Την Κυριακή το μεσημέρι στις 6 Μαρτίου 2016 οΣύλλογός μας πραγματοποίησε τον ετήσιο χορότου και έκοψε την Πρωτοχρονιάτικη πίτα στην τα-

βέρνα «ΤΟ ΜΑΥΡΕΛΙ» στο ΚΟΥΚΑΚΙ.Πάνω από 80 άτομα, μέλη του Συλλόγου, γνωστά και

φιλικά πρόσωπα, μαζευτήκαμε σε ένα ζεστό και φιλόξενοχώρο, ένα «κουτούκι» στην κυριολεξία.

Γευτήκαμε τα εδέσματα της κουζίνας του, ένα πλούσιοκαι ποιοτικό φαγητό. Ακολούθησε πρόγραμμα με ζωντανήμουσική και τραγούδι και ο χορός που στήθηκε κράτησεως αργά.

Μετά το φαγητό ο Πρόεδρος του Συλλόγου κ. ΑνδρέαςΣταματόπουλος, ευχαρίστησε για την παρουσία τους,τα μέλη και τους φίλους του Συλλόγου και ευχήθηκεκαλή χρονιά με υγεία και προκοπή στις οικογένειέςτους. Συνάμα ζήτησε από όλους να παρευρεθούμε στοχωριό την επόμενη Κυριακή και να στηρίξουμε το καρ-ναβάλι, που έχει αναβιώσει ο Σύλλογος του χωριού μεεπιτυχία τα τελευταία χρόνια.

Στην συνέχεια έκοψε την πίτα, που και φέτος ήτανπροσφορά της αρτοποιΐας του κ. Χρήστου Σιέμου,συζύγου της αείμνηστης Βασιλικής Παπανικολάου.

Στην διάρκεια της εκδήλωσης έγινε η καθιερωμένηλαχειοφόρος αγορά. Δύο από τα δώρα ήσαν προσφοράαπό τις ταβέρνες του χωριού ιδιοκτησίας κ. ΓιάννηΜανέλη και κ. Δημήτρη Σταθούλη.

Η συμμετοχή του Συλλόγου σε δώρα ήταν μια διανυ-κτέρευση στον ξενώνα του χωριού, μία τηλεόραση καιμία καφετιέρα.

Για την προσφορά τους, ευχαριστούμε θερμά τουςκους Χρήστο Σιέμο, Γιάννη Μανέλη και Δημήτρη Στα-θούλη.

Επίσης ευχαριστούμε όλους όσοι τίμησαν την εκδή-λωση αυτή συμβάλλοντας έτσι στην οικονομική ενίσχυσητου Συλλόγου αλλά και ενθαρρύνοντας το Δ.Σ. να συνε-χίσει τις προσπάθειές του.

Ευελπιστούμε την επόμενη χρονιά να έχουμε μεγα-λύτερη συμμετοχή και να περάσουμε εξίσου όμορφα.

Ειρήνη Μπρότση-Αλωνιστιώτη

Τρίμηνη Πολιτιστική έκδοση του Εξωραϊστικού και Επιμορφωτικού Συλλόγου Αρτεμισιωτών Αττικής Γραφεία: Γλάδστωνος 10 Αθήνα Τ.Κ. 10677 • Τηλ: 210- 8082042 site:www.kakouri.gr • e-mail: tokakouri@gmail.com

Χρόνος 20ος • Αριθμός φύλλου 77 • Δεκέμβριος 2015 - Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2016

“Βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόχευτος”. Δημόκριτοςμτφρ: μια ζωή χωρίς γιορτές [και πανηγύρια] είναι σαν ένας μακρύς δρόμος χωρίς πανδοχείο.

Kακουραίοι, Αγκαλιάστε στοργικά την εφημερίδα των Αρτεμισιωτών, το ΚΑΚOYΡΙ. Αυτή μας αδελφώνει, μας ταξιδεύει στ’ όμορφο χωριό μας και κάνει τη φωνή μας ν’ ακούγεται μακρύτερα και περισσότερο.

Ο ξενώνας λειτουργεί

και περιμένει να φιλοξενήσει

τους Κακουραίους και τους φίλους τους

Υπεύθυνη η κ. Δήμητρα Ρόκκα:

τηλ. 27960-61154 & 27960-61145

4199 Κωδ. εντύπου: 014117

Ο ξενώνας του χωριού μας

ΚΕΜΠΑ

Τις μέρες των Αποκριών το χωριόμας είναι ταυτισμένο με το Καρναβάλι,με το πραγματικό όμως Καρναβάλι πουεκφράζει το πνεύμα της σάτιρας, τηςαποδόμησης, του πειράγματος, της ελεύ-θερης έκφρασης.

Τονίζουμε για άλλη μια φορά ότι τοΚαρναβάλι του χωριού μας είναι σατιρικό,ότι οι συμμετέχοντες μόνοι τους βρί-σκουν τις κατάλληλες ιδέες, μόνοι τους«γράφουν» το σενάριο, μόνοι τους τοσκηνοθετούν και μόνοι τους το δραμα-τοποιούν παίζοντας τους κατάλληλουςρόλους. Οπότε είναι εύκολο να κατα-λάβει κανείς το κλίμα που επικρατείστις συγκεντρώσεις προετοιμασίας, ότανο καθένας παρουσιάζει τις ιδέες τουαλλά και την σκηνοθεσία του. Ναι τοΚαρναβάλι του Κακουρίου είναι ένα με-γάλο πολιτιστικό γεγονός για το χωριό μας αλλά και γιατην ευρύτερη περιοχή. Όλοι μας γινόμαστε την εποχήαυτή σεναριογράφοι, σκηνοθέτες και ηθοποιοί. Με ταπενιχρά μέσα αλλά γεμάτοι ενέργεια και με αστείρευτοκέφι, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Είναι τέτοιοπου για πολλές ημέρες αποτελεί θέμα συζήτησης αλλάκαι μέτρο σύγκρισης με άλλα Καρναβάλια της περιοχής.Το χωριό μας προβάλλεται με θετικό τρόπο, αναδεικνύεταιη ζωντάνια, η δημιουργικότητα και η φαντασία των κα-τοίκων του. Και φέτος στο Καρναβάλι συμμετείχε αρκετόςκόσμος. Τα άρματα ντυμένα ομοιόμορφα, δηλαδή οι

πλατφόρμες και τα τρακτέρ, με καλλίγραφα χρωματιστάγράμματα με τα εύστοχα συνθήματά τους και με προ-σεγμένη σκηνοθεσία τα έξυπνα σατιρικά σκετς. Η θεμα-τολογία των αρμάτων ήταν από τον κοινωνικό και πολιτικόχώρο. Θέματα που είχαν τραβήξει την προσοχή των πο-λιτών. Πολύς κόσμος ήρθε να το παρακολουθήσει, παρότιο καιρός μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήταν ευνοϊκόςκαι πραγματικά ενθουσιάστηκε με το θέαμα. Η αρκαδικήτηλεόραση έκανε λήψη εικόνων και βίντεο και αφιέρωσεαρκετό χρόνο στα δελτία ειδήσεών της προβάλλοντάς

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ 2016 στο ΚΑΚΟΥΡΙ

Κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου

Κυκλοφόρησε το βιβλίο των γενεαλογικών δέντρων

«Από πού κρατάει η σκούφια μας» Αυτό το βιβλίο δεν πρέπει να λείψει από κανένα Κα-κουραίικο σπίτι.Το βιβλίο διατίθεται στο χωριό μας από την κ. Δήμη-τρα Ρόκκα, στην Τρίπολη από το κατάστημα τωναδελφών Χρόνη (28ης Οκτωβρίου 50) και στηνΑθήνα από όλα τα μέλη του Δ.Σ.

Τιμή: 30€Το βιβλίο αυτό μπορεί να γίνει το καλύτερο δώρο των

εορτών στα παιδιά μας και στους συγγενείς μας.(Όσοι πήραν το βιβλίο και βρήκαν κάποιο λάθος ή θέλουννα συμπληρώσουν κάτι, να απευθυνθούν στη διεύθυνσητης εφημερίδας).

Η συνδρομή της εφημερίδας

α. Στο χωριό στην κ. Δήμητρα Ρόκκα.

β. Στην Τρίπολη στο κατάστημα των Αφών Χρόνη,

28ης Οκτωβρίου 50.

γ. Με επιταγές στη διεύθυνση, στα γραφεία του

Συλλόγου.

δ. Οι επιστολές με check να στέλνονται συστημένες.

Συνέχεια στην 5η σελ.

Δεκέμβριος 2015 - Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2016Το Κακούρι 2

Τρι μη νιαίο δελ τίοΙδιο κτη σία: Σύλ λο γος Αρ τε μι σιω τών Ατ τι κής

Γλάδ στω νος 10 Αθή να 10677 Τηλ: 210 8082042

Eκδότης - Δ/ντής:Κακαρίκου Γωγώ Τηλ.: 210 5747298

Ετή σιες Συν δρο μές: 20€ Eξω τε ρι κού: 40€

Συ ντα κτι κή Επι τρο πή:Πα πα θε ο δώ ρου - Κα ρα γιάν νη Γω γώ

Eλέ νη Δά μη - Zαρόκωστα Σταματόπουλος Γιάν νης Δημ.

Ρόκκας Γιώρ γος Ηλ. Μπρότση - Αλω νι στιώ τη Ει ρή νη

Κακαρίκου Γωγώ ••••

Ηλεκτρονική Σελιδοποίηση - Εκτύπωση: Eκδόσεις-Γρα φι κές Τέ χνες

Καρπούζη Αριστέα & Υιοί Ο.Ε.Θεοδοσίου 23 Ίλιον • Τ.Κ.: 13121

Tηλ-Fax: 210 2619003 - 210 2619696e- mail: karpouzi@ otenet.gr

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

Γεννήσεις

➤ Ο Δημήτρης Χρ. Ψαρράς (εγγονός του Κουρ-κούμπα) και η σύζυγός του Αλεξάνδρα απέκτησαντο πρώτο τους παιδί, κοριτσάκι.

