ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν....

18

Transcript of ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν....

Page 1: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,
Page 2: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,
Page 3: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,

ΜΕΡΟΣ 1

Μια εβδομάδα αργότερα

Τετάρτη

Page 4: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,

1

Οικία Μπλάκθορν

Βαλτότοποι του Φίσμπουρν

Τετάρτη 1η Μαΐου

Η Κόνι έστρεψε το βλέμμα προς τα κάτω, προς το νυστέρι που

κρατούσε στο χέρι της. Λεπτότατη λεπίδα, αλαβάστρινη λαβή.

Στο απαίδευτο μάτι θύμιζε στιλέτο. Σε άλλα σπίτια θα το έπαιρ-

νε κανείς για μαχαίρι ξεφλουδίσματος, για λαχανικά ή φρούτα.

Όχι για σάρκα.

Η Κόνι κράτησε τη νεκρή κάργια στα χέρια της, νιώθοντας

την ανάμνηση της ζεστασιάς και της ζωής στους νεκρούς μυς

και στους τένοντες και στις φλέβες, στον λαιμό που κρεμόταν

βαρύς. Corvus monedula. Μαύρα γυαλιστερά πουλιά, με στα-

χτή λαιμό και κεφάλι.

Ανοιχτόχρωμα μάτια. Σχεδόν λευκά.

Τα εργαλεία της ήταν έτοιμα. Ένα πήλινο μπολ που περιείχε

ένα μείγμα νερού και σαπουνιού με αρσενικό. Αρκετές λωρίδες

υφάσματος, και ένας κουβάς δίπλα στα πόδια της. Εφημερίδες.

Τανάλια και νυστέρι και λίμα.

Η Κόνι ακούμπησε απαλά το πουλί στην εφημερίδα. Χώρισε

με τα δάχτυλά της τα σταχτιά πούπουλα και ευθυγράμμισε τη

Page 5: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,

K A T E M O S S E

24

λεπίδα στην κορυφή του κόκαλου του θώρακα. Στη συνέχεια,

με την ανυπομονησία που ένιωθε πάντοτε τη στιγμή της τομής,

μετακίνησε ελαφρά την άκρη της λεπίδας, ψάχνοντας το κα-

ταλληλότερο σημείο εισόδου.

Η κάργια παρέμενε ακίνητη, αποδεχόμενη τη μοίρα της. Η

Κόνι πήρε μια βαθιά εισπνοή και εξέπνευσε αργά. Ένα είδος

τελετουργίας.

Την πρώτη φορά που είχαν βάλει την Κόνι μέσα στο εργαστή-

ριο του πατέρα της, η μυρωδιά τής έφερε ναυτία – οσμή σάρκας

και μισοχωνεμένης τροφής και πτώματος σε αποσύνθεση.

Αίμα, δέρμα, κόκαλο.

Εκείνο τον πρώτο καιρό έδενε ένα μαντίλι πάνω από τη μύτη

και το στόμα της. Οι μυρωδιές του επαγγέλματος ήταν διαπερα-

στικές –αλκοόλ, η μπαγιάτικη οσμή από το στουπί, το λινέλαιο,

οι μπογιές για τα νύχια και τα πόδια, τα ράμφη και τα στηρίγμα-

τα–, πολύ δυνατές για τις οξυμένες αισθήσεις ενός παιδιού. Με

τα χρόνια η Κόνι τις συνήθισε και τώρα μετά βίας τις αντιλαμβα-

νόταν. Ή τουλάχιστον πίστευε ότι η αποδοχή της μυρωδιάς των

αντικειμένων αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας.

Έριξε μια ματιά στα ψηλά παράθυρα που έπιαναν όλο το μή-

κος του εργαστηρίου, μισάνοιχτα σήμερα, για να μπει μέσα

καθαρός αέρας. Ο ουρανός, έπειτα από εβδομάδες βροχής, ήταν

σήμερα ένα εκτυφλωτικό, καλοδεχούμενο γαλάζιο. Αναρωτή-

θηκε αν θα κατάφερνε να πείσει τον πατέρα της να κατέβει για

το μεσημεριανό. Ίσως για ένα μπολ με ζωμό κρέατος;

Έπειτα από τα γεγονότα στο προαύλιο της εκκλησίας πριν

από μία εβδομάδα, ο Γκίφορντ ζήτημα ήταν αν είχε βγει κα-

θόλου από το δωμάτιό του. Τον άκουγε να πηγαινοέρχεται μέ-

χρι τα ξημερώματα, μουρμουρίζοντας μοναχός του. Δεν του

έκανε καλό να μένει έτσι κλεισμένος. Το προηγούμενο βράδυ

τον πέτυχε να στέκεται στο πλατύσκαλο, κοιτώντας έξω το

Page 6: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,

Η Κ Ο Ρ Η Τ Ο Υ Τ Α Ρ Ι Χ Ε Υ Τ Η

25

σκοτάδι που έπεφτε πάνω από το νερό, με την ανάσα του να

θολώνει το τζάμι.

