12-14 Μαρτίου 2010Αριθμός φύλλου 847/60

2 ΠΟΛΗ 12 - 3 - 10

Κανονικά δεν θα έπρεπε να γράφω τώρα. Είναι ημέρα απεργίας και αυτό το ηλιόλου-στο πρωί ενός ανισόρροπου Μαρτίου (έτσι δηλαδή, όπως πρέπει να είναι κάθε Μάρ-

τιος) είμαι ένας ακόμα οικιακός απεργοσπάστης. Δεν έχω καταλάβει γιατί απεργώ, μάλλον ξέρω: για τα οικονομικά μέτρα και για να προστατεύσουμε το πορτοφόλι μας από ενδεχόμενη επέκταση της αδικί-ας στον ιδιωτικό τομέα. Οι απεργίες στους δημοσι-ογράφους (όπως και στους περισσότερους κλάδους, υποψιάζομαι) επιβάλλονται από τα συνδικαλιστικά όργανα, αλλά οι επιλογές, στη δική μας περίπτω-ση, είναι περιορισμένες. Ή απεργείς, ή... απεργείς.Γενιές δημοσιογράφων ακολουθούμε πιστά αυτήν τη δημοκρατική παράδοση. Θεωρητικά, αν διαφω-νείς, μπορείς να εμφανιστείς στην εργασία σου, αλ-λά για διάφορους ανεξήγητους λόγους κανείς δεν το κάνει. Είναι κάπως σαν τα αποτελέσματα εκλο-γών σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Μόνο που εμείς τα «βάζουμε κάτω» ακόμα κι αυτά. Τα ποσοστά συμ-μετοχής στις απεργιακές κινητοποιήσεις της ΕΣΗ-ΕΑ όχι απλώς αγγίζουν το 100%, είναι 100%. Eτσι είμαστε εμείς οι δημοσιογράφοι: ενωμένοι και α-ποφασισμένοι.

Τίποτα δεν είναι,όπως παλιά...

Αλλά είμαι ένας ακόμα φαφλατάς. Γκρινιάζω, αφήνω δηλητηριώδεις υπαινιγμούς σ’ ένα ανώδυνο, κα-τά τ’ άλλα, κείμενο, ενώ θα έπρεπε να συμμετέχω «στα κοινά», να εκφράζω τις απόψεις μου, να είμαι

συν-διαμορφωτής των εξελίξεων. Αντίθετα, είμαι στο σπίτι μου αυτό το πρωί που μοιάζει με Κυριακή και ακούω ένα πα-λιό, κλασικό τραγούδι των Smiths. Μέρες που είναι, προσπα-θώ να πιαστώ από τον τίτλο του: “There is a light that never goes out”. Απευθύνεται, φυσικά, σε ερωτευμένους, ή καλύτε-ρα σε απελπισμένους-ερωτευμένους και το προσαρμόζω στην

ελληνική επικαιρότητα. Υστερα από εβδομάδες, μήνες, απόλυ-της καταχνιάς, κάτι αρχίζει να αχνοφέγγει στον ορίζοντα. Oχι, δεν είμαι τόσο αφελής ώστε να πιστέψω ότι αρκούσαν τρία-τέσσερα ταξίδια του πρωθυπουργού, για να αντιστραφεί το κλί-μα ως προς την Ελλάδα.Η αλήθεια είναι, παρόλα αυτά, ότι η κυβερνητική κινητικό-τητα απέδωσε καρπούς στο σκληροτράχηλο γήπεδο των ε-ντυπώσεων. Τα αρνητικά δημοσιεύματα σχεδόν εξαφανίστη-καν, κι αν έπεφταν λίγο τα spreads θα μπορούσαμε να μιλά-με για επιτυχία.

Μια επιτυχία που, ού-τως ή άλλως, δεν θα συμμεριζόταν η Α-ριστερά, τα κόμματα

της οποίας πετυχαίνουν κάτι σχε-δόν ακατόρθωτο. Σ’ ένα περιβάλ-λον που θεωρητικά τους ευνοεί ι-διαίτερα (αναφέρομαι στα πρωτο-φανή μέτρα λιτότητας και στο αί-σθημα αδικίας που κατακλύζει χι-λιάδες εργαζόμενους), αδυνατούν να εισπράξουν έστω ένα μικρό κομμάτι της λαϊκής δυσαρέσκειας. Με «τον ουρανό να έχει πέσει στα κεφάλια μας», το δικομματισμό να εμφανίζει τεράστιες απώλειες, το ΚΚΕ ανεβάζει κάπως τα ποσοστά του (από το 7 στο 8), ενώ ο ΣΥΡΙ-ΖΑ μένει στάσιμος στο 4%. Σκε-φτείτε να έκανε κι αυτά που έτα-ζε προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ. Αλλά πού να δεις προκοπή, όταν βρί-σκεσαι πίσω από κάθε λογική ή εντελώς εξωφρενική διεκδίκηση ή ακόμα περισσότερο εξόφθαλμα

αντικοινωνικές πρακτικές που σε φέρνουν «κόντρα» με την υπόλοι-πη κοινωνία. Ο Αλέξης Τσίπρας κάτι πήγε να υπαινιχθεί για τον α-ποκλεισμό της Πανεπιστημίου, ό-ταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο πρωινής εκπομπής στην τηλεόρα-ση, αλλά θα ήταν πολύ πιο απο-τελεσματικός «αν έκοβε τον βήχα» σε όσους υπερασπίζονται ανάλο-γες συμπεριφορές. Και να πει κα-νείς ότι του λείπουν οι ευκαιρίες; Θα «χαϊδέψει» ξανά τους συνδι-καλιστές της ΠΟΕ-ΟΤΑ που κρα-τούν κλειστούς τους ΧΥΤΑ, πνίγο-ντας τις πόλεις μας στα σκουπίδια ως αντίδραση των εργαζομένων στα σκληρά μέτρα λιτότητας(!!!); Και σε τελευταία ανάλυση, ανε-ξάρτητα από τις επιλογές του πέ-μπτου κόμματος της Βουλής, νο-μίζω πως υπάρχει νόμιμα εκλεγ-μένη κυβέρνηση που οφείλει να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των πολλών. Oταν το αποφασίσει.

Αθ

ηνα

ϊκά

ημ

ερο

λόγι

αΓρ

άφει

ο Δη

μήτρ

ης Ρ

ηγόπ

ουλο

ς7χ

4 ΑΠΟΨΗ 12 - 3 - 10

Του Νικήτα Καραγιάννη

Ως «κυνήγι μαγισσών» χα-ρακτηρίζεται από πολλούς γνώστες του διαδικτυακού λαβύρινθου, η δίωξη των

των εμφανιζόμενων ως διαχειριστών του www.gamato.info, ενός από τα πιο δημοφιλή sites στην Ελλάδα για δωρεάν «κατέβασμα» μουσικής, κινη-ματογραφικών ταινιών, βίντεο, λογι-σμικού υλικού κλπ., με την κατηγο-ρία ότι η λειτουργία του κατάφερε ζη-μιές από διαφυγόντα κέρδη που υπο-λογίζονται σε ένα δισεκατομμύριο ευ-ρώ, σε πολλές εταιρείες. Υπολογίζεται ότι το gamato.info είχε 850.000 μέλη και 16 εκατομμύρια επισκέψεις την η-μέρα, τόσο από την Ελλάδα όσο και α-πό χώρες του εξωτερικού. Η είδηση έχει ξεσηκώσει θύελλα α-ντιδράσεων στην ελληνική διαδικτυα-κή κοινότητα, με σωρεία θετικών σχο-λίων για την υπό επίθεση ιστοσελίδα αλλά και μηνυμάτων συμπαράστασης προς τους συλληφθέντες από την Υπη-ρεσία Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλή-ματος διαχειριστές της, η οποία δρα-στηριοποιήθηκε έπειτα από μήνυση που κατέθεσε εκπρόσωπος της Εται-

ρείας Προστασίας Οπτικοακουστικών Εργων (ΕΠΟΕ). Οι αρμόδιοι «ράμπο» αυτής της υπη-ρεσίας ξεχνούν, προφανώς, ότι η η-λεκτρονική «πειρατεία» σήμερα είναι τόσο πραγματική όσο και το γεγονός ότι ο ουρανός είναι γαλάζιος και πως όπως δεν μπορείς να κλείσεις τον ου-ρανό σ’ ένα κουτί, άλλο τόσο δεν μπο-ρείς να σταματήσεις μια διεθνή «τά-ση» τέτοιου μεγέθους και δυναμικής. Η πραγματικότητα λέει πως πολλά α-πό τα προϊόντα του καταναλωτικού σύμπαντος στο οποίο ζούμε προσφέ-ρονται δωρεάν στο internet, κάνοντας εκατομμύρια καταναλωτές σε ολόκλη-ρο τον κόσμο να ζουν με την αίσθη-ση πως κατά κάποιο τρόπο παίρνουν έτσι το «αίμα» τους πίσω από τις πο-λυεθνικές που τους «ξεζουμίζουν» οι-κονομικά. Με την εισβολή του internet στη ζωή μας, η μουσική βιομηχανία είδε πρώ-τη τα τεράστια κέρδη της να καταπο-ντίζονται, αφού κανείς πλέον δεν ή-ταν αναγκασμένος να πληρώνει 20+ ευρώ για ένα τραγούδι ενός, κατά τα άλλα, άχρηστου cd. Ακολούθησε ο κι-νηματογράφος, τα ηλεκτρονικά παι-χνίδια κλπ., και όλα δείχνουν πως

«το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω». Οι κα-ταναλωτές, οι οποίοι έχουν κουραστεί να πληρώνουν «τα φύκια για μεταξω-τές κορδέλες», χρησιμοποιώντας sites όπως το gamato.info αισθάνονται δι-καιωμένοι.Μάλιστα, επειδή το φαινόμενο της «πειρατείας» έχει λάβει απίστευτες δι-αστάσεις, πολλοί καλλιτέχνες, αντι-λαμβανόμενοι πως αυτό είναι το μέλ-λον, έσπευσαν να «ρίξουν» οικειοθε-λώς το προϊόν τους στο διαδίκτυο ελ-πίζοντας ότι αφού, ούτως ή άλλως, δεν θα κερδίσουν χρήματα απ’ αυτό, τουλάχιστον έτσι θα «ανέβουν» στην υπόληψη των θαυμαστών τους.Το κλείσιμο του gamato.info δεν πρό-κειται ν’ αλλάξει το υπάρχον «σκηνι-κό». Είναι ζήτημα χρόνου πότε θα εμ-φανιστεί στη θέση του ένα νέο ανάλο-γο site, ενώ ήδη υπάρχουν τόσα πολ-λά ώστε κάθε προσπάθεια ελέγχου α-πό τις Αρχές –σε διεθνές επίπεδο- εί-ναι πρακτικά αδύνατη. Αντ’ αυτού, μια διαφορετική προσέγγιση στο ζήτη-μα, πιο ευέλικτη και ουσιαστική, θε-ωρείται επιβεβλημένη. Οταν μια κα-τάσταση είναι μη αναστρέψιμη τό-τε, απλώς, βρίσκεις τρόπους να ζή-σεις μαζί της.

kinigimagisson.grΕβδομαδιαία ειδική έκδοσητης εφημερίδας Metropolis

www.metropolisnews.grmetropolis@metropolisnews.gr

Τηλ. Επικοινωνίας:210 48.23.977 - 48.16.710

Fax: 210 - 48.32.887

Ιδιοκτησία - ΕκδοσηΜETROPOLIS EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Εθνάρχου Μακαρίου &

Δημητρίου Φαληρέως 2 Τ.Κ. 185 47 - Ν. Φάληρο

Σύνταξη - Διαφήμιση: Κύπρου 12ΑΤ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο

Σύμβουλος Eκδοσης:Κώστας Τσαούσης

Project Manager:Βίκτωρας Δήμας

Συντονισμός Eκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Θάνος Τριανταφύλλου

Στην οργάνωση, παραγωγή και επι-μέλεια της έκδοσης συμμετέχουν οι:

Αλεξία Κονάχου, Γεωργία Μπάστα, Νάντια Γιαννούλη,

Γεωργία Διαβολίτση, Νίκος Καλαμπάκας, Νικήτας Καραγιάννης, Βασίλης

Καραγιαννόπουλος, Αντώνης Κόλλιας, Γιάννης Μανάλης, Μιχάλης

Παναγιωτάκης, Νίκος Πιτσιλαδής, Αλεξάνδρα Σαρμά, Xρήστος

Τσαπακίδης, Αντώνης Χιοκτούρης, Ανδρέας Γιαννόπουλος,

Ντίνος Ρητινιώτης, Θάνος Αλεξίου,Βασίλης Αναστασόπουλος,

Τηλέμαχος Χορμοβίτης

Δημιουργικό:Δημήτρης Στεργίου, Ρουμπίνη Νάτση

Γιώργος Στασινόπουλος, Iωάννα Κυρίτση

Εμπορικός Διευθυντής: Πάνος Πατρίκης

Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης

Εμμανουέλα Χειρακάκη

Φωτογραφίες: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Actionimages, AFP, ΕUROKINISSI Εκτύπωση: Η Καθημερινη Α.Ε.

5ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ12 - 3 - 10

Εντυπωσιακό, πάντως, το γεγονός ότι ο εξαρ-τημένος που έχει λιώσει τις σόλες του ανά την υφήλιο, γυρεύοντας περαιτέρω εξαρτήσεις, γιορτάζει την ημέρα της ανεξαρτησίας του «α-γκαζέ» με τις εξαρτήσεις του. Τι «ποια Ημέρα Ανεξαρτησίας;». Εμείς οι «μπρούκληδες» έτσι το λέμε, για να μας καταλαβαίνουν. Πώς λέμε το αυτοκίνητο «κάρο» και την μπριζόλα «στέ-κι»; Α, γεια σου!

Τέτοια έλλειψη κρατικού συντονισμού είναι του-λάχιστον εκνευριστική, πάντως. Αν ο Γιώργος κα-θυστερούσε την τουρνέ του κατά δέκα μέρες, θα μπορούσε να τη συνδυάσει με το προμόσιον για τη Γιουροβίζιον. Θα ‘παιρνε κι απ’ το... χεράκι τα παιδιά του OGAE και θα σάρωναν τις πίστες. Ασε που θα ‘χε και μεγαλύτερη επιτυχία έτσι. Τι λέει ο Παύλος γι’ αυτό;

40 λεπτά με τον Ο-μπάμα. Σαν να κέρ-δισε σε διαγωνισμό SMS της κόκα κό-λα ακούγεται: «Στείλε SPREAD στο 54454 και μια αξέχαστη συ-νάντηση στο Λευκό Οίκο σε περιμένει». Και όσοι κακοπροαί-ρετοι αναρωτηθήκατε γιατί βγήκε μέσα στ’ αγιάζι να κάνει δηλώ-σεις μετά τη συνάντη-ση με το είδωλό του, ελπίζω να πήρατε την α-πάντησή σας, όταν εμφανίστηκαν «τσικ του τσικ». Εκεί ήταν που ρίγησα από συγκίνηση.

«Ζήτω η Ελλάς», που αναφώνησε και ο Μπαράκ –υπό το άγρυπνο βλέμμα του πάντα «γαλαντόμου» ελληνικού λόμπι και του Αμερικής Δημήτριου. Ποιος είμαι εγώ, για να το αρνηθώ;

Φιλότιμο (το) [ουσ.]: έντονο συναίσθημα τι-μής και προσωπικής αξιοπρέπειας, επίσης, η προθυμία, η ευσυνειδησία στην εκτέλεση του καθήκοντος, της εργασίας. Ως Ελληνες,

είπε ο πρόεδρος, εί-μαστε ταυτισμένοι με την έννοια του «φι-λότιμου». Και δώσ’ του χειροκροτήματα οι πλουμιστοί λομπί-στες. Ο Γιώργος συ-γκινήθηκε γιατί αφε-νός θυμήθηκε τα δικά του ταραγμένα παιδι-κά χρόνια και αφετέ-ρου συνειδητοποίησε

πόσο μακριά είναι πραγματικά η μητέρα πα-τρίδα από τους ομογενείς.

Πέρα από τα ύψιστης εθνικής σημασίας πανηγύ-ρια στο Λευκό Οίκο –κάθε μέρα ο Ομπάμα πρω-ταγωνιστεί και σε άλλη φιέστα ως γνωστόν- και τα τζάμπα μπέργκερ για τους εκπροσώπους μας, βγά-λαμε και κάτι άλλο σημαντικό: καταργήθηκε η βί-ζα. Γιατί, όπως γράφει η ανακοίνωση της υπουρ-γού Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, κριθήκα-με ικανοί να εφαρμόζουμε αυστηρά κριτήρια σε ό,τι αφορά στον έλεγχο και να παρέχουμε μέγι-στη ασφάλεια στις πτήσεις μας. Καλά, αυτοί δεν ήταν που μέχρι πρότινος εξέδιδαν «μαύρες κι ά-ραχνες» ταξιδιωτικές οδηγίες για την Αθήνα σαν φέιγ βολάν;

«Αλλο μίζα, άλλο βίζα, κι άλλο βίζιτα...», που έγραψε και ο Χάρρυ Κλυν στο λογαριασμό του στο Twitter.

Οσο για το μέλλον της χώρας, επίτρεψέ μου, να α-κούω και να εμπιστεύομαι μόνο έναν: «οι μακρο-πρόθεσμες προοπτικές για την Ελλάδα παραμένουν εξαιρετικά ευοίωνες και είναι ένα καλό στοίχημα ό-

τι θα ξεπεράσει την κρί-ση», τόνισε ο πρώην σαξοφωνίστας του Λεύ-κου Οίκου, Μπιλ Κλί-ντον, μετά τη συνάντη-σή του με το Γιώργο, ο οποίος στο Κολέγιο είχε πρωτεύσει στη μελόντι-κα 32 πλήκτρων. Ξελα-μπικαρισμένος άνθρω-πος ο Μπιλ, ξέρει.

Μ' αυτά και μ’ αυτά, ανοίγει ο δρόμος των Τε-μπών έγκαιρα για τις διακοπές του Πάσχα. Α-ντε και με είχε πιάσει ένα άγχος για το πού θα πάω. Την εθνική οδό την αποκαταστήσαμε, βίζα για ΗΠΑ δεν χρειάζεται να πληρώνουμε, το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος μείω-σε τις τιμές για το 2010, τι μας λείπει, τι μας λείπει, να δεις...

Πάντως το «χτύπημα» στη γενιά των επτακοσίων είναι η σύλληψη των διαχειριστών του gamato.info, το οποίο είχε 16.000.000 hits καθημερι-νά και 850.000 ενεργά μέλη. Αρτος-θεάματα, ση-μειώσατε Χ.

Ελλειψη κρατικού συντονισμού νού-μερο δύο: χάθη-κε να έκλειναν το gamato μία εβδομά-δα πριν; Θα έβγαζε τουλάχιστον τα οδοι-πορικά του ο Γιώρ-γος. 75.000 αντίτυπα πούλησε το dvd, προ της σύλληψης.

Μιχάλη, μεταξύ μας, τα ίδια έκαναν και εις Πα-ρισίους με το θρυλικό τρίπτυχο μέτρων “Hadopi” κατά της «πειρατείας» και όχι μόνο αυξήθηκαν τα εν λόγω σάιτ, αλλά μειώθηκαν και κατακόρυφα οι πωλήσεις σε δίσκους και dvd. Ο ήλιος γύρισε και ο κόσμος έτσι ενημερώνεται πλέον για τις και-νούργιες εκδόσεις της μουσικής και κινηματογρα-φικής βιομηχανίας, μαθαίνοντας παράλληλα να α-γαπάει τα παλιά. Οσο πιο γρήγορα το συνειδητο-ποιήσετε, τόσο καλύτερα για εσάς.

Και έπειτα, με το πέ-ρας της ιεράς δο-ξολογίας στην Αγία Ειρήνη επί της ο-δού Αιόλου, ο βα-σιλεύς Οθων και η βασίλισσα Αμαλία, παραβρέθησαν εις τους λαμπρούς εορ-τασμούς της πλατεί-ας Κλαυθμώνος, με αφορμή τον πρώτο εορτασμό στην ιστορία της Greek Independence Day.

Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο

beta version Γράφει ο Νίκος Πιτσιλαδής

6 ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 12 - 3 - 10

Τα ταξίδια του κ. Παπανδρέου στο εξωτερι-κό, κατά κοινή ομολογία, στέφθηκαν από μεγάλη επιτυχία. Πολιτική και επικοινωνι-ακή. Κατάφερε -αν μην τι άλλο- σε μεγά-

λο (αλλά πόσο ικανοποιητικό;) βαθμό να ανατρέψει το αρνητικό κλίμα για τη χώρα, και ως ένα βαθμό να μετατρέψει το ελληνικό πρόβλημα σε ευρωπαϊκό που θα φτάσει ως τις G20. Ως εδώ καλά. Επειδή όμως η πηγή του σημερινού προβλήματος βρίσκεται στο εσωτερικό της χώρας, και είναι κυρίως η απελπιστική οικονομική μας κα-τάσταση, ασχέτως κερδοσκόπων, καλό θα είναι να δούμε πού πατάμε και πού βρισκόμαστε, γιατί όσο και αν πασχίζουμε να αλλάξουμε την εικόνα στο ε-ξωτερικό, αν στο εσωτερικό δεν γίνεται τίποτα, πα-ραμένουμε στο μηδέν εις το πηλίκο.

Εσωτερικό χάοςΗ εικόνα που έχουμε δεν είναι διόλου ενθαρρυντι-κή. Κατ’ αρχήν, όσον αφορά στα πολιτικά κόμματα, φαίνεται πως εξακολουθούν να θυμίζουν τον παλιό κακό εαυτό τους. Το παλαιό ΠΑΣΟΚ δείχνει να μην έχει καταλάβει τι συμβαίνει στη χώρα, αν λάβουμε υπ’ όψιν τις δηλώσεις Παπουτσή και Σκανδαλίδη. Το ίδιο συμβαίνει και με τις θέσεις της ΝΔ σε διά-φορα ζητήματα. Η ΝΔ επιμένει, ντε και καλά, στο δικό της αναπτυξιακό πρόγραμμα και τις περιβόητες 24 θέσεις, που αν τις διαβάσει κανείς θα δει πως πρόκειται για μία προεκλογική έκθεση ιδεών. Αυτό όπως που προβληματίζει περισσότερο είναι η ενα-ντίωσή της στο νόμο Ραγκούση, για τις αλλαγές των γενικών διευθυντών και των τμηματαρχών των υ-

πουργείων, όταν τοποτηρητής είναι το ΑΣΕΠ. Πρό-κειται, κατά την άποψή μου, για «στείρα» αντιπολι-τευτική στάση στη βάση της «ξύλινης» συνθηματο-λογίας. «Αλώνεται» η διοίκηση. Λυπάμαι, στην Α-ριστερά δεν θα αναφερθώ, καθώς αρκετά συχνά θέτει εαυτόν σε... τροχιά παραλογισμού με κατα-στροφικές συνέπειες, δεδομένων των υπαρχου-σών συνθηκών.Εκτός, λοιπόν, από τα πολιτικά, καλό θα είναι να δούμε και τις οικονομικές προοπτικές. Το επίτευγ-μα Παπανδρέου δεν είναι ότι θα δανειστούμε φτη-νά. Απλώς θα μπορούμε να δανειζόμαστε σε λογι-κά πλαίσια. Η Κοινότητα, η οποία θα παρέμβει ε-άν και εφόσον χρειαστεί, δεν έχει ακόμη ανοίξει τα «χαρτιά» της. Η ουσία όμως είναι πως φέτος θα χρειαστούμε 55 δισ., του χρόνου ενδεχομένως 70, του παραχρόνου 80 και πάει λέγοντας. Το χρέ-ος μας, λοιπόν, θα αυξάνει, την ώρα που το ΑΕΠ μας θα συρρικνώνεται, όπως προβλέπεται. Φαύ-λος κύκλος δηλαδή, αφού γνωρίζουμε και έχου-με δεσμευτεί πως το χρέος μας θα εξυπηρετείται.

Ζητούνται αναπτυξιακά μέτραΗ επιθυμητή ανάπτυξη, που την επικαλούμαστε συ-χνά ως αντιστάθμισμα, για να έχει αποτελέσματα πρέπει να είναι ουσιαστική. Καλώς ή κακώς, τέτοια μέτρα ακόμη δεν είδαμε. Μπορεί να προσδοκούμε στα 20 δισ. του ΕΣΠΑ, αλλά για να αξιοποιηθούν πρέπει να υπάρχουν επιχειρηματικά σχέδια. Σοβα-ρά σχέδια για αειφόρο ανάπτυξη και όχι της «αρπα-χτής». Μένει να αποδειχτεί πόσο έτοιμοι είμαστε και πόσο οι Ελληνες επιχειρηματίες το έχουν συνειδη-τοποιήσει. Αλλο τόσο πρέπει να το συνειδητοποιή-σουν και οι συνδικαλιστές, που επίσης δείχνουν να

μην αντιλαμβάνονται το μέγεθος της κατάστασης και μένουν προσκολλημένοι μόνο στο πλήγμα που δέχε-ται το εργατικό δυναμικό. Δίκαιο μεν, κοντόφθαλμο δε, αφού κανένας κίνδυνος δεν έχει εξαλειφθεί αλλά αντίθετα το... ναρκοπέδιο επεκτείνεται. Και δεν έχει εξαλειφθεί, γιατί, για παράδειγμα, το τραπεζικό μας σύστημα φέτος θα περάσει μία από τις χειρότερες χρονιές του, αφού θα πρέπει να επιστρέ-ψει (σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα) τα χρήμα-τα που πήρε από την ΕΚΤ και να τα αναπληρώσει με δανεισμό από την ελεύθερη αγορά. Αυτό σημαίνει ι-σχυρές πιέσεις στους τραπεζικούς ισολογισμούς, κα-θώς, πέρα από το ακριβό χρήμα που είναι αναγκα-σμένες πλέον να προμηθεύονται, θα δουν και τα ορ-γανικά έσοδά τους να συρρικνώνονται, αφού η πι-στωτική επέκταση λίμνασε. Το δείχνουν τα στοιχεία για την οικοδομή, που το 2009 υποχώρησε κατά 25,9%, οι εξαγωγές γύρισαν στα επίπεδα του 2005, η ανεργία καλπάζει, το 20% του ελληνικού πληθυ-σμού βρίσκεται στα όρια της φτώχειας και οι εκτιμή-σεις λένε πως το 2010 η μείωση της εσωτερικής κα-τανάλωσης και της παραγωγικότητας κατά 5% θα ο-δηγήσει σε συρρίκνωση του εισοδήματος της μικρο-μεσαίας τάξης, που σημαίνει ότι θα λείψουν από την αγορά περί τα 8,3 δισ. ευρώ το 2010, όπως εκτιμά ο εμπορικός κόσμος της χώρας. O καθένας μας, λοιπόν, αντιλαμβάνεται πως τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα και ενδεχομέ-νως να χειροτερέψουν -με απρόβλεπτες συνέπειες. Και λέμε απρόβλεπτες γιατί δεν τολμάμε να ξεστο-μίσουμε τις προβλέψεις. Οπότε ας ξεχάσουμε αμέ-σως την πολιτική και επικοινωνιακή νίκη και ας στρωθούμε στη δουλειά. Δεν είναι ώρα για επινί-κια πανηγύρια.

Του Τάκη Λαϊνά

Δεν είναι ώρα για επινίκια πανηγύρια

8 ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 12 - 3 - 10

Του Χρήστου Τριαντόπουλου

Η ιδέα -που αναπτύχθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες- για την εισαγωγή ενός κοινού νομίσματος στο σκληρό πυρήνα της Ευ-ρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), βασίστηκε στη

θεωρία των άριστων νομισματικών περιοχών του καθηγητή του Columbia University και νομπελίστα Robert Mundell, ως αποτέλεσμα (κυρίως) των ό-λο και στενότερων σχέσεων εμπορικής συνεργασί-ας και αλληλεξάρτησης των κρατών-μελών, αποτε-λώντας -για πολλούς ευρωπαϊστές- ακόμα ένα ση-μαντικό βήμα προς το όραμα της πολιτικής ενοποί-ησης της κοινότητας. Ωστόσο, το επόμενο βήμα προς την κατεύθυνση αυ-τή, αυτό της δημοσιονομικής ενοποίησης, διαφαίνε-ται μακρινό -αν όχι απίθανο- μετά και τον πρόσφατο δημοσιονομικό εκτροχιασμό των κρατών-μελών της ευρωζώνης και τον κλονισμό του κοινού νομίσμα-τος. Οι δυσμενείς επιπτώσεις της χρηματοπιστωτι-κής κρίσης, στην πραγματική οικονομία των κρα-τών-μελών της ΕΕ, κατέδειξαν με τον πλέον εμφατι-κό τρόπο τις δομικές διαφορές των οικονομιών της κοινότητας, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στις αποκλί-σεις και αυξήσεις των spreads των κρατικών ομο-λόγων, κυρίως, των κρατών-μελών του ευρωπαϊκού Νότου (και Ιρλανδίας) -και ιδιαίτερα της Ελλάδας. Η μεγάλη (ιστορικά πρωτοφανής) αύξηση του κό-στους δανεισμού για χώρες όπως η Ελλάδα, σε συν-δυασμό με μία τάση εκμετάλλευσης αυτής (ως αδύ-ναμου κρίκου της ευρωζώνης) από τις διεθνείς αγο-ρές, έθεσε ζητήματα αδυναμίας της ευρωζώνης, ό-σον αφορά στη διασφάλιση της σταθερότητας του οικοδομήματός της και του ευρώ. Μία κοινοτική α-δυναμία που αντανακλάται στο ερώτημα «τι θα κά-νει η ευρωζώνη και με ποιους μηχανισμούς θα α-ντιδράσει εάν ένα κράτος-μέλος της (όπως η Ελλά-δα) οδεύει προς την πτώχευση;».

Ενα μίνι ΔΝΤ στα σκαριά;Η ερώτηση αυτή, ύστερα από μία δημόσια συζήτη-ση περί πολιτικής στήριξης, Διεθνούς Νομισματι-κού Ταμείου (ΔΝΤ), ευρωομολόγου και άλλων σε-ναρίων, φαίνεται να βρίσκει την απάντησή της στην πρόταση που κατέθεσαν πριν από λίγες ημέρες οι Daniel Gros και Thomas Mayer, του Centre for European Policy Studies, αναφορικά με τη δημιουρ-γία ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου (ΕΝΤ), το οποίο, μετά και την αποτυχία του Συμφώνου Στα-θερότητας και Ανάπτυξης, θα είναι σε θέση, σύμ-φωνα με τους εμπνευστές του, να αντιμετωπίσει στο μέλλον με επιτυχία και αποτελεσματικότητα το εν-δεχόμενο δημοσιονομικής κατάρρευσης ενός κρά-

τους-μέλους της ΕΕ. Η πρόταση αυτή έχει αποκτήσει πολλούς αποδέκτες στα υψηλά κλιμάκια της ΕΕ -πα-ρά τις έντονες αντιρρήσεις των εκφραστών της γερ-μανικής ορθόδοξης οικονομικής σκέψης, καθιστώ-ντας πλέον ορατό το ενδεχόμενό υιοθέτησής της α-πό τους Ευρωπαίους ηγέτες την προσεχή περίοδο. Ωστόσο, παρά τους «πανηγυρισμούς» στην ιστοσε-λίδα του Centre for European Policy Studies, κα-νείς δεν είναι σε θέση, προς το παρόν, να υποστη-ρίξει πως η δημιουργία του ΕΝΤ δεν θα είναι μία κοινοτική θεσμική απάντηση (επικοινωνιακού τύ-που) με «πριονισμένες» επιπτώσεις στις δημοσιονο-μικές πολιτικές των κρατών-μελών της ΕΕ ή θα εί-ναι μία σημαντική θεσμική μεταρρύθμιση, που θα καλύψει ορισμένα κενά δημοσιονομικού συγχρονι-σμού στην ΟΝΕ. Τα βασικά χαρακτηριστικά μία τέτοιας μεταρρύθμι-σης, σύμφωνα με την πρόταση των Gros και Mayer, είναι:

1 Η δημιουργία -επί της ουσίας- ενός Ταμείου που θα λειτουργεί ως «δανειστής ύστατης καταφυ-γής», για κράτη-μέλη της ΕΕ που θα αντιμετω-πίζουν προβλήματα δημοσιονομικής κατάρρευ-σης και το οποίο, αν και θα έχει ανάλογα καθή-κοντα με το ΔΝΤ, θα διαφέρει μ’ αυτό όσον αφο-ρά στην αποτελεσματικότητά του στην αποκατά-σταση της δημοσιονομικής σταθερότητας. Ετσι, το ΕΝΤ θα είναι σε θέση, αξιοποιώντας τα κοι-νοτικά εργαλεία και τις μεθόδους που του παρέ-χονται στο πλαίσιο της ΕΕ (διαθρωτικά ταμεία, θεσμικές κυρώσεις, κά.), να πιέσει το κράτος-μέλος που θα έχει λάβει τη χρηματοδοτική του βοήθεια να προχωρήσει στην άμεση διόρθωση της δημοσιονομικής κατάστασής του, ενώ, αντι-θέτως, το μόνο μέσο πίεσης του ΔΝΤ είναι η α-ναστολή χορήγησης των δανειακών πόρων.

2 Η χρηματοδότηση του ΕΝΤ θα προέρχεται από τα κράτη-μέλη που αποκλίνουν από τα δημοσιονο-μικά κριτήρια του Μάαστριχτ (1% επί των απο-κλίσεων του δημοσιονομικού ελλείμματος και του δημόσιου χρέους), συρρικνώνοντας τις όποιες πιθανότητες εμφάνισης φαινομένων ηθικού κιν-δύνου και παρέχοντας προειδοποιήσεις για τη δημοσιονομική κατάσταση κάθε κράτους-μέλους.

3 O δανεισμός θα πραγματοποιείται με εγγύηση του ΕΝΤ. Σε περίοδο δημοσιονομικής κρίσης, κάθε κράτος-μέλος δύναται αρχικά να δανειστεί τον ό-γκο των πόρων που έχει -έως τότε- αποταμιεύσει στο ΕΝΤ (λόγω των αποκλίσεών του από τα δη-μοσιονομικά κριτήρια), εκδίδοντας χρέος με εγ-γύηση του ΕΝΤ έως εκείνο το ύψος. Επίσης, το εν λόγω κράτος μπορεί να δανειστεί, πέραν των αποταμιευθέντων πόρων, με εγγύηση του ΕΝΤ, υ-

πό την προϋπόθεση πως θα υιοθετήσει ένα αυ-στηρό πρόγραμμα προσαρμογής σε ένα καθε-στώς εποπτείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Eurogroup.

4 Ο μηχανισμός «εξαναγκασμού», σε περίπτωση που ένα κράτος-μέλος αθετήσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στο ΕΝΤ, περιλαμβάνει την αναστο-λή περαιτέρω χρηματοδότησης, την περικοπή της χρηματοδότησης μέσα από τα διαρθρωτικά τα-μεία και τη μη αποδοχή του κυβερνητικού χρέους του κράτους-μέλους ως «ενέχυρο» για τις πράξεις repos της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Πα-ράλληλα, όπως γράφεται στον Τύπο, στα παραπά-νω μέτρα δύναται να προστεθούν και κάποια υ-περβολικά, όπως η άρση του δικαιώματος ψήφου στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για κράτη που επα-νειλημμένα έχουν καταπατήσει το Σύμφωνο Στα-θερότητας και Ανάπτυξης (ίσως και η Γερμανία;) και η έξοδος από την ευρωζώνη(!).

Προς ένα (Ευρώ)παϊκό Νομισματικό Ταμείο;

9ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ 12 - 3 - 10

5 Η διασφάλιση από το ΕΝΤ της συστημικής σταθε-ρότητας σε περίπτωση πτώχευσης ενός κράτους-μέλους, μέσα από μία διαδικασία ανταλλαγής του χρέους προς τους πιστωτές με απαιτήσεις προς το ΕΝΤ που θα ανέρχονται έως το 60% του δη-μόσιου χρέους.