➤ Ο Πανέρης Νίκος και η Μαρία Κακαβάνου(κόρη της Παρασκευής Γ. Μπουρτσουκλή) απέκτη-σαν το δεύτερο γιο τους στις 24/12/2015.

➤ Η Πίτσα Γεωργ. Μπρότση και ο σύζυγός τηςΗλίας Οικονόμου απέκτησαν στις 8-1-2016 τοπρώτο τους παιδί, κοριτσάκι.

➤ Ο Χρήστος Αντωνίου και η Παναγιώτα Μα-νωλάκου (κόρη της Θεοδώρας Μπρότση) απέκτησαναγόρι στις 11/2/2016.

Στους ευτυχείς γονείς, παππούδες και γιαγιάδεςευχόμαστε να τους ζήσουν τα νεογέννητα και νατα καμαρώσουν όπως επιθυμούν.

Γάμοι

➤ Η Αθανασία Κυριάκου Κεφερλή, το γένοςΘεοδώρου Σταματόπουλου (Αληβόρκα) παντρεύτηκετον εκλεκτό της καρδιάς της Κων/νο Παναγιωταρά,στις 19 Φεβρουαρίου 2016.

Το γαμήλιο γεύμα έγινε στο κέντρο «Χρυσόβαρέλι» στη Φυλή.

➤ Η Γιάννα Βασ. Σιολέ και ο Κατζιώρας Βασίληςπαντρεύτηκαν στις 26/12/2015 στην Μεταμόρφωσητου Σωτήρος στην Τρίπολη.

Το γαμήλιο γεύμα έγινε στο κέντρο «ΕΠΑΥΛΗ».

Στους νεόνυμφους ευχόμαστε βίο ανθόσπαρτοκαι με απογόνους.

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣΓκόνος Γιάννης ................................................................. 50€Σταματόπουλος Γιάννης ................................................... 40€ Σπυροπούλου Έφη ............................................................ 50€ Κακαρίκου Γωγώ ................................................................ 20€Παπαθεοδώρου Θεόδωρος του Βασ........................ 500$ USAKυπραίος Δήμος ...................................................... 200$ USAΣπυρόπουλος Κώστας ............................................. 100$ USAΝάτσης Φώτιος ........................................................ 100$ USAΛαγούση-Ματάλα Παναγιώτα του Θεοδ. ............... 100$ USAΝάτση-Τριανταφύλλου Σταυρούλα............................ 50$ USAΛαγούσης Σπύρος ..................................................... 50$ USAΠαπαγεωργίου-Κανδρεβιώτη Ελένη ................................. 50€ Γαρμπή Αναστασία ............................................................ 20€ Δούρου Φωτεινή ................................................................ 50€ Βελέντζα-Νάγου Μαρία .................................................... 60€ Ψαρράς Γιάννης (Τούτουνας) ........................................... 50€ Κακαρίκου Πίτσα του Θεοδ. .............................................. 20€ Μπασιώτης Δημήτρης ....................................................... 20€ Τσαγκαλάκη-Σπυρούνη Ελένη........................................... 20€ Κοτσιάνης Ηλίας του Σπύρου ........................................... 50€ Κοτσιάνη-Μπαφούνη Ντίνα ............................................... 50€ Ψαρράς Γιάννης (Μητσιάκης) ........................................... 20€ Σπυρόπουλος Γιάννης ....................................................... 30€Σχίζας Σωτήρος ................................................................. 20€ Μπουρτσουκλή Παρασκευή .............................................. 25€ Σταυρόπουλος Βαγγέλης ................................................. 20€ Δάμη-Ζαρόκωστα Ελένη ................................................... 50€ Δάμη-Νάσιου Ευγενία ....................................................... 20€Σταματοπούλου-Κωνσταντοπούλου Δήμητρα .................. 30€Ψαρράς Παναγιώτης ......................................................... 55€Ψαρράς Χρήστος .............................................................. 40€Ψαρράς Σωτήρος ............................................................... 50€Μπενεχούτσου-Βερβαινιώτη Αθηνά.................................. 50€ Σιέμος Χρήστος.................................................................. 30€ Κοτσιάνη Ειρήνη του Χρήστου ......................................... 50€ Κουσιάκης Γιάννης ............................................................ 50€Σπυροπούλου-Βέμη Σωτηρία.......................... 50$ ΑυστραλίαςΡόκκα-Δημητρακοπούλου Παναγιώτα ........ 100$ ΑυστραλίαςΣίμου Θεοδώρα .................................................................. 20€Ρόκκα Γεωργία του Χρήστου ............................................ 20€

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ

Στον ανιψιό μας Θοδωρή Αλωνιστιώτη,το γένος Ειρήνης Μπρότση, που πήρε τοπτυχίο του από την Ιατρική Σχολή του Πα-νεπιστημίου Αθηνών και συνεχίζει την Ει-δικότητα της Παθολογίας στο Γενικό Νο-σοκομείο Κωνσταντοπούλειο Αθηνών, ευ-χόμαστε καλή δύναμη, εποικοδομητική πο-ρεία στην επιστήμη του και λαμπρή στα-διοδρομία.

Οι θείοι και οι θείες του

Μια φωτογραφία του σχολείου τουχωριού από γιορτή 25ης Μαρτίου του1951 που ήρθε από την Αυστραλία απότον συμπατριώτη μας Γιώργο Μπουρ-τσουκλή, μας έφερε μνήμες από δικέςμας εποχές. Μας ξύπνησε γλυκές μνή-μες από τα χρόνια της νιότης μας.

Στην φωτογραφία διακρίνεται η Ελέ-νη Μπουρτσουκλή μητέρα του Γιώργου.Και αριστερά δάσκαλοι που πέρασαναπό το Κακούρι.

Αριστερά οι δάσκαλοι Μάγκλαρηςκαι Στεφανία και δεξιά είναι ο παπαδά-σκαλος Κοτσιάνης με τον επιστάτη τουσχολείου Μπάμπη Παπαγεωργίου.

Επισκεφθείτε το διαδικτυακό τόπο

της εφημερίδας μας

και στο facebook στη διεύθυνση:

https://el-gr.facebook.com/tokakouri

25η Μαρτίου στο Κακούρι (1951)

Πηγή:http://www.kalimera-arkadia.gr/blog/item/48909-satiriko-karnavali-sto-kakoyri-deite-fotografies.html

Καρναβάλι στο Κακούρι έγινε και φέτος, με διάθεσηγια σάτιρα και με τον καιρό να μην χαλάει τα σχέδια!Το γνωστό Κακουραίϊκο Καρναβάλι που οργανώνεικάθε χρόνο ο τοπικός Σύλλογος και κερδίζει τις εντυ-πώσεις!

Στην παρουσίαση ήταν η Ελένη Κέζα, ενώ από νω-ρίς, ο δρόμος που έγινε η καρναβαλική παρέλαση,είχε γεμίσει από κόσμο που πήγε να παρακολουθήσειαπό κοντά το Καρναβάλι και να διασκεδάσει σερυθμούς Αποκριάς!

Πολλά τα άρματα και φέτος. Μερικά από αυτάήταν: «Οι Βου … κόλοι», «Λίζα Μπανάνα, Στάσου Μύ-γδαλα», η «Συριζαίϊκη καρμανιόλα», «Κατρούγκαλεαλήτη, μας έκλεισες το σπίτι».

Επίσης, υπάρχει ένα … φέρετρο που έγραφε πάνωMega, το κανάλι που βρίσκεται κοντά στο να σταματήσεινα λειτουργεί λόγω οικονομικών προβλημάτων!

Άλλο άρμα έγραφε: «Π@@@ και παλικάρια, γίναμεμαλλιά κουβάρια» κι άλλο «Κέντρο ΑκαταμάχητωνΠονηρών Ηλικιωμένων» (ΚΑΠΗ)!

Ένα άλλο άρμα προειδοποίησε ότι θα γίνει της …Κορέας και είχε φωτογραφία του Ηγέτη της ΒόρειαςΚορέας!

«Πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος» έγραφε ένα άλλοάρμα που σατίριζε τις εξελίξεις στη ΝΔ!

Από το Καρναβάλι δεν έλειψε και ο σατιρικός γά-μος…

Στην παρέλαση μπήκε και ο Δήμαρχος Τρίπολης,Δημήτρης Παυλής, ο οποίος δεν μπόρεσε να αντισταθείστο κάλεσμα των καρναβαλιστών!

Στο τέλος, όλοι μαζί, χόρεψαν και γλέντησαν τιςΑπόκριες στο χωριό!