Η Κόνι είχε συνηθίσει την κατάσταση του πατέρα της τις

μέρες που ακολουθούσαν ένα γερό μεθύσι. Παρ’ όλα αυτά, η

σωματική του κατάπτωση της προκάλεσε ανησυχία αυτήν τη

φορά. Κατακόκκινα μάτια, το πρόσωπό του ρουφηγμένο και

αξύριστα γένια έξι ημερών τουλάχιστον. Όταν τον ρώτησε αν

μπορούσε να τον βοηθήσει σε κάτι, την κοίταξε και έμοιαζε σαν

να μην έχει την παραμικρή ιδέα ποια ήταν.

Τον αγαπούσε τον πατέρα της και, παρά τα ελαττώματά του,

τα πήγαιναν αρκετά καλά οι δυο τους. Το επάγγελμα του ταρι-

χευτή δεν έκανε για τις γυναίκες, έλεγαν οι παραδόσεις, αλλά

ο Γκίφορντ –κρυφά– είχε πάει κόντρα στις παραδόσεις και της

είχε μάθει την τέχνη του. Όχι μόνο τις τομές και το γέμισμα και

την επιδεξιότητα αλλά και την αγάπη και το πάθος του για την

τέχνη του. Την πεποίθηση ότι στον θάνατο μπορούσε να βρει

κανείς ομορφιά. Την πεποίθηση ότι, μέσω της πράξης της δια-

τήρησης, υπήρχε η υπόσχεση ενός νέου είδους ζωής. Αθάνατης,

τέλειας, λαμπρής, μπροστά σε αυτό τον κόσμο που μεταλλάσ-

σεται και αποσυντίθεται.

Η Κόνι δεν θυμόταν ακριβώς πότε είχε περάσει από τον ρό-

λο του απλού παρατηρητή σε αυτόν του μαθητευόμενου του

Γκίφορντ, μόνο ότι είχε αποδειχτεί πως ήταν απαραίτητο. Τα

χέρια του πατέρα της δεν ήταν πια σταθερά. Τα μάτια του δεν

έβλεπαν πια καλά. Κανείς δεν γνώριζε ότι η Κόνι ήταν αυτή που

εκτελούσε τις λιγοστές παραγγελίες που δέχονταν ακόμη. Οι

δουλειές θα αραίωναν έτσι κι αλλιώς. Τα γούστα είχαν αλλάξει

και τα βαλσαμωμένα ζώα και πουλιά που στόλιζαν κάποτε κάθε

καθιστικό δεν ήταν πια της μόδας με τον καινούργιο αιώνα.

Παρ’ όλα αυτά, ακόμα κι αν δεν πουλούσαν ποτέ ξανά κάτι,

η Κόνι ήξερε ότι θα συνέχιζε να ασκεί το επάγγελμα που αγα-

Page 7: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,

K A T E M O S S E

26

πούσε. Διατηρούσε μέσα της την ανάμνηση κάθε πουλιού που

είχε περάσει από τα χέρια της. Κάθε πλάσμα είχε αφήσει το

αποτύπωμά του πάνω της, όπως είχε αφήσει κι εκείνη το δικό

της αποτύπωμα σ’ αυτό.

Από τα ανοιχτά παράθυρα η Κόνι άκουγε τις κάργιες να φλυα-

ρούν στην καινούργια τους αποικία στις λεύκες στο τέρμα του

κήπου. Νωρίς την άνοιξη είχαν εγκατασταθεί ανάμεσα στις καμι-

νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει

μέσα στο καθιστικό, κλαράκια και τρίχες και φλούδια, που τίναξαν

κρύα στάχτη στα έπιπλα. Το πιο στενάχωρο ήταν τα τρία πιτσιλω-

τά γαλαζοπράσινα αυγά που είχαν μισο-εκκολαφθεί και ο μικρο-

σκοπικός νεοσσός, μπερδεμένος στα χαλάσματα, με το ράμφος

ακόμη ανοιχτό. Οι τρομερές κραυγές της μητέρας στοίχειωναν για

μέρες το σπίτι.

Η Κόνι κοίταξε το πουλί στον πάγκο του εργαστηρίου.