Διευκολύνοντας την ευρωζώνηΟπως και να έχει, η απόφαση για τη δημιουργία ενός ΕΝΤ θα αποτελέσει μία σημαντική εξέλιξη, έπειτα α-πό μία παρατεταμένη περίοδο ουσιαστικής απραξίας και έλλειψης πραγματικής κοινοτικής αλληλεγγύης των οργάνων και των μελών της ευρωζώνης, κλονί-ζοντας την εμπιστοσύνη στο ευρώ, αλλά και το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η θέσπιση του ΕΝΤ δύναται να συμβάλλει εν μέρει στη θωράκιση του κοι-νού νομίσματος, στη διασφάλιση της συνέχειας -χω-ρίς απώλειες- της ευρωζώνης, στον περιορισμό των δημοσιονομικών διαταραχών των κρατών-μελών και

την ενίσχυση των προοπτικών οικονομικού συντονι-σμού της κοινότητας. Ωστόσο, από μόνο του το ΕΝΤ δεν θα είναι σε θέση να αποτρέψει και να αντιμετωπί-σει περαιτέρω δημοσιονομικές κρίσεις, καθώς, όπως τόνισε πρόσφατα και ο Robert Mundell, προς την κα-τεύθυνση αυτή απαιτείται η προώθηση σε κοινοτι-κό επίπεδο ενός συνόλου δημοσιονομικών κανόνων που θα είναι πιο ισχυροί από το Σύμφωνο Σταθερό-τητας και Ανάπτυξης και θα διασφαλίζουν την αξιοπι-στία της ευρωζώνης. Εάν, συνεπώς, το ΕΝΤ ακολου-θηθεί από ένα πακέτο κανόνων για το δημοσιονομι-κό συντονισμό των κρατών-μελών της ΟΝΕ, προω-θώντας την ενοποίηση του πρώτου συνθετικού αυ-τής, τότε δύναται να αποτελέσει, όπως υποστήριξε και ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Leuven Paul De Grauwe, ένα μικρό βήμα προς το πολιτικό μέλ-λον της Ευρώπης. Εως τότε, το (Ευρώ)παϊκό Νομι-σματικό Ταμείο θα αποτελεί ένα αισιόδοξο βήμα, σε μία περίοδο παρατεταμένης κοινοτικής απραξίας...

Του Χρήστου Τσαπακίδη

Είστε περιχαρής: η τράπεζα σας έχει δώσει προέγκριση για το στεγαστικό δάνειο που δι-ακαώς επιθυμούσατε να λάβετε. Και ενώ α-πομένουν τα τυπικά για να «πέσουν» οι τε-λικές υπογραφές, η τράπεζα αλλάζει γνώ-μη. Εκπληκτος/η τηλεφωνείτε για να μάθετε τους λόγους του «ναυαγίου», και ο υπεύθυ-νος του πιστωτικού ιδρύματος σας ενημερώ-νει ότι ένας τύπος, που μένει δύο τετράγωνα πιο μακριά από εσάς, επικοινώνησε μαζί του και τον ενημέρωσε ότι δεν είστε φερέγγυος.Κάπως έτσι κινδυνεύει να… την πάθει και η χώρα μας. Αν, τελικά, η Moody’s υπο-βαθμίσει την Ελλάδα, οι εμπορικές τράπε-ζές της δεν θα μπορούν να ανταλλάσσουν ελ-ληνικά κυβερνητικά ομόλογα έναντι μετρη-τών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπε-ζα (ΕΚΤ), αρχής γενομένης από τον Ιανουά-ριο του 2011 (οι κανόνες της ΕΚΤ προβλέ-πουν την αποδοχή ομολόγων κυβερνήσεων που έχουν επαρκή βαθμολογία από τους οί-κους αξιολόγησης). Αν και η Ελλάδα είναι πολύ κοντά σε αυτόν τον κίνδυνο, αυτό το δεινό μπορεί να πλήξει θεωρητικά οποιοδή-ποτε μέλος της ευρωζώνης. Βάσει των ανω-τέρω, αρκετοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι εμ-φανίζονται δυσαρεστημένοι με την επιρροή που μπορούν να ασκήσουν οι διεθνείς οίκοι στην ευρωζώνη.Για το λόγο αυτό -και δεδομένης και της ανι-κανότητας των οίκων αξιολόγησης να προ-βλέψουν τη χρηματοπιστωτική κρίση- έχει ξεκινήσει έντονα ο διάλογος για την ίδρυση ενός ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης, δίπλα στα σχέδια για το ΕΝΤ (βλέπε δίπλα) και την έκδοση ευρωομολόγων. Παρόλα αυτά, δεν λείπουν και οι επιφυλάξεις. Ο Charlemagne («Καρλομάγνος» ελληνιστί), από το blog του Economist (“Why is Germany talking about a European Monetary Fund?”, 09.03), δη-μοσιεύει ορισμένες: η ΕΚΤ θα μπορούσε α-πλώς να είναι ελαστικότερη όταν αποφασίζει για το ποια ομόλογα θα αποδέχεται ως ενέ-χυρο για την παροχή δανείων. Παρόλα αυ-τά, ακόμα και με την ίδρυση ενός ευρωπα-ϊκού οίκου αξιολόγησης, οι ιδιωτικοί οίκοι θα συνέχιζαν τη λειτουργία τους, με τον κίν-δυνο να προκληθεί σύγχυση στις αγορές, σε περίπτωση διαφοροποιήσεων στις βαθμο-λογήσεις.Οπως και να έχει, οι ευρωπαϊστές μάλλον θα πρέπει -για μία ακόμα φορά- να κρατήσουν μικρό καλάθι... Τα ευρωομόλογα προσκρού-ουν στις διαφορές κινήτρων μεταξύ φερέγ-γυων (βλ. Γερμανία) και όχι τόσο φερέγγυ-ων κρατών (βλ. PIGS), το ΕΝΤ είναι ακόμα μακριά (αν έρθει ποτέ), ενώ η ενδεχόμενη ί-δρυση ενός ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης δεν πρόκειται να συμβάλει άμεσα στην εμβά-θυνση της ολοκλήρωσης, αλλά στην καλύτε-ρη διαχείριση των υφιστάμενων ζητημάτων της ευρωζώνης.

Προς έναν ευρωπαϊκό οίκο αξιολόγησης;

10 ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ 12 - 3 - 10

Τόσο ως χώρα όσο και ως πο-λίτες, συνηθίζουμε να είμα-στε ακόλουθοι και όχι πρω-τοπόροι των γεγονότων. Αυ-

τό επαληθεύεται και στην περίπτωση του κλεισίματος της μεγαλύτερης ελλη-νικής ιστοσελίδας ανταλλαγής αρχεί-ων, του gamato.info. Το θέμα της παρά-νομης διακίνησης αρχείων μέσω διαδι-κτύου μπορεί να ήρθε μόλις αυτές τις η-μέρες στην επιφάνεια της ελληνικής επι-καιρότητας, ωστόσο στις ΗΠΑ η συζήτη-ση αυτή έχει ανοίξει εδώ και πάνω από μία δεκαετία. Κάπου στα τέλη της προηγούμενης, λοι-πόν, και ύστερα από μια σειρά νομικών αντιπαραθέσεων ανάμεσα στην Napster (online υπηρεσία ανταλλαγής μουσικών αρχείων) και το Συνεταιρισμό Μουσικής Βιομηχανίας (RIAA) της χώρας, η πρώ-τη καταδικάστηκε σε παύση λειτουργίας και στην καταβολή 36 εκατ. δολαρίων σε συν-θέτες και σε κατόχους πνευματικών δικαιω-μάτων. Πλέον λειτουργεί μέσω συνδρομής για καθένα από τα αρχεία που ανταλλάσσει.

gamath Σουηδία! Οσο εύκολη ήταν η «πλεύση» στις παγκόσμι-ες θάλασσες για τους γνήσιους πειρατές της αρχαιότητας και για τους σύγχρονους Σομαλούς ομοίους τους, τόσο εύκολη ή-ταν και η διάδοση της «διαδικτυακής πειρατείας» στην εδώ πλευρά του Ατλαντι-κού. Εάν κάποιος δικαιούται τον τίτλο του «Ευρωπαίου καπετάνιου της πειρατι-κής ναυαρχίδας», αυτός δεν είναι άλλος από τη σουηδική ιστοσελίδα “The Pirate Bay”. «Αδελφάκι» του Napster και πρότυπο για το «δικό» μας gamato, δημιουρ-γήθηκε στα τέλη του 2003. Αυτή τη στιγμή θεωρείται ένας από τους μεγαλύτε-ρους διακομιστές των λεγόμενων torrents, αριθμώντας περισσότερους από 20 εκατ. εγγεγραμμένους χρήστες. Δικαστικές διαμάχες, συλλήψεις ιδρυτικών με-λών, και αλλεπάλληλες διακοπές στη λειτουργία του, δεν φάνηκε να το πτοούν… Η δυναμική του Pirate Bay είναι τέτοια που το κρατά ακόμα όρθιο. Και δεν εί-ναι μόνο αυτό…Η λειτουργία του μύησε εκατομμύρια Σουηδών στη διαδικασία ανταλλαγής αρ-χείων, καθιστώντας την μια ιδιότυπη «κουλτούρα», η οποία διαθέτει, μάλιστα, και πολιτική αντιπροσώπευση. Το σουηδικό «Κόμμα των Πειρατών» (Pirate Party) έκανε την εμφάνισή του στην πολιτική σκηνή της χώρας πριν από τέσσε-ρα χρόνια. Απορρίπτοντας τις καθιερωμένες ταμπέλες του ιδεολογικοπολιτικού άξονα «αριστερά-δεξιά, αριστερά-δεξιά» και διαθέτοντας μια περισσότερο πραγ-ματιστική αντιμετώπιση, κατάφερε μέσα σε μία μόλις τετραετία να αναδειχθεί στο τρίτο μεγαλύτερο (σε όρους μελών) κόμμα της χώρας.

Δεν έχει καταφέρει ακόμα την εισαγωγή του στο Κοινοβούλιο της χώρας. Στο α-ντίστοιχο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ω-στόσο, φωνάζει ήδη «παρών». Συγκε-ντρώνοντας 7,1% των προτιμήσεων στις ευρωεκλογές του 2009, κατάφερε να στείλει δύο ευρωβουλευτές στις Βρυ-ξέλλες. Παράλληλα, υποστήριξε τη δη-μιουργία θεσμοθετημένων «αδερφών κομμάτων» σε Ισπανία, Γαλλία, Γερμα-νία, Πολωνία, Φινλανδία και ανεπίση-μων φορέων υποστήριξης σε ΗΠΑ, Αυστραλία, Δανία, Αργεντινή, Χιλή. Το αίτημα της αποποινικοποίησης της ανταλλαγής αρχείων μέσω του διαδι-κτύου ηχεί πλέον παντού και κυρίως πιο δυνατά από ποτέ.

«Πειρατές» - Αγοράσημειώσατε… Ωστόσο, οι απανταχού «κυβερνο-πειρατές» δεν «παίζουν» χωρίς α-ντίπαλο. Τόλμησαν(;) να χλευά-σουν τους κατεστημένους κανό-νες της αγοράς και η αντίδραση εναντίον τους αναμένεται σφο-δρή. Ο συνασπισμός της αντίπε-ρα όχθης διαθέτει πανίσχυρα μέ-λη και εξίσου ισχυρά μέσα. Επι-μέρους κρατικοί μηχανισμοί, ιδι-

ωτικά μονοπώλια της μουσικής βιομηχανίας, του κινηματογράφου, αλλά και των εταιρειών δημιουργίας και παροχής λογισμικού, συγκροτούν μια πανί-σχυρη συμμαχία. Οι ζημίες που εμφανίζει η εν λόγω συμμαχία από τη δράση των «πειρατών» ανέρχεται σε περισσότερα από 50 δισ. ευρώ παγκοσμίως, γε-γονός που καθιστά αυτονόητο ότι θα προχωρήσει στο εξής σε «λυσσαλέες» ε-πιθέσεις εναντίον τους. Αυτό που απομένει να δούμε είναι ποια θα είναι η τελική κατάληξη του «πολέ-μου». Οι «κυβερνοπειρατές» θα συνεχίσουν να υπερασπίζονται «τα δικαιώμα-τα των χρηστών του διαδικτύου, την προστασία της ιδιωτικότητας, το ελεύθε-ρο downloading» και να επιζητούν «την άρση των περιορισμών στη διακίνηση πληροφοριών μέσω του διαδικτύου». Οι επιμέρους βιομηχανίες, των οποίων τα συμφέροντα πλήττονται βαρέως από αυτήν την ιστορία, θα προσπαθήσουν με την αρωγή των εκάστοτε κυβερνήσεων, να «βουλώσουν» μια και καλή τη μεγά-λη «μαύρη τρύπα» των διαφυγόντων κερδών. Οι πρώτοι παίζουν «εντός έδρας». Εκμεταλλευόμενοι τη χαοτική διάσταση του διαδικτύου, διαθέτουν το πλεονέκτη-μα της εύκολης προσαρμογής απέναντι σε κάθε ενδεχόμενη κίνηση των αντιπά-λων τους. Οι τελευταίοι, ωστόσο, διαθέτουν και αυτοί το δικό τους ατού. Εχουν στις τάξεις τους έναν πανίσχυρο «παίκτη» που διαχειρίζεται και εφαρμόζει, κα-τά το δοκούν, τα κατασταλτικά μέσα και μέτρα: το κράτος. Και ίσως αυτό το στοι-χείο να είναι αρκετό, για να αναδείξει τον τελικό νικητή.

Είμαστε όλοι...Σουηδοί!

Του Ντίνου Ρητινιώτη

11ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ12 - 3 - 10

Στις 10 Μαρτίου, η Ελληνική Αστυνομία συ-νέλαβε έντεκα άτομα ανά την Ελλάδα που έχουν σχέση με το δικτυακό τόπο διαμοι-ρασμού torrents, gamato.info ύστερα α-

πό καταγγελία της ΕΠΟΕ (Εταιρεία Προστασίας Ο-πτικοακουστικών Εργων). Είναι ο ίδιος οργανισμός που προσπάθησε προ ενός έτους, αν θυμάμαι κα-λά, να εμποδίσει τη διακίνηση ελληνικών υποτίτ-λων εκπομπών και ταινιών ανά το διαδίκτυο, με ε-ντυπωσιακά μηδαμινά αποτελέσματα, όπως μία α-ναζήτηση στο Google θα σας δείξει. Πρόκειται για τη συνέχεια, επί ελληνικού εδάφους, της μάχης των λεγόμενων «βιομηχανιών περιεχομένου» εναντί-ον της τεχνολογίας και των (μη κερδοσκοπικών) πρακτικών των χρηστών του διαδικτύου. Η μεγάλη προηγούμενη παρόμοια υπόθεση σε διεθνές επίπε-δο που είχε γίνει πέρυσι περίπου τέτοια εποχή, με τη δίωξη εναντίον του Pirate Bay στη Σουηδία, κα-τέληξε σε μία ακόμα δικαστική ≤«πύρρειο» νίκη της βιομηχανίας, καθώς ήδη οι εξελίξεις στην τεχνολο-γία είχαν ακυρώσει στην πράξη τις συνέπειες της νίκης αυτής.

ΕΛΑΣ: PR της BSA;Η ΕΠΟΕ, όμως, μοιάζει να έπεισε και πολύ κόσμο στην ΕΛΑΣ. Στο δελτίο Τύπου της Ελληνικής Αστυ-νομίας σχετικά με τις συλλήψεις διαβάζουμε:Σύμφωνα με μελέτη που εκπονήθηκε από διεθνή ε-ταιρεία ερευνών, παρόλο που πραγματοποιείται ση-μαντική πρόοδος στην καταπολέμηση της «πειρα-τείας» στη χώρα μας, αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βρί-σκεται στην τρίτη θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών χω-

ρών με το υψηλότε-ρο ποσοστό «πει-

ρατείας» Η λιανική α-

ξία μόνο

για παρά-νομο λο-γισμικό -που αντιπροσωπεύ-ει το απολεσθέν ει-σόδημα για την παγκό-σμια βιομηχανία λογισμι-κού- ξεπέρασε το όριο των 50 δισ. δολαρίων για πρώτη φορά το 2009. Με εξαίρεση τις απώλειες από τις ισο-τιμίες, οι οικονομικές απώλειες για την Ελλάδα α-νέρχονται σε 171 εκατ. ευρώ μόνο για παράνομο λογισμικό, ενώ, αν προσθέσουμε και τα πνευματικά δικαιώματα από τις κινηματογραφικές ταινίες, μου-σικά τραγούδια, παιχνίδια κά., συνολικά οι απώλει-ες τα τελευταία 7 έτη, σύμφωνα με τις πρώτες εκτι-μήσεις των εταιρειών, πλησιάζουν το 1 δισ. ευρώ, το οποίο μεταφράζεται σε λιγότερες θέσεις εργασί-ας και μειωμένη ανταγωνιστικότητα για τον εγχώριο κλάδο της πληροφορικής, μουσικής και θεαμάτων. Για να ξεκινήσουμε με τα απλούστερα: «καμία δου-λειά δεν έχει» η αστυνομία να υιοθετεί προκαταβολι-κά αιτιάσεις των μηνυόντων. Η έρευνα, την οποία ε-πικαλείται η ΕΛΑΣ, δεν είναι γενικά «μιας διεθνούς εταιρείας ερευνών», αλλά η «6η Ετήσια Παγκόσμια Μελέτη για την Πειρατεία Λογισμικού Η/Υ που δημοσιεύει σήμερα η Business Software Alliance (BSA), ο διεθνής οργανισμός που εκπροσωπεί την παγκόσμια βιομηχανία λογισμικού», όπως μας πλη-ροφορούσε το περιοδικό PC Magazine στην ελλη-νική του έκδοση στις 13/05/2009. Δεν πρόκειται περί ανεξάρτητης έρευνας, λοιπόν, αλλά για έρευνα που έχει γίνει από την πλευρά των μηνυόντων. Τα λεγόμενα «διαφυγόντα έσοδα» πχ., προϋποθέτουν πως όλοι όσοι κατέβασαν δωρεάν ένα αρχείο για προσωπική τους χρήση θα αγόραζαν στις τρέχουσες τιμές το εν λόγω προϊόν, αν δεν είχαν τη δυνατότη-τα δωρεάν τηλεφόρτωσής του. Κάτι το οποίο δεν α-ντέχει σε στοιχειώδη βάσανο της λογικής. Επίσης, ερωτήματα προκαλεί το άλλο που γράφει

το δελτίο Τύπου της ΕΛΑΣ, ότι δηλαδή:...από κοινού (οι συλληφθέντες), εκτός των

άλλων, ανέβαζαν (upload) και στη συνέ-χεια διαμοίραζαν χωρίς την προηγού-

μενη έγκριση των αρμόδιων εται-ρειών παράνομο ψηφιακό υλικό.Εκτός και αν η ΕΛΑΣ έχει συλ-λάβει απλούς χρήστες του ιστο-χώρου, είναι μάλλον απίθανο να ανέβαζαν οι διαχειριστές του ιστοχώρου οι ίδιοι τα υ-πό διαμοιρασμό αρχεία (αν το έκαναν, ήταν ανοησία τους). Πρόκειται περί πα-ρεξήγησης, στη ρίζα της οποίας βρίσκεται το γε-γονός ότι εκείνοι που διαμοίραζαν ήταν οι (850.000) χρήστες του ιστοχώρου, και

το βασικό που έκαναν οι συλληφθέντες είναι να δι-ευκολύνουν αυτήν την ανταλλαγή αρχείων -κάτι που δύσκολα το λες «πειρατεία». Αναρωτιέμαι τους 850.000 που θα πρέπει να συλλάβουν πού λένε να τους κρατήσουν…

Διαμοιρασμός ή βαρβαρότηταΓια να πάμε και στα πιο σύνθετα: με δεδομένες τις υπάρχουσες τεχνολογικές δυνατότητες των χρη-στών, είναι μάταιος κόπος να προσπαθούν οι κάθε είδους βιομηχανίες περιεχομένου να εμποδίσουν το διαμοιρασμό αρχείων. Εκτός και αν οδηγηθούμε σε νομιμοποίηση της παραβίασης του ιδιωτικού απορ-ρήτου του κάθε χρήστη. Διότι στη «μάχη» που διε-ξάγεται θα πρέπει να υπάρξει ένα «θύμα»: ή θα δια-τηρηθεί η έννοια των πνευματικών δικαιωμάτων με την παρούσα της μορφή ή θα οδηγηθούμε σε ιρα-νοποίηση και κινεζοποίηση των δικαιωμάτων ιδι-ωτικού απορρήτου. Αλλη λύση δεν υπάρχει. Ή ψη-φιακά δικαιώματα ή δρακόντειοι νόμοι περί πνευ-ματικής ιδιοκτησίας. Οι προσπάθειες διεθνούς επι-βολής της προστασίας των πνευματικών δικαιωμά-των ενάντια σε όλα τα υπόλοιπα ανθρώπινα δικαι-ώματα θα πρέπει να ανησυχούν τους πολίτες πο-λύ περισσότερο από τις υποθετικές θέσεις εργασί-ας που (δεν) θα χαθούν εξαιτίας της «πειρατείας». Διότι η προσπάθεια επιβολής μιας μυστικής ουσι-αστικά παγκόσμιας συμφωνίας, της ACTA, μπορεί να «σκόνταψε» προχθές στο Ευρωκοινοβούλιο (ευ-τυχώς), αλλά δείχνει καθαρά πως η όλη αυτή «αντι-πειρατική» υστερία έχει ως στόχο βασικά δημοκρα-τικά δικαιώματα.Η ποινικοποίηση, άλλωστε, της ανταλλαγής αρχεί-ων στο διαδίκτυο μέχρι σήμερα δεν έχει αποτέλε-σμα. Στην Γαλλία πχ., όπου ψηφίστηκε από την κυ-βέρνηση Σαρκοζί και εφαρμόζεται ο διαβόητος νό-μος των «τριών σφαλμάτων» (Three Strikes), που ε-πιτρέπει τον εντοπισμό των παραβατών των νόμων περί πνευματικής ιδιοκτησίας, και τη διακοπή ακό-μα και της πρόσβασης στο διαδίκτυο των κατά συρ-ροή παραβατών, το αποτέλεσμα ήταν μηδέν. Χει-ρότερα από μηδέν, μιας και πρόσφατη έρευνα έδει-ξε ότι η διαδικτυακή «πειρατεία» στη Γαλλία αυξή-θηκε τον τελευταίο χρόνο, κατά τον οποίο εφαρμό-στηκε ο νόμος. Ανεξάρτητα από τις λεπτομέρειες της υπόθεσης, η δίωξη του gamato.info θα ανοίξει ίσως και στην Ελλάδα τη συζήτηση περί ψηφιακών δικαιωμάτων και του επαναπροσδιορισμού της πνευματικής ιδιο-κτησίας και του μοντέλου διακίνησης των πολιτιστι-κών προϊόντων. Αθελά τους (μάλλον) οι υπεύθυνοι του gamato.gr γίνονται καταλύτες και σύμβολα μιας μάχης που τους υπερβαίνει και αφορά όλους μας.

Του Μιχάλη Παναγιωτάκη

Torrents με «χειροπέδες»

12 ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ 12 - 3 - 10

Οκτώ πρωθυπουργοί της Ελλάδας, από την απελευθέρωση της γερμανικής κατοχής έως και σήμερα, έχουν φιλο-ξενηθεί στην Ουάσινγκτον ως επίση-

μοι προσκεκλημένοι της αμερικανικής κυβέρ-νησης, εκ των οποίων οι τρεις ανήκουν στην ί-δια οικογένεια! Η διαδρομή, από το «όχι» του «Γέρου της Δημοκρατίας» στον Λίντον Τζόνσον, την ηθική δικαίωση του Ανδρέα στο πρόσωπο του Μπιλ Κλίντον και το «δώρο» του Μπαράκ Ομπάμα στον Γιώργο, διαρκεί 46 χρόνια. Σε μια πρώτη ανάγνωση, τα κοινά στοιχεία αυ-τών των συναντήσεων -πέρα από το όνομα Πα-πανδρέου- βρίσκονται στην κομματική ταυτό-τητα των τριών Αμερικανών προέδρων (Δη-μοκρατικοί) που υποδέχτηκαν τους Παπανδρέ-ου στο Οβάλ Γραφείο, στις δύσκολες συγκυρί-ες που πραγματοποιήθηκαν και στο Κυπρια-κό (και, κατ' επέκταση, και στις ελληνοτουρκι-κές σχέσεις) ως μόνιμο θέμα συζήτησης αυτών!

Μια επεισοδιακή συνάντησηΕίναι 24 Ιουνίου του 1964 και ώρα 10.30πμ., όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, πρωθυπουργός της Ελλάδας, περνά το κατώφλι του Λευκού Οί-κου έπειτα από πρόσκληση του προέδρου Λί-ντον Tζόνσον. Συνοδεύεται από τον υπουρ-γό Eξωτερικών, Δ. Kωστόπουλο, και τον ανα-

πληρωτή υπουργό Συντονισμού, Aνδρέα Πα-πανδρέου. Η συνάντηση, όμως, των δύο αντιπροσωπειών καταλήγει επεισοδιακά, αφού οι Αμερικανοί α-ποτυγχάνουν να πείσουν τον Ελληνα πρωθυ-πουργό να αποδεχθεί το σχέδιο Aτσεσον (η ο-νομασία οφείλεται στον εμπνευστή του, Ντιν Α-τσεσον, πρώην υπουργό Εξωτερικών των Η-ΠΑ), το οποίο προέβλεπε τη διχοτόμηση της Κύπρου με όρους, με τους οποίους η τουρκι-κή πλευρά είχε ήδη συμφωνήσει. Στην Ουά-σινγκτον είχε κληθεί και ο Τούρκος πρωθυ-πουργός, Ισμέτ Ινονού, καθώς στις σκέψεις του Λίντον Τζόνσον ήταν μία κοινή συνάντηση με τους δύο αρχηγούς στο Οβάλ Γραφείο. Μια συ-νάντηση που δεν έγινε ποτέ, αφού το εγχείρη-μα προσέκρουσε στη θέση του Γεωργίου Πα-πανδρέου ότι η ελληνική θέση για κάθε δια-πραγμάτευση είναι «η απόλυτη ανεξαρτησία της Κύπρου». Ο Τζόνσον, για να πείσει το Γεώρ-γιο Παπανδρέου, του είπε εκβιαστικά: «Ακού-στε με, κ. Παπανδρέου. Μόλις τις προάλλες, σταμάτησα μια εισβολή. Είναι καλύτερα να συ-νομιλείς πριν από μια εισβολή, παρά μετά από μια εισβολή».Οι πιέσεις και τα εκβιαστικά διλήμματα που έ-θετε η Ουάσινγκτον στην ελληνική πλευρά πε-ριγράφονται από τον Ανδρέα Παπανδρέου. «Οι αμερικανικές πιέσεις, στις οποίες υποβληθή-καμε για να δεχτούμε το σχέδιο Ατσεσον, ήταν πραγματικά ανυπόφορες. Ο Αμερικανός πρε-σβευτής Χένρι Λαμπουΐς και ο Νόρμπερτ Αν-σουτς μάς επισκέπτονταν καθημερινά στο σπίτι

του πατέρα μου, στο Καστρί. Μπροστά μας πά-ντα ο χάρτης της Κύπρου. Πολλές φορές η συ-ζήτηση έπαιρνε έντονο ύφος».

Ετεροχρονισμένη πρόσκλησηΟι δύο πρώτες θητείες του Ανδρέα Παπανδρέ-ου στην εξουσία τη δεκαετία του '80 δεν χαρα-κτηρίζονται από τη σύσφιγξη των ελληνοαμερι-κανικών σχέσεων. Συνέπεια του αρνητικού κλί-ματος στις σχέσεις των δύο χωρών ήταν και η απουσία πρόσκλησης για επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού στην αμερικανική πρωτεύουσα, παρά τις αντίθετες «διαρροές» από τον εγχώριο Τύπο περί επικείμενης πρόσκλησης. Η πολυπόθητη πρόσκληση έρχεται από τον Α-μερικανό πρόεδρο Μπιλ Κλίντον το 1994, δύο μόλις χρόνια πριν από το θάνατο του Ανδρέα, ενώ αυτός είναι καταβεβλημένος από την ασθέ-νειά του, και ενώ τα Βαλκάνια μετά και τον πό-λεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία βρίσκονται σε αναταραχή.Η ελληνική αποστολή φτάνει στην Ουάσιν-γκτον τον Απρίλιο και καταλύει στο ξενοδοχείο “Hays Adams”. Ακολουθούν εγκάρδιες συνομι-λίες των δύο ανδρών, οι οποίες κράτησαν αρ-κετή ώρα και κοινές δηλώσεις στην ανατολική αίθουσα του Λευκού Οίκου, χωρίς, βέβαια, κά-ποιο πολιτικό αποτέλεσμα. Ο Ανδρέας Παπαν-δρέου εμφανίστηκε συγκινημένος, ενώ ο Μπιλ Κλίντον εκφράστηκε με εγκάρδια λόγια για το συνομιλητή του. Μάλιστα, ο Αμερικανός πρόε-δρος φέρεται να δήλωσε, αργότερα, εντυπωσια-σμένος από «την απίστευτη οξυδέρκεια του νου που έκρυβε μέσα του αυτό το γερασμένο σώμα!»Στη συνάντηση συζητήθηκαν τα ευρωτουρκικά, το Κυπριακό (στο προσκήνιο ήταν τα Μέτρα Οι-κοδόμησης Εμπιστοσύνης), το Σκοπιανό, η κα-τάσταση στην πρώην Γιουγκοσλαβία και οι ελ-ληνοαλβανικές σχέσεις, οι οποίες περνούσαν σοβαρή κρίση.

Η «επίσημη πρώτη» ήταν ανεπίσημη...Σημειολογικά, η πρώτη επίσκεψη του Γιώργου Παπανδρέου στην Ουάσινγκτον, ως πρωθυ-πουργού της χώρας, συνέπεσε με τον εορτασμό στο Λευκό Οίκο της επετείου για την 25η Μαρ-τίου. Επί της ουσίας, η συνάντηση έγινε σε μία δύσκολη οικονομική συγκυρία για την Ελλάδα και γι' αυτό από τα εγχώρια Μέσα Ενημέρωσης προβλήθηκε με πολλές τυμπανοκρουσίες, και στο βάθος με αρκετές προσδοκίες. Η πραγμα-τικότητα, όμως, μας προσγείωσε απότομα. Για-τί μπορεί το κλίμα στη συνάντηση των δύο αν-δρών να ήταν θερμό και ο Μπαράκ Ομπάμα να έδωσε και ένα δώρο στο Γιώργο Παπανδρέου, αυτό της κατάργησης της βίζας για τους Ελληνες πολίτες, ωστόσο, στη συνέχεια, το μόνο που λά-βαμε ήταν τα καλά λόγια και οι φιλοφρονήσεις του Αμερικανού προέδρου, ο οποίος τις χάρι-σε, είναι αλήθεια, χωρίς φειδώ.Γιατί σε επικοινωνιακό επίπεδο, από αμερι-κανικής πλευράς η συνάντηση Παπανδρέου-Ομπάμα ήταν αρκετά «υποβαθμισμένη», καθώς για πρώτη φορά σε συνάντηση με ηγέτη κρά-τους δεν έγιναν από κοινού δηλώσεις (κάτι που στην Ελλάδα αποδόθηκε στο γεγονός ότι η επί-σημη επίσκεψη ήταν τελικά ανεπίσημη!), δεν ε-πετράπη σε τηλεοπτική κάμερα να πάρει πλάνα -απλώς οι επίσημοι φωτογράφοι των δύο πλευ-ρών τράβηξαν την αναμνηστική φωτογραφία στο Οβάλ Γραφείο.

Οι Παπανδρέουστο Λευκό Οίκο!

13ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ12 - 3 - 10

οι δημόσιες δαπάνες;

Είναι εύκολο

να μειωθούν

Του Τηλέμαχου Χορμοβίτη

Πόσο γρήγορα αλλάζουν τα πράγματα... Μόλις πριν από ένα χρόνο, κυ-βερνήσεις, πολιτικοί και

δημοσιογράφοι σε όλο τον κόσμο συμφωνούσαν πως οι υψηλές κρα-τικές δαπάνες είναι η λύση στα οι-κονομικά μας προβλήματα. Σήμε-ρα, με το δημόσιο χρέος να φτάνει σε εφιαλτικά επίπεδα και να πνίγει τις οικονομίες των δυτικών χωρών, γίνεται πια αντιληπτό, με τον πιο ε-πώδυνο τρόπο, πως το κεϊνσιανό δωρεάν γεύμα δεν ήταν τίποτε άλ-λο παρά μια ψευδαίσθηση. Ακόμη και αυτοί που πριν από ένα χρόνο μας εγκωμίαζαν τις αρετές του νέ-ου και «εκσυγχρονισμένου» κρατι-σμού, σήμερα κάνουν... όπισθεν ο-λοταχώς και αρχίζουν να μιλούν για την αναγκαιότητα δραστικής μείω-σης των κρατικών δαπανών. Στην Ελλάδα, ο σοσιαλιστής πρω-θυπουργός ανακάλυψε, επιτέλους, πως για την ελληνική οικονομική κρίση δεν ευθύνεται ο «επάρατος» νεοφιλελευθερισμός αλλά ο γιγα-ντισμός του δημόσιου τομέα και α-νακοίνωσε ένα υπερφιλόδοξο πρό-γραμμα περιορισμού δαπανών, που αγγίζει τα 2,5 δισ. ευρώ. Και φυσι-κά, η Ελλάδα δεν είναι η μοναδι-κή χώρα που ακολουθεί αυτό... το δρόμο. Η λίστα των χωρών που α-νακοινώνουν μέτρα μείωσης των

δημόσιων δαπανών μεγαλώνει μέ-ρα με τη μέρα: Ιρλανδία, Ουγγα-ρία, Λετονία, Πορτογαλία, ενώ μέ-χρι και ο Ιορδανός υπουργός Οι-κονομικών ανακοίνωσε πως τον ε-πόμενο χρόνο θα περικόψει τις δα-πάνες κατά 1 δισ. Μην ξεχνάμε ό-μως πως όλες αυτές οι ανακοινώ-σεις, στις περισσότερες χώρες, βρί-σκονται ακόμη στη σφαίρα των ευ-γενών προθέσεων. Η πραγματικότητα είναι πως καμιά κυβέρνηση στο μεταπολεμικό δυτι-κό κόσμο δεν μπόρεσε να γυρίσει πίσω το... ρολόι της Iστορίας και να μειώσει το μέγεθος του κράτους. Α-κόμη και οι πιο φιλελεύθεροι Δυτι-κοί ηγέτες, όπως η Μάργκαρετ Θά-τσερ και ο Ρόναλντ Ρίγκαν, παρά τη «φλογερή» ρητορική τους υπέρ της ελεύθερης αγοράς, δεν μπόρε-σαν να ανατρέψουν την τάση επέ-κτασης της κρατικής εξουσίας στην οικονομική ζωή. Επί πρωθυπουρ-γίας Θάτσερ, οι δημόσιες δαπάνες αυξήθηκαν με ρυθμό 1,1% το χρό-νο, ενώ ο Ρόναλντ Ρίγκαν παρέλα-βε δημόσιες δαπάνες που άγγιζαν το 27,9% του ΑΕΠ για να τις παρα-δώσει στο 28,7%. Οι κρατικές δαπάνες, ειδικά αυτές που συνδέονται με το ασφαλιστι-κό σύστημα, το σύστημα υγείας και τις μισθολογικές ανάγκες του Δημο-σίου, έχουν αποκτήσει πια τη δική τους δυναμική και αυξάνονται γεω-μετρικά χρόνο με το χρόνο. Ενα ε-

πιπλέον εμπόδιο είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί, οι οποίοι δεν έχουν κα-νένα συμφέρον να γίνει το κράτος μικρότερο και πιο αδύναμο και έ-τσι να χάσουν τα προνόμια και την επιρροή τους στους ψηφοφόρους. Ενώ λοιπόν, αντικειμενικά, η μείω-ση των δημόσιων δαπανών είναι ε-ξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, στην Ελλάδα τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο. Εχουμε ένα κυβερνών κόμμα που στήριξε διαχρονικά τις εκλογικές του επιτυχίες στην κατασπατάλη-ση των κρατικών χρημάτων και μια κυβέρνηση που απλώς δεν πιστεύ-ει στην πολιτική του περιορισμού των δαπανών. Ο ίδιος ο πρωθυ-πουργός υποστήριξε πως τα μέτρα είναι μεν αναγκαία, αλλά είναι αντί-θετα με την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ. Τι μας κάνει να πιστεύουμε πως μια κυβέρνηση, που σύρθηκε σε αυτήν την πολιτική, θα τα καταφέρει εκεί που απέτυχαν τόσοι άλλοι σε όλο τον κόσμο; Ισως και να κάνω λάθος, αλλά μια ματιά στις εφημερίδες της προηγού-μενης εβδομάδας δεν με κάνει και τόσο αισιόδοξο. Παρά τον ασφυκτι-κό ευρωπαϊκό έλεγχο, παρά την ε-φιαλτική κατάσταση των οικονομι-κών της χώρας, το ΠΑΣΟΚ τα κα-ταφέρνει να θυμάται, πού και πού, την… κοινωνικά ευαίσθητη «ιδεο-λογία» του… 232 νέοι υπάλληλοι της Βουλής πέτυχαν τη νομιμοποίη-

σή τους, κάνοντας χρήση μιας ρύθ-μισης στην οποία είχαν συμφωνή-σει τα δύο μεγάλα κόμματα τον Ιού-νιο του 2008. Στο πρωτοσέλιδο του «Ελεύθερου Τύπου» της Τετάρτης διαβάζω πως ο πρόεδρος του «αμαρτωλού» Ορ-γανισμού Λιμένος Πειραιώς, κ. Γ. Ανωμερίτης, «χορήγησε ‘επίδομα συνδικαλισμού’ σε τρεις συγκεκρι-μένους εκπροσώπους των λιμενερ-γατών, που πρόσκεινται στο κυβερ-νών κόμμα, ενώ εξετάζει τη σύστα-ση προσωποπαγών θέσεων διευ-θυντών, που συνεπάγεται πρόσθε-τες αποδοχές». Ακόμη και ένα φαινομενικά «άσχε-το» νομοσχέδιο, όπως αυτό για την ιθαγένεια των μεταναστών, περι-λαμβάνει «κρυφές» διατάξεις που θα αυξήσουν τις δαπάνες. Οπως καταγγέλλει η βουλευτής της ΝΔ, Φωτεινή Πιπιλή, το νομοσχέδιο δημιουργεί νέες επιτροπές και ειδι-κά επιδόματα, ενώ χαρίζει και χρέη δημάρχων και νομαρχών. Αγνωστο είναι πόσο θα στοιχίσουν όλα αυτά στο δυστυχή Ελληνα φορολογούμε-νο. Ισως κάποιος να αντιτείνει πως όλα αυτά είναι αμελητέες δαπάνες, όμως η συσσώρευση όλων των μι-κροποσών είναι που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση. Αραγε, με τέτοια νοοτροπία πιστεύ-ει η κυβέρνηση πως θα κερδίσει το στοίχημα της μείωσης των δα-πανών;

14 KΟΣΜΟΣ 12 - 3 - 10

Στην ιστορία της Ισλανδίας, δύο δημο-ψηφίσματα έχουν πραγματοποιηθεί. Το πρώτο, το 1944, «χάρισε» στη χώ-ρα την ανεξαρτησία της από τη Δανία.

Στο δεύτερο, που πραγματοποιήθηκε το προη-γούμενο Σάββατο, διακύβευμα ήταν η έγκριση ή η απόρριψη ενός σχεδίου αποπληρωμής, ύ-ψους 3,9 δισ. ευρώ, έως το 2024. Το ποσό α-φορά αποζημιώσεις, που χορήγησαν η Βρετα-νία και η Ολλανδία, σε πολίτες τους που έχα-σαν χρήματα σε on-line λογαριασμούς που πρότεινε η ισλανδική τράπεζα Landsbanki, η οποία πτώχευσε τον Οκτώβριο του 2008. Το αποτέλεσμα; Οι Ισλανδοί κατά 93% ψήφισαν «όχι», απορρίπτοντας τη συμφωνία καταβολής αποζημιώσεων. Αν και η έκβαση του δημοψηφίσματος προ-κάλεσε εντύπωση σε όλη την Ευρώπη, στην πραγματικότητα λίγοι ξαφνιάστηκαν. Το γεγο-νός πως καθένας από τους 320 χιλ. κάτοικους θα έπρεπε μακροπρόθεσμα να καταβάλει κο-ντά στα 15 χιλ. δολάρια, αποτελούσε από και-ρό ανυπέρβλητο εμπόδιο προκειμένου οι «Βί-κινγκς» να ξεπεράσουν τις αντιρρήσεις τους. Μια εβδομάδα πριν από τις κάλπες, η αρνη-τική πρόθεση αποτυπωνόταν, στις δημοσκο-πήσεις, κοντά στο 80%. Οταν και οι τελευταί-ες προσπάθειες για την επίτευξη ενός ευνοϊκό-τερου, για τους Ισλανδούς, συμβιβασμού έπε-σαν στο κενό, το «όχι» έκανε άλμα στο... 93%.Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι η Βρετα-

νία και η Ολλανδία δεν πρόκειται να πάρουν κορώνα... τσακιστή. Κάτι τέ-τοιο όμως δεν φαίνεται να το πιστεύ-ουν ούτε οι Ισλανδοί, οι οποίοι ζη-τούν τη σύναψη μιας συμφωνίας με ευνοϊκότερους όρους. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας. Η Γιόχανα Σιγκουρνταρντο-τίρ, η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός

-και μάλιστα ανοιχτά ομοφυλόφιλη- δήλωσε πως «πρέπει να προχωρήσουμε και να τελειώ-σουμε τη συζήτηση για την Icesave, πρέπει να βρούμε μια συμφωνία». Μάλλον είναι και το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει, αφού η επίτευξη συμφωνίας όχι μόνο θα «ξεπάγω-νε» ρευστό χρήμα από το ΔΝΤ, αλλά επιπλέον θα εξευμένιζε και την οργή των πολιτών ενα-ντίον όλων των πολιτικών, για την κατάσταση στην οποία περιήλθε η οικονομία. Πριν από έ-να χρόνο, η τότε κεντροδεξιά κυβέρνηση ανα-γκάστηκε, εν μέσω διαδηλώσεων, σε παραίτη-ση. Η 68χρονη Σιγκουρνταρντοτίρ δεν θα επι-θυμούσε και η δική της κυβέρνηση, η πρώτη κεντροαριστερή στην ιστορία της χώρας, να έ-χει ανάλογη τύχη.Ακόμα όμως και αν το ζήτημα των αποζημιώ-σεων τελικά διευθετηθεί, το δημοψήφισμα της προηγούμενης εβδομάδας αποτελεί κακό οιω-νό για ένα επίσης σπουδαίο θέμα: τις ενταξια-κές διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ενω-ση. Από τις Βρυξέλλες, επισήμως, ανακοι-νώνεται πως η ένταξη της χώρας στην ΕΕ αποτελεί «ξεχωριστή διαδικασία». «Με τους ίδιους όμως όρους» συμπληρώ-νουν οι αναλυτές, καθώς, προκειμέ-νου η Ισλανδία να ενταχθεί στη ΕΕ, θα πρέπει να διεξάγει ένα νέο δη-μοψήφισμα. Οι προβλέψεις όμως για το αποτέλεσμά του, τουλάχι-στον αυτήν την περίοδο, είναι το ίδιο απαισιόδοξες με εκείνες της προηγούμενης εβδομάδας. Η Ισλανδία είναι μια χώρα εξαιρε-τικά πλούσια σε φυσικούς πό-ρους, όπως η αλιεία (α-ποτελεί το 60% των εξαγωγών) και η υδροηλε-κτρική

και γεωθερμική ενέργεια, που καλύπτουν το 70% των ενεργειακών αναγκών. Στη χώρα ε-πίσης αναπτύσσεται ο τουρισμός και οι βιομη-χανίες σύγχρονου τεχνολογικού εξοπλισμού. Το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι αρκετά υψη-λό, όπως και οι δείκτες κοινωνικής ευημερίας. Τα παραπάνω στοιχεία συνθέτουν την εικόνα μιας χώρας που, παρά το γεγονός πως ταλαι-πωρήθηκε από τις αρρυθμίες του τραπεζικού της συστήματος, εξακολουθεί να διαθέτει ισχυ-ρές οικονομικές και παραγωγικές βάσεις. Βά-σεις που οι Ισλανδοί, όπως δηλώνουν άλλω-στε, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να θέσουν σε κίνδυνο στο όνομα, πχ., της κοινής αγροτικής πολιτικής (ΚΑΠ), που αναμένεται να επιφέρει σημαντικές μεταβολές στον κλάδο της αλιείας ή άλλες ανάλογες ευρωπαϊκές πολιτικές. Το μέλ-λον θα δείξει.

Δημοψηφίσματαστη «γη του πάγου»

Κοσμ

οναύ

της

Στο

ρόλο

του

Κοσμ

οναύ

τη ο

Αντ

ώνης

Χιο

κτού

ρης

15ΘΕΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ12 - 3 - 10Γρ

άφει

η Αλ

εξία

Κον

άχου

Αστ

ουρι

άνal

exia

.kon

acho

u@m

etro

polis

new

s.gr

Πείτε μου ειλικρινά… Δεν είναι γε-λοίο να υπάρχει ημέρα της γυναί-

κας, της μητέρας, της θείτσας, του έγ-χρωμου βιοπαλαιστή, της αναλφάβητης ιερόδουλης, των ζώων κοκ; Εκτός από «Ημέρες» που εφευρέθηκαν για να μας κάνουν να αισθανόμαστε καλύτερα με την τάση που έχουμε να «γράφουμε» τα δικαιώματα των συνανθρώπων μας και γενικώς των συμβίων μας πάνω στη Γη, δεν συμφωνείτε ότι είναι Η-μερες Ακρατης Υποκρισίας και Ρατσισμού μαζί;Η Ημέρα της Γυναίκας μού προκαλεί έντονη εντερική αναστάτωση. Ο-ταν μάλιστα με την ευκαιρία διοργανώνονται γιορτές και βραβεύσεις για τη συνεισφορά στα Γράμματα και τις Τέχνες στο Decoupage και την Aποτρίχωση, το σύμπτωμα εκδηλώνεται και τα ερωτήματα ταλανίζουν το ατημέλητο κεφάλι μου. Πάντα πίστευα ότι οι Ημέρες είχαν εφευρεθεί για να υπενθυμίζουν την ύπαρξη και τα προβλήματα των μειονοτήτων αλλά και κάθε ομά-δας που δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Ετσι σε κά-θε κατατρεγμένο της ζωής ορίζουμε μια «Ημέρα» και όλοι καμωνόμα-στε ότι κατά τη διάρκειά της (προσοχή όμως: μόνο στη διάρκεια της συγκεκριμένης ημέρας) γιορτάζουμε τα δικαιώματα και την ύπαρξή τους. Πολύ βολική αυτή η πρακτική… Σε βγάζει από τη δύσκολη θέ-ση να δώσεις δίκαιες λύσεις καθημερινής ισχύος σε κοινωνικά προ-βλήματα.Ομως, όπως και σε πολλά άλλα θέματα, η Ελλάδα είναι βαθιά νυχτω-μένη... Δεν είναι γκρίνια, είναι εποικοδομητική κριτική. Η αλήθεια είναι ότι οι «Ημέρες» αυτές είναι παγκόσμιες, δεν τις γιορτάζουμε μό-νο στην Ελλάδα. Στη χώρα μας όμως, οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις έχουν ένα ιδιαίτερο «πίσω του κόσμου» και ολοκληρωτικά «χωριάτι-κο», με την κακή έννοια, χρώμα. Ποιος ο λόγος να βραβεύεις μια γυ-ναίκα για τη συνεισφορά της στον επαγγελματικό της κλάδο, σε «δια-γωνισμό» μόνο για γυναίκες, και όχι σε κοινή εκδήλωση (εδώ φτιά-χτηκαν bain mixt…); Ποιος ο λόγος να απευθύνουν οι πολιτικοί αρχηγοί ομιλίες αποκλεστικά σε γυναικείο κοι-νό; Ποιoς ο λόγος να υπάρχουν πο-σοστώσεις κοινοβουλευτικών εκπρο-σώπων; Στo εξώφυλλο του πρώτου τεύχος του 2010, ο Economist φιλοξενούσε τη γνωστή από το Β’ Παγκόσμιο Πόλε-μο Rosie the Riveter, τη φιγούρα που καλούσε τις Αμερικανίδες να δουλέ-ψουν στα εργοστάσια, στις θέσεις των ανδρών που είχαν πάει στον πόλεμο. Τότε στη λεζάντα έγραφε «Μπορούμε να τα καταφέρουμε». Σήμερα όμως η λεζάντα (στον Economsit) γράφει «Τα Καταφέραμε!» (We Did It!), και αφορ-μή για το εξώφυλλο, το ότι οι γυναί-κες ξεπέρασαν το 50% του εργατικού δυναμικού. Μια εβδομάδα μετά και το Time, με τον τίτλο “Frau Europa” (Κυρία Ευρώπη) και φωτογραφία της Ανγκελα Μέρκελ, μιλά για πολιτική, εξηγεί γιατί η Γερμανίδα καγκελάριος έχει περισσότερη ισχύ από κάθε άλ-λον Ευρωπαίο ηγέτη και αναρωτιέται τι θα την κάνει...Οπως γράφει ο Economist, στο δυ-τικό κόσμο συντελέστηκε μια σιωπη-ρή επανάσταση. Αργά αλλά σταθερά, οι γυναίκες κατέκτησαν τους χώρους

εργασίας και συνεχίζουν να παίρνουν α-μπάριζα τους περισσότερους κλάδους της οικονομίας. Ηδη, στις χώρες του ΟΟΣΑ οι γυναίκες που αποφοιτούν από τα πα-νεπιστήμια είναι περισσότερες από τους άνδρες. Στις πλούσιες χώρες του ΟΟΣΑ οι γυναίκες επαγγελματίες είναι περισσό-τερες από τους άνδρες, ενώ είναι γυναί-κες οι CEO ορισμένων από τις μεγαλύ-

τερες εταιρείες του κόσμου, όπως η αμερικανική PepsiCo και η γαλ-λική Areva.Πριν από μερικές δεκαετίες το σύνηθες για τις γυναίκες ήταν να εγκα-ταλείπουν την καριέρα τους όταν παντρεύονταν και να κάνουν παι-διά. Σήμερα διευθύνουν κολοσσούς, στους οποίους κάποτε ήταν δεύ-τερης κατηγορίας εργαζόμενοι και επιπλέον έχουν και παιδιά. Η «ει-σβολή» των γυναικών έγινε αποδεκτή από τους άνδρες, όμως δεν έ-χει ολοκληρωθεί. Υπάρχουν ακόμη ατέλειες, όπως για παράδειγμα ό-τι ο αριθμός των γυναικών στην κορυφή της ιεραρχίας των εταιρει-ών εξακολουθεί να είναι μικρός. Μόνο το 2% των αφεντικών σε με-γάλες εταιρείες των ΗΠΑ είναι γυναίκες και μόνο 5% σε εταιρείες της Βρετανίας. Και το μισθολογικό είναι ατελές. Κατά μέσο όρο οι γυναί-κες πληρώνονται λιγότερο από τους άνδρες. Το άλλο πρόβλημα στην επαγγελματική ανέλιξη της γυναίκας είναι ότι δύσκολα συνδυάζονται κορυφαία καριέρα και ανατροφή παιδιών. Στα δύο αυτά προβλήματα οφείλεται το ότι πολλές γυναίκες του δυτι-κού κόσμου εξακολουθούν να αισθάνονται υποχρεωμένες να διαλέ-ξουν ανάμεσα στα παιδιά και την καριέρα τους. Οι γυναίκες που στα είκοσί τους διαπρέπουν σε απαιτητικές εταιρείες, εγκαταλείπουν όταν μπαίνουν στα 30 τους για να κάνουν παιδιά. Από την άλλη, οι γυναί-κες που έχουν παιδιά και βίσκονται σε χαμηλότερες κλίμακες της ιε-ραρχίας είναι παγιδευμένες σε χαμηλούς μισθούς. Οι ειδικοί επιση-μαίνουν ότι στη σύγχρονη αγορά εργασίας, το πρόβλημα για τις γυναί-κες είναι περισσότερο η μητρότητα και λιγότερο ο σεξισμός. Ερευνες

καταδεικνύουν ότι οι γυναίκες χωρίς παιδιά κερδίζουν σχεδόν όσα και οι άνδρες, ενώ οι γυναίκες με παιδιά κερδίζουν πολύ λιγότερα. Πρόκειται για προβλήματα του σύγ-χρονου κόσμου που δύσκολα αντι-μετωπίζονται με ομιλίες σε αποκλει-στικά γυναικεία κοινά και σε εκδη-λώσεις / βραβεύσεις με μακιγιαζ κα-μπούκι και φορέματα γκρανκάσες. Βέβαια, θα μου πείτε, έχει περάσει μια βδομάδα από την Ημέρα της Γυ-ναίκας, τώρα σου ’ρθε να πεις τις κα-κίες… Δεν θα διαφωνήσω. Εχετε τα δίκια σας. Κάθε χρόνο όμως την ξε-χνάω την καταραμένη τη «γιορτή», καθότι αισθάνομαι πρώτα άνθρωπος και μετά … γυναίκα (όπως την εννο-ούν αυτοί που τη γιορτάζουν…). Α-φήστε που έχω και την αίσθηση ό-τι ανήκω στο ισχυρό φύλο. Αλλωστε πόσο «αδύναμη» μπορεί να είναι μια ομάδα, που μέρα με τη μέρα -πέραν του ότι υπερισχύει αριθμητικά- κα-τακτά κάθε κλάδο της αγοράς εργα-σίας; Αν εξαιρέσεις τις μισθολογικές διαφορές που εξακολουθούν να υφί-στανται, αλλά και κάποιες σεξιστικές απόψεις για τη θέση της γυναίκας, δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία για το ποιος θα είναι ο επόμενος ισχυρός.

ΠαγκόσμιαΗμέρα

Σεξισμού

16 ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟ-polis 12 - 3 - 10

Πριν από μερικές εβδομάδες, είχαμε θίξει από αυτήν εδώ τη στήλη το πρόβλημα της καταστροφής των τροπικών δασών, για χάρη των μονο-καλλιεργειών -κυρίως σόγιας. Επιπρόσθετα, έρχεται να δράσει μία αγωγή τεσσάρων περιβαλλοντικών οργανώσεων που κατηγορούν την Ευ-ρωπαϊκή Eνωση (ΕΕ) για απόκρυψη στοιχείων, σχετικά με τις καλλιέργειες φυτών για βιοκαύσιμα. Υποστηρίζουν ότι οι καλλιέργειες αυτές θα φέρουν περισσότερα δεινά παρά οφέλη στις αναπτυσσόμενες χώρες. Μιλώντας για αναπτυσσόμενες χώρες, στην Αφρική, με τη βοήθεια του ΟΗΕ, ιδρύθηκε ένας φορέας που βοηθάει να αναπτυχθούν οι επενδύσεις σε «πράσινες μορφές ενέργειας». Μέλημά του είναι να προωθή-σει, σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, τα κομμάτια εκείνα της οικονομίας που έκδηλα τάσσονται υπέρ της περιβαλλοντικής προστασίας.

Γράφει ο Τάσος Γραικός

Αγωγή κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατέθεσαν τέσσερις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) για τη μη δημοσιοποίηση εκθέσεων που, όπως υποστηρίζουν, ενισχύουν τις ενδείξεις ό-τι τα βιοκαύσιμα βλάπτουν το περιβάλλον και οδηγούν σε αύ-

ξηση των τιμών των τροφίμων. Tώρα, εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς πώς γίνεται κάτι που προσπαθεί να μειώσει έναν περιβαλλοντικό κίνδυνο, να τροφοδοτήσει έναν άλλον. Μάλλον η έκφραση «ουδέν κακόν αμιγές κα-λού» μπορεί να διαβαστεί και… ανάποδα.Είναι γνωστό ότι ορισμένες ποικιλίες φυτών μόνο μπορούν να καλλιερ-γηθούν για βιοκαύσιμα. Επίσης, είναι γνωστό ότι, εκτός από αποδοτι-κές, αυτού του είδους οι καλλιέργειες έχουν και υψηλό κόστος πώλησης του προϊόντος τους, το οποίο δεν χρειάζεται ούτε προσεγμένο να είναι αισθητικά, ούτε και υπάρχει κίνδυνος μη «σαπίσει», γιατί, στην πραγμα-τικότητα… σαπίζει, όταν πρόκειται να μετατραπεί σε καύσιμο. Σε κάποιες από τις εκθέσεις, λοιπόν -στις οποίες την πρόσβαση επιζητούν οι τέσσε-ρις ΜΚΟ- εγείρεται μεν η προοπτική για υψηλότερα αγροτικά εισοδήμα-τα στην ΕΕ, αλλά εκφράζονται ανησυχίες ότι οι καλλιέργειες για βιοκαύ-σιμα ενδέχεται να προκαλέσουν ελλείψεις τροφίμων στους φτωχότερους του πλανήτη. Eτσι, κατέθεσαν αγωγή κατά της ΕΕ.Η αγωγή κατατέθηκε στο Γενικό Δικαστήριο της ΕE από τις ClientEarth, Transport & Environment, European Environmental Bureau και BirdLife International. Το διακύβευμα είναι η δέσμευση της ΕΕ στο στόχο που έ-χει θέσει για συμμετοχή των ανανεώσιμων πηγών, όπως τα βιοκαύσι-μα, σε ποσοστό 10% στα καύσιμα των μεταφορών μέχρι το 2020. Λόγω του συγκεκριμένου στόχου, έχει δημιουργηθεί μια ευρωπαϊκή βιομηχα-νία με τζίρο 5 δισ. ευρώ ετησίως και μια μεγάλη αγορά για εισαγωγές α-πό τη Βραζιλία, την Ινδονησία και τη Μαλαισία.Το πρόβλημα είναι ότι η μετατροπή των παραδοσιακών καλλιεργειών μπορεί να επιφέρει τους εξής κινδύνους. Πρώτον, μπορεί να προκληθεί έλλειψη τροφίμων σε φτωχότερες γωνιές του πλανήτη, καθώς οι αγρό-τες θα προτιμούν το οικονομικά αποδοτικό φυτό προς βιοκαύσιμο, παρά το παραδοσιακά προς βρώση. Επιπλέον, ελλοχεύει κίνδυνος για την κα-ταστροφή δασών, αλλά και υδροβιοτόπων προς δημιουργία καλλιεργή-σιμων εκτάσεων. Oλα αυτά περιγράφονταν σε εκθέσεις, τις οποίες η ΕΕ προσπάθησε να… «θάψει», κατά τη γνώμη των ΜΚΟ, που προσπάθησαν να έχουν πρόσβαση σε αυτές, αλλά συνάντη-σαν «τείχος». (Πηγή: in.gr)

Ας με συγχωρέσουν οι σκουρόχρωμοι στο δέρμα φίλοι μου για τον υπερφίαλο τίτ-

λο της θετικής πλευράς της Περιβαλλοντόpolis, αλλά δεν θα μπορούσε να είναι άλλος. Oταν κάποιος αναφέρεται στην πράσινη οικονομία στην Α-φρική, οι υπόλοιποι θα τον κοιτάξουν σαν να «του λείπει καμία… βίδα». Λίγα είναι τα μέρη στον πλανήτη που μπο-ρούν να συγκριθούν με το φυ-σικό πλούτο της «μαύρης ηπεί-ρου» και ακόμα πιο λίγοι είναι αυτοί που ζουν με ένα πιο «οι-κολογικό» τρόπο από τους κα-τοίκους της. Παρόλα αυτά, η μακροχρόνια τριβή τους με το δυτικό κόσμο φαίνεται να τους έχει επηρεάσει αρκετά, ώστε στην εναγώνια προσπάθειά τους να «εξελι-χθούν» (sic), καταφεύγουν σε μίμηση τακτικών που, καλώς ή κακώς, σε παγκόσμιο επίπεδο γίνονται προσπάθειες αυτές να μειωθούν (πχ. υπέρ-μετρη χρήση ορυκτών καυσίμων).Υπό αυτό το πρίσμα ο ΟΗΕ, σε συνεργασία με την Standard Bank (μία Παναφρικανική Τράπεζα) και τη γερμανική Κλιματική Αρχή (τροφοδο-τούμενη από το γερμανικό υπουργείο Περιβάλλοντος) ίδρυσε τον Αφρι-κανικό Φορέα για το Πλεονέκτημα στον Aνθρακα (Africa Carbon Asset Development). O φορέας δρα κυρίως συμβουλευτικά προς τις επιχειρή-σεις που χρειάζονται συμβουλευτική για «πράσινες επενδύσεις», και σε συνεργασία με τράπεζες φροντίζει και για τη χρηματοδότησή τους. Εκτός αυτών, παρεμβαίνει και με τεχνική βοήθεια, όπου απαιτείται. Είναι, δη-λαδή, ένα ολοκληρωμένο «πακέτο» εργαλείων υπέρ των επιχειρήσεων που προάγουν τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου. Ο φορέας λαμβάνει από κοινού τα ρίσκα και τα κόστη με ιδιωτικούς φο-ρείς, όπως είναι η Standard Bank. Προσφέρει απλόχερα τη μακρόχρο-νη εμπειρία του ΟΗΕ και του γερμανικού Δημοσίου, σε συνδυασμό με ί-δια αφρικανικά κεφάλαια. Η προσπάθεια αυτή γίνεται, με σκοπό να μει-ωθεί το περιβαλλοντικό ρίσκο σε μία μεγάλη και, κατά τα φαινόμενα, α-νεξέλεγκτη αγορά, όπως είναι η αφρικανική. Πρόσφατα, μάλιστα, ο φο-ρέας βράβευσε, οικονομικά πάντα, τρία περιβαλλοντικά έργα, μία εγκα-τάσταση ανεμογεννητριών και μία τσιμεντοβιομηχανία στην Κένυα, όπως και την Αρχή Διαχείρισης Αποβλήτων του Λάγος της Νιγηρίας για τις ε-πιδόσεις τους. Ας ελπίσουμε μόνο ότι η παρούσα κίνηση δεν είναι άλ-λος ένας «Δούρειος Ιππος» για τον έλεγχο της πλουτοπαραγωγού δύνα-μης της Αφρικής, αλλά μία ειλικρινής προσπάθεια προς τη σωτηρία του πλανήτη. (Πηγή: UNEP)

Το «κρυφτό»των βιοκαυσίμων

«Πρασινόμαυρη»…oικονομία

17ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΡΜΑ12 - 3 - 10

Πριν από λίγες μέρες, η Greenpeace δημοσίευσε μια «μαύρη» λίστα ψαριών και θαλασσινών που α-πειλούνται με εξαφάνιση. Πολ-

λά από τα είδη που αναφέρονται εκεί τα βρί-σκουμε στα ράφια των σούπερ μάρκετ, ε-νώ σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης αν η κατάσταση δεν αναστραφεί τότε σύντομα θα τα χαιρόμαστε... βαλσαμωμένα μόνο στις προθήκες των μουσείων. Χαρακτηριστικά, οι πληθυσμοί του τόνου και του μπακαλιά-ρου έχουν μειωθεί κατά 90%, γεγονός που υπαγορεύει την άμεση ανάγκη λήψης μέτρων από τις κυβερνήσεις πολλών χωρών. Η ΜΚΟ καλεί λοιπόν τα σούπερ μάρκετ να πρωτοστατήσουν στην εκστρατεία διάσω-σης αυτών των ειδών, θεσπίζοντας πολιτι-κές προμήθειας βιώσιμων αλιευμάτων ώστε οι καταναλωτές να γνωρίζουν την προέλευσή τους και να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν υπεύθυνες επιλογές. Πήρα αμέσως τηλέφωνο το Δημήτρη, επειδή πρόσφατα είχαμε αυτήν ακριβώς την κουβέ-ντα με αφορμή την πρόσκληση μιας γνωστής μας να πάμε για σούσι. «Διάβασες την ανα-κοίνωση της Greenpeace για τα ψάρια;» τον ρώτησα, βέβαιος ωστόσο ότι είχε ενημερω-θεί καθότι κι εκείνος είναι δημοσιογράφος. «Με πρόλαβες, θα σου τηλεφωνούσα τώρα. Είδες που τα λέγαμε;». Οχι μόνο είχαμε αρ-

νηθεί την πρόσκληση σε σούσι της κοπέλας, αλλά της κάναμε και μια μικρή «επίθεση», λέγοντάς της ότι η διεθνής μανία για το διά-σημο γιαπωνέζικο πιάτο κοντεύει να εξαφα-νίσει τον τόνο από τις θάλασσες και ότι κα-λά θα έκανε να σταματήσει το σούσι. «Μα, έχουν λυσσάξει παιδί μου», άρχισε ο Δη-μήτρης στο τηλέφωνο που δεν χρειαζόταν κι άλλη παρότρυνση για να κατακεραυνώ-σει τους οπαδούς του σούσι, τους οποίους έ-χει άχτι. «Σε λίγο θα το σερβίρουν ακόμα και στην Πίνδο!». «Για να μη σου πω ότι μπορεί και να συμβαίνει, όπως μιλάμε…». «Ρε, κα-κό που μας βρήκε…». «Οχι εμάς, τους τόνους βρήκε, που επειδή εξαφανίστηκαν από το αρχιπέλαγος της Ιαπωνίας τον ψάχνουν τώ-ρα στη Μεσόγειο», συμπλήρωσε. Πραγματικά, σε κίνδυνο βρίσκονται και οι πληθυσμοί του τόνου στη Μεσόγειο μετά την «εισβολή» των ιαπωνικών συμφερόντων… στα νερά μας. Ραντάρ, σόναρ, δορυφόροι, η-λεκτρονικοί υπολογιστές, εξελιγμένα δίκτυα και άλλα θαύματα της σύγχρονης τεχνολογί-ας έχουν επιστρατεύσει οι αλιείς, με αποτέ-λεσμα να μην τους ξεφεύγει ούτε γαριδάκι στα 10 ναυτικά μίλια! «Είναι, δηλαδή, σαν να τρώμε φιλέτο… λευκής τίγρης;». «Ετσι και χειρότερα, αλλά όπως βλέπεις ο Ελληνας θε-ωρεί πλέον ‘πασέ’ τη συναγρίδα και παραγ-γέλνει σούσι για να μην τον πουν παλιομο-δίτη». «Τώρα που λες συναγρίδα, έχεις δει τις τιμές των ψαριών στα εστιατόρια;». «Μό-

νο από τις βιτρίνες, σιγά μην έχω λεφτά να τα παραγγείλω κιόλας. Και η πλάκα είναι ότι πρόκειται για κατεψυγμένα, παραγεμισμένα με φορμόλη προκειμένου να διατηρούν το χρώμα που έχουν όταν είναι φρέσκα». «Πάντως, όταν ρωτήσεις κάποιον που του αρέσουν τα ψάρια πώς βρίσκει φρέσκα, θα σου πει ότι έχει ‘δικό’ του ψαρά, που τον ει-δοποιεί κάθε φορά που ψαρεύει κάτι». «Αυ-τό, με τους ‘δικούς’ τους ψαράδες, δεν το ’χω καταλάβει. Πώς γίνεται τόσος κόσμος να έχει «κολλητούς» ψαράδες; Και πού βρί-σκουν κάτι να ψαρέψουν, αφού οι ψαρότο-ποί μας είναι τόσο ‘κουτσουρεμένοι’ ώστε κάθε τόσο οι αλιείς διαμαρτύρονται ότι πει-νούν από την έλλειψη ψαριάς και ότι κατα-στρέφονται;». «Ειλικρινά δεν ξέρω. Πώς κα-ταφέρνουν και επιβιώνουν με τα ελάχιστα ψάρια που πιάνουν;». «Ειδοποιούν αμέσως τους γνωστούς τους ψαροφάγους». «Με sms, τύπου ‘υπάρχει ένα κιλό μαριδάκι, ενδιαφέ-ρεσαι’;». «Τι να πω; Ισως τώρα με την κρί-ση να σταματήσουν το σούσι και να το ‘γυ-ρίσουν’ στο σουβλάκι…». «Οι Ελληνες, φίλε μου, έχουν τη μαγική ικανότητα να μην βγά-ζουν λεφτά, αλλά να ξοδεύουν πολλά. Μου λες σε παρακαλώ πώς γίνεται αυτό;». «Α, δεν ξέρω πώς το κάνουν, μάλλον είναι κλη-ρονομικό χάρισμα». «Εσύ κι εγώ γιατί δεν το έχουμε αυτό το ρημάδι το χάρισμα;». «Δι-ότι εσύ κι εγώ είμαστε άχρηστοι. Πάλι τα ί-δια θα λέμε;».

Του Νικήτα Καραγιάννη

Μη… σούσικαι φτάσει!

18 ΘΕΜΑ 12 - 3 - 10

Του Γεράσιμου Ευαγγελάτου

«Ξέρεις γιατί η άνοιξη μάς αποσυ-ντονίζει, έτσι;». Η πρόταση δι-ατυπώθηκε από το «πουθενά» και ήταν αρκετά απρόσμενη

για να τραβήξει την προσοχή μου από το αχνιστό αρωματικό τσάι, με το αρκούντως σαρκαστικό -για τη συζήτηση- όνομα «ρω-σικές νύχτες».Ο συνομιλητής μου κατάλαβε αμέσως ότι κίνησε το ενδιαφέρον μου, γιατί αιχμαλώτι-σε με την επιδεξιότητα γερακιού το βλέμμα μου με το που σηκώθηκε από το φλιτζάνι. Χωρίς να χάσει χρόνο -παραλείποντας ακό-μα και να απολαύσει το θρίαμβο της ενδια-φέρουσας δήλωσης- προχώρησε στην ανά-λυση του ζητήματος. «Εχει να κάνει με την ε-νέργεια...» και συνέχισε: «Τα πάντα γύρω μας, έτσι κι αλλιώς, έχουν να κάνουν με την ενέρ-γεια. Οι εποχές όμως είναι αυτές που τη μετου-σιώνουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο χει-μώνας και το καλοκαίρι είναι οι πιο σαφείς ε-ποχές ενεργειακά. Ο χειμώνας -όπως μπορείς εύλογα να καταλά-βεις- είναι η εποχή εκεινή που μας ωθεί στην εσωστρέφεια: κρύο, βροχές, μικρές μέρες, με-γάλες νύχτες, κλειστές πόρτες και παράθυρα, μυστικά και ψέματα. Αυτό, στις ανατολικές φι-λοσοφίες, ταυτίζεται με το γιν: το σκοτάδι, το μαύρο, τη συννεφιά, το θηλυκό-παθητικό στοι-χείο του κόσμου.Το καλοκαίρι, από την άλλη, δεν χρειάζεται ιδι-αίτερη φαντασία για να το... φορτώσεις με την αισιοδοξία και την εξωστρέφεια του φωτός του ήλιου και την άπλα της ανοιχτής θάλασσας. Λευκό, θερμό, κινητικό λαμπρό, αρσενικό - δυ-ναμικό στοιχείο της Φύσης.Κι ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο; Οι εποχές, όπως ξέρουμε, είναι τέσσερις. Ανάμεσα στις δύο ξε-

κάθαρες, αποφασιστικές, σίγουρες γι’ αυτό που είναι (και είμαστε) εποχές, βρίσκονται κι οι δύο μεταβατικές. Αυτές που μας αποσυντονί-ζουν και μας μπερδεύουν περισσότερο. Το φθι-νόπωρο και η άνοιξη. Οι δύο διχασμένες φά-σεις του έτους: με τη μια άκρη στο σκοτάδι και την άλλη στο φως. Οι εποχές -πορεία προς τη μια ή την άλλη διάθεση, από το μέσα προς το έξω και αντίστροφα.Και καλά το φθινόπωρο... Είναι η μελαγχολι-κή εκείνη εποχή που πραγματοποιεί τη μετάβα-ση από την εξωστρέφεια του καλοκαιριού. Σαν την επιστροφή στο σπίτι, ύστερα από μια έ-ντονη μέρα στη θάλασσα. Ζεσταίνεις νερό και διώχνεις από πάνω σου το αλάτι και την έντα-ση, χαλαρώνοντας κι απολαμβάνοντας την ηρε-μία της ησυχίας. Το φθινόπωρο είναι επιστρο-φή στο καταφύγιο. Στην ασφάλεια της μήτρας: στο θηλυκό χειμώνα. Η άνοιξη όμως...». Εκεί ο συνομιλητής μου σταμάτησε και σή-κωσε το βλέμμα του για να με εξετάσει με νόημα. Κι όταν βεβαιώθηκε πως είχε τον α-πόλυτο έλεγχο της προσοχής μου συνέχισε: «Η άνοιξη είναι η προετοιμασία για να ξεχυ-θείς στον κόσμο... Είναι η απόφαση να αφή-σεις την ησυχία του σπιτιού σου και να αναμε-τρηθείς με όλες αυτές τις απειλητικές εξωτερι-κές δυνάμεις, από τις οποίες απείχες συνειδη-τά τόσο καιρό. Η άνοιξη είναι η πύλη που σε οδηγεί στον έξω κόσμο: είναι η αναγέννηση, η δική σου και τον προσδοκιών σου για τους άλ-λους, η αφύπνιση των ορμονών σου, οι οποίες βγαίνοντας από τη χειμερία νάρκη τους, αναζω-ογονημένες και ολοκαίνουργες, έχουν την ορμή μιας άφθαρτης νιότης, αποφασισμένης να δι-αρκέσει για πάντα.Η μνήμη της φθοράς του περσινού χειμώνα εί-ναι ασθενική -παρεμβάλλεται ένας ολόκληρος χρόνος, άλλωστε- και τα πάντα δείχνουν να εί-ναι προσβάσιμα και σφραγισμένα με τα αρχι-

κά σου. Το κορμί σου ξεχειλίζει από ορμονικό 'συνάλλαγμα' για τις εμπορικές συναλλαγές με τις επιθυμίες σου. Κι ακόμα κι αν η φύση βρί-θει από συνειρμικές απειλές παρελθοντικών α-πωλειών (τη μυρωδιά μιας νεραντζιάς, ένα α-νεπαίσθητο αεράκι, το βυσσινί φως ενός απο-γεύματος), είναι τόση η συσσωρευμένη ένταση μιας ολόκληρης χρονιάς, που κλείνεις τα μάτια κι απολαμβάνεις τις ενδείξεις σαν μια ολοκαί-νουργια εμπειρία που σου αποκαλύπτει την ο-μορφιά του κόσμου για πρώτη φορά...». Πριν προλάβω να σκεφτώ πόσο δίκιο ή άδικο εί-χαν τα λεγόμενά του, πριν καλά-καλά πά-ρω την προσφιλή μου θέση αντιλογίας, που μπορεί να υποστηρίξει την οποιαδήποτε ά-ποψη αρκεί να φτάσει στα όριά της μια συ-ζήτηση, παρατήρησα ότι ο συνομιλητής μου είχε αφαιρεθεί και σωπάσει. Το βλέμμα του είχε χαθεί κάπου έξω από την τζαμαρία του μικρού καφέ, πολύ πέρα από τα φλιτζάνια με τις «ρωσικές νύχτες»...«Εγινε κάτι;», ρώτησα ύστερα από μια στιγ-μή απόλυτης σιωπής, ενώ συνειδητοποιού-σα πως ήταν οι πρώτες κουβέντες που έλε-γα εδώ και αρκετή ώρα...«Οχι, τίποτα...» μου απάντησε, κοιτώντας με αμήχανος, «απλώς αφαιρέθηκα...». Και πριν προλάβω να ρωτήσω τι και πώς -χωρίς να είμαι καν σίγουρος αν υπήρχε λόγος να το κάνω- επέστρεψε με απόλυτο αυτοέλεγχο το βλέμμα του στο τραπέζι και συνέχισε με την ψύχραιμη και λογική φωνή του:«...Τι λέγαμε; Α ναι... η άνοιξη...».Καθώς συνέχισε να αναλύει τις απόψεις του, γύρισα το βλέμμα έξω από την τζαμαρία περίεργος για το τι ήταν αυτό που του είχε αποσπάσει την προσοχή. Ο δρόμος ήταν ά-δειος. Δεν συνέβαινε τίποτα εντυπωσιακό... πέρα από το ανοιξιάτικο απόγευμα. Κι ένα οικείο βυσσινί...

20 COVER 12 - 3 - 10

Του Αθου Δημουλά

Στην Ελλάδα έχουν κυκλοφο-ρήσει 15 ειδών εκδόσεις της Monopoly. Το ακόλουθο κεί-μενο αποτελεί μια περιγρα-

φή-πρόταση για μία ακόμα έκδοση. Λέγεται η Monopoly της Κρίσης και είναι πολύ απλή στη χρήση. Καλή δι-ασκέδαση!Λοιπόν, η κατάσταση έχει ως εξής: ξε-κινάς μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο. Φυσικά είσαι σε αυτοκίνητο, γιατί είσαι στην Αθήνα και στην Αθήνα όλοι έχουν έ-να αυτοκίνητο. Ξεκινάς απ’ την αφετη-ρία -παραδοσιακά. Στην τσέπη σου έ-χεις 700 ευρώ (το ποσό είναι εντελώς συμβολικό). Μόλις πληρώθηκες. Ο στόχος σου είναι να βγάλεις ολόκληρο το γύρο, που αντιστοιχεί σε ένα μήνα, χωρίς να βρεθείς χρεοκοπημένος. Στο δρόμο σου θα βρεις ένα σωρό έξοδα που θα πρέπει να αντιμετωπίσεις. Κα-λό κουράγιο! Η αφετηρία είναι προ-φανώς η Ομόνοια, το σημείο «μηδέν». Οπως βρίσκεσαι μέσα στο αυτοκίνη-τό σου, «πνιγμένος» για τη καλά στην κίνηση της ημιτετραγωνισμένης πλα-τείας και μασάς έντονα μια τσίχλα για να ξεπεράσεις τη βαρεμάρα σου, συμ-βαίνει το εξής: χτυπάει το κινητό σου και φυσικά το σηκώνεις, έχεις όρεξη να μιλήσεις ακόμα και με τον... Δα-λάι Λάμα για θέματα σχετικά με την αγάπη. Δεν είναι ο Δαλάι Λάμα αλ-λά η σύζυγός σου. «Ηρθαν τα κοινό-χρηστα». Οταν ακούς ότι οι επισκευ-ές στο ασανσέρ και το βάψιμο των κά-γκελων της ταράτσας έφτασαν τα κοι-νόχρηστα στα 70 ευρώ, εύχεσαι να ή-ταν τελικά ο Δαλάι Λάμα στο τηλέφω-νο! Πλέον, στην τσέπη σου έχουν μεί-νει 630 ευρώ. Καταλάβατε πώς παίζεται; Τρέχεις μέ-σα στην πόλη και χαλάς λεφτά. Τό-σο απλό. Σας θυμίζει κάτι; Απλή σύ-μπτωση. Προχωράς. Στρίβεις Ιουλι-ανού και πας προς σταθμό Λαρίσης. Θέλεις να βγάλεις εισιτήρια για ένα ταξίδι στη Θεσσαλονίκη. Στην αδερ-φή σου που μένει εκεί. Δεν είναι πο-λυτέλεια, πρέπει να το κάνεις. Παρκά-ρεις κάπου εκεί απ’ έξω. Πάνε άλλα 30 ευρώ. Στο αυτοκίνητό σου βλέπεις μια κλήση. Κλασικό. Είσαι ο πιο νο-μοταγής πολίτης, το αφήνεις μια στιγ-μή στην ερημιά που δεν ενοχλεί κα-

νέναν και σε γράφουν τότε. Πάρα πο-λύ κλασικό. Η κλήση είναι 20 ευρώ, εκτός αν αργήσεις, οπότε είσαι ακό-μα πιο παράνομος, οπότε το ποσό δι-πλασιάζεται. Εστω ότι δεν θα αργή-σεις. Τα λεφτά σου είναι 580 ευρώ αυτή τη στιγμή. Μπαίνεις στο αυτοκί-νητο με νεύρα. Εχεις φτύσει την τσί-χλα και δεν έχεις άλλη. Ευτυχώς για σένα, παίζει ο επόμενος...Επόμενη μέρα. «Τραβάς» μια εντολή και πηγαίνεις για καφέ. Με ένα φίλο σου. Πάτε στην πλατεία της Πανόρ-μου, που είναι και κοντά στο σπίτι αλ-λά και μέσα στη μόδα. Παίρνεις ένα μονό καπουτσίνο. Τεράστιο λάθος. Ε-χεις καιρό να πας για καφέ, δώσε τώ-ρα 4,5 ευρώ. Ο φίλος σου έχει πάρει κι αυτός καπουτσίνο. Μονό κι αυτός, άλλα 4,5 ευρώ. Τον κερνάς, ήταν σει-ρά σου. Αφήνεις δέκα ευρώ και φεύ-γεις. «4,5 ευρώ ο καπουτσίνο στους Αμπελόκηπους;», αναρωτιέσαι. Ο φί-λος σου δεν μιλάει, ντρέπεται επει-δή νωρίτερα είχε σχολιάσει ότι ο κα-φές του είναι λίγο μέτριος. Ξέχασε τον καφέ, θα αργήσεις να ξαναπάς. «Τρα-βάς» μια απόφαση. Η κόρη σου έχει γενέθλια. Πάλι καλά που το θυμήθη-κες. Την παίρνεις απ’ το χέρι και πάτε για ψώνια. Δώρο. Πέντε ετών, παίρ-νει μια κούκλα. Κάνει 49,99 ευρώ. Α-φήνεις ένα πενηντάευρο και δεν περι-μένεις τα ρέστα. Είσαι στα 520 και ο μήνας έχει αρκετά ακόμα. Προχωράς. Πας για ποτό. Με τη σύ-ζυγό σου και άλλους δύο φίλους. Στην τσέπη σου έχεις 480 ευρώ. Θα έπι-νες κι άλλο, γιατί είναι η γιαγιά σπί-τι και έπειτα από καιρό μπορείς να βγεις. Στις έντεκα κλείνει η μουσι-κή. Αυτό μας έλειπε... Γυρνάς σπί-τι με νεύρα. Το επόμενο πρωί πάλι στους δρόμους. Είσαι στο αυτοκίνη-το, πρωί στην Πανεπιστημίου. Εχει πορεία. Σου κάνουν νοήματα να στρί-ψεις, αλλά εσύ στέκεσαι για μια στιγ-μή και κοιτάς. Θέλεις να βγεις και να φωνάξεις, να παρατήσεις το αυτοκί-νητο στη μέση του δρόμου. Δεν ξέ-ρεις ποιοι είναι αυτοί που διαμαρτύ-ρονται. Δεν σε νοιάζει. Θέλεις να φω-νάξεις, να βρίσεις, να ρίξεις και κα-μιά μπουνιά. Δεν έχεις ρίξει ποτέ. Θέ-λεις όμως, γιατί νιώθεις πάρα πολύ ε-κνευρισμένος. Στο μυαλό σου υπάρ-χει η άνοδος του ΦΠΑ και η κάθοδος

του μισθού σου, η αφαίρεση του 13ου και του 14ου και η πρόσθεση των φό-ρων στα τσιγάρα, στα ποτά και τα καύ-σιμα. Και τα ξενύχτια ως τις έντεκα. Τι νεύρα! Πάνω στην ανακατωσούρα της στιγμής σε μαζεύει ένας κύριος πόλι-σμαν. Περνάς μια νύχτα στο κρατητή-ριο για εξακρίβωση. Φοβάσαι. Δεν εί-σαι για τέτοια. Φυλακή που λέμε. Φέρ-νεις δύο-έξι και βγαίνεις! Σουρεάλ.Τέλος του μήνα και είσαι στην τελική στροφή. Πέρασες ανώδυνα μια περίο-δο, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Τα ντουλάπια στο σπίτι είναι άδεια. Πη-γαίνεις σούπερ μάρκετ, ψωνίζεις ένα σακούλι με έξι κρουασάν για τη μι-κρή, ένα πακέτο μακαρόνια και δύο έ-τοιμες σάλτσες, λίγο κιμά, λίγα μήλα, ένα λάχανο και τρία καρότα, ένα πα-κετάκι τσίχλες, ένα σαπούνι, έναν α-ναπτήρα, μια μουστάρδα και κάτι στα-φίδες. Αυτά πήρες. Παρακαλώ, 30 ευ-

ρώ. Πήρες και ένα ζευγάρι παπούτσια. Λογικό -όχι, μην το θεωρήσεις πολυ-τέλεια, τα άλλα τρύπησαν. Εδωσες 60 ευρώ -πού να βρεις περισσότερα... Εν τω μεταξύ δεν σου αρέσουν καθόλου και σε «χτυπάνε» και λίγο στο κουντε-πιέ. Εχεις τα νεύρα σου. Πραγματι-κά τα έχεις. Βάζεις και βενζίνη, άλλα 50 και άλλα 50 ύστερα από μια εβδο-μάδα. Πόσα έμειναν; Η δασκάλα του πιάνου της μικρής. Αλλα 50. Προχω-ράς. Αλλα 50, άλλα 50... Πόσα έχεις και πόσα έχεις δανειστεί; Πόσα σου έμειναν; Το ενοίκιο! Θα φτάσεις στην αφετηρία; Θα μπει ξανά ο μισθός; Θα έρθει κάποια δύσκολη απόφαση; Αλ-λα 50, άλλα 50. Τέτοιες απίθανες περιπέτειες θα α-πολαμβάνετε με τη νέα έκδοση Monopoly της Κρίσης! Θα είναι σύ-ντομα κοντά σας. Προσοχή στις απο-μιμήσεις. Πραγματικά προσοχή.

Aλλα 50...

21COVER12 - 3 - 10

Tου Τάσου Γραικού

Πάνε 75 χρόνια από τότε που ο Charles B. Darrow ανακάλυψε τη Monopoly, στην εποχή της «Μεγάλης

Υφεσης» (Great Depression), όπου ό-ποιος αγαπάει τη γνώση μπορεί να ψάξει και να βρει τους παραλληλι-σμούς με το «σήμερα». Πάνε 75 χρό-νια από τότε που ο Charles B. Darrow μη έχοντας δουλειά, απόρροια του καπιταλισμού και τότε, αναγκάστηκε να επιστρατεύσει το μυαλό του για να βγάλει μερικά χρήματα. Προφανώς δεν είχε στο μυαλό του ό-τι αυτό του το δημιούργημα, όσο σκω-πτικά και αν το σκεφτόταν, θα γαλου-χήσει γενεές με την ιδέα του μονο-πωλίου. Και φυσικά, οι πάντες γνω-ρίζουν ότι ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις μία ιδέα πράξη, είναι να τη «σφηνώσεις» για πάντα στο μυαλό ε-νός παιδιού: το σφουγγάρι του χρό-νου δεν πρόκειται να τη σβήσει τελεί-ως, ποτέ! Ας κοιτάξουμε λιγάκι, λοι-πόν, τη σημερινή μας ημέρα, μέσα α-πό ένα παιχνίδι Monopoly που όλοι τόσο αγαπήσαμε.Ξεκινάμε όταν γεννιόμαστε με όνειρα από τους δικούς μας. Μας «προικοδο-τούν» και μας λένε πάντα ότι υπάρχει ένα κεφάλαιο για εμάς, μία ολόκληρη ζωή στην οποία θα έχουμε την ευκαι-ρία να «μεγαλουργήσουμε», οικονομι-κά ως επί το πλείστον. Εχουμε όλοι λοιπόν το μερίδιό μας στην ευκαιρία, θεωρητικά ξεκινάμε όλοι από τα ίδια. Φυσικά και αυτή η ζωή έχει ζάρια. Τα πετάμε και ευχόμαστε να πέσουμε στο οικόπεδο-φιλέτο ή να φέρουμε ό-σο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό για να περάσουμε από την «Αφετηρία», μιας και μας «χαρίζει» χρήματα. Σκο-πός μας, να κατακτήσουμε την «Πλα-τεία Κλαύθμωνος» και να κάνουμε δι-κιά μας τη «Συγγρού» με κάθε τίμημα. Γινόμενοι καλοί ιδιοκτήτες, αναλαμ-βάνουμε ευθύνες και παράλληλα φο-βόμαστε μη χάσουμε την περιουσία μας από κάποιο «στραβοπάτημα» σε κουτάκι αντιπάλου. Παρακαλάμε, πα-ράλληλα, να… πέσει κάποιος στην ι-διοκτησία μας, ώστε να μας πληρώ-σει! Τι, δεν έχει ρευστό; Τόσο το κα-λύτερο, θα του δημεύσουμε την πε-ριουσία και θα του πάρουμε τους τίτ-λους ιδιοκτησίας. Ναι, εντάξει, μπο-ρεί να κρυώνει χωρίς σπίτι, αλλά και εμείς έχουμε οικογένεια να θρέψου-με... Μπορεί να πάει και στη φυλα-κή -εκεί τουλάχιστον δεν θα βρέχεται.Μόνο οι κακοί είναι στη φυλακή, έ-ξω όλοι καλοί είμαστε - συνηθίζεται να λέγεται από τους γνωρίζοντες. Σε

αυτήν τη φυλακή, όμως, σε πάνε ό-χι γιατί είσαι κακός, αλλά γιατί έχεις χρέη ή γιατί απλώς «έτυχε» να περνάς από εκεί και σε… τύλιξαν σε μία κόλ-λα χαρτί! Φυσικά, το δικαστήριο εί-ναι ανύπαρκτο -και πώς να υπήρχε άλλωστε, αφού οι ίδιοι οι δικαστές εί-ναι αυτοί που μπορεί να έχουν το οι-κόπεδο που συνορεύει με το… σω-φρονιστικό ίδρυμα. Το ποιος μπαίνει και το ποιος βγαίνει ορίζεται από την τύχη ή το... πορτοφόλι. Δεν χρειάζε-ται κανείς να προβεί σε απεργίες πεί-νας, αφού, όντας μέσα από τα σίδερα και έχοντας περιουσία, λαμβάνει δί-χως να έχει τον κίνδυνο να πληρώσει. Και το κελί με όλες τις ανέσεις, δια-μέρισμα γωνία με ιδιωτικό χώρο για παρκινγκ. Πού θα πάει, θα γυρίσει το ζάρι και τότε θα τους δείξω εγώ!Αμ δε που θα τους δείξεις, συνάδερφε στο παίγνιο. Εντολή και Απόφαση θα σε τυλίξουν σε... μία κόλλα χαρτί και θα σε κάνουν «μπαλάκι» η μία στην άλλη. Οι εντολές και οι αποφάσεις ε-δώ στο παιχνίδι μας είναι κάρτες γυ-ρισμένες ανάποδα, δίχως να ξέρεις τι σου ξημερώνει, μήτε να μπορείς να τις αλλάξεις ή να τις αμφισβητήσεις -οι άλλοι παίκτες μέχρι και να σε α-ποβάλουν μπορεί, αν φανείς πνεύμα

«αναρχικόν» ή απείθαρχο. Οι εντο-λές και οι αποφάσεις λαμβάνονται α-πό κάποιον που δεν φαίνεται και ού-τε ξέρουμε ποτέ αν υπάρχει ή υπήρξε. Κάτι σαν Θεοφάνεια, βοήθειά μας, με το Μωυσή να κατεβάζει «τας 10 εντο-λάς» από το όρος Σινά, και ο λαός ο επιούσιος να γονατίζει χωρίς να έχει δει καν το Θεό -πίστευε και μη ερεύ-να (το κόμμα τοποθετείται κατά το δο-κούν πάντα, αλλά όλοι ξέρουμε πού μεταπίπτει). Το θέσφατο του πράγ-ματος συνοψίζεται στη συντομία και την περιεκτικότητα των γραφομένων. Το καλόν είναι ότι δρουν ανακυκλού-μενες, αλλά με τυχαία σειρά, έτσι ώ-στε και η νεφελώδης έννοια της «θε-ϊκής δικαιοσύνης» να χάνεται μπρο-στά στη δύναμη που φέρνει το ζάρι στο πράσινο φόντο.Και σαν ο πλούτος μαζευτεί εκεί που θέλει ή εκεί που πρέπει (όλοι θα θυ-

μόμαστε ότι στο παιχνίδι κάποιο φί-λοι μας κέρδιζαν εκνευριστικά εύκο-λα), τη «νύφη» την πληρώνουν οι έ-χοντες λιγότερα. Οσο πιο μικρή πα-ρουσία έχει κανείς, τόσο τα «ακου-μπάει» στους έχοντες, γιατί το «νοί-κι» πολλαπλασιάζεται αν έχει κανείς 5 σπίτια σε κάθε οικόπεδο και τη μι-σή καρτέλα δική του. Κρίση σου λέ-νε, πρέπει να συντηρήσω τα σπιτάκια μου, με εκείνο το χαιρέκακο βλέμμα που το χαμόγελο κρύβεται κάτω από τη συμπόνια, όταν το «μαρούλι» πε-τάει από τα χέρια σου και περνάει σε πιο «ζεστά» άκρα. Ας είμαστε ειλικρινείς. Με αυτό μεγα-λώσαμε, αυτό μάθαμε και αυτό προ-σπαθούμε να κάνουμε και στην ενή-λικη ζωή μας. H Monopoly είναι μέσα στο... αίμα μας, σφηνωμένη μέσα στο μικρό μυαλό μας, να φωνάζει «αγόρα-σε, αγόρασε» από τότε που ήμασταν τόσο δα ανθρωπάκια και τα βλέπαμε όλα σαν παιχνίδι. Το παιχνίδι τελεί-ωσε και η κρίση που χτύπησε την πε-ρίοδο της δημιουργίας του επιτραπέ-ζιου φαίνεται πως αναβιώνει. Από τις ΗΠΑ ξεκίνησε και τότε, όπως και τώ-ρα. Μόνο που τρομάζω όταν σκέφτο-μαι πώς τελείωσε εκείνη η κρίση. Ο-ποιος αγαπάει τη γνώση…

Μοnopolyακή ΚρίσηΜε αυτό μεγαλώσαμε, αυτό μάθαμε και αυτό προσπαθούμε να κά-νουμε και στην ενήλικη ζωή μας

22 COVER 12 - 3 - 10

Του Γιάννη Παπαγιαννόπουλου

Ολα ξεκίνησαν από το ένστι-κτο. Αυτό είναι υπεύθυνο για όλα και μην το συζητάς. Από αρχαιοτάτων, αποζη-

τούμε την ασφάλεια. Σε σπηλιά, σε πανοπλίες, σε χαρέμια, σε κάστρα και πολυεθνικές. Σε λογαριασμούς τραπε-ζών, γάμους και θέσεις που έχουν ε-πιρροή. Και ενώ έχουμε την αίσθη-ση ότι όλα γίνονται γιατί είμαστε και «γαμώ τα παιδιά» και ο εγωισμός μας χτυπάει «ταβάνι», είμαστε απλώς γε-λασμένοι. Ολα τα κάνουμε από απλό και αγνό φόβο. Και εξηγούμαι.Οι καιροί όπου το πρωταρχικό μας μέλημα ήταν η επιβίωση, έχουν πα-ρέλθει. Ξέρετε τώρα, με μαμούθ και λιοντάρια ή αντίπαλες φυλές στην πιάτσα, είναι κάπως πιο έντονες οι καταστάσεις. Το φαγητό μας δεν το κυνηγάμε και οι πόλεμοι δεν εντάσσο-νται στην απτή πραγματικότητά μας. Αντίθετα, αγοράζουμε πάπια ή μοσχά-ρι από το σούπερ μαρκετ και βλέπου-με θρίλερ για να μας ανέβει κι εμάς, κάπως, η αδρεναλίνη. Και φυσικά το προτιμώ! Ακόμη και το κυνήγι της πά-πιας, που δεν μου ακούγεται και τό-σο επικίνδυνο, δεν θέλω να το εντά-ξω στην πραγματικότητά μου. Οπότε, η οργάνωση του συστήματος ως εδώ μου αρέσει, ακόμη κι αν βαριέμαι α-φόρητα τα θρίλερ! Αφού τα βασικά θέματα επιβίωσης έ-χουν λυθεί, προχωράμε στο μέσο με το οποίο όλα αυτά καλύπτονται: στο χρήμα. Μην περιμένεις να το καταδι-κάσω να... καεί αιώνια στην κόλαση όλων των ανθρώπινων δεινών: ένα μέσο είναι, ας χαλαρώσουμε. Ας σο-βαρευτούμε, αγαπητοί, γραφικοί μου φίλοι. Η χρήση είναι που κάνει ένα μέσο «καλό» ή «κακό». Και αυτοί που το χρησιμοποιούμε, είμαστε εμείς. Ε-μείς, λοιπόν, μεταφέρουμε όλες μας τις ανάγκες για ασφάλεια και τις προ-βάλουμε πάνω του. Κάτι που, προφανώς, έχει βάση. Σπί-τι, φαγητό, μεταφορά, ζέστη, φως: ό-λα καλύπτονται με χρήματα. Αν τα έ-χεις, είσαι ασφαλής και μπορείς να ζεις και να κινείσαι κανονικά. Αν ό-χι, πρέπει να τα βρεις. Οσο περισσό-τερα καλύπτεις δε, τόσο περισσότε-ρες «χαζές» και καινούργιες ανάγκες δημιουργείς -που προφανώς δεν εί-ναι ούτε κατά διάνοια «ανάγκες». Και δεν αντιλέγω πως αυτή ακριβώς η

λειτουργία του εγκεφάλου μας, μάς έ-φερε εδώ που είμαστε. Αλλά μας έφε-ρε και ακριβώς εδώ που είμαστε, ιφ γιου γκετ μι.

Μοναξιά: η υπέρτατη ανασφάλεια του 21ου αιώναΜε ανάλογο τρόπο, η αναπαραγωγή έγινε οικογένεια, εξελίχθηκε σε συ-ντροφικότητα και μοναξιά. Σε νέα μο-ντέλα, όπου η αναπαραγωγή παίζει δεύτερο ρόλο, μιας και μπορεί να ε-πιτευχθεί και με μη πατροπαράδοτες μεθόδους. Το σεξ και ό,τι άλλο «κου-βαλάει» αποκολλήθηκε από τη βιολο-γική και τη θρησκευτική του υπόστα-ση -πάλι καλά- και έχει αναχθεί σε

μια διαδικασία απόλαυσης και επι-κοινωνίας. Αλλά το πρόβλημα, σε πε-ριπτώσεις που κάτι γίνεται τόσο εύκο-λο και απλό να το βρεις, μεταφέρεται στο πόσο δύσκολο είναι να το εκτιμή-σεις. Και επίσης, όσο εύκολα βρίσκε-ται, άλλο τόσο εύκολα χάνεται. Νόμος προσφοράς-ζήτησης, που υπονοήσα-με παραπάνω. Και όταν ακόμη η συ-ντροφικότητα είναι συνδεδεμένη με μοντέλα, που θεωρητικά έχουμε ξεπε-ράσει, στη θέση της μένει η μοναξιά, με κυριότερο το φόβο που «κουβαλά-ει» ότι θα γεράσουμε μόνοι. Κάνει για τη μεγαλύτερη ανασφάλεια του και-ρού μας; Απλώς κοίτα γύρω σου: ό-λοι αντιδρούμε λες και η ζωή τελειώ-

νει στα 40, για κάποιον, ο οποίος δεν είναι «ζευγάρι». Και αποδεχόμενοι αυ-τό, ζούμε ως τότε στο max -που λέ-με- και φροντίζουμε ώστε μετά, ό,τι μας λείπει, να το αγοράζουμε ή να το καλύπτουμε διαφορετικά. Και είναι λυπηρό, γιατί αφαιρείται τελείως το κομμάτι της επικοινωνίας από το σεξ ή τη σχέση και μια νεότητα ονείρων μετατρέπεται σε μια ψυχαναγκαστική πραγματικότητα ανασφαλειών, κατα-θλίψεων, γεμάτη με μοντέλα που δεν μας εκφράζουν και με το φόβο μιας αιώνιας τιμωρίας: της μοναξιάς. Βάλε και το φόβο της αρρώστιας στο «σετάκι». Να βάλω κάτι στην άκρη, να έχω για ώρα ανάγκης. Καρκίνος, aids, γρίπες, κτλ.: όλα αυτά κυκλοφορούν ελεύθερα και, το κυριότερο, δεν υ-πάρχει κάτι που να τα αποτρέπει, από το να... χτυπήσουν τη δική σου πόρ-τα. Και τώρα, φέρ’ τα όλα στο «σήμε-ρα», με τα ταμεία και τις ασφάλειες... στον αέρα. Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, και παλιότερα από την κατάσταση που παίζει, δεν μου δημιουργείτο και κα-μιά σοβαρή αίσθηση ασφάλειας. Ο-πότε, λεφτάααα και ιδιωτικά και, αν δεν κλείσει, τι καλά που θα είμαστε! Και τα λεφτά, ναι. Τα επιτόκια στο... Θεό (η πρόταση στέκει επίσης στη μορφή: «επιτόκια... Θεός ή θεϊκά ε-πιτόκια κοκ.»), ψίθυροι πτώχευσης, μέτρα και ΦΠΑ... blackjack. Εντάξει; Χαλάρωσες λίγο; Και σε όλα αυτά μέ-σα, πρέπει και να παντρευτείς ή να χωρίσεις, να τα «φτιάξεις» ή να τρέ-χεις από το ένα κρεβάτι στο άλλο. Και δεν έχω λύση, ούτε κάτι άλλο να προ-τείνω, πέρα από το σύνηθες: για έ-να λεπτό, μία μέρα μέσα στο «χαμό», ας βγούμε από την κατάσταση και ας προσπαθήσουμε πρώτα την κατανόη-ση και μετά την κίνηση. Κι αυτή ας εί-ναι ενσυνείδητη, κι ας είναι και απο-τυχημένη ή «ατσούμπαλη» ή ό,τι θες. Αλλά... «έτσι», ρε παιδί μου!..

Η εκδοχή της Ανασφάλειας

Σπίτι, φαγητό, μεταφο-ρά, ζέστη, φως: όλα κα-λύπτονται με χρήματα. Αν τα έχεις, είσαι ασφα-λής, αν όχι, πρέπει να τα βρεις

23ΤΑΣΕΙΣ12 - 3 - 10

Του Ντίνου Ρητινιώτη

Ο σκεπτικός μεσήλικας που ανεβαίνει τις κυλιόμενες σκάλες από την αντίθετη κα-τεύθυνση ή η ηλικιωμένη κυρία που πε-ριμένει στην απέναντι αποβάθρα το συρ-

μό με ανυπομονησία, δεν αποσπούν παραπάνω α-πό μερικά νανοδευτερόλεπτα την προσοχή σου. Τι γίνεται, όμως, με τη μελαχρινή πιτσιρίκα που κάθε-ται ακριβώς δίπλα σου και σου έχει «σπάσει τη μύ-τη» με το απίστευτο άρωμά της, ή με την παρέα συ-νομηλίκων λίγο παραπέρα που κανονίζει για τη συ-ναυλία στην οποία θα παρευρεθείς και εσύ την επό-μενη μέρα; Το μόνο σίγουρο είναι πως, στις δύο τε-λευταίες περιπτώσεις, θα μπορούσες να αφιερώσεις μεγαλύτερη προσοχή και πολύ περισσότερο χρόνο, αν σου δινόταν η ευκαιρία. Ποιο κοινό σημείο μπορεί να βρει κανείς ανάμε-σα στις καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά μέ-σα στο Μετρό και σε μία καινοτόμο ιδέα που έκα-νε πρόσφατα την εμφάνισή της στο διαδίκτυο, με το όνομα ChatRoulette; Το οπτικό μας «συναπάντημα» με εκατοντάδες ή και χιλιάδες άγνωστα μάτια κα-τά την καθημερινή του χρήση, και οι υποσυνείδη-τες απορρίψεις ή αποδοχές που κάνουμε ύστερα α-πό αυτά τα ιδιαίτερα «ανταμώματα», είναι στοιχεία τα οποία οπωσδήποτε προσομοιάζουν στον πυρήνα της λογικής της λειτουργίας του ChatRoulette.com.

Πού θα «κάτσει» η μπίλια;Oλα ξεκίνησαν πριν από τρεις περίπου μήνες στη ρωσική πρωτεύουσα από ένα μάλλον ανήσυχο 17χρονο νέο, ονόματι Andrey Ternovskiy. Λίγο έως πολύ, όλοι μας γνωρίζουμε και έχουμε χρησιμοποι-ήσει προγράμματα τύπου Windows Live Messenger και Skype, τα οποία επιτρέπουν τη διαδικτυακή συ-νομιλία με χρήση κάμερας και μικροφώνου. Ο «α-τσίδας» Andrey, λοιπόν, είπε να το προχωρήσει λί-γο παραπέρα…Η δημιουργία του ChatRoulette αντανακλούσε, αρ-χικά, την επιθυμία του ίδιου να μένει σε επαφή με μια ολιγομελή ομάδα φίλων του. Χρησιμοποιώντας μια απλή web camera και ένα μικρόφωνο, τα μέ-λη της παρέας συνδέονταν οπτικοακουστικά και εί-χαν τη δυνατότητα ανταλλαγής γραπτών μηνυμάτων. Κι όλα αυτά, σε πραγματικό χρόνο. Τα νέα μαθεύ-τηκαν γρήγορα από στόμα σε στόμα και το μέγεθος της παρέας διευρύνθηκε με γεωμετρικούς ρυθμούς: 300 το Δεκέμβρη, 10.000 τον Ιανουάριο και περισ-σότερα από 20.000 σήμερα είναι ο μέσος αριθμός των ατόμων που συμμετέχουν κάθε βράδυ στο ιδι-αίτερο αυτό «πάρτι». Η απλή λειτουργικότητα της ιστοσελίδας είναι αυτό που ελκύει τους επισκέπτες σαν μαγνήτης. Δεν χρει-άζεται δημιουργία λογαριασμού για να το χρησιμο-ποιήσεις, ενώ, παράλληλα, διατηρείς την ανωνυμία σου (εκτός, βέβαια, κι αν είσαι τσακωμένος με τη θεά Τύχη, και από τους 20.000 online χρήστες «πέ-σεις πάνω» σε άτομο που στην πραγματική ζωή το α-ποφεύγεις όπως «ο διάολος το λιβάνι»). Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να περιμένεις κά-

ποια δευτερόλεπτα, μέχρι να εμφανιστεί ο επόμε-νος τυχαίος συνομιλητής σου. Αν δεν σου αρέσει η «μουτσούνα» του/της, ή αν συναντήσεις το 10% των ατόμων που επιλέγουν το ChatRoulette ως μέ-σο online αυτοϊκανοποίησης, μπορείς να «αποδρά-σεις» απλά, πατώντας το πλήκτρο “next”. Τα δευτε-ρόλεπτα που θα μεσολαβήσουν μέχρι να αντικρίσεις τον επόμενο άγνωστο, είναι αυτά που προσδίδουν την όποια μαγεία στην εφαρμογή. Εάν, μάλιστα, ο άγνωστος αποδειχτεί «λαβράκι» (το πώς μεταφράζει κάποιος τη μεταφορά είναι άλλο θέμα), τα «σύννεφα ρουτίνας» που είχαν σχηματιστεί στο ταβάνι του δω-ματίου σου, θα αρχίσουν να διαλύονται.

Από την καλή κι από την ανάποδη…Οι αστραπιαίες εναλλαγές στα άτομα που εμφανίζο-νται στην οθόνη σου, οι επιμέρους εκπλήξεις που συναντάς και, πάνω από όλα, το γεγονός πως από το ίδιο σου το σπίτι μπορείς να συνδεθείς οπτικοα-κουστικά και σε πραγματικό χρόνο με τυχαία άτομα από κάθε πιθανή γωνιά αυτής εδώ της Γης, συμπε-ριλαμβάνονται στα θετικά της υπόθεσης για τον ενή-λικο χρήστη. Η επισήμανση του στοιχείου της ηλικί-ας, ωστόσο, δεν γίνεται τυχαία.Το ChatRoulette αποτελεί για τους ανήλικους χρή-στες το διαδικτυακό «παράδειγμα προς αποφυγή» και το «διαδικτυακό εφιάλτη» για κάθε γονέα που α-νησυχεί για το πού «σερφάρει» το παιδί του. Μέσω

αυτής της ιστοσελίδας, δεν «σερφάρεις» απλώς στο διαδίκτυο. «Σερφάρεις» σε ανθρώπους, και οπωσ-δήποτε το γεγονός αυτό απαιτεί περισσότερο ώρι-μη διαχείριση. Πλήθος ειδικών έχει κρούσει «τον κώδωνα του κινδύνου» και πολλοί από αυτούς έ-χουν φτάσει στο σημείο να χαρακτηρίζουν τη συ-γκεκριμένη ιστοσελίδα ως τον «παράδεισο των αρ-πακτικών». Οι δικλείδες ασφαλείας που διαθέτει εί-ναι περιορισμένες, και, ως εκ τούτου, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τον οιονδήποτε κακόβου-λο ως εργαλείο προσέγγισης ανυποψίαστων ανήλι-κων χρηστών.Με λίγα λόγια, το ChatRoulette ουσιαστικά δεν δια-φέρει από αυτόν καθαυτόν τον κόσμο του διαδικτύ-ου, όπως τον γνωρίζαμε και πριν από την εμφάνι-σή του, με τις όποιες θετικές και αρνητικές του συ-νιστώσες. Είναι δεδομένο, πάντως, πως αγγίζει τα ό-ρια της extreme κοινωνικής δικτύωσης. Η διαφορά του από άλλους τύπους κοινωνικών δικτύων, όπως το Facebook και το Twitter, ή από κάποιες κυρίαρ-χες διαδικτυακές υπηρεσίες, όπως η Google και η YouTube, έγκειται στο ότι όλα τα παραπάνω συνετέ-λεσαν ώστε να ταξινομηθεί το χάος του διαδικτύου. Αυτό, αντιθέτως, επαναφέρει τη χαοτική του διάστα-ση στο προσκήνιο. Στο ChatRoulette δεν υπάρχουν ρυθμίσεις ασφαλεί-ας ούτε φίλτρα προτιμήσεων. Επιπλέον, δεν μπο-ρείς να διαμορφώσεις κατά το δοκούν το διαδικτυ-ακό σου περιβάλλον, όπως σε άλλους δημοφιλέ-στατους προορισμούς του διαδικτύου. Εδώ τα πά-ντα βασίζονται στο στοιχείο του «τυχαίου». Είναι, τε-λικά, αυτό που μαρτυρά και η ίδια του η ονομασία: μια ιδιότυπη «ρουλέτα», στην οποία ο χρήστης «πο-ντάρει» στο απροσδόκητο…

ChatRoulette η νέα πρόκληση!

Πλήθος ειδικών έχει χαρακτη-ρίσει τη συγκεκριμένη ιστοσελί-δα ως τον «παράδεισο των αρ-πακτικών»

24 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 12 - 33

Ανήκουν στη γενιά των τριαντάρηδων, κινούνται στην πόλη, δημιουργούν, ονειρεύονται -ακόμη και αν γνωρίζουν πως ζούμε πράγματι σε χαλεπούς καιρούς. Τη Δευτέρα το βράδυ, η Μαρίνα Ασλάνογλου και ο Μιχάλης Οικονόμου είδαν τους κόπους τους ν’ ανταμείβονται, καθώς απέσπασαν τα

βραβεία «Μελίνα Μερκούρη» και «Δημήτρης Χορν», αντίστοιχα. Οι δύο ηθοποιοί μοιράστηκαν μαζί μας τα όνειρα, τις ανησυχίες και -φυσικά- τη χαρά τους για το βραβείο που έφτασε στα χέρια τους, από δουλειές που ξεχώρισαν όχι μόνο οι κριτικοί, μα και το κοινό».

Τι συμβολίζει αυτό το βραβείο για σένα;Μιχάλης Οικονόμου: Είναι μια σημαντική ενθάρρυνση και μια ε-πιβράβευση, την οποία είναι σημα-ντικό να έχει κάποιος νέος άνθρω-πος στο ξεκίνημά του. Φέρει το ό-νομα του Δημήτρη Χορν και αυτό το κάνει ακόμα πιο τιμητικό για ε-μένα, καθώς και το γεγονός ότι ή-μουν συνυποψήφιος με τόσο εξαι-ρετικούς συναδέλφους.Μαρίνα Ασλάνογλου: Είναι ένα κίνητρο για εμένα να συνεχίσω ν’ ακολουθώ πιστά αυτό που διάλε-ξα. Συχνά, οι δικοί μας άνθρωποι μας στηρίζουν, μας λένε συνέχεια «μπράβο, πολύ καλά», όμως εγώ πολλές φορές αμφισβητώ τον εαυ-τό μου. Αισθάνομαι πως ό,τι έκα-να ανταμείφθηκε. Τώρα, βέβαια, αρχίζουν τα δύσκολα. Πρέπει να κάνεις προσεκτικά και σταθερά βή-

ματα, να τιμήσεις τους ανθρώπους που σου έδωσαν αυτό το βραβείο.

Πώς νιώθεις που το κέρδισες;Μ.Ο.: Νιώθω μεγάλη χαρά. Επει-

δή, όμως, πάντα είναι ένα ζήτημα πό-σο αντικειμενικά μπορεί να βραβεύ-εται κάποιος ή κάτι στην τέχνη, ξέ-ρω ότι μια βράβευση μπορεί να ση-μαίνει χίλια δυο πράγματα, αλλά

μπορεί και να μην σημαίνει χίλια δυο πράγματα... Για εμένα είναι μια τεράστια τι-

μή, αλλά θέλω να το αντιμετωπίσω σαν μια α-κόμα πολύ σημαντική αποσκευή στην πορεία που

έχω επιλέξει να ακολουθήσω και από εκεί και πέ-ρα να συνεχίσω ό,τι κάνω με την ίδια ειλικρίνεια, αφοσίωση και δουλειά.

Μ.Α.: Νιώθω μεγάλη τιμή και συγκίνηση. Κατ' αρ-χήν, έχω κάτι προσωπικό, την καρφίτσα της Μελί-νας Μερκούρη, που θα την κρατήσω για ένα χρό-νο! Ηταν τρομερός άνθρωπος, αγωνίστρια, πραγ-ματική Ελληνίδα που αγάπησε την Ελλάδα και τους Ελληνες…

Τι θεωρείς πως ξεχώρισε στην ερμηνεία σου;Μ.Ο.: Ο ρόλος του Νταούντ στο «Σφαγείο» του Ιλάν Χατσόρ, σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπου-λου. Ο ρόλος είναι τόσο καλογραμμένος και ανατρε-πτικός, που θεωρώ ότι και λίγα έκανα.

Μ.Α.: Δεν ξέρω τι ήταν αυτό. Το μόνο που μπορώ να πω -από την πλευρά μου- είναι πως αγάπησα πολύ αυτό το ρόλο. Εγινα «ένα» με την Κάθριν, την ηρωίδα στο «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι», και μέ-σα μου ένιωθα σιγουριά πάνω στη σκηνή.

Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός; Μ.Ο.: Οταν ήμουν μικρός, κάναμε διάφορα σκε-τσάκια με την αδερφή μου τη Μελίνα (η οποία τώρα κι αυτή είναι ενδυματολόγος και σκηνογράφος) στο σπίτι μας, σε φίλους που έρχονταν για επίσκεψη. Αργότερα, στο σχολείο ήμουν ο «καραγκιόζης» της τάξης και μέσα μου πάντα έλεγα πως θέλω να γίνω ηθοποιός. Αργότερα, μπορεί να σπούδασα Πληρο-φορική και Διοίκηση Επιχειρήσεων, αλλά τελικά ε-πέστρεψα στο παιδικό μου όνειρο, όταν -μεγαλύτε-ρος πια- εμπνεύστηκα από ταινίες, παραστάσεις, η-θοποιούς, μουσικές και ανθρώπους που είχαν να κάνουν με το θέατρο.

Μ.Α.: Από μικρή, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, έ-λεγα πως θέλω να γίνω ηθοποιός. Οι γονείς μου, βέβαια, δεν το είχαν πάρει και πολύ στα σοβα-ρά. Σπούδασα Ψυχολογία, χωρίς να εγκαταλείψω το θέατρο, καθώς συμμετείχα σε μία ερασιτεχνι-κή ομάδα. Κάποια στιγμή, ο πατέρας μου μου είπε πως, αφού αγαπώ το θέατρο, πρέπει να ακολου-

Ανήκουν στη γενιά των τονειρεύονται -ακόμη και καιρούς. Τη Δευτέρα το βΟικονόμου είδαν τους κό

βραβεία «Μελίνα Μερηθοποιοί μοιράστητη χαρά τους για τοπου ξεχώρισαν ό

Τι συμβολίζει αυτσένα;Μιχάλης Οικονσημαντική ενθάρπιβράβευση, τηνντικό να έχει κάππος στο ξεκίνημνομα του Δημήττο κάνει ακόμα μένα, καθώς καμουν συνυποψήρετικούς συναδέΜαρίνα Ασλάνκίνητρο για εμέακολουθώ πιστξα. Συχνά, οι δμας στηρίζουν, «μπράβο, πολύπολλές φορές ατό μου. Αισθάννα ανταμείφθηκαρχίζουν τα δύκάνεις προσεκτι

ματα, να τιμήσειπου σου έδωσαν

Πώς νιώθεις πΜ.Ο.: Νιώθω με

δή, όμως, πάντα είνσο αντικειμενικά μεται κάποιος ή κάρω ότι μια βράβεμαίνει χίλια δυο

μπορεί και να μην σπράγματα... Για εμένα είν

μή, αλλά θέλω να το αντιμεκόμα πολύ σημαντική αποσκευή

έχω επιλέξει να ακολουθήσω καρα να συνεχίσω ό,τι κάνω με τηαφοσίωση και δουλειά.

Της Νάντιας Γιαννούλη

Νέοι,ταλαντούχοι...

25ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ3 - 10

θήσω το όνειρό μου. Κάπως έτσι, πήγα στο Θέα-τρο Τέχνης.

Πώς επιβιώνει ένας νέος καλλιτέχνης, αλλά και ένας νέος άνθρωπος, υπό τις παρούσες συνθή-κες (οικονομική κρίση, «σκληρές» εποχές σε ε-πίπεδο επικοινωνίας, δουλειάς, δημιουργίας); Μ.Ο.: Θεωρώ ότι, παρόλο που αισθάνομαι τυχε-ρός για τις μέχρι τώρα ευκαιρίες που είχα, τα πράγ-ματα δεν είναι και πάλι εύκολα στο θέμα της επιβί-ωσης -πόσο μάλλον αν κάποιος είναι και λιγότερο τυχερός. Πολύ απλά, «ψάχνεται» για να βρει τρό-πους να κάνει το μεράκι του, και αν δεν υπάρχει α-πό αλλού εισόδημα, κάνει άλλες δουλειές μέχρι να έρθει η ευκαιρία. Το σύστημα πλέον είναι τέτοιο που αποθαρρύνει και απαξιώνει οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με την ύλη και το κέρδος, και «βγάζει ρομποτάκια» που, μόλις βγουν από το σχολείο, θέλουν να σπουδάσουν όχι αυτό που ονειρεύτηκαν να κάνουν, αλλά αυτό που θα τους φέρει λεφτά. Ολοι -έτσι όπως είναι τα πράγμα-τα, ειδικά τώρα στη χώρα μας με το τεράστιο χρέος που έχει- χρωστάμε από τη γέννησή μας. Βγαίνου-με στον κόσμο με μια θηλιά στο λαιμό! Ή τουλάχι-στον αυτό προσπαθούν να μας κάνουν να δεχτούμε, με το συμβιβασμό ότι πρέπει να σωθεί η χώρα μας. Ε, καλό είναι να σωθεί η Ελλάδα, αλλά μαζί με τους Ελληνες. Και πάντα, με αξιοπρέπεια. Ολα αυτά απο-θαρρύνουν τη δημιουργία και «ευνουχίζουν» τους νέους, γι’ αυτό και αφιέρωσα αυτό το βραβείο σε ό-σους συναδέλφους ξεκινούν τώρα και χρειάζονται πίστη, για να κατακτήσουν τα όνειρά τους.

Μ.Α.: Σε όλες τις δουλειές είναι δύσκολα. Στο δι-κό μας χώρο, ωστόσο, τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Κάθε σεζόν, προσπαθείς να βρεις δου-λειά. Οσες δυσκολίες και αν υπάρχουν, όμως, εί-μαι αισιόδοξη. Εχω αντιμετωπίσει πολλές δυσκολί-ες. Δεν το έβαλα, όμως, κάτω. Πάντα σκέφτομαι ό-τι κάθε εμπόδιο είναι για καλό. Από την άλλη, κάθε νέος άνθρωπος που θέλει να γίνει ηθοποιός, πρέπει από την αρχή να γνωρίζει πως θ’ ακολουθήσει ένα δύσβατο μονοπάτι. Πρέπει να ξέρει τι τον περιμένει. Κάθε χρόνο από τις σχο-λές βγαίνουν περίπου 600 άτομα. Θέλει προσπά-θεια, δύναμη, θέληση και πολλή δουλειά.Αν προσπαθήσεις πολύ, κάποια στιγμή θα τα κατα-φέρεις. Και δεν το λέω εκ του ασφαλούς. Εχω δε-χτεί πολλές απορρίψεις. Πάντως, το καλύτερο «σχο-λείο» είναι πάνω στη σκηνή, όσο μικρός και να εί-ναι ο ρόλος σου, ακόμη και βουβός...

Ποιες είναι οι δυσκολίες, αλλά και οι ξεχω-ριστές στιγμές που συνάντησες στη μέχρι τώ-ρα πορεία σου; Μ.Ο.: Είμαι τυχερός που έχω συνεργαστεί με αν-θρώπους όπως ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, ο Βα-

σίλης Μαυρογεωργίου, ο Γιάννης Μπέζος, ο Χρή-στος Νικολέρης, και πολλοί-πολλοί ακόμα σημα-ντικοί άνθρωποι, φίλοι και συνάδελφοι. Οι συ-ναντήσεις με ωραίους ανθρώπους είναι το «α-λάτι» στο θέατρο. Ελπίζω να υπάρχει πάντα αυ-τό στην πορεία μου. Για μένα, οι δυσκολίες έρ-χονται κυρίως από τον εαυτό μου που έχει να α-ντιμετωπίσει τις ευκολίες του πάνω στη δουλειά.

Μ.Α.: Αντιμετώπισα απορρίψεις σε οντισιόν. Ποτέ, όμως, δεν το πήρα προσωπικά. Ελεγα ότι «μπορεί να μην κάνω γι’ αυτό που ψά-χνουν» και προχωρούσα. Εχω μείνει και ένα χρόνο χωρίς δουλειά. Ξε-χωριστή στιγμή για εμένα είναι ο κάθε ρόλος που παίρνω. Συ-γκινούμαι με ό,τι ξεκινάω να κάνω και, φυσικά, όταν το κοινό με επιβραβεύει, όταν χειροκροτά την πρόθεση, τη δουλειά. Ιδιαίτερα ξεχωριστή στιγ-μή για εμένα ήταν, όταν ολοκληρώθηκε η γενι-κή πρόβα του «Ξαφ-νικά πέρσι το καλο-καίρι». Ο σκηνοθέτης μου, ο Σπύρος Ευ-αγγελάτος, πολύ συ-γκινημένος ήρθε και μου είπε «μπράβο». Ποια είναι τα σχέ-διά σου για το μέλ-λον; Μ.Ο.: Συνεχίζω την παράσταση «Τρωάδες» του Ευριπίδη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου με τη Λυ-δία Κονιόρδου, σε σκηνοθε-σία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, με την οποία θα πάμε και περι-οδεία το καλοκαίρι. Περιμένω μέσα στο χρόνο να βγει και η ταινία που έκανα με το Ζαχα-ρία Μαυροειδή, «Ο ξεναγός». Για του χρόνου ακόμα συζη-τάω κάποια πράγματα. Μ.Α.: Προς το παρόν, δεν έχω κανονίσει κάτι. Γίνο-νται κάποιες συζητήσεις, χωρίς να είναι ακόμη κάτι σίγουρο. Δεν σημαίνει ό-τι επειδή πήρες ένα βρα-βείο, θα έχεις και δου-λειά! Βλέπουμε...

ωργίου, ο Γιάννης Μπέζος, ο Χρή-και πολλοί-πολλοί ακόμα σημα-, φίλοι και συνάδελφοι. Οι συ-

ραίους ανθρώπους είναι το «α-. Ελπίζω να υπάρχει πάντα αυ-μου. Για μένα, οι δυσκολίες έρ-πό τον εαυτό μου που έχει να α-ευκολίες του πάνω στη δουλειά.

πισα απορρίψεις σε οντισιόν. ν το πήρα προσωπικά. Ελεγα μην κάνω γι’ αυτό που ψά-χωρούσα. Εχω μείνειωρίς δουλειά. Ξε-για εμένα είναι υ παίρνω. Συ-ι ξεκινάω να κά, όταν τοβεύει, όταν πρόθεση,

στή στιγ-αν, όταν η γενι-«Ξαφ-καλο-θέτης

Ευ-συ-καιο».

σχέ-μέλ-

ζω την Τρωάδες»στο Θέατροου με τη Λυ-

σε σκηνοθε-εοδωρόπουλου, πάμε και περι-

αίρι. Περιμένω να βγει και η

α με το Ζαχα-«Ο ξεναγός». ακόμα συζη-

γματα.

παρόν, δενκάτι. Γίνο-

συζητήσεις,ακόμη κάτιημαίνει ό-ένα βρα-

και δου-.

και με τη βούλα!

26 ΤΑΣΕΙΣ 12 - 3 - 10

Tου Βασίλη Αναστασόπουλου

Και το όνομα αυτού… Κάρλος Σλιμ «Ελου» ή Κάρλος Σλιμ «σκέτο», για τον πολύ κό-σμο. Το όνομά του μπορεί σε πρώτο άκου-σμα να μην λέει πολλά, όμως ο 70χρονος

μεγιστάνας από το Μεξικό είναι ο άνθρωπος που κατάφερε, για πρώτη φορά από το 1994, να γίνει ο πρώτος μη κάτοικος των ΗΠΑ που κατακτά την κο-ρυφή στη λίστα με τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη, που δημοσιεύεται κάθε χρόνο από την οικονομική επιθεώρηση Forbes.Η περιουσία του Σλιμ, που ασχολείται με τις τηλε-πικοινωνίες, ανήλθε το 2009 σε 53,5 δισ. δολά-ρια. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα την «πτώ-ση» του ιδρυτή της Microsoft, Μπιλ Γκέιτς, στη δεύ-τερη θέση της λίστας, με περιουσία που φτάνει στα 53 δισ. δολάρια, ενώ στην τρίτη θέση βρέθηκε ο «γκουρού» των επενδύσεων, Ουόρεν Μπάφετ, με 47.000.000.000 δολάρια.Το επίτευγμα του Σλιμ αποκτά μεγαλύτερη σημασία, αν αναλογιστεί κανείς ότι είναι μόλις η δεύτερη φο-ρά, από το 1995, που ο Μπιλ Γκέιτς «εκτοπίζεται» α-πό την πρώτη θέση της σχετικής λίστας. Βέβαια, ό-πως σημειώνει ο αρχισυντάκτης του Forbes, Μάθι-ου Μίλερ, οι Γκέιτς και Μπάφετ θα είχαν παραμείνει στην κορυφή, εάν δεν είχαν την… κακή συνήθεια να δίνουν ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων τους σε φιλανθρωπίες. «Ο Μπάφετ θα είχε τουλάχιστον 55 δισ. δολάρια και η αξία του δικτύου του Γκέιτς θα υ-περέβαινε τα 80, εάν δεν ήταν τόσο φιλάνθρωποι», λέει χαρακτηριστικά.

Οικονομική κρίση; Last year…Αξιοσημείωτο δε, είναι το γεγονός ότι, σε μια χρο-νιά κατά την οποία όλοι μιλούσαν και πολλοί υφί-σταντο στο… πετσί τους την παγκόσμια οικονομική κρίση και τις συνέπειές της, οι δισεκατομμυριούχοι ανά τον κόσμο αυξήθηκαν από 793 σε 1.011, ενώ δεν έλειψαν και οι… απώλειες σε σχέση με την πε-ρυσινή λίστα, καθώς πολλοί (332 συνολικά) ήταν ε-κείνοι που έχασαν κεφάλαια και βρέθηκαν εκτός. Το τρίο της κορυφής πάντως κατάφερε μέσα στο 2009 να ανακτήσει τα 41,5 από τα 68.000.000.000 δο-λάρια που είχε απωλέσει εντός του 2008. Τα στοι-χεία αυτά οδηγούν το Forbes στην επισήμανση ό-τι οι παραπάνω αριθμοί αντανακλούν την ανάκαμ-ψη της παγκόσμιας οικονομίας, με την Ασία (ο α-ριθμός των δισεκατομμυριούχων στην περιοχή Ασί-ας-Ειρηνικού αυξήθηκε κατά 80% το 2009) να δεί-χνει το δρόμο. Αλλο ένα αξιοσημείωτο στοιχείο της φετινής λί-στας, που δημοσιεύεται από το Forbes για 24η συ-νεχόμενη χρονιά, είναι η παρουσία σε αυτή 89 γυ-ναικών, έναντι 72 πέρυσι, ενώ, όπως είναι φυσικό, το ελληνικό «δαιμόνιο», που δεν λείπει από πουθε-νά, δίνει και εδώ το «παρών» με τους Σπύρο Λάτση και Φίλιππο Νιάρχο. Ο πρώτος είδε την περιουσία του να ανέρχεται εντός του 2009 σε 5,3 δισ. δολά-

ρια και βρέθηκε στην 144η θέση, ενώ ο δεύτερος αποτελεί… νέα είσοδο και βρίσκεται στην 488η θέ-ση με μόλις… δύο δισ. δολάρια. Ο δημιουργός του Facebook, Μαρκ Ζούκερμπεργκ, είναι το νεότερο η-λικιακά μέλος της λίστας, με περιουσία που ανέρχε-ται στα τέσσερα δισεκατομμύρια δολάρια, μόλις στα 25 του χρόνια.

Το "who is who" του Νο1Ποιος είναι όμως ο Κάρλος Σλιμ; Γιος μετανάστη α-πό το Λίβανο, που έφτασε στο Μεξικό στις αρχές του περασμένου αιώνα, ο νέος Νο1 δισεκατομμυ-ριούχος του κόσμου εμφανίζεται εξίσου φιλάνθρω-πος με τους Γκέιτς και Μπάφετ, φροντίζοντας ανά τακτά διαστήματα να χρηματοδοτεί έργα όπως η κα-τασκευή σχολείων στο Μεξικό, ωστόσο ακολουθεί μια εντελώς διαφορετική τακτική από αυτούς. Αντί να ρευστοποιεί κάθε τόσο μέρος του χαρτοφυλακί-ου του, όπως πχ κάνει ο ιδρυτής της Microsoft για τις ανάγκες του ιδρύματος που φέρει το όνομα του ιδίου και της συζύγου του (Bill and Melinda Gates Foundation), προτιμά να επενδύει σε μετοχές και ο-μόλογα, βγάζοντας κέρδος και δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας.Στην κατοχή του βρίσκονται, μεταξύ άλλων, τρεις ε-ταιρείες τηλεφωνίας (America Movil, Telmex και Telcel) της Λατινικής Αμερικής, μία αλυσίδα εστι-ατορίων και μία τράπεζα, τις οποίες διαχειρίζονται οι τρεις γιοι του, Κάρλος Σλιμ Τζούνιορ, Μάρκο Α-ντόνιο και Πάτρικ, λόγω των προβλημάτων υγείας

που αντιμετωπίζει ο 70χρονος Σλιμ. Το όνομά του εντοπίζεται, επίσης, ανάμεσα σε αυτά των επικεφα-λής της Philip Morris International, ενώ στο «χαρ-τοφυλάκιό» του συμπεριλαμβάνεται και ένα μικρό ποσοστό μετοχών της Apple, το οποίο αγόρασε ή-δη από το 1997, λίγο πριν δηλαδή η εταιρεία πα-ρουσιάσει τη γραμμή iMac και η αξία της εκτοξευθεί στα ύψη. Στις 10 Οκτωβρίου του 2008, ο Σλιμ α-νακοίνωσε την εξαγορά ποσοστού 6,4% του ομίλου των "New York Times", τον οποίο μάλιστα συνέδρα-με σε δύσκολες στιγμές με τη χορήγηση δανείου ύ-ψους 250.000.000 δολαρίων. Ακόμη, έχει εμπλα-κεί στα σενάρια εξαγοράς της ομάδας της Honda στη Formula 1, που αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά προβλήματα.Τι λέει ο ίδιος ο Σλιμ για όλα αυτά; Δείχνει μάλλον αδιάφορος και ανεπηρέαστος από το γεγονός ότι εί-ναι ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου. «Ο,τι α-νεβαίνει, κατεβαίνει…» φροντίζει συχνά να υπεν-θυμίζει, υπονοώντας ότι τα «παιχνίδια» της αγοράς μπορούν ανά πάσα στιγμή να οδηγήσουν σε μείω-ση της περιουσίας του. «Δεν δίνω δεκάρα. Δεν μ’ ενδιαφέρει αν είμαι το Νο1, το Νο20 ή το Νο2000» δήλωσε πρόσφατα σε εκπροσώπους του Τύπου, ε-νώ στους επικριτές του, που τον κατηγορούν για υ-περσυγκέντρωση πλούτου, όταν άλλες εταιρείες στο Μεξικό χρεοκοπούν και βάζουν «λουκέτο», απα-ντά: «Οταν ζεις για τις γνώμες των άλλων, είσαι νε-κρός. Δεν θέλω να ζήσω, σκεπτόμενος πώς θα με θυμούνται»…

Slim στο όνομα, XXL στα κέρδη

Γιος μετανάστη από το Λίβανο, ο 70χρονος Κάρλος Σλιμ είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο με περιουσία που ανέρχεται στα 53,5 δισ. δολάρια

27ΚΟΣΜΟΣ12 - 3 - 10

Του Νικήτα Καραγιάννη

Γεννήθηκε κάτω από το φως της δημοσιότητας και όπως φαίνεται δεν πρόκειται να βγει από το «μικροσκόπιό» της:

ο λόγος για τη σχέση του Nicolas Sarkozy και της Carla Bruni, που σύμ-φωνα με τις φήμες που κυκλοφορούν στο Παρίσι αλλά και σε άλλες ευρω-παϊκές πρωτεύουσες, διέρχεται την πρώτη σοβαρή κρίση της. Ωστόσο, αν τα δημοσιεύματα και οι ψίθυροι αληθεύουν, ίσως και να μην πρόκειται ακριβώς για «κρίση» αλλά για μια «προσαρμογή» στη νέα πραγ-ματικότητα των μοντέρνων ζευγαριών. Τι υπαγορεύει αυτός ο «νεωτερισμός»; Τον πειραματισμό με άλλους ερωτι-κούς συντρόφους, πάντα όμως ύστε-ρα από… συνεννόηση.Οι φήμες, λοιπόν, που ήδη έχουν γί-νει εκτενή ρεπορτάζ, λένε ότι η 40+ ετών γοητευτική Πρώτη Κυρία της Γαλλίας όχι μόνο εδώ και μερικές ε-βδομάδες διατηρεί ερωτική σχέση με τον 37χρονο βραβευμένο τραγουδι-στή και μουσικό Benjamin Biolay, αλ-λά ότι έχει ήδη μετακομίσει στο δια-μέρισμά του στο Παρίσι, ενώ ο σύζυ-γός της, Nicolas, έχει πέσει στην α-γκαλιά της υπουργού Περιβάλλοντος, Chantal Jouanno. Οι ψίθυροι ξεκίνησαν στο internet α-πό τον τόπο κοινωνικής δικτύωσης, Twitter και αμέσως σχεδόν εμφανί-

στηκαν σαν κουτσομπολίστικες κραυ-γές στο site της μεγάλης κυκλοφορί-ας γαλλικής κυριακάτικης εφημερίδας "Le Journal du Dimanche" προσδίδο-ντάς τους κάποιο «κύρος». Το πρώ-το ερώτημα που γεννήθηκε στο πάντα «διψασμένο» για νέα σκάνδαλα κοινό, ήταν «πότε πρόλαβαν να κουραστούν από το γάμο τους που έγινε μόλις το Φεβρουάριο του 2008;». Με άπειρα όμως παραδείγματα σχέσεων και γά-μων που αποσυντίθενται πιο γρήγο-ρα απ’ ό,τι δημιουργούνται (ειδικά α-νάμεσα σε διασημότητες) κανείς, αρ-χικώς, δεν μπορούσε να είναι από-λυτα βέβαιος ότι το φαινομενικά «α-δύνατον» δεν συνέβαινε στην πραγ-ματικότητα.

Τις αμφιβολίες έσπευσε να διαψεύσει στον Τύπο το πρώην σούπερ μοντέλο, δηλώνοντας ότι ο σύζυγός της δεν θα την απατούσε ποτέ και πως δεν υπάρ-χουν καθόλου ενδείξεις ή ακόμη πε-ρισσότερο στοιχεία που να υποστηρί-ζουν το αντίθετο. Από την άλλη, υπάρχουν και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι «όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά» θυμίζο-ντας μάλιστα ότι το ερωτικό παρελθόν της Πρώτης Κυρίας της Γαλλίας κατα-δεικνύει ότι η Carla βαριέται εύκολα τη μονογαμία. Ισως, αν δεν υπήρχαν και οι φήμες για σχέση του Νicolas με την υπουργό του, οι «κατηγορίες» που διατυπώθηκαν εναντίον της Bruni να έβρισκαν πιο προσοδοφόρο έδαφος.

Το γεγονός επίσης ότι η Carla θεω-ρείται -δικαίως- μία από τις πιο γοη-τευτικές γυναίκες στον κόσμο, υπονο-μεύει ακόμα περισσότερο τη φημολο-γία για εξωσυζυγικές περιπέτειες του Nicolas. Εκτός και αν στην πραγματι-κότητα ο Γάλλος πρόεδρος μοιάζει… στον Silvio Berlusconi, ο οποίος, ως γνωστόν, είναι αδύνατον να κρατή-σει τα χέρια του μακριά από μια ω-ραία γυναίκα. Διάσημα ζευγάρια όπως Carla/Nicolas, Brad/Angelina David/Victoria, κά., βρίσκονται πάντα στο focus των παπαράτσι, ενώ στην πε-ρίπτωση που πρόκειται και για πολι-τικά πρόσωπα υπάρχουν και οι μυ-στικές υπηρεσίας που καταγράφουν κάθε τους κίνηση «για λόγους εθνι-κής ασφάλειας». Αυτό το γνώριζε κα-λά η Carla, πολύ πριν «μπλεχτεί» με το Nicolas, ότι δηλαδή με αυτήν την επιλογή της θα θυσίαζε την ατομική, προσωπική ζωή της. Αν μη τι άλλο, κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει για αφέλεια ή ανοησία, αφού κατάφε-ρε να μπει στη ζωή του Γάλλου προέ-δρου, φυσικά, για να μείνει. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαι-ότητα πόσο θα διαρκέσει μια σχέση, κάτι που επεσήμανε και η ίδια η Bruni στους δημοσιογράφους, σε μια προ-σπάθεια να βάλει τα πράγματα στη θέ-ση τους λέγοντας «μπορεί αύριο να έ-χουμε πεθάνει, οπότε ποιος ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον;».

Carla + Nicolas + Benjamin + Chantal?

28 ΘΕΜΑ 12 - 3 - 10

Nεοϋορκέζικα πρόσωπα

Από την πόλη με τα «χίλια πρόσωπα», ο δημοσιογρά-φος Αχιλλέας Πεκλάρης μάς χαρίζει τα «λόγια του»

και ο φωτογράφος Αλέξανδρος Λα-μπροβασίλης τις εικόνες του, όπως αποτυπώνονται έκδηλα στα πορτρέτα 150 Νεοϋορκέζων στο λεύκωμα που θα κυκλοφορήσει στις 23 Μαρτί-ου και θα παρουσιαστεί στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς.Κίνητρό τους η καταγραφή της ιστο-ρίας μέσα από τα μάτια των ανθρώ-πων που μέσα σε λίγα χρόνια βρέ-θηκαν από τα συντρίμμια των δίδυ-μων πύργων σε αυτά της Lehman Brothers.Σε αυτές τις σελίδες μας χαρίζουν 7 από αυτά τα προσωπικά storytelling…

Επιμέλεια: Θάνος Τριανταφύλλου

Sumiya MyagmarjavΦοιτήτρια

Jayme IllienΠωλητής συναλλάγματος

Shirley BlazeΤραγουδίστρια R&B

Εξωτική σαν μπαχάρι

Εχει κι αυτή ζήσει δύσκολα στο παρελθόν και δεν φοβάται μπροστά στις μπόρες, δηλώνει ανθεκτική. Εχει κάνει διάφορες δουλειές. Σερβιτόρα σε εργοστάσιο σοκολάτας. Βοηθός καλλιτέχνη. Βοηθός στον ΟΗΕ. Δεν «μασάει», επιβιώνει. «Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 είχαμε το κομμουνιστικό καθεστώς στη Μογγολία, το οποίο είχε διαλύσει τη χώρα. Ηταν πολύ σκληρά χρόνια, αισθάνομαι ευγνώμων που οι άνθρωποί μου επιβίωσαν. Γι’ αυτό δεν φοβάμαι το μέλλον, πραγματικά νιώθω ανυπομονησία να δω τι μας επιφυλάσσει, καλά ή κακά πράγματα. Ας αφήσουμε τη ζωή να εξελιχθεί…»

«Χρυσό

Αγόρι» Νο1

Eίναι ορφανό από τους δρόμους της Καλκούτα. Yιοθετήθηκε από μια Γαλλοαμερικανή «Μητέρα Τερέζα», και έφτασε να αποφοιτήσει από το Tufts της Βοστώνης, με πτυχίο στα Χρηματοοικονομικά. Η αγορά σήμερα «πάει πάνω», χαμογελάει δειλά. Η κίνηση του Dow Jones και το «ασανσέρ» του συναλλάγματος αγγίζει το νευρικό του σύστημα, κάθε φορά νιώθει τη βουτιά, το αίσθημα της πτώσης στο κενό ή την έξαψη στο ανέβασμα. Είναι η γενιά των «Golden Boys» της 11ης Σεπτεμβρίου. Αυτών που «βαφτίστηκαν» στη σκόνη των δίδυμων πύργων, πλούτισαν τη διετία ’03-’05 και σήμερα, μέσα στη γενική καταστροφή, αναζητούν αλλού το δρόμο τους...

Ενα αστέρι γεννιέται...Είναι ένα από εκείνα τα παιδιά με το μικρό εισόδημα και τα μεγάλα όνειρα. Αλλωστε, το «αμερικανικό όνειρο», ακόμα και στην κρίση, δεν έχει όρια και σύνορα. Ο καθένας μπορεί να γίνει οτιδήποτε, αν δουλέψει σκληρά, αν έχει ταλέντο και λίγη τύχη. Η Shirley Blaze είναι από το East New York του Brooklyn, μια πολύ σκληρή γειτονιά της πόλης που είναι γνωστή για τα υψηλά ποσοστά βίαιου εγκλήματος. Ανάμεσα στο νεκροταφείο του Cypress Hill και το Jamaica Bay. Δουλεύει σκληρά για να τα καταφέρει...

29ΘΕΜΑ12 - 3 - 10

Julius HollingsworthΘεατρικός συγγραφέας/σερβιτόρος από το Χάρλεμ

David ZurakΧορευτής του Martha Graham Dance Company

Sarah DashΤραγουδίστρια Gospel

Luke DamroschΝεαρός καλλιτέχνης

Συνηθισμένος

ήρωας...

Με την πρώτη ματιά, σου φέρνει στο μυαλό τον Εντι Μέρφι. Είναι αυτό το μισό-αθώο, μισό-πονηρό χαμόγελο και τα λαμπερά μάτια, σαν κάρβουνα. Στους κεντρικούς δρόμους του δυτικού Χάρλεμ τον χαιρετάνε πολλοί, είναι φιγούρα της περιοχής. Εχει συμμετοχή και ρόλο στην αφροαμερικανική κοινότητα, γράφει κείμενα και σενάρια για θεατρικά και για παραστάσεις χορού. Δουλεύει και ως σερβιτόρος για το σίγουρο μεροκάματο.

«Σκάσε

και χόρευε...»

Ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια στη Νέα Υόρκη, ως μαθητευόμενος χορευτής στη σχολή του μεγάλου Merce Cunningham. Δούλεψε σερβιτόρος, όταν ξέμεινε από λεφτά. Τελικά, ο Ντέιβιντ τα κατάφερε, σήμερα είναι βασικός χορευτής για τη σχολή της Martha Graham και personal trainer για νέους χορευτές. «Οι δουλειές έχουν πέσει κατά 25%, μαζί και το εισόδημά μου», γελάει πλατιά, δείχνοντας πως δεν τον πολυνοιάζει. «Πολλοί πελάτες μου σταμάτησαν τις προπονήσεις. Ευτυχώς, εξακολουθώ να έχω μισθό ως επαγγελματίας χορευτής. Αυτό με σώζει!»

Οbama, take my hand…

«Είναι αλήθεια ότι όλοι οι άνθρωποι υποφέρουμε. Το gospel είναι ένας συναισθηματικός τρόπος, για να εξωτερικεύσουμε αυτά που μας κάνουν να υποφέρουμε. Μέσα από τους στίχους και τη μουσική. Την επαφή με τα ιερά ευαγγέλια». Εξηγεί πως αυτό «δεν έχει σχέση μόνο με τη θρησκεία. Είναι η ανάγκη μας να πιστέψουμε σε κάτι. Η ενέργεια που βάζουμε όλοι μαζί σ’ αυτό. Το παράδειγμα το έδωσε ο ίδιος ο Ιησούς, που θυσιάστηκε για την πίστη του στη Βασιλεία των Ουρανών. Η δύναμη της πίστης επιστρέφει πίσω σε σένα. Ο Διάβολος σου δίνει εύκολα ό,τι θέλεις, αλλά ο Θεός σε κρατά σε αναμονή, για να σε δοκιμάσει. Και πάντα έρχεται την ώρα που τον χρειάζεσαι».

Το «μονοπάτι της αυτοκρατορίας»

«Ενα ποντίκι στριμωγμένο στη γωνία θα επιτεθεί στη γάτα. Ο κίνδυνος θα το κάνει να αντιδράσει. Ετσι κι ο καθένας από εμάς, που αισθάνεται την κρισιμότητα της κατάστασης, στην οποία βρίσκεται το γένος των ανθρώπων. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα μας δώσει δύναμη να αντιδράσουμε, να κάνουμε τολμηρά βήματα προς το μέλλον. Αυτή τη στιγμή, ο Μπαράκ Ομπάμα ενσαρκώνει ένα από τα τελευταία φωτάκια στο βάθος αυτού του τούνελ! Και γι’ αυτό το λόγο και μόνο, η ύπαρξή του είναι ανεκτίμητη».

30 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 12 - 3 - 10

Mindradio.gr

Ενα βράδυ, κάπου στην Καλλιθέα, στα γρα-φεία του mindradio.gr, του γνωστού, ανερ-χόμενου, νεανικού διαδικτυακού ραδιοφω-νικού σταθμού, συνάντησα τη Μαρία Κατσι-

καδάκου, το «μυαλό» πίσω από... την οθόνη. Ανε-το σαλόνι, μπαρ και τζάκι συνθέτουν μια πραγματι-κά πολύ «ζεστή» και cool ατμόσφαιρα. Ανάμεσα σε χαμόγελα και με χαλαρή διάθεση, η Μαρία μίλησε στην "Metropolis Weekend" για το «παιδί» της και τα μυστικά της επιτυχίας του.

Πότε δημιουργήθηκε η ιδέα του mindradio.gr;Εχουν περάσει 3,5 χρόνια από τότε που συλλάβα-με την ιδέα και είναι ενεργό εδώ και 2,5 χρόνια. Το mindradio.gr έγινε από μια προσωπική ανάγκη, και πρέπει να πούμε ότι δεν πρόκειται για ακόμα ένα web radio: είναι το πρώτο και μοναδικό ραδιόφωνο του χρήστη. Είναι διαδραστικό, κοινωνικής δικτύω-σης, user generated. Η ιδέα ξεκίνησε, λοιπόν, από την ανάγκη για αυτοέκφραση χωρίς όρια, χωρίς λο-γοκρισία, play list και heavy rotation. Βλέπεις, σή-μερα με την τεχνολογία, μπορεί ο καθένας, από το σπίτι του, από το κρεβάτι του, απ’ όπου θέλει, με μια σύνδεση στο internet και έναν υπολογιστή, να κάνει το «δικό του» ραδιόφωνο.

Πώς λειτουργεί;Εχει δύο κανάλια, το main (κεντρικό) και το κανάλι του χρήστη (uplay). Στο κεντρικό, μπαίνουν οι κα-λύτεροι του uplay. Στο κανάλι του χρήστη, μπαίνει όποιος θέλει, ολομόναχος. Κατεβάζει ένα πρόγραμ-μα βάσει οδηγιών, πηγαίνει στην ατζέντα, βλέπει

πότε υπάρχει κενό, κάνει reservation (κράτηση) για συγκεκριμένη ημέρα και ώρα, βάζει ένα ψευδώνυμο ή το όνομά του, και… παίζει.

Γίνεσαι, δηλαδή, ραδιοφωνικός παραγωγός α-πό τη μια στιγμή στην άλλη…Σε δέκα λεπτά! Τώρα, είναι φορτωμένο το 2ο κανά-λι, αν και έχει ακόμα κάποια κενά, οπότε πάμε για 3ο και 4ο. Επειδή, μάλιστα, μπορεί να «βγει στον α-έρα» κάποιος από το σπίτι του, μερικές φορές ακού-

γονται ζωντανά και μαμάδες που φωνάζουν το χρή-στη μας για φαγητό. (γέλια)

Είναι… και reality radio.Τελείως! Μπορείς, ας πούμε, όταν μαζευτούν πιτσι-ρίκια στο uplay, να παρακολουθήσεις το X-Factor από την τηλεόραση και ν’ ακούς σχολιασμό από το mindradio.gr. Μπαίνουν χρήστες απ’ όλη την Ελλά-δα, για να κάνουν εκπομπή. Οι ηλικίες τους είναι, κυρίως, μεταξύ 16-34 ετών, οι περισσότεροι εκ των

Συνέντευξη στο Νικήτα Καραγιάννη

Το διαδίκτυο στην υπηρεσία του ραδιοφώνου. Ολοένα και περισσότεροι ακούνε ραδιόφωνο μέσω του ηλεκτρονικού υπολογιστή τους. Μάλιστα, όπως φαίνεται, η τεχνολογία αυτή σύντομα θα αποτελεί και «αξεσουάρ» σε όλα τα αυτοκίνητα, αυξάνοντας κατακόρυφα τον -ήδη καθόλου ευκαταφρόνητο- αριθμό των ακροατών που ανακαλύπτουν ότι μέσω του διαδικτύου το ραδιόφωνο είναι, απλώς, πιο… ελεύθερο κι ωραίο!

στον... «αέρα» του web

31ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ12 - 3 - 10

οποίων 16-24. Κάθε Τρίτη βράδυ έχουμε το Celebrity Zone -που είναι και η μεγάλη επι-τυχία μας- διότι έρχονται εδώ στο χώρο μας διάφοροι γνωστοί και διάσημοι καλλιτέχνες και γίνεται μια πολύ cool κατάσταση: ανά-βουμε το τζάκι, έχουμε μπαρ και μπουφέ με λιχουδιές. Μέχρι στιγμής έχουν παρελάσει πολλοί, μεταξύ των οποίων οι Φάμελλος, Ζουγανέλης, Μποφίλιου, Ματθίλδη Μαγ-γίρα, Κόκκινα Χαλιά, Κωνσταντίνος Βήτα κλπ. Κάνουν όλοι τη δική τους εκπομπή, φέρνουν τις κιθάρες τους, τραγουδούν ζω-ντανά, ενώ είναι ταυτόχρονα και στο chat, μιλώντας με τον κόσμο. Είναι μια τρομερή εμπειρία… που την έχουμε και σε βίντεο. Σκοπός μας είναι να περάσει όλη η δύνα-μη στο χρήστη, ανώνυμο ή επώνυμο. Τώ-ρα ετοιμάζουμε και άλλα διαδραστικά, ό-πως να μπορείς ν’ ανεβάζεις μόνος σου τη διαφήμισή σου. Θέλουμε να το δώσουμε όλο αυτό στο χρήστη και σ’ αυτόν που έ-χει ανάγκη να εκφραστεί.

Τι γίνεται με τις διαφημίσεις;Στο κεντρικό κανάλι έχει πιο σταθερές εκπομπές από διαφορετικά στιλ, με μια «ομπρέλα» από άλλα portals, δισκογρα-φικές εταιρείες, κλπ., που λειτουργεί και ως κανάλι κοινωνικής δικτύωσης. Σε ό-ποιον έχει σταθερή εκπομπή στο κε-ντρικό κανάλι (ένα δίωρο την εβδομά-δα), δίνουμε τα σποτάκια και τα παίζει τις προκαθορισμένες ώρες. Στο uplay, τα διαφημιστικά σποτάκια πέφτουν α-πό τον server αυτόματα κάθε μισή ώρα.

Πόσο εξοικειωμένο είναι το ελληνι-κό κοινό με το διαδικτυακό ραδιό-φωνο;Να σου πω κάτι; Είναι απίστευτο! Για παράδειγμα, τα Κόκκινα Χαλιά, που εί-ναι πιτσιρικάδες και «μέσα στην τρε-λή χαρά», έκαναν ρεκόρ ταυτοχρονί-ας (βλέπουμε στο κεντρικό πόσοι α-κούνε). Εξαρτάται και από το πόσο δυ-νατό "community" έχει ο καθένας, στο Facebook ή το Myspace κλπ. Γενικά, πά-με πολύ καλά. Κανένα άλλο ραδιόφωνο δεν δίνει τέτοια αμεσότητα. Οταν θέλουμε να παίξουμε request, ζητάμε να μας στεί-λουν το κομμάτι αμέσως, ή τους βγάζουμε στον αέρα σε δευτερόλεπτα μέσω του msn και ας βρίσκονται στην… Αλάσκα! Η Ελε-ονώρα Ζουγανέλη, όπως και άλλοι που εί-ναι γνώστες της τεχνολογίας, απαντούν στα πάντα και τους πάντες. Δεν κάνουμε συ-νεντεύξεις, επειδή, αντί για εμάς, τις κά-νει μόνο του το chat μέσω των απαντήσε-ων που δίνει ο παραγωγός της στιγμής. Α-κόμα, μπορεί, αν θέλει, να έρθει κάποιος την ώρα της εκπομπής και να γνωρίσει έναν καλλιτέχνη από κοντά, και έτσι γίνεται πάρ-τι. Ο Κωνσταντίνος Βήτα έπαιζε στην κιθά-ρα του και το laptop, χωρίς κονσόλες κλπ., μόνο με ένα μικρό μικρόφωνο, και ήταν κα-ταπληκτικός.

Οπότε, καταλαβαίνω ότι πάτε πολύ καλά.Ναι, η πορεία μας είναι απρόσμενα ανοδι-κή… Παίρνουν τα laptop και βγαίνουν έξω, σε πλατείες, πάρκα, παραλίες, ή σε μπαράκια

και βγαίνουν στον «αέρα». Παίζει, ας πού-με στο Βόλο σε ένα μπαρ ένας φίλος σου, και πας εσύ με το laptop και τον βγάζεις ζωντανά στον αέρα. Μας ρωτούν: «Τι ύφος έχετε;», και απα-ντούμε: «Του χρήστη». Ή μας ρωτούν: «Τι playlist έχετε;», και απαντούμε: «Του χρή-στη». Σίγουρα δεν παίζουμε σκυλάδικα! Το ελληνικό που ακούγεται είναι από το Celebrity Ζone, και είναι έντεχνο. Το υπό-λοιπο είναι εντελώς εναλλακτικό. Μπορεί να παιχτεί από latin μέχρι soul, dance, jazz, indie και πολλά άλλα είδη. Παίζονται, επί-σης, νέες κυκλοφορίες από ανεξάρτητες μι-κρές εταιρείες ή τα νέα του σινεμά (οπότε το site προσφέρεται και για ενημέρωση). Τίπο-τα δεν είναι «κονσέρβα».

Το web radio άνοιξε και τα σύνορα, οπότε πρέπει να σας ακούνε και σε άλλες χώρες.Πράγματι, μας ακούνε οι Ελληνες του εξωτε-ρικού, επειδή το site είναι στα ελληνικά, και κάνουν εκπομπή από Αμερική, Αυστραλία, Ι-σπανία, Βρετανία, Γερμανία και αλλού. Ακόμα και όταν πάνε διακοπές, κάνουν εκπομπή από εκεί που βρίσκονται. Υπάρχει, επίσης, η ζώ-νη "best of", για να ακούνε ό,τι θέλουν και ό-ποτε θέλουν.

Πώς διαφημίζεστε;Είμαστε το μοναδικό web radio που κάνει έντυ-πη καμπάνια, σε καταχωρήσεις, αφίσες, και εί-μαστε χορηγοί επικοινωνίας στο 50% των εκ-δηλώσεων στην Αθήνα. Επίσης, μοιράζουμε τις περισσότερες προ-σκλήσεις (πάνω από 200 κάθε μήνα) από ο-ποιοδήποτε άλλο «μιντιακό» μέσο στην Ελλά-δα, και μάλιστα για τις καλύτερες παραστάσεις και συναυλίες με μεγάλα ονόματα, κινηματο-γράφους, θέατρα και συναυλιακούς χώρους, όπως το Gagarin ή το Παλλάς. Ολη η ιστο-ρία είναι να είναι ευτυχισμένος ο χρήστης. Η επισκεψιμότητα είναι γύρω στους 65.000 χρήστες το μήνα.

Κουράζεστε πολύ;Ναι, επειδή δεν υπάρχει budget για περισ-σότερα άτομα, αν και τα χρειαζόμαστε. Ετσι, χτυπάμε κάτι «ξεγυρισμένα» 14ωρα, αλλά το αποτέλεσμα μάς αποζημιώνει... (γέλια)

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος «εχθρός» ε-νός διαδικτυακού ραδιοφώνου;Το ηλεκτρικό ρεύμα και η καλή σύνδεση με το internet. Αν κοπεί το ρεύμα ή «σέρνεται» το internet, τότε υπάρχει πρόβλημα.

Υπήρξαν και δύσκολες στιγμές;Φυσικά, ιδίως στην αρχή. Υπήρξαν απο-γοητεύσεις, τις οποίες, όμως, δεν θέλω να συζητάω, αφού τις ξεπεράσαμε και τις α-φήσαμε πίσω μας. Να μιλάμε μόνο για τα καλά!

Τι υπάρχει στα σχέδια για το μέλλον;Νέα πράγματα, βελτιώσεις για τις οποίες θα μάθετε σύντομα. Είναι ευχάριστες εκ-πλήξεις για τους χρήστες μας.

Καλή επιτυχία, λοιπόν.Σ’ ευχαριστώ πολύ!

32 ΜΟΥΣΙΚΗ 12 - 3 - 10

ΒιβλιοθήκηΜ«Aπό το παράθυρό σου...»

Βγαίνοντας από το σπίτι, Πέμπτη απόγευμα. Ενα κοριτσίστι-κο παράθυρο ανοιχτό και μια φωνή τρυφερή, που τραγου-δάει με πάθος Μποφίλιου, στο «στενόμυαλο» Παγκράτι, με βρίσκει ξαφνιασμένη. Και χαρούμενη. Τόσο χαρούμενη που είμαι στο «τσακ» να της πετάξω μια πετρούλα να την ξαφνιά-σω. Να της ζητήσω να αφήσει το παράθυρο ανοιχτό, να την ακούω να τραγουδάει με πάθος τα καινούργια τραγούδια της αγαπημένης μας Νατάσσας, σε λίγες μέρες κρατώντας «Εισι-τήρια διπλά» στο χέρι και να μου φτιάχνει το κέφι πριν απο κάθε διαδρομή μου...

Λάδι ή ξίδι;Ο Σαββόπουλος σε διαφήμιση λαδιού. Και τώρα, κάθε φορά που θα ακούω το «τσάμικο», θα σκέφτομαι το ψωμί μες στο λάδι. Την «παπάρα» κοινώς, ελληνιστί. Ελεος!

Πρόγευση…«Αν ήταν κάπου να ευχηθώ θα ήταν σ’ αυτά, που σ’ όσους τα ’μαθα τα ξέχασαν μετά, σε εισιτήρια διπλά απ’ το σινεμά, που ’χω κρατήσει…» / Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Φρέσκια ακρόασηΤο ελληνικό γράμμα «Φ» ορίζεται στα μαθη-ματικά ως «χρυσή τομή». Από εκεί και η επι-λογή του τίτλου για το νέο cd των Ανεμος, σε παραγωγή Λίνας Νικολακοπούλου. Με διά-θεση συνύπαρξης ποιητικού λόγου και μου-σικής, οι Ανεμος μελοποιούν κείμενα Κικής Δημουλά, Ανδρέα Εμπειρίκου, Λίνας Νικο-λακοπουλου, Βασιλικής Νικοπούλου, Τζαλα-λαντίν Ρουμί, Γιώργου Σκούρτη και Dylan Thomas. Νομίζω ότι κάποια από τα τραγού-δια που φτιάχτηκαν σε αυτό το cd είναι πανέμορφα. Ακούω τη φω-νή της Κικής Δημουλά στην «Περιφραστική πέτρα» και της Λίνας Νι-κολακοπούλου στα δικά της, και γεμίζει η καρδιά μου νόημα. Μοιάζει να προέρχονται από το ίδιο παραμύθι και «δένουν» πανέμορφα με τη μουσική που διάλεξε ο Κώστας Χατζόπουλος.Τα αρνητικά: έπειτα από ένα σημείο, νιώθεις ότι ακούς διαρκώς μια μη πρωτότυπη συνθετική προσπάθεια. Οι αναμφισβήτητες φωνητι-κές ικανότητες της Κατερίνας Νιτσοπούλου (ερμηνεύει τα τραγούδια) με μπερδεύουν. Αλλοτε την ευχαριστιέμαι, συχνά με κουράζει, το ίδιο μοτίβο και αίσθηση, με αυτά τα φωνητικά «πίσω» από κάθε τραγούδι που μοιάζουν περιττά.

Βρέθηκα δίπλα στο Σταύρο Ξαρχάκο πριν από λίγες μέρες. Τον κοιτούσα, έτσι σεμνό και μαζεμένο, και ήθελα μέσα μου να τραγουδήσω ό,τι μου ερχόταν στο μυαλό από τα «διαμά-ντια» του. Κάποια στιγμή έφτασα στο «Ρεμπέτικο». Το πρώ-το «αχ» του Δημητράτου, έρχεται σαν μαχαιριά στην πλά-τη μου. «Δεν έχω σπίτι, πίσω για να ’ρθώ, ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ...» και τον «βλέπω» ήδη να κοιμάται σε παγκά-κι στου Ψυρρή. Ο Σταύρος Ξαρχάκος αναγκάστηκε να του πετά- ξει μια κούπα του καφέ

στο κεφάλι για να βγά-λει αυτόν τον ανεστα-ναγμό, που τελικά ηχο-γραφήθηκε. Η ιστορία του ρεμπέτικου-λαϊκού τραγουδιού, σε μία ται-νία και σε ένα δίσκο. Παραγγελιά στο συνθέ-τη για την ταινία α-πό το δημιουργό της. Η μπουρνοβαλιά στέλ-νει τα φιλιά της με το κορμάκι το φιδίσιο. Ο Ξαρχάκος πάντα μου

θύμιζε «κορμί», μου είπε κάποτε ένας γνω-στός μου. «Πού να ’βρω τέσσερα σπαθιά, και μια λαμπάδα στη γροθιά...» και μετράω πόσες νότες μπορούν να κάψουν «τον κόσμο αυτό που αγάπησα και μ’ άφησε και σάπισα...». Eπειδή αγάπησα; Οχι, επειδή γεννήθηκες. Κι «όταν γεννιέται ο ανθρωπος, ένας καημός γεννιέται...». Ηθελα πάντα να ρω-τήσω τη Σωτηρία Λεονάρδου αν έχει κουραστεί να τραγουδά αυτά τα τραγούδια, μα όταν «ορκίζεται στα μάτια μου, που τα ’χει σαν ’βαγγέλιο...» θέλω να τραγουδά μέχρι να κλείσει η φωνή της. Γιατί ανοίγει την καρδιά μου. «Κι αν με τραβήξεις δίπλα σου, ευλογημένος να ’σαι». Ο στιχουργός, δοκιμάζο-ντας μια γραφομηχανή, γράφει το «Καίγομαι» για να δει αν αποτυπώνεται καλά το μελάνι στο χαρτί και το βρίσκει ασή-μαντο. Η Ελλάδα (και όχι μόνο), σχεδόν όλη, ματώνει κάθε φορά που το ακούει. Πάντα το «παραγγέλνει». Πάντα «τρυπά-νε» μάτια χίλια την «Μπουρνοβαλιά». Κι εγώ ζηλεύω πάντα το χορό και το κορμί της, αλλά της στέλνω τα φιλιά μου, φο-βούμενη μη θυμώσει ο Θωμ άς με τον μπαγλαμά και τους μάγκες του. «Στου Θωμά το μαγαζί» όνειρο το ’χω να καθίσω σε εκείνη τη μεσαία καρέκλα, που κάθεται πάντα «η Μαρίκα με το ντέφι» και οι ίδιοι μάγκες γύρω της και ο Γκάτσος μου το κάνει πραγματικότητα μέσα στη δεκαετία του ’80, 30 χρό-νια μετά την άνθιση του ρεμπέτικου τραγουδιού. Το σχόλιο ενός, τότε, ανώνυμου ακροατή, «τα τραγούδια είναι σαν να τα γράψατε πριν γράψουν τα δικά τους ο Βαμβακάρης και ο Τσιτσάνης», μάλλον έδωσε τη δύναμη «στης αμύνης τα παι-διά, να διώξουνε το βασιλιά» και σε μένα να «ρίχνω κι άλ-λο λάδι στη φωτιά». H ερμηνεία του συνθέτη στο «Πρακτο-ρείο», το ιδανικό προσάναμμα.

Ρεμπέτικο, 1983

Mουσική: Σταύρος Ξαρχάκος.Στίχοι: Νίκος Γκάτσος.Ερμηνείες: Τάκης Μπίνης, Νίκος Δημητράτος, Κώστας Τσίγκος, Κώστας Ματζόπουλος, ΝίκοςΜαραγκόπουλος, Σταύρος Ξαρχάκος, Σωτηρία Λεονάρδου.Εξωφύλλου: Γιάννης Τσαρούχης.

μΤμκμμπ

Aπό

το β

ινύλ

ιο σ

το m

p3 μ

ε το

ίδιο

ακο

υστικ

ό

INFO

Γράφει η Βίκυ Οικονομοπούλου

33ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ12 - 3 - 10

Ο Πέτρος Γαϊτάνος μιλά στο Γιάννη Μανάλη

Αποτελεί μία ξεχωριστή περίπτωση καλλιτέχνη, καθώς έχει καταφέρει κάτι αξιοσημείωτο: να επικοινωνήσει τους ύ-μνους της Ορθοδοξίας μέσα από την εκφραστι-κότητα της φωνής του και το συναίσθημα που του υπαγορεύει η δική του σχέση με το Θεό, βρίσκοντας εντυπωσια-κή ανταπόκριση (οι συ-γκεκριμένοι δίσκοι έ-χουν προσεγγίσει το έ-να εκατομμύριο πωλή-σεις!).

Ταξίδι ζωής

Και τώρα, όπως μας εξομο-λογήθηκε, παρουσιάζει ένα «έργο ζωής», αφού για πρώ-τη φορά επιχειρείται μία η-

χητική καταγραφή των ιερών ευαγγε-λίων στη δημοτική, με τρεις βασικούς αφηγητές -εκτός από τον ίδιο συμμε-τέχουν ο Γρηγόρης Βαλτινός και η Α-θηνά Σωτηροπούλου- και μουσικές παιγμένες με παραδοσιακά φυσικά όργανα, που παραπέμπουν στην επο-χή του Ιησού. Η συνομιλία που είχα-με με τον Πέτρο Γαϊτάνο περιστράφη-κε και γύρω από άλλα θέματα, όπως το αν σκοπεύει να ηχογραφήσει νέα τραγούδια, αλλά και το αν είναι τόσο ήρεμος στην καθημερινότητά του, όσο τουλάχιστον προδίδει η εικόνα του.

Μπορείτε να μας συστήσετε τη νέα φιλόδοξη αυτή δουλειά; Η δουλειά αυτή είναι «έργο ζωής» για μένα, μου δίνεται η ευκαιρία να επι-κοινωνήσω τα κορυφαία παγκόσμια κείμενα της αιωνιότητας. Επέλεξα τα πιο σημαντικά, κατά τη δική μου μα-τιά και πίστη, χωρία των τεσσάρων Ευαγγελιστών και τα «έντυσα» κάποιες

34 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 12 - 3 - 10

φορές με μουσικές, ενώ άλλες τα άφη-σα τελείως... γυμνά. Σε αυτή τη δου-λειά θεωρώ πως σημαντική είναι και η παρουσία μου στη σκηνοθεσία του έργου, καθώς μου αρέσει να βάζω σε ένα «ταξίδι» τους ακροατές-θεατές της τέχνης μου. Εδώ, λοιπόν, ο ακροα-τής καλείται να μπει σε ένα μοναδι-κό ταξίδι προσομοίωσης σε έναν άλ-λο κόσμο με στοιχεία σπάνια και λυ-τρωτικά.Ταυτόχρονα, τη νέα αυτή δουλειά συ-νοδεύουν και άλλα πέντε άλμπουμ που περικλείουν το κέντρο τής μέχρι τώρα δισκογραφίας μου με ύμνους.

Πώς αποφασίσατε να χρησιμοποι-ηθούν φυσικά αρχαία όργανα που παραπέμπουν στην εποχή του Ιη-σού στη Γη και πώς αυτό έγινε ε-φικτό; Αναζήτησα να βρω ήχους όσο το δυ-νατόν ταιριαστούς που να γεφυρώ-νουν, να συντροφεύουν και να συν-αναδεικνύουν τις αφηγήσεις των ευ-αγγελίων.Ολα ήλθαν τη στιγμή που έπρεπε, με έναν απλό όμως, πολύ αρμονι-κό, φυσικό τρόπο. Ενώ αναζητού-σα τους ήχους που θα έντυναν αυ-τό το “soundtrack”, είδα σε μια εκπο-μπή τον Παναγιώτη Στέφο, που είναι ο ίδιος μελετητής-κατασκευαστής των οργάνων αυτών και τα παίζει και ο ί-διος. Ετσι η συμμετοχή του έδωσε μια άλλη σημαντική παρουσία και προ-σφορά στη δουλειά αυτή.Θεωρώ πως η προσπάθεια του αν-θρώπου που το 2010 θέλει να κά-νει κάτι τέτοιο, πρέπει να χαρακτηρί-ζεται από γνώση, αισθητική, ταλέντο και βέβαια πολύ σημαντικό είναι να έ-χει ... καρδιακή φαντασία -αν μπορώ να το πω έτσι- δηλαδή να μπορέσει να μεταφέρει τον ακροατή, αφού μιλάμε κατά κάποιο τρόπο για ηχητικό ευαγ-γέλιο, στα γεγονότα των ευαγγελίων, διεισδύοντας στο υποσυνείδητο και πληροφορώντας την κάθε ψυχή άχω-ρα και άχρονα. Αυτό είναι πολύ σημα-ντικό στοιχείο και επιδίωξή μου, λοι-πόν, σε αυτήν τη δουλειά ήταν να μη διαπερνάται ο ήχος λόγου και μελω-δίας μέσω του μυαλού, αλλά μέσω της καρδιάς απευθείας στην ψυχή. Ελπίζω πως το κατάφερα. Τα όργανα, δε, αυ-τά, είναι πολύ όμορφο και ενδιαφέρον που είναι κατασκευασμένα μόνον από μέρη ζώων και φυτών. Μάλιστα, με-τά τη συνεργασία μου με τον άνθρωπο αυτό με τα αρχαία όργανα, έκανα μια βόλτα σε ένα βουνό και βρήκα το κα-βούκι μιας χελώνας πολύ μεγάλης, το πήρα και του το έδωσα. Ξέρετε, στις αρχαίες λύρες το αντηχείο κατασκευα-ζόταν από καβούκι χελώνας!

Η φωνή σας έχει ταυτιστεί με τους ύμνους της Εκκλησίας. Πόσο δε-σμευτικό είναι αυτό, προκειμένου να ασχοληθείτε και με άλλα πράγ-ματα; Αλλωστε, ξεκινήσατε την κα-

ριέρα σας με ένα τελείως διαφορε-τικό είδος. Δεν έχω αφήσει τα τραγούδια, δεν έ-χω τέτοια διάθεση, απλώς η πίστη μου στο Θεό -που είναι η πιο ισχυ-ρή μου πραγματικότητα- με οδηγεί σε ό,τι τον επικοινωνεί, έμμεσα ή άμεσα, με μένα και τους συνανθρώπους μου. Οι άνθρωποι αγαπούν τόσο πολύ αυ-τήν την πλευρά της καριέρας μου και της ανθρώπινης έκφρασής μου, που ζητούν συνεχώς και στηρίζουν πά-ρα πολύ ισχυρά ό,τι κάνω με τους ύ-μνους. Αν σκεφτείτε πως φέτος οι δί-σκοι που έχω κάνει με ύμνους πλη-σιάζουν το ένα εκατομμύριο σε πωλή-σεις, καταλαβαίνετε πως υπάρχει μία τεράστια δυναμική και επιθυμία από τον κόσμο.Ομως καταλαβαίνω πως πρέπει να κάνω νέο δίσκο με νέα τραγούδια, καθώς και ο κόσμος μου το ζητά αλ-λά κι εγώ έχω την ανάγκη. Είμαι ή-δη, λοιπόν, στη διαδικασία ενός νέου δίσκου, σε συνεργασία με ένα συνθέ-τη πολύ αξιόλογο και ταλαντούχο της γενιάς μας, που είμαι σίγουρος πως μαζί θα σας δώσουμε ωραία ερωτικά τραγούδια, με στίχους αξιόλογους και δυνατές μελωδίες.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;Πολλές συναυλίες ανά την Ελλάδα αλ-λά και το εξωτερικό, ενώ έως το τέ-λος του χρόνου πιστεύω να έχουμε έ-

τοιμο το νέο δίσκο. Βρίσκομαι σε μία φάση της καριέρας μου που θα ήθε-λα να συνεργαστώ ζωντανά σε εμφα-νίσεις με συναδέλφους μου και συν-θέτες. Αρα είναι πολύ πιθανόν το χει-μώνα να εμφανιστώ κάπου στην Αθή-να, συνεργαζόμενος και ενταγμένος σε κάποιο καλλιτεχνικό σχήμα.

Δίνετε την εντύπωση ενός πολύ ή-ρεμου ανθρώπου, σε μία εποχή με ένταση και ιλιγγιώδεις ρυθμούς στην καθημερινότητά μας. Ποιες είναι οι αδυναμίες σας;Μάλλον είμαι, μερικές φορές, περισ-σότερο ευαίσθητος από αυτό που εί-ναι ο μέσος όρος και δεν μου κάνει καλό. Επίσης είμαι και εγωιστής και επιπόλαιος στις συμπεριφορές. Αλλες φορές, πιάνω τον εαυτό μου να συμπεριφέρεται ανώριμα. Εχω, τέλος πάντων, αρκετά ελαττώματα και προ-σπαθώ να τα βελτιώσω στη ζωή μου.Πράγματι είμαι πολύ ήρεμος άνθρω-πος, βέβαια κάποιες φορές δεν είμαι όταν φταίνε οι άλλοι, αλλά πρωτίστως όταν εγώ δεν είμαι ικανός να μην πέ-σω στην παγίδα της ατέλειας των άλ-λων να με κατευθύνουν προς το λά-θος με τη συμπεριφορά τους.Να λοιπόν ένα ελάττωμά μου, όπως σας έλεγα πριν, για την επιπόλαιη συ-μπεριφορά, γιατί το λάθος για μένα δεν είναι αν το κάνει ο άλλος σε σένα, αλλά όταν δεν έχεις τη διάκριση να το χειριστείς ώστε να γίνει σωστό και να

μη διογκώσεις και διευρύνεις το λά-θος του ενός και γίνει λάθος των δύο. Αραγε αυτό δεν είναι επιπολαιότητα και ανωριμότητα;

Μπορείτε να ανατρέξετε στο πα-ρελθόν και να μας πείτε τι σήμαι-νε για εσάς το Πάσχα σαν παιδί και αν σήμερα εξακολουθεί να ι-σχύει το ίδιο;Οταν ήμουν παιδί στο χωριό μου, στα Κοκκινόγεια στη Δράμα, είχαμε μία εκκλησία από το 1824, αφιερωμένη στους ταξιάρχες Μιχαήλ και Γαβριήλ, ταπεινή, μικρή και πολυκαιρισμένη. Εκεί έζησα τις περισσότερες Πασχα-λιές των παιδικών μου χρόνων, όπως και στον Αγιο Γεώργιο, το ναό του χω-ριού μου. Ηταν πολύ όμορφα. Υπήρχε συμμετοχή όλων στην ταραχώδη ανα-φορά των Παθών, η παρουσία του Θε-ού με συγκλόνιζε από πάντα. Ζούσα τα Πάθη μέσα στο παιδικό μου μυαλό και αναζητούσα αυτό που τότε ήταν μέ-σα στην καρδιά μου, όχι όμως καθαρό στο μυαλό. Τώρα τα Πάθη έχουν περά-σει στη νόηση και αυτό νομίζω πως εί-ναι πολύ σημαντικό. Μεγάλωσα ταπει-νά, μέσα στα χωράφια και τις αγροτι-κές δουλειές, με ταπεινούς γονείς και συνανθρώπους, με τα λάθη τους και τις ατέλειές τους, όπως και την υπέρο-χη ένταξή τους στην ευλογία της ζωής.Αν δεν μεγάλωνα τόσο ταπεινά, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να προσεγγίσω τα ταπεινά μονοπάτια του Ιησού.

35ΕΞΟΔΟΣ12 - 3 - 10

Σινέ Φιλίπ, Θάσου 11, πλ. Αμερικής, τηλ. 210-86.12.476. Εισιτήριο: 2,50 ευρώ.

Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός, πλ. Καρύτση 8, τηλ. 210-32.21.917. Είσοδος: 10 ευρώ.

Ζάππειο Μέγαρο, τηλ. 210-32.23.509. Είσοδος ελεύθερη.

Θέατρο Αργώ, Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο, τηλ. 210-52.01.684. Εισιτήριο: 12 (φοιτητικό) και 18 ευρώ.

Μικρός Κοραής, Παπάγου 7 και Αριστοφάνους, Χαλάνδρι.

Οταν οι κούκλες λένε παραμύθια...Το Εργαστήρι Μαιρηβή παρουσι-άζει δύο παραστάσεις κουκλοθέα-τρου σ’ ένα απόγευμα! Τα παιδιά που θα το επισκεφτούν, το Σάβ-βατο στις 17.00, θα έχουν την ευ-καιρία να δουν τη «Λεμονιά», μια γιαγιά που με το ζυμάρι της φτιά-χνει ψωμί μα και φιγούρες από τη ζωή της, καθώς και την «Πηγή των χρωμάτων», με πρωταγωνιστή έ-ναν εργοστασιάρχη που ανακάλυ-ψε την πηγή των χρωμάτων και τον κυρ-πόντικα. Η κράτηση θέσε-ων είναι απαραίτητη.

Η ιστορία του μικρού ΒάνιαΓια μία ακόμη εβδομάδα συνεχίζονται τα «Κυριακάτικα Απογεύματα» που φι-λοξενούνται στο Σινέ Φιλίπ. Αυτή την Κυριακή λοιπόν, στις 16.00, θα προ-βληθεί η ταινία που εκπροσώπησε τη Ρωσία στα Οσκαρ το 2006. Πρό-κειται για τον «Ιταλό», σε σκηνοθεσία του Andrey Kravchuk, με κεντρικό ή-ρωα τον εξάχρονο Βάνια που πρέπει να ξέρει την παλιά, πριν ξεκι-νήσει μια νέα ζωή.

Κλασικά... αντισυμβατικοίΟι My Wet Calvin, ένα γκρουπ που αποτελείται από τον Αρη Νικολόπου-λο και τον Λεωνίδα Οικο-νόμου, θα εμφανιστούν το Σάββατο στο Φιλολο-γικό Σύλλογο Παρνασσό. Το group, παρότι θα βρε-θεί σε ένα χώρο απόλυ-τα κλασικό, έχει επιλέ-ξει αντισυμβατικές φόρ-μες, καταλήγοντας σ’ έ-ναν ήχο που παραπέμπει

σε μια διαρκή αναζήτηση της τέλεια ισορροπημένης ανάμιξης ήχου και pop μουσικής.

Μετρώντας ζαριές...Ζέστη, άπνοια, ιδρώτας και α-νελέητα τζιτζίκια. Το τάβλι έ-χει πάρει... φωτιά. Ντόρτια ή εξάρες; Η Ελλάδα του «χθες» ή του «αύριο»; Οπως και να ’χει, για τους συντελεστές της παρά-στασης «Το Τάβλι», το “Greek Dream” φαίνεται ακόμη πως χωράει σε μια αυλή του Θησεί-ου. Η παράσταση, σε κείμενο του Δημήτρη Κεχαΐδη και σκη-νοθεσία Αρη Ρέτσου, ανεβαί-νει από 15 Μαρτίου στο θέα-τρο Αργώ.

Εικαστική αρμονίαΤα ζωγραφικά έργα του παρουσιάζει ο Μανώλης Ζαμπέλλας, από τις 15 μέχρι και τις 17 Μαρτί-ου στο Ζάππειο Μέγαρο. Χρησιμοποιώντας όργα-να και εισάγοντας στοι-χεία από την αρχιτεκτονι-κή και το design, ο καλλι-τέχνης ενσωματώνει κα-θαρές αρμονίες σχημά-των στην αφηρημένη τέ-χνη, δημιουργώντας δο-μές μορφών.

Θεατρικό παιχνίδιΤώρα που το Πάσχα πλησιάζει, η Μυρτώ Παπαηλιού θα παίξει με τα παιδιά, θα βάψει μαζί τους πα-σχαλινά αυγά και θα τους παρου-σιάσει το καινούργιο βιβλίο του Hendrik Jonas «Τα τρία μικρά λα-γουδάκια» (εκδ. Αερόστατο). Το συναρπαστικό μουσικό παιχνίδι θα πραγματοποιηθεί το Σάββα-το, στις 12.30, στο βιβλιοπωλείο Μικρός Κοραής.

Επιμέλεια: Νάντια Γιαννούλη

Εργαστήρι Μαιρηβή, Δεληγιώργη 33, Μεταξουργείο, τηλ. 210-52.22.181. Εισιτήριο: 12 ευρώ.

36 ΕΞΟΔΟΣ 12 - 3 - 10

Half Note, Τριβωνιανού 17, Μετς, τηλ. 210-92.13.310. Εισιτήριο από 15 έως και 40 ευρώ.

Ινστιτούτο Γκαίτε, Ομήρου 14-16, τηλ. 210-36.61.000.

Ιδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», Πειραιώς 206, τηλ. 210-34.18.550. Εισιτήριο: 6 ευρώ.

Σφεντόνα, λ. Αλεξάνδρας 22, τηλ. 210-82.53.991. Είσοδος: 10 ευρώ.

Bios, Πειραιώς 84, τηλ. 210-34.25.335. Είσοδος: 10 ευρώ.

Ενας «εργάτης της jazz»Εχει ηχογραφήσει τα πάντα - από disco και gospel, μέχρι pop και R&B- ωστόσο τράβη-ξε τη διεθνή προσοχή με μια σειρά soul άλμπουμ που η-χογραφήθηκαν στα 60’s για την Prestige. Ο λόγος για τον Houston Person, που έρχεται σήμερα -και για μια εβδομά-δα- στο πιο jazz στέκι της πό-λης, το Half Note. Δεν είναι τυχαίο που τον αποκαλούν «ο εργάτης-ήρωας της jazz, αυ-θεντικός άνθρωπος του λα-ού». Θα το διαπιστώσετε!

Βερολινέζικα... κουνέλιαΕνα ασυνήθιστο ντοκιμα-ντέρ, με τίτλο «Το βερολινέ-ζικο Τείχος από τη σκοπιά των κουνελιών» κάνει την ελληνική του πρεμιέρα στις 15 Μαρτίου, στο Ινστιτού-το Γκαίτε. Οι δημιουργοί του, Bartek Konopka και Piotr Rosolowski, καταπιάνονται με την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και την αναγκαστική συμβίωση χιλιάδων κουνε-λιών και μοναχικών ανθρώ-πων στη συνοριακή ζώνη του βερολινέζικου Τείχους.

Για παιδιά έως... 77 ετών!Το Ιδρυμα «Μιχά-λης Κακογιάννης» έ-χει αφιερώσει όλα τα Σαββατοκύριακα του μήνα στα παιδιά και σε όσους αισθάνο-νται παιδιά, καθώς στην κινηματογραφι-κή του αίθουσα προ-βάλει σπουδαίες ται-

νίες κινουμένων σχεδίων. Η φιλοδοξία του είναι να φέρει το κοινό σε επα-φή με μεγάλα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας. Αυτό το Σάββατο λοι-πόν, στις 17.00, θα προβληθεί η εξαιρετική -και βραβευμένη στο Φεστι-βάλ Κανών- «Περσέπολις».

Με αφορμή ένα... video clipΟι 9ΜΜ, μετά την ολοκλήρωση του πρώτου τους επίσημου video clip, που υπογράφει η βραβευμένη σκηνοθέτις Γιάννα Τριανταφύλλη, ανεβαίνουν το Σάββατο στη σκηνή της «Σφεντόνας», για ένα καυτό set με δικά τους τρα-γούδια, αλλά και με αγαπημένες διασκευές. Το πάθος, η ενέργεια, ο δυνα-μισμός, αλλά και η έντονη κοινωνική ανησυχία είναι τα «μυστικά» του συ-γκροτήματος.

Με φόντο τη ΣελήνηΕνα πιάνο, μια φωνή και η μαγεία της Σελήνης. «Ολοφέγγαρο» λέγε-ται η καινούργια μουσική παρά-σταση της Κερασίας Σαμαρά (φω-τό του Βαγγέλη Ρασιά), που έκανε πρεμιέρα χθες στο Καφεθέατρο και παρουσιάζεται από Παρασκευή έ-ως και Κυριακή. Κείμενα των Πα-παδιαμάντη, Καβάφη, Λόρκα, αλλά και ατμοσφαιρικές μελωδίες σπου-δαίων Ελλήνων συνθετών, αποτε-λούν τα δομικά «υλικά» της παρά-στασης.

Dancing nightΤο 2009 ήταν μια δραστήρια δισκο-γραφική χρονιά για τον Bottin. Βλέ-πετε, την περασμένη χρονιά, ο Ιτα-λός dj και παραγωγός, κυκλοφόρη-σε δύο 12ιντσα remixes και το τρί-το του άλμπουμ “Horror Disco” σε δι-σκογραφικές-«ορόσημα» της ηλεκτρο-νικής disco και χορευτικής μουσικής σκηνής. Μάλλον έχει πολύ υλικό και εμείς πολλά κίνητρα να επισκεφτούμε το Σάββατο το Bios, καθώς ο Bottin θα βρίσκεται πίσω από τα decks.

Καφεθέατρο, Κοδριγκτώνος 2, Κυψέλη, τηλ. 210-82.35.647. Εισιτήριο: 17 ευρώ.

37ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ12 - 3 - 10

Την Κυριακή θα κάνεις την πρώτη ζωντανή παρουσίαση του «vintage» στο Μικρό Παλλάς. Τι θα ακούσουμε σε αυτά τα live;Θα παρουσιαστούν το «vintage» και κάποια έξτρα κομμάτια που θα παίξω, αυτά που στην ουσία έμειναν έξω από το δίσκο. Θα είναι μόνο διασκευ-ές. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μία ημιπαράσταση. Θα έχει σκηνικά, κου-στούμια και κάποιες πρόζες από εμένα. Μια συναυλία με θεατρική χροιά.

Θα μας πεις λίγα λόγια για το «vintage». Πώς ξεκίνησε αυτή η ιδέα των διασκευών; Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησε λίγο ανάποδα. Δηλαδή, δεν μπήκα στο στούντιο, για να γράψω ένα δίσκο που θα λέγεται "vintage" και θα έχει διασκευές. Μπήκα στο στούντιο χωρίς να έχω ιδέα τι θέλω να κάνω. Κυ-ριολεκτικά όμως. Ηταν κάτι που απλώς ένιωθα ότι χρειαζόμουν. Αυτο-θεραπευτικά, σαν παιδική χαρά. Ξεκίνησε από την ανάγκη μου να βρε-θώ τελείως μόνος μου σε ένα στούντιο, με πολλά όργανα γύρω μου και να κάνω ό,τι «μου κατέβει».Φώναξα τον παραγωγό μου, του είπα «μπαίνω στούντιο, χωρίς να ξέρω τι θα κάνω, έρχεσαι;», και ήρθε. Κάποια στιγμή προέκυψε να παίξω ένα κομμάτι διασκευασμένο και αποφασίσαμε να το πάμε προς τα εκεί. Ετσι ξεκίνησε όλη αυτή η ιδέα. Οταν τελείωσε αυτή η διαδικασία, τότε σκεφτήκαμε ότι όλο αυτό μπορεί να γίνει ένα δίσκος.

Αρα το volume 1 σημαίνει ότι θα ακολουθήσει και επόμενη δουλειά στο ίδιο ύφος;Δεν είναι συμβολικό το volume 1. Πολύ πιθανό να βγει και δεύτερος δίσκος, αν σκεφτεί κανείς ότι από τα 50 κομμάτια που διασκεύασα, κυ-κλοφόρησαν μόνο 15. Τα υπόλοιπα είναι πολύ πιθανό να συμπεριλη-φθούν σε ένα μελλοντικό δίσκο. Μπορεί να μην γίνει ποτέ, αλλά μπο-ρεί και να γίνει.

Πώς έγινε η επιλογή των τραγουδιών;Ηταν πάρα πολύ δύσκολο. Ηταν σχεδόν τυχαία επιλογή. Δεν υπήρχε κριτήριο αγάπης, γιατί και τα 50 ήταν λατρεμένα κομμάτια. Το κριτήριο που έπαιξε ρόλο ήταν το αποτέλεσμα. Οταν άρχιζα να παίζω ένα κομμάτι, βλέπαμε ότι δεν υπήρχε ιδιαίτερος λόγος να το ξανακάνω. Δεν είχα κά-τι άλλο να πω παραπάνω από τις προηγούμενες εκτελέσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το αφήναμε και πιάναμε ένα άλλο. Είχε σημασία κατά πόσο εγώ θα μπορούσα να είμαι δημιουργικός πάνω στα κομμάτια.

Τα κομμάτια έχουν ένα ενιαίο ύφος. Αυτό το ύφος θα μπορούσαν να έχουν και τα κομμάτια που εσύ θα έγραφες;Οπως λέω και στο εξώφυλλο του δίσκου, όλα αυτά είναι κομμάτια που σα-φέστατα θα ήθελα να έχω γράψει εγώ. Είναι πολύ πιθανό σε αυτό το ύφος να κινηθούν και δικές μου δημιουργίες.

Γιατί διασκευές και όχι κάτι δικό σου;Μπήκα στο στούντιο και δεν ήξερα. Μπορεί να έγραφα και καινούργιο υ-λικό. Αλλά δεν μπήκα με στόχο να γράψω δίσκο. Αυτό ήταν που βγήκε.

Σου λείπει που δεν έχεις γράψει κάτι δικό σου;Με στενοχωρεί που δεν έχω γράψει αυτά τα τραγούδια.

Ο δίσκος μέχρι στιγμής πάει πολύ καλά. Υπάρχει χώρος στην ελληνική α-γορά για τέτοιες πρωτότυπες, πιο εναλλακτικές δουλειές;Οπως αποδεικνύεται από αυτή τη δουλειά, ναι. Αν και δεν την κατατάσσω απαραίτητα στα ιδιαίτερα εναλλακτικά. Γιατι αυτά τα τραγούδια έχουν γρά-ψει τη δική τους ιστορία και μεγάλο μέρος του κοινού τα γνωρίζει και τα αγαπάει ήδη. Είναι λίγο δυσκίνητα τα πράγματα στην Ελλάδα, βέβαια. Ε-χουμε την τάση να υποτιμούμε οτιδήποτε ελληνικό και να υπερτιμούμε ο-τιδήποτε ξένο.

Επαιξε αυτό κάποιο ρόλο στην επιλογή σου να ηχογραφήσεις το δίσκο έξω;Η ηχογράφηση του δίσκου έγινε έξω, γιατί ζω στη Γερμανία εδώ και 4 χρόνια. Φέτος αποφάσισα να περάσω τη χρονιά στην Ελλάδα, για να αφο-σιωθώ σε αυτό το δίσκο.

Θα σε δούμε και σε άλλους χώρους μετά το Μικρό Παλλάς;Ναι, θα πάμε τη συναυλία σε όλη την Ελλάδα. Θα αρχίσουμε να ταξιδεύου-με μετά τις εμφανίσεις στο Παλλάς και θα πάει μέχρι το καλοκαίρι.

Ετοιμάζουν κάτι οι Raining Pleasure αυτή τη στιγμή;Σε λίγες εβδομάδες θα αρχίσουμε να δουλεύουμε σε νέο υλικό, με στόχο τον επόμενο χειμώνα να έχουμε ένα καινούργιο δίσκο.

Ετοιμάζεις κάποια τραγούδια του Χατζιδάκι. Σε ποιο στάδιο βρίσκεσαι;Δεν έχει ξεκινήσει η διαδικασία. Είναι κάτι που έχω συζητήσει και ίσως το επόμενο προσωπικό μου βήμα. Δεν έχει γίνει η επιλογή των τραγου-διών, αλλά το πιθανό είναι ότι θα τα αντιμετωπίσω σε λογική "vintage".

Με στυλ Vintage

Ο Vassilikos μιλά στη Νατάσα Μαστοράκου

Ο Vassilikos, ψυχή και φωνή, των Raining Pleasure μας συστήνεται ξανά μέσα από την πρώτη προσωπική του δουλειά διασκευάζοντας αγαπήμερα ξένα τραγούδια. Στις 14,15 και 21, 22 Μαρτίου θα βρίσκεται στο Μικρό Παλλάς για να παρουσιάσει το "Vintage" κα-θώς και κομμάτια που δεν συμπεριλήφθηκαν στο δίσκο. Απολαύστε τον...

38 ΣΙΝΕΜΑ 12 - 3 - 10

Σκηνοθεσία: Κάθριν Μπίγκελοου. Πρωταγωνιστούν: Τζέρεμι Ρένερ, Ρέιφ Φάινς, Γκάι Πιρς.Η Βαγδάτη έχει γίνει μια πόλη-«παγίδα», γεμάτη από βόμβες και ανθρώπους-καμικάζι που θυσιάζουν τη ζωή τους. Περίπου κάθε δεκαπέντε λεπτά γίνεται έκρηξη από έναν αυτοσχέδιο μηχανισμό με θανατηφόρες επιπτώ-σεις. Η Β-Company είναι η μοναδική ομάδα που έχει εκπαιδευτεί να αφοπλίζει αυτές τις θανατηφόρες βόμβες. Ο λοχίας Σάνμπορν, ένας πρώην καταδρομέας, και ο λοχίας Ελτριτζ, ένας νέος που φιλοσοφεί τη ζωή, έχουν μόνο 38 μέρες να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Αναγκάζονται να συνεργαστούν με τον καινούργιο αρ-χηγό της ομάδας, Γουίλιαμ Τζέιμς, ο οποίος εφαρμόζει περίεργες τεχνικές και δείχνει να απολαμβάνει το παι-χνίδι με το θάνατο, κάτι που τρομάζει τους υπόλοιπους στρατιώτες. H ταινία απέσπασε έξι βραβεία Οσκαρ στην πρόσφατη 82η απονομή των κορυφαίων κινηματογρα-φικών βραβείων, μεταξύ των οποίων αυτό της σκηνο-θεσίας και της καλύτερης ταινίας.

Σκηνοθεσία: Αλεν Κούλτερ. Πρωταγωνι-στούν: Ρόμπερτ Πάτινσον, Εμιλι ντε Ραβέν, Πιρς Μπρόσναν, Κρις Κούπερ. Ο Τάιλερ, ένας νεαρός Νεοϋορκέζος, έχει μια δύσκολη σχέση με τον πατέρα του, από τό-τε που ένα τραγικό γεγονός διέλυσε την οικο-γένειά τους. Ποτέ δεν πίστευε ότι θα μπορού-σε κανείς να καταλάβει τι περνάει, μέχρι που γνωρίζει την Αλι. Ο έρωτας ήταν το τελευταίο πράγμα που τον ενδιέφερε, ωστόσο την ερωτεύεται τρελά. Μέ-σα από τη σχέση τους, αρχίζει να βρίσκει και πάλι την ευτυχία και ένα νόημα στη ζωή του. Ωστόσο, κρυμμένα μυστικά έρχονται στην επι-φάνεια και διάφορες περιστάσεις απειλούν να τους χωρίσουν.Ο Ρόμπερτ Πάτινσον -που έγινε διάσημος α-πό το ρόλο του στο «Λυκόφως»- περιγράφει τον ήρωα που υποδύεται ως «ένα νεαρό που είναι λίγο χαμένος. Εχει πολύ πλούσιους γο-νείς, είναι πολύ στενόμυαλος, αλλά και λίγο καταστροφικός. Εχει τη συμπεριφορά που έ-χουν πολλοί νέοι ηλικίας 21 ετών, που πιστεύ-ουν ότι ξέρουν τα πάντα καλύτερα από τον κα-θένα, όμως δεν νιώθουν την ανάγκη να το α-ποδείξουν. Τελικά γνωρίζει ένα νεαρό κορίτσι που του δείχνει πώς να ωριμάσει». Από την πλευρά της, η Εμιλι ντε Ραβέν δηλώ-νει: «Δεν είναι μια τυπική ιστορία αγάπης. Οι δύο ήρωες γνωρίζονται κάτω από ασυνήθιστες συνθήκες και έχουν και οι δύο τραυματικές ε-

μπειρίες. Η σχέση τους είναι πολύ ωραία δο-μημένη και τόσο ρεαλιστική και η ταινία περι-στρέφεται γύρω από αυτό. Εξερευνά το τι αι-σθάνονται οι άνθρωποι ο ένας για τον άλλον».

Σκηνοθεσία: Σέρι Χόρμαν. Πρωτα-γωνιστούν: Λία Κεμπέντε, Σάλι Χό-κινς, Τίμοθι Σπολ, Τζούλιετ Στίβεν-σον.Η δωδεκάχρονη Γουόρις ζει σ’ ένα χωριό νομάδων στην έρημο της Σο-μαλίας. Οταν καταλαβαίνει ότι ο πα-τέρας της έχει αποφασίσει να την πα-ντρέψει με έναν εβδομηντάχρονο βο-σκό, το σκάει από το σπίτι της και πη-γαίνει στην πρωτεύουσα Μογκαντί-σου στη γιαγιά της. Εκείνη όμως, ντροπιασμένη από τη συμπεριφορά της εγγονής της, δεν την κρατά κοντά της αλλά τη στέλνει εσώκλειστη να δουλέψει ως καθαρί-στρια στην πρεσβεία της Σομαλίας στο Λονδίνο, κοντά σε κάποιους συγ-γενείς. Για τα επόμενα χρόνια η νεα-ρή Γουόρις ζει σε κατάσταση αιχμα-λωσίας μέσα στην πρεσβεία, μέχρι την ημέρα που ξεσπά εμφύλιος στην πατρίδα της και όλοι οι αξιωματούχοι τρέπονται σε φυγή. Ξαφνικά βρίσκε-ται να περιφέρεται μόνη με μια βαλί-τσα, με τα ελάχιστα υπάρχοντά της, για πρώτη φορά στους δρόμους του Λονδίνου. Βρίσκει δουλειά ως καθα-ρίστρια σε ένα εστιατόριο, αλλά σύ-

ντομα η τύχη θα της χαμογελάσει ό-ταν τραβά την προσοχή του διάσημου φωτογράφου, Τέρι Ντόναλντσον. Από εκείνη τη στιγμή -και με τη βοήθεια της καλής της φίλης, Μέριλιν- η ζωή της θα αλλάξει για πάντα...Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυ-μο μπεστ-σέλερ της Γουόρις Ντίρι. H Ντίρι γεννήθηκε το 1965 στην έρημο της Σομαλίας, κοντά στα σύνορα με την Αιθιοπία. Στην ηλικία των 5 ε-

τών υπέστη την απάνθρωπη διαδικα-σία του ακρωτηριασμού των γεννητι-κών της οργάνων. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΗΕ, πε-ρίπου 6.000 κορίτσια πέφτουν θύμα-τα αυτού του βάναυσου εθίμου κά-θε μέρα. Στα 13 της, η Γουόρις το έσκασε από την οικογένειά της και έναν υποχρε-ωτικό γάμο και κατέληξε να εργάζεται ως καθαρίστρια στο Λονδίνο. Στα 18

της, την ανακάλυψε ο διάσημος φω-τογράφος Τέρενς Ντόνοβαν και ξεκί-νησε να εργάζεται ως μοντέλο. Εγι-νε το πρώτο μοντέλο από την Αφρική που υπέγραψε αποκλειστικό συμβό-λαιο με γνωστή εταιρεία καλλυντικών και έγινε εξώφυλλο στα μεγαλύτερα περιοδικά μόδας. Αργότερα εμφανί-στηκε στο πλευρό του Τίμοθι Ντάλ-τον, στην ταινία «Τζέιμς Μποντ: με το δάχτυλο στη σκανδάλη».

The hurt locker Nα με θυμάσαι

Λουλούδι της ερήμου

Πολεμικό δράμα Αισθηματική

Δραματική

Του Γιάννη Μανάλη

39ΣΙΝΕΜΑ12 - 3 - 10

Σκηνοθεσία: Πίτερ Τζάκσον. Πρωταγωνιστούν: Μαρκ Γου-όλμπεργκ, Ρέιτσελ Βάις, Σού-ζαν Σαράντον, Σάοϊρς Ρόναν.Ενα δεκατετράχρονο κορίτσι, η Σούζι Σάλμον, γυρνώντας από το σχολείο, το Δεκέμβριο του 1973, πέφτει θύμα αποτρόπαι-ου βιασμού και στη συνέχεια δολοφονείται. Τώρα το κορίτσι, από το μυστηριώδες, μεταβατι-κό εκείνο στάδιο μεταξύ γης και ουρανού, πια, παρακολουθεί καθημερινά την οικογένειά της, που προσπαθεί μάταια να συμ-βιβαστεί με την απώλεια, αλλά και τους φίλους και τους γνω-στούς της, διαπιστώνοντας τις επιπτώσεις που είχε η δολοφο-νία της σε καθέναν ξεχωριστά. Οταν καλείται να επιλέξει μετα-ξύ της επιθυμίας να εκδικηθεί το δολοφόνο της και να δει την οικογένειά της να προχωρά, με κάπως επουλωμένες πληγές, το δίλημμα είναι τεράστιο…Ο σκηνοθέτης Πίτερ Τζάκσον, μιλώντας για το ομώνυμο βι-βλίο πάνω στο οποίο βασίστη-

κε η ταινία, ανέφερε: «Το μυθι-στόρημα της Αλις Σέμπολντ εί-ναι από εκείνα τα μοναδικά βι-βλία, στα οποία δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Είναι μια σκληρή, συναρπαστική, συναισθηματι-κή και συγκινητική ιστορία. Ως σκηνοθέτης το βρήκα εξαιρετι-κά ενδιαφέρον. Είχα ακούσει πολλά υπέροχα λόγια γι’ αυτό το βιβλίο και μόλις βρήκα την ευκαιρία, θέλησα να ανακαλύ-

ψω κι εγώ το πόσο συναρπα-στικό είναι. Τη βρήκα πολύ δυ-νατή ιστορία. Σε πρώτη ανάγνωση, το μυθι-στόρημα αφορά στο μεγαλύτε-ρο φόβο κάθε γονιού: την α-πώλεια ενός παιδιού. Τελικά όμως καταλήγει σε μια ιστο-ρία για τη μεγάλη, επουλωτική δύναμη της αγάπης κι αυτό πι-στεύω είναι το ‘συστατικό’ που κάνει το βιβλίο αξιολάτρευτο».

Σκηνοθεσία: Μπράιαν Λεβάντ. Πρωταγωνιστούν: Τζάκι Τσαν, Αμπερ Βαλέτα, Μάντλιν Κάρολ, Γουίλ Σάντλεϊ.Ο Μπομπ, ένας υπερκατάσκοπος της CIA, αποφασίζει να εγκαταλείψει την κα-ριέρα του και να ζήσει μια ήρεμη ζωή με τη φίλη και γειτόνισσά του, Τζίλιαν. Ο Μπομπ όμως πρέπει να φέρει σε πέρας μία ακόμα αποστολή πριν συμφωνήσει η Τζίλιαν να τον παντρευτεί: να κερδίσει την εκτίμηση των τριών «ξεροκέφαλων» παιδιών της. Κάποια στιγμή η Τζίλιαν αναγκάζεται να φύγει ξαφνικά από την πό-λη και τότε ο Μπομπ προσφέρεται να κρατήσει τα παιδιά της, προκειμένου να κερδίσει την αγάπη τους. Οταν ένα από τα παιδιά, όμως, θα κατεβάσει κατά λά-θος μία άκρως απόρρητη φόρμουλα από τον υπολογιστή του, ο μεγαλύτερος ε-χθρός του Μπομπ, ένας Ρώσος τρομοκράτης, θα εξαπολύσει επίθεση, αναγκάζο-ντας τον Μπομπ σε ένα παιχνίδι ισορροπίας ανάμεσα σε δύο ρόλους: αυτόν του κατάσκοπου και αυτόν του πιθανού πατριού στην πιο επικίνδυνη, απαιτητική και καίρια αποστολή της καριέρας του!

Σκηνοθεσία: Νίκος Περάκης. Πρωταγωνι-στούν: Ιλια Πα-τάπη, Αλέξαν-δρος Βασμου-λάκης, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Νίκος Ορφανός. Ο Νίκος Περά-κης συναντάει τους 3 νεαρούς καλλιτέχνες που πρωταγωνιστούν στην τελευταία του ταινία, ένα ψευδοκιμαντέρ, σχεδόν τυχαία… Μόνο ο ένας είναι ηθοποιός, ο Ανδρέας Κωνσταντίνου -παλιός μας γνώριμος από την προηγούμενη ταινία του, «Ψυχραιμία», τελειόφοι-τος πια της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Ο σκηνοθέτης τον ξαναβρίσκει στις πρόβες των πτυχιακών εξετάσεων, με τους συμφοιτη-τές του και το θεατρικό του δάσκαλο και σκηνοθέτη, Δημήτρη Λιγνάδη. H Ιλια Πατάπη -νεαρή τραγουδίστρια, παλεύει για μια θέση στην αθηνα-ϊκή μουσική σκηνή με το γκρουπάκι της, Stiletto Scag, ενώ «φλερτάρει» και με τη δισκογραφία. Ο Περάκης την πρωτοβλέπει σ’ ένα soundcheck στο Γκάζι. Τον γνωστό street artist, Αλέξανδρο Βασμουλάκη -«τοιχογράφο» κατά τον ίδιο- συναντά πάνω σε μια... σκαλωσιά να ολοκληρώνει ένα έργο σε μια εξαώροφη μεσοτοιχία, στο σταθμό της Πυροσβεστικής του Ψυρ-ρή. Μέσα σε τρία 24ωρα, η κάμερα παρακολουθεί τη ζωή αυτών των τριών νέων και καταγράφει το πώς διαταράσσουν την «κοινωνική ανα-κωχή», όταν οι προσδοκίες τους διαψεύδονται από το πολλαπλών μορ-φών «κατεστημένο», είτε αυτό λέγεται δημόσια τάξη, είτε επικοινωνία ή απλώς mainstream.

Σκηνοθεσία: Παρκ Τσαν-Γουκ. Πρωταγωνιστεί: Σονγκ Κανγκ-Χο. Ενας ιερωμένος, που πιστεύει ότι η ανθρώπινη ζωή είναι πολύτιμη, συμμετέχει ως εθελοντής σε έ-να μυστικό ιατρικό πείραμα με σκοπό να σώσει ζω-ές από τον κίνδυνο ενός επικίνδυνου ιού. Κατά τη διάρκεια του πειράματος μολύνεται και πεθαίνει. Οταν όμως του γίνεται μετάγγιση αίματος, από έναν άγνωστο δότη, ως εκ θαύματος επανέρχεται στη ζωή, αλλά το αίμα που δέχτηκε τον μεταμόρφωσε σε βαμπίρ. Ο ιερωμένος βιώνει μία εσωτερική σύ-γκρουση ανάμεσα στη σαρκική του ανάγκη για αί-μα και της πίστης του, που του απαγορεύει να σκο-τώσει. Αλλά αν δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς να γεύεται το ανθρώπινο αίμα, πώς μπορεί να το απο-κτήσει χωρίς να διαπράξει φόνο;

Παραδεισένια οστά

O κατάσκοπος της διπλανής πόρτας

ΑrTherapy

ΔίψαΦαντασίας

Κωμωδία δράσης

Koινωνική

Τρόμου

40 ΜΟΥΣΙΚΗ 12 - 3 - 10

Του Παναγιώτη Δημητρόπουλου

Η ιστορία των συγκροτημάτων στην Ελλά-δα ξεκινά από πολύ παλιά, εκεί κάπου στις αρχές του ’60. Ολα αυτά τα χρό-νια έχουν δημιουργηθεί δεκάδες ελληνι-

κά γκρουπ, άλλα με ξένο -αγγλικό κυρίως- στίχο και άλλα -τα περισσότερα- με ελληνικό. Πολλά από αυ-τά τα γκρουπ είχαν επιτυχημένη πορεία, γράφοντας τη δική τους μουσική ιστορία με τραγούδια που αγα-πήθηκαν από μεγάλη μερίδα του κοινού, κάνοντάς τα έτσι κλασικά. Παρόλα αυτά, τα περισσότερα αργά ή γρήγορα, διαλύονται. Σε τι οφείλεται, όμως, αυτό;

Στη ματαιοδοξία των μελών τους και κυρίως των τραγουδιστών να κάνουν σόλο καριέρα, μετά την ε-πιτυχία που γνώρισαν;

Στη δημιουργική ανάγκη ενός μέλους του γκρουπ -ή και περισσότερων- που δεν ταυτίζεται με τις από-ψεις των υπολοίπων, οδηγώντας το, τελικά, σε μο-ναχική μουσική πορεία;

Στις δισκογραφικές εταιρείες που ενδεχομένως προτιμούν να έχουν να κάνουν με έναν καλλιτέ-χνη παρά με τέσσερις ή πέντε, ανάλογα με τoν α-ριθμό των μελών ενός συγκροτήματος, για μείωση του κόστους;

Στο «σταρ σύστεμ», που επικεντρώνεται στα άτο-μα, μιας και πιο εύκολα μπορεί να ρίξει πάνω σε έ-να άτομο τα φώτα της δημοσιότητας;

Στην περίπτωση που κάποιο μέλος, έχοντας ή-δη το δημιουργικό βάρος, νιώθει και την ανάγκη να χαίρει προσωπικής αναγνώρισης περισσότερο πα-ρά να την μοιράζεται με τα υπόλοιπα μέλη;

Στην κόπωση ή στη φθορά έπειτα από πολλά χρόνια κοινής καλλιτεχνικής συνύπαρξης; Ή, εντέλει, σε οικονομικούς λόγους, όταν δεν μπο-ρεί να συντηρηθεί μια μπάντα και πολλές φορές τα μέλη της αναγκάζονται να κάνουν και άλλες δουλειές για βιοποριστικούς λόγους;

Κανείς δεν μπορεί, βέβαια, να γνωρίζει τι από όλα αυτά ισχύει. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αγαπη-μένα συγκροτήματα τελικά διαλύονται (Τρύπες, Ξύ-λινα Σπαθιά, Διάφανα Κρίνα, Ενδελέχεια, Πυξ-Λαξ, Φατμέ, Τερμίτες, Μουσικές Ταξιαρχίες, Socrates και τόσα άλλα). Μόνη παρηγοριά το δισκογραφικό υλι-κό που μένει και που μπορούμε πάντα να το απο-λαμβάνουμε…

Χαρακτηριστικά παραδείγματαΑς δούμε δύο μόνο περιπτώσεις δημοφιλών συ-γκροτημάτων της Ελλάδας που διασπάστηκαν, και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του…Δύο από τα πιο επιτυχημένα συγκροτήματα της δε-καετίας του ’80 ήταν οι Φατμέ και οι Τερμίτες, που στα τέλη του 1988 αμφότερα διαλύθηκαν, προς με-γάλη απογοήτευση των χιλιάδων θαυμαστών τους που τα ακολουθούσαν πιστά. Και στις δύο περιπτώ-σεις, οι τραγουδιστές τους ακολούθησαν αμέσως προσωπική πορεία, από τον επόμενο χρόνο κιόλας. Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν εύκολα γι’ αυτούς. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου, τραγουδιστής, δημιουργός των τραγουδιών και κιθαρίστας των Φατμέ, κυκλο-φόρησε το 1989 τον πρώτο του προσωπικό του δί-σκο με τίτλο «Φωνές», που δεν έτυχε, όμως, αποδο-χής από το κοινό. Ηταν σαν να άρχιζε πάλι από την αρχή. Κατάφερε, όμως, τελικά, με αργά και σταθερά βήματα να γίνει σήμερα ένας από τους σπουδαιότε-ρους τραγουδοποιούς, με σημαντικό έργο στο ενερ-γητικό του. Το ίδιο και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ερμηνευτής και βασικός συνθέτης του συγκροτήμα-τος Τερμίτες. Ενα χρόνο μετά τη διάλυση του γκρουπ κυκλοφόρησε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Ο Μαγαπάς και η Σαγαπώ», που, επίσης, δεν είχε επιτυχία. Οπως ο ίδιος έχει δηλώσει, κατά-φερε να κάνει νέο ξεκίνημα χάρη στο Γιώργο Ντα-λάρα, όταν συμμετείχε στην ερμηνεία του τραγου-διού «Διδυμότειχο blues» από την ομώνυμη δεύτε-

ρη προσωπική δουλειά του, αλλά και χάρη στη σύ-μπραξή του συναυλιακά με το Διονύση Τσακνή, με τον οποίο συνεργάστηκε επί 12 συνεχή έτη. Και βε-βαίως, τα μέλη και των δύο συγκροτημάτων είναι σήμερα από τους καλύτερους μουσικούς της ελλη-νικής σκηνής. Σημαντικοί, όμως, τραγουδιστές και μουσικοί έχουν αναδειχθεί και από άλλα συγκρο-τήματα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν ο Τζίμης Πανούσης από τις Μουσικές Ταξιαρχίες, ο Χρήστος Θηβαίος από τους Συνήθεις Υπόπτους, ο Παύλος Παυλίδης από τα Μωρά στη Φωτιά, αρχικά, και τα Ξύλινα Σπαθιά αργότερα, ο Στάθης Δρογώσης από τα Φώτα που Σβήνουν και ο Δημήτρης Μητσο-τάκης από τους Ενδελέχεια.

Κι όμως υπάρχουν ακόμαΑς αναφέρουμε, όμως, κλείνοντας και δύο από τα ε-λάχιστα συγκροτήματα που δεν διασπάστηκαν, αλλά συνεχίζουν μέχρι σήμερα και αποτελούν δύο από τα μακροβιότερα, άρα και πιο ιστορικά γκρουπ. Πρό-κειται για τους Σπυριδούλα (το θρυλικό γκρουπ του κλασικού «Φλου» του Παύλου Σιδηρόπουλου) και τους Magic de Spell. Οι Σπυριδούλα συμπληρώνουν φέτος 32 χρόνια σημαντικής πορείας, με πέντε δι-σκογραφικές δουλειές, αλλά και με αρκετές αλλαγές στη σύνθεσή τους (με τους Νίκο και Βασίλη Σπυρό-πουλο από την αρχική σύνθεση του γκρουπ) και ένα πενταετές διάλειμμα κατά την περίοδο 1999-2004. Οι Magic de Spell κλείνουν φέτος 30 χρόνια συνε-χούς πορείας, με 13 δίσκους στο ενεργητικό τους, αλλά και πάρα πολλές αλλαγές στα μέλη τους (έχουν αλλάξει τέσσερις συνολικά τραγουδιστές!), με το Θο-δωρή Βλαχάκη το μόνο εναπομείναντα από τους ι-δρυτές του γκρουπ. Δύο συγκροτήματα που ελπίζου-με να συνεχίσουν και να μην προστεθούν στην προ-ηγούμενη κατηγορία, όπως και οι Οναρ, οι Τσοπάνα Rave, οι 15:50, τα Υπόγεια Ρεύματα και τα υπόλοιπα γκρουπ που συνεχίζουν ακόμα.

Από groups ...σόλο

41ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ12 - 3 - 10

Ξεκινάει την Κυριακή στη 1μμ. το φετι-νό πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1 από

το Μπαχρέιν, με πολλές αλλαγές σε κανονι-σμούς, με εντελώς διαφορετικά, σε σχέση με πέρυσι, αυτοκίνητα, με νέες ομάδες, με τις παλιές να έχουν φύγει, καθώς και με νέους οδηγούς. Αυτό, όμως, που χαρακτηρίζει τη φετινή α-γωνιστική χρονιά είναι η επιστροφή στις πί-στες του Γερμανού Μίχαελ Σουμάχερ, του ρέ-κορντμαν με τα 7 παγκόσμια πρωταθλήματα. Ο «Σούμι» επιστρέφει, όχι με την Ferrari, ό-πως τον είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρό-νια, αλλά με την Mercedes σε μία 80% γερ-μανική παρουσία με Εγγλέζους μηχανικούς και επικεφαλής. Πρόκειται για την ομάδα του Ρος Μπρόουν, την οποία πριν από μερικούς μήνες αγόρασε η Mercedes και η οποία μέχρι πρόπερσι λεγόταν Honda. Ομως, όταν η ιαπωνική ομάδα αποχώρησε, την αγόρασε ο τεχνικός της διευθυντής, ο Ρος Μπρόουν, χρησιμοποιώντας γερμανικούς κι-νητήρες. Το αν θα αποδώσει ο «Σούμι» έπει-τα από τρία χρόνια απραξίας, αυτό μένει να το δούμε. Επειδή, όμως, τα αυτοκίνητα εί-ναι εντελώς διαφορετικά από πέρυσι (πιο με-γάλα, πιο βαριά και με στενότερα λάστιχα ε-

μπρός), είναι πιθανόν ο μεν «Σούμι» να πη-γαίνει καλά, αλλά να μην αποδίδει το αυτοκί-νητο ή το αντίθετο. Αυτό, φυσικά, ισχύει για όλες τις ομάδες. Εί-ναι δε φέτος περισσότερες (12), με πιο φα-νταχτερή την Lotus που επιστρέφει έπειτα από πολλά χρόνια απουσίας. Πέρα από το όνομα, δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την παλιά εγγλέζικη μάρκα του Κόλιν Τσάπμαν, καθώς έχουν αγοράσει τα δικαιώματα χρήσης του ο-νόματος της αγωνιστικής ομάδας Μαλαισι-ανοί επιχειρηματίες. Στην McLaren συγκα-τοικούν φέτος οι πρωταθλητές του 2009 και 2008, Μπάτον και Χάμιλτον, στη δε Ferrari πέρασε ένας ακόμη πρωταθλητής, ο Ισπανός Αλόνσο, ο οποίος θα είναι μαζί με το Βραζι-λιάνο Μάσα. Πολλά περιμένουμε από τα αυτοκίνητα των Renault και Red Bull. Με την κατάργηση των ανεφοδιασμών τα αυτοκίνητα θα έχουν μα-κρύτερο μεταξόνιο και θα είναι πιο βαριά, καθώς θα πρέπει να μεταφέρουν το σύνο-λο του καυσίμου για όλο τον αγώνα. Σημει-ώστε πως μέχρι τη στιγμή που γράφονταν οι γραμμές αυτές, δεν είχε ξεκαθαριστεί αν ο Α-ντέννα θα αναλάμβανε την τηλεοπτική μετά-δοση ή όχι.

Αυλαία της Φ1 με επιστροφή του «Σούμι»!

Επειτα από τέσσερα χρόνια, η Opel ανανέωσε το Corsa στην ανάρτηση και τους κινητήρες. Οι τι-μές του -πριν από την αύξηση κατά 2 μονάδες του ΦΠΑ- ξεκινούσαν από 9.830 ευρώ για το

1,0, από 11.480 ευρώ για το 1,2 και από 11.980 ευρώ για το 1,4. Σημειώστε πως προστέθηκαν και νέες εκδό-σεις εξοπλισμού με τα επετειακά διακριτικά «111», όσα και τα χρόνια ζωής της Opel. Ο 1.000ρης βενζινοκινητήρας απέκτησε 65 ίππους (α-πό 60), με μικρή μείωση της (εργαστηριακής) μέσης κατανάλωσης και της εκπομπής CO2. Ο 1,2 αποδίδει 85 ίππους (από 80), επίσης με μείωση κατανάλωσης και CO2, όπως και ο 1,4 (100 ίπποι από 90), χάρη στο μεταβλητό χρονισμό εισαγωγής-εξαγωγής. Το σύστημα διεύθυνσης έχει καλύτερη στήριξη και η α-νάρτηση έγινε πιο μαλακή και με περισσότερη διαδρο-μή. Οδηγώντας την έκδοση 1,4 στη διάρκεια της πα-νευρωπαϊκής παρουσίασης στον Τύπο, διαπιστώσαμε ότι δεν έχει χάσει κάτι από την αμεσότητα στις αντιδρά-σεις ή την ευστάθεια, ούτε πλέει στις στροφές. Απλώς, έγινε πιο φιλικό με τη… μέση του οδηγού! Η στιβαρό-τητα στην κατασκευή υπάρχει, τα φρένα είναι άμεσα και ο εσωτερικός χώρος ικανοποιητικός για τα δεδομένα της κατηγορίας. Η μικρή αύξηση της ισχύος του κινη-τήρα είναι καλοδεχούμενη, διότι πέρασε από τις προδι-αγραφές euro4 στις πιο περιοριστικές euro5. Στη βασική έκδοση Essentia περιλαμβάνονται, μετα-ξύ άλλων, σύστημα ελέγχου ευστάθειας κατά το φρε-νάρισμα στην ευθεία και τις στροφές, 2 αερόσακοι, κεντρικό κλείδωμα, ηλεκτρικοί καθρέφτες/παράθυρα, και κλιματισμός. Υπάρχουν ακόμη οι εκδόσεις C’MON, «111», Sport «111», Cosmo, GSi και η σούπερ σπορ OPC με κινητήρα 1,6 τούρμπο 192 ίππων.

Πιο άνετο και δυνατό

42 ΠΡOOΡIΣMOI 12 - 3 - 10

•Ναύπακτος Παντός καιρού...

Η Ναύπακτος δεσπόζει στο βλέμμα του ταξιδιώτη περνώ-ντας τη μεγαλοπρεπή γέφυ-ρα Ρίου-Αντιρρίου, που ενώ-

νει την Πελοπόννησο με την Αιτωλοα-καρνανία. Το όνομά της προέρχεται από τη... βαθιά και μοιραία, λόγω της θέσης της, ναυτική παράδοση από την εποχή των Δωριέων, οι οποίοι ναυπηγούσαν ε-κεί τα πλοία τους (ναυς + πήγνυμι = κα-τασκευάζω πλοίο).Η πόλη πέρασε από τα χέρια πολλών αρχαίων ελληνικών φυλών, ενώ γνώρι-

σε μεγάλη ακμή την ε-ποχή της κατοχής των Ρωμαίων, αλλά και λί-γο αργότερα όταν ε-ντάχτηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Επειτα από μια σύντομη πε-ρίοδο ενετοκρατίας, έ-πεσε στα χέρια των Ο-θωμανών και αποτέλε-σε μέρος της αυτοκρα-τορίας τους μέχρι την Επανάσταση του 1821. Επίσης, στα ανοιχτά του κόλπου της έλαβε χώρα το 1571 μια α-πό τις σημαντικότερες ναυμαχίες στην ιστο-ρία, μεταξύ των ενω-μένων στόλων της Ι-σπανίας, της Βενετίας, της Γένουας, της Νεά-πολης, της Σικελίας και του Πάπα ενάντια στο

στόλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μάλιστα, στη ναυμαχία αυτή συμμετεί-χε μαχόμενος και ο Ισπανός συγγραφέ-ας, Θερβάντες.Η πλούσια και περιπετειώδης ιστορία της μικρής πόλης συνδυάζεται αρμονι-κά με το σύγχρονο στοιχείο, χωρίς να αλλοιώνεται η εικόνα και ο χαρακτήρας της. Σήμα κατατεθέν της Ναυπάκτου το γραφικό λιμανάκι, που αποτελεί ιδανι-κό σημείο για αγνάντεμα με την υπέροχη

θέα που προσφέρει προς τον κόλπο του Ρίου. Επίσης, είναι το μέρος που επιλέ-γουν όλοι οι εκδρομείς που κατευθύνο-νται στις γύρω περιοχές, αλλά και οι επι-σκέπτες της πόλης, για να ξαποστάσουν με έναν καφέ. Κάνοντας το σύντομο πε-ρίπατο γύρω από το λιμάνι, μπαίνει κα-νείς στο κλίμα του παρελθόντος της ι-στορικής πόλης, ενώ με τα ερεθίσματα που προσφέρει το προσεγμένο μουσείο, μπορεί να αναπλάσει με το μυαλό του τη διάσημη ναυμαχία.Σημαντικό αξιοθέατο αποτελεί το Ενετι-κό Κάστρο, το οποίο ξεχωρίζει από όλες

Μια παραθαλάσσια πόλη, που τη συνοδεύει μια πολύ σημα-ντική ιστορία, αποτελεί έναν

ιδανικό προορισμό για όσους θέλουν να αποδράσουν από

τη ρουτίνα και την καθημερι-νότητα, αλλά δεν έχουν την

πολυτέλεια ή την ευκολία για ένα μακρινό ταξίδι. Η Ναύπα-κτος απoτελεί ιδανικό συνδυ-

ασμό παραθαλάσσιου αλλά και χειμερινού θέρετρου, με ποικιλία δραστηριοτήτων για

όλες τις εποχές.

Κείμενο - φωτογραφίες: Γιάννης Δόλας

43ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ12 - 3 - 10

τις γωνιές της πόλης. Ο επισκέπτης μπο-ρεί να φτάσει ως εκεί με το αυτοκίνητο, αλλά και με τα πόδια, ακολουθώντας τα γραφικά σοκάκια της πόλης, απολαμβά-νοντας μια υπέροχη βόλτα και θαυμά-ζοντας την υπέροχη θέα προς το λιμά-νι, που ανεβαίνοντας γίνεται ολοένα και πιο εντυπωσιακή. Πρόκειται για ένα α-πό τα πιο καλοδιατηρημένα παραδείγμα-τα φρουριακής αρχιτεκτονικής στην Ευ-ρώπη, ενώ η σημερινή του μορφή οφεί-λεται στους Ενετούς, οι οποίοι ανέγειραν τα τείχη που είχαν υποστεί φθορές από επιδρομές. Μάλιστα, η ιστορία λέει ό-τι το κάστρο της Ναυπάκτου δεν κατελή-φθη ποτέ, αλλά παραδόθηκε ύστερα από διαπραγματεύσεις και συνθήκες.Εντύπωση προκαλεί η οργάνωση και η φιλοσοφία της πόλης, όπου έχει προ-βλεφθεί ακόμα και η ασφαλής κυκλο-φορία των ποδηλάτων στους κεντρικούς δρόμους της πόλης με τη χάραξη λωρί-δας ποδηλατόδρομου. Επίσης, τα πεζο-δρόμια είναι διαμορφωμένα με τρόπο που να απαγορεύουν τη στάθμευση των αυτοκινήτων πάνω τους, αποτρέποντας έτσι την κυκλοφοριακή συμφόρηση στο κέντρο της πόλης. Ετσι διαφυλάσσεται η εικόνα της γραφικότητας και της νοσταλ-γίας για το παρελθόν, τουλάχιστον στα κεντρικά και πιο πολυσύχναστα σημεία της Ναυπάκτου. Κάτι τέτοιο είναι σίγου-ρα αξιέπαινο και θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και για άλλα μέρη της χώρας μας.Η Ναύπακτος, πέρα από το γραφικό της χαρακτήρα και εικόνα, αποτελεί την εί-σοδο σε ένα πολύ σπουδαίο τουριστικό θέρετρο, την καταπράσινη ορεινή Ναυ-πακτία, που εντυπωσιάζει με τα ατελεί-ωτα δάση και τα πανέμορφα χωριά της.

Το γραφικό λιμανάκι της Ναυπάκτου.

Ασυνήθιστο φαινόμενο η ύπαρξη ποδηλατόδρομου, για την εύκοληκαι ασφαλή κυκλοφορία των ποδηλάτων.

Ανακαινισμένο σοκάκιστην αγορά της πόλης.

ΠρόσβασηΔιασκέδαση

ΦαγητόΑξιοθέατα

Απόσταση - πρόσβαση: από Αθήνα 217 χλμ., εύκολη πρόσβαση με συμβα-τικό ΙΧ μέσω του εθνικού δικτύου. Κα-τευθυνόμενοι προς την ορεινή Ναυπα-κτία, ενδεχομένως να χρειαστούν αντι-ολισθητικές αλυσίδες τους χειμερινούς μήνες.

Αλλα αξιοθέατα: Ρολόι Ναυπάκτου, Πάρκο Θερβάντες, Στενοπάζαρο, Φετι-χέ Τζαμί, Πύργος Μπότσαρη, Μουσείο Φαρμάκη, Παπαχαραλάμπειος Βιβλιο-θήκη.

Δραστηριότητες: rafting στον Εύη-νο, ιππασία, τοξοβολία, sea kayak (σε συνεννόηση με τις εταιρείες Trekking Hellas - τηλ.: 210-3310323, www.trekking.gr και Alpin Club - τηλ.: 210-6753514-515, www.alpinclub.gr).

Διαμονή: Το Αρχοντικό της Πέπως (τηλ.: 26340-38185), ξενοδοχείο NAFS (τηλ.: 26340-38216), Βίλες Αγνάντι - Πλατανίτης (τηλ.: 6983004211).

Φαγητό: Ταβέρνα «Ευ-οίνος», Μπιρα-ρία - Εστιατόριο «Ανεμοδείκτης», «Κα-φεουζοζυθομεζεδοπωλείο» και «Οινορα-κοψητομαγειρείο» Πάπουλη, Ουζερί «Α-γκυροβόλιο».

•Tips

44 MIKTH ΖΩΝΗ 12 - 3 - 10

Κ ι όπως έβλεπα (ναι, το ομο-λογώ...) το βίντεο της Τζού-λιας, τις προάλλες, και αντί-κριζα την ξανθιά να παίζει με

το μπουκάλι, μου ήρθε στο νου η αθάνα-τη φράση του Shakespeare: «Το αλκοόλ προσθέτει στην επιθυμία, αλλά αφαιρεί απ’ τις επιδόσεις!».

Α πό την άλλη πλευρά, βέβαια, περνάει απ’ το νου μου και ε-κείνο που είχε πει ο Βρετα-νός συγγραφέας Christopher

Hampton για το κατά μόνας θηλυκό σεξ: «Πρόκειται για την τηλεόραση της σκε-πτόμενης γυναίκας».

Α ς πάμε όμως στα τρέχοντα, δι-ότι (έτσι δεν το λένε στα δελ-τία ειδήσεων;) οι εξελίξεις δεν μπορούν να περιμένουν. Βγή-

κε, λοιπόν, ο διεθνούς φήμης πρωταγω-νιστής Mickey Rourke και δήλωσε, άνευ αιδούς, ότι πριν από κάτι χρόνια που εί-χε πάει βόλτα στη Μεγάλη Βρετανία πέρα-σε μια βραδιά έξαλλου πάθους με 14 παρ-τενέρ! Μια βραδιά με 14 θηλυκούς παρτε-νέρ σπεύδω να διευκρινίσω, για να μην τα μπλέξετε και το έχω ύστερα κρίμα στο λαι-μό μου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ο 57χρο-νος Mickey πρόσθεσε ότι οι φημισμένοι για τα ερωτικά κατορθώματά τους Βρετα-νοί ποδοσφαιριστές (βλέπε προσφάτως τον John Τerry και τον Ashley Cole) εί-ναι, μπροστά του, σκέτες «ψιψίκες». Γι' αυ-τό σας λέω εγώ, με λάθος ομάδες κληρω-θήκαμε στο προσεχές Μουντιάλ!

Α λλά να το ανεβάσω λίγο το επί-πεδο, να μη μείνουμε στις πιο πεζές και πρόστυχες εκφράσεις του σεξ. Προλαβαίνετε, αγαπη-

τοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστρι-ες, να φτιάξετε μαλλί, να ρίξετε ένα καλό μακιγιάζ, να βάλετε τα καλά σας και να ταξιδέψετε ως τη Βρετανία. Εκεί, στις 19 τρέχοντος (γ’ αυτό λέω προλαβαίνετε), α-πό τον οίκο Phillips de Pury & company, θα πραγματοποιηθεί μια δημοπρασία ε-ρωτική πέρα ως πέρα. Κι αυτό γιατί το SEX είναι το μοναδικό θέμα της, με καλ-λιτέχνες πρώτης γραμμής να κοσμούν τον κατάλογο. Και Hockney και Picasso και Matisse και πιο «φρέσκα κουλούρια» ό-πως η Tracey Emin, ο Takashi Murakami, ο Tom of Finland. Πιο ακριβό έργο; Μια μεταξοτυπία του Andy Warhol (“Torso”, 1977), που ξεκινάει από τις 40.000 λίρες πρώτη τιμή. Και αν... ερεθιστούν σφόδρα οι υποψήφιοι αγοραστές, μπορεί να φτά-σει τα διπλάσια.

«Χ»

Good Morning! Είδατε ότι προσαρμόστηκα αμέσως στην εποχή μετά την κατάργηση της βίζας και αυτό επιθυμώ και για εσάς. Πώς έρχονται, όμως, καμιά φορά τα πράγματα! Τώρα που η οικονομική κρίση στη χώρα μας έχει χτυπήσει κόκκινο, τώρα μας καταργούν τη βίζα. Μπορεί να σκέφτηκε ο Αμερικανός: αυτοί τώρα δεν έχουν λεφτά, σιγά μην αρχίσουν τις υπερατλαντικές πτήσεις, επομένως ας το κάνω το διπλωματικό ψυχικό να πάρει τουλάχιστον κάτι στις βαλίτσες του και ο Ελληνας πρωθυπουργός, γιατί το τελευταίο κομμάτι cheesecake που είχα φυλάξει στο Λευκό Οίκο, το έφαγε κρυφά χτες το βράδυ η Michelle. Ελα, όμως, που κανείς δεν είναι σε θέση να μας ψυχολογήσει εμάς ως λαό. Είμαστε ξεχωριστό κομμάτι. Δεν είδες τι έγινε με αυτό το εξώφυλλο του γερμανικού περιοδικού με την άσεμνη χειρονομία; Αντί να μας ρίξει το ηθικό, μας φούντωσε τις ορέξεις και το κάναμε ανάρπαστο το «απαγορευμένο», δίνοντας το εικοσάευρω που προορίζαμε για τον κουμπαρά της χώρας. Ας τα αφήσω, όμως, αυτά, γιατί έχω και μία αποστολή να εκτελέσω: αυτήν του κοσμικού πράκτορα!

Στην υπηρεσία της Αυτού Showbiz

Αυστηρώςκατάλληλο

Kαι τώρα, μία είδηση για τις θαυμάστριες του Robert Pattinson, του «λυκανθρώπου» που έκανε θραύση στο γυναικείο φύλο μέσα από το κινηματογραφικό «Λυκό-φως». Σε λίγο καιρό -κατά πώς φαίνεται- μπορείτε να τον έχετε στο δωμάτιό σας και να τον ακούτε, ό,τι ώ-ρα θέλετε... μέσα από το CD player. Ο νεαρός ηθοποι-ός, που έχει μάθει πιάνο και κιθάρα από παιδί, βρί-σκεται στη διαδικασία της προετοιμασίας ενός δίσκου και, όπως δήλωσε στην εφημερίδα "Sun", θέλει να κυ-κλοφορήσει τη δισκογραφική δουλειά του κατά το τέ-λος του χρόνου. Αλλά το μόνο εμπόδιο είναι ο χρό-νος και οι πολλές υποχρεώσεις. Εχει και την προώθη-ση της νέας του ταινίας, με τον τίτλο «Να με θυμάσαι» (που παρεμπιπτόντως μόλις κυκλοφόρησε και στις α-θηναϊκές αίθουσες). Στο μεταξύ, μιας και αναφέρθη-κα στο φιλμ αυτό, πρέπει να συμπληρώσω ότι o ηθο-ποιός συμμετέχει σε μία ηλεκτρονική δημοπρασία για την ενίσχυση του Entertainment Industry Foundation, διαθέτοντας κάποια από τα ρούχα που φορούσε στην ταινία. Κ

οσ

μικ

ός π

ρά

κτω

ρ

45MIKTH ΖΩΝΗ12 - 3 - 10

Προηγουμένως, σας μίλησα για την ταινία της Kathryn Bigelow, το “Τhe Hurt Locker”. Mπορεί η σκηνοθέ-τις να πήρε το βραβείο της, αλλά μη ρωτήσεις τον έναν εκ των πρωταγωνιστών, τον Jeremy Renner, για το πώς πέρασε στα γυρίσματα. Οχι ό-τι είχε πρόβλημα με το καστ, αλλά με τις συνθήκες που εί-χε να αντιμετωπίσει. Οπως παραδέχτηκε στους "Times", η μέση θερμοκρασία στην έ-ρημο της Ιορδανίας, όπου βρίσκονταν, ήταν 49 βαθμοί Κελσίου! Ασε τα τρόφιμα που είχαν γεμίσει ζωύφια. Σκε-φτείτε ότι μέσα σε τρεις μέρες έχασε 6,8 κιλά, κάποια στιγ-μή έπεσε και από τις σκάλες, άνοιξε η μύτη του, αλλά, το χειρότερο, στραμπούληξε το πόδι του. Δεν μπορούσε να περπατήσει ο άνθρωπος, με αποτέλεσμα να διακοπούν τα γυρίσματα για μία εβδομάδα. Επειτά από όλα αυτά, η προ-οπτική του να επιστρέψει σε ένα ενδεχόμενο sequel της ταινίας φαντάζει αδύνατη, ε-νώ ο ίδιος αποκλείει ξανά τη συμμετοχή του σε γυρίσματα που γίνονται σε έρημο.

Tι σου είναι αυτή η Μadonna; Σου λέ-ει: οικονομική κρίση έχουμε, ποιος ξέρει τι συμβαίνει αύριο; Να μαζέ-ψω λίγα χρήματα παραπάνω, άσε που θα κάνω και το κέφι μου και δεν φτά-νει μόνο αυτό, αλλά θα δώσω και ένα χαρτζιλίκι στην κόρη μου, Lourdes. Και τώρα προχωρώ στην αποκωδικο-ποίηση του «χρησμού». Η Μadonna θα συνεργαστεί με την ε-ταιρεία Iconix Brand Group, δημιουρ-γώντας τη δική της σειρά ρούχων και αξεσουάρ. Και ποιο θα ήταν το καλύ-τερο όνομα γι' αυτό το εγχείρημα; Μα φυσικά, το παρατσούκλι της “Μaterial Girl”. Μάλιστα, το πρώτο δείγμα γρα-φής θα έρθει σύντομα. Η pop queen συνεργάζεται με την έφηβη κόρη της,

για να φτιάξουν ρούχα νεανικά (σου λέει, η 13χρονη κάτι παραπάνω θα ξέρει για το τι θέλουν τα νεαρά κορί-τσια σήμερα, γιατί εγώ όσο και να μι-κροδείχνω, έφηβη δεν με λέει ούτε ο Jesus), που θα είναι και οικονομικά, παράλληλα. Τα αποτελέσματα θα τα α-ντικρίσουν τον Αύγουστο στα ράφια των πολυκαταστημάτων Macy's στην Αμερική οι καταναλωτές, ενώ φυσι-κά αναμένεται και συνέχεια με επέ-κταση της σειράς Material Girl από τη νέα χρονιά. Πάντως, η Madonna, όπως δηλώνει, ανυπομονεί να δουλέψει, να δημιουρ-γήσει και να μεταφράσει το όραμα και τις ιδέες της στη σειρά που θα ετοιμά-σει. Αντε να δούμε τα αποτελέσματα.

Φαίνεται πως αυτή η «αναμέτρηση» μεταξύ δύο πρώην συ-ζύγων συνέβαλε, ώστε τα νούμερα τηλεθέασης της φετινής απονομής των Οσκαρ να είναι τα καλύτερα της τελευταίας πενταετίας. Οπως και να το κάνεις, είναι «πιασάρικο» το: James Cameron vs Kathryn Bigelow. Και να που η πρώην κατάφερε να γίνει η πρώτη γυναίκα που σήκωσε το συγκε-κριμένο βραβείο. Η διαδρομή της, βέβαια, μπορεί να μην είναι τόσο γνωστή, όμως είχε φροντίσει από νωρίς να απο-δείξει το δυναμισμό της, καθώς, αντί να καταπιαστεί με θέ-ματα πιο ρομαντικά, ξεκίνησε από την αρχή με δυνατά θέ-ματα βίας και δράσης, ρίχνοντας τις όποιες διαχωριστικές γραμμές με τους άνδρες συναδέλφους της. Μπορεί να ξεκίνησε από τη ζωγραφική, όμως γρήγορα την κέρδισε ο χώρος της Eβδομης Tέχνης, και φρόντισε να μά-θει όσο το δυνατόν καλύτερα τα μυστικά του επαγγέλματος. Οι σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υ-όρκης ήταν μόνο το ξεκίνημα. Η πρώτη της δουλειά ήταν μία ταινία μικρού μήκους με θέμα τη βία. Το πρώτο φιλμ μεγάλου μήκους που σκηνοθέτησε -συνεργαζόμενη με τον Monty Montgomery- ήταν και η αρχή της καριέρας του η-

θοποιού Willem Dafoe στο “Τhe Loveless”. H Bigelow συ-νέχισε με τo φιλμ τρόμου “Νear Dark”, ενώ ακολούθη-σαν το “Blue Steel” με την Jamie Lee Curtis και η ταινία «Στην κόψη του κύματος» με τους Keanu Reeves και Patrick Swayze, σε μία καταδίωξη πάνω στα κύματα. Στο αστυνο-μικό φιλμ «Παράξενες μέρες» το σενάριο και την παραγωγή υπέγραφε ο James Cameron, ενώ η Kathryn Bigelow σκη-νοθετούσε τους Ralph Fiennes και Αngela Bassett. To 2002 κυκλοφορεί η ταινία “K-19: Τhe widowmaker” με τους Harrison Ford και Liam Neeson να αναβιώνουν την ε-ποχή του Ψυχρού Πολέμου και την ένταση να ανεβαίνει σε ένα σοβιετικό πυρηνικό υποβρύχιο. Οταν γύρισε τη χαμη-λού προϋπολογισμού ταινία “The Hurt Locker”, ένα πολε-μικό δράμα που εστιάζει σε μία ομάδα απενεργοποίησης ε-κρηκτικών μηχανισμών στον πόλεμο του Ιράκ, πολλοί δεν θα πίστευαν την εξέλιξη που θα είχε, καθώς και στο αμε-ρικανικό box office πήγε καλά και θριάμβευσε και στα Ο-σκαρ. H Κathryn Bigelow απέδειξε τη δεξιοτεχνία της, κά-τι που γνώριζε ήδη καλά και το ανέφερε μάλιστα ο πρώην σύζυγός της, James Cameron.

Αμα σου τύχει μια αναποδιά, να περιμένεις και την άλ-λη. Δεν πρόκειται για κινέζι-κο ρητό, αλλά για ρεαλιστικό συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα πολλές φορές. Να, όπως τώρα με τον Nicolas Cage, ο οποίος, ενώ είχε τον πόνο του με τα φορολογικά προβλήματά του, τώρα έχει να αντιμετωπίσει και μια α-γωγή από εταιρεία leasing, όπως έμαθα από την ιστοσε-λίδα του TMZ. Αλλά ας πά-ρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο ηθοποιός, σύμφω-να πάντα με την προηγούμε-νη πηγή, το 2007 είχε υπο-γράψει ένα συμφωνητικό δι-άρκειας 60 μηνών με μία ε-ταιρεία, προκειμένου να έχει στη διάθεσή του μία πολυτε-λή Rolls Royce του 1964 α-ντί 7.663 δολαρίων το μή-να. Η αξία του αυτοκινήτου υπολογίστηκε στα 550.000 δολάρια. Και δεν έφτανε αυ-τό, τέσσερις μήνες αργότε-ρα εκμίσθωσε άλλη μία Rolls Royce του 2002 αντί μηνιαί-ας καταβολής 3.630 δολα-ρίων. Η αξία αυτού του αυ-τοκινήτου ήταν 245.000 δο-λάρια. Το 2009, όμως, που ο ηθοποιός αντιμετώπισε τε-ράστια οικονομικά προβλή-ματα, τα οποία ο ίδιος απο-δίδει στον άνθρωπο που δι-αχειριζόταν αυτές τις υπο-θέσεις του, ο Nicolas επέ-στρεψε και τα δύο αυτοκίνη-τα, πριν λήξει η εκμίσθωση, κι έτσι η εταιρεία έπρεπε να πουλήσει τα δύο αυτοκίνη-τα. Ομως, τώρα η εταιρεία ά-σκησε αγωγή στον ηθοποιό επικαλούμενη τη ζημία που υπέστη, καθώς αναγκάστη-κε να πουλήσει τα αυτοκίνη-τα σε χονδρική τιμή, και ζη-τά κάτι παραπάνω από 240 «πράσινα χιλιάρικα», τουτέ-στιν δολάρια.

46 ΘΕΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ 12 - 3 - 10

Η «Οδύσσεια»ενός ξεσπιτωμένου...

Του Θάνου Αλεξίου

Τριάρι 64m2, νεόδμητο, περιοχή ΠετράλωναΕγώ: Καλησπέρα σας, πήρα για την αγγελία.

Ιδιοκτήτρια: Βεβαίως, θέλετε να κλείσουμε ένα ραντεβού να το δείτε;Εγώ: Ναι, αύριο, μετά το μεσημέρι.Ιδιοκτήτρια: Ωραία, να σας ενημερώσω όμως, αν το κλείσετε, ότι δίνετε πέραν από τα δύο ενοί-

κια και 300 ευρώ σε μένα.Εγώ: Για ποιο λόγο;Ιδιοκτήτρια: Το σπίτι δεν ανήκει σε μας, απλώς το δείχνουμε με τον άντρα μου όσο ο ιδιοκτήτης απουσιάζει, λόγω δουλειάς, στο εξωτερικό. Κι εμείς μεροκαματιάρηδες άνθρωποι είμαστε, καταλαβαίνετε...

Εγώ: Πώς δεν καταλαβαίνω. Καλή σας μέρα.

Αν θεωρείς την ανεύρεση ενοικιαζόμενου σπιτιού εύκολη υπόθεση, καλύτερα ξανασκέ-ψου το. Ακολουθεί πλήρης παράθεση σουρεαλιστικών συνομιλιών, απόρροια εντατι-κής αναζήτησης διαμπερούς, ευάερου, ευήλιου διαμερίσματος γύρω από το κέντρο της πόλης. Για ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι μου, βρε αδερφέ! Οι κάτωθι τηλεφωνι-

κοί διάλογοι, αν και ξεπερνούν κάθε φαντασία, είναι πέρα για πέρα αληθινοί.

Δυάρι 50m2, περιοχή ΧίλτονΕγώ: Ναι, γεια σας, καλώ για την αγγελία.Υπερήλικη ιδιοκτήτρια: Να σας κάνω μία ερώτηση;

Εγώ: Παρακαλώ...Ιδιοκτήτρια: Είστε άντρας;

Εγώ: Ναι.... (τι κι αν οι φίλοι, λόγω άτιμου μπάσου στη χροιά, με παρομοιάζουν με τον Βασίλη Καρρά, προφανώς υπάρχουν ακόμη αμφιβολίες!).Ιδιοκτήτρια: Αχ, ευχαριστώ πολύ για το τηλεφώνημά σας, αλλά επει-δή είχαμε άντρα ενοικιαστή και μας άφησε το σπίτι σύσκατο, αναζη-

τάμε γυναίκα, κατά προτίμηση φοιτήτρια και από καλή οικογένεια.Εγώ: Ενοικιαστή ψάχνετε ή νύφη για το γιόκα;

Ιδιοκτήτρια: Σας ευχαριστώ πολύ.

Μεζονέτα ισογείου(!) 70m2, περιοχή ΚεραμεικόςΕγώ: Γεια σας, τηλεφωνώ για την αγγελία. Πρόκειται όντως περί με-

ζονέτας ή έχει γίνει κάποιο λάθος;Ιδιοκτήτης: Οχι δεν υπάρχει λά-

θος, μεζονέτα είναι.Εγώ: Μα αφού βρίσκεται στο ισόγειο!

Ιδιοκτήτης: Είναι υπερυψωμένο ισό-γειο, γι’ αυτό. Ενδιαφέρεστε για τη μεζο-

νέτα ή όχι;

Δυάρι 52m2, περιοχή ΑμπελόκηποιΕγώ: Καλημέρα, ενδιαφέρομαι για το διαμέρισμα, μπορείτε να

μου δώσετε κάποιες λεπτομέρειες;Ιδιοκτήτης, με χαρακτηριστική βορειοελλαδίτικη προ-

φορά: Είναι σε καλή κατάσταση, με τέντες, φρεσκοβαμμένο, κουκλίστικο.

Εγώ: Τι εννοείτε «κουκλίστικο»;Ιδιοκτήτης: Κοιτάξτε, ο προηγούμενος ενοικιαστής έβαψε τους

κύριους χώρους ροζ.Εγώ: Kάτι σαν το σπίτι της Barbie, δηλαδή.

Ιδιοκτήτης: Ε, τι να σας πω, ήταν και λίγο γυναι-κωτός, εγώ δεν ήθελα να τον βάλουμε στο σπίτι

μας, αλλά η σύζυγός μου επέμενε.

Εκθεμα 1:

Εκθεμα 2:

Εκθεμα 3:

Εκθεμα 4: