πετάξω το κεφάλι του ταύρου οπουδήποτε, αλλά να τα πετάξω

πραγματικά. Σότε θα πέρναγε ένα εργάτης, θα τα μάζευε και θα έβρισκε ότι μ’ αυτό το

κεφάλι ταύρου θα μπορούσε να κάνει μια σέλα και ένα τιμόνι ποδηλάτου. Και το κάνει<

Θα ήταν εκπληκτικό. Είναι η χάρη της μεταμόρφωσης»

.«Η εικαστική σκέψη καταγράφεται στο έργο του ζωγράφου και οφείλει να εκφράζεται μέσα

απ’ αυτό και μόνο.»

Μπλε-ροη περίοδοσ

Αυτοπροςωπογραφία-κυβιςμόσ

Γκουζρνικα-κυβιςμόσ

Μεςογειακό τοπίο-κυβιςμόσ

Pablo Picasso

Λόγια <<<<για τον Απρίλιο

Αλβέρτος Αϊνστάιν

Αν δεν μπορείς να το εξηγήσεις με απλά λόγια, ούτε εσύ ο ίδιος το έχεις

καταλάβει πολύ καλά.

Τα καθαρά Μαθηματικά είναι, κατά κάποιο τρόπο, η ποίηση των λογικών

ιδεών.

Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση.

Ο χωρίς σκέψη σεβασμός προς την εξουσία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της

αλήθειας.

Ο χρόνος δεν υπάρχει, είναι ανθρώπινη ανακάλυψη κι εξυπηρετεί

ανθρώπινες ανάγκες.

Είναι ευκολότερη η διάσπαση του ατόμου από τη διάλυση των

προκαταλήψεων.

Η δύναμη ελκύει πάντα ανθρώπους με χαμηλή ηθική.

Όταν οι νόμοι των μαθηματικών ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα,

δεν είναι σαφείς, και όταν είναι σαφείς, δεν ανταποκρίνονται στην

πραγματικότητα.

Το κράτος είναι φτιαγμένο για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το

κράτος.

Albert Einstein ( 1879-1955 , Γερμανοεβραίος φσσικός)

Η Θεωρία ηης Στεηικόηηηος

Γερμανο-ελβετο-αμερικανοεβραίος θεωρητικός φυσικός που άνοιξε νέους δρόμους για την

αντίληψη του κόσμου με την διατύπωση της Ειδικής και της Γενικής Θεωρίας της χετικότητας

(1905). Σιμήθηκε με το Νόμπελ το 1921 για την ανακάλυψη του φωτοηλεκτρικού φαινομένου.

ίγουρα ο μεγαλύτερος επιστήμονας του περασμένου αιώνα και ένας από τους μεγαλύτερους

διανοητές όλων των εποχών. Σο περιοδικό ΣΙΜΕ τον ανακήρυξε «άνθρωπο του 20ου αιώνα

Λόγια για το <<<<<<<<<<..Μάιο

«Δεν έχω δει όλα τα θαύματα του

κόσμου, αλλά έχω σίγουρα δει το

πιο όμορφο που είναι η χώρα μου.

΄Οπου και αν είμαι στη Γη, την

φέρνω μαζί μου, μέσα στην κιθάρα

μου.»

Félix Cheng (ποιητής και

συγγραφέας από το Κεμπέκ)

«ϋΟταν θ καρδιά ςου πάλλεται με όλο τθσ το είναι, Όταν τα μάτια ςου κλαίνε γεμάτα δάκρυα, Όταν θ ψυχι ςου τραγουδάει ςε όποια κατάςταςθ και να βρίςκεται, Σότε ςυμφιλιϊνεςαι με τον κόςμο, Ριηϊνεισ ςε αυτόν ιρεμα.» Λαϊκό από τον Αμαζόνιο

Η αφίσα που δημιούργησε η εικαστικός Bernadette Charpentier με αφορμή το έργο «land art»

όλης της ομάδας Comenius στο Collège des Cordeliers, το Μάιο 2012

Λόγια για τον <<<<<<<Ιούνιο

Ζωρζ αρρή

(Μάιος 1925-Ιούνιος 2012) Ελληνίδα πεζογράφος και ηθοποιός από μητέρα Γαλλίδα και πατέρα ΄Ελληνα.

πούδασε στη δραματική σχολή του Ροντήρη και αργότερα εξακολούθησε τις σπουδές της στο Παρίσι.

΄Εγραψε πλήθος βιβλίων και κυρίως ασχολήθηκε με την νεανική λογοτεχνία. Σιμήθηκε για το βιβλίο της

«Νινέτ» με το βραβείο καλύτερου παιδικού βιβλίου το 1994. Μυθιστορήματα της είναι:

Ο Θθςαυρόσ τθσ Βαγίασ (1969) Το Ψζμα (1970) (The lie) Όταν ο Ήλιοσ… (1971) Κόκκινθ κλωςτι δεμζνθ… (1974) Σα γενζκλια (1977) (Birthday) Τα ςτενά παποφτςια (1979) Οι νικθτζσ (1983) Τα Χζγια (1987) Το παραράδιαςμα (1989) Κρίμα κι άδικο (1990) Nινζτ (1993) (Ninette) Zoυμ (1994) (Zoum) Ε.Π. (1995) (U.F.) Μια αγάπθ για δφο Ο Χορόσ τθσ ηωισ (1998) Σοφία (2000) Κλειςτά Χαρτιά Ο Κφριόσ μου (2002) Τότε... (2004) (Then...) Γράμμα από τθν Οδθςςό (2005) Το προτελευταίο ςκαλοπάτι (2009)

Παιδικά μυκιςτοριματά τθσ:

Το κοσμπί και μια βελόνα (2010) (The Button and the Needle)

Το γαϊηανάκι (1973) (The Carousel)

Ο Φρίκος ο Κονηορεβσθούλης μοσ (1980)

Η ζοθή μας η δαζκάλα (1982) (Our wise teacher)

Η κσρία Κλοκλό (νθηώ βηβιία) (1986-1987) (Miss Kloklo)

Ο Τοηός και η Τοηίνα (νθηώ βηβιία, 1988 - 1990) (Totos and Totina)

Ο Αρλεκίνος (1993) (The Harlequin)

Η Πολσλογού (1993) (The Babbler)

Λόγια για τον <<<..Ιούλιο

“A la recherche d’un équilibre Reseau de lignes horizontales et verticales. Alternance de pleins, de vides. Jeux de lumières. Naissance du

mouvement. Elle file, se fouille, monte,s’enroule, s’ecroule. La vie. Nos mains pour célébrer sa beauté...”

« Προς την αναζήτηση μιας ισορροπίας. Δίκτυο γραμμών οριζοντίων και καθέτων. Εναλλαγή από γεμίσματα και κενά. Παιχνίδια του φωτός.

Γέννηση της κίνησης. Αυτή κλώθει, ψάχνεται, ανεβαίνει, κατρακυλά. Η ζωή. Σα χέρια μας για να αναδείξουν την ομαρφιά της<»

Bernadette Charpentier

Λόγια για τον <<<<<<<<<..Αύγουστο

Προτάσεις για θερινό σινεμά!

‚Le Havre‛ στα ελληνικά «Σο

λιμάνι της Φάβρης»

OOO

Τξ «Λιμάνι της Χάβρης» είλαη έλα γιπθόπηθξν εμήλικξ παοαμύθι ςξσ Φιλαμδξύ ρκημξθέςη Άκι Καξσοιρμάκι,πξσ έκλεφε ςιπ εμςσπώρειπ ρςξ 64ξ Φερςιβάλ Καμμώμ, εναρταλίζξμςαπ ςξ Βοαβείξ ςηπ FIPRESCI, αλλά και Δύτημξ Μμεία από ςημ Οικξσμεμική Δπιςοξπή. Ο Φιμλαμδόπ κιμημαςξγοατιρςήπ πξσ ςξ 2002 απέρπαρε ρςιπ Κάμμεπ ςξ Μεγάλξ Βοαβείξ ςηπ Κοιςικήπ Δπιςοξπήπ για ςξμ αοιρςξσογημαςικό και σπξφήτιξ για ςξ Ξεμόγλχρρξ Όρκαο «Άμθοχπξ Χχοίπ Παοελθόμ» ςξσ, μαπ ποξρτέοει μια ακόμη ρπξσδαία ςαιμία, γεμάςη αμθοχπιά, οξμαμςικό πμεύμα και αιριόδξνη διάθερη και με ςξ υαοακςηοιρςικό ραοκαρςικό ςξσ υιξύμξο ρε πεοίξπςη θέρη. Και, όπχπ πάμςα, απξρπά εναίοεςεπ εομημείεπ από ςξσπ ποχςαγχμιρςέπ ςξσ. Δίπξδξσπ και… ςεςοάπξδξσπ!