Σε αντίθεση με τους ζωντανούς συντρόφους της, αυτή η

κάργια δεν θα γερνούσε ποτέ. Χάρη στη φροντίδα και την επι-

δεξιότητα της Κόνι, θα παρέμενε μετέωρη σε μια υπέροχη στιγ-

μή στον χρόνο. Αιώνια, έτοιμη για πάντα να πετάξει, λες και θα

μπορούσε ανά πάσα στιγμή να επανέλθει στη ζωή και να φύγει

ψηλά στον ουρανό.

Διώχνοντας οποιαδήποτε άλλη σκέψη από το μυαλό της, η Κό-

νι τοποθέτησε προσεκτικά το νυστέρι και πίεσε.

Αρχικά, μια μικρή υποχώρηση, τίποτα παραπάνω. Κι έπει-

τα η αιχμή της λεπίδας διέρρηξε το δέρμα και η άκρη γλίστρη-

σε μέσα. Η σάρκα έμοιαζε να αναστενάζει καθώς άνοιγε, σαν

το πουλί να ένιωθε ανακούφιση που η αναμονή είχε επιτέλους

τελειώσει. Το ταξίδι από τον θάνατο πίσω στη ζωή είχε ξεκι-

νήσει. Κάποιο υγρό που ρέει και η χαρακτηριστική μεταλλι-

Page 8: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,

Η Κ Ο Ρ Η Τ Ο Υ Τ Α Ρ Ι Χ Ε Υ Τ Η

27

κή μυρωδιά του κρέατος. Τα πούπουλα περιέκλειαν μια οσμή

σκόνης και παλιών ρούχων, σαν δωμάτιο που έχει καιρό να

αεριστεί.

Τα θολωμένα μάτια του πτηνού την κοιτούσαν. Όταν θα τε-

λείωνε η Κόνι, τα μάτια του θα ήταν από φίλντισι ξανά. Γυάλινα,

θα γυάλιζαν το ίδιο λαμπρά όσο και όταν ήταν ζωντανά. Ήταν δύ-

σκολο να βρει κανείς το κατάλληλο υποκατάστατο για τα μάτια της

κάργιας. Ανοιχτό γαλάζιο όταν ήταν νεαρό το πουλί, σαν της κίσσας,

ενώ μετά σκουραίνουν, για να καταλήξουν τελικά ανοιχτόχρωμα.

Η Κόνι άφησε τους ώμους της να πέσουν και χαλάρωσε τους

μυς της, κι έπειτα άρχισε να ξεχωρίζει το δέρμα από τη σάρκα

με τα δάχτυλά της. Κόβοντας, τραβώντας, κόβοντας ξανά. Το

βαθύ κόκκινο του στέρνου, χρώμα σαν μαρμελάδα από κυδώνι.

Η ασημένια γυαλάδα των φτερών. Φρόντισε να κρατήσει τα

εντόσθια, τους πνεύμονες, τα νεφρά και την καρδιά άθικτα στον

κοιλιακό σάκο, ώστε να χρησιμοποιήσει το σώμα ως οδηγό όταν

θα έφτανε να δώσει σχήμα.

Δούλευε αργά και μεθοδικά, σκουπίζοντας τα μικροσκοπικά

μέρη ιστών, πούπουλων, αίματος και χόνδρων από την άκρη της

λεπίδας σε μια εφημερίδα όσο προχωρούσε. Η βιασύνη, ακόμα

και το πιο μικρό ολίσθημα, μπορούσε να κάνει τη διαφορά ανά-

μεσα σε μια καλή δουλειά και μια χαμένη ευκαιρία.

Η Κόνι έδινε στον εαυτό της διορία δύο μέρες για το σώμα

ενός πουλιού – μια κάργια σαν αυτή ή μια καρακάξα, ένας στα-

ροκόρακας, ένα κοράκι. Από τη στιγμή που ξεκινούσε ήταν

σημαντικό να δουλέψει γρήγορα, προτού την προλάβει η φυσι-

κή διαδικασία της αποσύνθεσης. Αν δεν έξυνε κάθε ίχνος λίπους

από τα κόκαλα, υπήρχε ο κίνδυνος τα σκουλήκια να καταστρέ-

ψουν το πουλί από μέσα. Την πρώτη μέρα την αφιέρωνε στο

γδάρσιμο, το πλύσιμο και την προετοιμασία· τη δεύτερη στο

βαλσάμωμα και την τοποθέτηση.

Page 9: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,

K A T E M O S S E

28

Κάθε εργασία επαναλαμβανόταν σαν σε καθρέφτη, αριστερά

και δεξιά. Κάθε φορά ακολουθούσε την ίδια αλληλουχία. Από

κάθε πλευρά του θωρακικού οστού, το αριστερό φτερό και με-

τά το δεξί, το αριστερό πόδι και μετά το δεξί. Ήταν ένας χορός,

με βήματα που είχε μάθει έπειτα από δοκιμές και λάθη και με

τον καιρό είχε τελειοποιήσει.

