Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

Με το άνοιγμα της αυλαίας το τηλέφωνο χτυπάειβγαίνει από την κουζίνα η Ντόλλυ, η οικονόμος, κρατώντας το 1 πιάτο σαρδέλεςΝΤΟΛΛΥ : - Α, για σε παρακαλώ! Κουφή είμαι; σ’ άκουσα! Αφού ανοίγω την κονσέρβα, πώς θες να σε σηκώσω και σένανε; Δύο πόδια έχω όλα κι όλα. Καλά, χέρια.... Εμπρός! Μάλιστα εδώ είναι, αλλά δεν είναι εδώ. Ο κ. Μπρεντ, ναι. Όχι, δεν είναι δω. Ναι, εδώ κατοικεί αλλά δεν μένει εδώ, γιατί μένει στη Σαρδηνία! Ναι, ο Φίλιπ Μπρεντ μάλιστα, που γράφει τα έργα στα θέατρα, ναι, τώρα τα γράφει στη Σαρδηνία... ναι κι αυτή στη Σαρδηνία, ναι όλοι στην Σαρδηνία, κανείς δεν είναι δω... Εγώ; Στη Σαρδηνία;... Όχι!... εγώ εδώ, τους φυλάω το σπίτι, αλλά Τετάρτη σήμερα έχω έξοδο, το μεσημέρι φεύγω. Άρα έφυγα, δεν είμαι εδώ... Ναι, εδώ είμαι γιατί έχουνε έγχρωμη εδώ και σε λίγο θα δείξει τη Λαίδη Ντι... θ’ ανοίξω και 'γω την έγχρωμη, θ’ ανοίξω κι ένα κουτί σαρδέλες και θα κάτσω να δω τη Λαίδη Ντι στα εγκαίνια του βασιλικού... πώς το λένε; Πού ‘ν’ η εφημερίδα; έχει καθίσει επάνω στην εφημερίδα και την ψάχνει, τη βρίσκει, αλλά δεν προλαβαίνει να τη διαβάσει, την κρατάει... του βασιλικού... Α!... Αν είναι για το σπίτι, για να το νοικιάσετε, να πάρετε τους μεσίτες. «Κτηματικαί Συναλλαγαί Κάρτερ, Κάρτερ, Χάκμαν» και... πώς τον λένε τώρα τον άλλο να δεις... Όχι αυτοί δεν είναι στη Σαρδηνία, μέσα τους έχω. Κάρτερ, Χάκμαν και... μην κλείσετε πάω να τους φέρω. αφήνει το ακουστικό στο τραπεζάκι, αφήνει την εφημερίδα στον καναπέ και πάει προς το γραφείο κρατώντας τις σαρδέλες Και παίρνω τις σαρδέλες. Όχι, αφήνω τις σαρδέλες. Όχι, παίρνω τις σαρδέλες.από το βάθος της πλατείας ακούγεται η φωνή του ΤέρρυΤΕΡΡΥ: - Αφήνεις τις σαρδέλες και ξαναβάζεις το ακουστικό στη θέση του.ΝΤΟΛΛΥ: - Α, ναι, ξαναβάζω το ακουστικό στη θέση του.βάζει το ακουστικό στη θέση του και φεύγει παίρνοντας μαζί της το πιάτο με τις σαρδέλεςΤΕΡΡΥ: - Και αφήνεις τις σαρδέλες.ΝΤΟΛΛΥ: - Και αφήνω τις σαρδέλες;ΤΕΡΡΥ: - Και αφήνεις τις σαρδέλες.ΝΤΟΛΛΥ: - Βάζω το ακουστικό στη θέση του και αφήνω τις σαρδέλες.ΤΕΡΡΥ: - Μάλιστα.ΝΤΟΛΛΥ: - Δηλαδή το αλλάζουμε αυτό, αγάπη μου;ΤΕΡΡΥ: - Όχι, αγάπη μου.ΝΤΟΛΛΥ: - Έτσι το ‘κανα πάντα;ΤΕΡΡΥ: - Μακάρι να το ‘κανες, Ντόλλυ, γλυκιά μου.

ΝΤΟΛΛΥ: - Από λόγια πώς πάω; Λέω και 'κανα σωστό;ΤΕΡΡΥ: - Μερικές ατάκες μπορεί να ‘ναι κι απ’ το έργο.ΝΤΟΛΛΥ: - Τί να σου κάνω; Είναι και ψυγείο εδώ πάνω.ΤΕΡΡΥ: - Το ξέρω, Ντόλλυ μου.ΝΤΟΛΛΥ: - Ανοίγω το στόμα μου και βγαίνουνε παγάκια.ΤΕΡΡΥ: - Καλά, μη σε πιάνει το άγχος, μεσάνυχτα είν’ ακόμα. Αύριο είναι η πρεμιέρα. Λοιπόν, έλα, κρατάς το ακουστικό...ΝΤΟΛΛΥ: - Τί; Α, κρατάω το ακουστικό...ΤΕΡΡΥ: - «Κάρτερ, Κάρτερ, Χάκμαν...» και μην κλείσετε...ΝΤΟΛΛΥ: - Κάρτερ, Κάρτερ, Χάκμαν και μην κλείσετε και το βάζω στη θέση του. ξαναβάζει το ακουστικό στη θέση του Να δεις που έτσι θα μου το πάνε σήμερα, μόλις θ’ ανοίγω την έγχρωμη, θα μου χτυπάει το ρημάδι. και η Ντόλλυ μπαίνει στο γραφείο χωρίς να κρατάει τίποταΤΕΡΡΥ: - Στοπ! στην εξώπορτα στέκεται ο Γκάρυ κρατώντας ένα χαρτονένιο κουτίΓΚΑΡΥ : - ... η οικονόμος μου, βέβαια αλλά σήμερα έχει έξοδο. ΤΕΡΡΥ: - Στοπ Γκάρυ!... Ντόλλυ!...

μπαίνει η ΛούσυΓΚΑΡΥ : - Κι έτσι δεν θα μας ενοχλήσει κανείς.ΤΕΡΡΥ: - Λούσυ, στοπ!... Ντόλλυ!...ΝΤΟΛΛΥ: - Να ξαναβγώ;ΤΕΡΡΥ: - Ναι, και φεύγοντας πάρε και την εφημερίδα.ΝΤΟΛΛΥ: - Την εφημερίδα; Καλέ, την εφημερίδα!ΤΕΡΡΥ: - Βάζεις το ακουστικό στη θέση του, αφήνεις τις σαρδέλες και φεύγεις παίρνοντας μαζί σου την εφημερίδα.ΓΚΑΡΥ: - Έλα, κορίτσι μου.ΝΤΟΛΛΥ: - Συγνώμη, αγόρι μου.ΓΚΑΡΥ: - Μη μου στενοχωριέσαι, κούκλα μου. Τεχνική πρόβα είναι σήμερα, για σκηνικά, φωτισμούς και τέτοια. Τεχνική.ΤΕΡΡΥ: - Γενική, Γκάρυ μου αγαπημένε. Γενική δοκιμή.ΓΚΑΡΥ: - Και την τεχνική πότε την κάναμε;ΤΕΡΡΥ: - Και τη γενική πότε θα την κάνουμε; Ανοίγουμε αύριο.ΓΚΑΡΥ: - Εμείς πάντως αυτή τη θεωρούμε τεχνική. Έτσι, κορίτσι μου;ΝΤΟΛΛΥ: - Έτσι, αγόρι μου.

1

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

ΓΚΑΡΥ: - Και μην ανησυχείς για τα λόγια, μωρό μου. ΝΤΟΛΛΥ: - Πώς να τα πω τα λόγια; Που ‘χω γίνει παγωτό εδώ πάνω!ΓΚΑΡΥ: - Κοριτσάκι μου, το κείμενό σου είναι άψογο, χίλιες φορές καλύτερο από το – αυτό ... ξέρεις τώρα. στη Λούσυ - Δίκιο δεν έχω;ΛΟΥΣΥ: - Ορίστε;ΓΚΑΡΥ: στη Ντόλλυ - Θέλω να πω – εντάξει – άλλος είναι ο... ας πούμε... σύμφωνοι – αλλά εσύ κοριτσάκι μου, αυτούς τους ρόλους τους παίζεις εδώ και – Χριστέ μου δηλαδή – εννοώ, ξέρεις τί εννοώ.ΤΕΡΡΥ: - Τελειώσατε; Πάμε. Λοιπόν, ο Γκάρυ και η Λούσυ είναι έξω, η Ντόλλυ κρατάει το ακουστικό.ΓΚΑΡΥ: - Όχι, αλλά – κοίταξε Τέρρυ – όλοι τώρα εδώ λέμε – Χριστέ και Παναγία! – αύριο ανοίγουμε, με 10 μέρες πρόβα, και δεν ξέρουμε που μας παν τα τέσσερα – αλλά – μα το Θεό δηλαδή – αυτό ξέρεις τώρα... δηλαδή εννοώ... ξέρεις τι εννοώ – η κατάσταση είναι αυτή ακριβώς...ΝΤΟΛΛΥ: - Όχι. Δίκιο έχεις αγόρι μου. Δίκιο δεν έχει Τέρρυ;ΤΕΡΡΥ: - Ομολογώ ότι το τοποθέτησες άψογα Γκάρυ.ΓΚΑΡΥ: - Όχι, θέλω να πω, αύριο παίζουμε εδώ, μεθαύριο παίζουμε στο αυτό, μετά στο τέτοιο κι ένας θεός ξέρει πού αλλού ακόμα, κι όλοι μας νοιώθουμε εντελώς αυτό, ξέρεις τώρα.στη Λούσυ - Έτσι δεν νοιώθεις κι εσύ;ΛΟΥΣΥ: - Ορίστε;ΤΕΡΡΥ: - Έτσι κι αλλιώς, εσείς είστε έξω. Η Ντόλλυ κρατάει το ακουστικό...ΓΚΑΡΥ: - Συγνώμη, Τέρρυ, αλλά έρχεται κάποια στιγμή που αισθάνεσαι ότι τα πράγματα πρέπει να ειπωθούν... εννοώ... ξέρεις τί εννοώ.ΤΕΡΡΥ: - Ξέρω.ΓΚΑΡΥ: - Ευχαριστώ, Τέρρυ.ΤΕΡΡΥ: - Εντάξει, Γκάρυ. Λοιπόν, είσαστε έξω.ΓΚΑΡΥ: - Α, και Τέρρυ, μια και διακόψαμε, πρέπει να σου πω κάτι ακόμα. Έχω δουλέψει με πολλούς σκηνοθέτες. Κάποιοι ήταν μεγαλοφυΐες. Κάποιοι ήταν καθίκια.... Αλλά δεν έχω γνωρίσει κανέναν που να είναι τόσο απόλυτα και ολοκληρωτικά – δεν ξέρω...ΤΕΡΡΥ: - Ευχαριστώ, Γκάρυ, είμαι πολύ συγκινημένος. Μου κάνεις τη χάρη τώρα να ξεκουμπιστείς από τη σκηνή, για να προχωρήσει αυτή η ρημάδα η πρόβα;

ο Γκάρυ βγαίνει από την εξώπορτα, ενώ η Λούσυ παραμένει μέσα - Και Λούσυ...;ΛΟΥΣΥ: - Ναι;ΤΕΡΡΥ: - Είσαι μέσα;ΛΟΥΣΥ: - Μέσα;ΤΕΡΡΥ: - Εκεί είσαι;ΛΟΥΣΥ: - Πού;ΤΕΡΡΥ: - Έξω είσαι. Πάμε πάλι. η Λούσυ βγαίνει από την εξώπορτα- Λοιπόν, Ντόλλυ, είσαι εκεί και κρατάς το ακουστικό.ΝΤΟΛΛΥ: - Είμαι εδώ, και κρατάω το ακουστικό. Βάζω το ακουστικό στη θέση του και αφήνω τις σαρδέλες.- Να δεις που έτσι θα μου το πάνε σήμερα. ΤΕΡΡΥ: - Και παίρνεις την εφημερίδα. η Ντόλλυ επιστρέφει και παίρνει την εφημερίδα και το ακουστικόΝΤΟΛΛΥ: - Αφήνω τις σαρδέλες, παίρνω την εφημερίδα.- Να δεις που έτσι θα μου το πάνε σήμερα. Όχι έγχρωμη δεν θα δω, μαύρη μέρα θα περάσω...Και επιτέλους φεύγω.ΤΕΡΡΥ: - Αφήνοντας το ακουστικό. η Ντόλλυ βάζει το ακουστικό στη θέση του και πάει στο γραφείομπαίνει ο Γκάρυ από την εξώπορτα κρατώντας ένα χαρτονένιο κουτίΓΚΑΡΥ : - ... η οικονόμος μου, βέβαια αλλά σήμερα έχει έξοδο. μπαίνει η Λούσυ Κι έτσι δεν θα μας ενοχλήσει κανείς. ο Γκάρυ ξαναβγαίνει για να φέρει μία αεροπορική τσάντα Για να σιγουρευτούμε. μπαίνει στην κουζίνα ενώ η Λούσυ κοιτάζει γύρω Είναι κανείς εδώ; βγαίνει από την κουζίνα Όχι, κανείς. το λέει έξω στο σαλόνι Λοιπόν, πώς σου φαίνεται;ΛΟΥΣΥ : - Πολύ απίθανο. Όλο αυτό, δικό σου είναι;ΓΚΑΡΥ : - Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Αναπαλαιωμένος μύλος. Δέκατος έκτος αιώνας...ΛΟΥΣΥ : - Θα ‘χει ένα κάρο λεφτά, ε;ΓΚΑΡΥ : - Ε, σαν επιχειρηματίας κι εγώ, χρειάζομαι μια γωνίτσα για να δέχομαι τους πελάτες μου.Α, ΠΡΟΠΟ! στις τέσσερις, έχω εδώ ένα ραντεβού με έναν Άραβα Πετρελαιά. Ξέρεις…ΛΟΥΣΥ : - Μα κι εγώ στις τέσσερις πρέπει ν’ αφήσω αυτά τα ντοσιέ στο γραφείο.ΓΚΑΡΥ : - Δηλαδή προλαβαίνουμε δεν προλαβαίνουμε. Θέλω να πω αν είναι να το κάνουμε, να το κάνουμε. Δηλαδή να το ξεπετάξουμε... δηλαδή εννοώ...ΛΟΥΣΥ : - Ε, άντε τότε, πάμε. ο Γκάρυ αφήνει κάτω το κουτί και ανοίγει την αεροπορική τσάνταΓΚΑΡΥ : - Δεν βαριέσαι. Ας μην την πιούμε παγωμένη τη σαμπάνια.

2

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

ΛΟΥΣΥ : - Κοίτα πόρτες και κακό. Πού πάνε όλες αυτές;ΓΚΑΡΥ : - Μπα, λίγα πράγματα. Το γραφείο μου, κουζίνες και λοιπά, ένα διαμερισματάκι για την οικονόμο μου...ΛΟΥΣΥ : - Το τέλειο! Και πού είναι η ...ΓΚΑΡΥ : - Ποιά;ΛΟΥΣΥ : - Ξέρεις...ΓΚΑΡΥ : - Α... Από ‘δω. της δείχνει το βεσεΛΟΥΣΥ : - Φανταστικό! πάει στο βεσεβγαίνει η Κλάκεττ, από το γραφείο, χωρίς την εφημερίδαΝΤΟΛΛΥ : - Μπα σε καλό μου, έχασα τις σαρδέλες.ΓΚΑΡΥ : -

Αααα!… (αμοιβαία έκπληξη)ΝΤΟΛΛΥ : -ο Γκάρυ, κρύβει την είσοδο του βεσε και χώνει τη σαμπάνια στην τσάντα τουΓΚΑΡΥ : - Συγνώμη. Νόμιζα ότι δεν ήταν κανείς εδώ. ΝΤΟΛΛΥ : - Εγώ δεν είμαι εδώ. Έχω φύγει. Αλλά σε λίγο έχει το βασιλικό τέτοιο, ξέρετε που φοράνε ‘κεινες τις καπελαδούρες με τα φρούτα. Κι εσείς ποιός είστε;ΓΚΑΡΥ : - Είμαι από το γραφείο.ΝΤΟΛΛΥ : - Το γραφείο;ΓΚΑΡΥ : - Κάρτερ, Κάρτερ, Χάκμαν και Μπλάκμαν.ΝΤΟΛΛΥ : - Ααα!… Και ποιός είστε ‘σεις; Ο Κάρτερ, ο Κάρτερ, ο Χάκμαν ή ο Μπλάκμαν;…ΓΚΑΡΥ : - Ο Τόμσον.ΝΤΟΛΛΥ : - Έτσι που αλωνίζετε εδώ μέσα σας πέρασα για διαρρήκτη.ΓΚΑΡΥ : - Όχι πετάχτηκα μια στιγμή να... εξετάσω μερικές λεπτομέρειες... Να... μετρήσω, να σημειώσω... η Λούσυ χτυπάει από το βεσέ, ο Γκάρυ κοκαλώνει στη θέση τουΑ, και μια πελάτισσα. Δείχνω το σπίτι σε μία υποψήφια ενοικιάστρια.ΛΟΥΣΥ : χτυπώντας την πόρτα από το βεσε / off - Τί έπαθε αυτή η πόρτα;ΓΚΑΡΥ : - Το σκέφτεται ακόμα. Είναι έτοιμη να ενδώσει. βγαίνει η Λούσυ από το βεσεΛΟΥΣΥ : - Αυτή δεν είναι η κρεβατοκάμαρα.ΓΚΑΡΥ : - Η κρεβατοκάμαρα; Όχι, από δω είναι το λουτρό – βεσέ του ισογείου. Και από δω η οικονόμος, η κ. Κρόκεττ.ΝΤΟΛΛΥ : - Κλάκεττ, παρακαλώ, Κλάκεττ.ΛΟΥΣΥ : - Α, γειά.ΓΚΑΡΥ : - Αλλά δεν είναι εδώ έχει φύγει. ΝΤΟΛΛΥ : - Μόνο η έγχρωμη ξέρετε.ΓΚΑΡΥ : - Είναι το βασιλικό τέτοιο…ΝΤΟΛΛΥ : - Στο σπίτι έχω ασπρόμαυρη.ΓΚΑΡΥ : στη Ντόλλυ - Μην ενοχλείστε για μας.ΝΤΟΛΛΥ : ενώ παίρνει τις σαρδέλες 1 και κάθεται στον καναπέ - Θα βάλω τον ήχο πολύ σιγά. ΓΚΑΡΥ : - Μια ματιά θα ρίξουμε στο σπίτι.