Τν ζελάξην βαζίδεηαη ζηελ πξαγκαηηθή ηζηνξία ηνπ Φηιίπ, ελόο πινύζηνπ

αξηζηνθξάηε, ν νπνίνο έρνληαο κείλεη θαζεισκέλνο ζε αλαπεξηθό θαξνηζάθη

κεηά από έλα αηύρεκα κε αιεμίπησην, επηιέγεη γηα βνεζό ηνπ ζηελ

θαζεκεξηλόηεηα, ηνλ Νηξίο, ηνλ πην απξόζκελν ππνςήθην, έλαλ πξόζθαηα

απνθπιαθηζκέλν καύξν λεαξό, από ηηο θησρέο ζπλνηθίεο ζηα πξνάζηηα ηνπ

Παξηζηνύ.

Δύν δηαθνξεηηθνί θόζκνη ζπλαληηνύληαη θαη παξόιεο ηηο δηαθνξέο ηνπο νη

πξσηαγσληζηέο κνηξάδνληαη κηα αιεζηλή θηιία, θσκηθή θαη δπλαηή,

ραξίδνληαο γέιην αιιά θαη γλήζηα ζπγθίλεζε, κε έλα ζέκα πνπ εθ πξώηεο

όςεσο κόλν αζηείν δελ θαληάδεη.

Ο Marcel Marx είμαι έμαπ μπξέμ ςύπξπ πξσ κάπξςε τιλξδξνξύρε μα πιάρει ςημ καλή χπ ρσγγοατέαπ ρςξ Παοίρι. Πλέξμ όμχπ έυει απξςοαβηυςεί ρςη Χάβοη, ςξ δεύςεοξ πιξ πξλσρύυμαρςξ λιμάμι ςηπ Γαλλίαπ. Δκεί πεομά ςιπ μέοεπ ςξσ καθαοίζξμςαπ παπξύςρια ςχμ πεοαρςικώμ, εμώ ςα απξγεύμαςα ρσυμάζει ρςξ αγαπημέμξ ςξσ μπαο και τοξμςίζει ςημ Arletty ςη βαοιά άοοχρςη ρύζσγό ςξσ. Ο Marcel θα ρσμαμςήρει ςσυαία ςξμ Idrissa, έμα αμήλικό αγόοι από ςημ Ατοική πξσ έυει τςάρει ρςη Χάβοη λαθοαία και ςξ αμαζηςά η αρςσμξμία. Ο ηλικιχμέμξπ άμδοαπ θα βξηθήρει ςξ μεαοό αγόοι και απξταρίζει μα ςξ πάοει μαζί ςξσ ρπίςι... ακόμα κι αμ υοειαρςεί μα σπξρςεί ςιπ ρσμέπειεπ ςχμ ποάνεώμ ςξσ.

« Οι άθικτοι » κθνοκεςία: Ερίκ Σολεντανό, Ολιβιζ Νακάσ

Πρωταγωνιςτοφν: Φρανςουά Κλιηζ, Ομάρ ι

Λόγια για <<<<<<<επτέμβριο

Σο ΕΚΕΒΙ(Εθνικό Κέντρο Βιβλίου) απευθύνθηκε σε 12 από τους διακεκριμένους συγγραφείς που

θα λάβουν μέρος στη φετινή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης (Άλκη Ζέη, Θανάσης Βαλτινός, Λότη

Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, Φάρης Βλαβιανός, ώτη Σριανταφύλλου, Μάνος Κοντολέων,

Βαγγέλης Ηλιόπουλος, κ.ά.) ζητώντας τους να προσφέρουν ο καθένας ως συμβολικό δώρο προς τα

παιδιά μια επιστολή / μήνυμα για τη χαρά της ανάγνωσης και την αγάπη για τα βιβλία.Η πρώτη

επιστολή ήρθε από τη συγγραφέα ώτη Σριανταφύλλου:

Αγαπητά παιδιά, ας γράφω αυτό το γράμμα για να σας πω δυο-τρία πραγματάκια

που έμαθα και που με έκαναν εκστατικά ευτυχισμένη. ήμερα

είμαι πολύ μεγάλη σε ηλικία: να φανταστείτε ότι ήμουν δέκα

χρονών τον περασμένο αιώνα! Λοιπόν ακούστε:

Μερικοί άνθρωποι γίνονται ευτυχισμένοι κάνοντας εκδρομές και

παίζοντας παιχνίδια, ενώ άλλοι χαίρονται με αγκαλίτσες και

φιλάκια, με χορούς και με τραγούδια. Τπάρχουν αρκετοί που τους

αρέσουν τα ωραία αντικείμενα. Όλα αυτά είναι σούπερ. Ωστόσο,

αν πάρω παράδειγμα τον εαυτό μου, τίποτα δεν μου αρέσει

περισσότερο από το να διαβάζω βιβλία. Όχι επειδή είμαι

σπασίκλας και φύτουλας και όλ’ αυτά, αν και μπορείς να το πεις κι αυτό. Σα βιβλία είναι σαν ταξίδια

και σαν παιχνίδια: διαβάζοντας πετάμε με μεγάλες φτερούγες σε τόπους μακρινούς, εξερευνάμε τις

ζωές άλλων ανθρώπων, νιώθουμε αγαπούλες, συγκινήσεις· μέσα στις σελίδες βρίσκουμε εμπειρίες

που μοιάζουν με τις δικές μας, ή, ακόμα καλύτερα, δεν μοιάζουν με τις δικές μας - είναι πιο

καταπληκτικές! Θυμάμαι πως όταν διάβασα την ιστορία του Ροβινσώνα Κρούσου ένιωσα ανακούφιση:

αν ναυαγούσα σε έρημο νησί, όχι μόνο θα επιζούσα αλλά θα περνούσα τέλεια. Σα βιβλία

καθησύχασαν τους φόβους μου: κατάλαβα ότι η ζωή είναι μια περιπέτεια κι ότι ποτέ δεν θα βαδίσω

μόνη – τα βιβλία θα με συνοδεύουν σαν ζωντανά πλάσματα, θα με παρηγορούν και θα χαϊδεύουν την

ψυχή μου. Σώρα που σας γράφω, θυμάμαι ότι συχνά η ψυχή μου ήταν ταραγμένη: είχα ένα σωρό

προβλήματα στο σχολείο και στο σπίτι· ένιωθα αγωνία και, μια νύχτα, νομίζω πως είδα φάντασμα.

Όμως, θυμάμαι επίσης πως, όταν ήμουν παιδί σαν εσάς, η καλύτερη ώρα της μέρας ήταν όταν

διάβαζα τα βιβλία που τότε ονομάζαμε «εξωσχολικά». Σα εξωσχολικά ήταν πιο αστεία και πιο

συγκινητικά από τα σχολικά, πράγμα φυσικό εφόσον το βιβλίο της γραμματικής δεν είναι αστείο και

συγκινητικό. Ωστόσο, αν είμαστε τυχεροί κι έχουμε συμπαθητικούς και γλυκούληδες δασκάλους, η

γραμματική, η αριθμητική, η ιστορία, η φυσική είναι κι αυτές σχεδόν αριστούργημα.

Επιστρέφω όμως στα μυθιστορήματα, στα διηγήματα, στους μύθους. Η χαρά της ανάγνωσης ήταν,

κάπου κάπου, στενοχώρια. Σι παράξενο ε; Μερικές φορές, οι ιστορίες ήταν λυπητερές, στα

παραμύθια οι ήρωες περνούσαν τα πάνδεινα: ένα κοριτσάκι που πουλούσε σπίρτα πάγωσε μέσα στο

χιόνι, ένα αγοράκι χάθηκε στο άγριο δάσος... Παρότι έκλαιγα γοερά, ήμουν ευχαριστημένη: ένιωθα

«κάτι». Θέλω να πω, δεν μπορούμε να χαμογελάμε διαρκώς: οι άνθρωποι γίνονται σοφότεροι

νιώθοντας, κάπου κάπου, λύπη, οίκτο, αγανάκτηση. Κυρίως όμως, γίνονται εκστατικά ευτυχισμένοι:

δοκιμάστε να ζήσετε τη ζωή του αναγνώστη και θα με θυμηθείτε.

ΩΣΗ ΣΡΙΑΝΣΑΥΤΛΛΟΤ

Λόγια για τον<<<<<.Οκτώβριο

και με αφορμή την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου

Ὑστερόγραφο 11 Σεπτεμβρίου ΄41

Ἀλλὰ ἔχουν μάτια κάτασπρα χωρὶς ματόκλαδα

καὶ τὰ χέρια τοὺς εἶναι λιγνὰ σὰν τὰ καλάμια.

Κύριε, ὄχι μ᾿ αὐτούς. Γνώρισα

τὴ φωνὴ τῶν παιδιῶν τὴν αὐγὴ

πάνω σὲ πράσινες πλαγιὲς ροβολώντας

χαρούμενα σὰ μέλισσες καὶ σὰν

τὶς πεταλοῦδες μὲ τόσα χρώματα.

Κύριε ὄχι μ᾿ αὐτούς, ἡ φωνή τους

δὲ βγαίνει κἂν ἀπὸ τὸ στόμα τους.

τέκεται κεῖ κολλημένα σὲ κίτρινα δόντια.

Δική σου ἡ θάλασσα κι ὁ ἀγέρας

μ᾿ ἕνα ἄστρο κρεμασμένο στὸ στερέωμα,

Κύριε, δὲ ξέρουνε πῶς εἴμαστε

ὅ,τι μποροῦμε νὰ εἴμαστε

γιατρεύοντας τὶς πληγές μας μὲ τὰ βότανα

ποῦ βρίσκουμε πάνω σὲ πράσινες πλαγιὲς

ὄχι ἄλλες, τοῦτες τὶς πλαγιὲς κοντά μας,

πῶς ἀνασαίνουμε ὅπως μποροῦμε ν᾿ ἀνασαίνουμε

μὲ μιὰ μικρούλα δέηση κάθε πρωὶ

ποῦ βρίσκει τ᾿ ἀκρογιάλι ταξιδεύοντας

στὰ χάσματα τῆς μνήμης.

Κύριε, ὄχι μ᾿ αὐτούς.

Ἂς γίνει ἀλλιῶς τὸ θέλημά ου.

Γ.εφέρης

το «Τστερόγραφο» θαηαγγέιιεηαη ν ρηηιεξηζκόο θαη ε παγεξή ηνπ γιώζζα, θαζώο

αλαθέξεηαη ζηα ζθειεησκέλα παηδηά ηεο Καηνρήο∙ σζηόζν ρσξίο λα θάλεη θήξπγκα

κε ηνλ πνηεηηθό ηνπ ιόγν, ππνβάιιεη σο πξνζεπρή ην δξακαηηθό ζηνηρείν.

( εφημερίδα το Βήμα 07/02/2000)

Λόγια για το<<<<<<.Νοέμβριο

με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου

Ἐπὶ Ἀσπαλάθων... Εἶναι τὸ τελευταῖο ποίημα τοῦ εφέρη καὶ δημοσιεύτηκε στὸ Βῆμα (23. 9. 71) τρεῖς μέρες

μετὰ τὸ θάνατό του στὴν περίοδο τῆς δικτατορίας. Σὸ ποίημα βασίζεται σὲ μία περικοπῆ

τοῦ Πλάτωνα (Πολιτεία 614 κ. ἑ.) ποὺ ἀναφέρεται στὴ μεταθανάτια τιμωρία τῶν ἀδίκων

καὶ ἰδιαίτερα τοῦ Ἀρδιαίου. Ὁ Ἀρδιαῖος, τύραννος σὲ μία πόλη, εἶχε σκοτώσει τὸν πατέρα

του καὶ τὸν μεγαλύτερό ἀδερφό του. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ τιμωρία του, καθὼς καὶ τῶν ἄλλων

τυράννων, στὸν ἄλλο κόσμο στάθηκε φοβερή. Ὅταν ἐξέτισαν τὴν καθιερωμένη ποινὴ

ποὺ ἐπιβαλλόταν στοὺς ἀδίκους καὶ ἑτοιμαζόταν νὰ βγοῦν στὸ φῶς, τὸ στόμιο δὲν τοὺς

δεχόταν ἀλλὰ ἔβγαζε ἕνα μουγκρητό. «Σὴν ἴδια ὥρα ἄντρες ἄγριοι καὶ ὅλο φωτιὰ ποὺ

βρισκόταν ἐκεῖ καὶ ἤξεραν τί σημαίνει αὐτὸ τὸ μουγκρητό, τὸν Ἀρδιαῖο καὶ μερικοὺς

ἄλλους ἀφοῦ τοὺς ἔδεσαν τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια καὶ τὸ κεφάλι, ἀφοῦ τοὺς ἔριξαν κάτω

καὶ τοὺς ἔγδαραν, ἄρχισαν νὰ τοὺς σέρνουν ἔξω ἀπὸ τὸ δρόμο καὶ νὰ τοὺς ξεσκίζουν

ἐπάνω στ᾿ ἀσπαλάθια καὶ σὲ ὅλους ὅσοι περνοῦσαν ἀπὸ ἐκεῖ ἐξηγοῦσαν τὶς αἰτίες ποὺ

τὰ παθαίνουν αὐτὰ καὶ ἔλεγαν πὼς τοὺς πηγαίνουν νὰ τοὺς ρίξουν στὰ Σάρταρα». (Πλ.

Πολιτεία 616).

Ἦταν ὡραῖο τὸ ούνιο τὴ μέρα ἐκείνη τοῦ Εὐαγγελισμοῦ.

πάλι μὲ τὴν ἄνοιξη.

Λιγοστὰ πράσινα φύλλα γύρω στὶς σκουριασμένες πέτρες

τὸ κόκκινο χῶμα καὶ οἱ ἀσπάλαθοι

δείχνοντας ἕτοιμα τὰ μεγάλα τους βελόνια

καὶ τοὺς κίτρινους ἀνθούς.

Ἀπόμερα οἱ ἀρχαῖες κολόνες, χορδὲς μιᾶς ἅρπας ποὺ ἀντηχοῦν

ἀκόμη...

Γαλήνη

-Σί μπορεῖ νὰ μοῦ θύμισε τὸν Ἀρδιαῖο ἐκεῖνον;

Μιὰ λέξη στὸν Πλάτωνα θαρρῶ, χαμένη στοῦ μυαλοῦ

τ᾿ αὐλάκια.

Σ᾿ ὄνομα τοῦ κίτρινου θάμνου

δὲν ἄλλαξε ἀπὸ κείνους τοὺς καιρούς.

Σὸ βράδυ βρῆκα τὴν περικοπή:

«τὸν ἔδεσαν χειροπόδαρα» μᾶς λέει

«τὸν ἔριξαν χάμω καὶ τὸν ἔγδαραν

τὸν ἔσυραν παράμερα τὸν καταξέσκισαν

ἀπάνω στοὺς ἀγκαθεροὺς ἀσπάλαθους

καὶ πῆγαν καὶ τὸν πέταξαν στὸν Σάρταρο κουρέλι».

Ἔτσι στὸν κάτω κόσμο πλέρωνε τὰ κρίματά του

Ὁ Παμφύλιος ὁ Ἀρδιαῖος ὁ πανάθλιος Σύραννος

31 τοῦ Μάρτη 1971

Γ.εφέρης

Λόγια για το <<<..Δεκέμβριο

Αιώνιο νανούρισμα

Li Quanhua (Κινζηοσ εικονογράφοσ παιδικϊν βιβλίων/Μζλοσ τθσ ϋΕνωςθσ Κινζηων Καλλιτεχνϊν και του υνδζςμου ϋΕρευνασ Σεχνϊν τθσ Κίνασ.

Νανούρισμα (Τι παραμύθι να σου πω)

Σι παραμύθι να σου πω, ποια ιστορία

Να κοιμηθείς και να 'χεις όνειρα γλυκά

Όλη η ζωή μου μια μεγάλη απορία

Που θα λυθεί όταν θα φύγω μακριά

' αυτό τον κόσμο όλα έχουνε παλιώσει

Κι αυτό το σπίτι οχυρό χωρίς κλειδιά

Παγώνια στήσαν στο μπαλκόνι του λημέρι

Και μια τσιγγάνα στην αυλή του τραγουδά

"Πάψε να κλαις για ότι πέρασε σωστά

Κλείσε τα μάτια σου και κοίταξε μπροστά

Πάμε μαζί και με βοριά και με νοτιά

Εδώ αρχίζει και τελειώνει η φωτιά"

Σι παραμύθι να σου πω, ποια ιστορία

Άγγελοι καίνε τα φτερά τους στις γωνιές

Και 'γω το θαύμα περιμένω μες τα κρύα

Απ' τους αλήτες τα παιδιά τους ποιητές

Πάψε να κλαις για ότι πέρασε σωστά

Κλείσε τα μάτια σου και κοίταξε μπροστά

Πάμε μαζί και με βοριά και με νοτιά

Εδώ αρχίζει και τελειώνει η φωτιά

τίχοι : ‘Αλκης Αλκαίος

Μουσική: Μίλτος Πασχαλίδης