Πως είδε ο αρκαδικός τύπος το Καρναβάλι μας

Ο γάμος κάθε νέου ανθρώπου είναι ένας σημαντικόςσταθμός στη ζωή του. Αυτό το σημαντικό γεγονός πολλοίνέοι θέλουν να πραγματοποιήσουν στον τόπο που έχουντις ρίζες τους και αγαπάνε. Είναι η προαιώνια έλξη που κα-θοδηγεί κάθε άνθρωπο στις πατρογονικές ρίζες του. Έτσιη ιδέα του εξαδέλφου μου ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΥΠΡΑΙΟΥ (ΤΣΙΡΙΚΟΥ),που μένει στο Λας Βέγκας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμε-ρικής, να παντρευτεί στο χωριό μας κατ’ αρχήν με ξάφνιασε.Πώς το σκέφτηκε αυτό; Πώς θα τα καταφέρουμε όλα...αυτοί εκεί και οι προετοιμασίες εδώ; Η νύφη και η οικογένειάτης Αμερικάνοι με διαφορετική νοοτροπία από εμάς, ηαπόσταση... Μετά από αρκετές συζητήσεις κατάλαβα πωςη επιθυμία αυτή του είχε μπει για τα καλά στο μυαλό καιμάλλον υπήρχε χρόνια. Εξάλλου κι ο ίδιος είχε γνωρίσειπολλά πράγματα όταν ήταν μικρός και τον έστελναν οιγονείς του τα καλοκαίρια να μείνει με την γιαγιά και τονπαππού μας, στο χωριό και ήξερε. Πέρναγε τόσο πολύωραία που δεν ήθελε να φύγει. Θυμάμαι όταν έπρεπε ναεπιστρέψει στην Αμερική, πως έπεφτε στην αγκαλιά τηςγιαγιάς μας της Σοφίας και έκλαιγε απαρηγόρητος!

Ωραία λοιπόν ας ξεκινήσουμε ...από πού; Αρχικά απότο Δόγμα. Η νύφη Χριστιανή μεν αλλά Καθολική. Στην Ορ-θοδοξία τελείται γάμος μεταξύ ομοθρήσκων, άρα της νύφηςπρέπει να της δοθεί το χρίσμα και να πάρει Ορθόδοξοόνομα. Έτσι και έγινε. Ο πατέρας Ιωάννης στην εκκλησίατου Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Λας Βέγκας, ωςκαλός ποιμήν, της παρέδωσε θρησκευτικά μαθήματα, εκείνηανταποκρίθηκε σωστά και τέλος της έδωσαν το όνομαΚωνσταντίνα. (Η επιλογή του ονόματος έγινε από τον ίδιοτον Γιώργο. Διάλεξε το όνομα της θείας μας Ντίνας,αδελφής του πατέρα του και της μάνας μου, που είχεζήσει στην Αμερική, όταν αυτός ήταν μικρός).

Ακολούθησε σχετική αλλά διεξοδική γραφειοκρατία.Στη συνέχεια με τακτική επικοινωνία μαζί του και τησύμφωνη γνώμη της νύφης διαλέξαμε μαζί προσκλητήρια,λουλούδια, μπομπονιέρες και όλα τα σχετικά.

Αντιστοίχως και εκείνοι στον τόπο τους είχαν πολλέςδουλειές να κάνουν. Τα εισιτήρια όσων θα έρχονταν καιδεν ήταν λίγοι (20 στον αριθμό) το νυφικό, κοστούμια,ρούχα, συμφωνία με φωτογράφους και όλα όσα χρειάζονταιγια έναν γάμο.

Παραμονές της Παναγίας ήταν όλοι εδώ. Ανήμερα στηνΧάρη Της συναντηθήκαμε όλη η οικογένεια και οι Αμερικάνοιγια φαγητό στην παραδοσιακή ταβέρνα του Μανέλη, όπωςτο συνηθίζουμε τα τελευταία χρόνια. Από τους μεγαλύτερουςτης οικογένειας μέχρι τους μικρότερους, γηγενείς και ξε-νιτεμένους. Έτσι υπήρξε μια πρώτη καλή γνωριμία με τηνοικογένεια της νύφης.

Το σπίτι του Τσιρίκου άνοιξε και πάλι γέμισε με κόσμο,ξαναβρήκε τη ζωή του. Ο Τάκης με την οικογένειά τουέμεινε όλες τις μέρες εκεί και δεχόταν επισκέψεις καθημε-ρινά από συγγενείς και φίλους.

Αμερικανοί συγγενείς της οικογένειας της νύφης έμεινανστον Ξενώνα του χωριού μας, για δέκα μέρες σε όλα ταδωμάτιά του. Δέχτηκαν δε την καθημερινή περιποίηση καιφροντίδα της υπεύθυνής του, της Δήμητρας Ρόκκα.

Η κόρη του Τάκη, η Σοφία, με τον γιο της και διάφορουςφίλους έμειναν στο Ναύπλιο μερικές μέρες και στη συνέχειαστο ξενοδοχείο «ΜΑΙΝΑΛΟΝ» στην Τρίπολη, έτσι ώστε ναέχουν καθημερινή επαφή με τους υπόλοιπους.

Η εβδομάδα πριν το γάμο ήταν πυρετώδης. Ο τελικόςέλεγχος έπρεπε να γίνει με κάθε λεπτομέρεια σε όλες τιςπεριπτώσεις. Η κινητοποίηση όλων των εμπλεκομένωνστην οικογένεια, ακόμη και φίλων, ήταν δυναμική. Από τηνκομμώτρια για τα μαλλιά της νύφης, τις πρόβες, τις αλλαγές,τις δοκιμές, την τακτοποίηση των ατόμων στα καθίσματατης δεξίωσης μέχρι και τη λειτουργία του συντριβανιού καιτου φωτισμού της πλατείας. Η βοήθεια του Κώστα Νάγουτου Προέδρου του χωριού μας ήταν τεράστια. Είχε τακτο-ποιήσει τα πάντα από τη μεριά του που χρειάζονταν. Η οι-κογένεια τον ευχαρίστησε δεόντως.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και η προσπάθεια που έγινε,με επιτυχία φυσικά, να ακολουθήσει αυτός ο γάμος ταέθιμα που γίνονταν παλαιότερα στα χωριά μας. Ιθύνωννους ο Γιώργος ο Ρόκκας, ο δάσκαλος, μαζί με την ομάδατου, σκέφτηκαν και υλοποίησαν κάποια από αυτά. Έτσιαπό την προηγούμενη του γάμου, ετοίμασαν, μέλι μεκαρύδια να μελώσει η πεθερά τη νύφη, το άσπρο μαντήλινα τους περάσει στο λαιμό και το σίδερο να πατήσουν, γιανα μπουν στο σπίτι. Η μητέρα του γαμπρού, η Τζέρη, ανκαι Αμερικανίδα, ως πεθερά πρέπει να πω ότι ακολούθησεκατά γράμμα τις οδηγίες που πήρε και με μεγάλη ευχαρί-στηση.

Άλλο έθιμο ήταν η νυφική πίτα δηλαδή το ζυμωτό ψωμίπου είναι στολισμένο με καλούδια και κεντημένο όπωςλένε, μέσα σε χρωματιστό νάυλον σε δίσκο και η μποτίλιαμε το κρασί, τα οποία δόθηκαν από το δάσκαλο και τουςφίλους του, στον μεν γαμπρό στο σπίτι του Τσιρίκου, στηδε νύφη που έμεινε πριν το γάμο στο Λεβίδι.

Έτσι τηρήθηκε το έθιμο που θέλει να μη βλέπονται οιμελλόνυμφοι τις τρεις μέρες πριν το γάμο. Εκεί ντύθηκεκαι από εκεί βγήκε νύφη η Λέσλη από τη VILLA VAGER.

Το Σάββατο του γάμου έφτασε. Εννοείται ότι η νύφηκαι όλες οι γυναίκες μικρές μεγάλες είχαν στραμμένο τοενδιαφέρον πρωτίστως στον καλλωπισμό, η γυναικεία φι-λαρέσκεια δεν έλειψε ούτε και από τις μεγαλύτερες σεηλικία! Μεσημέρι ...νύφη και γαμπρός έτοιμοι για φωτο-γράφηση. Οι επαγγελματίες φωτογράφοι διάλεξαν τα ωραι-ότερα σημεία του σπιτιού αλλά και του χωριού για να πο-ζάρουν τα παιδιά ξεκινώντας από το δημόσιο δρόμο, μεφόντο τον κάμπο και τα δέντρα στις δυό πλευρές του.

Απόγευμα, η οικογένεια και ο κόσμος μαζεύεται σιγάσιγά στο εκκλησάκι της Παναγίας. Ο αυλόγυρος του ναούγέμισε. Ο λόφος με την μαγευτικότερη θέα! Η οροσειράτου Μαινάλου, στολισμένη με κάτασπρα συννεφάκια ψηλάκαι ποζάροντας με τον κάμπο στα πόδια της! Η δε επιβλητική

Αρμενιά να σχίζει τον ουρανό! Τι υπέροχο θέαμα! Η φύσηστα καλύτερά της! Για μας ήταν πολύ γνωστό αυτό τοτοπίο, αλλά ο θαυμασμός των φίλων και συγγενών εξ Αμε-ρικής ήταν ολοφάνερος!!

Ο γαμπρός έφτασε με τους γονείς και τον κουμπάροθείο Δήμο! Όλοι περιμένουμε τη νύφη, με ανυπομονησίακαι.... νάτην προβάλλει στηριγμένη στο μπράτσο του πατέρατης! Την ακολουθούν τα παραδοσιακά όργανα με κυρίαρχοτο κλαρίνο! Ένα έθιμο του τόπου μας που σχεδόν έχει εκ-κλείψει, αλλά ευτυχώς εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιοι

που δεν ξεχνούν την παράδοση και κάποια άτομα της νέαςγενιάς που την ακολουθούν!

Ήρθε η ώρα και το μυστήριο ξεκίνησε, με τη νύφη καιτο γαμπρό να στέκονται αγέρωχοι μπροστά στο στολισμένοτραπέζι (επιθυμία του γαμπρού να βάλουμε και το κεντημένοτραπεζομάντηλο της γιαγιάς Σοφίας) με τους γονείς τουςκαι τον κουμπάρο τους τον Δήμο γύρω τους. Ο παπα-Νικόλας και οι ψάλτες να γεμίζουν με τις μελωδίες τουςτην εκκλησία ακολουθώντας για μιά ακόμη φορά, κατάγράμμα το μυστήριο. Οι φωτογράφοι να παίρνουν αδιάκοπαφωτογραφίες, το drone (ελικόπτερο) να κάνει πανοραμικέςλήψεις, τα κορίτσια να μοιράζουν το ρύζι και ο κόσμος ναπεριμένει στον προαύλιο χώρο. Αφού ολοκληρώθηκε το

Συνέχεια στην 4η σελ.

ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΓΑΜΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΤΟ ΚΑΚΟΥΡΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΕΣΛΗ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΣ

ΣΤΙΣ 22 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015

Δεκέμβριος 2015 - Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2016 Το Κακούρι 3

Δεκέμβριος 2015 - Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2016Το Κακούρι 4

μυστήριο και μπήκαν και οι υπογραφές, οι νεόνυμφοιβγήκαν από την εκκλησία και ο κόσμος τους έριχνε το ρύζικαι ευχόταν ... Να ζήσουν!!! (Παλαιότερα ήταν σκληρόέθιμο οι φίλοι του γαμπρού να σημαδεύουν το κεφάλι τουδυνατά με κουφέτα, αλλά εδώ δεν ακολουθήθηκε ευτυ-χώς....).

Να ζήσουν ευτυχείς λοιπόν και καλούς απογόνους!!!Ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να κατηφορίζει από την Πα-

ναγίτσα και οι νεόνυμφοι έμειναν με την ευρύτερη οικογένειαγια φωτογραφίες στα πιο κορυφαία σημεία, με το ωραιότεροτοπίο!

Στη συνέχεια η δεξίωση επί της πλατείας.Η δεκαμελής παραδοσιακή δημοτική ορχήστρα στην

εξέδρα της κούρδισε τα όργανά της, ρύθμισε τα ηχητικά,τακτοποιήθηκαν οι τραγουδιστές στις θέσεις τους περιμέ-νοντας να ξεκινήσουν.

Τα τραπέζια ήταν στρωμένα από νωρίς το απόγευμα,στολισμένα με πανέμορφα λουλούδια. Τα κορίτσια του χω-ριού μας, η Μαριγούλα Κ. Νάγου και η Αθανασία Γ. Ψαρρά,με την λίστα καλεσμένων συμβούλευαν τούς καλεσμένουςσε ποιό τραπέζι να κάτσουν. Έτσι ο κόσμος κάθισε εύκολαχωρίς δυσκολίες. Τα φαγητά άρχισαν να έρχονται ...και τοκρασί να γεμίζει τα ποτήρια όλων. Το κρασί ήταν δωρεάτου εκλεκτού φίλου της οικογένειας Νώντα Σπυρόπουλουο οποίος μόλις έλαβε το προσκλητήριο, μου τόνισε, «προ-σοχή ...το κρασί είναι δικό μου ....μη μου κάνετε καμιά λα-χτάρα!!!»

Το καταπληκτικό σκηνικό της πλατείας συμπλήρωνετο μαγευτικό συντριβάνι που με το δροσερό νεράκι του καιτους πολύχρωμους κυματισμούς του δημιουργούσε μιαπολύ ξεχωριστή ατμόσφαιρα.

Οι νιόπαντροι κατέφθασαν, αγκαλιασμένοι χόρεψαν τογνωστό βαλς του γάμου, πρόσφεραν ο ένας στον άλλοκομμάτια τούρτας, ήπιαν σαμπάνια πανευτυχείς και κάθισανμαζί στο τραπέζι με τους γονείς τους και τον κουμπάρο.

Πριν αρχίσει το δείπνο ο πατήρ Νικόλαος Κουτρουμπήςέκανε την προσευχή και ευλόγησε το φαγητό.

Το λόγο πήρε ο κουμπάρος ο θείος μας ο Δήμος λέ-γοντας:

«Παρακαλώ θα ήθελα την προσοχή σας για λίγο. Εκ μέ-ρους της οικογένειας του αδελφού μου Παναγιώτη και τηςοικογένειας της νύφης, Fernandez, θέλω να ευχαριστήσωόλους, φίλους, πατριώτες και την ευρύτερη οικογένειαπου ήρθατε να γιορτάσουμε μαζί τη χαρά των νεονύμφων.Δίχως την παρουσία σας, η βραδιά δεν θα ήταν τόσο ξεχω-ριστή. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω την ανιψιά μου Ιωάνναγια την βοήθειά της, την ανιψιά μου Σοφία, τον ΚώσταΝάγο και όλους όσους βοήθησαν στη διοργάνωση. Εύχομαιvα ζήσουν ευτυχισμένοι οι νεόνυμφοι και όλοι μαζί απόψενα διασκεδάσουμε και να περάσουμε μια αξέχαστη βρα-διά!»

Ακολούθως ο Πρόεδρος του χωριού καλωσόρισε καισυνεχάρη το ζευγάρι, απευθύνοντας ομιλία η οποία μετα-φραζόταν στα Αγγλικά για τους Αμερικάνους συγγενείςτης νύφης, λέγοντας:

«Κυρίες και κύριοι, σήμερα είναι μια ξεχωριστή μέραγια το χωριό μας. Ένας συγχωριανός μας μετανάστης δεύ-τερης γενιάς, γεννημένος στην Αμερική, γιος του ξενιτε-μένου μας Τάκη Κυπραίου (Τσιρίκου) επέλεξε να παντρευτείστον τόπο μας. Αυτό αποτελεί μεγάλη τιμή για το χωριόκαι ευχαριστούμε πολύ το Γιώργο και τη Λέσλη-Κωνσταντίνα,που έκαναν το γάμο τους στο Κακούρι. Ως Πρόεδρος εκμέρους όλων των συγχωριανών, ευχόμαστε να ζήσουν χα-ρούμενοι, ευτυχισμένοι και καλούς απογόνους. Στον Τάκη,την Τζέρη και τους συμπεθέρους να χαίρονται τα παιδιάτους και σύντομα να καμαρώσουν πολλά εγγονάκια. Εμείςαπό την πλευρά μας, θα μας επιτρέψετε να σας υποδεχτούμεμε τον δικό μας παραδοσιακό τρόπο».

Έκπληξη της βραδιάς ήταν η παρουσία χορευτών. Τσο-λιάδες και Αμαλίες οι οποίοι έδωσαν πολύ ξεχωριστή νόταστο γεγονός. Αυτήν την ιδέα υλοποίησε ομάδα από τοχωριό αποτελούμενη από τους Γιώργο Ρόκκα, Έφη Σπυ-ροπούλου, Λίτσα Τασιοπούλου, Δήμητρα Ρόκκα, ΒαγγέληΣταματόπουλο και Βασίλη Δούρο, που θεώρησε ότι και τοχωριό έπρεπε να κάνει κάτι διαφορετικό να τιμήσει τουςνιόπαντρους.

Η παραδοσιακή ορχήστρα ξεκίνησε, το κλαρίνο στιςδόξες του, οι τραγουδιστές άρχισαν τα τραγούδια τους καιτο κέφι άναψε.

Έναρξη του χορού έκανε, ποιά άλλη από τη μητέραμου, τη Μαρία, που ως γνωστόν έχει υπάρξει λάτρης τωνπαραδοσιακών χορών και τραγουδιών! Από μικρή ξεχώριζεγια τον ιδιαίτερο τρόπο που χόρευε. Παρά την ηλικία της,τα κατάφερε μια χαρά και χειροκροτήθηκε από όλους!!

Την μεγαλύτερη συγκίνηση πάντως την είχε ο Τάκης, οπατέρας του Γιώργου που έβλεπε το παιδί του να παν-τρεύεται με αυτόν τον τρόπο, στο αγαπημένο του χωριόκαι με κλαρίνα!!! Ο θείος μου έχει γράψει ιστορία στουςχώρους και τα μαγαζιά των οργανοπαικτών. Ναι είναιεκείνος που στις δεκαετίες ’80 και ’90 (όπου όλοι εμείςείχαμε παραγκωνίσει την παράδοσή μας στο όνομα ενόςψεύτικου life style, έχοντας αναδείξει το χειρότερο ως τοκαλύτερο) τηλεφωνούσε από την Αμερική στο καφενείοτων Μουσικών, στην οδό Σατωβριάνδου στο κέντρο τηςΑθήνας και έλεγε, ποιός είναι εκεί να μου παίξει ένα τρα-γούδι. Καθόταν, άκουγε και γέμιζε τις μπαταρίες του μεΕλλάδα για να συνεχίσει τη μέρα του. Όχι ότι η ζωή του

ήταν δύσκολη τότε, αλλά το είχε μεγάλη ανάγκη. Ταδύσκολα χρόνια για κείνον ήταν πολύ πίσω.

Η χαρά πάντως ήταν και της Τζέρης, της μάνας τουγαμπρού που συμπεριφέρθηκε ως Ελληνίδα και σωστή πε-θερά σε όλη τη διάρκεια του γάμου.

Οι συγγενείς της νύφης πάντως έμειναν με τις καλύτερεςτων εντυπώσεων από την όλη συμπεριφορά μας και όλαόσα γνώρισαν στον τόπο μας, δίνοντας την υπόσχεση πωςθα ξαναέρθουν σύντομα.

Τι να πω για την Asia οικονόμο του σπιτιού του Τάκημέλος της οικογένειάς του πια που την έχουμε αγαπήσει κιεμείς. Δεν χόρταινε να βλέπει τον Γιώργο της ευτυχισμέ-νο.

