Μέρος 1ο · Μέρος 1ο Όταν η γνωριμία μιας πριγκίπισσας...

Μέρος 1οΌταν η γνωριμία μιας πριγκίπισσας μ’ έναν βοσκό

και ο έρωτας ενός πρίγκιπα γι’ αυτήν αναστατώνουν την καθημερινότητα στις γαλήνιες χώρες του Τζενέτ.

Ούτε μια φορά ούτε έναν καιρό. Έτσι ξεκινούν ταπαραμύθια κι αυτό δεν είναι παραμύθι, μα ιστορίαπέρα για πέρα αληθινή. Δεν ξέρουμε αν γράφτηκεποτέ, σ’ εμάς έφτασε από στόματα παππούδων σεαυτιά εγγονών. Γιατί, κι αν ακόμα γράφτηκε κά-ποτε, αυτό το «κάποτε» ήταν τόσο παλιά, που μπο-ρεί τα γραφτά να χάθηκαν στη διάρκεια τουατέλειωτου ταξιδιού της γης μέσα στον χρόνο.

Ήταν τότε που κάποια από τα πλάσματα τουκόσμου δεν είχαν μονάχα μια μορφή, μα άλλαζανκατά τις περιστάσεις όψη, σχήμα και μέγεθος. Οήλιος έλαμπε φωτεινός σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη

11

GILAN 001-120_Layout 1 5/4/17 12:35 PM Page 11

της γης και το Μαύρο Βουνό δεν είχε πάρει ακόματο όνομά του. Κι ήταν ένας τόπος εύφορος σαν κα-λοποτισμένος κήπος, όμορφος σαν ανθισμένο λου-λούδι και τόσο μεγάλος, που απλωνόταν πέρα απο-κεί που έφτανε το μάτι. Τον τόπο αυτό τον έλεγανΤζενέτ.

Εκεί, ένα πρωί, έτσι ξαφνικά –όπως συνηθίζουννα ξεκινούν αυτά τα πράγματα– το βασίλειο τωνφιδιών κήρυξε τον πόλεμο στο βασίλειο των λύκων.Αιτία, η απαγωγή της πριγκίπισσας Γιλάν, κόρηςτης ξακουστής και γενναίας Σαχμαράν, βασίλισσαςτων φιδιών, από τον Κουρτ, διάδοχο του θρόνουτων λύκων.

Τον καιρό εκείνο το Τζενέτ χωριζόταν σε τρίαβασίλεια: το βασίλειο των ανθρώπων, το πιο μεγάλοκαι πιο δυνατό απ’ όλα, που είχε στην εξουσία τουτις πεδιάδες, τις λίμνες και τα ποτάμια, το βασίλειοτων λύκων, που κυριαρχούσε στα βουνά, και το βα-σίλειο των φιδιών, που εξουσίαζε ό,τι βρισκόταν

12


κάτω από τη γη. Τα τρία βασίλεια ζούσαν αρμονικά,ποτέ δεν έκαναν πόλεμο μεταξύ τους και πάντασυμμαχούσαν, για να πολεμήσουν έναν εχθρό απόάλλους τόπους.

Καμιά φορά όμως συμβαίνουν και πράματα πουφέρνουν τον κόσμο ανάποδα, αλλάζουν συνήθειεςκαι κάνουν τους φίλους εχθρούς. Κι η απαγωγήτης Γιλάν από τον Κουρτ έφερε –έστω και για λίγεςώρες– τον κόσμο ανάποδα στο Τζενέτ. Εκείνοςήταν μεγαλόσωμος, δυνατός, γενναίος και πεισμα-τάρης. Αυτή ήταν λυγερή, έξυπνη και θαρραλέα.Έμοιαζε πολύ στη μάνα της, τη θρυλική για τη σο-φία της βασίλισσα Σαχμαράν, μα ήταν ακόμα μικρήγια να έχει γίνει σοφή όσο εκείνη.