ΝΤΟΛΛΥ : - Μόνο που τώρα έχασα και την εφημερίδα. η Ντόλλυ πάει στο γραφείο ξεχνώντας να πάρει τις σαρδέλεςΤΕΡΡΥ: - Σαρδέλες.ΓΚΑΡΥ : - Συγνώμη γι’ αυτό το μπέρδεμα.ΤΕΡΡΥ: - Σαρδέλες!ΛΟΥΣΥ : - Μπα, δεν πειράζει. Άλλωστε εμείς δεν ήρθαμε εδώ να δούμε τηλεόραση, ε;ΤΕΡΡΥ: - Σαρδέλες!έρχεται η Ντόλλυ από το γραφείοΝΤΟΛΛΥ: - Ξέχασα τις σαρδέλες!ΓΚΑΡΥ: - Τέρρυ. Τί θα γίνει μ’ αυτές τις σαρδέλες; Κάπως πρέπει να λυθεί αυτό το θέμα. Δεν πάει άλλο.ΤΕΡΡΥ: - Τί δεν πάει άλλο, Γκάρυ;ΓΚΑΡΥ: - Κοίταξε, για ‘σένα που κάθεσαι εκεί κάτω δεν είναι βέβαια πρόβλημα. Για ‘μας όμως αυτές οι σαρδέλες είναι εργαλείο. στη Λούσυ - Και όλοι μας αισθανόμαστε κάπως... ΛΟΥΣΥ: - Ορίστε;ΓΚΑΡΥ: - Οι σαρδέλες;ΛΟΥΣΥ: - Ποιές σαρδέλες;ΓΚΑΡΥ: - Θέλω να πω – εμάς εδώ πάνω μας βγαίνει το λάδι και μόνο στην πρώτη πράξη, εμφανίζονται τέσσερα πιάτα με σαρδέλες;ΤΕΡΡΥ: - Μπέττυ! Θέλεις να βγάζουμε τίποτ’ άλλο αντί για σαρδέλες; Αυτό θες να πεις; Θέλεις να λιώσει η Μπέττυ μερικές μπανάνες;ΝΤΟΛΛΥ: - Τέσσερα πιάτα λιωμένες μπανάνες; Εγώ δεν μπορώ!έρχεται η Μπέττυ από την κουΐντα δεξιάΤΕΡΡΥ: - Μπέττυ, οι σαρδέλες αλλάζουνε.ΓΚΑΡΥ: - Μην το παίρνεις προσωπικά, Μπέττυ, κορίτσι μου.ΝΤΟΛΛΥ: - Οι σαρδέλες σου είναι κούκλες.ΓΚΑΡΥ: στη Ντόλλυ - Εγώ δεν θα είχα πρόβλημα, αν δεν είχες εσύ κορίτσι μου...ΝΤΟΛΛΥ: - Μα εγώ δεν έχω πρόβλημα, αν εσύ δεν έχεις πρόβλημα, αγόρι μου.ΤΕΡΡΥ: - Τότε, τί εννοείς ακριβώς, Γκάρυ, γλυκέ μου;ΓΚΑΡΥ: - Αυτό που εννοούμε, Τέρρυ, είναι απλούστατα το εξής: Εμείς εδώ πάνω βγάζουμε το σκώτια μας και – εν πάση περιπτώσει... αυτό.ΤΕΡΡΥ: - Μάλιστα. Κατάλαβες, Μπέττυ;ΜΠΕΤΤΥ: - Ναι, ... δηλαδή... τί;ΤΕΡΡΥ: - Ωραία. Πάμε παρακάτω. Από την έξοδο της Ντόλλυ. Και, Μπέττυ...ΜΠΕΤΤΥ: - Ναι;

3

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

ΤΕΡΡΥ: - Να μην επαναληφθεί αυτό σε παρακαλώ.ΜΠΕΤΤΥ: - Ε... Όχι! φεύγει η Μπέττυ προς την κουΐντα δεξιάΓΚΑΡΥ: - Λυπάμαι, Τέρρυ, αλλά έπρεπε να το ξεκαθαρίσουμε αυτό το θέμα.ΤΕΡΡΥ: - Φυσικά. Και εφ’ όσον η Ντόλλυ δεν έχει πρόβλημα...ΝΤΟΛΛΥ: - Κανένα πρόβλημα, Τέρρυ, αγάπη μου.ΤΕΡΡΥ: - Θα μου κάνεις τότε μια μεγάλη χάρη, Ντόλλυ, γλυκιά μου;ΝΤΟΛΛΥ: - Ό,τι θέλεις, Τέρρυ, καρδούλα μου.ΤΕΡΡΥ: - Πάρε τις σαρδέλες σου και φύγε. φεύγει η Ντόλλυ προς το γραφείο, παίρνοντας τις σαρδέλεςΓΚΑΡΥ : - Συγνώμη γι’ αυτό το μπέρδεμα. ΛΟΥΣΥ : - Μπα, δεν πειράζει. Άλλωστε εμείς δεν ήρθαμε εδώ για να δούμε τηλεόραση, ε;ΓΚΑΡΥ : - Την έχουμε βλέπεις χρόνια στην οικογένεια. Γενιές ολόκληρες.ΛΟΥΣΥ : - Υπέροχα. Άντε πάμε τώρα. Στις τέσσερις πρέπει να ‘μαι στο γραφείο. ανεβαίνει τις σκάλεςΓΚΑΡΥ : - Μήπως να πιούμε απλώς λίγη σαμπάνια;ΛΟΥΣΥ : - Θα την πάρουμε μαζί μας.ΓΚΑΡΥ : - Ναι, αλλά...ΛΟΥΣΥ : - Τα ντοσιέ μου να μη χάσω.ΓΚΑΡΥ : - Όχι... αλλά...ΛΟΥΣΥ : - Τί;ΓΚΑΡΥ : - Να...ΛΟΥΣΥ : - Αυτή;ΓΚΑΡΥ : - Χρόνια στην οικογένεια. Γενιές ολόκληρες...βγαίνει η Ντόλλυ από το γραφείο με την εφημερίδα, χωρίς τις σαρδέλες 1ΝΤΟΛΛΥ : - Σαρδέλες... Σαρδέλες. Εμένα βέβαια, δεν μου πέφτει λόγος, αλλά ένα σας λέω, μην το σκέπτεστε – ορμήστε. Θα το φχαριστηθείτε.ΛΟΥΣΥ : - Α... ωραία.ΝΤΟΛΛΥ : στο Γκάρυ - Καλά δεν λέω παιδί μου;ΓΚΑΡΥ : - Ναι... βέβαια... ναιΝΤΟΛΛΥ : - Θα ικανοποιηθείτε εκατό τοις εκατό. στο Γκάρυ - Έτσι παιδί μου;ΓΚΑΡΥ : - Εεεε, ναι.ΛΟΥΣΥ : - Τέλεια.ΝΤΟΛΛΥ : - Πού είναι οι σαρδέλες; Γιατί με άδειο στομάχι δεν το φχαριστιέσαι, έτσι δεν είναι; πάει στην κουζίναΛΟΥΣΥ : - Βλέπεις; Ενθουσιάστηκε. Μέχρι και σαρδέλες θα μας ανοίξει.ΓΚΑΡΥ : - Εεεε, δηλαδή...ΛΟΥΣΥ : - Καλά. Εγώ την βρίσκω απίθανη.

ΓΚΑΡΥ : - Απίθανη.ΛΟΥΣΥ : - Λοιπόν, πού πάμε; Απάνω ή κάτω;ΓΚΑΡΥ : σηκώνοντας την τσάντα και το κουτί - Εντάξει. Γρήγορα όμως πριν ξανάρθει με τις σαρδέλες.ΛΟΥΣΥ : - Εδώ πάνω;ΓΚΑΡΥ : - Ναι, ναι.ΛΟΥΣΥ : - Εδώ μέσα;ΓΚΑΡΥ : - Ναι, ναι, ναι. μπαίνουν στο μπάνιο του εξώστηΛΟΥΣΥ : - Α, κι άλλο μπάνιο! ξαναεμφανίζονταιΓΚΑΡΥ : - Όχι, όχι, όχι.ΛΟΥΣΥ : - Σώνει και καλά σε μπάνιο θέλεις να με πας;ΓΚΑΡΥ : - Όχι, εδώ λέω, εδώ...δείχνει με κίνηση του κεφαλιού την επόμενη πόρτα, η Λούσυ μπαίνει πρώτη στη λινοθήκη, ο Γκάρυ την ακολουθεί.ΛΟΥΣΥ : - Ω! Μαύρα σεντόνια. εμφανίζει έναΓΚΑΡΥ : - Eίναι η λινοθήκη. ρίχνει πίσω στη λινοθήκη το μαύρο σεντόνι Από δω, από δω, από δω.ΛΟΥΣΥ : - Aναστατωμένο σε βλέπω.ΓΚΑΡΥ : - Έλα λοιπόν, έλα!ΛΟΥΣΥ : - Ούτε την πόρτα δεν μπορείς ν’ ανοίξεις.ο Γκάρυ προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα της κρεβατοκάμαρας, αλλά εκείνη δεν ανοίγει // ενώ παραμένουν στον εξώστη, προσπαθώντας να μπουν στο υπνοδωμάτιο, μπαίνει ο Φρέντυ από την εξώπορτα κρατώντας ένα χαρτονένιο κουτί, το αφήνει στον καναπέΦΡΕΝΤΥ : - ... Ναι, αλλά σήμερα η κ. Κλάκεττ έχει έξοδο. ΤΕΡΡΥ: - Στοπ! μπαίνει η ΜπελίνταΦΡΕΝΤΥ : - Κι έτσι δεν θα μας ενοχλήσει κανείς.ξαναβγαίνει έξω ο Φρέντυ, ξαναμπαίνει με την αεροπορική του τσάντα και προσπαθεί να κλείσει την εξώπορταο Γκάρυ αγωνίζεται ν’ ανοίξει την πόρτα του υπνοδωματίου // ο Φρέντυ προσπαθεί να κλείσει την πόρτα της εισόδουΤΕΡΡΥ: - Είπε ο σκηνοθέτης «Στοπ». Και άμα λέει ο σκηνοθέτης «Στοπ», καλό είναι να γίνεται και ‘κανα στοπ.ΓΚΑΡΥ: - Συγνώμη, αγάπες, αυτή η πόρτα δεν ανοίγει.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Συγνώμη, αγάπη, ετούτη η πόρτα δεν κλείνει.ΤΕΡΡΥ: - Μπέττυ!ΦΡΕΝΤΥ: - Συγνώμη, με συγχωρείτε. Μήπως έκανα τίποτα εγώ; Γιατί εγώ, ξέρετε, με τις πόρτες είμαι τελείως ζώον.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Φρέντυ, λουλούδι μου, εσύ την κλείνεις άψογα την πόρτα σου.ΦΡΕΝΤΥ: - Αφού δεν την χάλασα εγώ ωραία. μπαίνει η Μπέττυ από την κουΐντα δεξιά

4

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

ΤΕΡΡΥ: - Α, να και η Μπέττυ! Μπέττυ, μιας και ήρθες δεν μας φέρνεις και το Μπόμπυ να μας φτιάξει καμιά πόρτα; φεύγει η Μπέττυ προς την κουΐντα αριστεράΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Αχ, ψοφάω για τεχνικές δοκιμές!ΓΚΑΡΥ: - Μα δεν είναι πολύ... δηλαδή... άκου τώρα ψοφάει για τεχνικές δοκιμές! Μα αυτή είναι – εντελώς δηλαδή – Μα εντελώς!... Ψοφάει για τεχνικές δοκιμές!... Ντόλλυ, έλα ν’ ακούσεις!... Πού είναι η Ντόλλυ;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Είναι όλοι πάντα τόσο ευγενικοί. ΓΚΑΡΥ: - Α, μα είναι εντελώς... βγαίνει η Ντόλλυ από την κουζίναΓΚΑΡΥ: στη Ντόλλυ - Αυτή η Μπελίντα είναι εντελώς...ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Φρέντυ, καμάρι μου, εσύ δεν τρελαίνεσαι για υπέροχες, ολονύκτιες, τεχνικές δοκιμές;ΦΡΕΝΤΥ: - Το μόνο καλό μ’ αυτές τις δοκιμές, είναι ότι έρχονται επιτέλους τα έπιπλα και κάθεσαι αναπαυτικά. κάθεται στον καναπέΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Φρέντυ, καμάρι μου, πεθαίνω όταν έχεις κέφια και μας κάνεις αστειάκια!... κάθεται δίπλα τουΦΡΕΝΤΥ: - Πότε έκανα αστείο;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Τι όνειρο να δουλεύεις με τέτοιο θίασο! Ευτυχία ατελείωτη.ΝΤΟΛΛΥ: - Κάτσε να περάσουν μερικές εβδομάδες και σου λέω εγώ!ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Εσύ πώς τα πας, Τέρρυ, καμάρι μου;ΤΕΡΡΥ: - Αρχίζω να καταλαβαίνω πώς πρέπει να ‘νιωθε ο Θεός όταν καθόταν μόνος πέρα στο σκοτάδι κι έπλαθε τον κόσμο. ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Και πώς ένιωθε, λουλούδι μου;ΤΕΡΡΥ: - Ευτυχής που είχε πάρει ένα βάλιουμ.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Βέβαια, Εκείνος είχε κι έξι μέρες μπροστά του. Ενώ εμείς έχουμε μόνο έξι ώρες.ΤΕΡΡΥ: - Και είπεν ο Θεός: Πού στο διάολο είναι ο Μπόμπυ;έρχεται από τα παρασκήνια ο Μπόμπυ, εξαντλημένος - Και εμφανίστηκε ο Μπόμπυ. Και είπεν ο Θεός: Ας φτιάξουμε πόρτες που ν’ ανοίγουν όταν ανοίγουν και να κλείνουν όταν κλείνουν. Ευχαριστώ.ΜΠΟΜΠΥ: - Θέλετε τίποτα;ΤΕΡΡΥ: - Πόρτες.ΜΠΟΜΠΥ: - Είχα πάει να πάρω τις μπανάνες. Για τις σαρδέλες.

ΤΕΡΡΥ: - Πόρτες.ΜΠΟΜΠΥ: - Τί πόρτες;ΤΕΡΡΥ: - Βάζω στοίχημα ότι ο Θεός είχε κι ένα φροντιστή που καταλάβαινε τη μητρική του γλώσσα.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Μπόμπυ, μανάρι μου, αυτή η πόρτα δεν κλείνει.ΓΚΑΡΥ: - Κι αυτή η πόρτα δεν αυτό.ΜΠΟΜΠΥ: - Α, καλά. αρχίζει ν’ ασχολείται με τις πόρτεςΜΠΕΛΙΝΤΑ: στον Τέρρυ - Σαρανταοχτώ ώρες έχει να κοιμηθεί.ΤΕΡΡΥ: - Μην ανησυχείτε, Μπόμπυ, σε εικοσιτέσσερις ώρες θα τελειώσει κι αυτή η μέρα.ο Τέρρυ ανεβαίνει στη σκηνήΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Αχ, τι ωραία. Ο Θεός εδέησεν να ανέλθει στη σκηνή ανάμεσά μας...ΤΕΡΡΥ: - Ακούστε, μια και διακόψαμε. Ωραία, φάγαμε δυο μέρες με το στήσιμο του σκηνικού και δε μας μένει πια καιρός για γενική δοκιμή. Ψυχραιμία. Θα θεωρήσουμε την πρεμιέρα γενική δοκιμή. Αν όμως καταφέρουμε να περάσουμε μια φορά το έργο, ξεκαθαρίζοντας πόρτες και σαρδέλες, καταφέραμε το παν. Πόρτες και σαρδέλες. Μπαίνουμε από τις πόρτες, βγαίνουμε από τις πόρτες. Φέρνουμε σαρδέλες. Παίρνουμε σαρδέλες. Αυτή είναι η φάρσα. Αυτό είναι το θέατρο. Αυτή είναι η ζωή. ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Ώρες, ώρες, Τέρρυ μου, έχεις ένα βάθος!ΤΕΡΡΥ: - Πάμε λοιπόν. Τσακ, τσακ, τσακ. Τσακ βγήκατε, τσακ τα είπατε, τσακ φύγατε και όλα θα είναι απολύτως... πού είναι ο Γκόρντον;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Ω, Θεέ μου!ΓΚΑΡΥ: - Θεέ μου, Θεέ μου, Θεέ μου!ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Γκόρντον!ΓΚΑΡΥ: - Γκόρντον!ΤΕΡΡΥ: - Μπέττυ!ΝΤΟΛΛΥ: στον Τέρρυ - Εγώ νόμιζα πως ήταν κάτω μαζί σου!ΤΕΡΡΥ: - Κι εγώ νόμιζα πως ήταν μέσα, μαζί σας! έρχεται η Μπέττυ από την κουΐντα αριστεράΔες αν ο κ. Μέριμαν είναι στο καμαρίνι του. η Μπέττυ φεύγει προς την κουΐντα αριστεράΦΡΕΝΤΥ: - Δεν πιστεύω να μας το ‘κανε αυτό. Σε γενική δοκιμή. στη Λούσυ - Λες να μας το ‘κανε;ΛΟΥΣΥ: - Ποιός;ΓΚΑΡΥ: - Ο Γκόρντον, τον χάσαμε.ΦΡΕΝΤΥ: - Όχι. Δεν το πιστεύω να μας το ‘κανε. Σε γενική δοκιμή.ΝΤΟΛΛΥ: - Μάλλον μας το ‘κανε.

5

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

ΛΟΥΣΥ: - Ποιό; ο Γκάρυ, η Ντόλλυ και ο Τέρρυ κάνουν όλοι κάποιες χειρονομίες που να σημαίνει ποτό ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Ελάτε, τώρα, αγάπες μου, μη βγάζετε τόσο εύκολα συμπεράσματα. Αφού δεν ξέρουμε ακόμη.ΤΕΡΡΥ: - Να ετοιμαστεί ο αντικαταστάτης του. Μπόμπυ.ΜΠΟΜΠΥ: - Ναι;ΤΕΡΡΥ: - Τελείωνε με τις πόρτες, παίζεις.ΜΠΟΜΠΥ: - Τί παίζω;ΤΕΡΡΥ: - Το ρόλο του Γκόρντον.ΜΠΟΜΠΥ: - Α, καλά.ΝΤΟΛΛΥ: - Δεν έπρεπε να τον αφήσετε μόνο του. Αφού σας το είπα, μην τον αφήνετε μόνο του, ποτέ.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Μα σε όλες τις πρόβες, ήτανε σωστή ζωγραφιά. Παναγία.ΓΚΑΡΥ: - Ναι, αλλά στις πρόβες ήτανε όλα, πώς να το πω, ήμασταν όλοι, εννοώ... ξέρετε τι εννοώ...ΤΕΡΡΥ: - Εννοείς ότι ο ένας έβλεπε τον άλλον.ΓΚΑΡΥ: - Ενώ τώρα όλα είναι... αυτό.ΤΕΡΡΥ: - Χωρισμένα στα δύο. Μπρος και πίσω, και αυτομάτως τον χάσαμε. βγαίνει η Μπέττυ από την κουΐντα αριστεράΜΠΕΤΤΥ: - Δεν είναι στο καμαρίνι του. ΝΤΟΛΛΥ: - Στις τουαλέτες κοίταξες;ΜΠΕΤΤΥ: - Ναι.ΝΤΟΛΛΥ: - Στην αποθήκη; Στο φροντιστήριο; Στο γραφείο;ΜΠΕΤΤΥ: - Ναι, ναι, ναι!…ΦΡΕΝΤΥ: στη Ντόλλυ - Εσύ, αν δεν απατώμαι, έχεις δουλέψει μαζί του και στο παρελθόν.ΤΕΡΡΥ: στη Μπέττυ - Τηλεφώνησε στην αστυνομία. η Μπέττυ φεύγει προς την κουΐντα δεξιάστο Μπόμπυ - Τελείωσες με τις πόρτες; Ωραία. Ντύσου Γκόρντον. φεύγει ο Μπόμπυ προς τα παρασκήνιααπό το πίσω μέρος της πλατείας εμφανίζεται ο Γκόρντον, κατεβαίνει προς τη σκηνή και στέκεται μπροστά από αυτήν, παρακολουθώντας τους άλλους που είναι επάνω // στην Ντόλλυ - Ντόλλυ, αγάπη μου, λυπάμαι, εγώ φταίω.ΝΤΟΛΛΥ: - Όχι, εγώ φταίω, αγάπη μου.ΤΕΡΡΥ: - Εγώ του ανέθεσα το ρόλο.ΝΤΟΛΛΥ: - Είπα να του δώσουμε μια τελευταία ευκαιρία. Τί να κάνω; Ξέρεις από πότε τον ξέρω; Από το «γάτοι και σπουργίτια».ΓΚΑΡΥ: στη Ντόλλυ - Εγώ φταίω, μωρό μου. Δεν έπρεπε να σ’ ακούσω. Έπρεπε να πατήσω πόδι. Να σου πω. Άκου κοριτσάκι μου, δεν μπορείς ν’ αφήνεις να σε κυβερνάνε τα αισθήματά σου, όταν ξέρεις, μωρό μου, ότι για ‘σένα αυτή η

τουρνέ, δεν είναι απλά και μόνο το πώς το λένε. Εδώ πρόκειται για τις οικονομίες μιας ολόκληρης ζωής.ΤΕΡΡΥ: - Τα ξέρουμε αυτά, Γκάρυ, αγόρι μου. ΝΤΟΛΛΥ: - Δεν πάω να βγάλω και τα εκατομμύρια.ΦΡΕΝΤΥ: - Κανείς δεν είπε τέτοιο πράγμα.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Το ξέρουμε, καρδούλα μου.ΝΤΟΛΛΥ: - Δυο δεκάρες είπα να βάλω και ‘γω στην πάντα.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Το ξέρουμε, μαναράκι μου.ΓΚΑΡΥ: - Ίσα, ίσα ένα σπιτάκι να πάρει, να ‘χει κι αυτή ένα, αυτό, γιατί δηλαδή, πολλά ζητάει;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: στη Λούσυ - Έλα, τώρα, κουκλίτσα μου, μην κάνεις έτσι, δεν φταις εσύ.ΛΟΥΣΥ: - Ορίστε;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Όχι, Λούσυ, δεν θα κλάψεις. Δε θα σ’ αφήσω εγώ να κλάψεις.ΛΟΥΣΥ: - Εγώ; Κάτι μου μπήκε μέσα απ’ το φακό επαφής.ΦΡΕΝΤΥ: - Μα δε φταίει η Λούσυ. Πώς να τον προσέχει; Χωρίς φακό, χάνει την επαφή.ΝΤΟΛΛΥ: δείχνοντας προς την πλατεία - Μα λίγο πριν αρχίσουμε, στεκότανε εκεί, στην πλατεία. Τον είδα.ΛΟΥΣΥ: - Για ποιόν λέτε τόση ώρα;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Μην στεναχωριέσαι, ομορφιά μου. Το ξέρουμε ότι εσύ δεν βλέπεις τίποτα. ο Τέρρυ παίρνει ένα βάλιουμΛΟΥΣΥ: - Για το Γκόρντον λέτε; Ε, δεν είμαι και στραβή. Τον βλέπω τον Γκόρντον.δείχνει, προς την πλατεία, το Γκόρντον, γυρίζουν όλοι και τον βλέπουνΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Γκόρντον!ΓΚΑΡΥ: - Θεέ μου! Εδώ ήταν τόση ώρα!ΤΕΡΡΥ: - Το φάντασμα της όπερας!...ΓΚΑΡΥ: - Μας τρόμαξες, Γκόρντον! Νομίζαμε πως ήσουνα... Δηλαδή πως ήσουνα... αλλού...ΝΤΟΛΛΥ: - Πού ήσουνα Γκόρντον;ΓΚΑΡΥ: - Πού γύριζες, ανήσυχη ψυχή; Μίλησέ μας, πες μας κάτι!ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Τί γίνεται εδώ; Πάρτυ;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Πάρτυ;ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Κοίτα να δεις! Και ‘μένα μου ‘χε κολλήσει πως είχαμε πρόβα! Τον είχα πάρει λιγάκι εκεί πίσω, για να ‘μαι φρέσκος όταν θα βγω.

6

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Μα δεν είναι γλύκας;...ΤΕΡΡΥ: - Κι ακόμη πιο γλύκας τώρα που είναι κι ορατός.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Λοιπόν, τί γιορτάζουμε;ΝΤΟΛΛΥ: - Το ευτυχές γεγονός.ΤΕΡΡΥ: - Γιορτάζουμε το καλώς σε βρήκαμε Γκόρντον.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Μη μου πείτε πως έχασα την πρεμιέρα;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Μα δεν είναι υπέροχος;ΝΤΟΛΛΥ: - Έννοια σου, κι αν χάσεις…Όποια παράσταση κι αν χάσεις δηλαδή...ΤΕΡΡΥ: - Θα στο δώσουμε να το καταλάβεις. Μην ανησυχείς.μπαίνει από τα παρασκήνια ο Μπόμπυ, περιμένει με αγωνία να μιλήσει στον Τέρρυ // ο Γκόρντον ανεβαίνει στη σκηνή, πίσω από τον Μπόμπυ, ο οποίος δεν τον έχει δει ακόμαΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Γιατί κάποτε, ξέρετε, είχα χάσει και μια πρεμιέρα. Στο Λίβερπουλ ήταν το ’34, άλλα χρόνια εκείνα, θυμόσαστε βέβαια.ΤΕΡΡΥ: - Όλα τα θυμόμαστε. Μπόμπυ, κάπως πεσμένο σε βλέπω, μήπως μας παρακουράζεσαι;ΜΠΟΜΠΥ: - Τα ρούχα δεν είναι στο καμαρίνι. Κι η Μπέττυ δεν τον βρίσκει. ο Τέρρυ δείχνει το Γκόρντον - Α!...ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Ουίσκι; Στο καμαρίνι;ΤΕΡΡΥ: - Όχι, Γκόρντον. Μπόμπυ κάνε ένα διάλειμμα. Δεν πας να τακτοποιήσεις το βεστιάριο;ΜΠΟΜΠΥ: - Έχω να λιώσω τις μπανάνες. φεύγει από την αριστερή κουΐνταΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Σαρανταοχτώ ώρες έχει στο πόδι.ΤΕΡΡΥ: - Μπόμπυ! Μην πέσεις! Δε σ’ έχουμε ασφαλίσει!ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Λοιπόν; Ποιο είναι το πρόγραμμα;ΤΕΡΡΥ: - Λέω, Γκόρντον, μήπως να κάναμε και λίγη πρόβα. Όχι πολύ, μια στάλα.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Εγώ αποκλείεται.ΤΕΡΡΥ: - Αποκλείεται;ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Εγώ ούτε στάλα. Πιείτε ‘σεις, εγώ θα βλέπω. Στο καμαρίνι ήταν το ουίσκι, ε;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Όχι, θησαυρέ μου, μια στάλα πρόβα είπε να κάνουμε.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Ναι, αλλά δεν πρέπει να κάνουμε και λίγη πρόβα;ΤΕΡΡΥ: - Πρόβα! Βέβαια! Μπράβο, Γκόρντον!... Το ‘ξερα πως κάποια καλή ιδέα θα μας έδινες. Λοιπόν, Φρέντυ και Μπελίντα, από την είσοδό σας. μπαίνει η Μπέττυ θορυβημένη από την δεξιά κουΐντα

Ω, Θεέ μου, τι ‘ναι πάλι;ΜΠΕΤΤΥ: - Η αστυνομία!ΤΕΡΡΥ: - Η αστυνομία;ΜΠΕΤΤΥ: - Βρήκαν ένα γέρο, αναίσθητο, απέναντι στο πεζοδρόμιο.ΤΕΡΡΥ: - Α, μπράβο!ΜΠΕΤΤΥ: - Είναι, λένε, πολύ βρώμικος και μυρίζει και μόλις τ’ άκουσα είπα:«Ωχ!», γιατί και ο...ΤΕΡΡΥ: - Άστο, Μπέττυ, δεν πειράζει.ΜΠΕΤΤΥ: - Γιατί έτσι και πλησιάζεις το Γκόρντον...ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Μπέττυ!ΜΠΕΤΤΥ: - Θέλω να πω, αν τύχει και βρεθείς δίπλα στο Γκόρντον, αποκλείεται να μην προσέξεις ότι. σταματάει και μυρίζειΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Τι; Ζέχνει, ε; ζέχνει.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Όχι, όχι, όχι!ΓΚΑΡΥ: - Δεν λέει για ‘σένα, αγόρι μου.ΦΡΕΝΤΥ: - Για άλλον πρόκειται.ΤΕΡΡΥ: - Για κάποιον σκύλο.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Μπα;ΓΚΑΡΥ: - Ω, Θεέ μου!ΓΚΟΡΝΤΟΝ: στη Μπέττυ, αγκαλιάζοντάς την με κατανόηση - Αυτά, άμα τα λες με τρόπο, καταλαβαίνει ο άλλος. Αν μου ‘λεγες, ας πούμε, εμένα: «ξέρω κάποιον, όνομα και μη χωριό, που ζέχνει», θα το έπιανα αμέσως, αν ήμουνα εγώ αυτός. πάει στα παρασκήνια από την είσοδο του σπιτιούΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Ας είναι καλά, το πουλάκι μου.ΝΤΟΛΛΥ: - Ώρες ώρες νομίζω πως μας δουλεύει κανονικά.ΤΕΡΡΥ: - Δε μου λες, Μπέττυ, κοριτσάκι μου, εσένα ποιός σε προσέλαβε γι αυτή τη δουλειά που χρειάζεται ευαισθησία και τακτ; Ποιανού είσαι γκόμενα; η Μπέττυ του ρίχνει μια ματιά γεμάτη έκπληξηΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Μην ανησυχείς, Μπέττυ, καρδούλα μου. Αυτός δεν άκουσε λέξη.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: μπαίνοντας πάλι από την είσοδο του σπιτιού - Ποιός δε βγήκε να παίξει;ΤΕΡΡΥ: - Όχι, όχι, τίποτα.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Κάτσε κάτω, καμάρι μου.ΝΤΟΛΛΥ: - Πάρ’ τον υπνάκο σου, εσύ.ΤΕΡΡΥ: - Έχεις καιρό. Σε είκοσι σελίδες βγαίνεις.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Γιατί έλεγα να πάρω έναν υπνάκο, εγώ σε είκοσι σελίδες βγαίνω.ο Γκόρντον φεύγει από την είσοδο του σπιτιού // η Μπέττυ φεύγει από τη σκηνή προς την κουΐντα δεξιάΤΕΡΡΥ: - Και συνεχίζουμε απτόητοι κατεβαίνει πάλι στην πλατεία

7

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

Η Ντόλλυ στην κουζίνα ανοίγει έξαλλη ένα κουτί σαρδέλες. Η Μπελίντα και ο Φρέντυ περιμένουν με λαχτάρα πίσω από την εξώπορτα. Ο Γκάρυ και η Λούσυ εξαφανίζονται αναστατωμένοι στην κρεβατοκάμαρα, ο χρόνος κυλάει ανεπανόρθωτα, και αύριο θα γίνει το σώσε.η Ντόλλυ πάει στην κουζίνα // ο Γκάρυ και η Λούσυ στην κρεβατοκάμαρα // ο Φρέντυ βγαίνει από την εξώπορταΜΠΕΛΙΝΤΑ: στον Τέρρυ με σιγανή φωνή - Μα δεν είναι γλύκα;ΤΕΡΡΥ: - Ποιός;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Ο Γκάρυ και η Ντόλλυ.ΤΕΡΡΥ: - Ο Γκάρυ και η Ντόλλυ;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Σστ!ΤΕΡΡΥ: - Τι; Θες να πεις ότι...ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Υποτίθεται πως είναι μυστικό.ΤΕΡΡΥ: - Μα αυτή θα μπορούσε να είναι...ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Σσς!ΤΕΡΡΥ: - Ο Γκάρυ και η Ντόλλυ; Ο Τόμσον και η κ. Κλάκεττ;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Μη μου πεις ότι δεν το ήξερες;!ΤΕΡΡΥ: - Εγώ ποτέ δεν ξέρω τίποτα Μπελίντα μου. Εγώ είμαι ο σκηνοθέτης. Ένας μαλάκας κουλτουριάρης.ΓΚΑΡΥ: - Τί τρέχει;ΤΕΡΡΥ: - Με ‘σένα τι τρέχει, Γκάρυ, γλυκέ μου; η Μπελίντα βγαίνει από την εξώπορταΓΚΑΡΥ: - Θέλω να πω, τί περιμένουμε;ΤΕΡΡΥ: - Εσύ τι περιμένεις, Γκάρυ μου. Να κλείσει τα δεκάξι;ΓΚΑΡΥ: - Τί;ΤΕΡΡΥ: - Ή περιμένεις την ατάκα; Λούσυ.. η Λούσυ βγαίνει από την κρεβατοκάμαρα, αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή - «Ούτε την πόρτα δεν μπορείς ν’ ανοίξεις».ΛΟΥΣΥ: - Ούτε την πόρτα δεν μπορείς ν’ ανοίξεις.ΤΕΡΡΥ: - Η πόρτα κλειστή. ο Γκάρυ κλείνει την πόρταΛΟΥΣΥ: - Ούτε την πόρτα δεν μπορείς ν’ ανοίξεις. ο Γκάρυ και η Λούσυ πηγαίνουν στην κρεβατοκάμαραο Φρέντυ εμφανίζεται στη σκηνή από την εξώπορτα κρατώντας ένα χαρτονένιο κουτίΦΡΕΝΤΥ : - ... Ναι, αλλά σήμερα η κ. Κλάκεττ έχει έξοδο. μπαίνει η Μπελίντα Κι έτσι δεν θα μας ενοχλήσει κανείς. ξαναβγαίνει έξω ο Φρέντυ, ξαναμπαίνει με την αεροπορική του τσάντα και κλείνει την εξώπορταΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Κοίτα το! Κοίτα το!...ΦΡΕΝΤΥ : - Σ’ αρέσει, ε;ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Σα ψέματα μου φαίνεται.ΦΡΕΝΤΥ : - Η φωλιά των παρανόμων...

ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Το σπίτι μας, το σπιτάκι μας!ΦΡΕΝΤΥ : - Η σπιταρόνα μας...ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Η κρυψώνα μας...ΦΡΕΝΤΥ : - Το μόνο μέρος που κανείς δεν θα ψάξει να μας βρει!ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Γούστο έχει να ‘ρχόμαστε εδώ έτσι στα κρυφά.ΦΡΕΝΤΥ : - Γούστο έχει αλλά το πράγμα είναι σοβαρό. Έτσι και πάρει είδηση η εφορία ότι είμαστε εδώ έστω και για μία νύχτα, αρνείται ότι είμαστε κάτοικοι εξωτερικού και πάει το εισόδημά μας, το ‘φαγε. Νιώθω σα λαθραίος μετανάστης.ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Να σου πω εγώ τί νοιώθω;ΦΡΕΝΤΥ : - Μία ακατανίκητη επιθυμία για ένα ποτήρι σαμπάνια. βγάζει το μπουκάλι από την τσάνταΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Αναρωτιέμαι αν η κ. Κλάκεττ έχει στρώσει το κρεβάτι μας.ΦΡΕΝΤΥ : - Αγάπη μου!ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Γιατί όχι; Ούτε παιδιά, ούτε επισκέπτες. Επιτέλους μόνοι.ΦΡΕΝΤΥ : - Ολομόναχοι οι δυο μας. σηκώνει την αεροπορική τσάντα και το κουτί και ακολουθεί τη Μπελίντα προς τις σκάλες - Έχει και τα καλά της η παρανομία.ΜΠΕΛΙΝΤΑ : εννοώντας τα πράγματα - Άστα αυτά τώρα, τί τα θες; ο Φρέντυ αφήνει κάτω την τσάντα και το κουτί και φιλάει τη Μπελίντα, εκείνη ανεβαίνει τρεχάτη τις σκάλες, γελώντας, κι αυτός την ακολουθείΦΡΕΝΤΥ : - Σστ!ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Τί είναι;ΦΡΕΝΤΥ : - Μη μας ακούσει η εφορία! προχωράνε στις μύτες των ποδιών προς την κρεβατοκάμαραβγαίνει από την κουζίνα η Ντόλλυ, κρατώντας το 2 πιάτο σαρδέλεςΝΤΟΛΛΥ : - Τώρα τις άλλες σαρδέλες τί τις έκανα; Αυτό ποτέ δε θα το μάθω.αφήνει το πιάτο σαρδέλες 2 στο τραπεζάκι του τηλεφώνου και κάθεται στον καναπέο Φρέντυ και η Μπελίντα κοιτάζοντας από τον εξώστη προς τα κάτωΦΡΕΝΤΥ : -

Κυρία Κλάκεττ!ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - ΝΤΟΛΛΥ : - Α, με τρομάξατε! Η καρδιά μου πήγε στα πόδια μου.ΦΡΕΝΤΥ : - Και η δική μου επίσης!ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Εμείς νομίζαμε ότι λείπατε.ΝΤΟΛΛΥ : - Και εγώ νόμιζα ότι είσαστε στη Σαρδηνία.ΦΡΕΝΤΥ : - Εκεί είμαστε! Στη Σαρδηνία.ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Δεν μας είδατε!ΦΡΕΝΤΥ : - Δεν είμαστε εδώ!ΝΤΟΛΛΥ : - Α, κατάλαβα. Η εφορία, ε;ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Αν το μάθει, χαθήκαμε.

8

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

ΝΤΟΛΛΥ : - Ελήφθη, όβερ. Δεν είσαστε εδώ. Δε σας είδα. Όποιος με ρωτήσει εγώ δεν ξέρω τίποτα. Πάτε για το κρεβατάκι σας;ΦΡΕΝΤΥ : - Ε...ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Λέγαμε...ΝΤΟΛΛΥ : - Την καλύτερη δουλειά θα κάνετε. Υπάρχει καλύτερο απ’ αυτό; Τα πράγματά σας. δείχνει την τσάντα και το κουτί - Μόνο που τα σεντόνια θα ‘ναι υγρά, δεν τα ‘χω αερίσει.ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Θα πάρω μία θερμοφόρα. πάει στο επάνω μπάνιοΝΤΟΛΛΥ : - Κάτι γράμματα, σας τα ‘βαλα στο γραφείο σας.ΦΡΕΝΤΥ : - Γράμματα; Δεν είπαμε να τα στέλνετε στη Σαρδηνία;ΝΤΟΛΛΥ : - Της εφορίας δεν τα ‘στειλα. Να μη σας μαυρίσω τις διακοπές σας.ΦΡΕΝΤΥ : - Ω, Θεέ μου! Πού τα βάλατε;ΝΤΟΛΛΥ : - Τα πλάκωσα με το Μπετόβεν.ΦΡΕΝΤΥ : - Το μπετόβεν;ΝΤΟΛΛΥ : - Το αγαλματάκι στο γραφείο σας. η Ντόλλυ πάει προς το γραφείο ενώ ο Φρέντυ μένει στη σκηνή κρατώντας την τσάντα και το κουτί, η Ντόλλυ στέκεται στην πόρτα και τον περιμένει // βγαίνει ο Γκάρυ από την κρεβατοκάμαρα ντυμένος ακόμη, δένοντας την γραβάτα τουΓΚΑΡΥ : - Εγώ μια φορά είμαι σίγουρος, άκουσα φωνές.βγαίνει η Λούσυ, από την κρεβατοκάμαρα φορώντας μόνο τα εσώρουχά τηςΛΟΥΣΥ : - Φωνές; Τι φωνές;ΤΕΡΡΥ: - Στοπ! Φρέντυ, τί συμβαίνει;ΦΡΕΝΤΥ: - Τέρρυ ξέρεις ότι εγώ με την κίνηση γενικώς είμαι λίγο ζώον. Με συγχωρείς, Γκάρυ, συγνώμη Λούσυ, είναι αυτά τα δικά μου με τις βλακείες μου. στον Τέρρυ - Αλλά τώρα εγώ γιατί τα παίρνω αυτά τα πράγματα και τα πάω στο γραφείο; Δεν θα ήταν πιο φυσικό να τ’ αφήσω εδώ;ΤΕΡΡΥ: - Όχι.ΦΡΕΝΤΥ: - Εγώ απλώς σκέφτηκα ότι θα ήταν πιο λογικό.ΤΕΡΡΥ: - Όχι.ΦΡΕΝΤΥ: - Τέρρυ, ξέρω πως είναι λίγο περασμένη η ώρα για ν’ αρχίσουμε αυτή τη συζήτηση...ΤΕΡΡΥ: - Μπα, ιδέα σου, Φρέντυ. Μας μένουν ακόμη κάμποσα λεπτά ως την πρεμιέρα.μπαίνει η Μπελίντα από το μπάνιο και στέκεται, περιμένοντας υπομονετικάΦΡΕΝΤΥ: - Ωραία, λοιπόν. Μιας και δεν μας πιέζει ο χρόνος. Ήθελα να σου πω... ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί αυτός όταν πάει στο γραφείο να δει τα γράμματά του παίρνει μαζί του μια τσάντα κι ένα κουτί.

ΓΚΑΡΥ: - Γιατί μετά στη σκηνή μου, αυτά πρέπει να είναι εκτός σκηνής.ΦΡΕΝΤΥ: - Όχι, αυτό το καταλαβαίνω...ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Και γιατί ο Γκόρντον, αγάπη μου, στη δικιά του σκηνή τα χρειάζεται μέσα στο γραφείο.ΦΡΕΝΤΥ: - Κι αυτό το καταλαβαίνω, για το Γκόρντον.ΤΕΡΡΥ: - Ο Γκόρντον πού είναι; Είναι μέσα;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Γκόρντον!ΝΤΟΛΛΥ: - Γκόρντον! έρχεται στη σκηνή ο Γκόρντον ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Βγαίνω;ΟΛΟΙ: - Όχι, όχι, όχι.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Μου φάνηκε πως άκουσα τη φωνή του.ΤΕΡΡΥ: - Όχι, όχι, όχι. Πάρ’ τον υπνάκο σου εσύ. Έχεις ακόμη δέκα σελίδες.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Α! ο Γκόρντον φεύγειΦΡΕΝΤΥ: - Σύμφωνοι, όλα αυτά τα καταλαβαίνω...ΤΕΡΡΥ: - Αχ, όχι πάλι...ΦΡΕΝΤΥ: - Απλώς δεν καταλαβαίνω γιατί τα παίρνω μαζί μου αυτά. ο Τέρρυ ανεβαίνει στη σκηνήΤΕΡΡΥ: - Φρέντυ, αγάπη μου, κι οι άλλοι γιατί τα κάνουν αυτά που κάνουν; Γιατί αυτός ο άλλος, ο μαλάκας, βγαίνει από την εξώπορτα κρατώντας δύο πιάτα με σαρδέλες; στο Γκάρυ - Μην το πάρεις προσωπικά, αγόρι μου.ΓΚΑΡΥ: - Και βέβαια, όχι, αγόρι μου. στο Φρέντυ - Όχι, εγώ γιατί το κάνω; Αν κάτσεις και το σκεφτείς λιγάκι δηλαδή. Εγώ γιατί το κάνω;ΤΕΡΡΥ: - Μυστήριο.ΓΚΑΡΥ: - Μυστήριο. Κατάλαβες, Φρέντυ, αγόρι μου;ΤΕΡΡΥ: - Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Μπορεί κάτι να σου συνέβη σε βρεφική ηλικία που να σου άφησε ένα ψυχικό τραύμα και να σου είναι αδύνατον ν’ αποχωριστείς την τσάντα και το κουτί.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Δεν αποκλείεται να είναι και κληρονομικό.ΓΚΑΡΥ: - Βέβαια, δεν αποκλείεται ξέρεις.ΤΕΡΡΥ: - Δεν αποκλείεται καθόλου.ΦΡΕΝΤΥ: - Ναι, βέβαια, τα καταλαβαίνω όλα αυτά, αλλά...ΤΕΡΡΥ: - Φρέντυ, αγάπη μου, πίστεψέ με, δεν ξέρω. Και πιστεύω ότι ούτε ο συγγραφέας ξέρει. Ούτε και ξέρω αυτό ο συγγραφέας τί σχέση έχει με το θέατρο.

9

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

Επίσης, δεν ξέρω τι δουλειά έχουμε όλοι εμείς με το θέατρο.ΦΡΕΝΤΥ: - Παρόλα αυτά, αν μπορούσες να μου δώσει μια δικαιολογία να την έχω έτσι στο μυαλό μου...ΤΕΡΡΥ: - Εντάξει, θα σου δώσω μια δικαιολογία. Τα παίρνει μαζί σου, Φρέντυ, αγάπη μου, γιατί είναι περασμένα μεσάνυχτα, και γιατί έτσι που πάμε, αυτή η πρόβα δε θα τελειώσει πριν από την αυριανή πρεμιέρα. Συγνώμη, την αποψινή πρεμιέρα, στην οποία σας το υπογράφω, θα γίνει το σώσε. ο Φρέντυ κατανεύει σιωπηλά και πάει προς το γραφείο, η Ντόλλυ τον ακολουθεί σιωπηλά // ο Γκάρυ και η Λούσυ πάνε σιωπηλοί στην κρεβατοκάμαρα // ο Τέρρυ ξανακατεβαίνει στην πλατεία - Πάμε από τη στιγμή που φεύγει ο Φρέντυ, παίρνοντας χωρίς άλλη κουβέντα την τσάντα και το κουτί.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: εμπιστευτικά - Τέρρυ, πουλάκι μου, τον άφησε η γυναίκα του, σήμερα το πρωί.ΠαύσηΤΕΡΡΥ: - Α, Φρέντυ! βγαίνει ο Φρέντυ από το γραφείο - Νομίζω ότι στο βάθος, η αιτία είναι ότι όταν σου είπε η άλλη για την εφορία, έπαθες ένα φοβερό σοκ και τώρα νιώθεις μια ανασφάλεια και έχεις την ανάγκη μιας επαφής με κάτι οικείο.ΦΡΕΝΤΥ: - Σ’ ευχαριστώ Τέρρυ! ξαναφεύγειΜΠΕΛΙΝΤΑ: στον Τέρρυ - Να ‘σαι καλά, πουλάκι μου.ΤΕΡΡΥ: - Και συνεχίζουμε, με μπρίο και κέφι τρελό. η Μπελίντα πάει στο μπάνιο - «Εγώ μια φορά είμαι σίγουρος. Άκουσα φωνές.» βγαίνει ο Γκάρυ από την κρεβατοκάμαρα ντυμένος, δένοντας την γραβάτα του.ΓΚΑΡΥ : - Εγώ μια φορά είμαι σίγουρος, άκουσα φωνές.βγαίνει η Λούσυ, από την κρεβατοκάμαρα φορώντας μόνο τα εσώρουχά τηςΛΟΥΣΥ : - Φωνές; Τι φωνές;ΓΚΑΡΥ : - Ανθρώπινες φωνές.ΛΟΥΣΥ : - Αφού κανείς δεν είναι εδώ,ΓΚΑΡΥ : - Κι όμως εγώ είδα το χερούλι της πόρτας να κουνιέται. κατ’ ιδίαν - Μπορεί να ήρθε κάποιος από το γραφείο να ρίξει μια ματιά.ΛΟΥΣΥ : - Καλά, και πρέπει να δέσεις τη γραβάτα σου για να πας να δεις τί γίνεται;ΓΚΑΡΥ : - Η κ. Κλόκεττ.ΛΟΥΣΥ : - Η κ. Κλόκεττ;ΓΚΑΡΥ : - Χρόνια στην οικογένεια. Γενιές ολόκληρες.ΛΟΥΣΥ : κοιτάζοντας κάτω - Κοίτα, μας άνοιξε σαρδέλες. ξεκινάει να κατέβει, ο Γκάρυ την κρατάειΓΚΑΡΥ : - Πού πας;ΛΟΥΣΥ : - Γιατί;

ΓΚΑΡΥ : - Άσε θα τις φέρω εγώ. Δεν μπορείς να κατέβεις σ’ αυτή την κατάσταση.ΛΟΥΣΥ : - Γιατί δεν μπορώ;ΓΚΑΡΥ : - Η κ. Κλάκεττ.ΛΟΥΣΥ : - Η κ. Κλάκεττ;ΓΚΑΡΥ : - Αναντικατάστατη. βγαίνει η Ντόλλυ από το γραφείο, κρατάει το 1 πιάτο σαρδέλεςΝΤΟΛΛΥ : κατ’ ιδίαν - σαρδέλες από ‘δω. σαρδέλες από ‘κει. Ούτε πικ νικ να ‘χαμε.ο Γκάρυ σπρώχνει τη Λούσυ μέσα από την πρώτη πόρτα που βρίσκει, στη λινοθήκη - Καλέ ακόμη μετράτε εσείς;ΓΚΑΡΥ : - Ναι, ακόμη. Μετράω δηλαδή – ναι μετράω.ΝΤΟΛΛΥ : - Μέσα στην ντουλάπα;ΓΚΑΡΥ : - Όχι, όχι... η πόρτα της λινοθήκης ανοίγει, της δίνει μια να κλείσειΝαι, δηλαδή... μετράω τα σεντόνια και τις μαξιλαροθήκες, μήπως λείπει τίποτα. αρχίζει να κατεβαίνει - Κυρία Μπλάκεττ...ΝΤΟΛΛΥ : - Κλάκεττ, παιδί μου, Κλάκεττ... αφήνει το 1 πιάτο σαρδέλες δίπλα στο 2 πιάτο σαρδέλεςΓΚΑΡΥ : - Κλάκεττ. Υπάρχει κανένας άλλος μέσα σ’ αυτό το σπίτι, κ. Κλάκεττ;ΝΤΟΛΛΥ : - Εγώ δεν είδα κανέναν.ΓΚΑΡΥ : - Μου φάνηκε πως άκουσα φωνές.ΝΤΟΛΛΥ : - Φωνές; Εδώ; Ποτέ!ΓΚΑΡΥ : - Θα το φαντάστηκα.ΦΡΕΝΤΥ : off από το γραφείο - Ω, Θεέ μου! ο Γκάρυ με την πλάτη του στην Ντόλλυ, πιάνει και παίρνει και 1+2 πιάτα με τις σαρδέλεςΓΚΑΡΥ : - Είπατε τίποτα;ΝΤΟΛΛΥ : μιμούμενη το Φρέντυ - Ω, Θεέ μου!ΓΚΑΡΥ : - Τί είναι; Τί συμβαίνει; η Ντόλλυ κινείται προς την είσοδο του γραφείου και τη φράζει με το σώμα τηςΝΤΟΛΛΥ : - Ω, Θεέ μου! Η πόρτα του γραφείου είναι ανοιχτή... ο Γκάρυ κοιτάζει έξωΓΚΑΡΥ : - Έχει άλλο ένα αυτοκίνητο έξω! Δεν είναι όμως του κ. Κάρτερ, ούτε του κ. Χάκμαν... ο Γκάρυ βγαίνει από την εξώπορτα, κρατώντας τα 1+2 πιάτα με τις σαρδέλες // βγαίνει η Μπελίντα από την πόρτα του μπάνιου στον εξώστη, κρατώντας μία θερμοφόρα, βλέπει την πόρτα της λινοθήκης μισάνοιχτη, καθώς περνάει μπροστά της, της δίνει μια να κλείσει και την κλειδώνειΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Τι ρεύματα σ’ αυτό το σπίτι... πάει στην κρεβατοκάμαραβγαίνει ο Φρέντυ από το γραφείο κρατώντας ένα γράμμα της εφορίαςΦΡΕΝΤΥ : - ...τελευταία ειδοποίησις...δικαστική διαδικασία... ληφθούν αναγκαία μέτρα... κατάσχεσις!ΝΤΟΛΛΥ : - Α, δε σας είπα που ένας κύριος ήρθε για το σπίτι...ΦΡΕΝΤΥ : - Μη μου λέτε τίποτε. Εγώ δεν είμαι εδώ.ΝΤΟΛΛΥ : - Έχει λέει μία που είναι έτοιμη να ενδώσει.