Η Κόνι άπλωσε το χέρι να πιάσει την τανάλια της από τον

γάντζο και πρόσεξε ότι θα έπρεπε να παραγγείλει κι άλλο σύρ-

μα για τη διαμόρφωση του σκελετού. Άρχισε να χωρίζει τα κό-

καλα των ποδιών. Η λεπίδα στριφογυρνούσε μπρος πίσω, ακου-

γόταν ο ήχος της σάρκας που υποχωρούσε κι έπειτα ένας τένο-

ντας του γόνατου που έσπασε.

Τώρα γνωρίζονταν η Κόνι και αυτό το πουλί.

Αφού τελείωσε, τοποθέτησε ό,τι δεν χρειαζόταν –ιστούς,

αδέσποτα πούπουλα, μουσκεμένα κομμάτια εφημερίδας– στον

κουβά που βρισκόταν στα πόδια της και γύρισε το πουλί από την

άλλη για να δουλέψει στη σπονδυλική στήλη.

Ο ήλιος ανέβηκε ψηλότερα στον ουρανό.

Τελικά, όταν οι μύες της ήταν πια τόσο πιασμένοι, που δεν

μπορούσε να δουλέψει άλλο, η Κόνι δίπλωσε τα φτερά του που-

λιού και το κεφάλι του προς τα μέσα, ώστε να μη στεγνώσει το

δέρμα, και τέντωσε τα μπράτσα της. Έκανε κύκλους με το κε-

φάλι και τους ώμους της, τέντωσε τα δάχτυλά της, νιώθοντας

ικανοποίηση με την πρωινή της εργασία. Στη συνέχεια βγήκε

στον κήπο από την πλαϊνή πόρτα και κάθισε στην ψάθινη κα-

ρέκλα στην αυλή.

Από τη στέγη της εξωτερικής αποθήκης οι κάργιες στην

αποικία τους συνέχιζαν να φλυαρούν και να φωνάζουν. Ένα

ρέκβιεμ για τον χαμένο σύντροφό τους.

Page 10: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,

2

Βόρεια Οδός

Τσίτσεστερ

Ο Χάρι Γούλστον έκανε ένα βήμα πίσω και κοίταξε τον μισοτε-

λειωμένο πίνακα.

Τα πάντα ήταν τεχνικά σωστά –το χρώμα, η γραμμή της μύ-

της, η υποψία δυσαρέσκειας στις γραμμές γύρω από το στόμα–,

αλλά παρ’ όλα αυτά δεν έμοιαζε αρκετά. Το πρόσωπο, για να το

πούμε απλά, δεν είχε τίποτα το ζωντανό.

Σκούπισε το λάδι από το πινέλο του με ένα πανί και εξέτασε

το πορτρέτο υπό άλλη γωνία. Το πρόβλημα ήταν πως το αντι-

κείμενό του έμοιαζε εντελώς επίπεδο στον καμβά, σαν να την

είχε ζωγραφίσει από φωτογραφία και όχι έχοντας μπροστά του

μια ζωντανή γυναίκα, με σάρκα και οστά. Είχαν δουλέψει ως

αργά την γκρίζα βροχερή νύχτα και μετά ο Χάρι την είχε στείλει

στο σπίτι της και συνέχισε μόνος του, προτού πάει στην ταβέρ-

να του Κυνηγού για ένα γρήγορο, τελευταίο ποτό.

Τον είχε καταστρέψει τον πίνακα. Ή μάλλον ο πίνακας δεν

ήταν ποτέ καλός.

Ο Χάρι άφησε κάτω την παλέτα του. Συνήθως οι μυρωδιές του

λινέλαιου και της μπογιάς τού προκαλούσαν ένα αίσθημα προσ-

Page 11: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,

K A T E M O S S E

30

δοκίας. Σήμερα τον κορόιδευαν. Μπήκε στον πειρασμό να κα-

τηγορήσει το αντικείμενό του –να πει ότι θα έπρεπε να είχε βρει

κάποια που να υποσχόταν περισσότερα πράγματα, με πιο ξεχω-

ριστό πρόσωπο και πιο ιδιαίτερη έκφραση–, αλλά, όσο και να

προσπαθούσε να ρίξει το φταίξιμο στο μοντέλο του, ήξερε ότι

δικό του ήταν το λάθος. Δεν είχε καταφέρει να βρει την ουσία

αυτής της γυναίκας, δεν είχε καταφέρει να αποτυπώσει τις σκιές

και τις γραμμές και τις καμπύλες ώστε να διατηρηθούν ως την

αιωνιότητα. Αντί γι’ αυτό, είχε δημιουργήσει μια λίστα ζωγραφι-

σμένων χαρακτηριστικών: μια μύτη ακριβώς έτσι, μαλλιά τέτοιου

χρώματος, μάτια με αυτή την απόχρωση και όχι κάποια άλλη.