Ο Δήμος, κουμπάρος και πανευτυχής θείος ανάμεσασε όλους συγγενείς, φίλους, ορχήστρα συμπλήρωνε τηνβραδιά με νότες κεφιού και χαράς. Ο εγγονός του Τάκη,γιος της Σοφίας της κόρης του χαρούμενος έπαιζε με ταάλλα παιδάκια, χόρευε με τον τρόπο του και κρατούσε σταμικρά του χεράκια με υπερηφάνεια την ....μαγκούρα τουΤσιρίκου!

Τα νεώτερα μέλη, της εδώ οικογένειάς μας, κορίτσιακαι αγόρια έδωσαν κι αυτά τόνο γλεντιού και χαράς με τηνσυμμετοχή τους σε αυτό το γάμο.

Μικρά παιδάκια χόρευαν και αυτά με τον τρόπο τουςανάμεσά μας, ενώ άλλα ασχολήθηκαν με την φωτογραφία.Ο Αμερικάνος φωτογράφος Πωλ φρόντισε να τα μυήσειστα μυστικά της.

Από την πλευρά μου κι εγώ οφείλω να ευχαριστήσωτον καθένα ξεχωριστά, εκ μέρους των νεονύμφων για τηνσυμμετοχή τους στη χαρά μας αυτή και ιδιαίτερα σε συγ-γενείς και φίλους που πήραν μέρος στην διοργάνωση.

Τελικά μάλλον επειδή όλα μπορούν να συμβούν, ότανέχει κανείς οικονομική άνεση, έχει καλή πρόθεση και κατα-βάλλει σωστές προσπάθειες, πρέπει να πω ότι είχε πολύδίκιο ο γαμπρός που προτίμησε να κάνει το γάμο του εδώστο χωριό του πατέρα του. Η γιαγιά και ο παππούς μας σί-γουρα θα είναι πολύ ευχαριστημένοι γι’ αυτόν το γάμο καιθα στέλνουν τις ευχές τους από εκεί που βρίσκονται!

Να ζήσετε ευτυχισμένοι ξαδέλφια, με υγεία και καλούςαπογόνους.

Τώρα ξέρετε στο χωριό εκτός από γάμους αναλαμβά-νουμε και βαπτίσεις! Θα περιμένουμε την επόμενη δεξίωσησε βάπτιση!!

ΙΩΑΝΝΑ ΡΟΚΚΑ-ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΓΑΜΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΤΟ ΚΑΚΟΥΡΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΕΣΛΗ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΣ

ΣΤΙΣ 22 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015Συνέχεια από την 3η σελ.

Κακουραίικες ατάκες Γράφει ο Γιάννης Δ. Σταματόπουλος

Ένα από τα επαγγέλματα που εδώ και πάραπολλά χρόνια έχει χαθεί είναι και αυτό του επι-διορθωτή παπουτσιών, που παλιότερα ήταν γνω-στός στα χωριά μας ως ο μπαλωματής.

Ο μπαλωματής ήταν αυτός που επιδιόρθωνετα τρύπια και σχισμένα παπούτσια.

Ήταν η εποχή που τα παπούτσια έλιωνανπάνω στα πόδια των ανθρώπων, με όλη την κυ-ριολεξία της λέξης. Τα παπούτσια συνήθως άνοι-γαν τρύπα στο κέντρο της σόλας του πέλματοςκαι έσπαγαν στο πάνω μέρος (κουτεπιέ).

Τα παπούτσια ήταν από σκληρό δέρμα, τηβακέτα, ήταν οι γνωστές μας αρβύλες, κάτι ανά-λογο με τα σημερινά μποτάκια.

Για να φτουράνε τα παπούτσια, τοποθετούσανστη σόλα σε κύκλους καρφιά, ενώ στο τακούνικαι στο μπροστινό μέρος τοποθετούσαν από έναπέταλο.

Παρόλο τον εξοπλισμό αυτό τα καρφιά καιτα πέταλα έφευγαν μετά από αρκετή χρήση καιέτσι η τρύπα στο πέλμα και το σπάσιμο στο κου-τεπιέ ήταν αναπόφευκτα. Αρχικά την τρύπα τηνκάλυπταν με μικρό χαρτόνι, τύπου σημερινούπάτου, αλλά και αυτό δεν διαρκούσε πολύ, ομπαλωματής ήταν η λύση. Για αλλαγή παπουτσιώνούτε λόγος.

Ο μπαλωματής τοποθετούσε ένα κομμάτι σό-λας στην τρύπα και την κάρφωνε με μικρά προ-κάκια περιμετρικά, ενώ στα σπασίματα του κου-τεπιέ, τοποθετούσε κομμάτι δέρμα, όχι πάντατου ιδίου χρώματος· που να βρεθεί όμοιο χρώμακαι το έραβε. Αν έλειπαν καρφιά τα τοποθετούσεξανά για να κρατήσει το παπούτσι. Αυτό μπορούσενα γίνει αρκετές φορές.

Ήταν η εποχή που οι άνθρωποι συνήθως τωνχωριών είχαν ένα ζευγάρι «καλά παπούτσια»όπως τα έλεγαν τα σκαρπίνια για τις επίσημεςεμφανίσεις, γιορτές, πανηγύρια και εκκλησιασμόςκαι ένα ζευγάρι αρβύλες για καθημερινή χρήση.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τότε οι δρόμοι

του χωριού ήσαν όλο λιθάρια και μάλιστα μυτεράκαι παπούτσια σαν τα σημερινά (σκαρπίνια) δενθα άντεχαν και πολύ. Αλλά τότε η αγορά και-νούργιων παπουτσιών για μια οικογένεια στοίχιζεκαι οι γονείς πάντα τα υπολόγιζαν στην οικονομικήστενότητα που υπήρχε.

Έτσι οι πλανόδιοι μπαλωματήδες ήσαν απα-ραίτητοι για κάθε χωριό. Αυτοί γύριζαν το χωριόκαι η επιδιόρθωση γινόταν στην αυλή του σπιτιούή ο μάστορας εύρισκε ένα μικρό χώρο στο χωριό,αν οι δουλειές ήταν αρκετές, όπου έφτιαχνε τοπροσωρινό του επιδιορθωτήριο.

Λεφτά στην εποχή εκείνη ήταν λίγα και συ-νήθως τα είχαν και λίγοι άνθρωποι σε κάθεχωριό.

Έτσι πολλές φορές οι πληρωμές γινόντουσανμε είδος (ψωμί, κρασί, σιτάρι, αραποσίτι, ρεβύθιακ.ά.).

Βρισκόμαστε στα πολύ παλιά χρόνια, ότανζούσε η γριά Ρουμπέλαινα. Όταν η γριά Ρουμ-πέλαινα έδινε στον μπαλωματή παπούτσια γιαμπάλωμα τον ρωτούσε πόσα θέλει.

Ο μπαλωματής της έλεγε: «Εγώ θειά θέλωσαράντα λεπτά». Και εκείνη απαντούσε: «Δενξέρω σαράντα και μαράντα. Θα πάρεις ένα καρ-βέλι ψωμί, μια τσιότρα κρασί και σαράντα λε-πτά».

Ένα είναι σίγουρο, ο μπαλωματής έμενε από-λυτα ικανοποιημένος, από το λογαριασμό τηςγριάς Ρουμπέλαινας και πως μπορούσε να μηνείναι. Άλλη εποχή άλλοι άνθρωποι.

ΥΓ.: Είναι μια ατάκα γεμάτη αναμνήσεις γιαόλους εμάς που ζήσαμε την εποχή των μπαλω-μένων παπουτσιών και ρούχων (ανάλογο μπά-λωμα γινόταν και στα ρούχα από τις μανάδεςμας).

Εύχομαι και ελπίζω τα παιδιά μας και τα εγ-γόνια μας να μη ζήσουν τέτοιες καταστάσεις.Ίδωμεν.

Ο λογαριασμός της ΡουμπέλαιναςΣτην ζωή υπάρχουν πολλά «τότε» που λησμονούμε, θυμόμαστε, χαμο-

γελάμε και βουρκώνουμε. Μια χίμαιρα συναισθημάτων και ένα σεντούκι μεαναμνήσεις, η ζωή στο χωριό και η αξία είναι ανεκτίμητη. Η επαφή με τηνφύση έχει διάρκεια είναι έντονη γιατί είναι, αυτό, που λείπει από την καθη-μερινή μας ζωή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να μεγαλώνειςδίπλα σε γιαγιά και παππού. Με τη γιαγιά θα θυμηθείς τι θα πει νηστείαχωρίς λάδι, και τι θα πει Ψυχοσάββατο!