Η βασίλισσα Σαχμαράν, πριν από πολλά χρόνια,πριγκίπισσα ακόμη της χώρας των φιδιών, μιας χώ-ρας μικρής όσο μια μεγάλη σπηλιά, μα με στρατόγενναίο όσο η πριγκίπισσά του, είχε βοηθήσει τονΚραλ, τον πρώτο βασιλιά της χώρας των ανθρώ-

13


πων, ο οποίος τότε εξουσίαζε ακόμη όλο το Τζενέτ,να κατανικήσει τους εχθρούς του και να κυριαρ-χήσει στις απέραντες πεδιάδες του τόπου. Έτσι, μετο σπαθί της κέρδισε ολόκληρο το βασίλειο κάτωαπό τη γη, αφού ο Κραλ με διαταγή του της το χά-ρισε για τη συμμαχία της στον πόλεμο και την πο-λύτιμη βοήθειά της.

Η Γιλάν ανέβαινε συχνά στη χώρα των ανθρώπων,έκανε βόλτες, συναντούσε φιλενάδες της, κολυ-μπούσε μαζί τους στις λίμνες και στα ποτάμια. Τοβουνό το απέφευγε· την κούραζαν τα απότομα,ανηφορικά μονοπάτια με το ανώμαλο, πετρώδεςέδαφος.

Ένα πρωινό, που τα λιβάδια έλαμπαν καταπράσινακαι τα νερά γαλάζια κάτω από τον ήλιο, η Γιλάν βγήκεστον πάνω κόσμο, όπως το συνήθιζε, και για πρώτηφορά ένιωσε την επιθυμία να ανέβει στο βουνό, ναπιει νερό από τις πηγές και να θαυμάσει τον τόπο

14


από ψηλά. Πήρε το μονοπάτι και ύστερα από λίγο,λαχανιασμένη, έφτασε σε μια καλύβα χτισμένη πάνωσ’ έναν πελώριο βράχο. Έστησε αυτί, ψυχή! Χτύπησετην πόρτα, σιγανά στην αρχή, πιο θαρρετά κατόπιν,κανείς δεν απάντησε. Άνοιξε δειλά κι αντίκρισε τοσπίτι ενός βοσκού με τα δοχεία του γάλακτος, ταραβδιά της βοσκής και τα κουδούνια των ζώων κρε-μασμένα από τη σκεπή. Έκλεισε αθόρυβα την πόρταπίσω της και, αφού ήπιε νερό απ’ την πηγή δίπλαστην καλύβα, ξεκίνησε να κατέβει την πλαγιά. Ξαφ-νικά, μέσα από ένα πουρνάρι πετάχτηκε ένας λαγός.

–Πού πας, κορίτσι μου, σ’ αυτές τις ερημιές;ρώτησε έκπληκτος.

–Κι εσένα τι σε νοιάζει; αυθαδίασε η πριγκί-πισσα.

–Δε με νοιάζει. Μόνο που μου φαίνεται παρά-ξενο να βλέπω ένα κορίτσι από τη χώρα των φιδιώνμπροστά στην πύλη του βασιλείου των λύκων.

–Δεν είμαι ένα οποιοδήποτε κορίτσι από τη

15


χώρα των φιδιών. Είμαι η πριγκίπισσα της χώραςτων φιδιών αυτοπροσώπως! απάντησε περήφαναη Γιλάν.

–Εντάξει, μα δεν είναι ανάγκη να φωνάζεις τόσοδυνατά! κατέβασε ο λαγός τον τόνο της δικής τουφωνής.

–Γιατί; Πρέπει να φοβηθώ κάποιον;–Μα κοτζάμ πριγκίπισσα, κόρη της ένδοξης

βασίλισσας Σαχμαράν απ’ ό,τι συμπεραίνω, δεν ξέ-ρεις πως τα όρια του βασιλείου των λύκων δεν πα-ραβιάζονται; Κανείς ξένος δεν μπορεί να μπει, ανδε δηλώσει το όνομά του στην πύλη, διαφορετικάσυλλαμβάνεται.

–Στο βασίλειο των ανθρώπων δεν υπάρχει τέ-τοιο πρόβλημα. Μπαινοβγαίνω όποτε μου κάνεικέφι.

–Κάθε βασίλειο έχει τους δικούς του νόμους,κορίτσι μου!

