16-18 Απριλίου 2010Αριθμός φύλλου 863/63

2 ΠΟΛΗ 16 - 4 - 10

ατά μία έννοια, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι συνεχίζουμε τις ζωές μας. Ενα εστιατόριο που επισκέφτηκα το βράδυ της Τρίτης ήταν φί-σκα (και «αντικαπνιστικό» μάλιστα), στο "ΤΑF"

της οδού Νορμανού το περασμένο Σάββατο δεν έπεφτε καρφίτσα. Μόνο την Παρασκευή σε γνωστό πολυκατά-στημα της πλατείας Κοτζιά με έπιασε η καρδιά μου. Η αίσθηση που είχες ήταν ότι έχει επιβληθεί στρατιωτι-κός νόμος και επίκειται από στιγμή σε στιγμή απαγό-ρευση κυκλοφορίας. Οι πελάτες ήταν ελάχιστοι, σχε-δόν οι μισοί από τους υπαλλήλους που προσπαθού-σαν να «σκοτώσουν την ώρα τους», κάνοντας ασήμα-ντες δουλειές ή απλώς φλυαρώντας «σε πηγαδάκια». Η καταθλιπτική ατμόσφαιρα ανησύχησε τη φίλη μου, η οποία καταλήφθηκε από ενοχές ευμάρειας. Αισθανό-ταν άσχημα που είχε χρήματα και μπορούσε να ξοδέ-ψει 200 ή 300 ευρώ μέσα σ’ ένα απόγευμα. Για την α-κρίβεια δεν διέθετε η ίδια χρήματα, αλλά η κάρτα της (αυτό, όμως, μικρή σημασία έχει). Το γεγονός ότι μπο-ρούσε να αγοράζει με άνεση την τοποθετούσε σε μία νέα οικονομική ελίτ της Αθήνας, στην οποία το μονα-δικό κριτήριο αποδοχής ήταν ακριβώς αυτό: μπαινό-βγαινε στα καταστήματα χωρίς δεύτερη σκέψη.

α μπορεί να το κάνει για πολύ καιρό ακόμα; Κα-νείς δεν ξέρει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η πα-ρατεταμένη οικονομική αβεβαιότητα αρχίζει και συσσωρεύει ψυχολογική φθορά, εντελώς αχρεί-

αστη για τις περιστάσεις. Νομίζω μόνο τώρα αρχίζει και αποκαλύπτεται το μέγεθος της δημοσιονομικής τρύπας,

στην οποία περιδινούμαστε. Το βλέπεις στα κουρασμένα πρόσωπα στους δρόμους, αλλά ευτυχώς υπάρχει πάντα η νύχτα, η ευφορία του τέλους της ημέρας και η ελπίδα (ή ψευδαίσθηση, διαλέγετε και παίρνετε) ότι ακόμα και το πιο σκοτεινό όνειρο μπορεί να πάρει μία μικρή ανα-βολή ή απλώς να μην αφορά εσένα.

ιατί, φυσικά, δεν μας κάνει «κοινωνία των πολιτών» μία μαύρη μπλούζα για την Πάρνηθα ούτε το κατέβασμα του γενικού στην Ωρα της Γης. Παρά τις καλές τους προθέ-σεις, οι πρωτοβουλίες που μας δίνουν την ψευδαίσθηση

της «συμμετοχής» εξευμενίζουν τις ενοχές μας για την κραυγαλέα απουσία μας όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Ενα παράδειγμα μόνο. Χθες από τις 11 το πρωί έως τις 5 το α-πόγευμα, οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία του ΟΑΣΑ, τον ΗΣΑΠ, τα τρόλεϊ και το τραμ ακινητοποίησαν τα οχήματα και τους συρ-μούς τους λόγω γενικής συνέλευσης. Πρόκειται για διαδεδομέ-νη πρακτική στο πλαίσιο μιας μεταπολιτευτικής κουλτούρας που μας έφτασε στα σημερινά χάλια. Και οι τέσσερις δημόσιοι οργα-νισμοί είναι φουλ ελλειμματικοί. Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι συνεισφέρουν οι εργαζόμενοι των εν λόγω μέσων μαζικής μετα-φοράς στην κοινωνία και τον εαυτό τους, διαιωνίζοντας μια κα-κή παράδοση. Για να ξανασυνδεθούμε ο ένας με τον άλλο, μέρες που είναι, για να δείξουμε ότι αρχίζουμε και αντιλαμβανόμαστε ότι ζούμε μαζί και όχι ο ένας εις βάρος του άλλου, ας αρχίσου-με από τα πιο απλά. Από τον εαυτό μας και από όσα δεν θα μας κοστίσουν ούτε μισό ευρώ.

μως, στην πραγματικότητα, σ’ αυτό που μας συμ-βαίνει είμαστε όλοι μαζί. Είτε εργαζόμαστε, είτε μεί-ναμε χωρίς δουλειά, είτε χρωστάμε, είτε δεν χρω-στάμε, είτε ψηφίσαμε, είτε δεν ψηφίσαμε. Και σαν

τον απελπισμένο που ψάχνει απεγνωσμένα ένα φως στην άκρη του τούνελ, θα διακινδυνεύσω μία πρόβλεψη. Αυτή η κρίση που μοιάζει πρωτόγνωρη σε διάρκεια και σε βάθος, είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία να ξανασυνδεθούμε ο έ-νας με τον άλλον. Δεν εννοώ να πιαστούμε χέρι με χέρι ή να αρχίζουμε να αγκαλιάζουμε κορμούς δέντρων στον Ε-θνικό Κήπο, φωνάζοντας διάφορα new age τσιτάτα. Πιο

πολύ αναφέρομαι στη νέα επίγνωση ότι το κράτος στο ο-ποίο είχαμε εναποθέσει τις λύσεις όλων μας των προβλη-μάτων είναι ένας καταχρεωμένος, διεφθαρμένος, αναποτε-λεσματικός μηχανισμός από τον οποίο δεν έχουμε να πε-ριμένουμε σχεδόν τίποτα. Αυτό το κράτος μάς έκανε μαλ-θακούς και παθητικούς.Και είναι τώρα στα δικά μας χέρια να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για τη ζωή μας χωρίς κανέναν «πατερούλη» από δί-πλα. Εναν «πατερούλη» που τον διατηρούσαμε στη φορμόλη τόσα χρόνια, μόνο και μόνο για να μην συνειδητοποιήσουμε τις δικές μας ευθύνες.

4 ΑΠΟΨΗ 16 - 4 - 10

ι διακοπές, έστω και οι ο-λιγοήμερες όπως αυτές του Πάσχα, είναι ό,τι πρέπει για να αποσυντονιστούμε από το

«πρόγραμμα» της καθημερινότητας. Ε-πιστρέφοντας στη βάση μας, μας πε-ρίμενε η «καυτή πατάτα» της καταρρα-κωμένης οικονομίας μας για να φτά-σουμε τελικά χθες να διαβάσουμε την ακόλουθη επιστολή του υπουργού Οι-κονομικών, κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, με την οποία ξεκινά ουσιαστικά η δι-αβούλευση των όρων του σχεδίου για τη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας, ώστε να υπάρχουν συγκεκριμένα στοι-χεία σε βάθος τριετίας και να νιώσου-με ρίγη να διαπερνούν την σπονδυλι-κή μας στήλη:«Αγαπητοί κύριοι, Σύμφωνα με τη δήλωση της 11ης Απριλί-ου 2010, για τη στήριξη της Ελλάδας α-πό τις χώρες-μέλη της ευρωζώνης, οι ελ-ληνικές Αρχές ζητούν διαβουλεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ πάνω σε ένα πολυετές πρόγραμ-μα οικονομικών πολιτικών, που θα στηρί-ζεται στα συμπεράσματα του ECOFIN του Φεβρουαρίου και το οποίο θα μπορεί να υποστηριχθεί με οικονομική βοήθεια α-πό τις χώρες-μέλη της ευρωζώνης και το ΔΝΤ, στην περίπτωση που οι ελληνικές Αρχές αποφασίσουν να αιτηθούν μία τέ-τοια βοήθεια. Με εκτίμηση,Γιώργος Παπακωνσταντίνου»

Το τι θα επακολουθήσει απομένει να το δούμε. Εχοντας κατά νου ότι μέ-χρι προχθές επέμεναν ότι «η Ελλάδα θα τα καταφέρει μόνη της» ένα έχω να πω: καλό κουράγιο σύντροφοι!Για να συνέλθω, λοιπόν, βγήκα στο μπαλκόνι, αλλά ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με τον ημιυπαίθριο του α-πέναντι. Αμάν! Πού να ηρεμήσεις; Ο μικρόκοσμος της πολυκατοικίας μας έχει έρθει στην επιφάνεια και μαζί του οι μεγάλες και τις μικρές αλήθειες της ζωής μας στην Αθήνα, είτε αυτές λέ-γονται κοινόχρηστα, είτε ανοχή προς τους γείτονές μας. «Αν μέχρι τώρα θεωρούσαμε ζούγκλα την Αθήνα, κάτσε και θα δεις σε λίγο τα άγρια θηρία να βγαίνουν στις λε-ωφόρους και τις πλατείες της», μου σχολίασε ο φίλτατος Δημήτρης. Μάλ-λον εννοούσε τους εκπαιδευτικούς που αγρίεψαν με τις επικείμενες αλ-λαγές στην Παιδεία. «Μα, δεν υπάρ-χουν αισιόδοξα μηνύματα για το μέλ-λον;», τόλμησα να ρωτήσω μια μέ-ρα στο γραφείο τη Γεωργία. «Κοί-τα, πάλι καλά που υπάρχει και η Ι-ος, η οποία είναι υποψήφια για τα

βραβεία Εuropean Enterprise Award 2010 και την κατηγορία Ιmproving the Business Enviroment», μου απά-ντησε και ξαλάφρωσα λιγάκι. Λίγο αργότερα, εμφανίστηκε και ο Θάνος με καλά(!) μαντάτα από ορισμένα μα-γαζιά της πόλης, των οποίων οι ιδιο-κτήτες σε μία κρίση αισιοδοξίας λένε ότι το τέλος του κόσμου μπορεί και ν’ αργήσει ακόμα λίγο. «Πώς φτάσαμε μέχρι εδώ βρε φίλη μου;» ρώτησα τη Νάντια, ενώ καπνί-ζαμε σε ένα διάλειμμα της δουλειάς. «Δεν ξέρω, αλλά θα πάω να δω το θε-ατρικό με τη Μαρινέλλα και θα σου πω». «Μιλάει η εθνική αοιδός μας για την ιστορία του τόπου;», αναρωτήθη-κα. Πάντως, από πλευράς ηλικίας, και ας μην της φαίνεται, σίγουρα κάτι θα έχει να πει. Μένει, λοιπόν, να το δια-πιστώσουμε, όσοι τουλάχιστον από ε-μάς είμαστε ακόμα σε θέση να αγορά-σουμε ένα εισιτήριο θεάτρου. Οι υπό-λοιποι θα περιμένουν να «ανέβει» το βίντεο της παράστασης στο You Tube. Και καλά ένα εισιτήριο για αθηναϊκό θέατρο, στα μουσικά φεστιβάλ της Ευ-

ρώπης πώς θα πάμε; Μήπως τελικά ε-κείνα είναι φτηνότερα;Πάντως, σε έναν κόσμο που σύντομα θα πληρώνουμε ακόμα και το οξυγό-νο που αναπνέουμε, η αναζήτηση για προσφορές και «ευκαιρίες» με σκοπό τη μείωση των εξόδων μας, ανταγω-νίζεται τα «χρυσά» δελτία του Τζόκερ και του Λόττο. «Και όμως, υπάρχουν τρόποι να εξοικονομήσεις χρήματα. Λίγο ψάξιμο θέλει», με καθησύχασε ο Ντίνος. «Δηλαδή; Για πες μου μερι-κούς», τον ρώτησα σαν τον διψασμέ-νο που βολοδέρνει στη μέση της ε-ρήμου χωρίς πυξίδα. «Να, για παρά-δειγμα, car-pooling, couch-surfing, παζάρια, ανταλλακτήρια, υπάρχουν αρκετοί. Τι να σου λέω; ‘Διάβασέ’ με και θα δεις…», μου απάντησε και τα λόγια του μίλησαν κατευθείαν στην καρδιά μου. Τώρα μάλιστα που η ρη-μάδα η σκόνη από τη Σαχάρα μας θυμάται κάθε άλλο Σαββατοκύρια-κο, νιώθω πολύ μέσα στο αφρικανι-κό κλίμα. Με αδικείτε; Ή όπως λέ-νε οι φίλοι μου “bon soir, bienvenue monsieur Dominique…”.

Εβδομαδιαία ειδική έκδοσητης εφημερίδας Metropolis

www.metropolisnews.grmetropolis@metropolisnews.gr

Τηλ. Επικοινωνίας:210 48.23.977 - 48.16.710

Fax: 210 - 48.32.887

Ιδιοκτησία - ΕκδοσηΜETROPOLIS EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Εθνάρχου Μακαρίου &

Δημητρίου Φαληρέως 2 Τ.Κ. 185 47 - Ν. Φάληρο

Σύνταξη - Διαφήμιση: Κύπρου 12ΑΤ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο

Σύμβουλος Eκδοσης:Κώστας Τσαούσης

Project Manager:Βίκτωρας Δήμας

Συντονισμός Eκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Θάνος Τριανταφύλλου

Στην οργάνωση, παραγωγή και επι-μέλεια της έκδοσης συμμετέχουν οι:

Αλεξία Κονάχου, Γεωργία Μπάστα, Νάντια Γιαννούλη,

Γεωργία Διαβολίτση, Νίκος Καλαμπάκας, Νικήτας Καραγιάννης, Βασίλης

Καραγιαννόπουλος, Αντώνης Κόλλιας, Γιάννης Μανάλης, Μιχάλης

Παναγιωτάκης, Νίκος Πιτσιλαδής, Αλεξάνδρα Σαρμά, Xρήστος

Τσαπακίδης, Αντώνης Χιοκτούρης, Ανδρέας Γιαννόπουλος,

Ντίνος Ρητινιώτης, Θάνος Αλεξίου,Βασίλης Αναστασόπουλος, Βίκυ Οικονο-

μοπούλου, Τηλέμαχος Χορμοβίτης

Δημιουργικό:Δημήτρης Στεργίου, Ρουμπίνη Νάτση,

Γιώργος Στασινόπουλος, Iωάννα Κυρίτση

Εμπορικός Διευθυντής: Πάνος Πατρίκης

Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης,

Εμμανουέλα Χειρακάκη

Φωτογραφίες: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Actionimages, AFP, ΕUROKINISSI Εκτύπωση: Η Καθημερινη Α.Ε.

5ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ16 - 4 - 10

-Εκτακτος ο Μιχαλάκης σας, κυρία Μερό-πη μου. Ειδικά όταν ποζάρει όλο αγριάδα στα πρωτοσέλιδα, με τα χέρια σταυρωμένα, είναι ίδιος ο... Κότζακ! Ηθελα να σας ρωτήσω, μα όλο το ξεχνάω: τι τον ταΐζετε και φουσκώνει έτσι; Ή μήπως τον φτιασιδώνουν οι εφημερί-δες της παρατάξεως; -Ευχαριστούμε, κυρία Ελπινίκη μου. Πρέπει να ξέρετε ότι ο Μιχάλης μου τρώει μόνο ψα-ρονέφρι με σαλάτα ρόκα και γυμνάζεται συνέ-χεια. Γι’ αυτό είναι πάντα σε φόρμα. Αλλά μου κουράζεται και πολύ. Ο Πάκης σας, θυμά-μαι, όλο στον Μπαϊ-ρακτάρη την έβγαζε.

-Για ψαρονέφρι πή-γαινε κι ο δικός μου, κυρία Μερόπη μου. Επειτα, τον καλούσε ο πρωθυπουργός, ν’ αρνηθεί; -Οχι βέβαια, ήταν συλλεκτικές εκείνες οι συναντήσεις. Δεν πρόκειται να ξαναγίνουν.

-Αχ, μη μου λέτε τέτοια και είδα και μπακλα-βάδες στον ύπνο μου. -Οι μπακλαβάδες κάνουν ζάχαρο και ο πρω-θυπουργός χοληστερίνη, κυρία Ελπινίκη μου. Καλύτερα να τους βλέπετε στον ύπνο σας...

-Καλά, μη νομίζετε κυρία Μερόπη μου πως κοιμόμαστε και πολύ στα Φιλαδέλφεια. Κάθε μέρα μας χτυπούν την πόρτα κάτι λαχανιασμέ-να ξερακιανά με μαύρα γυαλιά και κουνημέ-νες φωτογραφίες αγνώστων «μαλλιάδων» στο χέρι. Αφήστε που γυρνοβολάει και αυτό το ε-λικόπτερο του ΣΚΑΪ, «ντρούγκου-ντρούγκου» πάνω απ’ το κεφάλι μας, όλη την ώρα.-Αααα, δεν είναι του ΣΚΑΪ, κυρία Ελπινίκη μου. Δικό μας είναι. Ερευνά.

Το καλό με τη μέρα της μαρμότας είναι ό-τι νιώθεις και πιο νέος. Και ξαφνικά, ξημέ-ρωσε Ιούλιος 2002. Τα ελικόπτερα της αστυ-

νομίας κάνουν κύ-κλους πάνω από κε-ραίες και ηλιακούς, ο Ελιοτ Νες μοιράζει πόζες και αποκλει-στικές συνεντεύξεις, οι άντρες της Αντι-τρομοκρατικής ξανα-μπαίνουν στις στο-λές των νίντζα και τα

γυαλισμένα μαύρα τζιπ κάνουν ντριφτ στην Α-λεξάνδρας, με τέρμα το «Κάρμινα μπουράνα» στα ραδιοσιντί. Ναι, ο Μπιρσίμ ανέλαβε τη σκηνοθεσία.

Πάντως ο Προκόπης πρέπει να άφησε το κα-λύτερο όνομα στην πλατεία. Δεν ενοχλού-σε καθόλου τα άλλα παιδάκια που ήθελαν να παίξουν. Επαιζε μόνο με τους φίλους του και δεν έκανε ποτέ κακές παρέες. Κυμπάρης άν-θρωπος.

Τα τραγικά πρόσωπα στην υπόθεση είναι οι άμοιροι οι «παππούδες» της οργάνωσης. Τώ-ρα που μείναν μόνοι τους, δεν έχουν κανέ-ναν να τους δίνει τα φάρμακά τους. Δεν εξη-γείται αλλιώς γιατί έστειλαν να βάλουν γκαζά-κια στο Νίκο Γκάλη. Τους είχε μείνει απωθη-μένο ο Μπούτρος Γκάλι και μέσα στην πα-ράκρουση της ά-νοιας, «χτύπησαν» όποιον βρήκαν πρώτο στον τηλε-φωνικό κατάλογο.

Και μέσα σ’ όλα, τα ευλογημένα τα σπρεντ μόνο λί-γο καιρό ανασταί-νουν και ξανά προς τη δόξα τραβούν, αφού μέσα στην προηγούμενη εβδομάδα δανειστή-καμε δύο έως τέσσερις φορές ακριβότερα από τον Ιανουάριο και πέντε έως επτά φορές ακρι-βότερα από τον περασμένο Οκτώβριο.

Σκέψου δηλαδή να μην είχαμε κατατροπώσει τους κερδοσκόπους με κουμπούρια και φαλ-τσέτες. Ας τους στείλουμε ένα μέιλ να τους ε-νημερώσουμε ότι οι κουτόφραγκοι αδελφοί μας, μάς (ξανα)δάνεισαν, μήπως και φιλο-τιμηθούν τώρα που είναι ζεστό ακόμα το αί-

σθημα ηθικής που μας διακατέχει από το κε-φάλι ως την ουρά, να ρίξουν τα επιτόκια… Ο-χι τίποτα άλλο, μήπως πάρουν και τίποτα πί-σω οι δανειστές.

Κι ενώ οι διεθνείς οίκοι -καλά παιδιά, κα-τά τα άλλα- παίζουν στο στοίχημα το «πότε θα σπάσουμε το γουρουνάκι των συμπέθε-ρων απ’ τα εξωτερικά», στη γιάφκα της Ηρώ-δου Αττικού έχουν ήδη αρχίσει να διαρρέ-ουν προκηρύξεις με τα διαφορά ταξιδιωτικά παπαγαλάκια ότι το ΔΝΤ είναι μονόδρομος. Βάλ’ τε και κάνα καρτοτηλέφωνο εκεί πίσω α-πό το Σύνταγμα, τα κινητά είναι επικίνδυνα.

Πιπέρι στο στόμα. Ψελλίζεις ΔΝΤ στην Ουγγαρία, σου λέ-ει, και πηδάνε στο Δούναβη να σω-θούν. Περικοπές μισθών, αύξηση α-νεργίας, επιπρόσθε-τη άμεση φορολογία και πολλά άλλα συ-νόδευσαν τη στρα-τοπέδευση του ΔΝΤ στη χώρα. Και φυσικά, κατάρρευση της σοσιαλιστικής παράταξης με ποσοστό από 44% στο 19,3% στις βουλευ-τικές εκλογές της προηγούμενης εβδομάδας.

Φρένο. Ο Μάνος της δικής μας γενιάς δεν υ-πάρχει πια. Τι κι αν οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο; Οι παντοτινές θα μείνουν ε-δώ, να εμπνέουν ακόμα περισσότερους εφη-βικούς ρεμβασμούς. Καλό ταξίδι.

6 ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 16 - 4 - 10

Η προεκλογική περίοδος στη Βρετανία βρίσκεται πλέον στην τελική της ευθεία και η καταστροφολογία έχει πάρει τη δι-κή της θέση στην πολιτική ατζέντα, ως

είθισται, άλλωστε, σε τέτοιες περιπτώσεις. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο David Cameron, ηγέτης του κόμ-ματος των Συντηρητικών, δήλωσε στις 9 Απρίλι-ου σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του BBC: «Ε-δώ είμαστε σήμερα, με ένα δημοσιονομικό έλλειμ-μα μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας». Το ότι έχου-με «πέσει» τόσο πολύ στα μάτια των Ευρωπαίων ε-ταίρων μας (και όχι μόνο), το γνωρίζουμε ήδη. Το να μας θέτουν όμως ως σημείο αναφοράς για τον ο-ρισμό της καταστροφής, αυτό αποτελεί νέο ήθος…Παρόλα αυτά, η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που βρίσκεται μπροστά στο χείλος του δημοσιονομι-κού γκρεμού. Και τα προβλήματα που αντιμετωπί-ζει η Βρετανία του κ. Brown (και μελλοντικά του κ. Cameron) δεν είναι λίγα· και δεν είναι εύκολα.

Αμέσως μετά τη συνέντευξη του κ. Cameron, πολλοί δημοσιογράφοι έψαξαν για να επαληθεύσουν την προαναφερθείσα τοποθέτησή του. Τελικά διαπιστώ-θηκε ότι η γηραιά Αλβιόνα δεν διαθέτει μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμμα από τη χώρα μας, ωστό-σο δεν απέχει και πάρα πολύ από αυτό. Με 12,6%, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, ή 11,8%, σύμ-φωνα με τους αναθεωρημένους υπολογισμούς του βρετανικού υπουργείου Οικονομικών για το 2009, καθίσταται σαφές ότι η Βρετανία θα πρέπει να προ-βεί σε ευρείες πρωτοβουλίες ώστε να «μαζέψει» τα δημόσια οικονομικά της. Σε διαφορετική περίπτω-ση, το δημόσιο χρέος θα εκτιναχθεί το 2014 στο

98% (εκτιμά το ΔΝΤ), ποσοστό που θα απέχει πα-ρασάγγας από το αντίστοιχο ελληνικό (το Economist Intelligence Unit προβλέπει ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας θα ξεπεράσει το 150%), αλλά δεν παύ-ει να προκαλεί ανησυχία. Παρόλα αυτά, ο προϋπο-λογισμός που κατατέθηκε στις 24 Μαρτίου από τον υπουργό Οικονομικών Alistair Darling επικρίθηκε για την αδυναμία του να θέσει τα θεμέλια για το απο-τελεσματικό μεσοπρόθεσμο «συμμάζεμα» των προα-ναφερθέντων μεγεθών.Είναι γεγονός, εντούτοις, ότι το νοικοκύρεμα του προϋπολογισμού θα πρέπει να πραγματοποιηθεί σε μία περίοδο, κατά την οποία η ανάκαμψη έχει μεν επιστρέψει, αλλά είναι εξαιρετικά ισχνή (0,3% κα-τά το τελευταίο τρίμηνο του 2009) και μπορεί να α-ποδειχτεί πρόσκαιρη. Επιπρόσθετα, ο προεκλογικός πυρετός έχει διακόψει κάθε πρωτοβουλία στο δη-μοσιονομικό μέτωπο, ενώ και το εκλογικό αποτέλε-σμα μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τις πολιτικές ε-ξελίξεις στη χώρα. Προς το παρόν, οι δημοσκοπή-σεις δείχνουν τους Τόρις να προηγούνται με έξι πο-σοστιαίες μονάδες έναντι των Εργατικών. Η διαφο-

ρά αυτή, αν μετουσιωθεί τελικά σε εκλογικό αποτέλε-σμα, δεν πρόκειται να δώσει την πλειοψηφία των ε-δρών του Κοινοβουλίου σε ένα μόνο κόμμα (δεδομέ-νου ότι οι Συντηρητικοί θα είναι το πρώτο κόμμα, θα χρειαστούν διαφορά μεγαλύτερη του 6,9% από τους Εργατικούς ώστε να είναι σε θέση να σχηματίσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση), γεγονός που συνεπάγεται πολιτική αβεβαιότητα και αποτελμάτωση, όσον αφο-ρά στην ανάληψη γενναίων αποφάσεων οικονομικής πολιτικής εκ μέρους της νεοφώτιστης κυβέρνησης.

Η ανησυχία των αγορών απέναντι σε αυτήν την τά-ση μεταφράζεται σε πιέσεις έναντι της στερλίνας, η οποία έχει χάσει το ένα τέταρτο της σταθμισμέ-νης αξίας της από τα μέσα του 2007, επισημαίνει ο Economist σε σχετικό του άρθρο (“The pain to come”, 27.03.2010). Μάλιστα, ο Adarsh Sinha, α-ναλυτής της Barclays Capital, υπογραμμίζει: «Η ευ-αισθησία της στερλίνας στα εκλογικά νέα είναι πιθα-νό να αυξηθεί τον προσεχή μήνα, παρά την πρόσφα-τη ανατίμησή της». Παράλληλα, διεθνείς οίκοι αξι-ολόγησης, όπως η S&P και η Fitch, έχουν ήδη το-νίσει ότι η πολύτιμη αξιολόγηση ΑΑΑ της Βρετανί-ας βρίσκεται σε κίνδυνο, εάν δεν υιοθετηθεί ένα α-ξιόπιστο δημοσιονομικό σχέδιο αμέσως μετά τις ε-κλογές. Το επιτόκιο των δεκαετών βρετανικών ομο-λόγων είναι κατά 90 μονάδες βάσης υψηλότερο α-πό αυτό των γερμανικών ομολόγων και η αβεβαιό-τητα μπορεί να το ωθήσει ακόμα πιο ψηλά, αυξάνο-ντας το κόστος του δανεισμού στο Ηνωμένο Βασί-λειο. Κατά πώς φαίνεται, ακόμα και η Βρετανία βρί-σκεται ενώπιον ενός σημείου καμπής για τη βιωσι-μότητα των δημόσιων οικονομικών της. Και το έργο της νέας κυβέρνησης που θα αναδυθεί από τις κάλ-πες της 6 Μαΐου φαντάζει επώδυνο.

Crash Test Ελλάδα Βρετανία Δημοσιονομικό 12,9% 12,6% έλλειμμα (2009) Δημοσιονομικό 8,7% 11,1% έλλειμμα (πρόβλεψη 2010) Δημόσιο χρέος 113,4% 68,1% ως ποσοστό του ΑΕΠ (2009) Δημόσιο χρέος ως ποσοστό 152,5% 98% του ΑΕΠ (πρόβλεψη 2014) Δείκτης Αντίληψης 71η 17η Διαφθοράς 2009 (κατάταξη)Πηγές: Economist, ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, Διεθνής Διαφάνεια

7ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ16 - 4 - 10

ην ώρα που στην Ελλάδα ετοιμαζόμαστε να πανη-γυρίσουμε μία ακόμα νίκη της χώρας μας στο ευ-ρωπαϊκό στερέωμα, η Ευρώπη δυσανασχετεί με το ελληνικό ζήτημα, ή καλύτερα με τη διαχείριση της

χώρας από το πολιτικό της σύστημα. Αυτή η δυσαρέσκεια γίνεται αισθητή σε κάθε Ελληνα που λαμβάνει μέρος στα κοινοτικά fora, στα οποία κεντρικό θέμα είναι η κρίση χρέ-ους στην Ελλάδα. Ετσι, ενώ η θεματική αφορά στη μελλο-ντική στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), στο προ-σκήνιο βρίσκεται η κατάσταση στη χώρα μας. Συγκεκριμένα -μεταφέροντας το κλίμα από μία πρόσφατη συνάντηση στις Βρυξέλλες- η Γερμανίδα εκπρόσωπος ξεκινά την τοποθέτη-σή της, αναφέροντας την εκτίμησή της για την κατάσταση του ελληνικού κράτους και καταλήγει: “So, why not blame Greece”. Το λόγο παίρνει εκπρόσωπος σκανδιναβικής χώ-ρας και συμφωνεί με την προλαλήσασα, τονίζοντας ότι η Ελλάδα αποτελεί πλέον παράδειγμα προς αποφυγή για τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, οι οποίες, χωρίς να φτάσουν στη «σάλα» του ΔΝΤ, αρχίζουν να λαμβάνουν μέ-τρα (αυστηρής) δημοσιονομικής προσαρμογής και να προ-ωθούν διαρθρωτικές αλλαγές. Αναπόφευκτα, ο λόγος περνά στον Ισπανό εκπρόσωπο, ο οποίος επιχειρεί έως ένα βαθμό να αποστασιοποιηθεί από την ελληνική κρίση, και αναφέρει πως θα πρέπει να δούμε το θέμα στην ευρωπαϊκή του διάσταση, προτού καταδικά-σουμε κάποιο κράτος-μέλος της ΕΕ. Σε κάποιο σημείο της στρογγυλής τράπεζας -εγκλωβισμένη μεταξύ των επίσημων κυβερνητικών δηλώσεων περί «Τιτανικού» και «πρωταθλη-τών της διαφθοράς» και των πρόσφατων πολιτικών επιλο-γών ή μη επιλογών- η ελληνική πλευρά προσπαθεί με α-μηχανία να αναζητήσει τεκμηρίωση, για να τηρήσει τα προ-σχήματα, έχοντας τη στήριξη της Ιταλίδας εκπροσώπου και τη συμπάθεια -όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η ίδια- της Ιρλανδέζας εκπροσώπου, η οποία συμπάσχει, όπως δήλω-σε, καθώς έχει περάσει τα ίδια.

Ενας παρατηρητής της συγκεκριμένης συζήτησης μπο-ρεί να εξάγει τέσσερα συμπεράσματα. Πρώτον, η απου-σία πραγματικής σύγκλισης μεταξύ των κρατών-μελών

του Νότου και αυτών του Βορρά μεταφράζεται στην πα-ρούσα φάση σε μία έντονη τάση ομαδοποίησης των α-δύνατων χωρών της ΕΕ (που χαρακτηρίζονται από τους Αγγλοσάξονες ως “PIIGS” ή “GIPSI”) και των ευημερού-ντων κρατών του Βορρά.Δεύτερον, αυτή η τάση διαφοροποίησης μεταξύ Βορρά και Νότου, η οποία αποτυπώνεται και στην εξέλιξη του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών των χωρών αυτών, σε συνδυασμό με τα ευρωπαϊκά αίτια της ελληνικής κρίσης (επίπεδα επιτοκίων ΕΚΤ, κριτήρια ένταξης κά.) καθιστά επίκαιρο όσο ποτέ το ζήτημα του επαναπροσδιορισμού της ΕΕ. Ο τελευταίος θα πρέπει να έχει δομικά χαρακτη-ριστικά και όχι πρακτικές ανοικτών μεθόδων συντονι-σμού που προτείνονται από την ιδεαλιστική στρατηγική για την Ευρώπη του 2020.Τρίτον, ο μηχανισμός στήριξης -παρά τις όποιες αοριστί-ες του- αποτελεί ένα θετικό πρώτο βήμα για την ανάδειξη του ελληνικού ζητήματος σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δημι-ουργώντας σημαντικά οφέλη ακόμα και για τους εταίρους που έδειχναν (και δείχνουν) να αντιδρούν στην προώ-θησή του (αποδόσεις τόκων, εμπορικές συναλλαγές, δι-ασφάλιση των κεφαλαίων των χρηματοπιστωτικών τους ιδρυμάτων που έχουν δανείσει στην Ελλάδα κά.). Ωστό-σο, αυτή η εξέλιξη αποτελεί ένα πρώτο βήμα, προκειμέ-νου να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς θα καταστήσουμε την Ευρώπη του 2020 περισσότερο «ευρωπαϊκή».Τέλος, έφτασε πλέον ο καιρός να σταματήσει το πολιτι-κό μας σύστημα να υποβαθμίζει την ελληνική οικονομία και την εικόνα της χώρας. Η διαχρονική ατολμία για δι-αρθρωτικές αλλαγές, η δημιουργία ενός σπάταλου δημό-σιου Λεβιάθαν, οι «Τιτανικοί» και οι «πρωταθλητές της διαφθοράς» ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την κατά-σταση της οικονομίας, αλλά και για τη συρρίκνωση των προοπτικών ανάκαμψης.Είναι καιρός -και εδώ οφείλει να σταθεί η απούσα έως σήμερα ακαδημαϊκή κοινότητα- να σκεφτούμε και να α-ποφασίσουμε πώς θα γίνει η Ελλάδα του 2010, η Ευρώ-πη του 2020. Αλλιώς, η αμηχανία των Ελλήνων εκπρο-σώπων στα κοινοτικά fora θα αποτελέσει τη δεύτερη φύ-ση τους. Εκτός και εάν αυτή η αμηχανία μετατραπεί σε αλληλοκατηγορία, γεγονός που σημαίνει ότι τότε, δυστυ-χώς, τα πράγματα θα χειροτερεύσουν.

Η μαγική λέξη που… «φορέθηκε» πο-λύ αυτήν την εβδομάδα εκστομίστη-κε από τον «κύριο ΔΝΤ», Dominique Strauss-Kahn: αποπληθωρισμός. Μια λέξη, η οποία και μετά τις τελευταίες εξελίξεις που μας φέρνουν προ των πυλών του μηχανισμού στήριξης των ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Η Ελλάδα θα πρέπει να μει-ώσει τις τιμές των παραγωγικών συ-ντελεστών (κυρίως της εργασίας) και των προϊόντων/υπηρεσιών που πα-ράγει, ώστε να ανακτήσει το χαμέ-νο έδαφος στο μέτωπο της ανταγωνι-στικότητας. Πράγματι, ο ρυθμός αύ-ξησης των μισθών στη χώρα μας κι-νήθηκε σε ανώτερα επίπεδα από ό,τι ο ρυθμός αύξησης της παραγωγικό-τητας κατά την τελευταία δεκαετία. Ε-τσι, το 2010, ενώ το κόστος εργασί-ας ανά μονάδα προϊόντος στη Γερ-μανία έφτασε το 105,4, το αντίστοι-χο κόστος στην Ελλάδα εκτινάχθηκε στο 135,4 (έτος βάσης το 2000, προ-βλέψεις Eurostat). Δεδομένου ότι έ-χουμε χάσει το εργαλείο της υποτίμη-σης του νομίσματος, ώστε να εξισορ-ροπήσουμε την κατάσταση, είναι πολύ λογική η λύση της εσωτερικής υποτί-μησης. Ομως, στην Ελλάδα οι ορθο-λογικές συμπεριφορές έσονται τελευ-ταίες. Ο αποπληθωρισμός προαπαιτεί ευρεία κοινωνική συναίνεση. Η κυ-βέρνηση μπορεί μονομερώς να μει-ώσει το εισόδημα των εργαζομένων της, αλλά στον ιδιωτικό τομέα χρειά-ζεται η υπογραφή συλλογικής σύμβα-σης εργασίας. Ακόμα και εάν οι εργα-ζόμενοι αποδεχτούν μία τέτοια σύμβα-ση, θα πρέπει να αποδεχτούν τη μείω-ση των αποδοχών τους σε ένα νομικά δεσμευτικό κείμενο, με αντάλλαγμα τη μείωση των τιμών των προϊόντων/υ-πηρεσιών των επιχειρήσεων, η οποία είναι ακατόρθωτο να προβλεφθεί από κάποιο συμβατικό κείμενο. Σε αυτήν την περίπτωση, και σε ένα πλαίσιο ελ-λιπούς ανταγωνισμού, έκαστος διευ-θυντής εταιρείας θα πρέπει ξεχωριστά να προβεί σε μείωση των τιμών των αγαθών ή υπηρεσιών που παρέχει. Και ιδού ο πειρασμός. Ο κάθε επιχει-ρηματίας μπορεί να σκεφτεί ότι μπο-ρεί να επωφεληθεί από τη συνολική συμφωνία, χωρίς να τηρήσει τις δικές του δεσμεύσεις. Και ενώ η πλήρης ε-φαρμογή της συμφωνίας ευνοεί όλους τους εταίρους, η μη τήρησή του από κάποιον θα του αποφέρει δυσανάλο-γα κέρδη. Είμαστε έτοιμοι να λύσουμε το «δίλημμα του φυλακισμένου;»

8 ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 16 - 4 - 10

Οταν κάποιος ξεκινάει να διαβάσει τα «βασικά» για την οικονομία, σίγουρα πρέπει να ξεκινήσει από το Θ. Πελαγί-δη. Σε αυτή όμως τη χρονική συγκυ-ρία η ανάγνωση των βιβλίων του κα-θίσταται επιβεβλημένη και υποχρεωτι-κή για όποιον ενδιαφέρεται να «απο-κρυπτογραφήσει» λέξεις και εκφράσεις όπως ελληνική οικονομία, κρίση, ύφε-ση, διέξοδος, ανάπτυξη...Ο καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς θέτει στο βιβλίο που συνέγραψε μαζί με το Μι-χάλη Μητσόπουλο, μια σειρά από ιδι-ότυπα αλλά σε κάθε περίπτωση ενδια-φέροντα ερωτήματα όπως: σχετίζονται τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνη-τα με τη φοροδιαφυγή;Με αφορμή λοιπόν την έκδοση του βιβλίου, ο Θ. Πελαγίδης μιλάει για την «αναγκαία στροφή με όρους πραγματι-σμού» που πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική οικονομία, θέτει ως άμεση προτεραιότητα τη βελτίωση της ποιό-τητας της νομοθετικής παραγωγής και διαπιστώνει πως η Ευρώπη έχει σο-βαρό πρόβλημα συλλογικής δράσης και κοινού συμφέροντος.

