New ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗ nΓΡΑΦΕΙΑ: ΓΛΑΔΣΤΩΝΟΣ .......

ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗ nΓΡΑΦΕΙΑ: ΓΛΑΔΣΤΩΝΟΣ 10, 106 78 ΑΘΗΝΑ nΤΗΛ. 210 3303.455 nΧΡΟΝΟΣ 35ος n ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2014 - ΦΥΛΛΟ 128

K A Ρ Δ Ι Τ Σ Α Σ

KΩΔ. 6772

ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΚΑΝΑΛΙΩΤΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Εντυπώσεις από την απονομή των υποτροφιώνΕντυπώσεις από την απονομή των υποτροφιώνσπουδών Νεοπτόλεμου Γ. Δήμουσπουδών Νεοπτόλεμου Γ. Δήμου

του Χριστόφορου Νικ. Μπέκου

Την Κυριακή 10 Αυγούστου 2014βρέθηκα στα Κανάλια, σε ειδικήτελετή που πραγματοποιήθηκεστην αίθουσα του Πνευματικού

Κέντρου για τη βράβευση των αριστούχωνπαιδιών των Καναλιωτών που κατέκτησαντο όνειρο της εισαγωγής σε Σχολές τηςΤριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Η βράβευσηπεριελάμβανε την απονομή των υποτρο-φιών σπουδών του αείμνηστου συγχωρια-νού μας ιατρού Νεοπτόλεμου Δήμου. Ήτανμια λιτή και πολύ συγκινητική τελετή. Κατάτην απονομή των αναμνηστικών τίτλων,τα μέλη της επιτροπής χορήγησης τωνυποτροφιών συνεχάρησαν τους αριστεύ-σαντες και αναφέρθηκαν στη φιλοσοφίατης θεσμοθέτησης των υποτροφιών.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να εκφράσωτα προσωπικά μου συναισθήματα. Ήμουνένας από τους βραβευθέντες, απόφοιτοςτου 31ου Γενικού Λυκείου Θεσσαλονίκηςκαι φοιτητής πλέον στο Τμήμα Ηλεκτρο-λόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολο-

γιστών του Αριστοτελείου ΠανεπιστημίουΘεσσαλονίκης. Με τη βράβευση αισθάν-θηκα ότι αναγνωρίστηκε η προσπάθειά

μου. Είμαι πολύ χαρούμενος, όπως καιόλα τα άλλα Καναλιώτικα παιδιά για τηβράβευση και την υποτροφία, που μας δί-

νει μεγάλη βοήθεια και δύναμη για να συ-νεχίσουμε σε ένα δύσκολο μέλλον.

Με αφορμή τη βράβευση, μου δόθηκε ηευκαιρία να συναντηθώ και να γνωρίσωσυγχωριανούς μου που διαφορετικά ίσωςνα μη γνώριζα. Ταυτόχρονα, βίωσα και έθιματων Καναλίων, αφού την Κυριακή 10 Αυ-γούστου βρέθηκα στη Βρωμόβρυση κατάτην παραδοσιακή υποδοχή της Αγίας εικό-νας της Παναγίας της «Καναλιώτισσας»,μαζί με πλήθος Καναλιώτες. Έμεινα μαζί μετην πενταμελή οικογένεια μου και τη γιαγιάμου στην παλιά οικία του αείμνηστου Λάμ-πρου Παπαγεωργίου, κτίριο που ανασκευά-στηκε υποδειγματικά και λειτουργεί ως πα-ραδοσιακός ξενώνας με το χαρακτηριστικότίτλο το «Σπίτι του Απόδημου Καναλιώτη».Πραγματικά νιώσαμε εγώ και η οικογένειαμου ότι βρισκόμαστε σε ένα υπέροχο χώροκαι ότι μπορούμε να φιλοξενηθούμε στα Κα-νάλια, αφού δεν έχουμε τη δυνατότητα δια-μονής σε προγονική κατοικία.

Το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο διοργανώνειέκθεση με τίτλο «Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλοςπριν από τον El Greco». Η έκθεση εντάσσεταιστο «Έτος El Greco» και στο ευρύτερο ελληνικό

πρόγραμμα για την επέτειο των 400 χρόνων από το θά-νατο του μεγάλου καλλιτέχνη. Η έκθεση επιδιώκει να φω-τίσει το κοινωνικό και καλλιτεχνικό περιβάλλον της Κρήτηςτου 16ου αιώνα, στο οποίο διαμορφώθηκε η προσωπικό-τητα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου πριν την αναχώρησήτου για τη Βενετία το1567. Παράλληλα, επιχειρεί να εντάξειτον ίδιο και την πρώιμη καλλιτεχνική του παραγωγή στοπεριβάλλον αυτό.

Προγραμματίζουμε να επισκεφθούμε την έκθεση τηνΚυριακή 30 Νοεμβρίου, ώρα 11.00 π.μ. (ώρα προσυγ-κέντρωσης στο εκδοτήριο εισιτηρίων του Μουσείου). Θαμας συνοδεύσει η φίλη μας αρχαιολόγος του Μουσείουκα Ράνια Φατόλα, κόρη του Καρδιτσιώτη Χαρίλαου Φατό-λα, η οποία μας συνόδευσε και στη φετινή γιορτή του Συλ-λόγου μας στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Αγοράς.

Το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, με έδρα την Αθή-να, είναι ένα από τα εθνικά μουσεία της χώρας και ένααπό τα σημαντικότερα μουσεία διεθνώς για την τέχνη και

τον πολιτισμό των βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων.Διαθέτει περισσότερα από 25.000 αντικείμενα, οργανω-μένα σε συλλογές, τα οποία χρονολογούνται από τον 3οέως τον 20ο αιώνα και προέρχονται κυρίως από τον ευ-ρύτερο ελλαδικό, μικρασιατικό και βαλκανικό χώρο. ΤοΜουσείο βρίσκεται επί της Βασ. Σοφίας 22 στο κέντρο τηςΑθήνας.

Για τη συμμετοχή σας στην επίσκεψη αυτή επικοινω-νήστε απαραίτητα στα τηλ. 6932483382 (Λάμπρος Πυρ-γιώτης) και 6944512149 (Χρήστος Λιάκος).

Οι όροι εισόδου στην έκθεση είναι:Γενική είσοδος: 4 ευρώΜειωμένο εισιτήριο: 2 ευρώ (για φοιτητές με την επίδειξη

της φοιτητικής τους ταυτότητας και άτομα άνω των 65ετών με την επίδειξη Αστυνομικής Ταυτότητας).

Δωρεάν είσοδος (για νέους ηλικίας έως 18 ετών με επι-βεβαίωση της ηλικίας τους)

Το Διοικητικό Συμβούλιοτου Συλλόγου Καναλιωτών Αθήνας

Ο Χριστόφορος εκφωνεί στη διάρκεια της τελετής το βιογραφικό του Νεοπτόλεμου Δήμου

Συνέχεια στη σελ. 3

Άποψη του Μουσείου

ΚΥΡΙΑΚH 30 ΝΟΕΜΒΡIΟΥ ΩΡΑ 11.00 – 13.00

Επίσκεψη του Συλλόγου της Αθήνας στο Βυζαντινό και Χριστιανικό ΜουσείοΣτην έκθεση του Μουσείου: Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος πριν από τον El Greco

KANALIA T. 128 teliko print_Layout 1 20/10/2014 1:48 μμ

2 TA KANAΛΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ

IΔΙΟΚΤΗΣΙΑΠολιτιστικός Σύλλογος Καναλιωτών Αθήνας

Γραφ.: Γλάδστωνος 10 - 106 78 Αθήνα

Τηλ/.Fax: 210 33.03.455

email: [email protected]

AΦΜ.: 998339380 - ΔΟΥ: Α’ Αθηνών

ΕΚΔΟΤΗΣΛάμπρος Πυργιώτης του Αποστόλου -

Πολιτιστικός Σύλλογος Καναλιωτών Αθήνας

Γραφ.: Γλάδστωνος 10 - 106 78 Αθήνα

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣΙσαβέλλα Γιδαράκου του Νικολάου

Βασούλα Κατέρη του Παναγιώτη

Θωμάς Παπαζαχαρίου του Νικολάου

ΣΧΕΔΙΑΣΤΡΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣΕφη Φρεμεντίτη

Γραφίστρια

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ Παναγιώτης Μπέκος του Γεωργίου

Παν. Τσαλδάρη & Γούναρη 2 - 151 27 Μελίσσια

Τηλ.: 210 61.32.007 - 8 - Fax: 210 61.32.894

e-mail: [email protected]

ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΚΑΝΑΛΙΩΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

ΠεριεχόμεναΑΠΟΨΗ ...........................................ΣΕΛ. 2

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ .....................ΣΕΛ. 3-5

ΠΑΛΑΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ........ΣΕΛ. 6-7

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ........................ΣΕΛ. 8-9

Η ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΗ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΑΣ ............ΣΕΛ. 10-11

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ .........................ΣΕΛ.12

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ......................ΣΕΛ. 13

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ...........ΣΕΛ. 14

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΝΕΑ ....................ΣΕΛ. 15

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ...ΣΕΛ. 16

Σ υμμετείχαμε κι εφέτος τον Αύγουστοστην κορυφαία κατά τη γνώμη μας εκδή-λωση στο χωριό μας, την απονομή των

υποτροφιών σπουδών του αείμνηστου συγχωριανούμας Νεοπτόλεμου Δήμου στ' αριστούχα παιδιά τωνΚαναλιωτών, σ’ αυτά που αποφοίτησαν από το Λύ-κειο το προηγούμενο σχολικό έτος 2012-2013 καιεισήχθησαν σε σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευ-σης. Σεμνή η τελετή, όπως αρμόζει στο σκοπό της,με διακριτικά διάχυτη τη συγκίνηση των συγγενών,των φίλων και των λίγων λοιπών συγχωριανών πουπαραβρέθηκαν σ' αυτή. Φαίνεται πως μέσα σε λίγαχρόνια σαν ν' άρχισε να περιθωριοποιείται η μονα-δική αυτή εκδήλωση για το χωριό μας, που και μόνοως εκδήλωση τιμής στον Νεοπτόλεμο Δήμου για τηνεξαιρετική προσφορά του οφείλουμε να την πλαισιώ-σουμε όλοι οι Καναλιώτες, προτάσσοντάς την έναντικάθε άλλης εκδήλωσης στολισμού και επίδειξης. Ηπροσφορά του Νεοπτόλεμου Δήμου προώρισται ν'αποτελέσει την πιο γόνιμη ευεργεσία για τους Κανα-λιώτες και με τη μεγαλύτερη διάρκεια. Αυτή είναι τοπολυτιμότερο στολίδι μας. Γι' αυτή πάνω απ' όλα νακαμαρώνουμε! Γι' αυτή και για τους άμεσους δι-καιούχους-αποδέκτες της, τα παιδιά μας που με τηνυπερεργασία τους στη σημερινή δεινή κοινωνικοοικο-νομική κατάσταση αντιστέκονται στην ιδιαίτερα οδυ-νηρή για το παραγωγικό δυναμικό και καταστροφικήγια τη νέα γενιά βύθιση των προσδοκιών τους καιπου με τη δική τους ξεχωριστή αυτοπεποίθηση γεν-νούν σήμερα το πλεονεκτικότερο, το περισσότερο εν-διαφέρον και καταρχήν θεμιτό δυναμικό για τηνπαραγωγική παλιγγενεσία της χώρας μας. Εμείς απ'αυτά τα παιδιά, απ' αυτά που λάβανε ήδη κι απ'αυτά που θα λάβουν στο μέλλον τη συμβολική υπο-τροφία σπουδών του αείμνηστου συγχωριανού μαςΝεοπτόλεμου Δήμου, περιμένουμε να συγκροτήσουνμεταξύ τους μια νέα σύγχρονη κοινότητα, με τα ερ-γαλεία που τους είναι από την τεχνολογία διαθέ-σιμα, και να έχουν ως σκοπό της την ανταπόδοση,μέσα από τη δική τους συμμετοχή στα πράγματα τουχωριού μας, μέσα από μια μικρή προσωπική εργασίατους για το χωριό, της τιμής που τους έγινε.

Στο σημείο αυτό θέλω να παραθέσω ένα απόσπασμααπό το σπάνιο «Δοκίμιο περί των γεωοικονομικώνκαι κοινωνικών βάσεων του πολιτισμού των ελληνι-κών χωρών» του Κώστα Δ. Καραβίδα με τίτλο «Σο-σιαλισμός και Κοινοτισμός», από τις Εκδόσεις «ΟΚοραής», Αθήνα 1930:«Χωρίς δε τον παραμικρό δισταγμό ισχυρίζομαι ότιστη δική μας χώρα – καθώς και σε άλλες της Μεσο-γείου και αλλαχού του κόσμου – και η γεωγραφικήμας θέσις και οι ειδικές πρώτες μας ύλες (το ανθρώ-πινο υλικό πρώτο-πρώτο) και τα ιστορικά διδάγματατων διαδοχικών περιόδων του πολιτισμού μας καιαυτή τέλος η πρακτική και ζωντανή στη μνήμη τουλαού γεωοικονομική εμπειρία μας, ισχυρίζομαι πωςόλα αυτά δείχνουν καθαρά ότι το κύριο δικό μαςκύτταρο δεν είναι καμμιά από τις μορφές της κεφα-λαιοκρατικής οργανώσεως (αφού μάλιστα εμείς ούτεμε προχωρημένη μηχανική τεχνική δουλεύουμε ούτεκι έχομε μεγάλο ντόπιο κεφάλαιο μόνιμα τοποθετη-μένο στη χώρα μας) αλλά είναι η κοινότητά μας,λαμβανομένη όμως όχι ως μονάδα διοικητική αλλάως μορφή οργανώσεως της παραγωγής είναι η κοινό-τητά μας η παραγωγική που στηρίζεται στην ατομικήυπερεργασία του καθενός μας και στο προσωπικό τουκαθενός μας επίσης κεφάλαιο, έστω και μικρό, καιακόμη στην ειδική διά σταθερών λειτουργιών ρύθ-μιση των σχέσεων που γεννώνται μέσα στην κοινο-τική ομάδα από τις ανάγκες της παραγωγικήςεργασίας η κοινότητά μας, η οποία αφ' ενός απελευ-θερώνει και κινητοποιεί τις ναρκωμένες δυνάμεις τηςυπερεργασίας, εξ άλλου δε και εξασφαλίζει όσο τοδυνατόν περισσότερο υπέρ του λαού τις υλικές αξίεςπου είναι προϊόντα αυτής της υπερεργασίας του».

Τ' αριστούχα παιδιά των Καναλιωτών, έχοντας στηνπνευματική τους συγκρότηση ζωντανή τη μνήμη τηςγεωοικονομικής εμπειρίας του χωριού μας, διατηρούνξύπνια τη δύναμη της υπερεργασίας και πολύ ψηλάτην αξία της. Να τα τιμούμε και να τα μιμούμαστε!

Λάμπρος Απ. Πυργιώτης

Για τ' αριστούχα παιδιάτων Καναλιωτών

Yπευθυνη καταστήματος: Ευαγγελία Ζήση

τηλ.: 24410-39993κιν.: 699 8427851


3TA KANAΛΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Η βράβευση σήμαινε πάρα πολλά γιαόλους μας και ελπίζω να συνεχιστεί ο θε-σμός και για άλλα παιδιά Καναλιωτών στομέλλον.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να θυμίσω μιαάλλη βράβευση που έγινε στις 10 Δεκεμ-βρίου του 1963 (κοντά στη χρονιά πουγεννήθηκε ο πατέρας μου). Στη Στοκχόλμηέγινε η τελετή απονομής των βραβείωνΝόμπελ. Ανάμεσα στους τιμηθέντες και οποιητής μας Γιώργος Σεφέρης, ο οποίοςτο βράδυ της ίδιας ημέρας εκφώνησε τηνπαρακάτω ομιλία στην καθιερωμένη ομιλίατων βραβευμένων που εκφώνησε περιείχεκαι το απόσπασμα που παραθέτω:

«Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέ-τρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δενέχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα τουλαού του, τη θάλασσα, και το φως τουήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά ηπαράδοσή του είναι τεράστια και αυτόπου τη χαρακτηρίζει είναι ότι μας παρα-δόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνικήγλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται.

Αλλά ναι, και η συμπεριφορά του αν-θρώπου δε μοιάζει να έχει αλλάξει βασι-κά. Σ' αυτό τον κόσμο, που ολοένα στε-νεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλουςτους άλλους. Πρέπει ν' αναζητήσουμε

τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται.Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπουςσυνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσετο αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: οάνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε

το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να κα-ταστρέψουμε…»

Ευχαριστώ τον άνθρωπο και αείμνηστοσυγχωριανό μας, ιατρό Νεοπτόλεμο Δή-μου, και τους Καναλιώτες συντοπίτες μου.

Συνέχεια από τη σελ. 1

Εντυπώσεις από την απονομή των υποτροφιώνΕντυπώσεις από την απονομή των υποτροφιώνσπουδών Νεοπτόλεμου Γ. Δήμουσπουδών Νεοπτόλεμου Γ. Δήμου

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΔΙΚΑΙΟΥΧΩΝ ΥΠΟΤΡΟΦΙΑΣ ΣΠΟΥΔΩΝΟικονομική ενίσχυση αριστούχων μαθητών από τη Διαθήκη

του αείμνηστου Καναλιώτη ιατρού Νεοπτόλεμου ΔήμουΚαλούνται όσοι αποφοίτησαν και αρίστευσαν κατά το σχολικό έτος 2013- 14 - με βαθμό 18,1 και άνω

- και εισήχθησαν σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Α.Ε.Ι.), των οποίων ο ένας τουλάχιστον γονέας

κατάγεται από τα Κανάλια, να υποβάλουν αίτηση (απαραίτητα με στοιχεία ταχυδρομικής διεύθυνσης, τηλε-

φωνικής και ηλεκτρονικής επικοινωνίας καθώς και τραπεζικού λογαριασμού στο όνομα του δικαιούχου) και

δικαιολογητικά (πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης, απολυτήριο λυκείου και βεβαίωση εγγραφής

και φοίτησης) το αργότερο μέχρι και την 15η Δεκεμβρίου 2014 στον Πρόεδρο Καναλίων

κο Χρήστο Ζέκιο (ταχ. δ/νση Κανάλια Καρδίτσας – ΤΚ 43064)

ώστε να συνέλθει η αρμόδια επιτροπή και ν’ αποφασίσει την ανακήρυξη των υποτρόφων.

του Γεωργίου Αλεξ. Γιωτοπούλου Φιλολόγου

Καταρχήν θέλω να ευχαριστήσωτον Πρόεδρο κ. Λάμπρο Απ.Πυργιώτη και το ΔιοικητικόΣυμβούλιο του Συλλόγου Κα-

ναλιωτών της Αθήνας που μου ανέθεσαντο καθήκον να εξετάσω, να καταγράψωκαι να κάνω μια σύντομη παρουσίασητων καταλοίπων των προσωπικών συγ-γραφών του Λάμπρου Παπαγεωργίου καιτων λοιπών δημοσιευμάτων που αποτε-λούσαν το περιεχόμενο της βιβλιοθήκηςτου, καθώς και των προσωπικών και οι-κογενειακών αντικειμένων που στη δια-δρομή του χρόνου μέχρι σήμερα έχουνδιασώθεί.

Ένας συγχωριανός μας που συνέβαλεσημαντικά στη διάσωση έστω και των λί-γων πραγμάτων από την πορεία της ζωήςτου Λάμπρου Παπαγεωργίου είναι ο συγ-χωριανός μας κ. Λάμπρος Ζαχαρής, τονοποίο και από τη θέση ετούτη επιθυμώνα ευχαριστήσω θερμά. Ο κ. Ζαχαρήςείχε την καλοσύνη να δεχτεί από το σπίτιτου Λάμπρου Παπαγεωργίου, όταν άρχι-σαν οι οικοδομικές εργασίες για τη μετα-τροπή του σε ξενώνα, τα υπάρχοντα βι-βλία και τα άλλα δημοσιεύματα και αντι-

κείμενα που ήταν στην κατοχή του Πα-παγεωργίου (πολλά φαντάζομαι θα είχανήδη καταστραφεί ή χαθεί) και να τα φυ-λάξει στο ισόγειο του σπιτιού του, όπουπαρέμειναν άθικτα πάνω από πέντε χρό-νια μέσα σε τρία σεντούκια. Χωρίς τηνενέργεια αυτή του κ. Ζαχαρή κατά πάσαπιθανότητα θα είχαν και αυτά πεταχτεί,όπως έγινε με το νυφικό κρεβάτι και άλλαοικιακά αντικείμενα από το νοικοκυριό τουΛάμπρου.

Η διάσωση και η φύλαξη του αρχείουστο κτίριο του ξενώνα και, στη συνέχεια,η έκθεση όσων κριθεί ότι μπορούν ν' απο-τελούν αξιόλογα εκθέματα, σε προθήκηστο σαλόνι του, αποτελεί πράξη αποτί-μησης φόρου τιμής στο δωρητή που μαςέδωσε τη δυνατότητα να έχουμε σήμεραένα ξενώνα στολίδι στο χωριό μας. Εξε-τάζοντας το περιεχόμενο των καταλοί-πων, τονίζω προς ενημέρωση του ανα-γνωστικού κοινού, ότι ο αείμνηστος Λάμ-προς κρατούσε ένα πλήρες αρχείο μεβιβλία που αγόραζε ο ίδιος, περιοδικά καιεφημερίδες όπως η Θεσσαλική Ηχώ, ηαρχαιότερη εφημερίδα της Καρδίτσας, καιη Χριστιανική Δημοκρατία του Ν. Ψαρου-δάκη, που προμηθευόταν για τη δική τουενημέρωση.

Ειδικότερα, στο αρχείο του βρέθηκαν

βιβλία στρατιωτικού περιεχομένου, πουείναι και τα περισσότερα, τα οποία είναιβιβλία που ο Λάμπρος διδάχτηκε ως φοι-τητής στη Σχολή Ευελπίδων, εκδόσεις τηςτελευταίας εικοσιπενταετίας του 19ου αι-ώνα και αρχές του 20ου αιώνα. Βρέθηκανεπίσης περιοδικά στρατιωτικού περιεχο-μένου. Πολλά από τα δημοσιεύματα αυτάή τα αγόραζε ο ίδιος ή του τα έστελναναπό την υπηρεσία του ως αξιωματικούτου ελληνικού στρατού. Βρέθηκαν επίσηςκαι μερικές εκδόσεις αρχαίων Ελλήνωνσυγγραφέων, όπως του Θουκυδίδη καιτου Πλουτάρχου και ένα βιβλίο της Πα-λαιάς Διαθήκης, η Γένεσις και το Δευτε-ρονόμιον.

Ως αριστερός άμισθος ιεροψάλτης στοναό του Προφήτη Ηλία, για να προετοι-μάζεται από το σπίτι, αγόραζε κάθε χρόνοτο εκκλησιαστικό ημερολόγιο, αντίτυπατων οποίων υπάρχουν στα κατάλοιπά του.

Επίσης, βρέθηκαν πολλές ευχετήριεςκάρτες, τις οποίες ελάμβανε από συγγε-νείς και φιλικά πρόσωπα κατά τις μεγάλεςχριστιανικές και τις ονομαστικές εορτές,που αποτελούν τεκμήρια των ωραιότατωνεκείνων συνηθειών με τα οποία εκφρά-ζονταν τα πηγαία συναισθήματα των αν-θρώπων τόσο με τις γραφόμενες ευχές,όσο και με τις σχετικές εικόνες, σε αντί-

θεση με τα σημερινά τηλεφωνήματα καιηλεκτρονικά μηνύματα, που αποτελούν«έπεα πτερόεντα», λόγια φτερωτά, πουσαρώνονται μετά από λίγα λεπτά.

Συγκινητικό ενθύμιο μέσα στα άλλααποτέλεσε για εμένα και ένα τετράδιοαριθμητικής του Δημοτικού σχολείου, του1916, της αδελφής του Γλυκερίας.

Στάθηκα όμως περισσότερο στα σω-ζόμενα βιβλιαράκια, είκοσι δύο σε αριθ-μό, διαστάσεων 12 Χ 17 εκατοστών, πουείναι βιβλία ποιημάτων και πεζών πουσυνέγραψε ο ίδιος και εξέδωσε, γιατί μέσααπό αυτά εκφράζεται ο πραγματικός χα-ρακτήρας του Λάμπρου και ο στόχος στονοποίο σκόπευε με τη συγγραφή του καιτην ενασχόλησή του με την ποίηση κατε-ξοχήν και με την πεζογραφία λιγότερο:να κάμει τον αναγνώστη καλό χριστιανόκαι ενάρετο πολίτη.