–Κι εσύ, ένας λαγός, πώς βρίσκεσαι εδώ πέρα;

16


–Α, εσύ, κοπέλα μου, είσαι εντελώς άσχετη! Οιλαγοί είναι υποτελείς του βασιλείου των λύκων.Ούτε αυτό το γνωρίζεις;

–Υποτελείς; Τι θα πει «υποτελείς»;–Κρίμα τη θέση σου και τις σπουδές που φα-

ντάζομαι πως έχεις κάνει! Κάποτε, μικρή μου, πριναπό πολλά χρόνια, οι λύκοι, που είχαν το βασίλειότους στην κορυφή του βουνού, επιτέθηκαν στηχώρα μου, που ήταν χτισμένη στην πλαγιά, και τηνκατέλαβαν. Από τότε οι λαγοί είναι υποτελείς τωνλύκων, δηλαδή υπόδουλοί τους· με λίγα λόγια, μαςεξουσιάζουν κι εμείς τους υπηρετούμε. Τους κά-νουμε όλα τα θελήματα μέσα σε πολύ λίγο χρόνο,έτσι γρήγοροι στα πόδια που είμαστε, κι όλες τουςοι δουλειές τελειώνουν στο άψε σβήσε.

–Πολύ τυχεροί οι λύκοι που σας έχουν υπόδου-λους!

–Ναι, όσο άτυχοι κι εμείς που τους έχουμε αφε-ντικά.

17


–Γιατί; Είναι κακά αφεντικά;–Όχι ιδιαίτερα κακά. Δεν παύουν όμως να είναι

αφεντικά κι εμείς υποχρεωμένοι να υπακούμε.–Συγγνώμη, δεν τα ήξερα όλα αυτά. Δεν ασχο-

λούμαι με την πολιτική!–Δεν κάνεις καλά! Είσαι κόρη βασίλισσας και

μάλιστα φημισμένης για τη σωστή διακυβέρνησήτης. Κάποτε θα ανέβεις στον θρόνο της μητέραςσου. Πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις τον φίλο απότον εχθρό, να μάθεις να κάνεις συμμαχίες που συμ-φέρουν τη χώρα σου και ν’ αποφεύγεις προτάσειςπου τη βλάπτουν. Πρέπει να αποκτήσεις τη σύνεσηπου χρειάζεται για να διοικείς σωστά τους υπηκόουςσου, να καταλαβαίνεις τις ανάγκες τους και να προ-σπαθείς να τις ικανοποιείς. Πρέπει, τέλος, να υπε-ρασπίζεσαι πάντα τη δικαιοσύνη τιμωρώντας τουςάδικους κι επιβραβεύοντας τους δίκαιους. Αυτό εί-ναι το κύριο χάρισμα που πρέπει να έχουν όσοι κα-τέχουν θέση εξουσίας στον κόσμο.

18


–Θα θυμάμαι τα λόγια σου, είπε η Γιλάν σκε-φτική και κίνησε να φύγει. Α, θυμήθηκε ξάφνου ναρωτήσει, αυτή η καλύβα σε ποιον ανήκει;

–Σ’ έναν βοσκό. Ζει εδώ, ανάμεσα στο βασίλειοτων ανθρώπων και στο βασίλειο των λύκων. Τώραέχει πάει να βοσκήσει τα ζώα του στον κάμπο. Ξέρεικαλά τους λύκους όσο και τους ανθρώπους, κανείςδεν τον ενοχλεί κι όλοι τον εμπιστεύονται. Τα έχεικαλά με όλους. Η αλήθεια βέβαια είναι πως εγώφοβάμαι λιγάκι αυτούς που τα έχουν καλά με όλους.Μα εμένα δε μου πέφτει και μεγάλος λόγος…

–Μιλάς σοφά, λαγέ. Ελπίζω να ξανασυναντη-θούμε, είπε η Γιλάν και πήρε βιαστικά το κατηφο-ρικό μονοπάτι.

Πέρασε τη μεγάλη λίμνη, πέρασε και τη μικρή,ξεκουράστηκε στον ίσκιο μιας θεόρατης απιδιάςκαι, όταν πια ο ήλιος έφτασε τρεις πιθαμές πάνωαπό τον ορίζοντα, κίνησε να γυρίσει πίσω. Πέρασεκολυμπώντας το φαρδύ ποτάμι κι εκεί, στην είσοδο

19


του φαραγγιού, όπου άνοιγε η μυστική πύλη τηςχώρας των φιδιών, πύλη κρυφή που μόνο αυτή, ηΣαχμαράν κι οι αξιωματούχοι του κράτους γνώρι-ζαν, μέσα από μια σπηλιά κρυμμένη από τους θε-ριεμένους θάμνους πετάχτηκε μπροστά της έναςψηλόσωμος νεαρός και της έφραξε τον δρόμο μετις φαρδιές πλάτες του.

–Ποιος είσαι συ; φώναξε ξαφνιασμένη η πρι-γκίπισσα.

–Συχώρα με, κυρά μου, δεν ήθελα να σε τρο-μάξω.

–Με τρόμαξες όμως! Ας είναι! Ποιος είσαι λοι-πόν και τι γυρεύεις εδώ;

–Είμαι ο Κουρτ, ο πρίγκιπας της χώρας των λύ-κων.

–Α, έρχομαι από τη χώρα σου! δήλωσε με νάζιη Γιλάν. Δεν πιστεύω να με τιμωρήσεις που πήγαως εκεί χωρίς άδεια. Η αλήθεια είναι πως δεν κα-τάλαβα πότε μπήκα στο βασίλειό σας. Ένας λαγός

20


που συνάντησα μπροστά σε μια καλύβα μού τοείπε.

–Κατάλαβα! Στην καλύβα του Κεμ! Εκεί ακρι-βώς αρχίζουν τα όρια της χώρας μου.

Ο Κουρτ την κοιτούσε μαγεμένος. Τι χαριτωμένηπου είναι! σκεφτόταν όση ώρα μιλούσαν. Δεν ήθελενα τελειώσει αυτή η συνάντηση. Με το που ξανα-βρήκε τη μιλιά του…

–Κι εσύ ποια είσαι κι από πού έρχεσαι; τη ρώ-τησε.

–Είμαι η Γιλάν, η κόρη της Σαχμαράν, βασίλισ-σας των φιδιών.

Είχε ακούσει ο Κουρτ για την περίφημη πριγκί-πισσα. Έλεγαν πως είναι γενναία, ευγενική και κα-λομίλητη. Τώρα που τη γνώριζε διαπίστωνε πωςείχε και το πιο όμορφο χαμόγελο του κόσμου!

–Μπορείς να έρθεις στο βουνό όποτε θέλεις,της πρότεινε.

–Ευχαριστώ, όμως οι ανηφοριές και οι κατηφο-

21


ριές με κουράζουν, του απάντησε. Και τώρα ναφεύγω, είπε ξαφνικά, εκνευρισμένη που θα έμπαινεξανά στο ποτάμι και θα ξαναβρεχόταν για να βγειστην πίσω πλευρά του λόφου, όπου βρισκόταν ηεπίσημη πύλη του κράτους των φιδιών. Δεν ήθελενα μάθει ο πρίγκιπας των λύκων τη μυστική είσοδοτης χώρας της.

–Να σε συνοδεύσω; ρώτησε διστακτικά ο νεα-ρός πρίγκιπας.

–Δεν είναι ανάγκη, του είπε λίγο απότομα η Γι-λάν στρέφοντάς του τη ράχη.

Ήταν κουρασμένη και πεινούσε.Ο Κουρτ άρχισε να ανεβαίνει το βουνό με βήμα

βαρύ. Μέσα στα μάτια του είχε μείνει η εικόνα της·έξυπνη, γλυκιά και πεισματάρα.

Αυτή η κοπέλα κάποτε θα γίνει η βασίλισσα τηςχώρας των λύκων, αποφάσισε. Αν θέλει κι εκείνη, φυ-σικά.

* * *

22


Μέρος 1ο · Μέρος 1ο Όταν η γνωριμία μιας πριγκίπισσας...

Documents

Transcript of Μέρος 1ο · Μέρος 1ο Όταν η γνωριμία μιας πριγκίπισσας...