Όλα σωστά. Κι όμως εντελώς λάθος.

Ο Χάρι έβαλε τα πινέλα του στο βάζο με το νέφτι για να μου-

λιάσουν και σκούπισε τα χέρια του. Έβγαλε την μπλε ποδιά που

φορούσε όταν ζωγράφιζε, την έριξε στην πλάτη της πολυθρόνας

και ξαναφόρεσε το γιλέκο του. Ρίχνοντας μια ματιά στο μεγάλο

επιτραπέζιο ρολόι, συνειδητοποίησε ότι είχε καθυστερήσει.

Κατέβασε με μια γουλιά ό,τι είχε μείνει από τον κρύο καφέ του,

έσβησε το τσιγάρο του και μετά παρατήρησε ενοχλημένος ότι

είχε έναν λεκέ από μπογιά στο δεξί του παπούτσι. Έπιασε ένα

πανί.

«Γαμώτο» είπε, μια που το μόνο που κατάφερε ήταν να απλώ-

σει το κόκκινο πάνω στα κορδόνια του. Θα έπρεπε να το αφήσει

έτσι για την ώρα.

«Λιούις;» φώναξε βγαίνοντας στον διάδρομο.

Ο μπάτλερ εμφανίστηκε από το πίσω μέρος του σπιτιού.

«Μάλιστα, κύριε».

«Επέστρεψε ο πατέρας μου;»

«Όχι». Ο Λιούις έκανε μια παύση. «Τον περιμένατε, κύριε;»

«Σκέφτηκα ότι μπορεί να επέστρεφε για το μεσημεριανό».

Όταν είχε συναντήσει τον πατέρα του στο πρωινό, ο Χάρι τον

Page 12: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,

Η Κ Ο Ρ Η Τ Ο Υ Τ Α Ρ Ι Χ Ε Υ Τ Η

31

είχε ρωτήσει αν θα μπορούσαν να συζητήσουν. Ο γέρος δεν

είχε δώσει καμία συγκεκριμένη απάντηση.

«Είπε τι ώρα θα επιστρέψει απόψε, Λιούις;»

«Ο δόκτωρ Γούλστον δεν άφησε κατά κανέναν τρόπο να εν-

νοηθεί ότι δεν θα επιστρέψει τη συνηθισμένη του ώρα, κύριε».

«Αυτό είναι όλο;»

«Η μόνη οδηγία που έδωσε ήταν, σε περίπτωση που δεν

έχετε επιστρέψει, το δείπνο να σερβιριστεί στις επτά και μισή».

Ο Χάρι γνώριζε –όπως και ο Λιούις– ότι αυτό ήταν επίπληξη,

επειδή ο Χάρι αρκετές φορές τελευταία δεν είχε επιστρέψει για

το δείπνο, στέλνοντας κάθε φορά ένα σημείωμα με τη συγγνώ-

μη του. Η ταβέρνα Κάστρο ήταν πολύ πιο ευχάριστη από άλλο

ένα επίσημο, σιωπηλό δείπνο, όπου μόνος με τον πατέρα του

προσπαθούσε απεγνωσμένα να βρει κάποιο θέμα συζήτησης

που να ταιριάζει και στους δύο.

Ο Χάρι έπιασε το καπέλο του από την κρεμάστρα. «Σ’ ευχα-

ριστώ, Λιούις».

«Θα έρθετε λοιπόν για δείπνο απόψε, κύριε;»

Ο Χάρι τον κοίταξε στα μάτια. «Έτσι νομίζω» είπε. «Ναι».

Ο Χάρι προχωρούσε αργά μπροστά από τα σπίτια με τις προ-

σόψεις γεωργιανού ρυθμού στην κορυφή της Βόρειας Οδού,

με κατεύθυνση τα καταστήματα που βρίσκονταν πιο κοντά στο

πέτρινο περίπτερο που όλοι ονόμαζαν «Σταυρό», επειδή έστε-

κε στη διασταύρωση των τεσσάρων κεντρικών δρόμων του

Τσίτσεστερ.

Είχε πάρει άδεια το πρωί, δηλώνοντας ασθένεια, προκειμέ-

νου να δουλέψει τον πίνακά του – χωρίς λόγο, όπως τελικά απο-

δείχτηκε. Τώρα δεν ήθελε να πάει καθόλου στο γραφείο, πόσο

μάλλον που ο καιρός ήταν επιτέλους ευχάριστος. Κεραμικά

Page 13: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,

K A T E M O S S E

32

πιάτα και πιατέλες και κανάτες, απομιμήσεις Σπόουντ και

Γουέτζγουντ, λίστες με μεταφορές εμπορευματοκιβωτίων και

ακτοπλοϊκών γραμμών, μεταφορές προϊόντων από τη μια άκρη

της χώρας στην άλλη για να στολίσουν τα τραπέζια των μεσαίων

τάξεων. Δεν ήταν αυτό που ήθελε να κάνει ο Χάρι στη ζωή του,

να δουλεύει για να αναρριχηθεί σε έναν τομέα που του προ-

καλούσε θανατηφόρα πλήξη, και για έναν άνθρωπο που απε-

χθανόταν.

Ακόμη δεν καταλάβαινε για ποιον λόγο είχε επιμείνει ο πα-

τέρας του να δουλέψει με τον Φρέντερικ Μπρουκ. Ο Μπρουκ

είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στο Σταφορντσάιρ, ήταν αυτοδη-

μιούργητος και επιτυχημένος στη δουλειά του, αλλά δεν υπήρ-

χε τίποτα κοινό ανάμεσα σε αυτόν και τον πατέρα του Χάρι. Ο

δόκτωρ Γούλστον ήταν ένθερμος υποστηρικτής της άποψης ότι

ο καθένας θα έπρεπε να γνωρίζει τη θέση του. Έκανε παρέα

μόνο με άλλους επαγγελματίες και περιφρονούσε όσους έβγα-

ζαν χρήματα από το εμπόριο.

Ο Χάρι δεν άντεχε άλλο. Δεν τον ένοιαζε πόσο μεγάλη χάρη

έκανε ο Μπρουκ στον πατέρα του, ούτε πόσες φορές του το

είχε πει. Θα τα παρατούσε.

Ο Χάρι έφτασε μπροστά στο Μέγαρο Συνεδριάσεων και συ-

νέχισε προς τον Σταυρό της Αγοράς. Ο δρόμος είχε κίνηση, γυ-

ναίκες με καλάθια για ψώνια και καροτσάκια με μωρά, άντρες

που φόρτωναν μπουκάλια σε ένα κάρο έξω από το κατάστημα με

τα κρασιά, απολαμβάνοντας όλοι την υπόσχεση μιας καλοκαιρι-

νής μέρας, απελευθερωμένοι από ομπρέλες και αδιάβροχα και

την ανάγκη να τρέχουν σκυφτοί από το ένα μαγαζί στο άλλο.

Ένα πλήθος στεκόταν έξω από το μαγαζί του Χάουαρντς. Η

συνηθισμένη ποικιλία γδαρμένων κουνελιών και πουλερικών

κρεμόταν στη βιτρίνα του χασάπη, όλα ματωμένα και ωμά, αλλά

όταν ο Χάρι έφτασε μπροστά είδε πως το τζάμι ήταν σπασμένο.

Page 14: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,

Η Κ Ο Ρ Η Τ Ο Υ Τ Α Ρ Ι Χ Ε Υ Τ Η

33

«Τι συμβαίνει;»

«Διάρρηξη» είπε κάποιος. «Πήραν μερικά μαχαίρια και κά-

ποια άλλα εργαλεία».

«Μετρητά από το ταμείο» πρόσθεσε ένας άλλος. «Κάνανε

μερικές ζημιές στο μαγαζί».

Ο Χάρι έριξε μια ματιά στο κοσμηματοπωλείο που βρισκόταν

ακριβώς δίπλα. «Παράξενη επιλογή για διάρρηξη».

«Λένε ότι το έκανε ένας τύπος που είχε απολυθεί» είπε ένας

τρίτος άντρας. «Βγήκε από τη φυλακή την περασμένη εβδομά-

δα. Τσαντισμένος που έχασε τη δουλειά του».

Ο Χάρι έστριψε δεξιά στον Σταυρό της Αγοράς και μπήκε στη

Δυτική Οδό, με κατεύθυνση το γραφείο του πατέρα του. Δεν

υπήρχε λόγος να περιμένει. Αυτή η συζήτηση θα ήταν δύσκολη,

όπου και όποτε κι αν γινόταν. Καλύτερα να του το ξεκαθάριζε.

Τουλάχιστον θα γνώριζε με βεβαιότητα πού βρισκόταν.

Ο Χάρι σκόπευε να γραφτεί στη Βασιλική Σχολή Καλών Τε-

χνών. Είχε κάνει αίτηση. Μπορούσε να επιβιώσει χωρίς την

αποδοχή του πατέρα του, αλλά όχι χωρίς την οικονομική του

υποστήριξη. Θα ήταν υποχρεωμένος να δουλεύει για χρόνια

στον Μπρουκ μέχρι να μαζέψει αρκετά χρήματα για να πληρώ-

σει μόνος τις σπουδές του.

Τακτοποίησε το σακάκι του και έλεγξε τον κόμπο της γρα-

βάτας του πριν ανέβει το πέτρινο σκαλοπάτι. Πρόσεξε πόσο

καλά γυαλισμένη ήταν η μπρούντζινη ταμπέλα που έλαμπε:

ΔΡ ΓΟΎΛΣΤΟΝ, ΙΑΤΡΟΣ ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ. Σήμερα ακόμα κι αυτό τον

έκανε να νιώσει απαισιοδοξία. Ο πατέρας του δεν δεχόταν πλέον

ασθενείς –τα καθήκοντά του ήταν καθαρά διοικητικά–, αλλά

όλα ήταν τόσο καθωσπρέπει προς τα έξω, τόσο προβλέψιμα.

Πήρε μια βαθιά ανάσα, έσπρωξε την πόρτα και μπήκε μέσα.

«Καλημέρα, Πιρς. Είναι μέσα ο γέρος;»

Ο Χάρι σταμάτησε απότομα. Η αίθουσα υποδοχής ήταν

Page 15: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,

K A T E M O S S E

34

άδεια. Ο υπάλληλος του πατέρα του ήταν ένα με το κτίριο,

ακριβώς όπως οι καρέκλες και τα τραπέζια. Σε όλη του τη ζωή

δεν μπορούσε να θυμηθεί μία φορά που να είχε φτάσει εδώ

χωρίς να δει το προφίλ του Πιρς, που θύμιζε πτηνό, να τον

κοιτάζει αποδοκιμαστικά πάνω από τα μισοφέγγαρα των γυα-

λιών του.

«Πιρς;»

Από τον επάνω όροφο άκουσε τον ήχο βημάτων.

«Φύγε, σου λέω. Στον διάολο!»

Με το χέρι στην καλογυαλισμένη κουπαστή, ο Χάρι πάγωσε.

Δεν είχε ακούσει ποτέ τον πατέρα του να βρίζει, ούτε καν να

υψώνει τη φωνή του.

«Ήθελα να σου δώσω μια ευκαιρία» είπε ένας άντρας. Μια

ήπια φωνή, μορφωμένη. «Λυπάμαι που αποφάσισες να μην την

εκμεταλλευτείς».

«Έξω!»

Ο Χάρι άκουσε τον θόρυβο μιας καρέκλας που αναποδογύ-

ρισε.

«Έξω!» φώναξε ο πατέρας του. «Σ’ το ξαναλέω, δεν είμαι

υποχρεωμένος να ακούω τέτοιες βρομιές. Πρόκειται για ελεει-

νές προσβολές».

Η κατάσταση αυτή ήταν τόσο ασυνήθιστη, που ο Χάρι δεν

μπορούσε να αποφασίσει τι να κάνει. Αν ο πατέρας του χρεια-

ζόταν βοήθεια, θα επενέβαινε φυσικά. Αλλά ταυτόχρονα ο γέρος

απεχθανόταν φρικτά οτιδήποτε μπορεί να τον εξέθετε και θα

ένιωθε σίγουρα μεγάλη ενόχληση με την επέμβασή του.

Δεν χρειάστηκε να πάρει ο ίδιος την απόφαση. Η πόρτα του

γραφείου του πατέρα του άνοιξε με τόση βία, που χτύπησε στον

τοίχο και οι μεντεσέδες της έτριξαν. Ο Χάρι κατέβηκε δυο δυο

τα σκαλιά τρέχοντας και ίσα που πρόλαβε να χωθεί στην εσοχή

πίσω από το γραφείο του Πιρς. Ο επισκέπτης κατέβηκε βιαστι-

Page 16: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,

Η Κ Ο Ρ Η Τ Ο Υ Τ Α Ρ Ι Χ Ε Υ Τ Η

35

κά και εξαφανίστηκε στη Δυτική Οδό. Ο Χάρι μπόρεσε να ρίξει

μόνο μια πεταχτή ματιά στα ρούχα του – παντελόνι εργάτη,

πλατύγυρο καπέλο αγρότη και μικρές καθαρές μαύρες μπότες.

Ετοιμαζόταν να τρέξει πίσω του όταν άκουσε τα σανίδια να

τρίζουν πάλι από πάνω. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα ο πα-

τέρας του κατέβηκε τη σκάλα όσο γρήγορα του επέτρεπε το

πονεμένο του γόνατο. Πήρε το καπέλο και το παλτό του από τον

καλόγερο δίπλα στην πόρτα, φόρεσε τα γάντια του και έφυγε.

Αυτήν τη φορά ο Χάρι δεν σταμάτησε για να σκεφτεί. Έτρε-

ξε πίσω από τον πατέρα του, ακολουθώντας τον μέσα από τα

περιστύλια του καθεδρικού ναού, κάτω στο μονοπάτι του Σεντ

Ρίτσαρντ και στην οδό Κάνον. Παρά το πρόβλημα στο πόδι του,

ο γέρος περπατούσε γρήγορα. Δεξιά, στη Νότια Οδό, προσπέ-

ρασε το ταχυδρομείο και τη λέσχη Ρέγκναμ, κατεβαίνοντας όλο

τον δρόμο ως τον σιδηροδρομικό σταθμό.

Ο Χάρι κρύφτηκε όσο ο δόκτωρ Γούλστον επιβιβαζόταν σε

μια άμαξα. Άκουσε το χτύπημα του μαστιγίου και είδε την άμα-

ξα να ξεκινάει, κι έτρεξε αμέσως μέσα από το πλήθος.

«Με συγχωρείτε, μπορείτε να μου πείτε πού πήγαινε ο κύ-

ριος που μόλις έφυγε;»

Ο αμαξάς τον κοίταξε με έκπληξη. «Δεν νομίζω ότι αυτό

είναι δική σας δουλειά, κύριε, έτσι δεν είναι;»

Ο Χάρι ψάρεψε ένα νόμισμα από την τσέπη του και πιέστη-

κε για να παραμείνει ήρεμος, μη θέλοντας να δείξει ότι η πλη-

ροφορία μπορεί να άξιζε έστω και ελάχιστα παραπάνω.

«Στο πανδοχείο Γούλπακ» είπε ο αμαξάς. «Απ’ ό,τι άκουσα

τουλάχιστον».

«Και πού βρίσκεται το Γούλπακ;» Ο Χάρι προσπάθησε να μην

ακουστεί ανυπόμονος.

«Στο Φίσμπουρν». Ο αμαξάς ξανάβαλε το κασκέτο του. «Μή-

πως θα θέλατε κι εσείς να πάτε εκεί, κύριε;»

Page 17: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,

K A T E M O S S E

36

Ο Χάρι δίστασε. Δεν ήθελε να ξοδέψει τόσα χρήματα για

άμαξα. Επιπλέον, δεν ήθελε να τον δει ο πατέρας του. Δεν ήξε-

ρε καθόλου τι έκανε ο γέρος, αλλά δεν ήθελε να τον προδώσει,

ούτε όμως να μην είναι εκεί για να τον βοηθήσει αν αντιμετώ-

πιζε κάποιο πρόβλημα. Παρά τις πρόσφατες συγκρούσεις τους,

τον αγαπούσε τον πατέρα του.

«Όχι» είπε και κατευθύνθηκε βιαστικά προς το εκδοτήριο

εισιτηρίων του σταθμού.

Ο Χάρι σχεδόν πέταξε τα χρήματα στον υπάλληλο που βρι-

σκόταν στο γκισέ, ανέβηκε δύο δύο τα σκαλιά της γέφυρας για

την απέναντι αποβάθρα κι έχασε για πολύ λίγο το τρένο με κα-

τεύθυνση το Πόρτσμουθ.

«Γαμώτο» είπε. «Γαμώτο».

Περπατούσε πάνω κάτω στην αποβάθρα, περιμένοντας το

επόμενο τρένο που σταματούσε στο Φίσμπουρν, ενώ αναρω-

τιόταν ακόμη πού μπορεί να πήγαινε εν ώρα εργασίας ο τόσο

τυπολάτρης πατέρας του. Συνειδητοποίησε επίσης ότι στη

βιασύνη του να ακολουθήσει τον πατέρα του είχε ξεχάσει να

ενημερώσει τον Μπρουκ για την απουσία του. Από την άλλη

βέβαια, αν τον απέλυε, ο πατέρας του θα βρισκόταν προ τετε-

λεσμένου.

«Άντε» μουρμούρισε, κοιτώντας τις ράγες, παρόλο που το

τρένο θα ερχόταν σε είκοσι πέντε λεπτά. «Βιάσου, άντε, έλα».

Page 18: ΜΕΡΟΣ 1 - Public.gr · 2018. 2. 9. · νάδες της οικίας Μπλάκθορν. Τον Μάρτιο μια φωλιά είχε πέσει μέσα στο καθιστικό,