Ο τίτλος του βιβλίου έχει την κρίσιμη λέξη «στροφή». Στροφή με όρους ιδεολογι-κούς; Ποια είναι η στροφή που πρέπει ή έπρεπε να γί-νει;Στροφή με όρους «πραγματι-σμού». Η αναγνώριση ενός πραγματικού προβλήματος και η ανάγκη για τη λύση του υπέρ του ευρύτερου συμφέροντος δεν πρέπει να «περιλαμβάνει» ιδε-ολογικές αγκυλώσεις και εμμο-νές. Τόσο η κυβερνητική πα-ρέμβαση, όσο και οι αγορές μπορούν και πρέπει να χρησι-μοποιούνται ως εργαλεία λύσης ενός προβλήματος χωρίς παρω-πίδες. Ωστόσο, μια λύση υπέρ του δημόσιου συμφέροντος εί-ναι μία λύση προοδευτική. Ε-πομένως, αφορά και αγγίζει τό-σο την ιδεολογία, όσο και την πολιτική.

Μας περιγράφετε μια «κοι-νωνία προσοδοθηρικών ο-μάδων». Οι συντεχνίες είναι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας; Υπάρχει όντως ένα γενικό συμφέρον σε μια κοινωνία αντιθέσεων;Υπάρχει γενικό συμφέρον, για-τί υπάρχουν δημόσια αγαθά και εξωτερικότητες που μας αφο-ρούν όλους. Το πρόβλημα με την Ελλάδα είναι ότι, καθώς τα δημόσια αγαθά που μας ενώ-νουν είναι κάπως περιορισμέ-να και αδύνατα, αναπτύσσεται έ-νας «μαζικός λαθρεπιβατισμός», στον οποίο τα οικονομικά υ-ποκείμενα και οι ομάδες προ-σπαθούν σε ένα στρεβλό θεσμι-κό πλαίσιο να μεγιστοποιήσουν το όφελός τους, παραβαίνοντας τους κανόνες, με αποτέλεσμα το συνολικό αποτέλεσμα να μην μεγιστοποιείται για την κοινω-νία ως σύνολο. Ετσι, η κοινωνία μας δεν επενδύει επαρκώς στην οργάνωση και το μέλλον της.

Κατά προτεραιότητα, ποιες διαρθρωτικές αλλαγές πρέπει να λάβουν χώρα άμεσα;Πρώτα στο πολιτικό σύστημα, ώστε να βελτιωθεί σε ποιότη-

τα η νομοθετική παραγωγή. Ο-μως, είναι επείγουσες και οι αλ-λαγές στο θεσμικό πλαίσιο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και τα σχολεία, στην απελευθέρω-ση της επιχειρηματικότητας και γενικότερα στην επαναρρύθμιση με καλύτερους όρους της αγοράς επαγγελμάτων και προϊόντων.

Μιλάτε στο βιβλίο για την πο-λιτική ελίτ, «στελεχωμένη α-πό τους άριστους, τα ταλέ-ντα», κάτι που ακούγεται σαν την «επιτροπή σοφών εθνι-κής σωτηρίας» για την ελλη-νική κυβέρνηση.Οχι. Αυτή είναι δουλειά για πο-λιτικούς. Ομως, οι τελευταίοι πρέπει να αντλούν στελέχη και ιδέες από ινστιτούτα πολιτικής που δυστυχώς, όμως, σήμερα

είτε δεν υπάρχουν είτε αυτά που υπάρχουν, λόγω ελλιπούς χρη-ματοδότησης, είναι υποτονικά και υπολειτουργούν.

5% δάνειο και 45 δισ. ευρώ από ΕΕ και ΔΝΤ. Πώς βλέπε-τε την ενεργοποίηση του μη-χανισμού στήριξης;Δεν έχω δει ακόμη κάτι συγκε-κριμένο, πέρα από αυτά που γνωρίζουμε για τους μηχανι-σμούς του ΔΝΤ μόνο. Η Ευρώ-πη έχει σοβαρό πρόβλημα συλ-λογικής δράσης και κοινού συμ-φέροντος. Αυτό το βλέπουν ό-λοι. Επιπροσθέτως, οι όροι του δανεισμού ακόμη και στο πλαί-σιο του λεγόμενου μηχανισμού είναι ασαφείς και γραφειοκρατι-κοί, με ένα επιτόκιο που συνεχί-ζει να είναι ακριβό.

9ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ16 - 4 - 10

επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομι-νίκ Στρος-Καν, ήταν ξεκάθα-ρος: «Η μόνη αποτελεσματι-κή θεραπεία που απομένει

για την Ελλάδα είναι ο αποπληθω-ρισμός», δήλωσε σε συνέντευξή του στο αυστριακό περιοδικό Profil και συνέχισε χωρίς περιστροφές: «Θα εί-ναι οδυνηρό. Θα σημαίνει χαμηλότε-ρους μισθούς και χαμηλότερες τιμές. Ωστόσο, η Ελλάδα θα πρέπει να γυ-ρίσει πίσω από το... δρόμο που πή-ρε τα τελευταία χρόνια. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για τους Ελληνες από την αύξηση της ανταγωνιστικότητας».Με αυτές τις δηλώσεις, ο κ. Στρος-Καν «προσγείωσε» απότομα την ελ-ληνική κυβέρνηση, που μετά τη συμ-φωνία για το δανεισμό από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έπλεε σε... πελάγη ευτυχίας και επέμενε πως δεν πρόκειται να ληφθούν άλλα μέτρα. Και τι ειρωνεία, αλήθεια! Ο επικε-φαλής του ΔΝΤ είναι ομοϊδεάτης του Γιώργου Παπανδρέου.Ο Γάλλος πολιτικός γεννήθηκε το 1949, στο αριστοκρατικό προάστιο του Παρισίου, Νεϊγί, και είναι πα-ντρεμένος με τη διάσημη Γαλλίδα δημοσιογράφο, Αν Σινκλέρ. Μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος από τη

δεκαετία του ’80, δίδαξε οικονομι-κά σε διάφορα γαλλικά πανεπιστή-μια και επί πρωθυπουργίας Λιονέλ Ζοσπέν διετέλεσε υπουργός Οικονο-μικών. Κατά τη διάρκεια της θητεί-ας του πέτυχε τη μείωση της ανεργί-ας και του δημόσιου χρέους, εφαρμό-ζοντας μια πολιτική ιδιωτικοποιήσε-ων και απελευθέρωσης της οικονομί-ας, που όμως ερχόταν σε αντίθεση με το προεκλογικό πρόγραμμα των Σο-σιαλιστών.

Το 1999, ο Στρος-Καν κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε σκάνδαλα. Αμέσως παραιτήθηκε από τη θέση του και έ-μεινε μακριά από την πολιτική, μέ-χρι να απαλλαχθεί από τις κατηγορίες -πράγμα που έγινε το 2001. Το 2007 προσπάθησε αλλά απέτυχε να κερδί-σει το χρίσμα των Σοσιαλιστών για τις προεδρικές εκλογές. Τον ίδιο χρό-νο, ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας, Νι-κολά Σαρκοζί, πρότεινει τον Στρος-Καν για τη θέση του διευθυντή του Δι-εθνούς Νομισματικού Ταμείου και κα-τορθώνει να εξασφαλίσει στο πρόσω-πό του την υποστήριξη τόσο των Ευ-ρωπαίων όσο και των Αμερικανών. Η ανώτατη θέση σε έναν οργανισμό που ασχολούταν κυρίως με υπερχρε-ωμένες χώρες της περιφέρειας, έδει-

χνε αρχικά σαν μια «χρυσή εξορία» για το Γάλλο πολιτικό. Ομως, η οικο-νομική κρίση είχε ως αποτέλεσμα την αναβάθμιση του ρόλου του ΔΝΤ και έτσι η θέση του διευθυντή του απέ-κτησε ένα νέο αυξημένο διεθνές κύ-ρος. Σήμερα ο Στρος-Καν είναι ο δη-μοφιλέστερος πολιτικός της Γαλλίας. Παρότι το 2008 κατηγορήθηκε πως ευνόησε μια υπάλληλο του ΔΝΤ, με την οποία ακουγόταν ότι είχε ερωτική σχέση, σύμφωνα με τις τελευταίες δη-μοσκοπήσεις, το 76% των Γάλλων έ-χει θετική άποψη για τον επικεφαλής του ΔΝΤ. Την ίδια στιγμή, ο Γάλλος πρόεδρος έχει την υποστήριξη μόλις του 38% της γαλλικής κοινής γνώμης. Αν γινόταν σήμερα προεδρικές εκλο-γές, ο Στρος-Καν θα κέρδιζε τον νυν πρόεδρο με ποσοστό 52%. Και, όπως έγραψε πρόσφατα ο Economist, αυτός ίσως είναι ένας από τους λόγους που ο Νικολά Σαρκοζί αντιτάχθηκε τόσο σθεναρά στην ανάμιξη του ΔΝΤ στη διάσωση της ελληνικής οικονομίας.

Προς το παρόν, ο Ντομινίκ Στρος-Καν δεν αποκαλύπτει τα σχέδιά του για τις προεδρικές εκλογές του 2012. Ομως, όλα αυτά τα χρόνια έχει διατη-ρήσει στη Γαλλία, ένα δίκτυο συνερ-γατών και πολιτικών φίλων και τους

τελευταίους μήνες έχει πυκνώσει τις εμφανίσεις του στα γαλλικά ΜΜΕ. Μέχρι τις γαλλικές εκλογές όμως, ο Στρος-Καν, εκτός του ότι θα αποτελεί «πονοκέφαλο» για το Νικολά Σαρκό-ζι, θα στοιχειώνει και τους εφιάλτες της ελληνικής κυβέρνησης, ενώ βέ-βαιο θεωρείται πως θα παίξει το ρό-λο του «κακού» στη σαπουνόπερα των ελληνικών ΜΜΕ με τίτλο «Η οικονο-μική κρίση». Τελικά, σε τι πιστεύει ο Ντομινίκ Στρος-Καν; Ενας κεϊνσιανός που εί-ναι υπέρ της ενίσχυσης των διεθνών Ρυθμιστικών Αρχών, αλλά ταυτόχρο-να αναγνωρίζει τους κινδύνους που δημιουργεί το υψηλό δημόσιο χρέ-ος, ένας Σοσιαλδημοκράτης που θε-ωρεί καλύτερη λύση τον αποπληθω-ρισμό… Σας φαίνονται λίγο αντιφα-τικά όλα αυτά; Στην πραγματικότητα, ο Ντομινίκ Στρος-Καν είναι απλώς έ-νας ρεαλιστής πολιτικός, που όσον α-φορά στην ελληνική περίπτωση μίλη-σε απλά και καθαρά τη γλώσσα της α-λήθειας. Μια γλώσσα που εξακολουθούν να μην γνωρίζουν οι Ελληνες πολιτικοί, που ακόμη και τώρα που το μεταπο-λιτευτικό μοντέλο της κρατικής σπα-τάλης κατέρρευσε επιμένουν να χαϊ-δεύουν τα... αυτιά της εκλογικής τους «πελατείας».

10 ΠΟΛΙΤΙΚΗ 16 - 4 - 10

1. Η τρομοκρατία είναι ως προς τα ΜΜΕ -και ιδίως τα τηλεοπτικά ΜΜΕ- ό,τι ο πατατοπαραγωγός για τους κατασκευαστές τσιπς. Είναι παραγωγός του προϊόντος που διακινούν. Ο ένας παράγει τον τρόμο του θεάματος και ο άλλος πουλάει το θέαμα του τρόμου. Πρόκειται για συμβιωτική σχέση, αμιγώς επικοινωνιακού περιεχομένου, με ασύμμε-τρα ποιοτικά οφέλη: ο μεν τρομοκράτης, ο ιδεολόγος ας πούμε τρομο-κράτης, φαντασιώνεται ότι η πράξη του είναι παραδειγματική, ενώ τα Media δολώνουν σοκαρισμένους τηλεθεατές για να τους ανταλλάξουν με διαφημιστικά έσοδα. 2. Η διακίνηση του τρόμου προϋποθέτει έναν πειστικό φορέα τρόμου. Ετσι κάθε υπό εξέταση τρομοκράτης πρέπει να βγαίνει στο γυαλί φρι-καλέος και απειλητικός για το μέσο τηλεθεατή. Επίσης πρέπει η φρί-κη να είναι ανεπιφύλακτη.3. Από όλο το τηλεοπτικό υπερθέαμα της «σύλληψης των τρομοκρα-τών», ή τέλος πάντων μιας δράκας ανθρώπων, οι οποίοι υποστηρί-χθηκαν από την Ασφάλεια και δίκασε η τηλεόραση πως είναι τρομο-κράτες -αλλά μέλλει να αποδειχθεί το βάσιμο του ισχυρισμού- το τρο-μακτικότερο για μένα ήταν ο ιερός ζήλος των κάποιων τηλεπαρουσι-αστών / δημοσιογράφων να φανούν, νομιμοφρονέστεροι της Ασφά-λειας. Ετσι διέδωσαν με εμφανή χαρά και θεατρική αποστροφή το δι-άλογο-«μαϊμού» περί καλαμπουριών των τρομοκρατών, ενώ σκοτω-νόταν από τη βόμβα τους ο νεαρός Αφγανός, προκειμένου να φανούν ακόμα απεχθέστεροι οι βδελυροί τρομοκράτες. Από την πρώτη στιγ-μή η ιστορία είχε τρίχωμα, έτρωγε μπανάνες και κρεμόταν από τα δέ-ντρα, πλην όμως διακινήθηκε και ουδέποτε κανένας, από όσο είδα, την πήρε πίσω ως ψευδή. Τα κανάλια έμοιαζαν να θεωρούν το κοι-νό τους δυνάμει οπαδούς της ένοπλης πάλης στην πλειοψηφία του και να προσπαθούν να μεταπείσουν οπαδούς αυτούς της τρομοκρατί-ας για το απεχθές της. 4. Εντύπωση θα προκαλούσε το γεγονός ότι κανένας από τους (σε άλ-λες περιπτώσεις συνομωσιολογιότατους) τηλεσχολιαστές δεν επέμει-νε στην χρονική σύμπτωση της εξάρθρωσης του «Επαναστατικού Α-γώνα» με σημαντικές οικονομικές εξελίξεις. Θα προκαλούσε, λέω, αν τα ίδια κανάλια πέραν του Υπ. Προ.Πο. δεν είχαν επιδείξει και κατα-πληκτικές ικανότητες παπαγαλισμού οιασδήποτε «διαρροής», διέφευ-γε και από το υπουργείο Οικονομικών τους τελευταίους μήνες. Πρό-κειται για το ειδικό στην Ελλάδα φαινόμενο της ιδιωτικής και της κρα-τικής τηλεόρασης στο ρόλο της ομόφωνης ΥΕΝΕΔ των γραφείων Τύ-που των υπουργείων Δημόσιας Τάξης, ανέκαθεν. 5. Διδακτική για το είδος του πολιτισμού που διαχειρίζονται τα κανά-λια είναι και η επισήμανση για το ότι όποιος διαβάζει βιβλία οικονο-μίας, πολιτικής και άλλων ανατρεπτικών κλάδων είναι ύποπτος, με το «ένα πόδι» στην τρομοκρατία, δια του ζουμαρίσματος πάνω σε βιβλιο-θήκες με έμφαση στα οικονομικά.6. Μια παγκόσμια πρωτοπορία στην αντιμετώπιση της τρομοκρατί-ας είναι η διευκόλυνση της αντιτρομοκρατικής στα τηλεοπτικά συνερ-γεία να κάνουν βόλτες και να πιάνουν ό,τι γουστάρουν μέσα σε υποτι-θέμενους χώρους που βρίθουν (θα υπέθετε κανείς) στοιχείων της δι-κογραφίας. 7. Δεν είμαι σίγουρος γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση, αντίθετα από άλλες περιπτώσεις, διέρρευσαν τα ονόματα των συλληφθέντων και χρησιμοποιήθηκαν από όλα τα κανάλια, από την πρώτη στιγμή. Δεν ήταν αυτή η κοινή πρακτική σε όλες τις περιπτώσεις. Υποτίθεται πως δύσκολα δημοσιοποιείται όνομα συλληφθέντος παρά μόνο ύστε-ρα από καταδίκη. Πολύ δε μάλλον δεν προαλείφεται η ενοχή του. Υ-ποτίθεται.8. Για την ίδια τη φύση της νέας αυτής τρομοκρατίας (όποιοι και να ’ναι οι φυσικοί της φορείς), μπορεί να πει κανείς πως είναι παι-δί και αντάξια των ΜΜΕ που την παρήγαγαν ως λόγο και ως πολι-τικό βάθος.

11ΠΑΙΔΕΙΑ16 - 4 - 10

ταν είσαι η 5η χώρα στην Ευρώπη σε δα-πάνες για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλ-λά η 27η στην αποδοτικότητα, κάτι πηγαί-νει εντελώς στραβά. Τόσο στραβά που δεν

επιτρέπεται καμία καθυστέρηση στο να προχωρή-σεις σε μία ουσιαστική και ριζοσπαστική μεταρρύθ-μιση σε όλες τις βαθμίδες της παιδείας σου, και όχι σε αστεία μέτρα, πιο πολύ χάριν εντυπωσιασμού πα-ρά ουσίας, ακόμη και εάν έχουν προσωρινό χαρα-κτήρα. Γιατί δίνεις την εντύπωση ότι προσπαθείς με πασαλείμματα να δώσεις λύσεις στο πιο καίριο και πιο κρίσιμο πρόβλημα της χώρας, μετά την οικονο-μία: την παιδεία.Μιλάμε για την κα Διαμαντοπούλου, η οποία, στο πολυνομοσχέδιο για θέματα παιδείας, μεταξύ άλλων, ανακοίνωσε και την κατάργηση της βάσης, με το επι-χείρημα πως από την εφαρμογή των βάσεων και με-τά δεν υπάρχει καμία μέτρηση για το αν βελτιώθη-κε η ποιότητα των φοιτητών που μπήκαν στα πανε-πιστήμια. Και αντί να την μεγαλώσει, την κατάργησε.Η υπουργός παραβιάζει ανοιχτές θύρες. Για να βελτι-ωθεί η ποιότητα των φοιτητών, πρέπει να βελτιωθεί η ποιότητα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Μόνον έτσι έχεις αρτιότερα καταρτισμένους υποψηφίους. Πολύ αμφιβάλλουμε αν συνέβη κάτι τέτοιο.Το πρόβλημα, όπως αποδεικνύεται, είναι πως πολ-λές σχολές έμειναν χωρίς φοιτητές. Μετά τις βάσεις δημιουργήθηκαν σχολές με 20 φοιτητές και 20 κα-θηγητές. Αυτό αναιρεί την αρχική υπόθεση της κ. Διαμαντοπούλου. Για να μην υπάρχουν φοιτητές, ση-μαίνει πως με τις βάσεις δεν πέρασαν φοιτητές. Μι-

λάμε για μαθητές που με το ζόρι κατάφεραν να τε-λειώσουν το Λύκειο. Γιατί αυτοί πρέπει, ντε και κα-λά, να θεωρούνται επαρκείς να φοιτήσουν σε ένα ί-δρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης;

Στο αντεπιχείρημα πως άλλο βάσεις και άλλο ο α-ριθμός των εισακτέων, όπου κρίνεται και η ποιότη-τα των εισακτέων, αυτό είναι ψευδοδίλημμα. Για τον απλούστατο λόγο ότι μόνο κατ’ επίφαση έχουν λόγο τα πανεπιστήμια αναφορικά με τους πόσους φοιτη-τές θα έχουν. Το κράτος είναι αυτό που αποφασίζει και έχει κάθε λόγο να θέλει να διατηρήσει τον αριθ-μό υψηλό. Είτε γιατί τώρα με τη μείωση της στρατιω-τικής θητείας η εισαγωγή σε ένα πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ βοηθά στον περιορισμό της ανεργίας των νέων, είτε γιατί η διατήρηση σχολών και τμημάτων σε κάποιες πόλεις υποτίθεται πως βοηθά οικονομικά τις τοπικές κοινωνίες. Το τελευταίο είναι μέγα σφάλμα, γιατί εμ-φανίζονται σχολές με φοιτητές, στις οποίες δεν πα-τάνε ποτέ και γράφονται, με το πρόσχημα να κρατή-σουν την αναβολή, μπας και την επόμενη χρονιά κά-νουν κάτι άλλο. Τραγελαφικές καταστάσεις, δηλαδή. Οι βάσεις, λοιπόν, λειτουργούσαν ως δεύτερος μη-χανισμός που κάπως ανέστειλε τις ορδές των αμα-θών. Είχαν μία χρησιμότητα, ό,τι και εάν λέει η κα Διαμαντοπούλου.H τραγωδία, όμως, έγκειται στο λανθασμένο μήνυμα που εκπέμπει το υπουργείο που δείχνει ότι επιβρα-βεύει τους περιορισμένων δυνατοτήτων φυγόπονους και τους τεμπέληδες με τους μαθητές που μόχθησαν, διάβασαν, ξενύχτησαν και είναι πιο ικανοί. Δείχνει ότι θεωρεί άξιους για τα πανεπιστήμια αυτούς που

δεν μπορούν καλά-καλά να περάσουν τις τάξεις του σχολείου. Και έτσι ακυρώνει προκαταβολικά τις ό-ποιες αλλαγές θα επιχειρήσει να κάνει. Ακόμη και η αξιολόγηση των καθηγητών είναι άχρηστη. Τι τους νοιάζει τους μαθητές πλέον αν είναι καλοί ή κακοί οι καθηγητές τους, αν είναι επιμορφωμένοι ή όχι, α-φού από σήμερα ξέρουν πως, διαβάσουν δεν διαβά-σουν, κάπου θα μπουν.

Και το τραγικό είναι πως οι συνθήκες μέσα στις τά-ξεις, που ήδη είναι ασυμμάζευτες, θα γίνουν ακόμη χειρότερες, εις βάρος και των επιμελών ή όσων κα-θηγητών κάνουν καλά τη δουλειά τους. Και αντί να φροντίσει να αφήσει τα πανεπιστήμια να αποφασί-ζουν αυτά ποιους θεωρούν επαρκείς, τα «φορτώνει» με ακόμη περισσότερους υπεράριθμους που -για φέ-τος μόνο- εκτιμάται πως θα είναι 15.000.Το σίγουρο είναι πως του χρόνου σίγουρα πολλά θα αλλάξουν, όπως ήδη άρχισε να διαρρέει το υπουρ-γείο, προκειμένου να αμβλύνει τις εντυπώσεις. Αυ-τός, όμως, είναι ένας ακόμη λόγος να πιστεύουμε πως οι πρόσφατες ανακοινώσεις ήταν ένα επικοι-νωνιακό τρικ, εφόσον τα κύρια μέτρα έπονται. Για-τί, λοιπόν, τώρα; Θυμίζει αρκετά την κατάργηση της ποδιάς, μέτρο το οποίο, ωστόσο, ακολούθησε η κα-τακρεούργηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με τη βιομηχανία των διδακτόρων. Ακόμη και οι αρχιτέ-κτονες των τότε μέτρων, σήμερα ανατριχιάζουν με τη θύελλα που έσπειραν τότε. Ας ελπίσουμε πως δεν θα έχουμε τα ίδια. Μέχρι τότε η κα Διαμαντο-πούλου θα πρέπει να ξαναδιαβάσει, ώστε να περά-σει τη βάση.

12 KΟΣΜΟΣ 16 - 4 - 10

Τ ο 2006, δύο μόλις χρόνια μετά την είσοδο της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, το σοσιαλιστικό κόμμα της Ουγγαρίας (MSZP) κέρδισε για δεύ-

τερη συνεχόμενη φορά τις εκλογές, αυξάνο-ντας το ποσοστό του από 46% (το 2002) σε 49%. Στον πρώτο γύρο, όμως, των προεδρι-κών εκλογών της προηγούμενης Κυριακής τα ποσοστά του MSZP καταβαραθρώθηκαν, «πέφτοντας» στο 19,3%.Τι μεσολάβησε; Μια πολιτική κρίση, άρρηκτα συνδεδεμένη με την ομολογία του πρώην πρωθυπουργού πως μέρα και νύχτα έλεγε ψέματα, μια οικο-νομική κρίση, άρρηκτα συνδεδεμένη με μια κρίση δανεισμού και μια κοινωνική κρίση, άρρηκτα συνδεδεμένη με τα μέτρα που επέ-βαλλε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) για την οικονομική εξυγίανση της χώρας.Η πολική κρίση ξέσπασε το 2006 μετά τη «γενναία» επανεκτίμηση του δημοσίου ελ-λείμματος από 4% σε 11% του ΑΕΠ. Α-κολούθως, μια μαγνητοφωνημένη ομιλία του τότε πρωθυπουργού Φέρενς Γκουρτσάνι, στην οποία αποκαλυπτόταν η συνειδητή πα-ραπλάνηση των πολιτών για την οικονομική κατάσταση της χώρας, στάθηκε αφορμή για να ξεσπάσουν οι μεγαλύτερες ταραχές των τελευταίων 50 ετών. Στην συνέχεια η κυβέρ-νηση, επιστρατεύοντας τα οποία αποθέματα πολιτικής αξιοπιστίας είχε στη διάθεσή της, προσπάθησε να βγάλει τη χώρα από το αδι-έξοδο εφαρμόζοντας μιας σειρά ήπιων διαρ-θρωτικών (και όχι μόνο) αλλαγών. Την προ-

σπάθειά, όμως, διέκοψε η πλή-ρης αδυναμία δανεισμού, η ο-ποία, το φθινόπωρο του 2008, οδήγησε σε ανικανότητα εξυπη-ρέτησης του δημοσίου χρέους. Οι Μαγυάροι απευθύνθηκαν για βοήθεια στους Ευρωπαίους ε-

ταίρους, όμως οι τελευταίοι τους «έδειξαν» την... πόρτα του ΔΝΤ. Οι δυσβάστακτοι ό-ροι που το τελευταίο επέβαλε, προκειμένου η Ουγγαρία να δανείστει, προκάλεσαν «μά-χες χαρακωμάτων» στον κυβερνητικό συνα-σπισμό, την παραίτηση Γκουρτσάνι και το σχηματισμό μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών, η οποία, με την καθοδήγηση του σοσιαλι-στή, πρώην υπουργού οικονομικών Γκόρ-ντον Μπαϊνάι (φωτό), ανέλαβε να συνεχίσει το αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας. Τα αποτελέσματα, όμως, του συγκεκρι-μένου προγράμματος, μέχρι στιγμής, είναι μόνο αρνητικά. Το ΑΕΠ της χώρας παρουσιάζει μείωση κοντά στο 7% ενώ η ανεργία ξεπέρα-σε το 10%. Οι γενικές περικοπές μισθών (συμπεριλαμβανομένου του 13ου), οι απολύσεις δη-μοσίων υπαλλήλων, οι αυξήσεις φόρων και η μείωση των πόρων των τοπικών διοικήσεων αποτε-λούν παράγοντες που βαθαίνουν την οικονομική ύφεση και τη μεταφέρουν στο κοινωνικό σύνολο.Με τά παραπάνο δεδομένα, η ήτ-τα των Σοσιαλιστών ήταν αναμε-νόμενη. Αναμενόμενη ήταν και η νίκη του Βίκτορ Ορμπάν και του κεντροδεξιού κόμματος Fidesz, που συγκέντρωσε το 53% των ψήφων. Ωστόσο, μη αναμενό-μενο θεωρείται από αναλυτές το ποσοστό που συγκέντρωσε το ακροδεξιό κόμμα Jobbik (17%). «Λάθος» απαντούν άλλοι συνάδελφοί τους, που θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό το γε-γονός ότι η οικο-

νομική εξαθλίωση στάθηκε αφορμή για την αναβίωση του ακραίου εθνικισμού στη χώ-ρα. Η διαπίστωση αυτή, προσθέτουν, γίνε-ται πιο κατανοητή αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός πως στις εκλογές του 2006, ό-ταν όλα ήταν ρόδινα, το συγκεκριμένο αντι-σημιτικό και αντι-ρομά κόμμα, είχε λάβει μόλις 2,2% των ψήφων. Η Ουγγαρία, σήμερα, μοιάζει να βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα... αίνιγμα, παρόμοιο με

τον κύβο του Ρούμπικ (αυτόν με τις ανακατεμένες χρωματιστές επι-

φάνειες που πρέπει να συν-δυαστούν αρμονικά). Μό-νο που αυτήν τη φορά το «αίνιγμα» είναι τόσο περίπλοκο, που ακόμα και ο εφευρέτης του κύ-βου (και συμπατριώτης τους) δεν είναι σίγουρο

πως μπορεί να βοηθή-σει στη λύση.

Κοσμ

οναύ

της

14 COVER 16 - 4 - 10

θηναϊκή πολυκατοικία: μια πο-νεμένη ιστορία, ένα όνειρο των 70’s που σύντομα μετατράπηκε σε γκρίζο εφιάλτη, με τον οποίο

μάθαμε να ζούμε. Η θαλπωρή και η ασυ-λία της μονοκατοικίας έδωσαν τη θέση τους στον «κοινοβιακό» χαρακτήρα των διαμερισμάτων, με ό,τι κι αν αυτό συνε-πάγεται -τραγικό ή αστείο. Παράδειγμα 1ο: στην απέναντι πολυκα-τοικία ένας νέος ενοικιαστής βγαίνει στο μπαλκόνι του και σιγοντάρει στο ρυθ-μό και τους στίχους ενός τραγουδιού. Δύο ορόφους πιο πάνω, η γλωσσοκοπά-να της γειτονιάς δεν χάνει ευκαιρία: «σι-γά, από την παραφωνία θα κόψει το γά-λα». Ο άνθρωπος είναι ξένος και επει-δή -προφανώς- δεν κατάλαβε τη σπόντα της, συνέχισε να τραγουδάει μέχρι τελι-κά που μπήκε μέσα και έκλεισε πίσω του τη μπαλκονόπορτα… Ειρήνη, έστω και για λίγο.Η ίδια «κυρία», ωστόσο, δεν φαίνεται να νοιάζεται στο παραμικρό αν το γάλα των γειτόνων της θα κόψει από τις δικές της φωνές, με τις οποίες κάθε τόσο «στολίζει» σύζυγο και κόρη. «Δεν θα μου πεις εσύ τι θα κάνω! Γούστο μου και καπέλο μου, ο-ρίστε μας εκεί…», ακούστηκε μια μέρα να λέει στο δύστυχο συμβίο της. Θέλεις δεν θέλεις (που δεν θέλεις) την ακούς. Μάλ-λον και εκείνη ακούει εσένα αν τυχόν ξε-χαστείς και υψώσεις λίγο την ένταση της φωνής σου. Μια μέρα, βγαίνοντας από την πολυκατοικία μου, πρόσεξα ότι στο ισόγειο του απέναντι κτιρίου βρισκόταν σε εξέλιξη συνέλευση των ενοίκων. Η εν λόγω φωνακλού ωρυόταν προς μία γειτό-νισσά της, άγνωστο για ποιο λόγο. Οι πε-ραστικοί κοντοστέκονταν να δουν τι συ-νέβαινε. Εκείνη, απτόητη, συνέχιζε τη λε-κτική επίθεσή της. Δεν έμεινα να δω τη συνέχεια, αλλά μέχρι που έστριψα στη γωνία του τετραγώνου μπορούσα ακόμη να την ακούσω και με τη φαντασία μου να βλέπω τις φλέβες στο λαιμό της φου-σκωμένες, να συμπληρώνουν αυτή την τόσο… «τρυφερή» εικόνα.Παράδειγμα 2ο: στην σπάνια ηρεμία ε-νός απογεύματος στην πόλη, ένα καφε-δάκι στη βεράντα είναι βάλσαμο. Ολα ό-μως αλλάζουν όταν ξαφνικά το άρωμα του φρέσκου καφέ πνίγεται στη μυρω-διά των τηγανιτών ψαριών, που ανεβαί-νει από τους «από κάτω». Αθάνατη πο-λυκατοικία. Παράδειγμα 3ο: τρία κτίρια παραδίπλα, το παρατημένο πλησταριό -ένα δωμάτιο όλο κι όλο- της ταράτσας αρχίζει σιγά σι-γά να αλλάζει «πρόσωπο». Κόσμος πά-ει κι έρχεται, ενώ μέχρι πρότινος δεν έ-βλεπες ποτέ ψυχή. Επειτα από λίγες μέ-ρες καταλάβαμε πως ενοικιάστηκε και μάλιστα σε μια οικογένεια με παιδί. Δυο

γλάστρες, μια καλαμωτή στα κάγκελα, έ-να πανί για τέντα και το «σπιτάκι» είναι έτοιμο. Ενα μεσημέρι Κυριακής, ενώ στέ-κομαι στο μπαλκόνι καπνίζοντας το τσι-γάρο μου, βλέπω την «από κάτω» να κά-νει το ίδιο παρέα με μια άλλη γυναίκα και να σχολιάζουν κοιτάζοντας προς το, κατοικημένο πλέον, πλησταριό. «Κοίτα, κοίτα, το νοίκιασαν σε μετανάστες. Καλά, δεν υπάρχει κανείς να τους ελέγξει;», την άκουσα να λέει στη φίλη της. Στην παρά-νοια που λέγεται ελληνική πολυκατοικία, το γεγονός ότι η εν λόγω «δημοκρατική» κυρία έχει μετατρέψει το πίσω μπαλκόνι της σε δωμάτιο, κλείνοντάς το με αλουμί-νια, δεν παίζει κανένα ρόλο, ούτε τη στα-ματά από το να κάνει κριτική για το απέ-ναντι πλησταριό και τη φτωχή οικογένεια που μετακόμισε εκεί. Παράδειγμα 4ο: «Παρακαλούνται οι έ-νοικοι που δεν έχουν καταβάλει τα κοι-νόχρηστα να το κάνουν, διότι αλλιώς δεν έχει πετρέλαιο». Ενα κλασικό παράδειγμα μηνύματος από το διαχειριστή της πολυ-κατοικίας που προσπαθεί απεγνωσμένα να συγκεντρώσει τα κοινόχρηστα, ενώ οι ένοικοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Παράδειγμα 5ο: τόσο κοντά αλλά τόσο μακριά. Ποιος μένει στο 2ο όροφο; Στον 3ο; Στον 4ο; Απλές ερωτήσεις, που ό-μως δεν μπορούν να απαντηθούν -στις περισσότερες περιπτώσεις- με ακρίβεια. Λίγοι γνωρίζουμε το γείτονα της διπλα-νής πόρτας κι ας έχει την ίδια διεύθυν-ση μ’ εμάς. Η αποθέωση της αποξένω-σης. Τους ακούμε όταν μπαινοβγαίνουν στα διαμερίσματά τους, τους συναντάμε στο διάδρομο και στην είσοδο, αλλά πα-ραμένουν άγνωστοι όπως κι εμείς παγε-ρά αδιάφοροι. Παράδειγμα 6ο: οι άγνωστοι του διπλα-νού διαμερίσματος περιεργάζονται με την άνεσή τους την αλληλογραφία μας που βρίσκεται στην είσοδο. «Προνόμιο» του κοινόβιου της πολυκατοικίας. Ενοχλητι-κό; Ναι, αλλά και αναπόφευκτο. Παράδειγμα 7ο: ο πόλεμος των τάξεων. Εχετε προσέξει πώς κοιτάζουν οι ένοικοι του ισογείου και του ημιυπόγειου όσους κατοικούν στα ρετιρέ; Δύο διαφορετικοί κόσμοι που χωρίζονται από λίγα μόνο τε-τραγωνικά μέτρα. Παράδειγμα 8ο: «Μα, ποιος ανοίγει την εξώπορτα στους διανομείς διαφημιστι-κών φυλλαδίων;». Ολοι και κανείς. Μι-κρό, καθημερινό μυστήριο για τον αστυ-νόμο Μπέκα της πολυκατοικίας... Παράδειγμα 9ο: πάλι χάλασε το ασαν-σέρ! Φτου σου, γαμώτο…Παράδειγμα 10ο: βάλε κι εσύ ένα δο-ρυφορικό πιάτο στο μπαλκόνι σου, μπο-ρείς. Η ταράτσα έχει προ πολλού γίνει έ-να μικρό «πάρκο» άχρηστων κεραιών, που σκουριάζουν στην απραξία τους και «στολίζουν» τον ορίζοντά μας, σκιές ενός ξεπερασμένου τεχνολογικού θαύματος.

15COVER16 - 4 - 10

ια τους ανυποψίαστους περαστικούς, φαίνεται σαν μια ακόμη πολυκατοι-κία του Κέντρου. Οχι σαν αυτή στο ομώνυμο σίριαλ, που το παίζει και καθημερινή, αλλά με το που τη βλέπεις λες στην πλάκα: «θα ’ναι τούτη». Μια άσχημη πολυκατοικία του εβδομήντα-βάλε-και-κάτι-ψιλά με το γκρι

της το χρωματάκι, με τα άσχημα μικρά της μπαλκόνια και τους 25 ενοίκους μοι-ρασμένους σε 7 ορόφους. Πρόσφατα εξοπλίστηκε και με αλουμίνια! Κατακόρυ-φη η άνοδος στην «κατηγορία» της! Αν αλλάξει κι αυτές τις άθλιες τέντες μπο-ρεί να μπει και στις «φιναλίστ» της περιοχής. Δεν έχει σημασία το πού, ας πού-με, απλώς, Κέντρο. Αυτή είναι λοιπόν η εικόνα μου για το σπίτι, από το 1982. Η περιγραφή ίσως σε προκαταβάλει για την οικειότητα ή και την αγάπη που έχω γι’ αυτήν τη βαρύ-γδουπη λέξη, που εδώ και χιλιάδες χρόνια ισοδυναμεί με την ασφάλεια. Κι ό-μως, κάνεις λάθος! Γιατί την εικόνα αυτή, όσο καθημερινή, μουντή και γκρινιά-ρα κι αν είναι, εγώ την αγαπώ. Με εκνευρίζει σίγουρα να τη βλέπω ως περαστι-κός, να μοιάζει με όλες τις υπόλοιπες, δεξιά κι αριστερά της. Η διαφορά όμως είναι πως σε αυτή πέρναγα κάθε μέρα την πόρτα, με τα δικά μου κλειδιά, εδώ και δύο σχεδόν δεκαετίες. Με το που μπαίνω, κοιτάω τα γραμματοκιβώτια. Φίσκα στους λογαριασμούς. Κάποιοι ένοικοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τους παίρνουν πια. Κοιτάω τη θέση του θυρωρού -άδεια εδώ και 10 χρόνια. Τον κύριο Βασίλη έχουν α-πλώς αντικαταστήσει κι άλλοι λογαριασμοί. Αυτοί, για τα κοινόχρηστα. Ναι, παλιά είχε κάποιο νόημα να έχεις θυρωρό. Στις καινούργιες πολυκατοικίες, ακόμη κι αν είναι τέσσερα οροφο-διαμερίσματα όλα κι όλα, ζήτημα είναι να ξέρεις άλλους δύο στο σύνολο. Στις δικές μας, που δεν έχουμε και τραγικές

αλλαγές στους ενοίκους -ο μέσος όρος ηλικίας πλησιάζει επικίνδυνα στα εν-νιάμερα- γνωριζόμαστε με τα μικρά μας. Δηλαδή, γνωριζόμαστε. Και πιο λια-νά, επικοινωνούμε.