Για να πετύχει αυτό το στόχο επιστρατεύειτις αρετές που πρέπει να κοσμούν τον κάθεπολίτη. Χρησιμοποιεί ακόμη και κάποιαελαττώματα, όπως τη μέθη, χωρίς να κατα-δικάζει απολύτως το μέθυσο αλλά την πρά-ξη και τις συνέπειές της και την κακή χρήσητων χρημάτων.

Το Αρχείο των προσωπικών συγγραφών, λοιπών δημοσιευμάτων και οικογενειακών αντικειμένωντου αείμνηστου Λάμπρου Παπαγεωργίου, δωρητή του ξενώνα μας

Μια σύντομη καταγραφή Μια σύντομη καταγραφή και αξιολόγησηκαι αξιολόγηση





Το χωριό μου καμαρώνω (από το Αξέχαστο χωριό μου)

Το ποίημα – τραγούδι αυτό, που περιγράφει με χα-ρακτηριστικές εικόνες την ομορφιά του χωριού μας, τοείχε γράψει αλλά και μελοποιήσει ο ίδιος και αποτέλεσεένα αγαπημένο τραγούδι των συγχωριανών και ειδικό-τερα των παιδιών του σχολείου της εποχής μας πουτο διδάσκονταν από τους δασκάλους τους.

Το χωριό μου καμαρώνωπού ‘ναι στη βουνοπλαγιάμε απέραντη τη θέαπρος τον κάμπο, τα βουνά

Του Αϊ-Λιά το κυπαρίσσιπώς φαντάζει από μακριάκαι ολόγυρα πολλάάνθη δένδρων φουντωτά

Απ’ τον κάμπο ανεβαίνειδρόμος ο αμαξιτόςως τη μέση του χωριού μουφθάνει θεαματικός

Η πλατεία με τες βρύσεςκαι πλατάνια φουντωτάσυγκεντρώνει τις κοπέλεςγια νερό κάθε βραδιά

Στην πλατεία μας χορεύουνπαλληκάρια ζηλευτάτα κορίτσια στολισμέναόλο χάρι και ομορφιά

Αι πλαγιές πρασινισμένεςμεσ’ του ήλιου τη χαράλάμπουν όλα ζωηράφουντωμένα τα κλαριά

Το χωριό μου καμαρώνωγια την τόση ομορφιάκαι για πάντα θα ‘ναι πάλιτα Κανάλια ξακουστά

Νεοπτόλεμος Γ. Δήμος (από το Αξέχαστο χωριό μου)

Το ποίημα, αφιερωμένο στο Νεοπτόλεμο Δήμου, σχεδόνπροοιωνίζεται στην τελευταία στροφή του, σε ανύποπτο χρόνο,το μελλοντικό δωροθέτη των υποτροφιών για τα Καναλιωτό-πουλα, τους άριστους αποφοίτους των Λυκείων που εισάγονταικάθε χρόνο σε τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Ανοιχτόκαρδος, γλεντζές και άριστος κυνηγόςκαι ως γιατρός καρδιολόγος ξακουστόςσπουδάσας εις Γερμανίαν και τελειοποιηθείς,όμοιόν του στην Ελλάδα δύσκολα θα βρεις.

Έχει στη ζωή του άπειρες επιτυχίεςκαι στην κοινωνία άριστες γνωριμίες.με το χαμόγελο, που στα χείλη του ανθίζει,ενθάρρυνση αρκετή στους ασθενείς χαρίζει.

Φίλους τριγύρω του έχει πολλούςκι επαίνους πάντα γι’ αυτόν ακούς,με την καρδιά του που’ ναι περιβόλιτην γνωριμία του ποθούνε όλοι.

Περιζήτητος στες συντροφιέςκαι στες κυνηγετικές τις εκδρομές,ξέρει την ζωή του να γλεντάηκαι την δόξα μονάχα κυνηγάει.

Αφιλοχρήματος, καταδεκτικόςκαι στην φτώχεια σπλαχνικόςγια την χρυσή του την καρδιά,χρόνια να του χαρίζει ο Θεός πολλά.

Θέλω Χριστέ μου (από το Πόθος Θείος)

Ένα ποίημα που δείχνει τη βαθιά χριστιανική πίστητου, την προσήλωσή του στα μεγάλα ιδανικά, την κα-λοσύνη, την ειρήνη και την αδελφοσύνη και τον πόθοτου για μια ανθρώπινη κοινωνία ευτυχισμένη.

Θέλω Χριστέ μου στην ψυχή μου την γαλήνησ ‘όλα τα έθνη την αδελφοσύνη,στον κόσμο διαρκή ειρήνηκαι στις ανθρώπινες καρδιές την καλοσύνη.

Θέλω η αγάπη την καρδιά μου να θερμαίνειη πίστις να ’ναι ασάλευτη εντός μου,η ελπίδα στην ψυχή μου ριζωμένηκαι του Χριστού το φως στα πέρατα του κόσμου.

Θέλω να σκέπτομαι να πράττω το καλό,να διώχνω ευθύς κάθε σκέψη πονηρή,φίλο στη ζωή μου να ’χω το Χριστόκαι προκοπή στην κάθε αρετή.

Θέλω μια ποίμνη να γίν’ η ανθρωπότηςκι ο Χριστός ο μοναδικός Ποιμήντου Παραδείσου να ’ρθη στη γη η ωραιότηςειρήνη και χαρά παντοτινή: Αμήν

Πάνω στα βουνά (από Της Πεντέλης τα κάλλη)

Ένα ποίημα που δείχνει τη μεγάλη του αγάπη για τιςομορφιές της φύσης και το θαυμασμό του για την αρμονίακαι την τελειότητα του φυσικού κόσμου, που του δίνουναφορμές, σε διάφορες συγγραφές του, ν’ αναφερθεί στομεγαλείο της Θείας Δημιουργίας. Όπως θυμόμαστε απόδημοσίευμα σε φύλλο της εφημερίδας μας (Θωμά Σδρό-λια, Το πρώτο μου μεροκάματο - αφιέρωμα στον ΛάμπροΠαπαγεωργίου, φύλλο 124, σελ. 5), ο Λάμπρος είχε μιασυγκεκριμένη θέση στον Αϊ-Λια, όπου μετά τη θεία λει-τουργία ή την ακολουθία του Εσπερινού συνήθιζε να στέ-κεται και ν' αγναντεύει τη θέα του χωριού και του θεσσα-λικού κάμπου. Εδώ βέβαια θαυμάζει τα κάλλη της Πεντέ-λης, προσφιλή κι αυτά στους Καναλιώτες της Αθήνας.

Τα κορφοβούνια ρεματιές, ράχες και πλάγιαμε λουλουδένιες φορεσιές, μύρτα και βάγια.Στον ήλιο λαμπυρίζουν τα χιόνια στες κορφέςπανώριες παιχνιδίζουν ακτίνες θαμπερές,βουνίσιο το αγέρι με κάθε ευωδιάχειμώνα καλοκαίρι βουίζει στα κλαριά.Ηχούνε κουδουνίσματα και η φλογέρακαι των σκυλιών γαυγίσματα νύχτα και μέραΒρυσούλες κελαρίζουν με γάργαρα νεράκαι οι πλαγιές χλοΐζουν, λαλούνε τα πουλιά.Εμπρός ταχύ να πάμε πάνω στα βουνάεκεί χαρές τραγούδια, όλα θαυμαστά.

Παραθέτουμε στη συνέχεια τέσσερα αντιπροσωπευτικά ποιήματα του Λάμπρου Παπαγεωργίου:

Στους χαρακτήρες του δεν εμβαθύνειτόσο στα αίτια, όσο στα αποτελέσματακαι στις εκδηλώσεις τους. Βλέπει με κά-ποια συμπάθεια και οίκτο τους παρεκτρε-πόμενους και αφήνει να εννοηθεί ότι γιανα φτάσουν εκεί που έφτασαν φταίνε οιυπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες περισ-σότερο, χωρίς να τις κατονομάζει, και λι-γότερο τα ίδια τα άτομα. Απαιτεί μόνο απότα ίδια τα άτομα να αντιληφθούν τονστραβό δρόμο που έχουν πάρει και ναδιορθωθούν. Αντιπαραθέτει για το λόγοαυτό τους καλούς χαρακτήρες με τους κα-κούς, χωρίς όμως να τους χαρακτηρίζει.

Οι καλοί χαρακτήρες ενεργούν σύμφω-να με τις εντολές του Θεού και τους κα-νόνες της ανθρώπινης κοινωνίες. Οι κακοίείναι με λιγοστές γνώσεις, χωρίς επαγ-γελματική καταξίωση, σε μερικές περι-πτώσεις αποτυχημένοι επαγγελματίεςεξαιτίας της απώλειας του επαγγέλματοςπου ασκούσαν ή της εξάντλησης της σω-ματικής τους ισχύος, συνθήκες που οδη-γούν στην αδυναμία ν’ ανταποκριθούνστις άμεσες ανάγκες της επιβίωσης.

Στους κοινωνικούς τύπους συνειδητάτονίζει ότι όσα γράφει είναι από τις πα-ρατηρήσεις που έκαμε σε συγκεκριμέναάτομα του περιβάλλοντός του και απέ-φευγε τις θεωρητικές αναλύσεις. Σκοπόςτου ήταν να επισημάνει ο αναγνώστης ταθετικά και αρνητικά στοιχεία του χαρακτή-ρα του ώστε να συγκρατήσει τα θετικάκαι ν’ αποφύγει τα αρνητικά.

Η φύση, ιδιαίτερα την άνοιξη, τον εμ-πνέει και του δίνει την αφορμή να ανα-φερθεί στο μεγαλείο του Θεού, που δημι-ούργησε τόσον ωραίο κόσμο. Αυτή η αρ-μονία και τελειότητα του φυσικού κόσμουτον οδηγεί στην έκφραση των συναισθη-μάτων και των σκέψεών του.

Αυτός ο εξόφθαλμος και έντονος διδα-κτισμός, η προσπάθεια δηλαδή του ποι-ητή να διδάξει τους αναγνώστες ή ακρο-ατές του, εξασθενεί το ποίημα. Δεν ανα-φέρομαι βέβαια στα καθαρώς χριστιανικάκαι πατριωτικά ποιήματα, όπου εκεί δι-καιολογείται ευκολότερα ο διδακτισμός.Αυτό εξάλλου αποτελεί και την ειδοποιόδιαφορά και τον σκοπό για τον χαρακτήρακαι την όλη προσωπικότητα του Λάμ-πρου: να ωφελήσει, δηλαδή, τον αναγνώ-στη ή τον ακροατή ηθικά και πνευματικά.

Ως προς τη μετρική των ποιημάτωνχρησιμοποιεί βασικά τα πιο συνηθισμέναμέτρα της νεοελληνικής ποίησης: τον ίαμ-βο ( _ ΄_ ) άτονη - τονούμενη συλλαβή(π.χ. εμπρός παιδιά ταχύ να πάμε στουεύζωνα την κορυφή ….), τον τροχαίο (΄__ ), τονούμενη - άτονη συλλαβή (π.χ. Σεγνωρίζω από την κόψη του σπαθιού τηντρομερή….) και τον ανάπαιστο ( _ _ ΄_ ),άτονη – άτονη - τονούμενη συλλαβή (π.χ,Στων ψαρών την ολόμαυρη ράχη…). Απότον αριθμό των συλλαβών ονομάζεται καιο στίχος π.χ. ιαμβικός δεκαπεντασύλλα-βος κλπ.

Να τονίσω όμως ότι η σύγχρονη ποί-ηση θεωρεί τα παραπάνω στοιχεία ως μηαπαραίτητα στην ποίηση και δίνει έμφασηστον εσωτερικό ρυθμό του στίχου, πράγ-μα που συναντούμε αρκετά συχνά καιστην ποίηση του Λάμπρου.

Στον παρακάτω πίνακα αναφέρουμεαπό τα 22 βιβλία που έγραψε και εξέ-δωσε ο Λάμπρος Παπαγεωργίου, τουςτίτλους των 21 βιβλίων που βρέθηκανστο διασωθέν αρχείο του πλέον 1 ελλι-πούς (βρέθηκαν συνολικά 7 άδετα ή ελ-λιπή βιβλία).

Τίτλος βιβλίουΈξω στη φύσι

Της Πεντέλης τα κάλλη

Φτερουγίσματα

Στιγμές ιερές

Αξέχαστο χωριό μου

22 Καλοί χαρακτήρες

51 Κοινωνικοί χαρακτήρες

Κοινωνικοί τύποι (τεύχος Α΄)

Κοινωνικοί τύποι (τεύχος Β΄)

Κοινωνικοί τύποι (τεύχος Γ΄)

Επιδειξιομανία – Προικοθηρία

– Γάμος επιτυχής

Πόθος Θείος (τεύχος Β΄)

Σαν την Ελλάδα μας (τεύχος Α΄)

Τα παιδιά της Ελλάδος (τεύχος Β΄)

Γερονιάτια (8 Τραγούδια- 27 Ποιήματα)

Γερονιάτια (Θύμισες Παληές

-21 Ποιήματα)

Τα γερονιάτια (Εθνικοί Λόγοι)

Στην εθνική μας σημαία

Ηθική σχέσις δανειστού και οφειλέτου

Αλλού πουθενά (τεύχος Α΄)

Ποιήματα στα πεταχτά

(Οι) Γερονιάτιες (ελλιπές βιβλίο)





Αφιερωμένο στον παππού μου

Οι βόλτες με το αγροτικό του παππού Ζήσητου Δημήτρη Απ. Βητοβάρη

Ξυπνήστε πήγε 9:00 η ώρα, ο παπ-πούς θα φύγει για το Μουζάκι θαπάτε; Ακούγεται η γλυκιά φωνή τηςγιαγιας Ρίνας. Πετάγομαι πρώτος

απ' το κρεβάτι, πλένομαιγρήγορα και κατεβαίνωστην πλατεία. Ο παπ-πους στο γνωστό τραπέζιδίπλα στη μεγάλη βρύσηπίνει τον καφέ του με δυογεροντάκια. Είσαι έτοιμοςΔημητράκη; με ρωτάει.

«Μια βόλτα παππού με το ποδήλατο μέχριτο Καρκατσόλη, του απαντάω».

Σήμερα θα πάμε από το αμπέλι να μεζέ-ψουμε σύκα και μετά θα πάμε στον ΆγιοΑκάκιο, είπε.

Οταν ερχόταν τα ξαδέρφια μου, ο Νάσος,η Ερίνα, η Ήρα, μας πήγαινε, μαζί και με τααδέρφια μου τον Ζήση και τον Απόλλωνα,βόλτες με το αγροτικό. Ετσι κι εκείνη τη μέραμπήκαμε όλοι μέσα και ξεκινήσαμε, από τονΠροφήτη Ηλία μέσα προς τα αμπέλια ταΚαναλιώτικα.

Εδώ κάποτε ήταν γεμάτο κόσμο είπε οπαππούς. Μαζέψαμε σύκα και συνεχίσαμετη βόλτα μας για τον Άγιο Ακάκιο. Όταν φτά-σαμε, είδαμε ότι όλοι τον παππού τον γνώ-ριζαν, τον κερνούσαν τσιπουράκι κι εμείς πί-ναμε πορτοκαλάδες και παίζαμε. «Πάλι μου

το έφαγες το μεζεδάκι» έλεγε στον Ζήση,που δεν προλάβαινε να έρθει το πιατάκι στοτραπέζι και το καταβρόχθιζε. Επόμενες στά-σεις: του Έλληνα το κάστρο, ο Ελληνόπυρ-γος, η σπηλιά του Καραϊσκάκη στο Μαυ-ρομμάτι, τ' άλογα στην Λαζαρίνα, ... Όσεςφορές κι αν πηγαίναμε, μας άρεσε τόσο πο-λύ που ήταν σαν την πρώτη φορά!

Η επιστροφή μας στα Κανάλια ήταν αργάτο μεσημέρι. Δε αφήσατε χωριό για χωριό,έλεγε χαριτολογώντας η γιαγιά και το ζεστόφαγητό μας περίμενε όλους στο τραπέζι.

Στη μνήμη μου έχω τη μορφή σου να πί-νεις νερό από την αγαπημένη σου μεγάληβρύση όπως την έλεγες. Θα σε θυμάμαιπάντα παππού!

Ο Ζήσης Ζήσης παλιάκαβάλα στον γαϊδαράκο του

του Στέφανου Γ. Πρίντσιου*[email protected]

Όμους οι Καναλιώτις είχαν κι έχουν ακόμα μιράκ(ι)μιγάλου για του χουριό. Όσου μακρύτιρα ξινι-τεύουνταν τόσου πιρισσότιρου του λαχταρούσαν.Αυτήνια η λατρεία, αυτός η έρουτας, φαίνουνταν

κι φαίνιτι απ' τσι άσουτις δουρειές. Οπ' κι να στριψ'ς στα Κα-νάλια θα πέεις απάν σι δουρειά, κυρίους απού ξινιτιμένουν.Απού λίγις χιλιάδις δραχμές ως κι ικατουμμύρια, όπους τουΚτίριου του Λιασκουβίτ(η). Στσι ικκλησίις κι τα ξουκλήσια, αγι-ουγραφήσεις, πιζούλια, κιραμίδια, αυλές, κάγκιλα, βρύσις, σιούλου του χουριό άσουτις οι δουρειές απού Σδρουλέοι, Κατι-ρέοι, Πυργιουτέοι, Πασχέοι, Παπαγιουργέοι, Πουλιέοι, Μπρα-κατσουλέοι, Θιέοι, ένα κάρου ουνόματα.! Κι του μιγάλου ρουλόιστου καμπαναριό κι αυτό δουρεά είντου, του Γιδαράκου.Ν'ακούς την ιστουρία στουν ίσκιου, κατ' απ' τουν πλάτανουστη Βρύσ(η) κι να ξιστρίβισι στου γέλιου:

- «Τα παλιά τα χρόνια απ' λέτι, ούτι ρουλόια είχαμαν στουχουριό, ούτι ράδια για να μαθαίν'ς τι ώρα είνι. Αλλιώς τηλουγάριαζι η κόσμους. Έπιφτι η ήλιους, ήξιρι, έφιγκι κι έδουνιη ήλιους πάλι ήξιρι, τόσου είνι στη μ'ση αξιάλ(η), τόσου στημίνια! Κι για καπνό απ' πάειναν σιακάτ τη νύχτα, απ' τα κου-κόρια σκώνουνταν!

Σα σουρούπουνι άλλ(οι) κοιμώνταν μι τσι κότις κι άλλ(οι),οι πιο μιρακλήδις κι μπικρουκανάτις, του τραβούσαν λίγουπαραπίσου, στα μαγαζιά στη Βρύσ(η). Λιάν'ζι μι τουν μπαλν-τά η Τελ'ς, λίγου κρέας στου κιφτιδόξ'λου, κ'έφκιανι η μπα-γάσας κάτ(ι) κιφτιδάκια, μούσχους! Κιάμα μιτά πλακώνουν-ταν στα τσίπρα κι στα κρασιά οι καρντάσ'δις, άι τότις, καλάμισιάνυχτα κα του σπίτ(ι)!

Ιένας απ' αφνούς, πρώτους κι καλύτιρους, ήταν κι η Σου-τήρ'ς. Τουν μουρμούρ'ζι αράδα η γυναίκα τ', καρτιρώνταςτουν ξιάγρυπν(η), γκαβιτσιασμέν(η) η κακουμοίρα, αλλά τα

μπάλουνι αυτός νια χαρά: «Άι μαρί, νουρίς ήρθα, νια ώραέχ(ει) απ' σουρούπουσι, κοιμείς να χουρτάεις ύπνου!» - «Τιύπνου χριστιανέ μ', σι λίγου θα φέξ(ει)!» - «Άι κοιμείς μαρί,απ' θα μι πεις ιμένα τι ώρα είνι!» την αποστόμουνι αυτός.Έτσια απ' λέτι, τα βόλιβι νια χαρούλα η Σουτήρ'ς κι καλου-πιρνούσι κουτσουπίνουντας κάθις βράδ(υ) πότις στουνΤέλ(η), πότις στουν Χαραλάμπους, δίπουρτου του'χι!

Ιέλα όμους απού'ρθι νια μέρα αυτός η Γιδαράκους απ'την Αμιρική, άκρις κόσμου, κ'έβαλι δουρεά ρουλόι απάνστου καμπαναριό! Κι τι ρουλόι; Όχ(ι) μαναχά να δείχν(ει)την ώρα, αλλά να βαράει κιόλας, να κ'φαίν(ει) του χουριό!Έμαθι τότις κι η Σουτήρινα να μιτράει την ώρα! Ντάάάγκ-ντάάάγκ δυό, ντάάάγκ, τρεις. Μπιρδεύουνταν λίγου τα μισ'μέ-ρια στου ένα ντάάάγκ γιατί δεν νουγούσι αν βαρεί για μία ή

για μ'ση κι καρτιρούσι να του ματακούσ(ει), αλλά ήταν κα-ταφχαριστημέν(η). «Άι αυτός η Γιδαράκους, χίλια χρόνια ναζήσ(ει), σώθ'κα μι αυτόια του ρουλόι, δε ματαέκαψα πίτα!».

Ιένα βράδ(υ) απ' λέτι, βάρισι του ρουλόι δέκα νταγκ μιτρι-μένα στα δάχ'λα κι η Σουτήρ'ς ακόμα να φανεί! Γύρ'σι αυτήνιααπ' το'να του πλιβρό, γύρ'σι απ' τ'άλλου, γκαβέτσιασι, χα-ζουκοιμήθ'κι λίγου, αλλά η Σουτήρ'ς άφανους! «Αάι να φανείκι τουν κανουνίζου ιγώ» μουρμούρ'σι κι την πήρι αγκαμπέτ(ι)η ύπνους. Ποιος ξέρ(ει) τι ώρα, τουν άκ'σι να βρουντάει στασκαλιά, ντιπ τύφλα! Πιτάζιτι στη θύρα κι τουν πιριλαβαίν(ει):«Τι ώρα είν(ι) αυτή χριστιανέ μ'; Έφιξι!». Ατάραχους η Σου-τήρ'ς, νταϊακώθ'κι στου χιρούλ(ι) κι την τήραξι στα μάτια νι-βριασμένους. «Άιντι μαρί, πάλι μι τσι κότις κοιμήθ'κις; Ούτιέντικα δε πήγι, γαμώτου νουβραίου μ'.!». Τα'χασι για λίγου ηΣουτήρινα, προυτού όμους να του τιλέψ(ει) η Σουτήρ'ς τουπαραδουτό, αρχίν'σι του ρουλόι να βαράει! Ντάάάγκ, μία!Αρχίν'σι ουτιτότις κι η Σουτήρινα να μιτράει μι τα δάχ'λα. Ντά-άάγκ-Ντάάάγκ! Στάμάτ'σι! «Ου-ουιιι !!!Τρεις, τρεις βάρισι,τρεις του προυί! Τι εξ'ς να πεις τώρα, α;» τουν απουστόμουσι! Χαντακώθ'κι η Σουτήρ'ς, έσκυψι για λίγου του κιφάλ(ι), τουσήκουσι μιτά τηρώντας κα του καμπαναριό κι αναστέναξι πι-κραμένους: «Αάάχ, ρουφκιάνι Γιδαράκου, μι πρόδουκις!!!».

Απού τότις απ' λέτι, του ρουλόι αυτό, ιμείς απ' πίνουμιτου λέμι «Ρουφκιάνου»!Ντάάάγκ-ντάάάγκ!

-«Άι σκουθείτι, βάρισι δυο του μισμέρ(ι) η ρουφκιάνους,μας καρτιράν για φαϊ, στου σπίτ(ι)!».

*Απόσπασμα από το ανέκδοτο Β' μέρος του έργου του«Εν Καναλίοις - Λεύκωμα Ενθυμήσεων»

Το ρολόι στην εκκλησία, δωρεά Κων. Γιδαράκου - απότο προσωπικό αρχείο του Στέφανου Γ. Πρίντσιου

««Η Ρουφκιάνους!»Η Ρουφκιάνους!»

Το κοιμητήριο, τόπος της τελευταίαςκατοικίας προσφιλών μας προσώ-πων, θεωρείται χώρος ιερός. Η ευ-πρέπειά του είναι δείγμα σεβα-

σμού και τιμής προς τους κεκοιμημένουςκαι σε κάθε περίπτωση στοιχείο πολιτισμούγια όλες τις κοινότητες και εποχές. Όμως ηεικόνα του κοιμητηρίου της Κοίμησης τηςΘεοτόκου απέχει από του να είναι ευπρε-πής.

Περιμετρικά του χώρου αλλά και σε πιοκεντρικά σημεία του, όπως κοντά στη βρύ-ση, πλαστικά, χαρτιά και διάφορα άλλαάχρηστα αντικείμενα είναι συσσωρευμένασε σημεία ή διάσπαρτα.

Το εκκλησάκι των Ταξιαρχών στην εί-σοδο του κοιμητηρίου παρουσιάζει εικόναεγκατάλειψης, με πολλές φθορές και ελλι-πή καθαριότητα.

Επίσης, μπαίνοντας στο χώρο του κοι-μητηρίου και στη δεξιά πλευρά του, στασημεία που κατηφορίζει ο δρόμος, λόγωτης κλίσης του εδάφους και επειδή δεν

υπάρχει αντιστήριξη με πέτρα ή τσιμέντο,όταν βρέχει συσσωρεύεται λάσπη πουκαταλήγει πάνω στους τάφους, κυρίως σ'αυτούς που προσεγγίζουν τον κεντρικόδρόμο.

Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να εμ-φανίζεται μια εικόνα που δεν αρμόζει στηνιερότητα του χώρου και δεν μας τιμά ως Κα-ναλιώτες.

Η διευθέτηση των παραπάνω ζητημάτωνείναι έργο των αρμόδιων αρχών στις οποίεςανήκει ο χώρος του κοιμητηρίου και το πα-ρόν κείμενο έχει ως στόχο να επισημάνειτην ανάγκη να γίνουν από την πλευρά τουςοι απαραίτητες ενέργειες. Ωστόσο, επειδήτέτοιες εκκλήσεις πολύ συχνά πέφτουν στοκενό ή χρονοτριβεί αφάνταστα η ικανοποί-ησή τους, θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι ο

εθελοντισμός μπορεί να λύσει αυτά τα προ-βλήματα που δεν έχουν ιδιαίτερο κόστος καιδεν απαιτούν προσφορά πολλών ημερομι-σθίων. Για παράδειγμα, ο καθαρισμός τουχώρου μπορεί να γίνει εύκολα και γρήγοραμε προσφορά εθελοντικής εργασίας και οΜΕΣΚ θα μπορούσε να κινητοποιηθεί προςαυτή την κατεύθυνση, καθώς ο εξωραϊσμόςχώρων του χωριού αποτελεί και καταστατικότου σκοπό. Για το πιο δύσκολο έργο, τηςπροστασίας δηλαδή από τη λάσπη που με-ταφέρεται από τις βροχές στο χώρο του κοι-μητηρίου ή και πάνω στους τάφους, απαι-τείται πρώτα κάποιας μορφής τεχνική μελέ-τη. Ελπίζουμε ότι κάποιος από τους πολλούςμηχανικούς του χωριού μας θα μπορούσενα προσφέρει τις τεχνικές του γνώσεις καιστη συνέχεια η εθελοντική εργασία μαστό-

ρων ή και λοιπών συγχωριανών μας πουθα είχαν τον χρόνο και την ηλικία να προ-σφέρουν 2-3 μεροκάματα ο καθένας, θαέλυνε με τον καλύτερο τρόπο το πρόβλημα.

Γνωρίζουμε ότι ο εθελοντισμός ως ιδέαείναι ωραία, του έχει δοθεί άλλωστε εξαιρε-τική έμφαση στις μέρες της κρίσης που περ-νούμε, αλλά ως πράξη δεν έχει καθολικήαπήχηση στους ανθρώπους. Κάποιοι όμωςπάντα είναι διαθέσιμοι να τον υιοθετήσουνκαι πιστεύουμε ότι η έκκλησή μας θα έχει τηδέουσα απήχηση μεταξύ των συγχωριανώνμας. Ελπίζουμε επίσης στο ρόλο που μπορείνα επιτελέσει ο ΜΕΣΚ στο έργο αυτό.

Ο Σύλλογός μας είναι πρόθυμος ν’ ανα-λάβει το κόστος των υλικών που θ’ απαιτη-θούν για την εφαρμογή του.

Παράκληση-έκκληση του Δ.Σ. του Συλλόγου Καναλιωτών της ΑθήναςΣχετικά με την εικόνα του κοιμητηρίου της

ενορίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο χωριό



ΠΑΛΑΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

του Κωνσταντίνου Δ. Μαυρομμάτη

Στις 31 Μαΐου 2014 βρεθήκαμε, μιαομάδα προσκυνητών, στο ΆγιοΌρος. Μεταξύ των Ιερών Μονώνπου επισκεφθήκαμε ήταν και η Ιερά

Μονή Διονυσίου, που είναι κτισμένη σε έναναπότομο και γιγαντιαίο βράχο. Ο μεγαλό-πρεπος πύργος της Μονής είναι κτίσμα του1520, ενώ αξιόλογες είναι οι αγιογραφίες τηςΤράπεζας και της Στοάς της, με παραστάσειςαπό την Αποκάλυψη του Ιωάννη. Ανάμεσαστα κειμήλιά της τα πιο γνωστά είναι η εικόνατων Χαιρετισμών της Θεοτόκου, ο Σταυρόςτης Άννας της Παλαιολογίνας κ.ά. Η βιβλιο-θήκη της Μονής περιλαμβάνει 804 χειρό-γραφα, 27 ειλητάρια (περγαμηνές τυλιγμένεςσε ξύλινους κυλίνδρους), πάνω από 5.000έντυπα και πολλά ευαγγέλια.

Στην Ιερά Μονή του Αγίου Διονυσίου συ-ναντήσαμε τους δυο Καναλιώτες μοναχούς:τον πατέρα Διονύσιο (Λάμπρο Ι. Σδρόλια)και τον πατέρα Βλάσιο (Βασίλειο Π. Κατέρη,κ. Κουπανιά), οι οποίοι με πολλή χαρά μαςυποδέχτηκαν, μας αγκάλιασαν, μας φίλησανσταυρωτά και μας οδήγησαν στα διάφοραπροσκυνήματα για να κάνουμε το σταυρόμας και να προσκυνήσουμε. Μας συνόδευανδε συνεχώς και μας ξενάγησαν στους διά-φορους χώρους και τους ιερούς τόπους τηςΜονής. Μάλιστα ο π. Βλάσιος μας οδήγησεσε ένα παρεκκλήσιο, στο πάνω πάτωμα καιεκεί παρακολουθήσαμε την πρωινή Θεία Λει-τουργία, με λιγοστούς εκκλησιαζόμενους.Έμοιαζε με την οικογενειακή Θεία Λειτουργίαπου κάναμε στο χωριό, είπε, στον Άγιο Νι-κόλαο του Μούρκου, με λειτουργό τον καιρόεκείνο τον αείμνηστο παπα – Κώστα Τσα-ρούχα.

Με τους δύο αυτούς Καναλιώτες μοναχούςμιλήσαμε για το χωριό, για τη ζωή στην πόληκαι για την εγκαταβίωσή τους στο μοναστήρι,τα οποία και ευχαρίστως καταχωρούμε στησυνέχεια, πιστεύοντας ότι θα είναι πολύ εν-διαφέροντα σε όλους τους Καναλιώτες, πα-λαιούς και νέους.

Αναμνήσεις και βιώματα του πατρός Διονυσίου

(κατά κόσμον Λάμπρου Ι. Σδρόλια)

Τα χρόνια μέχρι τον πόλεμο του 1940

Φοίτησα στο Δημοτικό Σχολείο του χωρι-ού. Είχα δάσκαλο τον Κωστάκη Παπαγεωρ-γίου, τον Λάμπρο Γιαννακό, την ΚαλλιόπηΨαλτοπούλου – Πρίντσιου, που τη λέγαμεΠιπίτσα επειδή ήταν μικρόσωμη, τον ΣπύροΚατέρη, που συνήθως δίδασκε στην πέμπτηκαι στην έκτη τάξη, καθώς και την Βίκα Τσια-νάκα – Γιαννακού, η οποία, όπως έμαθα, ζειακόμα στην Αθήνα αιωνόβια.

Εγώ από την τετάρτη τάξη του Δημοτικούέδωσα εξετάσεις και πέτυχα στην πρώτη τά-ξη του Προγυμνασίου, το οποίο μετά έγινε8-τάξιο Γυμνάσιο Φαναρίου. Εκεί είχαμε κα-θηγητές τους: Χρύσανθο Χρυσανθάκη, φι-λόλογο, Αντωνόπουλο, θεολόγο, Κων/νοΚουλουσούσα, φυσικό, Φώτιο Κουλουσού-σα, μαθηματικό, που αργότερα μετονομά-στηκε σε Φώτιο Καλούση κ.ά. Μάλιστα δεστον καθηγητή αυτόν εγώ πήγαινα στο σπίτιτου και προγυμναζόμουν, μαζί με άλλα παι-διά.

Εκείνη την εποχή μερικοί δάσκαλοι και κα-

θηγητές είχαν και από μια βέργα και μας χτυ-πούσαν στις παλάμες, για να σωφρονιστού-με, όταν ήμασταν ανάποδοι ή όταν δεν ξέ-ραμε το μάθημα. Δηλαδή, το ξύλο, τότε, ήτανπαιδαγωγικό. Τις βέργες αυτές τις προμη-θεύαμε εμείς στους καθηγητές και συνήθωςήταν κρανίσιες. Οι καθηγητές μας πάντωςήταν άγιοι άνθρωποι, που φρόντιζαν για ναμας μάθουν γράμματα και να γίνουμε καλοίχαρακτήρες.

Συνέχισα εκεί μέχρι την τρίτη τάξη του Γυ-μνασίου και ο μακαρίτης ο πατέρας μου μούαγόρασε όλα τα βιβλία: Άλγεβρα, Αναγνω-στικά κ.λπ. Ύστερα κηρύχτηκε ο πόλεμοςτου 1940 και τον επόμενο χρόνο, 1941, πέ-θανε ο πατέρας μου και σταμάτησα το σχο-λείο.

Εσένα, Κώστα, σε ξέρω από μικρό παιδί.Δεν φτάνει που ήμασταν γειτονιά στο χωριό,ήμασταν γειτονιά και στα χωράφια, πέρα στοΜούρκ, όπου εμείς είχαμε 4 στρέμματα χω-ράφι και το βάζαμε συνήθως καπνό. Απότην τουλούμπα τη δική σας παίρναμε νερόκαι ποτίζαμε τα ζώα ή καταβρέχαμε τον κα-πνό. Θυμάμαι εκεί το μακαρίτη τον πατέρασου, τον Μήτσιο (Δημήτριο Μαυρομμάτη),που έκανε χωράφι με τις αγελάδες. Μια φοράμάλιστα έζεψε και το γάιδαρό του και γι’ αυτότον πείραζαν κολακευτικά οι άλλοι Καναλιώ-τες. Για να πάρει δε στροφή το ζευγάρι πουόργωνε το χωράφι, το φώναζε προστακτικά:«τώρα δεξιά, δεξιά είπα, εμπρός δεξιά», «τώ-ρα αριστερά, εμπρός αριστερά».

Εμείς είχαμε 33 στρέμματα χωράφια καιτα καλλιεργούσαμε όλα. Μέχρι το 1940 ζού-σαμε στο χωριό πολύ καλά. Ιδιαίτερα σταχρόνια του Ιωάννη Μεταξά, παρά το ότι πολ-λοί τον κατηγορούν επειδή ήταν δικτάτορας,όλες οι οικογένειες των Καναλιωτών ήταν σεπολύ καλή οικονομική κατάσταση και ζούσανπλουσιοπάροχα. Κοίταζαν όλοι τις δουλειέςτους, τα καπνά είχαν καλές τιμές και απέδι-δαν, ενώ την Κυριακή πήγαιναν όλοι στηνεκκλησία. Γέμιζε ο Προφήτης Ηλίας και ηΚοίμηση της Θεοτόκου από κόσμο.

Η Ελλάδα μας, τότε, ήταν πλούσια. Όλοιμας ζούσαμε πλουσιοπάροχα. Μόνο ο τεμ-πέλης και ο κλέφτης δεν ζούσε καλά. Τα κα-πνά που βάζαμε ήταν μεν κοπιαστικά, μεεκείνο το καλούπιασμα του Χειμώνα, αλλάείχαν κάθε χρόνο καλή τιμή.

Με την κήρυξη του πολέμου του 1940 εγώδεν επιστρατεύτηκα, διότι ήμουν πρώτος γιοςπολύτεκνης οικογένειας. Όμως, τόσο η οι-κογένειά μας, όσο και οι άλλες οικογένειεςτων Καναλιωτών, πέρασαν δύσκολες μέρεςαπό την πείνα και από τους κατακτητές Γερ-μανούς και Ιταλούς.

Το 1941 χάσαμε και τον πατέρα μου Ιωάν-νη Σδρόλια, όχι από πείνα, διότι εμείς δενπεινάσαμε, αλλά από αρρώστια. Είχε πάθει

πνευμονία και μέσα σε ένα μήνα μας άφησε.Εμείς συνεχίσαμε τη ζωή χωρίς τον πατέραμας και πλέον ανέλαβε τα ηνία της οικογέ-νειας η μητέρα μου Χαρίκλεια Ι. Σδρόλια, ηοποία αναδείχθηκε άριστη οικονόμος. Το ψω-μί μας ήταν κυρίως η μπομπότα, που γινότανμε αλεσμένο καλαμπόκι. Κάναμε όμως καιαιματηρή οικονομία. Η μητέρα μου κλείδωνετο ψωμί σε ένα σεντούκι και μας έδινε λίγο –λίγο. Εμένα, όμως, που ήμουνα ο πιο μεγά-λος και έκανα πολλές δουλειές δεν με έφθανεκαι μερικές φορές κρυφά - κρυφά έβρισκατρόπο και άνοιγα το μπαούλο, που αντί γιακρικέλες είχε σύρμα τηλεφώνου. Έλυνα, λοι-πόν, προσεκτικά το σύρμα, έπαιρνα λίγοψωμί για να μην το καταλάβει η μητέρα μουκαι έδενα πάλι με τον ίδιο τρόπο το σύρμακαι ήταν φυσιολογικά κλειδωμένο. Έτσι μα-λάκωνα κάπως την πείνα μου.

Πολλές φορές τρώγαμε και λαχανόψωμο,ιδιαίτερα τις τελευταίες ημέρες του Ιουνίουτου 1942, λίγο πριν αλωνίσουμε το καινούρ-γιο σιτάρι. Ο θεολόγος καθηγητής του Γυ-μνασίου Φαναρίου Σάββας Νανάκος έλεγεότι ήταν ευλογία Θεού τα άφθονα λάχανατης εποχής εκείνης.

Οι Ιταλοί και οι Γερμανοί στο χωριόΌταν ήρθαν οι Ιταλοί στο χωριό, μας πή-

ραν πέρα στο σχολείο για να μας δείρουν.Από εκεί μας πήγαν πέρα στο Φανάρι καιμας έβαλαν στη γραμμή για να μας δείρουν.Εμένα όμως και τον Μήτσιο Καρανάσιο μαςείδαν ότι ήμασταν μικροί και φορούσαμε κον-τά παντελονάκια μας πήραν παράμερα. Εκείέρχεται ένα λεγεωνάριος Ιταλός και μας δίνειέναν δυνατό «πάταρο» (κ. δυνατό χτύπημαμε την παλάμη του χεριού) στο μάγουλο καιμας πέταξε πέρα, κάνοντάς μας νόημα ναφύγουμε. Εμείς, από τη χαρά που είχαμεεπειδή μας απέλυσαν, δεν νιώσαμε καθόλουτον πόνο και τρέξαμε να εξαφανιστούμε.

Κατά την Κατοχή, οι αντάρτες είχαν τη βά-ση τους στον Αϊ Λια. Κοιμόντουσαν στο κελί,όπου είχαν και το τηλέφωνο. Συχνά πηγαί-ναμε και εμείς εκεί και παίρναμε τηλέφωνο.Όταν δε αργότερα φούντωσε το αντάρτικοκαι στο τέλος της Κατοχής τα πολεμικά ανα-κοινωθέντα μεταδίδονταν στην πλατεία, αλλάκαι σ’ ολόκληρο το χωριό, με το χωνί κάποιουγραμμοφώνου. «Προσοχή, προσοχή, μιλάειτο χωνί» ήταν το σύνθημα με το οποίο άρχιζεη ανακοίνωση.

Τότε αναπτύχθηκαν και οι αντιστασιακέςοργανώσεις, το ΕΑΜ και ο ΕΔΕΣ. Όλοι οινέοι και οι μεγάλοι Καναλιώτες είχαν ενταχθείστις γραμμές τους.

Ο βομβαρδισμός του χωριούΤο 1943, ανήμερα της Παναγίας, την ώρα

που ήμουν στην πλατεία μετά που σχόλασε

η εκκλησία, ήρθε ένα γερμανικό αναγνωρι-στικό αεροπλάνο. Είδε, λοιπόν, μια μεγάλησημαία που σήκωσαν οι αντάρτες στο προ-αύλιο της εκκλησίας και αμέσως έφυγε. Εγώτότε πήγα στο σπίτι, όπου η μητέρα μας ετοί-μασε το μεσημεριανό φαγητό για να φάμε.Σε λίγο κατέφθασαν πολλά αεροπλάνα καιάρχισαν τον σφοδρό βομβαρδισμό του χω-ριού. Τόσο κρότο έκαναν και τόση κοσμοχα-λασιά ώστε το τραπέζι κουνήθηκε πάρα πολύκαι τα φαγητά έπεσαν κάτω. Εμείς τρέξαμεκάτω στο κατώι και κρυφτήκαμε όσο καλύτε-ρα μπορούσαμε.

Ευτυχώς δεν έπεσε καμιά βόμβα στο σπίτιμας και έτσι σωθήκαμε. Αμέσως βγήκαμεέξω και τρέξαμε πάνω στον Προφήτη Ηλία,φοβούμενοι μήπως ξανάρθουν τα αεροπλά-να και συνεχίσουν τον βομβαρδισμό.

Εμείς στο σπίτι μου δεν είχαμε θύματα μετο βομβαρδισμό. Στο Κοινοτικό Πηγάδι,όμως, που ήταν πιο πάνω σκοτώθηκε η Ει-ρήνη Τέσσα, που κατοικούσε ακριβώς δίπλακαι φοβούμενη μην πέσει το σπίτι της καιτην πλακώσει, βγήκε έξω και πήγε εκεί γιακαλύτερα.

Η επιδρομή των ανταρτών στο χω-ριό

Το 1948 με βοήθησε ο αδερφός μου ο Νί-κος Ι. Σδρόλιας, που τότε ήταν στο Βόλο, καιέφτιαξα ένα καινούργιο κοστούμι. Το είχα καιτο καμάρωνα στην κρεμάστρα για να το φο-ρέσω την Κυριακή του Πάσχα. Τη νύχτα,όμως, της Κυριακής των Βαΐων έρχονται αν-τάρτες στο χωριό. Το ξέραμε ότι επρόκειτονα έρθουν και γι’ αυτό σχεδιάζαμε πού νακρυφτούμε. Εγώ σκεπτόμουν να ανέβω πά-νω από την πιατοθήκη και προβληματιζό-μουν πώς θα ανέβω εκεί ψηλά.

Σε μια στιγμή, λίγο μετά τα μεσάνυχτα,ακούω εκεί προς τον Αναστάση Γιωτόπουλομια δυνατή φωνή να φωνάζει:

-Συναγωνιστή, συναγωνιστή!Αμέσως πετάγομαι από τον ύπνο, ανε-

βαίνω πάνω από την πιατοθήκη και χώνομαιμέσα στα χατίλια. Πώς τα κατάφερα ακόμαδεν μπορώ να καταλάβω. Αλλά ο φόβος,που «φυλάει τα έρ’μα» όπως λέμε, έδωσεκαι σε μένα δύναμη και πετάχτηκα σαναστραπή πάνω στο ταβάνι. Η αδερφή μου,η Αγορίτσα Ι. Σδρόλια, χώθηκε κάτω από τοαμπάρι, που είχαμε τα σιτάρια και τα καλαμ-πόκια, όπως την είχε ορμηνεύσει από τιςπροηγούμενες ημέρες η μάνα μου ΧαρίκλειαΙ. Σδρόλια. Έτσι οι αντάρτες δεν μας βρήκαν,παρά το ότι μας αναζητούσαν και η μητέραμου τους έλεγε διάφορες δικαιολογίες. Τα άλ-λα δυο αδέρφια μου ο Ιπποκράτης Ι. Σδρό-λιας και ο Τριαντάφυλλος Ι. Σδρόλιας, ήτανπολύ μικρά και δεν υπήρχε περίπτωση νατα πάρουν μαζί τους.

Αγιορείτικα μηνύματαΑγιορείτικα μηνύματαΗ κρεμασμένη στα

βράχια Ιερά Μονή Διο-νυσίου Αγίου Όρους

Γενική άποψη της Ιεράς Μονής

Διονυσίου



ΠΑΛΑΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Αμέσως παίρνουν ένα τσουβάλι και σά-κιασαν μέσα ό,τι βρήκαν μπροστά τους πουήταν χρήσιμο. Πρώτο και καλύτερο, βέβαια,πήραν το καινούργιο μου κοστούμι, το σακάκιμε το παντελόνι. Έτσι έμεινα με τη χαρά ότιθα φορούσα το καινούργιο μου κοστούμι τοΠάσχα.

Από το χωριό πήραν, τότε, κάπου 30 νέ-ους και νέες και τους οδήγησαν πάνω σταβουνά, όπου έκαναν τις συγκεντρώσεις τους.Μεταξύ των άλλων πήραν και την ΕυτυχίαΣδρόλια (κ. του Χρη), η οποία έμεινε στοβουνό μέχρι το τέλος του αντάρτικου και μά-λιστα παντρεύτηκε τον βαθμοφόρο αντάρτηΝικόλαο Μπαντέκο. Τότε τους έπιασε ο στρα-τός και πέρασαν στρατοδικείο στη Λάρισα.Έμαθα δε ότι θα γλίτωνε το εκτελεστικό από-σπασμα αν απαρνιόταν τον άντρα της.

[Σημείωση: Η Ευτυχία Σδρόλια (κ. τουΧρη) βοήθησε πολλούς Καναλιώτες που πή-ραν οι αντάρτες με το αξίωμά της ως γυναίκατου αρχηγού. Ένας από αυτούς ήταν και οαείμνηστος Απόστολος Δ. Μαυράκης, ο οποί-ος διηγείται την περιπέτειά του στο βιβλίο«Κανάλια Καρδίτσας – Το βιβλίο των ανα-μνήσεων» σελ.407 – 410].

Επίσης, θυμάμαι τον Νικήτα Γκίκα πουσκοτώθηκε την περίοδο εκείνη στο χωριό σεμια συμπλοκή με τους αντάρτες, την ώραπου φύλαγε σκοπιά.

Μετά αποφάσισα και πήγα στο Βόλο,όπου ήταν ήδη ο αδερφός μου Νικόλαος Ι.Σδρόλιας από το 1943. Για πρώτη φορά πουπήγε δεν του άρεσε, ίσως γιατί δεν βρήκεαμέσως δουλειά και γύρισε πίσω. Αλλά εγώτον πίεσα πολύ, του είπα ότι εδώ δεν θαέχουμε προκοπή τόσα παιδιά που είμαστεκαι έτσι ξαναπήγε, οπότε έπιασε δουλειά στοεστιατόριο του Μεταφτσή της παραλίας, ωςσερβιτόρος. Έπαιρνε καλά χρήματα εκεί καιμας βοηθούσε και εμάς στο χωριό.

Η πλημμύρα του 1955 στο ΒόλοΤο 1955, λίγο καιρό μετά το μεγάλο σεισμό

που ισοπέδωσε πολλά σπίτια στο Βόλο, έγινεμια μεγάλη πλημμύρα, που αποτελείωσε τηνκαταστροφή. Έβρεχε συνέχεια επί τρεις ημέ-ρες. Το σπίτι μας ήταν στην οδό Περαιβού,κοντά στο ποτάμι του Αναύρου. Πρωί – πρωί,την ημέρα εκείνη σηκώθηκα και μέσα στηβροχή ξεκίνησα για τη δουλειά μου.

-Πάρε μαζί σου και ένα ζευγάρι κάλτσεςγιατί με τέτοια βροχή θα χρειαστεί να τις αλ-λάξεις, μου λέει η μακαρίτισσα η μητέρα μου.

Πραγματικά τις πήρα και πήγα στη δου-λειά μου, στο ΚΤΕΛ. Την ώρα που εργαζό-μουνα ήσυχος καταφθάνει ο αδερφός μου οΤριαντάφυλλος καταβρεγμένος και μου λέει:

-Πάει το σπίτι μας, χάθηκε, δεν υπάρχειπλέον τίποτα. Ούτε σπίτι, ούτε ντουβάρια,τίποτε – τίποτε. Όλα έχουν ισοπεδωθεί καιτο νερό κυλάει άφθονο, παρασύροντας ταπάντα προς τα κάτω, προς τη θάλασσα.

Αφήνω στο πόδι μου κάποιον άλλο καιτρέχω να δω τι συμβαίνει. Όταν έφθασα εκείδεν πίστευα στα μάτια μου. Δεν βρήκα τίποτεόρθιο που να θυμίζει την κατοικία μας. Τονερό τα πήρε όλα σβάρνα. Καταστροφή με-γάλη, με πολλά ανθρώπινα θύματα. Πνίγηκεη μητέρα μου Χαρίκλεια Σδρόλια και ο ανε-ψιός μου. Τους βρήκαν αργότερα τα συνερ-γεία διάσωσης και μας τους έφεραν να τουςθάψουμε. Παρά λίγο να πνιγούν και ο γαμ-βρός μου Χρήστος Σταμάτης, που κυλίστηκεμέσα στη λάσπη, με την αδερφή μου Αγορί-τσα Σδρόλια – Σταμάτη, την οποία, ευτυχώς,την παρέσυρε το ποτάμι και την έβγαλε πάνωσε ένα βράχο από τον οποίο γαντζώθηκε καισώθηκε. Ο βράχος αυτός ήταν και ο ίδιοςπαρασυρμένος από τον μεγάλο όγκο του νε-ρού.

Χάσαμε τότε τα πάντα: μια μηχανή ραψί-

ματος, τα καλά μας ρούχα, τα πάντα, τα πάν-τα. Μείναμε μόνο με αυτά που φορούσαμε.Το μόνο που βρήκαν τα συνεργεία, αργότερα,όταν αποτελείωσε το κακό, ήταν μια χάρτινηβαλίτσα, που είχαμε μέσα διάφορα έγγραφα,χαρτιά και βιβλία, τα οποία έγραφαν το όνομάμου. Έτσι μας την έφεραν και μέσα εκεί, πουλες Κώστα, είχαμε ανάμεσα κρατημένο καιτο κομπόδεμά μας, τις οικονομίες μας, κάπου17.000 δραχμές. Μουσκεμένα βέβαια και λα-σπωμένα ήταν τα χρήματα. Αλλά σιγά – σιγάτα καθαρίσαμε και τα χρησιμοποιήσαμε. Εκεί-νοι που τα έπαιρναν, τα έβλεπαν ότι ήτανλερωμένα και καταλάβαιναν το γιατί.

Αλλά, πρέπει να πω και τούτο: Όπως μαςτα πήρε τα πράγματά μας ο Θεός με την πλημ-μύρα εκείνη, μας τα έδωσε αργότερα πλου-σιοπάροχα. Ήρθε επικεφαλής της περίθαλψηςένας Ιατρίδης εκ μέρους της Κυβερνήσεως καιμοίρασε πολλά λεφτά ανά άτομο πλημμυρο-παθούς οικογένειας. Μας έδωσε ακόμη μεγά-λα δάνεια, κάπου 32.000 δραχμές και παρα-πάνω αργότερα, για να ξανακτίσουμε τα σπίτιαμας. Μας μοίρασε ρούχα, κλινοσκεπάσματακαι πολλά άλλα χρειαζούμενα, που δεν τα εί-χαμε πρωτύτερα. Μπορώ να πω δε ότι πή-ραμε τόσα πολλά, που δεν τα είχαμε πρωτύ-τερα και ακόμη μπορούσαμε να δώσουμε σεάλλους που δεν είχαν.

Πολύ γρήγορα αποκτήσαμε καινούργια στέ-γη, δική μας όλως διόλου, στην οδό Δεληγιώρ-γη 107, πάνω από την εκκλησία της Αναλή-ψεως, όπου εγκαταστάθηκε η αδερφή μου, ημακαρίτισσα αδερφή μου Αγορίτσα Ι. Σδρόλια.Σήμερα πλέον το έχει το σπίτι αυτό ο ανεψιόςμου.

Από τον Βόλο στο μοναστήρι του Αγίου Όρους

Από μικρός ήμουν τακτικός στην εκκλησίακαι πήγαινα κοντά στον παπα – Κώστα Τσα-ρούχα. Παράλληλα ο μικρός αδερφός μουΤριαντάφυλλος Ι. Σδρόλιας δανειζόταν διάφοραχριστιανικά βιβλία από τη βιβλιοθήκη του κα-τηχητικού και τα διάβαζα με πολλή όρεξη. Μουάρεσαν πάρα πολύ οι θρησκευτικές ιστορίεςκαι τα διηγήματα. Έτσι η ψυχή μέσα μου ζε-στάθηκε. Αγόραζα κι εγώ χριστιανικά βιβλίααπό την Καρδίτσα. Ιδιαίτερα μου έκαναν εντύ-πωση οι Βίοι των Αγίων, που πάντα ήταν ελ-κυστικοί, με την ενάρετη ζωή τους και μάλισταμε τα μαρτύριά τους.

Στο Βόλο που πήγα δεν είχα καμιά όρεξηγια τη δουλειά μου, την οποία όμως έκανακατά τον καλύτερο τρόπο. Πολλά χρόνια ήμουνυπάλληλος του ΚΤΕΛ, το οποίο τότε είχε ταγραφεία του στην παραλία, δίπλα στο ξενο-δοχείο «Πάλλας». Ήμουν ταμίας, κρατούσατα ονόματα των επιβατών, τους διευκόλυναστις θέσεις και όταν ερχόταν η ώρα αναχώρη-σης του λεωφορείου φώναζα με όση δύναμηείχα τους επιβάτες να ανεβούν με τη σειρά.

Πάντα, όμως, μέσα μου έκαιγε η φλόγα τηςαπομόνωσης, μακριά από τον κόσμο. Ήθελανα ησυχάσω, να ασχοληθώ με την ψυχή μου,να υμνήσω και να δοξολογήσω τον Θεό, νακυριαρχήσει η γαλήνη μέσα μου.

Από το Βόλο έφυγα για το μοναστήρι το1963. Η αλήθεια είναι ότι για τον κόσμο έφυγααπότομα, χωρίς να πω σε κανέναν τίποτε. Καιαρκετοί έψαχναν να με βρουν πού είμαι. Ανά-μεσά τους ήταν και ο φίλος και συγγενής μουΚωνσταντίνος Λ. Σδρόλιας, ο τσαγκάρης,όπως τον λέγαμε στο χωριό. Με αυτόν έκαναπολλή παρέα και τα λέγαμε όλα. Γι’ αυτό, όταναργότερα ήρθε και με βρήκε στο Όρος, πουείπε με παράπονο:

-Καλά ρε Λάμπρο, δεν είπες σε κανένα τί-ποτε ότι θα φύγεις. Αλλά ούτε και σε μένα, τονκαρδιακό σου φίλο, που ήμασταν μαζί όλη τηνώρα;

Ούτε και σ’ αυτόν είπα τίποτε. Παρά το ότι

είχαμε έρθει μαζί στο Άγιο Όρος το 1960 καιαπό τότε μου είχε μπει η ιδέα να τα παρατήσωόλα και να γίνω μοναχός. Στο Βόλο, όταν επα-νήλθα, όλο αυτό σκεπτόμουν. Στη δουλειάμου, στο σπίτι μου, στις παρέες μου, πάντααυτό είχα στο νου μου. Είχα ακούσει ότι εδώστην Ιερά Μονή του Αγίου Διονυσίου ήτανηγούμενος ένας πολύ ευσεβής άνθρωπος, οπατήρ Γαβριήλ, που καταγόταν από τα μέρημας, από τον Μεσενικόλα. Τον γνώρισα γιαπρώτη φορά τότε και όταν αργότερα, το 1961,πήρα την άδεια ενός μήνα από τα ΚΤΕΛ ήρθαπάλι εδώ και πέρασα πολύ καλά. Μου άρεσεη ζωή του μοναστηριού και πλέον αποφάσισατελεσίδικα να γίνω μοναχός.

Σχεδίαζα, λοιπόν, με κάθε λεπτομέρεια τηναναχώρησή μου. Φρόντισα να τακτοποιήσωόλες τις εκκρεμότητές μου, να μην έχω καμιάυποχρέωση ανεκπλήρωτη. Δεν ήθελα να πωσε κανέναν τίποτε. Αυτά τα πράγματα δεν λέ-γονται, Κώστα. Αν τα πεις έστω και σε έναν,θα καταφθάσουν πολλοί για να σε μεταπεί-σουν. Άλλοι θα παρακαλούσαν, άλλοι θα έκλαι-γαν και τόσα άλλα. Εγώ, ώριμος πλέον στηνηλικία και στο μυαλό, πήρα την απόφασή μου.Ήθελα να αφιερωθώ εξ’ ολοκλήρου στον Θεό,που πίστευα από τα μικρά μου χρόνια μέχρικαι τώρα στα γεράματά μου.

Πήρα, τότε, το βαλιτσάκι μου ένα πρωινό,και χωρίς να με ιδεί κανένας ήρθα στο μονα-στήρι. Εδώ είμαι αναπαυμένος και απολαμ-βάνω τη μοναστική ζωή. Την καθημερινή λα-τρεία, την προσευχή, την ψαλμωδία, τα ιεράαναγνώσματα και όλα τα σχετικά. Αυτά με θρέ-φουν καθημερινά. Η υλική τροφή είναι πολύλίγη, ίσα – ίσα για να συντηρούμαι. Και ευτυ-χώς, δόξα τω Θεώ, είμαι αρκετά καλά. Λεπτόςκαι αδύνατος μεν, αλλά αρκετά γερός και μεπλήρη διαύγεια πνεύματος.

Θυμάμαι όλους του Καναλιώτες, στο Βόλοκαι στο χωριό. Δεν τους αποχωρίστηκα. Τουςέχω πάντα μέσα στην καρδιά μου και στηνψυχή μου. Έτσι να τους πεις. Θυμάμαι όλο τοεκκλησίασμα στον Προφήτη Ηλία, έναν – έναν,όπου ήμουν νεωκόρος. Θυμάμαι και τον πα-τέρα σου τον Δημήτριο Χ. Μαυρομμάτη, οοποίος έψελνε κιόλας και μάλιστα μαθαίνονταςβυζαντινή μουσική. Θυμάμαι το Λάμπρο Πα-παγεωργίου μαζί με τον Νικόλαο Σδρόλια (κ.Σιώκα), που έψελναν στο αριστερό ψαλτήρι,και πολλούς – πολλούς άλλους. Να δώσειςσε όλους τις καλύτερές μου ευχές, από τονπρώτο μέχρι τον τελευταίο, μέχρι τον Σκούρααπό το Στουγκ που λέγαμε. Για όλους προ-σεύχομαι να τους έχει καλά ο Θεός και να είναιπροοδευμένοι.

Από τους πολλούς Καναλιώτες που ήρθανεδώ στο Άγιο Όρος θυμάμαι ιδιαίτερα το μα-καρίτη Αθανάσιο Κ. Μπρακατσούλα, που έψα-ξε πολύ και τελικά με βρήκε σε κάποια ρωσικήσκήτη που είναι κοντά στις Καρυές. Εκεί ήμου-να την περίοδο εκείνη.

Έχω 53 χρόνια εδώ στο Όρος και μόνο μιαφορά βγήκα έξω. Όταν χρειάστηκε να πάωστη Θεσσαλονίκη για να κάνω εγχείρηση στονκαταρράκτη των ματιών μου. Ποτέ άλλοτε. Καιτώρα βλέπω πολύ καλά και διαβάζω τα ανα-γνώσματα των ακολουθιών. Βλέπω καλύτερααπό τότε που ήμουν παιδί. Να είσαι πάντακαλά και εσύ, που μαζί θυμηθήκαμε τόσα πολ-λά για το χωριό μας και για όλους του Κανα-λιώτες. Να τους δώσεις τα θερμά χαιρετίσματάμου και τις ευλογίες μου.

Αναμνήσεις και βιώματα του πατρός Βλασίου

(κατά κόσμον Βασιλείου Π. Κατέρη)

Αναμνήσεις από το χωριόΜε νοσταλγία θυμάμαι τους παλιούς συμ-

μαθητές μου στο σχολείο. Τον αδερφό σου

Χρήστο Μαυρομμάτη, τον Γεώργιο Γιωτό-πουλο, τον Βασίλειο Μπαλντά από το Φα-νάρι, που τώρα βρίσκεται στο Βόλο, όπουπαντρεύτηκε και έκανε προκοπή. Έψελνεπολύ καλά όταν πηγαίναμε στην εκκλησία.Επίσης θυμάμαι τους άλλους συμμαθητέςμου, τον θεολόγο Απόστολο Σδρόλια, και τονφιλόλογο Θωμά Παγώνη, καθώς και τον επί-σης φιλόλογο Θωμά Ν. Ζήση, που έγινεσπουδαίος υμνογράφος και μου έστειλε με-ρικά βιβλία του. Έγραψε και μερικούς παρα-κλητικούς ύμνους στην Παναγία την Κανα-λιώτισσα, οι οποίοι διαβάζονται στις διάφορεςπαρακλήσεις, ιδιαίτερα εκείνες που γίνονταιπριν από τον δεκαπενταύγουστο, όπως έμα-θα. Ποιους άλλους θυμάμαι από το Βόλο; Α,ναι, θυμάμαι την Έλλη Θ. Θέου – Παναγιω-τίδου, που είναι και συγγενής μου.

Θυμάμαι την γεωργική μας ζωή πέρα στοΜουρκ, όπου εμείς είχαμε εκτός από τα χω-ράφια και πολλά πρόβατα. Εσύ πολλές φο-ρές ερχόσουν και έπαιρνες νερό από τη Βρύ-ση του Μούρκου. Θυμάμαι την εκκλησία τουΑγίου Νικολάου που γιόρταζε στις 6 Δεκεμ-βρίου και μαζί γιορτάζαμε κι εμείς, που είχαμετα ντάμια μας εκεί.

Πάντα όταν βρίσκω Καναλιώτη ρωτάω γιατο χωριό. Τώρα έμαθα ότι είχατε εκλογές καιβγάλατε πάλι πρόεδρο τον ίδιο, τον Χριστό-δουλο Θ. Ζέκιο, που ήταν και πρωτύτερα.

Πώς πήρα την απόφαση να ακολουθήσω τη μοναστική ζωήΑπό τα παιδικά μου χρόνια, θυμάσαι Κώ-

στα, ήμουν τακτικός στο κατηχητικό, που μαςέκανε ο θεολόγος Ιωάννης Κολοβός. Απότότε κάτι έμεινε μέσα μου. Αργότερα, το 1964,όταν τελείωσα μαθηματικός και άρχισα ταφροντιστήρια μαζί με άλλους στη Θεσσαλο-νίκη αυτό το κάτι άρχισε να αναδεύεται μέσαμου και να μου δίνει ένα βαθύτερο νόημαγια τον προορισμό του ανθρώπου. Στη συ-νέχεια άνοιξα δικό μου φροντιστήριο, τοοποίο πήγαινε πολύ καλά. Παράλληλα έκανακαι τα χαρτιά μου για διορισμό. Διορίστηκαστα Βασιλικά Θεσσαλονίκης και δέχτηκα τοδιορισμό, επειδή ήταν κοντά στη Θεσσαλο-νίκη. Αν ήταν λίγο πιο πέρα δεν θα πήγαινα.Εκεί έμεινα 5 χρόνια.

Πάντα, όμως, η φλόγα που έκαιγε μέσαμου δυνάμωνε όλο και περισσότερο. Ο πνευ-ματικός μου δεν είχε αντίρρηση και έτσι πήρατην απόφαση να πάω σίγουρα να ιερωθώκαι να γίνω μοναχός. Είπα την απόφασή μουκαι στον μακαρίτη γερο – Παΐσιο, ο οποίοςμε ενεθάρρυνε ακόμη περισσότερο και μουέδωσε την ευλογία του.

Είχα αποφασίσει, βέβαια, από πολύ νωρίςνα μην παντρευτώ και έτσι ήμουν ελεύθεροςαπό αυτή την πλευρά. Είχα όμως και υπο-χρέωση στους γονείς μου, τους οποίους τουςέφερα στη Θεσσαλονίκη από το 1972. Ο πα-τέρας μου πέθανε στα 88 του χρόνια, αλλάη μητέρα μου ζούσε ακόμη. Έτσι παρέτεινατην παραμονή μου στον κόσμο.

Όταν ήρθα ως λαϊκός για επίσκεψη εδώ στομοναστήρι, είδα τον πατέρα Διονύσιο, ο οποίοςμε επηρέασε πολύ θετικά για τη ζωή του μονα-στηριού, μου έδωσε την ευλογία του και συνέ-βαλε αποφασιστικά στη μεγάλη κλήση μου.

Η ζωή μου στο μοναστήριΑυτή την περίοδο έχω, εδώ στο μοναστήρι

του Διονυσίου, το διακόνημα του τραπεζο-κόμου. Είναι πολύ κουραστική η δουλειά αυ-τή. Ξέρεις τι σημαίνει π.χ. να κόβεις ψωμίγια 100 άτομα δυο φορές την ημέρα; Να,κοίταξε το δάκτυλό μου έβγαλε κάλο, απότην πίεση.




EKΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ

α. Το Σάββατο 19 Ιουλίου, παραμονή τηςεορτής του Προφήτη Ηλία, πραγματοποι-ήθηκε στον Αϊ-Λιά Μέγας Εσπερινός με Αρ-τοκλασία. Στη συνέχεια, στη μεγάλη τραπε-ζαρία της εκκλησίας προσφέρθηκε δείπνο.Την Κυριακή 20 Ιουλίου πραγματοποιήθηκεη πανηγυρική Θεία Λειτουργία του ΠροφήτηΗλία. Στον εφετινό εορτασμό συμμετείχε, κα-τόπιν πρωτοβουλίας του Συλλόγου Κανα-λιωτών Αθήνας, η βυζαντινή χορωδία τωνιεροψαλτών αδελφών Μάκη και ΚυριάκουΝαούμ και των Δημητρίου Κεραμίδα και Θε-οδώρου Καραμπούλη, που έψαλαν με βυ-ζαντινή μεγαλοπρέπεια τους ύμνους τουΕσπερινού και της Θείας Λειτουργίας.

β. Την Κυριακή 10 Αυγούστου τελέστηκεστη «βρωμόβρυση» η υποδοχή της αγίαςεικόνας της Παναγίας της «Καναλιώτισσας».Εφέτος για πρώτη φορά η εικόνα συνοδεύ-τηκε από τον ηγούμενο της Μονής ΜεγάλουΜετεώρου. Ο ηγούμενος Αρχιμανδρίτης Νή-φων Καψάλης στο χαιρετισμό του προς τοεκκλησίασμα εντός του Ιερού Ναού Κοιμή-σεως της Θεοτόκου υποσχέθηκε ότι η επί-σκεψή του αυτή θα καθιερωθεί να γίνεταικάθε χρόνο προς τιμήν της Παναγίας της«Καναλιώτισσας» και του χωριού μας.

Μετά το πέρας της τελετής ακολούθησεστο Πνευματικό Κέντρο η απονομή των υπο-τροφιών σπουδών του αείμνηστου συγχω-ριανού μας Νεοπτόλεμου Δήμου στα αρι-στούχα παιδιά των Καναλιωτών, με προ-εξάρχοντα το μόνιμο συντονιστή τέτοιων εκ-δηλώσεων δάσκαλο Αντώνη Λάσδα και υπότην ευθύνη του Προέδρου της Κοινότηταςκου Χρήστου Ζέκιου.

Οι εφετινοί υπότροφοι είναι οι πα-ρακάτω έξι:Γκίκα Στυλιανή του Νικολάου και της ΧαρίκλειαςΜαυρομμάτης Κωνσταντίνος του Δημητρίου και της ΧαρίκλειαςΜιχάλη Μαρία του Σταύρου και της ΦωτεινήςΜπέκος Χριστόφορος του Νικολάου και της ΕυαγγελίαςΝούκα Μαίρη του Σεραφείμ και της ΑγορίτσαςΣδρόλια Ελένη του Κωνσταντί-νου και της Παναγιώτας

Ο Αντιδήμαρχος Μουζακίου κος ΔημήτριοςΤσιούμας, στην αρμοδιότητα του οποίου υπά-γεται η Κοινότητα Καναλίων, ανακοίνωσε τοποσό των 1700 ευρώ που αντιστοιχούσεεφέτος ως υποτροφία σπουδών στον καθένααπό τους δικαιούχους. Επιπλέον αυτού τουοικονομικού επάθλου, στους αριστούχουςδόθηκε ως πνευματικό έπαθλο εκ μέρουςτου κου Θωμά Ν. Ζήση το βιβλίο του «Κα-ναλίων οι Άγιοι Πρόβολοι – Ευλαβικό Αφιέ-ρωμα» και εκ μέρους του κου ΚωνσταντίνουΔ. Μαυρομμάτη το βιβλίο του «Κανάλια Καρ-δίτσας – Το βιβλίο των αναμνήσεων». Στηνεκδήλωση συμμετείχαν οι Τοπικοί Σύμβουλοικ.κ. Λουκάς Μπρακατσούλας και ΠερικλήςΠυργιώτης και παραβρέθηκαν ο Πρόεδροςτων Καναλιωτών Θεσσαλονίκης κος Τριαν-τάφυλλος Δήμου, ο Πρόεδρος και ο Αναπλη-ρωτής Γενικός Γραμματέας του Συλλόγουτων Καναλιωτών Αθήνας κ.κ. Λάμπρος Πυρ-γιώτης και Σωτήρης Παπανικολάου και αρ-κετοί άλλοι Καναλιώτες.

Η ευχή του κου Ζήση ας συνοδεύει πραγ-ματικά για πάντα τ' αριστούχα παιδιά τωνΚαναλιωτών:

Αιέν αριστεύεινΚαι πρωτεύειν

Εν αγιότητι βίουΚαι έργοις αγαθοίς

γ. Στις 14-15 Αυγούστου πραγματοποιήθη-κε το διήμερο παραδοσιακό πανηγύρι γιατην εορτή της Παναγίας. Ανήμερα, 15 Αυ-γούστου, με την παρουσία των Δημοτικώνκαι Τοπικών Αρχών του Δήμου Μουζακίουκαι της Τοπικής Κοινότητας Καναλίων τελέ-στηκε Θεία Λειτουργία στον Ι.Ν. Κοιμήσεωςτης Θεοτόκου και Τρισάγιο με κατάθεση στε-φάνων στο Μνημείο πεσόντων – θυμάτων1941-1949 και ακολούθως διεξήχθη ο «δρό-μος θυσίας».

δ. Το Σάββατο 16 Αυγούστου, στην πλατείατου χωριού μας, ο Σύλλογος Αθηνών μ’ επι-κεφαλής το μέλος του ΔΣ κο Θωμά Παπαζα-χαρίου διοργάνωσε μαθήματα και αγώνεςσκακιού. Το βράδυ πραγματοποιήθηκε μεαπόλυτη επιτυχία η μουσικοχορευτική συνε-στίαση των πενηντάρηδων, των γεννηθέν-των δηλαδή το 1964.

στ. Την Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου ολοκλη-ρώθηκαν οι εφετινές καλοκαιρινές εκδηλώ-σεις με την αναχώρηση («ξεκίνημα») τηςαγίας εικόνας της Παναγίας μας. Η εικόνασυνοδεύθηκε και εφέτος μέχρι το ΜεγάλοΜοναστήρι στα Μετέωρα από περισσότε-ρους από 50 συγχωριανούς μας. Με μέριμνατων Επιτρόπων της Κοιμήσεως της Θεοτό-κου συνδυάστηκε η αποχώρηση της εικόναςμε προσκυνηματική εκδρομή στα Μετέωρα.

Καλοκαίρι 2014 στο χωριό μαςΚαλοκαίρι 2014 στο χωριό μας

Στιγμιότυπα από την υποδοχή της εικόνας στη «βρωμόβρυση» και τη μεταφορά της στο χωριό

Οι τιμηθέντες αριστούχοι μας

Άποψη της εκδήλωσης στο Πνευματικό Κέντρο

ε. Την Κυριακή 17 Αυγούστου, με πρωτοβουλία και μέριμνα των γυναικών τουΣυλλόγου Καναλιωτών της Αθήνας, πραγματοποιήθηκε για τρίτη συνεχόμενη χρονιάστην πλατεία του χωριού μας με μεγάλη συμμετοχή γυναικών - περίπου 50 - ηβραδιά της Καναλιώτισσας.

Σημειώνεται ότι η εν λόγω εκδήλω-ση συνέτεινε στη σύσφιξη των σχέσε-ων, στην επικοινωνία, στην ανταλλαγήεντυπώσεων καιαπόψεων για θέ-ματα που απα-σχολούν όλες τιςγυναίκες. Ευχό-μαστε τη συνέχι-ση παρόμοιων εκ-δηλώσεων με τησυμμετοχή ακόμηπερισσότερωνγυναικών.

Η βραδιά της Καναλιώτισσαςτης Βούλας, συζύγου Βάιου, Αναγνώστου

Τουρνουά Μπάσκετ 3x3 στο Χάρματου Δημήτρη Γαβαλά

Η νεολαία των Καναλίων είχε καιφέτος παρουσία στο τουρνουά μπά-σκετ 3x3 που διοργανώθηκε για 15ηχρονιά στο Χάρμα. Στην κατηγορίαπαιδιών ηλικίας 15-18 ετών συμμε-τείχε η τετράδα Δημοσθένης και Αν-δρέας Μιντζαρίδης, Πελοπίδας καιΣταύρος Χαντζιάρας, με το όνομαΑστέρας Καναλίων. Μετά από δύοεύκολες νίκες στα προκριματικά, ταπαιδιά μας αγωνίστηκαν στον τελικό της κατηγορίας, όπου ηττήθηκαν με 18-14 απότην ομάδα Guest 2.

Ευχόμαστε του χρόνου να πάνε ακόμα καλύτερα...!!

Οι Καναλιώτες εκδρομείς - προσκυνητές στα Μετέωρα (φωτογραφία του Λάμπρου Ευ. Ζέκιου)Η μεταμεσονύχτια παρέα μας


9TA KANAΛΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣEKΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ

του Κωνσταντίνου Δ. Μαυρομμάτη

Φέτος το καλοκαίρι απολαύ-σαμε μια σπάνια μουσικήπανδαισία στο θρησκευτικόπανηγύρι του Αϊ-Λιά, στις

20 Ιουλίου 2014. Μια καλλικέλαδη βυ-ζαντινή χορωδία, αποτελούμενη από4 άτομα, λάμπρυναν με τη ζωντανήπαρουσία τους και τη μελωδική φωνήτους την εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Επρόκειτο για τους αδελφούς ΝαούμΜάκη και Κυριάκο, βοηθούμενους καιαπό τους Δημήτριο Κεραμίδα και Θε-όδωρο Καραμπούλη, οι οποίοι απο-τέλεσαν μια πρωτότυπη για το χωριόμας βυζαντινή χορωδία και πλημμύ-ρισαν το ναό με τις αγγελικές φωνέςτους. Από τα Κεκραγάρια ακόμη του Εσπε-ρινού φάνηκε ότι σ’ αυτό το πανηγύριοι Καναλιώτες θα ζούσαν μια πρωτό-γνωρη εκκλησιαστική ακολουθία, πουίσως ποτέ στη ζωή τους δεν απόλαυ-σαν. Ο κεντρικός πρωτοψάλτης Μά-κης Ναούμ μαζί με τους συνοδούς τουήλθε από τον Ιερό Ναό του ΑγίουΕλευθερίου Αθηνών και έψαλλε μεβυζαντινή μεγαλοπρέπεια τουςύμνους του Εσπερινού, του Όρθρου,της Θείας Λειτουργίας, αλλά και τηςαρτοκλασίας, στον ειδικό χώρο της«Φιάλης» του προαυλίου του ναού.Ακόμη και το τεριρέμ και το νενενάμακούσαμε με μοναδική μουσικότητακαι μοναδική απόδοση. Η βυζαντινή μουσική σε όλο της τομεγαλείο, που δίκαια σαγήνευσε τοεκκλησίασμα. Ακόμη και εκείνοι πουείναι εντελώς «άμουσοι», μπροστάστην καλλιτεχνική και με τα ζωντανό-τερα μουσικά χρώματα ψαλτική από-δοση, έμειναν άναυδοι και με το στό-μα ανοιχτό παρακολουθούσαν τηνεξέλιξη των ακολουθιών, που χτύπη-σαν τις πιο ευαίσθητες χορδές της

ύπαρξή τους. Όλοι στο τέλος της λειτουργίας συγ-χάρηκαν θερμά τους αδελφούς Ναούμκαι τη συνοδεία τους για τη θαυμάσιααυτή ευκαιρία που τους χάρισαν.Ύστερα από συνεννόηση με την Εκ-κλησιαστική Επιτροπή, ο ΛάμπροςΖέκιος τους ευχαρίστησε με τα εξήςλόγια: Εκ μέρους των ιερέων και τωνενοριτών του Προφήτη Ηλία, εκφρά-ζουμε τις οφειλόμενες ευχαριστίεςπρος τον Σύλλογο Καναλιωτών Αθη-νών για την ποιοτική παρέμβασή του,διαθέτοντας στο σημερινό εορτασμόμας τη Βυζαντινή χορωδία των κ.κ.Ναούμ, τους οποίους επίσης θερμάευχαριστούμε και συγχαίρουμε, γιατίκατόρθωσαν να αγιάσουν τις ψυχέςόλων μας με την ευγενική προσφοράτους στο χθεσινό Εσπερινό και στησημερινή Θεία Λειτουργία. Βέβαια, αφορμή για την πρωτοβουλία

αυτή στάθηκε ο Σωτήρης Παπανικο-λάου, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγουτων Αθηνών, ο οποίος δίκαια έλαβετους άφθονους επαίνους και την ευα-ρέσκεια του εκκλησιάσματος.Κατά τα άλλα το θρησκευτικό αυτόπανηγύρι είχε την παραμονή, μετάτον εσπερινό, το καθιερωμένο πλέον,αρκετά πλούσιο φαγητό με κρέαςπροβατίνας και πατάτες στο φούρνο,καθώς και άφθονο κρασί. Παρά τηνψιλή βροχούλα που έπεσε και μού-σκεψε τις καρέκλες και τα τραπέζια,στο βραδινό δείπνο κάθισαν όλοι οιπροσκυνητές, οι οποίοι ξεπέρασανκάθε προηγούμενο. Πάνω από 600άτομα συμμετείχαν στο εορταστικόδείπνο, ενώ υπήρξαν και μερικοί πουέμειναν όρθιοι παίρνοντας στο σπίτιτους το ατομικό πακέτο του φαγητού.Έτσι χρειάσθηκαν 8 προβατίνες αυτήτη φορά για το τραπέζι, τις οποίες διέ-

θεσαν ευχαρίστως, εντελώς δωρεάν,για τη Χάρη του Προφήτη Ηλία, οι Κα-ναλιώτες τσελιγκάδες: Βούζας Αλέκος,Γιαννακός Γεώργιος, Ευθυμίου Χρή-στος, Καγιάς Θωμάς, ΚαλλιώραςΚωνσταντίνος, ΜπρακατσούλαςΗλίας,, Σακκάς Κωνσταντίνος και Χα-ραλάμπους Κωνσταντίνος, μερικοίτων οποίων είχαν και την όλη δύσκο-λη και επίπονη φροντίδα της προετοι-μασίας των μερίδων του φαγητού.Στην προετοιμασία αυτή των σφα-χτών βοήθησε και ο Χρίστος Αναστα-σίου (κ. Πόλιας) με τον εγγονό του.Το κρασί δε, ήταν δωρεά του ΑνδρέαΚοντοζήση και του Αγαθοκλή Σδρό-λια, ενώ τα λουκούμια ήταν προσφο-ρά της Ρούλας Αλεξανδρή, στη μνήμητης μητέρας της Έλλης Αλεξανδρή.

Την επιμέλεια της όλης διοργάνωσηςτης βραδινής τράπεζας είχαν οι επί-τροποι του Ιερού Ναού του ΠροφήτηΗλία, Χριστόδουλος Ζέκιος, ΛάμπροςΥφαντής και Καλλιόπη Κατέρη - Ζυ-γούρη, Έφη Χριστοδούλου και Γερά-σιμος Γηράσης, με αρκετούς ενορίτεςκαι χωριανούς. Οι εθελοντές χωριανοίπου βοήθησαν στο στρώσιμο τωντραπεζιών, στο σερβίρισμα και στοτελικό κλείσιμο της εκδήλωσης, ήτανοι εξής: Αλεξανδρή Αγορή, Αναστασί-ου Δανάη, Γατή Χριστίνα, Γατή Μαρία,Ζέκιος Ηλίας, Ζέκιος Λάμπρος, ΖέκιουΔήμητρα, Ζέκιου Ιωάννα, Καγιά Λένα,Κατέρη Ηλέκτρα, Κατέρης Βασίλειος,Πυργιώτης Περικλής, Σδρόλιας Χρί-στος, Σκουμής Νικόλαος, Τζανής Θε-όδωρος (ιεροψάλτης του ναού) Τσιώ-κος Φαίδων και μερικοί άλλοι νέοι, κυ-ρίως, του χωριού (ζητούμε συγνώμηαν κατά λάθος παραλείψαμε κάποι-ον). Σ' όλους αξίζουν θερμά συγχαρητήριακαι είθε ο Προφήτης Ηλίας να είναιβοηθός, συμπαραστάτης και σκέπητους σε όλη τους τη ζωή.

Μουσική πανδαισία στον Αϊ-ΛιάΜουσική πανδαισία στον Αϊ-Λιά

Από δεξιά στη φωτογραφία, οι πρωτοψάλτες αδελφοί Μάκης και Κυριάκος Ναούμ και ο Δημήτριος Κεραμίδας.

Πίσω διακρίνεται ο Θεόδωρος Καραμπούλης.

ΚΑΝΑΛΙΑΚΟΣ - ΦΑΝΑΡΙ 75-38του Ηλία Χρ. Ζέκιου

Η θριαμβεύτριαομάδα μας μετά τονκαθιερωμένο αγώνα του καλοκαιριού:ΚΑΝΑΛΙΑΚΟΣ-ΦΑΝΑΡΙ 75-38

Ο διοργανωτής τουαγώνα και προπονη-

τής της ομάδας μαςκος Κώστας Μπαλτα-

δώρος δέχεται τασυγχαρητήρια του

Προέδρου Καναλίωνκου Χρήστου Ζέκιου



Η ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΑΣ

ËÏÃÏÔÅ×ÍÉÁ, ÐÏÉÇÓÇ, ÉÓÔÏÑÉÊÏ ÌÕÈÉÓÔÏÑÇÌÁ204 ¢ããåëïò Ãïíôßêáò Ôáîßäé ìå ôïí Ýñùôá

óôï ëéìÜíé ôçò áãÜðçò ÊÅÄÑÏÓ205 Áëßíá Ðáó÷áëßäç Áöïóßùóç ÐÁÔÁÊÇ206 Áéìßëéïò ÃáóðÜñçò ÂÜäéóìá óôçí åõèåßá ÐËÅÈÑÏÍ 207 Áíñß ÓáñéÝñ Ï ðåôáëïýäáò ÑÁÐÐÁ208 Áíôùíßïõ Á. ÁíôùíÜêïõ Åéò ïéùíüò Üñéóôïò,

áìýíåóèáé ðåñß ãëþóóçò ÍÅÁ ÈÅÓÉÓ209 Á÷. Ã. ËáæÜñïõ Éóôïñßá ôïõ ÂëÜ÷éêïõ

Äçìïôéêïý Ôñáãïõäéïý210 Âáóßëçò Âáóéëéêüò Foco d’ amor ÊÁÊÔÏÓ211 ÃéÜííçò ÍôåãéÜííçò Ç äßêç ÃÍÙÓÇ212 ÃéÜííçò ÓçöÜêçò Áäåëöïß ÂÉÂËÉÁ ÃÉÁ ÏËÏÕÓ213 Ãïõóôáýïò ÖëùìðÝñ ÌáíôÜì Ìðïâáñý “Ç ÊÕÑÉÁKÁÔÉÊÇ” ÅÖÇÌÅÑÉÄÁ214 ÄÝóðïéíá Ðïëõ÷ñïíßäïõ Ôçò äüîáò êáé ôïõ åëÝãïõ ÁÄÅÑÖÏÉ ÊÕÑÉÁÊÉÄÇ215 ÄçìÞôñç ×áôæÞ ÁíõðåñÜóðéóôïé ÐËÅÉÁÓ216 Åëåõèåñßá ÁíáãíùóôÜêç-ÔæáâÜñá ÌåãÜëç ðïñåßá ÌÁÕÑÉÄÇÓ217 ¸ëëç Áëåîßïõ Óêëçñïß áãíþíåò ãéá ìéêñÞ æùÞ ÈÅÌÅËÉÏ218 ÅõáããÝëïò ÁâÝñùö-Ôïóßôóáò ÐåñéóôÝñéá ãéá ìéêñïýò ÂÉÂËÉÏÐÙËÅÉÏÍ

êáé ìåãÜëïõò ÔÇÓ ÅÓÔÉÁÓ219 ÆùÞ-Ìõñôþ Ñçãïðïýëïõ Êáëïß êáéñïß ÊÅÄÑÏÓ220 ÆùÞ Óðõñïðïýëïõ Ôá ÷ñþìáôá ôçò ßñéäáò ÊÅÄÑÏÓ221 Çëßá ¸ñåíìðïõñãê ¢íèñùðïé, ×ñüíéá, ÆùÞ - Áðïìíçìïíåýìáôá ÊÏÕËÏÕÖÁÊÏÕ222 ÈáíÜóçò ÁðÜñôçò Áðü ôçí ÁíáôïëÞ óôç Äýóç ÃÍÙÓÇ223 ÈÝìïò ÊïñíÜñïò ÅóôáõñùìÝíïò ëáüò ÍÅÏÅËËÇÍÉÊÅÓ ÅÊÄÏÓÅÉÓ224 ºñâéãê Óôüïõí Ôæáê Ëüíôïí - íáýôçò ÓÕÃ×ÑÏÍÇ

êáâÜëá óô’ Üëïãï ÃÍÙÌÇ225 Éïõëßá Éáôñßäç Óôéò ðÝíôå ôçí áõãÞ ÂÉÂËÉÏÐÙËÅÉÏÍ ÔÇÓ ÅÓÔÉÁÓ226 Êþóôáò ÁñêïõäÝáò Ï ÌåãáëÝîáíäñïò êáé ç óêéÜ ôïõ ÅÊÄÏÓÅÉÓ ÊÁÓÔÁÍÉÙÔÇ227 Êþóôáò Ðáñïñßôçò Ï êüêêéíïò ÔñÜãïò ÊÅÉÌÅÍÁ228 Ëåßá ×áôæïðïýëïõ-ÊáñáâéÜ ÐáãùíéÜ - Ôï ðñïîåíéü - Éóßäùñïò229 Ëéïýéò ÊÜñïë Ç Áëßêç óôç ÷þñá ôùí ÈáõìÜôùí ÐÁÐÁÄÏÐÏÕËÏÓ230 Ìáíþëçò ÐñáôéêÜêçò Ðïßçóç 71-74 - Ïé ðáñá÷áñÜêôåò ÌÐÁÌÐÇ ÌÐÁÑÌÐÏÕÍÁÊÇ231 Ìáíþëçò ÐñáôéêÜêçò Ç ðáñáëïúóìÝíç ÁÊÌÙÍ232 Ìáíþëçò ÐñáôéêÜêçò Ëéâéäþ ÊÅÄÑÏÓ233 ÌÜñôéí ×Üéíôåãêåñ ÁãáðçìÝíç ìïõ øõ÷ïýëá ÅÊÊÑÅÌÅÓ234 ÌïéñÜííá Ê. ÃåñÜêç Åßìáóôå áäÝñöéá ÃÑÁÖÉÊÅÓ ÔÅ×ÍÅÓ235 ÌðÝñôïëíô ÌðñÝ÷ô Ôï ìõèéóôüñçìá ôçò ðåíôÜñáò ÐÁÐÕÑÏÓ236 Íßêïò ÄáââÝôáò Ôï èÞñáìá ÊÅÄÑÏÓ237 Íßêïò Á. ÊïêÜíôæçò ÅííÝá éóôïñßåò êáé Ýíá ëéìðñÝôï ÐÁÔÁÊÇ238 Íßêïò Á. ÊïêÜíôæçò ÊïõáñôÝôï ÐÁÔÁÊÇ239 Íßêïò Íéêïëáúäçò Ï ïñãéóìÝíïò ÂáëêÜíéïò ATHENS VOICE240 Íßôóá Ôæþñôæïãëïõ ¼ôáí ïñãßæåôáé ç ãç ÊÅÄÑÏÓ241 ÍôïóôïãéÝöóêõ ¸ãêëçìá êáé ôéìùñßá ÐÁÐÕÑÏÓ242 Ðáíáãéþôçò Áãáðçôüò Ï ÷Üëêéíïò ïöèáëìüò ÁÃÑÁ243 Ðáíáãéþôçò ÍÜííïò ÓêéÝò ïäïéðüñùí ÌÅÔÁÉ×ÌÉÏ244 Ð.Á. Ìé÷åëÞ ÁéóèçôéêÞ ôñéëïãßá ÉÊÁÑÏÓ245 Ñßôá Ìðïýìç ÐáðÜ ¼ôáí ðåéíïýóáìå êáé ðïëåìïýóáìå ÔÕÌÖÇ246 ÑïìðÝñôï ÓáâéÜíï Ãüìïñá ÐÁÔÁÊÇ247 ÓïõæÜíá ÔáìÜñï ¼ðïõ óå ðÜåé ç êáñäéÜ ÙÊÅÁÍÉÄÁ248 ÓôÝöáí ÔóâÜé÷ Ìáñßá Óôéïýáñô ÐÁÐÕÑÏÓ249 Ôæ.Ê. ÃêÜëìðñáúè Ç êïéíùíßá ôçò áöèïíßáò ÐÁÐÁÆÇÓÇ

250 Ôæ.Ê. ÃêÜëìðñáúè Èñßáìâïò ÐÁÐÁÆÇÓÇ251 ×üñ÷å Óåìðñïýí Áíôßï, öùò ôçò íéüôçò… ÅÎÁÍÔÁÓ252 ×ñ. ÐïõëåãêÝñç ÌÜñãáñåô AEGEAN PRESS LTD253 ×ñýóá ×ñïíïðïýëïõ- ÐáíôáæÞ Ñüæá Éìâñéþôç - Ôçò æùÞò êáé ôïõ ó÷ïëåßïõ ÅÌÐÅÉÑÉÁ254 ¢ðáíôá Ê. ÊáñõùôÜêç

êáé Ì. Ðïëõäïýñç ÐÁÐÕÑÏÓ255 Äéïíõóßïõ Óïëùìïý-ÁíäñÝá ÊÜëâïõ:

¢ðáíôá ôá åëëçíéêÜ Ýñãá ÐÁÐÕÑÏÓ256 Gunter Wallraff Óôï ðåñéèþñéï… ÓÔÁ×Õ257 Rhonda Byrne Ôï ìõóôéêü Á.Á. ËÉÂÁÍÇ258 Salvo Palazzolo Ï êþäéêáò Provenzano - Ï Üíèñùðïò

- Michele Prestipino ðïõ ðõñïâïëïýóå óáí èåüò Á.Á. ËÉÂÁÍÇ259 Schmemann Ãéá íá æÞóç ï êüóìïò ÁÈÇÍÁ260 Sinclair Lewis Êåíôñéêüò Äñüìïò ÓÕÃ×ÑÏÍÇ ÁÌÅÑÉÊÇ261 STENDHAL Ôï Êüêêéíï êáé ôï Ìáýñï ÐÁÐÕÑÏÓ

ÅÐÉÓÔÇÌÏÍÉÊÁ ÄÏÊÉÌÉÁ262 ÅëåõèÝñéïò Áñãõñüðïõëïò Ï êþäéî ôùí Ðõèáãïñåßùí ÐÉËÁÑ ÐÑÉÍÔÉÍÃÊ263 ÉððïêñÜôçò ÄÜêïãëïõ Ï ìõóôéêüò êþäéêáò ôïõ Ðõèáãüñá

êáé ç áðïêñõðôïãñÜöçóç ôçò äéäáóêáëßáò ôïõ ÍÅÁ ÈÅÓÉÓ

264 ÊïóìÜò ÌáñêÜôïò Ç ìõóôéêÞ áñ÷áéïåëëçíéêÞ ôå÷íïëïãßá- ÄçìÞôñéïò Ðáðáãåùñãßïõ - Ôï ìïíáäéêü èáýìá (2 ôüìïé) ÊÁÄÌÏÓ

265 ÊÜñåí Ìïýôïí ÃåíåôéêÝò áðïäåßîåéò ãéá ôçí ýðáñîç ôùí Íåöåëßì266 Ôüíé Óìéè ÌåãÜëïò éáôñéêüò ïäçãüò (2 ôüìïé) ÃÉÁËËÅËÇ267 James Watson Ç äéðëÞ Ýëéêá “ÔÏ ÂÇÌÁ” ÅÖÇÌÅÑÉÄÁ268 V The Mafia Manager ÐÅÑÉÐËÏÕÓ

ÃËÙÓÓÁ ÊÁÉ ËÅÎÉÊÁ269 Áñ÷çãåßï Åíüðëùí ÄõíÜìåùí ÅèíéêÞ ãëþóóá Åôáéñåßá ôùí ößëùí ôïõ ëáïý 270 ÊïóìÜò Ìéëô. ÌáñêÜôïò Ôï éóïøçöéêüí ëåîéêüí ÅËËÇÍÉÊÏÓ

ôçò åëëçíéêÞò ãëþóóçò ËÏÃÏÓ271 Ç ëÝîç: ÅëëçíéêÞ êáé îÝíç ëïãïôå÷íßá Áíôþíçò ÖùóôéÝñçò

ÖÉËÏÓÏÖÉÁ272 Âáóßëçò Âáóéëéêüò Ïé ðñïóùêñáôéêïß 8 1/2273 Âáóßëçò Ê. Ìðñáêáôóïýëáò Ç öéëïóïöéêÞ óêÝøç áðü ôï ÈáëÞ

Ýùò ôç óýã÷ñïíç åðï÷Þ ÁÍÔ. Í. ÓÁÊÊÏÕËÁ274 Ãêüôöñéíô Âßë÷åì ËÜéìðíéôò Ç ìïíáäïëïãßá ÅÊÊÑÅÌÅÓ275 ¸íôìïõíô ×ïýóåñë Ç êñßóç ôçò åõñùðáúêÞò áíèñùðüôçôáò êáé ç öéëïóïößá ÅÊÊÑÅÌÅÓ276 Ìùñßò Ìåñëþ - Ðüíôõ Åãêþìéï ôçò öéëïóïößáò ÅÊÊÑÅÌÅÓ

ÊÏÉÍÙÍÉÏËÏÃÉÁ 277 Áí ÍôõöïõñìÜíôåë Ðåñé Öéëïîåíßáò ÅÊÊÑÅÌÅÓ278 Âáóßëçò Âáóéëéêüò Ç 25åôßá ÐÁÐÁÆÇÓÇ279 Âáóßëçò Âáóéëéêüò ÓÜñî êáé ÌÜñî ïäïéðïñéêÜ ìïíüëïãïé Ã. ËÁÄÉÁ280 ÃåñÜóéìïò Êáêïëýñçò Ï Æáê ÍôåñéíôÜ êáé

ç áðïäïìçôéêÞ áíÜãíùóç ÅÊÊÑÅÌÅÓ281 ÄçìÞôñéïò Óôåñãßïõ Óäñüëéáò ÐñïóùðéêÝò åìðåéñßåò - ÁíáìíÞóåéò282 Æáí Æáê Ñïõóóþ Ôï êïéíùíéêü Óõìâüëáéï ËÕÑÁ283 Ìßìçò Ãêáíßäçò Ï Ðïëéôéóìüò ôïõ óýìðáíôïò áðåñéüñéóôç

äõíáôüôçôá ôïõ áíèñþðïõ Ì. ÃÊÁÍÉÄÇÓ

Εμπλουτίζεται η δανειστική Εμπλουτίζεται η δανειστική βιβλιοθήκη μαςβιβλιοθήκη μας

188 νέοι τίτλοι βιβλίων προστέθηκαν σ’ αυτούς που δημοσιεύθηκαν στο φύλλο 121 της εφημερίδας μας



Η ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΑΣ

284 Íéêüëáïò Âáó. ÃçñÜóçò Êáíáëéþôåò óôç Èåóóáëïíßêç ÓÕËËÏÃÏÓ (åðéìÝëåéá) ÊÁÍÁËÉÙÔÙÍ ÈÅÓÓÁËÏÍÉÊÇÓ

285 Ôæïýíôéè ÌðÜôëåñ “Óþìáôá ìå óçìáóßá - ÏñéïèåôÞóåéò ôïõ “”öýëïõ”“ óôï ëüãï” ÅÊÊÑÅÌÅÓ

ÈÑÇÓÊÅÕÔÉÊÏÕ ÐÅÑÉÅ×ÏÌÅÍÏÕ286 Ôéìüèåïò Ê. Êéëßöçò Áñ÷áßåò èñçóêåßåò, ìáãåßá, óáôáíéóìüò

ÉÓÔÏÑÉÁ 287 ÉùÜííçò Ë. ÐÝððáò ÓôñáôéùôéêÞ éóôïñßá ôçò Âïéùôßáò ÁÓÊÑÇÈÅÍ288 ÉùÜííçò Ë. ÐÝððáò 3650 ÷ñüíéá óôçí ÊïéëÜäá

ôùí Ìïõóþí ÉÄÅÏÈÅÁÔÑÏÍ289 ÉùÜííçò Ìéëô. Êùôïýëáò Ìåôáó÷çìáôéóìüò áñ÷áßùí ðüëåùí ÓÕËËÏÃÏÓ ÊÁÍÁËÉÙÔÙÍ

óôá ¢ãñáöá êáé ôçí Êáñäßôóá ÈÅÓÓÁËÏÍÉÊÇÓ

ÔÅ×ÍÇ290 ÐÜíïõ Í. Ðáíáãéùôïýíç Óôïé÷åßá ñùìáÚêïý êáé ìåóáéùíéêïý

èåÜôñïõ êáé èåÜôñïõ ôçò áíáãÝííçóçò ùò ôï Óáßîðçñ291 ÐÜíïõ Í. Ðáíáãéùôïýíç Åðßôïìç éóôïñßá ôçò ÂõæáíôéíÞò ëïãïôå÷íßáò292 Ðáí. Á. Ìé÷åëÞ ÁéóèçôéêÞ èåþñçóç ôçò ÂõæáíôéíÞò ôÝ÷íçò ÉÄÑÕÌÁ ÐÁÍÁÃÉÙÔÇ

κ’ ÅÖÇÓ ÌÉ×ÅËÇ

ËÁÏÃÑÁÖÉÁ293 ÓôáìÜôçò Á. ÁðïóôïëÜêçò Ñéæßôéêá - ôá äçìïôéêÜ ôñáãïýäéá ôçò ÊñÞôçò ÃÍÙÓÇ294 ×áñ. ÌðáñáêëÞ ÃíùìéêÜ êáé ðáñïéìßåò ÂÉÂËÉÏÐÙËÅÉÏÍ ÔÇÓ ÅÓÔÉÁÓ

ÐÏËÉÔÉÊÇ ÓÊÅØÇ ÊÁÉ ÏÉÊÏÍÏÌÉÁ295 ÁäáìÜíôéïò ÐåðåëÜóçò Óôçí Üêñç ôïõ áéþíá (Ãáóôïýíç - ÌðÝñêëåú) ÊÁÓÔÁÍÉÙÔÇ296 Ãéþñãïò Áëïãïóêïýöçò Ç ÅëëÜäá ìåôÜ ôçí êñßóç ÊÁÓÔÁÍÉÙÔÇ297 Éíóôéôïýôï Ãïõïñëíôãïõüôò 2010: Ç êáôÜóôáóç ôïõ êüóìïõ - Ï ðïëéôéóìüò ìáò

óå ìåôÜâáóç áðü ôïí êáôáíáëùôéóìü óôçí áåéöïñßá ÅÎÐËÏÑÅÑ298 É. Â. ÓôÜëéí ÆçôÞìáôá Ëåíéíéóìïý ÉÓÔÏÑÉÊÅÓ ÅÊÄÏÓÅÉÓ ÈÅÓÓÁËÏÍÉÊÇ299 Êùíóôáíôßíïò Êüëìåñ Ôá ðåôñÝëáéá ôçò ÅëëÜäïò Á.Á. ËÉÂÁÍÇ300 Ìßìçò ÁíäñïõëÜêçò Èçëõêü ðüêåñ, óõìöÝñïí êáé óõìðÜèåéá ÊÁÓÔÁÍÉÙÔÇ301 Ìßìçò ÁíäñïõëÜêçò Å, ðñüåäñå! ÊÁÓÔÁÍÉÙÔÇ302 Ìé÷áÞë Ãêïñìðáôóþö Ðåñåóôñïúêá - ÍÝá óêÝøç ãéá ôç ÷þñá ìáò

êáé ôïí êüóìï ÍÅÁ ÓÕÍÏÑÁ Á.Á. ËÉÂÁÍÇ303 ÌðÜìðçò ÌáñêÝôïò Ç ÅëëÜò óôï óôáõñïäñüìé ÅÈÍÉÊÏÓ ÊÇÑÕÊÁÓ304 Íßêïò ÊáêáïõíÜêçò 2650 Ìåñüíõ÷ôá óõíùìïóßáò ÊÁÑÖÉ305 ÖñáíóïõÜ ÌéôôåñÜí Ôï ñüäï ðÜíù óôç ãñïèéÜ

306 Niall Ferguson Ç åîÝëéîç ôïõ ÷ñÞìáôïò ÊÁÈÇÌÅÑÉÍÇ

ÄùñåÜ Áñ÷ïíôÞ ÌáõñÜêç

ËÏÃÏÔÅ×ÍÉÁ, ÐÏÉÇÓÇ, ÉÓÔÏÑÉÊÏ ÌÕÈÉÓÔÏÑÇÌÁ307 ÁëåîÜíôáñ ×Ýìïí Ï Üíèñùðïò áð’ ôï ðïõèåíÜ ØÕ×ÏÃÉÏÓ308 Áíôüíéï Ôáìðïýêé Ç ÷áìÝíç êåöáëÞ ôïõ ÍôáìáóÝíïõ ÌïíôÝéñïõ ØÕ×ÏÃÉÏÓ309 ÁñïõíôÜôé Ñüé Ç Üëãåâñá ôçò áéþíéáò äéêáéïóýíçò ØÕ×ÏÃÉÏÓ310 Åìßë ÆïëÜ ÍáíÜ ÐÁÐÕÑÏÓ311 ÉùÜííá Óáâßäïõ ÍåöÝëç Á.Á ËÉÂÁÍÇ312 ËÝïíé ÓïõÜí Ôï îýðíçìá ôùí áìíþí ÌÅÔÁÉ×ÌÉÏ313 Ìáô Ñéò Öüíïé óôç ÂçèëåÝì ÊÁÓÔÁÍÉÙÔÇ314 Ñïýè ÑÝíôåë Ôï ñïôâÜéëåñ ÌÅÔÁÉ×ÌÉÏ

ÄùñåÜ Θωμά Ν. Ζήση

ÈÑÇÓÊÅÕÔÉÊÏÕ ÐÅÑÉÅ×ÏÌÅÍÏÕ315 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò ÁíÜóôáóéí õìíïýìåí êáé äïîÜæïìåí ÃÑÇÃÏÑÇ316 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò ¢ñïí ôïí êëïéüí ôïí âáñýí ÃÑÇÃÏÑÇ317 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Äåóðïôéêü êáé Èåïìçôïñéêü õìíïëüãéï ÃÑÇÃÏÑÇ318 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Åéò áýîçóéí áñåôÞò ÁÓÔÇÑ319 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Åéò Üöåóéí áìáñôéþí ÃÑÇÃÏÑÇ320 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò ÅêêëçóéáóôéêÞò õìíïãñáößáò áðÜíèéóìá (á’ ôüìïò) ÃÑÇÃÏÑÇ321 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò ÅêêëçóéáóôéêÞò õìíïãñáößáò áðÜíèéóìá (â’ ôüìïò) ÃÑÇÃÏÑÇ322 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò ÅêêëçóéáóôéêÞò õìíïãñáößáò áðÜíèéóìá (ã’ ôüìïò) ÃÑÇÃÏÑÇ323 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò ÅêêëçóéáóôéêÞò õìíïãñáößáò áðÜíèéóìá (ä’ ôüìïò) ÃÑÇÃÏÑÇ324 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Åí êüëðïéò ÁâñáÜì áíáðáýóáé ÁÓÔÇÑ325 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Åüñôéïé ýìíïé Áãßïõ ÄùäåêáçìÝñïõ ÃÑÇÃÏÑÇ326 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Åïñôïëüãéï- Áãéïëüãéï ÃÑÇÃÏÑÇ327 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò ÅðéôÜöéá Åãêþìéá êáé ÐáéÜí ÁíáóôÜóéìïò ôïõ ÓùôÞñïò ×ñéóôïý ÃÑÇÃÏÑÇ328 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò ¹èåëïí äÜêñõóéí åîáëåßøáé ÃÑÇÃÏÑÇ329 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ç êïßìçóéò ôçò Èåïôüêïõ (åðéôÜöéïé åüñôéïé ýìíïé) ÃÑÇÃÏÑÇ330 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ç õìíïëïãßá ôçò Áãßáò êáé ÌåãÜëçò ÅâäïìÜäïò ÃÑÇÃÏÑÇ331 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Èõóßáí áéíÝóåùò ÃÑÇÃÏÑÇ332 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò ÌáêÜñéïò ïí åîåëÝîù êáé ðñïóåëÜâïõ Êýñéå ÃÑÇÃÏÑÇ333 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ï ÁãéÜæïí êáé ïé áãéáæüìåíïé ÁÓÔÇÑ

334 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ï ¢ãéïò Ãåþñãéïò ï Ôñïðáéïöüñïò (åüñôéïé ýìíïé) ÃÑÇÃÏÑÇ335 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ï ¢ãéïò ÄçìÞôñéïò (åüñôéïé ýìíïé) ÃÑÇÃÏÑÇ336 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ï ¢ãéïò Íéêüëáïò ï Èáõìáôïõñãüò ÃÑÇÃÏÑÇ337 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò “Ï ¢ãéïò Íéêüëáïò ï ÍÝïò, ï “”åí Âïõíáßíç”“ ÃÑÇÃÏÑÇ338 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ï áðüóôïëïò ÈùìÜò ÃÑÇÃÏÑÇ339 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ï éåñïìÜñôõò Óåñáöåßì åðßóêïðïò Öáíáñßïõ ÃÑÇÃÏÑÇ340 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ïé ìáêáñéóìïß ÃÑÇÃÏÑÇ341 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ï ÌÝãáò Âáóßëåéïò êáé ç èýñáèåí ðáéäåßá ÓÇÌÁÍÔÑÏÍ342 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ï ìÝãáò åóðåñéíüò ôçò áãßáò ðåíôçêïóôÞò (ôçò ãïíõêëéóßáò) ÁÓÔÇÑ343 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ï ÍåïìÜñôõò Êùíóôáíôßíïò ÃÑÇÃÏÑÇ344 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ï üñèñïò ôçò ÊïéìÞóåùò ôçò Èåïôüêïõ ÁÓÔÇÑ345 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ïé ðáó÷áëéíÝò áêïëïõèßåò ÁÓÔÇÑ346 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ï ðñïöÞôçò Çëßáò (åüñôéïé ýìíïé) ÃÑÇÃÏÑÇ347 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ïñèïäïîßáò èçóáýñéóìá (á’ ôüìïò) ÃÑÇÃÏÑÇ348 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ïñèïäïîßáò èçóáýñéóìá (â’ ôüìïò) ÃÑÇÃÏÑÇ349 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ïñèïäïîßáò èçóáýñéóìá (ã’ ôüìïò) ÃÑÇÃÏÑÇ350 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ïñèïäïîßáò èçóáýñéóìá (ä’ ôüìïò) ÃÑÇÃÏÑÇ351 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ïñèïäïîßáò èçóáýñéóìá (å’ ôüìïò) ÃÑÇÃÏÑÇ352 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò ÐåíôçêïóôÜñéïí ôï ÷áñìüóõíïí ÃÑÇÃÏÑÇ353 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Óå éêåôåýïìåí êáé ÷áñÜò ðëçñïýìåèá ÃÑÇÃÏÑÇ354 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ôá åðéôÜöéá åãêþìéá êáé ç õìíïëïãßá

ôçò ÊïéìÞóåùò ôçò Èåïôüêïõ ÃÑÇÃÏÑÇ355 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ôçò ìåôáíïßáò Üíïéîüí ìïé ðýëáò ÃÑÇÃÏÑÇ356 ÈùìÜò Íéê. ÆÞóç ÔñïðÜñéá ôùí Ðñïâüëùí Áãßùí Êáíáëßùí Êáñäßôóáò

(åðéì. Íßêïò Çñ. ÍôñÝãêáò)357 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò ÕìíïëïãéêÜ áíÜëåêôá (á’ ôüìïò) ÃÑÇÃÏÑÇ358 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò ÕìíïëïãéêÜ áíÜëåêôá (â’ ôüìïò) ÃÑÇÃÏÑÇ359 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Õìíïëïãßá ôùí åõáããåëéêþí êáé áðïóôïëéêþí áíáãíùóìÜôùí ÃÑÇÃÏÑÇ360 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Õìíïëïãéêü êõñéáêïäñüìéï ÃÑÇÃÏÑÇ361 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ïñèüäïîåò õìíïëïãéêÝò óõíèÝóåéò (ôüìïò â’, óô’) ÃÑÇÃÏÑÇ362 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Ôï óõããñáöéêü Ýñãï ôïõ öéëïëüãïõ ÈùìÜ Í. ÆÞóç (â’ ôüìïò) ÃÑÇÃÏÑÇ363 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Õìíïëïãßá ôçò êëßìáêïò ôïõ ïóßïõ ÉùÜííïõ ôïõ Óéíáúôïõ ÃÑÇÃÏÑÇ364 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò Õìíïëïãßá ôïõ íüìïõ ôçò ÷Üñéôïò... ÃÑÇÃÏÑÇ365 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò ×áßñå, ÷áñÜò äï÷åßïí: Ï ÁêÜèéóôïò ¾ìíïò ÃÑÇÃÏÑÇ366 ÈùìÜò Í. ÆÞóçò ×ñéóôüí åíåäýóáóèå ÁÓÔÇÑ

ÄùñåÜ Χρήστου Λιάκου

ÔÁÎÉÄÉÙÔÉÊÁ367 ¢ìóôåñíôáì THE WORLD GUIDE368 Âáñêåëþíç TIME OUT LONDON369 Moscow english edition BONECHI370 Santorini Ôoday371 Óáí Öñáíóßóêï NATIONAL GEOGRAFIC372 Óêïôßá THE WORLD GUIDE373 Vienna english

ËÏÃÏÔÅ×ÍÉÁ, ÐÏÉÇÓÇ, ÉÓÔÏÑÉÊÏ ÌÕÈÉÓÔÏÑÇÌÁ374 ÃéÜííçò ÓçöÜêçò Ðüëåìïò - ÅéñÞíç375 ºâï ¢íôñéôò Åßíáé Ýíá ãåöýñé óôïí äñéíü376 Êëáßñç Ëõêéáñäïðïýëïõ Ï äÜóêáëïò – Äéåñãáóßåò ôïõ íïõ ÌÅÃÁÓ ÓÅÉÑÉÏÓ377 ËÝíá ÊáñáóÜââá “¢íôñáò! Ðáßñíåéò Ýíá ÷áðé êáé óïõ ðåñíÜåé;” Á.Á. ËÉÂÁÍÇ378 Ìåñüðç Í. Óðõñïðïýëïõ Ôï êïñßôóé ìå ôï öëÜïõôï – ÄéçãÞìáôá ÏÉ ÅÊÄÏÓÅÉÓ ÔÙÍ ÖÉËÙÍ379 Ìðüñéò ÐÜóôåñíáê Ï äüêôùñ æéâÜãêï ÓÔÁÕÑÏÐÏÕËÏÕ380 Ì. Óïëï÷þö Îå÷åñóùìÝíç ãç ÄÙÑÉÊÏÓ381 ÏõìðÝñôï ¸êï Ôï üíïìá ôïõ ñüäïõ - Ôüìïò 1 ÅËËÇÍÉÊÁ ÃÑÁÌÌÁÔÁ382 ÓåéñÜ Ãíþóç 5, Áíèïëïãßá äéçãÞìáôïò - Ôüìïò â’ ÌÁËËÉÁÑÇ383 ÓåéñÜ Ãíþóç 6, Áíèïëïãßá äéçãÞìáôïò - Ôüìïò ã’ ÌÁËËÉÁÑÇ384 ÓåéñÜ Ãíþóç 8, Áíèïëïãßá äéçãÞìáôïò - Ôüìïò â’ ÌÁËËÉÁÑÇ385 Barbara Teylor Bradford Ç öùíÞ ôçò êáñäéÜò ÊÁÑÑÅ

ÊÏÉÍÙÍÉÏËÏÃÉÁ386 Åí ïíüìáôé ôïõ ÌÜñî ÃËÁÑÏÓ387 Ã.Â. Êáââáäßáò ÊïéíùíéïëïãéêÜ äïêßìéá ËÏÕÓÇ ÌÐÑÁÔÆÉÙÔÇ

ÐÏËÉÔÉÊÇ ÓÊÅØÇ ÊÁÉ ÏÉÊÏÍÏÌÉÁ388 ÁíäñÝáò Ã. ÐáðáíäñÝïõ Ç äçìïêñáôßá óôï áðüóðáóìá Á.Á. ËÉÂÁÍÇ

ÃËÙÓÓÁ ÊÁÉ ËÅÎÉÊÁ389 Ìáñßá Ãáâñéçëßäïõ Ïñèïãñáöéêü ëåîéêü - Ôüìïò â’ REAL NEWS

ÅÐÁÃÃÅËÌÁÔÉÊÁ390 ÃéÜííçò Ä. Áäáìüðïõëïò ÕðïèçêïöõëÜêåéá - Áêßíçôá – ÍïìïëïãéáêÝò óõíèÝóåéò

ÅÃÊÕÊËÏÐÁÉÄÅÉÅÓ391 ×áñ. È. Ìç÷éþôç Èçóáõñüò ãíþóåùí 6 (ìíîï)

Ôïõò äùñçôÝò åõ÷áñéóôïýìå èåñìÜ.



ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ

ÏÍÏÌÁ Ποσό ÏÍÏÌÁ Ποσό ÏÍÏÌÁ Ποσό ÏÍÏÌÁ Ποσό

ÁÈÇÍÁÁÍÁÓÔÁÓÉÏÕ È. ÉÙÁÍÍÇÓ 100ÁÍÁÓÔÁÓÉÏÕ ÄÁÍÉÇË ÓÏÖÉÁ 20ÁÍÁÓÔÁÓÏÐÏÕËÏÓ ÍÉÊ. ÐÁÍÁÃÉÙÔÇÓ 20ÃÁËÁÍÁÊÇÓ Ê. ÂÁÚÏÓ 20ÃÉÄÁÑÁÊÏÕ ÉÓÁÂÅËËÁ 40ÄÇÌÇÔÑÁÊÁÊÇÓ ÃÅÙÑÃÉÏÓ 30óôç ìíÞìç ôçò áäåëöÞò ôïõ ×áúäïýëáò ÐÜó÷ïõ-ÄçìçôñáêÜêçÄÇÌÇÔÑÁÊÁÊÇÓ ÊÙÍ/ÍÏÓ 20ÆÅÊÉÏÓ ÓÙÔÇÑÉÏÓ 20ÈÅÏÓ ÐÁÕËÏÓ 50ÊÁÆÁÍÁ ÑÏÄÁÍÈÇ-ÊÕÑÉÁÊÏÕËÁ 30ÊÁÔÅÑÇ ÐÁÍ. ÂÁÓÉËÉÊÇ 50ÊÏÕÍÔÁÑÁÓ ÄÇÌ. ÊÙÍ/ÍÏÓ 60ÊÑÉÊÏÕ ÂÁÓ. ÐÅÔÑÁÊÁÊÇ ÅÕÁÃÃÅËÉÁ 20ËÉÁÊÏÓ Ä. ×ÑÇÓÔÏÓ 30ÌÁÊÑÇÓ ÎÅÍÏÖÙÍ 20ÌÁÍÏÕÓÏÕ-ÄÇÌÇÔÑÁÊÁÊÇ ÊÁÉÔÇ 20ÌÁÓÔÏÑÁ ÁÄÅËÁÚÓ 20ÌÐÁËÉÙÔÁÓ ÓÙÊÑÁÔÇÓ 20ÌÐÁÑÔÆÙÊÁÓ ×ÑÇÓÔÏÓ 50ÌÐÁÓÔÏÓ Ð. ÃÅÙÑÃÉÏÓ 20ÌÐÑÁÊÁÔÓÏÕËÁÓ ÅÕÁÃÃÅËÏÓ 20ÐÁÐÁÊÙÓÔÁÓ Í. ÃÅÙÑÃÉÏÓ 20ÓÉÁÖÇÓ ÓÉÁÖÇ ËÁÌÐÑÏÓ 50ÓÐÅÃÃÁ-ÊÁÓÉÍÁ ÁÌÁËÉÁ 20ÔÓÉÑÙÍÇ-ÆÙÃÑÁÖÏÕ ÅËÅÕÈÅÑÉÁ 30óôç ìíÞìç ôïõ óõæýãïõ ôçò Âáóéëåßïõ êáé ôùí ãïíéþí ôçòÅõáããÝëïõ êáé Åõãåíßáò×ÁËÁÔÓÇ ÂÁËÅÍÔÉÍÇ 20

ÂÏËÏÓÊÁÓÉÍÁÓ ÅÕÁÃÃÅËÏÓ 20ÊÁÔÅÑÇ-ÌÏÚÁÍÏÕ ÊÁËËÉÑÑÏÇ 10

ÐÁÐÁÈÅÏÄÏÓÉÏÕ-ÌÐÁËÉÙÔÁ ÌÁÑÉÁ 10ÐÕÑÃÉÙÔÇÓ ÈÅÌ. ÊÙÍÓÔÁÍÔÉÍÏÓ 20

ÈÅÓÓÁËÏÍÉÊÇÓÁÍÉÄÁÓ ÍÉÊÏËÁÏÓ 50

ÊÁÍÁËÉÁ-ÊÁÑÄÉÔÓÁÁÍÁÓÔÁÓÉÏÕ ÁÑÉÓÔÅÉÄÇÓ 10ÆÅÊÉÏÓ ×ÑÇÓÔÏÓ 10ÆÇÓÇ ÅÕÁÃÃÅËÉÁ “ÊÁÍÁËÉÙÍ ÃÅÕÓÅÉÓ” 250ÊÁÔÅÑÇ-ÌÐÅÊÏÕ ÈÅÏÄ. ÑÏÄÁÍÈÇ 40ÊÁÔÅÑÇÓ ÃÑÇÃ. ÁÓÔÅÑÉÏÓ 20ÌÐÁÑÌÐÁÔÓÁËÏÓ ËÅÙÍÉÄÁÓ 50ÐÁÐÁÆÇÓÇ ÁÃÏÑÉÔÓÁ ê’ ÃÅÙÑÃÉÏÓ 10óôç ìíÞìç ôïõ áäåëöïý ôçò êáé èåßïõ Äçìçôñßïõ ÓäñüëéáÐÁÐÁÍÉÊÏËÁÏÕ ÁÐ. ÃÅÙÑÃÉÁ 20ÐÕÑÃÉÙÔÇÓ ÁÐ. ÊÙÍ/ÍÏÓ 20ÐÕÑÃÉÙÔÇÓ ÌÅÃÁÊËÇÓ 20ÑÉÆÏÕ-ÖÕÔÓÉËÇ ÄÁÍÁÇ 20ÓÄÑÏËÉÁÓ ÄÇÌÇÔÑÉÏÓ 20ÖÉÍÏÓ ÈÙÌÁÓ 10×ÏÍÄÑÏÌÁÑÁ-ÊÏÍÔÏÕ ÅËÅÍÇ 50

ËÁÑÉÓÁÌÉ×ÁËÇÓ ÁÃÁÈ. ×ÑÇÓÔÏÓ 20ÓÁÊÊÁÓ ÃÅÙÑÃÉÏÓ 20ÖÁÑÓÁËÁ

ÔÑÉÊÁËÁËÁÓÄÁÓ ÄÇÌÏÓÈÅÍÇÓ 20ΚΑΛΑΜΠΑΚΑÌÐÁÊÏÃÉÁÍÍÇ-ÌÐËÏÕÃÏÕÑÁ ÁÉÊÁÔÅÑÉÍÇ 20

×ÁÂÉËÁ-ÅÕÈÕÌÉÏÕ ÅËÅÍÇ 50

ËÏÉÐÅÓ ÅÐÁÑ×ÉÅÓÁÍÔÉÊÕÑÁ ÂÏÉÙÔÉÁÓÊÁÍÍÁÂÏÓ ÁÐÏÓÔÏËÏÓ 20

ÊÏÆÁÍÇ×ÁÚÄÏÓ ×ÁÑ. ×ÑÉÓÔÏÄÏÕËÏÓ 50

ËÅÂÉÄÉ ÁÑÊÁÄÉÁÓÈÅÏÕ ÅÕÁÃÃÅËÉÁ 15

ÓÁËÁÌÉÍÁÌÐÁÑÔÆÙÊÁÓ ÅÐ. ÃÅÙÑÃÉÏÓ 100

ÓÊÏÐÅËÏÓÌÉ×ÁËÇÓ ×ÑÕÓÏÓÔÏÌÏÓ 20

ÅÎÙÔÅÑÉÊÏÁÕÓÔÑÁËÉÁÓÄÑÏËÉÁ-ÂËÁ×ÏÃÉÁÍÍÇ ÖÙÔÅÉÍÇ 50ÓÄÑÏËÉÁ-ËÏÕÂÅÑÄÇ ÁÌÁËÉÁ 50ÓÄÑÏËÉÁÓ Ä. ÊÙÍ/ÍÏÓ 50

ÃÉÁ ÔÏÍ ÎÅÍÙÍÁÁÈÇÍÁÆÏÕÌÐÏÓ ËÁÌÐÑÏÕ ÊÙÍ/ÍÏÓ 60ÌÁÓÔÏÑÁÓ ÈÙÌÁÓ 150ÓÄÑÏËÉÁÓ ÊÙÍ. ÁÑÉÓÔÏÔÅËÇÓ 300

ÂÏËÏÓ×ÑÉÓÔÏÄÏÕËÏÕ ÉÙÁÍÍÇÓ 90

ÈÅÓÓÁËÏÍÉÊÇÊÉÏÓÇ ÃÅÙÑÃÉÁ-ÉÙÁÍÍÁ 40ÌÐÅÊÏÓ ÍÉÊÏËÁÏÓ 200ÐÕÑÃÉÙÔÇÓ ÊÙÍ. ÈÅÌÉÓÔÏÊËÇÓ 60

ÊÁÍÁËÉÁ- ÊÁÑÄÉÔÓÁÁÍÁÓÔÁÓÉÏÕ ÁÑÉÓÔÅÉÄÇÓ 100ÊÁÊÁÅÓ ÃÅÙÑÃÉÏÓ 450ÖÁÍÁÑÉ

ËÏÉÐÅÓ ÅÐÁÑ×ÉÅÓÂÅÑÏÉÁÍÔÑÅÃÊÁÓ ÊÙÍ/ÍÏÓ 75

Η εφημερίδα μας εκδίδεται και αποστέλλεται ήδη και σε ηλεκτρονική μορφή.Οσοι επιθυμούν να την λαμβάνουν ηλεκτρονικά

παρακαλούνται να στείλουν το email τους στο Σύλλογο

σε ευρώ σε ευρώ σε ευρώ σε ευρώ

Λογαριασμοί του Συλλόγου στην EFG Eurobank - ErgasiasΓενικός Λογαριασμός 0026.0180.90.0200285008Στο λογαριασμό αυτό καταθέτονται οι συνδρομές των μελών μας, οι συνδρομές για την εφημερίδα και άλλες οικονομικές ενισχύσειςγια το Σύλλογο.

Γενικός Λογαριασμός 0026.0222.1200010437Στο λογαριασμό αυτό καταθέτονται οι συνδρομές των μελών μας, οι συνδρομές για την εφημερίδα και άλλεςοικονομικές ενισχύσεις για το Σύλλογο σε δολάρια USD.

Ειδικός Λογαριασμός Κονδυλίων Ξενώνα 0026.0222.86.0200669487Στο λογαριασμό αυτόν καταθέτονται αποκλειστικά δωρεές για τον Ξενώνα.

Κατά την κατάθεσή σας να δηλώνετε και τ’ όνομά σας για να εκδίδουμε τη σχετική απόδειξη.

∏ Û˘ÏÏfiÁË Ì·˜ ·˘Ù‹ ÂÚÈÏ·Ì‚¿ÓÂÈ :

∂˘¯·ÚÈÛÙÔ‡ÌÂ ÔÏ‡ fiÏÔ˘˜ ·˘ÙÔ‡˜ Ô˘ ·ÊÈÏoÎÂÚ‰Ò˜‚Ô‹ıËÛ·Ó ÁÈ· ÙËÓ ÂÈÙ˘¯›· ·˘ÙÒÓ ÙˆÓ ÂÎ‰ËÏÒÛÂˆÓ

∫Àƒπ∞∫∏ ™Δ√ Ãøƒπ√

∂∫¶√ª¶∏ Δ∏™ ¡∂Δ«∂Ã∂π °√À™Δ√»

∂∫¢∏§ø™∏ª¶∞ª¶∏ ª¶∞∫∞§∏

««∫∫ÀÀƒƒππ∞∞∫∫

∏∏™™ΔΔ∞∞

∫∫∞∞¡¡∞∞§§ππ∞∞»» -- ªª¶¶∞∞ªª¶¶∏∏™™ ªª¶¶∞∞∫∫∞∞§§∏∏™™

.... .. ÁÁÚÚ¿¿ÊÊÙÙËËÎÎ··ÓÓ ÛÛÙÙËËÓÓ ÎÎ··ÚÚ ‰‰ ÈÈ ¿¿ ÌÌ ·· ˜̃

¶ √ § π Δ π ™ Δ π ∫ √ ™ ™ À § § √ ° √ ™ ∫ ∞ ¡ ∞ § π ø Δ ø ¡ Δ ∏ ™ ∞ £ ∏ ¡ ∞ ™

KAƒ¢πΔ™∞™

∏ ¤Î‰ÔÛË ·˘Ù‹ ·ÔÛÎÔÂ›ÛÙËÓ ÂÓ›Û¯˘ÛË ÙË˜ ∂ÈÙÚÔ‹˜ÁÈ· ÙËÓ ·ÔÂÚ¿ÙˆÛËÙÔ˘ ÍÂÓÒÓ·ÙˆÓ ··ÓÙ·¯Ô‡ ∫·Ó·ÏÈˆÙÒÓ

To συλλεκτικότριπλό DVD

διατίθεται προςενίσχυση της

λειτουργίας τουΞενώνα «Λάμπρος Παπαγεωργίου»

στο χωριό.Η φωτογραφία από την αυλή του Ξενώνα

είναι του Γιάννη Γηράση

Σύμφωνα με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου και της από 9ης Μαρτίου 2014Γενικής Συνέλευσης των μελών του Συλλόγου Καναλιωτών της Αθήνας, εκδότητης εφημερίδας ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ, ήδη από το φύλλο 127 η εφημερίδα μας δεν απο-στέλλεται σε 450 περίπου προηγούμενους αποδέκτες της, σε όσους δηλαδή δενέχουν συνδράμει γι' αυτή έστω και μια φορά την τελευταία τετραετία, με το σκεπτικόπου έχει ήδη εκτεθεί μέσα από την εφημερίδα. Εξυπακούεται ότι όποιος εκ των450 πρώην αποδεκτών επιθυμεί να λαμβάνει την εφημερίδα μπορεί να αποστείλειτη συνδρομή του. Το ύψος της συνδρομής δεν είναι καθορισμένο και ο καθέναςμπορεί να αποστείλει όποιο ποσό επιθυμεί και δύναται, λαμβάνοντας υπόψη τηδύσκολη συγκυρία της σημερινής εποχής.




του Βάιου Ηλιάδη

Ύστερα από πρωτοβουλία των ΕκκλησιαστικώνΕπιτρόπων του Ιερού Ναού του Προφήτη Ηλίακ.κ. Λάμπρου Υφαντή, Χρήστου Ζέκιου (νυνΠροέδρου της Κοινότητας), Γεράσιμου Γηρά-

ση, Έφης Χριστοδούλου και Καλλιόπης Ζυγούρη και με τηβοήθεια των ευσεβών πιστών και δωρητών, αποφασίστηκεο καθαρισμός και η συντήρηση των τοιχογραφιών του ναού.

Η συντήρησή τους ήταν κάτι παραπάνω από απαραί-τητη, καθώς δεν ήταν πλέον ορατές λόγω της αιθάληςαπό τα κεριά και της σκόνης που είχαν κατακαθίσει επάνωτους. Τη μελέτη και την αποπεράτωση των εργασιών κα-θαρισμού και συντήρησης ανέλαβε ομάδα αποτελούμενηαπό εμένα τον Βάιο Ηλιάδη (εγγονό του Bάιου και τηςΔήμητρας Υφαντή) – τελειόφοιτο του Προγράμματος Δια-χείρισης Εκκλησιαστικών Κειμηλίων της Ανωτάτης Εκ-κλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης, τον συμφοιτητήμου Βασίλη Κούκο από τις Σέρρες και τον βοηθό μαςαδελφό μου Παναγιώτη. Συντηρήθηκαν οι τοιχογραφίεςολόκληρου του βόρειου κλίτους, της δυτικής πλευράς τουναού ή αλλιώς του πρόναου καθώς και του μεγαλύτερουτμήματος του Ιερού Βήματος.

Οι εργασίες διήρκεσαν από τα τέλη Ιουλίου μέχρι τα μέσαΑυγούστου. Ευχή όλων είναι η ολοκλήρωση της συντήρησηςόλων των αγιογραφιών του ναού, καθώς απομένει το νότιο

κλίτος, η οροφή του κεντρικού κλίτους και το εναπομείναντμήμα του Ιερού. Παραθέτουμε δύο φωτογραφίες από την κα-τάσταση των τοιχογραφιών πριν και μετά τον καθαρισμό τους.

Συντήρηση αγιογραφιών του Συντήρηση αγιογραφιών του Ιερού Ναού του Προφήτη ΗλίαΙερού Ναού του Προφήτη Ηλία

Η «κλεψιά» στο χωριό μας και κάποιες αστείες ιστορίεςΗ «κλεψιά» στο χωριό μας και κάποιες αστείες ιστορίεςτου Υψηλάντη Σαμαρά

Στο χωριό μας κλεψιές δε γίνοντανστα σπίτια. Καθένας στο σπίτι τουήταν ασφαλής. Το κλειδί ήταν στοχαλί της εξώπορτας ή κάτω από

τη γλάστρα κι όλοι το ήξεραν. Σκυλιά στασπίτια συνήθως δεν υπήρχαν, μόνο στα ντά-μια και στα μαντριά κυνηγόσκυλα ή τσοπα-νόσκυλα. Εκεί ήταν ερημιά κι εχθροί δενήταν οι άνθρωποι, αλλά λύκοι κι αλεπούδες.

Στα χωράφια τα πράγματα ήταν διαφο-ρετικά. Ο γείτονας θεωρούσε προτιμότερονα πάρει δυο φρούτα απ΄ του γείτονα το χω-ράφι, παρά απ΄ το δικό του, έτσι από πε-ριέργεια και για να επιβεβαιώσει την ικανό-τητά του να κλέψει, χωρίς να γίνει αντιλη-πτός. Μάλιστα το ρήμα κλέβω γινόταν συ-νώνυμο με το ρήμα παίρνω – έτσι υπήρχεπλήρης απενεχοποίηση της ενέργειας.

Η Θεσσαλία ήταν γενικά ένας τόπος άδεν-δρος, χωρίς οπωροφόρα, λόγω κλιματολο-γικών συνθηκών και μονοκαλλιέργειας. Οικάτοικοι απέφευγαν να φυτεύσουν δένδρακαι τα φύλαγαν πώς και πώς να μην τα «μα-γαρίσουν» οι γείτονες με τις κλεψιές τους.Έτσι τα δένδρα, όπως συκιά, κορομηλιά,μουριά, αχλαδιά, κερασιά, μηλιά, αμυγδαλιά,ροδιά, καρυδιά ήταν λιγοστά. Το σπάνιο είναικι επιθυμητό και τα φρούτα είχαν τη γλύκακαι την απόλαυση για το διψασμένο και πει-νασμένο γεωργό. Η κλεψιά ήταν στοίχημαγια τα παιδιά και τους νέους και εξαντλούσαντην πονηριά και την ενέργειά τους, οργανώ-νοντας επιδρομές στα λίγα δενδράκια.

Θυμάμαι μερικές ιστορίες από το συγκε-κριμένο πεδίο και θα τις αναφέρω για νααναβιώσουμε κάπως το κλίμα της εποχής.

Ο αδερφός μου, ο Θανάσης, πετύχαινεχωρίς σφυρίχτρα το σφύριγμα του δραγάτη,του αγροφύλακα. Του άρεσε λοιπόν, όταν

πηγαίναμε στ΄αμπέλια, να σφυρίζει και πολύτο διασκεδάζαμε, βλέποντας κεφάλια να ξε-φυτρώνουν από τα διπλανά αμπέλια και αν-θρώπους να τρέχουν στα δικά τους, για ναμην υπάρχει «ούτε γάτα ούτε ζημιά».

Συχνά βοσκούσα τα ζώα μαζί με τον Κώ-

στα και τον Μήτσο, παλιό αγροφύλακα. Ομπάρπα-Μήτσος λοιπόν, ο δραγάτης, κα-μάρωνε να μας μαθαίνει να κλέβουμε στα-φύλια, παρουσία του αμπελουργού. Τοναπαχολούσε με διάφορες κουβέντες κι έτσικλέβαμε. «Βάλε το λύκο να φυλάει τα πρό-βατα».

Άλλο παλιό περιστατικό, που δεν το έζη-σα, αλλά το θυμάμαι από αφηγήσεις ήταντο εξής: Αύγουστο μήνα ένας γέρος φύλαγετη συκιά του, πιο κάτω απ΄ την πλατεία τουχωριού. Τις νύχτες, αλαφρύς στον ύπνο, ξά-πλωνε κάτω απ΄ τη συκιά για να μην του τημαγαρίσουν. Πώς να ξεκολλήσουν λοιπόντο γερο-παράξενο απ΄ τη συκιά οι νέοι τουχωριού; Σκέφτηκαν να ξεγυμνωθούν, ναπαραστήσουν τους διαβόλους και να δίνουναναφορά στον αρχηγό τους. Μπροστά στονκατατρομαγμένο γέρο εμφανίστηκαν γυμνοίκι έλεγαν:

- Εωσφόρε, τι έκανες σήμερα;- Έβαλα τον Μήτσο, τον καράφλα, και

τσακώθηκε με τον Νώντα, τον παλαβό.- Μπράβο! Άξιος ο μισθός και θαυμαστά

τα έργα σου. Ανέβα παν΄ στη σ΄κια.- Ζερζεβούλη, εσύ τι έκανες;- Έβαλα την κυρα-Γιώργαινα, την γκαβή,

να πει λόγια για τη Βάγαινα, την κουνιστή.- Άξιος ο μισθός και θαυμαστά τα έργα

σου. Ανέβα παν΄ στη σ΄κια.- Εσύ, Καλικάντζαρε, τι έκανες;- Τίποτα.- Τίποτα;- Να, αρχηγέ, ένας παππούς. Πάω να

του βγάλω τα μάτια.Ο γέροντας ακόμα τρέχει, η συκιά ελευ-

θερώθηκε, η αποστολή πέτυχε και οι νεαροίάρπαξαν δυο-τρία σύκα ο καθένας κι έφυγαν.

Ορίστε και τα λαχταριστά σύκα!

Ορίστε και τα λαχταριστά σύκα! (Φωτογραφία του Στέφανου Πρίντσιου)

Ο Παναγιώτης Ηλιάδης (αριστερά στη φωτογραφία) με τον Βασίλη Κούκο

Για την αντιγραφή*: Χρήστος Δημ. Λιάκος

«Καρπαζιά ή φάπα, είναι όροι μάλλονταυτόσημοι και σημαίνουν – δι’ όσους τυχόνδεν το γνωρίζουν- ταχυτάτην προσγείωσιντης χειρός ενός ατόμου επί της κεφαλής ετέ-ρου ατόμου, δις και τρεις ενίοτε επαναλαμ-βανομένης, αναλόγως του επιδιωκομένουσκοπού και της δεξιοτεχνίας του κινούντοςτην χείρα. Έστιν δε ο σκοπός ούτος, κατάτας περιστάσεις, τιμωρία και σωφρονισμόςαλλά και αστειότης και θωπεία, τα οποία όλαλαμβάνουν χώραν πρωτοβουλία συνήθωςτου ισχυροτέρου επί της κεφαλής του ασθε-νεστέρου. Η καρπαζιά, εκτός του εξωτερικού

της ηχητικού μέρους, έχει πολλήν εσωτερι-κότητα, ως λέγουσιν και οι τεχνοκρίτες. Έγ-κειται δε η εσωτερικότης αυτή εις ένα είδοςύβρεως και περιφρονήσεως και ειρωνείαςπου επιδιώκει και εκδηλώνει δι’ αυτής ο δρά-στης, μαζί με τα αισθήματα αγανακτήσεώςτου διά κάποιαν πράξιν του θύματος. Είναιαυτό που κάνει τον τελευταίο να τρέπεται ειςφυγήν, να μην ξεχνά ποτέ το πάθημά τουκαι να λυσσά για εκδίκηση, διότι και ο αιφνι-διασμός και η ζαλάδα της κεφαλής και το δί-καιο του καρπαζώνοντος δεν επιτρέπουναντίδραση, τα δε ειρωνικά σχόλια των τρίτωνεπιδεινώνουν την κατάστασιν.»

*Αναδημοσίευση από περιοδικά της 10ετίας του 50 (Θησαυρός κ.α.).

Ευθυμογράφημα: Ο ορισμός της καρπαζιάς

Οι αξέχαστοι Κώστας Χατζηχρή-στος και Θανάσης Βέγγος (σκηνή

από κινηματογραφική ταινία)



ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ

Μπάγιος Αστέριος του Κλεάνθη και της Ελένηςτου Τριαντάφυλλου Δήμου

Γεννήθηκε στο χωριό μας τα Κανάλια το 1921και απεβίωσε στην Αθήνα στις 16-08-1976 οαείμνηστος αγαπητός μας συγχωριανός, μευπερηφάνεια και χαμογελαστός επιβάτης

όνου την εποχή που οι χωριανοί μας χρησιμοποιού-σαν το τετράποδο ως μεταφορικό μέσο.

Πρέπει να είναι μήνας Σεπτέμβριος που επιστρέφειαπό τα αμπέλια με το καλάθι γεμάτο σταφύλια, και γιανα υπάρχει ισορροπία στο σάγμα, o αναβάτης από τοένα μέρος κρατά αντίσταση ώστε το φορτίο να είναιισοβαρές.

Η φωτογραφία βέβαια μας γυρίζει στα παρελθόνταχρόνια και μας θυμίζει το συμπαθητικό αυτό τετράπο-δο, το ποδοβολητό του στη σιγαλιά της θερινής νύκταςπου οι συγχωριανοί μας μετέβαιναν για τη συλλογήκαπνού στον κάμπο.

Ο αείμνηστος συγχωριανός μας, αν και έφυγε πρό-ωρα από την πρόσκαιρη τούτη ζωή, φρόντισε όμωςνα απαθανατίσει με μια φωτογραφία τις δύσκολες ημέ-ρες των πατεράδων και παππούδων μας, οι οποίοι μεαγωνία και μόχθο δεινοπαθούσαν στα κακότεχνα δρο-

μάκια του χωριού μας να μεταφέρουν τα διάφορα γε-ωργικά προϊόντα.

Θα πρέπει όμως να περιγράψω τον χαρακτήρα τουαείμνηστου: Ήταν ήσυχος άνθρωπος, η συμπεριφοράτου πολύ καλή έναντι των συνανθρώπων του, έχαιρεεκτίμησης και μάλιστα πρωτοστατούσε στις κοινωνικέςεκδηλώσεις. Ήταν άνθρωπος της παρέας και μάλισταείχε αρκετούς φίλους. Ήταν παντρεμένος με την Κα-ναλιώτισσα Πολυτίμη Τέττα, με την οποία δημιούργη-σαν μια θαυμάσια οικογένεια με τρία εξαίρετα παιδιά.Την Ελένη, οικιακά, τον Ιωάννη, καθηγητή ΣωματικήςΑγωγής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τον Θρασύβου-λο, επίσης καθηγητή Σωματικής Αγωγής, διορισμένοστο Λύκειο Σαλαμίνας της Αττικής. Η πατρική του οι-κογένεια αποτελείτο από τις αδελφές του Αριάδνη καιΑγγελική και δύο ακόμη αδελφούς, τον Βασίλειο, οοποίος σκοτώθηκε στο αλβανικό μέτωπο από τους ιτα-λούς και τον Θρασύβουλο, ο οποίος υπηρετούσε στουποβρύχιο Παπανικολής του Πολεμικού Ναυτικού καιπνίγηκε όταν χτυπήθηκε από τορπίλη το 1940.

Αλησμόνητε φίλε Αστέριε η μορφή σου θα συνοδεύειπάντα τη σκέψη μας.

Αιωνία σου η μνήμη.

του Τριαντάφυλλου Δήμου

Στις 16-9-2014, ημέρα Τρίτη, έφυ-γε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετώνένας εξαίρετος φίλος μας, ο κα-θηγητής Τιμολέων Βλάχος, ο

οποίος γεννήθηκε στον Πύργο Ιθώμης. Τον Τιμολέοντα τον βάπτισε ο συγχω-

ριανός μας Λάμπρος Πυργιώτης το έτος1934, που γεννήθηκε ο Τιμολέων. Ήτανδε τακτικός επισκέπτης του χωριού μαςκαι μάλιστα είχε και πολλούς φίλους, συμ-μαθητές του από το Γυμνάσιο Φαναρίου.Με το Σύλλογό μας είχε τακτική επικοι-νωνία και δεν απουσίαζε από όλες τις εκ-δηλώσεις.

Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Φαναρί-ου Καρδίτσας το έτος 1953. Διακρινότανγια τη φιλομάθειά του και την επιμέλεια.Σπούδασε στο Αριστοτέλειο ΠανεπιστήμιοΘεσσαλονίκης Θεολογία και Φιλολογία.Ως καθηγητής δίδαξε σε πολλά Γυμνάσιακαι Λύκεια, ιδιαίτερα της Θεσσαλονίκης.Τα τελευταία χρόνια δίδασκε στο νυκτερινόΛύκειο Θεσσαλονίκης ως Λυκειάρχης, απ’όπου και συνταξιοδοτήθηκε.

Ήταν σεμνός και μετριόφρων. Ήταν άν-θρωπος σκεπτόμενος, φιλοσοφημένοςκαι ευγενικός.

Η νεκρώσιμος ακολουθία τελέστηκεστον Ιερό Ναό των Τριών Ιεραρχών Θεσ-σαλονίκης. Η δε ταφή του έγινε στα ΝέαΚοιμητήρια Αναστάσεως Κυρίου. Την εκ-φορά του ακολούθησαν συγγενείς, φίλοι,συγχωριανοί του, μέλη του Συλλόγου μας,ιδιαιτέρως δε πολλοί Καναλιώτες, συμμα-θητές του Γυμνασίου Φαναρίου. Τον επι-κήδειο εκφώνησε ο συγχωριανός μαςΙωάννης Κωτούλας, Επίτιμος Πρόεδροςτου Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Θεσ-σαλονίκης, ο οποίος είπε τα εξής:

«Φίλε Τιμολέοντα, η Καναλιώτικη πα-ροικία, της οποίας υπήρξες επίλεκτο μέ-λος, με οδύνη πληροφορήθηκε τον ξαφ-

νικό θάνατό σου και σε αποχαιρετά μελίγα λόγια: «Σε όλη σου τη ζωή αφοσιώ-θηκες στα πατρώα χώματα, στο χωριότων ριζών των Αγράφων, τον Πύργο Ιθώ-μης που γεννήθηκες, στην οικογένειάσου, στην απασχόλησή σου ως καθηγη-τού φιλολογίας και θεολογίας, στην Ορ-θόδοξη Πίστη, στα κοινά δηλαδή χαρα-κτηριστικά των Αγραφιωτών.

Το 1976 κυκλοφόρησες το πρώτο βι-

βλίο σου με τίτλο «Ιθώμη και Θεσσαλία».Βαθύς γνώστης της ιστορίας, γράφεις ότιη αρχαία πόλη της Ιθώμης, κτισμένη το1200 π.Χ. στην απόκρημνη πλαγιά αντε-ρίσματος των Αγράφων, Κλωμακόεσσατην ονομάζει ο Όμηρος και το επαναλάμ-βανες εσύ, απέναντι και δεξιά από το χω-ριό σου, 100 μέτρα από την πηγή τσάμ-πραινα των Καναλίων. Είχε 30.000 κα-τοίκους και επάνδρωσε με 1000 άνδρες3 πλοία, μαζί με τα Τρίκαλα, για την εκ-στρατεία της Τροίας, όπως μας παραδίδειο Όμηρος. Η κορυφή της στεφανώνεταιαπό σωζόμενο περικαλλές τετράγωνο κυ-κλώπειο κτίσμα, γνωστό στα κανάλια ωςκάστρο του Έλληνα. Εκεί και η κατοικίατης βασίλισσας της αρχαίας Ιθώμης, κατάτην παράδοση στα Κανάλια και στον Πύρ-γο.

Τα βιβλία σου για την εκκλησία των 12Αποστόλων και τα μοναστήρια του νομούΚαρδίτσας αποτελούν μεγάλη προσφοράστον τόπο μας. Το τελευταίο σου βιβλίο«Ιστορία της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσ-σαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων»(2012, έκδοσης ιδίας Μητροπόλεως) ήταν

το αποκορύφωμα της συγγραφικής σουδεινότητας. Εμβρίθεια, σαφήνεια, πληρό-τητα, τεκμηρίωση πολύπλευρη, καλλιέ-πεια, διακρίνουν τα κείμενά σου και μαρ-τυρούν έναν αληθινό ιστοριοδίφη.

Τιμολέοντα,Υπήρξες άριστος μαθητής στο Γυμνά-

σιο Φαναρίου, άριστος καθηγητής μεπροσφορά πέραν από τα τυπικά σου κα-θήκοντα, μερικοί δε από τους φίλους σουανατρέχαμε σ’ εσένα για να επιβεβαι-ώσουμε ή αποκλείσουμε ένα φιλολογικόή ιστορικό στοιχείο. Δεν μπορώ να μηνπω δυο λέξεις από όσα είπες, όταν προ-θυμοποιήθηκες να παρουσιάσεις το βι-βλίο μου «Τον μετασχηματισμό των αρ-χαίων πόλεων στα Άγραφα και την Καρ-δίτσα», πέρυσι στο ξενοδοχείο Μετροπό-λιταν της Θεσσαλονίκης. Είχες πει: όπωςτο ελάφι τρέχει στο γάργαρο νερό να ξε-διψάσει, έτσι οι αναγνώστες θα τρέχουννα διαβάσουν το βιβλίο σου. Έτσι και έγι-νε, εξαντλήθηκε.

Εδίδαξες εν ζωή, αλλά θα εξακολουθείςνα διδάσκεις με τα έργα σου και τα βιβλίασου τώρα που έχεις εγκαταλείψει τηνπροσωρινή αυτή ζωή. Αθόρυβος και μει-λίχιος, ανέδειξες τον τόπο μας, την άγνω-στη ιστορία του, την πολιτιστική μας κλη-ρονομιά, που σήμερα την ξεχνάμε αν δεντην πολεμάμε και την θυμόμαστε μόνοόταν βρισκόμαστε σε ανάγκη όπως σή-μερα. Εσύ, σταθερός και ακάματος σκα-πανέας, ανέδειξες τον πλούτο μας αυτό,τις αξίες μας, την ιστορία, την ΟρθόδοξηΠίστη, τα θεμέλια δηλαδή εκείνα που μαςκράτησαν ως Έλληνες αλώβητους ανάτους αιώνες από τις αλλεπάλληλες κατο-χές και εισβολές αλλοφύλων, ώστε σήμε-ρα, υπερήφανοι, να είμαστε ίδιοι από τηναρχαιότητα, γνήσιοι αγραφιώτες, γνήσιοιΈλληνες.

Φίλε Τιμολέοντα καλό σου ταξίδι.Αιωνία σου η μνήμη.

Αποχαιρετισμός στον καθηγητή Τιμολέοντα Βλάχο από τον Πύργο Ιθώμης

ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ 9 - 151 27 ΜΕΛΙΣΣΙΑ

ΤΗΛ.: 210 6132 007 - FAX. 210 6132 894 - email:[email protected]



ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΝΕΑ

Κοινωνικά νέαΚοινωνικά νέαΠαρά ταύτα το κάνω με ευχαρίστηση, γιατί θα δώσω να

φάνε και να απολαύσουν το φαγητό όλοι αυτοί οι προσκυ-νητές. Μετά το ψωμί, που το κατανέμω σε όλα τα τραπέζια,βάζω τα φρούτα, τα κρασιά, τα νερά, τα τυριά, τα μαχαιρο-πήρουνα κ.λπ. Όλα αυτά απαιτούν πολύ χρόνο και μπορώνα πω ότι ένα πεντάωρο την ημέρα είμαι απασχολημένοςμε το διακόνημα του τραπεζοκόμου.

Είμαι ο μεγαλύτερος που έχει το διακόνημα αυτό και τοκάνω με την καρδιά μου. Υμνολογώ το Θεό κατά την ώραπου εργάζομαι.

Σήμερα μάλιστα έκανα και τον αναγνώστη και κατά τηνώρα της Τράπεζας, που ήταν απόλυτη ησυχία, παρά τα 100περίπου άτομα που έτρωγαν. Διάβασα ένα ωραίο ανάγνω-σμα. Έτσι δεν έφαγα μαζί σας, αλλά λίγο αργότερα μόνοςμου. Γι’ αυτό δεν πρόλαβα και το απόδειπνο που κάνατεστο ναό, αμέσως μετά την Τράπεζα. Το διάβασα, όμως, μό-νος μου, σύμφωνα με την τάξη που υπάρχει εδώ στο ΆγιοΌρος.

Οι άλλοι μοναχοί, που είναι γύρω στους 40 τον αριθμό,έχουν και αυτοί διάφορα καθήκοντα. «Διακονήματα» τα λέμεεδώ. Λένε μερικοί ότι τα διακονήματα μας ταλαιπωρούν, ιδι-αίτερα όταν έχουμε πολύ κόσμο στο μοναστήρι. Όχι, δεν μαςκουράζουν τα διακονήματα και τα κάνουμε με περισσή ευχα-ρίστηση. Άλλωστε οι ταλαιπωρίες του σώματος μας ευφραί-νουν και είναι μέσα στα πλαίσια της αγιαστικής ζωής μας.Ταλαιπωρούμε το σώμα για να μην έχει απαιτήσεις και απο-λαμβάνουμε με την ψυχή μας τα πνευματικά αγαθά.

Αλλά, από την άλλη μεριά, δεν είναι τόσο τα διακονήματαπου μας ελκύουν όσο η πνευματική ζωή που έχουμε στο μο-ναστήρι, με τις καθημερινές ακολουθίες και Θείες Λειτουργίες,με τις αδιάλειπτες προσευχές κατά τις οποίες υμνούμε καιδοξολογούμε το Θεό και με τη νοερή επαφή που έχουμε μετους ανθρώπους. Πάντα τους έχουμε στη σκέψη μας καιπάντα τους μνημονεύουμε. Στο δικό μου κατάλογο έχω πάνωαπό 1000 αδελφούς, που τους μνημονεύω καθημερινά καιπάντα φέρνω στο μυαλό μου τα γεγονότα της πολιτείας τους,όπως τους έζησα.

Η Ιερά Μονή έχει και κτήματα, αμπέλια, μελίσσια, οπωρο-φόρα δένδρα κ.λπ., τόσο εδώ όσο και έξω από το Άγιο Όρος.Έχουμε επίσης ένα ελαιοτριβείο, διάφορους κήπους με όλατα κηπευτικά. Αλλά σ’ αυτά δεν εργάζονται μοναχοί. Εργά-ζονται οι λεγόμενοι «υποτακτικοί» ή ακόμη και οι ενοικιαστές,οι οποίοι μας αποδίδουν το μερίδιό μας. Ακόμη και εργάτεςπεριποιούνται τους κήπους και κάνουν διάφορες γεωργικέςεργασίες.

Τα κελιά των μοναχών είναι στο πάνω πάτωμα, και στακάτω πατώματα μένουν οι προσκυνητές σε θαλάμους των 5– 8 κλινών, αλλά και σε δίκλινα και μονόκλινα δωμάτια.

Εδώ στο μοναστήρι έχουμε την εξής λειτουργική σειρά:Νύχτα, ώρα 3 π.μ. χτυπάει η καμπάνα για τον όρθρο, οοποίος τελειώνει περίπου στις 5 π.μ. Μετά αρχίζει η λειτουργίαγια τους κοσμικούς, ώστε να προλάβουν να φύγουν με τοκαράβι. Η λειτουργία αυτή τελειώνει στις 8 π.μ. περίπου.Οπότε ο κόσμος μπορεί να πάρει το πρωινό του, τσάι, καφέκ.λπ. και στη συνέχεια να ετοιμασθεί και να ταξιδέψει.

Στις 8 π.μ. αρχίζει η άλλη λειτουργία που γίνεται πλέον γιαμας του μοναχούς στον άλλο ναό, της Παναγίας. Γίνεται πα-ράκληση, διαβάζονται οι Ώρες και στη συνέχεια η λειτουργία,η οποία τελειώνει περίπου στις 10 π.μ. Μετά οι μοναχοί απο-σύρονται στα κελιά τους για ξεκούραση και ανάπαυση.

Το παλιό μου ράσο, που πρωτοφόρεσα όταν ντύθηκα μο-ναχός, είναι πλέον αρκετά τριμμένο αλλά το έχω ως πολύτιμοκειμήλιο που μου θυμίζει τις μεγάλες στιγμές που άφησα τολαϊκό βίο και ακολούθησα το μοναστικό. Ήταν θαυμάσιες καιανεπανάληπτες εκείνες οι στιγμές.

Επιθυμώ πολύ να έρθω στο χωριό για να δω όλους τουπαλιούς συγχωριανούς μου, αλλά αυτό εμάς τους μοναχούςδεν μας κάνει καλό. Διότι φύγαμε από τον κόσμο για να απο-φύγουμε τα κοσμικά. Κάθε εικόνα, κάθε συνάντηση, κάθεεπαφή με τον κόσμο ο διάβολος την εκμεταλλεύεται και τηδιαπλάθει διαφορετικά. Ό,τι ακούς, ό,τι βλέπεις, ό,τι συζητάςμε τους ανθρώπους διαβάλλεται από αυτόν και παραποιείται,ώστε να μας προκαλέσει και να μας παρασύρει στην αμαρτία.Και ξέρεις, Κώστα, ότι εμάς του μοναχούς μας κυνηγάει πολύπερισσότερο ο διάβολος, εκμεταλλευόμενος κάθε ευκαιρίαζητώντας πάντα να μας πειράξει.

Τέλος, θέλω να χαιρετήσω εκ του μακρόθεν όλους τουςΚαναλιώτες, να τους δώσω την ευλογία μου και να τους ευ-χηθώ καλή υγεία και προκοπή. Τους έχω πάντα στην καρδιάμου και προσεύχομαι γι’ αυτούς.


ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ

31-5-2014: ο Θεμιστοκλής Πυργιώτης του Θωμά και η σύ-ζυγός του Γωγώ Φώτου βάπτισαν τον γιο τους στην ΙεράΜονή Ταξιαρχών στο Μανταμάδος Λέσβου και του έδωσαντο όνομα Μιχαήλ.

5-7-2014: ο Ευάγγελος Λέτσικας του Δημητρίου και η σύ-ζυγός του Φωτεινή Πάλιου βάπτισαν τον γιο τους και τουέδωσαν το όνομα Δημήτρης.

23-8-2014: ο Βασίλης Τσιρώνης και η σύζυγός του Μα-ριάνθη Μουτζούκη βάπτισαν το δεύτερο κοριτσάκι τους στονΙερό Ναό Αγίας Παρασκευής στη Νέα Κρήνη ΚαλαμαριάςΘεσ/νικης και η νονά Ροδόκλεια Καραλή-Τσιρώνη έδωσε τοόνομα Σοφία.

28-9-2014: ο Θεμιστοκλής Πυργιώτης του Κωνσταντίνουκαι η σύζυγός του Μαρία-Δέσποινα Γκαϊταντζή βάπτισαν τηνκόρη τους στον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία στο χωριό και τηςέδωσαν το όνομα Αγλαΐα.

Έχουν τις καλύτερες ευχές όλων μας. Να ζήσουν με τύχηαγαθή!

ΓΑΜΟΙ

28-6-2014: ο Βασίλειος Παπαμούστος, γιος της ΝαυσικάςΚρίκου που μένει στον Βόλο, και η Τζελαϊδου Στέλλα τέλεσαντο γάμο τους στην Νέα Σμύρνη Αθηνών.

5-7-2014: ο Αριστοτέλης Σδρόλιας του Κωνσταντίνου καιη Δήμητρα Αυγερινού τέλεσαν το γάμο τους στο χωριό, στονΙερό Ναό Προφήτη Ηλία.

5-7-2014: ο Ευάγγελος Λέτσικας του Δημητρίου και η Φω-τεινή Πάλιου τέλεσαν το γάμο τους στην Καρδίτσα.

26-7-2014: η Γλυκερία Βλαχογιάννη του Γεωργίου και οΕυάγγελος Βουρτσιώτης τέλεσαν το γάμο τους στον ΠύργοΗλείας.

23-8-2014: η Ευτυχία (Έφη) Μοσχοβίδη, κόρη της Δέ-σποινας Πυργιώτη, και ο Ευάγγελος Ζαβός τέλεσαν το γάμοτους στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Λαγονήσι.

6-9-2014: η Ευαγγελία Κατέρη του Θωμά και ο ΑπόστολοςΚακαράς τέλεσαν το γάμο τους στο χωριό, στον Ιερό ΝαόΠροφήτη Ηλία.

6-9-2014: ο Μιχάλης Αναστασίου του Αριστείδη και η Γε-ωργία Ρουμανού τέλεσαν το γάμο τους στο χωριό, στον ΙερόΝαό Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

20-9-2014: ο Κωνσταντίνος Κωνσταντάκος του Δημητρίουκαι της Φρειδερίκης Παπαϊωάννου του Ιωάννη και η ΕυσταθίαΜουρτόγιαννη τέλεσαν το γάμο τους στην Καρδίτσα.

Έχουν τις καλύτερες ευχές όλων μας. Να ζήσουν με τύχηαγαθή!

ΘΑΝΑΤΟΙ

30-7-2014: πέθανε η Χαϊδούλα Πάσχου-Δημητρακάκη καικηδεύτηκε στο Κρανίδι Αργολίδας.

7-8-2014: πέθανε ο Δημοφών Κοτρονούλας και κηδεύτηκεστα Κανάλια.

7-8-2014: πέθανε ο Ευριπίδης Αναστασίου (Καραούλης)και κηδεύτηκε στον Πύργο Ιθώμης.

12-8-2014: πέθανε η Βικτωρία Γιαννακού και κηδεύτηκεστα Κανάλια.

13-9-2014: πέθανε η Εριφύλη Αθανασίου-Ζέκιου και κη-δεύτηκε στα Τρίκαλα.

16-9-2014: πέθανε ο Κωνσταντίνος Κωτούλας και κηδεύ-τηκε στα Κανάλια.

1-10-2014: πέθανε ο Δημήτριος Παν. Σδρόλιας, Στρατηγόςε.α. της Χωρ/κής, και κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθη-νών.

Συλλυπούμαστε βαθειά τις οικογένειές τους.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

Ευχαριστούμε θερμά για τη συμμετοχή και τη συμπαρά-σταση στο βαρύ πένθος μας όλους τους συγχωριανούς μας,συγγενείς, γείτονες και φίλους, όσους ταξίδεψαν για να απο-χαιρετήσουν τη μητέρα μας Βικτωρία Γιαννακού, τους μαθητέςτης που υπεραγαπούσε και ιδιαίτερα τον εξαίρετο δάσκαλο

κύριο Αντώνη Λασδα για τα ζεστά και συγκινητικά του λόγιαπου από καρδιάς τής απηύθυνε.

Οι οικογένειεςΕλένης και Θωμά ΠαπαζαχαρίουΓεωργίου και Μαρίας Γιαννακού

Νεοσύνθετο επιμνημόσυνο τροπάριο

Την 16η Αυγούστου 2014, λίγες ημέρες μετά το θάνατοτης αγαπητής συγχωριανής μας και επί πολλά-πολλά έτηδασκάλας στο σχολείο του χωριού μας Βικτωρίας Γιαννακού,της κυρίας Βίκας όπως την αποκαλούσαμε οι μαθητές της, οσυγχωριανός μας φιλόλογος και συγγραφέας Θωμάς Ν. Ζή-σης συνέθεσε και απέστειλε προς δημοσίευση στην εφημε-ρίδα μας το ακόλουθο επιμνημόσυνο τροπάριο, «υπέρ ανα-παύσεως της ψυχής της κεκοιμημένης».

Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε

Μακρόβιον δούλην σου την Βικτωρίαν, Χριστέ, σεμνήν δι-δασκάλισσαν παιδίων όντων ημών, ανάπαυσον, δέομαι. Αύτηγαρ καθηκόντως επί πάμπολλα έτη παίδας της γενετείραςεξεπαίδευσε ζήλω. Κριτά νεκρών τε ζώντων, ταύτην δικαίω-σον.

Δ.γρ.: Αντί παίδας της γενετείρας και ως εξής: παίδας τωνΚαναλίων (ή πτωχής πολίχνης ή κλυτής πολίχνης. Αντί ταύτηνδικαίωσον, και: τάξον εν φίλοις σου (ενν. Ταύτην).

ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ

Ο Νικόλαος Βασιλειάδης του Γεωργίου και της ΚλεοπάτραςΚωτούλα, εγγονός του συγχωριανού μας Ιωάννου Κωτούλα,πέτυχε στο Τμήμα Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου Πα-τρών.

Η Ζωή Σωτηρίου του Βαΐου και της Ουρανίας, εγγονή τηςσυγχωριανής μας Ζωής Δήμου – Σωτηρίου, πέτυχε στο Τμή-μα Ιατρικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονί-κης.

Η Νίκη Τσίνα του Γεωργίου και της Ευαγγελίας, εγγονήτης συγχωριανής μας Χαρίκλειας Δήμου–Πρεβέντα, πέτυχεστο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του ΠαντείουΠανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Σύλλογος Καναλιωτών Θεσσαλονίκης τους συγχαίρεικαι τους εύχεται καλή πρόοδο.

Διπλή χαρά για την γιαγιά τους Μαρία Παπαθεοδοσίου –Μπαλιώτα, που οι εγγονές της Μαρία και Ισμήνη Μπαλιώτα,κόρες του Βελισσάρη και της Αγγελικής, εισήχθησαν στηνΠολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο Τμή-μα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστώνη πρώτη και Μηχανολόγων Μηχανικών η δεύτερη. Τις εύχεταιδε καλή φοίτηση και καλή σταδιοδρομία στη ζωή τους.

Θερμά συγχαρητήρια από τον Χρήστο Δημητρίου Λιάκοστην Άλκηστη Λάμπρου Πυργιώτη, που πέτυχε μεταξύ τωνπρώτων στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού ΜετσόβιουΠολυτεχνείου.

Θερμά συγχαρητήρια απ' όλους μας με τις καλύτερες ευχέςμας. Τύχη αγαθή!

Για «Το Χαμόγελο του Παιδιού»

Πληροφορηθήκαμε πως στη μνή-μη του συγχωριανού μας Ζήση Ζήση, απότη σύζυγό του Κατερίνα Ζήση και τα παιδιάτου Ευαγγελία και Φωτεινή Ζήση, αντί ετή-σιου μνημόσυνου, κατατέθηκε χρηματικήδωρεά αξίας 1.000 ευρώ στον ΕθελοντικόΟργανισμό «Το Χαμόγελο του Παιδιού» γιατην ενίσχυση των σκοπών του. Συγχαρητή-ρια στην οικογένεια του αείμνηστου Ζήσηγια την ενέργειά τους αυτή.



ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ

ΟΠολιτιστικός Σύλλογος Κανα-λιωτών της Αθήνας διοργά-νωσε και εφέτος, το Σάββατο16 Αυγούστου, στο πλαίσιο

των εκδηλώσεων του Δεκαπενταύγου-στου στο χωριό μας, αγώνες σκακιούστην πλατεία και ειδικότερα στο κατάστη-μα «Καναλίων Γεύσεις». Συντονιστής τηςόλης διοργάνωσης ήταν ο κος ΘωμάςΠαπαζαχαρίου, σύζυγος της Ελένης Γιαν-νακού και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου.Στους αγώνες συμμετείχαν οι εξής 11σκακίστριες και σκακιστές:

Βασιλοπούλου ́ Αννα του Γεωργίουκαι της Αικατερίνης Πάσχου του Γεωργίου

Βητοβάρης Απόλλωνας, Δημή-τρης και Ζήσης του Απόστολου και τηςΕυαγγελίας Ζήση του Ζήση

Kατέρης Παναγιώτης (πρώην Πρό-εδρος του Συλλόγου)

Κωστάμη Μαρία του Φώτη και τηςΒάσως Πάσχου του Γεωργίου

Μάλλιος Νάσος και Μάλλιου ΄Ηρατου Ανδρέα και της Φωτεινής Ζήση τουΖήση

Νούκα Πηνελόπη του Σεραφείμ καιτης Αγορίτσας Κατέρη του Νικολάου

Σεριάκας Δημήτρης και Ευάγγελοςτου Παναγιώτη και της Βασιλικής Κω-σταβάρα του Ευαγγέλου

Στους αγώνες που διεξήχθησαν σετρεις γύρους, την πρώτη θέση κατέλαβεη Πηνελόπη Νούκα με 3 νίκες, τη δεύτερηθέση ο Ζήσης Βητοβάρης με 2 νίκες καιμία ισοπαλία και την τρίτη θέση ο Ευάγ-γελος Σεριάκας με 2 νίκες και με την επι-τυχία του σε αγώνα κατάταξης.

Στους τρεις πρώτους αθλητές δόθηκανως έπαθλο, από τον συγχωριανό μας φι-λόλογο και συγγραφέα κο Θωμά Ν. Ζήσητο βιβλίο του «Καναλίων οι Άγιοι Πρόβολοι– Ευλαβικό Αφιέρωμα», ένα χρήσιμοστους αποδέκτες του βιβλίο για την εντρύ-φηση στη ζωή και το έργο των Αγίων πουθεωρούμε πιο «δικούς μας» - ως έχοντεςυπό την προστασία τους το χωριό μας -και μεστού διδακτικών νοημάτων πουαπορρέουν από τις αρετές των Αγίων Προ-βόλων, αλλά και κατατοπιστικού για τα ξω-κλήσια του χωριού μας, και από τον Συλ-λογό μας το εξαιρετικά επίκαιρο βιβλίο τουΣπύρου Βλέτσα «Ευ ζην, όχι lifestyle! Απο-φεύγοντας τις παρενέργειες της κατανά-λωσης».

Τέλος, στους αρχάριους που επιθυμού-σαν να μάθουν σκάκι, ο Νίκος Παπαζαχα-ρίου έδειξε τις πρώτες κινήσεις και τα βα-σικά «ανοίγματα» του πνευματικού αυτούαθλήματος πάνω σε μαγνητική σκακιέρα.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου εκφράζει τα συγ-χαρητήριά του σε όλους τους διαγωνιζό-μενους για τη συμμετοχή τους και για το«ευ αγωνίζεσθαι» που επέδειξαν στο κο-ρυφαίο αυτό πνευματικό άθλημα. Επίσηςευχαριστεί τη διεύθυνση του καταστήμα-τος «Καναλίων Γεύσεις» για τη διάθεσητων τραπεζοκαθισμάτων του και τα κε-ράσματα τόσο των αγωνιζομένων όσοκαι των διοργανωτών.

Η κατανάλωση αποτελεί, θέλον-τας και μη, έναν σύγχρονο τρόπομε τον οποίο εκφραζόμαστε και επι-κοινωνούμε. Κατανοούμε όμως τοπώς επηρεάζει τη ζωή μας και τησχέση μας με τους άλλους;

Γιατί ενώ η κατανάλωση υπόσχε-ται την ευτυχία, συχνά φέρνει προ-βλήματα και δυσαρέσκεια; Γιατί συ-νεχώς παρουσιάζονται καινούριεςανάγκες και η ικανοποίηση αναβάλ-λεται;

Μήπως χρειάζεται να επανεκτι-μήσουμε τις ανάγκες και τις προτε-

ραιότητες μας, όχι για ναζήσουμε σαν ασκητές,αλλά για να κρατήσουμετην ευχαρίστηση και νααποφύγουμε τις παρε-νέργειες;

Τι μπορούμε να κά-νουμε για να προστα-τεύσουμε την ισορ-ροπία και το εισόδη-μα μας; Πώς θα αναζητήσουμετην ταυτότητά μας πέρα από τασύμβολα της κατανάλωσης;

Ο συγγραφέας ξεκινάει από τη

σύγχρονη ελληνι-κή πραγματικότη-τα και ανατρέχεισε μεγάλους φιλο-σόφους, κοινωνιο-λόγους, οικονομο-λόγους και λογοτέ-χνες -από τον Αρι-στοτέλη και τον Επί-κουρο μέχρι τονΜπόρχες και τονΚούντερα- οι οποίοι

συνεισφέρουν με τη διαπεραστικήματιά τους σ' ένα πρωτότυπο βι-βλίο.

Στιγμιότυπο των αγώνων

Η 1η νικήτρια παραλαμ-βάνει τα δύο πνευματικά

έπαθλά της από το μέλοςτου Συλλόγου μας κο Βάιο

Αναγνώστου

Οι τρεις νικητές κατάσειρά κατάταξης (απόδεξιά στη φωτογραφία),πλαισιωμένοι από τονΠρόεδρο του Συλλόγου(δεξιά) και τους Νίκο καιΘωμά Παπαζαχαρίου

Σκακιστικοί αγώνες Σκακιστικοί αγώνες στην πλατεία του χωριούστην πλατεία του χωριού

Ο Νίκος Παπαζαχαρίου διδάσκει τους “αρχάριους”πάνω στη μεγάλη μαγνητική σκακιέρα

Ο πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου κος Παναγιώτης Κατέρης με τον κο Θωμά Παπαζαχαρίου


New ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗ nΓΡΑΦΕΙΑ: ΓΛΑΔΣΤΩΝΟΣ .......

Documents

Transcript of New ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗ nΓΡΑΦΕΙΑ: ΓΛΑΔΣΤΩΝΟΣ .......