Όλοι όσοι ζήσαμε σε χωριό θυμόμαστε το Πάσχα να κρατά όλη τη Μ.Εβδομάδα και την επομένη. Ξενυχτούσαμε στις ολονυκτίες κρατώντας ταφαναράκια μας στο χέρι. Ο πένθιμος ήχος της καμπάνας μας συντρόφευεόλες τις Άγιες μέρες του μαρτυρίου. Τη Μ. Τετάρτη τρέχαμε όλα τα παιδιάτου σχολείου, στο ευχέλαιο. Τη Μ. Πέμπτη στα Δώδεκα Ευαγγέλια, πουόλο τα μετρούσαμε και δεν τέλειωναν και τα μικρά μας ποδαράκια έτρεμαναπό την κούραση (γιατί στα Ευαγγέλια δεν πρέπει να καθόμαστε). Τη Μ.Παρασκευή το πρωί, τρέχαμε στις αυλές και ζητούσαμε λουλούδια για ναστολίσουν τον Επιτάφιο οι μεγαλύτερες κοπέλες. Μέχρι και στο νεκροταφείοπηγαίναμε για να κόψουμε κρίνα. Και το βράδυ, στο γύρο του Επιταφίουστις γειτονιές του χωριού με μοναδικό φως τα φαναράκια μας (δεν είχαμεακόμα ηλεκτρικό), ψέλναμε όλα τα παιδιά του σχολείου το «η ζωή εντάφω». Το Μ. Σάββατο στις αυλές των σπιτιών παρουσία μας έσφαζαν τααρνιά, η γιαγιά έλεγε «πρώτη Ανάσταση το απόγευμα του Σαββάτου» καιέπλενε μια «κοτσίδα αντεράκια» και την τηγάνιζε για τα παιδιά. Τη νύχταστην Ανάσταση καμαρώναμε με τις χρωματιστές μας λαμπάδες και τα και-νούργια μας ανοιξιάτικα ρούχα, αλλά πιο πολύ χαιρόμασταν για τακαινούργια και κατάλευκα παπούτσια μας. Και όταν ξημέρωνε το Πάσχα,τα μεζεδάκια πήγαιναν και έρχονταν από τα χαράματα. Στη θράκα που ψη-νόταν το αρνί μοσχομύριζαν τα σουβλάκια για τα παιδιά και για την παρέα.Θυμάμαι τα αφράτα λαμπροκούλουρα, το θυμό μας όταν μας έσπαγαν τοαυγό μας που τσουγκρίζαμε τηρώντας το έθιμο και την επιμονή μας να κα-θίσουμε στο ξύλινο σκαμνάκι για να γυρίσουμε τη σούβλα. Η πόρτα ήτανπάντα ανοιχτή και μπαινόβγαιναν οι φίλοι, οι γειτόνοι και περαστικοί, γιανα πουν το «Χριστός Ανέστη» και να πιουν ένα ποτήρι κρασί για τηνπαρέα. Και όταν ήταν έτοιμο το αρνί το μεσημέρι καθόμασταν όλοι γύρω -γύρω, χορτάτοι και το κοιτάζαμε.

Το απόγευμα της Κυριακής είναι η δεύτερη Ανάσταση. Λέγεται και «α γ ά π η», γιατί δίνει την ευκαιρία συμφιλίωσης. Η Εκκλησία διαβάζει τονεσπερινό της αγάπης. Είναι κάτι που μας συγκινεί πολύ. Συνήθως μετά τηναπόλυση (στο χωριό) όλοι ανταλλάσσουν το φιλί της αγάπης. Άλλοτε κά-θονταν σε κοινό τραπέζι, που έμοιαζε πραγματικά με την αποστολική«αγάπη». Θυμάμαι, όλα τα παιδιά του χωριού μικρά και μεγάλα (κυρίωςόμως τα μικρά που δεν είχαν ξυπνήσει την νύχτα στην πρώτη Ανάστασηκαι τα μωρά της αγκαλιάς) παίρναμε τις λαμπάδες μας, με τις χρωματιστέςκορδέλες και πηγαίναμε στην εκκλησία. Μετά τη λειτουργία πηγαίναμεόλοι μαζί στην πλατεία του χωριού και άρχιζε ο χορός του Πάσχα που θε-ωρείται ευλογία για τη χρονιά. Άρχιζε πάντα με σεμνά βήματα καιτραγούδια. Τα τραγούδια είναι προσαρμοσμένα στην ιερότητα της μέρας.«Μέρα Λαμπρή, μέρα γιορτή μέρα λουλουδιασμένη, φοράμε ρούχα γιορτινάκαι βγαίνουμε σεργιάνι.» «Σήμερα είναι Λαμπρή Χριστέ και αληθινέ μου-και έλα να φιληθούμε για την αγάπη του Χριστού μα το Χριστό Ανέστη-δε μας παρεξηγούνε.» Στην αρχή ακουγόταν και το τραγούδι του ΑϊΓιώργη. «Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου και πρώτε καβαλάρη, αρματωμένεμε σπαθί και με χρυσό κοντάρι». Ο χορός κρατούσε πολύ και γύριζε σεγλέντι και ξεφωνητά, κινημένος από το κρασί και τη νεανική διάθεση τηςνεολαίας. Την άλλη μέρα όλοι μαζί βγαίναμε στο ξωκλήσι του Αϊ Γιώργη,του ελευθερωτή και υπερασπιστή των πτωχών και των αιχμαλώτων. Τουάγιου καβαλάρη που τρέχει για να μας απαλλάξει από κάθε δράκοντα, πουτον τραγούδησαν σαν ιππότη, σαν παλικάρι που παρουσιάζεται στο πράσινοκαι στα λουλούδια και ξαναδίνει τη χαρά και το νερό στις πολιτείες που ταστερήθηκαν. Οι άνθρωποι τον λατρεύουν στην ελεύθερη φύση, σε ξωκλήσια,με όλους τους ανοιξιάτικους συμβολισμούς που του αρμόζουν.

Κοιτάζοντας τις πασχαλινές φωτογραφίες από προηγούμενες χρονιές,έρχονται στο νου μου, στιγμές χαρούμενες, αστείες, θλιβερές, χαρμόσυνεςκαι γιορτινές. Από τότε μέχρι σήμερα, ήρθαν και καινούργιοι άνθρωποιστη ζωή μας και άλλαξε και θα αλλάζει η σύνθεση της παρέας του Πάσχαπολλές φορές. Κάθε Πάσχα που περνάει νιώθω και μια μικρή θλίψη, γιατίξέρω ότι από δω και πέρα η σύνθεση θα συνεχίσει να αλλάζει μεμεγαλύτερες ταχύτητες. Οι παππούδες λιγόστεψαν, τα παιδιά μεγάλωσαν,έκαναν δικές τους οικογένειες και η σκυτάλη αλλάζει διαρκώς χέρια γιατίέτσι είναι η ζωή, προχωράει μπροστά και θριαμβεύει σαν τα λουλούδιαπου μέσα σε ένα βράδυ γεμίζουν τις αυλές μας, χρώματα και αρώματα!

Γεωργία Κακαρίκου, Εκπαιδευτικός

ΠΑΣΧΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

τα, όπως και όλα τα site τοπικού (Αρκα-δικού) ενδιαφέροντος. Σε αυτό το σημείοεπισημαίνουμε κάτι πολύ σημαντικό. ΤοΚαρναβάλι για να διοργανωθεί και πραγ-ματοποιηθεί απαιτείται η ενεργός καιυπεύθυνη συμμετοχή πολλών ατόμων.Είναι υπόθεση όλου του χωριού θα λέ-γαμε. Ναι χωρίς την ενεργή συμμετοχήπολλών ατόμων Καρναβάλι δεν θα μπο-ρούσε να γίνει. Ο Σύλλογος ως συντο-νιστής του όλου εγχειρήματος και εκ-φράζοντας όλα τα μέλη του λέει έναμεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσοι συμ-μετείχαν, προσπάθησαν, στήριξαν με οποιοδήποτετρόπο την επιτυχία της όλης εκδήλωσης τουΚαρναβαλιού.

Πολλά γκρουπ - άρματα παρέλασαν με διά-φορα θέματα:◗ Την παρέλαση άνοιξε ο τελετάρχης με την

εμβληματική στολή του και το σκήπτρο του◗ Ο Καρνάβαλος ◗ Η νεολαία του χωριού ακολουθούσε τον Καρ-

νάβαλο χορεύοντας και ξεφαντώνοντας◗ Οι βλάχοι με τα ενδιαφέροντά τους ◗ Η Συριζαίϊκη καρμανιόλα◗ Αν θέλεις άδεια TV έλα στου Παππά την

γκαλερί◗ Οι περιζήτητοι και πονηροί συνταξιούχοι του

ΚΑΠΗ◗ Ένα σύμφωνο συμβίωσης στο δημαρχείο του

Ψινάκη◗ Θα γίνει της Κορέας (ΚΙΜ ΓΙΟΝΓΚ ΟΥΝ)◗ Ένα Σόου με Αρκούδες από τον Αλί◗ Πειραματίζοντας στο Χημείο◗ Ο Σουλτάνος με το θρόνο του και την συνοδεία

του

◗ Ο Μεϊμαράκης και ο Μητσοτάκης μετά τιςεσωκομματικές εκλογές

◗ Στη Σάουνα - SPA η Ούρσουλα δροσίζεται ◗ Ο παραδοσιακός Γάμος

Παρευρέθησαν πολλοί επίσημοι οι οποίοι εν-θουσιάστηκαν με το όλο θέαμα, όπως ο ΔήμαρχοςΤρίπολης και συγχωριανός μας Δημήτρης Παυλήςκαι πολλοί Δημοτικοί Σύμβουλοι και πάρεδροιάλλων δημοτικών διαμερισμάτων.

Μετά την παρέλαση ακολούθησε γλέντι στηνπλατεία του χωριού και με δωρεάν κρασί χορηγίατων Αμπελώνων: Ηλιόπουλου Αλέκου, Παπαγε-ωργίου Χριστίνας, Γεωργανόπουλου Νικόλαου,τους οποίους ευχαριστούμε πολύ και τους ευ-χόμαστε ολόψυχα καλή σοδειά και καλά κέρδη.

Eυχαριστούμε το Γιώργο Συμπόνη για τιςφωτογραφίες του Καρναβαλιού που μας έστειλε.

Ευχαριστούμε επίσης τον Δήμαρχο κ. Δημή-τρη Παυλή για την στήριξή του καθώς και τουςΑντιδημάρχους κ. Σταματόπουλο Δημήτριο τουΝικολάου και κ. Γεωργανόπουλο Νικόλαο.

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΡΤΕΜΙΣΙΟΥ

Συνέχεια από την 1η σελ.

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ 2016 στο ΚΑΚΟΥΡΙ

Δεκέμβριος 2015 - Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2016 Το Κακούρι 5

ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ Φωτεινές επιγραφές, Διαφημιστικές κατασκευές

Μεταλλικά γράμματα - Νέον - LED - Εκτυπώσεις

Φλέμινγκ 118 ΜοσχάτοΤηλ.: 210 9416314 Κιν.: 6972 858307

e-mail:andreastamat@yahoo.gr

Ρόκκα Ν. ΧρυσάνθηΔικηγόρος

Εθνικής Αντιστάσεως 57-59Τρίπολη Τ.Κ. 22100

Κιν.: 6982582902xrusa.rokka@gmail.com

Α/ΦΟΙ ΧΡΟΝΗΑ/ΦΟΙ ΧΡΟΝΗΑνταλλακτικά-ServiceΟικιακών Συσκευών

28ης Οκτωβρίου 50Τηλ.: 2710-239451 Τρίπολη

Τα βιβλία του Συλλόγου μας

Έφυγαν για πάντα από κοντά μας

Ένα μελαγχολικό απομεσήμεροΉταν ένα ηλιόλουστο απόγευμα, από εκείνα

που σπανίως μας επιφυλάσσει ο Μάρτης. Ένααπαλό αεράκι μόλις και μετά βίας χάιδευε τιςκορυφές των δένδρων, φέρνονταςσε όλους μας μια αίσθηση αφάν-ταστης δροσιάς. Όλους εμάς πουείχαμε συγκεντρωθεί με σφιγμένητην καρδιά για να συνοδεύσουμεστην τελευταία του κατοικία ένααπό τα τελευταία μέλη της πρώτηςγενιάς μιας από τις πιο παλιέςκαι πολυάριθμες κακουρέϊκες οι-κογένειες. Ο ταξίαρχος ΔημήτριοςΖιωτόπουλος, ο αγαπητός μαςΜίμης, ήταν το στερνοπούλι τουαειμνήστου δημοδιδασκάλου Πα-ναγιώτη Ζιωτοπούλου, του γνωστού σε όλουςεμάς τους παλιούς «μπαρμπαδάσκαλου», τουοποίου τα βλαστάρια (Zιωτοπουλάκια) κάλυψανμε την ύπαρξή τους πάνω από ένα αιώνα.

Ο Μίμης μεγάλωσε στο Κακούρι και έζησετην σκληρή και μίζερη ζωή της ελληνικήςεπαρχίας των χρόνων του μεσοπολέμου. Ωςπαιδί λίαν ευυπολήπτου οικογενείας γαλου-χήθηκε με τις αρχές της ελληνοχριστιανικήςπαράδοσης. Με το που επεράτωσε τις εγκύ-κλιές του σπουδές, (Κακούρι, Τρίπολη, Μακε-δονία), ο Μίμης αισθάνθηκε ότι τον τραβούσειδιαίτερα το στράτευμα. Πρότυπά του ήτανσίγουρα τα μεγαλύτερά του αδέλφια, ο Αλέκοςκαι ο Αγησίλαος που ήδη είχαν φορέσει τοχακί για να πολεμήσουν τους επίδοξους κα-τακτητές, καθώς και ο Κωστής που έχυσε τοαίμα του στις επιχειρήσεις του Γράμμου, μα-χόμενος για τα αιώνια ιδανικά της ελληνικήςφυλής. Έτσι κατετάγη ως εθελοντής στις ένο-πλες δυνάμεις της χώρας μας, που αντιμετώ-πιζε την Τρίτη μεγάλη απειλή μετά την ιταλικήκαι την γερμανική. Η ανατολή της δεκαετίας1950-1960 τον βρήκε μαθητή της ΣχολήςΕυελπίδων, απ’ όπου και απεφοίτησε με τον

βαθμό του ανθυπολοχαγού του πυροβολικού.Από εκεί και πέρα άρχισε μια καριέρα σχεδόναποκλειστικώς στην Μακεδονία, αφιερωμένοςστην υπεράσπιση των βορείων συνόρων της

πατρίδας μας, που εκείνα τα χρό-νια απειλούντο ιδιαιτέρως. Τότεήταν που γνώρισε την γυναίκατης ζωής του, την Αγγελική, μετην οποία εδημιούργησε μια ωραίαπαραδοσιακή οικογένεια, αποκτών-τας τον Χρήστο και τον Παναγιώτη.Κεφαλαιώδες διάστημα της κα-ριέρας του ήταν η υπηρεσία τουστην Κύπρο κατά το δύσκολο διά-στημα 1969-1974. Τότε προσπά-θησε μαζί με άλλους να συμβάλλειόσο μπορούσε στην αύξηση των

αμυντικών δυνατοτήτων του νησιού, που είχανπληγεί καιρίως με την απομάκρυνση της ελ-ληνικής μεραρχίας. Μετά την τουρκική εισβολή,όταν πια βρισκόταν στην Ελλάδα, θυμάμαιπου έλεγε συνεχώς «μακάρι να είχαμε μερικάμπαζούκας». Έκτοτε υπηρέτησε σε διάφορεςμεγάλες μονάδες πυροβολικού ως διοικητής,αποστρατεύθηκε δε το 1980 με τον βαθμότου ταξιάρχου πυροβολικού.

Είχε την ευκαιρία να ζήσει επί μακρόν ει-ρηνικώς μαζί με την οικογένειά του και μαζίμε το ταίρι του να καμαρώνουν τα βλαστάριατους, που μεγάλωναν και σπούδαζαν. Αναμ-φιβόλως η παρακμιακή πορεία της χώρας μαςκατά τα τελευταία χρόνια έθλιβε τον αφάντα-στο και υπερήφανο εκείνον άνθρωπο, πουείχε ζήσει με το όραμα μιας άλλης Ελλάδας,που θα πετούσε πάνω από τις βουνοκορφέςκαι δε θα σερνόταν στο έδαφος ζητώνταςελεημοσύνη. Έφυγε από κοντά μας πλήρηςημερών, αφήνοντάς μας ενθύμια το χαμόγελότου, τα αστεία και το χιούμορ του, την καλήτου καρδιά.

Αιωνία του η μνήμη.Παναγιώτης Ζιωτόπουλος του Αγησιλάου

Αθανασία Ζιωτοπούλου σύζυγος Απόστολου Μου ζήτησαν να γράψω κάτι για σένα,όπως τότε και για τον μπαμπά. Δεν ξέρω γιατί δυσκολεύτηκα τόσο πολύκαι τότε δεν το έκανα. Στην αρχή μου φάνηκε λίγο στενάχωρο,ίσως ανούσιο και ντρεπόμουν για να είμαιειλικρινής. Μετά μου φάνηκε απλά πολύ λίγο… ναπω κάτι για σας και ακόμα έτσι μου φαίνε-ται. Πολύ κοινές και «φτωχές» οι φράσειςκαι το νόημα αυτών (καλοί και στοργικοί γονείς, έντιμοι άνθρωποι) για να περιγράψω τον«πλούτο» σας. Να εκφράσω με λέξεις αυτό που ήσασταν σαν άνθρωποι, αυτό πουήσασταν για μένα. Αυτό που μου δώσατε τόσο απλόχερα, αληθινά, χωρίς όρια καιόρους. Αυτό που έβλεπα στα μάτια σας για μένα… την αγάπη. Με μεγαλώσατε και με κάνατε «άνθρωπο»…. εσείς ήσασταν εγώ και εγώ εσείς…Λυπάμαι που φύγατε, αν και πλήρεις ημερών από κοντά μου… Χαίρομαι και ευχαριστώ τον Θεό που σας είχα μέχρι τώρα κοντά μου… Eίσαστε μαζί τώρα ο ένας δίπλα στον άλλο, όπως ήσασταν πάντα… Κάποια στιγμή θα είμαστε πάλι μαζί, όπως ήμασταν πάντα…. Σας ευχαριστώ και σας ζητώ συγγνώμη….

Η κόρη σας Μαριάννα Ζιωτοπούλου του Αποστόλου και της Αθανασίας

Γιαννούλα Δ. Κολιοπούλου Στις 20 Φεβρουαρίου 2016, ημέρα Σάβ-

βατο έφυγε από κοντά μας μια γυναίκαπου αποτελούσε πρότυπο συζύγου, μάναςκαι γιαγιάς. Έφυγε αθόρυβακαι ήσυχα έτσι ακριβώς όπωςέζησε.

Η Γιαννούλα Κολιοπούλουγεννήθηκε στις 25 Μαρτίου1935 και ήταν μοναχοπαίδιτου Παναγιώτη και της Αντω-νίας Τζιαβάρα.

Την πολυμελή οικογένειαπου στερήθηκε, όταν ήταν παι-δί φρόντισε να την αποκτήσει,όταν έκανε την δική της οικο-γένεια. Παντρεύτηκε τον Κο-λιόπουλο Δημήτρη (Τζίμη) και μαζί τουαπέκτησε τρία παιδιά τα οποία με τηνσειρά τους της «χάρισαν» τέσσερα εγγό-νια.

Με τη καλοσύνη, την ευγένεια και τηνδιακριτικότητα που την διέκρινε κατάφερε

να κρατήσει ενωμένα τα μέλη της οικο-γένεια της, να βρίσκεται με τον τρόποτης πάντα δίπλα στα παιδιά της , να συμ-

βουλεύει τα εγγόνια της.Η θετική της αύρα που σε

σκέπαζε, όταν βρισκόσουν μαζίτης , έκανε την ψυχή σου να χα-λαρώνει και να νιώθει τη ζεστα-σιά και την θαλπωρή που μόνομια μάνα μπορεί να δώσει καιακριβώς επειδή ήταν άνθρωποςδοτικός ένιωθε καλά μέσα απότην προσφορά της στους άλλους.

Το ίδιο καλά ελπίζουμε καιπαρακαλάμε να είναι εκεί πουβρίσκεται τώρα, να μας προσέχει

από ψηλά και να μην μας ξεχάσει, γιατίεμείς θα την θυμόμαστε πάντα και θα μαςλείπει πολύ.

Η σκέψη μας θα σε συνοδεύει πάντα.Καλό σου ταξίδι….

Τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου

Σταυρούλα Παναγιώταρου Η Σταυρούλα Παναγιώτα-

ρου ήταν το μεγαλύτερο παιδίαπό τα οκτώ παιδιά του Γεωρ-γίου και της Σοφίας Ψαρρά.Γεννήθηκε στις 6 Αυγούστουτου 1926 και πέθανε στις 8Μαρτίου του 2016. Παντρεύ-τηκε τον Γεώργιο Παναγιώταροκαι έκαναν δύο παιδιά, τέσσεραεγγόνια και πέντε δισέγγονα.Το μεγαλύτερο μέρος της ζωήςτης το πέρασε δουλεύονταςσκληρά στο καφεπαντοπωλείοτου χωριού. Έφτιαχνε μεζέδες για τουςσυγχωριανούς με αγάπη και μεράκι και

κατάφερνε να κρατήσει "ζωντα-νό" το μαγαζί τους. Φρόντισετην οικογένειά της μεγαλώνον-τας με αγάπη και αξιοπρέπειαπαιδιά και εγγόνια. Ποτέ δενασχολήθηκε με κακεντρέχεια μετη ζωή των άλλων, είχε ένανκαλό λόγο για όλους.

Έφυγε ημέρα Κυριακή, σταενενήντα της, χωρίς να ταλαι-πωρηθεί, ήσυχα και όμορφα όπωςκάθε άνθρωπος εύχεται..!

Τα παιδιά, τα εγγόνια και ταδισέγγονά της εύχονται ανάπαυση τηςψυχής της!

Βαγγέλης Βλάχος Στις 17 Φεβρουαρίου 2016 έφυγε από τη ζωή ο Βαγγέλης Δ.

Βλάχος σε ηλικία 95 ετών. Ο γιος του Δημήτρης τον αποχαιρετά μετον ακόλουθο έμμετρο λόγο.

Πατέρα αγρότη και κτίστη. Πώς τάξερες όλα;Να φυτεύεις, να σπέρνεις, να κτίζεις. Να σκάβεις τη γη και να

μιλάς μαζί της. Όργωνες την γη και άκουγες την ανάσα της, φυ-τεύοντας την ελπίδα.

Περιδιάβαινες την γη με άλογο το αλέτρι και οι ώμοι σου φού-σκωναν σαν ανοιχτά πανιά.

Πατέρα σκιά των παιδικών μου χρόνων. Το αλέτρι που μου χάρισες με τα αποτυπώματα των ροζιασμένων

σου χεριών, θα μου δείχνει πως βγαίνει το ψωμί στα χρόνια πουήρθαν. Δ. Βλάχος

Νίκος Γ. Χελιώτης Στις 6 Μαρτίου 2016, απεβίωσε στο Νο-

σοκομείο Κορίνθου, ο ΝΙΚΟΣ ΧΕΛΙΩΤΗΣ,μετά από πολύχρονη ασθένεια,μόλις 56 ετών. Η εξόδιος ακο-λουθία έγινε την επομένη στοχωριό μας στον Ιερό Ναό τωνΑγίων Κων/νου και Ελένης καιετάφη στο Κοιμητήριο του ΑγίουΝικολάου.

Τον μεταστάντα αποχαιρέ-τησε με θερμά λόγια, που ανα-φέρονταν στη σύντομη ζωή του,ο ιερέας κ. Νικόλαος Κουτρουμ-πής.

Τον επικήδειο, που έγραψεη αδελφή του Αννιώ ήταν λόγιααδελφικής αγάπης και τον εκ-φώνησε η κόρη της Γεωργία.

Αγαπημένε μου αδελφέΈφυγες χωρίς να με αποχαιρετήσεις.

Το τραγούδι λέει τα αδέλφια σκίζουν ταβουνά, διαβαίνουμε λαγκάδια, μα όσο και

να περπατώ ποτέ δε θα σε συναντήσω.Η αρρώστια σε νίκησε, σε πήρε μακριά

μας. Δεν χάρηκες το εγγόνι σου,ούτε τους αρραβώνες του Γιώρ-γου μας, δεν περίμενες ούτε τηΓιάννα μας, δεν έδειξες στονΚωνσταντίνο μας τα απαραίτητα.

Είπαμε ότι ο καθένας έχειτην οικογένειά του και μεις οιδυο μαζί να προσέχουμε τη μάνα.Από όσα είπαμε τίποτα δεν θαγίνει, βιάστηκες να συναντήσειςτον πατέρα για να τον γνωρίσεις,τώρα θα κάνεις τα γενέθλιά σουμαζί του.

Η Γιώτα μας και εγώ θα προ-σέχουμε τα παιδιά σου.

Ήσουν και θα είσαι ο μεγάλος μου αδελ-φός. Μην στενοχωριέστε για τίποτα, εδώθα είμαστε όλοι μαζί.

Σ’ αγαπώ μωρό μου. Καλό σου ταξίδι Νίκο μου.

Δημήτριος Ζιωτόπουλος

Κώστας Στρατιώτης Με βαθιά θλίψη και πόνο ψυ-

χής στις 25-2-2016 στο χωριόμας, ξαδέλφια, ανίψια, φίλοι καισυγχωριανοί αποχαιρετήσαμεγια το τελευταίο ταξίδι τον αγα-πημένο μας Κώστα Στρατιώτηγνωστό σε όλους μας ως «φαν-τάρο». O Κώστας ήταν μοναχο-γιός της συγχωριανής μας Γε-ωργίας Κολλιοπούλου και τουΝικολάου Στρατιώτη. Γεννήθηκετο 1960 στο Αιγάλεω Αττικήςόπου και μεγάλωσε, αλλά ήταντακτικός και αγαπητός επισκέ-πτης του χωριού μας. Πολύ νέος είχε τηνατυχία να χάσει και τους δύο γονείς τουκαι έπρεπε μόνος του να αγωνιστεί σκληράγια να σταθεί στα πόδια του. Δούλεψε για

πολλά χρόνια δίπλα στον συγχω-ριανό μας Φίλιππα Ζιωτόπουλοέως ότου η ανίατη αρρώστια (καρ-κίνος) του χτύπησε την πόρτα καιτον κατέστησε ανίκανο να εργά-ζεται, αφού οι πόνοι του ήταναφόρητοι και πολύ λίγη ανακού-φιση του έδιναν οι φαρμακευτικέςαγωγές που έπαιρνε. Μέχρι τε-λευταία στιγμή της ζωής του ήτανόρθιος, γενναίος, υπερήφανος καιαισιόδοξος. Όλοι εμείς που σεγνωρίσαμε και σε αγαπήσαμε σουευχόμαστε καλό ταξίδι και η ψυχή

σου να βρει γαλήνη δίπλα στους γονείςσου. ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΜΑΣ ΚΩΣΤΑ.

Κώστας Δούρος

Κωνσταντίνα Δημ. Λαγούση Έφυγε από τη ζωή η Κωνσταντίνα Δημ.

Λαγούση μετά από σύντομη ασθένεια στις29 Ιανουαρίου 2016.

Η Ντίνα Λαγούση ήταν το γένος Καλύβαμε καταγωγή από το Λεβίδι και στα μέσατης 10ετίας του 1960 παντρεύτηκε τον Δη-μήτρη Παν. Λαγούση. Τα πρώτα χρόνιαέμειναν στο χωριό και απέκτησαν τέσσεραπαιδιά. Εδώ και πολλά χρόνια ζούσε μετην οικογένειά της στην περιοχή του Ναυ-πλίου.

Ήταν μια γυναίκα άξια και εργατική,υπήρξε καλή σύζυγος και αξιαγάπητη μη-τέρα και γιαγιά.

Η εξόδιος ακολουθία έγινε στον ΙερόΝαό των Αγίων Κων/νου και Ελένης στοΚακούρι και ετάφη στο Κοιμητήριο τουΑγίου Νικολάου.

Ας είναι ελαφρύ το Κακουραίικο χώμαπου την σκεπάζει.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου

Δεκέμβριος 2015 - Ιανουάριος - Φεβρουάριος 2016Το Κακούρι 6

Δωρεές στη μνήμη➤ Νίκου Χελιώτη

ο Αλέκος Κοτσιάνης προσέφερε στο Σύλλογο του χωριού το ποσό των 50€.➤ Δημητρίου Ζιωτόπουλου

η οικογένειά του προσέφερε στο Σύλλογο το ποσό των 100€.

Στις οικογένειες των θανόντων συγχωριανών μας το Δ.Σ. του Συλλόγου εκφράζειτα θερμά του συλλυπητήρια και τους εύχεται την εξ ύψους παρηγοριά.

Δημήτρης ΔασκαλόπουλοςΈφυγε για το μεγάλο ταξίδι της ζωής, στις 21 Ιανουαρίου

2016 ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος, ύστερα από ολιγοήμερηασθένεια σε Νοσοκομείο των Αθηνών και ετάφη στην Αθήνα.

Ο Δημήτρης γεννήθηκε το 1946 και πολύ νέος ήλθε στηνΑθήνα και ρίχτηκε στη βιοπάλη της ζωής. Παντρεύτηκε τηνΑργυρώ Ζωγράφου αλλά δεν απέκτησαν παιδιά.

Αγαπούσε τον τόπο που γεννήθηκε και σε κάθε ευκαιρίατον επισκεπτόταν. Ήταν άνθρωπος εργατικός και καλοκάγαθος.

Καλό σου ταξίδι Δημήτρη. Το Δ.Σ. του Συλλόγου