Μπαίνω στο καθ’ όλα τρομακτικό ασανσέρ. Αλουμίνια ξέραμε να βάλουμε, το τρενάκι του τρόμου δεν μπορούμε να το αλλάξουμε! Η πιο δραματική του αλλα-γή είναι κάθε Χριστούγεννα που του κοτσάρουν μια εξίσου... τρομακτική γιρλά-ντα. Κόκκινη. Ευτυχώς έχουμε Απρίλη! Ο καυστήρας που παλιότερα ακουγόταν όλη μέρα στις αντίστοιχες θερμοκρασίες, κάνει την «πάπια»! Αν το θερμόμετρο δεν πάει δέκα, δεν ανοίγει, που να παίζεις... κλακέτες! Ευτυχώς, οι δικοί μου έ-χουν ερκοντίσια (sic) -κλέφτες να γίνουν οι καημένοι της ΔΕΗ; Πατάω το 4. Δυνατά για να πιάσει. Και αρχίζει… «τσούκου-τσούκου»… Πρώτος: τι να κάνει η κυρία Σούλα; Εκεί με άφηναν οι δικοί μου μικρό, όταν ήθελαν να βγουν. Απέναντί της μένει ο Γρηγόρης. Του κάνει τα γλυκά μάτια. Κι ας έχουν 30 χρόνια διαφορά. Δεύτερος: η διαχειρίστρια για φέτος. Αν κι εγώ, τη Μαρία με τον άντρα της τους θυμάμαι να είναι διαχειριστές ανέκαθεν. Και τις ανορθόγρα-φες ανακοινώσεις τους κολλημένες με σελοτέιπ στο ασανσέρ. Ο όροφος αυτός είναι και ο πιο ενδιαφέρον απ’ όλους. Νοικιάζονται και διαμερίσματα σε φοιτη-τές. Να θυμηθώ να κατέβω με τα πόδια. Ο τρίτος πέρασε λίγο «στο ντούκου». Εί-ναι ο... παράξενος που μένει σε κάθε πολυκατοικία. Που γκρινιάζει για το θόρυ-βο από τα παιδικά πάρτι κτλ… Τώρα δεν γκρινιάζει. Βασικά, τώρα μετά βίας α-κούει. Και τελικά… Σπίτι.Προχωράω στο τέλος του διαδρόμου. Μαζεύω κάτι πεταμένα διαφημιστικά για σουβλάκια -δίνουν και παίρνουν αυτήν την περίοδο- και γυρίζω το κλειδί...

16 COVER 16 - 4 - 10

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αδυνατούν να πληρώσουν τα κοινόχρηστα, αναγκάζοντας τους διαχειριστές να… ξεθάψουν το πατροπαράδοτο τεφτέρι από το χρονοντούλαπο της ιστορίας!

ιαχειριστής; Ευχαριστώ, δεν θα «πάρω»… Και γιατί να «πάρω», άλλωστε; Οχι μόνο θα βάζω λεφτά από την τσέπη μου, θα τ’ ακούω και από πάνω… Κάπως έτσι σκεφτόμουν, ό-

ταν απέρριψα (αρχικά, γιατί κατόπιν πιέσεων τελικά υπέκυψα) την πρόταση των γειτόνων μου να αναλά-βω το… θεάρεστο έργο της διαχείρισης της νεοεγερ-θείσας πολυκατοικίας μας. Κάπως έτσι, λίγο-πολύ, υποθέτω ότι σκεφτόμαστε όλοι, όταν έρχεται η «α-ποφράδα» ημέρα που, σύμφωνα με τις διατάξεις πε-ρί σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας, οφείλουμε να επωμισθούμε το ρόλο του διαχειριστή.Ο κ. Νίκος, διαχειριστής πολυκατοικίας στην πυ-κνοκατοικημένη Καλλιθέα και εκλεγείς παμψηφεί να συνεχίσει στο ίδιο πόστο για τρίτη συνεχή χρο-νιά, το… φυσάει και δεν κρυώνει! Από την πρώ-τη στιγμή, βλέπετε, που ανέλαβε τα καθήκοντά του, οργάνωσε τα πάντα με τέτοιο τρόπο (με τα τετρά-δια, τις αποδείξεις του και όλα τα συναφή), ώστε κανένας από τους γείτονές του να μην έχει παρά-πονο. Πράγματι, τα οικονομικά της πολυκατοικίας «νοικοκυρεύτηκαν» και οι τσέπες ιδιοκτητών και ε-νοικιαστών, εν μέσω οικονομικής κρίσης, δεν επι-βαρύνθηκαν έτι περαιτέρω. Αυτό ωστόσο γύρισε «μπούμερανγκ» στον ίδιο τον «ήρωα» της ιστορίας μας. «Οταν ανέλαβα τη διαχείριση της πολυκατοι-κίας, δεν πίστευα ότι θα το έκανα για περισσότερο από μία χρονιά. Μπαίνοντας πια στον τρίτο χρόνο, διαπιστώνω ότι μάλλον θα συνεχίσω εσαεί… Βλέ-πεις, βολεύτηκαν όλοι, έτσι όπως ήρθαν τα πράγ-ματα… Τα φόρτωσαν στον... κόκορα και δεν πα-τάνε στις γενικές συνελεύσεις παρά μόνο μία φο-ρά το χρόνο, και αυτό για να μου πουν πόσο ικα-νοποιημένοι είναι από τη διαχείρισή μου και ό-τι θέλουν να συνεχίσω… Μόνο εγώ ξέρω όμως τι περνάω καθημερινά, για να μην παραπονιέται κα-νείς», μας εξηγεί.

Εστω και διά της… τεθλασμένης οδού, καθώς λίγο η αδιαφορία των ενοίκων, λίγο το γεγονός ότι ο κ. Νίκος φροντίζει να λειτουργούν όλα… ρολόι, η κα-τάσταση στην εν λόγω πολυκατοικία μοιάζει μάλλον ειδυλλιακή, αν αναλογιστεί κανείς τι ακούνε τ’ αυ-τιά του κ. Σπύρου Κλαουδάτου, ιδιοκτήτη εταιρεί-ας διαχείρισης κτιρίων και έκδοσης κοινοχρήστων. «Οι έριδες μεταξύ γειτόνων είναι καθημερινό φαι-νόμενο και συχνά ο διαχειριστής καλείται να παίξει ρόλο… πυροσβέστη», υπογραμμίζει. «Δεν έρχονται

στις γενικές συνελεύσεις και, μολονότι βρίσκονται μια πόρτα ή έναν όροφο μακριά ο ένας από τον άλ-λο, προτιμούν να έρθουν σε μας για τη διευθέτηση ακόμα και των πιο απλών προβλημάτων τους, παρά να τα βρουν απευθείας μεταξύ τους».Η «καυτή πατάτα», σαφώς, στα χέρια του διαχειρι-στή, είναι τα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας. Σε μια περίοδο, μάλιστα, που ο καθένας κοιτάζει πώς και από πού θα κόψει έστω και ένα ευρώ, το έργο του γίνεται σαφώς δυσκολότερο. Ο κ. Κλαουδάτος θυ-μάται χαρακτηριστικά την περίπτωση μιας κυρίας που, «για πρώτη φορά εδώ και τρία χρόνια, τηλε-φώνησε για να παραπονεθεί για το κόστος της συ-ντήρησης του ανελκυστήρα στην πολυκατοικία της, το οποίο ωστόσο δεν έχει αυξηθεί στο διάστημα αυ-τό ούτε μισό ευρώ». Αλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα δε, που δεί-χνει ότι οι Ελληνες άρχισαν να το… ψάχνουν λιγά-κι παραπάνω τώρα τελευταία, είναι ο «σάλος» που προκλήθηκε μετά την αποκάλυψη ότι, αν και υπάρ-χει ήδη, από το 2005, νόμος, ο οποίος απαλλάσσει τους κοινόχρηστους χώρους των πολυκατοικιών α-πό την υποβολή του τέλους υπέρ της ΕΡΤ, η ΔΕΗ ε-ξακολουθεί να περιλαμβάνει στους κοινόχρηστους λογαριασμούς ρεύματος και το τέλος αυτό! «Πολλοί μας τηλεφώνησαν», λέει και πάλι ο κ. Κλαουδάτος, «ζητώντας να μάθουν πώς θα σταματήσει η χρέωση αυτή και αν τα λεφτά που έχουν ήδη πληρώσει, θα τους επιστραφούν αναδρομικά».

Ποιο είναι το φυσικό επακόλουθο όλων αυτών; Το γεγονός ότι το αλήστου μνήμης… τεφτέρι (εκ του Λευτέρη, Λευτέρη, Λευτέρη…) επιστρέφει δυναμι-

κά! «Πράγματι, είμαστε αναγκασμένοι τώρα πια να λειτουργούμε κατά κάποιον τρόπο σαν τους παλιούς μπακάληδες. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που, αδυνατώ-ντας να καταβάλουν ολόκληρο το ποσό της συμμε-τοχής τους στα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας, μας ζητούν να τα… γράψουμε και να πληρώνουν ένα-ντι, ένα ασφαλώς χαμηλότερο ποσό» σημειώνει ο κ. Κλαουδάτος.Γκρίνια λοιπόν και των γονέων, ή, καλύτερα, των γειτόνων… Η διαβόητη οικονομική κρίση και η δι-αρκής επίκλησή της ως «δαμόκλειας σπάθης», που πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας, αυξάνει τις προστριβές μεταξύ των ενοίκων των πολυκατοικι-ών, που κοιτάζουν -ως είθισται, άλλωστε- περισ-σότερο πόσα πληρώνει ο διπλανός τους, παρά πό-σα δίνουν οι ίδιοι… Το ερώτημα «γιατί αυτός πλη-ρώνει τόσα και εγώ πληρώνω παραπάνω;» επανέρ-χεται ακόμη πιο αμείλικτο, με συνέπεια οι σχέσεις μεταξύ των γειτόνων -που, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, δεν υπήρξαν ποτέ ιδανικές- να εντείνο-νται ακόμα περισσότερο.Το έζησα πρόσφατα και ο ίδιος όταν, λόγω ανει-λημμένων επαγγελματικών υποχρεώσεων, «ανα-γκάστηκα» να απεμπολήσω (ομολογουμένως, ό-χι με βαριά καρδιά) τα καθήκοντα του διαχειριστή και, εν μέσω -ήπιων, πάντως- αντιδράσεων, να ει-σηγηθώ (όπως και τελικά έγινε) την εκχώρηση της διαχείρισης της πολυκατοικίας μας σε μία εταιρεία που ασχολείται αποκλειστικά με το αντικείμενο αυ-τό. Ακόμα νιώθω τα «βέλη» πίσω απ’ την πλάτη μου, όταν ο λογαριασμός κοινοχρήστων εκάστου μηνός φαντάζει σε κάποιους πιο «φουσκωμένος» από το κανονικό… Σαν να τους ακούω κιόλας να μου λένε: «Πού πήγες και μας έμπλεξες;».

17COVER16 - 4 - 10

αρακαλείστε να πληρώσετε άμε-σα τα κοινόχρηστά σας». Οσο και-ρό θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι και τη φράση αυτή να είναι γραμ-

μένη με μεγάλα κόκκινα γράμματα πάνω σε χαρ-τί Α4, στην είσοδο της πολυκατοικίας μου. Μία φράση που συνήθως συνοδεύεται από δύο εκδο-χές: η πρώτη, και πιο συνηθισμένη, είναι το «για-τί δεν έχουμε λεφτά να βάλουμε πετρέλαιο. Ερχε-ται χειμώνας και θα ξυλιάσουμε». Η δεύτερη, πιο σπάνια αλλά και πιο απειλητική, είναι το «γιατί θα σφραγιστούν τα ασανσέρ και θα πρέπει μετά να ανεβαίνετε στον πέμπτο με τα πόδια».Γενικότερα, η συμβίωση μαζί με άλλα 44 διαμερί-σματα στη μεγέθους ενός οικοδομικού τετραγώνου πολυκατοικία μου, στον Ταύρο, ήταν πάντα λίγο σουρεάλ. Σχεδόν κάθε μεσημέρι υπάρχει κάποιος που θα φωνάζει, επειδή τσακώνεται με τον άντρα / γυναίκα / παιδί του, πάντα το ένα από τα δύο ασαν-σέρ είναι χαλασμένο, όσοι «βλέπουν» στο φωταγω-γό συνεννοούνται φωνάζοντας μέσα από αυτόν και κάθε βράδυ οι ντελιβεράδες που μπαινοβγαίνουν με παραγγελίες είναι περισσότεροι από τους ενοίκους.Τον τελευταίο χρόνο, όμως, λίγο οι αυξήσεις στην τιμή του πετρελαίου, λίγο η οικονομική κρίση, έκα-νε τους περισσότερους να είναι ακόμα πιο ασυνε-πείς στις υποχρεώσεις τους προς την πολυκατοικία -και φυσικά τις διαμάχες ακόμα μεγαλύτερες. Κατ’ αρχήν, σαν άλλες «επαναστατικές οργανώσεις» υ-πάρχουν πλέον ένοικοι που είτε σκίζουν τα σημειώ-

ματα που ζητούν επιτακτικά την πληρωμή των κοι-νοχρήστων, είτε απαντούν σε αυτά με κορυφαίες α-τάκες όπως το «πλήρωσε εσύ για μένα» και το με-γαλοπρεπέστατο «πριιιτς»! Το καλύτερο όμως της υ-πόθεσης είναι πως στην πολυκατοικία μένουν κατά 90% οικογένειες, οπότε μένεις με την απορία για το ποιος από όλους μπορεί να έγραψε κάτι τέτοιο. Πό-σο εξάλλου να κατηγορήσεις τα «μικρά παιδιά, που κάνουν πλάκα»; Ακόμα και αυτά, έχουν πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθούν.Η αποθέωση ωστόσο του σουρεαλισμού, σε σημείο που θα ζήλευε και ο ίδιος ο Νταλί, είναι στις γενι-κές συνελεύσεις. Αν εξαιρέσεις αυτούς που απέχουν συνειδητά, λες και τα ακριβά κοινόχρηστα είναι ευ-θύνη του διαχειριστή, και αυτούς που εκείνη την ώ-ρα δουλεύουν, μαζεύονται περίπου τριάντα άτομα. Ολοι μαζί συζητούν, διαφωνούν και φωνάζουν πά-ντα ταυτόχρονα, σε επίπεδο που τα τηλεοπτικά πά-νελ με πολιτικές συζητήσεις μοιάζουν ερασιτεχνικά, και φυσικά δεν καταλήγουν πουθενά για κανένα α-πό τα «προς συζήτηση θέματα». Ούτε για το αν πρέ-πει να κλειδώνει η κεντρική πόρτα μετά τις 10 το βράδυ, ούτε για το ποιος μπορεί να ανοίγει κρυφά τα γράμματα των άλλων, ούτε για το πότε θα απαγο-ρευτεί το κάπνισμα μέσα στα ασανσέρ. Μοναδική ε-ξαίρεση το μόνιμο συμπέρασμα-απειλή ότι «πρέπει επιτέλους να αναθέσουμε σε δικηγόρο να μαζεύει τα κοινόχρηστα γιατί δεν πάει άλλο. Α, και να τον ρω-τήσουμε (το δικηγόρο) πώς μπορούμε να διώξουμε αυτόν που μένει στον τρίτο και χρωστάει πάνω α-πό έξι μήνες. Και εμείς έχουμε αφήσει απλήρωτα τα κοινόχρηστα, αλλά όχι και έτσι»...

Η λύση στα απλήρωτακοινόχρησταΑν νομίζετε ότι είστε οι μόνοι που μένετε σε πολυκατοικία με απλήρωτα κοινόχρη-στα (πράγμα λίγο απίθανο), τότε ήρθε η ώρα να προσγειωθείτε στην πραγματικό-τητα. Η περιβόητη «οικονομική κρίση» έ-χει αγγίξει τους πάντες και αυτό φαίνεται παντού. Οπως μας πληροφόρησε η Πα-νελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινή-των (ΠΟΜΙΔΑ), οι καταγγελίες και τα τη-λεφωνήματα που δέχονται από ανήσυ-χους ενοίκους, ρωτώντας τι μπορούν να κάνουν «επειδή οι γείτονές τους δεν πλη-ρώνουν τα κοινόχρηστα», έχουν αυξηθεί τον τελευταίο καιρό κατακόρυφα.«Εμείς τους συμβουλεύουμε», μας απά-ντησαν από την Ομοσπονδία, «να κοι-τάξουν το καταστατικό της πολυκατοικί-ας τους. Αν υπάρχει πρόβλεψη, τότε μπο-ρεί να γίνει αγωγή κατά των ‘κακών’ γει-τόνων με τη βοήθεια δικηγόρου. Και στην περίπτωση όμως που δεν υπάρχει σχε-τική πρόβλεψη, τα πράγματα δεν δια-φέρουν και πολύ. Απλώς πρέπει να συ-γκληθεί μία γενική συνέλευση και να λη-φθεί, από την πλειοψηφία, απόφαση για τη σχετική αγωγή. Σε κάθε περίπτωση, ό-μως, αυτό που συμβουλεύουμε τους πά-ντες είναι να προσπαθούν με ήρεμο τρό-πο να τα βρουν μεταξύ τους και να δεί-χνουν ανεκτικότητα».Η μεγάλη ανακατωσούρα, ωστόσο, δεν α-ποκλείεται να ξεσπάσει σε λίγο καιρό. Με αφορμή τη νομιμοποίηση των ημιυπαί-θριων χώρων, κανείς δεν γνωρίζει ακόμα αν θα αυξηθούν και τα εκατοστά των ιδι-οκτητών στην πολυκατοικία, γεγονός που θα έχει επιπτώσεις και στα κοινόχρηστα. «Κανείς δεν ξέρει ακόμα τι πρόκειται να συμβεί», μας ενημέρωσαν από την ΠΟΜΙ-ΔΑ. «Ελπίζουμε πάντως πως θα υπάρξει σχετική ρύθμιση, αφού σε αντίθετη περί-πτωση θα προκληθεί μεγάλη αναστάτωση μιας και θα πρέπει να αλλάξουν τα κατα-στατικά όλων των πολυκατοικιών». Τελικά, ποιος πιστεύει ακόμα ότι το να εί-σαι ένοικος σε πολυκατοικία είναι εύκο-λο πράγμα;

18 ΘΕΜΑ 16 - 4 - 10

έσα στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας του Αιγαίου, ανάμεσα σε Σαντορίνη, Πά-ρο, Νάξο και Σίκινο, ξεπροβάλλει ένα α-πό τα ομορφότερα νησιά της Ελλάδας, η

Ιος. Μικρό νησί, με 1.850 κατοίκους, που ξεχω-ρίζει, όμως, για τις μεγάλες χρυσές παραλίες του, τα κρυστάλλινα νερά και τους γραφικότατους κολ-πίσκους, γεγονός που το κάνει έναν από τους πιο «προκλητικούς» τουριστικούς προορισμούς. Αυ-τά γνωρίζαμε μέχρι χθες. Γιατί η υποψηφιότη-τα του νησιού στα ευρωπαϊκά βραβεία “Εuropean Enterprise Award 2010” για την κατηγορία “Ιmproving the Business Enviroment” έρχεται να ανατρέψει την εικόνα των Ιητών, που απλώς επα-φίονται στον ήλιο και τη θάλασσα για να «τα βγά-λουν πέρα» στη ζωή, και να δώσει ένα ηχηρό παρά-δειγμα-μήνυμα για το τι μπορεί να καταφέρει η το-πική κοινωνία, όταν συνεργάζεται υπό την ομπρέ-λα ενός «φωτισμένου» δήμου.

Η Ιος διεκδικεί με αξιώσεις ένα από τα 5 βραβεία για την επιχειρηματική δραστηριότητα (καμία σχέ-ση με τον τουρισμό) που σημειώνει τα τελευταία 2 χρόνια και το αν θα κερδίσει, λίγη σημασία έχει, θα το γνωρίζουμε στις 31 Μαΐου στη Μαδρίτη, ό-που και θα πραγματοποιηθεί η τελετή.Η ιδέα ξεκίνησε, όταν οι τοπικοί παράγοντες έβλε-παν ότι δεν μπορούν πλέον να περιμένουν την α-νάπτυξη και την οικονομική ευημερία του νησιού μόνο από τον τουρισμό, καθώς οι προοπτικές δεν

διαγράφονταν ως οι πιο ευοίωνες. Σε αυτό το ση-μείο, λοιπόν, ο δήμος προχώρησε στη δημιουρ-γία της τυροκομικής δημοτικής επιχείρησης, α-ντλώντας πόρους από τον ίδιο το δήμο, αλλά και από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Πραγμα-τοποιώντας μια επένδυση που συνολικά ανήλθε στα 650 χιλ. ευρώ, το δημοτικό τυροκομείο ξεκί-νησε τη λειτουργία του το 2007 και μέσα σε 3 χρό-νια κατάφερε να σημειώνει πωλήσεις 650 χιλ. ευ-ρώ από τους περίπου 70 τόνους τυριών που εμπο-ρεύεται ετησίως. Στην επιχείρηση απασχολείται περίπου το 80% των τοπικών παραγωγών, ενώ τα προϊόντα που πα-ράγονται πωλούνται στις Κυκλάδες, στη Θεσσαλο-νίκη και την Πάτρα, κυρίως σε καταστήματα με πα-ραδοσιακά είδη.

Οι Ιήτες δηλώνουν αποφασισμένοι να προχωρή-σουν. Μπορεί το εγχείρημα να ξεκίνησε με την πρωτοβουλία του πρώην δημάρχου και νυν γενι-κού γραμματέα Τουριστικής Ανάπτυξης στο υπουρ-γείο Πολιτισμού & Τουρισμού, κ. Γιώργου Πουσ-σαίου, όμως η νέα σύνθεση του δημοτικού συμ-βουλίου φαίνεται να έχει την ίδια όρεξη για το τυ-ροκομείο, αλλά και ευρύτερα για την τοπική επι-χειρηματικότητα. Ετσι, μέσα στα μελλοντικά σχέδια είναι και η προ-οπτική λανσαρίσματος νέων προϊόντων, όπως για-ούρτι και μακροπρόθεσμα γάλα. Παράλληλα, εξε-τάζεται η συνεργασία με μεγάλες αλυσίδες σούπερ-μάρκετ, ενώ δεν είναι λιγότερες οι πιθανότητες σύ-ντομα να κυκλοφορήσουν τα προϊόντα του δημοτι-

κού τυροκομείου στη Γερμανία και την Ιταλία. Στο όλο εγχείρημα, βέβαια, σημαντικό ρόλο έχει και η ευρωπαϊκή αναγνώριση, η οποία ήρθε με την υπο-ψηφιότητα του νησιού για ένα βραβείο αναφορι-κά με τη συγκεκριμένη επιχειρηματική δράση, κα-θώς είναι ένα σημαντικό διαπιστευτήριο που ανοί-γει πόρτες στην Ευρώπη. Οι ντόπιοι παράγοντες εκφράζουν την αισιοδοξία τους για τις προοπτικές της επιχείρησης και τα πε-ριθώρια ανάπτυξης. Εξάλλου, οι καταναλωτές στρέ-φονται πλέον στα παραδοσιακά προϊόντα χωρίς να παραπονιούνται για το γεγονός ότι θα πρέπει να διαθέσουν περισσότερα χρήματα για την απόκτη-σή τους, θεωρώντας τα πιο ποιοτικά από τα ευρεί-ας κατανάλωσης ανάλογα προϊόντα που κυκλοφο-ρούν στην αγορά. Και όσο η συγκεκριμένη επιχείρηση φαίνεται να προχωράει καλά, να αποσπάει βραβεία και να συμ-μετέχει σε διάφορες εκθέσεις ανά τον κόσμο, ό-πως η επικείμενη Slow Food (το αντίθετο του Fast Food) στη γειτονική Ιταλία, ο δήμος Ιητών συνε-χίζει να αξιοποιεί τους ευρωπαϊκούς πόρους, αλλά και την περιουσία του, ώστε να βελτιώσει την επι-χειρηματικότητα του νησιού. Από το 2006 λειτουργεί αλιευτικό καταφύγιο υπό την επίβλεψη των ντόπιων ψαράδων, ενώ από το Νοέμβριο του 2010 θα τεθεί σε λειτουργία και το ελαιοτριβείο, το οποίο κατασκευάζεται με πόρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Παράλληλα, «πλώρη» για το 2011 έχει βάλει ο δήμος για τη δημιουργία σφαγείου, ενώ μακροπρόθεσμα εξετάζει και τη δη-μιουργία μονάδας μεταποίησης και συσκευασίας παραδοσιακών προϊόντων.

19ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟ-polis16 - 4 - 10

ι ξέραμε για την Κορέα μέχρι σήμερα; Τον πόλεμο, το Τάε Κβον Ντο, την Hyundai και τις λοιπές δημοκρατικές δυνά-μεις. Σε μία εβδομάδα, όμως, θα φιλοξενήσει η Κορέα, και συγκεκριμένα η Σεούλ, τη συνδιάσκεψη «Επιχειρήσεις για το

Περιβάλλον». Αυτοπροβάλλεται ως το κορυφαίο συνέδριο διεθνώς για την πράσινη επιχειρηματική δράση. Το πρόγραμμά του περιλαμ-βάνει θέματα, όπως ΑΠΕ, πράσινο «επιχειρείν», κλιματική πολιτι-κή και στρατηγικές. Στους μετέχοντες και κοινωνούς του εγχειρήματος περιλαμβάνονται, κατ’ αρχήν, εταιρείες-κολοσσοί, όπως η χημική Dow, η Siemens και η Hewlett Packard. Από πλευράς Μέσων Ενημέρωσης, η παρου-σία του CNN και του περιοδικού Time επισκιάζουν το τοπίο. Τέλος,

τα Ηνωμένα Εθνη δεν θα μπορούσαν να λείπουν α-πό το «χορό», όπως και η WWF από πλευράς ΜΚΟ. Ο κατάλογος των ομιλη-τών είναι, επίσης, εντυ-πωσιακός. Περιλαμβάνει από το γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Ban Ki-moon, τον πρόεδρο της Virgin Sir Richard Branson, μέ-χρι τον James Cameron, που με την «οικολογι-κή» υπερπαραγωγή του “Avatar” φαίνεται να έχει κερδίσει μία θέση στους ειδήμονες της περιβαλλο-ντικής διαλεκτικής.Το πρόγραμμά του, όπως καταλαβαίνει κανείς, θα

απαρτίζεται από ιδέες για την ανάπτυξη της πράσινης οικονομίας. Μερικά από τα θέματα αγγίζουν τις «έξυπνες πράσινες πόλεις» και πα-ράλληλα τα «οικολογικά κτίρια». Στο θέμα της πράσινης καινοτομίας, επίσης, υπάρχει ζωηρό ενδιαφέρον, με εστίαση σε ηλεκτρονικές με-θόδους εξοικονόμησης ενέργειας. Τέλος, αρκετό βάρος δίνεται στην αλλαγή νοοτροπίας, είτε αυτή ονομάζεται εταιρική είτε καταναλωτική. Από ό,τι φαίνεται, έχει γίνει κατανοητό και στα υψηλά ιστάμενα κλι-μάκια ότι το επόμενο στοίχημα που πρέπει να κερδίσουν οι εταιρείες είναι αυτό της «πράσινης εικόνας» τους. Αυτή η πράσινη εικόνα, φυ-σικά, μπορεί να είναι αληθής ή απλώς ένα επικοινωνιακό κατασκεύ-ασμα. Παρόλα αυτά, είναι ένα βήμα προς μία κοινή κατεύθυνση, που δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί θετικό.Και επειδή ξέρω ότι όλοι περιμένετε ποιο θέμα θα πραγματευτεί ο James Cameron, δεν σας το κρύβω άλλο: θα μιλήσει για την προστα-σία της βιοποικιλότητας. Φήμες τον θέλουν βαμμένο μπλε και με με-ταφραστή, καθώς θα μιλάει Na’vi.

ι κοινό έχει το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου με την Πα-γκόσμια Τράπεζα και την παρούσα είδηση; Τη Ν. Αφρική, ό-που εκτός από το περιβαλλοντικό «μπάχαλο» που πρόκειται να προκαλέσει η αθλητική διοργάνωση, μόλις δέχτηκε και έ-

να δάνειο ύψους 3,75 δισ. δολαρίων για την κατασκευή μιας από τις μεγαλύτερες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής που χρησιμοποιούν γαιάν-θρακα.Το δάνειο απλόχερα έδωσε η Παγκόσμια Τράπεζα, υπερασπιζόμε-νη τον εαυτό της διαμέσου της Obiageli Ezekwesili, αντιπροέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας για την Αφρική, η οποία δήλωσε ότι: «Αν δεν αυξηθούν τα ενεργειακά απο-θέματα, οι Νοτιο-αφρικανοί θα υ-ποστούν τις συ-νέπειες της μι-κρής οικονομι-κής μεγέθυνσης». Εδώ που τα λέμε, άδικο δεν έχει, γιατί πολλές χώ-ρες στήριξαν την ανάπτυξή τους σε τέτοιου είδους φτηνή παραγωγή ενέργειας και ας τη «δαιμονοποι-ούν» τώρα. Πα-ρόλα αυτά, λόγω της συσσωρευμέ-νης πια εμπειρίας από το παγκόσμιο επίπεδο, σίγουρα υπάρχουν και πιο «ήπιοι» τρόποι ενεργειοδότησης.Από πλευράς αντιδράσεων, οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Ολλανδία, η Ιτα-λία και η Νορβηγία αντέδρασαν στα σχέδια της Τράπεζας, απέχοντας από την ψηφοφορία και διχάζοντας στην ουσία το Συμβούλιο, το ο-ποίο λαμβάνει αποφάσεις με ομοφωνία. Σε σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών επισημαίνει ότι: «Το δάνειο δεν συμβαδίζει με τις δεσμεύσεις της Τράπεζας για την προώ-θηση της οικονομικής ανάπτυξης που θα βασίζεται σε χαμηλές εκπο-μπές». Η Βρετανία, επίσης, από την πλευρά της, κατηγόρησε το σχέ-διο ως «γεμάτο με αντιθέσεις, και μάλιστα ανεπίλυτες».Το παραπάνω γεγονός, βέβαια, αντικατοπτρίζει την αδυναμία των κρατών ή την απροθυμία τους να ορθώσουν ανάστημα σε έναν οργα-νισμό, ο οποίος δρα σχεδόν αυτόνομα στην υφήλιο. Μάλιστα, εγείρο-νται ζητήματα για το αν υπάρχει τελικά η θέληση για περιβαλλοντική ανόρθωση ή απλώς ένα σαθρό οικονομικό υπόβαθρο στηρίζει τα πά-ντα. Το ζήτημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, όταν φτάνουμε στο επίπεδο των αναπτυσσόμενων χωρών, οι οποίες ουσιαστικά γίνονται φερέ-φωνα «κηδεμόνων», συνεχίζοντας έτσι μία νόμιμη «αποικιοκρατία».

20 ΠΟΛΗ 16 - 4 - 10

ια βόλτα στους δρόμους της Αθήνας φτάνει για να καταλάβει κανείς πως η πόλη αυτή δεν είναι ιδι-

αίτερα ψηλή. Με αυτό δεν εννοού-με, προφανώς, ούτε τα βουνά της, ούτε τους λόφους της, ούτε τίποτα που να σχετίζεται με το φυσικό το-πίο. Εννοούμε το αστικό τοπίο -και συγκεκριμένα τα κτίριά της. Με ανώ-τατο ύψος τα 103 μέτρα (Πύργος Α-θηνών, στους Αμπελόκηπους), θα έ-λεγε κανείς πως αυτή η πόλη -σε σύ-γκριση με άλλες- είναι αρκετά κο-ντή, όταν έχουμε παραδείγματα ό-πως η Βαρσοβία της Πολωνίας με ύ-ψος 188 μέτρα (Palace of Culture and Science), το Μάλμο της Σουηδί-ας με 190 (Turning Torso) ή η Φραν-κφούρτη της Γερμανίας με 259 μέτρα (Commerzbank Tower).Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Δεν έ-χουμε συνηθίσει να κοιτάμε ψηλά. Η ανυπαρξία οποιασδήποτε προσπά-θειας «προς τα πάνω» οικοδομικής α-νάπτυξης, καθώς και το ιδιαίτερα χα-μηλό ύψος των ψηλών κτιρίων μας, δημιουργούν την τάση όλων μας να μην παρατηρούμε τα κτίρια από τη μέση και πάνω. Κάθε κάτοικος της Αθήνας γνωρί-ζει πως το ψηλότερο κτίριο βρίσκε-ται στους Αμπελόκηπους. Oλα τα άλ-λα κτίρια γνωρίζει πως είναι πιο χα-μηλά. Aρα για ποιον ακριβώς λόγο να σηκώσει το κεφάλι του, όταν έχει δει το απόλυτο και ακόμα πιο πολύ όταν έχει σε πολύ λογικό ύψος όσα του χρειάζονται;Το φαινόμενο «κοιτάζω τα κτίρια μέ-χρι τη μέση», δηλαδή μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι μου αν σηκώσω ελα-φρά το κεφάλι μου, είναι σχεδόν κα-θολικό και δυστυχώς αποτελεί το λό-γο που τόσα και τόσα κτίρια στην Α-θήνα μένουν αδικημένα. Σκεφτείτε κάποιος να σας έβλεπε μόνο μέχρι τη μέση και όχι από εκεί και πάνω. Δεν θα ήταν και τόσο ωραίο, ε; Eτσι λοι-πόν και δεκάδες κτίρια στην Αθήνα στέκουν παραπονεμένα, γιατί κανείς δεν κοιτάει το «κεφάλι» τους.Οδός Πανεπιστημίου. Eνας από τους κεντρικότερους δρόμους της Αθήνας. Τον έχουμε διασχίσει άπειρες φορές είτε με τα πόδια είτε με κάποιο μετα-φορικό μέσο. Και όμως πόσοι από ε-μάς έχουμε δει πως πάνω ακριβώς από τη στοά που βρίσκεται το θέα-τρο Ορφέας (σκηνή Ανδρέας Βου-

τσινάς, Πανεπιστημίου 38) υπάρχει η επιγραφή με μεγάλα γράμματα «Ε-ΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» και ακόμα πιο πάνω, ένα μπαλκό-νι με πολλές γλάστρες με μικρά έλα-τα στη σειρά;Λίγα μέτρα πιο κάτω υπάρχει το “Rex”. Δημοφιλής μουσική σκηνή. Στον ίδιο χώρο συγκατοικούν και δύο θεατρικές σκηνές του Εθνικού Θεάτρου. Εντάξει, όλα αυτά είναι γνωστά. Iσως είναι γνωστό ότι υπάρ-χει και μια τεράστια ταμπέλα “Rex” λίγο πιο πάνω στο κτίριο. Ομως πό-σο γνωστό είναι ότι ακόμα πιο πά-

νω υπάρχει μια γαλάζια επιγραφή «Ε-ΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ»; Τόσο ψηλά που μάλλον δεν εξυπηρετεί κανέναν.Στον πιο πάνω δρόμο -και συγκεκρι-μένα στην οδό Ακαδημίας- στεγάζε-ται η Νομική Σχολή. Ως φοιτητές ή περαστικοί έχουμε περάσει πολλές φορές έξω από τη Νομική, αλλά πό-σοι έχουμε παρατηρήσει ότι υπάρχει το σήμα και η επιγραφή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ψηλά στο ίδιο κτίριο -και ειδικότερα σε σημείο που βλέπει στο προαύλιο;Τέλος, λίγο πιο πάνω, ψηλά στο κτί-

ριο του αριθμού 36, υπάρχει το σή-μα της Χριστιανικής Αδελφότητας Νέων (ΧΑΝ). Είναι σαφώς πιο ευ-νοημένο από τα προηγούμενα παρα-δείγματα μιας και η ΧΑΝ βρίσκεται στη γωνία της Ακαδημίας με την Ο-μήρου, πράγμα που σημαίνει καλύτε-ρη ορατότητα.Την επόμενη φορά λοιπόν που θα περπατάτε σε γνωστούς δρόμους, ρίξτε μια ματιά προς τα πάνω και έ-νας θαυμαστός καινούργιος κόσμος σας περιμένει. Ενας κόσμος που υ-πάρχει αλλά δεν τον παρατηρούμε σχεδόν ποτέ.

21ΘΕΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ16 - 4 - 10

alex

ia.k

onac

hou@

met

ropo

lisne

ws.

gr

αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν με ενδιέφερε «τι κά-νει ο γείτονας», γι’ αυτό και είμαι περήφανο παι-

δί της πόλης. Αν βέβαια ο γείτο-νας θέλει βοήθεια, μετά χαράς, αν μπορώ. Αλλο η βοήθεια στο συνάνθρωπο και άλλο η περιέρ-γεια για τη ζωή του ανθρώπου που τυχαίνει να ζει δίπλα σου. Είναι γνωστό: όποιος δεν περνά καλά, ασχολείται με τους άλλους. Τους γείτονες τους σέβομαι και τους υπολήπτομαι, όταν με σέ-βονται και με υπολήπτονται. Κατά τα άλλα, ακολουθώ την τα-κτική του «μακριά κι αγαπημέ-νοι». Δεν με ενδιαφέρουν ού-τε οι προβληματισμοί τους, ού-τε τα οικονομικά τους, ούτε τα προσωπικά τους, ούτε ο τρό-πος ζωής τους, ούτε οι ερωτικές τους προτιμήσεις. Απλώς κά-ποιες φορές χαίρομαι και κά-ποιες άλλες θλίβομαι που υ-πάρχουν. Γενικώς και ειδικώς δεν αντέχω ούτε τις πολλές «φι-λίες». Γι’ αυτό και έχω λίγους φίλους και καλούς. Δεν αντιλαμβάνομαι όμως ούτε τις «δημό-σιες σχέσεις». Μιας και κάθε άνθρωπος μπορεί να ορίζει το ε-πίπεδο της κοινωνικής σχέσης που αναπτύσσει με τους συναν-θρώπους του. Με άλλα λόγια, η υποκρισία των «καλών σχέσε-ων» μου ήταν και θα μου είναι πάντα ακατανόητη. Αν το κα-λοσκεφτείς, σε κανέναν δεν θα άρεσε να θεωρείται δεδομένη στη ζωή του μια σχέση εξάρτησης, όπως για παράδειγμα η κα-λή γειτονία. Με το γείτονα, μια χαιρετούρα -και αν- είναι επαρκής... Βέβαια μια στάση σαν κι αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί από αγενής έως κακόβουλη. Ερχεται, όμως, κάποια στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου που έχει την ατυχία να γεννηθεί και να γαλουχηθεί ευγενής, όπου αναθεωρηθεί για να μπορέσει όχι μόνο να επι-βιώσει αλλά και να επικρατήσει ως ισχυρότερο είδος. Και εξη-γούμαι (όπως καλή ώρα έλεγε ένας πρώην της χώρας...). Με-γαλώνοντας μαθαίνεις ότι αγαθός είσαι με τους καλούς, ευγε-νής είσαι με τους ευγενικούς, αλεπού με τα ποντίκια, αετός με τα φίδια και αν είναι σου είναι εύκολο, αγριόχοιρος με τα γου-ρούνια. Ομως προσοχή, ποτέ μην τους μοιάσετε. Στις μέρες μας ένας άνθρωπος γίνεται καλύτερος όταν αποφα-σίσει να στραφεί για λίγο προς τον εαυτό του. Αν δεν απομονω-θείς από τη φασαρία των «άλλους», δεν μπορείς να εκτιμήσεις τη ζωή σου. Και όταν λέω «ζωή», δεν εννοώ το θλιβερό που οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ως «δουλειά, μαμ, κακά, νά-

νι, και ενδιάμεσα tv, facebook, bousoukia, celebrities, δίαιτα για τον περιορισμό της τεράστι-ας περιφέρειας και λίγο sex, ε-πειδή είναι trendy»… Εννοώ τη «μαγική», άρα και τυχαία, στιγ-μή μέσα στο χρόνο, που χωρίς λόγο άρχισες να υπάρχεις. Γε-γονός, που όσο μ… κι αν είσαι σε κάνει να αισθάνεσαι ότι κάτι ξεχωριστό θα πρέπει να την κά-νεις. Τη ζωή σου εννοώ. Σε αυτό το σκεπτικό δεν χω-ρούν γείτονες. Χωρούν μόνο σύντροφοι -και δεν εννοώ τους σοσιαλιστές (πάνε αυτοί)- συνε-ταίροι, εάν μοιράζονται το ίδιο όνειρο και ξέρουν να το «μοιρά-ζονται» και φυσικά οι «συνοδοι-πόροι», όσοι δηλαδή τυχαίνει να έχουν τον ίδιο τρόπο σκέψης με σένα αλλά όχι υποχρεωτικά και τις ίδιες ιδέες. Η «καλή γειτονία», όπως και η αγάπη μεταξύ συγγενών πρώ-του, δευτέρου ή και πιο απο-μακρυσμένου βαθμού, είναι έ-να ακόμη κοινωνικό ψέμα, στο

οποίο δεν σκοπεύω ποτέ να πιστέψω για να κάνω τη ζωή μου πιο εύκολη. Βέβαια είναι και το άλλο... Ο άνθρωπος είναι μιμητικό ζώο, γι’ αυτό και αναπτύχθηκε. Στις μαϊμουδίσιες μέρες του, όταν πήδαγε από κλαρί σε κλαρί, έβλεπε το γείτονα μπαμπουίνο να χρησιμοποιεί πέτρες για να σπάει τους καρπούς. Του πήρε λί-γο καιρό, κάποια στιγμή όμως αποφάσισε να κάνει κι αυτός το ίδιο, αντί να διαλύει τα δόντια του. Οι Βρετανοί, που όσο να ’ναι έχουν πιο φρέσκια τη μνήμη της εξέλιξης, χρησιμοποι-ούν την έκφραση “keeping up with the Joneses” όταν θέλουν να εξηγήσουν ή να επισημάνουν την αναγκαιότητα του μιμητι-σμού. Υπό αυτή την έννοια, ένας γείτονας είναι πάντα χρήσι-μος. Αρκεί βέβαια να μην είναι κανένα λαμόγιο ή κανένας υ-πανάπτυκτος μπαμπουίνος και δεν εννοώ μόνο 1,50 με τα χέ-ρια ανάταση… Πάρτε για παράδειγμα τους Ευρωπαίους εταίρους μας/γείτο-νες. Κάποιοι, και ειδικότερα οι πιο ανεπτυγμένοι από αυτούς, ακολουθούν συγκεκριμένες πολιτικές για να φέρνουν «βόλτα» τα του οίκου τους. Πολλοί μάλιστα καταγράφουν τεράστιες επι-τυχία. Εμείς πάλι, μετά την καταιγιστική ανάπτυξη του 5ου πχ. αιώνα, μπορούμε να πούμε ότι δεν έχουμε ξανα-καταπλήξει την παγκόσμια κοινότητα. Ως εκ τούτου δεν θα ήταν κακή ιδέα να δούμε τι κάνει ο γείτονας και να τον μιμηθούμε, μιας και α-δυνατούμε να καινοτομήσουμε (πάλι). Δεν συμφωνείς;

22 ΘΕΜΑ 16 - 4 - 10

πό την εφηβεία του, ο Γιάννης άρχισε να φανερώνει μια τάση προτίμησης προς το «εναλλακτικό». Είτε αυτό είχε να κά-νει με τις κοσμοθεωρίες που υιοθετού-

σε, είτε με τις καθημερινές του πρακτικές. «Τα χρόνια περνούν, οι άνθρωποι αλλάζουν», αναφέ-ρει το ρητό. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει όμως για το φί-λο μου από τα παλιά. Ακόμα και σήμερα παραμέ-νει φανατικά «διαφορετικός». Δεν αρέσκεται στο κοινό, το συνηθισμένο, το καθιερωμένο, το πλει-οψηφικά ακολουθούμενο. Το «ψάχνει» μέχρι «αί-μα να βγει», που λέμε. Την προηγούμενη εβδομάδα συναντηθήκαμε για καφέ. Μετά τα καθιερωμένα νέα, η συζήτηση πή-γε -που αλλού;- στην οικονομική κρίση και τις ε-πιπτώσεις αυτής στην καθημερινότητά μας. Οι α-παισιόδοξες σκέψεις μου μετριάστηκαν πολύ σύ-ντομα, όταν τον είδα χαμογελαστό και άνετο να μου παραθέτει εναλλακτικές τις οποίες είτε αγνο-ούσα πλήρως, είτε σνόμπαρα (αναίτια) μέχρι τό-τε. Μου έδωσε να καταλάβω πως το να σκέφτεσαι και να πράττεις εναλλακτικά και οικονομικά, δεν

φανερώνει κάποιο είδος μιζέριας και κακομοι-ριάς. Αντιθέτως, εμπεριέχει σε πολλές περιπτώ-σεις το στοιχείο της αλληλεγγύης και σου εξασφα-λίζει εμπειρίες, γνωριμίες και -γιατί όχι;- ένα συ-ναίσθημα ψυχικής ολοκλήρωσης.

«Εν αρχή ην το internet» με προϊδέασε στο ξεκί-νημα της κουβέντας, θέλοντας να καταστήσει ξε-κάθαρο ότι οι δυνατότητες του διαδικτύου απο-τελούν το βασικό μέσο για να διευκολύνεις και να απλοποιήσεις την καθημερινότητά σου. Μο-νοπώλησε το επόμενο μισάωρο της συζήτησης α-ραδιάζοντάς μου λεκτικά όλα εκείνα τα ρεύματα-δράσεις που έχουν ως αφετηρία το διαδικτυακό κόσμο, λαμβάνουν χώρα τριγύρω μας και στα ο-ποία αυτός είναι ήδη μέτοχος. Ξεκίνησε με την περιγραφή των μετακινήσεών του. Παρά το γεγονός ότι έχει «πατήσει» τα 27, ο Γιάννης δεν έχει -και μάλλον δεν νοιάζεται να- εκ-πληρώσει το νεοελληνικό ιδανικό του ιδιόκτητου αμαξιού. Το σπίτι του βρίσκεται μερικά χιλιόμε-τρα μακριά από το Θησείο, όπου απολαμβάναμε τον καφέ μας. Η μέρα ηλιόλουστη, η απόσταση

μικρή, ο Γιάννης καβάλησε το ποδήλατό του και ήρθε. «Μια λογική κίνηση, μέσα στον κυκλοφο-ριακό παραλογισμό της πόλης» σκέφτηκα, αλλά… «τι γίνεται με τη δουλειά; Πώς πας κάθε πρωί μέ-χρι το Μαρκόπουλο;». «CarPooling, φίλε μου», α-ναφώνησε και έσπευσε να εξηγήσει αμέσως δια-κρίνοντας την απορία στο πρόσωπό μου. «Ιδέα νέων ανθρώπων. Απλώς δημιούργησαν μια ι-στοσελίδα, με σκοπό να φέρουν σε επαφή άτο-μα τα οποία μετακινούνται καθημερινά από και προς το ίδιο μέρος. Εγγράφεσαι στο site, δηλώ-νεις πού μένεις και προς τα πού θέλεις να μετακι-νηθείς και απλώς περιμένεις να βρεθεί ο καθημε-ρινός σου συνταξιδιώτης. Μέσα σε μια εβδομάδα από την εγγραφή μου ήρθε σε επαφή μαζί μου η Αλεξάνδρα, η οποία μένει δύο τετράγωνα μακριά από το σπίτι μου και τυγχάνει να εργάζεται σε μια εταιρεία στο Μαρκόπουλο, ακριβώς δίπλα από τη δική μου. Βάζει το αμάξι, μοιραζόμαστε τα έξοδα και την ευχάριστη παρέα. Πρόσφατα προστέθηκε και τρίτο άτομο στο “team”. Αν θέλεις, μάλιστα, πέρα από τις καθημερινές σου μετακινήσεις μπο-ρείς να χρησιμοποιήσεις το CarPooling και για τα ταξίδια σου με αυτοκίνητο. Απλό, οικονομικό

23ΘΕΜΑ16 - 4 - 10

και ό,τι πρέπει για νέες γνωριμίες και εμπειρίες».

Τη συζήτηση διέκοψε το κινητό του τηλέφωνο. “Hola Pedro. Qué tal? ”. Η συνομιλία του κρά-τησε περίπου πέντε λεπτά. Τα άπταιστα ισπανι-κά του με παραξένεψαν, μιας και γνώριζα πως ο Γιάννης είχε παρατήσει το φροντιστήριο κάτι πα-ραπάνω από 3 χρόνια. Με το που τελείωσε η ι-σπανική στιχομυθία, ξεδιάλυνε απευθείας το μυ-στήριο της απροσδόκητης γλωσσομάθειάς του. Μου μίλησε για τη λεγόμενη «ανταλλακτική διδα-σκαλία ξένων γλωσσών». Ατομα από όλο τον κό-σμο γίνονται μέλη σε διάφορες διαδικτυακές το-ποθεσίες. «Πουλάνε» τη γλώσσα τους και ως α-ντάλλαγμα γίνονται γνώστες κάποιας άλλης. «Α-παιτεί χρόνο και θέληση, αλλά η διάδραση με ά-τομα από κάθε γωνιά της Γης και το διασκεδαστι-κό της όλης υπόθεσης, αρκούν για να σε καταστή-σουν πολύγλωσσο ανέξοδα», κατέληξε.

«Και ποιος είναι αυτός ο… Pedro;», ρώτησα το νεο-αποκαλυφθέν ταλέντο ξένων γλωσσών. «Συ-νομήλικος Καταλανός, που θα με φιλοξενήσει το καλοκαίρι». «Γιατί; Στο χρωστάει;» ρώτησα με α-φέλεια και με μια μικρή δόση ειρωνείας, για να λάβω την «πληρωμένη» του απάντηση: «Ναι! Κα-τά κάποιο τρόπο μου το χρωστάει…». Ο Γιάννης άρχισε σιγά-σιγά να ξετυλίγει το «κουβάρι» γύρω από ένα ακόμα μυστήριο του εναλλακτικού κό-σμου. Και το όνομα αυτού: “CouchSurfing”. Του μεγαλύτερου δικτύου εναλλακτικού τουρισμού-φιλοξενίας στον κόσμο. Περίπου 1,5 εκατομμύ-ριο άτομα από 231 χώρες συμμετέχουν στη συ-γκεκριμένη διαδικτυακή υπηρεσία. Ο πυρήνας σκέψης της λειτουργίας της απλοϊκός: «Ανοίγεις τον προσωπικό σου λογαριασμό στην ιστοσελίδα και ταυτόχρονα τις πόρτες του σπιτιού σου σε υ-ποψήφια άτομα από ολόκληρο τον κόσμο, που θα ήθελαν να επισκεφτούν τη χώρα σου και αν το ε-πιθυμείς και εσύ τη δική τους. Ο ρόλος σου εναλ-λάσσεται διαρκώς. Τη μια στιγμή επισκέπτης, την άλλη φιλοξενούμενος», περιέγραψε περιληπτικά ο Γιάννης το ιδιότυπο αυτό δίκτυο και συμπλή-ρωσε διακρίνοντας τον σκεπτικισμό μου: «Μπο-ρεί να ακούγεται παράτολμο, αλλά οι δικλείδες α-σφαλείας του δικτύου είναι υπεραρκετές. Το πο-λυεθνικό ‘άνοιγμα’ των διαπροσωπικών σου σχέ-σεων και γενικότερα της προσωπικής σου θεώ-ρησης των πραγμάτων, είναι τέτοιο που υποσκε-λίζει την οποιαδήποτε αμφιβολία. Πίστεψέ με». Δεν είχα λόγο να μην το κάνω…

Κατηφορίζοντας με το Γιάννη την Αρεοπαγίτου, έ-πειτα από ένα «γεμάτο» δίωρο, τον είδα να κοντο-στέκεται, να ανοίγει τη τσάντα του και να βγάζει α-

πό μέσα ένα βιβλίο. Μέχρι εδώ όλα καλά. Το πε-ρίεργο ήταν το φινάλε της σκηνής, όταν τον είδα να κατευθύνεται σε ένα κοντινό παγκάκι, να ακου-μπά πάνω το βιβλίο και να συνεχίζει ακάθεκτος τη βόλτα του πλάι μου σαν να μην συμβαίνει τί-ποτα. «Γιατί το άφησες εκεί;» τον ρώτησα, χωρίς όμως να διακατέχομαι πλέον από το συναίσθημα της περιέργειας. Ημουν σίγουρος πως ακόμα μια εναλλακτική ιστορία του θα ξεδιπλωνόταν. «Για-τί έτσι το βρήκα κι εγώ. Μέσω του BookCrossing. Διαδικτυακό κίνημα κι αυτό. Εγγράφεσαι στην υ-

πηρεσία, εγγράφεις και τα βιβλία που επιθυμείς να παραδώσεις, ορίζεις ένα σημείο όπου θα αφή-σεις το βιβλίο και το αφήνεις να ‘ταξιδέψει’. Αυτή θα πρέπει να είναι η φυσική πορεία κάθε βιβλί-ου. Μια αέναη ανταλλαγή και η πολλαπλή του α-νάγνωση από όσο το δυνατόν περισσότερους αν-θρώπους. Το να τα βλέπεις επιμελώς τοποθετη-μένα στη βιβλιοθήκη σου δεν συνεισφέρει σε τί-ποτε άλλο πέρα από τον ακαδημαϊκό σου ναρκισ-σισμό».

Και δεν είναι μόνο τα βιβλία. Συνέχισε να μου μι-λά για τον «ανταλλακτικό οργασμό» και την απο-θέωση του αντιπραγματισμού που αρχίζει και α-ποκτά ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις στις σημερινές υπερκαταναλωτικές δυτικές κοινωνί-ες. Η εναλλακτική πρόταση ενάντια στην άκρα-τη κατανάλωση και στα αισθήματα ψευδοολοκλή-ρωσης που προκαλεί, ονομάζεται “FreeCycling”. Στην οικονομία της αγοράς αντιπαρατάσσει την αλληλέγγυα οικονομία, ενώ προσδίδει στις έν-νοιες της επαναχρησιμοποίησης και της μετα-ποίησης μια χροιά αντίστασης και δημιουργικό-τητας. «Υπάρχουν και εδώ εναλλακτικά παζάρια-ανταλλακτήρια στα οποία μπορείς να προχωρή-σεις σε ένα ‘δούναι και λαβείν’ χωρίς, βέβαια, το ένα να αποτελεί προϋπόθεση για το άλλο. Κά-τι που δεν το χρειάζεσαι, πλέον, ενδεχομένως να είναι πολύ χρήσιμο για κάποιον άλλον. Αντικεί-μενο της ανταλλαγής δεν είναι μόνο υλικά αγαθά, αλλά ακόμα και υπηρεσίες ή δεξιότητες. Λειτουρ-γεί σε στιλ ‘φτιάξε μου τη βρύση και εγώ θα σε κουρέψω’. Ούτε χρήματα, ούτε τίποτα. Απλώς δι-άθεση και αλληλεγγύη, φίλε μου. Μπόλικη αλλη-λεγγύη…», είπε χτυπώντας με στην πλάτη. «Ωραίος τύπος ο Γιάννης», ψέλλισα λίγο μετά τον αποχαιρετισμό μας. Κι ακόμα πιο «ωραίοι» όλοι αυτοί οι ταγοί του διαφορετικού και του εναλλα-κτικού, που με την πρωτοτυπία της σκέψης τους και την πρωτοβουλία των δράσεών τους έκαναν πραγματικότητα όλα τα παραπάνω “-ing”, δίνο-ντάς μας αφορμές για να κάνουμε ακόμα πιο ό-μορφη -απλοποιώντας την- τη ζωή μας.

Προώθηση της ιδέας της επαναχρησι-μοποίησης και της αμοιβαιότηταςhttp://skoros.espiv.netwww.xariseto.grwww.freecycle.org www.antikatanalwtiko.espiv.net

«Φιλοξένησέ με να σε φιλοξενήσω»www.couchsurfing.org

«Βάζω το αμάξι, βάζεις τη βενζίνη, βά-ζει τα διόδια… Πάμε μια βόλτα;»www.carpooling.gr

Υλικά αγαθά, υπηρεσίες και δρώμενα που… συμφέρουνwww.forfree.gr www.tzaba.gr www.jaba.gr

Ανταλλακτική διδασκαλία ξένων γλωσσώνwww.italki.com www.babbel.com

Τα βιβλία (σε) ταξιδεύουν…www.bookcrossing.com

Το να σκέφτεσαι και να πράττεις εναλλακτικά και οικονομικά, δεν

φανερώνει κάποιο είδος μιζέριας και κακομοιριάς. Αντιθέτως,

εμπεριέχει το στοιχείο της αλληλεγγύης και σου εξασφαλίζει

εμπειρίες, γνωριμίες και -γιατί όχι;- μία αίσθηση ψυχικής

ολοκλήρωσης

24 ΠΟΛΗ + ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ 16 - 4 - 10

Πού είναι το κοντινότερο φαρμα-κείο; Εχω ξεμείνει από λεφτά, πού έχει τράπεζα; Πού θα βρω βενζινάδικο και πόσο χρεώνει σήμερα το λίτρο; Πω, πω είμαιάσχετος από Αγία Παρασκευή, τι να φάμε τώρα εδώ; Μα, καλά ξέ-χασες τα γλυκά για την επίσκεψη; Αντε να ψάχνουμε για ζαχαροπλα-στείο! Πού είμαι; Ε, συγγνώμη, μήπως ξέρετε κανένα μπαράκιεδώ γύρω;

ε αυτά και πολλά άλλα σημαντικά και ασή-μαντα ερωτήματα… απελπισμένων Αθηναί-ων, ο αριθμός των οποίων αγγίζει αισίως τους 60.000, ήρθε να απαντήσει -δωρεάν!-

το AthensBook, το αποτέλεσμα που πυροδότησε μία απλή ιδέα δύο φίλων, οι οποίοι, συνδυάζοντας τε-χνολογίες, όπως το GPS και το 3G, αλγοριθμικές με-θόδους και user-provided content, -με τις οποίες οι περισσότεροι εξ ημών δεν είμαστε εξοικειωμένοι- δημιούργησαν μία εφαρμογή που «ντύνει» το χώρο, στον οποίο κινείται ο χρήστης, με επίκαιρες, χρήσι-μες πληροφορίες.Το καλοκαίρι του ’08, λίγες μέρες πριν ξεκινή-σει να λειτουργεί το App Store της Apple, ο Δημο-σθένης Καπώνης και ο Γιώργος Πάνζαρης σκέφτη-καν να πειραματιστούν με μια ιδέα που τριγυρνού-σε καιρό τώρα στο μυαλό τους: έναν «έξυπνο» οδη-γό πόλης, ο οποίος θα μπορεί να δίνει από μία κα-θαρά χρηστική πλήροφορία μέχρι και ιδέες για το πώς μπορεί κάποιος να περάσει το Σαββατοκύρια-κο. Ιδανική πλατφόρμα για την εφαρμογή τους; Μα τι άλλο, από ένα smartphone, και μάλιστα το πολυ-μήχανο iPhone!Εξι μήνες φουλ δουλειάς χρειάστηκαν για την πρώ-τη έκδοση, ενώ, από εκείνη τη στιγμή και χάρη στο διαρκή εμπλουτισμό της, έφτασαν στις σημερινές λειτουργίες και εικόνα του AthensBook, που είναι ένα «πάντρεμα» ιντερνετικών mashups και social web, ενώ οι ίδιοι οι δημιουργοί μάς λένε ότι «έ-χουμε πολλές ιδέες ακόμα, που θα τις δείτε σύντο-μα στην πράξη».Μάλιστα, μία από αυτές έχει ήδη βρει το δρό-μο της για περίπου 20.000 iPhones της συμπρω-τεύουσας. Πρόκειται για το μικρό «αδελφάκι» του

AthensBook, το ThessBook, που, όπως διευκρινί-ζουν τα παιδιά, «είναι εφαρμογή που απευθύνεται μεν σε μικρότερο κοινό, αλλά καλύπτει μια πολύ ενδιαφέρουσα πόλη. Το αναπτύσσουμε εξίσου α-φοσιωμένα, έχουμε μεγάλη συμμετοχή των χρη-στών μέσω του Contribute και σύντομα θα έχουμε

έτοιμη μια εξαιρετική αναβάθμιση».Να και μια άγνωστη λέξη στην κουβέντα μας, “contribute”, δηλαδή; «Από το Μάιο του 2009 που ‘γεννήθηκε’ η εφαρμογή και λόγω της άμεσης α-νταπόκρισης που είχαμε από τους χρήστες, φτιά-ξαμε το AthensBook Contribute www.athensbook.gr/contribute), το οποίο δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να προτείνει σημεία ενδιαφέροντος για μια σειρά από κατηγορίες. Εμείς επεξεργαζόμαστε τις υ-ποβολές των χρηστών και, στη συνέχεια, τις ενσω-ματώνουμε στο περιεχόμενο του AthensBook. Εδώ και αρκετούς μήνες, δε, υπάρχει και mobile έκδοση του Contribute -ο ιδανικός τρόπος, για να προσθέ-σει ο χρήστης γρήγορα και εύκολα το σημείο στο ο-ποίο βρίσκεται».«Το AthensBook θα είναι δωρεάν για πάντα;», δεν γίνεται να μην ρωτήσω… Δημοσθένης και Γιώργος με διαβεβαιώνουν, λοιπόν, πως όχι, δεν είναι στις προθέσεις τους να βάλουν χρέωση για την εφαρ-μογή: «Οσο το GeoAds, η διαφημιστική πλατφόρμα που αναπτύξαμε, ώστε να υποστηριχθεί αρχικά το AthensBook, και στη συνέχεια εξελίξαμε σε μία ευέ-λικτη πλατφόρμα γεωγραφικά στοχευμένης διαφήμι-σης, την οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιοσ-δήποτε δημιουργός mobile εφαρμογής, για να στη-ρίξει οικονομικά τη δουλειά του, καθώς και οι χο-ρηγίες, μας δίνουν τη δυνατότητα να προσφέρουμε μια χρήσιμη εφαρμογή δωρεάν στους χρήστες μας».

25ΠΟΛΗ + ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ16 - 4 - 10

υμάστε με τι αγωνία η Μεγκ Ράιαν και ο Τομ Χανκς άνοιγαν τα pc τους στην ταινία «Εχετε μήνυμα στον υπολογιστή»; Κάτι αντί-στοιχο συμβαίνει καθημερινά με περισσότερους από 4.000 Αθη-ναίους - χρήστες του Athens Daily Secret.

Το μόνο που αλλάζει είναι ο στόχος. Στην πρώτη περίπτωση, οι δύο πρω-ταγωνιστές αναζητούν έναν παράφορο έρωτα, ενώ στη δεύτερη, οι χρή-στες αδημονούν για ένα μυστικό σχετικά με την πόλη που αγαπούν -μα δεν έχουν χρόνο να την ανακαλύψουν. Αν, λοιπόν, αναρωτιέστε πού «κρύβεται» το πιο ζουμερό burger, ποιο εί-ναι το καλύτερο αποστακτήριο, σε ποιο ανθοπωλείο η κλασική ανθοδέ-σμη μοιάζει απλώς μπανάλ, ποιο είναι το κρυμμένο καφέ στο πιο κεντρι-

κό σημείο της πόλης και πού θα βρείτε ένα... after κομμωτήριο, γρα-φτείτε στο Athens Daily Secret. Η διαδικασία είναι απλή (και εννοεί-ται, δωρεάν). Μπορείτε να γίνεται μέλος αυτού του «μυστικού» -μα διό-λου ελιτίστικου- κλαμπ της πόλης, είτε μπαίνοντας στη διεύθυνση: www.athensdailysecret.gr ή κάνοντας join στο ομώνυμο group στο Facebook. Κάθε μέρα, ένα καινούργιο μυστικό για την πόλη θα φτάνει στο email σας. Τα κείμενα είναι σε γλώσσα φιλική και διόλου «ξύλινη», χωρίς πε-ριττές πληροφορίες. A, και μην ξεχάσω! Το μυστικό δεν είναι «επτασφρά-γιστο». Μοιραστείτε το, όμως, μόνο με φίλους που αξίζουν...

26 ΠΟΛΗ 16 - 4 - 10

Ηεκκίνησή μας γίνεται από την οδό Α-δριανού, μετά το καφέ «Διόσκουροι» στον αριθμό 54, όπου βρίσκεται από το 1972 ο «Καράμπελας». Το γνωστό

μαγαζί με είδη λαϊκής τέχνης αποτελεί ιδανικό προορισμό για κάθε «περιπλανώμενο τουρίστα» της περιοχής. Σανδάλια, τσάντες, δαχτυλίδια, ταμπακιέρες και οτιδήποτε άλλο ψάχνει κανείς στο παραδοσιακό Μοναστηράκι, αποτελούν την «πραμάτεια» των αδελφών Καράμπελα. Ο «κρά-χτης», βέβαια, του μαγαζιού είναι τα εξαιρετικής ποιότητας κομπολόγια για όλα τα γούστα και ό-λες τις… τσέπες. «Το κομπολόι είναι το φετίχ του Ελληνα... εκεί θα πει τον πόνο του, τη χα-ρά του... είναι η συντροφικότητά του», μας εξη-γεί ο Κώστας. Ο αδελφός του, Φώτης, μας εξη-γεί πως «ιδιαίτερα σε περιόδους ύφεσης της α-γοράς, ο κόσμος επιστρέφει στη λαϊκή τέχνη, σε πιο παραδοσιακά προϊόντα». «Εχουμε περάσει

και χειρότερα και αυτό είναι το αντιφατικό της όλης ιστορίας. Για παράδειγμα, τα μακροχρόνια έργα που έκαναν για το Μετρό στο Μοναστη-ράκι, ζημίωσαν τόσο πολύ την αγορά, που τώ-ρα δεν φοβόμαστε για τίποτα». Εξάλλου, «κάθε χρόνο φαίνεται πως ο τουρισμός, που αποτελεί μία από τις βασικότερες πηγές εσόδων για εμάς, πλήττεται από ένα χτύπημα: μία οι φωτιές, μία η τρομοκρατία, τώρα η κρίση. Με λίγα λόγια, έχουμε μάθει να ζούμε με τις αδυναμίες μας».Οπως σημειώνει με έμφαση ο Κώστας, «είμα-στε αισιόδοξοι ακριβώς γιατί έχουμε τα εχέγ-γυα εκείνα που μας κάνουν να νιώθουμε σχετι-κά ασφαλείς. Η σχέση μας με τους πελάτες εί-ναι σταθερή και εκεί βασιζόμαστε. Σημαντικό, βέβαια, πλήγμα στην αγορά έχει δώσει το πα-ρεμπόριο, που ανθεί ιδιαίτερα στον πεζόδρο-μο της Αδριανού μέχρι το τέλος της Διονυσί-ου Αρεοπαγίτου».

Το μαγαζί βρίσκεται κυριολεκτικά σε πέρασμα και ο κόσμος δεν σταμάτησε να μπαίνει. «Είναι όντως κομβικό σημείο και το μαγαζί έχει δημι-ουργήσει ισχυρές ρίζες στην περιοχή, από τότε που το "έστησε" ο πατέρας, ερχόμενος από την Αυστραλία». «Δεν έχουμε να φοβηθούμε την κρίση, είμαστε αισιόδοξοι, και ειδικά εμείς που δεν προλαβαίνουμε να δούμε τα δελτία των 8, αντιλαμβάνεσαι πως έχουμε ένα λόγο παραπά-νω να μη στενοχωριόμαστε και να μην ερχόμα-στε σε επαφή με την γκρίνια σας…», μου απα-ντά με κάποια δόση χιούμορ και δίκιου μαζί. Αφήνοντας τον πεζόδρομο της Αδριανού και ανανεώνοντας το ραντεβού μας με τα αδέλ-φια Καράμπελα, για να «τσιμπήσουμε» ένα α-πό τα εκπληκτικά κομπολόγια που είδαμε, συ-νεχίσαμε το δρόμο μας και αφού περάσαμε την Ηφαίστου, βρεθήκαμε στον επόμενο προ-ορισμό μας.

«Κάθε κρίση είναι μία ευκαιρία» Σωστό...

Του Θάνου Τριανταφύλλου

Ευκαιρία, λοιπόν, για εμάς να διαπιστώσουμε πώς βιώνουν τη δύσκολη οικονομική συγκυρία τρεις άνθρωποι της αγοράς -με όρους δρόμου ή πεζοδρομίου- της Αθήνας. Επιλέξαμε μία συγκεκριμένη διαδρομή που συνηθί-ζουμε να απολαμβάνουμε κάθε Σάββατο: από το Θησείο στην Πλάκα και από εκεί στο Κολωνάκι. Μία νοητή ευ-θεία γραμμή με λίγα λόγια…

27ΠΟΛΗ16 - 4 - 10

Στο συνοικιακό δρόμο Σκούφου 6, στα σύνορα της Πλάκας προς το Σύνταγμα, η Μαριαλένα Λε-ονταράκη έχει στεγάσει το εργαστήριο παραγω-γής κοσμημάτων που με την πρώτη ματιά συνδυ-άζουν την ποιότητα με τη φαντασία και την πρω-τοτυπία. Με όνομα βαρύ σαν ιστορία, που έχει τις ρίζες του στην Αλεξάνδρεια του 1920, όπου ο παππούς Αλκιβιάδης Λεονταράκης στήνει το πρώτο του εργαστήριο χρυσοχοΐας. Η τεχνογνω-σία πέρασε στον πατέρα Αλέξανδρο και από ε-κεί στις δύο κόρες Μαριαλένα και Ειρήνη, οι ο-ποίες πλέον διαχειρίζονται και έχουν την ευθύ-νη του πρότυπου χρυσοχοείου. «Είναι μεγάλη η ευθύνη, όταν κουβαλάς μια ι-στορία του πρώτου αδαμαντοδέτη. Αλλά έχω την εντύπωση πως τη σεβόμαστε και τα πηγαίνουμε καλά», υπογραμμίζει η Μαριαλένα. Αναρωτιόμα-στε αν τους αγγίζει η κρίση και μας δίνει μια πο-λύ ενδιαφέρουσα απάντηση. «Για εμάς η κρίση ξεκίνησε από το 2001, χρονιά αλλαγής του νο-μίσματος. Η ισοτιμία ευρώ-δραχμής μάς περιό-ρισε τις δυνατότητες χονδρικής πώλησης και ο ανταγωνισμός από το εξωτερικό και κυρίως από την Ιταλία ήταν πολύ ισχυρός. Παρόλα αυτά, η λιανική πώληση δεν έχει επηρεαστεί από τις οι-κονομικές δυσκολίες. Εχουμε σταθερούς πελά-τες, ως επί το πλείστον Ελληνες, οι οποίοι, αν και είναι φανερό πως έχουν αρχίσει εδώ και και-ρό να γίνονται πιο σκεπτικοί στις αγορές, εντού-τοις συνεχίζουν να μας εμπιστεύονται. Αυτό που έχει πονέσει πολύ την αγορά είναι η λογική του εύκολου χρήματος. Ζούμε σε μια χώρα με 8.000 χρόνια κοσμήματος, και όμως επιδιώκουμε και

προτιμάμε να φέρνουμε ημιέτοιμα προϊόντα με φτηνότερα υλικά και χαμηλότερη ποιότητα από άλλες χώρες».Η Μαριαλένα με σπουδές στις καλές τέχνες, στις εφαρμοσμένες (γραφικές τέχνες-αρχιτεκτονικό σχέδιο-φωτογραφία) και στην γεμολογία-αδαμαντολογία, μας πληροφορεί για τις νέες ι-δέες που της «γέννησε» αυτή η συγκυρία. «Κάθε κρίση μάς βάζει σε μια διαδικασία για νέα σχέ-δια, εναλλακτικές αγορές, όπως η δημιουργία ε-

νός e-shop. Σε κάθε περίπτωση, ως μεταποιητι-κή επιχείρηση είναι σαφές πως έχουμε να αντι-μετωπίσουμε δυσκολίες. Για παράδειγμα, δεν έ-χουμε τη δυνατότητα να απασχολούμε 10 τεχνί-τες, όταν έχει μειωθεί ο τζίρος. Κάτι που μας προβληματίζει, μιας και ξέρουμε πως δεν είναι εύκολο για ένα χρυσοχόο στα 50 του να βρει δουλειά. Από την άλλη, δεν θα ανεβάσουμε τις τιμές, ούτε θα ρίξουμε την ποιότητα. Θέλουμε το καλό και ποιοτικό να είναι προσιτό».

Αφήνοντας το υπέροχο χαμόγελο και τα εξαιρετι-κά κοσμήματα της Μαριαλένας, είμαστε ήδη Σύ-νταγμα και «σκαρφαλώνουμε» τη Βουκουρεστί-ου, προκειμένου να φτάσουμε στη Σκουφά. Πα-ρότι η πρόκληση για έναν cappuccino σε μία α-πό τις χιλιάδες καφετέριες της περιοχής είναι με-γάλη, σταματάμε στον αριθμό 23. Εκεί όπου α-πό το 2005 ο Λεωνίδας Παγούνας περιποιείται καθετί που έχει σχέση με το δέρμα. Ειδικότητά

του τα παπούτσια, όπως φανερώνει και η ονο-μασία Τακούνι Star έξω από το μαγαζί. Το μότο του είναι: «Τα πάντα για το παπούτσι και την κο-πή κλειδιών». Ο «Λεώ» έχει ξεκινήσει από το 1990 στην Πεύ-κη και τώρα στην περιοχή του Κολωνακίου έ-χει γίνει καθεστώς, όπως βλέπω από την αθρόα προσέλευση κόσμου. Βρίσκεται, βέβαια, στο κέ-ντρο της πόλης. Λίγα λεπτά έφταναν, για να α-

ντιληφθώ πως δεν έχουμε πρόβλημα… «Η αλή-θεια είναι πως πάμε καλά. Προσπαθούμε να προ-σφέρουμε υψηλής ποιότητας υπηρεσίες στους φί-λους μας (έτσι αποκαλεί τους πελάτες), και νομί-ζω πως αυτό το εκτιμούν. Προφανώς, μας έχει ε-πηρεάσει η οικονομική συγκυρία. Απλώς ελπί-ζουμε να κάνει τον κύκλο της σύντομα και να πε-ράσει. Ακόμα και εδώ στο Κολωνάκι, ο κόσμος είναι προβληματισμένος και πλέον βάζει το χέρι στην τσέπη πολύ πιο αραιά». Πριν έρθω στο Τα-κούνι Star, ήμουν σίγουρος πως η κρίση θα έχει σπρώξει τον κόσμο στο να «επισκευάζει» τα παλιά του παπούτσια, αλλά ο καλύτερα γνωρίζων Λεω-νίδας με διέψευσε. «Η αγορά είναι μια αλυσίδα. Ο κόσμος είναι προβληματισμένος και διστακτι-κός στο να βγει στην αγορά. Παρόλα αυτά, οι πε-λάτες θα συνεχίσουν να έρχονται, εάν κάνεις κα-λά τη δουλειά σου, σε μια τιμή διαχειρίσιμη για το καθημερινό τους πορτοφόλι. Εδώ ευτυχώς έ-χουμε πετύχει αυτό το συνδυασμό και πάμε καλά. Χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει πως δεν αισθα-νόμαστε το κούμπωμα του κόσμου, που είναι και ταυτόχρονα της αγοράς ολόκληρης».Τελείωσε η βόλτα μας. Τρία ξεχωριστά μαγαζιά, τρεις άνθρωποι της αγοράς που στο Google Earth εντοπίζονται σε μια νοητή ευθεία, μας κατέθεσαν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους για το παρόν και το μέλλον. Αισιόδοξοι, μέσα σε μια η-μιμόνιμη κρίση, καθώς στην αγορά κυριαρχούν η πτώση του τζίρου, η έλλειψη ρευστότητας και η καθυστέρηση πληρωμών, εντούτοις βρίσκουν τον τρόπο και το λόγο να χαμογελάνε.Για του λόγου το αληθές, περάστε να τους πεί-τε ένα «γεια»...

28 COMIC 16 - 44

νωστοί ήρωες βγαίνουν για λίγο από τις σελίδες και τριγυρνούν για μια ακόμη χρονιά στην Ελ-

ληνοαμερικανική Ενωση, δί-νοντας ραντεβού με τους φί-

λους των comics αλλά και με ό-σους θέλουν να γνωρίσουν τον υπέροχο κόσμο της έντυπης, ποπ

κουλτούρας.Το Comicdom Con Athens (ή για λόγους συντομίας, απλώς Comicdom), η μεγάλη γιορτή

που είναι αποκλειστικά αφι-ερωμένη στους -μέχρι πρό-τινος- παρεξηγημένους ήρω-ες των comics, φτάνει αισίως στην πέμπτη του διοργάνωση, παρουσιάζοντας ένα τριήμε-ρο, «χορταστικό» πρόγραμμα.Διεθνείς προσκεκλημένοι, εκθέσεις Ελλήνων και ξέ-νων δημιουργών, προβολές, workshops για την τεχνι-κή του σεναρίου και της ει-κονογράφησης, παρουσιά-σεις νέων τίτλων από ελ-ληνικές εκδοτικές εταιρείες comics, bazaar ελληνικών καταστημάτων comics, συ-ζητήσεις και εκπαιδευτι-

κά προγράμματα αποκλειστικά για παιδιά θα έχουν την ευ-καιρία να παρακολουθήσουν όσοι βρεθούν σήμερα και το Σαββατοκύριακο στους χώ-ρους της Ελληνοαμερικανι-κής Ενωσης.Ξεχωριστή θέση στο φεστι-βάλ θα έχει η έκθεση «Α-πό το Yellow Kid στον Conan», που διοργανώνεται σε συνεργασία με το Billy Ireland Cartoon Library and Museum του Ohio State University. Πασίγνω-στοι ήρωες, από τον Mickey

Mouse, τον Dick Tracy και τον Prince Valiant, έως τον Conan, τον Spider- Man και τον Swamp Thing θα «ζωντα-νέψουν» μέσα από τριάντα έ-να πρωτότυπα έργα σπου-δαίων δημιουργών, ανάμε-σα στους οποίους και οι: Neal Adams, Carl Barks, Milton Caniff, Howard Chaykin, Winsor McCay, Todd McFarlane, Roy Thomas, Art Spiegelman, Walt Kelly.

Το πέμπτο -επετειακό- Comicdom αναμφί-βολα θα σημαδέψει και η παρουσία διάση-μων προσκεκλημένων, οι οποίοι θα βρίσκο-νται όλες τις μέρες στο χώρο διεξαγωγής του φεστιβάλ, υπογράφοντας έργα τους, σχεδιά-ζοντας για το κοινό, παραδίδοντας σεμινάρια και αφήνοντας τους φίλους της 9ης Τέχνης να τους θέσουν -χωρίς φόβο, μα με πάθος- τις ερωτήσεις τους. Ανάμεσά τους, ο John Romita Jr, που ακο-λουθεί επιτυχώς τα βήματα του πατέρα του, του θρυλικού σχεδιαστή του Spider Man, John Romita Sr. O 54χρονος έχει σχεδιάσει μεταξύ άλλων για τα: “Iron Man”, “Amazing Spider-Man” και “Uncanny X-Men”, ενώ φι-λοτέχνησε αποκλειστικά το εξώφυλλο του κα-ταλόγου του φετινού Comicdom. Η λίστα με τους προσκεκλημένους συμπληρώνεται από τον κορυφαίο συγγραφέα Mike Carey, τον σχεδιαστή-colorist- inker, D' Istraeli αλλά και το σύγχρονο master των σκοτεινών ιστο-ριών comics, Kyle Hotz.

Ανάμεσα στις παράλληλες δράσεις, ξεχωρί-ζουν δύο συζητήσεις. Στην πρώτη, επτά Ελ-ληνες δημιουργοί μιλούν για τα comics, ενώ στη δεύτερη εκπρόσωποι των comics και του κινηματογράφου θα πλαισιώσουν τον Αμερι-κανό δημιουργό comics John Romita Jr. (που πρόσφατα πήρε το κινηματογραφικό «βάπτι-σμα του πυρός»), σε μια συζήτηση για τα συ-νεχή αντι-δάνεια μεταξύ των δύο Τεχνών. Οποιος από εσάς δε, περάσει από την Ε-

νωση το Σάββατο το βράδυ (21.00) αξίζει να δει την -άκρως επίκαιρη- ταινία “Marine Express”, σε σκηνοθεσία Dezaki Tetsu. Μέσα σε έναν κόσμο περιβαλλοντικής σαπίλας και πολιτισμικής παρακμής, μέσα σ’ ένα υποβρύ-χιο τρένο, λαμβάνει χώρα μια ιστορία απάτης και λαθρεμπορίου, που σύντομα εξελίσσεται σε χωροχρονικό ταξίδι φαντασίας.Τέλος, όσοι έχετε παιδιά, μη διστάσετε να τα πάρετε μαζί σας. Φέτος, άλλωστε, δίνεται με-γάλη βαρύτητα στη νέα γενιά. Στο πλαίσιο λοιπόν της προσπάθειας εξοικείωσης των παιδιών με την 9η Τέχνη, έχουν προγραμ-ματιστεί δύο εκπαιδευτικά εργαστήρια («Παί-ζουμε Comics» και «Kamishibai: Εικόνες και Παραμύθια για Παιδιά»).

Λαχταριστό το πρόγραμμα του φεστιβάλ, που τείνει να γίνει θεσμός. Η ιστορία του, ωστό-σο, παρουσιάζει εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον. Ολα ξεκίνησαν το 1996, στην αίθουσα μιας σχολής δημοσιογραφίας. Μια παρέα -«ανή-συχα» μυαλά, με κοινή αγάπη για τον κόσμο των comics- θέλησε να δημιουργήσει ένα ε-νημερωτικό fanzine. Πού να ήξεραν τι τους περίμενε...Ενας εκ των «πρωτεργατών», ο Ηλίας Κα-τιρτζιγιαννόγλου (Διεύθυνση Δημιουργικού -υπεύθυνος Τύπου του Comicdom) μοιρά-στηκε μαζί μας την ιστορία ενός fanzine που «με πολλή - και αποκλειστικά εθελο-ντική- δουλειά» έγινε φεστιβάλ. «Η ιστορία του Comicdom που ξεκίνησε ως fanzine το

IreanStaστο

MouτονConτοννέψναδασαNMCTTW

28

νωστοί ήρωγια λίγο απόκαι τριγυρνοακόμη χρον

ληνοαμερικανική νοντας ραντεβού μ

λους των comics αλλσους θέλουν να γνωυπέροχο κόσμο της έν

κουλτούρας.Το Comicdom Con για λόγους συντομίComicdom), η μεγά

που είναι αποκλεμένη στους -ερωμ

τινοςες τωστηνπαρρο, Διεεκθνωwoκήκοσλcκζ

ά π

ερωμ

κάγικαόσΣροκΞβπCσIIaSσ

κά

29COMIC4 - 10

1996, πέρασε στο διαδίκτυο ως ενημερωτι-κό site το 2004, και παράλληλα από το 2006 συνδιοργανώνει (με την Ελληνοαμερικανική Ενωση) το μοναδικό εγχώριο φεστιβάλ -α-ποκλειστικά αφιερωμένο στα comics- είναι η ίδια η ιστορία των ανθρώπων που το απο-τελούν. Ενας πυρήνας των τεσσάρων (Γιάν-νης Κουρουμπακάλης, Δημήτρης Σακαρί-δης, Λήδα Τσενέ και ο υποφαινόμενος), κα-θώς και μία ευρύτερη ομάδα, που το ‘τρέχου-με’ με μοναδικό όφελος την ηθική ικανοποί-ηση που λαμβάνουμε από την πραγμάτωσή του», μας είπε.

Βλέποντας το φετινό πρόγραμμα, που πλέον «απλώνεται» σε τρεις και όχι δύο μέρες όπως μέχρι πρότινος, αναρωτιέμαι πώς μια ομάδα ανθρώπων μπορεί να αντεπεξέλθει, στήνο-ντας μάλιστα ένα φεστιβάλ -εν μέσω οικονο-μικής κρίσης- με ελεύθερη είσοδο. Ο Ηλίας μου απαντά με ρεαλισμό και συγκρατημένη αισιοδοξία: «Εξαιρετικά δύσκολα. Ακόμα και πριν τα σημάδια της οικονομικής κρίσης γί-νουν ορατά, με μηδενική κρατική υποστήρι-ξη, έχοντας δε παράλληλα να αντιπαλέψουμε

μια -εκτός εποχής- νοοτροπία που αντιλαμ-βάνεται τα comics ως υποκουλτούρα, και ό-χι ως αξιοπρόσεκτο πολιτιστικό προϊόν. Συ-χνά τα οικονομικά μας είναι ‘μία ή άλλη’, μια χρονιά μάλιστα ‘μπήκαμε μέσα’. Η επιμονή μας για την ανατροπή αυτού του σκηνικού ή θα αποδώσει καρπούς (όπως δείχνει δειλά, δειλά να συμβαίνει) ή αναπόφευκτα θα μας εξαντλήσει».Η δημιουργία ενός φεστιβάλ αποκλειστικά α-φιερωμένου στα comics, αποτελεί ρίσκο, αν κρίνουμε πως στη χώρα μας η εν λόγω τέ-χνη -τουλάχιστον μέχρι πριν από λίγα χρό-νια- ήταν παρεξηγημένη (από κοινό αλλά και κάποιους «επαΐοντες»). Εχει άραγε εξοι-κειωθεί το ελληνικό κοινό με τα comics, α-πό τον πρώτο χρόνο του φεστιβάλ μέχρι και σήμερα; «Δυστυχώς αυτό δεν είναι εύκολα μετρήσιμο. Μπορούμε όμως με σιγουριά να πούμε ότι η διαρκώς αυξανόμενη προσέλευση των επι-σκεπτών μας (πέρσι ξεπεράσαμε τους 7.000, ένας αριθμός τριπλάσιος από εκείνον της πρώτης διοργάνωσης), μας δίνει ένα ελπιδο-φόρο μήνυμα ως προς την αποδοχή του μη-νύματός μας. Ιδιαίτερα θετικό είναι και το γε-

γονός ότι πλέον όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία, φιλοξενούν ειδικά sections για τα comics. Δίχως άλλο αυτό αποτυπώνει μια τάση», μου λέει ο Ηλίας στο διάλειμμα -που τον αναγκά-σαμε να κάνει- από τις πυρετώδεις ετοιμασί-ες του φεστιβάλ, που ξεκινά σήμερα.Ραντεβού στην Ελληνοαμερικανική Ενωση λοιπόν…

30 ΕΠΙΣΤΗΜΗ/ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ 16 - 4 - 10

Η Κίνα δεν συμμετέχει στο πρόγραμμα του Δι-εθνούς Διαστημικού Σταθμού. Είναι η μόνη από τις διαστημικές «δυνάμεις» που απουσι-άζει από το διεθνές αυτό εγχείρημα. Αντίθε-τα, έχει βάλει μπροστά τη δημιουργία ενός δι-κού της διαστημικού σταθμού μέσα στην επό-μενη δεκαετία.Στις 14 Απριλίου, ο υπεύθυνος του Γραφεί-ου Επανδρωμένης Διαστημικής Μηχανικής της Κίνας, Γουάνγκ Γουενμπάο, ανακοίνωσε ε-πίσημα το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης του σταθμού, μέσω έξι αποστολών, ξεκινώντας α-πό το δεύτερο εξάμηνο του 2011 και καταλή-γοντας περίπου το 2016.Στην πορεία, αν όλα πάνε καλά, η Κίνα θα πε-ράσει πολλά ορόσημα για τη διαστημική της τεχνολογία: θα κάνει την πρώτη σύνδεση δι-αστημικών σκαφών σε τροχιά, θα εκπαιδεύ-σει αστροναύτες για την επάνδρωσή του και τη δημιουργία ενός διαστημικού «φορτηγού» για τον εφοδιασμό του διαστημικού σταθμού, το οποίο θα είναι διπλάσιο σε χωρητικότητα από το αντίστοιχο ρωσικό που εξυπηρετεί το Διε-θνή Διαστημικό Σταθμό σήμερα.Ο κινεζικός Διαστημικός Σταθμός είναι ένα

μόνο τμήμα ενός φιλόδοξου διαστημικού προ-γράμματος, το οποίο θέλει να καταστήσει στις επόμενες δεκαετίες την Κίνα ως μία από τις με-γάλες υπερδυνάμεις και του διαστήματος. Ηδη το κινεζικό πρόγραμμα εξερεύνησης της Σελή-νης συνεχίζεται, ενώ προχωράει και το πρό-γραμμα εξερεύνησης του Αρη.Ισως η πίεση της Κίνας να είναι ένας από τους λόγους που έχει ωθήσει εκ νέου την κυ-βέρνηση Ομπάμα στις ΗΠΑ, παρά την κρί-ση να διατυπώσει, ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για τη ΝΑΣΑ.Οπως και να έχει, το πιθανότερο είναι ο επό-μενος άνθρωπος που θα πατήσει στη Σελήνη να είναι Κινέζος…

Ο William Gibson είναι ο «πατέρας» του κυ-βερνοπάνκ ρεύματος της επιστημονικής φα-ντασίας, αλλά και «νονός» του κυβερνοχώρου. Τα διηγήματά του, η τριλογία του Νευρομάντη (Neuromancer) πιο συγκεκριμένα, λειτούργη-σαν σαν καταλύτης της φαντασίας πολλών αν-θρώπων που αργότερα πρωταγωνίστησαν στη διαδικτυακή έκρηξη και τη νέα διάδοση της πληροφορίας. Μια σειρά από ιδέες του έχουν

ήδη γίνει, έστω και με άλλον τρόπο από εκεί-νον που φαντάστηκε, πραγματικότητα, όπως και τμήμα της ορολογίας που επινόησε. Μία ιδέα του μοιάζει να παραμένει όμως στο στάδιο της μυθοπλασίας: η σύνδεση του αν-θρώπινου εγκεφάλου με πληροφορικά δί-κτυα, μέσω υπολογιστών. Η ιδέα αυτή εικο-νογραφήθηκε στην ταινία Matrix: ήταν το βύ-σμα που έμπαινε σε ειδικά φτιαγμένη εσο-χή στο σβέρκο του εισερχομένου στο Matrix, και το οποίο κατάγεται ευθέως από το ανά-λογο σύστημα που χρησιμοποιούσε ο ήρωας του Johnny Mnemonic και του Neuromancer, Case, για να διεισδύει στον κυβερνοχώρο. Δυ-στυχώς η ιδέα αυτή -αλλά και άλλες ιδέες αλ-ληλοσύνδεσης εγκεφάλου-υπολογιστή που πε-ριγράφει ο Gibson, όπως η δυνατότητα «κατε-βάσματος» γνώσεων και εμπειριών, πχ. ξένων γλωσσών- δεν έχει υλοποιηθεί στην πραγμα-τικότητα. Ακόμα.Διότι η τεχνολογία ανάπτυξης διεπαφών εγκεφάλου-υπολογιστή έχει ήδη προχωρή-σει τόσο, ώστε τέτοιες εμπορικές συσκευές να έχουν ήδη βγει στην αγορά. Η εταιρεία Guger Technologies λάνσαρε ήδη το σύστη-μα Intendix στην έκθεση ψηφιακής τεχνολο-γίας CeBIT στη Γερμανία, το Μάρτιο που μας πέρασε. Δεν είναι ακριβώς η πρώτη (κυκλο-

31ΕΠΙΣΤΗΜΗ/ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ16 - 4 - 10

16 Απριλίου 1958: Πεθαίνει σε ηλικία μόλις 38 ετών, από καρκίνο των ωοθηκών, η Rosalind Franklin, βιο-φυσικός και κρυσταλλογράφος, από τους πρωτοπόρους που συνέβαλαν στον προσδιορισμό της δομής του DNA.Ο θάνατός της προηγήθηκε της απονομής του Νόμπελ στους Francis Crick, James Watson και Maurice Wilkins το 1962, για την ανακάλυψη της δομής και του ρόλου του μορίου του DNA. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να λάβει το βραβείο Νόμπελ, ακόμα και αν ήταν γνωστότερη τότε η προσφορά της στην ανακάλυψη αυτή.Η σχετική συμβολή της δεν είχε αναγνωριστεί από την αρχή, πολλοί λένε εξαιτίας του περιβάλλοντος σεξι-σμού την εποχή εκείνη. Ο ρόλος της όμως έγινε ευρύτε-ρα γνωστός στο βιβλίο του Watson, The Double Helix, όπου αφηγείται από τα μέσα τη διαδικασία και την ι-στορία της ανακάλυψης αυτής. Σύγχρονες έρευνες δεί-χνουν ότι βρισκόταν ήδη στο δρόμο αποκρυπτογράφη-σης της δομής του DNA η ίδια, πολύ περισσότερο από ό,τι της αναγνώρισαν ποτέ οι Watson και Crick.

18 Απριλίου 1943: Ο Ελβετός βιοχημικός Albert Hoffman, γίνεται ακούσια ο πρώτος άνθρωπος που τί-θεται υπό την επήρεια του LSD. Αυτό συνέβη στο εργαστήριο της Sandoz στη Βασιλεία της Ελβετίας, όπου οι έρευνες πάνω στο μύκητα των δημητριακών ερυσίβη (ergot), είχαν παραγάγει το διαιθυλαμίδιο του λυ-σεργικού οξέως ως υποψήφιο τονωτικό του αναπνευστικού και του κυκλοφορικού συστήματος. Η ουσία πέρασε κατά λάθος δια της επαφής με τα ακροδάκτυλά του στο σύστημα του ερευνητή δρ. Hoffman, ο ο-ποίος έζησε έτσι την πρώτη εμπειρία του LSD. Ο ίδιος, που θεωρούσε αρχικά το LSD τόσο ισχυρό ώστε δεν πίστευε πως θα διαδιδόταν ποτέ η εθελοντική προσωπική του χρήση, περιέγραψε την πρώτη αυτή ε-μπειρία του αργότερα με λεπτομέρεια. Επειτα από μια κρίση παράνοιας και φόβου για την παραμόρφωση των αισθητηριακών εμπειριών του, περιγράφει πως σιγά-σιγά «… μπόρεσα να απολαύσω τα ανεπανάλη-πτα χρώματα και το παιχνίδι των σχημάτων που συνέχιζε πίσω από τα κλειστά μου μάτια. Καλειδοσκοπι-κές, φανταστικές εικόνες με πλημμύρισαν, εναλλασσόμενες, ποικιλόχρωμες, ανοίγοντας και κλείνοντας σε κύκλους και σε σπείρες, εκρηγνυόμενες σε πολύχρωμα συντριβάνια, αυτοαναδιατασσόμενες και υβριδιζό-μενες σε μια συνεχή ροή…».Ο δρ. Hoffman πέθανε το 2008, στο χωριό του στην Ελβετία, σε ηλικία 102 ετών…

φορούν βασικές κονσόλες παιχνιδιών κυρί-ως τέτοιου τύπου εδώ και 7-8 χρόνια, πχ. το Emotiv), αλλά είναι η πρώτη που υποκαθι-στά το πληκτρολόγιο για γραφή. Στοιχίζει α-κόμα ακριβά (περί τα 7-8 χιλιάδες ευρώ) και οι δυνατότητές του για κάποιον έμπειρο χρή-στη (και η ταχύτητα εκμάθησης του συστήμα-τος είναι ένα από τα πλεονεκτήματά του) λέ-γεται πως φτάνουν το ένα γράμμα το δευτε-ρόλεπτο.Το σύστημα αυτό δεν είναι κάτι που απευ-θύνεται στο μέσο χρήστη. Είναι ένα σύστη-μα που επιτρέπει σε ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα κινητικότητας και αναπηρίες να πληκτρολογούν λέξεις σε έναν υπολογιστή. Είναι όμως (μαζί με πολλά άλλα που ανα-πτύσσονται συνέχεια) ένα πρώτο, πρωτόγο-

νο έστω, βήμα στη διασύνδεση ανθρώπινου εγκεφάλου και μηχανής.Τα συστήματα αυτά που βασίζονται στην ηλε-κτροεγκεφαλογραφία και στην «ανάγνωση» των ηλεκτρικών σημάτων των ηλεκτροεγκεφαλο-γραφημάτων, είναι τόσο διαδεδομένα ώστε υ-πάρχει, στα πρότυπα του ανοιχτού λογισμικού, και ένα κίνημα «ανοιχτής ηλεκτροεγκεφαλο-γραφίας» (Open EEG Project, http://openeeg.sourceforge.net/doc/index.html) που δημι-ουργεί μια κοινή βάση πληροφοριών και τεχνι-κών, ελεύθερα διαθέσιμων για όποιον θέλει να αναπτύξει τέτοια συστήματα. Οι τεχνολογικοί δρόμοι που ανοίγονται από αυτή τη σύνδεση του εγκεφάλου με υπολογι-στικά συστήματα είναι αχανείς και πιθανώς και ηθικά αμφιλεγόμενοι. Η μηχανική ανάγνωση συναισθημάτων, ακόμα και προθέσεων είναι πχ. μια δυνητική ερευνητική κατεύθυνση στο πεδίο (που ήδη ακολουθείται στην στρατιωτική έρευνα από ό,τι φαίνεται). Μια άλλη, με αντίθε-το ηθικό πρόσημο μάλλον, είναι, όπως δείχνει η περίπτωση των μηχανημάτων τύπου Intedix, η διεύρυνση των δυνατοτήτων των ΑΜΕΑ. Οπως και να έχει, η πορεία της τεχνολογικής εξέλιξης μοιάζει να οδηγεί με αργά βήματα τον κόσμο του William Gibson, ακόμα πιο κοντά στο δικό μας, σε μια ακόμα διάσταση.

«Μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια, πρόκειται να συμβεί έ-να ιστορικό γεγονός -η ανακάλυψη ενός πλανήτη παρό-μοιου με τη Γη, σε τροχιά γύρω από ένα άλλο άστρο… Η ανακάλυψη αυτή θα ανοίξει το δρόμο για την εξερεύ-νηση των κατοικήσιμων περιβάλλοντων στο σύμπαν και θα μπορούσε να προωθήσει πολύ την κατανόησή μας σχετικά με την προέλευση της ζωής, τόσο στη Γη ό-σο και αλλού…Μέσα στην επόμενη δεκαετία, καινούργια τηλεσκόπια τοποθετημένα στο διάστημα, θα ερευνήσουν το φάσμα του ανακλώμενου φωτός από τους αδελφούς αυτούς πλανήτες της Γης, για να αναζητήσουν τις χημικές υπο-γραφές της ζωής και για να αποκτήσουν εικόνες υψηλής ανάλυσης από τους καινούργιους αυτούς κόσμους… Εί-ναι πιθανό να μάθουμε σύντομα αν οι πλανήτες σαν τη Γη είναι κοινοί ή σπάνιοι στο σύμπαν».

-Ronald Walsworth, ερευνητής του Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, σε δημόσια ανακοίνωση σχετικά με την ανάπτυξη ενός συστή-ματος εντοπισμού εξωηλιακών πλανητών, με ευαι-σθησία ικανή για τον εντοπισμό τέτοιων πλανητών

του μεγέθους της Γης.

32 ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ 16 - 4 - 10

Μ Σε πολλές εμφανίσεις της Νατάσσας Μποφίλιου, ένα κορίτσι βγαί-νει με μια μικρή κόκκινη κιθάρα και μία τεράστια φωνή και σε «κα-

λοσωρίζει». Τραγουδά άλλοτε Χατζιδάκι, άλλοτε Portishead και πάντα τραγούδια του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη. Από το «Ποτάμι μαύρο» ως το Ομορφοι και ηττημένοι» όλοι σταματάνε να μιλούν μετά το πρώτο «ξέσπασμα» της φωνής της Μαρίας Παπαγεωργίου. Φωνές που αναρωτιούνται ποια είναι η κοπέ-λα με την κόκκινη κιθάρα, κάποιοι ήδη

την γνωρίζουν πολύ καλά και άλλοι -αρκετοί, μαζί με μένα- που περι-μένουν τον πρώτο δίσκο της Μαρίας και του Αλέξανδρου Εμμανου-ηλίδη. Μαζί με τον Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη πραγματοποίησαν μια σειρά εμφανίσεων φέτος και παρουσίασαν live πολλά από τα τραγού-δια τους, που γύρευαν μια στέγη. Και τη βρήκαν. Η κυκλοφορία του δίσκου αναμένεται σε λίγες μέρες.

Γράφει η

Οταν η Αννα-Μαρία δήλωσε ενθουσιασμένη με τους Common Sense, δεν φανταζόμουν ότι ο δίσκος -κυριολεκτικά- που ακούγαμε, είχε κυκλοφορήσει το Δεκέμβριο του 1995 μόνο σε βινύλιο! 14 χρόνια μετά οι Common Sense παρουσιάζουν ένα limited συλλεκτικό EP με τον τίτλο “Time stood still”. Αυ-τό περιέχει 7 tracks, 3 videos, τη συγκινητική και μελαγχολική φωνή της Τατιάνας, ιδιαίτερες μελωδίες και τρομπέτες που σε καθηλώνουν. Μια γεύ-ση από το official release του “Time stood still” μπορούμε να βρούμε εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=9pxACwHnG2g. Πρωτοεμφανίστηκαν με το single “Grotesque” (1993), και το LP “Sun Comes Up” (1995). Απέ-σπασαν θερμότατες κριτικές από το ελληνικό εναλλακτικό κοινό που βρή-κε αμέσως λόγο ύπαρξης των Common Sense στις καρδιές του. Παρουσία σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, live εμφανίσεις σε festivals, support σε μεγά-λα ονόματα όπως οι Tindersticks το 1996 στο Λυκαβηττό. Λίγο μετά τη συ-ναυλία διαλύονται.

Τα τραγούδια τους όμως ξε-κινούν και ακούγονται σε ταινίες και σειρές της τη-λεόρασης και αργότερα σε συλλογές του εξωτερικού. Το Μάιο του 2005 ξεκι-νούν την ηχογράφηση νέ-ου υλικού. Το 2007 παί-ζουν στο festival έναρξης του Soundwave και λίγο με-τά στο Gagarin με τον Marc Almond.Τον Οκτώβριο του 2007 έ-παιξαν με τους Echo & The Bunnymen στο Cavern Club του Λίβερπουλ (http://www.youtube.

com/watch?v=SwvzWYdFHCs), αφού έφτασαν στο Νο1 των ψήφων α-πό τις κριτικές επιτροπές του ευρωπαϊκού Soundwave! Εχουν γράψει μουσι-κή για 3 ταινίες. Αυτό που μου συνέβη με τους Common Sense, παρατηρώ ότι συμβαίνει σε πολλούς λέγοντας «μα τι ωραίο που είναι αυτό… τι είναι;» και ανατριχίλα. Με αφορμή αυτήν τη φράση θέλησα να δώσω ένα χρονι-κό αυτού του ξεχωριστού συγκροτήματος. Και για το τέλος τα ομορφότερα. Σε ένα μήνα το συγκρότημα μπαίνει στο στούντιο για την ηχογραφήση του LP με τίτλο “Sunset”… «και μάλλον κάπου εκεί θα πούμε και αντίο στους φίλους μας...», λέει ο Χρήστος. Tο ΕP των Common Sense, που εξαντλή-θηκε πολύ γρήγορα, μάλλον θα πάει σε επανέκδοση σε πιο minimal μορ-φή. Τέλος, θα επανεκδοθεί και το “Sun Comes Up” και το “Grotesque”, «γιατί είναι απαράδεκτο να πωλούνται 40 και 50 ευρώ από τους επιτήδει-ους… Ας σέβονται τουλάχιστον το γεγονός ότι δεν βγάλαμε ποτέ χρήμα-τα απ’ αυτό...», τελειώνει ο Χρήστος. Τους Common Sense θα τους βρού-με εδώ: www.myspace.com/commonsensegr και στις 29 Απρίλη στο α-ποχαιρετιστήριο πάρτι του Muzine στο 6 Dogs.

Δεν νομίζω να έχει υπάρξει μία βραδιά που δεν έχω ανα-ζητήσει αυτό το cd λαχταρισμένα, τις ώρες που μοιράζομαι μουσικές με τον κόσμο. Η Ελένη φώναξε μία απ’ αυτές όταν μία «ανάσα μεθυσμένη» ξεκινούσε: «Πόσο το αγαπάς αυτό το ‘Κόκκινο κουμπί’!». «Ανατινάζομαι» αυτόματα στην κάμα-ρα. Αυτή η φωνή. Συλλαβίζει τα φωνήεντα και τα σύμφωνα, πεντακάθαρα, ακουμπώντας κάθε νότα στο πεντάγραμμο του

συναισθήματός μου. Τα τεράστια άλφα της, «κι ό-λο το δάκρυ κι ο ιδρώτας απ' τα σώματα...» σκουλα-ρίκια της ψυχής μου. «Ο-ταν ήρθε να πρωτακούσει τα τραγούδια φορούσε έ-να καλοκαιρινό τσίτι και δάκρυσε όταν της έπαι-ξα το ‘Σε θέλω’», είχε πει ο συνθέτης. «Εκείνος εί-χε φοβερό τρακ, αλλά κι

εγώ δεν πήγαινα πίσω… Ευτυχώς, από το πρώτο τραγούδι ο Σταμάτης με κέρδισε», θυμάται η Βίκυ Μοσχολιού. Πρω-τόγνωρο μουσικό αίσθημα. Σαν κάποιος ν’ ανακάλυψε και-νούργιες νότες. Σκέφτομαι πώς να δείχνουν οι παρτιτούρες του Κραουνάκη, λες και πρόκειται για μουσική βγαλμένη α-πό άλλο κόσμο… «η καρδιά μου, την καρδιά σου ακουμπά-ει...». Επεμβαίνουν οι στίχοι του Τριπολίτη σαν «εκτελεστικό όργανο». Κάθε τραγούδι μοιάζει ιστορία που έζησα, που δη-μιουργώ, που συμπονώ, που σκηνοθετώ… «κάτι από σένα κι από μένα…». Σε ποιον τραγουδά, «η ζωή σου, έτσι κι αλλιώς, μαύροι έρωτες και καταδίκη μυστική…»; Δεν προλαβαίνω να σκεφτώ. Με τραβάει η φωνή της απ’ το σβέρκο. «Σε θέλω κι έχω κουραστεί…», κρεμιέμαι πάλι στα χείλη της. Βλέπω τη σκουριά εδώ, ξεκάθαρα. «Περνάω φάση τραγική, να μπαί-νει βάση η λογική στις συναντήσεις μου μαζί σου...». Κραου-νακής και Τριπολίτης με κανούν «μπαλάκι τένις» σε πρωτα-θλητισμό πένας. «Σε γύρεψα, στη βραδυνή μου αγωνία, μέ-σα στην κάμαρα την κρύα...» κι η Μοσχολιού μοιάζει ξυπό-λητη «στις λαϊκές τις αγορές» να καταγγέλει τις ελλείψεις της, αλλάζοντας «κάθε βράδυ, ρούχα κι ονόματα», ψάχνοντας μια -χαμένη- κοινή συχνότητα. Κοπιάζει για μία λυτρωτική συ-νειδητοποίηση... «τα όνειρά μου έχουν ταυτότητα, τα όνειρά σου έχουν αριθμό…». Σε ένα ρεπερτόριο, που αν και «άγνω-στό» της, ερμηνεύει με το ίδιο πάθος, το λυγμό, το αίσθη-μα. Μια άγνωστη τότε Λίνα Νικολακοπούλου. Το πρώτο της «κόσμημα». «Εσύ κλεισμένος στο σκοτάδι, για να σωθείς απ’ τους γνωστούς, κι εγώ ξημέρωμα στον Αδη, να ξεφορτώνω τους πιστούς...». Το κορμί μου γίνεται «τζετ και υψώνεται...». Η ευλογημένη αυτή φωνή συγκινεί δίχως ίχνος μελό, ματώ-νει χωρίς να πεθαίνει, ραγίζει αλλά ποτέ δεν σπάει. Η δι-κή μου συχνότητα τώρα, καρφωμένη στον παράδεισο! Πα-ρέα με τον Αγιο Βαλεντίνο. Το «δώρο» του Κραουνάκη και της Νικολακοπούλου το 1985 για το Β’ Πρόγραμμα της Ε-ΡΑ. Κάπου εκεί, στην κτητικότητα του «σ’ αγαπώ και δεν σε δίνω κανενός», βρήκα κι εσένα. Τώρα αντέχω το δρόμο των αγίων με δυο λόγια τυχερά. Αγιος όμως δεν είναι ο δρόμος των αγίων. Είναι ο δρόμος των συναισθημάτων. Οι λέξεις της Λίνας και του Τριπολίτη στο στόμα της Μοσχολιού. Και αν «θέλω όλα αυτά τα βράδια να σ’ αγαπήσω πάλι απ' την αρχή μωρό μου, δεν έχω άλλη αντοχή».

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης, στίχοι: Κώστας Τριπο-λίτης, Λίνα Νικολακοπούλου, Σταμάτης Κραουνάκης

INFO

33ΜΟΥΣΙΚΗ16 - 4 - 10

ο βράδυ της περασμένης Τρίτης «έφυγε» αιφνίδια από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 57 ετών, ένας από τους πιο αγαπημένους δη-μιουργούς της ελληνικής σκηνής, ο Μάνος Ξυδούς. Η σημα-ντική του προσφορά στη μουσική ξεκίνησε από πολύ νωρίς,

από τα ερασιτεχνικά ροκ συγκροτήματα της δεκαετίας του ’70, πέρα-σε στη συνέχεια στο χώρο της παραγωγής και αργότερα στο χώρο της προσωπικής δημιουργίας ως συνθέτης, στιχουργός αλλά και ερμη-νευτής. Ως μέλος των Πυξ Λαξ αρχικά, αλλά και από την προσωπι-κή του πορεία στη συνέχεια, ο Μάνος Ξυδούς έγινε ιδιαίτερα δημο-φιλής στο κοινό. Ανθρωπος ταλαντούχος, χαμηλών τόνων και εξαι-ρετικής ευαισθησίας, σεμνά και διακριτικά, χωρίς να επιζητά τη δη-μοσιότητα, ασχολούταν πάντα με συνέπεια με τη μεγάλη του αγάπη -τη μουσική- είτε από τη θέση του παραγωγού, είτε ως δημιουργός και τραγουδιστής.Προσωπικά το όνομά του μου ήταν γνωστό πολύ νωρίς, όταν εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στους πρώτους μου αγαπημένους μου δί-σκους το συναντούσα στην παραγωγή: στο θρυλικό «Φλου» του Παύλου Σιδηρόπουλου, στον πρώτο ομώνυμο δίσκο από τις Μουσικές Ταξιαρχί-ες του Τζίμη Πανούση, στο “Get that beat” των Sharp Ties και στην «Πρό-βα» του Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ.Στις αρχές του ’90 όταν δημιούργησε τους Πυξ Λαξ μαζί με τον Φίλιππο Πλιάτσικα και τον Μπάμπη Στόκα, ήμουν σίγουρος ότι πρόκειται να γί-νει κάτι πολύ σημαντικό, πράγμα που στη συνέχεια επιβεβαιώθηκε. Τον θυμάμαι το 1994, όταν στο Ρόδον και στην εορταστική συναυλία του Λά-κη Παπαδόπουλου, με τη συμμετοχή των φίλων του, ερμήνευσε το «Εσύ εκεί» του Λάκη Παπαδόπουλου, σε στίχους Κυριάκου Ντούμου. Μου εί-χε κάνει τρομερή εντύπωση τόσο η «αγριεμένη» ερμηνεία του, όσο και η σκηνική του παρουσία. Από τότε ο Μάνος Ξυδούς έκανε το κομμάτι «δι-κό του» και το τραγουδούσε πάντα (αυτή η εκτέλεση-σημαντικό ντοκουμέ-ντο, ηχογραφήθηκε και συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή «Δικαίωμα στο όνειρο» του Λάκη Παπαδόπουλου που κυκλοφόρησε το 1995 και είναι μακράν η καλύτερη από όλες όσες ακολούθησαν).Στους δέκα studio δίσκους και στα δύο live που κυκλοφόρησαν είναι ση-μαντική η συνεισφορά του τόσο ως παραγωγός όσο και ως δημιουργός και ερμηνευτής, με αγαπημένα τραγούδια όπως «Πούλα με», «Ασ’ τη να λέει», «Μόνο για κείνη μη μου λες», «Κάνε κάτι και για σένα», «Με στέλ-νεις», «Δεν θα δακρύσω πια για σένα», «Μια ζωή στο ρίσκο», «Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ;».Σημαντική και η συνεργασία του το 2001 με τον Βασίλη Παπακωνστα-ντίνου, όταν του έγραψε τα τραγούδια του δίσκου «Προσέχω δυστυχώς», με τα «Ενοχος χωρίς αιτία», «Δεν μ’ αρέσουν τα τραγούδια» και «Ξεκουρ-δισμένο πιάνο» να ξεχωρίζουν. Εκεί ο Μάνος δεν θέλησε να φωτογρα-φηθεί για το εξώφυλλο του δίσκου, ούτε να μπει το όνομά του, απόδει-ξη της σεμνότητάς του. Μετά τη διάλυση των Πυξ Λαξ, το 2005, ξεκίνησε την προσωπική του πορεία, που δισκογραφικά μετράει πέντε προσωπικούς δίσκους, με πρώ-το τον «Κανάστα» το 2005, ενώ στη σκηνή έκανε πολλές εμφανίσεις και συνεργασίες με πιο σημαντική αυτή με τον Πάνο Κατσιμίχα, με τον ο-ποίο συνεργαζόταν συνέχεια τα τελευταία χρόνια. Εκαναν και ένα δίσκο μαζί το 2007, το «Μέχρι να πάρεις παγωτό σε βρίσκει ο χειμώνας». Η τε-λευταία του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Τ’ αστέρια θα ’ναι πάντα μα-κριά» κυκλοφόρησε το 2008. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια αυτά που νιώθω για τον πρόωρο χα-μό του Μάνου. Ενας σπουδαίος άνθρωπος της μουσικής που είχε πολλά να δώσει ακόμα, έφυγε από τη ζωή, όχι όμως από τις καρδιές μας. Γιατί τα τραγούδια του είναι εδώ και θα τα ακούμε πάντα. Καλό ταξίδι, Μάνο…

34 ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ 16 - 4 - 10

Ελλάδα έχει μια ιδιαίτερη σχέση με το συγκρότημα των Scorpions, η οποία ξεκίνησε το 1990 και ξανάνιωσε πιο

έντονα από ποτέ το 2005, όταν το συ-γκρότημα εμφανίστηκε σε ένα γεμάτο Καραϊσκάκη, ενώ τη συναυλία μαγνη-τοσκόπησε η ΕΡΤ συνεπικουρώντας έτσι στη Σκορπιο-μανία. Από τότε οι Γερμανοί μάς τιμούν με την παρου-σία τους σχεδόν κάθε χρόνο με ζω-ντανές εμφανίσεις που δεν περιορίζο-νται στην Αθήνα, αλλά πραγματοποι-ούνται στη Λάρισα, την Κρήτη, μέχρι και την ακριτική Μυτιλήνη. Φέτος το καλοκαίρι, ετοιμάζουν τριπλό χτύπη-μα σε Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα και Πά-τρα σε μια μίνι ελληνική περιοδεία, ι-κανοποιώντας και τους οπαδούς τους που δεν τους είχαν δει.Η ιστορία των Scorpions είναι γεμάτη επιτυχίες και ένα παγκόσμιο σύμβολο στον ήχο του «αειθαλούς» “Wind Of Change”. Η μπάντα ήταν εκεί την κα-τάλληλη στιγμή ώστε ένα κομμάτι που είχε γράψει για τη Σοβιετική Ενωση να γίνει η μουσική σημαία της πτώ-σης του Τείχους του Βερολίνου. Ομως πριν από αυτή του την εκτόξευση εί-χε ήδη κατακτήσει την Αμερική και την Ιαπωνία, οργώνοντας και τις δυο με συναυλίες σε γιγάντια στάδια δημι-ουργώντας το μύθο του και οπλίζοντας το πανίσχυρο «κεντρί» του.Η αλήθεια είναι ότι πριν από έξι χρόνια οι Scorpions εξέπληξαν τους πάντες με ένα απίστευτο άλμπουμ, “Unbreakable”, για τα δεδομένα συ-γκροτημάτων της ηλικίας τους. Και αυτό δεν είναι διόλου υποτιμητικό, διότι είναι σπάνιες οι περιπτώσεις συγκροτημάτων και καλλιτεχνών που ακόμα και μετά το πέρας τριάντα και πλέον χρόνων καριέρας είναι ακόμα ικανοί να κυκλοφορήσουν κάτι πραγ-ματικά αντάξιο της ιστορίας τους. Οι

Scorpions δεν ανήκουν στην κατη-γορία εκείνων που θέλουν να καπη-λευτούν τις επιτυχίες του παρελθό-ντος και να μείνουν κολλημένοι σε αυ-τές. Φυσικά και χρωστούν την ύπαρ-ξή τους σε άλμπουμ όπως τα “Tokyo Tapes”, “Lovedrive”, “Love At First Sting” και “Blackout”, όμως είναι ένα συγκρότημα που εξελίσσεται, αντιστέ-κεται στις μουσικές μόδες και τάσεις και δεν φοβάται να «τσαλακώσει» το image του με κάποιο πείραμα.