10

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

ΦΡΕΝΤΥ : - Αυτά στους κυρίους Κάρτερ, Κάρτερ, Χάκμαν και Μπλάκμαν.ΝΤΟΛΛΥ : - Καλά, θα τους πω να κοιτάξουν να την κανονίσουνε.ΦΡΕΝΤΥ : - Ας κάνουν ό,τι θέλουν. Φτάνει να μην πείτε σε κανέναν ότι είμαστε εδώ.ΝΤΟΛΛΥ : - Μπα, εγώ θα κάτσω εδώ, θ’ ανοίξω την έγχρωμη, θ’ ανοίξω και σαρδέλες... κοιτάζει το άδειο τραπεζάκι Άντε πάλι, ξέχασα τις σαρδέλες. Έτσι που πάω θα ξεχάσω καμιά ώρα και το κεφάλι μου. πάει στην κουζίναΦΡΕΝΤΥ : - Εγώ αυτό δεν το έλαβα. Εγώ δεν είμαι εδώ. Είμαι στη Σαρδηνία. Και αφού δεν το έλαβα, πώς το άνοιξα; Δεν το άνοιξα. βγαίνει η Μπελίντα από την κρεβατοκάμαρα, κρατάει το φόρεμα που φορούσε η ΛούσυΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Αγάπη μου. Είχα ποτέ μου εγώ τέτοιο φουστάνι;ΦΡΕΝΤΥ : αφηρημένα διαβάζοντας το γράμμα - Δεν είχες;ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Αποκλείεται ν’ αγόρασα εγώ τέτοιο καρακατσουλιό. Α... μήπως μου το ‘χεις πάρει εσύ αγάπη μου;ΦΡΕΝΤΥ : αναφερόμενος στο γράμμα - Εγώ, αυτό ούτε το έχω αγγίξει.ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Όχι, υπέροχο είναι.ΦΡΕΝΤΥ : - Πίσω στη θέση του. Ούτε το είδα ούτε το ξέρω. ο Φρέντυ πάει στο γραφείοΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Καλά. Θα το βάλω στο πατάρι, με όλα τα άλλα υπέροχα δώρα σου που δεν τα φοράω για να μην τα χαλάσω. φεύγει από το διάδρομο επάνωμπαίνει ο Γκάρυ από την εξώπορτα κρατώντας πάντα τα 1+2 πιάτα με τις σαρδέλεςΓΚΑΡΥ : - Όλα εντάξει... Πάλι άνοιξε η πόρτα του γραφείου! Μα τι συμβαίνει εδώ μέσα;... αφήνει τις σαρδέλες - το ένα πιάτο στο τραπεζάκι του τηλεφώνου, το άλλο στο μπαρ στην εξώπορτα - και πάει προς το γραφείο αλλά σταματάει ακούγοντας απελπισμένα χτυπήματα από επάνω, από τη λινοθήκη - Κάποιος χτυπάει! Απάνω! Ω, Θεέ μου! Κάτι είναι μέσα στην ντουλάπα! ανοίγει την πόρτα αφού την ξεκλειδώσει, βγαίνει η Λούσυ- Α, εσύ είσαι;ΛΟΥΣΥ : - Ποιός άλλος να ‘ταν; Αφού εσύ μ’ έκλεισες εκεί μέσα. Μες στο σκοτάδι. Με τα μαύρα σεντόνια και τα τέτοια!ΓΚΑΡΥ : - Ε, και συ γιατί κλείδωσες την πόρτα;ΛΟΥΣΥ : - Εγώ κλείδωσα την πόρτα; Εσύ κλείδωσες την πόρτα.ΓΚΑΡΥ : - Εγώ κλείδωσα την πόρτα;ΛΟΥΣΥ : - Κάποιος κλείδωσε την πόρτα.ΓΚΑΡΥ : - Πάντως εσύ δεν γίνεται να κυκλοφορείς έτσι!ΛΟΥΣΥ : - Πώς έτσι;ΓΚΑΡΥ : - Με το κομπιναιζόν.ΛΟΥΣΥ : - Ε, να το βγάλω.

ΓΚΑΡΥ : - Όχι εδώ. Μέσα, μέσα. τη σπρώχνει στην κρεβατοκάμαρα, μόνο που εκείνη παραμένει στη σκηνή, ανοιγοκλείνοντας αγωνιωδώς τα μυωπικά της μάτια και ψάχνοντας στο πάτωμα, ο Γκάρυ την περιμένει κρατώντας ανοιχτή την πόρτα της κρεβατοκάμαρας // βγαίνει ο Φρέντυ από τα γραφείο κρατώντας το φάκελο με το γράμμα της εφορίας και το σωληνάριο με την κόλλαΦΡΕΝΤΥ : - Αγάπη μου, αυτή η κόλλα, δεν πιστεύω να ‘ναι εκείνη η καταπληκτική που στεγνώνει αμέσως και δεν ξεκολλάει με τίποτα;ΤΕΡΡΥ: - Στοπ!ΦΡΕΝΤΥ : - Α! η κ. Κλάκεττ μας άνοιξε σαρδέλες. ΓΚΑΡΥ: - Στοπ. Έχουμε προβλήματα.ΦΡΕΝΤΥ: στη Λούσυ - Όχι, Λούσυ! Ποιός από τους δύο είναι αυτή τη φορά;ΛΟΥΣΥ: - Ο αριστερός.ΓΚΑΡΥ: - Παιδιά! Ο αριστερός! βγαίνουν στη σκηνή η Ντόλλυ, η Μπελίντα και η ΜπέττυΦΡΕΝΤΥ: - Αυτός τώρα θα μπορούσε να είναι... παντού.όσοι βρίσκονται στον εξώστη κατεβαίνουν προς τα κάτωΓΚΑΡΥ: κοιτάζοντας από τον εξώστη προς τα κάτω - Μπορεί να πετάχτηκε πάνω από το αυτό και να γλίστρησε στο τέτοιο – κι ύστερα να έπεσε στο αυτό. κατεβαίνει η Λούσυ, ψάχνουν όλοι απελπισμέναΜΠΕΤΤΥ: - Πότε τον είδες για τελευταία φορά;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Πώς να τον δει το χρυσό μου, αφού τον είχε μες στο μάτι της.ΓΚΑΡΥ: - Πρέπει να ‘γινε στο «Εγώ κλείδωσα την πόρτα;» Λέω εγώ: «Ε, και συ γιατί κλείδωσες την πόρτα;» Και μου λέει: «Εγώ κλείδωσα την πόρτα;» και ανοίγει τα μάτια της κάπως, με ένα τρόπο, έτσι… Εκεί δεν το κάνεις αυτό κούκλα μου; Αν και τώρα που το σκέφτομαι, είναι πολλά σημεία που τα κάνεις τα μάτια σου κάπως, με ένα τρόπο, έτσι. Και κάθε φορά μου ‘ρχεται να τρέξω και να... στον πιάσω αυτό...ΝΤΟΛΛΥ: - Πρόσεξε πού πατάς αγόρι μου!ΦΡΕΝΤΥ: - Ναι, κοιτάξτε όλοι κάτω απ’ τα πόδια σας.ΓΚΑΡΥ: - Μη μετακινείτε τα πόδια σας.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Βάλτε τα όλοι εκεί που τα είχατε πριν.ΦΡΕΝΤΥ: - Σηκώστε τα τώρα ένα ένα. περπατάνε όλοι επί τόπου κοιτάζοντας κάτω απ’ τα πόδια τους εκτός απ’ τη Λούσυ, που κάθεται ανακούρκουδα με το καλό της μάτι στο επίπεδο του πατώματος // ο Τέρρυ ανεβαίνει στη σκηνήΤΕΡΡΥ: - Λούσυ, αγάπη μου, και στις παραστάσεις αυτό θα γίνεται; θα σταματάμε και θα σηκώνουμε τα πόδια μας ένα ένα;

11

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Στην παράσταση θα συνεχίζει να παίζει. Έτσι κουκλίτσα μου;ΦΡΕΝΤΥ: - Μα βλέπει τίποτα χωρίς φακούς;ΤΕΡΡΥ: - Χωρίς φακούς ακούει τουλάχιστον; η Λούσυ ξαφνικά αντιλαμβάνεται ότι της απευθύνουν το λόγο, σηκώνεται απότομα και χτυπάει το κεφάλι της συγκρούεται με το κεφάλι της ΜπέττυΜΠΕΤΤΥ: - Άου!ΛΟΥΣΥ: - Ω, συγνώμη! η Λούσυ πηδάει όρθια να δει τί ζημιά έκανε στο πρόσωπο της Μπέττυ και πατάει οπισθοχωρώντας το χέρι του ΓκάρυΓΚΑΡΥ: - Άου!ΛΟΥΣΥ: - Ω, συγνώμη! η Ντόλλυ τρέχει να βοηθήσει το ΓκάρυΝΤΟΛΛΥ: - Αχ, αγόρι μου!... στη Λούσυ - Του πάτησες το χέρι! ο Φρέντυ φέρνει απότομα ένα μαντήλι στη μύτη τουΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Ω! κοίτα το Φρέντυ τον καημένο!ΦΡΕΝΤΥ: κοιτάζοντας μέσα στο μαντήλι του - Συγνώμη! φεύγει βιαστικά προς την αριστερή κουΐνταΤΕΡΡΥ: - Αυτός τί έπαθε;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Άνοιξε η μύτη του, λατρεία μου.ΤΕΡΡΥ: - Άνοιξε η μύτη του; Αυτόν δεν τον άγγιξε κανένας!ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Όχι, αλλά έχει πρόβλημα. Η θέα της βίας του ανοίγει τη μύτη. Είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις του.ΤΕΡΡΥ: - Και τώρα πού πάει;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Το αίμα. Άμα το βλέπει κάτι παθαίνει.ΛΟΥΣΥ: - Συγνώμη, συγνώμη. στον Τέρρυ - Αλλά μου φάνηκε ότι κάτι μου έλεγες.ΤΕΡΡΥ: - Ναι. παίρνει ένα βάζο και της το δίνει - Πάρε τώρα αυτό και πήγαινε μια στιγμή να το σπάσεις πάνω στο κεφάλι του ταμία. Έτσι θα ‘χεις ολοκληρώσει το έργο σου.ΛΟΥΣΥ: - Πάντως τον βρήκα.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Τον βρήκε.ΝΤΟΛΛΥ: - Πού ήταν, παιδάκι μου;ΛΟΥΣΥ: - Μέσα στο μάτι μου. γελάει ενθουσιασμένηΓΚΑΡΥ: - Στο μάτι σου;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: αγκαλιάζοντάς την - Μπράβο κουκλίτσα μου γλυκιά!ΤΕΡΡΥ: - Μη μου πεις πως ήτανε στο αριστερό σου μάτι.ΛΟΥΣΥ: - Είχε γυρίσει στο πλάι.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Το ‘ξερα πως δεν θα ‘χε πάει μακριά. Μπέττυ ματάκια μου είσαι καλά;ΜΠΕΤΤΥ: - Νομίζω, ναι.

ΤΕΡΡΥ: - Λοιπόν, αδειάστε μου τη σκηνή. Όσοι τραυματίες μπορούν να περπατήσουν ας σηκώσουν τα φορεία. ο Τέρρυ ξανακατεβαίνει στην πλατεία // η Ντόλλυ ξαναπάει στην κουζίνα // η Μπέττυ φεύγει προς την κουΐντα δεξιά // η Μπελίντα και ο Γκάρυ πάνε επάνω // έρχεται και ο Φρέντυ στη σκηνή από αριστεράΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Είσαι καλά, Φρέντυ, καμάρι μου;ΦΡΕΝΤΥ: - Μια χαρά. Έχω βλέπεις αυτό το πρόβλημα με το... ας μην πω τη λέξη καλύτερα.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Καταλαβαίνουμε λουλούδι μου.ΤΕΡΡΥ: - Εντάξει. Λοιπόν, συνεχίζουμε με ιδρώτα και αίμα. Ω, συγνώμη, Φρέντυ! Θέλω να πω συνεχίζουμε με κέφι τρελό και πάθος τυφλ... Ω, συγνώμη Λούσυ! η Μπελίντα φεύγει προς το πατάρι // ο Φρέντυ πάει στο γραφείο - Τέλος πάντων. Πάμε από την έξοδό σας. « - Ε, να το βγάλω. – Όχι, εδώ. Μέσα, μέσα...» - Πού είναι ο Γκόρντον;ΓΚΑΡΥ: - Γκόρντον!ΤΕΡΡΥ: - Γκόρντον... έρχεται στη σκηνή ο Γκόρντον ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Κάπου εδώ πρέπει να της έπεσε.ΤΕΡΡΥ: - Ναι, ψάχνε εσύ, Γκόρντον, σε πέντε σελίδες βγαίνεις. φεύγει ο Γκόρντον« - Πάντως εσύ δεν γίνεται να κυκλοφορείς έτσι. – Πώς έτσι; – Με το κομπιναιζόν. – Ε, να το βγάλω.» ΓΚΑΡΥ : - Όχι, εδώ... Μέσα... Μέσα... τη σπρώχνει στην κρεβατοκάμαραβγαίνει ο Φρέντυ από τα γραφείο κρατώντας το φάκελο με το γράμμα της εφορίας και το σωληνάριο με την κόλλαΦΡΕΝΤΥ : - Αγάπη μου, αυτή η κόλλα, δεν πιστεύω να ‘ναι εκείνη η καταπληκτική που στεγνώνει αμέσως και δεν ξεκολλάει με τίποτα; Α! η κ. Κλάκεττ μας άνοιξε σαρδέλες. ο Φρέντυ πάει στο γραφείο με το φάκελο, την κόλλα και το 1 πιάτο με τις σαρδέλες που ήταν στο τραπεζάκι του τηλεφώνουβγαίνει ο Γκάρυ από την κρεβατοκάμαρα, κρατώντας τη θερμοφόρα, βγαίνει η Λούσυ από την κρεβατοκάμαρα.ΛΟΥΣΥ : - Τί είναι πάλι;ΓΚΑΡΥ : - Μία θερμοφόρα. Δεν την έβαλα εγώ εκεί!ΛΟΥΣΥ : - Ούτε εγώ την έβαλα.ΓΚΑΡΥ : - Κάποιος είναι στο μπάνιο και γεμίζει θερμοφόρες! πάει στο επάνω μπάνιοΛΟΥΣΥ : ανήσυχη - Λες να υπάρχει εδώ μέσα, κάτι υπερφυσικό; η Λούσυ πάει στο επάνω μπάνιοβγαίνει η Μπελίντα από το πατάριΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Αγάπη μου, θα ‘ρθεις να πέσουμε ή δε θα ‘ρθεις; η Μπελίντα πάει στην κρεβατοκάμαραβγαίνει ο Γκάρυ και η Λούσυ, από το επάνω μπάνιοΓΚΑΡΥ : - Τί είπες;

12

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

ΛΟΥΣΥ : - Δεν είπα τίποτα.ΓΚΑΡΥ : - Πρώτα το χερούλι της πόρτας. Τώρα η θερμοφόρα...ΛΟΥΣΥ : - Σηκώνεται η τρίχα μου.ΓΚΑΡΥ : - Ρίξε κάτι πάνω σου.ΛΟΥΣΥ : - Δεν πάμε να κουκουλωθούμε στο κρεβάτι; ο Γκάρυ είναι έτοιμος ν’ ανοίξει την πόρτα της κρεβατοκάμαραςΓΚΑΡΥ : - Μια στιγμή. Εκείνες τις σαρδέλες, τί τις έκανα; Πάει κάτω. Εσύ περίμενε εκεί.ΛΟΥΣΥ : ανήσυχα - Λένε διάφορα περίεργα για τα παλιά σπίτια.ΓΚΑΡΥ : - Ναι, αλλά αυτό είναι αναπαλαιωμένο εκ βάθρων. Και η κεντρική θέρμανση θα πρέπει να τα εξοντώνει όλα ταααα...ΛΟΥΣΥ : - Ρόμπερτ; Τί έπαθες; ο Γκάρυ έχει μείνει σιωπηλός, με τα μάτια καρφωμένα στο τραπεζάκι του τηλεφώνου // ανοίγει η πόρτα της κρεβατοκάμαρας και η Μπελίντα αφήνει της αεροπορική τσάντα του Γκάρυ κάτω, έξω από την πόρτα, χωρίς να κοιτάξει καθόλου, η πόρτα ξανακλείνει - Τί συμβαίνει;ΓΚΑΡΥ : - Οι σαρδέλες. Εξαφανίστηκαν.ΛΟΥΣΥ : - Κάτι μυστήριο γίνεται εδώ μέσα. Εγώ πάω να κουκουλωθώ στο κρεβάτι και ναααα... παγώνει βλέποντας την τσάνταΓΚΑΡΥ : - Εκεί δεν τις είχα βάλει; Ή μήπως εκεί;ΛΟΥΣΥ : - Η τσάντα... κατεβαίνει τρέχοντας τις σκάλες, ως το Γκάρυ που στέκεται ακριβώς κάτω από τον εξώστηΓΚΑΡΥ : - Μπορεί βέβαια να ήρθε και να τις ξαναπήρε η κ. Σπρόκεττ... Τί; Τί συμβαίνει;ΛΟΥΣΥ : - Τσάντα.ΓΚΑΡΥ : - Τσάντα;ΛΟΥΣΥ : - Τσάντα, τσάντα! βγαίνει η Μπελίντα από την κρεβατοκάμαρα, κρατώντας το κουτί, παίρνει και την τσάντα και τα πάει όλα στο πατάρι // εκείνη τη στιγμή η Λούσυ τραβάει απάνω το ΓκάρυΓΚΑΡΥ : - Μα τί λες τώρα; Τί τσάντα, τσάντα;ΛΟΥΣΥ : - Τσάντα! Τσάντα! Τσάντα!ΓΚΑΡΥ : - Ποιά τσάντα; η Λούσυ βλέπει ότι η τσάντα εξαφανίστηκεΛΟΥΣΥ : - Πάει.ΓΚΑΡΥ : - Πού πάει;ΛΟΥΣΥ : - Η τσάντα σου! Ήταν εδώ. Ξαφνικά πάει.ΓΚΑΡΥ : - Στην κρεβατοκάμαρα είναι. Εκεί την είχα βάλει. ο Γκάρυ πάει στην κρεβατοκάμαραΛΟΥΣΥ : - Μην πας εκεί μέσα! ξαναβγαίνει ο ΓκάρυΓΚΑΡΥ : - Το κουτί!ΛΟΥΣΥ : - Το κουτί!ΓΚΑΡΥ : - Πάει το κουτί!ΛΟΥΣΥ : - Ά το ντοσιέ μου!ΓΚΑΡΥ : - Μα τί συμβαίνει επιτέλους; Πού είναι η κ. Κλόκεττ; αρχίζει να κατεβαίνει, η Λούσυ τον ακολουθεί

- Εσύ περίμενε στην κρεβατοκάμαρα.ΛΟΥΣΥ : - Όχι όχι, φοβάμαι. κατεβαίνει τρέχονταςΓΚΑΡΥ : - Ε, τότε, ντύσου...ΛΟΥΣΥ : - Εγώ δεν ξαναπάω εκεί μέσα!ΓΚΑΡΥ : - Θα σου φέρω το φόρεμά σου. μπαίνει στην κρεβατοκάμαρα // ξαναβγαίνει. - Το φόρεμά σου πάει.ΛΟΥΣΥ : - ίιιι... ο Γκάρυ κατεβαίνειΓΚΑΡΥ : - Ψυχραιμία. Ψυχραιμία. Σίγουρα θα υπάρχει μια λογική εξήγηση για όλα. Θα φωνάξω την κ. Κλάκεττ και θα μας πει τί συμβαίνει... Εσύ περίμενε εκεί... Όχι. Δεν μπορείς να στέκεσαι έτσι εκεί... Περίμενε μέσα, στο γραφείο. Στο γραφείο. Στο γραφείο. Στο γραφείο... ο Γκάρυ σπρώχνει τη Λούσυ προς το γραφείο και εκείνος πηγαίνει βιαστικά στην κουζίνα // η Λούσυ μπαίνει στο γραφείο // ακούγεται ένα εκνευρισμένο επιφώνημα του Φρέντυ // η Λούσυ το βάζει στα πόδια.ΛΟΥΣΥ : - Ρόμπερτ! Κάτι είναι εκεί μέσα! Ρόμπερτ! Πού είσαι; άλλη φωνή του Φρέντυ, off // η Λούσυ φεύγει από την εξώπορτα, σαν τρελή // βγαίνει ο Φρέντυ από το γραφείο, κρατάει ένα γράμμα της εφορίας με το δεξί του χέρι και το 1 πιάτο σαρδέλες με το αριστερόΦΡΕΝΤΥ : - Αγάπη μου, ξέρω πως θα σου φανεί αστείο αλλά... αγωνίζεται να ξεκολλήσει το γράμμα τον δυσκολεύει και το πιάτο με τις σαρδέλες // βγαίνει η Μπελίντα, από το πατάρι, κρατώντας ένα τεράστιο κιτς βάζοΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Αγάπη μου, αν δεν πάμε να πλαγιάσουμε, εγώ λέω να ταχτοποιήσω το πατάρι.ΦΡΕΝΤΥ : - Αγάπη μου, εγώ δεν μπορώ να ‘ρθω να πέσω. Έχω κολλήσει σε μία ειδοποίηση της εφορίας.ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Αγάπη μου, γιατί δεν αφήνεις κάτω το πιάτο με τις σαρδέλες;ο Φρέντυ αφήνει το πιάτο με τις σαρδέλες πάνω στη τηλεόραση, όταν όμως αποσύρει το χέρι του, το πιάτο έρχεται μαζίΦΡΕΝΤΥ : - Αγάπη μου, έχω κολλήσει και στις σαρδέλες.ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Αγάπη μου, μη μου κάνεις τώρα το χαζό. Πάρε από την κάτω τουαλέτα εκείνο το μπουκάλι που γράφει επάνω «δηλητήριο». Αυτό τα διαλύει όλα. φεύγει προς το πατάρι ο Φρέντυ ανεμίζοντας το γράμμα για να ξεκολλήσειΦΡΕΝΤΥ : - Έχω ακούσει να λένε: «Αυτός έχει κολλήσει σ’ ένα πρόβλημα» αλλά σ’ αυτό το σημείο... πάει στο κάτω μπάνιο ΠαύσηΤΕΡΡΥ: - Γκόρντον... Βγαίνεις Γκόρντον... Εδώ είμαστε. Έφτασε η στιγμή.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Εντάξει, αγάπη μου. Έρχεται, έρχεται...

13

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

ΤΕΡΡΥ: - Μα έπρεπε να εμφανιστεί ένα χέρι στην εξώπορτα πριν ακόμα φύγει ο Φρέντυ...μπαίνει ένα χέρι από την εξώπορτα - Α, να το, να το. Επιτέλους το γαντοφορεμένο χέρι που περιμέναμε εναγωνίως. Βγήκε. Λίγο καθυστερημένα βέβαια, αλλά βγήκε. εμφανίζεται ένας ηλικιωμένος διαρρήκτης από την εξώπορταΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Ούτε σιδεριά, ούτε σύστημα συναγερμού! Εδώ σηκώνει μήνυση για προτροπή στο έγκλημα... ΤΕΡΡΥ: - Εντάξει Γκόρντον, στοπ. Πάμε άλλη μια φορά.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Έτσι μου ‘ρχεται να βάλω τα κλάματα. Όσο σκέφτομαι ότι κάποτε ειδικευόμουνα στις τράπεζες... Στα θησαυροφυλάκια ήμουν μανούλα... Και τώρα πού κατάντησα... Να κλέβω κατσαρόλες. βάζει ο διαρρήκτης ένα ποτό από το μπαρ δίπλα στην είσοδοΤΕΡΡΥ: - Στοπ! Γκόρντον! Στοπ! ΤΕΡΡΥ: - Στοπ! βγαίνει η Μπέττυ από την κουΐντα δεξιάΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Λείπουνε όλοι στη Σαρδηνία. Μου το ‘πε εκείνη η κλώσσα στην κουζίνα. ΜΠΕΤΤΥ: - Ο Τέρρυ είπε «στοπ».ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Τώρα έφυγε κι αυτή. Την είδα εγώ να βγαίνει από την εξώπορτα με το μπανιερό της... ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Γκόρντον, αγάπη μου, στοπ. Περίμενε καμάρι μου...ο Γκόρντον σταματάει, καθώς επιτέλους του κόβει τη φόρα το χέρι της Μπελίντα πάνω στον ώμο τουΤΕΡΡΥ: - Ω, Θεέ μου! Αυτός και βομβαρδισμός να γίνει, χαμπάρι δεν παίρνει.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Στοπ;ΜΠΕΤΤΥ: - Στοπ.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Στοπ.ΤΕΡΡΥ: - Ευχαριστώ Μπελίντα. Ευχαριστώ Μπέττυ. η Μπελίντα και η Μπέττυ φεύγουν από τη σκηνήΤΕΡΡΥ: - Γκόρντον...ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Έπαιξα και στους βομβαρδισμούς.ΤΕΡΡΥ: - Αυτός ακούει καλύτερα κι από ‘μένα.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Ορίστε;ΤΕΡΡΥ: - Από την είσοδό σου, Γκόρντον, σε παρακαλώ.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Το ’42 ήτανε, θυμάμαι, σε μια φιλανθρωπική παράσταση...ΤΕΡΡΥ: - Μπέττυ!...ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Όχι, ευχαριστώ. Εγώ στην πρόβα δεν πίνω ποτέ. έρχεται η Μπέττυ από δεξιάΤΕΡΡΥ: - Πάρε αυτό το ποτήρι σε παρακαλώ... φεύγει η Μπέττυ από δεξιά

ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Να ξαναβγώ;ΤΕΡΡΥ: - Να ξαναβγείς. Μόνο, Γκόρντον...ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Ναι;ΤΕΡΡΥ: - Λίγο νωρίτερα σε παρακαλώ. Λίγο νωρίτερα. Όπως το κάναμε χτες. Φρέντυ!βγαίνει ο Φρέντυ από το κάτω μπάνιο στο Γκόρντον - Άρχισε την κίνησή σου, μόλις ανοίξει την πόρτα ο Φρέντυ. στο Φρέντυ - Ποιά είναι η ατάκα;ΦΡΕΝΤΥ: - Έχω ακούσει να λένε «αυτός έχει κολλήσει σ’ ένα πρόβλημα», αλλά σ’ αυτό το σημείο...ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - «Κολλήσει σ’ ένα πρόβλημα»;ΤΕΡΡΥ: - «Κολλήσει σ’ ένα πρόβλημα, αλλά σ’ αυτό το σημείο...» Σ’ αυτό το σημείο να έχει μπει το χέρι σου από την εξώπορτα. Εντάξει; Έτσι όπως το ‘κανες λίγο νωρίτερα.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Έγινε. Τέρμα. Μόνο μια παρατήρηση, αν μου επιτρέπεις...ΤΕΡΡΥ: - Λέγε, Γκόρντον.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Σα να μου φάνηκε πως ανάμεσα στην έξοδο του Φρέντυ και στην είσοδό μου, γίνεται κάποιο χάσμα.ΤΕΡΡΥ: - Λες Γκόρντον;... Λοιπόν, ξέρεις κάτι; Το βρήκα!ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Για λέγε.ΤΕΡΡΥ: - Πώς θα σου φαινόταν, αν έβγαινες λίγο νωρίτερα;ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Συμφωνούμε απόλυτα. φεύγει από την εξώπορτα // βγαίνει ο Φρέντυ από το κάτω μπάνιοΤΕΡΡΥ: - Τώρα, εγώ τον δουλεύω ή αυτός με δουλεύει; Πάμε Φρέντυ, από την έξοδό σου.ΦΡΕΝΤΥ : - Έχω ακούσει να λένε: «Αυτός έχει κολλήσει σ’ ένα πρόβλημα» αλλά σ’ αυτό το σημείο... πάει στο κάτω μπάνιο // μπαίνει από την εξώπορτα ο ΓκόρντονΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Ούτε σιδεριά, ούτε σύστημα συναγερμού! Εδώ σηκώνει μήνυση για προτροπή στο έγκλημα... Έτσι μου ‘ρχεται να βάλω τα κλάματα. Όσο σκέφτομαι ότι κάποτε ειδικευόμουνα στις τράπεζες... Στα θησαυροφυλάκια ήμουν μανούλα... Και τώρα πού κατάντησα... Να κλέβω κατσαρόλες. βάζει ο διαρρήκτης ένα ποτό από το μπαρ δίπλα στην είσοδο - Λείπουνε όλοι στη Σαρδηνία. Μου το είπε κείνη η κλώσσα στην κουζίνα. Τώρα έφυγε κι αυτή. Την είδα εγώ να βγαίνει από την εξώπορτα με το μπανιερό της... Πού είναι η εξώπορτα; ψάχνει μυωπικά Εντάξει. Για να τα φορτώσουμε στο τρίκυκλο. Με την ησυχία μας. Όλο το απόγευμα δικό μας είναι. Για να δούμε, τί προσφέρει το κατάστημα; κοιτάζει την τηλεόραση

14

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

Ένας φούρνος μικροκυμάτων. βγάζει την πρίζα, και βάζει την τηλεόραση πάνω στον καναπέ Πενήντα λίρες τις πιάνει δεν τις πιάνει... Ούτε το κουβάλημα... παίρνει το ποτό του και επιθεωρεί το σαλόνι Τρίχες... τρίχες... πετάει αντικείμενα στο πάτωμα Αηδίες... Αφού επιμένετε... τσεπώνει κάποιο μικρόπραγμα Το γραφείο που να ‘ναι τώρα; Πάντως, όλοι το λένε, έτσι και παρατήσεις το επάγγελμα δύσκολα συνηθίζεις το καθισιό. πάει στο γραφείο, κρατώντας το ποτό του βγαίνει ο Γκάρυ από την κουζίνα, τον ακολουθεί η Ντόλλυ που κρατάει το 3 πιάτο με σαρδέλεςΓΚΑΡΥ : - ... Και όπως καταλαβαίνετε η υποψήφια ενοικιάστρια θα ήθελε να μάθει αν είχατε σ’ αυτό το σπίτι κανένα προηγούμενο με υπερφυσικά φαινόμενα.ΝΤΟΛΛΥ : - Δεν ξέρω τί ήτανε τα προηγούμενα που είδατε, αλλά πιο υπερφυσικό σπίτι από τούτο, αποκλείεται να βρείτε.ΓΚΑΡΥ : - Θέλω να πω, αν έπεσαν στην αντίληψή σας τίποτα εκτοπλάσματα, τίποτα αντικείμενα να πετάνε, εδώ μέσα; η Ντόλλυ ακουμπάει τις σαρδέλες 3 στο τραπεζάκι του τηλεφώνου, ξαναβάζει την τηλεόραση στην θέση της, συμμαζεύει τα αντικείμενα που έχει ρίξει ο διαρρήκτης στο πάτωμα, βάζει την τηλεόραση στην πρίζα και κλείνει την εξώπορτα // ο Γκάρυ παρακολουθεί με απορία.ΝΤΟΛΛΥ : - Να πετάνε; Όχι, παιδάκι μου, εδώ μέσα όλα τα πλάσματα περπατάνε κανονικά, όπως σ’ όλα τα καθώς πρέπει σπίτια.ΓΚΑΡΥ : - Θα το διαβιβάσω στην υποψήφια ενοικιάστρια. Αυτή τη στιγμή επιθεωρεί το γραφείο. μπαίνει στο γραφείο και ξαναβγαίνει αμέσως - Κάποιος είναι εκεί μέσα! Ένας άντρας!ΝΤΟΛΛΥ : - Αποκλείεται. Κανείς δεν είναι εδώ.ΓΚΑΡΥ : - Κοιτάξτε! Κοιτάξτε και μόνη σας! Εκεί είναι. Κάτι ψάχνει. ΝΤΟΛΛΥ : ρίχνει μία σύντομη ματιά - Δεν βλέπω κανέναν.ΓΚΑΡΥ : - Δεν βλέπετε κανέναν; Μα αυτό είναι απίστευτο! Και η υποψήφια ενοικιάστρια, πού είναι; Εκεί μέσα την είχα αφήσει. Εκεί ήτανε πριν! Πάει!... Η υποψήφια ενοικιάστρια εξαφανίστηκε! Κοιτάζει γύρω στο δωμάτιο. Βλέπει τις σαρδέλες 3 στο τραπέζι. Ω, Θεέ μου!ΝΤΟΛΛΥ : - Τί είναι πάλι; ΓΚΑΡΥ : - Εκεί!ΝΤΟΛΛΥ : - Πού;ΓΚΑΡΥ : - Οι σαρδέλες!ΝΤΟΛΛΥ : - Α, οι σαρδέλες.ΓΚΑΡΥ : - Τις σαρδέλες τις βλέπετε, δεν τις βλέπετε; ΝΤΟΛΛΥ : - Τις σαρδέλες. Τις βλέπω. ο Γκάρυ σηκώνει προσεκτικά τις σαρδέλες 3 Αλλά δεν τις βλέπω καλά. Πάνε κι αυτές.

ΓΚΑΡΥ : - Αυτές τις σαρδέλες δεν θα τις αφήσω απ’ τα χέρια μου. Αλλά πού είναι η υποψήφια ενοικιάστρια; ανεβαίνει τις σκάλες, κρατώντας πάντα τις σαρδέλες 3 ΝΤΟΛΛΥ : - Με βλέπω όλη νύχτα ν’ ανοίγω σαρδέλες και να μπαινοβγαίνω εδώ μέσα σαν τον κούκο στο ρολόι. πάει στην κουζίναΓΚΑΡΥ : - Βίκυ! Βίκυ! ο Γκάρυ πάει στο επάνω μπάνιο βγαίνει ο διαρρήκτης από το γραφείο, κρατώντας μια αγκαλιά ασημικά κλπ., χωρίς το ποτό τουΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Κάρολε, μου λέει, έκλεισες πια τα εβδομήντα. Καιρός να κρεμάσεις τ’ άρματα. Καιρός να παραδώσεις τη σκυτάλη στα κλεφτρόνια. πετάει τ’ ασημικά πάνω στον καναπέ και πάει πάλι στο γραφείο // βγαίνει ο Γκάρυ, από το μπάνιο κρατώντας πάντα τις σαρδέλες 3 ΓΚΑΡΥ : - Πού να πήγε τώρα; Στην κρεβατοκάμαρα θα πήγε. πάει στην κρεβατοκάμαρα κρατώντας τις σαρδέλες 3 // βγαίνει ο διαρρήκτης από το γραφείο κρατώντας την τσάντα και το κουτί και τα αφήνει στον καναπέΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Μπορεί να τα ΄κλεισα τα εβδομήντα, του λέω κι εγώ, αλλά τα ‘χω τετρακόσια. Οπότε το βούλωσε ο φίλος. μπαίνει ο Γκάρυ από την κρεβατοκάμαρα κρατώντας τις σαρδέλες 3 , δεν βλέπει το Γκόρντον κάτω, ούτε ο Γκόρντον τον βλέπειΓΚΑΡΥ : - Βίκυ! Βίκυ! μπαίνει στη λινοθήκηΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Κι αν δεν το βούλωσε, εγώ πάντως δεν τον άκουσα. πάει στο γραφείο, χωρίς να δει ή ν’ ακούσει το Γκάρυ // μπαίνει ο Φρέντυ από το κάτω μπάνιο, το δεξί του χέρι είναι πάντα κολλημένο στο γράμμα της εφορίας και το αριστερό του στο πιάτο με τις σαρδέλεςΦΡΕΝΤΥ : - Αγάπη μου, αυτό το πράγμα που τα διαλύει όλα. Την κόλλα δεν τη διαλύει. Τα παντελόνια όμως τα διαλύει. Αγάπη μου, αφού διαπερνά τα παντελόνια, λες να προχωράει ακόμα και να διαλύει... Αγάπη μου, εγώ λέω να το βγάλω το παντελόνι μου... αρχίζει να ξεβρακώνεται όπως μπορεί Τρέξε, αγάπη μου, είναι επείγον το περιστατικό! Έχουμε κανένα πράγμα που να διαλύει το πράγμα που διαλύει το πράγμα; Γιατί αν αυτό διαπερνάει και διαλύει τα πάντα... Αγάπη μου, νομίζω ότι το αισθάνομαι! Νομίζω πως διαπερνά και διαλύει... τα πάντα! βγαίνει ο Γκάρυ από τη λινοθήκη, κρατώντας πάντα τις σαρδέλες 3 ΓΚΑΡΥ : - Αυτό το σπίτι είναι στοιχειωμένο. ο Φρέντυ σηκώνει τα βρακιά τουΦΡΕΝΤΥ : κατ’ ιδίαν - Η εφορία!ΓΚΑΡΥ : τρομαγμένος - Να το πάλι!ΦΡΕΝΤΥ : - Όχι!ΓΚΑΡΥ : - Όχι;ΦΡΕΝΤΥ : - Εγώ δεν είμαι εδώ!ΓΚΑΡΥ : - Ω, Θεέ μου!ΦΡΕΝΤΥ : - Εγώ είμαι αλλού!

15

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

ΓΚΑΡΥ : - Είναι απ’ αλλού!ΦΡΕΝΤΥ : - Πρέπει να φεύγω.ΓΚΑΡΥ : - Μείνε! Μη φεύγεις!ΦΡΕΝΤΥ : - Θα γίνω καπνός.ΓΚΑΡΥ : - Μίλησέ μου πρώτα.ΦΡΕΝΤΥ : - Μόνο μπροστά στο δικηγόρο μου.ΓΚΑΡΥ : - Μόνο μπροστά στο... Για στάσου! Διαρρήκτης είσαι ή κλέφτης, ε;ΦΡΕΝΤΥ : - Εμένα θα μου επιτρέψετε. κάνει ένα χαιρετισμό με το δεξί του χέρι, ύστερα βλέπει στο χέρι του το γράμμα της εφορίας και το κρύβει βιαστικά πίσω από την πλάτη του Θα πάρετε μία σαρδέλα; προσφέρει τις σαρδέλες με το αριστερό του χέρι, έτσι, αφήνει τα βρακιά του, που του πέφτουνΓΚΑΡΥ : - Όχι, επιδειξίας είσαι! Ανώμαλος! Κάτι έκανες στη Βίκυ! Θα κατέβω κάτω και θα δεις! ο Γκάρυ κατεβαίνει κάτω κρατώντας τις σαρδέλες του, τις αφήνει στο τραπεζάκι του τηλεφώνου και τηλεφωνάει στο «100»ΦΡΕΝΤΥ : - Α, βλέπω έχετε και ‘σεις τις σαρδέλες σας. Ε, μια και δεν μπορώ να σας προσφέρω τίποτα...ΓΚΑΡΥ : στο ακουστικό - Αστυνομία;ΦΡΕΝΤΥ : - Εγώ λέω να πηγαίνω. τρέχει με τα παντελόνια του γύρω από τους αστραγάλους του και φεύγει από την εξώπορταΓΚΑΡΥ : - Στάσου, πού πας;Εμπρός; Αστυνομία; Κάποιος μπήκε στο σπίτι μου! Ή μάλλον κάποιος μπήκε στο σπίτι κάποιου. Ναι, ανώμαλος! Και εξαφανίστηκε και μία κοπέλα... μπαίνει η Λούσυ από την εξώπορταΛΟΥΣΥ : - Πάλι το είδα! Στον κήπο, άντρας είναι!ΓΚΑΡΥ : στο τηλέφωνο - Όχι, η κοπέλα επέστρεψε. κλείνοντας με το χέρι του το ακουστικό - Είσαι καλά;ΛΟΥΣΥ : - Όχι, λίγο ακόμα και θα μ’ έβλεπε.ΓΚΑΡΥ : στο τηλέφωνο - Λίγο ακόμα και θα την έβλεπε! Όχι, αλλά είναι και κλέφτης από πάνω! Μας έκλεψε τα πράγματά μας! η Λούσυ βρίσκει την τσάντα και το κουτί του ΦρέντυΛΟΥΣΥ : - Εδώ είναι τα πράγματά μας.ΓΚΑΡΥ : στο τηλέφωνο - Τα πράγματα επέστρεψαν. Τώρα το μόνο που μας λείπει, είναι ότι χάσαμε τις σαρδέλες. η Λούσυ βρίσκει τις σαρδέλες 3 που είχε αφήσει ο Γκάρυ στο τραπεζάκι ΛΟΥΣΥ : - Εδώ είν’ οι σαρδέλες.ΓΚΑΡΥ : στο τηλέφωνο - Τις βρήκαμε τις σαρδέλες.ΛΟΥΣΥ : - Η αστυνομία είναι; Τρελάθηκες; Θέλεις να ‘ρθει εδώ και να με βρει με το κομπιναιζόν;ΓΚΑΡΥ : στο τηλέφωνο - Τι σας έλεγα; Σας έλεγα... ότι δε θα σας πω τίποτα. κλείνει το τηλέφωνο Νόμισα πως σου συνέβη κάτι φοβερό.ΛΟΥΣΥ : - Μου συνέβη. Τον ξέρω.

ΓΚΑΡΥ : - Τον ξέρεις;ΛΟΥΣΥ : - Έχει πάρε δώσε με το γραφείο μας.ΓΚΑΡΥ : - Πρόκειται για ανώμαλο.ΛΟΥΣΥ : - Ναι, αλλά δεν πρέπει να με δει έτσι. Άμα εργάζεσαι στην εφορία, οφείλεις να διατηρείς την αξιοπρέπειά σου.ΓΚΑΡΥ : - Τότε, ρίξε κάτι απάνω σου!ΛΟΥΣΥ : - Τι να ρίξω;ΓΚΑΡΥ : - Στο μπάνιο, κάτι θα έχει. σηκώνει την τσάντα και το κουτί και ανεβαίνει προς το επάνω μπάνιο - Πιάσε εσύ τις σαρδέλες! πάνε και οι δύο στο επάνω μπάνιο βγαίνει ο διαρρήκτης από το γραφείο, κρατώντας ένα πορτατίφΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Γιατί βρε, του λέω, πότε παράτησα εγώ τη δουλειά στη μέση για να το ρίξω στο ποτό; αφήνει χάμω το πορτατίφ δίπλα στην εξώπορτα Εκτός κι αν το φέρει η κουβέντα και μου ανοίξει η όρεξη. Το ΄φερε! Πούντο τώρα; Πού το ‘βαλα; βγαίνει ο Γκάρυ από το μπάνιο κουβαλώντας την τσάντα και το κουτίΓΚΑΡΥ : - Κάτσε εκεί και μη βγεις αν δεν ντυθείς. η Λούσυ βγαίνει από το μπάνιο κρατώντας ένα πολύ κοντό άσπρο έξωμο νυχτικό // ο Γκάρυ πάει στην κρεβατοκάμαραΛΟΥΣΥ : - Και θα εμφανιστώ στους φορολογούμενους μ’ αυτό το πράγμα; πάει στην κρεβατοκάμαραΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Τί το ‘θελα και το μελέτησα τώρα; πάει στο επάνω μπάνιοέρχεται ο Φρέντυ από την εξώπορταΦΡΕΝΤΥ : - Αγάπη μου, βοήθεια! Πού είσαι; ο Φρέντυ πάει βιαστικά στο κάτω μπάνιοβγαίνει η Λούσυ από την κρεβατοκάμαρα, κρατώντας το νυχτικό, την ακολουθεί ο ΓκάρυΓΚΑΡΥ : - Βάλτο τώρα αυτό! Είναι μία αρχή. Θα σου βρω και κάτι για πάνω... κάτι για κάτω... τέλος πάντων κάτι θα βρω. ο Γκάρυ πάει στην κρεβατοκάμαρα // η Λούσυ στο επάνω μπάνιο αλλά ξαναβγαίνει αμέσωςΛΟΥΣΥ : - Κάποιος είναι εκεί μέσα. Αυτός είναι! η Λούσυ τρέχει στο κάτω μπάνιοέρχεται η Μπελίντα από το πατάρι κρατώντας ένα παλιό τενεκεδένιο κουτί από μπισκόταΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Αγάπη μου, δεν ξέρεις τι υπέροχα πράγματα ανακαλύπτω εκεί πάνω.η Λούσυ ουρλιάζει off από το κάτω μπάνιο Το θυμάσαι αυτό το ονειρεμένο κουτί;βγαίνει η Λούσυ, από το κάτω μπάνιο, σταματάει βλέποντας τη ΜπελίνταΜου το ‘χες χαρίσει στην πρώτη επέτειο του... - Ποιά είστε εσείς;ΛΟΥΣΥ : - Ω, Θεέ μου! Η σύζυγος και άλλα προστατευόμενα μέλη! σκεπάζει το πρόσωπό της με τα χέρια της // βγαίνει ο Φρέντυ από το κάτω μπάνιο, με τα πράγματα πάντα κολλημένα στα χέρια του, τώρα όμως του’ χει κολλήσει και το νυχτικό, κρατάει τα βρακιά του με τους αγκώνες του.

16

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

ΦΡΕΝΤΥ : - Σας έβγαλα το φόρεμά σας! η Μπελίντα βγάζει μια άναρθρη κραυγή // ο Φρέντυ κοιτάζει απάνω και τη βλέπει - Πού ήσουνα; Κοντεύω να τρελαθώ! Δεν βλέπεις την κατάστασή μου;σηκώνει τα χέρια για να δείξει την κατάστασή του στη Μπελίντα και του πέφτουν τα βρακιά του // το τενεκεδένιο κουτί πέφτει από τα χέρια της Μπελίντας // ο Φρέντυ τρέχει προς τις σκάλες με τα βρακιά στους αστραγάλους // η Λούσυ τρέχει να γλιτώσει απ’ αυτόν και καταφεύγει στη λινοθήκη. - Αγάπη μου, εγώ προσπαθούσα να της εξηγήσω τα της εφορίας και κόλλησαν τα δάχτυλά μου. η Μπελίντα φεύγει με μια κραυγή πόνου προς το πατάρι βγαίνει ο Γκάρυ από την κρεβατοκάμαρα και πάει ίσια καταπάνω στο Φρέντυ // ο Φρέντυ κρατάει το νυχτικό μπροστά στο πρόσωπό τουΓΚΑΡΥ : - Πάψε να μου ανεμίζεις αυτό το πράγμα μες στα μούτρα. Ψάχνω. Προσπαθώ. Θα κοιτάξω και στ’ άλλα δωμάτια. φεύγει προς το πατάρι // ο Φρέντυ γυρίζει να ξανακατέβει // ακούει το καζανάκι από το μπάνιο στα μέσα της σκάλας, στέκεται // μπαίνει ο διαρρήκτης από το επάνω μπάνιο, κρατώντας δύο χρυσές βρύσεςΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Δύο χρυσές βρύσες. Τέλος πάντων. ο διαρρήκτης σταματάει βλέποντας το Φρέντυ - Ωχ!ΦΡΕΝΤΥ : - Ποιός είστε εσείς;ΓΚΟΡΝΤΟΝ : κατ’ ιδίαν - Επ’ αυτοφώρω!ΦΡΕΝΤΥ : έντρομος - Για το φόρο!ΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Κάνω... έλεγχο. δείχνει τις βρύσεςΦΡΕΝΤΥ : - Έλεγχο; Πω πω, παλούκι!ΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Το λούκι... ναι... οι αγωγοί... μια διαφυγή... πάει πάλι στο επάνω μπάνιοΦΡΕΝΤΥ : - Αγωγή! Φοροδιαφυγή!ΓΚΑΡΥ : off - Ω, Θεέ μου!ΦΡΕΝΤΥ : - Ο άλλος ελεγκτής! ο Φρέντυ πάει στην κρεβατοκάμαρα κρατώντας το νυχτικό μπροστά στο πρόσωπό του // έρχεται ο Γκάρυ από το πατάριΓΚΑΡΥ : - Βρέχει τενεκέδες! Πολύ αλλόκοτα πράγματα συμβαίνουν σε αυτό το σπίτι. Ντύθηκες ή ακόμα; ο Γκάρυ πάει στο επάνω μπάνιο // μπαίνει ο Φρέντυ από την κρεβατοκάμαρα, προσπαθώντας να ξεκολλήσει το νυχτικό από το κεφάλι τουΦΡΕΝΤΥ : - Αγάπη μου, τώρα μου κόλλησε στο κεφάλι! ο Φρέντυ πάει στην κρεβατοκάμαρα, προσπαθώντας να ξεκολλήσει το νυχτικό από το κεφάλι του // βγαίνει ο Γκάρυ από το μπάνιοΓΚΑΡΥ : - Ένας άνδρας! βγαίνει ο διαρρήκτης από το μπάνιοΓΚΟΡΝΤΟΝ : κατ’ ιδίαν - Δρόμο, Κάρολε. Πρέπει να βιαστείς!ΓΚΑΡΥ : - Βιαστής;!...ΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Δεν είναι τίποτα... το σιφόνι...

ξαναμπαίνει στο μπάνιο

ΓΚΑΡΥ : - Και δεν είναι τίποτα; Τόσοι φόνοι! Πού είναι η Βίκυ; Βίκυ! ο Γκάρυ πάει στο κάτω μπάνιοβγαίνει ο διαρρήκτης από το πάνω μπάνιο και πάει για την εξώπορταΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Σαν πολλοί μαζευτήκαμε εδώ μέσα. Εγώ λέω να φεύγω. Να μη σ’ αφήνουνε να κάνεις τη δουλειά σου με την ησυχία σου! βγαίνει ο Γκάρυ από το κάτω μπάνιο // ο διαρρήκτης κάνει μεταβολή και κατευθύνεται προς το πάνω μπάνιοΓΚΑΡΥ : - Αν δεν την βρω την έχεις άσχημα.ΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Άμα τρέχει άσχημα, να το φτιάξω. πάει στο επάνω μπάνιοΓΚΑΡΥ : - Βίκυ! ο Γκάρυ φεύγει από την εξώπορτα // βγαίνει ο Φρέντυ από την κρεβατοκάμαρα, έχει το νυχτικό στο κεφάλι του αλλά τώρα είναι δεμένο σα σαρίκι και είναι τυλιγμένος με ένα άσπρο σεντόνι // βγαίνει η Λούσυ από τη λινοθήκη τυλιγμένη από κορυφής μέχρις ονύχων με ένα μαύρο σεντόνι // κλείνουνε τις πόρτες πίσω τους, με τον ήχο γυρίζουν, βλέπουν ο ένας τον άλλον και σαστίζουν υποχωρώντας και οι δύο // ξαναμπαίνει ο Γκάρυ από την εξώπορτα- Ο Σεΐχης! Κύριε Σεΐχη, σας περίμενα στις τέσσερις! Ω, δίχως άλλο η χαριτωμένη σύζυγός σας! Ώστε θέλετε να το δείτε τώρα το σπίτι, κ. Σεΐχη; Ωραία, λοιπόν, μια και είστε ήδη επάνω... ο Γκάρυ ανεβαίνει επάνω // έρχεται η Μπελίντα από το πατάρι κρατώντας και πάλι το βάζοΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Να μου φέρει εδώ αυτή την τσούλα! Θα του σπάσω το κεφάλι!ΓΚΑΡΥ : - Ας αρχίσουμε από κάτω. ο Γκάρυ, ο Φρέντυ και η Λούσυ κατεβαίνουν κάτωΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Εσείς ποιός είστε; Τί είν’ αυτά τα πλάσματα;ΓΚΑΡΥ : στο Φρέντυ και τη Λούσυ - Ζητώ συγνώμη. Δεν την ξέρω την κυρία. Δεν έχει καμία σχέση με το σπίτι σας βεβαιώ. βγαίνει η Ντόλλυ από την κουζίνα με το 4 πιάτο σαρδέλες // ο Γκάρυ προχωρεί για να την παρουσιάσει. - Αντιθέτως η συμπαθεστάτη κυρία με τις σαρδέλες από δω...ΝΤΟΛΛΥ : - ούτε από δω, ούτε από κει. Αυτές οι σαρδέλες είναι δικές μου και αυτή τη φορά θα τις φάω.ΓΚΑΡΥ : - Είναι απασχολημένη... θα ασχοληθεί με τις σαρδέλες της, οπότε ας αρχίσουμε εμείς από το λουτρό. κατευθύνει το Φρέντυ και τη Λούσυ προς το επάνω μπάνιο, απομακρύνοντάς τους από την ΝτόλλυΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Τί είναι αυτοί κ. Κλάκεττ;ΝΤΟΛΛΥ : - Μας έρχονται και τέτοιοι. Από την Αραβία, Σερίφηδες, τυλιγμένοι με σεντόνια.ΓΚΑΡΥ : - Ζητώ συγνώμη. ανοίγει την πόρτα του επάνω μπάνιου - Αλλά εδώ...ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Σεντόνια; πάει στην κρεβατοκάμαρα // από το επάνω μπάνιο βγαίνει ο διαρρήκτηςΓΚΑΡΥ : - Από δω έχουμε...

17

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

ΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Το φλοτέρ... Σας έστριψε η βίδα...ΓΚΑΡΥ : - Α, έχουμε αυτόν... βγαίνει η Μπελίντα από την κρεβατοκάμαραΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Τα σεντόνια. Τα σεντόνια απ’ το κρεβάτι μου!...ΝΤΟΛΛΥ : - Κλέφτες οι Σερίφηδες!...ΓΚΑΡΥ : - Ενώ στο γραφείο έχουμε... όπως θα δείτε...ΝΤΟΛΛΥ : - Φέρε πίσω το σεντόνι αρχικλέφταρε... αρπάζει το μαύρο σεντόνι που της μένει στο χέρι αποκαλύπτοντας τη Λούσυ - Καλέ αυτή είναι ξεβράκωτη!...ΓΚΑΡΥ : - Εσύ είσαι;ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Αυτή είναι; η Μπελίντα κατεβαίνει κάτω κρατώντας το βάζο απειλητικά // ο Φρέντυ αποσύρεται διακριτικά στο γραφείοΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Κορούλα μου!ΛΟΥΣΥ : - Πατέρα! βγαίνει ο Φρέντυ από το γραφείο έκθαμβος, τον παίζει τώρα ο ΜπόμπυΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Η μικρή μου Βίκυ που το είχε σκάσει από το σπίτι... Που νόμιζα πως δε θα την ξαναδώ...ΝΤΟΛΛΥ : - Ποιός θα το ‘λεγε!ΛΟΥΣΥ : - Τί κάνεις εδώ μπαμπά σ’ αυτά τα χάλια;ΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Κι εσύ τι κάνεις εδώ σ’ αυτά τα χάλια;ΛΟΥΣΥ : - Εγώ; Πάω στον ελεγκτή τους φακέλους των φοροδιαφυγάδων! ο Φρέντυ-Μπόμπυ πιάνει την καρδιά του και λιποθυμάει, πέφτοντας πίσω από τον καναπέ, χωρίς να το πάρουν χαμπάρι οι άλλοιΜΠΕΛΙΝΤΑ : απειλητικά - Πού πήγε το άλλο μου σεντόνι; μπαίνει από την εξώπορτα ένας Σεΐχης, που τον παίζει ο ΦρέντυΣΕΪΧΗΣ : - Μεγάλος ο Αλλάχ! Μεγάλος ο Οίκος που μου βρήκε. Μεγάλος και γαλήνιος. Τον ενοικιάζω...ΟΛΟΙ: - Εσείς!ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Είναι δεν είναι;ΦΡΕΝΤΥ: - Συγνώμη Τέρρυ, αλλά τα παντελόνια μου είναι ακόμα πεσμένα κάτω. Τόσο γρήγορη αλλαγή δεν γίνεται χωρίς αμπιγέζ.ΤΕΡΡΥ: - Καλά... Πες στο Μπόμπυ να σε βοηθάει. Μπόμπυ! Πού είν’ ο Μπόμπυ; Έλα, Μπόμπυ! Μπόμπυ! ο Μπόμπυ. φορώντας το σεντόνι, σηκώνεται πίσω από τον καναπέ και κοιτάζει αγουροξυπνημένα τον ΤέρρυΜΠΟΜΠΥ: - Ορίστε;ΤΕΡΡΥ: - Α, ξέχασα, παίζεις.ΜΠΟΜΠΥ: - Μάλλον θα με πήρε ο ύπνος, ε;ΤΕΡΡΥ: - Δεν πειράζει. Θα τα καταφέρουμε μόνοι μας. Λοιπόν, ο Μπόμπυ κοιμάται πίσω από τον καναπέ,

ενώ οι υπόλοιποι τρέχουν εδώ και εκεί με πεσμένα τα βρακιά τους. Εντάξει, Φρέντυ; Από την είσοδό σου με πεσμένα τα βρακιά σου. Από το « πού πήγε το άλλο μου σεντόνι »...ο Φρέντυ διστάζει - Έχουμε κανένα άλλο πρόβλημα Φρέντυ;ΦΡΕΝΤΥ: - Να... μια και διακόψαμε...ΤΕΡΡΥ: - Τί ήθελα και ρώτησα;ΦΡΕΝΤΥ: - Θέλω να πω, ξέρεις ότι εγώ από υπόθεση είμαι σχετικά ζώον.ΤΕΡΡΥ: - Το ξέρω Φρέντυ.ΦΡΕΝΤΥ: - Ευχαριστώ. Θα μπορούσα λοιπόν να κάνω άλλη μία ηλίθια ερώτηση;ΤΕΡΡΥ: - Όλες μου οι γνώσεις για το παγκόσμιο θέατρο είναι στη διάθεσή σου, Φρέντυ μου.ΦΡΕΝΤΥ: - Εγώ εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί πρέπει ο Σεΐχης να είναι σωσίας του Φίλιπ.ΓΚΑΡΥ: - Γιατί μπαίνει μέσα και όλοι νομίζουμε ότι είναι ο αυτός – ο άλλος – κι έτσι όλοι – θέλω να πω – εννοώ, όλο το αστείο αυτό είναι...ΦΡΕΝΤΥ: - Όχι, αυτό το καταλαβαίνω...ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Καμάρι μου, όλο το παρακάτω εκεί βασίζεται.ΦΡΕΝΤΥ: - Κι αυτό το καταλαβαίνω. Αλλά δεν πρόκειται για μια κάπως υπερβολική σύμπτωση;ΤΕΡΡΥ: - Πρόκειται για σύμπτωση, Φρέντυ μου, ναι. Αν δεν έχει κανείς υπόψιν του ότι υπήρξε μια παλαιότερη βερσιόν του έργου, που δυστυχώς δεν έχει σωθεί. Και ότι σ’ αυτή την παλαιότερη βερσιόν ο συγγραφέας το λέει ξεκάθαρα, ότι ο πατέρας του Φίλιπ, είχε κάνει ένα μεγάλο ταξίδι στη Μέση Ανατολή.ΦΡΕΝΤΥ: - Κατάλαβα. Τώρα, κατάλαβα.ΤΕΡΡΥ: - Κατάλαβες;ΦΡΕΝΤΥ: - Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον.ΤΕΡΡΥ: - Το φαντάστηκα πως θα σ’ άρεσε.ΦΡΕΝΤΥ: - Το κοινό όμως θα το καταλάβει;ΤΕΡΡΥ: - Πρέπει να τους κάνεις να το καταλάβουν, Φρέντυ μου. Με το μάτι, με την κίνησή σου. Αυτή είναι η δουλειά του ηθοποιού. Εντάξει;ΦΡΕΝΤΥ: - Ναι. Σωστά, Τέρρυ. Ευχαριστώ.ΤΕΡΡΥ: - Μάλιστα. Θα μπορούσαμε τώρα να την τελειώσουμε αυτή την πράξη; Από την είσοδό σου Φρέντυ. ο

18

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

Φρέντυ ξαναβγαίνει από την εξώπορτα - Θεέ μου, πού την βρήκα τόση εξυπνάδα; Αχ, έτσι και φύγω για το Λονδίνο και σας αφήσω μόνους, έχει να γίνει σ’αυτή την παράσταση το σώσε. « Και πού πήγε το άλλο μου σεντόνι;»ΜΠΕΛΙΝΤΑ: απειλητικά - Και πού πήγε το άλλο μου σεντόνι; μπαίνει ο Σεΐχης από την εξώπορταΣΕΪΧΗΣ : - Μεγκάλος ο Αλλάχ! Μεγκάλος ο οίκος που μου βρήκε... Μεγκάλος και γκαλήνιος. Τον ενοικιάζω.ΟΛΟΙ: - Εσείς;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Είναι, δεν είναι;ΣΕ ΪΧΗΣ : - Αν είναι εγκώ; Βεβαίως είναι εγκώ... Ποιός άλλος; Εγκώ, όγι άλλος... όλοι πέφτουν επάνω τουΓΚΑΡΥ : - Έχεις το θράσος να ζητάς να σου δείξουν ένα τέτοιο σπίτι... ξεβράκωτε… αλήτη... του σηκώνει την κελεμπίαΣΕΪΧΗΣ : - Εγκώ αλήτη;ΜΠΕΛΙΝΤΑ : - Έπαιξες μαζί μου και τώρα με πετάς σαν σπασμένη κούκλα! τον χτυπάειΣΕΪΧΗΣ : - Εγκώ κούκλα;ΝΤΟΛΛΥ : - Ακούς να μου πάρει τα καθαρά σεντόνια! προσπαθεί να του βγάλει την κελεμπίαΛΟΥΣΥ : - Εμένα που μου πήρε το νυχτικό μου… ο ανώμαλος... προσπαθεί να του βγάλει το σαρίκιΣΕΪΧΗΣ : - Εγκώ ανώμαλο;ΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Δεν ξέρω τί πήγες να κάνεις στο κοριτσάκι μου μέσα σ’ αυτό το σπίτι, ούτε και θέλω να το μάθω. Αλλά εγώ, Βίκυ, ένα έχω να σου πω. ΠαύσηΤΕΡΡΥ: - Λούσυ!ΛΟΥΣΥ: - Συγνώμη...ΤΕΡΡΥ: - Εσύ μιλάς. Έλα κοριτσάκι μου, δυο ατάκες ακόμη και τελειώνουμε την πράξη.ΛΟΥΣΥ: - Δεν καταλαβαίνω.ΤΕΡΡΥ: - Πέστε της την ατάκα.ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - « Τί, μπαμπά;»ΛΟΥΣΥ: - Ναι, αλλά δεν το καταλαβαίνω.ΝΤΟΛΛΥ: - «Τί, μπαμπά», αυτό λες.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Ναι. Σου λέω εγώ «αλλά εγώ Βίκυ ένα έχω να σου πω» και μου λες «τί, μπαμπά;»ΛΟΥΣΥ: - Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Σεΐχης μοιάζει με το Φίλιπ Παύση // όλοι περιμένουν να ξεσπάσει η καταιγίδαΤΕΡΡΥ: - Μπέττυ! Φέρε το κείμενο σε παρακαλώ. βγαίνει η Μπέττυ από δεξιάΑυτή είναι η ατάκα, Μπέττυ; « Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Σεΐχης μοιάζει με το Φίλιπ»; Μπορείς να ρίξεις μια ματιά στο

κείμενο του συγγραφέα, ώστε να βεβαιωθούμε απόλυτα;ΜΠΕΤΤΥ: - Ναι... νομίζω ότι...ΤΕΡΡΥ: ανεβαίνει στη σκηνή - «Τί, μπαμπά;» Σύμφωνοι; Αυτή είναι η ατάκα, Λούσυ, αγάπη μου. Όλοι ξέρουμε πως έχεις δουλέψει σε κουλτουριάρικους θιάσους, στο Λονδίνο, όπου σας άφηναν να αυτοσχεδιάζετε, φτιάχνοντας μόνοι σας το έργο, αλλά εδώ σου ζητάμε τέτοια πράγματα κοριτσάκι μου, όταν εδώ ο συγγραφέας διαθέτει ένα προσωπικό ύφος δουλεμένο με τόση φινέτσα και τόση μαστοριά, όταν η ώρα είμαι μία μετά τα μεσάνυχτα, όταν μας λείπουν δύο ατάκες για να κάνουμε φινάλε πρώτης πράξης, όταν όλοι περιμένουμε αυτό το δόλιο το διάλειμμα για να πιούμε ένα φλιτζάνι τσάι, πριν καταρρεύσουμε τελείως. Το μόνο που ζητάμε από ‘σένα, είναι ν’ ακούσουμε από τα χειλάκια σου τη μεγαλειώδη ατάκα: «τί, μπαμπά;» Αυτό και μόνο. Τίποτα άλλο. Τί μπαμπά, ζητάω πολλά; η Λούσυ γυρίζει απότομα, τρέχει απάνω και πάει στο μπάνιο του εξώστη - Εδώ φεύγει η Βίκυ; Το λέει το κείμενο αυτό; ακούγονται κλάματα της Λούσυ και γρήγορο κατέβασμα από τις σκάλεςΤώρα... άντε βρες τους φακούς της... τους πήραν τα ποτάμια. βγαίνει από την εξώπορταΦΡΕΝΤΥ: - Ω, Θεέ μου.ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Κι αυτός όμως σαν να το παρατράβηξε το σκοινί.ΓΚΑΡΥ: - Περίμενα να τα βάλει με τη Μπέττυ, αλλά εκείνος τελικά – άλλο...ΝΤΟΛΛΥ: - Συνήθως με τη Μπέττυ τα βάζει. Έτσι δεν είναι, χρυσό μου; η Μπέττυ χαμογελάει πικράΦΡΕΝΤΥ: - Τελικά, πάλι εγώ φταίω.ΓΚΑΡΥ: - Αλλά γιατί να τα βάλει με την – αφού δεν...ΝΤΟΛΛΥ: - Ναι, αλλά γιατί με τη Λούσυ;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Εμένα μου φάνηκε πολύ γλυκό.ΓΚΑΡΥ: - Γλυκό;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Ερωτικό καβγαδάκι.ΝΤΟΛΛΥ: - Τι; Θες να πεις... ο Τέρρυ και η Λούσυ;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Ε, γιατί είχανε εξαφανιστεί όλο το Σαββατοκύριακο;ΦΡΕΝΤΥ: - Μη μου πεις! Δηλαδή γι’ αυτό δεν πήρε χαμπάρι την Κυριακή ότι είχε στηθεί το σκηνικό ανάποδα;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Σστ... Έρχονται! μπαίνει ο Τέρρυ από την εξώπορτα του σπιτιού, αγκαλιάζοντας τη Λούσυ

19

Μ. Φράιν «Το Σώσε» // 1η πράξη

ΤΕΡΡΥ: - Εντάξει. Αυτό ήτανε. Υπήρξα ακαταμάχητος.ΜΠΕΤΤΥ: - Θα κάνω εμετό. φεύγει από αριστερά ΤΕΡΡΥ: - Ωχ!ΝΤΟΛΛΥ: - Αχ, όχι!ΤΕΡΡΥ: - Όχι Χριστέ μου! τρέχει πίσω τηςΓΚΑΡΥ: - Δηλαδή...ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Και μ’ αυτήν;ΦΡΕΝΤΥ: - Όχι, Θεέ μου!ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Ε, λοιπόν αυτό δεν το ‘ξερα ούτ’ εγώ.ΛΟΥΣΥ: - Θα λιποθυμήσω.ΝΤΟΛΛΥ: - Έλα κάτσε μωρό μου!ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Σκύψτ’ το κεφάλι ανάμεσα στα γόνατά σου, καμάρι μου.καθίζουν τη Λούσυ, με το κεφάλι ανάμεσα στα γόνατά τηςΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Ε, λοιπόν, κι αυτή δεν το ‘ξερε!ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Πάψε, αγάπη μου.ΝΤΟΛΛΥ: - Δυο βδομάδες πρόβα κάναμε όλες κι όλες!ΦΡΕΝΤΥ: - Τί άλλο θα δούμε;ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Θα γίνει μύλος!ΜΠΕΛΙΝΤΑ: - Σστ!ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Α, ναι, Σστ...ΝΤΟΛΛΥ: - Έρχεται. βγαίνει ο Τέρρυ από την κουΐντα αριστεράΝΤΟΛΛΥ: - Πώς είναι;ΤΕΡΡΥ: - Σε λίγο θα συνέλθει. Κάτι θα έφαγε και θα την πείραξε.ΓΚΑΡΥ: δείχνοντας τη Λούσυ - Δεν αισθάνεται πολύ καλά... Ναι, κι αυτή δεν αισθάνεται πολύ – αυτό.ΤΕΡΡΥ: - Ναι, κι εγώ δεν αισθάνομαι πολύ αυτό. Νομίζω ότι θα...ΓΚΑΡΥ: προσφέροντας καρέκλα - Θα λιποθυμήσεις;ΜΠΕΛΙΝΤΑ: προσφέροντας το βάζο - Θα κάνεις εμετό;ΤΕΡΡΥ: - Θα χρειαστώ ένα φλυντζάνι τσάι.ΝΤΟΛΛΥ: - Δεν νομίζεις ότι μας παρακουράζεσαι τώρα τελευταία, αγόρι μου;ΤΕΡΡΥ: - Μπορώ να έχω μόνο το φινάλε της πρώτης πράξης, παρακαλώ;ΓΚΟΡΝΤΟΝ: - Εγώ; Το φινάλε; Αμέσως.

- Αλλά εγώ Βίκυ, ένα έχω να σου πω.ΛΟΥΣΥ : - Τί μπαμπά;ΓΚΟΡΝΤΟΝ : - Σε μια ζωή που βασιλεύει το άγχος, η αβεβαιότητα και η αγωνία, ένα μόνο μπορεί να σου δώσει κουράγιο κι αισιοδοξία...ΟΛΟΙ: - Τί; ο διαρρήκτης παίρνει το 4 πιάτο σαρδέλες από την ΝτόλλυΓΚΟΡΝΤΟΝ : - ... ένα απλό νόστιμο πιάτο με πικάντικες σαρδέλες.

ΤΕΡΡΥ: - Και Αυλαία... ΑυλαίαΠαύση

μετά από λίγο καταλαβαίνει ο Μπόμπυ και τρέχει στην κουΐντα αριστερά

20