Δύο ήταν αυτά, τα αποτελέσματα των οποίων ήταν η επιστροφή στις ρί-ζες και μάλιστα με τρόπο εντυπωσι-ακό. Το “Eye To Eye” (1999) ξένισε τους οπαδούς, αλλά και οποιονδήπο-τε άκουγε rock, οπότε η... στροφή 180 μοιρών οδήγησε στη συνεργασία με τη Φιλανθρωπική του Βερολίνου για το μεγαλειώδες “Moment Of Glory” και την αναγέννηση των «Σκορπιών» που τους χάρισε πολλές επιτυχίες στη δεκαετία των '00s. To δεύτερο πα-ραστράτημα έγινε με το “Humanity: Hour 1” (2007) που μάλλον παρα-ήταν μοντέρνο και ξένο με τον ήχο των «Σκορπιών», αν και είχε μερικά αξιοπρόσεκτα κομμάτια και βέβαια τη συνδρομή του μέγιστου αρχιτέκτονα επιτυχιών, συνθέτη και παραγωγού, Desmond Child . Οπότε, η επιστροφή

στο παραδοσιακό τους hard ήχο ήταν επιβεβλημένη και πιο σίγουρη. Το “Sting In The Tail”, ίσως το τελευ-ταίο άλμπουμ του συγκροτήματος, εί-ναι ένα καλειδοσκόπιο πλημμυρισμέ-νο με μουσικές εικόνες από ολόκλη-ρη την καριέρα των Γερμανών, αλ-λά με ιδιαίτερη έμφαση στα ένδοξα '80s. To “Raised On Rock”, που ανοί-γει το άλμπουμ, ξεκινάει με τη μελω-δία του θρυλικού “Rock You Like A Hurricane” ανακυκλωμένη, αλλά πά-ντα «αιχμηρή». Ενα κομμάτι, που ό-πως και ολόκληρο το άλμπουμ, είναι αυτο-περιγραφικό μιας καριέρας ε-μπνευσμένης από το rock’n’roll και ε-πιτυχημένης όσο λίγες. Το ομώνυμο κομμάτι “Sting In The Tail” δανείζεται το talk-box, αυτή την ιδιαίτερη παρα-μορφωμένη φωνή, του “The Zoo” και ενισχύει την άποψη ότι οι «Σκορπιοί» θέλουν να μας αποχαιρετήσουν ηχη-ρά. Ονομαστοί για τις μπαλάντες τους και ενισχύοντας την άποψη που θέλει τα hard rock συγκροτήματα να γρά-

φουν τα καλύτερα ερωτικά τραγούδια, έχουν συμπεριλάβει ένα εξαιρετικό δείγμα που φέρει τον τίτλο “Lorelei”. Στιγμιαία φέρνει στο νου άλλη μια πα-λαιότερη μεγάλη επιτυχία, το “Send Me An Angel” και φαίνεται πως έ-χει δημιουργηθεί από τα ίδια υλικά…

Φυσικά, σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να πάρουμε τις δηλώσεις περί αποχαιρετισμού, τελευταίου άλμπουμ και τελευταίων περιοδειών τοις με-τρητοίς. Βλέπετε, στην αδυσώπητη μουσική βιομηχανία, αλλά και αυτή του θεάματος, υπάρχουν κοινοί κώ-δικες που λειτουργούν άψογα αρκεί να τους χειρίζεσαι σωστά. Ετσι λοι-πόν, όπως έκαναν και πολλοί άλλοι στο παρελθόν, μια «τελευταία» περιο-δεία είναι εγγύηση ότι θα μαζέψει κό-σμο, όπως και η επόμενη που θα εί-ναι προφανώς αυτή της επιστροφής γιατί η αλήθεια είναι ότι μας αρέσουν τα “comebacks”, όσο και τα happy-ends στις ταινίες! Από την άλλη, με τη δεδομένη έλλειψη έμπνευσης και πρωτοτυπίας που υπάρχει στη μουσι-κή σήμερα, δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να τους αποχωριστούμε τους και είμα-στε σίγουροι πως θα μας δώσουν την ευκαιρία να τους ξανα-απολαύσουμε σε γεμάτα γήπεδα πριν πέσει οριστικά η αυλαία. Μόνο όταν στερηθείς κάτι καταλαβαίνεις πόσο πολύ το θέλεις…

Με αφορμή την κυκλοφορία

του “Sting In The Tail”, τελευταίου άλμπουμ

των Scorpions, ρίχνουμε μια ματιά

σε ένα φαινόμενο που μαστίζει τη χώρα μας

εδώ και πολλά χρόνια

δ h d

35ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ16 - 4 - 10

Μεγάλη Κυρία του ελληνικού τραγου-διού υποδύεται τον εαυτό της σε μια πα-ράσταση-πρόκληση, ακόμη και για την ί-δια. «Το τραγούδι είναι το γήπεδό μου, η

πρόζα όχι», είχε δηλώσει άλλωστε η Μαρινέλλα λίγο πριν ανοίξει αυλαία το μιούζικαλ «Μαρινέλ-λα - Το Μιούζικαλ».Η μουσική θεατρική παράσταση, που έκανε πρε-μιέρα χθες και θα φιλοξενείται στο Παλλάς μέχρι και τις 30 Μαΐου, φέρει τη συγγραφική υπογρα-φή των Ρέππα - Παπαθανασίου και τη σκηνοθετι-κή ματιά του Σταμάτη Φασουλή και έχει ως πρω-ταγωνίστρια -φυσικά- τη Μαρινέλλα.Μη βιαστείτε να συμπεράνετε πως η εν λόγω δου-λειά είναι προϊόν άλλης μίας βιογραφίας. Ο Μι-χάλης Ρέππας εξ αρχής διευκρίνισε πως: «Δεν θέ-λαμε να κάνουμε μια παράσταση-βιογραφία. Αν επιλέγαμε κάτι τέτοιο, ή θα έπρεπε να ωραιοποιή-σουμε, κάτι που θα έβγαζε ένα αποτέλεσμα ‘νερό-βραστο’ ή να μπούμε σε πολλά προσωπικά, που δεν υπήρχε λόγος».Το μιούζικαλ λοιπόν διατρέχει τις δεκαετίες από το ’50 μέχρι σήμερα και φανερώνει πόσο η φω-νή, η παρουσία και τα τραγούδια της Μαρινέλλας επηρέασαν συναισθηματικά χιλιάδες Ελλήνων…

37ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ16 - 4 - 10

Τηλεοπτικός «Πόλεμος των ά-στρων»… Κατά πόσο πιστεύετε στα ζώδια;Υπάρχει σίγουρα κάποιο ενδιαφέρον, όσον αφορά στα κοινά χαρακτηρι-στικά των ατόμων εκείνων που ανή-κουν στα ίδια ζώδια ή έχουν τον ί-διο ωροσκόπο. Ομως σε καμία περί-πτωση δεν είμαι φανατική, φτάνοντας στο σημείο να αγοράζω περιοδικά α-στρολογίας! Πιστεύω στην επιστήμη της αστρολογίας και η ίδια έχω πάει σε αστρολόγο. Υπάρχουν φυσικά άν-θρωποι που πριν αποφασίσουν κάτι ή πριν κλείσουν μια συμφωνία απα-ραίτητα συμβουλεύονται τον αστρο-λόγο τους. Εγώ κάτι τέτοιο δεν το έ-χω κάνει ποτέ!

Πιστεύετε πως οι πολύ κοντινές μας σχέσεις έχουν να κάνουν με τους ανθρώπους εκείνους, με τους οποίους ταιριάζουμε και ζωδιακά;Φυσικά. Δεν είναι τυχαίες οι συνα-ντήσεις που κάνεις. Αν τις ψάξεις, θα δεις πως είναι περίπου των ίδιων ζω-δίων οι άνθρωποι που έχεις γνωρίσει και κάνεις παρέα μαζί τους.

Ο κεραυνοβόλος έρωτας ή η αν-δρική ανασφάλεια του 25χρονου Δίδυμου (Π. Μπουσουλόπουλου) αιτιολογούν τη σοβαρή σχέση που διακαώς αναζητούσε από εσάς;

Δεν φάνηκε να έχει ανδρική ανα-σφάλεια! Πρέπει ένας άνθρωπος να έχει ανασφάλεια όταν συνάπτει σχέ-ση με έναν άλλον που δεν βασίζεται στα συνηθισμένα πρότυπα, είτε αυ-τά αφορούν στη μεγάλη διαφορά η-λικίας είτε στην ανομοιότητα του χα-ρακτήρα ή την εξωτερική εμφάνιση; Εγώ πιστεύω πως οι άνθρωποι συ-ναντιούνται από ανάγκη. Εχουν, τη δεδομένη στιγμή που γνωρίζονται για πρώτη φορά, κάποιες κοινές α-νάγκες. Και φυσικά παύει να υπάρ-χει μεταξύ τους η σχέση όταν στα-ματήσουν να έχουν πια τις ίδιες α-νάγκες.

Εσείς ποιο ρόλο προτιμάτε να έ-χετε σε μια σχέση; Σας αρέσει ο ρόλος του «μπροστάρη»;Ο ρόλος αυτός νομίζω πως είναι αντρικός. Βεβαίως οι σύγχρονες γυναίκες έχουν πια πολλά αντρι-κά χαρακτηριστικά κι εγώ, δυστυ-χώς, δεν μπορώ να βγω από το παιχνίδι. Εχω λοιπόν κι εγώ κά-ποια τέτοια χαρακτηριστικά, λό-γω δυναμικότητας του χαρα-κτήρα μου ή λόγω προσωπι-κότητας σε κάποιες συνθή-κες και καταστάσεις, που σε αναγκάζουν να πάρεις αυτό το ρόλο. Αν με ρωτήσεις ό-μως με ειλικρίνεια, θα σου

Εξαιρετική ηθοποιός, στοργική μητέρα κι άριστη φιλενάδα. Η α-πλότητά της μοναδική, η ζεστασιά και η καλοσύνη του χαρακτή-ρα της ιδιαίτερη. Αν και δυναμικός χαρακτήρας, δεν διστάζει να δηλώσει πως θέλει ο άντρας που θα βρίσκεται δίπλα της να έχει λόγο. «Αλλωστε αυτόν τον άντρα είχαμε και αυτόν χάσαμε!», λέ-ει με ειλικρίνεια. Πιστεύει πως ο εγωισμός είναι στους αν-θρώπους ένα πολύ μεγάλο αμάρτημα, αλλά και συνάμα ένα ισχυρό κίνητρο για πράξεις. «Δυστυχώς, όμως, εμείς οι καλ-λιτέχνες είμαστε άνθρωποι που κατ’ εξοχήν έχουμε εγωισμό και ναρκισσισμό, που είναι παρακλάδι του εγωισμού», δεν δίστασε να μου εκμυστηρευτεί. Ο καλός, εξάλλου, ηθοποι-ός είναι για εκείνη αυτός που διαθέτει εξυπνάδα, παρατη-ρητικότητα και πάνω από όλα πειθαρχία!

Δεν γίνεται ζωή χωρίς Τέχνη και άρα όλοι

εμείς οι φορείς της Τέχνης, οι μουσικοί,

οι τραγουδιστές, οι ηθοποιοί, οι ζωγράφοι,

οι λογοτέχνες, οι συγγραφείς,

δεν μπορεί να μην υπάρχουμε.

38 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 16 - 4 - 10

πω πως δεν μου αρέσει αυτός ο ρό-λος. Θέλω να έχει λόγο ο άνδρας, για-τί αυτόν τον άντρα ψάχνουμε όλες οι γυναίκες: αυτόν που είχαμε και χάσα-με! Μου αρέσει ο παλιός ο άντρας ε-μένα! Φυσικά το ζητούμενο είναι να αποφασίζει από κοινού ένα ζευγάρι.

Σας φοβίζει κάτι στη δουλειά σας;Το να μην είμαι υγιής. Δεν με φοβί-ζουν όσα ακούω στην τηλεόραση για τα διάφορα «εμπάργκο». Ούτε πιστεύω πως δεν υπάρχουν δουλειές στα θέα-τρα ή πως γενικότερα επικρατεί οικο-νομική κρίση. Είμαι παρατηρητής σί-γουρα αυτού του φαινομένου και βάλ-λομαι κιόλας, γιατί όντως τα θέατρα περνούν κι αυτά μια κρίση και γενι-κότερα η ζωή μας έχει δυσκολέψει αρκετά. Ομως δεν φοβάμαι για το τι θα κάνω. Ανήκω σε αυτόν το χώρο και σκέφτομαι αισιόδοξα. Δεν γίνεται ζωή χωρίς Τέχνη και άρα όλοι εμείς οι φορείς της Τέχνης, οι μουσικοί, οι τραγουδιστές, οι ηθοποιοί, οι ζωγρά-φοι, οι λογοτέχνες, οι συγγραφείς, δεν μπορεί να μην υπάρχουμε. Μπορεί να βρούμε έναν άλλο τρόπο να υπάρχου-με, όμως σίγουρα δεν φοβάμαι.

Ποια στοιχεία διαμορφώνουν τη στόφα ενός ηθοποιού;Η εξυπνάδα, η παρατηρητικότητα και κυρίως η πειθαρχία!

Σας ενοχλεί που έχετε μείνει ως Ζουμπουλία στη συνείδηση του κοινού;Καθόλου. Ισα-ίσα. Η Ζουμπουλία εί-ναι ένα δικό μου δημιούργημα. Εγώ

είμαι η Ζουμπουλία. Γιατί να με ενο-χλεί; Με αγάπησε πάρα πολύ ο κό-σμος μέσα από το ρόλο αυτό.

Το 2005 υπήρξε ορόσημο στην καριέρα σας. Τέσσερις τηλεοπτι-κές σειρές, «Επτά θανάσιμες πεθε-ρές», “Safe sex”, «Οι μάγισσες της Σμύρνης», «Παρά πέντε» και μια θεατρική παράσταση «Μύγα τσε-τσε». Ολα συμβαίνουν γιατί είναι να συμβούν στη ζωή;Νομίζω ναι!

«Είμαστε εμείς κι όχι εγώ», είχε πει ο περίφημος Παπαδιαμάντης. Συμφωνείτε ή πιστεύετε πως ο ε-γωισμός είναι ένα απαραίτητο κί-νητρο για την επιτυχία;Ο εγωισμός είναι ένα πάρα πολύ με-γάλο αμάρτημα, αλλά είναι κι ένα με-γάλο κίνητρο. Δυστυχώς, εμείς οι καλ-λιτέχνες είμαστε οι άνθρωποι που κατ’ εξοχήν έχουμε εγωισμό και ναρ-κισσισμό, που είναι παρακλάδι του ε-γωισμού. Προσπαθώ να κρατήσω μό-νο τα καλά του στοιχεία: το γεγονός ό-τι σε ωθεί στην ορμή, στην ανάγκη να δείξεις κάτι και να επιμείνεις ότι το έ-χεις. Φροντίζω όμως να αφαιρώ τα κακά του στοιχεία.

Μιλήστε μου για τη θεατρική πα-ράσταση «Τρομεροί γονείς» του Ζαν Κοκτό στο θέατρο Ηβη που πρωταγωνιστείτε φέτος.Είμαι πάρα πολύ περήφανη γι’ αυτήν την παράσταση! Ο ρόλος μου είναι κα-ταπληκτικός! Βρίσκομαι στην κόψη του ξυραφιού! Υποδύομαι μια γυναίκα υ-

περβολικά εγωίστρια. Μια μάνα που έ-χει παθιασμένη αγάπη για το μοναχο-γιό της, μέσα όμως από έναν υπέρμε-τρο εγωισμό. Με δυσκόλεψε πολύ ο τρόπος προσέγγισης του ρόλου αυτού. Πρόκειται για μια ακραία ηρωίδα, που έχει μεγάλο πάθος για το παιδί της. Ο-λες οι μητέρες αγαπούν τα παιδιά τους, όμως εκείνη γίνεται τρομερά υπερβο-λική. Ο Κοκτό, υπέροχος σουρρεαλι-στής συγγραφέας, καταφέρνει να παί-ζει αριστουργηματικά την ίδια στιγμή με το δράμα και την κωμωδία. Ετσι α-ντιμετώπισα υποκριτική δυσκολία, αλ-λά και δυσκολίες στην τεχνική του ρό-λου μου. Μου άρεσε πάντως πάρα πο-λύ που έμπλεξα μαζί του. Και φυσικά δεν έχω τελειώσει, γιατί άλλωστε πο-τέ δεν τελειώνεις με τέτοιους ρόλους κι εγώ έχω κι ένα λόγο παραπάνω που δεν τελειώνω… (γέλια). Νομίζω ότι πάντα χρωστάω! (γέλια).

Και τον επόμενο χειμώνα θα ανέ-βει η παράσταση;Μακάρι! Η Ελισάβετ πόσο φιλελεύθερη και πόσο αυστηρή είναι με την κόρη της; Πόσο εύκολο είναι να βάζε-τε όρια;Η κόρη μου είναι δεκαέξι ετών και βρίσκεται στην εφηβεία. Είναι ένα πο-λύ καλό παιδί, καλής πάστας χαρακτή-ρας, αλλά σίγουρα υπάρχουν δυσκολί-ες, αντιρρήσεις και κόντρες. Την κατα-λαβαίνω, όμως, γιατί είναι στη φάση που πρέπει να προχωρήσει, γι’ αυτό κι εγώ κάνω -με έναν κόπο βέβαια- πίσω. Απαιτεί πολύ κόπο φυσικά το «πίσω».

Είναι όμως κι εκείνη ένα παιδί με προ-σωπικότητα. Και πώς να μην ήταν βέ-βαια, αφού και ο μπαμπάς και η μαμά είναι πολύ δυνατοί άνθρωποι! Κάνω πολύ μεγάλο αγώνα, προσπαθώ πολύ για να την αφήσω να προχωρήσει στη ζωή της. Δεν το κρύβω, άλλωστε, πως φοβάμαι από την άλλη.

Μιλήστε μου για το ρόλο σας στην ταινία «Νήσος».Το λατρεύω τον κινηματογράφο. Ε-χω μεγάλη αγάπη στο σκηνοθέτη της ταινίας, το Χρήστο Δήμα. Κι εδώ εί-χα τις αντιρρήσεις μου, όχι ως προς το σενάριο, που μου άρεσε πολύ, αλ-λά ως προς το να εμπλακώ σε μια τέ-τοιου είδους ταινία. Τη θεωρούσα κυ-ρίως αντρική, μια ταινία με κυρίαρ-χους τους αντρικούς ρόλους και είπα στον κ. Δήμα ότι δεν ήθελα να συμμε-τάσχω. Εκείνος επέμενε πολύ και ως προς το ρόλο που θα έκανα: «Δεν θα υποδυθείς τη γυναίκα του ψαρά, μια λαϊκή γυναίκα που θα περίμενε κά-ποιος, αλλά τη γυναίκα του προέδρου. Θέλω να δουν αυτό που έχω δει κι ε-γώ σε σένα, ότι δηλαδή έχεις και μια άλλη πλευρά». Τελικά είχε δίκιο, γιατί άρεσα στο ρόλο αυτό.

Ο έρωτας έχει θέση αυτή τη χρονι-κή περίοδο στη ζωή σας;Ο έρωτας είναι τα πάντα! Ο έρωτας έ-χει πάντα χώρο στη ζωή μου, γιατί και η Τέχνη είναι έρωτας και το παιδί μου είναι έρωτας και οι καινούργιοι άν-θρωποι που συναντάω είναι έρωτας… Ναι, τον αγαπάω τον έρωτα. Εχει πά-ντα μια θέση.

39ΕΞΟΔΟΣ16 - 4 - 10

Metropolis Live Stage, Πανεπιστημίου 54, τηλ. 210-3306682.

Gagarin, Λιοσίων 205, τηλ. 210-8547600. Είσοδος: 12 (προπώληση) και 15 ευρώ (ταμείο).

Κυκλοφορεί σε dvd από την Audio Visual.

Εθνικό Θέατρο - Σκηνή Κοτοπούλη, Πανεπιστημίου 48, τηλ. 210-3305074. Εισιτήριο από 13 έως και 26 ευρώ.

Studio Μαυρομιχάλη, Μαυρομιχάλη 134, Εξάρχεια, τηλ. 210-6453330. Εισιτήριο: 12 (φοιτητικό) και 18 ευρώ.

Ενα μικρό φεστιβάλ ταινι-ών ντοκιμαντέρ για παιδιά και εφήβους έχει ετοιμάσει το Ινστιτούτο Γκαίτε, σε συ-νεργασία με το Διεθνές Φε-στιβάλ της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας». Από τις 19 μέ-χρι και τις 22 Απριλίου, μι-κροί και μεγάλοι θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ντοκιμαντέρ από διάφορες ευ-ρωπαϊκές χώρες, που απεικονίζουν την καθημερινή πραγματικότητα των νεαρών πρωταγωνιστών τους.

Λαχταριστό -ακόμη και στο όνομα- εί-ναι το δεύτερο άλμπουμ του Monsieur Minimal, που πρόκειται να κυκλοφορή-σει στις 19 Απριλίου. Ο τίτλος του είναι «Πάστα Φλώρα» και περιλαμβάνει απο-κλειστικά κομμάτια με ελληνικό στίχο. Ο καλλιτέχνης, που φαίνεται πως δεν επα-ναπαύεται στις δάφνες της επιτυχίας του πρώτου του άλμπουμ (Lollipop), θα εμ-φανιστεί αύριο, Σάββατο, στο Metropolis Live Stage δίνοντας στο κοινό μια «χορ-ταστική» δόση «Πάστα Φλώρας».

Με τον καινούργιο δίσκο τους “We Live in Athens” -διεθνής κυκλοφορία μέσω της Sony- ήδη να εξαντλείται, η τετραμε-λής τρελή μπάντα που ακούει στο όνομα Burger Project ε-κτοξεύεται για πρώτη φορά σε τροχιά, σήμερα, Παρασκευή, στο Gagarin. Γιατί να πάτε; Μα

για ν' ακούσετε rock & roll, ska, balkan, swing, 80's μπαλάντες και επιτυχίες από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο όπως δεν τις έ-χετε ξανακούσει!

Ο «Τίτος Αν-δρόνικος», έρ-γο της νεανι-κής περιόδου του Σαίξπηρ, η «τραγωδία της εκδίκησης», ό-πως συχνά χαρακτηρίζεται, ανεβαίνει από την Κυριακή στο Εθνι-κό Θέατρο. Πρόκειται για ένα έργο σκοτεινό και βίαιο, αλλά ταυ-τόχρονα καθηλωτικό με φόντο την πολιτική και την εξουσία, που παρουσιάζεται μέσα από τη σύγχρονη και αντισυμβατική σκηνο-θετική ματιά της Αντζελας Μπρούσκου.

Αν για οποιονδήποτε λόγο θέλετε να μείνετε στο σπίτι και να νοι-κιάσετε dvd, σας προτείνω τη «Νήσο». Πρόκειται για μια διασκεδα-στική ταινία του Χρήστου Δήμα, στην οποία -με μια δόση χιουμορι-στικής υπερβολής φυσικά- φαίνεται η παθογένεια της κλειστής κοι-νωνίας ενός νησιού. Καταπληκτική η ερμηνεία της Ελένης Καστάνη!

Μια ιστορία αγάπης και μί-σους, φυλετικών και θρη-σκευτικών συγκρούσεων, με «παρούσα» τη σύγχρονη ιστορία, είναι η «Μνηστή» του Ξαβιέ Ντιρανζέ, που κά-νει πρεμιέρα σήμερα στο Studio Μαυρομιχάλη. Πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο, αντιπολεμικό, που η γλώσσα του κινείται από τον ωμό ρεαλισμό μέχρι τον πιο αχαλίνωτο λυρισμό. Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Εύα Κουκούτση.

Ινστιτούτο Γκαίτε, Ομήρου 14-16, τηλ. 210-3661017. Είσοδος ελεύθερη.

40 ΕΞΟΔΟΣ 16 - 4 - 10

Fuzz, Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος, τηλ. 6985-555081. Είσοδος: 30 ευρώ.

Τόπος Αλλού, Κεφαλληνίας 17 και Κυκλάδων, τηλ. 210-8254600. Εισιτήριο: 10 (μειωμένο) και 15 ευρώ.

Κάθε Σάββατο, στις 21.00, στον ANT1.

Bios, Πειραιώς 84, τηλ. 210-3425335. Είσοδος: 28 ευρώ.

Μια θρυλική κι ακούραστη μπάντα από την Αγγλία ξε-κινά την ευρωπαϊκή της πε-ριοδεία από τη χώρα μας, φέρνοντας μάλιστα στις α-ποσκευές της το νέο, 21ο άλμπουμ της που λέγεται “The visitor”. Τα λόγια εί-ναι περιττά για τους UFO, που παρέα με τον κιθαρί-στα-θρύλο Winnie Moore έρχονται σήμερα στο Fuzz,

για να μας αποδείξουν πως όσο περνούν τα χρόνια, ξέρουν όλο και πε-ρισσότερο από καλή rock!

Πρεμιέρα κάνει αύριο, Σάββατο, στο Τόπος Αλλού ο απολαυστικός μονό-λογος «Η ξανθιά, η μελαχρινή και η εκδικητική κοκκινομάλλα» του Robert Hewett, σε σκηνοθεσία Ρεγγίνας Καπετανάκη, με τη Ράσμη Τσόπελα να ερμηνεύει επτά διαφορετικούς ρόλους. Η παράσταση επικεντρώνεται στις παρορμητικές ενέργειες της μεσοαστής νοικοκυράς Ρόντα και τον αντίκτυ-πο που έχουν αυτές στις ζωές επτά ανθρώπων.

Καπέλα, φέσια, ψάθες, παιδικοί σκούφοι, φερετζέδες, στεφάνια γά-μου, στέμματα και άλλα ποικιλόμορ-φα σε υλικό και σχήμα καλύμμα-τα και στολίσματα του κεφαλιού από πολλές χώρες του κόσμου περιλαμ-βάνει η έκθεση «Στολισμοί Κεφαλής. Ενθύμια ταξιδιών από λαούς της Α-νατολής». Τα εκθέματα που φιλοξε-νούνται μέχρι 9 Μαΐου στο Μουσείο Μπενάκη προέρχονται από τη συλ-λογή της Ιωάννας Κουτσουδάκη.

Μία από τις πιο θε-αματικές σειρές φα-ντασίας παγκοσμίως, η οποία μάλιστα φέ-ρει και την υπογρα-φή του BBC, έρχεται από αυτό το Σάββατο στον ANT1. Ο λόγος για το “Merlin” που έχει καθηλώσει τους

νέους στις χώρες που μεταδίδεται. Μέσα από καταιγιστική δράση και ε-ντυπωσιακές εικόνες, μεταφέρει το θεατή στο μυθικό Κάμελοτ και αφη-γείται τις νεανικές περιπέτειες του θρυλικού μάγου, Merlin.

Οι περιπέτειες του μικρού Νικό-λα και της παρέας του ζωντανεύ-ουν μέσα από μία σειρά κινου-μένων σχεδίων -και όχι μόνο! Τα παιδιά που θα έρθουν στη Fnac το Σάββατο στις 12.30, θα ζωγραφίσουν τους ήρωες και θα φτιάξουν με τη φαντασία τους τη δική τους ιστορία βάζοντας το μι-κρό Νικόλα και την παρέα του σε νέες συναρπαστικές περιπέτειες!

Επειτα από τρία χρόνια προε-τοιμασίας, όλα δείχνουν πως ο Μιχάλης Δέλτα είναι πλέ-ον έτοιμος να μοιραστεί με το κοινό του, τις μελωδίες του καινούργιου του δίσκου “Tech me away”. Στο νέο του εγχείρημα, που είναι «εμπο-τισμένο» με techno αναφο-ρές, συμμετέχουν στα φωνη-τικά η Etten και η Billie Ray Martin. Περισσότερα το Σάβ-βατο, στο Bios.

Fnac, Αιόλου και Μητροπόλεως, Μοναστηράκι, τηλ. 210-3731100.

Μουσείο Μπενάκη, Κουμπάρη 1, τηλ. 210-3671000.

41ΕΞΟΔΟΣ16 - 4 - 10

Μετά το προ πενταετίας ντεμπούτο άλμπουμ του με τίτλο «Πλάνο εξό-δου», την παραγωγή του οποίου επι-μελήθηκε ο Σωκράτης Μάλαμας, ερ-μηνεύοντας μάλιστα και τα περισσό-τερα κομμάτια, ο Νίκος Χαλβατζής ε-πανέρχεται με τη νέα του δεύτερη δι-σκογραφική δουλειά που φέρει τον τίτλο «Γκόλεμ» και κυκλοφορεί από τη Lyra. Αυτή τη φορά την παραγωγή του δίσκου υπογράφει ο ίδιος ο Νί-κος Χαλβατζής και ερμηνεύει και ό-λα τα κομμάτια, εκτός από το «Τέλος», το οποίο τραγουδάει η Μαρία Παπα-γεωργίου. Η μουσική, οι στίχοι και η ενορχήστρωση είναι του Νίκου Χαλ-βατζή, εκτός από το κομμάτι «Η ολο-κλήρωση της μέθης», που είναι σε μουσική Γιώργου Τούνα και στίχους Γιώργου Τούνα και Δημήτρη Τιάκα. Ο Νίκος Χαλβατζής είναι ιδιαίτερη περίπτωση τραγουδοποιού. Οι σύν-θετες αλλά και ατμοσφαιρικές του μουσικές σε συνδυασμό με τους πο-λύ προσωπικούς του στίχους ή ποίη-ση καλύτερα, αλλά και την ιδιαίτερη ερμηνεία του, συνθέτουν ένα «σκο-τεινό», αλλά και γοητευτικό συνάμα μουσικό τοπίο που δεν μπορεί να σε αφήσει αδιάφορο. Μπορεί το όλο ά-κουσμα να είναι πιο δύσκολο και πο-λύπλοκο από ό,τι έχουμε συνηθίσει να ακούμε, αυτό ακριβώς, όμως, εί-

ναι που σε γοητεύει. Επιτέλους, κάτι διαφορετικό, πρωτότυπο και ξεχωρι-στό! Το ύφος των κομματιών είναι ε-νιαίο, παρόλο που υπάρχουν πολ-λά ακούσματα: ροκ κομμάτια με δυ-νατές ηλεκτρικές κιθάρες, κιθαριστι-κές μπαλάντες, μπλουζ με το πιάνο να πρωταγωνιστεί, ακόμα και κομμά-τια με electronics.Ξεχώρισα πολλά κομμάτια: τον «Φυ-γά», που είναι το πρώτο track του δί-σκου, τον «Κήρυκα», όπου περιέχε-ται δείγμα της απαγγελίας της Ε. Μα-νιάτη από το «Φόβο» του Μάνου Χα-τζιδάκι, το «Γκόλεμ» (το αγαπημένο μου), το «Ντιρέκτ» με τον «ποταμό» λέξεων και εικόνων και τέλος το «Ρέ-ντνεκ», το τελευταίο και πιο πρωτό-τυπο κομμάτι του δίσκου, στο οποίο -κάτω από την ατμοσφαιρική μουσι-κή- ακούγεται συζήτηση διάφορων α-τόμων που αφορά στις φυλετικές δια-κρίσεις και την κοινωνική καταπίεση, όπως την κλειτοριδεκτομή στο μου-σουλμανικό κόσμο. Τα πανέμορφα σχέδια που κοσμούν τα εξώφυλλα και το ένθετο βιβλιαράκι του δίσκου έκανε ο Danilo Stankovic και ταιριάζουν απόλυτα με τη «σκο-τεινή» ατμόσφαιρα και αισθητική του χαρισματικού τραγουδοποιού.

Ο Κώστας Μακεδόνας είναι ένας α-πό τους πιο σημαντικούς τραγουδι-στές της γενιάς του. Συμπληρώνο-ντας είκοσι χρόνια στη δισκογρα-φία, με δέκα δίσκους στο ενεργη-τικό του, επιστρέφει με νέα δισκο-γραφική δουλειά. Πρόκειται για έ-να αφιέρωμα στο Νίκο Γούναρη, μία από τις πιο σημαντικές προσω-πικότητες του ελληνικού τραγου-διού που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή. Ο δίσκος περιέχει δώδε-κα διασκευές τραγουδιών που ερ-μήνευσε ο Νίκος Γούναρης και έ-γραψε ο ίδιος, αλλά και άλλοι ση-μαντικοί συνθέτες και στιχουργοί της εποχής, όπως οι Αλέκος Σακελ-λάριος, Μιχάλης Σουγιούλ, Χρή-στος Γιαννακόπουλος, Κώστας Κο-φινιώτης κά. Ακούγονται πασίγνω-στα κομμάτια όπως τα «Ενα βράδυ που ’βρεχε», «Γλυκά μου μάτια αγα-πημένα», «Αυτός ο άλλος», «Ο μή-νας έχει εννιά», «Αρχισαν τα όργα-να», «Πού να ’σαι τώρα αγαπημέ-νη», «Για τις γυναίκες ζούμε». Τα τραγούδια αυτά, παρόλο που μοιά-

ζουν να είναι μιας άλλης εποχής, αποδείχτηκαν αναμφισβήτητα δια-χρονικά, μιας και άντεξαν στο χρό-νο. Με την καινούργια όμως ενορ-χηστρωτική προσέγγιση του Βασί-λη Γκίνου, η συμβολή του οποίου είναι καθοριστική για το πολύ κα-λό αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με τις καλές ερμηνείες του Κώστα Μα-κεδόνα (ο οποίος κερδίζει το «στοί-χημα»), τα τραγούδια αυτά κατα-φέρνουν να μοιάζουν σημερινά και μπορούν να απευθυνθούν και στο νεότερο κοινό. Την παραγωγή του δίσκου έκανε ο Γιώργος Μακρά-κης. Στο ένθετο βιβλιαράκι του δί-σκου υπάρχει βιογραφικό κείμενο για το Νίκο Γούναρη του γνωστού δημοσιογράφου και στιχουργού Κώστα Μπαλαχούτη και αναγράφο-νται οι στίχοι των τραγουδιών. Η έκδοση είναι ιδιαίτερα επιμελημέ-νη, με ασπρόμαυρες φωτογραφίες που «φλερτάρουν» με το ρετρό και δίνουν μια νότα νοσταλγίας.

42 ΣΙΝΕΜΑ 16 - 4 - 10

Σκηνοθεσία: Μπρεκ Αϊσνερ. Πρω-ταγωνιστούν: Τίμοθι Ολιφαντ, Ρά-ντα Μίτσελ, Τζο Αντερσον, Ντανιέλ Παναμπέικερ. Ενα ανδρόγυνο, σε μια μικρή πόλη των μεσοδυτικών Πολιτειών των Η-ΠΑ, παλεύει να επιβιώσει καθώς οι φίλοι και οι συγγενείς τους οδηγού-νται στην παράνοια. Μια μυστηρι-ώδης τοξίνη στην κεντρική δεξαμε-νή νερού μετατρέπει τους κατοίκους της πόλης σε παρανοϊκούς δολοφό-νους, ενώ οι τοπικές Αρχές αφή-νουν όσους δεν έχουν ακόμα προ-σβληθεί να οδεύουν προς το βέβαιο θάνατό τους, σε αυτή την τρομακτι-κή διασκευή του κλασικού θρίλερ του Τζορτζ Α. Ρομέρο.Το Αμερικανικό Ονειρο εξελίσσεται σε εφιάλτη όταν οι κάτοικοι μιας ει-δυλλιακής πόλης αρχίζουν να υπο-κύπτουν στην ανεξέλεγκτη βία και η κτηνώδης αιματοχυσία κλιμακώνε-ται σε αναρχία. Σε μια προσπάθεια να θέσει υπό έλεγχο την επιδημία, ο στρατός χρησιμοποιεί ακραία μέ-σα για να αποκλείσει την πόλη, ε-

γκαταλείποντας τους λιγοστούς υγι-είς κατοίκους αβοήθητους, τη στιγ-μή που στυγνοί δολοφόνοι παραμο-νεύουν σε κάθε σκιά.Ο σερίφης Ντέιβιντ Ντάτον, η έ-γκυος σύζυγός του, Τζούντι (Silent Hill), η Μπέκα, βοηθός στο τοπικό

ιατρικό κέντρο και ο Ράσελ, ο βο-ηθός του Ντάτον, βρίσκονται παγι-δευμένοι στην άλλοτε ονειρική πό-λη τους που πλέον δεν μπορούν καν να αναγνωρίσουν. Εχοντας χά-σει κάθε εμπιστοσύνη στους πρώ-ην γείτονες και φίλους τους, εγκα-

ταλελειμμένοι από τις Αρχές και τρομοκρατημένοι από τον κίνδυ-νο να προσβληθούν και οι ίδιοι στην απειλητική ασθένεια, αναγκά-ζονται να συσπειρώσουν τις δυνά-μεις τους σε έναν εφιαλτικό αγώνα επιβίωσης.

Σκηνοθεσία: Αντι Τέναντ. Πρω-ταγωνιστούν: Τζένιφερ Ανιστον, Τζέραρντ Μπάτλερ, Kριστίν Μπα-ράνσκι. Ο Μάιλο Μπόιντ, ένας κυνηγός ε-πικηρυγμένων τον οποίο η τύχη σι-γά σιγά εγκαταλείπει, αναλαμβάνει την υπόθεση των ονείρων του, όταν του αναθέτουν να εντοπίσει την πρώ-ην σύζυγό του, ρεπόρτερ Νικόλ Χάρ-λι, η οποία καταζητείται. Στην αρχή νομίζει πως πρόκειται για μια εύκο-λη δουλειά, όταν όμως η Νικόλ του

ξεφεύγει για να κυνηγήσει έναν ύπο-πτο σε μια υπόθεση συγκάλυψης φό-νου, ο Μάιλο καταλαβαίνει πως τί-ποτα ποτέ δεν είναι τόσο απλό ανά-μεσα σ’ εκείνον και τη Νικόλ… Και το ανελέητο κυνηγητό σύντομα θα καταλήξει σε έναν αγώνα δρόμου για να σώσουν και οι δύο τις ζωές τους. Νόμιζαν πως οι γαμήλιοι όρκοι που έδωσαν κάποτε, να αγαπούν και να τιμούν ο ένας τον άλλον, ήταν δύ-σκολοι, όμως το να παραμείνουν ζω-ντανοί θα είναι ακόμα δυσκολότερο!

Παράνοια

Eπικηρύσσοντας την πρώην

Τρόμου

Περιπέτεια

Του Γιάννη Μανάλη

43ΣΙΝΕΜΑ16 - 4 - 10

Σκηνοθεσία: Νόα Μπάου-μπαχ. Πρωταγωνιστούν: Μπεν Στίλερ, Τζένιφερ Τζέ-ισον Λι, Ρις Ιφανς, Γκρέτα Γκέρβιγκ.Η Φλόρενς είναι μια φιλόδο-ξη τραγουδίστρια που προ-σπαθεί να βρει τη θέση της στον κόσμο αυτό. Εργάζεται ως προσωπική βοηθός στην οικογένεια Γκρίνμπεργκ. Ο-ταν ο Φίλιπ Γκρίνμπεργκ φεύγει για ένα μεγάλο ταξίδι με τη σύζυγό του και τα παι-διά του, η Φλόρενς επισκέ-πτεται το σπίτι για να επιβλέ-πει το σκύλο της οικογένειας, αλλά και να ρίχνει μια ματιά στο Ρότζερ, αδερφό του Φί-λιπ, που βρίσκεται στο Λος Αντζελες για να προσέχει το σπίτι. Εργένης γύρω στα σα-ράντα, ο Ρότζερ είναι ευφυής, σαρκαστικός και, όπως και η Φλόρενς, ένα είδος χαμένης ψυχής. Μια χαριτωμένα εκκε-ντρική και απροσδόκητα ση-μαντική σχέση αναπτύσσεται ανάμεσά τους.

Σκηνοθεσία: Ζακ Περίν, Ζακ Κλουζό.Οι δημιουργοί της ταινίας θέλησαν να «κολυμπή-σουν» σαν ψάρια, ανάμεσα σε άλλα ψάρια, είτε κι-νηματογραφώντας με ταχύτητα 10 κόμβους την ώ-ρα σε μια περιοχή αλίευσης τόνου, είτε ακολου-θώντας τα ακροβατικά των δελφινιών, είτε πηγαί-νοντας πλάι πλάι στο πτερύγιο ενός λευκού καρ-χαρία... Μετά τα «Ταξιδιάρικα Πουλιά», ο Ζακ Περίν και ο Ζακ Κλουζό, έχοντας στη διάθεσή τους πρωτοπο-ριακές μεθόδους κινηματογράφησης, μας οδηγούν στην καρδιά των ωκεανών για να ανακαλύψουμε άγνωστα ή γνωστά θαλάσσια πλάσματα και αναρω-τιούνται για τις επιπτώσεις του ανθρώπινου απο-τυπώματος στην άγρια πανίδα.Οπως αναφέρει ο ένας εκ των σκηνοθετών και πα-ραγωγός Ζακ Περίν: «Ο άνθρωπος άρχισε σταδια-κά τις επιχειρήσεις του στη θάλασσα. Οι ανακαλύ-ψεις του τον οδήγησαν σε πολλές κατακτήσεις. Τα-ξιδεύοντας πάνω από την επιφάνεια ενός μυστηρι-ώδη κόσμου, δεν μπορούσε να φανταστεί τον ατε-λείωτο πλούτο και την ποικιλία που έκρυβε. Αν και τα μυστικά του ωκεανού πάντα γοήτευαν τους εξε-ρευνητές, άνοιξαν το δρόμο και για τις άπληστες ε-πιθυμίες τους. Ποτέ στο παρελθόν δεν έγιναν τό-σες ανακαλύψεις, αλλά και ποτέ δεν σημειώθηκαν τόσες επιθέσεις σε αυτό το οικοσύστημα. Παρόλα αυτά, η θάλασσα είναι ακόμα μία ανεξερεύνητη πε-ριοχή. Τα λιμάνια του ωκεανού είναι ακόμα ανοι-χτά σε νέες εξερευνήσεις. Η θάλασσα, τα καράβια και τα ψάρια είναι βασικά θέματα στις ζωγραφιές

των παιδιών. Η φυσική εξέλιξη των ειδών που είναι «κρυμμένη» στη θάλασσα είναι μία θαυμάσια ζωντανή ιστορία... Το “Oceans” δεν είναι ένα ντο-κιμαντέρ, αλλά μία «όπερα» για την άγρια ζωή των

θαλασσών. Ο διευθυντής υποβρύχιας φωτογραφί-ας και ο κάθε καμεραμάν είχαν τη δική τους συ-νεισφορά στη «μουσική» της ταινίας, θέλοντας να «γράψουν» έναν ύμνο για τη θάλασσα.

Δεν σκέφτομαι, άρα υπάρχω

Oceans

Kομεντί

Ντοκιμαντέρ

44 ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ 16 - 4 - 10

Φαίνεται πως η γενικότερη οικονομική κρίση δεν πτοεί τους φίλους των (πολύ) δυνατών αυτοκινήτων και ειδικά όσους έχουν Focus RS. Τον περασμένο μήνα παρουσιάστηκε η ειδική, σούπερ σπορ, έκδοση αυτού του Ford με τους 45 επιπλέον ίππους (σύνολο350) και μαύρο ματ χρώμα, το RS 500, το οποίο θα κατασκευαστεί σε ισάριθμα και α-ριθμημένα κομμάτια. Οπως ανακοινώθηκε δε, τρεις μέρες μετά την α-ναγγελία του, όλα σχεδόν τα αυτοκίνητα είχαν καπαρωθεί μέσα σε... δύο ώρες! Οσοι, όμως, είχαν ήδη αγοράσει το απλό RS με τους 305 -μόνο- ίππους άρχισαν να... κλαίνε και να θέλουν να αναβαθμίσουν το δικό τους στους 350. Ετσι, οι ιθύνοντες της Ford αποφάσισαν να τους στείλουν στην εγγλέ-ζικη εταιρεία Mountune, με την οποία συνεργάστηκαν για την έκδοση RS 500 και μπορούν πλέον να αποκτήσουν το κιτ της με-τατροπής, για το οποίο εξακολουθεί να ισχύει η εργοστασιακή εγγύη-ση. Αν λοιπόν ανήκετε στους ενθουσιώδεις οδηγούς και δεν σας επη-ρεάζουν τα τεκμήρια, τότε πηγαίνετε στους κατά τόπους εμπόρους της Ford για ακόμη περισσότερη… ευτυχία!

Κιτ… 350 ίππων με εγγύηση, για Focus RS

Δυναμική και ξεχωριστή γραμμή σε συνδυασμό με δυνατούς, οικονομι-κούς κινητήρες και προσεγμένη οδική συμπεριφορά έρχεται στην α-γορά η 3η γενιά του νέου Giulietta, του μεσαίου αυτοκινήτου της Alfa Romeo. Ετσι, έπειτα από 20 και πλέον χρόνια αναβιώνει πάλι ένα ι-

στορικό όνομα για τους φίλους του αυτοκινήτου. Το νέο Giulieta υιοθετεί όλα τα στοιχεία που έκαναν κλασικό το πρώτο Giulietta της δεκαετίας του ’50. Από αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είχε... κανένα το Giulietta 2ης γενιάς (δεκαετία ’80) και γι’ αυτό πέρασε στην ιστορία ως το χειρότερο Alfa Romeo όλων των εποχών. Το σημερινό Giulietta, εκτός από την προσωπικότητα που διαθέτει, είναι ευρύ-χωρο, αεροδυναμικό, με αισθητική που θυμίζει το άλλο καινούργιο Alfa Romeo το MiTo, στημένο πάνω σε καινούργιο πλαίσιο και με νέα ανάρτηση, πάντα Μακ-Φέρσον εμπρός και πολλαπλών συνδέσμων πίσω. Τρεις κινητήρες βενζίνης και δύο πετρελαίου -όλοι τούρμπο- προσφέρονται με το Giulietta. Ο γνωστός μας κι από άλλα αυτοκίνητα της Fiat και της Alfa Romeo, ο 1,4 TB με 120 ίππους και ροπή 21 χγμ. (από 20.400 ευρώ), ο 1,4 Multiair με 170 ίππους και 23,4 χγμ. (από 22.300 ευρώ) και ο 1750 TBi με 235 ίππους και 30,5 χγμ. (από 30.750). Οι πετρελαιοκινητήρες είναι ο 1,6 JTDM με 105 ί-ιπους και ροπή 28,5 χγμ. (από 23.000 ευρώ) και ο 2λιτρος JTDM (από 24.500) με 170 ίππους και… 32,5 χγμ ροπής! Οι δύο αυτοί κινητήρες είναι πολύ ισχυ-ροί αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και με το βενζινοκινητήρα της GTA, δεδομένου ό-τι τα ανταγωνιστικά αυτοκίνητα (πχ. Focus RS, Seat Leon, Subaru Impreza, Audi RS3 κλπ.) αποδίδουν από 265 μέχρι 350 ίππους. Ετσι κι αλλιώς, πάντως, η συ-μπεριφορά όλων των Giulietta είναι σπορ με ρυθμιζόμενη ανάρτηση και τρία προγράμματα λειτουργίας του κινητήρα, το dynamic, normal και all weather μέ-σω του διακόπτη DNA. Το μήκος του νέου Alfa Romeo είναι 4,35 μ. και ο χώρος αποσκευών 350 λίτρα. Περισσότερα, όμως, μόλις οδηγήσουμε στην Ελλάδα το Giulietta.

Από 20.400 το νέο Alfa Romeo Giulietta

Του Αντώνη Κόλλια

Ξηλώνονται πινακίδες - έρχονται πεζογέφυρεςΠερισσότερη ασφάλεια στους δρόμους και την υπόσχεση ότι θα αλλάξει η τριτοκοσμική εικόνα που έχουν όλοι οι δρόμοι των ελληνικών πόλεων με τις χιλιάδες παράνομες και επικίνδυνες -πολλές φορές- διαφημιστικές πι-νακίδες έδωσαν ο υπουργός και ο υφυπουργός Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων, Δημήτρης Ρέππας και Νίκος Σηφουνάκης.Για να γίνει αυτό όμως θα αρχίσουν να μπαίνουν στους δρόμους αρκετές πεζογέφυρες, τις οποίες, όμως, συναντάμε μόνο σε… τριτοκοσμικές χώρες της Ασίας! Κι αυτό διότι με τις πεζογέφυρες, ο πολίτης που πρέπει να δι-ασχίσει κάποιο δρόμο έρχεται σε δεύτερη μοίρα έναντι του αυτοκινήτου, κάτι που δεν ισχύει πουθενά στην ΕΕ και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Εκεί έ-χουν μελετηθεί σωστά φωτεινοί σηματοδότες και διαβάσεις, αντί των πεζο-γεφυρών που μόνο κόστος έχουν.Οσο για το ξήλωμα των παράνομων (στο 95%) διαφημιστικών πινακίδων αναφέρθηκε ότι θα ξεκινήσει (δηλαδή, η εφαρμογή του νόμου!)… πιλο-τικά από τις 26 Απριλίου, σε συνεργασία με τους δήμους. Σε ερωτήσεις, πάντως, των δημοσιογράφων για το πώς οι δήμοι, οι οποίοι δίνουν τις ά-δειες εισπράττοντας τέλη, θα δεχτούν να ξηλώσουν τις πινακίδες, ο υπουρ-γός δήλωσε αισιόδοξος.

45ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ16 - 4 - 10

αν βορινός συνοριοφύλακας, η Φλώρινα στέκει αγέρωχη στο πέ-ρασμα των χρόνων με την ονει-ρική ομορφιά της, το πλούσιο

φυσικό περιβάλλον και φυσικά τις έ-ξι λίμνες και τα επτά βουνά της, αποτε-λώντας έναν ιδανικό προορισμό παντός καιρού, για όλα τα γούστα.Σίγουρα, ο χειμώνας έχει τη δική του μα-γεία και αργεί να απομακρυνθεί από την περιοχή, λόγω υψόμετρου, αλλά και γε-ωγραφικής θέσης. Αυτοί οι δύο παράγο-ντες, σε συνδυασμό με τους μεγάλους ο-ρεινούς όγκους αλλά και τις λίμνες, εί-ναι καθοριστικοί για τη διαμόρφωση του κλίματος της περιοχής, όπου το κρύο εί-ναι τσουχτερό και η θερμοκρασία γενι-κά χαμηλή.Η πόλη της Φλώρινας εντυπωσιάζει αμέ-

σως με τη γραφικότη-τά της και τα καλοδια-τηρημένα και ανακαινι-σμένα της οικοδομήμα-τα, που ταξιδεύουν τη φαντασία σε άλλες επο-χές. Η πόλη ιδρύθηκε στα βυζαντινά χρόνια και πήρε την ονομασία της από τη λέξη «χλω-ρό», λόγω του κλίμα-τος και της βλάστησης της περιοχής. Υπήρξε σημαντικό τοπικό, ε-μπορικό και βιοτεχνι-κό κέντρο κατά τη δι-άρκεια της Τουρκοκρα-τίας, όπου η πλειοψη-φία των κατοίκων ήταν

μουσουλμάνοι. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, στα 1912, η Φλώ-ρινα προστέθηκε στον κορμό του ελληνι-κού κράτους, ενώ δέχτηκε και αρκετούς πρόσφυγες από τη Ρωσία και τη Μικρά Ασία. Σήμερα, αυτή η πανσπερμία επιρ-ροών στην ιστορία και την κουλτούρα της πόλης φανερώνεται στην αρχιτεκτο-νική της, με τα «λαϊκά» πολυμέτωπα σπί-τια, τα αστικά αρχοντικά και τα νεοκλα-σικά του μεσοπολέμου. Τα σοκάκια της πόλης συνιστώνται ανε-πιφύλακτα για περιπάτους, που είναι ο καλύτερος τρόπος γνωριμίας του επισκέ-

πτη με την πόλη. Ιδιαίτερο χαρακτήρα δίνει ο ποταμός Σακουλέβας, διάσημος πλέον από την ταινία του Θ. Αγγελόπου-λου «Το μετέωρο βήμα του πελαργού», που διασχίζει τη Φλώρινα, αλλά και η έ-ντονη παρουσία πρασίνου.Φυσικά, μια εκδρομή στη Φλώρινα εί-ναι η καλύτερη ευκαιρία για μια επίσκε-ψη στις Πρέσπες, ένα ιδιαίτερο αξιοθέ-ατο που προσφέρει στον επισκέπτη πα-νέμορφα συναισθήματα χάρη στις μεγα-λειώδεις εικόνες που χαρίζει. Η περι-οχή έχει ανακηρυχθεί Εθνικός Δρυμός για την προστασία των πολλών και κά-ποιων σπάνιων ειδών πανίδας και χλω-ρίδας που ζουν εκεί. Στη μικρή Πρέσπα δεσπόζει ένα μικρό νησάκι, ο Αγιος Α-χίλλειος, η πρόσβαση στο οποίο γίνεται πλέον με γέφυρα, διευκολύνοντας τους επισκέπτες αλλά κυρίως τους μόνιμους

Κείμενο - φωτογραφίες:

46 ΠΡOOΡIΣMOI 16 - 4 - 10

κατοίκους του. Ο οικισμός ανέκαθεν απο-τελούταν από έντεκα σπίτια, ενώ ο θρύλος αναφέρει πως εάν χτιστεί δωδέκατο, τότε κάποιο θα γκρεμιστεί Η θέα προς τους α-πέναντι ορεινούς όγκους κυριολεκτικά κό-βει την ανάσα, όπως και οι βαρκάδες στα νερά και των δύο Πρεσπών που φέρνουν τον επισκέπτη ακόμα πιο κοντά στη φύ-ση, αλλά και στους υπόλοιπους μόνιμους κατοίκους των Πρεσπών, τους αργυροπε-λεκάνους, τους κορμοράνους και τους ε-ρωδιούς. Στη Μεγάλη Πρέσπα, εντύπωση κάνουν τα ασκηταριά που αποκαλύπτονται στον επισκέπτη μόνο από το νερό.Εκτός από τις διάσημες Πρέσπες, στην πε-ριοχή της Φλώρινας άλλες δύο πανέμορ-φες λίμνες περιμένουν τον επισκέπτη να τις εξερευνήσει: η Βεγωρίτιδα και η λίμνη Πετρών. Μάλιστα οι δύο αυτές λίμνες ε-πικοινωνούν υπογείως, με τη δεύτερη να τροφοδοτεί την πρώτη. Πολύ σημαντι-κοί είναι οι υδροβιότοποι των λιμνών αυ-τών για την επιβίωση πολλών ειδών πτη-νών, που έχουν χαρακτηριστεί ως «απει-λούμενα». Τέλος, για τους λάτρεις των χειμερινών α-θλημάτων η Φλώρινα διαθέτει ένα από τα καλύτερα χιονοδρομικά κέντρα της χώρας, που βρίσκεται στη Βίγλα στο Πισοδέρι, στο σημείο όπου συναντιούνται οι οροσειρές του Βιτσίου και του Περιστερίου, ανάμεσα στα δάση από τις οξιές. Το χωριό του Πι-σοδερίου είναι από μόνο του ένα αξιοθέα-το, αφού χάρη στην ανάπτυξη του χειμερι-νού τουρισμού αποτελεί πλέον θέρετρο δι-ατηρώντας όμως το γραφικό του χαρακτή-ρα και την παραδοσιακή ομορφιά. Για τις φωτογραφίες ευχαριστούμε την κα Χρυσούλα Βοσκοπούλου και τη Διεύθυν-ση Πολιτισμού - Τουρισμού της νομαρχί-ας Φλώρινας.

ΠρόσβασηΔιασκέδαση

ΦαγητόΑξιοθέατα

Απόσταση, πρόσβαση: 630 χλμ. α-πό Αθήνα, εύκολη πρόσβαση με συμ-βατικό ΙΧ μέσω του εθνικού δικτύου. Με τρένο: καθημερινά εκτελούνται τρία δρομολόγια από Αθήνα προς Φλώρινα (τηλ.: σταθμού ΟΣΕ Φλώρινας: 23850-22404).Αλλα αξιοθέατα: Αμύνταιο, Νυμφαίο, Αρχαιολογικό Μουσείο Φλώρινας, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας. Δραστηριότητες: σκι, snowboard, έλ-κηθρο, ski-mobil (Χιονοδρομικό Κέ-ντρο Βίγλας, Πισοδερίου, τηλ.: 23850-45800, www.vigla-ski.gr), ορειβα-σία, αναρρίχηση, πεζοπορία (Σύλλογος Ελλήνων Ορειβατών Φλώρινας, τηλ.: 23850-25880, www.seof.gr).Διαμονή: Φλώρινα: ξενοδοχείο «Λύ-γκος» (τηλ.: 23850-28322), ξενοδο-χείο «Φιλίππειο» (τηλ.: 23850-23346). Νυμφαίο: ξενώνας «Λινούρια» (τηλ.: 23860-31030). Πισοδέρι: ξενώνας «Βίγλα» (τηλ.: 23850-53076).Φαγητό: Φλώρινα: ψητοπωλείο «Παυ-λάρας», εστιατόριο «Πρέσπες». Ξινό Νερό: ταβέρνα «Κοντοσώρος». Νυμ-φαίο: εστιατόριο «Λινούρια».

47ΚΕΡΚΙΔΑ16 - 4 - 10

ώματα γεμάτα τατουάζ, ηχογραφήσεις σε studio τραγουδιών που προβάλουν τη βία, ξυλοδαρμοί γυναικών και κατοχή ναρκωτι-κών ουσιών, είναι μερικά από τα κατορθώ-

ματα κάποιων ακριβοπληρωμένων παικτών του α-μερικανικού πρωταθλήματος μπάσκετ.Η εποχή που ο κόσμος του ΝΒΑ ήταν γεμάτος μόνο από παίκτες-σούπερ σταρ έχει περάσει εδώ και πολ-λά χρόνια. Το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου, το οποίο κατά καιρούς έχει αναδείξει αθλη-τές-μορφές στο παγκόσμιο στερέωμα, έχει χάσει την αίγλη του παρελθόντος. Ωστόσο, δεν είναι αυτό το μοναδικό πρόβλημα του αμερικανικού μπάσκετ. Οι μόδες και οι τάσεις ζωής σε μια κοινωνία που α-παρτίζεται από ανθρώπους με διαφορετική νοοτρο-πία και αντιλήψεις έχουν εισβάλει και στον αθλητι-σμό, με τους Αμερικανούς μπασκετμπολίστες να α-πασχολούν πολλές φορές την κοινή γνώμη, όχι τό-σο για τα τρίποντα και τα καρφώματά τους στα αντί-παλα καλάθια, όσο για τον τρόπο ζωής τους, ο οποί-ος πολλές φορές ξεπερνά τα όρια της παρανομίας. Το τελευταίο περιστατικό που συγκλόνισε την κοι-νωνία του ΝΒΑ ήταν η έντονη λογομαχία δύο συ-μπαικτών των Καβαλίερς. Ο λόγος για τους Αρίνας και Κρίτεντον, οι οποίοι έπειτα από αγώνα της ομά-δας τους είχαν έντονη λογομαχία, η οποία κατέλη-ξε σε συμπλοκή με όπλα, αφού ο Αρίνας θέλοντας να φοβίσει το συμπαίκτη του, άνοιξε το ντουλαπά-κι του, πήρε το περίστροφό του και το σημάδεψε.

Ενα από τα «κακά» παιδιά που έχουν απασχολήσει πολύ τον κόσμο του ΝΒΑ είναι και ο Ρον Αρτεστ. Συμμετοχή σε κυνομαχίες, ξυλοδαρμός συζύγου, κα-τοχή όπλων και μαριχουάνας είναι λίγες από τις κα-τηγορίες που έχουν απαγγελθεί κατά το παρελθόν στον άσο των Λος Αντζελες Λέικερς, ο οποίος είναι ένας παίκτης που κατάφερε το ακατόρθωτο: να ανέ-βει στις κερκίδες της έδρας των Ντιτρόιτ Πίστονς και να δείρει κάμποσους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας, βάζοντας «μπουρλότο» στο πρωτάθλημα, αφού είναι γνωστό πως ποτέ μέχρι τότε στο ΝΒΑ δεν υπήρξαν παρόμοια περιστατικά. Συνεχίζοντας τη λίστα με τους καλαθοσφαιριστές που έχουν ταράξει τα ήσυχα «νε-ρά» του πρωταθλήματος, βρίσκουμε τον Αλαν Αϊβερ-σον. Χαρισματικός παίκτης, ένα από τα πιο λαμπρά αστέρια της τελευταίας δεκαετίας. Εχει βγει πρώτος σκόρερ του ΝΒΑ 4 φορές, όμως όσο καλός αθλητής είναι, άλλο τόσο τα πάει καλά και με την παρανομία. Λέγεται πως όταν υπέγραψε το πρώτο του επαγγελμα-τικό συμβόλαιο με τους Φιλαδέλφεια 76ers, αγόρασε μια βίλα στην οποία φιλοξενούσε για πολύ καιρό τη συμμορία του από τη γενέτειρά του, Βιρτζίνια. Ομως δεν είναι αυτή η ενέργεια που από το ξεκίνημα της καριέρας του τον «βάφτισε» γκάνγκστερ. Ο Αϊβερσον πριν καν ασχοληθεί με το μπάσκετ είχε προβλήματα με το νόμο. Μάλιστα, είχε καταδικαστεί σε 15 χρόνια

φυλάκισης, με δέκα χρόνια αναστολή, επειδή, όπως υποστηρίζουν οι αμερικανικές Αρχές, είχε ξυλοκοπή-σει μια νεαρή κοπέλα με καρέκλα! Πάντως, μέχρι σή-μερα, ακόμα και η γυναίκα του έχει καταγγείλει ουκ ο-λίγες φορές πως την χτυπούσε. Τελευταίος στη λίστα με τους «γκάνγκστερ» του ΝΒΑ είναι ο Κρις Αντερσεν των Ντένβερ. Εχοντας αποβληθεί από το πρωτάθλημα για δύο χρόνια, ε-

πειδή είχαν βρεθεί στο αίμα του διαφόρων ειδών ναρκωτικές ουσίες, ο Αντερσεν επέστρεψε στο χώ-ρο δίνοντας λίγη από τη δική του παράνομη αί-γλη, αφού όλη στην Αμερική θεωρούν πως οι λευ-κοί δεν μπορούν να πηδήξουν, ωστόσο μπορούν να κάνουν άνω-κάτω με τις εμφανίσεις τους και τις προκλήσεις τους κάθε δραστηριότητα στην οποία συμμετέχουν....

48 ΚΕΡΚΙΔΑ 16 - 4 - 10

υριακή απόγευμα, 14 Μαρτί-ου 2010. Η αναμέτρηση της Μίλαν με την Κιέβο οδεύει προς τη λήξη και ο Ντέιβιντ

Μπέκαμ επιχειρεί άλλη μια σέντρα με το «μαγικό» δεξί πόδι του. Κάτι όμως δεν πάει καλά. Ο 35χρονος βασικός μέσος πιάνει το δεξί του πόδι, γυρίζει προς τον πάγκο των «ροσονέρι» και ζητά αλλαγή. Το φορείο τον μεταφέρει εκτός αγωνιστικού χώρου… Λίγη ώρα αργότερα, ο Μπέκαμ ξε-σπάει σε κλάματα στα αποδυτήρια του «Σαν Σίρο», ενώ οι συμπαίκτες του προσπαθούν να του συμπαραστα-θούν. Ο προπονητής του, ο Βραζιλιά-νος Λεονάρντο, επιβεβαιώνει τα χει-ρότερα: ο Βρετανός μέσος έχει υπο-στεί ολική ρήξη αχίλλειου τένοντα! Στοπ-καρέ και ο χρόνος γυρίζει στο 2002, όταν ο Μπέκαμ είχε υποστεί κάταγμα στο μετατάρσιο και όλη η Αγ-γλία προσευχόταν να «γιάνει» -όπως και έγινε- το πέλμα του, προκειμένου ο αρχηγός των «τριών λιονταριών» να δώσει το «παρών» στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιαπωνίας και της Νοτί-ου Κορέας.Επιστροφή στο 2010. Η Αγγλία προ-σεύχεται ξανά… Πετώντας με το ιδι-ωτικό τζετ του πρωθυπουργού της Ι-ταλίας και προέδρου της Μίλαν, Σίλ-βιο Μπερλουσκόνι, ο Μπέκαμ, με πο-λιτική περιβολή και πατερίτσες, φτά-νει στην πόλη Τουρκού της Φινλανδί-ας, προκειμένου να υποβληθεί σε εγ-χείρηση. Πίσω στην πατρίδα του, ο πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν εκφράζει δημοσίως τη λύπη του και η ποιήτρια της βασιλικής οικογένει-ας, Κάρολ Αν Ντάφι, γράφει ένα ποί-ημα για το δεξί πόδι του Μπέκαμ, πα-ρομοιάζοντάς το με την πτέρνα του ο-μηρικού Αχιλλέα!Η επέμβαση στέφεται με επιτυχία, ω-στόσο κάθε «παράθυρο» αισιοδοξί-ας όσον αφορά στη συμμετοχή του Βρετανού σούπερ σταρ σε τελική φά-ση Παγκοσμίου Κυπέλλου για τέταρ-τη φορά στην καριέρα του, κλείνει ο-ριστικά. Ο δρ Σακάρι Οράβα ξεκα-θαρίζει ότι θα χρειαστούν τουλάχι-στον έξι μήνες μέχρι την πλήρη α-ποκατάσταση της υγείας του Μπέκαμ και την επιστροφή του στα γήπεδα. Ο «Μπεκς» το παίρνει απόφαση. Με μή-νυμα στην προσωπική του ιστοσελί-δα www.davidbeckham.com ευχαρι-στεί τα εκατομμύρια θαυμαστών του σε όλο τον κόσμο, γνωρίζοντας ότι το όνειρό του, όπως και ο αχίλλειος τέ-νοντας του δεξιού ποδιού του, έχει γί-νει συντρίμμια…

«Στα όνειρα του Μπέκαμ, το τέλος θα ερχόταν στο Γιοχάνεσμπουργκ, στις 11 Ιουλίου, όπου θα κρατούσε το Πα-γκόσμιο Κύπελλο, ίσως έχοντας σκο-ράρει με ένα από αυτά τα εντυπωσια-κά του φάουλ. Αυτή η φαντασίωση ό-μως καταστράφηκε, όταν κόπηκε ο α-χίλλειος τένοντάς του. Οταν ένας α-θλητής είναι 35 ετών και τραυματίζε-ται όπως ο Μπέκαμ, η σκέψη δεν εί-ναι πόσο γρήγορα θα επιστρέψει, αλ-λά αν θα επιστρέψει. Για πρώτη φορά στην καριέρα του, βρίσκει τον εαυτό του πρωταγωνιστή μέσα στην άβυσσο που είναι η ζωή ενός πρώην αθλητή», γράφει στους βρετανικούς “Times” ο Ολιβερ Κέι, παραβλέποντας ωστόσο μία μάλλον σημαντική παράμετρο: ο άσος των Λος Αντζελες Γκάλαξι (δα-νεικός στη Μίλαν) δεν υπήρξε ποτέ ένας απλός αθλητής, αλλά κάτι πολύ περισσότερο: είναι από μόνος του ένα εξόχως επιτυχημένο “brand name”, τόσο αναγνωρίσιμο όσο η Coca-Cola και τα McDonald’s!Η ζωή του λοιπόν δεν ήταν και δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ αυτή ε-νός «συνηθισμένου» αθλητή. Το ITV,

το οποίο διαπραγματευόταν με τον «Μπεκς» για το τρέιλερ της κάλυψης του Μουντιάλ, θα του προσφέρει θέ-ση σχολιαστή. Το ίδιο επιθυμεί και το BBC, ενώ το ESPN του έκανε ήδη πρόταση. Εάν πει το «ναι», ο Μπέκαμ θα έχει τη δυνατότητα να ταξιδέψει στη Νότιο Αφρική και να προωθήσει το ρόλο του ως πρέσβης της UNICEF, καθώς και την υποψηφιότητα της Αγ-γλίας για τη διοργάνωση του Μουντι-άλ του 2018. Οσο για τα επιχειρημα-τικά του σχέδια, αυτά περιλαμβάνουν το λανσάρισμα μιας νέας σειράς εσω-ρούχων με την υπογραφή του, στο ί-διο στιλ με αυτά που πόζαρε ως μοντέ-λο του Αρμάνι.Εκτός αυτών, ο Μπέκαμ έχει την ε-ταιρεία Footwork Productions, η ο-ποία του αποφέρει σημαντικά κέρδη. Οι χορηγίες από τη Motorolla, την Armani και την αμερικανική εταιρεία παραγωγής στιλό Sharipe έχουν στα-ματήσει, ωστόσο οι συμφωνίες του με την εταιρεία ειδών διατροφής Go3 και την εταιρεία αρωμάτων Coty πα-ραμένουν σε ισχύ, όπως και αυτή με την Adidas. Παράλληλα, διατηρεί α-

καδημίες ποδοσφαίρου στο Γκρίνου-ιτς, τις οποίες σκοπεύει να επεκτείνει τα επόμενα χρόνια. Μέσω του Μου-ντιάλ δε, ο «Μπεκς» φιλοδοξούσε να ξεκινήσει εκ νέου τη συνεργασία του με την Pepsi, η οποία ολοκληρώθη-κε το 2008.

Κάθε πρόβλεψη για το μέλλον του Μπέκαμ μοιάζει ριψοκίνδυνη, όσο και αν ο ίδιος επιμένει ότι θα επι-στρέψει στους αγωνιστικούς χώρους. Ενα είναι σίγουρο: ο 35χρονος άσος έχει πλέον άπλετο χρόνο στη διάθεσή του για να αφοσιωθεί στις υπόλοιπες ασχολίες του, αλλά και για να… με-γαλώσει την οικογένειά του. Σύμφω-να με τα βρετανικά ταμπλόιντ, η σύ-ζυγός του, Βικτόρια, μετά την απόκτη-ση τριών γιών, επιθυμεί διακαώς να φέρει στον κόσμο και το πρώτο κορί-τσι της οικογένειας. Για το σκοπό αυ-τό έχει επιβάλει στον «Μπεκς» αφοσί-ωση στα συζυγικά του καθήκοντα, τα οποία… οφείλει να εκτελεί πέντε φο-ρές την ημέρα! Βάσανα που έχουν κι αυτοί οι σταρ...

Ο Γκόρντον Μπράουν εξέφρασε δημοσίως τη λύπη του για

τον τραυματισμό του Μπέκαμ, ενώ η ποιήτρια της βασιλικής

οικογένειας της Αγγλίας, Κάρολ Αν Ντάφι, έγραψε

ποίημα για το δεξί του πόδι!

49ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΡΜΑ16 - 4 - 10

πό το “Watergate” στο “Climategate”. Πέρυσι το Νοέμ-βριο, εκατοντάδες e-mail Bρετανών επιστημόνων του τμήματος Κλιματι-

κών Ερευνών του Πανεπιστημίου της East Anglia δημοσιεύτηκαν -παρανόμως- στο διαδίκτυο. Σκοπός αυτής της κίνησης ήταν να ξεσκεπαστούν όσοι περιβαλλοντολόγοι -κατά τους επικριτές τους- προσπάθησαν να «κατασκευάσουν» ψευδή στοιχεία, βάσει των οποίων οι κλιματικές αλλαγές προχω-ρούν με ταχύτερους ρυθμούς απ’ ό,τι στην πραγματικότητα. Οι εμπλεκόμενοι επιστήμονες κατηγορήθη-καν ότι προσπάθησαν με αυτόν τον τρόπο να προωθήσουν προγράμματα, τα οποία δι-αφορετικά θα είχαν μείνει στα ράφια. Το νέο «σκάνδαλο» ονομάστηκε “Climategate” και έ-δωσε «τροφή» στους πολέμιους της παγκόσμι-ας πράσινης επανάστασης που προτιμούν να καίνε πετρέλαιο και κάρβουνο παρά να κά-νουν... στροφή προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. «Το κλίμα δεν αλλάζει», «μας έλε-γαν ψέματα», «οι πράσινοι απατεώνες» και άλλα τέτοια βαριά και δυσάρεστα ακούστηκαν και γράφτηκαν.Ελα όμως που ο θεός του περιβάλλοντος α-γαπάει τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και το νοι-κοκύρη. Σύμφωνα λοιπόν με το πόρισμα έ-ρευνας που διεξήχθη για το θέμα αυτό, και

το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας μό-λις πριν από λίγες μέρες, η ανάλυση των ηλε-κτρονικών μηνυμάτων κατέδειξε πως τελικώς οι «πράσινοι» επιστήμονες δεν είχαν πρόθε-ση να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη και πως τελικά δεν το έπραξαν. Αθώοι οι κα-τηγορούμενοι! Κανείς δεν είπε ότι πρέπει σώνει και ντε να υπακούμε τυφλά στις υποδείξεις της «πρά-σινης» επιστήμης χωρίς προηγουμένως να γνωρίζουμε τι λένε τα δεδομένα, οι στατιστι-κές και οι έρευνες. Κανείς, επίσης, δεν ισχυ-ρίστηκε -τουλάχιστον νοήμων- ότι στους κόλ-πους των «πρασίνων» δεν υπάρχουν, ίσως, και ορισμένοι που θα μπορούσαν να δρά-σουν με κάποιου είδους δόλο. Υπάρχει, ό-ντως, μια τάση να θεωρούμε κάτι σαν σύγ-χρονους «αγίους» όσους υπερασπίζονται το περιβάλλον, γι’ αυτό και όταν έγινε γνωστό το «σκάνδαλο» με τα e-mail των Βρετανών ε-πιστημόνων πολλοί σύμμαχοί τους δήλωσαν «σοκαρισμένοι», ενώ οι αντίπαλοι έσπευσαν να δηλώσουν «σας τα λέγαμε εμείς ότι κάτι δεν πάει καλά».Παρόλα αυτά, οι πάγοι εξακολουθούν να λιώ-νουν, η στάθμη της θάλασσας ν’ ανεβαίνει, τα ψάρια να λιγοστεύουν, τα δάση να απο-ψιλώνονται, τα ζώα να θανατώνονται χωρίς λόγο, οι εποχές να χάνονται, κλπ., κλπ. Βλέ-πουμε επίσης, δυστυχώς, δημόσια πρόσωπα

με μεγάλη επιρροή, όπως ο πρόεδρος Μπα-ράκ Ομπάμα, να «πισωγυρίζουν» στις δηλώ-σεις τους περί «πράσινης» πολιτικής, γεγονός καθόλου ελπιδοφόρο για το μέλλον. Ως γνω-στόν, από εκεί που υποστήριζε -πριν εκλεγεί- ότι δεν θα γίνει καμία νέα γεώτρηση για πε-τρέλαιο στην παράκτια ζώνη των ΗΠΑ, τώρα έδωσε την άδεια για εξόρυξη νέων κοιτασμά-των επισύροντας τη μήνι των περιβαλλοντι-κών οργανώσεων -και όχι μόνο. «Είδες που δεν έπρεπε να βιαστούμε να βγάλουμε συμπε-ράσματα;», με ρώτησε προ ημερών ο Δημή-τρης όταν συζητήσαμε την εν λόγω δυσοίωνη εξέλιξη με τον Αμερικανό πρόεδρο. Τι να του έλεγα; Εχει άδικο; Στη σκέψη, λοιπόν, ότι παίζονται παιχνίδια και ίντριγκες σε βάρος της κοινής γνώμης με σκοπό να επηρεαστεί θετικά, όσον αφορά στο μέγιστο ζήτημα των κλιματικών αλλαγών, μό-νο απογοήτευση μπορεί να νιώσει κάποιος. Με μεγάλη χαρά διάβασα τη θετική αυτή τρο-πή για το λεγόμενο “Climategate”. Οι σκο-τεινές σκέψεις για «συμμορίες» επιστημόνων που κάθονται και «μαγειρεύουν» δεδομένα, προς το παρόν τουλάχιστον, διαλύθηκαν. Η κλονισμένη εμπιστοσύνη του κοσμάκη ανα-κάμπτει κι εμείς εξακολουθούμε να στηρίζου-με όλους εκείνους τους μαχητικούς τύπους, που έχουν ανάγει την προστασία του πλανήτη μας σε προσωπική τους υπόθεση.

50 Α+Ζ 16 - 4 - 10

Η νέα Σελήνη (από 14/03) σε ωθεί να ξυ-πνάς στο μέσον της νύ-χτας, αδυνατώντας να α-ντιληφθείς τι συνταράσσει τον ήσυχο ύπνο σου. Πά-ντως, ευνοϊκότερες μέρες βρίσκονται προ των πυ-λών, με φιλικά προσκεί-μενους πλανήτες να εγκα-θίστανται σε ευνοϊκές για σένα θέσεις. Προς το πα-ρόν όμως, λίγη προσοχή στα οικονομικά.

Σχέδια και ενδόμυχες σκέ-ψεις παίρνουν μορφή με τη Νέα Σελήνη στον περιπετει-ώδη Κριό. Το έδαφος είναι πρόσφορο για τολμηρές α-ποφάσεις και ριζικές αλλαγές, ακόμα κι αν αφορούν κά-τι απλοϊκό όπως τη μετάβα-ση σε διαφορετική εταιρεία κινητής τηλεφωνίας ή την ε-νασχόληση με κάποιο πρω-τότυπο σπορ. Ακολουθεί και πανσέληνος στο ζώδιό σου (28/04), τουλάχιστον ας σε βρει fit.

Με τον Ερμή ανάδρομο στο peak του αστερισμού σου (α-πό 18/03), οι ρυθμοί ακο-λουθούν την κατιούσα και τώρα είναι που πρέπει να συμφιλιωθείς με την ιδέα μιας καθημερινότητας τόσο αργής που κάνει ακόμα και τη χελώνα καρέτα-καρέτα να θυ-μίζει σπρίντερ. Ανέβαλε ση-μαντικές αποφάσεις μέχρι τα μέσα Μαΐου και φαντάσου ότι εργάζεσαι στο Δημόσιο. Φράση-«κλειδί»: μετατόπιση ευθυνών.

Αφήνεις τη φημισμένη ανα-βλητικότητά σου στην άκρη και με τη συμβολή της νέ-ας Σελήνης κόβεις... μαχαί-ρι μια κακή συνήθεια που σε καταπιέζει. Σχέσεις, οικογέ-νεια, επαγγελματικό περιβάλ-λον μπαίνουν κάτω από το «μικροσκόπιο» και εξετάζονται διεξοδικά. Τουλάχιστον με τη λαμπερή παρουσία της Αφρο-δίτης στον Ταύρο, που χαρίζει απλόχερα γοητεία και ερωτι-σμό (έως 24/04), η πίστα εί-ναι δική σου.

Ο κυβερνήτης σου Ερμής περνάει σε ανάδρομη πο-ρεία και οξύνει τις αισθη-τήριες διόδους επικοινωνί-ας μέχρι τα μέσα του επό-μενου μήνα. Προτού προ-χωρήσεις σε λήψη τυχόν α-πόφασεων επανεξέτασε ό-λα τα ενδεχόμενα όπως μό-νο εσύ γνωρίζεις, αποφεύ-γοντας βεβιασμένες κινή-σεις. Εξάλλου με τον ανά-δρομο Ερμή, οι εξελίξεις μπαίνουν σε μίνι χειμερία νάρκη.

Ο καιρός της

Ο Απρίλης εξελίσσεται με θετικούς οιωνούς ει-δικά αν είσαι γεννημένος το δεύτερο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου. Οι υπόλοιποι θα ταλαιπωρηθείτε κομμά-τι παραπάνω, αισθανόμε-νοι την πλάστιγγα των ευ-θυνών να γέρνει εις βά-ρος σας, όμως η κατάστα-ση σύντομα θα βελτιω-θεί. Χρησιμοποίησε το δι-άσημο... Τοξοτένιο πείσμα σου και η ηθική ικανοποί-ηση δεν αργεί!

Τ ην ώρα που τις γράφω αυτές τις γραμμές δεν έχει ακόμη κυκλοφορήσει το δεύτερο dvd της Τζούλιας, οπότε συγχω-

ρείστε με αν διαθέτω έλλειψη ενημέρω-σης. Οπως έλεγαν όμως οι φήμες στην αγορά της τσόντας, το πρόστυχο γύρισμα κράτησε ένα ολόκληρο τρίωρο. Κι επει-δή έχουμε δει μόνο 45 λεπτά (κι εξ αυ-τών των λεπτών ένα σωρό δεν αφορού-σαν σε άνθρωπο-παρτενέρ αλλά σε... φι-άλη!), υποθέτω ότι κάπως προχωράει το πράγμα. Σε επίπεδο ποικιλίας εννοώ, γιατί αυτά που είδαμε ως τώρα στις Η-ΠΑ διατίθενται προς ένα δολάριο η οκά -το pοund, αν προτιμάτε. Oπότε; Τι θα περιλαμβάνει η δεύτερη κοινωνική προ-σφορά της απόλυτης Ελληνίδας σταρ; Μπορώ να υποψιαστώ αρκετές τολμη-ρές παραλλαγές, αλλά επειδή είμαστε οι-κογενειακή εφημερίδα προτιμώ να μην τις παραθέσω. Μέρες που είναι, ωστό-σο, έχω να προτείνω για τη συνέχεια έ-να ραντεβού της Τζούλιας με τρομοκρά-τη. Η συνάντηση θα είναι αναμφιβόλως εκρηκτική! Αλλά φοβούμαι ότι θα πλημ-μυρίσει η Ασφάλεια από υποψήφιους ε-χθρούς του νόμου και της τάξεως. Κι ά-ντε μετά να συγκρατήσει ο Σόμπολος ό-λα τα ονόματα... Θυμάστε, παρεμπιπτόντως, τις πρώτες μέρες που η Τζούλια χτυπιόταν ότι το dvd ήταν σκέτη υποκλοπή; Θυμήθηκα κι εγώ κάτι που είχε πει ο Saul Bellow: «Δεν έ-χω συναντήσει ούτε ένα φύλλο συκής, που να μη συνοδευόταν από τιμολόγιο!».

Επειδή είμαι πλάσμα της ανάγνωσης, διάβασα κάπου τον τελευταίο καιρό ό-τι ο ΟΣΕ μας κοστίζει σε ζημίες, πάνω-κάτω, 2.000.000 ευρώ την ημέρα. Νού-μερο αναμφιβόλως εξωπραγματικό και κάτι πρέπει να γίνει, γιατί σε λίγο θα βρε-θεί όλη η εθνική οικονομία κάτω απ' τις ράγες του τρένου. Οσο και να υποφέρου-με, πάντως, τα δεινά μας δεν είναι τί-ποτε με αυτό που συνέβη στην «πολιτι-σμένη» και «ευνομούμενη» Σουηδία. Ε-κεί, λοιπόν, ένα σιδηροδρομικό στέλε-χος 52 ετών, απειλείται με απόλυση για-τί είναι τόσο ταμένο στο σερφάρισμα τσό-ντας ανά το ίντερνετ που παραμελεί πα-ντελώς τα καθήκοντά του. Και κινδυνεύ-ουν οι συρμοί με συγκρούσεις καθημερι-νώς, μπουρδουκλώνονται τα φορτία, χά-νουν οι επιβάτες τις θέσεις -χαμός Κυρί-ου με δυο λόγια! Αλλά πόσο τυχαίο είναι που το στέλεχος έχει την έδρα του στην πόλη Gavle;

«Χ»

Αυστηρώςκατάλληλο

Οι Ταύροι ήδη έχουν αισθανθεί την ευεργετική επίδραση της Αφροδίτης στην καθημερι-

νότητά τους. Ωστόσο οι μέρες ανεμελιάς οπισθοχωρούν παροδικά, με την επιστροφή του Κρόνου στη φιλικά προσκείμενη Παρθένο να δημιουρ-

γεί εντάσεις, προβλήματα στην επικοινωνία και επίπονη ενδοσκόπηση. Οι δεσμευ-μένοι εκπρόσωποι του ζωδίου ίσως προχωρήσουν σε διαδικασία επανεξέτασης της σχέσης τους, με πιο κρίσιμο το διάστημα μεταξύ 24/04-02/05. Επιπλέον, ο ανάδρο-

μος Ερμής δεν ευνοεί αγοραπωλησίες και λοιπές συναλλαγές οικονομικής φύσεως,

Ταύρος

51Α+Ζ16 - 4 - 10

Δουλειά ή έρωτας; Η διαρ-κώς μεταβαλλόμενη φύση της εργασίας σου σε στέλ-νει ξανά σε εικονικά θρα-νία και το άγχος χτυπάει... κόκκινο, όμως η παιχνι-διάρικη Αφροδίτη σε κα-λεί από τον 5ο οίκο σου να σηκώσεις το κεφάλι απ' τα βιβλία. Η τελική κατεύ-θυνση που θα επιλέξεις ε-ξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τις φιλοδοξί-ες σου.

Ο Πλούτωνας ενισχύει παρασκηνιακά το εργα-σιακό σου προφίλ, η Α-φροδίτη αναζητά με εντα-τικούς ρυθμούς το νέο σου ταίρι και ο ανάδρο-μος Ερμής σε ωθεί να τα-κτοποιήσεις τυχόν εκκρε-μότητες με το σπίτι σου, βλέπε κατασκευές, επιδι-ορθώσεις και λοιπά μερε-μέτια. Αρκεί να βάλεις κι εσύ λίγο το χεράκι σου, ε;

Πιθανόν να έχεις βιώσει μια πρόσφατη ερωτική απογοή-τευση. Με την επιστροφή του Κρόνου στην Παρθένο (έως 21/07) ίσως νιώσεις ξανά κάποιο ταρακούνημα, όμως η έκβαση δεν θα είναι απαραί-τητα αρνητική. Μέχρι το τέ-λος του μήνα χρειάζεται προ-σοχή σε οικονομικές ατασθα-λίες. Ωστόσο μην αμελείς τη διασκέδαση και το άκρως α-παραίτητο φλερτ, ακόμα και υπό αντίξοες συνθήκες!

Με τον αφόρητα οργανω-τικό Κρόνο να εγκαταλεί-πει το Ζυγό για να εγκατα-σταθεί στην Παρθένο (έ-ως 21/07), πολύτιμες δό-σεις αισιοδοξίας τροφο-δοτούν την καθημερινό-τητά σου, οπότε μπορείς επιτέλους να απαλλαγείς από την γκρίνια των τε-λευταίων μηνών. Διαφο-ρετικά, αν συνεχίσεις έ-τσι, σε λίγο δεν θα σου α-παντάει κανείς στο τηλέ-φωνο.

Σύνθημα της εβδομάδας: «Καβούρια στις τσέπες της». Απέφυγε περιττά έξο-δα και αγορές λαμπερών, υπερβολικά άχρηστων, α-ντικειμένων, γιατί μια τάση για σπατάλες την έχεις αυ-τή την περίοδο. Πάντως με το συνωμοτικό Αρη ακό-μα στο κέντρο του αστερι-σμού σου, οι ερωτικές με-τοχές σου είναι ιδιαιτέρως ανεβασμένες, οπότε άφησε τους άλλους να πληρώσουν για σένα.

Ο Κρόνος σου κρούει και πάλι τον κώδωνα του κινδύ-νου. Πριν όμως επιδοθείς σε μια ακόμα κρίση πανι-κού, πάρε μια βαθιά ανάσα και σκέψου. Διανύεις την ι-δανικότερη περίοδο για ξε-καθαρίσματα πάσης φύσεως και μάλιστα εν πλήρει διαύ-γεια πνεύματος. Μετά τις 21 Ιουλίου ο «μισητός» πλανή-της αποχωρεί και δεν πρό-κειται να σε ξαναενοχλήσει. Μέχρι το 2036. Νιώθεις κά-πως καλύτερα;

Starstruck City

ενδοσκόπησηςΧ ρειάστηκε γερανός για την απρό-

θυμη έγερσή μου απ’ το κρεβάτι. Η χημική ένωση των gin, martini rosso και campari που σερβίρε-

ται ως δροσιστικό κοκτέιλ (κωδική ονομα-σία negroni) απέβη ολέθρια για τον οργανι-σμό μου. Βέβαια ίσως έπρεπε να σταματήσω στο τρίτο refill. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια ανασυγκρότησης δυνάμεων, οδεύω καταμεσή-μερο, περασμένες 1, στα Starbucks της Κοραή για τον πρώτο καφέ της ημέρας. Ταλαντεύομαι μεταξύ caramel macchiato (πάστα υγρής μορ-φής) και mocha praline (νουγκατίνα). 

Στο ταμείο περιμένει μια νεαρή μελαχρινή κοπέλα με υποψία τριχοφυίας. «Ενα νες γλυ-κό με γάλα». Απάντηση ανέκφραστης υπαλ-λήλου: «Δεν έχουμε». Τι τραγωδία. Δεν βρί-σκεσαι σε καφενέ, κοπελιά. Δίπλα μου, ένα αγόρι γύρω στα 25. Ζητάει φραπεδάκι. Απά-ντηση ανέκφραστης (παραμένει) υπαλλήλου: «Δεν έχουμε».To αθηναϊκό κοινό χρειάζεται επειγόντως υπερεντατικά μαθήματα καφε-γνωσίας. Μοναδική σανίδα σωτηρίας ο άρτι αφιχθείς εκ Γαλλίας Paul, που οσονούπω ε-γκαινιάζει το παρθενικό κατάστημα της αλυ-σίδας στην λεωφόρο Πανεπιστημίου. Φήμες που θέλουν τα αγνά υλικά παρασκευής των προϊόντων να καταφτάνουν με κοντέινερ κα-τευθείαν από τις Βερσαλλίες ελέγχονται για την αληθοφάνειά τους.

Ο περίπατός μου καταλήγει στην Ερμού. Σταματώ μπροστά στη βιτρίνα του Takeshy Kurosawa και ενστικτωδώς αναζητώ στις τσέ-πες μου τα γυαλιά ηλίου. Μπλουζάκια αστρα-φτερά, ενισχυμένα με στρας και fake διαμα-ντάκια με τυφλώνουν, ανοίγοντας απευθείας διάλογο με το πορτοφόλι μου. Αγοράζω ένα t-shirt με στάμπα disco fever, εφαρμοστό και ασφυκτικά στενό – κατηγορίας μελάνωμα στη ρώγα – διαγράφει άψογα στήθος και δικέφα-λα, όπως άλλωστε προστάζει και η μόδα.

Ικανοποιημένος από το αναπάντεχα επιτυχη-μένο μίνι καταναλωτικό όργιο, κατηφορίζω προς Εξάρχεια. Αποφεύγω τελευταία στιγμή τη μετωπική με πλανόδιο πωλητή απροσδι-ορίστου παιχνιδιού σε μορφή χλαπάτσας και εισέρχομαι στο café Ginger. Στο βάθος δια-κρίνεται η παρέα μου, δείχνουν όλοι πολύ α-πασχολημένοι με τα i-phones τους, μόνο η Δ. γυρίζει να με κοιτάξει. Μου εκμυστηρεύε-ται πως σκέφτεται να πουλήσει το 3GS μοντέ-λο της για το πιο εξελιγμένο 4G που -μάλλον- βγαίνει στην ελληνική αγορά τον Ιούλιο. Αρ-κετά με την κουβέντα όμως, έχω να τσεκάρω και το twitter μου.

Ο Γκόλντεν Χολ-ίστας

Εκ-κεντρικέςιστορίες

τουλάχιστον μέχρι τις 15/05.  Πολύ-τιμη ανάσα ανακούφισης θα δοθεί από αρχές Ιουνί-ου με το πέρασμα του Δία στον Κριό, που επιτέλους φέρνει την τύ-χη με το μέρος σας. Η ουσιαστική αλλαγή όμως θα πραγματοποιηθεί στα τέ-λη Ιουλίου, όπου ο Κρόνος μεταφέρει την επιρροή του στα ζώδια του παρορμητικού σταυρού. Τα ζόρια του πρώτου εξαμήνου του ’10 παραχωρούν τη θέση τους σε πιο θε-τικές εμπειρίες και με εξαίρεση την ανάδρομη Αφροδίτη (08/10-17/11), στο σύνολό της η χρονιά αναμένεται θετική.

52 MIKTH ΖΩΝΗ 16 - 4 - 10

Γνωρίζατε ότι:

Η ηθοποιός Αθηνά Οικονομάκου, που έ-παιξε πέρσι με επιτυχία μία από τις μα-θήτριες στο «Δεληγιάννειο Παρθεναγω-γείο» και φέτος υποδύεται την κακιά Ξέ-νια, στο σίριαλ με τη μεγαλύτερη δημοτι-κότητα (74%) «Η Ζωή της Αλλης»:• Εζησε τα παιδικά της χρόνια στη Σκά-

λα Λακωνίας και ήταν άριστη μαθήτρια και σημαιοφόρος στα σχολείο.

• Ο νονός της, όταν ήταν μικρούλα, είχε πει αυθόρμητα για εκείνη: «Αμα μεγα-λώσει αυτή θα γίνει μεγάλη θεατρίνα!».

Πήρε μάλιστα και χρυσό μετάλλιο στο άλμα εις μήκος.

• Ο μπαμπάς της ήταν ναυτικός (καπετά-νιος) κι έλειπε για μεγάλο χρονικό διά-στημα.

• Ο κατά 7 χρόνια μεγαλύτερος αδερφός της την έδερνε αρκετά όταν έπαιζαν πα-ρεούλα στα παιδικά τους χρόνια, τώ-ρα όμως είναι πολύ αγαπημένοι αν και επαγγελματικά δεν ανήκουν στους ί-διους χώρους. Ο αδερφός της είναι μα-θηματικός και μάλιστα από τους καλύ-τερους!

Ο τραγουδιστής Αντώνης Βαρδής:• Είχε νοσήσει στα 42 του χρόνια από

καρκίνο και ευτυχώς τώρα, έπειτα από 20 χρόνια, είναι μια χαρά στην υγεία του!

Eίπε πρόσφατα σε τηλεοπτική εκπομπή: • «Είναι πολύ ωραίο να κάνεις όνειρα

στη ζωή αρκεί να μην είναι τεράστια».• «Σε ηλικία 15 ετών με ξελόγιασε η θά-

λασσα και έγινα ναυτικός.»• «Τέλειωσα μόνο το Δημοτικό, γιατί δεν

μου άρεσαν καθόλου τα γράμματα. Μου αρέσει όμως να μαθαίνω πράγματα από την παρέα άλλων ανθρώπων».

• «Ζω με τη σύντροφό μου τη Φιλοθέη τώρα σαν να είμαι παντρεμένος. Με την πρώτη μου σύζυγο έχω καλές σχέ-σεις αλλά με τη Χριστίνα Μαραγκόζη, τη δεύτερη σύζυγό μου, με την οποία δεν απέκτησα παιδιά, δεν έχω καμία α-πολύτως επαφή εδώ και 15 χρόνια α-πό το χωρισμό μας».

Η τραγουδίστρια Ελλη Κοκκίνου είπε πρόσφατα σε γνωστή τηλεοπτική εκπο-μπή:• «Δεν έχω απομυθοποιήσει, ούτε απορ-

ρίψει το γάμο. Θέλω να κάνω κι άλλο παιδί».

Η ηθοποιός Μαρία Τζομπανάκη σε πρό-σφατη τηλεοπτική εκπομπή είπε:• «Εχω κλάψει πολλές φορές για τον Ορ-

φέα χωρίς να το ξέρει. Οταν τον είδα στην θεατρική παράσταση ‘Νύχτα Ραδιο-φόνων’, με την Ελένη Ράντου, να παίζει πάνω στη σκηνή έκλαψα με λυγμούς!» .

η κυρία Εφη

Καλημέρα! Καιρό είχαμε να τα πούμε, καθότι μεσολάβησε και το Πάσχα με το σουβλιστό αρνί, που, έτσι όπως πάνε τα πράγματα, ενδεχομένως να γίνει πλέον και συλλεκτικό. Αλλά εμείς δεν πτοούμαστε καθόλου. Το πολύ-πολύ θα τρώμε κανένα κουλουράκι, λίγο τσουρεκάκι και θα έχουμε κι ένα αρνί-ντεκόρ μπροστά μας, έτσι για να μας θυμίζει κάτι από το πασχαλινό έθιμο. Σε όλο αυτό το διάστημα, στο μεταξύ, είπα να ηρεμήσω λίγο, να «γεμίσω τις μπαταρίες μου», όπως λένε, αλλά πού; Το πρόβλημά μου ήταν τα spreads. Τι το ήθελα να ανοίξω την τηλεόραση, χρονιάρες μέρες; Πίστευα ότι θα δω κανέναν πολιτικό να πηγαίνει με το πάντα άθραυστο αυγό του να τσουγκρίζει με τους φαντάρους, οι οποίοι -δεν φτάνει που έχουν τον «πόνο» τους που περνάνε το Πάσχα μακριά από τα σπίτια τους- πρέπει να έχουν κάνει και φασίνα, για να υποδεχτούν τον επίσημο. Αλλά αντ’ αυτού, μπήκα κι εγώ στην παγίδα των spreads. Kαι πού είναι σήμερα το spread; Ανέβηκε, κατέβηκε; Τέτοια μανία ούτε με τα νούμερα της AGB για τα πρωινάδικα δεν με είχε πιάσει. Τώρα όμως ηρέμησα, γιατί δεν παρακολουθώ πια ειδήσεις στην τηλεόραση. Και μιας που μίλησα για ειδήσεις, ας πάω σε μερικά εναλλακτικά νέα, για να μην ξεχνιέμαι κιόλας. Βρίσκομαι...

Στην υπηρεσία της Αυτού Showbiz

Μπορεί να είναι διάσημη, η αμοιβή της να είναι πολύ υ-ψηλή για τη συμμετοχή της σε μία ταινία, όμως δεν δί-στασε να παίξει σε ένα φιλμ μικρού μήκους, εντελώς δω-ρεάν. Πρόκειται για την Keira Knightley που δέχτηκε την πρόταση ενός συμπατριώτη της, του Βρετανού καλλιτέ-χνη Stuart Pearson Wrights να παίξει σε ένα κινηματο-γραφικό project δεκάλεπτης διάρκειας. Στο φιλμ, που γυ-ρίστηκε σε μία αγγλική εξοχική κατοικία, η γνωστή ηθο-ποιός εμφανίζεται με ένα ελισαβετιανό κοστούμι και φο-ρώντας μία πελώρια περούκα να αγωνίζεται να βρει τον αγαπημένο της ανάμεσα σε δαιδαλώδεις φράκτες. H Elizabeth των «Πειρατών της Καραϊβικής» παραδέ-χεται μάλιστα ότι απόλαυσε την ευκαιρία που της δόθη-κε να παίξει σε ένα καθαρά δημιουργικό, ιδιόρρυθμο, θαυμάσιο και μη εμπορικό εγχείρημα. Οσο για το δη-μιουργό, λέει τα καλύτερα, όπως είναι φυσικό, για την Κnigthley, εξαίροντας την ταπεινοφροσύνη της να δε-χτεί σκηνοθετικές οδηγίες από τον ίδιο που δεν έχει ε-μπειρία στα θέματα αυτά. Το φιλμάκι με τον τίτλο “Maze” θα προβληθεί τον επό-μενο μήνα σε γκαλερί του Λονδίνου. Aυτά βέβαια να τα βλέπουν κάποιοι που η έπαρσή τους φτάνει το ύψος των spreads (να' τα που τα ξαναθυμήθηκα).

Tάδε έφη Εφη…

53MIKTH ΖΩΝΗ16 - 4 - 10

Εκεί που είπαμε να χαρούμε με-τά το δημοσίευμα του περιοδι-κού Star ότι η Αngelina Jolie εί-ναι τριών μηνών έγκυος, και επι-καλούμενο σχετική πηγή ανέφε-ρε ότι ο Brad ήταν ενθουσιασμέ-νος με την προοπτική ενός νέου μέλους στην οικογένεια, καθώς λατρεύει τα παδιά, ήρθε ένα κο-ντινό της πρόσωπο να πει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Αλλά και εκπρόσωπος της ηθοποιού αρνή-θηκε ότι ισχύουν τα δημοσιεύμα-τα περί εγκυμοσύνης, όπως ανέ-φερε το περιοδικό People. Αυτή την περίοδο η Angelina με την οικογένειά της βρίσκονται στη Βε-νετία, όπου συνεχίζονται τα γυρί-σματα της ταινίας “The Tourist” στην οποία συμπρωταγωνιστεί με τον Johnny Depp. Αλλά στη ρο-μαντική ιταλική πόλη βρίσκονται και οι γονείς του Brad που έχουν την ευκαιρία να περνούν χρόνο με τα εγγόνια τους.

Τι είναι πολύ δύσκολο για την Jennifer Lopez; Να την βλέπει ο σύ-ζυγος και πατέρας των δύο παιδιών της, Μarc Anthony, να γυρίζει ερω-τικές σκηνές. Η Jennifer πρωταγωνι-στεί στην ταινία “The Back-Up Plan” που αναμένεται την επόμενη εβδο-μάδα να κάνει πρεμιέρα στις αμερι-κανικές αίθουσες και στην οποία υ-ποδύεται μία γυναίκα που είναι α-πελπισμένη να μείνει έγκυος.Οπως ανέφερε η καλλιτέχνις στη γερμανική ιστοσελίδα Gala, για τις ανάγκες της ταινίας έπρεπε να γυ-ρίσει μία τολμηρή ερωτική σκη-νή, στην οποία αποπλανεί έναν άν-δρα, και πού μάλιστα, στο τραπέζι της κουζίνας, που το «μαγάρισε» απ’ ό,τι φαίνεται. Γι’ αυτό και είχε ζητή-σει από το σύζυγο μην τυχόν και πά-ει στον τόπο των γυρισμάτων εκείνη την ημέρα, για να μην νιώσει άβολα, όπως αισθάνεται γενικά κάθε φορά που γυρίζει μία ερωτική σκηνή. Αλ-λά αν έχεις «μπάστακα» και το σύζυ-γο, τότε δεν μπορείς, κομπλάρεις και

δεν μπορείς να αποδώσεις. Ευτυχώς πάντως είχε και κάτι άλλο να σκέφτεται η Jennifer που την α-ποσπούσε από το άγχος της σκηνής: τη σιλουέτα της που την ξαναβρήκε μετά την εγκυμοσύνη. Οπως μάλιστα αποκαλύπτει, δεν έκανε κάποιες πε-ρίεργες δίαιτες, προκειμένου να ξα-ναβρεί τη φόρμα της μετά τη γέννη-ση των διδύμων.Με άσκηση και πειθαρχία τα κατά-φερε. Αυτό είναι που λέω κι εγώ: αν δεν πειθαρχήσεις, δεν υπάρχουν μα-γικές λύσεις (ορίστε, έκανα και ρί-μα). Αυτή λέει ότι γυμνάστηκε πο-λύ και «πάλεψε», για να απαλλαγεί α-πό τα 9 τελευταία κιλά, καθώς έπρε-πε να αλλάξει τις διατροφικές της συ-νήθειες και να τρώει πολύ λιγότερο απ’ ό,τι συνήθιζε. Αλλά όλα κι όλα: μπορείς να της στερήσεις τα πάντα της Jennifer, όμως όχι και το ψωμί που είναι η αδυναμία της, και, όπως λέει, δεν επιτρέπεται στις περισσό-τερες δίαιτες. Ωστόσο, όλα χρειάζο-νται... από λίγο όμως...

Mία νέα υπόθεση απασχολεί τα φώτα της δημοσιό-τητας αυτές τις ημέρες στην άλλη πλευρά του Ατλα-ντικού με πρωταγωνιστή το γνωστό ηθοποιό Steven Seagal. Η αγωγή για σεξουαλική παρενόχληση που κατέθεσε μία γυναίκα που ήταν «στη δούλεψή του» για λίγες ημέρες έχει προκαλέσει μεγάλο θόρυβο.Το πρώην μοντέλο, λοιπόν, Kaden Nguyen, διεκδι-κεί από τον ηθοποιό το ποσό του 1 εκατ. δολαρίων με τον ισχυρισμό ότι την χρησιμοποίησε ως sex toy, προσδοκώντας να τον ευχαριστήσει σεξουαλικά. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ισχυρίζεται ακόμα ότι ο καλλι-τέχνης είχε δύο κοπέλες από τη Ρωσία, που ήταν δι-αθέσιμες 24 ώρες το 24ωρο για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές του ανάγκες. (Φαντάσου τώρα αυτές, εάν ευσταθούν οι κατηγορίες, πώς θα ήταν. Συνέχεια νυσταγμένες και τα νεύρα τους «τσατάλια» από τους καφέδες που θα έπιναν, για να κρατήσουν τα μάτια τους ανοιχτά). Σύμφωνα πάντα με την καταγγέλλου-σα, εκείνη αναμενόταν να αντικαταστήσει τη μία από αυτές. Την πρώτη νύχτα της ζήτησε να του κάνει ένα «μασάζ», όπως υποστηρίζει, θέλοντας όμως να την χρησιμοποιήσει ως sex toy.

Eκείνη τρομοκρατήθηκε και μόλις είδε την αντίδρα-σή της, της είπε να ηρεμήσει, γιατί δεν θα έκαναν τί-ποτε σπέσιαλ εκείνο το βράδυ, θα το αφήσει για άλ-λη νύχτα.Η αντίδραση από την πλευρά του ηθοποιού ήλθε α-πό το δικηγόρο του που απέρριψε όλους τους ισχυ-ρισμούς της ενάγουσας, χαρακτηρίζοντας τις κατηγο-ρίες γελοίες και παράλογες, καθώς προέρχονται από μία δυσαρεστημένη πρώην υπάλληλο που απολύθη-κε για χρήση παράνομων ναρκωτικών ουσιών, όπως αποκάλυψε πρώτη η ιστοσελίδα για τις διασημότη-τες, TMZ. O δικηγόρος υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας στην αγωγή και δηλώνει τη βεβαιό-τητά του ότι το όνομα του Seagal θα αποκατασταθεί και η υπόθεση θα απορριφθεί. Και αν νομίζαμε ότι το θέμα κλείνει εδώ, μάλλον α-πατώμεθα, καθώς η ενάγουσα είχε εμφανιστεί στο παρελθόν σε ένα επεισόδιο του τηλεοπτικού σόου της Tyra Banks και είχε πει ότι μπορεί να χρησιμο-ποιήσει το σεξαπίλ της, για να έχει όποιο κορίτσι θέ-λει και να «μανουβράρει», που λέει ο λόγος, όποιον άνδρα θέλει. Να δούμε τι θα γίνει από εδώ και πέρα.

Αρχίζει και η κατάθεση των φορο-λογικών δηλώσεων σιγά-σιγά. Τώ-ρα γιατί ξεκίνησα έτσι;Μα, για να κάνω εισαγωγή στο θέ-μα μου που αφορά στην Pamela Anderson. Και τι σχέση έχει η πρώ-ην ναυαγοσώστρια του τηλεοπτι-κού Baywatch με τους φόρους; Α-μεση, όπως φαίνεται, αφού φέρεται να χρωστά 493.000 δολάρια και το όνομά της συμπεριλαμβάνεται στην ετήσια λίστα με 250 επιχειρήσεις και ιδιώτες που χρωστούν περισσό-τερα από 150.000 δολάρια στην α-ντίστοιχη εφορία της Καλιφόρνιας.Ηθικόν δίδαγμα: πουθενά δεν γλι-τώνεις από την εφορία! Πέρα όμως από αυτό, η ξανθιά ηθοποιός έχει και άλλα στο κεφάλι της.Η αμερικανική εταιρεία ρούχων Maggy London International υπέ-βαλε αγωγή εναντίον της, καθώς, ό-πως ισχυρίζεται, η ηθοποιός αγνόη-σε την απαίτησή τους να αλλάξει την ονομασία της σειράς ρούχων που είχε λανσάρει σε συνεργασία με το σχεδιαστή Richie Rich την περασμέ-νη χρονιά. Η συγκεκριμένη κολεξι-όν με ρούχα φιλικά προς το περι-βάλλον είχε την επωνυμία A*Muse. Η προαναφερόμενη εταιρεία, όμως, είχε κυκλοφορήσει μία δική της σει-ρά, το 2002, με το εμπορικό σήμα Muse. Ετσι λοιπόν, κατέφυγε στη δικαιοσύνη. Να πούμε στο σημείο αυτό ότι η Pamela έχει κλέψει τις εντυπώσεις με τις χορευτικές της φιγούρες, αλ-λά και τις σέξι εμφανίσεις της στο α-μερικανικό Dancing with the stars, στο οποίο συμμετέχει. Ας αρχίσουν οι χοροί, λοιπόν!

54 ΘΕΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ 16 - 4 - 10

να κορίτσι άτυχο, που έζησε στην Α-θήνα την εποχή του Περικλή αλλά «έ-φυγε» από τη ζωή σε νεαρή ηλικία, παίρνει ξανά μορφή και εμφανίζει το

πρόσωπό της ύστερα από 2.440 έτη, με την πολύτιμη συμβολή της σύγχρονης τεχνολογί-ας. Μόλις 11 ετών όταν έχασε τη ζωή της α-πό τυφοειδή πυρετό, που αφάνισε περίπου 50.000 Αθηναίους, τάφηκε βιαστικά σε έ-ναν ομαδικό τάφο, για να ανακαλυφθεί αι-ώνες αργότερα, το 1995, μαζί με τα οστά άλ-λων 150 ανθρώπων κατά τη διάρκεια ανα-σκαφών του Μετρό στον Κεραμεικό!Η πιστή ανάπλαση του προσώπου της νεα-ρής κοπέλας, αποτέλεσε το μεγάλο στοίχη-μα μιας πρωτόγνωρης σε παγκόσμιο επίπεδο προσπάθειας, με πρωτοστάτη τον επίκουρο καθηγητή Οδοντιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μανώλη Παπαγρηγοράκη, σε συ-νεργασία με μεγάλη ομάδα επιστημόνων που μάλιστα εργάστηκαν αφιλοκερδώς. Η ολο-κλήρωση του ιδιαιτέρως φιλόδοξου project κατέστη δυνατή χάρη στην εξαιρετικά καλή κατάσταση του κρανίου, ενώ η συνολική με-λέτη διήρκεσε 3 χρόνια. Η «Μύρτις», που βα-φτίστηκε έτσι από την ομάδα των Ελλήνων ε-πιστημόνων, πέρασε από διάφορα στάδια τα-ξιδεύοντας από την Αθήνα και το Θεραπευτι-κό Ινστιτούτο «Εγκέφαλος» έως τα ΤΕΙ Κρή-της, για να καταλήξει στη Σουηδία και στα χέρια του γλύπτη Οσκαρ Γουίλσον που προ-σέδωσε απτά χαρακτηριστικά δημιουργώντας την τελική μορφή του προσώπου.«Η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη όταν αντί-κρισα το πρόσωπο της Μύρτιδος! Δεν ήξε-ρα άλλο για εκείνη παρά μόνο πως ήταν ένα κοριτσάκι που κατοικούσε στην Αθήνα την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου, έζη-σε την πολιορκία και το λοιμό και πέθανε, κατά πάσα πιθανότητα, από τυφοειδή πυρε-τό», ανέφερε χαρακτηριστικά κατά την πα-ρουσίαση του προσώπου της Μυρτίς ο κ. Παπαγρηγοράκης.

«Το εύρημα ήταν σε τόσο καλή κατάσταση που ελάχιστες μπορεί να είναι οι αποκλίσεις από την πραγματικότητα. Ενώ το γνωρίζαμε, δεν θελήσαμε να αποδώσουμε στην έκφρα-ση του προσώπου της τον πόνο που ίσως έ-ζησε προτού πεθάνει. Προτιμήσαμε ένα ελα-φρύ μειδίαμα που προσδίδει την αίσθηση της εσωτερικής γαλήνης και αταραξίας που θα είχε, αν γνώριζε πως μαζευτήκαμε όλοι σήμερα εδώ, στους πρόποδες του Παρθενώ-να, 2.400 χρόνια μετά, για να αντικρίσου-με με έκπληξη, θαυμασμό και συγκί-νηση το παιδικό της πρόσωπο», πρόσθεσε.Η έκθεση «Μύρτις: Πρό-σωπο με πρόσωπο με το παρελθόν» ανοίγει τις πύλες της για το κοινό από τις 15 Απριλίου στο Μουσείο Φυσικής Ιστο-ρίας Γουλανδρή (Ωθω-νος 100). Στην πρωτό-τυπη έκθεση θα χρησι-μοποιηθεί η interactive τεχνολογία “eye floor” (διαδραστικό πάτωμα), όπου ο επισκέπτης θα βλέπει το χώμα και, κα-θώς περπατά, θα αποκαλύ-πτονται πληροφορίες, παρα-τηρώντας μια εξελισσόμενη ει-κόνα καθώς διασχίζει το χώρο. Οι θεατές θα παρακολουθούν εν κινήσει τις συνθήκες της ανα-σκαφής, αλλά και τη διαδικασία ε-ξαγωγής ιατρικών συμπερασμάτων για τον προσδιορισμό του ιού που ε-ξολόθρευσε το 1/3 των Αθηναίων. Η έκθεση θα παραμείνει στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή έως τις 15 Ιουνίου, για να ταξιδέψει στη συνέχεια σε ολόκληρη την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό.